N° 1275 VAN 14 TOT 21 APRIL 2011 ¦ WEEK 15: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Bib Muntplein weer dakloos

D e HOB zit sinds december 2009 in het gebouw in de Prinsenstraat, in afwachting

dat de verbouwing van het vroegere Monnaie House tot het Vlaamse Communicatiehuis Muntpunt klaar is. Aanvankelijk moest Muntpunt op 20 november dit jaar opengaan, maar die datum is niet meer haal-baar, liet verantwoordelijk staats-secretaris Bruno De Lille (Groen!) vorig jaar al weten. Eerst waren er moeilijkheden met de aannemers, daarna procedureproblemen en onvoorziene extra werkzaamheden aan stabiliteit en asbestverwijde-ring. En nu wordt de werf gehinderd door de serieuze vertragingen bij de heraanleg van het Muntplein.Probleem is dat het huurcontract van het pand in de Prinsenstraat

eind oktober afl oopt. In dat ge-bouw is ook Onthaal en Promotie Brussel (OPB) gevestigd, dat straks samen met de HOB opgaat in Munt-punt. Het Vlaams-Nederlands Huis deBuren en het Vlaams-Ma-rokkaanse Huis Daarkom, die ook wachten op hun defi nitieve onder-komen, zijn er eveneens gehuisvest. “We wisten dat we een risico namen met een huurcontract van twee jaar, maar we wilden graag in de buurt van het Muntplein blijven,” zegt Relinde Raeymaekers, directeur van de HOB. “Eigenaar City Projects liet trouwens uitschijnen dat enkele maanden verlenging geen probleem zouden zijn,” voegt Jan van der Au-wermeulen, directeur van OPB, eraan toe. Het pand is intussen ech-ter van eigenaar veranderd. Het is

nu in handen van projectontwikke-laar Kairos. Die wil zijn plannen met het gebouw snel realiseren en heeft onlangs laten weten geen huurver-lenging toe te staan.

Bruno Wat nu? De Vlaamse Gemeen-schapscommissie gaat zes ‘moge-lijke pistes’ onderzoeken. Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) zei in het Vlaams parlement dat de bib moet openblijven. Voor HOB-directeur Raeymaekers hoeft dat nochtans niet per se. “De mees-te gebouwen in het centrum met een gelijkvloerse verdieping die een publiekswerking mogelijk maakt, worden niet voor korte tijd ver-huurd, de eigenaren verkiezen een handelshuur. Het zou betekenen dat we naar de rand van de stad moe-ten uitwijken. Maar onze klanten zover meekrijgen is niet simpel. Een gebouw klaarmaken om publiek te ontvangen is ook duur.”Geen publieksbib betekent noch-tans niet dat de dienstverlening

stopt. Raeymaekers: “Je kunt tegen je klanten niet zeggen: ‘We zijn er niet voor een half jaar’.” Nu al heeft de HOB fl ink te lijden onder de ver-huizing. Twee derde van de bezoe-kers in 2008 heeft afgehaakt. Ook het aantal leden en uitleningen is gezakt. “Wij zullen van de nood een

deugd maken en creatief proberen te zijn.” De ideeën zijn er al. De Brus-selse klanten zouden via de overige zeventien Brusselse bibliotheken bediend kunnen worden. “Er be-staat nu al een systeem waarbij boe-ken van de HOB via een andere bib uitgeleend kunnen worden, maar via het Bruno-netwerk kan dat veel

sneller.” De pendelaars zouden hun boeken via de site kunnen reserve-ren en ze dan op bepaalde plekken in het centrum afhalen. “Waarom niet in het Centraal Station?” Simpel wordt het hoe dan ook niet. Want wil de bibliotheek voortwer-ken, dan moet ze natuurlijk de col-lectie binnen handbereik hebben. Nu staan de meest gevraagde titels in de publieksruimte in de Prin-senstraat, de wat minder urgente boeken beneden in het magazijn en de minst gevraagde boeken in een loods in buurt van het Zuidstation. En de werknemers van de HOB? Die zijn op dit moment vooral bezorgd om hun toekomstig statuut, zegt Wies Jespers van de socialistische vakbond. “Van een eventuele nieu-we interim-locatie verwachten ze dat die ook open is voor het publiek. Want het is natuurlijk niet voor een paar maanden. Kijk naar de werf, de ontmanteling is nog volop bezig. Voor eind 2012 is dat gebouw nooit klaar.” Bettina Hubo

“Waarom de boeken niet afhalen in het Centraal Station?”

Cultuur > HOB moet na zomer weg uit Prinsenstraat, Muntpunt nog niet af

UITBUNDIGE KERSELAARS WATERMAAL-BOSVOORDE – De lente leek de voorbije dagen wel de kolder in de kop te hebben, zo uitbundig begon alles in de natuur te groeien en te bloeien. Zoals de Japanse kerselaars in de sowieso wondermooie tuinwijken Le Logis

(met groene luikjes) en Floréal (met gele luikjes) in Watermaal-Bosvoorde. Haast u erheen, er resten de roze weelderigheid maar enkele dagen meer...

© B

AR

T DE

WA

ELE

RAOUL DE KEYSER GEËERD IN HET VLAAMS PARLEMENTEn ook: Balkan Trafi k, Das Pop en Tom Pintens.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

14 0411

BRUSSEL – De tijdelijke vestiging van de Hoofdstede-lijke Openbare Bibliotheek (HOB) aan de Prinsenstraat moet na de zomer wellicht dicht. Het huurcontract van het gebouw loopt af. Maar Muntpunt, de nieuwe locatie op het Muntplein, is nog niet klaar.

BDW 1275 PAGINA 2 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Oost-Europese humor verschilt amper van onze humor. © IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Geen groene zakken voor centrumgemeenten

Openbare netheid > Vakbonden verzetten zich tegen reorganisatieplan

I n tal van Brusselse wijken is vo-rige  week  door  een  staking  van Net  Brussel  geen  vuilnis  op-

gehaald.  De  witte  zakken  lagen  te blaken in de zon en dat zorgde voor heel wat ergernis bij de Brusselaars. Intussen  zou  het  grootste  leed  ge-leden  moeten  zijn.  Net  Brussel  be-loofde om de stakingsdag van vorige vrijdag zo snel mogelijk in te halen.De acties van de voorbije week zijn een  zoveelste  conflict  in  een  lange rij  tussen  vakbonden  en  directie. De bonden wijzen met een beschul-digende  vinger  naar  de  nieuwe directeur  Vincent  Jumeau  (PS,  de voormalige kabinetschef van huidig staatssecretaris  Emir  Kir).  Die  zou sinds  zijn  aantreden  in  de  zomer van  2009  met  te  veel  ijver  nieuwe wetten  willen  stellen.  De  directie 

van Net Brussel wil naar eigen zeg-gen alleen maar de dienstverlening voor  de  burger  verbeteren  door  de overheidsdienst  slagvaardiger  te maken.Wat is er aan de hand? In maart vo-rig  jaar  beloofde  bevoegd  staatsse-cretaris Kir om de huis-aan-huisop-haling  voor  tuinafval  (in  groene zakken) in te voeren in heel Brussel. Die  ophaling  is  enkele  jaren  gele-den  als  proefproject  begonnen  in enkele ‘groene’ gemeenten en gelei-delijk  uitgebreid.  Maar  de  gemeen-ten  Elsene,  Etterbeek,  Sint-Gillis, Sint-Joost-ten-Node,  Schaarbeek en Brussel-stad, goed voor in totaal een  half  miljoen  inwoners,  blijven daar tot vandaag nog altijd van ver-stoken. Dat is een doorn in het oog van heel wat gemeentebesturen.

Om die groenophaling uit te breiden heeft  de  directie  van  Net  Brussel in  november  een  plan  voorgesteld dat de hele huis-aan-huis-ophaling grondig  wijzigt.  De  directie  streeft daarbij  naar  productiviteitswinst door de (goedbetaalde) weekend- en feestdagen af te bouwen.

‘Meer werk, zelfde loon’Vandaag  werkt  een  groot  deel  van de  vuilnismannen  vier  dagen,  om vijf  dagen  betaald  te  worden.  Dat kan  omdat  ze  op  zon-  en  feestda-gen werken. En die worden aan 200 procent betaald, én ze krijgen er een dag  recup voor.  “In  ons  plan  zou het gros van de vuilnismannen vijf dagen  werken,  en  er  ook  vijf  dagen voor betaald worden,” zegt adjunct-directeur  Peter  Michiels.  Zon-  en feestdagen  schrappen  levert  een winst op die Net Brussel wil  inzet-ten  om  de  dienstverlening  aan  de Brusselaar te verbeteren. “We kun-nen  hiermee  niet  alleen  de  groen-ophaling in heel Brussel uitbreiden. We kunnen ook de containerparken 

op  zondag  openhouden  en  de  ope-ningsuren uitbreiden.”Maar de vakbonden zien dat niet zit-ten. Voor hen betekent dat meer da-

gen werken voor hetzelfde loon. Een deel van het personeel zou  immers niet meer op zaterdag en zondag aan de slag moeten. Voor de VSOA kan het plan alleen met een uitbreiding van het aantal vuilnismannen. “Bo-vendien,” zegt Michel Piersoul, vak-bondsafgevaardigde  van  de  VSOA, “zou de ophaling van het groenafval op  woensdag  georganiseerd  wor-den. Dan zouden de mensen die za-terdag hun gras afrijden, een halve 

HERMAN VAN ROMPUY GEEFT GASTCOLLEGE AAN HUB

BRUSSEL — De Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) heeft EU-voorzitter Herman Van Rompuy kunnen strikken voor haar prestigieuze leerstoel Hubert Detremmerie.

Die leerstoel, genoemd naar wij-len  de  voorzitter  van  de  ACW-bank Bacob, werd voor het eerst georganiseerd  in  het  academie-jaar 1996-1997 en werd eerder al bekleed door binnen- en buiten-landse prominenten uit de Euro-pese  eenmakingsgeschiedenis. Voormalige  EU-commissarissen Mario  Monti,  Padraig  Flynn  en Karel  Van  Miert    bijvoorbeeld, maar ook Jean-Luc Dehaene, die mee  vorm  gaf  aan  het  Verdrag van Lissabon, Alexandre Lamfa-lussy,  grondlegger  van  de  Euro-pese  Centrale  Bank  en  Philippe Maystadt,  voorzitter  van  de  Eu-ropese Investeringsbank.Herman Van Rompuy kon als al-lereerste voorzitter van de Euro-pese  Raad  niet  ontbreken  in  het lijstje. Hij zal op 5 mei zijn  licht laten  schijnen  over  de  toekomst van  de  EU.  Twee  vragen  staan centraal  in  zijn  betoog  met  de titel  Europe 2020:  wat  moet  de rol zijn van Europese Unie  in de wereld van morgen en hoe kan de Europese integratie zo evolueren dat de EU haar mondiale rol beter op zich kan nemen.   SVG

OPMERKELIJK

BRUSSEl – Het plan van Brussels staatssecretaris Emir Kir (PS) om de huis-aan-huisophaling van tuinafval in heel Brussel in te voeren, belandt in de koelkast. De bonden gaan niet akkoord met het bijbehorende reorga-nisatieplan dat de directie van Net Brussel voorstelt.

CITY PARADE TREKT DOOR BRUSSEL

Op  zaterdag  27  augustus  vindt de elfde editie van de City Parade plaats. Voor de tweede opeenvol-gende  keer  doet  de  technostoet Brussel  aan.  Vorig  jaar  ging  het dansfeest  nog  door  op  de  Hei-zel,  dit  jaar  trekt  de  parade  van het  Noordstation  naar  Thurn  & Taxis.  De  Simon  Bolivarlaan,  de Willebroekkaai,  de  Rederslaan  en de Havenlaan zijn de  tussen-stations.Het  is  opmerkelijk  dat  de  stoet opnieuw  door  de  straten  trekt. Vorig  jaar  nog  werd  het  festival, op  vraag  van  de  stad  Brussel, voor  het  eerst  op  een  afgesloten domein georganiseerd. De schrik voor ongevallen zat er toen goed in  na  het  drama  op  de  Love  Pa-rade in Duisburg.Eerder organiseerden Luik, Gent, Charleroi  en  Bergen  het  evene-ment  al.  Gent,  in  2003  en  2004 gastheer  van  de  parade,  besliste om  veiligheidsredenen  de  orga-nisatie  niet  meer  op  zich  te  ne-men. Alle grote Belgische discotheken zullen  vertegenwoordigd  zijn  op het  technofeest.  De  openings-party  nabij  het  Noordstation  is gratis, de afsluitende evenemen-ten in Thurn & Taxis zullen beta-lend zijn. SV

“Dit is hoe dan ook geen goed plan voor de Brusselaar”

BDW 1275 PAGINA 3 - DONDERDAG 14 APRIL 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 6 APRILBUITEN SPELEN. Brusselse kinderen halen hun hart op tijdens de vierde Buitenspeeldag. Verschillende buitenactiviteiten worden georganiseerd in het Ambiorixpark, aan het Roodebeekcentrum en op de Nieuwe Graanmarkt.

STUDENTEN BETOGEN. Duizend Franstalige studenten demon-streren in Brussel tegen het hoge inschrijvingsgeld van de Franse Gemeenschap. Ze vragen ook gratis transport en goedkopere koten.

DONDERDAG 7 APRILBRAND OP ANSPACHLAAN. In het centrum van Brussel breekt een hevige brand uit in het gebouw op de Anspachlaan waar de par-fumwinkel Ici Paris XL gevestigd is. Dertig brandweerlui blussen het vuur in de loop van de nacht. Er vallen geen gewonden.

BESTE 60. De stadsreisgids Time Out selecteert de beste Brusselse hotels, restaurants, bars en shoppingwinkels. Zestig traditioneel Brusselse of opmerkelijke (nieuwe) handelszaken halen de selectie. 

fACEBOOk TEGEN zWERfVUIL. Tom Pintens, inwoner van de Marollen en niet te verwarren met de gelijknamige zanger, is het zwerfvuil in zijn wijk grondig beu en maakt een Facebookgroep aan waarop Brusselaars foto’s van zwerfvuil kunnen plaatsen. Het initia-tief haalt de Brusselse gemeenteraad en schepen van Netheid Karine Lalieux (PS) belooft actie. Ze wil onder meer een luidsprekerwagen door de stad laten rijden die in vijf talen omroept hoe en wanneer de burgers hun vuilnis moeten buitenzetten.

VRIJDAG 8 APRILSTRENGER ASIEL- EN mIGRATIEBELEID. De immigratiedruk op ons land neemt toe door tal van conflicten wereldwijd. De federale regering neemt extra maatregelen om te voorkomen dat ons land en vooral Brussel overspoeld worden door vluchtelingen. 

AmBTENAREN STAkEN. Tweeduizend gewestelijke en gemeen-telijke ambtenaren staken en betogen aan het Brussels parlement. Ze vinden dat de lonen en statuten in de verschillende gemeenten en OCMW’s te veel verschillen.

zATERDAG 9 APRILSTEEkPARTIJ IN SINT-JOOST. Zaterdagnacht krijgt een 41-jarige man een mes in de buik geplant na een uit de hand gelopen ruzie in een café aan de Leuvensesteenweg. De man is zwaargewond maar buiten levensgevaar. De dader wordt zondagmiddag aangehouden door de politie. 

zONDAG 10 APRIL ANDERLECHT VERLIEST. Paars-wit verliest zijn tweede wed-strijd in Play-off I met 3-0 op het veld van Club Brugge. Een zwak Anderlecht maakt op geen enkel moment kans op zege. Racing Genk verliest tegen Standard, maar blijft leider met twee punten voor-sprong op de Brusselaars.

VECHTPARTIJ SImONIS. Een MIVB-veiligheidsagent is drie dagen werkonbekwaam na een vechtpartij met een groep jongeren in het metrostation Simonis. Volgens getuigen gebeurt het incident nadat hulpverleners een onwel geworden vrouw hadden willen hel-pen en de jongeren hadden gevraagd om het station te verlaten. Later op de avond wordt een bus ter hoogte van de halte Zavelput bekogeld met een steen. Daarbij raakt niemand gewond.

mAANDAG 11 APRILHELfT BRUSSEL zONDER GROENOPHALING. Brussels 

staatssecretaris voor Openbare Netheid Emir Kir (PS) bereikt geen akkoord met de vakbonden over de ophaling van tuinafval. Daardoor is er in de gemeenten Elsene, Etterbeek, Sint Gillis, Sint-Joost-ten-Node, Schaarbeek en Brussel-Stad, 

goed voor een half miljoen inwoners, nog altijd geen groenophaling.

DINSDAG 12 APRIL‘TOLERANTE’ fLITSPALEN. Flitspalen in Brussel flitsen hard-rijders pas als die minimaal 25 kilometer per uur te snel rijden. De politie heeft op vraag van het Brusselse parket een overeenkomst over die aanpak met de procureur des Konings. Een recente meting van automobilistenvereniging Touring toont aan dat maar 1 procent van de automobilisten zich aan de Brusselse snelheidslimiet van 30 kilometer per uur houdt.

Samengesteld door Sam Vanermen en Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

De helft van de Brusselse gezinnen moet met het groenafval naar de diverse afhaalpunten. Bij de andere helft komt Net Brussel de groene zakken ophalen. Daar komt voorlopig geen verandering in.

week  het  tuinafval  moeten  bijhou-den.  Dit  is  hoe  dan  ook  geen  goed plan voor de Brusselaar.”Begin deze week had overleg plaats tussen  de  vakbonden,  de  directie van Net Brussel en staatssecretaris Kir.  Om  de  vrede  te  bewaren  heeft die  beloofd  om  het  reorganisatie-plan voor onbepaalde tijd in de koel-kast  te  stoppen.  Dat  betekent  met-een  ook  dat  de  veralgemening  van de groenophaling niet voor morgen is en dat de containerparken niet op zondag  zullen  opengaan.  Adjunct-directeur  Michiels  legt  zich  daarbij 

neer. “We zijn een overheidsdienst. We houden ons aan de beleidsbelis-singen van de bevoegde staatssecre-taris”.

Nieuwe examensOok een ander punt van onenigheid is tijdens het overleg tussen vakbon-den en directie ter sprake gekomen. Zevenhonderd  Franstalige  con-tractuele  personeelsleden  hebben deelgenomen  aan  een  examen  om vastbenoemd ambtenaar te kunnen worden.  Een  van  de  deelnemers, die  niet  was  geslaagd,  heeft  het 

examen  aangevochten  bij  de  Raad van State. Met succes. De examens werden  georganiseerd  op  basis  van een  regeringsbesluit  uit  1995  dat ondertekenend was door  toenmalig staatssecretaris Robert Hotyat (PS), terwijl  formeel  alleen  een  minister dat  mocht  doen.  De  Brusselse  re-gering  zal  nu  in  allerijl  nieuwe  be-sluiten  moeten  publiceren.  De  vak-bonden  hopen  op  nieuwe  examens in september, maar daarover is nog geen overeenstemming bereikt. Steven Van Garsse

Een rechtse regering investeert meer in openbaar vervoer dan een socialistische.”

MIVB-topman Alain Flausch in een interview met de Spaanse krant El País.

Veel gemeentes stellen veel te grote zones 30 in, in wijken waar de wegen vaak te breed zijn. Die nodigen uit om snel te rijden. Controle is er moeilijk.”

Ontslagnemend staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe (CD&V) toont op Radio 1 begrip voor de afspraak die de zes politiezones en het Brusselse parket hebben gemaakt om in een zone 30 pas te verbaliseren vanaf 57 kilometer per uur en in een zone 50 pas vanaf 76 per uur.

  Tijdens  de  spits  om  de  honderdvijftig  seconden  een tram in de Noord-Zuidverbinding. Dat is wat minister van Openbaar Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) tegen 2013  wil  bereiken.  Dat  kan,  antwoordt  Grouwels  op een schriftelijke vraag van parlementslid Jef Van Dam-me (SP.A), na de levering van nieuwe lange tramstellen, 

2’30’’HETGETAL

© D

AN

NY G

YS / PH

OTO

NE

WS

““

model T4000. De MIVB doet er intussen alles aan om de regelmaat op de drukke as op te voeren. Sinds februari is daar een regulator voor aangesteld. Er staan voorts per-manent twee trams stand-by voor het geval zich een pro-bleem voordoet, stewards zorgen op de perrons dat rei-zigers geordend en snel de tram opstappen en er worden werkzaamheden  gepland  die  trams  vlotter  door  de  stad moeten laten rijden. Tijdens de daluren is al een wijziging doorgevoerd, antwoordt Grouwels nog. Er rijdt voortaan om de vier minuten een tram op de Noord-Zuidas. SVG

BDW 1275 PAGINA 4 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Gezondheid > Vier keer zoveel tbc in Brussel als in Vlaanderen

‘Tuberculose en armoedegaan hand in hand’

BRUSSEL – Tuberculose is nog lang de wereld niet uit, ook in Brussel niet. De aandacht voor de ziekte mag dan ook niet verslappen. “Tbc-bestrijding in Brussel is meer dan ooit nodig,” zegt Wouter Arrazola de Oñate, medisch directeur van de Vlaamse vereniging voor respiratoire gezondheidszorg en tuberculosebestrijding (VRGT). Vlaamse tbc-bestrijder VRGT

E  erst  de  cijfers.  België  telt jaarlijks  meer  dan  duizend nieuwe  tbc-patiënten.  Met 

een incidentie (oftewel nieuwe ziek-tegevallen) van 9 op 100.000 scoort ons land erg goed, maar tegelijk ook binnen de verwachtingen gezien de sociaaleconomische welvaart in Bel-gië. Minder goed is het gesteld met Brussel, waar jaarlijks 300 gevallen worden vastgesteld en dit al, in min of meer gelijke mate, gedurende tien jaar. Vorig  jaar  klokte het  aantal  af op 374, al moeten die gegevens nog verder  worden  geverifieerd.  Daar-mee  zit  Brussel  op  het  niveau  van 

Het  is  in de metropolen dat ze ook blijven  wonen.  En  migranten  ko-men vaak uit landen waar de ziekte nog veel voorkomt. Dat is ook zo in Brussel.  In  migratieland  Marokko bijvoorbeeld  zijn  er  93  op  100.000 nieuwe  ziektegevallen,  in  Rusland 110  en  in  Congo  zelfs  390.  En  zijn er dus ook veel meer besmettingen waarbij de ziekte niet is doorgebro-ken. De migranten zijn dus niet per se  ziek,  ze  kunnen  de  besmetting in  dat  geval  ook  niet  overdragen, maar  ze  dragen  het  bacil  vaak  in zich.  “En  als  ze  dan  uitgeput  gera-ken  na  hun  migratie  of  in  slechte 

omstandigheden  terechtkomen als  ze  zich  hier  settelen,  dan  kan de  ziekte  zich  wel  snel  ontwik-kelen,”  zegt  Arrazola  de  Oñate.De VRGT en de Franstalige zuster-organisatie Fares  (zie kader) blijven dan ook erg op hun hoede en doen er alles aan om de ziekte onder con-trole te houden. Driehonderd geval-len  per  jaar  in  Brussel  lijkt  mee  te vallen, maar een epidemie valt nooit uit te sluiten. Arrazola de Oñate: “In New York hadden ze ooit het onza-lige  idee  om  de  tbc-centra  te  slui-ten omdat de ziekte bijna niet meer voorkwam. De gevolgen waren dra-matisch. Achteraf heeft het ook veel meer  gekost  om  de  ziekte  opnieuw onder controle te krijgen.”Ook  in  België  bestaan  ze:  de  pro-vinciale tbc-centra. Dat van Brussel is  gehuisvest  in  het  Sint-Pieters-Ziekenhuis  in  de  Marollen.  Het  is 

bewust  laagdrempelig  gehouden. Controle op tbc  is er gratis. Patiën-ten komen er vaak terecht nadat ze zijn  doorverwezen  door  een  arts. Die  zijn  gebonden  aan  meldings-plicht.  Maar  de  VRGT  gaat  binnen risicogroepen ook zelf actief op zoek naar tbc-gevallen: bij gedetineerden worden  regelmatig  controles  uitge-voerd,  net  zoals  bij  groepen  daklo-zen en sans-papiers. En elke vreem-deling  die  in  België  asiel  aanvraagt wordt door Fedasil aan een longon-derzoek  onderworpen.  Die  controle wordt  nog  twee  keer  herhaald,  om de zes maanden in de opvangcentra met een mobiele röntgenunit van de VRGT. 

Medicatieplicht“Het grootste probleem is therapie-ontrouw,”  vertelt  verpleegkundige Sophie  Lefèvre  van  het  VRGT-cen-

Ook gedetineerden (hier aan de gevangenis van Vorst) worden regelmatig op tuberculose getest.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

een  gemiddeld  Zuid-Amerikaans land, “maar zo mag je het niet stel-len,” zegt dokter Arrazola de Oñate van  de  Vlaamse  vereniging  voor respiratoire gezondheidszorg en tu-berculosebestrijding  (VRGT).  “We zien dat in landen met een lage tbc-incidentie, de grote steden meer tbc-gevallen  vertonen.  Meestal  is  dat drie keer meer. Zoals in België dus.”

MigratieDat  metropolen  meer  vatbaar  zijn voor tbc heeft onder andere met mi-gratie  te  maken.  Het  is  in  de  grote steden dat de migranten toekomen. 

BDW 1275 PAGINA 5 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

tra  in  het  Sint-Pietersziekenhuis. “Wie tbc heeft, moet langdurig me-dicatie nemen. Soms tot  twee  jaar. Maar voor wie  in armoede  leeft,  is dat niet altijd zo makkelijk. Daarom bestaat een groot deel van ons werk uit  ‘sociale’  dienstverlening.  We gaan  op  huisbezoeken  in  de  Brus-selse  wijken  om  de  tbc-patiënten eraan te herinneren dat ze hun pil-letjes moeten nemen.” Tbc-patiënten  voelen  zich  na  een maand medicatie meestal genezen, en dan is de verleiding groot om de stoppen  met  medicatie.  Waardoor de  kans  op  herval  groot  wordt  en ze  ook  resistenter  worden.  “Dat  is meteen  onze  grootste  frustratie,” zegt  Sophie.  “Er  is  wel  meldings-plicht,  maar  geen  medicatieplicht. Iemand met een multiresistente tbc die weigert zijn pillen in te nemen? Kunnen we niets tegen beginnen.”Toch  waarschuwt  dokter  Arrazola de  Oñate  voor  overdreven  paniek-reacties. “Die zijn totaal niet nodig. Een  griep  is  veel  besmettelijker. Sars bijvoorbeeld, dát is gevaarlijk. En als men toch besmet wordt met tbc, dan is de kans om de ziekte ook effectief  te  ontwikkelen  maar  één 

op  tien.  Bovendien:  na  preventieve behandeling is de kans om de ziekte te krijgen nog véél kleiner.” Goede remedies tegen de tbc-bacil? Zonlicht  en  verluchting.  “Daarom raakt men ook pas met tbc besmet als men voor een  lange  tijd op een slecht verluchte kamer leeft met een 

tbc-lijder,” zegt Arrazola de Oñate. Het  verklaart  ook  waarom  tbc  zo onlosmakelijk  verbonden  is  met armoede:  dicht  bij  elkaar  wonen, slechte  voeding,  moeilijke  toegang 

tot  de  gezondheidszorg.  Het  was vroeger  dé  bron  van  tbc-besmet-ting en het is dat in zekere zin nog steeds.

TestenBelangrijk om tbc in te dijken is het contactonderzoek.  Als  een  patiënt wordt  binnengebracht,  zal  nage-gaan worden of de personen uit de naaste  omgeving  niet  besmet  zijn. Dan kan met een eenvoudige huid-test. Typisch  is  bijvoorbeeld  een  poets-vrouw waarbij een actieve tbc wordt ontdekt,  waarna  de  werknemers van het bedrijf waar ze poetst, moe-ten  worden  getest.  Of  het  kan  een au-pairmeisje  zijn  met  tbc,  waar-bij de  familie waar ze  inwoont een test moet ondergaan. Ook zorgver-leners  worden  ziek,  ondanks  alle voorzorgsmaatregelen.  Wie  met tbc-patiënten omgaat, wordt aange-raden om zich om de zes maanden te  laten  testen.  In  2009  waren  er zeven zorgverleners bij de driehon-derd  nieuwe  gemelde  tbc-gevallen in Brussel.�� Steven�Van�Garsse

DE SPOOKPANELEN DIE MAAR NIET OMVALLEN

BRUSSEL – Volgens de liberale oppositie doet het stadsbestuur aan favoritisme. Adverteerder JCDecaux zou een honderdtal reclamepanelen gratis ter beschikking hebben.

“Verdoken  overheidssteun,”  zeg-gen Marion Lemesre  (MR) en Els Ampe  (Open  VLD),  want  JCDe-caux  mag  reclame  ophangen  op 115  Mupi-panelen  (en  krijgt  dus inkomsten  uit  die  reclame)  zon-der  daarvoor  een  taks  of  vergoe-ding te betalen. De Mobiliers Ur-bains pour Publicité et Information zijn  eigendom  van  de  stad,  maar JCDecaux  baat  ze  uit.  Dat  is  het resultaat  van  een  overeenkomst uit  1999.  De  gedateerde  Mupi’s zouden  worden  weggehaald  of vervangen  ten  voordele  van  bus-hokjes  of  ander  stadsmeubilair met  reclamepanelen.  In  2008  al hekelde  Lemesre  het  feit  dat  een aanzienlijk  deel  van  de  panelen 

nog  niet  was  verwijderd.  Tus-sen dat  jaar en 1999 werd er een stedenbouwkundige  verordening ingesteld  die  bepaalde  dat  indi-viduele  reclamepanelen  (dus  niet op  bushokjes)  moesten  worden geweerd uit het stadscentrum. Zo werden  ze  bijvoorbeeld  verboden op het De Brouckèreplein.Naar de logica van de gewestelijke verordening staat er dus heel wat reclame op plekken waar dat niet mag.  Drie  jaar  geleden  al  zei  het kabinet  van  schepen  voor  Open-bare Werken Ahmed El Ktibi (PS) dat  er  aan  de  situatie  gewerkt werd, en nu zegt het kabinet het-zelfde.  Het  meest  opvallende  is echter  het  beleid  van  JCDecaux zelf  hieromtrent.  Het  is  een  pu-bliek  geheim  dat  de  adverteerder een  uitdoofbeleid  hanteert  voor de  vergeten  Mupi’s.  Concreet:  de panelen  worden  pas  weggehaald als ze vanzelf omvallen.�� CD

Wouter Arrazola de Oñate voor het herenhuis in de Eendrachtstraat in Elsene: “Graag meer aandacht voor de Brusselse tbc-bestrijding.”

‘Tbc stopt niet aan de gewestgrenzen’ELSENE - Er staat een mooi stukje geschiedenis in de Eendrachtstraat, om  de  hoek  met  de  Louizalaan.  In een statig huis opende koning Albert I in 1929 er het ‘Belgisch nationaal Werk  tot  Bestrijding  der  Tubercu-lose’.  Tbc-bestrijding  was  toen  nog echt een zaak van nationaal belang. Rond  de  eeuwwisseling  stierven  er jaarlijks maar liefst 16.000 mensen aan tering, of tbc dus. De ontwikke-ling van een vaccin in de jaren dertig en  van  een  bruikbaar  antibioticum in de  jaren veertig bracht een mooi perspectief  op  bestrijding  en  zelfs uitroeiing van de ziekte.Het  statig  herenhuis  is  er  nog steeds,  maar  enkele  staatshervor-mingen  later  huisvest  het  nu  twee verenigingen:  het  Fonds  des  Af-fections  respiratoires  (Fares)  en  de Vlaamse vereniging voor respiratoi-re gezondheidszorg en tuberculose-bestrijding  (VRGT),  die  samen  nog altijd  de  Belgische  Tbc-bestrijding op zich nemen.

Zes ministers bevoegdHet  ooit  zo  geroemde  Belgische model van gemeenschappen en ge-westen heeft voor de tuberculosebe-strijding  alvast  niet  veel  voordelen opgeleverd.  “Neen.  Eenvoudiger is  het  er  niet  op  geworden,”  zucht Wouter  Arrazola  de  Oñate    van  de  VRGT, “er zijn  in België zes minis-ters  bevoegd  voor  TBC-bestrijding. Dat  wil  zeggen  dat  we  met  zes  ka-binetten  moet  onderhandelen  over budgetten.” En zoals dat wel vaker het geval  is, slaat  de  complexiteit  in  Brussel  al helemaal  tilt.  De  Gemeenschappe-lijke  Gemeenschapscommissie  is bevoegd  voor  preventie.  Die  geeft budgetten  aan  de  Belgische  vzw Belta,  die  de  taken  verdeelt  onder 

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

de  gemeenschappen.  Een  derde van de Brusselse gemeenten wordt door de Fares op zich genomen, een derde door de VRGT. Om  een  bizarre  institutionele  re-den krijgt de VRGT van de Vlaamse Gemeenschap  geen  structurele toelage  voor  Tbc-bestrijding  in Brussel. “Brussel mag dan wel een incidentie  hebben  die  vier  maal hoger  ligt  dan  in  Vlaanderen,  de hoofdstad  moet  het  met  iets  min-der  dan  een  derde  van  het  budget doen  in  Vlaanderen,”  zegt  Arra-zola  de  Oñate.  “Daarom  hebben we  nu  een  plan-Brussel  op  tafel gelegd  waar  we  pleiten  voor  meer aandacht  voor  de  Brusselse  tbc-bestrijding. Dat is in het belang van iedereen, want tbc stopt niet aan de gewestgrenzen.”En  er  is  meer.  Bovenop  het  luik preventie, dat de gemeenschappen toekomt,  is  er  het  federale  niveau 

dat  zich  met  de  gezondheidszorg zelf  bezighoudt.  Tbc-bestrijding is nu bijvoorbeeld sinds enkele  ja-ren  gratis  voor  patiënten  die  geen mutualiteit  hebben,  dankzij  fede-raal gezondheidsminister Laurette Onkelinx  (PS).  “Maar  eigenlijk  is de  splitsing  tussen  preventie  en behandeling  artificieel  en  weinig doelmatig,”  zegt  de  VRGT-dokter. “Bij  tbc-bestrijding  gaan  preventie en  behandeling  samen.  Zo  moet bij de vaststelling van ernstige tbc de patiënt niet alleen snel naar het ziekenhuis (behandeling), de direc-te  omgeving  van  de  patiënt  moet ook  snel  onderzocht  worden  (pre-ventie). Dat  is de enige manier om de ziekte onder controle te houden. Soms zou je willen dat de Belgische tbc-bestrijding onder één instutio-neel hoedje was gebleven.” 

� SVG

FIETSERSBOND PROTESTEERT TEGEN TE VUILE FIETSPADEN

ANDERLECHT – De Brusselse Fietsersbond heeft afgelopen zaterdag actie gevoerd tegen de ondermaatse kwaliteit van sommige fietspaden. Sommigen reinigden zelf een stuk van het fietspad aan de Fernand Demetskaai in Anderlecht.

Het  vuil  op  de  fietspaden  langs het Kanaal in Anderlecht is na deoverstroming  van  vorig  jaar  nog steeds  niet  opgeruimd.  De  Brus-selse  fietspaden  zijn  volgens  de actievoerders al te vaak besmeurd 

met  allerlei  zwerfvuil  en  glas. Daardoor haken veel fietsers af.De  Fietsersbond  klaagt  ook  over de  ongestructureerde  communi-catie. Het is moeilijk om klachten in te dienen en bovendien worden die nauwelijks opgevolgd.Roel  De  Cleen  van  de  Fietsers-bond pleit voor een omvattend on-derhoudsplan  in  samenwerking met  de  gemeentes  en  de  oprich-ting  van  een  interventieteam  dat onmiddellijk  kan  uitrukken  bij noodgevallen.� Sam�Vanermen

“Tegen iemand die zijn pillen weigert te nemen, kunnen we niets beginnen. Frustrerend”

© B

AR

T D

EW

AE

LE

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW 1275 PAGINA 6 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

O    orspronkelijk  zouden  de goden  Apollo  en  Mercurius op  het  vierspan  boven  de 

Jubelparkboog  staan,  waar  voor 1875 nog een militair oefenterrein was.  Dertig  jaar  later  was  er  maar plaats voor één figuur: die van Bra-bant.  Vandaag  wordt  de  strijd  om het  bestuur  van  de  Koninklijke Musea  voor  Kunst  en  Geschiede-nis  (KMKG)  beslecht  door  twee Franstaligen:  Michel  Draguet  (PS-signatuur)  en  Constantin  Chariot (MR-getrouwe). Zij eindigden ex ae-quo, als besten van zes kandidaten die  de  vacante  post  van  algemeen directeur ambieerden. Als grootste federale  wetenschappelijke  instel-ling groepeert de KMKG zowel het Jubelparkmuseum,  het  Muziek-instrumentenmuseum  (MIM),  de Hallepoort  als  de  Musea  van  het Verre  Oosten  (Chinees  Paviljoen, Japanse Toren en Museum voor Ja-panse kunst). De  ambities  werden  geprikkeld toen  Anne  Cahen-Delhaye  in  april 

2010  met  pensioen  ging  en  Clau-dine Deltour-Levie slechts als tijde-lijke vervanger werd aangesteld. De open functie werd meteen geclaimd toen  Michel  Draguet  (47)  het  laat-ste jaar van zijn termijn (2005-mei 2011) als hoofd van de Koninklijke Musea  voor  Schone  Kunsten  van België  (KMSKB)  vanaf  de  zomer 2010 mocht cumuleren met die van algemeen directeur ad  interim van de KMKG. Sinds hij op drie paarden wedt –  verlenging bij KMSKB, ver-plaatsing naar KMKG of cumul van beide  –  komen  zijn  plannen  boven water. 

Draguet: hergroeperenULB-professor  Draguet  wil  de  col-lecties hergroeperen en als toeristi-sche magneet naar voren schuiven. Zijn  stijlvoorbeeld  is  het  Magritte-museum, waarvoor hij de Magritte-collectie  van  de  KMSKB  isoleerde, hand in hand met de privé. Het mu-seum zoog het eerste  jaar een half miljoen bezoekers aan. 

Draguet  is  vooral de man die zelf-bedruipende  musea  wil  creëren binnen  Brussel,  een  liberaal  ge-dachtegoed  waarvoor  de  PS-elite in de Brusselse rode salons knielt: minister-president  Charles  Picqué en  burgemeester  Freddy  Thiele-mans op kop. Zij zoeken mee naar mogelijkheden  om  die  gehergroe-peerde  musea  te  installeren:  het Dexia  Art  Center  en  het  Beursge-bouw  zijn  mogelijke  locaties  om Draguets ideeën kansen te geven en dus het economische toerisme aan te  zwengelen  voor  Brussel.  Dra-guet doet inmiddels toch maar zijn ding:  budget-audit  van  de  KMKG, harmonisatie  van  de  inventaris, personeelsreflectie...  HIj  staat  ook achter het concept Kunstpool (Pôle A),  dat  de  KMKG,  de  KMSKB  en het KIK (Koninklijke Instituut voor Kunstpatrimonium) wil groeperen. Uittredend  minister  van  Weten-schapsbeleid  Sabine  Laruelle  (MR) ziet  het  idee  van  Kunstpool  veel-eer  als  een  soort  koepelstructuur 

BRUSSEL – Het kan alle dagen gebeuren. Of nog maanden duren. De selectieprocedure voor algemeen directeur van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis is alleszins afgerond. Aan de politiek om te beslissen: wordt het Michel Draguet (47) of Constantin Chariot (40). Beide strijders hebben een andere visie over hoe de grootste museumgroep nieuw leven moet ingeblazen worden.

Wie komt binnenkort aan het hoofd van ondere andere het museum in het Jubelpark? De politiek zal alleszins haar rol spelen.

© C

UR

NE

N

Musea > Michel Draguet en Constantin Chariot tellen af naar benoeming

Tweestrijd om bestuur KMKGmet  één  coördinator  aan  de  top. Al bij al niet zoveel verschil met de poolstructuur die Philippe Mettens (PS), voorzitter van de federale we-tenschappelijke  instellingen,  voor-staat.  Hij  nam  de  laatste  gesprek-ken af met Draguet en Chariot.

Chariot: verzelfstandigenConstantin  Chariot,  kandidaat nummer twee,    laat zich daarente-gen enkel in met een koepelfunctie, 

als  die  de  identiteit  en  sterkte  van elk  museum  verzelfstandigt.  Het MIM  bijvoorbeeld  zou  een  onaf-hankelijk  beleid  moeten  kunnen voeren, binnen de KMKG. Historicus-archeoloog  en  musi-cus  Chariot  (40)  heeft  een  rijkere 

kunsthandelervaring  dan  Draguet. Hij heeft het Grand Curtius-project gecoördineerd  als  algemeen  con-servator  van  de  musea  van  Luik, werkte  voor  de  Bank  Degroof Luxemburg,  als  adviseur  van  mi-nister Didier Reynders (MR) en on-langs als hoofd van het Parijse vei-linghuis Pierre Bergé & Associés op de Zavel. Hij ziet de KMKG als een transversaal  museum  (grote  den-kers, religies, kunsten) dat de ideale Koninklijke Musea voor Beschavin-gen zou zijn, met drie meervoudige afdelingen:  oudheid,  Europese  be-schaving  en  niet-Europese.  De  to-taliteit moet omarmd worden, vindt Chariot.  En  de  wetenschappelijke onderzoeksfunctie moet zichtbaar-der worden. Daarvoor moet ook de toegankelijkheid van de hele Jubel-parksite herdacht worden.Of het de uittredende regering, dan wel  de  nakende  nieuwe  regering zal  zijn  die  de  topfunctie  zal  toe-kennen,  hangt  ook  af  van  talloze andere  postverdelingen  op  hoog niveau  (dertig  topfunctionarissen gaan met pensioen). Wel vermoedt Chariot  dat  de  PS-kandidaat  zijn kansen  ziet  stijgen  als  MR  uit  de regeringsonderhandelingen stapt.

� Jean-Marie�Binst

Chariot vermoedt dat als MR uit onderhandelingen stapt, de PS-kandidaten hun kansen zien stijgen

© D

AM

IEN

NE D

E HA

RL

EZ

© B

EN

OÎT D

OP

PA

GN

E / BE

LGA

Michel Draguet.

Constantin Chariot.

ADVERTENTIE

BDW 1275 PAGINA 7 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) verblijft momenteel in Dubai met de MIVB om daar te kijken hoe men in de woestijnstad over openbaar vervoer denkt. Dubai is een verdienstelijke bestemming, want vijftig jaar geleden was dat nog een tentendorp waar het enige openbare vervoer een kameel was. Nu rijdt er een metro. In Brussel liggen de zaken anders. Vijftig jaar geleden al werd er hier een metro gegraven, en heden ten dage rijdt die metro nog altijd.

Maar ook minister van Economie Benoît Cerexhe (CDH) is uitgezonden. Rusland was zijn bestemming. Cerexhe reisde mee met een brede Belgische delegatie waar ook federaal minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V) deel van uit maakte. In dat licht stond er in De Tijd een interessante quote te lezen, uitgesproken door een of andere expert van ING België: “Administratief verschilt Rusland niet zo heel veel van België.” Waarmee direct meegegeven werd waar de grootste prioriteit ligt, natuurlijk. 

KOEKELBERG – Het was weer zover: hommeles op metrolijn 6 in Simonis. Een zwangere vrouw wordt onwel, wordt geholpen door hulpverleners die het massaal aanwezige (jonge) publiek vragen hen wat plaats te gunnen, en klets, het zit er bovenarms op. Wordt een zwaard bij gehaald. En een pitbull. Wat is er toch aan de hand met deze stad?

ASSE – Gelukkig weet Het Laatste Nieuws  raad. Volgens een artikel  in die krant afgelopen dinsdag helpt vissen om probleemjongeren kalm te krijgen. Vissen, met een hengel, lokaas en een klapstoeltje. Uren turen naar een gladde waterspiegel in de hoop een al even gladde geschubde aan de haak te slaan. Stort de vijvers van Elsene vol vis, installeer lijnen aan het Kanaal en Brussel zal nooit meer hetzelfde zijn. 

HOFSTADE – Nu weten we  tenminste waarom de Brusselse  jeugd zo massaal afzakt naar een provinciale plas: de innerlijke noodzaak om te gaan hengelen. Niks keet schoppen, niks overlast veroorzaken. Gewoon gaan vissen. Misschien past het zwaard dat opgediept werd in Simonis ook wel binnen een soortgelijke zingeving: de jongere in kwestie kan claimen dat op ratten jagen met een zwaard in een metrostation hem op het rechte pad houdt. Of dat hij vuilnis aan het opprikken was. Agressie? Ga nog wat citroensap drinken. 

De perfecte woning voor bejaardenBRUSSEL – Het Seniorencentrum in de Leopoldstraat stelt tot eind juni een kijkwoning voor senioren open voor het publiek. Je kunt er met eigen ogen vaststellen hoe zelfs heel eenvoudige aanpas-singen het leefcomfort en de veiligheid van senioren kunnen verbeteren.

De kijkwoning is opgedeeld in twee delen. Het eerste deel stelt een wo-ning  voor  die  ideaal  aangepast  is aan  de  behoeften  van  bejaarden. Zo’n  modelwoning  vereist  ingrij-pende  en  vaak  dure  aanpassingen aan de structuur. Het gaat dan bij-voorbeeld  om  een  douche  zonder drempel  of  een  keuken  aangepast aan rolstoelpatiënten.In  het  tweede  deel  zijn  geen  in-grijpende  aanpassingen  gedaan. Wel  zijn  er  kleine  hulpmiddelen geïnstalleerd die de  situatie al  veel veiliger,  comfortabeler  en  toegan-kelijker maken. Dat kan een badop-stapje  zijn,  een  verhoogde  wc,  een steun naast het  toilet of een speci-aal  ontworpen  kousenaantrekker. “Met  wat  creativiteit  en  improvi-satievermogen  kom  je  al  een  heel eind,”  verzekert  Jean  Lievens  ons. Hij voert voor het Seniorencentrum 

Ouderenzorg > Zelfstandig wonen is soms kwestie van kleine aanpassingen

Zelfs een paar aanpassingen, zoals hier in een badkamer, kunnen het wooncomfort van de bejaarde al aanzienlijk verhogen.

© S

EN

IOR

EN

CE

NTR

UM

Wat vind je van mijn lentekleedje?

Wat vind je van mijn lentekleedje?

Wat vind je van mijn lentekleedje?

Past dat wel in uw dressing?uw dressing?

Je zou het bijna niet geloven, maar het slaseizoen begint in de lente en duurt tot en met november. Krulsla, ijsbergsla, kropsla,… Belgische sla is smaakvol en altijd verrassend! Zeg nu zelf, waarom zou u groenten kopen die van de andere kant van de wereld komen of helemaal niets met het seizoen te maken hebben ? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig veel energie. Kies daarom voor lokale en seizoens-gebonden producten. Zo herontdekt u de smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

EET LOKAAL EN VOLGENS SEIZOEN D A’ S G O E D V O O R U E N G O E D V O O R O N Z E P L A N E E T.

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.

Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

2IBG0095_BDW_Salade_178x125_NL.indd 1 25/03/11 12:47

aanpassingen  uit  bij  mensen  thuis, maar  vaak  volstaan  ook  al  enkele herstellingen om het  leefcomfort te verhogen.“De  mensen  denken  soms  dat  er geen  oplossing  meer  is  voor  iets, maar  veel  problemen  kunnen  ver-holpen worden,” zegt Lievens.  “We moeten  vaak  kapotte  meubels  of kranen herstellen. Want de mensen willen niets weggooien, ze zijn te ge-hecht aan hun spullen.”“Bij elke  ingreep die we doen, hou-den  we  rekening  met  de  eigenheid van  de  persoon  in  kwestie.  Alles wordt  op  maat  gemaakt,”  zegt  An-nemie  Van  Houdt,  informatiever-antwoordelijke  van  het  Senioren-centrum.  “Een  aangepaste  woning kan voor oudere mensen betekenen dat ze zelfstandig kunnen blijven le-ven in plaats van te moeten verkas-sen naar een rusthuis.”In  de  kijkwoning  kunt  u  in  een  fo-toalbum voorbeelden uit de praktijk bekijken. Er zal ook een demonstra-tiefilmpje te zien zijn. De toegang is gratis, maar wel op afspraak.�� Sam�Vanermen

Meer op 02-210.04.60 of info@seniorencentrum-brussel.be

BDW 1275 PAGINA 8 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Deze week in de Bloemenhofwijk > Maarten Verweij en Steffen Maas houden laboratorium

Op zoek naar het DNA van een grijze bloem

Steffen Maas (l.) en Maarten Verweij, midden in Papenvest. “Een stuk Bloemenhofwijk dat een eiland blijft.” © CD

D e bloemenhofwijk. De Eras-mushogeschool  is  er  geves-tigd, het loopt er vol studen-

ten.  En  laatst  won  de  wijk  met  de fleurigste  naam  een  prijs,  die  van leukste  wijk.  Zou  er  iets  onderne-mends aan de hand zijn?Sinds  een  tijdje  bevindt  zich  op  de hoek van de T’ Kintstraat en de An-neessensstraat de tentoonstellings-ruimte  Zsenne,  een  pand  dat  een experimenteerruimte in de stad wil zijn, en de Bloemenhofwijk zo meer cachet  wil  geven.  Op  uitnodiging van  initiatiefnemer Luc Emiel Roo-man verblijven momenteel Maarten Verweij  (Arnhem)  en  Steffen  Maas (Rotterdam)  in  Zsenne.  De  twee Nederlanders zijn grafische ontwer-pers  en  doceren  aan  Nederlandse hogescholen,  maar  gaan  er  prat  op 

om  de  stad  veel  breder  te  bekijken  en zich niet louter te focussen op de grafische aspecten ervan.“De Bloemenhofwijk heeft een gek-ke vorm,” zegt Maarten Verweij. “Je kunt het een beetje vergelijken met een vijfhoek. De wijk  is  in opmars, maar  tussen de chiquere Dansaert-straat  en  de  andere  kant  gaapt  nog een  kloof.  Daar  leven  mensen  die leven volgens een van bovenuit ont-worpen stad. Net dat willen wij on-derzoeken:  wie  de  mensen  in  deze wijk zijn. We willen vertellen wat er onder de huid van de stad zit.”Het  tweetal  heeft  daar  zo  zijn  ei-gen  methodes  voor.  En  die  wijken af van wat gangbaar is in de wereld van grafisch design, stedenbouw en architectuur. “We beschouwen ons-zelf  als  een  laboratorium,  zonder 

echt te weten wat het eindresultaat zal  zijn  van  ons  project.  We  volgen bepaalde,  eigen  ontwikkelde  stap-pen om te kijken wat er in het DNA van een buurt zit. Beginnen doen we 

door eerst een uitgebreide fotobank aan  te  leggen;  van  buurtbewoners, gebouwen,  straten,  winkels,  enzo-voort. Een ander aspect is dat we be-paalde buurtbewoners eruit pikken, hun trajecten beginnen te bestude-ren  en  een  eindje  voort  fantaseren 

over wie de personen in kwestie zijn, en  hoe  zij  de  wijk  gebruiken.  Nog een andere methode is proberen met hen  in  contact  te  komen,  en  verifi-eren of het origineel strookt met de fantastie.  Dat  is  misschien  wel  het moeilijkste deel.”Volgens Maas en Verweij is een van de einddoelen een goed beeld te krij-gen van de Bloemenhofwijk, en heb-ben ze ook de ambitie om er sporen 

na te laten. “Wij plaatsen de bewo-ner op een piëdestal.”Maar, zoals gezegd, dat is moeilijk. En dat toont ook de realiteit aan. Er is  in  de  Bloemenhofwijk  namelijk een  plaats  waar  de  Arnhemmer  en de Rotterdammer weinig vat op krij-

gen,  en  die  plaats  heet  Papenvest. Grijs beton, appartement boven ap-partement.  Een  zeer  gemengde  be-volking, die vele talen spreekt. “Voor ons  begint  het  bij  de  taalbarrière, natuurlijk.  Maar  er  is  meer,”  zegt Verweij.  “De  Papenvest  is  dat  stuk Bloemenhof dat een eiland blíjft, dat zeer op zichzelf gericht is en weinig contact  heeft  met  de  rest.  De  rest, dat is het Bloemenhofpleintje en de straten errond, de buurt die aan een opmars bezig is. Papenvest daaren-tegen staat stil.”

Nieuwe helden“Een  inspiratiebron  om  naar  de stad  te kijken,”  zegt Maas,  “zijn  de vele standbeelden overal in Brussel. Standbeelden  zeggen  veel  over  hoe een  overheid  identiteit  oplegt,  over welke personen zogezegd belangrijk zijn  geweest,  wie  als  held  herdacht werd.  In  Brussel  staan  die  beelden er,  maar  worden  ze  overkalkt  door bewoners, en geeft ook de overheid er niet echt om. Waarom gebruiken we  die  logica  niet  om  de  identiteit van de stad door de bewoners te la-ten bepalen? Stel dat we op de gevel van  de  appartementsblokken  een soort plakkaattekst aanbrengen, die iets zegt over de buurt en haar be-woners in plaats van over een ouwe persoon  op  een  sokkel.  Zou  dat  de buurt niet helpen?”Einde april stellen de noorderburen hun  bevindingen  tentoon.  Foto’s, teksten, conclusies van Nederlandse studenten op uitnodiging, voorstel-len waarmee geïnteresseerden  later voort aan de slag kunnen in de wijk. Dat is de ambitie. Haast antropolo-gisch  willen  Maas  en  Verweij  vast-leggen. Omdat ze vinden dat, zoals in  hun  thuisland,  in  steden  steeds minder  aan  het  toeval  wordt  over-gelaten,  en  er  steeds  meer  de  nei-ging  opduikt  om  bebouwing  louter in plannen weer te geven, en niet te bekijken op mensenmaat. Facing  Spaces  heet  het  project  van de  Nederlanders.  Ruimte  uitdagen. Het  heeft  de  ambitie  de  integratie te  bevorderen.  Voor  de  bedenkers is het bezinning, bezinning om niet altijd zus of zo te hoeven met de stad bezig te zijn. “Het is gaten opvullen die  architecten  en  planologen  ach-terlaten.”�� Christophe�Degreef

Op 22 april stellen Steffen Maas en Maarten Verweij hun bevindingen tentoon in Zsenne, Anneessensstraat 2, 1000 Brussel Toegang vanaf 18 uur.

“De buurt is aan een opmars bezig,maar Papenvest, dat staat stil”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Twee Nederlandse grafische ontwerpers zijn uitgenodigd door de kunstgalerij Zsenne in de Bloemenhofwijk om er te horen en te zien wat de stad te vertellen en te bieden heeft. Ze bestuderen bewoners, gebouwen en ... standbeelden. “Die zeggen veel over hoe een overheid een identiteit oplegt.”

BDW 1275 PAGINA 9 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

De voetgangerstunnel Trevieren onder de Tervurenlaan is smerig. Het gemeen-tebestuur wil een opknapbeurt en een graffitiproject.

Raadslid  Françoise  Carton  de  Wiart  (MR-FDF)  laakte  in  de  jongste  gemeenteraad de  smerige  en  verwaarloosde  staat  van  de voetgangerstunnel  die  de  Trevierenstraat verbindt met de Batavierenstraat, onder de Tervurenlaan.  “Die  tunnel  zou  een  oplos-sing moeten zijn om het razende verkeer van de Tervurenlaan te omzeilen, maar eigenlijk is hij meer een probleem: een openbaar stort met een reëel onveiligheidsgevoel. Waarom kan de gemeente die tunnel niet eens onder 

handen  laten  nemen?  Of  jongeren  de  kans geven  om  er  een  mooi  graffitiproject  uit  te werken?  Mooie  graffiti  in  plaats  van  de  le-lijke illegale tags van vandaag.”Burgemeester  Vincent  De  Wolf  (MR-PRL) beloofde  spontane  en  directe  actie,  ook  al is de tunnel eigendom van het Brussels Ge-west. “Toch kan het geen probleem zijn het Gewest te overtuigen van de noodzaak van een  schoonmaakactie.  Ik  heb  contact  op-genomen  met  een  nabijgelegen  jeugdhuis en  met  onze  preventiedienst,  en  de  wil  en middelen zijn er om een mooi project in het tunneltje uit te werken. Dat project heeft wel goedkeuring  nodig  van  het  Gewest,  maar ook daar zie ik geen problemen.”� CD

Mooie graffiti, geen vuilnisEtterbeek > Liberalen in actie voor schone voettunnel

De Brusselse regering zoekt naar maatre-gelen om de luchtvervuiling tegen te gaan. Het autoverkeer terugdringen is er één van. Staatssecretaris voor Mobiliteit Bru-no De Lille (Groen!) heeft een studie naar lage-emissiezones besteld. De studie zou na het zomerreces moeten klaar zijn.

Omdat  Europa  vragende  partij  is  wordt  al-vast de invoering van een dergelijke zone in de  Europese  wijk  onderzocht.  In  Parijs  en Lyon  worden  in  de  nabije  toekomst  auto’s gebannen  die  ingeschreven  werden  voor 

30  september  1997.  Het  kabinet-De  Lille ziet    dat  enigszins  anders,  zegt  ze  in  een toelichting  aan  brusselnieuws:  “Niet    al-leen de leeftijd  en de uitstoot van de wagen, maar ook het tijdstip en de bestemming zul-len van belang zijn. De maatregelen zouden bijvoorbeeld kunnen gelden voor doorgaand verkeer  in  de  spitsuren.  Bedoeling  is  het sluipverkeer te beperken.”  Met  andere  woorden:  vooral  pendelaars worden  geviseerd,  buurtbewoners  worden gespaard.� DV

Europese wijk: schonere luchtBrussel > Studie lage-emissiezones na de zomer klaar

De Europese wijk is vragende partij voor een lage-emissiezone.

© A

MIO

CA

JAN

DE

R

LAKENSE GROENVINKSTRAAT WORDT VERNIEUWD

LAKEN - De stad Brussel is vorige week begonnen met de heraanleg van de Groen-vinkstraat. De straat wordt van gevel tot gevel vernieuwd. Normaal gesproken zullen de werkzaamheden drie maanden duren. Pas daarna kan er weer geparkeerd worden in de straat.   HUB

START TO BIKE KRIjGT VERVOLG

LAKEN – Het Lakense initiatief Start to Bike is een succes. De eerste reeks, die er bijna op zit, kan op een achttal deelnemers rekenen, allemaal mensen die nog nooit gefietst hadden, hun tweewieler al een eeuwigheid niet meer hadden aangeraakt of die bang zijn om te fietsen in de stad. Ze werken aan behendigheid en conditie en krijgen tips van ervaren fietsers. Vanwege het succes zetten organisatoren KWB en GC Nekkersdal een vervolgreeks op het getouw: vier korte fietsroutes op 30/4, 7/5, 14/5 en 21/5, telkens van 10 tot 12 uur. Inschrijving: 02-421.80.60.   HUB

TELE

XREG

IOGentsesteenweg ondergaat metamorfoseAan de Gentsesteenweg wordt volop gewerkt. Tegen 2014 moet de belangrijke gewestweg helemaal opnieuw aangelegd zijn.

De  Gentsesteenweg  ondergaat  de  komende drie  jaar  een  volledige  metamorfose.  On-dergronds  worden  op  dit  moment  de  nuts-leidingen  en  rioleringen  vernieuwd;  bo-vengronds  verandert  er  nog  veel  meer.  Zo worden  in eerste  instantie alle  tramsporen vernieuwd.  Ze  worden  uitgerust  met  een antitrilsysteem  dat  de  geluidsoverlast  en trillingen voor de omwonenden tot een mi-nimum moet beperken.De sporen worden in een razend tempo ver-nieuwd, zodat er al vanaf 8 juli opnieuw een tram  door  de  Gentsesteenweg  kan  rijden. Na de heraanleg zullen de trams ook zo veel mogelijk  in eigen bedding rijden. “Vandaag verliezen ze veel kostbare tijd als ze aan de lichten  mee  in  de  file  staan,”  zegt  Brigitte Grouwels,  Brussels  minister  van  Mobili-teit en Openbare Werken (CD&V). “Aan het kruispunt  met  de  Mettewielaan  komen  er aparte  rijstroken  naast  de  sporen,  zodat de  tram  niet  meer  geblokkeerd  wordt  door auto’s  die  links  willen  afslaan.  Door  deze maatregelen zullen de trams 82 en 83 veel stipter  rijden.  Na  de  heraanleg  zal  de  82 sneller de verbinding kunnen maken tussen 

het Weststation en het station van Sint-Aga-tha-Berchem. En ook de tramhokjes krijgen een opknapbeurt.”Behalve de ingrepen voor een vlottere door-stroming van het openbaar vervoer krijgt de steenweg zelf ook een opfrisbeurt. Het weg-dek  en  de  voetpaden  worden  heraangelegd en er worden laanbomen geplant. Belangrijk is  ook  dat  de  Gentsesteenweg  veiliger  zal worden  voor  voetgangers  en  fietsers,  met bredere voetpaden en een fietsstrook. Zwar-te  punten  worden  weggewerkt,  zoals  de kruispunten  met  de  Alcyonstraat  en  Pfeif-ferstraat.  Die  zijstraten  krijgen  snelheids-remmende verkeersplateaus.De  Gentsesteenweg  blijft  wel  een  belang-rijke as voor het vrachtverkeer. Aan het aan-tal laad- en loszones wordt niet geraakt. Er komt er zelfs een nieuwe bij, aan de Brigade Pironlaan.  De  vervanging  van  de  tramspo-ren tussen Karreveld en Mettewielaan is al volop bezig. Vanaf maandag 18 april worden de tramsporen voorbij de Mettewielaan aan-gepakt.  Daarna  wordt  de  eigenlijke  steen-weg  heraangelegd.  Tegen  2014  moet  heel de  Gentsesteenweg  tot  aan  het  station  van Sint-Agatha-Berchem  opgeknapt  zijn.  Mi-nister  Grouwels  trekt  twintig  miljoen  euro  uit voor het hele project.

� Matthias�Vanheerentals

Sint-Jans-Molenbeek / Sint-Agatha-Berchem�> Werk aan de weg

De nieuwe tramsporen krijgen een antitrilsysteem. Daardoor zullen de omwonenden minder last hebben van lawaai en trillingen van voorbijrijdende trams.

© M

ATTH

IAS

VAN

HE

ER

EN

TAL

S

Buyllaan eenrichting in 2012?Het Brussels Gewest onderzoekt de heraanleg van de Buyllaan aan de Devèzesquare.

Mogelijk wordt de Adolphe Buyllaan een een-richtingsstraat  voor  autoverkeer  tussen  de Devèzesquare en de Hogeschoollaan en tus-sen de Devèzesquare en de Generaal Jacque-slaan. Dat heeft Brussels minister van Ver-voer  Brigitte  Grouwels  (CD&V)  geantwoord aan  MR-parlements-  en  gemeenteraadslid 

Viviane  Teitelbaum  in  de  commissie  Infra-structuur van het Brussels parlement.“In  2012  moeten  de  tramrails  op  de  Buyl-laan vervangen worden, en van die gelegen-heid maakt de MIVB gebruik om de publieke ruimte  te  renoveren.”  De  keuze  voor  een-richtingsstraten is nog niet officieel, maar is wel  een  hypothese  die  het  Brussels  Hoofd-stedelijk  Gewest  met  het  gemeentebestuur overlegt.  De  werkzaamheden  zouden  begin 2012 van start gaan.  CD

Elsene�> Brussels Gewest onderzoekt nieuwe verkeerssituatie

ADVERTENTIE

BDW 1275 PAGINA 11 - DONDERDAG 14 APRIL 2011B

DW

REG

IO

De Jetse Haard heeft vorige week de eerste sociale woningen ingehuldigd die én passief zijn én geen CO2-uitstoot veroorzaken. De huurlasten voor de bewoners zijn minimaal.

Het besluit om de twee passieve du-plexen te bouwen dateert van 2005, dus  nog  voor  het  Brussels  Gewest besliste dat alle nieuwe sociale wo-ningen  passief  moesten  zijn.  “De huurdersbond  wilde  een  oplossing voor  de  hoge  verwarmingskosten,” zegt Vincent Schrurs, technisch di-recteur  van  de  Jetse  Haard.  “Som-mige  huurders  betalen  het  mini-mumhuurbedrag  van  198  euro  en komen  aan  bijna  evenveel  huur-lasten.”    Dus  besloot  de  sociale-huisvestingsmaatschappij  om  op het  piepkleine  terrein  in  de  Joseph Loossensstraat  een  passiefgebouw neer  te  zetten.  Het  architectenbu-reau A2M ontwierp  twee duplexen van  110  vierkante  meter  met  vier slaapkamers  elk.  “In  Brussel  is  er een  groot  tekort  aan  grote  sociale woningen,” zegt Schrurs. De  buitenmuren  kregen  een  isola-

tielaag  van  40  centimeter,  de  hou-ten  ramen  een  driedubbele  begla-zing en het gebouw werd luchtdicht gemaakt.  Een  gesofisticeerd  venti-latiesysteem  met  een  warmtewis-selaar  recupereert  de  warmte  van de  vervuilde  lucht  die  naar  buiten gaat en verwarmt indien nodig een beetje  bij.  De  toekomstige  bewo-ners  hoeven  het  systeem  zelf  niet te bedienen.  Dankzij verfijnde CO2- en  temperatuursensoren  wordt  al-les automatisch geregeld. Alleen de decoratieve houten zonwering moe-ten ze zelf voor de ramen schuiven als ze het in de zomer binnen frisser willen hebben.De  toiletten  worden  doorgespoeld met regenwater. Op het dak en ook op het dak van het gebouw ernaast staan  twee  soorten  zonnepanelen. De thermische panelen produceren 65 procent van het warm water. De rest  van  de  nodige  energie  wordt opgewekt door fotovoltaïsche pane-len. “Die leveren alle energie nodig voor  een  normaal  vijfpersoons-huishouden. Het gebouw is dus niet alleen  passief,  het  heeft  ook  geen energiekosten  en  veroorzaakt  niet 

Passief, passiever, passiefstJette > Jetse Haard presenteert eerste passieve, sociale woning met nul euro energiekosten

De decoratieve houten zonwering kan in de zomer voor de ramen geschoven worden.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

ETTERBEEK – De mooie locatie, dat is volgens bibliothecaresse Chris Lambrecht alvast een reden om naar de bibliotheek van Etter-beek te komen. Inderdaad, ideale stadsbibliotheek, denken we als we ze zien.

Het grote herenhuis zit  in een hui-zenblok  ver  weg  van  de  straat.  De vele  ramen  geven  uit  op  het  Hap-park en op stadstuintjes met muren waarop de katten flaneren. Hier liet Henry  de  le  Court,  een  rechter  bij de  rechtbank  van  eerste  aanleg  in Brussel,  in 1905 een huis  in eclec-

Een bib vol verhalen

© A

N D

EVR

OE

tische stijl bouwen.Ook  binnen  is  de  grandeur  op  elke verdieping behouden. In de vroegere kelderkeukens  met  de  authentieke granitovloeren  en  mozaïeken  is  de jeugdafdeling  ingericht,  met  werk van kinderen aan de muur en échte knuffels, leuk voor tijdens de zater-dagse voorleesbeurten. De trap, die natuurlijk kráákt, brengt je naar het voormalige neogotische bureau van de  rechter  waar  nu  de  weetjesboe-ken  staan.  Van  hieruit  kun  je  door luikjes en glas-in-loodramen loeren naar de uitleenbalie  in de moderne aanbouw  met  uitzicht  op  de  tuin. 

Verder  kom  je  via  vleermuizen  in gesculpteerd  hout  en  beschilderd stucwerk – iets met de familienaam van  de  echtgenote  van  de  rechter, denkt  Lambrecht  –  in  de  verschil-lende  kamers  en  een  zonovergoten erker  waar  je  de  krant  kunt  lezen. De  bib  krijgt  er  een  rijke  uitstra-ling  door,  maar  het  blijft  crea tief omgaan  met  budgetten:  “De  rek-ken  zijn  een  erfenis,  onze  tafels zijn wat refterachtig, er is nog geen koffie  voor  de  bezoekers...  Er  zijn nog groeikansen, ook in de bibtuin.”Een aangename plek om te  toeven, maar  hoe  overtuigt  Lambrecht  de 

jeugd? “Ze vinden hier info op maat. De schoolopdrachten gaan dikwijls gepaard met een ‘Je mag niet op het internet.’  We  helpen  ze  met  zoe-ken, wat ze een beetje verleerd zijn. Voorts worden onze zeven internet-pc’s  intensief  gebruikt  voor  spelle-tjes én huiswerk, en zijn er hotspots gepland voor mensen die in de lees-zaal willen komen werken.”De bibliotheek weet een heterogeen publiek te bekoren, zegt Lambrecht. “Mensen  van  Poolse  en  Russische afkomst, EU-ambtenaren, Fransta-lige ouders van wie de kinderen naar een  Nederlandstalige  school  gaan, 

erg  veel  Nederlanders,  en  dan  nog wat  Belgische  Vlamingen  –  zoals die verfranste Vlaamse dame die op den duur weer Nederlands met ons is  gaan  spreken.”  Het  siert  de  bib dan ook dat de  lijsten met  ‘nieuwe aanwinsten’,  een  hardnekkig  pleo-nasme  in bibliotheekmiddens, hier gewoon ‘aanwinsten’ heten. Boven-dien zijn ze goed gestoffeerd.

FarsiIn  een  achterafkamertje  stuit  je op  klassieke  Perzische  literatuur, naast  boeken  over  kunst,  opvoed-kunde  en  politiek  in  het  Perzisch, een restant van een opmerkelijk ver-haal.  “In  Etterbeek  had  je  vroeger een  informeel  uitleensysteem  van boeken  tussen  Iraanse  taxichauf-feurs, die hier na Khomeini aan de slag gingen. Tot iemand eens vroeg of  ze  een  plank  in  de  bib  mochten lenen,”  zegt  Lambrecht,  die  eraan denkt  de  collectie  uit  te  dunnen omdat de jonge generatie geen Farsi meer leest. Het toont wel waar een lokale bibliotheek goed in kan zijn: inspelen  op  een  lokale  behoefte, ook al is die tijdelijk.� An�Devroe

Oudergemselaan 191, 1040 Etterbeek, 02-648.01.76, www.etterbeek.bibliotheek.be

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

Links: weetjesboeken in het voormalige bureau van de rechter, in neogotische stijl. Rechts: kinderen van de academie voor beeldende kunst stelden hun eigen verhaal samen, en gesculpteerde vleermuizen waken over de boeken.

de  minste  luchtvervuiling,”  legt Schrurs  uit.  “De  huurders  moe-ten  alleen  het  drinkwater  en  de onderhoudskosten van de zonne-

panelen en de ventilatie betalen.”De  bouw  van  een  passiefhuis  is natuurlijk  wel  duurder.  De  twee duplexen hebben samen 650.000 

euro gekost. “Maar de gewestelij-ke subsidies voor zo’n voorbeeld-gebouw liggen ook hoger.” � Bettina�Hubo

OPENBARE BIBLIOTHEKEN IN BRUSSEL aflevering 2 ETTERBEEK

BDW 1275 PAGINA 12 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Dr. Joost Rampelberg: “Sociale zekerheid is in veel federale staten een bevoegdheid van deelstaten. Daar geeft het blijkbaar nergens problemen als men zich een paar kilometer verderop laat verzorgen.

© IVAN PUT

Zorg > De voordelen van een duidelijke gemeenschapskeuze

Kiezen is niet altijd verliezen

In Brussel Deze Week 1272 legt Dr. Milan Roex, Brusselaar en huisarts, uit waarom hij niet achter het idee staat de Brusselaar te dwingen zich te ‘bekennen’ tot een van beide ge-meenschappen.Ook ik ben Brusselaar en huisarts, en heb met collega Roex aan heel wat initiatieven meegewerkt. Maar met zijn stelling kan ik het helemaal niet eens zijn.Het artikel van Dr. Roex is lang, maar geeft geen essentiële bezwa-ren aan tegen de noodzaak om voor een bepaalde gemeenschap te kie-zen wat betreft persoonsgebonden materies. Veel van zijn bezwaren zijn vragen: Hoe en op welke basis moeten de artsen kiezen? Zullen zij hun gemeenschap of hun patiënten volgen?Dat heeft voor de patiënten geen en-

kel belang. In het kader van de hui-dige Europese wetgeving kunnen zij van de sociale zekerheid waarbij ze zijn aangesloten, terugbetaling krij-gen volgens de eigen normen van die sociale zekerheid voor verzorgingen in het buitenland. Waarom zou dat dan ook niet kunnen binnen de so-ciale zekerheid van verschillende gemeenschappen? Sociale zeker-heid is in vele federale staten, zoals in Duitsland en Zwitserland, een bevoegdheid van deelstaten. Daar geeft het blijkbaar nergens proble-men als men zich een paar kilome-ter verderop laat verzorgen. Ik zie dan ook niet in, zoals col-lega Roex stelt, waarom er gevreesd moet worden voor toename van de ongelijkheid tussen de inwoners. Het aanbod van de ene of de andere gemeenschap zal misschien enigs-zins verschillend zijn, maar zulke verschillen zijn in het huidige Eu-ropa eerder gering.Het enige wat echt moet vermeden

Dr. Joost Rampelberg.

worden, is dat er een soort shopping zou ontstaan voor verschillende aspecten van sociale zekerheid: kinderbijslag hier, gezondheids-zorg daar, de uitkeringen … Het is duidelijk dat een stelsel van soci-ale zekerheid enige coherentie moet vertonen, de keuze moet dan ook duidelijk worden gemaakt voor het ene of het andere stelsel. Taalaan-horigheid en taalkennis kunnen daarbij een element zijn, doch niet noodzakelijk het enige. Een duidelijke keuze zou overigens de integratie van mensen en gezin-nen van andere oorsprong bevor-deren. Men weet dan tenminste

binnen welke taal en cultuur die in-tegratie kan plaatsvinden. Dat hoeft geenszins te leiden tot vormen van assimilatie of een verloren gaan van contacten met de originele cultuur; er bestaan duidelijk voorbeelden van etnische groepen die zich per-fect op die manier hebben ingepast en toch voeling hebben behouden met hun oorspronkelijke cultuur en zelfs de taal van de gemeen-schap waaruit zij zijn ontsproten. Ik denk bijvoorbeeld aan de Oekra-iense gemeenschap, veel kleiner en veel minder zichtbaar, en misschien daarom minder bekend. Ze nemen moeiteloos deel aan het leven van de

Nederlandstalige of Franstalige ge-meenschap in en om Brussel, maar hebben daarom nog geen voeling verloren met hun gemeenschap van oorsprong, spreken vaak nog Oekra-iens, en ontmoeten elkaar regelma-tig bij godsdienstige vieringen.

EenheidsworstIk kan begrijpen dat taalgemengde gezinnen of buitenlanders die nog geen band met de autochtone ge-meenschap konden opbouwen, misschien moeite hebben met hun keuze. In andere meertalige landen zal dat niet anders zijn, en wie im-migreert moet zich redelijkerwijze aanpassen aan de wetten en gebrui-ken van zijn nieuwe land. Het kan natuurlijk zijn dat iemand – en dat hoeft niet noodzakelijk een migrant te zijn – na enige tijd beseft dat hij beter bij de andere gemeen-schap zou aansluiten. Die mogelijk-heid moet bestaan, maar slechts na een redelijke bedenktijd en hoog-stens een paar keer. Anderzijds zou de verplichting om te kiezen voor de ene of de andere gemeenschap het ook voor migran-ten duidelijk maken dat hier twee gemeenschappen leven, die er niet alleen een andere taal op nahouden maar ook een verschillende culture-le achtergrond, vaak met een eigen ideologische tint. Sommigen vrezen dat het toewijzen van de sociale ze-kerheid aan de gemeenschappen voor de Vlaamse Gemeenschap een ondraaglijke last zou kunnen bete-kenen, als een belangrijk deel van de gezinnen van allochtone oorsprong plots kiezen voor de Vlaamse soci-ale zekerheid. De berekeningen van Danny Pieters (N-VA), senaatsvoor-zitter en gewoon hoogleraar rechten aan de KU Leuven, spreken dat ech-ter volkomen tegen. En hij is toch iemand die niet over één nacht ijs gaat.Ik denk dan ook dat een splitsing van de sociale zekerheid naar de ge-meenschappen voor iedereen alleen maar voordeel kan opleveren, veel meer dan de huidige eenheidsworst die leidt tot conflicten, misbruiken en verkwistingen. Eveneens is het zo dat met name van de Vlaamse Gemeenschap grotere inspanningen op het terrein mogen worden verwacht. Het valt ook te betreuren dat de verschillende over-heden in de Vlaamse Gemeenschap enerzijds en het Brusselse Gewest anderzijds voortdurend de zwarte-piet naar elkaar doorschuiven, in plaats van gemeenschappelijke ini-tiatieven te nemen om met name aan de behoefte aan Nederlandsta-lige scholen in Brussel beter tege-moet te komen.Beter dan via federale structuren belangrijke transfers naar de an-dere gemeenschap te dulden, zou-den de Vlaamse overheden zowel binnen de Vlaamse Gemeenschap als binnen het Brusselse Gewest hun inspanningen moeten richten op de correcte opvang van wie zich tot de Nederlandse Gemeenschap wil bekennen in Brussel, of ze nu van traditioneel Vlaamse oorsprong zijn dan wel uit de wijde wereld naar onze Vlaamse hoofdstad – die ze niet altijd als dusdanig kunnen her-kennen – toestromen.� Dr.�Joost�Rampelberg

“Bij een duidelijke keuze weten nieuwkomers tenminste binnen welke taal en cultuur de integratie kan plaatsvinden”BDWOPINIE

GANSHOREN – Het idee om Brusselaars te doen kiezen tussen een van beide gemeenschappen, roept bij velen vragen op. Maar voor Dr. Joost Rampelberg is een duidelijke en verplichte keuze het beste scenario. Niet enkel voor patiënten en artsen, maar voor alle Brusselaars.

BDW 1275 PAGINA 13 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

BDWOPINIEDoorzichtigdoor Danny Vileyn

Franstalige Brusselaars, Vlaamse Brusselaars en allochtone Brusselaars moeten samen beslissen of Onderwijs, Cultuur en Gezondheidszorg van de gemeenschappen naar het Brussels Gewest overgeheveld worden. Het voor-stel van Rudy Demotte (PS), minister-president van de Waalse gewestregering in De zevende dag, lijkt op het eerste gezicht het summum van democratie, maar politiek-institutioneel is het fictie. Minister-president Kris Peeters (CD&V)

heeft vorige week in het Vlaams parlement nog eens herhaald dat Vlaanderen Brussel niet loslaat; de Brusselaars kunnen ook moeilijk de Vlaamse Gemeenschap verplichten om de bevoegd-heid voor Onderwijs en Cultuur aan de Brusselaars af te staan. Ook Jean-Luc Vanraes (Open VLD), voorzitter van het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, heeft Demotte lik op stuk gegeven. Er kan, dixit Vanraes, geen sprake zijn van het doorknip-pen van de band met Vlaanderen. Ook zegt Vanraes – en dat is even belangrijk – dat Onderwijs een bevoegdheid van de gemeen-schappen is en moet blijven. Met de uitspraak van Vanraes is het duidelijk dat Demottes poging om de Brusselse Vlamingen los te weken van de Vlamingen in Vlaanderen mislukt is. Het wordt tijd dat de Franstaligen die pogingen staken. Brusselaar zijn en Vlaming zijn, het is niet onverenigbaar, net zo min als Franstalig zijn en Brusselaar zijn. Toch is er een fundamenteel verschil. Demotte gaat ervan uit dat de machtsposities in Brussel gelijk zijn. Dat is natuurlijk niet zo. De Vlamingen zijn fel in de minderheid. Ook is het aandeel van de Franstalige Brusselaars binnen de Franse Gemeenschap veel gro-ter dan dat van de Brusselse Vlamingen binnen de brede Vlaamse Gemeenschap. De Brusselse Vlamingen hebben de rugdekking van de Vlaamse Gemeenschap dus hard nodig om hun rechten te handhaven. Meer nog, de Vlaamse Gemeenschap investeert volgens minister-president Kris Peeters jaarlijks 670 miljoen euro gemeenschapsmiddelen (voor Onderwijs, Cultuur en Welzijn) in Brussel. Het mag natuurlijk altijd meer zijn, maar 670 miljoen euro is een pak geld. Het is weinig waarschijnlijk dat Vlaams Brussel over evenveel zou kunnen beschikken als de Brusselaars hun zaakjes onder elkaar zouden regelen. Demotte en co moeten maar eens berekenen hoeveel een Brussel met minder Vlaanderen hen zou opbrengen.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Scharnaval

Zoals elk jaar werd op 2 april weer de jaarlijkse car-navalsstoet door Schaarbeek gehouden. En zoals elk jaar waren de firma DaCar, de politie en de gemeente Schaarbeek de grote ‘winnaars’ van dit evenement. Om de straten vrij te maken voor de stoet werden – in de Rogierlaan maar liefst vier uur (!) voor de doortocht van de stoet – tientallen auto’s weggesleept en hun bezitters getrakteerd op een gepeperd pv. Fijn, die Schaarbeekse carnavalsstoet!Natuurlijk zijn we als Schaarbekenaren absoluut niet tegen een carnavalsstoet. We vinden die juist leuk! En de preventieve folderactie in de bus en op geparkeerde auto’s enkele dagen vóór de feestelijke dag juichen we zeker toe. Maar waarom zo’n agressieve tekst (“U staat op de route van de carnavalsstoet”)?De autobezitters die deze waarschuwing vonden, par-keerden hun wagens op 2 april wijselijk elders. Maar hun plaatsen werden meteen ingenomen door mensen die niet op de hoogte zijn van de carnavalsstoet en het parkeerverbod op die dag. Mensen die misschien niet aan de Rogierlaan wonen. De straat stond dus weer vol met auto’s.Je zou toch denken dat er behalve die uitgebreide fol-deractie in de straten diverse parkeerverbodsborden werden geplaatst, om mensen nadrukkelijk te herinne-ren aan de stoet. Behalve één bord aan het begin van de Rogierlaan: helemaal niets! “We hebben niet genoeg borden,” zei één agent schaapachtig. En zo gaat het nu elk jaar: een volstrekt onnodige inzet van tientallen agenten, diverse sleepauto’s van DaCar en misselijkmakende pv’s voor een resem foutparkeerders. Waarom niet wat meer borden plaatsen of op de ochtend zelf een geluidswagen door de straat sturen? Bovendien kan elke agent via de nummerplaat het adres van de ‘foutparkeerder’ vinden. Waarom niet even aanbellen, zoals bij de rommelmarkt in juni altijd wel gebeurt? Zoals het er nu toegaat, krijgen wij langzaam een hekel aan die carnavalsstoet.

� Katie�en�Wim�Faber-Challans,�� Schaarbeek

Een Vlaamse Brusselstrategie

Vlaanderen mag best wat offensiever denken. Als het over Brussel gaat, worden de Vlaamse partijen defen-sief. Onterecht! Brussel is een belangrijk internationaal uithangbord en behoort voor het grootste deel tot de Vlaamse economische invloedssfeer. De politieke logica moet dan ook de economische wetmatigheid volgen. Het optreden van Vlaanderen is te mak en veel te weinig am-bitieus.Op dit moment is de Brusselse sociaaleconomische en sociologische situatie paradoxaal: ze is schrijnend en veelbelovend tegelijk. Enerzijds is er de fel toenemen-de armoede en verpaupering van delen van Brussel. In Brussel ontwikkelt er zich in sneltreintempo een fors internationaal, multi-etnisch subproletariaat. Ontwor-teling, verpaupering, segregatie, geweld en diverse vor-men van grote achterstand vormen zowat de hoofdken-merken.Deze negatieve ontwikkelingen zijn onder meer het gevolg van de onzinnige constructie die het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is, wat een dubbele breuklijn met de realiteit betekent.Vooreerst is er een ‘technische’ breuk binnen de groot-stad tussen de kernstad en de rest van de agglomeratie terwijl ze micro-economisch en verkeerstechnisch met elkaar verbonden zijn.

De feitelijke agglomeratie van Brussel reikt immers tot aan de poorten van Aalst, Mechelen en Leuven. Brussel ligt met al zijn vezels verankerd in de Vlaamse econo-mische ruimte.Hier stoten we op de tweede breuk: een autonoom Brus-sel betekent een politieke kloof tussen de grootstad en haar uitgestrekte complementaire achterland. Brus-sel en Vlaanderen vormen één onscheidbare sociale en economische entiteit, en die wordt best als één geheel bestuurd. Gelukkig maar dat Brussel ook heel wat internationale troeven heeft. Het herbergt tal van internationale instel-lingen. Volgens de rangschikking van de Britse Univer-sity of Sheffield en de Amerikaanse Washington Uni-versity vormt Brussel de meest competitieve regio van de EU. Het laat steden zoals Antwerpen ver achter zich.Een Vlaamse staat zonder Brussel is voor zowel Vlaan-deren als Brussel sociaaleconomisch en op het vlak van internationale politiek een bijzonder slechte zaak. In dat geval dreigt Vlaanderen uiteen te vallen in een aantal folkloristische baronieën. Brussel zal inkrimpen tot een onbetekenende provinciestad.Vlaanderen moet wel beseffen dat het internationalisme onontkoombaar is. De olievlek van de verfransing zal de komende jaren toenemen. De verstedelijking van Halle-Vilvoorde zal daardoor in een sneltreinvaart toenemen.Tijd dus voor een grote staatshervorming met een drie-ledig luik: Brussel, de toekomst van Wallonië en be-langrijke sociaaleconomische en maatschappelijke hef-bomen. Brussel dient volledig in Vlaanderen te worden opgenomen. Brussel blijft een multiculturele entiteit en kan binnen de Vlaamse schoot voort ontwikkelen. Vlaanderen heeft de centen en het bestuurlijk vermogen om Brussel mee te runnen. De toekomst van Wallonië dient vanuit Vlaamse hoek voor de komende tien jaar verzekerd te worden met resultaatgerichte Vlaamse in-vesteringen: een Vlaams marshallplan voor Wallonië.Brussel en Vlaanderen betekenen op zich niet zo erg veel, maar samen kunnen ze uitgroeien tot een belang-rijke Europese staat. � Julien�Borremans,�Molenbeek

medewerker�Res Publica,�IJzerbedevaartcomité�en�debatclub�Arm�en�Rijk��

Justitiepaleis

Een ideetje voor het Justitiepaleis: laat het maar zoals het nu is, en gebruik het als justitiepaleis ! � Pierre�Puttemans,�Ukkel,�� architect

Scheldestraat

In haar lezersbrief vertelt Ruth Plaizier (BDW 1274, p. 15) over een aantal problemen met buurtjongeren in Sint-Jans-Molenbeek en haar ervaring met de aanpak van de politie. Het is inderdaad een zeer vervelende zaak. Het probleem moet vooral gezocht worden bij de opvoeding van de kinderen. De ouders zijn de eerste ver-antwoordelijken voor de daden van hun kinderen.Dat haar ervaring met de politie negatief is, komt hoofd-zakelijk omdat er hier, in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, verschillende politiezones zijn. De politie zou in heel het gewest bevoegd moeten zijn. Dat staat al zo lang op de agenda, maar door de onwil van de 19 burge-meesters komt er voorlopig niets van in huis.

Michiel�Plaizier,�Laken

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1275 PAGINA 14 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Erfgoeddag > Sociale strijd in Brussel anders bekeken

Van arbeiders, armen en paupers

D ertien  wandelingen  en  een  fietstocht brengen  de  deelnemers  door  histo-rische  arbeidersbuurten,  opgewaar-

deerde steegjes en langs hedendaagse armen-buurten.  Armoede  is  helaas  nog  altijd  niet gebannen.

WANDELEN EN FIETSEN

•  Dat  de  Marollen  als  volkse  wijk  nog  altijd 

tot de verbeelding spreken, laat ook deze erf-goeddag  zien.  Er  zijn  niet  minder  dan  drie wandelingen  in  de  wijk.  Eén  wandeling  laat de  scherpe  tegenstelling  zien  tussen  de  ‘his-torische’  sociale  woningen  van  de  Cité  Hel-lemans en de afschuwelijke woonblokken uit de  jaren  zeventig.  Een  tweede  wandeling  zet sociale projecten  in de aandacht waar armen hun lot in eigen handen nemen. Er zijn weinig plaatsen in Brussel waar de tegenstelling tus-sen rijk en arm op één vierkante kilometer zo 

scherp is als in de Zavel en de Marollen. Meer dan een wandeling waard.

• Armoede heeft natuurlijk vaak te maken met slecht betaald werk of werkloosheid. Eén wan-deling  doet  vakbonden  en  volkshuizen  aan, maar passeert ook langs armen- en daklozen-organisaties. 

•  De  straatnamen  van  de  Anderlechtse  wijk ’t  Rad  –  zoals  Emancipatie-  of  Solidariteits-

© IVA

N P

UT

BRUSSEL – De Vlaamse Erfgoeddag draait dit jaar rond het thema ‘Armoe troef’. Er is een boeiend Brussels luik met historische wandelingen, tentoonstellingen, film en debat. Erfgoedorganisaties, professionele gidsenverenigingen en organisaties die zich het lot van armen en thuislozen aantrekken hebben de handen in elkaar geslagen. Een voorproefje.

BREChT EVENS oP ShoRTLIST EISNER

Striptekenaar  Brecht  Evens  is  geno-mineerd voor de Eisner Award. Dat is een van de hoogste onderscheidingen in het wereldje. Voor Evens, die twee-wekelijks  een  strip  tekent  op  onze Zazie-pagina’s,  is  het  niet  de  eerste belangrijke internationale erkenning.The wrong place, de Engelse vertaling van zijn grafische roman Ergens waar je niet wil zijn,  is genomineerd  in de categorie  ‘Best  painter/multimedia artist  (interior  art)’.  De  Franse  ver-taling won eerder dit  jaar al de  ‘Prix de  l’Audace’  op  het  stripfestival  van Angoulême en werd ook al bekroond met  de  Vlaams-Nederlandse  Willy Vandersteenprijs.  Twee  jaar  geleden was Evens ook al in de smaak geval-len op het belangrijke Franse festival. Ergens waar je niet wil zijn  is al ver-schenen op de Franse, Duitse en Ca-nadese  markt.  Binnenkort  komt  er een  Britse,  Spaanse  en  Koreaanse editie.  Momenteel  wordt  er  onder-handeld  over  een  Italiaanse  versie.  SV

PAASEIEREN RAPEN IN hET MUSEUM

BRUSSEL  –  Op  zaterdag  23  april organiseert  het  Museum  voor  Na-tuurwetenschappen  een  paaseieren-zoektocht. Kinderen zijn welkom om paaseitjes  in  de  vorm  van  de  eieren van echte dieren te verzamelen.De  paaseitjes  liggen  verspreid  over het  hele  museum  en  zijn  verstopt  in de  nesten  van  insecten,  vissen,  vo-gels,  reptielen  en  zelfs  dinosauriërs. In elk nest ligt een kaartje met infor-matie erop over de periode waarin het dier zijn eitjes legt, de broedtijd en de grootte  van  de  eieren.  De  kinderen moeten 24 kaarten verzamelen. Voor de beste zoekers is er een verrassing.Om 10 uur wordt het startschot gege-ven, het eindsignaal volgt om 18 uur. De zoektocht zelf is gratis, de ingang tot  het  museum  moet  wel  betaald worden.    SV

Volwassenen: 7 euro, 6-17 jaar: 4,50 euro, jonger dan 6 jaar: gratis

© B

RE

Ch

T EVE

NS

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

De slachthuizen van Anderlecht: midden in de historisch arme wijk Kuregem.

BDW 1275 PAGINA 15 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

arm walloniËop 19 april blikt het Vlaams-nederlands Huis deBuren met de documentaire Arm Wallonië van Pascal Verbeken vooruit

op de Erfgoeddag. na de film volgt een debat met ontslagnemend federaal minister Paul magnette (PS), walloniëkenner Guido Fonteyn en journalist-documentairemaker Pascal Verbeken. Zij buigen zich over de impact van de Vlaamse migratiegolf naar het industriële wallonië tijdens de eerste helft van de 20ste eeuw en hoever die vandaag nog reikt. De avond begint om 19.30 uur in de Beursschouwburg, a. ortsstraat 20-28, Brussel. Toegang is gratis, reserveren kan via info@deburen.eu of 02/212.19.30.

straat  –  verraden  de  oorsprong  van  deze tuinwijk.  Ooit  was  de  Bezemhoek  in  Water-maal-Bosvoorde even volks – kunstenaar Rik Wouters  vond  er  een  eeuw  geleden  een  be-taalbare woning. Nu is Watermaal-Bosvoorde poepchic, ’t kan verkeren.

•  Een  themadag  rond  armoede  kan  niet  om de sanering van de Zenne. Twee wandelingen focussen op het water in de stad: de Zenne en het  Kanaal.  Met  een  knipoog  naar  de  gezus-ters Brontë en Neel Doff.

• Een fietstocht voert langs de Marollen, Ku-regem,  oud  Molenbeek,  de  havenwijk  en  de Noordwijk. Stuk voor stuk wijken die voor be-langrijke uitdagingen staan. Rode draad is de zoektocht naar nieuwe projecten.

TENTOONSTELLINGEN

In niet minder dan elf gemeenten staan activi-teiten op het programma. 

• Erfgoeddag laat je in Anderlecht bijvoorbeeld de  Luizenmolen  ontdekken  en  het  Maurice Carêmemuseum,  maar  ook  een  tentoonstel-ling met bijbelse passages en een rondleiding met  als  thema  ‘Armoede  vroeger  en  nu,  hier en  elders’.  Cursisten  van  de  opleiding  ‘erva-ringsdeskundigen  in  armoede  en  sociale  uit-sluiting’ hebben in het gemeenschapscentrum De Rinck (en de filosofische tuin van het Eras-mushuis)  een  fototentoonstelling  en  work-shops in elkaar gebokst over sociale strijd en het verarmde contact met de natuur. 

•  In het grafbeeldhouwersatelier Ernest Salu loopt  een  tentoonstelling  over  de  graven  van onsterfelijke  weldoeners  uit  de  19de,  begin 20ste  eeuw.  Een  expo  over  het  engagement van de rijken die zich in het aanschijn van de dood engageerden in een of andere  liefdadig-heidsvereniging.

•  Het  Archief  en  Museum  voor  het  Vlaams leven te Brussel (AMVB) heeft samengewerkt met de thuislozenvereniging Hobo. De thuis-lozen van Hobo zijn  in de archieven gedoken om inspiratie op te doen voor een tentoonstel-ling met hun eigen verhaal. Het AMVB belicht organisaties  die  aan  liefdadigheid  deden.  De Rederijkers krijgen speciale aandacht. 

•  Hoe  evoceerden  beeldende  kunstenaars in de 19de en vroege 20ste eeuw thema’s als landbouw, visserij, industrieel proletariaat en dienstpersoneel? Dat laat een tentoonstelling - met voor de gelegenheid  rondleidingen -  in het  Charliermuseum  zien.  Bezoekers  worden ook getrakteerd op een optreden van het Brus-sels  Volkstejoeter.  Op  het  menu  teksten  en muziek van het eeuwige ketje Renaat Grassin.

FILM EN MUZIEK

Films  en  strijdliederen  mogen  niet  ont-

De Bezemhoek in Watermaal-Bosvoorde: ooit zeer volks, nu bijzonder prijzig.

Een affiche die uit de archieven werd opgevist voor een expo van het AMVB over liefdadigheidsorganisaties.

© IVAN PUT

De Erfgoeddag heeft plaats op zondag 1 mei. alle evenementen zijn gratis. U kan de brochure raadplegen via www.erfgoeddag.be of vooraf opvragen bij de Erfgoedcel Brussel/VGC op het nummer 02/208 02 32 of bestelling@erfgoedcelbrussel.be.

© N

AA

M F

oTo

GR

AA

F

Er zijn weinig plaatsen in Brussel waar de tegenstelling tussen rijk en arm op één vierkante

kilometer zo scherp is als in de Zavel en de Marollen

breken  op  een  erfgoeddag  rond  armoede.

•  Cinematek  duikt  in  de  geschiedenis  met een  filmvoorstelling  van  de  klassieker  van Henri  Storck  en  een  reeks  grappige  filmpjes waarmee het Nationaal Strijdcomité tegen het Duur Leven in 1947 huisvrouwen aanmaande om zuinig met geld om te springen.

• ArgosCentre  for Art en Media toont Scher-ven van geluk, een film over ‘Molem, mon vil-

lage’,  over  armoede  anno  1995.  Een  tweede film brengt een beeld van het Klein Kasteeltje. Asielzoekers namen zelf de camera ter hand.

• In de late namiddag brengt het Brecht Eisler-koor strijdliederen te berde in eetcafé ’t Warm. Vive la Sociale! heet hun nieuwe programma, dat bestaat uit een repertoire oude arbeiders-liederen..   Danny Vileyn

Brussel Deze week schenkt 3 exemplaren van Arm Wallonië weg. mail ‘wallonië’ naar win@bdw.be. De winnaars kunnen

hun boek afhalen na de lezing in de Beursschouwburg op 19 april.

WIN!

© B

AR

T D

EW

AE

LE

BDW 1275 PAGINA 16 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

ADVERTENTIE

Festival > Biloba Festival zoekt duurzame oplossingen voor concertsector

Ecoconcert voor kleinere voetafdrukEtterbeek – Biloba Festival is niet zomaar het zoveelste nieuwe festival in Brussel. Hier ligt de focus op duurzaamheid. Bedoeling is zowel publiek, artiesten als organisatoren te sensibiliseren over de ecologische voetafdruk van concerten.

De naam Biloba komt van ginkgo biloba, een boom die al 250 miljoen jaar bestaat. “Het is de enige boom die Hiroshima heeft overleefd. Urbanisten houden van de boom om zijn grote capaciteit om vervuiling op te nemen. Er staan er onder meer in de Lombardstraat en de Brug-mannlaan,” zegt organisatrice Silvia Moreno, die de boom als symbool gekozen heeft van haar boekingskantoor Biloba Eco Music.Het Biloba Festival vindt niet toevallig plaats in de Europese Week van de Duurzame Energie. Er treden groepen van haar kantoor op, onder wie de Mexicaanse Brusselaars Amalgama en de Brusselse Cubanen Cachito pa’Querer, en ook groepen van wie de boodschap dicht aan-leunt bij het festival, met als topper op vrijdag-avond de opkomende Brusselse reggaeband Jupiter & Ma Shi Faï.Tussendoor kunnen festivalgangers terecht in het salon voor onder meer info over het com-posteren en sorteren van afval of een tentoon-stelling over de millenniumdoelstellingen.Echt vernieuwend aan dit festival is dat er

een ontmoeting tussen professionals van de muzieksector plaatsvindt. “We hebben de directeurs van alle concertzalen in België uit-genodigd. Sprekers zijn onder meer Bernard Walschaerts, verantwoordelijke leefmilieu van de Muntschouwburg, en Nikol Wellens

van het Vlaams Theaterinstituut (VTI), erg vooruitstrevend wat betreft duurzaamheid in theater. We willen een koepel oprichten van organisaties die werken rond duurzaamheid.”De professionals kunnen misschien inspiratie opdoen in het Charter voor Duurzame Ont-

wikkeling van Evenementen, een uitgave van het Brussels Gewest dat tijdens het seminarie voorgesteld wordt. Het Biloba Festival geeft uiteraard het goede voorbeeld: je eet er enkel slowfood (het omge-keerde van fastfood), de traiteur levert lokale seizoensproducten, de limonade is bio en het drukwerk komt van De Duurzame Drukker uit Sint-Amands, een pionier in het duurzaam printen.Zowel bij concertorganisatoren als bij festi-vals is er steeds meer bereidheid om te inves-teren in duurzaamheid. Maar het is volgens Moreno – onder andere – bij de sponsors dat het schoentje wringt. “De grote leveranciers van frisdranken en de brouwerijen leggen hun wil op. Daarom zie je op bijna alle festivals frisdrank uit kleine plastieken flesjes van 33 centiliter. De organisatoren staan met hun rug tegen de muur: de flesjes aanvaarden of de financiële steun van de leverancier kwijtspe-len…”� Benjamin�Tollet

Het Biloba Festival heeft plaats op 15 en 16 april in Espace Senghor, Waversesteenweg 366 in Etterbeek. Salon voor duurzame ontwikkeling is gratis toegankelijk. Tickets kosten 10 euro (1 dag), 12/15 euro voor weekendpas. Meer info op 02-230.31.40 of www.bilobamusic.net

Silvia Moreno van Biloba Eco Music bij een ginkgo biloba in de Lombardstraat.

© B

EN

JAM

IN TO

LL

ET

Brusselse berichten vanaf de middag.Brussel Midi. Het middagnieuws van tvbrussel. Elke weekdag vanaf 12u30.

BDW 1275 PAGINA 17 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

ADVERTENTIE

Toneelspelen, met de nadruk op spelen

Oogst: staalkaart van toneelkunstvormen door de eeuwen heen.

© TIM

WO

UTE

RS

Gezien: Oogst van tg STAN, op 6 april in de Kaaitheaterstudio’s

Toneelspelersgezelschap STAN be-stond vorig jaar twintig jaar, en in zekere zin wordt dat dit jaar nog eens gevierd. In de Kaaitheaterstu-dio’s ging vorige week immers Oogst in première: een compilatieavond met kleinere toneelteksten, scènes en acts die op zich niet avondvul-lend zijn, maar die al een tijdje op de repetitiezaal lagen, of die uit de ver-jaardagsmarathon Toestand waren gegroeid.

Tijdens Oogst is de scène langs één zijde afge-schermd met een opeenvolging van zeilen, die je kunt aanzien als geïmproviseerde theater-doeken of coulissen voor alle kleine stukken die zouden volgen. Daarachter verschuilen en verkleden zich de spelers, onder wie ook de gastspelers die de kernleden hadden opge-trommeld. Die gasten verschillen, net als het precieze programma, naargelang de avond. Frank Vercruyssen opende de première samen met Kuno Bakker van Dood Paard en Wine Dierickx van Wunderbaum met het grimmige ‘One for the road’ van Harold Pinter - een poli-tiek pamflet dat de fysieke en geestelijke folte-ring van politieke gevangenen door totalitaire regimes op een pijnlijke manier vertaalt. Voor de eerste scène van het tweede bedrijf van ‘A woman of no importance’ van Oscar Wilde, schoof Dierickx samen met Maartje Remmers bij op een sofa met Jolente De Keersmaeker en Sara De Roo. Dat leverde een ironisch en hoogst vermakelijk onderonsje op van een stelletje burgerdames die bizarre analyses, verwachtingen en speculaties uitwisselen over wat mannen volgens hen zijn of zouden moeten zijn. Daarna dook journalist Jef Lam-brecht plots op om zijn ‘Libisch lamento in twaalf strofen’ voor te lezen. Typisch STAN om voor zo’n tussenkomst plaats te maken, al had Lambrecht wel mooi vorm gegeven aan zijn lamento: hij bracht brandende actualiteit alsof het een eeuwenoude vertelling betrof. Een hoogtepunt waren de scènes uit ‘Twelfth

Night’ die Sara De Roo en Sara De Bosschere speelden. Met een kleine warrige uitleg van wat vooraf ging, in een robuste vertaling uit 1886. Wat zo aardig was, was dat deze tra-vestieklucht met persoonsverwisselingen en verkleedpartijen, waarin Shakespeare het ook zo nadrukkelijk over het toneelspelen zélf heeft (rollen spelen, uit de tekst vallen, etc.), zo exemplarisch was voor wat STAN op deze avond deed.Ontroerend was dan weer het duet van Jo-lente De Keersmaeker en Koen Augustijnen dat doodleuk tussen twee Shakespearescè-nes werd gedanst: heel gewoon, heel emo-tioneel en passioneel. En tot slot lieten Da-miaan De Schrijver en Dirk Van Dijck en De Keersmaeker met ‘Het Huwelijksaanzoek’ een wel erg vrolijke Tsjechov zien.

Je zou dat alles een vreemde combinatie kunnen noemen, maar dat was niet zo of deerde in elk geval niet. Een mens heeft het zappen ondertussen wel onder de knie, en bovendien kon je wel degelijk thematische overeenkomsten vinden tussen de acts – al waren die dan algemeen, zoals ‘man-vrouw-verhoudingen’ bijvoorbeeld. De compilatie-avond bood zo een beetje een staalkaart van de vormen die de toneelkunst in de loop der eeuwen – van Shakespeare, over Wilde, tot Pinter – heeft gehanteerd. Maar bovenal was de manier waarop STAN alles presen-teerde aanstekelijk. Het was toneel zoals het naar verluidt bij Shakespeare werd gespeeld: speels en amusant maar onderhoudend en zelfs leerrijk, omdat het minder voor de hand liggend repertoire introduceerde. Met kostuums die na gebruik weer in de ton werden gedropt en af en toe eens een tussenkomst van de souffleur, maar toch netjes afgewerkt, doordacht en op niveau. Je werd wel degelijk elke keer weer in het moment gezogen, en tijdens de entr’actes op sleeptouw genomen door de verbindende vioolmuziek van Paul De Clerck. Dergelijke bloemlezingen mogen wat ons betreft wat vaker in het theater.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

BROEDENDE SLEcHTVALKEN LIVE TE VOLGEN

BRUSSEL – Voor het achtste opeenvolgende jaar broedt een koppeltje slechtvalken in een van de torens van de Brusselse Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal zijn vier eieren uit. Op beeldschermen die op het plein voor de kathedraal staan, kun je de valkjes live zien opgroeien.Ornithologen hebben ter plaatse een ‘val-kenobservatiepost’ opgesteld. Ze plaatsten een camera die het nest voortdurend filmt. Er is voorzien in twee beeldschermen waarop geïnteresseerden het hele schouwspel vanop de begane grond rechtstreeks kunnen volgen. De observatiepost zal nog tot 7 juni op het

plein voor de kathedraal blijven staan. Tegen dan zouden de valken, als alles volgens de normale gang van zaken verloopt, zelfstandig moeten zijn. Valken proberen zes weken na de geboorte hun eerste meters te vliegen, daarna leren ze jagen. Bij het ter perse gaan van deze krant werd de geboorte van de vier kleine valkjes zeer bin-nenkort verwacht. De beelden kunnen ook be-keken worden op de hieronder vermelde web-site. Vorig jaar kwamen er 20.000 kijklustigen de valken observeren.� SVwww.slechtvalken.be

TELEX VADROUILLE

BRUSSELSE WATEREN TONEN HUN cHARMES

BRUSSEL – Op zondag 1 mei vindt voor de achtste keer de Brabantse Vaarhappening plaats. Wandel-, fiets- en boottochten langs en op de Zenne, het kanaal Brussel-Charleroi en het Zeekanaal moeten de charmes van de Brusselse wateren in de verf zetten.De happening luidt traditioneel de start in van het toeristische vaarseizoen. Het thema dit jaar is ‘Verbonden door water’. De verschil-lende waterwegen leiden naar allerlei beziens-waardigheden en musea, waarvan de meeste gratis toegankelijk zullen zijn. Gegidste boot-tochten vertrekken vanaf de Houtkaai in Vil-

voorde, de Becokaai in Brussel, de Veeweyde-kaai in Anderlecht en de Suikerkaai in Halle. In Vilvoorde kun je het stadsvernieuwings-project aan de Zenne en het kanaal bekijken. In Brussel is er een gegidst bezoek aan Thurn & Taxis en een wandeling door de oude Brus-selse havenwijken. In Anderlecht is er een ge-leide wandeling langs de ‘open’ Zenne. Fiets-liefhebbers kunnen de nieuwe fietstrajecten langs de deelnemende bezienswaardigheden uitproberen. SVwww.kanaaltochtenbrabant.be

www.thewshopping.be

Zondag 17 april opent

mijn Shopping zijn deuren

voor mijn plezier

Misschien er toch nog even aan herinneren dat het Irisfeest van de Brusselaars is, net zoals 11 juli de Vlaamse feestdag is en 21 juli de Belgische. De Irisfeesten vinden ieder jaar plaats in het eerste week-einde van mei. Een mooie gelegen-heid ook om - mocht u dat nog niet gedaan hebben - op zondag de zetel van het Brussels parlement te be-zoeken. Jaar na jaar doen een paar duizend Brusselaars (en Vlamingen, en Walen) dat, en het blijft een aan-rader. Tussen 11 uur en 18 uur baadt het parlement bovendien in een mu-zikaal sfeertje. In de Spiegelzaal is er Argentijnse tango met Dante en

Monik Dominguez, in het Groot Sa-lon speelt de zigeunermuziekgroep Jazzy Strings met Mario Cavaliere en in het halfrond treedt het koor PolyFolies voor het voetlicht. Dertig van de tachtig zangers tekenen pre-sent.Heel de zondag – van 12 uur tot 18 uur – is er feest op straat. Eerst en vooral kunt u naar het Brussel Info Plein aan het Koningsplein waar u twee tentoonstellingen en een ani-matie rond erfgoed wachten. Op het Koningsplein zelf is er muziek, dans en theater, terwijl het nabij-gelegen Museumplein voor de gele-genheid verbouwd is tot exclusieve kinderzone. Loopt u verder naar de

BDW 1275 PAGINA 18 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Architectuur > Herinneringen aan het Volkshuis en andere verdwenen monumenten

De verloren wereld van Horta

H et herenhuis in de Haacht-sesteenweg 266 werd op aandringen van stripauteur

François Schuiten door de gemeente Schaarbeek gekocht in 1996. De nauwgezette restauratie viel inter-nationaal in de prijzen. Maar tot 31 december is er een extra reden om er eens binnen te springen: de tentoonstelling Victor Horta, a lost world. Het Autrique-huis is een atypisch museum. Atypisch omdat het ge-bouw zelf de aandacht opeist en men er alles aan doet om het huis tot leven te brengen, om de sensatie te creëren dat je een andere wereld betreedt. Een wereld waarin Schuiten geen strips tekent, maar ramen lapt? Het is geen zinsbegoocheling: enkele uren voor de vernissage schrobt de vermaarde auteur effectief de ramen aan de straatkant alsof zijn leven er van afhangt. “Verhip, dit is geen stof maar lijm! Maar ik geef me niet zomaar gewonnen,” zegt hij zonder tekstballon. Zijn vriend en collega tekenaar Etienne Schreder snelt te hulp. “Je gebruikt een verkeerd pro-duct. Je hebt white spirit nodig, geen aceton.” Schreder is directeur van

het Autriquehuis en zal mijn gids zijn in de verloren wereld van Victor Horta.

Het Volkshuis“Horta werd 150 jaar geleden ge-boren. Met deze expo willen we het verdwenen oeuvre belichten: de vernietigde gebouwen en de nooit gerealiseerde projecten,” steekt hij van wal. Het Volkshuis spant de kroon. Twee stukken van het balkon herinneren er meteen aan dat het écht bestaan heeft en dat wat her en der versprei-de brokstukken écht alles zijn wat er van overblijft. Het is behelpen maar steeds weer duikt het gebouw in de expo op: in een documentaire, in een tekening van Schuiten, in Henri Storcks verslag van de begrafenis van het socialistische boegbeeld Emile Vandervelde, in foto’s, afgiet-sels. “Horta wilde ‘een paleis’ bou-wen dat geen paleis zou zijn, maar een ‘huis’ met veel licht en lucht. Dat in 1965 de afbraak volgde, gaat van-daag ons verstand te boven. Schre-der probeert het drama te kaderen. “Op het protest van enkele verlichte architecten na, liet de afbraak de wereld onverschillig. Ik kwam er op

mijn vijftiende vaak genoeg voor-bij en toen was het gebouw niet aantrekkelijk. Het verkeerde in een belabberde staat. Art nouveau was totaal uit de mode. Vooraanstaande architecten spraken over een ‘voor-bijgestreefde stijl’ en ‘bedenkelijke smaak’. Later won art nouveau weer

aan populariteit, maar dat was voor veel gebouwen te laat.”“Wie zegt trouwens dat we nu niet dezelfde fouten maken? Wij zien er geen graten in dat de Martinitoren wordt afgebroken of dat het Berlay-mont-gebouw onherkenbaar ver-minkt wordt. Die gebouwen hebben

voor ons geen waarde. Maar hoe zal men daar later over denken?” grijnst Schreder.

A l’InnovationHet Volkshuis is lang niet de enige trekpleister in de verloren wereld van Horta. De architect stierf in

BRUSSEL – Het Autriquehuis op de Haachtsesteenweg is samen met Hotel Tassel een van de eerste gebouwen van Victor Horta in Brussel. Het is dezer dagen gevuld met herinneringen aan de verloren wereld van Horta, aan verdwenen hotels, vernielde volkshuizen en nooit gerealiseerde paviljoenen.

De oorspronkelijke façade van A l’Innovation. “Horta had gewaarschuwd voor de gevaren van een brand. Hij vond de Belgische veiligheidsvoorschriften veel te laks.”

© R

EM

I DE

SM

OTS

Irisfeest > Meer dan honderd artiesten op de affiche

Arno mag de show stelenKunstberg met zijn poëtische voor-stelling Performance aveuglante et badinerie en choeur en de Zen-tuin rechttegenover het congrescentrum Square. Vervolgt u uw weg ten slotte langs het Albertinaplein, het Span-jeplein en het Europakruispunt om te eindigen aan de Keizerslaan. Op al deze plekken wachten er u muzi-kale en andere verrassingen.’s Avonds (tussen 19 uur en 23.30 uur) staan als afsluiter La Fanfare du Belgistan, Fredy Massamba en Magic System op het podium van het Koningsplein. Maar misschien moet u beginnen met het begin: za-terdagavond 7 mei, Arno. � DV

Het volledige programma vindt u op www.irisfeest.beDe Kunstberg is altijd een van de trekpleisters van de Irisfeesten.

© E

RIC

DA

NH

IER

BRUSSEL – Een overvol Paleizenplein mogen we verwachten op zaterdagavond 7 mei: Arno is top of the bill van de jaarlijkse Irisfeesten. Nu nog rekenen op een zonnig weekeinde.

BDW 1275 PAGINA 19 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Oesterzwammen zijn te krijgen in bijna alle delicatessen- en groentewinkels. Ook de su-permarkten bieden regelmatig pleurotes aan. Nochtans maken ze nog niet zo lang deel uit van onze keuken.

Toen ik kind was, waren ze niet te krijgen, mis-schien hier en daar in gespecialiseerde winkels, maar de oesterzwam stond niet bekend als kweek-paddenstoel. Nu ja, wilde paddenstoelen hadden een spannender imago. En ze waren duur voor wie ze niet zelf durfde te plukken. Zelfs als er al oester-zwammen werden gekweekt, zouden de verkopers dat niet aan de grote klok hebben gehangen.Paddenstoelen zijn maar langzaam toegetreden tot de hogere keuken. Volgens de oude voedingsleer, gestoeld op de antieke humorenleer , waren zwam-men te mijden. Alleen grof volk kon ze verteren. Delicate magen gingen er maar beter in een wijde boog omheen. Een en ander veranderde met de uitvinding van de kweek van de weidechampignon door Olivier des Serres in het Frankrijk van de ze-ventiende eeuw. In die tijd was natuur nog een bron van angst en afschuw, cultuur stond voor vooruit-gang van de mensheid, en kweekpaddenstoelen waren ver te verkiezen boven wilde pluksels. Dat is nog altijd zo, hoezeer we ook ‘terug naar de natuur’ willen. Natuur doet verkopen, op voorwaarde dat ze perfect traceerbaar, gekalibreerd en gecontroleerd is. Natuur (of ‘bio’) is een lastenboek geworden, een norm voor advo- en bureaucraten.In het Verre Oosten begon het temmen van de zwamvlok veel vroeger. Daar werden shiitakes ge-kweekt sinds de prehistorie. Vandaag kweekt men wereldwijd meer soorten paddenstoelen. Maar wanneer de commerciële cultuur van de oester-zwam juist begon, is niet geheel duidelijk. Eén bron vermeldt dat de kweek ervan werd opgestart in Duitsland tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ook daar was er hongersnood, en de kweek van oester-zwammen op stro en houtafval hielp die te bestrij-den. Maar ook zij moeten het toch ergens hebben geleerd? In de Verenigde Staten zouden rond 1900 al pogingen zijn ondernomen.Hier in België kwam de oesterzwam de keuken bin-

nen via het alternatieve circuit van de biotuinders, zo rond 1980. Ik herinner me nog hoe op koertjes achter Gentse studentenkoten doorschijnende plas-tic zakken vol nat stro in de zon werden opgesteld.

Door de warmte liep de temperatuur van het stro in deze eenvoudige broeikassen op

tot boven de 70 °C, waardoor dat stro pasteuriseerde. In steriliseerpot-

ten werd ‘zwambroed’ opgezet, dat dan in het stro werd uitgepoot. Zo kweekten studenten zelf hun paddenstoelen. De techniek werd destijds zelfs op tv gedemon-streerd in ‘natuur’-programma’s als ‘Atelier’ met fi guren als Mellie

Uyldert. Velen droomden in die tijd van een eigen paddenstoelenkweke-

rijtje. Maar langzaamaan professio-naliseerde de zwamkweek en van een

oorspronkelijk duur en ‘alternatief’ pro-duct werd de oesterzwam doorsneevoedsel,

maar nooit zo goedkoop als de weidechampignon. Pleurotus ostreatus , de echte oesterzwam, voedt zich met dood plantenmateriaal. Een saprofi et , noemen ze dat. Er zijn ook vele andere soorten Pleurotus die gekweekt worden of kunnen worden, want het zwammenrijk is zeer uitgebreid. Een zwam is vooral een web van witte draden en vlokken die woekeren door het ‘substraat’, het voedsel waarin hij zich ont-wikkelt. Wat wij paddenstoel noemen, is slechts het voortplantingsorgaan, de ‘bloem’ van het levend wezen. Oesterzwammen komen in het wild voor en mijn Franse zwammengids stelt dat de pleurote een van de weinige paddenstoelen is waarvoor men bij de pluk beter een ladder meeneemt, want ze kunnen soms hoog in rottende bomen uitspringen. Mocht u ooit in het wild zwammen willen plukken: trek nooit een paddenstoel uit, maar snij hem af met een scherp mesje, zo beschadigt u de zwamvlok niet. Ze kan dan verder paddenstoelen blijven opleve-ren, misschien wel jaren lang. Niet alleen voedt de oesterzwam zich met dood plantenmateriaal, hij is blijkbaar ook nog nematofaag, wat wil zeggen dat hij kleine wormpjes (nematoden/aaltjes) vangt en ver-teert. Aaltjes zijn een pest in de tuinbouw, dus wie weet kan er aan samenwerking worden gedacht?In de keuken kiezen we oesterzwammen beter klein. Hoe groter, hoe houtiger ze worden, en dat is niet goed voor ons genot. Ze bewaren slecht, dus zo snel

mogelijk opeten! Omdat ze gekweekt zijn, ligt er zelden vuil op, even krabben met een mesje of een borsteltje is voldoende. Niet spoelen! Paddenstoelen bakken we gul in (olijf-)olie of boter, met de wijsheid van de Italiaanse keuken: ze smeken om geperste look, wat gemalen peper en een handvol gehakte pe-terselie. Wat er verder bij komt, is optioneel (citroen, room,...). Sudderen tot ze zacht zijn.Het is best aanvaardbaar om deze zwammen op te dienen in plaats van vlees. Op Italiaanse menukaar-ten staan paddenstoelen trouwens traditioneel on-der de carne , de vleesschotels, en niet onder de con-torni , de bijgerechten zoals andere groentes. Voor de gezondheidsfreaks is het ook nog goed om te weten dat oesterzwammen blijkbaar veel lovastatines be-vatten: dat zijn producten die actief cholesterolverla-gend werken. Altijd meegenomen. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Oesterzwam

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

1947. Drie jaar later al ging een van de realisaties tegen de vlakte waar hij het meest fi er op was: het Aubecq-huis op de Louizalaan. De meubels vonden hun weg naar al-lerhande musea en verzamelaars. Een deel van de voorgevel wordt be-waard in een Schaarbeekse loods.

Een apart hoofdstuk vormen de grootwarenhuizen. Ik kan mijn ogen niet afhouden van een foto van het grootwarenhuis A l’Innovation in de Nieuwstraat. “Het was het top-punt van moderniteit. De eigenaars vertrouwden Horta volledig. Hij had er zelfs zijn eigen bureau, zodat hij elke aanpassing in het oog kon hou-den,” vertelt Schreder. Later werd de fabelachtige voorgevel weggestoken achter een schijnfront. “We kregen de façade pas terug te zien na de ver-schrikkelijke brand in 1967. Horta had gewaarschuwd voor de gevaren van een brand. De bouw van een grootwarenhuis in Frankfurt had hem geleerd hoe rigoureus de Duit-sers veiligheidskwesties aanpakten.

Horta vond de Belgische veiligheids-voorschriften veel te laks.” Zoek in Frankfurt niet naar Horta’s ‘Grosses Warenhaus’. Bommen van de geallieerden legden het in puin. Horta’s juwelierszaak Wolfers in de Arenbergstraat bestaat wel nog. Ge-deeltelijk. De bank KBC gebruikt het gebouw nu. Het indrukwekkende interieur is zo goed als volledig weg. Twee meubels in het Autrique-huis zijn stille getuigen.Schreder sleurt me mee naar twee ontwerpen van Horta voor... tapijten. Anna Boch, kunste-nares en erfgename van het ge-lijknamige faiencebedrijf, vroeg Horta in 1895 om haar woning in de Gulden Vlieslaan 75 onder han-den te nemen. Zelfs met de tapijten bemoeide Horta zich. “Kijk naar het eerste ontwerp: zie je de zweepslag? Dit is het werk van iemand die zijn lijnen en vormen helemaal in de vin-gers heeft. Het rolt er allemaal zo uit. Kijk nu naar de volgende versie van het ontwerp: het wilde idee is opgesloten in een structuur met een sterke, eenvoudige geometrie.” De schetsen bieden inzage in Horta’s manier van werken. Veel zijn er niet bewaard gebleven. Horta vernietig-de ook zelf heel wat van zijn (voorbe-reidend) werk. “Hij noemde zelf het efemere een particulariteit van zijn architectuur,” weet Schreder.�� Niels�Ruëll

www.autrique.be

“Toen art nouveauweer in de mode raakte, was het voor veel gebouwen te laat”

Museumprijs > Beste musea in drie gewesten bekroond

Op zoek naar opvolger voor CinematekIeder jaar reikt Openbaar Kunstbe-zit in Vlaanderen de Museumprijs uit. Drie musea – een Brussels, een Vlaams en een Waals – krijgen van een tweetalige jury dan een prijs van 10.000 euro als erkenning voor hun kwaliteitsaanpak. Eerst wordt een shortlist opgesteld door een nominatiejury, die is sa-mengesteld uit een vijfhonderdtal stakeholders in de museumsector (musea, museumverenigingen, me-dia, overheden). Uit de drie lijsten met nominaties kiest de jury dan de drie winnaars. Voorts is er in elk gewest een Museumpublieksprijs, goed voor 2.500 euro per museum. Daarvoor kun je stemmen via www.museumprijs.be (en www.prixdes-musees.be) of via een formulier (02-269.58.30). Kinderen tot 14 jaar kunnen ook

stemmen voor de Kinderjuryprijs, die een museum bekroont dat kind-vriendelijkheid en toegankelijkheid voor jongeren hoog in het vaandel draagt. Het Museum voor Natuurweten-schappen was de Brusselse win-naar van de eerste editie in 2006. De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis, het Museum voor Schone Kunsten van België, het Belvue Museum en ten slotte Cine-matek gingen in de daaropvolgende edities met de prijzen voor Brussel lopen. Maar er rest nog een tachtig-tal musea in het Brusselse gewest, keuze te over dus. Stemmen kan nog tot 25 mei. Op 31 mei worden de prijzen (niet open-baar) uitgereikt in Cinematek.

� Jean-Marie�Binst

In de zeventiende eeuw was natuur een bron van angst en afschuw, en kweekpaddenstoelen waren ver te verkiezen boven wilde pluksels

tic zakken vol nat stro in de zon werden opgesteld. Door de warmte liep de temperatuur van het

stro in deze eenvoudige broeikassen op tot boven de 70 °C, waardoor dat stro

pasteuriseerde. In steriliseerpot-ten werd ‘zwambroed’ opgezet, dat dan in het stro werd uitgepoot. Zo kweekten studenten zelf hun paddenstoelen. De techniek werd destijds zelfs op tv gedemon-streerd in ‘natuur’-programma’s als ‘Atelier’ met fi guren als Mellie

Uyldert. Velen droomden in die tijd van een eigen paddenstoelenkweke-

rijtje. Maar langzaamaan professio-naliseerde de zwamkweek en van een

oorspronkelijk duur en ‘alternatief’ pro-duct werd de oesterzwam doorsneevoedsel,

maar nooit zo goedkoop als de weidechampignon. Pleurotus ostreatus met dood plantenmateriaal. Een

© N

ICK

TRA

CH

ET

BDW 1275 PAGINA 20 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Estelle Van Geyts: “Zowat al mijn herinneringen zijn verbonden met Brussel. En zeker nadat ik een jaar was weggeweest, ben ik de stad nog meer gaan appreciëren.”

H et had helemaal anders kunnen lopen in  Estelle  Van  Geyts’  leven.  “Zoals zoveel  jongeren wist  ik op mijn acht-

tiende  totaal  niet  wat  ik  later  wou  worden. Doordat  mijn  ouders  allebei  universitair  ge-schoold zijn, ben ik een beetje als vanzelf aan de  universiteit  beland.  Geneeskunde,  aan  de ULB. In mijn vierde jaar heb ik er de brui aan gegeven. Tijd om na te denken, een sabbatjaar, waarna  ik  aan  La  Cambre  voor  restauratrice van kunstwerken ben beginnen studeren.”“Met mijn diploma raakte ik niet echt aan de bak.  Ik  was  er  nog  niet  helemaal  uit  en  ben uiteindelijk  naar  Marokko  vertrokken.  Vier maanden vakantie zou het worden, maar uit-eindelijk ben ik er een jaar gebleven. Bij mijn terugkomst  –  mijn  hoofd  was  weer  helder – heb ik de koe bij de hoorns gevat en ben ik samen met een collega aan de slag gegaan als zelfstandig restauratrice. In die periode is ook het  idee  gerijpt  om  met  een  maison d’hôte  te beginnen. Alles onder één dak, bij mij thuis in Elsene. Maar mijn woning leende zich er niet echt toe, en dus moest ik op zoek naar een ge-schikt pand.” “Een  gelukkige  samenloop  van  omstandig-

heden heeft me hier, aan het park van Vorst, doen belanden. Ik kende de buurt omdat ze op het traject  ligt  tussen waar  ik woonde en het huis van mijn grootmoeder, en op een dag zag ik dit pand hier te koop staan. Een prachtig he-renhuis, dat al een bed & breakfast herbergde. Perfect  in  orde,  instapklaar:  lang  heb  ik  niet hoeven  twijfelen,  hoewel  het  natuurlijk  een ferme investering was.”“Ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik had voort kunnen  studeren,  het  ging  me  betrekkelijk vlot af, maar wat als ik jaren later tot het be-sef was gekomen dat ik gevangen zat? Met een carrière die helemaal niet past bij wie ik ben, bij wie ik wil zijn? Ik heb een aantal vriendin-nen voor wie de veertig nadert en die zeggen: ‘Waar ben ik in ’s hemelsnaam mee bezig? Het is niet wat ik wil, waar ik van hou.’ Telkens als ik dat hoor, voel ik me extra goed in mijn vel: ik heb mijn crisis al veel vroeger doorgeworsteld dan zij, ik doe iets wat ik echt graag doe.”

Europa over de vloerGewonnen heeft Chez Gaspart niet in de b&b-wedstrijd.  Die  eer  viel  De  Waterzooi  in  Gent te beurt. Le Manoir Ivoire  in Namen en Huis 

’t  Schaep  in  Brugge  vervolledigden  het  po-dium.  Maar  met  de  vierde  plaats  voor  Chez Gaspart kan Van Geyts heel goed leven. “Ge-nomineerd worden was al een hele eer, en de concurrentie was wel erg sterk.”“Mijn huis dateert van 1910, het einde van de art nouveau. Het is weliswaar een aantal keer gerenoveerd, maar altijd met respect. Een bij-komende troef is de wijk: een mooie illustratie van  de  rijke  architecturale  geschiedenis  van Brussel.  Ze  werd  in  het  leven  geroepen  door Leopold II en is een oase van rust in het hart van  Brussel.  Met  prachtige  voorbeelden  van art  nouveau,  eclectische  bouwstijlen  of  neo-renaissance, zoals het gemeentehuis van Sint-Gillis,  dat  op  een  steenworp  van  hier  ligt  en waar je onder andere schitterende fresco’s van Fernand Khnopff kunt bewonderen.”“Ik kon me werkelijk amper een betere ligging dromen,  niet  alleen  omdat  architectuur  een van mijn dada’s is. Vanop de bovenverdiepin-gen heb je hier een mooi uitzicht over Brussel, het park van Vorst is mijn tuin en die van mijn gasten.  Vroeger  heb  ik  graag  aan  het  Kaste-leinsplein in Elsene gewoond, maar hier vind ik nog beter mijn draai. De buurt  is nog niet ingepalmd door expats, het is hier heel aange-naam leven door een gezonde mix.”“Heel  praktisch  ook:  het  metrostation  Al-bert  ligt  nog  geen  veertig  meter  verderop; met de tram ben je heel snel  in het centrum, en  je  hebt  ook  nog  eens  het  Zuidstation  op een boogscheut: heel  interessant voor gasten die  met  de  trein  uit  het  buitenland  komen.” En zo zijn er nogal wat. “Vooral Europeanen: 

Fransen, Nederlanders, Italianen, Zwitsers, ... Zodra er bijvoorbeeld een lovend artikel ver-schijnt  in  pakweg  een  Engelse  publicatie, hangen er massaal mensen van over het Ka-naal aan de telefoon. Ook Belgen krijg ik over de vloer, mensen die naar Brussel komen voor een concert en daarna niet onmiddellijk weer naar huis willen. Omdat het te laat is, omdat ze  nog  even  van  de  stad  willen  genieten.  Ik heb zelfs ooit een hele Belgische familie ge-had die speciaal was gekomen om op de auto-

Van Geyts’ bed & breakfast werd dit jaar verkozen tot een van de beste van België.

© MARC GYSENS

VORST – “Ik ben zelfstandig restauratrice: dat is eenzaam werk. Terwijl ik net graag mensen om me heen heb. Het vrat een beetje. Een bed & breakfast leek me dan ook een ideale aanvulling: gasten in de watten leggen, mensen mijn stad laten ontdekken, weg van de platgetreden paden.” Estelle Van Geyts pronkte onlangs met haar Guesthouse Chez Gaspart in de top vijf van Beste Bed & Breakfast van België 2011.

BDW 1275 PAGINA 21 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

FREDDI SMEKENS

Valle

W anneer  men  bij  ons  Brusselse woordje  valle  terechtkomt,  dan denkt  men  haast  automatisch 

aan de uitdrukking  loete valle. Wat we  tot hiertoe allemaal loete valle hemme, moet u uiteraard  voor  uzelf  uitmaken.  Maar  één ding is wel zeker: ieder van ons heeft af en toe af te rekenen met de uitspraak: “Lot mo valle” (of “Lot mo zuu”). Ik doe mijn best om na te gaan welke uitdrukkingen in ons Al-gemeen Nederlands daarmee zouden over-eenkomen. En wat stel ik vast? Zowel “Laat maar” en “Laat zitten” als zelfs “Laat maar vallen” kunnen door de beugel.Zoals  u  weet,  waarde  lezer,  is  de  verbeel-ding in onze Brusselse streektaal haast on-peilbaar. De overtreffende trap van “Ik loet a in de steik”  is  in ons Brussels “Ik loet a valle.”Bij  wat  voorafging,  komen  we  als  vanzelf terecht bij de vaststelling “’t Es veugevalle!” Daarmee  geeft  men  iets  onherroepelijks aan. Veel milder klinkt “Da kan veuvalle...” Die  uitspraak  gebruikt  men  op  een  milde toon wanneer men iemand wil excuseren of moed wil  inspreken. Laten we daarbij niet uit het oog verliezen, waarde lezer, dat veu-valle niet altijd een positieve inhoud heeft. Neem  nu  bijvoorbeeld  “Da moo na just on maa veuvalle!” De persoon die dat zegt,  is meestal de wanhoop nabij.Daarnet hadden we het over de uitdrukking  “’t Es veugevalle.” Die uitdrukking kan ge-rust vervangen worden door “’t Es gebakke.” Waarom nu juist iets gebakken – en niet ge-kookt, geroosterd of gestoomd – is, laat ik aan de verbeelding van de lezer over. Wan-neer men het echter heeft over “Ik loet al-les valle!”, dan is men pas echt de wanhoop nabij, niet meer en niet minder. Temeer dat men er dan van uitgaat dat alles de inhoud van heel de wereld betreft.Nu ik van vele lezers af en toe toelichtingen krijg, wil ik u overigens even een vraag stel-len. En die  is: waar zou de uitdrukking  in de pataate valle wel  vandaan komen? Veel opzoekwerk  daaromtrent  heeft  mij  weinig of  niets  opgeleverd.  Waar  ik  wel  uitkom, zijn uitdrukkingen als flaa valle of duudval-le.  Beide  uitdrukkingen  hebben  weliswaar 

niet veel met elkaar te maken, waarde lezer, maar geef met mij toe dat “Val naa duud!” toch  een  surrealistisch  Brussels  trekje  in zich  heeft.  In  ons  Algemeen  Nederlands zou  ik  “Val naa duud” willen  hertalen  als “Hoe is het mogelijk?”. Mo da valt nateur-laaik te bezeen.Nu misschien eventjes naar andere, langer vervlogen tijden. Sommigen onder ons zul-len zich waarschijnlijk herinneren dat voor de invoering van de euro de uitdrukkingen “Valt aan frang?” en “Es aan frang gevalle?” nog  algemeen  gangbaar  waren.  Ik  herin-ner  me  dat  in  ieder  geval  nog  goed.  Maar  ook  hier  blijft  het  een  heus  mysterie waar  deze  typisch  Brusselse  uitdrukking  vandaan komt. In zulke gevallen kan ik ui-teraard  desnoods  terecht  bij  de  Academie van  het  Brussels.  Maar  ik  laat  het  liever aan de lezer over om mijn lantaarn wat bij te  lichten.  Temeer,  waarde  lezer,  omdat men met ons aloude gezegde “Het leive es ’n kweste van valle en opstoen” alle kanten uit kan.Dat ons woordje valle niet alleen negatieve tintjes heeft, wil ik nu toch even ten gronde bewijzen.  Wie  iemand  absoluut  gelijk  wil geven, pakt in het Brussels uit met “Doe valt na neki niks op (of van) te zegge.” Natuurlijk kan  die  uitdrukking  gebruikt  worden  om iemand radicaal in de rede te vallen.Het weze mij gegund, waarde lezer, vè naa neki de weitenschappelaaiken toor op te goen. Iedereen van ons kent de uitdrukking “Hij (of zij) es lieg gevalle.” Meestal is er in dat  soort  gevallen  weinig  of  niets  aan  de hand, of laten we dat althans hopen. Maar hoe zit het nu met het bizarre omhuugvalle? Ik weet wel zeker dat af en toe opgevangen te  hebben.  Zonder  de  Wet  van  Newton  te willen aanvechten, zou ik er toch een rand-bemerking willen bij maken: as er eet op de grond valt, den bukke we ons en pakke we ’t op.  Of  we  laten  het  liggen,  nateurlaaik. Maar stellen wij ons nu even voor, waarde lezer, dat as we eet loete valle, het on ’t pla-fon zou blaave plekke.  Welnu,  in  dat  geval zou  ik  de  eerste  zijn  om  “Lot mo valle”  te vervangen door “Lot mo plekke.” En u waar-schijnlijk ook.

loze zondag met de fiets Brussel te verkennen.”“Heel aangenaam is ook dat mensen die voor dit soort overnachtingen kiezen, door de bank genomen altijd te vinden zijn voor een babbel-tje  en  hun  ervaringen  willen  delen.  Dat  past perfect  bij  mijn  sociale  natuur.  Heel  aange-naam, zeker als blijkt dat er nogal wat gemeen-schappelijke interesses zijn. En dan heb je nog de habitués. Een Zweedse vrouw onder meer, die af en toe enkele dagen naar Brussel komt om te werken en dan steevast hier logeert. Zo is er na een tijd een zekere vriendschapsband gegroeid, een mooie bijkomende dimensie aan de relatie tussen gast en gastvrouw. Natuurlijk zijn er ook weleens gasten die een minder aan-gename herinnering nalaten. Meestal zijn dat mensen die niet gewend zijn aan deze formule van logeren en dat ook laten blijken. Maar ge-lukkig blijft het bij enkelingen.”“Het  is niet de bedoeling dat de drie kamers hier altijd vol zitten, ik heb tenslotte ook nog mijn atelier hier, waar ik me even zo graag te-rugtrek  om  te  restaureren.  De  ene  keer  voor verzamelaars,  de  andere  keer  voor  instel-lingen,  musea,  verzekeringsmaatschappijen, handelaars – het varieert. Wel een constante is  dat  ik  uitsluitend  met  papier  werk.  Teke-ningen,  aquarellen,  gouaches,  archiefdocu-menten, gravures, litho’s. Maar geen foto’s of boeken.”

Keuze van het hartVan Geyts is tevreden met wat ze doet, én te-vreden dat ze het in Brussel mag doen. “Toen ik drie was, zijn mijn ouders van Elsene naar 

de  provincie  verhuisd,  naar  Waterloo,  waar ik  ben  opgegroeid.  De  stad  is  pas  echt  weer een deel van mijn leven geworden toen ik hier naar de middelbare school kwam, en op mijn 22ste ben ik in Brussel komen wonen. Een lo-gische keuze, een keuze van het hart. Afgezien van die van mijn kindertijd zijn zowat al mijn herinneringen verbonden met Brussel. Goede herinneringen,  heel  goede  zelfs.  Zeker  nadat ik  een  jaar  was  weggeweest,  ben  ik  Brussel nog meer gaan appreciëren. Ik had de stad ge-mist, mijn vrienden, mijn leven hier.” “Brussel is het echt wel voor mij. Rijk aan cul-tuur,  een  stevig  verenigingsleven,  altijd  wel iets  te doen. Niet  te groot, niet  te klein. Niet te veel  inwoners, niet te weinig. Precies goed voor mij. En de ongemakken en het weer neem je erbij. Overal in de stad is er ook veel groen, en vanaf het eerste zonnestraaltje komt ieder-een buiten om ervan te genieten.”“De meesten van mijn vrienden wonen in El-sene,  Etterbeek,  Sint-Gillis...  Mijn  sociaal  le-ven  speelt  zich  dus  vooral  daar  af.  Maar  ook in  deze  buurt  beweeg  ik  me  graag.  Je  hebt het park,  je hebt Le Bar du Matin, een  ideale plek om te relaxen met dat grote terras, dat bij mooi weer de hele dag zon krijgt, en ’s avonds kun je er nog een concertje meepikken... En in de weekends, zeker met de zon van de partij, is Brussel gewoonweg super. Nee, ik zie me hier niet zo onmiddellijk vertrekken...”

� Karel�Van�der�Auwera

www.chezgaspartguesthouse.be

‘Voor het sociaal contact’

Estelle Van Geyts, B&B-gastvrouw

“Ik heb mijn crisis al veel vroeger doorworsteld dan mijn twijfelende vriendinnen, ik doe iets wat ik echt graag doe”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1275 PAGINA 22 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

SINT-PIETERS-WOLUWE – Roeier Jean-Benoît Valschaerts (18) is een snelle jongen. Niet alleen op het water, ook in zijn ontwik-keling. Een jaar na zijn echte roeidebuut mocht hij zich al Belgisch kampioen noemen en beleefde hij een droom op de Olympische Spelen voor jongeren.

‘I k  was  gefascineerd  door  de  roeisport,” steekt  Valschaerts  van  wal.  “Mijn  zus was ermee begonnen en via haar ben ik 

ermee in aanraking gekomen. Het is een sport waarbij je veel sensaties beleeft. De boot glijdt over  het  water  en  als  je  goed  roeit,  kun  je  je echt goed voelen in je boot. Dat is moeilijk te begrijpen als je zelf nog nooit hebt geroeid. Het is  ook  zeer  ontspannend,  ondanks  de  zware inspanning.”Op  vijftienjarige  leeftijd  kroop  Valschaerts voor  het  eerst  in  een  roeiboot.  Hij  had  geen coach  en  ging  maar  een  tweetal  keer  per maand  te  water.  Eind  augustus  2009  begon het pas echt. “Vanaf toen ging ik bijna elke dag roeien en nam coach Alain Lewuillon, die zelf een mooie roeicarrière heeft gehad, me onder zijn vleugels. Hij zag dat ik ver kon geraken en dat motiveerde mij. Hij was de  juiste man op de juiste plaats.”“Ik  ben  na  die  augustusmaand  snel  begon-nen met competities, en de resultaten volgden. Op mijn eerste Belgische kampioenschap heb ik meteen goud behaald.  In zes maanden tijd ben ik van bijna nergens naar de Belgische top doorgegroeid.”Goede  roeiers  moeten  de  nodige  kracht,  de juiste  mentaliteit  en  bij  voorkeur  lange  ar-

“Roeien is zeer ontspannend,” vindt Jean-Benoît Valschaerts, “ondanks de zware inspanning.”

© MARC GYSENS

‘Jeugdspelen waren magisch’Roeien > De snelle ontbolstering van Jean-Benoît Valschaerts

de CLUB

Basketten op één wielEenwielerclub Monocycle, Watermaal-Bosvoorde

WATERMAAL-BOSVOORDE – Een eenwieler wordt vooral geassocieerd met het circus, maar ook in sportmiddens kan hij van pas komen. Elke week komt in Brussel een groepje vrienden samen om basketbal of hockey op te spelen. Allemaal op één wiel.

“Het is begonnen met mensen die vooral met circustechnieken  bezig  waren,”  vertelt  spe-ler  Benoît  Pierard  (31).  “In  1987  was  dat.  De circusles is uiteindelijk weggevallen en na een tijd werd het basketbal en hockey. Je kunt ons niet echt een club noemen, we zijn veeleer een vereniging die één keer per week samenkomt om te sporten op onze eenwieler.”Op één wiel rijden krijg je niet zomaar onder de knie. “Je hebt geduld en volharding nodig. Na een tiental uur kun je een basketbalveldje over, maar daarna heb je toch een seizoen nodig al-vorens je een echte match kunt spelen.”Een Belgische competitie is er niet, aangezien de sporten amper beoefend worden. Ieder jaar wordt er wel een vriendschappelijke partij ge-organiseerd tegen de enige andere club van het 

land (uit Louvain-la-Neuve), en op eenwieler-conferenties  is er ook steevast een toernooi. Maar daar blijft het bij.“Op training spelen we na een korte opwar-ming altijd een wedstrijdje. Dat  is echt voor het plezier, we tellen de punten zelfs niet. We hebben trainer noch scheidsrechter.”“De training duurt misschien maar een uur, maar  het  is  wel  zweten  geblazen.  Je  bent voortdurend in beweging, we stoppen nooit. Het  is eigenlijk een constante sprint. Steeds vooruit en achteruit, de goede positie vinden. Je moet toch wel een goede conditie hebben. Laat het me zo zeggen: we zijn altijd blij als de derde helft begint (lacht).”Verschillende  generaties  zijn  vertegenwoor-digd bij de vereniging. De oprichters zijn  in-tussen  al  de  vijftig  voorbij  en  fietsen  er  nog lustig rond, net als de jongere generatie, nog prille  tieners. Er  is een  twintigtal  leden, zo-wel mannen als vrouwen. Voor een  training daagt  normaal  ongeveer  de  helft  op.  “Ons seizoen loopt van oktober tot mei. We vragen 5 euro per les of 85 euro voor het hele jaar. De Pas na een seizoen kun je echt bedreven zijn in het eenwielersbasket.

© M

AR

C G

YSE

NS

‘Jeugdspelen waren magisch’

BDW 1275 PAGINA 23 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

men  en  benen  hebben.  Met  zijn  1,90  meter zit dat laatste wel goed. Maar de Brusselaar beseft  dat  hij  nog  werk  voor  de  boeg  heeft. “Techniek speelt een enorm grote rol. Je kunt sterk zijn, maar toch niet goed vooruitgaan. Neem nu onze landgenoot Tim Maeyens, een van de beste roeiers ter wereld. Hij is niet zo groot,  maar  wel  een  van  de  besten  dankzij zijn uitstekende techniek. Hij is gewoonweg efficiënter.”“Mijn techniek kan zeker beter. Als je groter bent, is het moeilijker om een goede techniek 

te  hebben,  want  je  zwaartepunt  ligt  hoger. Maar ik roei nog niet zo lang, dus heb ik nog een mooie progressiemarge.”Valschaerts trok vorig jaar in de dubbeltwee naar  het  WK.  Hij  haalde  met  compagnon met  Levi  Vandevelde  een  wat  ontgooche-lende zeventiende plaats op 27 deelnemers. Het maakte dat Valschaerts pas vrij laat ver-nam dat hij in de zomer naar de Olympische Jeugdspelen  in  Singapore  mocht.  “Ik  ben  er veertiende  geworden  op  22.  Met  een  betere voorbereiding had dat beter gekund.”“De  Spelen  blijven  met  voorsprong  mijn 

mooiste  herinnering,  en  dat  zullen  ze  ook lang  blijven.  Het  waren  echt  magische  mo-menten. We zijn er drie weken gebleven en ik had de indruk dat het één lange droom was.”

CarrièreplanningDe  roeier  van  de  Royal  Sport  Nautique  de Bruxelles staat op zijn achttiende nog maar aan  het  prille  begin  van  zijn  carrière.  Op een  WK  ligt  de  gemiddelde  leeftijd  rond  de 27. De roeibond heeft alvast een carrièrepad voor hem uitgetekend. “Dit jaar zou ik de top twaalf  op  het  WK  onder  de  23  jaar  moeten halen om dan elk jaar twee plaatsen opschui-ven. Zo zou ik op mijn 22ste een finale moe-ten halen op het WK onder 23. Daarnaast wil ik ook in 2013 en 2015 schitteren op de Uni-versiades, de universitaire Spelen.” Valschaerts  volgt  een  opleiding  handelsin-genieur  in  Louvain-la-Neuve.  “Een  diploma is een must. Maar aangezien de begeleiding jaar na jaar beter wordt en de technische staf gemotiveerd is om het Belgische roeien naar een hoger niveau te brengen, zou ik wel een topsportcontract ondertekenen als ik de kans krijg. Maar dan wel als ik zelf denk dat ik met de wereldtop kan wedijveren.”Valschaerts  traint  hard,  met  één  groot  doel in het achterhoofd. “De Olympische Spelen. Londen  2012  komt  wellicht  te  vroeg,  maar Rio 2016 of de Spelen van 2020 is een doel. Ik ben geduldig. Ik wil opnieuw die olympische droom  meemaken  en  zal  er  alles  aan  doen om er te geraken.”

� Tim�Schoonjans

De dag van een wedstrijd van Sporting An-derlecht doe ik altijd aan sport. Een vast ri-tueel waartegen ik nooit zondig. Bijgeloof. Ik loop net geen uur in het wat verouderd Eli-sabethpark voor de basiliek van Koekelberg. De nacht voordien was kort, zoals altijd voor een topwedstrijd. Zenuwen. Het  lopen gaat me niet goed af, maar ik houd vol. Het is een mentale kwestie. Ik erger me aan alles. De vuilnishopen in het park maken mij ronduit kwaad. Net Brussel zou  containers  lege  blikjes  kunnen  verza-melen op een zonnige zondag. Verpakkingen van chips liggen overal verspreid, gebruikte zakdoeken ontsieren de paden. Maar de op-zichters  kuieren  gezapig  door  de  brede  pa-den en keuvelen rustig. Al die smeerlapperij valt duidelijk niet onder hun bevoegdheid. Brussel  heeft  vele  overheidsdiensten  met vastomlijnde competenties. Maar wie moet de  straten en de parken proper houden?  In eerste  instantie de burger zelf. Als dat niet lukt, mag een beetje repressie gerust. Maar door wie, en hoe?Het zwerfvuil beperkt zich overigens niet tot de  groene  long  voor  de  basiliek.  De  omlig-gende  straten  zijn  besmeurd  met  etensres-ten,  gebruikte  luiers,  lege  plastic  flessen, rottende frieten en meer van dat moois.Ik loop mijn frustraties eraf en laveer tussen de  blikjes.  Het  1-3-verlies  tegen  Standard zal vanavond rechtgezet worden. Op Brugge. Daar  doen  we  alles  aan.  Ik  verander  zelfs mijn  gewoonlijke  parcours.  Misschien  zal de  ingreep  een  kentering  teweegbrengen. Als het slecht gaat, houdt een mens met al-les  rekening.  Ik  drink  zelfs  geen  koffie  net voor  het  vertrek  naar  het  Venetië  van  het Noorden. Een gewoonte die ik al bijna twee seizoenen plichtmatig onderhoud. Een dag eerder waren we zelf kampioen ge-worden,  met  de  veteranen  van  Ritterklub. 

Het  werd  een  viering  in  mineur,  want  we verloren  van  Rusas  (Royal  Union  Sportive Albert Schaerbeek, het voormalige Crossing Schaerbeek,  een  sterk  collectief  dat  in  ver-schillende  talen  voetbalt.  Zelden  zo’n  goed elftal meegemaakt  in de veteranenreeksen. En toch zijn ze geen kampioen geworden, ze krijgen niet elke week een ploeg samen. Als het  verlies  maar  geen  voorbode  is  voor  de wedstrijd van zondag...Na de veteranenwedstrijd verzamelt de har-de kern van het elftal bij mij thuis – wij spe-len voor de enige club ter wereld waarvan de kantine op een bepaald uur sluit, om 18 uur zaterdagavond  moeten  we  eruit.  We  vieren bescheiden  een  jaar  met  goede  prestaties. Het  is  een  gezellige  lenteavond.  Alles  ziet er  plots  rooskleuriger  uit  vanuit  mijn  stad-stuin. De wijn heeft zijn werk gedaan: mor-gen zal Anderlecht  triomferen, daar  twijfe-len we niet meer aan. Na  drie  minuten  Club-Anderlecht  is  alle hoop  weggeëbd.  1–0  achter.  Na  het  laatste fluitsignaal  (en  een  3-0-eindstand)  daal  ik met  loden  voeten  af  naar  de  catacomben, waar  we  de  concullega’s  van  blauw-zwart feliciteren. Dat hoort zo, groot zijn in de ne-derlaag. De voorzitter leest de spelers de le-vieten in de kleedkamer, iets wat de general manager de dag nadien herhaalt. Even later gaan de vier meest  invloedrijke spelers van het A- elftal op eigen initiatief naar de coach.Daar kan geen ritueel tegenop. Al dat gedoe heeft  er  trouwens  niets  aan  veranderd.  De audiëntie van de spelers spreekt boekdelen. Er zit eindelijk beweging in. Het besef is er. De kentering is vermoedelijk ingezet. 

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Het ritueel

WHITE STAR LIVE OP TVBRUSSEL

BRUSSEL – White Star Woluwe is verwikkeld in een uitermate spannende titelstrijd in derde klasse B. De ontknoping kunt u binnenkort inte-graal volgen op tvbrussel.

“We zenden de  laatste  twee  thuismatchen van White Star  tegen Diegem  (17 april) en Bertrix (1 mei) live uit,” vertelt Peter Mast, chef  magazines  van  tvbrussel.  “De  club zelf, en dan meer specifiek voorzitter Farin, heeft een productiehuis in de arm genomen om  voor  de  captatie  te  zorgen.  Wij  maken daar met plezier gebruik van.”Voor  tvbrussel  is  dit  een  uitgelezen  kans. “Televisie  maken  is  niet  goedkoop,  dus  is een  dit  goede  deal.  Een  bezoek  ter  plaatse leerde mij ook dat de productie goed in el-kaar zal zitten.”“Hoeveel kijkers we zullen bereiken, weten we nog niet. Het is alvast de moeite waard. Het slot van de competitie in derde klasse B is uitermate spannend.”Het  is  geen  geheim  dat  voorzitter  Michel Farin  uitermate  ambitieus  is.  Hij  promo-veerde  met  de  club  van  derde  provinciale naar derde klasse en maakte van White Star 

Woluwe een topper in derde met een mooie infrastructuur. Zijn club onder de aandacht brengen kan hij ook wel, want de thuismat-chen van White Star waren dit seizoen ook al te zien op Télé Bruxelles.“We  wilden  hen  zeker  geen  stokken  in  de wielen steken en zijn er uiteindelijk samen uit geraakt,” zegt Mast van tvbrussel. “Toen de  voorzitter  ons  erover  aansprak,  hebben we niet geaarzeld. Zowel op sportief als op redactioneel vlak is het een opportuniteit.”“De  kijkers  kunnen  een  programma  ver-wachten  dat  te  vergelijken  is  met  de  voet-baluitzendingen van Belgacom. Behalve het matchverslag  wordt  de  uitzending  omka-derd door reportages en is er uiteraard ook plaats voor interviews.”De  overeenkomst  tussen  tvbrussel  en White Star Woluwe eindigt op het einde van dit seizoen, maar beide partijen zouden hun samenwerking  ook  volgend  seizoen  voort-zetten. Er is alvast al een principeakkoord.��� Tim�Schoonjans

De uitzendingen op tvbrussel beginnen telkens om 14.50 uur

ExCELSIOR BRUSSELS IN PLAY-OffS BASKET

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Basket-balclub Excelsior Brussel heeft zich als vijfde ploeg geplaatst voor de play-offs in tweede klasse. BBC De Westhoek Zwevezele, de vierde uit de reguliere competitie, is de tegenstander in de eer-ste ronde. Wie als eerste twee wedstrij-den wint, stoot door naar de volgende ronde.Zwevezele heeft het thuisvoordeel in de onderlinge confrontatie. De eerste wedstrijd werd dinsdag in Brussel afgewerkt, de tweede (donderdag) en eventueel beslissende derde wedstrijd (zaterdag) speelt Zwevezele thuis. De winnaar neemt het in de halve finales op tegen Kangoeroes Boom of KBBC Zolder.In de reguliere competitie won Zweve-zele beide partijen. In de eerste wed-strijd ging Excelsior thuis de boot in met acht punten verschil (58–66). In de tweede wedstrijd bedroeg het verschil amper twee punten (89-87). De play-offs in tweede klasse worden enkel voor de eer gespeeld. Geenenkele ploeg vroeg een licentie aan voor eerste klasse. � Sam�Vanermen

eerste  les  is  gratis,  en  indien  nodig  worden dan de basisprincipes van het rijden met een eenwieler aangeleerd. Er staat hier ook altijd een eenwieler ter beschikking.”Het blijft trouwens niet bij hockey en basket-bal op een wiel, want de club probeert af en toe  eens  een  nieuwe  sport  uit.  ‘We  hebben bijvoorbeeld al frisbee gedaan en we zouden graag eens polo spelen. Het zou best kunnen dat we binnenkort eens een wedstrijd spelen tegen Brussels Bike Polo. Zolang we maar op ons wiel kunnen sporten.’Dat  wiel  wordt  volgens  Pierard  de  laatste tijd steeds meer bereden. Het heeft dan ook zijn voordelen. ‘Het geeft eerst en vooral wat piment aan het fietsen. Het is ook gemakke-lijk mee te nemen. Je kunt er een toertje mee doen  en  in  de  winkel  gewoon  in  een  kastje wegsteken.”� TS

Training in de sportzaal van Drie Linden, Wienerlaan 60, 1170 Watermaal-Bosvoorde. Meer op www.monocycle.be

“Op mijn eerste Belgische kampioen-schap heb ik meteen goud behaald”

BDW 1275 PAGINA 24 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

Ik vind dat ze zoiets eigenlijk elke dag moesten

organiseren”, vertelt Mathieu (8,5 jaar) aan

Zazie over de Buitenspeeldag. Buitenspeeldag

is een idee van Nickelodeon: elk jaar schaft de tv-

zender voor één dag al zijn programma’s af. Op die

manier wil hij kinderen aanmoedigen om niet altijd

voor de buis te hangen en eens lekker buiten te

gaan ravotten. Vorige week kwam Zazie zo’n bende

ravottende kinderen tegen. En spurtende slakken!

Wereldkampioenschap Plezier met diertjes op Buitenspeeldag

©S

ASK

IA V

AN

DE

RS

TIC

HE

LE

Ketnetwrapper Peter Pype kruipt in de huid van Niels

Holgersson! In de toneelvoorstelling Niels vertelt en

speelt hij de avonturen van een Zweedse jongen die op

een dag ineens verandert in een kabouter. Zazie belde

Peter even op om er meer over te weten...

Is het leuk om Niels te zijn op scène?

Peter: Ja, want het is een geweldig verhaal. Die Niels

is eigenlijk eerst een ettertje dat alle dieren pest. Op

een dag, als hij betoverd wordt en krimpt tot een dwerg,

willen de dieren wraak op hem nemen. Maar dan blijkt

Niels plots een held te kunnen zijn, die een aangespoelde

kwal terug naar zee brengt. Of de ganzen redt van een

hongerige vos, enzovoort.

Is op scène staan en acteren heel anders dan

wrappen op tv?

Van etter tot held

REPORTAGE

Peter: Ja, toch wel! Want nu kijk ik de kinderen

direct in de ogen. Als ik voor tv werk, zie ik het

publiek nooit. Dat is wel wennen. En ook, ik moet

nu anderhalf uur lang een verhaal spannend

houden, en op Ketnet moet ik maar enkele

minuutjes wrappen, natuurlijk.

Er staat ook een koor op het podium. Wil dat

zeggen dat er fl ink wordt gezongen?

Peter: Klopt, ook door mij. Ik zing zelf heel graag!

Er zitten veel prachtige liedjes in, die geschreven

zijn door Peter Spaepen. Het is eigenlijk een

voorstelling voor de hele familie. Voor iedereen die

houdt van een sterk verhaal en van mooie muziek.

“Niels” kun je zien en beluisteren op zondag

17 april om 15u in GC De Maalbeek in Etterbeek.

Reserveren op 02-734.84.43.

Op zondag 15 mei speelt Peter het stuk nog twee

keer: ’s ochtends in GC De Markten (Brussel

centrum) en in de namiddag in GC Everna (Evere).

Op Buitenspeeldag in

Woluwe vond vorige week

het wereldkampioenschap

‘slakkenspurt’ plaats:

de kinderen keken vol

bewondering naar de

gespierde atleten!

Hiphop, circustechnieken, mountainbiken, ...

in het Roodebeekpark in Woluwe was er op 6

april voor elk wat wils. Je kon er ook meedoen

aan ‘Op reis naar Ginderbuiten’: een leuke

ontdekkingstocht in het bos, aan de voet van het

park. Daar stond Tine van de organisatie Green de

kinderen op te wachten.

“Welkom op Buitenspeeldag!” zegt ze. “Zijn

jullie klaar voor het wereldkampioenschap

slakkenspurt?” vraagt ze aan twaalf nieuwsgierige

kids. Robbe, José-David, en co. weten eerst niet

goed wat ze ervan moeten denken. “Ja, jullie zijn

een beetje verrast, zie ik. Slakken zijn misschien

niet de allersnelste beestjes, maar ze zijn echt wel

heel sportief. Ik heb vandaag voor jullie de slakken

meegebracht die heel knap zijn in euh... spurten

eigenlijk. Ze zijn de beste ter wereld!” En ze haalt

een doosje boven waar zo’n zeven slijmerige

slakken in zitten: een heel donkere, een slak waar

nog een ander piepklein slakkenhuisje op vastzit

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN 9

TO

T 13

JAAR •

ZIEza

Ketnetwrapper kruipt in de huid

van een etter.

© A

NTH

ON

Y D

E M

EYE

RE

Ja, toch wel! Want nu kijk ik de kinderen

direct in de ogen. Als ik voor tv werk, zie ik het

publiek nooit. Dat is wel wennen. En ook, ik moet

nu anderhalf uur lang een verhaal spannend

BLIK

VA

NGER

Wereldkampioenschap

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

DOOR PATRICK JORDENS

BDW 1275 PAGINA 25 - DONDERDAG 14 APRIL 2011

(“Die vond geen babysit vandaag,” zegt Tine),

een slak met een groot kruis boven op de rug.

“Dat is zeker een katholieke!” roept Nolan, en

iedereen schiet in de lach.

Doping? De kids kijken hun ogen uit, terwijl Tine de

kampioen-slakken voorstelt. Dan mogen ze er

één slak uitpikken om de wedstrijd mee te lopen.

“Geef ze ook maar een naam,” zegt Tine, “om

straks goed te supporteren.” Robbe en co. kiezen

‘de katholieke’ en noemen haar ‘de Kruiskoning’.

De slak van José-Davids groepje heet ‘Usain Bolt’,

naar de snelle held van de Olympische Spelen.

Nolan en co. dopen hun atleet ‘Schpunt’. “Het is

een rare naam, omdat we denken dat onze slak uit

China komt,” legt Nolan uit aan Zazie .

Voor Tine het startschot geeft, vraagt ze de kids

eerst nog wat eten te zoeken. “Ze moeten nog een

beetje op krachten komen. Dus loop maar het

bos in en haal wat vitaminen voor hen!” De kids

verzamelen blaadjes, wortels en gras en laten hun

slakken smullen. “Ja maar Tine,” vraagt Nolan,

“hoe kunnen we nu weten dat ze geen doping

hebben genomen?” “Daar zal mijn collega Betty

nadien streng op controleren”, en ze knipoogt eens

stevig naar Nolan.

Twee minuten En dan is het grote moment daar! Vol spanning

zetten de Buitenspeelkids zich in een kring rond een

dienblad, zo eentje dat ze nog in café’s gebruiken. In

dat dienblad heeft Tine een aantal cirkels getekend,

van binnen naar buiten. “Ik zet de slakken in de

middenste cirkel. Degene die in twee minuten het

verst naar buiten is gekropen, wint. Ik heb ook mijn

lintmeter meegebracht, zodat ik tot op de milli-

meter kan checken wie het verst is geraakt!

Zijn jullie er klaar voor??” roept Tine.

Hondenkaka 3-2-1, Start! “U-SAIN BOLT!”“KRUISKONING!”,

“Allez SCHPUNT!” klinkt het om ter luidst.

Maar die slakken, die trekken zich daar niet te

veel van aan. Ze gaan allemaal dezelfde richting

uit, kruipen boven en onder elkaar, alsof ze

samen het wereldrecord ‘slakkentoren bouwen’

willen verbreken. Uiteindelijk is het dan toch

de Kruiskoning die het haalt. Met anderhalve

millimeter verschil! Robbe en zijn vriendjes

springen van geluk. “We hebben hem op voorhand

veel plantjes en een beetje hondenkaka te eten

gegeven,” vertellen ze trots aan de sportreporter

ter plaatse.

Voor de sportieve slakken terug in hun doosje

verdwijnen, krijgt de winnende ploeg natuurlijk

een prijs. “Kunnen jullie even offi cieel naast

elkaar gaan staan, om de prijs in ontvangst te

nemen?” vraagt Tine. De kinderen verwachten

een medaille, of vragen “Mogen we nu onze slak

mee naar huis nemen?”

“Nee nee nee”, zegt Tine, “het wordt... een kusje

op jullie wang van de nieuwe wereldkampioen

slakkensprint.” De bange gezichten van Robbe

en co. als Tine met de Kruiskoning recht op hen

afkomt, zijn goud waard!

De organisatie ‘Green’, die deze spannende

race heeft geörganiseerd op Buitenspeeldag,

is ook een speelreistas aan het maken. Daarin

zitten allerlei tips en materialen om de natuur

mee in te trekken en daar leuke spelletjes te

spelen. Zoals een slakkensprint bijvoorbeeld.

Op www.natuurgidsen-brussel.be kun je al

enkele van die tips vinden.

[ SORRY ] SN

ORRY?

...dat zijn de basisbewegingen van het

skateboarden, vertelt Youssef aan Zazie .

Youssef en Roxy zijn twee begeleiders van de

vzw Skateboarders. Sinds begin april geven ze

elke woensdag en zaterdag skatelessen voor

beginners op het Ursulinenplein. Gratis zelfs,

voor iedereen vanaf 6 jaar!

Alice (foto) is 12, en vorig jaar kreeg ze een

skateboard als kerstcadeau, zegt ze. “Nu ben

ik opnieuw lessen beginnen te volgen, want

ik wil graag leren draaien op een helling. Niet

zo simpel, je moet vooral je evenwicht leren

behouden. Maar als je geduld hebt, word je

beloond. En Roxy is een goeie coach,” zegt ze

met een lach.

In Brussel kun je dus ook op andere dagen

dan op Buitenspeeldag buitenspelen!

Meer info op www.brusk.be

Idulfania door Brecht Evens

slakkenspurt!

Rollen, draaien, remmen...