N° 1266 VAN 10 TOT 17 FEBRUARI 2011 ¦ WEEK 6: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

‘Sociale mix blijft doel’

S met  reageert  op  de  discussie die begin deze week losbarstte over  de  vraag  of  het  nog  zin 

heeft om te vechten tegen de opde­ling  in  witte scholen  en  concentra-tiescholen.  In  Nederland  verklaarde de  christendemocratische  minister van  Onderwijs  Marja  van  Bijster­veldt dat het gevecht tegen concen­tratiescholen  niet  langer  een  prio­riteit van het kabinet is. “De zwarte scholen zijn een feit,” zei ze. Daarop verklaarde Mieke Van Hecke, hoofd van  het  katholieke  onderwijs,  dat ook  in  Vlaanderen  het  gelijkekan­senbeleid niet gewerkt heeft. “Wit­te  scholen  worden  witter,  zwarte zwarter.”  Het  gemeenschapsonder­wijs trad Van Hecke bij.Maar minister Smet wil niet weten van  de  afschaffing  van  het  gelijke­onderwijskansendecreet  (GOK),  dat 

negen jaar oud is. Voor hem blijven gemengde scholen het doel. “Een op­deling in wit en concentratie is niet goed. Scholen moeten een weerspie­geling zijn van de samenleving. Die 

is divers, dus moeten ook de scholen gemengd zijn. Het voordeel daarvan is  ook  dat  de  sterken  de  zwakken kunnen meetrekken.” Hij erkent wel dat  er  in  een  stedelijke  omgeving 

altijd  concentratiescholen  zullen zijn  door  de  bevolkingssamenstel­ling.  “Daar  kun  je  niets  aan  doen. Om de kinderen in die scholen beter onderwijs te geven moet er gezocht worden naar een nieuwe pedagogi­sche  benadering,  een  totaal  andere manier om vaardigheden en kennis over te brengen. Ik wil daarover een maatschappelijk debat.”Smet  geeft  toe  dat  het  gelijkekan­senbeleid  niet  perfect  is.  “Zijn  we er  al?  Nee.  Het  GOK  is  zeker  voor verbetering  vatbaar.  Maar  daarom moet  je  het  nog  niet  afschaffen, dan zouden we erop achteruitgaan. We  gooien  toch  ook  de  hele  socia­le  zekerheid  niet  overboord  omdat dit  land  nog  altijd  vijftien  procent armen  telt?”  Smet  verwijst  naar een  Oeso­studie  waarin  het  Belgi­sche  schoolsysteem  als  een  van  de 

“Zijn we er al? Nee. Het GOK is zeker voor verbetering vatbaar”

Onderwijs > Minister Smet wil nieuwe pedagogische aanpak in zwarte scholen

Hongeren,dag 61

JUSTITIE SPLITSEN: ZIN & ONZIN

BRUSSEL – In de Kartuizersstraat zijn 25 hongerstakers begonnen aan hun 61ste dag zonder voedsel. De meesten hebben een tijdelijke verblijfsvergunning en kunnen rekenen op OCMW-steun, maar werken wordt hen onmogelijk gemaakt door de administratieve mallemolen en de hoge eisen die aan werkgevers worden gesteld. Met de hongeractie vragen de vluchtelingen, de meeste van Maghrebijnse origine, soepeler arbeidsvoorwaarden. Acteurs en theatermakers, de KVS en het Kaaitheater kwamen dinsdag met een theaterspel de hongerstakers een hart onder de riem steken. SVG

dance-formatie goose slaat zijn vleugels uit in de aben ook: saint amour, annelies beck, iron and Wine.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

10 0211

ADVERTENTIEADVERTENTIE

meest selectieve naar voren komt. “Segregatie en selectie zit ons on­derwijssysteem  in  de  genen.  Dat verander je niet in negen jaar.”Smet  oppert  dat  het  GOK­decreet mogelijk  niet  goed  is  uitgevoerd. Dit  voorjaar komt hij met een de­creet voor een definitieve aanmel­dingsprocedure. Daarmee moet er een eind komen aan de jaar na jaar wijzigende inschrijvingsmodalitei­ten. Over die nieuwe procedure wil Smet  nog  niets  kwijt.  Alleen  dit: de voorrang voor anderstaligen én voor  Nederlandstaligen  blijft  be­houden.  “Aan  de  algemene  archi­tectuur verandert niets.”��� Bettina�Hubo

Afspraak op pagina

PRIJZENS LAG BIJ

31 DB26/688068B1

Mini-uitstoot aan maxicondities.

DB26/688591B1

zie p. 33

© DIETER TELEMANS

BRUSSEL – “Gemengde scholen blijven het doel. Maar door de bevolkingssamenstel-ling zijn concentratiescholen in steden als Brussel onvermijdelijk. Om de kwaliteit van het onderwijs daar op te trekken moeten we nadenken over een volledig nieuwe pedagogische aanpak.” Dat zegt Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet (SP.A).

GEEF jE mENING OVER BRUSSELSE mEDIA

BRUSSEL – In opdracht van  de Vlaamse overheid organiseert de Vrije Universiteit  Brussel (VUB) een internet ­enquête over de Nederlands­talige Brusselse media: Brussel Deze Week, Agenda, brusselnieuws.be, tvbrussel en FM Brussel.Door de enquête wil men te weten komen wie de lezers, kijkers, luisteraars en surfers zijn, en wat die gebruikers van hun medium verwachten.Wilt u ook deelnemen en uw mening geven? Surf dan naar www.brusselnieuws.be/enquete. De vragenlijst invullen duurt een tiental minuten, en u kunt er verschillende prijzen mee winnen.

brusselnieuws.be/enquete

45

‘Logica van de gemeenschappen heeft in Brussel grenzen bereikt.’

BDW 1266 PAGINA 2 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Zouden winkels geen korting moeten geven aan klanten die hun boodschappen zo dragen?

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Schatten op de bodem van de beerput

Uitgelicht > 2010 was een goed jaar voor archeologen

V ierentwintig  delen  telt  de Atlas van de archeologische ondergrond van het Brus­

sels Gewest. Een atlas die archeolo-gen  en  heemkundigen  passioneert, maar  die  ook  een  stedenbouwkun-dig instrument is.De  atlas  geeft  duidelijk  aan  wat het  archeologische  potentieel  van de  verschillende  zones  is,  lokale overheden kunnen er rekening mee houden  bij  het  uitreiken  van  ste-denbouwkundige vergunningen. De atlas  zorgt  er  ook  voor  dat  bouw-werven geen (grote) vertraging oplo-pen. De archeologen van het Gewest kunnen van bij de aflevering van de 

stedenbouwkundige  vergunning –  dus  nog  voor  de  werkzaamheden beginnen  –  de  ondergrond  onder-zoeken.  Omdat  de  procedures  lang zijn,  hebben  de  archeologen  vol-doende tijd om hun werk te doen.Vondsten vertrekken naar de dienst Archeologie  in  het  CCN  (Noord-station),  waar  ze  gewassen,  geëti-ketteerd,  zo  nodig  gerestaureerd, verpakt en in de opslagruimte gear-chiveerd worden. Een negenkoppige equipe staat hiervoor in. Voor grote werven schakelt de dienst Archeolo-gie ook externen in.Het  jaar  2010  was  een  vruchtbaar jaar  voor  de  archeologen,  vooral  in 

‘SCHIJF VAN VIJF’ NU OOK IN HET STATION

AMSTERDAM – Volgend jaar wordt het metrostation Centraal gerenoveerd. Dat viel te horen in Amsterdam, waar Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) op werkbezoek was.

Volgend jaar wordt het metro-station  van  het  Centraal  Sta-tion  helemaal  onder  handen genomen.  Dat  is  vooral  nodig door de toename van het aan-tal  reizigers.  “De  lokettenzaal wordt veel groter en er komen ook extra handelszaken,” zegt Albert  Neyens,  directeur  van Mobiel Brussel. “Voor de han-delaars  komt  er  een  nieuwe goederenlift,  zodat  de  goede-ren  sneller  aangevoerd  kun-nen  worden.  Er  komen  extra toegangen  naar  de  perrons, via  liften,  trappen  en  roltrap-pen. Die toegangen zijn nodig, met de nieuwe tramlijn die er komt.  Zo  kun  je  meteen  naar de  perrons.  Daar  komen  ove-rigens  originele  terrasjes.  Het perron  richting  Kunst-Wet wordt ook groter.” De centrale gang  krijgt  een  opknapbeurt, de  toegang  tot  de  sanitaire ruimtes  wordt  verbeterd,  het station  krijgt  toegangspoort-jes.  Er  komt  ook  een  betere geleiding  voor  blinden,  en  er is  extra  camerabewaking  ge-pland.  Het  werk  gaat  in  2012 van start, duurt ongeveer twee jaar  en  zal  tien  à  twaalf  mil-joen gaan kosten.De  renovatieplannen  werden voorgesteld  tijdens  het  be-zoek  van  Brigitte  Grouwels aan  het  studiebureau  NPC  in Amsterdam,  gespecialiseerd in  de  herinrichting  van  de openbare  ruimte.  Het  bureau speelde  een  sleutelrol  in  re-novaties  van  treinstations  in Amsterdam.  Het  ontwikkelde de zogenaamde Schijf van vijf. “Dat  is een  locatiescan om de openbare  ruimte,  onder  meer in  en  om  trein-  en  metrosta-tions,  opnieuw  in  te  richten,” zegt  Alex  de  Ruiter  van  NPC. “Dat gebeurt aan de hand van vijf  parameters:  exploitatie, vastgoedmanagement,  ruim-telijke  inrichting,  veiligheid, mobiliteit en logistiek. Zo krijg je meer  inzicht  in hoe een  lo-catie  werkt  en  hoe  je  ze  kunt verbeteren,  op  de  korte  en  op de langere termijn.”Minister  Grouwels  is  enthou-siast  over  haar  bezoek.  “We hebben heel wat inspiratie op-gedaan bij NPC.”� Matthias�Vanheerentals

OPMERKELIJK

Steenstraat 34-38. Voor de afbraak werden de panden van kelder tot zol-der  (archeologen  graven  niet  alleen in de grond!) onderzocht. Er werden sporen van bewoning uit de dertien-de eeuw gevonden. Maar  de  verrassendste  vondst,  een uiterst belangrijke bovendien, werd ontdekt op de bodem van een van de drie  beerputten  in  het  schaakcafé Greenwich  aan  de  Kartuizersstraat 5-7.  Het  café  wordt  gerestaureerd, de kelders verdiept.Het  belangrijkste  object  dat  gevon-den werd, is een grote houten kom, een  eetbak  allicht,  die  dateert  van vóór  de  zestiende  eeuw.  Onlangs is ook begonnen met het zeven van  de  inhoud  van  de  latrines.  Dat  onderzoek  moet  –  zo  hopen  de archeo logen  –  een  schat  aan  infor-matie opleveren over het dagelijkse leven.

Rood KloosterDeel 21 van de Atlas van de archeo­

Keramiek weerstaat de tand des tijds beter dan hout en textiel.

de Vijfhoek. Zo heeft onderzoek  in de  Schuddeveldgang  –  waar  de  uit-breiding van het marionettentheater Toone op het programma staat – een schat  aan  informatie  aan  het  licht gebracht over de heropbouw van de wijk na het bombardement van Vil-leroy  in  1695.  Idem  dito  voor  het onderzoek van de gebouwen aan de 

BRUSSEL – Heel de Brusselse ondergrond is in kaart gebracht. De laatste twee atlassen liggen bij de drukker en tegen 2014 moet heel de ondergrond ook online te zien zijn. “De kennis van het verleden draagt bij tot de Brusselse identiteit,” zegt minister-president Charles Picqué (PS), die ook Monumenten en Landschappen in zijn portefeuille heeft.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Oudste Oudergemse bodemvondsten stammen uit paleolithicum

BDW 1266 PAGINA 3 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�2�FEBRUARIDE�GREEF�NAAR�SCHAUVLIEGE. Voormalig Flagey-baas Hugo De Greef gaat op het kabinet van Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) werken. Hij zal er onder meer het internationaal cultuurbeleid uitwerken. 

�INBOEDEL�STOCLET�GERED.��Het meubilair van het Stoclethuis maakt deel uit van het werelderfgoed en moet in het herenhuis blij-ven. Dat leidt minister-president Charles Picqué (PS) af uit het arrest van de Raad van State. De erfgenamen van Stoclet hadden beroep aangetekend tegen de bescherming van het meubilair en kleine voorwerpen.

DONDERDAG�3�FEBRUARITIEN�JAAR�POLITIEHERVORMING. In Etterbeek bezoekt koning Albert II het Geruzetkwartier naar aanleiding van de tiende verjaardag van de politiehervorming. De hervorming moest con-fl icten tussen rijkswacht en lokale politie een halt toeroepen en de dienstverlening voor de burger verbeteren.

VAKANTIEBEURS. Op de Heizel vindt het 53ste Vakantiesalon plaats. Gastland dit jaar is Servië. 

WERKLOOSHEID�DAALT. De werkloosheidsgraad is met een half procent gedaald ten opzichte van een jaar geleden en bedraagt nu 20,7 procent. Wel zijn er door de bevolkingsaangroei bijna 1.500 werklozen meer.

VRIJDAG�4�FEBRUARIVAKBONDSMENSEN�ONTSLAGEN�NA�PESTEN. De vervoers-maatschappij MIVB ontslaat een vakbondsafgevaardigde voor morele pesterijen en fysiek geweld. Na het weekeinde volgt op maandag een tweede ontslag. 

POST�EUROPEES�PARLEMENT�OVERVALLEN. Twee mannen overvallen het kantoor van Bpost in het Europees parlement. De buit bedraagt 8.000 euro.

GEEN�MORATORIUM�OP�WINKELCENTRA. SP.A-parlements-lid Jef Van Damme wil een moratorium op de bouw van winkel-centra, maar daar wil de Brusselse meerderheid – Van Damme zit in de oppositiebanken – niet op ingaan. Er staan drie winkelcentra op stapel: in Brussel (Neo op de Heizel en Just Under the Sky aan het kanaal) en Uplace in Machelen, dat het verst gevorderd is. Van Damme vindt het vreemd dat een regering met groenen geen morato-rium wil.

ZATERDAG�5�FEBRUARICOLLECTIEVE�ZELFMOORD. Skepp, de actiegroep tegen pseudo-wetenschap, voert op het Luxemburgplein actie tegen de erkenning van homeopathische middelen door het Europees parlement.

ZONDAG�6�FEBRUARI��MOUREAUX�VERGALT�FEESTJE.� Op FDF-voorzitter Olivier Maingain na zijn de pleidooien voor uitbreiding van Brussel ge-nuanceerd. ‘Als-dan’ zet de toon. Tot PS-ondervoorzitter Philippe Moureaux in  Mise au point op de RTBf het feestje komt verpesten: de uitbreiding van Brussel moet volgens hem sowieso op tafel komen.

MAANDAG�7�FEBRUARI�VRUCHTBAAR�JAAR�VOOR�ARCHEOLOGEN. De dienst Archeologie van het Brussels Gewest zet voor het eerst de deuren open. Vorig jaar was een  grand cru -jaar. Met dank aan café Greenwich. 

VAKBONDEN�WANTROUWEN�MUNTPUNT. Het gemeen-schappelijk vakbondsfront (VSOA, ACV en ACOD) haalt uit naar de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. De personeelsleden van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) worden volgens de bonden in het ongewisse gelaten over hun toekomst. Ze vrezen er alleen maar op achteruit te gaan. De HOB en OPB gaan samen op in Muntpunt.

DINSDAG�8�FEBRUARIGEWELD�IN�METRO�NEEMT�TOE.�De vervoersmaatschappij MIVB overweegt om tachtig privébewakingsagenten in te huren voor de beveiliging van de metro. De maatschappij hoopt zo het toene-mende geweld een halt toe te roepen.

� Samengesteld�door�Christophe�Degreef�en�Danny�Vileyn

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Archeologen kammen al sinds 1997 de ondergrond van het Rood Klooster uit.

logische ondergrond van het Gewest is gewijd aan Oudergem. De onder-grond van de zuidoostelijke gemeen-te  kan  bogen  op  een  bijzonder  rijk archeologisch potentieel. De oudste archeologische vondsten dateren uit het paleolithicum, de oude steentijd. Oudergem is ook de plaats waar het Gewest  sinds  1997  archeologisch onderzoek  verricht  op  de  site  van de  voormalige  priorij  van  het  Rood Klooster.  De  archeologen  zijn  er  al 51 maanden aan het werk geweest. Er  werden  driehonderd  sleuven  ge-graven  in  en  rond  gebouwen,  maar ook  op  de  plaats  van  verdwenen 

BRUSSEL – Hoe vaak loop je niet voorbij een gebouw waar  je meer  informatie over wilt? QR-codes bieden de mogelijkheid om extra uitleg te krijgen.

QR  staat voor  Quick Response  en het is ontwikkeld door het Japanse bedrijf Denso  Wave.  Met  je  smartphone  kun  je  de  tweedimensionale  streepjes-codes  scannen.  Ze  zijn  onder  meer  terug  te  vinden  in  tijdschriften  en  op 

QR-codeHETWOORD

© M

&L

De N-VA zal met de Brusselse Vlamingen moeten bekijken of Brussel een volwaardig derde gewest kan worden.”

Knack-directeur Rik Van Cauwelaert in ‘Van de redactie’.“Vlaanderen heeft Brussel mentaal al lang losgelaten.”Bart Eeckhout, chef politiek van De Morgen.“Brussel is in Vlaamsgezinde ogen steeds meer een obstakel op het pad naar onafhankelijkheid.”

VUB-politicoloog Dave Sinardet in De Standaard.“De Brusselse Vlamingen stonden vorige week centraal in de politieke commentaren.

brouwerij. Zo gaan we een idee krij-gen van het bouwvolume,” zegt Sté-phane Demeter, coördinator van de dienst Archeologie.De publicatie van de atlas was ook een goede gelegenheid om een grote hoeveelheid  vondsten,  meer  dan zevenduizend  stuks,  te  bestuderen die  tussen  1984  en  1995  werden ontdekt bij de priorij van Hertogin-nedal.  De  vondsten  –  aardewerk, steengoed, faience, pijpen, glaswerk –  dateren  van  de  vijftiende  tot  de achttiende eeuw.�� Danny�Vileyn

BRUSSEL – Hoe vaak loop je niet voorbij een gebouw waar  je meer  informatie over wilt? QR-codes bieden de mogelijkheid om extra uitleg te krijgen.

QR  staat voor  Quick Response

WOORD

kleding;  in  Japan  staan  ze  zelfs  op grafzerken.  Maar  in  Europa  zijn  ze verre van ingeburgerd.Binnenkort  zijn  deze  QR-codes  ook op verschillende plaatsen in Brussel te zien. Misschien moeten we met-een ook zo’n QR-code bevestigen op de  kleding  van  Brusselse  politici. Dan weet je meteen wat ze allemaal uitgespookt hebben.� TT

gebouwen.  De  dienst  Archeologie werkt ook samen met de Grondregie van  het  Gewest  en  met  Leefmilieu Brussel. “De landschapsarchitecten willen  bomen  planten  op  de  plaats van  verdwenen  gebouwen  zoals  de 

BDW 1266 PAGINA 4 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Justitie > VUB-onderzoekers gekant tegen splitsing van rechtbanken in Brussel

‘Rechtspraak moet eenvormig zijn’

BRUSSEL – Jo Stevens, de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies, stelt voor om de Belgische justitie te splitsen en onder te brengen bij de gemeenschappen. Volgens onderzoekers Stefan Somers en July Mollin van de VUB-rechtsfaculteit botst dat in Brussel op onoverkomelijke hindernissen. “De logica van de gemeenschappen heeft in Brussel haar grenzen bereikt.”

O rde-voorzitter  Jo  Stevens vindt een splitsing van justi-tie niet meer dan logisch. De 

advocatenordes  zijn  al  gesplitst,  en de rechtspraak in het Nederlandsta-lige en het Franstalige landsgedeelte groeien steeds meer uit elkaar. Ook voor Brussel, traditioneel een heikel punt  bij  het  verder  opsplitsen  van België,  heeft  Stevens  een  oplossing klaar.  “Vlaamse  Brusselaars  horen bij Vlaanderen,” zegt hij, “en Frans-talige Brusselaars bij Wallonië.”Die uitspraak is de Vlaams-Brussel-se advocaten  in het verkeerde keel-gat  geschoten.  Volgens  stafhouder Dirk Van Gerven is een splitsing van de rechtbanken in Brussel geen goed idee,  al  was  het  maar  omdat  heel wat  Nederlandstalige  advocaten  in Brussel een kantoor in de twee talen runnen.

Volgens Stefan Somers en July Mol-lin,  twee  jonge  doctorandi  aan  de Vrije  Universiteit  Brussel,  zijn  er ook principiële bezwaren tegen een splitsing  van  justitie  volgens  de scheidslijnen van de gemeenschap-pen.

Waarom duikt het idee in Vlaanderen op om justitie te splitsen?Stefan Somers: “Er leeft in Vlaan-deren  ergernis  over  de  organisatie van  justitie.  Een  hervorming  wil maar  niet  lukken.  In  Nederland, waar  ze  enkele  jaren  geleden  een grote  hervorming  hebben  doorge-voerd, werken evenveel mensen voor justitie  als  in  België,  dat  heel  wat minder  inwoners  telt.  Bovendien  is de  gerechtelijke  achterstand  in  Ne-derland minder groot.”

July Mollin: “In 2007 is het Feniks-plan mislukt. De achterliggende re-

den  van  de  uitspraken  van  Stevens zal ook wel zijn: wat wij, Vlamingen, zelf doen, doen we beter.”

U vindt dat geen voldoende reden om te splitsen?Somers:  “In  Vlaanderen  en  Wal-lonië  is  er  op  zich  geen  probleem. Daar  vallen  de  gewesten  samen met  de  gemeenschappen.  Maar  in 

Brussel  zijn  twee  gemeenschappen actief.  En  daar  knelt  het  schoentje. Het  is  beslist  geen  toeval  dat  men het toezicht op de OCMW’s niet aan de  Vlaamse  en  de  Franse  gemeen-schappen  heeft  toevertrouwd.  Dan zouden er OCMW’s zijn voor de Vla-mingen en OCMW’s voor de Frans-taligen.  Dat  gaat  natuurlijk  niet, 

tenzij  je  de  Brusselaars  definitief een taaletiket opkleeft.”“Voor  justitie  is het niet anders.  In elke  democratie  is  er  een  verband tussen  volk,  grondgebied  en  over-heid. Vóór de Franse Revolutie was het  rechtssysteem  er  niet  voor  ie-dereen,  het  hing  af  van  de  stand waartoe men behoorde. Kooplieden werden volgens het koopmansrecht 

berecht,  de  clerus  had  een  andere rechtbank.  Zoiets  stoot  vandaag tegen  de  borst.  Het  is  discrimine-rend en conflictueus. Het is een per-soonsgebonden rechtssysteem.”“Na de Franse Revolutie  is dat sys-teem verdwenen en vervangen door een  rechtssysteem  dat  territoriaal gebonden  is.  In een bepaald gebied geldt  één  eenvormig  recht,  voor  ie-dereen. Zelfs in federale landen zijn altijd territoriale deelstaten bevoegd voor  justitie,  nooit  gemeenschap-pen.”

Precies dat stelt de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies voor.Mollin:  “In  Brussel  zouden  er rechtbanken  komen  volgens  de  ge-meenschappen,  Nederlandstalige en  Franstalige.  Daar  zijn  principië-le  bezwaren  tegen.  Een  systeem waarbij  verschillende  rechtbanken bevoegd zijn voor dezelfde materies op  één  territorium  is,  volgens  ons, een  rechtsstaat  onwaardig.  In  één gebied hoort een eenvormige recht-spraak.”“Daarnaast  is  er  ook  het  risico  op forumshopping.  Dat  betekent  dat  de rechtzoekende  zich  zal  richten  tot de  rechtbank  waar  hij  het  makke-lijkst zijn gelijk denkt  te halen. Dat zal voor misbruiken zorgen.”Somers:  “Praktisch  is  dit  voorstel niet  haalbaar.  Stel:  er  is  een  ar-beidsconflict  in  Brussel.  Je  kunt  je toch  niet  voorstellen  dat  een  deel van  de  werknemers  bij  de  Vlaamse arbeidsrechtbank  gaat  aankloppen en een ander deel bij de Franstalige arbeidsrechtbank? Om van de werk-gever  nog  maar  te  zwijgen.  Dan  is het einde helemaal zoek.”Mollin:  “Er wordt vaak geschermd met  efficiëntie,  maar  die  zal  niet vergroten  als  er  meer  rechtbanken bevoegd zullen zijn  in Brussel.  Jus-titie is nu al een kluwen.”

Jo Stevens zegt dat de rechtspraak uit elkaar groeit. Als hij in Wallonië pleit, dan kan de tegenpartij niet eens de Nederlandstalige arresten begrijpen.Mollin: “We ontkennen niet dat er verschillen  in  rechtspraak  zijn  tus-sen  Wallonië  en  Vlaanderen.  Maar die zijn er net zo goed binnen Vlaan-deren. In het ene Vlaamse arrondis-sement is de politierechter strenger dan  in  het  andere.  Dat  is  dus  geen voldoende  reden  om  te  splitsen. Men kan er ook voor zorgen dat de advocaten  en  magistraten  juist  be-ter  de  andere  landstaal  beheersen. Ze  zijn  hoogopgeleid.  Dat  kan  toch geen probleem zijn?”

Voorstanders van een splitsing zeggen dat de meeste kamers waar recht wordt gesproken in Brussel, toch al eentalig zijn.Mollin: “Tot  nader  order  is  niet aangetoond dat dit tot een verschil-lende rechtspraak leidt. Er is, veron-derstel ik, nog altijd overleg binnen de rechtbank zelf.”Somers: “En als dat zo zou zijn, dan moet  je  er  juist  voor  zorgen  dat  de rechtspraak  uniformer  wordt.  Dat doe  je zeker niet door de  rechtban-ken op te splitsen.”

Steven Van Garsse

“Eén gebied met twee jurisdicties? Dat is een rechtsstaat onwaardig”

Rechtbanken in de hoofdstad volgens de taalgroep waartoe men behoort? Een slecht idee, vinden de VUB-juristen July Mollin en Stefan Somers.

© SASKIA VANDERSTICHELE

Het Brussels Gewest zal ook Nederlandstalige crèches bouwen.

VIJF MILJOEN EURO VOOR NIEUWE KINDERDAGVERBLIJVEN

BRUSSEL – Het jaarlijkse budget voor de bouw van crèches wordt verhoogd van drie naar bijna vijf miljoen euro.

Met  het  Crècheplan  wil  de  Brus-selse regering voorbereid zijn op de bevolkingsgroei. Omdat het Gewest zelf  niet  bevoegd  is  voor  kinder-opvang,  worden  subsidies  gege-ven  aan  de  Brusselse  gemeenten. “Sinds 2007 zijn er zo bijna negen-honderd plaatsen bijgekomen,” zegt minister-president  Charles  Picqué (PS).Het  Gewest  schakelt  nu  een  ver-snelling hoger. In 2010 zijn vijftien crèches  geselecteerd,  voor  een  to-taal van 4,9 miljoen euro. Het gaat om vijftien projecten, in Anderlecht, Brussel,  Elsene,  Etterbeek,  Sint-Agatha-Berchem,  Sint-Jans-Molen-beek, de Woluwes, Ukkel en Vorst. Picqué benadrukt dat er aandacht is 

voor het taalevenwicht. Er zijn vier crèches  bij  die  onder  toezicht  van Kind & Gezin staan, goed voor een kwart van het uitgetrokken geld. Er komen Nederlandstalige crèches in de  Paulsenlaan  in  Anderlecht,  de Soldatenstraat in Berchem, de Van-dermaelenstraat  in  Molenbeek  en in de Bensstraat in Ukkel. In  2011  zal  de  Brusselse  regering nog  eens  4,9  miljoen  euro  uittrek-ken.  “En  als  Brussel  geherfinan-cierd  wordt,  zullen  we  nog  meer kunnen doen,” zegt Picqué.Oppositiepartij SP.A vindt de goed-nieuwsshow  van  Picqué  ongepast. “Van  de  in  2009  geselecteerde projecten  is  maar  een  derde  ge-realiseerd,” zegt parlementslid Elke Roex.  “De  gemeenten  krijgen  een jaar de tijd om het dossier af te ron-den: dat is veel te weinig.” SVG

BDW 1266 PAGINA 5 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

OUDE SPOORWEGOVERGANGEN VERDWIJNEN

GANSHOREN – Er zouden zes oude overwegen geschrapt worden, in Jette, Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem. Het pro-ject van Infrabel, de infrastruc-tuurbeheerder van het Belgische spoorwegennet, zit in de laatste dagen van zijn tweede openbaar onderzoek.

Het is de bedoeling dat de overwe-gen  met  (halve)  slagbomen  op  de spoorlijnen  Brussel-Aalst  (lijn  50) en  Brussel-Dendermonde  (lijn  60) vervangen worden door tunnels en voetgangersbruggen. Het risico dat voetgangers of fietsers het sein ne-geren, wordt daarmee weggewerkt.

Het  tweede  stedenbouwkundig  at-test is na het milieueffectenrapport van  2010  openbaar  gemaakt.  Een eerste  stedenbouwkundig  attest dateerde van 2009.Vorige  week  kon  de  burger  in  de sporthal  van  Ganshoren  terecht voor  een  informatievergadering over de bijgestuurde plannen. Ook in  Sint-Agatha-Berchem  kan  het aangepaste  project  (tweede  open-baar onderzoek) ingekeken worden, nog tot en met 13 februari (’s och-tends in het Huis van de Participa-tie,  Gentsesteenweg  1228,  van  16 tot 19 uur op het gemeentehuis, of na afspraak op 02-412.66.13). JMB

WIl je met mij...

InschrijvingspretBRUSSEL – Na het atheneum van Etterbeek en het Sint-Jan Berchmanscollege liepen afgelopen zaterdag ook het Maria-Boodschaplyceum in hartje Brussel en het Jan-van-Ruusbroeckollege in Laken snel vol.

In Ruusbroec stonden er al vanaf donderdagochtend ouders voor de schoolpoort in de hoop een van de 111 beschikbare plaatsen in het eerste jaar secundair te bemachtigen. De school stelde eerst een tent en later de  sportzaal  ter  beschikking.  De  kampeerders  ver-broederden  er  in  een  recordtempo.  De  een  had  een bak bier bij, de andere taartjes. “Net een schoolreisje 

voor volwassenen,” klonk het op tvbrussel. Uiteinde-lijk bleek dat het kamperen niet echt nodig was ge-weest:  maandagmorgen  waren  er  nog  enkele  plaat-sen vrij.Bij Maria-Boodschap hadden de ouders  iets minder haast.  De  eersten  vatten  vrijdagnacht  om  drie  uur post voor de schoolpoort, daarna werden het er snel meer.  Om  negen  uur  begonnen  de  inschrijvingen. Anderhalf  uur  later  waren  alle  85  vrije  plekken  in-genomen en stonden er 45 kinderen op de wachtlijst. Volgens directrice Griet Blondiau is de kans groot dat zij  toch  in  de  school  terechtkunnen  omdat  er  altijd een aantal dubbele inschrijvingen zijn. HUB

Aanschuiven voor een plek in Ruusbroec (boven) en Mabo (onder).

© M

AR

C G

YSE

NS

© IV

AN

PU

T

© M

AR

C G

YSE

NS

SCHAARBEEKSE SUPERMARKTEN SPEKKEN GEMEENTEKAS

SCHAARBEEK – Winkels in Schaarbeek van meer dan vijfhonderd vierkante meter groot moeten een extra heffing betalen. Comeos, de koepel van grote winkelketens, reageert ontstemd.

Volgens schepen van Financiën Bernard Guillaume (MR) zijn er zestig à zeventig winkels die de heffing zullen  moeten  ophoesten.  Dat  gaat  per  jaar  van  5 (voor kleinere)  tot 7 euro per vierkante meter  (voor erg  grote  winkels).  Het  zal  de  gemeentekas  naar schatting  400.000  euro  opleveren.  Guillaume:  “De 

heffing  is  logisch. Supermarkten zorgen voor extra overlast in de stad; denk aan mobiliteit, afval,...”Bij  Comeos  zijn  ze  niet  te  spreken  over  de  heffing. “Een inplanting in de stad is al een pak duurder door de  onroerende  voorheffing  en  de  dure  grond,”  zegt Jean  de  Leu  van  de  Groep  Colruyt,  tevens  voorzit-ter van Comeos. De prijzen van de producten zullen niet meteen stijgen, “maar het zal wel meespelen in de keuze voor toekomstige inplanting van de super-markten,” zegt De Leu. “Gemeenten met zo’n heffing laten we liever links liggen.” SVG

BDW 1266 PAGINA 6 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

H angjongeren  die  joints  rol-len  onder  het  toeziend  oog van  preventiemedewerkers 

van  de  MIVB.  Hangjongeren  die schoolgaande  jeugd  lastigvallen. Hangjongeren  die  meisjes  en  jon-gedames belagen. En hangjongeren die  iemand  in  elkaar  slaan  omdat hij het opneemt voor zijn geviseerde vrouwelijke familieleden.Dat  laatste  gebeurde  nog  in  sep-tember  2010;  de  rest...  is  schering en  inslag.  In  maart  2010  drong  de Brusselse  Open  VLD  al  aan  op  op-lossingen  nadat  er  vanuit  de  lokale afdeling van Kunsthumaniora Brus-sel  klachten  kwamen  over  het  inti-mideren  en  belagen  van  studenten. Directeur  Jurgen  Wayenberg  zei toen  dat  de  situatie  afhankelijk  is van de tijd: een paar jaar geleden was het erger, nu gaat het beter, maar de ergernissen blijven (soms) wel leven.

Vandaag zegt Wayenberg dat hij de indruk  heeft  dat  Bockstael  op  dit moment niet voor- of achteruitgaat. “Het blijft een beetje hetzelfde.”Toch  stelde  Groen!-parlementslid Annemie  Maes  tijdens  de  jongste commissie  Infrastructuur  van  het Brussels  parlement  vragen  aan  mi-nister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) over de agressie op het Brus-selse  metronet,  daarbij  denkend aan  de  notoire  stations  Simonis  en Bockstael.  Die  liggen  in  moeilijke wijken. Maes was er getuige van in-cidenten.Grouwels antwoordde dat de agres-sie  in  de  Brusselse  metro  is  geste-gen.  “Het  aantal  gevallen  van  fy-sieke  agressie  op  het  hele  netwerk is  gestegen  van  466  in  de  eerste drie  trimesters  van  2009  naar  649 in  2010.  Vooral  het  aantal  vecht-partijen  is  sterk  toegenomen.  Het 

aantal tussenkomsten voor ordever-storing steeg van 4.083 naar 4.275. Het  aantal  gevallen  van  verbale agressie  tegenover  MIVB-personeel steeg van 488 naar 532, en het aan-tal feiten van vandalisme waarbij de veiligheidsdienst van de MIVB  tus-senbeide kwam, evo lueerde van 720 naar 833.” De minister gaf nog mee dat ook het aantal ritten is toegeno-

men, wat de hogere cijfers mee kan verklaren.MIVB-woordvoerster  An  Van  ham-me  zegt  dat  er  steeds  meer  came-rabeelden  van  incidenten  worden opgevraagd  door  politiediensten: op het hele net ging het in 2010 om 594 keer, tegenover 353 in 2009 en 238 in 2008. Dat zijn cijfers voor het hele  net,  zowel  metrostations  als 

LAKEN – Het trein- en metrostation Bockstael heeft geen al te beste reputatie: verloederd, gevaarlijk en toegankelijk voor iedereen. Dat is al een tijdje zo: soms verslechtert de situatie, soms verbetert ze, maar fundamenteel verandert er weinig.

Weinig beterschap voor Bockstael in het verschiet: metrotoegangspoortjes komen er niet vóór 2013. © BART DEWAELE

Veiligheid > Bockstael is vuil en onveilig

Station Unheimlichbussen. “De politie ziet dat camera-beelden vaak kunnen helpen bij hun onderzoek. Er wordt dan ook dank-baar gebruik van gemaakt.”De MIVB is volgens de wet op het ca-meratoezicht  verplicht  om  beelden (maximaal)  één  maand  bij  te  hou-den. “Het komt voor dat we beelden sneller wissen. Dat mag als er geen vraag  is  naar  een  bepaald  beeld.” 

Beelden  mogen  uiteraard  ook  lan-ger  bijgehouden  worden  als  ze  een misdrijf of misdaad kunnen helpen oplossen. Opmerkelijk: nog nooit in de geschiedenis van de MIVB heeft een  burger  een  camerabeeld  opge-vraagd,  al  heeft  eenieder  dat  recht voor  elk  van  hem  of  haar  gefilmd beeld (en dus ook van misdrijven of intimidatie tegen hem of haar).

Brigitte  Grouwels  vraagt  om  inci-denten altijd aan te geven aan de po-litiediensten,  die  ze  dan  doorgeven aan de MIVB, én om rechtstreeks de MIVB op de hoogte te stellen.Bockstael zal nog een tijdje een pro-bleem blijven. Er komen niet direct toegangspoortjes  (niet  voor  2013), en  de  MIVB-preventiemedewerkers gaan nogal  licht om met het begrip ‘preventie’.  Ze  worden  massaal  in-gezet op het MIVB-net, maar of dat loont?Bovendien  ligt er voor het  treinsta-tion  Bockstael,  het  smerigste  deel van het complex, lang geen renova-tie  of  likje  verf  in  het  vooruitzicht. Bij de NMBS-Holding klinkt het dat het  station  dan  wel  hun  eigendom is, maar dat het geëxploiteerd wordt door de MIVB, die voor het treinsta-tion  ook  al  geen  renovatieplannen heeft. Voor het metrostation zijn er plannen om liften te plaatsen, maar wanneer  die  komen,  is  niet  duide-lijk. En zolang dat niet duidelijk  is, komen er ook geen poortjes. ��� Christophe�Degreef

Hangjongeren rollen joints. Hangjongeren vallen scholieren lastig. Hangjongeren slaan iemand in elkaar

ADVERTENTIEBDW 1266 PAGINA 7 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Een beetje politicus moet overweg kunnen met sociale media. Zo organiseren krantenredac-ties chatsessies met politici: snel wat nieuws rapen zonder al te veel moeite te hoeven doen.

Eerste chatslachtoffer was Alain Courtois (MR). Die neemt het in 2012 voor de Brusselse burgemeesterssjerp op tegen de almaar roder aanlopende Freddy Thielemans (PS). Courtois mocht het virtueel gaan uitleggen aan de lezers van La Capitale. Hij kreeg het volgende voor de voeten geworpen van een zekere ‘Lepoint’: “Ik stem voor u op voorwaarde dat we geen 25 euro meer moeten betalen om te parkeren.” Antwoord van Courtois: “Lepoint, ik zou u kun-nen kussen.” Zo ronsel je dus stemmen.

Ook Brigitte Grouwels (CD&V) waagde zich in het virtuele debat. Zij moest, nadat haar partij de nota-Vande Lanotte had afgewezen, aan de lezers van Le Soir ineens bewijzen dat ze wel ‘Brussels’ genoeg is. Ze kreeg de halve Brusselse politiek over zich heen, wat ons Brigitteke naar onze bescheiden mening niet verdiende. Politieke meningsverschillen en het identi-teitsdebat door elkaar slaan: een discipline die in deze stad op hoog niveau beoefend wordt.

BEERSEL – In de Rand wordt de dam tegen de verfransing nog wat hoger opgeworpen. De gemeente Beersel gaat aan handelaren en vastgoedkantoren vragen om alleen nog Ne-derlandstalige bordjes in de vitrine te hangen. De straatnaamborden krijgen een schattig Vlaams leeuwtje. Want zó motiveer je mensen om Nederlands te leren.

LANZAROTE – Honderdtwintig ULB-studenten zijn op de Canarische Eilanden van een Ryanair-vlucht geflikkerd omdat ze het wat te bont maakten bij het inchecken. Misschien een ideetje voor de MIVB. Deze redacteur mocht vorig jaar een busrit van Delta naar het centrum afwerken in het gezelschap van een tiental VUB-klakken die het nodig vonden om de hele weg afgrijselijk luid studentenliederen te zingen. Zelfs de gebruikelijke hangjongeren in de bus waren geïntimideerd.

ANDERLECHT – Tot slot eentje in de categorie ‘Dieven die weten waar het goed is’. De politie heeft zaterdagnacht twee onverlaten opgepakt die met een gestolen bak geuze van brouwerij Timmermans rondliepen. De dieven zijn ter beschikking gesteld van het parket, over het lot van het bier is niets bekend.

BRUSSEL – M&L, de tweemaandelijkse publicatie van de dienst Ruimte & Erfgoed van de Vlaamse overheid, brengt Overzicht 1982-2010 uit. Zo kunt u oude nummers nabestellen. Brusselse thema’s komen ruim aan bod.

In  het  overzichtsnummer  worden  alle  176 uitgaven  opgesomd,  telkens  met  een  in-houdsopgave  van  de  belangrijkste  arti-kels  over  monumenten,  landschappen  en archeo logie.  De uitgave  geeft  alle  kleuren-covers in chronologische volgorde (drie per pagina). Achteraan kunt u zoeken op hon-derden  trefwoorden:  architecten,  bouw-stijlen,  gebouwen,  parken,  gemeenten  en instellingen. Er is ook een alfabetische au-teurslijst. Brussel was  in de  loop der  jaren een rijke inspiratiebron voor Ruimte & Erf-goed  Vlaanderen.  We  liepen  de  trefwoor-den  met  de  vinger  af  en  zagen  gemeenten als Anderlecht, Brussel, Elsene, Etterbeek, Haren,  Koekelberg,  Laken,  Schaarbeek, Sint-Gillis  en  Sint-Agatha-Berchem  onder de loep genomen worden. Er waren specials over art-nouveauwoningen, Expo ’58 en het Atomium,  de  hofkapel  van  Karel  V  en  de synagoges, maar ook een minder opvallend stuk als ‘het verval van de Brusselse drank-huizen’ was verhelderend.Er  verschenen  artikels  over  kerkpatrimo-nium:  de  Julianakapel  (Sint-Joost),  de  Ba-siliek  (Koekelberg),  Zavelkerk  (Brussel)  en Benedictinessenabdij  en  Sint-Augustinus-kerk van Vorst. De Brusselse parken werden minder  uitgelicht,  op  enkele  interessante 

Brussel te boekErfgoed > Overzichtslijst artikelen M&L 1982-2010

na als het Dudenpark (Vorst), Jubelpark, Wa-rande  (Park  van  Brussel)  en  de  Kunstberg. Wie  nog  wil  bijleren  over  de  Frankenstraat (Etterbeek), het Europakruispunt, de Kinder-tuin  in  de  Marollen,  de  Citroën-garage,  het Volkshuis  en  het  Badhuis  van  Brussel  en  de Cité  Moderne  in  Sint-Agatha-Berchem,  vindt in  het  overzichtsnummer  wanneer  hierover werd  gepubliceerd.  Grote  kennisvergaring  – on der meer  voor gidsen en  leerkrachten –  is te  vinden  in  de  wetenschappelijke  bijdragen over  de  Huizen  de  Bournonville,  Ferraris, Hannon, Waucquez, Cauchie, Autrique, Em-pain, Fisher, Ciamberlani en het Glazen Huis in Ukkel. Al werd in de loop der jaren ook de Grote  Markt  en  restauratiewerken  aan  Den Ezel,  het  Groot  Begijnhof,  het  Koningsplein, Martelaarsplein, het koninklijk paleis en kas-teel  en  de  koninklijke  serres  en  stallingen, het  Legermuseum,  het  Vlaams  Huis  in  Wa-termaal-Bosvoorde en het Vlaams parlement niet vergeten.Wie personalia wil lezen, vindt architecten te over:  Cluysenaar,  Beyaert,  Braem,  Brunfaut, Alban Chambon, De Koninck en Van de Velde. Of tijdloze Brussel-figuren als Keizer Karel en Charles Buls. Slechts enkele uitgaven tussen 1982 en eind 2010 zijn uitgeput.� Jean-Marie�Binst

Een M&L-nummer kost 7 euro. Vanaf vijf bestelde nummers schenkt M&L prent-kaarten weg, vanaf tien exemplaren komt er een korting van 10 procent bovenop. Meer bij Luc Tack op 02-553.16.11 of www.menl.be

BRUSSELS BLAUW

www.vldbrussel.be info@vldbrussel.be

Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92 Nieuwsbrief Open Vld-Brussel februari 2011

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

Annemie NEYTS: “Europa geeft Brussel een gigantische boost”

Voor het Brussels gewest was het een mooie gelegenheid om zijn vele troeven uit te spelen. De laatste jaren is er veel geïnvesteerd om het stadscentrum terug aantrekkelijk te maken, om er te wer-ken en om te wonen. Er is nog werk aan de winkel. Brussel mag dan wel één van de meest groene steden, toch is er nog veel verwaarlo-zing en armoede.Als Brusselaar ben ik

ook fier op mijn stad. Het is niet alleen de onbetwistbare hoofdstad van de Art Nouveau, als centrum van de Euro-pese politiek geeft ze ook een enorme boost aan het imago van de stad. Maar de aanwezigheid van die instellingen mag niet als vanzelfsprekend beschouwd worden. Als gewest moeten we ervoor zorgen dat er blijvend geïnvesteerd wordt om de levenskwaliteit te garanderen.

Het Belgisch voorzitterschap is pas afgelopen en ik ben trots om te zien hoe Brussel zich als politieke wereldstad heeft kunnen profileren.

René Coppens (Open Vld): “Taalwetten vloeken niet met openheid”Volgende week stellen een aantal Willemsfond-sers hun Manifest van een Nederlandstalige Brusselaar voor. René Coppens las het en vond het goed.

René COPPENS: “In de jaren na Expo ’58 maakte ik de verfransing en verstedelijking mee. Vanaf de jaren ‘80 en ‘90 internationaliseerde de stad.”

Voelde je je niet meer thuis in Brussel?

René COPPENS: “Toch wel. Nog altijd. Toen de verfransingsdruk zeer hoog en agressief was, hebben wij niet gezegd: Brussel verandert en dus is het normaal dat we als Nederlandstaligen niet meetellen, dat onze scholen worden geslo-ten, dat het gemeente-personeel ons niet meer begrijpt, … . Nee, we hebben scholen, cultu-rele huizen, theaters, gemeenschapscentra uit de grond gestampt, we hebben taalwetgeving en politieke inspraak afge-dwongen. Dat was niet het werk van vendel-zwaaiende nationalisten, wel van geëngageerde

Nederlandstalige Brus-selaars.”

Is men dit vergeten?

René COPPENS: “Nu Brussel internatio-naliseert, hoor ik dit discours opnieuw. De gewaarborgde vertegen-woordiging zou achter-haald zijn. Onze scholen moeten plaats maken voor tweetalige scho-len… Ik ben bang voor dergelijke vlot klinkende verklaringen.”

Het Nederlands blijft belangrijk?

René COPPENS: “Het Willemsfondsmanifest van Herman Mennekens heeft me gecharmeerd omdat het heel asser-tief opkomt voor het Nederlands in Brussel en dit verzoent met een oprecht geloof in een open en kosmopolitische meertalige stad. Neder-landstaligen moeten zich niet wegcijferen omdat de stad verandert, ze moeten net opnieuw hun plaats zoeken. En geloof me, we zullen die plaats niet spontaan krijgen, we zullen dat moeten afdwingen.”

U kan de film met de volledige reactie van René Coppens bekijken op www.vldbrussel.be

De voorstelling van het Manifest van een Nederland-stalige Brusselaar gaat door op 18 februari om 10u30 in het AMVB, Arduinkaai 28, 1000 Brussel. Meer info bij info@vldbrussel.be of 0495/210.501

BDW 1266 PAGINA 8 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

‘Automatische metro is foute keuze’Samenleving > Het Brusselse eisenpakket van de vakbonden

D e  vakbondsleden  trokken vorige  dinsdag  met  een  ei-senbundel  naar  minister-

president  Charles  Picqué  (PS)  en naar  staatssecretaris  voor  Ambte-narenzaken Bruno De Lille (Groen!), maar ze keerden niet tevreden huis-waarts.Daags  nadien  trokken  ze  met  vele honderden  van  de  Beurs  naar  het Plaza  Hotel,  waar  ze  hun  eisen  en verwachtingen  herhaalden.  Maar die  manifestatie  was  vooral  een vervolg op de pamflettenactie  in de stations  van  4  oktober  2010.  Vóór het  behoud  van  de  federale  sociale zekerheid.

BevallingIn  tegenstelling  tot  politici  maken de  vakbonden  geen  onderscheid tussen  pendelaars  en  Brusselaars. “Geen  navelstaren,”  zegt  Philippe Van  Muylder  (ABVV-FGTB).  Om  de inzet van het behoud van de sociale zekerheid concreet te maken, haalde Van  Muylder  het  voorbeeld  van  de medische  kosten  van  een  bevalling aan: “Zonder sociale zekerheid kost een bevalling 2.500 euro, mét 370.”Toch  is  de  vakbond  niet  tegen  een grote  staatshervorming.  Alleen mag niet aan de solidariteit geraakt worden. En: de Brusselaars moeten Brussel besturen. “Ook Vlaanderen en Wallonië zouden – terecht – niet dulden  dat  anderen  hen  besturen. 

Zo is het ook bij de Brusselaars,” no-teerden we.De  uitdagingen  zijn  immens.  In  de hoofdstad  zijn  er  steeds  meer  aty-pische  banen,  de  uitkeringen  zijn er te laag, en dat geldt ook voor veel lonen.  En  de  overheid  krijgt  ervan langs: de gewestelijke omdat ze vol-gens  de  bonden  steeds  meer  taken uitbesteedt, de arbeidsvoorwaarden worden er niet beter op. Maar ook de federale  krijgt  een  veeg  uit  de  pan: er  zijn  te  weinig  sociale  controles. In de horeca is er volgens de bonden te weinig sociale inspectie. Tot tien procent zouden valse stagiairs zijn.

Winkelcentra“Brussel  rijdt  zich  vast,”  stelt  My-riam  Gérard  van  ACV-CSC  vast. Fietsen  en  Cambio-autodelen  vindt de  vakbondsvrouw  sympathieke vervoersmiddelen,  maar  ze  zullen volgens haar de verkeersknoop niet ontwarren.  Gérard:  “Er  moet  drin-gend een coherente visie op de stad ontwikkeld  worden.  Eerst  moeten de  Brusselaars  onderling  overleg-gen,  nadien  met  Vlaanderen  en Wallonië.”  Een  serene  samenwer-king, want Brussel is geen eiland.Gérard hield (nogmaals) een pleidooi voor goederenvervoer over het water en  voor  een  industriële  binnenha-ven.  De  vakbond  huivert  ook  voor de  automatisering  van  de  metro. Gérard  begrijpt  dat  briljante  inge-

BRUSSEL – Zonder sociale zekerheid zou 44 procent van de Belgen arm zijn. De sociale zekerheid moet federaal blijven: een communautarisering ziet het gemeenschappelijk vak-bondsfront niet zitten, maar ook regionalisering is uit den boze. Het gemeenschappelijk vakbondsfront hield vorige week zijn ‘Brussel-dag’.

nieurs  hun  inzichten  in  de  praktijk willen brengen, maar ze gelooft niet dat  629  miljoen  euro  om  de  lijnen  1 en 5 te automatiseren, een goede 

investering  is.  Niet  in  het  minst omdat automatisering gepaard gaat met banenverlies.Gérard  is evenmin gelukkig met de plannen  van  de  Stad  Brussel  voor de  bouw  van  een  winkelcentrum op  de  Heizelvlakte.  Gérard:  “Grote winkelcentra zijn twintigste-eeuws. Bovendien  zien  we  in  de  bouw  van een  centrum  op  de  Heizel  (op een boogscheut van het ook al toekom-stige Uplace in Machelen, DV)  met luxewinkels  geen  heil:  de  helft  van de Brusselaars zou er niet eens kun-nen shoppen omdat ze te arm zijn.”Toch  blijft  het  vreemd  dat  de  vak-

bond  tegen  een  groot  winkelcen-trum  ageert:  de  vakbonden  hebben er  veel  meer  invloed  dan  in  kleine winkels,  waar  geen  vakbondsver-tegenwoordiging  is.  Gérard:  “Toch moet  het  mogelijk  zijn  om  ook  be-dienden  van  kleine  winkels  te  ver-enigen.  De  Vlaamse  zuster  Jeanne Devos is er in India in geslaagd om tweeënhalf  miljoen  huisbedienden in een vakbond te verenigingen. Wat in India kan, moet hier ook kunnen: een sterke vakbond voor bedienden die in kleine winkels werken.”

� Danny�Vileyn

Woensdag 2 februari: vakbondsmanifestatie aan de Beurs tegen de splitsing van de sociale zekerheid.

© B

EN

OÎT M

US

SC

HE / B

ELG

A

Jeanne Devos stampte in India een vakbond van huisbedienden uit de grond. Die heeft nu 2,5 miljoen leden

Leefmilieu > JobCenter Daoust innoveert eerst in Brussel

Papierstroom ingedijktBRUSSEL – Dossierkasten buiten, en een mooie foto van de Grote Markt aan de muur. JobCenter Daoust doet het met negentig procent minder papier.

De JobCenters – Daoust noemt zich-zelf  een  humanresourcesbedrijf  – Louiza, Bascule en Universiteit zijn ‘nieuw’ en werken ecologisch.Traditioneel  zijn  uitzendkantoren producenten van enorme papierber-gen: cv’s, inschrijvingsfiches, socia-le  documenten,  prestatiefiches,... Voortaan  worden  alle  documenten bij  Daoust  gescand.  Alleen  wat  de wet vereist, wordt nog geprint.Sollicitanten  mogen  hun  cv  mee-

brengen,  maar  ze  mogen  het  ook rechtstreeks  invoeren  in  de  elek-tronische  inschrijvingszone.  In  de vitrine  in  de  Louizagalerij  hangen ook geen vacatures meer. De werk-zoekende  stapt  het  kantoor  binnen en kan de vacatures, die in real time verschijnen,  op  elektronische  bor-den  zien.  De  werkgevers-klanten kunnen  met  eTools  bestellingen doorgeven,  prestaties  valideren  en  persoonlijke  statistieken  opvra-gen. Het  kantoor  aan  Louiza  is  ver-nieuwd, Bascule en Universiteit zijn nieuw.  Elk  kantoor  heeft  een  eigen publiek.  Adolphe  Max  bijvoorbeeld rekruteert  vooral  arbeiders,  Louiza 

bedienden, en Universiteit (dat deze week opengaat) richt zich in de eer-ste plaats tot studenten. “Wat de te-werkstelling van studenten betreft, loopt  Brussel  achter  op  Vlaande-ren en Wallonië,” zegt  Jean-Claude Daoust. Paperless is geen synoniem van ‘on-persoonlijk’.  “Personeel  rekruteren is  veel  meer  dan  cv-pasting,”  zegt Gilles  Daoust.  Persoonlijk  contact blijft  belangrijk.  “Niet  alles  kan online.  Profielen  verschillen.  Een secretaresse  voor  een  publiciteits-bedrijf  moet  andere  kwaliteiten hebben  dan  een  secretaresse  voor de administratie.”� DVDaoust in de Louizagalerij: ook de vitrine is ‘papier-vrij’.

© D

aoust

ADVERTENTIE

VOOR AL UW VRAGEN O VER DE STUDIEKEUZE VAN UW KIND,

MET EEN FOCUS OP TSO EN BSO:

KOM SAMEN MET UW KINDOP DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

DOORLOPEND VAN 17:00 TOT 21:00 UUR

IN GC DE MARKTEN (OUDE GRAANMARKT 5,

1000 BRUSSEL)

WWW.WORDEENHELD.BE

MEER INFO?

OP DEZE WEBSI TE KUNNEN DE KINDEREN ZI CHZELF OOK TESTEN, STUDIERI CHTINGEN VERGELIJKEN ÉN DEELNEMEN AAN LEUKE WEDSTRIJDEN...

© 2011 Standaard U

itgeverij / WPG

Uitgevers België nv

??

Ontdek de toekomst van uw kind op

de STUDIEKEUZEBEURS

MEET & GREET

ROMELU LUKAKU

om 18 uur

advOuders2010_staand_volledigepag_LUKAKU.indd 1 1/02/11 20:35

BDW 1266 PAGINA 10 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Deze week rond de KVS > Alhambrawijk houdt haar dubbele gezicht

Van renoveren en prostitueren

“Benieuwd wat er allemaal in het OCMW-blok (foto) komt. Zoiets geeft weer een totaal andere dynamiek.” © BART DEWAELE

‘D it  is  een  buurt  vol  tegen-stellingen,”  zegt  Patrick De  Coster,  perswoord-

voerder bij de KVS. “Het is een span-ningsveld dat je de dag door ziet evo-lueren.  Na  elf  uur  ’s  avonds  neemt het  deel  ginder  aan  de  overkant  de buurt  over.  De  harde  wereld.  Geen van  die  madammen  staat  daar  voor haar  plezier.  Ik  kijk  erop  uit  vanuit mijn  bureau.  Ook  de  pooiers  zie  je soms verschijnen.”Het is een harde wereld. Een totaal andere realiteit die er vlak tegen het culturele  gebeuren  aan  schuurt. “Dat  brengt  chaos  met  zich  mee. Maar het maakt Brussel ook uniek. In andere grote steden worden men-sen met weinig middelen uit de stad gehouden. Hier blijft alles bij elkaar. 

De  Dansaertvlamingen  zitten  hier vlakbij in mooie appartementen.”“Tot  voor  enkele  jaren  stonden  ze voor  de  kantoorgebouwen  in  de Albert  II-laan,”  vertelt  Jan  Leer-man.  “Ideaal:  ’s  avonds  zijn  daar toch  geen  ambtenaren  aan  het werk.”  Leerman  is  voorzitter  van het  buurtcomité  Alhambra,  eind jaren  1990  opgericht  als  reactie  op de  prostitutie  in  de  woonwijk  rond de KVS en metrohalte IJzer aan het eind  van  de  Lakensestraat.  Maar volgens Espace P, de organisatie die het opneemt voor de prostitués – of les travailleurs de sexe zoals de vzw hen liever noemt –, staan de prosti-tuees beter in de woonwijk rond het IJzerplein  en  de  straten  eromheen. “Die  omgeving  kan  hun  een  groter 

veiligheidsgevoel geven,” klinkt het bij Espace P. Het buurtcomité denkt daar  anders  over:  “Ze  hebben  zelfs een  folder  verspreid,  betaald  met 

subsidies  van  de  Cocof,  de  Franse gemeenschapscommissie,  waarin ze  de  buurtbewoners  vragen  om mee na te denken over de integratie van de meisjes in de wijk. Dat is een brug  te ver. Op het pleintje aan het 

uiteinde  van  de  Koopliedenstraat, aan  de  kant  van  de  Jacqmainlaan, zitten  heroïnehoertjes  ongegeneerd te  gebruiken.  De  prostitutie  trekt zatlappen en ander fout volk aan. Ze vechten en lopen te schreeuwen tot in de ochtend.”In  enkele  straten  waar  er  sprake was  van  een  carrousel  van  auto’s die  stonden  aan  te  schuiven  bij  de prostituees, zijn afgelopen jaren en-kele betonnen blokken gezet om de 

straat  doodlopend  te  maken.  “Nu is  het  hier  een  stuk  minder  druk,” zegt  Leerman.  “Maar  aan  de  Hooi-kaai, achter de KVS, blijft het strop zitten. Als er een auto even stopt bij de prosti tuees, heb je al rap een file 

tot op de Lakensestraat, zodat alles vastzit  en  er  volop  geclaxonneerd wordt. Dat gebeurt soms in het mid-den van de nacht. Een van de oorza-ken zijn de afwerkhotels vlak bij die straat, waar  je  een kamer kunt hu-ren voor een uur. Vroeger sloten ze tegen  middernacht.  Tegenwoordig zijn ze 24/24 en 7/7 open. Logisch dat dit prostitutie aantrekt. Het lijkt alsof de Stad zich er niets van aan-trekt.  Maar  bij  vele  buurtbewoners zorgt het al jaren voor onrust.”

Alles vlakbijToch  zit  het  met  de  uitstraling  van de  buurt  wel  snor.  “Er  wordt  veel gerenoveerd, en dat zet aan tot nog meer  renovatie,”  vertelt  Maarten, eigenaar  van  restaurant  Bar  Bik tegenover  de  KVS.  “De  evolutie  is al  enkele  jaren aan de gang. Er ko-men  meer  en  meer  lofts  en  dure appartementen  bij,  zoals  in  het OCMW-gebouw aan het eind van de Lakensestraat,  waar  ook  opnieuw handelszaken zullen komen. En dat trekt weer ander volk aan.”Ook  Jef  ziet  het  positief.  Hij  woont nu  vijf  jaar  met  zijn  gezin  in  de buurt. “Ik ben hier graag. Alles  ligt vlakbij.  Je kunt naar het theater, de cinema,  er  zijn  goeie  restaurantjes in de buurt, een slager om de hoek die tot  laat openblijft en een Carre-four  Express,  waar  je  zelfs  op  zon- en feestdagen terechtkunt. De pros-titutie  valt  moeilijk  weg  te  denken, maar  dat  weet  je  als  je  hier  komt wonen.  Je  kunt  het  vergelijken  met de  luchthaven. Als  je daar een huis koopt,  weet  je  op  voorhand  dat  je  dagelijks  te maken krijgt met over-last.”Volgens Patrick De Coster, de pers-woordvoerder van de KVS, komen er meer  en  meer  restaurants  die  zich richten  op  een  ander  publiek  dan vroeger. “Een cultureel publiek mis-schien. Deels omdat de KVS hier ligt. Maar er komen ook nieuwe zaakjes, en  dat  gaat  in  een  hoog  tempo.  Ik ben benieuwd wat er  in dat nieuwe blok (OCMW-gebouw, red.) allemaal komt. Zoiets geeft een totaal andere dynamiek aan de buurt.”Zelf  woont  De  Coster  niet  meer  in het  centrum.  “Ik  heb  besloten  om back to the roots te gaan, zodat mijn kinderen  de  seizoenen  zien  veran-deren  en  buiten  kunnen  spelen,  in een veilige omgeving. Voor mij blijft Brussel  een  stad  die  goed  is  om  je jeugdjaren in door te brengen.”� Jan�Wouters

Jan Wouters is derdejaarsstudent Journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel

“Vergelijk het met de luchthaven. Als je daar een huis koopt, weet je ook vooraf dat je overlast zult hebben”

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – Een winterse zaterdagavond, een colonne politiewagens komt aangesneld. Met zwaailicht en zonder sirene. Ze stopt vlak voor het oude gebouw van de KVS, de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, in de Lakensestraat. Het voorspelt iets indrukwekkends, maar het is een zoveelste identiteitscontrole in café Tropicana, waar de tippelaarsters uit de buurt vertoeven. De marginale vertoning pal voor het statige culturele gebouw zorgt voor een verwrongen plaatje.

BDW 1266 PAGINA 11 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011 ADVERTENTIE

Bijna  vierhonderdduizend  euro  heeft  de gemeente  Schaarbeek  veil  voor  nieuwe openbare  toiletten  in  de  Aarschot-  en  de Kwatrechtstraat.  De  oude  urinoirs  zullen vervangen worden, en er komt ook een ge-handicaptentoilet.Het  is  de  tweede  keer  dat  de  gemeente Schaarbeek een aanbesteding lanceert. Een eerdere poging leverde alleen (te) dure offer-

tes op. De goedkoopste was 534.000 euro, wat  de  gemeente  te  veel  vond  voor  enkele toiletten.  Er  wordt  nu  een  nieuwe  aanbe-steding  uitgeschreven,  die  hopelijk  wel  zal leiden  tot  een  offerte  van  rond  de  vierhon-derdduizend euro. De investering wordt ge-financierd  met  het  federaal  fonds  voor  het Grotestedenbeleid.� Steven�Van�Garsse

Dure plas in AarschotstraatSchaarbeek > Urinoirs mogen 400.000 euro kosten

Een brand in de paasvakantie vorig jaar ta-kelde  de  grote  hoeve  aan  het  Meiersplein zwaar toe. Het pand (of wat ervan overbleef ) werd  gestut  en  met  zeilen  omgord:  inpak-kunstenaar Christo zou  in zijn nopjes zijn. Eén  verschil:  Christo’s  projecten  zijn  be-perkt  in  de  tijd,  terwijl  de  restauratie  van L’Auberge des Maïeurs blijft aanslepen.De  zware  windvlagen  van  de  herfst  rukten de dekzeilen los, en het grote complex ging eruitzien als een op de klippen gelopen gal-joen. Dakpannen die nog op hun plaats  la-gen, kwamen naar beneden. Enkele muren die  nog  overeind  stonden,  stortten  in  en het  (oorspronkelijke)  indrukwekkende dak-gebinte  takelde  verder  af.  “De  gemiddelde boer  in  West-Vlaanderen  beschermt  zijn 

varkensvoer, bieten of aardappelen beter te-gen de vorst dan de Woluwenaren hun enige stuk erfgoed,” klonk het toen.Sinds  vorige  week  is  men  met  volle  moed aan het werk gegaan. Iedereen hoopt dat het niet om een lukrake ingreep gaat, maar om een samenhangend geheel van maatregelen dat L’Auberge  in ere herstelt. Sinds  jaar en dag draaide er op de benedenverdieping een restaurant met die naam. Over de culinaire kwaliteiten  van  het  eethuis  waren  de  me-ningen  verdeeld,  maar  vele  Woluwenaren weten nog dat er een dynastie van landbou-wers woonde die verschillende burgemees-ters heeft geleverd. Inderdaad, een brok lo-kale geschiedenis.� Lieven�Bulckaert

Toekomst Auberge onzekerSint-Pieters-Woluwe > ‘Boer beschermt zijn bieten beter’

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

PARKEREn WORDT DUURDER

SCHAARBEEK – Het gemeentebestuur verhoogt de parkeertarieven, dat was te ver-nemen in de vorige gemeenteraad. Een halve dag parkeren in de blauwe zone kost nu 25 euro (voordien 22 euro). Ook de prijzen van de abonnementen gaan omhoog. Een bewonerskaart  is gratis voor de eerste wagen, maar kaarten voor een  tweede (45  euro)  en  derde  (150  euro)  auto  worden  een  pak  duurder.  Ook  bedrijven  gaan meer moeten betalen. Een parkeerkaart voor een jaar kost voortaan 175 euro voor de eerste, en 350 euro voor elke bijkomende auto. Er  is  intussen wrevel ontstaan, onder meer bij schoolinstellingen, omdat gemeentescholen de parkeerkaarten gratis krijgen terwijl het vrij onderwijs en het gemeenschapsonderwijs wél (dure) kaarten moeten kopen voor personeel dat met de wagen komt.� SVG

BRAnDOnVEILIG GEMEEnSCHAPSCEnTRUM

SINT-AGATHA-BERCHEM – Het is wachten op de start van de (ver)nieuwbouw van gemeenschapscentrum De Kroon. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) ver-gunde het werk op 16 december 2010. De studie van het ontwerp dateert echter al van 2006; sindsdien  is de brandveiligheid niet meer  reglementair. De VGC neemt hiervan nota in haar investeringsplan tot 2015.� JMB

TELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

in uw buurt?

Sport,

cultuur,

curSuSSen of

jeugdactiviteiten

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be

02 208 02 12

in de weervoor brussel

Brussel Deze Week BOLD.indd 1 06-01-2011 16:36:33

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

V.U.: Dimokritos Kavadias, LOP Brussel BaO en Vic Anciaux, LOP Brussel SO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

U vindt de juiste weg opwww.inschrijveninbrussel.be

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2011-2012: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor àlle kinderen geboren in 2009!

002-

05

A70-002-15.adv.A4.staand251110.indd 1 26-11-2010 09:05:04

BDW 1266 PAGINA 12 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

De bewoners van de Vooruitgangstraat die moe-ten verhuizen voor een nieuwe spoorviaduct, weten nog altijd niet waar ze aan toe zijn.

Spoorinfrastructuurbeheerder Infrabel draalt met het  indienen van  de plannen.  Dat  is gebleken  op een overleg, vrijdag, op het kabinet van staatsse-

cretaris voor Stedenbouw Emir Kir  (PS).  Infrabel heeft  in  mei  2009  een  positief  advies  gekregen voor  de  bouw  van  een  spoorviaduct  in  de  Voor-uitgangstraat. Die moet snel en traag treinverkeer van elkaar scheiden. Maar Infrabel moest wel de plannen aanpassen. “En dat is nog altijd niet ge-beurd,”  zegt  Fabienne  Defrance,  woordvoerster 

‘Infrabel moet ons een huis geven’Schaarbeek > Laatste bewoners Vooruitgangstraat willen niet weg

“De verhuispremie volstaat niet,” vinden de bewoners.

© IE

B van  het  kabinet-Kir.  Zolang  kan  er geen  bouwvergunning  worden  afge-leverd.De spoorviaduct ligt gevoelig. 28 hui-zen moeten worden afgebroken, zo’n tweehonderd  bewoners  moeten  ver-huizen. Een groot deel heeft de buurt al  verlaten,  maar  niet  iedereen  heeft zomaar de kans om elders te gaan wo-nen. Dat zegt Claire Scohier van Inter-Environnement  Bruxelles  (IEB),  die samen met de  laatste bewoners voor een menselijke oplossing strijdt. “Wij zijn  niet  overtuigd  van  de  noodzaak van de viaduct. Er zijn alternatieven.”Komt de viaduct er toch, dan hebben de  bewoners  van  de  achtergestelde buurt  recht  op  een  nieuwe  woning, vindt  IEB.  De  gemeente  heeft  vorige zomer  een  fonds  van  500.000  euro opgericht  voor  verhuispremies  voor de  huurders,  maar  IEB  vindt  dat  on-voldoende.  “De  meeste  mensen  zou-den graag in de buurt blijven wonen. Infrabel moet nieuwe woningen bou-wen, het liefst in de buurt.”Infrabel  gaat  intussen  verder  met  de onteigeningsprocedure.  Een  derde van de huizen is al onteigend; over een derde wordt onderhandeld; een derde van  de  eigenaars  weigert.  Professor emeritus  Albert  Martens  (KU  Leu-

ven), die de bewonersactie een warm hart  toedraagt  en  zelf  de  grootscha-lige  onteigeningen  in  de  Noordwijk in  de  jaren  1970  heeft  meegemaakt, zegt  dat  de  overheid  bij  het  onteige-nen subtiel te werk gaat. “Het zijn bo-demprijzen. Het Comité van Aankoop doet er nu eenmaal alles aan om het overheidsgeld  zo  zuinig  mogelijk  te besteden.”Martens is er niet over te spreken dat 85  gezinnen  moeten  verhuizen,  “ze-ker niet op een moment dat het Brus-sels  Gewest  roept  dat  er  duizenden woningen nodig zijn voor de verwach-te bevolkingsgroei.”Daar knelt ook het schoentje. Volgens het  Gewestelijk  Bestemmingsplan (GBP)  mag  in  een  bepaalde  zone  het aantal  woningen  niet  dalen.  Infrabel en  de  gemeente  Schaarbeek  betwis-ten die interpretatie, maar een recent arrest  van  de  Raad  van  State  in  een andere  zaak  bevestigt  dat  het  aantal woningen op peil moet blijven. Is het daarom dat Infrabel draalt met het in-dienen van de plannen?De  bewoners  laten  het  hier  niet  bij. Volgende week zullen ze de gemeen-teraad interpelleren.�� Steven�Van�Garsse

aan de slag met het nieuwe internet

met de steun van

Met curieus Brussel en de Brusselse bibliotheken maak je kennis met het nieuwe internet. Je kan er vrienden of familie ontmoeten, activiteiten mee aankondigen, afspreken met gelijkgestemden, foto’s en video’s delen, afspraken maken, dingen kopen of verkopen en zoveel meer.

t Sessie 1 - Facebook voor beginners: maak kennis met Facebook, de site waar ieder-een over spreekt. Je leert een profi el maken op Facebook, je vrienden opzoeken en foto’s delen.

Dinsdag 15/02 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Gillis Dinsdag 22/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Dinsdag 01/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Elsene Dinsdag 08/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node

t Sessie 2 - Facebook voor gevorderden: we gaan dieper in op tal van aspecten zoals privacy, evenementen aanmaken en mensen uitnodigen.

Donderdag 24/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Donderdag 03/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Elsene Donderdag 10/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Joost

t Sessie 3 - Kopen en verkopen op internet: je maakt kennis met tweedehands.be. Een website waar je zo’n 2,5 miljoen zoekertjes en tweedehands koopjes op vindt.

Vrijdag 25/02 van 13u30 tot 16u30: bibliotheek Etterbeek Woensdag 02/03 van 17u tot 20u: bibliotheek Elsene Zaterdag 12/03 van 10u tot 13u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node

t Sessie 4 - Informatie zoeken op internet: fi lmpjes zoeken op YouTube, gratis ra-dioprogramma’s (her)beluisteren via internet, informatie zoeken in Wikipedia, in-schrijven op nieuwsbrieven en gebruik maken van RSS.

Donderdag 17/02 van 14u tot 17u: bibliotheek Sint-Gillis Woensdag 23/02 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Etterbeek Zaterdag 05/03 van 10u tot 13u: bibliotheek Elsene Woensdag 09/03 van 16u tot 19u: bibliotheek Sint-Joost-ten-Node

Prijs: 4 euro per sessieInfo en inschrijven kan bij curieus Brussel vzw via 02 504 91 96 of via info.brussel@curieus.be of via de bibliotheek.KLIK loopt tot eind juni in de verschillende bibliotheken van Brussel. Voor meer info: www.curieus.be

i

BDW 255x78 liggend.indd 1 3/02/2011 13:32:45

BDW 1266 PAGINA 13 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

FASTENAEKENS

Brussel, Kunstberg,circa 1912-’14.

Brussel, Kunstberg,8 juli 2008, 16.53 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, verlengd tot en met 28 februari

in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

© A

RC

HIE

F VA

N D

E S

TAD

BR

US

SE

L

Familie Dos Santos, Halvemaanstraat 19

© IV

AN

PU

T

RUE DU CROISSANT Aflevering 3

Joacquim en Christina Dos Santos en kinderen Claudia (20), Janni (13), Fabio (10) en Lara (5).

De Halvemaanstraat of rue du Croissant loopt op de grens van Sint-Gillis en Vorst. Haar bewoners vormen een doorsnede van het bonte Brussel. Philippe Blasband, die in de wijk woont, schreef een toneel-stuk met fictieve bewoners van de rue du Croissant in de hoofdrol. We bezoeken vier weken na elkaar enkele echte bewoners.

De zwarte fles op de salontafel  liegt er niet om.  Joacquim en Christina Dos Santos zijn afkomstig uit de buurt van de Portugese stad Porto. Ze zijn daar getrouwd, maar zo’n der-tien  jaar  geleden  kwamen  ze  naar  Brussel. Dat wil zeggen dat alleen de oudste dochter Claudia  in Portugal geboren  is. Ze kwamen op zoek naar een beter  leven met wat meer financië le  mogelijkheden.  Al  is  het  verschil tussen Portugal en België kleiner geworden.Joacquim werkt van maandag tot zaterdag in de bouw en kent ondertussen dus zowat heel België;  Christina  is  met  ziekteverlof.  Voor haar was het overigens al de tweede keer dat ze naar België kwam. Toen ze veertien  jaar was, belandde ze hier voor de eerste keer. “Ik heb  een  zus  die  hier  ondertussen  al  dertig jaar woont. Omdat ik op mijn veertiende niet meer naar school wilde, zei mijn moeder dat ik  dan  maar  moest  gaan  werken.  Toen  ben ik met mijn zus naar hier gekomen. Ik ging als huishoudster  inwonen bij een Belgische familie  in  Overijse.  Ik  kookte  alle  dagen voor acht mensen – Belgische kost, dat heb ik daar geleerd. En ik hielp bij de opvoeding van de kinderen, waaronder een baby, terwijl ik zelf in feite nog een kind was. Ik stuurde het geld naar mijn moeder, en  in het week-end ging  ik naar mijn zus  in Elsene. Nadat ik  naar  Portugal  was  teruggekeerd,  heb  ik nog  wat  gecorrespondeerd  met  de  familie, maar  de  laatste  keer  dat  ik  nog  telefonisch contact heb gehad, is ondertussen acht jaar geleden.”Joacquim en Christina hebben nog de Portu-

gese nationaliteit, maar weten niet of ze ooit nog terugkeren. “Ik mis Portugal niet,” zegt Christina,  “maar  je  weet  nooit.  Misschien als we wat ouder zijn. Mijn kinderen zullen in elk geval hier blijven en het zou pijn doen om van hen te scheiden. We brengen wel al onze vakanties in Portugal door, al zit de Al-garve tegenwoordig vol Duitsers.”Belgische kost koken doet Christina ook niet meer:  “Sorry,  al  die  boter,  hesp  en  kaas... dan vind ik de Portugese keuken toch beter. Soms maak ik wel eens spaghetti bolognese, maar dat is de enige toegeving (lacht).”Toch heeft de familie niet het gevoel deel uit te  maken  van  ‘de  Portugese  gemeenschap’ in  Brussel.  Christina:  “We  kennen  mensen van  heel  veel  verschillende  nationaliteiten. In Brussel zijn er misschien wel wat te veel vreemdelingen. Niet dat ik racist ben, maar de  regering  laat  te  veel  toe  om  geld  in  het laatje te krijgen. Iedereen heeft het recht zijn kinderen  een  goede  toekomst  te  bezorgen, maar er zijn er mensen die beter in hun land zouden blijven als het toch maar is om voor problemen te komen zorgen.”Over  de  buurt  heeft  de  familie  Dos  Santos niet zoveel te zeggen. “Je hoort weleens wat ruzie tussen de jongeren op straat, maar we vinden het hier wel leuk. Soms is het te vuil. Dat we op de grens van Sint-Gillis en Vorst liggen,  heeft  daar  misschien  iets  mee  te maken.” Dochter Claudia studeert voor tolk-vertaler  en  heeft  ook  al  theatercursussen gevolgd.  De  familie  Dos  Santos  komt  zeker kijken naar het toneelstuk dat de naam van hun straat kreeg.� Michaël�Bellon

www.brusselnieuws.be/croissant

Rue du Croissant van Philippe Blasband en met Mohamed Ouachen, 16 tot en met 27 februari in de KVS (Frans met Nederland-se boventitels, 02-210.11.12, www.kvs.be)

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

BDW 1266 PAGINA 14 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

De Seniorenbrigade begeleidt ouden van dagen van en naar hun activiteiten. Oproep van Kris De Smet aan de minister: blijf investeren in mensen, niet per se in dure residentiële infrastructuur.

© ANJA GALICIA

Maatschappij > Kris De Smet (Ouderenraad) over vergrijzing

Kindjes tegenover oudjes?

Voor ouderenbeleid is er nooit aan-dacht genoeg. Een rel (een droevig dossier van ouderenmisbehande-ling, bijvoorbeeld), een conflict (hoe geraken senioren uit binnen-Vlaan-deren in godsnaam door de metro-hekjes zonder Mobib?), of een poli-tiek dispuut (zoals onlangs tussen VGC-collegelid Grouwels en Vlaams minister voor Brussel Smet) is mee-genomen. De vergrijzing zelf is niet genoeg voor het journaal van zeven.Pascal Smet is én Vlaams minister van Onderwijs én als Brusselaar in de Vlaamse regering bevoegd voor Brusselse Aangelegenheden. Het belang van dit laatste zit ’m in het hoge jaarlijkse budget, het Vlaams Brusselfonds. Dat steekt VGC-col-legeleden weleens de ogen uit. Van dat budget hebben de opeenvolgende ministers véél geld in de zogenaam-de woonzorgzones geïnvesteerd. Guy Vanhengel en Bert Anciaux, maar ook Adelheid Byttebier toen zij even Vlaams minister van Welzijn was, hebben hier hard aan gesleurd en er bovendien telkenmale voor geijverd dat de VGC als partner aan haar trekken kwam. Dat gaat niet altijd gemakkelijk – het blijven politici! –, maar de rustige vastheid waarmee

dit veeljarenplan stappen vooruit zet, mag gezien worden: het Vlaams Investeringsfonds in de persoons-gebonden aangelegenheden, dat onder andere rust- en ziekenhuizen, lokale dienstencentra en dagcentra in hun bouwplannen aan de onont-beerlijke subsidie helpt, de Vlaamse administratie die initiatieven moet erkennen, en de kabinetten die dit Algemeen zorgstrategisch plan voor de uittekening van de thuis- en ou-derenvoorzieningen in het tweetalig gebied Brussel-Hoofdstad (sic) 2008-2012 begeleiden, hebben er een kluif aan. Een vette kluif. Dat kan niet anders, want de achterstand die Vlaanderen in Brussel moet ophalen aan verblijfplaatsen voor bijvoor-beeld dementerende ouderen, is erg groot. En het is hoog tijd. Hierbij zal de aandachtige lezer beseffen dat Vlaanderen wel kan investeren via het Vlaams Brusselfonds, maar dat de VGC en in dit geval het college-lid bevoegd voor Welzijn de dupe is: wat eenmaal tot stand komt, moet blijven werken en daar dient de VGC dan voor op te draaien; elke euro moet twéé keer omgedraaid worden. En er is het Kenniscentrum Woon-zorg Brussel dat het hele ding be-geleidt en vanzelfsprekend ook geld kost.Onderwijl wordt Pascal Smet ge-noodzaakt de koers bij te sturen: de

Kris De Smet.

vergroening geeft hem rode oortjes. Waar Vlaanderen en Wallonië ver-grijzen en er bovendien nog een ver-grijzing in de vergrijzing is (steeds meer 85+’ers), verjongt de Brusselse bevolking. Er komen relatief minder senioren van elke taal bij, er is de heel sterke toename van kinderen en jongeren van hoofdzakelijk al-lochtone afkomst. Dat laatste doet eigenlijk niet ter zake, ware het niet dat ‘de Vlaamse senior’ een sterk uitdunnende generatie is die in de jaren 1950 om den brode naar Brussel verhuisde. Maar daardoor hebben zij vandaag (of was het gis-teren?) wel behoefte aan én recht op verzorging. En nog wel naar de Vlaamse modellen. Maar onderwijs en opvang zullen al even terecht veel investering en middelen ver-gen. U voelt het al komen...Smet heeft in feite geen ongelijk. Maar opgelet, Pascal, niet te kort door de bocht! Want er is wel de-

gelijk (1) de vergrijzing binnen de vergrijzing in Brussel, (2) het schrij-nende tekort aan Vlaamse instellin-gen, en (3) de unieke kans om naar hedendaags Vlaams gedachtegoed een en ander op poten te zetten. Werk aan de winkel, dus.Hier in Brussel ligt het aantal rust-huisbedden in verhouding tot het aantal ouderen veel hoger dan in Vlaanderen en Wallonië. Hier ster-ven significant meer ouderen in het ziekenhuis dan in eigen bed. Hier leven velen alleen of geïsoleerd; hier is meer zelfmoord en ouderdomsde-pressie; hier is meer armoede; hier weet men niet waar terecht. Zo kwam het weleens voor dat een se-nior vroeg waar je een mantelzor-ger kon krijgen, hier vreest men na een klein ongelukje ongewild in het rusthuis te belanden, hier vraagt men zich met tranen in de ogen af of er wel iemand – één iemand is al genoeg – zal zijn bij het ultieme af-

scheid... Alsof je een mantelzorger kunt bestellen, alsof het rusthuis het enige alternatief is. En er is de niet-aflatende pijnlijke taalproble-matiek, die mensen treft in de pijn-lijkste momenten, in de zwakste positie.

Doodlopend straatjeEr wordt weleens gesteld dat het Brusselse netwerk aan ouderen-voorzieningen uitgebreid genoeg is, dat het kwestie van informatie is, van de weg te vinden. De waarheid is veel genuanceerder. Er is meer dan genoeg van... het verkeerde. Ik erger me vaak aan het automatisme waarmee per zoveel zestigjarigen zoveel rusthuisbedden geprogram-meerd en gesubsidieerd worden. Klakkeloos. Wijl iedereen (tenzij het echt niet anders kan) thuis wil blij-ven wonen en sterven. Je moest eens weten wat er allemaal aan thuis-hulp, aan palliatieve thuiszorg kan.Er schort iets fundamenteels aan het bestaande, veelal bicommunau-taire/Franstalige Brusselse voorzie-ningennet. Het bicommunautaire is niet correct in het taalgebruik naar de Nederlandstalige. Maar er is ook het andere gedachtegoed. Het Hoger Instituut van de Arbeid (Hiva, KUL) heeft de vinger op de wonde gelegd. Het is one way, een doodlopende weg die onherroepelijk naar het rust- en verzorgingstehuis leidt, een weg die niet telkens opnieuw de vraag ‘naar af’, naar thuis, naar het herpakken van de zelfredzaamheid stelt.Met deze zelfde uitgangspunten die-nen én Smet én Grouwels, voor het te laat is, de stand van zaken van het Algemeen zorgstrategisch plan woon-zorgzones dringend te evalueren. Zal men de verleiding van grote dure residentiële infrastructuur – alles in één, alles erop en eraan – kunnen weerstaan? Gaan de investeringen niet al te gemakkelijk in stenen op? Is het geen tijd om in ménsen te in-vesteren? Was thuiswonen dan niet de absolute prioriteit in het Vlaams-Brusselse plan? Werd de kwaliteit van de eigen woning niet gelinkt aan de kwaliteit van de zorg? Wer-den niet buurtconciërges en sociaal vervoer als absolute voorwaarden gesteld? Werd het gewicht niet in handen van mensen als de woon-zorgcoördinatoren gelegd? En is men het zo kwaliteitsvolle project van Seniorenbijstand vergeten: er zal altijd en in welke omstandighe-den dan ook iemand, een mens zijn die om u geeft, hoe anoniem de stad ook moge zijn?Kwantiteit versus kwaliteit: daar gaat het om. A propos, Pascal, hoe zit het met de 30%-regel? Die stelde dat Vlaanderen in Brussel inves-teert a rato van dertig procent van de totale bevolking: dat was destijds 300.000, maar dat moet met de stij-gende bevolkingsaantallen intussen merkelijk meer zijn. Doe het, en in-vesteer zoals je stelt: in mensen.Ouderenzorg is duur, de vergrijzing kost heel wat. Jawel. Ook openbaar vervoer, sociale huisvesting en... onderwijs zijn duur. Maar probeer maar eens zonder...

Kris De Smet, tot vorig jaar directeur Seniorencentrum,

nu bestuurder bij de Vlaamse Ouderenraad

“In Brussel is er meer dan genoeg... van het verkeerde”

© IV

AN

PU

T

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Voor het ouderenbeleid is er altijd te weinig aandacht, en te weinig geld,” stelt Kris De Smet. “Pascal Smet tegen Brigitte Grouwels, onderwijs tegenover ouderenbeleid, de kindjes tegenover de oudjes. U zou er allicht niet van wakker liggen, mocht ouder worden niet u allen te wachten staan.”

BDW 1266 PAGINA 15 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

BDWOPINIEPasmunt door Anne Brumagne

De Brusselse Vlamingen stonden de voorbije week centraal in de analyses die verschil-lende opiniemakers over de regeringscrisis maakten. Want liet de N-VA niet uitschijnen dat de partij bereid zou zijn een volwaardig Brussels Gewest te accepteren? CD&V zou nog de enige partij zijn die vasthoudt aan ‘het oude Brussel’ waar beide gemeenschappen samen een rol spelen. Rik Van Cauwelaert in Knack: “De N-VA zal met de Brusselse Vlamingen moeten bekijken of Brussel een volwaardig derde gewest kan worden om

tegen 2014 tot een werkbare confederatie te komen.” Dave Sinardet in De Standaard: “Brussel is in Vlaamsgezinde ogen steeds meer een obstakel op het pad naar onafhankelijkheid.” Bart Eeckhout in De Morgen: “Is de N-VA echt bereid haar greep op Brussel te versoepelen als daardoor de regeringsonderhandelingen een bocht naar rechts kunnen nemen?” Hij vervolgt: “Laten we niet naïef zijn: als Brussel zo’n volwaardig stadsgewest wordt, zal de positie van de Vlamingen in de hoofdstad niet meteen versterkt worden.” Het ‘on verra’ van N-VA-kamerlid Jan Jambon in Le Soir klonk evenmin geruststellend. De krant had gevraagd of de indruk klopte dat de N-VA Brussel zou willen loslaten, als het tot Vlaamse onafhankelijkheid zou komen.Al vanaf de start van de regeringsonderhandelingen, intussen een eeuwigheid geleden, was duidelijk dat veel van de plannen voor meer autonomie compleet onwerkbaar waren in Brussel. Toch werden ze gretig op de onderhandelingstafel gegooid. Ondertussen ziet het er meer en meer naar uit dat de Brusselse Vlamingen in het hoekje zijn terechtgekomen waar de klappen dreigen te vallen en dat ze als pas-munt zullen worden gebruikt. En niemand kan echt uitleggen wat voor hen de voordelen kunnen zijn van een doorgedreven communautari-sering, waarbij de macht verschuift naar de gemeenschappen. Maar evenmin van een doorgedreven regionalisering, met een verschuiving naar de gewesten.Voor de Brusselse Vlamingen lijkt het erop dat ze alleen nog maar te kiezen hebben tussen twee kwalen: afgesneden worden van de ‘Vlaamse Vlamingen’ met wie ze hun taal delen en vaak nauwe fami-liebanden hebben. Of van de mensen waarmee ze in de stad dag in, dag uit samenleven. Het doet me denken aan dat spreekwoord over de goede buur en de verre vriend. Maar dat is natuurlijk een valse en overbodige vergelijking: buren en vrienden, je hebt ze allebei nodig in het leven.En tot slot: waarom moeten Nederlandstalige inwoners van de hoofd-stad van het land én van Vlaanderen tegenwoordig bijna kiezen of ze zich een ‘Brusselse Vlaming’ of een ‘Vlaamse Brusselaar’ voelen?Wordt zo’n vraag ooit gesteld aan Antwerpenaars of Gentenaars?

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Peuk (2)

Ik zou graag reageren op de lezersbrief ‘Peuk’ in BDW 1264 van 27 januari. Ik ben het helemaal eens met de opmerkingen van de heer Van Mol.Het is een schande dat mensen zo weinig respect heb-ben voor onze stad. Een sigarettenpeuk is nog zo erg niet, het is gemakkelijk weg te vegen, en de wind blaast ze ook wel weg. Wat ik véél erger vind, zijn de honden-drollen overal.Ik heb een tijd in een grootstad gewoond, namelijk Lon-den, en nooit heb ik er drollen op de stoep gezien. In parken ook niet, trouwens. Er zijn overal speciale rode vuilnisbakken met een voorraad plastic zakjes om de drollen op te rapen en te deponeren. Waarom doet men dat hier niet?Hier in Brussel is er nog iets anders wat me ergert: dat jongeren schaamteloos hun kauwgum op de stoep gooien. De voorbijgangers trappen erin, en de kauwgum blijft dan aan de schoenen kleven, of aan de trottoirte-gels. Onmogelijk om die te vegen of te kuisen. Let eens op aan schooluitgangen of voor winkels waar de jeugd uithangt, en u zult begrijpen wat ik bedoel. Jakkes! Ik denk dat de ouders en de leerkrachten onze jeugd er regelmatig op attent moet maken. Guy de Valk, Laken

Manipulatie

Als ik er de berichtgeving over de Shame-optocht van zondag 23 januari op nasla, in verschillende media, dan komen er enkele bedenkingen duidelijker in mij op.Wat mij vooral stoort – en dat al geruime tijd –, is de vervlakking en het gebrek aan spontaneïteit van de me-dia. Het gaat er niet om om als journalist zo objectief mogelijk informatie te brengen én de eigen kritiek en bedenkingen duidelijk te specificeren, neen, de pers is in loondienst en vertolkt de visie van haar broodheren met een duidelijk manipulatieve bedoeling ten opzichte van een specifiek publiek.Zoals de administratie het individu platwalst, zoals de overproductie en de daaruit volgende overconsump-tie leiden tot fysieke en intellectuele obesitas, zoals de politici verdrinken in hun eigen holle bewoordingen – zo manipuleren de orkestleiders van de perswereld de beeld- en opinievorming én de ideeëngang van de brave burgers, zowel in België als in Europa en wereldwijd. Al-leen de technieken om het deeg te kneden zijn verschil-lend en gaan van subtiel tot uiterst brutaal.Arme individuen die trachten afstand te nemen en kri-tisch op te treden, of gewoon proberen na te denken, die proberen als mens andere mensen te respecteren, en die zelf ook wensen gerespecteerd te worden, die wan-trouwig staan tegenover ideologieën en godsdiensten, die niet overtuigd zijn dat onze maatschappij wel op de juiste waarden geschoeid is, die niet willen vermalen worden tot een reukloze en kleurloze massa, wel, die mensen zijn net als de fauna en de flora tot vernietiging gedoemd, op sterven na dood...Waarschijnlijk waren er nog een aantal van zulke indivi-duen in deze optocht aanwezig op zoek naar medemen-sen, op zoek naar vrije meningsuiting, idealisten.

Rita Reygaert, Sint-Agatha-Berchem

Automobilistje pesten

Altijd meer smallere straten en minder parkeerplaat-sen.... Stoppen om mensen (met een handicap, bijvoor-

beeld) te laten in- of uitstappen, om te laden of te los-sen, wordt dus onmogelijk of resulteert in bijkomende verkeershinder.Het stadsbestuur gaat er minachtend van uit dat alle au-tobestuurders te kwader trouw zijn en overtreders zijn. Dus nemen ze steeds maatregelen die erop neerkomen dat de auto’s weggepest worden. Eigenlijk komt dit neer op laster aan het adres van het grootste deel van de be-volking!In plaats van uit te gaan van de realiteit dat de grote meerderheid van de autobestuurders wél de verkeers-regels respecteert, zich wél aan de zone 30 houdt, wel hoffelijk is tegenover voetgangers enzovoorts, en maat-regelen te nemen om de kleine minderheid roekeloze bestuurders te bestraffen.De grote meerderheid van de autobestuurders wordt hier gestraft voor het wangedrag van een kleine minder-heid. Men zou het eens met de fietsers moeten proberen; er zou nogal wat protest komen!

Freddy Neyts, Brussel

Niet in onze naam

Over bepaalde KVS-kunstenaars die niet in onze naam spreken.De kunst- en cultuurbeoefenaars die op zaterdag 22 ja-nuari in de KVS vanuit een nogal eng ‘Brussels natio-nalisme’ een weinig Vlaamsvriendelijk treffen organi-seerden, hebben ongetwijfeld het recht Vlaanderen en de Vlaamse Beweging te minachten. Die mentaliteit werd goed samengevat in een slagzin op een spandoek van een Franstalige dame tijdens de mars de zondag erop: ‘Marre des revendications linguistiques flamandes! De la modestie svp – quand on a une langue si locale’. Mis-schien was zij een Einzelgängerin, maar het weerspie-gelt de mening van sommige Brusselse Franstaligen en hun kruiperige Vlaamse meelopers.In diezelfde context van vrije meningsuiting hebben die ‘artiesten’ ook het recht (en is het overigens ook de bon ton) om zich beter te voelen bij de ‘opener’ geachte Franstalige en belgicistische burgerij van Brussel dan bij de Vlaamse bevolking, die wel belastingen mag betalen zonder dewelke zij moeilijk zouden bestaan.Zij hebben echter niet het recht in onze naam te spreken. De ondergetekenden zijn sinds generaties Brusselaars, die in soms moeilijke omstandigheden hun Nederland-se moedertaal gekoesterd hebben en zich daarvoor hoe-genaamd niet schamen en nooit geschaamd hebben, wel integendeel.Wij, echte Vlaamse Brusselaars, willen de band niet af-snijden met de Vlaamse gemeenschap, waarmee wij ons onlosbaar verbonden voelen.

André Monteyne, erevoorzitter Vlaams Komitee voor Brussel, voorzitter ANV-Brussel, Jette

en Leo Camerlynck, oud-vicevoorzitter ANV, oud-voorzitter Taallessen Nederlands aan

Jonge Migranten, erevoorzitter/medestichter Academie van het Brussels, Ukkel

Le foot

La Capitale (Sudpresse) van afgelopen weekeinde, titel over halve voorpagina: ‘Comment les Flamands veulent tuer le foot wallon’. Artikel op blz. 21.Toch nog een lichtpunt: Anderlecht = flamand. Mijn sup-portershart gnuift. Guido Ghekiere, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1266 PAGINA 16 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Muziek > Show Case zet Afrikaanse immigranten in de schijnwerpers

Zingen als dank voor de gastvrijheid

D e  groep  Terya  Kan  Do  bijt  om  kwart over acht de spits af in een al half vol gelopen  Beurscafé.  De  band  rond  de 

jonge Malinees Momo Kouya té vermengt tra-ditionele  West-Afrikaanse  muziek  met  funky baslijnen en Cubaanse percussie.Kouyaté toont zich een meester in het bespe-len van de balafoon, een houten xylofoon met kalebassen als klankkast, maar als frontman 

komt hij nog een beetje te kort, zowel in stem als  in  podiumprésence.  De  percussionist speelt Cubaanse conga’s en bongo’s, maar hij gaat  erop  tekeer  als  waren  het  djembés,  met snelheid  en  (soms  overmaatse)  brute  kracht. Ook  de  elektrische  gitaar  heeft  moeite  zich  te  meten  met  de  meesters  uit  Mali,  een  land  dat  sinds  de  jaren  1970  een  sterke  gi-taartraditie ontwikkelt.

Terya  Kan  Do  zal  nog  heel  wat  moeten  re-peteren  alvorens  een  wild card  te  verdienen voor  het  reguliere  concertcircuit.  Nochtans is  dat  de  bedoeling  van  deze  showcase  van Globe  Aroma,  een  Brusselse  vzw  die  kansen wil bieden aan asielzoekers, vluchtelingen en nieuwkomers met artistieke activiteiten. Maar Kouyaté  is  jong,  tijd zat dus om zijn band op kruissnelheid te krijgen. Naast muziek maakt hij overigens ook beelden in keramiek.

Tradi-modernHet  duo  Afonike  brengt  de  West-Afrikaanse traditie op een heel andere manier. Balafoon, duimpiano, djembé en traditionele zang gaan hand in hand met slam, een moderne manier 

De Guineeër Mohamed Keita van het duo Afonike: West-Afrikaanse traditie gemixt met geëngageerde slam. “Recht uit mijn hart.”

© D

IETE

R TE

LE

MA

NS

BRUSSEL – Vrijdag vond in het Beurscafé de eerste editie van Show Case plaats. De vzw Globe Aroma gaf vier groepen van Afrikaanse immigranten de kans te tonen wat ze in hun mars hebben. Goed voor een geva rieerde avond, die uitmondde in een dansfeest. “Al jaren geleden dat ik nog zo gedanst heb!”

PRIJSBEESTEN VAN VLAAMS DESIGN

BRUSSEL – Een hele  reeks Vlaamse en  Brusselse  ontwerpers  en  bedrij-ven die al eerder in de prijzen vielen in binnen- en buitenland, maken – al langer  of  nog  maar  net  –  het  mooie weer  over  de  grens.  Design  Vlaan-deren brengt ze voor het voetlicht in de eigen Galerie (Kanselarijstraat 19, 1000 Brussel), zodat ook wij ze beter kunnen leren kennen.Producenten  als  Borgerhoff  &  Lam-berigts  en  De  Eenhoorn  (uitgevers), Jaga  (radiators),  Etap  Lighting  en Delta Light (verlichting) en Extremis (tuinmeubilair) laten enkele van hun designproducten  zien  die  ooit  een ‘ster’  verdienden.  Ook  bijna  veertig ontwerpers,  onder  wie  Alain  Ber-teau,  Leen  Depooter,  Sylvain  Wil-lenz, Davy Grosemans, Lut Laleman, Ann  Van  Hoey,  Nathalie  Perneel  en Hugo Puttaert, staan in de etalage.Nog  tot  en  met  13  maart.  Meer  op www.designvlaanderen.be.� JMB

BRUSSELS oPERETTE ThEATER IS GUL

SINT-AGATHA-BERCHEM  –  Het Brussels  Operettetheater  zet  na  tien jaar  het  project  Jong talent  verder, met  nog  meer  aanstormend  talent. Op  17  maart  is  er  het  eerstvolgende middag- en avondconcert in de Oude Kerk, met sopraan Aline Lermytte (in masteropleiding aan het Conservato-rium van Maastricht), op piano bege-leid door Krissie de Waard. Lermytte plukt  uit  het  oeuvre  van  Leonard Bernstein en vult haar recital aan met operettearia’s.Het  Brussels  Operettetheater,  dat zijn  toelage  vorig  jaar  zag  slinken, doet een oproep om lid te worden van zijn  Steuncomité  2011.  Als  steunlid (voor 45 euro) kun je met z’n tweetjes een jaar lang gratis naar alle concer-ten  Jong talent (vier  dit  jaar),  waar-door  je  27  euro  uitspaart.  Meer  op  02-201.11.90.� JMB

© M

ICh

AE

L DE L

AU

SN

AY

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

ADVERTENTIE

BDW 1266 PAGINA 17 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

BUTLING KUN JE LERENMeet Janick Nachtergaele, vliegende butler. U kunt hem inhuren voor evenementen en plechtigheden, familiefeesten, recepties of vergaderingen – discretie troef. En reken maar dat hij maanden later nog weet of u rood of wit prefereert.

LEES MEER OP PAGINA 20

KLEINE VoETAfDRUK, REUZE RESULTAATEcologisch verantwoorde jongens en meisjes, daar in Oudergem. Uit bruine zeep maken ze hun eigen schoonmaakgerief, en het pleintje voor hun school wordt straks een kikkerpoel/zandbak/brandnetelveld. En ook: weetjes over Dikke-truiendag, en: word zelf een Low Impact Kid!

LEES MEER OP PAGINA 26-27

om teksten ritmisch voor te dragen. “Meestal wordt  er  geslamd  op  een  hiphopbeat  of  dub; ook wij zijn begonnen als rappers. Maar toen dachten  we:  waarom  niet  slammen  op  onze traditionele  muziek?”  vertelt  slammer/duim-pianospeler  Mohamed  Keita  na  het  concert. Fantastisch  hoe  deze  twee  jonge  mannen  de oeroude  Afrikaanse  traditie  en  urban street culture doen samenvloeien.De  set  opent  met  een  slam  waarbij  Keita  de Belgen bedankt voor hun gastvrijheid. “Ik ben in Brussel met open armen ontvangen, ik heb de kans gekregen om bij Globe Aroma te repe-teren, en sindsdien hebben zowel Brusselaars als  Vlamingen  en  Walen  de  deuren  voor  me open gezet.”Als  Keita  de  gongoma  begint  te  bespelen, heeft hij het publiek helemaal mee. De grote duimpiano  heeft  een  bijna  elektronische klank,  de  zogenaamde  tradi-moderne  sound die  de  Congolese  Konono  N°1  wereldkundig gemaakt heeft. De muziek neemt het publiek mee in een trance waarbij traditionele zang en vurige slams elkaar afwisselen.Keita  is  een  geboren  spreker  en  een  uitste-kend  schrijver.  Zijn  teksten  zijn  geëngageerd en  vlijmscherp.  “Ze  komen  recht  uit  mijn hart. Ik zing over de actualiteit, de problemen die mensen ondervinden, zowel  in Afrika als hier,” zegt de jonge Guineeër, die de kleurrijke kleren  van  het  duo  zelf  ontwerpt.  “Ik  sta  op voor gerechtigheid, en ja, dat is soms provoce-rend. Ik hoop dat het mensen doet nadenken over de gang van zaken in deze wereld.”

Vuur en vlamVan  politiek  geëngageerde  teksten  gaat  het naar  een  authentiek  Congolees  dansfeestje. Bhelly  brengt  heerlijke  rumba  en  soukous, aangevuurd door drum en door sterke elektri-sche  gitaarsolo’s:  “Tout le monde à gauche, à droite, en haut, en bas, à gauche, à droite” – al-lemaal volgen en shaken maar. Het publiek is helemaal  mee  en  het  feestje  barst  los  in  een intussen  volgelopen  Beurscafé.  Een  deel  van het publiek  is duidelijk voor deze band geko-men. Zanger Bhelly en gitarist  Jordan Diapa-son speelden in Kinshasa al samen, en bij hun aankomst in Brussel kregen ze via ‘notre ami’ Ernst  Maréchal  en  Els  Rochette  van  Globe Aroma de kans daar  te  repeteren. Hun doel? “Faire bouger les gens!”  Diapason  ziet  het groot:  “We  zijn  een  demo  van  vier  nummers aan  het  opnemen  om  op  festivals  te  spelen. We willen rondreizen om het overal in vuur en vlam te zetten.”Afsluiter van de avond is Jupiter & Lamp Fall Sarafina,  de  band  rond  de  Senegalees  Jupiter Diop, die met zijn lange dreadlocks geen aan-hanger  is  van  het  Jamaicaanse  rastafarisme, maar  van  de  mystieke  moslimbroederschap Baye  Fall,  die  standaard  hun  haren  laten groeien tot dreadlocks en uitbundig kleurrijke kleding dragen.Diop en de zijnen hebben het geluk dat ze als laatsten  mogen  optreden:  terwijl  de  andere bands  maar  een  halfuur  krijgen  om  te  tonen wat ze in hun mars hebben, mag Lamp Fall Sa-rafina een volledig concert geven, een mix van Senegalese blues en reggae.

Top of the bill: de Senegalees Jupiter Diop van de band Lamp Fall Sarafina.

© D

IETE

R T

EL

EM

AN

S

Jupiter Diop is de enige muzikant van de avond die zijn strepen in België al verdiend heeft. Hij stond met zijn reggaeband Ma Shi Faï al op de meeste Brusselse zomerfestivals, en de groep brengt in de lente haar debuutalbum uit. Glo-be Aroma hoopt dat ook de drie andere groe-pen daarin slagen.“We willen zichtbaarheid geven aan de muzi-kanten,” zegt Els Rochette, de directrice  van Globe Aroma. “Ze zijn heel talentvol, maar ze zijn  hier  nieuw  en  hebben  geen  netwerk.  En dat  netwerk  is  nu  net  zo  belangrijk  om  je  te lanceren  in  de  muziek.  Muzikanten  van  hier 

kunnen altijd via via ergens beginnen, nieuw-komers  niet.  We  willen  geen  management-bureau worden, maar muzikanten wel helpen bij hun eerste stappen in de Belgische muziek-wereld.  In  de  hoop  dat  boekingskantoren  en festivals hen oppikken.”Al de groepen van vanavond zijn op de een of andere manier begonnen bij Globe Aroma. Ze vonden er ruimte om te repeteren, of ontmoet-ten er andere muzikanten. De bedoeling is in mei een tweede Show Case te organiseren, dan hopelijk ook met niet-Afrikaanse groepen. “De Afrikanen hebben  de weg naar Globe Aroma 

gevonden, andere asielzoekers nog niet,” ver-telt Rochette. “Er komen veel Irakezen en Ira-niërs aan, en daar zitten ook artiesten tussen. We  gaan  onszelf  opnieuw  actiever  promoten in  het  Klein  Kasteeltje (open opvangcentrum voor asielzoekers, BT), zodat ook zij weten dat ze bij Globe Aroma terechtkunnen.”Op  het  einde  van  de  avond  straalt  Rochette van  voldoening.  “Er  was  veel  volk,  een  heel gemengd publiek ook, zowel in leeftijd en ge-slacht als afkomst. En er was een groep uit het Klein  Kasteeltje.”  Die  groep  is  gekomen  met een vrijwilliger van Globe Aroma in het kader van de Cultuurlijn, een nieuw project waarbij zo’n twintig vrijwilligers elke maand mensen uit  het  Klein  Kasteeltje  meenemen  naar  een dans-,  theater-  of  muziekvoorstelling  of  ten-toonstelling. “Het is een manier om hen ver-trouwd te maken met de stad en te laten zien dat er heel wat gratis activiteiten zijn. Zodat ze nadien nog eens  terugkeren, dat ze het  ‘nor-maal’  vinden  om  te  genieten  van  het  cultu-rele aanbod. Want de interculturaliteit van de kunstensector laat echt nog te wensen over.”� Benjamin�Tollet

Meer op 02-511.21.10 of globearoma.be. Tot en met 8 maart hangen bij Globe Aroma (Cellebroersstraat 16) de schilderijen van Samir Hadi Al Zahawi. De Iraakse kunste-naar werd tijdens zijn residentie bij Globe Aroma opgepakt en uitgeleverd aan Ne-derland, waar hij in een gesloten instelling zit en dreigt teruggestuurd te worden naar Irak. (Van maandag tot en met vrijdag van 9 tot 17 uur; gratis toegang)De eerste Show Case mondde uit in een heus dansfeest. Afspraak in mei, voor nummer 2.

© D

IETE

R TE

LE

MA

NS

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

Ch

EL

E

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

Ch

EL

E

BDW 1266 PAGINA 18 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Muziek > Brosella pakt opnieuw uit met Kristal Klaar-jongerenproject

Niet elke hobo is een eendBRUSSEL – Wie dacht dat de hobo alleen tot zijn recht komt als vertolker van de eend in Prokofjevs ‘Peter en de wolf’, heeft het mis. In de derde editie van de concertencyclus Kristal Klaar bewijzen vier aanstormende, jonge muzikanten en leermeester Korneel Alsteens wat de houtblazer zoal kan.

Volgende week donderdag staan vier studenten van de Kunsthumaniora Brussel op de planken in het gemeenschapscentrum De Markten. Ze werden geselecteerd als ‘gelegenheidsensem­ble’ voor hobo en strijkers. Hun namen (zijn te onthouden): de hoboïste Hanne Nijs en strij­kers Charlotte Knops, Jef Permentier en Alan Van Rompuy. De vier hebben al een palmares aan masterclasses of optredens met ervaren ensembles op zak. En toch treden ze voor het eerst samen op, los van hun studie. Om het podium en het publiek te leren smaken, want daar zal het heel hun verdere leven om te doen zijn, ook al worden ze misschien lesgever.Omdat de ‘commerciële neus’ niet meteen in het opleidingspakket van een kunsthumanio­ra zit, werd in 2008 het project Kristal Klaar uitgewerkt. Concertorganisator en manusje­van­alles Henri Vandenberghe, stichter van het folk­ en jazzfestival Brosella, werd in de arm genomen. Buiten de schoolcontext werd

een exemplarisch concertprogramma voor een groot publiek uitgedokterd, inclusief pro­motie en kaartjesverkoop.

Het concept van Kristal Klaar is eenvoudig. In de salonfähige Spiegelzaal van De Markten komt een docent met enkele topstudenten een

duoconcert brengen, ‘leermeester en leer­ling’. De voorbije drie jaar stond daarin tel­kens een instrument (en docent) centraal: van viool, saxofoon, klarinet, gitaar, trombone en dwarsfluit tot slagwerk.Soms worden eigen composities van het jonge talent in het programma opgenomen. Door­gaans is het een gezonde mix van vertrouwde (en dus populaire) en onbekende (en dus on­beminde) muziek.Ditmaal treedt lesgever­hoboïst Korneel Al­steens aan, meervoudig laureaat op wed­strijden en onder meer solist geweest in het Vlaams Radio Orkest (Brussels Philhar­monic). Hanne Nijs volgt bij hem les aan de Kunsthumaniora Brussel. Na werk van Ralph Vaughan Williams en Georg Druschetzky door het jonge gelegenheidsensemble brengt Korneel Alsteens met violiste Veerle Hou­braken, altviolist Kris Hellemans en cellist Renaat Ackaert (drie professionals, dus) werk van Benjamin Britten (‘Phantasy quartet’) en een strijktrio van Franz Schubert. Afgesloten wordt er met Mozart.Nieuw bij deze editie is dat Brosella een ‘vor­mingsdag’ aan Kristal Klaar breit, waarbij leerlingen vaardigheden leren als ‘Hoe pre­senteer ik mij op de markt?’, ‘Hoe bouw ik een portfolio op?’ en ‘Wat verwacht een organisa­tor van mij – en omgekeerd?’ Later, op 5 mei, volgt een vergelijkbaar leerling­meestercon­cert rond basgitaar. Al net zo apart.

� Jean-Marie�Binst

Kristal (Hobo) Klaar, donderdag 17 februari om 20 uur in De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel. Meer op 02-474.06.41 en www.brosella.be

Hobo- en cellokwartet met (vlnr.) Hanne Nijs (hobo), Charlotte Knops (viool), Jef Permentier (cello) en Alan Van Rompuy (altviool).

© C

LA

UD

E UR

BA

IN / B

RO

SE

LL

A

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad en u krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via www.woneninbrussel.be of 0800 20 400.

BDW 1266 PAGINA 19 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Casanova anders bekeken

Isabelle Cuppens en Ellen Melis: om de beurt Casanova en Lucia.

© M

AR

GR

IT CO

PP

É

Gezien: Dadels & defecten van Cie Mannetje Blauw, vrijdag 4 februa ri in Zinnema. Nog te zien op 18 maart (meer op info@mannetjeblauw.be en www.man-netjeblauw.be).

Er zal met amateurtheatermakers wel ongeveer hetzelfde aan de hand zijn als met recensenten: hun en­thousiasme voor het theater is te groot om te volstaan met af en toe een avondje kijken hoe de professio­nele acteurs en regisseurs het ervan afbrengen. Ze willen er zelf ook iets

mee te maken hebben, hun enthousiasme herbeleven en delen, en zelf een bijdrage leve­ren aan het theaterbedrijf.Een belangrijk verschil is dat journalisten ‘een medium’ zijn, en dat ze de werkelijkheid waar­van ze getuige waren, bevattelijk, maar in es­sentie ongewijzigd moeten doorgeven en dui­den. Voor de rest moeten ze hun bek houden. Terwijl amateurkunstenaars hun liefde voor theater tonen door zelf met een tekst op het podium te gaan staan. Hun is het daarom niet verboden om iets creatiefs toe te voegen aan wat hen inspireerde. Anders hadden ze even­goed recensent kunnen worden.Ik neem aan dat het semiprofessionele gezel­schap Cie Mannetje Blauw, dat bij Zinnema in Anderlecht resideert, het boek Een schitte-rend gebrek van de Nederlandse auteur Arthur Japin de moeite van het doorvertellen waard vond. Niet onterecht. Het boek is een fijnzin­nige vertelling over de liefde tussen het meisje Lucia en Giacomo Casanova, die bij hun eer­ste ontmoeting respectievelijk veertien en zeventien jaar oud zijn, en dus onschuldig. Casanova en zijn eerste liefde beloven elkaar trouw, maar Lucia wacht uiteindelijk niet op zijn terugkeer en verdwijnt op een woelige zwerftocht van het mondaine Venetië naar de hoerenkasten van Amsterdam. Dat ‘ver­raad’, zo betoogt het boek, desillusioneert Casanova, die zo verwordt tot de rokkenjager waarmee zijn naam voor altijd verbonden is. Als de twee elkaar later opnieuw ontmoeten – Lucia is dan door de pokken onherkenbaar verminkt –, komt de ware toedracht van hun scheiding aan het licht, maar dan is het al te

laat. Het cynisme van Casanova, die de lief­de alleen nog benadert als een spel, zit zo diep dat Lucia alleen nog kan ‘winnen’ door zich van hem te bevrijden.In deze benadering van de verhaalstof rond Casanova schuilt de originaliteit van Japins roman, en Cie Mannetje Blauw slaagt er ook in deze histoire d’amour, die voortdu­rend schakelt tussen suggestie en het ex­pliciete, in een knappe spanningsboog naar de planken te verhuizen. Een hele prestatie van spelcoach Steven De Landsheer, muzi­kante Rachel Ponsonby, en vooral de actri­ces Isabelle Cuppens en Ellen Melis, die vlot en welbespraakt spelen. Hun inspanningen om alle registers open te trekken, ogen al­leen een beetje gek wanneer de wat te jach­tige mise­en­scène botst met de bedaarde en bedachtzame geestesgesteldheid die de vroegrijpe personages al snel ontwikkelen.Dat de rollen gespeeld worden door twee vrouwen, die zelfs alternerend Casanova én Lucia gestalte geven, kan vreemd lijken, omdat het hier toch bij uitstek over de man­vrouwverhouding gaat. Maar waarom dan inderdaad niet meteen alle genderstereo­tiepen overboord gegooid? Ook Japin koos met Lucia overigens nadrukkelijk voor het vrouwelijke standpunt. Bovendien passen de dubbelrollen ook bij de (Venetiaanse) maskerade, en het spel van versluiering dat Japin exploiteert. Ik vermoed dat het pu­bliek, dat in het semiprofessionele circuit vaak uit bekenden van de spelers bestaat, zijn aanwezigheid niet als een verplichte zit zal hebben ervaren.De vraag is wel of het verrast werd door iets wat het boek van Japin niet had kunnen bie­den, door de toegevoegde theatrale waarde. Pogingen om die te creëren hadden nog te veel weg van ‘iets met de kostuums’ of ‘iets met het licht’, terwijl de dramatische poten­tie van het achttiende­eeuwse Amsterdam en Venetië (nee! niet die carnavalsmaskers!), de gruwelijke pokken (slechts even voel­baar), de seksuele spanning (verwaterd tot wat choreografietjes) en de strijd tussen rede en gevoel zeker nog te weinig geëxploi­teerd werden.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

Tentoonstelling > Deeltijds Kunstonderwijs exposeert

Met Erasmus als gidsBRUSSEL – Rode draad van de Dag van het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO), dit jaar op zaterdag 26 februari, is Erasmus’ Lof der zotheid uit 1511.

Dit jaar wordt het startschot van de Dag van het DKO (die op 26 februari valt) al op vrijdag 18 februari gegeven, in het Huis van de Raad van de VGC, Lombardstraat 61. Een tentoon­stelling (werkdagen van 21 februari tot en met 2 maart van 10 tot 17 uur) en een concert in het stadhuis (op 25 februari) zetten de toon.De directie Onderwijs en Vorming van de VGC vroeg de academies voor beeldende kunsten van Etterbeek en Anderlecht en Sint­Lukas in Schaarbeek voor het kindertentoonstellings­project. Docenten van de academies gingen op stap en vroegen aan kinderen uit het eer­ste en tweede leerjaar om creatief te zijn (in workshops) rond Erasmus’ vijfhonderdjarige hekelboek Lof der zotheid. De kinderen werkten met druktechnieken en kalligrafie, klankopname, fotografie en video. De provincie Antwerpen, eregast op de Dag van het DKO 2011, schakelde Antwerpse aca­demies in om ook rond Erasmus te werken, zoals met gedichten en beschilderde maskers.Een week later, voor het concert in het stad­

huis, zijn de muziekacademies van Anderlecht, Sint­Agatha­Berchem, Sint­Lambrechts­ en Sint­Pieters­Woluwe, de Hoofdstedelijke Aca­demie en de Muziekacademies Van de Moortel (Jette), Fiocco (Schaarbeek) en Chopin van de partij, naast academies uit Schoten en Ant­werpen. Dan wordt het VerDi­keurmerk voor Compositie uitgereikt, dit jaar in het teken van de accordeon.� JMB

WEDSTRIJDJE ‘KOKEN UIT DE ZWARTE DOOS’

BRUSSEL – In hartje centrum was er onlangs de Marriott Benelux Black Box­wedstrijd, een culinair blindkookconcours voor jonge koks (telkens een team van zeven) van de Marriott­groep in België, Nederland en Luxemburg. Alle teams kregen een doos met exact de­zelfde ingrediënten, waarmee ze in ander­half uur een driegangenmenu tevoorschijn moesten toveren. In de categorie Main course (hoofdschotel) won het team van Marriott Brussels (Ortsstraat); het Renaissance Brus­

sels Hotel (Luxemburgplein) won brons voor het dessert, maar als Best Kitchen Team won die keukenbrigade goud. Grote winnaar werd Marriott Amsterdam, dat mag doorschuiven naar de European Black Box Competition. De Australiër Simon Beaumont, directeur van de Mar riott­keukens in Europa, kondigde aan dat de volgende wereldbeker Black Box in januari 2012 in Brussel wordt gehouden, als eerste evenement in het kader van Brusselicious, het Brusselse Jaar van de Gastronomie.� JMB

TELEX VADROUILLE

PRESTIGIEUZE WIJNOPLEIDING

BRUSSEL – De legendarische École du Vin de Bordeaux komt met zijn docenten naar Syntra­Brussel in Thurn & Taxis (Havenlaan). Het Brusselse middenstandsopleidingscen­trum is officieel erkend als partner van de Franse wijnschool. Samen wordt een specia­lisatiecursus terroir, geschiedenis van de Bordeauxregio, smaken en aroma’s ingericht. Bijzondere aandacht gaat naar wijnwetgeving

en klassementen van Appellation d’Origine Contrôlée (AOC) tot Grand Cru Classé. De vijfdelige (avond)cursus – wekelijks vanaf 3 mei – mikt op professionals als sommeliers, wereldwijnmeesters, wijnhandelaars, food & beverage managers en personeel uit de horeca. Het aantal plaatsen is beperkt; inschrijven op 02­421.17.74. Meer op vins-bordeaux.fr/Ecole-Du-Vin.� JMB

LANGS DE ZENNE, OVER DE ZENNE

BRUSSEL – Met Zenneuitstappen en Zennecafé wil Coördinatie Zenne in samenwerking met Grenzeloze Schelde de contacten en commen­taren van wandelaars, fietsers, deskundigen, regionale en lokale beheerders van water­lopen en natuur, deskundigen en lokale of gewestelijke mandatarissen ‘stroomlijnen’. Elke maand is er een wandeling, een geleid bezoek (3 euro) of fietstocht langs een van de waterlopen in het Zennebekken. Er is altijd een gids of gastspreker mee, en voor het na­praten wordt tijd gemaakt in een plaatselijk

‘Zennecafé’. Op dinsdag 15 februari wordt de rioolwaterzuiveringsinstallatie (RWZI) van Brussel­Noord bezocht; op 15 maart wordt de Zenne in Tubeke afgestapt. In april is de Vogelzangbeek in Anderlecht aan de beurt; in mei wordt van Brussel naar de monding van de Zenne gefietst en gevaren, en aansluitend via de Dijle en de Rupel naar de Schelde (40 kilometer). Toegelicht worden onder meer oe­verversteving, indijking, overwelving, afvoer van afvalwater, baggerwerk en natuurbeheer. Meer op www.coordinatiezenne.be.� JMB

Het dienstenaanbod in de grote ste-den wordt gestadig verfijnd. Oude ambachten verdwijnen, nieuwko-mers duiken op. Als pizza’s, loem-pia’s en nog veel meer aan huis kun-nen worden bezorgd, dan moet dat toch ook kunnen voor het prakje van onze geliefde viervoeters, dachten ze bij The City Barn. Biologisch ver-antwoorde dierenmaaltijden, op de juiste manier bereid en op de juiste temperatuur gebracht: dat vind je zomaar niet in de rekken van je su-permarkt.In feite gaat het om veel meer dan eten. Accessoires voor dieren kun-

nen met de grootste zorg voor het detail uitgekozen worden, zodat ze passen bij bepaalde ensembles. De dienst Collier Couture zorgt voor deskundig kleuradvies.Het is allemaal een kwestie van je doelgroep te definiëren en die dan op de goede manier te overtuigen. Hoeveel aquaria telt Brussel? In Chi-nese huizen staan van oudsher vaak bokalen met vissen, omdat die een zesde zintuig voor nakende aardbe-vingen bezitten: de vissen springen dan zowat hun bokaal uit. Dat zou aan de basis liggen van de gewoonte om, ook hier, in Chinese restau-

BDW 1266 PAGINA 20 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Lifestyle > De butler, discreet in de achtergrond, maar niet verdwenen

Verlengstuk van gastheren en drukke ouders

W el, die man, Janick Nachtergaele is zijn naam, is een butler. En butlers weten zulke dingen. Een

hele tijd geleden hadden we elkaars pad al eens gekruist, en dat van die wijnkeuze was hij niet vergeten. We spraken af voor een gesprek over wat het is om butler te zijn in deze moderne wereld.Nachtergaele is een Oost-Vlaming met een opleiding in de horeca. Hij studeerde ho-telmanagement in Lausanne en deed er-varing op in mythische hotels in Londen, zoals The Berkeley en The Connaught. Op zijn website vertelt Nachtergaele dat het in Claridge’s was dat hij in contact kwam met de butlerstiel: “Dit hotel had op elke verdie-ping een pantry, vanwaaruit de butlers een gepersonaliseerde service verzekerden. Dat heeft op mij als stagiair een sterke indruk gemaakt.”Wat doet een butler? Er zijn, volgens Nach-tergaele, twee soorten butlers. Je hebt er die permanent in één familie werken. Zij nemen de praktische taken van het ge-zinshoofd over: de kleerkast en outfit van mevrouw en mijnheer beheren, eventueel werk in huis aanbesteden en plannen, het overzicht houden. Butlers zien erop toe dat de voorraden bijgehouden worden, gaan desnoods winkelen of de kinderen met de

auto van school halen. Zij weten van koken, wassen en poetsen. Ze zijn het verlengstuk van drukke ouders en gastheren. Tegelijk dienaar, huishoudmanager en adviseur, zeg maar. En ook wat secretaris. ‘Abattre de la besogne’ is de leus. Om dat te kunnen moe-ten zij anticiperen en hun opdrachtgevers aanvoelen, vooruitdenken in hun plaats, oplossingen hebben nog voor er een vraag is gesteld. Dat zijn de ‘vaste’ butlers, die vaak inwonen waar ze werken. Nachtergaele kent er in het Brusselse wel een paar.Zelf omschrijft Nachtergaele zich als een ‘vliegende’ butler. Hij richtte daarvoor het bedrijfje Butler Service[s] op. U kunt hem inhuren voor evenementen en plechtighe-den, familiefeesten, recepties of op bijeen-komsten, voor de bediening van bestuurs-vergaderingen – discretie troef. Voor de ontvangst van vips kan men rekenen op zijn talenkennis.De methodiek van een vaste en een vliegen-de butler is volgens Nachtergaele dezelfde, maar persoonlijk kiest hij ervoor meerdere gasten te bedienen. Hij is de raadgever van zijn klant en een vriend voor diens gasten.Zijn er dan nog veel butlers in België, wil ik weten. Het groeit weer aan, meent Janick Nachtergaele. Er is vraag naar iemand om het huishouden te begeleiden, maar wei-

nigen voelen zich geroepen. Er wordt veel flexibiliteit gevraagd en het moet klikken tussen familie en butler, van beide kanten. Hoewel butling een traditioneel mannen-beroep is, stijgt de vraag naar vrouwelijke butlers voortdurend, en binnen de beroeps-groep zijn ze meer dan welkom.Butling kun je leren. Er zijn een aantal but-lerscholen, waarvan een in Nederland. De opleiding is wel niet erkend. Meestal begin je met een opleiding maître d’hôtel, daarna gaat het verder. Maar butler zijn is mis-schien vooral een attitude. Een goede but-ler houdt ervan in de achtergrond te staan. “Een maître d’hôtel heeft minder menselijk contact,” vindt Nachtergaele. “Een butler leeft mee met zijn familie, zijn opdrachtge-ver, en kan die op maat bedienen. Mensen in hun eigen huis begrijpen is een voorrecht.” De kosten voor een goede butler verdienen mijnheer en mevrouw terug in comfort, in luxe en/of in tijdswinst.

AgendabeheerNa nu anderhalf jaar als vliegende butler heeft Nachtergaele een drietal opdrachten per week. Meestal zijn het cateringbedrij-ven of tafelhouders (traiteurs die aan huis komen) die hem inhuren. Het actieterrein ligt vooral in en om Brussel. Maar er komen steeds vaker persoonlijke vragen, recht-streeks van families of bedrijven. Hij ad-viseert en staat families bij op verlovings-feesten en huwelijken, waar de butler het werk van de ceremoniemeester overneemt wanneer het avondfeest begint. “Ik ga door-gaans rond twee uur slapen,” vertelt Nach-

tergaele. “Meestal begint mijn dag weer om tien uur ’s ochtends, nadat ik de post heb doorgenomen. Dan check ik mijn afspra-ken en kijk ik of mijn set in orde is. Wie mij eerst belt, beschikt over de dag. De agenda bijhouden is dus primordiaal. Opdrachten

zijn meestal in de namiddag of ’s avonds.”Hij controleert zijn set, waarin alles zit wat hij die dag nodig kan hebben, van hand-schoenen over sigaren tot een extra cadeau-tje (voor de gast die dat vergeten zou zijn) en trekt op pad.Janick Nachtergaele wil het beroep modern aanpakken. Hij kan feestserviezen bestel-len en desnoods ontbrekende Christofle-theelepeltjes vervangen. Hij organiseert op vraag ook workshops over hedendaagse etiquette. En hij schoolt zich permanent bij, op dit ogenblik over wijnkennis. Want een butler moet altijd bijblijven en veel weten, zoals wat een journalist het liefst drinkt, wit of rood?� Nick�Trachet

BRUSSEL – “U had liever rood, dacht ik?” Een vriendelijke man die klaarstaat met een plateau vol witte wijn, wil voor mij meteen een glas rood gaan halen. Ik ben verbaasd. Ik drink inderdaad liever rood, maar ik ben nog maar pas aangekomen op deze receptie. Hoe weet die man dat?

Lifestyle > Maaltijden aan huis, hondenbordelen en aquariumassistentie

Viervoetervertierrants een aquarium te installeren. Maar hoeveel van die dingen staan er onverzorgd bij? Een professioneel aquariumassistent is de oplossing. Duitsland heeft al bordelen voor honden, waar de familiale viervoe-ter tegen betaling zijn driften kan botvieren, zodat hij minder hitsig is tijdens de wandelingetjes. Volgens welingelichte bronnen komen die er binnenkort ook in Brussel.The City Barn heeft naast een com-mercieel doel ook een sociaal luik: het helpt zwerfkatten en speelt een actieve rol in de bescherming van iguana’s. Lieven�Bulckaert

The City Barn, Stanleystraat 42, 1180 Ukkel en Rollebeekstraat 39, 1000 Brussel, www.thecitybarn.euDoelgroep: drukke tweeverdieners. En hun huisdieren.

© H

EP

HA

ÏSTO

S

BRUSSEL/UKKEL – The City Barn heeft tot nu toe twee vestigingen in de hoofdstad, één aan de Bascule en één onder aan de Zavel. Ambitieus zijn ze wel: de initiatiefnemers willen niets minder dan de hele wereld van het huisdier her-denken, of eloquenter geformuleerd: re-stylen.

In de set van een butler zit alles, van handschoenen over sigaren tot een extra cadeautje, voor als een gast dat vergeten zou zijn

‘Vliegende’ butler Janick Nachtergaele: “Wie mij ’s ochtends als eerste belt, heeft me voor de hele dag.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW 1266 PAGINA 21 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Mijn bijdrage van vorige week leek meer op een les geschiedenis dan op een culinaire column. Mijn excuses daarvoor, maar zout is dan ook zo’n boeiend onderwerp.

Toen ik schreef dat onze zoutconsumptie blijkbaar weinig te maken heeft met onze bloeddruk, leek dat wel een vergoelijking van veel zoutgebruik. Dat was niet mijn bedoeling. Vroeger was zoveel voedsel zwaar gezouten dat onze grootouders het gewoon waren. Wat niet zout smaakte, vonden ze niet lek-ker meer. Zonder nadenken, zonder proeven werd er blindelings extra zout gestrooid over de soep, over de patatjes, over alles eigenlijk. Gastrono-misch gezien is dat erger dan ongezond: het is niet lekker.Zout heet een smaakversterker te zijn, en dat is ook zo, maar boven een zeker gehalte smaakt alles naar zout. De oproep van de gezondheidsdiensten om zout te milderen was een succes. Niet dat de beschavingsziekten nu teruggedrongen zijn, verre van, maar ons brood smaakt weer naar brood, niet naar zout. Heel wat mensen waren ervan overtuigd dat zoutloos brood niet te vreten was, maar kwa-men terug van vakantie met reisverhalen over hoe lekker het brood wel smaakte in Italië en Frankrijk, toevallig landen waar men traditioneel veel min-der zout in het brood deed dan hier. Wij waren het slachtoffer van slechte gewoonten.De angst voor zout en ziekte deed de slinger de an-dere kant op slaan. Er mocht nergens meer zout in. Dat is dan weer moeilijk voor de producenten van industrieel klaargemaakt voedsel, dat steeds meer mensen willen (zout beschermt nog altijd tegen bederf en ziektekiemen). Maar ook de kennis over zout verdween bij de gewone mensen. We moeten niet te veel zouten, we moeten zout ook niet ver-bannen, we moeten leren juist zouten! Het is als make-up op een vrouw: pas mooi als men het niet merkt. Er zijn soorten zout en er zijn manieren om zout te gebruiken. Onze voorouders kenden door-gaans twee types zout: wit zout voor op tafel, grof zout voor verwerking en bewaring.Tafelzout, het witste zout, daarmee kruiden we tijdens het koken en strooien we, wanneer nodig,

aan tafel. Het zoutvaatje op tafel heeft ook een ri-tuele functie: samen met brood symboliseert het de

vriendschap en de gastvrijheid. Het is dan ook een gastronomische zonde om brood

en zout af te ruimen voor de maaltijd is afgelopen.Tafelzout wordt in verschillende vor-men aangeprezen. Zeezout klinkt lek-kerder en natuurlijker dan gewoon ta-felzout , maar in feite is er geen verschil. De andere zouten die in zeewater voor-komen, worden in een eerder stadium uit de indikkende pekel weg bezonken en zijn niet meer in het eindproduct aanwezig. Jodium zit er ook niet meer in, want dat verdampt tijdens het kristalliseren. Het is wel nuttig, zeker wanneer u kinderen hebt, om gejodeerd zout te kiezen. Daar is jo dium kunstmatig aan toegevoegd. In an-dere landen wordt brood of melk gejodeerd,

hier in België is ‘verbeterd’ zout onze enige bron. Jodiumtekort komt in dit land nog veel te

veel voor en leidt tot gezondheidsproblemen, onder andere kropgezwel. Dat alleen al is een goede reden om in de keuken toch altijd een beetje (jodiumver-rijkt) zout te gebruiken.Grof zout is in België uitsluitend in speciaalzaken te vinden. We betalen er veel te veel voor. Wanneer ik in Frankrijk ben, koop ik dus een zak gros sel . In Amerika noemen ze dat kosher salt . Het zou goedko-per moeten zijn dan tafelzout.Grof zout helpt bij het marineren. Gebruik het om vis of aubergines (bijvoorbeeld) in te wrijven, om ze dan onder een gewicht vocht te laten afgeven. Het voedsel wordt er steviger door. Met fi jn zout lukt dat niet en kruipt de zoute smaak te snel in het voedsel. Bakken in zoutkorst en dergelijke kan alleen met grof zout. In de sla zijn de korrels hard, wat ik wel grappig vind, maar wellicht niet iedereen?En dan is er fl eur de sel . In het Nederlands zouden we van zoutschuim ( zeeschuim ?) kunnen spreken. Zoutschuim ontstaat in zoutpannen door de opper-vlaktespanning tussen lucht en pekel. Er vormt zich een dun laagje zout aan het oppervlak, dat door de wind tot schuim wordt geblazen. Je kunt de vlokken zien drijven op de salines. Die worden afgeschept en verkocht voor de tig -voudige prijs van gewoon zout.

Er zit wel een klein gastronomisch voordeel aan: de textuur van de schuimvlokjes is zo licht dat ze aan-genaam kraken onder de tanden. Het is zout om te strooien, voor het bijtgevoel. Maar patatjes koken met fl eur de sel is absurd en zinloos, iets voor snobs. Ik kan me ook niet van de achterdocht ontdoen dat zoutschuim, zoals dat op de foto, vaak niet van zoutpannen komt, maar ergens in een fabriek werd opgeklopt.En Guérande? Een lage kwaliteit slijkerig zeezout dat door de spitsvondigheid van Franse marketeers tot een cultspecerij is uitgegroeid. Ideaal voor wie graag modder in zijn eten doet. U moet maar eens opletten hoe vuil het water oogt waarin Guérande-zout werd opgelost!Ik ga geen zoutrecepten voor de keuken geven, maar meng eens 1 kop fi jn zout met een 1/2 kop zetmeel en 3/4 kop water. Verhit al roerend in een pannetje au bain-marie tot een glad wit deeg ontstaat. Stort het resultaat op zilverpapier en laat afkoelen. Hier is een witte pasta om prachtige beeldjes van te boet-seren en te laten drogen (de rest afgesloten bewaren in de koelkast). Niet lekker, wel artistiek. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Zout (2)

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Culinair > Nerobier (voorlopig) beperkt gebotteld

Na de wafels, het bierBRUSSEL – In het Marc Sleen Museum kunnen vanaf 25 februari niet alleen strip-, maar ook bier-liefhebbers terecht. Een speciaal gebrouwen Nerobier zal exclusief in het museum te koop zijn.

Nero had behalve met wafels ook iets met bier. In Het geheim van Matsuoka , het eerste album, dat zich deels in Brussel afspeelt, speelt bier zelfs een cruciale rol. Om de heruit-gave van Het bierkanaal luister bij te zetten, vroegen de Stichting Marc Sleen en het Marc Sleen Museum in de Zandstraat aan de Brusselse vzw Beer Capital of the World om een ge-legenheidsbier te brouwen. Politicus en bierliefhebber Sven Gatz van Beer Capital trok samen met de Gentse (hop)professor Denis De Keukeleire naar de Proefbrouwerij van Dirk Naudts in Lochristi. Het resultaat is een amberkleurig bier met zes pro-

cent alcohol, dat speciaal is door het gebruik van de Nelson Sauvin-hop, een hippe Aus tralische hopsoort die nog niet zo lang gebruikt wordt, en voor een fruitige bitterheid met licht pompelmoesaroma zorgt. Het bier kreeg een etiket dat door Marc Sleen zelf werd getekend . Voorlopig worden maar tweeduizend fl essen gebotteld. MB

Marc Sleen Museum, Zandstraat 33-35, www.marc-sleen.be

En sel de Guérande? Ideaal voor wie graag modder in zijn eten doet

vriendschap en de gastvrijheid. Het is dan ook een gastronomische zonde om brood

en zout af te ruimen voor de maaltijd is afgelopen.Tafelzout wordt in verschillende vor-men aangeprezen. kerder en natuurlijker dan gewoon felzout De andere zouten die in zeewater voor-komen, worden in een eerder stadium uit de indikkende pekel weg bezonken en zijn niet meer in het eindproduct aanwezig. Jodium zit er ook niet meer in, want dat verdampt tijdens het kristalliseren. Het is wel nuttig, zeker wanneer u kinderen hebt, om jo dium kunstmatig aan toegevoegd. In an-dere landen wordt brood of melk gejodeerd,

hier in België is ‘verbeterd’ zout onze enige bron. Jodiumtekort komt in dit land nog veel te

veel voor en leidt tot gezondheidsproblemen, onder andere kropgezwel. Dat alleen al is een goede reden Nick

© N

ICK

TR

AC

HE

T

BDW 1266 PAGINA 22 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Politiek journaliste Véronique Lamquin: “Brussel is een onderwerp zo complex, zo boeiend, dat het nooit verveelt.”

H artverwarmend  hoe  Véronique  Lam-quin onlangs in Terzake haar visie op de  regimecrisis  uit  de  doeken  deed. 

In het Nederlands. Met een accent weliswaar, met foutjes, maar toch: faut le faire.“Nu  de  zaken  politiek  zo  op  de  spits  worden gedreven,  vind  ik  het  dubbel  belangrijk  dat wie erbij betrokken is, de landstalen beheerst. Journalisten,  politici.  Ikzelf  probeer  Neder-lands te spreken telkens als de kans zich aan-biedt.  Met  mijn  Nederlandstalige  collega’s, met  Nederlandstalige  politici.  Het  is  een kwestie van respect, een vanzelfsprekendheid in mijn ogen. Enkele jaren geleden ben ik Jean-Luc Dehaene gaan interviewen bij hem thuis, samen met mijn collega Dirk Vanoverbeke. In het  Nederlands.  Op  het  einde  zei  Dehaene: ‘Het is de eerste keer dat ik een interview met journalisten  van  Le Soir  in  het  Nederlands doe.’ Ik vond dat niet meer dan normaal, hoe-wel Dehaene uitstekend Frans spreekt.” 

Van Bergen naar BrusselLamquin is een geboren en getogen Bergense. Het werk én de liefde hebben haar dertien jaar geleden hier gebracht.“Mijn  lief  woonde  in  Brussel,  en  ik  kon  be-ginnen op de redactie van La Dernière Heure. Pendelen  was  geen  optie,  onder  meer  omdat ik geregeld tot ’s avonds laat moest werken. In 

Brussel komen wonen was dan ook een prakti-sche, logische keuze. Dat ik op de redactie van de krant verantwoordelijk was voor de regio-nale  pagina’s  van  Brussel,  was  een  geschenk uit  de  hemel.  Daardoor  kon  ik  mijn  nieuwe woonplaats  beter  leren  kennen.  En  daarvan ben  ik  al  snel  de  charmes  gaan  appreciëren. Weliswaar  heb  ik  altijd  graag  in  Bergen  ge-woond, maar Brussel was van een  totaal an-dere orde. Zoveel groter, zoveel interessanter, zoveel meer te beleven.”Vijf jaar La Dernière Heure, vervolgens een jaar als woordvoerder op het kabinet van toenma-lig minister-president Jacques Simonet. Daar-na, van 2000 tot 2003, woordvoerster voor de gemeente  Anderlecht.  Vooral  op  die  laatste periode kijkt Lamquin met plezier  terug. “De nieuwe  meerderheid,  MR-Ecolo,  wilde  de  ge-meente doen heropleven. Er waren een massa dingen  te  doen,  te  veranderen,  uit  te  leggen aan  de  bevolking;  er  kwamen  vergaderingen met de mensen uit de moeilijke buurten. Dat gaf  een  nieuw  elan,  waardoor  ik  mijn  werk  als  erg  nuttig  ervoer.  Ik  werkte  bovendien  veel  meer  met  de  plaatselijke  bevolking  dan met  de  pers,  wat  het  allemaal  nog  boeiender maakte.”“Hoe graag  ik het ook deed,  toen Le Soir me vroeg hoofd te worden van de Brusselse regio-nale  pagina’s,  kon  ik  niet  neen  zeggen.  Mijn 

hart klopte, en klopt nog altijd, Brussels. Nu is Brussel weliswaar niet meer mijn hoofdtaak, maar ik volg de berichtgeving over het Gewest nog steeds op de voet. Van Brussel Deze Week tot Het Laatste Nieuws, van Télé Bruxelles tot tvbrussel. Het  is een onderwerp zo complex, zo boeiend, dat het nooit verveelt. Het  is ook gewoon  nuttig  om  bij  te  blijven:  Brussel  is een van de grote uitdagingen van België, alom aanwezig in alle hoofdstukken van de staats-hervorming die nu al zo lang in het kraambed ligt. Ik vind het dan ook spijtig dat er zo dik-wijls  met  gebrekkige  kennis  van  zaken  over wordt bericht.”

MeningsverschilGebrek  aan  kennis:  het  hoge  woord  is  eruit. “Dat  Brussel  onomkeerbaar  multicultureel is,  dat  de  meerderheid  van  de  inwoners  zich eerst en vooral als Brusselaar ziet, wordt on-derschat  door  de  meeste  journalisten.  En  bij uitbreiding door de meeste Belgen van buiten Brussel. Aan de basis liggen volgens mij twee oorzaken. Eén: Brussel wordt vaak als  lokale materie beschouwd, iets wat vooral aandacht krijgt  op  de  regionale  pagina’s.  Twee:  op  de politieke  redacties van de kranten zitten sta-tistisch gezien veel meer redacteurs die in de provincie wonen – Wallonië, Vlaanderen – dan in  Brussel.  En  Brussel  is  nu  eenmaal  een  zo ingewikkelde materie, institutioneel zo moei-lijk te ontwarren, dat wie het Gewest niet echt wil kennen – en dan nog het liefst van binnen uit –, het ook niet kan begrijpen.” “Het  gros  van  de  bevolking  beseft,  denk  ik, niet dat Brussel misschien wel het moeilijkste probleem  is  in  de  nu  al  zo  lang  aanslepende onderhandelingen. In 1970 werd de basis ge-

legd voor de drie gemeenschappen, tien jaar vóór de gewesten, en sindsdien leeft België in ambiguïteit. De Vlamingen zien het land met drie  gemeenschappen,  als  je  de  Duitstalige gemeenschap  meerekent.  De  Franstaligen zien het – vooral de  laatste  jaren – met drie gewesten. Lang was het geen probleem om-dat  de  bevoegdheden  goed  verdeeld  waren: ofwel  zaten  ze  bij  een  gemeenschap,  ofwel bij een gewest. Maar nu men meer en meer bevoegdheden  wil  geven  aan  de  deelstaten, stelt zich het probleem: willen we een België met twee of met drie deelstaten? En daarover 

“Heerlijke verse koriander. De foto symboliseert voor mij de gezelligheid bij de handelaars van de Malibranstraat, die altijd een geschenkje voor de klanten hebben.”

© MARC GYSENS

ELSENE – “Wie aan Brussel raakt, raakt aan mij. Maar dat betekent nog niet dat ik blind ben voor de groeipijnen, voor de uitdagingen waar het Gewest voor staat. Die uitdagingen zijn nauw verbonden met die van België. Brussel en België staan daarin ook niet alleen: wat de wereld doet met haar grote steden, is essentieel voor de toekomst.” Véronique Lamquin woont in Elsene en is chef politiek bij Le Soir.

BDW 1266 PAGINA 23 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

FREDDI SMEKENS

Zwaaige

Omdat  ik  mij  de  laatste  tijd  afvroeg: “Wa zou ik na faaitelaaik auver zwaaige kunne schraaive?”, ben  ik er 

nu aan toe. Persoonlijk gebeurt het mij zel-den iemand tot zwaaige aan te manen. Het tegenovergestelde  hoeft  echter  niemand  te verwonderen.Zwaaige,  waarde  lezer,  kan  ieder  van  ons, op welk ogenblik dan ook, goed uitkomen. Hoewel,  naar  mijn  bescheiden  oordeel  al-thans,  zwaaige altaaid zilver zal zaain, en spreike goud es. Omdat  zwaaige  altijd  een vorm van toegeven is.Maar  laten  we  beginnen  met  de  positieve aspecten  van  zwaaige  te  belichten,  waar-de  lezer.  Ik  begin  met  vast  te  stellen  dat zwaaige,  in  tegenstelling  tot  vele  andere fenomenen,  gie lawaait mokt.  Niet  dat  ie-der van ons zich tot een Charel de Zwaaiger moet ontpoppen, natuurlijk. De wereld zou er  dan  inderdaad  maar  triestig  uitzien.  Ik wou  daar  nog  een  ander  spreekwoord  aan toevoegen: Mè te zwaaige kunde den deuvel kluute. Aan de lezer om dat gezegde even uit te proberen, maar volgens mij zit er wel een grond van waarheid in. En dan is er ook nog de subtiele manier om aan te geven dat men het absoluut niet eens is met wat ons wordt gezegd of voorgeschoteld: in dat geval kun-nen we de uitdrukking: “Ik zwaaig” of: “Ik zwaaig al!” gerust voor onze kar spannen.Uiteraard  hoeft  men  er  na  die  uitspraak niet  het  zwijgen  toe  te  doen.  Ik  zou  zelfs durven  te  pleiten  voor  het  tegendeel,  en  met  een  gerust  gemoed  beweren  dat  zwaaige een even goede aanval als verdedi-ging is.Op  de  een  of  de  andere  manier  voel  ik  mij  altijd  wel  een  beetje  gevleid  wanneer iemand  opmerkt:  “Awel, ge zaait zu stil-lekes...?”  Op  zo’n  ogenblik  wordt  mij  het absolute  tegengif  geserveerd  voor:  “G’het waal zuveul babbel op” of:  “Wannier gooi aaven teuter na is haave?”  Niet  dat  we  ons van het een of van het ander iets moeten aantrekken,  maar  het  gebeurt  nu  eenmaal dat ieder van ons het op een bepaald ogen-blik te horen krijgt. En natuurlijk kan men altijd terugvallen op de Brusselse dooddoe-ner: “Lot ons er auver zwaaige.”

Ook na deze uitspraak, waarde lezer, hoeft het  ons  geenszins  te  verwonderen  dat  de discussie over het aangesneden onderwerp in alle hevigheid weer oplaait. Zwaaige kan dus,  zou  ik  als  dichter  zeggen,  zowel  een wapen als een schild zijn.Nu we  toch  in de beeldspraak beland zijn, wou  ik even de opmerking: “Zwaaigt stil!” aanhalen.  Daarbij  heb  ik  mij  steeds  afge-vraagd  of  men  ook  op  een  andere  manier dan  in  stilte  on zwaaige too kan zaain.  Bij dat  alles  wil  ik  onderstrepen  dat  de  grote Russische  schrijver  Dostojevski  volgens mij ongelijk had toen hij uitpakte met: “Ie-mand die zwijgt, is mooier dan iemand die spreekt.”  “Da’s masscheen omda ge zu nen gruuten babbeleir zaait,”  hoor  ik  daar  zeg-gen. En nu ik toch de ijdele toer op ga, wou ik  ook  even  aanstippen  dat  ik  het  niet  he-lemaal  eens  ben  met  Confucius’  uitspraak “Horen, zien en zwijgen.” Ik zou hier zwaai-ge  vervangen  door  van a bakkes moeke.  Of de lezer het met dat  laatste eens is,  laat  ik graag in het midden.Laat mij er toch aan toevoegen dat zwaaige ons hoe dan ook altijd van pas kan komen. Die  laatste stelling kan gemakkelijk bewe-zen  worden.  Door  bijvoorbeeld  na  te  gaan hoe  vaak  we  de  uitspraak: “’k Haa beiter niks gezeid” al gebruikt hebben. Maar laten we  wel  wezen,  waarde  lezer:  alles  komt  er volgens mij op neer om zwaaige aan te wen-den wanneer het ons uitkomt. En zeker niet te zwaaige as we eet te zegge hemme. En ui-teraard hem ik auver zwaaige nog ’t ien en ’t ander te zegge. Maar ergens heb ik gelezen dat zwaaige  de  broeder  van  de  beleefdheid is.  En  voorlopig  wil  ik  mij  daar  wel  naar schikken, hoewel dat uiteraard niet gemak-kelijk  zal  zijn  – de  lezer  die mij  een beetje kent, zal zich dat gemakkelijk kunnen voor-stellen.Wa valt er na nog mier auver zwaaige te zegge?  In  feite  veel  meer  dan  we  op  het eerste  gezicht  zouden  vermoeden,  waarde lezer.  En  zeker  wil  ik  aanhalen  wat  mijn kunstbroeder Bertus Aafjes uit zijn pen liet vloeien: ‘als de bloemen konden spreken zou-den ze zwijgen’. Veel heb ik daar niet aan toe te voegen.

heerst  een  fundamenteel  meningsverschil tussen  noord  en  zuid.  Die  twee  visies  zijn onverenigbaar. Voor de Vlamingen is het on-denkbaar dat Brussel geen deel uitmaakt van de Vlaamse Gemeenschap, voor de Franstali-gen is het net het tegenovergestelde. Er zullen toegevingen gedaan moeten worden, anders is een oplossing een utopie.” “Charles  Picqué  predikt  al  jaren  dat  Brussel hét probleem  is,  en hij  slaat  de  spijker  op de kop. In alle hoofdstukken in de staatshervor-ming is er een probleem met Brussel. Spreek je  over  kinderbijslag,  dan  is  er  een  probleem met  Brussel;  spreek  je  over  gezondheidszorg of  justitie, dan  is  er  een probleem  met Brus-sel...  Maar  men  heeft  het  probleem  helaas genegeerd;  het  statuut  van  Brussel  werd  be-schouwd als symbolisch.”“Ik  wil  zeker  niet  de  verdediger  zijn  van  het ene of het andere kamp, maar dat de Franstali-gen zeggen dat Brussel een volwaardig gewest is, ligt – naar mijn bescheiden mening – meer in de lijn van het standpunt van ‘de Brusselaar’ zelf. De Brusselaar die over zijn eigen politiek wil  beslissen.  Mobiliteit,  leefmilieu,  sociale kwesties,  noem  maar  op.  En  dat  recht  heeft die Brusselaar volgens mij: Brussel  is een ei-gen entiteit geworden binnen het grote geheel; het idee dat Brussel beheerd moet worden door een van de twee gemeenschappen, is zinloos.”

Bedelaar“Brussel is en moet ook tweetalig blijven, met alle  rechten  van  dien  voor  iedereen.  Dat  is logisch. Franstalige, Nederlandstalige en an-derstalige Brusselaars die – samen – over hun lot beslissen. Dat zal al moeilijk genoeg zijn. De perceptie ‘Brussel is de grote bedelaar’ is in 

mijn ogen pertinent onjuist.  Integendeel, het is een uniek laboratorium, een kans die gegre-pen moet worden. Dat het Gewest een enorme demografische  ontwikkeling  doormaakt,  is een  troef.  Een  troef,  maar  het  brengt  uitda-gingen met zich mee: meer mensen betekent ook dat we veel meer openbare voorzieningen nodig  hebben,  van  openbaar  vervoer  tot  on-derwijs.  En  dat  heeft  men  te  laat  begrepen. Nu begint de politiek er eindelijk over te spre-ken, maar het  is niet vijf  voor, maar vijf over twaalf.” “Het  gros  van  de  nieuwkomers,  de  immi-granten,  kiest  voor  Brussel  en  niet  voor  een dorpje  ergens  in  Wallonië  of  Vlaanderen.  De OCMW’s worden overstelpt. Tweehonderddui-zend inwoners erbij in tien jaar tijd: dat is veel, heel veel. Met alle gevolgen van dien. Men ziet het  nu  al.  De  kloof  tussen  rijk  en  arm  wordt almaar groter. Brussel oefent nu eenmaal niet alleen een aantrekkingskracht uit op mensen die het goed hebben, maar ook, en vooral, op mensen die arm zijn. Om die mensen op een adequate  manier  op  te  vangen  en  te  helpen integreren,  moet  het  Gewest  over  de  nodige middelen beschikken. En laat nu  juist de on-derfinanciering een van de problemen zijn. De pendelaars die hier dagelijks hun kost komen verdienen, brengt extra kosten met zich mee voor mobiliteit, veiligheid enzovoort, maar ze betalen  hun  belastingen  elders.  Daarom  ook vond  ik het  interessant dat Vande Lanotte  in zijn nota een paragraaf had ingelast over een personenbelasting met pendelaarscoëfficiënt. Daardoor zou Brussel meer krijgen. Zoiets be-staat trouwens al in andere federale staten.”

� Karel�Van�der�Auwera

‘We staanvoor enorme uitdagingen’

Véronique Lamquin, chef politiek Le Soir

“Ik vond het idee van Vande Lanotte van een personenbelasting met pendelaarscoëfficiënt heel interessant”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1266 PAGINA 24 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

ANDERLECHT – Kopstoten, kniestoten, grondvechten en ‘gewoon’ boksen: kudo daido juku heeft iets van een straatgevecht. Redwan El Khadiri (27) is een klinkende naam in het wereldje. Na een titel als Europees kampioen droomt hij nu van de wereldtitel. En meer.

“Kudo daido juku vraagt een sterke fysieke conditie, spierkracht, techniek en mentale kracht,” legt Redwan El Khadiri uit. “Daar moet je aan werken, elke training weer. Da-gelijks train ik drie keer: ’s morgens lopen, ’s middags explosieve powertraining en ’s avonds technieken en sparren. Het is een le-venskeuze die ik heb gemaakt en waarvan ik later de vruchten zal plukken.”De Japanse vechtsport is een afgeleide van karate en een mengeling van thaiboks, judo en wat Braziliaans jiujitsu. Dat betekent dat er met vuisten, ellebogen, knieën, hoofd en benen mag worden gevochten, zowel rechtop-staand als op de tatami. De vechters dragen een helm met vooraan een harde bel; aan de handen hebben ze dunne handschoenen.“Toen ik als zestienjarige met vechtsport be-gon, vertelde mijn leraar dat ik zowel op thai-boksen als Braziliaans jiujitsu moest trainen, zodat ik een voorsprong zou hebben in kudo. Ik trainde superintensief, het was mijn leven. De competitie motiveerde me; ik wou per se slagen. Na vier jaar trok ik naar het wereld-kampioenschap in Japan. Daar verloor ik tij-dens de eerste ronde op punten, maar het was een mooie ervaring. Ik heb toen ook mijn zwarte gordel behaald en heb die overhandigd

Redwan ‘Redson’ El Khadiri: “Heb je een bureaubaan? Dan is kudo daido juku de ideale sport: door de helm loop je geen gezichtsletsels op.”

© MARC GYSENS

‘Wereldkampioen is maar ’t begin’Vechtsport > Redwan El Khadiri, boegbeeld van kudo daido juku

de CLUB

Guinness en DuvelGaelic Athletic Association (GAA), Brussel

BRUSSEL – Hurling is een typisch Ierse sport die meer dan tweeduizend jaar oud is en zelfs een plekje heeft versierd in de Ierse mythologie. De Brusselse club is top in Europa, zowel op als naast het veld.

“Hurling is de behendigste en snelste ploeg-sport op gras,” stelt Kevin Keary (27), voor-zitter van de Brusselse hurlingclub. “De sport vergt heel veel techniek; je kunt het zien als een mengeling tussen veldhockey en la-crosse.”Hurling wordt met een bal gespeeld ter grootte van een baseball en een stick, de hurl, verge-lijkbaar met een hockeystick, maar dan met een breder en plat vlak aan de onderkant. De bal mag met de handen gevangen worden. Met de bal in de hand mag de speler vier passen zetten, anders moet hij met de bal op de grond lopen of de bal laten botsen op de stick. Palen in de vorm van een H, zoals in het rugby, vor-men het doel. Onder de palen staat een doel-man: wie hem kan passeren, krijgt drie pun-ten. Scoren boven de paal levert één punt op.

“Je mag met de schouders in duel gaan, het is iets ruwer dan voetbal. Als je de bal vangt of op je hurl laat botsen, mag de tegenstander de bal proberen weg te kloppen met zijn hurl. Ik heb daardoor zowat elke vinger gebroken in de hand waarmee ik de hurl vasthou. Hand-schoenen dragen we niet, dat hoort er niet bij. Dat wordt gezien als een teken van zwakheid. Een helm dragen we sinds kort wel.”

Groei door crisisEen kleine dertig jaar geleden kwam hurling naar Brussel overgewaaid. Vandaag wordt het in competitieverband gespeeld in de Pan-Eu-ropean Hurling Championship. Ploegen van verschillende Europese steden met een be-langrijke Ierse gemeenschap nemen het tegen elkaar op in Luxemburg, Den Haag, Parijs en Brussel. Dit jaar kunnen daar nog Toulouse en Boedapest bijkomen.“Op Saint Patrick’s Day (17 maart, red.) orga-niseren we in het Jubelpark een feest en daar wordt een demonstratie hurling gegeven. Wie wil, kan daar eens komen meespelen. Het zal Hurling, niet voor watjes: “Handschoenen dragen we niet, dat is een teken van zwakte.”

© M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1266 PAGINA 25 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

gekregen door de meester. Hij vroeg me om verantwoordelijk te worden voor de sport in België. Dat was een aanbod dat ik niet kon weigeren.”El Khadiri geeft samen met zijn leraar de eni-ge kudo daido juku-les in België (in de Schel-destraat in Molenbeek), maar hij moet zich daar jammer genoeg ook bezighouden met de administratie en met paperassen. Doordat hij ook hard traint, kan hij zich niet voor de volle honderd procent inzetten voor die taak. Daarom hoopt hij binnen afzienbare tijd een opvolger te hebben.

Procureur van vijftig“In 2007 ben ik naar het Europees kam-pioenschap getrokken,” vertelt El Khadiri. “Daar heb ik geluk gehad. Ik had niet zoveel getraind, ik was moe en was met mijn 69 ki-logram de lichtste in mijn categorie. Ik had ook nog eens net mijn wijsheidstanden laten trekken. Toch heb ik er iedereen knock-out

geslagen en ben ik Europees kampioen ge-worden. Mijn mooiste sportieve herinne-ring.”“Sindsdien heb ik aan allerhande competi-ties deelgenomen, zowel in België als in bij-voorbeeld Rusland. Vorig jaar heb ik op het WK in de tweede ronde verloren op punten van de kampioen van Rusland. De zeventien-de februari kan ik revanche op hem nemen tijdens een wereldbekertoernooi in Rusland.”Anders dan in landen als Rusland en Ja-

pan is kudo daido juku in België – met een dertigtal beoefenaars – zeer klein. Met alle kop- en elleboogstoten die erin geoorloofd zijn, zullen veel mensen het als zeer agres-sief bestempelen. “Tijdens de les gaat het eerst over respect. Als een leerling iemand anders iets aandoet, dan vliegt hij buiten. Wie hij ook is. Je moet eerst en vooral jezelf en je tegenstander leren respecteren om goed te kunnen trainen. Je moet aanvaarden dat je de ene keer slagen incasseert en ze de andere keer uitdeelt.”“Voor mensen met een bureaubaan is dit bij-voorbeeld een heel interessante sport. Door de helm loop je geen letsels aan het gezicht op. Ik had bijvoorbeeld een vijftigjarige pro-cureur als leerling. Hij kon de dag na de trai-ning rustig naar zijn werk, met een goed ge-voel, en zijn gezicht was intact (lacht).”

African fighterEl Khadiri is naast zijn sportcarrière ook bekend als de Brusselse rapper Redson, al brokkelt zijn muziekcarrière door zijn druk-bezette agenda wat af. Met African Fighter toont hij ook zijn ondernemingszin. “Ik wil vechters van Afrikaanse afkomst samen-brengen en de Brusselse jeugd motiveren. Hun een structuur aanbieden, want som-migen worden zwaar in de steek gelaten. We willen jonge vechters sponsoren en in Brus-sel een zaal openen waar ze kunnen trainen – en waar niet-Afrikanen natuurlijk ook wel-kom zullen zijn. Naast een merk is het ook een label. We zijn volop bezig met het uit te werken.”Met zijn 27 heeft El Khadiri nog heel wat jaren als topsporter in het vooruitzicht. Hij reisde tot nu toe al naar landen als Thailand, Japan en Abu Dhabi om te vechten, maar bin-nenkort wil hij de hele wereld veroveren. “Wereldkampioen worden is maar het begin. Mijn dromen gaan veel verder. Als je die titel hebt, dan kun je naar andere competities. Je hebt grote competities zoals Ultimate Figh-ting: dan kun je van de vechtsport je werk maken. Ik ben er zeker van dat dat voor mij mogelijk is, je moet het alleen willen. Je moet vertrouwen hebben.”� Tim�Schoonjans

“Dit is een levenskeuzedie ik heb gemaakt en waarvan ik later de vruchten zal plukken”

Ik kom om negen uur aan op de club. Het vooruitzicht van een doordeweekse dag brengt rust. Een paar interviews, twee pers-conferenties en een paar afspraken. Mijn vrouw belt me paniekerig. “Jacques heeft net gebeld. Je moet gaan. Naar het schijnt zijn er heel weinig plaatsen.” Ik neem het zekere voor het onzekere. Jacques is een vriend, de papa van Jarne, elf jaar en spits van de U12 van Ritterklub. Jarne is een klasgenoot van onze jongste, Julia. Ze worden groot, onze kinderen. Het middelbaar wenkt.De inschrijvingen worden pas vanaf zes uur ’s avonds opgenomen. Ik herschik en delegeer en rij vloekend naar Jette. Ik neem plaats in de wachtrij met ouders. Een onder-nemende oma heeft zich opgedrongen als de bewaakster van ‘de Lijst’. Ik ben nummer 26. De lijst is officieus, maar ze helpt de rust te bewaren. Tegenstrijdige geruchten voe-den de onrust. Volgens sommigen zouden er 122 beschikbare plaatsen zijn. Anderen be-weren dat er maar 53 zijn. Ach, we zien wel.Ik ken enkele papa’s en mama’s. Stijn is van-uit het Gentse in Brussel beland. Hij wis-selt af met zijn vrouw: zij geeft les aan het Sint-Guido-Instituut, de school van Lukaku. Wolfgang, de papa van Ramses, is een van de weinige mensen die consequent leven: het hele gezin verplaatst zich met de fiets. Door weer en wind. Wolfgang is onder-zoeker aan de Universiteit Antwerpen. Hij weet het een en ander over hersenactiviteit. Boeien de man. Met Inge heb ik tijdens mijn adolescentie nog dictie en toneel gevolgd aan de muziekacademie van Jette. Zij heeft op het Sint-Pieterscollege gezeten, waar we vandaag onze kinderen willen aanmelden.De sfeer is goed. We lachen veel en leren elkaar kennen. Een papa van Albanese af-komst vraagt me naar de toestand op RSC Anderlecht. Hij belandde 22 jaar geleden in Brussel en gaat nooit meer weg. Hij kent

Besnik Hasi, mijn collega en assistent-coach. De man is een kenner en liefhebber. Een andere papa, van Marokkaanse oor-sprong, is trots dat Boussoufa de Gouden Schoen heeft gewonnen. De aangename ge-sprekken verzwelgen de tijd.De rij zwelt aan. Nieuwelingen worden prompt door Wolfgang op de lijst gezet. Hij heeft kundig de ondankbare taak van Oma overgenomen. Een blijk van assertief en menselijk leiderschap.De diversiteit op de lijst is groot. Een ras-echte Brusselaar wil zijn zoon inschrij-ven. De jongen is erbij, helemaal gehuld in een uitrusting van Germinal Beerschot. “Vroeger zat hij bij jullie,” vertelt hij me in onvervalst Brussels. “Helaas niet goed ge-noeg,” zegt de voetbalvader met een zucht. Ik raak aan de praat met drie Marokkaanse moeders. Eentje heeft een sterke Hollandse tongval. Even voordien heb ik met hun zo-nen op de speelplaats gevoetbald. Perfect drietalige jongetjes. Ze gaan naar school in het Nederlands, voetballen in alle talen en thuis praten ze Frans, Arabisch en Ne-derlands. Echte Brusselaars. “Vanwaar dat Hollandse accent?” vraag ik. “Een groot deel van mijn familie woont er en ik heb er vele zomervakanties doorgebracht. Ken je Ibra-him Afellay?” – “Natuurlijk!” Wie kent er de talentrijke Nederlander niet die nu voor Bar-celona voetbalt? “Hij is dichte familie,” zegt ze trots. “Kapper Mimoun uit Laken, ook fa-milie, heeft zijn moeder bijgestaan toen PSV Eindhoven hem kwam halen in Utrecht.”Ik beleef een wonderlijke dag. Ver van com-munautaire kwesties en gekibbel. Harmo-nie bestaat. Met dank aan de Lijst.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

De Lijst

DANS DooR HET CHINEES PAvILjoEN

LAKEN – De voorstelling Tjing tjing neemt vierplussers mee op een danstocht door het Chinees Paviljoen.

Twee dansers nemen je mee op verkenning door het Chinees Paviljoen. Van kamer tot kamer leiden ze de bezoeker(tje)s rond en le-ren ze hen de Chinese cultuur beter kennen. De tocht leidt bijvoorbeeld door de kamer-tjes waar koning Leopold vroeger nog zijn thee dronk.De dansers mixen met een artistieke knip-oog hun hedendaagse dans met Chinese trekjes. Ze zetten het bijzondere museum

op een andere manier in de spotlights. Op de knieën of op de tippen van de tenen, het wordt een leuke tocht vol verrassingen.De kinderdansvoorstelling wordt aangebo-den door het gemeenschapscentrum Heem-beek-Mutsaard. U betaalt ter plaatse 6 euro (toegang tot het museum inbegrepen), in voorverkoop 4 euro. Reserveren is aangewe-zen, want het aantal plaatsen is beperkt. Dat kan telefonisch op 02-268.20.82.Afspraak op woensdag 16 februari om 15 uur aan het Chinees Paviljoen, Van Praet-laan 44, 1020 Laken.� TS

BEURS vooR DE BERGSPoRTER

SINT-PIETERS-WoLUWE – Wie nog materiaal (of inspiratie) nodig heeft voor hij op skivakantie vertrekt, krijgt met Kiwaski een beurs op maat.

Het cultureel centrum van Mooibos (Stoeterijlaan 100) wordt op 19 februari omgetoverd tot een bergsportbeurs. Wie nog niet weet waar hij dit jaar op skiva-kantie wil, kan vanaf 13 uur informatie en brochures verzamelen. Wie nog mate-riaal moet aankopen, kan bladeren in de catalogussen van de Brusselse winkels die gespecialiseerd zijn in wintersport-materiaal. En als u wat krap bij kas zit of op een mooie occasie aast, dan kunt u op de tweedehandsmarkt terecht. Tijdens de beurs kunnen de bezoekers genieten van warme wijn of tartiflette, maar de echte skisfeer barst los na 19 uur. Na een aangeboden aperitief kunt u, naar belie-ven, mee-eten van een Zwitserse raclette of een bord Valaisanne voor 20 euro. De dag wordt afgesloten met een après-ski-party (vanaf 22 uur). Kiwaski is gratis en wordt georganiseerd door Kiwanis, een serviceclub die humanitaire acties on-dersteunt en ontwikkelt.� TS

www.kiwaski.be

voor ons de eerste training van het seizoen zijn, daarna trainen we twee keer per week in het Jubelpark.”“De Brusselse hurlingploeg telt een der-tigtal mannen, ook een paar Belgen, en we hebben afgelopen seizoen het kampioen-schap gewonnen. Onze vrouwenploeg ook trouwens. We vertegenwoordigen België en we doen dat met trots.”In Ierland zijn de hurlingspelers amateurs, maar ze spelen wel regelmatig voor tach-tigduizend supporters. De sport is sterk regio gebonden en brengt er het hele gezin op de been. Ook in België is het meer dan gewoon een sport. “De sfeer tijdens en na de match is echt super. Heel internatio-naal, en doordat er veel Ieren zijn, wordt er veel gefeest en gedronken. Guinness, Duvel en Leffe komen daar zeker bij kijken.”“Nu heerst er een economische crisis in Ierland. Daardoor komen heel wat Ieren afgezakt op zoek naar werk. De hurling-club is een veilige haven voor hen. Als ze bijvoorbeeld een appartement of een baan zoeken, vinden ze bij ons landgenoten die hen kunnen helpen. Ik heb de laatste we-ken al een paar e-mails ontvangen van Ie-ren die naar hier komen. Hurling heeft ook een sterk sociaal aspect.”� TS

Meer op www.belgiumgaa.com. GAA traint maandag en donderdag, van maart tot juli in het Jubelpark. De Ierse pub De Valera’s is clubhuis en sponsor

© S

TEFA

N T

AvE

RN

IER

Leef mee met het leefmilieu!

BDW 1266 PAGINA 26 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

Tachtig jongeren tussen elf en achttien

maken zich zorgen om het milieu.

Samen vormen ze het Brussels

Jongerenparlement, en onlangs

kwamen ze voor het eerst samen. Milan

(11) en Jean (11) uit Oudergem maken

deel uit van dat parlement. Ze weten

heel wat over het milieu, en vooral: ze

willen er graag mee voor zorgen.

Op woensdag 26 januari gaf minister van

Leefmilieu Evelyne Huytebroeck het startschot

voor de eerste bijeenkomst dit jaar van het

Jongerenparlement. Daarna gingen de jongeren

volop brainstormen. Dat deden ze in drie groepjes

rond de thema’s ‘voeding’, ‘consumptie’ en ‘water

& natuur in Brussel’. Toen Zazie haar oor te

luisteren legde bij het laatste groepje, liep ze Milan

en Jean tegen het lijf. Zij zitten allebei in het zesde

leerjaar van L’Autre École in Oudergem, waar ze

heel vaak milieuvriendelijke projecten op poten

zetten.

Jean (J): Vorig jaar hebben we een hele week een

project gehad rond de vervuiling in Brussel en

er ook zelf een documentaire over gemaakt. Dit

jaar stelde de juf voor om mee te doen aan het

Jongerenparlement, zodat we aan anderen en aan

de minister kunnen vertellen wat we op school

proberen te doen voor het milieu.

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza

Interview: Jongerenparlement op de bres voor ecologisch Brussel

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Auréliane, Fleur, Jean en Milan met

alle ingrediënten waarmee ze hun eigen

schoonmaakproducten

voor de school maken.

“Die bruine zeep...

eerlijk gezegd stinkt

die wel een beetje.”

DOOR PATRICK JORDENS

drie keer onze aarde nodig zouden hebben als alle landen

evenveel blijven verbruiken als België nu doet. Daar schrok

ik toch van. We maken ons wel zorgen: we moeten echt veel

zuiniger leren omspringen met water en met energie.

J: En we moeten waken over de biodiversiteit in Brussel, want

dat durven we weleens te vergeten.

M: Sommige kinderen of volwassenen weten amper wat

biodiversiteit is en waarom het zo belangrijk is.

Kan jij het dan kort uitleggen voor de mensen die dat

amper weten?

M: In biodiversiteit hoor je twee woorden: bio (‘leven’) en

diversiteit , wat betekent dat er veel verschillende soorten van

leven zijn. Planten en dieren, en insecten en zo. Elke schakel

is even belangrijk. Door de klimaatverandering en ook door

te weinig groen in de stad zijn sommige soorten aan het

verdwijnen. Onze begeleider Xavier heeft vandaag een voorbeeld

gegeven van biodiversiteit: de waterkever is een insect dat

verzot is op kikkerdril. We moeten hem zijn gang laten gaan,

want kikkers leggen enorm veel eitjes. Op die manier zorgt de

waterkever er mee voor dat er niet té veel kikkers zijn.

Oké, maar dat lijkt me eerder iets voor het platteland.

Wat kunnen we in een stad als Brussel doen om de

biodiversiteit te beschermen of te vergroten?

M: Als je een tuin hebt, dan mag je hem niet te veel bewerken.

Een dode boomstronk kan je best laten liggen, want er zullen veel

vogels op afkomen, en ook mieren.

J: Ja, een minder verzorgde tuin is misschien niet zo mooi, maar

wel beter voor de biodiversiteit.

M: Ik zeg tegen mijn ouders altijd dat ze het gras moeten laten

groeien, zeker in de winter. Dat trekt veel meer insecten aan. We

hebben onlangs ook een composthoop gemaakt in onze tuin.

Wat is uiteindelijk de bedoeling van dit parlement?

J: We zijn nog maar net begonnen. Op het einde, ergens in mei,

leggen we alle ideeën samen en daaruit kiezen we dan een paar

voorstellen. Die geven we aan de minister. Als zij ze ziet zitten,

gaat ze die voorstellen de komende jaren ook echt uitvoeren.

En, al enig idee wat jullie willen voorstellen?

M: Ja, bijvoorbeeld dat alle mensen die in de stad een balkon

hebben, er planten zetten.

J: Voor mij mag er nog meer groen en minder afval zijn in

Brussel. Ik moet nog een beetje nadenken over hoe we dat

kunnen doen.

Oké, afspraak begin mei dan!

Wil je op de voet volgen wat het Jongerenparlement voor jouw

milieu kan betekenen? Surf dan naar www.jongerenparlement.be.

Jean, Milan & co bewijzen dat we soms echt iets kunnen

veranderen: heel waarschijnlijk gaan de burgemeester en

schepenen van Oudergem hun plan voor een ecologische tuin

op het Felix Govaertplein goedkeuren.

En dat is?

Milan (M): Onze school heeft bijvoorbeeld twee blinde

muren, en daartegen gaan we binnenkort klimop

planten. Dat is goed voor de biodiversiteit, want op

het eind van de winter groeien er kleine vruchten in de

klimop die door de vogels opgegeten worden. Die zijn

daar heel blij om, want zoveel voedsel vinden ze niet

meer aan het eind van de winter. En ze kunnen er ook

in schuilen, nestjes bouwen enzovoort.

J: We willen ook het Felix Govaertplein veranderen: dat

is het plein waar onze school op ligt. Het plan is om

er een ecologische tuin van maken, met struiken, een

vijvertje, een bloemenweide,... Nu vind je er alleen een

paar bomen en wat gras. We hebben ons voorstel al

opgestuurd naar de gemeente! (Hiernaast zie je een van

de schetsen voor die ecologische tuin, het ontwerp van

Milan.)

M: We maken ook zelf producten om de vloeren,

vensters en tafels van de school mee schoon te

maken. Op basis van bruine zeep en lijnolie.

Zo moeten we minder chemische producten

kopen, dat is beter voor het milieu. En het is nog

goedkoper ook!

Waw, wel indrukwekkend. Als jullie zelf

al zoveel doen voor het milieu, hebben

jullie op deze eerste bijeenkomst van

het Jongerenparlement dan nog wel iets

bijgeleerd?

J: Min of meer, maar het was voor ons vandaag

eerder een soort samenvatting van wat we al

wisten.

M: De minister vertelde vanmorgen dat we

© IL

AH

BDW 1266 PAGINA 27 - DONDERDAG 10 FEBRUARI 2011

drie keer onze aarde nodig zouden hebben als alle landen

evenveel blijven verbruiken als België nu doet. Daar schrok

ik toch van. We maken ons wel zorgen: we moeten echt veel

zuiniger leren omspringen met water en met energie.

J: En we moeten waken over de biodiversiteit in Brussel, want

dat durven we weleens te vergeten.

M: Sommige kinderen of volwassenen weten amper wat

biodiversiteit is en waarom het zo belangrijk is.

Kan jij het dan kort uitleggen voor de mensen die dat

amper weten?

M: In biodiversiteit hoor je twee woorden: bio (‘leven’) en

diversiteit , wat betekent dat er veel verschillende soorten van

leven zijn. Planten en dieren, en insecten en zo. Elke schakel

is even belangrijk. Door de klimaatverandering en ook door

te weinig groen in de stad zijn sommige soorten aan het

verdwijnen. Onze begeleider Xavier heeft vandaag een voorbeeld

gegeven van biodiversiteit: de waterkever is een insect dat

verzot is op kikkerdril. We moeten hem zijn gang laten gaan,

want kikkers leggen enorm veel eitjes. Op die manier zorgt de

waterkever er mee voor dat er niet té veel kikkers zijn.

Oké, maar dat lijkt me eerder iets voor het platteland.

Wat kunnen we in een stad als Brussel doen om de

biodiversiteit te beschermen of te vergroten?

M: Als je een tuin hebt, dan mag je hem niet te veel bewerken.

Een dode boomstronk kan je best laten liggen, want er zullen veel

vogels op afkomen, en ook mieren.

J: Ja, een minder verzorgde tuin is misschien niet zo mooi, maar

wel beter voor de biodiversiteit.

M: Ik zeg tegen mijn ouders altijd dat ze het gras moeten laten

groeien, zeker in de winter. Dat trekt veel meer insecten aan. We

hebben onlangs ook een composthoop gemaakt in onze tuin.

Wat is uiteindelijk de bedoeling van dit parlement?

J: We zijn nog maar net begonnen. Op het einde, ergens in mei,

leggen we alle ideeën samen en daaruit kiezen we dan een paar

voorstellen. Die geven we aan de minister. Als zij ze ziet zitten,

gaat ze die voorstellen de komende jaren ook echt uitvoeren.

En, al enig idee wat jullie willen voorstellen?

M: Ja, bijvoorbeeld dat alle mensen die in de stad een balkon

hebben, er planten zetten.

J: Voor mij mag er nog meer groen en minder afval zijn in

Brussel. Ik moet nog een beetje nadenken over hoe we dat

kunnen doen.

Oké, afspraak begin mei dan!

Wil je op de voet volgen wat het Jongerenparlement voor jouw

milieu kan betekenen? Surf dan naar www.jongerenparlement.be.

Jean, Milan & co bewijzen dat we soms echt iets kunnen

veranderen: heel waarschijnlijk gaan de burgemeester en

schepenen van Oudergem hun plan voor een ecologische tuin

op het Felix Govaertplein goedkeuren.

[ SORRY ] SNORRY

We blijven nog even stilstaan bij het milieu. Volgende week, woensdag 16 februari, is het weer Dikke-truiendag ! Zet thuis of op school de verwarming een graadje lager en trek een stevige pullover aan. Hoe minder we met z’n allen verbruiken, des te beter voor het milieu. Want energieverbruik zorgt voor veel CO2-uitstoot in de lucht, en dat is een van de belangrijkste oorzaken van de klimaatopwarming.Wist je dat als de aarde met 1 graad opwarmt, er tien procent van onze biodiversiteit zal verdwijnen? (Lees ook het hoofdartikel!) We kunnen het maar beter niet zo ver laten komen... Dus haal die warme, wollige trui maar boven...Surf ook eens naar toncontract.lne.be . Daar vind je nog heel wat andere tips om de CO2-uitstoot te verminderen.

PS: Wist je trouwens dat drie dunne truien beter helpen tegen de koude dan één dikke? De verschillende laagjes houden de warmte van je lichaam goed vast. Kortom: je kan er ook gerust een Dunne-truiendag van maken.

BLIK

VA

NGER

Milan maakte een ontwerp

voor de heraanleg van het

Felix Govaertplein in

Oudergem. In het midden zie

je een poel. De gearceerde

blokjes zijn zitbanken. Het

gele vlak is een zandbak. De

groene vlakken rechts zijn

brandnetels.Een echte ecologische tuin van

33 meter lang!

Ooit gehoord van de

Low Impact Kids?

Ooit gehoord

Nee, het is niet de naam van een nieuwe hippe meidengroep. Low Impact Kids (zeg maar LIK’s ) hebben een kleine ecologische voetafdruk. Of,

met andere woorden, ze denken aan het welzijn en de toekomst van onze aardbol door enkele van hun gewoonten te veranderen. Minder vlees eten, tweedehands kleding kopen, je computer uitzetten telkens als je buiten gaat spelen, bijvoorbeeld.LIK’s vind je in België, maar evengoed in Peru of Indonesië. In het boekje We hebben maar één planeet leer je zeven Low Impact Kids van over de hele wereld kennen. En het boek staat boordevol tips, weetjes en testjes om zelf zo’n LIK te worden. Waarop kan je letten als je een nieuwe gsm koopt (behalve op het fl ashy model, natuurlijk)? Wat betekent guerrilla gardening ? Hoe maak je zelf lippenbalsem? Enzovoort, enzovoort.Een handig doeboekje voor al wie gelooft dat ook kleine beetjes kunnen helpen! Want “de toekomst is te belangrijk om over te laten aan de volwassenen” staat op de achterfl ap van het boek.

We hebben maar één planeet van Steven Vromman & Ilona Plichart is uitgegeven bij Van Halewyck. Voor iedereen vanaf 9 jaar.

Trek die dikke trui aan! (of toch niet???)