N° 1283 VAN 9 TOT 16 JUNI 2011 ¦ WEEK 23: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Koopavond geen succes

A fterwork  Shopping  ging vorig  jaar  van  start  in  de Dansaertbuurt  en  rond  de 

vismarkt,  de  Grote  Markt  en  Sint-Jacobs.  Het  initiatief  ging  uit  van Atrium Brussel Centrum en de han-delaarsverenigingen.  In  december kwamen er nog enkele zaken uit het eerste  stukje  van  de  Nieuwstraat bij.  ‘380 winkels verwelkomen jullie donderdag tot 20u’  is  inmiddels  de slogan op de website.Deze  week  viert  het  project,  dat dit  en  vorig  jaar  100.000  euro  van het  Gewest  kreeg  plus  een  subsi-die  van  de  Stad  Brussel,  zijn  eer-ste  verjaardag.  Uit  de  evaluatie  die Atrium  voor  die  gelegenheid  heeft 

gemaakt, blijkt dat het initiatief een positieve  impact heeft gehad op de bezoekersaantallen in de betrokken wijken. De tellingen van de voetgan-gersstromen  tonen  aan  dat  er  eind juni  2010  tussen  zes  en  acht  uur ’s  avonds  meer  mensen  rondliepen in de binnenstad dan eind mei, voor de  start  van  Afterwork  Shopping. Maar  eind  november  en  in  decem-ber was er van dat extra volk al niet meer veel over, ondanks Winterpret en de eindejaarsfeesten.Vraag  is ook of de mensen de win-kels binnengingen en aankopen de-den. Dat viel tegen. Minder dan een op de vijf van de deelnemende han-delaren  kreeg  op  donderdag  meer 

klanten  over  de  vloer  en  wist  zijn omzetcijfer  te  verhogen.  Het  grote probleem, zo stelt Atrium, is dat het aantal geopende winkels elke week sterk  varieert,  zo  tussen  35  en  85 procent. Alleen rond de Grote Markt is  het  aantal  laatavondopeningen stabiel.  “Logisch,”  zegt  Eline  Rub-brecht  van  kantwinkel  Rubbrecht. “Wij  en  vele  andere  winkels  hier waren  voordien  al  zeven  dagen  op zeven en ’s avonds laat open.”In  de  andere  buurten  hebben  veel handelaars na een  tijdje afgehaakt. Daniel  Beauvois  bijvoorbeeld,  die in  de  Sint-Jacobswijk  een  kunstga-lerie openhoudt. “Ik heb het enkele maanden  volgehouden.  Er  kwam niemand. Ook niet bij mijn collega’s uit de buurt. Tot acht uur openblij-ven heeft geen zin. Als je een koop-avond  organiseert,  doe  het  dan  tot tien uur zodat de mensen eerst een hapje kunnen gaan eten.”Ook  bij  Sonja  Noël,  die  in  de  Dan-

BRUSSEL – Afterwork Shopping, het project waarbij een aantal winkels in de binnenstad op donderdagavond tot acht uur open zijn, slaat niet aan. Toch gaat Atrium, het agentschap dat de Brusselse handel moet aanzwengelen, ermee door.

Economie > ‘Dansaertstraat doet niet meer mee’

KAMPEREN VOOR DEMOCRATIE

‘Hoezo zouden wij niet op café mogen?’

SINT-GILLIS – Het tentenkamp op het Jansonplein staat er nu al ruim een week en lijkt voorlopig nog een tijdje te zullen blijven staan. Op het Heilig-Kruisplein in Elsene werd onlangs een tweede kamp opgezet. Aan de basis van de acties ligt Democracia Real Ya-Bruselas, een groep Spanjaarden die oproepen tot meer democratie en de democratische idealen willen verspreiden onder de Brusselaars. Inspiratie vonden ze in Spanje, waar in verschillende steden vergelijkbare acties zijn. Veel buurtbewoners steunen de actie, hoewel sommigen ook klagen over geluidsoverlast en alcohol- en drugsmisbruik.� YC © IVAN PUT

Modefotografe sarah Moon exposeert in de botaniqueen ook: Chic feat. nile rodgers, bob de Moor en Kumbia queers.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

09 0611

saertbuurt  de  winkels  Stijl,  Hale-luja en Kat & Muis heeft, is de laat-avondopening  op  donderdag  geen succes  geweest,  hoewel  ze  haar klanten  vooraf  nochtans  telkens een mail stuurde. “Na vijf keer wa-ren  wij  nog  de  enigen  in  de  straat die open waren. We zijn uiteindelijk ook gestopt. De Dansaertstraat doet dus niet meer mee. Atrium heeft het over  380  winkels:  ik  vraag  me  af waar ze hun cijfers halen.”Noël  vindt  het  op  zich  jammer  dat het  laatavondshoppen  in  Brus-sel  niet  aanslaat.  “Maar  als  er geen  klanten  zijn,  begrijp  ik  niet 

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

Ga snel naar

pagina

28 en 29

DB1

1/76

5909

E1

KNALPRIJZEN BIJ

Zie pagina 31 DB

24/7

6524

1E1

waarom  Atrium  ermee  doorgaat.”Volgens  Aurore  Di  Giusto,  direc-teur  van  Atrium  Brussel  Centrum, heeft het  initiatief  tijd  nodig om  te groeien.  “In  Leuven  was  het  ook niet  meteen  een  succes.  Bovendien moeten  de  handelaars  hun  ver-antwoordelijkheid  nemen.  Als  ze niet openblijven, kan het geen suc-ces worden.” Atrium zet Afterwork Shopping  dus  voort,  maar  met  een enigszins  gewijzigde  promotiestra-tegie.  Vanaf  nu  worden  elke  week een  straat  en  bepaalde  winkels  in de  verf  gezet.  Een  nieuw  logo,  een reclamecampagne  en  meer  wed-strijden moeten het initiatief nieuw leven inblazen.Sonja Noël nam intussen het initia-tief  om  samen  met  enkele  buren geregeld  op  zondagmiddag  open  te zijn.  Ze  houdt  het  voorlopig  klein-schalig en wil vooral Atrium er niet bij betrekken. “Atrium pakt het ver-keerd  aan  met  zijn  wedstrijden  en affiches. Zo banaliseer je de straat.”�� Bettina�Hubo

DRINKEN MET NOURA, ALICIA EN FATIMA

67

BDW 1283 PAGINA 2 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Warm in Brussel. Op het kanaal schuift een vrachtboot voorbij. Hij vervoert zand, en spelende kinderen in een opblaasbadje. Strand de luxe.

© IVAN PUT

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Schaarbeek-Vorming: logistiek zonder tgv

Uitgelicht > Vroegmarkt investeert ‘in afwachting van later’

M abru  aan  de  Werkhuizen-kaai  is  een  ochtendmarkt van kwekers en groothan-

delaars.  De  ‘vroegmarkt’  doet  in fruit,  groenten,  vis  en  bloemen.  Ze ligt  vlak  naast  het  Europees  Cen-trum voor Fruit en Groenten (ECFG), maar  is  niet  hetzelfde.  Toch  zitten ze in hetzelfde segment, al doet het ECFG aan import en export.Alhoewel  het  ECFG  onlangs  heel duidelijk  gesteld  heeft  dat  het  de toekomst ziet op het nog te ontwik-kelen  Schaarbeek-Vorming,  en  Ma-bru  het  ECFG  wil  volgen,  heeft  de vroegmarkt  een  studie  besteld  die moet onderzoeken of nieuwe inves-teringen op de huidige site rendabel 

zijn. Ze liet die studie uitvoeren door Rungis, de Parijse vroegmarkt.Volgens  Rungis  kunnen  er  op  de huidige  locatie  enkele  belangrijke wijzigingen  worden  doorgevoerd, zoals  een  interne  herschikking van  de  opslagloodsen,  een  duide-lijk  circulatieplan  voor  het  verkeer, de  mogelijkheid  van  een  extra  op-slagruimte  en  nieuwe  los-  en  laad-kades.  Ook  wordt  er  gebouwd  aan een  extra  loods.  Marcel  Verbelen, directeur van Mabru: “De inrichting van  onze  gebouwen  is  nogal  rom-melig.  De  voorstellen  van  Rungis lijken ons heel plausibel en vereisen een niet al  te grote  investering. We zullen  nu  becijferen  of  de  voorstel-

len  kunnen  worden  uitgevoerd.”Het  is  wel  enigszins  merkwaardig dat  Mabru  boudweg  verklaart  dat Schaarbeek-Vorming  nog  zo  veraf is  dat  investeringen  op  de  oude  lo-catie niet kunnen worden uitgesteld. “Wij  rekenen  met  een  termijn  van vijftien  jaar,”  zegt  Verbelen.  “Als  je over  Schaarbeek-Vorming  spreekt, dan heb je het over een termijn van twintig, ja, zelfs dertig jaar. Wij wil-len  zekerheid,  en  dus  willen  we  nu investeren  in  onze  huidige  locatie. Later zien we wel.” Mabru geeft zelf aan  dat  de  investeringen  niet  al  te omvattend  zijn,  en  dat  er  binnen vijftien  jaar  gerust  in  een  nieuwe locatie  in  Schaarbeek-Vorming  kan worden geïnvesteerd.

Richtschema en tgvThierry  Nuttin,  de  directeur  van het ECFG, houdt er een prangender timing op na.  In een  interview met deze krant in februari gaf hij te ken-nen  dat  hij  er  voorstander  van  was om  zo  snel  mogelijk  naar  Schaar-

beek-Vorming  te  verhuizen.  Naar aanleiding van de investeringen van Mabru  herhaalde  Nuttin  dat.  Op 

Schaarbeek-Vorming  zou  volgens ingewijden een groot logistiek over-slagcentrum komen.De  grondreserve  Schaarbeek-Vor-ming  is  een  gebied  van  meer  dan zestig  hectare  op  het  grondgebied van  de  Stad  Brussel.  Over  de  grote 

‘SCHUMANPLEIN MOET PIAZZA WORDEN’

BRUSSEL – De GAQ, het bewo­nerscomité van de Europese wijk, wil inspraak in de her­aanleg van het Schumanplein. Beliris, het samenwerkings­akkoord tussen de federale overheid en Brussel, heeft hiervoor een architectuurwed­strijd uitgeschreven.

Deze  week  buigt  het  wedstrijd-comité zich over de zes geselec-teerde ontwerpen, allemaal van internationaal  gerenommeerde architectenbureaus.“Wij  maken  dagelijks  gebruik van het plein,” zegt Marion Wol-fers van de GAQ, “maar we krij-gen  geen  inspraak  in  de  keuze van  het  ontwerp.  Dat  is  niet redelijk.”  Beliris  zal  de  keuze pas  op  30  juni  bekendmaken. Daarna  volgt  een  openbaar  on-derzoek. Daar krijgt de GAQ wél de  kans  om  te  reageren,  maar dan zijn de grote beslissingen al genomen, merkt Wolfers op.De GAQ staat op zich achter het uitgangspunt van herinrichting. “Het  Schumanplein  moet  een piazza  worden,”  zegt  Wolfers. Volgens  de  wedstrijdopdracht moeten de architecten het Schu-manplein uittekenen als een au-toluw  plein,  zonder  doorgaand verkeer, en als kwalitatief hoog-staande ontmoetingsplaats voor de  buurt  en  de  werknemers  en bezoekers  van  de  Europese  in-stellingen.  Vertegenwoordigers van de EU (Raad en Commissie) maken  overigens  wel  deel  uit van het wedstrijdcomité.� SVG

www.oneschuman.eu

OPMERKELIJK

BRUSSEL – De vroegmarkt Mabru wil de komende vijftien jaar investeren op haar huidige site. Nochtans lonkt de mogelijkheid om te verhuizen naar Schaarbeek-Vorming. “Dat is een langetermijnproject, en wij willen nú investeren in zekerheid.” Een tgv voor vrachtvervoer zou een lokker kunnen zijn, maar dat idee lijkt afgevoerd.

Binnen twintig jaar moeten Mabru en het Europees Centrum voor Fruit en Groenten plaats ruimen voor woningen

GRATIS MET MIVB NAAR VORST NATIONAAL

BRUSSEL – Wie naar een concert in Vorst Nationaal gaat, kan voor en na gratis reizen met het openbaar vervoer.

De  Event  Pass  wil  de  verkeers-overlast rond het concertgebouw counteren. U las het een tijd terug al in BDW, maar dinsdag werd de formule officieel voorgesteld. Het  gaat  om  een  samenwerking tussen  het  Brussels  Gewest,  de vervoersmaatschappij  MIVB  en Vorst Nationaal. Met de negencij-ferige code op het concertkaartje kan  een  Event  Pass  afgehaald worden  aan  een  GO-automaat. Om gratis met de metro te rijden is de Event Pass verplicht, maar in  tram  en  bus  wordt  het  con-certkaartje zelf wel aanvaard als vervoersbewijs.  Concertgangers kunnen voortaan ook gratis par-keren  aan  Stalle,  om  vandaaruit de tram naar Vorst te nemen. Om de  extra  reizigers  op  te  vangen zullen  op  de  lijnen  32/82  na  de avondspits  extra  trams  ingezet worden.� YC

BDW 1283 PAGINA 3 - DONDERDAG 9 JUNI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�1�JUNIVIRTUELE�WANDELING.�De overgrote meerderheid van de gebouwen uit de Brusselse binnenstad zijn vanaf nu driedimensio-naal te bezichtigen op Google Earth. De hoofdstad is de eerste stad in België waarvan zoveel gebouwen in 3D te bezichtigen zijn.

FIESTA�OP�DE�HEIZEL. De negentiende editie van de EuroFeria Andaluza gaat om 17 uur van start aan de voet van het Atomium. Het evenement duurt tot en met zondag. In die vijf dagen trekt het festival een recordaantal van driehonderdduizend bezoekers.

DONDERDAG�2�JUNIGAS-�EN�ANDERE�LEKKEN. Brussel heeft het grootste aantal lekken in nutsleidingen, Vlaanderen het kleinste. Dat antwoordt minister van Energie Paul Magnette (PS) op een schriftelijke vraag van senatrice Lieve Maes (N-VA).

VRIJDAG�3�JUNIGELIJKSPEL�TEGEN�TURKIJE. De Rode Duivels blijven in het Koning Boudewijnstadion steken op een ontgoochelend 1-1-gelijk-spel in de belangrijke interland tegen Turkije. Axel Witsel mist een kwartier voor tijd een penalty. Voor de Belgen wordt het heel moeilijk om alsnog de kwalificatie voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne af te dwingen.

EEN�MILJOEN�VOOR�BEROEPSSCHOLEN.�Scholen mogen bij de Brusselse overheid een subsidieaanvraag indienen om materiaal aan te kopen waarmee technieken voor duurzaam bouwen kunnen worden onderwezen. De regering maakt daarvoor een miljoen euro vrij. Het bedrag zal verdeeld worden over verschillende projecten, die elk 50.000 à 100.000 euro mogen kosten.

ZATERDAG�4�JUNIHEIBEL�IN�HEIZEL.�Vijftig jongeren vandaliseren het metrostation Heizel. Ze spuiten onder meer een brandblusser leeg en slaan een snoepautomaat aan diggelen. De federale metropolitie komt met der-tig man en een hondenbrigade ter plaatse, omsingelt de amokmakers en zet ze op een metrostel richting Weststation.

ZONDAG�5�JUNISYRIËRS�STEUNEN�HUN�PRESIDENT.�Een paar honderd Syriërs betuigen op de trappen van de Beurs hun steun aan president Bashar al-Assad. De manifestanten zijn niet te spreken over de ‘destabilisa-tie van het land door de islamisten’. In eigen land ligt Assad al drie maanden onder vuur, met aanhoudend straatprotest in het zog van de Arabische Lente.

FEESTEN�OP�BIOVOEDING. Het dertiende grote Milieufeest vindt plaats in het Jubelpark. Vijftienduizend mensen komen naar het feest, waar hun uitgelegd wordt hoe ze het milieu een handje kun-nen helpen. De bedoeling van de organisatoren is een groot feest te organiseren met een zo klein mogelijke CO2-uitstoot. De bezoekers worden aangespoord het openbaar vervoer te nemen, en op het feest is uitsluitend biovoeding te verkrijgen.

MAANDAG�6�JUNIVROEGMARKT�INVESTEERT. De Brusselse vroegmarkt Mabru 

wil de komende vijftien jaar investeren in haar huidige site. Er zouden onder meer enkele herschik-kingen in de verkoophallen doorgevoerd worden en er wordt een nieuwe loods gebouwd. De beslissing 

is enigszins opmerkelijk, omdat Mabru ook graag naar Schaarbeek-Vorming wil.

TENTENKAMP�AAN�FLAGEY. De actievoerders die al een week hun tenten hebben opgeslagen op het Jansonplein in Sint-Gillis, strij-ken zonder toestemming met enkele tenten neer op het Heilig-Kruis-plein in Elsene. Ze noemen zichzelf de Indignados, ‘de verontwaar-digden’. Het initiatief komt van een groep Spanjaarden die solidair is met de betogers die in de Spaanse steden meer democratie eisen.

DINSDAG�7�JUNISTAKING�IN�IRISZIEKENHUIZEN.�Ongeveer driehonderd assistent-artsen van de Brusselse openbare Irisziekenhuizen leggen drie dagen het werk neer. Ze eisen betere werktijden. Volgens de wet mogen assistent-artsen gemiddeld 48 uur per week werken, en maxi-maal 24 uur aan een stuk. De wet wordt nog altijd niet toegepast, omdat die volgens de directie moeilijk werkbaar is. De impact van de staking op de patiënten blijft beperkt. Een aantal afspraken worden verzet, voor sommige consultaties zijn er langere wachttijden.

� Samengesteld�door�Sam�Vanermen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Mabru werd een beetje te rommelig, en dus zijn investeringen op hun plaats, vindt de directeur.

lijnen  is er al een beslissing: er ko-men  woningen  en  handel  in  het zuiden van de site, en er zou ruimte worden  vrijgehouden  voor  econo-mische  activiteit  –  het  logistieke centrum zeg maar – in het noorden. Dit gebeurt in samenspraak met de Haven  van  Brussel.  Het  voetbal-stadion  lijkt  voorlopig  afgeschre-ven.  Vooropgesteld  dat  er  allemaal plaats  voor  is,  want  zestig  hectare is niet gigantisch veel. De perimeter  van  het  richtschema  overschrijdt het  oorspronkelijke  vormingssta-

tion  voor  treinen  van  Schaarbeek. Eigenlijk bevinden de twee handels-centra  zich  al  binnen  de  perimeter van  Schaarbeek-Vorming,  volgens het richtschema.Het  richtschema  is  een  plan  dat grond indeelt volgens functie. In dat richtschema staat ook dat een hoge-snelheidstrein  voor  vrachtvervoer langs  het  logistieke  centrum  laten rijden  niet  rendabel  is,  omdat  het te ver van de  luchthaven  is. En  laat een tgv nu net een drijfveer zijn voor het  ECFG  om  zich  op  Schaarbeek-

Vorming te vestigen, en voor Mabru in mindere mate.Het  richtschema  is  tussen  haakjes klaar, maar er is nog geen politieke consensus  over.  Het  kabinet  van Brussels  minister-president  Char-les  Picqué  (PS)  wil  die  consensus voor  het  einde  van  2011  bereiken. In  elk  geval  moeten  Mabru  en  het ECFG binnen de  twintig  jaar plaats ruimen. Op hun huidige locaties zijn binnen  het  richtschema  woningen gepland.�� Christophe�Degreef

Brussel ligt in het Vlaams Gewest. Het volstaat de kaart van België te bekijken.”

Luc De Bruyckere van Voka legt in La Libre Belgique uit waarom Brussel niet zomaar in handen van de Franstaligen kan komen.

Ik zet voorlopig geen voet meer in dat feodaal bedrijf. Tot de smet is weggenomen. In naam van de verdediging van de vrije wetenschap.”

Eric Corijn, socioloog aan de VUB, wil niet langer samenwerken met de K.U.Leuven, na het ontslag van een onderzoekster die actie had gevoerd tegen het ggo-aardappelveld in Wetteren.

14.079, zoveel werkzoekende jongeren onder de 25 jaar waren er eind mei in het hele Brusselse gewest. Dat blijkt uit statistieken van minister van Werk Benoît Cerexhe (CDH).  De  werkloosheid  blijft  dus  ook  bij  jongeren  erg hoog liggen. Toch is er het laatste jaar een positieve evo-lutie.  Tegenover  april  vorig  jaar  is  de  werkloosheid  bij min-25-jarigen  met  2,8  procent  gedaald.  In  mei  vorig 

14.079HETGETAL

© B

AR

T DE

WA

EL

E

“

“jaar lag het werkloosheidscijfer volgens de berekeningen van de RVA zelfs nog 6,2 procent hoger.Er is nog meer goed nieuws. Ook het aantal jongeren in wachttijd – dat zijn schoolverlaters die bij de VDAB als werkzoekenden  staan  ingeschreven  en  nog  geen  werk-loosheidsuitkering  ontvangen  –  is  gedaald.  Op  dit  mo-ment zijn er nog 5.418 jongeren in wachttijd. Dat bete-kent een daling van negen procent op jaarbasis.De algemene werkloosheid in Brussel blijft met 20,1 pro-cent wel erg hoog. Er zijn nog altijd meer dan 104.894 werkzoekenden in de hoofdstad.� SV

BDW 1283 PAGINA 4 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Politiek > Vlaams minister Pascal Smet, tussen stad en school

‘In Vlaanderen zijn we Vlaams, in Brussel zijn we Brussels’

BRUSSEL – “Mocht ik jong zijn, ik begon met een eigen politieke beweging.” Vlaams minister van Onderwijs, Jeugd en Brussel Pascal Smet (SP.A) vindt dat links in de wereld nog een verhaal heeft, al heet het kind tegenwoordig progressief. En voor het Brusselse onderwijs heeft hij veel geld uitgetrokken: 21 miljoen extra. Toch is er een wereld van verschil tussen ‘superschepen’ zijn en minister in Vlaanderen.

P ascal  Smet  zit  op  de  auto­vrije  Nieuwe  Graanmarkt  en zegt:  “Een  goed  idee  hou  je 

niet tegen.” Dat was Brussel. Tegen­woordig, als Vlaams minister, is het meer tegen de stroom in zwemmen. “Du choc des idées jaillit la lumière.”

De discussie over bicultureel onderwijs hebben we gehad, binnenkort volgt uw Talennota. Kunt u die toelichten?Pascal Smet: “Als je minister bent, moet  je  af  en  toe  moeilijke  beslis­singen  nemen.  Beslissingen  die misschien op het eerste gezicht niet stroken  met  dat  waar  je  zelf  voor staat.  Het  bicultureel  onderwijs  is indertijd  begonnen  met  115  scho­len, waarvan er nu zes overgebleven zijn, allemaal in Brussel. In principe ben ik voor meertalig onderwijs, laat dat duidelijk zijn. Maar vroeg of laat komt het moment dat je bicultureel onderwijs moet evalueren.”“Over de Talennota kan ik nog niets concreets  zeggen,  want  daarover  is nog niets beslist. Wat wel zeker  is: de kennis van het Nederlands zal er primordiaal in zijn. Daarnaast is een stevige kennis van het Frans en En­gels nodig. En dan kunnen er even­tueel nog andere talen bijkomen.”

We hebben de indruk dat u als minister van Onderwijs niets dan kritiek oogst. Dat was wel anders toen u in Brussel minister van Openbare Werken was.Smet:  “Als  je  minister  in  Brussel bent,  dan  ben  je  in  feite  niet  meer dan een schepen  in een grote stad, een  superschepen  zo  je  wilt.  Als  minister  van  Openbare  Werken  zie  je  vlug  resultaat.  Ik  heb  inder­tijd  het  stadsbestuur  bijvoorbeeld  kunnen overtuigen van de noodzaak van  de  heraanleg  van  de  Nieuwe Graanmarkt.  En  kijk  nu  maar  eens naar het resultaat.”

“Minister zijn  in Vlaanderen  is an­ders. Je moet meer tegen de stroom in zwemmen. Toch heb ik de indruk dat men in de meeste scholen waar ik kom, tevreden is over mijn beleid. Vaak  is  kritiek  echter  onbegrijpe­lijk, of geeft ze slechts de stem van een  minderheid  weer.  De  meerder­heid, die vindt het beleid niet slecht. Even vaak  is kritiek ook onredelijk: neem nu die verhalen van overvolle klassen. Er heeft nooit een klas met vijftig  kleuters  bestaan,  zoals  in 

de  media  is  verschenen.  Ik kan dat aantonen met cijfers. Tegenwoordig gaat het om verhaaltjes in de media, en  niet  echt  meer  over  de  naakte feiten. Kennelijk heeft men een da­gelijkse  winnaar  en  een  dagelijkse verliezer  nodig.  Maar  zo  werkt  een democratie niet.”

Onlangs kwam een deel van de Brusselse jeugd niet al te positief in het nieuws met wat er in Hofstade is gebeurd. Vindt u als minister bevoegd voor Jeugd nog altijd dat een openluchtzwembad het probleem grotendeels zal wegnemen?Smet: “Dat is te kort door de bocht. Brussel heeft meer dan ooit behoef­te  aan  een  openluchtzwembad,  ja. 

Dat is goed voor het imago van een stad, goed voor de inwoners én goed voor  bezoekers.  Het  is  toch  godge­klaagd  dat  kinderen  in  uitgerekend die  wijken  waar  weinig  ruimte  is, geen  goede  ontspanningsmogelijk­heid  hebben  als  het  warm  is.  Van een  openluchtzwembad  kun  je  een stadsrenovatieproject  maken,  zo­dat  buurtbewoners  erbij  betrokken worden en het gevoel hebben dat het zwembad van hen is.”

Onlangs nog toonde een studie aan dat een groot deel van de Brusselse jeugd antisemitisch is. Daarop volgde geen politiek debat. Verontrustend. Smet:  “Er  zijn  veel  dingen  die  me in  Brussel  verontrusten.  Er  zit  hier niemand in de cockpit. De Vlaamse Gemeenschap  bijvoorbeeld  heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de  mogelijkheid  gegeven  onderwijs te coördineren,  terwijl het Brussels Gewest  daar  niet  bevoegd  voor  is. Maar  Brussel  grijpt  de  kans  niet. Ook  in  andere  dossiers  is  dat  zo: kinderopvang,  spijbelen,  samenle­ven in de stad, noem maar op. Ook daar  zou  het  Brussels  Gewest  een belangrijke  rol  kunnen  spelen.  Ze doen  het  niet.  Krachtdadig  bestuur heeft  de  stad  nodig.  Maar  dat  ge­beurt niet, omdat er  te veel  spelers zijn. Daar blijf ik bij. Nu ja, ik zeg het al jaren, en ondertussen zijn er meer mensen die dat vinden.”“Nu  gaat  het  debat  in  Brussel  over hoe  weinig  geld  er  is.  Terwijl  die schaarste  net  de  creativiteit  kan aanscherpen.”

Het Brussels Gewest trekt wél geld voor uit voor onderwijs. Negen miljoen euro kondigde minister-president Charles Picqué (PS) onlangs aan.Smet:  “Het  is  vreemd  dat  een  Ge­west dat zegt geld te kort te hebben, plots wel geld voor die dingen heeft, zeker  wanneer  anderen  bevoegd 

zijn.  Maar  oké,  als  ze  dat  absoluut willen,  dan  respecteren  we  dat. Wat voor mij telt, is: zowel Jean­Luc Vanraes  (Brussels minister van Fi-nanciën, Open VLD, red.) als Charles Picqué  heeft  gezegd  dat  alles  juri­disch in orde is, en ik neem aan dat zij niet  liegen tegen minister­presi­dent Kris Peeters (CD&V).” SP.A is veel meer dan andere partijen een partij die pleit voor een sterk Brussels Gewest. Dit in tegenstelling tot CD&V en N-VA, uw coalitiepartners in

“Vreemd dat een Gewest met een geldtekort plots wel geld heeft voor onderwijs terwijl het daar niet bevoegd voor is”

de Vlaamse regering. Legt u dat eens uit.Smet: “De SP.A moet Vlaams zijn in Vlaanderen en Brussels in Brussel. In Brussel zijn we er om het stadsgewest te benadrukken. Dat is niet in tegen­spraak met de rol van het Nederlands in  deze  stad,  die  om  historische  en andere  redenen  inderdaad  gekoes­terd moet worden. De gegarandeerde vertegenwoordiging willen we in elk geval  behouden.  Alleen  vinden  we dat het ook over ideeën voor de stad moet  gaan.  Daarover  nadenken  doe je met alle talen samen, en dus willen we de institutionele muurtjes die de verspreiding  van  goede  stadsideeën tegenhouden, slopen.”“Brussel  is  de facto  een  autonoom gewest.  Dat  is  normaal,  het  is  een hoofdstad.  Maar  Brussel  moet  ook aanvaarden dat er andere overheden aanwezig  zijn  in  de  stad.  Of  is  het niet goed dat de Vlaamse en Franse Gemeenschap  investeren  in  een stad? Dat staat de ontwikkeling van een  Brussels  beleid  toch  niet  in  de weg?” “Maar laat er geen misverstand over bestaan:  de  recent  opgerichte  Fédé­ration  Wallonie­Bruxelles  is  dom, want  het  ontneemt  Brussel  de  mo­gelijkheid  om  internationaal  te  zijn. Brussel  moet  met  iedereen  banden aanhalen,  niet  alleen  met  Wallonië. Neem  de  Vlamingen  weg  die  hier werken of wonen, en de stad valt na­genoeg stil.”

Iets anders nu: rechts staat sterk in Europa, uw regeringspartner N-VA is daarvan een voorbeeld. Weegt dat op het beleid in Vlaanderen en Brussel?Smet: “Ik ben het beu dat rechts zegt wat links denkt. We zijn daar te veel in meegegaan.  Ik denk dat de bood­schap van solidariteit en kansen zo­als links die bracht, nog altijd actueel is. Trouwens, links doet het in de we­reld niet zo slecht: kijk naar Brazilië, kijk naar Australië.  In de  toekomst­landen wint  links,  in het Avondland wint  rechts.  Misschien  wil  dat  iets zeggen.”“Ook  geloof  ik  nog  altijd  dat  de  sa­menleving gemaakt kan worden: dat bewijzen  we  toch.  We  slaan  elkaars 

Pascal Smet (Haasdonk, 1967) is sinds de zomer van 2009 minister in de Vlaamse regering-Peeters II. Hij is er bevoegd voor Onderwijs, Gelijke Kansen, Jeugd en Brussel.Van 2004 tot 2009 was hij minister van Openbare Werken en Mobiliteit in de Brusselse regering. Sinds 2006 en tot op heden is Smet ook verhinderd schepen (van Openbare Werken) in de Stad Brussel. Zijn bevoegdheid wordt er nu uitgevoerd door Ahmed El Ktibi (PS).Smet was in Brussel zowel geliefd als gehaat om zijn voluntarisme. In deze regeerperiode is Brigitte Grouwels (CD&V) minister van Openbare Werken in Brussel. CD

PASCAL SMET

© IVA

N P

UT

BDW 1283 PAGINA 5 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Pascal Smet, blij met de autovrije Nieuwe Graanmarkt. “Een goed idee hou je niet tegen.” © IVAN PUT

hoofd niet meer  in, de mensen zijn beter  opgeleid  en  de  werknemer heeft het beter. Er zijn natuurlijk wel nieuwe  problemen  bij  gekomen.  Er is nog armoede, en daar moeten we aan werken. Dat heet progressief be­leid. Links­rechts is een oude tegen­stelling, en ik spreek dan ook liever over  conservatief­progressief.  De partijindeling  zoals  ze  nu  is,  weer­spiegelt de maatschappij niet meer. 

Ik  ga  iets  heel  gedurfds  zeggen: mocht  ik  jong zijn en  in de politiek willen  gaan,  dan  zou  ik  een  bewe­ging oprichten.”“We beleven boeiende tijden. De po­litiek­economische macht verdwijnt uit  Europa,  dat  is  een  gegeven.  We kunnen  daar  stom  op  reageren  en we kunnen daar  verstandig op  rea­geren.  We  hebben  onze  creativiteit nog mee. Maar af en toe moet je wel de samenleving herijken. En ik denk dat  progressief  daar  de  beste  ant­woorden op biedt. Waar is ons voor­uitgangsdenken?  Uiteindelijk  wint dat soort samenlevingen. Misschien doet links het momenteel slechter in Europa  omdat  de  klassieke  agenda er gerealiseerd is.”

Links-rechts is voorbij, zegt u. Is de Vlaamse regering dan conservatief of progressief?Smet:  “Uiteraard  progressief,  an­ders  zouden  we  er  geen  deel  van uitmaken.  Nu  ja,  ze  kan  altijd  pro­gressiever.”

Met een centrumpartij met een rechtse vleugel, een rechtse partij en één ‘progressieve’ partij?Smet:  “Men  kleeft  graag  etiket­ten  om  te  versimpelen.  De  CD&V en  de  N­VA  hebben  progressieve krachten,  en  links  is  niet  per  de­finitie  progressief.  Zolang  het  re­geerakkoord  progressief  is,  is  het goed. Maar mag  ik nog  iets zeggen over  mijn  Brussels  engagement?”

Wij hebben daar ook een vraag over: hoe bind je de Brusselse kiezer aan je als je in Vlaanderen werkt als minister?Smet:  “Ik  woon  hier  nog.  Vergeet niet  dat  ik  ook  verhinderd  schepen in Brussel­Stad ben. En ik heb goede contacten  met  de  Brusselse  PS,  en dat  loont.  Daarnaast:  Vlaanderen doet  veel  voor  het  Brusselse  on­derwijs,  hoor.  Er  is  voorrang  voor Nederlandstaligen,  er  komt  een nieuwe school  in Schaarbeek en de verklaring op eer is vervangen door een  verplichting  tot  bewijs  dat  je  Nederlands  praat.  We  hebben  zelfs in twee jaar tijd 21 miljoen euro ex­tra geïnvesteerd hier. Zelfs Antwer­pen heeft dat niet gekregen.”

Christophe Degreef en Danny Vileyn

“Neem de Vlamingen weg die hier wonen en werken, en de stad valt stil”

BDW 1283 PAGINA 6 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

V an de acht vrouwen die zich deze  zondagnamiddag  aan het  metrostation  Graaf  van 

Vlaanderen  verzameld  hebben,  de-finieert maar de helft zich als femi-nist. De meesten hebben elkaar nog nooit ontmoet. Het precieze tijdstip en  de  plaats  van  afspraak  zijn  een dag  voordien  per  sms  meegedeeld. Enig  punt  van  overeenkomst:  ze voelen  zich  aangesproken  door  het initiatief van Awsa, een organisatie die wereldwijd opkomt voor de rech-ten van Arabische vrouwen.Het doelwit deze zondag is een wel-bekend  café  in  de  buurt,  tegenover het  gemeentehuis  van  Molenbeek. Het  geniet  grote  populariteit  bij  de mannelijke  bevolking  omwille  van 

zijn  terras.  Hoewel  er  die  dag  een braderie  tegenover  het  café  is,  valt er geen vrouw te bekennen. De ont-vangst door de eigenaar van het café is nochtans bijzonder hartelijk. Ta-fels  en  stoelen  worden  meteen  aan de kant geschoven om plaats te ma-ken voor ‘de dames’.Organisatrice Noura is tevreden met de opkomst – acht vrouwen, van wie de helft moslima’s, en voor het eerst ook  duidelijk  zichtbare  moslima’s. Saida  en  Fatima  willen  door  hun aanwezigheid  duidelijk  maken  dat het voor vrouwen geen probleem  is om op café  te gaan. Ze hebben van het  initiatief  gehoord  via  een  ken-nis. Volgens de 28-jarige Saida dur-ven vele meisjes niet in eigen buurt 

op  café  te  gaan,  uit  angst  herkend te worden. “Velen wijken dan maar uit  naar  een  andere  buurt.  Nu  nog denken veel meisjes en vrouwen dat het not done is om een café binnen te stappen, dat ze scheef bekeken zul-len worden als ze dat doen. Maar dat zit vooral in hun hoofd. Fatima en ik gaan regelmatig op café en dat heeft nog nooit een probleem opgeleverd. Integendeel:  ook  al  heb  je  hier  en daar een geamuseerde blik, we wor-den altijd heel hoffelijk ontvangen.” Door hun voorbeeld hopen de jonge vrouwen stereotiepen te doorbreken en andere vrouwen aan te moedigen om net als zij op café te gaan. “Het moet  een  gewoonte  worden,”  vindt ook Fatima. “Uiteindelijk moeten de 

BRUSSEL – Waarom zien we helemaal geen vrouwen in de theesalons? De Libanese Noura vroeg het zich af toen ze zich een tiental jaar geleden in Brussel vestigde. Sinds 2008 moedigt ze met haar vzw Awsa – voluit de Arab women’s solidarity association – vrouwen aan om de cafés niet langer uit de weg te gaan, maar zich deze plekken eigen te maken. Daarom trekt ze een keer per maand met een aantal vrouwen naar telkens een ander Brussels café.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Maatschappij > Vrouwen eigenen zich theesalons en andere ‘mannenplekken’ toe

Op café in naam van de vooruit gang

Marokkaanse  vrouwen  zelf  de  stap zetten.  Het  is  gemakkelijk  om  met deze groep een café binnen te stap-pen.  Maar  als  ik  op  zondag  na  de Zuidmarkt in de buurt iets wil gaan drinken of met een vriendin op café wil,  dan  voel  ik  me  veel  minder  op mijn gemak.”Saida  en  Fatima  gaan  vaak  na  hun werk in de Noordwijk – ze werken al-lebei voor de Vlaamse overheid – op café  in de Brabantstraat. Daar voe-len ze zich niet bekeken, ook omdat er  allerlei  soorten  cafés  zijn,  met een  heel  divers  publiek,  met  veel pendelaars.  “Maar  hier  in  Molen-beek en rond het Zuidstation heb je vrijwel  geen  keuze,”  merkt  de  der-tigjarige  Fadoua  op.  “In  de  meeste cafés  zitten  bijna  uitsluitend  man-nen.”  Volgens  haar  is  het  moeilijk om Marokkaanse vrouwen ervan te overtuigen  om  een  café  binnen  te gaan, zeker als het vol met mannen zit. “Het feit dat wij hier vooral met niet-Marokkaanse  vrouwen  zitten, zegt al genoeg.”

Volgens  Fatima  is  het  echter  een kwestie van tijd voor het publiek van deze cafés ook gemengd zal worden. “Je  ziet  het  al  aan  de  restaurants, bijvoorbeeld  in  de  Gentsesteenweg of  de  Brabantstraat:  vroeger  zag je  daar  alleen  mannen.  Het  is  een natuurlijke  evolutie.  Meer  en  meer meisjes  studeren  verder,  gaan  bui-tenshuis werken en zijn economisch onafhankelijk.  Maar  iemand  moet de eerste stap zetten.”

BlikkenOndertussen  is  Noura,  de  voorzit-ster  van  Awsa,  in  een  geanimeerd gesprek verwikkeld geraakt met een vijftal mannen over sociale controle en  dubbele  moraal.  Het  zorgt  voor vermakelijke  situaties.  De  sfeer  is gemoedelijk.  “Vrouwen  zijn  hier van  harte  welkom,”  drukt  de  vijf-tigjarige Mohamed ons op het hart. Op de vraag of zijn vrouw soms met hem meekomt, schudt hij het hoofd. “We hebben liever dat onze vrouwen niet op café gaan,” zegt de 26-jarige 

Vlnr.: Noura, Alicia en Fatima. “Zullen we onze mannen dan voortaan ook maar thuis houden, om hen aan de blikken van andere vrouwen te onttrekken?”

Op café in naam van de vooruit gang

BDW 1283 PAGINA 7 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Amin. Bij nader inzien blijkt hij nog niet getrouwd te zijn. Op de vraag of hij wil dat zijn toekomstige partner uit  werken  gaat,  reageert  hij  en-thousiast. “Ja,  ik wil een vrouw die geld verdient en een eigen inkomen heeft.” Zelfbewust mag ze ook zijn, maar hij ziet haar liever niet op café gaan:  ‘de  blikken  van  andere  man-nen’,  weet  u.  Wanneer  Noura  ant-woordt  dat  zij  haar  man  dan  ook 

voortaan thuis zal houden, om hem aan de blikken van andere vrouwen te onttrekken, is de hilariteit groot.Dat de sociale controle voor Marok-kaanse  vrouwen  veel  minder  groot is  dan  tien  of  twintig  jaar  geleden, gelooft ook Saida. “De evolutie gaat hier  weliswaar  langzamer  dan  in de  herkomstlanden,  omdat  de  ge-meenschappen  hier  meer  op  zich-zelf teruggeplooid zijn en soms nog tradities  van  veertig  jaar  geleden koesteren. Maar ook hier kun  je de vooruitgang  niet  tegenhouden.  In de grote steden van Tunesië en Ma-rokko is het ondertussen al gewoon om  vrouwen  op  een  terras  te  zien zitten, terwijl dat voor hun moeders ondenkbaar was. Hetzelfde zie je in Brussel. Vijftien  jaar geleden zag  je in  de  Brabantstraat  vaak  vrouwen in de auto blijven zitten terwijl hun mannen boodschappen deden: zul-ke taferelen zijn  intussen ook zeld-zaam geworden.”� Heidi�Verdonck

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Michel Daerden (PS), de man verantwoordelijk voor pensioenen in de federale regering, is een vrouwengek. Dat zegt Sophie Brouhon, Brussels SP.A-parlementslid. Waar is die open deur, dat ertegen getrapt kan worden? Maar Brouhon kan het echt weten, want zij heeft op het kabinet van Daerden gewerkt toen die nog minister van Sport was. Niet dat Brouhon er naar eigen zeggen het slachtoffer van is geweest, van die vrouwen-drang, ze vond de sfeer op het kabinet indertijd alleen ‘zeer vrouwonvriendelijk’. 

Meteen wordt duidelijk waarom de Brusselse Ecolo-voorzitster Sarah Turine haar snor moet laten staan. Er zal ergens in groene kringen een chaud lapin rondlopen waarvan niemand het bestaan vermoedde. Zou het om Jean-Claude Defossé gaan, de man die Turine zelf aanbevolen heeft die snor te laten staan?

Het Ecolo-hoofdkantoor te Brussel bevindt zich op de verdieping boven onze redactie. Meteen wordt duidelijk waarom wij af en toe een stevige sigarettenlucht menen waar te nemen.

Gelukkig houdt de Vlaamse Volksbeweging (VVB) het hoofd koel. Zij gebruiken de daling der zomertemperaturen van deze week om een Nederlandstalige minister-president voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te eisen, dit om-dat de federale premier naar alle waarschijnlijk-heid een Franstalige wordt. Even op zoek gaan naar kandidaten en hun bijbehorende plaat, het liefst zonder krassen. Vic Van Aelst! Dat zou pas een plaat zijn, op z’n minst een van Iron Maiden. Of misschien het wat zachtere ‘Zeil je voor het eerst’. Maar die man is misschien wat te veel gecompromitteerd, dat begrijpen we. Op zoek dus naar een consensusfiguur. Die vinden we in de vorm van Steven Vanackere. Alle Menschen werden Brüder.

BRUSSEL – Ongetwijfeld kent u die T-shirts wel die mensen kopen als ze in Londen zijn geweest. Die stad is nogal trots op haar metronetwerk en de functionaliteit ervan, en laat niet na in het groot ‘Mind the gap’ op T-shirts te drukken, als-ook de grote, rode cirkel met een blauwe streep erdoor met ‘Underground’. Stelt u zich eens voor dat de MIVB met zo’n initiatief op de proppen zou komen, wat zou er dan op de T-shirts staan? ‘Terminus!’, juist.

HEILIG-KRUISPLEIN – Vorige week hadden we het in deze rubriek over de kermis op het Flageyplein. Die is nu weg, waardoor het hele gegeven nog Brusselser is geworden: tweetalig-heid en feest vorige week, troep en olievlekken deze week. Het is dan ook niet verwonderlijk dat enkele Spaanse en andere wereldverbeteraars hun tenten hebben opgeslagen op het Heilig-Kruisplein naast het Flageyplein. Want zeg nu zelf: verbeter de wereld, begin op een schoon plein. 

BUCOLICA – Opschudding was er deze week in het al te propere W-S-P, en meer bepaald op en rond de Mellaertsvijvers. Daar protesteren buurtbewoners tegen nieuwe pedalo’s in de vorm van een zwaan. Buurtbewoners vinden die grote zwanentrappers niet passen bij het ‘buco-lische karakter’ van de Mellaertsvijvers, en ze zijn met een petitie begonnen. Prompt heeft de eigenares van de waterfietsen een tegenpetitie opgezet. Bucolisch... even zoeken bij Van Dale: “Betrekking hebbend op het land- en herders-leven.” Ja, inderdaad, zwanen hebben niets te maken met het herdersleven, noch met het land.

‘Eindelijk’: bachelor voor werk met jonge kinderen

BRUSSEL – De Erasmushogeschool heeft vanaf oktober een nieuwe bacheloroplei-ding: Pedagogie van het Jonge Kind. “Een mijlpaal,” zeggen academici en Kind & Gezin.

Vandaag  bestaat  in  Vlaanderen  alleen  een opleiding  op  secundair  onderwijsniveau voor wie met heel jonge kinderen, van drie maanden tot drie  jaar, wil werken. “Noch-tans tonen onderzoekers zich al van in 1973 bezorgd over het lage opleidingsniveau van de begeleiders in de Vlaamse kinderopvang en pleiten ze al lang voor een hogere oplei-ding,”  zegt  Jan  Peeters,  directeur  van  het Expertisecentrum voor Opvoeding en Kin-deropvang.  De  cijfers  zijn  inderdaad  veel-zeggend:  in  de  zelfstandige  sector  en  die van de onthaalouders heeft veertig procent geen diploma.Na  38  jaar  heeft  de  oproep  van  de  onder-zoekers  gehoor  gekregen.  Niet  alleen  de Erasmushogeschool,  ook  de  Artevelde-hogeschool  in  Gent  en  de  Karel  de  Grote-Hogeschool  in  Antwerpen  beginnen  vol-gend  schooljaar  met  een  professionele bachelor  Pedagogie  van  het  Jonge  Kind. Die driejarige studie leidt op tot het nieuwe beroep van pedagogisch coach. De coaches zullen  ingezet  worden  in  de  kinderopvang 

en  de  opvoedingsondersteuning.  Werk vinden zal geen probleem zijn: het nieuwe crèchedecreet stelt meer kwalificatie-eisen aan het personeel  in de kinderopvang. Het wordt de taak van deze mensen om de ont-wikkeling  van  de  kinderen  te  stimuleren, laaggeschoolde begeleiders te coachen, het pedagogisch  beleid  van  een  crèche  uit  te tekenen en ook om goed samen  te werken met de ouders. “Competentieversterking is absoluut nodig in de sector,” zegt Els Pauels van  Kind  &  Gezin.  “Verschillende  studies tonen  aan  dat  de  ervaringen  die  een  kind opdoet in de periode van drie maanden tot drie jaar, bepalend zijn voor zijn verdere le-ven.”Ook  minister  Brigitte  Grouwels  (CD&V), VGC-collegelid bevoegd voor Welzijn, kijkt uit naar de nieuwe opleiding. “Voor de Ne-derlandstalige  kinderopvang  in  Brussel wordt  het  steeds  moeilijker  om  geschikt personeel  te  vinden.  Ondersteuning  door een coach kan helpen.”In  Brussel  zal  het  accent  van  de  opleiding op cultuur  liggen. “Cultuur  is het commu-nicatiemiddel  bij  uitstek  in  een  meertalige omgeving,  het  is  een  weg  tot  gelijkekan-senbeleid,”  zegt  Walentina  Cools,  depar-tementshoofd  bij  de  Erasmushogeschool. “Daarom zullen we veel rond beeld en mu-ziek werken. We willen inspelen op het rui-me culturele aanbod in Brussel. Zo hebben we contacten met Art Basics for Children.”De  studenten  zullen  van  in  het  begin  op stage  gaan  en  ze  zullen  ook  kinderen  uit-nodigen  naar  hun  leerplek,  op  de  campus in Jette. De initiatiefnemers hopen dat ook jongens zich zullen inschrijven voor de op-leiding. Jonge kinderen hebben als rolmodel niet alleen vrouwen nodig, maar ook man-nen, vinden ze.� Bettina�Hubo

Onderwijs�> Opleiding tot pedagogisch coach

Nederlandstalige beurs voor werkBRUSSEL – Op donderdag 9 juni vindt in de Ancienne Belgique voor het derde jaar op rij de beurs Plan naar werk plaats.

Werkzoekenden  krijgen  een  overzicht  van de Nederlandstalige beroepsopleidingen  in Brussel  en  kunnen  ook  kennismaken  met enkele  werkervaringsprojecten.  “De  beurs is  bedoeld  voor  mensen  die  op  hun  zoek-tocht naar werk het Nederlandstalige traject willen  volgen,”  zegt  Steef  Corijn  van  Tracé Brussel, de organisatie die de beurs samen met  Actiris  en  de  VDAB  organiseert.  “Ze moeten  dus  een  beetje  Nederlands  spre-ken  of  bereid  zijn  om  Nederlands  te  leren. Actiris  heeft  alle  werkzoekenden  aange-schreven die gezegd hebben dat ze een ba-siskennis Nederlands of  interesse voor het Nederlands hebben.”Op de beurs zullen een kleine veertig stands staan, onder meer het Huis van het Neder-lands,  BruTaal,  de  centra  voor  volwasse-

nenonderwijs  (CVO’s), Brusselleer en BON. Corijn:  “Sommige  van  deze  organisaties komen langs met hun groepen: mensen die nu  Nederlands  leren  en  willen  weten  wat achteraf de mogelijkheden zijn om een baan te vinden.”Werkgevers  zijn  er  niet  op  deze  beurs. Werkgeversbeurzen  zijn  er  al  genoeg,  zegt Corijn.  Wel  aanwezig  zijn  werkervarings-projecten  zoals  Groep  Intro,  Cyclo,  Aksent en JES, waar mensen hun opleiding al doen-de  krijgen,  in  een  echte  werkomgeving,  de horeca of de bouw bijvoorbeeld. Bij de stand van de Werkwinkel kunnen werkzoekenden ook terecht met vragen over mobiliteit. Hoe ze vanuit Brussel bijvoorbeeld het snelst in Zaventem raken, waar nog altijd veel vaca-tures open staan. Vorig jaar waren er 1.500 bezoekers  voor  de  beurs.  Corijn  rekent  dit jaar op tweeduizend mensen.� HUB

www.plannaarwerk.be

Economie�> Alle opleidingen en projecten voorgesteld

Hoezo, vrouwen zouden niet op café mogen?

“Dat zit vooral inhun hoofd”

stoppers_pave�_staand_1013.indd 3 12-10-2010 13:17:00

ADVERTENTIE

© E

RA

SM

US

HO

GE

SC

HO

OL

BDW 1283 PAGINA 8 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Eerste allochtone burgemeesterPolitiek > Demannez en Kir begraven strijdbijl in Sint-Joost

J ean  Demannez  voert  volgend jaar  de  lijst  voor  de  gemeente-raadsverkiezingen  aan,  Emir

  Kir  staat  op  nummer  drie:  het ritssysteem  vereist  dat  er  op  twee een  vrouw  staat.  Of  dat  OCMW-voorzitter  en  Brussels  parlements-lid  Anne-Sylvie  Mouzon  –  een  van de sterke vrouwen van de Brusselse PS – wordt,  is nog niet bekend. Als de PS, zoals verwacht, de verkiezin-gen  wint,  dan  wordt  Jean  Deman-nez burgemeester, en ergens tussen 2014 en 2018 geeft hij dan de sjerp door  aan  Kir.  Ze  trekken  met  een gemeenschappelijk  project  naar  de kiezers van de armste gemeente van het land.

StrijdbijlHiermee  is  de  strijdbijl  tussen  De-mannez  en  Kir  begraven.  Kir  komt uit de stal van wijlen Guy Cudell, die 47  jaar  aan  de  macht  bleef.  Cudell is  in  functie  gestorven.  Demannez is alvast niet van plan om het voor-beeld te volgen van zijn voorganger, die  maar  geen  afscheid  kon  nemen van de macht en de publieksbelang-stelling.  Demannez  werd  in  1976 gemeenteraadslid,  in 1979 schepen en in 1999 burgemeester. In de late jaren  1990  nog  werd  Demannez weleens  grappend  vergeleken  met de  Britse  kroonprins  Charles.  Hun 

beider lot leek wachten op de troon.Het aantreden van Emir Kir als bur-gemeester zal volgens Rudi Vervoort ook  een  grote  symbolische  beteke-nis  hebben.  De  ‘Turkse’  gemeen-schap van Sint-Joost wacht al langer dan  vandaag  op  een  burgemeester van Turkse origine: ze zag Emir Kir al  in  2006  als  burgemeester.  Toen bleek  dat  Emir  Kir  meer  voorkeur-stemmen dan Demannez had, eiste de  Kir-aanhang  dat  Demannez  de 

fakkel doorgaf. Een gebeurtenis die de verstandhouding tussen de twee naar verluidt lang verzuurd heeft.Dat  Kir  ernaar  uitkijkt  om  de  sjerp te  omgorden,  is  nog  eens  gebleken tijdens  de  persconferentie  waarop het  trio  Demannez-Kir-Vervoort het  ‘post  2012-scenario’  toelichtte. 

SINT-JOOST-TEN-NODE – Onder het toeziend oog van Brus-sels PS-voorzitter Rudi Vervoort hebben burgemeester Jean Demannez (PS) van Sint-Joost-ten-Node en zijn partijgenoot, gewestelijk staatssecretaris Emir Kir, beloofd om zich vol-gend jaar eensgezind aan de kiezer te presenteren. Om de burgemeesterssjerp wordt niet gestreden.

Kir  merkte  fijntjes  op  dat  Jean  De-mannez  nog  altijd  kandidaat  is  om gouverneur te worden. Een vreemde opmerking: er was toch een consen-sus  om  die  functie  af  te  schaffen? Antwoord van Jean Demannez: “Het is  in dit  land gemakkelijker om ten oorlog  te  trekken  dan  om  een  gou-verneur te benoemen.” Volgens Rudi Vervoort  hangt  het  van  de  federale 

regering af of er al dan niet nog een nieuwe gouverneur komt.

AncienOf Jean Demannez, de ancien van de Brusselse  politiek  (in  jaren  dienst, niet  in  leeftijd), een Liste du Bourg-mestre trekt of een PS-lijst, moet de lokale afdeling van de PS beslissen. Vanuit  de  Brusselse  PS-federatie 

wordt  volgens  Rudi  Vervoort  wel aangedrongen op lijsten samen met de SP.A.Met  het  vredespact  tussen  Jean Demannez  en  Emir  Kir  lijkt  de campagne  voor  de  gemeenteraads-verkiezingen  –  anderhalf  jaar  op voorhand – gelanceerd.

� Danny�Vileyn

Rudi Vervoort (l.), getuige van het vredespact tussen Jean Demannez en Emir Kir.

© DIETER TELEMANS

Cultuur > Franse Gemeenschap kiest hoofdstad

Met de C van CocofBRUSSEL – In 2014 zal een Brus-selse gemeente ‘cultuurmetro-pool’ zijn. Het gaat om een project van de Franse Gemeenschap en de Franse gemeenschap in Brussel, de Cocof. Er hangt een subsidie van 700.000 euro aan vast.

Het  is nog vroeg, maar vorige week woensdag  moesten  kandidaat-ge-meenten  al  een  gedocumenteerd dossier  indienen  met  hun  voorstel-len  voor  Métropole culturelle 2014. Dat is een project van de Franse Ge-meenschap dat om de twee jaar een stad  of  gemeente  op  een  cultureel voetstuk  plaatst.  Het  is  de  bedoe-ling dat de desbetreffende gemeente haar  patrimonium  figuurlijk  in  de verf  zet,  inwoners  rond  cultuur  sa-menbrengt  en  de  samenhang  be-vordert. In 2014 is het de beurt aan 

een  Brusselse  gemeente,  voor  het eerst. Om de tien jaar moet dat im-mers, zo is afgesproken. Kandidaten voor 2014 zijn Brussel, Schaarbeek, Elsene, Watermaal-Bosvoorde, Sint-Jans-Molenbeek en Etterbeek.Het  kleine  Etterbeek  debatteerde in de  jongste gemeenteraad over de vraag of het wenselijk was om deel te nemen aan het project. “We maken niet  veel kans, maar het  zou zonde zijn het niet te proberen,” wist sche-pen  van  Cultuur  Rachid  Madrane (PS). Toch had Rik Baeten (SP.A) een bedenking:  “Is  er  op  de  ene  of  de andere  manier  een  samenwerking gepland  met  de  Vlaamse  Gemeen-schap?  Want  Brussel  is  natuurlijk niet  alleen  een  Franstalige  stad,  en cultuur gaat iedereen aan.”

� Christophe�Degreef

ADVERTENTIE

Kwaliteitsvolle opleidingen met toekomst!Elishout secundair onderwijs, CVO Elishout

Secundair onderwijs

Technisch en beroepssecundair onderwijs in de deelgebieden:• Bakkerij• Slagerij• Hotel en Restaurant• Tuinbouw (Plant, Dier en Milieu)

Volwassenenonderwijs

Hoger beroepsonderwijsin de studiegebieden:

• Handelswetenschappen en Bedrijfskunde• Biotechniek• Onderwijs

Secundair volwassenenonderwijsin de studiegebieden:

• Chemie• Grafi sche technieken• Handel• Land- en tuinbouw• Voeding

Meer info?www.elishout.beElishout secundair onderwijs: 02 526 76 00of info@elishout.beCVO Elishout: 02 526 77 40 of cvo@elishout.be

Ben je op zoek naar een opleiding met toekomst? Wil je jouw kansen op de arbeidsmarktvergroten? Dan heeft Elishout zeker iets voor jou! Binnen ons ruim aanbod opleidingen, zowel in het secundair als volwassenenonderwijs, vind je vast de opleiding die je zoekt!

Advertentie 120 x 151.indd 2 31/05/11 10:48

Jean Demannez wil niet de toer opgaan van zijn voorganger Guy Cudell

ADVERTENTIE

Informatie:0257 257 57www.minfi n.fgov.be

Hulp nodig om uwbelastingaangifte in te vullen?

FederaleOverheidsdienstFINANCIENEENDRACHT MAAKT MACHT

We organiserenzitdagen inuw gemeente!

BDW 1283 PAGINA 10 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Deze week in Ganshoren > Burgemeester belooft patrouilles en camera’s

Onrust in Albertpark en rond Sorbeboom

De inbrakengolf van afgelopen jaar heeft de rust verstoord in de Albertparkwijk. © SASKIA VANDERSTICHELE

D e  wijk  Albertpark  ligt  inge­sloten  tussen  de  Tentoon­stellingslaan,  het  kasteel 

De  Rivieren  en  de  spoorlijn  naar Dendermonde.  Het  is  een  rustige, groene buurt met veel doodlopende straten, ideaal voor jonge gezinnen. Dat  was  ook  de  doelgroep  die  aan­nemer Etrimo voor ogen had toen hij aan  het  eind  van  de  jaren  1950  de wijk bouwde. De ouders van Benoît Parmentier,  gemeenteraadslid  voor de  meerderheidspartij  CDH,  kwa­men in 1959 als een van de eersten in  de  Troubadourslaan  wonen.  “Ik was toen één jaar,” vertelt Parmen­tier.Van  de  oorspronkelijke  bewoners zijn er niet veel meer over. Parmen­tier  nam  het  huis  van  zijn  ouders over. Hij woont nog altijd heel graag in  de  wijk.  Alleen  is  er  in  een  tijd­spanne van vijftien jaar al drie keer bij  hem  ingebroken.  Na  de  tweede 

inbraak  installeerde  hij  een  alarm. Dat zorgde ervoor dat de dieven die vorig  jaar  in  mei  zijn  voordeur  for­ceerden,  niet  verder  kwamen  dan de hal en alleen de handtas van zijn vrouw konden buitmaken.Ook heel wat van zijn buren kregen tussen mei en september vorig  jaar het bezoek van inbrekers. Sommige huizen  grenzen  langs  achteren  aan het spoorwegtalud, andere aan een rustig steegje. “Je bent zo in de tui­nen,” zegt Parmentier.

SlapeloosNa september verplaatste de  inbra­kengolf zich naar de andere kant van de wijk, maar vanaf januari was het opnieuw  raak  in  de  Troubadours­laan.  Daar  kan  Parmentiers  hoog­bejaarde  overbuurvrouw  Valentine Ceuppens  over  meespreken.  Drie keer  dit  jaar  werd  er  bij  haar  inge­broken, in januari, in februari en in 

maart.  “De eerste keer was het om tien  uur  ’s  morgens.  Ik  zat  in  mijn zetel  en  zag  plots  dat  er  iemand  in de keuken stond, een magere jongen met een leren vestje. Hij had het rol­

luik  en  het  kleine  keukenraam  ge­forceerd.”Ceuppens,  die  slecht  ter  been  is, schrok  zich  een  ongeluk.  “Ik  ben tegen  hem  beginnen  schreeuwen. Daarop is hij langs het raampje naar buiten  gevlucht.”  Ceuppens  toont het gat in de haag waarlangs de dief 

weggerend  is,  naar  het  spoorweg­talud.Een  maand  later  had  ze  opnieuw prijs,  deze  keer  ’s  nachts.  “Toen  ik ’s  morgens  beneden  kwam,  stond het  keukenraam  wagenwijd  open. Alles  van  waarde  was  weg,  mijn nieuwe  tv­toestel,  mijn  gouden horloge  en  armband,  mijn  hand­tas,  mijn  geld,  mijn  sleutels.”  Haar zoon kocht een nieuwe tv, maar nog 

geen  maand  later  werd  er  opnieuw ingebroken,  ook  weer  ’s  nachts.  Tv, handtas,  bril  en  portemonnee  weg. In  afwachting  dat  het  keukenraam en  het  rolluik  worden  vernieuwd, staat er nu een klein, simpel tv’tje.Ceuppens woont al 51 jaar in de Al­bertparkwijk. Tot dusver was ze ge­

lukkig in de buurt, ook al was ze bij de laatsten der Mohikanen en moest ze toezien hoe er in de plaats van de oude  generatie  nieuwe  bewoners kwamen  die  elkaar  nog  nauwelijks groetten.  De  laatste  tijd  woont  ze hier niet meer zo graag. “Ik zie altijd het gezicht van die jongen voor me. Ik slaap er niet meer van.”

Twee op de drieDe  jongen  in  kwestie  is  inmiddels aangehouden. Dat ging zo. Op 3 mei was  er  voor  de  zoveelste  keer  een inbraak  in  de  Troubadourslaan.  De bewoners  waren  niet  thuis,  maar het  alarm  ging  af.  Een  buurvrouw ging daarop het huis binnen, samen met  drie  arbeiders  die  in  de  buurt aan  het  werk  waren.  De  werkman­nen konden de minderjarige  jongen in bedwang houden tot de politie ar­riveerde.  Hij  zit  nu  in  een  gesloten inrichting, voorlopig tot eind juni.Hoewel hij wellicht niet de enige  is die  de  buurt  onveilig  maakt,  is  het toch een stuk  rustiger nu. De oude mevrouw Ceuppens bidt dan ook dat hij niet te snel vrij komt.“Dat is het,” zegt gemeenteraadslid Parmentier.  “De  mensen  zijn  bang, geterroriseerd.  Het  afgelopen  jaar waren  er  in  deze  wijk  alleen  145 meldingen van diefstal. En er staan maar 220 huizen. Dat is twee op de drie. En het zijn niet allemaal kleine diefstallen, er waren ook car­ en ho-mejackings.”

PositiefBegin mei hebben de bewoners van de wijk Albertpark en de aanpalende Sorbeboomwijk,  die  ook  lijdt  on­der  de  diefstallenplaag,  een  petitie rondgestuurd.“Het  afgelopen  jaar  is  hier  zo  goed als  niets  veranderd,”  zegt  Parmen­tier. “De mensen hebben nauwelijks méér  politie  gezien.  Het  is  dankzij die werklui dat de jonge dief aange­houden kon worden. De burgemees­ter zegt altijd dat het de politiezone is die beslist over het uitsturen van patrouilles, maar ze zit  toch zelf  in het politiecollege?”Die  burgemeester,  Michèle  Carthé (PS),  is  door  de  petitie  wel  in  actie geschoten.  Ze  stuurde  vorige  week een  brief  rond  waarin  ze  aankon­digde  dat  het  Sorbeboomplein  af­gesloten  zal  worden  met  hekjes, dat  er  meer  preventieagenten  in  de wijken  zullen  rondwandelen,  dat ze bij de politiezone de verzekering heeft gekregen dat er meer patrouil­les worden uitgestuurd, en dat ze er bij het parket op heeft aangedrongen dat de jonge delinquent niet meteen vrij  komt.  Na  een  interpellatie  van MR­oppositieleden Hervé Gillard en Lionel  Van  Damme  in  de  gemeen­teraad  vorige  week  stemde  de  bur­gemeester  ook  in  met  de  plaatsing van  camera’s.  En  ze  organiseert deze maand een bijeenkomst met de buurt.Vorige  week  hielden  de  bewoners zelf  al  een  vergadering.  “Dat  is  het positieve  van  de  hele  zaak,”  vindt Parmentier. “Door de voorvallen van het afgelopen jaar is er in deze wijk een nieuwe dynamiek ontstaan. De mensen zijn met elkaar gaan praten. Binnenkort  komt  er  ook  een  wijk­comité.”�� Bettina�Hubo

Drie keer werd er dit jaar bij de oude mevrouw Ceuppens ingebroken: in januari, in februari en in maart

BD

W R

EGIO

GANSHOREN – 145 meldingen van inbraak in één jaar tijd. De schrik zit er goed in bij de bewoners van de wijk Albertpark in Ganshoren. Zelfs nu de jongeman die een groot aantal van de diefstallen op zijn kerfstok heeft, tijdelijk opgesloten is, durven ze niet opgelucht adem te halen.

ADVERTENTIE

Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01

info@syntrabrussel.be

Nood aan een opleiding, zin in een nieuwe start ?

Schrijf u nu in!

BDW 1283 PAGINA 12 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

ADVERTENTIE

Sint-Jans-Molenbeek wil vanaf volgend jaar het betaald parkeren uitbreiden naar het hele grondgebied. Dat staat in het nieuwe gemeentelijk mobiliteitsplan.

De bedoeling van het strengere parkeerbe­leid  is  vooral  de  inwoners  van  Molenbeek beter te beschermen, zegt schepen van Mo­biliteit  Jef  Van  Damme  (SP.A).  “Ze  kunnen amper  nog  parkeren  omdat  hun  plaatsen steevast  worden  ingepikt  door  pendelaars. De  parkeerdruk  is  zo  hoog  dat  zowat  nie­mand  meer  plaats  voor  de  deur  vindt.  Het autoverkeer zit aan zijn maximum. Positief is  dan  weer  dat  het  aantal  fietsers  op  de Gentsesteenweg  gestegen  is.  We  moeten het autoverkeer echt ontmoedigen willen we onze  gemeente  leefbaar  houden.  Ook  voor de  handelaars  is  dat  beter:  zij  zullen  meer klanten krijgen, doordat er meer rotatie van voertuigen is. Een voertuig dat een hele dag vlak voor een handelszaak staat, verhindert dat er nieuwe klanten komen.”Van  Damme  benadrukt  dat  er  voor  de  automobilisten  voldoende  alternatieven zijn,  met  name  met  het  openbaar  vervoer. “Molenbeek  is  nu  al  heel  goed  ontsloten. We  hebben  maar  liefst  zes  metrostations op  ons  grondgebied,  en  nog  eens  heel  wat 

tram­  en  buslijnen.  Hier  moeten  de  vele automobilisten dan ook maar eens gebruik van gaan maken.”Ook het sluipverkeer moet  teruggedrongen worden, onder meer in de Paloke­wijk. “Dat gaan we bijvoorbeeld doen door straten met veel sluipverkeer af te sluiten. Zo willen we het doorgaand verkeer regelrecht ontmoedi­gen. En tot slot willen we meer busbanen in eigen bedding.”�� Matthias�Vanheerentals

‘Autoverkeer moet ontmoedigd worden’

Sint-Jans-Molenbeek > Betaald parkeren uitgebreid

De veiligheid in de Boondaalwijk baart de Elsense liberalen van MR zorgen. Volgens het gemeenteraadslid Solange Pitroipa zijn er de laatste tijd heel wat klachten over diefstallen, sackjackings en een alge-meen onveiligheidsgevoel.

De Boondaalwijk ligt op de grens tussen El­sene en Watermaal­Bosvoorde en  is onder­deel van de zogenaamde Vierde Afdeling van de politiezone Brussel­Elsene.Volgens  de  liberale  Pitroipa,  die  er  zelf woont,  heerst  er  de  laatste  tijd  vooral  bij oudere  bewoners  een  onveiligheidsgevoel. “Oude  dametjes  hebben  het  gevoel  dat  ze de straat niet meer op kunnen. Een recente reeks  diefstallen  en  sackjackings  heeft  dat gevoel in de hand gewerkt. Maar het gaat om meer dan dat. Er is ook een jeugdbende actief in de wijk.”Pitroipa  werd  zelf  onlangs  overvallen.  Een stijging  van  de  criminaliteit  volgens  haar, en dus vraagt ze zich af of dat ook in de cri­minaliteitscijfers  terug  te  vinden  is.  “Dat zou  het  gevoel  van  veel  buurtbewoners  al­leen maar bevestigen, maar dan kan er ten­minste  opgetreden  worden,”  zegt  Pitroipa. “Want die jeugdbende is opvallend goed ge­organiseerd. Ze maken gebruik van afleiding om met twee of meer toe te slaan.”De burgemeester van Elsene, Willy Decourty (PS), antwoordt dat een toename van de cri­minaliteit alleszins niet aan de statistieken 

af te lezen is. “Integendeel, het voorbije jaar zijn  er  zelfs  opmerkelijk  minder  criminele feiten  gepleegd  dan  in  2009  in  de  Vierde Afdeling van de politiezone. Dat heeft mede te  maken  met  een  decentralisatie  die  vorig jaar in de politiezone heeft plaatsgevonden. Daardoor heeft Elsene meer nachtpatrouilles ter  beschikking  gekregen  bij  de  territoria le interventiebrigade.  Het  onveiligheidsgevoel in de Boondaalwijk is dus waarschijnlijk eer­der een gevolg van enkele recente diefstallen die  in  de  geruchtenmolen  zijn  terechtgeko­men.”

Hoger, lager?Pitroipa  vindt  het  verhaal  van  de  dalende criminaliteit  vreemd.  “Laatst  was  ik,  in  de nasleep van de diefstal, op de dienst Burger­lijke Stand om mijn gestolen documenten te vervangen. Toen ik mijn geval uitlegde, ver­telden ze me daar dat er redelijk veel mensen zijn  die  de  laatste  tijd  nieuwe  identiteits­documenten komen aanvragen na een dief­stal. We zullen zien wat de criminaliteitscij­fers voor 2011 geven.”Decourty  gaf  echter  mee  dat  de  cijfers  wat vertekend kunnen zijn en dat ze geïnterpre­teerd moeten worden. “Voor de statistieken zijn er zeven verschillende soorten diefstal­len,  die  afzonderlijk  opgetekend  kunnen worden.”

� Christophe�Degreef

‘Geteisterd door goed georganiseerde jeugdbende’

Elsene > Boondaalwijk onveilig, zegt MR

Die zit zwaar in de puree precies...in de puree precies...

Ja, ze voelt zichwat rot na 20 uur in de vrachtwagen.wat rot na 20 uur in de vrachtwagen.

Belgische tomaten eet u van juli tot oktober. Ze zijn niet alleen lekker in een fris, zomers slaatje maar ook overheerlijk als ze gevuld worden. De mogelijkheden van deze groente met een mooi rood jasje zijn onbeperk ! Zeg nu zelf, waarom zou u groenten kopen die van de andere kant van de wereld komen of helemaal niets met het seizoen te maken hebben ? Het transport of de cultuur in verwarmde serres vergt onnodig veel energie. Kies daarom voor lokale en seizoens gebonden producten. Zo herontdekt u de smaak van de seizoenen en vermindert u de impact van onze voeding op het milieu. O ja, geef ook de voorkeur aan fruit en groenten die geteeld zijn zonder meststoffen en pesticiden.Recepten en kalender vindt u op www.leefmilieubrussel.be of via 02 775.75.75.

EET LOKAAL EN VOLGENS SEIZOEN D A’ S G O E D V O O R U E N G O E D V O O R O N Z E P L A N E E T.

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan één miljoen Brusselaars.

Een initiatief van de Brusselse Minister voor Leefmilieu, Energie en Stadsvernieuwing

2IBG0096_BDW_Tomate_178x125_NL.indd 1 17/05/11 16:11

Een blok in de Helihavenlaan in de Noord-wijk zal binnenkort 51 middenklasse-woningen met parkeerplaatsen, een bicommunautaire consultatieruimte voor zuigelingen en een gerenoveerde school omvatten.

Twee  woningen  worden  speciaal  ontworpen voor  mensen  met  een  handicap.  De  school zal  zes  kleuter­  en  twaalf  lagereschoolklas­sen  onder  een  dak  samenbrengen.  Het  zui­gelingencentrum wordt gerund door Kind & Gezin en de Franstalige evenknie ONE. “Met dit  project  lenigen  we  verschillende  noden. Het  is  geen  geheim  dat  er  een  tekort  aan woonruimte in de hoofdstad is,” legt schepen Faouzia  Hariche  (PS)  uit.  “We  bouwen  dus extra  woningen  voor  families  en  breiden  de school  uit  zodat  hun  kinderen  dichtbij  naar school kunnen. Het project krijgt vorm dank­zij de samenwerking van verschillende sche­penen met verschillende bevoegdheden.”Schepen Mohamed Ouriaghli  (PS) vestigt de aandacht  op  de  energiepassieve  standaard. “Door  energiebesparend  te  bouwen  zullen we  warmteverliezen  efficiënt  bestrijden  en de  oververhitting  beperken  met  ‘passieve’ koeling  die  geen  airconditioning  vereist.  Al die maatregelen zullen ervoor zorgen dat we 

90.000 euro per jaar besparen op de energie­rekening.” Het project kost een dikke 16 mil­joen euro, waarvan  iets meer dan 8 miljoen voor  de  woningen,  een  kleine  4,5  miljoen voor de school en bijna 700.000 voor de zui­gelingenconsultatie.  Dat  komt  overeen  met ongeveer  duizend  euro  per  vierkante  meter, “minder dan gepland,” zegt Ouriaghli.De  school  zal  120  kinderen  extra  kunnen ontvangen,  wat  het  totale  aantal  leerlingen op 456 brengt. Er komt een grote sportzaal, een  verpleegkamer,  twee  eetzalen  en  een goed  uitgeruste  dutjeskamer.  Het  zuigelin­gencentrum  is  bicommunautair,  zodat  zo­wel  Frans­  als  Nederlandstalige  ouders  er terechtkunnen.  “We  verwachten  meer  dan 250 bezoeken per week,” zegt Chantal Noël (CDH). “De ONE en Kind & Gezin krijgen een aparte  deur.”  De  plaats  moet  ook  een  ont­moetingscentrum  worden  voor  ouders  van verschillende culturen en sociale milieus.Als  de  vergunning  afgeleverd  is,  begint  de bouw in april 2012. De Stad rekent erop dat de  woningen  tegen  september  2013  instap­klaar  zijn  en  dat  de  kinderen  het  schooljaar 2013­’14  in  de  nieuwe  school  kunnen  aan­vangen. In de tussentijd krijgen ze les in con­tainerklasjes.� Noémie�Kowalczyk

Helihaven krijgt nieuw gezicht

Brussel > Middenklassewoningen voor groeiende Stad

© L

IEVE

N S

OE

TE

Socialisten protesteren

De SP.A-PS-fractie van Wa-termaal-Bosvoorde heeft een protestmars met honderd mensen in de tuinwijk Floréal gehouden. Daarmee wil ze de leegstand en de administratieve traagheid bij de renovatie aanklagen.

De  actie  op  29  mei  concentreerde zich  vooral  rond  het  grote  appar­tementsgebouw  aan  de  Aartsher­togensquare.  In  dat  gebouw  staan al  jaren  zestig  appartementen  leeg. Hun  broodnodige  renovatie  loopt 

keer op keer vertraging op omdat de huisvestingsdienst van Watermaal­Bosvoorde  in  de  clinch  ligt  met  de Brusselse  huisvestingsmaatschap­pij  en  de  Brusselse  administratie van  Monumenten  en  Landschap­pen.  Een  van  de  problemen  zou zijn  dat  het  voor  Monumenten  en Landschappen  moeilijk  ligt  de  be­schermde  tuinwijk  te  renoveren, al  speelt  ook  een  zekere  lethargie van  het  gemeentebestuur  mee.  Bij­komend  probleem:  doordat  de  wijk beschermd  is,  moet  het  Brussels 

Watermaal-Bosvoorde�> Floréal raakt maar niet gerenoveerd

Tuinwijk Floréal: leegstand en gekibbel.

© L

OU

NG

E!

EERSTE STEEN ‘WERKHUIS’

VORST – Op de hoek van de Stationsstraat en de Britse Tweede­legerlaan  is  zopas  de  eerste  steen  gelegd  van  het  Huis  van  de Tewerkstelling en Ondernemingen van Vorst. Het is een van de grote projecten van de gemeente in het kader van het wijkcontract Sint­Denijs. Het Huis wil in de eerste plaats mensen ondersteu­nen in hun zoektocht naar werk. Daartoe wordt er samengewerkt met publieke organisaties zoals Actiris en het OCMW, maar ook met het Vorstse bedrijfsleven.� BS

TERUG NAAR DE mIDDElEEUWEN

ETTERBEEK – De negentiende editie van de Middeleeuwse Markt vindt dit jaar plaats op vrijdag 10, zaterdag 11 en zondag 12 juni. Honderden  exposanten  dompelen  de  Luchtmacht­  en  Tweede Lansiers Regimentlaan onder in een middeleeuwse sfeer. De ac­tiviteiten beginnen op vrijdag om 18 uur (tot 22 uur). Op zaterdag en zondag vangt de Middeleeuwse Markt aan om 10 uur en wordt er  om  22  uur  wordt  afgesloten.  Middeleeuws  getinte  tradities staan centraal. Opmerkelijk is de comeback van de middeleeuwse stoet, die zaterdag om 11 uur vertrekt. Voor kinderen zijn er di­dactische activiteiten, verzorgd door de vzw Kaernunos.� SV

TElE

XREG

IO

BDW 1283 PAGINA 13 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Bibliothecarissen maken plannen, en Benjamin Crollen van Koekel-berg is niet anders: hij zou graag de collectie, de openingsuren en de bibliotheek zelf uitbreiden. Toch heeft kleinschaligheid ook voordelen.

“De  leners wonen bijna allemaal  in de  buurt:  Pantheonlaan,  Vrijheids­laan,  Jules  Besmestraat...  Komen we elkaar tegen op straat, dan slaan we een praatje over boeken, of wordt er  beloofd  de  achterstallige  boeken snel terug te brengen...”De bib zit op de benedenverdieping van  een  hoekhuis  met  ramen  aan alle  kanten.  Buren  zijn  het  Elisa­bethpark, waar je je boek mee naar­toe  kunt  nemen,  en  het  gemeen­schapscentrum De Platoo, waarmee activiteiten  worden  ondernomen. Ondanks de kleine oppervlakte ko­men hier toch 24 klasjes regelmatig op  bezoek,  en  probeert  Crollen  sa­men  met  nog  een  halve  kracht  tijd te vinden om een paar keer per jaar een  theatertje  of  poppenkast  op  te zetten.Op  woensdagnamiddag  draait  de 

Sprinten naar Koekelberg©

AN

DE

VRO

E

bib goed, en Crollen denkt dat er ook op zaterdag potentieel is. Misschien iets voor als de bibliotheek zelfstan­dig wordt, want nu is de bibliotheek 

van  Koekelberg  nog  een  filiaal  of uitleenpost  van  de  Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB). “Strikt genomen  is  er  geen  onderscheid 

tussen  beide,”  legt  hoofdbibliothe­caresse  Relinde  Raeymaekers  van de  HOB  uit.  “Het  vroegere  decreet beschreef  een  uitleenpost  wel  als 

een  kleinere  of  een  mobiele  unit, maar  dat  is  vandaag  van  geen  tel meer. De bib van Koekelberg heeft een overeenkomst met de Vlaamse Gemeenschapscommissie  (VGC) waarin bepaald wordt dat de biblio­theek  nog  tot  de  aanvang  van  de volgende  gemeentelijke  legislatuur een  uitleenpost  van  de  HOB  kan blijven.  Daarna  moet  de  werking volledig  door  de  gemeente  overge­nomen worden.” Tot zolang vind je hier  –  net  als  in  de  HOB  –  ‘sprin­ters’,  de  boekentop­10,  met  dat verschil  dat  hier  niet  op  een  week wordt gekeken. En afgevoerde boe­ken mag je in de bib van Koekelberg gewoon meenemen. De beperkte ruimte dwingt tot keu­zes, en voorlopig krijgen de nul­ tot achttienjarigen, het merendeel van de leners, de meeste aandacht. Het tweede  leerjaar  van  het  Instituut van  de  Ursulinen  is  op  bezoek  in de bibliotheek. De boekjes worden doorbladerd, gekeurd en aan elkaar aanbevolen. Vooral Geronimo Stil­ton en Suske en Wiske blijken voor deze achtjarigen onweerstaanbaar. Het  jongetje  dat  liever  kiest  voor een  groot  boek  over  walvissen, krijgt  van  Crollen  te  horen:  “Goed voor zorgen, hé?”� An�Devroe

Pantheonlaan 12-13, 1081 Koekelberg, 02-411.08.65, www.koekelberg.bibliotheek.be

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/bib

De tweedeklassers van het Instituut van de Ursulinen kennen hun favorieten. Ridders en dinosaurussen scoren, maar Geronimo Stilton torent er huizenhoog bovenuit.

OPENBARE BIBlIOTHEKEN IN BRUSSEl aflevering 10 KOEKElBERG

Gewest  de  renovatie  mee  betalen.Ook  dringende  energiebesparende maatregelen,  zoals  isolatie,  wor­den  bemoeilijkt  door  de  officië le bescherming. Intussen zou de ener­giefactuur  voor  sommige  (socia le) huurders fors oplopen.Tegen  2014  zou  er  misschien  be­gonnen  kunnen  worden  met  de renovatie  van  de  zestig  woningen, al  is dat niet zeker.  In 2007 was er een audit met voorstellen, die al een tijdje  bij  de  verschillende  bevoegde diensten ligt, maar die geraken het niet  eens  over  de  te  nemen  maat­regelen.  Naast  de  zestig  eerder  ge­noemde woningen zijn er in de rest van de tuinwijk nog dertig die leeg­staan en die soortgelijke problemen hebben.De  leegstand  in de wijk  is een vast thema  van  SP.A­gemeenteraadslid Jos  Bertrand  (oppositie)  en  van  de PS­fractie.  Echte  antwoorden  van het  Ecolo­MR­FDF­bestuur  in  Wa­termaal­Bosvoorde  zijn  schaars. Hoewel.  FDF­burgemeester  Marti­ne Payfa gaf in het verleden aan zich het  lot  van  Floréal  aan  te  trekken, en stuurde bij het Brussels Gewest aan  op  actie.  Toenmalig  bevoegd staatssecretaris  Françoise  Dupuis (PS) kon niet helpen; misschien kan haar  opvolger,  de  groene  Christos Doulkeridis, dat wel.� CD

NIEUW DIENSTENCENTRUm

VORST – De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) trekt een investeringssubsidie  van  300.000  euro  uit  voor  een  nieuw  lo­kaal dienstencentrum in de De Mérodestraat. Het centrum, dat de naam Brutopia krijgt (maar voor de rest niets te maken heeft met  het  geplande  collectieve  woonproject  met  dezelfde  naam, ook  in  Vorst),  moet  een  aanspreekpunt  worden  voor  senioren en hulp behoevenden uit de buurt. “Het  lokaal dienstencentrum speelt een belangrijke rol in het versterken van de sociale cohesie  tussen  de  Nederlandstalige  buurtbewoners.  Vorst  en  omgeving vormden  nog  een  blinde  vlek  op  het  vlak  van  Nederlandstalige dienstverlening,” zegt Brigitte Grouwels (CD&V), VGC­collegelid bevoegd  voor  Welzijn.  Het  centrum  wil  onder  meer  helpen  bij  het  vinden  van  aangepast  vervoer,  hulp  aan  huis  bieden,  be­middelen  bij  medische  zorg  en  informatie  verstrekken  over  aangepast wonen.� SV

BDW 1283 PAGINA 14 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Het cohousing-project Biplan (www.biplan.be) in de Tweedekkerstraat in Haren – links de tuin-, rechts de straatkant – is bijna klaar. Drie van de zes appartementen zijn al verkocht.

© B

IPL

AN

Wonen > Formule bekender maken bij banken, overheden en aannemers

‘Cohousing verdient stimulans’

Even een open deur intrappen: een woning in Brussel vinden is geen evidentie. En nog zo eentje: door de bevolkingsgroei zal het er niet gemakkelijker op worden. We gaan voort: leegstand is een sociaal mis-drijf. Kantoren bijbouwen terwijl er duizenden wachten op een ge-bruiker, is dom. Sociale woningen smeken om renovatie en er moeten er vooral nog veel bijkomen. Alle-maal waarheden als een koe. Werk genoeg dus voor de Brusselse poli-tici. Laten we niet te veel praten en vooral doen. Alhoewel... We kennen een aantal recepten, zoals de leegstandshef-fing, eco-renovatie of nieuwbouw, maar die zullen niet volstaan. Al maken we van elke leegstaande vier-kante meter kwaliteitsvolle woon-ruimte, het zal niet genoeg zijn. De uitdaging waar we in Brussel voor staan, is immens. Willen we elke Brusselaar toegang geven tot een betaalbare, gezonde woning, dan moeten we op alle fronten strijden. En ons dus niet beperken tot wat dringend moet gebeuren, maar ook nadenken over nieuwe formules, over nieuwe manieren van wonen. Over hoe we met meer mensen min-

der ruimte gebruiken, maar toch meer ruimte overhouden. Cohousing is zo’n formule. Je betrekt met meer mensen minder ruimte, maar houdt allemaal toch meer over. Door een beetje te delen. Ook al is cohousing niet zomaar onder één noemer te vatten en kunnen de projecten verschillen in grootte, graad van betrokkenheid of profiel van de deelnemers, toch hebben alle projecten een aantal gemeen-schappelijke kenmerken. Telkens is er sprake van volledig uitgeruste privéwoningen met eigen keuken en badkamer, gecombineerd met gemeenschappelijke ruimtes: tuin, ontspanningsruimte, washok of lo-geerkamer bijvoorbeeld. Telkens is er ook sprake van een graad van be-trokkenheid, waarbij de cohousers gezamenlijk beslissingen nemen en deelnemen aan activiteiten.

HindernissenCohousing zit in de lift, en dat mag niet verbazen. Niet alleen wordt de zoektocht naar betaalbaar wonen steeds moeilijker, ook de woon-behoeften veranderen: het aantal alleenstaanden, met of zonder kin-deren, is gestegen; ouderen blijven zo lang mogelijk thuis wonen; jonge tweeverdieners met kinderen zien de praktische voordelen van een ge-meenschappelijk project. Natuurlijk

Elke Van den Brandt (Groen!).

is het niet allemaal rozengeur en maneschijn en stuift het weleens wanneer er knopen doorgehakt moeten worden – zoals ook tradi-tionele gezinnen regelmatig onder hoogspanning komen te staan, al dan niet door in de soep draaiende verbouwingen. En nee, niet ieder-een is in de wieg gelegd voor de for-mule. Maar wie ervoor kiest, mag zich niet veroordeeld zien tot een hindernissenparcours.Onze maatschappij houdt te wei-nig rekening met vernieuwende projecten. Initiatiefnemers botsen op een wet- en regelgeving die nog helemaal gestoeld is op de klassieke

eengezinswoning. Gemeenten en steden strijden – vanuit kwaliteits-oogpunt overigens terecht – tegen de opdeling van eengezinswoningen in verschillende, vaak te kleine wooneenheden; leningen zijn niet afgestemd op dit soort projecten; cohousers kunnen soms moeilijk bewijzen dat ze een afzonderlijk huishouden vormen. Ook de cij-fers tonen aan dat cohousers over een meer dan gemiddeld doorzet-tingsvermogen moeten beschikken: slechts één op de tien initiatieven raakt gerealiseerd. Cohousing is een recept dat al een paar keer beproefd is in Brussel, maar nog te weinig werd gesmaakt.

LabelOm het concept meer bekendheid te geven en een aantal hindernissen weg te nemen, diende Groen! in het Brussels parlement een resolutie in. De vraag is redelijk eenvoudig: geef cohousing-projecten een erkenning, geef ze een label. We willen het con-cept bekender maken, bijvoorbeeld bij banken of aannemers, en we wil-len ervoor zorgen dat administra-ties en overheden rekening houden met het specifieke van cohousing-projecten. Zo’n label is geen won-dermiddel, maar kan ervoor zorgen dat cohousers niet keer op keer met handen en voeten moeten uitleggen waar ze voor staan.Hiermee willen we de projecten het duwtje in de rug geven dat ze verdienen. Want cohousing biedt veel voordelen, zowel voor het indi-vidu als voor de maatschappij. Het Brussels Gewest zelf heeft trou-wens veel te winnen bij een betere

ondersteuning van cohousing. De grote stad trekt heel wat jongeren aan met een enorm potentieel aan talent, ideeën en werkkracht, maar weinig financiële middelen. Wil-len we deze groep ook als dertigers met kinderen in Brussel houden, dan is een betaalbare woning met tuin een doorslaggevend argument. Anderen, vooral ouderen, zijn vooral gebaat met het sociaal contact, ie-mand die nu en dan wat boodschap-pen kan meebrengen of een oogje in het zeil houdt. Tot slot is cohousing ook een ecologisch verhaal. Milieu-vriendelijke investeringen worden haalbaarder door de schaalvergro-ting, en het delen van ruimten zorgt voor minder druk op de openbare ruimte, niet onbelangrijk gezien de demografische explosie die we op dit ogenblik kennen in Brussel. De evolutie in Scandinavië, waar de formule van cohousing ontstond, toont aan dat we hier met een blij-ver te maken hebben. In de loop der jaren is niet alleen het aantal projec-ten serieus gestegen, ook de graad van gemeenschappelijkheid steeg.Nieuwe tijden doen nieuwe woon-formules ontstaan. Het is de taak van het beleid om hier tijdig oog voor te hebben en drempels weg te wer-ken. En intussen blijven we vechten voor een daadkrachtige aanpak van de leegstand, de massale renovatie van sociale woningen, het omvor-men van kantoren – alle mogelijke middelen om van Brussel de stad te maken waar je jong kan zijn en oud wil worden.

Elke Van den Brandt, Brussels parlementslid Groen!

“Brussel moetde stad worden waar je jong kan zijn en oud wil worden”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Leegstandsheffing, eco-renovatie en (veel) nieuwbouw: jawel, alle beetjes helpen om de woning-nood te lenigen. Maar er is méér nodig, waarschuwt Groen!-parlementslid Elke Van den Brandt. Cohousing biedt veel voordelen: “Met meer mensen minder ruimte betrekken, en toch allemaal meer overhouden.”

BDW 1283 PAGINA 15 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

BDWOPINIEWonen in de staddoor Danny Vileyn

Een paar jaar geleden warrelde er minstens een communiqué per week in mijn mail-box om la crise du logement, het tekort aan betaalbare woningen, aan te klagen. Tegen-woordig blijft mijn mailbox leeg. En toch zijn er nog altijd sociale woningen die een halfjaar of langer leegstaan. Onlangs was er in het zuidoostelijke Watermaal-Bosvoorde nog een betoging tegen de leegstand in de sociale wijk Floréal. Daar staan negentig woningen leeg. Staatssecretaris Françoise Dupuis (PS) heeft het probleem in de vorige legislatuur niet

kunnen oplossen, en het ziet er evenmin naar uit dat Christos Doulke-ridis (Ecolo) het gemakkelijk zal kunnen oplossen.Het probleem – dat overigens niet nieuw is – is dat niemand priori-teiten durft te stellen. De belangen van de huisvestingsmaatschap-pij en van Monumenten en Landschappen botsen. Monumenten en Landschappen botst ook met de wil van de Brusselse regering om energiezuinige woningen op de markt te brengen of om bestaande wo-ningen te isoleren. En er is de ambigue houding van de gemeente. Wat primeert? Grote sociale woningen? Energiezuinige woningen? Of een restauratie van beschermde woningen volgens de regels van de kunst?Dat er negentig sociale woningen jarenlang leegstaan omdat overheden het niet met elkaar kunnen vinden terwijl zoveel mensen een betaal-bare woning zoeken: zoiets kan niet. Als er geen compromis gevon-den kan worden, dan moeten er prioriteiten gesteld worden. Behoud van het historisch patrimonium komt eerst. Maar om die discussie zindelijk te voeren, moet wonen in de stad weer op de politieke en de maatschappelijke agenda komen. Nu is wonen verengd tot ecologisch wonen. Ecologisch wonen is zeer nodig, daar niet van, maar er is meer; wonen in de stad, en zeker in een stadsgewest waar de bevolking snel aangroeit, vereist veel meer discussie over zeer uiteenlopende facetten.Dat gedurfde discussies mogelijk zijn, laat de Waalse PS zien. De Huisvestingscode wordt er herzien en de socialisten dringen aan op een grotere sociale mix. Maggy Yerna, PS-volksvertegenwoordigster en schepen in Luik, zegt in La Libre Belgique van 3 juni: “Het samen-brengen van sociale problemen op één plek is niet goed, niet voor de bewoners, niet voor de samenleving.” Yerna pleit ervoor dat niet alleen mensen met een vervangingsinkomen, maar ook mensen met een bescheiden inkomen (uit arbeid) in een sociale woning terechtkunnen.Het Brussels parlement moet dringend wonen in de stad in al zijn facetten – meer dan alleen maar sociaal wonen, dus – op de agenda zetten. Uitstel is onzinnig.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Taal (1)

Men gaat er prat op dat er zo weinig klachten zijn over het taalgebruik bij de federale overheidsdiensten. Van-daag heb ik begrepen waarom.De Vaste Commissie voor Taaltoezicht reageert alleen als de klacht “bij een ter post aangetekende brief” wordt ingediend. (Lezer stuurt een kopie mee van de brief die hij ontving van de adviseur-generaal van de VCT, red.)Er wordt dus dubbel onrecht gedaan. Ten eerste wordt men niet ontvangen in zijn taal; ten tweede moet men de klacht aangetekend indienen, wat moeite en geld (5,70 euro) kost. Dit werkt natuurlijk ontmoedigend – of is dat misschien de bedoeling? J. Deheyder, Elsene

Bioboerenverstand

(Dit is een open brief aan Vlaams minister-president Kris Peeters naar aanleiding van de Bioweek.)“Eindelijk zijn we goed bezig. De consument heeft de bioproducten ontdekt en de biologische landbouw heeft zijn plaats veroverd.” U zegt dit naar aanleiding van de Bioweek.Terwijl ik uw woorden lees, zit ik in mijn favoriete lunchrestaurant. De woorden “We zijn goed bezig” blij-ven op mijn maag liggen. Ze verteren niet zo goed als de ingrediënten op mijn bord: lekkere, verse producten, afkomstig van lokale biolandbouwers. Ik geniet als was het mijn laatste avondmaal. En dat zou het weleens kunnen zijn, toch in dit fijne biorestaurant, gezegend met de naam Wet 89.Enkele jaren geleden verbaasde CD&V vriend en vijand door uit te pakken met dit hippe concept. Een laagdrem-pelig wereldcafé waar je van ’s ochtends vroeg tot aan het aperitiefuur terechtkon voor koffie, een lunch, een wijntje,..., bijna uitsluitend biologisch. Wet 89 was een verademing in de grijze Wetstraat, waar eenheidsworst dagelijkse kost is. En nu beslissen de bonzen van deze volkspartij om het prefix ‘bio’ te laten vallen. Wist u dat?Omdat het niet genoeg rendeert, zeggen ze. Ik kan er met mijn bioboerenverstand niet bij. Het is hier elke middag aanschuiven voor een tafeltje.Versta me niet verkeerd, mijnheer de minister. Ik vind het fantastisch dat u de lokale biolandbouwers wilt steunen. Zeker in deze vergiftigde komkommertijden waarin multinationals met ons voedsel spelen. U zegt dat we niet chauvinistisch genoeg zijn en dat we onze lokale producten niet appreciëren. Maar zou u dan niet eerst in uw achtertuin beginnen? Uw partij is blijkbaar ook niet erg fier op haar bedrijfsrestaurant dat ze dit zo snel mogelijk van de hand wil doen. Jammer voor Brussel, waar biologische restaurants al zo dun gezaaid zijn.Gelukkig hebt u zelf een kok die niet vies is van duur-zame producten. Mocht hij er de brui aan geven, er staan nu twee gediplomeerde koks op straat die met veel goes-ting een biologische maaltijd voor u zullen bereiden.

Petra Broeders, Koekelberg

Taal (2)

Kopstuk Vic heeft het de wereld kond gedaan: de Walen verkrachten de mooie taal van de Vlamingen. Inderdaad, elke Franstalige die bijvoorbeeld op tv wil verschijnen, is verplicht Nederlands te spreken. Dat geldt natuur-lijk niet voor Engelstaligen, Marokkanen en andere ‘bezoekers’. Kent u één land ter wereld waar iets der-gelijks gebeurt? De Vlamingen zijn verblind door hun haat voor het Frans. Eigenlijk zijn ze niet zozeer gebelgd

tegen Walen of Brusselaars, alleen hun taal kunnen ze niet verteren. Intussen gaat het leven verder, het land is failliet en komt er nooit meer uit. Wat heb je aan al die verloren gevechten? Blijf maar allemaal ploeteren in uw taalcomplex.Dat er dagelijks 1.159.366 West-Vlamingen het Neder-lands verkrachten, is nog niet eens doorgedrongen tot de sekte van de zogenaamde Vlaamse journalisten, die allemaal gebrainwasht zijn. Niet één springt er uit de band. De kritische analyse is helemaal onbestaande in het land van Eénoog.

Godfried Beelprez, Neder-Over-Heembeek

Dubai of Rijsel? (2)

Wat ik nog aan de brief van Elza Frederix uit Laken (in BDW 1282 van 2 juni, p. 15) kan toevoegen: de metro rijdt daar (in Rijsel, red.) tot ver buiten het centrum, met telkens aan de stations (Fort de Mons, Mairie de Mons, Mons Sarts,...) ruim veel parkeerplaats.

J. Bausch, Jette

Tour of Thurn? (2)

Aan Johan Segers uit Keerbergen (lezersbrief in BDW 1282 van 2 juni, p. 15). Een familienaam mag je niet zomaar veranderen of vervormen, ook niet Thurn und Taxis, want dat is de naam van een oud Duits adellijk ge-slacht, onder meer bekend van de organisatie van post-diensten. Het steeds vaker opduikende Tour heeft dus geen enkele betekenis of reden van bestaan. (...)

Willy Van der Biest, Aalst

Voetbalbus

Het voorstel van de Anderlechtse schepen van Mobiliteit Mustapha Akouz om bij voetbalmatchen pendelbussen in te leggen tussen het Astridpark en Erasmus (in BDW 1282 van 2 juni, p. 12), is niet nieuw.Indertijd verzorgde bus 74 de verbinding tussen Eras-mus en het Meirplein (aan het Astridpark). Zonder gel-dige reden heeft de MIVB deze buslijn afgeschaft.

Marc Vanden Steene, Anderlecht

Taal (3)

Het lentenummer van Energiek, een uitgave van Electra-bel-GDF Suez, is een mooi staaltje van tweetaligheid op z’n Belgisch. Enkel de omslag is in het Nederlands; de vijftig bladzijden inhoud zijn eentalig Frans.Het logo alleen al getuigt van het gebrek aan eerbied voor de Vlaamse klant: “C’est votre énergie” voor de Franstaligen en “Het is jouw energie” voor de Neder-landstaligen. Elza Frederix, Laken

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

© TIJL VE

RE

EN

OO

GH

E / ER

FG

OE

D.B

E

BDW 1283 PAGINA 16 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Tentoonstelling > Sterk staaltje van engineering in het Civa

Alle pijlen gericht op de ingenieur

H et Civa  (‘internationaal  centrum voor stad,  architectuur  en  landschap’)  en de  vrije  universiteiten  van  Brussel 

(ULB en VUB) mikken zowel op ingenieurs in de dop  (tieners en kinderen) als op specialis-ten,  en  omdat  Brussel  zo  nadrukkelijk  aan-wezig is, eigenlijk op iedereen die van Brussel houdt.Dankzij de opvallende maquettes stapt de be-zoeker  meteen  de  wereld  van  de  burgerlijke bouwkunde  binnen.  Via  de  voorgespannen staal-‘tent’-structuur van het Marie Thumas-paviljoen  of  de  Pijl  van  de  Burgerlijke  Bouw-kunde met de dunne schaal gewapend beton (“Expo  58  was  nu  eenmaal  een  tentoonstel-ling  van  technieken,”  dixit  VUB-professor 

Ine  Wouters,  die  in  de  stuurgroep  van  de expo  zat),  of  via  het  skelet  van  de  Budabrug uit  1935  (heropgebouwd  in  1955),  of  de  nog te realiseren nieuwe Klein Eilandbrug, gedra-gen door één hoge pijler. Een  tijdlijn –  let op het honingraatmotief van scenograaf Martial Prévert  –  toont  de  bouwgeschiedenis  van  de laatste tweehonderd  jaar aan de hand van de grote Brusselse werven, de nieuwste technie-ken  en  materia len.  “Voor  1800,”  zegt  Wou-ters, “werd er traditioneel gebouwd met hout en metselwerk, gebaseerd op de ervaring van de voorbije eeuwen. Rond 1830 werden inge-nieurs belangrijk om de druk- en  treksterkte van  de  nieuwe  materialen,  zoals  giet-  en smeedijzer,  te  berekenen.”  Je  ziet  de  eerste 

‘optel-  en  aftrekmachine’  naast  de  laatste computersimulaties van een windverband. De berekeningen van het Atomium zitten in twee ringmappen,  dat  valt  mee.  “Bouwtechnisch is het Atomium niet zo’n complexe construc-tie,” zegt Wouters. Een wand met foto’s toont de  realisaties  van  de  Belgische  ingenieurs  in Brussel en de rest van de wereld. Je kijkt naar een  succesverhaal:  de  1.200  kilometer  lange spoorweglijn  van  Peking  naar  Hankou,  het Gare du Nord  in Parijs, hedendaagse realisa-ties  als  de  zeer  platte  structuur  van  staal  en glas over de binnenplaats van het Nederlands Scheepvaartmuseum  in  Amsterdam  of  de Swiss Re Tower in Londen – ‘De Augurk’ –, een 180 meter hoge metalen skeletbouw.

Brusselse methodeWanneer Brussel begin negentiende eeuw zijn omwalling  neerhaalt,  maakt  de  stad  symbo-lisch komaf met de middeleeuwen. De nieuwe politieke  en  economische  hoofdstad  van  Bel-gië wil zich profileren. In een knappe projectie 

MUSEUM ELSENE WINT MUSEUM-PRIJS 2011

ELSENE – “Aha, véél ideeën!” zegt een uitgelaten Bérénice Demaret van het Gemeentelijk Museum voor Schone Kunsten van Elsene op de vraag wat ze met de MuseumPrijs 2011 ter waarde van 10.000 euro zullen aanvangen.

Elk  jaar  wordt  er  per  gewest  een publieksvriendelijk  museum  be-loond door het tijdschrift Openbaar Kunstbezit Vlaanderen (OKV) en het advocatenkantoor  Linklaters.  De extra  middelen  voor  Elsene  zullen helpen  om  het  enthousiasme  van het  laatste  jaar  bij  te  benen.  “Om-dat  we  nog  meer  activiteiten  voor het  jonge  volkje  plannen,  is  steeds nieuw  didactisch  materiaal  nodig. Bij  kunstwerken  is  ‘niet  aanraken’ de boodschap, en we geven jongeren daarom graag materiaal dat ze kun-nen vastnemen en manipuleren.”Het  museum  is  blij  verrast  met  de prijs,  maar  weet  natuurlijk  welke evolutie ze doorgemaakt heeft. “We hebben  veel  gedaan  om  nieuwe doelgroepen  aan  te  trekken.  We waren  zo  blij  de  privécollectie  over Paul  Delvaux  te  kunnen  tonen,  het was  een  manier  om  nieuwe  men-sen  te  lokken.  En  met  Explosition over  graffitikunst  bereiken  we  bin-nenkort ongetwijfeld nog een ander publiek. We bieden onze rondleidin-gen  ook  in  steeds  meer  talen  aan. Een  kersverse  collega  houdt  zich voltijds met publiekswerking bezig, zoals  het  organiseren  van  stages en  ateliers,  en  we  maken  voor  elke tentoonstelling  een  ontdekkings-boekje.”Aan  de  herkenbaarheid  van  het museum  werd  ook  hard  gewerkt, samen  met  een  oud-La  Cambre-studente  die  ondertussen  de  vaste vormgeefster  van  het  museum  is. “Een  nieuw  logo  en  sinds  enkele weken  een  nieuwe  website  in  drie talen.  Voor  eind  augustus  zou  ook onze  brochure  klaar  moeten  zijn. We  zochten  de  laatste  tijd  ook  in-tensief  naar  nieuwe  partners  en sponsors,  vrijwilligers  en  stagiairs, om  het  bescheiden  team  van  het museum  te  versterken.  En  kleur, want met een sponsor als Levis ziet ons museum er nog mooier uit.” En met de juiste reflex zegt Demaret er-bij: “Dat is zoveel aangenamer voor ons publiek.”� AD

www.museumvanelsene.be

Maritiem Station Thurn & Taxis, 1910, ingenieur Frédéric Bruneel.

© T

& T

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde, 1958 (op Expo 58), ingenieur André Paduart.

© A

RC

HIE

VEN

MIN

ISTE

RIE

OP

EN

BA

RE

WE

RK

EN

ELSENE – Ingenieur, nog vóór architect, zou voor de Belg het aantrek-kelijkste beroep zijn. Maar waarom vergeten we dan altijd zijn naam en weten we amper wat hij doet? Misschien omdat daarover eerst eens een grote tentoonstelling moest komen. Zoals er nu een loopt in het Civa: Brussel, een sterk staaltje van engineering.

BDW 1283 PAGINA 17 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

BOKSERS OP DE MONT BLANC

Twaalf jonge Brusselse boksers proberen eerdaags de top van de Mont Blanc te bereiken. Ze zijn gepassioneerd door hun sport, maar hebben niet de minste klimervaring. Hoe vergaat het deze elf jongens en dat ene meisje? “We hebben welgeteld één dag speling.”

LEES MEER OP PAGINA 24-25

KAMELEON GAAT VISSEN KIJKEN

Als afsluiter van hun project rond oceanen gaan de vijfde- en zesdeklassers van de Anderlechtse Kameleonschool op bezoek in het Aquariummuseum. Deze week in ‘Klas in de media’: vrouwtjesvissen die hun eitjes uitbroeden in hun bek, vampier- en fonteinvissen, en Dory, het vriendje van Nemo!

LEES MEER OP PAGINA 26-27

zie je de opeenvolgende metamorfoses van het wegennet. Na de eerste spoorlijn van Brussel naar Mechelen in 1835, met halte in de Groen-dreef, komen er almaar verbindingen en sta-tions bij. Je ziet dat noord en zuid in 1841 ook al eventjes verbonden waren, lang voor de noord-zuidverbinding in de jaren 1950. Dan volgen de overwelving van de Zenne, de verkeerstunnels in de jaren 1969-’80, de eerste aanzet voor de metro  in 1965 aan  het  Schumanplein.  Bij  de technische  uitleg  over  hoe  tunnels  gegraven worden, blijkt er zelfs een ‘Brusselse methode’ te bestaan. Daarbij wordt eerst het dak van de tunnel geplaatst, zodat het verkeer daarboven niet langer dan nodig gehinderd wordt, vooral-eer er in de ondergrond wordt voortgegraven.

Zelf doen is een goede leerschool, daar hebben de expobouwers aan gedacht. Zo kan iedereen de  drie  overbruggingsmethodes  proefonder-vindelijk  uittesten.  Aan  de  kleuren  herken  je verder bij welke Brusselse gebouwen ofwel de ligger (het principe van de boomstam over de ravijn), ofwel de boog, ofwel de kettinglijn toe-gepast werd.Andere proefjes tonen aan welk soort kolom-men  het  best  bestand  zijn  tegen  ‘knikken’, zodat gebouwen niet als een kaartenhuisje in elkaar zakken.  In een filmpje kun  je zien dat de vloeren van de extra verdiepingen van het Communicatiecentrum  Noord  (CCN)  werden ‘opgehangen’ aan een balk die dan weer steunt op  kolommen  naast  het  gebouw.  Het  is  best 

spectaculair, wat ingenieurs allemaal preste-ren.Ter  afsluiting  kun  je  een  blik  werpen  op  het Brussel van morgen door middel van maquet-tes  en  voorstellingen  van  de  ontwikkelings-zones  en  vastgoedprojecten  die  in  de  lucht hangen.  An�Devroe

Brussel, een sterk staaltje van engineering, nog tot en met 2 oktober in het Civa, Kluis-straat 55, 1050 Elsene, www.civa.be, www.expo-ingenieurs.be, 02-642.24.50. Dinsdag tot en met zondag van 10.30 tot 18 uur, nocturne op woensdag tot 21 uur (behalve op 15 juni)

Zetel van de Raad van de Ministers, (2013), tijdelijke samenwerking Philippe Samyn & Partners, Studio Valle Progettazioni, Buro Happold Limited.

© P

OLY

GO

N G

RA

PH

ICS

© M

AR

C G

YSE

NS

Voetgangers- en fietsersbrug Tervurenlaan, 2001, ingenieur Ney & Partners.

Luifel van metro Sint-Katelijne, 2005, ingenieurs Ney & Partners/architecten Node Engineering.

© J

L D

ER

U /

PH

OTO

-DA

YLIG

HT

© J

L D

ER

U /

PH

OTO

-DA

YLIG

HT

In het spoor van bouwende ingenieurs

BRUSSEL – De nieuwste Civa-publicatie Brus­sel, in de voetsporen van de bouwende inge­nieurs  focust op ‘het skelet achter de façade’, belooft  Civa-directeur  Christophe  Pourtois. Een metrotoer en zeven wandelingen brengen u langs ingenieuze gebouwen en constructies waaraan  een  wetenschappelijk  team  sterren toekende  naargelang  van  hun  belang  voor Brussel, België of wereldwijd.Vijf  nog  bestaande  gebouwen  kregen  het maximum  van  drie  sterren.  Paleis  5  aan  de Heizel uit 1935 van de ingenieurs Louis Baes en Henri Demol, en op de site Thurn & Taxis het bekende Koninklijk Pakhuis  (B) uit 1907 (Bureau Béton Armé Hennebique) en Pakhuis A  uit  1904,  een  gebouw  met  sheddaken  die een  kolomvrije  ruimte  van  60  op  65  meter overspannen:  een  krachttoer  van  inge nieur 

Jules Zone. Wereldfaam genieten ook de Ko-ninklijke Serres  (1874-1905), waarvan de  in-genieur  overigens  onbekend  is,  en  het  Paul Émile  Janson-auditorium van de ULB van de ingenieur  Paul  Moenaert,  stichter  van  het Brussels Studiebureau Verdeyen & Moenaert. Verrassende  inkijkjes  bieden  foto’s  of  schet-sen  van  de  bouw  zelf,  zoals  van  het  Berlay-montgebouw of de Zuidertoren. En natuurlijk ook  het  beeld  van  het  dak  van  het  Ukkelse Longchamp-zwembad,  in  de  vorm  van  een hyperbolische paraboloïde, want met duizend woorden kom je hier niet toe. Interessant zijn de  uitweidingen  over  constructietechnieken als  architectonisch  (dragend)  beton,  te  zien aan  de  gevel  van  het  BBL-  (nu  ING-)gebouw, of de gordijngevel die in Brussel voor het eerst in 1957 werd toegepast in het PS- of het P&V-

gebouw. Van belangrijke Belgische ingenieurs als  François  Hennebique,  de  vader  van  het gewapend  beton,  zijn  er  kleine  biografieën. Omdat  ook  gesloopte  gebouwen  opgenomen 

werden,  heeft  de  gids  een  hoog  ‘publiek  ge-heim’-gehalte.  De  gids,  in  de  collectie  ‘Stad en Architectuur’, is voor 25 euro te koop in de boekenwinkel van het Civa, 02-642.24.71.�AD

“Bouwtechnisch is het Atomium niet zo’n complexe constructie”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW 1283 PAGINA 18 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Tentoonstelling > Beeldhouwers beitelen sculpturen in Parmentierpark

Naar het beeld van Brussel

M armer uit Carrara blijft de prins der stenen, of het nu bianco ordinario  of  bianco

statuario,  de  meest  witte,  is.  Deze zomer krijgt Brussel tien parksculp-turen  uit  Carrara  cadeau.  Niet  zo-maar uit een atelier, maar ter plekke in  het  Parmentierpark  gebeiteld.  Een  origineel  en  kunstminnend pro ject,  dat  snel  vorm  kreeg  zodra het Italiaanse marmer Sint-Pieters-Woluwe  in  de  schoot  viel.  Het  idee om een  internationale groep beeld-houwers bij elkaar te brengen, komt van  Patrick  Crombé,  vijfde  telg  uit een dynastie van steenbewerkers en grafzerkmakers uit Woluwe, en zelf een bejubeld beeldhouwer.Het  zomerproject  krijgt  de  naam Brussels  International  Sculpture Symposium.  “In  het  Grieks  staat symposium  voor  een  samenkomst om te drinken,” zegt Crombé glun-derend bij zijn biertje. “Ik heb in het buitenland al verschillende sympo-sia  meegemaakt.  In  Duitsland,  Li-banon, Marokko, Mexico,... In Zwe-den was het zes weken werken met hard graniet. (Crombé heeft er overal monumenten staan; red.)  In  Brus-sel  laten  we  tien  kunstenaars  tien werken creëren, in twee weken tijd. Ik heb niet  lang hoeven zoeken om collega’s te vinden die direct bereid waren om mee te werken.”

VenusIn een vorig leven werd Crombé nog laureaat ‘jonge Vlaamse beeldhouw-kunst’  en  volgde  hij  atelierlessen bij  Koenraad  Tinel  aan  Sint-Lukas. De  arduinen  brug  aan  het  kas-teel  Coloma  in  Sint-Pieters-Leeuw –  Crombé  woont  in  deelgemeente Vlezenbeek –  is  van zijn hand. On-langs  heeft  hij  een  25  meter  lange kunstbalustrade  voor  een  rusthuis in Merchtem gehouwen.“Ik  praatte  met  Carlo  Andrei  over ons  symposium.  Andrei  is  baas van  een  groot  beeldhouwatelier  in Carrara,  en  hij  wou  direct  zeven ton  marmer  schenken,  ter  waarde van ongeveer achtduizend euro. De vracht  komt  eind  juni  in  het  Par-mentierpark  aan.  De  gemeente-arbeiders  maken  de  werkplateaus en kisten al klaar.”Crombé  leeft  en  werkt  vaak  tus-sen  de  indrukwekkende  groeven  in Carrara,  waar  hij  ook  een  vriendin heeft.De marmerstad puilt uit van sculp-tuurgalerieën  als  die  van  Andrei, gespecialiseerd  in het kopiëren van beelden  door  artigiani,  ambachts-lui. Crombé: “De steenhouwers wer-ken volgens het systeem van Pytha-

goras en zetten elk hoogtepunt van een gipsen replica over op de steen. Wij,  kunstenaars,  vertrekken  van een  eigen  creatie.  Daardoor  krijgen we veel respect van de marmerver-kopers.  Andrei  zei  me  gewoon:  ‘Ik bezorg de Carrara, jij doet de rest’ en ik kon beginnen aan de financiering van het project.”

In  zijn  geboortedorp  Sint-Pieters-Woluwe  vond  Crombé  gehoor  bij Open VLD-schepen Carla Dejonghe, ook voorzitster van de Raad van de Vlaamse  Gemeenschapscommissie (VGC). Op haar beurt nam Dejonghe VGC-collegelid en minister van Bui-tenlandse  Betrekkingen  Jean-Luc Vanraes, een partijgenoot van haar, 

in de arm. Ook de Franstalige sche-pen Philippe van Cranem vervoegde de  ploeg  enthousiastelingen:  hij zorgde  ervoor  dat  het  Parmentier-park  als  ‘symposiumonthaal’  be-schikbaar werd gemaakt.Na een bezoek aan de Carraragroe-ves vorig jaar ging de steen letterlijk aan het rollen. Uit een blok van ge-middeld  zevenhonderd  kilo  kappen de kunstenaars elk ‘Brussel’ uit. De Marokkaan  Ikram  Kabbaj  maakt een  ritmisch  horizontaal  werk, heeft  hij  al  laten  weten.  De  Duitse Maria Rucker vertrekt van een blok 

Initiatiefnemers Patrick Crombé en Carla Dejonghe op de plek in het Parmentierpark waar de beeldhouwers aan de slag gaan.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

SINT-PIETERS-WOLUWE – De eerste helft van juli komen buitenlandse beeldhou-wers met renommee, naast lokaal talent Patrick Crombé, werken in het Parmentier-park. Niet om er afgewerkte kunst neer te poten: uit zeven ton Carrara-steen hou-wen ze elk een beeld. Met Brussel als onderwerp. Passanten zien het werk groeien.

van  twee  meter  hoog.  De  Bulgaar Gheorghi  Filin  houwt  een  moderne Venus,  met  een  relatie  tot  Brussel. En Crombé? “Zelf maak ik een leggio, een lessenaar. Daar kan het publiek zijn  discours  voor  Brussel  achter houden,”  zegt  de  beeldhouwer  met een grijnslach. “Dat het drankgelag een  volwaardig  symposium  wordt, zal het publiek merken. Dag na dag wordt er van negen uur  ’s ochtends tot  zes  uur  ’s  avonds  gewerkt.  Let wel, ook stil staan kijken is werken voor  een  beeldhouwer.  Een  collec-tief project van deze omvang is meer dan  overleggen  over  diamantschij-ven,  overzeese  exposities  en  der-gelijke.  Anders  dan  kunstschilders hebben beeldhouwers elkaar nodig, al was het maar om een steen te hel-pen  verleggen.  Het  zorgt  voor  een sterke band tussen de artiesten.”En wat gebeurt er na afloop met de tien  parkbeelden  van  Brussel?  Na de klus blijven ze nog de hele zomer 

in  het  Parmentierpark  staan.  Het Brussels Gewest wordt eigenaar van de monumenten. De deal  is dat het Gewest de residentie van de arties-ten,  zakgeld  inbegrepen,  bekostigt. “Wat  de  overheid  daarna  met  de parkbeelden  doet,  is  nog  niet  uit-gemaakt,” vertelt Crombé. “Het ligt communautair  allemaal  nog  wat gevoelig, omdat de Vlaamse Brusse-laars het project naar hier getrokken hebben.”  Voorlopig  circuleert  het Coovi in Anderlecht als eindbestem-ming voor de sculpturen.

� Jean-Marie�Binst

Brussels beeldhouwsymposium, van 2 tot en met 16 juli in het Parmentierpark (Parmentierlaan, Sint-Pieters-Woluwe). Dagelijks zijn de kunstenaars er van 9 tot 18 uur aan het werk. Met Maria Rucker (D), Patrick Crombé (B), Gheorghi Filin (Bul), Sandra Nejasmic (Kro), Maurizio Carnevali (I), Raymond Lohr (Lux), Ikram Kabbaj (Mar), Marit Lyckander (No), Karel van den Braak (NL) en Lars-Åke Åberg (Zw)

“Anders dan kunstschilders hebben beeldhouwers elkaar nodig, al was het maar om een steen te helpen verleggen”

BDW 1283 PAGINA 19 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

ADVERTENTIE

Hup hup, Heer Iwein

Iwein Segers van de gelijknamige Familie: een boon voor teksten met ambitie.

© D

IETE

R TE

LE

MA

NS

Gezien: het Stoemp!-concert van Familie Segers op dinsdag 31 mei in café Merlo. (Het laatste Stoemp!-concert, Nele Needs a Holiday en Guido Belcanto, is op 7 juni in café Walvis; www.stoemplive.be.)

Iwein  Segers  heeft  de  voornaam  en de manen van een gereputeerd min-streel, en de achternaam en de glim-mende wangen van een onderschatte schlagerzanger:  een  combinatie waarvan  hij  zelf  wellicht  de  humor en de potentie heeft ingezien.Misschien  heeft  het  te  maken  met 

het feit dat we Expeditie Robinson en Comedy Casino gemist hebben, maar wij vinden Iwein Segers een geestige kerel, met het hart en de hersens  op  de  juiste  plaats.  We  zouden  hem graag  in  onze  plaats  het  woord  laten  voeren op  familiefeesten, maar als hij  liever muziek speelt  voor  een  nog  breder  publiek,  dan  is dat ook goed. Zulks gebeurde vorige week  in herberg Merlo, die vanaf 1 juli aanstaande ho-pelijk ook alom geprezen zal worden om zijn strikt nageleefde rookverbod.In  de  Merlo  speelden  Segers  en  familie  een thuismatch.  Het  zou  immers  daar  zijn  ge-weest dat de ex-frontman van Groep Jezus sa-men met zijn nieuwe gitarist Raf Ilsbroekx op het  idee kwam voor dit nieuwe project. Aan-vankelijk (we gaan nu even voort op de onbe-trouwbare informatie van Segers zelf ) was als groepsnaam ook even Shitkikker (Shitkicker?) in de running, en zou hardcore het genre wor-den. Maar uiteindelijk was er na het toetreden van Naïma Joris (zang/percussie) en Joey Lim (bas) sprake van dat familiegevoel, en ging het gezin voor kleinkunst.Misschien moeten we dit alvast maar zeggen: muzikaal is deze band robuust en interessant genoeg om ambities waar te maken. Al was de klank in de Merlo aanvaardbaar en is wat in-teractie met bevriende stamgasten altijd leuk, in  betere  akoestische  omstandigheden  sor-teert Familie Segers wellicht nog meer effect.Vervolgens kunnen we meteen zeggen dat ook de liedjes en melodietjes van Iwein er mogen zijn. Wellicht daarom dat ze ook terug te vin-den zijn op een cd. Die heet Over andere men-sen en gaat over andere mensen ‘met hetzelfde leven’.  Als  het  mag,  zouden  we  alleen  nog 

pleiten voor net iets meer vlees aan de tek-sten.  Een  nummer  als  ‘Kom  mij  halen’,  en nog een ander waarvan de titel ons nu even ontschiet, mikken iets te veel op de impact van de galmende slogan in het stadion om in andere  omstandigheden  aan  te  slaan.  Dan liever  vertelselkes  die  ergens  naartoe  lijken te gaan, zoals in ‘Als je eindelijk dood bent’: “naar het andere eind waar jij nooit bent ge-weest / waar ze altijd huilen ook al is het één groot feest”.  De  keuze  voor  covers  ‘Rikky’ van Wim De Craene en ‘Ik zou wel eens wil-len weten’ van Jules de Corte toont de boon die Segers heeft voor songs met ambitieuze teksten. Al is het voorts ook al fijn dat hij in ‘Je ingebeelde vriendje bestaat niet’ eens een onderbenut  Russisch  leenwoord  als  doerak gebruikt.Ten  slotte  is  er  ook  nog  de  kwestie  van  de ironie.  Met  de  reputatie  van  Segers  in  het achterhoofd  kwam  de  plaat  van  Familie Segers  blijkbaar  als  opvallend  oprecht  en onhip  over.  Live  wordt  dat  toch  weer  wat genuanceerd.  Al  was  het  maar  omdat  de cabaretier  in  Segers  in  zijn  bindteksten  op superieure  wijze  silly  kan  doen.  Van  het nummer  ‘Sylvia Kristel’  (“Je bent moe maar gebeten op een laatste man in een pak”) wist hij bijvoorbeeld te vertellen dat het opgedra-gen  was  aan...  Veronique.  Ook  de  manier waarop Segers met zijn microfoon worstelt, lijkt niet helemaal van  ironie gespeend. En uiteindelijk liegen ook de songteksten zelf er niet om. ‘Ik huil nog één traan om jou’ mag als een tearjerker klinken, met “Straks haal ik mijn geweer / en schiet ik je zachtjes neer” zit  er  toch een zinnetje  in dat wellicht niet helemaal au sérieux te nemen valt.Moet  Segers  op  een  gegeven  moment  die ironie  toch niet wat meer achterwege  laten om zijn muziek het krediet  te geven dat ze verdient? Of is het juist dat schipperen tus-sen  lach en  traan dat zo goed werkt? Geen idee. In elk geval zouden we Heer Iwein wil-len  aanmoedigen  niet  te  versagen.  Er  zijn weinig  redenen  te  bedenken  waarom  Fa-milie Segers  er niet  in zou slagen  ooit met een stuk of vier nummers te figureren in die altijd wat treurige Top 100 Aller Tijden van Nederlandstalige liedjes.

� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

FM BRUSSEL WIJST DE WEG

BRUSSEL – Goed nieuws voor wie erop uit wil trekken in de stad: sinds vorige week is de tweede editie van de FM Brusselgids in om-loop. Je vindt er meer dan honderd interessante adressen in terug. De  gids  is  onderverdeeld  in  zes  hoofdstukken:  cultuur,  sport  en frisse lucht, nightlife, winkels, bars en cafés en ten slotte eten. De samenstelling werd gebaseerd op plaatsen die al in het programma Panache aan bod kwamen en er werd verder gewerkt op basis van de eerste, veel minder uitgebreide, editie. De hele maand juni kun-nen FM-luisteraars elke dag een gidsje winnen in de uitzending. In de gemeenschapscentra zal hij ook gratis te verkrijgen zijn. Online kun je hem raadplegen op www.fmbrussel.be.  SV

TELEX VADROUILLE

COMBIKAARTJES COULEUR CAFÉ AL UITVERKOCHT

BRUSSEL  –  Alle  combitickets  voor  Couleur Café, dit  jaar op 24, 25 en 26  juni op de  ter-reinen van Thurn & Taxis, zijn al de deur uit. Dagkaartjes  zijn  wel  nog  voldoende  beschik-baar.  Daarnaast  zijn  er  nog  zevenhonderd Combi  +  Camping-passen  te  koop,  maar  die zijn  voorbehouden  aan  zestienplussers  die niet in het Brusselse gewest wonen.Brusselaars  die  drie  dagen  naar  het  festival willen, zullen aparte dagkaartjes moeten ko-pen.  Zo’n  kaart  kost  in  voorverkoop  35  euro en  aan  de  kassa  43  euro.  In  Brussel  kunt  u dagkaarten  kopen  in  de  Fnac-winkels  in  de Nieuwstraat  of  de  Gulden  Vlieslaan  in  El-sene, de verschillende Free Record Shops, de 

Media  Markten  of  de  Caroline  Music.  Op  de website van Couleur Café kan dat ook online. Festivalgangers die hun kaartjes op voorhand kopen,  kunnen  gratis  gebruikmaken  van  het Brusselse  openbaar  vervoer  (MIVB-netwerk) en de Couleur Café-nachtbussen die hen tus-sen middernacht en drie uur ’s ochtends veilig naar huis brengen.Onder  meer  Seal,  Ziggy  Marley  (zoon  van), Patrice, Arsenal, Method Man & Redman en Absynthe Minded zullen dit jaar voor de mu-zikale hoogtepunten zorgen. Wie al een voor-smaakje  wil,  kan  terecht  op  het  Couleur  Ca-fé-YouTube-kanaal:  www.youtube.com/user/FestivalCouleurCafe.� SV

Culturele middagpauzes in het Museum van de Stad Brussel12 en 16 juni 2011 om 12.30u

Brusselse landschappenDe rondleiding is gratis! | Toegang: € 4 per persoon

Museum van de Stad Brussel | Grote Markt (tegenover het Stadhuis)Info: 02 279 43 76

FOCUS OP

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

Namen als Thee Oh-Sees, King Khan and the Shrines of Mark Sul-tan zeggen u misschien weinig, dat kan. Maar van The Black Box Reve-lation, het uit Brussel afkomstige garagerockduo dat in korte tijd uit-groeide tot een van Belgiës bekend-ste muzikale exportproducten, hebt u vast al gehoord. Of van The Sonics misschien, de stamvaders van de garagerock, die onlangs de AB op zijn grondvesten deden daveren.Wie houdt van rauwe, ongepolijste en primitieve rockmuziek, of daar gewoon eens van wil proeven, kan al een paar maanden op woensdag te-recht bij Madame Moustache et son

Freakshow, de gezellige burlesque-bar aan de Brandhoutkaai in het hart van Brussel.“Garagerock is niet zozeer een gen-re, wel een geluid, een attitude bij het muziekmaken,” vertelt Philippe, le patron van Madame Moustache. “Een droge, pompende drumbeat, een kletterende gitaarmuur en heel wat reverb. Energie vertaald in mu-ziek, waarvan de sound teruggrijpt naar de sixties, naar de vroege rock-’n-roll. De muziek rammelt en kraakt alle kanten uit, en is vaak heel primi-tief opgenomen. Teringherrie voor sommigen, maar zodra de microbe je bijt, laat ze je nooit meer los.”

BDW 1283 PAGINA 20 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Theater > BorRris blijft improviseren

Goed houthakken is niet simpelBRUSSEL – Het improvisatie-gezelschap BorRris traint het hele seizoen door, maar komt deze maand nog twee keer in actie voor het Brusselse publiek. Tijdens een improvisatie-interland tegen de Nederlandse Impromaniacs, en op het Laplan-feest van De Markten.

B orRris ontstond in 2003 bin-nen De Markten en bloeit zoveel jaren later als nooit

tevoren. Het improvisatiegezel-schap verzamelt allemaal mensen die niet alleen podiumgeniek en ad rem zijn, maar ook een sterke band met Brussel hebben omdat ze er wonen, werken of gestudeerd heb-ben. De ploeg is op dit ogenblik elf mannen en vrouwen sterk. Voor-lopig kan er helaas niemand meer bij, maar u kunt wel verbaal met hen in de clinch gaan als u hen op café tegenkomt. Een goed impro-gezelschap is immers ook een goede vriendengroep, weet Eef Verbeke, een van de jongste aanwinsten. “Na elke training gaan we inderdaad op café om te praten over alles wat niet met impro te maken heeft. Het is belangrijk om elkaar goed te ken-nen en goed met elkaar op te schie-ten, want bij improvisatietheater moet je elkaar kunnen vertrouwen op het podium en weten wat je aan elkaar hebt. Bij impro hangt alles af van het moment en de bijdragen van het publiek. Dan helpt het om te weten wat voor type je medespe ler is, en moet je erop kunnen reke nen dat je medespeler het zal opvan-

De improvisatoren van BorRris gaan na elke training op café, “want het is heel belangrijk om elkaar goed te kennen.”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Muziek > Garagerock is terug van weggeweest

Een rauw geluid

De Franse garagerockers van Warm Toy Machine, kind aan huis bij Madame Moustache.

© JO

VOE

TS

BRUSSEL – Traag maar gestaag lijkt garagerock de harten van de Brusselaars te veroveren. De mooiste liefdesbrief komt van Madame Moustache et son Freakshow, die met de Back to the Grave-avonden elke week een mix van vijftig jaar onversneden rock-’n-roll voorschotelt.

gen als je eens compleet vast zit.”Als ploegspeler moet je elkaar wel-licht ook kunnen laten scoren? “Ja, al zijn we bij BorRris niet in de eer-

ste plaats op scoren uit,” zegt Verbe-ke. “Goede improvisatie kan grappig zijn, maar de zoektocht naar grap-pen kan soms ook een mooi opge-

bouwde scène met geloofwaardige personages in de weg staan. BorRris is destijds begonnen met longform impro, waarbij soms één verhaal

van een uur lang wordt geïmpro-viseerd rond een bepaald gegeven. Opbouw en personages zijn dan heel belangrijk. Ook nu we aan theater-

BDW 1283 PAGINA 21 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Het maatjesseizoen is weer begonnen. Dinsdag 7 juni werd het traditionele vaatje geveild in de vismijn van Scheveningen. De opbrengst ging, zoals altijd, naar een goed doel, en dit jaar was dat Jantje Beton, een organisatie die zich inzet voor speelpleinen in Nederland.

Het gaat goed met de haring. Er zit al jaren genoeg haring op de Noordzee, wat te maken heeft met het verminderde aantal kabeljauwen. Veel kabeljauw betekent weinig haring (ze eten die op), en omge-keerd. In de natuur gaat dat zo; de een zijn dood is de ander zijn brood.Het gaat zo goed met de Noordzeeharing dat sinds vorig jaar de volledige visserij ervan ‘gecertificeerd’ is door de Marine Stewardship Council (MSC). Weet u niet wat dat is? Ik zal het u vertellen.Jaren geleden was de afdeling ‘visindustrie’ van de multinational Unilever een beetje droevig. Op landbouwproducten met een stempeltje ‘bio’ kon extra winst worden gemaakt. Maar visserij kreeg zo geen stempeltje, want ‘bio’ is in principe beperkt tot wat er aan land gebeurt. Vissen, en zeker gevan-gen vissen, mogen geen stempeltje krijgen, zelfs al is er geen gram kunstmest of bestrijdingsmid-del gebruikt om ze te vangen. Dus, dachten ze bij Unilever, dan maken we toch zélf een stempeltje waar mensen meer voor willen betalen. We zullen dat dan ‘duurzaam’ noemen (dat deden andere mul-tinationals al voor het houthakken in het tropisch woud).Omdat niemand hen zou geloven – ze zijn niet dom bij de multinationals –, zochten ze iemand die wel vertrouwen krijgt van het volk. Ze stapten met een kruiwagen vol geld naar het Wereld Natuur Fonds (WWF) en vroegen aan die natuurbeschermers of zij voor hen geen labeltjes wilden plakken op ge-vangen vis, teneinde hogere winstmarges te kun-nen aanrekenen. Het WWF vond dat een goed idee en samen riepen ze de MSC in het leven.De MSC hoeft niet veel te doen. Het onderzoek naar de visbestanden en de statistiek van de vangsten is

al betaald door de belastingbetaler. Het wordt ge-daan door wetenschappers en statistici uit de lan-den waar de visserij gebeurt, op kosten van de be-volking, de vissers en de industrie. De procedures worden gecontroleerd door andere multinationals die daarin gespecialiseerd zijn (Veritas, SGS,...). De MSC schrijft facturen uit en doet aan lobbying.Het werkte. Eerst was er een meerwaarde voor een paar vormen van visserij, ver weg, die makkelijk te controleren waren. Maar toen begonnen de Neder-landse en Britse supermarkten het idee interessant te vinden. Ze gingen van hun leveranciers eisen uit-sluitend nog ‘duurzame vis’ te leveren. Dus moest iedereen ‘gecertificeerd’ worden, anders stuikte de

visverkoop in elkaar. Het bewijs voor die ‘duur-zaamheid’ ligt uiteraard niet bij de supermark-

ten, en ook niet bij de MSC. De visserijsector mocht dus, visgebied per visgebied, per type

vissersboot en soort per soort, dure dos-siers openen bij de MSC of ze konden hun

verkoop wel vergeten. Daarbij moesten fabrieken op voorhand afdokken voor-aleer ze mochten bewijzen dat wat

ze als ‘duurzaam’ verkochten, ook ‘duurzaam’ was gevangen, en ook de vissersboten mochten langs de kassa om hun eigen boot te laten bestempelen met het imprimatur

van de duurzame kerk. Dat kost for-tuinen!

En, denkt u dat er ondertussen veel veranderd is aan die visserij? Het zijn dezelfde vissers, met dezelfde boten, die vis vangen zoals ze dat altijd al hebben gedaan, maar nu mag er een blauw zegeltje op met een wit visje: MSC certified. Iedereen blij, de vissector een stuk armer, de vis dan weer een stuk duurder. Zelfs soevereine landen worden vandaag zo gek gekregen dat er wetsvoorstellen circuleren dat alle vis in het land MSC-gekeurd moet zijn. Bij de MSC lopen ze elke dag gierend van het lachen naar de bank.Ondertussen begon er gemor te klinken. Een staat als Alaska, waar duurzaamheid in de grondwet staat ingeschreven, vroeg zich af waarom ze een privé-maatschappij grof geld zouden moeten betalen om te certificeren wat ze zelf garanderen. Alaska trok zich terug. IJsland heeft zich nooit in de luren laten leggen en certificeert zijn visserij zelf: Iceland Res-ponsible Fisheries. Andere bedrijfjes sprongen uit de

grond (Friends of the Seas, Natura...) om een graan-tje mee te pikken in de markt van het labeltjes plak-ken. En het idee sloeg over naar andere sectoren, an-dere criteria (Rainforest Alliance voor bananen,...).U allen, consumenten, kunt op beide oren slapen: ongeveer alles wat te koop is in de supermarkt, werd op de een of andere manier gecertificeerd als duur-zaam, is het niet voor de natuur, dan is het voor de sociale omstandigheden, de eeuwigheid van het product, of de veiligheid van de bankiers. Zij staan te drummen om voor u labels te plakken. De vissers werken nog altijd even hard (misschien zelfs iets harder), maar de vis is nog altijd even lekker.Geniet van de nieuwe maatjes, eet ze zonder poes-pas, zonder sla en zonder ajuin. Het is een product waar de Nederlanders fier op mogen zijn. Een nieu-we haring, die naam waardig, wordt voor uw neus gefileerd en binnen het uur opgegeten, anders gaat de échte kwaliteit achteruit, duurzaam of niet. Dus niet uit de supermarkt. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Duurzame maatjes

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

sport met korte sketches doen, blijft onze aandacht daar naartoe gaan.”Improvisatie lijkt niet meteen te rij-men met training, en toch oefenen de spelers van BorRris elke week. Waarop dan? Verbeke: “Dat vragen mensen mij dikwijls. De inhoud van een improavond is altijd anders, maar er bestaan veel verschillende soorten formats van scènes die je moet leren kennen. En je moet ook leren spelen op een podium. Het is bijvoorbeeld niet zo evident om pakweg een houthakker goed na te doen. Het is belangrijk dat je dan niet zomaar wat in het rond slaat, maar dat je die handelingen heel juist kunt uitvoeren. Je moet tijdens het spelen ook heel geconcentreerd blijven op wat er gezegd en gedaan wordt. Als je ergens een denkbeel-dig glas water neerzet en je neemt dat op een heel andere plek weer op, dan merkt het publiek dat altijd. Im-provisatietheater is niet alleen een verbale aangelegenheid. De helft is lichamelijkheid en beweging.”

Zoek een probleem!Wellicht zijn er ook bepaalde vuist-regels en trucs? “Sommige dingen kun je inderdaad altijd in het ach-terhoofd houden. Als je niet meteen weet wat te zeggen, begin dan met een handeling. Als jij de vloer begint te vegen of een raam begint te lap-pen, dan heeft je tegenspeler met-

een iets om mee verder te gaan. Om een sketch te doen werken, helpt het ook altijd om een probleem te creëren dat dan moet worden op-gelost. En een centrale regel is ook het accepteren. Sla de voorstellen en voorzetten van je medespeler nooit af, want anders zit je meteen vast. Je leert trouwens veel door af te gaan en elkaar feedback te ge-ven.”BorRris won in januari in Neder-land al de heenwedstrijd van het potje theatersportwedstrijd tegen Impromaniacs. Spelen de Neder-landers anders? “Het viel op dat zij heel veel muzikale formats hebben. Ze huren voor elke voorstelling een pianist in die zowel achtergrond speelt als echt liedjes begeleidt. Daarnaast zijn de Nederlanders ook heel direct. Ze vliegen meteen in een scène. Een zwangere vrouw zal bij ons eerst op doktersbezoek gaan, bij hen ligt ze meteen op de grond te bevallen.”� Michaël�Bellon

Terugwedstrijd van de Strijd der Lage Landen (BorRris vs. het Nederlandse Impromaniacs), op zaterdag 11 juni om 20 uur in De Markten. Kaartjes kosten 5 (vooraf) of 7 euro (aan de kassa). Meer informatie en reserveren op an@borrris.com, 0486-98.36.35 of www.borrris.com

De bankiers staan te drummen om voor u labels te plakken

Garagerock was een tijdje bijna ver-dwenen in de hoofdstad, maar lijkt nu weer terrein te winnen. Aan de basis van die nieuwe dynamiek ligt een kleine groep, veelal uit Frank-rijk afkomstige muziekliefhebbers. Een van hen is Étienne, de vaste dj op de Back to the Grave-feestjes bij Madame Moustache. “In Frankrijk is garagerock heel populair. In Pa-rijs zijn er wel twintig cafés die uit-sluitend die muziek draaien, en elke avond kun je wel een garageband aan het werk zien. Ik ben met mijn band Warm Toy Machine naar Brus-sel gekomen omdat het een fijne stad is, en een goeie uitvalsbasis. De scene is hier kleiner, maar heel hecht.”Thierry, de eigenaar van het Brus-selse café en rockmonument DNA, beaamt dat. “Vroeger waren het al-leen Elzo (grafisch ontwerper die de posters voor de garagerockfeestjes en -optredens ontwerpt, YC) en ik die

iets deden. We huurden een zaal, boekten een band en zorgden voor promo. Geleidelijk is dat gegroeid. Madame Moustache begon de soi-rées garage te organiseren, Warm Toy Machine en hun nevenprojecten kwamen naar Brussel, DJ Elodie be-gon ook feestjes te geven waar onze muziek gedraaid werd, enzovoort.”Het publiek dat op zo’n Back to the Grave-avond afkomt, bestaat vooral uit late twintigers en vroege derti-gers. Je treft er rockabilly chicks en boomlange kerels met piercings en brede armen vol tattoos, maar even-zeer mensen die je zo achter de ba-lie van de bibliotheek voorstelt. In de muziek hoor je echo’s van (oude) soul, blues en psychedelica, stee-vast gedrenkt in de typische rauwe rocksound. Crowdsurfen hoeft niet, maar dansen wordt sterk aanbevo-len.�� Yves�Coudron

LAPLAN FEEST!

BRUSSEL – BorRris staat ook op het programma tijdens het derde Laplan feest! van GC De Markten. Laplan feest! laat resultaten zien van cur-sussen die plaatsvonden en (frag-menten van) producties die gemaakt zijn door de Laplan-productiegroe-pen en de gastgroepen van GC De Markten. Dat feest heeft plaats op 25 juni. In de aanloop speelt Café

Marché ook al een diner spectacle op 10 en 11 juni, presenteert de nieuw-ste lichting D°eFFeKt-acteurs van af 17 juni het locatieproject Shortcuts, en is vanaf 17 juni de fototentoon-stelling Stadsbiografie te zien. In De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel, 02-550.19.14, www.demarkten.be.� MB

Madame Moustache, Brandhoutkaai 5-7, 1000 Brussel, www.madamemoustache.be. Elke woensdag om 23 uur Back to the Grave; op 15 juni om 21 uur optreden van Jesus Love Heroin Band + The Skeptics

© N

ICK

TRAC

HET

BDW 1283 PAGINA 22 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Sven Augustijnen: “Ik heb altijd al van Brussel gehouden, ik begrijp dat beeld niet van een vuile, gevaarlijke stad.”

‘S pectres  is  een  documentair  filmessay over  de  moord  op  Patrice  Lumumba, in dialoog met een tentoonstelling van 

foto’s, authentieke documenten en een publi-catie,” legt Sven Augustijnen uit.Spectres, ‘spookbeelden’: de titel kon niet beter gekozen. Spookbeelden van een koloniaal ver-leden die de natie blijven achtervolgen, 51 jaar na de onafhankelijkheid van Congo.Het hoofdpersonage en de gids van de film is ridder Jacques Brassinne de La Buissière. “81 is de man ondertussen. Dertig jaar lang heeft hij  onderzoek  gedaan  naar  de  moord  op  Pa-trice  Lumumba,  de  eerste  democratisch  ver-kozen premier van Congo. Hij heeft als diplo-maat het onafhankelijkheidsproces van Congo van dichtbij gevolgd, hij heeft de onafhanke-lijkheidsviering op 30 juni 1960 meegemaakt. Vervolgens heeft hij ter plekke mee de seces-sie  gesteund  van  Katanga,  een  van  de  rijk-ste  en  meest  ontwikkelde  provincies  van  het  gewezen Belgisch Congo. Die secessie had de zegen  van  de  Belgische  zakenwereld  en  het Belgisch leger; in de ogen van Congo was het een  poging  om  een  Belgische  marionetten-staat  te  creëren.  Brassinne  de  La  Buissière was  ook  op  17  januari  1961  in  Elisabethvil-le,  de  dag  dat  Lumumba  werd  vermoord  in de  Katangese  savanne.  Op  de  vraag  wanneer  

hij met zijn onderzoek is begonnen, antwoordt hij:  ‘De  dag  daarop.’  Heel  die  Congolese  crisis,  het  was  voor  die  man  een  soort  van 1914-’18.” 

FelicitatiesBrassinne  de  La  Buissière  sloot  zijn  carrière aan  het  eind  van  de  jaren  1980  af  als  kabi-netschef van toenmalig minister van Defensie François-Xavier  de  Donnea.  “In  die  periode heeft  hij  militairen  die  het  hele  gebeuren  in Congo  van  dichtbij  hadden  meegemaakt,  ge-interviewd. Militairen met pensioen, die zich dus  niet  langer  verplicht  voelden  te  zwijgen over  wat  er  zich  heeft  afgespeeld.  In  1991 volgde de neerslag van Brassinne de La Buis-sières dertigjarige queeste: de  thesis Enquête sur la mort de Lumumba, een turf van om en bij de tweeduizend pagina’s waarmee hij in 1991 aan de ULB doctoreerde in de politieke weten-schappen. Met grootste onderscheiding en fe-licitaties van de jury. Zijn besluit: Lumumba’s dood  was  een  afrekening  onder  Congolezen; de Belgische staat, aanwezig door zijn aandeel in  het  koloniale  bestel,  werd  als  instrument gebruikt. Van die  these werd  in 1999 brand-hout gemaakt door de socioloog Ludo De Wit-te. Zíjn conclusie op basis van diezelfde getui-genissen  en  nog  een  aantal  documenten  van 

Buitenlandse Zaken, die op zijn bureau waren komen aangewaaid, was: de toenmalige Belgi-sche regering was het meesterbrein achter de moord op Lumumba. Voor de Kamer was dat voldoende  aanleiding  om  een  parlementaire commissie op te richten om het dossier uit te spitten.”“In  de  film  is  het  personage  van  Brassinne de  La  Buissière  bijna  de  woordkunstenaar; rollende  teksten  geven  af  en  toe  context. Vaak  wordt  van  mijn  gids  gezegd:  ‘Il dit des mensonges’, hij liegt. En dat is net het interes-sante. Is het een leugen? Hoe wordt het geïn-terpreteerd?  Brassinne  de  La  Buissière  heeft onderweg zijn mening niet bijgestuurd, neen, hij blijft hardnekkig bij zijn these. En dat is na-tuurlijk ook de kracht van deze complexe film, met een complex figuur als gids.”

Europees parlementSven  Augustijnen  komt  oorspronkelijk  uit  de buurt van Mechelen. Zijn adoptiestad Brussel biedt  hem  voldoende  stof  om  als  kunstenaar de  realiteit  –  die  net  zo  goed  geconstrueerd is  –  af  te  tasten.  “Ik  heb  bijvoorbeeld  onder-zocht hoe het Europees parlement hier zitting heeft gekregen, hoe Brussel de hoofdstad van Europa is kunnen worden. Dat deed ik nu zes jaar  geleden  in  een  eenmalig  extra  katern  in De Tijd. In de bijlage dient een interview met Étienne Davignon als basis voor een netwerk van verschillende teksten die het ontstaan van de Europese Unie en de topografische inplan-ting  van  zijn  instituties  in  Brussel  beschrij-ven.”“Davignon was met een aantal projectontwik-kelaars  betrokken  bij  de  realisatie  van  wat men indertijd Le Centre International du Con-grès noemde. Gebouwd op de plek waar voor-

heen  de  Leopold-brouwerij  stond.  Een  con-grescentrum  met  een  halfrond  waarvan  het aantal zitjes  ‘per  toeval’  tegemoetkwam aan de noden van het Europees parlement. Terwijl het Europees parlement eigenlijk was toege-wezen  aan  Straatsburg.  Het  gevolg  was  een diplomatieke  rel  tussen  Frankrijk  en  België, waarbij de Belgische regering zei:  ‘Dit  is een privé-initiatief, wij hebben daar niets mee te maken.’ Brussel – waar al de Europese Com-missie zetelde – kreeg zijn huiswerk vroeger af  dan  Straatsburg,  en  de  Europese  parle-mentsleden  hadden  een  ruimte  nodig  om  te vergaderen: zo is dat Centre International du 

Uit Sven Augustijnens Spectres (2011).

© MARC GYSENS

ELSENE – “Geschiedschrijving is allerminst een natuurverschijnsel. De constructie van de realiteit en hoe we daarvoor bepaalde verhalen, beelden, fictie gebruiken, dat vind ik fascinerend. Die grenslijn van betrouwbaar en onbetrouwbaar maakt het enorm interessant voor een kunstenaar. Wat zijn de verhalen, wat is de realiteit en hoe vermengen ze zich?” Sven Augustijnen was met Spectres een van de blikvangers op het Kunstenfestivaldesarts 2011.

BDW 1283 PAGINA 23 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

FREDDI SMEKENS

Loeter

O oit  heb  ik  het  in  deze  rubriek  over vreuger gehad. Amper was mijn stuk af of ik maakte me de bedenking: “Er

zal neki nen taaid komme da ’k het auver loeter zal hemme.”  Aan  de  titel  hierboven is alvast te zien dat die tijd nu gekomen is. Een  eerste  vraag  die  ik  me  daarbij  stel,  is: op welk ogenblik in ons leven schakelen we over  van  loeter  op  vreuger?  Tot  mijn  grote opluchting heb ik opgemerkt dat zo’n ogen-blik eigenlijk niet bestaat. Laten we bij onze prille jeugd beginnen. Een van de eerste si-tuaties waarin we met loeter geconfronteerd worden,  is  bij  de  vraag:  “Wa zou ga loeter wille weudde?”  In  dat  geval  gaat  het  uiter-aard  over  de  professionele  richting  die  we loeter zouden willen inslaan. Het eigenaar-dige daarbij is, waarde lezer, dat onze wen-sen  of  eventuele  voorspellingen  zelden  of nooit bewaarheid worden. Maar zoals altijd en  overal  bevestigen  de  uitzonderingen  de regel. Zo ben ik ooit iemand tegengekomen die beweerde: “As ik klaain was, zaa ik da ’k loeter pompeer wou weudde. En, geluuf ma na of ni, den dag van vandoeg ben ik al dètig joer pompeer.” Misschien komt zo’n voorspelling minder vaak uit wanneer men het in de pril-le jeugd heeft over coureur weudde of even-tueel facteur, hoewel zowel Eddy Merckx als mijn  eigenste  bode  die  voorspelling  mis-schien waargemaakt heeft.Wat heeft u, lezer, geantwoord op de vraag “Wa gooj ga loeter doon?” Wat bijvoorbeeld gedacht van “Kassaalegger of kosmonaut, ik moot er nog neki auver noepaaze...” Maar na onze kindertijd komen we tot de zogenaam-de joere van verstand en krijgt loeter een an-dere  dimensie.  In  die  zin  dat  loeter,  spijtig genoeg,  dan  ook  met  uitstellen  te  maken krijgt.  Uitdrukkingen  als  “We zulle loeter wel zeen”,  “Da’s eet vè loeter”  of  “Da komt loeter wel in orde” zijn de meeste lezers ze-ker niet vreemd. Niet dat ik akkoord ga met de uitdrukking “De weg no de helle es gepla-vaaid mè gooje inteenses.” Zeker niet omdat we met diezelfde plavaaje genoeg materiaal zouden hebben om al onze eigen  ruiten  in te gooien.En  dan  is  er  ook  nog  de  tegenstelling  tus-sen “Vreuger was alles beiter” en “Loeter zal

alles beiter goen.” Uit die  twee beweringen concludeer  ik dat  in zo’n geval  loeter  sym-pathieker én positiever overkomt dan vreu-ger.  Misschien  heeft  dat  ermee  te  maken dat  we  in  elk  geval  altaaid beiter af zaain mè veujooit te bezeen dan achterooit.  Maar ik geef grif  toe dat het wat overdreven zou zijn  om  te  stellen  dat  vreuger  louter  met nostalgie en loeter alles met hoop te maken  heeft.Misschien toch graag even terug naar onze kindertijd, zonder het specifiek over vreuger te  hebben.  Uit  mijn  prilste  jaren  herinner ik  me  dat  ik  me  bij  het  aanschouwen  van boeken  en  kranten  de  bedenking  maakte: “Loeter zal ik da allemoe kunne leize.” Van-daar misschien het  feit dat  ik op de  lagere school voor één ding ooit mijn best heb ge-daan: zu rap meugelaaik liere leize. Dat het mij  ooit  gelukt  is,  slaat  mij  trouwens  nog altijd met verstomming. Dit gezegd zijnde, waarde lezer, is het een hoopvolle gedachte dat  we  voor  loeter  altijd  wel  plannen  heb-ben,  hoe  bar  de  tijden  ook  (lijken  te)  zijn. Na  deze  uitspraak  in  beperkte  kring  werd ik  een  tijdje  als  ‘Menier Positivo’  aange-sproken. Die aanspreektitel raakte ik haast onmiddellijk  weer  kwijt  na  de  opmerking: “Ik kan fleus nateurlaaik nog altaaid van gedacht verandere.” Maar ook in die laatste opmerking schuilt een vrolijke noot. Name-lijk: “We zaain ni verplicht merge te zegge wa we vandoeg gezeid hemme.” En merge heeft  in dat geval alles te maken met... jawel, loe-ter.Bij alles wat voorafging, zal men ongetwij-feld  gemerkt  hebben  dat  ik  loeter  eerder als  een  baken  dan  als  een  schrikbeeld  be-schouw. Want den dag da we schrik hemme van loeter, kan nuut onzen besten dag ni zaain. Maar het is ook zo dat men loeter niet met al te veel zekerheden en verwachtingen mag volproppen. Ik zou het zo stellen: “Lot loeter gerust op ons afkomme. Want loeter es al verbaa zonder da we ’t weite.”Ziezo, waarde lezer, mij rest te hopen da ’k loeter zal kunne leize wa da ’k vreuger auver loeter geschreive hem. En dat ik mijn bewe-ringen in verband met loeter dan nog altijd zal kunnen staven.

Congrès uiteindelijk het parlement geworden.” “In  feite  gaat  het  over  je  hoe  door  bepaalde constructies de realiteit vormt. Dat het span-ningsveld tussen fictie en realiteit niet zomaar een spel is, maar dat het deel uitmaakt van het vormgeven van de realiteit en de geschiedenis. En Brussel is daarvoor een heel rijke voedings-bodem.  Omdat  het  op  de  scheidingslijn  ligt 

van  de  Romaanse  en  Germaanse  cultuur  én ook nog eens een internationaal centrum is.”“Er wordt vaak gezegd dat België surrealisme is. Dat komt door observatie van dingen die uit de  realiteit  zijn  getrokken.  De  realiteit  heeft soms  de  kracht  dat  ze  de  fictie  overstijgt,  en dat is een beetje de voedingsbodem van mijn werk, van wat me aantrekt.”“Je  hebt  natuurlijk  ook  de  rijke  koloniale  ge-schiedenis die hier sterk aanwezig is. Ik woon in de Luikenaarsstraat:  vanuit mijn  raam zie ik de triomfboog van het Jubelpark; als ik naar het centrum wandel, kom ik langs het stand-beeld van Leopold II, langs Matonge. Bij mij op de hoek woonde tot aan zijn dood de histori-cus Jean Stengers, die een zeer belangrijk werk heeft  geschreven:  Congo, mythes et réalités. 

‘Mythen’,  ‘werkelijkheden’,  in die  twee woor-den heb je die dualiteit: wat zijn de verhalen en wat is de realiteit, hoe vermengen de verhalen zich met de realiteit, hoe geven ze de realiteit mee vorm?”

ZondebokAugustijnen  noemt  Brussel  de  enige  stad  in België  die  echt  een  stad  is.  “Ik  heb  altijd  al van  Brussel  gehouden,  ik  begrijp  dat  beeld niet van een vuile, gevaarlijke stad. Elke grote stad heeft nu eenmaal haar gevaren en gebre-ken. Kom je van Kinshasa terug en je leest in de krant al die onheilsberichten over Brussel, dan valt het hier mijns  inziens toch allemaal best mee. Natuurlijk zijn er enorme uitdagin-gen, op het gebied van onderwijs en werkge-legenheid, om er maar twee te noemen. Maar de blik van de mensen van buiten de stad op Brussel is soms toch nogal bizar, vind ik. Nu, misschien krijgen ze een negatief beeld voor-geschoteld  door  de  media?  Het  is  alsof  men per  se een  zondebok  wil maken  van Brussel, terwijl het wel het economische hart van Bel-gië is, terwijl de Europese Gemeenschap hier zit,  de  Navo,  de  ambassades,  internationale firma’s... Het  is een mépris dat  ik niet  vatten kan – en tegelijkertijd wordt Brussel wél als de hoofdstad van Vlaanderen gezien. Een beetje schizofreen  allemaal.  Nu,  dat  maakt  het  wel tot een interessante stad.”

� Karel�Van�der�Auwera

Spectres, nog tot en met 31 juli in kunstencentrum Wiels in Vorst (www.wiels.org), filmprojecties dagelijks om 12, 14 en 16 uur

‘De grenzen tussen fictie en realiteit’

Sven Augustijnen: de kunstenaar en de geschiedschrijving

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.660 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

“De realiteit heeft de kracht dat ze de fictie soms overstijgt”

BDW 1283 PAGINA 24 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

BRUSSEL – Als expeditie kan het tellen: eind juni trekken twaalf jonge Brusselse boksers en drie begeleiders naar de Mont Blanc. Jonge en gepassioneerde sporters in de ring, maar zonder enige klimervaring: slagen ze erin om zich als team een weg naar boven te vechten, 4.807 meter hoog? Het klinkt als een waanzinnig avontuur, maar Tom Flachet van de Brussels Boxing Academy weet van wanten, boks- en andere.

S ommige  deelnemers  lijken  nog  niet  te beseffen wat hen straks te wachten staat. Gewone gasten uit Molenbeek, Kuregem, 

de Chicagowijk, Anneessens en de Papenvest. Ze schreven zich in, want ze zitten niet om een uitdaging verlegen. Alleen initiatiefnemer Tom Flachet  (Buurtsport en BBA) weet goed waar-aan  hij  begint:  hij  is  niet  alleen  bokstrainer, maar ook bergfanaat. “Al als kind vertoefde ik veel in de bergen. Ze bleven me aantrekken, en dus  behaalde  ik  een  brevet  alpijns  klimmen. Later ging ik ook rotsklimmen: om niet meer alleen voor de eenvoudigste weg naar boven te kiezen. Ik heb nu elf of twaalf bergen van vier-duizend meter of meer beklommen.”Is  dat  voldoende  om  een  onervaren  groep  op sleeptouw  te nemen naar de allerhoogste  top van Europa? “De Mont Blanc is technisch een vrij makkelijke klim. Maar het  is superzwaar voor je conditie en uithouding. Dat wordt dus de  uitdaging.  Bokstechnisch  heeft  zo’n  klim-expeditie  geen  nut,  mentaal  wel.  De  eigen grenzen opzoeken en verleggen, maar ook als groep tot het uiterste gaan, elkaar oppeppen, vooruitstuwen:  daar  gaat  het  om.  Natuurlijk willen we met z’n allen de top halen, maar als 

De Brussels Boxing Academy in actie. De twaalf die zich straks wagen aan de beklimming van de Mont Blanc, zitten nu nog even naarstig boven hun schoolboeken.

© MARC GYSENS

Knokken op de flanken van de Mont BlancJeugd > Brussels Boxing Academy waagt de klim

de CLUB

‘Huurlingen hoeven we niet’Royal Excelsior Sports Club, Brussel

BRUSSEL – Zeventien jaar was het al gele-den dat atletiekclub Excelsior nog de titel bij de mannen won. Een uitgebalanceerde ploeg die bulkt van het talent, bracht hen opnieuw aan de Belgische top.

“Ik  hoop  dat  dit  het  Brusselse  stadsbestuur eindelijk  overtuigt  om  ons  beter  te  onder-steunen,” zegt voorzitter René Bontemps (56). “Over onze installaties mogen we niet klagen, want we zitten in het mooiste stadion van het land:  het  Koning  Boudewijnstadion.  Maar  de vele  evenementen  in  het  stadion  zorgen  voor problemen.  En  ook  met  de  subsidies  is  het treurig gesteld.”Excelsior draait al  een vijftigtal  jaar mee aan de  top.  Het  Belgisch  kampioenschap  inter-clubs  wordt  tussen  de  twaalf  beste  atletiek-clubs afgewerkt, over de achttien proeven van het  olympisch  programma.  “Daarvoor  moet je een complete ploeg hebben en in elke disci-pline sterke sporters. Het heeft lang geduurd, maar  we  staan  opnieuw  bovenaan.  En  met heel  wat  jongeren  die  zijn  opgegroeid  binnen de club. Daar mogen we trots op zijn, ja.”

De  atletiekclub  telt  een  vijfhonderdtal  at-leten  die  begeleid  worden  door  meer  dan twintig  gediplomeerde  trainers.  De  club  zet in op een sterke  jeugdafdeling en plukt daar nu de vruchten van. “Er heerst een familiale sfeer  bij  ons,  maar  wel  een  sfeer  waarin  de jongeren zich kunnen ontwikkelen. Ze moe-ten zichzelf kunnen overtreffen. We hebben toppers  rondlopen  als  Damien  Broothaerts en  Frédéric  Xhonneux,  daar  kunnen  de  jon-geren  zich  aan  optrekken.  We  hebben  meer dan dertig nationaliteiten binnen de club, die samenwerken met één doel voor ogen. Van de Oezbeekse speerwerper tot de jonge Spaanse sprinter, het is een echte smeltkroes die zon-der conflicten samen sport en zich amuseert.”Die jeugdwerking wil de voorzitter in de toe-komst nog versterken. Vandaag heeft de club dertig sponsors die in het project van de club geloven. Maar wat is het verschil tussen Ex-celsior  en  een  andere  atletiekclub?  “De  am-bitie  en  de  wil  maken  het  verschil.  Je  moet middelen inzetten en ervoor vechten. Je hebt Brusselse atletiekclubs die  in gesloten kring blijven  werken  en  daar  tevreden  mee  zijn. Wij hebben een roeping om ons te amuseren, maar óók om onze beste atleten zo ver moge-lijk te katapulteren. Je moet vechten om daar-voor de middelen bij elkaar te krijgen.”“We willen geen groep huurlingen. Ik wil de sfeer in de groep behouden, die fier is om voor Excelsior uit te komen.”  Tim Schoonjans

www.resc.be“Van Oezbeekse speerwerper tot Spaanse sprinter, iedereen heeft één doel voor ogen.”

© N

AD

IA D

E BU

YST

er al een paar in zouden slagen, dan is dat ook voor de groep een enorm succes.”

“We bereiden ons goed voor. Leren op een glet-sjer lopen, wennen aan de hoogte, maar ook:  

’s nachts opstaan en vertrekken. Dat moet, ze-ker de dag dat je naar de top wilt doorstoten. 

Knokken op de flanken van de Mont Blanc

BDW 1283 PAGINA 25 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Maar niks geweldigers dan door de bergen te stappen  in het donker en dan de zon  te zien opkomen.  Ook  dat  wordt  voor  iedereen  van 

onze groep een nieuwe ervaring. Contact met de natuur op haar puurst: er gaat voor elk van deze stadsjongeren een wereld open.”Het tijdschema is strak: op dag 7 wordt de be-klimming van de Mont Blanc aangevat, op dag 8 een gooi naar de top gedaan. Maar wat als het weer niet meezit? “We hebben welgeteld één dag speling.  Is het  slecht weer, dan ver-trekken  we  niet  naar  de  top.  Dan  is  de  berg sterker dan wij, geen probleem. Hetzelfde met 

“Contact met de natuur in haar puurste vorm: voor elk van deze stadsjongeren gaat een wereld open”

De  veteranen  van  de  Ritterklub  zijn  weer kampioen.  Voor  de  derde  keer  in  vijf  jaar. Naar gewoonte sluiten we het seizoen af met een etentje. In Halle ditmaal, in het eetcafé van de levenspartner van onze nieuwe trai-ner Alain.De meesten zijn er; de groep is hecht. Vanaf volgend seizoen worden we geleid door een nieuwe  voorzitter.  De  Ritter-vets  nemen hun sport ernstig. We zijn ‘maar’ veteranen, maar  de  groepsdynamiek  is  vergelijkbaar met  die  van  alle  andere  sport-  en  voetbal-clubs  ter  wereld,  van  FC  Barcelona  tot  FC Ganshoren, van de U10 tot de eerste ploeg. Er zijn  leiders, humoristen,  lopers en mee-lopers  (godzijdank),  vrijbuiters  en  indivi-dualisten. Alles komt samen in de sport.Half werk is niet aan ons besteed. We winden ons op over de druk van de ballen, de kleur en kwaliteit van de uitrusting en het niveau van de wekelijkse trainingssessie. De omka-dering is bijna uniek voor ons (bedenkelijke) niveau. We ontberen wel een clubdokter en een  preparateur.  Tot  voor  kort  hadden  we zelfs  een  T2,  een  assistent-trainer  die  ons ook fysiek klaarstoomde. Zijn gedrevenheid zorgde weleens voor spanningen. Generatie-conflicten. Maar de T2 stopt ermee. Jammer. Jarenlang gaf hij present. Ach, gedane zaken nemen  geen  keer.  Jean-Pierre  stopt  wel  op een hoogtepunt, en dat siert hem. We wen-sen hem veel succes. Waarmee precies, dat weten we niet zo goed. Wat komt er na vete-ranenvoetbal? Fietsen? Kleinkinderen heeft hij  (nog)  niet.  Tuinieren?  We  hopen  dat  hij zijn gading vindt.Johan,  rots  in  de  branding,  is  ook  aanwe-zig. Hem kunnen we nog niet missen. Onze pater familias.  Hij  doet  letterlijk  alles  voor ons. Onze nieuwe coach geniet als bijnaam Baresi  –  naar  de  legendarische  Franco  van AC Milan –, en binnenkort noemen we hem geheid  Mister,  naar  het  voorbeeld  van  de 

vele statige en  licht ontvlambare Italiaanse trainers.  Mister  is  een voetbaldier  en heeft een  Zuid-Europees  uiterlijk.  Hij  voetbalde in nationale. Hij praat en roept met kennis van zaken. Enkelen hebben het daar moeilijk mee.  Zij  verwarren  passie  met  brutaliteit. Kleine  jongetjes  in  lijven  van  middelbare leeftijd.Onze voormalige coach Peter wordt voorzit-ter.  Ja,  we  hebben  zelfs  een  voorzitter.  We zullen hem missen als sportieve leider. Pe-ter is, net als de meesten, een Ketje. Hij her-kent de zwakke en de sterke punten van elke speler als geen ander. Een pleintjesvoetbal-ler. Maar dat zijn we bijna allemaal.De meesten hebben inmiddels Brussel voor de Rand ingeruild. Maar hun clubje hebben ze nooit de rug toegekeerd. Er is al eens een meningsverschil,  zelfs  ruzie,  we  zijn  soms meer de Ketjesclub van Jette.Binnen de club voetballen we op een eiland. Er  is  amper  contact  met  het  hoofdbestuur. De  veteranen  zijn  een  club  binnen  de  club. We  vieren  ons  eigen  feestje.  Dat  komt  ook omdat we geen kantine hebben: die moeten we delen met grote broer RSD Jette, de club van  de  gemeente.  We  zouden  geen  Belgen zijn als er, na jaren, geen compromis uit de bus  is  gekomen.  Verandering  is  op  komst. Dankzij  onze  ontslagnemende  voorzitter, Sven. In september is hij politicus af en gaat hij de maatschappij in. Hij ijverde jarenlang om  de  Ritterklub,  armlastige  vierdeprovin-cialer, te steunen. We krijgen nieuwe velden en een eigen kantine pal tegenover... de kan-tine van RSD.Celtic en Rangers in Jette. We snakken nu al naar het nieuwe seizoen. 

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Mister

HOU DE pLUIMpJES KLAAR

BRUSSEL – Recreatieve badminton spelers nemen het op 12 juni tegen elkaar op tij-dens het vijfde toernooi van Bad-Ton.

Al  wie  in  en  om  Brussel  recreatief  badmin-ton speelt en ouder is dan zestien, heeft zijn plaats  op  deze  jubileumeditie.  Daarvoor moet u op 12 juni naar de Etterbeekse Veld-straat  71.  De  vijfde  editie  van  het  Brussels recreantenbadmintontoernooi  belooft  weer een groot feest te worden, met behalve bloed, zweet en  tranen ook de  traditionele gemoe-delijke en gezellige sfeer.

Om al de deelnemers voldoende wedstrijden te garanderen, wordt in verschillende poules gespeeld, om dan over te schakelen op de fi-naleronde.  Tussen  9.30  en  13.30  uur  staan de disciplines dubbel heren en dubbel vrou-wen op het programma; na het middagmaal wordt  tussen 14 en 18 uur dubbel gemengd gespeeld.  Nieuw  op  deze  editie  is  de  invoe-ring  van  aparte  niveaus  voor  beginners  en gevorderden. TS

bad-tonschaarbeek.vgc.be

GOLFER COLSAERTS GEpLAATST VOOR US OpEN

BRUSSEL – Nicolas Colsaerts (28) blijft scoren in het golfcircuit. De Brusselaar mag binnenkort naar de Major US Open.

Colsaerts,  die  we  uitgerekend  vorige  week nog  interviewden  (BDW 1282, p. 24-25),  is in bloedvorm en bewees dat vorige week nog maar eens. Op het kwalificatietoernooi in het Engelse  Surrey  moest  hij  zich  in  de  top  elf plaatsen om naar de US Open te mogen. Hij kwam, zag en overwon.De US Open is een van de vier Majors in het golfen, de vier meest prestigieuze individuele 

golftoernooien  in  het  professionele  circuit. Colsaerts  mag  nu  de  droom  van  elke  golfer waarmaken.  Van  16  tot  en  met  19  juni  zit hij op de Congressional Country Club in Be-thesda. “Het wordt mijn eerste professionele toernooi in de VS,” schrijft Colsaerts op zijn website.  “Ik  heb  er  al  gespeeld  als  junior, maar  dit  is  toch  iets  speciaals.  Ik  herinner me nog Ernie Els toen hij in 1997 op de Con-gressional won, ik kan niet wachten om het daar  ook  te  proberen.  Ik  denk  dat  het  een baan is die mij ligt, en hopelijk kan ik ervan genieten.” TS

Brussel MidiElke weekdag vanaf 12.30 uur.Vinger aan de pols van de Brusselse actualiteit

De BBA-expeditie vertrekt op 23 juni en plant een aanval op de top van de Mont Blanc op 30 juni. De VGC ondersteunt, maar bijkomende sponsoring blijft welkom. Meer bij Tom Flachet op 0473-61.04.76; meer over de Brussels Boxing Academy op www.bba-olympic.be

hoogteziekte: dat heb je niet in de hand. Het is een verraderlijke ziekte. Als ze opduikt, moet je terug naar beneden. Dat we vooraf goed ac-climatiseren, kan helpen, maar het biedt nog geen zekerheid.”

OvergewichtTwaalf  boksers  staan  centraal.  Mohamed  is met zijn vijftien jaar de jongste, Michaël is als dertigplusser  een  buitenbeentje.  De  anderen zijn  tussen zeven- en negentien. Vorige week liepen ze nog ter voorbereiding de 20 km door Brussel.  Onder  hen  ook  Jalal  El  Achkar  (17).  “Sinds  anderhalf  jaar  ben  ik  aangesloten  bij deze  boksclub,”  legt  de  student  sociaal-tech-nische wetenschappen aan Sint-Guido uit. “Ik kampte toen met enorm veel overgewicht, kon zelfs met moeite stappen. Dus moest ik rond-jes  lopen.  Dankzij  de  trainers  hier  en  de  su-perfijne clubgeest heb ik volgehouden: 25 kilo kwijt in een jaar. De tocht naar de Mont Blanc beschouw ik als een avontuur. Het is niet goed om altijd  in dezelfde straat of stad  te blijven. De natuur in, dat wordt prachtig.”Ahlam  (17)  is  het  enige  meisje  binnen  de groep. Een vrijgevochten meid, dat is duidelijk. Maar ook zij heeft geen benul van wat haar in het hooggebergte te wachten staat. “Dat ik het enige meisje zou zijn, wist  ik niet. Geen pro-bleem hoor,  ik  red het wel. Neen,  ik heb nog nooit geklommen of een berg van dichtbij ge-zien.  Het  is  een  challenge.  Mijn  ouders?  Die weten dat  ik met de club naar Frankrijk  trek, meer niet. De Mont Blanc, dat is Frankrijk, hé.”“Boksen  doe  ik  intussen  één  jaar.  Ik  geniet daarvan. Supertof. Het is fysiek hard, dat wel, maar dat word je gewoon. Ik kom hier elke dag meetrainen.  De  20  km?  Ja  ja,  die  heb  ik  ook uitgelopen. Allez, om eerlijk te zijn: we hebben tien kilometer gelopen, dan een vijftal kilome-ter gestapt en dan weer gelopen. Maar wat een sfeer! Het is alsof iedereen je draagt.”

Francis Marissens

BDW 1283 PAGINA 26 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

Z owat 250 diersoorten in vijftig verschillende aquaria

zwemmen er daar rond, in het Aquariummuseum vlak

bij de basiliek van Koekelberg.

“Ooooh, zijn dat Nemo-vissen?” vragen de kinderen als ze voor

het eerste aquarium staan. “Nee,” antwoordt Jeanne, “dat zijn

grote goudvissen. Die leven in zoet water, niet in de oceanen,

zoals de Nemo-vissen. En je kan ook zien dat ze geen witte

vlekken of strepen hebben zoals Nemo.”

“Wie weet nog hoe de Nemo-vissen in het echt heten?” vraagt

juf Katrien. “Clownvissen!” weet Mohamed, want ze hebben het

opgezocht voor hun oceanenproject.

In het Aquariummuseum zullen de kinderen vooral veel

zoetwatervissen te zien krijgen. Maar dat maakt niet veel uit,

want vissen – waar ze ook leven – zijn grappige, best slimme en

soms betoverend mooie beesten.

“Hoe eten vissen eigenlijk?” wil Arven al meteen weten. “Vissen

hebben monden, net als wij,” zegt Jeanne. “Daarmee peuzelen ze

aan planten of algen. Algen zijn een soort mossige waterplanten.

De vrienden van Nemomikken. “Soms zelfs tot twee meter

ver!” vertelt Jeanne nog.

Crèche in de bek Vissen kunnen nog wel meer met hun

mond. Zo zijn er vrouwtjesvissen in

Afrikaanse meren gevonden die hun

eitjes uitbroeden... in hun bek! “Dat

doen ze omdat ze hun eitjes in die

meren nergens kunnen verstoppen,

niet achter planten of zo. En ook

omdat de mannetjes soms zo

agressief zijn dat ze alle kleintjes

zouden opeten,” vertelt Kim. “Pas

als hun kroost drie weken oud is,

laten de vrouwtjes hun kindjes vrij.

Soms hebben ze wel tot twintig

kleintjes in hun bek! En al die tijd

zijn die vrouwtjes op dieet. Want

zolang de baby’tjes in hun bek

zitten, kunnen en willen ze niet

eten.”

Vinnig snoepje Onze rondleiding gaat verder, en

op het laatst komen we langs de

aquariums van de Indische en de

Stille Oceaan: daar zien we zachte

of harde koralen, zeesterren en

zee-egels, en prachtige kleurrijke

vissen. “Kijk! Daar zwemt precies

de vriend van Nemo, Dory,” zegt

Yahya verrast, en hij wijst naar

een blauwe vis met een gele

staart. “En die daar, die is ook

mooi, met de ene helft in het

paars en de andere helemaal in

het geel,” zegt Mohamed. “Hij

lijkt zo zacht, zo lekker... Net

een snoepje!”

Meer weten over het

oceanenproject van de

Kameleons uit Anderlecht?

Luister dan zaterdag tussen

12 en 13 uur naar Klets op

FM Brussel (98.8), kijk zondag

om 18 uur naar Brussel

vandaag op tvbrussel, of surf

naar www.klasindemedia.be!

Alle informatie over het

Aquarium van Brussel, in

Koekelberg, vind je op

www.aquariologie.be.

Alisher en Mohamed kijken hun ogen uit

in het Aquarium van Brussel.

Sommige vissen, zoals deze katvissen hier, hebben

ook baardharen om te eten. Met die haren gaan ze op

de bodem van de zee op zoek naar lekkernijen, of ze

houden zeeslakken vast om hun huisjes leeg te zuigen.”

Echte vampieren, die besnorde katvissen...

Scherpschutters of fonteinvissen?

Er zijn vissen die er nog iets anders op gevonden

hebben. “Kijk,” zegt Jeanne, “we gaan deze vissen

speciaal voor jullie voederen.” Haar collega laat heel

wat vliegjes en muggen in een aquarium los, net boven

het water. De vissen springen niet alleen naar het

oppervlak om ze te pakken te krijgen, sommige spuwen

ook een stevige waterstraal naar de kleine vliegjes. “Die

worden door dat water dan zo zwaar dat ze vallen, en

dan kunnen de vissen er snel bij.” Indrukwekkend om

te zien: deze schuttersvissen kunnen wonderwel goed

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009Page: 4

©2009 Turtle Industries™

DOOR PATRICK JORDENS

BDW

VO

OR IEDEREEN V

AN

9 T

OT

13 JAAR •

ZIEza

“Nee, haaien en dolfijnen gaan jullie hier niet zien, maar wel heel veel verschillende

kleinere vissen,” vertellen Jeanne en Kim, onze gidsen van het Aquariummuseum

van Brussel. Daar is de derde graad van de Kameleonschool op bezoek voor hun

project rond oceanen. Want op 8 juni is het internationale Dag van de Oceanen.

De Anderlechtse Kameleon gaat vissen kijken AFLEVERING 9

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

mikken. “Soms zelfs tot twee meter

ver!” vertelt Jeanne nog.

Crèche in de bek Vissen kunnen nog wel meer met hun

mond. Zo zijn er vrouwtjesvissen in

Afrikaanse meren gevonden die hun

eitjes uitbroeden... in hun bek! “Dat

doen ze omdat ze hun eitjes in die

meren nergens kunnen verstoppen,

niet achter planten of zo. En ook

omdat de mannetjes soms zo

agressief zijn dat ze alle kleintjes

zouden opeten,” vertelt Kim. “Pas

als hun kroost drie weken oud is,

laten de vrouwtjes hun kindjes vrij.

Soms hebben ze wel tot twintig

kleintjes in hun bek! En al die tijd

zijn die vrouwtjes op dieet. Want

zolang de baby’tjes in hun bek

zitten, kunnen en willen ze niet

eten.”

Vinnig snoepje Onze rondleiding gaat verder, en

op het laatst komen we langs de

aquariums van de Indische en de

Stille Oceaan: daar zien we zachte

of harde koralen, zeesterren en

zee-egels, en prachtige kleurrijke

vissen. “Kijk! Daar zwemt precies

de vriend van Nemo, Dory,” zegt

Yahya verrast, en hij wijst naar

een blauwe vis met een gele

staart. “En die daar, die is ook

mooi, met de ene helft in het

paars en de andere helemaal in

het geel,” zegt Mohamed. “Hij

lijkt zo zacht, zo lekker... Net

een snoepje!”

Meer weten over het

oceanenproject van de

Kameleons uit Anderlecht?

Luister dan zaterdag tussen

12 en 13 uur naar Klets op

FM Brussel (98.8), kijk zondag

om 18 uur naar Brussel

vandaag op tvbrussel, of surf

naar www.klasindemedia.be!

Alle informatie over het

Aquarium van Brussel, in

Koekelberg, vind je op

www.aquariologie.be.

BDW 1283 PAGINA 27 - DONDERDAG 9 JUNI 2011

ATELIER

Liefst 250.000 verschillende diersoorten zijn er intussen onder de zeespiegel ontdekt! En elke dag komen

er bij, want 20 procent van de oceanen is nog steeds een groot geheim voor de mens. Misschien krijgen

diepzeeduikers binnenkort wezens te zien die lijken op de bizarre fantasievissen van Maryam en Yahya?

En we blijven nog eventjes

ronddobberen op die

onmetelijke plas. Met dit

boek van Henk van Straten,

Alle vissen vonden olifant .

Op een heel normale dag

drijft er zomaar ineens

midden op de oceaan...

een olifant. Alle zeedieren

vragen zich af waar hij

vandaan komt, en ook of hij

eigenlijk wel bestaat. Als

na enkele dagen blijkt dat

die grijze kolos helemaal

niet van plan is weg te

gaan, zetten de dieren

hun gewone leventje weer

verder.Zo is er Saartje de

zeeslang (of is het een

zeebra ?), die zich afvraagt

of ze wel in zee thuishoort.

De tonijn Isabel, die het

beu is om altijd supersnel

rond te zwemmen, en wil

leren luieren. Of Boris

de haai, die niets liever

doet dan alle andere

vissen de stuipen op

het lijf jagen. Tot hij

smoorverliefd wordt op

Marie-Antoinette, de

zeeleeuw. En al die tijd

dobbert die olifant aan de

oppervlakte, zuchtend en

wachtend. Maar niemand

weet waarop...

Een heerlijk boek vol

korte, vaak grappige

verhalen om zelf te

lezen of om je uit te

laten voorlezen. Met

schitterende tekeningen

van Martijn van der

Linden. Alle vissen vonden olifant

is uitgegeven bij Moon.

Een aanrader!

O oceaan...

Met hoeveel zijn jullie?

“Met dertien.”

Hoeveel verschillende talen kan je horen in deze klas?

“Dertien, waaronder Tibetaans, Koerdisch, Albanees en Thais.”

Jullie meest bijzondere eigenschap?

“We kennen heel veel verschillende talen, want we komen van overal.”

Favoriete schooldag van de week?

“Woensdag: dan gaan we zwemmen.”

Jullie droomuitstap?

“Op zeeklassen, om te gaan drijven in de Zwarte Zee...”

MISSING LINK

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

© M

OO

N U

ITG

EVE

RS

De derde graad van Kameleon uit Anderlecht

MARYAM

YAHYA

IDENTIKIT