N° 1268 VAN 24 FEBRUARI TOT 3 MAART 2011 ¦ WEEK 8: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Fietsen is mannenzaak

O m  de  mobiliteitsknoop  te ontwarren  en  de  uitstoot van broeikasgassen tegen te 

gaan,  wil  het  Brussels  Gewest  het autoverkeer  tegen  2020  met  twin-tig  procent  terugdringen.  Tegelijk moet het aantal fietsverplaatsingen stijgen  tot  twintig  procent  van  het totaal.Die  laatste  doelstelling,  een  echte modal shift, is nog lang niet bereikt. Maar  vier  procent  van  de  verplaat-singen  in  Brussel  gebeurt  met  de fiets.  Toch  gaat  het  de  goede  rich-ting uit. Het aantal fietsers stijgt nu al voor de twaalfde keer op rij, sinds het  Fietsobservatorium  (Pro  Velo) met tellen is begonnen. Gemiddeld bedraagt  die  stijging  dertien  pro-cent. Vorig jaar bedroeg de stijging zestien procent.Vooral over wat  langere  tijd gezien 

levert  dat  spectaculaire  cijfers  op. Zo  is  aan  de  Vlaamse  Poort  en  de Schaarbeekse  Poort  tussen  2005 en  2010  het  aantal  fietsers  met 

130  procent  gestegen;  aan  de  Van Praetbrug  is  het  aantal  fietsers  in die periode zelfs verdrievoudigd. In de  Wetstraat  is  het  aantal  fietsers 

verdubbeld,  en  daar  wérd  al  veel gefietst  sinds  er  een  fietspad  ligt. Nu wordt daar zoveel gefietst –  tot zeshonderd fietsers per uur tijdens de spits op een dag in maart 2010 –, dat het onmogelijk is geworden om nog  manueel  te  tellen. Er  is  intus-sen  een  automatische  teller  geïn-stalleerd.  Ten  westen  van  het  ka-naal (Anderlecht, Molenbeek, Jette, Laken) is de fiets beduidend minder populair.Voor het eerst zijn ook de Villo-fiet-sers  geteld.  Omdat  de  Villo-huur-fietsen  nog  niet  overal  in  Brussel beschikbaar  zijn,  valt hier moeilijk een  alomvattende  conclusie  uit  te trekken,  maar  in  de  buurten  waar Villo actief is, rijdt zo’n tien procent met een gehuurde fiets. De stijging van het fietsgebruik is dus vermoe-delijk ook aan Villo te danken.

VrouwenHeikel  blijft  de  man-vrouwverde-ling. In 2010 was van de 12.466 ge-telde  fietsers  zeventig  procent  van het  mannelijke  geslacht.  Vrouwen springen  in  Brussel  dus  merkelijk 

minder snel op de fiets. Dat is al zo sinds  de  eerste  tellingen  in  1999. Staatssecretaris  De  Lille:  “Een echte  verklaring  hebben  we  niet. Uit andere studies weten we wel dat vrouwen  fietsen  in  de  stad  al  snel als onveiliger aanvoelen. Daarnaast heeft  het  wellicht  ook  met  hun manier  van  verplaatsen  te  maken. Vrouwen  gaan  meer  van  hot  naar her,  voor  de  kinderen  of  de  bood-schappen. Dan vinden ze de fiets al snel minder aangewezen.” De Lille hoopt  hier,  bijvoorbeeld  met  een campagne, wat aan te doen.Het  Fietsobservatorium  heeft  ook op een aantal plaatsen de fietsver-lichting  geanalyseerd.  Zo’n  zestig procent van de fietsers blijkt in orde met  zijn  verlichting.  Twintig  pro-cent van de fietsers rijdt onverlicht rond, “en dat is ronduit gevaarlijk,” merkt  De  Lille  op.  En  hoewel  de fluovestjes  niet  verplicht  zijn,  rijdt zo’n 42 procent ermee rond. Onge-veer  evenveel  fietsers  (38  procent) zetten een helm op.�� Steven�Van�Garsse

In de Wetstraat wordt zoveel gefietst dat manueel tellen niet meer mogelijk is

Mobiliteit > Fietsverkeer in 2010 met zestien procent gestegen

Terug naar Bogbatu

KRIS CUPPENS AAN DE SLAG BIJ BRONKS

BRUSSEL/BOGBATU – Nogal wat Brusselse Congolezen zijn actief in de informele economie van hun vaderland. Ze hebben een cybercafé, een taxibedrijf, een flat-hotel of een maïsveld in Congo. Of ze dromen ervan, want eenvoudig is het niet. Zoals Michel Tshileo, een pakjesbezorger in Brussel met een kippenstal in Kinshasa, het zegt: “Er zijn mogelijkheden zat, maar je moet geld hebben en eigenlijk moet je ter plaatse zijn.”BDW trok op verkenning in Kinshasa en reisde mee naar het geboortedorpje van Camille Elaka in Noord-Congo. Uw reporter zag er hoe deze Brusselse boekhouder (met rode pet en polo op de foto hiernaast) zijn grootse plannen voor een landbouwbedrijf aanpakt. Hij had alvast een kettingzaag mee voor het dorp, en een tv met schotelantenne.�� HUB

Lees ‘Koerier in Brussel, kippenboer in Kinshasa’, op p. 4-7 in deze krant

a brand stelt nieuwe cd voor op vijfde abbotaen ook: Museum night fever, norbert Ghisoland en ialma.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

24 0211

ADVERTENTIE

Bruparck

zie pag. 18

LENEN DOE jE BETER jONG

BRUSSEL – Het Woningfonds biedt goedkope hypothecaire leningen aan kandidaat-kopers met een laag inkomen. Omdat de stadsvlucht maar blijft duren en (vooral) jongeren het moeilijk  hebben met de hoge vastgoed-prijzen, mikt het Woningfonds nu ook op middeninkomens. Jongeren van onder de 35 gaan tienduizend euro per jaar meer mogen verdienen dan  35-plus  sers, en ze zullen van een lagere interestvoet kunnen genieten. Een dubbel voordeel. De beslissing is genomen, maar gegadigden moeten tot de zomer geduld oefenen, want staats-secretaris Christos Doulkeridis (Ecolo) is nog niet klaar met zijn huiswerk. Met de toekenning van de lening gaat voortaan ook een energie scan gepaard. Voor inves-teringen die de energieprestatie van een pand verbeteren, kan een renteloze lening worden aange-gaan.� DV

© H

UB

1617

BRUSSEL – Het aantal fietsers in de hoofdstad is voor het twaalfde jaar op rij gestegen. Dat blijkt uit cijfers van het Fietsobservatorium die staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!) heeft vrijgegeven. Maar een fietsstad is Brussel nog altijd niet.

BDW 1268 PAGINA 2 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Ben je een slechte Vlaming als je voor de eenheid van België bent? Het standpunt van deze jongen is duidelijk. De Frietrevolutie lokte in Brussel 1.100 manifestanten die paal en perk willen stellen aan de politieke impasse.

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Een extra factuur van 42 miljoen euro

Uitgelicht > Copernicuspremie bezorgt politie of (lokale) overheid financiële kater

De politiezone Brussel-Elsene, het grootste lokale korps van België, stelde vorige week

haar begroting voor. Bij de presen-tatie van alle cijfers legde Brussels burgemeester Freddy Thielemans (PS) de nadruk op een nakend ge-vaar: als de lokale politiekorpsen, en niet de federale overheid, de achter-stallige Copernicuspremies moeten betalen, komt de financiële gezond-heid van het korps in gevaar.Eerst en vooral: wat is de Coperni-cuspremie?In 2002, net na de politiehervor-ming, besliste de federale overheid het burgerpersoneel van de lokale en federale politie een premie toe te kennen. Dat gebeurde na een Koninklijk Besluit dat stelde dat

ambtenaren van federale overheids-diensten recht hadden op dubbel vakantiegeld. De filosofie van die re-geling kaderde in de Copernicusher-vormingen van de federale overheid, hervormingen die een moderner personeelsbeleid voor de overheids-diensten en een beter functioneren van de overheid op het oog hadden. Het dubbele vakantiegeld kreeg de naam Copernicuspremie.Die regeling vonden de politievak-bonden discriminerend. Volgens de bonden moest ook het operationele personeel, agenten, kaderleden en officieren, de premie krijgen. Maar de federale overheid was (en is) van mening dat deze premie niet voor operationeel personeel van toepas-sing kan zijn omdat dat personeel

niet gedefinieerd kan worden als ‘openbaar ambt’, en afzonderlijke (hogere) loonschalen heeft dan het burgerpersoneel. In 2008 kwamen de politievakbonden echter met de federale overheid overeen om het vakantiegeld gradueel te verhogen voor het operationele personeel, als compensatie, en dit tussen 2009 en 2011.De politievakbond Sypol stemde niet in met deze regeling en stapte naar de rechtbank van eerste aanleg om de betaling van de Copernicus-premie juridisch af te dwingen, en wel voor de periode 2002-2007.In september stelde de rechtbank Sypol in het gelijk, en ze verplichtte de federale overheid tot het betalen van de premie aan operationeel poli-tiepersoneel. De andere vakbonden sprongen mee op de kar, hoewel ze met de overheid een compensa-tiedeal hadden afgesloten. Voor de federale politie betekent de uitbeta-ling van de premie een bedrag van 131 miljoen euro, voor de lokale

korpsen 263 miljoen euro, volgens cijfers van de Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten (VVSG).

Dat is gemiddeld 1,34 miljoen euro per lokaal politiekorps. De federale overheid zal, zodra het vonnis bete-kend is, beroep aantekenen.

PersoneelstekortVoor het korps Brussel-Elsene komt een eventuele uitbetaling van de premie op 17,5 miljoen euro, vol-gens de politiezone “een gevaar voor de politiebegroting en voor de twee gemeenten die haar financieren”. Volgens de woordvoerder van de

VLAMING KIEST VOOR MAINGAIN

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Gemeenteraadslid Stefan Ector (Open VLD) gaat de meerderheid van burgemees-ter en FDF-voorzitter Maingain steunen. Een opmerkelijke demarche. Ector begon zijn carrière bij de Volksunie.

Het was al een tijd duidelijk dat Ector zich niet langer thuis voelde bij CAP, de lijst van Da-nielle Caron. Hij schurkte steeds meer aan bij de meerderheid van FDF/PRL. Maandag heeft hij in de gemeenteraad zijn overstap officieel bekendgemaakt. In La Dernière Heure had hij zijn licht al laten schijnen over zijn poli-tieke toekomst. Over Maingain zegt hij onder meer: “Ik ben het vaak eens met zijn gemeente-lijke standpunten. Hij is een intelligent en respectvol man.” En ook voor de federale stand-punten van Maingain kan hij begrip opbrengen. “Het Brus-sels Gewest is een miskleun, een onhoudbaar institutioneel keurslijf,” waarop hij pleit voor de uitbreiding van Brussel tot de hele provincie Brabant.Deze stap is een nieuwe wen-ding in Ectors politieke carrière. Hij begon bij de Volksunie, waar hij het tot politiek directeur schopte. In 1992 stapte hij over naar de verruimde liberale partij Open VLD. Hij behoorde tot de entourage van Guy Verhofstadt. In 1999 kon hij bij Brussels minister Annemie Neyts aan de slag als kabinetschef. Later werkte hij bij minister Guy Van-hengel. Die samenwerking werd in 2006 onverwachts beëindigd.Sindsdien kabbelt zijn politieke carrière. Hij kon geen Vlaams schepen worden in 2006, en nam nadien ook niet meer deel aan de verkiezingen voor Open VLD, gewestelijk noch federaal. Nu stapt hij dus over naar de meerderheid van FDF-burge-meester Olivier Maingain.Open VLD zit ongetwijfeld ver-veeld met de vrijage van een van zijn mandatarissen met de rabiaat francofone Maingain. Anderzijds kan Open VLD niet alle bruggen met MR (PRL/FDF) opblazen, met het oog op de komende gemeenteraadsverkie-zingen. Open VLD Brussel had bij het sluiten van de krant nog niet gereageerd.Wie wel wil reageren, is ge-meenteraadslid Georges De Smul (CAP-CD&V). “Ector ver-koopt zijn ziel voor een postje. Ik zal het FDF er blijvend aan herinneren dat ze iemand van de Volksunie binnenhalen.”� SVG/DV

OPMERKELIJK

BRUSSEL – Mogelijk komen de Brusselse politiezones in moeilijkheden als de lokale politiekorpsen de zogenaamde Copernicuspremie moeten uitbetalen. Voorlopig geeft de rechter de vakbonden gelijk, maar de federale overheid tekent beroep aan. De federale

overheid moet de gevolgen maar dragen, vindt de politie

© A

RC

HIE

F BD

W

BDW 1268 PAGINA 3 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�16�FEBRUARIVERVOERSVERBOD�GEWELDPLEGERS.�Brussels parlements-lid Vincent De Wolf (MR, oppositie) pleit ervoor om herrieschoppers een tijdelijk vervoersverbod op te leggen op het MIVB-net. Hij dient een voorstel tot ordonnantie in. Ondertussen ontstaat er een welles-nietesspel over het incident dat daags voordien geresulteerd heeft in een grote wilde staking van het MIVB-personeel. Een metrobestuur-der zou een klant hebben geslagen.

DONDERDAG�17�FEBRUARIBRUSSEL�VERHUIST. Inwoners van de hoofdstad verhuizen het meest. Dat blijkt uit cijfers van de federale overheidsdienst (FOD) Economie. In 2009 veranderde bijna negen procent van de Brusse-laars van huis, tegenover vier procent in Vlaanderen en vijf procent in Wallonië. In twintig jaar tijd is het aantal verhuizingen in België met 27 procent toegenomen.

HOFSTADE�VOOR�GELD. Er zijn plannen om bezoekers van buiten de gemeente te laten betalen voor het Bloso-domein in het Vlaams-Brabantse Hofstade. Die maatregel zou overlast tijdens de zomermaanden, vooral uit Brussel, moeten indijken.

HONGERSTAkERS�BIj�WATHELET. Ongeveer honderd asielzoe-kers die panden in Brussel en Anderlecht bezetten, tijgen naar het kabinet van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Melchior Wathe-let (CDH). Ze zijn al zeventig dagen in hongerstaking en vragen een werkvergunning. Overleg met de staatssecretaris levert niets op.

VRIjDAG�18�FEBRUARIjURIDISCH�VACUÜM�GELUIDSBOETES. Volgens Brussels mi-nister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) loopt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 5,5 miljoen euro mis omdat luchtvaartmaat-schappijen opgelegde boetes tegen geluidshinder niet willen betalen. De luchtvaart beroept zich ter verdediging op een juridisch vacuüm: de Brusselse geluidsnormen zouden in strijd zijn met de Europese regels. Volgens een advies van het Europees Hof is dat niet zo, maar dat is niet sluitend.

VEILIGHEIDSAGENTEN�IN�METRO. Volgens Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) moeten er nog voor het einde van de maand privébewakers patrouilleren op het Brusselse metro-net. Dat zegt ze in het parlement. Voor minister-president Charles Picqué (PS) gaat het om een tijdelijke maatregel.

BEGROTING�BEDREIGD. De begroting van de politiezone Brussel-Elsene loopt de komende ja-ren gevaar als de politiezone de zogenaamde Co-pernicuspremie moet betalen. Voor het grootste korps van België gaat het om 17,5 miljoen euro.

DAkLOzE�GEVISEERD. In het station Brussel-Zuid slaan twee jonge geweldplegers een dakloze man in elkaar voor zijn gsm. De twee daders kunnen aangehouden worden.

zATERDAG�19�FEBRUARIHELDENLAND. De film Land of the heroes van de Koerdische Brus-selaar Sahim Omar Kalifa wint op het filmfestival van Berlijn de prijs van de internationale jury. Het verhaal gaat over hoe de Iraaks-Koer-dische samenleving doordrongen is van geweld.

zONDAG�20�FEBRUARI�127BIS�BESCHADIGD. Het gesloten asielcentrum 127bis in Steen-okkerzeel is deels onbewoonbaar nadat er rellen zijn uitgebroken. Volgens de politie zijn een aantal opgesloten asielzoekers opgehitst door een betoging buiten de omheining. Eén asielzoeker slaagt erin om in het tumult te ontsnappen.

MAANDAG�21�FEBRUARI SINT-jOOST�WIL�AF�VAN�ROGIERzAAL. Uit geldgebrek wil de gemeente Sint-Joost-ten-Node de feestzaal onder het Rogierplein verkopen. Het nabijgelegen Sheraton zou geïnteresseerd zijn in de zaal van 3.500 vierkante meter.

DINSDAG�22�FEBRUARISNELTRAM�PAjOTTENLAND. De Lijn plant tegen 2020 een snel-tram die Brussel met het Pajottenland verbindt. Er komt een directe lijn naar Ninove en een afsplitsing naar Eizeringen en Leerbeek. De tram zou 300 miljoen euro kosten en moet het fileprobleem langs de westkant van Brussel helpen oplossen.�� Samengesteld�door�Christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

De Copernicushervormingen moesten de federale administraties beter doen werken, maar betekenen misschien een bijkomende factuur voor de politiediensten.

zone zouden hierdoor de aanstelling van nieuw politiepersoneel (Brus-sel-Elsene kampt met een ernstig personeelstekort) en nieuwe inves-teringen in gevaar kunnen komen.Ook bij de andere Brusselse politie-zones is de situatie precair, leert na-vraag. De politiezone Zuid rekent de achterstallige Copernicuspremie uit op zes miljoen euro, de zone West op 5,5 miljoen. De zones Mont-gomery en Watermaal-Bosvoorde/Ukkel/Oudergem spreken van res-pectievelijk 3,6 en 3,5 miljoen euro. De politiezone Noord wil geen be-

drag doorgeven, maar kan als zone vergeleken worden met Zuid: dus zes miljoen euro. Voor de Brusselse korpsen betekent dit alles tezamen een bedrag van om en bij de 42 mil-joen euro. Alle betrokken politie-woordvoerders zeggen duidelijk dat de federale overheid de gevolgen van vroegere onderhandelingen moet dragen, en dus ook maar moet be-talen.In een discussie in de senaatscom-missie Binnenlandse Zaken in de-cember jongstleden antwoordde minister van Binnenlandse Zaken

Annemie Turtelboom (Open VLD) met: “Helaas kunnen wij geen bankbiljetten drukken” op het ar-gument van Philippe Moureaux (PS) dat de uitbetaling van de Coperni-cuspremies gigantische bedragen zijn voor – vooral – stedelijke poli-tiekorpsen. Turtelboom gaf aan dat zij als ontslagnemend minister niet kan beslissen over de betaling van het totaalbedrag, bijna 400 miljoen euro. Het probleem is dus voor de volgende regering.

� Christophe�Degreef

Aan Franstalige kant begint zich een anti-Vlaams gevoel te ontwikkelen. Meer dan vroeger.”

Vicepremier Laurette Onkelinx (PS) in Le Soir.

De vraag is niet wat ik met Brussel wil, de vraag is wat de Vlamingen willen. Dat is een groot mysterie. Er heerst geen unanimiteit, zelfs de N-VA is niet duidelijk.”

Béatrice Delvaux, hoofdredactrice van Le Soir, in Knack.

Naar Angelsaksische traditie gaat de gemeente Etter-beek de openbare zitbanken door inwoners laten adop-teren. Het project Adopt-a-Bench is een initiatief van schepen Françoise Bertieaux (MR). In Canada, de VS en Groot-Brittannië is het al langer gebruikelijk dat om-wonenden zich ontfermen over stadsmeubilair. Adopt-a-Bench geeft alle burgers de kans om een Etterbeekse

zitbank te sponsoren ter nagedachtenis van iemand, of om een evenement te gedenken. Voor 250 euro kun-nen ze een fraai gedenkplaatje laten bevestigen op hun geliefkoosde zitbank voor een periode van vijf jaar, die verlengd kan worden. Onlangs werd het eerste gedenk-plaatje plechtig onthuld in het Felix Happark.� TT

Adopt-a-BenchHETWOORD

© P

HIL

IP R

EYN

AE

RS / P

HO

TO N

EW

S

““

BDW 1268 PAGINA 4 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Reportage > Brusselse Congolezen aan de slag in hun vaderland

Koerier in Brussel, kippenboer in Kinshasa

T shileo  kwam  vijftien  jaar geleden  –  hij  was  vooraan in  de  twintig  –  naar  België. 

Hij  studeerde  marketing  en  video, werkte een  tijd  in de brouwerij  van Hoegaarden  en  bezorgt  nu  pakjes. Al een hele poos probeert hij in Kin-shasa een bijverdienste van de grond te krijgen. “Daar is zoveel mogelijk,” zegt hij. “Maar je moet geld hebben, en eigenlijk moet je ter plaatse zijn.”Zoals vele van zijn diaspora-genoten begon  hij  met  lokaal  transport.  Hij verscheepte  een  afgedankt  bestel-busje,  volgestouwd  met  koelkasten en  auto-onderdelen,  naar  de  haven van Boma,  verkocht de  inhoud met winst en zette het busje in als taxi-bus in Kinshasa. Alles liep gesmeerd – de vaak gammele, uit het buiten-land ingevoerde en vervolgens geel-blauw geschilderde bestelbusjes zijn hét vervoermiddel van de Kinois, de inwoners van Kinshasa. Tot Tshileo na een paar weken terug moest naar zijn vrouw en kinderen in België en het  beheer  van  zijn  taxi  in  handen gaf van zijn moeder. “De Congolese mentaliteit kwam naar boven: quand on gagne 100 dollars, on bouffe 100 dollars.”  Het  eerste  taxi-avontuur liep faliekant af.Tshileo  stuurde  een  tweede  camio-nette  op,  ditmaal  gevuld  met  oude PlayStations  en  ander  gaming-materiaal.  Even  hield  hij,  van  hier-uit, een speelzaaltje open. Zijn neef behartigde  de  zaken,  maar  ook  dit was geen succes. Bij de verscheping  van  een  derde  bestelbusje  troggel-de de douane hem zoveel geld af dat  hij  ook  hier  geen  winst  aan  over-hield.Tshileo  veranderde  het  geweer  van schouder  en  begon  met  een  kip-penhouderij.  Een  jaar  geleden  trok hij  met  vijfhonderd  kuikens  naar Kinshasa. Tegen het huisje van zijn 

vader,  een  vroegere  magistraat, bouwde hij een kippenstal. Hij stel-de  zijn  jongere  broer  aan  als  zaak-waarnemer  en  nam  een  dierenarts, monsieur Laurent, in dienst voor de verzorging van de  kippen.  Eigenlijk werkt  monsieur  Laurent  voor  het ministerie  van  Plattelandsontwik-keling,  maar  omdat  hij  daar  maar vijftig dollar per maand verdient en 

zijn  salaris  ook  nog  eens  onregel-matig uitbetaald krijgt, vertoont hij zich  zelden  op  het  ministerie.  Elke dag, ook op zondagmiddag, komt hij langs  om  de  kippen  van  Tshileo  te voeren.  Het  levert  hem  tachtig  dol-lar per maand op.De  kippenstal  bevindt  zich  midden in  Kingabwa,  een  drukke  cité  met modderige  paden,  vuile  afwaterin-gen en een treinspoor dat vlak langs de huisjes loopt. In feite is Tshileo’s bedrijf  meer  een  groot  kippenhok, waar  het  gevogelte  onder  luid  ge-kakel  strijd  levert  om  ruimte,  voer en  water.  Tweehonderd  kuikens hebben  het,  door  hitte,  ziekte  en plaatsgebrek,  niet  gered.  Maar  de overige  driehonderd  zijn  nu  al  een paar maanden aan de leg. Als ze in goeden  doen  zijn,  leggen  ze  samen per  dag  210  eieren,  zeven  kartons, opbrengst 35 dollar. Monsieur Lau-rent,  gekleed  in  een  blauwe  overall 

met laarzen, toont ze met trots. De eieren worden in de buurt verkocht. De  vraag  is  groot.  “Groter  dan  het aanbod,” zegt de veearts. Belastingen worden er niet betaald. Of amper. Als er  iemand om komt, krijgt hij een kleinigheid toegestopt. Tshileo  is  voorlopig  redelijk  tevre-den over de gang van zaken. Om de twee dagen brengt zijn broer verslag uit.  Het  enige  probleem  is  dat  de kippen  zoveel  eten,  per  dag  ander-halve  zak  maïs  gemengd  met  een vitaminerijk  concentraat,  kostprijs 24 dollar. Tshileo  is daarom vanuit België hard op zoek naar goedkoper voer.

ImproviserenTshileo  is  lang  niet  de  enige  Brus-selse Congolees met een eigen zaak in het vaderland. Als  je  in Matonge (Brussel) navraag doet, lijkt iedereen wel iemand te kennen met een taxi, een  flathotel,  een  cybercafé  of  een maïsveld in Congo. Maar  in  cijfers  uitdrukken  wie  wat waar  doet,  is  een  stuk  ingewikkel-

“Na  tien  minuten  weet  ik  meestal welk  vlees  ik  in  de  kuip  heb,”  zegt Bodson. “Het is vaak een droom, ze willen  met  commerce international of export-import beginnen en hopen hier een financiering te krijgen. Of ze willen te veel doen: van het zaaien in Congo tot de verkoop hier in België. Meestal ontbreekt het hun aan een degelijke opleiding en aan een goed voorbeeld  thuis.  Een  bedrijf  begin-nen is makkelijker als je ouders ook een  eigen  zaak  hadden.  Ik  adviseer soms  om  eerst  eens  een  weekje  in een bedrijf in België te gaan werken. Van mij krijgen ze geen vrijblijvende aanmoedigingen.”Bodson  ziet  alleen  heil  in  projec-ten die  toch enigszins  formeel zijn. “De  informele economie komt neer op  voortdurende  improvisatie.  Er is geen plan, geen budget, er is niet nagedacht  over  de  doelgroep  en  de potentiële moeilijkheden, er is geen contract met de werknemers, je fluit gewoon  als  je  iemand  nodig  hebt om te helpen. Ik vraag dat er op z’n minst rekeningen zijn, dat er belas-tingen  worden  betaald  en  dat  het geld  van  het  bedrijf  niet  vermengd wordt met dat van de familie.”

FamiliekasDe  meeste  Congolese  Brusselaars met  ondernemingsplannen  passe-ren  níet  via  de  Diasporacel  van  de Kamer van Koophandel en gaan hun eigen,  informele  weg.  Hun  motiva-tie? De sterke band met hun vader-land en de familie daar, hun onvrede met hun maatschappelijke status in België, en de kansen die ginder vol-gens hen voor het grijpen liggen. Volgens  Pambu  Kita-Phambu,  die al  twintig  jaar  als  statisticus  aan de ULB werkt, zijn het vaak mensen met weinig scholing en een eenvou-dig  beroep  die  zich  aan  een  onder-neming in het vaderland wagen. “De Congolezen die bijvoorbeeld aan de universiteit  werken,  zijn  te  Euro-pees geworden in hun denken. Voor zij  ergens  aan  beginnen,  maken  ze een  zakenplan  en  kijken  ze  naar 

“In Congo is zoveel mogelijk, maar je moet geld hebben, en eigenlijk moet je ter plaatse zijn”

der omdat het om activiteiten uit de informele economie gaat. Van de for-mele economie in Congo is niet veel meer over sinds Mobutu in de jaren 1970 besloot om alle grote bedrijven te nationaliseren. In plaats daarvan kwamen er miljoenen kleine, precai-re bedrijfjes die buiten alle regelge-ving om werken. “Dat is de kern van het begrip informele economie: niets is officieel en er bestaan geen harde gegevens  over,  net  zomin  als  over zwart  geld,”  zegt  Philippe  R.  Bod-son,  een  man  met  veel  ervaring  in het bedrijfsleven die sinds een paar jaar de Diasporacel van de Belgisch-Luxemburgse Kamer van Koophan-del  voor  de  ACS-landen  (uit Afrika, Cariben en Stille Oceaan; in het Engels: ACP, red.) leidt.  Afrikaanse ondernemers in spe kunnen bij hem hun businessplan gratis laten door-lichten. Geld kan hij niet bieden, wel een scherp advies en eventueel een doorverwijzing,  bijvoorbeeld  naar de  Belgische  Investeringsmaat-schappij  voor  Ontwikkelingslanden (BIO), die de privé sector  in de arm-ste landen steunt.Bodson ontvangt per jaar zo’n hon-derd  Afrikanen,  onder  wie  behoor-lijk  wat  Congolezen.  Amper  één  op de  tien  van  de  voorgestelde  projec-ten  is  volgens  hem  levensvatbaar. 

Een taxibus laten rijden in Kinshasa: een populaire bijverdienste van Brusselse Congolezen.

KINSHASA – Elke dag van de week rijdt Michel Tshileo als koerier door Brussel en Vlaanderen. Tegelijkertijd is hij kippenhouder ergens in de cité in Kinshasa. Heel wat Brusselse Congolezen hebben een nevenactiviteit in de informele economie van hun geboorteland. Of dromen ervan, want eenvoudig is het niet.

BDW 1268 PAGINA 5 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

het  economisch  klimaat.  In  Congo is  het  bedrijfsklimaat  niet  gunstig. Sociaal  lagere  klassen  laten  zich daardoor niet afschrikken, ze kijken niet  verder  dan  de  situatie  in  hun dorp  of  wijk.  Ze  zijn  ook  niet  bang om met een klein bedragje te begin-nen: een paar duizend euro voor een eerste taxibus en na een halfjaar een tweede. Wij maken het allemaal zo ingewikkeld  dat  er  uiteindelijk  een enorm startkapitaal nodig is.”Wat  meer  is:  volgens  Kita-Phambu staan  laaggeschoolden  vaak  veel 

dichter bij hun familie ginder, zodat ze door hun zussen en broers min-der  makkelijk  in  de  luren  worden gelegd. Want familie en familiesoli-dariteit zijn ingewikkelde gegevens. Familie is een zegen omdat je er al-tijd  terechtkunt  en  je  je  verwanten meteen als personeel kunt inzetten.Eusher Kawanda baat  in de Lange-Haagstraat  in  Matonge  de  Congo-lese  voedingswinkel  Gambela  uit, waar gerookte vis, palmolie in blik, amarantbladeren,  Primus-bier  en ook met de hand gestampte maniok 

verkocht worden. De maniok wordt zesduizend  kilometer  hier  vandaan gestampt,  op  de  binnenplaats  van een  oud  villaatje  in  Kinshasa,  door Eushers oude moeder en enkele we-duwen. Zijn broer zet de etenswaren op het vliegtuig.De  andere  kant  van  de  medaille  is dat  de  familie  in  Congo  meestal zeer behoeftig is, dus vaak om geld bedelt en soms niet helemaal te ver-trouwen is. Willy Van Waeyenberge, kabinetsmedewerker  van  de  Brus-selse minister van Werk en Econo-

mie Benoît Cerexhe, kan ervan mee-spreken.  Vijftien  jaar  geleden  zette hij  een  onderneming  op,  om  voor zijn  verwanten  in  Congo  een  fami-liekas te spekken. Hij wilde maniok vanuit  Bandundu  naar  het  zuidelij-ker gelegen Kinshasa transporteren en op de terugweg zeep, zout, suiker en  benzine  meenemen.  Op  papier was  het  een  bijzonder  winstgevend project. Maar het  transport over de weg  en  de  Congostroom  vlotte  niet en de maniok rotte. Bovendien ver-valste  zijn  neef  het  kasboek.  Of  hij 

kwaad was op zijn  familie? “Ik heb alleen  gezegd:  ‘Het  is  jammer  voor jullie.’”

CitrusvruchtenHet transport in Congo is nog altijd een ramp. Het ontbreken van goede wegen  en  transportmiddelen  is  een  hinderpaal  voor  elk  commer-cieel project. De post werkt niet en er  zijn  nauwelijks  banken.  En  dan zijn er nog de douanelasten, de alom aanwezige  corruptie  en  de  juridi-sche onzekerheid.

François Mbilo Bompate, die al jaren tussen  Brussel  en  Kinshasa  pen-delt, begon midden jaren 1990 met twee  projecten,  een  varkenshou-derij  en  een  citrusplantage,  allebei in  de  buurt  van  Kinshasa.  Hij  ging een  lening aan bij de BBL.  In 1997, nadat  Laurent-Désiré  Kabila  presi-dent  Mobutu  had  verjaagd,  braken in Kinshasa plunderingen uit en de varkenshouderij werd volledig  leeg-geroofd. Maar Mbilo moest wel ge-woon zijn lening afbetalen. Hij ging dan maar door met zijn plantage op 

de hoogvlakte van Bateke, in de heu-vels van Kinshasa. De plantage  ligt er vandaag een beetje ingeslapen bij. Twee tractoren zijn stuk, de andere machines  staan  aan  de  kant.  Drie arbeiders  bewerken  de  acht  hecta-ren met een hak. De citrusplantage heeft de laatste jaren te kampen met ziektes en ongedierte. Daarom heeft Mbilo  op  zijn  plantage  het  eerste Centre de Recherche en Agrumicul-ture opgericht. Dat zou de kwaliteit en  de  productiviteit  van  de  Congo-lese  citrusbomen  moeten  verbete-

ren.  Behalve  enkele  bomen  die  na-tuurlijke insecticiden afscheiden, is er  van  het  onderzoekscentrum  nog niet  veel  te  zien.  Mbilo  hoopt  om met  Marokkaanse  ontwikkelings-steun enkele experts uit Marokko in te kunnen schakelen.Ook de anderen blijven plannen ma-ken. De winkel in Brussel van Eusher Kawanda heeft door de crisis slappe tijden achter de rug. Hij wil daarom in  Congo  een  goederentransport opzetten  –  een  vrachtwagen  die  op en neer rijdt tussen het binnenland 

en  de  hoofdstad.  Zijn  oudere  zus, die minister van Transport is, moet hem daarbij kunnen helpen.Ook  Willy  Van  Waeyenberge  over-weegt  zich  opnieuw  in  Congo  te engageren,  ditmaal  in  een  land-bouwproject. En kippenboer Michel Tshileo? Hij beseft dat hij op grotere schaal moet gaan werken als hij echt iets wil verdienen aan zijn zaak. Hij maakt  dan  ook  plannen  voor  een ruimere  kippenstal  wat  verderop in  de  cité.  Het  bestaande  hok  zou omgevormd kunnen worden tot kip-

penkwekerij,  met  broedmachines. Maar daarvoor moeten er zonnepa-nelen geïnstalleerd worden, want de elektriciteit  van  het  net  valt  om  de haverklap uit. Tshileo, die al enkele duizenden euro’s van zijn spaargeld in  zijn  pouletterie gestoken  heeft, moet  dus  nog  meer  investeren.  Hij wil  wel,  hij  gelooft  in  zijn  bedrijf. Het is alleen de vraag of hij Madame, zijn  vrouw,  zo  ver  krijgt.  “Madame wil de rekeningen zien.” 

� Bettina�Hubo

Links: De kippen-houderij van Michel Tshileo wordt gerund door zijn jongere broer (l.) en een veearts, Monsieur Laurent (r.).

Rechts onder: Monsieur Laurent met enkele van de 210 per dag gelegde eieren. Rechts boven: De ploegbaas toont de citrusplantage van François Mbilo Bompate.

REPORTAGEBDW DUIKT IN CONGO’S INFORMELE ECONOMIE

BDW 1268 PAGINA 6 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Don Camillo aan de Evenaar

De verwachtingen in Bogbatu zijn hooggespannen. Na Mobutu’s nationaliseringsgolf en oorlogen is de economie totaal ineengestuikt.

B ogbatu is een klein, stil dorp, weggestopt  in  de  onbekende Evenaarsprovincie.

Bij  aankomst  in  Gemena,  een  pro-vincieplaatsje  op  zestig  kilometer van  Bogbatu,  stuiten  we  al  meteen op een van de grote problemen van dit  land:  het  transport.  Camille Elaka  had  een  flinke  jeep  gehuurd om  al  zijn  bagage,  zijn  cadeaus  en enkele bakken bier te vervoeren. Al na  een  kilometer  over  de  gehaven-de  roodbruine  zandweg  krijgt  het voertuig  pech.  Auto’s  zijn  schaars, brandstof  nog  schaarser.  Maar Elaka heeft connecties. De rijke José Makila,  bijvoorbeeld,  die  twee  jaar geleden afgezet werd als provincie-gouverneur en nu volop aan zijn ren-tree  in de politiek werkt. Hij stuurt een chauffeur met een snelle jeep.Tijdens  de  rit  naar  Bogbatu  vang ik een glimp op van de omstandig-heden  waarin  de  mensen  in  deze noordelijke  uithoek  van  Congo  le-ven.  Hele  families,  vader,  moeder, grootouders  en  een  schare  kinde-ren,  zitten  voor  hun  lemen  hutten, onder een boom. Veel hebben ze niet omhanden. Hier en daar stampt een mama  maniok.  Van  infrastructuur is er zo goed als niets, geen elektri-citeit,  geen  stromend  water,  hoog-stens  een  waterput.  Alle  transport gebeurt  te  voet  of,  voor  wie  geluk heeft, met de fiets of  een motortje. Vrouwen  en  kinderen  lopen  langs de weg met jerrycans water, bossen hout, kommen vol avocado’s of an-dere zware lasten op het hoofd. Ooit  was  deze  streek  de  voorraad-schuur  van  Congo.  Er  waren  hier grote koffie-, katoen-, aardnoten- en rubberplantages. Maar het ging mis in de  jaren 1970,  toen Mobutu alle bedrijven  begon  te  nationaliseren. Daarna  volgde  de  ene  oorlog  op  de andere: eerst Laurent-Désiré Kabila tegen  Mobutu;  daarna  Jean-Pierre Bemba, die net als Mobutu zijn fief heeft in de Evenaarsprovincie, tegen vader en zoon Kabila. Een jaar gele-den  was  het  weer  prijs:  de  Enyela-stam, die een conflict over vismeren 

uitvocht  met  een  naburige  stam, ontpopte zich tot een rebellenbewe-ging.  Opnieuw  trokken  de  troepen van Kabila door de dorpen om orde op zaken te stellen.De  economie  is  volledig  ingestort, er  rest  alleen  nog  een  traditionele overlevingseconomie:  pluk  en  vis-vangst.  Gelukkig  is  de  natuur  gul. Koffie,  maïs,  rijst,  maniok,  bana-nen,  avocado’s,  soja,  champignons, 

alles groeit hier zonder veel moeite. In de  rivieren zit behoorlijk wat vis en  het  dichte  oerwoud  is  rijk  aan rupsen en slakken. De meeste men-sen  hebben  dus  voldoende  voedsel om te overleven, maar omdat ze niet over droogschuren, ontpellers, mo-lens,  persen  en  behoorlijk  vervoer beschikken, slagen ze er niet in om de natuurlijke rijkdommen te verzil-veren.

Op de barzaAls we bij de koloniale bungalow van Elaka in Bogbatu aankomen, begint het al te schemeren. De dorpelingen komen ons tegemoet met wuivende palmen,  bloemen,  zang  en  gejuich. L’immigré Elaka est de retour.  Voor de trap van het huis hebben ze een triomfboogje  geïmproviseerd.  We nemen  plaats  op  de  barza,  de  open veranda. Aan de ene kant zitten de notabelen, aan de andere kant staan twee  witte  plastic  stoelen  klaar voor  ons.  Ik  word  geïntroduceerd 

en koffie verwerken. De dorpelingen zullen  hun  landbouwgewassen  dus aan  hem  kunnen  verkopen  en  zo hun inkomen verhogen. Bij de Belgi-sche Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden  (BIO)  hoopt hij  een  lening  te  krijgen.  175.000 euro heeft hij nodig.“Voorlopig  blijf  ik  hier  twee  maan-den,  maar  ik  kom  terug,”  besluit hij zijn toespraak. Een luid applaus barst  los.  De  kinderen  heffen  het Congolese  volkslied  aan,  tieners voeren  gevechtsdansen  uit,  het  lo-kale  voetbalploegje  paradeert  met de  truitjes  van  FC  Kraainem  die Elaka vorige keer meebracht.De  nacht  is  inmiddels  gevallen. Elaka  trekt zich  terug  in het woon-huis.  Hoewel  hij  zich  er  als  heer en  meester  gedraagt,  blijkt  hij  nog altijd  geen  eigenaar  te  zijn  van  de concessie.  Hij  bezit  op  dit  moment alleen een lap woud van zes hectare, een  kilometer  verderop.  Daarom moesten we, voor we naar Gemena vertrokken,  in  Kinshasa  eerst  nog langs bij het ministerie van de Por-tefeuille, dat de vereffening van Co-tonco  regelt.  De  kabinetschef  leek geïnteresseerd  in  het  project  van deze  ‘fils de la région’  en  beloofde te onderzoeken of verkoop mogelijk was.  Over  geld  is  niet  gesproken. Elaka gaat in zijn zakenplan uit van een bedrag van vijftienduizend euro voor het hele domein.De  volgende  dag  leidt  hij  me  rond. Het huis moet flink opgeknapt wor-den. In de woonkamer probeert een handige  jongen een  tv met schotel-antenne aan de praat te krijgen, Ca-milles  cadeau  voor  zijn  dorpsgeno-ten.  Morgen  begint  het  CHAN,  het Afrikaanse  voetbalkampioenschap. In  de  hoek  van  de  kamer  staat  een kleine  generator  voor  de  stroom. Buiten,  op  het  grasveldje  voor  het huis,  testen  enkele  jongeren  een tweede  verrassing  uit,  een  ketting-zaag.Elaka toont de opslagplaatsen. Twee zijn er leeg; in de derde staan, achter slot  en  grendel,  een  koffieontpeller en  een  zware  generator,  de  erfenis van  een  coöperatieve  die  hier  een tijd  geleden  een  gelijksoortige  ac-tiviteit  van  de  grond  probeerde  te krijgen.  Elaka  wil  ze  overkopen  en aanvullen  met  een  rijstpeller,  een oliepers,  een  maïsmolen  en  zaag-machines voor de zagerij die hij op het domein wil vestigen.Tussen  de  loodsen  grazen  enkele koeien,  het  begin  van  de  geplande veestapel.  Over  enkele  jaren  moet er in Gemena ook een slagerij open-gaan.  En  aan  de  overkant  van  de weg,  waar  ooit  het  hutje  van  zijn grootvader  stond,  wil  Elaka  een technische school bouwen, met on-der  meer  de  studierichtingen  han-del,  informatica,  boekhouding  en schrijnwerkerij.  “De  scholengroep Don Camillo,” glundert hij.Het  is  tijd  om  te  gaan.  De  vereni-gingen in de naburige dorpen staan 

De dorpelingen komen ons tegemoet met wuivende palmen, bloemen, zang en gejuich. L’immigré Elaka est de retour

KINSHASA/BOGBATU – Met een landbouwbedrijf en een school wil de Brusselse boekhouder Camille Elaka de economie van zijn geboortedorp Bogbatu, in het noordwesten van Congo, uit het slop halen. Zijn business plan is ambitieus. Begin deze maand trok hij naar Bogbatu om alvast maïs te zaaien. BDW ging mee.

De Brusselse boekhouder Camille Elaka heeft ambitieuze plannen met zijn geboortedorp in Noord-Congo.

als  ‘journaliste d’un grand journal belge’. In de welkomsttoespraak van de  ceremoniemeester  wordt  met-een  duidelijk  dat  de  verwachtingen hooggespannen  zijn.  “Votre pré-sence parmi nous constitue un signe d’espoir pour le développement global de notre milieu,” klinkt  het.  Dan  is het de beurt aan Camille Elaka om de dorpelingen toe te spreken.Hij had mij zijn plannen twee maan-den eerder al uitvoerig uit de doeken gedaan  in  zijn  kantoortje  aan  de Brusselse Louizalaan. Daar doet hij de  boekhouding  van  een  dertigtal kmo’s, vooral Congolese. In de jaren 1990  kwam  hij  naar  België,  nadat hij  eerst  in  eigen  land  had  gewerkt voor  de  Belgische  plantageholding Sipef en later voor Cotonco, een ka-toenbedrijf  dat  eerst  in  Belgische 

handen was, daarna een Congolees overheidsbedrijf werd en  inmiddels al jaren in vereffening is.Dertien  jaar  lang  zag  hij  zijn  va-derland  niet.  Toen  hij  in  2009  een blitzbezoek bracht aan zijn geboor-tedorp,  waar  zijn  ouders  begraven liggen,  werd  hij  getroffen  door  de armoede  en  het  verval.  De  oude Cotonco-concessie  in  Bogbatu,  64 hectare grond met een woonhuis en drie grote  bakstenen  hangars erop, lag  er  onderkomen  bij.  Als  kind kwam hij vaak in het woonhuis. Zijn grootvader, die aan de overkant van de  weg  woonde,  was  er  nachtwa-ker en hijzelf was bevriend met het zoontje des huizes.Elaka besloot het geheel te kopen en er  opnieuw  een  bedrijf  van  te  ma-ken.  Hij  wil  maïs,  rijst,  aardnoten 

ADVERTENTIEBDW 1268 PAGINA 7 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Militairen in de metro. Een idee van federaal vicepremier Laurette Onkelinx (PS). De PS als nieuwe gespierde partij, Parti de Securité. Dan moet het toch al heel erg zijn, zeker. Maar het zou niet zomaar om militairen gaan, nee, het zijn gedemilitariseerde militairen, militairen die geen wapens dragen, en dus fel beperkt zijn in hun militair-zijn. De Brusselse metro wordt dan een gedemilitariseerde zone zoals de staatsgrens tussen Zuid- en Noord-Korea dat is. De volgende Brussels Days vinden in Pyongyang plaats, let op onze woorden. En nu een vilein mopje: naar het schijnt zijn ze daar van dezelfde ideologie als de partij van de vicepremier.

Naar eigen zeggen is de MIVB helemaal gewon-nen voor het plan om militairen-die-er-geen-zijn in te zetten in de metro. Erg goede reclame voor het Brusselse openbare vervoer: visit the city, kiss a soldier. Of: We want you to join our metro. Binnenkort bij aankoop van uw Mobib-kaart één noodrantsoen en pepperspray gratis.

Nee, dan toch liever een degelijke oude politie. Maar waar zit ze? Christian De Coninck, poli-tiewoordvoerder van de zone Brussel-Elsene en thrillerschrijver, zit... in de kerk in Jette. Daar zit hij de Vastenconferentie 2011 voor, met als titel: ‘Hoe kunnen we verwoorden wat we geloven?’ Interessant thema waarover een mens al eens een namiddagje kan filosoferen, fles wijn binnen handber... ... Wat zegt u, een Vastenconferentie?

Vasten scherpt de geest, dus misschien levert de geloofsbelijdenis van De Coninck stof op voor een nieuwe politieroman. Wordt eveneens ver-wacht in de zaal, maar dan incognito: Philippe Moureaux, die Pyongyang laat voor wat het is en in stilte voortwerkt aan zijn nieuwe boek L’illusion d’une démission.

BRUSSEL – Volgens Febiac, de federatie van automobielen, werden er in 2010 de helft meer 4x4’s verkocht dan in 2009. Het is te zeggen: eigenlijk ligt de stijging niet aan de verkoop van échte 4x4’s, u weet wel, van die rijdende forten waarmee u in het weekend lustig de golfballen van tussen de modder kunt halen, maar wel aan de meer verkochte lichte terreinwagens, u weet wel: van die monsters-light waarmee u in het weekend fietsers in de plas kunt rijden, het liefst van al in de stad. Van een van die 4x4-light-exemplaren klonk het motto nog niet zo lang geleden dat hij u door de stadsjungle gidst. De stadsjungle, dat werd door slimme reclame-makers dan gezien als een bende monstertjes waar men bij de Disney-studio’s jaloers op mag zijn. Wat was het probleem eigenlijk: die mon-sters konden toch zo platgereden worden door de wagen in kwestie. Veel jungle zal er dus niet aan geweest zijn.

UKKEL – Niet dat de plaatsnaam iets te maken heeft met het onderwerp, maar altijd ‘BRUSSEL –’ zetten, dat gaat op den duur ook vervelen. Maar dus: welke wagen u door de stadsjungle zou kunnen gidsen, dat mogen we niet zeggen want dat is productplacement en in deze rubriek wensen wij Degelijke Journalistiek. (Nu, goed, het gaat om een N***** Q******.)

BRUSSEL – Hopelijk hebt u kunnen lezen hoe het Luc Tuymans vergaat. Het gaat goed met de schilder, en dat stond ook in zowat elk blad dat hier te lande ‘pers’ genoemd wordt. Wist u trou-wens dat Tuymans buitenwipper is geweest?

www.cdenv-brusselsparlement.be

Brigitte De Pauw in gesprek met jongeren over identiteitVzw Foyer hield in Sint-Jans-Molenbeek een debat over de zoektocht naar identiteit en multiculturaliteit. Brigitte De Pauw nam hieraan deel. “Brussel is de laatste jaren inder-daad multicultureel geworden”, zei ze. “Dat is een rijkdom en een kans, maar er zijn nog te veel vooroordelen. Die kunnen we eigenlijk pas na contact met andere culturen wegwer-ken. Het baart me wel grote zorgen wanneer ik een Nederlandstalige school bezoek, de leerlingen het gesprek moeten vertalen voor hun ouders. Meertaligheid moet een grote zorg blijven.”

Brigitte De PauwFractievoorzitter Brussels Parlement en schepen in Jette

Vicepremier Vanackere: imago-winst dankzij Belgische diplomatie tijdens het EU-voor-zitterschapBelgië nam in de tweede helft van 2010 het roterend voorzitterschap van de Raad van de EU waar. De manier waarop we dit de-den, oogst overal bewondering. Zo bena-drukte commissievoorzitter Barroso dat het Belgische voorzitterschap de EU goed door woelige wateren wist te loodsen. Steven Vanackere: “Dit voorzitterschap bete-kent voor ons land en zeker voor Brussel als Europese hoofdstad een flinke ima-gowinst. Het was voor mij, als minister van Buitenlandse Zaken, van groot belang dat ik hierbij kon steunen op het professionalisme en de efficiëntie van ons Bel-gisch corps van diplomaten en ambtenaren”.

Steven VanackereVice-Premier en Minister van Buitenlandse zaken

Marina Dehing steunt het project “Groeien in taal”Steeds meer Brusselse ouders kiezen voor een meertalige opvoeding van hun kinderen, omdat meertaligheid een belangrijke troef is voor de toe-komst van hun kinderen . Het consultatiebureau van vzw “Moeder&Kinderzorg” in Ganshoren, waar wekelijks tientallen vrijwilligers ouders ver-welkomen en hun baby’s wegen en meten, moe-digt dit sterk aan en werkt hiervoor mee aan het project “Groeien in taal” van minister Brigitte Grouwels.

Samen met Kind & Gezin en het “Huis van het Nederlands” werkt het consul-tatiebureau een aangepast ondersteuningsaanbod uit rond moedertaalontwik-keling, meertalig opvoeden, schoolkeuze en zelf Nederlands leren als ouder.

Marina Dehing - Van den BroekSchepen in Ganshoren

www.brussel.cdenv.be

Paul Delva : “Slechts 2 Brusselse gemeenten ontvangen Vlaamse subsidies voor ontwikkelingssa-menwerking”Slechts twee gemeenten uit het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest (stad Brussel en Etterbeek) gingen een convenant aan met de Vlaamse Re-gering inzake ontwikkelingssamenwerking. De stad Brussel ontving hiervoor 45 000 EUR van de Vlaamse Regering, Etterbeek 23 000 EUR. Paul Delva: “Dankzij deze samenwerking met de Vlaamse Gemeenschap kan een Brusselse gemeente bijkomende initiatieven inzake inter-nationale solidariteit ontplooien.” Frank Van Bockstal, schepen in Etterbeek, is vragende partij om deze samenwerking ook de komende jaren constructief verder te zetten.

Paul DelvaVlaams Volksvertegenwoordiger uit Sint-Pieters-Woluwe

Visie op een intercultureel Brussel

CD&V_BDW_feb2011_werkdocument.indd 1 14-2-2011 21:18:02

te  popelen  om  hun  verzuchtingen kenbaar te maken aan de wilde wel-doener die ze in Camille Elaka zien. Eerst  arriveren  we,  achter  op  een motortje,  bij  een  groep  twintigers met een diploma middelbaar onder-wijs  die  gefrustreerd  zijn  omdat  er geen werk voor hen is. In het volgen-de dorp zijn we te gast bij het snit-en-naadproject  voor  jonge  ongehuwde moeders. Drie ouderwetse naaima-chines  staan  er.  Camille  vindt  dat het er meer moeten worden. “En er moeten  hier  zonnepanelen  en  ook een winkeltje komen,” zegt hij. Dan gaat  de  tocht  naar  de  protestantse kerk,  die  vol  gestroomd  is  voor  het ‘hoge’ bezoek. Er worden zorgvuldig geschreven  of  getypte  brieven  af-gegeven:  de  weduwen  vragen  land-bouwwerktuigen,  het  kerkkoor  een luidspreker en de vrouwenbond, die een veldje bewerkt, heeft geld en een fiets voor haar voorzitster nodig.Het  is  de  vraag  of  Elaka  hun  ver-wachtingen  zal  kunnen  inlossen. Hij wil vijf of misschien tien procent van zijn  inkomsten reserveren voor microkredieten  en  sociale  doelen, maar dan moeten er natuurlijk eerst inkomsten zijn. De concessie is nog niet  verworven,  de  lening  nog  niet verkregen.  Bovendien  is  het  ver-werken van landbouwgewassen een delicate aangelegenheid. Om schim-mel en ongedierte te vermijden moet alles op de juiste manier en tempera-tuur gedroogd en bewaard worden. En dan  is er nog de  lastige kwestie van het transport. De Congolese ngo CDI  Bwamanda,  die  al  veertig  jaar landbouwgewassen in de streek op-koopt, ze verwerkt, transporteert en aan de man probeert  te brengen,  is nog altijd niet zelfbedruipend. Nog steeds  heeft  ze  de  financiële  steun nodig van haar zusterorganisatie in België.Camille Elaka maakt zich voorlopig geen  zorgen.  De  Wereldbank  heeft net een programma gelanceerd voor nieuwe  wegen  in  de  buurt.  En  als hij niet tot in Kinshasa geraakt, dan verkoopt hij zijn producten dichter-bij,  in Gemena en  in Zongo, aan de Centraal-Afrikaanse grens.Twee maanden blijft hij in Bogbatu. In  die  tijd  wil  hij  van  zijn  stukje woud een veld maken en daar maïs op  zaaien.  Daarna  moet  hij  terug naar zijn boekhoudkantoor in Brus-sel,  maar  in  de  zomer  komt  hij  te-rug  om  te  oogsten.  En  vanaf  dan: drie  maanden  Congo,  een  maand Brussel.  Zijn  oude  dag  hoopt  hij  in Bogbatu  te  slijten.  Hij  ziet  zichzelf al  zitten,  op  zijn  barza,  uitkijkend over  zijn  school  en  met  het  zachte geronk  van  draaiende  machines  op de achtergrond. “Maar eerst moet ik natuurlijk die lening krijgen.”

� Bettina�Hubo

De reportages op p. 4-7 kwamen tot stand met de steun van de Koning Boudewijnstichting

REPORTAGETEKST EN FOTO’S BETTINA HUBO

BDW 1268 PAGINA 8 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

‘Een Brussels nationalisme steekt de kop op’

Politiek > SP.A-senator Bert Anciaux waarschuwt voor separatisme

Z oveel als Bert Anciaux als fe-deraal minister van Mobiliteit en  als  Vlaams  minister  van 

Cultuur  in  de  kijker  stond,  zo  weg uit de media  lijkt hij nu hij senator is. Maar achter de schermen blijft hij actief, en over de staatshervorming doet hij geregeld zijn zeg binnen de SP.A.“Ik heb actief alle staatshervormin-gen meegemaakt sinds 1992, grote en kleintjes. Ik kende de toenmalige Volksunie  en  haar  achterban  goed. Ik  geloof  niet  dat  Bart  De  Wever (N-VA) nu een akkoord kan sluiten. Daarvoor zit hij te veel tussen twee vuren.  Nochtans  is  het  simpel.  We behouden een sterke federale socia-le zekerheid, en voor de rest worden alle materies naar de gemeenschap-pen  en  de  gewesten  overgeheveld. Dat is een immense stap en, wat mij betreft, de definitieve stap.”

Nogal wat Vlaamse Brusselaars zijn ongerust...Bert Anciaux: “Ik ben ongerust en pessimistisch. Ik zie al enkele jaren 

een  verwijdering  van  de  geesten  in Vlaanderen en Brussel.  Ik denk dat dat nefast is. Het is een spijtige vast-stelling  dat  tegenover  het  Vlaams nationalisme  twee  andere  nationa-lismes  opduiken:  een  Belgisch  en een  Brussels  nationalisme.  Ze  ver-trekken alle vanuit een vijandbeeld.”“Natuurlijk  moet  Brussel  alle  kan-sen  krijgen  om  zich  te  ontplooien, maar Brussel moet  toch vooral een hoofdstad  zijn,  geen  stad  die  wil concurreren  met  de  andere  gewes-ten en zich ertegen wil afzetten.”“Het  gaat  ook  over  centen.  Als  de Vlaamse investeringen voor Brussel wegvallen,  dan  zal  dat  een  enorme aderlating  betekenen.  Alleen  al  op het vlak van gemeenschapsbevoegd-heden vloeit er  jaarlijks vijfhonderd miljoen  euro  van  Vlaanderen  naar Brussel. En dan heb ik het nog niet over  de  VRT,  niet  over  de  huisves-ting  van  de  Vlaamse  administra-ties...  Het  gaat  over  cultuur,  jeugd, onderwijs, welzijn en media.  In het scenario van een Brussels gemeen-schaps-gewest  zal  daar  nog  maar 

BRUSSEL – Vier sterke gewesten. Dat is de richting die een nieuw België lijkt uit te gaan. Voormalig minister Bert Anciaux (SP.A) vreest dat dit de weg van het separatisme is.

honderd  miljoen  van  overblijven, omdat  de  300.000-norm  dan  niet meer  geldt.  (Vlaanderen investeert a rato van een derde van de Brusselse bevolking, SVG.)”“Ten  slotte:  als  Brussel  in  een Wallobrux-scenario  terechtkomt, dan  is  binnen  de  kortste  keren  het taalevenwicht  zoek.  De  waarbor-gen  voor  de  Nederlandstaligen  en de  taalrechten  zullen  onder  druk komen, want die zijn gekoppeld aan het  federale  systeem.  Daarom  pleit ik heel sterk voor de blijvende band tussen Vlaanderen en Brussel. Ook voor Vlaanderen – en dat benadruk ik – is die band cruciaal.”

Nochtans lijkt het scenario van vier sterke gewesten terrein te winnen.Anciaux: “Dat kan het separatisme dichterbij  brengen.  Want  zo  wordt de  navelstreng  tussen  Vlaanderen en  Brussel  doorgeknipt.  Alles  zal dan gebaseerd zijn op grondgebied. Dat is een bijzonder nationalistische visie,  in  de  oude  betekenis  van  het woord:  gebaseerd  op  territorium.”

In die zin blijft u consequent met uw vroegere ideeën, ook nu u lid bent van de SP.A.Anciaux:  “Brussel  moet  een  stad 

worden,  zoals  Luik  en  Antwerpen, een  stad  die  coördinerend  kan  op-treden,  ook  op  het  gebied  van  cul-tuur  en  onderwijs.  Tegelijk  is  het geen  stad  zoals  de  andere.  Het is  ook  een  eigen  gewest.  Brussel kent  geen  voogdij  voor  de  gewest-bevoegdheden,  maar  wel  voor  de gemeenschapsbevoegdheden.  Dat 

moet  zo  blijven.  De  federale  voog-dij mag dan wegvallen, behalve die voor het naleven van de taalwetten. De taalwetten mogen niet langer op Brussels niveau beheerd worden. De ervaring van jaren heeft aangetoond dat het niet werkbaar is.”“Ik ben er tegelijk ook van overtuigd dat  enkel  een  sterke  Unie  soelaas 

Senator Bert Anciaux: “Brussel moet een stad worden. Zoals Luik en Antwerpen.” © PHOTO NEWS / CHRISTOPHE LICOPPE

“Als de Vlaamse investeringen voor Brussel wegvallen, dan is dat een enorme aderlating”

brengen voor de Brusselse Vlamin-gen  en  voor  alle  inwoners  van  de stad.  Johan  Vande  Lanotte  (SP.A) pleitte  onlangs  ook  voor  vier  deel-gebieden,  maar  niet  zonder  sterke band tussen Vlaanderen en Brussel.”

Is, met wat u voorstelt, de grondige staatshervorming die de kiezer in Vlaanderen vraagt, realiseerbaar?Anciaux: “Vlaanderen heeft duide-lijkheid  gevraagd,  en  vooruitgang. Die  is er de  laatste zeven maanden niet  gekomen.  Ik  heb  daar  vóór  de verkiezingen al voor gewaarschuwd. Wie  een  echte  staatshervorming wil,  moet  op  partijen  stemmen die  dat  echt  willen  en  dus  die  ook compromissen  kunnen  sluiten.  Ik vraag  me  echt  af  of  Bart  De  Wever zal springen. Hij zit nu op een goud-mijn, hij wordt slapend rijk. Vlaams Belang,  LDD,  CD&V:  die  partijen kalven allemaal af ten voordele van de N-VA. Waarom zou De Wever de sprong  wagen?  Het  ergste  wat  kan gebeuren,  is dat het  land uit elkaar valt. Maar dat  is de N-VA niet  echt een zorg. En daar heb ik vanuit hun standpunt nog begrip voor ook.”

Gelooft de SP.A nog in Vlaamse bejaardenzorg in Brussel? Uw opvolger in de Vlaamse regering, Pascal Smet (SP.A), mikt volop op onderwijs, misschien wel ten koste van senioren.Anciaux:  “Mijn  partij  zegt  duide-lijk  dat  de  bejaardenzorg  volledig naar  de  gemeenschappen  moet worden  overgeheveld.  Voor  Brussel betekent  dit  dat  er  drie  aanbieders zijn: de tweetalige BiCo, de gemeen-schappelijke  gemeenschapscom-missie  –  vandaag  ongeveer  tachtig procent van de rusthuisbedden –, de Franse Gemeenschap – een vijfde – en de Vlaamse Gemeenschap – enke-le procenten van de rusthuisbedden. Dat  sys teem  kan  men  behouden. Als er voldoende controle is over de tweetaligheid  in  de  BiCo  en  als  dit ook echt afgedwongen kan worden, dan  is  dat  voor  de  Nederlandstali-gen niet noodzakelijk nadelig.”“Het  is  natuurlijk  juist  dat  ik  er niet  gelukkig  mee  ben  dat  de  Ne-derlandstalige  bejaardenzorg  in Brussel  naar  de  achtergrond  ver-dwijnt.  Dat  is  overigens  niet  alleen Smets  verantwoordelijkheid:  ook de  Vlaamse  minister  van  Welzijn (Jo Vandeurzen, CD&V) kan daar in-spanningen leveren.”

Een ander troetelkind van u is Daarkom, het Vlaams-Marokkaanse Culturenhuis aan de Wolvengracht. Dat zit in slechte papieren.Anciaux:  “Ik  ben  heel  formeel. Na  mijn  gesprekken  met  de  Ma-rokkaanse  minister  Mohammed Ameur,  bevoegd  voor  de  Marok-kaanse  Diaspora  en  een  persoon-lijke vriend van mij, en met Vlaams minister-president  Kris  Peeters (CD&V), kan  ik u melden dat Daar-kom  definitief  op  de  goede  sporen is  gezet.  De  subsidie  van  2010  is gedeblokkeerd  en  er  zijn  voldoende garanties  voor  een  gezonde  finan-ciering in 2011. In september is het gebouw  klaar  en  kan  Daarkom  de deuren openen.” Steven Van Garsse

BDW 1268 PAGINA 9 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Wonen > Batibouw focust op energie-efficiëntie

Gebouwen grootste energievreters van BrusselBRUSSEL – Met dik driehonderdduizend bezoekers vorig jaar (en zeventigduizend vaklui op de vooropening) blijft Batibouw de grootste beurs van het land. In novem-ber komt daar BeFAIR bij, een nieuwe spe-ciaalbeurs voor verwarming, sanitair en klimatisering (in Thurn & Taxis). Energie-efficiënt (ver)bouwen is brandend actueel. Maar wat is efficiënt, als de gebouwen zeventig procent van het totale energie-verbruik in Brussel opslokken?

De  grote  thema’s  van  Batibouw  2011  zijn energie-efficiënt renoveren, energieneutraal bouwen  en  ‘licht,  verlichting  en  domotica’. Aandachtspunten die in januari ook op gro-te broer Baumesse in München in de kijker stonden.In  een  stedelijke  context  komt  renoveren het vaakst voor. Tal van premies en de be-wustmaking inzake ecologische voetafdruk moeten  de  burger  prikkelen  om  energie-bewuster te investeren in de eigen woning, de zaak, het appartementsblok of kantoor-gebouw.De  eerste  stap  is  informatie  inwinnen.  De ‘groene  lening’,  de  energiepremies  (in  feite uitgestelde  leningen) en de EPB-eisen  (ver-plicht  certificaat  voor  Energieprestatie  en Binnenklimaat bij verbouwingen en nieuw-bouw)  kennen  vele  valkuilen.  De  wetgever stuurt de energie-efficiëntie versnipperd bij, en dat maakt het niet erg overzichtelijk voor de  (ver)bouwlustige.  Een  ordonnantie  van het  Brussels  Hoofdstedelijk  Gewest  waakt over het primaire energiegebruik en de CO2-uitstoot  van  gebouwen.  Het  gaat  erom  de energieprestatie en het binnenklimaat (EPB) efficiënt af  te stemmen op de normen. Op-gelet, de EPB-regels in Vlaanderen en Wal-lonië  zijn  verschillend,  dus  informeer  u  bij de juiste organisatie (of standhouder). Ook bij Leefmilieu Brussel kunt u zich infor-meren  over  de  nieuwe  regels  voor  centrale verwarming en klimaatregeling (airco), ven-tilatie en thermische isolatie (voor een dak, bijvoorbeeld),  over  EPB-werkzaamheden en  vastgoedtransacties  met  EPB-certificaat

(www.leefmilieubrussel.be).  Zonnepanelen, warmtepompen, isolatieproducten en hoog-technologische  snufjes  staan  volop  in  de belangstelling. Maar het zijn natuurlijk ook geldslikkers. Ook zonder zware  investerin-gen kunt u uw energieverbruik met twintig tot  dertig  procent  verlagen,  ongeacht  het type gebouw. In het besef dat de gebouwen in het gewest voor zeventig procent van het totale  energieverbruik  staan,  loont  élke inspanning  om  de  energiefactuur  te  doen dalen.  Nadenken  hierover  begint  bij  uzelf, al kan ruggensteun van een gekwalificeerd raadgever  (zoals een architect) handig zijn. Energieneutraal denken is bijvoorbeeld: let-

ten op de oriëntatie van de (koop)woning, of bij een verbouwing het zonlicht meer binnen halen. Een dak niet onoordeelkundig begin-nen  isoleren.  Zorgen  voor  een  natuurlijke ventilatie  (zelfs  een  kattenluik  in  de  deur helpt).  Een  aannemer  of  vakman  inhuren die  vlakbij  woont,  en  dus  geen  kilometer-vreter is. Of ambachtelijke tegels kiezen die geen  lange  boot-  of  vliegtuigreis  achter  de rug hebben. Al die aandachtspunten dragen zeker  evenveel  bij  tot  de  globale  energie-efficiëntie,  in  en  rond  het  huis,  als  hoog-technologische  installaties  en  lokpremies. Of simpel gezegd: als u energieneutraal en duurzaam wilt wonen en leven, komt u met een  portie  gezond  boerenverstand  al  een heel eind. Jean-Marie Binst

Batibouw, 26 februari tot en met 6 maart in Brussels Expo op de Heizel, van 11 tot 19.30 uur, donderdag tot 23 uur, weekends van 10 tot 18.30 uur; meer op www.batibouw.be

Kopzorgen over de energiefactuur: Batibouw speelt erop in.

© B

ATIBO

UW MEDIA-ENQUÊTE: UW MENING TELT

BRUSSEL – In opdracht van de Vlaamse over-heid  organiseert de Vrije Universiteit  Brus sel (VUB)  een  internet enquête  over  de  Neder-landstalige  Brusselse  media:  Brussel Deze Week,  Agenda,  tvbrussel,  FM  Brussel  en brusselnieuws.be.Door  de  enquête  wil  men  te  weten  komen wie  de  lezers,  kijkers,  luisteraars  en  sur-

fers  zijn,  en  wat  die  gebruikers  van  hun medium  verwachten.  Wilt  u  ook  deelne-men  en  uw  mening  geven?  Surf  dan  naar www.brusselnieuws.be/enquete.  De  vragenlijst invullen duurt een tiental minuten, en u kunt er verschillende prijzen mee winnen.

brusselnieuws.be/enquete

Nadenken over een lager energieverbruik begint bij uzelf

ING België nv, Marnixlaan 24, 1000 Brussel. RPR Brussel – BTW BE 0403.200.393. - BIC: BBRUBEBB - Rekening 310-9156027-89 (IBAN: BE45 3109 1560 2789). Verantwoordelijk uitgever: Philippe Wallez - Marnixlaan 24, 1000 Brussel, België.

met meer dan 800 kantoren in België zijn we inderdaad nooit veraf.

WIJ ZIJN NIET HEEL V

ER...

U BENT HIER

www.ing.be

Kom langs tijdens onze opendeurdagen op donderdag 3 en vrijdag 4 maart!

WSL-Tomberg - Tomberg 131 - 1200 St-Lambrechts-Woluwe

Er is steeds een ING-kantoor bij u in de buurt. Kom langs en maak kennis met onze medewerkers en onze diensten tijdens onze opendeurdagen.

Er staan u alvast een welkomstdrankje en een leuke verrassing te wachten. Hopelijk tot binnenkort.

wwwwwwwww.in.in.in. g.bg.bg.beeee

KoKoKoKoKoKoKom m m m mm lalalalalangngngngngngnnngs s s s ss titititititttt jdjdjdjdjdjdjdenenenenenene s s s s s s s ononononononooonzezezezezezezzeze o o o o o ooopepepepepepeeependndndndndnddndnddeueueueueueueueuueuurdrdrdrdrdrdrrdrdrdddagagagagagagagaggagaaggagenenenenenenenennenenen opopopopopopopop d d d d dddononononononndedededededeeed rdrdrdrdrdrdagagagagagagaga 3 3 3 3 33333 e e e e e eeen n n n n n n vrvrvrvrvrvrvrv ijijijijijijijjijdadadadadadadadadaadag g g g g g g gg 4 4 4 4 4 4 4 44 mamamamamamamamamam arararararararrart!t!t!t!t!t!t!t!t!t

WSWSWSWSWSSWSL-L-L-L-L-L-L-L ToToToToToToTTombmbmbmbmbmbm erererererererg g g g g g - - - - - ToToToToToToToTooT mbmbmbmbmbmbmbererererererg g g g g g gg 13131313131311331 1 1 1 1 1 1 1 - - - - - - 12121212121221200000000000000000 S S S S S SSSt-t-t-t-t-t-t-t-LaLaLaLaLaLaLaLaLaambmbmbmbmbmbmbmbmbm rererererererererechchchchchchhchchchtststststststststs-W-W-W-W-W-W-W-WW-WW-Wolololololololoololo uwuwuwuwuwuwuwuwuwuwuwweeeeeeeeee

Er Er Er Er ErEr is is is is is stestestestestestetsteeedsedsedsedsedsededsedseds ee ee ee ee ee ee ee eeen In In In In In IIING-NG-NG-NG-NNG-NG-G-G kankankankankankankankantootootootootootootootooor br br br br br br br bij ij ij ij ij ij j u iu iu iu iu iu iuu n dn dn dn dn dn dn dn dde ee e eeeebuubuubuubuubuubuubuurt.rt.rt.rt.rt.rt.rt.rtt Ko Ko Ko Ko KoKoKoKKom lm m lm lm lm lmm mm langanganganganganganganga gs es es es es es es eees en mn mn mn mn mn mn mmaakaakaakaakaakaakaakaaka ke ke ke ke ke ke kekenninninninninninnnninnin s ms ms ms mms ms mms met et et et et et eteteonzonzonzonzonzonze me me me me me me me me mme edeedeedeedeedeedeedeeedd werwerwerwerwerwerwe kerkerkerkerkerkerkerkerere s es es es es es es es es en on on on on on on on onzenzenzenzenzenzenzenzee di di didi di di di did ensensensensensensensensenstentententententententene tijtijtijtijtijtijijijdendendendendendendenns os os os os os ooonzenzenzenzenzenzezeze op op op op op opopoppendendendendendendendendennde eureureureureureureururdagdagdagdagdagdagdagdagaggen.en.en.en.en.en.eeen.

Er ErEr Er ErEr EEr Er stastastastastastastatast an an an ananananana u au au au au au au au aau lvalvavalvalvalvalvavalvavav st st st stst st st ststs eeneeneeneeneeneeneeneeneee we we we wewe wewewewwelkolkolkolkolkolkolkolkokoklkokomstmmstmstmstmstmstmstmstmstmstmm dradradradradradradradradradradrad nkjnkjnkjnkjnkjnkjnknkjnkjnkjn e e e e e eeeeenen en en en en en en eeneeneeneeneeneeeneeneeneen le le le le le le le leleukeukeukeukeukeukeukeukeuke ve ve veveve ve ve ve verrarrarrarrarrarrarrarrarraassississississississississiing ng ng ng ng ng ng ng ng ngng te te te te te tetetetettete wacwacwacwacwacwacwacwacwacwwwawacchtehtehtehtehtehtehtehtehtehtehteten. n. n. n. n. n.nn.nn.n HopHopHopHopHopHopHopHopHopoHoppelielielielielielielielie jk jk jk jk jk jk jk jkjk tottottottottottottottottot bi bibi bibi bi bi bi biinnennennennennennennennennen nkonkonkonkonkonkonkonkonkokook rt.rt.rt.rt.rt.trt.rt.rtr

BDW 1268 PAGINA 10 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Deze week in Kuregem > Hoogtechnologisch bedrijfje op Gomb-terrein

Camera’s door heel de wereld gewild

Op Cityline, een bedrijfsterrein van de Gomb in de buurt van het Zuidstation, streek ook Fx-Motion neer, dat met zijn telegestuurde camera’s en cameraatjes tot de wereldtop behoort.

© BART DEWAELE

Julien Meganck, de gedelegeerd bestuurder van de Gomb, was er. Gaëtan Van Goidsenhoven (MR), burgemeester van Anderlecht,

was er ook. En daarnaast daagden heel wat mensen op van bedrijven op andere Gomb-bedrijfsterreinen.De Gomb heeft 42 bedrijvensites waarop driehonderd firma’s ge-

vestigd zijn en waar alles bij elkaar achttienduizend mensen de kost verdienen. Burgemeester Van Goid-senhoven is maar al te blij met be-drijventerreinen op het grondgebied van een industriële gemeente als An-derlecht, en zeker in een ‘moeilijke’ wijk als de buurt rond het Zuidsta-tion, aan de rand van Kuregem. Met

de Middagen van de Onderneming wil de Gomb een gemeenschap van bedrijven ontwikkelen en het kruim van het economische weefsel laten zien. Daarnaast wil de Gomb ‘haar’ bedrijven op de voet blijven volgen. Het project Bara-De Lijn heeft naast zestienduizend vierkante meter woongelegenheid ook negenduizend

vierkante meter ruimte voor ‘groei-bedrijven’. Volgens de Gomb is dat hard nodig omdat er in Brussel-stad en Anderlecht al liefst 90.000 vierkante meter economische op-pervlakte verloren gegaan is ten voordele van woongelegenheid. Het gebouw, dat twee jaar geleden opge-leverd werd, is volledig bezet.Fx-Motion is een van die bedrij-ven die voor de omgeving van het Zuidstation gekozen hebben. Het bedrijf, dat in 2011 tien jaar bestaat, zat voorheen in Molenbeek, ook al op een site van de Gomb. ‘Een beetje Bollywood’ noemde een vertegen-

woordiger van de Gomb het bedrijf. Fx-Motion heeft volgens de Gomb een nieuwe wind laten waaien in de microkosmos van de showbizz. Stijn Vanorbeek, managing director van Fx-Motion, vertelt: “Veertig jaar geleden waren radio, tv en film sta-tisch. Vandaag verwacht het publiek steeds sneller, steeds spectaculair-der ook. En de vraag naar steeds meer dynamiek, steeds meer spec-taculaire beelden en speciale effec-ten zal ook blijven.”Op die trend speelt Fx-Motion, marktleider in hoogtechnologische camerasystemen, in. “Cameramen-sen in de filmwereld vragen tele-gestuurde camera’s om scènes zoals ontploffingen – waar ze liever niet te dicht bij komen – te filmen,” vertelt Vanorbeek. “Op termijn zullen ro-bots steeds vaker het werk van de cameraploeg verlichten. Maar tele-gestuurde camera’s worden ook in-gezet om esthetische redenen en om speciale effecten te bereiken.”

Al JazeeraIn de wereld van de tv is er vooral vraag naar automatisering om de kosten te drukken. Eén cameraman die zeven camera’s van een afstand bedient: het is niet langer fictie.Fx-Motion is een wereldspeler die

grootschalige producties op zijn conto heeft: America’s got talent voor NBC, So you think you can dance voor Fox, The X-factor voor ITV en daar-naast ook programma’s voor BBC, TV5 Monde, Al Jazeera, France 3 en RTL/N-TV uit Duitsland. Fx-Motion heeft ook meegewerkt aan kleppers als James Bond-films, Harry Pot-ter en de gevangene van Azkaban en aan producties van de Amerikaanse filmregisseur Brian De Palma, van de Nederlandse cameraman-regis-seur Jan de Bont en van Jackie Chan, stuntman-regisseur en uitvinder van de komische kungfufilm.Met NeuroTV werkt Fx-Motion sa-men voor de projectie van virtuele tv-studio’s, waarvoor NeuroTV de software levert. In een en dezelfde studio kunnen zo heel uiteenlo-pende decors geprojecteerd wor-den. Spectaculair, zeker. Maar – opnieuw – ook kostenbesparend.

� Danny�Vileyn

Meewerken aan films van Brian De Palma, Jan de Bont en Jackie Chan

BD

W R

EGIO

ANDERLECHT – Bij de Middagen van de Onderneming staan de bedrijven en bedrijfjes op de Gomb-bedrijfsterreinen centraal. De Gomb, de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Brussel, wil ‘haar’ bedrijven op de voet blijven volgen. De vijfde Middag vond plaats bij Fx-Motion, aan de rand van Kuregem. Daar, op de Cityline-site, werken 86 mensen. En komt Harry Potter om het hoekje piepen.

GRAFFITI OP 152 GEVELS VERWIJDERD

SINT-GILLIS – Vier agenten van de dienst Netheid hebben in twee weken tijd graffiti van 152 winkelpanden verwijderd. Propere straat heette de actie, en de nadruk lag op repressie.

stort was niet minder dan 13.200 kilo. Zes straatvegers harkten met de hulp van twee blaasmachines 6.900 kilo afval bijeen. Zes arbei-ders van de dienst Wegen volg den om de rioolgaten grondig schoon te maken en de gaten in het wegdek te dichten. Defecte lichten werden hersteld, uitgewiste grondsigna-lisatie opnieuw geschilderd en klein stadsmeubilair opgeknapt.

Ook de controle op veiligheid en hygiëne in handelszaken had ef-fect: zeventien zaken werden beboet omdat ze buiten de toegestane uren open waren, of omdat ze op het vlak van hygiëne tekortschoten. Er wer-den 350 zaken gecontroleerd.Tot slot deelden stewards en ge-meenschapswachten flyers uit over selectieve ophaling en diefstalpre-ventie in en van auto’s.� DV

Om de wijk ten oosten van de Villa-laan, de Bareel, Tamines-, Roe-menië-, Lausanne- en Bronstraat

schoon te maken, riep de gemeente Sint-Gillis de hulp in van de politie-zone Zuid en van Net Brussel. Ne-

gen agenten van de dienst Netheid hebben samen met tien stadswach-ten en twee agenten van Net Brussel 43 pv’s opgesteld voor sluikstorten en voor vuilniszakken die buiten de toegelaten uren op het voetpad ston-den. De totale hoeveelheid sluik-

BDW 1268 PAGINA 11 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

De Woluwse Academie voor Muziek en Woord heeft de laatste jaren een sterke groei doorge-maakt. En voor het eerst in haar geschiedenis heeft ze nu ook een heus orkest. ‘Klassiek op jonge-renmaat’ is het sleutelwoord.

Directeur Rudy Croon lijkt zelf wat verbaasd over het succes van zijn onderwijsinstelling voor jongeren en volwassenen. “Natuurlijk wa-ren er vroeger ook wel concertjes, maar dan door kleinere groepen of ensembles. Nu gaat het om een uitgebreid kamermuziekensemble of zelfs een bescheiden symfonisch orkest, maar dan wel met alles erop en eraan.”Op 1 maart geeft het nieuwbakken orkest zijn eerste concert. Op het programma prijkt de soundtrack van Pirates of the Caribbean naast Händel. “Dat is een principiële keu-ze,” legt Croon uit. “Onder de leden van ons orkest zijn er heel wat jon-geren en wij opteren voor toegan-kelijke muziek; we willen ons niet beperken tot één genre.”“Op 1 maart is ons eerste concert, in de rotonde van het gemeente-

Händel en Pirates of the CaribbeanSint-Lambrechts-Woluwe > Academieorkest debuteert op 1 maart

770 academiestudenten, dat moet je verdienen.

© A

CA

DE

MIE VO

OR

MU

ZIEK

EN

WO

OR

D

Woluwse academie fuseerde met die van Ukkel. Ondertussen bestaan er vijf wijkschooltjes, en dan hebben we nog niet gerept over de hele sec-tie Woord…� Lieven�Bulckaert

Academie voor Muziek en Woord, Kroninglaan 42, 1200 Sint-Lam-brechts-Woluwe, 02-761.11.27, www.muziekacademie1200wo-luwe.be. Gratis concert op dins-dag 1 maart om 19.30 uur in het gemeentehuis

huis. Het podium van de feestzaal is te klein voor ons voltallige orkest! Een kopersextet opent de muzikale avond met twee werken. Stel het je voor: we hebben hier twintig leer-ling-koperblazers in huis!”De academie bestaat sinds 1968 en is daarmee de oudste Nederlands-talige academie van de negentien Brusselse gemeenten. Een degelijke muzikale opleiding gaat hand in hand met een moderne pedagogi-

sche aanpak. De school heeft dan ook 770 leerlingen. Dat is overi-gens lang niet altijd zo geweest; in het begin van de jaren 1990 liepen de leerlingenaantallen drastisch te-rug. In feite kon men toen alleen nog maar van een piano- en een viool-klas spreken.De gemotiveerde en flexibele opstel-ling van heel wat leerkrachten deed het tij keren. De afdeling JALM, jazz en lichte muziek, zag het licht, en de

HANDELAAR WIL NETHEID EN VEILIGHEID

BRUSSEL – De handelaars willen meer netheid en meer veiligheid rond hun winkels. Dat blijkt uit een enquête die Unizo en de Union des Classes Moyen-nes eind vorig jaar uitvoerden bij meer dan tweehonderd handelaars in de Brusselse ge-meenten. Ze hebben nog andere verlangens: meer parkeermoge-lijkheden, beter straatmeubilair en meer aandacht voor het imago van de wijk. Meer dan de helft van de ondervraagde han-delaars maakt zich zorgen over het straatbeeld en de variatie in de winkels.In de enquête werd ook navraag gedaan naar waar de klanten vandaan komen. Opvallend is dat klanten van buiten het gewest belangrijker zijn voor handelaars uit Brussel-stad dan voor handelaars in de andere gemeenten. Het gaat dan om zakenmensen en internationale ambtenaren, niet om pendelaars en toeristen. De handelaars van de andere Brusselse gemeenten moeten het dan weer meer heb-ben van buurtbewoners. De rondvraag kreeg de steun van de Brusselse schepen van Handel Jean De Hertog (CD&V) en van Atrium.� HUB

stoppers_pave�_staand_1013.indd 4 12-10-2010 13:17:00

ADVERTENTIE

BDW 1268 PAGINA 12 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

VREDE ZIJ MET U?

SINT-GILLIS – Moeten we bang zijn voor radicale moslims in België en zelfmoordter-rorisme? Daarover praat journalist en auteur Chris De Stoop in De Pianofabriek. In zijn lezing gaat hij samen met Rik Coolsaet, hoogleraar Internationale Betrekkingen, in op ra-dicalisme en terrorisme in België. Een boeiende avond, met achteraf ruimte voor discus-sie. Op donderdag 24 februari om 20 uur in De Pianofabriek, Fortstraat 35. De toegang is gratis, maar reserveren wordt aangeraden: 02-541.01.70 of www.pianofabriek.be.� RM

ALLEMAN GRAPPIG

OUDERGEM – Het samenwerkingsverband tussen cultuurhuizen om jonge stand-up comedians naar Oudergem te halen, werpt vruchten af. Op vrijdag 25 februari zak-ken er maar liefst drie af naar het jeugdhuis Alleman: Lies Lefever, ‘protegee’ van Kama gurka, Guga, ‘the coming man van Stemmetjesland’, en Bas Birker, ‘een rasech-te Tilburgenaar met Brabantse tongval’. Meer info en reserveren bij GC Den Dam, op 02-663.89.50.� LB

TELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

De problemen met Gomb-woningen blijven zich opstapelen. De bewo-ners van het Gomb-project Brou-wers wachten al bijna drie jaar op de bouw van het laatste woonblok. En het einde is nog niet in zicht.

Al in 2003 verkreeg de projectont-wikkelaar Socatra een bouwvergun-ning voor de bouw van woningen bij de voormalige brouwerij De Boeck. Een tachtigtal appartementen, waar-van de meeste gesubsidieerd door de Gomb, parkeerplaatsen en twee winkels moesten van de oude site een nieuw stukje woonwijk maken in oud-Koekelberg.Met de bouw van de appartementen is niets mis. Geen problemen met akoestiek of isolatie; kwaliteits-volle architectuur, kortom. Maar met de fasering is wel een en ander mis gelopen. “Ik ben hier in april 2006 komen wonen, toen een eerste woonblok klaar was,” zegt Caroline Vernaillen, voorzitster van de mede-eigendom. “In 2007 was een tweede blok klaar, een jaar later een derde.”Sindsdien is het wachten op nieuws over het laatste blok van zestien wo-ningen. Die zijn belangrijk, want ze sluiten het project af. Ook letterlijk:

Wachten op GodotKoekelberg > Gomb-project Brouwers al drie jaar onaf

De oude brouwerij De Boeck in Koekelberg. Dranghekken waar een woonblok hoort. “De Gomb laat ons in het ongewisse.”

© C

AR

OL

INE VE

RN

AIL

LE

N

26.02.201119.00 > 01.00

Het Museum van de Stad Brussel daagt je uit om een Brussels kunstwerk te ontdekken zonder je ogen te gebruiken. En Manneken-Pis vertelt je in gebarentaal zijn verhaal. Een zinnenprikkelende ervaring.

MUSEUM

NIGHT

FEVER

Museum van de Stad Brussel Grote Markt, 1000 BrusselT 02 279 43 50 | www.brussel.bewww.museumnightfever.be

het zijn woningen aan de straat-kant die de toegangspoort moeten vormen tot de appartementen die er al staan. De binnentuin zal dan ook eindelijk aangelegd kunnen worden. “Al twee jaar schrijven we de Gomb en de ontwikkelaar aan om nieuws te krijgen,” zegt Ver-naillen.Omdat het blok aan de straatkant nog niet gebouwd is, is wat de bin-

nentuin moet worden, één groot sluikstort geworden, waar wordt rondgelopen, geürineerd en gede-feceerd.Zopas hebben de bewoners nieuws gekregen: Socatra is dan toch van plan om te gaan bouwen. Maar de projectontwikkelaar wil de bestemming van het laatste blok lichtjes wijzigen. Het zul-len geen appartementen worden

die op de vrije markt worden verkocht, zoals gepland, maar gesubsi dieerde Gomb-wonin-gen. Zo heeft Socatra het met de Gomb kunnen onderhandelen. “Blijkbaar wil Socatra het risico niet meer nemen,” zegt Vernail-len. “Twee andere niet-gesubsi-dieerde appartementen zijn met veel moeite op de vrije markt verkocht.”De handelsruimtes verdwijnen en worden appartementen. Ver-naillen: “Er is een supermarkt in de buurt gekomen, en Socatra kreeg de handelsruimtes wel-licht niet verkocht.”De bewoners hebben nu enigs-zins uitzicht op een oplossing. Zowel Gomb als Socatra belooft dat de werf volgende week zal worden geïnstalleerd. Maar het is zeer de vraag of er dan ook al gebouwd zal worden. Een tele-foontje naar de gemeente leert ons dat Socatra nog geen ste-denbouwkundige vergunning voor de woningen heeft. Die is nodig omdat de plannen gewij-zigd zijn. Een aanvraag is wel ingediend, meer bepaald op 1 fe-bruari, “maar ze is nog niet vol-

ledig,” zegt men bij Stedenbouw in Koekelberg. “We wachten op bijkomende documenten.”Als de bouwaanvraag volledig is, krijgt de gemeente een maand om ze te analyseren. Dan kan het openbaar onderzoek gaan lopen en moet er een overleg-commissie komen. Het Brussels Gewest krijgt dan nog eens een maand de tijd om de vergunning goed te keuren. Dat duurt vier maanden. En tegen dan is het zowat bouwvak.“Dat we moeten wachten, tot daaraan toe,” zegt Vernaillen, “maar het is toch niet normaal dat we nu al twee jaar in het on-gewisse blijven.” Ze heeft het ook moeilijk met de aangekon-digde werfinstallatie. Daardoor zullen de appartementen twee jaar lang alleen bereikbaar zijn langs een achterafstraatje in Molenbeek, door een oude poort van de Brasserie De Boeck. “Ge-zellig is anders. Bovendien is er een vergunning van de brand-weer nodig. Ik vraag me af hoe hier een brandweerwagen door kan.” Steven�Van�Garsse

HULP BIJ VERLIES EN VERDRIET

BRUSSEL – Omdat heel weinig mensen voorbereid zijn op de dood en het verdriet dat daarbij doorgaans komt kijken, geeft professor Manu Keirse op dinsdag 1 maart om 20 uur een lezing in De Markten, Oude Graanmarkt 5. Iedereen krijgt er de kans om vragen te stellen rond verwerking na verlies: is het wel goed dat ze zoveel over haar overleden man praat? Nemen we de kinderen mee naar vrienden die een kind verloren hebben? Al veertig jaar helpt Manu Keirse bij dit soort vragen en geeft hij suggesties om verlies zo goed mogelijk te verwerken. De toegang bedraagt 6 euro (of 4 euro voor studenten). Meer op www.ccv.be/Brussel of www.gezinspastoraal.be/Brussel.� RM

WIE WIL EEN FIETSENSTALLING?

VORST – Fietsers moeten hun tweewieler veilig kunnen achterlaten, vindt schepen van Mobiliteit Annie Richard (Ecolo). Daarom wil ze nieuwe stallingen in de gemeente. Om een inventaris te maken van het huidige aantal fietsrekken stuurde ze al een brief naar verenigingen, scholen en wijkcomités. Uit de massale reacties blijkt dat er veel vraag is naar veilige stallingen in de buurt. Richard breidt de rondvraag nu uit: alle burgers die over een fietsstalling in de buurt willen beschikken, mogen dat kenbaar te maken. In de volgende editie van het gemeenteblad wordt de oproep gelanceerd. Ongeduldige fietsers kunnen nu al een aanvraag indienen bij de gemeente, op 0800-95.333.� BS

BDW 1268 PAGINA 13 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011B

DW

REG

IO

De afbraak van de vijftiende-eeuwse hoeve in de wijk Scheut stuit op luid protest. Na tussen-komst van de gemeente zijn de werkzaamheden voorlopig stopgezet, maar daarmee is de hoeve nog niet gered. De wijkcomités Scheut Eiland en Scheutbos manen schepen Anne-Marie Vanpévenage (MR-FDF) aan de aannemers definitief een halt toe te roepen.

De oude hoeve – midden in het woonblok tus-sen Zonnebloemenstraat, Missionarissenlaan en Ninoofsesteenweg – was al langer gegeerd door vastgoedmakelaars. Zo bestonden er twee jaar geleden al plannen om de boerderij met de grond gelijk te maken om plaats te maken voor een appartementsgebouw. Na buurtprotest stak de gemeente daar toen een stokje voor, door de bouwvergunning te weigeren.Onlangs verkocht de toenmalige eigenaar de oude boerderij in verschillende loten. Tot hun grote verbazing stelden buurtbewoners vast dat een van de nieuwe eigenaars zonder bouwvergunning het dak van een van de huisjes aan het afbreken was. “We hebben de gemeente op de hoogte gebracht, waarop ze een inspecteur hebben gestuurd en het werk tijdelijk hebben laten stopzetten,” zegt Waut Es van het comité Scheut Eiland. “Een paar dagen later hoorden buurtbewoners dat er in de achterliggende huisjes gewoon verdergewerkt

werd. Volgens ons moet de gemeente de hele site verzegelen zolang er geen vergunning is.” De buurt zal de schepen vanavond interpelleren in de gemeenteraad. Die liet al weten via het kadaster en de notaris uit te zoeken wie de verschillende eigenaars van de loten zijn, en met hen rond de tafel te willen zitten.De gemoederen lopen hoog op. Verschillende buurtbewoners zijn al bedreigd door de voorma-lige eigenaar, die aan de hele zaak zo weinig mo-gelijk ruchtbaarheid wil geven.“Ondertussen is aan de hoeve wel onherstelbare schade aangebracht,” zegt Antoine Boucher van Pétitions-Patrimoine, een vereniging die voor een betere bescherming van het Brusselse patri-monium ijvert. “Er is niet zoveel bekend over de historische achtergrond, maar uit verschillende bronnen blijkt dat hier in de vijftiende eeuw al een hoeve stond. Het is een zeldzaam ruraal restant uit die tijd en dus een monument voor de wijk en de stad. Het is onbegrijpelijk dat dit nooit verder uitgezocht is, en dat het geen beschermd erfgoed is. We vragen het Gewest dan ook om de hoeve te beschermen. Als ze tegen dan nog niet helemaal afgebroken is, tenminste.”In een reactie liet Vanpévenage al weten dat ze de eigenaars verplicht de boerderij in de oorspronke-lijke staat te herstellen.� Bruno�Schols

‘Stop de sloop voor het te laat is’Anderlecht > Buurt in de bres voor Scheuthoeve

Laatste ontwikkeling: schepen verplicht alles in oorspronkelijke toestand te herstellen.

© W

IJK

CO

MIT

É S

CH

EU

T E

ILA

ND

Twee maanden na het opdoeken van dienstencentrum De Kat wordt nu zondag de opvolger, Lotus, boven de doopvont gehouden in het Candelaershuys.

Het gemeenschapscentrum wordt zo de nieuwe ontmoetingsplek voor senioren – voorlopig althans, want zowel het Candelaershuys als Lotus is op zoek naar een nieuw gebouw.Toen het dienstencentrum De Kat, dat met huisvestingsproblemen kampte, het na 25 jaar voor bekeken hield, kwamen heel wat senioren in de kou te staan. Ze verloren hun ontmoetingsplek waar ze terecht-konden voor een warme maaltijd, een gezellige babbel en andere acti-viteiten en diensten als pedicure en bubbelbad. Het Candelaershuys, dat toch al een groot deel van de senio-ren over de vloer kreeg, nam de wer-

king tijdelijk over. Met de oprichting van de vzw Lotus is het nieuwe dienstencentrum nu een feit. “We bestaan officieel al twee weken en dat gaan we zondag vieren met een optreden van de alom bekende ac-cordeonist Marino Punk,” zegt Jan Otten, de kersverse voorzitter. “We willen zo snel mogelijk weer op volle toeren draaien. Zo serveren we elke dinsdag en woensdag warme maal-tijden, en in maart gaat ook de pedi-curedienst weer van start.”Met de nieuwe vzw is er nog geen oplossing voor het huisvestings-probleem – toch wel het grootste struikelblok. “We zijn samen met het Candelaershuys op zoek naar een nieuw onderkomen, want ook zij kampen met plaatsgebrek.” Con-crete plannen zijn er nog niet, maar de wijk Kalevoet zou uitwijkmoge-lijkheden bieden.� BS

‘Volgende stap: een nieuw gebouw zoeken’

Ukkel > Dienstencentrum kan terecht in Candelaershuys

Volgens burgemeester Willy Decourty (PS) worden volgend jaar de vier camera’s geplaatst die het Flageyplein moeten bewaken.

Korpschef Guido Van Wymersch van de politiezone Brussel-Elsene bevestigt dat. “Nu loopt er een openbare aanbesteding, en in 2012 moet dat resulteren in camera’s op het plein.”De camera’s passen binnen een plan van de politiezone om 250 nieuwe camera’s op het hele grondgebied te plaatsen. In 2011, tijdens de eerste

fase van de operatie, worden er extra camera’s in de Brusselse Vijfhoek geplaatst. Tijdens de tweede fase volgend jaar is onder meer het Fla-geyplein aan de beurt.Van Wymersch: “We willen ook aansluiten op het MIVB- en NMBS-cameranetwerk. Nu kunnen we de beelden daarvan opvragen, maar ze niet rechtstreeks bekijken. Sterker nog: onze eigen camera’s plaatsen is makkelijker dan die netwerken aan-sluiten op de onze.”

� Christophe�Degreef

Vanuit vier hoeken bekeken

Elsene > Camera’s Flageyplein zijn er volgend jaar

FASTENAEKENS

Brussel, Luxemburgplein en -station,circa 1925.

Brussel, Luxemburgplein en -station,5 mei 2008, 15.55 uur.

Deze week voor het laatst in BDW: Correspondentie, oude prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 28 februari

te zien in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65); daarna nog op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

© A

RC

HIE

F VA

N D

E S

TAD

BR

US

SE

L

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

BDW 1268 PAGINA 14 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Gemengde scholen zijn een win-winsituatie, vindt minister Vanraes. © SASKIA VANDERSTICHELE

Onderwijs > Jean-Luc Vanraes (Open VLD) over wit en zwart

‘Wereldburgers in elke school’

Onze overtuiging werd nogmaals versterkt door een studie van een groep onderzoekers, verschenen in De Standaard van 21 februari. Sinds 2008 loopt er een onderzoek in 68 basisscholen in Antwerpen, Gent en Genk. Daaruit blijkt dat vele ‘zwar-te’ scholen (de concentratiescholen) een uitstekend rapport krijgen, en dat gemengde scholen ook veel kan-sen geven op ontplooiing van zowel autochtonen als allochtonen. Hoop-vol is dat het geheim van het succes van die scholen vooral ligt aan de hardwerkende leraars. In Brussel is het niet anders dan in Antwerpen, de grootstad waarmee Brussel vaak wordt vergeleken. Ook

in Brussel halen concentratiescho-len de eindtermen en halen ze goede inspectierapporten. Ook dankzij de inzet van hun leraars. In Brussel groeit ongeveer een der-de van de kinderen op in een gezin zonder inkomen uit arbeid. Wie in dit landschap pleit voor aparte witte versus concentratiescholen (want daar komt de oproep tot ‘keuze-vrijheid’ van de schooldirecties op neer), heeft nooit echt over de im-pact van deze cijfers nagedacht.Hier in Brussel ligt een unieke kans om wereldburgers af te leveren. Niet alleen naar de vorm (een diploma) of naar kennis (taalverwerving), maar ook naar menselijke vaardigheden: samenleven, je niet terugtrekken op het eigen culturele of etnische eiland. Voor mij is het dan ook es-sentieel dat de Brusselse scholen

een weerspiegeling zijn (en blijven) van het multiculturele en meertali-ge Brussel. Ze moeten voor iedereen toegankelijk zijn. Heel wat kinde-ren spreken thuis Nederlands noch Frans. Ook deze kinderen hebben recht op kwaliteitsvol onderwijs, in het Frans of het Nederlands.En dat is er, hoor, dat kwaliteits-volle onderwijs. Zowel in witte als in zwarte scholen worden de eind-termen gehaald. Wie nu dus roept dat we ‘opeens’ moeten inzetten op een verhoging van de kwaliteit in de concentratiescholen, gaat groten-deels voorbij aan de inspanningen en de motivatie van de directies en leerkrachten in die scholen. Betekent dat dan dat alles in orde is? Dat is weer het andere uiterste. De waarheid ligt in het midden. De waarheid is dat de grote lijnen die we uitstippelen voor het kunstma-tig mengen, absoluut oké zijn, maar dat het inkleuren binnen de lijntjes hier en daar krampachtig is, en dat de regels moeilijk zijn, waardoor het utopische idee verzuipt en waardoor zowel witte als zwarte ouders gepo-lariseerd raken.Studies tonen aan dat kans armoede een veel groter probleem is dan di-versiteit; ook de studie die De Stan-daard belichtte, komt tot die conclu-

sie. Taalproblemen zijn trouwens vaak een uiting van deze kansar-moede die het dieperliggende pro-bleem is, met als uitdaging voor al die kinderen hun kansen op de ar-beidsmarkt later te maximaliseren.Hoe doe je dat? Door gevarieerd en op maat oplossingen te zoeken. Er is niet één zaligmakend of vernieu-wend idee. Stilaan wint het idee veld dat de school niet de énige partner hoeft te zijn. Precies dat verstaan we onder brede school, waar de culturele sector, de gemeente, een sportclub, een pedagogische ondersteunings-dienst een samenwerking in en met de school aangaan. Elke samenwer-king, elke actie wordt afgemeten aan de waarde ervan voor de ontwikke-ling van het kind of de jongere. Een ‘breed’ idee, dat à la carte ingevuld wordt, en dat aan kansarmoedebe-strijding doet langs de meest na-tuurlijke weg, en zelfs zonder het woord ooit in de mond te nemen...Daarnaast zijn er nog hulp rond taalvaardigheidsonderwijs en ICT, de speelse Zomer- en Lenteschool – allemaal activiteiten om de inter-actie tussen school, ouders en buurt te optimaliseren. De nieuwste inzichten van de school worden zo automatisch naar de thuisomgeving gekatapulteerd. ‘Alle schooldagen naar school’ werkt bij-voorbeeld aan de mentaliteit van de ouders, zodat ze hun kinderen elke dag – én op tijd – naar school stu-ren. Het hele aanbod voor kansarme ouders komt de emancipatie van de kinderen met een taal- en kansarme achtergrond ten goede. Ik sta sterk achter het VGC-initiatief Samen naar school, dat ouders (al sinds 2008) laat kennismaken met scholen in de buurt (waarover ze misschien een fout beeld hebben). De drempel naar de buurtschool kan daardoor kleiner worden.Zo ontstaat er een sociale mix in de school en kunnen zoveel mogelijk kinderen uit de buurt profiteren van de voorrangsregeling. Wie dichter bij de school woont, heeft namelijk voorrang bij de inschrijving. Door ouders met elkaar in contact te brengen, hopen de initiatiefnemers mogelijke drempels weg te werken.Deze hele batterij aan middelen kan aan scholen en organisaties onder-steuning bieden om op een efficiën-te en kwaliteitsvolle manier aan de slag te gaan, in het bijzonder met taalarme en kansarme kinderen.Voor mij hebben deze initiatieven gemeen dat ze niet toegepast kun-nen worden als een ‘doelgroepenbe-leid’. Dáár ligt hun falen.Alleen wanneer deze initiatieven, in combinatie of los van elkaar, op maat van een bepaalde situatie en op maat van het individu worden toege-past, zullen ze slagen.Roepen dat het GOK-decreet ge-faald heeft, dát is pas het kind met het badwater weggooien. Het idee achter het GOK-decreet is nog altijd actueel en valabel. Misschien moe-ten we wél, met een aantal partners en bottom-up, het kluwen aan regel-gevingen eromheen opnieuw onder de loep nemen.� Jean-Luc�Vanraes

Jean-Luc Vanraes (Open VLD) is Brussels minister en collegelid in de VGC, bevoegd voor Onderwijs

“Een brede school bestrijdt de kansarmoede langs de meest natuurlijke weg, en zelfs zonder het woord ooit in de mond te nemen”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Kleur en diversiteit op school creëert meer kansen. Vasthouden aan witte scholen versus concentratiescholen levert geen betere burgers op, en zelfs geen beter opgeleide. Het is bewezen: in gemengde scholen wordt het niveau opgetrokken door de ‘sterkere’ leerlingen, dus iedereen wint.” Minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD) over zwarte en witte scholen, de hoop van ouders, de motivatie van leerkrachten en de elasticiteit van kinderen.

BDW 1268 PAGINA 15 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

BDWOPINIEOvertrokkendoor Anne Brumagne

Wat is nu het ergste aan die hele commu-nautaire crisis die ons land al zo lang in de ban houdt? Dat er nog steeds geen regering is die sociaaleconomische beslissingen kan nemen? Of dat de twee taalgemeen-schappen door de voortdurende verwijten over en weer steeds wrokkiger worden en verder uit elkaar drijven? Er wordt vaak gezegd dat de discussies over de financie-ringswet e tutti quanti rationeel van aard zijn. Sta me toe dat maar half te geloven. Taal, de geschiedenis en de emoties

die met beide gepaard gaan, spelen een even belangrijke rol. En soms wordt een mens wel erg ongerust over hoe tegenwoordig aan weerszijden van de taalgrens over de andere kant wordt gedacht en gesproken. Die Franstalige dame die daar in de Shame-betoging liep te pronken met een bordje waarop stond dat, vrij vertaald, Vlamin-gen wat minder noten op hun zang moesten hebben, omdat ze toch maar een erg lokaal taaltje spreken... Zij deed de zaak van de jonge organisatoren meer kwaad dan goed, om het zacht uit te drukken.Alleen moeten we ons ervan bewust zijn en blijven dat Franstaligen niet het patent hebben op laatdunkende uitlatingen of overtrokken reacties die zelfs naar censuur neigen. Laatst vonden enkele politici van Vlaams-nationalistische strekking dat de krant Le Soir niet thuishoorde in de rekken van de bibliotheek van Steenokkerzeel (Vlaams-Brabant). Terwijl, de bib, is dat niet de plek bij uitstek waar mensen kunnen kennismaken met teksten en literatuur uit de hele wereld? Dus misschien toch ook nog met wat er in Le Soir staat? In Affligem kwam er kritiek op de tweetalige flyers van een inwoonster van de gemeente (van Franstalige origine, maar tweetalig, getrouwd met een Vlaming) die meedeed aan de preselecties van de RTBf voor het Eurovisie Songfestival. Kwam met die flyer nu echt het Neder-landstalige karakter van de Rand in het gedrang?In het Vlaams parlement stelde de N-VA’er Lieven Dehandschut-ter vragen over de subsidies van de KVS en het Vlaams-Nederlands Huis deBuren. De KVS, omdat ze haar zaal verhuurde voor de manifestatie Niet in onze naam. DeBuren, omdat ze een Soirée belge organiseerden, en omdat volgens de N-VA’er de keuze van de sprekers niet representatief was ‘voor de verschillende visies op de toekomst van België’. Het ironische karakter van de avond leek hem te zijn ontgaan. Of zijn we in Vlaanderen ondertussen zo ver dat het woord België als een rode lap op een stier werkt? Nee, zulke reacties dienen niemands zaak, zeker niet op de langere termijn. En al zeker niet de Vlaamse zaak.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Uuk ni in onze noêmAls voorzitter van de vzw Academie van het Brussels las ik met aandacht de lezersbrieven van Leo Camerlynck (BDW 1266) en Lydia Deveen-De Pauw (BDW 1267).De Academie van het Brussels wenst in dit verband en-kel aan te stippen dat de heer Camerlynck weliswaar lid/medestichter en oud-voorzitter van de Academie is, maar dat hij geenszins gemandateerd is om standpunten van de Academie te vertolken. Wat hij schrijft, is volledig voor eigen rekening. En gaa, Lydia, blaaif mo schuun bei ons, maske!

Geert�Dehaes,�voorzitter��Academie�van�het�Brussels

NVB’ers

In BDW 1263 (p. 14) trekt Mattias Tuyls van leer tegen ‘sommige Nieuwe Vlaamse Brusselaars’. Hij situeert die in “de vijf of zes Vlaamse intellectuele cafés in het cen-trum”. Het valt mij op dat deze groep – ook wel Dansaert-vlamingen genoemd – vaak in de belangstelling staat. Ze kotsen op de Vlamingen van het Vlaams Gewest en om-gekeerd. (Dat kotsen mag je ook letterlijk nemen; dat zie ik ’s morgens aan mijn voordeur.)Waarom toch al die heisa om die Nieuwe Vlaamse Brus-selaars? Binnen de Vlaamse Brusselaars vormen ze een minderheid. En natuurlijk zijn deze mensen welkom! Maar de andere Brusselse Nederlandstaligen hoeven zich door hen toch niet te laten dicteren wat te doen? Je kunt toch ook een Brusselse Vlaming zijn die gewoon elke dag gaat werken? En het weekend gebruiken voor de huishou-delijke beslommeringen? Om daarna met kennissen ge-zellig te kletsen in een of ander stamenei?Me dunkt geldt dit nog altijd voor de meerderheid van de Vlaamse Brusselaars. Waarom zou die Vlaamse Brusse-laar per se mensen uit andere gemeenschappen moeten opzoeken? En waarom zouden we ons verplicht voelen deel te nemen aan allerhande manifestaties? Zelf pro-beer ik weleens iets mee te pikken van het rijke culturele aanbod in Brussel. En ja, ik geraak weleens verzeild in een mij onbekende omgeving, onlangs nog in een Marok-kaanse vzw in Molenbeek. Allemaal heel boeiend, maar voor mij geen reden om mijn vrije tijd met mijn kamera-den op te offeren.Volgens mij hebben die NVB’ers uit die vijf of zes Vlaam-se intellectuele cafés (dat ze mij eens komen uitleggen wat met dit laatste bedoeld wordt!) veel vrije tijd. Wat ik wel weet, is dat nogal wat van die laatsten niet eens in het Brussels Gewest gedomicilieerd zijn. Dat heb ik met mijn partijgenoten van Pro Bruxsel moeten vaststellen toen we handtekeningen ronselden.Dus Mattias, je hebt gelijk je niet te laten intimideren door ‘sommige Nieuwe Vlaamse Brusselaars’. Tot nu toe doen andere Brusselse Vlamingen dat ook niet.

� Marc�Malfait,�Brussel

Veiligheid

Omdat ik op het stuk word aangesproken, graag een klei-ne rechtzetting op het artikel ‘Deze week rond de KVS: Van renoveren en prostitueren’ (BDW 1266, p. 10). Wan-neer ik uitleg waarom ik met mijn gezin Brussel heb ver-laten, dan spreek ik over Brussel-centrum, waar groene ruimte schaars is. Mijn keuze heeft niets te maken met onveiligheid, wel met dat gebrek aan groene speelruimte voor de kinderen.Met betrekking tot de (on)veiligheid in Brussel wil ik graag enkele vaststellingen delen. Ik ben de laatste om “Meer blauw op straat” te staan roepen, wel integendeel. Maar voor een aantal specifieke plaatsen – en dat is eigen aan elke grootstad – is controle geen luxe. Naar mijn ge-voel zijn de risicoplekken voor ‘kleine’ criminaliteit vooral passage-plekken met veel volk zoals metro- en treinsta-

tions. Maar ook uitgaansbuurten zijn voor gelegenheids-criminelen toplocaties. In Brussel is de politie er opval-lend afwezig. (...)Wanneer ik in een Parijs treinstation ben, zie ik elke keer politie en militairen die heel opvallend patrouilleren – ook dat is heel zeldzaam in de Brusselse stations. De po-litiepost in het Centraal Station is al jaren gesloten.Dan de Brusselse metro, waarvan ik dagelijks en op alle mogelijke uren gebruikmaak. Blijkbaar maakt de onder-grondse geen deel uit van de openbare ruimte. De MIVB moet via een onderbemande eigen veiligheidsdienst met beperkte bevoegdheden instaan voor de veiligheid van de reizigers. De recente keuze om metrostellen onbemand te laten rijden betekent alweer minder sociale controle. Een heel ander verhaal wordt het wanneer er een Europese top plaatsvindt. Dan worden metrostations afgesloten, vuil-nisbakken dichtgetapet en wemelt het ondergronds in de Europese wijk van de politie. Het is misschien kort door de bocht, maar soms krijg ik het gevoel dat preventie en de veiligheid van de mensen die in Brussel wonen en werken, niet erg hoog op de agen-da staan van de verantwoordelijken voor de politiedien-sten. Wat dan wel?� Patrick�De�Coster,�Tervuren

Bindteken of splijtzwam

Het debat over de toekomst van Brussel en de Vlaamse Brusselaars wordt vooral gevoerd in emotionele termen. Wie een beetje gelooft in de maakbaarheid van de samen-leving, zou moeten beseffen dat een duurzame democra-tische oplossing begint met een helder publiek debat. Laat mij een poging in die richting wagen.Brussel heeft een politieke symboolfunctie als hoofdstad van het land. Bovendien is het, gezien zijn afmetingen, ook woon- en werkgebied. Dat Brussel een volwaardig gewest wil worden ‘zoals de andere’, kan enkel slaan op Brussel als woon- en werkgebied. De politieke symbool-functie hoort toe aan alle inwoners van België. Iedereen die België wil zien voortbestaan, zou dat niet alleen in ge-dachten moeten hebben, maar het ook uitleggen wanneer de flou artistique de rede dreigt te verdringen. Het was de maatschappelijke roeping van Brussel om het biculturele karakter van België uit te stralen. Helaas bestaat er bij het miljoen inwoners van Brussel ook vandaag nauwe-lijks bewustzijn, laat staan burgerzin in die richting. Ze zijn op zichzelf gericht. De Brusselaars zouden nederig moeten erkennen dat het Gewest mislukt is in zijn missie van symbool van Belgische samenhorigheid. Maar om de morele superioriteit vol te houden slaat men die stap over en wordt de feitelijke toestand dan maar uitgeroepen tot een ideaal waar Vlaanderen nog niet aan toe is. Vandaar het adjectief ‘kosmopolitisch’ voor het conglomeraat van negentien dorpen waar het Frans lingua franca is.Anderzijds zijn de Nederlandstaligen uit Brussel wegge-bleven net op het moment dat zij, door er te wonen en hun rechten uit te oefenen, het Gewest hadden kunnen vernederlandsen. De meerderheid van de inwoners van Vlaanderen is enkel geïnteresseerd in de politieke sym-boolfunctie van de stad. En de citoyenneté van de meer-derheid van de Brusselaars beperkt zich tot de woon- en werkfunctie van het gewest. Het is daarom dat Brussel eerder een splijtzwam is dan een bindteken.Splits niet België, maar splits de functies van Brussel. Maak van het historische Brussel intra muros een tweeta-lige hoofdstad onder een federale gouverneur en laat het miljoen inwoners extra muros compleet vrij om aan de onderhandelingstafel met drie andere gewesten (Vl, W, D) een institutionele oplossing te zoeken voor henzelf, sa-men, per groep van gemeenten, per gemeente of per wijk. Zo kunnen Brusselaars meebouwen aan het nieuwe Bel-gië, en niet omgekeerd.� Wim�Magerman,�� Anderlecht

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1268 PAGINA 16 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

DE PLAATJES VAN ANTOINE COURTMANS

BRUSSEL – Op vrijdag 25 februari wordt in het café Goudblommeke in Papier de unieke platencollectie van Antoine Courtmans bovengehaald. Courtmans – bij leven secretaris van de VUB-sectie Kunstgeschiedenis en Archeologie, muziekkenner, gastro-noom, Chou de Bruxelles – overleed in 2006 en liet een collectie na die de veelzijdigheid van zijn karakter tot uiting brengt. Van jazz tot psychede-lisch, van pop tot klassiek. “De col-lectie is een metafoor voor alle orga-nisaties waarbij hij ooit betrokken is geweest. We willen met deze intieme avond Antoine herdenken en vrien-den, familie en kennissen samen-brengen door de muziek,” zegt mede-organisator Dieter Vanthournout.Vanaf 20.30 uur zullen de platen in Antoines stamcafé het Goudblom-meke worden opgelegd: het wordt een swingende avond vol jazz-, folk- en rockmuziek, en herinneringen.� RM

RELEASE DOET hARTEN SNELLER SLAAN

SCHAARBEEK – Muzikale work-shops, expo’s, infosessies, dj-sets, concerten,... Het multimediale eve-nement Release, dat Onda Sonora, Laid Back, On-Point en Eckelwood in elkaar boksten, laat niets aan het toeval over. De namiddag begint met lezingen en workshops van onder meer regisseur Nabil Ben Yadir (Les Barons), houseproducer San Soda, concertfotograaf Alex Vanhee, you name it. Het avondprogramma wordt minder rustig. De schuldigen? Beat-makers die in een heuse beatbattle-finale hun beste deuntjes loslaten op het publiek. Afsluiten doen ze met de Parijse beatmaker Onra en dj-sets van SNS en Nosedrip. Zaterdag 26 fe-bruari vanaf 13 uur in De Kriekelaar, Gallaitstraat 86; gratis.� RM

www.re-lease.be

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICh

EL

E

Kris Cuppens over gezinssituaties: “Wat gebeurde er tussen Kaïn en Abel? Tussen de zusjes in Rotselaar?”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICh

EL

E

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

Theater > Kris Cuppens aan de slag bij Bronks

Hoor wie klopt daar? Kinderen!BRUSSEL – Kent u ze? De schattige kleuters die zich publiekelijk op de grond smijten uit protest tegen het onrecht dat hun mama hen aandoet? Die hun papa maar een ‘kaka’ vinden en hem voor de zo-veelste keer de bril van het hoofd slaan? Hoe pak je zulke kereltjes aan nu terugslaan geen optie meer is?

BDW 1268 PAGINA 17 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

PRATEN MET JE hANDEN

Zazie staat vandaag haar plekje af voor de vijfde aflevering van Klas in de media: de vijfdeklassers van het Heilig-Hart in Ganshoren leren gebarentaal van hun dove en slechthorende leeftijdgenootjes uit Woluwe.

LEES MEER OP PAGINA 26-27

K lopterop is de eerste kindervoorstelling voor de Brusselse acteur, regisseur en auteur Kris Cuppens (geboren in 1962;

werkzaam voor onder meer de theatergezel-schappen De Queeste en De Parade, en kern-lid van Braakland/ZheBilding; docent aan het Lemmensinstituut en het Rits; acterend in films als Adem, Rundskop en verschillende prenten van Joachim Lafosse).Het is dus ook de eerste keer dat Cuppens dag in, dag uit aan het werk is in het Bronksthea-ter, dat hij – als architect afgestudeerd aan Sint-Lucas Brussel – looft om zijn ziel en zijn temperamentvolle karakter. En laat dat tem-perament nu ook een trekje zijn van hemzelf, én het thema van zijn stuk.Kris Cuppens: “Ik grijp in mijn werk vaak terug naar gezinssituaties. Op het moment dat Oda Van Neygen mij vroeg om iets voor Bronks te maken, had ik een zoon van twee – ‘terrible two’ – en een karaktervolle zoon van vijf, in wie ik tot mijn scha en schande mezelf herkende toen er op het eerste oudercontact van hem gezegd werd dat hij die ene is die linksaf slaat als alle anderen netjes rechtsaf slaan.”“Ik zit dus voor een stuk in de autobiografie, maar elke ouder zal wel de jongeren herken-nen die geen blijf weten met hun frustratie of met hun gevoel oneerlijk behandeld te worden, en daar dan agressief op reageren.”

Kaïn en AbelJongetjes die erop kloppen, dus. Op hun broer-tje, op hun zusje, op hun ma of op hun pa. “Onmacht vertaalt zich vaak in geweld,” zegt Cuppens, “vooral als woorden tekortschieten, en dat is bij kinderen vaak het geval.”“Vandaag hadden ze het in de krant nog over de theorie van de demograaf Richard Cincotta, die zegt dat een groot aandeel jongeren in de bevolking de kans op een burgeroorlog groter maakt. Ook dat grotere kader wil ik aanraken. Wat gebeurde er tussen Kaïn en Abel? Wat ge-beurde er tussen de zusjes in Rotselaar (van

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICh

EL

E

wie de ene de andere het hoofd insloeg, MB)? Jef Vermassen schrijft in zijn boek dat moor-den tussen geliefden vooral in het weekend gebeuren omdat er dan meer gepraat wordt – het gebeurt dus als de een de ander letter-lijk het zwijgen wil opleggen. Misschien dreig de er bij de zusjes een geheim onthuld te worden, waardoor geweld het laatste redmid-del werd.”

AfstandIn Klopterop is niet alleen sprake van broeder-strijd: ook ma en pa worden meegesleurd in het strijdgewoel.Cuppens: “Ik wilde het ook hebben over de omgang van ouders met die ‘kleuterdelin-quentie’. Als je als ouder aan het eind van je Latijn bent, dan zijn er weleens momenten dat je je kunt voorstellen dat je ongelukken zou kunnen begaan. Het is erg vervelend om bij jezelf te moeten vaststellen dat je door je eigen kleine schavuit over die grens wordt geduwd.”“De voorstelling wordt nooit zo donker dat het over echte mishandeling gaat, maar ze schuurt er wel langs. Een goed pak rammel is soms niet veraf, ook al is de liefde nog zo groot.”“In de voorstelling gaat het ook over de keuze van onze generatie om dicht bij onze kinderen te staan. In de generatie van mijn ouders had de vader vaak een afstandelijke positie, waar-door hij makkelijk kon zeggen waar het op stond als hij ’s avonds thuiskwam. Nu is die afstand er niet meer, met als gevolg dat kin-deren zich ook gedrag gaan permitteren dat die vorige generatie zich soms moeilijk kan voorstellen.”

Brussels kindTijdens het maakproces van Klopterop (op het Bronksfestival was er al een kleine try-out van te zien) is Cuppens’ achting voor jeugdthea-termakers alleen maar gestegen. “Het was niet mijn biotoop, maar ik wou het heel graag eens proberen. Het is bewonderenswaardig

natuurlijk ook al in de titel vervat. Eens goed op een trommel kunnen slaan heeft in deze context een grote aantrekkingskracht. Maar ik was ook op zoek naar een vormelijke verta-ling van het thema door ritmiek te leggen in de tekst.”Laten we het dan nog even over dat andere zorgenkind hebben – Brussel. Cuppens woont er nu al dertig jaar. “Ik zou Brussel onder-tussen best kunnen verlaten omdat de stad in mijn hoofd zit, en zo ook de context kan vormen voor mijn werk. Maar ik blijf uit prin-cipe, ook al vind ik het moeilijker worden om stand te houden. Er zijn positieve, maar ook negatieve evoluties: de kloof tussen arm en rijk wordt groter, de bevolkingsaangroei zet de relaties tussen de mensen onder spanning, de meer taligheid wordt op een slechte manier beheerd.”Bovendien is er die ruzie in het Belgische huishouden. “Die metafoor van het huwelijk maakt de huidige politieke situatie te behap-pen, ook al weet ik dat ze op bepaalde punten mank loopt. Ik weet dat het een standpunt is dat vragen kan oproepen, maar uit elkaar gaan om afstand te nemen kan nuttig zijn om de troebele relaties weer duidelijk te krijgen en dan eventueel weer dichter bij elkaar te ko-men.”“Brussel is in die metafoor van het huwelijk overigens geen kleuter meer, maar een puber tegen wie je op een bepaald moment niet meer zomaar kunt zeggen dat hij zijn bek moet hou-den terwijl vader en moeder discussiëren over de opvoedingsmethodiek. Er komt een tijd dat Brussel op eigen benen kan staan, wat niet wegneemt dat vader en moeder er altijd zul-len zijn en zich eventueel in de rol van het co-ouderschap zullen moeten schikken.”

� Michaël�Bellon

Klopterop (5+) van Kris Cuppens (tekst en spel), Kristof Van Perre (beeld en spel), Ephraïm Cielen en Geert Waegeman (muziek), op 26 februari om 20 uur, 27 februari en 6 maart om 15 uur, 2 maart om 14.30 uur bij Bronks, Varkensmarkt 15-17, 1000 Brussel. Meer op 02-219.99.21, info@bronks.be, www.bronks.be. Kaartjes kosten 6 of 8 euro

“Een goed pak rammel is soms niet veraf, ook al is de liefde nog zo groot”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

Ch

EL

E

als je kinderen echt iets te vertellen hebt, en dat ook nog op hun niveau kunt doen. Zo heb ik wel geworsteld met de taligheid die mijn voorstellingen normaal gezien hebben. Voor vijfjarigen is die niet evident, en het was ook confronterend om bij de try-outs vast te stel-len dat dat voor Brusselse vijfjarigen waar-schijnlijk nog meer geldt dan voor Vlaamse. Daar moet je dus rekening mee houden.”“Ik heb eerst en vooral geprobeerd om die ge-voelens van onmacht en frustratie om te zet-ten in woorden die de dagdagelijkse anekdote overstijgen, en pas daarna heb ik naar een plot toe gewerkt.”Wat de muziek betreft ligt er – het zal niet ver-bazen – een grote nadruk op slagwerk. “Dat zit

WIN!EEN PAKSKE SLAAG!

De Brusselse theatermaker Kris Cuppens maakt deze week zijn debuut in het jeugdtheater met Klopterop,

een voorstelling over ouderliefde, kleuterdelinquentie en het krapuultje dat Cuppens zelf was als vijfjarige. BDW geeft 5x2 kaartjes weg voor de première op zaterdag 26 februari om 20 uur. Waag je kans en mail ‘klopterop’ naar win@bdw.be. Succes!

(Lees hieronder het interview met Kris Cuppens.)

BDW 1268 PAGINA 18 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Beeldende kunst > Surinamer Kurt Nahar in residentie aan VUB

‘Ik wil mensen uit hun tent lokken’ELSENE – De Surinaamse kunstenaar Kurt Nahar is in residentie in het Kultuurkaffee. Zes weken lang zal de politieke activist op de VUB-campus werken aan installaties over de wantoestanden in de kerk. “Taboes be-spreekbaar maken is mijn grootste drang.”

Sinds Wim De Pauw anderhalf jaar geleden zakelijk en artistiek leider van het KultuurKaf-fee werd, bulkt het culturele aanbod van het maatschappelijk engagement. “Studenten en mensen van buitenaf kunnen komen genieten van muziek, exposities, lezingen, film, debat-ten, maar het is nooit vrijblijvend. Het moet een onderdeel zijn van de opleiding van de stu-denten, hun wereld verruimen en mee vorm geven,” zegt De Pauw.De residentie van Kurt Nahar is een schot in de roos. Nahar is kunstschilder, dichter en schrij-ver met een groot sociaal engagement. “Ik heb als kunstenaar een hoger doel voor ogen dan gewoonweg mooie bloemetjes te schilderen die geld opleveren,” zegt hij in het Nederlands, de officiële taal van Suriname.“Naar de buitenwereld toe wil ik vooral dat mensen Suriname leren kennen; in Suriname wil ik vooral dat we onze geschiedenis niet vergeten. Daarom staan bijvoorbeeld de De-cembermoorden centraal in mijn werk.” Nahar

verwijst naar de executie van vijftien tegen-standers van het regime in 1982, vooral advo-caten, journalisten en docenten, hoogstwaar-schijnlijk in opdracht van de militaire leider Desi Bouterse.Er heerst in Suriname een zee van stilte rond de executies. “De militairen hebben het volk monddood gemaakt, het is nog altijd taboe. Maar door er niet over te praten, raakt het probleem niet opgelost,” zegt Nahar gedre-ven. “De gruwelijkheid van mijn werk is cho-querend. Dat is zo bedoeld, om de aandacht te trekken op de gruweldaden van het militaire

regime.” Dat Bouterse, de hoofdverdachte ach-ter de moorden, president is geworden, maakt Nahars werk meer dan ooit relevant. In KK GallerY’ komt een overzichtstentoon-stelling van Nahars werk, en daarnaast werkt hij tijdens zijn residentie aan twee installaties over de wantoestanden in de Belgische kerk. “Er zijn opvallende gelijkenissen tussen België en Suriname. Ook bij ons hebben de paters en nonnen lelijk huis gehouden. Door cultuurver-schillen konden we er niet over praten, maar dankzij wat onder meer in België aan het licht komt, komen ook bij ons de tongen los.”

Nahar wil de dubbele moraal aan de kaak stel-len: “We gaan zondagochtend vroom, in onze mooiste kleren en met de bijbel in de hand, naar de kerk. Na de middag, als God zijn rug keert, verkrachten deftig ogende mensen klei-ne jongetjes of gaan ze naar de hoerententen.”Een installatie zal het Laatste Avondmaal uit-beelden als een grote machtsstrijd om geld. Het imago van de vrouw als Heilige Maagd moet er ook aan geloven. “Ook vrouwen heb-ben maskers op en zijn niet vies van verborgen spelletjes. Daarom zet ik ook dildo’s op die mooie witte tafel van Jezus.”

� Benjamin�Tollet

Overzichtstentoonstelling Kurt Nahar vanaf 28 februari in KK GallerY’, Pleinlaan 2, 1050 Elsene. Vernissage van het nieuwe werk op 31 maart om 19.30 uur in KK GallerY’ met optreden van de Amsterdams-Surinaamse band Fra Fra Sound; daarna expositie van 4 april tot en met 19 mei. Randprogramma: ontmoeting met Nahar op 23 maart, lezing over duurzame ontwikkeling in Suriname op 28 maart en seminarie over geëngageerde kunst op 31 maart. Meer op www.vub.ac.be/cultuur/kk en 02-629.23.25

Twee keer werk van beroepsprovocateur Kurt Nahar: ‘Chaos inna Babylon’ (l.) en ‘Vaarwel moment II’.

© K

UR

T NA

HA

R

Bruparck

www.brup

arck.com

- 8 maart 2011 -

voor kinderen

Gratis AnimatieGrime, ballonclown, gekke hoedjes atelier, ...

Little Crazy ‘Carnaval’ Disco showmet Crazy Deejay Ivo - 15u

Trek je leukste carnaval out� t aan en kom naar de

Prins en Princes Carnaval Verkiezing

van 13u tot 18u

BDW 1268 PAGINA 19 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

ADVERTENTIE

Volgens getuigen uit de buurt...

Mohamed Ouachen van achter de kamerplanten op de imaginaire vensterbank in de rue du Croissant: whodunit?

© K

OE

N B

RO

OS

Gezien: Rue du Croissant van Phi-lippe Blasband, David Strosberg en Mohamed Ouachen, nog tot en met 27 februari te zien in de KVS (02-210.11.12, www.kvs.be).

We schetsten de voorbije vier weken in deze krant portretjes van even-veel families uit de Rue du Croissant of Halvemaanstraat, die Vorst met Sint-Gillis verbindt. De aanleiding was het toneelstuk Rue du Crois­sant, dat de Belgisch-Iraanse film- en thea terauteur Philippe Blasband (Une liaison pornographique, Hon­

nête commerçant) schreef. Naar dat stuk zijn we dus ook maar eens gaan kijken.Rue du Croissant is een seriële monoloog: een paar tientallen fictieve bewoners van (en voor-bijgangers in) de straat komen aan het woord om commentaar te geven bij een geheimzin-nig incident dat daar heeft plaatsgevonden. De meesten hebben een kreet gehoord van een vrouw (een jong meisje of een oude vrouw?), sommigen hebben ook gezien dat ze op de grond lag en door een man door elkaar werd geschud. Met het oog op de reconstructie van de feiten komt iedereen aan het woord die ook maar iets heeft gemerkt. Van de kat Tjoepie over de Zorro-fan André en de potdove Augus-tine tot de mislukte zelfmoordenaar Feridun. Dit vluchtige groepsportret laat regisseur Da-vid Strosberg (Théâtre Les Tanneurs) vertol-ken door één acteur, seul en scène: Mohamed Ouachen (bij de KVS bekend van onder meer Boumkoeur en Djurdjurassique Bled). Hij staat op een klein verlicht speelvlak met twee ka-merplanten en verder niets.De onderhoudende en kameleontische vertol-king van Ouachen verdient alle lof. Zowat om de twee minuten, soms al na een halve mi-nuut, kruipt hij weer in een nieuw personage dat van wal steekt met een verhaal dat niet noodzakelijk veel met het incident op straat te maken heeft. Ouachen draait er zijn hand niet voor om. Het kost hem geen enkele moeite om de zaal de hele tijd bij de les te houden. Of hij nu een Griekse bouwvakker neerzet die met zijn Slovaakse maat een poutre steekt, of een oud vrouwtje met den track dat nog erg onder de indruk is: Ouachen vindt telkens wel een tic

of tongval om de karakters en nationalitei-ten die de Halvemaanstraat in het echt ook rijk is, te incarneren.Wel geeft zijn aanpak het geheel iets karika-turaals, wat Blasband met zijn dwarsdoor-snede van de Brusselse bevolking misschien niet per se zo bedoeld heeft. Natuurlijk is dit een komedie, maar we schatten de humor van Blasband iets droger in dan hij geser-veerd wordt. Zo heeft hij het over een Louis die door iedereen Rudy wordt genoemd, over een type dat aan technotango doet, ie-mand die net het woord horticultuur aan het schrijven was toen de kreet weerklonk, en over een man die een moord beraamt op een Zweed genaamd Sven, met de vermelding dat hij dat niet doet uit racistische motie-ven. Dat soort absurde terzijdes zijn het zout en de peper in de tekst, die toch eerder een aaneenschakeling van tranches de vie is dan een whodunit.Maatschappijkritiek ontdekten we ook niet echt. Natuurlijk getuigden de praatjes van de buurtbewoners wel van vooroordelen, onverschilligheid, laffe afzijdigheid, genie-pige bemoeizucht, gebrek aan solidariteit en een moedwillig verdraaien van de feiten. Zij maakten van de ongebruikelijke aandacht voor hun persoon vooral gebruik om zich van hun interessantste kant te laten zien. Zo kwamen we wel te weten welke uppers ze slikten om hun downers te counteren, maar dus niet veel over dat geheimzinnige incident. Dat laatste bleek, nu mogen we het wel verklappen, ook niet zo’n dramati-sche aangelegenheid, maar een soort geluk bij een ongeluk. Het meisje op de grond, zo getuigde ze zelf, had een epilepsieaanval. De man die haar door elkaar schudde, ging er-van uit dat ze een junkie was en werkte zijn agressie op haar uit, maar kwam meteen tot inkeer. Daardoor werd ze uit haar aanval gehaald, en besloot hij zijn drugshandeltje over te dragen aan zijn onbetrouwbare com-pagnon, Sven de Zweed, in plaats van hem te vermoorden. Goed gevonden, op een licht-voetige manier indringend, maar ook braaf-jes en weinig wereldschokkend. Het leven in de rue du Croissant kon verder zijn gangetje gaan.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

BRUSSEL – Van nu maandag tot en met 6 maart worden de vele vrijwilligers van Vlaanderen in de bloemetjes gezet. Het steunpunt voor vrijwilligers in Brussel, Het Punt, heeft naar aanleiding van deze Week van de Vrijwilliger een boeiend programma in elkaar gebokst en legt uit waarom deze week zo belangrijk is.

“We voelen dat er behoefte is aan opleidingen voor vrijwilligers en bedrijven,” zegt Katrien Van Vaerenbergh, stafwerkster bij Het Punt. “Het is belangrijk dat ook kleine bedrijven de weg naar ons steunpunt vinden, zodat we vra-gers én aanbieders van vrijwilligerswerk opti-maal kunnen ondersteunen. Bovendien zitten ook heel wat werkgevers met belangrijke vra-gen. Dat kan gaan van ‘Kan ik een vrijwilliger weigeren?’ tot ‘Hoe moet ik een vrijwilliger vergoeden?’”Voor Het Punt is vrijwilligerswerk in Brus-sel een hele uitdaging: in het multiculturele, meertalige Brussel is het niet altijd even mak-kelijk om iedereen te bereiken. “Allochtone vrijwilligers vinden ons moeilijker omdat het een nogal gesloten groep is. De taalverschil-len in onze stad maken het er niet makkelij-ker op, maar ik merk wel dat heel wat vrijwil-ligers tijd en energie steken in het leren van een tweede taal. Het moet natuurlijk wel ple­zant blijven. Onze vrijwilligers komen gratis

werken, we zijn als coördinatoren dus ver-plicht om ervoor te zorgen dat ze goed be-handeld en gemotiveerd blijven,” zegt Van Vaerenbergh.Om deze week optimaal te benutten geeft Het Punt heel wat workshops. Zo is er een work-shop conflicthantering en een infosessie over verzekeringen. Naast het harde werk is er na-tuurlijk ook tijd voor ontspanning: klinken op het Europese Jaar van de Vrijwilliger, speed­daten en groepsspelen... – alles wat nodig is om vrijwilligers en werkgevers dichter bij el-kaar te brengen.(Het volledige programma van de Week van de Vrijwilliger vindt u als extra bijlage midden in deze krant.)�� Rhea�Moonen

‘Het moet vooral plezant blijven’

Evenement > Vrijwilligers in de bloemetjes gezet

NV BRABANTSE BRASSERIEENJong bedrijf in volle expansie aan de Noordrand van Brussel

Werft aan voor onmiddellijke indiensttreding:

Zaventem

• Assistent-manager • Barman• Kelners• Koks

Groot-Bijgaarden

• Manager • Assistent -manager• Kelners• Koks

Bijkomende Info: Zaal: 0475/33.44.54 - Keuken: 0479/97.05.96

info@brabantsebrasserieen.be

Wij vragen : Wij bieden :

• Goed voorkomen• Dynamisch persoon en doorzetter• Nederlandstalig met kennis van Frans• Je bent vlot en hebt commercieel talent• Stressbestendig en goed in omgang met collega’s en klanten• Minstens 2 jaar ervaring• Eigen wagen

• Vast contract• Aantrekkelijk salarispakket met bonus• Doorgroeimogelijkheden in een sterke structuur• Afwisselend werk binnen een stabiele en jonge groep

oen Het Punt vzw in 2000 starttewas ik pas voorzitter geworden

van het Vlaams Steunpunt Vrijwil-ligerswerk en bezig met de voorbe-reiding van de oprichting van de HogeRaad voor Vrijwilligers. En toch kon ikBrussel niet loslaten. Ik werd pen-ningmeester van Het Punt vzw envanaf 2007 voorzitter. De inzet van hetindividu zonder verplichting en com-pensatie ten voordele van zijn mede-mens en de maatschappij, waarin hijleeft, vind ik bewonderswaardig. Ditdraagt bij tot een samenleving waarinbetrokkenheid en solidariteit de basisvormen van een sterke democratie.Daarom is het ook belangrijk dat devrijwilliger kan terugvallen op struc-turen, die hem ondersteunen in zijn be-langeloze inzet. Dit is de bestaansredenvan Het Punt vzw en zoveel andereverenigingen. Binnenkort verlaat ikHet Punt vzw, de ouderdom heeft zijneigen wetten. Het zal me zwaar vallenom mijn ‘kind’ achter te laten. Deoprichting en begeleiding van HetPunt vzw was immers één van demooiste projecten uit mijn leven alsvrijwilliger.”

Raf De Zutter

VrijwilligerVolunteers paper

Uitgave nr.1 verschijningsdatum 25 februari 2010 - VU: Raf De Zutter, Gudrunlaan, 14 - 1860 Meise - hetpuntbrussel@gmail.com

Gazet v/d

Tot ongenoegen van de Vlaamseverenigingen bleef Brussel in de koustaan. Enkele vrijwilligersorganisatiesin Brussel bundelden hun krachtenomdat ze de noodzaak voelden naareen georganiseerd kader voor vrijwil-ligerswerk.Intussen heeft Het Punt vzw er tienjaar werking op zitten en kijken de pi-oniers van toen met plezier terug opde uitbouw van dit Brussels ankerpuntvoor vrijwilligers.Tien jaar steunpunt in BrusselVeerle Leroy “In 2000 richtten enkeleBrusselse vrijwilligersorganisatiesspontaan een werkgroep op en ef-fenden het pad voor de oprichting vaneen Brussels Steunpunt Vrijwilligers-werk.”Raf De Zutter “En dat werd Het Puntvzw. Als oud-voorzitter van hetPlatform voor Voluntariaat volgde ikde besprekingen op de voet en trok ikmee aan de kar om in Brussel een vrij-willigerswinkel op te starten. Vlakbij

het Centraal Station lag een grote, ver-waarloosde ruimte waar een brandhevig had toegeslagen. Wij contacteer-den de eigenaar, de verzekering RoyaleBelge en bereikten een mooi compro-mis. We mochten de ruimte gebruikenop voorwaarde dat we ze zouden ren-overen. Met financiële middelen vanminister Chabert gaven we het pandeen grondige opknapbeurt. Het resul-taat was verbluffend: Het Punt vzwwerd een mooie locatie met ruime ont-vangst-, kantoor -, en vergaderruimten.Het blijft onvergetelijk voor alle vrijwil-ligers en bestuursleden, die erbij be-trokken waren.Vrij snel werdovergegaan tot de aanwerving van eenhalftijdse coördinator. “Veerle Leroy “Ik ben op 7 februari2000 begonnen , maar herinner het mealsof het gisteren was. Er lag elek-triciteit en vast tapijt, de muren warengeschilderd en er was een stekkervoorzien voor de telefoon. Mijn eerstewerk was naar de telefoonwinkel gaan

en een telefoon kopen. Nadien kwa-men de meubelen en ben ik de etalagevan Het Punt vzw, zo’n 20 meter lang,beginnen inrichten.”Een jaar na haar start kreeg VeerleLeroy versterking met de aanwervingvan Johan Ponsaerts. Hij werkte vierjaar lang mee aan de uitbouw van HetPunt vzw en werd opgevolgd doorKatrien Van Vaerenberghe. Veerle enKatrien worden sinds vijf jaar op lo-gistiek vlak bijgestaan door AfsanehYounespour.Veerle Leroy “Het is fantastisch dat weAfsaneh hebben aangeworven. Bij deopstart van een vzw komt immers heelwat administratief werk kijken. En ookvoor onze promotievoering is zij eengewaardeerde medewerker. Net alsEsmeralda Van Hamme trouwens, eentijdelijke medewerker die we voor devoorbereidingen van de Week van devrijwilliger en de tiende verjaardag vanHet Punt vzw konden engageren.Aangezien we niet meer middelenkrijgen van de Brusselse Overheidloopt haar contract jammer genoegeind maart af.”

Helga Basteleurs

Tien jaar steunpunt in BrusselOmstreeks 1996 werden, op initiatief van de Koning BoudewijnStichting, de Vereniging van Vlaamse Provincies en het Platformvoor Voluntariaat (later Het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk)vijf Provinciale Steunpunten Vrijwilligerswerk opgericht.

e campagne van 2010draait om de voetafdruk

van de vrijwilliger in hetmaatschappelijke veld. Hunbijdrage is onmisbaar en datwillen we kenbaar maken metonze stappenteller campagne.Via ludieke campagnefilmpjesriepen we de vrijwilligersor-ganisaties op om de februaristappenvan hun vrijwilligers te tellen. We be-dachten een leuk reglement waarin zit-tend en rijdend engagement nietvergeten werd. Elk half uur verdien-den ze 500 stappen. Het is een bontegroep deelnemers geworden uit allesectoren. We zijn alvast benieuwd wieer met onze hoofdprijs, een boottocht

op de Brusselse wateren gaat lopen!Ben je ook benieuwd? Kom dan naaronze prijsuitreiking op 4 maart in hetBrussels Parlement en vier mee wantwe vieren dan ook de tiende verjaardagvan het Punt vzw.Meer info: ga naar pagina 8!

Esmeralda Van hamme

Stappenteller campagneD

SOLIDARITEITis de basis vaneen sterkedemocratie.

Brussels associations and expats:building bridges toward volunteer work

or several years now the Brexpatcampaign, initiated by the King

Baudouin Foundation, has supportedorganisations and individuals strivingto bring expats and locals together.As the capital of Europe, Brussels nat-urally attracts expats. The European in-stitutions employ about 40000Europeans. In addition, Brusselscounts some 30000 lobbyists, journal-ists and diplomats. Finally, Brusselshosts about 5000 international organi-sations and companies.Due to the privileged background ofmost expats there tends to be a gapwith the local population. Therefore,the King Baudouin Foundation wants

to promote the exchange between localBrussels inhabitants and expats.A few years ago Het Punt vzw, an or-ganisation acting as intermediary be-tween volunteers and organisations,was granted funds for a project called“A taste of Brussels”. After all, manyexpats have volunteering experience intheir home country and would like tocontinue this engagement in their newsurroundings.For the current year Het Punt has re-ceived Brexpat funds for investigatingthe experience of both organisationsand expat volunteers. An expat workgroup pointed out that many organisa-tions are willing to work with expat

volunteers. However, volunteers oftenfeel insufficiently welcomed andcoached. Then there is the languagebarrier. Finally the closed mentality ofsome local volunteer groups may havecaused volunteer enthusiasm to lag.The new investigation targets theseproblems in an attempt to durably im-prove the relationship between organ-isations and expat volunteers.

Thomas Engelsvrije vertaling van:

"Expats en vrijwilligerswerk eenschat aan mogelijkheden"

F

T

Uitgave nr 2 - verschijningsdatum 24 februari 2011 - hetpuntbrussel@gmail.com

In deze krant geven we senioren een bijzonder plaats. Senioren vormen een belangrijke en grote groep in onze samenleving en in Brussel. Hun rijke ervaring en levenswijsheid kan héél wat

betekenen voor veel organisaties en verenigingen.

Met deze gazet willen we JOU ‘senior’ warm maken voor een engagement in de stad!

VerzilverÊjeÊengagement!

VRIJWILLIGERS-OFFENSIEF

Ben je actiefÊin een Brus-selse vereniging? Timmer je vanuit de basis graag mee aan een creatieve manier van kruisbestuiving en samen-werking rond hedendaags vrij- willigersbeleid?

Luister je graag naar de standpunten en ideeën van anderen en geef je zelf ook graag je mening?

Is “Zinneke denken” je niet vreemd, durf je veran-deren met focus op eigen mo-gelijkheden? Dan is De smaak van Brussel – het vrijwilligers-offensief zeker iets voor jou.

KOM NAAR DE KICK-OFF

op donderdag 24 maart van 9.30u - 13.30u, in het Huis van de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscom-missie, Lombardstraat 61-67 te 1000 Brussel.

Geinteresseerd?

De smaak van Brussel – het vrijwilligersoffensief

is een initiatief van Het Punt vzw

Brussel

DeÊsmaakÊvan

Momenteel doen 100 miljoen Euro-peanen aan vrijwilligerswerk. Dit betekent dat 3 op 10 Europe-

anen zich engageren.

Tachtig procent van de bevolking vindt dat vrijwilligers een bijzondere bijdrage leveren aan het democratisch leven van de EU. Dat zijn mooie cijfers, maar het kan nog

veel beter. Met het Europees jaar van de vrijwilliger zetten we alvast ons beste beentje voor. ◆

(Lees verder op p.4.)

HetÊEuropeesÊjaarÊvanÊhetÊvrijwilligerswerkÊ2011

SeniorencentrumÊzetÊvrijwilligersÊinÊdeÊkijker

TrekkenÊjullieÊmetÊhetÊseniorencen-trumÊveelÊvrijwilligersÊaan?Anick David: Ja. Wij organiseren regel-matig activiteiten waarvoor we vrijwil-ligers nodig hebben. Doorgaans trekken we vrijwilligers aan voor administratieve taken, om mee te werken aan anima-ties in rusthuizen, voor begeleiding bij daguitstappen en binnen- en buitenland-reizen, als fi ets- en wandelbegeleiders, als artikelschrijvers voor ons plus drie magazine. Ook werken we aan een telefooncirkel. Hier bellen vrijwilligers eenzame senioren op voor een gesprek. Het Seniorencentrum wordt tevens ‘ge-dragen’ door vrijwilligers. Het bestuur en de talrijke stuur- en werkgroepen bestaan uit vrijwilligers.

DitÊjaarÊstaatÊinÊhetÊtekenÊvanÊhetÊ“EuropeesÊjaarÊvanÊdeÊvrijwilliger”.ÊDoenÊjullieÊhierÊietsÊmee?Ja zeker. Om nog meer vrijwilligers aan te trekken organiseren we elke maand een activiteit vóór vrijwilligers zoals een bijscholing van het gimm-e netwerkpro-gramma. Ook kunnen vrijwilligers elkaar beter leren kennen via dialoogtafels. Het is een ontmoetingsmoment waar ze onderling kunnen brainstormen over hoe andere vrijwilligers te stimuleren. Tegelijk krijgen ze de kans om nieuwe kandidaat-vrijwilligers over hun ervaring te vertellen.Tweemaandelijks zal er een interview met een vrijwilliger verschijnen in ons +3 magazine. En op 4 maart, de laatste dag van de week van de vrijwilliger zal er een

receptie ‘vrijwilligers à la folie’ plaatsvin-den in het Seniorencentrum. Daar worden onze vrijwilligers uitgebreid bedankt en zal er een vrijwilligersboom zijn waar de vrijwilligers een unieke ervaring aan kun-nen hangen. Ook de vrijwilligers uit de seniorenclubs mogen zich in de loop van dit jaar aan iets extra verwachten.WatÊverwachtÊjeÊvanÊhetÊEuropeesÊjaar?Veel. We hopen nog meer vrijwilligers aan te trekken dan voordien. WatÊzouÊHetÊPuntÊnogÊkunnenÊbete-

kenenÊvoorÊhetÊseniorencentrum?Momenteel werken we al heel goed sa-men. Het Punt kan vrijwilligers de weg blijven wijzen naar ons centrum. Ook zou een vorming waar vrijwilligers ‘nee’ leren zeggen interessant zijn. Sommige mensen hebben het er soms moeilijk mee om een activiteit af te slaan. Ze wil-len goed doen en stemmen zo vaak in voor een opdracht waar ze eigenlijk geen tijd voor hebben. Maar ja….Is dit niet typisch voor al wie zich met passie voor iets inzet? ◆

Tijdens het ‘Europees jaar van de vrijwilliger’ organiseert het Seniorencentrum elke maand een activiteit vóór de vrijwilliger. “Want die mensen maken van ons centrum iets uniek. Ze kleuren onze werking en bieden een echte meerwaarde”, zegt Anick David, diensthoofd Welzijn van het Seniorencentrum.

oen Het Punt vzw in 2000 starttewas ik pas voorzitter geworden

van het Vlaams Steunpunt Vrijwil-ligerswerk en bezig met de voorbe-reiding van de oprichting van de HogeRaad voor Vrijwilligers. En toch kon ikBrussel niet loslaten. Ik werd pen-ningmeester van Het Punt vzw envanaf 2007 voorzitter. De inzet van hetindividu zonder verplichting en com-pensatie ten voordele van zijn mede-mens en de maatschappij, waarin hijleeft, vind ik bewonderswaardig. Ditdraagt bij tot een samenleving waarinbetrokkenheid en solidariteit de basisvormen van een sterke democratie.Daarom is het ook belangrijk dat devrijwilliger kan terugvallen op struc-turen, die hem ondersteunen in zijn be-langeloze inzet. Dit is de bestaansredenvan Het Punt vzw en zoveel andereverenigingen. Binnenkort verlaat ikHet Punt vzw, de ouderdom heeft zijneigen wetten. Het zal me zwaar vallenom mijn ‘kind’ achter te laten. Deoprichting en begeleiding van HetPunt vzw was immers één van demooiste projecten uit mijn leven alsvrijwilliger.”

Raf De Zutter

VrijwilligerVolunteers paper

Uitgave nr.1 verschijningsdatum 25 februari 2010 - VU: Raf De Zutter, Gudrunlaan, 14 - 1860 Meise - hetpuntbrussel@gmail.com

Gazet v/d

Tot ongenoegen van de Vlaamseverenigingen bleef Brussel in de koustaan. Enkele vrijwilligersorganisatiesin Brussel bundelden hun krachtenomdat ze de noodzaak voelden naareen georganiseerd kader voor vrijwil-ligerswerk.Intussen heeft Het Punt vzw er tienjaar werking op zitten en kijken de pi-oniers van toen met plezier terug opde uitbouw van dit Brussels ankerpuntvoor vrijwilligers.Tien jaar steunpunt in BrusselVeerle Leroy “In 2000 richtten enkeleBrusselse vrijwilligersorganisatiesspontaan een werkgroep op en ef-fenden het pad voor de oprichting vaneen Brussels Steunpunt Vrijwilligers-werk.”Raf De Zutter “En dat werd Het Puntvzw. Als oud-voorzitter van hetPlatform voor Voluntariaat volgde ikde besprekingen op de voet en trok ikmee aan de kar om in Brussel een vrij-willigerswinkel op te starten. Vlakbij

het Centraal Station lag een grote, ver-waarloosde ruimte waar een brandhevig had toegeslagen. Wij contacteer-den de eigenaar, de verzekering RoyaleBelge en bereikten een mooi compro-mis. We mochten de ruimte gebruikenop voorwaarde dat we ze zouden ren-overen. Met financiële middelen vanminister Chabert gaven we het pandeen grondige opknapbeurt. Het resul-taat was verbluffend: Het Punt vzwwerd een mooie locatie met ruime ont-vangst-, kantoor -, en vergaderruimten.Het blijft onvergetelijk voor alle vrijwil-ligers en bestuursleden, die erbij be-trokken waren.Vrij snel werdovergegaan tot de aanwerving van eenhalftijdse coördinator. “Veerle Leroy “Ik ben op 7 februari2000 begonnen , maar herinner het mealsof het gisteren was. Er lag elek-triciteit en vast tapijt, de muren warengeschilderd en er was een stekkervoorzien voor de telefoon. Mijn eerstewerk was naar de telefoonwinkel gaan

en een telefoon kopen. Nadien kwa-men de meubelen en ben ik de etalagevan Het Punt vzw, zo’n 20 meter lang,beginnen inrichten.”Een jaar na haar start kreeg VeerleLeroy versterking met de aanwervingvan Johan Ponsaerts. Hij werkte vierjaar lang mee aan de uitbouw van HetPunt vzw en werd opgevolgd doorKatrien Van Vaerenberghe. Veerle enKatrien worden sinds vijf jaar op lo-gistiek vlak bijgestaan door AfsanehYounespour.Veerle Leroy “Het is fantastisch dat weAfsaneh hebben aangeworven. Bij deopstart van een vzw komt immers heelwat administratief werk kijken. En ookvoor onze promotievoering is zij eengewaardeerde medewerker. Net alsEsmeralda Van Hamme trouwens, eentijdelijke medewerker die we voor devoorbereidingen van de Week van devrijwilliger en de tiende verjaardag vanHet Punt vzw konden engageren.Aangezien we niet meer middelenkrijgen van de Brusselse Overheidloopt haar contract jammer genoegeind maart af.”

Helga Basteleurs

Tien jaar steunpunt in BrusselOmstreeks 1996 werden, op initiatief van de Koning BoudewijnStichting, de Vereniging van Vlaamse Provincies en het Platformvoor Voluntariaat (later Het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk)vijf Provinciale Steunpunten Vrijwilligerswerk opgericht.

e campagne van 2010draait om de voetafdruk

van de vrijwilliger in hetmaatschappelijke veld. Hunbijdrage is onmisbaar en datwillen we kenbaar maken metonze stappenteller campagne.Via ludieke campagnefilmpjesriepen we de vrijwilligersor-ganisaties op om de februaristappenvan hun vrijwilligers te tellen. We be-dachten een leuk reglement waarin zit-tend en rijdend engagement nietvergeten werd. Elk half uur verdien-den ze 500 stappen. Het is een bontegroep deelnemers geworden uit allesectoren. We zijn alvast benieuwd wieer met onze hoofdprijs, een boottocht

op de Brusselse wateren gaat lopen!Ben je ook benieuwd? Kom dan naaronze prijsuitreiking op 4 maart in hetBrussels Parlement en vier mee wantwe vieren dan ook de tiende verjaardagvan het Punt vzw.Meer info: ga naar pagina 8!

Esmeralda Van hamme

Stappenteller campagneD

SOLIDARITEITis de basis vaneen sterkedemocratie.

Brussels associations and expats:building bridges toward volunteer work

or several years now the Brexpatcampaign, initiated by the King

Baudouin Foundation, has supportedorganisations and individuals strivingto bring expats and locals together.As the capital of Europe, Brussels nat-urally attracts expats. The European in-stitutions employ about 40000Europeans. In addition, Brusselscounts some 30000 lobbyists, journal-ists and diplomats. Finally, Brusselshosts about 5000 international organi-sations and companies.Due to the privileged background ofmost expats there tends to be a gapwith the local population. Therefore,the King Baudouin Foundation wants

to promote the exchange between localBrussels inhabitants and expats.A few years ago Het Punt vzw, an or-ganisation acting as intermediary be-tween volunteers and organisations,was granted funds for a project called“A taste of Brussels”. After all, manyexpats have volunteering experience intheir home country and would like tocontinue this engagement in their newsurroundings.For the current year Het Punt has re-ceived Brexpat funds for investigatingthe experience of both organisationsand expat volunteers. An expat workgroup pointed out that many organisa-tions are willing to work with expat

volunteers. However, volunteers oftenfeel insufficiently welcomed andcoached. Then there is the languagebarrier. Finally the closed mentality ofsome local volunteer groups may havecaused volunteer enthusiasm to lag.The new investigation targets theseproblems in an attempt to durably im-prove the relationship between organ-isations and expat volunteers.

Thomas Engelsvrije vertaling van:

"Expats en vrijwilligerswerk eenschat aan mogelijkheden"

F

T

oen Het Punt vzw in 2000 starttewas ik pas voorzitter geworden

van het Vlaams Steunpunt Vrijwil-ligerswerk en bezig met de voorbe-reiding van de oprichting van de HogeRaad voor Vrijwilligers. En toch kon ikBrussel niet loslaten. Ik werd pen-ningmeester van Het Punt vzw envanaf 2007 voorzitter. De inzet van hetindividu zonder verplichting en com-pensatie ten voordele van zijn mede-mens en de maatschappij, waarin hijleeft, vind ik bewonderswaardig. Ditdraagt bij tot een samenleving waarinbetrokkenheid en solidariteit de basisvormen van een sterke democratie.Daarom is het ook belangrijk dat devrijwilliger kan terugvallen op struc-turen, die hem ondersteunen in zijn be-langeloze inzet. Dit is de bestaansredenvan Het Punt vzw en zoveel andereverenigingen. Binnenkort verlaat ikHet Punt vzw, de ouderdom heeft zijneigen wetten. Het zal me zwaar vallenom mijn ‘kind’ achter te laten. Deoprichting en begeleiding van HetPunt vzw was immers één van demooiste projecten uit mijn leven alsvrijwilliger.”

VrijwilligerVolunteers paper

Uitgave nr.1 verschijningsdatum 25 februari 2010 - VU: Raf De Zutter, Gudrunlaan, 14 - 1860 Meise - hetpuntbrussel@gmail.com

Gazet v/d

Tot ongenoegen van de Vlaamseverenigingen bleef Brussel in de koustaan. Enkele vrijwilligersorganisatiesin Brussel bundelden hun krachtenomdat ze de noodzaak voelden naareen georganiseerd kader voor vrijwil-ligerswerk.Intussen heeft Het Punt vzw er tienjaar werking op zitten en kijken de pi-oniers van toen met plezier terug opde uitbouw van dit Brussels ankerpuntvoor vrijwilligers.Tien jaar steunpunt in BrusselVeerle Leroy “In 2000 richtten enkeleBrusselse vrijwilligersorganisatiesspontaan een werkgroep op en ef-fenden het pad voor de oprichting vaneen Brussels Steunpunt Vrijwilligers-werk.”Raf De Zutter “En dat werd Het Puntvzw. Als oud-voorzitter van hetPlatform voor Voluntariaat volgde ikde besprekingen op de voet en trok ikmee aan de kar om in Brussel een vrij-willigerswinkel op te starten. Vlakbij

het Centraal Station lag een grote, ver-waarloosde ruimte waar een brandhevig had toegeslagen. Wij contacteer-den de eigenaar, de verzekering RoyaleBelge en bereikten een mooi compro-mis. We mochten de ruimte gebruikenop voorwaarde dat we ze zouden ren-overen. Met financiële middelen vanminister Chabert gaven we het pandeen grondige opknapbeurt. Het resul-taat was verbluffend: Het Punt vzwwerd een mooie locatie met ruime ont-vangst-, kantoor -, en vergaderruimten.Het blijft onvergetelijk voor alle vrijwil-ligers en bestuursleden, die erbij be-trokken waren.Vrij snel werdovergegaan tot de aanwerving van eenhalftijdse coördinator. “Veerle Leroy “Ik ben op 7 februari2000 begonnen , maar herinner het mealsof het gisteren was. Er lag elek-triciteit en vast tapijt, de muren warengeschilderd en er was een stekkervoorzien voor de telefoon. Mijn eerstewerk was naar de telefoonwinkel gaan

en een telefoon kopen. Nadien kwa-men de meubelen en ben ik de etalagevan Het Punt vzw, zo’n 20 meter lang,beginnen inrichten.”Een jaar na haar start kreeg VeerleLeroy versterking met de aanwervingvan Johan Ponsaerts. Hij werkte vierjaar lang mee aan de uitbouw van HetPunt vzw en werd opgevolgd doorKatrien Van Vaerenberghe. Veerle enKatrien worden sinds vijf jaar op lo-gistiek vlak bijgestaan door AfsanehYounespour.Veerle Leroy “Het is fantastisch dat weAfsaneh hebben aangeworven. Bij deopstart van een vzw komt immers heelwat administratief werk kijken. En ookvoor onze promotievoering is zij eengewaardeerde medewerker. Net alsEsmeralda Van Hamme trouwens, eentijdelijke medewerker die we voor devoorbereidingen van de Week van devrijwilliger en de tiende verjaardag vanHet Punt vzw konden engageren.Aangezien we niet meer middelenkrijgen van de Brusselse Overheidloopt haar contract jammer genoegeind maart af.”

Tien jaar steunpunt in BrusselOmstreeks 1996 werden, op initiatief van de Koning BoudewijnStichting, de Vereniging van Vlaamse Provincies en het Platformvoor Voluntariaat (later Het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk)vijf Provinciale Steunpunten Vrijwilligerswerk opgericht.

SOLIDARITEITis de basis vaneen sterkedemocratie.

T

oen Het Punt vzw in 2000 starttewas ik pas voorzitter geworden

van het Vlaams Steunpunt Vrijwil-ligerswerk en bezig met de voorbe-reiding van de oprichting van de HogeRaad voor Vrijwilligers. En toch kon ikBrussel niet loslaten. Ik werd pen-ningmeester van Het Punt vzw envanaf 2007 voorzitter. De inzet van hetindividu zonder verplichting en com-pensatie ten voordele van zijn mede-mens en de maatschappij, waarin hijleeft, vind ik bewonderswaardig. Ditdraagt bij tot een samenleving waarinbetrokkenheid en solidariteit de basisvormen van een sterke democratie.Daarom is het ook belangrijk dat devrijwilliger kan terugvallen op struc-turen, die hem ondersteunen in zijn be-langeloze inzet. Dit is de bestaansredenvan Het Punt vzw en zoveel andereverenigingen. Binnenkort verlaat ikHet Punt vzw, de ouderdom heeft zijneigen wetten. Het zal me zwaar vallenom mijn ‘kind’ achter te laten. Deoprichting en begeleiding van HetPunt vzw was immers één van demooiste projecten uit mijn leven alsvrijwilliger.”

VrijwilligerVolunteers paper

Uitgave nr.1 verschijningsdatum 25 februari 2010 - VU: Raf De Zutter, Gudrunlaan, 14 - 1860 Meise - hetpuntbrussel@gmail.com

Gazet v/d

Tot ongenoegen van de Vlaamseverenigingen bleef Brussel in de koustaan. Enkele vrijwilligersorganisatiesin Brussel bundelden hun krachtenomdat ze de noodzaak voelden naareen georganiseerd kader voor vrijwil-ligerswerk.Intussen heeft Het Punt vzw er tienjaar werking op zitten en kijken de pi-oniers van toen met plezier terug opde uitbouw van dit Brussels ankerpuntvoor vrijwilligers.Tien jaar steunpunt in BrusselVeerle Leroy “In 2000 richtten enkeleBrusselse vrijwilligersorganisatiesspontaan een werkgroep op en ef-fenden het pad voor de oprichting vaneen Brussels Steunpunt Vrijwilligers-werk.”Raf De Zutter “En dat werd Het Puntvzw. Als oud-voorzitter van hetPlatform voor Voluntariaat volgde ikde besprekingen op de voet en trok ikmee aan de kar om in Brussel een vrij-willigerswinkel op te starten. Vlakbij

het Centraal Station lag een grote, ver-waarloosde ruimte waar een brandhevig had toegeslagen. Wij contacteer-den de eigenaar, de verzekering RoyaleBelge en bereikten een mooi compro-mis. We mochten de ruimte gebruikenop voorwaarde dat we ze zouden ren-overen. Met financiële middelen vanminister Chabert gaven we het pandeen grondige opknapbeurt. Het resul-taat was verbluffend: Het Punt vzwwerd een mooie locatie met ruime ont-vangst-, kantoor -, en vergaderruimten.Het blijft onvergetelijk voor alle vrijwil-ligers en bestuursleden, die erbij be-trokken waren.Vrij snel werdovergegaan tot de aanwerving van eenhalftijdse coördinator. “Veerle Leroy “Ik ben op 7 februari2000 begonnen , maar herinner het mealsof het gisteren was. Er lag elek-triciteit en vast tapijt, de muren warengeschilderd en er was een stekkervoorzien voor de telefoon. Mijn eerstewerk was naar de telefoonwinkel gaan

en een telefoon kopen. Nadien kwa-men de meubelen en ben ik de etalagevan Het Punt vzw, zo’n 20 meter lang,beginnen inrichten.”Een jaar na haar start kreeg VeerleLeroy versterking met de aanwervingvan Johan Ponsaerts. Hij werkte vierjaar lang mee aan de uitbouw van HetPunt vzw en werd opgevolgd doorKatrien Van Vaerenberghe. Veerle enKatrien worden sinds vijf jaar op lo-gistiek vlak bijgestaan door AfsanehYounespour.Veerle Leroy “Het is fantastisch dat weAfsaneh hebben aangeworven. Bij deopstart van een vzw komt immers heelwat administratief werk kijken. En ookvoor onze promotievoering is zij eengewaardeerde medewerker. Net alsEsmeralda Van Hamme trouwens, eentijdelijke medewerker die we voor devoorbereidingen van de Week van devrijwilliger en de tiende verjaardag vanHet Punt vzw konden engageren.Aangezien we niet meer middelenkrijgen van de Brusselse Overheidloopt haar contract jammer genoegeind maart af.”

Tien jaar steunpunt in BrusselOmstreeks 1996 werden, op initiatief van de Koning BoudewijnStichting, de Vereniging van Vlaamse Provincies en het Platformvoor Voluntariaat (later Het Vlaams Steunpunt Vrijwilligerswerk)vijf Provinciale Steunpunten Vrijwilligerswerk opgericht.

SOLIDARITEITis de basis vaneen sterkedemocratie.

TLaat het ons weten op

hetpuntvorming@gmail com,en we houden je op de hoogte.

BDW 1268 PAGINA 20 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Museum > Bezoek aan Librarium, het nieuwe boekmuseum van de Koninklijke Bibliotheek van België

Ook getest op kinderen

O nze twee museumkids (7 en 11) willen meteen weten wat de  verlekkerde  amoeben  op 

de kaft van plan zijn. “Halloooo! Wij zijn de Letter fretters! Wij doen graag gek en zijn verzot op lekkere letter-tjes. Een i bijvoorbeeld, heerlijk, met dat puntje erop. En boeken! Mmmm... Smikkelen is dat met al die letters.”We  staan  nog  aan  de  balie  van  het Librarium  als  de  potloden  al  in  de aanslag worden genomen om de op-drachtjes uit te voeren. Een daarvan is  de  typische  neusfiguurtjes  van Tillmans verbinden met hun schrift: de  Egyptenaar  met  de  hiërogliefen, de oermens met het jachttafereel op de rots,... Grappige tijdslijn met Gu-tenbergs drukletter en de computer, die  in  de  jaren  1970  nog  veel  weg had  van  een  ijskast.  Hierna  probe-ren ze het geheimschrift van Julius Caesar,  de  Caesarrotatie,  te  ontcij-feren.We  waren  het  museum  bijna  ver-geten,  want  er  zijn  ook  interes-sante  wist-je-datjes  te  lezen.  Dat de  Grieken  geheime  boodschappen tatoeëer den  op  het  kaalgeschoren hoofd van een slaaf bijvoorbeeld, en dat hij pas op pad werd gestuurd als zijn haren weer gegroeid waren. Ei-genlijk heb  je het museum niet no-dig om in het boekje te werken... De 

begeleiders  moeten  zich  dan  maar een  afremmende  rol  aanmeten,  er zijn er leukere. Goed, maar het kof-fertje dat elk kind nu ook meekrijgt, belooft!

Gebarentaal en morseNiet dat het zo’n spectaculaire kof-fer  blijkt  te  zijn,  we  zijn  al  blij  dat een échte jongen met dat kartonnen tasje met stipjes wil rondlopen.De  centrale  blikvanger  in  het  mu-seum  is  de  Woordenwerveling,  een installatie met woorden in de 23 ta-len van de Europese Unie en verder het  Arabisch,  oosterse  talen  en  het Latijn. Het is dus even zoeken naar enkele  voor  lagereschoolkinderen leesbare  woorden.  In  hun  boekje mogen ze nu zelf opschrijven waar-aan boeken hen doen denken. Kieke-boe en Bakelandt mogen ook, ja, met lekker  veel  lettertjes  voor  de  hon-gerige  letterfretters.  Op  een  grote videowand  kunnen  ze  kijken  naar onze schriftelijke geschiedenis. Hier is  verder  niets  te  beleven,  behalve metershoge iPhones waarop de oud-ste museumkid haar naam in geba-rentaal  uitprobeert,  en  de  jongste alle touch-opties. De witte letters op de zwarte achtergrond nodigen niet echt uit om lang te blijven lezen.Verderop kunnen ze opnieuw op een 

touchscreen  wereldwijd  schriften kiezen. Aan de reis van het Latijnse schrift  via  het  Etruskisch,  Grieks of  Fenicisch  hebben  ze  nog  weinig boodschap, maar het is knap dat bij-voorbeeld ook sms-taal en morse op-genomen zijn, dat een voorloper van de  digitale  communicatie  blijkt  te zijn. Ze verzinnen woorden in morse voor elkaar en dus is tuut tuuuuuut tuut  het  enige  leven  op  deze  noch-tans  schoolvrije  woensdagmiddag. De  koffer  mag  nog  niet  meedoen.

En  dan  krijgen  ze  eindelijk  fysieke boeken  te  zien.  De  vitrinekasten zijn wel iets te hoog voor de jongste. “Wat zijn dat? Nummerplaten?” De bijschriften  kunnen  kinderen  zelf niet terugvinden: het blijkt een Bir-mees  handschrift  op  plankjes.  De pop-upboeken  fascineren,  een  re-cent Voor je geboorte naast een me-disch pop-upboek uit 1619. Maar in het museum ontbreken symbooltjes voor  kinderen  die  wat  meer  reliëf zouden aanbrengen, ook voor de be-

geleiders. Waarom ze ook niet laten zoeken naar het grootste of kleinste (het slechts vijf millimeter grote Le Notre Père)  boek,  een  vlinderboek, brieven in klei of  leisteen of negen-tiende-eeuwse manga’s?Eindelijk verwijst het boekje naar de koffer!  Er  steekt  een  waaiertje  pa-piersoorten  in  waarop  ze  de  juiste naam  moeten  plakken:  bamboe, papyrus, perkament, papier of zijde. En  lompenpapier  –  “lomp  papier”; het  wordt  niet  uitgelegd.  Ook  een 

BRUSSEL – De Letterfretters ontdekken Librarium, het doe-boekje van de educatieve dienst en van illustrator Geertjan Tillmans, werkt als een magneet op kinderen. Maar heeft het nieuwe boekmuseum van de Koninklijke Bibliotheek van België zelf ook dat effect?

In het Librarium van de Albertina komt de reis van het Latijnse schrift via het Etruskisch, Grieks of Fenicisch aan bod, maar net zo goed morse of sms- en gebarentaal.

© A

D

ADVERTENTIE

DIEUDONNÉ NIANGOUNA / PASCAL CONTET

LES INEPTIES VOLANTES03 & 04 MAART — 20:30

MUZIEKTEHATER

Een eigenzinnige blik op de burgeroorlog in Congo-Brazzaville

STUDIOS KABAKO / FAUSTIN LINYEKULA

POUR EN FINIR AVEC BÉRÉNICE16 >19 MAART

THEATER

Een Congolese versie van Jean Racines klassieker

KVS / BART MEULEMANGOELE DERICK, HERMAN GILIS, MARK VERSTRAETE,IRIS VAN CAUWENBERGH & IVO KUYL

GREGORIA05 > 22 MAART

THEATER

Griezelverhaal of liefdesroman?

COMPAGNIE CECILIA & KVSJOHAN HELDENBERGH & TITUS DE VOOGDT

VORST / FOREST30 MAART > 10 APRIL

THEATER

Gevangenisstraf noch contactverbod houdt twee gezworen kameraden uit elkaar.

PREMIÈRE

PREMIÈRE

www.kvs.BE – T 02 210 11 12 ARDUINkAAI 9 – 1000 BRUssEL

KVS_BINNENKORT

110323 BDW.indd 1 15/02/11 15:20

BDW 1268 PAGINA 21 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Thuis zijn augurken populair. Een pot is binnen de kortste keren leeg. Nu is dat niet erg, want augurken zijn niet dikmakend en ook niet duur. Maar de consumptiesnelheid van de augurk-snoepers wordt erg beïnvloed door het recept.

Ik neem graag grote potten mee uit de Aldi. Spot-goedkoop. Er zitten grote augurken in, en nog zoet-zuur ook. Dat zijn marketingtrucs. Gezoete augur-ken  gaan  rapper  binnen,  en  met  grote  eenheden augurk erin is de pot zó leeg, want wie eet nu halve augurken? De producent staat klaar om u snel nog een  pot  te  verkopen.  Grote,  zoete  augurken  zijn goed voor de omzet.Dat merk  ik wanneer  ik een pot Franse augurkjes koop.  Daar  wordt  op  vermeld  dat  het  om  ‘extra fi jne’  gaat.  Zo’n  pot  gaat  dus  automatisch  langer mee. Daarbij zijn ze zo zuur dat een klein augurkje evenveel explosie op het bord geeft als een zoetzu-re joekel. Om de consumptie te bevorderen hebben zij dan weer een soort  piston  bedacht om de gurkjes te kunnen grijpen zonder te moeten diepzeeduiken in de azijn.En dan zijn er die op de foto. Ze komen uit de Rus-sische winkel vlak bij de Kapellekerk. Als  ik deze koop, moet ik ze zelf opeten, of ze blijven een half-jaar staan. Toch vind ik deze veruit de interessant-ste augurken die er te vinden zijn (buiten zelf inge-legde, welteverstaan). Augurken met karakter, die terugvechten wanneer u erin bijt.Het  woord   augurk   zouden  wij  hebben  overgeno-men van het Litouwse  agurkas . De dingen schijnen in dat land heel populair. Botanisch gesproken zijn augurken  komkommers  ( Cucumis sativa ),  maar dan  van  een  variëteit  met  kleine  vruchten.  Oor-spronkelijk werden  agurkas  om te bewaren niet op-gegoten met azijn, maar spontaan verzuurd in wat een  malolactische fermentatie  heet. En dat is nu wat er in deze Russische pot zit. Wij  hebben  daar  niet  echt  een  woord  voor.  Ook de  Engelstaligen  niet:  zij  spreken  over   pickled   of  pickles , maar die woorden betekenen gewoon ‘ge-pekeld’. Hier is meer aan de hand. Tijdens het pe-kelen zijn ze gerijpt, op zulke wijze dat smaak en textuur helemaal wijzigen. Er wordt ook met opzet 

een heel lichte pekel gebruikt ( malosol , zeggen de Russen), zodat niet alle microbiotische leven er-

mee stopt, maar sommige gisten en bacteriën, die interessant zijn voor het  resultaat, verder blijven 

werken. Dit is een oeroude voedingstechnologie die we haast niet meer kennen. De uitzonde-

ring is zuurkool. Ik  heb  over  gegist  voedsel  veel  geleerd  uit een  boekje  van  de  Fransman  Max  Labbé, een enthousiaste alternatieveling die gids-jes  uitgeeft  over  de  wildste  onderwerpen, variërend van kiemen en bonen over koken in  aarden  potten  tot  nestkastjes  in  de  we-reld. In zijn  Ces étonnants aliments végétaux fermentés et lacto-fermentés  (1997) beschrijft hij  het  meest  verscheiden  gefermenteerde voedsel:  verzuurde  aardappelen  uit  Roeme-nië  en  gegiste  tomaten  en  appeltjes  uit  Rus-

land, maar ook zure mosterdbladeren uit Nepal (  gundruk ), Elzasser  naveline  (zure raap),  achards  

( atjar ) uit India of  gari  uit Benin... Er is meer ge-fermenteerd  voedsel  in  omloop  dan  men  zou  den-ken.  Parmaham  en  salami  zijn  ook  ‘malolactisch’ gefermenteerd (Labbé heeft het enkel over plantaar-dig voedsel), net als lambiekbier en (goede) wijn en, niet vergeten: onze veestapel wordt dagelijks gevoed met gefermenteerd bietenloof en maïsstengels ( kuil  of  silage ). De augurken zijn dus in goed gezelschap.Een  mens  zou  het  hen  niet  nageven,  maar  gegiste augurken zijn ook populair  in de Verenigde Staten. Het  is zonder twijfel via de  (Oost-Europese) Joodse keuken  uit  New  York  dat  het  recept  over  het  land werd verspreid. In huishoudboeken uit heel de Unie vindt men wel recepten van  kosher dill pickle . Het  is  nog  niet  het  seizoen  voor  verse  augurken, maar  toch een  recept. Het  laat zien hoe eenvoudig fermenteren gaat. Spoel verse augurken af en plaats ze verticaal in kraaknette inmaakpotten. De augur-ken mogen niet  te goed schoongemaakt zijn, want de  gistingsfactoren  zitten  op  de  schil.  Om  vals  te spelen kunt u er wat sap van verse zuurkool bij doen.Laat  voldoende  water  een  tiental  minuten  koken met daarin (naargelang van de bron) 18 tot 24 gram zout per liter. Voeg bij de augurken look, venkelzaad of/en dille, peperbollen. Andere bronnen suggereren scherpe paprika’s, kruidnagel, korianderbolletjes,... – kies maar uit.Giet de afgekoelde pekel over de gurken, sluit ze af, maar niet helemaal luchtdicht, en laat gisten bij on-geveer 18 °C. Na een week of drie zouden ze  à point  

moeten zijn. Goed gesloten en koel bewaard zouden ze  een  jaar  houdbaar  zijn.  Maar  check  toch  maar even:  als  ze  zacht  zijn  of  stinken,  weg  ermee!  Ze smaken zout en slechts een beetje zurig.Het  gegiste  zoute  vocht  rond  de  augurken  ( pickle juice ) werd in de US reuze populair als sportdrankje, na de historische overwinning van het Amerikaanse footballteam Philadelphia Eagles op de Dallas Cow-boys  in  2000.  Het  werd  de  heetste  match  ooit  ge-speeld (43 graden), en de coach van de Eagles schreef hun  (onverwachte)  overwinning  toe  aan  het  regel-matig drinken van  pickle juice tijdens de wedstrijd. Augurkensap  wordt  daar  nu  commercieel  verdeeld in  sportzaken,  onder   fl ashy   merkverpakking.  Sma-kelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Agurkas

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

link  naar  wat  er  getoond  wordt  in het  museum,  zou  hier  mogen,  bij-voorbeeld  naar  het  Egyptische  Do-denboek  van  Iouesânkh  in  perka-ment, het oudste document van de 

Koninklijke  Bibliotheek.  Dan  maar wat  ‘geitenwiskunde’  uit   De Let-terfretters .  Als  uit  één  geitenhuid vier pagina’s perkament werden ge-haald, weten ze dan hoeveel geiten er  nodig  zijn  voor  een  handschrift van tweehonderd pagina’s? Een dik boek  lokt  daarna  het  commentaar uit dat hiervoor wel een miljoen gei-ten zijn gebruikt.Ook  de  schrijverskamers  spreken tot de verbeelding, en die van Michel de Ghelderode nog het meest. Hier moeten  de  kinderen  in  3D  op  zoek 

De Grieken tatoeëer-den geheime boodschappen op het kaalgeschoren hoofd van een slaaf, en stuurden hem op pad als zijn haren weer gegroeid waren

Ook parmaham en salami zijn ‘malolactisch’ gefermenteerd, net als lambiek en (goede) wijn. En, niet vergeten: onze veestapel wordt gevoed met gefermenteerd loof

Klein Berchemstraat 11081 KoekelbergTel. 02 468 20 40

Lid van

met UNESCOGeassocieerdeScholen

Organisatie van de Verenigde Naties

voor Onderwijs,Wetenschap en Cultuur

www.kakoekelberg.beinfo@kakoekelberg.be

29 maart 2011 - 19u Infoavond waarop leerlingen van het vijfde en het zesde leerjaar samen met hun ouders vier lesjes naar keuze kunnen volgen.

OPENDEURNOCTURNE

-

ADVERTENTIE

naar  zijn  leesbril,  een  schommel-paard, maskers en marionetten,  en een  pelikaan  gered  uit  een  Vlaams kapelletje. “Schreef hij tussen al die griezelige dingen? Er zijn bijna geen boeken, ik zou bang zijn.” Meer tast-bare boeken mochten er voor de kin-deren anders ook zijn. Het vergeelde leesboek  van  een  openbare  biblio-theek  in het koffertje  telt niet mee. Ze moeten er een beetje schools de plaats  en  het  jaar  (in  Latijnse  cij-fers) van uitgave in opzoeken, maar de  boekenkeuze  mocht  vooral  wat prikkelender.  Gelukkig  mag  dat kleurrijke boekje van Tillmans mee naar  huis.  Met  etiketten  als   Mijn lekkerste / spannendste / mooiste boek  om het librariumpje in hun ei-gen kamer te (her)ontdekken.

An Devroe

Librarium in de KB, ingang langs de Kunstberg of Keizerslaan 2, van maandag tot en met zaterdag van 9 tot 17 uur. Meer op info@kbr.be of www.kbr.be

een heel lichte pekel gebruikt ( Russen), zodat niet alle microbiotische leven er-

mee stopt, maar sommige gisten en bacteriën, die interessant zijn voor het  resultaat, verder blijven 

werken. Dit is een oeroude voedingstechnologie die we haast niet meer kennen. De uitzonde-

ring is zuurkool. Ik  heb  over  gegist  voedsel  veel  geleerd  uit een  boekje  van  de  Fransman  Max  Labbé, een enthousiaste alternatieveling die gids-jes  uitgeeft  over  de  wildste  onderwerpen, variërend van kiemen en bonen over koken in  aarden  potten  tot  nestkastjes  in  de  we-reld. In zijn  fermentés et lacto-fermentés hij  het  meest  verscheiden  gefermenteerde voedsel:  verzuurde  aardappelen  uit  Roeme-nië  en  gegiste  tomaten  en  appeltjes  uit  Rus-

land, maar ook zure mosterdbladeren uit Nepal (  gundruk (  gundruk (  

( atjar ) uit India of  atjar ) uit India of  atjar fermenteerd  voedsel  in  omloop  dan  men  zou  den-ken.  Parmaham  en  salami  zijn  ook  ‘malolactisch’ gefermenteerd (Labbé heeft het enkel over plantaar-Nick

© N

ICK

TR

AC

HE

T

BDW 1268 PAGINA 22 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Chuck Hargrove exposeerde met Keith Haring en Jean-Michel Basquiat. “Altijd zal er een moment zijn dat de verf doet wat ze wil. En dán komt de magie.”

E en  eigen  atelier,  ruimte  zat.  Voor  veel Brusselse  kunstenaars  blijft  het  een verre  droom.  Niet  voor  Hargrove.  Hij 

heeft  zelfs  twee  ateliers.  Eén  in  Schaarbeek, één  in een oude fabriek  langs de Groendreef, waar hij mij ontvangt. “Ik ben een New Yor-ker, ik heb de energie van een stad nodig, het lawaai.” Beneden ligt de werkplaats, boven een kleine expositieruimte.  Abstracte,  kleurrijke  doe-ken, geschilderd met aerosolsprays, sieren de 

muren.  Ze  getuigen  ook  van  Hargroves  graf-fitiverleden. “Tekenen, schilderen, het is me met de paple-pel meegegeven. Mijn moeder en mijn oudste zus zijn artiesten. Als kind al was ik altijd aan het tekenen. Op mijn dertiende ben ik begon-nen met tag art, graffiti. Een heel nieuwe we-reld ging open, de Bronx was mijn galerie. Na enkele jaren ben ik overgeschakeld op papier, canvas, linnen, metaal, plastic, hout. Fashion Moda, de eerste galerie die zich interesseerde 

‘Fire in the hole no. 001’ (2011). Eerste van tien over klimaatverandering en migratie.

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Of ik nu schilder, rapnummers schrijf, zing, acteer of kook: altijd is het een creatieve expressie van mezelf. Van de mens die ik ben. Als het maar spontaan is.” De Amerikaanse kunstenaar Chuck ‘Koor’ Hargrove is een creatieve duizendpoot, en ook nog eens een polyglot. Deze imposante verschijning doet het in het Engels, Frans, Duits, Spaans, Nederlands en Italiaans.

© M

AR

C G

YSE

NS

‘In Playmobil land’Chuck ‘Koor’ Hargrove, creatieveling/polyglot

voor artiesten van de Bronx, was mijn intro-ductie  in  de  artistieke  scene  van  downtown New York. Keith Haring en Jean-Michel Bas-quiat,  graffiti-iconen  bij  uitstek,  zijn  goede vrienden  geworden.  Geregeld  hebben  we  sa-men tentoongesteld.”“In mijn huidige werk zie je duidelijk dat die graffiti-energie nog altijd leeft. Omdat spuit-bussen  een  zekere  spontaniteit  hebben,  je hebt nooit  volledige controle bij het spuiten. Altijd zal er een moment zijn dat de verf doet wat ze wil. En dán komt de magie.” “Het  liefst  van  al  speel  ik  op  een  abstracte manier  met  tijd  en  vorm,  met  de  toekomst. Landschappen, ruimtebeelden in een andere dimensie. Geen woorden, geen geluiden; voor mij is het een soort van visuele therapie. Een tijdlang heb ik getracht bepaalde aspecten van mijn werk te benoemen, mensen tegemoet te 

BDW 1268 PAGINA 23 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

FREDDI SMEKENS

Kunne & kenne

T ijd  nu,  waarde  lezer,  om  even  na te  gaan  welke  kanten  we  met  ons woordje kunne op kunnen. Moet kun-

nen, zou ik zo zeggen. We beginnen graag met de uitdrukkingen: “Ik kan doe niks van” en: “Ik kan doe alles van.” Het kan wat ei-genaardig  klinken,  maar  zowel  in  het  ene als in het andere geval spreken we onszelf niet zelden tegen. De vraag is uiteraard wa da we kunne en ni kunne. En ook of kunne met kennis of handigheid te maken heeft.Voor het eerste zou  ik  in ons Brussels ui-teraard kenne gebruiken. Het komt u en mij vast wel voor dat men, wanneer men meldt van Brussel te zaain, geconfronteerd wordt met een aantal standaardvragen. Eén voor-beeldje uit de duizend: “Den mooj ga zeiker de Charel kenne!?”  Een  logisch  antwoord op die vraag is: “Masscheen wel... mo welke Charel? Kunde ma daan neki specifijeire?” En  men  voegt  er  uiteraard  aan  toe:  “Doe zaain zuveul Charels in Brussel.” Wanneer we  dan  te  horen  krijgen:  “Awel, de Cha-rel dee on ’t sas van de voet nog stamenei g’haave heit! Daan kende toch!? Ik zou zegge dé Charel, quoi!”,  dan  zijn  er  twee  moge-lijkheden.  Ofwel  kent  men  gienen andere Charel, ofwel hemme we van alle Charels in Brussel al g’huut, hormis van dáán Charel.Tot  hier  wat  het  subtiele  verschil  tussen kunne en kenne betreft. Maar ons Brussels zou niet zijn wat het is mocht er niet meer aan de hand zijn. Zo wordt ons af en toe de vraag  gesteld:  “Kunde gaa ma da zegge?”, eventueel  aangevuld  met  het  wat  minder beleefde: “... gaa dee alles weut.” Moet men in  dat  extreme  geval  een  defensieve  hou-ding  aannemen?  Ik  denk  persoonlijk  van niet, waarde  lezer. Natuurlijk pakt men  in dat  geval  niet  uit  met  het  agressieve:  “Ik weit masscheen alles, mo wa ge ma vroegt, zou ik ni wille kunne weite!”  Met  zo’n  uit-spraak kan men alleen maar mensen kwet-sen. In dezelfde zin klinkt “Goo gaa da wel kunne?”  eerder  als  een  aanmoediging  dan als een belediging. Want in dat geval zullen we er alles aan doen om te bewijzen da we het wel kunne.En  dan  is  er  ook  nog  het  onvermijdelijke “Da moo kunne.” Eigenaardig genoeg heeft 

men die uitspraak in ons Algemeen Neder-lands verkort tot: “Moet kunnen.” Vraag me niet  waar  dat  woordje  dat  gebleven  is!  En daarbij schiet me ook een eigenaardige be-denking te binnen die ik graag met de lezer deel. Namelijk dat er toch een nuance moet bestaan  tussen:  “Ik kan er ni on doon”  en “Ik kan er niks on doon.” De twee uitdruk-kingen zijn gevoelsmatig van dezelfde orde, daar niet van. Toch heeft de eerste te ma-ken  met  een  soort  schuldbekentenis,  en de  tweede  met  berusting.  Dat  leverde  mij onlangs  nog  de  bemerking  op:  “Haaj gaa ni beiter schaulmiester as gazetteschraaiver geweudde?”  Een  opmerking  die  ik  alleen kon weerleggen met het onvermijdelijke “Ik kan ni alles kunne.”En nu  ik  toch  last blijk  te hebben van een Brussels  taalknobbeltje,  wil  ik  de  lezer even zijn of haar gedacht vragen. Neem “Da meugde wel zegge” en “Da kunde wel zegge.” Bedoelen we in beide gevallen hetzelfde? Ik denk dat de twee evenwaardig zijn, en toch is  er  die  magische  kracht  die  ons  aan  het denken zet. Evenzeer wanneer men  in het ongewisse verkeert bij het moeten of kun-nen  beantwoorden  van  die  vraag.  Zonder spijkers op laag water te zoeken, zou ik nog iets op toefel wille smaaite. Zegt men in bo-venstaand geval: “Ik zou het ni kunne zegge” of: “Ik zou het ni kunne weite”? In de hoop niet te overdrijven, laat ik ook hier het oor-deel aan de lezer over.En nu  iets over het geval waarin  ik gesol-liciteerd  word  iets  aan  een  situatie  of  een probleem te verhelpen. In geval van twijfel gebruik ik altijd de pluralis majestatis. Dan gaat het dus eerder van “We zulle zeen wa we kunne doon”, veeleer dan “Ik zal zeen wa ’k kan doon.” In het eerste geval zijn we bei-den verantwoordelijk voor het feit dat we er niks on kunne doon hemme.Ik wil niet met een pessimistische noot ein-digen,  waarde  lezer,  maar  toch  graag  nog even dit. In de loop der tijden, die aanzwel-len en voorbijvliegen, denk  ik af en  toe na over een grafschrift voor mezelf. Een van de laatste ontwerpen die mij te binnen schoot, luidde: ‘Moot kunne’. Maar wees gerust, ’k zal ’t nuut ni vè eemand anders gebrooike!

komen  in  hun  honger  naar  informatie.  Maar daar ben  ik van afgestapt: het verhaal achter een doek wil ik niet opdringen. Kijk, denk na, interpreteer.”

Op het eerste gezichtHargroves eerste solotentoonstelling, in 1985 in  Brussel,  heeft  hem  voor  het  eerst  lijfelijk naar  Europa  gebracht.  Het  was  liefde  op  het eerste gezicht.“Als  je  in  een  megametropool  als  New  York opgroeit,  dan  denk  je  al  snel  alles  gezien  te hebben. Het tegendeel is waar. Het eerste wat me hier trof, was de snelheid van het verkeer. Met 140 op de autosnelweg, het  leek de nor-

maalste zaak ter wereld. Het was ook alsof ik in een soort van Playmobil-wereld was beland: alles  van  een  ander  formaat  dan  ik  gewend was. Vreemd, op een aangename manier.”“Van  dan  af  ben  ik  elk  jaar  naar  Europa  ge-komen.  In  1988  heb  ik  mijn  eerste  atelier  in Brussel gehuurd en drie jaar later ben ik hier ook komen wonen. Brussel boeide me enorm, mede door zijn grote gemeenschap  van  rote-rende expats. Er zijn ook gelijkenissen tussen Brussel  en  New  York,  zoals  er  gelijkenissen zijn  tussen alle grote steden  in de wereld. Er wordt weleens gesproken over de melting pot, maar voor mij is dé gelijkenis de manier waar-op  de  mensen  rondlopen.  De  wriemelende massa  in de Nieuwstraat op een drukke dag, bijvoorbeeld, doet me heel erg aan New York denken.”

Andere tijd, andere wereldAls  artiest  word  je  onvermijdelijk  door  een nieuwe  omgeving  beïnvloed.  “De  kennisma-king met de Europese architectuur was over-weldigend. En Brussel sprong er voor mij echt uit.  Zoveel  verschillende  architectuurstijlen, en dan nog vaak in een en dezelfde straat. Ik kon er werkelijk niet van over. Het heeft onge-twijfeld inspirerend gewerkt.”“Architectuur heeft me altijd gefascineerd. Fu-turistische  steden  creëren  en  er  ruimtesche-pen door laten vliegen: heerlijk. Het onbeken-de uitbeelden, een snapshot brengen van een andere tijd, een andere wereld.”“Vanwaar mijn artiestennaam, Koor? In mijn jeugd was ik gek op schaken. The castle, de to-ren,  was  mijn  favoriete  stuk.  Omdat  het  een bouwwerk  is.  Officieel  wordt  het  stuk  a rook genoemd.  Een  naam  die  me  aansprak,  maar tegelijkertijd was het mij te voor de hand lig-gend.  Dus  heb  ik  het  omgedraaid,  waardoor ik een woord kreeg waarvan  ik nooit had ge-hoord. Vervolgens heb  ik ontdekt dat koor  in het Nederlands  ‘een groep zingende mensen’ betekent. Toen  ik zestien was, kon  ik de Ne-derlanden amper op een kaart aanduiden, laat staan er iets zinnigs over zeggen. En dan blijkt de  artiestennaam  die  ik  heb  gekozen,  daad-werkelijk een reële betekenis te hebben in het land dat ik heb gekozen om in te wonen.”“Dat spelen met taal vind ik interessant, talen tout court vind  ik  interessant.  De  eerste  taal 

die  ik  heb  geleerd  naast  het  Engels,  was  het Frans. Op school, een summiere basis. Ik kon mijn telefoonnummer zeggen, zinnetjes zoals ‘Les amis sont dans le jardin’,  meer  was  het niet.  En  dat  het  niet  volstond,  heb  ik  hier  al gauw mogen ondervinden: mijn eerste dealer was een Franstalige Brusselaar – ik besefte dat ik snel zou moeten bijleren. Zeer snel.”“Vervolgens heb ik veel tentoonstellingen ge-had in Duitsland, en zo heb ik de Duitse taal opgepikt.  En  vanaf  het  moment  dat  ik  Duits kon,  was  het  voor  mij  makkelijk  om  Neder-lands  te  leren.  Mijn  Italiaans  en  Spaans  heb ik  verworven  door  te  reizen,  en  door  daar  te exposeren.  Soms  in  dorpjes  in the middle of nowhere, waar ik van geluk mocht spreken als er enkele mensen het Engels machtig waren. Altijd had ik een woordenboekje en een noti-tieboekje bij me. Alles wat ik niet in het woor-denboek kon vinden, tekende ik in het boekje. Waarop ik aan de mensen vroeg wat het cor-responderende  woord  is  in  hun  taal.  Op  die manier,  vertrekkend  van  een  basisvocabula-rium, heb ik die talen geleerd.”

StoempSchilderen  en  veeltaligheid  hebben  we  al  ge-had.  Nu  nog  muziek,  commentaarstemmen inspreken, acteren en koken.“Ik ben opgegroeid  in de  tijd en op de plaats waar de hiphopcultuur het daglicht heeft ge-zien. Veel van mijn vrienden speelden een rol in die cultuur, en  thuis was er altijd muziek. Calypso voor moeder, het geluid van haar Ca-ribische roots;  funk voor mijn zus, en ik was de  man  van  reggae,  jazz  en  psychedelische rock. In Europa ben ik – louter voor de fun – al snel beginnen te producen. Eerst een rapplaat opgenomen, vervolgens poprock. Daarna ben ik teksten gaan schrijven voor artiesten in de meest uiteenlopende genres. Van heavy metal tot jazz en soul.”De  intro’s van de succesreeks 24, de Engelse jingles  van  Q-Music:  de  stem  van  Hargrove. Commercials  voor  Coca-Cola,  Stella  Artois, Martini Bianco: de stem van Hargrove. “Door mijn muziek heb  ik puur  toevallig mijn werk als  commentaarstem  in  de  schoot  geworpen gekregen. Ik was in de studio bezig, iemand in de studio ernaast hoorde mijn stem en vroeg: ‘Wil je een rap voor mij doen?’ Voor een Mar-tini-reclamespot. Ach ja, waarom niet? Dat gaf een  sneeuwbaleffect;  het  is  ondertussen  een heel actief deel van mijn leven geworden.”“Acteren doe  ik ook. Theater en film. Zo heb ik al meegespeeld in The tamed ones van Vin-cent  Lannoo  met  Cameron  Bright  –  een  van de  vampiers  in  Twilight  –  in  de  hoofdrol.  Nu ben ik bezig met Incident at Sans Asylum, een Frans-Belgische  horrorthriller  die  volledig  in Brussel wordt opgenomen.” “Nog een passie van mij: alles wat met koken te maken heeft. Thuis was de exotische keu-ken een vaste aanwezigheid, en dat heeft mijn nieuwsgierigheid  gewekt.  Ik  ben  al  snel  zelf beginnen koken en in België – in Genk – heb ik mijn  traiteursdiploma  behaald.  Ondertussen heb  ik  al  een  paar  keer  voor  cateringbedrij-ven gewerkt. Ik kleur graag buiten de lijntjes, ik offreer de mensen bij voorkeur iets aparts. Caribische  gerechten,  of  Afro-American soul food. Ik hou ook veel van no-nonsense gerech-ten,  boerenkost,  zoals  stoemp.  Koken  is  net als al het andere wat ik doe, een uiting van de crea tiviteit die constant  in mij opborrelt. Het zit blijkbaar in mijn genen, net als in die van mijn  twee zonen en dochter: zij zijn alle drie artistiek aangelegd en koesteren ook ambities in die zin.”� Karel�Van�der�Auwera

www.koolkoor.com

Hargrove stelt nog tot en met 20 mei tentoon in Galerie Dupuis (zetel Landbouwkrediet), Sylvain Dupuislaan 251, 1070 Anderlecht. Dagelijks van 10 tot 17 uur

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

“Dé gelijkenis vind ik de manier waarop de mensen rondlopen. Het gewriemel in de Nieuwstraat op een drukke dag doet me heel erg aan New York denken”

BDW 1268 PAGINA 24 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

SINT-PIETERS-WOLUWE – Uiterlijk in 2011 wou Vincent Goffaux (44) een triatlon op zijn palmares hebben. Maar op 3 oktober 2008 veranderde zijn leven, toen hij thuis een hartstilstand kreeg. Vandaag sport hij weer en heeft hij zelfs medailles behaald op het Europees kampioenschap voor hart- en longgetransplanteerden.

“Toen ik daar zo lag, was ik eigenlijk even dood,” vertelt Goffaux. “Maar de ziekenwagen was er snel en de dokter heeft me verschillen-de spuitjes gegeven om mijn hart weer aan de praat te krijgen. Na een uur klopte mijn hart op tien procent van zijn capaciteit. Ik werd naar Saint-Luc overgebracht, waar ik in een coma lag. De dokters zeiden aan mijn vrouw dat er één oplossing was: een harttransplantatie, want mijn hart kon niet meer zelfstandig func-tioneren. Op 8 oktober was er een donorhart en vijf dagen later werd ik wakker.”Goffaux was altijd een sportbeest geweest. Naast zwemmen en lopen nam de fiets een belangrijke plaats in in zijn vrije tijd. Behalve kermiskoersen reed hij onder meer de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen en La Marmotte, een Franse wielerwedstrijd die vier mythische cols aandoet. Net als zoveel Brusselaars was hij een gezond sportman, tot hij in 2005 een beroerte kreeg. “Toen heb ik een week in het ziekenhuis gelegen. Daar hebben ze gezien dat ik een groot hart had, maar dat is blijkbaar normaal voor mensen die intensief sporten. Ik mocht vrij snel na de beroerte opnieuw sporten. Toen rijpte het idee van een triatlon, en ik was begonnen aan een trainingsschema om top te zijn. Al-

Vincent Goffaux (r.) onderging tweeënhalf jaar geleden een harttransplantatie. © MARC GYSENS

‘Overwinningen op mezelf’Reportage > Vincent Goffaux boekt sportieve successen met nieuw hart

de CLUB

‘Cowboys zijn niet welkom’Anderlechtse Sportschutterskringen

ANDERLECHT – In Anderlecht wordt ge-schoten voor de sport, maar dan wel gedisci-plineerd en volgens strenge regels.

Drie vzw’s in een overkoepelende structuur vormen de Anderlechtse Sportschutterskrin-gen: de Sportschutterskring met een twintig-tal leden, Center and Target Fire Anderlecht met iets van een 350 leden, en de Cercle de Tir Anderlechtois met ongeveer negentig leden. Ze hebben schietlijnen voor vuurwapens in de Konijnenstraat bij de vijvers van Neerpede en in de kelder van de lagere school in de Veewei-destraat voor luchtdrukwapens.“Sportschieten, dat is in lijnen van verschil-lende lengtes schieten op een doel,” legt Wal-ter Crahaij (79) uit. “Wij doen dat met lange wapens van klein kaliber en alle handvuurwa-pens, pistolen en revolvers, tot .45.”“Schieten is niet eenvoudig. Stabiliseren is het moeilijkste, daar moet je op trainen. Je moet je ademhaling onder controle houden, niet te lang wachten voor je schiet,...”Bij de Anderlechtse Sportschutterskringen kan

iedereen ouder dan zestien met de nodige pa-pieren zich inschrijven. “Iedereen moet een uittreksel uit het strafregister indienen.”“Er moet discipline zijn in de schietstand. Het wapen komt pas in de schietstand uit de koffer en wordt daar klaargemaakt; de mu-nitie zit apart. Na de training of de wedstrijd moet het wapen zonder lader en ontwapend in een gesloten koffer opgeborgen worden alvorens de schietplaats te verlaten. Wie die regels niet naleeft, vliegt eruit. Cowboys zijn niet welkom.”Behalve discipline heb je ook wat ‘zakgeld’ nodig. Naast de honderd euro lidgeld kost een wapen tussen drie- en achthonderd euro, een kogel vijf eurocent. En de schutters moeten er ook af en toe een negatieve reactie bijnemen. “De mensen die kritiek uiten, antwoord ik dat er geen gevaarlijke wapens zijn, alleen ge-vaarlijke mensen. Als de mensen correct zijn met hun wapens, dan is er geen gevaar. Een baseballbat kan even gevaarlijk zijn.”Op zondagmorgen en op maandag- en woens-dagavond wordt er getraind, op woensdag-ochtend zijn er karabijntrainingen. Alles ver-loopt in een aangename sfeer. “De leden die op hun beurt wachten, zitten samen koffie of cola te drinken en kletsen wat. Alcohol mag niet voor er geschoten wordt. Als je een pint drinkt, kom je er niet in. Sommigen komen, schieten en zijn meteen weg. Anderen komen zonder wapen eens een klapke te doen. Schie-ten werkt heel relaxerend.”�� TS“Er zijn geen gevaarlijke wapens, alleen gevaarlijke mensen.”

© M

AR

C G

YSE

NS

les ging goed, tot die derde oktober 2008.”Toen Goffaux na zijn harttransplantatie ont-waakte, was zijn rechterkant verlamd. Er volgden lange weken op krukken en veel be-zoeken aan de kinesitherapeut. “Ik was net

een grote baby, ik moest alles opnieuw leren.”

EpoLangzaam aan leerde Goffaux opnieuw lo-pen. Later mocht hij ook weer aan sport gaan

denken. Zijn doel was zijn oude conditie te-rugvinden en zo een overwinning op zichzelf halen. Hij ontdekte dat er sportverenigingen voor hartgetransplanteerden zijn en trok vorig jaar naar het EK in Zweden. “Tijdens groeps-

BDW 1268 PAGINA 25 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

trainingen zagen de trainers dat ik potentieel had. Je vindt op zo’n EK alle niveaus, zowel mensen die amper sporten als topatleten. Op de honderd meter lopen had je bijvoorbeeld een Nederlander die er twaalf seconden over deed, een toptijd. Naast het sporten is het op

zo’n EK ook belangrijk om te tonen wat je nog allemaal kunt na een hart- of longtransplan-tatie.”Tijdens de vier dagen durende Spelen kaapte Goffaux maar liefst drie medailles weg: in het zwemmen goud bij de aflossing, brons in het fietsen en nog eens brons in de biatlon. Later dit jaar wil hij naar het wereldkam-pioenschap voor getransplanteerden, maar hij moet het dan wel financieel rondkrijgen. “In het zwemmen zou ik iets kunnen halen. Of ik deelneem, hangt ervan af of ik spon-sors vind. Anders kan ik het financieel niet opbrengen. Dan concentreer ik me op het Eu-ropees kampioenschap 2012 in Nederland.”

“Aan zo’n kampioenschap nemen ook nier-getransplanteerden deel. Zij mogen epo ne-men voor hun behandeling (epo is ook doping, red.). Er wordt gezegd dat de reis van de Ame-rikaanse deelnemers wordt terugbetaald als ze een medaille halen. Er gaan geruchten dat zij weleens wat meer epo zouden durven te vragen: ze hebben het ‘nodig voor hun be-handeling’.”Goffaux traint alvast voluit voor het WK: per week doet hij vijf uur aan powertraining en loopt hij een uur op de loopband. Daarnaast gaat hij wekelijks tweeënhalf uur buiten lo-pen. Zodra de lente aanbreekt, vind je hem ook weer in het zwembad – nu is het nog te koud. Goffaux is heel gevoelig voor warmte en kou. “Ik loop maar beter geen verkoudheid op, want dat zet de deur open voor microben. Een verkoudheid heeft meteen invloed op mijn hart. Ik moet heel mijn leven medica-menten nemen opdat mijn lichaam het hart niet afstoot.”De hartstilstand heeft Goffaux’ leven veran-derd. Hij geniet er nu met volle teugen van en is vooral gelukkig dat hij kan blijven sporten. “Ik fiets tachtig kilometer of loop er tien, en ik ben fier op mezelf. Het zijn stuk voor stuk overwinningen op mezelf – in het begin kon ik de trap niet op. Het is ook een boodschap aan de mensen die een transplantatie hebben gehad: toon je waardig. Ik had vroeger het beeld dat getransplanteerden mensen zijn die in een stoel zitten en amper nog bewegen. Ik ben het levende bewijs dat dat niet klopt.”

� Tim�Schoonjans

“Na mijn harttrans-plantatie was ik net een grote baby”

Zondagmiddag. Mijn echtgenote stelt een culturele gezinsuitstap voor. Het zal mis-schien de spanning wegnemen van de uit-wedstrijd diezelfde avond. RSC Anderlecht moet naar de Kempen om tegen ‘zwart beest’ KVC Westerlo te voetballen. Nooit makkelijk. Vooral niet na het zware verlies tegen Ajax Amsterdam.Mijn eega heeft kaarten voor Bronks, hartje Brussel. We gaan met de fiets. Onze nieuwe buren, een jong gezin met wortels in Ant-werpen, inspireren. Het zijn consequente fietsers. Verfrissende mensen. Waar veel mensen over praten, doen zij gewoon.De jeugd geeft het voorbeeld. De vier kilo-meter korte tocht is rijk aan contrasten. Eerst door het Elisabethpark aan de basi-liek. Veel wandelaars en spelende kinderen bevolken de groene long van noord-Brussel. Hier en daar hoopjes zwerfvuil. We krijgen dat park en de omliggende straten maar niet proper. Zo nu en dan betrappen de buurtbe-woners een moeder die een gebruikte luier zomaar op straat gooit, of een chauffeur die even stilstaat om zijn asbak leeg te gooien in de goot. Sommige Brusselaars hebben echt geen burgerzin.De Leopold II-laan heeft een fietspad dat naast de hoofdweg kronkelt. Auto’s met buitenlandse nummerplaten, van Neder-land – nochtans een fietsland – tot Oekraïne, houden geenszins rekening met het pad, laat staan met de fietsers erop.Aan het Saincteletteplein klaart de fietswe-reld op. De gloednieuwe weg voor tweewie-lers is nog onbezoedeld. Niets heerlijker dan op ‘vers’ macadam te rijden. We steken over aan de eerste brug, naast het Klein Kasteel-tje. Binnendoor over kleine straten met kin-derkopjes.Aan het theater heerst een gezellige drukte, maar plek om de vier tweewielers te stallen is er niet. De voorgevel van het Griekse res-

taurant Strofilia dan maar. De Belgische Im-provisatie Liga (BIL) treedt op in het Bronks-theater. Voor veel (heel) jonge kinderen en hun ouders. Veel van die kinderen zijn wat te klein voor de show. Er mag gegooid wor-den met pantoffels als het publiek het niet eens is met de beslissingen van de hoofd-scheidsrechter. Dat hebben de kleintjes niet begrepen: voortdurend gooien ze met alles wat ze in handen krijgen. De absolute kin-derhel breekt los. Kinderen lopen af en aan terwijl de acteurs proberen te spelen. Gekrijs en gegil verstoren veel sketches van de jonge acteurs en actrices. Ik heb met hen te doen, alle goede bedoelingen ten spijt.De meeste volwassenen laten betijen. Stel-len dat het in een voetbalstadion beschaaf-der toe gaat, zou overdreven zijn, maar we schrikken toch. De stress heeft zich nu hele-maal van mij meester gemaakt. De woelige BIL-wedstrijd – met hoogte- en dieptepun-ten – heeft voor innerlijke hoogspanning ge-zorgd. Ik snak naar de buitenlucht, en naar de fietstocht terug. Die zal me ongetwijfeld bedaren. Niets is minder waar. De korte weg naar huis is hoogst ergerlijk. Stadsbussen zien ons niet rijden, wagens zoeven rake-lings voorbij. De fietspaden worden inge-nomen door geparkeerde bestel- en andere voertuigen.Thuis maak ik me klaar om naar het verre Westerlo te gaan. Na een verkwikkende douche vertrek ik vol goede moed. Twee doelpunten en enkele uren later keer ik terug naar de hoofdstad. RSCA heeft voor de derde keer verloren in de competitie. De crisis loert om de hoek. We hebben al betere Brusselse dagen gekend.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Improviseren

SPORTEN NA DE SCHOOLUREN

BRUSSEL – Nieuw: sinds begin deze maand kunnen ook Brusselse tieners na schooltijd tegen een voordeeltarief sporten.

Het systeem bestond al in verschillende an-dere Vlaamse steden en gemeenten, en nu kunnen ook de Brusselse leerlingen uit het Nederlandstalig onderwijs een Sport-na-schoolpas (SNS) kopen. Het is een laagdrem-pelige manier om allerlei sporten uit te pro-beren. Het aanbod omvat zowel klassieke als vrij onbekende sporten als boksen, yoga, hip-hop, muurklimmen of capoeira – te veel om op te noemen. De leerlingen sporten waar, wanneer en hoe vaak ze willen, zonder vooraf

in te hoeven schrijven. Een rooster toont hen wat die dag op het programma staat. De pas tonen bij het begin van de activiteit volstaat, en achteraf wordt het pasje ook afgestem-peld, zodat de ouders weten waar hun kind heeft uitgehangen.De SNS-pas is te koop bij de leerkracht L.O., bij de Stichting Vlaamse Schoolsport of de Sportdienst van de VGC en kost 25 euro voor twaalf weken. Met de SNS-pas gaan de deu-ren van fitnesscentra, sportverenigingen, de VGC-Sportdienst, Buurtsport, de VUB en nog veel meer andere aanbieders open.� TS

www.sportnaschool.be

EERSTE EN TWEEDE LEERJAAR VECHTEN

KOEKELBERG – Voor de vierde keer organi-seren Buurtsport en de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy (BBJJA) het schoolworstel-toernooi schoolgrappling.Brusselse leerlingen uit het eerste en tweede leerjaar (uit een zevental scholen) hebben op vrijdag 4 maart afspraak in de Koekelbergse sportzaal Victoria. Vooraf hebben ze een ini-tiatie, verzorgd door de BBJJA, gevolgd om goed voorbereid aan de wedstrijd te begin-nen. De kinderen worden volgens geslacht,

leeftijd en gewicht in poules onderverdeeld en verschijnen in sportkleding aan de tatami. Dankzij schoolgrappling kunnen ze tonen wie de sterkste is, maar dan wel op een spor-tieve manier. Bij aanvang van een gevecht geven ze de hand, en na afloop omhelzen ze elkaar. Tijdens de opwarming leren de leer-lingen van de verschillende scholen elkaar ook kennen.� TSwww.bbjja.firegym.be

Stuur voor 5 maart 2011 een

originele klasfoto en win een

super-uitstap!

www.klasindemedia.be

Ben je een 4de, 5de of 6de leerjaar?

BDW 1268 PAGINA 26 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

D e levendige bende van meester Guido kreeg bezoek van dove

en slechthorende kinderen die op school zitten in Sint-

Lambrechts-Woluwe. Samen met hun juffen Inge, Michèle,

Annemie en Billie kwamen ze vertellen en vooral tonen hoe je met je

handen praat.

“Kijk,” leert juf Inge aan meester Guido bij het binnenkomen, “zo zeggen

wij ‘Welkom’!” En ze opent haar handen voor zich uit en gaat gelijktijdig

met de ene naar links en met de andere naar rechts. De vijfdeklassers

proberen het meteen spontaan uit: “Welkom” schrijven ze in de lucht,

zodat de kinderen uit Woluwe zich op hun gemak voelen in deze

onbekende klas.

Vingervlug alfabet “Oké,” zegt Inge, “vanaf nu steken we onze stem in mijn handtas, zodat

iedereen gelijk is.” De slechthorende kinderen, die ook een beetje kunnen

praten, kennen dit spelletje al. Ze doen alsof ze hun stem uit hun mond

halen en in de tas van juf Inge droppen. Daarna doen de andere kids het

ook. Zo stil was het in deze klas waarschijnlijk nog nooit...

En dan begint het serieuze werk: op het digitale bord verschijnt een

afbeelding van het vingeralfabet. Elke vijfdeklasser krijgt er een fotokopie

van. Ze gaan leren met hun vingers te praten. De dove kinderen doen het

voor, op een stevig ritmisch muziekje. Echt indrukwekkend, zo ongeloofl ijk

snel als ze dat alfabet kunnen ‘afraffelen’. Bij sommige letters denk je aan

een schimmenspel met je handen. Andere letters (zoals de z ) worden bijna

letterlijk uitgebeeld.

Inge verbreekt even de regel van de complete stilte om de vijfdeklassers

wat te helpen: “Wie rechtshandig is, moet het met de rechterhand doen. De

linkshandigen met de linker. Dan gaat het beter.” Supergeconcentreerd en vol

enthousiasme proberen de vijfdeklassers die nieuwe, mysterieuze taal onder

de knie te krijgen.

Applaus zonder klank

Ineens draaien zowat alle dove kinderen heftig met hun twee handen in de

lucht. “Dat is het gebaar voor applaus,” legt Inge uit. “Ze vinden dat jullie het

alfabet al goed in de vingers hebben. En dus gaan we het een beetje moeilijker

maken,” zegt ze, en ze glimlacht.

Elk van de dove kinderen spelt nu zijn of haar naam, en de vijfdeklassers

moeten raden. Niet zo simpel als het lijkt. Robin noemen ze bijvoorbeeld Bruce

Lee , en daar moet Robin zelf eens goed om lachen. Maar de namen van Sonia,

Kevin of Lerna (zie foto) hebben ze redelijk snel te pakken. Meestal zijn het

namen die nogal vreemd klinken. Deze kinderen of hun ouders komen – net

als de vijfdeklassers uit Ganshoren – vaak uit andere landen: uit Nepal, Turkije,

Pakistan of Iran. “Er bestaan 124 soorten gebarentaal,” fl uistert juf Annemie me

in het oor. “In elk land ziet die taal er een beetje anders uit. Zelfs de gebarentaal

van Brussel is niet dezelfde als van Antwerpen of Gent. Net zoals wij dialecten of

accenten hebben.”

Als alle namen van de kinderen zijn geraden, willen de vijfdeklassers absoluut

vragen stellen. Die branden intussen werkelijk op hun lippen. Of ze geluid maken

als ze wenen, bijvoorbeeld. Hoe het komt dat ze doof of slechthorend zijn. Of ze

kunnen lezen en schrijven. Enzovoorts. De kinderen antwoorden meestal met

gebaren, en juf Inge ‘vertaalt’.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

‘L-e-r-n-a.’ Lerna spelt haar naam in vingeralfabet, en de vijfde klas

van het Heilig-Hart college probeert het te ontcijferen. Links van

Lerna zie je juf Inge.

Ze spreken bijna allemaal vloeiend Frans en

Nederlands. Sommigen van hen kennen zelfs

Pools, Kinyarwanda, Rif of Aramees. Maar

gebarentaal? Nee, dat was alle vijfdeklassers

van het Heilig-Hartcollege in Ganshoren

volslagen vreemd. De voorbije week kwam

daar een beetje verandering in.

Handen die zingenDove kinderen leren de vijfde klas van het Heilig-Hartcollege gebarentaalA

flevering 5

REPORTAGE

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009Page: 4

©2009 Turtle Industries™

DOOR PATRICK JORDENS

Handen die zingen Ruim een uur heeft dit bijzondere bezoek geduurd, maar het is zo voorbij.

De kinderen uit Woluwe willen niet vertrekken voordat ze het ‘Ketnet

Kerstlied’ voor het vijfde leerjaar hebben gebracht. Alle tien gaan ze trots

voor het bord staan om te zingen met hun handen: ‘Christmas’ beelden

ze uit als een dennenboom, bij ‘Happy new year’ gaan hun armen links en

rechts de lucht in. Het liedje stopt, maar de vijfdeklassers klappen niet. Ze

draaien lang en heftig met de handen: “BRAVOOOOOO!!!”

Meer weten? Luister naar Klets op FM Brussel (zaterdag van 12 tot 13 uur),

kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur)

en surf naar www.klasindemedia.be!

BDW 1268 PAGINA 27 - DONDERDAG 24 FEBRUARI 2011

Omdat 21 februari Internationale Moedertaaldag is, liep er in het vijfde leerjaar van het Heilig-Hartcollege drie weken lang een project rond talen. Ze kregen niet alleen bezoek van de dove en slechthorende kids om meer te weten te komen over gebarentaal, ook een zekere Bert Mathys kwam langs om hen te laten proeven van het Marolliens . Dat is het typische, sappige Brusselse dialect dat af en toe nog te horen is in een van de alleroudste volksbuurten van Brussel, de Marollen. (Daal met de lift vlak bij het Justitiepaleis naar beneden, en je bent er!)Bert vertelde zelfs een mop in het Marolliens, en dat klonk zo:

Brusselse humor!

MIS

SIN

G LIN

KID

ENTIK

ITDove kinderen leren de vijfde klas van het Heilig-Hartcollege gebarentaal

Er komt ne pei baa den dokteur, me nen breef en

doe op stoet: “Ik kan nie spreike.”

“Okei,” zeit den dokteur. “Legt aa hand mau op de

toefel.” En dat doot daane man. Den dokteur pakt

ne gruute oemer, sloecht den op deine pei zan

hand.

“Aaaa!” roept daan man. Den dokteur zeit: “Goe

zoe, merge liere waaile de Bee!”

Met hoeveel zijn jullie?

“Met 21.”

Hoeveel verschillende talen kan je horen in de klas?

“Tien, waaronder Aramees, Kinyarwanda en Lingala.”

Jullie meest bijzondere eigenschap?

“We zijn uniek!”

Favoriete schooldag?

“Maandag, dan zien we de meester weer.”

Jullie droomuitstap?

“Naar het zwembad Océade!!!”

Vijfde leerjaar,

Heilig-Hartcollege Ganshoren

Heb je ’m? Nee?! Lees het dan eens hardop...

Handen die zingen Ruim een uur heeft dit bijzondere bezoek geduurd, maar het is zo voorbij.

De kinderen uit Woluwe willen niet vertrekken voordat ze het ‘Ketnet

Kerstlied’ voor het vijfde leerjaar hebben gebracht. Alle tien gaan ze trots

voor het bord staan om te zingen met hun handen: ‘Christmas’ beelden

ze uit als een dennenboom, bij ‘Happy new year’ gaan hun armen links en

rechts de lucht in. Het liedje stopt, maar de vijfdeklassers klappen niet. Ze

draaien lang en heftig met de handen: “BRAVOOOOOO!!!”

Meer weten? Luister naar Klets op FM Brussel (zaterdag van 12 tot 13 uur),

kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag vanaf 18 uur)

en surf naar www.klasindemedia.be!

B A C

D

E

F

G H I J K

L M N O P

Q R S

T

U

V

W X Y

Z

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 T

OT

13

JAAR •

ZIEza

De kinderen uit de klas van meester G

uido maakten elk hun eigen talenpaspoort.