N° 1262 VAN 13 TOT 20 JANUARI 2011 ¦ WEEK 2: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

Wiskunde in het Engels

D e  Belgische  taalwetgeving verbiedt  onderwijs  in  een andere  taal.  De  Franse  Ge-

meenschap  staat  sinds  1998  uit-zonderingen  toe  op  deze  regel.  In Wallonië  en  Brussel  zijn  er  inmid-dels  250  lagere  en  secundaire  im-mersiescholen,  waar  de  leerlingen een  flink  deel  van  de  lessen  in  een andere  taal,  meestal  het  Neder-lands, krijgen.In  Vlaanderen  bestaat  nog  behoor-lijk  wat  koudwatervrees.  De  vorige Vlaamse  minister  van  Onderwijs, Frank  Vandenbroucke  (SP.A),  was van  mening  dat  immersie  geen  ge-schikt model was voor Vlaanderen. Hij stemde er in 2007 wel in toe dat negen  Vlaamse  secundaire  scholen drie  jaar  lang zouden experimente-ren met CLIL, Content and Language Integrated Learning.  In  die  proef-

tuinscholen zou een beperkt aantal vakken  in  het  Frans  of  het  Engels worden  gegeven.  In  Brussel  liet Vandenbroucke  dergelijke  experi-menten niet toe door het grote aan-tal  anderstaligen.  Hen  Nederlands leren was al moeilijk genoeg.In  Brussel  bestaat  dan  ook  alleen het  Stimob-project  (Stimulerend meertalig onderwijs Brussel),  een initiatief waarmee professor Van de Craen  en  enkele  basisscholen  van het  gemeenschapsonderwijs  tien jaar  geleden  begonnen.  De  scholen geven tien procent van het  leerplan in het Frans. Van de Craen: “Ze ge-bruiken hiervoor de herhalingsuren. Een  akkoord  van  de  minister  was dus niet nodig. Maar het is meer dan louter herhaling, het is een variatie, bijvoorbeeld  op  de  rekenles,  maar dan in het Frans.”

Een  van  de  Stimob-scholen  is  De Zonnewijzer,  gelegen  op  dezelfde campus als het atheneum van Sint-Pieters-Woluwe. De ASO-school wil nu ook met meertalig onderwijs be-ginnen.  “We  volgen  het  voorbeeld van  de  Europese  scholen.  Vanaf september krijgen de leerlingen van het eerste jaar enkele vakken in het Engels.  Welke  en  hoeveel  vakken staat nog niet vast,” zegt directrice Helena Van Driessche. “We hebben nog  geen  overleg  gepleegd  met  mi-nister  van  Onderwijs  Pascal  Smet. Als  we  mogen  werken  binnen  het verplichte lessenpakket, dan zal het om minstens vijf van de 32 lesuren gaan.  Anders  zullen  we  de  vier  vrij in  te vullen uren gebruiken, plasti-sche opvoeding of uitdieping econo-mie bijvoorbeeld.”De school kiest voor Engels als twee-de  instructietaal,  niet  Frans.  Van Driessche: “Aan de universiteit wor-den bepaalde vakken nu al in het En-gels gegeven. Daarom ook krijgen de leerlingen van De Zonnewijzer naast de  Franse  herhalingslessen  ook  al Engels. Dat willen we voortzetten.”

Onderwijs > Atheneum Sint-Pieters-Woluwe biedt als eerste meertalig onderwijs

BOUWEN IN BOSANCI: BDW OP STAP MET ROEMEENSE BOUWVAKKERS UIT BRUSSEL

Nieuwe rubriek over graffiti: tekeNs aaN de waNden ook: tom Naegels, klara in het Paleis en bruno stevens.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

13 0111

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

Serieaanbiedingen op het hele

Opel gamma

Ontdek onze saloncondities

op p.26

DB21/669960A1

De  ouders  zijn  tevreden  over  het plan.  “Uit  onze  enquête  blijkt  dat negentig procent akkoord gaat, ook met de keuze voor het Engels. Later kunnen  er  andere  talen  bijkomen: Frans,  voor  de  hogere  jaren  ook Spaans  of  Duits,”  zegt  Van  Dries-sche.Van  de  Craen  had  liever  gezien  dat de school voor het Frans had geko-zen. “Ik hoop dat de keuze niet is in-gegeven  door  koudwatervrees  voor de  tweede  landstaal.”  Maar  hij  is vooral erg tevreden dat in het Brus-sels  Nederlandstalig  secundair  een begin wordt gemaakt met meertalig onderwijs. Uit eigen en buitenlands onderzoek  blijkt  dat  het  heel  wat voordelen  biedt.  “De  kennis  van  de vreemde  taal,  maar  ook  die  van  de 

moedertaal wordt beter. Voorts blij-ken  de  leerlingen  de  leerstof  beter te kennen en zijn ze gemotiveerder. Bovendien stimuleert meertalig on-derwijs  het  brein.”  Probleem  is  al-leen  dat  de  lerarenopleiding  weinig aangepast is.De ervaringen in de Vlaamse proef-tuinscholen  hebben  volgens  Van de  Craen  aangetoond  dat  meertalig onderwijs  in  het  secundair  tot  ver-gelijkbare positieve resultaten leidt. De experimenten in Vlaanderen lie-pen  in  september  af.  Het  eindrap-port  is  klaar,  maar  werd  nog  niet vrijgegeven.  Van  de  Craen  vernam dat  de  scholen  er  graag  mee  door-gaan.  “Minister  Smet  zal  dus  een initiatief moeten nemen.”� Bettina�Hubo

SINT-PIETERS-WOLUWE – Het atheneum van Sint-Pie-ters-Woluwe begint in september met meertalig onder-wijs. De leerlingen krijgen enkele vakken volledig in het Engels. Een doorbraak, zegt VUB-professor Piet Van de Craen, pleitbezorger van meertalig onderwijs.

LEES P. 4-5:‘LANGE UREN, LEGE HUIZEN’

Federaal gehakketak slaat over op Brusselse regering 2-3

BDW 1262 PAGINA 2 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

De winterkoopjes, nu goed tien dagen ver, zijn goed van start gegaan: de ondernemers-organisaties NSZ en Unizo zijn tevreden.

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

‘Minder Franstalig, meer Belgisch’

Uitgelicht > Onenigheid federale onderhandelingen slaat over op Brusselse regering

H oe  belangrijk  een  goede  ti-ming in de politiek is, heeft CD&V  vorige  week  mogen 

ondervinden. Van de zeven partijen die  rond  de  tafel  zitten/zaten  voor de  vorming  van  een  nieuwe  rege-ring,  was  CD&V  de  eerste  om  de nota af te wijzen. Of beter: de partij vroeg  een  paar  aanpassingen  voor-aleer opnieuw rond de tafel te gaan zitten. Nadien wees ook de N-VA de nota af.Dat  CD&V  als  eerste  heeft  gespro-ken, maakte het de Franstaligen ge-makkelijk  om  ‘ja,  maar’  te  zeggen, want  ook  zij  waren  niet  onverdeeld positief.  Zo  had  CDH  een  resem 

amendementen  klaar,  en  stond  de PS ‘perplex’ van een aantal van Van-de  Lanottes  voorstellen.  Conclusie: niet de Vlaams-nationalisten van de N-VA, maar de ‘staatsdragende par-tij’ CD&V was de gebeten hond. Nog  voor  het  optreden  van  Ste-ven  Vanackere  bij  Gui  Polspoel op  tvbrussel,  waarin  hij  het  Brus-sel-standpunt  van  zijn  partij  zéér rechtlijnig uiteenzette, sloeg de on-enigheid  al  over  naar  de  Brusselse regering.  Staatssecretaris  Christos Doulkeridis  (Ecolo)  daagde  Brigitte Grouwels uit om de Brusselse stem meer  aan  bod  te  laten  komen  bin-nen haar partij. Dat was de inzet van 

een bitse ruzie. Maar ook minister-president  Charles  Picqué  zet  (niet voor het eerst) kwaad bloed bij  een aantal  CD&V’ers:  Picqué  verwijt CD&V Brussel als derde gewest af te wijzen, en dat pikken onder anderen voormalig  minister  Hugo  Weckx, schepen Marina Dehing, gemeente-raadslid Georges De Smul en CD&V-voorzitter  van  Brussel-Stad  Guido Ghekiere niet langer. De ondertekenaars van de open brief manen Picqué aan minder Fransta-lig  en  ‘meer  Belgisch’  te  denken: “Het  is niet de eerste keer dat u de Vlamingen en de Vlaamse Gemeen-schap  probeert  te  demoniseren  en te culpabiliseren. Voor de zoveelste keer  verwijt  u  Vlaanderen  Brussel als volwaardig en derde gewest af te wijzen.  Brussel  is  nochtans,  in  te-genstelling met wat u systematisch verkondigt, reeds sinds 1989 de fac-to  een  derde  en volwaardig gewest. Mede  dankzij  de  Vlaamse  federale gekozenen. Het komt u er blijkbaar prioritair  op  aan  de  Vlamingen  te culpabiliseren  ten  opzichte  van  de 

Franstalige  Brusselse  publieke  opi-nie. Dit is pijnlijk voor een partij die beweert  het  racisme  te  bestrijden.” En  verder:  “In  wezen  verwijt  u  de 

Vlamingen niet dat ze Brussel mis-kennen  als  derde  gewest,  want  dat klopt totaal niet, maar wel dat ze uw francofiele visie niet delen, te weten van  Brussel  een  gewest-gemeen-schap te maken.”Dat het Gewest zijn hoofdstedelijke 

functie, de tweetaligheid en zijn Eu-ropese rol niet naar behoren vervult, staat voor veel CD&V’ers vast: “Dat de  politieke  en  taalkundige  meer-derheid van dit gewest (de Fransta-ligen, DV) niet  in staat  is haar Bel-gische  rol  naar  behoren  te  spelen, stoort gans Vlaanderen, nog steeds de  democratische  meerderheid  in België.”  En  daar  draait  nu  net  heel de  discussie  rond:  Brussel  is  een gewest, maar ook de twee gemeen-schappen, de Franse en de Vlaamse, spelen een rol in onderwijs, cultuur en welzijn.  In de hoofdstad van het land  hebben  Vlamingen  en  Frans-taligen  een  flinke  vinger  in  de  pap. Her  en  der  gaan  stemmen  op  om gemeenschapsbevoegdheden  over te hevelen naar het Gewest. En daar kant CD&V zich resoluut tegen. Ook bijkomende  bevoegdheden,  zoals kinderbijslag,  mogen  niet  naar  het Gewest,  maar  moeten  naar  de  ge-meenschappen.  Steven  Vanackere legde  in  Polspoel  omstandig  uit  dat zijn  partij  wil  dat  de  Vlamingen  in Brussel  voor  gemeenschapsaan-

KERKFABRIEKEN IN HET VIZIER

BRUSSEL – Als het van schepen Chantal  Noël  (CDH)  afhangt, dan moeten rijke kerkfabrieken de arme helpen. Dat zei ze in de jongste gemeenteraad. Nu pas-sen  de  gemeenten  de  tekorten van de kerkfabrieken bij.Het  tekort  van  de  Miniemen-kerk  (meer  dan  6.000  euro) was  voor  Marion  Lemesre (MR-PRL)  en  Els  Ampe  (Open VLD)  reden  om  te  protesteren. Lemesre  vraagt  zich  af  waar de  huur inkomsten  van  de  ei-gendommen van de kerkfabriek gebleven  zijn.  Noël  moest  het antwoord  schuldig  blijven;  de Stad is verplicht om de tekorten bij te passen. Lemesre en Ampe nemen een parlementair initia-tief om het Napoleontische de-creet ter zake te wijzigen.� DV

OPMERKELIJK

© W

EB

MA

STE

RN

IC7918

BRUSSEL – Na het afwijzen van de nota-Vande Lanotte belandde CD&V in de hoek waar de klappen vallen. Maar de christendemocraten laten zich niet doen. Eerst reageerden federaal minister Steven Vanackere en Brussels minister Brigitte Grouwels. Nu krijgt minister-president Charles Picqué (PS) een felle brief van individuele CD&V’ers in de bus: “Wij zijn het zat. Picqué probeert de Vlamingen te demoniseren.”

CD&V’ers tot Charles Picqué:

“U verwijt de Vlamingen dat ze uw francofiele visie op Brussel niet delen”

BDW 1262 PAGINA 3 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�5�JANUARI20.000�ASIElAANVRAGEN�IN�2010. Vorig jaar werden er 19.941 asielaanvragen geregistreerd in België. Dat is het hoogste aantal sinds 2002. 2.818 aanvragen werden omgezet in een vluchtelingen-statuut of een tijdelijke verblijfsvergunning. Bij de cijfers werden ook meervoudige aanvragen geteld.

bUSchAUffEUR�bEDREIGD�mEt�VUURWApEN. Op lijn 48 naar Ukkel wordt een chauffeur van de MIVB bedreigd met een vuur-wapen. De kassa van de bus wordt leeggeroofd, de chauffeur komt er met de schrik van af.

DONDERDAG�6�JANUARIpARkEERplAAtS�VOOR�mIVb-klANtEN. Transitparkings zullen in de toekomst alleen toegankelijk worden voor bezitters van een Mobib-abonnement. Er zijn momenteel 2.200 gratis parkeer-plaatsen aan metro- en tramhaltes. Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) wil die dit jaar omvormen tot overstappar-keerterreinen.

VANDE�lANOttE�NAAR�kONING.�Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte (SP.A) biedt koning Albert II zijn ontslag aan nadat CD&V en N-VA duidelijk neen gezegd hebben tegen zijn nota, SP.A, Groen! en Ecolo voorzichtig positief antwoordden en PS en CDH de boot afhielden. Die nota bevat enkele uitgewerkte voorstel-len om een zesde Belgische staatshervorming te realiseren. Maar volgens CD&V en N-VA betekenen die voorstellen te weinig auto-nomie voor de deelstaten en maken ze België institutioneel nog ingewikkelder. Volgens politiek analist Rik Van Cauwelaert kosten de uitgewerkte voorstellen Vlaanderen ook drie miljard euro per jaar. Het Brussel-deel van de nota brengt in de hoofdstad een klein debat op gang.

cD&V�VOOR�VlAAmSE�EEN-hEID. Ontslagnemend minister van Buitenlandse Zaken Steven Vanackere (CD&V) pleit er bij Gui Polspoel op tvbrussel voor om geen verschil te  creëren tussen Vlamingen in Vlaan-deren en Vlamingen in Brussel. De 

uitspraken brengen een woordenstrijd op gang tussen de Brusselse regerings leden Christos Doulkeridis (Ecolo) en Brigitte Grouwels (CD&V). Inzet: is Brussel een volwaardig gewest?

bOUWkRAAN�DREIGt�tE�VAllEN. Aan de begraafplaats van Evere dreigt een bouwkraan van dertig meter om te vallen. Door de aanhoudende dooi beginnen de grondlagen het gevaarte in beweging te zetten. 33 omwonenden worden geëvacueerd. Pas na middernacht mogen ze opnieuw hun woning in.

ZONDAG�9�JANUARI�kERStbOOmOphAlING.�Net Brussel organiseert voor de zeven-tiende keer een kerstboomophaling. De bomen worden verwerkt tot compost.

NIEUWJAARSmAAltIJD�VOOR�DAklOZEN. Het Novotel aan de Grote Markt ontvangt traditiegetrouw daklozen voor een nieuw-jaarsmaaltijd. Het is de negende keer dat dit gebeurt.

mAANDAG�10�JANUARI�pARkEREN�WORDt�DUURDER. In verschillende Brusselse gemeenten stijgen de parkeertarieven in 2011. In Schaarbeek zal een halve dag parkeren voortaan 25 euro kosten, in Sint-Gillis 17 euro in 2011 en 20 euro in 2012. In Elsene betaalt de parkeerder in de namiddag 20 euro.

DINSDAG�11�JANUARIDE�lIllE�WIl�GOEDERENVERVOERSplAN. Brussels staats-secretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen!) werkt aan een plan dat het goederenvervoer in de stad moet stroomlijnen. Dat vernam brusselnieuws.be. De Lille wil vooral een praktisch plan; theoreti-sche modellen zijn in het verleden genoeg uitgewerkt. Spoor- en wa-terwegen moeten valabele opties worden om leveringen in de stad te krijgen. Ook leveringen tijdens de spits zouden herbekeken worden.

mEtROpOORtJES�SNEllER�DIcht. De MIVB gaat maatrege-len nemen om poortjesglippers te ontmoedigen. Daarom zullen de toegangspoortjes in de Brusselse metrostations sneller dichtgaan na afstempeling van het vervoersbewijs. Eind januari zouden er al in 26 van de 59 stations poortjes geplaatst moeten zijn.� Samengesteld�door�christophe�Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Steven Vanackere sprak in Polspoel klare taal.

gelegenheden  dezelfde  rechten  (en plichten)  hebben  als  de  Vlamingen in Vlaanderen: zelfde kinderbijslag, zelfde  jobkorting en zelfde zorgver-zekering. Vanackere ontkent dat dit een  zuiver  principiële  aangelegen-heid is: “Het gaat om onze mensen.”CD&V  heeft  niet  alleen  koninklijk bemiddelaar  Johan  Vande  Lanotte afgewezen,  de  partij  werkt  ook  de Brusselse SP.A (in het parlement in de  oppositie)  op  de  zenuwen.  Elke Roex, fractievoorzitster in het Brus-sels  parlement:  “Wij  blijven  tegen de  overheveling  van  de  kinderbij-slag  naar  de  gemeenschappen;  van 

ons  mag  die  federaal  blijven.  Bij een  keuze  tussen  twee  systemen gaan  de  Brusselaars  massaal  voor het  financieel  voordeligste  systeem kiezen.  De  kinderbijslag  dreigt  op die  manier  voor  Vlaanderen  onbe-taalbaar  te  worden.  En  ten  tweede: wij willen geen twee soorten kinder-bijslag  in dezelfde stad,  in dezelfde stad of zelfs  in hetzelfde gezin. We hebben toch ook geen twee soorten OCMW,  een  Franstalig  en  een  Ne-derlandstalig? Wij willen geen stad met twee snelheden.” Vanackere deed de  interne Brussel-se  stadshervorming  in  de  nota  van 

Vande  Lanotte  af  als  slappe  koffie, veel  zwakker  dan  het  SP.A-stand-punt. Dat maakt Roex boos: “De no-ta-Vande Lanotte is geen SP.A-nota. In plaats van te roepen in de media zou  Brigitte  Grouwels  beter  haar werk  in de Brusselse regering doen en  Picqué  aanporren.  Het  is  aan Picqué  om  de  politieke  werkgroep interne  stadshervorming  samen  te roepen.  Maar  hij  bougeert  niet.  Fe-deraal was SP.A overigens de enige Vlaamse partij die echt wou vechten voor een stadshervorming.”�� Danny�Vileyn

Ik heb een tekening van Ever Meulen besteld op zijn tentoonstelling in de Brusselse galerie Champaka. Die aan mijn muur zien hangen: dat wordt ongetwijfeld het cultureel evenement van 2011.”

De culturele voornemens voor het nieuwe jaar van acteur Adriaan Van den Hoof (in De Morgen).

Bij Brussels Metropolitan hebben we een keer het gewestplan van Brussel uitgeknipt en het geplakt op dat van Vlaanderen, waarin Brussel een blinde vlek is. Wat je dan ziet, is om te huilen.”

Karel Lowette, uittredend voorzitter van Voka-Brussel, constateert (in Knack) dat de gewesten zich wat ruimtelijke ordening betreft niks van elkaar aantrekken: industriezones grenzen aan verkavelingen.

Help! De rode vlag hangt uit!  Deze  kreet  zou  volgens Leefmilieu  Brussel  in  de  toekomst  weleens  vaker  te horen kunnen zijn. Maar het gaat dan niet over wat u denkt.Er zijn drie alarmniveaus (pollutiepieken) voor luchtver-vuiling. Af en toe wordt niveau 1 bereikt (de gele vlag) en moeten we met z’n allen 90 kilometer per uur rijden op 

de Ring en de snelwegen. Bij niveau 2  (oranje) moeten we in het gewest alternerend gaan rijden (oneven versus even nummerplaten), en niet sneller dan 50 kilometer per uur. En bij niveau 3 hangt de rode vlag uit en moet u uw mobiel op stal laten (maar dat sciencefictionscenario komt haast nooit voor). Meer op www.pollutiepiek.be.�� cD

PollutiepiekHETWOORD

© T

VBR

US

SE

L

“

“

BDW 1262 PAGINA 4 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

Economie > Brusselse bouwsector lokt honderden arbeidsmigranten uit Roemeense gemeente

Lange uren, lege huizen

D e  temperatuur  zakt  elf  gra-den  onder  nul,  dikke  ijspe-gels  blijven  onder  aan  de 

auto’s  hangen.  Voor  het  huis  van Cristian  Sutu  torsen  de  jonge  ap-pel-  en  perenbomen  steeds  meer sneeuw.  De  wind  snijdt  langs  de houten  balken  die  de  nieuwbouw van de 35-jarige inwoner uit Bosanci ondersteunen.Bosanci, een gemeente in het noord-oosten  van  Roemenië,  telt  volgens de  lokale  autoriteiten  bijna  7.300 inwoners  en  2.200  privé woningen verspreid  over  een  oppervlakte  van vijftig vierkante kilometer. Een deel van de bewoners  teelt aardappelen, maïs,  suikerbieten  of  graan.  Ande-ren  leven  als  veehouder,  of  verdie-nen  hun  brood  in  de  nabijgelegen stad Suceava. Maar omdat lang niet iedereen  op  die  manier  door  het leven  kan  of  wil,  verkast  een  groot deel naar het buitenland.Constantin  Blîndu  (52)  schat  dat er  momenteel  2.500  Bosanceni  in onder  meer  Spanje,  Italië,  Oosten-rijk,  Portugal,  België,  Griekenland, 

Frankrijk en Duitsland werken. “Het grootste  deel  zit  in  Griekenland, waar  het  door  de  crisis  moeilijk  is, én in Brussel, waar ruwweg duizend mensen  aan  de  slag  zijn,”  zegt  de vice burgemeester  in  zijn  kantoor van  twee  meter  op  drie  in  het  ge-meentehuis.

Geen doucheBlîndu  weet  waarover  hij  spreekt. Tussen  1995  en  ’97  werkte  de  ex-rechtenstudent  in  Brussel.  “In  het zwart,  want  toen  werd  er  zo  ge-werkt.” Hij herinnert zich het lange wachten  aan  het  Klein  Kasteeltje tot een werkgever hem meenam om muren en schoorstenen af te breken of  klussen  met  hout  uit  te  voeren. Ook de kleine kelder in een straatje aan  het  Noordstation,  die  hij  met minstens  zes  bevriende  Roemenen deelde  om  de  kosten  te  drukken, staat  nog  in  zijn  geheugen  gegrift. Dat de  jongvolwassenen geen meu-bels hadden, en dat ze zowel douche als keuken zelf dienden te bouwen, accepteerden ze zonder veel morren. 

“Het was niet makkelijk, maar geld verdienen kwam op de eerste plaats. Wanneer een vriend naar Roemenië terugging,  gaven  we  allemaal  geld mee.”In 2005, na vier jaar burgemeester-schap  in  Bosanci,  reisde  Blîndu  uit financiële overwegingen een tweede keer richting België. Als zelfstandige verdiende hij maandelijks minstens 2.000 euro. Daarvoor werkte hij zes dagen per week tien uur per dag. Een deel van zijn inkomsten ging naar de huur van een appartement in Ander-lecht. Daarnaast stuurde hij via een geldtransferbedrijf  soms  tot  1.000 euro  per  maand  naar  zijn  land  van herkomst. Met het opgespaarde geld kocht  hij  verschillende  percelen  in Bosanci.  In  januari  2008  keert  hij huiswaarts  om  politieke  campagne te  voeren.  Enkele  maanden  later wordt  hij  viceburgemeester,  een gerespecteerde  functie  in  Bosanci, waarvoor hij maandelijks 300 euro opstrijkt. Netto, welteverstaan. Dat zijn zonen van 23 en 25, maar ook verschillende  andere  familieleden, al jaren in België hun centen verdie-nen, verbaast hem niet.

Terug met de minibusWanneer Blîndu’s familieleden naar Bosanci of de naburige stad Suceava terugkeren, gebeurt dat vaak met de auto  of  minibus.  In  beide  locaties verkopen  transportbedrijven  ver-

voersbewijzen,  onder  andere  rich-ting  Brussel.  Alleen  al  Belgotrans, een transportbedrijf met drie mini-bussen  waarvoor  Corneliu  Roman Oan werkt, vervoert per rit een tien-tal  Roemeense  arbeidsmigranten. 

“Het verdient zeer, zeer goed. Toch naar  Roemeense  normen,”  vertelt de  34-jarige  Roman  Oan,  die  twee weken op de drie arbeidsmigranten transporteert.  Op  donderdag  ver-trekt  hij  vanuit  Suceava  naar  Brus-sel,  op  zaterdag  keert  hij  terug.  In drie  dagen  tijd  slaapt  hij  maar  één keer, zegt hij. Alvast tussen Brussel en Suceava, een rit van 34 uur over een  afstand  van  2.250  kilometer voor  de  prijs  van  90  euro,  doet  de man geen oog dicht.Over een gebrek aan slaap, een pijn-lijk  staartbeentje  of  een  dronken 

klant  die,  nadat  hij  een  fles  Franse cognac soldaat heeft gemaakt, uren aan  een  stuk  alle  passagiers  en hemzelf  lastigvalt,  klaagt  hij  niet. Dat  hij  als  leerkracht  geschiedenis en aardrijkskunde voor achttien uur 

les  maandelijks  “maar  250  euro” verdiende, dát zit hem dwars. Want het liefst van al zou hij leraar in het lager onderwijs zijn. “Nu verdien ik 700  euro.  Leerkracht  blijven  ging niet: ook mijn vrouw en kind moe-ten eten. Niet alleen is het salaris in Roemenië  laag,  de  productprijzen zijn ook hoog. Een liter olijfolie kost in Roemenië bijvoorbeeld drie euro, in de Lidl in Brussel een euro. En de kwaliteit is beter.”

Zonder oudersDe gevolgen van deze ‘pendelmigra-

In de Roemeense gemeente Bosanci rijzen de nieuwbouwwoningen als paddenstoelen uit de grond. Vaak blijven ze leeg en onafgewerkt. Het geld dat de bouwvakkers in Brussel verdienen, gaat ook naar een nieuwe kerk in Bosanci. Rechts een traditionele woning.

“Leerkracht blijven ging niet: mijn vrouw en kind moeten ook eten. De salarissen zijn laag, de prijzen hoog. Een liter olijfolie kost in Roemenië drie euro, in de Lidl in Brussel één euro”

BOSANCI/BRUSSEL – Honderden inwoners uit de Roemeense gemeente Bosanci werken al jaren in de Brusselse bouwsector. Deze arbeidsmigranten pompen hun zuurverdiende centen onder meer in nieuwbouw in Roemenië. Ondanks een zware investering blijven hun omvangrijke huizen veelal onafgewerkt en leeg. Een reportage over minibussen vol gelukzoekers.

BDW 1262 PAGINA 5 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

tie’  laten zich in de grootste school van  Bosanci  voelen.  De  ruim  hon-derd  jaar  oude  Scola  Generala  telt ruwweg  duizend  leerlingen  tussen zes  en  veertien  jaar.  Volgens  Con-stantîn  Grosu  (57),  sinds  tien  jaar directeur en ook leraar lichamelijke opvoeding, telt zijn school ongeveer driehonderd  kinderen  van  wie  de ouders in het buitenland verblijven. “Ik  schat  dat  er  daarvan  een  hon-derdtal in Brussel werken.”Zorgt  dat  voor  leerproblemen? “Neen.  De  kinderen  hebben  heel goede  resultaten.  Vaak  nemen  de grootouders de opvoeding verschil-lende  jaren  op  zich.  Onder  andere via  internet  houden  kinderen,  net zoals sommige leraars, contact met de ouders. De ervaring leert ook dat de meeste ouders hun kinderen hier laten.  Waarom?  Niet  alleen  is  het hun  vaderland,  maar  vaak  zijn  de kinderen nog klein en is veranderen van  school  niet  eenvoudig,  ook  ad-ministratief gezien.”Ook de Roemeens-orthodoxe pries-ter  Adrian  Ionut  Belei  (28)  voelt  de leegloop  uit  de  regio  goed.  De  ver-tegenwoordiger van de grootste ge-loofsgemeenschap  in  Bosanci,  die af  en  toe  in  de  lokale  bouwsector bijklust, legt uit dat de kerk op zon-dag  nog  altijd  vol  zit,  maar  steeds meer met oudere mensen. Toch ziet hij ook een pluspunt: een zestal jaar geleden haalde zijn vader geld op in onder  meer  de  kerken  van  Brussel, Wenen  en  Athene.  Hierdoor  zul-len  de  vier  orthodoxe  priesters  in Bosanci  binnen  afzienbare  tijd  een tweede kleur- en beeldrijk godshuis in dienst kunnen nemen.

Belgische bakstenenHet  meest  zichtbare  gevolg  van  de migratie  is  de  aanwas  van  nieuw-bouwwoningen.  Bij  het  binnen-wandelen  in  de  gemeente  vallen meteen  tientallen  onafgewerkte huizen  op  in  het  besneeuwde  heu-

© STEVEN VANDENBERGH

hergroeperen ze zich soms op basis van  dorp  of  streek  van  herkomst,” zegt  de  stafmedewerkster  van  het Regionaal Integratiecentrum Foyer. “Bij  mijn  weten  is  in  Brussel  enkel die groep uit Bosanci bekend.”Rodica  Negre  (35),  experte  wat  de migratie tussen Bosanci en Brussel betreft,  heeft  een  verklaring  voor de uittocht van de Bosanceni. In de Boekovina,  de  noordoostelijke  re-gio  in  Roemenië  waar  zij  vandaan komen, is er volgens de Roemeense antropologe  een  traditie  van  eco-nomische  mobiliteit.  “Aanvankelijk was dat van hun gemeente naar de stad  of  verder.  Na  de  val  van  het communisme  in  ’89  pendelden  de eerste  niet-onbemiddelde  manne-lijke ‘ontdekkingsreizigers’ ook naar het  Westen.  Doordat  de  fabrieken in  Roemenië  dichtgingen,  nam  de werkloosheid hand over hand toe.”

Toekomstige woningDe  gevolgen  van  dat  economische verleden zijn in Bosanci nog te zien. Bijvoorbeeld in de zone waar tijdens het communisme staatsboerderijen gevestigd  waren,  zijn  nog  restan-ten  van  oude  boerderijen  terug  te vinden.  Anno  2011  bouwen  steeds meer gegoede arbeidsmigranten de voormalige  werkplaatsen  om  tot nieuwbouwwoningen.Net  in  die  buurt  stampt  Cristian Sutu een huis uit de grond. Al blijft zijn ‘toekomstige woning’, die al zes jaar  onder  constructie  is,  voorlopig onafgewerkt  en  onbewoond.  Dat lot delen meer dan honderd andere nieuwbouwwoningen  in  Bosanci, maar volgens Sutu kan dat ook niet anders.  “We  verdienen  geen  for-tuinen,  dus  gaat  het  langzaamaan. Bovendien zijn de prijzen van bouw-materiaal de laatste jaren enorm ge-stegen.” Naar eigen zeggen verdient de 35-jarige maandelijks gemiddeld 1.200 euro door zes dagen per week onder  meer  meubels  en  parket  te renoveren.  Al  in  ’97  reisde  de  zelf-standige  naar  Brussel,  zijn  vrouw kwam drie jaar later – een volgorde die  bij  Roemeense  arbeidsmigran-ten  vaak  terugkeert.  Hun  vijfjarige dochter zit op school in Schaarbeek, en  zoals  vele  Bosanceni  huren  ze een appartement aan het Helmetse-plein  in  Schaarbeek,  al  is  de  buurt rond  het  Lakense  Bockstaelplein ook populair.Kijkend  naar  zijn  onvoltooide  huis in  Bosanci  borrelen  de  twijfels  op. Sutu:  “Misschien  blijf  ik  wel  in België.  De  financiële  toekomst  in Roemenië  oogt  niet  rooskleurig.” Terzelfder tijd blaast een ijzige wind de verse sneeuw van zijn fruitboom-pjes. Wanneer binnen enkele maan-den de zon de overhand krijgt, zet-ten deze appel- en perenbomen hun gestage ontwikkeling verder.

� Steven�Vandenbergh

vellandschap. Niet alleen steken de leegstaande huizen in grootte fel af tegen  de  lokale,  vaak  bescheidener woningen,  ook  de  vorm  verschilt. 

Naargelang  van  de  arbeidsplek  in het  buitenland  introduceren  Bos-anceni  nieuwe  bouwstijlen  in  hun achtertuin. Zo staan er huizen met onder  meer  Griekse,  Spaanse  of Oostenrijkse  bouwmotieven  tussen meer  traditionele  woningen.  Vice-burgemeester Blîndu vindt dat “geen probleem,  zolang  de  afstand  tot  de straat en buren maar gerespecteerd wordt.” Volgens de man kwamen er de laatste vijftien jaar zo’n vierhon-derd  nieuwe  woningen  bij,  meestal van getrouwde koppels. Tijdens een 

rondrit  over  de  grotendeels  aarden wegen wijst de ex-burgervader zelfs enkele huizen aan die met Belgisch bouwmateriaal  uit  de  grond  ge-stampt  zijn.  De  eigenaars  zijn  er niet: ze zijn als zelfstandige aan de slag in de Brusselse bouwsector.

Lange dagenHeel  uitzonderlijk  is  dat  niet.  Vol-gens  het  Rijksinstituut  voor  de Socia le Verzekeringen der Zelfstan-digen stonden in 2009 in het Brus-sels  Gewest  5.229  Roemenen  als zelfstandige  geregistreerd.  Ter  ver-gelijking: twee jaar eerder waren dat er bijna tweeduizend minder. Anton Van  Assche  van  de  zelfstandigen-organisatie  Unizo  schat  dat  zestig procent  van  deze  Oost-Europeanen in de bouwsector aan de slag is.Meestal gaat dat met veel werkuren gepaard.  Volgens  twee  Roemenen, die  anoniem  willen  blijven,  zak-ken de uurlonen soms tot zes euro. Tijdens  het  gesprek  valt  het  woord uitbuiting  meermaals.  Van  Assche maakt  een  kanttekening:  “Als  ie-mand  als  vennoot  in  een  bvba  of als  zelfstandige  op  een  werf  twaalf uur  per  dag  tegen  vijf  euro  per  uur 

werkt,  dan  is  dat  perfect  legaal, ook al is het niet wenselijk. Voor je eigen  zaak  werk  je  zoveel  je  wenst tegen  het  loon  dat  je  wilt.”  Vol-gens de Bouwunie, de federatie van kmo-bouwbedrijven,  is  het  voor een  zelfstandige  in  de  bouwsector daarentegen pas  leefbaar vanaf 30 euro per uur, toch als hij geen tien, twaalf uur per dag wil werken. Om de concurrentie aan te kunnen be-sparen sommige bedrijven op kwa-liteit  en  veiligheid,  constateert  de Bouwunie.

KnelpuntberoepMaar  Roemenen  vinden  hun  weg ook  naar  andere  sectoren.  Hier-bij  hoort  wel  de  opmerking  dat  de Belgische  arbeidsmarkt  voor  Roe-menen  nog  altijd  sterk  beperkt  is, ondanks de toetreding tot de Euro-pese Unie op 1 januari 2007. In de praktijk  gaan  heel  wat  hoogopge-leiden  bij  de  Europese  instellingen werken.  Laaggeschoolde  vrouwen vinden  vaak  een  baan  als  poets-vrouw of babysitter. Enkelen stam-pen  een  horecazaak  uit  de  grond. Anderen vullen dan weer een knel-puntberoep  in,  eventueel  na  het volgen  van  een  cursus  bij  Arthis, het  Belgisch-Roemeens  Cultureel Huis aan de Vlaamsesteenweg. Een evolutie  die  hiermee  samenhangt, vertelt  Arthis-voorzitter  Liviu Hopârtean  (51),  zijn  de  Roemenen die een bedrijf(je) in de Roemeense of  Belgische  bouwsector  opzetten. Een deel is inmiddels ook eigenaar van een huis in België.Volgens  Hopârtean,  die  net  na  de val  van  de  Berlijnse  Muur  in  1989 naar  België  kwam,  toont  het  aan hoe de immigratie van gezicht ver-andert. “Voor het  jaar 2000 waren de  meeste  Roemeense  migranten supergekwalificeerd.  Veel  inge-nieurs  bijvoorbeeld  hebben  toen in  het  zwart  als  arbeider  op  wer-ven gewerkt. Waarom? Iemand die zijn papieren niet in orde had, vond moeilijk  werk.  Belgische  werkge-vers profiteerden van de situatie en van de kwalificaties van deze Roe-menen.  Na  2000  kwam  een  groot deel  zonder  professionele  kwalifi-catie.”Heel  wat  van  deze  arbeidsmigran-ten  vinden  hun  weg  naar  Brussel  via  bevriende  contacten.  Maar het  kan  ook  subtieler.  Tijdens  een zondagse  misviering  met  ruim  tweehonderd Roemeens-orthodoxe gelovigen in de Brusselse Sint-Kate-lijnekerk liggen op een tafeltje ver-scheidene  handgeschreven  briefjes waarop cauta de lucru staat. Dat is Roemeens voor ‘werk gezocht’.

OntdekkingsreizigersUit  cijfers  van  de  federale  over-heidsdienst  Economie  blijkt  dat Roemeense  werkzoekenden  finan-ciële  mogelijkheden  zien  in  België. In 2008 waren er 15.253 Roemenen gedomicilieerd,  van  wie  ruim  de helft in het Brussels Gewest. Ze ko-men van uiteenlopende Roemeense regio’s, met hier en daar concentra-ties van Roemenen uit een specifie-ke stad of  streek,  schrijft  antropo-loge Ann Trappers (32) in haar vorig jaar  verschenen  boekje  De Roeme-nen in Brussel. “In landen als Spanje of Italië, waar veel meer Roemeense arbeidsmigranten naartoe trekken, Cristian Sutu aan zijn nieuwbouw met fruitboompjes.

“Misschien blijf ik wel in België. De financiële toekomst hier oogt niet rooskleurig”

Deze reportage kwam tot stand met de steun van

BDW 1262 PAGINA 6 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

H et  is  volop  puzzelen  en sleutelen  aan  de  inhoud van  (nieuwe)  stadsprojec-

ten  die  in  aanmerking  komen  voor subsidiëring  in  het  kader  van  het Grootstedenbeleid  (federale  mate-rie).  Vooralsnog  is  voor  2011  geen enkel  project  ingediend  door  de zeven  Brusselse  gemeenten  die  in aanmerking  komen:  Anderlecht, Sint-Jans-Molenbeek,  Brussel-Stad, Schaarbeek,  Sint-Gillis,  Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Niet dat de ont-slagnemende  regering  hiervoor  nu haar  goedkeuring  kan  geven,  maar ook  in  de  tweede  helft  van  2010 werd geen enkele van de luttele aan-vragen in aanmerking genomen (ge-zien de politieke pat situatie).“We  zagen  enkele  Brusselse  pro-jecten  passeren,”  zegt  Rik  Baeten, diensthoofd  Grootstedenbeleid, “zoals het  idee om in Kuregem een soort platform op te richten met een wetenschappelijke  begeleiding.  (In Kuregem lopen veel projecten naast

elkaar, gesubsidieerd door diverse overheden én zelfs Europa, JMB.) We  zijn  correct  en  strikt  geweest, geen  enkel  nieuw  project  werd  ge-selecteerd.  Projecten  die  al  liepen, kregen  wel  vooruitzichten.  Al  kan de  politieke  situatie  ook  leiden  tot een  natuurlijke  drooglegging  van het  projectsysteem,  als  de  situatie de volgende maanden van dien aard blijft dat er geen beslissingen geno-men  kunnen  worden  over  nieuwe initiatieven,”  zegt  Baeten  met  een zucht.  “Wat  wel  doorloopt,  zijn  de al  eerder  opgestarte  projecten  (van voor 2010) van maximaal drie  jaar. Maar  de  vier  projecten  die  in  2010 beëindigd werden, zijn bijvoorbeeld niet door nieuwe vervangen.”De  Grootstedenprojecten  voor  ach-tergestelde wijken  (in Brussel, Ant-werpen,  Gent,  Luik  en  Charleroi) zijn  erkend  in  het  kader  van  het Europees  Objectief  2-programma. Voor  Brussel  gaat  het  vandaag  om 36  initiatieven  in  zeven  gemeen-

ten.  Het  grootste  stuk  van  de  sub-sidietaart  van  7,46  miljoen  euro gaat  naar  Agoraspace  Saint-Remi (Sint-Jans-Molenbeek),  het  impuls-contract  voor  de  Aarschotstraat (Schaarbeek),  het  sociaal  verhuur-kantoor Project X van het Brusselse OCMW, dat panden laat opknappen, en – ook in Brussel-Stad – de projec-ten van het Huis van de Stad (de vzw Bravvo)  en  de  stadswachtersdienst. Ook kleinschalige wijkprojecten als het  Huis  van  de  Solidariteit  (Brus-sel),  het  gemeenschapscentrum Maritiem  (Molenbeek)  en  de  anti-tagbrigade van Vorst overleven voor-alsnog.  Gezien  hun  beperkte  loop-tijd én de politieke besluiteloosheid verkeerde  iedereen  in  onzekerheid over werkings- en personeelstoelage (voor  150  tot  200  man)  voor  2011. Rik Baeten: “De ministerraad heeft op  3  december  2010  beslist  om  de contracten  met  zes  maanden  te verlengen.  Een  politieke  beslissing, waarin  toch  vijf  ministers  meespe-

BRUSSEL – Door de aanslepende regeringsonderhandelingen dreigde het federale Grootstedenbeleid in het slop te raken. Ondertussen kunnen de 36 Brusselse sociaal-economische wijkprojecten weer even verder, “tot 30 juni,” zegt Rik Baeten, diensthoofd Grootstedenbeleid. De 7,46 miljoen die de ontslagnemende federale regering veil heeft, geeft weer even zuurstof.

Dankzij nieuw geld van de regering van lopende zaken kunnen ook het Huis van de Stad (Bravvo) en de stadswachtersdienst van Brussel-Stad weer even verder.

© M

. DR

OU

ET /TA

KE A

S VOO

R V

ZW

BR

AV

VO

Beleid > Sociale stadsprojecten krijgen reddend krediet dankzij ‘lopende zaken’

Spel met verlengingenlen, en waarbij Michel Daerden (PS), bevoegd  voor  Grootstedenbeleid, toch  maar  weer  eens  geld  op  tafel heeft kunnen leggen.”Uiteindelijk  is  29,5  miljoen  euro toegewezen tot eind juni 2011. Oor-spronkelijk was er 59 miljoen van de 67 miljoen voor de 17 steden en ge-meenten (waarvan zeven Brusselse) uitgetrokken voor 2011. Baeten: “In feite hebben we maar twaalf procent minder gekregen dan vorig jaar: dat 

is  een  aanvaardbare  bezuiniging. Op  basis  van  dezelfde  projecten  en voor dezelfde bedragen heeft de ont-slagnemende  regering  een  verlen-ging  met  zes  maanden  toegestaan. Daardoor  hebben  de  lopende  pro-jecten weer even zuurstof. Voor het Brussels  Gewest  betekent  dit  3,73 miljoen euro, de helft van het jaarto-

taal van 7,46 miljoen euro, rekening houdend  met  de  voorlopige  twaalf-den.  We  hebben  alle  hoop  gegeven waar en voor zolang het kon. Geluk-kig spelen bij een aantal investerin-gen  ook  cofinanciers  (verschillende overheden)  een  rol.  Wel  is  het  af-wachten of Europa na 2013 nog op dezelfde manier zal bijspringen voor investeringen  in  de  Kanaalzone. Mogelijk zal de focus meer op Oost-Europa  komen  te  liggen,  en  wordt Brussel minder prioritair.”“Het  Grootstedenbeleid  heeft  geen bestaanszekerheid  in  zijn  huidige vorm,”  legt  Baeten  uit.  “Wij  zijn een  soort  impulsprogramma.  De moeilijke  wiskundige  oefening  van ‘overleven’  voor  de  projecten  heeft een  grote  onbekende.  Wat  er  poli-tiek  ook  beslist  wordt,  richting  re-gionalisering  of  wat  dan  ook,  we willen dat de overgang vlot verloopt. Een korte of lange onderbreking of – erger nog – een plots einde, zou een ramp betekenen voor die projecten. Uiteindelijk  is  voor  elk  impulspro-gramma  één  jaar  te  kort,  zelfs  met een  spel  van  verlengingen.  Net  als vroeger  moeten  we  projecten  kun-nen afsluiten voor drie jaar.”

� Jean-Marie�Binst

“Grootsteden beleid heeft in zijn huidige vorm geen bestaans-zekerheid”

ADVERTENTIEBDW 1262 PAGINA 7 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Aan iedereen die hier in 2011 opgevoerd zal worden: een gelukkig nieuw jaar. En ook: het is maar om te lachen.

Op 23 januari is er in de hoofdstad een betoging. Niets nieuws onder de zon, ware het niet dat het een pro-Belgiëbetoging is georganiseerd door, jawel, studenten. Op de website 230111.be klinkt het zo: “Deze mars, deze betoging is een pacifistische beweging met als doel de politieke wereld te sensibiliseren over onze bedoelingen, om hun te zeggen dat we een verstandhouding willen langs de beide kanten van de taalgrens. Er zal geen geweld, vandalisme of brutaliteit zijn; onze stemmen die weerklinken als de donder in de straten van onze hoofdstad zal de Wetstraat wakker maken! Eendracht maakt macht!” Hopelijk sneeuwt het niet, want dat tempert het geluid.

En de revolutie wordt niet alleen gepredikt op 23 januari, ook 99 dagen na het ter perse gaan  van deze krant zal het stuiven in de Wetstraat. Er wordt namelijk virtueel gekampeerd in die straat, en als er tegen het aflopen van die 99 dagen nog geen regering is, eisen de virtuele kampeerders hun belastinggeld terug. Virtueel intekenen kan op www.camping16.be. Vir­tueel wel, ga dus niet echt met uw tent in de Wetstraat staan.

We willen u ook niet onthouden dat Bernard Clerfayt, ontslagnemend federaal staatssecre-taris en titelvoerend burgemeester van Schaarbeek (FDF), heeft becijferd dat de Brusselse politie goed werk levert en dat ze met zes zones minder kost dan de grote eengemaakte zone van Antwerpen. Ook zou het met de criminaliteit nogal meevallen, meent Clerfayt. Dat is dan een paar tientallen procenten minder op het totaal van de vijfhonderd miljoen euro voor Brussel, Bernard?

ELSENE – Het is vriendelijk van de collega’s van Le Soir dat ze brusselsnieuws.be vermelden als nieuwsbron over de rel tussen Christos ‘the Green Giant’ Doulkeridis en Brigitte ‘Meer Vlaams’ Grouwels. Brusselsnieuws.be, wacht eens even... De eindredacteur van Le Soir moet ingedommeld zijn, want het is brusselnieuws.be zonder -s-, zoals in Janssen. Op een recent debat op Télé Bruxelles was het ook al brusselsnieuws (zoals in Janssens) wat de klok sloeg. Vanaf nu noemen wij de krant dus Le Séchoir en de zender TV Bruxelles.

BRUSSEL – Er zijn plannen om een Proxy Delhaize te vestigen in de Fabriekstraat, en een paar handelaren uit de buurt zijn daar niet mee opgezet, net als 350 ondertekenaars van een petitie. “Niemand wil boven ijskasten, hoogspanningscabines of compressoren slapen en we willen geen bijkomend getoeter, dubbele files, vrachtwagens en afval voor onze huizen,” klinkt het bij het wijkcomité Bloemenhof. Een prachtige reclameslogan om meer toeristen naar Galmaarden te lokken.

BRUSSEL – Dat van die ijskasten begrijpen we niet zo goed. Boven ijskasten slapen? En wat dan met een appartement boven een begrafenisondernemer, een slagerij of een sexshop? En trouwens: ter hoogte van de Bloemenhofwijk slaapt men toch ook al boven (of niet ver van) de Zenne. En wie klaagt daarover? Maar dat verkeer, ja, dat is natuurlijk wel een valabele reden. Maar dat ligt aan menselijk gedrag, en niet aan de koteletten in de zoemende ijskast.

Sorteren is verplicht voor al uw huishoudelijk afval.U sorteert en wij halen op.

* 3m3 komt overeen met 1 tweezitsbank bovenop een driezit en 2 clubs. (19€ per bijkomende m3, maximum 5m3).

Zone 8van 20-03

t.e.m. 26-03-11

Zone 9van 27-03

t.e.m. 02-04-11

Etterbeek

Elsene

St.-Gillis

Berchem

Ganshoren

Koekelberg

Zone 4van 20-02

t.e.m. 26-02-11

Zone 5van 27-02

t.e.m. 05-03-11

Zone 3van 13-02

t.e.m. 19-02-11

Zone 7van 13-03

t.e.m. 19-03-11

Zone 6van 06-03

t.e.m. 12-03-11

Schaarbeek

St.-Joost

Evere

St.-Lambrechts-Woluwe

St.-Pieters-Woluwe

Zone 2van 06-02

t.e.m. 12-02-11

Zone 1van 30-01

t.e.m. 05-02-11

Brussel

(Stad Brussel - Haren - Laken - N.O.H.)

Oudergem

Watermaal-Bosvoorde

Vorst

UkkelAnderlecht

Jette

Molenbeek

www.netbrussel.be 0800 981 81

Onze stad wordt net als heel Brussel zich inzet.

Voor wie ?Dit aanbod is voorbehouden aan Brusselse gezinnen en enkel op afspraak. Gelieve de week van ophaling in uw gemeente te respecteren (kijk onderaan).

Wat ?- Aanvaard afval :Huishoudtoestellen : fornuizen • koelkasten • diep vriezers • stofzuigers • wasmachines • ovens • TV’s • hifi en computersMeubilair en decoratie : tafels • stoelen • bedden • matrassen • bedbodems • gedemonteerde kasten • sofa’s • fauteuils • bureaumeubels • commodes • tuinmeubels • parasolsAndere voorwerpen : fi etsen • kinderwagens • strijk planken • speelgoed • keukenspullen • sport artikelen- Niet-aanvaard afval :tuinafval • giftige afvalstoffen en puin (steen- en kalkafval, afbraak- en renovatiemateriaal).

Hoe ?Voor een persoonlijke ophaling, bel gratis 0800 981 81 (van maandag tot vrijdag van 7.30 tot 19.00 uur, zaterdag van 9.00 tot 16.30 uur, zondag van 14.00 tot 21.30 uur). Aanbod beperkt in functie van de operationele capaciteit.

Uw aanwezigheid bij de ophaling is noodzakelijk.

Ruim gratis 3m3 grof huisvuil op !*

ELSENE – Brussels parlementslid Olivier de Clippele (MR-PRL) haalt een fout aan om het dodehandmechanisme in Brussel te herbekijken. Volgens De Clippele, die ook schepen in Elsene is, loopt zijn gemeente veel geld mis door een afspraak uit de jaren 1990.

De  dode  hand  betekent  dat  overheden  voor hun gebouwen geen onroerende voorheffing hoeven  te  betalen  aan  de  gemeente  waarin ze  gelegen  zijn.  De  federale  staat  geeft  de gemeenten  dan  wel  een  bedrag  in  ruil  voor de  misgelopen  inkomsten.  In  het  Brussels Gewest is de regeling anders: hier betaalt de staat  een  compensatie  aan  het  Gewest.  In 1993 werd immers overeengekomen dat het Gewest  een  deel  van  de  gemeenteschulden zou  overnemen,  waaronder  die  van  Elsene. In  ruil  daarvoor  kwam  de  dode  hand  het 

Gewest toe, en niet langer de gemeenten. In 2010  ging  het  om  36  miljoen  euro.  Omdat het Brussels Gewest  in 1993 zeventien mil-joen euro schuld van Elsene overnam, krijgt het jaarlijks ongeveer drie miljoen euro dode hand van de federale staat.Nu werd dat bedrag ‘per ongeluk’ aan de ge-meente  Elsene  gestort,  wat  De  Clippele  aan het denken zette. Volgens hem is de Brusselse regeling achterhaald, en zou Elsene jaarlijks wel drie miljoen euro kunnen gebruiken. Met reden:  de  gemeente  Elsene  heeft  de  tweede hoogste schuldenlast (120 miljoen euro) van alle Brusselse gemeenten (na Brussel) en zit krap bij kas. Bovendien was met drie miljoen euro een overschot geboekt op de begroting van  2010.  De  Clippele  zal  hierover  binnen-kort interpelleren in het parlement.

� Christophe�Degreef

De reddende dode hand voor de Elsense begroting

Financiën > Elsene loopt jaarlijks drie miljoen euro mis

BDW 1262 PAGINA 8 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

Deze week in het centrum > In 2011 komen er brede voetpaden, pleintjes en fietspaden

Trager rijden in de Dansaertwijk

Moutstraat, Dansaertstraat (foto) en Varkensmarkt: grote werkzaamheden in de loop van 2011. © SASKIA VANDERSTICHELE

D e  straatjes  rond  de  Grote Markt  worden  geleidelijk aan  autovrij  gemaakt,  met 

als  belangrijke  recente  interventie het  afsluiten  van  de  Henri  Maus-straat.  Dat  doet  weleens  vergeten dat Brussel-Stad ook aan de ándere kant  van  de  centrale  lanen,  in  de Dansaertwijk,  aan  de  verbetering van de openbare ruimte werkt.De  Stad  geeft  voorrang  aan  ‘zacht’ vervoer:  fietsen,  wandelen,  bus  en-zovoorts. De auto wordt er niet ge-bannen, maar zal wel ruimte moeten inleveren,  zoals  het  aangekondigd staat  in  het  meerderheidsakkoord. De Dansaertwijk kan zo toeristisch aantrekkelijker  worden,  maar  moet ook  bijvoorbeeld  de  schoolgaande jeugd  een  veilige  weg  bieden  van metro- of busstation naar school.In 2009 werd de Oude Graanmarkt al autovrij gemaakt. De grote terras-sen  die  de  afgelopen  twee  zomers voor De Markten en de andere hore-

ca-etablissementen floreerden, heb-ben bewezen dat hiervoor potentieel is, ondanks de aanvankelijke kritiek van de handelaars.Een nieuwe stap wordt de volledige heraanleg van de ‘Schoolstraat’, zo-als de Moutstraat vroeger genoemd werd.  Daar  zitten  vier  onderwijsin-stellingen:  Imelda,  De  Kleurdoos, Maria-Boodschap  en  het  Rits.  De Moutstraat krijgt in de nieuwe plan-nen  het  statuut  van  woonerf.  De auto mag er maar twintig kilometer per uur rijden, “maar,” zegt Willem Stevens,  adviseur  van  (verhinderd) schepen van Openbare Werken Pas-cal  Smet  (SP.A),  “eigenlijk  rekenen we er een beetje op dat er nauwelijks meer wagens door zullen rijden.”Dat  heeft  met  de  heraanleg  zelf  te maken:  aan  het  begin  en  het  eind van  de  straat  worden  twee  kleine stukjes  straat  behouden  met  zijde-lings laad- en loskades, maar in het midden  wordt  de  straat  opgehoogd 

en van gevel tot gevel aangelegd als een  groot  plein.  De  toegang  tot  de Moutstraat  blijft  open  voor  het  au-toverkeer,  maar  de  automobilisten moeten wel eerst een voetpad over. 

Een kiss and ride komt er vermoede-lijk aan de Nieuwe Graanmarkt.“We  hebben  ons  laten  leiden  door een  participatieproject  van  JES, vroeger  Jeugd  en  Stad,  waarbij  de kinderen,  jongeren  en  directie  van de  scholen  betrokken  waren.  Zij hebben  de  plannen  dus  mee  vorm gegeven,” zegt Willem Stevens.

Zowat  achthonderd  leerlingen  en studenten zitten in en om de Mout-straat op school. Met het grote plein tussen de schoolgebouwen ontstaat er  een  heuse  ontmoetingsplek.  Die kan  nog  worden  versterkt  door  er af en toe evenementen te organise-ren. “Zo kunnen we de scholen meer richting stad laten kijken,” zegt Ste-vens. Recyclart zal gevraagd worden 

om origineel stadsmeubilair te ont-werpen voor de Moutstraat.

Wetstraat-risicoOok  de  Dansaertstraat  (tussen Nieuwe  en  Oude  Graanmarkt)  on-dergaat  een  flinke  gedaanteverwis-seling. Door de grilligheden van de bouwgeschiedenis  ligt  de  rooilijn 

van  de  Dansaertstraat  tussen  de twee  Graanmarkten  enkele  meters dieper. Dat geeft de straat veel meer breedte.  In  het  verleden  heerste  er vooral  de  auto,  maar  dat  feest  is over.  De  Stad  Brussel  plant  er  bre-de  voetpaden  en  een  afgescheiden fietspad. Het autoverkeer krijgt nog maar één (smalle) strook in elke rij-richting. De Stad hoopt zo het auto-verkeer te luwen. Ter hoogte van de Nieuwe  Graanmarkt  krijgen  de  rei-zigers  van  De  Lijn  en  de  MIVB  een comfortabele bushalte. Ook daar zal het  autoverkeer  niet  meer  kunnen doorsjezen.Als toemaatje wordt ook aan de her-kenbaarheid  van  de  Dansaertwijk gewerkt.  Stevens:  “De  Stad  Brussel plant een centrum voor mode en de-sign op de Nieuwe Graanmarkt. We hebben  aan  grafisch  vormgeefster Els  Vande  Kerckhove  gevraagd  om een modereferentie te verwerken in de materialen die we bij de heraan-leg  zullen  gebruiken.  Zo  leggen  we in de heraanleg duidelijk de link met de buurt.”Over  de  plannen  voor  gescheiden fietspaden in de Dansaertstraat be-staat  nog  discussie  binnen  de  fiet-sersbeweging.  Sommigen  vragen zich af of er wel fietspaden nodig zijn op zo’n klein stuk, in een wijk die al ingericht  is als zone 30. Bovendien bestaat er een ‘Wetstraat-risico’: ge-mengd fiets- en voetgangersverkeer zorgt  nogal  eens  voor  conflicten. Ook  bij  het  invoegen  van  het  fiets-verkeer  in het autoverkeer  is er een mogelijk  onveilige  situatie.  Het  is afwachten  wat  de  Overlegcommis-sie hierover zal zeggen.Sluitstuk van de plannen is de her-inrichting  van  de  openbare  ruimte voor het jeugdtheater Bronks. Nu is het aan de Varkensmarkt een beetje een  zootje,  met  een  kleine  rotonde met  wat  bomen.  Dat  moet  anders. De Stad Brussel stelt voor om er een groot,  driehoekig  plein  aan  te  leg-gen.  Wat  rest,  zijn  twee  rijvakken voor de auto. De Léon Lepagestraat wordt  ook  heraangelegd  met  een veiligere  afslag  naar  de  Papenvest. De  bomen  blijven  behouden,  maar ze komen in boombakken in blauwe steen  te  staan. Die kunnen ook als zitbankje dienen. De  stedenbouwkundige  vergunnin-gen voor Mout-, Dansaert- en Lepa-gestraat  en  Varkensmarkt  zouden begin dit jaar rond moeten zijn, zo-dat de buurt in de loop van 2011 en deels nog in 2012 heraangelegd kan worden.�� Steven�Van�Garsse

Door het grote plein tussen de schoolgebouwen in de Moutstraat ontstaat er een ontmoetingsplek voor na school

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – De binnenstad fiets- en voetgangersvriendelijk maken: zo staat het in het meerderheidsakkoord van de rood-roomse meerderheid van Brussel. In de loop van 2011 wordt de Dansaertwijk aangepakt, van Moutstraat tot Varkensmarkt.

ADVERTENTIE

Op zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe job, nieuwe vrienden of wat vrije tijd over?

Dan heeft het Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO) Elishout COOVI zeker wat voor jou.

Een ruim aanbod aan praktische opleidingen die je kan volgen op je eigen tempo, binnen je

eigen mogelijkheden. Zowel overdag als ‘s avonds en op zaterdag ben je welkom om je bij te

scholen naar een nieuwe toekomst.

HOGER BEROEPSONDERWIJS

• Openbare Besturen • Gids/ Reisleider• Hotel- en cateringmanagement• Cosmetische Wetenschappen• Specifi eke Lerarenopleiding

SECUNDAIR VOLWASSENENONDERWIJS

• Farmaceutisch technisch assistent• Biochemie (brouwerij, wijn, likeuren en destillaten)• Fotografi e• Bedrijfsbeheer• Bloementeelt en bloemschikken• Tuinbouw (hovenier onderhoud parken en tuinen, boomverzorging, snoeier, aanvullende specialisaties)• Ambachtelijk slager• Ambachtelijk brood- en banketbakker• Keukenverantwoordelijke• Zaalverantwoordelijke• Traiteur-banketaannemer• Wijnkenner• Grootkeukenverantwoordelijke• Voeding: zwevende modules

Openingsmomentenom in te schrijven:www.elishout.be

CVO Elishout COOVIEmile Gryzonlaan 11070 Anderlecht

INFOVOORMIDDAG MET ONTBIJT22 januari 2011 (9-12 UUR)

VOLWASSENENONDERWIJS:OOK IETS VOOR U?

CVO

Schrijf nu in voor startnieuwe modulesjanuari 2011

Advertentie ELISHOUT.indd 2 25-11-2010 11:16:55

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via www.woneninbrussel.be of 0800 20 400.

Geweldloos verzet in gezin en klasConferentiedag n.a.v. het verschijnen van het nieuwe boek van Prof. Dr. Haim Omer: “The new Authority: Family, School, Community.”

Naar aanleiding van zijn nieuw boek organiseren we 3 lezingen (voertaal = Engels)

1. New Authority – the rational and basic concepts

2. New Authority and Non-Violent Resistance tools for parents

3. New Authority tools for schools

Spreker: Idan AmielIdan is klinisch psycholoog en directeur van ‘the parents counseling unit in Schneider Medical Center’ te Tel Aviv. Hij is één van de sleutelfi guren met betrekking tot de ontwikkeling van de concepten ‘geweldloos verzet’ en ‘nieuwe autoriteit’. Idan is coauteur van verschillende hoofdstukken van Omer’s laatste boek.

Wanneer: vrijdag 21 januari 2011 te BrusselWaar: H. Consciencegebouw BrusselInfo: 02/428.80.09 – dienst voor pleegzorg opvang

Met steun van Instelling Morele Dienstverlening Brussel

BD

W R

EGIO

2Daysticket, de band van de Jetse gemeente-ambtenaar Jean-Luc Roelandts, heeft de eer-ste hobbel genomen op weg naar het Eurovisie Songfestival 2011. Met het poprocknummer ‘A journey inside me’ haalde de groep de vereiste 20.000 euro op bij de fans.

Dit jaar is het de beurt aan de RTBf om een kandi-daat af te vaardigen naar het Songfestival, dat in mei in Düsseldorf plaatsvindt. De omroep besliste een eerste selectie te houden via het muziekplat-form Akamusic, een relatief jonge website waarop zangers en groepen zichzelf kunnen voorstellen. Fans kunnen vervolgens aandelen (vanaf 5 euro) kopen.  Wanneer  op  die  manier  voldoende  geld is  ingezameld,  zorgt  Akamusic  voor  de  opname en distributie van een ep of een album. Ook voor de Songfestival-selectie werd deze procedure ge-bruikt.  Belgische  muzikanten  konden  een  num-mer insturen. Wie voor 31 december 20.000 euro had opgehaald, mocht door naar de volgende ron-de.  Van  de  195  artiesten  die  een  nummer  voor-stelden, slaagden dertig in deze opdracht. Onder hen  dus  ook  2Daysticket.  ‘A  journey  inside  me’ werd speciaal voor het Songfestival geschreven en geproducet door een van de leden van Machiavel.2Daysticket  werd  drie  jaar  geleden  opgericht, vertelt  Roelandts.  “We  zijn  een  bicommunau-taire  band.  Er  is  een  Vlaming,  twee  Fransta-lige  Belgen  die  een  beetje  Nederlands  spreken en  een  Fransman  die  sinds  tien  jaar  in  Brus-

Gemeenteambtenaar wil naar het Songfestival

Jette > 2Daysticket kwalificeert zich voor halve finale

2Daysticket met helemaal links Jean-Luc Roelandts, gitarist en gemeenteambtenaar in Jette.

Er komt schot in de zaak-Den Bels. De zeventiende-eeuwse hoeve, die de Stad twee jaar geleden aankocht, moet tegen 2015 een animatieboerderij zijn. Maar eerst wordt het gebouw gerenoveerd.

In  2005  zag  het  er  even  naar  uit dat  de  Vlaamse  Gemeenschap  Den Bels  zou  aankopen  voor  een  nieuw gemeenschapscentrum.  Maar  dat feest ging niet door: het was de Stad Brussel  die  het  gebouw,  waarvoor tegelijk  de  beschermingsprocedure ingezet  werd,  kocht.  Schepen  van Stedenbouw  Christian  Ceux  (CDH) 

laat  weten  dat  er  opdracht  wordt gegeven  voor  het  opstellen  van  de programmering.  Pas  als  bekend  is welke  activiteiten  er  zullen  plaats-vinden,  kunnen  de  verbouwings-plannen  getekend  worden.  Een archeologische studie moet het edu-catieve  luik  van  de  animatiehoeve voorbereiden.  Ceux  hoopt  meer  te weten  te  komen  over  de  plaats  van de  hoeve  in  de  geschiedenis  van Heembeek.  De  boomgaard  wordt eerst  ingericht, met als voorproefje de aanleg van een moestuin en com-posthoop.� Danny�Vileyn

Den Bels omgewoeldNeder-Over-Heembeek > Animatiehoeve klaar in 2015

BDW 1262 PAGINA 11 - DONDERDAG 13 JANUARI 2010

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

Brussel, Naamsepoort, circa 1909.

Brussel, Naamsepoort, 1 april 2007, 17.27 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, verlengd tot en met 28 februari 2011

in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

sel  woont.”  De  groep  heeft  al  opgetreden  op enkele  festivals  en  maakte  ook  een  mini-ep.Omdat er nog dertig kandidaten over zijn, besloot de RTBf een halve finale in te lassen. Die is op 30 januari  te  beluisteren  op  de  radiozender  Vivacité en  te  bekijken  op www.rtbf.be.  Het  publiek  kiest de veertien nummers die doorgaan naar de finale. Half  februari  beslist  een  beroepsjury  tijdens  een grote show op de RTBf wie de Belgische kleuren in Düsseldorf mag verdedigen.� Bettina�Hubo

Tijdens  de  operatie  Schroothandelaars  heeft  de  ge-meente  Anderlecht  vorige  week  acht  vrachtwagens op  illegaal  vervoer  betrapt.  Eén  vrachtwagen  werd uit roulatie genomen.  In de centrumwijken en  in Ku-regem werd 24 kubieke meter  illegaal afval  in beslag genomen.  Om  afval  te  mogen  ophalen  en  sorteren  is een gewestelijke vergunning nodig. “Afval ophalen  is vaak gevaarlijk en vereist kennis van zaken,” zegt Mo-nique  Cassart,  schepen  van  Openbare  Netheid  (MR-

PRL). Tijdens de controle werden onder meer oliën en koelkasten in beslag genomen. Maar er is meer. Als de schroothandelaars  hun  ‘afval’  niet  verkocht  krijgen, eindigt  het  vaak  als  sluikstort.  Cassart  beklaagt  zich erover dat de schroothandelaars ongevraagd het afval meenemen  dat  de  Anderlechtenaren  hebben  klaarge-zet  voor  Net  Brussel.  “Soortgelijke  acties  gaan  in  de toekomst  nog  plaatsvinden  om  het  verschijnsel  een halt toe te roepen,” kondigt de schepen aan.� DV

Massa illegaal afval geconfisqueerdAnderlecht > Nog meer controles op komst

De Vorstse Haard gaat twaalf leegstaande appartementen die binnenkort gerenoveerd worden, voor korte tijd verhuren.

De  twaalf  appartementen  in  de zogenaamde  Gele  Blokken  aan  de Neerstalsesteenweg  worden  in  de toekomst gerenoveerd. Maar zolang ze  leegstaan, acht het gemeentebe-stuur  van  Vorst  de  appartementen 

bewoonbaar  voor  sociale  huurders. Samen  met  Brussels  staatssecre-taris  Christos  Doulkeridis  (Ecolo) werd dan ook een proefproject opge-zet om op die manier de huurcrisis voor een stukje tegen te gaan.De appartementen worden bewoond door  44  personen.  Normaal  gezien duurt  de  tijdelijke  huurovereen-komst één jaar, al is verlenging mo-gelijk.� CD

Tegen de wooncrisisVorst > Tijdelijk huren in afwachting van renovatie

© H

EL

EE

N R

OD

IER

S

BDW 1262 PAGINA 12 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

“Wat is er mis met één hoofdstedelijk stadsgewest, waarin staats- en gemeentelijke bevoegdheden samenvallen? En dat kan allemaal binnen de huidige bevoegdheden!”

© IMAGEDESK.BE / GEERT VANDEN WIJNGAERT

Politiek > Eric Corijn en de stem van de hoofdstedeling in het debat

‘Brussel is de oplossing’

In Humo doet Bart De Wever een belangrijke uitspraak over de stel-ling dat geen enkele separatist een zinnig antwoord heeft voor Brus-sel. “Dat is pertinent juist,” zegt hij. “Brussel is het moeilijkste pro-bleem.” En verder: “De moeilijk-heid is een oplossing te vinden die de Brusselaars zien zitten, want op een gegeven moment zullen zij een stem in het kapittel hebben. Ik denk dat we naar een oplossing moeten waarbij de Brusselaars maximaal zichzelf besturen, liefst met effi-ciënte structuren (...), maar waarbij er tegelijk ook een relatie blijft met de historische vader en moeder, Vlaanderen en Wallonië. Brussel als ontmoetingsplaats.”Zelfbestuur met efficiënte structu-ren: een goed uitgangspunt. Het is nu zaak daarover een voorstel uit te werken dat ‘de Brusselaars zien zitten’. En daar wringt het. Omdat

de Brusselaars als zodanig geen stem in het kapittel hebben. In ons politieke bestel hebben alleen zo-genaamde volkeren een stem, een-talige gemeenschappen. En dan nog alleen maar ‘autochtone’ stam-men, volkeren van hier. Pas dan worden partijen, instellingen en media spreekbuizen. In dat verhaal blijft Brussel natuurlijk gewoon een Franstalige stad met een Vlaamse minderheid en honderdduizenden stemlozen.Zo zal men nooit een project voor Brussel schrijven. Een stad is geen land. Het wordt de hoogste tijd om Brussel te denken zoals het wer-kelijk is. Een kleine wereldstad. Zelfbestuur, ja. Maar dan wel als een echt stadsgewest. Une région à part... et entière. Geef dat gewest dus waar het recht op heeft: een goede burgemeester-president, een bestuur dat de eco-nomische ontwikkeling kan com-bineren met een cultuurbeleid, een college dat de ruimtelijke ordening integraal kan aanpakken en niet in

negentien stukjes, een beleid dat de sociale kloof en de crisis in het onderwijs en het jeugdbeleid boven de soms belachelijke competitie kan tillen...Daarvoor is heel wat nodig. Al-lereerst dat de bevolking kan wor-den vertegenwoordigd voor wat ze is: onzuivere mengvormen van ver-schillende komaf. Vergeten we toch niet dat meer dan de helft van de Brusselse bevolking buitenlandse roots heeft, dat er ruim tweehon-derdduizend euro-expats wonen, dat meer dan veertig procent van de huishoudens meertalig is, dat de meerderheid van de Vlaamse Brusselaars in een taalgemengd huishouden leeft... Brussel is het

Belgobelgische verhaal voorbij! Daar enboven dekt die eeuwige taal-kwestie de sociale crisis te veel af. Brussel is het derde rijkste gewest van Europa, met een bevolking die 15 procent minder verdient dan het nationale gemiddelde. Rijk ge-west, arme bevolking. Een derde op of onder de armoedegrens, met wachtlijsten voor sociale wonin-gen (26 procent van de bevolking voor acht procent van het woning-aanbod!), met honderdduizend werklozen, met een massale jeugd-werkloosheid, met een derde van onze kinderen in gezinnen zonder inkomen uit arbeid, met een falend onderwijssys teem... Die grootste-delijke problemen worden in onze

(anti stedelijke!) Belgische instellin-gen totaal verwaarloosd.Natuurlijk is er ook een grondige in-terne staatshervorming nodig. Geen stadsproject zonder enige culturele of onderwijsbevoegdheid en met twee gemeenschappen die niet wil-len samenwerken. Geen samenhang met één stad en achttien gemeen-ten in competitie met elkaar. Geen enkele bestuurskundige zal de be-staande organisatie verdedigen. En zonder de communautaire argwaan en het daarop terende politieke pro-fitariaat zou ook geen enkele politi-cus dat doen. Wat is er in feite mis met één hoofdstedelijk stadsgewest, waarin staats- en gemeentelijke be-voegdheden samenvallen, met ne-gentien districten en 118 wijkpro-jecten? En dat kan allemaal geregeld worden binnen de huidige bevoegd-heden!Over de hoofdlijnen voor een Brus-sels grootstedelijk project bestaat er in feite al een consensus en een breed draagvlak. Is het niet de taak van het Brussels parlement daarover een motie aan te nemen en die in de Belgische discussie te gooien? Is het niet de taak van de Brusselse poli-tici om eigen onderhandelingen op te zetten over de zo nodige interne staatshervorming? Is het niet de rol van een regering om de bevolking rond zo’n project te mobiliseren? Wie zal Brussel een eigen ‘stem in het kapittel’ geven en de Belgische apartheid overstijgen? Goed bestuur heeft ook een goede band met het ommeland nodig. Maar Bart De Wever vergist zich wanneer hij Vlaanderen en Wal-lonië de vader en de moeder van Brussel noemt. Brussel bestaat al duizend jaar! Geen nationalistisch paternalisme dus, maar een ont-moeting in een wereldstad, met een goed metropolitaan bestuur. Van de 700.000 arbeidsplaatsen in het ge-west wordt 56 procent ingenomen door pendelaars: 360.000 mensen komen elke dag in Brussel werken. Dat is het hinterland. Maak er geen buitenland van!Brussel is niet het probleem, maar de oplossing. De wereld wordt ste-delijk. En wat doe je als het waait? Schermen plaatsen in een poging de wind te stoppen, of windmolens bouwen en de energie nuttig gebrui-ken? Daar moeten de Brusselaars nu voor zorgen. Ze moeten een kleine wereldstad een stem geven in het Belgische debat. En met die stem ook af en toe eens wijzen op de piet-luttige navelstaarderij van de taal-strijd. De Vlaamse pot is de Frans-talige ketel waard in wederzijdse verwijten. De hoogste tijd voor een derde kosmopolitische stem in het kapittel! We zullen begrepen wor-den, in Antwerpen en Gent, Luik en Charleroi.� Eric�Corijn

Eric Corijn is hoogleraar Sociale en Culturele Geografie aan de VUB en directeur van Cosmopolis

De komende weken wisselen Eric Corijn en filmmaakster Saddie Choua elkaar op brusselnieuws.be af als gastcolumnisten. U vindt Corijns bijdrage vandaag online; Saddie Choua is tweewekelijks aan de beurt vanaf 17 januari

“De Wever vergist zich als hij Vlaanderen en Wallonië de vader en de moeder van Brussel noemt. Brussel bestaat al duizend jaar!”

BDWOPINIE

BRUSSEL – Vanaf vandaag schotelen onze collega’s van brusselnieuws.be u een wekelijkse gastcolumn voor. Prof. dr. Eric Corijn bijt de spits af met een stevige portie Zinnekespraat. Geef de hoofdstad een stevige stem in het Belgische debat: “Brussel is het Belgobelgische verhaal al lang voorbij.”

BDW 1262 PAGINA 13 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

BDWOPINIEArbeidsmigrantendoor Anne Brumagne

“Niets makkelijker en moeilijker tegelijk dan Polen lokaliseren in Brussel. Voor hulp en verbouwwerk in huis weet je ze snel, via via, te vinden. Maar waar wonen, bidden en win-kelen de Wojtkowski’s en de Adamowiczs?” We schreven het een dik jaar geleden in de BDW-special over Brussel, twintig jaar na de val van de Berlijnse Muur. Deze week reizen we met een andere groep arbeidsmigranten uit het voormalige Oostblok, Roemenen, terug naar de kleine gemeente waar zij van-daan komen, Bosanci (lees de reportage op

p. 4-5). Niet alleen weten we vaak nauwelijks waar arbeidsmigranten in Brussel wonen en winkelen als ze niet in onze huizen aan het wer-ken zijn, we weten ook maar weinig over hun afkomst, hun motivatie om in Brussel werk te komen zoeken, of hun toekomstplannen. Een van de meest zichtbare gevolgen van de migratie, zo stelde jour-nalist Steven Vandenbergh in Bosanci vast, is de aanwas van nieuw-bouwwoningen, gebouwd met het geld dat de arbeidsmigranten in den vreemde hebben verdiend. Vaak zijn die gebouwen nog maar half afgewerkt. De bouw is duur, en als zelfstandigen in de bouwsector verdienen de migranten hier in België soms maar zes (!) euro per uur. Soms beginnen de eigenaars ook te twijfelen of ze hun toekomst uit-eindelijk in Bosanci of in Brussel willen opbouwen: zodra de kinderen hier naar school gaan, wordt terugkeren moeilijker. En bovendien heeft in Roemenië de crisis zwaar toegeslagen.Je moet voor die mensen uit Bosanci en vele andere regio’s uit de voor-malige Oostbloklanden hopen dat hun land er, onder meer met hulp van de Europese Unie, bovenop geraakt. Want dorpen die helemaal leeglopen, landen waar mensen met een soms hoog diploma vertrek-ken om elders handenarbeid te gaan verrichten, zijn een treurige zaak. Maar of we dat nu fijn vinden of niet, vele van deze arbeids-migranten zullen wel degelijk definitief voor België kiezen, net zoals zoveel arbeidsmigranten vóór hen. Hen goed opvangen is lang niet altijd evident, zeker nu de toestroom zo massaal is geworden en er heel regelmatig misbruiken aan het licht komen. OCMW’s van grote Belgische steden betalen zich blauw aan uitkeringen voor mensen uit Oost-Europa die door mensenhandelaars naar hier zijn gehaald, even stonden ingeschreven als vennoot van een of andere zaak, maar na stopzetting van die vennootschap meteen naar het OCMW stappen.Goede opvang betekent zowel die misbruiken hard aanpakken, als de arbeidsmigranten alle sleutels aanreiken opdat ze zich snel een volwaardige burger in onze samenleving voelen.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

SOS linkerbeen

Als geboren (1930) en getogen Brusselaar lees ik met veel belangstelling wekelijks BDW en ben ik geboeid door de vergelijkende foto’s die soms worden afgedrukt in uw krant. In BDW 1258 verschenen (in de rubriek ‘Faste-naekens’ op onze regiopagina’s, red.) foto’s genomen aan het Beursgebouw (1905 en 2008). Als gepassio neerd Brusselaar viel mij onmiddellijk op hoe het beeld van de man naast de leeuw zijn linkerbeen verloren heeft. Controle ter plaatse kon alleen maar bevestiging geven.Mijn vraag is dan ook: weten jullie hoe en wanneer dat linkerbeen van het standbeeld is verdwenen?

� Leo�Van�den�Bogaert,�Vorst

Gevaarlijk glad

In de discussie in BDW over de staat van wegen en voet-paden kan niet onvermeld blijven dat ook de meeste Brusselse fietspaden te wensen overlaten. Een van de dingen die gemakkelijk beter kunnen, is de wegmarke-ring. Buiten het feit dat die duidelijk en coherent dient te zijn, zou het helpen als het materiaal waarmee de mar-kering wordt aangebracht, alleen uit verf zou bestaan en niet uit stroken die op de straat worden geplakt. Het is wel duidelijk dat de verantwoordelijke ambtenaren zelf geen fiets(st)ers zijn, want het is soms levensgevaarlijk om met het fietswiel over deze wegafscheidingen te rijden, vooral als het geregend heeft. Gaarne daarom voortaan alleen maar geschilderde markeringen en geen ‘stickers’ meer (probeer de Kortenberglaan maar eens bij een vochtig wegdek!).� Pé�Verhoeven,�Schaarbeek

E-inschrijvingen

Geachte heer Kavadias, met interesse las ik uw inter-view in BDW (1261, blz. 6-7). Ik was tenslotte een van de ouders die ‘het luidst hebben geroepen’ bij de in-schrijvingen vorig jaar. Helaas zag ik dat u in het inter-view – niet voor het eerst – zowel mijn intenties als mijn standpunten foutief voorstelt.Een poging om een en ander recht te zetten:1. Mijn voornaamste bezwaar tegen de inschrijven be-trof het crèchecriterium, dat voorrang gaf aan kleuters die naar een Nederlandstalig kinderdagverblijf zijn ge-weest. Aangezien vooral tweeverdieners kinderen naar de opvang sturen, kwam die regel de facto neer op een discriminatie van sociaal-economisch zwakkeren. De VGC en de Vlaamse politici hebben dat inmiddels inge-zien. Dát is de reden waarom ze het criterium hebben afgeschaft. Niet het feit dat ik voor Humo werk, of dat ik drie minuten aan het woord ben geweest in Peeters & Pichal. (U hebt daar overigens precies evenveel tijd ge-kregen om úw standpunt uiteen te zetten.)2. Overigens is het Brusselse inschrijvingsprobleem nooit in Humo aan bod gekomen, in tegenstelling tot wat u beweert. Dit is al de tweede keer dat u mijn werkgever betrekt bij een puur persoonlijke kwestie (u deed het ook al bij Peeters & Pichal).3. Enerzijds zegt u dat het moreel niet kan dat Neder-landstalige ouders voorrang eisen in het Nederlandsta-lig onderwijs in Brussel (“Dat was niet correct en zelfs ethisch laakbaar”). Anderzijds zegt u dat u op het mo-ment van het ouderprotest al een overeenkomst had bin-nen het LOP om de voorrang voor Nederlandstaligen op te trekken naar 50 procent. Ik vat even samen: uw eigen LOP vond 45 procent aan de lage kant, maar 55 procent vindt u te hoog? En iedereen die pleit voor een voorrang

van meer dan 50 procent, is een onverdraagzame Vla-ming? Vat ik daarmee uw standpunt zo’n beetje samen?4. Door voorrangsregels te maken voor Nederlandstali-gen heeft het LOP (of de VGC, of de Vlaamse Gemeen-schap of wie dan ook) zélf een feitelijke subnationaliteit in het leven geroepen. Waarvan u mij vervolgens hebt buitengesloten omdat mijn kind toevallig in een Frans-talige crèche zat.5. Ik heb op geen enkel moment een ‘voorkeursbehan-deling’ gevraagd. Ik heb gevraagd om gelijke kansen te krijgen als andere Nederlandstaligen om mijn kind in de buurtschool in te schrijven (een gemengde, net-niet-concentratieschool, voeg ik er ten overvloede aan toe, hoewel ik het aanstootgevend vind dat ik ‘progressieve bona fides’ moet aantonen). Ik wijs er nog eens op dat de regels over de Nederlandstalige crèches in voege zijn gegaan anderhalf jaar nadat ik moest kiezen naar welke crèche ik mijn dochter stuurde. Rechtszeker kan je dat nauwelijks noemen. (...)� Raf�Weverbergh,�Brussel

Op straffe van?

Vooreerst beste nieuwjaarswensen, voor uw redactie en medewerkers. En ook beste dank voor de ‘diversiteit’ van reportages en gebeurtenissen, waarop u ons wekelijks vergast.Ook in uw krant verschijnen regelmatig bladzijden met “niet in de blauwe zak, op straffe van boete”, van Net Brussel. In alle andere gemeentes is er toezicht, con-troles en boetes voor sluikstorten. Maar niet in onze ezelsgemeente. De blauwe en gele zakken worden op donderdag opgehaald. Regelmatig zetten mensen, altijd dezelfden in ons Aarschot-Brabantstraatkwartier, de (vooral blauwe) zakken buiten voor de maandagopha-ling. Die blijven dan staan tot donderdag, als ‘straatmeu-bilair’. Controles: nihil. Deze maand december werden – een uitzondering niet te na gesproken – alle zakken bij de witte in de vuilniswagens gekieperd. Dit is geen stimulans voor de mensen, dikwijls klein behuisd, om drie zakken in huis te houden. Niet iedereen heeft een terras, kelder of andere bergplaats. Onze dienstdoende (?) burgemeester, mevrouw Jodogne (die geen taaltest hoefde af te leggen zoals buitenlanders, maar wel vol-ledig Nederlandsonkundig is), vond het nodig om in de barre kou daklozen te verbannen uit het Noordstation: ‘niet hygiënisch’. Maar van alle vuilnis die buitengezet wordt, zelfs enkele uren na de op- of niet-ophaling, is ze niet op de hoogte. Diverse buren hebben hierover al een klacht ingediend (...), maar alles blijft zoals het is. We zien soms het autooke van Brussel Net voorbijvliegen, maar die man heeft oogkleppen op, net als de politie.Regelmatig ook worden er pakken kleding bij de vuilnis gezet. Wraakroepend, hier in de buurt op loopafstand van ’t Noord, waar óók nog daklozen zijn. En er zijn zo-veel organisaties – Oxfam, Spullenhulp, Leger des Heils, Convival – die op aanvraag gratis alles aan huis ophalen.Vandaag is het weer ongelofelijk: in alle vroegte was er al een ophaaldienst, die willekeurig zowel blauwe en gele als witte zakken meenam. Een tijd later kwam de ‘gewone’ vuilniskar voor al wat blijven staan was. (Sor-teren, wat is dat?) Nog later gingen we een blokje om. In de Rogierstraat, vóór huis 122, lag een grote afvalhoop, met (voor de tweede of derde week) een ijskast, divan, véél kledingstukken voor kinderen en volwassenen. (...) Toen we na een tijdje terugkwamen, was de kleding weer binnengehaald, maar er was nog een berg achtergeble-ven: divan, tv, ijskast,... Maar ook een kindermatras en divankussens. Als daklozen dát zouden hebben, dat is allicht toch iets comfortabeler om dáár hun slaapkarton op te leggen dan op de koude grond? (...)� Naam�bekend,�Schaarbeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDW 1262 PAGINA 14 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

EERSTE BRUSSELSE WEEK VAN DE KLANK

BRUSSEL – De eerste Week van de Klank (www.lasemaineduson.be) laat van zich horen met een waaier aan concerten, filmprojecties, workshops, voordrachten en debatten. De fes-tivalformule komt overgewaaid uit Parijs, waar Christian Hugonnet in 2004 een eerste Semaine du Son or-ganiseerde. Sindsdien hebben steden als Montréal, Vancouver, Genève en een vijftigtal Franse provinciesteden ook zo’n ontmoetings- en reflectie-platform uitgewerkt voor het grote publiek en voor klankprofessionals.Van 24 tot en met 30 januari gaat in Brussel alle aandacht naar crea-tie (muziek, film, video-installaties, radio en klanklandschappen). Ook op verspreiding van geluid en milieu (geluidshinder en akoestische omge-ving, zoals in metrostations) en op de implicaties van geluid voor de ge-zondheid (overlast en hoorstoornis-sen) wordt ingegaan. Her en der zijn er ludieke voorstellingen, zoals so-nore postkaarten en muzikaal speel-goed. Het programma is verdeeld over partners als het Muziekinstru-mentenmuseum, Flagey, het Rits, La Bellone, Espace Senghor, Iselp, het stadhuis en De Elektriciteitscen-trale.� JMB

© S

AR

AS

HO

OT

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

02/463.58.58

ADVERTENTIE

Walter Hus (l. boven) en zijn Brussels Street All Stars: (met de klok mee) Gjovalin Nonaj, Elien De Schryver, Stefan Marin, Gheorge Bogdan, Constantin Raducan, Mario Raducan en Luke Thompson.

PUBLIEK GEHEIM TE BOEK

SCHAARBEEK – De Brusselse tv- en radiomaker Sven Speybrouck (1968), die als producer en presentator be-kendheid verwierf met radiopro-gramma’s als Jongens & Wetenschap en Camping Casablanca en het boe-kenprogramma Alles uit de kast op Eén, maakt opnieuw furore op Can-vas met het vervolg van Publiek ge-heim. Daarin gaat hij op zoek naar het verhaal achter publieke plekken met een bewogen verleden. Vanaf deze week is er ook het gelijknamige boek (uitg. Van Halewyck) met de verhalen, zowel uit reeks 1 als de lopende reeks 2. Speybroucks onderzoeksmedewer-ker Geert Clerbout diept een en ander uit. Handig is dat je als lezer prakti-sche tips krijgt (en veel fotomateriaal) om de locaties zelf te bezoeken.� JMB

© SASKIA VANDERSTICHELE

Muziek > KVS biedt podium aan top van Brusselse straatmuzikanten

‘Waar ik vandaan kom, houdenmensen van straatmuziek’

D ie arme mensen toch die op straat moeten spelen om wat geld te verdie-nen. Of: alweer een zigeuner met zijn

accordeon die komt bedelen. Hebben ze niets beters te doen dan de mensen lastig te vallen met hun muziek?De vooroordelen tegenover straatmuzikanten zijn legio. Daar waar straatmuziek vroeger (en in sommige culturen nog steeds) geliefd was, kijkt men vandaag neer op die lawaaimakers. Ze maken net als clochards deel uit van het straatmeubilair, we lopen eraan voorbij en doen of ze niet bestaan. Nochtans spelen in onze metro’s en op onze straten echte klas-bakken, virtuozen zelfs. Het is dat facet van straatmuziek dat via het Brussels Street All Stars Orchestra sterk naar voren komt.Geen kat in de KVS Box die een seconde twij-felde aan het kunnen van deze muzikanten. Ze brachten composities van Walter Hus op een eigenzinnige manier, gekleurd door de cultu-rele afkomst van de muzikanten. Dat leverde een boeiende mix van jazz, hedendaags, Bal-kan, tango, ja zelfs een smartlap, maar nooit onversneden, wel in kruisbestuivingen met ruimte voor improvisatie. Een amalgama met evenveel invloeden als er nationaliteiten zijn.

Rock-’n-rollCentraal staat de ritmesectie, gevormd door de Nieuw-Zeelandse percussionist Luke Thompson en de Roemeense zigeunercontra-bassist Stefan Marin, met rechts van hen de Roemeense zigeuners Constantin Raducan (cimbalon) en Mario Raducan (accordeon) en de Albanese accordeonist Gjovalin Nonaj. Links van de ritme sectie zien we de Vlaamse violiste Elien De Schryver en de Roemeense

zigeunersaxofonist Gheorge Bogdan. In de linkeruithoek leidt Hus van achter zijn piano het orkest.Op vraag van de KVS heeft Walter Hus, de man achter de Marollenopera, dit straatmuzikan-tenorkest opgericht. Oorspronkelijk was het bedoeld voor alle straatmuzikanten van Brus-sel. “Er kwam niemand af op ons verzoek. Het was naïef om te denken dat straatmuzikanten na hun broodwinning op straat nog zouden langskomen om voor hun plezier te spelen,” vertelt Hus. “De financiële realiteit waarin ze leven, is daarvoor vaak te dwingend.”Daarop nam Hus contact op met organisaties die nauw samenwerken met straatmuzikan-ten, zoals Arthis (dat in de Vlaamsesteenweg met Roemeense muzikanten werkt) en het CBAI of Centre Bruxellois de l’Action Intercul-turelle. Er werden ook zeven topmuzikanten van straat geplukt. “Het probleem is dat al die mensen een eigen stijl ontwikkeld hebben, een welgedefinieerde manier van spelen. Iets heel anders dus dan de Marollenopera, waar zowat iedereen een blanco blad was. Het is muzikaal in zijn plooi gevallen toen ik Luke op straat zag spelen. Hij zou de centrale figuur zijn van de muziek, want ik wou geen zigeunerorkest, wel een nieuwe sound rond Lukes percussie. Hij is eerder rock-’n-roll.”Omdat ze in de Balkan niet met partituren werken, moesten de composities voorgespeeld worden zodat de Balkan-sectie ze kon instu-deren en hier en daar een persoonlijke toets aanbrengen. “Dat was boeiend, maar het was vooral ontroerend hoeveel liefde ik van die mensen kreeg. Ze zijn ook de stiptste muzi-kanten met wie ik gewerkt heb. Misschien is dat omdat ze uit ex-communistische landen

komen? (lacht) Daar wordt het beroep van mu-zikant zeer au sérieux genomen.”

WildgroeiDe muziek heeft uiteindelijk een sterke Bal-kan-inkleuring gekregen door het grote aantal muzikanten uit de Balkan: vijf van de zeven. Dat geeft een vrij waarheidsgetrouw beeld van Brussel, waar het overgrote deel van de straat-muzikanten uit de Balkan komt. “Straatmu-ziek is een heel mooi fenomeen, maar in Brus-sel is er een soort verzadiging door de grote toevloed uit Oost-Europa. Mensen kunnen

nauwelijks genieten van wat ze aangeboden krijgen, het is gewoon te veel. Deze wildgroei heeft de goodwill van de mensen aangetast,” legt Hus uit, al wijt hij het gebrek aan respect voor straatmuzikanten ook aan een latente xe-nofobie. “De Brusselse politiek zou toch met betere ideeën moeten komen dan op even uren mogen spelen, en op oneven niet. We moeten van straatmuziek opnieuw een meerwaarde maken. En straatmuzikanten meer respect geven voor wat ze doen.”De muzikanten van dit sterrenorkest klagen dat ze bijna altijd de politie op hun dak krijgen als ze op straat spelen. De Nieuw-Zeelander Luke Thompson omschrijft het effect daarvan vrij poëtisch door te zeggen dat hij, als hij een plek om te spelen uitkiest, steeds die ingebeel-de ‘flik’ in zijn hoofd heeft die hem verhindert

BDW 1262 PAGINA 15 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

ZAZIE ONDER NUL

De Zazie-redactie telefoneerde met... de Zuidpool! Daar kregen ze ingenieur Johan Berte aan de lijn, die op de koudste plek van de aardbol onderzoek verricht, en wel iets voelt voor een zondags partijtje kiteski.

LEES MEER OP PAGINA 24-25

LOSERS MOGEN GRATIS BINNEN!

Hebben jongeren nog idealen? Wie zijn hun helden? Wat houdt hen bezig buiten Facebook en PlayStation? Voor Loo(:)ozer trok Zouzou Ben Chikha een jaar lang met zes jongeren op. BDW�geeft�10x2�kaartjes�weg�voor�de�première�op�20�januari. Mail voor 17/1 ‘loo(:)ozer’ naar win@bdw.be. Succes, losers!

LEES MEER OP PAGINA 18-19

op bepaalde plaatsen te spelen. “Het lijkt wel of mensen hier een negatieve houding hebben tegenover elk initiatief dat niet op papier staat en dus niet officieel is,” zegt de ‘professionele straatmuzikant’ – hij verdient er zijn brood mee en kan ervan leven. “Dat verbaast me echt. Waar ik vandaan kom, houden de men-sen van straatmuziek.”Een andere misvatting is dat straatmuzikan-ten bedelaars zijn. Ze doen het niet eens al-lemaal voor het geld. De Vlaamse Elien De Schryver bijvoorbeeld, de enige vrouw van de bende, is op straat gaan spelen omdat haar groep geen repetitieruimte had. Maar verder is ze een klassiek geschoolde muzikante die haar strepen op de podia verdient.Gjovalin Nonaj (die naam doet wellicht een belletje rinkelen bij trouwe Agenda-lezers) heeft het van de straat tot de grote podia ge-schopt, inclusief tweemaal Bozar tijdens het Balkan Trafik-festival en andere festivals in België, Frankrijk en Duitsland.Benieuwd of dit sterrenorkest ook als spring-plank kan dienen voor de andere muzikanten. Walter Hus wil er in ieder geval voor gaan. De band blijft ook na het concert van 16 januari bestaan, de concertaanvragen komen vlotjes binnen. “Het zou te stom zijn zo’n project te laten wegrotten. We hebben een elan waarop we moeten voortbouwen. Op Theater aan Zee in Oostende worden we de centrale gast, en in Brussel staan we in maart op een festival van Arthis in de Beursschouwburg. Maar pas op, sommigen denken dat het orkest goedkoop is omdat het straatmuzikanten zijn (lacht). Dat is lekker niet zo!”� Benjamin�Tollet

Op zondag 16 januari treedt het Brussels Street All Stars Orchestra voor het eerst op tezamen met de Marollenopera, om 19 uur in de KVS Box, Arduinkaai 9, 1000 Brussel, op het slotfeest van Armwoede. Kaartjes kosten 20 euro. Meer op www.kvs.be

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

“Sommigen denken dat het orkest goedkoop is omdat het straatmuzikanten zijn. Dat is lekker niet zo!”

BRUSSEL – Walter Hus en zijn Brussels Street All Stars Orchestra gaven op dinsdag 4 januari het tweede van drie concerten in de KVS in het kader van het Armwoede-festival. Ze bewezen dat er in onze stra-ten topmuzikanten spelen, klasbakken die op onze podia thuishoren. “Straatmuzikanten verdienen meer respect voor wat ze doen.”

WIN!

BDW 1262 PAGINA 16 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

ADVERTENTIE

Uitingen van armwoedeGezien: Barakstad van KVS, op 7 januari (nog te zien tot en met 16 januari).

Barakstad is de theaterproductie die hoort bij Armwoede, het ‘festi-val’ rond armoede van de KVS, dat deze zondag afloopt. Revolutionair theater is Barakstad niet (tenzij een beetje in letterlijke zin), maar in zijn degelijkheid, waardigheid en betrokkenheid deed het stuk ons te-rugdenken aan Missie, de monoloog van David Van Reybrouck over het wedervaren van de Belgische mis-sionarissen in Congo.

Centraal stond dit keer een monoloog, ge-bracht door de geweldige Nico Sturm, die tekstfragmenten bracht van de arme, zieke (want manisch depressieve), maar buitenge-woon getalenteerde Antwerpse schrijver JMH Berckmans, die vorig jaar overleed. Niet met-een de teksten waarin hij jazzt en rockt met taal, maar toch nog altijd beklijvend, geestig en pertinent materiaal, dat betrekking had op het armlastige leven van de schrijver op brood, spek en koffie.Op zijn laconieke, dan weer hyperkinetische wijze gaf Jean-Marie zo een stem gaf aan de mensen die – zoals de ondergelopen scène verzinnebeeldde – uit de boot gevallen en in de goot beland zijn, en dus geenszins hun schaap-

jes op het droge hebben, maar het hoofd boven water moeten houden om niet te verzuipen als het water hun aan de lippen staat.Berckmans’ evocatie van ‘de toestand van zijn toestand’ werd tweemaal doorkruist. Door een monoloog van David Dermez, die de Britse psychiater en theoreticus Theodore Dalrym-

ple vertolkte, en door regisseur Guy Dermul, die de Franse antropoloog, psychoanalyticus en daklozespecialist Patrick Declerck gestalte gaf.Deze pamflettistische en theoretische inter-mezzi zorgden telkens voor een kleine stijl-breuk, maar ze waren noodzakelijk om de

zaak open te trekken. Dalrymple, de bedenker van het woord pamperen, verwacht heil van een kordate samenleving met een hersteld ‘moreel weefsel’ om het aantal sociaal on-aangepasten, mislukkelingen en luieriken te beperken, en rekent verder op de wilskracht van het individu. Aan de andere kant van het

Barakstad, met onder meer de jazzdrum van Han Bennink (l.), (de voeten van) Guy Dermul en de geweldige Nico Sturm: mooie hommage aan JMH Berckmans.

Pra

at

ach

teraf

SAMEN NAAR SCHOOL IN DE BUURT Samen met andere ouders rond de tafel zitten om ervaringen uit te wisselen en samen te kiezen voor een buurtschool?

Kom naar onze terugkomdagen op

DINSDAG 18 januari 2011 om 19u:ANDERLECHT

Gemeenschapscentrum De RinckDapperheidsplein 7

DONDERDAG 20 januari 2011 om 20u: SINT-JANS-MOLENBEEK

Huis van Culturen en Sociale Samenhang Mommaertsstraat 4

info en inschrijvingen:

schoolindebuurt@molenbeek.irisnet.be 02/412.08.41

Op initiatief van Jef Van DammeSchepen van Nederlandstalige Aangelegenheden

van Sint-Jans-Molenbeek

Dat kan!

www.samennaarschool.be/indebuurtExtra schoolbezoeken op maandag 17 januari

2011 en dinsdag 18 januari 2011.

OPGELET!

met de situatie van de welbespraakte erva-ringsdeskundige Berckmans als casestudy ter tafel. Betekenisvol vond ik in dat opzicht Berckmans’ (op het eerste gezicht door zijn literaire ambities geïnspireerde) verzuchting over de ‘ultieme metafoor’ en de zin en de betekenis van het al. Zijn op het eerste ge-zicht overtrokken uitroep ‘Alles is niets!’ vat misschien wel goed samen wat een mens kan bezielen om verstek te laten gaan voor de sa-menleving. We kennen allemaal de nachte-lijke momenten in ons bedje, waarop de zin-ledigheid van alles zó akelig duidelijk wordt, dat we allang blij zijn dat we ’s anderendaags weer zonder nadenken in de tredmolen mo-gen. Waarom zouden mede-‘geworfenen’ die permanent doordrongen blijven van de zinle-digheid, dan ingaan op de vraag van de socia-le begeleidster om morgenvroeg een frisse nieuwe start te nemen? Of je aan Jean-Marie Dedecker en de Populisten mag vragen de rijkdom van de hardwerkende Vlaming zo te herverdelen dat alle stakkers aan boord blij-ven, is dan de andere vraag.Zo werd Barakstad tegelijk een gedegen po-litiek en maatschappelijk debatje als een mooie hommage aan Berckmans. Een totaal-plaatje dat sloeg met de jazzdrum van Han Bennink en zalfde met de muziek van Kaat De Windt door het Ictus Kwartet.

� Michaël�Bellon

© H

ER

MA

N S

OR

GE

LOO

S

BDW 1262 PAGINA 17 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

ADVERTENTIE

NOG MEER POLEN IN MINI-EUROPE

LAKEN – Het miniatuurdorp Mini-Europe in Bruparck denkt na over de installatie van een tweede Pools monument. De eer is voor Krakau.

Polen wordt in de tweede helft van 2011 EU-voorzitter. Na de uitbreiding van de EU tot 27 lidstaten investeerde Mini-Europe fors en in een sneltempo in blikvangers uit elke nieuwe lidstaat. Onlangs kwamen daar vooral inter-actieve spelattracties bij, zoals een ‘simula-tie gasontploffing’ met brandweerkorpsen, en een wielerronde, individueel te rijden op spelcomputers.Voor 2011 staan eerst Polen en later Schot-land (nog altijd niet vertegenwoordigd in Mini-Europe) op de uitbreidingslijst van minia tuurmonumenten. De Poolse stad Gdansk was al langer aanwezig in Mini-Eu-rope, met het Hof van Artus, het oudste gil-

denhuis. Dat bouwwerk zou symbool staan voor de vakbondsstrijd, waarmee een link wordt gelegd naar de vakbond Solidarnosc, die in 1989 geschiedenis schreef. Nu staat de stad Krakau/Kraków op het lijstje. Welk gebouw het wordt, is nog niet definitief be-slist. Er is het befaamde Groot College van de vijftiende-eeuwse universiteit, de Domi-nicanenkerk (twaalfde eeuw), de Kerk van de Heilige Maagd (zestiende eeuw) of – nog indrukwekkender – de Lakenhallen (Sukien-nice) uit 1555, het eerste ‘winkelcentrum’ in het Westen. De laatste twee monumen-ten staan op het historische stadsplein Ry-nek Glówny uit 1527. Het zou verschillende vliegen in één klap betekenen als dit plein in zijn geheel een plekje in Mini-Europe kreeg. Momenteel wordt erover onderhandeld wie het miniatuurmonument uit Krakau wil be-talen.� JMB

TELEX VADROUILLE

HONGAREN NODIGEN MUzIEKENSEMBLES UIT

BRUSSEL – In Klankbord, het tijdschrift van de Muziekfederatie van het Brusselse Gewest, voert het Hongaarse Musik-Land (www.musik-land.hu) promotie voor optre-dens van ‘onze’ muziekensembles in Boe-dapest, Esztergom en bij het Balatonmeer. Er worden drie- tot zevendaagse reizen aan-

geboden met concerten voor orkesten, har-monieën, fanfares en koren in de openlucht en in kerken, gekoppeld aan concerten van Hongaarse ensembles. Een lokmiddel zijn de uitstappen en ‘veel plezier en humor’ dank zij wijnkelderparty’s, poestapaardenkoersen, rid derspelen en andere attracties.� JMB

spectrum staat Declerck, die poneert dat er niet zoiets als een vrije wil bestaat, en die al-gemeen asiel vraagt voor de armen en de dak-lozen, die meestal ook ziek zijn (depressief, al-coholverslaafd) en dus jaren van behandeling en begeleiding nodig hebben.Het staat het publiek vrij positie te kiezen,

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

V.U.: Dimokritos Kavadias, LOP Brussel BaO en Vic Anciaux, LOP Brussel SO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

U vindt de juiste weg opwww.inschrijveninbrussel.be

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

002-

05

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2011-2012: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor àlle kinderen geboren in 2009!

A70-002-15.adv.A4.liggend.251110.indd 1 26-11-2010 09:08:51

BDW 1262 PAGINA 18 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

Theater > Union Suspecte en Bronks over wat De Jeugd Van Tegenwoordig bezighoudt

Losers en rebellen

Z ouzou  Ben  Chikha  (1971) woonde  tot  voor  vijf  jaar  in Brussel,  maar  hij  keerde  “na 

zes  heftige  jaren  in  Brussel”  terug naar Gent, waar hij in 1999 in Arne Sierens’  Niet alle Marokkanen zijn dieven  zijn  eerste  stappen  in  het professionele  theater  zette.  Sinds-dien  was  hij  al  vaak  te  zien  in  de KVS, niet zelden met het gezelschap Union Suspecte, dat hij  samen met zijn broer Chokri, Mourade Zeguen-di en Ruud Gielens oprichtte.Het voorbije jaar werkte Zouzou Ben Chikha met een hele hoop jongeren in  een  theaterworkshop  die  nu  uit-mondt  in  de  voorstelling  Loo(:)ozer. Van de grote hoop bleven uiteinde-lijk  vijf  jongens  en  één  meisje  over 

van tussen de 17 en 24 jaar: twee uit Mauritius,  twee  Marokkanen,  twee Belgen. “Een schone mix, maar daar gaat het deze keer niet over (lacht),” zegt  Ben  Chikha.  Na  het  zien  van de  film  The Edukators,  over  drie jonge  mensen  die  met  geweldloze acties  de  wereld  willen  verbeteren, wilde  hij  peilen  of  de  jeugd  van  te-genwoordig nog idealisten en rebel-len  telt.  En?  Ben  Chikha:  “Wat  me vooral  frappeert,  is  dat  zij  heel  an-dere  ideeën  over  engagement  lijken te hebben dan vorige generaties. Die hebben niets met ideologieën of be-togingen.  Hun  ideeën  zijn  allemaal veel persoonlijker en overstijgen de collectieve  tegenstellingen  zoals die  tussen  links  en  rechts  vroeger. 

BRUSSEL – Jongeren denken niet meer in links en rechts, ideologieën en betogingen zijn niks voor hen. Maar wil dat zeggen dat ze niet geëngageerd zouden zijn? Waar dromen ze van? De voorstelling Loo(:)ozer ventileert de antwoorden die regisseur Zou-zou Ben Chikha en Bronks hen ontfutselden.

Loo(:)ozer: een voorstelling over overleven in een vlug veranderende wereld.

© S

AR

AH

SH

OO

T

ADVERTENTIE

SOS NUCHTERHEID Zelfzorg bij verslaving

Tijdens het voorjaar van 2011 verzorgen we tweewekelijkse samenkomsten in het

Centrum Morele Dienstverlening Jette (Jetse laan 362, 1090 Jette). U dient zich hiervoor

vooraf in te schrijven.

5 & 19 januari 2 & 16 februari 2 & 16 maart

6 & 20 april 4 & 18 mei 1, 15 & 29 juni

Aanvang: telkens vanaf 13.30 uur

Meer informatie & afspraken

09/330.35.25 (24u/24u) Centrum Morele Dienstverlening Jette

www.sosnuchterheid.org 02/513 16 33

info@sosnuchterheid.org cmd.jette@uvv.be

SOS Nuchterheid® is een vrijzinnig en humanistisch zelfzorg initiatief en is

een lidvereniging van de Unie Vrijzinnige Verenigingen (UVV).SOS Nuchterheid Brussel is een realisatie vanSOS Nuchterheid vzw in samenwerking met het Centrum Morele Dienstverlening Jette

Met steun van de Instelling Morele Dienstverlening

van het Brussel Hoofdstedelijk Gewest.

www.uvv.be

Centra Morele DienstverleningBrussel-Jette

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette[Bus 14 halte Legrelle]tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW 1262 PAGINA 19 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

Kalm aan gaan we het nieuwe jaar in. We hebben lichte kost nodig, die ook nog eens vriendelijk is voor de portemonnee. Wat dacht u van vis?

De Vlaamse dienst voor agromarketing, beter be-kend als de Vlam, voert al enkele jaren een campag-ne rond seizoensvis en nu, deze winter, is een van de vissen die ze promoten, de steenbolk. De wat?De steenbolk. Ja, beste lezers, het is niet de vrolijk-ste  naam  voor  een  vis.  Er  is  ook  geen  ander  bolk bekend dan steenbolk. Ik ken de vis oorspronkelijk van een heel oud, kleurrijk viskookboekje. Het werd begin jaren ’50 uitgegeven door de Propagandaver-eniging  voor  Visverbruik  (Wetstraat  90,  Brussel) en  heeft  zowaar  kleurenfoto’s  van  de  meest  cou-rante vissoorten in de handel. Onze bolk heet in dat boekje  steenpost  en er staat tussen haakjes netjes in het Frans  tacaud  bij. De uitgevers wisten blijkbaar dat de meeste Vlamingen hun voedsel  toch onder Franse namen kochten en dat ze waarschijnlijk nog nooit van een steenpost of  -bolk hadden gehoord. Een   tacaud   is  dan  weer  een  naam  voor  een  gam-mele auto, dus of de lezers daarmee zoveel gehol-pen waren...“Het  vlees  van  de  steenpost  heeft  veel  gelijkenis met  dit  van  de  wijting.  De  hierboven  aangeduide recepten passen dan ook zeer goed bij deze vissen.” Dat  is alles wat het boekje wist te vermelden over deze mysterieuze vis. Bij de vishandelaar zagen we er nooit liggen. Ook vandaag weten de meeste vis-boeren nauwelijks wat een steenbolk is.De  steenbolk  ( Trisopterus luscus )  behoort  tot  de kabeljauwsfamilie ( Gadidae ) en heeft er alle eigen-schappen van. Hij telt drie rugvinnen, waarvan bij de  steenbolk  de  eerste  puntig  en  lang  is.  Er  is  in onze streken geen andere visfamilie dan de kabel-jauw waarvan de leden drie rugvinnen hebben. On-der de kin zit een baarddraad, ook al een typische kabeljauweigenschap.  Hiermee  kunnen  de  vissen de bodem aftasten naar voedsel.Van  uitzicht  doet  de  steenbolk  inderdaad  opper-vlakkig  aan  wijting  denken.  Maar  wie  beter  kijkt, ziet  verschillen:  het  lichaam  van  de  steenbolk  is veel  dieper  (of  hoger)  dan  dat  van  een  wijting,  en het oog  lijkt groter. Verder  is de rugkleur donker-

der en heeft de steenpost een opvallende zwarte vlek in de  ‘oksel’ van zijn borstvin. Bij de steenbolk  (en bij de wijting) steekt de bovenkaak uit boven de on-derkaak. Bij de meeste andere kabeljauwsoorten  is dat  omgekeerd,  die  hebben  een  ‘Raymond  van  het Groenewoud-kin’.Op het bord verscheen mijn eerste   tacaud  dan ein-delijk  ergens  aan  de  Belgische  kust.  Ik  was  niet erg onder de indruk. De vis wordt altijd vergeleken 

met  wijting,  maar  verse  wijting  heeft  een  gar-naalachtige  smaak.  Steenbolk  daarentegen 

smaakt  ‘wilder’.  Maar  een  andere  keer, op  reis  in  Frankrijk,  vond  ik  de  vis 

dan  weer  wel  erg  lekker.  Nog  steeds iets  wilds,  maar  diep  en  eerlijk  van smaak.  Het  bleek  een  kwestie  van versheid  te  zijn.  Aan  de  Franse  kust is  de  snelheid  waarmee  een  vis  op 

het bord terechtkomt, altijd groter ge-weest dan bij ons. In de Vlaamse havens 

leefde het geloof dat vis vooral niet te vers mag worden gegeten:  “Ie moet eist wat bester-

v’n, anders is-ie niet lekker,” ging het onder ‘profes-sionelen’. Doodzonde. Het speelde in de kaart van de distributie, dat wel, maar als consument werd men verplicht oude vis te eten. Vandaar de reputatie dat vis stinkt. Verse vis stinkt niet, maar ruikt naar zee-wier en lekkere dingen.Vandaag  is de mentaliteit  in de vishandel gelukkig (bijna) overal veranderd. En ook ons aanbod. Een be-langrijke rol wordt daarbij gespeeld door de Marok-kaanse vishandelaren, die zich, zo gauw ze hier met hun  handel  begonnen,  op  de  vismarkt  van  Rungis (bij Parijs) richtten in plaats van op Zeebrugge. Toen ik hun destijds vroeg waarom, vertelden ze me dat er in Zeebrugge geen verse vis te vinden was, en in Parijs wel. En eerlijk gezegd, ze hadden gelijk. Maar ik moet erbij vertellen dat er de laatste twintig jaar, door  een  aantal  Europese  richtlijnen,  een  enorme vooruitgang is gemaakt in de Belgische viskwaliteit. Welke winkel ruikt er vandaag nog naar vis? Bij  mijn  Marokkaan  liggen  al  maanden  stapeltjes  tacaud  op het ijs te blinken. De fi lets zijn groter dan ik  ooit  voor  mogelijk  hield  bij  steenbolk,  maar  het moet  waar  zijn,  want  de  labels  op  de  piepschuim-doos  zeggen  offi cieel   ‘Trisopterus luscus, origine France’ . Ze zijn ook spotgoedkoop.Let erop dat de visfi let mooi glimt, als paarlemoer. Koop  een  fi letje  per  man.  Thuisgekomen  zout  u de fi lets lichtjes en laat u ze even op adem komen. 

In  een  pan  die  in  de  oven  kan,  maakt  u  passende groente  klaar.  Ik  deed  het  met  wat  fi jngesneden ajuin, poivron en courgette; het mag ook iets anders zijn. Wanneer die groenten halfgaar zijn, vlijt u er de fi lets bovenop en besprenkelt u met wat olie, of een scheutje  wijn.  Verder  een  minuutje  of  tien,  vijftien in de oven bij 180 °C. Niet omdraaien, niet roeren, gewoon wachten, opdienen en genieten. Wie zei dat vis koken moeilijk was? De  kleine  bolkjes  op  de  foto  worden  door  dezelfde Marokkaan  verkocht  voor  de  frituur.  Nog  spotter goedkoop!  Gewoon  goed  afdrogen,  even  door  de gekruide  bloem  (met  mosterdpoeder,  bijvoorbeeld) halen en krokant bakken in veel hete olie. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Steenbolk

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Ons groepsdenken is in dat verband compleet  passé.  De  vriendenkring van  die  jonge  gasten  bestaat  uit mensen  van  allerlei  pluimage.  Ze vinden  elkaar  telkens  weer  op  een andere  basis:  ze  hebben  vrienden met wie ze muzikaal overeenkomen, andere  met  wie  ze  hun  culturele achtergrond  delen,...  Die  groepen zijn niet homogeen en overlappen.”Maar kennen ze dan geen algemeen onrecht meer dat ze met z’n allen uit de  wereld  willen  helpen?  “Ja,  maar ook die bezorgdheden komen voort uit  een  persoonlijke  zoektocht.  Zo begon  iemand  bijvoorbeeld  een discussie over het feit dat elke zoek-opdracht  met  Google  milieubelas-tend  is, omdat daar veel computers voor moeten draaien. Onze gesprek-ken  bevatten  geen  grote  theorieën, maar  allemaal  kleine  verhalen  en anekdoten. De multimediale manier om  met  elkaar  te  communiceren, speelt  daarin  dikwijls  een  belang-rijke rol.”We  zagen  na  de  WikiLeaks-affaire dat er zich plots iets leek te ontwik-kelen wat op collectieve digitale re-bellie voor de goede zaak  leek. Ben Chikha:  “Klopt,  maar  daar  zit  dan niet  één  bepaalde  groepering  ach-ter,  het  is  een  netwerk  van  indivi-duen  die  onafhankelijk  beslissen om mee  te doen. Dat  is  iets anders dan in groep op café beslissen om de plaatselijke McDonald’s te bezetten. De jongeren die ik gezien heb, lijken me niet zo bezig met revolutionaire daden  of  met  het  beschuldigen  van 

de  vorige  generaties  van  wat  er  nu allemaal  fout  loopt.  Eerder  met  de vraag hoe ze zélf kunnen overleven en hun plaats vinden in een wereld die heel vlug verandert.”Wat voor voorstelling zal dat straks opleveren? “Het is mijn bedoeling de jongeren een inkijk te laten geven in hun leefwereld en de manier waar-op  zij  omgaan  met  deze  thema’s. Maar het blijft hun voorstelling. Ze krijgen  professionele  begeleiding, maar op het podium moeten ze al-les zelf kunnen verdedigen. Vijf van de zes acteurs staan voor de eerste keer  op  de  planken,  maar  ze  zijn hier al lang mee bezig. Een van onze bedoelingen met dit soort projecten is  trouwens  te  kijken  of  er  hier  en daar  iemand  tussenzit  die  nog  een stapje verder zou willen zetten naar het professionele circuit.”En dan de titel:  Loo(:)ozer . Die klinkt toch  niet  zo  positief?  Ben  Chikha: “Dat  hangt  ervan  af.   Loser   is  een woord dat je nogal snel gebruikt. De gasten  die  vroeger  op  school  braaf hun best deden, vond ik  losers , maar zij  dachten  van  mij  waarschijnlijk hetzelfde  (lacht). ” Michaël Bellon

Loo(:)ozer van Union Suspecte en Bronks, op 20, 21 en 22 januari om 20 uur (met op 21 afterparty met dj Zouzou Ben Chikha), bij Bronks, Varkensmarkt 15-17, 1000 Brussel. Meer op www.bronks.be, 02-219.99.21 en www.unionsuspecte.be

Galerie > Kunstbeurzen Bruneaf en Brafa lopen simultaan

Zavel verzameld rond niet-westerse kunstDit  jaar  doet  de  Zavel  het  met  ver-eende  krachten.  Omdat  Brussel per  se  een  plaatsje  wil  veroveren in  de  agenda  van  de  internationale kunstcollectioneurs,  volgt  de  beurs voor  niet-westerse  kunst  op  de  Za-vel dit jaar de 56ste editie van Brafa (in  Thurn  &  Taxis)  op  de  voet.  Ge-daan  dus  met  het  solonummertje in  november  –  en  dit  evenement in  november  was  overigens  al  een synergie  tussen  Bruneaf  (Brussels Non-European  Art  Fair)  en  zuster-verenigingen  Baaf  en  Boaf  (respec-tievelijk Brussels   Ancient   en   Orien-tal  Art Fair).“De veilinghuizen omringen ons als roofdieren;  voorwerpen  uit  Belgi-sche  privécollecties  worden  in  het buitenland verkocht zonder het min-ste profi jt voor Brussel of de Zavel”: zo motiveert Pierre Loos, voorzitter van Bruneaf, de samenwerking rond de  Zavel.  De  aan  Bruneaf  deelne-mende  handelaars  openen  plechtig op woensdag 19 januari om 11 uur; zaterdag  is  er  een  soort  ‘nocturne’ tot 21 uur – de overige openingstij-den vindt u op  www.bruneaf.be .De Zavel slaagt erin te verrassen. Zo brengt  Coppens  Tribal  Art,  Minie-menstraat 47, een  indrukwekkende collectie  zilver:  borstplaten,  hoofd-tooien,  armbanden  enzovoorts,  ge-

dragen  door  Chinese  minderheden. Een  kleine  openbaring.  Door  de koloniale  geschiedenis  is  de  Zavel ook een draaischijf in de handel van kunst uit Midden-Afrika. Een cere-moniële  bijl  of  een  perfect  uitgeba-lanceerde  speer  doet  het  weer.  En helemaal  in:  authentieke  schilden die  met  het  aura  van  een  abstract schilderij worden benaderd.De  coming man  van de Zavel heet Di-dier  Claes,  Van  Moerstraat,  de  eer-ste ‘gekleurde’ handelaar in het nog steeds  overwegend  blanke  clubje. Hij weet als geen ander de spanning erin te houden: op 19  januari komt hij met een absoluut  topstuk op de proppen. De straatjes rond Kleine en Grote  Zavel  gonzen  van  de  geruch-ten...Wat de Brussels Antiques and Fine Arts Fair (Brafa) betreft: de stripwe-reld  krijgt  meer  en  meer  adelbrie-ven, en  ‘works on paper’  – van Pierre Soulages  tot  de  Antwerpse  avant-garde – zitten  in de  lift,  simpelweg omdat schilderijen duur zijn gewor-den.  Romantici  hebben  het  lastig, impressionisten,  fauvisten  en  neo-impressio nisten houden stand. Bra-fa  (www.brafa.be) loopt tussen 19 en 30 januari; het Antwerpse Museum Mayer van den Bergh is er eregast. Lieven Bulckaert

delijk  ergens  aan  de  Belgische  kust.  Ik  was  niet erg onder de indruk. De vis wordt altijd vergeleken 

met  wijting,  maar  verse  wijting  heeft  een  gar-naalachtige  smaak.  Steenbolk  daarentegen 

smaakt  ‘wilder’.  Maar  een  andere  keer, op  reis  in  Frankrijk,  vond  ik  de  vis 

dan  weer  wel  erg  lekker.  Nog  steeds iets  wilds,  maar  diep  en  eerlijk  van smaak.  Het  bleek  een  kwestie  van versheid  te  zijn.  Aan  de  Franse  kust is  de  snelheid  waarmee  een  vis  op 

het bord terechtkomt, altijd groter ge-weest dan bij ons. In de Vlaamse havens 

leefde het geloof dat vis vooral niet te vers mag worden gegeten:  

v’n, anders is-ie niet lekker,” sionelen’. Doodzonde. Het speelde in de kaart van de 

© N

ICK

TRA

CH

ET

In de Vlaamse havens leefde het geloof dat vis vooral niet te vers mag worden gegeten. Doodzonde. Het speelde in de kaart van de distributie, dat wel

BDW 1262 PAGINA 20 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

Reggaeman Omar Perry: “Ik zie bij veel muzikanten hier in België niet de echte honger. Dat komt ook door het sys teem: heb je een artiestenstatuut, dan heb je een verzekerd inkomen waarop je altijd kunt terugvallen.”

L aat  het  duidelijk  zijn:  Omar  Perry  wil niet  zomaar  een  artiest  van  dertien  in een dozijn zijn. En ook geen artiest die 

zijn ei legt in de luwte, met de sympathie van gelijkgezinden  en  de  bewondering  van  enke-len. Neen, hij wil een volwaardig reggae-am-bassadeur zijn.“Mijn queeste is dingen in beweging brengen, opbouwen. Sta ik op een podium, dan geef ik alles wat in mij zit. Alles. Ik ben een makke-lijke mens,  ik heb geen hoge pet op van me-zelf.  Maar  op  een  podium  krijg  je  een  ander verhaal. Dan ga ik helemaal op in mezelf, keer ik mezelf binnenstebuiten. Na een optreden, backstage, ben ik dood. Mijn armen, mijn be-nen, mijn hoofd: dood.” “Alleen  op  je  kunst,  op  je  muziek  overleven is moeilijk. De trein echt in beweging krijgen is  knap  lastig.  Zeker  als  niet  het  hele  sys-teem – media inbegrepen – achter je staat. Ik zie  bij  velen  hier  in  België  ook  niet  de  echte honger,  en  dat  komt  ook  door  het  sys teem: heb  je  een  artiestenstatuut,  dan  heb  je  een verzekerd  inkomen  –  zij  het  klein  –  waarop je  kunt  terugvallen.  Maar  als  je  leeft  zoals ik, dan zijn er no ifs, no buts, no maybes. Dan is er geen tijd te verliezen, geen tijd om even te  relaxen.  Dan  moet  je  er  echt  voor  gaan. Dat  is  mijn  wereld.  Ik  wil  ook  steeds  beter 

worden,  leren.  Tot  mijn  laatste  ademtocht.”“Ik ben graag in Brussel, maar toch voel ik me beknot  in mijn ambities. Contact  leggen met artiesten van over de hele wereld, een beetje jammen: geen probleem. Optreden, een festi-val  links of  rechts: geen probleem. Maar het blijft  toch zo klein, de uitstraling  is beperkt. Zeker  in de reggae heb  ik  in die tien  jaar dat ik in Brussel leef, nog niemand naar de ster-ren weten grijpen. Niemand gezien die met de steun van de media – radio, geschreven pers, televisie – echt naam heeft gemaakt. You need the whole fireworks to make things happen – en dat mis ik hier.” “Mocht  ik  egoïstisch  zijn,  dan  zou  ik  er  niet zo mee zitten. Mocht het alleen om mijn per-soontje gaan, dan zou ik niet het gevoel heb-ben ergens tekort te schieten. Maar ik heb wel degelijk  een  verantwoordelijkheid  te  dragen. Een verantwoordelijkheid tegenover mijn mu-ziek. En zeg nu zelf, welke echte muzikant wil nu niet een zo groot mogelijke bijdrage leve-ren tot de bloei van zijn kunst?”“En dan zijn er nog mijn dochtertjes, Alexan-dra en Faya, die hier geboren zijn. Hun wil ik een goed leven bezorgen. Zoals het een goede vader  betaamt.  Voor  ik  vader  werd,  kon  ik gaan en staan waar ik wilde, doen wat de dag me ingaf, ik hoefde aan niemand verantwoor- “Dit draag ik altijd: een Ethiopisch kruis als teken van de strijd van de rastafari’s.”

© MARC GYSENS

© M

AR

C G

YSE

NS

ding af te leggen. Vader worden heeft mijn le-ven een heel nieuwe betekenis gegeven. En het voelt nog altijd aan als een mirakel. I love the both of them to bits, mijn meisjes zijn het licht van mijn ogen. Als  ik niet aan het werk ben, dan zijn zij het centrum van mijn universum.”

Mannetje MaanZo.  Nu  weet  ik  meteen  wat  ik  Omar  Perry – net geen nieuwjaarskind – voor zijn verjaar-dag moet wensen. Dat het vuur zo fel in hem brandt, mag ook niet verwonderen. Zijn vader is  niemand  anders  dan  Lee  ‘Scratch’  Perry, de  reggaelegende  aan  wie  onder  meer  Bob Marley,  Peter  Tosh  en  Junior  Murvin  schat-plichtig zijn. Meer nog: je kunt ‘Scratch’ Perry 

zonder overdrijven de uitvinder van reggae en dub noemen. “Voor mij is vader nog altijd een beetje  als  Mannetje  Maan.  Min  of  meer  bo-vennormaal, zijn tijd vooruit. Wat hij gedaan heeft  in de muziek, hoe hij  een bron van  in-spiratie voor anderen kon zijn met de beperkte middelen  die  hij  had:  nog  altijd  vragen  heel veel mensen zich af hoe hij het deed.  In zijn studio was hij zoals ik nu op het podium ben. Daar gaf hij zich voor 110 procent.”“Hoe  mijn  vader  buiten  zijn  muziek  was? Moeilijk te zeggen. In tegenstelling tot mezelf – denk ik – kon hij gewoonweg niet leven bui-ten zijn muziek. 24 op 24 was het voor hem. Ik probeer ook niet te doen wat hij deed, ik pro-beer  mezelf  te  zijn  en  mezelf  uit  te  drukken 

BRUSSEL – “De essentie van reggae is voor mij als een hitparade: iedereen kan er zijn gading in vinden. Reggae is ook gegroeid in een omgeving waar mensen moesten vechten om te overleven, en er is in feite nog niets veranderd: mensen vechten nóg om te overleven. Overal ter wereld. Zelfs wie het materieel goed heeft.” Omar Perry, zoon van de legendarische Lee ‘Scratch’ Perry, is reggaezanger en -componist.

BDW 1262 PAGINA 21 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

FREDDI SMEKENS

Zwanze

O nlangs  verbaasde  het  me  dat  ik  het in deze Brusselse Kroniek nog nooit over ons werkwoordje zwanze gehad 

had.  Temeer  omdat  de  zwans  iets,  zo  niet alles, met een typische vorm van humor te maken heeft.We beginnen met ons af te vragen wat dat zwanze  of  die  zwans  zo  merkwaardig  en haast  onovertrefbaar  maakt.  Laat  ik  eens proberen  om  dat  laatste  zonder te zwanze neki ooit de doeke te doon. Daarnet gebruikte ik in dat verband het begrip humor. Natuur-lijk heeft zwanze de bedoeling een glimlach op iemands gezicht te toveren. Maar even-goed kan men soms, wanneer men een heel serieus betoog aan het houden is, de opmer-king krijgen: “Zaai na on ’t zwanze of ni?!” Zwanze  heeft  dus  een  ruimere  betekenis dan op het eerste gezicht mag blijken. Zo-wel ironie als zelfs een milde vorm van sar-casme  kan  de  begrippen  zwanze  en  zwans vorm geven.Wanneer hebben we ons er voor het  laatst op betrapt on het zwanze te zaain? Een eer-ste bedenking die ik daarbij maak, is dat we het  meer  uit  een  soort  reflex  of  opwelling doen dan met opzet. Zo stelde ik onlangs ie-mand de vraag: “Ge kent toch da gruut weel on de Kestmet op het aainde van de Vismet?” Natuurlijk  kreeg  ik  als  antwoord:  “Mo na­teurlaaik! Vè wee pakte ma?!”  Tot  hiertoe niets aan de hand. Tot ik hardop de beden-king  maakte:  “Awel, ze zaain het naa on ’t afbreike...”  Mijn  gesprekspartner  keek  me met  een  zweem  van  verwondering  aan  en sprak: “Wa hadde gepaasd? Da da doe vè e giel joer zou blaave stoen?” Om een duidelijk antwoord op die vraag te formuleren moest ik toch even nadenken. “Neije, da na ni,” zei ik, “mo hoo doon ze da vè da bauveste kotche doe af t’hoele? Doeveu moote ze toch ’n lange lier hemme?!” De uitleg die ik daarop kreeg, sterkte  mij  in  het  geloof  dat  ik  het  zwanze en  de  zwans  helemaal  onder  de  knie  had. “Mo menneke toch!” klonk  het  antwoord, “ze doon dei kotches stuk veu stuk no be­neije drooje en den moeke ze ze los.” Waarna ik niet meer of minder dan “Ah bon?!” kon uitroepen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor het antwoord 

op  de  vraag  waar  de  Belgische  F-16-jacht-vliegtuigen naar een oorlogsgebied worden verscheept. De zwans als ultiem wapen om er de Brusselse luim in te houden, dus. En ik wil daar graag aan toevoegen dat zwanze in de Brusselse betekenis van het woord niet altijd  te  maken  heeft  met  grappen  maken of ergens de draak mee steken. Volgens mij kan  zwanze  ook  te  maken  hebben  met  het relativeren of inschatten van bepaalde voor-vallen  of  eventueel  zelfs  droevige  gebeur-tenissen,  maar  ook  met  mildheid  in  onze beoordeling.  Zo  komt  de  opmerking:  “Ge zaait on ’t zwanze” veel minder kwetsend of beledigend over dan: “Ge zaait on ’t leege.”Bij dat alles blijf  ik er graag bij dat zwanze een typisch Brusselse vorm van communi-catie is. In tegenstelling tot zievere, zoege en zaaike, die eerder tot het werelderfgoed be-horen. En het mag wat eigenaardig klinken, maar  wanneer  ik  deze  laatste  zin  herlees, betrap  ik mezelf erop wei on het zwanze te zaain.  En  ik  kijk,  bij  alles  wat  voorafging, ook graag even om naar wat grote kunste-naars als Magritte en Bruegel allemaal niet afgezwanst  hebben,  met  van  die  dubbele bodems  waar  we  ons  zo  graag  laten  door-zakken.Natuurlijk  beperkt  onze  Brusselse  humor zich niet tot louter zwanze. Maar ik wil niet voor mezelf houden, waarde lezer, dat zon-der zwanze en alles wat erbij hoort, het leven heel wat ingewikkelder zou ogen.Om  te  besluiten  wou  ik  de  opmerking maken  dat  echt  zwanze  in  feite  niets  met kletspraat  te maken heeft. En mocht  ik de opmerking krijgen dat alles wat voorafging, iene gruute zwans es, dan zou ik mij niet an-ders dan vereerd kunnen voelen.  Ik ben er namelijk rotsvast van overtuigd dat we aan ons  zwanze  als  Brusselaar  altijd  en  over al herkenbaar en gerespecteerd zullen blijven.In een van de volgende Brusselse Kronieken zal ik het graag over serieuws zaain hebben, maar het voorgerecht is hierbij alvast opge-diend. In de hoop dat de vele zwanzeurs die we onder onze Brusselse  lezers mogen  re-kenen, ni op heule tien gestampt zaain, wou ik afsluiten met een van mijn favoriete lijf-spreuken: “Vee van de zwans!”

zoals ik ben. Hij was het genie, laat het genie maar het genie zijn.” “Aan  mijn  jeugd  in  Kingston,  Jamaica  heb  ik goede  herinneringen.  Bij  iedereen  was  het open deur, iedereen kende iedereen. Heel an-ders dan de anonimiteit van een stad als Brus-sel. Thuis was het een komen en gaan van mu-zikanten, er was altijd iets te beleven. Samen met mijn broer Sean en mijn zus Marsha had ik een groepje, The Upsetter Juniors. Maar na-dat midden jaren ’90 vaders Black Ark Studio afbrandde,  was  het  niet  meer  zoals  tevoren. Voor mij was de  tijd gekomen om te vertrek-ken. Ik kreeg de kans naar Londen te gaan, en die heb ik met beide handen gegrepen.” 

OpenbaringLonden  bleek  maar  een  tussenstop:  de  echte aantrekkingskracht lag in Afrika. “Het was als een revival voor mij. Het was niet echt dat  ik ergens naar op zoek was, het was alsof het zo moest  zijn.  Ik heb daar mijn  roots  gevonden, gevonden  wat  ik  moest  doen  en  hóé  ik  het moest doen. Een leerproces. Mezelf begrijpen, de  anderen  begrijpen,  begrijpen  hoe  de  din-gen  werken.  Het  heeft  mij  de  ogen  geopend. In Afrika vroegen sommige mensen mij: ‘Wat kom  je  hier  toch  zoeken?  Iedereen  wil  hier weg.’ Ik zei dan: ‘Dat mag je niet zeggen. Wat is er verkeerd aan dat ik naar hier kom om te leren wat Afrika  is, wat er  leeft, wie  ik ben?’ Het heeft gemaakt dat ik nu een stukje Afrika kan meenemen overal waar ik kom.”Na Afrika volgde Brussel. “Ik had enkele men-sen ontmoet die me in contact konden brengen met  concertorganisatoren  in  België,  Neder-land, Duitsland, Frankrijk; de tijd was rijp om eindelijk  zelf  muziek  te  brengen.  Tien  optre-

dens in heel korte tijd: ik stond perplex; nooit had ik kunnen vermoeden dat Europeanen zo open  stonden  voor  reggae.  Een  openbaring was het. De toeschouwers kenden de songs die ik bracht, ze zongen ze mee. Ik heb in Frank-rijk zelfs reggaefanaten ontmoet die me platen lieten zien met originele opnamen. Van dertig jaar geleden. Voor hen waren het  relikwieën, die niemand ook maar mocht aanraken. Wow, my father and Bob Marley did a good job!”“Het was alsof ik naar Europa, België, Brussel moest komen om echt mijn roeping te ontdek-ken. En  ik ben hier nog altijd. Brussel  is dan ook een van de tofste plekken die  ik ooit heb gekend.  Rustig,  veilig.  Ik  kan  hier  ’s  nachts over  straat  lopen  zonder  constant  over  mijn schouder  te  hoeven  kijken.  En  toch  is  er  ge-noeg beweging, het is een mooie en levendige smeltkroes.”“Een interessante omgeving die nooit verveelt dus, maar tegelijkertijd niet echt makkelijk om kinderen in op te voeden. Omdat ze zoveel op zich af krijgen, zoveel indrukken moeten ver-werken. Liever zou  ik mijn dochters zien op-groeien in een andere omgeving, in harmonie met de natuur. Het liefst van al nog in de ber-gen. Waar er geen vervuiling is, de lucht zuiver als de ochtenddauw. Waar Alexandra en Faya niet afgeleid zouden worden door bijkomstig-heden, waar ze het leven echt zouden ervaren zoals het is. Waar ik zou kunnen schrijven en muziek maken zonder afgeleid te worden. Ge-nieten  van  de  natuur  en  erdoor  geïnspireerd worden. Maar daar heb ik geen controle over. Iets wensen is een ding, het verkrijgen is nog iets helemaal anders.”�� Karel�Van�der�Auwera

‘Voor mijn kunst, voor mijn kinderen’

Omar Perry, zoon van reggaelegende Lee ‘Scratch’ Perry

“Als je leeft zoals ik, dan zijn erno ifs, no buts, no maybes. Dan is er geen tijd te verliezen, geen tijd om even te relaxen”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1262 PAGINA 22 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

BRUSSEL – Lara Tadiotto (39) vertegen-woordigt België komend seizoen op het vrouwelijke Europese golfcircuit. Ze heeft er al een lange, bochtige carrière op zitten in een vrouwencircuit waar het geld schaars is. Tegenwoordig is de Brusselse ook verant-woordelijk voor de Anderlechtse golfschool.

“Op twaalfjarige leeftijd moest ik niets van golf hebben,” begint Tadiotto. “Mijn vader pushte me, maar ik wou niet. Nochtans zijn mijn va-der, moeder én broer fervente golfers. Toen ik op negentienjarige leeftijd dan toch eens de golfstick opnam om mijn zinnen te verzetten tijdens de examens, werd ik op slag verliefd. Sindsdien kan ik niet meer zonder.”Tadiotto werd in Zuid-Afrika geboren, maar het gezin verhuisde zes maanden later naar het Congolese Lubumbashi. Haar vader was zakenman. Na nog eens twee jaar in Duitsland kwam ze rond haar zeventiende naar België, waar ze verliefd werd op het golfen. “Ik had een deal met mijn moeder: na mijn secundaire school gaf ik mezelf één jaar om een single handicap te hebben (hoog niveau, red.). Zo niet zou ik naar de universiteit gaan. Het is vrij uitzonderlijk dat je in één jaar tijd een single handicap hebt, maar na zes maanden zat ik in de nationale ploeg en was ik de beste Belgische golfster.”

Financiële strijd“Ik had ondertussen een deeltijdse baan ge-vonden in Waregem om het golfen te kunnen betalen,” vertelt Tadiotto. “De baas was soepel en paste mijn uren aan aan mijn trainingen en wedstrijden. Ik heb dat tweeënhalf jaar gedaan en ben toen professional geworden. Normaal gezien duurt dat tien tot twaalf jaar. Ik stond er al na vier jaar. Waarom zo snel? Talent? Ik ver-onderstel het. De details maken het verschil.”

Lara Tadiotto: “De deal met mijn moeder was: na mijn middelbare school gaf ik mezelf één jaar om een single handicap te hebben; anders zou ik naar de universiteit gaan.”

© MARC GYSENS

‘Op de tee ben ik net een kind’Golf > Lara Tadiotto heerst op de groene links

ADVERTENTIE

In België vond Tadiotto amper concurrentie op haar weg. Om haar eigen woorden te ge-bruiken: ze ‘verpulverde’ de concurrentie. In-

ternationaal liep het minder vlot: het niveau-verschil is groot. Ze won wel de Mauritius Open en eindigde regelmatig in de top tien.

Financieel was het een constante strijd. “Nu ik al twintig jaar amateur en pro ben, heb ik maar drie keer mijn Belgische titel verloren. Ik

Kaaiad BDW 110106 Burning Ice.pdf 1 20/12/10 12:38

BDW 1262 PAGINA 23 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

heb een risico genomen door pro te worden. Ik heb nooit echt goed mijn brood verdiend met golfen. Ik had wat sponsors toen ik gedurende een vijftal jaar in Amerika en Azië golfde. Toen ik geen sponsors meer had, ben ik in 2000 te-ruggekeerd naar België.”“De laatste mannelijke golfer op het Europese circuit wint 150.000 euro per jaar, de laatste

vrouw 2.500 euro per jaar. En deelnemen aan een toernooi kost je tussen 1.500 en 2.000 euro. Dat zegt genoeg. Het is vergelijkbaar met de tenniswereld vijftien jaar geleden. Dat gaat evolueren, want de crisis is goed voor het vrouwengolf. Een klein mannentoernooi kost twaalf miljoen aan investeringen, een groot vrouwentoernooi zes miljoen. De sponsors die afhaken bij de mannen, komen bij de vrouwen terecht. Goed voor ons (lacht) .”Een paar jaar geleden besliste Tadiotto naar Londen te trekken voor de driejarige opleiding als golfl eraar. Het werd een zware perio de, want ze bleef ondertussen ook actief als golf-ster. “Dit is mijn zekerheid voor de toekomst. Ik ben blij dat ik het achter de hand heb. Ik heb een tijdje lesgegeven aan de Ravenstein in

Tervuren, maar nu werk ik op de golfclub van Anderlecht. Ik ben er head pro , verantwoorde-lijk voor de golfschool.”“In november heb ik deelgenomen aan de kwalifi caties voor het Europese circuit en heb ik me geplaatst als 36ste op 230 deelnemers. Daarmee ben ik geplaatst voor een tiental toernooien. Die speel ik normaal gezien, al hangt dat vooral af van het beschikbare geld. Ik kan niet zomaar geld blijven uitgeven. Ik ben bijna veertig.”

Beste niveau Begin jaren 2000 werden kankercellen in de hand van Tadiotto gevonden. Gelukkig zijn die ondertussen verdwenen, maar het zette de golfster wel aan het denken. “Je moet van elk moment genieten, en dat heb ik ook tij-dens mijn carrière gedaan. Ik ben niet begon-nen voor het geld. Ik hou van het spel, van de adrenaline.”“Het is een sport waarbij je veel moet naden-ken. Je speelt vierenhalf uur lang, maar je doet de slagbewegingen maar tweeënhalve mi-nuut. Mentaal is het zwaar. Je moet rustig blij-ven terwijl je hart steeds harder klopt. Maar ik hou ervan. Als ik speel, ben ik net een kind.”Het imago van golfen wordt positiever. Dat de sport democratischer wordt, speelt daarin een belangrijke rol. Tadiotto surft mee op die positieve golf en wil haar stick zeker nog niet opbergen. “Op een dag zal ik alleen nog les-geven, maar pas als ik geen vooruitgang meer maak. Ik ben op dit moment op mijn best. Je hebt vrouwen die topcompetities gewonnen hebben op hun 46ste. Ik ben heel mijn leven bang geweest om te winnen, ik was mentaal niet top. Nu wel. Golfen, het is een constante strijd met jezelf.”

Tim Schoonjans

“Ik heb nooit echt goed mijn brood verdiend met golfen”

De U16 ( ‘under sixteen’ ) van de Duitse natio-nale ploeg kijkt bewonderend naar de profs van Royal Sporting Club Anderlecht. De Duitse jongetjes eten naast onze eetruim-te in de La Manga Club, een resort dat op maat gemaakt is voor teams die zich in de beste omstandigheden willen voorbe-reiden op het behalen van nieuwe titels en bekers. De Duitse toekomst breekt met alle clichés. Veel kleine jongetjes, en ze hebben niet allemaal blauwe ogen en blond haar. De Duitse nationale ploeg is een afspiege-ling van de werkelijkheid. Özil, de Duitse smaakmaker van de huidige Mannschaft en van Real Madrid, zal vele opvolgers ken-nen.Elk jaar trekt de Brusselse voetbalelite naar La Manga – ‘de mouw’ – in het uiterste zui-den van de Costa Blanca. Ik ben de profvoet-ballers en de technische staf een dag later achternagereisd. Op het vliegtuig maak ik kennis met enkele busladingen dynamische senioren die opgewonden (de meest gestelde vraag: “ Madame , waar is het bestek?”) de barre Belgische winter ontvluchten voor het warmere zuiden.Ook de Belgische Quick-Step-wielerploeg is op pad, naar Calpe, waar ze tot 20 januari al hun renners verzamelen om de start van het wielerseizoen voor te bereiden. Wilfried Peeters, voormalige wielerglorie en sport-directeur, vertelt me dat het de enige keer is dat hij al zijn renners op hetzelfde moment ziet. Sommigen zal hij meer dan een jaar niet zien. Wielrennen is een individuele sport.De sfeer zit er goed in La Manga. Boussoufa dolt en zanikt. Een goed teken, weten de in-gewijden. Tijdens de ochtendtraining komt monument Michel Preud’homme ons nog even groeten, samen met enkele spelers van FC Twente die net een week La Manga ach-ter de rug hebben. Hij vraagt of ik de vrien-

denwedstrijd die RSCA binnen enkele dagen tegen concurrent PSV Eindhoven speelt, laat opnemen. “Zoveel middelen hebben we niet,” zeg ik lachend.De nieuwe Senegalese stopper, de tweeën-twintigjarige Seck, mag ’s avonds, net voor het avondmaal, zijn doop ondergaan. Een liedje zingen voor de hele groep. Zelfverze-kerd staat hij op en zingt hij een WK-liedje van Frankrijk. Ook een goed teken. Zijn landgenoten Kouyaté en Diandy, al wat lan-ger bij paars-wit, vallen hem als eersten bij en voor we het weten, is de hele kern in het Afrikaans aan het zingen. Seck is goed be-gonnen. Morgen mag hij de pers toespreken. Zijn tweede vuurdoop.Na het avondmaal neemt de coach het woord. Hij ontvouwt de plannen voor het laatste en cruciale deel van het seizoen. Ariël Jacobs doet dat in drie talen. Team-manager José Garcia vertaalt discreet voor de Spaanssprekenden.De coach is een geboren redenaar. Hij zegt de zaken op de juiste manier en het juiste ogenblik. “Honger moet ons drijven, niets anders,” zegt hij. De zaal is muisstil. De profvoetballers, die even voordien nog aan het dansen waren, kijken ernstig voor zich uit. Topsporters beheersen de eentonigheid. Dat is hun grootste kracht. Jaar na jaar sla-pen, trainen, slapen, trainen, slapen, trai-nen, en dat tien maanden lang: het is niet bepaald spannend.Om halfnegen ontbijten we. Wanneer we met slaperige ogen de eetzaal betreden, zit-ten de kleine Duitsertjes al in een kracht-training. Onze beurt om bewonderend toe te kijken.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Honger

SCHIJNGEVECHT IN KOEKELBERG

KOEKELBERG – De Brussels Traditional Tao-lu Cup brengt kungfu van de bovenste plank. Tao lu is een ingestudeerd schijngevecht en een essentieel onderdeel van wushu (Chi-nees voor ‘krijgskunst’). Mooi, ritmisch en dynamisch bewegen; een kijkfestijn voor wie atletische prestaties weet te waarderen. Op zaterdag 29 januari neemt een internationaal deelnemersveld van zestienplussers het te-gen elkaar op in Sportcentrum Victoria, Au-

triquestraat 4. Na de inschrijvingen volgen om halfelf de openingsceremonie en de Dans van de Leeuw. Blote handen, korte en lange wapens, duilian en thai chi komen aan bod. Kaartjes kosten 8 euro voor toeschouwers ou-der dan tien jaar. Naast de competitie krijgt u ook demonstraties van Shaolin-monnik Shi Yan Li, grote meester Kon Min Ho en andere toppers. Meer bij stehert@hotmail.com of hunggarkuen80@gmail.com. TS

TREK BRUSSEL ROND

BRUSSEL – O2 Escapades neemt u vanaf mei mee op trektocht door Brussel. Maar eerst volgt nog een tweede ‘testtrek’.Een zestigtal kilometer in drie dagen afl eggen, goed eten op restaurant en in een mooi hotel sla-pen. Dat is kort samengevat wat O2 Escapades van mei tot juni, op vraag van groepen, wil or-ganiseren. De trekking leidt langs groen, trek-pleisters en speciale plekjes. Na een eerste test-trek volgen in het weekend van 22 en 23 januari de laatste twee testdagen. De voorbije trekdag ging van Jezus-Eik tot de parken in de Wolu-

wes. Op 22 januari start de trektocht aan Herr-mann-Debroux en loopt hij over Ukkel dwars door Brussel. Zondag gaat de tocht via het Ato-mium tot Jette en de basiliek van Koekelberg.De testtrekken worden geleid door Benjamin Coumont; een tiental vrienden volgt. Na feed-back wil hij in mei over tot het echte werk. Het hele pakket, met ook de restaurant- en hotelkosten, zou uiteindelijk zo’n 250 euro gaan kosten. Geïnteresseerd in de testtrek of een latere O2 Escapade? Bel dan Coumont op 0479-98.47.18. TS

januari 2011

WATOU 4+Laika en BonteHond

STORM 8+De Toneelmakerij

LOO(:)OZER 15+BRONKS / Union Suspecte 20 (première) /21/22 – 20.00

26 – 14.30

30 – 15.00

februari 2011

KLOPTEROP 5+ BRONKS & Braakland/ZheBilding

DE MAN MET DE BAKKEBAARDEN 8+

Toneelschap Beumer & Drost

RAFIKI 5+

Film

BELGISCHE IMPROVISATIE LIGA 8+

6 – 15.00

13 – 15.00

20 – 15.00

26 – 20.00 (première) & 27 – 15.00

NIEUW:Avondvoorstellingen voor jongeren om 20.00.

> theaterworkshops voor kinderen.

IN JANUARI EN FEBRUARI BIJ BRONKS

BRONKS jeugdtheater vzw - Varkensmarkt 15-17 - 1000 BrusselTel 02 219 99 21 - info@bronks.be - www.bronks.be

BDW 1262 PAGINA 24 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

H et is de allerkoudste plek ter wereld: in de winter wordt het er makkelijk tot vijftig graden onder nul! En toch trekt elk jaar, als in november de zomer aanbreekt, een groepje dappere Belgische wetenschappers naar

de Zuidpool. De poolavonturier Alain Hubert bouwde er ruim twee jaar geleden het station Prinses Elisabeth Antarctica. Een heel bijzonder station is dat, omdat het als enige geen CO2 uitstoot en alleen gebruikmaakt van zonne- en windenergie.Die milieuvriendelijke Prinses Elisabeth-basis heeft een dubbel doel: onderzoek doen naar een onbewoond gebied waar we nog niet echt veel van weten, én peilen naar de gevolgen van de klimaatverandering.De ingenieur Johan Berte ( fotootje hierboven) heeft het station mee bedacht en gebouwd, en nu brengt hij er enkele maanden door voor onderzoek. En de jonge reporters van onze Zazie-redactie wisten hem via Skype te strikken voor een live-interview!

Min: Welke temperatuur is het daar nu, Johan? Johan (J): Op dit ogenblik is het hier heel goed weer, misschien zelfs beter dan in België. De temperatuur schommelt tussen -5 en -10 graden, maar dat is echt wel warm voor de Zuidpool. De zon schijnt heel de tijd, er is geen briesje

[ SORRY ] SN

ORRY ?

“Zien jullie op welke dierenkop Antarctica gelijkt?” vroeg Isabelle aan de Zazie-redactie tijdens ons bezoek aan de International Polar Foundation. Wannes zag

het meteen: “Een olifant!”En inderdaad, met een beetje verbeelding lijkt de Zuidpool een

slurf en een heel groot oor te hebben. “Antarctica ziet er dan misschien uit als een olifant, maar het woord zelf betekent

‘tegenover de beer’,” vertelde Isabelle nog. “Het bestaat uit de woorden anti en arctica. Arctica is de offi ciële naam voor de Noordpool, een naam die komt van het Griekse woord arktos, ‘beer’ in het Nederlands. Het kreeg die naam omdat de Noordpool dicht bij de sterrenbeelden van de Grote en Kleine Beer ligt. In Antarctica zit ook

anti, nog een Grieks woordje dat zoveel betekent als ‘tegen’ of ‘tegenover’. Kortom: ‘tegenover de beer’!” Wist

je trouwens dat het werelddeel Antarctica groter is dan heel Europa? En wat strenge winters betreft staat het met stip op

nummer één: ooit werd er een temperatuur van -89 °C opgemeten. BERRRRRRRRRREKOUD!!

Het olifantcontinent

bijzonder station is dat, omdat het als enige geen COen alleen gebruikmaakt van zonne- en windenergie.Die milieuvriendelijke Prinses Elisabeth-basis heeft een dubbel doel: onderzoek doen naar een onbewoond

schommelt tussen -5 en -10 graden, maar dat is echt wel warm

En inderdaad, met een beetje verbeelding lijkt de Zuidpool een slurf en een heel groot oor te hebben. “Antarctica ziet er dan

misschien uit als een olifant, maar het woord zelf betekent ‘tegenover de beer’,” vertelde Isabelle nog. “Het bestaat uit de woorden voor de Noordpool, een naam die komt van het Griekse woord naam omdat de Noordpool dicht bij de sterrenbeelden van de Grote en Kleine Beer ligt. In

anti‘tegen’ of ‘tegenover’. Kortom: ‘tegenover de beer’!” Wist

je trouwens dat het werelddeel Antarctica groter is dan heel Europa? En wat strenge winters betreft staat het met stip op

nummer één: ooit werd er een temperatuur van -89 °C opgemeten. BERRRRRRRRRREKOUD!!

S O U T H E R N O C E A N

TA S M A N I A

S O U T H E R N O C E A N

RONNE ICE SHELF

ROSSICE SHELF

AMERY ICE SHELF

H A A K O N V I I S E A

D U M O N T D ' U R V I L L E S E A

D A V I S S E A

M A W S O N S E A

B E L L I N G S H A U S E NS E A

AMUNDSENSEA

W E D D E L L S E A

R O S S S E A

ARTURO PARODI

AMUNDSEN-SCOTT

VOSTOK

CONCORDIA

MIRNY

CASEY

SOBRAL

SAN MARTÍNROTHERA

VERNADSKY

PALMER

DOME FUJI

MIZUHOHALLEY

BELGRANO II

CARVAJAL

MELCHIOR

PRIMAVERA

MATIENZO

BROWNA R G E N T I N A

STATION OCCUPÉE TOUTE L'ANNÉECarte de répartition des stations polaires en Antarctiques (2009)

PERMANENT STATIONKaart van de onderzoeksstations op Antarctica (2009)

MCMURDO

SCOTT BASE

GONDWANA

MARIO ZUCCHELLI

DUMONT D'URVILLE

PRINCESSELISABETH

ASUKA

MAITRI

SYOWA

MAWSON

DAVIS

DRUZHNAYA 4ZHONGSHAN

TROLL TOR

NOVOLAZAREVSKAYADAKSHIN GANGOTRI

KOHNEN

NEUMAYER

SANAE IV

ABOAWASA

© INTERNATIONAL POLAR FOUNDATION

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

EDe Zazie-redactie rond de maquette van het Prinses Elisabeth Antarctica-station, dat volledig op wind- en zonne-energie werkt.

[ SORRY

Het olifantcontinent

Hier is het nog putteke winter, zelfs al is het beginnen dooien. Op de Zuidpool, onder aan de aardbol, is het op dit moment volop zomer! Een zomer van gemiddeld... vijf graden onder het vriespunt! Dat kwamen we te weten bij de International Polar Foundation, waar de Zazie-redactie onlangs op bezoek ging. En waar we via Skype rechtstreeks contact kregen met Antarctica!

Spreek ik met Antarctica?

Zazie skypet... met de Zuidpool

REP

OR

TAG

ER

EPO

RTA

GE

Hier is het nog putteke winter

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza

Spreek ik met Spreek ik met Zazie skypet... met de Zuidpool

Het olifantcontinent

DOOR PATRICK JORDENS

BDW 1262 PAGINA 25 - DONDERDAG 13 JANUARI 2011

wind en er staat amper een wolkje aan de lucht. Heerlijk!

Eva & Patrick: Hebben jullie al een sneeuwman gemaakt? En hoe groot was die dan? J: Wel, een sneeuwman maken lukt hier helaas niet: de sneeuw plakt hier niet zo goed als in België, daarvoor is hij te korrelig. Van een fl ink sneeuwballengevecht is hier dus ook geen sprake. Wat we in het begin wel hebben gedaan, is grote stukken besneeuwd ijs verzagen om er iglo’s van te maken. Die hadden we nodig om in te overnachten terwijl we het station aan het bouwen waren. Zo hebben we ooit ook een iglo-toilet gemaakt, dat zelfs redelijk goed werkte, mag ik wel zeggen.

Patrick: Oei, wel koud aan de billen?! J: Ja, altijd (lacht). Wannes: Waarom is het station op palen gebouwd? J: Opdat de wind er onderdoor zou kunnen blazen, zodat de sneeuw meegevoerd wordt. Als het station niet op palen zou staan, dan zou het helemaal ondergesneeuwd raken tijdens de winter en dan zou het dagen duren om het weer te bevrijden als wij hier aankomen. Rogier & Pablo: Hebben jullie al interessante dingen ontdekt? J: Ja, we vinden hier bijvoorbeeld regelmatig kleine levensvormen die onbekend zijn, zoals speciale bacteriën. We ontdekken en verzamelen ook bijzondere meteorieten. Het staat hier trouwens vol met lasers, radars en meettoestellen om meer te weten te komen over de opwarming van de aarde, en de gevolgen daarvan voor de poolgebieden.

Anais: Mogen er ook kinderen naar het station komen? J: Van mij wel, maar het is nog nooit gebeurd. Want als er hier iets ergs zou voorvallen, dan

raak je hier niet zomaar meteen weg. Je moet dus wel eerst toestemming van de regering krijgen.

Jef Raven: Hoe verplaatsen jullie je op Antarctica? J: Voor lange afstanden gebruiken we kleine vliegtuigen die op sneeuw en ijs kunnen landen. Maar rond de basis zelf gebruiken we vaak rupsvoertuigen, een soort sneeuwtractors. Daarmee rijden we ook naar de kust, die op zo’n tweehonderd kilometer van de basis ligt. Daar moeten we soms materiaal gaan ophalen. Verder gebruiken we ook sneeuwscooters, en op zondag gaan nogal wat mensen hier kiteskiën: dat zijn ski’s verbonden aan een vlieger waardoor je als vanzelf door de wind wordt meegevoerd. Een leuke hobby...

Patrick: Hoe lang duurt een dag daar nu ongeveer? J: Omdat het nu de polaire zomer is, gaat de zon hier nooit echt onder. We hebben 24 op 24 uur daglicht! Toevallig verdwijnt de zon wel even achter de rotsen, net op het moment dat het in België nacht is. Maar eigenlijk is dat dus gewoon een lange schaduw. Jullie kunnen je wel voorstellen dat het voor ons niet altijd simpel is om hier op tijd in bed te geraken... (lacht)

Lina: Jullie zijn op de Zuidpool sinds november en nog tot februari. Vonden jullie het niet erg om de feestdagen met de familie te moeten missen? J: Ja, maar we hebben gelukkig wel Skype om met hen te praten, en via de satellietverbinding kunnen we hen ook zien. Zoals ik jou nu zie. En natuurlijk bouwen we hier onder elkaar ook weleens een gezellig feestje, hé.

Wie was Lucas Cranach?

BLIK

VA

NGER

Idulfania door Brecht Evens

Met deze caddy vol teken- en knutselmateriaal duik je de wereld van Lucas Cranach in...

Wie was

Met deze caddy vol teken- en knutselmateriaal duik je de wereld van Lucas Cranach in...

R idders, jachttaferelen, wapenschilden en jonkvrouwen... wie dol is op de middeleeuwen,

moet zeker naar de tentoonstelling De wereld van Lucas Cranach in Bozar. En neem gerust je ouders mee, want op zondag 16 januari zijn er workshops en ontdekkingstochten voor alle leeftijden. Aan de hand van zoek- en tekenopdrachten leer je beter kijken naar die oude schilderijen van meneer Cranach, om te ontdekken dat ze vaak een heel verhaal vertellen. Een mysterieuze wereld die opengaat...Wie liever zelf aan de slag gaat, kan in

ateliers leren schilderen in de stijl van Lucas Cranach, of mag meehelpen

aan de bouw van een gigantische gotische toren in meccano!

De Family Day in Bozar is op 16 januari, van 13 tot 18 uur. Alle informatie staat op www.bozar.be.

Inschrijven is aangeraden.

Wie liever zelf aan de slag gaat, kan in ateliers leren schilderen in de stijl van

Lucas Cranach, of mag meehelpen aan de bouw van een gigantische

gotische toren in meccano!

De Family Day in Bozar is op 16 januari, van 13 tot 18 uur. Alle informatie staat op www.bozar.be.

Inschrijven is aangeraden.

om met hen te praten, en via de satellietverbinding kunnen we hen ook zien. Zoals ik Wil je meer weten over wat Johan en co zoal

uitspoken in het Prinses Elisabeth Antarctica-station?

Surf met je kiteski’s naar www.antarcticstation.org. Op www.polarfoundation.

org kom je te weten wat de International Polar Foundation is en wat ze doet.

Wil je meer weten