bdw - editie 1348

N° 1348 VAN 11 TOT 18 OKTOBER 2012 ¦ WEEK 41: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

JULES WABBES IN HET PSK: MEUBELS VOOR HET LEVENEn ook: Cie SOIT, Angus Stone, Douglas Firs en Fabrice Luchini.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

11 1012

BRUSSEL – De Litouwse straatkunstenaar Ernest Zacharevic streek onlangs in Brussel neer. Zijn mix van muurschilderingen en objets trouvés nodigen uit tot een speelse interactiviteit. AGENDA magazine kon in de Léon Lepagestraat een van zijn personages

een lift aanbieden. Neem ook eens een kijkje op AGENDA’s eigenste blog: agendamagazine.be. HR

ADVERTENTIE

5min

GRATISGEHOORTEST

TEL.: 02 527 15 00

© H

ELE

EN

RO

DIE

RS

Retourtje Blankenberge Anderlechtse senioren op sportdag naar zeep. 10

EEN STRIPREPORTAGE VAN EVA HILHORST EN WAUTER MANNAERT OP P. 14

Wachten aan de hemelpoortTien vluchtverhalen door Yves Delepeleire en Ivan Put

6

ZAZIE: NOA, NABIL EN AKBAR EN HUN NIEUWE SCHOOLSTRAAT

28

TWEE MEISJES

BDW 1348 PAGINA 2 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Familie en vrienden steunen Jasbir Singh voor de aanvang van de Witte Mars, zondag in Etterbeek, om de zinloze moord op zijn vrouw en drie kinderen te herdenken.

© S

AN

DE

R D

E WIL

DE

DE WEEK IN BEELD DOOR SANDER DE WILDE

‘In 2014 één parkeerbeleid voor heel Brussel’

Uitgelicht > Negentien gemeenten zullen zich moeten schikken naar gewestelijk plan

D e Stad Brussel lanceerde zopas nochtans een geheel eigen parkeerplan, net zoals

vele andere Brusselse gemeenten dat eerder al deden. Volgens dat plan wordt zowat het hele grondgebied, dus ook Laken, Haren en Neder-Over-Heembeek, geleidelijk omge-vormd tot blauwe zones en zones voor betaald parkeren.De inwoners van de Stad kunnen een bewonerskaart kopen waarmee ze hun auto overal in hun buurt kunnen achterlaten. Die kaart kost tien euro per jaar voor de eerste wa-gen, honderd euro voor de tweede. De verwachting is dat de bewoners, althans overdag, makkelijker een parkeerplek zullen vinden.Voor mensen van buiten de stad zal een jaarkaart 750 euro per jaar kos-

ten. Een flinke streep door de reke-ning van de vele pendelaars, die tot nu op heel wat plekken gratis en on-beperkt konden parkeren, bijvoor-beeld in de buurt van het Koning Boudewijnstadion en in de meeste andere straten van Laken. Heel wat mensen laten hun auto achter op de Heizel, om vandaar met de me-tro naar het centrum te rijden. Dat de pendelaars nu plots moeten gaan betalen, zorgde afgelopen week voor grote verontwaardiging bij de auto-mobielorganisatie Touring, die de Stad ‘pesterijen’ verweet.Ook sommige Lakense handelaars hebben bezwaren. Traiteur Gianni heeft op de vitrine van zijn winkel aan de Houba de Strooperlaan een zwarte affiche met het opschrift ‘Non: 750 euro’ gehangen. Hij komt

elke dag van buiten Brussel en par-keert zijn auto nu in een van de kleine straatjes in de buurt van zijn zaak. “Men treft de kleine zelfstan-digen en ook hun personeel. Brus-selaars die niet in de buurt wonen, moeten vijfhonderd euro neertellen voor een parkeerkaart voor deze zone,” zegt hij. “Bovendien is er geen gratis kwartiertje voor de klan-ten.”En dan zijn er de leraren en het personeel van de ziekenhuizen die mopperen dat komen werken in Brussel hun onmogelijk gemaakt wordt. Om enigszins tegemoet te komen aan de bezwaren van han-delaars, leraren en ziekenhuisper-soneel heeft de Stad zopas beslist om het parkeerplan in Laken niet op 3 november, maar pas in januari 2013 in werking te laten treden.

Eén straat, twee gemeentenBlijft de kritiek van de aangrenzende gemeenten. Jette bijvoorbeeld is niet opgezet met het ‘eigengereide’ par-keerplan van de Stad Brussel. “Er is geen enkel overleg geweest,” zegt

schepen van Mobiliteit Christine Gallez (Ecolo). Jette is al veel langer bezig met het reglementeren van het parkeren, maar ging veel minder drastisch te werk. Er zijn blauwe zo-

nes en zones voor betaald parkeren (gratis voor bewoners), maar her en der kun je nog vrij parkeren. Gallez vreest dat door het nieuwe parkeer-plan van Brussel-Stad heel wat pen-delaars zullen uitwijken naar Jette, waar een jaarabonnement voor niet-inwoners ‘slechts’ 250 euro kost.

BRUSSEL – Over een klein jaar, wanneer het gewes-telijk parkeerbeleidsplan definitief is, zullen alle Brusselse gemeenten hun parkeerbeleid en -tarieven moeten aanpassen aan de gewestelijke regels, zegt minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V). Ook de Stad Brussel zal zich moeten schikken.

“Passen de gemeenten hun parkeerplan niet aan, dan zal het Gewest het in hun plaats doen”

GESTOLEN DIVA IS TERUGBRUSSEL – Commotie maan-dag in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis: Livia is weer thuis.

Met veel egards en de grootste omzichtigheid pakte een pré-paratrice sa-men met Cécile Evers, conser-vatrice van de

Romeinse verzameling, en di-recteur a.i. Michel Draguet de marmeren kop van Livia, echt-genote van keizer Augustus, uit. Applaus van de toegestroomde pers en medewerkers. Livia heeft behalve de eeuwen nu ook 36 jaar ballingschap overleefd.Vergeleken met foto’s uit 1976, genomen vlak voor de diefstal in de KMKG, is het beeld uit de eer-ste eeuw na Christus ongeha-vend. Voor een neus uit die tijd is dat hoogst uitzonderlijk, maar ook de oorlellen én de gaatjes zijn bewaard. De diadeem en het haar dragen nog rode sporen van het ooit polychrome beeld.De Romeinse kop dook vijf maanden geleden weer op toen hij via een Berlijns veilinghuis te koop werd aangeboden. Dankzij een mailtje aan Evers van een collega van de collectie Oudheid van de Musea van Berlijn kon worden bevestigd dat het om de Brusselse kop ging. De hals vertoonde een wittere zone waar het inventarisnummer was ver-wijderd. Evers vindt het een hele prestatie van Belspo (Belgian Fe-deral Science Police Office) en de Belgische en Duitse politie om de zaak na amper vijf maanden rond te krijgen. De aankoop van het gestolen beeld had drie jaar na de diefstal te goeder trouw plaatsgevonden op een col-loquium in Wenen. De privéver-zamelaar kreeg voor de 33 jaar goede zorgen een schadeloos-stelling van 25.000 euro, terwijl de actuele waarde op twee mil-joen wordt geschat.Het beeld werd vóór Evers’ tijd gestolen, toen nog niet echt ge-investeerd werd in beveiliging, maar ze heeft nooit de hypo-these geloofd dat het beeld via het raam geroofd zou zijn: de haardot was zeker losgekomen na een val van zes à zeven meter.Haartooi en diadeem verwij-zen naar goden zoals Venus en Juno. Livia kreeg postuum de goddelijke naam Diva Augusta, het werk stamt vermoedelijk ook uit die tijd, 41-54 n.C. Por-tretten goddelijke allures geven was toen gangbaar in heel het keizerrijk. Livia zelf was ook een rolmodel voor de Romeinse vrouwen, vanwege haar toewij-ding. Het was in haar tijd onge-zien dat een vrouw als raadgever optrad, eerst van haar man en later van haar zoon Tiberius. In de portretgalerij wachten zoon Drusus en man Octavianus, de latere keizer Augustus, vol on-geduld op haar verhaal.� AD

OPMERKELIJK©

KM

KG

BDW 1348 PAGINA 3 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�3�OKTOBERDEPOT�GESTOLEN�FIETSEN. Het Brussels Gewest opent een op-slagplaats voor teruggevonden gestolen fietsen. Het gebouw bevindt zich aan de Leuvensesteenweg. Op www.gevondenfietsen.be kunnen mensen gaan kijken of hun gestolen fiets is teruggevonden. Niet-gerecupereerde tweewielers worden gerecycleerd of ter beschikking gesteld van onder andere scholen, studenten en OCMW’s. In Brussel worden er jaarlijks zo’n achtduizend fietsen gestolen.

DONDERDAG�4�OKTOBERPROCES�JUWELIERMOORD�VAN�START. Het proces tegen de twee Esten die verdacht worden van de overval op een Elsense juwe-lierszaak, is van start gegaan. Bij die overval, in april 2010, kwam de zaakvoerder om het leven en raakte zijn broer gewond. De twee Esten worden beschuldigd van roofmoord.

VRIJDAG�5�OKTOBER68�EXTRA�BRANDWEERLUI. De Brusselse brandweer krijgt er 58 manschappen en tien officieren bij. Dat meldt staatssecretaris Chris-tos Doulkeridis (Ecolo). De uitbreiding moet tegen 2015 afgerond zijn en kost vier miljoen euro.

MAN�ONTSNAPT�BIJ�OVERBRENGING. Een aangehouden man ontsnapt bij zijn overbrenging naar de gevangenis van Sint-Gillis. De man was aangehouden voor drugshandel. Tijdens zijn ontsnapping verwondt hij een agente licht. Bij de parketten van Antwerpen en Luik is hij al bekend voor andere feiten. De Fransman wordt nu internatio-naal opgespoord.

ZONDAG�GEEN�PIC�NIC�THE�STREETS. De organisatoren van Pic Nic the Streets beslissen dat er zondag geen protestpicknick zal plaatshebben, omdat alle politieke partijen zich hebben uitgesproken vóór een autovrij Beursplein. Pic Nic the Streets wacht nu op het meerderheidsakkoord dat gesloten zal worden in Brussel-Stad. Als de nieuwe gemeenteraad zich niet aan de beloften houdt, plant de organisatie nieuwe acties.

ZATERDAG�6�OKTOBERBETOGING�TEGEN�SEKSISME. Zo’n vijftig vrouwen verzamelen ’s ochtends aan de Beurs om er te betogen tegen seksisme. Hiermee wil de vereniging Touche pas à ma Pote het debat, dat geopend werd door de film Femme de la rue, levend houden. De naam verwijst naar een beweging tegen racisme uit de jaren 1980 in Frankrijk en België. De nieuwe slogan luidt ‘Nultolerantie tegen racisme, nultolerantie tegen seksisme’.

ZONDAG�7�OKTOBERWITTE�MARS�IN�ETTERBEEK.�Een vijfhonderdtal mensen wo-nen de herdenkingsplechtigheid bij in de Generaal Capiaumontlaan. Ze herdenken de moeder en haar drie kinderen die daar op vrijdag 28 september vermoord werden. Na de ceremonie volgt er een Witte Mars door de straten van Etterbeek. Het onderzoek naar de moorden gaat intussen voort. De vermoedelijke dader is een collega van de vader.

MAANDAG�8�OKTOBERPROTEST�TEGEN�PARKEERPLAN.�Om enigszins tegemoet te komen aan de bezwa-ren van handelaars, leraren en ziekenhuis-personeel (onder meer van Brugmann), zal het nieuwe parkeerplan van de Stad Brussel

niet op 3 november, maar pas in januari 2013 in Laken van kracht worden. Dat meldt burgemeester Freddy Thielemans (PS) aan tvbrus-sel. In Neder-Over-Heembeek en Haren gaat het plan eind 2013 in.

ESSELINCKX�HOOFDREDACTEUR�TVBRUSSEL. De raad van bestuur van tvbrussel benoemt Robert Esselinckx tot hoofdredacteur van de stadszender. Hij was de afgelopen twee jaar hoofdredacteur ad interim. Administratief en commercieel directeur Geert De Wael verlaat de omroep. Esselinckx werkt al vijftien jaar voor tvbrussel. In 2010 werd hij waarnemend hoofdredacteur na het ontslag van directeur-hoofdredacteur Jan De Troyer.

DINSDAG�9�OKTOBERTRUCKERS�BETOGEN. Ongeveer zevenhonderd vrachtwagen-chauffeurs zakken af naar Brussel. Ze verzamelen om negen uur aan het Luxemburgplein, waarna ze naar het Schumanplein trekken. Ze betogen tegen oneerlijke concurrentie van de Oost-Europese truckers. Die zouden tegen dumpingprijzen werken.

� Samengesteld�door�Nick�Vervaeck

Heel wat pendelaars parkeren nu nog gratis in de buurt van het Koning Boudewijnstadion en Bruparck in Laken en nemen dan de metro naar het centrum.

Om niet overspoeld te worden door autobezitters van buiten de gemeen-te heeft het Jetse schepencollege be-slist om voorlopig geen pendelaars-kaarten meer uit te reiken.Ook probeert de gemeente in allerijl samen met de Stad Brussel tot een akkoord te komen voor de straten die voor de helft in Jette en voor de helft in Laken liggen. Gallez: “Het zou toch te gek zijn dat mensen met een bewonerskaart alleen maar in de ene helft van hun straat kunnen parkeren.”Om aan al dat soort ongerijmd-heden een einde te maken is er nu

het gewestelijk parkeerbeleidsplan, dat minister Brigitte Grouwels vlak na de verkiezingen ter goedkeu-ring aan de Brusselse regering zal voorleggen. “De bedoeling is dat in alle negentien gemeenten dezelfde tarieven en dezelfde voorwaarden voor de parkeerkaarten zullen gel-den,” zegt haar woordvoerder. Na de goedkeuring volgt een openbaar onderzoek, dat enkele maanden in beslag kan nemen. “Tegen volgende zomer zou het gewestelijk plan de-finitief moeten zijn.” Vanaf dat mo-ment hebben de gemeenten één jaar de tijd – tot de zomer van 2014, dus –

om hun gemeentelijke parkeerplan-nen aan te passen aan de geweste-lijke regels. “Doen ze dat niet, dan doet het Gewest het in hun plaats,” laat Grouwels weten.Ook zullen de gemeenten vanaf 2014 niet langer een beroep kun-nen doen op een privéfirma voor de controle van de parkeerregels. Ze moeten ofwel eigen gemeente-lijke parkeerwachters inzetten, of de controle in handen geven van het onlangs opgerichte gewestelijke parkeeragentschap. �� Bettina�Hubo

De context in België is er een van concurrentie tussen de scholen. Kwaliteit en nabijheid spelen een rol bij de keuze van de ouders, maar de schoolpopulatie blijft hét beslissende element.”

Volgens onderzoeker Hugues Delforge (ULB) is er te veel segregatie in het (Franstalige) vrij onderwijs. Hoogopgeleide ouders kiezen voor scholen met een kansrijk publiek, en het katholiek onderwijs werkt daar actief aan mee (in La Libre Belgique).

Deze mensen pleiten voor een etnische zuivering.”

Yves Goldstein, verkiezingskandidaat voor de PS in Schaarbeek, is opnieuw het mikpunt van antisemitische uitlatingen, deze keer via een ruim verspreid pamflet in het Turks (in De Morgen).

De beheerder van de Anderlechtse slachthuizen, Abatan, heet voortaan Abattoir. Behalve een nieuwe naam kre-gen de slachthuizen ook een gestileerde stierenkop als logo. De Kelders van Kuregem heten voortaan gewoon De Kelders, en in 2014 komt er nog een grote markthal bij. Het Molenbeekse reclamebureau BBDO werd inge-

AbattoirHETWOORD

© G

OO

GL

E STR

EE

T VIEW

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

schakeld om het bedrijf een nieuw, hipper imago aan te meten. Dat imago kreeg onmiddellijk een flinke deuk door een verhaal over uitbuiting in de slachthuizen. Volgens de voorzitster van de vrouwenafdeling van de Roemeense sociaaldemocratische partij in België zou Abattoir Roemeense vrouwen uitbuiten. De vrouwen zouden er illegaal tewerkgesteld en onderbetaald zijn. De woordvoerder van Abattoir zegt dat hun niets te ver-wijten valt. Veel arbeiders werken voor kmo’s die loka-len van Abattoir huren en dus niet rechtstreeks voor de nv werken. NV


Verkiezingen > Kleine partijen kruiden de campagne

Piraten, moslims en een cafébazinBRUSSEL – Bij lokale verkiezingen gaat veel aandacht naar de burgemeesters en hun uitdagers, maar telkens nemen er ook kleine partijtjes deel. Soms hardleers, soms voor het plezier, maar altijd kansloos. Of niet?

D eelnemen aan de gemeen-teraadsverkiezingen is hard labeur. Daar kunnen de al-

lerkleinsten in het politieke land-schap zeker van meespreken. Door het Imperiali-systeem is de eerste zetel de moeilijkste van al om bin-nen te halen: je hebt er al gauw vijf procent van de stemmen voor nodig.De moeilijkheden beginnen echter al vooraf: om deel te mogen nemen aan de verkiezingen moeten kandi-daat-politici twee handtekeningen van uittredende gemeenteraads-leden verzamelen. Lukt dat niet, dan moeten ze de hort op om honderd handtekeningen van kiesgerech-tigden te verzamelen. Niet eenvou-dig in Brussel: er zijn hier heel wat niet-kiesgerechtigden, Europese en niet-Europese vreemdelingen bij-voorbeeld.Vervolgens moet een campagne ook nog eens gefinancierd worden. Affiches laten drukken is voor een kandidaat van een kleine partij vaak

een stevige hap uit het persoonlijke budget.Ondanks al die drempels zijn er bij elke verkiezing weer tal van partij-tjes die naar de gunst van de kiezer dingen. En dat brengt leven in de brouwerij. Een overzicht.

MalcontentenLiens is een naam als een klok in Evere, maar of Jean-Luc Liens ook een zetel haalt met de minilijst die zijn naam draagt, is nog maar de vraag. Vlaams schepen Liens werd door de SP.A bedankt voor bewezen diensten, mocht niet meer op de lijst van burgemeester Rudi Vervoort (PS) en komt uit revanche op met een eigen lijst.Forest Plus komt logischerwijze maar in één gemeente op: Vorst. Patrick Denis was gemeente-raadslid voor de PS, maar werd uit de partij gezet omdat hij te hard oppositie voerde tegen de rood-groene meerderheid. Nu pro-

beert hij het met een eigen lijst.FGS (voluit Front de Gauche Schaer-beek) van Mohammed Ennay komt ondanks de ronkende naam niet in de eerste plaats met een hard links thema uit de hoek, maar wel met laïcité. Ennay wil een strikte schei-ding tussen kerk/moskee en staat. De lijsttrekker stapte uit de Schaar-beekse PS omdat die volgens hem te veel de kaart van de allochtoon trekt uit electorale berekening.

BelgicistenBelg-Unie is een kartel van een aantal belgicistische splinterpartij-tjes en van Chrétiens Démocrates Francophones (CDF), de enige ex-pliciet christelijke partij in België. Belg-Unie komt op in Anderlecht en Brussel-Stad. De kandidaten ijveren voor een unitair België.Vreemd genoeg komt in Watermaal-Bosvoorde UniBelgium op. Die partij maakt deel uit van het boven-

staande kartel, maar verkoos onder eigen vlag naar de kiezer te trekken. Lijsttrekster is cafébazin Diane De-len, ook voorzitster van de federatie van caféhouders en onder meer ge-kant tegen het rookverbod.

Linkse moslimsHet zag er even naar uit dat er deze verkiezingen geen moslimpartijen zouden opkomen, maar dat was bui-ten Redouane Ahrouch gerekend, die in drie gemeenten een lijst heeft ingediend onder de naam Islam: in Anderlecht, Brussel en Molenbeek. Ahrouch is een pionier. In 1999 kwam hij op met de partij Noor, de eerste islampartij in Brussel. Tien jaar later sloot hij een akkoord met Abdullah Bastin, een ultraradicaal. Toen kwamen beiden voor de ge-westverkiezingen op onder de vlag musulman.be, zonder veel succes. Om de programmapunten te verant-woorden verwijst de lijst Islam gere-geld naar de Koran.Égalité neemt sinds 2009 deel aan de Brusselse verkiezingen en heeft lijsten in acht gemeenten. Het is geen echte moslimpartij, maar neemt het wel voor moslims op. De partij maakt een vreemde cocktail

© IV

AN

PU

T

ADVERTENTIE

www.n-va.be/ookinBrussel

De kracht van verandering.Dit land rijdt zich vast in het status quo. In de 19 Brusselse gemeenten is dat niet anders. Brussel heeft heel wat troeven, maar ook de problemen nemen dagelijks toe: het verkeer loopt vast, de internationalisering zet de sociale samenhang in de wijken onder druk, de criminaliteit raakt niet onder controle en het migratie- en asielbeleid faalt. De werkloosheid groeit, en toch is er nauwelijks aandacht voor de economie. Vlamingen worden te vaak respectloos behandeld. Ook het zinloze geweld, met homofobe aanvallen en vrouwonvriendelijk geschimp, wordt alleen maar erger. U ervaart het elke dag.

De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

De N-VA neemt in 10 Brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinBrussel

1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten. Voor iedereen. Ook in Brussel.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken. Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet grote én kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

4. Brussel is van iedereen. Van jong en oud. Van middenklassers en minder begoeden.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ook Nederlands spreken.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering:

Ook in Brussel.Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Lijst 1


De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder. Bart De Wever

Algemeen voorzitter N-VA

van pro-Palestijnse, marxistische en islamitische standpunten. Het doelpubliek is, net zoals bij Islam, de kansarme jonge Brusselaar. De leider van Égalité, Nordine Saïdi, is controversieel. Hij werd uit de antiracismebeweging Mrax gezet omdat hij vermeende racistische uitspraken op zijn blog had gezet. Er staan naast Maghrebijnen en ex-PTB-leden ook enkele Nederlands-taligen op de lijst. Leraar Luk Ver-vaet bijvoorbeeld, die in het nieuws kwam omdat hem de toegang tot de gevangenis, waar hij lesgeeft

De eerste zetel is de moeilijkste om binnen te halen


ADVERTENTIE

aan gedetineerden, werd ontzegd.

Piraten en andere kapersDe zogenaamde Piratenpartij is een fenomeneen dat uit het bui-tenland komt overgewaaid. Zij zijn een beetje een vreemde eend in de lokale bijt, want de idealen van Pirates-Piraten zijn van toepassing op het wereldwijde internet. Voor hen moet dat internet zo vrij en transparant mogelijk zijn, zonder beperkingen, betaling of censuur. Het is niet moeilijk om hierin een doorslag te zien van Julian Assange.

Op 14 oktober kunt u weer rood, blauw, oranje, amarant, bruin, geel en groen stemmen, maar ook een hele rist kleintjes werpen zich in de strijd.

www.n-va.be/ookinBrussel


De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

De N-VA neemt in 10 Brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinBrussel

1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten. Voor iedereen. Ook in Brussel.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken. Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet grote én kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

4. Brussel is van iedereen. Van jong en oud. Van middenklassers en minder begoeden.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ook Nederlands spreken.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering:

Ook in Brussel.Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Lijst 1


De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder. Bart De Wever

Algemeen voorzitter N-VA

van Bosvoorde aanhang hebben.

Uiterst rechtsFranstalig extreem rechts is in Brussel haast volledig van de kaart verdwenen. Het Front National van Daniel Féret is roemloos ten onder gegaan aan interne twisten. Boven-dien heeft Marine Le Pen (van het FN in Frankrijk) langs gerechtelijke weg verboden om FN als naam te ge-bruiken. Uit wat nog rest in België, is onder andere de partij Démocra-tie Nationale opgericht. Die komt in het Brusselse gewest alleen in Sint-Lambrechts-Woluwe op. Voormalig FDF-gemeenteraadslid René Vande Maele is lijsttrekker.In Evere en Vorst komt ook nog Na-tion op. Die lijst staat dichter bij de neonazibeweging dan bij parlemen-tair extreem rechts.

Uiterst linksGauches Communes komt op in vier gemeenten: Anderlecht, Elsene, Jette en Sint-Gillis. Woordvoerster Anja Deschoemacker voert als Ne-derlandstalige de lijst in Sint-Gillis aan. Gauches Communes is een verzameling van drie partijen: de Linkse Socialistische Partij (LSP), de Parti Humaniste en het Comité voor een Andere Politiek. Dat CAP werd in 2005 door Jef Sleeckx op-gericht als protest tegen het Gene-ratiepact. “Verzet tegen de bespa-ringsmaatregelen van de federale regering bindt de drie partijen,” zegt Deschoemacker. De drie hopen het federale besparingsdebat op lokaal niveau aan te zwengelen.Gauches Communes mag niet ver-ward worden met de lijst Gauche. Die komt alleen in Etterbeek op. De lijst heeft een gedetailleerd lokaal programma, met als rode draad solidariteit. Gauche verzet zich te-gen prestigeprojecten, zoals het nieuw te bouwen gemeentehuis.

� Steven�Van�Garsse,��Danny�Vileyn��

en�Christophe�Degreef

www.brusselkiest.be

met de eerste te maken wil hebben.

Lokale idealistenElke verkiezing zijn er ook zeer lo-kaal gerichte idealisten. De kleine lijst Etterbeek Mon Village is er een van. Volgens trekker Jacques Tasiaux, die eerder al op belgicisti-sche lijsten stond, moet in Etterbeek vooral het dorpse benadrukt wor-den, tezamen met de saamhorigheid van alle Belgen-Etterbekenaars. Het lokale Etterbeekse is het enige pro-grammapunt. Zelf zegt Tasiaux niet echt een politieke kleur te hebben,

maar ‘toch iets meer naar de rech-terkant’ over te hellen.Van een heel andere gezindte is dan weer de lokale lijst CJV in Water-maal-Bosvoorde, met amper twee kandidaten. Die lijst wil zich vooral richten op jongeren “die voor een nieuwe dynamiek in de gemeente moeten zorgen.” Naar eigen zeg-gen kanten ze zich niet tegen het beleid, maar willen ze enkele ac-centen anders. ‘CJV’ staat dan ook voor Clarté, Justesse en Véritable. Naar verluidt zouden ze vooral in de kleine wijk Bezemhoek in het zuiden

Niet in Londen of Ecuador, maar in Schaarbeek, Elsene en Brussel-Stad. In Evere komt dan weer een andere Piratenpartij op, die niets

BDW 1348 PAGINA 6 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012©

IVAN

PU

T

B ij de zestigste verjaardag van de Conventie van Genève in 2011 vroeg het Commissa

riaatgeneraal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) aan Yves

Delepeleire (De Standaard) om getuigenissen van vluchtelingen in te blikken. “Ik twijfelde eerst,” zegt Delepeleire onomwonden in Mijn vlucht. “Door de jarenlange bericht

geving over de opvang en asielcrisis in ons land, waarbij de opeenvolgende ministers en staatssecretarissen voor Asiel en Migratie – terecht – bekritiseerd werden om hun wanbe

GRIMBERGEN – In Mijn vlucht van journalist Yves Delepeleire en persfotograaf Ivan Put passeert de geschiedenis van het asielbeleid in België de revue. Niet aan de hand van de wetgeving, de hiaten in het systeem en de grove fouten van het beleid. Wel door getuigenissen van tien oud-vluchtelingen. De helft van hen zijn Brusselaars. Dankbare burgers, die hoop kregen op een waardig leven.

Boek > Asielmigratie verteld in tien vluchtverhalen door Yves Delepeleire en Ivan Put

Wachten aan de hemelpoort

leid, leek het me misplaatst om ook maar iets te vieren.” Gelukkig nam hij het voorstel wél aan, en kaderde hij met een grote dosis emotionele intelligentie tien vluchtverhalen

– verschrikkelijk, maar met goede afloop – in een menselijk kader. De foto’s in zwartwit en kleur van Ivan Put, fotograaf voor onder meer BDW en De Standaard, naast historische foto’s van oorlogssituaties maken elk verhaal visueel herkenbaar.Het jeugdverhaal van Loul Tesfeye (nu 39 jaar, toen 13), uit de Bloemistenstraat, is een van de gruwelgetuigenissen uit het boek. Zijn kin

Na 25 jaar bezoekt de Ethiopische Brusselaar Loul Tesfeye (39) het Klein Kasteeltje opnieuw. Na een tocht vol levensgevaar strandde hij er als gevlucht straatkind.

Links: In de Brusselse Ethiopische evangelische kerk vindt Tesfeye hoop.

Rechts: Vermoedelijk in deze kamer strandde Tesfeye een kwarteeuw geleden.

© IVAN PUT

ADVERTENTIEBDW 1348 PAGINA 7 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Niets, niets, niets. Geen enkel antwoord kregen wij op onze vraag van vorige week ter verduidelijking van veel voorkomende politieke begrippen waarvan wij niets begrijpen. Noodgedwongen moeten we de ruimte dan maar vullen met campagnenieuws, dat gelukkig wel voorhanden is.

Schaarbeeks Groenpolitica Adelheid Byttebier heeft iets te melden. We citeren letterlijk: “‘Schaarbeek heeft al jaren gebroken met het Nolsbeleid en ‘commissaris’ Demol, en heeft resoluut gekozen voor participatie en democratie. Getuige de diensten preventie en het Huis der Bemiddeling die uitgebouwd werden door schepen T. Essaidi,’” aldus Adelheid Byttebier die zelf kabinetschef is van Ecolo-schepen Essaidi. De gemeente heeft de voorbije jaren ingezet op sa-menleven, de gecreëerde structuren werken, maar het evenwicht blijft precair.” Ter info: het is een steunbetuiging aan Yves Goldstein, tweede op de PSlijst, en het slachtoffer van antisemitisme.

Blijkbaar is er nog niet genoeg ingezet op samenleven, begrijpen we.

Bij NVA BrusselStad heeft men ook last van een tekort aan samen leven. Waar de flaminganten naar eigen zeggen op begrip kunnen rekenen van eigenaars van louche nachtwinkels om hun affiches te slijten, daar zien traditionelere Brusselaars vooral racisme en xenofobie, en worden de NVAaffiches daar weggehaald. Misschien daarom dat de affiches van alle politieke partijen in veel gemeenten achter kippengaas zitten: om de toekomstige democratisch gekozenen tegen zichzelf te beschermen. Voor als het samenleven te veel wordt.

Op het Blyckaertsplein in Elsene werd het een andere democraat ook te veel, kippengaas of niet: daar prijkt een davidster op het hoofd van Yaron Pesztat, lijsttrekker voor Ecolo.

UKKEL – Het begint Franstalige kranten te dagen dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een administratief gegeven is met eigen ministers en dito plannen, en dat er nog iets anders bestaat dan de eeuwig ongenaakbare Brusselse gemeenten. La Capitale maakt de balans op van de verschillende werkzaamheden aan de openbare weg die voor de verkiezingen uitgesteld zijn. Zo is er de argumentatie van de gemeente Ukkel: “Wij hebben al te veel werven, en voor de winter een werf beginnen, dat is gekkenwerk zonder zekerheid dat het binnenkort niet zal beginnen vriezen.” Gelukkig doorprikt de krant op het einde van het stuk die argumenten: “Un gros chantier met toujours commerçants et habitants de mauvaise humeur. Et, à la veille des élections, ce n’est pas bon pour les candidats.” Quod erat demonstrandum.

ISLAM – Nog volgens La Capitale zouden hedendaagse moslims zweren bij een te slachten schaap (halal!) dat gevoed is met biovoedsel. Binnenkort is het immers Offerfeest, en behalve met dergelijke religieuze rituelen zijn Brusselse moslims tegenwoordig ook mee met andere, groenere, rituelen. Wel een beetje cynisch: eerst een schaap volproppen met gezond eten om het dan te kelen, terwijl de winkelrekken vol liggen met dode biologisch gevoederde schapen.

SAUNA – Schitterend: onze Franstalige krantencollega’s plaatsen een artikel ‘La Capitale vous offre une journée de sauna’ naast het stuk over de groene halalschapen. Om maar te zeggen: er is ook ander vlees dat aandacht verdient.

dertijd hangt samen met de rebellie tussen Eritrea en Ethiopië. Vandaag geeft Tesfeye protestantse les in het Nederlands in verschillende gemeentelijke en gemeenschapsscholen in Brussel. Voor het boek ging hij na een kwart eeuw terug naar het Klein Kasteeltje: in de begintijd van het asielbeleid de eerste opvangplek, zonder privacy, voor vluchtelingen.Niet elke erkende vluchteling verging het even goed. “Een vriend is naar Ethiopië teruggekeerd, ontgoocheld omdat hij het hier als arts niet verder kon schoppen dan taxichauffeur,” stelt Tesfeye. Zelf had hij het ‘geluk’ dat hij als kind binnen de zes maanden erkend werd als vluchteling. Omdat hij te jong was, zou men hem eerst terugsturen, tot een pleeggezin hem opving.Over de ‘keuring’ schrijft Delepeleire: “Het waren toestanden als op een slavenmarkt, naar alles werd er gekeken: of de vluchtelingen goede tanden hadden, of ze hygiënisch waren.”

In de sneeuwTesfeye leefde als kind in de oorlogstijd. “Het leger schaakte kinderen om ze als kindsoldaat in te zetten. We ontsnapten met enkele vriendjes, een paar keer zaten we in de gevangenis. Zo zwierven we jaren rond als straatkinderen. Tot mijn vrienden me moesten achterlaten omdat ik zwaargewond was – een Somalische arts opereerde me zonder verdoving. Als ik aan die hongertijd en vooral die pijn denk, krijg ik nog tranen in de ogen.”“We verschansten ons in een goederenschip, de kapitein ontdekte het te laat, maar hield ons op zee verborgen. Veel vriendjes, die ook droomden van de reddende boot naar het buitenland, zijn gestorven. Wij die de vlucht overleefden, kwamen in België in de sneeuw terecht. Ik dacht dat de mensen hier altijd in die koude leefden. We liepen averechts een dalende roltrap op in de metro, omdat we het principe niet kenden. Nu lach ik daarom.”“Wat me erbovenop geholpen heeft, is de hoop. De hoop dat alles beter wordt; niemand kan leven zonder hoop. In die zoektocht heeft Jezus me begeleid. Hij geeft me de hoop op een betere toekomst dan het tijdelijke.”Na zijn jaren bij het pleeggezin vond Tesfeye het geloof dat hij in Afrika had ontdekt, terug in de Ethiopische kerkgemeenschap in Brussel. Hij volgde bijbelstudie en geeft nu les; hij heeft een prachtig gezinsleven. Zijn verhaal heeft net als de andere schrijnende verhalen in Mijn vlucht een happy end, onder meer met zijn erkenning als nieuwe Belg.Mensen hebben hun leven geriskeerd om hier te geraken, vele gevaren ontlopen, van oorlog tot gezonken vluchtelingenboten. “Mensen in België begrijpen niet waarom wij gevlucht zijn,” stelt Tesfeye. “Uiteraard houden we van ons thuisland, maar uit overlevingsdrang zijn we hier gestrand.” Jean-Marie Binst

Yves Delepeleire (tekst) en Ivan Put (foto’s), Mijn vlucht, uitg. Averbode, 200 p., 19,50 euro

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE


ADVERTENTIE

Mobiliteit > Nieuwe maatregel Kruidtuinlaan verbetert situatie fietsers

Fietspad op de helling

BRUSSEL – De komende vier weken wordt de Kruidtuinlaan heringericht voor het verkeer. Er komt een brede busbaan met fietspad. Op verdere plannen voor een fietsvriendelijke Kleine Ring is het voorlopig wachten.

Tussen de Asstraat en de Pachecolaan wordt de komende weken een brede busbaan getekend. Met zo’n baan van 4,5 meter kunnen fietsers in betere omstandigheden dan nu de beklimming van de Kruidtuinlaan

aanvatten zonder al te veel gehinderd te worden door het autoverkeer. Een normale busbaan is smaller (drie meter) en zorgt te pas en te onpas voor conflicten tussen bussen en fietsers.Vanaf de Pachecolaan tot boven aan de Koningsstraat krijgen fietsers een afzonderlijk gemarkeerd deel van het al bestaande voetpad aan de Financiëntoren. De bestaande infrastructuur op de rijweg wordt aangepast om de overgang van de rijweg naar het fiets/voetpad mogelijk te

maken. Ook de Ubocht voor auto’s aan de Pachecolaan wordt opgeofferd voor het fietsverkeer.Op zich verandert er niets aan de wegindeling van de Kruidtuinlaan. Het autoverkeer zal nog altijd twee rijstroken ter beschikking hebben. Daarom wordt meer dan een me ter van de wat verloren middenbermen op de Kruidtuinlaan weggegraven.Volgens Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) is de herinrichting een voorlo

pige maatregel, in afwachting van een ingrijpendere, fietsvriendelijke her aanleg van de Kleine Ring tot aan Sainctelette. Grouwels: “De Saincte lettebrug is nu nog een gevaarlijke plek voor fietsers, waar ze zich tussen het autoverkeer moeten mengen of op het voetpad rijden. Daar moet verandering in komen.” Over concretere plannen communiceert Grouwels naar eigen zeggen later.Voor Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) is de aanpassing van de Kruidtuinlaan een stap in de juiste richting. “Het fietsverkeer in Brussel neemt zichtbaar toe. Onze ingrepen hebben resultaat.”Toch is er ook kritiek op de aanpak van Grouwels en De Lille. Volgens sommige fietsers volstaan de ingrepen niet om van Brussel een echte fietsstad te maken. Zij pleiten voor een drastische reductie van het autoverkeer en afgescheiden fietspaden. Christophe Degreef

Fiets hier maar eens tussen.

© T

VBR

US

SE

L /WW

W.E

BR

U.B

E

HOOfDSTAD VERgRIjST HET TRAAgST

© A

RC

HIE

f B

DW

BRUSSEL – Tussen 2010 en 2030 neemt het aantal gepensioneerden in heel België met vijftig procent toe. Ook het aantal hoogbejaarden, ouder dan 85, stijgt. Nu telt de hoofdstad, alle verhoudingen in acht genomen, de meeste 85plussers: 2,3 procent van de bevolking. Dat cijfer daalt tot 2030, waarna het opnieuw stijgt tot 2060. In 2060 zal het Brussels Gewest het minst 85plussers hebben, de Duitstalige Gemeenschap het meest. Dat blijkt uit cijfers die de bank Belfius verzamelde.Tegelijk met de vergrijzing komt er ook een vergroeningsgolf, door de migratie. Investeren in scholen en crèches zal tegelijk moeten gebeuren met investeren in verzorgingstehuizen voor ouderen. Belfius merkt ook op dat de migratie in tachtig procent van de gemeenten voor meer dan de helft verantwoordelijk is voor de vernieuwing van de bevolking. DV

www.visieopbrussel.be CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – [email protected]

Sterke kandidaten met een visie:

CD&V wil dat iedereen zich een betaalbare en kwaliteitsvolle woning kan veroorloven. Dat vraagt een goed aanbod aan betaalbare woningen. We willen actief nieuwe vormen van

samenwonen (kangoeroewoningen,…) stimuleren. Daarnaast pakken we leegstand en verkrotting aan.

Inzetten op betaalbaar wonen

Brigitte De Pauw5de plaats op de Lijst van de

Burgemeester Jette

“In Jette kiezen we resoluut voor een sociale mix. We gaan

voor een voldoende groot aanbod sociale woningen en

ondersteunen initiatieven voor nieuwe middenklassewoningen, bv. vanuit de GOMB. Daarnaast proberen we oude industrie- en

handelspanden om te vormen tot aantrekkelijke woningen.”

Bianca Debaets,6de plaats op de lijst CDH, Brussel.

“Met een stadskorting voor wie een woning koopt of renoveert, meer groen en voldoende plaatsen in de scholen wil ik wonen in de stad nog aantrek-kelijker maken. Want jonge gezinnen zorgen voor een goede sociale mix en ver-hogen de leefbaarheid van onze Brusselse buurten.”

｛Betaalbaar wonen inbegrepen｝

｛Iedereen een propere en veilige leefomgeving｝

｛Integratie van nieuwkomers: iedereen inbegrepen｝

｛Zorg: kinderen, ouderen, etc. zorg voor iedereen｝

｛Toekomstgerichte en gezonde gemeente en regio: iedereen gezond｝

｛Veiligheid en goede mobiliteit: doordachte mobiliteit inbegrepen｝

｛Ruimte om initiatief te nemen: verenigingen, ondernemen:initiatief inbegrepen｝


Deze week op de Senior Games > Mangoboom vertegenwoordigt Brussel

Met wiegende heupen en uit volle borst

De zwart-Brusselse senioren zijn soepel, genieten volop en brengen de sfeer erin bij de fitbalsessie. © MARC GYSENS

M ijn seniorhart begeeft het bijna. Anderhalf uur al ben ik in de weer geweest, zoe-

kend langs de sportstands en dwa-lend door de vele zalen, tot driemaal toe.Eindelijk zie ik de Anderlechtse vereniging De Mangoboom in Bloei stranden, net achter de biertent van La Chouffe. “Bienvenue, Mamies!” roep ik de zwarte oma’s toe, meer dan ooit beseffend dat zij hun rus-tige oude dag letterlijk nemen. “Toi, tu as le cœur africain, ça se voit,” giechelen les Bruxelloises. Het zijn allemaal Sub-Saharische senioren die in Brussel blijven wonen om-wille van de betere gezondheidszorg en om op hun (achter)kleinkinderen te passen. Ze komen sporten, uitge-dost met gouden juwelen, enkelen zelfs in lange, kleurige wikkelrok-

ken. Een paar dames dragen een zwartvilten muts waarop in glinste-rende lettertjes Jésus staat; ze horen bij het Marialegioen. Kortom, ze vallen op.We lachen niet. Het gelaat van deze Brusselse senioren is getekend door een zwaar jeugd- en moederverle-den in Afrika. Een leven van honger en oorlog, voor één iemand zelfs van verkrachting en erger. Gevlucht naar Brussel, gestrand bij hun kinderen, of soms alleen hebben ze het naar eigen zeggen très bien – ook zonder eigen inkomsten. Wie in Brussel mag leven, mag niet klagen. Al-leen de eenzaamheid – weinig fa-milie dichtbij – valt hen zwaar. In het clubleven van De Mangoboom ondersteunen ze elkaar, met alfa-betiserings- en taallessen, koken en naaien. Daar krijgen hun klein-

kinderen ook huiswerkklas. Maar vandaag zijn ze op sportuitstap aan zee, ‘un long voyage’. Laten we eens kijken of ze een streepje voor hebben op hun Vlaamse leeftijdsgenoten,

want ‘bewegen’ – hét doel van de seniorensportpromotie – zit Afrika-nen in de genen. “On vient surtout danser,” klinkt het vrolijk. Ze schrijven zich in voor Afrikaanse dans en Zumba Gold,

zumba voor ouderen. Dat kunnen ze na de middag pas doen, nu zijn ze te laat. Ze aanvaarden het zonder mor-ren: “Il y a beaucoup de vieux, il faut partager.”Gespreid over twee dagen duiken 5.991 deelnemers op in het Bloso-centrum en de Floréal Club van de socialistische senioren. Dan maar fitbal, er is nog plaats. Reppen maar. Of niet – d’abord les toilettes. On-danks de aangekondigde nationale treinstaking van 3 oktober hebben

Bloso en de seniorensportfederaties met de Senior Games geen moeite gespaard om een veertigtal nieuwe en leeftijdsaangepaste sporten aan te bieden: van geocaching en sudoku wandelen, oosters bewegen,

curling, Kubb, golf nitiatie, lijndan-sen en tai chi tot kleiduif- en schiet-lapschieten (met een katapult in een kooi).De meeste senioren komen uit de provincies Antwerpen en Oost-Vlaanderen (1.648 en 1.574). En ter-wijl Vlaams-Brabant nog scoort met 982 deelnemers, is uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest nauwelijks een ziel te bespeuren: drie enkelin-gen en de groep van De Mangoboom, samen met z’n zestienen, dus. Maar denk niet dat de Brusselaars niet opvielen. “Vous allez bien nous trou-ver, nous serons la tache noire dans la meute,” had groepsleidster An-gélique Mayele ons vooraf gezegd. Maar er zijn er geen mannen bij, zeg ik. “Les papies sont restés à Bruxel-les. Si on en a besoin, on trouvera bien des hommes ici,” zeggen ze met een gulle lach.De dames, zwaar getekend door het leven, maar jong van hart, dragen geen sportmerken; een legging on-der een wikkelrok volstaat. In een-denpas wandelen ze binnen. Onder-weg passeren ze de Reumabus, een brailleparcours, behendigheidstests en Vlaamse volksdansen: niets voor hen. “We doen elke week aan be-wegingssport in het kader van pre-ventie tegen ‘ouderdomsvallen’, en dansen doen we bij elke verjaardag,” geeft Cécile mee. De oudste, Marie-Madeleine – ze vermoedt dat ze 80 of 84 is –, is hier met haar dochter Angélique van 64. Ze durft de ftbal aan. De wat zwak opgepompte bal-len zakken door, maar de dames doen het soepeler dan hun Vlaamse leeftijdsgenoten, die hun spieren te veel opspannen. Wel draaien ze soms de verkeerde kant uit of begin-nen ze uit volle borst te zingen tot de monitrice niet meer te horen valt. Eentje geraakt niet meer recht na een glijpartij van de reuzenbal. We heffen ons een hernia om haar van de grond te tillen. “Danke,” roepen ze in koor. “Ja, een sportles is altijd ook een alfabetiserings- en taalles,” verklaart la cheffe.

AanstekelijkDe lunch stuurt hen naar de tent van de provincie Antwerpen, een Brus-selse tent is er niet. Met één broodje, van de drie die ze krijgen, hebben ze al genoeg: “On doit manger peu quand on est âgé.”De namiddagsessie Afrodans wordt wel op tijd gehaald. De les zit afge-laden vol. Senytouri, een Guinese djembéspeler, geeft het ritme aan. Alle deelnemers mogen beurtelings solo in de kring dansen. Het werkt aanmoedigend. De Vlamingen ko-piëren het Afrikaanse voorbeeld, de Afrikanen moedigen de Vlamingen aan. “Dit is heel inspirerend,” ho-ren we van een Bloso-medewerker. “Alle vrouwen leren sneller van el-kaar dan in monoculturele sessies. Iedereen neemt spontaan het juiste ritme over. Ze zwepen elkaar op, en hierdoor versterken ze elkaar in hun durf en vrouwelijkheid. Alle gêne vervliegt dankzij de Afrikanen.” Onze Brusselse oma’s waren met weinig op de Senior Games, maar ze kregen respect en gingen niet onopgemerkt naar huis. Bravo, les Mamies!�� Jean-Marie�Binst

De Vlamingen kopiëren het Afrikaanse voorbeeld, de Afrikanen moedigen de Vlaamse senioren aan

BD

W R

EGIO

BLANKENBERGE – Een drieduizendtal Vlaamse senioren uit alle hoeken van het land zijn al vroeg op de ochtend aan de inschrijvingsstand van de jaarlijkse Senior Games gepasseerd. Ze hebben al koffie met speculaas gehad, en nu zijn ze binnen en buiten met de sportinitiaties begonnen. Het gaat naar elf uur. Maar kijk, wie komt daarginds nog rustig aangesjokt? Dertien zwart-Afrikaanse seniorenvrouwen van De Mango-boom in Bloei, de enige groep uit het Brusselse gewest. Bienvenue, les Mamies!


ADVERTENTIE

De politiepost in de Lang Levenstraat 16 heeft vorige week eindelijk de deu-ren geopend, meer dan een jaar te laat. Opmerkelijk is dat het minicommissariaat over een kogelvrije ruit beschikt, een bescherming die doorgaans alleen grote commissariaten te beurt valt. De openba-re aanbesteding voor die ruit was ook de hoofdoorzaak van de verlate opening.

De Lang Levenstraat in de Elsense wijk Ma-tonge is in het weekend (maar niet alleen dan) een drukke uitgaansbuurt. Er zijn Afri-kaanse cafés en restaurants, maar ook de hippe buurt rond Sint-Bonifaas ligt op een boogscheut. De wijk kan met andere woor-den wel wat politieaanwezigheid gebruiken. Dat gebeurt door de nieuwe politiepost, of-f cieel een ‘politieantenne’ genoemd. Dat is een kleine versie van een commissariaat, die vooral voor psychologische aanwezig-heid zorgt. Naast het opvangen van slacht-offers van kleinere vormen van misdaad die vaak gerelateerd zijn aan het uitgaansleven, moet de wijkpost demonstraties, in deze wijk voornamelijk georganiseerd door de Congolese gemeenschap, in goede banen leiden. Concreet is de post open van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds. Tot 19 uur met open deur, daarna moet er aangebeld worden. In de weekends blijft de politie later op de avond aanwezig, behalve op zondag.Bekend is dat de politievakbonden een eer-dere opening hebben tegengehouden omdat ze de inrichting van de politiepost te onvei-lig vonden. Zo moest er een kogelwerende ruit geplaatst worden die tegen inslagen

van oorlogswapens bestand is, en moest het aanwezige meubilair zo rudimentair mogelijk zijn, voor als het commissariaat bestormd zou worden door een stadsbende. Volgens de bonden laat de inrichting nog al-tijd te wensen over omdat er geen nooduit-gang is in het gebouw, alleen een voordeur. Het is met andere woorden de bedoeling dat de politieploeg die het kantoor zal beman-nen, zich bij nood stevig kan verschansen. Veel meer ruimte dan voor administra-tieve afhandelingen is er dan ook niet. Het hoofdcommissariaat ligt op het Fernand Cocqplein, toch tien minuten te voet.

Naar flagey De politiepost in Matonge is niet de enige vernieuwing in de politiezone Brussel-El-sene. De agenten van het commissariaat in de Alphonse De Wittestraat in Elsene ver-huizen voor langere tijd naar de vijfde ver-dieping van het Flageygebouw. Hun oude commissariaat wordt binnenkort gereno-veerd: het is onder druk van de vakbonden onbewoonbaar verklaard. Voor het nieuwe commissariaat betaalt de zone gek genoeg minder huur dan in de lokalen die eigendom zijn van de gemeente Elsene.Omdat Elsene de jongste jaren bekend is geworden als uitgaansgemeente, stijgt het aantal inbreuken gerelateerd aan uitgaan, zoals vandalisme en nachtlawaai. Burge-meester Willy Decourty (PS) heeft het pro-bleem al meermaals erkend. De oppositie in de gemeente Elsene maakte er de jongste maanden dan ook een speerpunt van.� Christophe�Degreef

Psychologische aanwezigheid in moeilijke uitgaansbuurt

Elsene > Politiepost Matonge open met jaar vertraging

Grote foto: de wijkpost nu, mét kogelwerende ruit. Inzetfotootje: de situatie een maand geleden.

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

GESÙ WORDt LuXEHOtEL: PLANNEN VOORGEStELD

SINT-JOOST-TEN-NODE – Het Gesùklooster moet het meest prestigieuze hotel van Brussel worden. De krakers die er nu wonen, hebben tijd tot de start van de werkzaamheden om een nieuw onderkomen te vinden.In de Gesùkerk op de hoek van de Koningsstraat en de Haachtsesteenweg en in het eerste deel van het voormalige klooster in de Dwarsstraat komen 75 hotelkamers. In de tweede helft komen woningen en in de Staartsterstraat nieuwbouwappartementen, 75 woningen alles bij elkaar. Voorts komt er een congresruimte in de kapel op de hoek van Staartster- en Brialmontstraat. Ondergronds komen er 170 parkeerplaatsen. De vergunningsaanvraag wordt volgende maand ingediend. Eind 2015 of begin 2016 zou het hotel openen.De honderdzestig krakers die nu nog in het Gesùklooster verblijven, moeten bij het begin van de werkzaamheden volgend jaar het pand verlaten. Alle partijen hopen een oplossing te vinden voor de bewoners. De eigenaar belooft om ondertussen de veiligheid en de leefbaar-heid van het kraakpand te verbeteren. Zo zullen er bewakers ingezet worden.� NV

ADVERTENTIE

Wil u weten welke mogelijkheden ons college te bieden heeftaan jongens en meisjes vanaf 12 jaar?

Breng dan een bezoekje aan onze schoolgebouwen en maak o.a. rond 15.00 uur het optreden van ons jeugdkoor mee.

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs

in hartje Brussel

OPENDEURDAGZaterdag 20 oktober 2012 • 13.30 uur - 18.00 uur

Sint-Jan Berchmanscollege

Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brusseltel 02/5120370 fax 02/5126475

Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be

art@schoolHEDENDAAGSE KUNST IN SCHOOL: EXPO IN DE FEESTZAAL


ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

Het gerenoveerde flatgebouw aan de Negen Provincieslaan 34 is vorige woensdag voor-gesteld. Socialehuisvestingsmaatschappij De Villa’s stond in voor de renovatie. In de omge-ving rond de flats kwamen twee speelzones en een wandelpark, dankzij Beliris.

De woontoren is een van de vier socialewoon-eenheden van De Villa’s van Ganshoren. Elk ge-bouw telt achttien verdiepingen en bestaat uit 108 sociale woningen. In de jaren 1970 werden de to-rens in gebruik genomen. Na verloop van tijd be-gonnen de gebouwen mankementen te vertonen. Inwoners klaagden over tocht in hun woonkamer en over de verwarming, die het steeds weer begaf. Daarop besloot De Villa’s dat de gebouwen wel een flinke oplapbeurt konden gebruiken.Eind 2010 begon de renovatie van de eerste toren, aan de Van Overbekelaan 216. In 2011 was de Negen Provincieslaan 34 aan de beurt. Beide ge-bouwen werden, aan zowel de binnen- als de bui-tenkant, volledig vernieuwd. In augustus dit jaar

werd ten slotte begonnen met het opknappen van de laatste toren, gelegen naast nummer 34, ‘de 36’. Die zou af moeten zijn tegen november 2013. In 2005 kreeg het flatgebouw op de Van Overbe-kelaan 222 al een complete make-over, maar dat werk behoorde niet tot het huidige project.Elk gebouw staat voor een van de vier elementen. Zo verwijst het pas gerenoveerde rode gebouw naar vuur. Nummer 36 zal na de werkzaamheden turquoise kleuren en symbool staan voor lucht. De blauwe toren op de Van Overbekelaan 216 ver-wijst naar water, en de groene gevel van de eerder opgeknapte building stelt aarde voor.Omdat ook de omgeving rond de gebouwen aan opfrissing toe was, werden met geld van het fe-deraal-Brusselse samenwerkingsakkoord Beliris twee speelzones en een wandelpark aangelegd. Rond de speelzones loopt nu een wandelweg, spe-ciaal voor de oudere inwoners. De totale kostprijs hiervan bedraagt 1,3 miljoen euro, volledig gef-nancierd door Beliris.� Nick�Vervaeck

Aarde, water, vuur en lucht: De Villa’s in het nieuw

Ganshoren > Negen Provincieslaan 34 nu ook gerenoveerd

De renovatie van de Villa-blokken is halverwege.

© VIL

LA’S VA

N G

AN

SH

OR

EN

Met een jaar vertraging kondigde VGC-collegelid Brigitte Grouwels (CD&V) vorige week de ‘eerste-steenlegging’ van kinderdagver-blijf ’t Kaboutertje aan. Het werd een symbolische eerste steen. In de Soldatenstraat moet eerst nog gesloopt worden. En vooral: de grond moet gesaneerd, want die voldoet niet aan de milieunormen.

Vorige herfst ging in de Maria van Hongarijelaan 78 kinderdagverblijf ’t Kaboutertje open, een voorlopig adres in afwachting van de publiek-private nieuwbouw in de Soldaten-straat 70. Daarmee kon de werking al op sporen worden gezet en de capaciteitserkenning aangevraagd. Verwacht werd dat de nieuwbouw eind dit jaar klaar zou zijn.“Een aanslepende procedure voor de erfpachtregeling heeft ons vertra-ging doen oplopen door tegenwer-king van het Brussels Gewest,” legt schepen Peter Decabooter (CD&V) uit. “Ondanks het grondattest van Leefmilieu Brussel heeft de bouw-heer, CKO ’t Breugelkind, nog een milieuattest van buiten het Gewest aangevraagd. Dat omschrijft de grond, mogelijk door de aanwezig-heid van een ijzerhandel vroeger, als ‘verontreinigd met metalen’.

Deze maand moeten we beginnen afgraven; wellicht kan de grond ter plaatse gereinigd worden.”Gevolg: de echte nieuwbouw kan pas erna van start gaan, ten laatste in november. De oplevering wordt nu voor eind 2013 getimed. “Moge-lijk kunnen de eerste kindjes, die al op de wachtlijst staan, er in novem-ber 2013 in,” zegt Stephan Plattiau van erfpachthouder ’t Breugelkind, die ’t Kaboutertje zal bestieren. De gemeente gaf een erfpacht van veer-tig jaar aan ’t Breugelkind. “Dankzij onze bestaande crèche konden we ’t Kaboutertje versneld op de sporen zetten,” zegt Plattiau. “We kregen van Kind & Gezin al een capaciteits-uitbreiding voor vier extra plaatsen (naar 26; nu 22 in de Maria van Hongarije laan, red.).”Het kabinet-Grouwels laat weten dat de crèche ongeveer 2,1 miljoen euro zal kosten. De fnanciering komt van het Vipa (Vlaams Infrastructuur-fonds voor Persoonsgebonden Aan-gelegenheden), het Crècheplan van het Brussels Gewest, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de ge-meente en CKO ’t Breugelkind. De nieuwbouw is berekend op 42 kind-plaatsen; oorspronkelijk waren dat er 36.� Jean-Marie�Binst

Crèche ’t Kaboutertje eind 2013 klaar

Sint-Agatha-Berchem > Eerste steen? Eerst saneren!

SOLIDAIR fIEtSEN IN BuRuNDI

SINT-AGATHA-BERCHEM – Burundi viert dit jaar vijftig jaar onafhankelijk-heid, een goede reden om het land niet te vergeten. Met het project Donner à voir helpt Berchemnaar Jean-Luc Pening blinde en slechtziende kinderen in Gihanga. Tussen 3 en 10 oktober vielen tijdens de RAVeL du bout du monde, een kleinewegenfetstour in Burundi, naast Pening ook diens dochter Hélè-ne Pening (29) en Aurélie Welvaert (24) op. De fetsers hadden een vijftigtal handbikes mee in hun bagage voor de slachtoffers van antipersoonsmijnen. (Reportage op www.rtbf.be/lebeauvelo.)� JMB

3de plaats - EvereGriet HUBRECHTS

2de plaats - BrusselBart DHONDT

4de plaats - AnderlechtSusanne MÜLLER-HÜBSCH

SAMEN WERKEN AAN EEN BETER BRUSSEL

Meer groene binnenblokken voor meer biodiversiteit Een netheidsbeleid met en op maat van de wijk

Een nieuw leven voor oude spullen dankzij kkringloopcentra

Herteken Brussel...

www.groenbrussel.be

VeiligheidCriminaliteit, klein of groot, treft iedereen. Vooral hen die het al

moeilijker hebben. Voor N-VA is veiligheid een sociaal recht

waarvoor we ons 100% zullen inzetten.

NetheidEen aangename stad begint in een propere buurt. N-VA wil een

planmatige en volgehouden aanpak van vuilnis in elke buurt.

ecoNomieDe relance van Brussel is maar mogelijk met een bloeiende

economie. Wij moedigen ondernemen aan en wensen de

reglementering te vereenvoudigen.

degelijk bestuurDe gemeentelijke overheid is er niet voor zichzelf. N-VA eist daarom

voor elke gemeente duidelijke beleidsdoelstellingen en een efficiënte

inzet van middelen.

tweetaligheid Alle Brusselaars moeten gelijk behandeld worden. Wij willen energie

stoppen in het naleven van de taalwetten, niet in het ontwijken ervan.

N-Va: de kracht van verandering. ook in brussel.

brussel-stad.n-va.be/verkiezingen2012 - [email protected]

De N-VA neemt in 10 brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaar-beek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek,Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinbrussel .

lijst

1

René marchal (Jette)

Johan VaN deN driessche (Brussel-stad)

Karl VaNlouwe (Ganshoren)

Lieven tack (Sint-Joost-ten-Node)

Nadine VaN lysebetteN (Anderlecht)

Rik dhoest (Elsene)

Guy Polders (Schaarbeek)

Herman muylaert (Vorst)

Dirk berckmaNs (Sint-Jans-Molenbeek)

Luc demullier (Sint-Agatha-Berchem)

ADVERTENTIE

© E

VA H

ILH

OR

ST &

WA

UTE

R M

AN

NA

ER

T


ADVERTENTIE

Schaarbeek > Wijkcontract voor Wijnheuvelen-Josaphat

Zuurstof voor drukke wijkDe Wijnheuvelen-Josaphatwijk krijgt een duurzaam wijkcontract. Hier-mee wil de Brusselse regering de buurt opwaarderen en de samenhang tussen de inwoners bevorderen. Er komen sociale appartementen, een collectieve moestuin en een crèche. In 2015 moet alles voltooid zijn.

Het Rasquinetpark, dat in 1991 al werd heraangelegd, krijgt er sporten vrijetijdsaccommodatie en een collectieve moestuin bij.De plannen met het verlaten woon-blok in de Van Dyckstraat worden de kroon op het hele project. Het gebouw wordt een multifunctioneel complex met sociale appartemen-ten, een crèche en een grote publie-ke stadstuin achterin. Dit moet het voor jonge gezinnen aantrekkelijker

maken om in de wijk te komen wo-nen.“Zo’n dichtbevolkte buurt zorgt voor heel veel leven, maar brengt ook problemen met zich mee,” vertelt projectleider Nicolas Boroukhoff. “De bedoeling van dit duurzaam wijkcontract is dan ook om met die bevolkingsdichtheid om te gaan en het samenleven voor iedereen aan-genamer te maken.”De concrete plannen liggen op ta-

fel, maar er blijft ruimte voor overleg met de buurtbewoners. Er zijn regel-matig momenten waarop de plannen aan de mensen worden voorgesteld, en er wordt gevraagd naar hun me-ning. Op die manier hopen gemeente en Gewest een duidelijk beeld krijgen van wat de inwoners willen.Het project ‘Wijnheuvelen-Josaphat’ kost 15 miljoen euro en is een van de vier duurzame wijkcontracten die nu in het gewest lopen. Tussen 2012 en 2015 zullen ook Bloemenhof in het centrum, Scheut in Anderlecht en Koekelberg opgefrist worden. Wie meer informatie wil over het verloop van zo’n wijkcontract, kan terecht in de Kluisstraat 55 in Elsene. Daar loopt nog tot en met 2 december een tentoonstelling over stadsreno-vaties.

� Nick�Vervaeck

Vlnr.: Rasquinetpark, Van Dyckstraat en Josaphatstraat. © RENOVAS

www.visieopbrussel.be CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – [email protected]

Frank Van Bockstal5de plaats op de Lijst van de Burgemeester, Etterbeek. “Iedereen heeft het recht om menswaardig, behoorlijk en betaalbaar te wonen. De lokale overheid draagt hiertoe bij; door kwalitatieve informatieverstrekking aan kandidaat bouwers en -huurders, door het professionaliseren van het overleg met de sociale huisvestingsmaatschap-pijen en de private sector en tenslotte door de strengere controle op leegstand, bouwspeculatie en huisjesmelkerij.”

Marina Dehing-Van Den Broeck3de plaats op de Lijst van ProGanshoren, Ganshoren.“Ik wil in Ganshoren samen met onze sterke ploeg een actief beleid opzetten tegen de leegstand in onze gemeente, evenals het aan-pakken en bestrijden van de huisjesmelkerij. Tenslotte ijveren we voor de verbetering van de levenskwaliteit en de veiligheid van onze sociale woningen. Samen zijn we ProGranshoren.”

Vincent Riga7de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem.“Als voorstander van renovatie van bestaande woningen, wil ik de sociale huisvestingsmaat-schappijen aansporen het nodige te doen om haar woningen opnieuw bewoonbaar te maken. Alle leegstand moet omgetoverd worden tot aangename, betaalbare woningen voor jonge tweeverdieners. Ik wil me de komende 6 jaar inzetten om dit mee te realiseren.”

Sterke kandidaten met een visie:

Wij zetten in op gezonde woningen, sterk geïsoleerd, goed geventileerd. Vandaag correct isoleren en ventileren is morgen gezond wonen. Een goed geïsoleerde woning is de eerste stap naar kwaliteitsvol wonen.

Inzetten op betaalbaar wonen｛Betaalbaar wonen inbegrepen｝

｛Iedereen een propere en veilige leefomgeving｝

｛Integratie van nieuwkomers: iedereen inbegrepen｝

｛Zorg: kinderen, ouderen, etc. zorg voor iedereen｝

｛Toekomstgerichte en gezonde gemeente en regio: iedereen gezond｝

｛Veiligheid en goede mobiliteit: doordachte mobiliteit inbegrepen｝

｛Ruimte om initiatief te nemen: verenigingen, ondernemen:initiatief inbegrepen｝

D e Wijnheuvelen-Josaphat-wijk bruist misschien wel van het leven en telt een

groot aantal handelszaken, maar toch oogt de buurt niet echt gezel-lig en uitnodigend. Daarom besliste de Brusselse regering om voor deze

buurt een duurzaam wijkcontract op te stellen. Om de handelskern aantrekkelijker te maken wordt de Josaphatstraat onder handen geno-men: ze wordt moeilijker toeganke-lijk voor zwaar verkeer, en zo veili-ger voor de zachte weggebruiker.

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

Brigitte Grouwels: ‘Winkelen nog aantrekkelijker maken’

Ingrid Haelvoet: ‘Levendige buurten zijn veilige buurten’

Walter Vandenbossche: ‘Netheid is een topprioriteit’

Peter Decabooter: ‘Berchem, een dorp in de stad’

Brigitte Grouwels

Ingrid Haelvoet

Walter Vandenbossche

Peter Decabooter

Winkelen in de Brusselse binnenstad moet nog aantrekkelijker worden. Daarom lanceerde ik onlangs het idee om de Kleine Ring te overkap-pen, zodat winkelen in en om de Louizalaan nog veel gezelliger wordt. Ook wil ik de Elsense- steenweg en de Leuvensesteenweg (aan Madou) omvormen tot autovrije winkelstraten met extra aanbod aan openbaar vervoer. Om Brussel nog meer te profileren als shoppingstad, moeten we onze winkelstraten echt durven inrichten op maat van voetgangers en fietsers.

Een leefbare stad is een stad met veel groen, ruimte om te spelen, voldoende openbaar vervoer en propere straten. Ondanks de vele inspanningen op gebied van netheid is er nog veel werk aan de winkel. Een beetje meer burgerzin en betere communicatie door bijv.TV-spotjes zouden ons al een heel eind op weg helpen. Levendige buurten zijn buurten met veel klein-handel. Laat ons de handelszaken meer steunen en wonen boven winkels stimuleren. Leven-dige buurten zijn veilige buurten. Daarom moeten we, zoals in Evere, criminaliteit aan-pakken en tegelijk preventief blijven optreden.

Je kunt er niet om heen. Anderlecht is zeer vuil, het hoofdstedelijk gewest wordt verpletterd door zwerfvuil, illegaal neerzetten van zakken, meubels, frigo’s, noem maar op! In het debat over wat ge-meenten – in deze crisistijden – nog wel en niet meer moeten doen, staat de vuil-bestrijding voorop : méér mensen, méér controles, meer en zwaardere boetes voor bedrijven en mensen die zich niet aan de regels houden ! Anders komen we er niet!

Sint-Agatha-Berchem is een “dorp in de stad” waar het goed wonen is. Het verenigingsleven bruist. De parken en het Wilderbos zorgen voor de groene ruimtes. Gemeenschapscentrum “De Kroon” wordt vernieuwd. De be-volkingsexplo-sie noodzaakt ons te zorgen voor bijkomende klassen, kribbes, een ruimere sportinfrastruc-tuur, een nieuw rusthuis. Veiligheid en prop-erheid blijven een basisrecht van elke burger.

Brussels Minister van Openbare Werken en Vervoer

CD&V Evere

Brussels Patlementslid Gemeenteraadslid in Anderkecht

CD&V St-Agatha-Berchem

CD&V Brussel – Wetstraat 89 – 1040 Brussel l [email protected] www.visieopbrussel.be www.cdenv-brusselsparlement.be

Leer de Nederlandstalige buurtscholen

kennen samen met andere ouders.

Samen naar School in de Buurt

Lokale infoavonden van 18 oktober tot en met 6 november 2012

U krijgt tekst en uitleg over de scholen in uw buurt en u ontmoet andere ouders.

www.samennaarschoolindebuurt.be

Sint-Jans-Molenbeek

Sint-Gillis

Met de steun van:

Op zoek naar een basisschool voor uw kind?Samen naar School in de Buurt brengt ouders met elkaar in contact om samen de voordelen van een basisschool in de buurt te ontdekken. Zo wordt de schoolpopulatie opnieuw een weerspiegeling van de buurt, met een waardevolle sociale, talige en culturele mix.

Graag tot binnenkort, op een van onze activiteiten!

A70-003-06.vgc.adv.sam.125x367.070912.indd 1 10/09/12 09:44


ADVERTENTIE

In Brussel mag een Nederlandstalig boek al blij zijn als het eindigt als bankje of bloem-pot. In de Sans Souci-bibliotheek van Elsene leer je samen met wegwerpmateriaal-vorm-gever Ognev Vlaminck afgedankte boeken te recycleren, upcyclen of herbestemmen.Zeker als ze in het Nederlands zijn, geraken sommige boeken bij organisaties als Oxfam Bookshop of de Kringloopwinkel niet meer verkocht, en dan komen de boeken die na de Boekenbaz’art overblijven, op de vuilnisbelt terecht. Dat ze nog uitstekend materiaal

zijn, bewees Vlaminck al tijdens eerdere workshops boekenrecyclage. De bib wil met DIY- of do it yourself-objecten bovendien haar nogal cleane leeszaal bookisher maken.De workshops Re-Book lopen tot december, telkens op zaterdag van 10 tot 13 uur. In-schrijven voor vier opeenvolgende zaterda-gen kan gratis op [email protected] of 02-515.64.50.� AD

www.elsene.bibliotheek.be

Verpot eens een boekElsene > Workshops ‘boeken recycleren’

Zelfs het meest onleesbare boek kan nog prima dienen.

© G

EM

EE

NTE E

LS

EN

E

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

HealtHcity Jette

www.sportelen.be

donderdag 18 oktober 2012

Sportel-KicksBrussel

www.sportelkicks.be

• prijs: 4 euro bij voorinschrijving

• inlichtingen: Bloso - 015-61 41 64 VGC-sportdienst - 02-563 05 09

advertentie2909012.indd 1 26/09/12 14:34

Win je favoriete familieweekend!

Vlieg wijst families met jonge kinderen de weg naar de strafste activiteiten. Combineer je favoriete UiTstapjes op UiTmetVlieg.be en win twee dagenVliegplezier in je buurt. Elke week geeft Vlieg zo’n prijzenpakket weg. En dat nog tot 2 november.


Betere toegang tot gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf: bij politici noch bij de bevolking een populair thema. Nochtans belangt het ons allen aan.

© JO VOETS

Welzijn > Procedure Dringende Medische Hulp tegen het licht gehouden

‘Draag zorg voor gezondheidszorg’

De toegang tot gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf wordt wettelijk geregeld in de procedure Dringende Medische Hulp (DMH). In praktijk gaat het meestal als volgt: nadat een dokter heeft vastgesteld dat iemand medische zorgen nodig heeft, moet het OCMW onderzoeken of de patiënt aan de voorwaarden voldoet om aanspraak te maken op DMH. Als dat het geval is, kan het OCMW een betalingsverbintenis of medische kaart afleveren die een terugbetaling van de medische kosten garandeert. Heel wat drempels, onder meer binnen het OCMW, zorgen ervoor dat men

sen zonder wettig verblijf te weinig hun recht op medische hulp kunnen doen gelden.Zo is er een algemeen gebrek aan informatie en communicatie vanuit het OCMW en interpreteert elk OCMW de wetgeving en richtlijnen op een andere manier. Hierdoor krijg je een veelvoud aan procedures. Voor een buitenstaander is het moeilijk om hier zicht op te krijgen. Een harmonisering van de communicatie door de Brusselse OCMW’s en het opstellen van draaiboeken en brochures over de procedure zouden al een goed begin zijn. Maar ook als iemand bij het OCMW ‘binnen’ is, loopt de procedure nog niet altijd op wieltjes. Mensen krijgen bijvoorbeeld lange wachttijden te verduren, zelfs als ze al een

afspraak hebben, en ze zien hun afspraken verplaatst door een tekort aan sociaal werkers. Er wordt dikwijls gevraagd een waslijst aan papieren, bewijzen en verklaringen voor te leggen, waarover mensen zonder papieren haast per definitie niet beschikken. Die obstakels zorgen ervoor dat de hulpvrager vaak veel langer moet wachten dan de wettelijk bepaalde

termijn van dertig dagen. Zo getuigt iemand: “Ik heb er maanden over gedaan om een afspraak te krijgen met een sociaal assistent. Uiteindelijk kreeg ik een voorlopige medi

sche kaart van één maand. Om die te verlengen moet de sociaal assistent van het OCMW op huisbezoek komen. Ik wacht nu al zes maanden op dat bezoek.”

Volksgezondheid“Voorkomen is beter dan genezen: er moet werk gemaakt worden van preventie en een toegankelijke eerstelijnsgezondheidszorg.” Het lijkt

absurd om dit statement nog te moeten maken, maar wat mensen zonder wettig verblijf betreft, lijken die twee pijlers weleens vergeten te worden. Door de vele stappen, de

lange wachttijden en de administratieve mallemolen gaan mensen ten einde raad naar de spoeddiensten, die de toevloed stilaan ook niet meer de baas kunnen. Soms worden patiënten daar dan niet geholpen omdat hun probleem niet ernstig genoeg is.Een snelle en laagdrempelige toegang tot een huisarts moet dus verzekerd worden. Dat kan door een procedure uit te denken waarbij de OCMW’s een betalingsverbintenis of medische kaart al na enkele dagen kunnen afleveren. Nog beter lijkt ons een systeem waarbij je preventief een medische kaart krijgt die ingezet kan worden op het moment dat je ziek wordt.Een van de grootste problemen is de regeling voor daklozen. Mensen die een beroep willen doen op DMH, moeten kunnen aantonen dat ze op het grondgebied van het OCMW verblijven, maar voor een dakloze is dat wel erg moeilijk. Iemand die maandagnacht aan de ene kant en dinsdagnacht aan de andere kant van het station slaapt, riskeert door het OCMW niet ‘ten laste’ te worden genomen omdat hij niet duidelijk kan aantonen waar hij woont. Dat zorgt voor schrijnende toestanden, want daklozen lopen een groter risico op gezondheidsproblemen. Kunnen de OCMW’s niet wat flexibeler omgaan met hun territoriale bevoegdheid als het gaat om een dergelijk kwetsbaar publiek?Een betere toegang tot gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf is noch bij politici, noch bij de bevolking een populair thema.Een vaak aangehaald argument is het kostenplaatje. Budgettaire bezwaren moeten echter gerelativeerd worden: het totale zorgbudget voor mensen zonder wettig verblijf bedroeg in 2009 nog geen 0,2 procent van het totale gezondheidsbudget. Sterker nog: als er niet snel werk wordt gemaakt van een betere toegang tot gezondheidszorg, dan zal dit niet alleen leiden tot oneigenlijk gebruik van de spoeddiensten en onnodige kosten voor de samenleving, maar ook tot een negatieve impact op de publieke gezondheid. Het is immers moeilijk om besmettelijke ziekten doeltreffend te bestrijden zolang een groep kwetsbare mensen van zorg uitgesloten blijft.Zelfs als we lak zouden hebben aan de mensenrechten waarop we in Europa zo graag prat gaan, is het in het belang van de eigen volksgezondheid om toegang tot gezondheidszorg te verzekeren voor iedereen. Daarom, toekomstige mandatarissen, draag zorg voor de gezondheidszorg van mensen zonder wettig verblijf. Doe iets aan de procedure Dringende Medische Hulp. Al was het maar omdat hun slechte gezondheid die van ons allen kan schaden.

� Werkgroep�Dringende�Medische�Hulp:�Hanne�Stevens�

(JES),�Karen�De�Clercq��(Pigment),�Anika�Deprae-

tere�(Samenlevingsopbouw/Meeting),�Stephane�Heymans�

(Dokters�van�de�Wereld),�Alexis�Andries�(Medimmigrant)

“Politici, draag zorg voor de gezond-heid van mensen zonder wettig verblijf. Al was het maar omdat hun slechte gezondheid die van ons allen kan schaden”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Toegang tot gezondheidszorg is een basis-recht, ook voor mensen zonder wettig verblijf. Maar in Brussel wordt dit fundamentele recht niet altijd gegarandeerd.” Aan de vooravond van de verkiezingen roept de Werkgroep Dringende Medische Hulp, waarin vijf vzw’s de handen in elkaar slaan, de lokale besturen op om werk te maken van een betere gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf.

Memorandum op www.meetingvzw.be/sites/default/files/memorandum_dmh_nl.pdf


BDWOPINIEEtnisch stemmendoor Danny Vileyn

In maart 2010 riep de Tilburgse pastoor Harm Schilder de kerkgangers van de Margarita Mariakerk op om met de gemeenteraadsverkiezingen niet op de PvdA, GroenLinks of de SP te stemmen. Schilder was boos omdat hij de kerkklokken niet meer mocht luiden voor de vroege mis. Hij besloot zijn stemadvies met “Voed niet de hand die u slaat.”Het voorval heeft in een ontkerstende samenleving een hoog folkloregehalte, het is een uit de hand gelopen geschil tussen buurtbewoners en de pastoor over geluids

overlast van kerkklokken waarbij de politiek moest beslissen. Toch blijft het verbazend dat anno 2010 een pastoor in een WestEuropees land – waar de scheiding tussen kerk en staat toch een wezenskenmerk hoort te zijn – zoiets doet. Stemadvies is echter van alle tijden: tot in de late jaren 1950 deden Vlaamse pastoors het op de kansel. Tegen de VU, voor de CVP. Dat was geen folklore. Vrijheid van meningsuiting of machtsmisbruik? Beide.Ook vandaag lijkt het fenomeen in het ooit liberaalvrijzinnige Brussel zéér aanwezig. Maar nu zijn het niet de pastoors die de katholieken stemadvies geven, maar dominees en imams. “CDH ronselt stemmen in protestantse kerken en moskeeën, maar de PS bezondigt zich er evenzeer aan.” Het was Bea Diallo (PS), schepen van Jeugd in Elsene, die snoeihard uithaalde naar politici die stemmen ronselen in kerken en moskeeën, ook van zijn eigen partij. Diallo is zelf praktiserend moslim. Hij pleit terecht voor een gedragscode die stemmen ronselen verbiedt. In een multireligieuze samenleving zijn er zeer strikte regels nodig voor de scheiding tussen godsdienst en staat. Het gaat echter verder dan stemmen ronselen. Kandidaten zelf worden niet vaak genoeg gekozen omwille van het gemeenschappelijke project – liberaal, socialistisch, christendemocratisch, noem maar op –, maar omwille van hun origine of religie. En opnieuw is het een allochtone Franstalige socialiste die het vaststelt en veroordeelt. Sfia Bouarfa, senatrice en gemeenteraadslid in Schaarbeek, is niet de eerste de beste, ze is de ouderdomsdeken onder de politici van Maghrebijnse origine. Ook het politieke nomadisme – van de ene partij naar de andere fladderen – is haar een doorn in het oog. Bouarfa klaagt dat de jacht op de etnische stem het haar moeilijk maakt om zich in te zetten voor “de waarden die haar na aan het hart liggen: gelijkheid tussen de seksen en het socialistisch project.”Dat Diallo en Bouarfa vooral hun mond niet houden. En dat ze het punt op de maatschappelijke agenda blijven zetten.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Verkiezingen: aanvullingen...

Volgende kandidaten bij de gemeenteraadsverkiezingen hebben ons na het verschijnen van onze verkiezingsbijlage (BDW 1347 van 4 oktober) laten weten dat ook zij Nederlandstalig zijn.

n MarcAntoon De Schryver, 18de plaats PTB*PVDA+ BrusselStad,

n Pieter Heymbeeck, 29ste plaats MR Evere,n Bart Lemmens, 31ste plaats PS SintGillis,n Hélène Morel, CD&V, 27ste plaats Woluwe+

SintPietersWoluwe,n Cyrille Segers, PS, 34ste plaats PSSP.A Jette,n Liesbet Temmerman, 7de plaats EcoloGroen

BrusselStad.

... en reacties

Uw bijlage ‘Brussel kiest’ is een schitterende zaak! Ik heb nu begrepen wat er mijn gemeente (Jette) aan de hand is. Dat ik, als ik niets anders te doen had, een politieke partij zou moeten oprichten :). En wat ik bij de komende stemming het beste doe.Ook kennisnemen van wat er in de buurgemeenten en zo aan de hand is: super! Zo mooi en duidelijk overzichtelijk. Well done en dank u wel.

� Golly�Peeters,�Jette

Ik ben een regelmatige lezer van BDW en wens u te feliciteren met uw krant in het algemeen, maar nu speciaal met uw nummer over de gemeenteverkiezingen! Als ‘Nederlandstalige Brusselaar’ is BDW voor mij een uniek medium! Bedankt, en verder veel succes!

� Jan�Timmerman,��Watermaal-Bosvoorde

(...) Het is een vergissing ervan uit te gaan dat alle kandidaten op de Vlaams Belanglijsten Nederlandstalig zouden zijn. Er zitten ook FN’ers tussen, zoals – heel prominent – Patrick Sessler in Schaarbeek.

� Malte�Woydt,�Schaarbeek Dat klopt, maar zoals ook in de handleiding van onze bijlage (p. 2) staat, hebben wij ervoor gekozen om Nederlandstalige lijsten (Vlaams Belang, N-VA en de Oudergemse eenheidslijst Samen) integraal te geven, zelfs als daar Franstalige kandidaten op staan.

� De�redactie

Tram

Ik las in BDW 1347 van 4 oktober (p. 1) een artikel over de ‘Vlaamse’ tram. Ik vind dit een geweldig idee, maar ik kan het toch niet laten om enkele opmerkingen te maken.Het idee is niet nieuw: als ik het mij goed herinner, waren er tot het eind van de zeventiger jaren zulke trams, de zogenaamde Buurtspoorwegen, in de volksmond ‘de Boerentram’. Die reden van overal in het Vlaams (en het Waals) Gewest naar BrusselNoord en het Rouppeplein. Jammer genoeg werden ze afgeschaft ten voordele van de vervuilende bussen met hun stinkende dieselmotoren.Alle sporen (rails) werden geleidelijk opgebroken; praktisch niets blijft ervan over. Dat opbreken moet een aardige cent gekost hebben, ettelijke miljoenen zou ik zo denken. Nu zou het netwerk opnieuw aangelegd moeten worden, en hoeveel gaat dat nu kosten? Ook ettelijke miljoenen (miljarden?) natuurlijk. Toen die trams afgeschaft werden, heeft men niet verder gekeken dan het puntje van de neus.Ik ben het ermee eens dat die trams terugbrengen een goede oplossing is, maar ze moeten dan wel snel, goedkoop en comfortabel worden, en tijdens de spits ook voldoende frequent. En waarom de spoorbreedte veranderen? Vroeger was het smalspoor, en dit werkte perfect.Ik hoop maar dat er snel een goede beslissing komt tussen De Lijn, de MIVB en – waarom niet? – ook de TEC en de NMBS.� Guy�de�Valk,�� Laken

Parkeren

Er moet worden betaald om te parkeren bij de metrostations Boudewijn en Heizel.De middenstand van deze regio – met onder meer Wemmel en omstreken – zal blij zijn met die maatregel. Brussel bezoeken om er iets te kopen, te eten, naar thea ter of museum te gaan, er gaan te wandelen wordt nog minder aantrekkelijk. Dus beter een oplossing zoeken in de buurt. Het zo bekritiseerde Uplace (in Mache-len, red.) zal er nog beter bij varen.Verwonderlijk: waar blijft het protest van de Brusselse middenstand, de toekomstige slachtoffers van deze kortzichtige maatregel? Maar ja, publieke bestuurders hebben meestal geen langetermijnvisie als het over publieke zaken gaat. Voor zichzelf denken zij wel aan de toekomst.

� Karel�Lemm,�� Relegem

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BRUSSEL VANDAAG • 12 OKTOBER 2012 vanaf 18 uur

Debat Courtois - Thielemans

ADVERTENTIE


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Voorstelling > Muziektheater met mindervaliden in onderaardse stad

Onderduiken in Brüsel-Centraal

A an de kleine ingang van het Centraal Station achter het Magdalenakerkje gaat een poort voor ons open. We wor-

den binnengeleid in een betonnen ruimte die helemaal van daglicht verstoken blijft, en steeds dieper de ondergrond in leidt. Hier en daar ligt nog een uitgedroogd kadavertje van een muis.

Op een plek waar enkele boomwortels thea-traal door het plafond steken, houden we halt. We zouden nog dieper kunnen, maar dik don-ker water houdt ons tegen. “Alles wat in dit water valt, is voorgoed verloren,” zegt Ragna Aurich lachend.Aurich repeteert al een tijdje op deze plek,

samen met actrice Tine Cartuyvels, vorm-geefster Lies Marechall en geluidscomponist David de Meuter. Aurich maakte twee jaar geleden al de opmerkelijke locatievoorstel-ling We will be younger, met senioren uit het rusthuis in de Begijnhofwijk. Dat ze deze keer in de krochten van het ondergrondse Brussel terecht is gekomen, heeft alles te maken met Brüsel, het beeldverhaal François Schuiten en Benoît Peeters uit de reeks ‘De duistere ste-den’. Daarin vertellen de auteurs de geschie-denis van een onderaardse parallelle Tegen-aarde, een vervormde spiegelwereld van het bovengrondse Brussel.Ragna Aurich: “Ik wilde al lang een voorstel-

© IVA

N P

UT

BRUSSEL – De uit Nederland afkomstige Brusselse theaterregisseuse Ragna Aurich maakt bij Recyclart een theatervoorstelling die zich afspeelt in de verborgen ruimtes onder het Centraal Station. Het mythische beeldverhaal Brüsel van François Schuiten levert de inspiratie, vier kinderen met een verstandelijke handicap uit de Heemschool in Neder-Over-Heembeek spelen mee.

WURGGREEP oP DE WERKVLoER

LAKEN – In het gemeenschapscen-trum Nekkersdal is volgende week een tragikomedie te zien die zich afspeelt op de werkvloer. Thea-tergezelschap Quilombo vertaalt met Contracties voor het eerst een stuk van de Engelse schrijver Mike Bartlett.

Contracties handelt over de wurg-greep waarin de brave werknemer kan zitten door de contractuele bepa-lingen van zijn werkovereenkomst. In hoeverre geven we de bedrijven waar-voor we werken, inzage en inspraak in ons privéleven, om toch maar onze baan te kunnen behouden? – dat is de vraag die auteur Mike Bartlett stelt.Door de logica van regels en procedu-res die de humanresourcesmanager zijn personeel oplegt, tot in het absur-de door te trekken, gaat Bartlett deze vraag met Britse humor te lijf. The office is dus nooit ver weg, al hebben we nu te maken met twee vrouwelijke personages, gespeeld door Jaela Cole en Sandrita Van Kemseke. Elena Rey-naert zorgt voor de vormgeving, en de regie is in handen van Lucas Ta-vernier, die als acteur meespeelde in verschillende Vlaamse tv-series.Taverniers ervaring als acteur voor bedrijfsopleidingen en -voorstellin-gen komt hem in dit stuk van pas. Van Kemseke en hij stonden vorig jaar ook al allebei in Gewoon het einde van de wereld van het Brusselse gezelschap Rooftop.Het is voor het eerst dat een stuk van Mike Bartlett in het Nederlands ver-taald en opgevoerd wordt. � MB

Contracties van Quilombo, op 16, 17 en 19 oktober om 20 uur in GC Nekkersdal, E. Bockstaellaan 107, 1020 Laken. Meer op 02-421.80.60, [email protected] en www.quilombo.eu

© E

LE

NA

RE

YNA

ER

T

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30


ling over Brüsel maken. Toen ik in 2004 in Brussel belandde, vertelden een aantal men-sen na elkaar me over dat boek. Voor mij ver-beeldt het ook de grootste aantrekkingskracht van Brussel: het is een stad waar heel veel niveaus en identiteiten samenkomen. Ik vond het ook interessant hoe verschillende mensen verschillende ideeën hebben over zo’n paral-lelle verborgen stad. De strip leeft voort in heel wat andere publicaties, en in de hoofden van vele Brusselaars. Omdat Schuiten en Peeters veel aanknopingspunten uit de reële wereld hebben gebruikt, bestaat bij sommige mensen zelfs het geloof dat Brüsel echt bestaat. Bij het Justitiepaleis vind je hier en daar zelfs codes die naar het verhaal verwijzen, omdat op die plek de ingang naar Brüsel zou liggen.”Aurich en Recyclart hebben even naar een locatie bij het Justitiepaleis uitgekeken, maar uiteindelijk is het dus deze geworden. “Het is een ondergrondse parkeergarage die nooit gebruikt is omdat er te veel lekken zijn en er ook te veel water uit de ondergrond naar boven komt. We wilden ook graag een ruimte met water, omdat dat aansluit bij de mythologie van de verborgen Zenne, en het idee dat Brus-sel half in een moeras is verzonken.”

Sanatorium’s Anderendaags zal de ploeg even niet kun-nen repeteren door de spoorstaking, maar voorts heeft de NMBS zich heel constructief opgesteld. Ook François Schuiten, die Aurich toestemming gaf om de naam Brüsel te ge-bruiken, is enthousiast en komt kijken. Het toneelstuk Brüsel wordt wel helemaal anders dan het beeldverhaal. “De enige overeenkomst is dat het zich ook in een parallelle wereld af-speelt, die net als bij Schuiten de rol van sa-

Outsiderkunst underground: Ragna Aurich en Tine Cartuyvels spelen met mindervalide kinderen uit de Heemschool in Neder-Over-Heembeek. © IVAN PUT

natorium vervult. De mensen die er terecht-komen, worden beter gemaakt. Ik zoek in de regie ook naar het fantastische. Hoe bepaalde wetmatigheden van de gewone wereld kun-nen transformeren. Bij Schuiten zijn dat de wetmatigheden van de architectuur en van het beeldverhaal zelf, bij ons zijn dat er andere.”

Deze voorstelling wordt inderdaad een ‘specia-le’ ervaring, op verschillende manieren. Het publiek zal aan de poort van de ondergrondse wereld worden opgewacht door de acteurs. Behalve Ragna Aurich en Tine Cartuyvels zijn dat ook Glenn, Lynn, Zoë en Joost, vier scho-lieren van De Heemschool in Neder-Over-Heembeek, waar kinderen met motorische en verstandelijke handicaps zitten. Als bewoners van Brüsel zijn zij de greeters die de bezoekers begeleiden naar de ondergrondse plek, waar ze even in quarantaine worden gehouden om

gen om hun eigen dramatiek voort te brengen. Deze jongeren kunnen geen tekst onthouden, en eentje luistert zelfs nooit naar wat ik zeg, maar ik zoek naar de impulsen die zij kunnen geven in de theatrale context die wij hun bie-den.”Geluid zal daarbij een belangrijke rol spelen. “Het leek me mooi dat je van alle dingen de stem kon horen. Door met frequenties te spe-len zal David als geluidscomponist het on-hoorbare hoorbaar maken, net zoals we het onzichtbare in de ondergrond zichtbaar en aannemelijk maken. De geluiden zorgen met-een voor een chronologie in de voorstelling en fungeren als cues die bij de acteurs reacties kunnen losmaken.”Aurich koos wel voor jongeren met een be-paalde openheid. “Zij begroetten me op het schoolplein en kwamen op hun heel eigen ma-nier op me af. Die blijheid en positiviteit vond ik belangrijk. Ze wilden ook graag in contact komen met professionele acteurs, want voor hen heeft acteren te maken met televisiema-ken en beroemd worden. Sommigen denken ook dat Brüsel Londen is. Ze hebben dus wel een idee, maar tegelijk helemaal niet. Luxe kan ik hun helaas niet bieden, en daarom is er ook wel wat bezorgdheid bij hun ouders. Voor het publiek zou de confrontatie ook best hef-tig kunnen zijn, maar ik vertrouw erop dat we voor een heel originele voorstelling kunnen zorgen.”� Michaël�Bellon

“Bij sommigen leeft zelfs het geloof dat Brüsel, de parallelle ondergrondse wereld van Schuiten en Peeters, echt bestaat”

dan langzaam inzicht te krijgen in de gang van zaken daar.Aurich: “Ik ben altijd al geïnteresseerd ge-weest in andere ‘zijnsvormen’, vormen die ik niet meteen snap. Meestal zijn de werelden tussen ons en mensen met een mentale han-dicap erg gescheiden, ze zijn bijna een curio-sum. Maar in Brüsel krijgen ze hun plek. Hier draaien we de rollen om, en zijn zij degenen die genezing kunnen brengen omdat ze een andere vorm van intelligentie hebben. Ze heb-ben een soort direct ‘weten’ waar ze veel meer op vertrouwen dan wij. Een van de personages die door ons, professionele actrices, wordt ge-speeld, heeft een magische ziekte, een ziekte waarvan ze denkt dat zij de enige is die eraan lijdt. De bewoners van Brüsel begrijpen dat. Hoewel ze onverstaanbaar praten, komt er toch een dialoog tot stand. Ze communice-ren door over de haren te strijken, ze maken contact door middel van aanraking, ze zorgen voor een lading van liefde. Op die manier zijn ze dokter en zorgen ze voor de transformatie.”

Geen luxeMet haar keuze voor niet-geschoolde acteurs koos Ragna Aurich niet bepaald voor de mak-kelijke weg. “Van alles wat je op voorhand be-denkt, hou je uiteindelijk maar een of twee za-ken over. Ze zetten echt alles naar hun hand. Er is nog wel tekst, maar we laten ook veel open. Toen ik met bejaarden werkte, waren de beste momenten die waarin zij de kans kre-

Brüsel van Recyclart, donderdag 18, vrijdag 19 en zaterdag 20 oktober om 20 uur, zondag 21 oktober om 15 uur. Toegang gratis, maar reserveren verplicht: 02-502.57.34, [email protected], www.recyclart.be. Zeer beperkt aantal plaatsen; bij het ter perse gaan zaten er al voorstellingen vol. In het Centraal Station, ingang Zuid, aan de Magdalenakerk


Literatuur > Stichting Lezen opent leesjaar in het ABC-huis

Kleurrijker lezen

Als het schooljaar goed en wel van start is gegaan, geeft de Stichting Lezen elk jaar

ook het startschot voor de kinder-boekenjury. Officieel heet het lees-project Kinder- en Jeugdboekenjury Vlaanderen, maar ook in Brussel zijn er meer en meer leesgroepen. Dit jaar vindt de startdag bovendien plaats in Brusselse ABC-huis. Op die dag gaat alle aandacht naar de vol-wassenen (grotendeels vrijwilligers) die de verschillende leesgroepen be-geleiden. In workshops kunnen ze ervaringen uitwisselen, bijleren van experts, zich herbronnen...Een van de workshops van dit jaar is heel relevant voor de Brusselse begeleiders: Woorden en beelden k(l)eurig kiezen. Hier zal Ingrid Tigge lovend vertellen over haar er-varing bij Verbal Vision, een vzw die zich specialiseert in het bevorderen van de communicatie met een cultu-reel divers publiek.“Ken je die campagne Laat naar je borsten kijken?” geeft Tiggelovend als voorbeeld. “De meeste mensen kennen die, maar aan de allochtone bevolking is die volledig voorbijge-

gaan: niet gezien, niet begrepen. Zo is het met veel informatie. Wil je de hele bevolking bereiken, dan moet je nadenken over welke beelden je gebruikt, waar je de informatie ver-spreidt, hoe je het verwoordt.”Als de kinderboekenjury een divers publiek wil aanspreken, moet ze dus ook haar communicatie aanpassen? “Inderdaad,” bevestigt Tiggelovend. “Veel kansarme kinderen zouden er bijvoorbeeld baat bij hebben om meer te lezen. Kansarmen zijn vaak allochtoon, laaggeschoold, zonder boekencultuur. Maar er zijn nog meer drempels dan de communi-catie alleen. Ook het aanbod van boeken is typisch blank en midden-klasse.”“Daarom zijn wij nu met een project begonnen om boeken te ontwikke-len die aangepast zijn aan een cultu-reel divers publiek. We gaan werken met jonge grafische kunstenaars van allochtone afkomst. Want die zijn er wel, en ze zijn uitstekend ge-plaatst om bij te dragen tot een meer divers aanbod. Maar: bij gebrek aan contacten vinden ze moeilijk hun weg naar de boekenwereld. Met de

steun van het Agentschap Sociaal-Cultureel Werk voor Jeugd en Vol-wassenen van de Vlaamse overheid bieden we hun eerst een bijkomende opleiding aan die specifiek gericht is op het maken van jeugdboeken. Daarna zullen we met hen op zoek gaan naar verhalen die leven in al-lochtone gezinnen, die ze uit hun land van herkomst hebben meege-bracht en misschien graag in een boek zouden zien staan. En we gaan werken aan verhalen die aansluiten bij de werkelijkheid van kansarmere gezinnen.”In Brussel hebben de organisatoren van de kinderboekenjury al bewe-zen creatief te zijn in hun aanpak. Er zijn op dit moment vijf geregistreer-de groepen in Brussel, die elk op een eigen manier werken: Brussel-centrum, Laken, Etterbeek, Ukkel en Schaarbeek.In Ukkel zorgt de bib voor de aan-koop van de boeken en de ver-spreiding van informatie die van Stichting Lezen komt, maar er zijn geen begeleide leesgroepen. Naast individuele juryleden zijn er zeven kleuterklassen verspreid over zes scholen die systematisch de KJV-boeken in de klas lezen. Aan het eind van het leesjaar maken ze tij-dens een feest in de bieb hún win-naars bekend.In de Etterbeekse school ’t Regen-boogje is de kinderboekenjury ook een samenwerking tussen bieb en

SCHAARBEEK – De begeleiders van de Kinder- en Jeugdboekenjury van heel Vlaanderen en Brussel worden zo meteen vergast op een interessante vormingsdag in het ABC-huis. Centraal staat de vraag: hoe bereiken we iedereen, en niet alleen de blanke middenklasse?

Zaterdagochtend in de bibliotheek van Schaarbeek. Lezen en jureren onder het waakzaam oog van begeleider Filip.

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

Vormingplus

Wat zou er gebeuren als je op avontuur gaat in je dagelijkse leven en de wereld om je heen met een vleugje fantasie bekijkt? Als je weer eens ouderwets gaat spelen! Wanneer je iets doet puur en alleen omdat je het leuk vindt.

Marieke Van Dam van Bureauplay.nl laat je met een frisse bril naar het vertrouwde alledaagse kijken. Ze geeft tips en tricks over hoe je meer kan spelen en hoe je prioriteit geeft aan plezier te midden van een overvolle agenda.

Zet die automatische piloot af en doe mee!

Zaterdag 27/10 van 10:00 - 16:00

30€ incl. broodje@ Micromarché, Steenkoolkaai 9, 1000 Brussel

Info & inschrijven: clip.be of 02/203 08 00

Workshop

‘Maak van je leven een speeltuin’

school. In het zesde leerjaar nodigt juf Katleen de kinderen uit om mee te doen aan de kinderboekenjury; in de derde kleuterklas leest meester Sven de boeken voor. Elke maand spelen de kleuters eerst in de bieb een spel rond een van de boeken, en daarna werken ze er nog rond in de klas. En als het even kan, gaan ze aan het eind van het jaar naar het grote boekenfeest van de Stichting Lezen.In de bibliotheken van Brussel-Stad, Laken en Schaarbeek zijn er lees-

groepen die open staan voor alle kinderen die zich inschrijven en die in groep de boeken willen bespre-ken. In Laken vinden de bijeenkom-sten plaats op woensdagmiddag, in Schaarbeek op zaterdagochtend. In Schaarbeek volgt na elk van de vijf bijeenkomsten een voorstelling of workshop met een schrijver of ver-teller. Naar die voorstelling mogen broertjes, zusjes of vriendjes trou-wens meekomen.Zijn de deelnemers in Brussel even divers als Brussel in zijn geheel? Al-

© SASKIA VANDERSTICHELE


Al jaren zie ik ze liggen in de rekken van de supermarkt: oignons de Roscoff. Ik kocht er nooit, want, zo dacht ik, wat is er nu bijzonder aan ajuinen uit Roscoff? Zijn die beter dan andere uit pakweg Rostock of Kruiningen? Had u elders al gehoord van Roscoffse ajuin? Ik niet, tot ik er kwam. Merkwaardig verhaal.

In verband met zeewier bezocht ik in juni het stadje Roscoff, in het westen van Bretagne, aan het be-gin van wat de Fransen ‘La Manche’ noemen, het Kanaal. Bretagne heeft een reputatie met vroege groenten. Het is een regenachtige streek, maar met een bijzonder zacht klimaat. Het vriest er zelden en ’s zomers loopt de temperatuur er niet te hoog op. Ook het verschil tussen dagen nachttemperatuur is gering, en de grond is er vruchtbaar gemaakt met goëmon , zeewier.Vroeger was Bretagne erg ontoegankelijk vanuit Pa-rijs, maar sinds de verbindingen verbeterden, eerst en vooral per trein, werd de streek beroemd om zijn bloemkolen, artisjokken en ajuinen. Wij reden in juni het stadje binnen langs een erehaag van stijve artisjokplanten. Overal veldjes vol hoge blauwgroe-ne distels. Best indrukwekkend. Voor ajuinen was het toen wat laat, het seizoen was voorbij. Roscoff heeft nochtans wat met ajuinen. Ze staan er gebei-teld op de granieten huizen.Het begon allemaal in de zeventiende eeuw, toen een kapucijner monnik (daar zijn ze weer) uit Por-tugal terugkeerde met wat zaadjes van een stevig ras ajuin met roze kleur. Die werden in de klooster-tuin gezaaid. Men selecteerde er de goed drogende ajuinen uit, die tot een jaar lang konden bewaren. In die tijd was de hoofdactiviteit van Roscoff de scheepvaart en visserij, en ajuin blijkt een goede bron van vitamine C. Er bestaan betere bronnen van die vitamine, verse bladgroente bijvoorbeeld, maar die bewaren juist heel slecht en de nood aan verse groenten op zee – ajuinen dan maar – was hoog. Het zou nog lang duren voor de Fransen aan de aardappel gingen.Maar er kwamen steeds meer ajuinen, en de Franse zeevaart deed het niet goed, zeker niet met al die oorlogen tegen Engeland. Toen op den duur ook Na-

poleon weg was, werd het weer veilig op het water en konden de ajuinboeren gaan denken aan verkopen over grotere afstand. Ze hadden hun waar in Parijs kunnen slijten, maar de verbindingen waren slecht: Normandië had de Seine, Bretagne had geen water-weg naar de hoofdstad, en de landwegen stelden in die tijd nog niet veel voor. Dus keken ze naar een afzetgebied over het Kanaal. In 1828 stouwde de jonge boer Henri Ollivier een bootje vol met ajuinen

en zette hij koers naar de overkant, de stad Plymouth in Devon. Hij kwam terug met

een lege boot en broekzakken vol geld. Anderen volgden spoedig zijn voorbeeld

en zo ontstond het fenomeen van de Johnnies . Bretonse verkopers

gingen elk jaar tot diep in de Britse Midlands leuren met strengen ajuin. Eerst

met een stok over de schouder waaraan de strengen ba-

lanceerden, later op fi etsen behan-gen met ajuin, en

ten slotte met volgeladen Dianes of 2 PK’s. In Groot-Brittannië werd ‘Onion Johnny’ , de Fransman met zijn ajuin, een begrip.Voor vele Engelsen waren de ventende Bretoenen de eerste (vreedzame) Fransen die zij ooit zagen, en dat zou zo blijven tot de buitenlandvakanties in de jaren zestig van de twintigste eeuw. De Johnnies groeiden in de ogen van de Engelsen uit tot het archetype van de Fransman: de mégot -rokende kerel met een snor en een béret , een gestreepte trui en veel dorst. Eén die op de koop toe uitstekende producten verkoopt. Dat deze Johnnies voor de Tweede Wereldoorlog nog nauwelijks Frans praatten, maar Bretons, dat wis-ten de Britten niet. Hun ajuinen waren lekker. Naar het schijnt communiceerden de Johnnies nog het best met de Welshmen, die ook een Keltische taal spreken.Op het hoogtepunt van deze handel, in de jaren twin-tig van vorige eeuw, trokken er zo jaarlijks 1.500 mannen uit Roscoff van deur tot deur door Groot-Brittannië. Vandaag zijn ze nog met vijftien, maar zelfs nu blijft het goed zakendoen: Roscoff heeft sinds jaar en dag een veerdienst naar Plymouth.Dit is dus niet zomaar een ajuin. Sinds 2009 bestaat er een appellation d’origine contrôlée ‘oignon de Ros-coff’ , met een vijftigtal producenten. Ik vroeg aan de inkoper van een bekende supermarktketen waarom hij nu net díé ajuinen inslaat. De ajuin uit Roscoff is hier toch niet eens beroemd? Hij vertelde dat hij zijn

klanten naast de goedkope uit Nederland en België ook een kwaliteitsajuin wou aanbieden. Er is buiten Roscoff nog wel keuze aan ajuinen met een verhaal, maar hij vond de kwaliteit van deze in elk geval uit-stekend. Zoet van smaak, niet te scherp en dus bij-voorbeeld uitermate geschikt om rauw te gebruiken in slaatjes. Ter plekke in Bretagne maakt men veel reclame voor ajuintaart. Men kan van ajuin zelfs confi tuur maken!De oignons de Roscoff liggen sinds augustus weer in de winkel. Gezien de lange bewaartijd is het ook een idee voor hen die niet zo vaak ajuin gebruiken – al vraag ik mij af wie dat zou zijn: als er in alle keukens ter wereld één ingrediënt bestaat dat overal wordt gebruikt, dan is het wel ajuin. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Onion Johnny

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

vast één moeder van Marokkaanse afkomst is heel enthousiast over het initiatief. “Ik kan mijn zoon moei-lijk de weg wijzen naar fi jne boeken, omdat ik het aanbod niet ken,” zegt ze. “Door de kinderboekenjury ont-

dekt hij nu wel interessante boe-ken.” Tja, welke ouder kent wél alle pareltjes die de KJV elk jaar op de leeslijst plaatst?

Jo Govaerts

ADVERTENTIE Voor vele Engelsen waren de ajuinventende Bretoenen de eerste (vreedzame) Fransen die ze ooit zagen

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

Alles over de kinderen jeugdboekenjury op www.kjv.be. Voor Laken: www.brussel-laken.bibliotheek.be/nieuws/kinder-en-jeugdjury. Voor Brussel-centrum: www.muntpunt.be/bib. Contact voor Schaarbeek: Birgit Delporte, [email protected]. Contact voor Ukkel: Katrijn Bombeke, [email protected]. Meer over de vzw Verbal Vision: www.verbalvision.be

jonge boer Henri Ollivier een bootje vol met ajuinen en zette hij koers naar de overkant, de stad

Plymouth in Devon. Hij kwam terug met een lege boot en broekzakken vol geld.

Anderen volgden spoedig zijn voorbeeld en zo ontstond het fenomeen van de

Johnnies . Bretonse verkopers gingen elk jaar tot diep in

de Britse Midlands leuren met strengen ajuin. Eerst

met een stok over de

ten slotte met volgeladen Dianes

© N

ICK

TRA

CH

ET


Walter Hus: “Rond de eeuwwisseling maakte ik kennis met de instrumenten van de gebroeders Decap in Herentals. Het klikte meteen.”

W alter Hus is een gevestigde waarde in cultureel Brussel, maar toch is hij geen geboren en getogen Ket.

Hus is van origine een Kempenzoon, wiens muziekavontuur begon in West-Vlaanderen.“Toen ik bijna zeven was, zijn we voor het werk van mijn vader van Mol naar Waregem ver-huisd. Daar schreven mijn ouders me al heel snel in bij de plaatselijke muziekschool. Ik was zelfs te jong, maar er was één bepaalde lera-res, Dolly Degezelle, die mij zag staan en zei: ‘Ja, die mag ook komen.’ Het gaf me een spe-ciale positie binnen de school, wat maakte dat muziek al gauw mijn persoonlijkheid een boost gaf. Dat ik bovendien een beetje verliefd was op die lerares, was natuurlijk ook een drijfveer om extra mijn best te doen. Ik ben ook al snel pianolessen gaan volgen bij Dolly Degezelle. Dat liep als vanzelf: al in het vijfde leerjaar mocht ik als ‘wonderkind’ op het podium voor een in het Waregemse hoog aangeschreven concert.”“Nog belangrijker: ik zat er samen op school met Peter Vermeersch, die later de drijvende kracht werd achter Flat Earth Society en zo zou uitgroeien tot een van de belangrijkste hedendaagse muzikanten in Vlaanderen. Twee handen op een buik waren we, een on-afscheidelijk duo. Twee buitenbeentjes ook, omdat we zo fanatiek met muziek bezig wa-ren. Ik, begeesterd door de echt klassieke muziek – mijn schoonste ervaring ooit was toen ik voor het eerst de ‘Vijfde symfonie’ van Beethoven hoorde –, Peter had dan weer een

opener blik. Dat kwam ook door zijn ouders; voor de mijne telden kunst en cultuur niet zo. Zo begon gaandeweg Peters invloed binnen te sijpelen. Hij bracht me in contact met jazz, en na een tijdje begonnen we in de muziekschool samen te improviseren. Er was ook de ontdek-king van het subversieve. De ontdekking dat er muziek bestaat die stout durft te zijn, grenzen probeert te verleggen, mensen op het verkeer-de been wil zetten... Daar is de componist in mij geboren.”

King of the worldNa de humaniora scheidden de wegen van Hus en Vermeersch. De ene ging voluit voor de muziek – piano, aan het Conservatorium van Brussel –, de andere ging architectuur stude-ren.“Aan het Conservatorium werd dat etiket van ‘wonderkind’ al snel sterk gerelativeerd. Ieder-een die daar zat, had ooit wel eens zo’n spe-ciale aandacht gekregen. Er zaten mensen die echt wel ver boven mijn niveau stonden. Con-fronterend was het. En ook hard, ik heb écht moeten zwoegen, doorbijten. Maar ik heb het toch tot een goed einde weten te brengen, op een positieve manier.”“Terwijl ik op het Conservatorium zat, was er ook nog iets compleet anders dat mij bezig-hield: het Bloomdido Jazz Café, geesteskind van André Dael. Een concertzaal en café. Heel gespecialiseerd. De persoonlijkheid van Dael heeft veel invloed op mij gehad. Dat was een melomaan pur sang, een jazzkenner zonder

weerga. Toen ik de eerste keer bij hem bin-nenkwam, stond ik paf: een muur vol met alle platen van alles van jazz – of toch bijna alles. Nachten en nachten hebben we samen doorge-bracht, luisterend naar muziek. Vooral freejazz en zo, maar ook wereldmuziek en hedendaags klassiek. Zeg maar dat André Dael altijd mijn bron is geweest van input van andere soorten muziek.” In die periode is Walter Hus ook begonnen met zijn geïmproviseerde muziek, én Peter Vermeersch verscheen opnieuw ten tonele. Vermeersch sleurde zijn boezemvriend mee in de broeierige Brusselse kunstscene van de jaren 1980. Rosas, Jan Lauwers en zijn Need-company, Gorik Lindemans, Josse De Pauw e tutti quanti. “Ons steentje daarin was Maxi-malist! Mijn partners in crime waren Thierry De Mey, Peter Vermeersch, Eric Sleichim, Dirk Descheemaeker, Jean-Paul Dessy. Tegen-draadse musici uit rock, jazz, avant-garde en klassieke muziek, allemaal mensen die later echte persoonlijkheden zijn geworden. We gingen mee in de slipstream van de hele dansen theaterbeweging uit Vlaanderen in Brussel. Overal waar Needcompany of Rosas speelde, kwamen wij later ook wel terecht. Een fan-tastische tijd. The king of the world waren we, er hing een atmosfeer, een elektriciteit in de lucht rond die creaties die nergens mee te ver-gelijken valt. Maar ook aan fantastische tijden komt een einde, en nadien ben ik een beetje meer de individualist geworden en heb ik me gelanceerd als componist. Daarbij heeft het

Kaaitheater een grote rol gespeeld, met heel veel dank aan Hugo De Greef.”

Decap-orgelsHus doet zijn verhaal in zijn studio bij Nah-man, een Brussels bureau voor gebruikersge-richt ontwerp van digitale producten. “Prach-tig dat die mensen me nu al jaren deze veilige cocon ter beschikking stellen om mijn ding te doen.”In de halfdonkere ruimte vallen me compu-terschermen op, orgelpijpen, een percussie-stel en een accordeon met klavier. “Rond de eeuwwisseling heb ik kennisgemaakt met de instrumenten van de gebroeders Decap in Herentals, wereldwijd befaamd om hun or-gels. Hun instrumenten, die oorspronkelijk met ponskaarten werkten, hebben ze met de jaren computergestuurd gemaakt, en zo heb-ben ze een totaal moduleerbaar instrument gecreëerd, vooral door de luchtdrukcontrole. Geloof me, het is een onvoorstelbaar geper-fectioneerd mechanisme. Het klikte meteen toen ik Tony Decap ontmoette, en ondertus-sen zijn we goede vrienden geworden.” “Ik heb ook het voorrecht gehad er ter plekke te werken toen ze een orgel bouwden in op-dracht van het Ro Theater uit Rotterdam, voor de productie van een van mijn opera’s op teksten van Jan Decorte. Daar heb ik me er rekenschap van gegeven dat de instrumenten enorm veel mogelijkheden boden. Dat ik mu-ziek kon maken die vertrok van dat orgel, was een totaal nieuw concept voor mij. Nog nooit had ik muziek zo bekeken, ik werd verliefd. Ik heb van hen nu een hele reeks instrumenten in gebruik, waarmee ik een eigen muzieklijn kan ontwikkelen, parallel aan mijn andere composities.” Verliefd, dat was Hus ook van bij zijn eerste kennismaking met Brussel. “In die stad ko-

© MARC GYSENS

SINT-JOOST-TEN-NODE – “Ik ben altijd van het een in het ander gerold. De Marollenopera deed ik naast mijn orgelcomposities, mijn orgelcomposities naast het klassieke werk. En ik geef ook nog pianoles aan de academie van Sint-Agatha-Berchem. Verschillende petjes, die ik open afzet, af- en opzet.” Walter Hus is pianist en componist, onder (veel) meer van filmmuziek voor Dominique Deruddere en Peter Greenaway en opera’s op tekst van Jan Decorte.

Maximalist!, met (vlnr.) Dirk Descheemaeker, Eric Sleichim, Thierry De Mey, Walter Hus, Peter Vermeersch en Jean-Paul Dessy.

© M

AR

IE-F

RA

NÇ

OIS

E PL

ISS

AR

T


FREDDI SMEKENS

Schraaive

‘H et weut stillekesoen taaid da ge neki auver schraaive schraaift,” dacht ik onlangs bij mezelf. En

dat dan nog wel in de allergrootste stilte, waarde lezer. En tegelijk kwam er ook een vreemde gedachte in mij op: “Hoo kan ne schraaiver hem na beizig haave mè eet wa dat em on ’t doon es?”Het kan misschien wat eigenaardig klin-ken, maar ik ben ervan overtuigd dat elk van ons, op het ogenblik dat het hem of haar overkomt, ne schraaiver es. Of we dat nu willen of niet, doet er in feite niet zoveel toe. “Schraaive es ’n betche gelak as leize,” zou ik haast zeggen. Of daar een grond van waarheid in zit, laat ik in het midden. Waar ik wel de nadruk op wil leggen, is op het feit dat schraaive ons de mogelijkheid biedt om, althans verbaal, ons bakkes te haave. De verspilde energie waarmee men af en toe geneigd is het ene woord luider dan het andere uit te spreken, valt namelijk weg as we on ’t schraaive zaain. Dat doet uiteraard niets af aan de zeggingskracht van wat men mee te delen heeft. En ook niet aan de ma-nier waarop men dat doet, dat spreekt van-zelf.Op ditzelfde ogenblik ben ik mij daar trou-wens zeer van bewust. Evenals van het feit dat we ons er nooit over mogen verwonde-ren dat sommige van onze medemensen ni kunne leize of schraaive. Maar vermits schrijven nu eenmaal een van mijn hoofd-bezigheden is, hou ik het hierbij graag bij dat laatste. Zoals ik al aanstipte, ben ik er ten stelligste van overtuigd dat schraaive e stukske es van ons doegelaaiks leive.Lang geleden had ik het in deze Brusselse Rubriek over eet op a kotche schraaive. De trouwe en aandachtige lezer zal zich on-getwijfeld herinneren dat ik daarbij geen onderscheid maakte tussen e postkotche, ’n beekotche of welk kaartje dan ook. Wat mij betreft mag het zelfs over de achterkant van een landkaart gaan. In ons Brussels wordt zo’n aantekening ook als ne krabbel omschreven. Met andere woorden, waarde lezer: schraaive kan oek krabbele zaain.En zo komen we bij het geschrift dat elk van ons eigen is. Wie heeft er nooit de

opmerking gekregen: “Gaa hèt e schuun geschrift!”? Of, in het tegenovergestelde geval: “Wee kan dei hoenepuute na lei-ze!?” Laat mij gerust stellen dat we het best af zijn door beide appreciaties naast ons neer te leggen. En uitgaan van het standpunt “Het heit gien importeense hoo da we schraaive, mo wa da we schraaive.” Misschien gemakkelijker gezegd dan ge-daan...Maar waar is de tijd dat er op school nog ‘schoonschrift’ onderwezen werd? “Lang vervlogen als opgedroogde inkt,” merkt de dichter in mij op. Dat neemt niet weg dat ik altijd een grote fan van het vak schoon-schrift ben geweest. Dat ik er alles behalve een uitblinker in was, loet ik hee leever nie ter sproeke komme. Het feit dat wij – of al-thans sommigen onder ons – mè ne pen-nestok en nen inktpot onze plan moeste te trekke, heeft daar ongetwijfeld mee te maken. En wel om de volgende, zij het wat droevige reden. Als linkshandige had ik de onhebbelijke gewoonte om met de zijkant van mijn hand uit te vegen wat ik net – zo netjes mogelijk – in inkt op papier had ge-schreive. Dat een geniale schoolmeester mij op een bepaald ogenblik de toelating gaf om de kroontjespen in te ruilen voor een potlood, heeft er misschien mee te maken da ’k loeter ne schraaiver geweude ben. Bij dezen onderschrijf ik graag de stelling dat de geschiedenis ook, en misschien vooral, haar kleine kantjes heeft.Een en ander heeft echter niet belet dat ondergetekende op een bepaald ogenblik besloten heeft om journalist te worden, om niet uitentreuren als ‘letterkundige zonder steel’ door het leven te hoeven wandelen. Waarbij ik mij uiteraard alweer de beden-king maak dat ‘schraaive’ en ‘schraaiver’ heel rekbare begrippen zijn. Zo kan ik met een gerust geweten beweren giene iene col-leiga-journalist te kenne dee giene schraai-ver es.Dat er ook schilders, beeldhouwers tot en met goochelaars en zelfs acrobaten bij zijn, is mooi meegenomen. En al schraaivend auver de schraaivers zou ik bekan de zangers vergeite zaain...

men als jonge mens die nog alles moet ont-dekken... BOEM! Dat was alles, echt alles. De energie, de vrijheid, het nachtleven, de voort-durende ontmoetingen – inspirerend, profes-sioneel interessant –, de liefde in overvloed.”“Brussel beleven blijft tot op de dag van van-daag een actief plezier. Op momenten dat ik zo’n beetje in een dipje zit, zoals ieder van ons wel eens overkomt, dan is het voor mij vol-doende om de tram te nemen om te kunnen zeggen: ‘Wow, toch geweldig om in zo’n stad te kunnen zijn!’ Die energie, al die mensen van al die nationaliteiten.”“Ik heb hier ook de liefde van mijn leven ge-vonden: Marie, die van Frans-Vietnamese af-komst is en die net als ik vanaf dag één be-

toverd was door Brussel. Ze woonde in Parijs, had daar een beroepsleven, was even op be-zoek. Toen ze rondwandelde in de buurt van de abdij van Ter Kameren, besloot ze te blijven en fotografie te gaan studeren. Enkele jaren later zijn we elkaar tegenkomen en viel voor mij alles op zijn plaats. Uiteindelijk hebben we ook samen een huis gekocht, zodat de veran-kering in Brussel nog groter is geworden. En over die verankering zul je onze zonen, Samy Lou van twintig en Jacob van dertien, niet ho-ren klagen!”� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘De stad was alles. Echt alles!’

Waregems ‘wonderkind’ Walter Hus werd volwassen in Brussel

“De energie, de vrijheid, het nachtleven, de voortdurende ontmoetingen, de liefde in overvloed”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle. [email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Alka Matewa (25) is een vech-ter met brains. De Brusselaar is wereld-kampioen kickboksen bij de -72 kilo en is ook begenadigd in mixed martial arts (MMA). Hij laat zich ‘The Spartan’ noemen, en elk gevecht gaat gepaard met een grootse show. Matewa beseft maar al te goed dat een bok-ser meer moet kunnen dan vechten.

‘M ijn eerste wedstrijden waren niet al te best,” vertelt de Brusselaar. “Ik verloor twee keer en werd één

keer gediskwalificeerd. Ik dacht toen even aan stoppen, maar een bevriende speaker kon me opnieuw motiveren; een stemmetje in mij deed me doorbijten. Ik wou mezelf bewijzen en ben hard gaan werken aan mijn minpunten. Zo had ik tijdens de kampen moeilijkheden met ademen. Daar heb ik dus in samenwerking met een zwemleraar op getraind. Mijn vierde kamp won ik, en mijn carrière was gelanceerd.”Alka Matewa is in Congo geboren en belandde via Frankrijk en Duitsland op zijn twaalfde in Brussel. Zijn vechtsportcarrière begon in de taekwondozaal; acht jaar geleden werd het serieuzer, toen hij in de Schaarbeekse Friend’s Gym met kickboksen begon. Ondertussen heeft hij zich ook al ondergedompeld in de kickboksvariant K1 en in het thaiboksen.“Toen mijn leraars voorstelden om aan compe-titie te doen, heb ik niet getwijfeld. Wie niets probeert, kan ook niets winnen. Ik ga geen enkele uitdaging uit de weg. Mijn mentaliteit is ook mijn grootste sterkte. Techniek kun je aanleren, maar mentaliteit is veel moeilijker te kweken. Ik heb niet altijd een gemakkelijk leven gehad – en dat helpt me nu wel. Maar ik besef ook dat ik nog werk voor de boeg heb. Op alle vlakken kan ik nog verbeteren. Ik schenk veel aandacht aan de fysieke conditie, want je mag zo sterk zijn als je wilt, zonder conditie

Alka ‘The Spartan’ Matewa: “Ik heb geen gemakkelijk leven gehad. Dat helpt me nu vooruit.” © MARC GYSENS

‘Ik ben wel interessant’Kickboksen > Wereldkampioen Alka Matewa heeft een American Dream

Achter de schermen van het damesvoetbalBoek > Oud-voorzitter Lucien Paulis schrijft hét naslagwerk

BRUSSEL – Lucien Paulis (69) is een pionier in het Belgische damesvoetbal. Als trainer van RSC Anderlecht maakte hij de evolu-tie van de sport van dichtbij mee. Die rijke ervaringen bundelt hij in het boek De andere kleedkamer van RSC Anderlecht – Vrouwen scoren ook.

39 jaar trainer van RSCA en zijn voorlopers, vier Belgische titels, negen Bekers van Bel-gië en nog een pak mooie ereplaatsen: het cv van Lucien Paulis oogt indrukwekkend. Als trainer van een mannenvoetbalploeg zou hij er steenrijk mee geworden zijn, maar bij de dames speelt geld een veel kleinere rol. Hij moest zwoegen om financiële steun te krij-gen.“Laten we zeggen dat mijn knieën niet ver-sleten zijn van het voetballen, maar van het kruipen om steun te vragen,” vertelt de voor-malige trainer. “We zijn in Wemmel begonnen met onze damesploeg en zijn in 1993 opge-

gaan in RSC Anderlecht. Dat zorgde uiteraard voor een gevoelige verbetering van onze mo-gelijkheden. We zijn van nul tot de top ge-gaan.”Paars-wit nam het toenmalige Brussel D71 over dankzij diens goede naam. Hoe die fusie tot stand kwam en zich de jaren erna verder ontwikkelde, staat allemaal in het boek van Paulis. “Samen met de geschiedenis van Anderlecht wordt de ontwikkeling van het damesvoetbal in België weergegeven. België had een voortrekkersrol in Europa, maar in de jaren 1990 hebben we moeten lossen. Da-mesvoetbal was in die beginjaren voor velen nog taboe en het werd niet op de gepaste ma-nier behandeld. Het was ook lang niet evident dat Anderlecht een vrouwenploeg kreeg.”

FrustratieHet boek biedt een blik achter de schermen en staat vol verhalen die voor velen onbekend zijn. Zo komt de lezer te weten hoe de eerste

© LO

UIS E

VRA

RD

ben je niets. Op het niveau waarop ik vandaag boks, moet je altijd topfit zijn.”

Helm en capeIn 2010 – alles ging hem voor de wind – had Matewa er even genoeg van. Vechtsporters worden in België amper erkend, en financieel

is het zo goed als onmogelijk om te overleven. Hij besloot naar Canada te trekken om er zich in MMA te storten.“Via via ben ik in Toronto terechtgekomen. In die club namen ze me eerst voor een debutant. Toen ze me lieten sparren, beseften ze snel wat voor vlees ze in de kuip hadden. Het na-

deel dat ik er had – en eigenlijk nog heb –, is dat mijn grondgevechten nog niet perfect zijn. Ik ben het altijd gewoon geweest om recht-staand te vechten. Toch heb ik er een paar kampen afgedwongen, waaronder een gevecht in een van de grootste organisaties ter wereld, en zo heb ik sponsors aangetrokken.”


Dat laatste komt niet alleen door zijn vecht-kwaliteiten, maar ook door zijn imago. Hij laat zich ‘The Spartan’ noemen en voert al-tijd een show op. Dat lusten de promotoren wel. “Ik stap altijd met opzwepende muziek naar de ring, getooid met mijn helm en cape. Mijn bijnaam heb ik dankzij de film 300.

Daarin zijn zeer gespierde Spartanen te zien: vrienden gingen me zo noemen, door mijn li-chaamsbouw. Een vriend heeft me toen een helm en cape gegeven en me uitgedaagd om ermee in de ring te stappen. Het werd een groot succes. Het zorgt voor goede publi-citeit, want om onthouden te worden moet je eruit springen, anders zijn. Nu word ik uitgenodigd op heel wat andere evenemen-ten.”“De promotoren zoeken een marketingpro-duct dat verkoopt: een vechter met een atle-tische lichaamsbouw, een leuke kop en een goede boks. Alleen een goede bokser zijn is niet genoeg. Als je je niet verkoopt, krijg je minder kansen. Daarom schenk ik daar veel aandacht aan. Ik presenteer goed, het publiek houdt van mij. Ik ben wel interessant.”

Vorig jaar keerde de Brusselaar terug naar België, onder meer om dichter bij zijn familie te zijn. MMA beoefent hij hier niet, omdat het niveau hier volgens hem niet zo hoog ligt en omdat het grondvechten nog beter moet. Hij legt zich opnieuw volledig toe op kickboksen, waarin zijn palmares vrij indrukwekkend oogt. “In 2011 ben ik Europees kampioen en Benelux-kampioen geworden, en dit jaar ben ik in Turkije wereldkampioen in de -72 kilo-gram geworden. Ik heb nu ook een contract getekend bij sportgym Golden Glory, waar-mee ik op grote evenementen ga vechten. Op 3 november vecht ik in Rome en normaal ge-zien op 25 november in Schaarbeek voor de Europese titel.”“Ik train hard om er te geraken. Drie keer per week rij ik naar Golden Glory in Breda waar ik met kampioenen, maar vooral kam-pioenentrainers werk. Het is echt een droom om door hen onder handen te worden ge-nomen. Voorts train ik ook hier in Brussel, onder meer met het Valon Team, en ik geef kickboksles in Schaarbeek. Alleen op zondag heb ik rust.”Leven van zijn vechtcarrière is zo goed als onmogelijk. Matewa probeert van zijn naam te profiteren door een eigen kledingmerk, Scarla, te lanceren. De Brusselaar heeft am-bitie en weet waar hij heen wil. “Ik krijg heel wat aanbiedingen uit Amerika om er deel te nemen aan MMA-gevechten, maar eerst moet mijn grondvechten verbeteren. Dat houdt me nu nog tegen. Voor ik vertrek, wil ik een betere basis, ik wil zeker zijn van mijn kunnen. Maar dat ik terugkeer, binnen de twee jaar, dat staat vast. Ik heb een American Dream, en die ga ik waarmaken.”

� Tim�Schoonjans

“Een marketingproductdat verkoopt: een vechter met een atletische bouw, een leuke kop en een goede boks”

AFC Ajax-AZ, de topwedstrijd van het sei-zoen 2011-’12. Een ‘supporter’ van Ajax Amsterdam slaagt erin om tijdens de eer-ste helft het veld te bestormen. Alle veilig-heidsdiensten worden in een lange sprint verschalkt. Vijftigduizend (jawel: 50.000) toeschouwers zien hoe een halvegare AZ-keeper Esteban probeert te schoppen. Langs achter, dat spreekt. De lafaard. De doelman van AZ ziet, vanuit zijn ooghoek, de onver-laat naderen en slaagt erin hem te verschal-ken. Nadien wreekt de keeper zich door op de gek in te schoppen. Esteban krijgt rood. Naar de letter van de wet. Legisme heet dat, het onvermurwbaar naleven van de regels en regeltjes. Zonder oog te hebben voor de interpretatie, het menselijke. Die had an-ders kunnen zijn. Men kan ook stellen dat de doelman van Alkmaar Zaanstreek zich bedreigd voelde en dat de onverlaat hem hinderde in de uitoefening van zijn beroep. Het zijn en blijven mensen, en geweld moet altijd veroordeeld worden. Maar nee, de kee-per wordt uitgesloten. De voetbalambtenarij heerst.AZ-trainer Gertjan Verbeek is verbolgen en beslist om het heft in eigen handen te ne-men. Hij haalt zijn ploeg van het veld. Het risico van een forfaitscore in het nadeel van zijn club neemt hij erbij. De wedstrijd is later opnieuw gespeeld, achter gesloten deuren.7 oktober 2012: we maken ons op voor de Clásico: Standard Luik-RSC Anderlecht. Twee echte steden, waarschijnlijk de twee enige van België. Het Prinsdom tegen de hoofdstad.De prinselijke club beleeft een sportieve cri-sis. De vurige Luikse fans hebben een actie aangekondigd om het ongenoegen te laten blijken. De spanning is te snijden. Spandoe-ken die het eigen bestuur aanklagen, worden ontrold.Beide teams komen klokslag 14.30 uur het

veld op. Na de plichtplegingen kan de wed-strijd van start gaan. RSC Anderlecht scoort al snel. En dan breekt de hel los. De harde kern van Standard begint de ene brandbom na de andere het veld op te gooien. Silvio Proto wordt bestookt. De harde kern staat achter hem. Een danteske mensenzee. De spelers zijn niet meer veilig. De Hel van Sclessin is een oorlogsgebied geworden. Het Belgische voetbal krijgt een kaakslag. In één klap terug naar de vergeten onlusten uit de jaren 1970 en 1980, de jaren van het Heizel-drama en de talrijke supportersrellen.De strapatsen van enkelingen, gedragen door meehuilende wolven, nemen de over-hand. De wedstrijd wordt bijna tien minuten onderbroken. Genoeg om het ritme uit de wedstrijd te halen. Na de lange onderbreking is de ene ploeg de kluts kwijt, en de andere put energie uit de hele heisa die je in vurige voetballanden wel eens meemaakt. Landen die net een oorlog achter de rug hebben.De arme scheidsrechter staat tussen hamer en aambeeld. Staakt hij de wedstrijd, dan mogen we het ergste vrezen; doet hij het niet, dan wordt het ontoelaatbare gedrag goedgekeurd.Het weerbarstige publiek krijgt drie waar-schuwingen om de bombardementen te staken. Tevergeefs. De spelers van Standard krijgen vleugels. Standard scoort twee doel-punten voor het einde van de eerste helft. RSCA neemt achteraf de overhand, maar voetbalt slecht. Verlamd. Een strafschop wordt gemist, een andere kans op de deklat getrapt.Ach, de wedstrijd was al voorbij na de elfde minuut. De voetbalsport heeft verloren.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Oorlog

LOOP, LOOP, EN VOLG DE POTLODEN

BRUSSEL – Ondanks de stemcomputers blijft het potlood op verkiezingsdag een rol spelen, al is het dan eerder een ludieke.

Overal in de stad duiken steeds meer graffiti op van potloden, in alle groottes en kleuren. Meer dan zeventig zijn er ondertussen, en op 14 oktober vormen ze de inspiratiebron voor een Pencil Run. Op een parcours van meer dan veertig kilometer worden een pak van die potloden bezichtigd.De Pencil Run gaat om 13 uur van start aan

de Sint-Bonifaaskerk in Elsene en loopt on-der meer langs Flageyplein, Sint-Gillisvoor-plein en Saincteletteplein. Lopers zijn niet verplicht om heel de tocht mee te lopen en kunnen op een van de meeting points inpik-ken. Op de site kunnen ze live volgen waar de lopers zich bevinden. Het eindpunt is de Kruidtuin, die rond 18 uur bereikt wordt.Het evenement is gratis en allesbehalve competitief. Meer informatie, onder meer over inschrijvingen, vindt u op 77pencils.tumblr.com.� TS

RACENDE BLIkkEN

BRUSSEL – Studenten van de VUB racen met telegeleide wagens, gemaakt uit blikjes Red Bull.

In de tweede Red Bull Racing Can nemen 72 teams het in drie rondes (in Hasselt, Brussel en Leuven) tegen elkaar op. Elke kwalificatieronde levert twee winnaars op: de snelste ploeg en het team met het origi-neelste ontwerp. Al de deelnemers strijden met gelijke wapens: alle wagens hebben

eenzelfde chassis en motor, aangeleverd door de organisator. Design en aërodynami-ca maken dus het verschil. Er is één vereiste: de carrosserie van de racewagens moet vol-ledig opgebouwd zijn uit blikjes Red Bull.Op 11 oktober strijkt het racecircus neer aan de VUB, in een tent aan Ingang 13. De finale is op 17 oktober in Leuven, met als inzet een plaats in de wereldfinale, eind november in het Braziliaanse São Paulo. Inschrijven kan op [email protected].� TS

grote transfer in het Belgische damesvoetbal tot stand is gekomen, en welke rol Constant Vanden Stock daarin speelde.De auteur heeft jarenlang heel wat te zeggen gehad bij paars-wit en kan putten uit zijn per-soonlijke archief. Hij moest zijn grote liefde echter in 2011 verlaten en houdt daar een wrange nasmaak aan over. “Wij zijn er alle-maal mee begonnen en hebben het Belgische damesvoetbal mee uitgebouwd, maar het

wordt nu door anderen in handen genomen. De pioniers worden vergeten. Het doet wel wat pijn dat we enigszins verplicht zijn moeten vertrekken, mijn vrouw en ik. Het hele fami-liegebeuren waar de club toch wel om bekend-stond, is weg.”“Dit boek is voor een deel ontstaan om mijn frustratie van me af te schrijven dat ik opzij ben geschoven, net als heel de staf van toen trouwens. Maar de geschiedenis is heel sober en objectief neergeschreven. Er staan zeker geen verwijten in. Ik hoop nog altijd dat ik op een dag erevoorzitter word van RSCA.”De andere kleedkamer van RSC Anderlecht – Vrouwen scoren ook komt in de loop van oktober uit en kost 29,50 euro. Het is een driehonderdtal pagina’s dik en telt naast de vele verhalen ook alle klassementen van de competities waaraan RSCA deelnam, en meer dan zeshonderd foto’s. Bestellen kan op www.lucienpaulis.be.� TS


BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 T

OT

13

JAAR •

ZIEza

Geduld wordt beloond. Vraag dat maar aan Noa (11), Nabil (11) en Akbar (11). Vijf jaar lang moesten ze wachten om een nieuwe én kindvriendelijkere straat te krijgen. “Niet al onze dromen zijn uitgekomen, maar toch veel. We zijn tevreden!” zegt Akbar.

V orige week, woensdag 3 oktober. Het is zo’n typisch Belgisch druilerig oktoberweertje. Maar voor pakweg

duizend Brusselse kinderen en jongeren is het party-time! Eindelijk wordt de Moutstraat – waar al die ketten op school zitten én waarvan ze al zo lang hopen dat ze vernieuwd wordt – feestelijk geopend: dansen op muziek van Prince, bakstapelen, circusworkshops... het kon nu (bijna) allemaal in de straat zélf gebeuren.Drie kids van basisschool De Kleurdoos, Noa, Nabil en Akbar, juichen dubbel zo hard: zij hebben heel de tijd mee nagedacht over hoe hun straat er beter op kon worden. Zazie vroeg hun hoe dat is verlopen...

Akbar (A): We hebben veel nagedacht en gepraat en ook hebben we onze straat zelf in klei geboetseerd. Om te laten zien wat we hier zoal wilden veranderen. En hoe had jij je straat ‘uitgebeeld’, Noa? Noa (No): Mijn eerste idee was dat er vooral veel plek moest komen om te spelen, met glijbanen en zo. Maar dat is niet helemaal gelukt (glimlacht). Er mogen nu nog altijd auto’s in, maar de straat is toch autoluw geworden.

Autoluw, wat betekent dat? No: Dat automobilisten veel minder zin hebben om erdoor te rijden omdat ze er heel traag moeten: maximaal 20 kilometer per uur. Er zitten ook bulten in de straat, ik bedoel, verkeersdrempels.

Ben jij tevreden met het resultaat, Nabil? Nabil (Na): Hmm, ja. Ik had ook liever helemaal geen auto’s gehad, maar het is toch al beter dan vroeger. Soms was het echt gevaarlijk met al die auto’s, zeker na school met die kleutertjes die er rondliepen. A: Ik vind het ook heel goed dat er bomen komen. Want in de stad stinkt het vaak, en bomen zorgen voor goeie lucht. Met de andere scholen hier hebben we ook afgesproken dat er geen sigaretten in de

De straat is aan de jeugd!

NOA, NABIL EN AKBAR LIETEN HUN STEM HOREN...

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Noa, Nabil en Akbar (van links naar rechts) hebben reden om te juichen: na vijf jaar is de straat van (de meeste van) hun dromen klaar!

DOOR PATRICK JORDENS

© YANNICK ROELS I.S.M. R

ECYCLA

RT FABRIK


aarde rond de bomen gegooid mogen worden.

Sigaretten? No: Ja, in deze straat zijn er veel middelbare scholen en de jongeren van die scholen gooien hun peuken meestal op grond. A: Daarom hebben we ook extra vuilnisbakken gevraagd. Na: En binnenkort komen er nog banken. Want na school zijn we vaak moe en als we wat willen praten met elkaar, dan kunnen we op de banken zitten in plaats van altijd tegen de muur te moeten leunen. (Je ziet de banken op het tekeningetje links boven, PJ.)

Als ik het zo hoor, zijn veel van jullie ideeën toch uitgevoerd. Knap! Was vijf jaar wachten niet lang? A: (beslist) Nee, want we wisten heel de tijd dat het om ONZE straat ging. No: En ook: we hebben in die vijf jaar heel veel toffe dingen gedaan! Bijvoorbeeld met graffi ti spuiten wat we wilden veranderen. We hebben leuke ateliers gedaan samen met de mensen van Yota. (Yota is een organisatie die ervoor zorgt dat kinderen in Brussel mee kunnen nadenken over hun buurt, PJ.)

Komen jullie hier nu liever naar school? A: Ja, vroeger was er veel meer lawaai, van die toeterende auto’s die te snel reden en zo. Nu kunnen we ons beter concentreren... Ik kan nu zeggen dat ik naar een goeie school ga.

Jullie hebben volgehouden en je stem laten horen, waardoor er iets is veranderd. Later moeten jullie misschien in de politiek gaan...? A: Neeeeeee! Ik durf niet te speechen voor duizenden mensen, daar ben ik te verlegen voor. Maar ik ben wel fi er dat we met ons project in de krant komen en dat veel mensen het weten. No: Ja, andere kinderen zijn hier ook welkom, natuurlijk. Misschien brengt het hen wel op ideeën om ook iets te veranderen aan hun buurt...

Op www.jes.be vind je meer info over Yota. Mocht jij ook plannen hebben voor jóúw straat of wijk...

[ SORRY ] SN

ORRY ?

Heb je het ook al gemerkt? Zondag zijn het gemeenteraadsverkiezingen. Dan wordt er in alle gemeenten van België een nieuwe gemeenteraad gekozen. Oké, kinderen van twaalf mogen nog niet gaan stemmen (dat mag in België pas vanaf achttien). Maar ze kunnen wel hun stem laten horen! Dat hebben de vijfde- en zesdeklassers van de school De Kameleon in Anderlecht goed begrepen. Die hebben op dit moment een project rond verkiezingen. De toekomstige burgemeester van Anderlecht zal binnenkort post mogen verwachten, want de Kameleonkinderen kropen in de pen.Lees hier wat ze zoal verwachten van hun nieuwe burgemeester:

Elke stem telt...

Idulfania door Brecht Evens

Geachte Burgemeester,Ik ben een jongen van 11 jaar, en mijn naam is Hamza. Ik zit in GBS Kameleon in het 5de leerjaar. Op 14 oktober zijn er verkiezingen, dan wordt de burgemeester gekozen. Dit is waarom ik dit bericht maak.Ik wens nieuwe dingen voor onze school: een knikkerbaan en een klimmuur voor op de speelplaats. Ik wil ook nieuwe gordijnen voor in de klas. Wil jij die dingen aan ons geven?

Met vriendelijke groeten, Hamza

Zineb stelt zich kandidaat voor de Kind- en Jongeren Partij (KJP). Ze maakte deze mooie affiche samen met Halima, Kelsang en Sara. Daar kunnen sommige partijen nog iets van leren...

klimmuur voor op de speelplaats. Ik wil ook nieuwe gordijnen voor in de klas. Wil jij die dingen aan ons geven?

van leren...

Geachte Burgemeester,

Ik ben Halima, een leerling van het 6de leerjaar uit

de school GBS Kameleon.

Wij zijn bezig aan een project over verkiezingen.

Ik vroeg me af waarom er zo veel daklozen zijn in

onze buurt.

Ik zou het fi jn vinden als u er iets aan kon doen.

En ik heb veel mensen gezien dat ze sluikstorten.

Bijvoorbeeld: ze gooien kauwgom, mechanische

dingen en zo verder. Kan u er iets aan doen?

Kunt u me A.U.B. een brief terugsturen??

Met vriendelijke groeten,

Halima

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

bdw - editie 1348

Documents