bdw - editie 1269

N° 1269 VAN 3 TOT 10 MAART 2011 ¦ WEEK 9: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Securitas op post in metro

V anaf woensdag kwart over elf patrouilleren tien be-wakingsagenten tussen de

metrostations Beekkant en Koning Boudewijn. Op weekdagen zullen ze van 15.30 tot 18.30 uur aanwezig zijn, woensdag van 11.15 tot 14.15 uur en in de weekends van 19 tot 23 uur.De agenten van Securitas blijven tot het begin van de zomervakantie bij de vervoersmaatschappij onder contract. “Er zit wel een soepelheid in de overeenkomst ingebouwd die toelaat meer bewakingsagen-ten in te zetten op andere delen van het metronet als dat nodig is,” zegt MIVB-woordvoerster An Van

hamme. “De agenten zullen over beperkte bevoegdheden beschikken en eerder conflictbeheersend optre-den. Je kunt hun takenpakket ver-gelijken met dat van de MIVB-pre-ventiedienst (die nogal eens onder vuur ligt, red.). Maar ze zullen niet het recht hebben om mensen aan te houden of handboeien om te doen.” Het aanhoudings- en controlemo-nopolie blijft bij de al bestaande bewakingsdienst van de Brusselse vervoersmaatschappij en bij de me-trobrigade van de federale politie. Van hamme: “Extra mensen aan-nemen bij onze veiligheidsdienst zou te lang duren, terwijl de tien extra Securitas-agenten al erva-

BRUSSEL – Tien agenten van privébewaker Securitas zullen vanaf vandaag woensdag mee toezicht houden op de veiligheid op het metronet. Ze hebben maar beperkte bevoegdheden.

Veiligheid > Tien privéagenten tot aan de zomervakantie

Jari Demeulemeester neemt afscheid van ABBRUSSEL – Beursschouwburg, Kaaitheater, Mallemunt, Boterhammen in het Park, maar vooral toch de Ancienne Belgique. Brusselaar en AB-directeur Jari Demeulemeester (65) was er niet weg te denken. Maandag ging hij met pensioen. Dat werd in de AB gevierd met een uitbundig feest.Jari vertelt: “We hadden bakstenen in onze maag”en veel meer, op p. 6 in deze krant. SVG

© BART DEWAELE

AnimA-FiLmFESTiVAL ViErT dErTigSTE VErjAArdAgEn ook: david Claerbout, Bart meuleman en krokusstages.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

03 0311

ring in de veiligheidssector hebben en voldoende hebben aan een korte opleiding om te opereren in metro-stations. Het gaat tenslotte om een maatregel die snel genomen moest worden.”De factuur van 135.000 euro wordt betaald door de Brusselse regering, de voogdijoverheid van de MIVB.

HeterdaadDe roep om privébewaking is een vraag van de MIVB-directie, on-dersteund door de Brusselse re-gering. Begin februari gingen de

eerste stemmen op, toen uit cijfers bleek dat de veiligheid in de Brus-selse metro er niet op verbetert. De keuze werd nog versneld na de megastaking van dinsdag 15 fe-bruari. De wet regelt het inzetten van privébewaking in het openbaar vervoer in de Wet tot regeling van de private en bijzondere veiligheid van 27 december 2004. Toen werd een eerdere wet uit 1990 gewijzigd om privébewaking op het treinnet toe te laten. De wet zegt uitdrukkelijk dat privébewakers maar mensen staand mogen houden als een paar

voorwaarden cumulatief vervuld zijn, zoals het op heterdaad betrap-pen van iemand die een misdrijf of misdaad pleegt. Alleen de MIVB-veiligheidsdienst werkt onder die modaliteiten.Minister van Vervoer Brigitte Grou-wels (CD&V) wil dat de MIVB na het verstrijken van de vier maanden structurele maatregelen uitwerkt. Vrijdag wordt er in het Brussels par-lement uitvoerig ingegaan op de vei-ligheidsproblemen en op de keuze voor Securitas.� Christophe�Degreef

ADVERTENTIEADVERTENTIEADVERTENTIE

Afspraak op pagina

KNALPRIJZEN BIJ

33

DB

21/7

0246

5B1Ga snel

naar pagina

30 en 31

DB3

5/70

2574

B1

BDW 1269 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Met Filip Gilissens lichtsculptuur ‘It’s all downhill (from here on)’ vestigt de Sint-Lukashogeschool de aandacht op haar gloednieuwe Galerie. Nog tot 26 maart te zien boven Schaarbeek (tegelijk met de Brussels-Londense duotentoonstelling van Gilissen en Annie Davey); daarna verhuizen de lichtjes naar de koepel van het Justitiepaleis.

© B

AR

T DE

WA

EL

E

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Vakbonden en VGC botsen over bibliotheek

Uitgelicht > Personeel vraagt duidelijkheid over Muntpunt

N a enkele ludieke acties een paar weken geleden was het de vakbonden van de HOB

deze week menens. De bibliotheek ging zaterdag en maandag dicht; dinsdagochtend gingen de deuren van de bib pas later open.De vakbonden hadden vorige week donderdag een overleg geëist met het college van de Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC) met de bedoeling overhandelingen op te zetten over het personeel van de HOB, dat moet opgaan in de vzw Muntpunt. Het overleg leverde niets op. Een dag later kregen ze van de VGC de vraag om een maand lang geen vakbondsacties meer te voe-ren. “Dat is een slag in ons gezicht.

We wachten al twee jaar op duide-lijkheid over het statutair en con-tractueel personeel,” zegt Rudi De Coster van het ACV.

Geen parlementaire controleDat de HOB in de vzw Muntpunt zou opgaan, stond al langer vast, maar krijgt nu concreet vorm. In novem-ber vorig jaar heeft Vlaanderen een Extern Verzelfstandigd Agentschap (EVA) in de steigers gezet. Dat zal samen met de VGC Muntpunt be-heren. De vzw zelf is nog niet op-gericht. Daarvoor moeten eerst de leden van de raad van bestuur wor-den aangeduid, een heikele politieke evenwichtsoefening. De Vlaamse regering en het college van de VGC

hebben immers andere politieke meerderheden. Voor de aanwerving van vier directeurs is al geld uitge-trokken, maar de rest van het per-soneel zal met de nog op te richten vzw moeten onderhandelen.Saillant detail: met de oprichting van een EVA plaatst Vlaanderen Muntpunt strikt genomen buiten de parlementaire controle. De Raad van State had daar opmerkingen over omdat de overheid geen essen-tiële taken mag overlaten aan een privé-vzw. Maar volgens Vlaande-ren is Muntpunt, inclusief de bib, weliswaar een belangrijk project, maar geen essentiële overheidsop-dracht. En dus is de keuze voor een privaatrechtelijke vzw gerechtvaar-digd.Volgens de vakbonden is die pri-vatisering een brug te ver. De Cos-ter: “Er is geen enkele bibliotheek van een lokaal bestuur in Vlaande-ren of Brussel te vinden die door een privé-vzw wordt gerund. Waarom dan wel hier?”

De gevolgen zijn tamelijk ingrij-pend. Het ambtenarenstatuut wordt ‘uitdovend’. Voor de contractuelen

is het onduidelijkheid troef. De evo-lutie is in strijd met beslissingen uit het verleden: in 1999 werd juist be-slist om het bibpersoneel als statu-tairen aan te werven.Ongeveer de helft van het HOB-personeel is intussen VGC-amb-

ALLOCHTOON STERFT SNELLER AAN DIABETES

BRUSSEL – Diabetes komt meer voor bij allochtonen. Ze sterven er ook sneller aan, blijkt uit nieuw onderzoek.

VUB-onderzoekster Hadewijch Vandenheede onderzocht sterf-tecijfers in het Brussels Gewest. Daaruit blijkt het sterftecijfer door diabetes bij Noord-Afri-kaanse vrouwen dubbel zo hoog te liggen als bij Belgische vrou-wen. Vandenheede zocht ook naar oorzaken. Voor meer dan zestig procent ligt de verklaring bij de lage opleidingsgraad van allochtone vrouwen, “waardoor ze niet snel genoeg naar de dok-ter gaan of niet weten hoe ze hun voeding moeten aanpassen.”Suikerziekte (type 2) is aan echte opmars bezig in de wereld. Ook de Belgische bevolking ontsnapt er niet aan: vier procent van de autochtone vrouwen lijdt eraan, twaalf procent van de Marok-kaanse en bijna negentien pro-cent van de Turkse vrouwen die in België wonen. Waarom diabetes meer bij allochtonen voorkomt, is niet helemaal dui-delijk. Het is deels te wijten aan meer overgewicht en minder li-chaamsbeweging, maar wellicht ook aan de snelle overschakeling naar het westerse levenspatroon.� SVG

OPMERKELIJK

BRUSSEL – De Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) wordt een onderdeel van Muntpunt, een privaatrechtelijke vzw. Het ambtenarenstatuut verdwijnt, en de contractuelen hebben geen garanties over de arbeidsvoorwaarden. Het bibpersoneel is not amused, de vakbonden voeren de druk op.

Volgens Vlaanderen is Muntpunt een belangrijk project, maar geen essentiële overheids-opdracht

EUROPA KLAAGT OVER FIETSPAD IN DE WETSTRAAT

BRUSSEL – Het fietspad in de Wetstraat zorgt voor ergernis bij de Europese Commissie. Er zijn tal van klachten van EU-ambtenaren die ei zo na worden omvergereden door snelle fietsers.

Het fietspad in de Wetstraat is mooi gescheiden van de autoweg, maar niet van het voetpad. Dat zorgt al enkele jaren voor con-flicten. Er kan nu snel gefietst worden langs de belangrijke verkeersader, maar voetgangers staan er vaak onverhoeds op het rode fietspad. En dan wil het wel-eens mislopen.Voor de EU, die veel ambtena-ren in de wijk heeft, kan het zo niet langer. “De zaak is aange-kaart tijdens een Taskforce in de herfst,” zegt Marie-Laure Rog-gemans, EU-verbindingspersoon voor de Brusselse regering. “We hebben de politiezone Brussel-Elsene geraadpleegd, maar die ziet geen reden om de situa-tie aan te passen.” Roggemans merkt ook op dat dit moeilijk zou zijn. Een barrière plaatsen zou nog veel gevaarlijker zijn. De op-lossing? “Het komt erop aan zo goed mogelijk samen te leven, Europeanen en Brusselaars, in de wijk, maar ook op de openbare weg.”� SVG

BDW 1269 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 MAART 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�23�FEBRUARIPLEIDOOI�VOOR�BRUSSELS�ONDERWIJS. De Oproep voor een democratische school (OVDS) pleit voor de fusie van Franstalige en Nederlandstalige onderwijsnetten in Brussel. Onderwijs moet een gewestbevoegdheid worden.

MOTORTAXI’S�OP�PROEF.�Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) kondigt een proefproject met motortaxi’s aan. In de testfase wordt een vijftiental tweewielers ingezet.

DONDERDAG�24�FEBRUARISTEWARDS�zIJN�BOOS. De Brusselse gemeenschapswachten trekken boos naar het kabinet van minister-president Charles Picqué (PS). De vierhonderd stewards die het Brussels Gewest telt, verkeren al drie jaar in het ongewisse over hun statuut.

NIEUW�METROSTATION? Minister van Openbare Werken Bri-gitte Grouwels (CD&V) trekt anderhalf miljoen euro uit voor de stu-die van een nieuw metrostation aan de Stalingradlaan. Dat moet op termijn het oude tram- en premetrostration Lemonnier vervangen.

ONGELIJKE�WERKLAST�VOOR�ACTIRIS-COACHES. Een coach van Actiris in Brussel of Schaarbeek moet veel meer werklozen begeleiden dan een in Oudergem. Volgens parlementslid Arnaud Pinxteren (Ecolo) is dat het gevolg van de decentralisatie van Actiris.

NIEUWE�BRUSSELSE�PORTAALSITE. De portaalsite van het Brussels Gewest is volledig vernieuwd. De website www.brussel.irisnet.be is gebruiksvriendelijker en interactiever.

VRIJDAG�25�FEBRUARIBRUSSELS�GEWEST,�RIJK�GEWEST. Volgens de Europese statistische dienst Eurostat is Brussel nog altijd de derde rijkste stad van Europa. Alleen Londen en Luxemburg doen het nog beter.

VRT-FICTIE�OVER�BRUSSELAARS.�De VRT stelt De Vijfhoek voor, een nieuwe fictiereeks die vanaf april wordt ingeblikt. De be-woners van de Brusselse wijk staan er centraal. Het Brussels Gewest draagt financieel een steentje bij.

5�MILJOEN�EURO�VOOR�ECOBANEN. De Brusselse regering trekt 5,3 miljoen euro uit voor opleidingen in duurzaam bouwen. Dat staat in de Alliantie werk & milieu die de Brusselse ministers van Werk, Onderwijs en Leefmilieu zijn aangegaan.

zATERDAG�26�FEBRUARIHOB-PERSONEEL�STAAKT.�De Hoofd-stedelijke Openbare Bibliotheek blijft tot dinsdagmiddag gesloten. Het personeel is boos over de privatiseringsplannen van de Vlaamse overheid.

zONDAG�27�FEBRUARI�SCHOOL VAN LUKAKU�IN�DE�PRIJzEN. Het VRT-programma De school van Lukaku wint op de jaarlijkse Nacht van de Vlaamse Televisiesterren in de categorie ‘reality’. Volgens het Anderlechtse Sint-Guido-Instituut, dat het beeldje in ontvangst neemt, is de prijs “een overwinning voor alle Brusselse leerkrachten”.

MAANDAG�28�FEBRUARI�KERK�KOMT�OP�VOOR�BRUSSEL.�De katholieke kerk gaat vier weken lang adverteren in de gratis krant Metro om de mooie kanten van de hoofdstad te laten zien.

ARAU�TEGEN�AUTOVRIJE�LEUVENSESTEENWEG. De denk-tank Arau is geen voorstander van een autovrij stukje Leuvense-steenweg vanaf het Madouplein. Volgens Arau is dat vooral in het belang van de handelaars, en niet in dat van de bewoners.

IPG�RUILT�VLAANDEREN�VOOR�BRUSSEL.�Het callcenter IPG Group verhuist van Zaventem naar hartje Brussel. Dat levert 450 banen op. Het Brussels Gewest is met geld over de brug gekomen om het bedrijf aan te trekken. Voka pleit voor meer overleg tussen Brus-sel en de Rand om deloyale concurrentie te vermijden.

DINSDAG�1�MAARTVOETGANGERSzONE�UITGEBREID. De Stad Brussel kondigt de heraanleg van veertien straten rond de Grote Markt aan. Onder meer de Kleerkopersstraat en de Kiekenmarkt worden autovrij.

� Samengesteld�door�Steven�Van�Garsse

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

Het personeel van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek sluit verdere acties niet uit.

tenaar. Zij zullen aan de slag kun-nen blijven in de bibliotheek, als gedetacheerd ambtenaar, maar als ze er carrière willen maken, zullen ze moeten overstappen in een con-tractueel statuut. Dat zet volgens de vakbonden een serieuze domper op de toekomstperspectieven van het statutair personeel. Ze kunnen ook terug naar de VGC, maar daar zijn de plaatsen beperkt.De contractuelen riskeren dan weer een achteruitgang in hun arbeids-voorwaarden. Ze zullen wellicht

ontslagen worden en door de vzw Muntpunt opnieuw in dienst wor-den genomen. “Onder welke voor-waarden? Dat weten we niet,” zegt De Coster. “En wie garandeert dat ze, na een assessment bijvoorbeeld, niet geweigerd worden?”De relaties met het college van de VGC zijn intussen stevig ver zuurd geraakt. De vakbonden zeggen dat ze nog meer begrip kregen bij het consultancybureau dat de VGC in de arm nam om hen te infor-meren dan bij het VGC-college zelf.

Bruno De Lille (Groen!), VGC-colle-gelid voor Ambtenarenzaken, is ver-baasd over de syndicale acties. Hij zegt dat de VGC bereid is te praten en dat de integratie van de HOB in het EVA Muntpunt geen enkel pro-bleem hoeft te stellen voor het per-soneel. “Maar we willen op termijn wél kunnen garanderen dat mensen die binnen Muntpunt hetzelfde werk doen, ook hetzelfde statuut heb-ben,” zegt De Lille.

� Steven�Van�Garsse

Wij geloven niet in een Franstalige natie met inbegrip van Brussel, en in een Groot-Vlaanderen dat Brussel annexeert evenmin.”

Acht Franstalige Brusselaars, onder wie filosoof Philippe Van Parijs en bankier Etienne de Callataÿ, roepen in De Standaard en Le Soir op om werk te maken van een België met vier gewesten.

Ik deel de vrees niet dat de N-VA zich wil inlaten met de inhoudelijke programmering van de KVS. We hebben in Vlaanderen gewoon die traditie niet. Onze cultuurhuizen hebben onafhankelijke raden van bestuur. Daarin staan we veel sterker dan Franstalig België.”

Jan Goossens van de KVS over Vlaams-nationalisme en cultuur in De Standaard.

Tot voor kort hadden Belgische brouwerijen en moslims elkaar weinig te zeggen, maar daar komt verandering in. Sultane Kriek is een kriekbier zonder fermentatie van bij brouwerij Caulier in het Waalse Péruwelz. Een Alge-rijnse imam certifieerde het brouwsel als halal. Alcohol-vrij dus, want volgens het heilige boek de Koran mogen moslims geen alcohol drinken. De halal kriek moet de

volgende weken in de rekken liggen bij onder meer Car-refour en Colruyt. In eerste instantie blijft de distributie beperkt tot België en Frankrijk, maar er zijn ook plannen voor export naar onder meer Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Koeweit en Tunesië. Handig om volgens de religieuze voorschriften een Arabische revolutie te vie-ren.� TT

Halal kriekHETWOORD

© TH

OM

AS TH

IEL

EM

AN

S

“

“


Economie > Europees Centrum voor Fruit en Groenten denkt aan verhuizen, zegt directeur Thierry Nuttin

‘De groten vergroten, de kleintjes verdwijnen’

BRUSSEL – Het Europees Centrum voor Fruit en Groen-ten (ECFG) bestaat dertig jaar. Tegenwoordig passeert er jaarlijks 600.000 ton fruit en groenten, voor het merendeel uit Zuid-Europa. Directeur Thierry Nuttin ziet in de toekomst op Schaarbeek-Vorming een modern overslagcentrum verschijnen.

T hierry Nuttin zweeft letterlijk boven zijn markt: zijn kan-toor – foto van het konings-

paar aan de muur – bevindt zich diep in de grote hal, bijna tussen het geurige fruit. “Ikzelf verkoop geen fruit en groenten, ik ben de direc-teur van deze concessie. Op onze terreinen zijn 28 bedrijven actief die allemaal gespecialiseerd zijn in in- en uitvoer.”Maar als directeur zwevend boven die 28 heeft hij natuurlijk wel een zicht op de fruit- en groentewereld.“Er zijn drie tendensen in de fruit- en groentesector,” vertelt Nuttin. “Eén: het aandeel van de grootdis-tributie wordt steeds groter. Meer dan 75 procent van alle fruit en groente wordt tegenwoordig ver-kocht door grootdistributeurs, de supermarkten, terwijl tien jaar gele-den het aandeel van de verkoop in de grootdistributie gelijk was aan dat van de groothandel, zoals de fruit-veilingen. Mensen kopen minder in kruidenierszaken en op marktjes, die afhangen van de groothandel. Het fruit wordt gewoon in de super-markt gekocht, waar er een groot assortiment is.”“Een tweede tendens is dat er steeds meer exotische variëteiten verkocht worden. En een derde tendens is die van concentratie. De grotere be-

drijven slokken de kleinere op. Het aantal individuele concessiehouders neemt af, ze gaan op in grotere ge-helen. De groten vergroten en de kleintjes verdwijnen, kortom.”

Wat is de omzet van alle concessiehouders tezamen?Thierry Nuttin: “Algemeen geno-men blijft die al enkele jaren stabiel, tussen de zes- en zevenhonderd

miljoen euro per jaar. Onze produc-ten zijn consumptiegoederen, wij hebben de economische crisis niet zo hard gevoeld. Mensen zijn fruit

en groenten blijven kopen. Mis-schien iets minder exotische pro-ducten, dat wel.”“Maar: we leven ook niet meer in de gouden tijden van tien jaar geleden. De handel is veel moeilijker gewor-den, en in Spanje en Italië zijn de arbeidskosten fors verhoogd; de ver-voerskosten zijn dat ook. De contro-les hier zijn vandaag ook strenger. Elke dag worden producten door het Federaal Agentschap voor de Veilig-heid van de Voedselketen (FAVV), dat hier een bureau heeft, getest op hun kwaliteit, en elk product moet getraceerd kunnen worden tot bij de plukker in Spanje. De kwaliteit is de laatste jaren veel beter, maar daar hangt natuurlijk een prijskaartje aan vast.”

Uw centrum ligt niet echt in de stad, maar ook niet echt erbuiten. Zou het niet voordeliger zijn om bijvoorbeeld naast de E40 te zitten?Nuttin: “Voor een distributiecen-trum met een afzetgebied dat tot Rotterdam reikt, zitten we hier goed, hoor. Er wordt redelijk vroeg geleverd, waardoor vrachtwagens tijdens de ochtendspits al vaak op de terugweg zijn. En we zitten wel in de stad, maar naast grote toegangs-wegen.”

Is vervoer per trein geen optie? U zit hier ook vlak naast de sporen.Nuttin: “We hebben een afzonder-lijk spoor dat naar onze magazijnen loopt, maar de NMBS heeft de link

maar één partner samen te werken: het bedrijf achter die vrachtwagen. Willen we dat per trein doen, dan moeten we gaan onderhandelen met de Spaanse spoorwegen, de Franse spoorwegen én met de NMBS. En dan is het fruit nog niet hier.”

Het goederenvervoer per spoor is nochtans geliberaliseerd in Europa.Nuttin: “Dat is waar, maar nie-mand maakt er gebruik van. Als ik vandaag een offerte vraag aan de spoorwegen, dan beginnen ze mij te vertellen dat ze het type wagon voor fruitvervoer gewoonweg niet hebben; ze investeren niet meer in dat soort wagons. De laatste trein is hier in 1993 binnengelopen, en in de periode daarvoor hadden we da-gelijks twee of drie volle treinen. Nu is een vrachtwagen uit Zuid-Spanje in 48 uur in Brussel. Tel daar voor de trein maar minstens 24 uur bij. En we hebben wel onze portie pech gehad met wagons: er zijn er toen-tertijd enkele op mysterieuze wijze verdwenen, en meermaals waren er ladingen in slechte staat. Of de trei-nen waren te laat. Daartegenover begon in de jaren 1990 het vracht-wagentransport fors toe te nemen, transport dat veel sneller was en over koelinstallaties beschikte, wat goederentreinen niet hebben. Er was op de weg zoveel con currentie dat de prijzen daalden en het wegvervoer goedkoper werd dan het treinvervoer. En dan kies je natuurlijk voor het wegvervoer. De NMBS heeft ook nooit echt aan haar service gewerkt.”

BRUSSEL – Het Europees Centrum voor Fruit en Groenten ligt aan de Werkhuizenkaai, vlak naast het kanaal. Het distributiecentrum heeft een afzetgebied dat reikt tot Zuid-Nederland, Luxemburg, Duitsland en Noord-Frankrijk.Let op: het ECFG is niet Mabru, de ochtendveiling, maar heeft Mabru wel onder zijn klanten.Thierry Nuttin (Etterbeek, 1954) is handelsingenieur van opleiding en heeft een lange ervaring in de transportsector. Hij werkt sinds 1997 als directeur bij het centrum en is sinds hetzelfde jaar bestuurder bij de Brusselse Havengemeenschap. CD

Thierry Nuttin en het ECFG

“Als we niet naar Schaarbeek-Vorming kunnen, dan zijn mijn handelaars binnen twintig jaar weg uit Brussel”

WAT VLAANDEREN WIL MET PARKING C OP DE HEIZEL

BRUSSEL – Vlaanderen wil op Par-king C, een 31 hectare grote lap asfalt, een interessant stedenbouw-kundig project. Daartoe wordt de bestemming veranderd. Volgens het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoerings-plan (GRUP) voor de afbakening van het Vlaams Strategisch Gebied rond Brussel, dat nu in de fase van open-

baar onderzoek zit, moet het een mix worden van kantoren, bedrij-ven, woningen, gemeenschapsvoor-zieningen en recreatie. Winkels mo-gen ook, een shoppingcenter niet. En de parkeercapaciteit moet behouden blijven, maar dan ondergronds of als een parkeertoren.Voor de Stad Brussel, die eigenaar

is van Parking C, biedt de bestem-mingswijziging nieuwe perspectie-ven. Vlakbij op de Heizel werkt de Stad aan het Neo-project, dat een internationaal congrescentrum en een shoppingcenter omvat. Toch is het volgens ingewijden uit de Vlaamse Rand niet meteen de be-doeling dat de Stad Neo uitbreidt op Parking C of dat er een nieuw voetbalstadion komt. Het gebied heeft voor de omliggende Vlaamse gemeenten een strategisch interes-sante ligging, en dus wil de Vlaam-se Rand een vinger in de pap. Vanuit

Vlaanderen kwamen ook al sugges-ties, bijvoorbeeld voor een infoloket voor Vlaams-Brabant. Maar als ei-genaar is Brussel natuurlijk aan zet.Joost Vandenbroele van Bral be-treurt dat de Vlaamse en Brusselse ruimtelijke plannen niet op elkaar zijn afgestemd, ondanks eerdere beloften. In het GRUP wordt het Neo-project zelfs niet in rekening gebracht. “Zo’n plan is gedoemd om te mislukken,” schrijft Vanden-broele, die in het nieuwe nummer van Alert een heel dossier over het Vlaamse plan brengt. HUB

zoekt eenjournalist-webredacteurAlle info opwww.brusselnieuws.be/journalist

ADVERTENTIE

met de hoofdsporen afgesneden. Het grote probleem is dat het spoor in Europa niet uniform is. Het is haast onmogelijk om goederen te vervoeren van Spanje tot hier. Dat zou een huzarenstukje zijn, dat we dan nog eens zelf zouden moeten re-gelen. Nu wordt er een vrachtwagen uit Spanje naar ons gestuurd om te leveren, en we hoeven daarvoor ook


Maar in de toekomst kan treinverkeer wel opnieuw aantrekkelijk worden.Nuttin: “Wij zijn alleszins vragen-de partij. Er zijn gesprekken met de NMBS, maar dat is eenrichtingsver-keer (lacht).”

En scheepvaart, is dat dan niet aantrekkelijk?Nuttin: “Voor containers die in Antwerpen en Rotterdam aanko-men wel. Maar over die 55 kilome-ter tussen Antwerpen en Brussel doet een boot een dag. Dat is geen concurrentie voor een vrachtwagen. Niemand haalt dat in zijn hoofd. De Haven van Brussel wil daar werk van maken, maar er moeten natuurlijk geïnteresseerden zijn.”

Het gerucht doet de ronde dat u naar Schaarbeek-Vorming

wilt, en u zou niet de enige zijn.Nuttin: “Er hangt een enorme flou artistique rond dat dossier. We proberen tezamen met de Haven

van Brussel te lobbyen opdat men ons zeker niet vergeet. Voor ons is Schaarbeek-Vorming een opportu-niteit: een goed gelegen terrein, tus-sen de sporen, het kanaal, de Ring en de luchthaven. We zouden op die plek een quadrimodaal fruitcentrum kunnen uitbouwen en maximaal

van alle vervoersmogelijkheden ge-bruikmaken. Ik zie dat daar eerder verschijnen dan een woonwijk, of een voetbalstadion. De kans om ons daar te vestigen, krijgen we nooit meer. En dat zou de politieke wereld moeten beseffen.”“We staan overigens niet alleen: ver-schillende Brusselse distributeurs willen zich op Schaarbeek-Vorming vestigen. Op die manier zouden we aan een groot overslagcentrum kun-nen werken. Dat zou de Brusselse economie zeker goed doen.”

Dat is wel een project van zeer lange adem.Nuttin: “Ik dacht dat het eindpunt voor Schaarbeek-Vorming 2018 was. Maar goed, wat de einddatum ook is, men moet nu politieke en-gagementen aangaan en duidelijk stellen wanneer men wat wil op

Schaarbeek-Vorming. Ik herhaal: voor ons is het een kans, een kans ook om ons transport te diversifië-ren. Ik weet dat er in het buitenland projecten zijn waar men hogesnel-heidslijnen voor goederenvervoer heeft. Waarom kan dat niet hier? Op Schaarbeek-Vorming heb je plaats. Een goederen-tgv zou zelfs kunnen concurreren met vrachtwagens.”

Zegt u niet dat u naar Schaarbeek-Vorming wilt omdat er vlak bij u een groot winkelcentrum gepland staat? U denkt misschien dat deze ligging op korte termijn veel minder aantrekkelijk wordt.Nuttin: “De Stad Brussel wil op onze terreinen graag woningen bou-wen, dat weten we, en ook het Brus-sels Hoofdstedelijk Gewest zit op die lijn. Tot aan Van Praet zal alles

woningen of handel worden. En aan de andere kant van de brug kunnen dan bedrijven komen. Als het win-kelcentrum (Just Under the Sky van Equilis, red.) er komt, dan is dat tus-sen haakjes ook goed voor ons, want wij krijgen er volgens afspraak dan een ingang bij langs de kant van de Teichmanbrug. Dat is makkelijker voor onze vrachtwagens.”

Stel dat u niet op Schaarbeek-Vorming terechtkunt, wat dan?Nuttin: “Ik zie niet in waar we an-ders naartoe kunnen. Er zijn twee scenario’s: hier blijven of naar Schaarbeek-Vorming verhuizen. Als we hier blijven, dan denk ik dat mijn handelaars binnen vijftien of twin-tig jaar hun rekening maken en zul-len wegtrekken. De tijd tikt.”

Christophe Degreef

Thierry Nuttin, centraal in het ECFG: “De kwaliteit van het fruit en de groenten is sterk verbeterd, maar dat kost natuurlijk meer.” © BART DEWAELE

“Treinvervoer? De NMBS heeft nooit aan haar service gewerkt”

Navo-tunnel. “Tunnel aan Bordet-laan was beter geweest.”

‘KRUISPUNT BORDET ONVEILIG AANGELEGD’

EVERE – De Leopold III-laan is on-veilig geworden na de heraanleg. Burgemeester Rudi Vervoort (PS) vraagt een oplossing.

De nieuwe tramlijn op de Leopold III-laan is volledig aangelegd, tram-hokjes inclusief. Pas in september wordt er een volwaardige tramlijn

uitgebaat (tram 62), maar de her-aanleg veroorzaakt nu al tal van on-gevallen, met name aan het Bordet-kruispunt. De Houtweg indraaien (voor wie van het Meiserplein komt) is levensgevaarlijk, zegt gemeen-teraadslid Claire Finne (Ecolo), “en voor de fietser is het helemaal een ramp.” Als er in september trams

zullen rijden, wordt het knooppunt nog onoverzichtelijker, vreest ze. Volgens burgemeester Rudi Ver-voort (PS) is het kruispunt onveilig door de gefaseerde aanleg van de Leopold III-laan. Het kruispunt is nog maar aan een voorlopige aanleg toe. Vanaf mei gaat de échte heraan-leg van start.Bij Mobiel Brussel zijn ze zich van de problemen bewust: “De wegmar-keringen zijn fout aangebracht; die moeten we aanpassen. We moeten wel nog overleggen met de MIVB.”Opmerkelijk is ook de uithaal van

Vervoort aan het adres van Beliris. Met geld van het federaal-Brusselse samenwerkingsakkoord komt er een nieuwe tunnel aan het toekom-stige Navo-hoofdkwartier, enkele honderden meters verderop. “Die tunnel heeft vanuit mobiliteitsoog-punt geen zin,” zegt Vervoort, “hij dient alleen om het Navo-personeel comfortabel het parkeerterrein op te laten rijden.” Vervoort vindt dat de tunnel er beter aan het Bordet-kruispunt was gekomen, waar de verkeersproblemen veel nijpender zijn. SVG

© B

EL

IRIS


Jari op een podium. Hij wordt in The Music Village geïnter-viewd voor In de leeskamer, het boekenprogramma van de

Hoofdstedelijke Bibliotheek. Zijn favoriete boeken passeren de revue. Dikke kleppers, het liefst in het En-gels. Literatuur zonder kapsones. Grapjes vliegen in het rond. Jari had acteur kunnen worden.Maar er is ook emotie. Zoals wan-neer hij het over zijn favoriete plaat heeft. Van Bram Vermeulen, met wie hij vele mooie momenten heeft beleefd in Brussel. Maar de vriend-schap nam een vreemde wending. “Ik was persona non grata op de be-grafenis van Bram. Dat heeft pijn gedaan,” zegt Jari Demeulemeester. “Een dom misverstand. Hij voelde zich bij een concert niet goed ont-haald. Er is toen wat bits over en weer gereageerd. Enkele maanden later was hij dood. Ik was niet uitge-nodigd op zijn begrafenis.”Over de Ancienne Belgique vallen veel anekdotes te vertellen, maar straffe verhalen uit de coulissen wil Demeulemeester niet kwijt. “Ach, wat zou ik? Dat is sensatie. Alleen een kleine minderheid van de muzi-kanten maakt het te bont. De mees-te artiesten zijn erg professioneel.”In de beginjaren van de Ancienne Belgique heerste er nochtans een ‘zalige jeugdhuissfeer’. Demeule-meester: “Van contracten of riders was nog geen sprake. Het gaat de laatste jaren veel serieuzer toe. Vergeet ook niet dat wij in het be-gin niet alleen concerten organi-seerden, er waren ook de bals en theaterproducties. Op een bepaald moment ging het Lunatheater open. Toen konden we ons op concerten concentreren. Dat was een hele ver-ademing.”

Baffels en BotaHet ontstaan van de Ancienne Bel-gique is tegelijk een verhaal van Vlaamse pioniers die zich in Brus-sel manifesteerden, een hoofdstad waar het FDF de plak zwaaide. De-meulemeester: “We hadden bak-stenen in onze maag. We wilden het Vlaamse weefsel in Brussel heropbouwen, het Martelaarsplein kopen. We wilden hier voet aan de grond. Achteraf gezien denk ik dat we daar met Beursschouwburg, AB en Kaaithea ter ook mooi in geslaagd zijn.”Niet dat dat zonder slag of stoot

BRUSSEL – De Ancienne Belgique is de derde beste concertzaal van de wereld, zeer zeker – maar voor afscheidnemend directeur Jari Demeulemeester is het ook de geschiedenis van dertig jaar Nederlandstalige volharding in een Franstalig Brussel. “We hadden bakstenen in onze maag.”

Jari Demeulemeester: “We hebben het niet slecht gedaan.” © BART DEWAELE

Cultuur > Directeur Jari Demeulemeester neemt afscheid van Ancienne Belgique

‘Mensen zullen elkaar altijd willen ontmoeten’

En dan was er de naam. Demeu-lemeester: “De Grimaldi, een Mo-negask en FDF-gemeenteraadslid in Brussel-stad, begon zich al te roeren: ‘Les Flamands ont repris l’Ancienne Belgique!’ We hebben de naam behouden. We hadden het ook de Liederlijke Beenhouwer kunnen noemen, of De Kriekelaar, maar dat hebben we niet gedaan. Uit respect voor het instituut. Dat was voor de Franstaligen un geste sympa. En zo waren we vertrokken.”Er moest wel zwaar geïnvesteerd worden. Demeulemeester: “Na het faillissement van de AB was alles leeggehaald. Er stonden nog twee baffeltjes. Die waren misschien goed toen Jacques Brel er op de planken stond, maar we waren eind jaren zeventig, de concertscene bloeide. We kregen Rika De Backer, staats-secretaris voor Nederlandstalige

Cultuur, maar moeilijk mee. Ook het Sociaal-Cultureel Werk morde. Sub-sidies voor concerten? Lou Reed in de AB? En dan? Er was veel scepsis in die sector.”

Mozart and the BansheesDe AB ging mee op de drive van de punk, die toen hoogtij vierde: The Sex Pistols, The Jam, The Clash. Die florissante muziekscene heeft zeker bijgedragen tot het succes van de AB.“Ik ben die hanenkammen die in ons publiek zaten, later nog tegen-gekomen,” zegt Demeulemeester. “Ze hadden een gezin en werk en ze woonden in Brussel.” Het was dus toch nog goed gekomen.Het succes van de AB had ook een keerzijde. “Niet dat de concertgan-gers balorig waren, maar toch,” ver-telt Demeulemeester. “Er waren de vrachtwagens die moesten laden en lossen, er was ook wel lawaaiover-last. Zo woonde er een concertpia-

“StaatssecretarisVic Anciaux koos de Botanique, goed wetende dat ze ons nooit de eerste keus zouden gunnen. Want eigenlijk wilden we de AB”

ging. Er moest gebluft worden, stra-tego gespeeld.De Ancienne Belgique, die veertig jaar lang door de familie Mathonet was geleid, ging in 1971 failliet. Het gebouw kwam in handen van de nationale overheid. In 1978 kre-

gen Vlamingen en Franstaligen de keuze over een zaal in Brussel die hun culturele uitstraling kon geven. Naast de AB konden ze ook voor de Botanique kiezen, waarvan de plan-ten naar de Plantentuin van Meise moesten worden verhuisd. Demeu-

lemeester: “Vic Anciaux, toenmalig staatssecretaris in de regering-Van-den Boeynants, koos de Botanique, goed wetende dat ze ons nooit de eerste keuze zouden gunnen. Want eigenlijk wilden we de AB, een schit-terende zaal met een mooie reputa-tie en een prachtige bar.”De bluf sloeg aan. De Vlamingen kregen de Ancienne Belgique, de Franstaligen de Botanique. “Die wa-ren vijf jaar later nog altijd hun plan-ten aan het begieten (lacht).”

ADVERTENTIE


P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Ongetwijfeld volgt u de gebeurtenissen in de Arabi-sche wereld, meer bepaald in Libië; misschien volgt u ze zelfs op de voet. Vergeet echter al die geopolitieke analyses, journalistieke topstukken en toekomst-visies-vol-verwachting, want uw geknipte man voor duiding bij de Libische crisis is niemand minder dan... Bertin Mampaka. De Brusselse CDH-schepen van Telefoonrekeningen en Oliezaken was vorige maand nog te gast bij kolonel Kadhafi te Tripoli, om daar bewierookt te worden als kind van een succesvolle migratie. Mampaka moet een van de laatste Europe-se politici geweest zijn die het Libische regime in vol le glorie zag voor de implosie. Er zijn mensen die meer achter in de zaal zaten toen de geschiedenis op het punt stond plaats te vinden.

Nog dichter bij de geschiedenis staat misschien wel de Brusselse N-VA’er Karl Vanlouwe. Neen, dat is niet die man die voor de N-VA in het Brussels parlement zit, dat is iemand anders, met een naam met iets van adel in... Maar Karl Vanlouwe dus verzekert zich al van een plaatsje op de eerste rij in de zaal van de ge-schiedenis wanneer hij ter ere van de derde verjaar-dag van de onafhankelijkheid van Kosovo te gast is op een receptie van de Kosovaarse ambassade. Andere N-VA’ers waren eerder deze week al eregast in San Sebastián, waar er gekeken werd naar hoe die recal-citrante Basken hun nationale schaapjes drogen; toch ook al flinke networking. Kwestie van de Kosovaren eens te vragen hoe dat nu juist in zijn werk gaat, on-afhankelijk worden.

OUDERGEM – Er is nog maar één everzwijn in het Zo-niënwoud. Leefmilieu Brussel vermoedt dat omdat er onlangs een exemplaar werd doodgereden, en omdat er tot voor kort maar twee meer werden gespot. Twee min één platgereden exemplaar maakt dus één. Vol-gens Leefmilieu Brussel zijn nieuwe exemplaren dus meer dan welkom in het woud. Vlaams minister van Everzwijnbeheer Joke Schauvliege (CD&V) werkt dan weer aan een beheersplan waarin staat dat her en der everzwijnen wenselijk zijn, maar op andere plaatsen wordt dan weer gepleit voor een nultolerantie. Lees: afschieten.

OUDERGEM – “De aanwezigheid van het everzwijn is maatschappelijk en economisch niet altijd verde-

digbaar,” klinkt het verdedigend in Schauvlieges plan.

BRUSSEL – Tien minuten van het Centraal Station tot aan het Flageyplein met een lege, jawel, een lege bus 71. Tien minuten! Als het goed gaat, mag het ook eens gezegd worden.

BRUSSEL – Anderzijds bestaat de indruk dat de oude metrostellen – Oost-Europees volgens MIVB-baas Alain Flausch, weet u nog? – het binnenkort echt be-geven. Al reizend met de moltrein hebt u misschien ook al die sonore elektronische biep gehoord die een hele rit lang, vooral bij het vertrek, blijft brommen. En dan te bedenken dat die dingen op 900 volt rijden. Trek in het vervolg maar rubberen schoenen aan.

niste in een appartement naast de AB. Die arme mevrouw hield van Mozart en moest Siouxsie and the Banshees aanhoren! We hebben toen met de Stad Brussel afspraken gemaakt, de eerste en laatste trou-wens.”Het succes van de AB was niet meer te stuiten. Er werd verschillende ke-ren verbouwd. De ingang werd naar de Anspachlaan verplaatst. Later werd de zaal in beton gegoten. “We zitten hier aan de Zennebedding,” zegt Demeulemeester. “Er waren honderdtwintig heipalen nodig om de zaal te kunnen bouwen.”

Braindrain en francitéJari Demeulemeester is er niet zeker van dat de Vlamingen de Ancienne Belgique vandaag, in dit verande-rende België, nog op dezelfde ma-nier zouden kunnen uitbouwen. Hij twijfelt ook aan de wenselijk-heid van het ‘derde gewest Brussel’. “België is federaal opgebouwd door Arthur Gilson, Gaston Eyskens en Theo Lefèvre via de taal, niet via territorium,” zegt hij. “Brussel heeft bestuurders nodig die ook van bui-ten de stad moeten kunnen komen. Pas dan kun je voldoende kwaliteit bieden.”Brussel een Franstalige stad? Som-mige Vlamingen leren ermee leven, geeft Demeulemeester toe, maar het is niet zijn plan voor Brussel. “In het idee van de francité heeft men de Vlaamse Gemeenschap niet meer nodig. Er zijn genoeg andere ge-meenschappen. Maar waar is dan de

referentie naar de geschiedenis van Brussel als Brabantse stad?”“Ik zie ook de braindrain in Wal-lonië. Die Walen komen zich in Brussel vestigen, bevolken de admi-nistraties. Maar voor hen is Vlaan-deren een vreemd lichaam waarmee ze niets te maken willen hebben. Brussel moet 50/50 bestuurd wor-den. Dat is waar we recht op hebben. Maar we staan daar nog ver van. Anderzijds: we hebben het toch niet slecht gedaan.”En de toekomst? Een bezige bij als Demeulemeester zorgt er wel voor dat hij na zijn pensioen niet in een zwart gat valt. Hij wil wat met het Goudblommeke in Papier doen en zijn programma op FM Brussel verder uitbouwen. Of zijn AB-ar-chief, dat hij aan het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel heeft geschonken, op orde zetten.Maar in de Ancienne Belgique zal hij niet snel meer te zien zijn. “Ik moet het nu aan de nieuwe genera-tie overlaten,” zegt hij. Hij belooft trouwens een mooie toekomst voor het muziekhuis. “Ja, zelfs in een tijdperk van digitalisering en indi-vidualisering. Steeds meer mensen zitten dagen voor hun computer en hebben zo contact met elkaar. Ze kijken zelfs via streaming naar con-certen in de AB, maar ik blijf geloven dat mensen elkaar zullen willen blij-ven ontmoeten. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.”�

� Steven�Van�Garsse

aan de slag met het nieuwe internet

met de steun van

Met curieus Brussel en de Brusselse bibliotheken maak je kennis met het nieuwe internet. Je kan er vrienden of familie ontmoeten, activiteiten mee aankondigen, afspreken met gelijkgestemden, foto’s en video’s delen, afspraken maken, dingen kopen of verkopen en zoveel meer.

t Sessie 1 - Facebook voor beginners: maak kennis met Facebook, de site waar iedereen over spreekt. Je leert een profi el maken op Facebook, je vrienden opzoeken en foto’s delen.

Dinsdag 15/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Donderdag 17/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Dinsdag 29/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Dinsdag 05/04 van 18u45 tot 21u45: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde

t Sessie 2 - Facebook voor gevorderden: we gaan dieper in op tal van aspecten zoals privacy, evenementen aanmaken en mensen uitnodigen.

Donderdag 24/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Donderdag 24/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Donderdag 31/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Woensdag 06/04 van 14u tot 17u: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde

t Sessie 3 - Kopen en verkopen op internet: je maakt kennis met tweedehands.be. Een web-site waar je zo’n 3 miljoen zoekertjes en tweedehands koopjes op vindt.

Vrijdag 18/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Vrijdag 25/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Woensdag 30/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Donderdag 07/04 van 18u45 tot 21u45: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde Donderdag 14/04 van 9u tot 12u: bibliotheek Anderlecht

t Sessie 4 - Informatie zoeken op internet: fi lmpjes zoeken op YouTube, gratis radioprogram-ma’s (her)beluisteren via internet, informatie zoeken in Wikipedia, inschrijven op nieuws-brieven en gebruik maken van RSS.

Maandag 14/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Maandag 21/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Vrijdag 1/04 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Koekelberg Zaterdag 9/04 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde Dinsdag 12/04 van 9u tot 12u: bibliotheek Anderlecht

i.s.m curieus Brussel-stad, Club Henri Vanhuffel, August Vermeylenfonds

Watermaal-Bosvoorde en curieus Anderlecht, de openbare bibliotheken en

de gemeentes van Koekelberg, Watermaal-Bosvoorde en Anderlecht.

Prijs: 4 euro per sessieInfo en inschrijven kan bij curieus Brussel vzw via 02 504 91 96 of via [email protected] of via de bibliotheek.KLIK loopt tot eind juni in de verschillende bibliotheken van Brussel. Voor meer info: www.curieus.be

i

BDW 255x78 liggend 2de advertentie.indd 1 23/02/2011 15:02:57


Byrrh wordt mini-BilcEconomie > Bio, sociale economie en logistiek in nieuw bedrijvencentrum

B oven de grote toegangspoort staat nog steeds de oude merknaam Byrrh, verwerkt in

een mooi sgraffito. Byrrh is een al-coholdrankje met kinine dat vroeger in de apotheek verkocht werd als to-nicum, maar inmiddels al jaren als aperitief wordt gedronken.De Zuid-Franse producent, Maison Violet, had in de jaren twintig van de vorige eeuw een groter distribu-tiecentrum in België nodig en gaf aan zijn vaste architect de opdracht om in de Brusselse havenbuurt een nieuw gebouw neer te zetten. Zo-als alle Byrrh-filialen werd het op-getrokken in Zuid-Franse stijl, met een gevel in breuksteen. Opmerke-lijk was dat de goederentrein tot in het gebouw kon rijden. De sporen liggen er nog.Violet verliet het gebouw in de jaren 1980. Toen kwam de RTT erin. De Regie liet een helling en een grote poort voor vrachtwagens maken, maar bracht voor het overige niet al te veel veranderingen aan. In 2007 kocht het Brusselse OCMW het intussen gedeeltelijk bescherm-de bedrijfsgebouw met de bedoe-ling er een economisch project in te ontwikkelen. In afwachting dat het project vorm kreeg, mochten Zin-neke Parade, Brussel Bad en enkele andere organisaties er tijdelijk hun tenten opslaan. De met een glazen dak overdekte binnenplaats staat op dit moment vol met fleurig be-schilderde caravans, wegwijzers en andere vrolijke attributen van de Parade.

Geen subsidiesInmiddels is er meer duidelijkheid over wat er met het gebouw van tienduizend vierkante meter gaat

gebeuren. Yvan Mayeur, voorzitter van het OCMW, maakte de con-crete plannen vorige week bekend: er komt een crèche met 36 plaatsen en nog twaalf plaatsen voor kort-stondige opvang. Ook wordt er een café ingericht. Maar het gros van het gebouw – zesduizend vierkante meter – is bestemd voor bedrijven. Officieel wordt het nochtans geen bedrijvencentrum, wel een ‘pool van economische stedelijke activiteiten’. “Het Gewest wilde niet nog een be-drijvencentrum erbij. Het zal dus niet onder die regelgeving vallen en we krijgen ook geen subsidies,” zegt Mayeur.De site is bedoeld voor middelgro-te bedrijven. Mayeur: “We zullen ruimtes van 250 vierkante meter maken die samen te voegen zijn tot een ruimte van 1.500 vierkante me-ter. Dit soort bedrijfsruimten is hard nodig in Brussel. Als ze er niet snel komen, dreigen bedrijfjes die uit hun eerste vestiging gegroeid zijn, te verhuizen naar Waals- of Vlaams-Brabant.”Het hele project zal 25 miljoen euro kosten. “Dit bedrag omvat de aan-schaf, de studies en de verbouwing,” legt Mayeur uit. De helft zal betaald worden door het Brussels Gewest en Efro, het Europees Fonds voor Regio nale Ontwikkeling. Die stel-den als voorwaarde dat een stuk van de bedrijfsruimte naar socia le eco-nomie en naar bio-economie gaat. “Het sociale zal ’m vooral zitten in het feit dat hier een aantal leefloners aan de slag kunnen,” legt Mayeur uit. Zo valt volgens hem ook te ver-antwoorden dat het OCMW een economisch project van die omvang trekt. “Inkomsten zijn minder be-langrijk dan werkgelegenheid.” Hij

verwijst naar de Ateliers des Tan-neurs in de Huidevettersstraat, ook een project van het OCMW en ook gerenoveerd door Ozon. “Daar zijn inmiddels honderdveertig banen.” Hoeveel het er op de Byrrh-site moe-ten worden, ligt niet vast.Voorts zullen hier bedrijven uit de bio-economie onderdak krijgen. Mayeur: “Bedrijven bijvoorbeeld die biomanden samenstellen en verko-pen.”Om de bedrijven te vinden zal het OCMW samenwerken met de Ge-westelijke Investeringsmaatschap-pij voor Brussel (GIMB). Voorzitter Serge Vilain vindt dat op deze lo-catie, zo dicht bij de haven en het TIR-opslagcentrum, het accent ook op logistiek moet komen te liggen. “Op welke manier goederen ook het havengebied binnenkomen, over het water, de weg, het spoor, ze zullen

altijd overgeslagen moeten worden. Niet dat hier toch een soort Bilc (het omstreden Brussels International Lo-gistics Center, inmiddels afgevoerd, red.) komt. Maar deze plek is ideaal voor kleine logistieke activiteiten.

Dit levert ook werk op voor laag-geschoolden.” Volgens Vilain bete-kent dat niet dat op het smalle stuk van de Lefèvrestraat, waar ook de Sint-Ursulaschool zit, plots zware vrachtwagens gaan denderen. “Dit

deel staat ingetekend als weg voor plaatselijk verkeer.” De bedoeling is om grote vrachtwagens om de hoek, langs de brede kant van de Dieu-donné Lefèvrestraat, het gebouw te laten binnenrijden, de goederen te bewerken en over te slaan op busjes, die dan weg kunnen langs de uit-gang aan het smalle deel van de weg.Steyn Van Assche van Bral vreest wel dat het drukker zal worden in de straat. “De uitbreiding van het TIR-centrum, het Tivoli-project met vijf-honderd woningen, de verbindings-weg naar Thurn & Taxis, de nieuwe school in de Batellerie, het project Greenbizz, waar groene kmo’s on-derdak zullen krijgen, en nu ook nog logistieke activiteiten in Byrrh: het karakter van de Dieudonné Lefè-vrestraat zal zeker veranderen.”

� Bettina�Hubo

Het architectenbureau Ozon zal het Byrrh-gebouw in opdracht van het Brusselse OCMW verbouwen tot moderne bedrijfsruimten en een crèche.

© SASKIA VANDERSTICHELE

De E van 40 miljoenMobiliteit > Van snelweg naar Parkway

SCHAARBEEK – Tijdens een bijzondere hoorzitting in de commissie Infrastructuur van het Brussels parle-ment is gebleken dat er in vijf stappen wordt gedacht om van de wijk rond de E40 een nieuw stuk stad te maken.

Het Richtschema Reyers gaat over 175 hectare tussen het Meiserplein en de Tollaan. Het is een niet-bindend schema, uitgetekend door de studiebureaus Buur (ste-denbouw) en Stratec (mobiliteit) in opdracht van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Beide bureaus werden vorige woensdag uitgenodigd in het parlement om uitleg te komen geven.Er waren heel wat vragen gerezen, vooral over de moge-

lijke gevolgen van een versmalling van de E40. Volgens Stratec valt dat allemaal wel mee; het bureau becijferde dat een versmalling van zes naar drie rijstroken per rij-richting geen impact heeft op de verkeersdoorstroom in de ochtendspits. Wel viel een kostprijs van veertig mil-joen euro voor de versmalling van de snelweg over een lengte van één kilometer en een breedte van tien meter.Volgens de bureaus hoeft niet héél het plan in een ruk worden uitgevoerd. Er zijn vijf afzonderlijke stappen, die los van elkaar kunnen worden uitgevoerd. Het openstel-len van een park op de gronden van VRT en RTBf is er daar een van, net als de herinrichting van de Leuvense-steenweg. Aan de Kolonel Bourgstraat komen naast de ‘Parkway’ gebouwen voor ‘gemengd gebruik’.� CD Zo kan het er rond Reyers gaan uitzien. Linksonder de VRT-toren.

© B

UU

R

Het Gewest wilde niet nog een bedrijvencentrum erbij

LAKEN – Het markante Byrrh-gebouw in de Dieudonné Lefèvrestraat wordt een bedrijvencentrum met drie accenten: sociale economie, bio en ook logistiek. Het architectenbureau Ozon uit Schaarbeek tekent de plannen voor de renovatie uit.


ADVERTENTIE

EU-STEMRECHT NIET VOOR MORGEN

BRUSSEL – Naast het Willemsfonds zijn ook de Mouvement Réformateur (MR) en de denktank Aula Magna gewonnen voor stemrecht voor EU-burgers in het Brussels Gewest. De invoering ervan is makkelijker gezegd dan gedaan.

De MR pleit via een resolutie in het Brus-sels parlement voor gewestelijk stemrecht voor EU-burgers in Brussel. “Veel allochto-nen zijn Belg geworden. EU-burgers zetten die stap minder snel,” zegt parlementslid Olivier de Clippele (MR). “Dat geeft een ver-tekend beeld in het parlement.” Stemrecht voor EU-burgers moet soelaas bieden, vindt De Clippele. Als elke EU-burger naar het stemhokje trekt, dan stijgt het electoraat in Brussel met minstens een kwart.Advocaat en docent François Tulkens (FUSL) heeft voor de denktank Aula Magna de mo-gelijkheden uitgezocht. Hij stuit op nogal wat problemen. Er is vooreerst de ‘Belgische weg’. EU-burgers hebben nu al stemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen. In de grondwet zou dat recht uitgebreid kunnen worden tot de gewestverkiezingen. Vraag is of de twee andere gewesten, waar het demo-

cratisch deficit zich veel minder stelt, vra-gende partij zijn. Tenzij er een uitzondering wordt gemaakt voor Brussel: alleen gewes-telijk EU-stemrecht in het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest. Maar ook in de Rand rond Brussel wonen heel wat EU-ambtenaren.Het tweede denkspoor is dat van Europa. Volgens de Europese verdragen moeten onderdanen van lidstaten in heel de Euro-pese Unie lokaal stemrecht krijgen. In een bijlage heeft de EU bepaald wat een lokale entiteit is. In België zijn dat de steden en gemeenten. Als Brussel zich omvormt tot één stad (mits er een fusie van de negen-tien gemeenten komt), dan zou stemrecht voor EU-onderdanen al een stap dichterbij zijn. Maar dan kan Brussel geen gewest meer zijn. En als stadsgewest? Ook dat blijft moeilijk omdat de Duitse stadsgewesten (Hamburg, Berlijn, Bremen) expliciet geen EU-stemrecht toestaan.Voorts blijven er nog andere dilemma’s, zo-als dat van het taalgebruik in het Brussels parlement (Engels?) en de mogelijke discri-minatie van niet-EU-burgers, omdat zij dan niet van het gewestelijk stemrecht kunnen genieten.� SVG

Maatschappij > Liberaal manifest over het Nederlands, Brusselse Vlamingen en de stad

‘Nederlandstalige, zoek uw plaats’BRUSSEL – “Ergens tussen de stad die we delen en de taal die we delen, ligt ons engagement als Nederlandstalige liberaal en humanistisch geïnspireerde Brusselaar.” Met die zin sluit het boeiende Manifest van een Nederlandstalige Brusselaar – Taal en identiteit in een kosmopolitische hoofdstad af. Johan Basiliades, Kurt Deswert en Herman Mennekens daagden uit, vroegen om weer-werk en kregen dat ook.

Waarom wij onszelf Brusselse Vlamingen, Vlaamse Brusselaars of Nederlandstalige Brusselaars noemen, is voor de buitenwacht niet altijd duidelijk. Soms leeft zelfs de in-druk dat een deel van die buitenwacht – met name de Vlamingen in Vlaanderen – die keuze ook steeds minder belangrijk vindt. Alleen al daarom is dit manifest meer dan welgekomen. Het stelt vragen en geeft ook antwoorden. De auteurs noemen zichzelf cultuurflamingan-ten (vandaar de keuze voor Nederlandstalige Brusselaars); nationalisten zijn het allerminst, maar ze willen ook geen ‘kosmopolitische we-reldburgers’ zijn ‘die elk gevoel van identiteit weglachen als achterhaald en tribaal’. Noch-tans is het trendy kosmopolitische antinatio-nalisme ook in liberale kringen manifest aan-wezig, en dat beseffen de auteurs terdege. Wat de Willemsfondsers drijft, is de plaats van het Nederlands, ‘de taal en de cultuur in een kosmopolitische, meertalige, kleine wereld-stad’. Moeten de Nederlandstalige Brusselaars zich positioneren tegenover de Vlamingen in Vlaanderen, dan moeten ze dat evenzeer te-genover de Franstaligen. En ook hier spreken de Willemsfonds-leden klare taal: wie van Bel-gië houdt, koestert de Nederlandstalige Brus-selaars. Letterlijk klinkt dat als: “Wij roepen de Franstaligen in de hoofdstad, en in de rest

Voor Brusselse Nederlandstalige liberalen blijft Karel Buls (1837-1914) een voorbeeld.

van het land, op om het Nederlands in Brussel niet in vraag te stellen.”René Coppens, Brussels parlementslid voor Open VLD, is duidelijk: “Het Willemsfonds-manifest heeft me gecharmeerd omdat het heel assertief opkomt voor het Nederlands in Brussel en dit verzoent met een oprecht geloof in een open en kosmopolitische, meertalige stad. Nederlandstaligen moeten zich niet weg-cijferen omdat de stad verandert, ze moeten net opnieuw hun plaats zoeken. En geloof me, we zullen die plaats niet spontaan krijgen, we zullen dat moeten afdwingen.”Gelukkig heeft het Willemsfonds niet al-leen naar de opinie van gelijkgestemden ge-polst. Er kwamen reacties uit academische hoek, van journalisten, publicisten en poli-tici, van leidinggevenden in de culturele sec-

tor, van Nederlandstaligen en Franstaligen, van Vlaams-nationalisten en socialisten, van christendemocraten, groenen en een FDF’er. Een opmerkelijke reactie is die van Geert van Istendael, die ingaat op het pleidooi voor een stadsethiek. Van Istendael schrijft: “Of stads-

lucht vandaag nog vrij maakt, durf ik te betwijfelen. Als je Europa bekijkt, merk je dat het fundamentalisme een stedelijk fenomeen is, meer bepaald een fenomeen van grote steden. De gewelddadige sociale controle in sommige wijken van Brussel, van Berlijn, van Londen, in de Parijse voor-steden wekt mijn afschuw en mijn zorg.” De pessimistische teneur van dit fragment is niet de teneur van het manifest, maar het is wel een mooie illustratie van de rijk-dom aan reacties die de tekst oproept. De tekst gaat niet alleen over taal; de tekst gaat ook over tolerantie en vreedzaam sa-menleven, en over politiek. Over het Engels als derde taal, bijvoorbeeld. En over ge-westelijk stemrecht voor Europeanen. Dat laatste blijkt staatkundig niet eenvoudig (zie hieronder), maar toch is het goed dat het Willemsfonds en anderen het punt op de agenda blijven zetten. Omdat dat goed is voor Brussel.� Danny�Vileyn

U kunt het manifest én de reacties lezen op www.vldbrussel.be. Wie een papieren exemplaar wil, stuurt een mailtje naar [email protected]

WWW.BASILIX.BE

CARNAVALVAN 28/02 T.E.M.26/03/2011

08/03: KINDERGRIME09/03: DEMONSTRATIE ZUMBA KIDS

11/03: KINDERGRIME + KNUTSELWORKSHOP12/03: BRAZILIAANS DANS- EN MUZIEKSPEKTAKEL

© E

DD

IEM

CF

ISH


Deze week in de Depairelaan > Buurt in het verweer tegen aangekondigde kap Ginkgo biloba’s

Ode aan de mysterieuze stinkpruim

Monique Verlinden (l.) en Carmen Vanhalen, in de bres voor de ginkgo’s in hun straat. “Mensen vegen hun stoep niet meer, maar de bomen zouden wel moeten verdwijnen?!”


G inkgo’s zijn eigenaardige bo-men. Zeldzame botanische verschijningen die vaak om-

schreven worden als ‘levende fos-sielen’. Ze kwamen algemeen voor op aarde in de tijd van de dinosau-russen, maar slechts één soort, de huidige Ginkgo biloba, overleefde alle geologische tijdvakken.De boom wordt al meer dan twee-duizend jaar aangeplant als tempel-boom in China en Japan. Een andere eigenaardigheid is de weerstand te-gen de elementen en de omgeving. Hij groeit makkelijk, kent weinig ziektes en zou bijzonder gehard zijn tegen pollutie. Bij de zeldzame le-vende wezens die de atoomaanval op Hiroshima in 1945 overleefden, waren er enkele opmerkelijke gink-go’s.Omwille van die stevigheid worden wereldwijd steeds meer ginkgo’s aangeplant. Het zijn tweehuizige planten, wat betekent dat ze ofwel

mannelijk, ofwel vrouwelijk zijn. De mannelijke bomen lopen kaars-recht omhoog. De vrouwelijke, die iets meer uitwaaieren, hebben één nadeel. Ze produceren in het najaar sappige (schijn)vruchten die gedu-rende de winter blijven afvallen. De pruimachtige oogst valt op de grond en vormt daar een stinkende, plak-kende pulp. Heel wat voorbijgangers kunnen dit verschijnsel maar matig appreciëren.Toch zijn er buurtbewoners die hun bomen willen verdedigen. Moni-que Verlinden en Carmen Vanha-len ( foto) hebben in de jaren dat ze in de straat wonen, de bomen leren liefhebben. Ze schreven naar deze krant toen de rode plakkaten voor het slechten van de ginkgo’s rond 12 februari opdoken. “Wij vinden dit een schandaal, samen met een hoop andere mensen uit onze straat,” schrijft Carmen Vanhalen. “Oké, wij hebben het geluk dat er voor onze

deur geen vrouwelijk exemplaar staat... Wij ondervinden er ook hin-der van omdat die, buiten de stank, eveneens de voetpaden fel vuil ma-ken. Maar hoeven ze daarvoor afge-zaagd?”

Volgens beide dames komt het grootste deel van het protest van mensen die niet in de straat wonen. Maar er wel hun auto’s parkeren. Die worden dan vuil.Onafhankelijk van hen stuurde buurman Peter Wullen ons een ko-pie van het bezwaarschrift dat hij

richtte aan de commissie Steden-bouw van de Stad Brussel. De La-kense ginkgo’s, zo schrijft hij (ook op zijn blog), “maken onlosmakelijk deel uit van het unieke karakter en de charme van dit Brusselse stads-deel.” Hij omschrijft de Ginkgo bi-loba als ‘mystiek en mysterieus’, en de aanwezigheid van de bomen is volgens zijn brief een van de rede-nen waarom hij daar is gaan wonen.

Volgens hem zijn er in België maar een tiental straten afgezoomd met ginkgo’s.

Ukkel en SchaarbeekDaniel Geerinck, wetenschappelijk medewerker aan de ULB en aan de Nationale Plantentuin in Meise, be-

vestigt de zeldzaamheid van gink-go-aanplant langs straten. Buiten de 88 bomen in de Depairelaan zijn er nog rijen in de Schaarbeekse Huart-Hamoirlaan en langs de Brugmann-laan in Ukkel. Dat is alles voor het Brusselse gewest.Individuele bomen staan er hier en daar nog wel. De dikste ginkgo (met een omtrek van vier meter) staat in het Muzenpark in Molenbeek, en verder zijn er nog geïsoleerde exem-plaren in onder meer het Raspail-park in Ukkel, het Egmontpark in het centrum en het Garcetpark in Jette. Vanhalen en Verlinden voegen daar nog een rij grote exemplaren in het park van Laken aan toe.De ginkgo’s in de Depairelaan staan daar nog niet zo heel lang. Volgens Geerinck en andere bronnen zouden ze hoogstens 20 à 25 jaar geleden zijn aangeplant; weliswaar waren ze op dat ogenblik al een jaar of zes oud. Na een lange tijd van stille groei zijn de bomen snel gaan opschieten, en een aantal begon vruchten te dra-gen.Geerinck adviseert regelmatig Ge-west en gemeenten over bomen. Zo weet hij dat er onenigheid is tus-sen het Gewest en de Stad Brussel omtrent de ginkgo’s in de Depaire-laan. Het Gewest zou voorstander zijn van kappen; Brussels schepen Bertin Mampaka (CDH) sprak zich uit tegen het omhakken. Vanhalen en Verlinden herinneren zich inder-daad een overleg met de bewoners, een jaar geleden, op straat, waarin de Brusselse schepen de bomen ver-dedigde.“De mensen vegen hun stoep niet meer, maar de bomen zouden wel moeten verdwijnen,” zegt Verlin-den met een zucht. Toch merkte ze dit jaar voor het eerst enkele Azia-tische mensen op die de vruchten komen rapen. Er is dus interesse voor deze ‘stinkpruimen’. Vanhalen is de rapers gaan vragen wat ze met de vruchten deden, maar de men-sen schenen Frans noch Nederlands te verstaan, ze glimlachten alleen maar en knikten van ja.Beide dames zouden het liefst heb-ben dat de mensen samenwerkten om de straat netjes te houden. Vol-gens hen heeft het geen zin om de vrouwelijke bomen te kappen, om-dat ze denken dat de bomen van ge-slacht kunnen veranderen. “Mocht het Gewest hier een grote mand neerzetten om in de herfst de blade-ren en de zaden in te scheppen, dan zouden de bomen kunnen blijven staan.”

� Nick�Trachet

Het protest zou vooral komen van mensen die niet in de straat wonen, maar er wel hun auto’s parkeren. Die worden dan vuil...

BD

W R

EGIO

LAKEN – In Laken wordt een onderzoek gevoerd naar het kappen van 88 ginkgobomen in de JeanBaptiste Depairelaan. De rode affiches verschenen toevallig op het ogenblik dat er een culinaire column over ginkgo in deze krant stond.


ADVERTENTIE

De wijkcomités Scheuthof en Scheut Eiland reiken de nieuwe eigenaars van de Scheuthoeve de hand. Samen met de his-torische kring Anderlechtensia en Monu-menten & Landschappen wordt bekeken hoe het karakter van de vijftiende-eeuwse hoeve behouden kan worden.

De nieuwe eigenaars van de verschillende loten van de Scheuthoeve hadden vorige week al een onderhoud met de gemeente. Uit die gesprekken blijkt dat zij het authen-tieke karakter van de hoeve zeker willen be-houden, maar dat ze de site wel alleen toe-gankelijk willen maken voor de bewoners van de hoeve.Dat stuit op weerstand van de wijkcomités. “We begrijpen dat de inwoners de veiligheid willen garanderen, maar we geloven niet dat de privatisering van het terrein de beste op-lossing is,” zegt Waut Es van Scheut Eiland. “Bovendien is de Scheut hoeve een stuk pa-trimonium van onze gemeente dat iedereen zou moeten kunnen bezichtigen.”Toch is het niet de bedoeling om de nieuwe eigenaars dwars te zitten. “We staan open voor nieuwe projecten om de hoeve een nieuwe bestemming te geven, zolang het authentieke karakter van de hoeve niet te veel onrecht wordt aangedaan,” zegt Es. “We betrekken daarom ook de heemkun-

‘Privatisering is niet de beste oplossing’

Anderlecht > Buurt en eigenaars rond de tafel over Scheuthoeve

Zo lag de Scheuthoeve er in 1975 bij.

© M

.J.

VORST STRENG VOOR VUILNISDUMPERS

VORST – Gemeenteagenten en controleurs van Net Brussel kamden de Alsembergse-steenweg en de Albertlaan volledig uit op zoek naar sluikstorten. Vijftien zakken wer-den onderzocht; van tien daarvan werd de identiteit van de overtreder achterhaald. Zij riskeren een administratieve boete van honderd euro per vuilniszak. Een overtreding op grotere schaal kan de sluikstorter zelfs tot 650 euro kosten.� BS

FRANSTALIGE LOF VOOR VLAAMSE SCHOOL

SCHAARBEEK – Het werd muisstil in de gemeenteraad toen oppositielid Clotilde Nys-sens (CDH, tevens senator) het woord nam... in het Nederlands. “Mijn fractie verheugt zich over de beslissing van de bouw van een Nederlandstalige school in Schaarbeek,” zei Nyssens. “Dat is de eerste keer sinds lang.” De basisschool, een initiatief van sche-pen Luc Denys (Groen!), zal in 2012 klaar zijn en kost 1,2 miljoen euro.� SVG

TELE

XREG

IO

SCHAARBEEK CREATIEF MET BELASTINGEN

SCHAARBEEK – De gemeente zit op zwart zaad en gaat steeds creatiever op zoek naar manieren om geld in het laatje te krijgen. Er moet dit jaar 4,5 miljoen euro worden ge-vonden. De parkeerretributies gaan de hoogte in, de personenbelasting stijgt lichtjes en eerder raakte al bekend dat supermarkten voortaan een oppervlakteheffing moeten betalen. Nu heeft Schaarbeek een nieuwe heffing voor dit jaar in het vooruitzicht ge-steld: op gebouwen die in het bezit zijn van niet-Schaarbekenaars. De gemeente geeft toe dat het juridisch misschien niet waterdicht is, maar er wordt wel al 1,5 miljoen euro ingeschreven in de begroting.� SVG

GODSDIENST EN VRIJZINNIGHEID

BRUSSEL – Godsdiensten eisen (opnieuw/steeds meer) plaats op, ook bij ons, ook in de publieke ruimte. Het hoofddoekendebat en het onderwijs van de evolutietheorie zijn daar voorbeelden van. Of nog: de vraag of openbare instellingen rekening moeten houden met de religieuze gevoeligheden van een almaar diverser publiek. Michel Ma-gits (VUB), Marieke Höfte (Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk), Bilal Benyaich (politicoloog) en Jean Borgers (Maakbare Samenleving) gaan in debat bij Quest 21, Stalingradlaan 21, op maandag 28 maart om 20 uur. Toegang 3 of 5 euro; een seintje ([email protected] of 02-502.38.80) wordt op prijs gesteld.� DV

Centra Morele DienstverleningBEELDEN VAN VROUWEN

Meer info? 02/242 36 02 (Centrum Morele Dienstverlening Brussel)

Op 8 maart 2011 is het de internationale dag van de vrouw. In het kader hiervan worden er in de maand maart aan de VUB 3 recente auteur fi lms van vrouwen getoond. Allen werden op diverse fi lmfestivals bekroond, omwille van de manier waarop ze op een artistieke en innoverende manier de thematiek van de fi lm wisten te verbeelden. Iedere fi lm zal worden ingeleid door een deskundige.

MAANDAG 7/3/2011

Women Without Men (2009) Regisseur: Shirin Neshat

MAANDAG 14/3/2011

La Teta Asustada (2009) Regisseur: Claudia Llosa

MAANDAG 21/3/2011

Les plages d’Agnès (2008) Regisseur: Agnès Varda

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

Jetse Laan 362, 1090 Jette[Bus 14 halte Legrelle]tel. 02 513 16 33 E-mail: [email protected]

Een initiatief van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

www.uvv.be

Centra Morele DienstverleningBrussel-Jette

fi lmcyclusBeelden van Vrouwen

dige kring Anderlechtensia en de erfgoedver-eniging Pétitions-Patrimoine bij de gesprek-ken; zij hebben veel expertise in huis. De bedoeling is om een deel van de hoeve dan ook te laten beschermen door Monumenten & Landschappen.”Ondertussen herhalen de buurtbewoners hun vraag om de werkzaamheden helemaal te laten stopzetten. “We horen en zien dat er in een deel van de hoeve simpelweg ver-dergewerkt wordt (ondanks een gemeentelijk verbod, red.). We willen dat het parket zo snel mogelijk optreedt en een pv opstelt, want zo-lang er geen vergunning is, wordt er volstrekt illegaal gewerkt.”� Bruno�Schols


ADVERTENTIE

Muur in Beweging

Frisse kleuren in een eertijds industriële straat.

In 2011 moeten Brussel en Elsene minder afstaan aan hun gezamenlijke politiezone. Gejuich weerklinkt nergens; de zorgen over het personeelstekort en het ontoe-reikende federale geld klinken des te luider.

De dotatie die de gemeenten Brussel en El-sene betalen, bedraagt tezamen 114,5 mil-joen euro, ofwel 66 procent van de inkom-sten van de politiezone. In 2011 moeten de twee gemeenten tezamen drie miljoen euro minder betalen voor hun politie. Dat komt omdat de rekeningen van het boek-

jaar 2009, waarop de begroting voor dit jaar stoelt, eenzelfde overschot bereikt heeft. Volgens de wet mogen politiebegrotingen tekorten noch overschotten boeken; de ge-meenten betalen meer of minder naarge-lang van het resultaat.Toch wordt er bij de gemeente Elsene niet gereageerd op de vermindering met on-geveer 500.000 euro. Nochtans is die ge-meente al jaren een voorstander van een defusie van de zone, met als voornaamste argument dat ze te duur is.Het bestuur van de politiezone zelf herin-nert eraan dat de lasten jaarlijks blijven

stijgen en dat de federale regering meer geld moet uittrekken voor de organisatie en de bewaking van Europese toppen.

NabijheidspolitieBrussel-Elsene wil in 2011 meer man-schappen aanwerven: dertig agenten en zeventig inspecteurs. De Brusselse politie kampt met een (historisch) personeelste-kort. Volgens Open VLD-politieraadslid Els Ampe dreigt er van dat engagement niet bijster veel in huis te komen. “Er zijn maar elf kandidaat-agenten gevonden, allemaal Franstalig. Het wordt dus moeilijk om dit

jaar aan dertig te geraken. Nochtans wordt daarvoor voldoende geld uitgetrokken.”Ampe zegt dat de Brusselse burgemeester Freddy Thielemans (PS) niet inhoudelijk op de vraag wil ingaan om in ‘rustiger’ dis-tricten van de zone, zoals Haren en Neder-Over-Heembeek, een betere nabijheidspoli-tie uit te bouwen. De liberale politica pleit tot slot nog voor de aankoop van mobiele vingerafdruktoestellen, die patrouilles kun-nen meenemen. “Nu beschikt de hele zone maar over één zo’n toestel,” zegt Ampe.

� Christophe�Degreef

‘Maar elf kandidaat-agenten’Brussel / elsene > Gemeenten betalen minder, politiezone wil meer

ADVERTENTIE

Brus

sels

Anim

atio

n Fi

lm Fe

stiva

l

© B

rech

t Eve

ns /

Folio

scop

e 20

10

4-13/03/2011Flagey

www.anima2011.eu

www.levif.be

BDW125x178.indd 1 25/01/11 11:38

SINT-GILLIS – De graffitikunstenaar El Nino 76, die al instond voor het fresco aan het skatepark Ursulinen, mag nu ook de muur van het MIVB-depot aan de Belgradostraat in Sint-Gillis onder handen nemen.De kunstenaar, die ook heel wat projecten in Charleroi heeft gerealiseerd, begint in juni aan zijn opdracht. Het fresco staat voor mobiliteit en artistieke diversiteit. Tot voor een paar jaar werd de Belgradostraat geteisterd door leegstand. Sinds de gemeente in 2007 een oude drukkerij pal tegenover het tramdepot onder handen nam en er het Huis van de Culturen in onderbracht, is de kentering ingezet. Inwoners en verenigingen kunnen er terecht voor feesten, repetitieruimte en opleidingen. Een ander leegstaand atelier verbouwde de gemeentelijke Grondregie vorig jaar tot een woonpand met twaalf huurwoningen.� DV

BD

W R

EGIO

BDW 1269 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 MAART 2011B

DW

REG

IO

Een brede ingang voor het Dauw-park in plaats van een parkeer-zone voor het aanpalende Hotel Van Belle: dat was het bewoners-advies in het kader van het wijk-contract Lemmens. Met lede ogen zien zij nu hoe de gemeente dat advies naast zich neerlegt en het hotel een vrijbrief geeft voor een kiss & ride-zone en een toegang tot een parkeergarage.

Het Dauwpark is een mooi, maar onbekend stuk groen in de Lem-menswijk. Om het te bezoeken moet je het weten te liggen, want de toegang in de Habermanstraat is nauw, en wandelaars botsen er op het parkeerterrein van Hotel Van Belle. Toch geldt het parkje als een schoolvoorbeeld van hoe omwo-nenden kunnen participeren. Zo prijkt in het park een muurschilde-ring, het resultaat van een intense samenwerking tussen twaalf kun-stenaars en kinderen uit de wijk.Twee jaar geleden al pleitte de buurt er in het kader van het wijkcontract Lemmens voor om de parkeerzone – die op grond van de gemeente ligt, maar aan het hotel wordt ver-huurd – op te geven voor een vol-

Geen volwaardige toegang tot DauwparkAnderlecht > gemeente legt bewonersadvies naast zich neer

Het Dauwpark met links de muurschildering ‘De slang van de Zenne’ en rechts Hotel Van Belle.


waardige parkingang. Voor het Dauwpark, dat op de Groene Wandeling ligt, zou dat een flinke opwaardering betekenen.

Het zit de bewoners hoog dat de ge-meente dat advies in de wind slaat. “De gemeente sloot, zonder ons te consulteren, een protocolakkoord

met het hotel,” zegt buurtbewoner Olivier Gérard. Dat akkoord komt erop neer dat het hotel het stuk grond van de gemeente overkoopt

om er een ingang voor een onder-grondse garage en een kiss & ride in te richten. “Dit heeft meer weg van een pure vastgoedtransac-tie om de verkoopwaarde van het hotel te verhogen, dan een poging om de leefbaarheid van de wijk te verbeteren.”Wat de bewoners nog meer de wenkbrauwen doet fronsen, is dat de voormalige projectleider van het wijkcontract Lemmens door Hotel Van Belle als architect in dienst is genomen. “We vragen ons af of dat deontologisch wel kan.”Aan het protocolakkoord zitten wel wat voorwaarden. Zo enga-geert het hotel zich ertoe zijn fa-çade te verfraaien en een horeca-zaak in de Habermanstraat in te richten. Maar of het akkoord ook gerespecteerd wordt, is nog maar de vraag. Daarvoor moet ook de gemeente al haar verplichtingen nakomen, zoals het opknappen van de straten. Gezien het tempo waarin het wijkcontract wordt afgehandeld, is het voor de be-woners hoogst twijfelachtig of de deadline wel gerespecteerd zal worden.� Bruno�Schols

ADVERTENTIEADVERTENTIE

Voorrangsbeleid Brussel vzw is een organisatie, gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, die Neder-landstalige basisscholen in het Brussel Hoofd-stedelijk Gewest ondersteunt op het vlak van taalbeleid, taalvaardigheidsonderwijs, omgaan met diversiteit en ouder- en buurtbetrokkenheid met het oog op het verhogen van leerkansen en

VOLTIJDS ONDERWIJS-ONDERSTEUNER (M/V)

Functieomschrijving

■ Je bent een extra Brusselse ondersteuner voor een aantal scholen: je ondersteunt en adviseert hen op het vlak van taalbeleid, taal-vaardigheidsonderwijs, diversiteit en samenwerking met ouders.

■ Je legt contacten met directies, zorgteams enleerkrachten, en schrijft, samen met de school, een trajectbegeleiding uit die beantwoordt aan de specifieke noden van de school met betrekking tot taalvaardigheidsonderwijs.

■ Je helpt invulling te geven aan dit traject door visie (inhouden) en goede praktijk (concrete uitvoering) aan elkaar te koppelen.

■ Je werkt mee aan schooloverstijgende vormingen, visieontwikkeling.

■ Je rapporteert aan de directeur.

Profiel

■ Je bent bachelor of master in een pedagogisch-didactische richting.

■ Je hebt ervaring in de pedagogisch-didactische sector.

■ Je bent communicatief en vaardig in de omgang.■ Je kan zelfstandig en in teamverband werken.■ Je bent goed in mensen coachen

en motiveren.■ Je hebt een analytische geest met zin

voor creativiteit.

VOORRANGSBELEID BRUSSEL VZW IS OP ZOEK NAAR EEN

■ Je bent goed in plannen en organiseren.■ Je bent bereid tot bijscholing.■ Je neemt initiatief en bent flexibel.

Wij bieden

■ Een contract van onbepaalde duur met een proeftijd van 6 maanden in con-tractueel verband of als gedetacheerde.

■ Aantrekkelijk loon op jouw studie-niveau en anciënniteit.

■ Je komt in een dynamische en profes-sionele werkomgeving terecht en krijgt ruim kansen tot zelfontplooiing en groei.

Praktisch

Stuur je motivatiebrief en CV vóór 17.03.2011 naar Voorrangsbeleid Brussel vzw, t.a.v. Mevr. Magda Deckers, H-Consciencegebouw – lokaal 4M09, Koning Albert II- laan 15, 1210 Brussel of e-mail naar [email protected].

resultaten bij leerlingen. Meer dan 10 jaar zijn wij werkzaam in Brussel. Ons team van 18 mensen zet zich elke dag in om samen met de leerkrachten de mogelijkheden die de schoolomgeving biedt aan te grijpen in functie van verhoogde leerkansen en leerlingenresultaten.� ■

VZW

VOORRANGSBELEID BRUSSEL

UW VERWARMINGSKETEL ONDERHOUDEN IS NIET ALLEEN IS NIET ALLEEN VERPLICHTVERPLICHT, VERPLICHT, VERPLICHTMAAR VOORAL OOK MAAR VOORAL OOK VOORDELIG

Een verwarmingsketel die niet wordt onderhouden, verbruikt tot 10 % meer energie.Om de Brusselaars minder te laten verbruiken, is sinds 1 januari een onderhoud van de verwarmingsketels verplicht : elk jaar voor de ketels op stookolie en om de drie jaar voor die op gas. Raadpleeg uw verwarmingstechnicus en vraag hem het controle-attest.

Info : 02/775.75.75. - www.leefmilieubrussel.be

SAMEN MAKEN WE VAN BRUSSEL EEN DUURZAME STAD


Graaf van Vlaanderen in Sint-Jans-Molenbeek (met Paul Van Hoeydoncks Icarus in vrije val) scoort 4 op 10 in het SP.A-onderzoek: ondermaats, maar wél op het (trieste) gemiddelde.

© HELEEN RODIERS

Veiligheid > Jef Van Damme (SP.A) belicht zwarte punten op het metronet

Twee boetes per steward per jaar

De laatste weken is er veel inkt ge-vloeid over het openbaar vervoer in en rond Brussel. En terecht.Op 15 februari legt het personeel van de MIVB het openbaar vervoer in de hoofdstad volledig plat naar aanleiding van een zoveelste geval van agressie in de metro. De stoere verklaringen zijn niet van de lucht. Brussels minister-president Char-les Picqué (PS) en minister van Mo-biliteit Brigitte Grouwels (CD&V) beloven privébewakingsfirma’s in de metro. Uittredend federaal vice-premier Laurette Onkelinx (PS) doet

daar nog een schepje bovenop en belooft honderd gedemilitariseerde soldaten.Inderdaad, de agressie in de me-trostations is het voorbije jaar met veertig procent gestegen. Maar de veiligheid en het veiligheidsgevoel in het openbaar vervoer kan vooral verbeterd worden door de beschik-bare middelen beter te gebruiken. Dure woorden bedaren misschien de gemoederen, maar ze zijn niet het juiste antwoord.

ProbleemstationsIn juni 2010 deed SP.A-Brussel een grootschalig onderzoek naar de netheid en het (on)veiligheidgevoel in de Brusselse metro (alle scores

Jef Van Damme.

en meer uitleg op Metr-O-Net.be).Met een gemiddelde score van 4/10 is de situatie in heel wat metrosta-tions ronduit schrijnend. Station

Bockstael is een vochtig, donker en stinkend kruipgat zonder open-bare toiletten of stewards. Simonis en Koning Boudewijn zijn onveilig

en vuil. In vele stations zijn de rol-trappen permanent defect. De ver-vanging ervan en de installatie van liften in Zwarte Vijvers en Graaf van Vlaanderen laten letterlijk jaren op zich wachten. Overal vind je donkere hoeken.Niet toevallig zijn de stations met de laagste score ook de stations met de meeste criminaliteit. Ik stel een di-rect verband vast tussen slecht on-derhouden infrastructuur, overlast en onveiligheid.

InfrastructuurJe zou kunnen verwachten dat deze probleemstations prioritair worden aangepakt in het investeringsplan van minister Grouwels. Een effec-tieve verlichting, werkende roltrap-pen, een ‘leesbare’, overzichtelijke inrichting en een grotere netheid dragen bij tot een veiligere sta-tionsomgeving.Toch maakt minister Grouwels een heel andere keuze. Probleemsta-tions worden aan hun lot overgela-ten ten voordele van de betere buur-ten. De keuze valt op de renovatie van stations als Joséphine-Charlot-te, Roodebeek en Delta, terwijl de echte nood ligt in noordwest-Brus-sel. Metrostations als Bockstael, Graaf van Vlaanderen, Zwarte Vij-vers, Koning Boudewijn en Simonis zijn om onbegrijpelijke redenen niet opgenomen in het plan.

StewardsWie regelmatig het openbaar ver-voer gebruikt, vraagt zich waar-schijnlijk weleens af wat de meer-waarde is van de aanwezigheid van stewards op de perrons.Uit cijfers die ik heb opgevraagd bij de minister, blijkt dat de honderd-zestig stewards gemiddeld slechts twee boetes per jaar uitschrijven. Dat kan twee dingen betekenen: ofwel is er geen overlast in de Brus-selse metro, ofwel zijn de stewards niet effectief.Wij blijven voorstander van de ste-wards, die SP.A in de vorige legis-latuur zelf heeft ingevoerd. Maar ik heb de indruk dat de huidige rege-ring de stewards aan hun lot over-laat.Ik pleit voor een herwaardering van de functie van steward door een be-tere opleiding en opvolging van hun werk. Bovendien moeten zij boetes kunnen uitschrijven en ten volle hun functie uitoefenen.Naar aanleiding van de pendelchaos op 15 februari schreef Erwin Mor-tier in een opiniestuk in De Stan-daard dat het openbaar vervoer een gedaante is waarin de sociaaldemo-cratie aan ons verschijnt. Het is de taak van politici om toegankelijk, proper en veilig openbaar vervoer te garanderen voor iedereen. Dat betekent dat onze aandacht in de eerste plaats moet gaan naar het wegwerken van de zwarte punten op het metronet. In plaats van honderd militairen hebben de probleemsta-tions in Brussel honderd bouwvak-kers nodig.

� Jef�Van�Damme

Jef Van Damme is Brussels parlementslid voor SP.A (en schepen in Sint-Jans-Molenbeek)

“Ik stel een direct verband vast tussen slecht onderhouden infrastructuur, overlast en onveiligheid”

BDWOPINIE

BRUSSEL – “In plaats van honderd militairen hebben de probleemstations op het Brusselse openbaarvervoers-net honderd bouwvakkers nodig,” vindt Jef Van Damme, Brussels parlementslid voor SP.A.


BDWOPINIEEn avantdoor Danny Vileyn

“Pas en notre nom,” zeggen nu ook acht vooraanstaande Franstalige Brusselaars onder leiding van de bekende politiek filosoof Philippe Van Parijs. Zij sluiten hiermee veel minder aan bij de Vlaamse kunstenaars (die in de KVS een vuist balden tegen het Vlaams-nationalisme) dan de krant Le Soir graag zou geloven. De acht zeggen in de eerste plaats de Franstalige politici de wacht aan. Het politiek immobilisme ergert hen mateloos, net als het tweeledige denken Franstalig-Vlaams, en de heimwee van sommigen naar het België van

weleer (L’union fait la force?). Na een opiniestuk in De Standaard en Le Soir mocht Van Parijs het ook in De zevende dag komen uitleggen. Jammer genoeg liep het debat over in een discussie over identiteit. Een gemiste kans van de VRT om er met een vooraanstaand hoofdstedelijk denker een groot Brussel-debat van te maken.De voorstellen van Van Parijs voor Brussel zijn ingrijpend: hij wil naast het Frans en het Nederlands ook het Engels een officiële status geven; hij wil ook gewestelijk stemrecht voor Europese onderdanen. Twee voorstellen die alleen maar toegejuicht kunnen worden. Want het democratisch deficit in de hoofdstad van Europa is groot, al te groot. Het belang van de tekst mag niet onderschat worden. De Franstalige publieke opinie is veel minder monolithisch dan gedacht en gevreesd. Er zijn alvast intellectuelen die hun nek uitsteken en de discussie aan-zwengelen. Al was er vooral in de Nederlandstalige media aandacht voor Van Parijs & co. Opmerkelijk? Misschien wel, misschien niet. De aandacht was er ook omdat Van Parijs faciliteiten stommiteiten vindt en ervoor pleit dat wie in Vlaanderen woont, Nederlands leert, en in Wallonië Frans. Een Vlaming is een inwoner van Vlaanderen, een Waal is een inwoner van Wallonië en een Brusselaar is een inwoner van Brussel. Maar met Brussel is er wel wat aan de hand. Van Parijs pleit voor een gewestelijke koepel voor onderwijs en cultuur. In samen-werking met de twee gemeenschappen. En voor meertalig onderwijs.Moeten tweetalige scholen en tweetalige culturele initiatieven kun-nen, boven op de Vlaamse en de Franstalige? Allicht. Maar als Ne-derlandstalige Brusselaar, Vlaamse Brusselaar of Brusselse Vlaming gebruikmaken van eentalig Nederlandse instellingen: ook daar is absoluut niets mis mee. De lasagne-identiteit is ondertussen gemeen-goed. Kosmopoliet én Vlaming én Brusselaar zijn is absoluut niet onverenigbaar.Van Parijs & co zijn uit hun pijp gekomen. Wanneer komen ze bij de Vlaamse Gemeenschapscommissie met hun beloofde verklaring over de toekomst van de Nederlandstalige Brusselaars, Vlaamse Brusse-laars, Brusselse Vlamingen? Het is inmiddels van oktober vorig jaar geleden dat we nog iets gehoord hebben.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Fietsen, ook vrouwenzaak

Ik ben zeer teleurgesteld door de titel van uw artikel ‘Fietsen is mannenzaak’ (in BDW 1268, p. 1). Ik ben een vrouw en fietser, en ik ken tal van vrouwelijke fietsers. Ik twijfel niet aan uw statistieken, maar de manier waarop u de uiteenlopende cijfers voor mannelijke en vrouwe-lijke fietsers verklaart, is ronduit belachelijk. Vrouwen doen méér dan boodschappen doen en de kinderen naar school brengen, thank you very much. Zolang u geen on-derzoek doet over dit onderwerp, berusten uw conclu-sies enkel op ouderwetse stereotypen. In elk geval zit er zoveel meer in uw artikel dan deze anekdotische cijfers. Een bewering als ‘Fietsen is mannenzaak’ in vetjes op uw hoofdpagina zal zeker geen vrouw aanmoedigen om op de fiets te stappen.Ik lees uw krant al lange tijd en ik vind de kwaliteit van uw artikels fantastisch, ik ben dus des te meer teleurge-steld door deze redactiekeuze. � Cécile�Rousselot,�Sint-Joost-ten-Node

De ‘verklaring’ voor het feit dat vrouwen in Brussel minder fietsen, is een hypothese van staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!) die nader onderzocht moet worden. De redactie

Van hetzelfde Laken...

Vandaag was ik in Laken om naar de ginkgo’s van Nick Trachet te kijken. Ik had nog wat tijd om de trein naar huis te nemen. Dus ging ik naar de stadsbib om een krant of tijdschrift te lezen. Een politieagent wees me de weg. Het was niet moeilijk om uit te leggen: de bib ligt boven het politiekantoor.In de bib (Bibliothèque Publique de la Ville aan het Bockstaelplein, red.) was geen Nederlandstalige lec-tuur te vinden. Zelfs geen BDW! En ik vond het van een Vlaamse gekozene dan ook nog zo belachelijk dat hij de plaatselijke bib een verbod wou opleggen om Le Soir nog langer aan de lezers aan te bieden wegens anti-Vlaamse artikelen. Maar vandaag heb ik weer moeten ondervin-den dat niet zozeer de Vlamingen de slechte Belgen zijn. Het zijn de Franstaligen die zich opsluiten in hun cocon en geen contact willen met hun Nederlandstalige buren. Weer een illusie armer!Brussel is inderdaad een multiculturele stad en dat is een boeiend gegeven, een rijkdom op het gebied van kunst en cultuur. Maar ik heb de indruk dat Brussel één cultuur miskent. Ik hoop op een keerpunt.

� Hugo�F.E.�van�Ransbeeck,�Dendermonde

MIVB-perikelen

Iedereen heeft weer de mond van vol over de MIVB en veiligheid. Een minister zou zelfs het leger inschakelen. Maar vele frustraties worden door de bestuurders zelf verwekt.Laat ik stellen dat ik elke vorm van fysiek geweld af-keur. Maar zou de MIVB ook geen schuld treffen? Twee voorbeelden op lijn 45 met eindhalte Sint-Vincentius op een vrijdagavond. Op 28 januari arriveert er een bus rond 19.05 uur. Hij blijft een vijftal minuten staan; dan vertrekt hij met de vermelding ‘buiten dienst’. Waarom eerst het eindpunt aandoen? Om de mensen te jennen en stof tot discussie te geven? Intussen zijn er twee andere aangekomen; een chauffeur meldt ons dat hij nog een halfuur heeft eer hij vertrekt. De andere vertrekt binnen de twintig minuten, concreet: om 19.35 uur. Volgens de dienstregeling was het vertrek om 19.15 uur. Dus een

halfuur geen bus, maar wel twee bussen die er voor spek en bonen staan. (...) Twee weken later. De bus staat er al om 19.10 uur, maar vertrekt om 19.25 uur in plaats van 19.15 uur. Hebben de chauffeurs dan maling aan de dienstregelingen? Wat meer controle op het op tijd ver-trekken zou geen kwaad kunnen. Als er vroeger een con-troleur opstapte, keek die ook naar de papieren van de bestuurder. Het is spijtig, maar als regelmatig gebruiker van het openbaar vervoer loop ik er niet hoog mee op. Deze voorvallen hebben niets te maken met opstoppin-gen of dubbelparkeren.� Roger�Certyn,�Evere

Fietsmarkeringen

Ik wil reageren op de lezersbrief ‘Gevaarlijk glad’ van Pé Verhoeven in BDW 1262, over wegmarkeringen.Er wordt bij Mobiel Brussel wel degelijk nagedacht, door fietsers, over het type wegmarkering. Voor meer details kunt u zelfs terecht op de fietspagina’s van mobielbrus-sel.be. Bij de keuze van wegmarkeringen wordt naar een evenwicht gezocht tussen duurzaamheid en veiligheid. Zo moeten wegmarkeringen in verf in principe twee-maal per jaar vernieuwd worden om voldoende zichtbaar te zijn. Met ons klimaat slagen we er bijna nooit in om dit correct te doen (voor een correcte markeringen heb je minstens 5 °C en enkele dagen droog weer nodig). Als we dus kiezen voor verf alleen, dan zou een groot deel van de markeringen permanent in een staat van achter-stallig onderhoud zijn, wat de veiligheid niet ten goede komt.De markeringen in thermoplastiek beantwoorden altijd aan een Europese norm inzake gladheid. Het klopt ech-ter dat er voor bepaalde types markering vaker klachten komen, vooral dan als het gaat om grote vlakken zoals zebrapaden, waar men bovendien moet draaien, wat voor tweewielers gevaarlijk kan zijn. Voor gemarkeerde fietspaden en suggestiestroken hebben we geen weet van ongevallen, omdat de fietser ofwel niet over de mar-kering rijdt, of omdat de markeringsvlakken klein zijn en het risico op uitglijden beperkt blijft.Een suggestiestrook zoals op de Roodebeeklaan die u aanhaalt, wordt bijna per definitie ook bereden door bre-dere voertuigen zoals bussen en vrachtwagens (anders hadden we daar wel een gemarkeerd fietspad gelegd), wat ook meteen zorgt voor een extreem snelle slijtage van de markeringen. Een markering in thermoplastiek houdt het daar ongeveer vijf jaar vol, een verfmarke-ring ongeveer een maand. Een laatste argument zijn de kosten: gezien de snelle slijtage van verf is de tweeën-half keer duurdere thermoplastiek uiteindelijk vier keer goedkoper, wat toch niet te verwaarlozen is op een jaar-budget van meer dan een miljoen euro voor horizontale signalisatie.� Frederik�Depoortere,�fietsmanager�� Mobiel�Brussel

Talenonderwijs

Volgens Sudpresse (La Capitale, La Meuse,...) van 9 fe-bruari telt de provincie Waals-Brabant in het zesde jaar middelbaar 77 procent leerlingen die het Nederlands als eerste vreemde taal kiezen. In Luik is dit 28,9 procent, in Henegouwen 58, in Namen 58,4 en in Luxemburg 20,5 procent. In Brussel is er geen keuzemogelijkheid en legt de wet Nederlands of Frans als tweede taal op.Na een extrapolatie van het inwonersaantal resulteert dit voor de vijf Waalse provincies in meer dan 51 pro-cent van de laatstejaars die het Nederlands niet als eer-ste vreemde taal kiezen. Il n’y a que la vérité qui blesse. � Guido�Ghekiere,�Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDe Cultuur- eN VriJetiJDsBiJlAge VAN Brussel DeZe Week

Fotografie > Kiripi Katembo zoekt de stad in het water

Kinshasa weerspiegeld

G rijs en grauw, met daarin wat vrolijke toetsen. Dat zijn de kleuren van Kin-shasa. De half afgewerkte – of half af-

gebrokkelde – betonnen gebouwen, de kapotte, met stof en afval bezaaide wegen, de sombere Congostroom en de roestige golfplaten vormen de achtergrond; de geel-blauwe taxibusjes, de felkleurige waxstoffen van de mama’s, de uit China geïmporteerde plastic troep en de be-schilderde winkeltjes zijn de accenten.Na een urenlange tropische bui komt daar overal de modder bij. En de spectaculaire wa-terplassen waar behendige taxichauffeurs met veel bravoure door rijden. Ook het domein van de Academie van Schone Kunsten is deze middag modderig en nat. Maar hier geen vale kleuren. De turkooizen gebouwen liggen in een park met hoge bomen en een vijvertje bedekt met zachtgroen kroos. Overal staan beeld-houwwerken, van steen, van hout, van ijzer. Het park is de verzamelplek van jonge Congo-lese artiesten. Ook op zondagmiddag zijn ze er. Sommigen zitten binnen in het atelier te hak-ken met hamer en beitel, anderen hebben hun schildersezel tussen de bomen gezet of op de open galerij rond het gebouw.Ook de fotograaf en fi lmmaker Kiripi Katembo Siku is hier vaak te vinden. Zijn lievelingsplek is een grasveldje bezaaid met oud ijzer aan de rand van het terrein, achter een met graffi ti be-spoten barak.Katembo is geboren in Goma, maar hij woont al jaren in Kinshasa. Hij studeerde aan het de-partement Visuele Communicatie, een onder-deel van de academie. “Tijdens mijn studie was ik nog niet met foto of fi lm bezig. We kregen vooral grafi sche vormgeving. Ik schilderde al wel, vooral abstract.”Na zijn studie volgde hij enkele workshops bij docenten van Europese fi lmscholen. Katembo raakte geboeid door het medium fi lm en begon ermee te experimenteren. Zijn eerste product was Voiture en carton, een fi lmpje van zeven minuten, gemaakt met heel weinig middelen. Katembo monteerde een goedkope camera op een speelgoedauto en vroeg aan een kind om met het autootje aan een touw door de straten van Kinshasa te lopen. “Als twaalfjarige heb ik

KINSHASA – Water is er in dit seizoen volop in de Congolese hoofd-stad. Behalve de machtige Fleuve zijn er de met vuilnis overwoekerde afwateringskanalen en de gigantische plassen die overal na elke plensbui ontstaan. De jonge fotograaf en filmmaker Kiripi Katembo Siku (31) ziet er zijn hele stad in weerspiegeld.

euroPArleMeNt stAAt oP Voor Brussel

Brussel – een ongewoon beeld: op uitnodiging van het artiestencol-lectief C&h staan alle europarle-mentariërs even recht tijdens de plenaire zitting van 24 maart. het is een van de acht situaties van Post-cards from the future.

Sinds september 2010 en nog tot juni 2011 brengt Postcards from the fu-ture elke maand een nieuwe kaart in de omloop. In het verleden creëerde C&H al prentkaarten in het Zwit-serse Genève, in het Franse Metz en in Leuven. Dit seizoen verspreiden de drie jonge kunstenaars van C&H (Christophe Meierhans, Christoph Ragg en Heike Langsdorf ) acht kaar-ten in acht buurten van Brussel. De buurtbewoners en het lokale netwerk van verenigingen en instellingen wor-den erbij betrokken. Telkens wordt een bepaalde wijk van Brussel in beeld gebracht met een exact tijdstip in de toekomst.Nu wil het project ook alle 736 leden van het Europees parlement betrek-ken, in een poging om de kloof tussen de Brusselaars en de inwoners van de Europese wijk te dichten. Wie zich op 24 maart, om klokslag 12 uur, naar het Europees parlement begeeft, zal zelf kunnen zien hoe het tafereel van de kaart wordt nagebootst. Met deze oproep wil C&H duidelijk maken dat samenwerking tussen de Europese instellingen en de burgers wel dege-lijk mogelijk is. In plaats van naar het verleden te kijken voorspellen de postkaarten een situatie die zich op het aange-kondigde moment in de toekomst zal afspelen. Op de ene kant van de kaart staat een alledaagse situatie op een bekende Brusselse locatie, aan de an-dere kant een datum, een uur en een plaatsbeschrijving.De volgende projecten vinden plaats in Anderlecht (april), Brussel-cen-trum (mei) en aan de Naamsepoort (juni). De Brusselaars kunnen de kaart – gratis beschikbaar op tal van culturele locaties – tekenen en per-soonlijk opsturen naar een van de 736 Europarlementariërs. Burgers in heel Europa kunnen na enkele muis-klikken een e-postkaart sturen, op postcardsfromthefuture.be .� TT

Kinshasa, Académie des Beaux-Arts.

ADVerteNtie

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

euroPArleMeNt

zelf vaak rondgelopen met een kartonnen au-tootje achter me aan. Ik verbeeldde me dan dat ik de chauffeur was. Dat gevoel wilde ik weer-geven. En tegelijkertijd wilde ik iets met de stad doen.”Het leverde een – letterlijk – laag-bij-de-gronds beeld van Kinshasa op. Je ziet geen koppen, geen gebouwen, wel zand en stenen, zwerfvuil, een bal, rondspringende kindervoeten, soms bloot, soms in slippers. Katembo maakte met-

De KVS in Congo / Congo in de KVS

BRUSSEL – Al meer dan vijf jaar trekt de KVS naar Congo met eigen producties en biedt hij in Brussel een podium aan Congo-lese artiesten. Ook in 2011 zet de KVS zijn Congotraject verder. Dieudonné Niangouna, hét theatertalent van Congo-Brazzaville, toont vanaf 3 maart Les inepties volantes , een eigenzinnige blik op de burgeroorlog in zijn land. En podiumkunstenaar Faustin Linyekula, die al een paar keer te gast was bij de KVS, waagt zich ditmaal aan de op-voering van de klassieker Bérénice van Jean

Racine ( Pour en fi nir avec Bérénice , vanaf 16 maart).En er is meer, vertelt Paul Kerstens, die het Congotraject leidt. “Ook deze zomer organi-seert de KVS een Platform van podiumkun-sten in Kinshasa, met veel voorstellingen en workshops.” In de Congolese hoofdstad wordt al hard gewerkt aan Coup fatal, een project waarin contratenor Serge Kakudji barokaria’s herinterpreteert, samen met niet-klassieke muzikanten. De productie toert in 2012 door Afrika en Europa.� HUB

een duidelijk dat hij zijn complexe stad graag vanuit een geheel eigen perspectief bekijkt.Het fi lmpje werd opgemerkt en vertoond op het Pocket Films-festival in het Centre Pom-pidou in Parijs. Later was het ook op CNN en andere zenders te zien. Kiripi Katembo kreeg zin om zich te verdiepen in video. Iets later kwam daar ook fotografi e bij. Ook nu weer was zijn omgeving, de stad, het onderwerp. “Maar er is zoveel in de stad: de mensen, de gebouwen, de auto’s, de muggen, het afval, ze moeten de stedelijke ruimte delen. Hoe kon ik het hele plaatje tonen? Ik ben daarom het wa-ter gaan gebruiken, ook een onderdeel van de stad. In de spiegelingen zag ik alles verenigd. En het water hielp ook om de bevolking te fo-tograferen. De mensen hier zijn er niet altijd tuk op om gefotografeerd worden. Of ze wil-len geld. Via deze omweg, de weerspiegeling, kon ik hen op een heel natuurlijke manier in beeld brengen. En gek genoeg was hun blik vaak nog directer, nog dichterbij.”De foto’s zijn een combinatie van de weer-spiegeling en wat er zoal op het wateropper-vlak ronddrijft. Vaak worden ze onderstebo-ven getoond. Die aanpak leidt tot bijzondere, soms bevreemdende beelden. Verzacht door de refl ectie van het water en ontdaan van hun gebruikelijke connotatie zijn modder, mug-gen en bagger niet langer afstotelijk. Katem-bo maakt er poëtische schilderijen van, waar soms zelfs een penseelstreek op lijkt te staan. Enkele van de foto’s uit deze reeks, die Ka-tembo Un regard genoemd heeft, werden al

© B

et

tiNA

hu

Bo

Un regard / Uit het moeras, werk van Kiripi Katembo Siku.


Veel Volk Voor MuseuM Night FeVer

BRUSSEL – De vierde editie van Museum Night Fever bracht afgelopen weekend veertiendui-zend man op de been. Dat zijn er tweeduizend meer dan in 2010. Om elf uur ’s avonds waren alle kaartjes de deur uit.Vooral in het Paleis voor Schone Kunsten was het zaterdagavond aanschuiven, met onder

meer een expositie van Luc Tuymans en een optreden van Willow ( foto links).Ook de andere musea kregen veel volk over de vloer. De MIVB legde pendelbussen in om de bezoekers van het ene museum naar het an-dere te brengen. De kans is groot dat er een vijfde editie komt.� TT

getoond op de fotografiebiënnales Picha in Lubumbashi en Afrikaribu in Kinshasa, maar in het buitenland waren ze nog niet te zien. De KVS toont er nu zestien, onder de noemer Uit het moeras. Ze worden afgedrukt in verschil-lende formaten, klein, middelgroot en heel groot.Intussen is Katembo al volop bezig met andere projecten rond foto en film. Hij werkt aan een film over de ‘andere kant’ van het leven van een sapeur. Voorts bereidt hij een productie voor waarin hij het volledige traject van maïs zal volgen, van het zaaien ergens in Noord-

Congo tot op de plaats waar het opgegeten zal worden. En hij denkt na over een multime-diaal project rond Patrice Lumumba. “Ik wil zijn leven reconstrueren aan de hand van een fotomontage met dubbelgangers. Het is de be-doeling om langs te gaan in alle gebouwen, op alle plekken, in elk land waar Lumumba ge-schiedenis schreef.”Grote plannen, dus. Nochtans is het leven van een kunstenaar in Kinshasa niet simpel. “In Congo zijn je ouders niet bepaald opgetogen als je vertelt dat je kunstenaar wilt worden. Zo ging het ook bij mij. Mijn vader begreep het niet, mijn moeder wel. Zij is dan ook een kunstenares, zonder dat ze het beseft welis-waar; ze is bezig met breiwerk. Inmiddels is mijn vader wel bijgedraaid. Hij begrijpt dat je met kunst een en ander kunt aankaarten en veranderen.”Het regime werkt niet mee. “Je kunt hier pas sinds een maand of twee vrij fotograferen in de stad. Vroeger moest je voor elke foto op een openbare plek toestemming hebben. Waarvoor uiteraard betaald diende te worden, vijftig dollar per maand.” En van je kunst te leven is helemaal moeilijk. “Subsidies bestaan hier niet. President Kabila heeft vijf chantiers bedacht waarmee hij Congo en de Congolese bevolking wil opstoten in de vaart der volke-ren: wegen, onderwijs, water en elektriciteit, gezondheid en werkgelegenheid. Kunst is daar dus niet bij.”� Bettina�Hubo

Uit het moeras, foto’s van Kiripi Katembo Siku, van 3 maart tot en met 21 april in de KVS. Vernissage op 4 maart om 18 uur met korte film en videoportret van Katembo

Katembo, fotograferend in Kinshasa. “Via het omwegje van de weerspiegeling kan ik mensen heel natuurlijk in beeld brengen.”

© kiriPi kAteMBo siku

© BettiNA huBo

“Kunst behoort niet tot de vijf chantiers waarmee president Kabila zijn land wil opstoten in de vaart der volkeren”

© t

ho

MA

s th

iel

eM

AN

s

BDW 1269 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 MAART 2011ADVERTENTIE

Kunstenaars zijn Vlamingen

UIT FA

BR

ES P

RO

METH

EUS. ©

WO

NG

E BE

RG

MA

NN

Gezien, gelezen, gehoord: Grun-berg, Tuymans, Veronesi, Olyslae-gers, Toneelgroep Amsterdam, Naegels, De Wever, Bracke,...

Over het algemeen volg ik het doen en laten van politici uit plichtsbesef, en dat van kunstenaars uit interesse. Dat is knudde in de huidige omstan-digheden. Het nut van kunst was altijd al moeilijk aanwijsbaar, dat van politiek vandaag evenzeer. En wat dan te denken van kunstenaars die zich met politiek inlaten? Vorige woensdag hoorde of las ik een paar

opmerkingen van kunstenaars waar ik nog eens over moest nadenken.“Veel mensen beseffen nog niet dat we in een vooroorlogse tijd leven” is een vetgedrukte, half-ironische uitspraak uit een column van Arnon Grunberg over Berlusconi, die al een paar weken bovenaan de stapel toiletlectuur ligt. Ik heb bewondering voor Grunbergs ra-dicale en kosmopolitische levensstijl. Deson-danks is het moeilijk te zeggen of hij juist zit met die ‘vooroorlogse tijd’.Een paar minuten later lees ik in de krant hoe schilder Luc Tuymans terugkomt op zijn ongenuanceerde vergelijking tussen N-VA en Vlaams Belang. Ik onthou van Tuymans’ on-gelukkige tussenkomsten vooral dat hij, on-danks de enorme kracht van zijn werk, blijk-baar met (eerbare) frustraties rondloopt.Nog wat later interview ik de Italiaanse auteur Sandro Veronesi, die in België toert met Saint Amour en eind maart naar het Passa Porta Festival komt. De auteur uit het land van Ber-lusconi behandelt in zijn indrukwekkende nieuwe roman XY het onheil van de wereld, dat langs de televisie onze huiskamer binnen-komt, in een boek vol fantastische symbolen, die het rationele gepalaver dat onze cultuur van oeverloze opiniestukken en debatten ken-merkt, diskwalificeren. Voelt Veronesi hoe we na al het gepalaver onherroepelijk naar een periode gaan waarin de niet te vatten realiteit ons inhaalt en voor voldongen feiten stelt, en we de symbolen van kunstenaars nodig heb-ben om daarmee om te gaan? Zal kunst straks weer vooral intuïtief en ondoordringbaar zijn?Ik vraag het me vooral af als ik in de namid-dag schrijver Jeroen Olyslaegers aan de lijn heb over diens bijdrage aan Jan Fabres Prometheus-bewerking ( foto) die straks in het Kaai-theater te zien is. Olyslaegers’ exposé over hoe mythes de basale krachten en mechanismen van ons universum enigszins inzichtelijk ma-ken, loopt merkwaardig gelijk met dat Verone-si. En als Grunberg gelijk heeft met die ‘voor-

oorlogse tijd’, dan is het wellicht ook geen toeval dat Fabres Prometheus een onderzoek naar hedendaags heldendom is. Olyslaegers zegt dat het gepalaver over de complexiteit van onze maatschappelijke problemen een excuus werd om niets te doen. En dat revo-lutionaire helden daarom per definitie onge-nuanceerd zijn. Ik denk een beetje terug aan de ongenuanceerde Tuymans, maar vooral aan de sprakeloze angst waarmee het pala-verende Westen kijkt naar de helden die in Libië en Egypte de doos van Pandora hebben geopend.’s Avonds speelt Maksim Gorki’s Kinderen van de zon (Toneelgroep Amsterdam) in het Kaaitheater zich ook af in een vooroor-logse tijd. Na tweeënhalf uur heen-en-weer-gepraat over kunst, wetenschap, politiek en liefde toont regisseur Ivo Van Hove beelden van Russische en andere twintigste-eeuwse revoluties en oorlogen.Dat kunstenaars ook op het publieke forum hun visie geven over politieke kwesties, is begrijpelijk, en zelfs een opluchting voor burgers die die visie door niemand anders meer vertolkt zien. Dat sommige kunste-naars het moeilijk hebben om hun grond-gedachten accuraat en genuanceerd politiek te vertalen, is ook begrijpelijk. In tegenstel-ling tot veel van hun tegenstanders hebben ze voor hun deelname aan het gepalaver het excuus dat zij ondertussen ook nog daden stellen: dat ze kunstwerken maken, die overigens altijd een eerbaar compromis inhouden na een radicale zoektocht. Maar die radicaliteit is wel hun corebusiness. Ze sluit hen bij voorbaat uit van populistische bijval en politieke macht. Daarom houdt de deelname aan het politieke debat voor echte kunstenaars altijd een opoffering in. Het is tijdverlies dat hen van hun echte werk afhoudt, of hen verleidt om hun radicale zoektocht voortijdig te staken om dingen te zeggen die nog niet helemaal op punt staan. Tom Naegels roept de debatterende kunste-naars terecht op om eerst hun huiswerk te maken, maar dat vraagt een investering die bijvoorbeeld de KVS al op kritiek is komen te staan. Eigenlijk verloochenen kunste-naars op het publieke forum voor hun stuk hun identiteit én hun taal. Ze passen zich aan, omdat het omgekeerd niet voorkomt dat politici hun taal proberen te begrijpen. En dan worden ze nog uitgescholden ook. Misschien heeft Siegfried Bracke toch gelijk dat alle kunstenaars Vlamingen zijn. Kan iemand een gezamenlijke happening in de KVS en het federaal parlement regelen? Nee?� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

www.war

mred.be

Info : 02 808 41 6517 20 03 2011Brussels Expo Hall 4

www.creativa-belgium.com

Met :Creativa Kids, een creatieve hobbyruimte voor kinderen tijdens het weekend !

Te downloaden op de site : www.creativa-belgium.com

KORTINGSBON-1 eur

Muziek > Adamo met nieuwe cd in Koninklijk Circus

‘Discretie bindt ons’BRUSSEL – Naar aanleiding van zijn nieuwe cd, De toi à moi, vroeg een collega aan Adamo (67) of het zijn muzikale testament was. “Hout vasthouden,” was zijn eerste, timide reactie, maar uit alle poriën van zijn lijf straalde hij uit dat hij nog lang niet uitgezongen is. Op 11 maart komt hij dat bewijzen in het Koninklijk Circus, en deze zomer staat hij in Dranouter warempel voor het eerst op een grote Vlaamse festivalwei.

‘H et cliché dat artiesten op een po-dium soms enkele centimeters groeien, klopt,” verzekert Salvatore

Adamo ons na vijftig jaar carrière en meer dan honderd miljoen verkochte platen. Ook al doet hij het na een hersenbloeding in 2004 wat rustiger aan, het podium is nog altijd zijn tweede thuis. “Daar kan ik mijn emoties het best overbrengen. Ik voel me veeleer in het echte leven een beetje ontregeld. Ik doe mijn inkopen niet zelf. Ik ga niet om brood...”Maar goed dus dat de Siciliaanse Belg binnen-kort weer op een Brussels podium staat. Dit keer om De toi à moi voor te stellen, zijn 22ste album, goud in Franstalig België. In Vlaan-deren doet hij het zonder hitparade notering. Of toch niet helemaal: Luc Steeno staat op dit moment helemaal boven in de Vlaamse top tien met een vertaling van Adamo’s ‘Mes mains sur tes hanches’. Dat nieuws doet hem veel plezier. Maar het blijft toch vooral Arno, ook een exotische inwijkeling, die met zijn cover van ‘Les filles du bord de mer’ Adamo’s carrière een nieuwe wending gaf. “Daardoor zijn zowel het publiek als de media me anders gaan bekijken. Ik ben Arno daar erkentelijk voor, want het vergt moed om het als rocker op te nemen voor iemand uit het lichtere gen-re. Drie jaar geleden heeft hij me op Valentijn zelfs opgebeld. ‘Salvatore, je t’aime,’ zei hij. Jammer dat ik hem niet wat vaker zie. Ik heb hem al een paar keer uitgenodigd, maar hij had altijd wel een excuus klaar (lacht).”

Hoe�gaat�het�met�uw�gezondheid?Salvatore� Adamo: “Goed! Ik mag van de dokters doen wat ik graag doe. Maar som-

Adamo: “België is een emotioneel concept, een soort broederschap tussen buren waar je het beste van moet maken.”

© F

RA

NC

K C

OU

RTÈ

S


Mobiliteit > Bike Experience zoekt 250 fietsbegeleiders

De auto aan de kantBRUSSEL – Van 2 tot en met 13 mei bieden de fietsersverenigingen aan 250 automobilisten de kans om de fiets te tes-ten in Brussel. Voor deze tweede editie zoekt Bike Experience dus ook evenveel fietsbegeleiders.

Net als in 2010 richt Bike Experience zich tot alle Brusselse automobilisten die meestal korte afstanden afleggen. Meer dan zeventig procent van de autoritten in de hoofdstad is korter dan vijf kilometer.De Bike Experience is een initiatief van de Brusselse fietsersorganisaties en wordt onder meer gesteund door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Mobiel Brussel, in samenwerking met de European Union

Cyclists’ Group (EUCG), het fietsenmerk Granville en de automobilistenvereniging Touring.Kandidaat-fietsers worden uitgenodigd om hun wagen twee weken aan de kant te zet-ten. Iedereen krijgt een opleiding ‘fietsen in het stadsverkeer’. Drie dagen lang begeleidt een persoonlijke coach hen ’s ochtends en ’s avonds op hun woon-werktraject. Eerst wordt samen naar de beste route gezocht, vervolgens testen coach en onervaren fiet-ser het traject uit.Op maandag 11 april vindt de loting van de 250 potentiële fietscoaches plaats. Kan-didaat-fietsers en kandidaat-begeleiders kunnen zich nog tot en met 31 maart in-schrijven op www.bikeexperience.be.� TT

MAGRITTE MUSEUM EUROPEES GENOMINEERD

BRUSSEL – Het Magritte Museum aan het Ko-ningsplein is genomineerd voor de European Museum of the Year Award (EMYA). Ook het Gallo-Romeins Museum in Tongeren is gese-lecteerd. Op 21 mei maakt het European Mu-seum Forum (EMF) in Bremerhaven, Duits-land, de winnaar bekend. De organisatie valt onder de Raad van Europa. In 1977 werd de

EMYA voor het eerst uitgereikt. Kanshebbers zijn musea die ‘nieuw’ zijn (nog maar twee à drie jaar open) of een belangrijke renovatie hebben ondergaan. 34 musea uit vijftien lan-den zijn genomineerd. De winnaar mag voor een jaartje ‘The egg’, een sculptuur van de Brit Henry Moore, tentoonstellen. Vorig jaar won het Duitse Ozeaneum Stralsund.� TT

TELEX VADROUILLE

MARC SLEEN, NERO & CO

EVERE – Curieus Evere organiseert in samen-werking met de gemeente een unieke tentoon-stelling: Marc Sleen, Nero en Co, over Sleens bekendste stripreeks, die hij onafgebroken tekende van 1947 tot 2003. Aan de hand van

Sleens grote passie voor dieren, de gewone mens en karikaturen van politici biedt de ex-positie een overzicht van zijn rijke oeuvre. Nog tot en met 15 maart in Aula Toots, Stuckens-straat 31. De toegang is gratis.� TT

mige gewoontes heb ik na mijn hersenbloe-ding moeten aanpassen. Zo heb ik geleerd om vaker nee te zeggen. Dat kon ik vroeger niet. Op 8 maart zing ik bijvoorbeeld in Athene en op 11 maart in Brussel, maar omdat het concert in Athene uitverkocht is, had men mij gevraagd om er ook op 9 maart op te treden. Twintig jaar geleden had ik dat gedaan, nu heb ik de organisatoren vriendelijk bedankt. Ik kan het me niet veroorloven om de Brus-selse fans teleur te stellen door vermoeid op het podium te verschijnen. Ik probeer de lan-gere periodes van huis ook te beperken, zodat ik meer tijd met familie en vrienden kan door-brengen. Mijn hersenbloeding heeft me doen nadenken over wat belangrijk is – mijn familie bijvoorbeeld – en wat niet.”

Uw�nieuwe�plaat�heeft�u�ook�dichter�bij�uw�(buitenechtelijke)�dochter�Amélie�gebracht.�Hoe�was�het�om�voor�het�eerst�samen�te�zingen?

Adamo: “Een zeer bijzondere en emotionele ervaring, vooral voor Amélie. Ik heb natuurlijk de oren en de ogen van de vader en ze heeft echt een fantastische stem. Mocht ik daarvan niet overtuigd geweest zijn, dan had ik haar niet uitgenodigd. Ik heb haar met een vals-strik gelokt, want ze durfde eerst niet te zin-gen met haar papa. Er kwamen tranen aan te pas.”“Heel toepasselijk zing ik op De toi à moi voor-namelijk over de liefde, alleen loopt die dit keer niet altijd even goed af. Door mensen te observeren en door veel te reizen heb ik kun-nen vaststellen dat de wereld er niet zo uitziet als ik ze vroeger in mijn liedjes weleens ge-droomd had. Toen ik dat voor het eerst deed, met ‘Inch’Allah’ in 1967, was mijn publiek misschien een beetje gedesoriënteerd, maar nu verwacht men het van me.”

Hoe�denkt�u�over�de�moeilijke�politieke�situatie�in�België?

Adamo: “Het is op eieren lopen. Toen de vorige regering viel, hebben verschillende Franstalige radiozenders me opgebeld voor een reactie, maar ik kan er niet veel over zeg-gen, want mijn mening is alleen maar emotio-neel. Misschien is het naïef om te geloven dat het neerkomt op een beetje goede wil, en toch verkies ik zo’n houding. België is een emotio-neel concept, een soort broederschap tussen buren waar je het beste van moet maken. De voorbije twee jaar zing ik er live ook een liedje over, en ook in Vlaanderen zingt de hele zaal mee: ‘C’est pas la Guerre de Sécession, on ne veut pas la révolution, on veut juste comme on dit quelques arrangements entre amis...’”

Misschien�zijn�er�tegenwoordig�te�weinig�artiesten�die�zowel�in�het�noorden�als�in�het�zuiden�van�het�land�succes�kennen?Adamo:� “Dat kan. Ik vond het na mijn stu-dietijd vanzelfsprekend dat ik het Nederlands nog beter onder de knie kreeg. Dus heb ik zes jaar lang zes uur Nederlands per week ge-volgd. Maar zelfs al begrijpen we elkaars taal niet, onze mentaliteit hebben we wel gemeen. Ik heb een tijdje in Parijs gewoond, maar daar voelde ik me niet thuis. De mensen wilden dat ik er op straat hetzelfde uitzag als op het po-dium. Als ik een langere periode geen optre-dens had, dan had ik de gewoonte mijn baard te laten staan. In Parijs durfde ik dat niet. Hier hoef ik me daar niets van aan te trekken. Men blijft discreet. Het is die discretie en beschei-denheid die ons bindt. De Franse komiek Co-luche zei ooit: ‘Ik zal nooit een nouveau riche zijn, maar altijd een ancien pauvre blijven.’ Zowel mijn Siciliaanse afkomst als mijn ver-blijf in België heeft die mentaliteit versterkt. Toen mijn ouders hier zoveel jaren geleden aankwamen, gingen ze ook de meubelen niet van plaats veranderen of eisen stellen.”�� Tom�Peeters

Adamo staat op vrijdag 11 maart in het Koninklijk Circus, 02-218.20.15 en www.cirque-royal.org/nl


Culinair > Wereldkeuken: Nepalese chef aan de Louizalaan schrijft kookboek

Eenvoudig, gezond, lekkerBRUSSEL – Hari Krishna Shrestha is een Nepalese chef-kok. Sinds zijn komst naar België, in 2004, kookt Shrestha in het Palais des Indes, een Indisch restaurant aan de veelbesproken Louizalaan. Nu heeft hij zijn eigen kookboek uit.

S hrestha is niet de eigenaar van het restaurant. Hij kwam hier in 2004 aan als asielzoeker en

ging meteen aan de slag in dit eet-huis. Koken had hij niet van vreem-den.Shrestha werd geboren in de kleine stad Gokarna bij Kathmandu en be-haalde er een bachelordiploma in business studies. In België koos hij weer voor het koksvak: in zijn land van oorsprong kookte hij al sinds zijn zesde. Hij leerde hier in Brus-sel Nederlands, een taal die hij naar eigen zeggen beter beheerst dan het Frans. Daarom ook verscheen zijn boek eerst in het Nederlands. Een aantal vrienden hielpen hem met de redactie. Aan een Franse versie wordt nog gewerkt.Shrestha vindt dat er weinig ver-schil bestaat tussen de Indische en de Nepalese keuken. Het restaurant serveert vooral Indische keuken, maar tijdens het buffet, dat elke week op donderdag, vrijdag en za-terdag ’s avonds wordt opgediend, verzorgt Shrestha graag Nepalese specialiteiten. Veel verschil is er niet, vindt hij.Het belangrijkste in beide keukens is het gebruik van specerijen. Kur-kuma, komijn en garam masala (een mengsel dat in het boek wordt ver-klaard) zijn de belangrijkste. Garam betekent ‘heet’, in de oude en humo-rale zin van het woord.Specerijen dienen vooral om de spijzen lekker te maken. Dat is het belangrijkste. Daarna pas speelt het gezonde. Specerijen worden soms ook als geneesmiddel beschouwd. Ajowan, een zaad van een scherm-bloemige, verwant met de karwij bijvoorbeeld, wordt aangeraden aan vrouwen die net bevallen zijn. Maar voor de rest is het gebruik van veel specerijen en kruiden vooral een kwestie van gewoonte, van traditie.De recepten in Shrestha’s boek zijn allemaal vegetarisch. Waarom ei-genlijk?Volgens Shrestha is de Indische keuken beroemd om haar vegetari-sche gerechten. In India en Nepal zijn vele mensen inderdaad vegeta-risch (maar er zijn er ook heel veel die dat niet zijn). Toen Shrestha hier in Brussel begon, is hij in veel boe-ken bewust gaan zoeken naar vege-tarische recepten, in bibliotheken en op het internet, maar hij vond geen vegetarische boeken (“toch geen goede,” zegt hij met een lach), en daarom besliste hij er zelf een te schrijven.Hij maakt elke dag foto’s van de ge-

rechten die hij klaarmaakt, en hij sloeg zijn eigen recepten op in zijn computer, aanvankelijk niet echt met de bedoeling er een boek van te maken. Maar er kwamen steeds meer vragen van de klanten. Alle recepten die hij beschrijft, zijn be-roemd in India en Nepal. De meeste zijn makkelijk te maken en gezond,

Hari Krishna Shrestha: bachelor in business studies in Nepal, asielzoeker in België, chef-kok in Brussel, vegetarische-kookboekenschrijver in het Nederlands.

Centraal in een Indische maaltijd staan rijst en verschillende broden: chapati, naan, parata,...

ADVERTENTIE

OB

4755

5

SCHRIJF JE IN OP ONZE NIEUWSBRIEF VIAWWW.MO.BE

VOLG ONS OP FACEBOOK VIAWWW.FACEBOOK.COM/MONDIAALNIEUWS

VOLG ONS OP TWITTER VIAWWW.TWITTER.COM/MONDIAALNIEUWS

NIEUWS I OPINIE I ACHTERGROND

MONDIAAL NIEUWS MET INZICHT

WWW.MO.BE

zoals mangomousse: eenvoudig, ge-zond en lekker. Dan valt de vraag of Hari Shrestha zelf ook vegetariër is. “Neen hoor,” en hij lacht hartelijk.

Geen drie gangenIndisch eet men niet zoals Belgisch, met een voorgerecht of soep, hoofd-gerecht en dessert. Volgens Shrestha is de rijst heel belangrijk en ook de verschillende broden (chapati, naan, parata,...). Daarbij horen verse groe-ne chilli pepers. En dan moet er ook zeker altijd rhaita bij, een mengsel van tomaat, komkommer of andere groenten met zoute en gekruide yoghurt en ook papadum, die grote, kruidige ‘chips’. Dat wordt allemaal gegeten met een curry naar keuze.Er wordt niet in verschillende gan-gen opgediend, alles wordt samen op tafel gezet in een speciale schotel, de thali. Daarop horen twee soor-ten curry, samen met al het vorige.Dessert bestaat ook, maar dat wordt samen met de rest opgediend.



Het is misschien de laatste vis die in de horeca nog met kop en staart en graten wordt opge-diend. In de Ardennen of langs de Voer siert hij de kaart van toeristenrestaurants. Maar eigenlijk is hij een sterk gekruiste en gemanipuleerde vreemde vis: de regenboogforel.

Ooit was forel eten exclusief. Hij kwam op hoogda-gen op tafel met meegebakken amandelschilders, of halfl evend gekookt ‘au bleu’ . Forellen zag men zwemmen in de Amblève en de Ourthe. Mensen namen er de trein voor.De eerste die mij waarschuwde, was Raymond Du-may in zijn Guide du vin . Dumay leerde zijn lezers kritische restaurantbezoekers te worden. Over de regionale keuken schreef hij: “U daar, die zo fi er forel zit te eten bij een bergbeekje, weet u dat die wellicht een langere weg heeft afgelegd dan de zee-tong van uw buurman?” En wat verder: “Ziehier een voorlopige lijst met de oorsprong van de grote Franse gastronomische specialiteiten: de forellen komen uit Denemarken, de rivierkreeft uit Roeme-nië, kikkers uit Hongarije, slakken en morieljes uit Tsjecho-Slowakije, haas uit Argentinië, langoest uit Mauritanië, de zalm uit Canada, et j’en oublie, et j’en ignore... ” En dat in een boek uit 1967!Deense forel. We werden er eind jaren 1970 mee overspoeld. In plaats van één keer per jaar forel, met Kerstmis, werd het forel in de gaarkeuken van de universiteit, elke donderdag (de VUB gaf toen uit principe nooit vis op vrijdag). Van oorsprong komt deze vis niet uit Denemarken, maar uit Ame-rika. Bijna nergens is er nog Europese forel ( Salmo trutta L.) op een menukaart te vinden. Steeds gaat het om regenboogforel ( Oncorhynchus mykiss W.), een zalmsoort die oorspronkelijk enkel voorkwam in afgelegen rivieren in Californië.Over deze vissoort en zijn levenslot verscheen dit jaar een merkwaardig boek: An entirely synthetic fi sh – How rainbow trout beguiled America and over-ran the world van de Amerikaanse wetenschaps-journalist Anders Halverson. In de negentiende eeuw industrialiseerde de jonge Amerikaanse natie snel, en de opiniemakers zagen met lede ogen aan hoe het bergaf ging met de pio-niersmentaliteit. Jong Amerika had een avontuur-lijke vrijetijdsbesteding nodig. Hengelen, dat was nog eens iets voor mannen! Maar om een waardige sport te kunnen zijn, moest er ook iets gevangen worden. Bliekjes en voorntjes waren geen mannen-

vissen, zalm en de plaatselijke forelsoorten wa-ren bijna uitgestorven. Dus ging men de rivieren bevolken met de rustieke regenboogforel uit het Westen. In Frankrijk was ondertussen de moderne aquacultuur uitgevonden. Het jaar was 1842. Eu-ropa begon zijn wateren te bevolken met ‘nobele’

vissoorten. Die techniek werd gretig overgeno-men door de Yankees. Zelfs de staat ging zich ermee bezighouden. Het opkweken van vis voor de hengelsport werd be-taald met het innen van

visverloven en een heffi ng op visgerei. Hoe meer vis er gevangen werd, hoe meer geld de staat bin-nenrijfde.De regenboogforel was een overlever en een goede vechter, dus werd hij al spoedig de geprefereerde hengelvis, die overal werd uitgezet. Eerst ging dat als vislarven per muilezel, in melkkannen, later met de trein. Na de Eerste Wereldoorlog was het niet meer genoeg om de wateren van een natuur-lijk groeiende populatie te voorzien. Vissen werden in de kwekerijen opgekweekt tot ‘pan size’ en dan per vrachtwagen in de meren gekieperd. Veel hen-gelaars volgden gewoon de vrachtwagens wanneer ze voorbijkwamen. Na de Tweede Wereldoorlog waren het werkloze bommenwerperpiloten die massa’s forellen zonder verpakking per vliegtuig in de meren dropten. Halverson berekent dat de Amerikaanse federale overheid elk jaar zo’n hon-derd miljoen regenboogforellen in het wild loslaat. En dan hebben we het nog niet over privékweke-rijen of kweek voor directe consumptie, zonder dat de vis eerst wordt losgelaten. Ook in Europa wordt nu vooral regenboogforel ge-kweekt (het kweken van échte zalm even buiten beschouwing gelaten, maar dat gebeurt op zee). In Wallonië zijn er een vijftigtal kwekerijen, vooral om uit te zetten in viswateren of voor toeristen, om plaatselijk te vissen. Regenboogforel voor directe consumptie komt nog altijd uit Denemarken, maar ook uit Oost-Europa. Die vissen worden gekweekt in betonnen bakken en hebben nooit een rivier

gezien, net zoals hanen ook niet meer weten wat een mesthoop is.Koop een regenboogforel per persoon. Let erop dat ze niet te groot zijn voor de pan, want ze worden in de winkel alsmaar groter. Hoe glimmender huid en ogen, hoe verser ze zijn. Laat vel en vinnen er net-jes aan zitten. Thuis laat u ze even trekken in goed gekruide (gezouten!) melk. Dan laten uitdruppen en de hete antikleefpan in. Met een vijf-, zestal mi-nuten aan elke kant (voorzichtig omdraaien) heb-ben ze het wel gehad. Een forel is gaar, zegt men, wanneer je er de rugvin makkelijk uit kunt trek-ken. Het vlees is romig en wit.Ik neem er een slaatje bij. Koken en koud opeten kan ook. Leg de vissen daartoe in een koude, goed gekruide groentebouillon (soep). Laat langzaam aan de kook komen. Als de soep ziedt, draait u het vuur uit en laat u de vis in zijn nat helemaal afkoe-len. Simpel. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Regenboog-forel

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Wat men daarbij drinkt? In India en Nepal heel weinig wijn, maar nu verandert dat, iedereen drinkt wat hij of zij wil. Traditioneel dronk men water of lassi , het gezouten yoghurt-drankje. Thee werd nooit tijdens het eten gedronken, en koffi e was geen traditie. Ontbijten was ook nooit een gewoonte, maar dat is nu evengoed veranderd.Om goed Indisch te koken moet men vooral de kooktijden in het oog houden en regelmatig water bijdoen, maar erop lettend dat het ook niet te waterig wordt. Een curry mag geen soep zijn. Ook de specerijen worden het best in het oog gehouden.In zijn boek geeft Shrestha eerst een inleiding over India en Nepal, en dan een uitgebreid hoofdstuk over de kruiden. Voorlopig is Wereldkeu-ken alleen in het restaurant te koop, maar er wordt onderhandeld met een aantal boekenwinkels. Daar-naast hoopt Shrestha op verkoop in Vlaanderen, omdat het boek in het Nederlands is.Het werk is bijzonder leesbaar, ge-schreven in een zeer eenvoudige taal. Nu en dan is het niet helemaal duidelijk wat volumes of eenheden betreft, en soms gaat er een begrip verloren, maar een kniesoor die hierover valt. Het is een wereld-kookboek uit de eerste hand, wars van alle hype en gedweep met food fashion . Nick Trachet

Wereldkeuken van Hari Krishna Shrestha kost 30 euro en is ook te bestellen met een mailtje naar [email protected]

ADVERTENTIE

Jong Amerika had een avontuurlijke vrijetijdsbesteding nodig. Hengelen, dat was nog eens iets voor mannen!

Klein Berchemstraat 11081 KoekelbergTel. 02 468 20 40

Lid van

met UNESCOGeassocieerdeScholen

Organisatie van de Verenigde Naties

voor Onderwijs,Wetenschap en Cultuur

[email protected]

29 maart 2011 - 19u Infoavond waarop leerlingen van het vijfde en het zesde leerjaar samen met hun ouders vier lesjes naar keuze kunnen volgen.

OPENDEURNOCTURNE

-

bevolken met de rustieke regenboogforel uit het Westen. In Frankrijk was ondertussen de moderne aquacultuur uitgevonden. Het jaar was 1842. Eu-ropa begon zijn wateren te bevolken met ‘nobele’

vissoorten. Die techniek werd gretig overgeno-men door de Yankees. Zelfs de staat ging zich ermee bezighouden. Het opkweken van vis voor de hengelsport werd be-taald met het innen van

Nick Wat men daarbij drinkt? In India en Nepal heel weinig wijn, maar nu verandert dat, iedereen drinkt wat

© N

ICK

TR

AC

HE

T


Hoe David Seffer in Brussel belandde? “Puur toeval, op basis van één prachtige herinnering. Het concert van Guns N’ Roses in Werchter was afgelast, waarop we in de Archiduc verzeilden. Hert begin van een onvergetelijke nacht.”

E en trofee en vierduizend euro. Mooi meegenomen voor de tweemansfirma Beltag. Maar David Seffer, geadopteerd

Brusselaar, is vooral trots op de bekroning zelf.“Ik ben altijd een man van ideeën geweest. Ik was op zoek naar een eenvoudig concept, dat vrij makkelijk op grote schaal uitgebouwd kan worden. Tot buiten de landsgrenzen. Toen het

plan voor een lost & found-dienst begon te rij-pen, bleek dat er maar weinig concurrenten zijn. In de States, twee in Groot-Brittannië, twee in Frankrijk. Dat sterkte me in de over-tuiging dat er een markt voor is. Uiteindelijk, heel onlangs pas, heb ik ook in ons land een concurrent gevonden.”“Concurrentie mag er zijn, wij maken ons sterk dat we vooral door onze dienstverlening

het verschil kunnen maken. En op dat vlak hebben we nog veel in de pijplijn zitten, omdat volgens ons net daar de toegevoegde waarde voor eventuele partners ligt. De jury van de Ovam Ecodesign Award Pro (categorie binnen de Henry van de Velde Awards & Labels van Design Vlaanderen, red.) heeft onze manier van denken gevolgd en heeft geoordeeld dat ons concept duurzaam is. Ecologisch duurzaam,

omdat elk verloren voorwerp dat zijn weg naar de eigenaar terugvindt, niet vervangen hoeft te worden. Én sociaal duurzaam, om-dat we met Beltag eerlijke sociale omgang aanmoedigen. Allemaal vertrekkend van een klein stickertje.”

Spannende tijdenDavid Seffer doet zijn verhaal in het kantoor van Beltag in het bedrijvencentrum Dansaert. Hij toont me hoe het werkt. Daarbij wordt hij niet echt geholpen door het internet, dat tus-sendoor minutenlang uitvalt.“Tja, niet alles loopt op rolletjes in het bedrij-vencentrum. Neem nu de signalisatie: aan de ingang hangen bedrijven uit die hier al lang niet meer zitten, terwijl ons naamplaatje nog altijd niet is aangebracht. Dat zijn kleine on-gemakken, maar je zult me niet horen klagen. We betalen hier 295 euro per maand, elek-triciteit, verwarming en internet inbegrepen. Naar Brusselse normen is dat een habbe-krats. Minister Cerexhe heeft bovendien ex-tra middelen aangekondigd. Leuk is ook dat het contact tussen de bedrijven goed zit. De uitwisseling van ervaringen tussen de gedre-ven mensen die hier iets uit de grond willen stampen, zorgt voor een boeiende dynamiek. En dat is belangrijker dan hoe het centrum wordt gerund.” “Voor mij en mijn vennoot zijn het spannende tijden. We zijn operationeel sinds november, we zitten volop in de ontwikkelingsfase. Vooral prospectie. Daarbij mikken we in de eerste plaats op bedrijven in de verzekerings-sfeer en reisorganisaties. Maar ook goede doelen. Zoals de Multiple Sclerose Liga, om-

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Onze tags geven mensen de mogelijkheid anoniem hun contactgegevens aan hun persoon-lijke bezittingen te koppelen. Zo kan, in geval van verlies, de eerlijke vinder de eigenaar een seintje geven via onze website. Of het nu een gsm, rugzak, autosleutel, laptop of skihelm is, alles kan getagd worden.” Creatief ondernemen heet zoiets. Beltag van David Seffer en zijn vennoot werd in het Vlaams parlement bekroond met de Ovam Ecodesign Award Pro.

‘Met dank aan de eerlijke vinder’

David Seffer ziet creatief ondernemen beloond

David Seffer: “Hier wonen wij. Voor mij staan de donkere wolken en de regenboog voor het contrastrijke Brussel.”

© JO

ES

MAT


FREDDI SMEKENS

Niks

H et komt mij af en toe voor dat ie-mand vraagt: “Wa es a volgend waud van de weik?” Ik zou dat gezonde

nieuwsgierigheid kunnen noemen, hoewel ik natuurlijk meestal het antwoord schul-dig moet blijven. Doorgaans hou ik het dan ook bij: “Da kan ik na echt ni op veurhand zegge omda ’k het zeulf nog ni weit.” Het zijn tenslotte de Brusselaars die mij, soms tot op het allerlaatste ogenblik, op ideeën brengen en mij de inspiratie leveren om iets neer te pennen over het een of andere Brus-selse woordje (het waudje in kwestie, dus).“Wa heit da allemoe mè niks te moeke?” hoor ik daar – terecht – opmerken. Welnu, af en toe vind ik de inspiratie ook bij mezelf. Zo bijvoorbeeld bij mijn antwoord op de eer-ste vraag van hierboven. “Ik schraaif auver niks,” antwoordde ik een keer. Mijn toe-hoorder keek daarbij zelfs niet raar op. Hij sprak veeleer gevat: “Awel, awel! Da’s wel da! As ge den toch auver van alles schraaift, kunde ’t eive good auver niks hemme.”Bij die laatste opmerking moest ik toch even stilstaan. Ik dacht onmiddellijk bij mezelf: “Mo da’s masscheen e gedacht... Vèwa ni...? Wa zou er zu allemoe auver niks te zegge zaain?” Vastbesloten als ik was om het auver niks t’hemme, begon ik over dat probleem grondig na te denken. Het eerste wat ik daarbij bij mezelf zei, was: “Aaigelaaik es wa daan pei zeit, just. Er bestoet niks woe da ni auver geschreive kan weudde. Vèwa den ni auver niks?”“Da’s allemoe good en wel,” dacht ik verder, “mo er moot toch nog wat anders te vertelle zaain dan: ‘Niks es niks’...” Bij dat laatste moest ik mezelf volmondig gelijk geven. Maar om mijn uitzetting over niks te stof-feren, heb ik natuurlijk duidelijk nog wat meer nodig dan deze laconieke vaststelling. Toen ik overging op de bedenking: “Niks es alles en alles es niks”, merkte ik op da’k ni goo beizeg was. Er moest en zou meer in niks zitten dan de grenzeloze leegte en de bodemloze afgrond waarmee ons woordje wordt geassocieerd.“’t Zal ni gemakkelaaik zaain vè te vinne wa,” was de volgende stap in mijn redene-ring. Ik besloot niks dan maar even in een

Brusselse context te plaatsen, en te kijken naar het gebruik en de uitdrukkingen. Zo kwam ik onder andere tot de vaststelling dat er een subtiel onderscheid moet bestaan tussen “Da’s niks” en “’t Es niks.” Wanneer we beide uitspreken, voelen we het al aan. Maar ik laat het aan de lezer over om uit te vissen waaruit die nuance nu precies be-staat.Iets kordater klinkt “Da’s allemoe niks!” Dat zeggen we bijvoorbeeld als we terechtko-men in gevaarlijke, onontwarbare of even-tueel verschrikkelijk vervelende situa ties. “Da’s allemoe niks” brengt de nodige inner-lijke rust die we in zo’n geval goed kunnen gebruiken.Even terug naar de subtiliteit, nu. Hoe moeten we het verschil aanvoelen tussen “Ik kan er niks on doon” en “Ik kan er ni on doon”? Rondvraag leert mij dat er voor de meeste mensen niks van verschil op zit. Welnu, zoals u ongetwijfeld tot hiertoe gemerkt hebt, valt er auver niks e stukske mier te zegge dan just niks. En toch wil ik aan niks nog iets toevoegen. In dat verband moeten we overstappen naar het minder leuke feit dat sommige mensen anderen af en toe uitschelden. Welnu, in dat droevige geval gaat geen enkele uitdrukking boven “Gaa zaait niks.” Maar geen nood! Weet dat wie die uitdrukking gebruikt, meestal zeulf niks es. Ik wil mijn uiteenzetting over niks echter niet met een droevige noot besluiten. Er zijn situaties genoeg waarin we onze me-demens de, al dan niet wijze, raad “Niks van oentrekke!” kunnen meegeven. Eigen-aardig genoeg gebruiken we die uitdruk-king duidelijk minder vaak wanneer het om een probleem gaat dat onszelf aanbelangt. Ik wil hier absoluut niet de moraliserende toer op; daarom nog even het volgende. Wie uitpakt met “Ik trek ma nuut niks oen”, komt volgens mij even ongeloofwaardig over als wie het heeft over “Ik trek ma altaaid alles oen.” Zo ziet men maar, waarde lezer, dat – zij het in een welbepaalde con-text – niks en alles toch iets met elkaar te maken hebben. Of hem ik er gielegans niks van verstoen?

dat ik zelf sinds twee jaar patiënt ben. We gaan dus op zoek naar partners die onze co-des willen inwerken in hun producten, als een dienst met toegevoegde waarde naar de klant. Daarnaast willen we ons concept ook via win-kels en andere kanalen verspreiden. Verschil-lende sporen, en tot dusver zijn de reacties heel bemoedigend: de deuren gaan open, men luistert, stelt vragen. En de rechtstreekse ver-koop via de website verloopt vrij vlot.”

Vijftien jaarTrots op zijn concept. Trots om Brusselaar te zijn, ook. Wanneer u deze regels leest, is het bijna dag op dag vijftien jaar geleden dat Sef-fer, geboren en getogen Oostendenaar, hier is komen wonen. “Na mijn graduaat marketing in Leuven en een schitterende vakantie van drie maanden in India ben ik aan een stage begonnen bij een Brussels reclamebureau. Ondertussen wou ik werk zoeken. In Brussel: als het ergens beweegt in België, dan moet het wel hier zijn.” “Ik had ook het vaste voornemen hier te ko-men wonen, al kende ik de stad helemaal niet. Eén enkele, heel goede herinnering: dat was het. Puur toeval. Toen ik in Leuven studeer-de, wilden we met een aantal vrienden naar een concert van Guns N’ Roses op de wei van Werchter. Op het moment dat we wilden ver-trekken, hoorden we op de radio dat het optre-den afgelast was, omdat de gitarist zijn hand had gebroken. Waarop een vriend zei: ‘Kom, laten we naar Brussel gaan; we zien wel wat er gebeurt.’ Zo zijn we in de Archiduc beland, waar Mal Waldron, gewezen pianist van Billie Holiday en jarenlang een icoon van de buurt, net aan het spelen was. Het was het begin van een onvergetelijke nacht.”David Seffer ging in de Dansaertbuurt wonen. In de Sint-Kristoffelstraat, vlak bij Sint-Go-riks. Verhuisd het weekeinde voor hij bij Rou-larta in Zellik mocht beginnen. “Een evidente keuze was het niet. Dat plein was één ruïne. Waar nu de Mappa Mundo en de Roi des Bel-ges zitten, waren twee nightshops. De rest was woestenij. Toch vond ik al gauw mijn draai. Mede doordat verschillende vrienden, die ik kende van in Oostende en in Leuven, ook in Brussel kwamen werken en wonen, waardoor ik al snel een kring had om op terug te vallen. En dan nog pal in het centrum.”“Ondertussen hebben veel van die vrienden Brussel verlaten, maar ik ben gebleven. Net als mijn vrouw, Wies, die uit de buurt van Roese-lare komt en tv-producer is. Ik kende haar al van in Leuven, maar de vlam is pas hier over-geslagen. Ze had een appartementje gekocht aan de kaaien, ik ben bij haar ingetrokken.”Ze wonen daar nog, zij het ruimer dan voor-

heen. “Toen we aan gezinsuitbreiding toe wa-ren, sprak ik op een dag onze naaste buur, een vrouw op jaren, aan: ‘Mocht u ooit van plan zijn uw appartement te verkopen, laat het mij dan alstublieft weten.’ Zij: ‘Meneer Seffer, u komt als door god gezonden.’ Et voilà, gekocht, en van die twee appartementen één gemaakt. We hebben het ons nog geen seconde beklaagd. Al was het niet de meest ontvankelijke buurt – smerig, er werd veel gedeald. Maar dat is met de jaren verbeterd, en nu wil zowat iedereen er wonen.”

RosenkohlDe gezinsuitbreiding is er ook gekomen. Dochtertje Billie (8) en zoontje Bob (5) – die vader met een knipoog Rosenkohl als vierde naam heeft meegeven, Duits voor ‘spruitje’ – zijn twee blije Brusselaars.“We hebben tuin noch terras, maar er valt toch voldoende te beleven voor onze kinderen. Onder meer in De Markten. Ze houden ook echt van Brussel. Als we vragen: ‘Zouden jul-lie niet liever buiten de stad wonen?’, dan is het antwoord steevast: ‘Nee, nee. Ik wil niet van school veranderen, ik wil mijn vrienden en vriendinnetjes niet kwijtraken, ik wil niet...’ En waarom ook Brussel verlaten? De stad heeft haar nadelen – de kinderen kunnen niet zomaar gaan of staan waar ze willen –, maar anderzijds maakt deze omgeving hen streetwise, ze wapent hen voor later. Ze zullen min-der vlug schrikken van onaangename situaties dan als ze opgroeien op een of ander idyllisch plekje in de provincie. En die situaties zien ze ook daadwerkelijk: vuil, criminaliteit, politie-interventies, ruzies, vechtpartijen, akkefietjes in de metro. Niets om lyrisch van te worden, maar het hoort nu eenmaal bij de grootstad. Mensen gaan in de toekomst weer meer in ste-den wonen, en ik denk dat je er daarom goed aan doet je te wapenen tegen de dingen die de omgang met mensen van verschillende rang, stand en afkomst met zich mee kan brengen.”“Ons sociaal leven speelt zich vooral af in de buurt van de Vlaamsesteenweg. Een dorp, ei-genlijk. De krantenboer kent ons, de visboer kent ons. Een kleine wereld, die ook best volks is. We zijn tevreden met wat we nu hebben, maar toch kijken we uit naar een woning met een terras en/of tuin. Maar nog altijd dicht bij de stadskern; de Rand zegt ons niets. Alleen al omdat het centrum toch zo praktisch is. Al-les bij de hand: restaurants, cafés, bioscopen... Geen filestress, ook. Die luxe willen we zeker niet verliezen.”� Karel�Van�der�Auwera

www.beltag.com

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


ANDERLECHT – Neerpede wordt stilaan één grote bouwput. De plaatselijke voetbalclub krijgt een gloednieuw jeugdcentrum, en de rugbyclub hoopt in september de eerste steen te kunnen leggen van haar nieuwe clubhuis. RSCA Rugby wil competitief blijven en een stap vooruit zetten.

“De druk van de rugbyfederatie en de eisen van de nieuwe spelers zijn veranderd,” zegt Chris-tian Van Pestel (54), bestuurder van de rugby-club en verantwoordelijk voor het clubhuis-dossier. “We zitten al 32 jaar in ons huidige clubhuis. Dat volstond voor de amateursport, maar de rugbysport evolueert en wordt veelei-sender. In eerste klasse moet je bijvoorbeeld vier vestiaires en twee velden hebben. Je hebt twee snelheden: clubs die nieuwe infrastruc-tuur krijgen en vooruitgaan, en andere die hun oude infrastructuur behouden en langzaam zullen uitdoven.”Aan het dossier van het nieuwe clubhuis wordt al een tiental jaar gewerkt. Vandaag staat vast dat het clubhuis langs het veld komt, aan de straatkant. Het project wordt betaald door de Franse gemeenschapscommissie Cocof en de gemeente Anderlecht. En het wordt een staal-tje van energiezuinigheid. “Het clubhuis komt in een groene zone. Het zal gedeeltelijk uit baksteen en gedeeltelijk uit hout opgetrokken worden en volledig opgaan in het landschap. Er komen ook een doorgedreven isolatie, con-densatieketels, zonnepanelen enzovoort bij kijken. We willen er een referentie van maken als energiebesparend sportlokaal.”Het nieuwe clubhuis zal een grote cafetaria hebben, met een terras dat op het veld uit-

Een doorsnede van het nieuwe clubhuis, dat een staaltje van energiezuinigheid moet worden.

‘We mogen de trein niet missen’Rugby > Anderlechtse club krijgt nieuw clubhuis

de CLUB

Voetbaltraining op maatFootball Street Intelligence (FSI), Sint-Agatha-Berchem

SINT-AGATHA-BERCHEM – In Brussel zijn er tientallen voetbalploegen, maar Football Street Intelligence (FSI) is een buitenbeentje. FSI biedt specifieke trainingen voor profs én amateurs.

“We leggen de nadruk op techniek en psy-chomotoriek,” vertelt Seth Nkandu (36), ver-antwoordelijke en trainer. “Elke speler krijgt een training op maat. Spelers kunnen bij mij aankloppen als ze bijvoorbeeld hun afwerking op doel of hun techniek willen bijschaven. We stellen dan een programma op voor een bepaalde periode en sleutelen samen aan de werkpunten.”Amateurs en professionals, voetballers die willen bijschaven of moeten revalideren, ze behoren allemaal tot Nkandu’s leerlingen. Een vaste groep leerlingen is er niet, maar de meesten keren regelmatig terug. Zelfs toppers die ondertussen in de hoogste competities spelen. “Jongens als Dedryck Boyata van Man-chester City, Geoffrey Mujangi Bia van Wolver-hampton of Ilombo ‘Pele’ Mboyo van AA Gent trainen weleens mee, als ze de tijd hebben

natuurlijk. We staan echt open voor iedereen. Het is hier een constant va-et-vient.”

“Wie geïnteresseerd is, mag contact met mij opnemen. Ik beslis mede op basis van moti-

vatie. In het weekend zijn er trainingen en tijdens de vakantie organiseer ik ook stages, meestal in het sportcomplex van Berchem.”Sinds kort werkt FSI samen met Club Brugge. Zij zullen de vzw voornamelijk logistiek hel-pen; de samenwerking betekent geenszins dat de talentvolle jongeren van FSI steevast naar Brugge doorgesast worden. “Jeugdspe-lers van Club die uit het Brusselse komen, kunnen bijvoorbeeld eens meetrainen. Naar welke ploeg ik de speler doorverwijs, hangt van hun stijl af, die voor elke speler verschilt. De ene past beter bij Anderlecht, de andere bij Standard of Club Brugge. Ik ben voor de verbetering van het Belgische voetbal.”De trainingen bij FSI zijn hard en intensief, maar verlopen wel in een uitstekende sfeer. Als gediplomeerd trainer en voormalig coach van de Anderlechtse jeugd biedt Nkandu een hoogstaande training aan. Met een paar top-pers onder zijn ex-leerlingen mag hij trots zijn. “Ja, het doet je wel wat als een van je jongens het maakt. Ik wil mijn leerlingen zien groeien, ze hoeven daarom nog niet per se bij Barcelona te spelen. In Brussel zijn er veel goede spelers, maar weinigen hebben de juiste mentaliteit. Op dat vlak heb ik nog veel werk. Er moet ook gewerkt worden aan de op-voeding van de omgeving van de speler. Dat is werk van lange adem. Maar we zijn ermee bezig.”� TS

www.nseth.org

Seth Nkandu biedt trainingen op maat. “Weinig Brusselaars hebben de juiste mentaliteit. Daar is nog veel werk aan.”

© M

AR

C G

YSE

NS

REF.

CHANTIER - BOUWPLAATS

plan n°doss. n°

REGION DE BRUXELLES-CAPITALEBRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST

arc

hit

extu

re@

skyn

et.

be

Le début des travaux relatifs aux constructions nouvelles, en ce compris l'extension de l'empriseau sol de constructions existantes, est subordonné à la matérialisation sur place de l'implantationdes ouvrages et doit faire l'objet d'un procès-verbal délivré par un géomètre indépendant désignépar le Collège Communal

dateéchelle(s)contrôleCD

dessinCD

MAITRE DE L'OUVRAGE- BOUWHEER

L'EntrepreneurLe Maître de l'Ouvrage

signature - handtekening

COMMUNE D'ANDERLECHT GEMEENTEPlace du Conseil -1- RaadspleinB-1070 Anderlecht

Construction d'un complexe vestiaireOpbouw van een vestiaire complex

AND

AND/RSCA2007.12

BA

CDEFG

DATE

DATUM

MODIFICATIONS

WIJZIGINGENRue de Neerpede straat7 div.afd. sect G/1 n° 159 , 158D

A R C H I T E T U R EX

CAUWE DAMIENARCHITECTE

inscrit à l'Ordre desArchitectes-Conseil de

Bruxelles-Capitaleet du Brabant Wallon

ingeschreven aan Raadvan Architecten-Raad

Brussels HoofdstedelijkGewest en

Vlaamse Brabant

PROJET - ONTWERP

L'Architecte

Afin que l'Auteur de projet puisse poursuivre sa mission, le Maître de l'Ouvrage doit l'informer par lettre recommandée de l'octroi par le Collège Communal du permis d'urbanisme délivré en date du ......et de son intention de poursuivre les travaux. Le Maître de l'Ouvrage qui débutera les travaux sans prévenir l'Architecte prend seul la responsabilité des travaux qui seraient réalisés contrairement à laloi, sans le contrôle d'un Architecte. L'Auteur de projet se réserve le droit de percevoir les honoraires pro mérités suivant les étapes de la mission achevées ou terminées ainsi que les indemnités duespour interruption unilatérale de cette mission.

Toutes les dimensions tant en plans qu'en réalité doivent être contrôlées et vérifiées par l'Entrepreneur. Pour l'exécution, aucune modification ne peut être apporté à ce plan sans l'autorisation écrite del'Auteur de projet ; tous les matériaux mis en œuvre doivent répondre en composition, qualité et mise en œuvre aux prescriptions des normes en vigueur, au cahier spécial des charges et en conformitéavec toutes les prescriptions et réglementations qui ont fait l'objet du permis d'urbanisme en question.

25/01/2009

COMMUNE D'ANDERLECHT GEMEENTE

©

De AannemerDe Bouwheer De Architect

Het begin van de werken betreffende de nieuwe constructies, met inbegrip van de uitbreiding vande vloerplaten van bestaande gebouwen, is afhankelijk van de verwezenlijking ter plaatse van deinplanting van de werkstukken en moet het voorwerp maken van een proces-verbaal afgeleverddoor een onafhankelijk landmeter aangesteld door het Gemeentelijke College.

Opdat de projectontwerper zijn opdracht kan voortzetten, moet de Opdrachtgever hem per aangetekende brief inlichten van de toekenning door het gemeentecollege van de stedenbouwkundigevergunning afgeleverd op datum van ...... en van zijn opzet om de werken voort te zetten. De Bouwheer die zijn werken zal beginnen zonder de Architect te verwittigen draagt de volledigeverantwoordelijkheid voor werken die tegenstrijdig met de wet zouden worden uitgevoerd, buiten de controle van een Architect. De projectontwerper behoudt zich het recht voor om de pro-erelonen teinnen verschuldigd volgens de afgewerkte fazen van de opdracht, evenals de vergoedingen verschuldigd voor eenzijdige onderbreking van deze opdracht.

Alle afmetingen zowel op de plannen als in de werkelijkheid moeten door de Aannemer worden gecontroleerd en nagekeken. Voor de uitvoering mag aan het ontwerp geen enkele wijziging wordenaangebracht zonder de schriftelijke toestemming van de Projectontwerper. Alle aangewende materialen moeten qua samenstelling, kwaliteit en gebruikswijze voldoen aan de voorschriften van denormen van kracht, aan het bijzonder lastenboek en in overeenstemming zijn met alle voorschriften en reglementeringen die het voorwerp van de betrokken stedenbouwkundige vergunning maken.

ADJUDICATIONAANBESTEDING

Atelier d'Architectureprivée-commercialepublique-industrielled'intérieure-de jardindesign et graphismeArchitectuur Atelierprivaat-commercieelopenbaar-industrieel

binnen - tuinendesign en grafisme

since 1977

78A drève du Moulin1410 WATERLOO

t.:02/736 27 04f.:02/735 22 75

m.:0477/340 197

+7,05

+0,50

+2,015

+7,05

+5,35

+0,50

+5,35

81810

331

124

±0,00

+2,01

-1,08

0137188

272

19

596

59

122

+2,91

35

20

309

430

+0,50

+6,46

+3,59

+7,05

18

7

-1,28

118

100

227

407

HALL D'ENTREEINKOMHALL

kiné

escal. vers entréetrap naar inkom couloir

gang

TERRASSE

bar

COMBLESKAP

SALLE POLYVALENTE(buvette,reception,cours collectifs

activités sociaux culturelles)

POLYVALENT ZAAL(buvette,receptioe,collectief lessen

socio culturelen activiteiten)

TERRAINTERREIN

volet roulantrolvollet

ancrageharnais

ancrageharnais

couloir vers terraingang naar terrein

+5,35

+0,50

±0,00

+0,50

!FACADE EST - OOST GEVEL

!FACADE NORD - NOORD GEVEL

COUPE AA' DOORSNEDE

COUPE CC' DOORSNEDE

FACADE EST-OOST GEVEL

FACADE NORD

NOORD GEVEL

4.05

1/50

MATERIAUX DE FACADE

SOUS BASSEMENT : ! !

- enduit minéral gris moyenBARDAGES : ! ! !

- planche de bois indigène (mélèze) rétifié et rainuréeou- panneaux de laine minérale comprimée finition bois clair (aspect teck)COURONNEMENT DE FACADE : !

- habillage en feuille Zn naturel gris clairSEUIL ET COUVRE MUR : !

- pierre bleue adoucie et bords ciselésTOITURE COURBE : ! ! !

- membrane bitumineuse noir et dalettes avec plantations (sédums )EGOUTTAGE EAU PLUIE : ! !

- Zn naturel

MENUISERIES EXTERIEURES : !

- Châssis bois naturel traité et vitrage clair

GEVEL MATERIALEN :

BASEMENT :

- mineraal plamuur midden grijsBEKLEDING :

- houten latten inhems hout (lariks)!of

- grote geperste platen in samen gedrukt rotswol licht hout afwerking (teck uitzien)GEVEL AFWERKING :

- bebleding met naturaal Zn licht grijsDORPEL EN MUURAFDEKKING :

- verzacht blauw steen met beitelend boord

GEBOGEN DAK :

- zwart waterdichtheidsysteem op basis van bitumenvilt- holle tegeltjes gevuld met beplantingsubstraatRIOOL REGEN WATER :

- naturaal Zn

BUITEN SCHRIJNWERKEN :

- ramen in hout naturaal en licht dubble glass

kijkt. Op de gelijkvloerse verdieping komen vier spelersvestiaires, één scheidsrechters-vestiaire, een kinesisten- en een fitnesszaal. Naast de cafetaria komt een keuken; samen met de vergader- en archiefzalen en kantoren boven beslaat het complex een zeshonderdtal vierkante meter.“Al jaren komen we elke donderdagavond na de training samen voor ons open vuur, en dat zal ook in het nieuwe gebouw komen. Het krijgt

een centrale plaats in de cafetaria,” zegt Van Pestel. “Goede tradities moet je behouden.”

PetanqueIn het landelijke Neerpede wordt steeds met bijzondere aandacht gekeken naar nieuwe bouwprojecten en naar het behoud van de na-tuur. Van Pestel verzekert dat er op dat vlak geen enkel probleem is. Er zouden maar een tiental bomen moeten sneuvelen voor het

nieuwe gebouw. De meeste andere bomen zouden wel vervangen moeten worden, aange-zien ze op hun einde lopen.Naast het nieuwe clubhuis zal de hele site rond het veld de komende maanden aangepakt worden. “De omheiningen rond het veld wor-den hersteld. We wilden voor het veld ook een parkeerterrein aanleggen, maar dat mag niet. Daarom denken we eraan een veldje aan te leggen voor de kleinsten. We willen ook graag

© GEMEENTE ANDERLECHT


banken rond het veld hebben. En achter het clubhuis komen twee petanquevelden. Ho-pelijk trekt dat mensen aan om iets te komen drinken, ook als er geen wedstrijd is. Voor mensen met een handicap komen er parkeer-plaatsen en een lift.”“Het huidige clubhuis is eigendom van de

gemeente. Het zal verdwijnen of gerenoveerd worden, veronderstel ik; mogelijk leggen ze er parkeergelegenheid aan. We zullen zeker een groot feest houden om het afscheid van ons oude clubhuis te vieren, zoals dat hoort bij een rugbyclub.”Het dossier van het clubhuis is nu ingediend

en Van Pestel hoopt eind deze maand, als het dossier terug is, met de aanbestedingen te beginnen. De eerste steen zou idealiter in september gelegd worden en in maart of april van volgend jaar zou het clubhuis af moeten zijn. Doordat het houten deel van het gebouw geprefabriceerd wordt, zal het snel gaan.

Kans grijpenDe Anderlechtse rugbyclub is de oudste van het land. Zo’n tachtig procent van de Belgi-sche rugbyclubs zou volgens Van Pestel door ex-leden van Anderlecht opgericht zijn. De club krijgt nu gloednieuwe infrastructuur op de plek waar haar wortels liggen. “We moe-ten deze kans grijpen en evolueren. We mo-gen de trein niet missen. Het zal volk naar de club brengen, en goodwill creëren. In een vuil en klein lokaal is het minder leuk werken. Dankzij dit project zullen de leden gemoti-veerd worden om nog meer te investeren in de club. In het najaar wordt het wereldkam-pioenschap rugby gespeeld – ook dat zal een boost geven. We staan overigens dicht bij promotie naar eerste klasse.”�� Tim�Schoonjans

“Het clubhuis komt in een groene zone. Het gebouw, in baksteen en hout, zal volledig opgaan in het landschap”

RSC Anderlecht en AFC Ajax Amsterdam lij-ken op elkaar. Stadsclubs. We krijgen vaak de schuld en de wind van voren, we worden nooit gespaard. Winnen en goed voetbal zijn de norm.We zitten in een dipje. Royal Sporting Club Anderlecht verliest zelden: in de huidige competitie nog maar drie keer. Na een verlo-ren wedstrijd of uitschakeling krimpt de we-reld. Zo werd onze piepjonge linksback – een van de moeilijkste plaatsen in een elftal – enkele weken geleden de hemel ingeprezen. Vandaag zou hij, volgens dezelfde commen-tatoren, nog geen deuk in een pakje boter kunnen stampen. Het gaat pijlsnel. Van de hemel naar de hel – omgekeerd gaat het wat trager. We weten hier wel beter en de kritiek, hoe onredelijk ook, verscherpt de aandacht. De Europese winters overleven met een van de laagste budgetten van het continent is voor de observatoren geen argument. Dat RSCA op nationaal vlak de voorbije jaren nooit lager dan de tweede plaats geëindigd is, is van geen tel. Verlies wordt door de bui-tenwereld nauwelijks aanvaard.Alle clubs ter wereld hebben ooit met tegen-slag of een mindere periode af te rekenen. Aad de Mos, palmarestrainer van RSCA en KV Mechelen (Europabeker), degradeerde vorig seizoen met Sparta Rotterdam. Dat had Frank Rijkaard, de latere succescoach van FC Barcelona, hem al voorgedaan met dezelfde club. AC Milan en Juventus degra-deerden in de voorbije decennia. Niet alleen om sportieve redenen, maar toch.Ajax won al bijna zeven seizoenen geen kampioenstitel meer. Daar worden ze elke dag op aangekeken. Desondanks is Ajax een kroonjuweel van het nationale en interna-tionale voetbal. Net als alle echt grote voet-balinstellingen hoeft het, à la limite, geen prijzen te winnen om te bestaan. Dat gaan we hier in Anderlecht nooit laten gebeuren.

Relativeren mag, reageren moet. En am-bitie is heilzaam. Filip De Wilde, vandaag keeperstrainer, nog niet zo lang geleden een van de beste doelwachters ter wereld, verwoordt het zo: “De dag dat ze niet meer over ons schrijven of praten, hebben we een probleem.” We mogen op beide oren slapen. Er is geen probleem, we laten niemand on-beroerd.Ik sta voor de wedstrijd van vorige donder-dag in Amsterdam met Ajax-speler André Ooijer wat te praten aan de rand van het veld. Ooijer is een heel grote mijnheer. Hij heeft 55 selecties voor Oranje bij elkaar gevoet-bald, was een vaste waarde in de Premier League (Blackburn Rovers) en seizoenen-lang een van de sterkhouders van rivaal PSV Eindhoven. De laatste jaren van zijn rijke loopbaan brengt hij in Amsterdam door. Enkele dagen na het treffen met Anderlecht moet Ajax naar Eindhoven voor de absolute topper van de eredivisie. “Ik zal wat over me heen krijgen in het stadion waar ik zoveel heb meegemaakt. De mensen die me vroe-ger aanbaden, lusten me nu rauw,” zegt hij met een flauwe glimlach. “Ach,” probeer ik, “we hebben net verloren van Westerlo na de 0-3 thuis tegen Ajax, en als we hier vandaag niets neerzetten, zal de kritiek helemaal losbarsten.” Ooijer lacht. “Dat is een compli-ment. Ajax en Anderlecht bestaan.”Twee uur later druipen we af met 2-0 aan de broek. Ooijer is aan de bank gekluisterd gebleven en schudt me na de wedstrijd de hand. Ik wens hem proficiat met de kwali-ficatie, en succes met de moeilijke trip naar Eindhoven. Hij stelt me gerust. “Het komt wel goed met Anderlecht.”

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

Het compliment

OP DE LOOP VOOR VRIENDSCHAP

SINT-JANS-MOLENBEEK – De buurt rond de Mariemontkaai is op zaterdag 19 maart het toneel van de Jogging van de Vriend-schap.

Zowel valide als mindervalide lopers zak-ken die dag af naar de buurt aan het kanaal. Kinderen krijgen een parcours voorgescho-teld van 1,2 kilometer dat langs de Ninoof-sesteenweg, de Nijverheidskaai en de Liver-poolbrug naar de Mariemontkaai leidt. Voor de kleinsten klinkt het startschot om 13.15 uur, een uur later zijn de volwassenen aan zet. Zij kunnen kiezen tussen een jogging van

vier, acht en twaalf kilometer. Tijdens hun parcours doen ze ook nog de Émile Vander-veldesquare en de Fernand Demetskaai aan. Tegen 16 uur worden de prijzen uitgedeeld.De jogging is een initiatief van de Molen-beekse jongerenbeweging Faucons Rouges, die de winst integraal doorstort naar de vzw La Chaîne de l’Amitié, die mindervalide men-sen bijstaat.Voorinschrijven kan al op fauconsrouges-mo-lenbeek.skynetblogs.be, maar ter plaatse kan het ook nog: voor de kinderen één euro, en acht voor de volwassenen.� TS

SPORT OP MAAT VAN DE SENIOR

SCHAARBEEK – Senioren kunnen tijdens een bewegingsinstuif vier sporten op maat leren kennen.

Het intensieve en zwoele zumba is een hype en wordt beschouwd als een echte jongeren-sport, maar klopt dat wel? Zumba Gold is de seniorenvariant en wordt op maandag 14 maart aangeboden in de Sporthal Emanuel Hiel. Ook countrydansen, gym en badminton staan op het programma.De sportmiddag loopt van 13.30 tot 17 uur.

Deelnemers die groepjes van minimaal vijf mensen kunnen samenstellen, worden zo nodig gratis opgehaald met een busje. Voor 4 euro kunnen senioren kennismaken met alle vier de sporten en krijgen ze ook een drankje en versnaperingen. De bewegings-instuif is opgenomen in het Sportactieplan van de VGC en kadert in Brussel beweegt. Een dansnamiddag hebben de senioren al achter de rug; er volgen nog wandelen en petanque. Inschrijven bij het Senio rencentrum, of tele-fonisch op 02-210.04.71.� TS

BRUSSEL – Over enkele dagen begint in België de krokusvakantie, traditiegetrouw de drukste periode voor de skioorden. Bij Galy Sport in Brussel, een specialist in kleding en materiaal voor skiërs en snow-boarders, moeten ze een tandje bijsteken.

De wintersportzaak Galy Sport bestaat al sinds 1977 en zit in een hangar langs het kanaal vlak bij de Van Praetbrug. Net op die plek plant projectontwikkelaar Equilis een groot winkelcentrum: Just Under the Sky. Het is een van de vier grote winkelcen-trumprojecten die in en om Brussel gepland staan.De mogelijke komst van de nieuwe shop-pingmall baart Galy Sport weinig zorgen. “Al deze projecten liggen in het noorden van Brussel, hoogstens vier kilometer van elkaar verwijderd. Dat is toch absurd? Galy Sport blijft vooralsnog op de vertrouwde lo-catie.”Met bijna tienduizend artikels in voorraad is Galy Sport de wintersportwinkel met de

grootste keuze in België. En naar eigen zeg-gen de goedkoopste. Galy Sport gaat er prat op lage marges te combineren met kwaliteit. Rechtstreekse invoer van de grote merken moet de kostprijs drukken.“Het was totnogtoe een heel raar seizoen,” zegt Chris Vander Leenen, een van de be-drijfsleidsters van Galy Sport. “De periode tussen kerst en krokusvakantie was dit jaar lang, waardoor de verkoop zich wat meer spreidde. De weersomstandigheden vielen tegen, want in de Alpen is er weinig sneeuw gevallen.”Tot slot verklappen ze bij Galy Sport een nieuwe trend in de wintersport: rocker ski’s. Het idee achter deze technologie werd geïn-troduceerd in 2009, maar de ski’s zijn nu pas aan een steile opmars bezig. Rocker ski’s zijn abnormaal grote latten met een ‘ba-naanvorm’ waarmee je makkelijker bochten kunt maken. Thomas�Thielemans

www.galy.be

Sport > Ski-speciaalzaak Galy over de ‘rare’ winter 2010-’11

Krokus moet seizoen redden

De terreinen van RSCA Rugby. Rechts van het veld komt binnenkort het nieuwe clubhuis. Er zouden ‘maar een tiental bomen’ moeten sneuvelen.

© M

AR

C G

YSE

NS


Was het jullie idee om zotte schoenen te

maken?

R: Nee, juf Carolien stelde op een dag voor om

iets met schoenen te doen en wij zagen dat wel

zitten.

H: We mogen wel zelf beslissen hoe we de

opdracht uitwerken, bijvoorbeeld abstract of

eerder los.

En wat is het verschil tussen die twee?

H: Abstract wil zeggen: met minder details

werken, minder versieringen en zo aanbrengen.

Voor we echt aan onze fantasie-schoen

begonnen, hebben we ook geleerd om een

schoen goed te tekenen. Daarvoor gaf de juf

ons dan trucjes.

© S

ASK

IA V

AN

DE

RS

TIC

HE

LE

Artiesten Hanne en Robbe in actie: het koptelefoontje op het hoofd van Hanne moet

nog op haar Technomusic-shoe gelijmd worden...

Een van de maffe fantasieschoenen is de Schaakschoen van Virgil,

een ‘collega’ van Hanne en Robbe.

© S

ASK

IA V

AN

DE

RS

TIC

HE

LE

L of der zotheid, dat is de titel van een boek dat

op de kop af vijfhonderd jaar geleden werd

geschreven door een zekere meneer Erasmus

(lees meer over hem in ‘SorrySnorry?’ op deze bladzijden).

Om die verjaardag te vieren koos de academie van

Etterbeek, ook RHoK genoemd, voor ‘zottigheid’ als

thema van de open dag.

Wanneer Zazie op bezoek komt in het RHoK-atelier,

hangt er een prettige vorm van paniek: een tiental tieners

is volop in de weer om voor een goeie portie ‘gekte’ te

zorgen. Onder hen Hanne en Robbe.

Hanne (H): We zijn net aan het proberen om met een

lijmpistool een koptelefoontje op mijn schoen vast te

lijmen. Ik wil graag een Technomusic-shoe ontwerpen.

Ik kwam op dat idee toen onze begeleidster, Carolien, op

een dag met allerlei spulletjes kwam zoals headphones,

antennes, wieltjes... Dat gaf mij inspiratie.

Robbe (R): Ik heb een Airbag-schoen gemaakt. Ik zag

al die opgeblazen plastic zakjes die je vaak in kartonnen

dozen ziet, bijvoorbeeld om een computer mee te

beschermen. Zo kwam ik op het idee...

Is het de bedoeling dat jullie die schoenen nadien

dragen, als de open dag voorbij is?

H: (lacht) Nee!! De sportschoen die ik heb meegebracht, is

sowieso een maatje te klein voor mij. Het gaat ’m meer om

het maken van een ‘fantasie-schoen’, hé. We gaan ze op

de open dag tonen, maar nadien blijven ze nog even in een

tentoonstelling staan op de academie. Er zit een beetje van

alles bij: een Papegaai-schoen, een Schaak-schoen, een Bio-

schoen, een Feestschoen...

Hanne en Robbe over de kunstacademie van Etterbeek (RHoK)

Maatje zottigheidAl vijf ja

ar lang

gaan ze wekelijks naar de

kunstacademie van Etterbeek.

“Maar we vinden het nog altijd

leuk, hoor!” zeggen Hanne (11) en

Robbe (11). Twee onafscheidelijke

vrienden die dol zijn op elkaar, maar

ook op tekenen, knutselen enzovoorts.

Net als hun medeleerlingen aan de

academie legden ze vorige week de

laatste hand aan hun creaties,

met onder andere een Zotte-

Schoenencollectie!

Trucjes?

H: We moesten eerst een rechthoek tekenen om de

hoogte en de lengte te bepalen. In de rechthoek tekenden

we dan een schoen, om te zien of de verhoudingen min

of meer klopten.

Wat hebben jullie nog gemaakt voor de

tentoonstelling?

H: Het leukste vond ik dat we een blikje plat mochten

stampen en dat dan verder met verf bewerken tot je er een

gek gezicht in kon zien. Dat was ook een eerder abstract

werk.

R: We hebben ook circusartiesten gemaakt uit klei: ik

maakte een acrobaat die op zijn hoofd staat.

Alles dus in het teken van ‘zottigheid’. Wat of wie

vinden jullie zelf behoorlijk maf?

H: Ik vind Zoe, die hier ook op atelier zit, wel een beetje

zot. Niet dat ze gestoord is of zo, maar ze durft gekke

kleren te dragen. Netkousen met bollen erop bijvoorbeeld.

R: Ik heb zelf weleens van die zotte dagen. Dan voel ik me

raar in mijn hoofd en ga ik ook rare dingen eten, zoals kaas

met choco (lacht).

H: Of appel met choco (lacht).

Jullie komen elke week naar de academie om te

tekenen, te knutselen,... Komt de inspiratie hier

vanzelf?

H: Nee, maar voor mij helpt het meestal als ik eens goed

rondkijk. Dan begin ik vanzelf dingen te bedenken. Om

kunstenaar te zijn moet je jezelf kunnen zijn, en durven

tekenen wat je voelt. Mijn nichtje, die is nog maar vijf. Ze

tekent misschien niet echt prachtig, maar omdat ze het zo

graag doet en veel fantasie heeft, wordt het toch mooi! Zo

heeft ze ooit een eend getekend... (begint te lachen)

R: Ik vind dat iedereen een kunstenaar kan zijn, maar dan

elk in zijn vak. De ene is beter met klei, de andere met een

penseel... Hanne kan bijvoorbeeld mooier tekenen dan ik,

maar ik ben dan weer beter in houtbewerking.

Als jullie een reclameslogan mochten bedenken voor

jullie academie, hoe zou die dan klinken?

H: (denkt even na) “Leef je uit!”

R: En ik zeg: “Leer jezelf ontdekken!”

Zin om je uit te leven en/of jezelf te ontdekken? Je kan je nu al

inschrijven bij RHoK om er volgend schooljaar aan de slag te

gaan. Kijk eens op www.rhok-academie.be. Er zijn heel wat

meer kunstacademies in Brussel. Je vindt ze allemaal op

www.ond.vlaanderen.be/onderwijsaanbod.

De tentoonstelling met de Zotte-Schoenencollectie en andere

creatieve gekte loopt nog tot en met 10 april in de RHoK-

academie (Eduard de Thibaultlaan 2 in Etterbeek).

INTERVIEW

© IL

AH

DOOR PATRICK JORDENS

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN 9

TO

T 13

JAAR •

ZIEza


[ SORRY ] SN

ORRY?

“Ieder kind is een kunstenaar. De moeilijkheid is er een

te blijven als je groot wordt.”

Deze mooie woorden komen uit de mond – of beter: uit

de pen – van de heer Desiderius Erasmus. In 1469

werd hij als Geert Geerts geboren in Nederland, en hij

stierf in 1536 in Zwitserland. Heel zijn leven heeft hij

gereisd. Niet zozeer voor zijn plezier, maar vooral om te

studeren. “Ik ben een wereldburger, mijn vaderland is

overal,” zei hij. Tussen zijn vele reizen door verbleef hij

ooit vier maanden in Brussel, Anderlecht. Daar kan je nu

nog het huis bezoeken waar hij toen logeerde. Met een

rare Erasmus-muts op je hoofd, een dvd-speler en een

grote bos sleutels in de hand kan je op ontdekking in dat

oude huis. Surf eens naar www.erasmushouse.museum!

Van Erasmus wordt gezegd dat hij een groot schrijver

en fi losoof was. Zijn bekendste werk heet Lof der zotheid.

Hij schreef dat liefst vijfhonderd jaar geleden, maar het

wordt nog altijd gelezen. Daarin zegt hij dat mensen zich

te veel au sérieux nemen, en dat het best gezond is om

af en toe om alles en iedereen te lachen. Zoals nu met

carnaval bijvoorbeeld...?!

Halte Erasmus!

En we blijven nog even in de buurt van creatieve tieners. Nu

zaterdag 5 maart vindt de voorronde van Kunstbende Brussel

plaats. Kunstbende is een wedstrijd in kunst voor jongeren

van dertien tot negentien jaar uit heel Vlaanderen en Brussel.

Een van die jonge kunstenaars die hun kans wagen, heet

Mathilde Van Baekel (13). Ze woont in Vilvoorde, is een

van de allerjongste deelnemers en doet mee in de categorie

‘fotografi e’.

Waarom fotografi e, Mathilde?

Mathilde (M): Omdat ik heel graag foto’s van de natuur maak. Het begon

allemaal op bosklassen: toen nam ik veel kiekjes. Mijn papa vond ze mooi

en toen ik tien werd, heeft hij een speciaal fototoestel voor mij gekocht.

Heb je ooit fotografi eles gevolgd, op een kunstacademie

bijvoorbeeld?

M: Nee, ik probeer het gewoon op mezelf te leren. We hebben achter ons

huis een tuin, en daarachter liggen bossen en velden. Daar ga ik dikwijls

wandelen en maak ik veel foto’s. Ik fotografeer vooral dieren en planten. En

ik probeer ook te experimenteren.

En nu Kunstbende! Waarom doe je mee?

M: Mijn papa had er toevallig over gehoord op de radio en hij zei dat ik me

moest inschrijven. Ik vind het spannend! We zien wel wat het wordt, hé.

Voorronde van Kunstbende met Mathilde én 180 andere jonge creatievelingen

op zaterdag 5 maart, van 14 tot 18.30 uur in de Beursschouwburg. Surf eens

naar www.kunstbende.be of naar www.jes.be!

‘Het begon allemaal op bosklassen...’

BLIK

VA

NGER‘Het begon

Trucjes?

H: We moesten eerst een rechthoek tekenen om de

hoogte en de lengte te bepalen. In de rechthoek tekenden

we dan een schoen, om te zien of de verhoudingen min

of meer klopten.

Wat hebben jullie nog gemaakt voor de

tentoonstelling?

H: Het leukste vond ik dat we een blikje plat mochten

stampen en dat dan verder met verf bewerken tot je er een

gek gezicht in kon zien. Dat was ook een eerder abstract

werk.

R: We hebben ook circusartiesten gemaakt uit klei: ik

maakte een acrobaat die op zijn hoofd staat.

Alles dus in het teken van ‘zottigheid’. Wat of wie

vinden jullie zelf behoorlijk maf?

H: Ik vind Zoe, die hier ook op atelier zit, wel een beetje

zot. Niet dat ze gestoord is of zo, maar ze durft gekke

kleren te dragen. Netkousen met bollen erop bijvoorbeeld.

R: Ik heb zelf weleens van die zotte dagen. Dan voel ik me

raar in mijn hoofd en ga ik ook rare dingen eten, zoals kaas

met choco (lacht).

H: Of appel met choco (lacht).

Jullie komen elke week naar de academie om te

tekenen, te knutselen,... Komt de inspiratie hier

vanzelf?

H: Nee, maar voor mij helpt het meestal als ik eens goed

rondkijk. Dan begin ik vanzelf dingen te bedenken. Om

kunstenaar te zijn moet je jezelf kunnen zijn, en durven

tekenen wat je voelt. Mijn nichtje, die is nog maar vijf. Ze

tekent misschien niet echt prachtig, maar omdat ze het zo

graag doet en veel fantasie heeft, wordt het toch mooi! Zo

heeft ze ooit een eend getekend... (begint te lachen)

R: Ik vind dat iedereen een kunstenaar kan zijn, maar dan

elk in zijn vak. De ene is beter met klei, de andere met een

penseel... Hanne kan bijvoorbeeld mooier tekenen dan ik,

maar ik ben dan weer beter in houtbewerking.

Als jullie een reclameslogan mochten bedenken voor

jullie academie, hoe zou die dan klinken?

H: (denkt even na) “Leef je uit!”

R: En ik zeg: “Leer jezelf ontdekken!”

Zin om je uit te leven en/of jezelf te ontdekken? Je kan je nu al

inschrijven bij RHoK om er volgend schooljaar aan de slag te

gaan. Kijk eens op www.rhok-academie.be. Er zijn heel wat

meer kunstacademies in Brussel. Je vindt ze allemaal op

www.ond.vlaanderen.be/onderwijsaanbod.

De tentoonstelling met de Zotte-Schoenencollectie en andere

creatieve gekte loopt nog tot en met 10 april in de RHoK-

academie (Eduard de Thibaultlaan 2 in Etterbeek).

En we blijven nog even in de buurt van creatieve tieners. Nu

van de allerjongste deelnemers en doet mee in de categorie

‘fotografi e’.

ER

ASM

US G

ETE

KE

ND

DO

OR

HA

NS H

OLB

EIN

© E

RA

SM

US

HU

IS

bdw - editie 1269

Documents