bdw - editie 1302
DESCRIPTION
Brussel Deze Week van 3 november 2011TRANSCRIPT
N° 1302 VAN 3 TOT 10 NOVEMBER 2011 ¦ WEEK 44: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]
‘Parkeren moet goedkoper’
E en en ander staat in een brief die de Conferentie van Burge-meesters naar minister van
Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) stuurde. Grouwels heeft al een tijdje een plan klaar voor een gewestelijk parkeerbeleid. Dat vloeit voort uit de Parkeerordonnantie, die in januari 2009 door het Brussels parlement is goedgekeurd.De ordonnantie geeft het parkeer-beleid in handen van het Brussels Gewest. Dat kan daarmee een mo-biliteitsbeleid voeren. Zo wil Brussel het parkeren voor de bewoners mak-kelijker maken, maar tegelijk de au-todruk in de hoofdstad verminderen door het parkeren te reglementeren.
Buitenlandse voorbeelden (Amster-dam) hebben de efficiënte daarvan aangetoond. Dat kan echter alleen met een coherent beleid, en dus niet met het huidige versnipperde beleid waarbij elk gemeente een eigen par-keerbeleid ontwikkelt.Een kaart van het Brussels Gewest met de verschillende parkeer zones toont in één oogopslag dat er geen uniformiteit bestaat: sommige ge-meenten hebben al hun hele grond-gebied ingekleurd, andere nau-welijks enkele straten. Sommige gemeenten gebruiken blauwe zones om de gemeentelijke parkeerdruk te verminderen, andere rode zones. Van de 289.779 parkeerplaatsen in
Brussel is op dit moment 48 procent gereglementeerd.Het ontwerpplan Gewestelijk Par-keerbeleid tekent uniforme zones uit (blauw, groen, oranje en rood) en legt de prijzen vast voor het hele gewest. De gemeenten moeten par-keerplannen opstellen die in het gewestelijk plan passen. Om de au-todruk te verminderen gaan de prij-zen voor lang parkeren de hoogte in. Twee uur parkeren in een rode zone zal 6,30 euro kosten. Vandaag is dat gemiddeld 2,38 euro. Voor de bewo-nerskaart zal overal betaald moeten worden; ze zal veertig euro per jaar kosten. Een parkeerkaart voor een tweede auto wordt fors duurder, tot tweehonderd euro.Voor de Conferentie van de Brussel-se Burgemeesters kan het geweste-lijk parkeerplan niet door de beugel. “Wij zijn tegen uniforme tarieven,” zegt Vincent De Wolf (MR), voor-zitter van de werkgroep Parkeren
van de Conferentie. “Parkeren aan het Zoniënwoud of in het hart van de stad is helemaal niet hetzelfde.” De burgemeesters stellen variabele tarieven voor, die de Brusselse ge-meenten naar eigen goeddunken kunnen invullen. Opvallend: de on-dergrens van die tarieven ligt onder het bodemtarief toegelaten door de Parkeerordonnantie.De Conferentie stelt nog andere maatregelen in vraag. Zo laat het Ontwerpplan maar één bewoners-kaart toe per gezin in wijken die heel goed bediend zijn door het openbaar vervoer. “Dat is onaan-vaardbaar. En het ergste moet nog komen,” zegt De Wolf. “Want in het Ontwerp staat ook een wurgclausule. Als er te veel bewonerskaarten zijn afgeleverd, wordt er, in ware sovjet-stijl, een stop gezet op het afleveren van bewonerskaarten.”De Wolf wil een dringende aan-passing van het ontwerp. “Zo niet
BRUSSEL – Het Gewestelijk Parkeerbeleidsplan dat het parkeren in Brussel moet stroomlijnen, stuit op een krachtig njet van de burgemeesters. “Wordt het niet aangepast, dan wijzigen we de wet,” dreigt de Confe-rentie van Burgemeesters.
Mobiliteit > Conferentie van Burgemeesters verwerpt gewestelijk parkeerplan
OP ZOEK NAAR RUST “Het vooroordeel is dat het in Brussel nergens stil is, en helaas klopt dat vooroordeel.” Redacteur Michaël Bellon ging op zoek naar stille plekken in Brussel. Zijn tocht leidde langs begraafplaatsen, het Zoniënwoud, tuinwijken, kerken, galerijen en musea. Hij stelde vast dat stilte in de hoofdstad een rekbaar begrip is. Op de foto de begraafplaats van Jette. Geluid, lawaai en stilte, p. 14-15 en 21 in deze krant. FOTO: IVAN PUT
Wim helsen en bruno vanden broecke samen op de plankenen: eefje de visser, miranda July en black box revelation.
AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153
ADVERTENTIE
zullen de burgemeesters, in het Brussels parlement, een nieuwe parkeer ordonnantie op tafel leg-gen.”Op 16 november is een overleg ge-pland tussen minister van Vervoer Brigitte Grouwels en de burge-meesters, in het bijzijn van minis-ter-president Charles Picqué (PS). Grouwels wil luisteren naar con-structieve voorstellen van de Brus-selse burgemeesters, “maar alleen als die passen binnen de Parkeer-ordonnantie.”
� Steven�Van�Garsse
zie pagina 16
03 1111
BDW 1302 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
De Tsjech Jakub heeft er jarenlang op moeten oefenen, maar nu maakt hij met zijn zelf in elkaar geknutselde materiaal de mooiste zeepbellen. Hij staat op verschillende plekken in Brussel, maar de Kunstberg is toch een van zijn favorieten.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE
‘We zoeken iets waarvoor ze hun bed uit willen’
Uitgelicht > Netwerk Leerrecht zoekt zinvolle tijdsbesteding voor jongeren zonder school
N etwerk Leerrecht Brussel werd precies een jaar gele-den opgericht om een ant-
woord te bieden op het groeiende aantal jongeren in Brussel dat in de loop van het middelbaar plots of ge-leidelijk aan stopt met naar school gaan. De redenen zijn divers: som-migen geven er zelf de brui aan, anderen hebben het door hun pro-blematisch gedrag verkorven en zijn geschorst of uitgesloten.Uit het rapport Wie is er niet als de schoolbel rinkelt? blijkt dat het Brus-selse Nederlandstalige onderwijs 366 problematische spijbelaars in 2009-’10 telde. 79 van hen werden ten langen leste definitief uitgeslo-ten.Wat te doen met deze jongeren, die doorgaans nog leerplichtig zijn? De vzw Tonuso helpt gezinnen bij
moeilijke opvoedingssituaties en heeft al enkele jaren het Klikproject, waarbij naar een zinvolle dagbeste-ding gezocht wordt voor jongeren zonder school. Vorig jaar kreeg de vzw subsidies van de Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC) om voor het Brussels Nederlandstalig middelbaar onderwijs een Net-werk Leerrecht op te zetten, naar analogie met wat er al een tijdje in Vlaams-Brabant bestaat.Uitgangspunt is de overtuiging dat jongeren, ook al passen ze niet in het reguliere onderwijs, toch recht hebben op leren, vertelt Pats Van Crombruggen, coördinator van Net-werk Leerrecht. Daarom wordt naar een alternatief traject gezocht, het schooljaar is toch ‘om zeep’. Door hen enkele succeservaringen te laten opdoen moeten ze weer zin
krijgen in school. In die zoektocht naar een zinvolle dagbesteding wordt veel tijd en energie gestoken. “We willen iets vinden waarvoor ze hun bed uit willen. Bij de ene is dat sport, bij de andere paarden,” zegt Van Crombruggen. “Sommigen wil-len per se in Brussel blijven, ande-ren willen liever een tijdje de stad uit.” Van Crombruggen gaat dan op zoek naar bedrijven en organisaties die bereid zijn om zo’n jongere een of meer dagen per week bij hen te laten werken. Geheel vrijwillig. De leerplaatsen krijgen geen subsidie of andere vergoeding. Nochtans is het niet altijd evident om zo’n jongere aan het werk te zetten. “Je moet er veel tijd in steken en je mag vooral niet te veel verwachten. Soms weten ze amper hoe je een etiket op een en-velop kleeft,” vertelt Hans De Wach-ter van de Grimbergse jeugddienst Crejaksie, een van de leerplaatsen.Tussen januari en juni van dit jaar stuurden de CLB’s 36 schoolverlaters tussen twaalf en achttien door naar Netwerk Leerrecht, voor het over-grote deel jongens uit het beroeps-
onderwijs. Na een eerste gesprek bleek dat elf van hen om allerlei re-denen niet in het project pasten. Er bleven er 25 over. “We komen dan bijeen met de jongere, zijn ouders,
iemand van zijn laatste school en van het CLB,” zegt Van Crombrug-gen. Voor zes van de jongeren was de uitkomst dat ze toch beter terug-keerden naar hun school. “Sommi-gen hebben bijvoorbeeld genoeg aan een time-out. Ze worden dan een paar weken uit de school gehaald. Bij jongeren die echt voor het project Leerrecht in aanmerking komen, is
STEEDS MEER CURSISTEN NEDERLANDS
BRUSSEL – Een recordaantal nieuwe cursisten meldde zich het afgelopen jaar aan bij het Huis van het Nederlands voor een taalcursus. “Steeds meer mensen beseffen dat de kans op werk en kennis van het Ne-derlands met elkaar verbon-den zijn.”
Het Huis van het Nederlands, dat mensen de weg wijst naar een gepaste cursus, ontving het afgelopen schooljaar 16.833 nieuwe cursisten. Dat zijn er ruim 1.200 meer dan het jaar voordien, en meer dan dubbel zoveel als vier jaar geleden. Ook het totale aantal cursisten stijgt: er zitten nu iets meer dan twin-tigduizend mensen in de les. Nog eens een kleine twintigdui-zend mensen leren Nederlands in een Franstalige onderwijsin-stelling, concludeerde het Huis uit een rondvraag bij de Frans-talige scholen. Ongeveer veer-tigduizend Brusselaars volgen dus Nederlandse les buiten het leerplichtonderwijs. Tien jaar geleden waren er dat nog maar vijftienduizend.“Mensen zien in dat Nederlands de kansen op de arbeidsmarkt aanzienlijk vergroot,” zegt Gunther Van Neste, directeur van Huis van het Nederlands Brussel. “De meesten leren de taal dan ook om professionele redenen. Anderstalige en eco-nomisch zwakkere Brusselaars komen het vaakst bij ons aan-kloppen: zij moeten vaak naar de Rand uitwijken om werk te vinden, en in die bedrijven wordt Nederlands gesproken. Maar ons klantenbestand is heel di-vers. Van vluchtelingen uit Libië tot professoren en parlements-leden.”Spelen communautaire peri-kelen ook een rol? “Toch wel,” meent Van Neste. “Als taal te communautair bekeken wordt, stoot dat mensen af. In periodes met veel communautaire span-ningen lopen de inschrijvingen meestal terug, merken we.”Nieuwe trend: cursisten blij-ven steeds langer Nederlands volgen. Vroeger stopten ze na de twee basisniveaus, dit jaar studeren ze voor het eerst op-vallend langer verder. Want een basiskennis van de taal blijkt niet te volstaan op de arbeids-markt. Zodra ze werk hebben, haken cursisten wel massaal af. “Dat is niet erg. Op dat moment hebben ze genoeg oefenkansen op het werk.”� Goele�De�Cort�/�
brusselnieuws.be
OPMERKELIJK
ANDERLECHT – Vijftien Brusselse jongeren die vorig jaar geen enkel schools perspectief meer hadden, zitten nu weer in de schoolbanken. Met dank aan het project Netwerk Leerrecht, dat hen in de tussentijd zinvol bezighield en hen nieuwe talenten liet ontdekken.
Karel bloeide open en vond de moed om iets te doen met zijn ware passie: dino’s en de prehistorie
© B
AR
T GO
OS
SE
NS
BDW 1302 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�26�OKTOBERNIEUWE�MIVB-TARIEVEN. Een vervoerskaartje kopen in de tram of bus wordt 50 cent duurder en kost voortaan 2,50 euro. Een kaartje buiten het voertuig wordt 20 cent duurder. Ook de abon-nementen zouden duurder worden, maar daarover wil de vervoers-maatschappij pas communiceren als de tariefverhogingen goedge-keurd zijn door de Brusselse regering.
DONDERDAG�27�OKTOBER14.000�OVERTREDINGEN�VOOR�AUTO’S. Sinds begin 2011 heeft de MIVB 14.000 pv’s opgesteld voor automobilisten die een bus- of trambaan oneigenlijk gebruiken. De vervoersmaatschappij heeft driehonderd beëdigde medewerkers in dienst die de inbreuken mogen vaststellen.
147�GOMB-WONINGEN�IN�KUREGEM. De Gewestelijke Ont-wikkelingsmaatschappij voor Brussel levert 147 woningen op in de buurt van het Zuidstation. De woningen passen in het project Bara-De Lijn. Er is 29 miljoen euro in geïnvesteerd.
EUROpEES?�GEEN�OCMW. Ingezetenen van de Europese Unie hebben voortaan geen recht meer op steun van een OCMW de eerste drie maanden van hun verblijf in België. Dat heeft het federale parle-ment beslist. De maatregel is vooral bedoeld tegen de grote instroom aan Roma. Asielzoekers hebben voortaan alleen recht op opvang tijdens hun eerste asielaanvraag, zo wordt ook beslist. De groene partijen stemmen tegen, Vlaams Belang onthoudt zich.
EEN�jAAR�lEERREChT. Het programma van de vzw Tonuso helpt jongeren die er op school de brui aan geven. In 2009-’10 had het Nederlandstalig middelbaar onderwijs 366 problematische spijbelaars.
VRIjDAG�28�OKTOBERREyERSVIADUCT�KlAAR. Het viaduct aan de Reyerslaan is ge-renoveerd. De brug uit de jaren 1970 had vaak te kampen met over-stromingen, waardoor aanpassingen aan het waterafvoersysteem nodig waren. De werkzaamheden hebben 2 miljoen euro gekost.
UplACE�KRIjGT�BOUWVERGUNNING. Het winkelcentrum Uplace in Machelen krijgt van de Vlaamse regering een bouwvergun-ning. Wel moet de Vlaamse overheid in beroep nog oordelen over de aflevering van de milieuvergunning voor het complex. De werkge-versorganisatie Unizo en de milieuvereniging Bral overwegen juridi-sche stappen tegen Uplace. Volgens hen gaat de Vlaamse regering in tegen haar eigen beleid, dat lokaal winkelen vooropstelt.
WERKlOOShEID�DAAlT�lIChT. In de eerste jaarhelft is het aantal werklozen in het Brusselse gewest gedaald met anderhalf procent tegenover het jaar voordien. Dat heeft de FOD Economie be-cijferd. In Vlaanderen en Wallonië daalde het aantal werklozen met meer dan twintig procent.
KANTOORTOREN�VOOR�WETSTRAAT. Atenor heeft een nieuw ontwerp voor een kantoortoren in de Wetstraat, op de plaats waar nu het Crowne Plaza ligt. In de sokkel zouden vijf verdiepingen ap-partementen komen, en daarboven ongeveer 25 verdiepingen voor economische functies.
ZONDAG�30�OKTOBER�hAVENlAAN�VAN�DE�BAAN. Minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) kondigt aan dat het Hoofdstedelijk Gewest afziet van een juridische procedure in het dossier-Havenlaan. De Brusselse regering herziet de plannen op de lange termijn, maar wil op de korte termijn wel tijdelijke fiets- en voetpaden aanleggen.
MAANDAG�31�OKTOBER�WERKGROEp�TEGEN�KINDBEDElAARS. De federale en lokale politie werken in de toekomst samen om de uitbuiting van kinderen bij bedelen tegen te gaan, schrijft De Morgen. Het probleem zou zich vooral situeren bij Roma.
KRITIEK�Op�KUIfjE. Voormalig Brussels schepen van Cultuur Philippe Decloux (Ecolo) meent dat de première van Kuifje en het geheim van de eenhoorn 400.000 euro heeft gekost. VisitBrussels ontkent en zegt dat ze regisseur Steven Spielberg niets hebben be-taald, en dat de evenementen op het De Brouckèreplein 200.000 euro hebben gekost. Volgens VisitBrussels kosten zulke grootschalige media-evenementen doorgaans drie miljoen.� Samengesteld�door�Christophe�Degreef
Met de jongeren wordt gezocht naar een zinvolle dagbesteding, bijvoorbeeld bij Televil in Dilbeek.
time-out een gepasseerd station. Terug naar hun oude school is geen optie.”Met de overige negentien werd ge-zocht naar een zinvolle dagbeste-ding. Een van hen was Karel, zestien jaar. Hij volgde een beroepsoplei-ding schrijnwerkerij in Sint-Pieters-Woluwe, maar voelde zich gepest. Hij begon zich op te sluiten in zijn slaapkamer. Via het CLB kwamen Karel en zijn moeder terecht bij Leerrecht. Het duurde even voor een geschikte leerplek gevonden was. Karel werd eerst in contact gebracht met enkele sociale werkplaatsen, maar daarvoor was hij absoluut niet
gemotiveerd. Waar hij wel enthou-siasme voor kon opbrengen, waren de senioren- en kinderactiviteiten van het dienstencentrum Cosmos in Kuregem. Hij ging er twee da-gen per week helpen. Karel bloeide weer open en vond de moed om iets te doen met zijn ware passie: dino’s en de prehistorie. Hij schreef eigen-handig een sollicitatiebrief naar het Museum voor Natuurwetenschap-pen en kon één dag per week terecht bij de onderhoudsploeg. Poetsen tussen de dino’s. Het mondde uit in een – betaalde – vakantiebaan in het museum.Door al deze positieve ervaringen
werd ook school weer bespreekbaar, maar dan een ander type. Karel en – vooral – zijn moeder gaven hun verzet tegen het bijzonder onderwijs op. Hij volgt nu de richting onder-houdshulp in Zaveldal.Net als Karel zitten vandaag nog veertien andere jongeren uit het Leerrecht-traject opnieuw in de schoolbanken. Twee anderen zijn inmiddels achttien en zoeken werk. Voor de laatste twee is de oplossing nog niet gevonden.De VGC heeft de subsidies voor het project inmiddels met een jaar ver-lengd.� Bettina�hubo
Een vermindering van de werkloosheidsvergoeding in de tijd is voor hen taboe, omdat daardoor het precaire evenwicht tussen politiek en electoraat verstoord kan worden.”
Volgens Luckas Vander Taelen (Groen!) houden Franstalige Brusselse politici jongeren vast in een werkloosheidsval. Discriminatie is niet de kern van de zaak (in De Standaard).
Werklozen die na een bepaalde termijn automatisch uit het systeem worden gesloten, duiken op in andere uitkeringssectoren, verarmen en worden uiteindelijk minder adequaat geactiveerd richting werk.”
Elke Van den Brandt, Filip Watteeuw en Wouter Van Besien fluiten hun partijgenoot Vander Taelen openlijk terug. “Je duwt de mensen nog meer kopje-onder” (in De Standaard, drie dagen later).
Nu de gemeentekassen leeg zijn, moeten onze bestuur-ders nieuwe initiatieven ontplooien. Initiatieven die geen of weinig geld kosten. Stewards, stadswachten en parkwachters hebben we al in alle kleuren. Paars, rood, groen. Ze doen aan veiligheidspreventie, al is niet altijd duidelijk hoe ze dat doen. Maar daar zijn ze al met ve-len. Een nieuwe loot aan de veiligheidspreventiestam hoeft dan ook niet. En misschien komen daar ook geen
journalisten op af. “Scoren!” moet de Brusselse burge-meester Freddy Thielemans (PS) gedacht hebben. En hij kondigt de onbeleefdhedenpreventie aan. De voorstelling van het project konden we spijtig genoeg niet bijwonen, maar de eerstvolgende keer dat we fils de pute naar het hoofd geslingerd krijgen, bellen we met de burgervader zelf. Om eens onverbloemd te zeggen wat we van de on-beleefdhedenpreventie denken. In echt Nederlands. DV
OnbeleefdhedenpreventieHETWOORD
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
“
“
MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP
SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF
BDW 1302 PAGINA 4 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Vorming > Opleidingscentrum Syntra Brussel staat voor uitdagingen
‘We moeten afstemmen op de Brusselse noden’
BRUSSEL – Het aantal opleidingen van Syntra Brussel is sinds 2003 verdubbeld. Nu wil de benjamin onder de Syntra’s de lat nog hoger leggen. De naamsbekendheid moet groter, de cursussen ‘brusselser’. Er zijn groeikansen te over, bijvoorbeeld met anderstalige cursisten, maar tegelijk dreigt het faillissement. Per direct zelfs, als de politiek de Brusselnorm laat vallen.
N et nu Syntra Brussel een financieel gezond Neder-landstalig opleidingscen-
trum voor zelfstandigen en kmo’s heeft uitgebouwd, komen er nieuwe uitdagingen op het centrum af.Goed ondernemerschap is anticipe-ren op behoeftes. Maar soms gaat dat traag. De overheid vraagt nu pas om het cursusaanbod voor jongeren en volwassenen af te stemmen op de ‘grootstedelijke behoeften’. Maar de overheid wikt en weegt tegelijkertijd over de Brusselnorm, in het kader van landelijke bezuinigingen. (Vol-gens de Brusselnorm of 300.000-norm zijn er in het gewest 300.000 ‘gebruikers’ van Nederlandstalige/Vlaamse voorzieningen.) Hoe gaat Syntra Brussel hiermee om? We vragen het aan de trekpaar-den: voorzitter Eddy Marstboom (voor zijn pensioentijd Unizo-voor-man, voordien NCMV) en kersvers directeur Sigurd Vangermeersch (met een verleden in de politiek en als coördinator van onderwijspro-gramma’s in Rwanda).
Syntra Brussel kopieert het opleidingsaanbod uit Vlaanderen, en dat blijkt niet te volstaan voor de overheid.Eddy Marstboom: “Bij onze op-start in 2003 bleek er meer dan een markt te zijn voor een Neder-landstalig Syntra in Brussel en de Rand. Dankzij het kopiëren van het Vlaamse opleidingsaanbod konden we hier behoorlijk snel groeien. Het maakte Syntra Brussel financieel leefbaar; nu moeten we vooruit-blikken en verdiepen. Een specifiek Brussels opleidingsaanbod dringt zich op. We gaan de vergelijking ma-ken met onze Franstalige pendant Espace Formation PME, dat bijvoor-beeld sterk staat in deeltijds leren/deeltijds werken. Op die manier kan Syntra Vlaanderen zien wat in Brus-sel nog extra mogelijk is.”
U veronderstelt een groeimarkt voor cursisten in Brussel. Waarop baseert u zich?Sigurd Vangermeersch: “Twee derde van de cursisten komt van
© M
AR
C G
YSE
NS
of Nederlands. Moeten wij net als veel Europese landen het Engels als tweede taal niet als een opportuni-teit zien in ons onderwijsaanbod? Ik weet dat zoiets politiek gevoelig ligt... Maar ik zie wel dat Vlaan-deren zijn hoofdstad onvoldoende steunt als het om opportunities voor Nederlandstaligen gaat. Ik betreur dat de Nederlandstalige politici van Brussel in hun eigen partij niet met Brusselse items aan moeten komen. De reactie is altijd: ‘Ver van mijn bed.’”
Nieuw is dat u opleidingen op maat van de Brusselse bedrijven wilt aanbieden.Vangermeersch: “Uit de nieuw-ste cijfers van Syntra Vlaanderen blijkt dat er in Brussel meer dan honderdduizend kmo’s zijn. Een deel van die kmo’s wil het perso-neel bijscholen, of het nu in het Frans of Nederlands is. Wij willen samen met kmo’s aftasten welke specifieke opleidingsnoden er zijn, hun behoeften analyseren. Dat kan in één sector zijn, maar het kan ook bij een groep detailhandelaars in Molenbeek. Daarna kunnen we een ‘opleiding op maat’ van de onderneming uitwerken. Die tra-ditie bestaat elders al lang. In de campussen van West-Vlaanderen maakt het ‘aanbod op maat’ dertig procent van de opleidingen uit, in
via de Streekkrant in de Rand en BDW in Brussel. Nu willen we di-versifiëren om ook anderstaligen te bereiken, bijvoorbeeld in het Neder-landstalig onderwijs of met direct mail. Ook willen we nauw samen-werken met de Brusselse instellin-gen, bijvoorbeeld met het Brussels Onthaal bureau BON, Tracé (inscha-keling op de arbeidsmarkt) en het Belgisch-Roemeens Huis. Volwas-sen Roemenen krijgen hier oplei-dingen zoals tegelzetten, horeca of bedrijfsbeheer. Via taalomkadering worden die cursussen aan homo-gene groepen Roemenen gegeven. De tolk wordt extra gesubsidieerd via Syntra Vlaanderen en het Euro-pees Sociaal Fonds.”
Waarom wilt u ook focus sen
op anderstalige cursisten?Vangermeersch: “Ons aanbod af-stemmen op Brussel betekent ook rekening houden met een populatie die van huis uit grotendeels niet-Ne-derlandstalig is. Doordat de status van het Nederlands stijgt in anders-talige milieus, ligt hier een poten-tiële markt. Daarbij komt dat in het Nederlandstalig onderwijs heel wat jongeren met taalachterstand zitten; ook zij zijn potentiële cursisten voor Syntra. In ons taalbeleidsplan heb-ben we het Huis van het Nederlands (gespecialiseerd in het screenen van taalniveaus, red.) gevraagd om uit te zoeken hoe taalvaardig zij moeten zijn om met succes ons opleidings-traject af te werken. De opleiding be-drijfsbeheer komt nu eerst onder de loep, later volgen andere richtingen, zoals tegelzetter.”Marstboom: “In ons bestuur wordt de vraag gesteld of een cursusaan-bod in het Engels op zijn plaats zou zijn. Ik denk dat de kennis van het Engels bij heel wat allochtonen veel beter is dan hun kennis van Frans
Slecht statuut voor lesgeversBRUSSEL – De arbeidsvoorwaarden van de lesgevers in de Syntra’s (dus ook in Brussel) blijven een heikel punt. Onwettig, zegt de ene – ook weleens een rechter. Te nemen of te laten, schermt de andere.
De lesgevers ondertekenen een ‘Arbeidscontract voor een duidelijk omschreven werk’, volgens de Brusselse lesgeversraad “slechter dan een tijdelijk contract”. Afwezigheid door ziekte moet worden gecompenseerd. Een opzeggingsvergoeding of an-ciënniteit is er niet, herexamenopdrachten worden niet gehonoreerd. Drie tot twintig of méér opeen-volgende contracten van dit type leiden niet tot een contract van onbepaalde duur, zoals de wet voor tij-delijke contracten voorschrijft. Het is, kortom, een slecht statuut dat voor frustratie zorgt.In 2012 moeten er weer sociale verkiezingen wor-den georganiseerd. De drie vakbonden willen dat in principe wel, maar er zijn andere prioriteiten dan Syntra, is de toon bij de bediendencentrales van ABVV en ACV.We vroegen Eddy Marstboom of hij sociale verkie-zingen laat organiseren. Marstboom: “In Syntra Brussel? Dat hangt af van wat over het hele netwerk wordt gedaan. (In de overige vier Syntra’s, waar over-al meer dan vijftig mensen eigen personeel is, waren er vorige keer wel sociale verkiezingen, red.) De zaak
zou in haar geheel moeten worden aangepakt. We gaan in Brussel naar twintig bedienden en tweehon-derd docenten. Als je sociale verkiezingen organi-seert, zou het logisch zijn dat de ‘tijdelijke’ lesgevers de gesprekspartner worden. Zij zijn niet onbelang-rijk, maar in wezen zijn sociale verkiezingen bedoeld voor het ‘eigen personeel’. Ten tweede hebben we maar beperkt vat op het loonstatuut van de lesge-vers. Dat wordt geregeld in besluiten via het agent-schap en de voogdijoverheid. We zijn niet tegen een beter loon voor de lesgevers, maar het impliceert wel dat we meer subsidies moeten krijgen. En dat kun je niet voor Brussel alleen hard maken. Dan moet het hele netwerk volgen.”“Destijds kon het statuut niet worden afgestemd op dat uit het onderwijs,” vervolgt Marstboom. “Daar komt bij dat we bij de uitzonderingsregel horen die voor andere opleidingen bestaat. Je kunt een indi-vidueel centrum niet met de vinger wijzen voor een groter, betwistbaar systeem. Normaal zou men met de repercussies rekening kunnen houden mochten de Syntra’s binnen een andere sector, dus binnen een ander paritair comité (nu de social-profitsector, red.) vallen. In de praktijk komt dat erop neer dat men een globale ondernemingsovereenkomst zou sluiten voor alle Syntra’s, maar zoiets moet met de vakbonden getoetst worden.” JMB
buiten Brussel. Als we willen door-groeien, moeten we ons richten op mensen die in Brussel wonen. Een van de doelgroepen daarin zijn jon-geren uit het Nederlandstalige on-derwijs. Zij maken toch 22 tot 24 procent van alle leerplichtigen in Brussel uit. Die jongeren kunnen bij heroriëntatie of schoolmoeheid terecht in ons Leertijd-programma (4 dagen per week vakpraktijk bij een ondernemer, 1 dag school, red.).”
Hoe gaat u de Brusselse jongeren bereiken?Vangermeersch: “Syntra Brussel moet dringend zijn communica-tiestrategie aanpassen. Totnogtoe was die te uniform, met één oplei-dingskrant voor heel het aanbod. Die werd vijfmaal per jaar verspreid
VILLO: ANDERLECHT EN BOSVOORDE
ANDERLECHT – Naast de vijf al bestaande Villostations komen er in Anderlecht maar liefst 28 nieuwe stations bij. Daarmee gaat de tweede fase van Villo van start.
De nieuwe stations worden over het hele grondgebied verspreid. Nu zijn er alleen nog maar Villo-standplaatsen in Kuregem, het hart van Anderlecht, zeg maar. In de lente van 2012 zouden alle stations in gebruik genomen worden. De tweede fase van Vil-lo bestaat uit een uitbreiding van het aantal stations in de elf al ‘gedekte’ Brusselse gemeenten en in acht bijkomende gemeen-ten, voornamelijk uit de ‘tweede kroon’. Er zouden 2.500 fietsen bij komen, bovenop de 2.500 van nu. Wel moeten de afzonderlijke gemeentebesturen daar dan mee instemmen, omdat elk contract over Villo een drie-eenheid is tussen adverteerder JCDecaux, het Gewest en een afzonderlijke gemeente. Het is al vrijwel zeker dat er in Watermaal-Bosvoorde zeven stations komen, en daar-naast komen er stations in nog zeker vier andere gemeenten van de tweede kroon. CD
BDW 1302 PAGINA 5 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Brussel is dat maar twee procent.”
De overheid vroeg u om aan ‘typisch grootstedelijke’ beroepen te denken.Vangermeersch: “Prominent aan-wezig in een grote stad als Brussel zijn bijvoorbeeld de schoonmaak-bedrijven. Die markt boomt en biedt doorstroommogelijkheden. Voorts kunnen we inspelen op de knelpunt-beroepen in Brussel, de bouwsector, een beroep als elektricien... Ook uit het Brussels Pact voor Duurzame Ontwikkeling springen beroepen in het oog. En ook in de toeristische sector liggen zeker kansen.”Marstboom: “We noemen dat het verbrusselen van ons aanbod. Als we met onze modeopleidingen toren-hoog boven de inschrijvingen in de overige Syntra’s scoren, dan moeten we die troef nog meer uitspelen.”
Weet u dat de Brusselnorm op de helling staat?Vangermeersch: “Ja, we kijken met argusogen naar het wijzigings-decreet op het opstartdecreet voor Syntra Vlaanderen. Er wordt aan nieuwe financieringsbesluiten ge-schreven, waarbij de Brusselnorm ter discussie staat.”Marstboom: “(neemt snel over) La-ten we een kat een kat noemen. De Brusselnorm wordt ter discussie ge-steld door onze eigen collega’s bin-
Voorzitter Eddy Marstboom (l.) en directeur/gedelegeerd bestuurder Sigurd Vangermeersch kregen van de VGC een verdubbeling van de opleidingsruimte in Thurn & Taxis, maar de cursussen moeten wel meer afgestemd worden op de hoofdstad.
POLITIE BEKIJKT WINKELCAMERA’S NIEUWSTRAAT
BRUSSEL – De politie van Brussel heeft voortaan permanent toegang tot de privébewakingscamera’s die in de winkels van de Nieuwstraat hangen.
Een en ander is het resultaat van een nieuw samenwerkings-akkoord dat burgemeester Fred-dy Thielemans (PS) met de han-delaars gesloten heeft. De politie kan voortaan in de winkels bin-nen kijken. “Zo kunnen we veel sneller ingrijpen,” zegt Thiele-mans. “De beelden kunnen ook makkelijker worden opgevraagd.”Het is een van de maatregelen die de burgemeester als hoofd van de politiezone neemt om bijvoor-beeld zakkenrollers te pakken. Vorig jaar werden er maar liefst 5.500 gevallen van zakkenrolle-rij geregistreerd, een stijging met vijftig procent in tien jaar.De burgemeester gaat ook twee-honderd extra bewakingscame-ra’s installeren in onder meer winkelstraten. Het worden ca-mera’s die haarscherpe kleuren-beelden kunnen maken: “Ze kun-nen zo sterk inzoomen dat we bij wijze van spreken de krant van voorbijgangers kunnen lezen.” Tot slot worden er ook meer agenten in burger de straat op gestuurd, onder meer ’s nachts. Toch roept de Stad Brussel de burgers op om ook zelf alert te blijven voor zakkenrollers. MV
WAT IS SYNTRA BRUSSEL?
BRUSSEL – Wie het ondernemen in het bloed heeft, kan voor een attest in bedrijfsbeheer, beroepsopleiding of bijscholing terecht bij Syntra Brussel. Syntra biedt opleidingen in 35 sectoren, van communicatie en energieprestatieregelgeving tot toerisme en sport of dierenverzorging.
Syntra Brussel is een van de vijf Vlaamse opleidingscentra voor zelfstandigen en kmo’s, erkend door het Vizo (Vlaams Instituut voor het Zelfstandig Onderne-men). De vzw Syntra Brussel ontstond in 2003 uit de vzw IBB, die zelf een fusie was van Infobo (voedingsberoepen) en Brucemo (overige beroepen). De campus Infobo in Ukkel (Stallestraat)
werd behouden (naast de Frans-talige pendant). De tweede cam-pus, in Thurn & Taxis, wordt binnenkort dubbel zo groot, dankzij extra fondsen van de Vlaamse Gemeenschapscom-missie (VGC).Syntra Brussel biedt onderne-mersopleidingen, bijscholing, voltijdse dagopleidingen en be-drijfsopleidingen à la carte aan. Daarnaast is er voor leerplich-tigen (en 18-plussers) een be-roepenaanbod ‘Leertijd’ (1 dag school en 4 dagen praktijk bij een ondernemer).In 2003 volgden 638 cursisten een opleiding; na zeven jaar was dat aantal verdubbeld. JMB www.syntrabrussel.be
nen het Syntra-netwerk (het Extern Verzelfstandigd Agentschap van de Vlaamse regering, dat naast de vijf autonome Syntra-vzw’s in Vlaande-ren en Brussel staat, red.). Het pro-bleem is heel eenvoudig. De enve-loppe waaruit de subsidiëring komt voor heel Syntra Vlaanderen, stabi-liseert, door de overheidsbesparin-
gen. Maar de ondernemersgeest van de Syntra’s maakt net dat ze willen en moeten groeien in het opleidings-aanbod. De behoefte aan subsidies is stijgende, terwijl de enveloppe stagneert. Vandaar de kritiek uit Vlaanderen: ‘Jullie geven in Brussel opleidingen met een financierings-norm (de Brusselnorm, red.) die het
toelaat dingen goedkoper aan te bie-den dan wij.’ Vergis u niet, ons in-schrijvingsgeld is afgestemd op het hele netwerk, dus terecht is de kri-tiek niet helemaal. Maar de vraag zal komen: zal de minister (nu Philippe Muyters (N-VA), red.) bevestigen dat er voor de opleidingsvorm in Brussel een aparte financiering moet zijn?”
Komt de middenstandsopleiding in Brussel daarmee onder druk?Marstboom: “Het is natuurlijk niet vreemd: iedereen tracht vandaag het laken naar zich toe te trekken. En elke Syntra werkt aan een eigen, gezonde financiering. Alleen is het de overheid die in alle objectiviteit moet bepalen wat essentieel is. Los van het debat zeggen wij: ‘We heb-ben nu een economisch leefbaar Ne-derlandstalig Brussels centrum, laat ons dat behouden.’ Anders ontstaat een groot politiek probleem. Trou-wens, als we die specifieke financie-ringsnorm – de Brusselnorm – niet meer zouden hebben in 2012, dan zijn alle reserves die we in acht jaar hebben opgebouwd, meteen weg. Dan gaan we in het rood. Logisch, ook: we vissen als Nederlandstalig opleidingscentrum in een kleine vij-ver van een complex hoofdstedelijk gebied. Hou ons dus gezond!” JeanMarie Binst
BDW 1302 PAGINA 6 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
ANDERLECHT – Tienduizend werknemers en studenten per dag krijgt de ULB-campus te slikken, en dat is dan nog zonder patiënten en bezoekers gerekend. Leid zo’n massa maar eens in goede banen. Het colloquium Erasme: état de la santé de sa mobilité bracht mobiliteitsspecialisten en -verantwoordelijken samen rond tafel. Maar op oplossingen, zeker op de korte termijn, blijft het wachten.
De ULB-campus Erasme moet op eigen terrein de parkeerchaos voor personeel, studenten en bezoekers bannen. Nu is het een rommeltje.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Mobiliteit > Colloquium ULB-Erasme legt mobiliteitsproblemen bloot
Twee extra metro’s per uur: alle beetjes helpen
uit Leeuw. 62 procent gebruikt de auto, 23 procent metro en bus, 13 procent de trein (al is er geen halte dichtbij), en twee procent komt per fiets. Het is zaak om de honderd procent terugbetaling van het open-baar vervoer voor het personeel ook onder studenten te promoten.
Een probleem blijft dat het zieken-huispersoneel 24 uur op 24 shifts draait, en dus tijdens een derde van de dag geen openbaar vervoer heeft.De site krijgt binnenkort wel een station voor Cambio (autodelen), VAP (carpoolen) en Villo (huurfiet-sen). Er wordt ook uitgezocht of een
retour garanti-systeem kan worden bedacht voor autodelen, al geraakt die vervoersvorm niet ingeburgerd. Een en ander kadert in een herstruc-tureringsplan voor de parkeerzones van de campus, dat over tien à vijf-tien jaar operationeel moet zijn. Er komen dan vier nieuwe parkeer-eilanden en een kiss & ride-zone op niveau -1 voor het ziekenhuis. Ondertussen blijven de signalisatie en parkeerfaciliteiten op het terrein ondermaats.Ook fietsstroken die verder gaan dan het metrostation Eddy Merckx (rich-ting centrum) en de verhoging van de frequentie van de metro van zes naar drie minuten (in 2019) moe-ten op de lange termijn voor soelaas zorgen. Al kan men er niet onderuit dat metro Erasmus nu al 317.000 reizigers per maand heeft. De MIVB kon wel aankondigen dat vanaf 2012 op de lijn Eramus twaalf in plaats van tien stellen per uur zullen worden ingezet. Alle kleine beetjes helpen.��� Jean-Marie�Binst
BRUSSEL – Het lijkt het Brusselse OCMW menens: asielzoekers komen niet meer in aanmerking voor opvang, en ook de ministers, binnen de Vlaamse en Franse Ge-meenschap bevoegd voor bijstand aan personen, sluiten de rangen. De boodschap aan de federale overheid: doe jullie werk.
Het Brusselse OCMW, onder lei-ding van de PS’er Yvan Mayeur (die ook federaal parlementslid is), heeft vorige week aangekondigd dat het een gebouw heeft aangekocht in de Koningsstraat 139. Tegen midden november wil het openbaar cen-trum het gebouw genoeg opgeknapt hebben om er tijdens de barre win-termaanden maximaal vierhon-derd daklozen in onder te brengen. Wanneer de temperaturen opnieuw positief worden, zal het gebouw ge-bruikt worden door het Brusselse OCMW om enkele diensten in onder te brengen en om in geval van cala-miteiten burgers te herbergen, na een gasontploffing of brand bijvoor-beeld. De Gemeenschappelijke Ge-meenschapscommissie heeft voor de werking van de noodopvang een miljoen euro veil. Het gebouw en de renovatie kostten het OCMW dan weer vijf miljoen euro.
VerzuurdNieuw is dat zowel de OCMW-
Op de hoek van de Koningsstraat en de Zavelput kocht het OCMW dit gebouw, goed voor vierhonderd opvangplaatsen voor daklozen. Midden november moet het klaar zijn.
Migratie > Asielzoekers niet meer welkom bij OCMW
‘De burger heeft er genoeg van’
Brussels, maar wel grootstedelijk. Toch roept Mayeur het federale ni-veau op om een spreidingsplan voor asielzoekers te maken, omdat de hoofdstad de toevloed aan asielzoe-kers niet meer aankan. “Vlaanderen en Wallonië moeten ook hun deel opvangen.”Brigitte Grouwels geeft Mayeur volmondig gelijk, en ze gaat zelfs nog een stap verder: “Asieldossiers moeten veel sneller afgehandeld worden, en als het kan, moeten uitgeprocedeerden sneller uitgezet worden. Want de toestand zoals hij jarenlang bestaan heeft, verzuurt de mensen en ondermijnt de tradi-tionele naastenliefde. Als de burger vindt dat het genoeg is geweest, dan is het genoeg.”
Eén ministerHet is nog maar de vraag of de inter-ministeriële werkgroep die onlangs in het leven is geroepen, voldoende voorbereid is op de komende win-ter. Cijfers over daklozen zijn bijna altijd momentopnames die sterk vertekend zijn doordat ze doorkruist worden door groepen asielzoekers. Grouwels: “Het is op zich al opmer-kelijk dat de PS een bocht heeft ge-maakt in het asielbeleid.” Mayeur: “Er komt best één minister bevoegd voor asiel, migratie en opvang van asielzoekers.” Nu zijn die twee be-voegdheden nog opgedeeld tussen de federale staatssecretarissen Mel-chior Wathelet (CDH) en Philippe Courard (PS). Opnieuw Mayeur: “Courard heeft te weinig middelen, en dat dankzij de andere regerings-partijen.” Ondertussen mag natuur-lijk niet vergeten worden dat de PS al sinds eind jaren 1980 onafgebroken in de regering zit.� Christophe�Degreef
© ANJA GALICIA
voorzitter als de bevoegde minis-ters binnen de Vlaamse en Franse Gemeenschap, Brigitte Grouwels (CD&V) en Evelyne Huytebroeck (Ecolo), zeggen dat asielzoekers niet
langer welkom zijn. Mayeur: “Het federale niveau is bevoegd voor de opvang van die mensen; zij moeten dan ook hun verantwoordelijkheid opnemen. Asielzoekers zijn onze
doelgroep niet en wegen op het bud-get van het OCMW.” Opmerkelijke taal voor een PS’er, maar het water staat Mayeur dan ook aan de lippen. De problemen zijn ook niet puur
Het colloquium was een lange reeks uiteenzettingen van de mobiliteits-verantwoordelijken van de ULB zelf, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, het Bureau Espace Mobilité (dat al vele mobiliteitscontracten in Ander-lecht binnenhaalde, en dat bekend-staat om het vakkundig ‘uitklaren ter plaatse’, maar ook wel om het doorschuiven van mobiliteitspro-blemen). Voorts waren er vertegen-woordigers van de Gomb, de dienst Stedenbouw/Mobiliteit van Ander-lecht, de NMBS, MIVB, De Lijn en voor het afsluitende debat ook nog Bruno De Lille, Brussels staatsecre-taris voor Mobiliteit (Groen!), die het voorbeeld van zijn ouders (die niet allebei wilden pendelen) aanhaalde om erop te wijzen dat pendelaars beter bij hun werk gaan wonen.De campus Santé (universiteit en
ziekenhuis) wil de mobiliteit in, om en naar de Erasmus-site te verbete-ren. In 1977, bij de ziekenhuisbouw, en in 1991, bij de inrichting van de campussen, werd gekozen voor het groene ‘platteland’; vandaag blijkt dat de keuze voor het stadscen-trum beter was geweest, bekent de ULB-mobiliteitscoördinator Ray-mond Willems. Dagelijks slikt de site Erasmus tienduizend mensen, vierduizend werknemers en 5.400 studenten, dan nog zonder de pa-tiënten, de studenten van de Haute École Libre Prigogine en de pende-lende stagiairs gerekend. Dat volk komt vooral uit zuidwest-Brussel, leert een enquête: het personeel vooral uit Anderlecht, Ukkel en Sint-Pieters-Leeuw, de patiënten ook uit Sint-Jans-Molenbeek. Maar er is bijvoorbeeld geen rechtstreekse bus
ADVERTENTIE
BDW 1302 PAGINA 7 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
P-PRAAT
CHIEN ÉCRASÉ
Er komen drie Chinese bedrijven naar Heembeek, want in Heembeek is toch genoeg plaats om van alles te huisvesten. En waarmee houden die bedrijven zich bezig, denkt u? Wel, vooreerst is er de China Asia United Group, gespecialiseerd in de productie van zeeproducten (sic), dan is er China Euro Business Services die zich onledig houdt met textiel, en als kers op de taart is er nog You Yuan, leider binnen haar specialiteit (sic), de productie van gedroogde paddenstoelen. Dit lezen we in een communiqué van Benoît Cerexhe, die voor de pad-denstoelen persoonlijk naar China was afgereisd.
Naast de paddenstoelen rijzen er binnenkort ook huizenblokken – sociale zelfs – uit de grond te Heembeek, zo kondigt schepen van Stadseigendommen Mohamed Ouriaghli (PS) trots aan. “Op één jaar voor de vervaldag, materialiseert het Plan 1000 woningen zich met grote passen. Het overstijgt trouwens ruim de symbolisch objec-tief van de 1.000 wooneenheden vermits 1.156 eenheden gepland zijn. Een deel van de 45 geïdentificeerde werven is reeds geslaagd terwijl de grote meerderheid van de overblijvenden zich in een vergevorderd stadium bevinden. Het detail: 323 woningen zijn al bewoond, 595 zijn in opbouw, 147 hebben bouwvergunning gekregen en de wer-ven bereiden zich voor om te starten, 91 bevinden zich in het stadium van voorontwerp. Mohamed Ouriaghli prijst zich gelukkig over de staat van de vordering: ‘Het betreft zeker een heldendaad in zo een korte tijd, namelijk deze van een gemeentelijke legislatuur, rekening houdend met de stedenbouwkundige randvoorwaarden, deze die ver-bonden zijn aan overheidsopdrachten en aan de termijnen van de voogdij, zonder de termijn van 18 à 24 maanden te vergeten – als alles goed gaat – voor de constructie van de wooneenheden.’”
FIETSPAD OF WAT ERVOOR DOORGAAT – Vorige week kwam MyBikeLane.com in het nieuws. Op die website posten fietsers foto’s van auto’s en bestelwagens die zich illegaal parkeren op fietspaden, of op die stippel-lijntjes die in dit land fietspad heten. Het voornaamste argument van betrapte automobilisten is, naar het schijnt: “Ja, maar wij werken.” Waarop de gebruikers van de website zich afvragen of er uitzonderingen op het verkeersreglement toegelaten zijn wanneer iemand werkt. Enfin, de website zit nu aan vijfhonderd foto’s, wat we bijzonder weinig vinden na een jaar. Dat duidt erop dat maar een klein deel van de Brusselse fietsers-populatie een camera op zak heeft en/of zich de moeite getroost om elke overtreding vast te leggen. Het is de moeite niet, en er verandert toch niet veel. Dus, advies aan alle fietsers die een geparkeerd obstakel op hun weg tegenkomen en daartegen willen protesteren: rij er gewoon tegenaan, dat zal nog het meest zoden aan de dijk zetten.
Raad van State schorst Plasky-crècheSCHAARBEEK – De Raad van State schorst de bouwvergunning voor de Plasky-crèche. De kans dat het project ooit nog het levenslicht ziet, is gering.
Vier jaar geleden kocht de vzw Crèches de Schaerbeek een statig herenhuis aan de Plaskylaan voor 900.000 euro. In de tuin moest een crèche komen, het huis zou re-sidentieel worden ontwikkeld. De vzw kreeg de steun van het Brussels Gewest, onder meer van minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Eco lo): het crècheontwerp kreeg een prijs als voorbeeldgebouw.Voor de buurtbewoners is de crèche een horreur. De groene binnentuin van het Plasky-huis moest plaats-maken voor een plomp gebouw. Een eerste bouwvergunning werd door de Raad van State geschorst op formele gronden. De gemeente had zowel de bouwaanvraag inge-diend als de vergunning afgeleverd. Belangenvermenging, oordeelde de rechter.De gemeente diende een tweede
bouwaanvraag in. De crèche viel daarin een stuk kleiner uit. De ge-meente hoopte dat het buurtprotest zou verstommen. Na maanden dis-cussie leverde de overheid, de Brus-selse regering ditmaal, in mei een bouwvergunning voor de crèche af.Maar Gauthier de Crombrugghe van Save the City Gardens verzette zich opnieuw tegen het project. Zopas heeft de Raad van State de vergun-ning geschorst. Volgens de auditeur hoort een omvangrijk project als een crèche niet thuis in een binnentuin en brengt het onherstelbare schade toe. De Raad van State voegt eraan toe dat de aanvraag in twee talen had moeten worden ingediend.De Crombrugghe reageert opge-lucht. “Na vier jaar procederen krij-gen we voor de derde keer gelijk. Ik had alle politici die ik hierover heb aangesproken, van minister tot bur-gemeester, gewaarschuwd dat het zo zou aflopen. Het arrest is een be-langrijk precedent in de strijd om de bescherming van de binnentuinen in het Brusselse gewest.” � Steven�Van�Garsse
Stedenbouw�> Buurtbewoner krijgt gelijk
BDW 1302 PAGINA 8 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Deze week in de raadszaal > Feestje bij installatie Nederlandstalige Cultuurraad
‘De Vlamingen zetten twee keer de stap’
De pas geïnstalleerde Cultuurraad, rechts in de raadsbanken, krijgt een voorsmaakje van de cultuur van Sint-Joost.
© BART DEWAELE
D e overloop voor de raadszaal van het gemeente huis van Sint-Joost-ten-Node loopt
lang zaam vol. “Ik had het me gemak-kelijk kunnen maken,” zegt schepen van Vlaamse Aangelegenheden Béatrice Meulemans (SP.A) tussen twee begroetingen door. Met ‘ge-makkelijk’ bedoelt ze: ze had een paar grote namen kunnen zoeken om de Nederlandstalige Cultuur-raad te bevolken. Maar dat heeft ze bewust niet gedaan. Ze wil zich aan de regels van de Vlaamse Gemeen-schap houden. Omdat ze erachter staat. Een van die regels is dat de samenstelling van de raad “een ge-trouwe weerspiegeling is van het huidige culturele landschap binnen het grondgebied van Sint-Joost-ten-Node.”Piet Ools van het gemeenschaps-
centrum Ten Noey zit in de nieuwe raad, Dominique Coerten van het Charlier Museum zit erin, en Marc Van den Hoof, ex-Klara, namens JazzStation ook. Voor de artistieke sector zit de wereldberoemde fluit-speler Marc Grauwels erin. De Oost-endenaar Grauwels woont sinds 1997 in een voormalig wijndepot op een boogscheut van het gemeente-huis. En hij woont er graag.“Ik had graag de cultuur van de 154 nationaliteiten die in Sint-Joost wo-nen, een plaats gegeven in de cul-tuurraad,” zegt Meulemans. Maar dat is niet mogelijk. De Turkse cultuur is – uiteraard – vertegen-woordigd. De Arabische ook. En de Afghaanse. Hamard Ahmad Samir van het Afghaans cultureel centrum heeft zijn zoontje meegebracht. Hij zegt, in het Nederlands: “Ik pro-
moot de Belgische cultuur bij de Afghanen, en de Afghaanse bij de Belgen. Afghanistan mag dan dertig jaar in oorlog liggen, het is meer dan
een land in oorlog, het is ook een land met een eeuwenoude cultuur.”Djabbali Hawa vertegenwoordigt het Arabisch cultureel centrum. Ne-derlands kent ze niet, maar naar het
Arabisch cultureel centrum komen ook veel Vlamingen. “Dat bewonder ik zo aan de Vlamingen, ze zetten twee keer de stap. Naar de Arabische cultuur, in het Frans. We hebben al samengewerkt met Nederlandsta-lige instellingen zoals de KVS, maar ik zoek al lang een structurele band met de Nederlandstaligen.” Reactie van Meulemans: “De Vlaamse cul-
tuur is altijd op haar sterkst geweest als ze openstond voor vreemde in-vloeden.”De raadszaal van het gemeentehuis behoeft een opknapbeurt, maar
dat laten de artiesten die de avond cachet geven, niet aan hun hart komen. Meulemans klinkt ont-roerd als ze een muziekfragment van Frederik Devreese aankondigt. Devreese is de man die haar bij de VRT “alles geleerd” heeft. Het wordt het tangofragment uit Benvenuta, de film van André Delvaux. Devreese zit in de zaal tussen het publiek.Er volgen Koerdische gezangen en Congolese muziek, en snaarmuziek uit Mesopotamië. En er wordt ge-danst. Heel veel gedanst. De avond kan niet meer stuk.
Ten NoeyTwee dagen later, vrijdagochtend. Het halfuur dat ik te vroeg ben voor mijn afspraak met Piet Ools, geeft me de tijd om op het Sint-Joostplein koffie te drinken. Het schitterende herfstweer zorgt voor een zuiders sfeertje: een plein met een café, een pizzeria en een groentewinkel.Op naar Ten Noey, dan. Veel Vla-mingen telt Sint-Joost niet, minder dan duizend, zeggen de ramingen. “Er is een verschuiving naar mensen die iets met het Nederlands heb-ben,” zegt Ools over de gebruikers van Ten Noey. En: “Het Nederlands blijft een aantrekkelijke taal, een be-langrijke taal ook binnen Brussel. Er zijn in Sint-Joost lange wachtlijsten voor het Nederlandstalig onder-wijs.”Ten Noey zet volop in op de jeugd. Ools: “Sint-Joost is de jongste ge-meente van Brussel, er is een enorm potentieel van mensen onder de der-tig. Het VGC-jeugdcentrum Aximax in de J.W. Wilsonstraat lokt veel kinderen uit Sint-Joost, maar werkt ook bovenlokaal. Met onze theater- en danscursussen bereiken we de plaatselijke jeugd, en de ouders ook, op de toonmomenten. We hebben tegenwoordig volle zalen.”En de oudere Vlamingen? “Die zijn zeker welkom, maar het is een kleine groep die ook niet groeit. Eenmaal op pensioen vertrekken de bemiddelden naar de kust of de Ardennen. Af en toe kiezen jonge Vlamingen voor Sint-Joost, en ook met hen werken we samen. Met Tête à Tijd (groep jonge Vlamingen die in het voorjaar muziek bracht op onge-wone locaties, DV) gaan we opnieuw samenwerken.“Lang blijven die jonge Vlamingen meestal niet. Sint-Joost is klein, het verkeer is er druk en de woonkwali-teit niet optimaal. Maar de Vlamin-gen die hier komen wonen, kiezen er wel bewust voor.”� Danny�Vileyn
Er volgen Koerdische gezangen en Congolese muziek, en snaarmuziek uit Mesopotamië. En er wordt gedanst. Heel veel gedanst. De avond kan niet meer stuk
BD
W R
EGIO
SINT-JOOST-TEN-NODE – Niets is in Sint-Joost zoals je het zou verwachten. Ook niet de installatie van de Nederlandstalige Cultuurraad. Met een schepen van Vlaamse Aangelegenheden op de burgemeestersstoel. En componist Frederik Devreese als peter. Maar vooral: met heel veel goede acts.
BDW 1302 PAGINA 9 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
De vereffening van de Gemeentelijke Hol-ding is een flinke streep door de rekening van de gemeente Schaarbeek. Toch houdt de Ezelsgemeente het hoofd boven water.
De gemeente Schaarbeek heeft een lange traditie in het aanspannen van processen. Tegen Belgacom (omdat die geen belastingen betaalt), tegen Net Brussel (omdat het gewes-telijk agentschap zou sluikstorten) en tegen Fedasil (over de asielopvang). Soms wint de gemeente, soms niet. Nu heeft ze de za-kenadvocaat Olivier Bonhivers ingeschakeld om de gemeentelijke belangen te verdedigen in de zaak van de Gemeentelijke Holding. Die gaat in vereffening. Schaarbeek is de derde aandeelhouder van het land. De aandelen zijn vandaag waardeloos. De advocaat moet nagaan of de Holding fouten heeft gemaakt. “Het kan een strafrechtelijke klacht worden of een klacht bij de handelsrechtbank,” zegt schepen van Financiën Michel De Herde (FDF).Hoe erg is het debacle voor de gemeentekas? Het belangrijkste is het verlies aan dividen-den. Schaarbeek ontving elk jaar 4,3 miljoen euro. Ter vergelijking: uit de onroerende voorheffing, de grootste bron van inkom-sten, haalt de gemeente Schaarbeek bijna 40 miljoen. De dotatie uit het Gemeentefonds
bedraagt 37 miljoen, en de inkomsten uit de personenbelasting bedragen 17 miljoen euro. Jaarlijks 4,3 miljoen euro voor een gemeente die het niet makkelijk heeft, is dus een niet-onaardig bedrag. Die inkomsten komen nooit meer terug.Erger nog is dat de gemeente in 2009 geleend heeft voor de herkapitalisatie van Dexia: 8,9 miljoen euro om precies te zijn. De gemeente zal jaarlijks een miljoen euro moeten ophoes-ten om de schuld af te lossen. Haar was een dividend van 13 procent beloofd op de nieuwe aandelen. Dat komt er dus niet. En schuld af-lossen voor waardeloze aandelen is een pijn-lijke zaak.Woensdag zijn de rekeningen van 2010 en de begrotingsaanpassing voor 2011 goedge-keurd. Het was uitkijken naar het resultaat. De gemeente gaat twee keer in het rood, maar niet dramatisch. De begroting-2011 komt uit op een deficit van bijna vier miljoen. Dat is twee procent van de tweehonderd miljoen die de gemeente jaarlijks uitgeeft. “Als de Brus-selse regering haar belofte gestand doet om de gemeente bij te staan na de Dexia-crisis, dan hebben we voor volgend jaar een begro-ting in evenwicht,” zegt De Herde. Over een mogelijke belastingverhoging in het verkie-zingsjaar 2012 is voorlopig niets te horen.� Steven�Van�Garsse
‘Onze financiën zijnonder controle’
Schaarbeek > De gemeentekas na het Dexia-debacle
Aan de Brusselse Brandhoutkaai zijn de stoepen heraangelegd. Letterlijk laagdrem-pelig, waardoor er weinig visueel verschil is tussen de straat en de stoep, zoals op bo-venstaande foto – de kruising met de Rol-straat – duidelijk blijkt. “Misschien is dat gevaarlijk voor kinderen, die leren om aan de stoeprand te stoppen,” signaleerde een lezer ons.Een telefoontje naar Willem Stevens, kabi-
netschef van schepen van Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS), leert ons dat het voor-barig is om nu al conclusies te trekken. “De werf wordt even stilgelegd voor de komst van Winterpret tijdens de kerstperiode, maar daarna komen er paaltjes,” stelt Ste-vens. “Mocht trouwens blijken dat vroeg of laat een situatie gevaarlijk wordt ondanks een heraanleg, dan kunnen we altijd ingrij-pen.”� CD
Rechtdoor zonder eindeBrussel > Laagdrempelige stoepen op de Brandhoutkaai
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
ADVERTENTIE
Pro ciat aan de stad en het OCMW Brussel.
Nu nog aan de 18 anderen om hun verantwoordelijkheid
te nemen.Getekend, de daklozen.
Voor meer info: huisvandeMens BrusselStalingradlaan 18-20, 1000 BrusselT 02/242 36 02 F 02/242 56 17E-mail: [email protected]
BDW 1302 PAGINA 10 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011TE
LEXR
EGIO
ADVERTENTIE
BD
W R
EGIO
De onrust bij ouders en scholen over het plan om de Nederlandstalige school Poelbos flink uit te breiden en drie wijkafdelingen te sluiten, leidde tot een bits debat in de gemeenteraad.
Jette wil de capaciteit van Poelbos verdubbe-len. Boven op de geplande nieuwe eetzaal annex sportzaal komt een modulaire nieuwbouw, vier kleuterklasjes en zes lagere klasjes. Voor het kleu-teronderwijs zal het geen uitbreiding zijn omdat tegelijk drie wijkschooltjes – Blangchard, Diele-gem en Florair – dichtgaan. Bedoeling is de capa-citeit van het Jetse lager onderwijs af te stemmen op die van het kleuteronderwijs.In principe financiert de Vlaamse Gemeenschap het leeuwendeel van de bouwkosten, geraamd op dik zes miljoen euro. De gemeente diende een sub-sidieaanvraag in, maar wacht nog op antwoord. Intussen zijn bij de ouders, leerkrachten en di-recties van de betrokken scholen heel wat vragen gerezen. Ze kwamen SP.A-oppositielid Fouad Ahi-dar ter ore. Hij vroeg woensdag om opheldering tijdens een gemeenteraadszitting die door een twintigtal ouders bijgewoond werd. “De indruk bestaat dat dit project meer over kwantiteit dan over kwaliteit gaat.” Met andere woorden: snel-snel containerklassen neerzetten, vlak voor de
gemeenteraadsverkiezingen. Ahidar had een lijst met 25 vragen voorbereid. Zal de speelplaats groot genoeg zijn? Wordt de directie uitgebreid? Maar Brigitte De Pauw, schepen van Nederlandstalig Onderwijs (LBJ-CD&V), wilde er niet in detail op ingaan omdat het project nog niet goedgekeurd is door Vlaanderen. Het verwijt dat ze geen oog heeft voor kwaliteit, vond ze volkomen onterecht: “Er zijn wijkafdelingen met anderhalf lokaal voor vier kleuterklasjes. Dat noem ik geen kwaliteit.”De Pauw zei dat het haar taak is om mee naar oplossingen te zoeken voor het scholentekort. Ze voegde eraan toe dat ze had opgevangen dat som-mige ouders bang zijn dat Poelbos door de uitbrei-ding een minder witte school wordt. De Pauw: “Daar doe ik dus niet aan mee.” Waarop Ahidar furieus repliceerde dat de schepen de aanwezige ouders van racisme beschuldigde. “Ze vragen om meer informatie en u zegt dat ze geen bruine kind-jes op school willen.” De Pauw wist niet meer waar ze het had en dreigde er zelfs even mee het hele project op te bergen. “Als blijkt dat de gemeente-raad geen uitbreiding wil, dan hoeft het voor mij ook niet. Dan trek ik de subsidieaanvraag gewoon in.” Wordt dus zeker vervolgd.
� Bettina�Hubo
Bits debat over nieuw PoelbosJette > Uitbreiding school: De Pauw in de clinch met Ahidar
Het kleuterschooltje Blangchard is een van de wijkafdelingen die dichtgaan.
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E
Meubelstoffeerders zijn níét uit de tijd. Even googlen volstaat om dat te weten. En ook de opleidingen zijn er nog, bij VDAB en Syntra. Maar niet in Brussel. We durven wel te be-twijfelen of er nog bedrijven zijn die zoveel stoffeerders in dienst hebben als op deze kaart uit het begin van de twintigste eeuw. En zeker niet
Meubelstoffeerder gezocht
UIT DE oUDE Doos Beste lezer, tot nieuwjaar presenteren we u wekelijks een prentbriefkaart met oude (soms verdwenen) beroepen. Veel kijkplezier.
op een zolder, daar zou de arbeids-inspectie vast niet van gediend zijn. Maar toch mooi, die kaart.� DV
Meer op www.academieroyale.beMet dank aan Dexia en
M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����
www.fedsvk.be
02 412 72 44
Verhuur uw woning zorgeloos
Gegarandeerde huur elke maand
Verzekerd verhuurbeheer
Onderhoud van uw woning
Steun voor de renovatie
Fiscale voordelen
SOCIALE VERHUURKANTOREN
BD
W R
EGIO
Een half miljoen overschot op de rekeningen in 2010, terwijl er vorig jaar een tekort van iets meer dan twee miljoen was begroot. Elsene lijkt zich te handhaven in financieel moeilijke tijden. Toch is er een psychologische moeilijk-heid.
Schepen van Financiën Olivier de Clippele (MR): “In feite is de meevaller het resultaat van een vervroegde belastingheffing, onder meer op gsm-antennes en parkeerplaatsen. Die inkomsten kre-gen we normaal gezien in 2011, maar we hebben ze vroeger ontvangen.” De Ecolo-oppositie heeft vragen bij het ‘goede’ resultaat. Raadslid Alain Adriaens vraagt zich bijvoorbeeld af waarom be-paalde bedrijven, zoals JCDecaux, zich weinig ge-roepen voelen om belastingen te betalen “terwijl
de burger wel altijd plichtsgetrouw moet betalen.”Voor de begroting van 2011 is er het dossier over de heraanleg van de Elsensesteenweg, waarover onenigheid heerst tussen het gemeentebestuur en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De gemeente legt enkel de stoepen van die steenweg aan, het Gewest de weg, maar over precieze inkleding en planning is er nog geen akkoord. Anderhalf mil-joen euro moet het gemeentebestuur incalculeren voor zijn deel van de werkzaamheden, maar vol-gens De Clippele is dat een ‘psychologische moei-lijkheid’. “We weten dat we dat bedrag moeten in-schrijven, maar we kunnen het nog niet omdat er nog geen akkoord is.” Voorts hangt de gemeente nog een investering van zes miljoen euro boven het hoofd voor een nieuwe parkeergarage voor haar wagenpark.� CD
Elsensesteenweg: anderhalf miljoen voor stoepen, en stoepen alleen
Elsene > Opluchting in 2010, moeilijkheden in 2011
BEGROTING KLEURT ROOD
EVERE – De gemeenteraad heeft de begroting 2012 goedgekeurd. Er is een tekort van 3,3 miljoen euro (op 63 miljoen). Vooral OCMW en politiezone kosten fors meer, terwijl de inkomsten uit de personen-belasting en onroerende voorheffing stagneren.� SVG
EVEN GRATIS pARKEREN IN WAyEz
ANDERLECHT – De werkzaamheden in de Wayez- en Verzetsstraat zijn geen pretje. Niet alleen is het minder aangenaam winkelen als een deel van de straat open ligt, het aantal parkeerplaatsen is ook gevoelig teruggeschroefd. Schepen van Mobiliteit Mustapha Akouz (PS) is zich bewust van de malaise en laat iedereen, tot het einde van de werkzaamheden, elke dag gratis parkeren tussen 12 en 14 uur. Tot en met 29 februari.� BS
ADVERTENTIE
U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?
www.inschrijveninbrussel.be
LOP Brussel BaOLOP Brussel SO
V.U.: Walentina Cools, LOP Brussel BaO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel
Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!
Op www.inschrijveninbrussel.be vindt u de contactgegevens en de opendeurdagen van de basisscholen. Van 9 tot en met 27 januari dient u als ouder de broers en zussen van reeds ingeschreven leerlingen in te schrijven.Alle andere kinderen moeten aangemeld worden op www.inschrijveninbrussel.be in de maand februari 2012.
NIEUW dit jaar: Hebt u recht op een voorrangsplaats?Bezorg het LOP binnen de 7 dagen na de aanmelding de gevraagde documenten.
Via ‘Samen naar school in de Buurt’ kunt u kennismaken met andere ouders. Kijk op www.samennaarschool.be.
Secundair onderwijs: op de meeste scholen kunt u rechtstreeks inschrijven. Voor 12 scholen moet u telefonisch aanmelden vooraleer in te schrijven. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.
Basisonderwijs
A70-000-07.vgc.adv2.bas.bdw.255x367.041011.indd 1 11-10-2011 10:24:43
BDW 1302 PAGINA 12 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Beelden uit Bleri Lleshi’s documentaire: het engagement van de jongeren staat centraal. © BLERI LLESHI / THE INSPIRATOR
Maatschappij > Jeugd neemt heft in handen, The Inspirator wijst de weg
‘Jongeren inspireren jongeren’
Het Brussels Observatorium voor Welzijn en Gezondheid toont dat de armoedecijfers van 2010 steeds meer in het rood duiken. Voor Sarah Luyten van het Observatorium is jongerenarmoede ‘een van de drin-gendste problemen’: “Ze beginnen nog maar net aan hun leven, op de arbeidsmarkt, op de woningmarkt. Maar ze starten meteen met een achterstand.”Ambities koesteren en waarmaken is niet eenvoudig als we kijken naar de sociale en economische situatie waarin vele Brusselse kinderen en jongeren opgroeien. Toch zijn er jon-geren die slagen, die zich inzetten voor zichzelf en voor andere jonge-ren. Het is belangrijk om ook deze
kant van het verhaal te tonen, te tonen dat er ook positieve verhalen zijn.Zelf werk ik in een aantal projec-ten waar het engagement van de jongeren centraal staat. We ver-trekken vanuit de jongeren zelf om hun ideeën te realiseren. Ik neem een voorbeeld. Eind vorig jaar zet-ten we met steun van Bruno De Lille, staatssecretaris voor Gelijke Kansen (Groen!), het project The Inspirator op, waarbij een groep Brusselse jongeren opgevolgd en ge-steund worden in de realisatie van hun droomproject. Laat me kort een aantal van die jongeren voorstellen. Stella woont nog geen twee jaar in Brussel en ze spreekt al goed Neder-lands. Ook al heeft ze geen zekerheid om in België te mogen blijven, toch is ze volop bezig als animatrice met jongeren en ouderen. Ze heeft een
project opgezet voor nieuwkomers (kinderen en jongeren). Ze wil hun laten zien dat België een land van mogelijkheden is. Maar de jongeren moeten ook zelf willen, het heft in eigen handen nemen om dingen te realiseren. Een ander land, een an-dere cultuur, het is niet gemakkelijk en dat beseft Stella zelf goed, maar deze jongeren moeten betrokken worden bij de samenleving.De Schaarbekenaar Soufiane is een andere Brusselaar die, samen met een groep vrienden, ‘één op één’ begeleiding biedt aan jongeren in de eigen wijk. Ze motiveren de jon-geren om hun best te doen en te slagen op school. Ze vervullen de rol van oudere broers en zussen die het zelfvertrouwen van deze jonge-ren willen opkrikken. De jongeren die zij vandaag begeleiden, kunnen morgen op hun beurt andere jonge-ren ondersteunen.Gonzalo zat jarenlang zonder papie-ren. Hij heeft zijn middelbare school niet kunnen afmaken omdat hij niet
presteerde zoals de school dat ver-wachtte van iemand van zijn leeftijd. Er werd geen rekening gehouden met zijn taalachterstand, met de nodige aanpassingsperiode en zijn moeilijke situatie (zonder papieren). Vandaag heeft hij papieren en werk. Hij beseft dat niet iedereen dezelfde kansen krijgt of over dezelfde mid-delen beschikt. Het is voor die jon-geren dat hij iets wil terug doen. Zoals Soufiane, Stella en de andere jongeren vertrekt Gonzalo vanuit ei-gen ervaring.Het is enorm belangrijk te luisteren naar de verhalen, ervaringen, pro-blemen, ideeën en ambities van de jongeren. Op die manier kunnen we hen bereiken en motiveren om zich te engageren en dingen te realiseren. Als ik naar deze, maar ook vele an-dere jongeren kijk, ben ik hoopvol. Wie op de een of andere manier met jonge mensen in Brussel heeft gewerkt of de Brusselse jeugd kent, weet dat de stigmatisering niet op-gaat voor de overgrote meerderheid van de Brusselse jongeren. Deze jongeren hebben veel in hun mars.
PapierbergEr zijn mogelijkheden in Brussel, maar de jongeren weten niet waar ze moeten zijn, of waar ze moeten beginnen om iets te realiseren. On-dersteuning op lokaal en regionaal niveau is essentieel om hen erbij te betrekken. Politiek kan dus een rol spelen, door ideeën en projecten die van de jongeren zelf komen, op een laagdrempelige manier te onder-steunen. Het papierwerk bijvoor-beeld om aan subsidies te geraken voor een project is enorm demotive-rend voor de jongeren. Dat vereen-voudigen zou een stap in de goede richting zijn.We moeten ervoor zorgen dat kan-sen ook echt kansen zijn. We weten dat niet iedereen die kansen even gemakkelijk benut; in hen die het het moeilijkst hebben, moeten we het meest investeren. Op dit moment krijgt dit punt niet genoeg aandacht. Het zijn vooral zij die al hebben die nog meer kansen krijgen. Vanuit het beleid, het middenveld, de gemeenschappen, de ouders en de jongeren zelf moet er samen gewerkt worden aan toekomstper-spectieven voor de jongeren. Het is hard nodig dat we het potentieel en talent van de Brusselse jongeren ontwikkelen en daarin investeren. Investeren in hen is investeren in een betere toekomst voor Brussel.
Bleri Lleshi, politiek filosoof en documentairemaker
Bleri Lleshi:
“Als ik naar Stella, Soufiane, Gonzalo en al die andere jongeren kijk, ben ik hoopvol”
BDWOPINIE
BRUSSEL – “Steeds meer jongeren in armoede, een jongerenwerkloosheid die blijft toenemen en een zorgwekkende schooluitval: de cijfers liegen er niet om, de Brusselse jongeren hebben het niet gemakkelijk. Maar er is ook talent en potentieel bij jongeren in onze stad. Daarin moeten we investeren.” Bleri Lleshi zette daarom het project The Inspirator op.
The Inspirator en Bleri Lleshi’s documentaire zijn te bekijken op You-Tube en Vimeo. Op 9 november om 20.15 uur is er een gespreksavond met Lleshi (Wetstraat 89, 1000 Brussel; inschrijven op 02-213.71.57)
BDW 1302 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
BDWOPINIEBrusselse kerktorendoor Danny Vileyn
Wat beslist is, is toch niet beslist. Dat was zo met de heraanleg van de Havenlaan, en als het van de Brusselse burgemeesters afhangt, dan wordt het net zo met het gewestelijk mobili-teitsbeleid. Ik verklaar mij nader. Het Brus-sels parlement heeft een Parkeerordonnantie aangenomen, en de federale onderhandelaars hebben een akkoord gesloten over een interne stadshervorming. Maar dat alles maakt geen indruk op de Brusselse burgemeesters, van wie meer dan de helft ook parlementslid is. De parlementariërs van de oppositie zijn niet
onder de indruk, en die van de meerderheid al evenmin. De Conferentie van Burgemeesters is tegen een gewestelijk parkeerbeleid, en er wordt in haar wereld niets beslist tegen de burgemeesters in. Niet door een formateur, niet door een parlement. Point.De Conferentie van Burgemeesters bestaat al sinds 1874. Ze heeft geen formele beslissingsmacht, maar wel veel invloed. Burgemeester Jules Anspach richtte de conferentie samen met zeven collega-burgemeesters op om de kinderen van heel de Brusselse agglomeratie toegang te verle-nen tot het Koninklijk Atheneum van de Stad Brussel. Nobele bedoe-lingen toen, maar nu dient de conferentie vooral om lokale belangen te verdedigen, en, zo nodig, het Brussels Gewest stokken in de wielen te steken. De brief die de burgemeesters aan minister van Verkeer en Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) schreven (zie p. 1), is daar de perfecte illustratie van. Grouwels is bezig met een parkeerplan, een uitwerking van de Parkeerordonnantie die tijdens de vorige legislatuur goedgekeurd werd. In grote lijnen moet het plan parkeren voor alle Brusselaars makkelijker maken en langparkeren voor bezoekers moei-lijker. Zoiets regel je het best op gewestniveau, want de huidige situatie is ronduit belachelijk. Er gelden andere tarieven per gemeente, en soms heb je twee tarieven in dezelfde straat. En net dat lijken de burgemees-ters te willen bestendigen. De Etterbeekse burgemeester Vincent De Wolf schuwt ook de grote woorden niet. Dat de regering het aantal bewonerskaarten kan beperken, noemt De Wolf ‘een wurgclausule in ware sovjetstijl’. Iedere vogel zingt zoals hij gebekt is, en De Wolf zit nu eenmaal in de oppositiebanken. Erger is dat ook de PS- en CDH-burgemeesters het antigewestspelletje meespelen; dat mag blijken uit het feit dat de brief unaniem door de Conferentie werd goedgekeurd. PS en CDH hebben de Parkeerordonnantie anders wél mee goedgekeurd. En het is onder PS-boegbeeld Philippe Moureaux dat beslist werd om mobiliteit en stedenbouw voor een belangrijk deel naar het Gewest over te hevelen.De Parkeerordonnantie moet overeind blijven, zo niet wordt de interne stadshervorming een lachertje. En blijft de kerktoren de norm.
EVA HILHORST
BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]
Wijkschool
Met verbazing las ik, als ouder van een kind dat naar de Nederlandstalige afdeling van kleuterschool Blangchard gaat, in BDW 1299 van 13 oktober (p. 11) de visie van Brigitte De Pauw, schepen van Nederlandstalige Aan-gelegenheden, op de geplande sluiting van onze wijk-school. Wij ouders kregen, tot nu toe (21 oktober, red.), van het gemeentebestuur geen enkele officiële informa-tie over de plannen die ze hebben met onze wijkschool. We moesten het hebben van geruchten en een enkele mondelinge mededeling van de directie, die zelf ook nog niet veel met zekerheid wist. Nu moeten we de toekom-stige sluiting van onze wijkschool in de pers vernemen. Bovendien lezen we dat de kinderen van de te sluiten wijkscholen, dus ook Blangchard, zouden verhuizen naar de nieuwe Poelbosschool.Voor veel ouders uit de Blangchard-school is overstappen naar de nieuwe school in Poelbos gewoon geen optie. De keuze voor Blangchard was voor ons een bewuste: een kleine, veelkleurige wijkschool om de hoek met de mo-gelijkheid om na de derde kleuterklas door te stromen naar de voor ons goed bereikbare Van Asbroeck-school. Wij gaan graag naar ons schooltje. Door hun kleinscha-ligheid maken wijkschooltjes een comfortabele brug voor de kleuters tussen crèche en ‘grote school’, en de school kan op de schaal van de kleuter werken. Er is een direct en goed contact mogelijk tussen juffen en ouders. En dankzij de wijkschool ken ik een heleboel van mijn buren, die ik anders nooit zou hebben leren kennen, en voel ik me steeds meer thuis in mijn buurt.Nu kunnen bijna alle ouders te voet met hun kleuter naar hun wijkschooltje. Poelbos ligt aan de andere kant van Jette, drie kilometer verder. De kinderen brengen en halen zou hierdoor voor bijna alle ouders zowel per fiets (een pittige helling richting UZ!) als met openbaar ver-voer gewoon onhaalbaar zijn. In deze context schiet het argument dat de wijkschool Dageraad niet meeverhuist omdat die “te ver van Poelbos” ligt, dan ook fel in het verkeerde keelgat, aangezien de Blangchard-school nog een heel stuk verder ligt en de gebouwen van Blangchard bovendien in zeer goede staat zijn. Ik zie bovendien niet waar ‘de huidige, grotere capaciteit van het kleuteron-derwijs’ vandaan komt waarover mevrouw De Pauw spreekt. Er zijn de laatste jaren geen gemeentelijke Ne-derlandstalige kleuterscholen bijgekomen in Jette. En hoe men deze grotere capaciteit van het kleuteronder-wijs “op de capaciteit van het Jetse lager onderwijs wil afstemmen” door kleuterscholen op te doeken, is mij ook een raadsel. In de Van Asbroeck-school is het in elk geval zo dat als de Blangchard-wijkschool zou wegval-len, de capaciteit van de lagere school net groter zal zijn dan die van de kleuterschool. Ik vermoed dat het in de Vanden Borre-school niet anders is, hoewel ik daar de situatie slecht ken. Wil mevrouw De Pauw dan in het eerste leerjaar instromende kleuters uit Franstalige kleuterscholen opvangen? Of is ze van plan om in de toekomst dit ‘teveel’ aan plaatsen af te schaffen?Het moet gezegd worden zoals het is: deze beslissing wordt niet genomen in het belang van de kinderen van de Nederlandstalige afdeling van Blangchard. De Neder-landstalige afdeling moet sluiten omdat de Franstalige op deze site op een eenvoudige manier wil uitbreiden, en niet omdat daar enig ander praktisch nut voor is, al zeker niet voor de betrokken ouders of kinderen. Dat daar in de pers drogredenen voor gebruikt worden, vind ik heel erg.Wij willen niet gedwongen worden om de school die we bewust gekozen hebben, in te ruilen voor een andere. Ik vraag aan het gemeentebestuur om een open communi-catie te voeren met de ouders, zodat er duidelijkheid kan ontstaan over de toekomst, en met hen naar oplossingen
te zoeken die voor iedereen beter zijn. Op dit moment gebeurt dat niet en krijgen we de indruk dat men ons voor een voldongen feit wil stellen, op de kap van onze kinderen. Tim Heirman, Jette
Wachttijden
Er is etwas los met de gezondheidszorg in het Brusselse en – naar wat ik van vrienden verneem – eveneens in Antwerpen, Gent en andere Vlaamse steden, zeker wat de wachttijd voor een afspraak betreft. Gemiddeld ligt die tussen acht en twaalf weken voor een consultatie bij een specialist of voor een scan, om nog te zwijgen van MRI’s.Er is ook nog steeds een probleem voor de marginaal wordende groep Nederlandstaligen in Brussel: het UZ is altijd volgeboekt, de andere universitaire zieken-huizen doen soms inspanningen om taalproblemen te vermijden, maar dat lukt maar gedeeltelijk, en laten we het zelfs niet hebben over de andere ziekenhuizen (waar trouwens dezelfde overbevolking geldt). Familiale help-sters, verpleegsters en andere diensten aan huis: oké, als je ook Frans en/of Engels spreekt. Urgentiediensten: verzadigd. Ouderlingentehuizen: multicultureel, wat geen probleem op zich is, als de ouderen zich aan het personeel aanpassen en meertalig zijn. Met wat geluk zijn je huisarts en je apotheker meertalig en kennen ze zelfs Nederlands. Maar het hoofdprobleem blijft: de capaciteit van alle vormen van gezondheidszorg in het Brusselse wordt overspoeld.Er is ook etwas los met de veiligheid in het openbaar vervoer en op openbare plaatsen, vooral als het donker wordt, maar ook overdag: gedaan met avonduitstapjes met het openbaar vervoer. En tot slot, de Brusselse sta-tions: de drie grote trein- en sommige metrostations zijn smerig, ze stinken naar urine en uitwerpselen en zijn onveilig.Ik ben 66 jaar Brusselaar en zie met pijn in het hart en lede ogen de verloedering en de laisser faire, laisser ve-nir, laisser dégénerer-politiek van alle autoriteiten aan. Bruxelles poubelle, capitale de...?
Rita Reygaert, Sint-Agatha-Berchem
Frietvet
Wij lazen even geleden een artikel over Kuifje en de een-hoorn, het vuilnis en de hondendrollen in De Morgen, en we herkennen het overgenomen citaat in de jongste editie van BDW (1300 van 20 oktober, p. 3). Omdat wij bevoegd zijn over de twee gewestelijke containerparken waarvan sprake in het artikel, willen we graag tege-moetkomen aan uw lezers, en hen op de hoogte brengen van andere oplossingen om van frituurolie af te geraken.Frituurolie en ander chemisch afval kan in Brussel ook gebracht worden naar de Proxy Chimik. Dat zijn voer-tuigen die rondrijden in het gewest en maandelijks op vaste plaatsen en vaste tijdstippen halt houden. U vindt de kalender op onze website www.netbrussel.be of u kunt hem aanvragen op 0800-9.81.81 of [email protected]. Naast de twee gewestelijke containerparken hebben ook Elsene, Etterbeek, Evere, Ganshoren, Oudergem, Sint-Joost-ten-Node, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe, Ukkel en Watermaal-Bosvoorde een contai-nerpark voor hun inwoners.Er zijn dus verschillende alternatieven om van huishou-delijk chemisch afval af te geraken.
Edith Schouteden, deskundige Externe Communicatie Net Brussel
SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.
BDW 1302 PAGINA 14 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK
Reportage > Op zoek naar rust in Brussel
Waar de stad blijft stille staan
H et vooroordeel is dat het in Brussel nergens stil is, en helaas klopt dat vooroordeel. Het kan ook moeilijk an-
ders. In de centrale, dichtstbevolkte gebieden van de stad is er altijd lawaai, terwijl in de pe-rifere gebieden altijd dat verkeer op de Ring en in de lucht te horen is. Om nog te zwijgen van de eeuwige en alomtegenwoordige wegwerk-zaamheden.
Op den buiten Tijdens een eerste trip in de perifere gemeen-ten zoeken we stilteplekken in de openlucht. Het is de tijd van de kerkhoven, en als het dan over stilte gaat, denkt iedereen meteen aan de begraafplaats van Sint-Gillis aan de voormali-ge eindhalte Stilte van tram 55 (nu een gewone halte van tram 51 op weg naar Van Haelen). Iedereen moet bij leven en welzijn de steile Stiltelaan eens op lopen, om boven kennis te maken met het lugubere standbeeld dat op de poort van dat kerkhof zit te wachten. Maar wij trekken dit keer naar het grootste kerkhof van Brussel, dat toepasselijk Kerkhof van Brussel heet, en aan de Kerkhof van Brussellaan ge-legen is. In Evere dan nog – een gemeente die zich over het algemeen gedeisd houdt.Is het hier stil? Helaas. Hoewel de begraaf-plaats 39 hectare groot is, hoor je toch overal nog het verkeer in de omliggende straten. Bo-vendien zijn de onderhoudsdiensten in deze periode van het jaar druk aan het werk. Toch heeft het iets om hier rond te lopen. Op som-mige kasseiweggetjes ben je helemaal alleen tussen de doden, een vreemdeling verdwaald in een uitgestrekte dodenstad. Met monumen-ten die even kolossaal als stilzwijgend zijn, en perken die zo slecht zijn onderhouden dat hele reeksen graven onder de klimop zitten, waan je je soms op expeditie in Angkor.Van Angkor trekken we naar Watermaal-Bos-voorde. Daar heeft men door het Zoniënwoud natuurlijk iets makkelijker praten als het over
stilte gaat. De eerste eekhoorns schieten al voor onze voeten als we de voormalige paar-denrenbaan van Bosvoorde betreden. Ook op maandagmiddag wordt hier gegolft, in wat toch al sterk op een oase van rust lijkt. Via de Tumulidreef trekken we het woud in, langs de vallei van de Verdronken Kinderen. Een naam waar je stil van wordt, mochten de bosbeheer-ders van Leefmilieu Brussel niet net hout aan het verhakselen zijn. En horen we daar ook geen trein het station van Bosvoorde verla-ten? Er rijdt zelfs een auto van Télé Bruxelles door het bos. Misschien ook op zoek naar de primeur over stilte in Brussel. Dat is het pro-bleem met het Zoniënwoud: het kan nooit
lang de schijn ophouden een echt woud te zijn, want het wordt overal door wegen doorkruist.Onze ambities bijstellend trekken we naar het Tenboschpark in Elsene. Een minuscuul stadsparkje, zoals er in Brussel nog wel meer tussen de straten verstopt liggen. Het Ten-boschpark onderscheidt zich door de aanwe-zigheid van ligstoelen, een afgesloten speel-tuintje voor kinderen jonger dan zeven en een petanquebaan waar, echt waar, een groepje oudjes aan het spelen is. Op een bankje speelt
zelfs iemand gitaar, en elders leest een jonge-ling Woody Allens L’erreur est humain . Het parkje is alleen wat te goed onderhouden, want ook hier wordt er gewerkt...Dan is de stilteplek in de openlucht die ons het meest kon bekoren, toch de tuinwijk Le Logis-Floréal in Watermaal-Bosvoorde. Het was lang geleden dat we daar nog geweest waren, maar je verzeilt er met één vingerknip van de stad in de Engelse countryside . We verzinnen het niet, in deze uitgestrekte tweelingwijk rui-sen populieren, fl uiten vogels en is het geluid van een grasmaaier enkele honderden meters verderop alleen maar een geruststellend teken van leven. De grootste verkeersaders heten hier Bosduifl aan en Boterbloemenstraat.
Slowlane Als zuivere stilte onhaalbaar is, dan moeten we misschien mikken op het contrast tussen het lawaai buiten en de relatieve stilte binnen.Brussel schijnt sterk te zijn in wat stiltebe-middelaar Joris Capenberghs (zie inzetje) de overgangen van de ‘fastlane’ naar de ‘slowlane’ noemt. Hij noemt daarbij de gangen naar de boekhandel Passa Porta of naar de bibliotheek in La Bellone als voorbeelden. Capenberghs wijst ook op de mentale stilte, geboden door architectuur, geschiedenis en kunst – vooral op plekken die ‘levend’ gehouden en gekoes-terd worden door de mensen die er werken of aanwezig zijn. In dat verband noemt hij de Academie van Anderlecht of het Erasmushuis, daar vlakbij. Zelf denken we ook aan het Mu-seum van Buuren, aan het Wiertzmuseum bij het Europees parlement, aan pakweg de zaal met het Sint-Jorisretabel in het Jubel-parkmuseum, aan Atelier 340 in Jette, of aan het braakliggende terrein van de voormalige brouwerij Vandenheuvel in Molenbeek, waar kunstenaar Jeroen Peters alle voorbijgangers welkom heet in zijn zelfaangelegde tuin. Onze tweede trip langs overdekte stilteplek-ken gaat door het centrum. Een klassiek toe-vluchtsoord daar is de achttiende-eeuwse Finisterraekerk in de Nieuwstraat. Ze is bijna altijd open en heet ‘de biechtstoel van Brussel’ te zijn. De onthaalbrochure begint met “Wees welgekomen in deze oase van stilte, gebed en rust.” Het gastenboek in de kapel van Onze-
VERTALERS AAN HET WOORD
BRUSSEL – Wat zouden we zijn als we nooit hadden gehoord van Don Quichote, de Buddenbrooks en Madame Bovary, tenzij we de taal kenden waarin deze meester-werken werden geschreven? Wat zouden we zijn zonder de vertalers van deze boeken? Om de literaire vertalers voor het voetlicht te bren-gen nam literatuurhuis Passa Porta het initiatief voor een internationaal congres.
Het congres, dat op 1, 2 en 3 decem-ber in Brussel plaatsvindt, is meteen ook het startschot van het internatio-nale project Petra (Europees Platform voor de Literaire Vertaling). Dat wil concrete oplossingen vinden om de situatie van de literaire vertaling en de literaire vertalers te verbeteren.Passa Porta nam het initiatief, maar werkt nauw samen met het Polish Book Institute (Krakau), het Literari-sches Colloquium Berlin, de Associa-tion of Slovak Translators (Bratislava), Transeuropéennes (Parijs) en tiental-len andere Europese organisaties.Tijdens het congres, geleid door de Belgische auteur, vertaler en journa-list Jacques De Decker, zullen 150 vertalers uit dertig Europese landen zich buigen over een reeks actuele thema’s: het economische en sociale statuut van de literair vertaler, zijn zichtbaarheid, de opleiding, het uit-geversbeleid, de auteursrechten en het digitale boek. Begin 2012 wordt een aantal aanbevelingen gepubli-ceerd, bestemd voor de nationale en Europese beleidsmakers. Met die eerste activiteit wil Petra ook al meteen het grote publiek aanspre-ken. Op vrijdag 2 december wordt in Flagey het programma Grand Hotel Europa gepresenteerd. Op die feeste-lijke avond zal onder meer de Ameri-kaanse auteur Michael Cunningham vertellen over zijn grote bewondering voor goede vertalers. En vertalers uit heel Europa vertalen live verzen van Fernando Pessoa.� HUB
www.petra2011.eu
De populieren ruisen, vogels fluiten en de grootste verkeersaders heten hier Bosduiflaan en Boterbloemenstraat
ADVERTENTIE
Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs
te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor
personen met een handicap
Handicap & informatie
alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.
Bezoeken enkel op afspraak
02/463.58.58
© C
EC
ILE
BE
RTR
AN
D @
CA
RTO
ON
BA
SE
.CO
M
BRUSSEL – Er wordt de komende jaren in stilte gewerkt aan een Stilteatlas van het Brussels Gewest. Wij trokken en stoemelings, en sourdine en op kousenvoeten op bedevaart om te kijken wat zoal voor die atlas in aanmerking komt. Gelukkig is ‘stilte’ in Brussel een rekbaar begrip.
BDW 1302 PAGINA 15 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
LAWAAIT
Zonder stilte geen lawaait, en vice versa. Freddi Smekens staat erbij stil in zijn Brusselse Kroniek. “Stel a veu: in het Amazoniënwoud valt nen buum omveir, mo er es, booite de andere buume, gie leivend weize in de beurt. Mokt daan
vallende buum den lawaait?”
LEES MEER OP PAGINA 21
EEN ZOETE GESCHIEDENIS
De Zazies gingen deze week naar de Molen van Evere voor Sweet candy – De
zoete geschiedenis achter snoep. Mexicaanse doodskopjes in suikerwerk, snoepoorbellen of
het achterwerk van de honingpotmier: hmmmmm of bweikes?!
LEES MEER OP PAGINA 24-25
Lieve-Vrouw van Geluk staat vol met soms schrijnende boodschappen in verschillende talen. Opvallend hoeveel mensen hier in kor-te tijd binnen en buiten stappen, vaak alleen maar voor een korte groet.Zijn er ook plekken die stil zijn omdat er nie-mand komt? We wilden even langsgaan bij La Maison du Porte-Plume op de Adolphe Max-laan, een zaak die van oudsher in degelijk
© IV
AN
PU
T
schrijfmateriaal handelt. Maar kijk: de winkel staat leeg. Op de vensters hangt nog een lau-werkrans die het 75-jarige bestaan moest vie-ren, maar 2010 was er te veel aan. Tegenover kunt u in de Noorddoorgang wel nog in alle rust een Davidoff-sigaar uitkiezen.Om helemaal tot rust te komen, moet u even-wel niet in de Noorddoorgang zijn, maar in zijn minderbedeelde pendant, de Bortiergale-
rij. Een stilteplek met karakter, zonder volk, met beperkte commerciële ambities en zon-der veel woorden. De ideale transactie in an-tiquariaat Vanderelst (waar Umberto Eco al werd gesignaleerd) volgt na twintig minuten speurwerk in de smalle gangetjes tussen de uitpuilende rekken, als de verkoper in de kaft van het boek op de prijs in potlood wijst, en de klant met ingehouden enthousiasme betaalt.
BRUSSEL – Toen vorig weekend het winteruur inging, werd in Brus-sel ook de bewustmakingscampagne ‘Cultuur van de stilte’ gelanceerd. Dat gebeurde met een concert in het voormalige beeldhouwers atelier Salu van de vzw Epitaaf aan het kerkhof van Laken. In Brussel begint tegelijk een project dat stilte en rust als een vorm van immaterieel erf-goed wil herwaarderen. Op vraag van VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen!) zullen zogenaamde ‘stiltebemiddelaars’ de stilteplekken en stiltemakers in Brussel in kaart brengen in een Stilteatlas. Het project en de beweging eromheen worden aangestuurd door de vzw Waerbe-ke, waarvan Joris Capenberghs een van de professionele krachten is. “Brussel is een stad die kreunt onder hectiek, consumptiecultuur en overbelasting. De behoefte aan stilte bij bewoners neemt niet alleen
toe, ze blijkt ook vrij algemeen. Uit een rondvraag bij ervaringsdeskun-digen in de armoedezorg bleek bijvoorbeeld dat de tweede belangrijkste behoefte in die sector de behoefte aan een omgeving zonder stress is. De Stilteatlas moet mensen de weg wijzen naar zulke plekken. En om-dat dat vaak karaktervolle plekken zijn, zit er ook een erfgoedaspect aan. Maar we moeten ook de ‘stiltemakers’ samenbrengen. Anders dan lawaaimakers kondigen zij zich niet aan met toeters en bellen. Of het nu cultuurcoördinatoren, bibliotheken, alternatieve gidsen of vzw’s als Epitaaf zijn: ze kunnen ons helpen een praktijkgemeenschap te vormen die de onbetaalbare stilteplekken koestert en het Bruto Stedelijk Geluk verhoogt.”� MB
Omdat boeken en stilte goed samengaan, is ook de Nationale Bibliotheek een statie op de weg naar de stilte. Het verbeterde bezoekers-beleid heeft er voor iets meer animo gezorgd, maar een kaart voor de leeszaal met ‘kostbare werken’ is nog altijd een rechtstreeks ticket naar wat rust.Vergelijkbaar met de Albertina ten slotte is het Archief van de Stad Brussel in de Huide-vettersstraat. De leeszaal daar is niet zo mooi als de rest van de oude textielhandel Jules Waucquez. Maar de geur van oud papier die je er tegemoetkomt, is weldadig, de hernieuwde kennismaking met het fenomeen ‘fichebak’ hartelijk en de omzettabel van de republikein-se naar de gregoriaanse kalender bijzonder handig. Dat zowel jonge studentes als oude heren hier nog altijd research doen, stelt ge-rust. De ambtenarenklok boven het bureau van de archivaris tikt vast trager dan elders.�� Michaël�Bellon
www.cultuurvandestilte.bewww.portaalvandestilte.bewww.bessst.be
STILTE KAN ONS REDDEN
© S
ASK
IA V
AND
ERST
ICH
ELE
BDW 1302 PAGINA 16 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
ADVERTENTIE
Muziek > Othin Spake: Teun Verbruggen in trio met Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski
Improviseren op het scherp van de sneeBRUSSEL – The Nethack dictionary is de titel van de nieuwe vinylplaat van Othin Spake, het trio gevormd door Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski. De drie gaan er nog even hard tegenaan als op hun debuut van zes jaar geleden, en alles staat nog altijd in het teken van totaal vrije improvisatie. Toch is er meer focus en structuur.
den en het klikte. Het is super dat ik nu deze kans krijg, want Sub Rosa heeft een heel mooie catalogus van internationale renom-mee.” Het internationale avontuur van Teun Ver-bruggen stopt overigens niet bij Othin Spake. Zo krijgt hij carte blanche tijdens het Follow the sound-festival in Antwerpen (10-12 no-vember). Onder de naam Bureau Of Atomic Tourism brengt hij daar een eerste concert samen met Andrew D’Angelo en Trevor Dunn plus de New Yorkse trompettist Nate Wooley en de Franse gitarist Marc Ducret. Net als bij Othin Spake gaat het om vrije improvisatie over heel de lijn, zij het dat hier wellicht ook een aantal heuse composities op de setlist zullen staan.� Georges�Tonla�Briquet
The Nethack dictionary van Othin Spake verschijnt bij Sub Rosa. De plaat wordt op 9 november om 20 uur voorgesteld in de AB, met als gasten Sickboy Milkplus en Mathieu Calleja en aftershow met Brazzaville. Kaartjes kosten 12 euro. Bureau Of Atomic Tourism, een ander project van Verbruggen, speelt op 18 november om 20 uur in Recyclart
Othin Spake, dat zijn (vlnr.) Mauro Pawlowski, Teun Verbruggen en Jozef Dumoulin.
© P
ETE
R D
E JON
GH
à
Maak je klaar voor de aankomst van de Grote Sint in een muzikale sfeer …
Bezoek het huis van Sinterklaas, dat enkel voor deze magische dag zijn deuren opent !
Wandel mee op de poney’s en maak je persoonlijke souvenir.
Laat een leuke foto trekken met de Sint op zijn Troon !
11 nov.
om 11u aankomst te paard met de Zwarte Pietengratis animatie van 11u tot 18u
BEZOEK DE SINT OOK
OP DE EXTRA DAGEN
ZATERDAG 12 EN
ZONDAG 13 NOVEMBER
VAN 14U00 T/M 18U00.
‘W e zijn inderdaad geëvolueerd,” beaamt Teun Verbruggen. “We hebben elk apart meer ervaring
opgedaan in vrije improvisatie. Daardoor kre-gen we meer vertrouwen in ons kunnen.”“Vroeger probeerden we soms te krampachtig het groepsgeluid in een bepaalde richting te duwen om het publiek te plezieren. We kregen echt wel heel veel negatieve kritiek. Vooral de fans van Mauro, die hem kennen van bij dEUS, begrepen niet wat hij hier uitspookte. Ik snap dat ook wel. Nochtans vind ik dat er muzikale momenten in onze muziek zitten. Maar het blijft natuurlijk vrije improvisatie.”
New Yorkse underground The Nethack dictionary is een minutieus uit-gedokterde compilatie geworden. “De titel vond ik toevallig op internet. Het klinkt goed, en vooral het woord dictionary trok me aan. De plaat is namelijk een verzameling van opnamen tijdens verschillende concerten, aangevuld met een aantal studiosessies met
heel verschillende gastmuzikanten. Twee jaar lang heb ik uren en uren fragmenten beluis-terd. Ik moest echt streng zijn voor mezelf om tot een essentiële collectie te komen. Na overleg met Jozef en Mauro en nog een paar vrienden is The Nethack dictionary het eind-resultaat. Pierre Vervloesem zorgde voor de editing.” Op de gastenlijst prijken klinkende namen als Fred Van Hove, de peetvader van de Belgische improvisatiescène, en de Franse fluitist Magic Malik, maar eveneens Trevor Dunn, Shelley Burgon en Andrew D’Angelo, stuk voor stuk legendarische figuren uit de New Yorkse un-dergound en avant-garde. “Allemaal contac-ten die ontstonden door toevallige ontmoetin-gen,” vertelt Verbruggen.
Sub RosaUitzonderlijk wordt de plaat niet uitgebracht op Verbruggens label, RAT Records, maar bij het gereputeerde Brusselse Sub Rosa. “We hebben al eens samengewerkt in het verle-
BDW 1302 PAGINA 17 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Arte met ondertitels
In Vlaamse Kaai krijgt presentatrice Hadja Lahbib versterking van David Van Reybrouck.
© A
RTE
/ M. L
ER
OY
Gezien: Vlaamse Kaai en Cinquante degrés nord op Arte Belgique, www.arte-belgique.be.
Het moet een primeur zijn op de Belgische televisie: een programma-reeks die in twee landstalen wordt gepresenteerd. Het gebeurde vorige week woensdag op Arte, tijdens de eerste aflevering van het nieuwe Vlaamse Kaai.Vlaamse Kaai is een cultuurprogram-ma naar het voorbeeld van Quai des Belges (QdB). Dat bestaat al langer, wordt sinds kort ook in het Neder-lands ondertiteld en omkadert elke
tweede woensdag om 22.40 uur documentai-res met thematische gesprekken. In Vlaamse Kaai (elke laatste woensdag om 22.45 uur, heruitzending de vrijdag erop op La Deux) krijgt QdB-presentatrice Hadja Lahbib ver-sterking van schrijver David Van Reybrouck. In de eerste aflevering zagen we de twee door de Dansaertstraat struinen en op klaarlichte dag café Archiduc induiken om het over het grootse verleden van die jazzkroeg te heb-ben. Zij sprak daarbij Frans en hij Nederlands. Beetje vreemd in het begin, maar eigenlijk een perfect werkbare aanpak waaraan we al lang gewoon zouden moeten zijn. Als het dan te veel gevraagd is om elke Belg tweetalig te ma-ken, zorg er dan tenminste voor dat iedereen de andere landstaal passief beheerst.Arte roept de communautaire context in als argument voor hun opmerkelijke demarche in het uitzendschema. Toch is het aandeel van de presentatoren in Vlaamse Kaai eerlijk gezegd miniem. Het is zelfs een beetje een vreemd programma met een bijzonder vage format. Lahbib en Van Reybrouck zaten in de Archiduc om de documentaire over Belgiës populairste jazzman Jef Neve in te leiden. In eerste instan-tie zal Vlaamse Kaai namelijk in hoofdzaak de Goudvis-reeks van Canvas heruitzenden met Franse ondertitels – op 30 november is Josse De Pauw aan de beurt. Een goede zaak natuurlijk (de Franstaligen weten nu ook dat Neve als kind al zo door muziek geobsedeerd was dat hij in de Efteling de hele tijd naar de muziek van Händel zat te luisteren die daar uit de paddenstoelen klinkt); een goede zaak dus,
maar ook niet meer. Het vreemde is dat de documentaire nog werd voorafgegaan door een korte flard over beeldend kunstenaar Gert Robijns van Cobra TV, en werd gevolgd door een lange flard uit een Wie schrijft die blijft over dichter Leonard Nolens uit 1989, de tijd dat Nolens blijkbaar nog iets van me-dia-aandacht kon verdragen.Maar omdat Arte Belgique echt de enige tweetalige zender in België wil zijn, wordt voortaan ook het dagelijkse cultuurpro-gramma Cinquante degrés nord ondertiteld – tenminste, als u ze achteraf (her)bekijkt op www.arte-belgique.be/50dn. De originele uitzendingen lopen van maandag tot en met vrijdag om 19.55 uur op Arte en laat op de avond op La Une. 50DN serveert elke dag drie kwartier Belgische cultuur, met twee eminente kunstenaars als gast en een stuk of vier recensenten op de bank. Er zit een fikse geut ‘Vlaamse cultuur’ in, vaak met een link naar Brussel. Zo ontving presenta-tor Eric Russon in een paar dagen tijd Geike Arnaert (vroeger van Hooverphonic, nu van zichzelf en ook een beetje van de Brusselse theatermaker Sam Touzani), Tom Barman, de onvermijdelijke Tom Lanoye naar aan-leiding van de Franse vertaling van Mamma Medea in De Kriekelaar en Blue bird-regis-seur Gust Van den Berghe. Ook Brusselaar François Schuiten kwam langs naar aanlei-ding van de Goudvis-documentaire die op 6 november op Canvas wordt uitgezonden.Hoewel de taalbarrière het een kunstenaar vaak nog moeilijker maakt om zijn punt te maken, was het fijn om te zien hoe het Frans van Barman nog beter is geworden, hoe Lanoye er ook in het Frans in slaagt een gesprek te monopoliseren (regisseur Chris-tophe Sermet kwam er niet aan te pas), hoe Geike behoorlijk spraakzaam uit de hoek kwam en hoe oud-Rits-student Gust Van den Berghe gedreven zijn artistieke keuzes kwam toelichten. Misschien mist Cinquante degrés nord, ondanks de vier recensenten, nog wat te vaak de kans om, behalve aan te kondigen, ook te verdiepen. Maar mensen warm maken met een gevarieerd en enthou-siast gebracht programma dat te snel noch te traag is, is ook al heel wat. � Michaël�Bellon
Pra
at
ach
teraf
ADVERTENTIE
DEWEIKVAN’TBRUSSELSBrussels Dialekt es tof!11 - 21 NOVEMBER 2011www.ara-vzw.be
Vrijdag 11 november Opening De Weik van’t Brussels met een opvoering van de theaterproductie ‘Oud Papee’ door het Brussels Volkstejoêter Uur: 20uLocatie: De Minard, Korianderstraat 13, 9000 GENTInfo: Reservaties tickets: Bespreekbureau De Vooruit, 09/267 28 28tickets: 14,00 en 16,00eur
Zaterdag 12 november Keekefrettersfi est (eetfestijn) met om 14u30 een voordracht Brussels dialect door Marcel de SchrijverOrg.: V.O.S. BrusselUur: van 11u30 t.e.m. 17uLocatie: Den 124, E.Jacqmainlaan 124, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijving gewenst: Hugo Van Hemelrijck, 0472/33 71 15 12,00eur per persoon voor de maaltijd. De voordracht kan afzonderlijk bijgewoond worden.
Brussels Volkstejoêter theatervoorstelling ‘Oud Papee’Uur: 20uLocatie: De Minard, Korianderstraat 13, 9000 GENTInfo: Reservaties tickets; Bespreekbureau De Vooruit, 09/267 28 28 tickets: 14,00 en 16,00eur
Zondag 13 novemberDen Dag van’t BrusselsOrg.: Academie van het Brussels i.s.m. BabbelEverenUur: Van 10u30 tot 18uProgramma:10u30: Klaan Brussels Dictei14u tot 15u30: Poppenkast en striptekenen vè de ketsjes16u: Academische zitting 20 jaar Academie van het Brussels Locatie: Gemeentehuis Evere, Hoedemaekerssquare 10, 1140 EvereInfo: Vrije toegang/vrije deelname aan het dictee
Maandag 14 november Radiodag FM-Brussel met Brusselse gastpresentatoren (Dani Klein, Gui Polspoel, Jan Hautekiet, Patrick Riguelle, Robert Esselinckx, Top-chef Albert Verdeyen, Peter Van Asbroeck, ...) – 98.8FMUur: van 8u tot 22u
Dinsdag 15 november‘De veering van de 200ste Gazet van Brussel’ met speeches van de redacteurs + muzikale intermezzo van Mars Moriau + receptieUur: 12u30Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: vrije toegang
Taalles Brussels dialect Fonetische processen doorProf. Em. Sera De VriendtUur: 14uLocatie: Vrije Universiteit Brussel, Gebouw D 3.11, Pleinlaan 2, 1050 BrusselInfo: vrije toegang
Brussels Stamenei optreden van Zinnefolee (Brussels dialectkoor)Uur: 19u30Locatie: GC De Platoo, Pantheonlaan 14, 1081 KoekelbergInfo: vrije toegang
Woensdag 16 november Konversoêsetoêfels – Deel 1Lesgevers van dienst: Robert Delathouwer en Geert DehaesUur: 12u30 of 20u00Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: vrije deelname – duurtijd: ’s middags; 1u – ’s avonds; 2u
Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De SmedtUur: 19u00Vertrekpunt: Café Het Goudblom-meke in Papier, Cellebroersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijven gewenst via Polymnia vzw – [email protected] of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 7 euro pp, te betalen aan de gidsDuurtijd rondleiding: +/- 2u
Donderdag 17 novemberKonversoêsetoêfels – Deel 2Lesgevers van dienst: Robert Delathouwer en Geert DehaesUur: 12u30 of 20u00Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: gratis deelname – duurtijd: ’s middags; 1u – ’s avonds; 2u
Vrijdag 18 november Restostoemp Live-kooksessie ‘Brusselse Stoemp’ door Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielren-nersploeg Lotto-Silence)Uur: 12u30Locatie: Café Het Goudblommeke in Papier, Cellebroersstraat 53, 1000 BRUSSELInfo: Vrije toegang, na de live-kooksessie kan je in Het Goud-blommeke in Papier ‘de stoemp’, gekookt door Albert, veroberen tegen een democratische prijs.
Zaterdag 19 november Gideide RestostoempDit houdt in: Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De Smedt + live-kooksessie ‘Brus-selse Stoemp’ door Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielrennersploeg Lotto-Silence) + een stoempmaaltijdUur: 16u: rondleiding - 18u30: Live-KooksessieLocatie/vertrekpunt: Café Het Goudblommeke in Papier, Celle-broersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Inschrijven via Polymnia vzw [email protected] of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 15 euro, ter plaatse te betalen.
Zondag 20 novemberGideide RestostoempDit houdt in: Rondlaaiding – ‘Et Gehaaim van de Marolle mè ’n Brussels Aperitifke’ dui Sonja De Smedt + live-kooksessie ‘Brus-selse Stoemp’ door
Top-chef Albert Verdeyen (bekend van Start to cook/VTM en kok van de wielrennersploeg Omegapharma-Lotto) + een stoempmaaltijd + vertelmoment met Raymond Doms, Mark De KnudtUur: 10u: rondleiding12U30: Live-KooksessieLocatie/vertrekpunt: Café Het Goudblommeke in Papier, Celle-broersstraat 53-55, 1000 BRUSSELInfo: Reserveren via Polymnia vzw [email protected] of 0475/41 07 67Deelnameprijs: 15 euro, ter plaatse te betalen.
TWIEDOÊGSE VAN ET VOLKSTEJOÊTER
Zaterdag 19 november19u30: ZINNEFOLEE (Brussels dialectkoor)21u: OUD PAPEE, door het Brussels Volkstejoêter22u30: BAL
Zondag 20 november11u30: GENTS CABARET’t Spelleke van drei kluite mee Gentsche lietjes en Pierke Pierlala14u: GENTSE TAALLES door Eddy Levis, voorzitter van de Gentsche Sosseteit15u: DE MANNENtheatervoorstelling door het Ver-nieuwd Gents Volkstoneel met Bob De Moor, Mieke Bouve, Chris Van den Durpel en Daan HugaertInfo:02/524 60 95 (BVT-Ticketlijn) en 02/555 06 00 (Zinnema)Dagticket: 15,00 euroTicket Twiedoêgse: 25,00 eurocultuurwaardebon VGC kan ingediend worden
Maandag 21 november WOLTJESFIEST (afsluitende Brusselse party van De Weik van’t Brussels) met live on stage: ‘De Charel’ (zanger ‘Magical Flying Thunderbirds’ en ‘The Soulbrothers’)Uur: vanaf 21uLocatie: Café ’t Gevaar, Broekstraat 3, 1000 BRUSSEL
Van Zondag 13 t.e.m. Vrijdag 18 november Elke dag; ‘Expression van den dag’ in ‘Brussel Vandaag’ op TV-Brussel met Geert Van Istendael en Freddi Smekens - Regie: Julien Vrebos, Productie: Geert Dehaes
ALGEMENE INFO www.ara-vzw.be
BDW 1302 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Fotografie > Pôze IV. Terminus met Vincen Beeckman en Bozar
In de schemerzone
P laats van afspraak is deze keer de metrohalte Ceria/Coovi. Dat zwart heeft met-
een het voordeel dat je de andere fo-tografen herkent. Wie erbij was aan de Heizel, weet dat het geen grap is dat de wandeling tot middernacht duurt.Begeleider Vincen Beeckman, be-kend van Recyclart en van zijn foto-
projecten in de Marollen, motiveert de fotografen: “Iedereen moet de kans krijgen om te exposeren in Bozar. Dat zal gebeuren tijdens de Zomer van de fotografie 2012. Niet meteen in dezelfde ruimte als Jeff Wall, maar toch al in een heel mooie ruimte, mooier zelfs dan twee jaar geleden met Pôze III (thema: Afrika; Pôze I: dagelijks leven; Pôze II: zelf-
portret, red.). Je kunt achteraf de wandeling nog eens overdoen, maar vanavond verplaatsen wij ons in groep, zodat mensen denken dat we Japanners zijn.”
Millimeterwerk“Wees niet bang om te fotograferen, om het even wat, behalve elkaar,” zegt Beeckman zonder school-
meesterachtig over te komen. “Het idee is: fotograferen en zien wat er gebeurt. Gooi geen foto’s weg, bij-voorbeeld omdat ze onscherp zijn: achteraf kunnen dat de beste zijn. Vanaf januari bespreken we welke foto’s een reeks kunnen vormen, en of we ze afdrukken of monteren in een video. We kunnen zelfs gevon-den voorwerpen integreren.”
Beeckman heeft zijn wandelingen goed voorbereid, want hij zorgt er telkens voor dat veel en weinig licht elkaar afwisselen. Vannacht loodst hij dertig fotografen naar de par-keerplaats van de metrohalte, de Ikea en het kanaal. “Shoot what you want.”Sommigen zijn al begonnen met plaatjes schieten, anderen halen nu pas gsm, pocket- of reflexca-mera boven. Maar om nu hetzelfde te fotograferen als de anderen? Dan maar eerst een stukje verder wan-delen? Al was het maar om niet
ANDERLECHT – ‘Kom met je camera + gekleed in het zwart.’ Wie zich inschreef voor Pôze IV. Terminus, moest het doen met dat berichtje. Tijdens de avondwandelingen voor amateurfotografen van Bozar worden de grenzen van de stad en die van het fotograferen afgetast.
Drie foto’s van ‘amateur’ Danielle Vanriet. “Gooi geen foto’s weg,” zegt begeleider Vincen Beeckman, “ook niet de onscherpe. Achteraf kunnen dat de beste blijken.”
© D
AN
IEL
LE VA
NR
IET
BRUSSEL – Davidsfonds Nationaal lanceert een nieuw evenement voor de hoofdstad: Brussel Exclusief, ter vervanging van het vroegere Cultuurforum.
Het startschot wordt gegeven op 15 novem-ber, Koningsdag. Talloze partners zetten er
mee hun schouders onder: Vlaams parlement, Kaaitheater, Koninklijke Bibliotheek van Bel-gië, Kinepolis, KBC, Westmalle, mediapart-ners. Een beperkt aantal deelnemers (tussen honderd en tweehonderd) krijgt toegang tot een buitenissig vipevenement, met aparte inleiding en receptie achteraf. Eerst is er de
avant-première van de film Groenten uit Balen van Walter van den Broeck: 15 november in Kinepolis, pas een maand later voor het grote publiek te zien. Op 14 december volgt een noc-turnebezoek aan de expositie Vlaamse minia-turen in de Albertina (met de catalogus als ca-deau). Begin 2012 volgen een conferentie van
Christophe Deborsu (Dank u Vlaanderen, over gelijkenissen en verschillen tussen Vlaande-ren en Wallonië; in het Vlaams parlement) en een ontmoeting met regisseur Guy Cassiers voor het theaterstuk Bloed & rozen van Tom Lanoye. Meer op 016-31.06.00 en www.da-vidsfonds.be/evenementen. JMB
Evenement > Davidsfonds pakt uit met culturele vipbehandeling
Bekijk Groenten uit Balen maand voor officiële release
Met Nero op stapNooit was een stripalbum van Nero zo levensecht als Het spook uit de Zandstraat, met herkenbare portretten van het personeel van het Belgisch Stripcentrum (in de voormalige Waucquez-magazijnen). In het Marc Sleen Museum (Zandstraat 33) ontdekt u nog meer Brus-selse locaties op originele Nero-platen. Een geleide groepswandeling in de stad reserveren kan ook: kijk op www.marc-sleen.be.Vijf voor twaalf in de strip, en wij zetten een punt ach-ter dit (mini)reeksje. U kunt het blijven bekijken op www.brusselnieuws.be/nero. JMB
© S
TICH
TING
MA
RC
SL
EE
N
BDW 1302 PAGINA 19 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Hoeveel basisbereidingen voor eieren kent u, zonder ze te breken? Deze is nochtans al heel oud.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar met mijn opzoekwerk rond de snelkookpan kwam ik er toe-vallig op: hamin-eieren , of hamine , zo u wilt. Heeft niets te maken met de voormalige Oegandese dic-tator. De bereiding spruit uit de Joodse en blijkbaar ook uit de Egyptische traditie, maar leent zich tot een paar moderne experimenten.De god van Israël verbood de Joden om op de sab-bat, de offi ciële rustdag, te werken. Niets mogen ze, geen geld verdienen, maar ook geen vuur maken, laat staan de was doen. In de grond is dat een heel mooi idee. Verplichte rust voor iedereen, ook voor mama die niet mag wassen en plassen of eten klaar-maken. Geen gezeur, het is de Wet. Niet helemaal eerlijk natuurlijk, want nu moet mama gewoon de dag voordien extra hard haar wier afdraaien . Naar de Chinees gaan, met al die bijkomende voedings-taboes van de Israëlieten, is geen optie.Gelukkig zijn mensen vernuftig. Een van de oplos-singen om op een kookloze dag toch warm eten op tafel te zetten, is de slowcooker . Dat is vandaag in Amerika de rage. Voedsel wordt bij lage tempera-tuur gedurende lange tijd gegaard. Daar bestaan vandaag speciale elektrische apparaten voor, maar bij onze grootouders – ook de niet-Joden – heette dat gewoon ‘vanachter op de (Leuvense) stoof’ . Het kookfornuis was destijds de enige warmtebron in huis; dat bleef dag en nacht branden en dus kon men er onbeperkt een pan op warm houden met een minimum aan vuur, zonder extra kosten, naast de grote ketel heet water voor het bad van de bewo-ners. Die ketel is trouwens de ‘douche’ in haar oor-spronkelijke betekenis, lang voor onze voorouders aan stortbaden deden. ‘Vanachter op het vuur’ is, voor wie een kachel heeft, nog steeds de ideale plek om blanquette of stoverij te garen.Een warme schotel, die al van de avond ervoor staat te dampen, heet in de Joodse traditie – zo vertelde mij de gids bij een bezoek aan de synagoge in Ku-regem – shalet of sholent . Hij verklaarde het woord als komende uit het Frans: chaud lent , ‘langzame
warmte’. Ik las dat eieren een populair ingrediënt zijn van de sholent. Ze worden in water opgezet, met de schillen van een ajuin, “voor de kleur”. Of ze worden met schaal en al in de bonenschotel gesto-ken, waar ze mee koken. De volgende dag worden de eieren dan als voorgerecht gegeten, voor de bo-
nen. Bonen zijn ideaal voedsel voor een traagkook-gerecht. In Egypte gaan de hamin-eieren op de
puree van tuinbonen ( ful medames ), in Israël op de humus of kikkererwten puree. Het eiwit zou door de ajuinschillen bruin kleuren en rokerig smaken, de textuur zou romig zijn.Maar dat leerde ik dus pas achteraf. Ik kwam hamin-eieren tegen in een expe-riment met de drukpan, dat uitgevoerd werd door eetwetenschappers. Dit is dus de fastfoodversie van hamin-eie-ren. Neem verse eieren en doe die in het
stoommandje van de snelkookpan, boven een laag water. Draai het ding dicht en geef
veertig minuten lang volle druk. Pel de eieren warm en snij ze in delicate schijfjes. Zo eenvou-
dig gaat dat. We zien nu een eiwit dat teder en zacht is, maar met de kleur van oud ivoor. De smaak is inderdaad gronderig, of rokerig; de smaak van het kruimelige geel beschreef iemand als ‘kippenlever’. De eieren zijn binnenin dus bruinachtig, maar toch hebben we geen ajuinschillen gebruikt. Hoe dat kan? Die ajuinen hebben er gewoon niets mee te maken. We staan hier voor wat de scheikundigen de reactie van Maillard noemen. We kennen die chemische reac-tie uit de keuken door het bruine kleurtje dat brood en ander voedsel (vlees) krijgt wanneer we bakken. Door een ei lang genoeg te stomen lukt het ook, en bij veel lagere temperaturen dan die van een bakpan.Louis Camille Maillard was een Fransman (hoe kan het ook anders?) die, naast allerhande dingen over de menselijke gezondheid, onderzoek deed naar de reactie tussen proteïnen en suikers. Hij constateer-de dat tijdens het bakken stoffen worden gevormd die chemisch vergelijkbaar zijn met humus (de bos-grond, niet de kikkererwtenpuree). Mensen blijken dat lekker te vinden. Hij publiceerde zijn resultaten in 1911. Begrip van de reactie die zijn naam draagt, heeft heel wat gevolgen gehad voor de voedingswe-
tenschap. Maillard is grotendeels vergeten in de me-dische sector, maar iedere kok met opleiding kent zijn naam.Nu we toch met eieren aan het spelen zijn: klop eens een paar eierdooiers los met een beetje bakpoeder (ongeveer 1 gram per groot eigeel). Ook een snuifje zout bij doen, als u dat belieft. Giet het mengsel in een kommetje en zet in het stoommandje boven wa-ter in de drukpan. Veertig minuten bij hoge druk en langzaam laten afkoelen. U hebt nu iets gemaakt wat op een broodje lijkt, maar dan zonder bloem (en zonder gluten). Het kan zelfs getoast worden, maar mijn broodje was nog een beetje licht van structuur. Iets te veel bakpoeder, misschien? De hamin-eieren kunnen er nu op, maar die moeten wel warm wor-den gegeten, koud zijn ze niet zo bijzonder. Een van de vreemdste eierbereidingen die ik ooit heb gepro-beerd. Smakelijk.
De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet
Hamin-eieren
BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT
Nick Trachet
voortdurend in iemands blikveld te staan? We stellen de vragen, goed beseffend dat praten en kijken mis-schien ook niet samengaan.“Bij mij mogen mensen door mijn beeld wandelen. Door de lange be-lichtingstijden waarmee ik werk, staan ze er toch niet op,” zegt een Fransman die ook helemaal niet bang is om dezelfde foto’s te maken. Want: “Verander je je standpunt en-kele millimeters, dan is het al een heel andere foto. Kijken is heel indi-vidueel.” Ook een academiestudent uit het Antwerpse is er gerust op:
“We fotografeerden eens met drie de Sint-Annatunnel en dat was toch telkens anders.”Discreet rondlopen is er in groep wel niet bij. Als de fotografen een voor een aangetrokken worden door een geparkeerde truck, waaraan een in-trigerende plastictas hangt, klinkt het nee van de bestuurder alsmaar onvriendelijker. Het argument ‘ar-tistieke foto’ werkt niet.Sommige fotografen vragen anderen naar interessante zichten om ze dan doodleuk ook te fotograferen. Sa-men fotograferen lijkt de deelnemers niet te storen, maar misschien komt de solitaire fotograaf hier niet op af. Toch zorgen verschillende tempo’s ervoor dat de groep uiteenvalt. Na anderhalf uur zijn enkele fotografen die hun tijd nemen, de groep al uit het oog verloren. Het deert het Ita-liaans-Amerikaans-Waals-Vlaamse gezelschap niet echt: “Zo hebben we dit achterafstraatje ontdekt, une fri-che , no man’s land .”
Opwinding bij twee fotografen ter-wijl ze met hun statieven in de weer zijn: “Waar komt dat blauwe licht vandaan?” – “Dat is het omgevings-licht van de stad.” Maar ook opwin-ding bij wie niet vertrouwd is met fotograferen, zoals bij deze Spaan-se: “Gratis mogen meedoen aan iets van Bozar... Ik ben zélfs geen ama-teur en dit is mijn toestel niet, maar het is fi jn dat fotografi e en kunst op deze manier gedemocratiseerd wor-den.”
Leren kijken Toch zijn er ook fotografen die de wandeling voortijdig voor bekeken houden, zoals twee Vlamingen die wat op hun honger blijven zitten. “We dachten dat de groep kleiner zou zijn en dat de begeleider ons zou leren kijken. Oké, onze gêne om te fotograferen is weg, maar we had-den meer over nachtopnamen willen leren: wat doet het toestel in deze lichtomstandigheden?” Ze zijn niet zeker of ze al één goede foto hebben. Zei Beeckman niet dat je slechtste foto’s je beste kunnen zijn? “Ik vraag me af of het in Bozar uiteindelijk al-lemáál conceptueel zal zijn. Zal het alleen maar mooi zijn met het ver-haal erbij?”Zoals de deelnemers zich verza-melen en verspreiden en weer bij elkaar komen in kleinere groepjes van wisselende samenstelling: zijn de fotografen zélf niet een of andere installatie? Even peilen bij Beeck-man, die misschien stiekem aan het fi lmen is? “Ik zou het toejuichen als er de volgende keren zestig of hon-derdtwintig mensen op afkomen. Nóg meer foto’s, nóg meer inter-acties. Daarom zijn we ook allemaal in het zwart gekleed: we vormen een team, het is ook een beetje een per-formance.” An Devroe
www.bozar.be
“Hé, waar komt dat blauwe licht vandaan?”
Vandaag zijn er speciale apparaten voor slowcooking, maar bij onze grootouders (ook de niet-Joden) heette het gewoon ‘vanachter op de stoof’
JETTE – Na het ongelooflijke suc-ces van het Jam’in Jette-festival, dat op 14 mei nog tienduizend be-zoekers trok, zet organisator KWA! voor de zesde keer een indoor edi-tie op. Een wereldmuziekreis door Brusselse reggae, funk, desert blues en jazz manouche.
Op 5 november krijgen we naast de verrijzenis van Panache Culture (reggae) ook de première van het akoestische soloproject van Anana Haroun, zanger van de Brusselse Toearegband Kel Assouf. Tafa Diouf laat kennismaken met de Afrikaan-se blues, Trotsky Tulski brengt jazz manouche, en Humb staat bekend om zijn funky groove.De vzw KWA! werd in 2008 opge-richt door vier jonge muzikanten uit
Jette om na twee edities van Jam’in Jette Indoor de gepaste structuur en organisatie te hebben voor een eer-ste editie van het festival in de open-lucht, in het Jeugdpark. De structuur staat intussen stevig op poten en het festival kreeg in mei maar liefst tienduizend bezoekers. Toch komt er een eind aan het mooie verhaal. Het festival is te groot geworden om door vrijwilligers gedragen te wor-den, er moet geprofessionaliseerd worden, maar daar is geld voor no-dig. Ofwel komt de politiek met geld op tafel, ofwel sterft Jam’in Jette een veel te vroege dood. BT
Jam’in Jette Indoor, 5 november om 19 uur in Centre Armillaire, De Smet de Naeyerlaan 145, 6 euro. Meer op www.jam-in-jette.be
Nog even genieten van een muzikale wereldreis
Muziek > Einde dreigt voor festival Jam’in Jette
zijn van de sholent. Ze worden in water opgezet, met de schillen van een ajuin, “voor de kleur”. Of ze worden met schaal en al in de bonenschotel gesto-ken, waar ze mee koken. De volgende dag worden de eieren dan als voorgerecht gegeten, voor de bo-
nen. Bonen zijn ideaal voedsel voor een traagkook-gerecht. In Egypte gaan de hamin-eieren op de
puree van tuinbonen ( op de humus of kikkererwten puree. Het eiwit zou door de ajuinschillen bruin kleuren en rokerig smaken, de textuur zou romig zijn.Maar dat leerde ik dus pas achteraf. Ik kwam hamin-eieren tegen in een expe-riment met de drukpan, dat uitgevoerd werd door eetwetenschappers. Dit is dus de fastfoodversie van hamin-eie-ren. Neem verse eieren en doe die in het
stoommandje van de snelkookpan, boven een laag water. Draai het ding dicht en geef
veertig minuten lang volle druk. Pel de eieren warm en snij ze in delicate schijfjes. Zo eenvou-
dig gaat dat. We zien nu een eiwit dat teder en zacht is, maar Nick
© N
ICK
TR
AC
HE
T
BDW 1302 PAGINA 20 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
Vardan Hovanissian met zijn trouwe metgezel: “De duduk was lang een goedbewaard geheim voor het Westen, tot Peter Gabriel ermee uitpakte in Martin Scorseses The last temptation of Christ.”
M et open armen ontvangen ze me: Vardan Hovanissian, zijn vrouw Sona en hun zoon Spartak (14). Op
de salontafel staan koffie, chocoladetaart van het huis, een korf vol zoetigheden. In de buf-fetkast staat een mooie verzameling klarinet-ten. Toch is en blijft Hovanissians favoriet de duduk. Dat dubbelrietblaasinstrument is onlosmakelijk verbonden met de geschiede-nis van zijn vaderland Armenië. Het is ook een van de oudste instrumenten in zijn genre, dat sinds twee jaar op de lijst van immaterieel cultureel werelderfgoed van de Unesco staat. De klank, dat is de ziel van Armenië. Mijn gastheer lacht: “Symbolisch gesproken mag de duduk naast onze nationale vlag staan.”Twaalf jaar was Hovanissian toen hij muziek begon te spelen. “Mijn vader was molenaar, mijn moeder werkte in een stomerij. Een fa-milie van artiesten waren we niet, maar toch heb ik van kleins af mogen ervaren hoe mooi het is om je gevoelens te uiten door klank. In gedachten hoor ik nog steeds de liederen die van mijn vader zong, zowat de hele dag door. Hij had onmiskenbaar talent, maar zijn be-roep ervan maken was helaas een utopie: hij was een kind van de Tweede Wereldoorlog, opgegroeid in moeilijke tijden; er moest brood op de plank komen, en dat kon alleen door te werken. Hard te werken. Maar zijn zegen om
mijn weg in de muziek te zoeken, die had ik. Eerst heb ik kort de accordeon verkend, maar al gauw ben ik gaan focussen op blaasinstru-menten, te beginnen met de shvi die ik van va-der had gekregen. De volgende logische stap was de duduk.”“Na het behalen van mijn diploma aan de ho-geschool ben ik al snel kunnen gaan optreden. Weliswaar altijd binnen de grenzen van de toenmalige Sovjet-Unie: moeilijk om er bin-nen te geraken, nog moeilijker om er buiten te geraken. En toen, eind jaren 1980, werd het IJzeren Gordijn neergehaald. We konden met onze muziek naar het Westen: Canada, Engeland, Frankrijk... Kennismaken met de westerse wereld vond ik een verademing. Be-schaafde mensen, gecultiveerde mensen, een groot gevoel van vrijheid.”Het eerste voorproefje van België kwam er in 1993: op tournee met de groep Ararat. Ho-vanissian verbleef toen twee weken in Saint-Ghislain. “En in ’94 stond ik hier weer. Op vraag van vrienden, om met hen samen te werken. We hebben toen vooral opgetreden in de Russische, Armeense en Georgische ge-meenschap. Huwelijksfeesten en dergelijke: andere optredens vastkrijgen was moeilijk. Na een jaar ben ik dan ook met hangende pootjes naar Armenië teruggekeerd. Maar daar kreeg ik nog hardere noten te kraken. De
economie lag op apegapen, veel mensen had-den thuis zelfs geen elektriciteit of gas meer. Cultuur stond helemaal onder op de lijst van de behoeften; voor muzikanten was er amper werk. Het waren groeipijnen voor een regio die omzeggens van de ene dag op de andere over-vallen was door het kapitalisme. Het was geen leven die naam waardig, en ik besloot me de-finitief in het Westen te vestigen. Samen met Sona, toen nog mijn verloofde, nu mijn vrouw. Met zijn tweetjes naar België, naar Brussel. Want hier woonden bevriende muzikanten, die voor onderdak konden zorgen.”
IntegrerenTwee werden er al gauw drie toen Spartak ter wereld kwam. Drie gelukkige Brusselaars.
Volmondig, in het Frans: “Het enige waar we niet van houden, is het weer. Dikwijls koud, te veel regen.”Vardan: “En het verkeer, al de files. Straten versmallen, zoals te pas en te onpas gebeurt, is niet de oplossing. Het maakt de verkeersin-digestie en de schade aan het milieu er alleen maar groter op, omdat iedereen constant met draaiende motor stilstaat. Maar voor de rest zul je me niet horen klagen. Het culturele le-ven is hier onvoorstelbaar verscheiden en rijk. En als er dan toch zorgen zijn: een beetje voet-ballen in het Boudewijnpark, en het is allemaal zó weer vergeten. Ik vind het trouwens tof dat er zoveel parken zijn in Brussel, waar je kunt flaneren en herademen midden het groen. Dat ontbreekt in mijn geboortestad Jerevan,
Het gezin Hovanissian, met (vlnr.) Vardan, Spartak en Sona: “De familie is echt wel de hoeksteen.”
© MARC GYSENS
JETTE – “Elke keer als ik na optredens in het buitenland weer in Brussel kom, voelt het als thuiskomen. Brussel is mijn multiculturele thuis, waar ik veel nieuwe vrienden heb mogen maken. Vooral collega-muzikanten: Marokkanen, Tunesiërs, Belgen, Grieken... Vrienden zonder grenzen: een wereld vol muzikanten zou een wereld zonder oorlog zijn, zonder racisme.” Vardan Hovanissian kwam vijftien jaar geleden van Armenië naar België om te ontsnappen aan de economische miserie na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.
© M
AR
C G
YSE
NS
BDW 1302 PAGINA 21 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
FREDDI SMEKENS
Lawaait
N og niet zo lang geleden stelde een be-vriend Brusselaar mij een eigenaar-dige vraag. “Stel a veu,” zei hij, “in
het Amazoniënwoud valt nen buum omveir, mo er es neemand, mo den oek gielegans nee-mand dee er eet van uut. Omdat er, booite de andere buume, gie leivend weize in de beurt es. Mokt daan vallende buum den lawaait?”Mijn eerste spontane reactie was “Nateur-laaik mokt daan buum lawaait!” Maar na even nadenken kwam het in mij op dat ik die mening kon herzien. Alvorens dat laat-ste te doen, wou ik diezelfde vraag even aan de lezer voorleggen – wat bij dezen alvast gebeurd is.Nu was het mijn beurt om mijn vriend een vraag over lawaait te stellen. “Wa zou ge het beste kunne verdroege? Te veul lawaait of absoleute stilte?” En met die absoleute stilte bedoelde ik een situatie of omgeving waar niets, maar dan ook níéts te horen valt. “Zeulfs de aaige vootstappe ni,” zei ik ter verduidelijking. “Nateurlaaik kunne we ons zu’n situoese moojlaaik veustelle,” voegde ik er nog aan toe. Het was dus nu duidelijk mijn beurt om hem even tot nadenken te stemmen. En ook hier was het moeilijk om onmiddellijk een definitief en sluitend ant-woord te geven.Wel duidelijk is, waarde lezer, dat lawaait ons altijd meer zal irriteren dan intrigeren. In dat verband wou ik ook nog op iets an-ders wijzen. De Brusselaar heeft niet zelden de neiging in bepaalde situaties vè expres eet anders te zegge dan wat hij eigenlijk bedoelt. Dat impliceert meteen dat ikzelf die nei-ging ook af en toe heb, en gien klaain betche zeulfs... Een typerend voorbeeld is de vraag “Kan da ni e klaain betche hetter?” wanneer de muziek ergens veel te luid staat. Of “Ge moet zu ni schrieve” als iemand ons iets diets wil maken op een onderdrukte fluis-tertoon.En dan zijn er uiteraard ook nog de bij- of roepnamen die iemand opgeplakt krijgt, en die ook vaak met lawaait te maken hebben. Eerst en vooral is er de klassieker e gruut lawaait. Die plakt men op iemand (m/v) van wie kan worden gezegd dat hij of zij e gruut bakkes, ne gruute smool of eventueel
ne gruuten auve heeft. Maar ook hier zit-ten we met een soort dilemma zoals we dat hierboven al tegengekomen zijn.Hoe zou de wereld eruitzien mochten we af en toe geen gruut lawaait tegenkomen, waarde lezer? Volgens mij zou de ambiance, zo typisch voor de Brusselse leefwereld, dan een stevige deuk krijgen. Lawaait hoeft met andere woorden niet altijd een nega-tieve klank te hebben.En nu we het toch over geluid hebben, waar-de lezer, wou ik nog nen truk meegeven om met de medemens te communiceren wan-neer men door te veul lawaait overspoeld wordt. Bij een super-luidruchtig concert bij-voorbeeld geldt: schrief nuut ni as ge eet wilt zegge. In tegendeel, hou een trage, haast ge-dempte toon aan met een zo laag mogelijke stem. De leste ki da ’k het ooitgeprobeit hem, werkte da perfekt. En aangezien niemand er een patent op heeft, kan iedereen bij een volgende gelegenheid de proef op de som nemen.Natuurlijk bestaan er heel wat mogelijkhe-den om lawaait te bestrijden wanneer men er echt last van heeft. Maar oordopjes zou ik niet aanraden, en wel hierom: wanneer men ze na een tijd vergeet te verwijderen, komt men in een wereld van stilte terecht die ons ongerustheid zou kunnen baren.Welnu, waarde lezer, laten we, elk voor zich, even nagaan welk lawaait ons in de stad het meest stoort. Wat mij betreft, ben ik er snel uit: het getoeter van auto’s en de sirenes van een combi. En wa zoude zegge van het lawaait da ge ’t liefste huut? Ook daar is de rekening snel gemaakt: het flooite van de vaugels, wat mij betreft. Hoewel men dat laatste hoe dan ook moeilijk tot lawaait kan rekenen.Tot slot rest mij nog één ding te hopen: dat ik auver lawaait gien al te gruut bakkes opge-zet hem. En zelfs als het zo zou zijn, waarde lezer, dan nog ga ik ervan uit dat het nog altijd beter is om iets van zich te laten ho-ren dan zich stillekes in ’n hoekske terug te trekke. Met alles wat deel uitmaakt van de dagelijkse realiteit, moeten we leren leven. Lawaait vormt daar, hoe eigenaardig het ook mag klinken, geen uitzondering op.
en dat valt me op telkens als ik terugkeer.” Sona: “Toch was het moeilijk in het begin. De mensen waren gastvrij en vriendelijk, maar helemaal opnieuw beginnen, je leven heruit-vinden, dat is en blijft een zware uitdaging. Ik was ver van mijn familie, waaraan ik zo ge-hecht ben, zoals elke Armeniër.”Vardan: “Aanvankelijk voelde het als een bal-lingschap. Geregeld terugkeren naar Armenië, naar onze familie, kon ook al niet, omdat we niet over de nodige papieren beschikten. Nu is dat probleem gelukkig van de baan. De fami-lie is echt wel een hoeksteen van de Armeense maatschappij. Daarom ook heb ik mijn ouders laten overkomen zodra ik de Belgische natio-naliteit had verworven.”Ondertussen is het gezin Hovanissian perfect geïntegreerd. “De eerste Armeense diaspora naar het Westen is er gekomen na de genocide door de Turken in 1915. Die uitwijkelingen hebben zich heel snel aangepast aan hun nieu-we omgeving: ze hebben hun weg gezocht en gevonden in de diamantindustrie, in vrije be-roepen als advocaat en geneesheer. De tweede emigratiegolf kwam er door het instorten van de economie, de plotse overstap naar het ka-pitalisme na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. En alweer bleek toen dat Armeniërs goed kunnen integreren in een nieuwe om-geving. En zo hoort het ook. Respect voor de wetten en regels van een gastland, open staan voor wie je gastvrijheid verleent, is niet meer dan normaal in mijn ogen.”
MelancholiePrivé gaat het Vardan Hovanissian voor de wind, en ook professioneel heeft hij niet te kla-gen. Hij staat op podia in de vier windstreken, is begeleider van de beeldmooie Ladino-ver-tolkster Yasmin Levy, speelt in de multicultu-rele Brusselse groep Blindnote, heeft twee cd’s
op zijn naam staan met de groep Arax, geeft les bij Muziekpublique. Met de duduk als on-afscheidelijke kompaan. “De duduk was lang een goedbewaard geheim voor het Westen, tot Peter Gabriel ermee uitpakte op de soundtrack van Martin Scorseses The last temptation of Christ.”De schoonheid van het instrument mag ik ont-dekken bij een kleine demonstratie. Het klinkt een beetje als de menselijke stem, warm, een beetje nasaal. Eén octaaf en een kleine terts maar, en toch zo rijk. Het gevoel is pure me-lancholie. “De geschiedenis van Armenië is dan ook beladen met droefenis, met als triest dieptepunt de genocide door de Ottomaanse troepen. Die melancholie wordt nog eens ge-voed door het feit dat veel Armeniërs buiten hun geboorteland leven.”“Door de duduk zijn er mensen die Armenië ontdekken, een land waar ze niets van afwis-ten. Ik heb zelfs een Belgische leerling gehad die er een huisje heeft gekocht en er nu woont.”“Op het eerste gezicht lijkt de duduk een sim-pel instrument, inderdaad. Maar schijn be-driegt. Het leeft, het heeft geheimen. De grote kunst is om het specifieke geluid – de ziel – te ontdekken; de techniek bijschaven komt ach-teraf wel. Het is ook een heel veelzijdig instru-ment: het past bij jazz, in klassieke muziek, voor feestmuziek, maar het kan ook op zich staan.”“Ook in Georgië, Azerbeidzjan en Turkije wordt op de duduk gespeeld. Elk van die lan-den heeft een eigen geluid, dat ik met de ogen dicht kan identificeren. Het Armeense is het warmste van allemaal, en dat komt omdat wij abrikozenhout gebruiken.”�
� Karel�Van�der�Auwera
‘De duduk, en diepe droefenis’
Vardan Hovanissian, dudukspeler
“En als er dan toch zorgen zijn: een beetje voetballen in het Boudewijnpark, en het is allemaal zó weer vergeten”
ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).
REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.
BDW 1302 PAGINA 22 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
BRUSSEL – Loïc Timmermans klimt naar de wereldtop. Nog maar zestien is hij, maar hij staat, op twee manches van het einde, aan de leiding in de Europabeker. Zelfs bij de senioren staat hij al zijn mannetje. Timmer-mans blijft er nuchter onder.
‘H et wereldkampioenschap van vorig jaar in het Schotse Edinburgh was mijn doorbraak,” vertelt Timmer-
mans. “Tot dan toe waren mijn beste resulta-ten een elfde plaats op een WK en een vijfde plaats in een Europabekermanche. En ineens haalde ik daar de zilveren medaille... Sinds-dien ben ik echt prijzen beginnen te pakken. Twee weken erna won ik zelfs mijn eerste Eu-ropabekermanche.”Toch was deze knappe prestatie geen al te gro-te verrassing. Timmermans werd namelijk als kleine jongen al opgemerkt. Als achtjarige Ket, drie jaar na zijn eerste klimpartijen, begon hij al met competitie. Het enige probleem was het gebrek aan echte tegenstand in België. Dus trok hij al gauw de landsgrenzen over. “Mijn ouders hebben altijd achter mij gestaan. Met hen ben ik voor het eerst naar het buitenland getrokken, naar Italië. Vrij snel werden dat een vijftal reizen per jaar. En ook in het buitenland eindigde ik meestal in de top drie.”Vanaf zijn twaalfde werd klimmen meer dan een hobby. De drie trainingen per week wer-den er vijf, aangevuld met onder meer lopen en fitness. En ook buiten de klimzaal is hij bezig met zijn sport. “Een tweetal jaar gele-den ben ik echt op mijn voeding gaan letten. Frieten mogen wel, af en toe, maar ik mag ze-ker niet overdrijven. Ook uitgaan kan, maar niet te veel. Dat zijn opofferingen die erbij horen. Ik weet waarom ik het doe. Mijn per-soonlijke trainer begeleidt me ook wel heel
Hoog, hoger, hoogst: Loïc Timmermans baant zich een weg naar de wereldtop. “Als ik klim, denk ik niet aan andere dingen. Ik ben ontzettend gefocust.”
© DENIS TIMMERMANS
‘Opofferingen horen erbij’Klimmen > Loïc Timmermans dicht bij eerste Europabeker
goed. Hij volgt me al sinds mijn achtste.”Al dat harde werk resulteerde dus in dat hoog-tepunt in Edinburgh. Dit jaar staat Timmer-mans er helemaal en maakt hij deel uit van de
wereldtop bij de jeugd. Op het afgelopen WK voor de jeugd in het Oostenrijkse Imst behaal-de hij brons en ook in de Europabeker gooit hij hoge ogen. “Dankzij een overwinning – op-
nieuw in Edinburgh – en twee tweede plaatsen sta ik op dit moment aan de leiding in die Eu-ropabeker. Ik heb een vrij comfortabele voor-sprong en zou me een mindere prestatie op
ADVERTENTIE
Kaaiad BDW 111102.pdf 1 13/10/11 12:33
BDW 1302 PAGINA 23 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
een van de twee komende manches kunnen veroorloven. Maar zo mag ik niet denken. Ik ga gewoon voluit voor de top drie. Stress heb ik niet. Als ik klim, denk ik niet aan andere zaken. Ik ben zeer gefocust.”Die focus en stressbestendigheid spelen in Timmermans’ voordeel. De klimmers moe-ten namelijk in acht minuten tijd zo hoog mogelijk geraken, en het minste concentra-
tieverlies kan fataal zijn. “Tactiek speelt een belangrijke rol, het inzicht in welke route je moet nemen. Je moet de juiste keuzes ma-ken, de juiste grepen gebruiken. De dag van de competitie bekijk ik de muur en bestudeer ik wat de beste routes zijn. Je moet zo goed mogelijk voorbereid aan je klim beginnen.”De jonge Brusselaar houdt het niet bij de jeugdcategorieën. Op het afgelopen WK voor senioren in Puurs besloot hij zich als jongste deelnemer – zestien is de mini-mumleeftijd – eens te meten met de grote mannen. Een mooie 23ste plaats was het resultaat. “Daar ben ik heel tevreden mee. Ik zal nog af en toe een wedstrijd bij de se-nioren meepikken, maar ik blijf vooral in de jeugdcategorieën klimmen. Ik doe het rustig aan. De vorige wereldkampioen bij de jeugd
heeft dit seizoen bijvoorbeeld alles op de se-nioren gezet, en dat is niet goed meegevallen. Hij eindigt nu rond de dertigste, veertigste plaats. Die fout wil ik niet maken. Ik doe het rustig aan, stap per stap.”
VerzuringTimmermans klimt sinds zijn jongste jaren in de klimzaal Stone Age in Sint-Lambrechts-Woluwe. Een knappe zaal, die evenwel wat te klein wordt voor het aanstormende talent. “Mijn trainer heeft in zijn garage een kleine klimmuur waarin ik dan ‘draai’. Dat is voor-namelijk om op verzuring van de armen te trainen. Dat is een van de moeilijkste zaken in het klimmen. De techniek moet je bijscha-ven en onderhouden, maar je hebt die of je hebt die niet. Je moet vooral op verzuring trainen. Ik ga soms ook in Puurs trainen, daar heb je de beste klimmuur in België.”Ondanks zijn drukke klimagenda blijft Timmermans een leerling in het secundair onderwijs. Hij heeft wel een speciaal sta-tuut waardoor hij faciliteiten krijgt om zijn sport te beoefenen. Geen overbodige luxe, want tijdens het seizoen – van mei tot no-vember – trekt hij bijvoorbeeld een tweetal keer per maand naar het buitenland. Zijn trainer zou vanaf volgend jaar graag zowel ’s morgens als ’s avonds trainen. “Dat zie ik wel zitten. Ik kan het zeker aan. In augustus hou ik dat ritme al aan en ik voel erna meteen dat mijn niveau de hoogte in gaat. Als ik nu elke dag twee keer train, dan zal ik heel het jaar door op hoog niveau kunnen presteren.”“Gewoon elk jaar beter doen: dat is mijn am-bitie. Rond je 26ste zou je je beste klimjaren hebben, dus ik heb nog even.”�� Tim�Schoonjans
Én school, én twee keer per dag trainen, én twee keer per maand naar het buitenland: “Ik zie het allemaal zitten”
Lamine N’Diaye is een voormalige Senega-lese voetballer. Hij speelde voornamelijk in Frankrijk, bij Cannes en Mulhouse. In Can-nes diende hij de piepjonge Arsène Wenger, vandaag de grote man van Arsenal.De ervaren en ernstige N’Diaye is de coach van de grootste Congolese voetbalclub, Tout Puissant Mazembe. Tout Puissant is de club van het vroegere Elisabethville, Lubum-bashi, de hoofdstad van de provincie Katan-ga. Het gebied is zestien keer groter dan Bel-gië. Het Congolese voetbalkampioenschap is net afgelopen. Tout Puissant is de onge-slagen kampioen van Congo, een land van 71 miljoen inwoners.De spelers zijn moe na een uitputtend en on-voorspelbaar seizoen. De hoofdcoach vertelt dat hij soms niet weet wanneer er gevoet-bald wordt. Een groot deel van de wedstrij-den van ‘Les Corbeaux’ zijn derby’s. Wed-strijden op leven en dood. In Congo wordt eerst een slopend regionaal kampioenschap gespeeld tegen clubs uit Lubumbashi en de directe omgeving.N’Diaye is een professional. Welbespraakt en intelligent. Hij beschrijft, met de glim-lach, hoe boeiend het is om in Congo te coa-chen. Dat sommige spelers soms maanden-lang verdwijnen, is hij inmiddels gewoon. De vluchters worden verleid door schimmige makelaars. Een van zijn beste spelers is plots vertrokken, ondanks een heus contract, naar Qatar. De zaak is bij de Fifa aanhangig gemaakt. Een andere speler, een Zambiaan, is al weken spoorloos. “Soms komt er een-tje terug. Ontgoocheld door die zogenaamde zaakwaarnemers. Als ze terugkeren, vraag ik zelfs niet meer wat er gebeurd is of waar ze vandaan komen. De verloren zoon wordt weer in de groep opgenomen alsof er niets aan de hand is.”En toch is TP Mazembe een professionele club. Spelers worden er erg goed betaald.
Naar Europese normen. Trésor Mputu, het absolute voetbalidool van Congo, is een grootverdiener. Zoals de beste verdieners bij paars-wit. “Maar ik moet mijn Europese re-flexen temperen,” zegt hij. Hij is opgetogen over de samenwerking met Royal Sporting Club Anderlecht. Hopelijk zal die sommige schadelijke tussenpersonen uitschakelen en de grootste talenten de kans geven om er-achter te komen of ze een kans maken in het veeleisende Europese clubvoetbal. Het gaat niet alleen om voetbal. Het weer en de Euro-pese cultuur spelen ook een rol. Misschien kan RSCA de springplank zijn naar een grote Europese carrière. Dat is de bedoeling van de samenwerking.TP Mazembe is een week op stage in Brus-sel, in het gloednieuwe jeugd- en trainings-centrum in Neerpede. Ze zijn onder de in-druk. Niet dat het in Congo zoveel minder is. Integendeel. Binnenkort bouwen ze een indrukwekkend nieuw stadion. De voorzit-ter is de steenrijke zakenman en politicus Moïse Katumbi, volgens zijn fans ‘de Con-golese Obama’. Katumbi, gouverneur van de provincie, doet een gooi naar het president-schap van het Centraal-Afrikaanse land.Tijdens de week spelen ze een vriendenwed-strijd tegen het eerste van RSCA. Achter ge-sloten deuren. 0-0. Paars-wit speelt met een noodploeg (door een drukke kalender) met onder meer Cordier op doel; stopper Samuel voetbalt na lange tijd weer mee, en enkele beloften krijgen hun kans. Veel kan er uit de wedstrijd niet opgemaakt worden, maar de funderingen voor een doorgedreven spor-tieve samenwerking zijn gelegd. Van Lamine N’Diaye hebben we alvast veel geleerd.
www.brusselnieuws.be/steegen
David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht
David Steegen
ADVERTENTIE
Tout Puissant Mazembe
03 > 19 NOVEMBER
PREMIÈRE
© S
OMET
HIN
G EL
S
© T
HOM
AS D
HAN
ENS
KVS_BINNENKORT
© J
ESPE
RS &
MAE
LFAI
T
© K
URT
VAN
DER
ELS
T
BENJAMIN VERDONCK KVS & TONEELHUIS
15 > 25 NOVEMBER
DISISIT RAVEN RUËLL & JOS VERBIST THEATER ANTIGONE
03 > 10 DECEMBER
BAALJOSSE DE PAUW & JAN KUIJKEN LOD, KVS & THÉÂTRE NATIONAL
08 > 10 DECEMBER
DE GEHANGENEN
WWW.KVS.BE – T 02 210 11 12 ARDUINKAAI 7 – 1000 BRUSSEL
111102_BDW_kvs.indd 1 26/10/11 11:22
BDW 1302 PAGINA 24 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
BDW VOO
R IED
EREEN VAN 9 TO
T 13
JA
AR •
ZIEza
zei: “Ik vond het tof om te weten
dat ze in andere landen leuke
fi guren maken van suiker, voor allerlei feesten.
Zoals die Mexicaanse doodskopjes, of de
suikerjuwelen in India.”
Van Egypte over Mexico tot India, overal wordt
er gesnoept! En zeker bij speciale gelegenheden
of feesten. Denk maar aan het Suikerfeest, op het
einde van de ramadan. Dan krijgen de kinderen in
Egypte poppetjes van rietsuiker om te smullen. Of de
suikerbonen hier bij ons, om een geboorte te vieren.
In Mexico herdenken ze dan weer hun doden met een
portie suiker. Rond deze periode, met Halloween,
maken ze suikerige doodskopjes, die ze nadien
Smoelentrekkers, zuurstokken, Zazie-redactie gaat proeven van Sweet candy, een tentoonstelling over... snoep!©
SA
SK
IA VA
ND
ER
STIC
HE
LE
Mexicaans Halloween? Voor het feest van de doden maken ze in Mexico lugubere suikerschedels,
die ze nadien mooi versieren. Tot grote verbazing van onze Zazie-redactie.
DOOR PATRICK JORDENS
zei: “Wat ik het speciaalst vond,
was dat ze in Australië soms het
achterwerk van een mier opeten, omdat daar
zoveel honing in zit. Bweikes!”
Al dat gesnoep... eigenlijk is het de schuld van de
natuur. Want honing, hars of suikerriet, al die
zoetigheid komt van Moeder Natuur. De mensen
snoepen dan ook al heel lang: in grotten zijn
prehistorische schilderingen gevonden van mensen
die zonder beschermende kleding bijenhoning
proberen te verzamelen. Er bestaat ook zoiets als
Arabische gom: dat is gestolde hars van de acaciaplant.
En in de esdoornboom zit ook een lekker zoet sapje.
Je kan er heerlijke siroop van maken voor op de
pannenkoeken. Over dat esdoornsap kende Zazie-
journalist Jef Raven trouwens een grappig verhaaltje. Je
kan het hiernaast lezen bij ‘SorrySnorry?’.
Nog meer natuur die zoet smaakt: in Australië leeft de
honingpotmier. Dat is een mier die zo graag honing eet
dat haar achterlijfje er helemaal van opzwelt (zie foto op
de linkerpagina). Sommige Australiërs vinden die mieren
een echte lekkernij: ze zetten hun tanden stevig in hun
achterwerk. Bweikes?
vond “het interessant om te
weten dat je snoep maakt door
water en suiker samen te voegen en dat dan te
koken.”
Suiker is de basis van alle snoepgoed. Door suiker te
mengen met water, liefst in koperen ketels, en dat op hoge
temperatuur te koken krijg je snoep. Op 100 graden Celsius
blijft de suiker al stevig aan je lepel hangen, bij 150 °C krijg
je karamel. En vaak worden er dan natuurlijk nog allerlei
smaak- en kleurstoffen aan toegevoegd...
En Tante Kaat zegt...
Eeuwenlang was men ervan overtuigd dat zoetigheid goed
was voor de gezondheid. In zoete producten zitten calorieën,
en meer calorieën geven meer energie! Oorspronkelijk kon je
snoep dan ook uitsluitend bij de apotheker vinden. Maar na
een tijdje merkte men dat het toch niet zo simpel in elkaar
zit. Daarom, een wijze raad van Tante Kaat: af en toe snoepen
kan deugd doen. Maar van te veel suiker word je dik en krijg je
rotte tanden. Of heb je dat al te vaak gehoord??
Sweet candy loopt nog tot en met 31 augustus volgend
jaar in het Museum van de Molen en de Voeding in Evere.
Als je met een groep vrienden gaat, kan je een snoep-
workshop aanvragen.
Alle info staat op www.molenevere.be!
... of beertjes, vampierentanden, Frutella’s, violetjes: de Zazie-reporters kennen
waanzinnig veel soorten zoetigheid. Ze gingen dan ook vol enthousiasme naar de
tentoonstelling Sweet candy – De zoete geschiedenis achter snoep. Hieronder lees je wat
hen het meest is bijgebleven van deze expo. Of moeten we zeggen: ‘het sterkst aan
hun tanden is blijven plakken’???
lange matten...
versieren en oppeuzelen.
Een ander snoepfestijn vind je in India, waar ze half
januari het Lichtjesfeest vieren. Mannen, vrouwen,
kinderen... iedereen maakt er juwelen van suiker,
zoals snoeparmbanden, snoepoorbellen of een
snoepbroeksriem. Hoe die eruitzien? Dat moet je op
de tentoonstelling gaan bekijken.
SIEN
© LIBRARY THIN
KQUEST
BDW 1302 PAGINA 25 - DONDERDAG 3 NOVEMBER 2011
zei: “Wat ik het speciaalst vond,
was dat ze in Australië soms het
achterwerk van een mier opeten, omdat daar
zoveel honing in zit. Bweikes!”
Al dat gesnoep... eigenlijk is het de schuld van de
natuur. Want honing, hars of suikerriet, al die
zoetigheid komt van Moeder Natuur. De mensen
snoepen dan ook al heel lang: in grotten zijn
prehistorische schilderingen gevonden van mensen
die zonder beschermende kleding bijenhoning
proberen te verzamelen. Er bestaat ook zoiets als
Arabische gom: dat is gestolde hars van de acaciaplant.
En in de esdoornboom zit ook een lekker zoet sapje.
Je kan er heerlijke siroop van maken voor op de
pannenkoeken. Over dat esdoornsap kende Zazie-
journalist Jef Raven trouwens een grappig verhaaltje. Je
kan het hiernaast lezen bij ‘SorrySnorry?’.
Nog meer natuur die zoet smaakt: in Australië leeft de
honingpotmier. Dat is een mier die zo graag honing eet
dat haar achterlijfje er helemaal van opzwelt (zie foto op
de linkerpagina). Sommige Australiërs vinden die mieren
een echte lekkernij: ze zetten hun tanden stevig in hun
achterwerk. Bweikes?
vond “het interessant om te
weten dat je snoep maakt door
water en suiker samen te voegen en dat dan te
koken.”
Suiker is de basis van alle snoepgoed. Door suiker te
mengen met water, liefst in koperen ketels, en dat op hoge
temperatuur te koken krijg je snoep. Op 100 graden Celsius
blijft de suiker al stevig aan je lepel hangen, bij 150 °C krijg
je karamel. En vaak worden er dan natuurlijk nog allerlei
smaak- en kleurstoffen aan toegevoegd...
En Tante Kaat zegt...
Eeuwenlang was men ervan overtuigd dat zoetigheid goed
was voor de gezondheid. In zoete producten zitten calorieën,
en meer calorieën geven meer energie! Oorspronkelijk kon je
snoep dan ook uitsluitend bij de apotheker vinden. Maar na
een tijdje merkte men dat het toch niet zo simpel in elkaar
zit. Daarom, een wijze raad van Tante Kaat: af en toe snoepen
kan deugd doen. Maar van te veel suiker word je dik en krijg je
rotte tanden. Of heb je dat al te vaak gehoord??
Sweet candy loopt nog tot en met 31 augustus volgend
jaar in het Museum van de Molen en de Voeding in Evere.
Als je met een groep vrienden gaat, kan je een snoep-
workshop aanvragen.
Alle info staat op www.molenevere.be!
versieren en oppeuzelen.
Een ander snoepfestijn vind je in India, waar ze half
januari het Lichtjesfeest vieren. Mannen, vrouwen,
kinderen... iedereen maakt er juwelen van suiker,
zoals snoeparmbanden, snoepoorbellen of een
snoepbroeksriem. Hoe die eruitzien? Dat moet je op
de tentoonstelling gaan bekijken.
[ SORRY ] SN
ORRY ?
Ingrediënten (voor 3 personen)
■ 2 soeplepels vloeibare glucosesiroop
■ 1 eiwit
■ 400 gram gezeefde bloemsuiker (of 3 grote bekers)
Als er dikke stukken in de bloemsuiker zitten, moet de suiker
eerst fi jngestampt worden met stamper en vijzel.
Materiaalsoeplepel, kom, beker, vork, kopje voor warm water
Bereiding■ Scheid eiwit en eigeel. Klop het eiwit vervolgens in een kom met een vork.
■ Voeg de vloeibare glucose toe. Dompel de soeplepel eerst onder in warm water
en droog hem zorgvuldig af alvorens hem te gebruiken.
■ Los de glucose op in het eiwit door dit mengsel op te kloppen met een vork.
■ Voeg vervolgens beetje bij beetje de bloemsuiker toe aan het mengsel. Doe dat
al roerend met een vork. Afhankelijk van de grootte van het eiwit moet er suiker
toegevoegd worden. Je hoeft niet altijd de volle 400 gram toe te voegen.
■ Als het mengsel een compact deeg vormt, kan het kneden beginnen.
Doe bloemsuiker op het werkblad en kneed voorzichtig het deeg.
■ Meng al knedend het deeg tot je een stevig suikerdeeg bekomt.
Boetseer een fi guurtje en versier het met M&M’s, rode veters of spekken,
gommetjes, ijspikkels...
■ Onze redactie maakte candy dolls in de vorm van een pizza, een smiley,
zelfs een lijkbleek vampierenhoofd! Om maar te zeggen: gebruik je fantasie.
HOE MAAK JE EEN CANDY DOLL?
EEN SMAKELIJKE INDIANENLEGENDE UIT CANADA...
Zazie-reporter Jef Raven heeft op vakantie in Canada ooit een indiaanse legende gehoord
over het zoete esdoornsap. Die ging zo:
“Het stamhoofd Glooskap van de Wawaniki-indianen zag dat de mensen van
zijn stam onder de esdoorns lagen en de siroop in hun mond lieten druppelen.
Daardoor hadden ze geen zin meer om te werken, en dat kon het stamhoofd niet echt
appreciëren. Dus goot hij water over de bomen, waardoor de zoetigheid van de siroop
verminderde. Van toen af moesten de Wawaniki-indianen hun sap beetje bij beetje
verzamelen en verkregen ze siroop door het sap te koken.”
En als we de legende mogen geloven, haalde Glooskap zijn slag thuis: voor de productie
van één liter siroop heb je ongeveer veertig liter esdoornsap nodig!
Na de rondleiding ging de Zazie-redactie zelf snoepjes maken. Of liever: candy dolls,
in de stijl van de Mexicaanse doodskoppen (zie kleine foto).
Hier volgt het recept voor wie het thuis wil proberen.
BLI
KV
AN
GER
© IL
AH
© C
RA
NN
EYA
NTH
ON
Y
© W
ES
TCH
ES
TER
HA
PP
EN
ING
.CO
M
ROGIER
JEF RAVEN
© S
AS
KIA
VAN
DE
RS
TICH
EL
E