bdw - editie 1254

25
N° 1254 VAN 11 TOT 18 NOVEMBER 2010 ¦ WEEK 45: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected] Taaltest is slag in het water O m de kwaliteit in het Ne- derlandstalige basisonder- wijs te garanderen vraagt de Vlaamse Gemeenschap een mini- male taalbeheersing van de kinde- ren. Kinderen die minder dan 220 halve dagen in het Nederlandstalige kleuteronderwijs hebben gezeten, moeten daarom sinds dit school- jaar een taaltest afleggen voor ze naar de basisschool mogen. Ze worden gevraagd om aan de hand van plaatjes zaken te benoemen, ze moeten ook abstracte begrippen als meer en minder begrijpen en een- voudige zinnen verstaan. De taaltest lijkt een slag in het wa- ter. Bij de Centra voor Leerlingen- begeleiding (CLB) van het vrije net kwamen maar negen kinderen langs voor de taaltest. “Dat ligt ver onder de verwachtingen,” zegt directeur Jean-Pierre Tavernier. Ook bij het Brusselse gemeenschaps- en ge- meentelijk onderwijs zijn er slechts een handvol Brusselse kleuters ge- test. Voor heel Vlaanderen had men vijftienhonderd kleuters verwacht, van wie een aanzienlijk deel in het meertalige Brussel. De taaltest is er overigens gekomen om de toevloed aan anderstalige kinderen in het Nederlandstalig onderwijs in Brus- sel in te dijken. Het valt op dat de weinige kleuters die deelnamen, meestal ook ge- slaagd zijn. Dat heeft ook met hun profiel te maken, zegt Tavernier. “Het ging vooral om kinderen van ouders die in het buitenland hebben gewoond. En die waren meestal Ne- derlandstalig. De kinderen hadden dan ook geen enkel probleem bij de test.” Naar de reden van de lage opkomst is het raden. De Vlaamse Gemeen- schap verzamelt nu de gegevens om ze verder te analyseren. Misschien heeft de taaltest anderstalige ou- ders afgeschrikt en zijn die kinde- ren nu in het Franstalig onderwijs ingeschreven, maar het kan ook zijn dat er minder kinderen dan gedacht geen kleuteronderwijs hebben ge- volgd. De Vlaamse Gemeenschap probeert al een tijdje anderstalige ouders bewust te maken rond het belang van het kleuteronderwijs. Nog een mogelijkheid is een slechte registratie bij de kleuterscholen. Tot slot kan het ook zijn dat de scholen het niet zo nauw nemen met de re- gel en kinderen toch inschrijven, al zijn ze niet getest of waren ze on- voldoende dagen ingeschreven. In dat geval riskeren de scholen bij ve- rificatie door de Vlaamse Gemeen- schap de financiering voor het inge- schreven kind te verliezen. Toch blijven er ook over de grond van de taaltoets nog vragen. De CLB’s van het vrije net hadden zich in maart van dit jaar zelfs tegen de verplichte taaltest verzet. Tavernier vindt het sop de kool niet waard. “Die test ontwikkelen heeft han- denvol geld gekost. En wat levert het op? Bovendien geloven we meer in een integratieve aanpak . We heb- ben vaak genoeg gezien hoe jonge kinderen van bijvoorbeeld vluchte- lingen in enkele maanden tijd het Nederlands volledig onder de knie krijgen.” Die kinderen dreigen met deze test uit de boot te vallen. Steven Van Garsse BRUSSEL – De verplichte taaltest voor kleuters om naar het eerste leerjaar te mogen, is een slag in het water. De drie netten in Brussel hebben elk minder dan tien kleuters getest. De meeste kinderen zijn ook geslaagd. Onderwijs > Aantal geteste kleuters ligt ver onder de verwachtingen Geen schaap, geen feest LEES MEER OP PAGINA 6-7 LONDERZEEL – Op dinsdag 16 november worden er in de hoofdstad tussen de tien- en de twintigduizend schapen geslacht voor het islamitische Offerfeest. De Brusselse moslims willen de dieren graag zelf kiezen voor ze naar de slachtbank worden gebracht. Ze gaan bij voorkeur op zoek in de groene rand rond Brussel. Wij gingen er schapen spotten en ontmoetten er enkele schapenboeren en een Marokkaans gezin. SVG EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN BOUWEN FEESTJE IN AB En ook: François Ozon, Brad Mehldau en Peter Sellars AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153 11 11 10 FLANEREN AAN ZUIDSTATION SINT-GILLIS – Behalve tijdens de zondagse markt is het niet bepaald aangenaam toeven tussen Zuidstation en Kleine Ring. Over enkele jaren komt daar verandering in. De NMBS ziet in de ruimte onder de sporen – zo’n 20.000 vierkante meter – winkels en horeca ontstaan. Met het masterplan voor Brus- sel-Zuid wil de NMBS komaf maken met het onveiligheids- gevoel en de urinegeur in de buurt van de spoorwegbrug tussen het station en het cen- trum. De spoormaatschappij wil daartoe de ongebruikte ruimte onder de sporen com- mercialiseren. “We willen een mix aantrekken van allerhan- de winkels tot horeca,” zegt Gwenn Nevelsteen, woord- voerster van NMBS-dochter Eurostation. “Zo willen we een link leggen tussen de wij- ken aan beide kanten van de brug en tussen het station en de Vijfhoek. De handelszaken moeten ook voor meer passage zorgen, zodat het onveilig- heidsgevoel verdwijnt.” Met 20.000 vierkante meter is de beschikbare ruimte niet min. Behalve de ruimte onder de sporen wil de NMBS ook de Overdekte Straat aanpakken. Daar stoppen vandaag de bus- sen van de MIVB en bevindt zich ook de bovengrondse tramhalte. Het masterplan stelt voor om alle verkeer uit de Overdekte Straat te weren en alle bushaltes te concen- treren bij de Zuidertoren. De bovengrondse trams zouden dan langs de Argonnestraat rijden. De MIVB ziet dat niet meteen zitten. “Een halte in de Argonnestraat ligt te ver van het station en de metrohalte,” zegt woordvoerster An Van hamme. De MIVB heeft haar opmerkingen doorgegeven aan de NMBS. Het is nu wachten op de definitieve plannen en de timing. Laurent Vermeersch/ brusselnieuws.be © BART DEWAELE Je kunt je afvragen of het sop de kool waard is Week van de Smaak Lees p. 14-15 en Klas in de Media, p. 24-25

Upload: brusselnieuwsbe

Post on 12-Mar-2016

261 views

Category:

Documents


9 download

DESCRIPTION

Brussel Deze Week van 11 tot 18 november 2010

TRANSCRIPT

Page 1: BDW - editie 1254

N° 1254 VAN 11 TOT 18 NOVEMBER 2010 ¦ WEEK 45: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: [email protected]

Taaltest is slag in het water

O m de kwaliteit in het Ne-derlandstalige basisonder-wijs te garanderen vraagt de

Vlaamse Gemeenschap een mini-male taalbeheersing van de kinde-ren. Kinderen die minder dan 220 halve dagen in het Nederlandstalige kleuteronderwijs hebben gezeten, moeten daarom sinds dit school-jaar een taaltest afl eggen voor ze naar de basisschool mogen. Ze worden gevraagd om aan de hand van plaatjes zaken te benoemen, ze moeten ook abstracte begrippen als meer en minder begrijpen en een-voudige zinnen verstaan.

De taaltest lijkt een slag in het wa-ter. Bij de Centra voor Leerlingen-begeleiding (CLB) van het vrije net kwamen maar negen kinderen langs voor de taaltest. “Dat ligt ver onder de verwachtingen,” zegt directeur Jean-Pierre Tavernier. Ook bij het Brusselse gemeenschaps- en ge-meentelijk onderwijs zijn er slechts een handvol Brusselse kleuters ge-test. Voor heel Vlaanderen had men vijftienhonderd kleuters verwacht, van wie een aanzienlijk deel in het meertalige Brussel. De taaltest is er overigens gekomen om de toevloed aan anderstalige kinderen in het

Nederlandstalig onderwijs in Brus-sel in te dijken.Het valt op dat de weinige kleuters die deelnamen, meestal ook ge-slaagd zijn. Dat heeft ook met hun profi el te maken, zegt Tavernier. “Het ging vooral om kinderen van ouders die in het buitenland hebben gewoond. En die waren meestal Ne-derlandstalig. De kinderen hadden dan ook geen enkel probleem bij de test.”Naar de reden van de lage opkomst is het raden. De Vlaamse Gemeen-schap verzamelt nu de gegevens om ze verder te analyseren. Misschien heeft de taaltest anderstalige ou-ders afgeschrikt en zijn die kinde-ren nu in het Franstalig onderwijs ingeschreven, maar het kan ook zijn dat er minder kinderen dan gedacht geen kleuteronderwijs hebben ge-

volgd. De Vlaamse Gemeenschap probeert al een tijdje anderstalige ouders bewust te maken rond het

belang van het kleuteronderwijs. Nog een mogelijkheid is een slechte registratie bij de kleuterscholen. Tot slot kan het ook zijn dat de scholen het niet zo nauw nemen met de re-gel en kinderen toch inschrijven, al zijn ze niet getest of waren ze on-voldoende dagen ingeschreven. In

dat geval riskeren de scholen bij ve-rifi catie door de Vlaamse Gemeen-schap de fi nanciering voor het inge-schreven kind te verliezen.Toch blijven er ook over de grond van de taaltoets nog vragen. De CLB’s van het vrije net hadden zich in maart van dit jaar zelfs tegen de verplichte taaltest verzet. Tavernier vindt het sop de kool niet waard. “Die test ontwikkelen heeft han-denvol geld gekost. En wat levert het op? Bovendien geloven we meer in een integratieve aanpak . We heb-ben vaak genoeg gezien hoe jonge kinderen van bijvoorbeeld vluchte-lingen in enkele maanden tijd het Nederlands volledig onder de knie krijgen.” Die kinderen dreigen met deze test uit de boot te vallen. Steven Van Garsse

BRUSSEL – De verplichte taaltest voor kleuters om naar het eerste leerjaar te mogen, is een slag in het water. De drie netten in Brussel hebben elk minder dan tien kleuters getest. De meeste kinderen zijn ook geslaagd.

Onderwijs > Aantal geteste kleuters ligt ver onder de verwachtingen

Geen schaap, geen feest ➜ LEES MEER OP PAGINA 6-7

LONDERZEEL – Op dinsdag 16 november worden er in de hoofdstad tussen de tien- en de twintigduizend schapen geslacht voor het islamitische Offerfeest. De Brusselse moslims willen de dieren graag zelf kiezen voor ze naar de slachtbank worden gebracht. Ze gaan bij voorkeur op zoek in de groene rand rond Brussel. Wij gingen er schapen spotten en ontmoetten er enkele schapenboeren en een Marokkaans gezin. SVG

EINSTÜRZENDE NEUBAUTEN BOUWEN FEESTJE IN ABEn ook: François Ozon, Brad Mehldau en Peter Sellars

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

11 1110

FLANEREN AAN ZUIDSTATION

SINT-GILLIS – Behalve tijdens de zondagse markt is het niet bepaald aangenaam toeven tussen Zuidstation en Kleine Ring. Over enkele jaren komt daar verandering in. De NMBS ziet in de ruimte onder de sporen – zo’n 20.000 vierkante meter – winkels en horeca ontstaan.

Met het masterplan voor Brus-sel-Zuid wil de NMBS komaf maken met het onveiligheids-gevoel en de urinegeur in de buurt van de spoorwegbrug tussen het station en het cen-trum. De spoormaatschappij wil daartoe de ongebruikte ruimte onder de sporen com-mercialiseren. “We willen een mix aantrekken van allerhan-de winkels tot horeca,” zegt Gwenn Nevelsteen, woord-voerster van NMBS-dochter Eurostation. “Zo willen we een link leggen tussen de wij-ken aan beide kanten van de brug en tussen het station en de Vijfhoek. De handelszaken

moeten ook voor meer passage zorgen, zodat het onveilig-heidsgevoel verdwijnt.”Met 20.000 vierkante meter is de beschikbare ruimte niet min. Behalve de ruimte onder de sporen wil de NMBS ook de Overdekte Straat aanpakken. Daar stoppen vandaag de bus-sen van de MIVB en bevindt zich ook de bovengrondse tramhalte. Het masterplan stelt voor om alle verkeer uit de Overdekte Straat te weren en alle bushaltes te concen-treren bij de Zuidertoren. De bovengrondse trams zouden dan langs de Argonnestraat rijden. De MIVB ziet dat niet meteen zitten. “Een halte in de Argonnestraat ligt te ver van het station en de metrohalte,” zegt woordvoerster An Van hamme. De MIVB heeft haar opmerkingen doorgegeven aan de NMBS. Het is nu wachten op de defi nitieve plannen en de timing. Laurent Vermeersch/

brusselnieuws.be

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Je kunt je afvragen of het sop de kool waard is

Week van de SmaakLees p. 14-15 en Klas in de Media, p. 24-25

Page 2: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 2 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

West Station Subway Blues. © JO VOETS

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Ontwar die verkeersknoopUitgelicht > Agoria pleit voor dynamische verkeerscontrole

Brussel moet technologie aantrek-ken, is het logische standpunt van Agoria Brussel, en daarvoor stelt de federatie een aantal concrete

beleidsacties voor: er moet vooral ingezet worden op beter ICT-on-derwijs; Brussel moet zijn imago als technologievriendelijke stad

oppoetsen, en om echt mee te zijn met de tijd moet er een deugdelijk systeem van e-government op poten worden gezet. E-government houdt

in dat burgers en bedrijven niet meer in het stadhuis in de rij hoeven te staan, maar heel wat praktische zaken online kunnen afhandelen. Voor bedrijven moet het volgens Agoria mogelijk zijn om bepaalde procedures met de lokale overheid af te handelen via de digitale weg.Maar wat veruit het meest in het oog

Rusthuis be wo ner met handicap in actie

BRUSSEL – Vanaf december krijgen min-65’ers met een handicap in het bejaarden-centrum Arcus meer (aange-paste) dagactiviteiten.

In Arcus in Sint-Agatha-Ber-chem gaat begin december een ‘experimenteel’ project van start. Omdat het Brussels Ge-west over onvoldoende opvang voor mensen met een handicap beschikt, belanden deze (niet-bejaarde) hulpbehoevenden onder meer in bejaardentehui-zen, zoals bij Arcus.Hoeveel bewoners met een fy-sieke of psychische beperking zijn instelling telt, kan direc-teur Paul Matton niet zeggen. In het bejaardencentrum zou-den deze volwassenen wel de juiste zorg krijgen, maar bij-voorbeeld voor dagactiviteiten en vrijetijdsbesteding dringt een aangepast aanbod zich op. “Zo kan onbezoldigd begeleid werken in een restaurant of cultureel centrum een interes-sante activiteit zijn,” zegt pro-jectverantwoordelijke Anna Van Hoegaerden, die bij Zon-nelied werkt. Zonnelied, een instelling uit Borchtlombeek die mensen met een mentale handicap en met niet-aange-boren hersenletsel opvangt, onder meer in het Brussels Gewest, trekt het project. Een derde partner is het Koninklijk Instituut Woluwe, dat mensen met een auditieve of visuele handicap begeleidt.Het twee jaar durende project beperkt zich het eerste jaar tot Arcus, nadien komen andere rusthuizen aan bod. Zonnelied kreeg hiervoor 120.000 euro subsidie van Vlaams minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V). Op dit ogenblik werft Zonnelied drie werkkrachten aan.Het project is een uitloper van de analyse die de Brusselse Welzijns- en Gezondheids-raad en het Brussels Regionaal Overleg Gehandicaptenzorg in mei 2008 publiceerden. Beide noemden het voorzieningen-aanbod voor volwassenen met een handicap “ronduit proble-matisch”. Uit hun rondvraag bij tientallen rusthuizen kwa-men ze tot het vermoeden dat er op dat ogenblik “minstens 600 personen jonger dan 65 jaar met een handicap in Brus-sel in een rusthuis opgenomen zijn.” SVdb

OPMERKELIJK

De technologiefederatie Agoria wil een intelligente kilometerheffing in de hele GEN-zone, maar het Gewestelijk Expresnet is pas volledig klaar tegen 2018.

© Y

VAN

DE

SA

ED

EL

EE

R

BRUSSEL – Technologiefederatie Agoria wil van Brussel een ICT-hoofdstad maken waarin technologiebedrijven willen investeren. Maar dan dient er wel werk gemaakt te worden van een mobiliteitsbeleid dat de problemen écht aanpakt, klinkt het.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Page 3: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 3 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010 WEEKOVERZICHTWOENSDAG 3 NOVEMBERBRAND IN STUDENTENCAFÉ. Rond drie uur ’s ochtends breekt brand uit in studentencafé ’t Groot Gevaar in Koekelberg. Zeven mensen worden naar het ziekenhuis overgebracht, maar zijn niet zwaargewond. Het café moet waarschijnlijk afgebroken worden.

NEPBOM ZORGT VOOR OPSCHUDDING. In het metrostation Hallepoort merkt een reiziger een verdacht pakje op. De ontmij-ningsdienst van het leger wordt er meteen bijgehaald en het metro-station wordt even gesloten. Het blijkt een nepbom te zijn.

GOED NIEUWS UIT VORST. De Duitse autofabrikant Audi investeert 270 miljoen euro extra in de Brusselse fabriek. Het extra kapitaal is bedoeld om de productiecapaciteit op te drijven. Er zouden honderd nieuwe banen komen. Net vandaag rolt de zeven miljoenste auto in Vorst van de band.

DONDERDAG 4 NOVEMBER‘ICT-HOOFDSTAD’. De federatie van de technologische industrie, Agoria, heeft het ICT-plan Digital Brussels klaar. Ze wil Brussel laten uitgroeien tot een toonaangevend ICT-centrum door administratie en

infrastructuur te moderniseren en de verkeersknoop te ontwarren.

ONDERHANDELINGEN BIJ BRINK’S. In Laken onderhandelen directie en vakbonden van geldtransportbedrijf Brink’s met een so-ciaal bemiddelaar. Sinds vorige woensdag wordt er gestaakt. De ef-fecten van de staking zijn ondertussen voelbaar in de geldautomaten.

WILDE RIT LOOPT FATAAL AF. Een 17-jarig meisje overlijdt na een verkeersongeval in Schaarbeek. Het meisje zit in amazonezit op de deur van een auto die met hoge snelheid door de straten raast. Een patrouille merkt de wagen op, maar besluit niet te achtervolgen om een ongeval te vermijden. In de Koninginnelaan rijdt de wagen in op drie geparkeerde wagens en wordt het meisje uit de auto gekata-pulteerd.

VRIJDAG 5 NOVEMBERDIEVEN AAN DE HAAL MET ZAND. Ongeveer 1.000 ton zand ter waarde van zo’n 100.000 euro, bedoeld voor de internationale Jumping op de Heizel, wordt gestolen. Het zand lag opgeslagen in de Tentoonstellingspaleizen. Het paardenevenement zelf komt niet in gevaar, de organisatie gaat op zoek naar nieuw zand.

ZATERDAG 6 NOVEMBERPRINCE VERRAST FANS. Popidool Prince geeft een verrassings-optreden in Viage, de feestzaal bij het casino aan de Anspachlaan. Het optreden lokt ongeveer zeshonderd fans. Het is de tweede keer dat Prince zijn Brusselse fans verrast terwijl hij in het land is. Maan-dag geeft hij een optreden in het Antwerpse Sportpaleis.

KAARTEN ONTAARDT IN SCHIETEN. Een kaartspel in een Turks café aan de Leuvensesteenweg in Sint-Joost-ten-Node re-sulteert in een schietpartij. Omstreeks 2.30 uur vuurt de 38-jarige dader een kogel af met een pistool in de vorm van een balpen. Het 30-jarige slachtoffer krijgt de kogel in zijn wang, maar verkeert niet in levensgevaar.

ZONDAG 7 NOVEMBERBRUSSELS PROTEST. Op het Muntplein manifesteert een hon-derdtal mensen. Ze vinden dat Brussel niet langer de hoofdstad van Vlaanderen kan zijn, omdat het al een Gewest op zich is. De actie was normaal gezien gepland op het Martelaarsplein, voor het kabinet van Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V).

THEATER IN DE PRIJZEN. Het Brusselse thea tergezelschap D°eFFeKt wint de 74ste editie van het Landjuweel. De belangrijkste onderscheiding voor het amateurtoneel in Vlaanderen en Brussel wordt dit jaar voor het laatst uitgereikt, in Gent. D°eFFeKt overtuigde de jury met een opvoering van de Griekse tragedie Agamemnon.

MAANDAG 8 NOVEMBERSLECHT RAPPORT VOOR SCHAARBEEK. In Schaarbeek voert het personeel van de gemeentescholen en van het OCMW actie op het Colignonplein, vlak voor het gemeentehuis. Ze vinden het niet kunnen dat ze sinds 2003 geen eindejaarspremie meer ontvangen. Ze klagen ook over moeilijke werkomstandigheden en een gebrek aan hygiëne en veiligheid. Samengesteld door Benoît Demeester

MEER NIEUWS DE HELE WEEK

ROND OP

springt, is het voorstel van Agoria, ondersteund door technologiepro-ducent Siemens, om de stokkende verkeersstromen in en om Brussel eindelijk echt aan te pakken. “Dat moet echt wel, want we zitten haast muurvast,” klinkt het in de wandel-gangen. De voorstellen van Agoria en Siemens werpen een blik op hoe mobiliteit in de niet zo verre toe-komst grondig geregeld kan worden.

Volg de autoAllereerst moet het Brussels Ge-west een masterplan opstellen dat het frame voor een systeem van dynamisch verkeersmanagement uittekent. Dynamisch verkeersma-nagement wil zeggen dat in de stad verkeerslichten op elkaar worden afgesteld, dat auto’s en ongeval-len door camera’s kunnen worden

Brussel zal niet meekunnen in de race to the bottom, de trip naar de dieperik, met ook heel wat stadsvlucht tot gevolg. Waar zullen die mensen terechtkomen, denk je, en wie zal ze opvangen?”

ACV-voorzitter Luc Cortebeeck stelt zich vragen bij het gemak waarmee de sociale zekerheid wordt uiteengerafeld in de plannen voor de staatshervorming (op deredactie.be).

De 3.500 euro die maandelijks in de bus vallen, zijn helemaal gerechtvaardigd.”

De Anderlechtse schepen Willy Raes (MR) is veroordeeld voor valsheid in geschrifte en zit zonder bevoegdheden in het college, maar weigert op te stappen (in La Dernière Heure).

Eind oktober telde het Brussels Gewest 3.624 werklo-zen minder dan de maand voordien. In september had de werkloosheidsgraad met 111.267 werklozen nog een historisch hoogtepunt bereikt. De werkloosheidsgraad daalt nu van 21,8 procent naar 21,1 procent. “Ondanks

3.624HETGETAL

“een sombere conjunctuur zijn er de afgelopen maand 14.000 mensen uit de werkloosheid geraakt, dat zijn er 3.000 meer dan in september,” verklaart Benoît Cerexhe (CDH), de Brusselse minister van Werk. De daling in het aantal werklozen kwam er omdat er af-gelopen maand opvallend meer werkaanbiedingen wa-ren, zegt Cerexhe. Actiris ontving 2.158 openstaande vacatures; in vergelijking met dezelfde maand vorig jaar is dat een stijging van 10,9 procent. BD

gedetecteerd en herkend, en dat verkeersborden kunnen veranderen naargelang van de verkeerssituatie. Daarvoor is een dispatchcentrum

nodig dat het hele stadsverkeer in de gaten houdt en waar nodig in-grijpt in verkeersstromen, wat dan weer snelle informatie vereist. Een voorbeeld: een automobilist op de Kortenberglaan krijgt via de gps in zijn wagen de informatie dat er in de Wetstraat een ongeval is gebeurd, en dat een ziekenwagen binnen en-kele minuten door zal moeten. De automobilist krijgt het advies om om te rijden. Geholpen door directe informatie gidst zijn gps hem om; het systeem zegt hem ook waar hij eventueel kan parkeren. Optioneel kan de bestuurder op dat moment ook nog metro-rittijden krijgen – via een iPhone of dergelijke – en ervoor kiezen om over te stappen op het openbaar vervoer. “Dynamisch ver-keer betekent ook dat mensen actief moeten meedenken over mobiliteit, op welk moment en hoe ze zich het best verplaatsen naar en in de stad,” zegt André Bouffioux, de president-directeur van Siemens België. Een

dergelijk masterplan om het bo-venstaande mogelijk te maken, kan in twee jaar tijd worden uitgevoerd, meent men.Een ander voorstel dat binnen dyna-misch verkeersmanagement past, is intelligent rekeningrijden in de hele GEN-zone (het GEN is het Gewes-telijk Expres net van de NMBS). Dat wil zeggen dat automobilisten gaan betalen voor het gebruik naargelang van tijd, plaats en type wagen, en niet voor het bezit van een wagen. Waarom in de hele GEN-zone (van Dendermonde tot Leuven met Brus-sel ertussenin), vraagt u zich af? Agoria bekijkt stadsverkeer niet als het verkeer dat zich binnen het Brus-sels gewest bevindt, maar alle ver-keer dat ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds ergens in die zone moet zijn. Slimme kilometerheffing is mogelijk door satelliettechnologie. Een puntje van kritiek wel: het GEN zal pas aan het einde van het komen-de decennium volledig operatio neel zijn, en wordt dus pas rond die tijd een volwaardig alternatief voor de auto. “Maar dat mag geen argument zijn om niets te doen,” zegt Agoria-voorzitter Paul Soete.Een dergelijk dynamisch verkeers-systeem betekent volgens de tech-nologiefederatie vijftien tot twintig procent minder file op de korte ter-mijn. Volgens Agoria zijn er al con-tacten gelegd met de drie bevoegde gewesten. In de toekomst wordt het dus mogelijk een wagen over zijn hele traject te volgen, te gidsen, al-ternatieven te bieden en te belasten. Tol- en detectiesystemen bestaan al in steden als Stockholm en Santiago de Chile. Christophe Degreef

“Dynamisch verkeer betekent dat iedereen actief moet meedenken over mobiliteit”

Page 4: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 4 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Wetenschap > Francis Heylighen (VUB) ziet de stad van de toekomst vasthangen aan een globaal brein

Nieuwe hersenen voor de mens, internet voor de busBRUSSEL – Is het filosofie, is het technologie? Francis Heylighen is systeemtheoreticus. Hij onderzoekt syste-men en denkt na over hoe technologie in de toekomst ons leven kan bepalen. Vrij verregaand, als we hem mo-gen geloven: Heylighen is ervan overtuigd dat een groot computersysteem ons later kan helpen; het globale brein, noemt hij dat.

N aast  het  onderzoeken  van systemen en nadenken over technologie heeft Heylighen 

ook  een  zwak  voor  evolutieleer  en biologie. Dat heet dan interdiscipli-nair te werk gaan – en het maakt dat wij onze openingsvraag minder  ver hoeven te zoeken. 

Hoe kun je een stad evolutionair verklaren? Wat is het voordeel van mensen die samenwonen en ergens blijven? En hoe bekijkt u dat als een systeem?Francis Heylighen:  “Daar  zijn twee  basismechanismen  aan  ver-bonden.  Allereerst  heb  je  infra-structuur:  het  is  efficiënter  als  je wegen of nutsvoorzieningen op één plaats  concentreert.  Zodra  er  op een  bepaalde  plaats  een  beetje  in-frastructuur  is,  worden  er  gemak-kelijker  mensen  aangetrokken  om ergens te wonen. En zodra er ergens veel  mensen  wonen,  wordt  het  nog interessanter om steeds meer infra-structuur  aan  te  leggen.  Dat  is  een zelfversterkend proces.”“Het  tweede  zelfversterkende  pro-ces:  hoe  meer  mensen  ergens  wo-nen,  hoe  meer  de  mens  de  neiging vertoont  zich  te  specialiseren.  In een dorp heb  je één winkel die een beetje van alles aanbiedt, basispro-ducten vaak, maar weinig specifieke 

producten, zoals enkel bontmantels of hamers. Alleen in een stad is een voldoende  grote  populatie  om  die specifieke producten af te nemen. In een stad krijg je dus een werkverde-

ling. En hoe meer iemand ergens ge-specialiseerd in is, hoe meer hij ook anderen nodig heeft. Hoe groter een groep mensen binnen een stad dus wordt,  hoe  breder  de  specialisatie, en hoe groter ook de onderlinge af-hankelijkheid.”

Dat zijn economische principes.Heylighen:  “Die  economische principes maken net deel uit van dat systeem.  Systemen  evolueren  naar complexiteit  door  een  combinatie 

van differentiatie  en  integratie. Dif-ferentiatie  betekent  specialisatie, mensen die steeds meer van elkaar verschillen  in  hun  kennis  en  be-kwaamheid;  integratie  is  dan  weer de  onderlinge  afhankelijkheid, mensen  die  deel  uitmaken  van  een groter  systeem.  Maar  integratie  in mensentaal  vereist  communicatie en interactie. Mensen raken verbon-den. En dat lukt aardig in een stad.”

Maar steden betekenen ook stress. En die stress staat creativiteit in de weg, daarover zijn vele wetenschappers het eens. Dat komt de stadsmaatschappij en de mens niet echt ten goede.Heylighen:  “Differentiatie  en  in-tegratie bestaan al duizenden  jaren als  maatschappelijk  proces.  Bekijk je  het  biologisch,  dan  bestaat  het proces zelfs al miljarden jaren, want ook binnen ecosystemen is het aan-wezig.”“Onze afname van creativiteit – een indruk  die  ik  ook  deel  –  kan  diffe-rentiatie afremmen. Mensen begin-nen bestaande trends na te bootsen, eerder  dan  ideeën  te  ontwikkelen. Anderzijds  lijkt  het  waarschijnlijk dat integratie in de toekomst steeds sneller  zal  verlopen.  Wij  hebben internet, en dus  is de kans om met elkaar in contact te komen, veel gro-ter,  waardoor  de  kans  op  botsende ideeën,  en  dus  op  gezamenlijke crea tiviteit, groter wordt. Dat zal het proces van differentiatie en integra-tie weer bevorderen. In de toekomst, en met dank aan internet, kan daar-uit  een  gemeenschappelijk  interac-tief brein op wereldschaal ontstaan. Mensen  kunnen  er  onderdeel  van 

ook  nogal  stresserend.  Er  is  nu  al zoveel  keuze  dat  we  veel  tijd  ver-liezen  met  al  die  mogelijkheden  te overlopen.  Ga  maar  eens  naar  een gsm-winkel.  Je  hebt  honderden  te-lefoons  die  allemaal  een  heel  klein beetje verschillen. Dus is het moei-lijk om rationeel te kiezen. De kans bestaat  dat  mensen  wel  een  keuze zullen maken, maar met een onvol-daan  gevoel  naar  huis  gaan.  Want de gemaakte keuze zal altijd slech-ter zijn dan de nieuwigheid van een andere gsm. Dat zorgt voor frustra-tie. En dat doet meer met ons dan we denken.”“Ik stel dus voor dat we, om mensen volwaardige keuzes te laten maken, keuzedwang verlichten door het zo-genaamde  libertaire paternalisme. Libertair, in die zin dat het individu de vrijheid heeft om de beslissingen te nemen die hij wil; paternalistisch in die zin dat de overheid de burger zoveel mogelijk in de goede richting stuurt,  door  aanbevelingen  te  ge-ven. Je kunt in de supermarkt, waar je  veel  keuzevrijheid  hebt,  mensen adviseren.  Niet  door  te  zeggen  dat ze  geen  junkfood  meer  mogen  ko-pen,  maar  door  hen  indirect  aan te  moedigen  om  bepaalde  keuzes te maken. Het zou beter zijn als de overheid mensen zou adviseren bij-voorbeeld geen sigaretten te kopen, of  snoep, of  chips.  Niet door het  te verbieden,  maar  door  die  keuze  te bemoeilijken.  Door  die  producten ergens  te  zetten  waar  ze  niet  op-vallen.  Terwijl  de  gezonde  dingen goed  zichtbaar  uitgestald  kunnen worden.  Dat  heeft  twee  voordelen: de overheid kan op een wetenschap-pelijk  verantwoorde  manier  de  ge-zondheid van de burgers vrijwaren, 

Francis Heylighen (1960), doctor in de Fysica, is verbonden aan het Centrum Leo Apostel van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Daar verricht hij interdisciplinair onderzoek in de werkgroep Evolutie, Complexiteit en Cognitie, die de menselijke evolutie, wiskunde en psychologie verenigt. Het Centrum Leo Apostel verenigt onderzoekers van universiteiten over heel Vlaanderen uit verschillende vakgebieden. Het is vernoemd naar de filosoof Leo Apostel (1925-1995). CD

Francis Heylighen

De deelnemers vragen beter toegankelijke infrastructuur.

DOCUMENTAIRE OVER LEVEN MET HANDICAP IN BRUSSEL

BRUSSEL - De Vereniging voor Personen met een Handicap VFG klaagt ontoegankelijke gebouwen, bussen en stoepen aan. Ze vraagt een mentaliteitswijziging.

Acht mensen met diverse beperkin-gen hebben de documentaire Over-leven met een beperking in de stad

in elkaar gestoken. Onder meer een blinde,  iemand  met  een  spierziekte en een deelnemer met een mentale beperking  tonen  welke  obstakels het  centrum  van  Brussel  met  zich meebrengt.  Enkele  voorbeelden: een  bankautomaat  die  voor  rol-stoelgebruikers te hoog  in de muur is  bevestigd,  een  postkantoor  dat 

goed oefenen automobilisten weinig geduld wanneer iemand met een be-perking  meer tijd nodig heeft om te parkeren. “Veel mensen met een be-perking willen hetzelfde als andere mensen, maar de overheid moet dit mogelijk maken,” zegt Greet Vande-wynckele,  educatief  medewerkster bij VFG.Het scenario van de twintig minuten durende documentaire komt van de deelnemers. De bedoeling is burgers bewust  te  maken  en  beperkingen bespreekbaar  te  maken.  Het  pro-ject  kreeg  7.800  euro  subsidie  van 

staatssecretaris  voor  Gelijke  Kan-sen  Bruno  De  Lille  (Groen!)  en  ka-dert  binnen  de  veertiendaagse  van de Gelijke Kansen en de Diversiteit. SVdb Lees meer op pagina 18-19: ‘Smeer voor een weinig gehoorde stem’ Documentaire en debat op 24 november om 13.30 uur in de Spiegelzaal van gemeenschaps-centrum De Markten, Oude Graanmarkt 5

© VG

F

moeilijk  te  betreden  is  en  een  par-keerplaats  voor  mensen  met  een beperking  die  ingepikt  wordt.  Even-

worden,  net  als  steden  en  stadsge-bieden.  Het  wordt  een  sys teem  dat op  een  collectieve  manier  proble-men zal oplossen. Collectief,  in die zin  dat  niemand  alleen  een  beslis-sing  neemt  en  niemand  dus  direct verantwoordelijk  is.  Individue le keuzes  zullen  complexere  collec-tieve gevolgen hebben.”

Betekent dat dat we ook meer met de keuzes van anderen rekening moeten houden?Heylighen:  “Keuzevrijheid  is  een tweesnijdend  zwaard.  Het  is  voor-delig  in  bepaalde  opzichten,  maar 

“Bewustzijn is eengroot woord voor het brein. Noem het eerder een verlengstuk van onze kennis en intelligentie”

Page 5: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 5 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

ADVERTENTIE

en  door  burgers  te  gidsen  bij  hun keuze,  zullen  mensen  ook  minder stress  hebben  en  rustiger  zijn,  en meer  tijd  hebben  om  over  belang-rijke dingen na te denken. Enerzijds heb je dus het grote globale netwerk, dat  collectieve  beslissingen  neemt, en  anderzijds  heb  je  het  libertaire 

paternalisme  dat  mensen  aanmoe-digt goede individuele keuzes te ma-ken.  Het  systeem  laat  mensen  vrij, maar denkt collectief.”

Dat wil zeggen dat de overheid zich meer met moraal moet gaan bezighouden: dit product

is wenselijk, dat product niet. Maar de maatschappij die u net geschetst hebt, zal mogelijk worden opgebouwd vanuit de steden. Hoe zal dat globale brein dan van toepassing zijn in die steden zelf? Geef eens een specifiek voorbeeld.

Francis Heylighen: “Een modern systeem gekoppeld aan een globaal brein laat mensen vrij, maar denkt collectief.”

© BART DEWAELE

NIEUW OP TV: ONDER DE STERREN MET THUISLOZEN

BRUSSEL  –  De  regionale  zender tvbrussel en Eén maken van 13 tot en met 17 december opnames voor de  kerst-tv-reeks  Onder de sterren, een  armoede-/kook-/ontmoetings-documentaire  over  thuislozen  en Brusselse  chef-koks.  De  productie is  in handen van Julien Vrebos. Hij opent aan de Ieperkaai het tijdelijke 

restaurant Zazou. Daar kunnen da-gelijks  veertig  thuislozen  (tegen  1 euro) en veertig andere burgers (te-gen  25  euro)  van  13  tot  en  met  17 december  komen  eten  (reserveren vanaf 12 november op 02-702.87.60 of www.tvbrussel.be).  De  camera zoomt in op de kokende thuislozen en  de  chefs  (van  La  Marée,  Resto 

Henri, Switch, Le Grain de Sel en La Cantina). Al is het echte ‘kookpunt’ van Onder de sterren de eigenzinni-ge  samenwerking  tussen  iedereen, de  confrontatie  tussen  arm  en  rijk, en begrippen als hoop, Kerstmis en Brussel.  Ook  de  hotelschool  Elis-hout,  de  Lions  Club  en  het  inloop-centrum  Chez  Nous/Bij  Ons  doen mee,  naast  het  thuislozenpubliek van daklozen, krakers, mensen met een  laag  inkomen,  mensen  zonder papieren,... Vanaf vrijdag zijn weke-lijks  aankondigende  reportages  op tvbrussel te zien. JMB

Heylighen:  “Een  concreet  voor-beeld  is  dat  mensen  zich  niet  al-leen  aanpassen  aan  het  openbaar vervoer,  maar  dat  het  openbaar vervoer  zich  ook  aanpast  aan  hen. Een  globaal  brein  heeft  kennis  van alle mogelijke rittijden en vervoers-mogelijkheden  die  je  kunt  nemen, maar ook van wie er  in welke tram zit of  zich op welke plaats bevindt. Dus kan het systeem niet alleen in-dividuen door de stad gidsen, maar ook  het  hele  openbaar  vervoer.  Als de  database  weet  dat  er  x  aantal mensen  van  Vorst  naar  Laken  wil-len  op  een  bepaald  ogenblik,  dan is  het  makkelijker  om  een  nieuwe directe bus voor deze mensen in te leggen  in  plaats  van  hen  drie  keer te  laten  overstappen.  Stel  dat  er  in Vorst een feestje afgelopen is, en er plots vijftig mensen naar huis moe-ten, overal  in Brussel. Dan kunnen zij als gebruikers van het systeem te kennen geven dat ze ergens naartoe moeten.  Het  systeem  weet  dat  dan op  zijn  beurt  en  kan  aan  de  MIVB doorgeven  dat  de  dichtstbijzijnde bus  even  een  ommetje  kan  maken om die mensen op te pikken. Op die manier  kan  het  dagelijks  bestuur van een stad veel intelligenter geor-ganiseerd worden.”“Een  ander  voorbeeld:  auto’s.  Het is  altijd  beter  om  meer  dan  een persoon  in  een  wagen  te  hebben. Carpooling  is  zo  georganiseerd  dat een  bepaald  aantal  mensen  op  een bepaalde  plaats  afspreken  om  sa-men  naar  het  werk  te  rijden.  Maar dat  systeem  is  weinig  flexibel.  Stel dat  je  van  een  vergadering  komt en  aan  de  andere  kant  van  Brus-sel  moet  zijn.  Er  zijn  ongetwijfeld auto’s die dezelfde kant op moeten, maar  die  weten  natuurlijk  niet  dat jij die richting uit moet. En zelfs al zouden ze het weten, dan nog zou-den  ze  om  veiligheidsredenen  niet zomaar  wildvreemden  meenemen of  wil  jij  niet  zomaar  met  wild-vreemden  mee.  Als  iedereen  nu  op  een  globaal  brein  is  aangesloten, via  een  iPhone  of  iets  soortgelijks,  dan  kent  dat  systeem  beide  iden-titeiten:  van  de  bestuurder  én  van de  potentiële  passagier.  Als  er  dan iets zou gebeuren, is ook direct be-kend  wie  mogelijk  schuldig  is.  Het  systeem  creëert  met  andere  woor-den  vanzelf  een  vertrouwensband. Ook  kan  de  automobilist  bijvoor-beeld aangeven dat hij de passagier wel  wil  oppikken,  maar  dat  daar een  vergoeding  tegenover  staat.  De  passagier  weet  dan  dat  hij meekan,  maar  alleen  als  hij  digi-taal  twee  euro  betaalt.  Dat  kan  al-lemaal snel en elektronisch geregeld worden, nog voor je een stap in een 

wagen  zet.  Beide  partijen  winnen erbij.”

Daar staat tegenover dat dat systeem ons makkelijk kan controleren en altijd weet waar we zijn.Heylighen:  “Dat  kan  opgelost worden.  Het  systeem  hoeft  niet  te onthouden  wat  elk  individu  heeft gedaan.  Het  hoeft  maar  te  weten hoeveel  personen  bijvoorbeeld  op dinsdagavond van Laken naar Vorst moeten,  zonder  echt  te  weten  wie die  individuen allemaal zijn.  In het geval van de transactie tussen pas-sagier en bestuurder – er wordt twee euro betaald – is het wel nuttig om de identiteit te kennen. Maar zodra de  transactie beklonken  is, kan die informatie gewist worden.”

Maar de automobilist kan evengoed het strafblad van de passagier willen natrekken, als dat beschikbaar is in dat intelligente systeem. Heylighen:  “Dat  zijn  afspraken die  je  vooraf  moet  maken.  Vooraf kan  de  automobilist  bijvoorbeeld aangeven  dat  hij  enkel  vrouwen  of kinderen  wil  oppikken,  of  mannen ouder dan zeventig. Daarvoor moet je  inderdaad  bepaalde  gegevens over  iemand hebben, maar  je hoeft niet  te  weten  hoe  oud  die  is.  Het systeem  weet  dat  wel,  en  geeft  ge-woon  aan  dat  iemand  binnen  jouw categorie meegenomen wil worden. Het globale brein kan natuurlijk ook door  Justitie  gebruikt  worden  om misdadigers  op  te  sporen,  al  moet ik toegeven dat er daarover nog veel denkwerk  zal  moeten  worden  ver-richt. Ook door mij.”

Het is een bijzonder bewust systeem. Een bewustzijn?Heylighen:  “Bewustzijn  is  een groot  woord.  Noem  het  eerder  een verlengstuk  van  onze  kennis  en intelligentie.  We  hebben  allemaal ervaring  met  de  wereld,  en  die  er-varingen  worden  opgeslagen  in  de vorm  van  kennis.  Maar  ieders  er-varing  is  natuurlijk  maar  een  heel klein  stukje  van  wat  er  allemaal  in de wereld gebeurt. Als  je alle erva-ringen  en  kennis  van  iedereen  zou kunnen integreren in één groot ge-heel, de collectieve intelligentie, dan krijg  je  een  systeem  dat  veel  beter beslissingen  kan  nemen  omdat  het beschikt  over  veel  meer  kennis  en ervaringen.  Dat  is  wat  het  globale brein doet: ervaringen en informatie van  alle  gebruikers  samenbrengen tot één groot netwerk. Een brein.”

Christophe Degreef

Page 6: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 6 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

‘H et ritueel begint met de keuze van het dier. Het offerdier is vaak een

schaap of geit, als verwijzing naar het offer van Abraham. Maar ook grotere dieren, zoals koeien en stieren, zijn toegestaan. De dieren moeten valide en gezond zijn.”“De dag van het feest moet het offer gebracht worden na het ochtendgebed en vóór het begin van het namiddag-gebed.”“Het slachten gebeurt door het door-snijden van de luchtpijp en de bloed-vaten van de hals van het slachtdier. Op het moment van het offeren wordt het dier op zijn linkerzij gelegd en gedraaid naar de Qibla (Mekka).” “De voorschriften bepalen dat het dier met zachtheid behandeld moet worden en het mes niet te zien mag krijgen. De keelsnede moet in één enkele beweging gebeuren. De slach-ter moet de naam van God inroepen

alvorens snel en behendig de keel, de slokdarm en de bloedvaten van de hals van het dier over te snijden.”

Zo  staat  het  te  lezen  in  de  officiële Handleiding voor de organisatie van het islamitisch offerfeest dat door de federale  overheid  wordt  verspreid om de gemeentelijke overheden in te lichten over een van de belangrijkste feestdagen  van  de  moslimgemeen-schap:  het  Feest  van  het  Schaap. Volgens  het  federaal  voedselagent-schap (FAVV) zijn er  in België vorig jaar bijna 50.000 schapen geofferd, waarvan  een  kleine  helft  in  het Brusselse. Allemaal in één dag.Die  dieren  moeten  érgens  vandaan komen. Net na de ramadan al, goed twee  maanden  voor  het  Feest  van het  Schaap,  beginnen  Brusselse moslims  aan  hun  zoektocht.  Ze rijden  rond  in  de  groene  rand  van Brussel,  van  Merchtem  over  Wem-

mel tot in het Pajottenland op zoek naar schapen. Zien ze er grazen, dan bellen ze aan bij de vermoedelijke ei-genaar.Het  gros  van  de  schapen  komt  van hobbykwekers.  Omheiningsspe-cialist  Eddy  Balcaen  uit  Wemmel is  zo  iemand.  Hij  levert  al  enkele jaren  schapen  aan  Marokkanen. “Zeer  vriendelijke  en  respectvolle mensen,”  zegt  hij.  “Ze  kiezen  hun schapen  tegenwoordig  nog  voor  ze geboren  zijn!  De  vraag  is  immers groter dan het aanbod. Dat valt ook te merken aan de prijs. Maar nieuw is  dit  fenomeen  zeker  niet.  Dertig jaar  geleden  werden  er  ook  scha-pen geofferd. Alleen zijn er vandaag meer moslims.”Soms  worden  de  schapen  door  de moslims  meegenomen,  in  de  kof-fer  naar  Brussel,  “maar  het  liefst slachten ze het dier ter plekke,” zegt Balcaen.  Hij  maakte  zelf  mee  hoe 

BRUSSEL/LONDERZEEL – Dinsdag is het zo ver. Dan worden in de hoofdstad zo’n twintigduizend schapen geslacht voor het Offerfeest. Maar waar halen moslims al die schapen vandaan? Ze trekken door de Vlaamse Rand op zoek naar een slachtdier voor het Feest van het Schaap. Al hoeft het niet altijd een schaap te zijn...

Boer Jan Vander Perre met enkele klanten. Moslims kiezen hun schaap graag zelf voor het naar de offerplaats wordt gebracht. © BART DEWAELE

Maatschappij > Brusselse moslims op zoek naar slachtdieren van Londerzeel tot Pajottenland

Schapen spotten in de Rand een  vader  met  zijn  twee  zonen  het schaap ritueel slachtte en hoe ze het nadien  professioneel  ontbeenden. “Ze vroegen me of ze de ingewanden mochten begraven. Maar dat zag ik toch niet zitten,” zegt Balcaen, “Het terrein  was  net  verkocht  als  bouw-grond (lacht).”

Tanende traditieToch  denkt  Balcaen  dat  dit  soort praktijken  stilaan  tot  het  verleden gaan  behoren.  “De  schoonzonen waren  er  ook  bij.  Maar  die  hadden mocassins  aan,  mooi  gekleed  ook, net  bankbedienden.  Aan  het  eind van  het  ritueel  lagen  ze  zowat  te slapen in de auto. Om maar te zeg-gen:  het  slachten  is  een  familietra-ditie op zijn retour. Vandaag zijn het vooral de allochtonen van de eerste generatie  die  nog  zelf  de  slachting uitvoeren.”Eenzelfde  verhaal  valt  te  horen  bij Jan Vander Perre uit Londerzeel. Het ambachtelijk  slachten  van  schapen door  de  pater  familias  is  verleden tijd.  De  jongeren  kunnen  het  zelf niet meer. Ze laten het liever aan an-deren over. Dat strookt met de gene-

ratiewissel die Vander Perre zelf ook heeft  zien  gebeuren.  “Vroeger  zag ik  ze  in  hun  camionnetje  met  gor-dijntjes en met hun gebroken Frans. Maar vandaag komen ze in een chi-que Mercedes en spreken ze Neder-lands, of proberen ze toch. Het zijn Belgen, hé.”Vander  Perre  is  geen  hobbyfokker. Hij is melkboer en veehandelaar en heeft  tien  jaar  geleden  zijn  activi-teiten uitgebreid met de kweek van schapen.  Hij  heeft  tweehonderd ooien  staan  die  elk  jaar  de  nodige lammetjes  werpen.  Het  gros  van die  schapen  gaat  zes  maanden  la-ter naar de moslimgemeenschap, in Brussel en deels ook in Antwerpen. “Rammen voor de Marokkanen, on-gedekte ooien voor de Turken,” legt Vander Perre uit.Hij  toont  ons  de  stallen  met  hon-derden  schapen,  netjes  opgedeeld per  grootte  en  soort.  Goedkope kleinere  schapen  gaan  weg  voor 125  euro.  Duurdere,  forse  types kosten  al  gauw  180  euro.  Vander Perre  is  fier  op  de  kudde.  “Ze  zijn van  eigen  kweek,  niet  getranspor-teerd  uit  Nederland  of  Ierland.  Ze 

Page 7: BDW - editie 1254

ADVERTENTIEBDW 1254 PAGINA 7 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

hoesten  niet.  Ze  zijn  kerngezond.”De  boer  uit  Londerzeel  heeft  ook stieren staan. “Die doen het de laat-ste tijd wat beter,” vertrouwt hij ons toe, “omdat het vlees minder vet  is en  er  onder  de  moslims  nogal  wat diabetespatiënten  zijn.  Die  mijden schapenvlees.” Is  het  een  dure  zaak  voor  de  mos-lim?  “Niet  noodzakelijk.  Als  ze  de stier aankopen met zeven gezinnen, komt het hun zelfs goedkoper uit.” Wie  weinig  geld  heeft,  koopt  een geit.  Voor  50  euro  is  dat  al  moge-lijk, maar populair is dat niet. Vorig jaar  werden  er  voor  het  Offerfeest in heel België amper veertien geiten geslacht.

DierenartsRond  de  middag  draait  een  auto het  erf  op  van  de  schapenboerderij van  boer  Vander  Perre.  Een  oude Marokkaanse  man  en  zijn  vrouw, zijn zoon, en nog een tweede vrouw stappen  uit.  Zoon  Talbi  komt  uit Molenbeek. Hij heeft al een schaap 

gekocht  bij  de  Londerzeelse  boer. Maar  de  vader,  hoewel  slecht  te been, wil zelf nog een mooi schaap kiezen.  Zoals  hij  het  vroeger  ook altijd deed. Hij gaat voor een Texels schaap.  Hij  keurt,  voelt  door  de vacht  aan  het  vlees  en  geeft  met een korte knik zijn fiat. Het schaap wordt  geoormerkt.  Nummers  wor-den  opgeschreven  zodat  er  later geen discussie mogelijk is. Moslims kiezen hun schaap zoals westerlin-gen hun kerstboom kiezen.Bij  boer  Vander  Perre  krijgen  mos-lims, als ze dat willen, de volledige dienstverlening.  De  boerderij  is helemaal  ingericht  om  de  schapen ritueel te laten slachten. Elk jaar ko-men op die ene dag, ver van de Brus-selse moslimwijken in het landelijke Londerzeel, honderden vooraf geko-zen  schapen  een  voor  een  via  een deurtje  binnen  in  de  slachtplaats. Ze worden per drie op een draagbaar gelegd,  vastgehouden  bij  de  poten en na een kort gebed met een snelle snee  gekeeld.  Er  is  een  dierenarts aanwezig,  iemand  van  de  Moslim-executieve  ook.  Blijkt  een  schaap niet  geheel  gezond,  bijvoorbeeld door  een  longontsteking,  dan  krij-gen de moslims een nieuw schaap.Moslims  die  dat  willen,  mogen  het geofferde  schaap  ter  plekke  villen. Anderen  kunnen  ermee  naar  een schuur  wat  verderop  waar  een  vil-machine ter beschikking staat. Boer Vander Perre zorgt dat het slachtaf-val een dag later wordt opgehaald.“De  vrouwen  komen  vaak  meekie-zen, zoals vandaag,” zegt hij. “Maar het slachtfeest hier ter plekke is toch vooral een zaak van mannen. Op dat moment staan de vrouwen thuis  in de potten te roeren. Op die dag speel ik  een  beetje  ceremoniemeester, maar zonder tussen te komen, hoor. Het is hun feest, hé.”

� Steven�Van�Garsse

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Steve Coeymans is een behoorlijk Nederlands klinkende naam, en dat zal de naamdrager niet echt leuk vinden. Mijnheer Coeymans is de stichter van de vzw SOS Bruxelles, een bewe-ging die ijvert voor een volwaardig (Franstalig) Gewest “waarin Brusselaars dezelfde rechten hebben als Vlamingen, Walen en Duitstaligen” en die Vlaanderen oproept Brussel niet meer te claimen als hoofdstad “omdat het een afzonder-lijk Gewest is.” Grappig dat Coeymans dat zegt, want dan mag Brussel ook de hoofdstad van Bel-gië niet zijn omdat het een afzonderlijk Gewest is. Trouwens, het Brussels Gewest is nergens de hoofdstad van, dat is de Stad Brussel. Blijkbaar leren ze de basis van het Belgische staatsbestel niet echt bij het FDF (‘Franstalige Democratische Federalisten’). FDF? Jep, mijnheer Coeymans stond bij de gewestverkiezingen van 2009 op de veertigste plaats op de MR/FDF-lijst. SOS Bruxelles betoogde afgelopen weekend op het Muntplein. Honderd mensen kwamen erop af.

Guy Vanhengel heeft nog eens van zich laten horen. Volgens de ontslagnemende federale minister van Begroting (Open VLD) moet Bart De Wever (N-VA) eerste minister worden omdat hij vanuit die positie makkelijker staatsher-vormingen kan doorvoeren. Een zekere Yves Leterme had die ambitie ook, nog niet zo heel lang geleden, en kijk: drie jaar zijn we verder en er is nog steeds niets hervormd, maar Leterme is wel premier. Vanhengel voegde er in De zevende dag nog fijntjes aan toe dat onze staatsfinanciën op orde zijn, zelfs beter dan die van Frankrijk, Nederland of Groot-Brittannië. 

Honderd procent staatsschuld ten opzichte van het bruto binnenlands product? Op orde? Er zijn in de westerse wereld maar enkele landen waar de staatsschuld hoger is dan het bbp: Italië, Griekenland, IJsland. En België, dus.

LAKEN – Men gaat tegenwoordig al naar de Hei-zel om zand te stelen. Eind november vinden de Audi Masters plaats op de Heizel, een interna-tionale jumpingwedstrijd, en het al-lang-aanwe-zige-zand is door onbekenden gestolen, zo blijkt. Het gaat om een kleine 1.000 ton ter waarde van 100.000 euro, ofte veertig vrachtwagens vol. Volgens de organisatoren gaat het om professio-nals, want niemand heeft iets gemerkt. Dat lijkt ons inderdaad zeer sterk, veertig vrachtwagens zand ongezien buiten smokkelen.

LAKEN – Volgens de organisatoren komt de jumpingwedstrijd niet in het gedrang. Zij gaan elders nieuw zand zoeken. Misschien een tip voor de dieven.

ELSENE – Terug van weggeweest: het Fla-geyplein! Sinds de invoering van de robuuste granieten banken zijn er inderdaad nog maar weinig banken uit hun hengsels gelicht, dat is waar. Maar sinds vorige week prijkt er toch een tag op een van de banken. Tijd om ze uit haar hengels te lichten, kortom. À propos: het begint al langzaam te kriebelen, maar midden novem-ber zou de parkeergarage onder het plein moeten opengaan. Stel je voor dat Moeder Natuur dat heuglijke feit viert door te trakteren op een stevi-ge stortbui. Wouldn’t that be a surprise?

BRUSSEL – Als toetje: Brussels minister van Economie Benoît Cerexhe (CDH) rakelt het idee van een overdekte Nieuwstraat weer op. Hij stelt het idee middels een maquette volgende week voor op een handelsbeurs in Cannes. Benieuwd.

ADVERTENTIE

OPSPORING VERZOCHT

Zorgzoeker: opsporing geslaagd

vrouw, apotheker, Jette, Nederlandskundig

Alle Nederlandskundige zorgverleners op één plek

Moslims kiezen hun schaap zoals westerlingen hun kerstboom kiezen

open geest

open hart

open toekomst

opendeurdag

moutstraat 22 1000 Brussel 02 506 89 20 [email protected] w w w.mabobrussel.be

Maria-BoodschaplyceuM zaterdag 27 novemBer 14-18u

InschrIjvIngen: Info op de opendeurdagen daarna op onze weBsIte

Page 8: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 8 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Deze week aan de Munt > Heraanleg van start, einde gepland voor 2012

Muntplein in het nieuw, kiosken moeten wijken

De drie kioskhouders op het Muntplein, dat de komende twee jaar opgebroken wordt, moeten tijdelijk weg. © IVAN PUT

O p  een  wandelpad  na  is  de Koninginnestraat, tussen de Leopoldstraat  en  het  Munt-

plein,  een  openbare  werf.  Samen met  de  geel-blauwe  borden  op  het Muntplein  zijn  het  de  eerste  zicht-bare  tekenen  van  de  heraanleg  van het  verkeersvrije  plein  in  het  cen-trum van Brussel.Norbert,  verkoper  van  nougat,  ge-pralineerde  pindanoten  en  suiker-amandelen in een grijze kiosk op het plein,  is  ongerust.  Naar  eigen  zeg-gen  kreeg  de  64-jarige  onlangs  tij-dens een buurtvergadering te horen dat zijn kiosk, Nougat Leonor, tijde-lijk moet verkassen. Wanneer, waar naartoe  en  hoe  lang  weet  hij  niet. Hij  hoopt  zijn  activiteit  wel  “rond het Muntcentrum” verder te zetten.Norbert, al 26 jaar een vaste waarde op het Muntplein, biedt zijn zoetig-heden  zes  dagen  per  week  tussen 13  en  19  uur  aan.  Op  zondag  rust 

hij  meestal,  en  ook  wanneer  het  te koud of te winderig is. Toen hij nog samen  met  zijn  vader  in  de  kiosk stond, klopte hij langere dagen. Zijn ouders begonnen al met de zaak  in 1958, toen nog op de Anspachlaan. Volgens  Norbert  brengt  de  verkoop momenteel  voldoende  op,  “maar niet meer zoveel als vroeger.” In eu-ro’s zet hij dat liever niet om. Maar dat de man hoogstwaarschijnlijk na zijn pen sioen aan de slag moet blij-ven, steekt hij niet weg.

Veel vragenDe  Vietnamese  krantenverkoopster recht  tegenover  Norbert  kent  even-min  de  verhuisplannen  voor  haar kiosk. De bezorgde dame zit wel met een  hoop  vragen  over  data,  nieuwe locatie en inkomen. Honderd meter verder  op  het  plein  staan  nog  twee andere  kiosken.  De  eerste  is  een krantenkiosk  die  sinds  maart  leeg 

staat na het overlijden van de uitba-ter. Vlak ernaast, in het wafelkraam dat al 25 jaar in handen is van Paula Dotremont (69) en haar dochter Ve-ronique (37), weten ze ook niet wat er precies  te gebeuren staat. “Blijk-baar moeten we deze plek in novem-ber verlaten. Hopelijk duurt het niet 

te lang. Meer informatie hebben we niet.”Cijfers  van  Atrium,  de  organisatie die  de  lokale  handel  moet  stimu-leren,  geven  mede  aan  waarom  de 

kioskhouders opzien tegen een ver-huizing en het verlies van (potentië-le)  klanten.  In  2009  verwerkte  de Nieuwstraat  dagelijks  gemiddeld 52.712  voetgangers,  de  Kleerko-persstraat  25.768.  Volgens  nougat-verkoper Norbert is december tradi-tioneel de beste maand.

Open pleinDe  heraanleg  van  het  Muntplein, die  al  jaren  geleden  aangekondigd werd,  is  van  de  hand  van  Tech-num/MSA.  Die  tijdelijke  vereni-

ging  bestaat  uit  de  studiebureaus Technum  en  Moritz  &  Simon  Ar-chitects  (MSA).  De  werkzaamhe-den,  die  tegen  de  zomer  van  2012 klaar  zouden  zijn  en  3,5  miljoen 

euro kosten, verlopen in vier fasen.Wat valt het meest op aan de plan-nen?  In  plaats  van  kasseien  krijgt het  Muntplein  grijze  steen  als ondergrond.  De  centrale  fontein en  de  grote  roosters  in  het  mid-den  van  het  plein  verdwijnen. Het  plein  wordt  een  grote,  open ruimte  met  enkele  zitbanken, kleine  fonteinen  en  bomen.  Voor de  toekomstige  Nederlandstalige bibliotheek/’communicatiehuis’ Muntpunt  komt  een  paviljoen,  dat zal  fungeren  als  drankenverkoop, fietsenstalling  en  ventilatieschacht voor  de  elektriciteitscabine  onder het plein.

OnzekerheidIntussen staat de kioskhouders nog een  en  ander  te  wachten.  Zowel  de administratie  als  het  kabinet  van Handel, een bevoegdheid van sche-pen  Jean  De  Hertog  (CD&V),  zegt dat de wafelverkoopsters en de nou-gatverkoper  “in  principe”  naar  het De  Brouckèreplein  verhuizen.  Het is  wel  nog  wachten  op  het  college van  burgemeester  en  schepenen, dat  zich  moet  uitspreken  over  de vergunning om op die plek te staan. Wat  de  krantenkiosken  betreft: voor  de  gesloten  kiosk  heeft  eige-naar AMP het contract met de Stad Brussel niet vernieuwd, zo meldt de dienst  Handel.  Ook  zou  AMP  een andere  plaats  voor  de  Vietnamese krantenverkoopster moeten vinden. Aangezien deze dame hiervan naar eigen  zeggen  niet  op  de  hoogte  is, belooft  dat  weinig  goeds  voor  het al  slinkende  aantal  (kranten)kios-ken. In een vorig interview met deze krant gaf AMP te kennen weinig  te verdienen aan de verhuur van kios-ken.  AMP  was  nu  niet  bereikbaar voor een reactie.Hoe dan ook, de vier kiosken moe-ten  ten  laatste  eind  februari  2011 van  het  Muntplein.  Wat  gebeurt  er nadien?  In  de  plannen  zouden  er tegen  het  einde  van  de  heraanleg twee  kiosken  komen.  Wie  van  de drie  kioskhouders  hierin  terecht komt,  is  nog  niet  bekend.  De  con-crete invulling wordt later bekeken, zo  luidt  het  officieel.  Dat  de  Stad Brussel  hiermee  haar  handelaars geen duidelijkheid biedt, beseffen ze naar eigen zeggen wel degelijk. Een idee zou zijn om de oppervlakte van de  kiosken  te  vergroten  zodat  alle kioskhouders  er  samen  in  kunnen, maar zeker is dat nog niet. Volgens het kabinet-De Hertog is het wel “de bedoeling  een  oplossing  te  vinden voor alle handelaars”.�� Steven�Vandenbergh

BD

W R

EGIO

BRUSSEL – De heraanleg van het Muntplein heeft jaren vertraging opgelopen, maar is zopas toch van start gegaan. Tijdens de bijna twee jaar durende werkzaamheden moeten de drie kioskhouders tijdelijk verhuizen. Nougatverkoper Norbert (64) ver-laat voor de eerste keer in 26 jaar zijn stek – en maakt zich zorgen.

Kioskhoudster: “Blijkbaar moeten we het Muntplein

in november verlaten. Hopelijk duurt dat niet te lang. Meer informatie hebben we niet”

Page 9: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 9 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

ADVERTENTIE

Na  de  stations  Noord,  Centraal  en  Luxem-burg krijgt nu ook het Zuidstation een eigen fietspunt.  In  zo’n  fietspunt  kun  je  terecht voor een kleine herstelling, maar  je kunt er ook een fiets huren of hem simpelweg veilig stallenDe exploitant, de vzw Cyclo, hoopt het fiets-punt  ten  laatste  op  5  december  te  openen. Het fietspunt was al een aantal jaar beloofd, maar  liet  lang  op  zich  wachten  omdat  de NMBS en De Post het niet eens raakten over 

de  overdracht  van  de  oude  postgebouwen langs de Fonsnylaan, waar het fietspunt zal komen.“We  zijn  heel  tevreden  dat  het  fietspunt  er is, maar we hadden het graag aan de andere kant van het station gehad, want de Fonsny-laan  is  een  rotbaan  voor  fietsers,”  vertelt Liesbeth  Driesen  van  Cyclo  aan  brussel-nieuws.be.�� Benoît�Demeester

Eindelijk fietspunt voor ZuidSint-Gillis > Bij oude postgebouwen aan Fonsnylaan

Nog tot en met 27 november loopt er een openbaar onderzoek naar de aanleg van fietspaden rond het Jubelpark.

Het  is  de  bedoeling  in  de  Oudergem-,  Gal-liërs-,  Nerviërs-,  IJzer-,  Renaissance-,  Kor-tenberg- en Ridderschapslaan fietspaden aan te  leggen.  Tijdens  het  openbaar  onderzoek kunt u het dossier op weekdagen inkijken op het gemeentehuis van Etterbeek van 9 tot 12 uur. Ook kunt u zich  met eventuele bezwa-

ren richten tot het college van burgemeester en  schepenen  of  tot  een  ambtenaar  op  de dienst  Ruimtelijke  Ordening.  Op  8  decem-ber vindt de overlegcommissie plaats  in het adminis tratief centrum van de Stad Brussel. De  her aanleg  gebeurt  in  samenspraak:  de Kortenberg-  en  Renaissancelaan  liggen  in Brussel-stad.� CD

Meer bij de Etterbeekse dienst Ruimtelijke Ordening, 02-627.27.18

Fietsen rond het JubelparkEtterbeek / Brussel > Intergemeentelijk overleg

In afwachting van de renovatie worden er rond het Jubelpark al fietspaden (her)aangelegd.

© S

AIG

NE

UR

DE

GU

ER

RE

WOLUWE DOET VILLa RUcqUOy VaN DE HaND

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – De gemeente verkoopt Villa Rucquoy, een mooi, vrijstaand huis uit het begin van de twintigste eeuw. De villa ligt in het beschermde landschap van Lindekemalemolen. De gemeente kocht het optrekje in 1976 ten be-hoeve van het gemeentelijk onderwijs, maar om de kas te spekken wordt het nu ver-kocht. In 2008 werd het al te koop gesteld voor 2,3 miljoen euro, zonder succes. De gemeente verkoopt het nu, met 40 are minder tuin, voor 830.000 euro.   SVG

SENIOREN ROLLEN EN BOLLEN

BRUSSEL –  In de Ouderenweek  (15-20 november) wil het Seniorencentrum onbe-kende hoekjes van de stad laten ontdekken. Senioren mogen vrij kiezen uit een be-stemming en kunnen de pendelbus nemen aan een van de negen deelnemende ge-meenschapscentra (tussen Sint-Agatha-Berchem, Haren en Oudergem). De busreis doet onder meer het federaal parlement aan, het paleis van Keizer Karel onder het Koningsplein en de likeur- en jeneverstokerij Fovel. Meer op 02-210.04.77.   JMB

TELE

XREG

IO

Bijna 400 kg afval per persoon en per jaar, da’s veel. En als we nu eens minder afval produceerden?

Hoe zetten we onze vuilnisbakken op dieet? Welk gedrag moeten we aannemen? Welke initiatieven voor afvalbeperking bestaan er al?

Van 20 tot 28 november nemen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, zijn gemeenten, ondernemingen, verenigingen en burgers deel aan de

Europese Week van de Afvalvermindering.

Doe mee en stel een handeling « zonder afval ». Geen ideeën ? Maak kennis met het programma en breng een bezoek aan actieve

Brusselse actoren en bestel de brochure «Minder afval produceren – 100 tips om duurzaam te consumeren»

Met de fi nanciële steun van de Europese Commissie

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan een miljoen Brusselaars.

Meer info ? www.leefmilieubrussel.be of 02/ 775 75 75

Hoe zetten we onze vuilnisbakken op dieet? Welk gedrag moeten we aannemen? Welke initiatieven voor afvalbeperking bestaan er al?

nemen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, zijn gemeenten, ondernemingen, verenigingen en burgers deel aan de

een handeling « zonder afval ». Geen ideeën ? Maak kennis met het programma en breng een bezoek aan actieve

Brusselse actoren en bestel de brochure «Minder afval produceren – 100 tips om duurzaam te consumeren»

Alle beetjes helpen, want we zijn met meer dan een miljoen Brusselaars.

Meer info ? www.leefmilieubrussel.be of 02/ 775 75 75 Meer info ? www.leefmilieubrussel.be of 02/ 775 75 75

EUROPESE WEEK VAN DE AFVALVERMINDERING

VAN 20 TOT 28

NOVEMBER 2010

Page 10: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 10 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010B

DW

REG

IO

Geen hard regionieuws, maar een verdwaalde blik van onze fotograaf. En een al even verdwaald ukje dat er niets beters op had gevonden dan een Storm-trooper-achtig masker op te zetten in een bushokje in de Blaesstraat.Misschien had het ukje zijn eerste zware nacht in de Fuse achter de rug en wilde hij daarom niet herkend 

worden. Of misschien was de kater te groot om met uitgestreken  gezicht  op  de  bus  te  zitten  wachten. Wij weten het niet, en de fotograaf al evenmin.Een ding is zeker: als hij zou spreken met zijn kater, zijn stem zou eerder die van Darth Vader zijn.

� CD

Een klein mysterie in de Blaesstraat

Brussel > Stormtrooper in de Marollen

De buurt rond het Rouppeplein wordt zo’n beetje de plek voor anderstaligen die, bij het zoeken naar een baan, een beroep wil-len doen op Nederlandstalige diensten.

Om  de  hoek  is  er  al  het  Huis  van het  Nederlands,  vlakbij  de  talen-school  Lethas.  En  sinds  kort  zit op  het  Rouppeplein  het  nieuwe kantoor  van  de  werkwinkel  van Brussel-stad.De  Vlaamse  arbeidsbemidde-lingsdienst  VDAB,  zijn  Brusselse collega  Actiris  en  de  Vlaamse Gemeenschapscommissie  (VGC) slaan  de  handen  in  elkaar  om werklozen aan een baan te helpen. Consulenten  bekijken  Actiris-  en VDAB-aanbiedingen  en  proberen die op basis van opleiding en vaar-digheden te matchen met de werk-zoekenden.  Zijn  die  onvoldoende gekwalificeerd,  dan  kunnen  de consulenten  hun  een  beroeps-  of een talenopleiding aanbieden.Institutioneel  gezien  is  de  werk-winkel  er  vooral  voor  de  Neder-landstalige  werklozen  in  Brussel. Maar  die  zijn  er  nauwelijks,  zegt 

Marc  Deleye  van  VDAB  Brussel. “Er  zijn  er  enkele  duizenden,  of drie  à  vier  procent  van  het  totale aantal  werkzoekenden  in  Brussel. Maar  ze  zijn,  om  uiteenlopende redenen, niet altijd makkelijk in te schakelen op de arbeidsmarkt.”De  werkwinkel  richt  zich  daarom ook en vooral op anderstaligen. Zij krijgen dan eerst een degelijke op-leiding Nederlands.Het  kantoor  aan  het  Rouppeplein is  een  van  de  drie  werkwinkels in  Brussel.  Er  zijn  er  ook  nog  in Anderlecht  en  in  Schaarbeek.  De werkwinkels  kwamen  er  na  een akkoord tussen Vlaanderen en het Brussels Gewest.De werkwinkels zorgen ervoor dat er meer Brusselaars in Vlaanderen gaan  werken.  Brussels  minister van Werk Benoît Cerexhe (CDH) gaf onlangs de cijfers vrij. De voorbije drie  jaar  hebben  7.000  Brusselse werklozen  een  baan  gevonden  in Vlaanderen, vooral in de Rand. Het gaat bijvoorbeeld om chauffeurs en magazijniers. Ze komen vooral te-recht bij kleinere werkgevers.

  Steven�Van�Garsse

Gloednieuwe werkwinkel aan het Rouppeplein

Brussel > Anderstalige werkzoekenden zijn doelgroep

ADVERTENTIE

ZENITH10 beurs voor actieve

levensgenietersVAN DINSDAG 16 NOVEMBER TEM ZATERDAG 20 NOVEMBER Je vindt de Unie Vrijzinnige Verenigingen op stand 3258 paleis 3, Brussels Expo

Voor meer info: PCMD Brussel, Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel • tel. 02 242 36 02CMD Jette, Jetse laan 362, 1090 Jette • tel. 02 513 16 33

Tijdens deze Zenithbeurs kan je gratis op de stand van de Unie Vrijzinnige Verenigingen een unieke katoenen draagtas krijgen.Het enige wat je daarvoor moet doen, is de bon van de Unie Vrijzinnige Verenigingen inruilen voor de draagtas aan de stand, voormiddag tussen 11 en 12u en namiddag tussen 14 en 15u (zolang de voorraad strekt, 1 bon per persoon). Deze bon krijg je aan de ingang van de Zenithbeurs.

VJTH1

vanaf 50 jaar

© IVA

N P

UT

Page 11: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 11 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010B

DW

REG

IO

Het 11.11.11-comité in Elsene voert al een dertigtal jaar actief campagne. Op 11 novem-ber houden de mensen van het comité een actiedag in gemeenschapscentrum Elzenhof, met speciale aandacht voor de landbouw in Centraal-Afrika. Naar jaarlijkse traditie staat er een solidariteitsmaaltijd op het menu, dit keer uit Congo.

11.11.11-Elsene  bestaat  ongeveer  dertig  jaar  en is  een  van  de  actiefste  comités  in  het  Brusselse gewest. Elk  jaar op 11 november wil het op een gezellige  manier  actievoeren  rond  een  bepaald probleem  in  de  derde  wereld.  Dit  jaar  staat  de ontwikkeling  van  de  landbouw  in  Congo,  Bu-rundi  en  Rwanda  centraal,  net  als  in  de  natio-nale  11.11.11-campagne.  “De  opbrengst  van onze  actie  is  van  ondergeschikt  belang.  Ik  ben ervan overtuigd dat bewustmaking onder de  in-woners  van  groot  belang  is  om  doelen  te  berei-ken,” vertelt Stefan Martens, de voorzitter van het 11.11.11-comité Elsene. En net dat onderscheidt volgens hem het comité in  Elsene  van  andere  in  Brussel  en  België.  “In Vlaanderen  gaan  vrijwilligers  van  deur  tot  deur 

om  geld  in  het  laatje  te  brengen.  Op  die  manier actie voeren zou bij ons gewoonweg niet werken.”Ook  de  collega-vrijwilligers  uit  Watermaal-Bos-voorde  voeren  op  een  andere  manier  campagne. “Hun opbrengst  is gemiddeld drie keer zo groot als  de  onze,”  vertelt  Martens.  Bewustmaking is  bij  hen  van  ondergeschikt  belang.  Een  ver-schil  in  aanpak  bij  de  verschillende  Brusselse 11.11.11-comités is meteen ook de reden waarom er voorlopig nog geen grootschalige Brusselse ac-tie is, “al moet dat in de toekomst wel kunnen.” Op het programma donderdag staat ook een ge-tuigenis van Geert Bossaerts. Zij verbleef enkele jaren  in  verschillende  landen  in  Centraal-Afrika voor  ontwikkelingshulp.  In  Togo  leerde  ze  haar man  kennen,  met  wie  ze  twee  kinderen  heeft. “Van haar verwachten we een schrijnende, maar hoopvolle getuigenis,” vertelt Stefan Martens. Er worden zo’n tachtig mensen verwacht voor de actiedag in het Elzenhof.� Benoît�Demeester

Actiedag 11.11.11-Elsene, 11 november van 11 tot 16 uur in GC Elzenhof, Kroonlaan 12. Kaartjes kosten 12 euro

11.11.11 en de uitdagingen voor centraal-afrika

Elsene > Solidariteitsactie in gemeenschapscentrum Elzenhof

De jaarlijkse actiedag van 11.11.11-Elsene (foto 2008) is ook voor kinderen leerrijk én gezellig.

© K

RIS

WO

UTE

RS

Er  komt  stilaan  schot  in  de  zaak van het verbouwingsdossier van ge-meenschapscentrum  De  Kroon.  Al in oktober 2006 stelde de Vlaamse Gemeenschapscommissie  (VGC) het  Jetse  bureau  Este  Architects en  tuinarchitect  Erik  Dhont  aan na  goedkeuring  van  hun  ontwerp. Maar  er  trad  vertraging  op,  te  wij-ten aan het langdurig wachten op de aanduiding van een aannemer. In de zomer van 2009 werd door de VGC  een  openbare  aanbesteding uitgeschreven.  Slechts  één  aan-nemersbedrijf  schreef  zich  in  en die  werd  niet  gekozen.  Dus  moest de  procedure  worden  overgedaan. 

Daar  ging  weer  een  jaar  over  om-dat  het  Gewest  andermaal  zijn  fiat moest geven. Tot 8 november 2010 konden de aannemers zich opnieuw inschrijven.  Er  bleek  ditmaal  meer interesse.De  dienst  Gebouwen  van  de  VGC opende maandag de omslagen. Een voorstel van aannemer komt  in de-cember op de agenda van het College van de VGC. Nadien is het zaak om het bouwdossier op de sporen te zet-ten tegen het voorjaar van 2011. De Kroon hoopt zijn nieuwe stek tegen eind 2012, begin 2013 in gebruik te kunnen nemen.� Jean-Marie�Binst

Nieuwbouw De Kroon sleurt zich weer op gang

Sint-Agatha-Berchem > Slakkengangetje sinds 2006

In  Woluwe  heeft  Emmanuel  Lo-thaire  een  open  brief  geschreven aan burgemeester Olivier Maingain (FDF),  waarin  hij  oude  en  nieuwe grieven  op  een  rijtje  zet.  Lothaire wordt  omschreven  als  een  gedre-ven man, soms een tikkeltje té. Het CDH-lid  is  actief  op  gemeentelijk vlak, onder meer in het bewonersco-mité van de wijk. Sommige  ver gunningen  in  de buurt  van  Maingains  optrekje  in de  Stations straat  werden  volgens Lothaire  afgeleverd  zonder  dat  de omwonenden werden geraadpleegd. Bovendien  zouden  er  werkzaamhe-den  uitgevoerd  zijn  zonder  vergun-ning,  die  schade  bij  buren  veroor-zaakten. De dienst Stedenbouw houdt de lip-pen  stijf  op  elkaar,  maar  volgens 

Lothaire werd er achteraf “geregula-riseerd  met  een  toverstokje  dat  ge-hanteerd werd door het college van burgemeester en schepenen”. Als de omerta  zo welig  tiert,  is het in  dit  stadium  onmogelijk  uit  te maken  wat  er  precies  aan  de  hand is.  Bernard  Ide,  gemeenteraadslid voor  Ecolo,  zegt  droogjes:  “Ik  vind dat  er  hier  soms  te  vlug  vergun-ningen  worden  afgeleverd,  maar  ik heb niet de indruk dat het er in Sint-Lambrechts-Woluwe  erger  toe  gaat dan  in andere gemeentes.” Georges De  Smul  (CD&V)  is  nooit  bang  om zijn mening te uiten, maar beweert niet  op  de  hoogte  te  zijn  van  mis-standen. Tijdens de laatste gemeen-teraad kwam het onderwerp niet ter sprake.� Lieven�Bulckaert

Bouwvergunningen blijven teer punt

Sint-Lambrechts-Woluwe > Maingain geviseerd

FASTENAEKENS

© G

ILB

ER

T FA

STE

NA

EK

EN

S

Slachthuizen, Anderlecht, circa 1908.

Slachthuizen, Anderlecht, 26 augustus 2009, 11.41 uur.

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24

december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

Page 12: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 12 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

“Diversiteit verhield zich tot Jes (VTM) als spek tot een slechte spa­ghetti carbonara: het zat erin, maar je moest verdomd goed zoeken.”

© V

TM

Maatschappij > Katleen De Ridder (Minderhedenforum) over de ‘witte media’

Wachten tot les barons op televisie komen

De interculturele verhalen van inwo-ners van Baltimore, Amsterdam en Bristol kwamen al tot hun recht in tv-series als The wire, Dunya & De-sie en Skins. Stuk voor stuk worden er personages en plots in opgevoerd die de etnisch-culturele diversiteit van die steden goed weergeven. In België is Brussel de stad bij uitstek als decor voor soortgelijke series. Maar de diversiteit van de hoofdstad haalde nog nooit het kleine scherm.Begin 2009 had daarin verandering kunnen komen. Toen zond VTM, de grootste commerciële zender van Vlaanderen, Jes uit, een serie over het leven van jonge vrouwen in Brussel. Maar wat bleek? Voor de hoofdstad zelf was geen rol wegge-legd. Meer dan één Ketje moest er-kennen: Jes was er niet in geslaagd de ziel van Brussel te vatten. Weinig hoofdstedelingen hadden het ge-voel dat de serie over hén ging. De reeks had zich net zo goed kunnen afspelen in Leuven, Gent of Hasselt – en dat terwijl Jes er nota bene prat op ging ‘Brussel een beter imago te bezorgen’. Als je het eindproduct bekijkt, lijkt het wel of dat ‘betere’ imago geïnterpreteerd werd als het weren van elke interculturele refe-rentie. Een hoofdrol was weliswaar weggelegd voor de Vlaamse actrice met Turkse roots, Kadèr Gürbüz, maar haar afkomst was geen onder-deel van het personage dat ze speel-de. Allochtone personages moest je met een vergrootglas zoeken. Ook de verhaallijnen waren een erg witte bedoening. Diversiteit verhield zich dus tot Jes zoals spek tot een slechte spaghetti carbonara: het zat er mis-schien wel in, maar je moest er ver-domd goed naar zoeken.Je moet het maar doen: verhalen vertellen die zich afspelen in een multiculturele smeltkroes als Brus-sel en erin slagen dat aspect volledig buiten beeld te houden. Dit afdoen als een accident de parcours is te gemakkelijk. Het verhaal van Jes il-lustreert de witte bril die mediama-kers nog te dikwijls opzetten wan-neer ze achter de schrijfmachine

kruipen. Hoewel interculturele ver-halen vaak gewoon voor het oprapen liggen, maakt de witte bril hen blind voor de rijkdom aan plots en perso-nages. En dus blijven de verhalen, invalshoeken en perspectieven van de verschillende generaties migran-ten onverteld.

Slagers en West­VlamingenDie lacune beperkt zich niet tot Brussel. Zo is het opvallend dat alle Vlaams prestigedrama’s van de af-gelopen jaren bijna letterlijk uit de Vlaamse klei getrokken lijken te zijn: Van vlees en bloed (VRT), Kata-rakt (VRT), De smaak van De Keyser (VRT), De Kavijaks (VTM). De series zoeken de ‘veiligheid’ op van de sla-ger om de hoek of West-Vlamingen in de oorlog. Met die hang naar de heimat is op zich niets mis. Maar waarom blijft het daarbij? En ook: waarom is dit perspectief zo domi-nant?De vraag stellen is ze beantwoor-den. Veel mediamakers staan er blijkbaar niet bij stil dat het publiek waarvoor ze werken, erg divers is. Zeker in Brussel, waar Mohamed de eerste naam in het geboorteregister is, is dat vreemd. Ook de Brusselse media hebben boter op het hoofd. Bij hen is er ook ruimte voor ver-betering: in personeelsbeleid én in programmering.Gelukkig zijn er ook tegenvoorbeel-den. De school van Lukaku (VRT) is er één van. Dit programma hanteert verschillende invalshoeken: jong, Brussel en multicultureel. Dat die invalshoeken uniek zijn, wordt be-wezen door de media-aandacht die sommige protagonisten te beurt viel, ook als ze niet Romelu Lukaku heten. Dit soort programma’s is de toekomst van de interculturele tele-visie.Goede diversiteitsverhalen hoeven overigens niet per definitie over in-terculturaliteit te gaan. Neem nu het programma So you think you can dance (VTM). De show brengt men-sen in beeld omwille van hun talent, niet omwille van hun achtergrond. Bovendien vat de show de tijdsgeest van de steden van nu, waar jongeren zich verzamelen rond urban music & dance. In Amsterdam, Londen en

BDWOPINIE

BRUSSEL – De school van Lukaku slaagde waar alle prestigieuze fictiereeksen op tv totnogtoe faalden: in die reality­reeks kwam Brussel ineens wél jong, multi­cultureel en divers in beeld. Katleen De Ridder van het Minderhedenforum heeft op zich geen probleem met ‘de hang naar de heimat’, maar “waarom blijft het daar­bij? En ook: waarom is dit perspectief zo dominant?”

Berlijn bestaan zelfs heuse urban music-radiozenders, met succes. Dat Brussel in dit rijtje niet voorkomt, verbaast enigszins.En dan is er die andere blinde vlek: etnische media. In Brussel zijn tal-rijke etnische media actief. Ze zijn kleinschalig, zelfbedruipend, en dikwijls (maar niet altijd) verbonden aan het verenigingsleven. En ze zijn meertalig. Vooral de Turkse Brus-selaars laten zich niet onbetuigd. Zij stampten bijvoorbeeld GoldFM uit de grond. Oorspronkelijk was GoldFM een muziekbedrijf dat zich toelegde op de distributie van tradi-tionele en hedendaagse muziek en film uit Turkije. Vandaag is het een volwaardige zender met huis-dj’s, presentatoren en programma’s. Initiatieven als GoldFM zuigen let-terlijk diversiteit in het Brusselse medialandschap. Jammer genoeg zijn ze nog weinig zichtbaar. Hier kan een taak weggelegd zijn voor de Brusselse (Nederlandstalige) media. Samenwerking met etnische media kan namelijk unieke programma-formules opleveren en een uitbrei-ding en diversifiëring van het luis-terpubliek in de hand werken. Deze en andere voorbeelden ko-men uit het boek De witte media, of waarom ‘allochtonen’ altijd slecht nieuws zijn. Dit is een publicatie van het Minderhedenforum, dat de stem van de etnisch-culturele min-derheden in Vlaanderen en Brussel vertolkt. De ondertitel is bewust gekozen en slaat niet zozeer op fic-tie of interculturele programma’s of initiatieven, maar wel op de journa-listiek. Zo is ook berichtgeving over intercultureel samenleven in Brus-sel geneigd tot doemdenken. Om dit te veranderen, schuift De witte media oplossingen naar voren. Zoals meer journalistieke deskundigheid om verhalen te vertellen die relevant zijn voor iedereen. En zo is de cirkel rond: wanneer mag het intercultu-rele Brussel nu eens meespelen in een tv-serie of film? Les barons op televisie, dat hebben we nodig!

� Katleen�De�Ridder

Katleen De Ridder is beleidmede-werkster bij het Minderheden-forum. Ze schreef De witte media, of waarom ‘allochtonen’ altijd slecht nieuws zijn (uitg. Lannoo Campus, 184 blz., 19,95 euro). Op 14 novem-ber neemt De Ridder deel aan het panelgesprek Media & racisme (in de reeks Voorbij wij & zij van De Pianofabriek en Kif Kif; meer op www.pianofabriek.be)

Katleen De Ridder:

“Ook bij de Brus sel se media is er ruimte voor verbetering: in personeelsbeleid én programmering”

Page 13: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 13 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

BDWOPINIEStadsmuseumdoor Anne Brumagne

Wie tijdens de herfstvakantie in Brussel bleef om al die interessante tentoonstellingen te bezoeken die hier op dit moment lopen, en nu het plan heeft opgevat om de komende weken ook in Vlaanderen ’s lands erfgoed te gaan bewonderen, die moet naar het pas ge-opende STAM, het Gentse stadsmuseum op de Bijloke-site. Het STAM wil een toegangs-poort en introductie zijn voor wie de stad Gent zelf wil gaan bezoeken, maar biedt in de eerste plaats een prachtig overzicht van de stadsgeschiedenis, van de vroegste tijd tot de

nieuwe stedenbouwkundige ontwikkelingen. Het gros van de tentoon-stellingsruimten bevindt zich in de schitterend gerestaureerde ruim-ten van de oude Bijloke-abdij; enkele van die ruimten, zoals de refter met zijn prachtige oude schilderingen, werden gewoon in hun oude glorie hersteld, zonder tentoonstellingskasten of multimedia. Je kunt er luisteren naar polyfonie en je teruggeworpen voelen in de tijd. Maar het STAM heeft ook een hedendaagse vleugel, waar elke Gentenaar op een reuzenplattegrond van de stad zijn eigen huis kan gaan opzoeken, en informatie verzamelen over de geschiedenis van zijn buurt. Voor de realisatie van het STAM kon de stad Gent op ruime financiële mid-delen van de Vlaamse overheid rekenen. Net zoals Antwerpen dat kon voor de bouw van zijn stadsmuseum, het nog niet geopende MAS. Bij de opening van het STAM zo’n maand geleden verspreidde Brussels parlementslid Herman Mennekens (Open VLD) een kort persbericht om ervoor te pleiten dat ook Brussel werk zou maken van zo’n pres-tigieus hedendaags stadsmuseum. “Momenteel denkt men al hardop aan een Europamuseum voor Brussel. Ik stel voor dat we in de eerste plaats werk maken van een museum met een moderne blik op geschie-denis en inwoners van onze stad,” was toen zijn stelling. Gelijk heeft hij, dat Brussel met zijn rijke en diverse verleden zo’n plek verdient.Alleen zijn we in deze barre tijden toch een beetje pessimistisch over de kans dat zo’n museum er de eerste jaren zou kunnen komen. Want welke overheid zou het initiatief moeten nemen? En wie zou de centen leveren? Zo’n stadsmuseum voor Brussel overstijgt de stad van Freddy Thielemans. Het Gewest heeft dan weer geen culturele of toeristische bevoegdheden. De twee gemeenschappen samen? Ik hoor de discus-sies al over het taalgebruik in het verleden!Of moeten we hopen op zo’n idealistische, koppige en geduldige ‘privé’-equipe als die van het kunstencentrum Wiels? Vanuit het niets gegroeid, met (te weinig) subsidies her en der bijeengesprokkeld, en nu worden er daar in de oude brouwerij in Vorst toptentoonstellingen georganiseerd zoals die van Francis Alÿs.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Zin voor nuance

Met veel verbazing lees ik in BDW 1253 van 4 november de bedenkingen van Roel Jacobs in de bijdrage ‘Vlaamse bewegers in het Frans’ (blz. 5). Daarin is er sprake van “het nationalisme zoals het vandaag door de drie D’s – De Wever, Dedecker en Dewinter – beleden wordt”. Vol-gens mij geeft Roel Jacobs hier blijk van een volkomen ongenuanceerde zin voor veralgemening. Elke waarne-mer die een minimale poging tot afstandelijke en objec-tieve observering van de politiek in België nastreeft, zal beamen dat dit geen correcte analyse is. Het is gewoon sloganesk alles op een hoop gooien. Links tegen rechts, goed tegen kwaad, enzovoorts. Was het maar zo simpel.Ik respecteer deze mening. Maar ik stoor me eraan, om-dat ze uitgaat van een historicus die op deze manier zijn eigen wetenschappelijkheid ondergraaft. En dus twijfel ik als kritische geest ook aan de rest van zijn verhaal (dat dus naar zijn zeggen een antithese is van het nationalis-me zoals het vandaag beleden wordt door de genoemde drie D’s).Helaas, een politicus mag veralgemenen en slogans ge-bruiken, een historicus moet nuanceren en bewijzen aandragen.� Roger�Swalens,�Alsemberg

Zware afdruk

Nick Trachet heeft een zware afdruk in uw tijdschrift. Twee volle kolommen. Een ervan gebruikt hij om ons mee te delen ‘wat er door zijn hoofd schiet’ als hij plots in een kraampje bio-kurkuma ziet liggen. En dat is een zeer kort door de bocht gaande opeenstapeling van biolandbouw, fair trade, traceerbaarheid. Met weinig nuan ce of bronnenduiding stapelt Trachet in een ‘vrije associatie’ gedachten, opinies en conclusies op elkaar. En die conclusies zijn oninteressant omdat ze zo sloga-nesk en ‘anti’ zijn. Meneer Trachet: vermijd de biologi-sche marktstalletjes; Proust mocht dan wel, getriggerd door een madeleinekoekje, een meesterwerk plegen, u gaat onversneden aan het schelden en dan is zo’n kolom vlug gevuld.Er vallen mijns inziens veel kanttekeningen te maken bij de thema’s die u aankaart, en er zouden interesante dis-cussies uit kunnen voortkomen. Voorlopig misschien toch eens een abonnementje op Velt nemen (waar u kunt leren over combinatieteelt, compost maken en dies meer), toch eens, al is het kokhalzend, binnenlopen bij de groenteafdeling van Den Teepot of het depot bij de Marollen, waar hoofdzakelijk minder opgefokte sei-zoensgroenten uit de buurt de toon aangeven. En dat kan gerust gecombineerd met niet-bio van onze boeren op de markt, een blik uit de buurtwinkel en fairtrade-koffie van Oxfam of Max Havelaar-bananen uit de Del-haize. Die laatste producten moeten van ver komen en dat heeft inderdaad veel nadelen. En dan weet een beetje geïnformeerd mens wat te kiezen... Maar misschien drinkt u alleen leidingwater en eet u geen bananen.Men moet geen enkele ‘aanpak’ zonder meer for granted nemen, maar veel, zeer veel mensen, zullen u bevestigen dat een vleugje bio-bewustzijn een mens vooral eenvou-diger en verser doet eten en... helpt na te denken over de moeilijke basics van het produceren, circuleren en con-sumeren van voedsel hier en wereldwijd.

� Lieve�Dehasque,�Vorst

Pendelleed

Het nijpende tekort aan parkeerplaatsen, dus ook aan metrostations, is welbekend, maar is naar mijn oordeel een ‘vals’ probleem. Nochtans denk ik dat er een oplos-

sing is. Ik ben in verschillende steden in het Verenigd Koninkrijk geweest, en die hebben het ‘Park & Ride’-sys-teem. Betaald parkeren, in de openlucht, ondergronds of in bovengrondse multistorey-gebouwen. Betaald, maar het ticket geeft recht op ‘inclusief’ transport met het openbaar vervoer, heen en terug. Deze gebouwen zou-den heel wat parkeeroverlast kunnen vermijden, en de omwonenden kunnen dan weer zonder probleem in hun straat parkeren. Persoonlijk heb ik moeilijkheden om te parkeren omdat de straat de hele dag bezet wordt door sluikparkeerders. Ik ben slecht ter been, en moet regel-matig een parkeerplaats zoeken in de omgeving, soms vier of vijf straten verder. En dat is ook lastig, met die blauwe zones overal.Er zijn genoeg braakliggende gronden en/of verkrotte en leegstaande woningen om zulke parkeergebouwen neer te poten. En de gemeenten kunnen er ‘belasting’ van op-strijken. Stof tot nadenken, dunkt me!

� Guy�de�Valk,�Laken

Kleurenblind?

Er werd al beweerd dat onze Franstalige landgenoten moeite hebben om het Nederlands te leren... Tijdens de voorstelling van de nieuwe outfit van de Brusselse taxi’s is gebleken dat Franstalige Brusselaars niet alleen kleu-renblind zijn, maar klaarblijkelijk geobsedeerd zijn door bepaalde kleurcombinaties. Dat heeft minister Brigitte Grouwels tot haar grote ongenoegen én ongemak mogen ondervinden bij de voorstelling van een prototypemodel.De vorige bevoegde minister had al het idee gelanceerd om alle Brusselse taxi’s een identieke look te geven door een uniforme zwarte kleur met toegevoegd geel voor letters, cijfers en motieven. Maar dat was buiten de woede van een aantal aanwezige taxichauffeurs gere-kend. Heiligschennis, want deze twee kleuren kunnen naar verluidt alleen maar een zoveelste poging zijn om de Vlaamse invloed in de hoofdstad op te drijven en te blijven opdringen. Waarom werd er dan geen compro-mis voorgesteld met toevoeging van een bepaalde hoe-veelheid rood? Deze tricolore combinatie kan door geen enkele Brusselaar betwist worden, die traditioneel elk belgicistisch initiatief genegen is.Het tafereel was ongezien – een wereldprimeur: een mi-nister die afgevoerd moet worden onder politiebegelei-ding voor de abitraire betwisting van een kleurencombi-natie! Zichtbaar surrealisme...

� Jonas�Wille,�Oudergem

Cumuls

Enfin, finalement heeft Ecolo de PS zover gekregen om politieke cumuls in Brussel te beperken. Het is wel nog wachten tot na 2014 vooraleer het prille akkoord in werking treedt. Als je het aantal cumulerende politici in onze hoofdstad ziet, ben ik toch enigszins benieuwd welke vaart het decumuleringsproces zal lopen. (...) Ie-mand moet mij eens uitleggen hoe je een zenuwslopend voorzitterschap van een partij op een correcte manier combineert met een zwaar mandaat als vicepremier. Als je voltijds burgemeester bent van een grote stad als Brussel, Luik of Antwerpen, dan lijdt je eveneens vol-tijdse baan als federaal of regionaal volksvertegenwoor-diger daar toch onder? Mij lijkt het volstrekt onmogelijk om twee of meer volwaardige en voltijdse politieke man-daten goed genoeg te vervullen. Groen! en Ecolo hebben een gezonde visie op dit overdreven cumuleringsgedrag. Vandaar dat mijn links kloppende hart ook groen kleurt.

� Wouter�Hessels,�Koekelberg

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Page 14: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 14 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Culinair > Aardappelen van overal centraal tijdens Week van de Smaak

In elke pot past een patat

A an thema’s geen gebrek tijdens de vijfde editie van de Week van de Smaak, die liefst  1.200  activiteiten  in  Brussel  en 

Vlaanderen voorschotelt. Het is tijd voor duo-kooksessies  van  Spaanse  en  Vlaamse  chefs en  hobbykoks.  Tijd  ook  voor  tapas,  en  hun Vlaamse  variant,  de  hoppas  (met  streekbie-ren). Je kunt de Europese gastronomie ontdek-ken  (in het kader van het EU-voorzitterschap van  België).  Tips  opsteken  van  moestuin-experts.  Rondneuzen  in  scholen  die  gezonde soep maken,  en gaan eten bij burgemeesters en EU-commissarissen die de kookschort om-snoeren. Of (in wandelparcoursen) historische 

weetjes  opsteken  over  eetgewoonten.  Opval-lend is dat naast het thema ‘Spanje’ in Brussel wordt ingezoomd op ‘Europa’ en de rijke varia-tie aan aard appelgerechten. Daarvoor gaan we in de leer bij de nieuwe en tijdelijke Belgen: de expats. En of ze nu uit Spanje, Zweden, Neder-land,  Hongarije,  Bulgarije  of  Ierland  komen, ze  koesteren  allen  hun  streekeigen  schotel. Dat  resulteerde  in  het  project  Expatatas,  een samentrekking van expats en patatas. Want de liefde  voor  Europa  gaat  door  de  maag, dank-zij onze gemeenschappelijke moederplant, de aardappel.Hoe de populaire eetknol in Europa belandde, 

is genoegzaam bekend. De  Inca’s kenden het schrift  noch  het  wiel  en  evenmin  het  paard; toch  waren  zij  de  oudste  (bekende)  aardap-peltelers.  De  plant  met  eetbare,  meelachtige wortels werd door de Spanjaarden omstreeks 1536  ‘ontdekt’  in  het  huidige  Peru  en  Chili. De  lokale  bevolking had  handige  bewaarsys-temen  bedacht.  Ze  lieten  de  aardappel,  die voor  tachtig procent uit water bestaat,  in het gebergte  bevriezen.  (Vandaag  waakt  men  er zorgvuldig over dat eet- en plantaardappelen bij 7 °C worden bewaard.) Eens ontdooid kon het vocht uit de patat worden gestampt en het voedzame  meel  gerecupereerd.  Een  andere bewaarwijze  was  de  ontdooide  knollen  in  de zon te drogen leggen.Pas in 1571 bereikte de aardappel Europa, en het  duurde  dan  nog  tweehonderd  jaar  voor-aleer het het hoofdvoedsel werd  in een groot deel van Europa. Waar de teelt van aardappe-len populair was, groeide de bevolking sneller dan  elders.  Elzas-Lotharingen  bleek  zo’n  re-

© R

OO

S M

ES

TDA

GH

BRUSSEL – Wie likt de lippen niet af bij een puntzak frieten, bij krokante kroketten, pureetoefjes, peterselieaardappelen, een geroosterde pellepatat of pommes dauphine? De bereidingswijze mag nog zo gevarieerd zijn, toch kun je de aardappel niet claimen als ‘typisch Belgisch’. Tijdens de Week van de Smaak moet je stellig eens proeven van het beste patatjesgerecht van verbrusselde Europeanen.

PAARDJE HUPPELT DEK OP EN NEER

BRUSSEL – Nog zoveel keer slapen en de Sint klimt met zijn Pieten op je dak. Zolang staat de Goedheilig Man nog op het dek van zijn stoomboot-uit-Spanje, die op 17 november weer aankomt in Brussel.

De  Haven  van  Brussel  is  inmiddels groot genoeg om  jaarlijks de pakjes-boot  van  Sinterklaas  te  ontvangen. Zijn  knechten  hebben  aan  Brussels by Water, de organisator van kanaal-rondvaarten,  laten  weten  dat  hun baas  op  17  november  rond  drie  uur aan de Akenkaai zal aanmeren. Vorig  jaar kwam een tweeduizendtal kindjes hem daar samen met hun ou-ders, de  fanfare en een heleboel bal-lonnen  verwelkomen.  Als  die  kinde-ren ook het afgelopen jaar weer braaf zijn geweest, mogen ze zich er gratis van  komen  vergewissen  dat  de  Sint wel degelijk opnieuw van plan  is om cadeautjes  te  komen  uitdelen.  Vanaf halftwee  is  er  aan  de  kade  animatie door  de  Brusselse  Circusschool.  Er wordt ook gezongen om de Pieten de juiste richting te laten uit varen. Kin-deren kunnen zich  laten schminken, spelletjes spelen of het ezeltje bezoe-ken dat al klaar staat voor de Sint. Het loont ook de moeite om deel te nemen aan de grote kleurwedstrijd, want de Sint en zijn Pieten kiezen zelf mee de tekeningen waarmee prijzen kunnen worden  gewonnen.  Om  halfvijf  trekt de Sint zich dan terug om de verdere feestelijkheden  rond  zijn  verjaardag voor te bereiden.Het  hele  evenement  aan  de  haven  is gratis en wordt ook  live uitgezonden door tvbrussel. � MB

Aankomst van de Sint, woensdag 17 november aan de Sainctelette­square/Akenkaai; meer info bij Brussels by Water, 02­203.64.06 of www.brusselsbywater.be

© IVA

N P

UT

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

02/463.58.58

Page 15: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 15 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

EU-COMMISSARISSEN KAREL DE GUCHT EN NEELIE KROES KOKEN

Met de nieuwe actie De commissaris kookt haalt de Week van de Smaak de EU-top naar het  fornuis.  In de Nederlandse ambassade  in Brussel gaan Europees commissaris  voor Handel Karel De Gucht en zijn Ne-derlandse collega Neelie Kroes  (Digitale Agenda en vicevoorzitter) op donderdag  18  november  om  20  uur  samen  een  potje  koken  voor  een select publiek. Vijf  lezers  van  deze  krant  mogen  live  meemaken  hoe  beide  EU-com-

missarisen hun Belgisch-Nederlandse menu samenstellen. Sterrenchef Roger van Damme helpt hen daarbij. 

Wilt u bij dit exclusieve gezelschap zijn? Stuur dan voor maandag 15 november (12 uur) uw contactgegevens naar [email protected] met referentie ‘Commissaris kookt’. De winnaars krijgen ’s namiddags antwoord.

gio: tussen 1700 en 1787 groeide de bevolking er aan met honderd procent. In andere Franse regio’s, waar minder aardappelen op het bord kwamen,  was  de  bevolkingsaangroei  bedui-dend lager. Maar het tij zou keren vanaf de dag dat apotheker Antoine-Auguste Parmentier de aardappel  te  boek  ging  aanprijzen  (1789),  en koning  en  boer  overtuigde  van  de  goedkope, levensreddende groente voor mens en dier.De Ieren werkten eind achttiende eeuw, begin negentiende eeuw zelfs een dagportie van 3,5 tot 5,5 kilo aardappelen per hoofd naar binnen (soms  met  wat  melk  erbij).  Maar  rond  1830 waaide de ‘aardappelziekte’, veroorzaakt door de  Phytophthora infestans,  uit  Mexico  over. Hongersnood  door  mislukte  aardappeloog-sten zou extreem in Ierland, en ook wel wat in Vlaanderen, voor grote ellende en zelfs mas-sale emigratie zorgen.

Met wat nootmuskaatDat  brengt  ons  bij  de  overlevering  van  aard-appelbereidingen  en  de  verspreiding  van  re-ceptvarianten  door  Europa.  In  Brussel,  waar 150.000  Europeanen  wonen,  zijn  expats  en restauranthouders  de  Parmentiers  van  de 21ste eeuw. Elke Spaanse vrouw zweert trouw aan  haar  eigen  grootmoedersrecept  van  tor-tilla de patatas, de aardappelomelet met beet-gare aardappelblokjes in een eierkoek.De Bulgaarse Diana Nedyalkova, chef van La Vieille Maison, leert ons tijdens de Week van de Smaak hoe Bulgaarse klassiekers smaken: een  hartige  aardappelsoep,  aardappelballe-tjes  in  de  pan,  puree  met  gegrilde  paprika’s, gepaneerde  aardappelburgers  met  feta  (Bul-gaarse, uiteraard) en zelfs cake. “Wat voor elk land  geldt,  is  dat  aardappelen  niet  duur  zijn. Voor grote populaties blijft het dagelijkse kost. 

© R

OO

S M

ES

TDA

GH

Onze recepten zijn amper veranderd, of het nu stoemp is of peterselieaardappelen in een kou-de  salade  met  prei,  zonnebloemolie  en  wijn-azijn. Na onze ‘Russische periode’ is de crea-tiviteit  in de Bulgaarse keuken opengebloeid, dankzij  reizen door Europa. En  toch blijft de traditionele keuken het goed doen.”  Ook de Hongaarse traiteur Valeria Teveli, die achtereenvolgens  in  Sint-Agatha-Berchem  en in  Ukkel  restaurants  opende,  blijft  na  acht-tien  jaar  Brussel  trouw  aan  haar  Hongaarse krumpli. “Ik blijf scoren met bogrâces, een ke-

telstoofpot van patatten, paprika’s en worst – nu al meer Duits dan Hongaars –, bereid bo-ven een open vuur. Toch vrees ik dat de jeugd tegenwoordig sneller naar een makkelijk pak friet grijpt.”Die balans tussen oude en nieuwe eetgewoon-ten  wringt  ook  bij  Yvonne  Mulcahy,  voorzit-ster van de Irish Club of Belgium (in Brussel).  Zij is te vinden in The Old Oak in de Franklin-straat.  “Kinderen  eten  nu  liever  pasta  dan aardappelen, terwijl dit onze Ierse trots blijft, met koosnaampjes als spud, murphy en pratie. 

’s Weekends nemen de Brusselse Ieren zeker de  tijd  om  te  koken  ‘zoals  vroeger  thuis’.  Of het nu roasted potatoes of colcannon – stoemp met boerenkool of groene kool –  is, het blijft altijd very tasty! Al heb ik er hier nootmuskaat leren bijdoen, zoals in ‘Belgische’ puree.”

� Jean-Marie�Binst

Bulgaarse, Hongaarse, Ierse en andere activiteiten staan op www.weekvande­smaak.be, onder ‘Expatatas’

Colcannon kennen alle Ieren als ‘aardappelstoemp’ met gehakte boerenkool of groene kool, hier bereid door de dames van de Irish Club.

© R

OO

S M

ES

TDA

GH

(rechts) De Bulgaarse Diana Nedyalkova, chef van La Vieille Maison, bakt knapperige aardappelburgers met (Bulgaarse) fetakaas, ui en dille.

WIN!

(links) Valeria Teveli bereidt Hongaarse bogrâces, een aardappelpot met (veel) paprika’s, uien, spek en worst, gekruid met paprikapoeder en komijn.

Page 16: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 16 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Maatschappij > City Mine(d) wisselt ervaringen uit met internationale gasten

Kleinschalige aanpak, globale thema’sBRUSSEL – Het stadsplatform City Mine(d) nodigt vertegenwoordigers uit negentien Europese steden uit op een Stedelijk Platform in Brussel. Doel: ervaringen rond burgerinitiatieven uitwisselen.

City Mine(d) maakt als producent en aandrijf-motor van creatieve projecten in de openbare stedelijke ruimte deel uit van een internatio-naal vertakt netwerk dat het dagelijks leven in de stad aangenamer wil maken. Het wil dat doen met initiatieven die een kleinscha-lig en lokaal karakter hebben, maar wel in verband staan met globale thema’s als mi-lieu, solidariteit en democratie. Denk daarbij aan koerierdiensten per fiets, stadstuinen op braakliggende terreinen, of marktjes die lokale economieën opzetten en ondersteunen. Met de kleinschaligheid van die burgerinitiatieven wordt ingespeeld op iets wat politici, onder-zoekers en bedrijven intussen ook erkennen: dankzij de wet van de grote getallen kunnen deze initiatieven een brede impact hebben.Met het Stedelijk Platform rondt City Mine(d) een periode van vijf jaar af waarin onder de noemers Krax en Micronomics internatio-naal werd genetwerkt rond deze aanpak. Om de ideeën en connecties duurzaam te maken lanceerde City Mine(d) in januari 2010 al een

internationale samenwerking in Brussel met deelnemers uit dertien Europese steden. In de maanden die volgden, werd voortgewerkt aan een strategie om internationaal te kun-

nen blijven samenwerken zonder te dure over-headkosten te genereren. Die strategie zal nu worden gestroomlijnd tijdens het Platform, dat drie dagen duurt.

“Het is een voortzetting van de idee dat men-sen met een groot hart voor de stad veel in-vloed hebben op hoe die stedelijke realiteit eruitziet, van wat een stad ook echt een stad maakt,” zegt Sofie Van Bruystegem van City Mine(d). “Drie dagen lang brengen we een dertigtal initiatieven samen uit negentien Europese steden, van Istanboel tot Rouen en Ljubljana. De initiatiefnemers kunnen tonen hoe ze te werk gaan en aanzetten tot actie.” Op vrijdag 19 november om 19 uur heeft er in Studio 4 van Flagey een gratis publiek debat plaats. Daags nadien ontvangen Brusselaars een kleine workshopgroep thuis in hun huis-kamer. En op zondag wordt in het Zenuwcen-trum aan de Waversesteenweg 218 in Elsene de hele dag een Bazaar van initiatieven, voor-stellen, meningen en activiteiten ter zake in-gericht. Ook zal de basis gelanceerd worden van een online community.� Michaël�Bellon

Lees meer op pagina 20-21: ‘Wat links en rechts opborrelt’

Stedelijk Platform City Mine(d), op 19, 20 en 21 november, 02-779.59.00, [email protected], www.citymined.org, http://urbanplatform.citymined.org

De stadsmusketiers van City Mine(d) hebben met hun lokale initiatieven impact op het straatbeeld.

© C

ITY M

INE

(D)

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

s p o r t E N B r U s s E L

Met je gezin ontbijtzwemmen of met vrienden deelnemen aan het aquatornooi? Of wil je liever proeven van een gratis duikles? Je uitleven met spectaculair zwemmateriaal of een sessie aquazumba meepikken? Of kan je nog niet goed zwemmen en wil je graag watergewenning volgen?

Kom dan naar de

BRUSSELSE ZWEMBADDAGEN op zaterdag 20 en zondag 21 november 2010!

• op zaterdag in het gemeentelijk zwembad van Sint-Gillis en in het zwembad van Anderlecht (Coovi/Ceria)

• op zondag in de gemeentelijke zwembaden van Laken, Neder-over-Heembeek en Sint-Pieters-Woluwe (in dit laatste zwembad een hele reeks extra activiteiten, zoals een aquavolleybaltornooi!)

Iedereen is welkom: jong en oud kunnen meedoen, ook personen met een handicap.

Met de steun van de Vlaamse overheid

Voor folders en info: sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie

02 413 04 38 - [email protected] – www.vgc.be/sport

We kunnen nog meer doen om afval te verminderen.

A l'initiative de la Ministre bruxelloisede l'Environnement, de l'Energieet de la Rénovation urbaine.ALLE BEETJES HELPEN, WANT WE ZIJN MET MEER DAN ÉÉN MILJOEN BRUSSELAARS.

Wist u dat u door een bezoekje te brengen aan bepaalde winkeliers u het leefmilieu beschermt ? U gaat bijvoorbeeld naar een schoenmaker en laat uw schoenen herstellen in plaats van ze weg te werpen en een nieuw paar te kopen. Resultaat: minder afval, maar ook een mooie besparing !Herstellers, verhuurders, tweedehandswinkels, brocanteurs, retoucheerzaken, ruilbeur-zen, ruilwebsites, bibliotheken, spelotheken, ... In Brussel bieden duizenden winkels en diensten u de mogelijkheid om uw hoeveelheid afval aanzienlijk te beperken. 3 info 02 775 75 75 - www.leefmilieubrussel.be

Een in i t i a t i e f van de Brusse lse M in is te r voor Lee fm i l i eu , Energ ie en Stadsvern ieuwing .

Page 17: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 17 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

ADVERTENTIE

Zo van die mooie dagen

Johan Verminnen 60: de titel ‘charmezanger’ krijgt weer betekenis.

© E

RIK

AN

THIE

RE

NS

Gehoord: Johan Verminnen 60, cd-compilatiebox met 60 liedjes (uit bij Sony Music). Meer op www.johanverminnen.be.

Ik beleefde een tiental dagen geleden een André Hazes-moment. Toen de Amsterdamse charmezanger zes jaar geleden stierf, bleek niet al-leen heel Nederland, maar ook half Vlaanderen plots fan te zijn van ’s mans smartlappen. Ik niet. Wat mij betreft is Hazes helaas voor niets gestorven. Zijn dood heeft me niet bekeerd tot muziek waarmee ik

van nature geen affiniteit meen te hebben. Tot ik een tiental dagen geleden toch een barst in mijn pantser constateerde. Het was 1 no-vember en het mistte, zoals het hoort op die dag. Op de A12 van en naar Brussel beluister-de ik beroepshalve de eerste cd van het drie-luik dat werd uitgebracht naar aanleiding van de zestigste verjaardag van Johan Verminnen. Voor halfweg schrapte ik die ‘beroepshalve’.Verminnen is niet echt te vergelijken met Hazes (Hazes zit tussen het levenslied en de schlager, Verminnen tussen het levenslied en het chanson, heb ik dat goed?), maar ook aan Verminnens muziek had ik nooit echt een boodschap. Net als ontelbare anderen denk ik wel altijd minstens een fractie van een secon-de aan Johan Verminnen als de rue des Bou-chers in het vizier komt (op zich natuurlijk al heel wat), en als ‘Mooie dagen’ of ‘’k Voel me goed’ toevallig op andermans radio passeren, erken ik die nummers al neuriënd als een mu-zikale vertaling van het devies dat optimisme een morele plicht is.Maar meer hoefde dat echt niet te zijn. Toen ik eind jaren 1990 mee in de binnenzak van Brussel kroop, behoorde Verminnen al lang tot het stadsmeubilair. Hij leek me iemand die ondanks zijn nieuwe werk veroordeeld was tot het heropvoeren van zijn oude hits, en sinds kort ook tot het verdedigen van de praktijken van de auteursvereniging Sabam waarvan hij gedelegeerd bestuurder is. Zijn rol als sympathieke ambassadeur voor Brussel in de rest van Vlaanderen leek me ook al uit-gespeeld, omdat het Brussel waarvan Vlaan-deren eventueel nog ambassadeurs zou wil-

len ontvangen, blijkbaar niet meer bestaat.Na die ene luisterbeurt van die ene cd, vond ik het al spijtig dat ik er zo lang zo over heb gedacht. Verminnen is niet vies van clichés als vergeeld papier, bruine kroegen, een traan en een glimlach, de zon en de maan. Zijn poëzie blijft ook altijd voorzichtig, hoe-wel hij me in ‘Dertig jaar later’ toch waar-schuwde: “Een criticus die mijn verzen las / wenste me diep onder het gras / ontrouwe minnaar vol kritiek / laat het oordeel maar aan ’t publiek / in het archief van groot ver-driet / ben jij een traan die niemand ziet”. Maar Verminnen vertelt al eens een verhaal, neemt je al eens mee naar een gezellige plek, en laat verschillende muzikale invloeden toe. Als de tekst hapert, zijn de compositie en het arrangement wel goed, of omgekeerd. En de liedjes waarin alles goed zit – de hits lijken me niet voor niets zijn hits te zijn –, zijn om te koesteren. Als ik de credits erop nasla, dan zie ik dat Verminnen in al zijn nummers de hand heeft, en zingen doet hij als de beste. Verminnen heeft een heel mooie stem (die wel iets hoger was en min-der korrel had in de jaren 1970, valt me op) en zingt een mooi Nederlands. Bij hem krijgt de titel ‘charmezanger’ weer betekenis.Ik vermoed dat het roezen in de charme van de liedjes van Verminnen ook wel met een zekere berusting te maken heeft. Met het verzuimen aan de plicht om weer maar eens onbekend terrein te gaan verkennen. Wellicht was 1 november een voor de hand liggende dag om gewoon te luisteren naar liedjes die aangenaam in het oor liggen en die gaan over zaken die je meteen herkent: Brussel en de wereld, vreugde en verdriet, heden en verleden – de thema’s waarin de drie cd’s met in totaal zestig liedjes geor-dend zijn. Toch zou het goed zijn nog eens een nieuw plekje voor dit pronkstuk van ons stadsmeu-bilair te verzinnen. Een hommageplaat met covers hebben ze al aan Will Tura cadeau gedaan, maar ik zou het graag beleven dat de jongen van zestig in ruil voor levenslang gratis drank en eeuwige roem af en toe eens onverwachts een nummer zou zingen in mijn Brusselse café.�� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

PARIJS LANCEERT GASTRoNoMIEBEURS oP HEIzEL

BRUSSEL – Uit de zesmaandelijkse beurs Sa-lon Saveurs des Plaisirs Gourmands in Parijs is een nieuwe beurs voor ‘Europese gastrono-mie’ ontstaan: Gourmets & Vins. In één maand tijd reist de beurs van Saint-Malo naar Brussel en Lyon. In Brussels Expo strijkt ze neer van 26 tot en met 28 november. Het nieuwe culinaire walhalla gaat in hoofd-zaak de haut de gamme-gastronomie pro-moten. De beurs is er gekomen op vraag van Franse producenten die naar de Belgische markt lonken. Ruim 150 Franse exposanten hebben al toe-gezegd. Onder hen La Maison de la Violette

uit Toulouse, dat kir, tapas en zelfs leverpas-tei aromatiseert met de smaak van viooltjes, of het huis Farine Marlette uit Île de Ré, dat biobrood met algen of crumble met bioha-vervlokken maakt. “Dit wordt geen beurs van streekproducten, maar van Europese topkwa-liteitsproducten,” verduidelijkt de organisator.“Brussel is de derde rijkste regio in Europa, na Parijs en Londen. Ze telt één miljoen in-woners, van wie negentig procent Franstalig,” stelt de publiciteitsfolder bestemd voor stand-houders. Er is ook plaats voor receptenboeken en voor een gang met street food. JMB

TELEX VADROUILLE

CoLLoN-oRGEL VIERT 25 JAAR

SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – De Sint-Lambertuskerk viert het 25-jarige bestaan van haar Patrick Collon-orgel met een concert van Spaanse en Italiaanse muziek. Het orgel kwam er op vraag van de vzw Val d’Orgue (Or-geldal), die mecenassen vond om een orgel te laten bouwen door de Lakenaar Patrick Col-lon. In Drongen en Brussel (koninklijke kapel, Karmelietenkerk, O-L-V van Blankedelle, ka-thedraal) en zelfs Malmö, Hannover en Mun-ster vind je orgels van zijn hand. Voor de Sint-Lambertuskerk maakte Col-lon een variant van het oude Spaanse orgel.

Het bezit horizontale trompetten (zoals het orgel van de kathedraal), wat bijdraagt tot de specifieke sonoriteit die past bij 16de- en 17de-eeuwse muziek uit Zuid-Europa. Xavier Deprez (organist van de kathedraal), Guy van Waas (Karmelietenkerk), Yves Charlier (Sint-Lambertuskerk) en Jan Willems (vzw Val d’Orgue) spelen op zondag 21 november om halfacht werk van Aguilera de Heredia, Correa de Arauxo, Frescobaldi en Cabanilles. � JMB

Meer op 02-762.22.88

UITZONDERLIJKE OPENING OP ZONDAG 14 NOVEMBER

Noteer, noteer, noteer de datum!

600_10_238_MI_SAISON_BDW_NL.indd 1 27/10/10 14:39

Page 18: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 18 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Evenement > Veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit

Smeer voor een weinig gehoorde stem

A mbassadrice van de veer-tiendaagse is Öznur Karaca, een Vlaamse stand-up co-

median van Turkse afkomst. Ze nam die opdracht met plezier aan omdat de veertiendaagse in het te-ken van optimisme staat. “Men mag niet klagen over de energie die men in België steekt in diversiteit en gelijke kansen, maar verandering heeft tijd nodig. Ik beschouw deze veertiendaagse als een toonmo-ment. Overigens vind ik het fi jn dat alle minderheden aan bod komen.”

Zal u zelf comedy brengen? Karaca: “Ik zal normaal gezien niet optreden, tenzij in geval van een onweerstaanbare drang. Ik heb ook een ernstige kant, met ernstige in-zichten en doelen in het leven.”“Tijdens het openings- en sloteve-nement zullen mijn collega-am-bassadeur Sam Touzani en ikzelf onze opvattingen bekendmaken. Op plechtige wijze. Zonder clownspak.”

De opening vindt plaats op de vooravond van de Nationale Vrouwendag. Wat moet er op dat vlak nog gebeuren?

Karaca: “Een juiste houding is belangrijk. Vrouwen zouden in be-paalde functies minder verdienen dan hun mannelijke collega’s omdat ze niet durven onderhandelen over hun loon. Ze denken dat ze minder

beschikbaar zullen zijn dan manne-lijke collega’s, maar dat zou hen niet mogen tegenhouden om te onder-handelen. Zelf doe ik gewoon, en ik

sta tegenwoordig ei-genlijk zelden stil bij mogelijke barrières.”

Welke activiteiten staan zeker op uw lijstje? Karaca: “Alle activi-teiten waarop hapjes en drank voorhanden zijn! De initiatieven van ChanGe-ments pour l’Egalité wil ik bezoeken. Het onderwijs is een cruciaal element bij het vormen van meningen en visies bij kinderen. De theatervoor-stelling van Ras El Hanout en de documentaire van de Vereniging Personen met een Handicap staan ook op mijn lijstje.”

Eén van de initiatieven heet ‘Wat is jouw droom?’ Karaca: “Ik hoop dat iedereen zich goed mag voelen in zijn anders-zijn en dat het hem of haar niet belet om iets te ondernemen. Ik spreek uit er-varing wanneer ik zeg: hoe minder je zelf stilstaat bij die zogenaamde achterstellende verschillen, hoe minder die verschillen een rol gaan spelen. En ook al heb ik weleens te maken gehad met vooroordelen, ik sta daar nooit te lang bij stil. Als je bijvoorbeeld een job niet krijgt omdat een potentiële toekomstige werkgever het ‘moeilijk te geloven’ vindt dat je daadwerkelijk verwe-

BRUSSEL - ‘Leve de verschilligheid!’ Met deze slogan lanceert het Brussels Gewest de eerste veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit. Bijleren én je amuseren met de Brusselse organisaties die een stem geven aan etnisch-culturele minderheden, mensen met een handicap, LGBT’s (lesbian, gay, bisexual, transgender) en alle anderen in een kwetsbare positie.

Öznur Karaca: “We mogen niet klagen over de energie die België steekt in gelijke kansen, maar verandering heeft tijd nodig.”

“Hoe minder je zelf stilstaat bij die zogenaamde achterstellende verschillen, hoe minder die verschillen een rol gaan spelen”

ADVERTENTIE

Podium voor gelijke kanseneerste ‘veertiendaagse van de gelijke kansen en de diversiteit’ in Brussel, van 10 tot 25 november

Een theaterstuk met jongeren uit achtergestelde buurten. Een documentaire over leven met een handicap

in Brussel. Een holebifestival. Een denkdag rond geweld op vrouwen. Het is maar een greep uit de vele

projecten van de eerste ‘Veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit’, van 10 tot 25 november

in Brussel. Met dit initiatief wil Brussels Staatssecretaris voor Gelijke Kansen, Bruno De Lille, mensen

laten nadenken over gelijke kansen en de rijkdom van diversiteit laten zien. Het thema sluit aan bij het

Europees Jaar tegen Armoede en Sociale uitsluiting, een problematiek die in het Brussels Gewest meer

dan de nodige aandacht verdient.

Strijd tegen armoede en sociale uitsluiting

In samenwerking met Brusselse verenigingen organiseert het Brussels Hoofdstedelijk Gewest van 10 tot 25

november 2010 de Veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit. Concreet staat dit nieuwe initiatief

voor een uitgebreid programma van informatie, sensibilisering en debat, om zo mensen te doen stilstaan bij

het belang van gelijke kansen.

Bruno De Lille, Staatssecretaris voor Gelijke Kansen: “Er gebeurt vandaag al heel wat op het vlak van gelijke

kansen: door het Gewest, maar ook door verenigingen en de gemeenten. Mijn ambitie is om de komende

jaren de zichtbaarheid van het gelijkekansen- en diversiteitsbeleid in ons Gewest gevoelig te verhogen. Dat

kan alleen maar als we ook het grote publiek informeren en de mensen dichter bij de activiteiten brengen

van de organisaties die in dat domein actief zijn. We willen ook de Brusselaars sensibiliseren over de rol van

Europa met betrekking tot gelijke kansen en diversiteit.”

Dat de eerste Veertiendaagse uitgebreid stilstaat bij thema’s als armoede, uitsluiting en discriminatie is

PERSBERICHT | OKTOBER 2010

Smeer voor een weinig

sta tegenwoordig ei-genlijk zelden stil bij mogelijke barrières.”

Welke activiteiten staan zeker op uw

“Alle activi-teiten waarop hapjes en drank voorhanden zijn! De

ChanGe-ments pour l’Egalité wil ik ments pour l’Egalité wil ik ments pour l’Egalité bezoeken. Het onderwijs is een cruciaal element bij het vormen van meningen en visies bij kinderen. De theatervoor-stelling van Ras El Hanout en de documentaire van de Vereniging Personen met een Handicap staan

Eén van de initiatieven heet ‘Wat is jouw droom?’

“Ik hoop dat iedereen zich goed mag voelen in zijn anders-zijn en dat het hem of haar niet belet om iets te ondernemen. Ik spreek uit er-varing wanneer ik zeg: hoe minder

Page 19: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 19 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

U had het allicht al zien aankomen. Wie het over scherpe messen heeft, moet het over het wetten hebben, een liefhebberij op zich. En ik stel er graag een unieke Belgische specialiteit bij voor.

Vorige week bezong ik het plezier van het eigen mes op zak. Maar dat is alleen maar een plezier als het mes in kwestie ook echt scherp is. Veel men-sen hebben schrik van scherpe messen. Zeker in de buurt van kinderen. Dat is niet zo verstandig. Het is belangrijk dat kinderen reeds vroeg leren hoe een mes gebruikt dient te worden. Snijden leert men niet vanzelf. Hoeveel volwassenen zie ik nog groente in stukken pletten met een bot stuk staal, in plaats van ze met lange halen mooi te snijden. Met lange halen en een scherp mes kan men ook veel dunner snijden. Verwondingen komen voor wanneer een mes uitschiet. Dat uitschieten gebeurt vaker met een slecht geslepen mes dan met een vlij-mend scherp. En de wonde die gemaakt wordt met een bot mes, geneest slechter en doet meer pijn. Natuurlijk moet men ook leren dat een mes geen speelgoed is en ook geen bron van snoeverij.Een goed gebruikt mes moet meestal slechts een-maal per jaar worden geslepen. Dat doen we met een steen en met water. Een platte carborundum-steen (niet te grof ) kost een schijntje. Gooi de wet-steen een tijdje in een bak water en leg hem dan plat op het aanrecht, bovenop een doek (tegen het weg-schuiven en het krassen). Hou het lemmet van het mes vast en schuif dat over de steen, alsof u er een laag van zou willen afsteken. De hoek die men dient aan te houden, hangt af van het gebruik, maar een producent van Laguiole-messen raadt 23 graden aan, zeg maar de helft van de hoek van 45 graden, als dat makkelijker voor te stellen valt. Schuur het mes rustig een tiental keer aan één kant, dan tien keer aan de andere, enzovoort. U zult op het vel van uw duim voelen dat de snee steeds scherper wordt. Probeer het ook symmetrisch te houden, door evenveel aan de ene als aan de andere kant te schuren. Na een tijdje, wanneer u denkt dat de snee bijna perfect is, wordt die plots weer bot. Vreemd? Neen. De snee is nu zo dun dat hij op de steen is omgekruld en een ‘braam’ vormt. U kunt die met de vingernagel voelen zitten. Stop dan met slijpen en neem een aanzetstaal (een fusille ). Recht

daarmee de snee tot hij weer mooi scherp staat. Laat de snee over uw vingernagel glijden. U mag geen ha-peringen voelen. Vaak ziet u slagers hun mes snel heen en weer halen langs zo’n aanzetstaal. Die pro’s wetten hun mes niet, het is namelijk al scherp, maar

ze ‘zetten’ de snee van hun mes terug. Dat moet vaker gebeu-

ren dan slijpen. Met een aanzetstaal alleen is het onmogelijk een bot mes te slijpen. Wie niet graag

krasjes ziet op zijn mes, begint met een grovere steen,

daarna een fi jnere. Als afwerking kan hij zijn mes daarna nog polijsten, met

wat witte tandpasta (bevat puimsteen) op een oude leren riem die aan de deurklink wordt bevestigd. Maar dat laatste is voor de echte freaks.De wetsteen op de foto is niet de eerste de beste, het is bovendien een uniek Belgisch product. In de buurt van Vielsalm in de Ardennen wordt een hoogst zeld-zame steensoort gewonnen, die ze daar le coticule noemen, of ook wel pierre à rasoir belge (Belgische scheermessensteen). Het gaat om een geelwitte leisteen, rijk aan mica (een glasachtig mineraal), die ook nog eens voor 35 à 40 procent bestaat uit nauwelijks zichtbare granaatkristalletjes. Granaat is een rode halfedelsteen die maar iets minder hard is dan diamant. Wanneer de steen wordt bevochtigd en men er een mes over schuurt, komen er kristal-letjes los en vormen ze een schuurpapje dat het staal zal slijpen. Zo’n coticule is de trots van de ware messenliefheb-ber. Vaak (zoals hier) wordt zo’n stuk steen geplakt op een dikker stuk paarsblauwe leisteen uit dezelfde buurt, de zogenaamde ‘Belgian Blue Whetstone’. Die bevat iets minder granaat, maar blijft een han-dige, natuurlijke wetsteen. Nieuw lopen de prijzen op tot 200 euro. Ik vond er één voor een paar munten in de uitverkoop van een werkplaats. Zulke dingen gaan generaties mee. Zodra het geslepen is, wordt het mes getest. Een mop onder woudlopers ( bushcrafters ) wil dat men een liefhebber van scherpe messen kan herken-nen aan het gebrek aan haar op zijn linkerarm. Veel mensen testen hun mes immers door de haartjes

van hun arm te scheren. In de keuken is de tomaat echter het aangewezen proefobject. Tomaten kun-nen enkel met een echt scherp mes worden gesne-den zonder ze te pletten. Berg uw scherpe mes ook altijd op in een leren of desnoods plastic foedraal. Een zakmes moet na-tuurlijk gewoon worden dichtgeplooid. Hoe vaak ik me al gesneden heb door gewoon mijn hand in de messenlade te steken…Na het slijpen vált de worst ineens uiteen in echt fl interdunne schijfjes. En plots moet u niet meer huilen bij het snipperen van ajuin. Allemaal dankzij een scherp mes. Smakelijk. (Van 12 tot en met 14 november vindt, zoals elk jaar, in Gembloers een merkwaardige beurs voor messen-makers plaats. Gedurende drie dagen zijn er tien-tallen verkopers uit heel de wereld die er hun waar aanprijzen. Men vindt er sublieme over praktische tot ronduit belachelijke snijdinges. Voor de geïnteresseer-den zijn er ook workshops over alle aspecten van het messen maken. Een aanrader.)

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Wetsteen

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Kunst > MuseumTalks Deluxe verklaart twintig werken

Insiders geven tekst en uitleg bij topstukkenBRUSSEL – “Om een mogelijke aanval te verijdelen, schrijft koning Albert op 1 augustus 1914 aan de Duitse keizer Willem II een brief waarin hij wijst op de goede ver-standhouding die er altijd tussen hun families bestaan heeft. Het is een persoonlijke brief, eigenhandig geschreven, in het Duits, gecorri-geerd door koningin Elisabeth.” U hoort Gustaaf Janssens, archiva-ris van het koninklijk paleis, bij een brief in het BELvue Museum. Het is een van de twintig becommenta-rieerde topstukken van de Brusselse musea, te beluisteren op www.mu-seumtalks.be/deluxe. De Brusselse Museumraad voegt hiermee een nieuwe rubriek ‘De-luxe’ toe aan zijn MuseumTalks. Bovenop de intussen 150 commen-taren van bezoekers en artiesten uit

heel de wereld bij hun uitverkoren museumstuk, komen nu de com-mentaren van insiders bij twintig meesterwerken. Zo vertelt de man die de iguanodonten van Bernissart heropbouwde, over de schat die ver-borgen is voor wie over honderd jaar zijn werk nog eens overdoet. Conser-vatoren mijmeren over de parade-harnassen van aartshertog Albrecht of over de ‘kleuren van de vreemde-ling’ waarmee de Chinezen dank-zij innovaties uit het Westen hun porselein konden kleuren. Bruegels ‘ De val van de opstandige engelen’ , Khnopffs ‘ Liefkozingen’ , de zelf-ontworpen meubels van Magritte, een tank uit de Eerste Wereldoorlog. Als u ze ooit in het echt ziet, loopt u misschien een oude bekende tegen het lijf... AD

terug. Dat moet vaker gebeu-ren dan slijpen. Met een

te slijpen. Wie niet graag krasjes ziet op zijn mes,

begint met een grovere steen, daarna een fi jnere. Als afwerking

kan hij zijn mes daarna nog polijsten, met wat witte tandpasta (bevat puimsteen) op een oude leren riem die aan de deurklink wordt bevestigd. Maar dat laatste is voor de echte freaks.De wetsteen op de foto is niet de eerste de beste, het is bovendien een uniek Belgisch product. In de buurt van Vielsalm in de Ardennen wordt een hoogst zeld-

Regenboog van activiteitenTussen het openingscongres voor professionelen in het Brussels parlement tot aan het slotevenement voor iedereen in La Tentation (met onder meer zumba, capoeira, Boombal/Balbrozijn en infostandjes) zijn er nog veel activiteiten. Een greep uit het veelkleurige aanbod van de 25 Brusselse organisaties.

■ Rond het thema gendergelijkheid (gelijke behandeling van mannen en vrouwen) organiseert Amazo-ne een rondetafelgesprek tussen politici en migrantenvrouwen. De Nederlandstalige Vrouwen-raad van België debatteert rond de moedige vraag: ‘Wat is jouw droom?’ Een conferentie van de Regionale Coördinatie van Part-ner- en Intrafamiliaal Geweld en Intact gaat over de bescherming van slachtoffers van vrouwelijke genitale verminking, gedwongen huwelijken en geweld om de ‘eer’.

■ Om de bedrijfswereld te sensi-biliseren rond personen met een handicap biedt de Brailleliga een jobontbijt ‘Open de ogen voor hun capaciteiten’ aan. En hoe ervaar je Brussel als je een beperking hebt? De Vereniging Personen met een Handicap maakte er een docu-mentaire over.

■ Etnisch-culturele minderheden worden onder meer gehoord door het Internationaal Comité dat de

zenlijkt hebt wat er in je cv staat, dan raakt me dat wel. Maar ik maak me vervolgens de bedenking: liever een andere job dan een werk-vloer waarop ik mezelf te allen tijde

zal moeten verantwoorden, of waar men wil geloven dat ik een naarstige kabouter in mijn sacoche heb zitten die alles voor mij doet.” An Devroe

Vijf hoeken van de wereld laat zien: muziek, mode en poëzie uit Rus-land, Brazilië, Koerdistan, Iran en Afrika ten zuiden van de Sahara. Het Biloba Huis houdt een refl ec-tiedag over een solidaire leefom-geving voor senioren van diverse origine. De Organisatie van Clan-destiene Arbeidsmigranten brengt de expo Een stem voor buitenlands huishoudpersoneel in Brussel .

■ Over LGBT heeft de allochtone holebi-vereniging Merhaba een geanimeerde talkshow in elkaar gestoken waaraan u vanuit de zaal kunt participeren. Genres Plu-riels houdt op 20 november een manifestatie ter gelegenheid van de Transgender Day of Remem-brance. Bij de koepelvereniging Rainbow House is er een ontmoe-tingsdag rond de vraag ‘Lesbo-fobie, simpelweg een variant van homofobie?’, een rondetafelge-sprek over lesbiennes en armoe-de, en op de bovenste verdieping van de Beursschouwburg is er de vrouwenparty Souk del Mundo.

ADVeel mensen testen hun mes door de haartjes van hun arm te scheren. In de keuken is de tomaat het aangewezen proefobject

Volledig programma op www.gelijkekansenbrussel.irisnet.be (via nieuws doorklikken op programmabrochure)

Regenboog van activiteitenTussen het openingscongres voor professionelen in het Brussels parlement tot aan het slotevenement voor iedereen in La Tentation (met onder meer zumba, capoeira, Boombal/Balbrozijn en infostandjes) zijn er nog veel activiteiten. Een greep uit het

maak me vervolgens de bedenking: liever een andere job dan een werk-vloer waarop ik mezelf te allen tijde

Page 20: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 20 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

“Creatieve volhouders worden maar al te vaak in marginaliteit geduwd omdat hun activiteit geen jobomschrijving heeft,” zegt Jim Segers van City Mine(d), in het gezelschap van de Française Fanny Courieult (l.) en Sofie Van Bruystegem (m.).

W e spreken af in Le London, aan het Luxemburgplein.  Hartje  Europa-wijk,  een  ironische  knipoog  naar 

de  kloof  tussen  de  institutionele  mastodont Europa  en  het  bescheiden  City  Mine(d),  een internatio naal netwerk van individuen en col-lectieven begaan met stad en lokale actie.Het  begon  allemaal  in  Brussel,  in  1997.  Jim Segers:  “We  hebben  City  Mine(d)  opgericht vanuit  het  idee  om  de  creatieve  activiteit  te kanaliseren  die  links  en  rechts  opborrelde in  Brussel.  Te  beginnen  met  buurten  als  die 

van de Brabantstraat en Kuregem. We willen mensen samenbrengen die anders niet zouden samenkomen. Dat maakte ons al snel betrek-kelijk  groot  en zichtbaar.  Maar zoals de  stad ondertussen  veranderd  is,  zijn  ook  wij  ver-anderd:  rond  de  eeuwwisseling  hebben  we ervoor gekozen zaadjes  te  strooien  in andere steden. Zijn we beginnen te zoeken ook naar links  tussen  die  steden  in  verschillende  lan-den. Ik ben toen naar Londen verhuisd, terwijl Tom  Deforce,  die  mee  aan  de  wieg  van  City Mine(d)  stond,  naar  Barcelona  trok.  Het  wa-

ren prille pogingen om een  link  tussen grote  Europese  steden  te  exploreren  en  te  ontwik-kelen.”“In een  derde  fase wilden  we ons  concentre-ren op een aantal heel specifieke dingen. Dat specifieke  is  sinds  vier,  vijf  jaar  stedelijke economie,  zowel  voor  City  Mine(d)  Brussel als  voor  City  Mine(d)  Londen.  Hoe  kunnen we  die  creatieve  mensen  die  we  altijd  heb-ben  ondersteund,  helpen  hun  leven  vorm  te geven  binnen  de  economische  realiteit?  Hoe kunnen  wij  hun  creativiteit  gebruiken  om  de 

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Positieve initiatieven van onderuit: opvallend hoeveel er zijn in Brussel. En in vergelijking met andere steden worden ze hier stevig ondersteund. Maar ze zijn als los zand: hen vangen in een institutioneel net is schier onmogelijk. De uitdaging is dan ook links te vinden om hun impact concreet te maken binnen de stedelijke en economische ontwikkeling.” Stadsmusketiers Sofie Van Bruystegem, Fanny Courieult en medeoprichter Jim Segers over de grote uitdaging van City Mine(d).

‘Wat links en rechts opborrelt’

Fanny, Sofie en Jim van City Mine(d)

stad  een  beetje  eerlijker  te  maken?  Een  hele uitdaging: het gebeurt al te dikwijls dat men-sen afhaken om noodgedwongen binnen het klassieke economische model mee te draaien. En de volhouders worden maar al  te makke-lijk  in de marginaliteit gedrumd, omdat hun activiteit  geen  jobomschrijving  heeft.  Maar langzamerhand hebben we toch een discours rond economie kunnen ontwikkelen dat steek  begint te houden. Dat geeft de burger moed.”

ParadoxSofie Van Bruystegem pikt in. “In Brussel zijn we vertrokken vanuit de vaststelling dat de eco-nomie  hier,  zacht  uitgedrukt,  paradoxaal  is. De globale cijfers tonen een rijk gewest, maar tegelijkertijd  liegen  de  armoederapporten  er niet  om.  Eén  Brusselaar  op  de  vijf  kan  zelfs zijn doktersrekening niet meer betalen. Het is 

Page 21: BDW - editie 1254

Combinatie van maaltijd en machine: het project ‘Soepmachine’ van City Mine(d).

© C

ITY

MIN

E(D

)

BDW 1254 PAGINA 21 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

FREDDI SMEKENS

Spreike

O f we nu in het Brussels spreike of ni, spreike zal altijd met de  taal  te ma-ken hebben. Af en toe hoor ik hier en 

daar opmerken: “Ik huur de lesten taai gein Brussels neme spreike!” Veel meer dan: “En ik den?” kan ik daar niet op antwoorden. Maar toch maak ik van de gelegenheid ge-bruik  om  de  Brusselaars dee nog Brussels spreike, hier even gerust te stellen. Zonder een taalkundige of socioloog te zijn, maak ik mij toch een bedenking wat ons Brussels betreft. Veel hangt af van woe en wannier we het huure spreike. Voor de ene zal het tijdens een familiebijeenkomst zijn, voor de andere tijdens een herbergbezoek of een toevallige ontmoeting met een stadsgenoot. Maar zo-wel trouwfeesten als begrafenissen komen natuurlijk ook in aanmerking. Wie zich echt zorgen maakt over ons Brus-sels,  geef  ik  graag  deze  bedenking  mee: “We zulle het spreike tot a me zwaaige.” En gelukkig begint dat zwaaige voor de meeste Brusselaars pas bij hun laatste snik.Bij dat alles ontgaat het mij niet dat ook de jongeren onder ons het Brussels nog han-teren. Zo word ik door hen niet zelden ge-confronteerd  met  uitspraken  als:  “Ik goen a neki eet zegge” of  “Leustert na neki no maa!” Op ons Brussels spreike staat  stand noch leeftijd. Natuurlijk  zijn  er  ogenblikken  waarop  ik mij aan een zekere zelfkritiek moet onder-werpen. Althans wat mijn Brussels spreike betreft. Zo betrap ik er mij bijvoorbeeld op de woorden ‘warempel’ of ‘uiteraard’ te ge-bruiken in plaats van ‘nateurlaaik’. En er is nog een ander syndroom dat mij af en toe zorgen baart, waarde lezer. Soms, wanneer ik  door  een  rasechte  Brusselaar  in  onze taal  aangesproken  word,  duurt  het  enkele seconden alvorens ik zelf naar het Brussels overschakel. Gelukkig zou het mij niet ver-wonderen dat u af en toe ook met dat ver-schijnsel te maken heeft. Even over naar wat anders nu. Niet zelden heb ik de eer om van sommige lezers breeve in ’t Brussels  te  ontvangen.  Handgeschre-ven  nog  wel!  Het  plezier  dat  mij  dat  doet, moot ik ni onder stoole of banke steike. Vooral omdat het mij sterkt  in de overtui-

ging  dat  velen  onder  ons  het  Brussels  en de waarde van onze taal nog liefhebben en koesteren.  Maar  genoeg  daarover.  Anders ga ik hier en daar moeten horen da ’k wei ne gruute smool opzet. Maar  we  hadden  het  over  spreike.  In  ons Brussels kan spreike op verschillende ma-nieren  omschreven  worden.  Wat  bijvoor-beeld  gedacht  van  babbele,  ooitlegge,  la-meire, feizele, boebele, of teutere? Maar ook onze woordjes zaaike en zievere kunnen in dat verband uiteraard van pas komen. Maar zoals hierboven al aangestipt, waarde lezer: “We zulle zwaaige as we duud zaain.” In  de  kist,  dus.  Want,  zoals  mijn  West-Vlaamse vrienden het zo mooi kunnen zeg-gen: “Zwijhen es zelver en spreken es hout.”Maar  laten  we  nu  even  de  surrealistische toer  op  gaan.  Nog  niet  zo  lang  geleden droomde ik van een papegaai die Brussels sprak.  Bij  het  ontwaken  was  mijn  eerste gedachte: “Ik moot oek zu ne peroquet hem-me!” Ondanks de nodige moed en goede wil durfde ik het amper aan om bij mijn vrien-den te informeren hoe ik aan zo’n vogel kon geraken. Om mijn vraag enigszins te laten overkomen,  pakte  ik  uit  met:  “Wa zou da koste, ne peroquet?”  Iemand  antwoordde mij:  “Da kan a wel mier dan teendeuzend balle koste, zenne!”. Na een korte omreke-ning naar euro’s antwoordde ik ietwat stoï-cijns: “Den goen ik mèrge keek eite...” Dat we over spreike moeilijk uitgepraat ra-ken, mag ons zeker niet verwonderen. Een ander aspect van spreike heeft uiteraard te maken met de  toonhoogte en het stemvo-lume van de persoon in kwestie. Wie alles wat hij of zij zegt, steeds weer onderstreept mè e gruut bakkes, komt meestal ongeloof-waardig  over.  Maar  helemaal  de  fluister-toon aanslaan is uiteraard ook geen optie.Belangrijk  bij  wat  voorafging,  is  uiteraard dat er nog Brussels gesprauke weut. Discus-sies  of  het  nu  gaat  over  Vloms Brussels  of Frans Brussels, ga ik liever uit de weg. Dat kan misschien wat eigenaardig overkomen, maar  het  is  nu  eenmaal  zo,  waarde  lezer. De uitleg is misschien dat een mengelmoes van twee talen zowel de ene als de andere taal alleen maar kan verrijken.

net op die snijvlakken van een aantal werke-lijkheden – eigen aan elke grootstad – dat er initiatieven en nieuwe projecten kunnen ont-staan die goed zijn voor de stad. Fietsherstel-projecten, een eigen drukpers om affiches of een krant te drukken... Bescheiden initiatie-ven die wel degelijk iets te betekenen kunnen hebben binnen dat economische verhaal.”Segers: “Het meest  frappante  in het armoe-derapport  was  voor  mij  dat  het  verschil  in levensverwachting  maar  liefst  drie  jaar  be-draagt  tussen  iemand  die  leeft  in  de  rijkste gemeente van het gewest en iemand die leeft in  de  armste  gemeente.  Daar  kunnen  we twee dingen mee doen. Ofwel maak je je daar boos over omdat het alleen maar erger wordt, 

omdat Brussel institutioneel zo rampzalig is georganiseerd. Ofwel ga je andere manieren het zoeken om het te verhelpen. Wat mij bin-nen  die  context  altijd  heeft  beziggehouden, is  zoeken  naar  plaatsen  waar  we  over  die dingen kunnen spreken op een niet-evidente manier. En dat is tot nader order nog steeds op de publieke plaatsen van de stad. Plaatsen waar  mensen  elkaar  kunnen  ontmoeten  en elkaars overtuigingen  in vraag kunnen stel-len.  Ik  heb  het  in  Brussel  kunnen  doen,  nu probeer ik het in Londen.” “Spijtige vaststelling: de publieke plaats is in Brussel  ondertussen  al  even  problematisch geworden als in Londen. Omdat Brussel het voorbije  decennium  gestaag  is  geëvolueerd van probleem tot  thema. De verfraaiing van de  stad  is  daarvan  een  positieve  uitloper, maar het is er wel een met weerhaakjes.”“Een  voorbeeld  dat  ik  graag  aanhaal,  is  het Flageyplein.  Daarin  is  heel  veel  geld  geïn-vesteerd, zelfs bijna op een manier waarvan 

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected]. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PRO-MOTIE Ute Otten ([email protected]), Ann Van Dievoort ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Freddi Smekens ([email protected]), Steven Vandenbergh ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Ann Van Dievoort ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roese-lare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

we  hadden  gedroomd.  In  termen  van  parti-cipatie,  betrokkenheid  van  bewoners  en  zo meer. Helaas met als resultaat dat het plein een  cultureel  centrum  in  de  openlucht  is geworden  in  zijn  programmering.  Je  kunt tegenwoordig  het  Flageyplein  enkel  voor een activiteit gebruiken als je dat een aantal weken vooraf bij de gemeente aanvraagt. En dan nog op voorwaarde dat de plaats nog niet geprogrammeerd  is  voor  iets  anders.  Het plein  is  dus  verloren  als  plaats  voor  onver-wachte  ontmoetingen,  voor  ontmoetingen van ideeën. En laat dat nu net de essentie zijn van  waar  City  Mine(d)  mee  bezig  is:  kleine initiatieven meer slagkracht te geven. Stads-tuintjes  bijvoorbeeld,  mensen  die  hun  fiets willen laten herstellen op publieke plaatsen, mensen die gewoon de tafels buitenzetten en met de buren iets willen organiseren.” Van  Bruystegem:  “Zulke  projecten  op  zich zijn  misschien  niet  wereldschokkend.  Maar ik  denk  wel  dat  de  som  ervan  heel  belang-rijk is. Juist omdat ze daar ontstaan waar ze moeten  ontstaan,  op  de  momenten  dat  het moet. Ze zijn belangrijk voor de mensen die het doen, maar ook voor de mensen die bezig zijn met het opstellen van de wetten en de re-geltjes voor de stad én voor de mensen die in de toekomst in die stad moeten leven.”

Goede wil en wafelsIn  dat  verhaal  is  Fanny  Courieult –  afkomstig  uit  het  Normandische  Caen  – vorig jaar beginnen mee te draaien. “Na mijn studie  Culturele  Projecten  in  de  Openbare Ruimte, in Parijs, heb ik ervoor gekozen mij aan te sluiten bij City Mine(d)  in Brussel. Ik wist  heel  weinig  af  van  de  stad,  de  eerste kennismaking was memorabel. Van bij mijn aankomst voelde ik dat ik in een biotoop was beland die heel anders in elkaar stak dan wat in  Frankrijk  gewend  was.  Een  mozaïek  van plekken met elk hun identiteit, verschillende nationaliteiten  op  een  hoopje,  een  mengel-moes  van  talen.  Tegelijkertijd  ook  een  bio-toop die een mens het gevoel geeft dat alles mogelijk is, dat niets vast ligt.”“Ik  hou  echt  wel  van  deze  stad.  Ze  heeft me gelokt door haar creatieve  rijkdom, City Mine(d) heeft me de economische kijk erbo-venop gegeven. Het is moeilijk uit te  leggen aan  iemand die het niet gevoeld of geroken heeft.  De doorsnee  Fransman  gooit  Brussel en Europa dan ook op één hoop. De hoofd-stad  van  het  Europa  dat  rijk  is  en  die  dus ook rijk moet zijn. Het  is nog niet helemaal doorgedrongen over de grenzen dat Brussel zoveel  meer  is:  een  biotoop  waar  veel  be-hoeftige mensen in armoede leven, waar het cultureel  leven  enorm  divers  en  vruchtbaar is, waar stadcreativiteit geen ijdel woord is.” “Mijn vuurdoop was La Banque à Gaufres of De Wafelbank, een project met een theatrale mise-en-scène in de vorm van een bank. Die bank draaide rond rijkdom aan goede wil en/of  competentie  van  mensen,  in  plaats  van rijkdom aan geld. Mensen met ideeën, men-sen met engagement om die ideeën te helpen verwezenlijken.  Ik  ben  daar  vorig  jaar  mee begonnen, De Wafelbank was toen te gast bij kunstencentrum  Recyclart  ter  gelegenheid van  de  opening  van  BRXLBRAVO  en  Nuit Blanche. ‘Bankiers’ voerden er inleidende ge-sprekken met de ‘klanten’ met de bedoeling de  zo  verkregen  investeringen  –  lees:  com-petenties  –  te  verwerken  en  te  ordenen.  In ruil kreeg de klant een wafel. Ook hebben we gewerkt met affiches in de stad, onder meer bij de vzw 123 Logements, bij MicroMarché/MicroMarkt, en bij The HUB in Elsene”. Het  was  een  geslaagde  vuurdoop,  waarop Courieult  samen  met  Segers  en  Van  Bruys-tegem  de  schouders  heeft  gezet  onder  het Stedelijk Platform op 18, 19 en 20 november. Meer daarover leest u op pagina 16 van deze krant.� Karel�Van�der�Auwera

“De essentie van City Mine(d) is kleine initiatieven meer slagkracht geven. Op zich zijn die projecten misschien niet wereldschokkend, maar de som ervan is heel belangrijk”

Page 22: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 22 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

ANDERLECHT – Al meer dan vijftien jaar is Didier Laporte (43) de stem van RSC Anderlecht en de Rode Duivels. Een car-rière vol kreten van vreugde, maar ook van diepe stiltes bij zware ontgoochelingen. Op 2 december zal hij aan zijn radio gekluisterd zitten: dan wordt bekendgemaakt waar het WK voetbal in 2018 wordt gespeeld.

Laporte is er gerust op: “Als het wereldkam­pioenschap 2018 naar België en Nederland komt, word ik waarschijnlijk gevraagd als sta­dionomroeper. In 2000 was ik op het EK ook stadionomroeper tijdens al de wedstrijden in België. Een prachtige ervaring. Ik heb het er nu nog niet over gehad met Alain Courtois (am-bassadeur Belgisch-Nederlandse kandidatuur, red.), maar hij is altijd zeer tevreden geweest over mij. Het zou alvast een droom zijn. Hoger kun je niet, of Anderlecht zou de finale van de Champions League moeten spelen.”Didier Laporte maakte in de jaren 1980 zijn debuut in de radiowereld. Na heel wat vrije tijd besteed te hebben aan vrije radio, tekende hij nog tijdens zijn studie communicatieweten­schappen bij Radio Contact, waar hij uitein­delijk twintig jaar heeft gewerkt. Hij ontdekte er ook een nieuwe passie. “De Belgische Voet­balbond had in 1993 een evenementenbureau aangesteld voor de zoektocht naar een stadion­omroeper. Toen ze langskwamen bij Contact, heb ik meteen toegehapt. Natuurlijk ben je wat nerveus voor je eerste match, je weet niet echt hoe het publiek gaat reageren. Maar alles liep van een leien dakje.”

Op 2 december weten we waar het WK 2018 wordt gespeeld. Wordt het België-Nederland, dan maakt Didier Laporte kans om dé stadionomroeper te worden: “Een droom.”

© MARC GYSENS

‘Je hebt het of je hebt het niet’Voetbal > Didier Laporte is stadionomroeper van RSCA en Rode Duivels

Weekendje waterpretBRUSSEL – Vijf Brusselse zwembaden openen hun deuren voor de Brusselse Zwembaddagen. Het moet een waterfeest voor het hele gezin worden. De Brusselse zwembaden worden elk jaar in de kijker gezet. Na een zwemweek en een zwem­baddag is dit jaar gekozen voor twee Brusselse Zwembaddagen. “Het concept is dit jaar wat veranderd,” vertelt Nele Arys (34), sportfunc­tionaris bij de VGC en medeorganisator. “Het watersportaanbod wordt over twee dagen ver­spreid in vijf deelnemende zwembaden. De editie van vorig jaar had iets minder succes, maar we verwachten voor deze editie heel wat waterratten. Het aanbod is de moeite waard.”“We willen met deze Zwembaddagen de men­sen de weg naar het zwembad tonen,” legt Arys uit. “Ze kunnen er een leuke dag met het gezin beleven en allerhande wateractiviteiten ontdekken. Als de deelnemers met een glim­lach naar buiten gaan en achteraf terugkomen, dan zijn deze Zwembaddagen geslaagd.”De zwembaden Victor Boin in Sint­Gillis en Coovi in Anderlecht geven op zaterdag 20 no­

vember om negen uur ’s ochtends het start­sein. Ze bieden alle twee de hele dag gratis

evenementen aan, met daarbij aquagym en waterspelletjes voor kinderen. Maar er is

meer. Zo kun je in Sint­Gillis de waterva riant van de fitnesshype zumba uitproberen. In Anderlecht kunnen kinderen ouder dan acht redderstechnieken leren of een duikinitiatie volgen.Op zondag zijn het zwembad van Laken, de vzw Brusselse Zwembaden in Neder­Over­Heembeek en Sportcity in Sint­Pieters­Wo­luwe aan de beurt. In elk zwembad betaalt u 2 euro voor een hele dag waterpret. In Sportcity zijn er onder meer duikinitiaties en een aquavolleybaltoernooi. In Laken kan van de glijbaan gegleden worden of op de watermat gedreven worden. In Neder­Over­Heembeek springt dan weer de watertrampo­line in het oog.Deelnemers moeten enkel een zwempak, de verplichte badmuts en een handdoek meebrengen. Voor de duikinitiaties mag u een duikbril, snorkel en zwemvliezen mee­brengen. Kinderen jonger dan acht moeten wel vergezeld zijn van een volwassene. Ook mensen met een handicap zijn van harte wel­kom.Mascotte van de Brusselse en Vlaamse Zwembaddagen is Karel de krokodil. Die staat ook centraal in een grote tekenwed­strijd. Kinderen tussen drie en veertien kun­nen voor 16 november hun tekening opstu­ren naar de VGC­sportdienst (Leopold II­laan 178, 1080 Sint­Jans­Molenbeek t.a.v. Nele Arys) en maken kans op een prijs. � TS

www.zwembaddagen.be

De Zwembaddagen: twee dagen, vijf zwembaden en talloze activiteiten.

© A

RE

VEL

LE

Zwemmen > Wateractiviteiten ontdekken tijdens Zwembaddagen

Page 23: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 23 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Toen Armand, de stadionomroeper van An­derlecht, in 1996 plotseling overleed, gingen de Brusselaars op zoek naar een vervanger. Dankzij een kennis die bevriend is met toen­malig manager Michel Verschueren, mocht Laporte langskomen. “De deal was snel be­klonken. Ik ben Anderlecht­supporter en

dan is het natuurlijk geweldig als je alles van dichtbij kunt meemaken.”“Je hebt het of je hebt het niet. Het is moeilijk aan te leren. Je moet er aanleg voor hebben. De nervositeit van het begin is nu volledig weg. Zodra ik de microfoon vastheb, ben ik vertrokken. In het begin is dat wel indruk­wekkend, zo’n vol Constant Vanden Stock­stadion. Nu is het alsof ik tegen een bende kameraden zit te praten.”Op wedstrijddagen komt Laporte een tweetal uur voor de aftrap naar het sta­dion. Na een korte meeting waar hij ge­brieft wordt, vertaalt hij teksten naar het Frans en maakt hij zich klaar. Een half­uur voor de aftrap treedt hij in actie. Na

het laatste fluitsignaal zit zijn werk erop.“Ik sta bij de neutrale zone, net naast de ban­ken van beide ploegen. Ik kan de wedstrijd dus rustig volgen. Wel aandachtig, want als we scoren, moet ik weten welke naam ik moet afroepen. Ik zie de trainers aan het werk. Heel leuk.”Als stadionomroeper moet Laporte objec­tief blijven. Uiteraard zal het enthousiasme groter zijn als Anderlecht scoort – maar toch liever niet té enthousiast, zoals vorig seizoen tijdens de met 6­0 gewonnen play­offwed­strijd tegen Zulte­Waregem. “Wij? 5. Zij? 0,” riep de speaker toen bijvoorbeeld bij een 5­0. “In Duitsland gaat het meestal zo. De tegen­stander wat jennen. Bij de supporters viel dat in goede aarde, de voorzitter was er niet zo blij mee. Hij vond het te denigrerend voor de tegenstander. Het idee is dus afgevoerd.”Laporte draait al een tijdje mee in het Belgi­sche voetbalwereldje en maakte al heel wat schitterende momenten mee. Gewonnen Champions League­wedstrijden tegen Man­chester United en Real Madrid, een paar ti­tels, bekerwinst. Maar niet alles was peis en vree. “De testmatchen tegen Standard waren zuur. We hadden toen een heel feest uitge­werkt, maar uiteindelijk werden zij kam­pioen. Een van mijn moeilijkste momenten. Daarom is de titel van vorig seizoen ook de mooiste. De speaker van Standard is trou­wens een vriend van mij. Het is een publiek geheim dat hij Anderlecht­supporter is.”

� Tim�Schoonjans

“Alsof ik tegen een bende kameraden zit te babbelen”

Een zachte zon in november. We landen in Athene, wereldstad. Geschiedenis wordt al­tijd in steden geschreven. Het oude Athene was de bakermat van een van de eerste de­mocratieën, zo niet de eerste.Athene is een kosmopolitische metropool. Een chaotische stad, waar eigengereide anarchisten, vakbonden, politieke strekkin­gen van alle gezindten bijna dagelijks luid­ruchtig van zich laten horen.Wij zijn gekomen om te voetballen. Een cru­ciale wedstrijd. De stad gromt dag en nacht. Zwaar en permanent verkeer zorgt voor een ongeziene drukte. Het pershotel bevindt zich op hooguit twintig minuten van het indrukwekkende, maar kille olympische stadion waar AEK Athene zijn Europese thuiswedstrijden afwerkt. Aan sta dions overigens geen gebrek in de chaos van Athe­ne. We doen er meer dan anderhalf uur over om het te bereiken.De sporttempel is enorm. 76.000 plaatsen kijken uit op een groot veld, omgeven door een atletiekpiste. Als ik een speler in de kleedkamer moet gaan halen om interviews af te werken, dan doe ik er tien minuten over in de eindeloze catacomben. In de perszaal kun je gerust een zaalvoetbalwedstrijd or­ganiseren. Het stadion is legendarisch. Alle atletiekcompetities en de voetbalfinale van de Olympische Spelen van 2004 vonden er plaats. De finale van de Uefa Champions League in 2007 was ook memorabel. AC Mi­lan–Liverpool FC (2­1).AEK–RSCA wordt bijgewoond door amper zestienduizend toeschouwers, die voor een luidruchtige en goede sfeer zorgen, maar de lege zitjes doen afbreuk aan de tomeloze in­spanningen van de trouwe supporters. Toch is de inzet voor beide teams hoog. Wie wint, behoudt alle kansen om te overwinteren in de Europa League. Het uiteindelijke gelijk­spel biedt echter voldoende uitzicht op een

verderzetting van de campagne. Een aantal meegereisde Belgische journalisten gaan ’s ochtends, op de dag van de wedstrijd, Urko Rafael Pardo y Sevilla interviewen. De Brusselaar met Catalaanse roots is een van de zovele jonge talenten die op jonge leef­tijd België de rug toekeerde om het bij een echt grote topclub te proberen. FC Barce­lona.Pardo y Sevilla kreeg zijn opleiding groten­deels in Neerpede, bij de jeugd van RSCA. De talentvolle doelwachter kon in 1999 de lokroep van Barça niet weerstaan. Más que un club. Van Frank Rijkaard mocht hij enkele keren op de bank zitten, maar Urko brak nooit echt helemaal door. Na omwegen via FC Cartagena, CE Sabadell, Rapid Boekarest en het Griekse Iraklis Saloniki belandde hij uiteindelijk bij Olympiakos, een van de drie Griekse topclubs van Athene. Pär Zetterberg heeft er ook gevoetbald.Voetbal is de nationale sport van Grieken­land. Bij verlies kan een mens niet buiten­komen, bij winst worden monumenten opgericht. Een middenweg bestaat niet. Maar Urko doet het goed op dit ogenblik. De jon ge keeper is titularis van de Griekse grootheid.De dag voor de wedstrijd krijgt de RSCA­delegatie bezoek van de voormalige Griekse nummer 9 van RSCA, de immer populaire Yannis Anastasiou. Hij speelde maar één seizoen voor RSCA (1999–2000), maar de minzame spits mist ons nog elke dag. Hij volgt de trainersopleiding en wil ooit terug­keren naar Anderlecht.Je moet een buitenlander zijn om de schoon­heid van de hoofdstad in te zien.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

Urko Rafael Pardo y Sevilla

TOpGYMNASTIEK IN OUDERGEM

OUDERGEM – Vier Belgische gymnastiek­clubs mogen volgend jaar naar de Wereld­spelen in Lausanne. Maar eerst stellen ze zich in Brussel voor.De Gymnaestrada wordt om de vier jaar ge­organiseerd. Voor de editie van 2011 in het Zwitserse Lausanne stuurt België vier ploe­gen, waarvan twee uit Brussel. Op 13 november worden vanaf 16.30 uur de vier geselecteerde ploegen voorgesteld in het Sportcentrum van het Zoniënwoud. Het gaat om Gym RS uit Oudergem, GymnoRythmies uit Ukkel, Spirous uit het Luikse Antheit en KBBT uit Bree in Limburg. Elke ploeg zal de

demonstratie brengen waarmee ze naar de Gymnaestrada gaan. De toeschouwers krij­gen zowat twee uur gymnastiek voorgescho­teld. De openingsoefening wordt verzorgd door alle kinderen van organiserende club Gym RS. Kinderen tot twaalf jaar betalen 6 euro, ou­dere bezoekers betalen 10 euro. Meer infor­matie vindt u op www.gymrsauderghem.info.� TS

Zaterdag 13 november in het Sportcen-trum Zoniënwoud, Waversesteenweg 2057, 1160 Oudergem

SpORTDAG VOOR MENSEN MET HANDICAp

SINT­AGATHA­BERCHEM – Jongeren en vol­wassenen met een lichte verstandelijke han­dicap krijgen op 23 november een uitgebreide sportdag voorgeschoteld.Om halftien worden deelnemers vanaf twaalf jaar verwelkomd. Uit de aangeboden acti­viteiten kunnen ze er vier kiezen. Het gaat onder meer om bewegen op muziek en sher-borne (partneroefeningen). Alle activiteiten zijn toegankelijk voor rolstoelgebruikers en aangepast aan het niveau van de groep.

Deelnemen kost 3 euro, inschrijven moet ge­beuren voor 5 november. In die prijs zijn ook de verzekering en een drankje inbegrepen. Deelnemers moeten alleen sportieve kleren en een lunchpakket meebrengen. Meer infor­matie vindt u op www.vgc.be/sport. � TS

Dinsdag 23 november in het Sportcomplex, Lusthuizenstraat 1, 1082 Sint-Agatha-Berchem

Page 24: BDW - editie 1254

BDW 1254 PAGINA 24 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

Souad (links) en Mehdi (rechts) halen hun neus op voor de afgesneden tong van een arm schaap.

Hier is ‘Klas in de Media’ weer! Vanaf nu komt

om de drie weken (behalve tijdens de schoolvakanties)

een klasje uit een Brusselse school uitgebreid aan

bod bij Zazie. Deze keer kom je alles te weten over

het vijfde leerjaar uit ‘De Toverfluit’ in Sint-

Jans-Molenbeek en hun ‘smakelijk’ project.

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009Page: 4

©2009 Turtle Industries™

Vanaf nu komt

om de drie weken (behalve tijdens de schoolvakanties)

een klasje uit een Brusselse school uitgebreid aan

Aan ‘Klas in de Media’ is overigens ook een leuke wedstrijd

verbonden. Zit jij in het vierde, vijfde of

zesde leerjaar? Vraag dan aan je juf of je

meester om samen met je klasgenoten te

poseren voor een knotsgekke en vooral originele

klasfoto. Stuur dat kiekje voor 5 maart 2011

naar [email protected]. Misschien wint

jouw klas dan wel een geweldige daguitstap.

Meer info en het reglement vind je op www.klasindemedia.be.

Mmm, het smaakt zo... umami

De vijfdeklassers uit de Toverfluit

en de smaakpapillen van een schaapREPORTAGE

D ie vraag stelt meester Bart op een

dinsdagochtend ook aan zijn leerlingen.

Mehdi denkt het te weten en roept meteen:

“Dat zit in onze hersenen!”. Sommige kids moeten

gniffelen om zijn reactie, maar de meester zegt

dat dat helemaal niet zo’n dom antwoord is. “Het

heeft te maken met onze tong,” zegt Youssef.

BINGO! Want onze tong is behalve een spier

(om te kunnen babbelen bijvoorbeeld) ook een

smaakorgaan. Meester Bart vraagt de kinderen

Pizza scoort bij de meesten heel goed, maar broccoli... Jakkes, nee!

De kinderen van de vijfde klas in de Toverfluit-school lusten niet om het

even wat. Maar hoe komt het dat ieder zo zijn voorkeuren heeft, en we zo

makkelijk zoet van zout kunnen onderscheiden? Waar komt onze smaak

eigenlijk vandaan?

om eens ferm hun tong uit te steken. Heel vlot

gaat dat, zoiets mogen ze natuurlijk niet alle dagen

doen. Er wordt grondig gekeken: naar de voorkant,

zijkant, achterkant. Jasmine roept: “Ik zie overal

stipjes!”.

“Klopt”, zegt de meester, “die puntjes, dat zijn onze

smaakpapillen”.

Klinkt als... tsunami

Om die smaakpapillen nog beter te bestuderen is

meester Bart bij de slager langsgeweest om er de

tong van een schaap te gaan ophalen.

BDW V

OO

R IEDEREEN VAN

9 T

OT 13

JAAR •

ZIEza

DO

OR

PATRIC

K JO

RD

ENS

Page 25: BDW - editie 1254

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDW 1254 PAGINA 25 - DONDERDAG 11 NOVEMBER 2010

Geen smaak zonder te eten, natuurlijk. Dus sloegen de vijfdeklassers

ook vaak aan het koken. Op de laatste dag van hun project ging het zesde

leerjaar bij hen op restaurant. Het werd een menu in drie gangen, met als

voorgerecht pompoensoep. Waarschijnlijk gemaakt van al die pompoenen

die net hadden gediend als Halloween-griezels. Hier vind je hun recept:

Heb je ook wel eens genoeg van die eeuwige smaak van boterhammen met kaas, salami of choco? De vijfdeklassers van De Toverfl uit hebben daar iets op gevonden. Tijdens hun project gingen ze creatief aan de slag met bento’s. Een bento is een soort ‘superbrooddoos’ en komt overgewaaid uit Japan. Japanse kinderen en hun ouders zorgen ervoor dat ze rijst met vis of vlees en groenten in hun brooddoos stoppen, zodat ze gezond én met smaak kunnen lunchen. Er bestaan in Japan intussen ook heel wat bento-winkels, waar je zo’n smaakvol lunchpakket kan kopen, én er zijn zelfs echte bento-wedstrijden: het mag niet alleen lekker zijn, het moet er ook mooi en aantrekkelijk uitzien. Want proeven doe je ook altijd een beetje met je ogen!

De kids van Molenbeek leven natuurlijk niet in Japan, en dus hebben ze zo hun eigen bento’s gemaakt: met groenten, fruit, gekookte eieren, zalm en pasta. Leuk om te doen, en het was ook “overheerlijk”, zo zeiden ze zelf. Probeer het thuis ook eens uit! Zoek je nog meer ideeën om je boterhammen met iets anders te beleggen dan een

sneetje Hollandse kaas? In het kookboekje De Brooddoos staan maar liefst 130 originele recepten: bijvoorbeeld een broodje met Marrakech-tapenade of chocopasta met smaak van zwarte thee... Er staan ook erg smakelijke foto’s bij. Surf naar www.minestrone.be.En ten slotte heeft jeugdtheater Bronks onlangs ook een knap toneelstuk gemaakt dat Brooddoos heet. Dat stuk (over pesten en gepest worden) kun je nu zaterdag 13 november gaan bekijken in het theater Montagne Magique, in de Franse versie. Op www.bronks.be vind je alle info.

MIS

SIN

G LIN

K

IDEN

TIK

IT

“Eeiiih!”, “Oooh!”, “Baaah!”, klinkt het in de klas als hij ze voorzichtig bovenhaalt. Het is een “smakelijk” rood-grijs stuk vlees, dat vooraan in een punt uitloopt. “Wie wil er eens een kusje op geven?”, plaagt de meester met een brede glimlach. De hele klas giert het uit. Intussen is iedereen er heel nieuwsgierig rond komen staan en zien ze de papillen nog beter liggen dan op hun eigen tongen. Wat bewijst dat ook dieren kunnen proeven! “Zodra je iets in je mond steekt, sturen die puntjes op de tong snel, nog sneller dan een seconde, een signaal naar onze hersenen,” legt Bart uit. “En daar beslissen we of we iets zuur, zoet, bitter of zout vinden. Dus ergens had Mehdi toch wel gelijk.”“En,” voegt hij eraan toe, “elke plaats van de tong is een beetje in een andere smaak gespecialiseerd. Vooraan zullen we eerder zoetigheid proeven, en achteraan op onze tong liggen de papillen die ons zeggen wanneer het bitter proeft.”“En umami?”, vraagt Julien. Umami is de vijfde smaak, die pas in 1996 door wetenschappers werd ontdekt. Het is een Japans woord dat je als ‘heerlijkheid’ kunt vertalen. Onder umami verstaat men een hartige smaak, een beetje wanneer je iets eet en je wil er meer van omdat het je honger goed stilt. “Op welk deel van de tong we iets als umami proeven? Dat hebben we helaas nog niet achterhaald,” antwoordt meester Bart. Tja, meesters kunnen niet altijd alles weten, hé.

Meer weten over dit project? Luister naar Klets, het kinderprogamma van FM Brussel (zaterdag van 11 tot 12 uur), kijk naar Brussel vandaag op tvbrussel (zondag om 18 uur) en surf naar www.klasindemedia.be. Nog tot 21 november loopt in Brussel en heel Vlaanderen ‘De week van de smaak’. Als je wil weten wat er zoal staat te gebeuren, surf dan naar www.weekvandesmaak.be.

Met hoeveel zijn jullie?

“Met 22.”

Hoeveel verschillende talen kun je horen in deze klas?

“Negen (waaronder Perzisch).”

Jullie meest bijzondere eigenschap?

“Wij zijn een ‘groene klas’, dat wil zeggen dat

we goed sorteren en recycleren.”

Favoriete schooldag van de week?

“Vrijdag, want in de namiddag doen we altijd

leuke dingen, zoals knutselen.”

Jullie droomuitstap (in de toekomst)?

“Samen naar de schaatsbaan gaan!”

Met hoeveel zijn jullie?

‘De Toverfl uit’ in Molenbeek:

de vijfde klas van meester Bart

die net hadden gediend als Halloween-griezels. Hier vind je hun recept:

Proeft als... Halloween

ATEL

IER

Superbrooddoos!

© B

AR

T D

E VE

LD

ER