N° 1336 VAN 5 TOT 12 JULI 2012 ¦ WEEK 27: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

KINSHASA/BRUSSEL – Vorige week organiseerde de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) in de Congolese hoofdstad de vierde editie van ConnexionKin. Dat festival biedt lokaal talent de kans om breder te denken en het beste van zichzelf te geven; soms levert het hun zelfs bekendheid tot in Europa op. Muziek, dans, voordracht en theater, het staat er allemaal op het programma.Maar Kinshasa is en blijft een moeilijke stad. Talent is er dan wel bij de vleet, beperkingen zijn er ook. Er is armoede, vervuiling en

geslotenheid. En er is een levendige misdaadscene, die de stad eerder berucht dan beroemd maakt. En toch, “ça bouge à Kin,” vinden Congolezen over hun hoofdstad. Het leeft, er is geroeze-moes, radio trottoir , muziek en creativiteit. Onder- en bovenwe-reld zijn er vervlochten, kunst is het resultaat. Omdat er weinig andere keuzes resten.Foto boven: Lumumba en Mobutu op één muurschildering. Lees verder de pagina’s 6-7 en 16-17. CD

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

05 0712

Brussel-Kinshasa

Draken aan de Beurs

Nobelprijswinnaar in Bosvoorde

Sukkelwijk Fontainas

Couleur Café

Zazie zomert

Historicus Hans Vandecandelaere reist de hele zomer lang door de wereld... in Brussel.

Eerste halte: de Aziatische buurt bij de Beurs

LEES P. 4-5

Watermaal-Bosvoorde brengt hulde aan zijn inwoner Auguste Beernaert (1829-1912),

Belgisch premier en winnaar Nobelprijs voor de Vrede in 1909

LEES P. 10

LEES P. 12

Een foto-impressie van Sander de Wilde van Brussels grootste zomerfestival

LEES P. 18-19

Laat je zotte talent los op de teken- en knutselopdrachten van Oréli

Zazie zomertLaat je zotte talent los op de teken- en

LEES P. 24-27

‘Hier kun je nietoud worden’

BDW 1336 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Voetgangers verliezen hun lading op de Anspachlaan. In tegenstelling tot de andere zondagmiddagen deze zomer werd de Anspachlaan op 1 juli niet autovrij gemaakt... omdat die dag de koopjesperiode begon. Blijkbaar zijn niet alle Brusselaars het daarmee eens.

© JO

VOE

TS

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Be Park helpt Brusselaar parkeerplaats te vinden

Uitgelicht > Brussels bedrijf biedt automobilisten parksharing aan

P arkeren in Brussel is vaak een bron  van  grote  ergernis.  De hoofdstad  verwelkomt  dage-

lijks  750.000  voertuigen,  waarvan er  zo’n  570.000  een  parkeerplaats zoeken.  Brusselaars  spenderen  da-gelijks naar schatting dertig procent van hun reistijd aan het zoeken naar parkeerplaats.Het Brusselse bedrijf Be Park, opge-richt in september 2011, biedt auto-mobilisten een voordelig alternatief aan  voor  openbare  parkeergarages. Het  idee  is  simpel:  op  momenten dat  (delen  van)  privéparkeergarages leeg  zijn,  krijgen  particulieren  de kans  om  er  voordelig  te  parkeren. Oprichter  Julien  Vandeleene:  “We richten  ons  zowel  tot  buurtbewo-ners  die  hun  auto  niet  kwijtraken, als  tot  restaurants,  theaterzalen en 

bedrijven die op zoek zijn naar par-keergelegenheid voor hun klanten.” Vraag en aanbod ontmoeten elkaar op het virtuele Be Park-platform. Lid worden van de ‘Be Park community’ kan  door  een  gratis  account  aan  te maken  op  www.bepark.be  of  via  de smartphone-applicatie.  Vervolgens kan de klant zich laten geleiden naar alle beschikbare parkeerplaatsen in de buurt. Vooraf een plaats reserve-ren is mogelijk, maar niet verplicht. Eenmaal aan de slagboom aangeko-men volstaat het om naar een call-center  te  bellen  of  een  gratis  sms te  sturen  met  de  parkeercode  erin. Cash geld op zak hebben is niet no-dig, omdat de parkeerkosten via een elektronische  portefeuille  of  met domiciliëring worden afgerekend.Vandeleene gaat er prat op dat par-

BRUSSEL – Hoofdstedelingen met parkeerproblemen kunnen voortaan terecht bij Be Park, een jonge onder-neming die onbenutte parkeerplaatsen van hotels en bedrijven tegen een voordelig tarief aanbiedt.

Borden geven het nummer van het callcenter en de parkeercode weer.

OOK SCHAARBEEK EN ETTERBEEK KRIJGEN BUITEN-SCHOOLSE OPVANG

BRUSSEL – De Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC) trekt op voorstel van Brigitte Grouwels, collegelid bevoegd voor Welzijn (CD&V), anderhalf miljoen euro uit voor extra buitenschoolse kinderopvang. Hiermee worden vanaf sep-tember negentig bijkomende opvangplaatsen gefinancierd, op vier nieuwe locaties.

Op dit moment hebben de zeven Initiatieven voor Buitenschoolse Opvang  (IBO)  samen  782  plaat-sen, verspreid over Brussel-stad, Laken,  Vorst,  Jette,  Gansho ren, Sint-Jans-Molenbeek,  Ander-lecht  en Sint-Joost-ten-Node.De  Buiteling,  die  nu  al  school-kinderen  opvangt  in  Vorst, Sint-Joost  en  op  verschillende plaatsen in Brussel-stad, begint vanaf september met opvang  in de  Sint-Jorisschool  op  campus Nieuwland.  De  overige  extra opvangplaatsen  worden  aange-boden  door  twee  nieuwe  IBO’s: Kinderopvang  KAV  organiseert vanaf september buitenschoolse opvang  in  basisschool  Heilige Familie  in  Schaarbeek;  de  vzw Sint-Goedele begint met opvang in  de  nieuwe  vestiging  van  het Sint-Pieterscollege  in  Laken  en ook in Lutgardis in Etterbeek.Bij de IBO’s kunnen kinderen uit het  Nederlandstalig  onderwijs terecht voor en na schooltijd, op woensdagmiddag  en  tijdens  de vakanties.� HUB

OPMERKELIJK

STADSPLAN TOONT NIEUWKOMERS DE WEG

BRUSSEL – Stadsplannen zijn er bij  de  vleet,  in  de  handel  en  bij toeristische diensten. Maar een kaart  waar  nieuwkomers  ook wat  aan  hebben,  die  bestond nog niet. Het Brussels Onthaal-bureau en de jeugddienst Use-It sloegen de handen in elkaar om zo’n  kaart  te  ontwerpen.  Het werd een sympathieke kaart met heel  wat  plekken  off the beaten track, weg van de klassieke toe-ristische  trekpleisters.  Zo  kun-nen de nieuwkomers Brussel, de stad  waar  ze  zullen  leven,  écht leren  kennen.  Omdat  nieuwko-mers  vaak  de  twee  landstalen onvoldoende  beheersen,  zijn  de teksten op de kaart  tot  een mi-nimum beperkt. De kaart  is  tot slot  handig  lesmateriaal  tijdens de inburgeringscursus.� SVG

© A

RC

HIE

F BD

W

BDW 1336 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 JULI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�27�JUNIIN�VOGELPERSPECTIEF. Nieuwe luchtbeelden van het Brussels Gewest updaten de hoogtechnologische applicatie Urbis (Urban Information System). De digitale kaarten van Urbis worden gebruikt voor praktische toepassingen, zoals de portaalsites van Mobiel Brus-sel en de dienst Stedenbouw.

PARKEERPLAATS�DELEN. De Brusselse onderneming Be Park pakt uit met park­sharing. Via een account op het Be Park-platform kunnen automobilisten met een parkeerprobleem hun voertuig voortaan kwijt 

op onbezette parkeerplekken van onder andere hotels en supermark-ten. In het Brusselse gewest zijn er op dit moment acht Be Park-parkeerterreinen.

DONDERDAG�28�JUNIELSENSESTEENWEG�WINT�‘HELSE�KASSEI’. Uit een enquête van de Fietsersbond blijkt dat 43 procent van de ondervraagde Brus-selse fietsers de Elsensesteenweg de meest helse plek om te fietsen vindt.

VREEMDELINGENBUREAU�IN�KLEIN�KASTEELTJE. In het Klein Kasteeltje opent staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) het eerste Vreemdelingenbureau. De achthon-derd bewoners van het open asielcentrum kunnen er sinds midden mei terecht voor administratieve zaken en aanvragen tot inschrij-ving. Het kantoor is twee dagen per week open.

VRIJDAG�29�JUNIALAIN�COURTOIS�ONDER�VUUR. Minister-president Charles Picqué (PS) kondigt een onderzoek aan naar mogelijke belangen-vermenging door MR-senator Alain Courtois. De liberale kandidaat-burgemeester van Brussel zou zichzelf Brusselse subsidies hebben uitgekeerd. Courtois is bestuurder van de vzw Irisport, die con-tracten afsloot met een communicatiebureau dat gelieerd is aan Courtois.

ZATERDAG�30�JUNIAFSCHEID�VAN�MAURICE�VIJVERMAN. In Vilvoorde vindt de uitvaartceremonie van Maurice Vijverman plaats. Vijverman over-leed op 19 juni op 70-jarige leeftijd tijdens een verblijf op Lanzarote. Hij was twee ambtstermijnen gemeenteraadslid voor de SP.A in Schaarbeek, en later ook OCMW-raadslid.

AUTOCARS�NIET�IN�ORDE. Tijdens een controle op autocars neemt de politie een voertuig en drie aanhangwagens in beslag. Van de negen gecontroleerde voertuigen mag er één zonder boete zijn weg vervolgen. De andere cars krijgen een boete tussen 900 tot 5.000 euro voor het niet-naleven van de veiligheidsvoorschriften.

ZONDAG�1�JULICOULEUR�CAFÉ�LOKT�76.000�FESTIVALGANGERS. De 23ste editie van het wereldmuziekfestival Couleur Café ontvangt meer dan 76.000 mensen. Op de laatste dag van het festival zakken zo’n 22.000 muziekliefhebbers af naar de terreinen van Thurn & Taxis voor concerten van onder meer Buena Vista Social Club, Public Enemy en Stephen Marley.

MAANDAG�2�JULISANS-PAPIERS MOETEN�WEG.�Vijftien mensen zonder papieren die sinds februari in een gebouw van de Vrije Universiteit Brussel in Etterbeek woonden, moeten het pand verlaten. De VUB stelde het gebouw destijds ter beschikking van 23 sans­papiers na een honger-staking van 102 dagen. Tien mensen zoeken nog een verblijfplaats.

MIVB�LANCEERT�CHIPKAART. Voor de occasionele klant die geen abonnement nodig heeft, lanceert de MIVB een anonieme Mobib-kaart, die Mobib Basic gaat heten. De chipkaart kost vijf euro en is te koop bij Kiosk en Bootik. Er is geen pasfoto nodig omdat de kaart niet op naam staat. Op de Mobib Basic kunnen tot acht ver-schillende rittenkaarten worden geladen.

CD&V�SCHUIFT�DE�HERTOG�AAN�DE�KANT.�Jean De Hertog, Brussels schepen van onder meer Economie, Handel en Vlaamse Aangelegenheden (CD&V), staat niet op de lijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. In een interview met tvbrussel zegt de 74-jarige schepen dat hij door een trio, onder wie CD&V-kopstuk Steven Vanackere, aan de kant wordt geschoven voor de veel jongere Bianca Debaets.� Samengesteld�door�Stien�Mommaerts

keren met Be Park voordeliger is dan op de openbare weg. “De prijs is va-riabel en hangt af van de locatie en de termijn. Het eerste uur betaalt de klant  een  forfait;  vanaf  het  tweede uur  wordt  er  per  minuut  gefactu-reerd.”Automobilisten die hun wagen voor langere tijd willen parkeren, kunnen een  parkeerplaats  op  maandelijkse basis  aanvragen.  De  plek  dient  wel elke  ochtend  vrijgemaakt  te  wor-den. Op dit moment telt Be Park  in Brussel  acht  parkeerterreinen,  af-komstig  uit  verschillende  sectoren: grootdistributie (Match, Mestdagh), de vastgoedsector (Cofinimmo, ING Real Estate, Rubens), hotels  (Thon, Radisson)  en  parkeerbeheer  (Uho-da).  Minister  van  Economie  Benoît Cerexhe  (CDH)  deelde  mee  dat  het Brussels  Gewest  de  onderneming steunt.  Behalve  in  Brussel  beheert Be  Park  ook  parkeergelegenheid  in Antwerpen, Brugge en Luik.

� Stien�Mommaerts

Wij zijn kandidaat-burgemeester met drie.”Ecolo-voorzitter Olivier Deleuze is kandidaat-burgemeester in Watermaal-Bosvoorde, net als zijn lijstgenoten Anne Dirix en Tristan Roberti (in La Libre Belgique).

Als Janssens het niet zou halen in de Sinjorenstad, dan nodig ik hem uit om zijn geluk te proberen in de hoofdstad van Vlaanderen en daar het gemeenzaam in cowboykledij gespotte hangbuikzwijn Freddy Thielemans te vervangen.”

Marc Didden laat zich even gaan in zijn column in De Morgen.

Vanaf  1  januari  volgend  jaar  kunnen  kinderen,  jon-geren  en  jeugdwerkers  terecht  bij  De  Ambrassade.  De Ambrassade  zal  drie  bestaande  jeugdwerkorganisaties verenigen:  Steunpunt  Jeugd,  de  Vlaamse  Jeugdraad  en VIP Jeugd. Eva Vereecke wordt algemeen directeur. Lo-catie wordt het pand in de Leopoldstraat, vlak achter de  Munt en dus heel centraal gelegen. Nu zit daar nog heel even het Seniorencentrum.

De Ambrassade verbindt ambras en ambassade met el-kaar.  Daarin  schuilt  de  kerntaak:  een  aanspreekpunt met gezag zijn voor alles wat de jeugd aangaat. Overheid, middenveld en  jeugd komen er samen. De  fusie kwam er op vraag van Vlaams minister van Jeugd Pascal Smet (SP.A). Hij gaf de decretale garanties voor het behoud van de middelen en voor de aankoop van een eigen gebouw.� TDM

AmbrassadeHETWOORD

© BE PARK

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

De vakantie is in het land en dat laat zich ook voelen bij uw favoriete publicaties! In dit nummer van BDW vindt u niet de gebruikelijke twee, maar liefst vier pagina’s van onze jongerenrubriek Zazie (p. 24, 26, 26, 27).Zo’n extra dik Zazie-gedeelte zult u ook aantreffen in de krant van 9 augustus. De andere weken van juli en augustus is de Zazie-redactie er eventjes tussenuit.

Vorige week trof u een extra dik maandnummer van Agenda aan, met alle evenementen die in juli in Brussel plaatsvinden. Deze en de drie volgende weken verschijnt Agenda niet; op 2 augustus vindt u in uw brievenbus of overal in de stad het augustusnummer van ons uit-blad. Vanaf 30 augustus gaat Agenda weer wekelijks.De krant BDW blijft de hele zomer verschijnen, op een korte onderbreking op 26 juli en 2 augustus na.En ondertussen kunt u ons natuurlijk blijven volgen op het web:

n www.brusselnieuws.ben www.agendamagazine.be

Prettige vakantie!

Zomer bijBDW, Zazie en Agenda

BDW 1336 PAGINA 4 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Zomerreeks (1/7) > In Brussel – Een reis door de wereld

Draken aan de BeursBRUSSEL – Pikante kip, maar ook gewokte run-derpezen! Aziaten aan de

Beurs onderscheiden zich in meer dan een opzicht van de doorsnee ‘steenwegchinees’. Het verhaal achter hun etnische entrepreneurschap rond de Dansaertstraat.

V anaf  het  midden  van  de  ja-ren  1980  groeide  tussen  de Beurs, de Oude Graanmarkt, 

het Sint-Goriksplein en de Melsens-straat een Aziatische handelsbuurt. Anno  2012  spreek  je  over  45  win-kels  en  horecazaken,  die  door  een zeer  verscheiden  Aziatisch  publiek worden beheerd.De  dertig  restaurants  slepen  het grootste  aandeel  in  de  wacht.  De rest zijn warenhuizen,  reisbureaus, geschenken-  en  gamewinkels,  een juwelier,  een  bakker,  een  kapsalon, een theeshop, een krantenredactie.De  meest  visuele  slagaders  lig-gen  langs  weerskanten  van  de  hip-pe  Dansaertstraat:  de  overwegend Viet namese  Van  Praetstraat  ener-zijds  en  de  eerder  Chinese  Sint-Ka te lijnestraat  anderzijds.  Twee historische  evoluties  werkten  deze Aziatische concentratie  in de hand. De  leegloop  van  de  wijk  en  dus  de daling  van  de  huurprijzen  vanaf  de jaren 1980, en vervolgens de herop-leving en het nieuwe trendy aura van de Dansaertwijk.“In  de  jaren  1970  trof  je  in  deze stadszone  nog  een  bont  amalgaam aan van café chantants en de meest uiteenlopende  winkels,”  zegt  Joris Sleebus  van  Brukselbinnenstebui-ten.  Je kon er  terecht voor bloemen in plastic of zijde, koorden, scharen, kammen,  messen  en  auto’s  in  een toonzaal.  Tussendoor  ging  je  naar een buurtcinema. Maar  toen begon de leegloop van de binnenstad. Een na  een  gingen  de  winkels  over  de kop. Soms verdwenen hele apparte-mentsgevels achter reclamepanelen.Deze  tendens  modderde  aan  en vond halverwege de jaren 1990 een droevig  hoogtepunt  in  de  specula-tieve verkrotting van het huizenblok 

van  het  voormalige  Hôtel  Central. Dit is in grote lijnen de zwarte con-text  waarin  vooral  enkele  Chinese pioniers  hun  kans  zagen.  In  1985 werd op de hoek van de Sint-Katelij-nestraat uit het niets een eerste Chi-nese supermarkt geopend. Vandaag is dat de Kam Yuen, vroeger heette die de Sunwah. De voormalige baas vertelt: “Mijn ouders legden een be-hoorlijk  ingewikkeld  migratiepar-cours  af.  Ze  verruilden  Hongkong voor  Suriname,  waar  mijn  groot-ouders  met  een  warenhuis  waren begonnen.  Vervolgens  was  door het koloniale verleden de stap naar Nederland  bijzonder  klein.  Mijn ouders  begonnen  er  met  een  eigen supermarkt,  totdat  de  concurren-tie  te groot werd en het Antwerpse Chinatown  een  alternatief  bood. Opnieuw  stampten  ze  hun  winkel uit  de  grond.  Op  mijn  achttiende richtte  ik mij op Brussel. De markt lag daar nog helemaal open. Na wat prospectie vond ik aan de Beurs voor een  prikje  een  leegstaand  pand  dat voldoende groot was.”Ook  Wing  haalt  het  buurtverval en  de  gekelderde  huurprijzen  aan als  hoofdmotief  om  in  1988  op  de Anspachlaan  haar  restaurant  Chao Chow  te  openen.  “Het  enige  wat  je hier  toen  had,  was  het  voormalige restaurant Chinatown op het Beurs-plein en Au Thé de Pékin,  vandaag Ninja  House,  dat  in  de  Zwarte  Lie-vevrouwstraat  door  een  koppel  uit Sjanghai werd uitgebaat. Dan kwam er  de  Sunwah  bij,  en  wijzelf  recu-pereerden  voor  geen  geld  een  leeg-staand  badhuis.  Omstreeks  1990 opende ook Palais d’Asie de deuren in  de  Mausstraat.  Daarmee  heb  je het voor die tijd gehad.”Op  het  terrein  wordt  gesuggereerd 

deontwerpers,  zangers,  acteurs  en regisseurs voor een nieuwe uitstra-ling.  Ondertussen  begon  horeca-entrepreneur  Frédéric  Nicolay  zijn imperium  uit  te  bouwen.  Hij  be-zette  verschillende  hoeken  van  het Sint-Goriksplein  met  trendy  cafés en waaierde nadien met enkele res-taurants uit naar de Dansaertstraat. Aziatische  handel  werd  geleidelijk aan ingesloten tussen twee modieu-ze kernen: het internationale en eer-der  francofoon  getinte  Sint-Goriks en de ‘Vlaamse’ Oude Graanmarkt. 

AuthentiekAziaten speelden handig in op deze evolutie. Vanaf de jaren 2000 klop-ten  de  Vietnamezen  van  de  Van Praetstraat  gaten  in  de  muren.  Zo creëerden  ze  schijnbaar  noncha-lant  afgewerkte,  rustieke  niches voor  boeddhabeelden.  Met  gesti-leerde  interieurs  trokken  ze  het Sint-Gorikssfeertje verder door in de straat.  Nagenoeg  alle  Chinese  res-taurateurs deden hetzelfde. Het ba-rokke,  met  chinoiserieën  overladen interieur  dat  zo  typisch  was  voor de  allereerste  Chinese  restaurants, ruimde plaats  voor een  ‘internatio-naler’, uniform design.Ook  de  spijskaart  werd  grondig herzien.  “In  de  jaren  1960  en  ’70 werd de Chinese keuken geneutrali-seerd en aangepast aan de westerse smaak,” stelt antropologe Ching Lin Pang  van  de  KU  Leuven,  experte inzake  Chinese  migratie  naar  Bel-gië. Maar aan de Beurs trok nu een nieuwe generatie het niveau van de authenticiteit omhoog. Dit was mo-gelijk doordat restauranthouders er niet  alleen  konden  terugvallen  op een  ruim  reservoir  van  shoppende Aziaten, er was ook een kosmopoli-tisch, trendy publiek dat openstond voor  nieuwe  smaken  en  de  afkeer ten  aanzien  van  kikkerbillen  met look  en  zwart  gekookte  eendeneie-ren met  tofu  liet vallen.  In Chinese restaurants  als  Xu  Ji  in  de  Visver-kopersstraat, HK Delight in de Sint-Katelijnestraat  of  Aux  Quatre  Sai-

BON hoopt op geld van de minister van Inburgering, nu de Europese steun wegvalt.

PROJECT VOOR JONGE INBURGERAARS BEDREIGD

BRUSSEL – De inburgeringscur-sus voor minderjarige nieuwko-mers bij BON krijgt na deze zomer geen Europese steun meer.

In  juli  en  augustus  loopt  de  derde en laatste editie van Inburgeren voor jongeren.  Dat  staat  in  het  jaarver-slag van het Kruispunt Migratie-In-

tegratie. Met de inburgeringscursus biedt BON (Brussels Onthaalbureau voor  Nieuwkomers)  zestien-  tot achttienjarige  asielzoekers  lessen maatschappelijke  oriëntatie,  Ne-derlands en Frans aan. De voorbije twee  jaar  namen  telkens  dertig asielzoekers  aan  de  cursus  deel, deze  zomer  zijn  er  dat  zestig.  Het 

Europees  Vluchtelingenfonds  zorgt voor het leeuwendeel van de centen.Volgens Eric De Jonge, directeur van BON,  zou  de  stopzetting  een  pro-bleem  voor  de  jongeren  betekenen. “Tijdens  de  zomer  hebben  ze  nau-welijks  activiteiten.  Wij  vullen  die lacune op met lessen die aangepast zijn aan hun interesses.”Verdwijnt met de financiële stut ook de  cursus?  “Niet  noodzakelijk.  Mi-nister Bourgeois zou het project met reguliere  middelen  kunnen  steu-nen.”  Volgens  Ellen  Devriendt  van het  kabinet  van  Geert  Bourgeois, 

Vlaams  minister  van  Inburgering (N-VA),  staat  de  minister  ‘positief tegenover het project’. Na de zomer komt er een evaluatie. Daarnaast is een uitbreiding van het decreet no-dig,  zodat  niet  alleen  volwassenen, maar ook minderjarigen tot de doel-groep  behoren.  “Als  aan  die  twee voorwaarden voldaan wordt, dan  is de kans groot dat er geld komt voor dit of een vergelijkbaar project.” Het kabinet hoopt dat de uitbreiding van het decreet nog voor het zomerreces door het parlement raakt.� Steven�Vandenbergh

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Aziatische toeristen bij het Chinees restaurant Chao Chow op de Anspachlaan. In 1988 konden de eigenaars ‘voor geen geld’ dit voormalige badhuis huren.

dat vooral de Kam Yuen een sterke referentie werd voor Aziaten die voor boodschappen nu eindelijk in Brus-sel  zelf  terechtkonden.  In  de  jaren 1990 kwam er een matig renderen-de Chinese supermarkt bij in de Van Praetstraat, waar nu het Vietname-se  restaurant  Buddhasia  zit.  En  in 1999 opende een Taiwanese familie de  Wang  Li  in  de  Hallenstraat.  De 

cluster van vier supermarkten moet wellicht hebben meegespeeld in het aantrekken  van  een  klantenkring die voldoende groot was om nog an-dere  commerciële  dienstverleners naar de buurt te lokken.Maar  vooral  de  heropleving  van  de Dansaertwijk  was  bepalend  voor de  groei.  In  de  jaren  1990  zorgden enkele neergestreken Vlaamse mo-

© H

AN

S VAN

DE

CA

ND

EL

AE

RE

De hele zomer lang brengen we op deze pagina’s een reeks van de historicus Hans Vandecandelaere over de verschillende etnieën die Brussel kleuren. De Aziatische buurt bij de Beurs komt als eerste aan bod.

Draken aan de Beurs

BDW 1336 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 JULI 2012

sons  in de Melsensstraat heb  je nu een ruime keuze tussen aangepaste en meer authentieke keuken.Een  andere  trend  is  de  Aziati-sche  fusion,  die  Thaise,  Vietna-mese,  Chinese  en  Japanse  in-vloeden  combineert.  Let  in  de Visverkopersstraat  bijvoorbeeld 

op  Suki  Noodles  of  Yaki  Thai  Viet.Globaal gezien gaat het om een ge-neratie die vanaf de jaren 1980 aan-kwam. Ofwel gebeurde de instroom rechtstreeks vanuit China, Thailand of  Vietnam,  ofwel  maakte  die  een omwegje  via  bijvoorbeeld  Neder-land,  Frankrijk  of  andere  steden  in 

België.  In  de  handelszaken  staan mensen  aan  het  roer  uit  Sjanghai, Zhejiang,  Taiwan,  Hongkong,  het Kantonese  Chao  Chow,  maar  ook mengkoppels  van  Taiwanezen  en Hongkongers  of  Vietnamezen  en Thailanders. Hun migratieparcours zijn  erg  verscheiden.  De  Vietna-

De pionier onder de Chinese toko’s is de Kam Yuen aan het begin van de Sint-Katelijnestraat. Het migratie-parcours van de familie van de eigenaar liep van Hongkong over Suriname, Nederland en Antwerpen.

© H

AN

S VA

ND

EC

AN

DE

LA

ER

E

CD&V: ‘AANDACHT VOOR JONG EN OUD’

BRUSSEL – Pleinen en parken moeten weer plekken worden waar ouders met kinderen zorge-loos kunnen toeven. “Nu worden ze verpest door druggebruikers en -dealers.”

“Wij gaan de komende zes jaar voor een  war on drugs,  ingeschreven  in het  algemeen  veiligheidsplan  van het Gewest, en met alle politieafde-

lingen  van  heel  het  Hoofdstedelijk Gewest  met  de  neuzen  in  dezelfde richting.”  Dat  zei  Walter  Vanden-bossche, eerste ondervoorzitter van het Brussels parlement en gemeen-teraadslid/kandidaat in Anderlecht, bij de voorstelling van de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen.CD&V-voorzitter  Wouter  Beke  was naar  Bronks  afgezakt  om  zijn  par-tijgenoten  een  hart  onder  de  riem 

te  steken.  “Onze  uitgangspositie  is goed,”  zei  Beke.  “Op  gemeentelijk niveau  zijn  we  de  grootste  (Neder-landstalige) partij in Brussel.” CD&V heeft  nu  twintig  raadsleden  en  zes schepenen.  De  partij  komt  in  alle gemeenten op en kiest voor een mix van  jong  (veertig  procent  is  jonger dan  35)  en  ouder.  52  procent  van de kandidaten  is  vrouw, en de par-tij zoekt naar een evenwicht tussen 

ervaring en vernieuwing. In vijftien gemeenten gaat de partij scheep met CDH; in Evere, Etterbeek en Ander-lecht staat CD&V op de Lijst van de Burgemeester.  In  Oudergem  staan Emmanuel Boodts en Jos Leysen op de Nederlandstalige lijst Samen.CD&V heeft een prioriteitenlijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Bo-venop veiligheid en betaalbaar wo-nen hecht de partij veel belang aan zorg, jeugd en senioren. Brigitte De Pauw, schepen in Jette, was zes jaar geleden de eerste CD&V-schepen na dertig  jaar socialistisch college. De 

Pauw  vindt  het  belangrijk  dat  het gemeentelijk  en  het  vrij  onderwijs samenwerken en op voet van gelijk-heid behandeld worden. “En ook de senioren verdienen extra aandacht.”Vlaams  parlementslid  Paul  Delva, die  in  Sint-Pieters-Woluwe  kandi-deert,  is ervan overtuigd dat CD&V het  verschil  gaat  maken:  “De  zin voor  initiatief – privé of  in de non-profitsector  –  is  het  hart  van  de christendemocratie,  niet  het  indi-vidu of de staat. CD&V is daar waar mensen elkaar vinden.”� Danny�Vileyn

mezen  zijn  merendeels  voorma-lige  vluchtelingen.  Onder  de  Chi-nezen  vind  je  geregulariseerden, huwelijksmigranten,  studenten  en mensen die met een duidelijk busi-nessplan overgekomen zijn. Onder-zoekster Ching Lin Pang haalt deze diversiteit aan als een van de voor-naamste  redenen  waarom  de  Azia-ten aan de Beurs geen interesse ver-tonen  om zich  te  verenigen  en zich in  het  straatbeeld  visueel  te  profi-

leren  met  luchtbogen,  lampions  of grote  leeuwenbeelden.  Hun  relatief hoge scholingsgraad en talenkennis spelen  ook  mee  in  deze  keuze.  De entrepreneurs  managen  hun  zaak op  een  doorgedreven  individuele basis, met persoonlijke financiering en eigen sociaal kapitaal. Ze hebben geen zelforganisaties nodig om zich uit de slag te trekken.De  hoogstaande  creativiteit  ach-ter  hun  ondernemerschap  kun  je op  meerdere  niveaus  lezen.  Achter de  Kam  Yuen  schuilt  tegenwoordig een  heus  transnationaal  netwerk dat  vanuit  Hongkong  wordt  geleid. Daarnaast  is  er  een  categorie  die nationale ketens beheert. In de Sint-Katelijnestraat is het reisagentschap Wabi of de bakkerij Sint-Anna Food een onderdeel van een keten die ook in  Antwerpen  is  vertegenwoordigd. Evengoed  zijn  er  zaakvoerders  die aan  de  Beurs  lokale  ketens  opge-richt hebben. Onder de 45 handels-zaken zijn er minstens zes clusters die  telkens  door  een  en  dezelfde baas of familie worden beheerd. Zo 

kun  je  bijvoorbeeld  het  eigenaar-schap van de meeste restaurants in de Van Praetstraat herleiden tot een drietal  families.  Vietnamezen  en Chinese  Vietnamezen  slaagden  er op  deze  manier  in  om  hun  aanbod in de  straat  te  vergroten,  terwijl de opbrengst in eigen kring blijft. De inventiviteit van de ondernemers blijkt ook uit het voortdurend bespe-len  van  de  markt  en  het  uitdenken van  nieuwe  strategieën.  Al  enkele jaren is er een omschakeling aan de gang  waarbij  Chinezen  zich  steeds meer  profileren  achter  een  Japans uithangbord. Japanse keuken is ver-fijnd, duur, en in trek. Chinezen sla-gen erin om tegen schappelijke prij-zen een soort ersatz aan  te bieden. Hierin  zien  ze  een  uitlaatklep  voor de  te  grote  concurrentie  onder  de Chinese restaurants. Ninja House in de Zwarte Lievevrouwstraat of Sushi City  in  de  Van  Praetstraat  zijn  hier twee voorbeelden van.Bazin Wu van Au Bon Bol in de De-vauxstraat onderscheidt zich op een nog andere manier. “Toen ik in 2006 mijn  restaurant  opende,  kwam  het maar  niet  van  de  grond.  Ik  keerde terug naar China om er de typische bereidingswijze  van  noedels  uit Lanzhou aan te leren. In deze noor-delijke  stad  wordt  er  hard  met  een compacte  massa  graandeeg  in  de lucht  gezwaaid  totdat  er  fijne  noe-dels uit ontstaan. Nadien worden ze gewokt of geserveerd in soepen. Het was een geslaagde commerciële zet die  me  toeliet  om  me  in  de  wijk  te profileren.”

� Hans�Vandecandelaere

Met de steun van de Vlaamse overheid en Erfgoedcel Brussel

Het ‘Chinese hoofdstuk’ van In Brussel, geschreven door Ching Lin Pang en Hans Vandecande-laere, is (gratis!) te verkrijgen in boekvorm bij Erfgoedcel Brussel, erfgoedcelbrussel@vgc.be en 02-563.05.42

Volgende week in BDW: de Paki-staanse gemeenschap

Gaandeweg ingesloten door twee modieuze kernen: internationaal en francofoon getint Sint-Goriks en ‘Vlaamse’ Graanmarkt

Hans Vandecandelaere werkte als historicus twee jaar lang aan een lijvig boek over 60 jaar migratie naar Brussel. In Brussel – Een reis door de wereld verschijnt omstreeks begin november bij uitgeverij Epo. Een zevendelige zomerreeks in BDW blikt vooruit met her-ziene, ingekorte voorpublicaties

BDW 1336 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 JULI 2012

W almen  stijgen  op  boven Lingwala,  een  volkse gemeente tegen het cen-

trum  van  Kinshasa,  de  hoofdstad van  Congo.  Congolezen  gebruiken plastic  om  vuurtjes  mee  te  stoken, bij gebrek aan aanmaakhout. Plastic rommel ligt overal voor het oprapen.In dit milieu gedijt Oracle, Yollande voor de vrienden. Een onopvallende vrouw  van  in  de  dertig  met  twee kinderen,  wonend  in  een  onooglijk huisje,  zoals  er  in  Lingwala  alleen onooglijke  ruwe  bakstenen  huisjes zijn. Met een erf van aangestampte aarde,  net  als  de  meeste  straten eromheen.  Op  heel  wat  bakstenen muren staan graffiti zoals ‘Capitale de la crime’,  of  namen  van  gangs. In sommige muren zitten grote ga-ten. Tussen de huizen en de straten stroomt af en toe een open riool. Of een beekje, waarin rommel ligt.“In  deze  gang,  waar  dit  riool stroomt,  opereren  ze,”  zegt  Oracle. Ze, dat zijn de kuluna, de gangs, de straatbendes die de straten onveilig maken.  “Ze  vermoorden  katten  om hun bloed te drinken, als ritueel, en ze  overgieten  dat  met  een  mix  van zuivere  alcohol  en  beuh,  wiet.  Ze verkrachten  vrouwen,  ze  overleven op straat, sluiten akkoordjes met de politie en bevechten andere bendes. Hun  wapens  zijn  stokken,  stenen, gebroken flessen en machetes.”Yollande rapt erover, over de kuluna. Over verkrachting, over vrouwen als lustobject.  “Nous sommes les abu-sées, respecte la femme, frère,” zingt ze.Eens per week verzamelt ze drie an-dere  vrouwen  als  achtergrondkoor, een  drummer  die  op  een  plastic stoeltje  drumt  en  verrassend  veel klanken uit het ding krijgt, een bas-sist  en  een  gitarist.  Dan  maken  ze muziek over het leven in de cités, de volkswijken  van  Kinshasa,  en  over de thema’s die er spelen. Over stoned zijn,  vrouwen die de miserie willen ontvluchten,  mannen  en  gangsters die  zich  god  wanen.  “Respecte cet âme, respecte la femme,” klinkt het. “Nous sommes vos filles, vos mères, galères.”  Wie  de  boodschap  niet begrepen heeft, mag zijn vinger op-steken. Dat doet niemand die de re-petitie volgt, op het kleine achtererf van Oracles huis, met een kleurrijke muur  vol  eigen  graffiti,  onder  een schaduwrijke vijgenboom.“De  bendes  kun  je  zien  als  een  so-ciaal  systeem,”  zegt  Yollande.  “De politie  graaft  zich  in  of  is  corrupt, 

handhaaft  de  orde  niet  en  is  vaak gewoon  een  last.  Dus  organiseren jongeren  –  soms  zelfs  zoontjes  van agenten – en straatkinderen zich  in een  soort  van  militie,  om  de  wijk toch  een  beetje  te  beveiligen.  Hoe-wel, dat was vroeger. Tegenwoordig vechten  ze  hun  eigen  oorlogen  uit. Je kunt daar maar beter niet tussen zitten.” Twee weken geleden was er nog  zo’n  oorlog  met  een  rivalise-rende  bende.  Een  kapsalon  met  in-gegooide ruit is er getuige van.“Wil  je  zelf  eens  kuluna  ontmoe-ten?” vraagt Oracle plots.’s  Anderendaags  is  het  zover.  Met een  ingewikkelde  omweg  worden we  meegetroond  naar  een  drukke marktplaats.  Eerst  moeten  we  een fles  sterkedrank  kopen,  als  eerbe-

toon. Green Passport  staat er op de fles Indiase whisky die we overhan-digen aan de général  van de bende. Zo te zien is het gezelschap van ze-ven al goed aan de drank; het plastic tafeltje van het provisoire café waar ze zitten, staat vol halflege bierfles-sen  en  vuile  glazen.  Hun  ogen  zijn bloeddoorlopen,  hun  outfits  maf. Eén  draagt  een  grijs  maffia-achtig pak waarvan alleen de bolhoed ont-breekt, een andere lijkt weggelopen van  een  festivalwei  en  draagt  een bril met paarse glazen.De général legt zijn systeem uit. Hoe hij  de  wijk  probeert  te  beveiligen, hoe  de  wijk  is  opgedeeld.  Ik  mag geen foto’s nemen. Dan weer wel. Ik moet  plots  een  extra  rondje  drank betalen.In een wisselkantoortje vlakbij pro-beert Oracle me te zeggen dat ze er geen  goed  gevoel  bij  heeft,  dat  ze meer drank eisen.Vijf minuten later zegt een van mijn begeleiders,  Yves  (schuilnaam), ons  dat  we  moeten  maken  dat  we weg zijn. Zoveel geld  in zo’n buurt, zo’n  blanke  huid,  een  fototoestel, 

KINSHASA – De hoofdstad van de Democratische Republiek Congo is een levendig oord boordevol muziek, rumoer en beweging. Maar ook straatbendes, en een bevolking in de ban daarvan. “Seks, bier en geld, daar gaat het om. En hoe je daaraan geraakt.” Desondanks schopt talent het soms tot het officiële circuit, met banden naar Brussel.

Rapper Taylor, met zijn dochtertje. Hij woont in Barumbu, een gemeente die bekendstaat als chaud.

© CHRISTOPHE DEGREEF

Reportage > Tussen geweld en creativiteit in de Congolese hoofdstad

Bier, seks, geld... of kunst

dat loopt haast altijd fout af. Bij het weggaan probeert een van de bende-leden ons tegen te houden voor ex-tra  geld.  Een  vrouwelijke  begeleid-ster,  half  Congolees,  half  Belgisch, licht de bloeddoorlopen ogen van de mannen  op.  Hun  voorzichtige  res-pect is weg.

Taylor en Araignée“Je  hebt  gisteren  geluk  gehad,” zegt Yves me ’s anderendaags. “We moesten  weg  omdat  die  kuluna 

geschaduwd  werden  door  mensen van  de  geheime  dienst.  Geen  poli-tieagenten,  maar  een  paar  niveaus hoger.  Geen  lieverdjes.  Het  gezel-schap  van  een  blanke  bij  enkele kuluna  roept  vanzelf  argwaan  op. Enkele  van  de  mensen  die  je  hebt gesproken, zijn dan ook nadien ge-arresteerd. Jij was gelukkig weg, dus kon de geheime dienst  je geen geld afhandig maken.”Yves kan het weten, want hij is mili-tair. Maar wel te vertrouwen.

We  zijn  in  Barumbu,  een  andere volkse  gemeente,  verder  van  het stadscentrum.  Armer,  vuiler,  met een  nog  ergere  geur.  Niet  alleen smeulend  plastic,  maar  ook  uit-werpselen,  vuilnis,  dierenkarkas-sen, modder en stof. Tussen de vuil-nishopen spelen kinderen en zoeken vogels naar eten.Aanvankelijk lijkt het of er niemand thuis  is.  Yves  stapt  zonder  dralen binnen en dwingt de slaperige Tay-lor buiten. Ogen priemen mijn rich-

“Straatbendes teren op een rituele cocktail van kattenbloed, alcohol en drugs”

“Mij kunnen ze niets maken. Ik ben mijn kunst, mijn leven. Dat nemen ze me niet af”

BDW 1336 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 JULI 2012

ting  uit.  Taylor,  dertig  jaar  oud,  is een  voormalig  bendelid  (maar  wil dat  niet  gezegd  hebben),  beterde zijn leven en probeert nu rapmuziek te maken. Hij heeft  een dochtertje. Hij werd opgepikt en begeleid door Yves, die naast een militair ook een muzikaal  verleden  heeft:  hij  was rapper  in  een  West-Europees  land, in een niet erg ver verleden.“Het  is een moeilijk  leven, maar  ik heb geen keuze,” zegt Taylor, nu wat wakkerder.  “Toch  zijn  er  een  paar dingen verbeterd. De politie laat ons nu met rust, en ze hebben ook over-eenstemming bereikt met de straat-bende hier. Het geweld is minder, de verkrachtingen ook.” Hij  wil  wel  even  rappen  voor  ons. 

Dat doet hij  in het Mongo, een taal uit  de  Congolese  Evenaarsprovin-cie.  Zijn  gezicht  krijgt  nu  eens  een verbeten, getormenteerde  trek, dan weer  ontspant  het  zich  tijdens  de woordenvloed.  Zijn  dochtertje  rust schuw tussen zijn benen  tijdens de opvoering.“Nee,  over  zijn  verleden  heeft  hij het  niet  echt,”  zegt  Yves  achteraf. “Maar  kuluna  was  hij  wel  degelijk. Som migen, zoals Taylor, zweren dat  leven  af.  Maar  het  is  moeilijk.  Het gaat  in  deze  wijken  vaak  om  seks, bier  en  geld.  En  ja,  hoe  geraak  je daaraan?”Het  kan  ook  helemaal  anders.  In de  Académie  des  Beaux-Arts,  vlak naast  Lingwala,  onze  eerste  wijk, leidt Araignée, zo genoemd vanwege zijn  spinachtige  rastakapsel,  ons over  zijn  kunstenerf.  Slapen  doet hij op een vieze matras, tussen zijn kunstproject:  graffiti,  maskers  ge-maakt  van  bouwafval,  opschriften en andere troep. In deze uithoek van de anders zo keurige academie heeft hij  tezamen  met  gelijkgestemden vrij spel. Hij mag er wonen, werken, creëren.  Araignée  is  heel  onthecht, zegt  dat  hij  niet  meer  nodig  heeft dan  dit.  “En  in  deze  omliggende wijk  weet  men  dat,  ook  de  kuluna. Ze kunnen me niets maken,  ik ben mijn kunst, mijn  leven. Dat nemen ze me niet af.”Uiteindelijk  schoppen sommige ar-tiesten  uit  de  rommelige  volkswij-ken  het  ver.  Zoals  Oracle,  die  vorig jaar mocht  rappen op het  jaarlijkse festival dat de Koninklijke Vlaamse Schouwburg  in  Kinshasa  organi-seert. Maar naast Oracle zijn er vele, vele anderen. Christophe Degreef

Lees p. 16-17: ‘Aan de goede kant van de Congostroom’, met de KVS mee naar het ConnexionKin-festival

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Jean De Hertog is boos. De huidige Brusselse CD&V-schepen van Handel voelt zich aan de kant geschoven, en is dat ook. De Hertog krijgt geen plaats meer op de lijst voor de komende verkiezingen, in tegenstelling tot Bianca De-baets, die de zesde plaats krijgt en daarvoor zelfs het Elsense pluche achter zich laat. Federaal minister van Financiën Steven Vanackere daar-entegen staat niet op de Brusselse lijst, maar zijn schaduw wel. Zoals in Elsene, waar een kabi-netsmedewerker op de lijst staat. Grote schaduw.

Nog groter echter is de schaduw van een 55-ja-rige olijke kerkjurist die af en toe zijn opwach-ting maakt in Vlaamse media en dan wat oranje vuile was buiten hangt, zijn naam ontsnapt ons even, en nu ook opgevoerd wordt in Le Soir van afgelopen weekend. Gevraagd of CD&V kan verdwijnen, klinkt het: “Je ne suis pas convaincu que le CD&V et les autres partis traditionnels sur-vivront en Flandre.” Dan ís er eens een splitsing van B-H-V, dan dreigen de splitsers er niet eens van te kunnen profiteren. O ironie. 

In volle aanloop naar de verkiezingen zorgt de Nieuw-Vlaamse Alliantie voor haar meest in het oog springende kiezers: de Congolezen. Die heb-ben zich tijdens recente betogingen zeer Vlaams opgesteld, met leeuwenvlag en al, en dat moet toch op de een of andere manier beloond wor-den. Dus organiseert de N-VA in Molenbeek een informatieavond over asiel en migratie voor de Afrikaanse gemeenschap. De aanwezigen krijgen een drankje aangeboden, zegt de folder. Er wordt niets gezegd over gratis leeuwenvlaggen, want na al dat Congolees-Vlaams vendelzwaaien zou-den nieuwe exemplaren welkom zijn.

De geschiedenis wordt wel heel ironisch. Volgens ons begrijpt de doorsnee Le Soir-lezer er helemaal niets meer van. Congolese Vlaams-nationalisten... Qué?

ELSENE – Nu breken ze ook al in in auto’s in de straat van burgemeester Willy Decourty (PS). Nu kan die nog harder dromen van een eigen politiezone.

MATONGE – Eerst maar eens zorgen dat de vervloekte politiepost in de Lang-Levenstraat ein-delijk open kan. Daar zijn allerlei problemen met de materialen die de politieagenten in hun kan-toortje willen. Zo eisen ze kogelvrij in plaats van gewoon glas, op die plaats, ook al gaat het maar om een administratief bureautje in plaats van om een commissariaat. Of dat is tenminste een vuige roddel die de christendemocratische oppositie in Elsene verspreidt. Maar christen democratie en roddels gaan niet samen. Gij zult niet liegen... Dus zal het wel een beetje waar zijn.

STEENWEG – Binnenkort begint de heraanleg van de Elsensesteenweg – als alles goed gaat. In afwachting heeft de Fietsersbond het gemeen-tebestuur beloond met de Helse Kassei, omdat bij een enquête van die bond de steenweg als slechtste fietsstraat van Brussel uit de bus kwam. Het ontgaat ons waarom de Fietsersbond zijn prijs de Helse Kassei noemt: op de Elsensesteen-weg liggen geen kasseien. Ze hadden bijvoorbeeld een maquettefile als prijs kunnen geven, of een schaalmodel van een bus 71 met een paar dozen sardienen in, of een Decourty-schaalfiguur die het verkeer regelt.

SPEL – U hoeft niet te lachen om een Decourty-schaalfiguur. Er bestaat immers al een Elsens burgemeestersspel.

XP@Join the City Ad Agenda 128x178:Layout 1 6/25/12 4:02 PM Page 3

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Zenito, de belangrijkste dienstenpartner van UNIZO, adviseert ondernemers en vrije beroepen in alle fasen van het beroepsleven, van vóór de start tot na het pensioen.

Zenito Aanvullend Pensioen speelt hierin een belangrijke rol door een waaier van aanvullende verzekeringen aan ondernemers aan te bieden.

Voor onze hoofdzetel te Brussel, zoeken wij twee medewerkers (m/v):

Administratief-Commercieel Medewerker Levensverzekeringen

Administratief Medewerker

Heb jij interesse om te werken in de verzekeringswereld en dit binnen een dynamisch en hecht team? Ben je resultaatsgericht en stressbestendig? Dan is werken voor Zenito Aanvullend Pensioen misschien wel iets voor jou!

Wij bieden je alvast een aantrekkelijk salarispakket, een dynamische werkomgeving en ruimte voor permanente opleiding. Ons kantoor is gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer.

Surf snel naar www.zenito.be/jobs voor meer informatie over deze vacatures.

BDW 1336 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Meer inkomsten, nog meer uitgavenFinanciën > Belastingontvangsten in Brussel stijgen met 4,9 procent

Het gemiddelde aantal opcentie-men op de onroerende voorheffing bedraagt voor heel het land 2.607 in 2012 tegenover 2.552 in 2007. De gemiddelde aanslagvoet van de aanvullende belasting op de perso-nenbelasting bedraagt 7,38 procent, tegenover 7,30 aan het begin van de bestuursperiode. In 2009 stegen de inkomsten uit de opcentiemen op de personenbelasting gemiddeld met 7,4 procent, maar dat was te danken aan Tax-on-Web en de versnelde in-ning.Toch evolueren de gemeentelijke ontvangsten niet in goede zin. En die ongunstige ontwikkeling is te wijten aan het debacle van de Ge-meentelijke Holding: de verwachte dividenden zijn in rook opgegaan. Het Dexia-avontuur kost (bijna) alle Brusselse gemeenten veel geld, en Brussel-Stad, Anderlecht en Schaar-beek het meest. Ook de dividenden van de intercommunales voor gas en elektriciteit zijn – door de libera-lisering van de energiemarkt – flink gedaald.Aan de uitgavenkant is het opval-lend dat niet de personeelsuitgaven

(+ 2,2 procent), maar de toelagen aan OCMW (+ 5,6 procent) en po-litiezone (+ 5,4 procent) het meest stijgen. Dat is het gemiddelde voor 2007-’12.

TekortenHet mag verwonderen, maar het zijn vooral de Vlaamse gemeenten die met een tekort op de begroting kampen voor het lopende dienst-jaar. De Vlaamse gemeenten kijken in 2012 aan tegen een tekort van 355 miljoen euro. In Brussel is dat maar acht miljoen. Het resultaat voor de vorige dienstjaren oogt voor Vlaanderen veel gunstiger, met een overschot van 737 miljoen, terwijl dat voor Brussel 118 miljoen euro was.Wat zijn de grote uitdagingen voor de nieuwe colleges en gemeentera-den die na 14 oktober aantreden? Volgens Belfius zijn dat “de uitda-gingen van de demografische evolu-tie, de vergrijzing van de bevolking en de gevolgen van de sterke demo-grafische groei in de grote steden, en in Brussel in het bijzonder.”� Danny�Vileyn

Verwachte dividenden gingen in rook op door het debacle van de Gemeentelijke Holding.

© BART DEWAELE / IMAGEDESK.BE

22 brede scholen in de maak

Onderwijs > Vlaanderen en VGC geven samen 1 miljoen

BRUSSEL – Het College van de Vlaamse Gemeenschapscommis-sie (VGC) en Vlaams minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) heb-ben voor Brussel 22 bredeschool-projecten geselecteerd. Voor deze projecten is een miljoen euro aan subsidies beschikbaar.

Een brede school is een netwerk van organisaties uit verschillende sectoren: onderwijs, welzijn, cul-tuur, sport, jeugd. Samen bieden ze schoolse activiteiten aan in combi-natie met zorg, opvang, sport, spel en kunst. Het doel is een brede leer-omgeving te creëren waar kinderen en jongeren zich maximaal kunnen ontwikkelen.Dit voorjaar dienden 31 ‘initiatief-

nemers’ een subsidieaanvraag in, 22 van hen werden geselecteerd. Onder hen elf gemeenten, verschil-lende scholen en ook verenigingen als D’Broej en Opvoeden in Brus-sel. Ze krijgen elk maximaal 50.000 euro, waarmee ze onder meer een lokale coördinator moeten aanstel-len en betalen.De focus van de brede scholen zal niet alleen liggen op samenwerking, maar ook op taal, met name het be-vorderen van de kennis van het Ne-derlands van anderstalige kinderen en de omgang met meertaligheid.Vlaanderen betaalt jaarlijks 750.000 euro, de VGC trekt 250.000 euro uit en zorgt voor de begeleiding.

� Bettina�Hubo

ADVERTENTIE

BRUSSEL – De gemeentelijke ontvangsten uit belastingen zijn de voorbije bestuursperiode gemiddeld met 3,6 procent per jaar gestegen. In 2012 was dat voor alle Belgische gemeenten samen nog beter: 3,9 procent. In Brussel beloopt de stijging in 2012 zelfs 4,9 procent, het hoogste percentage van het land. In Vlaanderen bleef de stijging beperkt tot 2,8 procent. De stijging komt níét door een zware verhoging van de belastingen. Dat blijkt uit een grote rondvraag van Belfius.

ADVERTENTIE

Campus Tour&Taxis ∙ Havenlaan 86C/209 ∙ 1000 Brussel ∙ T 02 421 17 70Campus Ukkel ∙ Stallestraat 292 ∙ 1180 Ukkel ∙ T 02 331 68 01

info@syntrabrussel.be

Je opleiding gevonden?

Schrijf je in via www.syntrabrussel.be

BDW 1336 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Deze week in Bosvoorde > Auguste Beernaert, honderd jaar na zijn dood

Een pacifist met villa aan het woud

Het familiegraf waar Auguste Beernaert ligt: een van de weinige sporen van de Belgische premier in Bosvoorde. © SASKIA VANDERSTICHELE

W at  de  Vlaamse  katho-liek  Auguste  Beernaert bond  met  Bosvoorde,  is 

niet  zo  eenvoudig  te  achterhalen. Het  rijkgevulde  leven  van  Beer-naert  staat  mooi  beschreven  in  de Biographie nationale, maar dat werk heeft  bijna  uitsluitend  aandacht voor het politieke en  internationale pad dat Beernaert bewandelde.Over  zijn  privéleven  valt  heel  wat minder te vernemen. “Dat Beernaert een  belangrijk  inwoner  van  Bos-voorde  is geweest, heb  ik bij  toeval vernomen,”  zegt  schepen  Annemie Vermeylen. “Een oudere man, die ik in de echt verbond, vertelde me dat in  Villa  Miraval  de  grote  conventie over Congo  is getekend. Dat bracht me op het spoor van Beernaert.”De  Villa  Miraval:  wie  in  Bosvoorde woont, kent  ze ongetwijfeld.  Het  is een magnifiek gebouw met sgraffiti onder de dakrand en een groots ter-ras dat uitkijkt op het Zoniënwoud. Het ligt op een heuvel in de tuinwijk Le Logis. Beernaert had er zijn bui-tenverblijf.  De  straat  aan  zijn  villa 

heet  nog  steeds  de  Ministerstraat, een duidelijke verwijzing naar Beer-naerts politieke carrière.Beernaert  (1829-1912)  was  een groots  staatsman,  daar  zijn  alle biografen  het  over  eens.  Hij  was Belgisch  premier  in  een  bijzonder onrustige  periode.  In  Europa  slui-merden  de  revoluties.  In  België braken  sociale  onlusten  uit  in  de fabrieken,  waar  slechte  werkom-standigheden  schering  en  inslag waren. De schoolstrijd werd op het scherpst van de snee gevoerd. En in-ternationaal hing er oorlogsdreiging in de lucht. Beernaert, die het langst zittende kabinet in de Belgische ge-schiedenis zou leiden, van 1884 tot 1894,  moest  tegelijk  ook  nog  eens de  machtswellust  van  Leopold  II temperen.In  tegenstelling  tot  zijn  partijge-noot  Charles  Woeste,  die  de  kant van  de  fabrieksbazen  koos,  stelde Beernaert  alles  in  het  werk  om  de sociale  omstandigheden  van  arbei-ders  te  verbeteren.  Dat  had  meer met  tactische berekening  te maken 

dan met menslievendheid, zo lezen we  in  Nieuwe geschiedenis van Bel-gië 1830-1905 (Els Witte et al., uitg. Lannoo). Beernaert was katholiek en conservatief. Hij wou de sociale on-lusten de kop indrukken en tegelijk de  opkomende  Belgische  Werklie-denpartij  de  wind  uit  de  zeilen  ne-men.  Bekend  is  zijn  uitspraak  over de  uitbreiding  van  het  stemrecht: “We  kunnen  de  herziening  beter doorvoeren  dan  ze  te  moeten  on-dergaan.” Toch zal Beernaerts naam voor altijd verbonden blijven met de eerste  sociale  wetgeving,  waarvoor hij de basis legde. Van zijn hand zijn de wetsvoorstellen om de kinderar-beid in te perken en vrouwen zwan-gerschapsverlof toe te kennen. Het best nog kan hij getypeerd wor-den met het woord modération, zo-wel  in  de  betekenis  van  ‘gematigd’ als van ‘moderator’: iemand die alles in  het  werk  stelde  om  het  compro-mis te bereiken. Hij zou bijvoorbeeld de  taalrechten  voor  de  Vlamingen uitbreiden  door  tweetalige  postze-gels  en  tweetalige  opschriften  op 

plannen van Leopold II om Congo te annexeren. De Belgische staat stond leningen  toe  om  infrastructuur  in Congo  uit  te  bouwen.  Beernaert koppelde  daar  wel  voorwaarden aan. Als de leningen niet werden te-rugbetaald, moest Congo in handen komen van de Belgische staat – wat jaren later ook gebeurde.Beernaert  zou  verschillende  keren met Leopold II  in aanvaring komen omdat  de  premier  zich  verzette  te-gen  de  uitbuitingspolitiek  van  de Congolezen door de koning. In 1899 hield Beernaert de politiek voor bekeken en zou hij een belang-rijke  rol  gaan  spelen  in  de  interna-tionale vredespolitiek. Hij was over-tuigd  van  het  belang  van  grote  en kleine  natiestaten,  en  verzette  zich tegen  een  internationaal  gerechts-hof, maar vond het desondanks be-langrijk  dat  de  landen  en  volkeren 

met  elkaar  in  gesprek  gingen  om spanningen  te  ontmijnen.  Zijn  in-zet  in  de  Union  Interparlementaire leverde  hem  in  1911  de  Nobelprijs voor de Vrede op. Drie jaar later brak de Eerste Wereldoorlog uit.

FamilieTerug  naar  Watermaal-Bosvoorde. Want  wij  willen  weten  wat  Beer-naert,  de  Vlaming  met  Oostendse roots,  met  Bosvoorde  te  maken heeft.Het  belangrijkste  is  misschien  nog dat  hij  er  begraven  ligt.  Het  graf  is niet  makkelijk  te  vinden.  We  spre-ken met  Jan De Paepe, diensthoofd Cultuur  van  Watermaal-Bosvoorde, af aan de begraafplaats van Water-maal-Bosvoorde,  een  onbekende parel van de groene gemeente. Wie binnenkomt,  ziet  in  de  verte  het woud  liggen.  De  rust  is  alom.  Een van de eerste graven aan de rechter-kant  is  dat  van  Auguste  Beernaert. Het  is  een  robuust  arduinen  graf in  neogotische  stijl.  De  inscripties zijn  nauwelijks  nog  te  lezen,  maar uit wat er staat, valt al snel af te lei-den dat het om een familiegraf gaat. Niet  alleen  Auguste  Beernaert  zelf, die  in  Bosvoorde  zijn  buitenverblijf had,  ligt  hier  begraven,  maar  ook zijn  ouders,  zijn  zus  en  zijn  vrouw kozen  voor  de  peis  en  vree  aan  de zoom van het Zoniënwoud. Als dat geen  eerbetoon  is  aan  Watermaal-Bosvoorde.� Steven�Van�Garsse

Beernaert wou het lot van de arbeiders verbeteren, maar deed dat eerder uit tactische berekening dan uit menslievendheid

BD

W R

EGIO

WATERMAAL-BOSVOORDE – Auguste Beernaert, de Belgische premier die in 1911 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg, is nauwelijks bekend bij het grote publiek. Oostende lijft hem in als bekende stadsbewoner, maar het is in het groene Watermaal-Bosvoorde dat Beernaert het liefst verbleef. Tijd voor een (bescheiden) hommage, vindt schepen Annemie Vermeylen (Groen).

Auguste Beernaert, premier van het langste kabinet in de Belgische geschiedenis.

Brusselse gebouwen toe te laten. Te weinig  voor  de  Vlaamse  beweging, maar  toch  een  niet-onbelangrijke verworvenheid in de Vlaamse strijd.

CongoBeernaert  heeft  ook  een  cruciale rol  gespeeld  in  de  kolonisatie  van Congo.  Hij  was  voorstander  van  de 

Voor de Vlaamse feestdag geeft professor Emmanuel Gerard (KU Leuven) op 8 juli om 11 uur een lezing over Beernaert in het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde

ADVERTENTIE

Eerste hulp op zomerfestivalsRock the City! is de naam van een nieuwe vzw die jongeren een opleiding geeft waarmee ze aan de slag kunnen bij Brusselse evenemen-ten.

Het project is een partnerschap tussen de Stad Brussel  en  de  OCMW’s  van  Brussel  en  Sint-Jans-Molenbeek. Rock the City! gaat de komen-de  twee  jaar  jongeren  vormen  om  aan  de  slag te  gaan  bij  Brusselse  evenementen.  Concreet zullen  vanaf  september  al  een  veertiental  jon-geren de opleiding volgen. De bedoeling  is om hen dan te kunnen inschakelen op grote evene-menten,  zoals  Winterpret,  Brussel  Bad  en  het Brussels Summer Festival. “Rock the City! richt zich voornamelijk op de integratie van laagge-

schoolde  jongeren  tussen  18  en  25  jaar,”  zegt Perrine Marchal van de Stad Brussel. “Het gaat om jongeren die geen diploma hoger secundair onderwijs  hebben.  We  willen  hen  aan  boord hijsen door opleidingen, leercontracten en werk op  het  terrein.  De  vaardigheden  die  ze  leren, houden  direct  verband  met  de  verschillende onderdelen van de evenementensector. Wij van onze kant hebben de jongeren ook nodig, in bij-voorbeeld  de  logistiek,  communicatie,  public relations, horeca en veiligheid.”De kandidaten moeten tweemaal per jaar voor een  vaste  periode  aangenomen  worden,  in  fe-bruari en  in september. Alles bij elkaar zullen ze veertig dagen opleiding krijgen.� MV

Brussel > Opleiding tot evenementmedewerker

BDW 1336 PAGINA 12 - DONDERDAG 5 JULI 2012

ECOLO-GROEN MIkT Op zES zETELS IN SINT-JOOST

SINT-JOOST-TEN-NODE – Federaal parlementslid Zoé Genot (Ecolo) trekt de lijst, huidig gemeenteraadslid Frederic Roekens (Groen) bekleedt de tweede plaats. De groenen mikken op zes zetels, een verdubbeling ten opzichte van 2006. Ze hopen de huidige PS-meerderheid te breken. Thema’s als jeugd en scholen, levenskwaliteit, werk- en woongelegenheid en een goed beheer en een goede administratie zijn prioritair.�� TDM

TELE

XREG

IO

Vijf  jaar  geleden  reed  een  auto  in de – verkeersvrije – Rapenstraat een betonnen  plantenbak  ter  hoogte  van  nummer  11  stuk.  Vorige  don-derdag  was  de  bak  nog  altijd  niet hersteld of vervangen.De plantenbak staat volgens buurt-bewoners  symbool  voor  de  wijk. Nochtans is er de jongste decennia heel wat geïnvesteerd in en om Fon-tainas.  De  wijk  heeft  al  twee  wijk-contracten  gekregen,  en  het  derde komt eraan. Het lijkt de investering van  de  laatste  kans.  Maar,  zegt buurtbewoner  François  Brabant, “niets is gemakkelijker dan nieuwe gebouwen optrekken, maar de Stad slaagt er niet in haar eigendommen te onderhouden.”Brabant woont al vijftien  jaar  in de wijk. “Vijftien jaar geleden was het hier nog goed; de  laatste  twee  jaar is het van kwaad naar heel erg ge-gaan.”Een  bevoorrecht  waarnemer,  die zijn  naam  liever  niet  in  de  krant ziet,  bevestigt:  “Dat  klopt,  al  is  er  de jongste zes maanden wel politie op  het  terrein.  Het  aantal  carjac-kings, sacjackings en afgerukte ket-tingen liep gewoon uit de hand, en de  gemeenteraadsverkiezingen  ko-men er aan, hé.”

Verbod op balspelenIn de Fontainas- en de Anneessens-wijk  is  de  Stad  eigenaar  van  vele 

‘Hier kun je niet oud worden’

Een (vijf jaar geleden) kapotgereden plantenbak in de Rapenstraat. © SASKIA VANDERSTICHELE

honderden  appartementen.  Toch geraakt  de  wijk  er  niet  bovenop.  In de jaren negentig van de vorige eeuw liet de verguisde schepen van Stads-eigendommen (en latere burgemees-ter) Michel Demaret  (PSC) een paar honderd  nieuwe  appartementen bouwen aan de Rapenstraat: hij wou in de ‘volkse wijk’ – een uitloper van Kuregem  –  middeninkomens  aan-trekken. Het was Demaret die voor een  sociale  mix  in  de  wijk  zorgde, zonder  overigens  die  term  te  bezi-gen.  Ondertussen  is  er  van  sociale mix geen sprake meer, zegt François Brabant.  “Er  zijn  hier  maar  weinig mensen met een baan, en ook de ou-dere mensen zijn vertrokken. Waar-om  de  kleine  appartementjes  met één  slaapkamer  op  de  gelijkvloerse verdiepingen  niet  reserveren  voor ouderen?  Dat  zou  pas  sociale  mix 

zien we ze alweer niet meer. Tijdens de dag, ja, maar het is ’s avonds dat ze moeten komen. En niet alleen op de  Anderlechtsesteenweg  en  in  de  Van  Arteveldestraat,  maar  ook  in de  verkeersvrije  Rapenstraat.  En we  moeten  opnieuw  een  conciërge hebben  die  een  oogje  in  het  zeil houdt  –  de  oude  conciërge  is  met pensioen – en die ook de Stad tot de orde durft  te roepen. Er moet meer geveegd worden, en de bomen moe-ten gesnoeid. Er gebeurt niets. Maar weet je wat me het meest enerveert? Dat de straten enkel schoongemaakt worden  als  de  burgemeester  langs-komt.”

WijkcontractVorige week woensdag hebben bur-gemeester  Freddy  Thielemans  (PS) en minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck  (Ecolo)  het  ‘duurzaam wijkcontract  Bloemenhof’  voorge-steld. De Stad en het Gewest koch-ten de vroegere meubelzaak Duyver op. Die wordt afgebroken, en er ko-men  zestig  passiefappartementen. Huytebroeck  vertelde  ook:  “Het Fontainaspark  zal  volledig  worden heringericht  om  de  bewoners  een echt  stadspark  aan  te  bieden,  een groene  long met een uitstraling  tot ver  buiten  de  wijk.  Het  park  wordt aangeplant  met  inheemse  boom-soorten,  die  de  diversiteit  van  de fauna  en  flora  bevorderen.  Daar-naast  wordt  de  plek  uitgerust  met speeltuigen voor kinderen,  rust- en ontspanningszones  en  collectieve moestuinen.”Dat is veelbelovend – op voorwaarde dat  de  veiligheid  gegarandeerd  is. Lilly Miecret: “Een park moet van ie-dereen zijn, niet alleen van jongeren die kinderen en ouderen verjagen.”

� Danny�Vileyn

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (22) Anneessens en het wijkcontract van de laatste kans

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De afgelopen maanden legde BDW in De Sukkelstraat wekelijks een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week sluit ‘1000 Brussel’ het rijtje af, met de onveiligheid, de vuiligheid en het vandalisme in de wijk rond Fontainas.

Lilly: “Twee, drie maanden geleden hebben we heel even politie gezien, te paard en met honden”

te  komen.  En  iets  zeggen  tegen  de hasjrokers die ’s avonds op de trap-pen van ons gebouw zitten, durf  ik ook al niet.”De  gepensioneerde  Lilly  Miecret doet  haar  mond  wel  open.  “Ik  laat mij niet doen,” zegt ze, “ik zeg tegen iedereen  mijn gedacht.  Koning  of straatveger, het maakt mij niet uit.”Miecret  is  vergroeid  met  de  wijk, ze woont hier omzeggens heel haar leven.  Heel  de  buurt  kent  haar.  Ze schreeuwt tegen mannen die in alle hoeken pissen en tegen jongeren die de  verkeersvrije  straat  als  voetbal-veld  gebruiken.  Het  reglement  van de Stad Brussel verbiedt balspelen.Maar  klopt  het  dan  niet  dat  het sinds een paar maanden beter gaat? Miecret: “Twee, drie maanden gele-den  hebben  we  veel  politie  gezien, met  honden  en  te  paard,  maar  nu 

TIENDuIzENDSTE MAND STRIJk BEkROOND

SINT-AGATHA-BERCHEM – Woensdagavond 27 juni werd de tienduizendste bestelling bij de gemeentelijke Strijkcentrale, in de Kerkstraat 24, gevierd. Mevrouw Soyer-Van Landuyt kwam haar strijk ophalen en kreeg een genereus onthaal: champagne, bloemen en een cheque ter waarde van ‘tienduizend seconden’ strijkdiensten. Sinds de opening in september 2008 kent de strijkwinkel van het gemeentelijk dienstenchequebedrijf So-Net alsmaar meer succes. Reden is de vlotte bereikbaarheid: auto’s stoppen er voor de deur; twee dagen later halen ze hun wasgoed gestreken weer op.� JMB

zijn. Anderzijds: hier kun je niet oud worden.  Ik  ben  zeventig,  lang  kan ik  niet  meer  blijven.  Ik  durf  na  het vallen van de avond niet meer buiten 

BDW 1336 PAGINA 13 - DONDERDAG 5 JULI 2012

De Lakense Modelwijk blijft moderniseren. Vier jaar na de start van de verbouwing zijn drie ap-partementsblokken volledig gerenoveerd en drie nieuwe gebouwen voltooid. Tegelijkertijd kondigt de huisvestingsmaatschappij De Lakense Haard twee nieuwe gebouwen aan.

In  2008  besloot  de  Lakense  Haard  de  verouderde Modelwijk  aan  een  grootschalige  renovatie  te  on-derwerpen.  Verschillende  woningen  vertoonden serieuze  tekortkomingen,  en  de  infrastructuur moest dringend gemoderniseerd worden. Het reno-vatieproject moest zowel de  levenskwaliteit van de bewoners  verbeteren  als  het  huisvestingsaanbod uitbreiden.Vier  jaar na aanvang van het project zijn de appar-tementsgebouwen  9,  10  en  11  volledig  opgeknapt, en  staat  de  afwerking  van  gebouw  12  voor  2013 gepland.  In een poging om een deel van het  tekort aan sociale woningen weg te werken worden de ko-mende  jaren  twee  nieuwe  gebouwen  opgetrokken op de parkeerzones langs de Citroenbomenlaan. In de gebouwen 16 en 17 zullen 68 woningen komen, 

en  ruimte  voor  het  opleidingsrestaurant  Hazewee.De  rehabilitatie  van  de  modernistische  wijk  houdt ook  een  heraanleg  in  van  de  zeventien  hectaren van  het  omringende  park.  “Het  is  van  essentieel belang  om  de  groene  omgeving  gelijktijdig  met  de gebouwen  onder  handen  te  nemen,”  zegt  Saïd  El Hammoudi,  de  voorzitter  van  de  Lakense  Haard. “Op die manier kijken mensen achteraf niet op een braakliggend  terrein uit en behouden we het men-selijke en aangename karakter van de Modelwijk.”De  Modelwijk  ontstond  naar  aanleiding  van  de wereldtentoonstelling  van  1958.  Architect  Renaat Braem was in de ban geraakt van de Russische avant-garde en zag in collectieve woningbouw een model voor  een  socialere  samenleving.  Pas  in  1972  was de  Modelwijk  met  haar  twaalf  gebouwen  voltooid. De Lakense Haard ijvert ervoor om tegen 2020 alle 1.029 appartementen van de wijk te renoveren. Ter ere van de opening van de nieuwe gebouwen brengt uitgeverij Aparté het boek De Modelwijk in Brussel – Het levensverhaal van een groot(s) project uit. Dat ligt vanaf september in de boekhandel.� Stien�Mommaerts

Grootste modernistische wijk van België krijgt opknapbeurt

Laken > Renovatie en uitbreiding appartementsblokken Modelwijk

Tegen 2020 zijn alle 1.029 wooneenheden gerenoveerd. Deze blokken kwamen al aan de beurt.

© D

E L

AK

EN

SE

HA

AR

D

De  Bernavette  –  een  samentrek-king  van  Berchem  en  navette  –  is een  ‘openbaar  dienstvoertuig’  voor mensen  met  een  handicap.  De  ge-meente wil hun mobiliteitsprobleem – in- en uitstapproblemen bij open-baar vervoer of  taxi – verminderen. Daartoe  zette  ze,  samen  met  het OCMW  en  Solumob  (die  een  bege-leider levert), het project op. Er is plaats voor acht mensen in de Bernavette.  Een  pendelservice  kost 1,5  euro  per  traject.  De  minibus 

passeert langs elf haltes, waaronder het dagverzorgingscentrum Zonne-bloem,  rust-  en  verzorgingstehuis Bloemendal en voorts winkelcentra, cafés  en  restaurants,  de  bank,  een ziekenfondskantoor,  de  bibliothe-ken en de cultuurcentra Le Fourquet en De Kroon. Gewoon even naar het park  rijden  en  later  met  de  Berna-vette terugkomen kan ook.� JMB

Bernavette reserveren: 02-482.13.05 of 02-482.13.35

Bernavette, minibus met elf haltes

Sint-Agatha-Berchem > Voor minder mobiele mensen

ADVERTENTIE

M�� �� ����� ��� ��� B������� H������������� G�����

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

ADVERTENTIE

Zoals verwacht trekt boegbeeld Eric Tomas (PS) de lijst waarmee zijn partij samen met CDH en SP.A naar de kiezer stapt; Fadila Laanan, minister van Cultuur van de Franse Gemeenschap (PS), zal de lijst duwen. De tweede plaats is voor Elke Roex (SP.A), de voorlaatste plaats gaat naar SP.A-sche-pen Leopold Lapage.

De drie partijen maakten vorig jaar al bekend dat ze zich,  net  als  bij  de  vorige  gemeenteraadsverkiezin-gen,  samen  aan  de  kiezer  zouden  presenteren.  Dat Tomas en Laanan de lijst zouden trekken, respectie-velijk duwen, was eerder bekend. Opmerkelijk  is de tweede plaats voor Elke Roex, nog vóór eerste sche-pen Fabrice Cumps (PS) en Fatiha El Ikdimi (CDH).Naast Roex zijn er nog vijf andere plaatsen voorbe-

houden  voor  SP.A.  De  voorlaatste  plaats  gaat  naar schepen  van  Nederlandstalige  Aangelegenheden Leopold Lapage. Voorts krijgen ook OCMW-raadslid Hilde Duroi (op 9), gewezen Animo-voorzitster Anke Gittenaer, Waut Es (21) en Bieke Comer (27) een plek.Op de lijst staan ook zeven onafhankelijke kandida-ten. Onder hen Christiane Peetermans, die bij de vo-rige verkiezingen verkozen geraakte op de CD&V-lijst van  Walter  Vandenbossche,  maar  niet  langer  met hem door één deur kan.Op de lijst staan naast Cumps, Lapage en El Ikdimi met Fabienne Miroir  (op 5) en Mustapha Akouz (op 8)  nog  twee  schepenen  uit  de  huidige  meerderheid op de lijst. Na twee MR-legislaturen hoopt Tomas de burgemeesterssjerp te veroveren.� Bruno�Schols

Elke Roex krijgt tweede plaats op PS-SP.A-CDH-lijst

Anderlecht > Verkiezingslijst voorgesteld

n Diplomavereisten: bachelor of master communicatiewetenschappen. Praktische ervaring in een gelijkaardige jobis een pluspunt.

n Het gewenste profiel en de functiebeschrijving vindt u op www.scholengroepbrussel.be

Kandidaturen, met een motivering en een uitgebreid cv, worden uiterlijk op 20 augustus 2012 per post of via mail gestuurd naar:

Peter Luyckx, directeur stafafdeling personeelsbeheerOudstrijderslaan 200, 1140 Everesgr8.pers@g-o.be

(m/v)

Scholengroep

BRUSSEL

Scholengroep BRUSSEL

COMMUNICATIE-

werft met ingang van 1 september 2012 een

VERANTWOORDELIJKEaan

HALFTIJDSE

BDW 1336 PAGINA 14 - DONDERDAG 5 JULI 2012

De Brusselse Ecopool, met daarin het recyclagebedrijf CF2D: verdienstelijk, maar het blijft een druppel op een hete plaat. Minder dan één procent van de afvalberg komt hier terecht.

© BART DEWAELE

Milieu > Annemie Maes (Groen): ‘Verbranden als allerlaatste optie’

‘Afval is geen probleem’

Vanaf wanneer kun je eigenlijk over ‘afval’ spreken? Zodra een object niet meer gebruikt wordt? Zodra het niet meer werkt? Of zodra we het niet meer als relevant beschouwen? We koppelen gebruiksvoorwerpen gewoon los van de primaire mate­rialen waaruit ze gemaakt zijn. En die materialen zijn vaak eindig en worden in een steeds sneller tempo opgebruikt.Bovendien blijken weinig Brus­selaars erbij stil te staan waar de inhoud van hun vuilniszak terecht­komt. Elke Brusselaar produceert per jaar 350 kilo afval. Op een be­volking van 1,1 miljoen officiële in­woners, plus pendelaars, toeristen, studenten of tijdelijke bezoekers, komen we snel op 600.000 ton afval per jaar.Elk gezin heeft gemiddeld twintig elektronische apparaten in huis, en die hebben een steeds kortere levensduur. Iedereen kent het feno­

meen van toestellen zoals printers of wasmachines die geproduceerd zijn in de jaren ’60 en die vijftig jaar na datum nog altijd perfect func­tioneren. Toestellen werden toen gemaakt om een leven lang mee te gaan, en bij mankement kreeg een wisselstuk het ding opnieuw aan de praat. Die periode ligt helaas ach­ter ons. Nu worden toestellen door producenten doelbewust – vaak om marketingredenen – voor een be­perkte periode gemaakt. Zolang de garantieperiode loopt, werkt het toestel perfect. Eens die tijd over­schreden geeft het de geest. Steeds meer toestellen werken computer­gestuurd. Hierdoor is een bewust geprogrammeerde veroudering per­fect mogelijk. Het maakt de toestel­len moeilijker herstelbaar, terwijl er ‘hardwaregewijs’ vaak niets aan de hand is. Resultaat: de consument koopt een nieuw toestel en het oude belandt op de schroothoop. Op de koop toe wordt dit zelfs verkocht als ecologisch argument: door de kortere levensduur worden toestel­len sneller vervangen door zuinigere

Annemie Maes op een ecodesign-zitbank van Ognev Vlaminck.

exemplaren. Een argumentatie die enkel rekening houdt met de ge­bruiksfase van een toestel, en niet met de volledige levenscyclus. De ontginning van grondstoffen, de productie, het transport, de verwer­king en de ontmanteling van toe­stellen hebben immers een enorme impact op het milieu.

Van petfles tot fleeceWillen we de roofbouw van onze planeet een halt toeroepen, dan moeten we dringend op een andere manier met onze spullen omgaan. Op zich is er niets mis mee om je oude wasmachine te vervangen door een zuiniger of gebruiksvriendelij­ker exemplaar. Als we maar de ga­rantie krijgen dat het oude toestel een tweede leven krijgt, of dat het tot op het kleinste deeltje ontman­teld en hergebruikt wordt om er nieuwe voorwerpen van te maken.We moeten nog enorme stappen zetten als we op een integrale ma­nier naar materiaalstromen gaan kijken, waar bij elke stap in de ke­ten zo efficiënt mogelijk met mate­riaal wordt omgegaan. Dat begint bij het vermijden van afval. Produ­centen hebben hier een enorme ver­antwoordelijkheid, door te zorgen voor minder en recycleerbaar ver­pakkingsmateriaal en het ontwerp van duurzame producten met een lange levensduur. Onder de slogan

‘Minder is meer’ moeten we samen – consumenten en bedrijven – afval leren te vermijden.De tweede stap is hergebruik. Voor­werpen die voor hun eigenaar geen nut meer hebben, kunnen een waar­devol tweede leven krijgen door eenvoudigweg van eigenaar te ver­anderen. Ecodesign kan, door (on­derdelen van) voorwerpen anders te gebruiken of anders te monteren, verrassende resultaten geven. Denk maar aan een lampenkap gemaakt uit oude muziekcassettes of wijn­kisten die een boekenrek vormen.Vervolgens is recyclage te verkiezen. En enkel wanneer geen van de voor­gaande stappen mogelijk is, is ver­branding een optie.Het parlement keurde onlangs een ordonnantie goed die deze hiërar­chie centraal stelt, waardoor tegen 2020 de helft van het Brusselse af­val gerecycleerd moet worden. De eerste stappen om dit waar te ma­ken, worden nu gezet. Ecopool (te vergelijken met de kringloopcentra in Vlaanderen) is zo’n project dat geen moment te vroeg komt. Toch moet de lat nog hoger: één Ecopool is een druppel op de hete plaat, aangezien het centrum op termijn slechts zal instaan voor het beheer van 4.500 ton afval, of minder dan één procent van het totaal.De voorwaarde voor hergebruik of recyclage is een perfecte sortering en een groter aantal gescheiden afvalstromen. Statiegeldsystemen voor blikjes en drankverpakking moeten daarom uit de taboesfeer komen. Het werkt perfect in andere landen, waarom kan het dan niet bij ons? Een petfles heeft tien jaar nodig om op natuurlijke wijze af te breken. 27 goed ingezamelde pet­flessen maken samen één fleecetrui.Producenten moeten ook meer hun verantwoordelijkheid nemen door enkel nog materialen op de markt te brengen die volledig recycleerbaar zijn. Nu moet je al bijna plastic­specialiste zijn om te weten wat al dan niet in de blauwe zak mag: PET, PVC, HDPE…. Is het niet gewoon tijd dat de producent álle plastic in­zamelt en zelf opdraait voor wat hij op de markt brengt?Brussel heeft nu nog drie ovenlij­nen. Onze ambitie bestaat erin om er op termijn één of twee te sluiten. Hoewel de rookgasbehandeling en de filtersystemen geavanceerd zijn, blijft het absurd dat organische en herbruikbare primaire grondstof­fen nog altijd verbrand worden. Bovendien blijft er nog steeds een zeer giftig geconcentreerd restaf­valgoedje over dat opgeslagen wordt in speciaal beveiligde stortplaatsen, zonder de effecten hiervan op mens en milieu te kennen.Sommigen hebben het al lang be­grepen: afval is big business. De af­valverwerkings­ en recyclage­indus­trie zet duizenden mensen aan het werk in Vlaanderen, levert herwon­nen grondstoffen voor de industrie en creëert kansen voor ontwikkeling en innovatie. Brussel kan hier nog veel van leren. Afval als opportuni­teit, minder afval, afval als grond­stof – in plaats van het gewoon weg te gooien of te verbranden.

� Annemie�Maes,�Brussels�parlementslid�(Groen)

“De producent moet álle plastic inzamelen en zelf opdraaien voor wat hij op de markt brengt”

© X

XX

BDWOPINIE

BRUSSEL – “Een in afvalverwerking gespecialiseerde privéfirma heeft als slogan ‘Afval bestaat niet’. En inder-daad,” zegt Annemie Maes (Groen), “het afval dat we als Brusselaars nu gewoon (soms letterlijk) op straat laten liggen of onnadenkend verbranden, is vanuit econo-misch perspectief een goudmijn.”

BDW 1336 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 JULI 2012

BDWOPINIEBangmakerijdoor Danny Vileyn

Olivier Maingain is sinds 1995 voorzitter van het FDF. En dat is veel te lang. Dat zeggen niet wij, maar zijn partijgenoten­burgemees­ters Didier Gosuin (Oudergem) en Bernard Clerfayt (Schaarbeek).Met zijn compromisloze houding heeft Maingain zichzelf en zijn partij in de poli­tieke marginaliteit gemanoeuvreerd. Zijn verzet tegen de splitsing van Brussel­Halle­Vilvoorde heeft tot het opblazen van het kartel met de liberalen van de MR geleid. En Brussel werd niet uitgebreid, zoals Maingain

eiste. Gosuin en Clerfayt vinden het welletjes. Tijd voor vers bloed.In een interview met La Libre Belgique voorspelt Maingain dat Elio Di Rupo de laatste premier van het federale België zal zijn. Met deze bangmakerij probeert Maingain zijn achterban warm te laten lopen voor de gemeenteraadsverkiezingen: “De toekomst van Brussel begint in de gemeenten. Vandaag ontsnappen de gemeenten nog aan de institutio-nele chantage van de Vlaamse partijen. (...) We weten dat de Vlaamse partijen morgen de hand willen leggen op de gemeenten. Ze willen de gemeentelijke autonomie negeren, gemeenten fuseren, niet voor een beter bestuur, maar om de Vlaamse aanwezigheid, die in een aantal gemeenten bedreigd is, te verzekeren.”Van dat soort frases krijgen wij stilaan genoeg. In deze onzekere tijden hoeven politici ons niet de hemel te beloven, maar ze moeten ook stop­pen met ons bang te maken. Van politici verwachten we oplossingen, niet iedere keer opnieuw de aankondiging van een of ander onheil. Het gros van de Brusselse gemeenten heeft overigens wel andere katten te geselen dan ‘hou­die­slechte­Vlamingen­tegen’. Veiligheid, bijvoorbeeld. En netheid. Goede trottoirs, fietspaden. En ook een goede tweetalige dienstverlening – zoals de wet voorschrijft – is niet overal en niet altijd een evidentie.Nu goed, de woorden van FDF­voorzitter Olivier Maingain over de Vlamingen in de gemeenten hadden evengoed van (sommige) politici van enige andere Franstalige partij kunnen komen. Alleen: de anderen schreeuwen het niet van de daken, ze fluisteren het hoogstens in de coulissen. Het wordt overigens een bijzonder interessante oefening om, zodra de lijsten voor de gemeenteraadsverkiezingen compleet zijn, ze te vergelijken: hoeveel Vlamingen staan er op de lijsten van MR, CDH, Ecolo en PS in de negentien gemeenten? En ook: hoe gaan de lijsten heten? Alleen Groen heeft het tot op heden voor elkaar gekregen dat alle lijsten Ecolo-Groen heten. Het kan dus. Zonder plat op de buik te gaan.

EVA HILHORST

BRUSSEL – ‘Hartsgrondig beu’ is Jean-Luc Vanraes (Open VLD) ‘de manifeste desinformatie door de N-VA’. Want: “de Vlaams-nationale partij spuit mist over de rol van de Gemeenschappelijke Gemeen-schapscommissie (GGC) in het Brusselse institutio-nele model.” Ondertussen werkte Vanraes’ partij, Open VLD, met CDH aan een voorstel van ordonnan-tie waarin de GGC in Brussel een coördinerende rol krijgt voor het integratiebeleid voor nieuwkomers.

Het is niet de eerste keer dat N­VA complete onwaarhe­den verkoopt als het over Brussel gaat. Zo eist de partij te pas en te onpas dat Vlaanderen een vinger in de pap moet hebben als er Vlaamse centen naar de hoofdstad gaan, en dat er controle moet zijn. Onjuist en met op­zet misleidend is dat, want N­VA weet maar al te goed dat binnen de Brusselse instellingen de Vlamingen zowel op gewestelijk als op gemeenschapsniveau, dus ook in de GGC, een blokkeringsmogelijkheid hebben. In het Verenigd College van de GGC en in de Brusselse gewestregering kan niets passeren zonder het akkoord van de Vlaamse ministers. Beslissingen moeten overi­gens unaniem genomen worden. Hopelijk is dit nu voor eens en voor altijd duidelijk en moeten we het verhaal van de ‘blanco cheque’ nooit meer horen.Zo ook werd er (bewust of onbewust) mist gespuid na­dat Open VLD en CDH hun voorstel over de integratie lanceerden. In dat voorstel krijgt de GGC de taak om de integratieprojecten langs Vlaamse en Franstalige kant te coördineren en een kader te bieden voor de opvang van nieuwkomers. De bevoegde minister in de Vlaam­se regering, Geert Bourgeois, vond het op Radio 1 in De ochtend op 21 juni nodig om hieruit te besluiten dat door het voorstel de Vlaamse bevoegdheden inzake in­tegratie zouden worden overgeheveld van de Vlaamse Gemeenschap naar de GGC. “We mogen ons niet uit de hoofdstad laten kieperen,” klonk het. De N­VA­fractie in het Brussels parlement toeterde haar minister na. Er is geen haar op ons hoofd dat eraan denkt om Vlaan­deren in Brussel bevoegdheden af te nemen. Er wordt in ons voorstel geen afbreuk gedaan aan de bestaande initiatieven, integendeel: door een betere coördinatie worden de projecten zelfs sterker.

Nieuw evenwichtWaar is het ons om te doen? Het wordt tijd dat we bin­nen het Brusselse institutionele model een plek hebben waar beide gemeenschappen elkaar kunnen ontmoe­ten en samenwerken, iets wat N­VA duidelijk niet wil. Die plek zou perfect kunnen worden ingevuld door de GGC. Wij beogen hiermee geenszins de installatie van een ‘Brusselse Gemeenschap’, maar een institutioneel embryo voor een sterk Brussels gemeenschapsbeleid.In het verleden spraken we ons in Brussel herhaal­delijk uit tegen de oprichting van zo’n ‘Brusselse Ge­meenschap’ waarin het tweeledige denken in termen van een Nederlandstalige en een Franse gemeenschap achterhaald zou zijn door de huidige kosmopolitische samenstelling van Brussel. Wij verdedigen het stand­punt dat het kosmopolitische een nieuw gegeven is, dat toegevoegd wordt aan het bestaande evenwicht tussen Nederlands­ en Franstaligen. We moeten het ene ver­dedigen, maar ook het andere, zonder daarbij te plei­ten voor een scherpe tweedeling en het invoeren van subnationaliteit, het verplicht kiezen voor een gemeen­schap. Het is geen ‘of/of­verhaal’, maar ‘en/en’.Er moet dus ruimte zijn voor een Brussels gemeen­schapsbeleid voor zover dit beleid geen alternatief is voor het beleid van Franse en Vlaamse Gemeenschap.

‘Stop met drogreden van de blanco cheque’

Politiek > Vanraes antwoordt N-VA: ‘GGC heeft nut’

BDWOPINIEDe GGC kan hierbij perfect een ‘kaderrol’ vervullen, zonder te raken aan de bevoegdheden van de gemeen­schappen. Elke gemeenschap blijft bevoegd op haar domeinen en alle initiatieven worden gewaardeerd.Hoe zien we de rol van de GGC? We zijn van oordeel dat bij elk voorstel om de GGC als samenwerkingskader tussen de gemeenschappen in Brussel in te schakelen, de opportuniteit telkens goed moet worden afgewogen. Volgens de zesde staatshervorming en de overheve­ling van bevoegdheden van het federale niveau naar het gewestelijke komt bijvoorbeeld de kinderbijslag bij de GGC terecht. Ook de integratie van nieuwkomers is een goed voorbeeld waarbij de GGC als koepel kan werken. In andere domeinen – bijvoorbeeld de cul­tuursector – is dat niet zo evident. Het institutioneel onderbrengen van het cultuurbeleid onder de GGC zou Brussel afsnijden van zowel de financiële inbreng van de twee grote gemeenschappen als van de aantrek­kingskracht die Brussel cultureel over het land dient te hebben. Wel is het mogelijk om samenwerking tussen de gemeenschappen in de cultuursector te bevorderen. De GGC kan de mogelijkheid krijgen om een ‘aanvul­lend’ cultuurbeleid te voeren. De culturele sector is trouwens vragende partij voor samenwerking.Ook voor onderwijs ligt het moeilijk. Wij zijn geen voorstanders van een ‘Brussels’ onderwijs. We willen ook geen ‘Vlaams onderwijs voor de Vlamingen’, maar wel ‘Nederlandstalig onderwijs in Brussel’. Het Neder­landstalig onderwijs slaat in de praktijk overigens al een brug tussen de gemeenschappen, door zich sterk op te stellen in taallessen.Conclusie: Brussel staat voor enorme uitdagingen. De bevolkingsaangroei heeft gevolgen voor de hele maat­schappij, voor de kinderopvang, voor het onderwijs, voor mobiliteit en huisvesting. Hier kan het Gewest een rol spelen, maar ook de gemeenschappen mogen de boot niet missen en zullen inspanningen moeten leveren. Wij hebben echter de indruk dat de gemeen­schappen achterop hinken, en dat is niet gezond. Daar­om moeten de gemeenschappen hun verantwoorde­lijkheid in Brussel opnemen, maar moeten ze tegelijk ook een kader krijgen om de krachten te bundelen. De GGC biedt dit kader.� Jean-Luc�Vanraes,�

Brussels�volksvertegenwoordiger�voor�Open�VLD�en�voorzitter�van�de�Raad�van�de�VGC

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Jean-Luc Vanraes: “Niet of/of, maar en/en.”

BDW 1336 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 JULI 2012

VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Internationaal > KVS op zoek naar jong Congolees geweld

Aan de goede kant van de Congostroom

‘Ç a bouge  ici, à Kinshasa, in tegenstel-ling tot bij ons in Brazzaville, aan de andere kant van de stroom.”Aan het woord is Igor, een danser van

het gezelschap DeLaVallet Bidiefono, naar de gelijknamige chef van het broederschap. Zij zijn, voor alle duidelijkheid, afkomstig van het

ándere Congo, Congo-Brazzaville. “Dat kun je totaal niet vergelijken met dit Congo, Kin-shasa. Om spannende dingen mee te maken moeten wij de veerpont nemen, de grens over-steken.”Dit jaar organiseerde de KVS al voor de vierde keer ConnexionKin, een festival waarvoor jon-

ge Congolezen met een missie graag afzakken naar het Frans cultureel centrum in Kinshasa, tezamen met het in Kinshasa aanwezige Cen-tre Wallonie-Bruxelles, het Brussels Hoofd-stedelijk Gewest, de Belgische Prins van Luik-school en enkele lokale collectieven. Kunst is in Congo springlevend, ondanks de moeilijke omstandigheden. ConnexionKin heeft de am-bitie kunstenaars voor het voetlicht te brengen, waar ze anders maar een zeer lokale veranke-ring zouden hebben. Na een voorstelling op het festival kunnen heel wat van hen de sprong wagen naar Afrikaanse buurlanden, misschien zelfs naar Europa en de rest van het Westen.

Het harde bestaan van dansgroep Lundende: repeteren tot je erbij neervalt. Op beton.

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

KINSHASA – De Koninklijke Vlaamse Schouwburg organiseerde eind juni voor de vierde keer ConnexionKin, een festival dat jonge Congolezen een springplank naar een carrière wil bieden. Meer dan een week stond alles in het teken van muziek, theater, experiment en dans. En BDW was erbij.

FM BRUSSEL CALOR ZOMERT EROP LOS

BRUSSEL – FM Brussel trapte vrijdag de zomerprogrammering FM Brus-sel Calor op gang. De stadsradio laat enkele nieuwe programma’s op de luisteraars los, waaronder FM  Brus-sel Calor (ma-do, 17-19 uur), Caramba (di-do, 19-20 uur) en het veelbespro-ken Humoradio (elke weekdag, 20-21 uur). Op dinsdag- en donderdagavond draaien FM Brussel-dj’s hun set in Open Bar Summer Edition. Net als de voorgaande jaren trekt de FM Brus-selbus op zomertoer langs de leukste evenementen in en om Brussel. Er wordt live uitgezonden van op Hee Tervuren, Plazey, het Vijverfestival, de Stads Aperos Urbains, Brosella, Feest in Brussel, Bal National, de RSCA-Fandag, Bruksellive, het Brus-sels Summer Festival, Piknik Elek-tronik, Boterhammen in het Park en de Jetse Jaarmarkt. Nieuw dit jaar zijn de FM Brusselboot, die op 14 juli bij Brussel Bad uitvaart voor de FM Brusselparty, en de FM Brussel Apero op 3 augustus in het Jubelpark met afterparty in de Mr Wong.� SM

PANORAMA VAN 360° OP TRIOMFBOOG

BRUSSEL – Na bijna een jaar is het noordelijke terras op de triomfboog in het Jubelpark weer open.Sinds ruim een week kunnen be-zoekers weer op de terrassen Zuid én Noord op de triomfboog. De ter-rassen zijn elk 160 vierkante meter groot en liggen op 45 meter hoogte.Sinds vorige zomer was terras Noord gesloten. Van maart tot augustus 2011 had hier The Cube by Electro-lux gestaan, een zestig ton zwaar rondreizend restaurant. Na die recla-mestunt sloot het Legermuseum het terras. Marie-Hélène Billwatsch van het museum: “Volgens het contract diende de Regie der Gebouwen eerst een controle uit te voeren.” Waarom bleef die bijna een jaar uit? “Vermoe-delijk een communicatieprobleem,” zegt Johan Vanderborght van de Re-gie der Gebouwen. Na de controle ging terras Noord weer open, al is het buitenterras behoorlijk versle-ten. De plankenvloer heeft een be-schermende laag nodig. Ook is er, zegt Vanderborght, “plaksel aan de ingang geconstateerd, vermoedelijk een overblijfsel van The Cube. Dat wordt onderzocht en verwijderd.” De terrassen zijn gratis te bezoeken via het Legermuseum, dinsdag tot en met zondag van 9 tot 11.45 uur en tussen 13 en 17.30 uur, behalve bij regen en te veel wind.� SVdb

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

Informatie@handicap-ambulant.be

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

BDW 1336 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 JULI 2012

“Er is nog wel wat werk aan de openheid van de Congolezen,” zegt KVS-directeur Jan Goossens. “Zij zijn hun vaste artiesten ge-woon; ze staan niet altijd open voor vernieu-wing. Let op: er gebeuren hier geweldige din-gen, maar de stad en haar cultuur blijven iets kneuterigs hebben. Congolezen zijn veel met hun eigen kunstuiting en traditie bezig. Con-nexionKin wil de lat hoger leggen, zeker deze editie.”Dat dat lukt, heeft de KVS te danken aan een goed uitgebouwde link met Congo, meent Goossens. “Wij kijken hier al van vóór 2005 rond, op zoek naar talent. Dat resulteerde in 2009 in een heus festival. Talent is er hier bij

de vleet, maar de omstandigheden zijn vaak moeilijk voor jonge artiesten.”Dat blijkt uit het theaterinitiatief van Toto Kisaku, een energieke Congolees die er prat op gaat elke dag een voetbalshirtje van een an-dere (Europese) ploeg aan te trekken. Hij rijdt rond met een grote jeep. Die jeep is ook nodig om de slechte wegen van de wijk N’djili, naast de luchthaven, te trotseren. Kisaku bouwde er enkele jaren geleden K-Mu Théâtre, een soort van cultureel centrum voor de buurt. Geen evidentie, want N’djili is een buitenwijk, heel volks ook.“In Congo leer je corrupt te zijn nog voor je het alfabet kunt spellen,” zegt Kisaku. “De jeugd laat op allerlei gebied dan ook het hoofd han-gen. Mijn tegenreactie daarop was een thea-ter op te richten voor mijn volkse wijk. En het sloeg aan.”De gebouwen van K-Mu zijn bescheiden, maar naar Congolese normen wel kraaknet. De witte buitenmuur met het embleem van het centrum, in een achterafstraatje met modder als wegdek – zoals ongeveer overal in N’djili –, doet niet vermoeden dat de zaak binnen bruist van de energie. Bij K-Mu Théâtre laten ze het hoofd alleszins niet hangen: het podium is in de openlucht, “en als het regent, dan onder-breken we de voorstelling gewoon.” Toch is Kisaku vooruitziend geweest: hij investeerde in een grote noodgenerator die stroom levert als het reguliere net het voor de zoveelste keer laat afweten. “Hoeven we onze stukken alvast daarvoor niet te onderbreken.”Niet iedereen is zoals Kisaku. “Ik vrees dat we in Congo met een verloren generatie zitten, met alle gevolgen van dien.”

Naakt taboeOndertussen zorgt het broederschap van DeLaVallet, de man uit Brazzaville, voor op-schudding in de prestigieuze Halle de la Gombe, het podium in het Frans cultureel centrum. In een geladen voorstelling met veel nervositeit vloeit nepbloed en trekken DeLaVallets medewerkers grimassen alsof ze balanceren tussen leven en dood. Maar het publiek laat pas echt van zich horen wanneer een van de dansers plots tijdens de voorstel-ling zijn boxershort uittrekt. In Midden-Afrika is naakt in het openbaar nog altijd een groot taboe. “Hier zitten kinderen bij,” zegt een toeschouwer. “Dit is Afrika, hier doe je zoiets niet,” zegt een ander.Het raakt DeLaVallets kouwe kleren niet. De

K-Mu Théâtre, een cultureel centrum in de volkse wijk N’djili, ontsproten aan het brein van de energieke Toto Kisaku.

© C

HR

ISTO

PH

E DE

GR

EE

F

nogal excentriek uitziende man – denk aan de geest uit Aladdins lamp – haalt zijn schouders op als we hem erover aanspreken. “Je m’en fous wat ze ervan denken. Het stond niet in het script, maar dansvoorstellingen leven, en af en toe moet zoiets kunnen.” Ach, hij heeft so-wieso al een reputatie in de regio, wat het hem gemakkelijker maakt om te experimenteren.

Harde vloerZij die onder aan de ladder beginnen, kennen

aardsere methodes om hun punt duidelijk te maken: repeteren tot je erbij neervalt. Dat is het geval bij het collectief Lundende, bestaan-de uit de dansers Ambassa, David, Didier en Jolie. Onder leiding van de Zuid-Afrikaans-Brusselse danslerares Moya Michael oefent dit groepje voor de doorbraak.We zien een repetitie met veel beweging en kronkelende lichamen. Vooral danseres Jolie valt op. Op het festival wordt getipt dat zij het wel eens zou kunnen gaan maken. Een

bekroning, want ze komt uit een straatarme familie.De harde betonvloer van de sporthal waarin ze allen oefenen, deert hen niet. Hier geen matten, alleen rudimentaire douches die de bezwete lijven na afloop wat afspoelen. Het is niet duidelijk wie er nu het meest afziet: lera-res Moya of de dansers, die na de repetitie hun naturel behouden.

Feestje!Het festival zou geen festival zijn als er geen tijd is om een feestje te bouwen. Daar zorgt de Congolese reggaegroep Cize N’Kosi voor, ook al afkomstig uit N’djili.De toeschouwers staan onder stroom en laten zich in trance meevoeren op de lofzangen over het uitverkoren volk. Er wordt stevig geblowd achter in de zaal – dit is Frans grondgebied –, en het lijkt erop dat dit optreden wel eens een van de hoogtepunten van het festival zou kun-nen worden. De energie uit concert en publiek zijn één. Zoiets is voor een Europeaan moeilijk te vatten. Hoe hard de sporadische witte lijven tussen de menigte ook ritmisch proberen mee te kronkelen, het blijft iets krampachtigs heb-ben.Een van de meest pan-Afrikaanse voorstel-lingen op het festival is het door het publiek gesmaakte optreden Création  Dieudonné Niangouna. We zien een dozijn acteurs uit Brazzaville, Kinshasa, Kisangani en Ouaga-dougou (Burkina Faso) op het podium, die af-wisselend in het Frans en het Lingala de dag doornemen aan de hand van nieuwsberichten op de radio. Flitsend, geestig ook, zo blijkt, want het publiek lacht luidkeels. Het nieuws wordt in perspectief geplaatst, en de acteurs juichen, joelen, lachen en vertellen om de beurt over hun nieuwsuur van de dag. Ze krij-gen er een staande ovatie voor. Jammer dat de stukken in het Lingala – de taal die men door-gaans spreekt in Kinshasa – niet ondertiteld zijn, want de teneur lijkt je te ontsnappen als je alleen het Frans begrijpt.Eén voorstelling tart het geduld van de kij-kers: een dansvoorstelling van de Nigeriaanse danser Qudus Onikeku, bijgestaan door een indrukwekkende videomuur en snoeiharde synthesizermuziek. Een tikkeltje te Europees, lijkt het publiek te denken. Als Toto Kisaku ons vraagt wat we ervan vonden, antwoorden we met een boutade: “Perfect voor verlaten Europese sneeuwvelden, maar niet voor de Congolese nacht.” Hij moet er hartelijk om lachen.

Minder interesse?Er beweegt heel wat in Congo, zoveel is nu wel duidelijk. De KVS speelt zijn rol in de Congole-se hoofdstad aan de goede kant van de stroom, en probeert ook verder te reiken. Een kritiek zou kunnen zijn dat de Vlaamse Gemeen-schap er ver van afstaat. Jan Goossens is dui-delijk: “Waar Vlaanderen soms laat afweten, springt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest meer en meer in. Ik vind het jammer dat de in-teresse uit Vlaanderen afneemt. Zij hebben dit festival mogelijk gemaakt, maar nu lijken ze te aarzelen om ermee door te gaan. Maar dat ons theater Brusselser wordt, vind ik niet erg. Dat is ook onze missie: een Brussels-Europees stadstheater dat internationaal verankerd is. Zo staan we het best in de wereld.”Wanneer we aan Kathryn Brahy, de verant-woordelijke van het Centre Wallonie-Bruxel-les in Kinshasa, een soort ‘ambassade’ van de Franse Gemeenschap van België, vragen wat de link van haar Centre is met Vlaanderen, klinkt het grappend: “Het Centre Wallonie-Bruxelles, waar Vlamingen thuis zijn. Be-schouw wat de KVS doet, maar een beetje als evenknie voor ons werk.”

�� Christophe�DegreefTijd voor ontspanning: de reggaegroep Cize N’Kosi krijgt het publiek mee.

© C

HR

ISTO

PH

E D

EG

RE

EF

“De Congolese jongeren laten het hoofd hangen. Mijn tegenreactie was een theater oprichten”

BDW 1336 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Couleur Café, groter dan ooitBRUSSEL – Naar jaarlijkse gewoonte werd de zomer écht ingezet door Couleur Café. Vorig weekend stond Brussels grootste festival opnieuw garant voor drie dagen zon, muziek en vreugde. Nieuw dit jaar: een vierde podium voor aanstormend talent en een volledig herziene inrichting van het festivalterrein.

Couleur Café heeft het steeds stij-gende bezoekersaantal goed opge-vangen door de nieuwe inrichting

van het festivalterrein. De drie grote podia stonden op één lijn, met daar-tussen heel wat ruimte om te be-

wegen, te drinken, te dansen en te genieten van de fototentoonstelling in het Cool Art Café. Een lekker pro-

vocerende expo over het moeilijke evenwicht tussen mens(elijke ac-tiviteit) en natuur op onze planeet. Of wat dacht u van een levensgrote grizzly die een ijsbeer ‘pakt’?De twee wereldkeukenstraten ver-kasten naar de grote hangars van Thurn & Taxis, en het was daar veel minder gezellig dan in de voorma-

lige Rues du Bien Manger. Wel leuk was het nieuwe, vierde podium, Move, aan de ingang van dat eet-paleis. Het solidariteitsdorp moest het stellen met een plekje in een uithoek. Geen prioriteit? Ook het af-valbeheer, met nog altijd wegwerp-bekers, liet te wensen over.Muzikaal stond Couleur Café verder

Wie dat wou, kreeg een lichaamsbeschildering.

In de Dance Club kon je onder meer N’dombolo en Katschu Katschu onder de knie krijgen. Deze dames konden er al weg mee, zelfs met kinderwagen.

Door Benjamin Tollet, Foto’s: Sander de Wilde

BDW 1336 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Er staat iets te gebeuren met zeewier. Jarenlang hebben bedrijfjes geprobeerd om ons zeewier te doen eten, maar nu lijkt er een doorbraak te komen.

De mensheid eet al heel lang zeewier. Dat is ook wiedes, het groeit als kool langs het strand en is doorgaans makkelijk te plukken, toch voor wie aan zee woont. Daarbij zijn alle grote zeewieren eet-baar. Dat geldt niet voor wieren uit zoet water!We kennen vandaag al wel de groene zeewier-omslag van maki sushi , maar voor de rest zit zee-wier vooral verborgen in ons eten als E-nummers (E400-E407). Dat zijn dan extracten van industrieel verwerkte zeewieren, meestal uit Azië. Ze zorgen ervoor dat melkproducten in potjes en fl esjes niet gaan scheiden in de winkelrekken, dat slappe gelei stevig wordt of dat bierschuim niet inzakt. Voorts zit er ook zeewier in tandpasta. Maar dat is alle-maal onzichtbaar voor de consument. Is er dan geen traditionele Europese zeewier-cuisine ?Niet echt. Men at zeewier, maar men zweeg erover. In Schotland en Ierland, op de Shetlandeilanden, waar het leven vroeger nooit een pretje was, daar overleefden zeewierrecepten. Neem nu carrageen. De naam zou komen, zo las ik, van een dorpje vlak bij de Ierse haven Waterford. Maar ik kon die naam nergens op een kaart terugvinden. De plant, een roodwier ( Chondrus crispus ), wordt al eeuwenlang geëxporteerd vanuit Ierland naar onze landen om er geleien mee te maken voor, onder andere, de gra-fi sche industrie (inkt, bijvoorbeeld). Wij noemden het Iers mos . Maar in Ierland zelf kookte men ge-droogd carrageen mee in de melk en zo ontstond een carrageenpudding, een melkgelei met sterke zeesmaak. Maar zo gebruikt is het nog altijd een hulpmiddel, niet echt een groente.De arme inwoners van Wales deden beter: die plukten hopen laver ( Porphyra umbilicalis ), ook een roodwier. Na een uur of vijf koken gaf dat een groene puree, laver , die gemengd met haver-meel en gebakken spek een ontbijt vormde: Welsh laverbread . Het spul zou in de geschiedenis ver-dwenen zijn als niet een van de beroemdste Welsh-men, de acteur Richard Burton, laverbread zou hebben uitgeroepen tot ‘de Welshe kaviaar’. Te-genwoordig verkoopt men er bij Harrods in Londen en in andere chique winkels.

Zeewieren zijn planten, maar niet zoals die op het land. Ze hebben geen wortels en vormen geen bloemen. Het lijkt erop dat ze stengels en bladeren hebben, maar die zitten helemaal anders in elkaar dan bij landplanten. Er bestaan roodwieren, bruin-wieren en groenwieren, die elk nogal verschillen in leefwijze; op de rotsen van de kust treffen we de drie vaak door elkaar aan. De grootste variatie aan wie-

ren zijn microscopisch klein, maar daar gaan we het vandaag maar niet over

hebben. Microscopische wiertjes kunnen ook bijzonder giftig zijn, maar de grote loebassen op de golfbrekers zijn dat nooit.

Ik nam de proef op de som in Ros-coff in het westen van Bretagne.

De kust daar noemt men la Côte des Goémoniers , ‘de zeewierboerenkust’.

Eeuwen leefden er mensen van het oogsten van goémon , het zwarte blaas-

en knotswier ( Fucus spp. ) dat onder andere gebruikt werd als mest voor de groentevelden in de streek (artisjokken, bloemkool...).Henri Courtois was mijn gids. Hij werkte jaren in de fi nanciële sector in Frankrijk, maar besliste op een dag om iets nuttigs te gaan doen, zeewier ver-kopen, bijvoorbeeld. Hij vestigde zich in Roscoff en begon het bedrijfje Algue Service, dat verschillende zeewierproducten op de markt brengt, ook bij ons. U kunt zijn producten al vinden in de supermarkt, zijn merk heet Bord à Bord. Er zijn in de buurt nog bedrijfjes die met zeewier lekkere dingen doen. De laatste tijd steeg de interesse voor ‘natuurvoe-ding’ en werd zeewier aangeprezen als ‘gezond’. Dat is niet helemaal waar. “Zeewier zal altijd een con-diment blijven, geen groente,” stelt Courtois met klem. Zeewier bevat veel te veel mineralen, vitami-nen, antioxidanten, zout en nog van die dingen die men maar beter in kleine doses nuttigt. Een mens mag niet meer dan tachtig gram zeewier eten per dag, vindt Courtois. Nu is tachtig gram best een hele hoop. De meeste zeewieren zijn sterk smakend, soms zelfs wat taai. Een mens is dus snel verzadigd. Courtois verkoopt doosjes met dertig gram wier. Dat wier wordt ofwel gezouten, ofwel gemarineerd (met azijn) aangeboden in slaatjes, ofwel in mosterd of zo. In Nederland (maar dan van andere producen-ten) is er zelfs zeewierjenever te krijgen.Omdat, zoals ik al schreef, zeewier altijd zo arme-mensenachtig was, hebben zelfs de Fransen geop-teerd voor exotisch klinkende namen. Met laitue

de mer ( Ulva lactuca ) en spaghettis des mers ( Hi-manthalia elongata ) zitten we nog dicht bij het huis-houdelijke niveau, maar de laver van de Welshmen wordt nu met het hippe Japanse nori aangeduid, sui-kerwier wordt kombu , en dan is er nog wakame , een wiersoort uit Japan die ook Europa heeft veroverd. Die Japanse namen doen het in het land van de taal-puristen vrij goed.Het meeste zeewier hier in de stad komt in klaarge-maakte slaatjes, maar er zijn ook doosjes met zuive-re kombu of wakame. Daar kunt u dan bijvoorbeeld stukjes vis of garnalen in rollen voor op de barbecue. Volgende keer meer. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Wier

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

Zeewier bevat veel te veel mineralen, vitaminen, antioxidanten, zout en nog van die dingen die men maar beter in kleine doses nuttigt

Zeewieren zijn planten, maar niet zoals die op het land. Ze hebben geen wortels en vormen geen bloemen. Het lijkt erop dat ze stengels en bladeren hebben, maar die zitten helemaal anders in elkaar dan bij landplanten. Er bestaan roodwieren, bruin-wieren en groenwieren, die elk nogal verschillen in leefwijze; op de rotsen van de kust treffen we de drie vaak door elkaar aan. De grootste variatie aan wie-

ren zijn microscopisch klein, maar daar gaan we het vandaag maar niet over

hebben. Microscopische wiertjes

Ik nam de proef op de som in Ros-coff in het westen van Bretagne.

De kust daar noemt men Goémoniers

Eeuwen leefden er mensen van het oogsten van

en knotswier ( gebruikt werd als mest voor de groentevelden in de streek (artisjokken, bloemkool...).Nick

© N

ICK

TRA

CH

ET

van zijn Afrikaanse roots dan ooit tevoren: dit jaar traden maar vier groepen van Afrikaanse bodem op. Couleur Café noemt zich een ‘urban music festival’ , maar dat ‘stedelijke’ wordt maar al te graag ingevuld met popacts. Jessie J (een incarnatie van Britney Spears) was een regelrechte afgang. Een misstap? Niet zo zeker van; Couleur Café wil een zo divers mogelijk publiek aantrekken en laat daarvoor af en toe zijn broek zakken. Zo ook voor Sean Paul en zijn dan-sende kontjes: veel te plat. En dat de afsluiter Stephen Marley slechts een schim is van zijn vader Bob, dat

wisten de programma samenstellers toch al?Muzikale toppers waren de Ame-rikaanse funkdiva Sharon Jones, de toearegrockers van Tinariwen, de Brusselse cumbiaband La Chiva Gantiva, de Duitse reggaezanger Se-bastian Sturm en de Amerikaanse hiphopbrassband Hypnotic Brass Ensemble. De ‘Brusselse’ reggae-zanger Omar Perry bewees dat hij klaarstaat om het roer van zijn va-der, Lee ‘Scratch’ Perry, over te ne-men. Maar hét hoogtepunt waren de hiphopbeats met vette rappers en wereldse samples van Chinese Man.

‘Free hugs’: gratis en voor niks geknuffeld worden op Thurn & Taxis.

Een kus voor de futuristische rare vogels die overal rondliepen.

BDW 1336 PAGINA 20 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Stefan De Block, alias Bloc, was in een vorig leven striptekenaar. “Mijn leraar Nederlands wierp zich op als scenarist. Om de eenvoudige reden dat hij de muren opliep van mijn schrijffouten.”

T ekenen – kan het ook anders? – zat er al in toen Stefan De Block nog een kleine Temsenaar was. “Mijn vroegste

herinneringen zijn tekeningen. Mijn eerste heb ik gemaakt bij mijn grootmoeder. Een Disney-fi guurtje, afgetekend. Volgden: de Daltons, Kwik & Flupke, Nero, Asterix... Voor mijn ouders was dat het sein om me naar de

plaatselijke academie te sturen. Toen ik ne-gen was, ben ik strips gaan tekenen. En die vonden al gauw hun weg naar de drukkerij: ik had het geluk dat mijn vader – een politie-inspecteur – een bekend fi guur was in Temse en dat de plaatselijke drukker, meneer Boel, een stripfanaat was.”“Ik sleet mijn strips aan schoolkameraadjes,

aan familie. Tegen een zacht prijsje. Het haal-de ook de pers; kranten als Het Laatste Nieuws en Gazet van Antwerpen voerden me op als de jongste publicerende striptekenaar van België. Drie helden zijn er aan mijn verbeelding ont-sproten. Eerst Oera Poera, vier albums, dan nog eens vier albums met de belevenissen van Bartholt – een soort van Nero, maar dan met meer sprieten op zijn bol –, en dan Valmont. Valmont kreeg één album, met mijn leraar Nederlands als scenarist. Om de eenvoudige reden dat de man de muren opliep van mijn schrijffouten.”“Geen enkele van die strips heeft ooit in de winkels gelegen, maar Valmont heeft wel de interesse gewekt van enkele verzamelaars, door de persaandacht die het kreeg. Zo heeft zelfs een naar Australië uitgeweken Antwer-penaar contact met me opgenomen om het album naar down under te versturen. Met

Valmont ben ik ook naar de toenmalige direc-teur van het Stripmuseum in Brussel gestapt. Vriendelijke man, die me veel raad heeft ge-geven en die me langs de neus weg zei: ‘Als Marc Sleen een pint te veel op heeft, dan zegt hij wel eens dat Nero hem na al die jaren ferm de keel begint uit te hangen.’ Ik herkende dat. Oera Poera , vier albums – beu. Bartholt , vier albums – beu. Ik denk niet dat ik de discipli-ne gehad zou hebben om jaren met dezelfde stripheld te leven; ik denk ook niet ooit de am-bitie te hebben gehad om echt striptekenaar te worden. Ik deed het voor het plezier, zoals elke tiener wel iets voor het plezier doet. Na Valmont – ik was zeventien – is het dan ook een stille dood gestorven. Geen tijd meer, stu-deren, andere interesses.”Zijn studie voerde De Block naar de techniek. “Daarin was ik ongetwijfeld beïnvloed door Hugo Meersman, mijn leraar aan de Acade-

© MARC GYSENS

‘De nacht kan nooit genoeg nacht zijn’

Stefan De Block, van strips tot kunst

BRUSSEL – “Mijn inspiratiebron? Het leven. Daarom dwaal ik hier ook zo graag door de straten, het liefst nadat de zon is ondergegaan. De stad opsnuiven. De nacht is rust, de nacht is het moment dat een mens zichzelf kan zijn, helemaal kan opgaan in wat hij doet – of niet doet. Mooier dan Kafka kan ik het niet verwoorden: ‘De nacht kan nooit genoeg nacht zijn.’” Ooit was Stefan De Block de jongste striptekenaar van het land, nu leeft hij als Bloc van en voor het maken van kunsttekeningen. Aquarellen op hardpapier, waar tevens inkt, UV-bestendige stift en potlood bij komen kijken.

RE

PR

O M

AR

C G

YSE

NS

Werk van Stefan De Block van na het sabbatsjaar. “Verhalen die je uitnodigen om dichter-bij te komen, aandachtig te kijken en de lege plekken aan te vullen.”

RE

PR

O M

AR

C G

YSE

NS

BDW 1336 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 JULI 2012

FREDDI SMEKENS

In de wolke

O ns Brussels maakt een licht onder-scheid tussen in de wolke zaain en op e wolkske zitte. We gaan even samen

na hoe dat nu zit. In de wolke zaain heeft met een dromerige toestand te maken, daar waar op e wolkske zitte eerder verwijst naar een soort van gelukzaligheid. Op het eerste gezicht althans. Want bij nader inzien heb-ben ze toch heel wat met elkaar te maken. “Ja mo, wa es ’t na?” zal de attente lezer op-merken – en niet helemaal onterecht. Zeker niet wanneer ik hier de bedenking maak: wee da in de wolke es, kan er eive good op ien-tje goen zitte. Die redenering klopt volgens mij als een bus. We zullen ze beide hieron-der wat nader analyseren.Beginnen we met in de wolke zaain. Ik had het net over dromen. Daarmee bedoel ik wel degelijk dromen in waaktoestand. En in dat geval is de marge tussen dromen en denken zeer klein. Wat dat denken betreft heeft in de wolke zaain onvermijdelijk met positieve aspecten te maken. Kijk daarbij gerust naar de kleur van de wolken waarin u zich bij ge-legenheid bevindt. U zult het, waarde lezer, met mij eens zijn dat het nooit onweerswol-ken zijn. De wolken waarover wij het hebben en waarin we ons gelukkig af en toe bevin-den, hebben altijd de kleur van, zeg maar, ’n schuun witte dooif.Natuurlijk is dat gevoel van in de wolke zaain meestal – en ik zou haast zeggen: spijtig ge-noeg – van tijdelijke aard. Komt daarbij dat we niet altijd zelf te beslissen hebben waar en wanneer we in de wolke zaain. Maar ei-genlijk is dat maar goed ook. We beslissen tenslotte ook niet wannier we van onze stool of ooit de locht valle. Men kan gerust stel-len dat het de omstandigheden zijn die ons geestelijke weerbericht bepalen. Trouwens, we beseffen omzeggens nooit dat we in de wolke zaain. Het is pas kort (of ietsje langer) daarna dat we ons van die merkwaardige toestand bewust worden en er meestal een mooie herinnering aan overhouden. De wol-ken als houvast, wie had zoiets ooit durven te denken?Natuurlijk zijn er ook omstandigheden waarbij in de wolke zaain niet helemaal gepast is, of althans niet door iedereen als

gepast ervaren wordt. Een voorbeeld daar-van heb ik tijdens mijn even briljante als memorabele lagereschoolcarrière maar al te dikwijls aan den lijve ondervonden. Zoals menige lezer nog zal weten, was good oplette in die tijd een soort adagium. Iets wat men heden ten dage een ‘must’ zou noemen.Niet dat ik in die prille en kwetsbare jeugd-jaren een schoolvoorbeeld van ne fleereflooi-ter was, hoewel meer dan een medeleerling van het tegendeel zou kunnen getuigen. Mo de dinge zaain na iene ki gelak as ze zaain en gelak as ze woere.Enfin, ik hoop in elk geval niet de enige te zijn die zich tijdens de les af en toe in de wol-ke bevond. Dat had echter meer te maken met creatief-meteorologische omstandig-heden dan met desinteresse. Achteraf beke-ken kan ik mij in die uitleg heel goed vinden.De vraag is natuurlijk of de schoolmeester (met al het respect dat ik hem verschuldigd ben) daar ook zo over dacht. In faaite hem ik altaaid gepaasd dat hem gelaaik haa.Maar waar gaat het in dat geval, het mijne dus, concreet om? Met andere woorden: hoo plukte daan brave man ma ooit de wolke? Het is niet zonder schroom dat ik u hierbij uitsluitsel ga geven. Het was de zoveelste keer dat ik van de miester een aanmaning kreeg in de vorm van: “Smekens! Ge zijt weer aan het dromen! Weer niet aan het opletten! Kunt ge voor mij en voor heel de klas herha-len waar ik het hier net over had?!” Van uit de lucht vallen gesproken, waarde lezer. Mo gelak as altaaid bringe de wolke gooje roed en had ik mijn antwoord als een spiekbriefje bij de hand. Dat ging dus van: “Waar u het hiernet over had, meester...” Nooit heeft mijn meester mij daarna nog ooit de wolke getrokke. Maar het mag wel gezegd worden dat zijn schampere glimlach er veel, zo niet alles heeft toe bijgedragen dat ik in het ver-volg mier baa de pinke as in de wolke was. Zo ziet men maar dat een goed onderwijzer aan de basis ligt van zowel kennis als zelf-kennis.Dit alles gezegd zijnde rest mij te hopen dat we allemaal de kans krijgen om af en toe de wolken te kunnen verkennen en er ons zu good meugelaaik in te veule.

mie, waar ik publiciteitstekenen volgde. Tech-niek was zijn dada; het artistieke, het thema, liet hij open. Dat is ook de reden waarom ik achteraf voor een grafische school heb geko-zen en niet voor een kunstschool à la Sint-Lukas.”

De lijnHonderdenvijf. Welgeteld 105 trappen voeren mij naar De Blocks studio en atelier. Daar ver-telt hij mij, bij een goed glas en een safje, hoe zijn leven vlak na de eeuwwisseling een defi-nitieve wending nam. Richting kunst.“Ik werkte freelance. Cartoons en lay-outs voor slideshows maken voor de dienst interne communicatie van het toenmalige Gemeen-tekrediet. Een wekelijkse cartoon ook in Het Vrije Waasland zaliger; de belevenissen van Waasman, waarin ik ongestoord een deel van mijn eigenzinnigheid kwijt kon.”“Maar met de jaren voelde ik me meer en meer

gevangen, wat er uiteindelijk toe geleid heeft dat ik in 2000 heb beslist alles te laten vallen, en naar Italië te trekken voor een sabbatsjaar. Mijn laatste cartoon beeldde dan ook uit dat mijn Waasmanneke de Schelde oversteekt en het afbolt. Ik wilde iets anders zoeken, en dat ‘andere’ werd een leven als kunsttekenaar.” Wat De Block daarmee bedoelt, zie ik opge-hangen aan de muren, al bladerend ook door een map. “Het zijn verhalen, inderdaad. Ze willen je dichterbij doen komen om echt te kij-ken: ‘Wat gebeurt er allemaal?’ Daarbij laat ik het liefst van al ruimte voor lege plekken. Ik laat het verhaal onafgewerkt; wie onbevangen is, kan het zelf aanvullen. Het is en blijft een evenwichtsoefening, want te leeg mag het nu ook weer niet zijn.”“Nu we dat hier samen terugzien, die menta-liteit om onderhuids zo’n beetje kritiek te ge-ven, op een plezante manier: ik denk dat je dat in mijn werk als kunsttekenaar toch nog altijd terugvindt. En natuurlijk is er mijn fascinatie voor de lijn, die er al bovenop lag in Waasman-neke. De lijn hé, de lijn. De lijn die heilig was voor bijvoorbeeld Picasso. Van Picasso hoorde ik voor het eerst in een stripverhaal van Jom-meke. Ik vroeg aan mijn pa: ‘Wat is dat, Pi-casso?’ Hij: ‘Och ja,’ – mijn pa is niet echt een kunstliefhebber – ‘dat is een kunstenaar die ik

weet niet hoeveel geld verdient en die tekent, maar eigenlijk trekt het op niets.’ En meteen was mijn interesse nog meer gewekt.”“Ik heb ook altijd veel films gezien; mijn vader was en is nog steeds een grote filmliefhebber. Wij hadden geen cinema in Temse, films kij-ken deden we meestal thuis op video. Ik zie graag films van alle perioden. Ik zit dus nog al eens bij Cinematek. Dikwijls voor een film die je anders nooit van je leven te zien zou krij-gen.” “Soms werk ik een tekening af in een dag. Soms doe ik er ook weken over: beginnen, een tijd opzijleggen, weer ter hand nemen en af-werken. Of weer ter hand nemen en zeggen: ‘Eigenlijk is het af.’ Of: ‘Brol.’ Geen erg, dan kan het papier nog dienen om filters voor mijn sigaretten van te draaien.”“Voilà, dat is mijn leven – het is niet altijd even makkelijk geweest, maar het is mijn leven. Ça va, met ups and downs. Het is wie ik ben, denk ik. ‘Waarom ben je gestopt met die strips? Waarom ben je gestopt met die cartoons?’ Hoe vaak heb ik het niet moeten horen! Het antwoord is heel simpel: omdat ik ben wie ik ben. Met keuzes die dat reflecteren.”

Opgaan in het niets“Waarom in Brussel je leven beleven?” – nog zoiets wat De Block al dikwijls heeft moeten horen. “Brussel betekent vrijheid voor mij. Je kunt hier in het niets opgaan. Gewoon, weg. Ik heb weinig kennissen hier, de meeste dan nog cafékennissen. Het is wat het is, cela me dérange pas, ik ben nu eenmaal een einzelgän-ger. Mede door mijn opvoeding: ik ben groot-gebracht in een gezin dat niet veel behoefte toonde aan sociale contacten. Ik ben dus al-leen, maar niet eenzaam. En om te tekenen moet ik alleen zijn. Anders verlies ik mijn con-centratie.”“Brussel is een habitat die aan mijn lijf is gaan plakken. Brussel, dat toch zo vaak scheef be-keken wordt vanuit Vlaanderen. Neem nu Frankrijk, je komt van het platteland, je gaat in Parijs wonen. Je ouders trots: ‘Mijn zoon woont in de hoofdstad... Il est Parisien.’ Maar hier in België... als je in de hoofdstad woont, dan ben je niet goed bezig (lacht). Het enige wat mijn familie en mijn vriendenkring in het Waasland daarover te zeggen hebben, is: ‘Wat zit gij daar te doen in dat Brussel? Het is daar vuil, het is daar gevaarlijk...’ Weten zij veel. Ik voel mij hier goed. Brussels is the place to be. De enige plek in ons Belgenlandje waar ik kan aarden, de enige plek die interessant genoeg is. Dat geen kat uit de streek van mijn jeugd me komt bezoeken, dat neem ik er graag bij. Schol!”� Karel�Van�der�Auwera

www.lagalerie.be/bloc/index.htm

www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

“Voilà, dat is mijn leven – het is niet altijd even makkelijk geweest, maar het is mijn leven”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

BDW 1336 PAGINA 22 - DONDERDAG 5 JULI 2012

SINT-JANS-MOLENBEEK – Speelt RWDM binnenkort als derdeklasser in het Edmond Machtensstadion? Als het van Michel De Wolf afhangt wel. De huidige directeur van de jeugdschool van FC Brussels vreest voor de toekomst van ‘zijn’ ketjes en beslist dan maar om zelf met een club te beginnen.

“Ik begon bang te worden toen Thierry Dailly (voormalig sportief directeur van Brussels, red.) vertrok,” vertelt de 54-jarige De Wolf. “Dat wil toch zeggen dat er iets grondig mis is bij Brus-sels. Er is ook die onduidelijkheid over hun toekomst. Gaan ze door? Als ze stoppen, dan is het ook gedaan met de jeugdschool, hé. En dat mag niet gebeuren. Een drietal weken ge-leden is het idee ontstaan om op zoek te gaan naar een club om de toekomst van die jonge-ren veilig te stellen.”De ontmoeting met Gregory Heusdens, de voorzitter van RWDM uit vierde provinciale, bracht de bal echt aan het rollen. Hij en De Wolf bleken op dezelfde golflengte te zitten en gingen op zoek naar een stamnummer om over te nemen. De jongeren onderbrengen in een ploeg die in provinciale speelt, was geen optie. “We kwamen snel terecht bij derdeklas-ser FC Bleid, die op zoek was naar overnemers. Daar zijn alle spelers vertrokken. Je hebt al-leen nog de vzw en een stamnummer. Dat zij ook in het zwart-wit-rood spelen, is natuurlijk mooi meegenomen.”“Nog niet alles is in kannen en kruiken, we zijn volop bezig met het papierwerk. Deze of

Michel De Wolf: “We kennen de weg niet, maar we weten wel waar we heen willen.” © MARC GYSENS

‘Ik doe dit voor de jeugd’Voetbal > Michel De Wolf wil RWDM terug naar het Edmond Machtensstadion halen

de CLUB

Met de maan in de handFrisbeeclub Mooncatchers, Ukkel

UKKEL – De zomer levert een uitgebreid toernooiaanbod op in de frisbeewereld. De Mooncatchers zijn er traditiegetrouw vaste klant en hebben met hun knappe prestaties al een mooie reputatie opgebouwd.

“We hebben in twaalf jaar tijd tien Belgische titels binnengehaald in de zaal, buiten en op het strand,” vertelt speler-administrator Pierre-Alain de Laminne de Bex (22). “Samen met het Gentse Gentle hebben we het mooiste palmares. En dat vooral dankzij onze jeugd-werking en de vele toernooien waaraan onze spelers deelnemen. Door tegen betere ploegen te spelen wórd je gewoon beter.”De jeugd van de Mooncatchers is een referen-tie in België en een van de steunpilaren van de club. “De gemiddelde leeftijd van onze leden, een zestigtal, is 25 jaar. Onze juniorensectie neemt daar met 25 spelers bijna de helft van in. Toch zijn heel wat van onze spelers al heel lang bij de club. Er heerst dan ook een sterke familiale sfeer. We kennen ook wel iets van feesten, al kun je het niet vergelijken met rug-by- of hockeyclubs. Bij ons geen binge drinking (lacht). Maar het is wel altijd heel leuk bij ons, en dan zeker tijdens toernooien.”Ultimate Frisbee wordt met gemengde ploegen

gespeeld, maar vrouwelijke spelers zijn bij de Mooncatchers op een hand te tellen. Nochtans zou de club graag meer dames aantrekken. “Dat is niet zo eenvoudig. Je hebt in Brussel bijvoorbeeld veel concurrentie van hockey.

Nochtans is het echt de moeite waard. Frisbee staat open voor iedereen, voor alle leeftijden en wordt altijd gespeeld in een uitstekende sfeer en in een geest van fair play. Er zijn na-melijk geen scheidsrechters. Daarbij kun je,

zodra je de basistechniek onder de knie hebt, snel evolueren.”De Mooncatchers eindigden afgelopen sei-zoen tweede in de competitie en reizen deze zomer regelmatig naar het buitenland voor de een of andere competitie. In 2010 mochten ze zelfs naar het WK voor clubs. “Op die toer-nooien kennen ze ons wel. Zo zijn we dit jaar op het toernooi van Amsterdam, het grootste van Europa, negentiende geëindigd op een veertigtal ploegen. Vier jaar geleden waren we daar nog zesde. De belangrijkste afspraak is eind augustus, want dan zullen we ons op een kwalificatietoernooi proberen te plaatsen voor de Champions League.”Ultimate Frisbee stond vorige zomer even in de belangstelling toen de nationale ploeg in de gemengde divisie brons haalde op het Eu-ropees kampioenschap. Dat knappe resultaat is zeker geen uitzondering, want langzaam aan wordt het niveau opgekrikt. “Onze resul-taten gaan in stijgende lijn. Elk jaar ontstaat een nieuwe ploeg in België, dat wil toch iets zeggen. Maar er is zeker nog een lange weg te gaan. Zo is er nog geen enkel officieel frisbee-veld in België, al lukt het ook wel op de voet-balvelden, waar we nu op spelen. Maar sub-sidies en wat meer middelen zouden de sport zeker een boost geven. In Amerika heb je nu al een professionele liga waar op zeer hoog ni-veau wordt gespeeld. Langzaamaan waait dat over naar Europa. We willen zeker meegaan in die evolutie, maar het allerbelangrijkste is dat we plezier blijven hebben. Die fantasti-sche clubgeest, die willen we behouden.”� TS

ultimatemooncatchers.blogspot.be

Mooncatchers in actie. “In Brussel ondervinden we veel concurrentie van hockey.”

© M

AR

C G

YSE

NS

volgende week moet alles rond zijn. Volgend seizoen moeten we Bleid nog in onze naam behouden. Wellicht voegen we daar Molen-beek aan toe. Het seizoen erna wordt de naam normaal gezien veranderd in RWDM. De ploeg in vierde provinciale maakt het komende sei-zoen nog vol, maar gaat dan op in de nieuwe club.”De Wolf en Heusdens hebben al een vijftien-koppig team om zich heen dat zich met alle fa-

cetten van een voetbalploeg bezighoudt: com-mercieel, financieel en sportief. Het sportieve krijgt nu voorrang, want er moet een compleet nieuwe ploeg samengesteld worden. “We zouden uiteraard graag spelers van de jeugd-school aantrekken, maar daarvoor moeten er conventies gesloten worden. Daar is het nu te laat voor, want die hadden voor 15 mei gete-kend moeten zijn. Het zal dus pas vanaf het seizoen 2013- ’14 kunnen. We zullen voor die

conventies moeten samenzitten met de men-sen van Brussels, omdat de jeugdschool onder hun stamnummer speelt. En ook de gemeente zal haar zegje hebben.”“Op sportief vlak moet het nu vrij snel gaan om een competitieve ploeg samen te stellen. Het is mijn rol om rond te neuzen, en ik ga – tijde-lijk – de trainingen leiden, maar ik doe dit niet om zelf in de spotlights te komen. Dat maken de media er nu wel van, maar het is niet het

BDW 1336 PAGINA 23 - DONDERDAG 5 JULI 2012

doel. Ik ben directeur van de jeugdschool en als het van mij afhangt, blijft dat zo.”

Zotte dingenOm een nieuwe club op te richten heb je een pak geld nodig, en dus zijn ze in Molenbeek volop bezig met het ronselen van sponsors. Naast al de kosten van de nieuwe ploeg moe-ten ook de overgenomen schulden van Bleid betaald worden. Infrastructureel kunnen ze in Molenbeek terecht.“Ons budget zal dat van een gemiddelde der-deklasser zijn, en daar gaan we niet over. We zullen dus geen zotte dingen doen. Het vol-gende seizoen is een overgangsperiode waar-in het voornaamste is om ons te handhaven in derde klasse.”“We zouden graag in het Edmond Machtens-stadion spelen, maar daarvoor moeten we

nog een akkoord vinden. Het is alvast zeker dat we op het derde veld achter het stadion mogen spelen. In februari wordt dan een evaluatie gemaakt met de gemeente. Ik vind alvast dat we met twee clubs in hetzelfde stadion kunnen spelen. Het kan toch ook in Brugge of Milaan? Het belangrijkste is dat we in Molenbeek zitten.”

Plek onder de zon voor iedereenBelangrijke spelers in dit project zijn de ge-meente Sint-Jans-Molenbeek en FC Brus-sels. Terwijl de eerste zich gematigd positief toonde, stelt Johan Vermeersch zich vragen

bij het project. Het is een netelige situatie. Er wordt zelfs gefluisterd dat de politiek mee in het spel zit. “Ach, er wordt zoveel gezegd,” riposteert De Wolf. “Ze zeggen ook dat ik revanche wil, maar dat is niet zo. Ik wil de dood niet van Vermeersch. Ik denk aan de jongeren, en voor hen is het goed als er zo-veel mogelijk clubs op hoog niveau in de regio zijn. Meer is er niet. We kunnen zonder pro-blemen samenleven.”Het nieuwe RWDM wil profiteren van het talrijke Molenbeekse talent. Jonge spelers die niet naar FC Brussels kunnen, zouden dan bij de derdeklasser aan de slag kunnen. De kweekvijver is alvast groot genoeg. “Bij de jeugdschool van Brussels heb je fenomenale talenten. Maar we willen met de jeugdschool nog groter en beter worden. We willen part-nerschappen sluiten met de vele clubs in de grote Brusselse regio, zodat alle spelers aan hun trekken komen. Binnen een paar jaar moet zeker de helft van onze ploeg uit spe-lers van de jeugdacademie bestaan. Anders zijn we slecht bezig.”De Wolf en Heusdens hebben sinds het be-kendmaken van de plannen massa’s positie-ve reacties gekregen. Ze willen de supporters een stem geven binnen de club en er een echte volksclub van maken. “Een van onze ideeën is om met socios te werken, naar Spaans mo-del. Door een bepaald bedrag te betalen krijg je dan een stem op de vergaderingen. Zo zou-den we om de paar jaar de voorzitter kunnen kiezen – en waarom niet ook andere functies binnen de club? We willen de supporters er echt bij betrekken.”“We hebben een pak ideeën, maar we kijken nog niet te ver vooruit. Eerste klasse? De verschillen in budgetten bedragen miljoe-nen euro’s, dus laten we het rustig aan doen. Het belangrijkste is dat we een gezonde club blijven. Als we vijf of tien jaar in derde klasse moeten blijven, dan is dat zo. We weten niet waar we gaan, maar we weten wél waar we heen willen.”� Tim�Schoonjans

“Ze zeggen dat ik revanche wil, maar dat is niet zo. Ik wil Vermeersch niet dood”

Ze maken veel lawaai, de Spanjaarden. Even terug naar de EK-kwartfinales... Spanje had zich, terecht, geplaatst voor de halve finale, ten koste van Frankrijk. Het weze hen ge-gund.Spanje voetbalt zonder aanvallers. Na een slaapverwekkende wedstrijd plaatst de we-reldkampioen zonder spitsen zich voor de halve finale. Het getoeter is eerst sympa-thiek, na een tijdje wordt het auditieve ver-vuiling.Het voetbal van de Spaanse nationale elf is gebaseerd op dat van FC Barcelona. ‘Tiki-Taka-voetbal’. Geduldig tikken de vaardige voetballers de bal rond totdat de opening gevonden wordt. Zoals in het handbal. Op-merkelijk hoe de voetbalstijl van een deel-staat, Catalonië, de voorbije jaren de indruk-wekkende prijzenkast van een land zonder nationale eenheid bepaald heeft.Hoewel de schoonheid van het Iberische voetbal tastbaar is, bestaat er een hogere vorm van esthetiek. Ze is Italiaans. Andrea Pirlo is, op dit ogenblik, de mooiste voet-baller van de wereld. Oeverloos bekvechten over wie de beste is, Ronaldo of Messi, is tijdverlies. Het is Andrea Pirlo. Vier per-fect op elkaar afgestemde lettergrepen. Zijn bijnamen zijn mooi en verscheiden, dat zegt al veel. Il Campanellino (‘het klokje’) van-wege zijn timing, Il Genietto (‘het genietje’) vanwege zijn geniale invallen, L’Architetto (‘de architect’) vanwege zijn formidabele inzicht om de volmaakte aanval samen te stellen.Pirlo is het beste wat voetbal kan overko-men. Zijn stijl staat voor zuiverheid. Hij is fair, sierlijk, sober en aanvallend. Italië wordt, ten onrechte, regelmatig geassocieerd met negatief voetbal. Catenaccio. Zoals de Belgen toen er nog succes was. Onder de voet gelopen worden en dan, heel plots en laf, die ene kans verzilveren.

Gerechtigheid bestaat niet in het voetbal. Voetbal is zoals het leven, juist is nooit juist. De beste wint niet altijd. Maar dit Italië heeft alles voor altijd veranderd. Dankzij de stilzwijgende Generaal Andrea Pirlo. Verguisd na tien seizoenen trouwe dienst bij de wereldclub AC Milan werd hij omzeg gens geschonken aan eeuwige rivaal Juventus. Te oud, heette het in Milaan. Juventus Tu rijn is dit jaar kampioen van de Laars ge-worden.Pirlo is alles. De ideale schoonzoon. Milde persoonlijkheid, familieman, met charisma. Hij is veruit de beste voetballer van het Eu-ropees kampioenschap en, wat mij betreft, de beste ter wereld.Engeland voetbalt zoals de Squadra Azzurra vroeger: verdedigen en counteren. Ondanks een duidelijk gebrek aan kwaliteit halen de Britten de kwartfinale. Joe Hart, de alom geprezen keeper van Manchester City en van de nationale ploeg, had wat grootsprakerig verklaard dat hij klaar was voor strafschop-pen en dat hij er zelf een zou willen trap-pen. Toen na verlengingen, en volledig on-verwachts – Italië had minstens twee maal moeten scoren –, de strafschoppenreeks in-gezet werd, hield voetbalminnend Italië col-lectief de adem in. Zo gaat het meestal. De beste ploeg verliest meestal op strafschop-pen. De Italianen missen eerst. Montolivo. De Engelsen missen niet. Totdat Pirlo ver-schijnt. Hij neemt zijn aanloop en doet het ondenkbare. Een ‘Panenka’. Door het mid-den met een stiftballetje. Iets wat nooit ie-mand echt durft. Als het lukt, is het geniaal. Die ene penalty van Pirlo straft alle middel-maat af.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

De beste

GEEN zOMER zONDER SpORT

GANSHOREN – Ketjes ouder dan acht jaar kunnen op 10 juli proeven van een mooi sportaanbod, en dat helemaal gratis.

Geen zomer zonder sport, en dus trekt de Vlaamse sportadministratie Bloso elk jaar Vlaanderen rond om de jeugd een gratis sportaanbod voor te schotelen. Op 10 juli houdt de sportkaravaan halt in Brussel, aan de Sporthal Richard Beauthier (Vanderveken-straat 114 in Ganshoren). Van 10 tot 12.30 uur en van 13 tot 15.30 uur zal daar doorlo-pend duchtig ontdekt, gespeeld en gezweet worden.Het aanbod wordt verzorgd door Bloso, de

Vlaamse sportfederaties en de Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC). Met wat zij voorschotelen, zullen de ketjes vast en zeker hun sporthart kunnen ophalen. Het aanbod telt een paar vaste waarden, maar vooral veel nieuwigheden. Wat dacht u bijvoorbeeld van spidertower, tumbling op airtrack of drums alive? Deugnieten kunnen naast wat tae-kwondo ook met de katapult gaan schieten. Wie het rustiger aan wil doen, kan ook ge-woon bellen blazen.Het mooie sportaanbod is gratis voor jong en oud. Meer informatie vindt u op www.bloso.be.� TS

RUGBYFEEST MET zEVEN

BRUSSEL – Brussels Rugby 7’s brengt op 7 juli een internationaal rugbytoernooi met, inderdaad ja, zeven.

Rugby Sevens is een snelle en spectaculair-dere variant van de klassieke rugbywedstrijd. Op 7 juli kunt u aan den lijve ondervinden waarom Rugby Sevens opgang maakt in de wereld van de ovale bal: die dag kunt u in het Georges Pêtrestadion (Gemeenschappenlaan 6 in Sint-Lambrechts-Woluwe) twaalf man-nen-, twee vrouwen- en twee veteranenploe-gen uit België en omstreken aan het werk zien in een spektakel op hoog niveau.Het blijft overigens niet bij het toernooi: het

moet één groot rugbyfeest worden. Jongeren kunnen bijvoorbeeld proeven van rugby tij-dens initiaties. Is dat wat te ruw, dan staan er ook nog een pak andere activiteiten gepland. Uiteraard is er ook aan de sfeer gedacht, en dus mogen een concert en een dansavond niet ontbreken.Toeschouwers mogen gratis binnen en zullen kunnen genieten van topsport in een uitste-kende sfeer. De strijd zal niet alleen voor de eer zijn, maar de portemonnee zal er ook wel bij varen. De winnende ploeg strijkt namelijk vierhonderd euro op.� TS

www.brussels7s.com

Al het stadsnieuws in 3 talenToute l’info régionale en 3 languesThe local news in 3 languages

BDW 1336 PAGINA 24 - DONDERDAG 5 JULI 2012

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JAAR •

ZIEza

Je kan Monsieur Hulot nu zelf ontdekken op een heel leuke expo in het kunstencentrum Rood-Klooster. Daar hangen heel wat originele

Vakantiekriebels

Tekenaar David Merveille brengt legendarisch fi lmpersonage weer tot leven

David Merveille en Monsieur Hulot zijn onafscheidelijk geworden.

tekeningen, affi ches, strips... van de Brusselse tekenaar David Merveille (je ziet hem op de foto hiernaast links). David is helemaal verzot op

Zowat zestig jaar geleden bedacht de filmregisseur Jacques Tati een heerlijk personage: Monsieur Hulot. Hoed, paraplu, eeuwige pijp... Hulot lijkt een doodgewoon, beetje saai heertje. Maar niks is minder waar... En Mister Bean is een van zijn grootste fans! DOOR PATRICK JORDENS

© ROUERGUE / APLANOS

BDW 1336 PAGINA 25 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Monsieur Hulot. “Ik wil de liefde die ik voel voor dat personage, delen met anderen. Ook met kinderen, omdat heel wat kinderen van vandaag de fi lms van Jacques Tati niet meer kennen. Terwijl de meeste van die fi lms tijdloos én leeftijdloos

zijn, en nog altijd bijzonder grappig.”David maakte kennis met Mr. Hulot dankzij de fi lm Les vacances de Mr. Hulot uit 1953. “Mijn vader, een grote fi lmfanaat, had me toen ik veertien was aangeraden om op een avond naar een andere fi lm

van Tati te kijken: Playtime. Die vond ik toen maar niks! Gelukkig zag ik een paar jaar later Les vacances... Sindsdien is Monsieur Hulot mijn idool en doe ik niets liever dan hem regelmatig te tekenen.”Wat vindt David dan zo bijzonder aan dat heertje, behalve de te korte broekspijpen? “Dat hij komisch is zonder het echt te willen zijn. Zo zal hij bijvoorbeeld nooit iemand

opzettelijk of met foute bedoelingen een schop tegen zijn achterwerk

geven, zoals Charlot van Chaplin wel eens doet. Hulot komt meestal in gekke situaties terecht omdat hij verward en stuntelig is, en omdat hij de regels van de maatschappij niet goed begrijpt. Soms herken ik me een beetje in hem: toen ik achttien was, werd ik eens wakker op een zondagochtend, en ik was ervan overtuigd dat het maandag was. Ik maakte me snel klaar en ging naar school. Toen ik zag dat het daar akelig verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist (lacht). Dat met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”

Vakantie aan zeeDe fi lm Les vacances de Mr. Hulot speelt zich af in de zomer, in een badplaatsje in Zuid-Frankrijk.David ging als kind ook vaak naar zee, naar de Belgische kust. “Toen ik klein was, stuurden mijn ouders me met mijn twee broers zelfs verschillende keren per jaar op vakantiekamp in Middelkerke. Daar heb ik goeie herinneringen aan. Als ik nu meneer Hulot teken op vakantie, dan komen die beelden uit mijn kindertijd spontaan weer naar boven.”

van Tati te kijken: ik toen maar niks! Gelukkig zag ik een paar jaar later Sindsdien is Monsieur Hulot mijn idool en doe ik niets liever dan hem regelmatig te tekenen.”

opzettelijk of met foute bedoelingen een schop tegen zijn achterwerk

geven, zoals Charlot van Chaplin

achttien was, werd ik eens wakker op een zondagochtend, en ik was ervan overtuigd dat het maandag was. Ik maakte me snel klaar en ging naar school. Toen ik zag dat het daar akelig verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”

© ROUERGUE / APLANOS

Vakantie aan zeeDe fi lmzich af in de zomer, in een badplaatsje in Zuid-Frankrijk.David ging als kind ook vaak naar zee, naar de Belgische kust. “Toen ik klein was, stuurden mijn ouders me met

verlaten was, drong het tot me door dat ik me van dag had vergist met-je-hoofd-in-de-wolken-gevoel, ook dat is helemaal meneer Hulot!”

met meneer Hulot

Hello monsieur Hulot is een zéér geestig stripalbum van Merveille over Hulot (bij uitgeverij

Rouergue, 2010, 14,53 euro).

Als je een glimp van de ‘echte’ Hulot wil opvangen,

tik dan eens ‘vacances+hulot’ in op YouTube. In sommige media- of bibliotheken kan je ook de dvd lenen. Voor een gezellige zomeravond met de hele familie!

Hello monsieur Hulotis een zéér geestig stripalbum van Merveille over Hulot (bij uitgeverij

Rouergue, 2010, 14,53 euro).

Als je een glimp van de ‘echte’ Hulot wil opvangen,

Hiernaast en hierboven krijg je al

een voorsmaakje van de tekeningen van David Merveille.

Zin om meer te zien? De tentoonstelling Monsieur Hulot s’expose loopt nog tot en met 22 juli in het Rood-Klooster

Kunstencentrum in Oudergem (www.rouge-cloitre.be of

02-660.55.97).

MEER ZAZIE OP DE VOLGENDE PAGINA'S!!

© R

OU

ER

GU

E / RA

CIN

E

© R

OU

ER

GU

E / RA

CIN

E

© R

OU

ER

GU

E / RA

CIN

E

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JAAR •

ZIEza

BDW 1336 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Zonnige groeten van... Oréli

Wat zit er verstopt onder de exotische eilanden? Wat dobbert er rond onder de zeespiegel? Gebruik je wildste fantasie...

Vakantietijd, en dan is Oréli weer van de partij bij Zazie. Laat al je zotte talent los op haar teken- en knutselopdrachten...

1

Maak iets moois van een van de twee

brilglazen door deze richtlijnen te volgen.

■ Teken met stift of kleurpotlood,

in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het

centrum van het brillenglas. De stralen van de

zon moeten de rand van het montuur raken.

■ Teken een grotere zon rond die

kleine zon. De stralen van de grote zon mogen

de rand van het montuur niet (!) raken.

■ Teken kleine pijltjes of driehoekjes

op het uiteinde van de stralen van de grote

zon, en dit tot aan de rand van het montuur.

■ Kleur met stift of kleurpotlood

de kleine driehoekjes die verschijnen in je

tekening.

■ Teken in verschillende kleuren

allerlei geometrische vormpjes (vierkant,

cirkel...) waar je zelf wil.

■ Verzin nu zelf hoe het andere

glas van je zonnebril eruitziet.

BDW 1336 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Met een portie verbeelding blaas je de aangespoelde zeeschelpen nieuw leven in...

2 Coole Zazie-zonnebril!

3

in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het

centrum van het brillenglas. De stralen van de

kleine zon. De stralen van de grote zon mogen

zon, en dit tot aan de rand van het montuur.

allerlei geometrische vormpjes (vierkant, Klaar?Knip de bril uit en kleef

hem op een stuk karton met dezelfde vorm.

Zet hem op, en vraag je ouders of

beste vriend(in) om een foto van jou te

maken. Als je dat bebrilde kiekje voor

1 augustus naar zazie@bdw.be stuurt,

win je misschien een originele poster

van onze vakantieartieste Oréli! Vermeld in de mail duidelijk je

naam, leeftijd en adres. SUCCES!!

Zazie vliegt er even tussenuit. We komen deze zomer nog één keer terug, in de

krant van donderdag 9 augustus. Hou ons in de

gaten (met of zonder zonnebril!)

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 TO

T 13

JAAR •

ZIEza

BDW 1336 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Zonnige groeten van... Oréli

Wat zit er verstopt onder de exotische eilanden? Wat dobbert er rond onder de zeespiegel? Gebruik je wildste fantasie...

Vakantietijd, en dan is Oréli weer van de partij bij Zazie. Laat al je zotte talent los op haar teken- en knutselopdrachten...

1

Maak iets moois van een van de twee

brilglazen door deze richtlijnen te volgen.

■ Teken met stift of kleurpotlood,

in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het

centrum van het brillenglas. De stralen van de

zon moeten de rand van het montuur raken.

■ Teken een grotere zon rond die

kleine zon. De stralen van de grote zon mogen

de rand van het montuur niet (!) raken.

■ Teken kleine pijltjes of driehoekjes

op het uiteinde van de stralen van de grote

zon, en dit tot aan de rand van het montuur.

■ Kleur met stift of kleurpotlood

de kleine driehoekjes die verschijnen in je

tekening.

■ Teken in verschillende kleuren

allerlei geometrische vormpjes (vierkant,

cirkel...) waar je zelf wil.

■ Verzin nu zelf hoe het andere

glas van je zonnebril eruitziet.

BDW 1336 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 JULI 2012

Met een portie verbeelding blaas je de aangespoelde zeeschelpen nieuw leven in...

2 Coole Zazie-zonnebril!

3

in een kleur die jij kiest, een kleine zon in het

centrum van het brillenglas. De stralen van de

kleine zon. De stralen van de grote zon mogen

zon, en dit tot aan de rand van het montuur.

allerlei geometrische vormpjes (vierkant, Klaar?Knip de bril uit en kleef

hem op een stuk karton met dezelfde vorm.

Zet hem op, en vraag je ouders of

beste vriend(in) om een foto van jou te

maken. Als je dat bebrilde kiekje voor

1 augustus naar zazie@bdw.be stuurt,

win je misschien een originele poster

van onze vakantieartieste Oréli! Vermeld in de mail duidelijk je

naam, leeftijd en adres. SUCCES!!

Zazie vliegt er even tussenuit. We komen deze zomer nog één keer terug, in de

krant van donderdag 9 augustus. Hou ons in de

gaten (met of zonder zonnebril!)