bdw - editie 1330

N° 1330 VAN 24 TOT 31 MEI 2012 ¦ WEEK 21: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

N-VA zet aanval in

D e Nieuw-Vlaamse Alliantie neemt deel aan de gemeen-teraadsverkiezingen in An-

derlecht, El sene, Ganshoren, Jette, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Agatha-Berchem, Vorst, Sint-Joost-ten-No-de, Brussel en Schaarbeek.Nationaal voorzitter Bart De Wever: “Deze tien lijsttrekkers getuigen van moed om zich in een moeilijke

context kandidaat te stellen. Maar ik geloof dat we ook in Brussel mee kunnen doen.” De Vlaams-nationa-listen hebben een paar belangrijke namen weten te strikken, zoals Jo-han Van den Driessche van Voka-Brussel en, in Sint-Agatha-Berchem, voormalig Het Volk -hoofdredacteur Luc Demullier.Van den Driessche wil vooral de

nuchterheid van de Vlamingen ge-bruiken als strijdwapen. “Brussel gaat achteruit en presteert onder-maats, maar de bevolking groeit wel. De 21ste eeuw wordt de eeuw van de steden. Brussel moet die uit-daging aangaan en niet dralen. Door ons als Vlaamse gemeenschap open op te stellen, de gemeenten op ter-mijn te fuseren tot één stad en meer oog te hebben voor de internationa-le gemeenschap geloven we dat we Brussel kunnen laten aansluiten bij de geglobaliseerde wereld.”De Vlaams-nationalisten erkennen de verschillen tussen de gemeenten.

Belegger Rik Dhoest, lijsttrekker in Elsene: “De onveiligheid moet aan-gepakt, maar laten we vooral focus-sen op wat er in Elsene goed gaat, zo-als de levendige Sint-Bonifaaswijk.” In Molenbeek, waar fi scalist Dirk Berckmans de lijst aanvoert, wordt dan weer ingezet op het respecteren van de taalwetgeving en het breken van de macht van PS-burgemeester Moureaux, “in tegenstelling tot wat Vlaamse gekozenen daar nu doen,” zegt Berckmans. “Opkomen voor onze rechten als Vlaming is aller-minst extremistisch, dat is gewoon een kwestie van rechtvaardigheid.”

Door een verankering in tien ge-meenten – niet voor de hand lig-gend voor Vlaamse lijsten – wil de N-VA vooral de strijd aangaan met de zogenaamde ‘Brusselse gemeen-schap’, die de Vlaamse en de Fran-se zou vervangen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. “Brussel is een stad, geen staat,” zegt De We-ver. “Ik wil wel ja zeggen tegen een stedelijke cultuur, maar als het erop aankomt, dan bestaat er geen Brus-selse gemeenschap, ook al fi loso-feert men er graag over.” Christophe Degreef

Verkiezingen > ‘Brusselse gemeenschap’ is kop van Jut

ZinnekeZinneke

NU ZONDAG WEER 20 KM DOOR BRUSSEL

“Mama, hebben de standbeelden hier altijd een rode doos op hun hoofd?”De Zinneke Parade is achter de rug, hier en daar is er nog een overblijfsel achter-

gebleven. Sommigen merken dat op, anderen stellen zich geen vragen. Eva Hilhorst en Wauter Mannaert maakten een stripreportage over de Parade: p. 16-17.

© IM

AG

ED

ES

K / S

AN

DE

R D

E WIL

DE

BRUSSELS JAZZ MARATHON: JAMMEN MET TOINE THYS & COEn ook: Laurie Anderson, Netsky en Isaac Cordal.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

24 0512

BRUSSEL – De N-VA komt op in tien Brusselse gemeen-ten. “We willen de Vlaamse dynamiek gebruiken om Brussel ten gronde te veranderen,” zegt Brussels lijsttrekker Johan Van den Driessche.

STARTSCHOT OM 10 UUR

‘Beseffen ze welwaar ze aan beginnen?’P. 24-25

BDW 1330 PAGINA 2 - DONDERDAG 24 MEI 2012

Regentschapsstraat. Tussen het Justitiepaleis en het bureau voor juridische bijstand heeft er iemand een vuist gemaakt...

© SASKIA VANDERSTICHELE

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE

Tienduizend woningen aan kanaal en spoor

Uitgelicht > Gewestelijk Bestemmingsplan zet duizenden percelen om in woongebied

H et GBP legt sinds 2001 de bestemming vast van meer dan 220.000 percelen in

het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Wat is de verhouding kantoren/woningen, waar liggen de groene zones, de verkeerswegen? Waar mo-gen fabrieken komen, en waar scho-len? Het GBP biedt rechtszekerheid aan eigenaars en bepaalt mee hoe de stad vorm krijgt. Er te veel aan mor-relen is niet aangewezen. Maar na tien jaar was een update dringend nodig, vond de regering. De cijfers liegen er niet om. Tegen 2020 groeit Brussel volgens het Planbureau met 140.000 inwoners. Ongeveer 77.000 bewoners erbij hoeft voor de ruimtelijke planning geen probleem te zijn. “Het huidige bestemmingsplan biedt genoeg po-tentieel,” zegt minister-president Charles Picqué (PS). “Voor de reste-

rende 63.000 moeten we het GBP uit 2001 aanpassen.”Het ‘Demografisch GBP’ doet dat op twee manieren. Ten eerste wor-den voorschriften aangepast zodat die de woonfunctie versterken. Een voorbeeld: wie een winkel opent op een gelijkvloerse verdieping, is nu nog niet verplicht om de rest van het gebouw als woning te behouden. Dat verandert in het nieuwe GBP.Ten tweede regelt het nieuwe GBP bestemmingswijzigingen waardoor het makkelijker zal zijn om wonin-gen te bouwen, of om kantoren om te bouwen tot woningen. De resi-dentiële buurten worden uitgebreid, en onbebouwde terreinen worden prioritair woongebieden, aangevuld met groen.Het GBP voert ook een nieuwe be-stemmingscategorie in: het On-dernemingsgebied in een Stedelijke

Omgeving (OGSO), waar niet-ver-vuilende kmo’s hand in hand gaan met residentie. Het gaat om zes pro-jecten, goed voor een oppervlakte van twee miljoen vierkante meter, drie aan het kanaal (Biestebroek, Birmingham, Werkhuizenkaai) en drie meer perifeer (Haren, Reyers, Erasmus). Dat schept niet alleen ba-nen voor laaggeschoolden en ruimte voor duurzame economie, maar het wordt dus tegelijk ook woonuitbrei-dingsgebied.De aanpassing van het GBP zorgt

voor een potentieel aan woningen voor twintigduizend extra inwoners. “Dat is niet genoeg,” geeft Picqué toe, “maar het is wel een verdubbe-ling van het huidige potentieel.”Om de bevolkingsgroei het hoofd

te bieden is dus méér nodig. Picqué rekent hiervoor op het Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling (GPDO), dat in voorbereiding is. Daar komt de dichtheid aan bod, en meer bepaald de vraag: kan Brussel meer in de hoogte worden gebouwd?

’t MoeraskeVraag is hoe de vastgoedmarkt zal reageren op de bestemmingswijzi-ging. Het is niet omdat het Brussels Gewest nieuwe woongebieden aan-boort, dat de privésector daar ook op

ingaat. Toch heeft Picqué er vertrou-wen in. “Voorspellen kunnen we het natuurlijk nooit, maar de conjunc-tuur is vandaag eerder gunstig voor de bouw van woningen. Kantoren zijn voor investeerders minder in-

BRUSSEL – De regering heeft de langverwachte wijziging aan het Gewestelijk Bestemmingsplan (GBP) goedgekeurd. Die moet Brussel voorbereiden op de verwachte bevolkingsgroei. En passant worden een aantal dossiers gedeblokkeerd.

Picqué vreest een dramatisch tekort aan woningen, met astronomische vastgoedprijzen en sociale wantoestanden tot gevolg

BRUSSELAARS ONTDEKKEN MASSAGRAF IN PERU

BRUSSEL – Het Centre de Re-cherches Archéologiques van de ULB heeft in Peru een uitzon-derlijke vondst gedaan. Op de archeologische site Pachacamac werd een begraafkamer van zo’n duizend jaar oud ontdekt, met daarin meer dan tachtig skeletten en mummies. Dr. Pe-ter Eeckhout heeft het over een ‘spectaculaire ontdekking’.Eeckhout doet met zijn team al bijna twintig jaar opgravingen in Pachacamac, een van de groot-ste precolumbiaanse sites van Zuid-Amerika. De oude stad, een bedevaartsoord voor onder meer de Ychsma-bevolking, ligt zo’n dertig kilometer ten zuiden van Lima. Archeologen vonden er bij de verkenning van een oude necropolis een bijzonder goed bewaarde grafkamer, die kon ontsnappen aan de plunde-raars die na de Spaanse verove-ring het land afschuimden.“Heel uitzonderlijk,” volgens Eeckhout. “We vinden wel vaker tombes, maar die zijn meestal niet in zo’n goede staat. Ook het hoge aantal overledenen dat we in de grafkamer aantroffen, maakt de ontdekking buitenge-woon.” In de ovale grafkamer van zo’n twintig vierkante meter lagen meer dan tachtig overle-denen: mannen en vrouwen van verschillende leeftijden, maar de meesten zijn pasgeborenen en heel jonge kinderen. Ze wer-den volgens de traditie in foe-tushouding begraven. Het team ontdekte ook offergaven: dieren, keramiek, juwelen enzovoort. De stijl van de gaven doet ver-moeden dat het graf dateert uit het jaar 1000, maar dat moet nog nader onderzocht worden.Bij een eerste studie hebben de antropologen al achterhaald dat een aantal overledenen waar-schijnlijk tot dezelfde familie behoorden. Sommigen stierven een gewelddadige dood, anderen vertoonden tekenen van zware ziektes. “Nu gaan we de objec-ten restaureren. We moeten ook de stoffelijke resten en de offer-gaven nog verder onderzoeken, zowel in het lab als ter plaatse,” legt Eeckhout uit. Het team zal onder andere nagaan of de kin-deren geofferd werden en of ze allemaal op hetzelfde moment begraven werden.� Nele�Derde

OPMERKELIJK

© U

LB

BDW 1330 PAGINA 3 - DONDERDAG 24 MEI 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�16�MEIAKKOORD�OVER�HAVENLAAN.�De Brusselse ministerraad ondertekent een principeakkoord over een voorlopige heraanleg van de voeten fietspaden langs de Havenlaan, rekening houdend met de bekommernissen van buurtcomités en fietsverenigingen. De heraan-leg zou dit jaar nog worden verwezenlijkt en kost 1 miljoen euro.

BRUSSEL�TEST�OP�DOPING. Ook de Brusselse overheid kan binnenkort dopingcontroles vragen bij om het even welke sportcom-petitie op haar territorium. Tot nu was er geen wettelijke controle-procedure: het wereldantidopingagentschap Wada heeft België daarvoor op de vingers getikt. De Gemeenschappelijke Gemeen-schapscommissie (GGC) keurt de ordonnantie nu goed.

DONDERDAG�17�MEIDRUGSVANGST�IN�ANDER�ONDERZOEK. Tijdens een huiszoe-king bij een verdachte van de granaataanslagen in Anderlecht vindt het gerecht 38 kilogram cannabishars en 90.000 euro cash. Een man wordt aangehouden, maar hij zou niets met de granaataanslagen te maken hebben.

VRIJDAG�18�MEIINVESTEREN�IN�GEVANGENIS�VORST. De Regie der Gebou-wen blijft sterk investeren in de gevangenis van Vorst, ondanks de sluiting in 2016. Er wordt 2,1 miljoen euro uitgetrokken voor werk-zaamheden die een menswaardige detentie mogelijk maken.

ZATERDAG�19�MEIZINNEKE�PARADE�LOKT�VOLK. De zevende editie van de Zin-neke Parade, met als thema ‘Wanorde’, lokt 85.000 toeschouwers. De Zinnodes vertrekken op 22 plaatsen in de stad, ruim tweeduizend mensen stappen mee in de stoet.

DODELIJK�ONGEVAL�MET�TRAM. In Sint-Pieters-Woluwe komt een voetganger onder een tram terecht. Het slachtoffer wordt min-stens 75 meter meegesleurd en is op slag dood. Het tramverkeer is de hele avond onderbroken. Het is al het vierde dodelijke ongeval met een tram dit jaar. De MIVB wil een interne werkgroep oprichten.

ZONDAG�20�MEIONWEER�EN�WATEROVERLAST. Hevig onweer zorgt voor wateroverlast in de gemeenten ten zuiden van Brussel. Onder meer Beersel, Linkebeek en Sint-Pieters-Leeuw krijgen het zwaar te verdu-ren. In Brussel krijgt de brandweer ruim 1.200 oproepen.

30.000�VOOR�HAVENFEEST.�Het twaalfde Feest van de Haven brengt dertigduizend mensen op de been. Het feest moet de Haven van Brussel bekender maken bij het brede publiek. Langs het kanaal, tussen Sainctelette en Heembeek, zijn er boottochtjes, animatie en waterspelen. Een warmteonweer ontsiert het feest.

MAANDAG�21�MEIKUNSTWERK�OP�MEIR. Op het Meirplein in het centrum van Anderlecht komt een kunstwerk van Arne Quinze. ‘Wind’ moet van het plein opnieuw een plek van rust en dialoog maken. Het project kost 650.000 euro, gefinancierd door sponsors, en moet tegen de lente af zijn.

‘BRUSSEL�WORDT�WOONSTAD.’ Minister-president Charles Picqué (PS) stelt het nieuwe Gewestelijk Bestemmingsplan voor, dat in openbaar onderzoek gaat. Het moet het Brussels Hoofdstedelijk Gewest

voorbereiden op de verwachte bevolkingstoename. De definitieve goedkeuring is gepland voor november. GEEN�LOOPBRUG�NINOOFSEPOORT. Er komt geen loopbrug met terras boven een spontaan gegroeid moerasbos aan de Ninoof-sepoort. De eigenaar wil geen aandacht vestigen op het verwaar-loosde stuk grond. Het project paste in het evenement Parckdesign, dat tijdelijke groene ruimten wil aanleggen in gebieden waar groen zeldzaam is. Tegen 2016 komen er woningen in de bouwput.

DINSDAG�22�MEIGASLEK�IN�ETTERBEEK.�Bij graafwerken op de hoek van de Louis Hapstraat en Antoine Gautierstraat in Etterbeek ontstaat een gaslek. Verschillende buurtbewoners en zeshonderd leerlingen van twee scholen in de buurt worden geëvacueerd. Na de middag kan Sibelga het lek dichten en kan iedereen terug naar huis of school.

� Samengesteld�door�Lynn�Pasteleurs

Op het Josaphat-rangeerstation in Schaarbeek-Evere wordt een hectare groen ingepland, en duizenden woningen.

teressant geworden. Daarnaast kan de overheid natuurlijk ook haar deel doen in de bouw van woningen. En het hoeft daarbij niet alleen om so-ciale woningen te gaan.”Het nieuwe GBP is volgens Picqué een sociale noodzaak. Zijn grote vrees – zo zei hij onlangs in het Brussels parlement – is een drama-tisch tekort op de woonmarkt, met astronomische vastgoedprijzen en sociale wantoestanden tot gevolg. “We zien nu al hoe middeninko-mens naar de arme wijken trekken, en er zo de armsten wegdrukken.”De Brusselse regering gebruikt het GBP ook om een doorbraak te for-ceren in enkele heikele dossiers. Het

bekendste voorbeeld is dat van de Heizel. Dat staat nu ingeschreven als zone van collectief belang. Om er woningen, winkels en kantoren te kunnen bouwen maakt het GBP daar een ‘gemengd gebied’ van.Ook het spoorgebied Delta krijgt een nieuwe bestemming: zieken-huisinfrastructuur en woningen. Voorts wordt er ook gemorreld aan vier (voormalige) stationsgebieden: Weststation, Thurn & Taxis, Van Volxem en Josaphat. Meer woningen en groen is daar het devies.

Controversiëler tot slot is de wijzi-ging op maat van het Walckierspark in Schaarbeek. Het natuurreser-vaatje staat vandaag ingekleurd als gebied met hoge biologische waar-de. Het is daardoor niet publiek toe-gankelijk. Minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) wil er echter de Groene Wandeling door laten lopen. Het nieuwe GBP zorgt voor een aanpassing die dat moge-lijk moet maken.

� Steven�Van�Garsse

Het FDF is gedoemd om in vijf à tien jaar te verdwijnen.”

Volgens senator Armand De Decker (MR) heeft het FDF geen toekomst na de goedkeuring van de zesde staatshervorming (op Twizz Radio).

Die blauwe plekken? Die moeten het werk geweest zijn van de geest.”

Exorcist Xavier Meert zegt op het assisenproces dat hij de Schaarbeekse Latifa Hachmi geen kwaad wou doen. Zij stierf tijdens een duiveluitdrijving (in De Standaard).

Brussels Express, een film van de Brusselaar Sander Vandenbroucke, heeft een vliegende start genomen. De kortfilm werd pas een kleine twee weken geleden online gelanceerd, maar had bij het ter perse gaan van deze krant, dinsdagmiddag, al 104.000 hits. Een bijzondere prestatie: de film kwam tot stand zonder subsidies of andere financiële steun.In de documentaire staat de mobiliteitsproblematiek in Brussel centraal. Vandenbroucke volgde een aantal

maanden de medewerkers van het Brusselse fietskoe-rierbedrijf PedalBXL en sprak met verschillende mensen over mobiliteit, fietsen en een hoognodige mentaliteits-verandering bij de Brusselse automobilisten en de poli-tiek. Nieuwsgierig geworden? Bekijk de film integraal op www.brusselsexpressfilm.be.� ND

104.000HETGETAL

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

“

“

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

© S

AN

DE

R VA

ND

EN

BR

OU

CK

E

Demografisch GBP in openbaar onderzoek tot en met 13 juli: www.stedenbouw.irisnet.be


Politiek > Onder socialisten: minister Pascal Smet en schepen Philippe Close

‘De PS heeft te langde auto gekoesterd’

BRUSSEL – Tien jaar geleden werden er nog gaybars gesloten, vandaag wordt de Belgian Pride gepromoot als feest van de diversiteit. Maar de dagelijkse realiteit is een stuk rauwer. Vlaams minister Pascal Smet (SP.A) en Brussels schepen van Toerisme Philippe Close over gaybashing, vuile straten en overvolle trams.

Z e gaan samen naar de ver-kiezingen in de belangrijkste stad van het land. Minister

van Onderwijs Pascal Smet (SP.A) en schepen Philippe Close (PS) zijn het op veel punten roerend met elkaar eens. Hier en daar kan zelfs gewag worden gemaakt van convergentie op punten waar SP.A en PS in het

verleden lijnrecht tegenover elkaar stonden.Close en Smet zijn allebei veerti-gers met een relatief korte staat van dienst in de actieve politiek. Close was zes jaar geleden kabinetschef, Smet was in 2003 topambtenaar. Vandaag zijn ze allebei schepen in Brussel (zij het een van beiden

– Smet – ‘met verlof’). Close wordt genoemd als opvolger van minister-president Charles Picqué (PS). En wie Smet hoort praten, zou kunnen denken dat hij ook die ambitie heeft.Is Philippe Close de aflossing van de wacht in een vermolmde Brusselse PS? Zijn Close en Smet twee handen op één buik? We brachten ze samen

op een vroege ochtend in de Week tegen de Homofobie.

Laten we beginnen met een evaluatie van de Belgian Pride. Een succes?Philippe Close: “Zeker, al heeft de afschuwelijke moord in Hoei de Pride in een ander perspectief ge-plaatst. De minuut stilte voor de Luikenaar Ihsane Jarfi was een sterk moment. Maar de Pride anno 2012 is in de eerste plaats een feest van de diversiteit, waaraan ook heterostel-len met kinderen deelnemen. Dat is niet niks. Laten we niet vergeten

Philippe Close (l.) over zijn collega-schepen met verlof: “Ik moet toegeven: Pascal heeft me helpen van mening veranderen.”

dat de Gay Pride nog maar goed tien jaar door het centrum trekt. Even voordien werden nog homobars en darkrooms gesloten. Nu promoot VisitBrussels de hoofdstad als een gayvriendelijke bestemming.”Pascal Smet: “De Pride heeft lang op een laag pitje gestaan. Pas toen we horeca en verenigingen samen-brachten en voor middelen zorgden, werd de Pride opnieuw een succes.”

De Pride is een feit, maar gaybashing is dat evenzeer. Heeft Brussel het geweld tegen homo’s te lang genegeerd?Smet: “Nee, er was gewoon geen aangiftebereidheid. Ik heb de burge-meesters en politiecommissarissen van Antwerpen, Gent en Brussel er vorig jaar nog voor samengeroepen. Louter uit de cijfers blijkt niet dat er zich een probleem stelt, maar na-tuurlijk mag geweld niet getolereerd worden.”“We weten dat geweldenaars hun slachtoffers ook zo uitkiezen. Ze zoeken mensen van wie ze verwach-ten dat de kans klein is dat ze een klacht indienen: homo’s, vrouwen, ouderen, mensen die een glas te veel op hebben. Maar feiten die niet ge-registreerd zijn, bestaan niet voor de politie. Slachtoffers moeten aangifte doen. Voorts moeten we ons hoeden

Zaterdagplein: nieuwe stek voor Seniorencentrum.

SENIORENCENTRUM VERHUIST NAAR ZATERDAGPLEIN

BRUSSEL – Het Seniorencentrum verhuist eind december naar het Za-terdagplein, op amper vijfhonderd meter van de huidige stek aan de Leopoldstraat achter de Munt. Het Seniorencentrum organiseert een rist activiteiten voor ouderen, van

computercursussen tot vakanties. Het pand aan de Leopoldstraat is verkocht aan drie jeugddiensten, die fuseren: Steunpunt Jeugd, de Vlaamse Jeugdraad en VIP Jeugd. Het Seniorencentrum wordt geen eigenaar van het nieuwe gebouw,

maar krijgt het in erfpacht voor 27 jaar. Hetzelfde type contract als voor rusthuizen: dat garandeert on-afhankelijkheid en zekerheid voor publiek en personeel. Het gebouw is 950 vierkante meter groot en moet gerenoveerd worden. Het Senioren-centrum hoopt dat de verbouwing eind dit jaar achter de rug is. Het Seniorencentrum heeft twaalf-duizend leden, voornamelijk uit Brussel en de Vlaamse Rand. DV

© G

OO

GL

E STR

EE

T VIEW

Het Amerikaans Theater wordt voorlopig niet verkocht.

VANACKERE: ‘AMERIKAANS THEATER WORDT NIET VERKOCHT’

BRUSSEL – Volgens minister Pascal Smet en schepen Philippe Close moet federaal minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) de knoop over het Amerikaans Theater doorhakken (interview hierboven). Vanackere heeft intussen beslist om de verkoop on hold te zetten.

vijftig jaar op. Aanvankelijk gaf de Regie der Gebouwen, eigenaar van het gebouw, te kennen het theater snel te willen verkopen. De Ancien-ne Belgique, dringend op zoek naar een extra zaal, toonde meteen gro-te belangstelling. Maar de concert-organisator heeft het geld niet voor zo’n aankoop.Vanackere, Brusselaar, oud-voorzit-ter van de AB en voogdijminister van de Regie, heeft de verkoopsplannen

nu in de koelkast gestopt. Hij wil sa-men met de AB en andere partners (Stad Brussel, Vlaamse Gemeen-schap, VRT...) op zoek naar een ‘vol-dragen’ project. “De infrastructuur moet de duurzame bestemming krijgen die ze verdient,” laat zijn woordvoerder weten. De minister belooft ook om er alles aan te doen om te voorkomen dat het gebouw na het vertrek van de VRT leeg komt te staan en verkommert. HUB

© TO

M &

KATR

IEN


voor patroondenken. Niet elke Ara-bier is een gaybasher. Het gaat om een kleine minderheid.”“In feite is het eenvoudig. Je lost intolerantie niet op met intoleran-tie. Het is beter om allochtonen te steunen die hun nek uitsteken. Als parlementslid Fouad Ahidar zegt dat homo’s mensen zijn als iedereen, dan krijgt hij hatelijke sms’jes. En toch boeken we vooruitgang. Tien jaar geleden was meer dan tachtig procent van de moslims tegen ho-mo’s, vandaag minder dan de helft.”Close: “Er leven veel gemeenschap-pen samen in het centrum. Dat is niet altijd evident. Toch ben ik ervan overtuigd dat het nog altijd een stuk veiliger is in het centrum van Brus-sel dan in het Parijse Saint-Denis. En wie zegt dat de problemen hier erger zijn dan in Le Marais in Pa-rijs, die kent beide steden niet goed. In Parijs zit de armoede in de ban-lieues, in Brussel in het centrum: dat is een wereld van verschil.”

De strijd is nog niet gestreden.Close: “De strijd is nooit gestreden wat discriminatie betreft, de strijd tegen homofobie niet, die tegen ra-cisme en antisemitisme evenmin. Maar elke gewelddaad is er een te veel. Met de gemeentelijke ad-ministratieve sancties (GAS) geven

we het signaal dat mensen uitschel-den niet langer kan. Normen moeten gerespecteerd worden. Maar dat is niet alles. We moeten tegelijk werk-loze jongeren een toekomst bieden. Het gaat om gasten die van dag tot dag leven, zonder perspectief. Ook die strijd is werk van lange adem.”

Brussel kreunt onder het imago van vuile stad. Hoe promoot je een vuile stad als toeristische bestemming?Close: “Mijn collega-schepen Ka-rine Lalieux heeft zwaar ingezet op netheid, en toch: in Brussel heerst het gevoel dat je alles op straat mag gooien. In vijf jaar tijd heeft de Stad twintigduizend boetes uitgedeeld. Dat volstaat blijkbaar niet. We moe-ten ook inzetten op de opvoeding.”Smet: “Er moet nog meer opgetre-den worden. Ik heb zelfs al Brus-selse parlementsleden vuil op straat zien gooien. Er moet de komende jaren veel meer geld naar de Stad vloeien voor de aanleg van de pu-blieke ruimte. Het Beursplein moet een heus plein met terrasjes wor-den. Als de openbare ruimte een echte ontmoetingsplaats wordt, dan hebben Brusselaars en pendelaars er meer respect voor en wordt de stad schoner. Hervorm de zone rond het Begijnhof tot een slow city waar

© IVAN PUT

bewoners en bezoekers de drukte van de stad kunnen ontvluchten.”“Er is de voorbije jaren al heel wat beslist: de Dansaertstraat wordt versmald en aan het jeugdtheater Bronks komt een plein. Alle steden waar ik kom – en ik heb het geluk veel te reizen –, hebben de auto te-ruggedrongen. Dat is de wens van de inwoners en toeristen.“

De PS lijkt nog niet overtuigd van minder auto.Close: “Ik beken: we hebben de auto te lang gekoesterd. We waren bang voor de economische gevolgen als we het de auto moeilijk zouden ma-ken, terwijl er een radicalisering no-dig is. Wel, die is er nu. En ik moet toegeven: Pascal heeft me helpen van mening veranderen. Kijk maar naar ons mobiliteitsplan. In Frank-rijk dringen zowel rechtse als linkse stadsbesturen de auto terug. Brus-sel is een grootstad. Il faut l’assumer, we moeten die identiteit ten volle aanvaarden.”

En wat is die identiteit dan?Close: “Een stad met twee gemeen-schappen staat steeds verder van de werkelijkheid. We zijn een interna-tionale hoofdstad, met al het goede van dien. Toen ik in de politiek stap-te, kon je nog een verkiezing verlie-zen met zo’n uitspraak. We moeten ophouden met te doen alsof de eu-rocraten fraudeurs zijn omdat ze in België geen belastingen betalen. Natuurlijk zou ik liever hebben dat ze belastingen betalen aan de Stad, maar ze consumeren hier wel.”

Van de interne Brusselse stadshervorming horen we intussen niets meer. Close: “Die vordert veel te traag. We moeten binnen het Gewest dui-delijk afspreken wat de een – het Gewest – en wat de ander – de ge-meente – doet. Het moet maar eens gedaan zijn met de concurrentie tussen Gewest en gemeenten. Ik ge-loof in de negentien gemeenten, en ook de negentien OCMW’s moeten blijven. Mobiliteit moet dan weer naar het Gewest, stedenbouw ook. Ik ben er daarentegen niet van over-tuigd dat Brussel veiliger wordt als we de zes politiezones fuseren.”

Dat is niet meteen een SP.A-standpunt.Smet: “We verschillen daar inder-daad van mening. Er moet een eind-verantwoordelijke komen. Ik heb het al eerder gezegd: ‘Iedereen bevoegd, niemand verantwoordelijk.’ Er zijn verschillen tussen ons, de SP.A is de PS niet. Maar als we elk een deel van onze ideeën realiseren, dan staan we al een heel stuk verder.”

Is het ook tijd voor een

aflossing van de wacht? Volgt u binnenkort Charles Picqué op, meneer Close?Close: “Er zijn bij ons geen presi-dentiële verkiezingen. Ik ben kan-didaat voor de gemeenteraadsver-kiezingen, Freddy (Thielemans, DV/SVG) trekt de lijst. We kunnen een mooie balans voorleggen.”

Iets anders nu. Shoppingcentra zijn dodelijk voor de stadscentra. Dat geldt niet alleen voor Uplace, maar ook voor Neo.Close: “Dat Neo nadelig zou zijn voor het stadscentrum, klopt niet. Neo is een investering van 900 miljoen euro, waarvan tachtig pro-cent van de privésector komt. Het project, met een congrescentrum, concertzaal, winkels en woningen, én met drieduizend nieuwe banen, is een historisch moment voor de stad. Het Gewest en de Stad hebben elkaar rond Neo gevonden.”

Smet: “Ik heb Neo gesteund in de gemeenteraad. Neo is goed voor de stad, op voorwaarde dat er tegelijk wordt geïnvesteerd in het stadscen-trum. Er werd een gerenommeerde architect (Kees Christiaanse, DV/SVG) aangetrokken, er komt meer groen, er is goed openbaar vervoer – al moet dat nog beter – en vlakbij ligt Parking C. De Lijn is vragende partij voor een tram naar de Heizel.”

En steunt u Uplace ook, meneer Smet? Louis Tobback

is allerminst enthousiast.Smet: “Mijn collega-minister Joke Schauvliege is bevoegd om te beslis-sen. Uplace is nog een dossier van de vorige regering. Er zijn procedu-res die gevolgd moeten worden, en er is het principe van de continuïteit. Laat collega Schauvliege haar werk doen.”

Dat is een Kris Peeters-antwoord.Close: “(antwoordt in Smets plaats) Het verschil tussen Neo en Uplace zit ’m in de mobiliteit.”

Er zijn de komende jaren bakken geld nodig voor de mobiliteit. Trams, bussen en metro zitten overvol. De MIVB raamt tegen 2016 tussen 1,2 en 1,9 miljard euro nodig te hebben. Waar moet dat vandaan komen?Close: “Er groeit een consensus om bijna het hele bedrag van Beliris ( fe-deraal geld voor Brussel, red.) naar de MIVB te laten vloeien. En Brussel moet ook leren beslissen. Het is niet alleen de fout van Beliris dat het geld al jaren niet besteed geraakt, het is ook de fout van de Brusselaars zelf. Daarnaast voert het Gewest met het gratisverhaal een suïcidale politiek. Het kost de MIVB 50 tot 60 miljoen euro per jaar. Reizigers vinden stipt-heid en comfort belangrijker dan de prijs, dat blijkt uit elke enquête.”Smet: “De MIVB moet ook creatief met de middelen leren omgaan.”

Is het gratisverhaal nog van deze tijd? De SP.A heeft het altijd gesteund.Smet: “Je moet naar het doel kijken. Kinderen moeten tegen verlaagd tarief naar school kunnen, ouderen met een klein pensioentje moeten de stad in kunnen. Aan die doelstel-lingen mag niet geraakt worden, al kunnen de tarieven wel herzien wor-den.”

Tot slot: het Amerikaans Theater staat binnenkort leeg. Wat moet ermee gebeuren?Close: “Het moet zo vlug mogelijk een nieuwe bestemming krijgen. Een maand leegstand is al lang. Ik ben bang dat het gekraakt en gevan-daliseerd zal worden. De AB kan de zaal krijgen, het Tentoonstellings-park de kantoren. Het zou niet zo moeilijk mogen zijn. Het is een zaak onder Brusselaars: Steven Vanacke-re (oud-voorzitter raad van bestuur van AB, DV/SVG) moet er als fede-raal minister van Financiën een prijs op plakken.”Smet: “Ik zie de mensen van de AB binnenkort voor een tweede ge-sprek.” Danny Vileyn en

Steven Van Garsse

PASCAL SMET:

“Het Begijnhof moet een slow city worden, waar bezoekers en inwoners de drukte kunnen ontvluchten”

PHILIPPE CLOSE:

“In Frankrijk dringen zowel rechtse als linkse stadsbesturen de auto terug”

Eind juni trekt de VRT weg uit het Amerikaans Theater in het Lakense

Ossegempark. De publieke omroep zegde het huurcontract na meer dan


M et het diamanten jubileum van de Queen en duizend boten op de Thames zijn

alle ogen begin juni gericht op Lon-den. Deze en andere publiekstrek-kers zullen ook weer veel ‘tuinkam-peerders’ trekken: die nemen een rugzak, reserveren op internet een tuin en zetten er hun tent op. Zalig kamperen onder de sterren, midden in de stad, vlak bij het festival of de cricket- en tennisklassieker. En bin-nenkort ook voor de Olympics.Kamperen in de tuin: de media op het vasteland berichtten er nog niet over. Toch bieden bijna 25 tuinen in Vlaanderen en eentje in Brussel deze vorm van overnachten aan. In de rest van Europa, in Canada en Australië slaat het ook aan. Het idee om logement in privétuinen aan te bieden ontstond toen de Britse over-heid zich het hoofd brak over het tekort aan bedden tijdens de Spelen. Hotels, pensions, B&B’s, jeugdher-bergen en campings zouden de toe-ristenstroom niet aankunnen. Over-matig bijbouwen voor één drukke zomer was geen optie. En wat met de lowbudget-toerist, de backpacker en de jonge snaak die wel eens op straat zou durven te slapen? Couch-surfing, overnachten bij iemand thuis, dan maar? Niet iedereen zet heel zijn huis open voor vreemden... De oplossing kwam uit privéhoek: in een tuin achter een huis stond een tent zeker veilig en rustig, een mooi alternatief. Vrij snel na de lance-ring van www.campinmygarden.com boden Brit ten hun tuin aan, soms gratis, doorgaans voor 5 tot 30 pond (6,20 tot 37 euro) per nacht. Een fietstocht langs Londense tui-nen leert dat de verhuurders ver-schillende motieven hebben. Er zijn sociaalvoelende stedelingen die hun tuin (gratis) aanbieden. An-deren zien gewoon graag de wereld in hun tuin passeren: altijd leer-rijk. Stedelingen met groene vingers zijn trots op hun stadstuin en wil-len die tonen. Terwijl bij nog ande-ren een tent meer of minder in hun ‘veld’ echt niet stoort. Een moeilijk iemand kijkt de kat uit de boom, en selecteert geïnteresseerden op… tja, waarop? Zo kregen we van een Londenaar te horen dat de tuin eerst heel de zomer, en even later ‘all year long fully booked’ is. Vreemd. Nog een categorie verhuurt om de porte-monnee te spekken. Niets mis mee, zolang er twijfel bestaat over de be-lastingaangifte. “Zolang niemand

weet dat ik voor tien pond (12,50 euro) iemand logeer, ben ik safe,” vertrouwt iemand, die geen bordje aan de bel heeft hangen, ons toe. Discretie is altijd de norm, anders gaan buren speciaal letten op lawaai of nachtelijke barbecuegeurtjes.

Gids IngeDe pionier in Brussel is Inge Muylle, een jonge longarts in Sint-Pieter. In september verhuisde ze naar een rijhuis bij het Verzetsplein (tussen de metrohaltes Sint-Guido en Au-male). Van wat in de jaren 1930 tot 1960 een atelier voor kinderschoe-nen was, achter het huis, werd een tuin gemaakt. Een voorschoot groot, vijf bij zeven meter, met wat fram-

bozenstruiken, een lei-appelboom langs de muur en één wilde rozelaar. “In het voorjaar heb ik de tuin om-gespit, en het gras begint stilaan te groeien,” vertelt Muylle onder haar pergola. “Ik hou zelf van logeren bij mensen thuis in het buitenland, vandaar dat ik naast een bed ook de tuin aanbied, die net groot genoeg is voor één tent.”“Ik denk dat ik veel meer dan een toeristische dienst of een jeugdher-berg de kampeerder wegwijs kan maken in de buurt. Wie stuurt je anders naar de Erasmustuin, het Begijnhof van Anderlecht en andere parels? Frituur René om de hoek is een prachtrestaurant, hoewel dat geen low budget is.” Er zijn zelfs een karaokebar en een kruidenier vlak-bij – wat wil een stadskampeerder meer?Voor de Brussels Jazz Marathon dit weekend komt Muylle te laat, maar voor Brosella, Plazey, het Brussels Summer Festival, en zelfs Couleur Café kan het kamperen in tuinen misschien dé formule van de lang-verwachte zomer 2012 worden.�� Jean-Marie�Binst

www.campinmygarden.com

LONDEN/BRUSSEL – Vorig jaar schoot in Londen Camp in my garden (‘kampeer in mijn tuin’) uit de startblokken: een antwoord op de vrees dat de Olympische Spelen voor een nijpend tekort aan goedkoop logement zouden zorgen. Inmiddels kamperen steeds meer festivalgangers en toeristen in privétuinen. Binnenkort ook in Anderlecht.

Inge Muylle in Anderlecht: “Tegen de zomer hoop ik gras te hebben. Dan kan hier perfect één tent staan.”

© IVA

N P

UT

Toerisme > Nieuw kampeerfenomeen komt overwaaien uit Londen

Kampeer gerust in mijn tuin

Onze reporter ter plaatse spotte gastvrije tuinen in Londen.

© C

AM

PIN

MYG

AR

DE

N.C

OM

“Veel beter dan een toeristische dienst kan ik de kampeerder wegwijs maken”

ADVERTENTIEBDW 1330 PAGINA 7 - DONDERDAG 24 MEI 2012

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

“Ik zag in Parijs daklozen in de regen slapen. Haaks op de gevels, met hun hoofd naar buiten. Bij ons liggen ze tenminste langsheen de gevels. Dat houdt hen droger.”

De Standaard Weekblad ontdekt Freddy Thielemans (PS), de burgemeester van Brussel, de hoofdstad van het land. We wilden u deze onthouden, maar we hebben het toch meege-geven. Voorts stond er weinig meer in het interview. Zodoende hebben we vier bladzijden magazine teruggebracht tot de essentie, in drie zinnen.

Voor een betere kijk in het hoofd van de Brusselse burgemeester wenden we ons dan maar tot de weekendkrant van De Morgen . Bizar genoeg brengt die ook een stuk over Freddy Thie-lemans, maar niet met . Wie wel uitgebreid aan bod komt in dat stuk, is Open VLD-opposi-tieraadslid Els Ampe. Die parafraseert netjes MR-lijsttrekker Alain Courtois: “De centrale lanen zouden de Champs-Élysées van Brussel moeten vormen, nu zijn het Oostblokavenues met lelijke bloembakken uit de jaren zeventig . ” Rien de neuf . Maar dus, de essentie over Thie-lemans: hij bakt er niks van, maar is wel een grapjas, en dat hebben de mensen graag. Alsof we dat niet wisten. Nee, dan doet DS beter: die zegt het tenminste in drie zinnen.

Over Els Ampe gesproken. Ze heeft een boek uitgebracht: Een modern sprookje over Brussel en Europa . Ter promotie werd een foto van Ampe genomen die zich voordoet als hippie. De essentie daarvan ontgaat ons.

Volgende week dus afstemmen op De Standaard én De Morgen , die hopelijk gelijktijdig een interview én een portret met en over Els Ampe zullen brengen. Dan zullen we het weten.

PREMETRO – Wij hebben een geweldig verhaal voor u, beste lezer. Wij, de grote poortjes-autisten, hebben namelijk zelf voor de verandering poortjegeglipt. Jawel, wij deden het, niet zonder enige schroom, maar kom. Het ging als volgt: een premetrostation op de noord-zuid. Komen wij aan in de poortjeshal, paraat om al die mogelijke meeglippers af te wimpelen, en stellen we vast dat het station nagenoeg leeg is. Leeg, op één dametje na, die met haar Mobib-kaart sukkelt. Ach ja, dat ding wordt zowat stukgewreven, na een derde keer proberen lukt het wel , denken we, en gehaast als we zijn, biepen we snel, om toch maar te vermijden dat het dametje meeglipt, want we kennen de trucjes. Op het moment dat onze poortjes openzwaaien, vraagt ze echter om hulp. Beleefd als we zijn, antwoorden we. Maar de poort-jes zijn meedogenloos en zwaaien gewoon dicht. Dus treffen we onszelf aan langs de ver-keerde kant van de poortjes. Stationair aan die verkeerde kant, want die rotdingen gaan pas opnieuw open na een tijdje wachten; eerder kun je niet opnieuw biepen. Op zulke momenten staan er natuurlijk nooit hesjes, zelfs niet als decor. Komt dan een man aan, de eerste leven-de ziel, die zowel de dame als onszelf voorstelt mee te glippen met zijn kaart. De dame doet dit gezwind, wij blijven staan. De volgende MIVB-klant, we hoefden het niet eens te vragen: “Wilt u mee door het poortje?” Tja, wat zegt een mens dan? Een oprecht dankwoordje, en de mededeling dat we gerust een kwartier wilden wachten, werd door de MIVB-klant – een ebbenhouten schoonheid, overigens – onthaald met “Ne t’en fais pas.” Punt.

BROEKZELE – Voorwaar geen stad voor broekventjes.

BRUSSEL – Wie een kaartje koopt voor een concert in de Ancienne Belgique, betaalt voortaan een euro extra. Daarmee kan de concertganger gratis met de tram naar de AB. Niet iedereen is hiervan gediend.

Met name wie met de fi ets of te voet naar het concert komt, of wie al een abonnement heeft, betaalt voortaan mee voor een mobili-teitsbeleid dat gericht is op de automobilist. “Klopt,” zegt Kevin McMullan van de An-cienne Belgique. “Het is een vorm van soli-dariteit. We doen het uit ecologische over-wegingen. Door mensen aan te moedigen om tram, metro of bus te nemen, dragen wij een steentje bij aan een beter milieu.”De één euro mobiliteitsbijdrage geeft de concertganger recht op een retourtje met de MIVB. De Ancienne Belgique heeft hiervoor

een akkoord gesloten met de openbaarver-voersmaatschappij. “Zo’n kaartje kost om-gerekend vijf euro, dus winst maken we er zeker niet mee,” zegt McMullan.Heel wat concertgangers verkiezen vandaag de auto, vooral om ’s avonds comfortabel thuis te raken. Volgens de AB hoeft dat niet. “Onze concerten zijn altijd stipt om halfelf gedaan,” zegt McMullan. “Op dat moment zijn er nog voldoende treinen naar de grote steden.”Voor misnoegde Brusselaars die zich bena-deeld voelen omdat ze niets hebben aan een MIVB-ticket, maar er wel voor moeten beta-len, heeft de AB een compensatie. Voortaan zijn de toiletten gratis. “Twee keer naar het toilet en je hebt je mobiliteitsbijdrage er al uit,” verklaart McMullan.� SVG

Concertbezoeker ‘gratis’in tram en naar toilet

Mobiliteit > AB verhoogt concertprijs met 1 euro

NEEM OOK EENS EEN KIJKJE OP ONZE WEBSTEK WWW.VLDBRUSSEL.BE

Nieuwsbrief Open Vld-Brussel mei 2012

[email protected] Tel:02/549.66.60 Fax 02/549.65.92

BRUSSELS BLAUW

Met ‘Een modern sprookje over Brussel en Europa’ wil Open Vld-Brussel de EU-burgers in Brussel politiek sensibiliseren. Maar Open Vld wil ook in tijden van crisis en latent eurosceptisisme een positieve boodschap over Europa naar de Brusse-laars sturen. We vergeten het vaak maar Europa heeft ons vrede en welvaart gebracht. En dit vanuit onze hoofdstad Brussel, is iets om trots op te zijn.

Open Vld doet in drie talen een aantal concrete voorstellen om de band tussen Brussel en Europa te verterken: EU-stem-recht op regionaal vlak, erkenning van het Engels, jaarlijkse bij-eenkomst van Erasmus-studenten in Brussel, een landmark voor vrede en Europa in de hoofdstad zo groot als het Atomium, Europa moet kan een belangrijkere toeristische troef worden. Van de

hoofdstad van de EU-instellingen, moet het de hoofdstad van de Europeanen worden.

Het boekje bevat ook in drie talen “Het Manifest van Oxford”, de Europese liberale beginselverklaring uit 1947, net na de oorlog, maar nog steeds brandend actueel.

Els Ampe en Annemie Neyts deden op de persvoorstelling van het boekje een warme oproep aan de EU-burgers die in

Brussel wonen om zich te registre-ren voor de gemeenteraadsver-kiezingen. Alle documenten daartoe kan men op www.vldbrussel.be downlaoden.

Open Vld op Lijst van de Burgemeester Etterbeek

Open Vld Etterbeek

In Etterbeek zal de Lijst van de Burgemeester van Vincent De Wolf de samenwerking met de lokale Open Vld-afde-ling verderzetten. Ethel Savelkoul, was de afgelopen 6 jaar onder-voorzitster van het OCMW in Etterbeek voor Open Vld. “Aangetrokken door de grootstad ben ik 15 jaar geleden vanuit Limburg naar Etterbeek verhuisd. Etterbeek is een fijne gemeente waar het goed leven is. Maar door mijn ervaring in het OCMW ben ik er mij ook zeer van bewust dat we voor grote uitdagingen staan: het hoog aantal leeflo-ners, huisvesting, specifieke zorgen die ouderen en zieken treffen, enz…,” aldus Ethel Savelkoul.

Als moeder van 2 jonge kinderen is ze gevoelig voor een zo vroeg mo-gelijke stimulering van de tweede taal bij kinderen. Talenkennis is voor haar dé sleutel voor een succesvolle toekomst en traditiegetrouw hechten de liberalen veel belang aan degelijk onderwijs.

Burgemeester Vincent De Wolf (MR) samen met Open Vld-kandidaat en OCMW-ondervoorzitster Ethel Savelkoul willen hun samenwerking verderzet-ten voor de komende 6 jaar.

Het boekje kan aangevraagd worden bij [email protected] Het boekje kan aangevraagd worden bij [email protected] of via het nummer 02/549 66 60.of via het nummer 02/549 66 60.

Met ‘Een modern sprookje over Brussel

BRUSSEL EN DE VREDE IN EUROPA


Insectenwand kan een verschil makenBiodiversiteit > Ook bedrijven beseffen: ecologisch verlies wordt economisch verlies

‘I k heb redelijk veel gelezen rond de opwarming van ons klimaat, en een leuk verhaal

is het niet,” zegt Didier Pierre, be-drijfsleider van NNOF, een netwerk van bedrijven in de sector van kan-toorinrichting.“Vier jaar geleden ben ik gestopt met lezen. De problemen in China en Afrika, het regenwoud, de glet-sjers die smelten, daar kan ik toch niets aan veranderen. Ik heb me toen de vraag gesteld: wat kan ik als bedrijf wel doen?”In 2009 liet Pierre de CO2-voetaf-druk van een van de huidige part-nerbedrijven berekenen door het Brusselse adviesbureau RDC Envi-ronment. Behoorlijk gealarmeerd probeert NNOF sindsdien de im-pact op het milieu zoveel mogelijk te beperken. Dat resulteerde al in het uitschakelen van de airco, in ecodriving, recuperatie van verpak-kingsmaterialen, invoering van het NNOF-concept waarbij tweede-hands kantoormeubilair wordt op-geknapt met de look en feel van he-dendaags meubilair, en de aanpak van de mobiliteit bij honderdvijftig werknemers. Maar vaak zijn arbei-ders erg gesteld op hun wagen...Nog moeilijker bleek het om het per-soneel te interesseren voor biodiver-siteit. “Het is niet gemakkelijk om respect voor de natuur af te dwingen als mensen vaak zelf nog de struggle for life ervaren,” zegt Pierre.Vorige maand werd het bedrijfster-rein aan de Jean Monnetlaan door Natuurpunt heraangelegd volgens ‘biodiverse principes’. Weg met het ‘dode’ groen zonder meerwaarde voor de natuur. Uiteindelijk bleek dat zelfs vijfhonderd procent goed-koper uit te vallen dan het klas-sieke groen. Een eerste ingreep was de insectenwand met bloemen in de buurt. Door bouw-, opruim- en

snoeiwoede vinden insecten bijna geen nestgelegenheid en voedsel meer.Heeft NNOF al naburige bedrijven kunnen overhalen? In de handlei-ding Biodiversiteit@bedrijven van Natuurpunt wordt samenwerking aangeraden om goedkoper en ef-ficiënter te werken. “Er lopen heel wat gesprekken, met KDL Trans, Waterwegen & Zeekanaal of Ha-vicrem, maar tot nog toe zonder concrete gezamenlijke projecten,” zegt Pierre. “Daarom hebben wij ervoor geopteerd om op ons ter-rein een voorbeeld uit te werken, waarop anderen zich kunnen inspi-reren. We proberen als bedrijf zeer lokaal het verschil te maken.” Maar er is nog heel wat weerstand: “On-bekende materie, geen prioriteit, geen vorming door Voka, Unizo of de overheid, gebrekkige kennis van het lagere kostenplaatje en de meer-waarde voor sociale tewerkstelling, het moeizame betrekken van per-soneel en lokale partners... Binnen Voka is dit al besproken in de werk-groep Duurzaamheid. Veel werk aan de winkel nog, maar ik geloof erin.”

En in Brussel?Een deel van het terrein van het waterzuiveringsstation van Aquiris werd door Natuurpunt ingericht als natuurgebied, en Natagora Brussel doet een oproep om haar project-groep voor meer biodiversiteit in de Haven van Brussel te versterken.“Biodiversiteit op bedrijventerreinen staat in het Brusselse gewest nog in de kinderschoenen,” zegt Mathias Engelbeen van Leefmilieu Brussel (BIM). “De Gomb (Gewestelijke Ont-wikkelingsmaatschappij Brussel) houdt er rekening mee bij nieuwe projecten, en het zal ook deel uitma-ken van het gewestelijk natuurplan in opmaak. Op dit moment is er wei-

BRUSSEL/VILVOORDE – Een insectenwand is door-gaans niet de corebusiness van een bedrijf. Tenzij je, zoals Nearly New Office Facilities (NNOF), inziet dat ecologisch verlies finaal ook economisch verlies is. Hun bedrijfsterrein op Cargovil – natuur stopt niet aan de grenzen – werd opnieuw ingericht, ‘biodiverser’.

nig echt proactieve aanpak vanuit het Gewest, maar toch wordt eco-logisch beheer vaak als voorwaarde gesteld bij plannen of projecten na-bij sites met een hoge biologische waarde zoals Natura 2000-gebie-

den en natuurreservaten. Wanneer een bedrijf een milieuvergunning of stedenbouwkundige vergunning aanvraagt, worden biodiverse maat-regelen als exploitatievoorwaarde of als suggestie toegevoegd aan het dossier via een BIM-advies.”Ook bij Bral, de Brusselse Raad voor het Leefmilieu, leeft de be-

kommernis, vertelt Steyn Van As-sche. “Bedrijventerreinen kunnen een belangrijke rol spelen voor de biodiversiteit, en het zou goed zijn dat de overheid dat stimuleert. Het Gewest moet erop inspelen met zijn bestemmings- en natuurplan.”

Natuurstek.beBedrijfsleider Didier Pierre en na-tuurauteur Herman Dierickx (van onder meer Brussel, groene stad, stad vol natuur) sloegen de handen in elkaar voor een nieuwe website, volledig gewijd aan biodiversiteit. Natuurstek (op www.natuurstek.be) wil particulieren en bedrijven praktische tips geven over wat er al-lemaal kan in de (bedrijfs)tuin. Kies je voor een gazon waar hooguit vijf soorten gedijen, of voor een bloe-menweide waar dat aantal tot vijf-honderd kan oplopen?Dierickx is tevreden met de structu-rele ondersteuning van NNOF. “Een duurzaam bedrijf, en met veel be-zieling. Cargovil is ook een typische

bedrijvenzone die voor Brussel als voorbeeld zou kunnen dienen. Lo-gistieke firma’s die veel met vervoer te maken hebben en die destijds zoveel mogelijk gebouw en weinig groeninrichting kregen.”“Het is onze bedoeling om bedrij-ven gratis en concreet in contact te brengen met partners die de prak-tische problemen van ecologische terreinaanleg en -onderhoud helpen oplossen.” Het Pivo in Zellik en de Feed Food Health Campus in Tienen worden genoemd als voorbeelden.Dit jaar verscheen ook de publicatie Biodiversiteit op en rond bedrijven-terreinen in het meerjarenproject Solabio (SOorten en LAndschappen als dragers voor BIOdiversiteit). De achterliggende gedachte is ook hier dat biologische diversiteit eenvou-dig én goedkoop is. Eén voorbeeld slechts: naast streekeigen ook bo-demeigen planten kiezen, zodat ex-tra verzorging niet meer nodig is.�� An�Devroe

Insectenwand op de bedrijfszone Cargovil in Vilvoorde. Dit is het terrein van NNOF (Nearly New Offices), een trekker op het gebied van bedrijfsbiodiversiteit.

© HERMAN DIERICKX / NATUURPUNT

Boor enkele gaatjes in een stuk boomstam, en je hebt een vijfsterrenhotel voor bijtjes

Garnalen en oesters hebben uw hulp nodigMilieu > Alle hens aan dek voor behoud mariene biodiversiteit

BRUSSEL – De biodiversiteit in de Noordzee is in gevaar. Gust Vandekust en Suzette Lacrevette roepen alle burgers op om zich in te zetten voor het behoud van de mariene biodiversiteit.

de website waarisgust.be staat meer informatie over de hoofdrolspelers en een heleboel tips over hoe de biodiversiteit in de zee beschermd kan worden, zelfs door aan enkele kleine zaken te denken. Zo helpt het bijvoorbeeld al om te gaan winkelen met een herbruikbare tas en plastic zakken te vermijden.Meer informatie over de campagne en de biodiversiteit in de Noordzee vindt u op www.waarisgust.be en www.ikgeeflevenaanmijnplaneet.be.

� LP

De oester Gust Vandekust en de grijze garnaal Suzette Lacrevet-te zijn de hoofdrolspelers in de campagne die het Museum voor

Natuurwetenschappen en de FOD Leefmilieu organiseren naar aan-leiding van de Internationale Dag van de Biodiversiteit. Suzette stelt

het goed, maar Gust is met uitster-ven bedreigd. En Gust is niet de eni-ge Noordzeebewoner die het moei-lijk heeft. Overbevissing, vervui ling en andere schadelijke activitei ten bedreigen het leven in de Noord zee.Gust en Suzette roepen ook de Brus-selaars op om zich te engageren. Op

6

7

18

28

12

10

13

25

14

1

3

9

2

16

19

20

21

23

8

11

26

29

17

5

15

27

2422

4


ADVERTENTIE

Mobiliteit > Werk aan de weg op 24, mogelijk 29 plekken

‘Minder hinder’ deze zomerBRUSSEL – In de zomermaan-den staan er in Brussel al zeker 24 werven gepland. Dat maakte minister van Openbare Werken en Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) bekend. Een vijftal andere projecten zijn aangevraagd, maar wachten nog op toestemming.

Er zal deze zomer onder meer ver-dergewerkt worden aan het ‘multi-modale’ station Brussel-Schuman. De Wettunnel zal er moeten sluiten, en dat komt een vlotte doorstroming van het verkeer niet ten goede. Ook de Jubelpark- en de Tervurentunnel gaan dicht voor werkzaamheden. Op sommige plaatsen zal het verkeer omgeleid worden, elders wordt het aantal rijstroken tijdelijk beperkt.Om de hinder op deze en andere werven te minimaliseren staan er een aantal ‘minder-hinder-maat-regelen’ op stapel. “We willen de overlast voor de inwoners en de bezoekers van ons stadsgewest tot een minimum terugdringen,” zegt Grouwels. Aan sommige werven

zal zeven dagen op zeven en dag en nacht gewerkt worden zonder bouwvakvakantie. Dat zal de duur van de werkzaamheden aanzienlijk inkorten. Ook werd een structureel kader ontwikkeld voor een effi-ciënte organisatie. Een belangrijke rol is weggelegd voor de geweste-lijke coördinatiecommissie, die alle partners van de werkzaamheden verenigt: Mobiel Brussel, de MIVB, het mobiliteitscentrum Mobiris, de gemeenten enzovoort. Zij bekijken wekelijks hoe de werven optimaal georganiseerd kunnen worden.Tot slot zullen twee informatica-tools een vlot verloop bevorderen: Osiris zal de coördinatie van de wer-ven in het Brusselse gewest groten-deels automatiseren, en Irma maakt het mogelijk om verkeerssimulaties te maken. De tools zijn nog in volle ontwikkeling en zullen pas vanaf 2013 operationeel zijn.Minister Grouwels beseft dat nie-mand zit te wachten op de werven en op de last die ze met zich mee-brengen. “Als beleidsmaker maak je je absoluut niet populair wan-neer je werkzaamheden plant in de openbare ruimte,” vertelt ze, “maar het werk heeft vanzelfsprekend nut. We doen ingrepen aan de openbare ruimte om het Brussels Hoofdste-delijk Gewest te laten uitgroeien tot een voorbeeld van stedelijke mobili-teit.”� Nele�Derde

www.openbareruimtebrussel.be

© M

OB

IEL B

RU

SS

EL

/BD

W

www.bru-compost.be

Ontdek hoe uw tuinafval wordt omgezet in kwaliteitsvolle compost.

Na afl oop van uw bezoek krijgt u een zak van 40 liter compost mee naar huis (1 zak per gezin). Opgelet: inschrijven is verplicht.

Op 9 juni 2012 stelt Brussel-Compost tussen 13.30u en 18.00u zijn deuren voor u open. Schrijf u in vóór 3 juni 2012 op www.bru-compost.be.

1 AUMALE: Herinrichting Vander Bruggensquare + verbetering toegankelijkheid metrostation Aumale. Tot 31/08/2012

2 IndUstrIELAAn: Spoorwegbrug. Twee weekends 3 HUMAnItEIts- En IndUstrIELAAn: Aanleg Groene Wandeling. Tot 6/07/2012 4 dEMEyLAAn: Metrostation. 11/06/2011-10/09/2012 5 scHwEItzErpLEIn: Volledige herinrichting. Tot 6/07/2012* 6 BoUdEwIjnLAAn, HoEk MEt dE HELIHAvEnLAAn:

Verplaatsing van kabels. Tot 30/06/2012 7 dE troozsqUArE: Sanering leidingen. 15/06-15/07/2012* 8 wEt-, jUBELpArk-, tErvUrEntUnnEL:

Burgerlijke bouwwerken. 11/06-16/09/2012 9 wEstELIjkE kLEInE rIng: Herinrichting. Tot 29/06/201210 kUnstLAAn: Vernieuwing metrostation Kunst-Wet + bovengrondse toegangen. Tot 15/06/2012 11 LEopoLd III-LAAn: Volledige bovengrondse herinrichting. Tot 30/06/2012*12 BroUwErIjstrAAt: Herinrichting rijweg. Tot 17/06/201213 ELsEnsEstEEnwEg - vrEdEstrAAt: Reparatie en sanering leidingen. Tot 15/06/2012 14 grAystrAAt: Sanering leidingen. Tot 30/06/2012*15 cHArLEs woEstELAAn: Volledige herinrichting. Tot 22/06/2012*16 LEopoLd II-LAAn: Herinrichting Simonisplein. Tot 30/06/2012* 17 gEntsEstEEnwEg: Herinrichting van gevel tot gevel. Tot 15/07/2012* 18 kErsELArEnLAAn: Volledige herinrichting. Tot 31/08/201219 MArLowsqUArE: Herinrichting. Tot 28/09/2012 20 krUIspUnt stALLE / nEErstALLE: Vernieuwing tramsporen. Tot 17/09/2012

WERKZAAMHEDEN ROND BRUSSEL21 tUssEn dILBEEk En AssE: Asfaltering. Tot 30/06/2012 22 BrAInE-L’ALLEUd: Renovatie brug. 11/04/2012-04/2013 23 vIAdUct krAAInEM: Sanering viaduct. 1/07-31/08/201224 wAUtHIEr-BrAInE: Renovatie viaduct. 08/2012-08/2013* * Fasering voor verder verloop moet nog goedgekeurd worden

DEZE LIJST BEVAT DE WERKZAAMHEDEN DIE AANGEVRAAGD ZIJN AAN HET SECRETARIAAT VAN DE COÖRDINATIECOMMISSIE MAAR NOG NIET GOEDGEKEURD ZIJN: 25 krUIspUnt wIELEMAns-cEUppEns-vAn voLxEM: Vernieuwing leidingen en riolering. 21/05-15/06. 26 dELLEUrLAAn: Openbare verlichting + renovatie riolering/aansluitingen. Juni-september 2012. 27 HErrMAnn-dEBroUxvIAdUct: Renovatie vangrails. April-oktober 2012. 28 MEttEwIELAAn: Heraanleg. Mei 2012-juli 2013. 29 ELsEnsEstEEnwEg: Herstelling van de stoepen. Te bepalen.


Deze week bij het station van Watermaal > Samenhuizen-project voor ouderen

‘Als het echt crisis wordt,nemen we schapen’

Alain (r.) was vroeger leerling bij Xavier aan de UCL. De twee kunnen het goed met elkaar vinden. © SASKIA VANDERSTICHELE

I k sta voor een passiefbouw en bel aan bij Abbeyfield, de vzw achter het originele concept.

Daarnaast is er ook een bel voor elk van de andere bewoners. Met zijn achten zijn ze, maar er is plek voor een negende. Daarnaar zijn ze nu op zoek. Vanmiddag zal ik maar drie van hen ontmoeten. Danielle Jans-sens, voorzitster van deze woon-groep, had me verwittigd dat ieder-een hier een eigen agenda heeft.Janssens gidst me naar de derde verdieping. Daar staat Xaviers deur wagenwijd open. Zijn dweil slingert van links naar rechts. De hond ligt languit voor de ruime lift. Xavier is 76 en emeritus hoogleraar publieke geneeskunde aan de UCL. Nu is hij lid van een vereniging die reflecteert over de Bijbel, zit hij een discus-siegroep over de consumptiemaat-schappij voor, en in de salon hier organiseert hij regelmatig yogales-sen. Hij is een van de stichters van Abbeyfield België. “Het concept is overgewaaid uit Engeland. Toen we in 1995 deze vzw in België sticht-

ten, dacht ik er niet over hier zelf te komen wonen, maar het overlijden van mijn vrouw heeft daar anders over beslist.”Ik klop aan bij Alain, buurman en ex-student van Xavier. Hij is net een omelet aan het bakken; ik ben welkom. Ook Xavier komt binnen, en omringd door kasten vol muziek, modelvliegtuigjes en schijnbaar ein-deloze reeksen Franse pockets ver-tellen ze over hun leven hier en nu. Xavier zegt zich hier thuis te voelen. “Toen ik onlangs in het ziekenhuis revalideerde van een hartoperatie, hebben de andere bewoners de hond uitgelaten. Dat heeft me veel plezier gedaan. Na mijn ontslag uit het zie-kenhuis had ik echt het gevoel thuis te komen.” Alain werkt voor een vzw in Elsene, is deeltijds journalist en geeft in zijn vrije tijd schrijfateliers. Met zijn 61 is hij de jongste van de bende. “Ik woonde al een tiental jaar alleen en wilde daar verandering in brengen, maar wist niet goed hoe. Tot ik bij toeval iemand ontmoette die bezig

was met samenhuisprojecten. Zo kwam ik dit op het spoor. Het feit dat er al een basiskader was, deed me toehappen. Tijdens de zomer van 2008 zijn er verschillende vergade-ringen belegd. Op vrij organische

wijze heeft zich daaruit deze groep gevormd. Met z’n allen zijn we dan op weekend gegaan. Man, wat heb-ben we daar goed gegeten!”De twee mannen kunnen het dui-delijk goed met elkaar vinden. “Van

maandag- tot vrijdagavond koken we hier volgens een beurtrol. Met vier euro per persoon worden hier heel lekkere maaltijden bereid.”“Natuurlijk zijn er soms spannin-gen; die zijn er overal waar mensen samenleven,” zegt Xavier een beetje geprikkeld. “Doorgaans komen we goed overeen, maar we hoeven niet per se vrienden te zijn. Dit project bouwt zich elke dag opnieuw, het is nooit af. Je zou het een soort sociaal contract kunnen noemen.” Volgens Alain “heerst hier een groot respect voor de eigenheid van de bewoners. Het evenwicht tussen individu en collectief bevalt me.”Beneden zit ondertussen een tiental mensen rond de eettafel. Er is cake voor iedereen. Gasten keuvelen, wisselen ervaringen uit, snuisteren een beetje rond. De gelijkvloerse verdieping is ruim en geeft uit op de zonnige tuin. Er is een salon, een eetkamer, een goed uitgeruste keuken. Alles is ook aangepast aan mensen met een handicap.Anita, de derde bewoonster die op dit moment aanwezig is, is heel te-vreden over de locatie, “alleen jam-mer dat de auto’s hier zo voorbijra-zen.” Ze vertelt ook dat een groep kinderen van de basisschool één keer per maand komt koken. Anita

is met pensioen, maar ze werkt nog deeltijds bij de gemeente. “Ik heb mijn hele leven een beetje gewerkt, dat biedt structuur. Als het echt cri-sis wordt, wil ik hier de complete autarkie introduceren, met schapen in de tuin.” En ze vertelt: “Als ik niet ga werken, sta ik rond negen uur op. Dan schrijf en lees ik. Na de middag word ik sociaal actiever. Ik vind mijn ritme hier.”

LevenskunstNet als de andere bewoners straalt Anita gemoedsrust uit, wijsheid ook. Jong en oud lijken in haar ver-enigd. De levenskunst zit hier niet in de grote woorden, maar in de da-gelijkse rituelen, in het wederzijds respect van mensen die samen ou-der worden, en het niet louter ‘zijn’. Anita drukt het zo uit: “Alle mensen hier hebben zich al van veel zaken losgemaakt. Of: moins de biens, plus de liens.”In een schommelstoel zit ze te fi-losoferen. Colette en Anne-Marie, twee alleenstaande vrouwen van midden vijftig die het huis vandaag bezoeken, luisteren aandachtig mee. “Veel mensen hebben het ver-schrikkelijk druk. Als je met vrien-den wilt afspreken, moet je soms al drie weken van tevoren een datum vastleggen. En wie belt er nog bij el-kaar aan?” Het gesprek meandert op de golven van haar associaties.Colette vindt zichzelf te jong om hier nu al in te trekken, maar “misschien als ik zeventig ben. Bovendien be-taal ik voor mijn huidige apparte-ment zeshonderd euro, alle kosten inbegrepen, terwijl het hier 850 euro is. De prijs voor de avondlijke diners is daarin wel inbegrepen, maar toch.” Even later flapt Anita er plots uit: “Ik zou graag nog eens een man ontmoeten, verliefd wor-den.”Voorzitster Janssens komt de woonkamer binnen na de zoveel-ste rondleiding. “De open dag is een succes,” vertrouwt ze me toe. “Vroeger moesten we telkens zelf op zoek naar plekken om initiatieven op te zetten, maar de laatste jaren kunnen we de vraag amper bijbe-nen. Professionalisering dringt zich op. In 2015 gaat er in Neder-Over-Heembeek een nieuw project open.” Volgens Janssens is hier veel in-spraak en samenwerking tussen de bewoners. “Wie hier woont, blijft langer gezond, voelt zich onder-steund en minder alleen. In de prak-tijk is er tweewekelijks een vergade-ring, en worden de statuten jaarlijks herbekeken en aangepast aan de wensen en noden. Elk Abbeyfield-huis is ook anders. In ons huis in Etterbeek betalen de bewoners elk maar 725 euro. Dat werd mede mo-gelijk gemaakt door subsidies van de Regie der Gebouwen.” Bejaarden met een gewaarborgd inkomen kun-nen daar dus terecht. Een eerst wat gereserveerde bezoek-ster komt na de rondleiding licht zenuwachtig de eetkamer binnen. Ze grijpt naar haar handtas aan een lege stoel. “Dit is me nog nooit over-komen,” zegt ze met een ontwape-nende glimlach.

� Tuur�De�Moor

www.abbeyfield.be

“Het evenwicht tussen individu en collectief bevalt me”

BD

W R

EGIO

WATERMAAL-BOSVOORDE – In Le Martin-Pêcheur (de IJsvogellaan of avenue du Martin-Pêcheur ligt om de hoek) wonen acht 55-plussers samen. Elk heeft er zijn appartementje en zijn privacy, maar ook in de gemeenschappelijke ruimtes wordt volop geleefd. We namen een kijkje op de open dag, en we waren er niet alleen.


De socialisten in Sint-Pieters-Woluwe wil meewerken aan een alternatieve meerderheid om burgemeester Willem Draps (MR) van de troon te stoten. “Veel visie hebben we niet gezien,” zegt Bjorn Andries, kandidaat voor SP.A.

De PS heeft in de blauwe gemeente maar één zetel, maar het rode ge-meenteraadslid Emmanuel Degrez doet er alles aan om de huidige MR-CDH-meerderheid het vuur aan de schenen te leggen.De PS hoopt na twaalf jaar oppositie eindelijk de gemeente mee te kun-nen besturen. De partij wil daarom mee een CDH-FDF-Ecolo-PS-meer-derheid op de been brengen. Zonder MR, dus. Volgens Degrez, lijsttrek-ker van PS-SP.A, moet dat lukken. De burgemeesterslijst is weliswaar dertig zetels sterk, maar het FDF scheurt af en burgemeester Draps geniet niet dezelfde populariteit als de vorige burgemeester, Jacques Vandenhaute.“Draps heeft bestuurd,” zegt Bjorn Andries, “maar niet meer dan dat. Het was puinruimen. Een echt be-leid met visie hebben we niet ge-zien.”Andries ziet vier domeinen waar het beter kan: onderwijs, huisvesting, burgerparticipatie en veiligheid. “Ten eerste moeten de gemeente-scholen hetzelfde niveau halen als de andere scholen op ons grondge-bied,” zegt Andries. Daarnaast is hij het niet eens met Draps’ uitspraak over betaalbaar wonen. Draps zei in onze krant geen hoop meer te koes-teren dat wonen goedkoper wordt in zijn gemeente. “Hij zei dat zelfs

‘Geen gemeente voor expats alleen’

Sint-Pieters-Woluwe > Socialisten stellen lijst voor

Bjorn Andries (SP.A): “Sociale mix is belangrijk.”

PRIJS VOOR JONGE KOEKELBERGSE

KOEKELBERG – Charlotte Landsheere, leerlinge van het vijfde jaar Grieks-Latijn aan het Atheneum van Koekelberg, kreeg zopas de Young Women in Public Affairs-prijs van de Brusselse afdeling van Zonta International. De prijs, goed voor vijfhonderd euro, gaat jaarlijks naar een Brusselse scholier tussen de zestien en negentien met talent voor leiderschap en belangstelling voor de positie van de vrouw. Zonta is een internationale serviceclub voor vrouwen in leidinggevende functies.� HUB

BEzOEK AAN SINT-SAVA

SINT-JANS-MOLENBEEK – De meeste Servisch-orthodoxen leven in Servië en in Bosnië-Herzegovina, maar ook in België is er een kleine, dynamische gemeenschap, met name in Molenbeek. Daar werd in de jaren 1990 de Sint-Savaparochie gesticht, geleid door Vader Jakov Markovic. Davidsfonds Sint-Jans-Molenbeek en Brussel-Centrum organiseren op zaterdag 26 mei om 14 uur een rondleiding in de Sint-Savakerk in de Zwarte Vijversstraat 110. De bezoekers krijgen uitleg over de rituelen en de geschie-denis van de Servisch-orthodoxen in Brussel. Deelnemen kost 3 euro. Inschrijving op 02-410.93.43, 0479-10.22.89 of [email protected].� HUB

TELE

XREG

IO

De kip en haar gelukAtelier 340 Muzeum neemt eens te meer een origineel initiatief. Het centrum voor hedendaagse beeldende kunst in Jette organiseert een archi-tectuurwedstrijd voor kinderen van zes tot twaalf. De opdracht? Een kippenhok.

Sinds enige tijd beschikt het Atelier achteraan over een flinke (beelden)tuin, waar het zomers fijn toeven is. In het parkje is al een moestuin. Président-con-cierge Wodek kweekt er onder meer zijn beroemde ‘culturele’ augurken. Nu wil hij ook een kippenhok in de tuin. En niet zomaar een kippenhok. De op-gave van de architectuurwedstrijd luidt: ‘Welke binnen- en buitenruimte hebben kippen nodig om gelukkig te zijn? Hoe moet een ren eruitzien opdat hij in harmonie is met de gewoonten van de kippen en de haan?’

PrijzenDe kinderen mogen hun ideeën uitwerken in de vorm van een maquette, tekening, schilderij, foto of video. De werken kunnen bij het Atelier afgeleverd worden tussen 27 augustus en 2 september.De jury, bestaande uit een boer, een stadsbewoner, een architect, een kunstenaar en Wodek zelf, zal ver-volgens twintig ontwerpen kiezen, die achteraf ten-toongesteld worden in het Atelier. Voor de vier beste architecten in spe is er ook een beloning. Ze mogen kiezen uit vier prijzen: met Wodek (en hun ouders en een vriendje) op paddenstoelenexcursie in de Ar-dennen, een filmvoorstelling met vriendjes in het Atelier, een workshop tijdens de paasvakantie vol-

Jette > Ontwerpwedstrijd voor kinderen van Atelier 340

Wie ontwerpt het mooiste kippenhok?

© ATE

LIE

R 340 M

UZE

UM

ADVERTENTIE

zijn kinderen er niet meer kunnen wonen. Wel, ik vind dat de kinderen van Draps hier wél moeten kun-nen wonen,” zegt Andries. Volgens hem is er nog potentieel, bijvoor-beeld aan de Witte Vrouwenlaan, waar een terrein van de Geweste-lijke Huisvestingsmaatschappij ligt. Daar kunnen honderdvijftig betaal-bare woningen gebouwd worden. “Wij willen niet alleen expats in de gemeente. We willen een goede so-ciale mix,” zegt Andries.Voorts wil de SP.A een degelijk, meertalig gemeentelijk informa-tieblad en meer preventie. “Sint-Pieters-Woluwe heeft zeven ge-meenschapswachten. Dat is veel te weinig.”Tot slot vindt Andries de nieuwe Villo-standplaatsen niet oordeel-kundig gekozen. “Geen Villo op het Dumonplein of aan het sportcen-trum: dat kán eigenlijk niet.”� SVG

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTORENgend jaar, of een pakket tekenen knutselmateriaal.Het kippenhok zal volgend jaar gebouwd worden.�

Bettina�Hubo

www.atelier340muzeum.be

Tegen eind dit jaar moet zeventig procent van alle gemeentewegen in Molenbeek in een zone 30 liggen. De gemeente installeert daarom nog een dertigtal verkeersdrempels.

Zopas heeft de gemeente een nieuwe zone 30 aan-gelegd in het historisch centrum van Molenbeek, op de grens met Koekelberg. De nieuwe zone omvat de Hovenier-, Jennart-, Deschampheleer-, Houzeau de Lehaie-, Engelenberg- en Sint-Juliaanstraat.Om de zone 30 te laten respecteren komen er niet alleen bordjes, maar ook verkeersremmers. Zo in-stalleert de gemeente dertig verkeersremmers om

bij automobilisten een lagere snelheid af te dwin-gen. Schepen van Mobiliteit Jef Van Damme (SP.A) heeft sinds zijn aantreden in de gemeente het aantal zones 30 meer dan verdriedubbeld. “Het is een be-wuste keuze om zoveel mogelijk zones 30 te realise-ren. Veel te veel openbare ruimte wordt ingenomen door auto’s, zowel geparkeerde als rijdende. En dat terwijl slechts de helft van de Molenbekenaren een auto heeft. Daarom wil ik zoveel mogelijk ruimte te-ruggeven aan de zachte weggebruiker.”Gemeenten zijn niet verplicht om zones 30 te instal-leren, behalve dan aan schoolomgevingen. � Matthias�Vanheerentals

‘Zone 30’ op zeventig procent van grondgebied

Sint-Jans-Molenbeek > 30 nieuwe verkeersremmers


In 2008 ontstond er paniek in Wa-termaal-Bosvoorde: de Vlaamse schepen Annemie Vermeylen (Groen) diende haar ontslag in, waardoor de gemeente geld zou mislopen en de Nederlandstaligen in de gemeente een boegbeeld kwijt waren. Vermeylen bleef uit-eindelijk aan, maar de problemen met ‘Nederlandstalige aangele-genheden’ zijn niet van de baan.

Vermeylen treedt in 2002 aan als schepen in het erg francofone Watermaal-Bosvoorde. Een goede deal, want dankzij de verse Lam-bermontakkoorden krijgen Brus-selse gemeenten een som geld als ze een Vlaamse schepen aanstellen. Die hoeft echter niet noodzakelijk de bevoegdheid ‘Nederlandstalige Aangelegenheden’ te bezitten, al ge-beurt dat in de meeste Brusselse ge-meenten met een Vlaamse schepen wel. Watermaal-Bosvoorde kiest er niet voor. Toch krijgt Vermeylen een mooie reeks bevoegdheden: mobili-teit, netheid, openbare werkzaam-heden, huisvesting en leefmilieu. Waarom dan geen Nederlandstalige aangelegenheden? De gemeente be-slist om persoonsgebonden zaken zoals onderwijs en cultuur niet volgens een ‘apartheidslogica’ in te vullen, maar die in functie van het schepenambt op te nemen voor zo-wel Frans- als Nederlandstaligen.

‘Een weinig elegante periode’

Het gemeentehuis van Watermaal-Bosvoorde. De communicatie is verbeterd, ook naar de Nederlandstaligen, daarover is ongeveer iedereen het eens.

© BART DEWAELE

Een tweetalige logica dus, die vol-gens Vermeylen aanslaat. In 2006 mag ze dan ook haar mandaat ver-lengen, met dank aan de kiezer, die haar score verdubbelt.In 2008 krijgt de groene schepen een aanbod voor een baan in de privésector. Na enige aarzeling kon-digt ze haar ontslag aan, wat een kleine storm veroorzaakt. Want de gemeente dreigt de Lambermont-premie – toch jaarlijks 300.000 euro – kwijt te raken. En voor het aanzien van de Vlamingen is het ook al niet goed: de ‘Vlaamse’ schepen met een mooi bevoegdheidspakket valt weg. Toch weegt vooral het fi-nanciële aspect door: de gemeente staat er in 2008 slecht voor. De druk op Vermeylen wordt groter. Na enige tijd kondigt ze aan dat ze de restbe-voegdheid ‘Energie’ zal behouden en dat ze schepen blijft, zij het wel als een schim van wat ze ooit was. Geld gered, de storm gaat liggen. “Het was inderdaad een weinig ele-gante periode,” verklaart de sche-

daar meer goodwill mee en bereik je dingen, meer dan wanneer je je opsluit in ‘Nederlandstalige aange-legenheden’. Vlamingen zijn in Bos-voorde bezig met overtuigingswerk. En de Franstaligen leren een Vlaam-se schepen met bevoegdheden voor iedereen meer naar waarde schatten dan wanneer die er enkel voor de Vlamingen is.”Ook collega Jan Verbeke van de lo-kale partij Gestion Municipale is die mening toegedaan: “Meertaligheid is steeds belangrijker, en er is nu eenmaal meer openheid naar Ne-derlandstaligen in onze gemeente, ook in de gemeentelijke communi-catie.”In feite zijn de meesten er wel van overtuigd dat tweetaligheid min-stens een troef is. “Watermaal-Bos-voorde wordt steeds tweetaliger,” zegt ook Lieven Vanhemelrijck van WaBo. “De interesse voor Neder-landstalige cultuur neemt toe.” En dat in een gemeente met zevenhon-derd Vlaamse kiezers. Zevenhon-derd, op een bevolking van 16.789 kiesgerechtigden. Vermeylen: “Je kunt ook zeggen dat er drie Vlamin-gen verkozen zijn op 27 gemeen-teraadsleden. Niet slecht voor een FDF-gemeente.” Bertrand: “Met Vlaamse stemmen alleen geraak je eenvoudigweg niet verkozen.” Is Nederlandstalige Aangelegenhe-den een sukkelstraat? Hangt ervan af welk model u genegen bent. Het traditionele model van Vlamingen en Franstaligen, omdat de geschie-denis is wat ze is en voorzichtigheid altijd geboden is? Of goodwill creë-ren in een ruimere Brusselse con-text om beter samen te werken? Of: hoe een lokaal dossier verbonden kan zijn met de toekomstkeuze van een stad.� Christophe�Degreef

www.brusselnieuws.be/ sukkelstraat

DE SUKKELSTRAAT (16) De Vlaamse schepen in Watermaal-Bosvoorde: feit of fictie?

Op 14 oktober zijn er gemeenteraadsverkiezingen. De komende maanden legt BDW in de reeks De Sukkelstraat elke week een pijnlijk aanslepend dossier uit een van de 22 Brusselse gemeenten op tafel. Deze week: Nederlandstalige aangelegenheden à Watermael-Boitsfort.

“Met Vlaamse stemmen alleen geraak je niet verkozen”

del’ van afzonderlijke Nederlands-talige aangelegenheden opnieuw wat interessanter dan de gehuldigde tweetalige logica. Of toch niet?Lieven Vanhemelrijck van WaBo: “Voor ons hoeft een symbolische bevoegdheid als Nederlandstalige Aangelegenheden niet te bestaan, als de afspraken maar worden nageleefd. En dat worden ze nu niet, want de schepen van Cultuur spreekt geen Nederlands. Daarom pleiten we ervoor om, als er nu een Vlaamse schepen verkozen wordt, toch de bevoegdheid Nederlandsta-lige Aangelegenheden op te nemen.”Niet iedereen zit op die lijn. Voor het SP.A-oppositieraadslid Jos Ber-trand kunnen de Vlamingen maar beter mikken op ‘goede’ bevoegd-heden zoals Mobiliteit of Financiën in plaats van op Nederlandstalige Aangelegenheden. “Vroeger was dat belangrijk voor de Vlamingen, maar nu is die strijd gestreden en dient zich een ander model aan: dat van de tweetaligheid. Als Vlaming creëer je

Na eerdere herstellingen aan dak en toren heeft de gewestelijke administratie nu het licht op groen gezet voor ‘fase 2bis’ van de reno-vatie van de Sint-Guidokerk.

Tijdens deze fase zullen koor en kapittelzaal van het gotische bouw-werk gerenoveerd worden. Volgens het CD&V-gemeenteraadslid Walter Vandenbossche mag niet langer ge-talmd worden, want “een grondige renovatie dringt zich op.”De Sint-Pieter-en-Sint-Guidokerk is een collegiale kerk of kapittelkerk. De eredienst is een exclusief recht

Administratief kluwen vertraagt renovatieAnderlecht > Licht op groen voor tweede fase renovatie Sint-Guidokerk

De gotische Sint-Guidokerk wordt in fasen gerestaureerd.

van de Kerk, maar het beheer van het gebouw is een gemeentelijke be-voegdheid. Problemen met stedenbouwkundige vergunningen en het niet halen van de termijnen van de procedures van aanbesteding zorgden er volgens Vandenbossche voor dat de werk-zaamheden telkens werden uitge-steld. Op 2 april zette het Gewest dan toch het licht op groen voor de start van fase 2bis.Dat had heel wat voeten in de aarde. Mario De Schepper, technisch di-recteur van de gemeentelijke dienst Gebouwen en Huisvesting, erkent

dat het project vertraging heeft op-gelopen. Hij wijt dat aan de vaak stroeve werking van de verschillen-de administraties, “al roeit iedereen met de riemen die hij heeft.”In 2007 hadden ze toch al een ste-denbouwkundige vergunning op zak? “Klopt; er werd toen ook een lastenboek opgesteld, maar de fi-nanciële middelen waren er nog niet.” En in 2010 lag Monumenten en Landschappen dwars? “Zij kozen ervoor deze fase op te splitsen in vier afzonderlijke opdrachten. Bo-vendien vertraagt de aanstelling van externe experts het proces nog ver-

der. Ik vrees dat, tegen de tijd dat we klaar zijn met alle fasen, een nieuwe renovatie zich opdringt.”De gemeente trekt 80.000 euro ei-gen middelen uit voor de renovatie: dat is twintig procent van de totale kosten. De overige tachtig procent komt van het Gewest. Vandenbos-sche wil daarnaast ook geld uit de (federale) Beliris-envelop, en daar-over zal hij nu donderdag interpel-leren. Hij vindt het “absoluut be-langrijk dat dit stukje patrimonium erkend en verder gesubsidieerd wordt.”� Tuur�De�Moor

pen vier jaar later bij een terugblik.

OvertuigingswerkVier jaar later, en de gemeenteraads-verkiezingen zijn in aantocht. Het gemeenschapscentrum WaBo in de Delleurlaan uit zijn ontevredenheid over het gemeentelijke cultuurbe-leid omdat er geen Nederlandstalig cultuurbeleidsplan is, maar vooral omdat de bevoegde schepen, Anne Depuydt (Ecolo), weinig Nederlands kent. Het maakt het ‘apartheidsmo-

© W

WW

.KE

RK

EN

INVL

AA

ND

ER

EN

.BE

ADVERTENTIE


Auto’s op de Grote Markt waren vijftig jaar geleden de normaalste zaak van de wereld. In 1971 zette The Bulletin een actie op het getouw om de Grote Markt autovrij te krijgen. “Is er iemand die daar vandaag nog over klaagt?”

© ARCHIEF BDW

Ruimte > Onleefbare stad? Philippe Van Parijs roept op tot ongehoorzaamheid

‘Picnic the streets!’

Boos, woedend zelfs kan ik worden als ik aan mijn stad denk. Zeker wanneer ik zie hoe andere steden, in België en in het buitenland, er wél in slagen hun openbare ruimte onder handen te nemen. Ze leggen de centrale plekken in de stad opnieuw aan, zorgen ervoor dat het aangenaam is om er te flaneren, om elkaar te ontmoeten. Je kunt er de frisse lucht opsnuiven op een bank of op een terrasje. In vergelijking met andere steden doet Brussel het op dit vlak bedroevend slecht. En al is er een lichte vooruitgang, hij is te bescheiden en loopt tergend traag.De roep naar kwaliteitsvolle openbare ruimte in de stad is helemaal geen luxe. Het is veel meer dan een kortstondige gril. We moeten onze kinderen en kleinkinderen kunnen zeggen: “Jullie zullen minder moeten consumeren dan wij, en toch

zullen jullie een beter leven hebben dan wij.” Om dit geloofwaardig te maken is een ingrijpende heraanleg van de openbare ruimte in onze steden onontbeerlijk.De toekomst van onze planeet kan alleen verzekerd worden als de inwoners van het ‘Noorden’ veel minder natuurlijke hulpbronnen verbruiken dan ze vandaag doen, wat alleen te bereiken is door in de steden dichter bij elkaar te wonen. Dat zal de prijzen van stedelijke woningen beslist de hoogte in jagen, en bijgevolg de gemiddelde grootte van die woningen doen krimpen. Bij gebrek aan privéruimte zal een aangename en veilige openbare ruimte steeds belangrijker worden voor een evenwichtig leven voor ieder van ons. Die is nodig om te beletten dat bij veel jongeren de stoppen doorslaan in veel te benepen flats of op veel te enge trottoirs. Om te beletten dat senioren kapotgaan van eenzaamheid. Om een serene ontmoeting te vergemakkelijken tussen

Philippe Van Parijs.

de steeds meer verschillende onderdelen van onze stedelijke bevolkingen, in plaats van die zich te laten opsluiten in hun getto’s.

Auto’sNet als andere steden kan Brussel alleen grote stappen voorwaarts maken door uitgestrekte ruimtes vrij te maken van autoverkeer en parkeren. Dat kan permanent zijn, of alleen op bepaalde uren van elke dag of van de week.Het is een feit dat auto’s voetgangers en fietsers doden, niet alleen door er

af en toe een van de weg te maaien, maar vooral door de viezigheid die ze als een sluipend gif in onze longen jagen. Bovendien ontnemen de auto’s de inwoners het plezier aan de stad: ze domineren de openbare ruimte, helpen het landschap naar de bliksem en kwellen de oren met hun lawaai.Met de auto rondrijden in een stadscentrum mag niet langer de regel zijn. Het moet een uitzondering worden waarvoor een bijzondere reden gegeven moet kunnen worden: het transport van zware spullen bijvoorbeeld, of van mensen die slecht ter been zijn.Net als andere steden kent Brussel een aantal dromen en plannen die de goede richting uit gaan. Maar het is nu echt tijd om sneller en krachtiger vooruit te gaan, vooral in de hoofdstad van een ontredderd Europa die, meer nog dan gelijk welke andere stad, het voorbeeld moet geven.Als de overheden niet mee willen stappen in dit verhaal, dan moeten de Brusselse burgers zelf de zaak in handen nemen. Ze hébben dat ooit gedaan. Op 7 mei 1971 lanceerde het Engelstalige tijdschrift The Bul-letin een petitie voor een autovrije Grote Markt, ‘the world’s most beau-tiful car park’. Die petitie was ondertekend door tal van Brusselaars, onder wie Jacques Brel. Het stadsbestuur gaf geen krimp. The Bulle-tin organiseerde toen een ‘sit-down protest’ in de vorm van een picnic. Auto’s konden de Grote Markt niet meer op. Enkele maanden later heeft burgemeester Cooremans dan toch toegegeven. Is er iemand die daar vandaag nog over klaagt?Voilà, dat is een mooi precedent. Het zou van lafheid getuigen om dat evenement niet te herhalen – op een bescheiden manier, om te beginnen. Waarom niet, nu het mooi weer wordt, een picknick elke zondagmiddag over de hele breedte van de Anspachlaan tussen de Beurs en het De Brouckèreplein? Het zal volstaan om beleefd aan de automobilisten uit te leggen dat het voor één keer niet aan hen is om de wet op te leggen. Een vleugje burgerlijke ongehoorzaamheid is meer dan gewettigd als antwoord op deze onverantwoorde lethargie.Brussel bruist van de muzikanten en talentvolle acteurs die de actie kunnen opvrolijken, zelfs bij druilerig weer. Ze kunnen er veel méér van maken dan een simpele picknick of passeggiata. En om dit allemaal te organiseren, vindt men vast beter dan een oude filosoof: enkele Twittervirtuozen of Facebookadepten, of – waarom niet? – een handvol flashmobpioniers. Ik zal er in ieder geval bij zijn. Slechts één keer in mijn leven ben ik in de gevangenis beland. Als het moet, ga ik met veel plezier nog eens een keer. Voor de goede zaak. Wie is bereid om mij te vergezellen?

� Philippe�Van�Parijs

Philippe Van Parijs is Brusselaar en hoogleraar aan de univer-siteiten van Louvain-la-Neuve (Hoover-leerstoel voor econo-mische en sociale ethiek) en van Oxford (Rechtsfaculteit)

“We moeten onzekinderen kunnen zeggen: ‘Jullie gaan minder consumeren, en toch een beter leven hebben’”

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

BDWOPINIE

BRUSSEL – Filosoof en Brusselaar Philippe Van Parijs is het zat: te veel auto’s die de openbare ruimte inpalmen en mensen het plezier in de stad ontnemen. Tijd voor actie! Hij roept u allen op voor een burgerlijk ongehoorzame reuzenpicknick, elke zondag, pal op de Anspachlaan. Wie vergezelt hem?


BDWOPINIEBrusselse cultuur door Anne Brumagne

De zoveelste editie van de Zinneke Parade, afgelopen zaterdag. De kleurrijke stoet door de straten van Brussel is nog altijd even fascinerend als bij de eerste editie in 2000. Toen was de Zinneke Parade het verrassende hoogtepunt van een voor de rest bijzonder matig Brussels cultuurjaar. Te veel overheden moesten hun zegje doen over ‘Brussel, Europese cultuurstad’ en werkten elkaar daarbij tegen. Maar paradoxaal genoeg zorgde die mislukking ervoor dat er wat ging bewegen in cultureel Brussel. Organisaties uit de verschillende gemeenschap

pen gingen samenwerken, uit frustratie omdat de overheden daar niet in slaagden. De Zinneke Parade werd een biënnale waarnaar elke keer weer reikhalzend wordt uitgekeken: mensen die anders te veel in hun wijk, gemeenschap of sociologische groep zouden blijven hangen, oefenen en feesten samen.De politieke versnippering is gebleven, en dat ervaren ze bij Zinneke ook elke keer weer. In het tvbrusselprogramma Polspoel zei directrice Myriam Stoffen dat er zo’n zeventien (!) dossiers bij verschillende overheden moeten worden ingediend om het budget bij elkaar te krijgen. Ergens in een voetnoot in de teksten van het akkoord voor de nieuwe staatshervorming wordt de Zinneke Parade als voorbeeld genoemd van een ‘bicultureel evenement van gewestelijk belang’ waarvoor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bevoegd zou worden. Grondwetspecialist Hendrik Vuye, die onlangs voorstellen op papier zette om de band tussen Vlaanderen en Brussel aan te halen en om de Brusselse structuren te vereenvoudigen, reageerde in Knack achterdochtig: “Er is blijkbaar een aparte Brusselse cultuur ontdekt”, en: “Iedereen weet dat daar veel meer achter zit dan alleen de Zinneke Parade.”‘Brusselse cultuur’, zelfs ‘Brussels nationalisme’ zou aan een opgang bezig zijn. Of we nu in die tendenzen geloven of niet, en of we daar nu voor of tegen zijn: laten we van die begrippen vooral geen fetisj maken en er eindeloos over blijven palaveren. Niemand kan ontkennen dat Brussel op een aantal vlakken een specialleke is. De meertaligheid bijvoorbeeld, die in Europa haar gelijke niet meer kent. Dat het geen kwaad zou kunnen dat op vlakken als toerisme, sport of cultuur het beleid van de verschillende overheden beter wordt afgestemd. Maar het heeft evenmin zin om de belangrijke verwezenlijkingen van de Vlaamse en Franse Gemeenschap in de stad op de helling te zetten en te denken dat Brussel het alleen kan. Een coördinerende rol van het Gewest kan soelaas bieden in een aantal dossiers – toerisme, bijvoorbeeld. Het culturele akkoord dat na decennia van palaveren nu eindelijk nakend zou zijn, kan ook al een deel van de oplossing zijn. Over onderwijs is permanent overleg nodig.En dan nog iets bedenken waardoor organisatoren geen zeventien verschillende dossiers meer hoeven in te dienen...

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Charlotte

Naar aanleiding van het artikel van Eliane Van den Ende in BDW 1327 van 3 mei (‘Charlotte, een waanzinnig leven’, p. 22) heb ik het genoegen u een kopie te sturen van het overlijdensbericht van de heer JeanBaptiste Kempen (9 maart 185726 januari 1950). Die man heeft Charlotte gered uit de brand in haar kasteel in Tervuren in maart 1879.Mijn moeder, Victoria Kempen (19021988), was familie van hem. Haar vader, mijn grootvader, was Guillaume Kempen (8 juli 186528 januari 1930), de jongste broer van JeanBaptiste. Ik wens u goede lectuur.(Lezeres stuurt ons onder meer een krantenartikel uit 1950 in het Frans, met als titel: ‘À Tubize, où reposera désormais le sauveur de l’ex-impératrice du Mexique’. Daarin heeft ze volgende zinnen onderstreept: “Il avait sauvé la vie de la princesse Charlotte de Belgique, sœur du roi Léopold II et ex-impératrice du Mexique. Le sau-veteur, Jean-Baptiste Kempen, avait pu, grâce à un petit pécule qui lui venait de la donation royale, terminer son existence dans un hospice de Braine-le-Compte.” Dat ‘appeltje voor de dorst’ had hij te danken aan de redding-tegen-wil-en-dank van ex-keizerin Charlotte, op carna-valsavond 1879. Hij vond de prinses, gehuld in het zwart en uitgestrekt op haar bed, omsingeld door de vlammen; zij weigerde gered te worden, maar Kempen leidde haar met ferme hand naar het venster, waar de ladder klaar-stond.)

Mariette�Vanden�Cruys,�Anderlecht

Elsbes

(Open brief aan de Overlegcommissie Stedenbouw van de Stad Brussel: ‘Bezwaarschrift tegen het omhakken van 24 elsbessen in de Jean-Baptiste Depairelaan, 1020 Brussel.) Met dit schrijven willen we officieel bezwaar aantekenen tegen het omhakken van 24 elsbessen in de Depairelaan. De bomen hebben een esthetische waarde, zijn kerngezond en hebben bovendien een ecologische en medicinale waarde (vitamine B/C). Ze maken onlosmakelijk deel uit van het unieke karakter en de charme van dit Brusselse stadsdeel.Wij vinden uw diensten echt onverbeterlijk. Vorig jaar hebben we onze speciale ginkgo’s van een gewisse dood kunnen redden. Dit jaar hebt u het gemunt op de geneeskrachtige elsbessen. We zijn er zeker van dat het Brusselse Gewest ook dit keer uw aanvraag resoluut zal afkeuren. Er is geen enkele geldige reden om deze levende bomen te vernietigen. Hopelijk houdt u rekening met dit bezwaarschrift. (...)� Peter�Wullen,�Laken

Verkeer(d)

Woensdag 16 mei, 15.30 uur: het is vrij druk aan de Naamsepoort. Op de bushalte aan de Quick staat een automobilist aan het stuur van een 4x4 te keuvelen met een kompaan op het voetpad. Bus 71 richting stad stopt gedwee midden op de rijweg. De middelste busdeuren openen op dertig centimeter afstand van de 4x4, wat het uitstappen erg bemoeilijkt. De buschauffeur sluit een paar maal de deuren tegen de uitstappende passagiers om ons tot spoed aan te manen. Een dame met kinderwagen en nog een dochtertje moet helemaal tot voor in de gelede bus om te kunnen uitstappen. De held van de 4x4 wordt niet lastiggevallen door de buschauffeur. Ik zie ook geen enkele verontwaardiging om me heen. Business as usual, dus. Ieder doet zijn ding. Het dodelijke accident met de MIVBwerknemer lijkt alweer eeuwen achter ons te liggen.Wederzijds respect, mondigheid van de burger in het

openbaar en de handhaving van de verkeersregels zijn, voor zover ik weet, geen thema in de aanloop naar de komende gemeenteraadsverkiezingen. En dat de politie haar rol niet speelt, daar hebben we ons al lang bij neergelegd. Ik zie wel Danny Smagghe van Touring in de media om zich heen schoppen. En Bruno De Lille (staatssecretaris, Groen, red.) doet er niet voor onder. In een commentaar bij de Bike Experience op tvbrussel een paar weken geleden zegt hij onder meer: “Je mag ervan uitgaan dat de automobilist enkel aan zichzelf denkt.” Als je dan weet dat heel veel fietsers en motors, ‘zwakke weggebruikers’, nauwelijks de verkeersregels volgen en dat hun gedrag voor de automobilist compleet onvoorspelbaar is... Iedereen pleit voor zijn doelgroep en wijst de ander met de vinger. Een soort mobiliteitspopulisme. In de Vlaamse pers (BDW, DS...) is er heel af en toe een Nederlander die een stukje durft te plegen over respect in het verkeer, de handhaving van de bestaande regels en het ‘algemeen belang’.In Brussel heerst een opbod van groepsbelangen dat goed spoort met het neoliberale individualisme en het aloude jem’enfoutisme, met Luckas Vander Taelen enigszins als uitzondering. Maar dat eeuwige opgestoken vingertje, daar moeten wij niet van weten. In stilte sparen we onze energie voor een uitbarsting van overtrokken emotionele reacties bij het volgende ‘onaanvaardbare’ accident.

� Wim�Magerman,�Anderlecht

Aanwezig

Er wonen misschien niet zoveel Nederlandstaligen in Brussel, maar er werken er des te meer. Spijtig genoeg leiden ze een ondergronds bestaan; ze trekken in de grootste bescheidenheid de stad in en uit, enkel voor hun werk. Velen weten niet wat zich twee straten verder afspeelt.Enkele vaststellingen. Priemstraat 51: Faro (erfgoed, bibliotheek,...) en nog twee andere administraties: enkel de ‘codenaam’, geen spoor van taalverbondenheid. Meer dan zestig Vlaamse werknemers. Hun voorgangers van het Leger des Heils durfden ten minste uit te komen voor wie ze zijn. Priemstraat 19A: Centrum voor Algemeen Welzijnswerk. Van de 48 Vlamingen geen spoor, tenzij u achter de muren gaat graven. SintGisleinsstraat 58: Cultuurnet – een plaatje, c’est tout. Dupontstraat... nee, het lijstje is eindeloos... Laat niemand vermoeden dat wij Vlamingen of beter Nederlandstaligen zijn!Enkel aan Daarkom aan de Wolvengracht (VlaamsMarokkaanse vriendschap) staan een Leeuw en een Marokkaanse banier. Spijtig wel dat ik hier twee maal in het Frans werd aangesproken.Uitstraling is geen provocatie, we mogen trots zijn op onze inzet.� Ernest�Gillioen,�stadsgids,�Leuven

Splitsing

Ik lees in BDW 1329 (p. 6) het interview met Olivier Godfroid. Vraag: “De NVA is een separatistische partij”; uw antwoord daarop: “Op geen enkele meeting heb ik De Wever horen zeggen dat het land gesplist moet worden (...). Voor mij is een splitsing van België niet het einddoel.” Om u te helpen zend ik graag een scan van het eerste punt van de NVAstatuten (1.A ‘Doelstelling en grondslag’). Daarin letterlijk: “De NieuwVlaamse Alliantie kiest logischerwijs voor de onafhankelijke republiek.” Hebt u dat al gelezen? U hebt waarschijnlijk iets gemist...� Jacques�Defrance,�Vorst

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Strange Fruit: CASSOL KLAAGT SLA VERNIJ VAN NU AAN

BRUSSEL – Saxofonist Fabrizio Cassol verlegt met Aka Moon al twintig jaar de grenzen van de jazz. Rode draad is altijd het streven naar een wereld waar iedereen respect heeft voor elkaar.

Op zijn recente solo-cd Strange fruit (Blue Note) kleedt Cassol zijn ideeën-goed muzikaal in met referenties van Bach tot Afrobeat. De opnamen had-den plaats over een periode van vier jaar, in Brussel, Parijs en Bamako. Het lijkt wel de soundtrack van een reisverhaal. “Dat is het ook een beet-je, een soort geheim dagboek dat ik bijhield. Het begon met de ontmoe-ting met Oumou Sangaré en de ge-sprekken die we hadden. Ik wou een groot verhaal brengen met verschil-lende vocalisten. De stem heeft me altijd al gefascineerd, al van bij Aka Moon en zeker nadien, via mijn werk bij Alain Platel en mijn residentie in De Munt. In Afrika is de vertelcul-tuur met de griots nog springlevend. Daarom begint de plaat met een griot, en dan nog wel een van de beste, Baba Sissoko.” Fabrizio Cassol had rede-nen om het antiracistische nummer ‘Strange fruit’ (het allerbekendst in de uitvoering van Billie Holiday) als centraal thema te kiezen. “Ik ben gek op dat lied. Ik wilde er al heel lang een eigen versie van maken, maar vond nooit de juiste insteek. Tot ik op het idee kwam om het op te bouwen als een soort opera met gezongen stuk-ken zoals de aria’s, aangevuld met meer verhalende delen. Op die ma-nier kon ik mijn standpunten duide-lijker naar voren brengen. Een andere reden waarom ik dat nummer koos, is dat slavernij nog altijd bestaat, zij het dikwijls verdoken. Vandaar de hoesfoto’s van Kiripi Katembo Siku: hij fotografeert mensen en situaties, weerspiegeld in plassen. Het is een indirecte realiteit, maar ze is er wel.”� GTB

Strange fruit live met meer dan 60 (!) uitvoerders, op 31 mei om 20 uur in de KVS (kaartjes 15 à 19 euro) en op 1 juni om 20.15 uur in Théâtre National (16 à 20 euro)

FAB

RIZIO

CA

SSO

L. ©

CÉ

DR

IC G

ER

BE

HA

YE

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

© E

VA H

ILH

OR

ST &

WA

UTE

R M

AN

NA

ER

T


Een stripreportage van Eva Hilhorst en Wauter Mannaert. Terug te vinden, samen met extra’s, op www.gpstripreportages.wordpress.com.

© E

VA H

ILH

OR

ST &

WA

UTE

R M

AN

NA

ER

T


ADVERTENTIE

Theater > Kris Kaerts maakt Crossing met Roma-jongeren

Roma-verhalen, uit de mond van RomaBRUSSEL – Tijdens een fotosessie in een park komt het publiek vanzelf toegestroomd: werklieden onderbre-ken hun werk om de bruid die door de lucht zweeft te bewonderen, joggers vertragen om te applaudisseren en te huppelen op het ritme van de muziek, een Roe-meense oma vertelt haar kleinkind dat dit de muziek is van haar geboorteland... Is er meer reclame nodig voor een toneelstuk dan zoveel spontane bijval?

Regisseur Kris Kaerts heeft al vaker theater gemaakt met groepen mensen die zelf nooit gedacht hadden ooit op een podium te staan: mijnwerkers, thuislozen... De laatste twee jaar heeft hij samengewerkt met een groep jongeren, voor het grootste deel uit Roemenië afkomstige Roma die in Vormingscentrum Foyer een opleiding volgen. Nooit eerder stonden ze op een podium. Intussen hebben ze al de prefinale van de Kunstbende in de discipline ‘per-formance’ op zak. Hun verhaal is er een dat nog nooit is verteld.Van het Roemeense platteland naar het Brusselse stads-leven, het is een grote stap. “We hebben met onze ouders en grootouders gepraat over hoe dat was, en we hebben op internet filmmateriaal bekeken. Zelf waren we toen nog niet geboren,” legt Abel uit. Hij speelt min of meer zichzelf in het theaterstuk, een jonge zigeuner, zoals hij zelf zegt. Kris Kaerts is er meer dan blij mee dat deze jongeren erin geslaagd zijn ‘zichzelf’ te spelen en hun eigen verhaal te vertellen. “Ons vertrekpunt waren verschillende teksten over Roma: een Macedonisch apocrief verhaal, Honderd jaar eenzaamheid van Márquez, het boek Crossing van

Jan Yoors... Het was een mooi moment toen de jongeren plots de link begonnen te leggen met hun leven. Zij zijn de eerste generatie Roma-jongeren die over dit gegeven communiceren met het publiek hier in Brussel. Daarvan probeerde ik hen bewust te maken. Deze voorstelling is een historisch rendez-vous met Roma, van wie er velen na de Tweede Wereldoorlog niet meer tot hier zijn geraakt door gebrek aan bewegingsvrijheid. ‘De grote stilstand’ noemen de Roma uit Roemenië de tijd van gedwongen se-dentair leven tijdens Ceauşescu.”

Jongeren jonglerenBij theater komt veel meer kijken dan toneelspelen. Met Jonas Mertens hebben de jongeren leren jongleren. Met Nida Serra werken enkele meisjes de bruidsjurk af. En dan is er nog het orkest... “Het is niet bepaald een vrolijk stuk,” zegt Nicolas Hauzeur, “en daarom zorgen wij met onze muziek voor een vrolijke toets.” Met een ensemble van viool, trompet, contrabas, cimbalom en accordeon kan de sfeer inderdaad niet stuk.Over al deze samenwerkingen vertelt Kris Kaerts dat het niet alleen een manier is om vaardigheden te leren, maar ook om ontmoetingskansen te creëren. Roma en niet-Roma kennen elkaar te weinig: ook daarover gaat deze voorstelling.� Jo�Govaerts

Crossing, meertalige voorstelling met boventitels en live muziek, donderdag 31 mei, vrijdag 1 en zaterdag 2 juni, telkens vanaf 19.30 uur in de BegijnhofkerkCrossing: de muzikanten zorgen voor de vrolijke noot.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

U vindt de juiste weg opnschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

www.inschrijveninbrussel.beBasisonderwijs

LOP Brussel BaOLOP Brussel SO

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2012-2013:ga naar www.inschrijveninbrussel.be.

OPGELET: belangrijk voor alle kinderen geboren in 2010!

Alle scholen organiseren inschrijvingen op 22 mei. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor een overzicht van de vrije plaatsen.

A70-000-07.vgc.adv5.bas.bdw.255x178.111011.indd 1 11-10-2011 10:43:45


ADVERTENTIE

Is dit kunst? Of kan het weg?

DansCentrumJette stimuleert onderzoek naar hedendaagse dans. Boglárka Börcsök geeft uitleg over haar project met Yukihiro Taguchi, een combinatie van dans met stop-motionfotografie.

© JO

VOE

TS

Gevolgd: rondleiding langs Brus-selse kunstwerkplaatsen tijdens hun gezamenlijke Open House (bin-nen het Kunstenfestivaldesarts).

Met Open House presenteerden 24 kunstwerkplaatsen, artistieke la-boratoria en alternatieve manage-mentbureaus uit Brussel zich voor het eerst gezamenlijk met een pro-gramma van debatten en open da-gen. Deze labs voor hedendaagse kunstenaars zijn door hun klemtoon op onderzoek, experiment, multi-disciplinariteit en grensoverschrij-

ding moeilijk op hun merites te beoordelen, en daardoor een makkelijk slachtoffer van over-heden die in hun budgetten moeten snoeien.Wij volgden een parcours langs vier locaties in het noorden van Brussel. Een trip van vier uurtjes, die smaakte naar meer.DansCentrumJette is de enige werkplaats voor hedendaagse dans in Brussel. Sinds 1996 is ze ondergebracht in een verlaten industrieel pand in de Van Cauwenberghstraat in Molen-beek. Onder leiding van Roxane Huilmand en Wolfgang Kolb, en onder typische vergeelde golfplaten en ijzeren steunbalken worden er dagelijks masterclasses gegeven en heb-ben een tiental residents per jaar er hun plek. Toonmomenten zijn er ook, zoals binnenkort tijdens de Brussels Dance Summer. Tijdens Open House presenteerden Boglárka Börcsök en Yukihiro Taguchi er een deel van hun gees-tige en geslaagde performance/installatie Discounts, waarin Börcsök bewegingen iso-leert door ze te tellen en Taguchi door ze te fotograferen en met stop motion weer te geven.Vlak bij DansCentrumJette is ook het archi-tectenbureau L’Escaut gevestigd, dat in Brus-sel onder meer Théâtre National en het Ursu-linenplein realiseerde. Het bureau neemt in zijn gebouw één verdieping in en laat de rest aan kunstenaars uit andere disciplines en an-dere landen. Zij kunnen boven repeteren, sa-men met de architecten eten en ideeën uitwis-selen, en ze hebben op de benedenverdieping een kleine expositieruimte.Daarna ging het richting kanaal, waar in de bijenkorf aan de Koolmijnenkaai 30-34 Q-O2, een werkplaats voor experimentele heden-daagse muziek en klankkunst, een plek heeft. Ook Q-O2 organiseert residenties, toonmo-

menten, concerten en onderzoeksprojecten die soms ver gaan. Geluidsexperimenten betref-fende de sympathetic resonance van met natte vingers bestreken wijnglazen of het geluid dat gloeilampen voortbrengen, of een databank met veldopnamen Sounds of Europe, waarvan het momenteel residerende Roemeense duo C.fieldechoes een voorbeeld gaf: veel verder van de mainstream geraak je niet.Tot slot maakte ook het ‘internationaal net-werk van disciplineoverschrijdende labora-toria voor speculatieve cultuur’ FoAM een uitdagende indruk. FoAM bekijkt ‘prototypes van een mogelijke toekomst’ met zowel een artistieke als een maatschappelijke/ecolo-gische/sociale output. De werking lijkt even gevarieerd als vaag, met projecten waarin Po-werPoints worden vervangen door maaltijden, verhalen worden gegenereerd op basis van ta-rotkaarten en plantkunde, computerhardware letterlijk biologisch wordt afgebroken door kakkerlakken uit Madagaskar, maar waar evengoed serieus onderzoek wordt gedaan naar de volkse praktijk om tijdens de Tweede Wereldoorlog kleding te vervaardigen.Het was fijn om achter al deze gevels te mogen kijken. Enkele oudere deelnemers verklaar-den dat ze zopas ook het Parcours d’Artistes in Sint-Gillis hadden gevolgd en daardoor en-thousiast waren geworden over het onzicht-bare talent dat overal in de stad aan de slag bleek. Een programmasamensteller van een kunstencentrum in Bretagne, vaste klant op het Kunstenfestival, zag Brussel nu nog meer als één groot laboratorium, en zei dat dit in Frankrijk onmogelijk zou zijn omdat kunste-naars daar ofwel bij een groot instituut horen, ofwel gewoon uit de boot vallen. Voor hen die vinden dat kunstenaars tijd en geld van hard-werkende belastingbetalers verspillen, zou een bezoek aan deze werkplaatsen dan weer een beproeving zijn. Er wordt inderdaad tijd en (een beetje) geld gestoken in kunstenaars die nog veel moeten bewijzen, in radicale kunst, maffe plannen en successen die er pas ko-men na drie mislukkingen. ‘Ist das Kunst oder kann das weg?’ stond op een badge van Yuki-hiro Taguchi. Hoe dun de scheidingslijn soms ook wordt, ze moet gerespecteerd worden. De werkplaatsen in de kunsten zijn als het vrije onderzoek in de wetenschap: zelfs noodzake-lijk indien niet meteen nuttig.� Michaël�Bellon

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

3 JunI > 12h

Jubelpark

THemaDuurZame VOeDInG

Zijn jullie klaar voorhet Groot milieufeest ?

JOSHua

GraTIS

COnCerT

19h

INFO : 02 775 75 75 - WWW.LEEFMILIEUBRUSSEL.BE

De MuseumPrijs is een initiatief van het tijdschrift Openbaar Kunst-bezit Vlaanderen, met de steun van het advocatenkantoor Linklaters. Jaarlijks kiest de jury één museum in Vlaanderen, één in Brussel en één in Wallonië om in de bloemetjes te zetten. Alles bij elkaar wordt er tel-kens voor dertigduizend euro aan prijzengeld aan de winnaars uitge-deeld.In Brussel kon het Hortamuseum

dit jaar de prijs wegkapen. Het mu-seum, gevestigd in de privéwoning en in het atelier van wereldarchitect Victor Horta, maakt indruk. De jury uitte haar bewondering voor de con-sequente manier waarop het mu-seum al meer dan twintig jaar het patrimonium van Horta verdedigt en zorgvuldig restaureert. Boven-dien werd geïnvesteerd in een uit-breiding naar het aanpalende huis van Jules Brunfaut. Daar worden nu


Tentoonstelling > Catherine François exposeert sculpturen in Tuinen van Buuren

Natuur en kunst, actie en reactieUKKEL – In het Museum van Buuren in Ukkel kunt u nog tot in oktober naar de tentoonstelling Energie van de beeldhouwster Catherine François. In de prach-tige gerenoveerde tuinen van het museum presenteert de artieste haar nieuwste sculpturen rond de thema’s natuur en – u raadt het al – energie.

“Ik wil met mijn sculpturen een boodschap meegeven, mensen aan het denken zetten,” vertelt Cathe-rine François. Wat die boodschap dan precies is? “Dat is voor iedereen anders. Ik vertel een verhaal dat zijn oorsprong vindt in mijn persoon-lijke ervaringen en emoties, maar iedereen moet er zelf over nadenken en het op zijn manier interpreteren.” De meeste beeldhouwwerken uit Energie zijn van brons en hebben gaten. “Daarmee wil ik een des-tructieve energie weergeven,” zegt François. De kunstenares tracht extremen te verenigen in haar werk en wil tonen dat geboorte en des-tructie hand in hand gaan. Want “alles is constant in beweging.” François probeert de natuur bij haar kunstwerken te betrekken: binnen in de sculptuur ‘Feedback’ blijft bijvoorbeeld water staan als het regent. “Een bewuste keuze,” zegt de artieste. “Het regenwater komt op die manier samen met het vuur dat gebruikt is tijdens de creatie van de beeldhouwwerken. Als de na-

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Museum > OKV en Linklaters reiken jaarlijkse prijzen uit

Horta wint MuseumPrijsBRUSSEL – Het Hortamuseum in Sint-Gillis wint de MuseumPrijs 2012. De jury stelt dat het Hortamuseum een voorbeeld kan zijn voor vele andere en hoopt dat de verschillende spelers rond ‘art nouveau’ in de toekomst meer en beter zullen samenwerken.

Werk van Catherine François in de tuin van het Museum van Buuren. Hierboven bijvoorbeeld een zelfportret.

de bezoekers onthaald en bevinden zich een cafetaria, een tentoonstel-lingszaal, een unieke bibliotheek en plaats voor kantoren. Niet alleen wordt de groeiende publiekswer-king daardoor gestimuleerd, het herwaardeert ook het museum als kenniscentrum over Horta en de art nouveau. De andere genomineerde musea in Brussel waren het Belgisch Stripcentrum, het Charliermuseum, het Muziekinstrumentenmuseum en het Museum en de Tuinen Van Buuren (artikel hierboven). Museumliefhebbers en kinderen konden ook online voor hun favoriet stemmen. Zo wist het Magritte Mu-

© P

AU

L LOU

IS

seum de publieksprijs te behalen; de prijs van de Kinderjury ging naar het Art)&(Marges Museum.In Vlaanderen sleept het Stam, het stadsmuseum van Gent, de prijs in de wacht, en in Wallonië wint het Musée International du Carnaval et du Masque in Binche. De winnende

musea in de drie gewesten krijgen elk tienduizend euro. Het is de be-doeling dat ze dat bedrag investeren in nieuwe projecten die actief een nieuw publiek aantrekken, zoals mensen met een handicap, kinderen en jongeren of kansarmen.� ND

Het Magritte Museum wint de publieksprijs.

© IVA

N P

UT


Het is nog maar vijf jaar geleden dat ik over lan-goustines schreef. Verschoning. Maar er is goed nieuws te melden, en dat wil ik u niet onthouden.

Langoustines (Nephrops norvegicus) zijn kreeftjes die nauw verwant zijn met de echte zeekreeft, de homard, zeg maar, anders dan garnalen en lan-goesten. In het Italiaans heten langoustines scam-pi, maar dat woord wordt al jaren misbruikt voor zoetwatergarnalen. Hoe u het verschil kunt zien? Langoustines hebben opvallend grote scharen, garnalen (en langoesten) hebben er piepkleine – als ze er al hebben. De meeste garnalen zijn ook zij-delings afgeplat, de kreeften zijn langs boven (dor-so-ventraal) platter dan breed. Welke lekkerder is, blijft uiteraard een geval van persoonlijke voorkeur. Maar daar gaat het ’m hier niet om.De langoustines zijn terug van weggeweest, toch in ons eigen Belgenlandje. Dat is het goede nieuws.Ondanks de naam Noorse kreeft die men soms – en meestal verkeerdelijk – aan langoustines pleegt te geven, komen de beestjes voor in een groot deel van de Noordzee, op en in modderige bodems. Gene-raties lang visten onze Belgische vissers op deze lekkernij. Op de markten aan de kust stonden ver-kopers ze soms ter plekke te koken, en dan konden we een zakje met heerlijke warme langoustientjes meenemen om ergens op een terrasje aan de kaai op te eten, het liefst met een Rodenbach erbij. Van-daag geven bijna alle etablissementen aan kaaien en dijken zelf eten. Meegebrachte zeevruchten en boterhammen zijn er al lang niet meer welkom (op enkele te koesteren uitzonderingen na). Reclame-borden van Rodenbach uit de jaren 1970 herinne-ren nog aan die mariage van garnalen, langoustines en ‘Zuidwest-Vlaams rood bier van gemengde gis-ting’, zoals men de Rodenbach vandaag klasseert.Vanaf de jaren 1980 werd de Belgische vissersvloot stelselmatig gemoderniseerd. De boomkorvisse-rij werd de toekomst, iedereen ging achter tong en pladijs aan, dat bracht pas wat op. Maar boomkor-vissen kost vijvers vol petroleum. De prijs van de stookolie steeg, en tegelijk ook het protest tegen de boomkorvisserij, die de bodem omwoelt. Ware het niet dat de meeste boten nog niet afgeschreven

zijn, de visser hadden al lang andere methoden ge-probeerd.Vlaamse vissers hadden zich van de langoustinevis-serij afgekeerd, maar ondertussen mochten ze van

Europa nog altijd proberen. Er waren quota be-schikbaar, maar die werden niet opgevist, zoals

men in de sector zegt. De klok tikt echter, en als de Belgen ze niet gebruiken, dan zullen andere landen ze vroeg of laat opei-sen. De langoustines die u de laatste jaren

in de winkel vond, waren allemaal geïmporteerd uit buitenlandse visserijen.Maar in onze wetenschappelijke instellingen heb-ben ze al die tijd niet stilgezeten. Men wist daar dat de slinger op een dag de andere kant op zou slaan, en men heeft de voorbije jaren een heel plan opgezet om de Belgen weer aan de langoustines te krijgen. Moderne vangsttechnieken werden uitgetest en vergeleken met het buitenland (VK, Nederland). Er wordt nu met moderne quad-rigs gevist: stellen van vier lichte netten die over de bodem glijden, maar er niet door ploegen. Er werd onderzoek gedaan naar het vermijden van bijvangst en naar een betere ver-werking aan boord. Het kwam vroeger immers vaak voor dat gekookte langoustines op het bord de tex-tuur hadden van taaie tandpasta. Dat kwam omdat ze aan boord niet goed werden verzorgd. De chemi-sche additieven die vroeger werden gebruikt tegen het zwart kleuren van garnalen en kreeftjes, werden herbekeken en gemoderniseerd, men hoopt zelfs om het op den duur volledig zonder te doen. Ook de die-ren levend aan land brengen is een optie. In Spanje en Italië brengen ze zoveel meer op, waarom dan niet in België? En dan werd ook de afzet bekeken: hoe groot is de vraag naar Belgische langoustines? Hoeveel meer kan de markt aan?Begin dit jaar was iedereen er klaar voor, eind april begon het seizoen en vertrokken een vijftal vissers-boten naar de langoustinegronden ten noorden van Nederland. Ze maken reizen van vier dagen en keren terug naar de Vlaamse veilingen, vissend voor de markt, zoals dat heet, net genoeg voor de verwachte vraag. We mogen de komende maanden tot novem-ber, als alles naar wens verloopt, uitkijken naar een betere kwaliteit langoustines van eigen visserij, met zorg voor ons gevist, omdat de visserijsector weet

dat Belgen lekkerbekken zijn. In juni zet de Vlam de langoustines op de kaart als ‘vis van de maand’.U zou langoustines rauw moeten kunnen vinden. Het grootste deel van de aanvoer in Europa, voor-namelijk uit Denemarken en Schotland, is immers diepvries. Rauwe langoustines zijn het beste als u zelf wilt experimenteren in de keuken. Als u ge-kookte verder bereidt, riskeren ze taai te worden. Het loont zeker ook de moeite om gekookte kreeftjes te kopen bij de betere vishandel. Alles hangt ervan af wie ze gekookt heeft, hoe snel en hoe goed dit is gebeurd. Deze langoustientjes kunnen nog in koude slaatjes, maar zijn uitgepeuzeld aan een tafeltje met een goed glas erbij nog zoveel lekkerder. Het hoeft niet noodzakelijk Rodenbach te zijn, hoor, een wijn-tje mag ook. Een Rivesaltes bijvoorbeeld, zoals de Fransen doen. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Langoustine

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

tuurelementen elkaar vinden in één werk, krijgt het geheel meteen meer diepte en karakter.”Dat de beeldhouwwerken eroderen en van kleur veranderen onder in-vloed van de elementen, is absoluut de bedoeling. ‘Tomorrow’s man’ is

zo’n geërodeerd beeldhouwwerk. Het staat op een pier in Knokke en komt bij vloed bijna volledig onder water te staan, waardoor het snel verweert. Dat kunstwerk heeft nu in de tuinen van het Museum van Buu-ren een jonger broertje staan.Het lijkt wel alsof een aantal beeld-houwwerken met elkaar communi-ceren, en sommige sculpturen vor-

men een samenhangend geheel. Zo staan er in de Hartentuin drie beel-den, door de liefde geïnspireerd, die ‘conceptie’, ‘receptie’ en ‘destructie’ voorstellen. “De liefde zelf is ook niet stabiel (lacht). Dat probeer ik op deze manier weer te geven.”Een opvallende rode draad is ook het gehoor. Sommige sculpturen doen denken aan een oorschelp, andere dragen namen als ‘Listen’. “Het gehoor is inderdaad een be-langrijk thema in deze tentoonstel-ling. Als je een verhaal over energie en energiesystemen vertelt, dan gaat het sowieso ook over reactie en de noodzakelijke tegenreactie. Dat wordt gesymboliseerd door het gehoor.”De tentoonstelling bestaat uit zes-tien beeldhouwwerken. Weinig om zo’n grote tuin te vullen, denkt u misschien. Maar ook daar zit een bedoeling achter: “Sommige delen van de tuin zijn bewust leeg gelaten. Om de kunstwerken beter tot hun recht te laten komen, en om rust uit te stralen waar dat nodig is. Je moet de tuin, de ruimte en de natuur in het algemeen als een onderdeel van de sculpturen beschouwen,” legt François uit.

� Nele�Derde

Vroeger kwam het vaak voor dat gekookte langoustines op het bord de textuur hadden van taaie tandpasta

“De tuin, de ruimte en de natuur in het algemeen zijn een onderdeel van mijn sculpturen”

De Tuinen en het Museum zijn elke dag (behalve dinsdag) toegankelijk van 14 tot 17.30 uur. Meer op www.museumvanbuuren.com of (’s ochtends) op 02-343.48.51

© H

EIK

KI VE

RD

UR

ME


Hadi El Gammal begon zijn carrière als burgerlijk ingenieur en ging vervolgens theater maken. “Gelukkig was mijn vader toen al naar Egypte teruggekeerd. Hij dacht dat ik compleet gaga was geworden.”

D at de Egyptische mythologie eraan te pas komt, is geen toeval: dat is vaders bloed. Dat het gebeurt in Brussel, is

ook weer geen toeval; moeder is Belgische. Maar dat El Gammal heeft gekozen voor een leven in de artistieke en culturele sfeer, dat mag zeker merkwaardig heten.“Mijn vader was van opleiding ingenieur, hij werkte voor de Egyptische diplomatieke dienst. Door zijn werk heb ik al jong een deel van de wereld gezien. Ik heb in Caïro ge-

woond, en drie jaar in Washington. Toen ik bijna tien was, zei mijn vader de diplomatieke dienst vaarwel, om zakenman te worden. We zijn toen teruggegaan naar Brussel, mijn ge-boortestad.”“Dat ik in zijn voetsporen zou treden, was voor mijn vader vanzelfsprekend. Als goede zoon heb ik het ook een tijdlang gedaan: na de middelbare school mijn diploma burgerlijk natuurkundig ingenieur gehaald, vervolgens een aantal jaar als ingenieur gewerkt. Tot ik

op zekere dag een telefoontje kreeg van de di-rectrice van Théâtre-Poème. Of ik voor iemand wou invallen...”“Op mijn veertiende was ik muziek beginnen spelen, ik droomde ervan rockster te worden. Ik had al snel een eigen groepje, Tide Line, ik speelde gitaar, zong en schreef nummers. De band is een stille dood gestorven, maar toch hebben we twee studioalbums opgenomen, en op het eind van mijn middelbare school was ik ook een beetje aan amateurtoneel gaan doen.

© MARC GYSENS

SCHAARBEEK – “Een artistieke activiteit in het luchtledige beoefenen, los van de mensen om me heen? Absurd zou ik het vinden! Daarom zetten we naast onze theateractiviteiten ook workshops op voor bewoners van onze wijk. Elk jaar worden die bekroond met een spektakel op het eind van het seizoen.” Hadi El Gammal is al 25 jaar de drijvende kracht achter Théâtre Maât, genoemd naar de Egyptische godin van waarheid, stabiliteit, rechtvaardigheid en kosmische orde.

‘Geen cultuur zonder sociaal engagement’

Hadi El Gammal, bezieler van Théâtre Maât

Blijkbaar niet onverdienstelijk, want een ge-wezen docent van de academie had mijn naam doorgespeeld aan Théâtre-Poème.”“Van het een kwam het ander, en na verloop van tijd kreeg ik het voorstel er fulltime te werken. Het was in 1979. Ik heb alles laten vallen en heb meteen toegehapt. Gelukkig maar dat mijn vader toen al naar Egypte was teruggekeerd, want hij kon zich helemaal niet in vinden in mijn carrièrewending. Hij dacht dat ik compleet gaga was geworden. Maar ik was toen al op een punt in mijn leven geko-men dat ik niet meer zoveel verantwoording diende af te leggen aan mijn ouders. Mijn moeder heeft mijn keuze gesteund, zij het met een klein hartje. En oké, mijn bankrekening voer er minder goed bij, maar geen seconde heb ik nog omgekeken.”

Kleine netwerkenMijn gastheer had zijn roeping gevonden; restte hem alleen nog de taak ze op zijn ma-nier in te vullen. “Na enkele jaren Théâtre-Poème richtte ik samen met enkele dissiden-ten een eigen gezelschap op. Revolutionair theater, sterk politiek geëngageerd. Drie pro-ducties hebben we het volgehouden. Dat leerproces heeft uiteindelijk geresulteerd in de oprichting van Théâtre Maât, samen met Christine Smeysters, ma compagne. We be-gonnen met theater voor volwassenen, één productie in de Hallen van Schaarbeek, een tweede in Théâtre 140, en daarna hebben het roer omgegooid: jeugdtheater. Graag hadden we de twee gecombineerd, maar voor de sub-sidiërende overheid kon dat niet – nog altijd niet, trouwens. Het is het een of het ander.”“Dat is één kant van Théâtre Maât; de andere kant zijn de workshops voor de mensen van de wijk. Dat doen we nu al zestien jaar. We

El Gammal en zijn dochter Jennifer in Banquise, een muzikale fabel over de opwarming van de aarde. “Moeten we dan aan onze kinderen zeggen: ‘Sorry jongens, we hebben de plank misgeslagen, maar trek jullie plan’?”


FREDDI SMEKENS

Van de gooj

E r moet zeker een tijd zijn geweest dat we allemaal van de gooj waren. Of dat ook in werkelijkheid zo was,

waarde lezer, laat ik graag aan uw oordeel over, maar laten we goed luisteren naar het enthousiasme dat ervan afstraalt wan-neer een Brusselaar ongebreideld de woor-den “We zaain van de gooj!” op tafel smijt. Natuurlijk kan dat op een wat mindere dag klinken als: “We zaain nog van de slechtste ni.” Maar over die eerder defaitistische uit-spraak gaan we het vandaag niet hebben.Laat me eerst uitgaan van de stelling die ik in deze Brusselse Kroniek graag en met veel verve wil trachten te bewijzen. Ten ieste kunne we ni van de gooj zaain as er andere het beiter doon. “IJdelheid!” hoor ik daar ingetogen lezers uitroepen. En helemaal ongelijk hebben ze niet. Alleen hebben ze niet de drang vè altaaid van de gooj te wille zaain. Dat zou hen kunnen sieren. Laat mij daar onmiddellijk aan toevoegen dat onze Brusselse uitdrukking niet altijd met ‘gelijk halen’ of ‘gelijk hebben’ te maken heeft. Wat alweer niet belet da we er gielegans kunne neives zaain en we in dat geval nog altijd kunne... – inderdaad, waarde lezer – ... van de gooj zaain!Wie zijn die gooj dan wel dat men het ze niet altijd kwalijk neemt dat ze zichzelf met veel zwier dat etiket opplakken? Even kijken of de lezer akkoord gaat met mijn volgende bewering: het zaain meense mè e klaain hèt, nen dikke nek, mo altaaid e gruut verstand. Het zou me ten zeerste verwonderen da neemand van ons heule in dei beschraaiving zou herkenne, op z’n minst af en toe. Want ik wil eraan toevoegen dat van de gooj zaain meestal een tijdelijke staat van gratie is.Iets anders nu. We kunnen van de gooj zaain op persoonlijke titel of in groep. We nemen als voorbeeld de tijd dat we op school zaten om er al dan niet onze broek te verslijten. Wie daarop flipte, was van de gooj wanneer hij of zij het schopte tot ieste van de klas. Persoonlijk ben ik ooit derde van de klas geweist. Mo ik moot er wel baa zegge da we in de afdieling Weitenschappelaaike B van het huuger middelboer mo mè draa lierlinge woere. Ik was hoe dan ook van de gooi.

Wat het collectieve aspect betreft, heb ik het over het weekend of de vakanties. In dat geval waren we allemaal, van den ieste tot de leste, onderwijzend personeel en directie incluis, van de gooj. Welnu, waarde lezer, ik ga er met een gerust hart van uit dat ieder van ons uitkijkt naar die periode waarin we weer van de gooj zullen zijn, hoewel we dat niet in de hand hebben. En het is juist die onvoorspelbaarheid, dat vleugje mysterie, dat blijdschap en een tikkeltje verwon-dering verschaft. Dinge dee we goo kunne gebrooike vè het leive plezant te haave. Een ander aspect van “We zaain van de gooj” is dat de uitdrukking, bij mijn weten althans, niet in de verleden tijd gebruikt wordt. Een uitspraak als “In daan taaid woere we van de gooj” zou namelijk net iets te veel nostalgie oproepen. Het zou ongeveer neerkomen op uitpakken met “In den taaid woere we van de klas” wanneer we het over het afzwaaien uit het leger hebben. Van van de gooj zaain mag alleen het positieve aspect, het hier-en-nu-gevoel onderstreept blijven.Laten we het echter niet te veel over ons eigen persoontje hebben. We kunnen na-melijk iemand anders plezieren door hem of haar de opmerking “Ge zaait van de gooj persees” te maken. Daarmee wil men aan-geven dat de persoon in kwestie zich goed in zijn of haar vel schijnt te voelen en zich er ook naar gedraagt. “E complimentje mier of minder zal nuut gi kwoed kunne,” zegt men hier zeer terecht. Maar het kan nog verder gaan. Door een persoon die zich wat afzij-dig houdt of zich eenzaam voelt, te betrek-ken bij een groep die duidelijk van de gooj is. Dat zal zeker effect hebben op die persoon. Met andere woorden, het is opmerkelijk hoe van de gooj zijn aanstekelijk werkt.Zijn er dan echt geen negatieve aspecten aan van de gooj zaain? Welnu, waarde lezer, ik kan er – evenmin als u, neem ik aan – niet meteen noemen. We kunnen eventueel even nagaan of er equivalenten bestaan voor onze uitdrukking. Zo kunnen we ook zeggen: “We zaain hee e schuun stuk on ’t speile” of “’t Kan hee persees nemi op.” En ook die uitspraken geven aan dat het hier niet altijd kommer en kwel hoeft te zijn.

streven zoveel mogelijk een melange na van verschillende leeftijden, etnische afkomsten en sociale standen. Repeteren doen we hier bij ons thuis in een ruimte op de eerste verdie-ping, waar plaats is voor zowat vijftien men-sen. Voor de generale repetitie en de opvoering – met zowat veertig acteurs en actrices – ver-huizen we naar een theater hier niet veraf. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we hiermee ons steentje bijdragen aan de sociale cohesie. Niet alleen hebben we vastgesteld dat het een dynamiek creëert bij de deelnemers, er is ook het publiek dat erop afkomt. Een publiek van familie en vrienden dat ziet dat een mix kan werken. En zo vormen zich steeds weer nieu-we kleine netwerken in de wijk.” “Natuurlijk zijn er mensen die we nooit te-rugzien, maar anderen komen wél terug. Zo hebben we onlangs nog vier, vijf cursisten van het eerste uur over de vloer gekregen. Nu Marokkaanse huisvaders van begin dertig, toen jongeren van zestien, zeventien jaar. Een

leeftijd waarop het voor jongeren van alloch-tone afkomst in een stad als Brussel beide richtingen uit kan, goed of slecht. Zij hebben de eerste weg gevonden, ze zijn jongerenani-mator geworden. We hebben hun evolutie van op discrete afstand gadegeslagen, en onder-tussen zijn het zowat vrienden geworden. En nu zijn ze met een voorstel tot samenwerking gekomen voor een project waarmee ze een brug willen slaan tussen culturen en genera-ties. ‘We willen daarvoor samenwerken met Théâtre Maât, omdat we hier bij u ontdekt hebben dat het werkt. Bij u, waar ons leven een nieuwe wending heeft genomen.’ Mooi, toch? Ik vind het ook fijn als een jonge Marok-kaanse moeder komt vragen vanaf welke leef-tijd ze haar dochtertje kan inschrijven, omdat ze zelf zulke goede herinneringen heeft over-gehouden aan haar tijd bij ons. Zulke dingen doen ongelooflijk deugd. Ik zou het trouwens absurd vinden om een artistieke activiteit te beoefenen, er mijn ziel in te leggen, zonder hetzelfde te doen in de betrokkenheid met de mensen om me heen.”

HoopEl Gammal is een geëngageerd Schaarbeke-naar (“Christine, die afscheidnemend Ecolo-

schepen van Mobiliteit, Openbare Werken en Duurzame Ontwikkeling is, is daarin nog verder gegaan dan ik”) én een overtuigde Brusselaar. Maar daarnaast is hij ook nog altijd Egyptenaar. “Mijn roots zal ik nooit ver-loochenen. Tenslotte heb ik daar de helft van mijn familie wonen. Met hen heb ik altijd con-tact gehouden. Ik heb er nichten die als grote zussen voor mij zijn. Toen de revolutie op het Tahrirplein losbarstte, heb ik geregeld gebeld om nieuws te krijgen: hun kinderen bevonden zich in de menigte.”“Toch ben ik pas vijf jaar geleden voor het eerst teruggekeerd. Ik heb zowel de Belgische als de Egyptische nationaliteit, maar voor Egypte ben ik nog altijd uitsluitend Egyptenaar. En dus dienstplichtig: de angst om alsnog onder de wapens geroepen te worden, heeft het lang gehaald van mijn hart. Ik spreek bovendien geen Arabisch – mijn vader sprak thuis altijd Engels –, ik had geen zin om me daar in de nesten te werken.”“Wat me bij mijn terugkeer heel erg opviel, was de apathie van de mensen. Ze hadden zich erbij neergelegd dat ze nooit iets anders zou-den kennen dan dictatuur. Al waren ze vrien-delijk – wat in de natuur van de Egyptenaar ligt –, hun ogen waren dood. Het was alsof het land bedekt was met een loden laag. Nie-mand had dan ook de Arabische Lente kun-nen voorspellen, ook niet in Tunesië, waar het allemaal begon. Tientallen jaren lang had er niets bewogen en dan plots, als uit het niets, kwamen de jongeren op de straat. Mede dank-zij de wonderen van het internet en de nieuwe technologieën. Tegelijk is er ook niemand die weet welke kant het zal uitgaan, wat het zal worden na de presidentsverkiezingen. Maar er is tenminste hoop, al is het duidelijk dat het nog lang zal duren voor er een evenwicht ge-vonden wordt, een evenwicht waar iedereen mee kan leven.”“Ondertussen hebben we een mooie les ge-leerd: niets ligt vast, er is altijd kans op ver-andering. Zelfs van de ene dag op de andere. Belangrijk is het besef dat gewone mensen wel degelijk kunnen bijdragen tot ingrijpende ver-anderingen. Ook op wereldvlak, economisch, ecologisch... Ik kan en wil me er dan ook niet bij neerleggen dat er geen betere wereld moge-lijk is dan die die we nu kennen. Want wat met onze kinderen? Wat met mijn dochter? Moe-ten wij zeggen: ‘Sorry, we hebben de plank misgeslagen, maar we kunnen er niets aan veranderen, trek je plan’? Neen toch? Hoe nie-tig we ook zijn, we hebben de plicht om alles te doen wat in onze macht ligt om de wereld ten goede te veranderen.”

� Karel�Van�der�Auwera

www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Lien Annicaert ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Tuur De Moor ([email protected]), Bettina Hubo ([email protected]), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vanden-bergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

“Ik kan me er niet bij neerleggen dat er geen betere wereld mogelijk is dan die die we nu kennen”


BRUSSEL – Het kriebelt bij de lopers uit Brussel en omstreken. De 20 km door Brus-sel is voor velen hét looprendez-vous van het jaar. Ook de 49-jarige Francisco Veloso kijkt uit naar komende zondag. Hij wil beter doen dan zijn 28ste plaats van vorig jaar, al is de wedstrijd door de vroegere start enigszins een stap in het onbekende.

“Mijn eerste deelname – eind jaren 1980 – was toeval,” vertelt de Brusselaar Francisco Ve-loso. “Ik had van de loopwedstrijd gehoord en besloot met mijn broers naar de start te gaan kijken. Ter plaatse speelden we heel de och-tend met de bal, alvorens te beslissen om het eens te proberen. Toen kon je nog de dag zelf inschrijven. Ondanks de vermoeiende ochtend liep ik de wedstrijd uit in een goede tijd. Toen ik over de meet kwam, wist ik dat ik het jaar erna zou terugkeren. Om het beter te doen.”De uit het Portugese Braga afkomstige Veloso kwam in 1982 naar Brussel op vakantie, op be-zoek bij zijn broer. Toen hij hier een werkaan-bieding kreeg, besloot hij te blijven en sinds-dien is hij van Brussel gaan houden. Met zijn deelname aan de 20 km kreeg hij de smaak van het lopen weer te pakken, en zo belandde hij in het Brusselse en het Brabantse loopcircuit. “In 1992 ben ik met wedstrijden begonnen, en het liep al gauw lekker. Iedereen vroeg zich af wie die snelle Portugees was (lacht). Ik plaatste me De hoeveelste deelname het straks wordt voor Francisco Veloso? Hij is zelf de tel kwijt. © MARC GYSENS

‘Het wordt heel anders dan vorig jaar’

Atletiek > Francisco Veloso, een van de snelste ouderdomsdekens op de 20 km door Brussel

de CLUB

‘Beseffen ze wel waar ze aan beginnen?’Jogging Club Melsen

BRUSSEL – De 20 km door Brussel trekt lopers uit alle hoeken van het land, en ver daarbuiten. Ook Joggingclub Melsen heeft er een jaarlijkse traditie van gemaakt.

In het Oost-Vlaamse Merelbeke-Melsen ko-men elke maandagavond de recreatieve lopers van Joggingclub Melsen samen, ondertus-sen al bijna veertig jaar. Op hun agenda staan vooral regionale wedstrijden, maar één datum staat met stip aangeduid. “De 20 km is toch het grootste loopevenement van België,” ver-telt voorzitter Patrick Vandevyver (46). “Dit is onze verste verplaatsing in clubverband, al gaan sommige leden op eigen houtje wel eens verder. We doen dit al een jaar of tien. Het be-gon met een paar vrienden; dit jaar zakken een twintigtal lopers naar Brussel af. We lopen deze keer om meer aandacht te vragen voor de opvang van gehandicapten, uit solidariteit met een van onze lopers.”De vervroegde start (om 10 uur) zorgt ervoor dat de Oost-Vlamingen al om kwart over ze-ven afspreken om de tocht naar Brussel aan te vatten. Er wacht hen een sportieve uitdaging,

maar de beloning achteraf is ook ingecalcu-leerd. “Na de wedstrijd en een grondige was-beurt gaan we ’s namiddags eerst aperitieven alvorens samen te gaan eten in Brussel. Dit is een evenement waarvoor sommige van onze leden speciaal trainen.”Vandevyver heeft zo zijn mening over de

vroegere start, die er komt na het dodelijke ongeval van vorig jaar. Volgens wetenschap-pers kan het lichaam in de voormiddag beter grote inspanningen leveren. “Persoonlijk loop ik ’s morgens niet graag, ik ben niet echt een ochtendmens. Vorig jaar heb ik de overleden man zien liggen, dat is uiteraard schrikken.

Maar het is niet de eerste keer dat iemand sterft tijdens de 20 km. Het probleem is dat heel wat deelnemers niet goed voorbereid zijn. Als ik sommige lopers al na een paar ki-lometer zie puffen, dan vraag ik me soms af of ze wel weten waar ze aan begonnen zijn.”Sommige clubs hebben besloten dit jaar door het vroege aanvangsuur niet als club deel te nemen. Bij de lopers uit Melsen is er nooit sprake van geweest de traditie te verbreken. “Al is het toch altijd nogal een nerveus gedoe om de rugnummers te pakken te krijgen. Dit jaar ging het heel vlot; vorig jaar zijn we toch een uur of drie bezig geweest...”De aantrekkingskracht van de 20 km is voor velen de sfeer, de massa en de autoloze Brus-selse straten. Het is ook een beetje de toerist uithangen op loopschoenen. “De sfeer is zeer aangenaam, al vrees ik dat er dit jaar mis-schien minder publieke belangstelling zal zijn door het vroegere aanvangsuur. Elk jaar kwamen er wel mensen met ons mee om de sfeer op te snuiven, maar het vroege vertrek doet velen afhaken.”� TS

De 20 km, dat is een massa mensen, met daarin elk jaar een Melsense delegatie.

© A

RC

HIE

F BD

W / JO

GG

ING

CLU

B M

EL

SE

N


steeds in de top vijf en schreef verschillende lokale loopwedstrijden op mijn naam.”“Ik heb ook al deelgenomen aan de mara-thons van Rotterdam en New York, met goede tijden. Dat zijn fantastische herinne-ringen. Mijn mooiste ereplaats is wellicht die op de halve marathon van Brussel drie jaar geleden, toen ik tweede werd. Goed presteren in mijn stad is toch wel iets speciaals.”

KippenvelVeloso loopt ondertussen al een twintigtal jaar de 20 km. Voor de komende editie ver-loopt de voorbereiding volgens schema. We-kelijks traint hij twee keer met joggingclub Cepal, en daarnaast loopt hij dagelijks één à anderhalf uur, met elke week toch een dag

rust. “Dat is wel nodig, want door mijn leef-tijd ben ik sneller moe en laat de goesting het soms afweten.”De resultaten van de Portugese Brusselaar verbeterden door de jaren, om nu al een paar edities te stabiliseren. Door regelmatig in de top twintig te lopen mag hij in de eerste golf starten. Bij de toppers. Veloso steekt zijn liefde voor de wedstrijd niet onder stoelen of banken. “Al dat volk en die sfeer bij de start, dat is echt ongelooflijk! Gewoon door erover te praten heb ik al kippenvel. Ik heb ook het geluk om vooraan te vertrekken, waar je rus-

tig kunt opwarmen. Je bent eigenlijk geprivi-legieerd, je voelt je belangrijk. De 20 km is dan ook steevast de belangrijkste wedstrijd van mijn seizoen. Al de medailles die ik heb gekregen, hou ik met zorg bij.”Het parcours van de 20 km staat te boek als vrij zwaar. Voor Veloso is het vooral zaak om slim te zijn en de motor niet te laten ontplof-fen. “Het is belangrijk om goed te starten, om niet tussen het volk te zitten. Daarna heb ik zelf moeite tot het Ter Kamerenbos. Dat is een vrij zwaar stuk, met heel wat klimmetjes en de tunnels. Eens uit het bos gaat het beter. Dat moeilijke begin zorgt altijd wel wat voor stress, al ben ik in Brussel minder nerveus dan bij een andere wedstrijd. Dat is omdat ik bij de 20 km tegen mezelf loop, de anderen maken niets uit voor mij. Ik probeer telkens beter te doen dan het jaar ervoor, ondanks de leeftijd (lacht).”“Je moet vooral je ritme vinden. Ik probeer rond de 3’30” of 3’35” per kilometer te lopen. Het volk stuwt je wel vooruit. Ik kijk goed rond, op zoek naar mensen die ik ken. Mijn familie staat altijd aan de eindstreep. Soms hoor ik ‘Allez, Veloso’. Dat zijn soms mensen die mij kennen van vorige edities.”Door het overlijden van een jonge loper vo-rig jaar wordt dit jaar het startschot al om tien uur gegeven. Dat zorgt voor onbekende omstandigheden. Het incident van vorig jaar doet sommige lopers misschien ook naden-ken over hun gezondheid. “Ik loop liever in de namiddag. De ochtend, dat wordt een vraagteken, het wordt een heel andere editie. De vraag is of je ’s ochtends al in vorm bent.”“Eerlijk gezegd, en ik zeg het regelmatig als ik samen zit met mijn familie: als er mij iets zou overkomen terwijl ik loop, dan mag nie-mand een traan laten, niemand mag triest zijn. Want dan ga je weg in iets waar je van houdt. Ik heb echt helemaal geen schrik.”Ondanks zijn 49 jaar denkt Veloso niet aan stoppen. Soms kraakt het, maar hij kan het lopen niet laten. En dan zeker niet de 20 km. “Ik voel het nu alweer kriebelen. Deze wed-strijd geeft me een fantastisch gevoel. Elke keer opnieuw.”� Tim�Schoonjans

“Als er mij iets zou overkomen terwijl ik loop, dan mag niemand een traan laten, want ik was iets aan het doen wat ik graag deed”

Het seizoen van de opluchting wordt af-gesloten met een gala voor het goede doel. Herman Van Rompuy is aanwezig, Dirk Van Mechelen ook.De dag voordien wordt de club gehuldigd door de regeringsleden van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. RSC Anderlecht wordt in stijl ontvangen in het BIP, het Brus-sels Info Plein aan het Koningsplein. Daar kan iedereen terecht voor alle mogelijke in-lichtingen over de hoofdstad. Stadsmarke-ting.De minister-president en zijn ministers staan de volledige spelersgroep, het bestuur en de medewerkers op de stoep op te wach-ten om hulde te brengen aan de 31ste titel. Overal lachende gezichten.Royal Sporting Club Anderlecht heeft veel aan het Gewest te danken. De natuurlijke habitat van de club is het volledige Brussel. Het Brussel van alle negentien gemeenten – en meer. RSC Anderlecht behoort evengoed toe aan Ali uit Molenbeek, Vladek uit Koe-kelberg en Amaury uit Woluwe als aan Mi-chou en Corinne van de Théo Verbeecklaan en aan Josiane uit Neder-Over-Heembeek. Het Gewest is de eerste overheidsstructuur die structureel aandacht schenkt aan het nut van topsport voor een gemeenschap. Ook andere clubs en organisaties uit andere sporttakken mogen genieten van geweste-lijke en gemeentelijke steun.Het besef kwam toen Vincent Kompany en-kele jaren geleden bij Anderlecht doorbrak. Kompany is de zoon van een Congolese vader en een Waalse moeder. Thuis werd Frans gesproken, naar school ging het su-pertalent in het Nederlands en hij groeide op in de Noordwijk: Kompany is een echte ket. De Brusselse regering begreep dat hij de ultieme Brusselse ambassadeur is.De huldiging vindt plaats de dag nadat Kom-

pany de Premier League heeft gewonnen met zijn club, Manchester City. De Premier League, de mooiste en de beste competitie van de wereld. Vince the Prince, de kapitein. Groot geworden in Brussel, opgeleid door paars-wit.Net na de wedstrijd gaf hij een live interview aan de BBC. Groots en welbespraakt sprak hij de voetbalminnende wereld toe. Gary Lineker, de voormalige legendarische mid-voor van Engeland, Barcelona en Tottenham Hotspur en sinds enkele jaren de vaste pre-sentator van het beste voetbalprogramma ter wereld, Match of the day, stelde hem vol bewondering vragen. Kampioenen onder el-kaar.Enkele jaren geleden kreeg Kompany een Bronzen Zinneke overhandigd op het hoofdveld van het Constant Vanden Stock-stadion. We zien hem nog staan. Vandaag is de centrale verdediger een wereldster geworden. Voorzitter Roger Vanden Stock haalt trots het succes van de kapitein van Manchester City aan om de band met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest te bena-drukken.Zondag schitterde de regio Brussel (niet de gemeente Brussel) in de hele wereld. Met dank aan Lineker, de BBC en de kroonprins van het Belgisch voetbal, Vincent Kompany.RSC Anderlecht speelt, net als alle andere sportverenigingen van de hoofdstad, een belangrijke rol voor de gemeenschap. Sport maakt voorbeelden, voor een wijk, een stad, een regio en een land. Dat hebben het Ge-west en de andere Brusselse overheids-instanties goed begrepen.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

ADVERTENTIE

De prins en de ministers

Lopen voor een lichtlabBRUSSEL – De 20 km door Brussel verwel-komt elk jaar een pak goede doelen. Ook de Brailleliga is een vaste klant. Deze editie hopen de lopers zoveel mogelijk geld in te zamelen voor een lichtlab.

“We nemen ondertussen al zes jaar deel aan de 20 km door Brussel,” legt Noëlla Jardin (37), communicatieadviseur van de Brail-leliga, uit. “Onze groep bestaat zowel uit ziende als uit visueel beperkte lopers. De meeste van de zeventien slechtziende lopers lopen met een gids, die hen begeleidt met een koord of een stok, afhankelijk van wat de slechtziende loper verkiest. Met die uit-zonderlijke sportieve prestatie overstijgen ze hun handicap. Sommigen onder hen zetten overigens uitstekende tijden neer.”De Brailleliga begon jaren geleden met een vijftigtal lopers, maar kan ondertussen reke-nen op een team dat 415 lopers telt. Dat zijn vooral ziende mensen die naast het inschrij-vingsgeld een som overmaken aan de orga-nisatie, meestal een paar tientallen euro’s. Het bezorgt hun een rugnummer, en heel wat gemak. “Wij zorgen ervoor dat iedereen

ingeschreven is, niemand hoeft dus vroeg in de ochtend te gaan aanschuiven. Het is een win-winsituatie. Onze lopers dragen ook allemaal een T-shirt van de Brailleliga, wat voor heel wat zichtbaarheid zorgt. Uiteraard loopt iedereen zijn eigen wedstrijd, maar we hebben aan het Institut Saint-Joseph wel een verzamelpunt. Daar kunnen de lopers hun rugnummer komen halen en achteraf ook een glaasje drinken.”Naast het werk van de Brailleliga bekendma-ken is het doel van de organisatie ook een concreet project te steunen. Dit jaar is dat de oprichting van een lichtlaboratorium. “Licht en lichtinval spelen een belangrijke rol in het gezichtsvermogen van mensen. We wil-len een ruimte uitbouwen waar slechtziende mensen de gelegenheid krijgen om verschil-lende vormen van verlichting te testen. Zo leren ze waar ze het best lampen plaatsen in hun woning, zodat de lichtperceptie op-timaal is en ze dus zo zelfstandig mogelijk kunnen functioneren. Dat kost geld, maar we plakken geen bedrag op hoeveel we willen binnenhalen.”� TS

Atletiek > Brailleliga neemt met 415 man deel aan 20 km

Discussieer met Brusselwww.brusselnieuws.be

Adv_BN_BDW.indd 1 16/01/12 12:19


‘W e doen dit als voorbereiding op ons schoolfeest. Maar dat is voor mij niet het allerbelangrijkste,” vertelt

juf Marika. “Het gaat erom dat de kinderen onder de middag de kans krijgen om zich creatief uit te leven. En dan het liefst met allerlei afvalmateriaal, waar je vaak nog heel veel kanten mee uit kan. Volgend jaar zou ik graag met een fi etsatelier beginnen, zodat ze zelf hun fi ets leren te herstellen,” gaat de enthousiaste juf verder.Maar nu dus eerst alle hens aan dek voor de

catwalk: terwijl de jongens zorgden voor de muziek en het decor van de show, gingen de meisjes volop aan het knippen, stikken, naaien en plakken. Mét resultaat, zoals je ziet...

Bal(pen)jurkje. “Op Disney Channel had ik een meisje gezien dat een kleedje droeg gemaakt van stiften, en zo kwam ik op het

idee,” vertelt Linde over haar ontwerp. “Wij hebben balpennen gebruikt in plaats van stiften. En omdat we niet genoeg pennen hadden, hebben we de

Gerecycleerde glamour!De Unesco-school kleedt zich op voor milieuvriendelijke modeshow

Van links naar rechts: Jana in het bal(pen)jurkje (naar een idee van Linde), Imane met kroonkurk-oorbellen, en ‘trouwen anno 2012’ met Siham.

BDW VOO

R IED

EREEN VAN 9 T

OT

13

JAAR •

ZIEza

Een vuilniszak voor groenafval, afgedankte Pixar-kaarten of cd-roms, stukken gordijn en versleten lakens... Voor de meiden van de vijfde en zesde klas van de Unesco-school bleek niets te min om er hun eigen modeontwerp mee te maken. Nu zaterdag showen ze hun hoogst originele creaties op het schoolfeest. Maar Zazie krijgt al een exclusieve avant-première!

boven- en achterkant van het kleedje volgehangen met speelkaarten.”Linde kwam op het idee, maar Jana mag het bal(pen)jurkje dragen tijdens de modeshow. “Ik vind gewoon dat zij er beter mee staat dan ik,” zegt Linde. “Ik zou het in het gewone leven niet dragen, maar misschien wel om eens mee te gaan dansen op een feestje of zo,” vertelt Jana. Sinds de paasvakantie hebben de twee meiden bijna elke middag aan hun creatie gewerkt. “Het was superleuk! Ook als het niet meteen lukte, was het toch spannend om te blijven zoeken hoe we al die balpennen konden vastmaken.”

Oorbellen van kroonkurken. Ontwerp: juf Marika. Model: Imane.

Trouwkleed voor de nieuwe generatie. Siham heeft van een afgedankt laken een trouwjurk gemaakt. “Eerst heb ik het om

Bal(pen)jurkje.ik een meisje gezien dat een kleedje droeg gemaakt van stiften, en zo kwam ik op het

1 Oorbellen van kroonkurken.Marika. Model: Imane.

2

Trouwkleed voor de nieuwe generatie.Siham heeft van een afgedankt laken een trouwjurk gemaakt. “Eerst heb ik het om

3

1 2

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E


[ SORRY ] SNORRY ?

Mode alleen voor meisjes, zeg je? Niks is minder waar. Sommige van

onze belangrijkste modeontwerpers

zijn mannen: Tim Van Steenbergen, Raf Simons, Dries Van Noten, noem maar op. Zazies favoriete ontwerper is Walter Van Beirendonck. Sinds een paar jaar maakt hij ook een kindercollectie voor de JBC-winkels, onder de grappige naam

Dresscode: ZulupaPUWA

“De raadsels van Sam van Edward van de Vendel is het vervolg op Toen kwam Sam. Dat boek gaat over een achtjarige jongen, Kix, die samen met zijn zus Emilia, mama, papa, de oude hond Holly en het speelse hondje Springer op een boerderij woont. Op een dag komt er een ‘sprookjeswitte’ hond naar hen toe. Kix houdt veel van de hond en noemt hem Sam. Kix vecht voor hem, hoe moeilijk dat ook is want Sam is een vrije hond die gaat waar hij wil. Maar Kix wil Sam niet verliezen. Voor hij het weet, begint hij aan een bloedstollende nacht.”

“In het tweede deel, De raadsels van Sam, is er meer variatie, er gebeurt meer. Sam doet een beetje raar. Opa, die veel van honden af weet, denkt dat Sam ‘pups’

is geworden, zoals oude mensen soms weer kinds worden. Op een dag verdwijnt Sam. Kix en zijn opa gaan

hem overal zoeken. Het wordt een spannend avontuur, maar Kix geeft niet op...”

“Ik vond het eerste deel, Toen kwam Sam, beter. Dat was zo meeslepend dat ik ’s avonds in bed gewoon niet kon

stoppen met lezen tot het uit was. Maar ik raad beide boeken zeker aan. Je kan ook gerust van het tweede boek

genieten zonder het eerste gelezen te hebben.”

Toen kwam Sam en De raadsels van Sam van Edward van de Vendel, uitgeverij Querido, 9+, 12,95 euro per boek

Sien Hendrickx las twee boeken over een mysterieuze hond

me heen gedrapeerd voor de juiste maat. Dan heb ik er overal wat knopen in gedraaid, en er ook veel bloemen in crêpepapier in genaaid. De juf vond het nog niet gek genoeg, en toen heb ik er met verf op gespat (lacht). Mijn twee handen staan er nu ook op, en in grote cijfers ‘2012’. Waarom? Omdat het voor mij een trouwkleed is voor de nieuwe generatie!”Siham kreeg voor haar originele bruidsjapon de hulp van klasgenoten Aissa en Kyra.

Ook Manon, Katia, Lucia, Yousra, Frederica, Margaux en co poseerden met hun ontwerp trots voor onze camera. Helaas, Zazie is geen modeblad, dus lang niet alle creaties hebben de krant gehaald.Ben je nieuwsgierig naar de rest van deze zotte recyclage-collectie? Nu zaterdag 26 mei om 17 uur is de modeshow te bewonderen in de Unesco-school, Kasteellaan 65 in Koekelberg.

X-perts

Van Steenbergen, Raf Simons, Dries Van Noten, noem maar op. Zazies favoriete ontwerper is Walter Van Beirendonck. Sinds een paar jaar maakt hij ook een kindercollectie voor de JBC-winkels, onder de grappige naam

ZulupaPUWA. Zo heet de planeet waar het robotje Zulu vandaan komt. Een fi guur die je af en toe ziet terugkeren op de verrassende kleren die Walter voor kinderen maakt. Gloednieuw is de ZulupaPUWA-badmodelijn: zwembroeken, strandhanddoeken, bikini’s... Maak je klaar voor een heerlijk zwoele Zulu-zomer!! Te koop bij JBC vanaf 14,90 euro.

ZulupaPUWA. Zo heet de planeet waar het robotje Zulu vandaan komt. Een fi guur die je af en . Zo heet de planeet waar het robotje Zulu vandaan komt. Een fi guur die je af en

Mode alleen voor meisjes, zeg je? Niks is minder waar. Sommige van

onze belangrijkste modeontwerpers

zijn mannen: Tim

3

© W

ALTE

R VA

N B

EIR

EN

DO

NC

K VO

OR

JBC

WAL

TE

R VAN BEIRENDONCK

“De raadsels van Samop Toen kwam Samjongen, Kix, die samen met zijn zus Emilia, mama, papa, de oude hond Holly en het speelse hondje Springer op een boerderij woont. Op een dag komt er een ‘sprookjeswitte’ hond naar hen toe. Kix houdt veel van de hond en noemt hem Sam. Kix vecht voor hem, hoe moeilijk dat ook is

“In het tweede deel, er gebeurt meer. Sam doet een beetje raar. Opa, die veel van honden af weet, denkt dat Sam ‘pups’

twee boeken over een mysterieuze hond

is geworden, zoals oude mensen soms weer kinds worden. Op een dag verdwijnt Sam. Kix en zijn opa gaan

hem overal zoeken. Het wordt een spannend avontuur, maar Kix geeft niet op...”

“Ik vond het eerste deel, zo meeslepend dat ik ’s avonds in bed gewoon niet kon

stoppen met lezen tot het uit was. Maar ik raad beide boeken zeker aan. Je kan ook gerust van het tweede boek

genieten zonder het eerste gelezen te hebben.”

Toen kwam Samde Vendel, uitgeverij Querido, 9+, 12,95 euro per boek

“In het tweede deel,

© IL

AH

© U

ITG

EVE

RIJ

QU

ERID

O

© KAAT KLADDERT

bdw - editie 1330

Documents