bdw - editie 1356

N° 1356 VAN 6 TOT 13 DECEMBER 2012 ¦ WEEK 49: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: [email protected], WWW.BDW.BE

N-VA is de grootste

D e N-VA kwam op in tien van de negentien gemeenten van het Brussels Hoofdstedelijk

Gewest. Ze deed dat op eigen kracht, dus niet samen met Franstalige partijen. Die keuze leverde de partij 11.577 stemmen op. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zijn er on-geveer 55.000 Vlaamse kiezers. De N-VA spreekt met andere woorden

in de helft van de gemeenten maar liefst een vijfde van het Vlaams electoraat aan.De N-VA is hiermee meteen de grootste Vlaamse partij in Brussel, ten minste, als we vergelijken met de gewestverkiezingen van 2009. Dat is de enige verkiezing waarmee vandaag vergeleken kan worden omdat bijna alle Nederlandstaligen

bij de laatste gemeenteraadsverkie-zingen op Frans- of tweetalige lijs-ten stonden.In 2009 haalde Open VLD 11.957 stemmen. Dat is méér dan de N-VA vandaag bij de gemeenteraadsver-kiezingen, maar de N-VA kwam dan ook maar in tien gemeenten op. Er kan redelijkerwijs aangenomen worden dat de N-VA in de andere negen gemeenten ook tien tot twin-tig procent van de Vlaamse stem-men zou halen. SP.A haalde 10.085 stemmen in 2009, CD&V 7.696 stemmen.In 2014 zijn er nieuwe verkiezingen.

Als de N-VA dan ook de grootste partij wordt, is ze een goede kandi-daat om in de Brusselse regering te zetelen. Die wordt immers per taal-groep apart gevormd. Franstaligen kunnen daartegen geen veto stellen. De andere Vlaamse partijen kunnen uiteraard wel een coalitie zonder de N-VA op de been brengen.Bij de klassieke partijen blijkt er onrust te heersen over een scenario waarbij de N-VA veruit de meeste zetels behaalt. De klassieke Vlaam-se partijen in Brussel zijn een stuk ‘verbrusseld’, deels uit noodzaak omdat ze moeten samenwerken met

BRUSSEL – De N-VA is de grootste Vlaamse partij in Brussel, zo blijkt uit een analyse van de jongste gemeenteraadsverkiezingen. Dat kan belangrijke gevolgen hebben voor de gewestverkiezingen in 2014.

Politiek > Een op de vijf Vlamingen in Brussel kiest voor partij van De Wever

SCHAARBEEK – Een mooi achterhuis met een vrijwel intact kunstenaarsatelier en een tuinhuis vol mallen en beeldhouwersalaam. Dat is wat erfgoedspecialist Philippe Debroe mocht ontdekken in de Gallaitstraat in Schaarbeek. Het voormalige atelier van Louis Van Cutsem

(1909-1992), een sportbeeldhouwer die de groten van voor en na de Tweede Wereldoorlog vereeuwigde, wordt volledig in ere hersteld zodat iedereen kan genieten van een uniek stukje patrimonium. Voor heel even maar: het pand krijgt een nieuwe bestemming en zal helemaal worden gerenoveerd. Alle beelden moeten er voor het eind van het jaar onherroepelijk uit. Meer over de laatste dagen van Van Cutsems atelier op p. 10. SVG

HET BELGIË VAN MAGNUM-FOTOGRAAF HARRY GRUYAERTEn ook: Lou Doillon, Paul Dano en Benjamin Verdonck.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

06 1212

ADVERTENTIE

vrijwilligerswerk op pagina 8 in

Lees over

deze krant.

SCHATTEN IN HET TUINHUIS

NIEUW! ZAZIE MAGAZINE. MAANDELIJKS 8 PAGINA’S VOOR JONGEREN. MIDDEN IN DEZE KRANT.

de Franstaligen. Dat kan de Vlaam-se coalitievorming in Brussel danig bemoeilijken.Hoe een samenwerking met een Vlaams-nationalistische partij zal verlopen, hangt ook af van het de-bat dat binnen de N-VA zelf plaats-vindt. Kijkt de N-VA vooral richting Vlaanderen en haar voorzitter Bart De Wever, of vindt de partij een ei-gen Brusselse modus vivendi ? Wie in 2014 de lijst trekt, is alleszins nog niet zeker. Kanshebbers zijn senator Karl Vanlouwe en Brussels gemeenteraadslid Johan Van den Driessche.

Steven Van Garsse en Christophe Degreef

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW 1356 PAGINA 2 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012

De lichtsculptuur die – tot spijt van wie het benijdt – de klassieke heidense kerstboom vervangt, wordt inmiddels ‘The Pharmacy’ genoemd. Is dat trouwens geen minaret, daar helemaal rechts op het stadhuis? En torent daar, pal in het midden, geen reusachtige Inca-god die de argeloze bezoeker om een bloedoffer vraagt?

© JO

VOE

TS

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Nieuw ziekenhuis op Delta tegen 2017

Uitgelicht > Chirec krijgt lening van Europese Investeringsbank voor nieuwbouw

C hirec is een privégroep, ont-staan uit de fusie van enkele kleinere ziekenhuizen. Nu

heeft de groep vijf ziekenhuizen, één in Eigenbrakel en vier in Brus-sel: Edith Cavell in Ukkel, Park Leo-pold in Etterbeek, Basiliek in Gans-horen, en Sint-Anna/Sint-Remi in Anderlecht. Samen zijn ze goed voor 1.100 bedden en evenzoveel artsen. Voorts maakt ook de polikliniek Europa-Lambermont in Schaarbeek deel uit van Chirec.Enkele van de ziekenhuisgebouwen zijn verouderd en te klein gewor-den. Daarom besloot de Chirec-directie in 2006 om een geheel nieuw ziekenhuis te bouwen, ter vervanging van Edith Cavell, Park Leopold en een deel van het Basi-liek Ziekenhuis. In Edith Cavell en Park Leopold zal alleen een poli-kliniek overblijven. Basiliek wordt

een polikliniek met dagziekenhuis.Het nieuwe ziekenhuis krijgt vijf-honderd bedden. In Sint-Anna/Sint-Remi en in de kliniek in Eigenbrakel wordt het aantal bedden telkens uit-gebreid tot driehonderd. De groep

behoudt op die manier hetzelfde aantal bedden.Chirec ging op zoek naar een plek voor het nieuwe ziekenhuis en kon in 2009 een ruilakkoord sluiten met

het Brussels Gewest. De privégroep kreeg een terrein van 5,1 hectare aan de Triomflaan in Oudergem in ruil voor vier vijfde van de Cavell-site in Ukkel. Chirec houdt daar alleen een klein stuk voor de inrichting van de

polikliniek. “In ruil voor de terrei-nen bij Delta kan het Gewest nu op de gronden van Cavell 17.000 vier-kante meter aan woningen ontwik-kelen in een woonwijk. Die wordt

hierdoor verlost van de overlast die de aanwezigheid van een ziekenhuis met zich meebrengt,” zei Brussels minister-president Charles Picqué (PS) maandag.Inmiddels is ook de financiering rond. De kostprijs van het nieuwe ziekenhuis wordt geraamd op 282 miljoen euro. Chirec brengt zelf een deel van de middelen in en ging ook een lening aan bij enkele Belgische commerciële banken. Voorts krijgt de groep een subsidie van 50 mil-joen euro van de GGC en ook nog eens 75 miljoen euro van de federale overheid. Omdat die laatste subsidie over een periode van 33 jaar uitbe-taald wordt, moest Chirec nog meer gaan lenen. De commerciële ban-ken hielden de vinger op de knip, en daarom klopte Chirec aan bij de Eu-ropese Investeringsbank. Die geeft uiteindelijk een lening van honderd miljoen euro, waarvan driekwart gewaarborgd wordt door de GGC en een kwart door het Gewest.Vorige maand kwamen de Chirec-ziekenhuizen in het nieuws als duurste van Brussel en van het land, een gevolg van de hoge supplemen-

BRUSSEL – In 2017 moet op de Delta-site het gloednieuwe ziekenhuis van het Interregionaal Ziekenhuiscentrum Edith Cavell (Chirec) opengaan. De nieuwbouw met vijfhonderd bedden zal 282 miljoen euro kosten. Maandag tekenden Chirec, de Brusselse Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) en de Europese Investeringsbank (EIB) een financieringsakkoord.

“Alle ziekenhuizen moeten, los van levensbeschouwelijke of ideologische achtergrond, gelijke kansen krijgen”

VAF-WILDCARDS: SINT-LUKAS NIET TE STUITEN

BRUSSEL – Het Vlaams Audio-visueel Fonds reikte zopas weer zes wildcards uit aan pas afgestudeerde filmstudenten. Vier van de zes gingen naar Brusselaars.

Weinig filmprijzen zijn zo re-levant als de wildcards die het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF) jaarlijks uitdeelt. De wildcards worden sinds 2005 uitgereikt aan afgestudeerde re-gisseurs op basis van hun eind-werk. Twee fictiefilms en een animatiefilm krijgen elk 60.000 euro, twee documentaires elk 40.000 euro, en voor experi-menteel audiovisueel werk is er 25.000 euro.In de categorie ‘fictie’ stond er geen maat op Sint-Lukas. De twee wildcards gingen naar Mi-chael Van Ostade met Nigredo en Emilie Verhamme met Tsjer-nobyl hearts. Nigredo is een postmodern melodrama over een alleenstaande huismoeder, ontredderd na de dood van haar enige zoon. Tsjernobyl hearts stelt de vraag of de kinder-lijke onschuld van Jules (16) en Adrien (17) getekend wordt door manipulatie en een collectief verleden. Verhamme dong eer-der dit jaar in Cannes naar een Gouden Palm met Cockaigne, een kortfilm over een vader en twee zonen uit Oekraïne die in Brussel botsen op een schrij-nend gebrek aan solidariteit on-der immigranten.De Brusselse filmscholen le-verden ook de winnaars in de categorie ‘documentaire’. Bram Cartigny van Sint-Lukas gaat in Pater familias de confronta-tie met zijn vader aan; Jeroen Broeckx van het Rits buigt zich in 30 m3 over onze vreemde ge-woonte om garages voor van al-les en nog wat te gebruiken be-halve om auto’s te parkeren.Het parcours van eerdere laureaten spreekt tot de verbeel-ding. Hans Van Nuffel (Adem), Nathalie Teirlinck en Sahim Omar Kalifa maakten met het geld kortfilms die internationaal fel gesmaakt werden. Anderen hadden aan het bedrag zelfs genoeg voor een heuse lang-speelfilm. Joost Wynant kwam in 2008 op de proppen met het weemoedige De laatste zomer, Gust Van den Berghe trok met zijn premie naar Togo en kwam terug met het door de Quinzaine des Réalisateurs in Cannes ge-selecteerde Blue bird.

� Niels�Ruëll

OPMERKELIJK

BDW 1356 PAGINA 3 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 WEEKOVERZICHTWOENSDAG�28�NOVEMBERZEVENTIG�BANEN�WEG�BIJ�IMTECH. De technische dienstver-lener Imtech schrapt zeventig banen in zijn Brusselse afdeling. Dat maakt het bedrijf bekend tijdens een bijzondere ondernemingsraad. Volgens de christelijke vakbond ACV gaat het om ruim een derde van het personeelsbestand. De ontslagen zijn het gevolg van de moeilijke omstandigheden op de Brusselse markt. Twintig bedienden en vijftig arbeiders verliezen hun baan.

DONDERDAG�29�NOVEMBERTREINBESTUURDER�VERGEET�CONDUCTEUR. In het station Ukkel-Kalevoet vertrekt een trein zonder treinbegeleider. Het ‘tech-nisch defect’ zorgt voor hinder tussen Brussel-Zuid en Charleroi. Het treinstel staat een tijdje stil in het station, waardoor alle treinen tus-sen de stations Sint-Genesius-Rode en Brussel-Zuid over één spoor moeten. De NMBS opent een onderzoek naar de omstandigheden van het incident.

VRIJDAG�30�NOVEMBERNIEUWE�UITBATER�VOOR�HIPPODROOM. De procedure voor de aanstelling van de toekomstige uitbater van de Hippodroom van Bosvoorde gaat van start. Van de kandidaat-exploitanten wordt ver-wacht dat ze een project voorleggen met een beschermend karakter voor het nabijgelegen Zoniënwoud. Zo moet de site heringericht worden als een groene ruimte. Voor het einde van dit jaar moet er een voorontwerp worden ingediend.

ZATERDAG�1�DECEMBERRELIGIES�ZOEKEN�TOENADERING. Vertegenwoordigers van de verschillende religies in Anderlecht tekenen een engagements-verklaring. Die moet leiden tot een betere dialoog en meer kennis van elkaar. Het idee kwam er na de aanslag op de Anderlechtse Reda-moskee in maart. Door de verklaring moet er een lokale raad van de verschillende geloofsovertuigingen in Anderlecht komen.

ZONDAG�2�DECEMBERCOPPENS�NAAR�LOS�ANGELES. Christophe Coppens, bekend van zijn aparte hoeden, verlaat Brussel. De modeontwerper verhuist naar Los Angeles. Hij zal er werken aan een nieuw, voorlopig nog geheim project. De hoedenmaker legde in mei van dit jaar de boeken neer. Hij had toen 700.000 euro schulden. Oorzaak was de financiële crisis.

MAANDAG�3�DECEMBERTOEGANKELIJKERE�MIVB-BUSSEN.�Vanaf vandaag geven ge-kleurde pictogrammen op de MIVB-buslijnen 12, 21 en 71 aan welke haltes toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers. Op die lijnen rijden voortaan bussen die uitgerust zijn met een automatische helling, die rolstoelgebruikers helpen met in- en uitstappen. De pictogrammen zijn te vinden op de lijnschema’s op de MIVB-website, op de halte-borden, het scherm in de bus en de voorruit van de bus. Volgend jaar komen er nog zeven lijnen bij.

NIEUW�CHIREC-ZIEKENHUIS.�De ziekenhuisgroep Chirec tekent, samen met de Gemeenschappelijke Ge-meenschapscommissie en de Europese Inves-teringsbank EIB, een akkoord over de financie-

ring van een nieuw ziekenhuis op Delta. Dat moet opengaan in 2017.

DOOR�ROOD�FIETSEN:�‘100�PROCENT�VEILIG.’ Van juni tot september dit jaar werden op acht Brusselse kruispunten de ver-keersborden B22 en B22 geplaatst. Hier mogen fietsers in bepaalde omstandigheden door het rood rijden. Volgens een evaluatie van het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) leveren de borden geen extra onveiligheid op. Toch blijft het instituut principieel tegen het project gekant. Het Brussels Gewest wil nog eens 255 kruispun-ten bestuderen.

DINSDAG�4�DECEMBERONTSLAGEN�BIJ�DAARKOM. Het Vlaams-Marokkaanse Cultu-renhuis Daarkom ontslaat vijf van zijn zeven werknemers. Op 14 december sluit het huis aan de Wolvengracht voor renovatie-werkzaamheden. Of Daarkom in 2013 opnieuw opengaat, is nog niet duidelijk. In afwachting blijven alleen een crisismanager en een administratieve kracht op post.

� Samengesteld�door�Nick�Vervaeck

Chirec bouwt een nieuw ziekenhuis op Delta ter vervanging van Edith Cavell in Ukkel, Park Leopold in Etterbeek en een deel van het Ganshorense Basiliek Ziekenhuis.

ten die er betaald moeten worden. Sommigen, CM-topman Jean Her-messe bijvoorbeeld, vragen zich dan ook af of een zo omvangrijke over-heidssteun in dit geval wel gerecht-vaardigd is. Guy Vanhengel (Open VLD), GGC-collegelid bevoegd voor

Gezondheid, vindt dat er geen link is. “De GGC moet alle ziekenhuizen, ongeacht de levensbeschouwelijke of ideologische achtergrond, gelijke kansen geven om te investeren in infrastructuur. Maar wij gaan niet over de tarieven.”

Ik ben geen ruziemaker.”Bernard Clerfayt (FDF) is geen kandidaat-voorzitter van zijn partij. Hij gaf in het verleden onverholen kritiek op huidig en toekomstig voorzitter Olivier Maingain voor diens communautaire standpunten, maar wil geen verdeeldheid in de partij door tegenkandidaat te zijn (in La Libre Belgique).

Burgemeester Didier Gosuin weet dat ik er de nodige vaardigheden voor heb.”

Dirk Hoornaert (Samen) is de nieuwe Vlaamse schepen in Oudergem, nadat de gemeente het 36 jaar zonder zo’n schepen heeft moeten stellen (in Het Laatste Nieuws).

Het vernieuwde afvalsorteercentrum in Vorst heet Recyclis. Behalve in een naamsverandering werd er ook zwaar geïnvesteerd in machines die het afval sneller en beter sorteren.Het systeem komt overgewaaid uit Duitsland, waar deze technologie in alle nieuwe afvalsorteercentra wordt toegepast. Door het gebruik van een optische scheider staan er minder werknemers met hun handen in het

vuil. Zo krijgen achttien mensen ander werk binnen het centrum.Recyclis hoopt het sorteren nog te perfectioneren door de blauwe en gele zakken apart op te halen. Dat zal vanaf begin januari volgend jaar zo gebeuren. De Brusselaar sorteert overigens steeds beter. Het percentage slecht gesorteerde zakken bedraagt nu nog 25 procent, tegen-over 53 procent in 2009.

RecyclisHETWOORD

© C

HIR

EC

““

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

Het is niet de eerste keer dat de EIB geld leent aan Belgische ziekenhui-zen. Eerder hielp de bank bijvoor-beeld het Maria Middelareszie-kenhuis in Gent en het UZ Leuven. Chirec is wel het eerste Brusselse ziekenhuis dat van een EIB-lening profiteert.Het nieuwe ziekenhuisgebouw wordt ontworpen door het Brus-selse architectenbureau Assar, dat ook het nieuwe Navo-hoofdkwartier heeft vormgegeven en eerder al de Madoutoren en de Koninklijke Mi-litaire School verbouwde. Assar tekende een energiezuinig gebouw met een oppervlakte van 95.000 vierkante meter, verdeeld over ze-ven bouwlagen waarvan twee on-dergronds. Op de eerste verdieping zullen de raadplegingen plaatsvin-den. Daarboven komen drie etages met verpleegeenheden. De spoed-dienst en technische afdelingen zo-als radiologie worden ondergebracht in de kelder. Voorts is er ook plaats voor winkels, restaurants en een soort hotel.Het nieuwe ziekenhuis zal volgens de directie goed bereikbaar zijn. Het metrostation Delta ligt vlakbij, er zijn verschillende buslijnen, er loopt een fietspad, en het Brussels Gewest zou plannen maken om het zieken-huis rechtstreeks met de snelweg E411 te verbinden.De bouwaanvraag is inmiddels in-gediend. Architect Willy Azou van Assar hoopt dat de vergunning mid-den volgend jaar binnen is, zodat de bouw in september 2013 kan begin-nen. “Het is de bedoeling dat het ziekenhuis in 2017 opengaat. In een recordtijd dus,” zegt Azou.

� Bettina�Hubo


Politiek > Kersvers schepen Els Ampe (Open VLD) kruist de degens met raadslid Bart Dhondt (Groen)

BRUSSEL – De burgemeesters zijn benoemd, de schepencolleges en gemeenteraden geïnstalleerd. In de Stad Brussel staan Open VLD en Groen loodrecht tegenover elkaar. PS-critica Els Ampe wordt schepen van Mobiliteit tezamen met de socialisten; de partij van Bart Dhondt ruilt de vroegere entente met SP.A in voor de oppositie. Een fel tweegesprek.

M okafé, halfnegen ’s och-tends. Het bestuursak-koord komt vers van de

pers. Els Ampe (Open VLD, 1.607 stemmen, het meeste van alle Ne-derlandstalige kandidaten) wordt de nieuwe schepen van Mobiliteit en Openbare Werken in de Stad Brussel. Zij verdedigt het akkoord. Gemeenteraadslid Bart Dhondt (Groen, 1.200 stemmen, het op één na hoogste aantal) valt het aan. The duty of the opposition is to oppose.“Eigenlijk zijn we het vaak met Groen eens,” zegt Ampe aan het eind van het interview. “Ik had al contact met Bruno De Lille (Groen-staatssecretaris van Mobiliteit, SVG/CD). Dat was een goed gesprek.” Dhondt: “Het is een traditie van de groenen om constructief oppositie te voeren. Als het goed is, zullen we het ook zeggen.” Maar nu eerst: het vuurwerk.

Mevrouw Ampe, u zei onlangs dat Brussel al jaren geplaagd wordt door ministers van Immobiliteit, verantwoordelijk voor de verkeerschaos in de stad. U zult het beter doen?Els Ampe: “Er is een nieuw mobili-teitsplan nodig met twee uitgangs-punten: het autovrij maken van bepaalde delen van de stad en een vlotte bereikbaarheid van het stads-centrum. In het vorige mobiliteits-plan telde dat laatste niet. Ons plan komt er in de loop van 2013 en zal veeleisender zijn. Er komt een lus-senplan in het centrum, beter dan dat van Gent, met overstapparkings waar de mensen makkelijk hun auto kwijt kunnen. Maar we willen net zo goed de fietsinfrastructuur verbete-ren. Op dat vlak is er bitter weinig gedaan.”Bart Dhondt: “In het vorige mobi-liteitsplan stonden een aantal goede aanzetten. We maken ons zorgen over de timing als de Stad tabula rasa maakt. Hoe kan de meerder-heid in één jaar klaar raken als de vorige meerderheid er zes jaar over heeft gedaan om nog maar een ont-werp te maken? Ten gronde: Ampe wil vlotter verkeer, wij willen tra-

ger verkeer. Er is te veel stress in de stad. Als het verkeer vlotter gaat, dan zou dat wel eens extra auto’s kunnen aanzuigen.”

Wat de meerderheid over mobiliteit is overeengekomen, lijkt toch aan te sluiten bij het Groen-verkiezingsprogramma.Dhondt: “Er staat heel veel in het

akkoord. Het is een grote menu-kaart, voor elk wat wils. Maar er worden geen doelstellingen gefor-muleerd, er staan geen budgetten bij, er worden geen keuzes gemaakt. Zo is het makkelijk om een akkoord te sluiten. Neem nu de leefbaar-heid van de wijken en het promoten van evenementen in de stad. Beide staan in het akkoord, maar ze staan ook tegenover elkaar. Afgelopen bestuursperiode is heel sterk inge-zet op evenementen, maar de leef-baarheid van de wijken kwam hier-door onder druk.”Ampe: “Het is een menukaart, maar wel een smakelijke. Het klopt dat er een overdosis evenementen was in bepaalde wijken. Wij geloven dat je de twee kunt verzoenen. Neem nu de Nocturnes van de Zavel. Puik georganiseerd door de handelaars, maar alle parkeerterreinen ston-den volledig vol en de hele buurt zat vast. Je kunt een evenement organi-

seren zonder overlast, daar ben ik van overtuigd. En zeg nu niet dat de mensen met de fiets of de tram moe-ten komen. Wie naar de Nocturnes komt, komt met de auto. Punt.”

Dhondt: “Er worden dus geen keu-zes gemaakt. Wij vinden transpa-rantie belangrijk. Dat men zegt: dit is de budgettaire marge, en dit kun-nen we uitvoeren, in plaats van een

hoop maatregelen op te sommen die nooit gerealiseerd kunnen worden.” Is alles mogelijk binnen de hui-dige begroting?

Meerderheid en oppositie. Els Ampe: “Wonen en winkelen in de stad kun je verzoenen.” Bart Dhondt: “De leefbaarheid van de stad lijdt onder commerciële evenementen.”

© B

AR

T DE

WA

EL

E

Bart Dhondt: “Er is door de auto

te veel stress in de stad”

Els Ampe: “Wie naar de Zavel

komt, komt met de auto. Punt”

‘U maakt geen keuze’- ‘Ik ben dan ook geen dictator’

Ampe: “Natuurlijk, we snijden hier en daar zelfs in de inkomsten om de fiscale druk te verlichten. Dat kan door efficiënter te werken, bijvoor-beeld door een weg aan te leggen en meteen een fietspad in te plannen.”

Dat moet Groen als muziek in de oren klinken?Dhondt: “Als er overal fietspaden komen, het autoverkeer in de stad vermindert en het STOP-principe

wordt gerespecteerd (eerst Stap-pen, Trappen, Openbaar Vervoer en pas dan Privévervoer, SVG/CD), dan gaan we akkoord.”Ampe: “Het STOP-principe staat niet in het akkoord.”Dhondt: “Toch wel. Alvast in de Nederlandstalige versie.”Ampe: “Die is maar voorlopig. Ik wil de mensen altijd de vrije keuze laten of ze te voet gaan, met het openbaar vervoer of met de auto. Ie-dereen moet mobiel zijn.”Dhondt: “Wat ik zeg. Dan maakt u geen keuze.”Ampe: “Als de politiek de keuze gaat maken voor de burger, zitten we in een dictatuur. Ik ben geen dic-tator.”Dhondt: “Onze keuze is duidelijk: minder auto’s in de stad en aange-namere wijken.”

Opmerkelijk: het sociaal-economische is de ruggengraat van het akkoord. Wat is er de voorbije zes jaar fout gelopen dat er nu volop op dat punt wordt ingezet?Ampe: “Brussel heeft een negatief imago. Dat heeft te maken met leef-baarheid, met onveiligheid, maar ook met het feit dat mensen niet meer in de stad komen winkelen. Dat is nochtans cruciaal. De handel

in de stad aantrekkelijk maken is een van de speerpunten van ons be-leid. Daarmee creëer je werk en ver-beter je het imago. Mensen die nu in Aalst en Waterloo gaan winkelen, zullen weer naar Brussel komen.”

Is een winkelcentrum op de Heizel dan wel een goed idee?Dhondt: “(valt in) Precies! Het gaat weer om geen keuzes durven te ma-ken. De vergunning voor Just Under the Sky is afgeleverd, er is Uplace en dan met NEO nog een winkelcen-trum op de Heizel: hoe kun je dan de handelskernen in de stad verster-ken?”Ampe: “(pareert) Groen heeft NEO mee goedgekeurd in de gemeente-raad.”Dhondt: “Wat vandaag over NEO in jullie meerderheidsakkoord staat, hebben Ecolo en Groen volledig via het Gewest doorgeduwd: de tram-verbindingen, de groene zones, et cetera. Zonder ons waren die aan-passingen er nooit gekomen. Het is hypocriet om te doen of het jullie verdienste is.”

Mevrouw Ampe, u heeft NEO en de schimmige structuur van nv’tjes erachter altijd aangevallen.Ampe: “Eén: alles is beslist. Hierop terugkomen zou een golf van juridi-sche procedures uitlokken. Voorts zorgen we ervoor dat er een enorme waterpartij komt en veel groen, zo-dat de Heizel een ontspanningszone wordt. Twee: we geloven dat we de Vijfhoek kunnen omvormen tot een handelskern met de beleving van een shoppingcentrum. Net zo goed bereikbaar, autovrij en met als bonus het historisch karakter. Het zijn de voordelen van een win-kelcentrum, zonder de nadelen. We geloven dat mensen eerst naar het shoppingcentrum op de Heizel zul-len gaan, en dan naar de stad zullen komen om te winkelen.”Dhondt: “U wilt van de Vijfhoek een shoppingcenter maken? Ik wil niet in een winkelcentrum wonen.”

U wilt het allebei anders. Wij herhalen: wat is er de voorbije zes jaar mis gelopen?Ampe: “De voorbije zes jaar was er géén handelsbeleid, géén mobili-teitsbeleid. Er is nooit een visie ge-weest waarbij iedereen mobiel kan zijn. Als dat er niet is, heb je geen klanten, en valt de economie stil. En dan wordt iedereen arm.”

ACTIRIS WIL ‘ONGEZELLIG GEBOUW’ VERKOPEN

BRUSSEL – Actiris is van plan om de gebouwen aan de Anspachlaan te verkopen. De Brusselse arbeidsbemidde-lingsdienst is op zoek naar een nieuw onderkomen.

Dat staat in de begroting 2013 van het Gewest en wordt beves-tigd door Actiris. “We hebben al vier nieuwe locaties op het oog,” zegt de woordvoerder van Acti-ris. Het huidige gebouw is om verschillende redenen niet langer geschikt: het is moeilijk om er op een comfortabele manier werkge-vers en werklozen te ontvangen, de locatie zelf is niet ideaal, er zijn problemen met de veiligheid,

maar vooral, zegt de woordvoer-der, is de werkomgeving niet meer aangepast. “Een moderner gebouw en een gezellige omge-ving zijn goed voor de motivatie van het personeel.”In 2013 wil Actiris een beslis-sing nemen over de nieuwe loca-tie, zodat er begin 2014 verhuisd zou kunnen worden. Merkwaar-dig genoeg gaat Actiris wel nog een snelle renovatie uitvoeren in een deel van het gebouw om een laagdrempelige ontmoetings-plek te kunnen openen aan de Anspachlaan. Die zou in januari klaar moeten zijn. SVG


ADVERTENTIE

SENIORENCENTRUM AFGESTRAFT IN VGC-BEGROTING 2013

BRUSSEL – Het was groen lachen op sinterklaasdag. Zeven DAC’ers, het equivalent van vijf voltijdse werknemers, dreigen van de personeelsrol van het Seniorencentrum te verdwijnen. VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen) schrapt een kwart mil-joen euro uit de begroting 2013. “Omdat de vraag tot heroriënte-ring genegeerd wordt.”

“Met het convenant met de Vlaamse Gemeenschapscommis-sie (VGC) als basis vroegen we het Seniorencentrum in 2011 om het accent in het meerjarenbeleid te verleggen,” verduidelijkt Bert Schreurs, de adjunct-kabinets-chef van Bruno De Lille, VGC-collegelid bevoegd voor Cultuur. “Het accent moest verschuiven van het activiteitenprogramma – met onder meer de reizen – naar een inhoudelijke werking die ex-pertise aanreikt naar derden (op-leidingen in gemeenschapscentra bijvoorbeeld, JMB), én met meer oog voor allochtone minderhe-den,” stelt Schreurs nog. “Na twee jaar heeft het Seniorencen-trum dat nog niet aangepast.”In het VGC-begrotingsvoorstel dat nu voorligt, dreigt het Senio-rencentrum 248.500 euro min-der te krijgen. Het bedrag staat los van de 417.000 euro die De Lille al geeft, naast de 78.000

euro van collegelid Brigitte Grou-wels (CD&V). De subsidiedaling komt overeen met de loonkosten van zeven DAC-werknemers (oor-spronkelijk betaald door Vlaan-deren), die het Seniorencentrum na kerst op straat zou zetten. ”Mocht De Lille deze werkne-mers nog elders inschakelen, dan was de pil voor hen niet zo bitter,” stelt directeur Mark Philippart. “Na onlangs nog uit het deficit te zijn gekropen krijgen we nu opnieuw klappen. De ontslagver-goeding alleen al zou ons gauw 388.000 euro kosten: dan zijn we failliet.” Het uitdovende DAC-project wordt sinds jaar en dag door Vlaanderen gesubsidieerd, en werd in 2012 heronderhandeld. Vlaanderen schuift het geld door naar de VGC. Maar De Lil-le schrijft het geld niet meer in het VGC-begrotingsvoorstel voor het Seniorencentrum. “We heb-ben in de VGC-conventie van mei 2009 (toen met collegeleden Van-hengel, Grouwels en Smet, JMB) werkingsgaranties ingebouwd; staatssecretaris De Lille inter-preteert dit allemaal zeer vrij,” steigert Philippart. Volgende week worden de begrotingsvoor-stellen van de VGC uitgevlooid en goedgekeurd.

Jean-Marie Binst

Meneer Dhondt, uw partij zat in de vorige meerderheid.Dhondt: “Ik voel me niet verant-woordelijk voor het vorige beleid. Wat ik mis in het huidige bestuurs-akkoord, is een bondgenootschap met de Brusselse regering. Die wil met behulp van een duurzame eco-nomie meer jobs in de bouw-, water- en afvalsector creëren.”Ampe: “Ik geloof niet dat een groe-ne economie voor groei zorgt. Door huizen beter te isoleren of minder afval te produceren komen er geen nieuwe jobs bij. Andere jobs, maar geen nieuwe. Ik hoor bij Groen een pleidooi voor minder consumeren, maar dan valt de handel stil. Wij zijn voor méér consumptie.”Dhondt: “Dat zijn principes van de vorige eeuw.”

Het nieuwe college is een coalitie van de vrijzinnigheid: veel aandacht voor de scheiding tussen kerk en staat. Maar over het hoofddoekenverbod lezen we niets.Ampe: “Dat blijft behouden. We zijn voor een neutrale administratie zonder hoofddoeken. Ik wil aan het loket niet met een bepaalde geloofs-overtuiging geconfronteerd worden, al moet ik zeggen dat binnen onze partij niet iedereen die mening deelt.”Dhondt: “We zijn tegen een ver-bod op hoofddoeken. We vinden dat mensen op hun merites en capaci-teiten moeten worden beoordeeld.”

Er komt geen voorzitter van de gemeenteraad. Een gemiste kans voor de democratie?Ampe: “Ik heb vaak met Freddy Thielemans in de clinch gelegen, maar nooit heb ik het gevoel gehad dat hij een partijdige raadsvoorzit-ter was. Bovendien is het weer een mandaat erbij, wat geld kost.”Dhondt: “De tiende schepen (SP.A’ster Ans Persoons op Neder-landstalige Aangelegenheden, SVG/CD) is ook een extra mandaat en is nergens voor nodig. Ze dient alleen de evenwichten binnen de PS-SP.A-lijst, en wij hebben dan ook tegen haar aanstelling gestemd. We zijn wél voorstander van een raadsvoor-zitter. Zo kan de burgemeester zijn ploeg verdedigen en kan de voorzit-ter het democratische debat leiden.”Ampe: “En die voorzitter komt dan de oppositie toe? Zodat jullie er een postje bij hebben?”Dhondt: “Dat is kort door de bocht.”

Steven Van Garsse en Christophe Degreef

Ampe: “Wij zijn voor méér

consumptie”

Dhondt: “Dat zijn principes

uit de vorige eeuw”

‘U maakt geen keuze’


‘D e situatie in Spanje is cata-strofaal,” zegt David. Hij is 24, in Madrid afgestu-

deerd als journalist, en werkt in een kledingwinkel in de Nieuwstraat. “Het is angstaanjagend. Mijn zus is in Madrid gebleven; ze is verpleeg-ster, maar werkt nu voor drie euro per uur als verkoopster. En ze is al blij dat ze werk heeft. Ik heb er ook nog gesolliciteerd: als journalist, dan als veiligheidsagent, vervolgens als pizzakoerier. Zonder resultaat.”Zijn flatgenoot Ángel (24), bioloog, is al even pessimistisch. “Spanje rijdt het ravijn in en de remmen zijn kapot. Niemand weet waar het zal eindigen.” Hij koos dan ook eieren voor zijn geld en besliste om na een masterjaar in Brussel in de stad te blijven hangen. “Voor een onder-zoeker als ik is het toch onmogelijk

om in Spanje goede arbeidscondi-ties te krijgen. Zeshonderd euro per maand, dat zou het zowat zijn. Geef mij dan maar de hoofdstad van Eu-ropa. Ik zoek hier nu naar een baan in marien beleid.”In de eerste zes maanden van 2012 verlieten naar schatting 41.000 Spanjaarden hun land, 44 procent meer dan het jaar voordien. Volgens demografen zijn het vooral jonge mensen met een goed diploma die massaal het land verlaten.Francisco (26), afgestudeerd als ingenieur en sinds een maand in Brussel, ziet die trend niet met-een keren. “Bijna al mijn vrienden zijn vertrokken. Tegenwoordig is het heel gewoon om vijftigers in de bus dingen tegen elkaar te ho-ren zeggen als: ‘O, zit jouw zoon in Canada? Mijn dochter heeft

net gebeld vanuit Duitsland.’”Voor hem en zijn vriendin Marina viel de keuze op Brussel, als com-promis. “Zij wilde Frans kunnen spreken, ik wilde een plek waar ik aan mijn Engels kon werken.” Hun vrienden Raul en Ali sloten zich bij hen. Nu wonen de vier twintigers samen in een eenpersoonsappar-tement aan de Kolenmarkt. “Ik heb nog nooit in zulke slechte omstan-digheden gewoond,” zegt Francisco. “Het is er veel te klein en amper in-gericht. Ik zie mijn vrienden graag, maar zodra een van ons vier werk heeft, moet die eruit.”Over dat werk maakt hij zich weinig illusies. “De beste kansen zijn voor mijn vriendin, die verpleegster is. In Spanje is dat nu zowat het slechtste diploma, maar hier schijnt er veel vraag naar te zijn. Ikzelf zou graag

BRUSSEL – Onteigeningen, jeugdwerkloosheid tot meer dan vijftig procent, zelfmoorden. De berichten uit het door crisis geplaagde Spanje zijn weinig rooskleurig. Meer en meer Spanjaarden zien zich dan ook verplicht hun heil in het buitenland te zoeken. Ook in Brussel spoelen ze aan, aangetrokken door de Europese instellingen en de meertaligheid. “Op dit moment neem ik álles aan.”

Jong, Spaans, hoogopgeleid en werkloos, of zwaar onder hun niveau aan de slag: (vlnr.) David, Raquel en Ángel. “Spanje rijdt zonder remmen het ravijn in.”

© MARC GYSENS

Economie > Steeds meer jonge Spanjaarden in Brussel op zoek naar werk

‘Ik ben boos op mijn land’als ingenieur werken, maar op dit moment is kelner misschien realis-tischer. Ik neem alles aan. Bel me als je iets hoort.”

Verloren generatieBij Actiris voelen ze de stijgende interesse uit Zuid-Europa. “Er is een opmerkelijke toename van het aantal Spaanse kandidaten,” zegt Anissa Benchekroun. “Eind okto-ber kwamen op onze Open Job Day 14.700 kandidaten af. Van hen was zestien procent Spanjaard. Ter ver-gelijking: dertien procent was Belg. Het ging voor 91 procent om hoog-geschoolden.”Ook Victoria ging al bij Actiris langs, hoewel ze nog geen twee weken in Brussel is. Met haar 49 jaar beant-woordt ze niet aan het beeld van de jonge ambitieuze Spanjaard die op avontuur trekt naar het buitenland. “De media spreken almaar over de jongeren, de Verloren Generatie van Spanje. Begrijpelijk, maar hoe denk je dat het is voor 45-plussers? Vind op mijn leeftijd maar eens werk in een land waar alleen nog

maar mensen ontslagen worden.”Victoria, stijlvol gekleed en tot in de puntjes verzorgd, werkte haar hele leven als bediende in de toeristi-sche sector en de luchtvaart. “Ik heb nooit langer dan een maand zonder werk gezeten. Was ik ergens niet gelukkig, dan kon ik elders aan de slag,” vertelt ze in vlot Engels. “Goed een jaar geleden was dat plots voor-bij. Voor banen die ik vroeger moei-teloos zou hebben gekregen, moet ik plots concurreren met vijfhonderd kandidaten en mag ik niet eens op gesprek. Toen ik meer dan een jaar werkloos was, ben ik vertrokken. Ik wilde niet op mijn familie teren.”Waar de jonge twintigers en derti-gers enthousiast praten over talen leren en nieuwe culturen ontdek-ken, ziet Victoria het somberder in. Ze logeert voorlopig bij een vriendin in een appartement in Schaarbeek. “Niet de situatie waarin je je op mijn leeftijd wilt bevinden. Ik wil niet klagen, hoor. Ik ben vrijgezel en ik woonde al eerder in het buitenland, dus ik red me wel. Maar eerlijk? Ik zou veel liever in Malaga genieten

“Ja, de kou in Brussel is vreselijk en het is niet alle dagen feest. Maar dit is ten minste het echte leven”

ADVERTENTIEBDW 1356 PAGINA 7 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012

van de zon, van familie en vrien-den.” In plaats daarvan zoekt ze hier werk: het liefst bij de Europese instellingen, maar desnoods als kinderoppas.Haar zoektocht leverde nog niets op. Victoria’s vriendin Eva (32), sta-giaire in een hotel, denkt dat veel van haar landgenoten struikelen over de taal. “Het steekt soms dat ik nog geld van mijn ouders moet krij-gen en dat ik stage loop tussen men-sen die tien jaar jonger zijn. Maar als ik op bedrijfswebsites kijk, dan is de vereiste altijd dezelfde: Nederlands, Nederlands, Nederlands. Het lijkt me onmogelijk om hier werkloos

te zijn als je Nederlandstalig bent. Maar ik geef toe, aan mijn Frans is ook nog werk.”Marc Vandeleene van Manpower herkent dat probleem. Zijn kantoor ziet een stijging van het aantal cv’s uit Spanje en andere Zuid-Europese landen, maar hij vreest dat de zoek-tocht naar een job in Brussel voor veel van hen met een sisser zal af-lopen. “Het probleem is dat het vaak gaat om mensen met diploma’s als rechten en internationale relaties. Zij worden aangetrokken door de Europese instellingen, maar het zijn moeilijke en veel te algemene profielen,” zegt hij. “Komt daarbij dat Spanjaarden over het algemeen niet sterk zijn in talen. Vergelijk dat met Oost-Europeanen, die we ook vaak zien: zij spreken meestal wel Engels.” Enkel voor specifieke, uit-voerende profielen zoals technici ziet hij mogelijkheden. “De anderen moeten zorgen dat ze beter zijn dan de concurrentie. Dat zeggen we ook tegen de mensen die vanuit Spanje naar ons bellen om te informeren: ‘Maak ik in België wel een kans?’”Toch is niemand van plan om snel terug te keren. “Ik ben boos op Spanje, op Barcelona,” zegt Raquel, die wel werk heeft, als lerares Spaans. “Je studeert hard, je werkt hard, je geeft maar en je geeft maar. Maar je krijgt er niets voor terug. Barcelona is een prachtige stad en het is er altijd feest. Maar het is een lege doos, como la espuma. In al die mooie gebouwen woont niemand. Er is geen écht leven, alleen maar schone schijn. Je geraakt er niet vooruit. Spaanse steden zijn in feite heel puberaal.”Professionele mogelijkheden en een volwassen en zakelijke sfeer: dat is wat deze jongeren in Brussel houdt. “Ja, de kou is vreselijk en het is niet alle dagen feest. Maar dit is ten min-ste het echte leven. Hier is perspec-tief. In Spanje is er nu geen kans op een waardig leven, hier wel.”

� Goele�De�Cort�/brusselnieuws.be

P-PRAAT

CHIEN ÉCRASÉ

Ze heeft eigenlijk wel gelijk met haar kerst-boom, die Bianca Debaets. Moslims of geen moslims, het gedrocht dat nu op de Grote Markt staat, moet zowat het ontwerp geweest zijn dat Ceaușescu in 1983 in Boekarest voor zijn paleis liet neerpoten. Vooropgesteld dat de Roemeense dictator ooit een kerstboom neergepoot heeft, want het was een communist, en die horen niet in kerstbomen te doen. En dus ook niet in exemplaren met vierkante takken. Volgend jaar dus geen kerstboom meer, ook niet onder Freddy Thielemans, want dat is ook een, euh, com-munist. Althans volgens zijn nieuwste politieke vriend, MR-schepen Alain Courtois. ‘Moskou in de jaren 1970’, u weet het nog wel, tijdens de campagne, al het geneuzel over de centrale lanen. Ligt al lang achter ons. De geschillen zijn bijgelegd, de kameraden noemen elkaar nu vriendschappelijk ‘Freddy’ en ‘Alain’. En het stadscentrum is niet Moskou 1970, maar Boeka-rest 1983, dus.

Jamal Ikazban moet lijden. De Molenbeekse PS’er is schepen af, en kan er nog niet goed mee om. Tot daaraan toe, maar volgens onze correspondent-Molenbeek werd hij tijdens de in-stallatie van de nieuwe gemeenteraad deze week ook nog eens uitgejouwd door talrijk aanwezige Marokkanen telkens als hij het woord nam en probeerde een speld te krijgen tussen Madame Schep haar betoog. De nieuwe burgemeester van Molenbeek had bij de coiffeur blijkbaar stevige haarlak meegekregen, want zijzelf noch haar kapsel gaf een krimp bij de tirades van meneer de ex-schepen.

Volgens Luckas Vander Taelen, groene wonder-boy, is Brussels PS-voorzitter Rudi Vervoort een overgangsfiguur en daarom niet geschikt om Charles Picqué op te volgen als minister-presi-dent. Nou moe. Zijn er dan andere figuren?

OPRIJLAAN – Ze zijn eindelijk begonnen met de werkzaamheden aan de oprijlaan van Brussel Deze Week, ook wel Elsensesteenweg ge-naamd, de straat die van de Naamsepoort naar het Flageygebouw leidt (en maar heel weinig andersom). Wat een smurrie! Aan het begin van de steenweg zijn de eindejaarsreclames op de vitrines besmeurd met modder, aan het andere uiteinde werken ze aan de trottoirs en tussenin heeft de wandelaar de keuze tussen trottoir met gaten, trottoir met betonhopen, trottoir met af en toe een tegel en trottoir met helemaal niets van het voorgaande. Het is te hopen dat Brigitte Grouwels goed heeft onderhandeld met de gemeente Elsene opdat het allemaal niet te lang hoeft te duren. Straks geraken we niet meer weg op de redactie en zien we ons verplicht altijd over de Elsensesteenweg te schrijven om de tijd te verdrijven. Dat wil niemand.

FANTASME – Tegen de tijd dat de steenweg opnieuw aangelegd is, komt Gautier Calomne waarschijnlijk opnieuw aanzetten met zijn metroplan. Het MR-gemeenteraadslid stelde nog niet zo lang geleden voor om onder de Elsensesteenweg een metro aan te leggen. Een technisch huzarenstukje, want om dat te ver-wezenlijken moet het station onder het Fernand Cocqplein zeventig meter diep gegraven worden om het hoogteverschil met het Flageyplein te annihileren. Tenzij die knul zijn metro op palen wordt gebouwd en door onze redactielokalen komt denderen. Wat ons betreft mag er dan gerust nog vijftig jaar aan de Elsensesteenweg gewerkt worden. Hebben we geen oprijlaan meer nodig. En ook geen Elsene.

Roger Vandendriesschelaan 11, 1150 Brusselt 02 778 01 70 [email protected]

www.cgg-brussel.bewww.onthoumens.be

Met de steun van de

illustratie ILAH

ADVERTENTIE

Uitgave nr 11 - verschijningsdatum 6 december 2012 - [email protected]

Vrijwilligen in Brussel

Theater biedt mensen zonder papieren een weg uit de dagelijkse realiteit

“Je n’ai pas de problèmes”

Beeld je in: een praktijk, twee stoelen, een psycholoog en een patiënt. Patiënten zitten beurtelings op de stoel recht tegenover de psycholoog en vertellen over hun persoonlijke problemen.

Over de moeilijkheid om zich te integreren, over de zoektocht naar werk, over hun dagelijkse problemen binnen de familie of hun relatie. “Het toneelspel gaat verder dan de problemen van mensen zonder papie-ren. Naast de moeilijkheden die het hebben van geen papieren met zich meebrengt, ervaren zij dezelfde problemen als andere mensen”, vertelt projectleidster Madina Parogulgova. “We willen daarnaast ook de mythe uit de wereld helpen dat je alleen maar naar een psycholoog kan gaan als je ‘gek’ bent. De stap zetten om naar een psycholoog te gaan is vandaag de dag nog zeer moeilijk. Terwijl dit een vorm van hulp is die mensen veel kan vooruithelpen”, vervolgt Veerle Aerden, coördinator van Link=Brussel.

Wegvluchten uit de dagelijkse realiteit“Dit theaterproject leert onze studenten op een ongedwongen, aange-name en artistieke manier Nederlands. Maar het geeft onze studenten ook een zinvolle tijdsbesteding én een manier om hun problemen even te vergeten”, vertelt Veerle. “Het zijn dan ook onze studenten die met dit idee afkwamen.” “We zijn een tijd geleden in het kader van de Nederlandse les met Link=Brussel naar een theaterstuk in de KVS gegaan. Dat prikkelde mij om zelf een theatergroepje te beginnen”, vertelt Nabil. “Mijn medestu-denten waren meteen ook zeer enthousiast, want voor hen is dit een manier om weg te vluchten van hun dagelijkse bekommernissen. Via theater kan men op een andere manier omgaan met problemen. Het is een kans om de Nederlandse taal te leren, om cultureel én intellectueel

iets bij te leren en plezier te maken”, vervolgt Nabil. “Het is een zwaar thema, maar een vleugje humor zal er niet ontbreken!”, verzekert hij.“Voor veel mensen zonder papieren is het moeilijk om een plek te vinden waar ze welkom zijn. Ze mogen niet werken, mogen geen les volgen in

de reguliere werking. Voor deze mensen is het belangrijk om iets met hun leven en hun toekomst te doen in plaats van te blijven wachten”, vult Veerle aan. “Het leerproces en de weg ernaartoe is even belangrijk als

de presentatie van het theaterstuk op het einde”, zegt Veerle. “We vinden het belangrijk dat de deelnemers leren dat er verschillende genres zijn in het theater. We gaan met onze mensen naar verschillende voorstellingen kijken en oefenen samen in expressie en duidelijk spreken.”

VolkstheaterWanneer ik vraag of dit theatergezelschap voor een groot publiek zal spelen, zegt Veerle: “We gaan het stuk op semi-professioneel niveau laten zien. Chicago vzw, Brusseleer en Het Anker zijn alvast geïnteres-seerd. Madina voegt er enthousiast aan toe: “Het moet een volkstheater worden met mensen die participeren, het leuk hebben en met heel hun hart theater spelen. Onze leden zullen het fantastisch vinden om hun vrienden te zien deelnemen aan een theaterstuk. Dat zal de toeschou-wers veel meer raken dan een theaterstuk in de KVS dat perfect in me-kaar past, zonder taalfouten en met ervaren acteurs.”

VrijwilligersWat kunnen vrijwilligers betekenen voor dit theaterproject? “We hebben een vrijwilliger, Janne, met een theaterachtergrond die het project mee begeleidt. Omdat het stuk in het Frans is geschreven, hebben we ook losse vrijwilligers nodig voor de vertaling van het stuk. Die taalknobbels bekijken daarnaast ook wat mogelijk is voor de studenten om in het Nederlands te zeggen”, vervolgt Veerle. “Momenteel hebben we genoeg mensen om het theaterstuk inhoudelijk in orde te krijgen en in te oefe-nen. Maar op termijn, als we het theaterstuk willen opvoeren, zullen we vrijwilligers nodig hebben voor het decor, de schmink en de belichting. Graag vinden we nu al geïnteresseerden. Maar het effectief samenwer-ken zal pas vanaf februari zijn. Lisa Schouppe

“Het is een kans om de Nederlandse taal te leren, om cultureel én

intellectueel iets bij te leren en plezier te maken”

WIL JE MEEWERKEN AAN DIT PROJECT? Neem dan contact op met [email protected],

02/223 62 83 – 0492/73 05 74

Een zestal bezoekers van het centrum voor interculturele samenlevingsopbouw Link=Brussel vzw werkt momenteel volop aan de productie van een theaterstuk. Vrijwilliger Nabil Barsa schreef het stuk met hart en ziel en heeft enkele van zijn vrienden alvast tot acteur gekroond. Maar ook de jacht op vrijwilligers voor de afwerking van het toneelspel is bij deze alvast geopend.

© L

ink

Brus

sel

Deze maand bieden we jullie een voorproefje van wat jullie vanaf 2013 maandelijks kunnen verwachten: een goedgevulde vrijwilligerspagina met een artikel over een Brusselse organisatie en/of een enthousiaste

vrijwilliger + een breed palet aan interessante vrijwilligersvacatures. Alvast iets om in het oog te houden!

DE THEATERGROEP

1000 BRUSSELu Ga er (vrijwillig) voor! Solidariteit voor het Gezin zoekt vrijwilligers die bejaar-den en zieken overdag gezelschap houden. Door kleine taken als eten opwarmen, wandelen, boodschappen doen,...kan je er (vrijwillig) voor gaan! Solidariteit voor het Gezin vzw, Bianca Logie, 02/227 50 42, [email protected]. Talenkennis:

u Zangtalent gezocht!We zijn op zoek naar tweetalige vrijwilligers die op kerstdag, 25 december, van 10u tot 12u onze eucharistieviering kunnen opfleuren met klassieke liederen zoals stille nacht, er is een kindeke geboren,. We sluiten de viering af met een feestelijke receptie. Interesse? Neem contact met ons op! Bij Pacheco Instituut, Annick Neyts, 0476/ 41 40 25, annick7500@hotmailcom. Talenkennis:

u Tolken/vertalers gezocht Het Sociaal Vertaalbureau Brussel Onthaal zoekt vrijwil-ligers om te tolken en te vertalen. Spreekt u Nederlands en 1 of meerdere andere talen, aarzel dan niet om ons te contacteren. Brussel onthaal vzw, Bjorn Truwant, 02/511 72 68, vertalen. [email protected]. Talenkennis :

u Gesprekspartners gezochtHet Brussels netwerk voor Nederlandse taalstimulering organiseert conversatietafels en andere activiteiten

in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Als vrijwillige ge-sprekspartner geef je geen les. Je modereert gesprek-ken en stimuleert anderstaligen tot praten. Bij vzw Bru-Taal, Nele De Zutter, 02/501 66 93, [email protected]. Talenkennis:

u Jong geweld Scouts & Gidsen Brussel is op zoek naar jonge enthou-siastelingen die zin hebben om in leiding te staan in één van onze groepen. Jeugdbewegingservaring is niet vereist. Gewoon doen! Scouts & Gidsen Vlaanderen, Trees Vandenbulcke, 0498/13 48 01, [email protected]. Talenkennis:

u Talige ondersteuner Begeleiden van talige activiteiten voor anders-talige nieuwkomers uit het basisonderwijs, Lenteschool, Julie Van Meckeren, 02/210 63 90, [email protected]. Talenkennis:

u Enthousiaste vrijwilligers met een hart voor eerlijke handel De Brusselse Wereldwinkel zoekt vrijwilligers voor: permanenties in winkel, lay-out, magazijnier, vormin-gen geven, communicatie & promotie, meewerken aan campagnes, administratie etc. Wil je de winkel open-houden, helpen bij het ontbijt, perscontacten onderhou-den, vorming geven op scholen of...? Neem contact op met Cynthia Berardocco, 02/201 75 29, [email protected]. Talenkennis:

u Creatieve manus-van-alles Hou je van de leefwereld van kinderen? Herontdek het kind in jezelf en werk mee aan een veelzijdig, sensibiliserend schoolproject ‘Gewoon anders’. Een handicap hebben is een pluspunt maar moet niet. VFG vzw, Vereniging van personen met een handicap, Greet Vandewynckele, 0475/79 86 88, [email protected]. Talenkennis:

u Nachtpermanentist in een opvanghuis Slapende nachten in opvanghuis voor slachtof-fers van mensenhandel, naar rato van ongeveer 2 nachten per maand. De permanentie begint om 18u45 tot de volgende morgen op een uur dat het best past voor de vrijwilliger, Pag-Asa VZW,

Herlinde Janssens, 02/511 64 64, [email protected]. Talenkennis:

u De dienst ‘Buro Bizzi’ van ‘t Klein Kasteeltje zoekt vrijwilligers Sportbegeleiding (zaalvoetbal en volleybal maan-dagnamid.), zoeken naar huisvesting (kantooruren), informaticacursussen, taalcursussen (Ned., Frans, Eng.), supervisie van spelotheek (0-6, 6-12 jaar), organiseren van creatieve ateliers (woensdagna-mid.), kennisateliers vr jongeren van 12 tot 18 jaar, schoolvakanties (spelotheek, creatieve ateliers). Bij ’t Klein Kasteeltje, [email protected], 02/250 05 47, Talenkennis:

1030 SCHAARBEEKu Word jij high van het helpen? Is luisteren je ding? Of heb je een vlotte pen? Kan jij je tussen maandag en vrijdag 10 en 20 uur een aantal uren vrijmaken? De DrugLijn zoekt vrijwilligers voor te-lefoon- en online-beantwoording. De Druglijn (VAD vzw), Tom Evenepoel, 02/423 03 44, [email protected]. Talenkennis:

u Kind en Gezin Onthaal ouders, wegen en meten van de kinderen en het aangenaam laten verlopen van de zittingen van Kind en Gezin, Kind en Preventie vzw, Marleen Cels, 0478/91 88 08, [email protected]. Talenkennis:

1050 ELSENEu Medewerk(er)(ster) kledingboetiek De kledingboetiek opent om de twee weken op donder-dag van 10 tot 12. De taken zijn o.a. binnenkomende artikelen sorteren, plaatsen, mensen verwelkomen en raad geven, in leuk teamverband! Protestants Sociaal Centrum vzw, Jeroen Smets, 02/500 10 18 of 0471/31 13 74, [email protected]. Talenkennis:

u Letterfretter We zoeken iemand die mee de bibliotheek wil be-heren: materialen klasseren, uitleendienst ver-zorgen, bezoekers wegwijs maken, nieuwe boe-ken invoeren in computer. Graag 1 dag/week (Nl

of Fr), Green vzw, Isabelle Decroos, 02/893 08 08, [email protected]. Talenkennis:

1060 SINT-GILLISu FemmaXL start op! FemmaXL is een nieuwe groep voor en door jonge vrouwen in Brussel. We willen starten in de Pia-nofabriek St-Gillis met een naaisalon en een laag-drempelige sportcursus. Zin om mee te doen? FemmaXL, Kathleen Ghysels, 0499/35 02 06, [email protected]. Talenkennis:

1070 ANDERLECHTu Administratieve bediende Hulp bij administratie en boekhouding liefst 2 dagen per week. Bij de Belgische Federatie van Voedselbanken vzw, Alfons De Vadder, 02/559 11 11. [email protected]. Talenkennis:

u Train(st)er badminton Pluimlicht Vilvoorde is een badmintonclub voor perso-nen met een handicap van een 12-tal leden. Ze trai-nen elke donderdagavond van 19u30-21u30 en zijn momenteel op zoek naar een train(st)er. Bij Pluimlicht Vilvoorde, Wiet De Boodt, 02/515 04 15, [email protected]. Talenkennis:

1080 MOLENBEEKu Vrijwillig Op JES Jes werkt elke dag met en voor vrijwilligers. Heb je zin om zelf de armen uit de mouwen te steken bij cultuur, sport, muziek,... activiteiten en een extra zakcentje te verdienen. Bij Jes ben je welkom, Jes VZW stadslabo, Jelle Tierens, 02/411 68 83 of 0472/21 18 57, [email protected]. Talenkennis:

1120 NEDER OVER HEEMBEEKu Meedenkers, doeners.... In januari 2013 start ADO Icarus met een lokaal dienstencentrum in Neder Over Heembeek. Een vol-ledig nieuw initiatief waar we graag van bij de start kansen willen geven aan meedenkers, doeners! Lokaal Dienstencentrum ADO Icarus, Roekens Conny, 0470/90 04 04, [email protected]. Talenkennis: V

U: V

ee

rle L

ero

y, S

tee

nko

olk

aai 9

, 100

0 B

russ

el

[email protected].

. Talenkennis:

De dienst ‘Buro Bizzi’ van ‘t Klein

. Talenkennis:

. Talenkennis:

Het Punt vzw, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/ 218 55 16

Hier vind je een greep uit de Brusselse vrijwilligersvacatures. Surf voor nog

meer vacatures naar www.hetpuntbrussel.be


GEFIXT! ELSENE – Sinds 2 december kunt u elke eerste zondagnamiddag van de maand tussen twee en zes terecht in het Repair Café Brussels in het Elzenhof. Door het grote succes verhuisde de organisatie van haar kleine lokaal in de Troonstraat naar de zalen van het gemeenschapscentrum aan de Kroonlaan 12. Het Repair Café is gratis en organiseert

workshops waar vrijwilligers tonen hoe u uw kapotte spullen kunt herstellen in plaats van ze weg te gooien. Het concept is ondertussen ook al overgewaaid naar Vlaanderen: in Antwerpen was er afgelopen zaterdag voor het eerst een Repair Café. Op. p. 21 in deze krant: ‘Praat achteraf’, Michaël Bellon nam deel aan de workshop Ellentriek-Recup in Recyclart.� NV

© D

IETE

R T

EL

EM

AN

S

Economie > Bij trage groei moet vrachtluchthaven zich meer specialiseren

Brussel, pillenluchthavenMACHELEN / ZAVENTEM – De directie van Brussels Airport ziet nog toekomst voor de luchtha-ven als transportcentrum, maar dan wel meer gespecialiseerd en toegespitst op bepaalde economi-sche sectoren, zoals de farma-industrie. Op de langere termijn zegt Brussels Airport te willen samenwerken met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

“De tijd dat de luchthaven zorg-de voor de infrastructuur en dat vrachtmaatschappijen daar auto-matisch op afkwamen, is voorbij,” zegt Arnaud Feist, de directeur van de luchthaven. “Tegenwoordig is het anders: luchtvaartmaatschappijen kiezen of ze een markt kunnen be-dienen van op een bepaalde luchtha-ven, en die luchthaven speelt daarop in, bijvoorbeeld met infrastructuur op maat.”Feists uitspraak past binnen een bredere filosofie: Brussels Airport

heeft binnen Europa nog een rol te spelen, maar alleen als die rol toe-gespitst kan worden op bepaalde economische sectoren waar nog

enige groei te verwachten valt, zo-als de geneesmiddelenindustrie. “Dat is een groeimarkt, zowel in Europa, waar door de vergrijzing de

vraag naar geneesmiddelen zal stij-gen, als in andere regio’s zoals het Midden-Oosten, waar de welvaart stijgt. Brucargo moet daarop in-spelen,” zegt Steven Polmans, car-gospecialist van Brussels Airport.De directie van Brussels Airport trekt daarom in de lente van vol-gend jaar een groot farmabedrijf aan dat een eigen sectie krijgt op het vrachtgedeelte van de luchtha-ven van Zaventem. Welk bedrijf dat is, wil men nog niet kwijt. Zulke bedrijven hebben vooral baat bij de snelle afhandeling van de vracht, zo veilig mogelijk en met zo weinig mogelijk overslag op andere trans-portmiddelen.

Zone 2010Een andere manier waarop Brus-sels Airport zich wil heroriënteren, is de renovatie van enkele verouder-de kantoren en loodsen. Zo wordt de zogenaamde Zone 2010, een rist losstaande gebouwen, gaande-

weg afgebroken en vervangen door grotere loodsen voor meerdere af-handelaars. Ten westen van Bru-cargo komt ook een grote uitbrei-ding – liefst veertien voetbalvelden groot – met bijbehorende kantoor-ruimte. De luchthavendirectie re-kent op de creatie van drieduizend banen bij een verwachte economi-sche groei van twee procent. De investeringen kosten ongeveer 200 miljoen euro.Plannen om een tgv-cargoplatform aan te leggen op of bij de luchtha-ven, zijn er momenteel niet. Maar interesse is er wel. “Idealiter zou de luchthaven een samenwerking kunnen aangaan met het Brussels Gewest om op Schaarbeek-Vorming zo’n terminal te bouwen,” zegt Pol-mans. “Brussels Airport richt zich evenwel op langeafstandsvluchten, en zo’n trein kan alleen dienen om regionaal binnen Europa te leve-ren.”� Christophe�Degreef

“De tijd dat vrachtmaatschappijen automatisch op een luchthaven afkwamen, is voorbij.”

© TH

OM

AS / K

RIVA

DE

SIG

N


Deze week in de Gallaitstraat > Open dag in atelier Louis Van Cutsem

Boksers, vliegeniers en sidecaristen

Erfgoedspecialist Philippe Debroe ‘ontdekte’ in een achterhuis in de Gallaitstraat in Schaarbeek het verstofte, maar bijna intacte atelier van de beeldhouwer Louis Van Cutsem.


L ouis Van Cutsem (1909-1992) is lang niet ’s lands bekendste beeldhouwer, maar hij heeft

wel geschiedenis geschreven. Hij maakte honderden beeldhouwwer-ken van bekende sportlui, vooral van boksers en wielrenners, maar ook van autocoureurs, vliegeniers en sidecaristen. Zijn leven als beel-dend kunstenaar houdt gelijke tred met de voor- en naoorlogse Belgi-sche sportgeschiedenis. En die was toen best boeiend: de Belgen ston-den aan de top.Louis Van Cutsem woonde in een achterhuis in de Gallaitstraat, waar hij ook zijn atelier had. Dat pand is volgend weekend in zijn oorspron-kelijke staat te bezichtigen. Dat is de verdienste van Philippe Debroe, die in het kader van het Erfgoedbe-leid van de gemeente en de VGC het atelier in zijn oude glorie herstelde.

Geen toevalDat Debroe bij Van Cutsem terecht-kwam, is beslist geen toeval. Hij organiseerde in de lente al een ex-

positie rond de Schaarbeekse volks-figuur Pogge. Het beeldje van Pogge, dat ooit op het Poggeplein stond en vandaag in Houffalize staat, is van de hand van de Schaarbeekse beeld-houwer.“Ik had gelezen dat het atelier van Van Cutsem zich ergens in de Gal-laitstraat bevond en ben ernaar op zoek gegaan,” vertelt Debroe. “De familie bleek er nog te wonen, maar zat met de handen in het haar. Ze wist niet wat aangevangen met het atelier en had plannen om het te verkopen. Dat was de ultieme gele-genheid om Van Cutsem onder de aandacht te brengen.”Debroe stootte in het achterhuis op een verstoft, maar goed bewaard kunstatelier met magnifiek noor-derlicht dat helemaal de sfeer van de jaren 1940 en 1950 ademt. Het bleek bovendien een waar wonder-kabinet vol foto’s en bustes van de grote sportmannen van het voor- en naoorlogse België. “Na de dood van Van Cutsem in 1992,” zegt Debroe, “heeft zijn vrouw Jeanne de werk-

plaats mooi bewaard, als eerbetoon aan haar man. Alles werd netjes onderhouden, tot zij stierf in 2004. Het is die bijna museale sfeer die we weer naar boven willen halen voor de open dag.”Niet dat er geen opruimen aan te pas kwam. Debroe gebruikt foto’s en films om zo goed mogelijk de authenticiteit van de ruimtes te re-construeren. Hij ruimde ook het bouwvallige tuinhuisje op waar Van Cutsem de mallen voor zijn beeld-houwwerken maakte. Daar bleek nog een schat aan materiaal te lig-gen. Debroe heeft het allemaal, als bij een archeologische opgraving, op de plankenvloer uitgestald. Hij zal die vondsten exposeren op de open dag.Maar wie was Van Cutsem? Debroe: “Ik had ook nog nooit van hem ge-hoord. Hij krijgt enkele pagina’s in het driedelige werk over de Belgi-sche beeldhouwkunst. Hij was een klassieke beeldhouwer die leefde van opdrachten uit de sportwereld. Zo maakte hij heel wat wisselbe-

Van Cutsem was maar een meter zestig. Hij moest af en toe op een verhoginkje staan om de rijzige bok-sers te portretteren.” Al snel begon hij ook de topwielrenners van die tijd te beeldhouwen: Jef ‘Poeske’ Scherens, Louis Gérardin en la-ter Rik Van Steenbergen en Eddy Merckx.Het meest monumentale werk is on-getwijfeld dat van wielrenner Stan Ockers. Die overleed in 1957 na een val tijdens de Zesdaagse van Ant-werpen. Het hele land was in rouw. Van Cutsem werd gevraagd om in twee maanden tijd een beeld te houwen dat in Gomzé-Andoumont moest komen, langs het parcours van de Waalse Pijl. Het blok steen woog meer dan zeven ton en Van Cutsem moest uitwijken naar de Schaarbeekse academie, zijn atelier zou het gewicht onmogelijk kunnen

torsen. Het beeld kijkt vandaag nog altijd de renners in de Waalse Pijl aan als die over de helling van Les Forges rijden.Van Cutsem heeft ook een plaatsje in de Belgische weerstandersge-schiedenis. Debroe: “Hij was een communist en heeft tijdens de oor-log een Rus, enkele Joden en een ter dood veroordeelde Luikenaar on-derdak geboden. Vandaag staat zijn naam gebeiteld in een monument in Israël dat opgericht is door nabe-staanden van de Holocaust.”In januari moeten in de Gallaitstraat achterhuis, atelier en werkhuisje in de tuin helemaal ontruimd zijn. Een Parijse ceramist werd verliefd op het atelier en heeft het pand gekocht. “Tja, we herstellen alles in luister, om het daarna snel-snel weer af te breken,” zegt Debroe laconiek.En wat met de beelden, mallen, foto’s, archief en schilderijen? “De Erfgoedcel van de VGC heeft mij gevraagd om voor de opvolging te zorgen. Dat is niet zo eenvoudig. De nalatenschap van Van Cutsem is waardevol erfgoed, maar weinigen voelen zich geroepen om ze te be-waren. Voor de beelden heb ik een goede oplossing. Het Sportimonium in Hofstade neemt ze voor een sym-bolische som over. De collectie biedt een mooi overzicht van veertig jaar wielrenners- en boksgeschiedenis. Ze sluit dus goed bij het museum aan. Voor het archief ben ik nog op zoek naar een geïnteresseerde. Het zou jammer zijn als dat verloren gaat.”� Steven�Van�Garsse

“Alles werd na zijn dood in ere gehouden door zijn vrouw Jeanne. Tot zij stierf in 2004. De haast museale sfeer brengen we terug”

BD

W R

EGIO

SCHAARBEEK – Het atelier van Louis Van Cutsem, de belangrijkste sportbeeld-houwer van de twintigste eeuw, is dit weekend in zijn oorspronkelijke staat te bezichtigen. Voor de laatste keer. In januari gaan alle beelden er onherroepelijk uit.

kers. Daarnaast was hij ook een echte vakman en kunstenaar, afge-studeerd aan de academie van Sint-Joost. In zijn bustes wist hij op een uitstekende manier de verinwendig-de wilskracht van de sportman uit te beelden.”“Daar is zijn werkwijze niet vreemd aan,” gaat Debroe verder. “Hij no-digde de sportman uit, begon aan het beeldhouwwerk, daarna werkte hij verder met zelfgenomen foto’s, aangevuld met beeldmateriaal van persagentschappen. Hij wou zo goed mogelijk de verschillende ge-laatsuitdrukkingen bestuderen.”Sport beheerste dus Van Cutsems leven. Dat was al zo aan het begin van zijn carrière, in 1932, toen hij een prijs behaalde voor het bron-zen beeld dat hij van de bokser en Europees kampioen Pierre Char-les maakte. Hij zou later nog veel boksers beeldhouwen: Staf Roth bijvoorbeeld, of het Franse talent Marcel Cerdan. Debroe: “Door zijn lengte was dat niet altijd eenvoudig.

Atelier Louis Van Cutsem – De laatste dagen, 8 en 9 december van 10 tot 18 uur in de Gallaitstraat 106 in Schaarbeek. Toegang gratis, rondleiding 3 euro. Reserveren op 0497-28.46.53. Meer op www.ateliervancutsem.be


De nieuwbouw van het gemeenschaps-centrum De Kroon heeft enkele maanden vertraging opgelopen. De geplande opleve-ring van december 2012 wordt (voorlopig) verschoven naar 15 februari 2013.

“Allerhande factoren hebben de werf ver-traagd,” bevestigt architect Pascal Gonzalez van bureau ESTE. Eerst werd een bijkomend asbestprobleem vastgesteld in de stookloka-len, wat werd weggewerkt volgens de milieu-vergunningsprocedure. Ook de medewerking van Monumenten en Landschappen vlotte niet zoals verwacht. Er was het probleem dat de laatste boom pas na de broedperiode (augustus) mocht worden gekapt. De sig-

nalisatie op het gebouw (de banner) is nog niet klaar, omdat de bouwheer (VGC) die te laat heeft aangevraagd. De installatie van de hoogspanningscabine blijft achterwege, door misverstanden tussen Sibelga en de gemeen-te. En de afwerking van de vloer van de grote zaal loopt vertraging op door een recent geval van vandalisme. Een waterpomp werd gesa-boteerd, waardoor de hele zaal onder water kwam te staan; alles moet nu eerst drogen vooraleer er linoleum gelegd kan worden.De feestelijke opening op 23 maart 2013 door minister Brigitte Grouwels (CD&V) blijft – voorlopig – aangehouden.

� Jean-Marie�Binst

Nieuwbouw De Kroon pas in lente klaar

Sint-Agatha-Berchem > Sabotage speelt werf parten

© LU

DO

VAN

DE

CR

UYS

MAAR DE EERSTE WAS...

SINT-AGATHA-BERCHEM – Op diezelfde zaterdagochtend 1 december legden al vanaf halftien de 26 nieuw verkozen raadsleden van Sint-Agatha-Berchem de eed af. De installatie van de Berchemse gemeenteraad was daarmee de eerste in het hele gewest. Veel noemenswaardige verschuivingen kon burgemeester Joël Riguelle (LBR) niet melden: de coalitie LBR (10) en MR (6), weliswaar zonder FDF, blijft aan de macht. In de oppositiebanken zit, naast PS-SP.A (4), Ecolo-Groen (3), Berch’m (1) en FDF (2), voor het eerst de partij N-VA (1). Raadslid Luc Demullier is dus de eerste N-VA’er die in een Brusselse gemeenteraad de eed heeft afgelegd.� JMB

DOyEN zIT JETSE GEMEENTERAAD NIET MEER VOOR

JETTE – De 35 verkozen Jetse raadsleden legden op 1 december de eed af. Opmer-kelijk is dat burgemeester Hervé Doyen de komende zes jaar de gemeenteraad niet zal voorzitten. Afgelopen zomer keurde het Brusselse parlement een ordonnantie goed waarbij de Brusselse burgemeesters de mogelijkheid kregen om het voorzitter-schap over te laten aan een van de raadsleden. Doyen, die het voorstel mee indiende, maakt hier nu gebruik van. Pierre Dewaels (LBJ) werd zaterdag in Doyens plaats aangeduid als voorzitter. Voorts werd de politieraad gekozen en legden de acht sche-penen de eed af. De Jetse meerderheid wordt gevormd door LBJ, MR-Open VLD en Ecolo-Groen. Eerste schepen wordt Geoffrey Lepers (MR), die Financiën, Netheid en Franstalig Onderwijs toegewezen krijgt. Bernard Van Nuffel (Ecolo-Groen) wordt bevoegd voor Openbare Ruimte en Gemeentelijk Patrimonium, Benoît Gosselin (LBJ) voor Sport en Preventie, Claire Vandevivere (LBJ) voor Sociale Zaken en Leefmilieu, Paul Leroy (LBJ) voor Franstalige Cultuur, Gezin en Stedenbouw, Bernard Lacroix (LBJ) voor Economie en Werk, Brigitte Gooris (Open VLD) voor Nederlandstalig On-derwijs en Cultuur en Christine Gallez (Ecolo) voor Mobiliteit. Burgemeester Doyen blijft verantwoordelijk voor de veiligheid in zijn gemeente.� HUB

TELE

XREG

IO

ADVERTENTIE

MATONGE-BIS IN KuREGEM

ANDERLECHT – De stadsverkenning ‘De schaduw van Matonge’ met Hans Vande-candelaere (namens het Davidsfonds) brengt de Libanese autohandel, de Sub-Sa-haraanse voedingsindustrie en andere Afrikaanse couleur locale in Kuregem voor uw ogen tot leven. Op zaterdag 15 december, vertrek om 13.30 uur, hoek Ropsy-Chaudron- en Heyvaertstraat. Reserveren op 0479-19.22.89.� JMB


ADVERTENTIE

BD

W R

EGIO

Meer dan dertig jaar geleden verscheen de eerste editie van Zo was Heembeek van Jan Verbesselt. Nadat ook het fotoboek Heembeek in beeld 1940-1980 vorig jaar onmiddellijk uitver-kocht was, besloten enkele vrijwilligers van Heembeek-Mutsaard om het ‘groene boek’ van Verbesselt opnieuw op de markt te brengen.

In 1980 verscheen Zo was Heembeek. In zijn ‘groe-ne boek’ bundelde Jan Verbesselt stukjes die hij geschreven had voor het parochieblad, waarin hij vertelde over de geschiedenis, dorpsfiguren, stra-ten en gebouwen uit het oude Heembeek. Het is geen saai wetenschappelijk boek, maar een ver-haal in mensentaal over een dorpsgemeenschap vanaf de jaren 1930 en de verstedelijking die volg-de.In 2011 bracht een werkgroep van het gemeen-schapscentrum Heembeek-Mutsaard het fotoboek Heembeek in beeld 1940-1980 uit. Dat boek, deels gebaseerd op dat van Verbesselt, kende zo’n suc-ces dat Frans Coomans, Paul Huijsegoms, Wim van der Elst, Mark Van Der Wilt en Marc Van Lint besloten dat Zo was Heembeek zelf een update kon gebruiken. Eind 2011 sloegen ze de handen in el-kaar en gingen ze op zoek naar nieuw tekst- en fo-tomateriaal. Sinds enkele weken is de vernieuwde editie van Zo was Heembeek volledig af. Op vrijdag 7 december, om 19 uur, wordt het boek officieel voorgesteld in het gemeenschapscentrum.

Gemeenschap“Heembeek verschilt op zich niet van een ander dorp, maar het heeft toch een specifieke geschie-denis doordat het geleidelijk is opgegaan in Brus-sel-Stad. Wat nu een verstedelijkte gemeente is, was vroeger een Vlaams boerendorp,” vertelt Wim

van der Elst. Verbesselt vond eind jaren ’70 dat hij aan de Heembekenaren moest laten zien hoe hun dorp er vroeger uitzag en hoe het dagelijks leven verliep. “Heembeek is niet zo spectaculair op het vlak van monumenten, het gaat ’m eerder over een rijk gemeenschapsleven,” zegt Van der Elst.In 2011 verscheen het fotoboek Heembeek in beeld 1940-1980. Hierdoor was er heel wat nieuw foto-materiaal beschikbaar dat gebruikt kon worden voor het boek. Zo werden de tekeningen uit de eer-ste versie van het boek nu aangevuld met foto’s. De tekst is onveranderd gebleven, maar werd wel aan-gevuld met zestien nieuwe stukken van Verbesselt die pas in 1981 in het parochieblad verschenen. “Omdat het boek en dus ook de tekst zo oud is, hebben we hier en daar ook wel taalfouten moeten verbeteren,” vertelt Van der Elst.Jan Verbesselt (1913-2000) was een Heembeke-naar in hart en nieren. Zoals hij in het boek ge-tuigt, wekten de verhalen van oudere dorpsfiguren in zijn kinderjaren al zijn belangstelling voor de plaatselijke geschiedenis. De eerste van een lange reeks bijdragen over Heembeek verscheen in 1931 – Verbesselt was toen achttien en studeerde ge-schiedenis in Leuven. Hij stichtte de Vlaamsche Studentenbond in Heembeek en de Oudheidkun-dige Kring, die de toren van Neder-Heembeek van de afbraak redde en een folkloremuseum in de Sint-Niklaaskerk inrichtte.� Nick�Vervaeck

J. Verbesselt, Zo was Heembeek, 204 p., 20 euro, te koop bij GC Heembeek-Mutsaard en in naburige krantenwinkels, en te bestellen bij Standaard Boekhandel. Voor 3 euro extra wordt het boek met de post verstuurd. Meer op heembeek-mutsaard.vgc.be

Het leven zoals het was: Heembeek

Neder-Over-Heembeek > ‘Groene Verbesselt’ krijgt herdruk na dertig jaar

Jan Verbesselt (l.) naast onder meer Toinke Van Buyten als koning van de Sint-Sebastiaansgilde.

© C

OL

LE

CTI

E JA

N V

ER

BE

SS

ELT

Burgemeester Bernard Clerfayt (FDF) heeft het bestuursakkoord van de nieuwe Schaarbeekse meerderheid (FDF, Ecolo-Groen en CDH) voorgesteld.

Burgemeester Clerfayt ging naar de verkiezingen met de belofte om het werk van de afgelopen twaalf jaar verder te zetten. Dat blijkt ook uit het bestuursakkoord dat vorige week is voorgesteld. Grote verande-ringen staan er niet op til, de conti-nuïteit primeert.Dat wil niet zeggen dat er geen werk op de plank ligt, zegt Clerfayt. “Deze legislatuur zullen er beslissingen vallen over een aantal grote terrei-nen, de Van Oost-site bijvoorbeeld, waar twee nieuwe scholen komen. Voorts is er het Josaphatstation, waar we woningen willen, en het Meiserplein, dat een nieuwe toe-komst wacht. Voor de terreinen van RTBf en VRT wachten we met groot ongeduld op wat de omroepen er van plan zijn.” Een ander groot dossier is dat van het zwembad Neptunium. Clerfayt kondigt de renovatie aan.Om de bevolkingstoename op te vangen belooft Schaarbeek de ope-ning van een nieuwe crèche per jaar. Over zes maanden komt er een Scholenplan. Nu al staat vast dat de nieuwe Vlaamse school De Kriek in de buurt van het Weldoenersplein verankerd blijft en dat er een tweede Nederlandstalige school in laag-Schaarbeek komt, bij de Van Oost-site.CDH-lijsttrekker Denis Grimberghs is nieuw in het college en krijgt met-

een zware bevoegdheden: Mobiliteit, Financiën, Wonen en Parkeerbeleid. Hij is niet van plan om het gewes-telijk mobiliteitsbeleid een hak te zetten. “We willen een brugfunctie spelen tussen het regionale en het lokale niveau,” zegt Grimberghs. Geen opvallende mobiliteitsmaat-regelen in het bestuursakkoord, wel kleinere ingrepen die het ver-keer vlotter moeten krijgen en de parkeerdruk verlichten. Zo wil de gemeente bedrijfsparkeerterreinen voor buurtbewoners openstellen, is er het voorstel van een nieuwe gele zone (voor leveringen) en komt er misschien een fietspad door het Josaphatpark.De gemeente wil ook de overlast aanpakken. Er komt een heus Over-lastplan; alcohol of drugs horen niet op straat, en overtredingen worden bestraft met GAS-boetes. Daarnaast worden de diensten Leefmilieu en Stedenbouw versterkt, onder meer om de controle op te voeren.De uittredende FDF- en ex-MR-schepenen van de Lijst van de Bur-gemeester kunnen opnieuw aan de slag in het college en behouden gro-tendeels hun bevoegdheden. Sadik Köksal (ex-MR) is nieuwkomer. Hij krijgt Cultuur en Openbare Netheid. Bij CDH doet naast Grimberghs ook Mohamed El Arnouki zijn intrede. Hij krijgt Groene Ruimten. Ecolo vervangt alle schepenen: Vincent Vanhalewyn krijgt Openbare Wer-ken en Sociale Cohesie, Adelheid Byttebier (Groen) Nederlandstalige Zaken en Gelijke Kansen.� Steven�Van�Garsse

Een tweede Vlaamse school

Schaarbeek > Meerderheidsakkoord FDF, Ecolo en CDH

ADVERTENTIE

SAMEN (kinderen, ouders, school)

maken we van onze school een leerkrachtige school waar uw kind zich thuis

kan voelen.

❐ Groene school ❐ Eigen speelbos

❐ Uitgewerkte zorgstructuur met zorgteam ❐ Geïntegreerde werking van ICT : gebruik van computer

en internet in alle klassen, smartboard,beamer,… ❐ Zwemmen vanaf 1ste leerjaar ❐ Opvang van 7u30 tot 18 uur❐ Aangepast aanbod Frans❐ Culturele en pedagogische uitstappen voor alle klassen ❐ Familiale sfeer

KIJ

KD

AG

EN

INVALIDENLAAN 168: Woensdag 12 december en donderdag 17 januari. SCHALLERLAAN 19/21: Vrijdag 14 december en dinsdag 8 januari. HENRI DE BROUCKÈRELAAN 16: Maandag 17 december en donderdag 10 januari.

Van 8.35 tot 12 uurHENRI DE BROUCKÈRELAAN 16 INVALIDENLAAN 168 SCHALLERLAAN 19/21 1160 OUDERGEM02/672.87.18 [email protected] www.destadsmus.be

VESTIGINGEN IN OUDERGEM3

n Opmaak integraal- en masterplan, screening gebouwen, ruimtelijk onderzoek en uitbouw van een duurzame toekomstvisie.

n Je beschikt over een diploma architect of ingenieur bouwkunde.

n Je wordt tewerkgesteld in Evere op contractuele basis en betaald volgens de barema’s van de Vlaamse overheid. Je krijgt een laptop, gsm en hospitalisatieverzekering.

Kandidaturen met motivatie- brief en uitgebreid CV vóór 15/12/2012 richten aan Peter Luyckx, personeelsdirecteur, Oudstrijderslaan 200, 1140 Evere. Meer info zie www.scholengroep.be.

Scholengroep

BRUSSELPROJECTLEIDER-

Scholengroep Brussel van het GO! (Nederlandstalig Gemeenschaps-onderwijs) met 53 instellingen en een totaal van bijna 20.000 leerlingen is dringend op zoek naar een

INTEGRAALPLAN (M/V)

VOLTIJDSE

MET ALS BELANGRIJKSTE TAKEN:

ADVERTENTIE

Меня зовут Ольга. Я приехала из Владивостока в Синт-Гиллис

(Sint-Gillis) в июле 2008 года. Я чувствовала себя странно: все

обо всем знали, а я не знала ничего. Сейчас становится лучше,

теперь мне даже нравится музыка, которую играют в метро

اذه يف ةيدنلوهلا ىوس ثدحتن ال اننأ نوفشتكي امدنع ةبراغملا أجافتي ام ًابلاغ

نيكينام" لفطلا ريبك ٍدح ىلإ هبشت لسكورب نإف يل ةبسنلاب نكلو .ناكملا

.اهيدتري يتلا سبالملا نم ريثكلا هيدل ةماقلا ريصق ٌلفط وهو "سيب

Cuando uno viene de las montañas bolivianas, llegar a Bruselas puede

distintas calles y me perdía a menudo.Una vez que aprendí el idioma,

de repente todo resultó mucho más fácil. Me llamo Rosa.

Ik ben mijn man gevolgd, die had werk gevonden in Anderlecht. Brussel

leek enorm groot, chaotisch. En attendant iets anders werk ik in een

beauty shop en zorg ik voor ons zoontje. We hebben vrienden en een

appartementje, ça suffit, pour le moment.

Hoe zij leerden leven in Brussel lees je op bon.be

ADVERTENTIE


De rotonde van Klein Eiland vind je aan het einde van de Tweestations-straat. Deze routebeschrijving doet een van de meest romantische ronde punten van het Brussels Gewest ver-moeden, maar als ik erheen fiets, zie ik enkel fabriekshallen, distribu-tiecentra, twee grote gashouders en veel leegstaande panden. De firma ‘Te Huur’ doet hier goede zaken. Pas als ik er vlakbij ben, zie ik op de rotonde een klein huisje staan, met smeedijzeren hekken die uit-nodigend open staan. Met gevaar voor eigen leven – hier wordt hard gereden – loop ik het middeneiland op. De hekken blijken vast in de grond te zitten, ze kunnen helemaal

© T

IJS

VAN

DE

N B

OO

ME

N de rotondeman – een vrouw in zo’n kaal huisje is moeilijk voorstelbaar – vertrokken. Zonder adreswijziging, dus ga ik maar achter de geschiede-nis van het huisje aan.Jean-Claude Haenen, de archivaris van Anderlecht, vertelt dat vroeger vlak bij de rotonde de gebouwen van het goederenstation lagen. Eind ne-gentiende eeuw is dat aangelegd om Midi te ontlasten, vandaar de naam van de straat. Een eeuw later was het alweer voorbij, een van de seinhuis-jes is gered van de sloop en op het middeneiland gezet als herinnering. En de naam Klein Eiland? Die blijkt niet naar een eiland te verwijzen, maar naar de herberg die hier stond toen de Zenne nog bekoorlijk door het landschap meanderde en de Brusselaars zich hier vermeiden. Als de wind tenminste niet uit het noorden kwam en de stank van de leerlooierijen en vooral van de op-slagplaats van beenderen hierheen blies. ‘Stinkend Anderlecht’ heette dit gebied in de volksmond, en dat maakt aan alle romantische as-sociaties definitief een einde. � Tijs�van�den�Boomen

Vlaanderen heeft de reputatie dat de rotondes er vol staan met bespottelijke beelden. Maar hoe zit het in Brussel? Voor BDW onderneemt de Nederlandse rotondoloog Tijs van den Boomen de komende maanden een zoektocht naar de rotondes van de negentien Brusselse gemeenten. Welke spiegel houden ze ons voor?

niet dicht. Ik gluur door de ramen en zie een matras met een bruine deken, een flesje water, een spie-geltje en twee slippers die netjes naast elkaar staan. Huiselijke orde

te midden van een postindustrieel landschap. Nieuwsgierig naar de bewoner neem ik de weken daarna af en toe pools-hoogte, maar de spullen liggen elke

ROND BRUSSEL (6): ANDERLECHT

keer exact op dezelfde plek, blijk-baar is het te koud geworden en is

www.brusselnieuws.be/rondbrussel

ADVERTENTIE

huisvandeMens Brussel - Jetteorganiseren eenSolidariteitsactie t.v.v. SAMU SOCIALEop 7 december 2012 vanaf 16u00In de winter zijn een heleboel mensen afhankelijk van de hulp van anderen. We willen onze steun verlenen aan projecten voor dak- en thuislozen en kunnen uw hulp hiervoor zeer goed gebruiken.

wat zoeken we?

• Kleding (mannen, vrouwen & kinderen)• Sjaals, mutsen & handschoenen• Schoenen (samengebonden) • Kussens, dekens & slaapzakken• Ondergoed, kousen & jassen• Financieel extraatje om activiteiten te organiseren voor kinderen in nood

place to be

Winteractie huisvandeMens i.s.m. UZ Brussel7 december vanaf 16u00 Stand huisvandeMensLaarbeeklaan 125, 1090 Jette

Bezoek ook onze website www.deMens.nu

Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel[Premetrostation Anneessens]Tel. 02 242 36 02 E-mail: [email protected]

voor mensendoor mensen


Taal > Het doet Herman Mennekens pijn dat l’amour nu forever is en niet langer pour toujours

Lof der tweetaligheid (of waarom Coluche mijn vriend is)

Mijn ouders waren fl aminganten. Mijn ouders waren belgicisten. Het waren perfect tweetalige Brusselse Belgen, die op hun rechten als Vla-mingen – ja, Vlamingen zoals Will Tura ze ooit bezong – in de hoofd-stad stonden. En die even doorleefd het toneelwerk van Victor Hugo konden smaken als Herman Teir-lincks oeuvre. Royalisten met de journal parlé op de RTBf als achter-grondgeluid.Thuis keken we naar de BRT – mijn vader was ambtenaar van het Huis van Vertrouwen – en nadien ‘zapten’ we (het begrip was nog niet uitge-vonden en de afstandsbediening, helaas, evenmin). We keken op RTL naar in het Frans gedubde Ameri-kaanse reeksen als Chips en The

Love Boat , en naar policiers (geluk-kig in de originele versie) met Alain Delon op het Franse Antenne 2. De gendarmes van Louis de Funès leer-den me Saint-Tropez kennen, Bel-mondo de schoonheid van de Franse vrouw. Ik droomde toen al van de eeuwig mooie Emmanuelle Béart. Mijn eerste citytrip was naar Parijs, mijn rolmodellen uit de Franse ci-nema achterna. Even intens genoot ik van uitstapjes naar Antwerpen en Amsterdam. Op zoek naar sporen van Willem Els-schot, van de Beeldenstormers en van Vincent van Gogh, het hoofd vol gewaagde deuntjes van Doe Maar.Dat was mijn jeugd. Mijn opvoeding. Dat waren mijn ouders: zelfbewuste Brusselaars. Fijnbesnaarde libera-len die het niet zo konden vinden in het Davidsfonds-Vlaanderen van hun jeugd. Cultuurfl aminganten, met een evidente belangstelling

Herman Mennekens:

voor al wat zich afspeelde in Frans-talig België en in Frankrijk.Dankzij hen werd ik tweetalig. Taal-kundig en, bovenal, cultureel. De hele comedy -rage die Vlaanderen vandaag bereikt, was er al meer dan twee (!) decennia geleden in Neder-land en Frankrijk. En ik was van de partij. Urbanus, dat was in mijn ogen onze eerste komiek van eigen, Brabantse bodem. Maar ik was toen al veel langer in de ban van Les In-connus en Raymond Devos.

De welpjes Waarom vertel ik dit? Omdat ik iets vaststel. Als Brusselaar. Als tweeta-lige levensgenieter. Ik ben inmiddels namelijk vader. Van twee fantasti-sche zonen, acht en elf jaar. Intel-ligent en nieuwsgierig. Kinderen van het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Maar o zo plat eentalig. Unisono Nederlandstalig. ‘Wij spre-ken Vlaams.’ Geen Frans. Ondanks mijn tv-avonden met Les Bronzés . Ondanks onze lieve, Franstalige bu-ren. Ondanks de Frans- en anders-talige vriendjes en klasgenootjes. Ondanks prille kinderliefdes. Zelfs l’amour is nu forever en niet langer pour toujours ... Want Frans, dat is uit den boze, op de speelplaats, in de klas én buiten de schoolmuren.

Geen probleem? Inderdaad. De Frans- en anderstalige vriendjes schakelen wel vlot over op een vloeiend, neokosmopolitisch Ne-derlands. De regels zijn immers de regels: ten huize Mennekens spreekt men blijkbaar enkel Nederlands. Andere klanken, zeker Romaanse, zijn uit den boze...Mijn lieve zonen: twee hardvochtige fl aminganten...!? Geen taal, geen snoep op feestjes? Dat kan toch nooit de bedoeling geweest zijn van mijn, van hún Vlaamse voorvaderen? Van Jan Frans Willems of August Ver-meylen? IJverden zij net niet voor een vorm van vrijheid van taalge-bruik, waardoor ook het Nederlands de plaats kon verwerven die het als volwaardige moedertaal van miljoe-nen landgenoten verdiende? Zo is het mij toch bijgebracht. En zo wil ik als petit fl amingant worden begre-pen. Niet zoals mijn twee Vlaamse welpjes in huis.Er is meer. Mijn kinderen kennen en kunnen amper Frans. Ondanks Franse les op school vanaf het eerste leerjaar. Ondanks een stevige meer-derheid aan Frans- en anderstaligen op school. Ondanks aanmoedigin-gen van de Papa. Maar Frans spre-ken, dat is not done . Dat is fout. Dat is de taal die welhaast verboden

“Where did I go wrong?”

BDWOPINIE

JETTE – “Ik moet u iets bekennen,” zegt Herman Mennekens. “Als ik mijn leefwereld tot maatstaf mag verheffen – een uiterst riskante oefening –, dan behoor ik tot een uitstervende soort. Een niche die al gauw van platte belgitude kan worden verdacht. Een subcultuur zonder opvolgers: de tweetalige, Nederlandstalige Brusselaars. U schrikt? Geef me dan even de tijd om het uit te leggen.”

OPA EN OMA PAPA KINDEREN KINDEREN


BDWOPINIEDe Fyra, dan tochdoor Anne Brumagne

Maandag kwam eindelijk het nieuws dat Nederland en België de laatste knopen hadden doorgehakt in het dossier van de Fyra, de nieuwe hogesnelheidstrein tussen Brussel en Amsterdam die de Benelux-trein moet vervangen. Nu de twee landen hebben beslist de kosten van een tweede, verlies-latende verbinding tussen Antwerpen en Breda te delen, staat niets de Fyra, die vanaf volgende zondag zou rijden, nog in de weg.Communicatief was die late beslissing

een absolute ramp, want de voorbije weken wisten reizigers tussen Brussel en Amsterdam hoegenaamd niet waar ze vanaf 9 december aan toe waren. Reserveren was tot dinsdag niet mogelijk – terwijl altijd was gezegd dat goed op voorhand reserveren nodig was om de goedkoopste kaartjes te bemachtigen. Aan dat probleem van de korte termijn werd een mouw gepast: als u naar Nederland wilt reizen, dan kunt u de komende maand tot een dag voor vertrek het goedkoopste kaartje boeken. Eind goed, al goed, dan maar? Wordt de snelle Fyra voor de verbin-ding tussen Brussel en Amsterdam dezelfde succesformule als de Thalys dat is voor Brussel-Parijs? Vanuit het Zuidstation sta je in een wip in de Franse hoofdstad, en wie maalt er nog om dat er moet worden gereserveerd voor die trein? KUL-hoogleraar Marc Hooghe merkte in De Standaard ironisch op dat het succes van die Thalys zo groot is, dat Franse miljonairs Elsene en Ukkel zijn gaan beschouwen als een banlieue van Parijs...Misschien moet de Fyra daarom maar het voordeel van de twijfel krijgen. Al blijven er ‘maars’. Goedkoper ben je als reiziger niet af. De rekening kan snel oplopen als je met verschillende mensen samen reist. En met sommige Nederlandse steden, zoals Dordrecht en Den Haag, vervalt de rechtstreekse verbinding helemaal.Het kunnen redenen zijn waarom mensen beslissen om toch maar met de wagen te reizen, in plaats van voor het meer ecologische alternatief van de trein te kiezen. Reizigersorganisaties TreinTramBus en het Nederlandse Rover somden als reactie op het bereikte akkoord nog een boel andere nadelen op, en ze kwamen tot het besluit dat de reiziger er vanaf 9 december nog steeds op achteruitgaat.De trage besluitvorming en de lange communicatiestop hebben alvast als voordeel gehad dat we nu beseffen dat het met de spoorverbindin-gen tussen België en buurland Nederland in hun geheel maar triest gesteld is. En dat als je samen allerlei verdragen en samenwerkingen afsluit, zoals het Taalunieverdrag tussen Nederland en Vlaanderen, je er maar beter ook voor zorgt dat je vlot tot bij elkaar geraakt om die verdragen uit te werken.

EVA HILHORST

BRIEVEN VAN LEZERS [email protected]

Vast(benoemd)

Negenhonderd (900!) dagen zijn er voorbijgegaan zonder dat de kwaliteit van mijn werk werd gecontroleerd of dat ik instructies krijg. Ondertussen wordt mijn loon regelmatig uitbetaald. Dat is de realiteit in de federale overheids-dienst waar ik als ambtenaar vastbenoemd ben.Leidende ambtenaren bevestigden nochtans dat mijn capaciteiten bruikbaar zijn voor het oplossen van een aantal hangende prioritaire problemen. Maar helaas, door het ‘personeelskader’ kunnen mijn capaciteiten en motivatie niet ingezet worden. Andere collega’s houden zich evenmin met die han-gende prioritaire problemen bezig. Omdat zij zo al werk genoeg hebben, of omdat ook voor hen het personeelskader niet deugt?Dat sommige van onze grootste banken ‘bad bank’ worden en met miljar-den gered moeten worden… dat is misschien ook (voor een deel) de schuld van het personeelskader ? Misschien was er wel iemand die de zandkorrels in het raderwerk zag zitten, maar door het personeelskader kreeg hij (zij) geen ruimte om tijdig de korrel weg te nemen of de noodklok te luiden?Veel van mijn vrienden en kennissen zijn ongerust over de toekomst. De meesten van hen zijn geen vastbenoemde ambtenaars. Wat als de werkgever personeel afdankt of zijn fabriek naar een ander land verhuist? En zal er werk zijn voor de kinderen die weldra afstuderen?Voor het behoud en het creëren van banen wordt vooral op de privésector gerekend. De ondernemers willen wel, maar ze rekenen erop dat de over-heidsdiensten zorgen voor een competitieve en stimulerende context. Dat is geen eenvoudige opdracht. De overheidsdiensten zullen hun ambtenaren optimaal moeten inzetten. Als het huidige personeelskader daarvoor niet echt deugt, dan moet het aangepast worden. Parlement, overheidsdiensten en vakbonden zouden hier proactief kunnen optreden. Liever nu dan later.

Jos Dewint, federaal ambtenaar, Watermaal-Bosvoorde

Le Pentagone?

Ik lees in BDW 1354 (p. 12) dat An Mertens zich afvraagt waarom men in De Vijfhoek Nederlands praat. Beetje rare vraag toch wel, als je weet dat het een... VRT-productie is. Wat had mevrouw Mertens dan gewild? Dat men de hele tijd Frans praatte en de VRT het ondertitelde voor zijn doelpubliek? Is toch niet echt serieus bedoeld, neem ik aan? Bruno Floré, Wetteren

Actiris en de Rand

In BDW 1355, p. 6-7, stelt Julien Meganck van de Gomb dat Actiris een ak-koord heeft met de VDAB om mensen uit de Rand naar Brussel te halen. Dat verrast ons: die bewering is onjuist, de situatie is net omgekeerd. Beide organisaties stellen alles in het werk om Brusselaars naar de Rand aan te trekken.Onlangs werd een win-winakkoord tussen Actiris en VDAB gesloten waarbij (de bevoegde Brusselse c.q. Vlaamse minister, red.) Benoît Cerexhe en Philippe Muyters de samenwerking versterkten. Doelstelling is de meer dan hon-derdduizend werkzoekenden in Brussel aan te sporen om werk in de Rand te vinden. De ambitie is om minstens duizend werkzoekenden per jaar te ‘plaatsen’. Tussen 2006 en september 2011 hebben al 11.400 werkzoeken-den werk gevonden in Vlaanderen, bij vijfhonderd verschillende werkgevers. Sectoren zoals horeca, onderhoud en facilities voor vliegtuigen scoren goed. Actiris zorgt voor de preselectie en stelt minstens zes kandidaten per functie voor, in lijn met het gezochte profi el. Bovendien maakt dit akkoord ook een uitwisseling mogelijk van jobs en stages tussen Actiris en VDAB, waarbij extra middelen worden uitgetrokken om taalopleidingen te promoten voor Brusselse werkzoekenden. Inderdaad, het budget voor taalopleidingen werd met 850 procent verhoogd sinds 2004. Met één uniek doel: ervoor zorgen dat de Brusselse werkzoekenden alle troeven in handen hebben om sneller werk te vinden in Vlaanderen!Het aantal Brusselaars die buiten hun regio werkzaam zijn, is sinds 2004 met 27 procent gestegen. Vandaag werkt zo’n 15,5 procent van de Brusse-laars in Vlaanderen en/of Wallonië. Brusselaars zijn dus al vrij mobiel. Maar wij werken ook aan de verdere verbetering van hun mobiliteit zodat Brus-selse werkzoekenden nog gemakkelijker met het openbaar vervoer de Rand kunnen bereiken. Op die manier wil Actiris en VDAB werkzoekende Brus-selaars stimuleren om onder meer in de Rand te gaan werken.

Yves Bastaerts, adjunct-directeur-generaal Actiris, en Fons Leroy, directeur-generaal VDAB

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

wordt op school (waar heb ik dit nog gehoord?).Tja. Daar heb ik het pas écht moeilijk mee. Omdat ik houd van de Franse taal en de Franstalige cultuur. Om-dat grote delen van mijn (en dus ook van hun) familie Franstalig zijn (geworden). Omdat ik een Brusse-laar ben. En een cultuurfl amingant. Die gelooft in een (hoofd)stedelijke omgeving waar Frans- en Neder-landstaligen in vrijheid en gelijk-heid samen het beste van hun stad en van hun leven kunnen maken. Pathetisch? Wellicht een beetje. Et pourquoi pas? Maar hoe zit dat dan met mijn kin-deren? Where did I go wrong? Waar-om ‘haten’ ze Frans? Waarom lopen mijn knullen weg van Les Snuls ? Een aanzet tot verklaring. En een oproep aan het beleid.De imaginaire leefwereld van mijn kinderen is Engelstalig. Met andere woorden: alles behalve Franstalig. Nintendo, Wii, internet. Alles is En-gels en het Engels is everywhere . We brengen avonden door (nu ja, veelal mijn echtgenote...) met het vertalen van Engelse instructies van einde-loze Nintendo-spelletjes. De avon-turen van iconen als Pokémon en Mario Bros op alle mogelijke levels zijn ons overbekend. Thuis wordt er meegezongen met Justin Bieber en Hannah Montana. Het Engels blijkt ‘hot’ en heeft in de leefwereld van mijn kinderen een status die het Frans niet heeft. Engels, dat is de bevrijdende poort naar de wereld van Harry Potter en Toy Story . Hoe sneller je dat Engelstalige jargon doorgrondt en beheerst, hoe cooler je beleving en je status in de wereld van de schoolvriendjes.Is dat ‘erg’? Geenszins. Het Engels is nu eenmaal dé wereldtaal bij uit-stek. Hoe jonger geleerd, hoe beter. Dat heb ik aan de tong mogen er-varen. Mijn Frans is vloeiend, mijn (later aangeleerde) Belgo-Engels is er eentje met camembert-haar op. Maar het Frans is nu eenmaal wel onze omgevingstaal. Le français is niet meer noodzakelijk de enige om-gangstaal, maar toch nog steeds de meest aanwezige lingua franca van het merendeel van de Brusselaars, van welke origine ook.Vandaar mijn envoi. Mijn bede aan bevoegde excellenties. Vriend Guy Vanhengel, minister Pascal Smet, zoek en vind een formule die onze Nederlandstalige kinderen perfect tweetalig maakt én die ertoe leidt dat ze vlekkeloos Engels leren. La-ten we gaan voor het Frans als boei-ende, tweede landstaal en het En-gels als even onmisbare wereldtaal (en niet louter dat Anglo-technische subtaaltje uit spelletjes en ander vertier).Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest is een offi cieel tweetalige regio, met een belangrijke plaats voor het Engels. Moge het tweetalig blijven. En mogen onze kinderen dan ook tweetalig blijven. Om meertalig te worden. Herman Mennekens

Herman Mennekens is vader van de Jetse Nederlandstalige ketjes Niels en Noa, gewezen kabinets-chef van Brussels minister Guy Vanhengel en oud-lid van het Brussels parlement (2009-2011)


VADROUILLEDE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Kunst > Wout Wilgenburg ruilt vijftig doeken tegen een deftig atelier

Icarus in kabouterland

W out Wilgenburg (1944) lijkt al voor zijn dood vergeten. Maar: “Zolang ik leef, blijf ik actief, het is een

wet,” zegt de expressionistische schilder.In zijn bronsgieterij in Steenokkerzeel werden beelden gegoten van Rik Poot, Giacometti, Os-sip Zadkine, Henry Moore en anderen. De ex-

centrieke Nederlander was er uit Amsterdam komen wonen “omdat kinderen beter niet in een stad opgroeien.”Als vijftienjarige begon hij naar verre oorden te liften. Kort nadien viel zijn schilderkunst op, maar Stien Eelsingh duwde hem het beeld-houwen in. Wilgenburgs expressiekracht,

geënt op oervormen, sloeg aan. Een beeldje uit die tijd staat nog naast zijn bed. Verkeerdelijk wordt hij een Cobra-volgeling genoemd; Wil-genburg is veeleer uniek.Snel volgen ateliers in Amersfoort, Soest, Am-sterdam. Jaren gold hij als de best betaalde beeldhouwer van Nederland. Geselecteerd door Edy de Wilde van Stichting Nederlands Kunstbezit geraakte hij tot in het Guggenheim in New York, waar hij exposeerde. Verzame-laars en overheden kochten werk van hem. Het notoire Institut Néerlandais in Parijs, dat de deuren binnenkort moet sluiten, heeft ook werk van hem in huis. In de entourage van Si-mon Vinkenoog, Hugo Claus en Jan Cremer voelde kabouter-volgeling Wilgenburg zich als een vis in het water.

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

SCHAARBEEK – In 2006 krijgt beeldhouwer-schilder Wout Wilgen burg een tentoonstelling in het gemeentehuis. Het jaar erop zet Schaarbeek hem uit zijn huurhuis en atelier: “Vanaf nu bent u een sociaal geval.” Vijf jaar vergetelheid en werken in armtierige omstandigheden later schrijft hij ons aan: “Ruil eventueel 50 schilderijen voor een atelier.” Zullen we dit artikel even vertalen voor het New Yorkse Guggenheim, waar Wilgenburg in de vaste collectie zit?

NIEUWE poëZIE VAN BoNTRIDDER

BRUSSEL – Passa Porta brengt een hommage aan architect-dichter Al-bert Bontridder (91). Bontridders nieuwe bundel Wonen in de vloed (uitg. Poëziecentrum) wordt er gepre-senteerd, en literaire vrienden getui-gen over hem, zoals de Nederlander Bert Kooijman, met wie Bontridder sinds 1969 correspondeert, en het Brusselse Dichtertje Frank De Crits. Inge Braeckman en Leonard Nolens lezen voor uit oud en nieuw werk.Over Wonen in de vloed belden we de dichter op. “De bundel lag al jaren te wachten op publicatie; ik heb er achteraf nog drie geschreven,” zegt Bontridder. De bundel draait rond merkwaardige architectuur, met pentekeningen van Bontridder erbij. “Elk gedicht gaat over een gebouw dat ik interessant vind. Het huis van de avant-gardistische architect Konstantin Melnikov (1890-1970) in Moskou, waarin het regime van Stalin hem opsloot, zette me aan het dichten.” Verder maken de gedichten een tocht langs onder meer het Gug-genheim Museum (Bilbao) van Frank Gehry, de constructivistische woning die Ludwig Wittgenstein voor zijn zus in Wenen bouwde of werk van Le Corbusier. “Ik heb de huizen lukraak geselecteerd.”Vrijmetselaar Bontridder heeft daar-naast ook een dichtbundel klaar die nog dit jaar door het Fonds Marcel Hofmans in private grootlogekring wordt uitgegeven. “Ik heb nog hon-derd gedichten liggen, en Kleur be-kennen, een bundel over de schilderij-en van mijn vrouw Olga (die twee jaar geleden overleed, JMB) en het beeld-houwwerk van mijn zoon Thierry.”� JMB

Boekpresentatie op 11 december (20 uur) in Passa Porta, Dansaert-straat 46

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Het appartement van Wout Wilgenburg staat tjokvol schilderijen. Tegen het raam hangt zijn ‘uitvinding’ van kunstig gaasvitrage.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Handicap & informatie

Bezoeken enkel op afspraak

[email protected]

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Het plafondhoge werk achter het bed in de woonkamer paste voor het schilderen net op de grond. “Ik kon er voetje bij voetje rond om het af te werken.”


“De jaren zestig en zeventig waren wild,” ver-telt de surviver met een glinster in de ogen. Hij zet pittige koffie voor ons in zijn OCMW-optrekje. “Het begon met beatnik, provo, sla-pen in het Vondelpark, reizen naar Kreta (hij ontdekte er een strandje, waar later tienduizen-den hippies neerstreken, JMB) en de kabouter-beweging, die mens en natuur samenbracht. Alles, van goederen tot diensten, werd gewoon geruild. ‘Ik kan schoenen maken, jij wor-tels telen.’ Uit die tijd blijft de Amsterdamse bevoorrading over door zeer goed georgani-seerde tuinders, die biologisch-dynamisch telen.”Tussendoor wil Wilgenburg anekdotes kwijt: “Een vernissage in Diegem sloot ik ooit af met een architect en minister Chabert op mijn knieën, elk met een fles whisky in de hand. Sinds die nacht ben ik geen macrobioot meer.” Verbitterd is Wilgenburg niet, maar de gou-den jaren van de Icarus vol zelfvertrouwen zijn voorbij. Een triest slijpschijfongeluk haalde de kracht uit zijn linkerarm. Al ruim twintig

jaar kan hij niet meer beeldhouwen. “Ik moet mijn dag doorkomen op zware medicijnen om de pijn te verdoven, alleen schilderen lukt me nog.”Het ongeluk gebeurde nadat Wilgenburg uit zijn atelierwoning in Steenokkerzeel was ge-zet. Toyota kocht het perceel op: daar kon hij niet tegen opbieden. “Mijn dochters werken bij Ici Paris XL in Brussel en Epe (Gelderland); mijn zoon, een muzikant, leeft al jaren met Chrissie Hynde en toert met The Pretenders Azië en Amerika rond. Zij leiden hun leven. Ik kwam in Schaarbeek wonen, maar werd om vreemde redenen weer uit mijn huurhuis ge-zet. Ik kon niet kiezen voor dit OCMW-appar-tement. Men drong het me op, de tuin hoort bij de eerste etage. Ruimte om te schilderen heb ik niet.”Wilgenburg moet acrobatentoeren uithalen om een groot doek te kunnen schilderen op de grond. Achter en voor zijn bed in de woonka-mer staat alles tjokvol. “Zodra ik iets verkoop, koop ik weer nieuw materiaal: schilderen is mijn therapie. De in 1993 vermoorde trafi-kant André Van den Hende ontfutselde me driehonderd beeldhouwwerken – drie vracht-wagens vol – toen ik naar Schaarbeek verhuis-de.”Elders heeft hij nog meer werk staan. “De ge-meente laat me een berging gebruiken waar ik tot voor kort doeken stapelde. Ik zag onlangs dat de twee hangsloten los gemaakt waren. Er zijn schilderijen ontvreemd en een raam stond open, waardoor de duiven vrij spel hadden. Mijn werk zat vol duivenstront. Ik mag blij zijn met een dak boven mijn hoofd, zegt de Vlaam-se schepen mij. Meer kunnen ze niet doen... Mocht iemand me een atelier laten gebruiken, ik zou me beter voelen.”

� Jean-Marie�Binst


Jaren gold Wilgenburg als de best betaalde beeldhouwer van Nederland, maar een ongeluk met de slijpschijf haalde de kracht uit zijn linkerarm

ELSENE – Provo-kunstenaar Wout Wilgenburg wond er geen doekjes om, en schreef ons droog als de heidewind uit de Ve-luwe waar hij geboren is: “Geachte redactie. Zou U deze adver-tentie willen plaatsen in BDW. Ruil evt. 50 schilderijen côtés ge-signeerd Wout W. voor een atelier. Bij voorbaat hartelijk dank. Getekend W. Wilgenburg.” Waarom hij dat uitgerekend aan ons vroeg, polsten we snel. “Omdat u de enige krant van Brussel

KUNSTENAAR ZOEKT ATELIERbent, en omdat ik niet schilderen kan zonder behoorlijke ruimte.”Wilgenburg heeft een massa werken in huis staan. Maar hij heeft vooral ruimte nodig om op de vloer nieuw werk te kunnen creëren. “Liefst waar het rustig is, en liefst ergens in de stad. Het hoeft niet in Schaarbeek te zijn.” Huur kan Wilgenburg hiervoor niet betalen. Wel wil hij een eerlijke ruil sluiten, naar het economische ruilmodel van de kabouterbeweging in 1970. U zorgt jaren voor een atelier, Wilgen-burg schenkt u wat van zijn kunstwerken.Wie wil overleggen, kan Wilgenburg bereiken op 0479-77.47.49. Ook de Vlaamse en Brusselse overheden mogen bellen.� JMB


ADVERTENTIE

Theater > Onder Ons speelt Hotel op stelten: ‘Van een lichtheid die je bijna doet zweven’

Basil en Manuel in Op-WeuleSINT-LAMBRECHTS-WOLUWE - De Konink-lijke Toneelvereniging Onder Ons viert dit jaar haar negentigste (!) verjaardag met een goed gevuld seizoen dat begint met de Fawlty Towers-achtige klucht Hotel op stelten.

T oneelvereniging Onder Ons is een van de weinige Nederlandstalige toneelkringen die nog actief zijn

langs de oostkant van Brussel. Maar ze is dan ook nog heel actief, ondanks haar hoge leeftijd. Normaal gezien speelt Onder Ons twee producties per jaar, een winter- en een lenteproductie, maar in het negentigste seizoen komt er daar nog eentje bij en staan er nog andere activiteiten op het programma.Jo Nachtergaele is een van de drijvende krach-ten achter Onder Ons, al is hij naar eigen zeg-gen nog een groentje in de vereniging. Nach-tergaele heeft er al een lange carrière bij de televisie op zitten, onder meer als directeur marketing bij de Vlaamse Mediamaatschappij (van onder meer VTM). Hij speelde ook lang in de toneelkring van Sint-Pieters-Woluwe, Elc-kerlyc, maar die bestaat inmiddels niet meer.Nachtergaele is nu drie jaar lid van Onder Ons, en er zijn inderdaad verschillende leden die al een veelvoud van dat aantal dienstjaren op de teller hebben. “In het voorjaar worden die

academische zitting en doen we een inspan-ning om nog meer jongeren bij Onder Ons te betrekken. Maar we zijn nog een zeer levendi-ge kring waar regelmatig van alles gebeurt, en er zijn nog altijd behoorlijk veel Woluwenaren bij betrokken, of mensen uit andere gemeen-ten verder weg die nog een sterke band hebben met Woluwe.”

Geen ’Allo ’alloNachtergaele regisseert het stuk dat deze week in première gaat, en hij speelt er ook een rol in. Hotel op stelten is de Nederlandse versie van de komedie No room for love uit 1978, geschreven door Anthony Marriott en Bob Grant. Een overspelige dokter boekt met zijn jonge secretaresse een weekendje in het hotel waar ook zijn echtgenote toeval-lig overnacht. De hoteldirecteur is meer met zijn parfum bezig dan met de service, en de portier heeft op alles en iedereen commen-taar.Nachtergaele: “Vanwege mijn achtergrond bij

de televisie hadden we eerst de bedoeling om het toneelstuk van de televisiereeks ’Allo ’Allo te spelen. Maar dat ging niet omdat dat stuk blijkbaar geblokkeerd is door een professio-neel gezelschap. Dus hebben we gezocht naar een ander stuk met een vrij grote bezetting. We spelen het met negen acteurs. Het is iets om te lachen en de link met tv is er nog een beetje, want het zal je wel een beetje doen denken aan de Britse comedyreeks Fawlty Towers. Het is er niet op gebaseerd, maar de hotel directeur en zijn knecht zullen je bekend voorkomen...”Lachen is dus de boodschap. “Het is een goede klucht, maar van een lichtheid die je bijna doet zweven. Er zit absoluut geen boodschap in, en dat past wel in mijn visie op amateurtoneel. Amateurgezelschappen kunnen ook zware stukken spelen, maar het is toch belangrijk dat er gelachen wordt, zowel tijdens de opvoe-ringen als tijdens de repetities.”

� Michaël�BellonOnder Ons, trotse amateurs: “Het is belangrijk dat er gelachen wordt, zowel tijdens de opvoering als de repetities.”

Nederlandstalige basisscholen in Brussel

LOP Brussel BaO

Op de terugkomavond van Samen naar School in de Buurt geeft het LOP Brussel Basisonderwijs uitleg over de aanmeldingsprocedure. Samen met andere ouders blikt u terug op de openschooldagen. Zo ontmoet u andere ouders met interesse in dezelfde school.

Waar en wanneer? Terugkomavond en informatie aanmeldingsprocedure:

10 december 2012, 19.00 u. gemeenschapscentrum De Maalbeek (Hoornstraat 97, 1040 Etterbeek)

11 december 2012, 19.00 u. gemeenschapscentrum De Rinck (Dapperheidsplein 7, 1070 Anderlecht)

17 december 2012, 19.00 u. gemeenschapscentrum Nekkersdal (Emile Bockstaellaan 107, 1020 Laken)

10 januari 2013, 20.00 u. bibliotheek De Boekenmolen (Hovenierstraat 47A, 1080 Sint-Jans-Molenbeek)

22 januari 2013, 18.30 u. bibliotheek (Sint-Annakerkstraat 63, 1081 Koekelberg)

Schrijf u in via www.inschrijveninbrussel.be.

www.inschrijveninbrussel.be

Ook voor ALLE kinderen geboren in 2011!

www.samennaarschoolindebuurt.be

Terugkomavondenmet informatie aanmeldingsprocedure

A70-006-00.vgc.adv.bas+samen.bdw.255x178.071112.indd 1 07-11-12 13:58

trouwe leden in de bloemetjes gezet,” zegt Nachtergaele. “Dan organiseren we ook een

Hotel op stelten, 7 en 8 december om 20 uur en 9 december om 14.30 uur, in de Loods van GC Op-Weule, Sint-Lambertusstraat 91 (02-775.92.00, www.opweule.be). Kaartjes kosten 7,20 euro (VGC-cultuurwaardebon welkom), te koop in het GC en bij de spelers. Meer op 0494-56.71.59


ADVERTENTIE

Er zit meer in uw gsm dan u denkt

Workshop Ellentriek-Recup, ofte ‘het creatief kannibaliseren van elektronica voor artistieke doeleinden’.

© R

EC

YCL

AR

T

Meegemaakt: Ellentriek-Recup van De Pianofabriek-Kunstenwerk-plaats & Constant op woensdag 28 november in Recyclart.

We leven in een wereld waarin men-sen niet eens de recordtijd afwach-ten waarin hun mobiele telefoon kapot gaat om een nieuwe kopen, een wereld ook waarin gsm-werpen en computerslingeren als olympi-sche disciplines dreigen te worden erkend. De levensduur van onze digitale apparatuur is wel heel erg kort. Althans, daar gaan we van uit,

want de vraag of defecte toestellen misschien nog te herstellen zijn, stellen we niet eens meer. Maar misschien dragen de crisis en het voortschrijdende inzicht over het belang van duurzaamheid ertoe bij dat herstellingen en recuperatie toch weer hip worden. Zo was er vorige week weer een Repair Café in Elsene, en door het grote succes was dat op een grotere locatie.In Recyclart, dat zijn naam regelmatig eer aandoet, werden de voorbije drie weken ook workshops georganiseerd die in het teken stonden van het hergebruik van elektronische apparatuur. Daarbij was het opzet wel iets an-ders dan in het Repair Café. Het was name-lijk niet de bedoeling om defecte toestellen te herstellen (vanuit artistiek oogpunt is dat wat saai), maar om de nog bruikbare onderdelen eruit te halen en te gebruiken voor creatieve installaties of performances. Op de achterflap van boeken die in deze niche van de kunsten-sector richtinggevend zijn, zoals Unscrewed van Ed Sobey en Handmade electronic music van Nicolas Collins, wordt deze praktijk het ‘creatief kannibaliseren van elektronische cir-cuits voor artistieke doeleinden’ genoemd. In een moeite door wil de ploeg die de workshops in Recyclart begeleidde (Jeroen, Gregor, Ken-ny, Wendy en Jitske), al die toestellen die in onze zakken zitten, ook demystificeren. Want het is niet omdat ze er zo hermetisch uitzien dat we ons ervan moeten laten vervreemden. Wij gingen even een kijkje nemen op de sessie waarin videocamera’s, fototoestellen, gsm’s en telefoons werden aangepakt. De batte-rijen moeten naar Recupel, en het coltan en

de andere dure ertsen waar men in Afrika oorlogen om uitvecht, kunnen er helaas nog niet uit worden gehaald. Maar de rote-rende lenzen en de lcd-schermpjes van de digitale fototoestellen, de luidsprekertjes en de vibrerende motortjes van de gsm’s, en de minibeeldbuizen van de oude videocamera’s zijn leuk speelmateriaal. Overigens geldt wel dat hoe ouder de toestellen zijn, hoe beter ze zich laten hergebruiken. Bij de eerste gsm’s zaten zelfs nog handleidingen en schema’s, en de circuitborden waren nog goed ma-nipuleerbaar. Het toegenomen belang van patenten en de miniaturisering van de on-derdelen maakt alles veel moeilijker. Toch namen de deelnemers vlijtig de schroeven-draaier ter hand om de lijkjes genaamd JVC en Nokia open te leggen en aan een autopsie te onderwerpen om zo de transplanteerbare organen te recupereren. Daarbij ontston-den discussies die voor iemand als ik – die zich daags tevoren nog uitgebreid had laten fêteren door zijn dochter omdat hij haar fietsband eens had kunnen plakken – zeer bewonderenswaardig klonken. Even bewon-derenswaardig waren de appetijt, het geduld en de kennis waarmee problemen werden getackeld en mogelijkheden onderzocht. Zen en de kunst van het motoronderhoud, quoi. Voor de sport werd ondertussen ook nog een oude telefoon hersteld, zo een die nog echt rinkelt op de manier die alleen nog digitaal wordt geïmiteerd.Voor het maken van kunstwerken met het vrijgekomen materiaal was er natuurlijk te weinig tijd. Wel werden enkele filmpjes met voorbeelden getoond. Zo zijn Drawbots geïmproviseerde robotjes die zich voortbe-wegen op poten in de vorm van viltstiften, en onder impuls van de vibrerende motor van een gsm. Ze tekenen figuren op een wit blad die soms akelig dicht in de buurt van perfecte cirkels komen. Check maar eens op internet, waar ook het werk van Julien Maire, Annie Abrahams of deepblue voor inspiratie kan zorgen.� Michaël�Bellon

jeroendemeyer.wordpress.com, www.ellentriek.net, www.constantvzw.org, www.pianofabriek.be/kunstenwerkplaats

Pra

at

ach

teraf

ADVERTENTIE

Vind je opleiding!Start je eigen zaak.

www.syntrabrussel.be

Campus Tour & TaxisHavenlaan 86c/2091000 BrusselT 02 421 17 70

Campus UkkelStallestraat 2921180 BrusselT 02 331 68 01

Opleidingen vanaf januari 2013!

E-commerce · Social media consultant · Eventmanager · Adobe Photoshop · HTML & CSS · Bedrijfsbeheer · Medisch secretaresse Wijn leren proeven · Aannemer metsel- en betonwerken · Energie- deskundige · Elektrotechnisch installateur · Hotstone massage Cosmetisch masseur · Gelnagels · Accessoires ontwerpen · Boek-houder · Winkelmanager én meer.

VolwassenenonderwijsOok iets voor jou?

Op zoek naar een nieuwe uitdaging, een nieuwe job of wat vrije tijd over? Dan heeft CVO Elishout zeker wat voor jou. Bekijk het ruim aanbod aan praktische opleidingen op onze website en school je bij voor een nieuwe toekomst.

www.elishout.be02 526 51 00 - E. Gryzonlaan 1, 1070 AnderlechtVlakbij COOVI/CERIA

SECUNDAIRONDERWIJS

INTERNAAT

CENTRUMVOLWASSENONDERWIJS

InschrIjVIngenStart nieuweinschrijvingen: 13 december 2012

Infovoormiddag met ontbijt 19 januari 2013

AD volwassenenonderwijs 125x178.indd 2 22/10/12 12:08

Start nieuweinschrijvingen:17 december 2012

Infovoormiddag metontbijt 19 januari 2013

“Geen nep retrogedoe dus, ik werk graag met materialen die een ge-schiedenis met zich meedragen,” zegt Roos ‘Marthe’ Pauwels.Pauwels’ oma heette Marthe, wel-licht heeft zij als styliste en naaister de microbe voor textiel aan haar dochter en kleindochter doorgege-ven. Toch blijft Roos Pauwels voor alles een estheet. “Maar ik vind het ook gewoon een mooie naam, ik hou wel van die ouderwetse namen met een -th- erin.”Als ex-directeur van het Vlaams-Marokkaans Huis Daarkom teken-den zich na de moeilijke periode en het ontslag sommige keuzes duide-lijker af. “Al in mijn jeugdjaren had

ik mijn hart verloren aan handwerk. In 2002 ben ik begonnen met een weefopleiding: dat was liefde vanaf de eerste les. Ergens bleef in mijn achterhoofd het verlangen om daar ooit iets mee te doen. Hoewel weven een grondige voorbereiding vraagt, krijgt het stuk toch pas zijn defini-tieve vorm op het getouw. Dan merk je hoe materialen zich ten opzichte van elkaar gaan gedragen. Dat is al-tijd een spannend moment.”Pauwels schuimt rommelmarkten af op zoek naar stoffen, garens en ellewaren. “Ik heb ondertussen oog voor alles wat maar de vorm van een bobijn heeft. Voorts heb ik ook een adresje voor nieuwe weefgarens in


Erfgoed > Plek gezocht voor maquette Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde

Wie wijst de Pijl de weg?BRUSSEL – Over de betonnen Pijl van de Burgerlijke Bouw-kunde van Expo 58 kun je alleen in understatements spreken. Het dichtst in de buurt van de look & feel van deze ‘evenwichtsoefening’ komt de officiële maquette van architect Jean Van Doosselaere. Zijn dochter wil die maquette nu teruggeven aan het grote publiek, “het liefst op een plaats die gelinkt is aan Expo 58 of aan hedendaagse architectuur.”

Tot in de jaren 1980 – het bouwwerk zelf werd in 1970 opgeblazen – was de maquette in hout en polyester, compleet met steiger en bekisting, te bewonderen in de hal van de Ver-eniging der Belgische Aannemers van Grote Bouwwerken (ADEB-VBA). Gekregen uit erkentelijkheid van Gustave Willems van de Belgi-sche bouwafdeling van Expo 58, die destijds de Pijl van de Burgerlijke Bouwkunde had besteld bij archi-tect Jean Van Doosselaere en advi-serend ingenieur André Paduart.Hoe de maquette in 2008 in een kel-der van de ADEB-VBA werd terugge-vonden, leest u in het Journal de la Flèche, dat dochter Nancy bijhoudt sinds de opening van de archieven van haar vader Jean Van Doosse-laere (1919-2000). Het leest als een ontdekkingstocht: “Un tour de clé. Une porte coulissante. Des murs couverts de cartons, de dossiers noirs et gris. Lumière chiche de néons… au fond, devant un mur de briques gri-

ses une Flèche du Génie Civil de 2,50 mètres de long, toute blanche dans cette grisaille.”Sindsdien kwam de maquette al en-kele keren naar buiten, tijdens de Open Monumentendagen van 2008, en op de expo Brussel, een sterk staaltje van engineering vorig jaar in het Civa in Elsene. De Pijl tentoon-stellen is veel beter dan hem stof te

laten vergaren in een kelder: voor ADEB-VBA was dat dan ook de aan-leiding om de maquette te schenken aan Nancy Van Doosselaere, een vurig verdedigster van het werk van haar vader. Behalve de Pijl ontwierp hij ook tal van scholen in Brussel en in de rest van België, en het emble-matische, intussen gesloopte ge-bouw van Coca-Cola in Anderlecht.

Hij hielp ook mee aan de Modelwijk van Laken en de Zuidertoren.

Wanneer kwam de maquette op de proppen?Nancy Van Doosselaere: “Deze maquette werd door Gustave Wil-lems gevraagd aan de maquettebou-wer Georges Mannie, onder toezicht van mijn vader, en ze werd aan de

ADEB-VBA aangeboden in novem-ber 1959.”“Er waren nog andere ‘officiële’ maquettes. Op de bekende foto van rond 1955-’56 wordt een ma-quette in plexiglas voorgesteld aan Expo-commissaris Georges Moens de Fernig. Er hebben zelfs maquet-tes in brons en pleister bestaan, zonder voorafgaande toestemming

Links: Architect Jean Van Doosselaere (l.) en ingenieur André Paduart op de punt van de Pijl, tijdens een televisie-interview. Rechts: Behalve de Pijl is ook de koepelzaal te zien, en de grote, dragende voet.

Design > Roos Pauwels komt naar buiten met collectie unieke stukken

Van ganser Marthe

Italië, in het dorp waar de familie van mijn man (Ad Cominotto, AD) woont.”Tot nu toe verkocht Pauwels alleen op verplaatsing of op afspraak. “Ik ben dan ook ontzettend blij dat ik

volgende zaterdag in Molenbeek word uitgenodigd door mijn goede vriendin Els Mommaerts. Zij is zelf nog niet zo lang geleden begonnen met een prêt-à-porterlabel, en sa-men staan we sterker. Creëren, pro-

duceren, promoten, verkopen... we doen het allemaal zelf.” AD

www.marthe-handmade.be, www.elsmommaerts.be

Nu zaterdag verkoopt Roos Pauwels haar weefwerk in de Koorstraat 32.

© R

OO

S PA

UW

EL

S

BRUSSEL – De sjaals en handtassen van Marthe zijn unieke stukken, omdat ze handgeweven zijn of omdat écht oud materiaal gerecupereerd werd.

© A

RC

HIVE

S J. VAN

DO

OS

SE

LA

ER

E

© IVAN PUT


Het is te krijgen in Turkse winkels en op som-mige markten. Een originele smaakmaker die hier nauwelijks bekend is.

Ik wist in mijn leven van twee sumacs, het kit-scherige stemfenomeen Yma Sumac uit Peru (later Holly wood) en een miezerig boompje uit de tuin van mijn moeder. Enkele jaren geleden leerde ik nog een derde vorm kennen. Het is een rood poeder en het smaakt zuur.Dat boompje was opvallend in mijn kinderbrein, want zijn takken waren helemaal behaard, vandaar de Nederlandse naam: fl uweelboom . Wetenschap-pelijk heet hij Rhus typhina. Dat boompje komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika, waar het door de indianen ook al als smaak- en kleurmaker werd gebruikt.Fluweelbomen zijn tweehuizig, er zijn dus manne-lijke en vrouwelijke. De planten bloeien met don-zige, donkerrode pluimen die – bij de vrouwelijke plant – haast onzichtbaar overgaan in even rode vruchtjes. U kent het boompje zeker wel. Het wordt niet groot, heeft sierlijke vedervormige bladeren en verschijnt overal in de stad, in slecht onderhouden tuinen en op braakland.De vruchtjes hebben een pit en smaken zuur. Van-daar die andere volksnaam voor de sumac of su-mak: azijnboompje . In Amerika werden bladeren en vruchten gebruikt door de oorspronkelijke bewo-ners. Ze brachten er onder andere hun tabak mee op smaak, maar ze kleurden er ook stoffen mee en verwerkten ze tot rode limonade.Aan deze kant van de wereld, lang voor de ontdek-kingsreizen, werd er ook al sumac gebruikt in de keuken. Het ging uiteraard over andere soorten, er bestaan wereldwijd niet minder dan 250 soor-ten sumac. Een daarvan, Rhus coriaria , wordt het meest gebruikt en is eigenlijk afkomstig uit Ma-rokko. De meeste Rhus -soorten komen trouwens uit Afrika. Alan Davidson schreef in zijn Oxford companion to food dat sumac veel gebruikt werd in het Oude Rome. Daar was het de bron van zuur in het voedsel vooraleer de citroen werd ingevoerd. Hij merkt in zijn boek op dat ook vandaag sumac het meest wordt gebruikt in die streken van het Mid-

den-Oosten waar geen citroenen groeien, zoals in de hooglanden van Syrië, Turkije en Libanon.Ik kocht dit zakje bij een kruidenhandelaar op de markt, voor twee euro. Dit is misschien veiliger dan zelf sumacbessen te gaan pluk-ken in openbare parken of op braakland. Su-mac behoort immers tot de Anacardiaceae , de familie van de cajunoten ( cashew voor de Angelsaksers). Een aantal planten in die fa-milie bevatten een zeer irritante, giftige stof,

urushiol , die bij de meeste mensen allergi-sche reacties veroorzaakt. De Amerikaanse poison ivy ( Rhus toxicodendron ) is daar een voorbeeld van. Dat is ook de reden waarom

men nooit verse (en heerlijke) cajuvruchten in Europa importeert. De zaadhuid van het krom-

me nootje van de caju bevat heel wat urushiol en heeft al menige lippen vernield bij wie te gulzig was.Vooraleer we zelf sumac gaan plukken: vergewis u er dus van dat het wel degelijk om Rhus typhina gaat, die is veilig. Zoals ik hoger al vermeldde: er bestaan honderden soorten Rhus , van smakelijke tot giftige! Om dit verhaal helemaal af te maken: urushiol is ook de stof die gebruikt wordt om Chinees en Japans lakwerk te vernissen.Sumacpoeder was een ontdekking voor mij. Het is niet zo moeilijk te vinden, maar het ligt nooit op-vallend in de winkel. Eenmaal thuis gebracht gaat een wereld van toepassingen open. In de Levan-tijnse keuken wordt sumacpoeder gretig over ge-roosterd vlees gestrooid. Kebabs, bijvoorbeeld. Heel vaak raadt men aan om over barbecue citroensap te sprenkelen. Wel, oorspronkelijk gebeurde dat met sumac. Sumac wordt over komkommersalades gestrooid, over de klassieke hummus (kekererw-tenpuree) en over Turkse gebakken rijst, pilav.Sumac gaat in marinades en in sausen. Gemengd met wilde tijm en sesam vormt het een condiment dat in het Midden-Oosten zowel op yoghurt als op omeletten wordt gestrooid. Men noemt het daar za’atar . Men mengt het poeder zelfs met olie om als dipsausje op brood te gebruiken. Het lijkt wel als ketchup bij de Amerikanen, het gaat overal over, al is deze niet zoet.Het zure van de besjes is afkomstig van natuurlijke plantenzuren, waaronder vitamine C, maar ook van de looistoffen die de hele plant bevat. Levantijnse sumac heet niet voor niets S. coriaria , wat ‘sumac van de leerlooier’ betekent. Vooral met de bast van

het boompje, maar ook met de vruchten, werd het Levantijnse leer gelooid. Wat een versatiele plant!Als je het weekt in water, gebeuren er grappige din-gen. Het aftreksel wordt roodpaars. Men kan het als een thee beschouwen, warm of koud te drinken. Het aftreksel kan ook azijn vervangen voor wie daar al-lergisch voor is. De smaak van het aftreksel is moei-lijk met iets anders te vergelijken, maar echt wel fris zuur op zijn eigen originele manier. Het vervangt waar nodig het tamarindewater bij de bereiding van Aziatische gerechten.Dit besje heeft zijn plaats in een moderne keuken meer dan verdiend. Echt iets om mee te experimen-teren. Smakelijk.

[email protected]

De hele reeks nalezen?www.brusselnieuws.be/trachet

Sumac

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Nick Trachet

bieden. Snel daar weghalen, veel beschermende bolletjesplastic, en de brokken – voorzichtig – lijmen. Nu mag ze weer gezien worden.”“Het BIP (Brussel Info Plein) en La Cambre Horta, de architec-tenafdeling van de ULB, hebben geen plaats. Het Atomium heeft dan weer zelf een maquette laten maken, begrijpelijk, in het grotere geheel van gebouwen waar het Ato-mium ook deel van uitmaakte. En Monumenten & Landschappen had zeker interesse, maar hun maquet-tes staan opgesteld in de kantoren, weinig toegankelijk voor het pu-bliek. Wie weet leest er een serieuze kandidaat mee?”“Het is de bedoeling dat de ma-quette op een openbare plaats in haar oorspronkelijke vitrine wordt getoond. Wie ze exposeert, moet erover waken als een goede huisva-der. Na ongeveer veertig jaar in de hal van de ADEB-VBA was er nau-welijks slijtage, en zelfs na een pas-sage in de kelder na een verhuizing lag er alleen een beetje stof op. De vitrine is dan ook heel doeltreffend. Een stofvrije omgeving met norma-le temperatuur, luchtvochtigheid en stabiliteit: dat volstaat.”

Wat vindt u van het idee van een wedergeboorte van de Pijl op de Heizel, zoals opgenomen in het Neo-project van KCAP? Van Doosselaere: “Waarom niet? Het idee alleen al om in de buurt van het Atomium opnieuw zo’n bouw-werk op te richten met de technie-ken van vandaag – of van morgen, want als ik het goed begrepen heb, is het nog niet voor direct... Het zou nogal een signaal zijn voor de nieuwe wijk!”

An Devroe

www.flechedugeniecivil.be

ADVERTENTIE

Er waren al het kitscherige stemfenomeen Yma Sumac uit Peru en een miezerig boompje uit de tuin van mijn moeder. Toen leerde ik een derde vorm van sumac kennen...

M�� B�� H�� G��

www.fedsvk.be

02 412 72 44

Verhuur uw woning zorgeloos

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

Steun voor de renovatie

Fiscale voordelen

SOCIALE VERHUURKANTOREN

den-Oosten waar geen citroenen groeien, zoals in de hooglanden van Syrië, Turkije en Libanon.Ik kocht dit zakje bij een kruidenhandelaar op de markt, voor twee euro. Dit is misschien

Europa importeert. De zaadhuid van het krom-me nootje van de caju bevat heel wat urushiol en

heeft al menige lippen vernield bij wie te gulzig was.Vooraleer we zelf sumac gaan plukken: vergewis u er dus van dat het wel degelijk om die is veilig. Zoals ik hoger al vermeldde: er bestaan honderden soorten

© N

ICK

TRA

CH

ET

van de architect of de ingenieur.”

Wie hebt u al gevraagd om de maquette tentoon te stellen? Van Doosselaere: “Na de expo in het Civa belandde de maquette in trieste omstandigheden in een de-pot van de ULB. Bij navraag bleek bovendien dat de ULB niet de min-ste garantie op bescherming kon


Tony Van der Eecken zet in Bozar wereldmuziek op de affiche. “Volgens mijn schoonvader, een gepensioneerde Turkse imam, werk ik voor de koning. Ik ben de laatste om te klagen, ik heb hier geleerd met het systeem te werken.”

H et werk is fascinerend, de weg ernaar-toe was dat evenzo. “Ik ben in feite opgevoed door mijn twee zussen – al-

lebei tien jaar ouder dan ik – en hun partners, de generatie van de soixante-huitards. Buiten-beentjes in de streng katholieke, dorpse omge-ving waarin ik opgroeide. De lieven van mijn zussen hadden een enorme platencollectie. Ik was vooral geboeid door zwarte Amerikaanse muziek. Mijn eerste spreekbeurt op school ging over blues.”“Op mijn veertiende heb ik mijn eerste concert georganiseerd: de Papa Docs, de groep waar-in wijlen Eric De Volder wasbord speelde. De affiche was een foto van De Volder met twee tafeltennisballen in zijn mond. Mijn zus, toen het lief van De Volder, werkte in de academie in Deinze, en de schepen van Cultuur zei haar: ‘Iemand is bij ons een affiche komen ophan-gen. Wat een monster dat erop staat!’ Dat is dus allemaal niet zo goed gelopen, Deinze was er niet klaar voor. Een jaar lang heb ik kunnen afbetalen.”“Dan volgde er een tijd van nogal losbandig en opstandig leven. Aan de unief van Gent was ik ingeschreven voor Politieke en Sociale Wetenschappen, maar ik was meer bezig met actiegroepen als het Revolutionair Anarchis-tisch Kollektief. Meer betogen dan studeren. Ik heb dat allemaal bewust gedaan, om niet

misvormd te raken. Ik zag de universiteit als een informatiebron: telkens als ik iets wilde weten, stapte ik af op een prof en vroeg ik hem wat ik wou weten. Waarop die prof zei: ‘Je kunt dat lezen, je kunt dit lezen.’ Die kennis gebruikte ik om bevestiging te vinden voor de vermoedens die ik had.”“Ik ben in die periode punkconcerten gaan or-ganiseren, in de Vooruit en in de Cercle Royal Artistique et Littéraire. De Vooruit was toen nog niet het cultuurhuis dat het nu is. Het podium van het eerste concert dat we in de balzaal organiseerden, bestond uit 64 salon-tafels die we naar boven hebben gedragen, met daarop een planken vloer. Nog een belangrijke bezigheid toen: Radio Toestel, vrije radio. Ik maakte daar muziekprogramma’s en een journaal, waarvoor we samenwerkten met De Morgen. Alternatief nieuws. Betaald hebben ze pas op het einde van dat jaar, toen de samen-werking afliep. Plots had ik honderdduizend oude Belgische franken in handen. Toen dacht ik: ‘Als ik hier blijf, drink ik dat in een paar maanden op.’ Dus heb ik het goedkoopste tic-ket naar Afrika geboekt. Naar Ouagadougou, ik wist zelfs niet dat het de hoofdstad van Bur-kina Faso was.”“Zes maanden heb ik in Afrika rondgetrokken. Ik was alleen, dus verplicht te communiceren en mijn ogen open te trekken. Plots moest ik

omgaan met een omgeving waarin zekerheden wegvielen. Na de kunstenaarsomgeving van mijn zussen en na Radio Toestel die cultuur-schok meemaken, waardoor ik de wereld he-lemaal anders beleefde, vond ik formidabel. Ik heb daar ook het woord respect leren kennen en naar waarde schatten. Respect voor oude-ren, respect voor de gemeenschap.”

Wandelende takNa zes maanden was de laatste cent op en keerde Van der Eecken noodgedwongen terug. Maar niet voor lang. “Mijn schoonbroer, die voor de VPRO De wandelende tak maakte – bij-dragen over muziek door correspondenten ter plaatse –, stuurde me terug naar Afrika, om er, gewapend met een cassetterecorder, muziek op te nemen. Wachten tot er iets gebeurt en dan in actie schieten. Zo heb ik een maand lang voor een huis met de bewoners thee zit-ten drinken, tot er een bedelaar voorbijkwam die al rappend berichtte over de dingen die hij onderweg had gezien. Daarvan uitgaand heb ik een programma gemaakt over de zingende bedelaars langs de migratieroute.”“Afrika zit in mij. Alles bij elkaar heb ik er een aantal jaar rondgetrokken, in 25 verschillende landen, dikwijls met een cassetterecorder. Te voet, met de fiets, in bussen, in treinen. Dikwijls in onbeschrijflijke omstandigheden, soms was ik beschaamd de enige zonder ge-scheurde broek te zijn. Ik heb er onnoemelijk veel uit geleerd.”

Gele ZaalZijn reiservaringen gebruikte Van der Eecken om concerten te organiseren in Gent. “Uitge-rekend in de Gele Zaal van Noordstar & Boer-haave, een verzekeringsmaatschappij die be-

kendstond om haar Vlaams-nationalistische inslag en nu, na een fusie, Mercator heet. De firma had een fonds voor de verheffing van het Vlaamse volk, en een deel daarvan werd beheerd door directeurszoon Joos Claus, die daar onder meer jazzconcerten mee organi-seerde. Van hem heb ik de mogelijkheid ge-kregen om wereldmuziek te programmeren. Een reeks concerten die insloegen als een bom. Het eerste was met Toumani Diabaté, dé man van de klassieke kora, de Afrikaanse harpluit. Diabaté was zo in de wolken met mijn manier van werken dat hij zei: ‘Jij wordt

Met Chef Kibala in Gungu, Congo, 2009. Kibala heeft een eigen museum in Gungu.

© MARC GYSENS

BRUSSEL – “Vroeger confronteerde ik een westers publiek met niet-westerse muziek. Nu breng ik voor de mensen van ginder die hier wonen, hun muziek. Een Marokkaan, een Turk, een Congolees, een Iraniër: in Bozar kunnen ze hun cultuur beleven, hun helden zien. ‘In het PSK bestaat u ook, is uw cultuur een deel van het geheel.’” Tony Van der Eecken, een ingeweken Oost-Vlaming, is verantwoordelijk voor de wereldmuziek in Bozar.


FREDDI SMEKENS

Vagger

N iet dat ik zo meteen zou weten waar ons Brusselse woordje vagger van-daan komt, maar enig denkwerk

levert op dat het wel eens van het woord va-gebond zou kunnen komen. Waar ik echter geen ogenblik aan twijfel, is dat men het in het Brussels niet heeft over een vagebond, maar wel degelijk over ne vagabond. Het zal uiteraard niet op dat ene lettertje aanko-men, mo het es vè het toch neki te zegge.Ne vagger, dus. Nooit te vroeg om daar wat aandacht aan te schenken. Temeer omdat de meesten onder ons – of we dat nu wilden of niet – ooit op de een of andere manier ne vagger geweist zaain. Of die vagger nu een jongen of een meisje was, of is, doet er niet toe. Ik zou zelfs durven te stellen dat ne vagger iets universeels heeft. Het is in elk geval altijd aan de anderen om ons op een bepaald ogenblik als ne vagger te defi-niëren. Ik wil er echter dadelijk op wijzen dat in het Brussels over ne vagger milder geoordeeld wordt dan over ne vagabond. Persoonlijk zie ik het zo dat ne vagabond iets stouters, misschien zelfs iets minder sympathieks in zich heeft. Maar daarom verdient hij nog niet minder tolerantie.Terug naar de vagger. De stelling “Iene ki ne vagger, altaaid ne vagger” gaat alvast niet op. Temeer omdat men in vele gevallen de vagger kan speile of ooithange. Nu is het ui-teraard ook zo dat het begrip vagger vast-hangt aan een bepaalde leeftijdscategorie. Die is weliswaar niet helemaal precies afgebakend, maar ze bestaat wel degelijk. Aan elk van u, waarde lezer, om zelf uit te maken en te beslissen waar die leeftijds-grens ligt.Zoals reeds aangestipt heeft elk van ons ooit de kans gehad om het etiket ‘vagger’ opgeplakt te krijgen, al was het maar op het ogenblik da we ons vè den ieste ki niks oentrokke en deide woe da we goesting in hadde. Dat zo’n ogenblik beklijvend, zelfs memorabel is, hoef ik ongetwijfeld niet te benadrukken. “De vagger as e vraa gevoch-te ketje,” zou ik haast durven te stellen. En daarbij wil ik ook opmerken dat wie nooit ne vagger geweest is, in elk geval wat gemist heeft.

Alles heeft uiteraard te maken met een spelletje spelen. Iets in de zin van “Ik goen heule neki loete zeen wee da’k zaain.” De vagger (m/v) wil zich in de eerste plaats zelfvoldaan en geaffirmeerd voelen. Na-tuurlijk heeft dat laatste veel met teire en ni achterooitgoen te maken. Al bij al een goede leerschool om het verder te schoppen dan de doellijn, dunkt me.Hoe ziet het profiel van de vagger er voor de rest uit? Zonder dat hij of zij nu in alle om-standigheden een haantje-de-voorste zou zijn, trapt men de vagger maar beter niet op de tenen. Met andere woorden: de vagger kent zaain ploch en dielt dei huugstens mè nen andere vagger. Maar laat het niet uit-schijnen, waarde lezer, dat ik hier enkel en alleen een loflied op de vagger wil aanhef-fen. En toch… Hebben sommigen, en dan vooral de wat ouderen onder u, soms geen zin vè daan vagger van vreuger neki goo wakker te schudde? Bij mij is dat in elk geval haast een wetmatigheid. Maar al wordt hij weer een beetje wakker, toch krijgt hij maar moeilijk de slaap uit zijn ogen gewreven. Laat het mij dus zo stellen dat het beter is een goede herinnering te bewaren aan de vagger die we ooit geweest hebben mogen zijn. En wanneer dat ons helpt om alle vaggers die we nog zullen ontmoeten, met een knipoog te aanschouwen, dan is dat mooi meegeno-men.Nateurlaaik kunne we de vagger in ons, of dat hem na slooimert of ni, altaaid om gooje roed vroege. Hem of haar kennende zal hij/zij ons zeker ni in de steik loete. De vagger is en blijft dus, om het kurkdroog uit te druk-ken, een vaste waarde.Ik draag dit vagger-stukje graag op aan alle Brusselse en andere vaggers, die het hopelijk nog lang zullen blijven. Zij weten, evenals alle andere lezers trouwens, dat zij aan mijn respect geen ogenblik hoeven te twijfelen. Mo... tiens?! Da’s raar... In iene ki stoet de vagger in maa kleirwakker op en zeit: “Awel menneke, ik wist ni da ge zu eet sympateek auver maa zou kunne geschreive hemme.” Daaraan ziet men maar da ne vag-ger toch altaaid ne vagger blaaft.

mijn manager.’ Daarop heb ik met hem de we-reld rondgereisd. Hij mankend met zijn kruk, ik met zijn instrument in de hand en een va-lies. Wel honderd concerten van Diabaté moet ik gehoord hebben, en telkens was er die klik, die schoonheid.”Door al die ervaringen kon Van der Eecken een enorm netwerk uitbouwen. Het heeft, na een succesvolle passage bij het Festival van Vlaanderen, uiteindelijk geleid naar Bozar. “Voor het Festival van Vlaanderen haalde ik de beste zangers uit Iran, de mooiste muziek uit China... Elk concert was bijna een state-ment: een muezzin in de kathedraal van Gent, bijvoorbeeld. Achteraf hebben mensen die het concert bijgewoond hadden, zich bekeerd tot de islam, echt waar.”“Dat heeft tot 1999 geduurd, en dan ben ik ge-vraagd door Bozar om Paul Buekenhout op te volgen. De rest is geschiedenis. Mede dankzij de machine achter mij heb ik wereldmuziek in Bozar kunnen promoveren van meeloper tot topper.”“Het heeft ook mijn leven veranderd. In die dertien jaar hebben ze mij omgevormd van we-reldreiziger die statements deed, tot een soort ambtenaar. Volgens de pa van mijn vrouw – een gepensioneerde Turkse imam – werk ik voor de koning. Maar ik ben de laatste om te klagen, ik heb hier geleerd met het systeem te werken. Ongeveer twintig procent van het muziekpubliek van het PSK komt op mijn pro-grammering af. Mensen van andere origine weten nu dat ze hier binnen mogen, dat ze van harte welkom zijn. Een van de schoonste herinneringen is het grote concert voor vijf-tig jaar Congolese onafhankelijkheid. Niet in Kinshasa, wel in Bozar! Alle grote namen, alle generaties van de Congolese muziek samen.

Zoiets kan alleen maar gerealiseerd worden in een instituut zoals dit, met een directeur als Paul Dujardin, die achter je staat.” De overstap naar Bozar heeft uiteindelijk ook geleid tot een verhuizing naar Brussel. Van het landelijke Nevele, waar 25 jaar lang huize Van der Eecken was. “Ik ben daar wel erg lang ge-bleven, ja, maar ik ging vaak genoeg weg, hé. En ik kon daar mijn muziek zo luid zetten als ik wilde. Maar uiteindelijk werd de mentaliteit van niet-Brusselaars, de benepenheid van dat mooie platteland, me toch wat te veel. Toen mijn vrouw op een dag aan de buurvrouw, een kapster, vroeg om haar haar te doen, kreeg ze als antwoord: ‘Ik heb geen tijd, ik wil geen nieuwe klanten.’ Rabia’s vader kwam een keer op bezoek: de mensen belden bijna de politie, ze spraken met hem alsof hij een analfabeet was. Maar uiteindelijk waren die conflictjes niet de echte reden van de verhuizing, wel de aanstekelijk energie van Brussel. Hier kun-nen leven en werken, de sociale contacten, de openheid, dat vind ik onbetaalbaar. In Nevele kon je praten over de maïs en over wie er was komen te sterven.”“Toen ze nog in Gent woonde, heeft mijn vrouw de vzw Kardelen opgericht, een van de eerste Turkse culturele verenigingen. Nu maakt ze reportages en kleine documentai-res. Haar debuut, getuigenissen van de eerste Turkse migranten, is in lessenpakketten inge-schakeld. En dat is belangrijk, want de derde generatie weet niet meer hoe hun opa hier met een houten valies terecht is gekomen.”

� Karel�Van�der�Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘Bij ons komt gekleurd Brussel zijn helden zien’

Tony Van der Eecken programmeert wereldmuziek in Bozar

“Plots had ik honderdduizend frank in handen. Ik dacht: ‘Als ik hier blijf, drink ik dat in een paar maanden op.’ Dus heb ik het goedkoopste ticket naar Afrika geboekt”

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected] (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, [email protected], www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer ([email protected]), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten ([email protected]), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman ([email protected]), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne ([email protected]). EINDREDACTIE Katrien Stroobants ([email protected]). REDACTIE Jean-Marie Binst ([email protected]), Christophe Degreef ([email protected]), Bettina Hubo (bettina.hubo @bdw.be), Patrick Jordens ([email protected]), Steven Van Garsse ([email protected]), Danny Vileyn ([email protected]). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele ([email protected]), Gerd Hendrickx ([email protected]). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt ([email protected]). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh ([email protected]). VERANTWOORDE-LIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie ([email protected]). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.


BRUSSEL – Steeve Austin (36) is één brok passie en creativiteit. De choreograaf vestig-de zijn naam onder meer met een wereldtitel in hiphopdansen en reisde vervolgens de wereld rond. Overal pikte de autodidact iets mee, en zo creëert hij een heel eigen stijl. “Dansen is bijna iets spiritueels voor mij.”

‘I k heb leren dansen met de moonwalk van Michael Jackson,” vertelt Steeve Austin. “Die video kreeg ik op mijn twaalfde in

handen en ik heb hem beeld per beeld geana-lyseerd. Vandaaruit ben ik steeds meer moves in de hiphopstijl gaan aanleren. Ik was een au-todidact die pas op zijn zeventiende zijn eerste les heeft gevolgd. Op aanraden van mijn ou-ders dan nog!”Austin vormde tijdens die beginjaren zijn per-soonlijkheid en stijl door van alle invloeden die op hem afkwamen, iets mee te pikken. Hij danste ook regelmatig met crews, maar volgde altijd zijn eigen weg. “Ik danste zowat overal: alleen thuis, met een crew aan pakweg de ba-siliek van Koekelberg of in de Antwerpse pre-metro. Mijn eerste les in Sint-Agatha-Berchem was confronterend omdat het een andere ma-nier van dansen was. Ik kende de bewegingen, maar kon ze niet aan elkaar plakken. Maar ik heb me snel aangepast en heb daar een heel nieuwe wereld ontdekt. In die periode heb ik veel podiumervaring opgedaan.”De keuze voor de danswereld was logisch. Austin vond op school geen uitlaatklep voor zijn creativiteit en voelde zich er miserabel. De juiste attitude en veel doorzettingsvermogen in het dansen openden deuren voor hem. Maar

Steeve Austin is een autodidact in het dansen die pas op zijn zeventiende zijn eerste les volgde. “Op aanraden van mijn ouders dan nog!”

© STEEVE AUSTIN

‘Ik ben een atypische danser’Dans > Steeve Austin zet nieuwe stap in zijn carrière met So you think you can dance

de CLUB

‘Wij doen het volleybal herleven’Volleybalclub Best Friends, Anderlecht

ANDERLECHT – De kentering is stevig ingezet bij Best Friends. Werd er drie jaar geleden nog gediscussieerd of ze wel een toekomst hadden, dan wordt vandaag gesproken over toetreding tot de hoogste klasse. De vlam zit in de pijp.

“Onze club zat drie jaar geleden flink in het slop,” vertelt sportief verantwoordelijke Sé-bastien Larivière (30). “Er was geen echte structuur, en heel wat leden stopten ermee. Met de paar mensen die nog restten, besloten we de koppen bij elkaar te steken. We hebben toen beslist om de zaak in handen te nemen en de club goed te structureren. Met resultaat, want vandaag hangt er een nieuwe dynamiek.”Best Friends werd een twaalftal jaar geleden opgericht door – hoe kan het ook anders? – een hechte vriendengroep. Na de wederopstanding wil de club nu de gloriedagen terugbrengen. “De laatste Brusselse volleybalkampioen in de hoogste klasse was VC Anderlecht. Die hoog-dagen moeten we weer naar onze gemeente brengen. We zijn alvast stevig aan het groeien

en tellen nu vijftig spelers en vier ploegen, en elke week zijn er nieuwe inschrijvingen. Die stevige groei stelt wel wat problemen op het vlak van infrastructuur en administratie, maar liever dát dan die crisisperiode.”De nieuwe dynamiek van Best Friends wordt in de verf gezet met een naamsverandering. Vanaf volgend seizoen zal de club als Ander-lecht Volley Team door het leven gaan. “Onze ambities zijn gestoeld op drie pijlers: we willen ten eerste onze jeugdploegen uitbouwen zodat zij een referentie worden en onze eerste ploeg op termijn kunen bevoorraden. Die eerste ploeg moet – en dat is de tweede pijler – onze vitrine worden en een goed beeld van de club geven.”De huidige hoofdploeg van Best Friends komt uit in eerste provinciale, maar heeft nog lang niet het niveau van de top. Om de nodige ver-sterkingen aan te trekken rekenen ze op hun omkadering en infrastructuur, want geld gaat alleen in de allerhoogste divisies rond. “In de infrastructuur zal ook wel wat moeten veran-deren. De zalen die we nu ter beschikking heb-

ben, zijn maar gehomologeerd tot het niveau van eerste provinciale. Als we hoger gaan – en dat is uiteraard onze ambitie –, dan moeten we een nieuwe zaal vinden. Daarover hebben we contact met de gemeente, en er zijn wel plan-nen, maar niets concreets. We hebben wel een akkoord om op een terrein bij het Verdi-stadion een beachvolleybalveld aan te leggen. Dat is onze derde pijler, al zal dat wellicht nog niet voor komende zomer zijn.”Best Friends hoopt uiteindelijk een plaats te veroveren in de hoogste klasse, maar de weg is nog lang. De komende tien jaar zouden ze blij zijn met een klop op de deur van de Vol-leybal Liga. “Je hebt wat geluk nodig. In de sponsoring bijvoorbeeld, en ook in de trans-fers. Ik steek er mijn hand niet voor in het vuur steken dat we het halen. Maar goed, de magie van de sport is net het onvoorspelbare. Zonder hautain te zijn mogen we zeggen dat we het volleybal doen herleven in Anderlecht, en daar zijn we trots op.” TS

www.best-friends.be

Best Friends heet vanaf volgend seizoen Anderlecht Volley Team, klaar voor de vlucht vooruit.

© M

AR

C G

YSE

NS


het bleef wel hard knokken. “Ik was niet de beste danser die er toen was, maar ik ben het bewijs dat je als je doorzet en hard werkt, ver kunt geraken. Ik ben een atypische danser: niet groot en niet afgetraind, nooit geweest. Ik moest het van andere zaken – talent, en-thousiasme en creativiteit – hebben. Die aty-pische stijl heeft het me altijd wel moeilijk gemaakt om echt naam te maken. Maar kijk: ondertussen gaat mijn naam wel rond in het wereldje.”

HiphopmusicalDie naam heeft Austin vooral gemaakt op allerhande danscompetities. Als prille twin-tiger was hij vooral actief als danser op eve-nementen voor verschillende grote merken, maar zijn carrière bloeide pas echt open in 2000. “Toen werd ik met de danscrew Funkaholics wereldkampioen. Dat heeft echt

deuren geopend, waardoor ik heel wat kon gaan reizen. In zowat al de federaties – en dat zijn er een pák – heb ik Europese en Belgische titels behaald.”“Aan competities deelnemen was een logi-sche keuze. Je komt er in contact met veel mensen en het houdt je scherp. Je moet al-tijd creëren, want anderen apen je na. Jezelf voortdurend recycleren, dat is een van mijn sterktes.”Kort na zijn wereldtitel stopte Austin als ac-

tieve danser om voluit choreograaf te worden. Lesgeven en choreografieën maken heeft hij altijd graag gedaan. “Ik kreeg geen kick meer van het dansen. Je dansers en je choreografie zien evolueren vind ik veel lonender.”“In hiphop heb je vaak dansers met een be-paalde stijl, popping of locking bijvoorbeeld. Ik heb... mijn eigen stijl. Ik haal meer infor-matie uit de muziek dan uit de dansstijlen. Als ik geluiden hoor, dan beeld ik me in wel-ke beweging daarbij hoort. De muziek is mijn steunpunt.”

SYTYCDAls choreograaf zet Austin dit jaar een nieu-we stap in zijn carrière door deel te nemen aan het VTM-programma So you think you can dance.“Ik heb bijna tien jaar als lesgever nodig ge-had om op topniveau te geraken, en pas een tweetal jaar mag ik zeggen dat ik tot matu-riteit kom. Als ik nu een choreografie maak, dan weet ik waarover ik praat en wat ik wil zien.”“Ik had niet verwacht dat het programma zo zwaar zou zijn. Elke week moet je een nieu-we choreografie maken, en die moet altijd top zijn. Het is een echte uitdaging. Ik zie dit als een erkenning. Ik speel eindelijk mee met de groten. Dit komt op het juiste moment in mijn carrière.”Austin is een ondernemer die naast zijn danslessen en workshops ook een kleding-merk, Icon Dancewear, heeft. Hij schoolt zich continu bij, autodidactisch uiteraard, en bulkt van de plannen. Zo wil hij projecten op poten zetten om Belgische dansers meer kansen te geven. “Ik heb een bucket list met mijn gekste dromen en wensen. Als er een droom is die ik zeker wil realiseren, dan is het een eigen hiphopmusical maken en daar-mee de wereld rondtoeren. Ik heb al iets ge-schreven, maar de realisatie hangt er onder meer van af of ik een investeerder vind. Die musical zal nog terugkomen in mijn evolu-tie als choreograaf. Ik ben een creatieveling, mijn brein is altijd aan het werk. En dat zal nooit veranderen.”

� Tim�Schoonjans

“Ik ben niet groot en niet afgetraind, nooit geweest. Ik moet het van andere zaken hebben”

Alsof er ’s avonds niet gevoetbald wordt. Op de middagen van wedstrijddagen worden de RSC Anderlecht-medewerkers die ’s avonds een rol spelen in de wedstrijdorganisatie, door de club uitgenodigd voor een lunch in de Green Park.Green Park is een huis van vertrouwen, on-losmakelijk verbonden met paars-wit. Aan de muren hangen, kriskras door elkaar, in-gelijste foto’s van Anderlecht-coryfeeën en -clubmedewerkers.De café-brasserie was nog niet zo lang gele-den, toen er nog dagelijks in het stadion ge-traind werd (sinds mei 2011 hebben het eer-ste elftal en een aantal afdelingen van de club het stadion verlaten), de vaste pleisterplaats van generaties spelers. Yves Vanderhaeghe, Bart Goor en Glen De Boeck kaartten er. Jonathan Legear en Guillaume Gillet dron-ken er regelmatig koffie voor de training begon. Gilles De Bilde luncht nog steeds regelmatig in ‘de Green’, en Johan Boskamp besprak er zijn tactische strategieën met het ingetogen clubmonument, zijn assistent, wijlen Jean Dockx. Ook de welbespraakte strafpleiter Danny Spreutels, officieuze en officiële clubadvocaat en een echte gentle-man, is er vaste klant.Rangen en standen vervagen in ‘de Green’. Ik kom er elke week wel een aantal keer. Om te lunchen, om even gedag te zeggen aan Corine en haar lieve, hoogblonde moeder Jeanine, de vorige bazin. Ik stap graag even de keuken van chef Jules in. Jules is chef-kok en de levenspartner van Jeanine. Voorheen was de ingeweken Limburger decennialang chef van het sterrenrestaurant François aan de vismarkt, in het centrum.Jules is het bestbewaarde geheim van culi-nair Brussel. Gewone Belgische en Brusselse kost gemaakt door sterrenhanden, aange-voerd door een hoogbegaafd keukenbrein.

Geen wonder dat er elke dag gereserveerd moet worden om een plaatsje te vinden. Maar voor de vrienden van Anderlecht is er altijd wel een plekje. Daar zorgt Corine voor.Op wedstrijddagen is de Green Park ’s mid-dags van ons, de soldaten van Anderlecht. Dan praten we, lachen we, klagen we en roddelen we vrijuit. De wedstrijdmidda gen in Green Park zijn hoogtepunten, thera-peutische hoogdagen voor het team dat al le onzichtbare operaties verzekert. Ogen blik-ken die het leven mooi maken. Wat wijn, lek ker eten en veel (Brusselse) humor ver-drijven de grauwheid van de sombere no-vemberdag en het vooruitzicht van de avond-wedstrijd.In deze fase leeft bekervoetbal nauwelijks bij de fans. Vanavond zullen nog geen vijfdui-zend toeschouwers onze achtste finale tegen KV Mechelen bijwonen. En niets droevers dan een leeg Constant Vanden Stocksta-dion. Geen gezellig geroezemoes in de stra-ten. Weinig of geen gezangen, amper bier. De trouwste fans spurten kort voor de af trap het stadion binnen en zullen – wat de uit slag ook wordt – snel weer huiswaarts keren.De wedstrijd verloopt stroef. Aanvals-pogingen van paars-wit worden gestremd door de dubbele afweergordel van Malinois. RSC Anderlecht scoort pas in de tweede ver-lenging. Praet en Mbokani verzekeren de kwalificatie. Er valt nauwelijks méér over de bekermatch te vertellen.Na de wedstrijd snel naar huis. Maar om de grappen van die middag in de Green Park moet ik nog steeds glimlachen.

www.brusselnieuws.be/steegen

David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

David Steegen

De lege dag

FRISSE FOLK IN PIANOFABRIEK

SINT-GILLIS – Folk staat op zondag 9 december centraal in de Pianofabriek, met een dansstage en een bal.

Wilt u folkdansen ontdekken of uw geheugen opfrissen, dan kunt u op zondag 9 december al om halfelf terecht in de Pianofabriek (Fort-straat 35). Met livemuziek van het Franse Faï Petar is er dan tot 15.15 uur een dansstage (35 euro, thema: ‘varianten van bourrée au-vergnate’). Om halfvijf barst het feestgedruis los met de opening van het bal door hetzelfde

Faï Petar. Die uitstekende balmuzikanten rijgen de walsen, bourrées en mazurka’s ge-zwind aan elkaar. Houdt u zich vooral niet in, want om halfzeven komt er een warme maaltijd op tafel om weer energie op te doen. Om kwart voor acht staat dan Göze op het podium. Met hun diatonische accordeon en gitaar sluiten ze de avond af.Leden van Muziekpublique betalen 10 euro voor dit avondje frisse folk; niet-leden tellen twee euro meer neer. Meer op www.frissefolk.be.� TS

VECHTEN IN HET ZUIDPALEIS

BRUSSEL – Het Zuidpaleis ontvangt op zaterdag 8 december een internationaal publiek van taekwondovechters voor de Brussels Open.

De vechters komen afgezakt uit alle hoeken van de wereld. Het deelnemersveld kleurt vooral Europees, maar er treden ook onder meer Congolese en Israëlische vechters aan. Zowel de mannen als de vrouwen worden onderverdeeld in verschillende leeftijds- en gewichtsklassen en vechten volgens het KO-

systeem van onmiddellijke uitschakeling. De jongste vechters zijn acht jaar oud.Op vrijdag 7 december worden de deelnemers gewogen, maar het echte werk volgt een dag later. Om 9.15 uur is er een openingscere-monie, een kwartier later beginnen de pupil-len en de cadetten aan hun voorrondes. Het zwaartepunt van de Brussels Open ligt tus-sen zes en zeven, met de finales van de junio-ren en de senioren. Toeschouwers betalen 5 euro. In de Rogier van der Weydenstraat 3, 1000 Brussel.� TS

N°16 DECEMBER 2012

ZAZIE MAGAZINE N° 1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 2

Z e houdt van ragga (‘een mengeling van Afrikaanse dans en hiphop’) en van fotografie. Cleis is een ‘gewoon’ en gevoelig meisje. Kwetsbaar, maar ook intelligent en

dapper, alleen al door de manier waarop ze spreekt over die rare en sluipende ziekte waartegen ze zo hard heeft moeten vechten, anorexia nervosa. En waar ze bijna aan bezweken was...Cleis (C): Vorig jaar rond Kerstmis begon ik te merken dat het niet zo goed met mij ging. Eerst woog ik 58 kilogram, maar op dat moment nog ongeveer 44 kilo (voor 1,68 meter, PJ). Ik had ook almaar meer de drang om te bewegen. Ik ging wekelijks zwemmen, wandelde heel vaak te voet naar school, stapte een paar bushaltes vroeger af...

Ging je behalve meer bewegen ook opvallend minder eten om te vermageren?C: Ik heb eigenlijk altijd van eten gehouden, dus in het begin was dat redelijk moeilijk. Maar broodkorstjes at ik bijvoorbeeld niet, en bepaalde sauzen ook niet. Als er toch iets in vet of olie was gebakken, werd ik kwaad. Na een tijd bedacht ik ook redenen om niet mee te hoeven eten. Voor ik opgenomen werd in het ziekenhuis, at ik alleen nog een paar sinaasappels per dag. In april woog ik maar 38 kilo meer.

Waarom wilde je vermageren?C: In het begin wou ik gewoon wat slanker zijn,

maar op den duur stond er geen rem meer op. Maar eigenlijk voel je het zo niet, het is een verslaving. Pas achteraf merk je dat je je hebt laten meeslepen.

Voelde je je dan beter in een mager lichaam?C: Ja, ik voelde me langer en zo. Ik zag wel in de spiegel dat mijn gezicht niet zo mooi meer was,

maar ik hield toch veel meer van mijn lichaam. Ik vond het een fijn gevoel om mijn botten te voelen.

Is uiterlijk belangrijk voor jou en je leeftijdsgenoten?C: Ja, toch wel. We bekijken en controleren elkaar. Soms is de sfeer onder meisjes heel bedrukkend...

Waardoor ging je beseffen dat het veel te ver ging, jouw drang om te vermageren?

‘Ik wou mijn lichaam niet kwijt geraken’

Cleis (14) getuigt over de stille ziekte anorexia nervosa

6 december... De wekelijkse Zazie, de kinderbijlage van BDW, bestaat vandaag vier

jaar. En om dat te vieren... gooien we het graag over een andere boeg. Leve de maandelijkse Zazie! Je hebt nu het eerste nummer in handen.Wat ga je hier en op de volgende pagina’s vinden? Geen heilige mannen uit Spanje, geen kalkoenen, kerstbomen of te vroege nieuwjaarswensen. Wat dan wel, vraag je?? Welaan: lees, kijk, voel, lach, huil, haat of bewonder!

PS Al je ideeën, vragen en reacties zijn welkom op [email protected].

BIJ DE COVER: Een tiental jongeren van de middelbare graad van Sint-Lukas zorgde voor de mooie voorpagina van ons eerste maandnummer. Proficiat! Ze winnen filmtickets en een workshop voor De Krokodillenbende (met dank aan Cinema Galeries en Jekino). Meer cover-ontwerpen op pagina 4 en 5!

EEN CADEAUTJE

“Op den duur leef je niet meer. Je hebt het altijd koud, je spreekt met niemand meer af. Het enige waaraan je kan denken, is minder eten.” Een tijdje geleden moest Cleis drie maanden opgenomen worden in het Universitair Ziekenhuis van Brussel. Ze leed aan anorexia nervosa, een levensbedreigende eetstoornis. Intussen is ze uit het ziekenhuis en gaat het weer beter met haar. “Ik weeg nu 52 kilo. Vijf maanden geleden was dat maar 38 kilo.”

C: Hmm, door verschillende dingen: het werd snel zwart voor mijn ogen, mijn haar begon uit te vallen, ik had het ook altijd ijskoud. Mijn handen, voeten en gezicht zagen dikwijls paars. En de sfeer was vaak ongezellig omdat ik nooit mee at. Maar wat me echt aan het denken heeft gezet, was toen iemand in mijn klas zichzelf te mager vond. Toen was ik zelf al veel magerder dan zij. Uiteindelijk was het mijn mama die met mij naar een diëtiste is gestapt, om meer inzicht te krijgen in mijn eetgewoontes.

Heeft dat geholpen?C: Nee, of toch niet genoeg. Toen besliste mijn moeder om naar het ziekenhuis in Gent te gaan, en daar zeiden ze dat mijn leven in gevaar was. Daar ben ik heel hard van geschrokken! Maar in Gent was geen plaats meer, en dus hebben ze me opgenomen in Brussel.

Had je daarvoor al ooit van anorexia nervosa gehoord?C: Ja, ooit, in de lessen Nederlands. Maar ik had er vooroordelen over, bijvoorbeeld dat die mensen hun eten uitbraken, of doodsgedachten hebben. Dat herkende ik toch niet bij mezelf. Wat ik ook niet besefte, was dat ik eerst moest bijkomen opdat het weer beter met me zou gaan. Daar was ik bang voor, ik wou gewoon mijn lichaam niet kwijt raken.

Maar geleidelijk kwam je toch bij...C: Ja, in het ziekenhuis móét je eten. De verpleegster blijft bij je staan tot je alles op hebt. In het begin was ik daar heel kwaad om. Ik dacht: laat me met rust, het is mijn probleem! Maar zo simpel is het niet...

En je moest ook praten met een psychologe...C: Ja, vreselijk vond ik dat. Ik wilde helemaal niet meewerken, ik zei bijna niks. Maar geleidelijk

© IL

AH

“Ik zag wel in de spiegel dat mijn gezicht niet zo mooi meer was, maar ik vond het fijn om mijn botten te voelen”

© S

AS

KIA

VA

ND

ER

STI

CH

EL

E

ZAZIE MAGAZINE N° 1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 3

aan ging dat babbelen met Ursula toch heel goed. (Ursula is de psychologe van de eetkliniek. Hiernaast rechts interviewt Zazie haar.)

Kon je erover praten met vrienden en familie?C: Ja, maar pas toen ik in het ziekenhuis lag. Drie vriendinnen zijn me vaak komen opzoeken, en dat deed deugd. Maar daarvoor vond ik het heel lastig om erover te spreken, ik ben gewoon niet iemand die graag de aandacht trekt. En ook: je weet niet altijd wie je kan vertrouwen...

Hoe voel je je nu?C: Beter, ik heb opnieuw een beetje een normaal leven. Ik ben echt blij. Ik kan weer afspreken met

vrienden om af en toe samen te gaan eten. Ik ben wel nog snel moe en geïrriteerd en zo. Het zal nog eventjes duren voor alles weer in orde is, denk ik.

Je hebt veel meegemaakt, je ben dicht bij de dood geweest. Wat zou je zeggen tegen andere tieners die te maken krijgen met dit soort eetstoornissen?C: Dat ze hulp moeten zoeken als er een probleem is, want uit jezelf kan je het nooit oplossen, nooit. En ook dat ze er beter aan doen om hun talenten te ontwikkelen zodat ze daar hun gedachten op kunnen richten, in plaats van geobsedeerd met hun lichaam bezig te zijn. Het is belangrijker om je goed te voelen dan er perfect uit te zien.

“De sfeer tussen meisjes van mijn leeftijd is soms heel bedrukkend. We bekijken en controleren elkaar bijna voortdurend,” zegt Cleis (14).

[ SORRY ] SNORRY ?

Ursula Van den Eede (foto hierboven) werkt als psychologe in de Eetkliniek van het Universitair Kinderziekenhuis in Jette. Elke week praat ze met zo’n 25 jonge tieners over hun eetstoornis. Zazie stelde Ursula enkele vragen over deze sluipende ziekte.

Mogen we zeggen dat anorexia een typische tienerziekte is?Ursula (U): Nee, ook veel adolescenten en volwassenen krijgen ermee te maken. Wat we wel merken, is dat de ziekte bij steeds jongere mensen voorkomt: bij meisjes van tien of elf jaar bijvoorbeeld. Ook jongens lijden er soms aan, maar toch merkelijk minder dan meisjes.

Hoe komt het dat je anorexia krijgt?U: Er is niet zoiets als één duidelijke oorzaak. Meestal is het een samenspel van verschillende dingen. Wat wel vaak terugkomt, is dat het jongeren zijn met een heel negatief zelfbeeld. Ze zijn erg gevoelig en perfectionistisch, willen altijd iedereen tevreden stellen, zelfs ten koste van zichzelf. De druk vanuit de omgeving en de maatschappij is ook toegenomen, hé. Kijk maar eens naar al die overdreven slanke actrices en modellen.Het meest verraderlijke van de ziekte is dat het in het begin nauwelijks opvalt: de meisjes beginnen gewoon met wat gezonder te eten, waarmee op zich niks verkeerds is, integendeel. Pas na verloop van tijd gaan ze echt systematisch calorie-rijke maaltijden overslaan, overdreven veel sporten en dergelijke. Op het moment dat je het als ouder merkt, is het dikwijls al heel ver gekomen.

Binnenkort is het weer kerst en oud & nieuw, een periode van samen tafelen. Een extra lastige tijd voor anorexia-patiënten?U: Ja, toch wel. Dan krijgen we altijd veel meer aanmeldingen hier in het ziekenhuis. Niet alleen door de vele ‘gehate’ feestmaaltijden. Ook omdat het dan examentijd is, waarvan die perfectionistische meisjes makkelijk overstuur geraken.

Wie hulp of advies zoekt, kan contact opnemen met het secretariaat van de kinderpsychiatrie van het UZ: 02-477.60.72.

‘Een hekel aan de feestmaaltijden’

ZAZIE MAGAZINE N°1 - DONDERDAG 6 DECEMBER 2012 - PAGINA 4

Maar in dit eerste feestnummer laten we graag het werk zien van verschillende kunstenaars. We kregen namelijk meer dan honderd (!) inzendingen binnen

voor onze coverwedstrijd, en hier tonen we er enkele van. Deze en nog zoveel andere beelden hebben de eerste Zazie-cover (nét...) niet gehaald. Maar we vonden ze wonderlijk genoeg om ze een ereplaatsje te geven.Dank aan alle prille artiesten voor hun onverwacht grote enthousiasme! Wie zei ook alweer dat onze jeugd niet creatief (meer) was?

Jerome Helewaut (11), Sint-Ulriks-Kapelle.

Vlnr.: Arwin Muylaert (13) uit Anderlecht, Gloria Rossi (13) uit Brussel en Margaux Vanlaer (12) uit Anderlecht.

EREGAST VAN DE MAAND J nge kunstenaarsJ nge kunstenaars

Elke maand nodigen we een kunstenaar uit om zijn of haar gang te gaan met een dubbele pagina in het Zazie Magazine. Met daarbij één simpele opdracht: verwonder ons!


ZAZIE CO

VERWED

STRIJD

Julien Maréchal (8) en Coline Maréchal (6), Schaarbeek. Groepswerk van Nguyen Dang (10), Farah Koolenbrander (10), Kim Dang (11), Laure-Ines Lebon (11) en Noa Jacobs (11).

J nge kunstenaars

Isa Borret (9), Vorst.Roxanne Vandenberghe (12), Laken.


Oké, vuur maar af! Als je vier weken lang in de klas met mode bezig bent geweest, dan weet je waarschijnlijk wel wat de trends zijn?Feride (F): Ja, eerst en vooral moet je van die loshangende truien aandoen. Eentje zoals ik nu draag, eigenlijk. Daardoor ga je ook wat dunner lijken. Enfin, dat zeggen ze toch. Ook broeken die onderaan wijd uitlopen, zijn nu ‘in’. Een strik dragen in je haar is nu ook helemaal in, als je een meisje bent tenminste (lacht).Selahattin (S): Ook in de mode zijn de schoenen van het merk Vans, die vind je ongeveer in alle kleuren van de regenboog. Het is meestal voor meisjes, maar er zijn ook jongens die ze dragen.

Interessant. Kijk jij ook regelmatig in modetijdschriften, Selahattin?S: Nee, in voetbaltijdschriften.

Heeft dat iets met mode te maken?S: Ja, onlangs heeft de speler Zlatan Ibrahimović een ‘volley’ gedaan, dat is een achterwaartse voetbalpas. In het Frans heet dat des ciseaux. Daarna deden meer en meer spelers zo’n pas. We zien dat, en we proberen dat ook uit. Ik bedoel, dat wordt populair, het komt ‘in de mode’. Nadien gaan we zo’n pas ook nog pimpen.

Leg eens uit...S: Pimpen betekent ‘opleuken’ of ‘versieren’. Wij doen dat nu met voetbalpassen, maar je kan dat ook met kleren doen. Er dingen aan toevoegen, erop naaien of spelden en zo. Ik heb een tekening gemaakt waarbij leerlingen hun leerkracht pimpen. Door op de gewone kleren allerlei grappige papiertjes te hangen (toont de tekening en moet er nog om lachen).

Ah, nog een nieuwe trend: je leerkracht pimpen! Pimp jij af en toe je kleren, Feride?F: Nee. Ik ben bang dat ik iets verkeerds zou doen, ik geef ze liever cadeau als ik ze beu ben.S: Ik doe dat ook niet. Maar het kan interessant zijn als je bijvoorbeeld niet veel geld hebt. Door te pimpen kan je van een oud truitje weer iets

Nieuwe trend: pimp je leerkracht!Tips & tricks van de fashion police uit het K.A. Emanuel Hiel

Feride (13), Selahattin (13) en klasgenoten pimpten zelfs de stoffige borstbeelden van hun school!

“Door dit project ben ik nu meer geïnteresseerd geraakt in mode, ik kijk nu vaker in magazines en zo,” zegt Feride (13) van het Atheneum Emanuel Hiel in Schaarbeek. En als een ware fashionista wil ze ons meteen een paar goeie wintertips geven...

Client: Brusselnieuws - Project: Klas in de Media - Date: 15.09.2009 Page: 4

©2009 Turtle Industries™

speciaals maken. Dan is het een authentiek stuk, je gaat zo geen tweede trui vinden...

Zijn looks belangrijk voor jullie?F: Een beetje wel, ja. Ik vind het innerlijk het belangrijkste, maar je kijkt toch altijd eerst naar het

uiterlijk. Dat is gewoon zo... S: Voor mij ook. Je kan daardoor ook al

ongeveer weten wat voor iemand die persoon is. Gisteren had ik een shirt

aan van Galatasaray (een Turkse voetbalploeg, PJ). Zo weten de

anderen dat ik fan ben.F: Maar ik vind niet dat je mensen kan

‘sorteren’ omdat ze bijvoorbeeld een bruine huid hebben, of een andere taal spreken. Dus dat mag je ook niet doen op basis van hun kleren, dat vind ik dom.

Ik vind dat je vooral moet aantrekken wat bij jou past. Je moet je eigen stijl

ontwikkelen. Want sommige meisjes, zoals ik, zijn misschien molliger,

maar dat geeft niet. Je kan dan nog mooi gekleed gaan, je

moet niet proberen om je in een maatje 36 te

persen. Je hoeft de mode niet te volgen om er toch goed bij

te lopen.S: Wat ik wel niet goed begrijp, is dat modellen op

modeshows in van die transparante kleren lopen, en dat mensen daar veel geld aan geven en er ook voor applaudisseren.F: Ja, ik ook niet. Ze tonen soms gewoon te veel naakt, ik vind dat niet mooi.S: Kleine kinderen zien dat dan soms ook, en dat mag niet. Ze zijn daar te jong voor.

Dus jullie vinden dat er grenzen zijn aan wat modeontwerpers mogen bedenken?S: Ja, ik bedoel, ze mogen dat wel maken. Maar we hebben daar wel onze mening over...

Meer weten over het modeproject van klas 2AD-AE? Ga naar www.klasindemedia.be! Een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel

AFLEVERIN

G

2


Nieuwe trend: pimp je leerkracht!

© S

AS

KIA

VAN

DE

RS

TICH

EL

E

Feride (13), Selahattin (13) en klasgenoten pimpten zelfs de stoffige borstbeelden van hun school!

Sien (11), de verhalenverslindster

Voor Ik en de Rovers kreeg de Finse schrijfster Siri Kolu in haar eigen land de belangrijkste kinderboekenprijs, de Finlandia Junior Prize, en bij ons de Zilveren Griffel. Deel 1 is al in tien landen vertaald en er zijn plannen voor een verfilming. Nu is deel 2 uit, Ik en de Rovers zingen karaoke. In het eerste boek wordt de 10-jarige Roos uit de auto van haar ouders ontvoerd door Razende Karel, de hoofdman van de Rovers. Hij neemt haar mee als

speelkameraadje voor zijn kinderen. Ze beleeft een heerlijk spannende tijd bij de Rovers. Op het eind van het boek gaat Roos vrijwillig terug naar huis om hen niet in gevaar te brengen.In het vervolg, deel 2, wordt Roos door haar vader gedwongen om deel te nemen aan een saai muziekkamp waar je alleen maar worteltjes mag eten. Roos stuurt een SOS-bericht naar de Rovers om haar te komen halen. Samen trekken ze naar het Zomerfestival waar ze het tegen de Vliegende Stiletto’s, de Canailles en de Fenijnen opnemen in wedstrijdjes ‘bakken en worstelen’, ‘bedot’ en ‘auto’s overvallen’. Ook nu weer moet ze afscheid nemen van de Rovers, al zou ze het liefst haar hele leven bij hen blijven, want ze kan haar zus Viola niet uitstaan en heeft ook een hekel aan haar ouders.Ik vind het boek echt supermegaplezant! Ik moest in korte tijd 400 bladzijden lezen, maar dat vond ik niet erg omdat het zo meeslepend was. Ik voelde me net zelf een Rover! Het is

leuker als je het eerste boek, dat veel dunner is, ook gelezen hebt, dan kan je wat beter volgen. Hopelijk komt er nog een derde deel!

Ik en de Rovers zingen karaoke, Siri Kolu, Gottmer, 2012

Eline (11), de cinefiele

Het is duidelijk dat de makers van deze poppen-animatiefilm veel van griezelen houden. ParaNorman doet dan ook niet onder voor zijn voorganger Coraline. Ook nu zijn er momenten waarbij je je hart vasthoudt.Norman wordt door iedereen gezien als de gek van het dorp. Maar de jongen is de enige die zijn stadje kan redden tegen de vloek van de heks.De zombies zijn met veel, maar de film bezorgt je gelukkig geen te grote nachtmerries. Het is

griezelig op een leuke manier. De personages zorgen voor humor in het verhaal. Ze hebben specifieke eigenschappen. Norman is eerder een bang typetje, zijn vader een koppige brompot. Mijn lieveling is het grappige dikkertje Neil! Hoewel ik niet zo zot ben van zombies, kon ik er deze keer maar niet genoeg van krijgen.Kortom, deze dvd zou ik zeker en vast nog eens willen bekijken.

ParaNorman, Laika voor Universal, 12 december in de winkel

Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete boek, gadget en dvd van de maand: kwam jij nog cadeautips te kort??X-perts

Quinten (13), de gadgetfreak

De snowball blaster is perfect geschikt als cadeau waarvoor je kunt smeken tijdens de kerstperiode. Het is een ‘geweer’ waarmee je sneeuwballen tot 15 meter ver kunt afschieten op je broer(s), zus(sen), ouders enzovoorts. Het enige wat mij stoorde, is dat ik zelf niet goed ben in sneeuwballen maken. Maar

de makers waren creatief en losten ook dit probleem op door bovenop drie cirkels te monteren waarmee je perfect ronde sneeuwballen kunt maken – om ze dan genadeloos af te vuren! Wel niet van te dicht schieten uiteraard. Een minpuntje toch: de snowball blaster is in België niet in de winkel te koop (maar via verschillende sites is hij online makkelijk te vinden). Ik waarschuw wel om dit niet in huis te proberen, tenminste als je de sfeer een beetje fijn wilt houden. Een superleuk toestel waaraan je zeker veel winterplezier kan beleven, geschikt voor iedereen vanaf 8 jaar. (PS Ondergetekende is niet (!) verantwoordelijk als er geen sneeuw valt dit jaar.)

CIRCUS: ‘KOL SABER’ VAN DE PALESTIJNSE CIRCUSSCHOOLSaber is een Arabisch woord met twee betekenissen:

‘de zoete vrucht van de cactus’, en ‘geduld’. Kol wil zeggen ‘eet’. “Eet geduld” of “eet de cactusvrucht”, zo heet deze circusvoorstelling dus in Nederlandse vertaling. Jonge mensen uit Palestina brengen spectaculaire kunstjes in de Hallen van Schaarbeek. Een springlevendige voorstelling waaruit blijkt dat ze, ondanks het geweld en de problemen in Palestina, het hoofd recht houden. En ons op de koop toe komen ‘entertainen’!

TONEEL: ‘ECHT WAAR’ VAN THEATERGROEP MAXKen je dat gevoel? Dat niemand je begrijpt? Dat gevoel van in de put te zitten met stomme stiefzussen in de buurt,

en alle dagen een bad hair day? Echt waar is een toneelstuk voor alle assepoesters, sneeuwwitjes en lelijke jonge eendjes onder ons. Voor alle kinderen die anders zijn. Een voorstelling om te lachen én te huilen. Samen met zes bleitsmoelen van acteurs. Want samen huilen is altijd beter dan alleen... Echt waar!

FILM: ‘ICE DRAGON’Mick, een verwaarloosde jongen uit de voorstad, gaat op de

vlucht voor de sociale dienst en belandt bij zijn tante in het hoge noorden van Zweden. Hij maakt er vrienden, leert vissen, bouwt mee aan een ijsscooter en vindt er rust. Tot er op een dag op de deur wordt geklopt… en Mick opnieuw op de vlucht moet. Een Zweedse speelfi lm die je vanuit de grote stad meeneemt naar de barre, noordelijke ijsvlakte, waar je heerlijk in de sneeuw kan spelen.

EXPO + WORKSHOP: ‘HET BLAUWE KIND’ IN ART)&(MARGESMonsters, doolhoven en ver afgelegen eilanden... ontdek

de fascinerende wereld van ‘het blauwe kind’ Lionel. Vanaf zijn veertiende zette hij op vraag van zijn psychiater zijn wilde verbeelding op papier. Op 28 december kan jij mee op zoek naar de Parijse demonen van Lionel. En hoe zien die van Brussel eruit? Een spannende en creatieve zoektocht als in een labyrint, vol verrassende teken-, toneel- en knutselopdrachten.

UIT

8+9 DECEMBER

VIER tips van Zazie om er deze maand decembermet je ouders of vrienden op UIT te trekken:

Teresa Sdralevich is grafica, illustratrice en zeefdrukster. Elke maand maakt ze voor Zazie een Posterzegel – zoals ook een postzegel een mini-postertje is. De eerste Posterzegel vind je hieronder. Je kan ze verzamelen en downloaden op www.brusselnieuws.be/posterzegel.

Volgende Zazie op 9 januari 2013! www.brusselnieuws.be/zazie

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Idee & samenstelling: Patrick Jordens ([email protected], 02-226.45.54). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich. Eindredactie: Katrien Stroobants. Foto’s: Saskia Vanderstichele. Vragensteller: Gust Van den Berghe, X-perts: Eline, Quinten en Sien. Contact met Zazie? [email protected]. Zazie is ook op Facebook! Adverteren in Zazie? [email protected]. Neem een abonnement: [email protected]. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

KOL SABER

Hallen van Schaarbeek, Koninklijke Sint-Mariastraat 22ª, Schaarbeek, www.halles.bezat 8.12, 20.30zon 9.12, 16.00

–gestippeld

Meer avontuurlijke uitstapjes in Brussel?

Kidsgazette, een drietalig magazine, helpt je de komende maanden (tot 28.2.2013) op weg. Download de gids op www.kidsgazette.be. Check ook Agenda van BDW voor familietips: www.agendamagazine.be.

Wil je de Zazie-kalender een vaste plek geven op de ijskast, of op het schoolbord? Bestel een Zazie-magneetje! We geven er vijftig gratis weg, als eindejaarscadeautje. Mail je naam, leeftijd en adres naar [email protected] en vermeld ‘kalender december’.

12 DECEMBER

ECHT WAAR

Bronks, Varkensmarkt 15-17, Brussel, www.bronks.bewoe 12.12, 14.30

VANAF 26 DECEMBER

ICE DRAGON

Galeries, Koninginnegalerij 28, Brussel, www.galeries.bevanaf 26.12

28 DECEMBER

HET BLAUWE KIND

art)&(marges museum, Hoogstraat 312-314, Brussel, www.artetmarges.be Workshop op 28.12, 14-15.30 (ouders toegelaten), expo nog tot en met 27.1.2013

GRATISZazie-magneetjes

Wil je de Zazie-kalender een vaste plek geven

GRATISZazie-magneetjes

WEL

KE V

RAAG

LIGT

ER O

P JE

MAA

G?

TIP: De kinderopera Koningin van de nacht, naar De toverfluit van W.A. Mozart en in een regie van Gust Van den Berghe, kan je tijdens de kerstvakantie bekijken en beluisteren in Gent en Antwerpen: meer op www.transparant.be.

“Vraag aan je ouders (of leerkracht, of tante...) wat zij als kind wilden worden, en in hoeverre die wens vervuld is. Met andere woorden: is het beter of slechter nu ze ouder zijn? En waarom...??”

Aan jullie om er thuis of in de klas een rondje over te palaveren... Reacties mag je sturen naar [email protected]. Met de groeten uit Vraagichistan!

titel ‘Lezen, dat is besmettelijk’ (La lecture, c’est contagieux). Er is ook te zien hoe een nieuw prentenboek, De handleiding van de perfecte gastheer, tot stand komt.Ook heeft Teresa voor deze tentoonstelling zeefdrukaffi ches gemaakt die her en der in de straten van Elsene zullen opduiken. Kijk uit je doppen!

Expo van Teresa Sdralevich in de Franstalige gemeentebib van Elsene, Mercelisstraat 19 (bibliotheque.ixelles.be). Tot en met 5.1.2013.

Benieuwd naar meer tekeningen van Teresa? In de Franstalige gemeentelijke bibliotheek van Elsene zijn de komende weken heel wat van haar affi ches en boeken te bekijken. Daar loopt een expo met de

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij zou willen vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig.Regisseur Gust Van den Berghe bijt de spits af. Hij regisseerde al twee mooie fi lms (Little baby

Jesus of Flandr en Blue bird) en is op dit ogenblik volop bezig met een heuse kinderopera, Koningin van de nacht.Toen we Gust belden, vertelde hij ons het volgende:“De laatste tijd hebben veel kinderen gevraagd waarom ik regisseur ben geworden, en of ik dat altijd al wou worden. En dat is niet zo, dat was het toeval. Als kind wou ik iets helemaal anders worden: een heilige!! (Want wie wil er nu als kind fi lmregisseur worden??)” Dus, de vraag van Gust aan jullie:

SC

ÈNEB

EELD ‘K

ON

ING

IN V

AN

DE N

AC

HT’. ©

LAUR

A WA

LLRA

FEN

bdw - editie 1356

Documents