deliryum çalışma

29
YOĞUN BAKIMDA ÇALIŞAN HEMŞİRELERİN DELİRYUM YÖNETİMİ KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİ VE HEMŞİRELİK GİRİŞİMLERİNİN BELİRLENMESİ Banu ÇEVİK , Elif Akyüz, Ziyafet Uğurlu,Nevin Doğan

Upload: tyfngnc

Post on 16-Apr-2017

331 views

Category:

Health & Medicine


0 download

TRANSCRIPT

YOĞUN BAKIMDA ÇALIŞAN HEMŞİRELERİN DELİRYUM YÖNETİMİ

KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİ VE HEMŞİRELİK GİRİŞİMLERİNİN

BELİRLENMESİ

Banu ÇEVİK, Elif Akyüz, Ziyafet Uğurlu,Nevin Doğan

DELİRYUM

Beyinde işlevsel bir bozukluğa bağlı olarak kısa

sürede ortaya çıkan ve etkenin giderilmesiyle

ortadan kalkan, bilişsel yetilerde (bilinç düzeyi,

dikkat, algılama, yargılama, bellek), psikomotor

etkinlikte ve uyku düzeninde bozulmadır.

En önemli klinik görünümü BİLİNÇ bozukluğudur

Deliryum görülme sıklığı

Guo-hao X, Xiang-ming F.2007, Truman B, Ely 2003, Morandi A, Jackson 2011.

Risk Faktörleri

İleri yaş Çoklu ilaç tedavisi Kronik Hast Enfeksiyonlar

Kateterecihazlara

bağımlı olma

Elektrolit dengesizliği

Uyku bozuklukları

Birden fazla hastalığın

olması

Görme bozukluğu

dehidratasyon

Deliryum önlem alınmaz ise ciddi sorunlara neden olan bir hastalıktır.

Yoğun bakımda hastalarla iletişim zor olduğu için kritik hastalarda deliryumun fark edilmesi ve tanısının konması zor olabilmektedir.

Mekanik ventilatördeki hastalarda deliryumuntanısında hemşireler ve yoğun bakım doktorları gibi psikiyatrist olmayan insanlar tarafında fark edilebilir ve önlem almada etkili olabilecekleri bilinmektedir.

Gereksinimlerin karşılanması

Komplikasyonların önlenmesi

Davranış kontrolünün sağlanması

Altta yatan nedenlerin araştırılması

Deliryum durumunun etkin bir şekilde değerlendirilmesi

Kaya E., Sönmez S., Barlas F. Deliryum , Okmeydanı Tıp Dergisi , 2013, 29(Ek sayı 2):70-74, doi:10.5222/otd.supp2.2013.070 Kırpınar, İ. Deliryum; Tanı, Oluş Nedenleri, Bakım ve Tedavi Yaklaşımları . Turkiye Klinikleri J Psychiatry-Special Topics 2009;2(3):1-13

Yoğun bakımda çalışan hemşirelerin deliryum yönetimi konusundaki

görüşlerinin ve hemşirelik girişimlerinin belirlenmesidir.

ÇALIŞMANIN AMACI

ARAŞTIRMANIN TÜRÜ

Bu araştırma bir vakıf üniversitesi hastanesinde yoğun bakımda çalışan

hemşirelerin deliryum yönetimi konusundaki görüşlerinin ve

hemşirelik girişimlerinin belirlenmesi amacıyla planlanan tanımlayıcı bir

çalışmadır.

• Başkent Üniversitesi Ankara Hastanesi

ARAŞTIRMANIN YERİ

• 2015 Haziran –Temmuz ayında erişkin yoğun bakımda çalışan hemşireler

ARAŞTIRMANIN TARİHİ

Erişkin yoğun bakımda çalışan 100 hemşire

oluşturmuştur.

EVREN VE ÖRNEKLEM

Verilerin Toplanması

• Hemşirelerin demografik özellikleri çalıştıkları yoğun bakım, eğitim durumu, deliryumkavramına ilişkin bilgi durumlarını deliryumgelişen hastanın yönetiminde yaşanılan güçlükler ve deliryum gelişimini önlemeye yönelik hemşirelik girişimlerini içeren ve literatürden yararlanılarak oluşturulan toplam 25 sorudan oluşan bir soru formudur.

İZİN VE ETİK

HASTANE YÖNETİMİ

Tıp ve Sağlık Bilimleri Araştırma ve Etik

Kurulundan

Hemşirelerin Tanımlayıcı Özellikleri

• Yaş ortalaması: 26.4±5.5 (min:18, mak:47)

80

20

KADIN ERKEK

kadın erkek

43%57% DAHİLİ YB

CERRAHİ YB

Hemşirelerin deliryum kavramına ilişkin bilgi ve eğitim durumları

ÖZELLİKLER SAYI n(%)

Deliryum konusunda eğitim aldınız mı?(n=94)

Evet 79 84

Hayır 15 16

Eğitimi nereden aldınız? (n=79)

Lisans eğitimi 60 75.9

İnternet 10 12.6

Hizmet içi eğitim 7 8.9

Kongre 2 2.6

Eğitim almak istermisiniz?(n=98)

Evet 84 85.7

Hayır 14 14.3

Deliryum kavramına ilişkin bilgi durumu

Sayı n(%)

Deliryum tanımı (n=100)

93 93Beynin kısa sürede yaygın etkilenmesiyle beyin işlevlerini

bozan, başta bilinç ve yönelim bozukluğu ile karakterize olan,

davranışın ileri derecede bozulduğu bir akut organik beyin

sendromudur.

Yavaş ilerleyici olan beynin bilgi davranış, gündelik yaşamı

sürdürmede kalıcı yetersizliktir

7 7.0

Deliryum

Önemsiz bir sorun 1 1.0

Önemli bir sorun 49 49.0

Yaşamı tehdit edecek kadar ciddi bir sorun 50 50.0

• Ateş’in 2012 yılında ‘Yoğun bakım ünitesinde hemşirelik tanılamaları ile deliryum riskini belirlemesi’ konulu 301 hemşire ile yaptığı çalışmada; – hemşirelerin %52,2’ sinin deliryumu hastalar için ciddi

bir sorun olarak algıladığı,

– %67,8’ inin deliryum risk tanılaması yaptığı,

– tanılamayı hemşirelik süreci kapsamında uygulayan hemşire bulunmadığı ve hemşireler deliryum’u ciddi bir sorun olarak algılanmasına karşın hastaların deliryum riski açısından tanılanma durumunun yetersiz olduğu belirtilmiştir.

Sonuçlar bizim çalışmamızla benzerlik göstermektedir.

Deliryum gelişim nedenleri

Özellikler

Etkili Etkili değil Fikrim yok

sayı % sayı % sayı %

Yaş 91 91.0 8 8.0 1 1.0

Cinsiyet 53 53.0 40 40.0 7 7.0

Geçirilmiş ameliyat sonrası süreç 94 94.0 5 5.0 1 1.0

Demans 92 92.0 5 5.0 3 3.0

Psikiyatrik sağlık sorunları 97 97.0 3 3.0 - -

Üçden fazla ilaç kullanımı 65 65.0 17 17.0 18 18.0

Kronik hastalıklar 87 87.0 2 2.0 11 11.0

Anemi 50 50.0 29 29.0 21 21.0

Hipoksemi 80 80.0 3 3.0 17 17.0

hipokalami 65 65.0 7 7.0 28 28.0

hipokalsemi 66 66.0 7 7.0 27 27.0

Yoğun bakımın fiziksel yapısı 90 90.0 7 7.0 3 3.0

48 saatten daha fazla süre yoğun bakımda

kalma

92 92.0 8 8.0 - -

Deliryum tanısı alan hastanız var mı?

72% 28%

Evet Hayır

Doktorlar tarafından deliryum tanısı koyulmadan önce hastayı siz bu yönde

tanımlayabildiğinizi düşünüyor musunuz? (n=99)

sayı %

EVET 78 78.8

BAZEN 21 21.2

HAYIR - -

Hemşirelerin deliryum tanısı alan hastaların yönetimi konusundaki görüşleri

sayı %

Deliryum tanısı alan hastaların yönetilmesi çok zordur. 71 71.0

Deliryum tanısı alan hastayı yönetmede doktor desteğine ihtiyaç duyuyorum 59 59.0

Deliryum tanısı alan hastaların yönetilebilmesi için bu konuda özel eğitim

almamız gerektiğini düşünüyorum

65 65.0

Deliryum tanısı alan hastanın yönetiminde zorluk yaşamıyorum 10 10.0

*birden fazla madde işaretleme

Deliryum yönetiminde güçlük yaşıyormu sunuz?

Evet 45 45.0

Hayır 8 8.0

Bazen 47 47.0

Deliryum gelişen hastayı yönetirken yaşanılan güçlükler

İletişime geçememe 34 34.0

Hastanın ajite olması 25 25.0

Tedaviyi reddetme 25 25.0

Fiziksel yada sözel şiddet 26 26.0

Hemşirelik Girişimleri

• Klinikte uyguladığımız hemşirelik girişimleri nelerdir sorusunu 37 hemşire cevaplamıştır. Önerdikleri hemşirelik girişimleri;

Gürültüyü azaltma (%81.8)

Güvenlik önlemi almak (%64.8)

Ziyaretçilerini almak(%62.4)

Gece ve gündüz kavramını uygulamak (%40.5)

Tespit uygulamama(%35.1)

• Bergmann et al. (2005)’un deliryum hastaları için geliştirdiği bakım modelinde;

– sağlık çalışanlarına eğitim vererek deliryumunölçek ile izlemi,

– deliryum nedenlerinin değerlendirilmesi ve tedavisi, komplikasyonların önlenmesi ve yönetimi,

– özbakım ve bilişsel fonksiyonların düzeltilmesi basamaklarından oluşan bir yaklaşım izlenmiştir

Bergmann MA, Murphy KM, Kiely DK, Jones RN, Marcantonio ER. A model for management ofdelirious postacute care patients. Journal of American Geriatrics Society

2005; 53: 1825-2005.

Sonuç

Hemşirelerin deliryumun önemli bir sağlık sorunu olduğunun farkındalar.

Deliryum tanısını koymada ve aldıkları önlemler yetersiz kalmaktadır.

Deliryum yönetiminde güçlükler yaşamaktadır.

Öneriler

• Yatan hastaların erken donemde deliryumyönünden kapsamlı değerlendirilmesi, ilişkili risk faktörlerinin saptanması ve önleme stratejilerinin oluşturulması deliryum oluşumunu azaltmak için önemli olacaktır.

• Hemşirelere istenilen niteliklerde bakım sunabilmeleri ve güçlenmeleri için; konuyla ilgili hizmet içi eğitim programlarının düzenlenmesi önerilmektedir.

Son Söz

• Deliryum riski taşıyan hastaların değerlendirilmesi ve erken tanılanarak tedavi edilmesinde hemşireler önemli bir rol üstlenir.

TEŞEKKÜRLER

Parktaki Göl

Kaynaklar

1. Guo-hao X, Xiang-ming F. Importance of recognizing and managing delirium in intensive care unit. Chinese Journal of Traumatology 2009; 12(6): 370-374.

2. Truman B, Ely EW. Using the confusion assessment method for the intensive care unit. Critical Care Nurse 2003; 23(2): 25-37.

3.Morandi A, Jackson JC. Delirium in the intensive care unit: A review. Neurol Clin 2011; 29: 749-763.

4.Bergmann MA, Murphy KM, Kiely DK, Jones RN, MarcantonioER. A model for management of delirious postacute care patients. Journal of American Geriatrics Society 2005; 53: 1825-2005.