tema4 vexetación

UNIDADE 4

DIVERSIDADE BIOXEOGRÁFICA

TEMA 4 Diversidade bioxeográfica e Galicia.

ESQUEMA DA UNIDADE 4.1. Factores da diversidade bioxeográfica.4.2. Paisaxes vexetais: atlántico, mediterráneo, canario e de montaña.4.3. O solo: composición e valor do solo.5.1. O relevo de Galicia.5.2. Os climas e o medio natural de Galicia. TEMA (pregunta teórica) Factores da diversidade bioxeográfica: Situación xeográfica e procesos naturais.

Acción antrópica. Diversidade climática galega e a súa influencia nos ríos e na vexetación:

Diversidade climática. Os ríos de Galicia. A diversidade bioxeográfica. PRÁCTICOS - Mapas de distribución de carballo, sobreira, faia e aciñeira.- Gráficos comparativos de cliseries.- Mapa de rexións bioxeográficas.- Comentario dunha imaxe de paisaxe natural: mediterránea, de montaña e das illas

Canarias.- Comentario dun perfil topográfico O-E.- Comentario de paisaxes naturais de Galicia (serras orientais, cuncas interiores e

tipoloxía das rías).VOCABULARIOLanda / Laurisilva / Maquis / Vexetación clímax / Vexetación antrópica Esteiro / Landa / Ría / Tómbolo

PRÁCTICAS

PRÁCTICOS - Mapas de distribución de carballo, sobreira, faia e aciñeira.- Gráficos comparativos de cliseries.- Mapa de rexións bioxeográficas.- Comentario dunha imaxe de paisaxe natural: mediterránea,

de montaña e das illas Canarias.- Comentario dun perfil topográfico O-E.- Comentario de paisaxes naturais de Galicia (serras orientais,

cuncas interiores e tipoloxía das rías).

VOCABULARIO: Laurisilva Bosque nuboso subtropical, propio de lugares húmidos, cálidos e

sen xeadas, con grandes árbores, que en España se dá nas illas Canarias, máis concretamente nas vertentes setentrionais das illas occidentais de maior elevación, alí onde o “mar de nubes” -determinado pola afluencia dos alisios que acumulan neboas e humidade nestas ladeiras- permite o seu crecemento. Ao non existiren grandes contrastes estacionais a maior parte das especies non perden a folla durante todo o ano. O estrato arbóreo é moi denso está formado por mais de 20 especies, polo que se trata dun bosque pluriespecífico

VOCABULARIO: Maquis

Ecosistema de matogueira mediterránea moi densa e casi impenetrable, formada por especies perennifolias principalmente arbustivas que poden acadar mais de dous metros de altura. Soe desenvolverse sobre solos silíceos. Os madroños, as xaras, os breixos, lentiscos, xestas e outras especies son características desta formación, de maior porte xeralmente que as garrigas.

VOCABULARIO: Vexetación clímaxFase final de máximo desenvolvemento dunha comunidade

vexetal na que esta adquire unha estructura complexa, atopándose en equilibrio dinámico con respecto o seu contorno ambiental. Esta vegetación resulta exclusivamente da incidencia de factores naturais: estableceuse por sí mesma nun determinado lugar, en determinadas condicións climáticas e en ausencia de accións antrópicas por un longo tempo. A vegetación climax da España humida, por ejemplo, inclúe os bosques caducifolios de Carballo e faia, en combinación coa matogueira de landa atlántica e os prados.

VOCABULARIO: Vexetación antrópica

• Vexetación introducida polo home nun espacio determinado da biosfera polo seu valor económico, ou pola degradación da cuberta vexetal existente. Cando a vexetación dunha zona é o resultado da intervención humana, denomínase vexetación secundaria. Un exemplo sería a repoboación de piñeiros e eucaliptos na paisaxe vexetal de clima oceánico.

VOCABULARIO: Esteiro

Desembocadura dun río cuio cauce se ensancha en forma de V, e dentro do cal a marea flúe e reflúe. A maioría dos esteiros son resultado dunha elevación relativa do nivel do mar; e en algúns acumúlanse depósitos (nas baías baixas fórmanse chairas de lama – marismas – cos sedimentos achegados polos ríos que os atravesan e cos achegados polo mar, que as cobre en preamar e as deixa ó descuberto en baixamar), mentras que outros mantéñense relativamente libres por efecto do refluxo da marea.

VOCABULARIO: Landa

• Vegetación densa de matogueira que pode ser baixa ou alcanzar os catro metros. Desenvólvese nas zonas de clima oceánico con solos pobres, incultos e ácidos. Aparece coa degradación do bosque caducifolio por sobreexplotación ou incendio ou como vexetación supraforestal. As especies máis comúns son o toxo, a xesta e o breixo. Adoitaba a usarse nos sistemas agrários tradicionais como cama para os animais e, logo, como abono.

VOCABULARIO: Ría

• Val fluvial somerxido baixo o nivel do mar a causa da elevación deste, que invade o seu tramo final. A orixe xeomorfolóxica está relacionada cun asolagamento do val fluvial relacionado con movementos isostáticos e un afundimento tectónico asociado á rede de fracturas preexistentes. Algunhas son curtas e de boca estreita e outras amplas e profundas (en embudo).

VOCABULARIO: Tómbolo

Illotes rochosos unidos á costa por barras de área. Poden ser dobres cando son dúas as barras areentas quedando entón unha lagoa entre ambas as dúas.

VOCABULARIO

Landa

AS FORMACIÓNS VEXETAIS

• A vexetación ou flora é o conxunto de especies vexetais dun territorio.

• A Península Ibérica forma parte do reino holártico (terras continentais ao norte do T. Cáncer) e consta de tres rexións florais:

• Boreoalpina: zonas máis elevadas de montañas

• Eurosiberiana: norte da PI, Sistema Central e Sistema Ibérico.

• Mediterránea: resto da PI

• Macaronésica : Illas Canarias

AS FORMACIÓNS VEXETAISA vexetación ou flora é o conxunto de especies vexetais dun

territorio

PENÍNSULAPENÍNSULA REXIONSREXIONS BIOXEOGRÁFICASR

EIN

O H

OLÁ

RTIC

OR

EIN

O H

OLÁ

RTIC

O(t

err

as

con

tin

en

tais

ao n

ort

e

do T

. C

án

cer)

REXIÓNEUROSIBERIANA

REXIÓNMEDITERRÁNEA

REXIÓNMACARONÉSICA

PAISAXE/CLIMA ATLÁNTICOnorte da PI, Sistema Central

e Sistema Ibérico.

PAISAXE MEDITERRÁNEOResto da P.I.

PAISAXE CANARIOIllas Canarias

REXIÓNBOREOALPINA

PAISAXE DE MONTAÑAZonas máis elevadas

FORMACIÓNS VEXETAIS1. FACTORES DE INFLUENCIA

• Vexetación = conxunto de especies vexetais dun territorio.

• Tipos básicos: bosque, matogueira e prado.

• En España gran diversidade debido a 2 tipos de factores:

a) Físicos: distintos climas, relevos, solos e posición da península. Cando a vexetación dunha zona débese só a factores físicos denomínase vexetación clímax ou potencial.

b) Humanos: introdución de especies polo seu valor ec ou por degradación da vexetación anterior vexetación secundaria (a vexetación dunha zona é o resultado da intervención humana).

- Formacións vexetais comunidades paisaxe vexetal dunha área

Prof. ISAAC BUZO SÁNCHEZ

TIPOS DE VEXETACIÓNTIPOS DE VEXETACIÓN

SEGÚN SEGÚN O SEUTAMAÑO E FISONOMÍA

BOSQUE

Porte arbóreo

MATOGUEIRA

Porte arbustivo

PRADO

Porte herbáceo

Fuente: colección particular

VEGETACIÓN o FLORA É O CONXUNTO DE ESPECIES VEXETAIS DUN TERRITORIO

2.PAISAXES VEXETAISSON O CONXUNTO DE FORMACIÓNSVEXETAIS QUE SE DAN NUN

ÁREA.

PAISAXE VEGETAL PAISAXE VEGETAL DE CLIMA OCEÁNICO

CORRESPONDE Á REXIÓN FLORAL EUROSIBERIANA

1.BOSQUE CADUCIFOLIO de :

CARBALLO, FAIAS, CASTIÑEIRO2.MATORRAIS de : LANDA (BREZOS,

RETAMA, TOXO)

3. PRADOS Repoboaciones con eucaliptos e

piñeiro

FORMACIONES VEGETALES QUE SE DAN:

A REXIÓN EUROSIBERIANA

• LOCALIZASE na franxa norte da península. Desde a Ría de Aveiro (norte de Portugal) ata o norte de Girona, ocupando gran parte de Galicia, a vertente norte da cordilleira cantábrica, norte de Navarra, País Vasco, norte de Aragón e Cataluña.

PAISAXE VEXETAL PAISAXE VEXETAL DE CLIMA OCEÁNICO

A. BOSQUE CADUCIFOLIO CARACTERÍSTICAS:

• Árbores altas, con tronco liso e con follas grandes que caen no outono. Este tipo de bosque posúe unha vexetación moi frondosa, pero poucas especies (flora). Sotobosque de fentos e mofos.


A FAIA(HAYA)A FAIA(HAYA)Esixe humidade e non tolera os valores extremos nas temperaturas.

Se adapta a terrenos silíceos e calizos (preferidos)

Ten un crecemento lento

Madeira dura e de boa calidade empleada para elaborar mobles e utensilios

Bosques específicos ou mixtos co carballo.

Localización: Cordilleira Cantábrica e os Pirineos.

PAISAXE VEXETAL PAISAXE VEXETAL DE CLIMA OCEÁNICO BOSQUE CADUCIFOLIO ESPECIES MAIS DESTACADASESPECIES MAIS DESTACADAS:

Os bosques de faias son bosques

sombríos con pouco sotobosque.

En otouno as follas adquiren

unos fermosos tonos dourados e vermellos.

FAIA

Hayedo en otoño

O CARBALLO O CARBALLO ((ROBLE) :ROBLE) : - tampouco soporta valores térmicos extremos e esixe menos humidade que a faia, polo que se sole situar nun piso basal menor á faia. - crecemiento lento- madeira para barcos e mobles- localización: Galicia e a Cordilleira Cantábrica


BOSQUE CADUCIFOLIO ESPECIES MAIS DESTACADASESPECIES MAIS DESTACADAS:

FOLLAS E TRONCO DO CARBALLO

OUTRAS ESPECIES SECUNDARIAS: OUTRAS ESPECIES SECUNDARIAS:

O CASTIÑEIRO:

-Gañou terreno a costa do carballo, xa que permite o aproveitamento do froito e da madeira.

- Outras especies secundarias: FREIXOFREIXO-fresno, fresno, TILEIRO-tilo, UMEIRO-olmo e a ABELEIRA-avellanoTILEIRO-tilo, UMEIRO-olmo e a ABELEIRA-avellano.


El castaño

O castiñeiro

FREIXO

TILEIRO

UMEIRO

ABELEIRA

Árbol moi útil tanto polo seu froito como pola súa folla

(usado en ganadería)

EUCALIPTO

PINO

ESPECIESESPECIES DE REPOBOACIÓN NA ACTUALIDADE: na actualidade repoboáronse grandes extensións con árbores de crecemento rápido e bo aproveitamento económico. Consecuencias: acidificación e empobrecemento do solo.

bb. A LANDA. A LANDA::

-É unha vexetación densa de matogueira, baixa ou de grandes alturas - as especies máis abundantes son: BREIXO, TOXO e XESTA

- Aparece como degradación do bosque- Utilizase como CAMA de animáis e logo como abonos

TOXO (Ulex

europaeus)

BREIXO

O BREIXOO BREIXOO breixo é unha pranta en flor de pequenas follas

que se apelotonan no seu tallo e moi

resistenta ás baixas

temperaturas

A XESTA

PRADO: É UNHA VEXETACIÓN HERBACEA QUE OCUPA GRANDES EXTENSIONS DE TERREO NAS PAISAXES

OCEÁNICAS

PAISAXE VEXETAL PAISAXE VEXETAL DE CLIMA MEDITERRÁNEOCLIMA MEDITERRÁNEO

• CORRESPONDE A REXIÓN FLORAL MEDITERRÁNEA. LOCALIZACIÓN: todo o interior peninsular e as Illas Baleares.

FORMACIONES VEXETAIS1.BOSQUE PERENNIFOLIO de : ACIÑEIRA, SOBREIRA

E PIÑEIRO.2. MATORRAL de:

-MAQUIA -GARRIGA -ESTEPA

NON HAI PRADOS

CARACTERÍSTICAS:•XERÓFILAS (ADAPTADAS A LA SEQUIA)•FOLLAS PERENNES E ESCLERÓFILAS (DURAS E CORIÁCEAS)

1. CARACTERISTICAS do BOSQUE PERENNIFOLIO

Árbores de mediana altura, con troncos non rectilíneos de corteza grosa e folla perenne.

As ramas crean amplas copas con follas perennes.

As especies máis características son: aciñeira (encina) e sobreira (alcornoque).

Rico sotobosque de alcornoque piorno, xesta…

Alto nivel de degradación.

Preservación del SISTEMA DE DEVESA.

•É a arbore máis característica e extendida do clima mediterráneo.

•É resistente a seca e adáptase a todo tipo de solos.

Madeira dura e resistente para rodas, carpintaría exterior…moi empleada tradicionalmente

O froito é a LANDRA (bellota) que se emplea para alimentar o gando

Localización: bosques de Sierra Morena,Extremadura e Serra de Guadarrama

A ACIÑEIRA

A SOBREIRA (A SOBREIRA (ALCORNOQUE)ALCORNOQUE):necesita MÁIS HUMIDADE e acepta menos as tnecesita MÁIS HUMIDADE e acepta menos as teempmperaturas eraturas extremasextremas

soe darse en terrenos silíceossoe darse en terrenos silíceos

Madera moi dura para realizar barcos,toneIs e a codia para Madera moi dura para realizar barcos,toneIs e a codia para obter corchoobter corcho

Localización: sueste peninsular e en algúns sectores do sur Localización: sueste peninsular e en algúns sectores do sur de Andalucia,NE de Cataluña y Castellónde Andalucia,NE de Cataluña y Castellón

http://spanishjourneys.com/oliveme/2008/01/

DEHESAA dehesa é unha asociaciónde encinares o alcornocal con pasto para a gandería

ALCORNOQUE (QUERCUS SUBER)

-Zona occidental da meseta-MaIor pluviosidade

-Suelos silíceos-Se aprovechan os seus froitos

(bellotas) e a súa cortiza(corcho)

O CORCHO é un material illante e transpirable

España é un dos maiores productores

mundiales

PINO CARRASCO-PIÑEIRO(Pinus halepensis)

PINO PIÑONERO(Pinus pinea)

•Adaptase a condicions extremas de frío, calor, humedade e aridez

Estendeuse por amplas zonas pola intervención humana

Aproveitamento económico para resina, madeira para construción, mobles, pasta

de papel…

PINO RODENO o resinero(Pinus pinaster)

EL PINOEL PINO

PAISAXE VEXETAL PAISAXE VEXETAL DE CLIMA MEDITERRÁNEO

• CAUSAS da REDUCCIÓN do BOSQUE PERENNIFOLIO: A perda de moitos usos tradicionales

A substitución por outras especies de crecemento rápido e bo aproveitamento económico.

O obstáculo que representan as árbores para a mecanización agraria e o regadío móbil

Incendios forestais

• ACTUALIDADE INTENTASE CONSERVAR SISTEMA DE DEVESAS

CONSISTE en aclarar o bosque de aciñeira e sobreira e COMBINAR o aproveitamento do seu froito, leña, madeira coa agricultura e o pastoreo que rotan cada certos anos

BB. A MATOGUEIRA. A MATOGUEIRA- - non é una vexetación CLIMAX ou potencial, é dicir, propia dos factores naturais dunha zona.- é o resultado da degradación do bosque polo ser humano.

- TIPOS e CARACTERÍSTICAS :

O MAQUISO MAQUIS, A, A GARRIGA e a ESTEPA GARRIGA e a ESTEPA

- A MAQUIA ou maquis; é unha formación densa, casi impenetrable. Está integrada por a XARA, O BREIXO, O LENTISCO e a XESTA.

- A GARRIGA; formada por arbustos e matogueiras de pouca altura que deixan zonas sen cubrir. Destacan as especies do TOMIÑO, ROMEU, LAVANDA.

- A ESTEPA; formada por HERBAS BAIXAS mesturadas con arbustos espiñentos, baixos e discontinuos, que deixan ao descuberto solos pobres. As principais especies son o PALMITO, TOMIÑO, ESPARTAL e o ESPARRAGO. É propia das zonas semiáridas do sueste peninsular e do val do Ebro.

O MAQUIS

XESTAXESTA

LENTISCOLENTISCO

- A GARRIGA; formada por arbustos e matogueiras de pouca altura que deixan zonas sen cubrir. Destacan as especies do TOMIÑO, ROMEU, LAVANDA.

A GARRIGAA GARRIGA

O ROMEU

Lavanda

- A ESTEPA; formada por HERBAS BAIXAS mesturadas con arbustos espiñentos, baixos e discontinuos, que deixan ao descuberto solos pobres. As principales especies son o PALMITO, TOMIÑO, ESPARTAL e o ESPARRAGO. É propia das zonas semiáridas do sueste peninsular e do val do Ebro.

O PALMITO

O TOMIÑO

O ESPARTO

O ESPARRAGO

PAISAXE VEXETAL DE RIBEIRA LOCALIZACIÓN: nas beiras de gran parte dos ríos

VEXETACIÓN DIFERENTE

1. - BOSQUES DE RIBEIRA o en galería de : - SAUCES, CHOPOS, ÁLAMOS… 2. - MATORRAL DE RIBEIRA de: MADRESELVA, ALIGUSTRE, CORNEJO,ZARZAMORAS y ROSALES SILVESTRES

CAUSCAUSAARIBEIRA DOS RÍOS O SOLO TEN MAIOR HUMIDADE E OCASIONA QUE

SOLO PODAN VIVIR CERTAS ESPECIES VEXETAIS

FORMACIONES VEXETAIS QUE SE DAN:

1.CARÁCTERÍSTICAS dos BOSQUES DE RIBEIRA - chámanse tamén bosques galería - están formados por especies como o ameneiro(aliso), salgueiro (sauce), o olmo ou umeiro, freixo (fresno), chopo e álamo. - son árbores de crecemento rápido e madeira branda que se usa para armazons e embalaxes - xunto a eles medra XUNCOS e MATORRAIS como o sanguiño-conejo, ligustro-aligustre, madreselva, silveira-silva e as roseiras silvestres.

BOSQUE de RIBEIRA o en GALERÍA

AMENEIRO

SALGUEIRO NO RÍO NAVEA. OURENSE

FREIXO(Fraxinus angustifolia)

UMEIRO(Ulmus minor y

glabra)

O umeiro ou negrillo en España está ameazado de extinción

por unha enfermidade (grafiosis)para a que non hai cura

MADRESELVA ALIGUSTRE

PAISAXE VEXETAL DE RIBEIRA2. XUNCOS e MATOGUEIRA como:

PAISAXE VEXETAL DE RIBERA• CAUSAS da súa REDUCCIÓN:

SON NEGATIVAS A NIVEL PAISAXÍSTICO e ECOLÓXICO (MITIGA A EROSIÓN, O RISCO DE INUNDACIÓN E A EVAPORACIÓN, SUAVIZA A TEMPERATURA)

POLA ACCIÓN HUMANA SOBRE MARXENES E CAUCES FLUVIAIS

A EXTENSIÓN DE CULTIVOSAS URBANIZACIONS e as CANALIZACIONS

PAISAXE VEXETAL de MONTAÑA

Disponse en PISOS con formaciones vexetais distintas en función de: a ALTURA, condiciona a

humidade e a temperatura e ORIENTACIÓN (barlovento, sotavento e solleiro/avesedo).

Así a topamos:Zonas altas: especies amantes da humidade e a

frescuraZonas inferiores: as que resisten o calor e a sequía

Zona interior: clima máis extremadoHai grandes diferencias entre as montañas do norte

(clima atlántico) e as do interior e sur (clima mediterráneo continentalizado

CARACTERÍSTICAS da VEXETACIÓN:


• MONTAÑA ALPINA (PIRENEOS):

- Piso BASAL: Ata os 1200m. Incluye aciñeiras e carballos.

- Piso SUBALPINO: entre os 1200m e 2400m.Reune coníferas como o abeto, Piñeiro negro, Piñeiro silvestre e arbustos (rododendro, arandeira).

- Piso ALPINO: entre os 2400m e os 3000m. É o dominio dos PRADOS e plantas rupícolas (crecen nas rochas)

- Piso NIVAL: por enriba dos 3000m. Sin vexetación, solo pequenas plantas rupícolas como os musgos e líquenes

• RESTO de MONTAÑAS PENINSULARES:

NON teñen piso SUBALPINO debido a súa menor altitude

- Piso BASAL: ocupado polo Bosque caducifolio(atlántico) o perennifolio(mediterráneo), según a zona

- Piso SUPRAFORESTAl: que incluye pequenos ARBUSTOS

- CIMA: dominan os PRADOS(atlántico) e a MATOGUEIRA (mediterráneo)

TIPOS DE VEXETACIÓN:

RODODENDRO

ABETOS

PINOS

PLANTAS RUPÍCULAS

MUSGOLÍQUENE

S

PLANTAS ESPINOSAS: FLOR DE NIEVE Y VIOLETA

DEL TEIDE

BOSQUES DE HAYA, PINO Y ABETO

PAISAXE VEXETAL DAS ILLAS CANARIAS

LOCALIZACIÓN: nas Illas Canarias, rexión macaronésica.

VEXETACIÓN DIFERENTE E RIQUEZA EXTRAORDINARIA

CAUSASCAUSAS

•INFLUENCIAS mediterráneas, africanas e de Atlántico sur.•INSULARIDADE endemismos (formacións vexetais exclusivas) e reliquias (vexetación residual en enclaves reducidos).

PAISAXE VEXETAL CANARIAS

• VEXETACIÓN CANARIA EN PISOS ALTITUDINAIS:

- Piso BASAL: (0-300 m) aridez matogueiras como a tabaiba.

- Piso INTERMEDIO: (entre 300 e 800m) descenso temperatura e máis humidade palmeira, drago e sabina.

- Piso TERMOCANARIO: (800-1200 m) abundantes néboas por alisios menor insolación e máis humidade formacións boscosas orixinais: laurisilva e faial-breixeira (degradación da anterior).

- Piso CANARIO: (1200-2200 m) bosque coníferas (piñeiros) ou cedros adaptados á aridez e frío.

- Piso SUPRACANARIO : (+ de 2200 m) Espacios nús con vexetación dispersa, destaca á riqueza floral (violeta do Teide).

TIPOS DE VEXETACIÓN:

15. Vexetación das Illas Canarias

piñeirocanario

laurisilva xesta

loureiro acivro cardóns tabaiba

pita

2. España húmida: vexetación boscosa (1)


Castiñeiro

Acivro(acebo

)

Abeto

Amieiro(aliso)

Pradairo(arce)Freixo

(fresno)

Salgueiro(sauce)

Piñeiro

Sabugueiro

(saúco)Bidueiro(abedul)

Eucalipto


Serra dos Ancares (Lugo)

5. España húmida: a landa (matogueira)

Xesta

Gramíneas

Piorno(codeso)

Fento(helecho)

Breixo(brezo)

ToxoCarrascos e carqueixas

6. España húmida: prados

Prados galegos

Esquema-resumo das paisaxes naturais españolas

España húmida España mediterránea

Illas Canarias A montaña

Espacio xeográfico Norte e noroeste peninsular

España interior e mediterránea, Baleares,

Ceuta e MelillaArquipiélago canario

Territorios situados por encima dos 1000 m.

Clima

Oceánico.

Precipitacións abundantes e regulares.

Temperaturas suaves, amplitude térmica baixa.

Mediterráneo / Meseteño

Precip.escasas, seca estival.

Temp. costeiras suaves que se extreman cara ao interior,

aumentando a AT.

Subtropical / Árido

Precip. escasas e irregulares que se incrementan en altura.

Temp. cálidas, con AT moi baixa.

De montaña

Precip. abundantes, frecuentemente de neve.

As temp. diminúen coa altitude.

VexetaciónBosque caducifolio (faias e

carballos)

Landa (breixo, toxo, xesta...)

Prados abundantes.

Bosque perennifolio (aciñeiras e sobreiras)

Maquis (solos silíceos)

Garriga (solos calcarios)

Estepa (arbustos espiñosos)

Orixinal e con endemismos.

Escasa nas zonas baixas.

Nas zonas de montaña, organizada en pisos:

matogueira / palmeira, drago, sabina / laurisilva / piñeiros e

matogueira.

Graduada en pisos.

Nos Pirineos: bosque de faias e carballos / coníferas / prados / plantas rupícolas.

No resto dos sistemas montañosos: bosque típico

da zona / matogueiras / prados.

AugasRíos caudalosos, regulares e

curtos, aptos para obras hidráulicas.

Vertente atlántica: longos e con estiaxe veraniega.

Vertente mediterránea: curtos (agás o Ebro), moi

irregulares e con forte estiaxe no verán.

Ríos moi escasos e irregulares. Predominan os

acuíferos, aparecendo superficialmente en forma de

torrentes.

Ríos con caudal máximo en primavera (desxeo), máximo

secundario en outono (chuvias), e mínimo no

inverno (neve)

Solos

Ricos en humus e con certa acidez. Aptos para

determinados cultivos, bosques e pastos.

Pobres sobre rocha silícea, de mellor calidade sobre rocha calacaria, e de gran calidade sobre arxilas e

margas.

De orixe volcánica, son pouco productivos, especialmente os

“malpaíses”

Pouco productivos para o cultivo debido á súa

inclinación e erosión.

tema4 vexetación

Documents