nazwa wybrane zagadnienia teorii obwodów - eaiib.agh.edu.pl · zdobycie umiejętności...

*) liczba godzin w semestrze; W – wykład, A – ćwiczenia audytoryjne, L – zajęcia laboratoryjne, P – zajęcia projektowe, S – seminarium, K – konwersatorium

Kod EEL-2KC-10801-s

Nazwa przedmiotu Wybrane zagadnienia teorii obwodów

Prowadzący przedmiot prof. dr hab. inż. Stanisław MITKOWSKI, dr hab. inż. Eugeniusz KURGAN, prof. n., dr inż. Paweł SCHMIDT

Kierunek Elektrotechnika Stopień II

Specjalność Wszystkie specjalności prowadzone w języku polskim

Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów I Semestr letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 30 L — P — S — K —

ECTS 5 Język polski Forma nauczania tradycyjna

WWW

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Student po ukończeniu przedmiotu powinien posiadać umiejętność analizy i projektowania układów pasywnych liniowych i nieliniowych, a także umiejętność numerycznej analizy i projektowania obwodów liniowych i nieliniowych oraz filtrów analogowych i cyfrowych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Nieliniowe obwody elektryczne – elementy nieliniowe, aproksymacja charakterystyk nieliniowych, podstawowe właściwości obwodów nieliniowych. Nieliniowe obwody rezystancyjne i metody ich rozwiązywania. Równania stanu obwodu nieliniowego, istnienie i jednoznaczność rozwiązania. Wybrane metody analizy obwodów nieliniowych - rodzaje analizy układów elektrycznych: analiza DC i AC, analiza czasowa, analiza częstotliwościowa, analiza wrażliwości, analiza Monte Carlo. Synteza obwodów liniowych. Grafy przepływu sygnałów. Filtry pasywne. Filtry aktywne. Wrażliwość układów pasywnych i aktywnych. Cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Filtry cyfrowe. Szybkie przekształcenie Fouriera. Metody numeryczne analizy obwodów. Zasady pracy z programem, wprowadzanie schematów układów elektrycznych, wirtualne przyrządy pomiarowe, przykładowe symulacje pracy wybranych obwodów i układów elektrycznych. Komputerowe modele podstawowych elementów układów elektrycznych i elektronicznych. Wbudowane bazy modeli elementów i układów elektrycznych i elektronicznych. Zmiany parametrów modeli oraz tworzenie modeli własnych.

Charakterystyka pozostałych zajęć (maksymalnie 7 wierszy)

Ćwiczenia obejmują podstawowe zagadnienia ilustrujące wykład. Realizowane są jako ćwiczenia audytoryjne oraz jako pracownia komputerowa.

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy)

1. S. Bolkowski: Teoria obwodów elektrycznych. WNT Warszawa – kilka wydań. 2. S. Mitkowski: Nieliniowe obwody elektryczne. WN-D AGH. Kraków 1999.

Wymagane wiadomości z zakresu przedmiotów: Teoria obwodów I, Teoria obwodów II

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie ćwiczeń i zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej ocena z egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) teoria obwodów, obwody nieliniowe, numeryczna analiza obwodów


Kod EEL-2KC-10802-s

Nazwa przedmiotu Metody numeryczne w elektrotechnice

Prowadzący przedmiot dr inż. Dariusz BORKOWSKI



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 0 L 30 P — S — K —


WWW http://korova.zmet.agh.edu.pl/~bednar/dydaktyka/metnum.php3

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze)

Zdobycie umiejętności rozwiązywania zadań obliczeniowych z zakresu elektrotechniki i pokrewnych dziedzin technicznych za pomocą algorytmów numerycznych dostępnych w pakietach do obliczeń inżynierskich oraz za pomocą powszechnie dostępnych bibliotek numerycznych. Użycie programów do obliczeń metodą elementów skończonych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy)

Macierzowy zapis problemów elektrotechniki. Numeryczne metody rozwiązywania układów nieliniowych równań algebraicznych. Interpolacja i aproksymacja z różnymi bazami (splajny, wielomiany ortogonalne, funkcje trygonometryczne). Dyskretna transformacja Fouriera. Zastosowania wartości i wektorów własnych oraz SVD. Metody programowania nieliniowego. Algorytmy genetyczne. Rozwiązywanie układów równań różniczkowych cząstkowych. Metoda elementów skończonych, sposoby definiowania problemu dla tej metody oraz aplikacja do obliczeń pól magnetycznych, elektrycznych i cieplnych.


W ramach przedmiotu prowadzone są ponadto zajęcia w laboratorium komputerowym. Realizowane ćwiczenia pozwalają na praktyczne poznanie specyfiki działania, własności i ograniczeń metod rozwiązywania typowych zadań obliczeniowych prezentowanych na wykładzie. W ćwiczeniach wykorzystywane są głównie algorytmy obliczeniowe zaimplementowane w środowisku Matlab. Ponadto prezentowane jest wykorzystanie wybranych algorytmów z darmowego pakietu bibliotek numerycznych GNU Scientific Library. Zastosowanie metody elementów skończonych na przykładzie programu FEM.


1.Fortuna Z. i inni.: Metody numeryczne. WNT, Warszawa 2001 2.Dahlquist G, Bjorck A.: Metody numeryczne. PWN, Warszawa 1983 3.Press W.H. at. all: Numerical Recipes in C. Cambridge University Press, Warszawa 1995 4.Rams W. Skwarczyński J. i inni Przetworniki elektromechaniczne – obliczenia i zadania WND AGH Kraków 2010

5.Guziak T. i inni: Metody numeryczne w elektrotechnice. Wyd. Uczelniane Politechniki Lubelskiej, 2002

Wymagane wiadomości

z zakresu Matematyka, algebra liniowa, język Matlab, język C, elementy statystyki

Forma zaliczenia przedmiotu Rozwiązywanie zadań obliczeniowych na ćwiczeniach laboratoryjnych

Zasady wystawiania oceny końcowej Ilość punktów za poprawnie wykonane zadania obliczeniowe

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów)

Elektrotechnika, algorytmy, rozwiązywanie zadań obliczeniowych


Kod EEL-2KC-10803-s

Nazwa przedmiotu Dynamika systemów elektromechanicznych

Prowadzący przedmiot dr hab. inż. Witold RAMS, prof. nz. AGH


Specjalność Wszystkie za wyjątkiem CEES, Elektroenergetyka, Platf.techn.SmartGrids


Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A - L 30 P — S — K —


WWW http://www.kme.agh.edu.pl/


Wytworzenie umiejętności samodzielnego opisywania, analizowania, obliczania i badania pomiarowego podstawowych systemów mechanicznych i elektromechanicznych z typowymi maszynami elektrycznymi.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Zasady prawidłowego tworzenia modeli fizykalnych i matematycznych systemów elektromechanicznych. Przegląd praw dynamiki mechanicznych brył sztywnych. Zapisywanie równań ruchu układów z więzami różnych typów. Własności układu dynamicznego II rzędu przy typowych wymuszeniach i wybrane własności układów wyższych rzędów. Obliczanie częstości własnych układów wyższych rzędów i częstości podstawowej układów ciągłych. Podstawowe własności układów nieliniowych. Stabilność matematyczna i stateczność techniczna układów dynamicznych. Typowe układy elektromechaniczne z maszynami komutatorowymi w charakterystycznych stanach pracy. Zapis równań i analiza przebiegów. Zapis równań i omówienie przebiegów dynamicznych, obliczanych i mierzonych, w systemach sprężystych z maszynami indukcyjnymi. Zapis równań i omówienie przebiegów w układach elektromechanicznych z maszynami synchronicznymi w charakterystycznych stanach pracy. Podstawowe pojęcia przy opisie ciał odkształcalnych. Obliczanie naprężeń w przypadkach typowych odkształceń.


W ramach przedmiotu prowadzone są zajęcia laboratoryjne, które polegają na pomiarze przebiegów w układach laboratoryjnych, tworzeniu modeli obliczeniowych tych układów, wykonaniu obliczeń symulacyjnych i porównaniu wyników pomiarów i symulacji. Dają one możliwość praktycznego zapoznania się z całym procesem analizy układów dynamicznych.


1. Cannon R.H.: Dynamika układów fizycznych. WNT 1973 2. Engel Z., Giergiel J.: Mechanika cz.II Dynamika. Skrypt AGH 3. Zbiorowa: Zbiór zadań i przykładów z dynamiki maszyn i systemów elektromechanicznych. Skrypt AGH 949

Wymagane wiadomości z zakresu podstaw dynamiki mechanicznej, maszyn elektrycznych, obliczenia symulacyjne

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych, zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia ważona ocen uzyskanych z zaliczenia i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) dynamika układów, systemy elektromechaniczne, maszyny elektryczne


Kod EEL-2KC-20804-s

Nazwa przedmiotu Pomiary elektryczne wielkości nieelektrycznych

Prowadzący przedmiot dr inż. Wacław GAWĘDZKI


Specjalność wszystkie prowadzone w języku polskim oprócz Platfofma Technologiczna Smart Grids

Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr zimowy Numer semestru 2/1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A — L 30 P — S — K —

ECTS 5 Język polski Forma nauczania tradycyjna (e-learning w opracowaniu)

WWW http://home.agh.edu.pl/~waga/

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia problemów z zakresu pomiarów wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, zasad działania i umiejętności stosowania przetworników i czujników pomiarowych, a także przekazanie wiedzy w zakresie: kalibracji czujników i torów pomiarowych, znajomości podstaw budowy i obsługi współczesnej aparatury do pomiarów wielkości nieelektrycznych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Budowa czujników wielkości nieelektrycznych, zasady projektowania systemów pomiarowych z czujnikami wielkości nieelektrycznych, struktura toru pomiarowego. Podstawy tensometrii oporowej, wzmacniacze tensometryczne (AM i FM), konstrukcja przetworników tensometrycznych. Pomiary masy, sił i momentów sił. Pomiary ciśnień (przetwornik membranowy, piezorezystywne zintegrowane czujniki ciśnienia). Pomiary temperatury (przetworniki termorezystancyjne, termoelektryczne, termistorowe, czujniki zintegrowane, układy pomiarowe, właściwości dynamiczne czujników temperatury). Budowa czujników do pomiarów przyśpieszenia drgań. Analiza zjawisk przepływu ciepła, moduły Peltiera (elektryczne analogi zjawisk cieplnych, zastosowania pompy cieplnej Peltiera w układach pomiarowych, pomiary przepływu, mocy i energii cieplnej). Pomiary drogi i przemieszczeń (przetworniki laserowe triangulacyjne i interferometryczne, indukcyjnościowe, transformatorowe, pojemnościowe). Pomiary wilgotności gazów. Pomiary akustyczne. Czujniki światłowodowe.


W przedmiocie prowadzone są zajęcia laboratoryjne. Treści tych zajęć ugruntowują i rozszerzają wiedzę przekazywaną podczas wykładów. Ćwiczenia umożliwiają badanie właściwości metrologicznych czujników w układach i systemach pomiarowych, kalibrację czujników i torów pomiarowych, np. badanie właściwości metrologicznych laserowych czujników przemieszczenia, budowę i konfigurowanie torów pomiarowych z wykorzystaniem karty pomiarowej i oprogramowania integrującego, pomiary parametrów cieplnych, badanie czujników temperatury, badanie właściwości tensometrycznych czujników pomiarowych, badanie właściwości toru pomiarowego z modulacją AM, pomiary parametrów klimatycznych, pomiary przyśpieszenia za pomocą zintegrowanych akcelerometrów.


1. Miłek M.: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych. Wyd. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006 2. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wyd. Polit. Zielonogórskiej, Zielona Góra 1998 3. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007 4. Nawrocki W.: Rozproszone systemy pomiarowe. WKiŁ, Warszawa 2006 5. Michalski L., Eckersdorf K., Kucharski J.: Termometria. Przyrządy i metody. Wyd. Polit. Łódzkiej, Łódź 1998

Wymagane wiadomości z zakresu Podstawowe wiadomości w zakresie Metrologii, Elektroniki i Elektrotechniki

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych, zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia ważona ocen uzyskanych z zaliczenia i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) pomiary nieelektryczne, czujniki, systemy pomiarowe


Kod EEL-2KC-20805-s

Nazwa przedmiotu Zakłócenia w układach elektroenergetycznych

Prowadzący przedmiot dr inż. Rafał TARKO



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów I Semestr zimowy Numer semestru 2/1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A — L 30 P — S — K —


WWW


Nabycie umiejętności i kompetencji w zakresie: rozumienia przyczyn rozumienia przyczyn i skutków stanów przejściowych w układach elektroenergetycznych oraz postępowania zgodnego z zasadami ochrony i koordynacji układów elektroenergetycznych w warunkach zakłóceń.


Charakterystyka stanów nieustalonych w układach elektroenergetycznych. Modele matematyczne elementów układu elektroenergetycznego. Zastosowanie metody składowych symetrycznych w analizie stanów zakłóceniowych. Komputerowe metody obliczeń stanów nieustalonych. Zakłócenia wywołane zwarciami w układach elektroener-getycznych. Przyczyny i skutki zwarć w układach elektroenergetycznych. Zakłócenia zwarciowe w układach elektro-energetycznych wysokich i najwyższych napięć. Wpływ zakłóceń zwarciowych na pracę systemu elektroenergetycznego. Skuteczność uziemienia punktu neutralnego. Zakłócenia zwarciowe w rozdzielczych układach elektroenergetycznych średniego napięcia. Specyfika zwarć doziemnych w sieciach średnich napięć. Narażenia napięciowe wywołane stanami zakłóceniowymi. Oddziaływania elektromagnetyczne jako skutek stanów zakłóceniowych. Zjawisko wynoszenie potencjału w układach elektroenergetycznych. Koordynacja układów elektroenergetycznych w warunkach zakłóceń.


W ramach przedmiotu prowadzone będą ćwiczenia laboratoryjne poszerzające wiedzę studentów o zagadnienia praktyczne związane z analizą stanów zakłóceniowych w układach elektroenergetycznych.

Biblirafia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy)

1. Kacejko P., Machowski J.: Zwarcia w systemach elektroenergetycznych. WNT Warszawa 2002. 2. Rosołowski E.: Komputerowe metody analizy elektromagnetycznych stanów przejściowych. Oficyna Wydawnicza

Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2009. 3. Jasicki Z.: Zjawiska nieustalone w układach elektroenergetycznych. WNT Warszawa 1969. 4. Greenwood A.: Electrical Transients in Power Systems. John Wiley & Sons, New York 1991. 5. Pivnyak G. et al.: Transients in Electric Power Supply Systems. National Mining University, Dnipropetrovsk 2009.

Wymagane wiadomości z zakresu podstaw elektroenergetyki, urządzeń i sieci elektrycznych

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych i zdanie z wynikiem pozytywnym egzaminu

Zasady wystawiania oceny końcowej na podstawie ocen uzyskanych na egzaminie i z ćwiczeń laboratoryjnych

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) elektroenergetyka, zakłócenia, zwarcia.


Kod EEL-2SC-10806-s

Nazwa przedmiotu Wprowadzenie do kompatybilności elektromagnetycznej

Prowadzący przedmiot prof. Z. HANZELKA, prof. E. KURGAN, dr C. WOREK


Specjalność Kompatybilność elektromagnetyczna


Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A L 2 P — S — K —


WWW


Nabycie wiedzy o podstawach fizycznych kompatybilności elektromagnetycznej, sposobach eliminacji emisji zaburzeń oraz zwiększenia odporności urządzeń na zaburzenia elektromagnetycznej, podstawach prawnych i obowiązujących przepisach..


Wiadomości wstępne, Dyrektywa 336/89 i oznaczenie CE, Koncepcja urządzeń i systemów kompatybilnych elektromagnetycznie, Sygnały zakłócające, wielkości fizyczne i jednostki w EMC, Podstawowe równania elektromagnetyzmu, Podstawy analizy sygnałów zakłócających, Właściwości rzeczywistych elementów w zakresie częstotliwości zakłócających, Źródła zakłóceń, Sprzężenia , Elementy i urządzenia zakłócane, Instalacja ziemi i masy, Filtry EMC, Ekranowanie w EMC, Pomiary EMC

Charakterystyka pozostałych zajęć (maksymalnie 7 wierszy) 1. Wprowadzenie, metodyka prowadzonych zajęć laboratoryjnych, warunki zaliczenia 2. Pomiary statycznej odporności na zakłócenia cyfrowych układów scalonych 3. Badania szumów wybuchowych elementów półprzewodnikowych. Pomiary przebiegów czasowych oraz określanie wartości parametrów charakterystycznych. 4. Badania standardowych właściwości elementów przeciwzakłóceniowych 5. Badania skuteczności ekranowania linii transmisji sygnałów w zakresie małych częstotliwości 6. Badania skuteczności ekranowania linii transmisji sygnałów w zakresie wielkich częstotliwości Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy)

1. Charoy Alain.: Kompatybilność elektromagnetyczna. Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych. WNT, Warszawa 1989, tom I,II,III oraz IV.

2. Machczyński W.: Wprowadzenie do kompatybilności elektromagnetycznej. Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej. Poznań 2004

3. Więckowski T.: Badania kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej. Wrocław 2001

Wymagane wiadomości z zakresu Podstawy teorii pola elektromagnetycznego

Forma zaliczenia przedmiotu zaliczenie zajęć laboratoryjnych, egzamin

Zasady wystawiania oceny końcowej średnia arytmetyczna ocen uzyskanych z zaliczeń i egzaminu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Kompatybilność elektromagnetyczna


Kod EEL-2SC-10807-s

Nazwa przedmiotu Zaburzenia wysokiej częstotliwości w układach elektronicznych

Prowadzący przedmiot dr inż. C. Worek



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A L 30 P — S — K —


WWW http://www.wsn.agh.edu.pl/

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Nabycie wiedzy z podstaw radiotechniki i techniki mikrofalowej oraz metrologii sygnałów o częstotliwościach radiowych. Zapoznanie z uregulowaniami prawnymi i normami wykorzystywanymi do badania sygnałów zakłócających o częstotliwościach radiowych i mikrofalowych.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Opis matematyczny podstawowych zjawisk występujących w paśmie fal radiowych i mikrofalowych. Omówienie uproszczonych metod i wzorów inżynierskich do realizacji obliczeń w obwodach elektrycznych pracujących w zakresie fal radiowych i mikrofalowych. Omówienie parametrów technicznych i podstawowych modeli elementów biernych i aktywnych stosowanych w technikach radiowych. Omówienie źródeł zaburzeń elektromagnetycznych i mechanizmu sprzężeń w obwodach elektrycznych i elektronicznych, uwzględniając zarówno opis jakościowy jak i ilościowy. Omówienie budowy wewnętrznej i parametrów aparatury pomiarowej stosowanej w technikach radiowych i mikrofalowych a związanych z kompatybilnością elektromagnetyczną. Zapoznanie z sondami pomiarowymi i układami antenowymi stosowanymi w badaniach kompatybilności elektromagnetycznej. Omówienie budowy i konfiguracji pracy poligonów doświadczalnych dla badania emisyjności i odporności na zaburzenia w zakresie fal radiowych i mikrofalowych.


Przedmiot składa się z wykładów oraz zajęć laboratoryjnych. Zajęcia laboratoryjne ugruntowują i rozszerzają wiedzę przekazywaną podczas wykładów. Elementem laboratorium są zajęcia pozauczelniane, w ramach których poznawane są praktyczne aspekty technik pomiarowych. W czasie zajęć laboratoryjnych studenci zapoznają się z budową układów i aparaturą pomiarową w zakresie badań zaburzeń wysokoczęstotliwościowych a związanych z kompatybilnością elektromagnetyczną; identyfikują zjawiska i mechanizmy związanych z powstawaniem i oddziaływaniem sygnałów zakłócających o częstotliwościach radiowych i mikrofalowych; zdobywają umiejętność kompletacji sprzętu pomiarowego oraz opracowywania raportów z badań EMC.

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy) 1. Tadeusz W. Więckowski, Badania kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń elektrycznych i elektronicznych, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2001 2. Tadeusz W. Więckowski, Pomiary emisyjności urządzeń elektrycznych i elektronicznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej, Wrocław, 1997 3. Charoy, Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999 4. Henry W. Ott, Metody redukcji zakłóceń i szumów w układach elektronicznych, WNT, Warszawa 1979 5. Machczyński Wojciech, Wprowadzenie do kompatybilności elektromagnetycznej, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej,

2010.

Wymagane wiadomości z zakresu

Podstawy elektrotechniki i elektroniki, teoria pola elektromagnetycznego, podstawy metrologii.

Forma zaliczenia przedmiotu

zaliczenie laboratorium – kolokwium wejściowe, wykonanie ćwiczenia, sprawozdanie z dyskusją wyników, zdanie kolokwium końcowego.

Zasady wystawiania oceny końcowej zaliczenie laboratorium

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Kompatybilność elektromagnetyczna, zaburzenia promieniowane i przewodzone.


Kod EEL-2SC-10808-s

Nazwa przedmiotu Zaburzenia przewodzone niskiej częstotliwości

Prowadzący przedmiot dr hab. inż. Zbigniew Hanzelka, prof. AGH



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Letni Numer semestru 1/2

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 30 L P — S — K —


WWW


Poznanie podstawowych przewodzonych zaburzeń elektromagnetycznych niskiej częstotliwości występujących w sieciach zasilających, sposobów technicznych eliminacji ich skutków, sposobów badania poziomu odporności i emisyjności urządzeń elektrycznych i energoelektronicznych


Jakość energii elektrycznej i kompatybilność elektromagnetyczna – pojęcia podstawowe, definicje. Koszty złej jakości, normalizacja w dziedzinie jakości energii, zapady napięcia – definicje, przyczyny, skutki, sposoby eliminacji, wyższe harmoniczne – definicje, przyczyny, skutki, pomiar, sposoby eliminacji, filtracja pasywna i aktywna, interharmoniczne, wahania napięcia – definicje, przyczyny, skutki, pomiar, sposoby eliminacji, asymetria napięć i prądów – definicje, przyczyny, skutki, pomiar, sposoby eliminacji, badania odpornościowe i emisyjne urządzeń elektrycznych i elektronicznych


W przedmiocie prowadzone są ćwiczenia audytoryjne. Treści tych zajęć ugruntowują i rozszerzają wiedzę przekazywaną podczas wykładów.


Bollen M., Understanding power quality problems. IEEE Press, 2000. Bolen M., Gu I.: Signal processing of power quality disturbances. Wiley, 2006. Dugan R.C., Mc Granaghan M.F.: Electrical power system quality. McGraw-Hil, New York 2002 Mindykowski J.: Ocena jakości energii elektrycznej w systemach okrętowych z układami przekształtnikowymi. Okrętownictwo i Żegluga 2001. Sankarin C.: Power quality. CRC Press, 2001. Schlabbach J., Blume D., Stephanblome T.: Voltage quality in electrical power systems. The Institution of Electrical Engineers, 2001.

Handbook of power quality (edited by A. Bagginii), Wiley 2008

Wymagane wiadomości z zakresu Energoelektronika, podstawy elektroenergetyki

Forma zaliczenia przedmiotu Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych

Zasady wystawiania oceny końcowej Kolokwium zaliczeniowe

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów)

EMC, jakość energii elektrycznej, zaburzenia elektromagnetyczne, harmoniczne, zapady, wahania napięcia, asymetria, testy odpornościowe i emisyjne


Kod EEL-2SC-20809-s

Nazwa przedmiotu Zaawansowane modelowanie pól elektromagnetycznych dla EMC

Prowadzący przedmiot Prof. nzw. dr hab. inż. Eugeniusz KURGAN




Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 0 L 0 P 30 S — K —


WWW http://www.kee.agh.edu.pl/EMC


Student po ukończeniu kursu powinien posiadać umiejętność numerycznej analizy pól elektromagnetyczny za pomocą wybranych programów komercyjnych oraz przy ich pomocy analizować typowe problemy dotyczące projektowania i analizy zagadnień, w których występują problemy polowe.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Metoda różnic skończonych w dziedzinie czasu. Różnicowa postać równania Poissona. Dyskretyzacja równań we współrzędnych 2D i 3D. Dyskretyzacja równań różniczkowych cząstkowych nieliniowych. Metody rozwiązywania równań różnicowych. Metoda elementów skończonych. Sposoby dyskretyzacji obszaru i funkcje kształtu. Współrzędne globalne, naturalne i lokalne. Elementy trójkątne i czworokątne. Elementy trójwymiarowe. Metoda Galerkina. Macierze sztywności dla poszczególnych typów elementów. Rozwiązywanie równań elementów skończonych. Metoda elementów brzegowych. Twierdzenie Greena. Dyskretyzacja brzegu i funkcje kształtu. Macierzowe sformułowanie całkowych równań brzegowych. Wprowadzanie warunków brzegowych. Numeryczne obliczanie wartości całek osobliwych i prawie osobliwych Metoda momentów. Funkcje bazowe i funkcje wagowe. Metoda Galerkina. Metoda kolokacji. Interpretacja metody momentów w oparciu o zasadę wariacyjną oraz zasadę residuów ważonych.


1. Obliczanie rozkładu pola elektrostatycznego w prostych konfiguracjach geometrycznych 2. Pole elektromagnetyczne pochodzące od prostych elementów prądowych 3. Pole elektromagnetyczne niskich częstotliwości 4. Ekranowanie pól elektromagnetycznych


1. Turowski J., Elektrodynamika Techniczna, Wyd. 2 zm., Warszawa, WNT, 1993 2. Bolkowski S., (i inni),Komputerowe Metody Analizy Pola Elektromagnetycznego, Wyd. 2 cz. zm., Warszawa, Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, 1993 3. Zienkiewicz O.C.: Metoda elementów skończonych. Arkady, Warszawa 1972 4. Sadiku, M., Numerical Techniques In Electromagnetics, Second Edition, CRC Press LLC, 2001

Wymagane wiadomości z zakresu Analizy wektorowej i podstaw pola elektromagnetycznego

Forma zaliczenia przedmiotu Zaliczenie ćwiczeń projektowych

Zasady wystawiania oceny końcowej Ocena z ćwiczeń projektowych

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Propagacja fal elektromagnetycznych, anteny, układy mikrofalowe


Kod EEL-2SC-20810-s

Nazwa przedmiotu Anteny, propagacja fal elektromagnetycznych i układy mikrofalowe

Prowadzący przedmiot Prof. nzw. dr hab. inż. Eugeniusz KURGAN




Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A 0 L 0 P 30 S — K —


WWW http://www.kee.agh.edu.pl/EMC


Student po ukończeniu kursu powinien posiadać umiejętność rozumienia zasady działania prostych konfiguracji anten. Powinien rozumieć mechanizmy promieniowania i obliczania podstawowych parametrów anten. Pnadto powinien umieć zaprojektować proste układy antenowe i mikrofalowe.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Typy anten. Mechanizmy promieniowania. Promieniowanie dipoli punktowych. Nadawcze układy antenowe utworzone z punktowych dipoli elektrycznych. Prosta antena dwuelementowa. Układ antenowy złożony z N dipoli. Anteny długodipolowe. Rozkład prądu. Charakterystyka promieniowania. Gęstość mocy promieniowania. Kierunkowość. Wzmocnienie. Sprawność anteny. Szerokość wiązki promieniowania. Szerokość pasma. Polaryzacja Impedancja wejściowa. Wydajność promieniowania anteny. Efektywna długość anteny i efektywna szerokość. Maksymalna kierunkowość i maksymalna efektywna powierzchnia.. Pola elektryczne i magnetyczne od źródła prądowego J i magnetycznego M. Dalekie pole promieniowania. Liniowe anteny przewodowe. Nieskończenie mały dipol. Mały dipol. Dipol o skończonej długości. Dipol półfalowy. Antena ramowa. Mała antena pętlicowa. Kołowa pętla z prądem. Pętla z niejednorodnym prądem. Efekt krzywizny ziemi. Antena dwuelementowa N-elementowa antena liniowa. Metody projektowania. Anten aperturowa. Układy mikrofalowe.


1. Obliczanie modułu promieniującego pola elektrycznego z anteny wzdłuż osi z. 2. Obliczanie modułu promieniującego pola magnetycznego z anteny wzdłuż osi z. 3. Obliczanie wzmocnienie i innych parametrów anteny dla dipola elektrycznego 4. Obliczanie i rysowanie struktury anteny liniowej dla sześciu dipoli półfalowych. 5. Obliczanie impedancji obciążenia dwuelementowej anteny liniowej dwóch dipoli półfalowych. 6. Dla długiego dipola obliczanie impedancji wejściową w funkcji częstotliwości. 7. Zaprojektujowanie anteny spiralnej i obliczanie jej impedancji.


1. Rosłoniec S.: Podstawy techniki antenowej, Pol. Warszawska, 2006 2. Szóstka J.: Mikrofale, układy i systemy, WKŁ, Warszawa, 2006 3. Szóstka J.: Fale i anteny, WKŁ, Warszawa, 2006 4. Kubacki R.: Anteny i mikrofale, WKŁ, Warszawa, 2008 5. Zahn M.: Pole elektromagnetyczne, PWN, Warszawa, 1989 6. Griffiths D.J.: Podstawy elektrodynamiki, PWN, Warszawa, 2001

Wymagane wiadomości z zakresu Analizy wektorowej i podstaw pola elektromagnetycznego

Forma zaliczenia przedmiotu Zaliczenie ćwiczeń projektowych

Zasady wystawiania oceny końcowej Ocena z ćwiczeń projektowych

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Propagacja fal elektromagnetycznych, anteny, układy mikrofalowe


Kod EEL-2SC-20811-s

Nazwa przedmiotu

Projektowanie układów elektronicznych i energoelektronicznych pod kątem spełnienia wymagań EMC

Prowadzący przedmiot dr inż. C. Worek



Rodzaj studiów stacjonarne Rok studiów 1 Semestr Zimowy Numer semestru 2/1

Rodzaje zajęć, liczba godzin*) W 30 A L 15 P 15 S — K —


WWW http://www.wsn.agh.edu.pl/

Cel przedmiotu, uzyskiwane kompetencje (maksymalnie 4 wiersze) Nabycie wiedzy z zasad projektowania kompatybilnych elektromagnetycznie układów, urządzeń i systemów elektronicznych i energoelektronicznych. Wprowadzenie do zagadnień integralności sygnałowej i integralności zasilania w obrębie pojedynczego urządzenia i systemu.

Program wykładu (maksymalnie 10 wierszy) Klasyfikacja środowisk pracy urządzeń i systemów oraz zdefiniowanie głównych narażeń środowiskowych. Przedstawienie podstawowych norm i metod pomiarowych w zakresie narażeń środowiskowych. Omówienie zasady działania oraz zjawisk fizycznych zachodzących w elementach służących do ochrony nadnapięciowej i nadprądowej stosowanych w układach elektronicznych. Metody i sposoby zwiększania odporności oraz zmniejszania emisyjności urządzeń; omówienie technik ekranowania, uziemiania, filtracji i separacji galwanicznej oraz matematycznych metod szacowania efektów zastosowanych zabezpieczeń. Zapoznanie się z metodami i sposobami przeciwdziałania negatywnym skutkom oddziaływania fal elektromagnetycznych na linie transmisyjne. Przybliżone metody oceny emisyjności i odporności na zaburzenia wysokoczęstotliwościowe. Zapoznanie się z metodami i sposobami zapewnienia integralności zasilania w obrębie urządzenia i systemów elektronicznych i energoelektronicznych.


Przedmiot składa się z wykładów, zajęć laboratoryjnych oraz zadania projektowego. Ważnym elementem zajęć jest zaprojektowanie układu elektronicznego lub energoelektronicznego zgodnie z otrzymanymi założeniami konstrukcyjno-technologicznymi spełniającego wymagania dyrektyw EMC. W czasie zajęć laboratoryjnych studenci zapoznają się z analizą zjawisk związanych z zaburzeniami o częstotliwościach radiowych i mikrofalowych. Poznają również elementy, techniki i konstrukcje stosowane w celu zwiększenia odporności i zmniejszenia emisyjności aparatury i systemów elektronicznych oraz energoelektronicznych. Zdobędą umiejętność projektowania urządzeń i systemów pod kątem uzyskania kompatybilności elektromagnetycznej wewnętrznej i zewnętrznej..

Bibliografia (nie więcej niż 5 kluczowych pozycji, maksymalnie 7 wierszy) 1. Tadeusz W. Więckowski, Badania kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń elektrycznych i elektronicznych, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2001 2. Tadeusz W. Więckowski, Pomiary emisyjności urządzeń elektrycznych i elektronicznych, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Wrocławskiej, Wrocław, 1997 3. Charoy, Zakłócenia w urządzeniach elektronicznych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999 4. Henry W. Ott, Metody redukcji zakłóceń i szumów w układach elektronicznych, WNT, Warszawa 1979 5. Machczyński Wojciech, Wprowadzenie do kompatybilności elektromagnetycznej, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej,

2010.

Wymagane wiadomości z zakresu

Podstawy kompatybilności elektromagnetycznej, podstawy elektrotechniki i elektroniki, teoria pola elektromagnetycznego, podstawy metrologii.

Forma zaliczenia przedmiotu

zaliczenie laboratorium – kolokwium wejściowe, wykonanie ćwiczenia, sprawozdanie z dyskusją wyników, zdanie kolokwium końcowego, wykonanie projektu

Zasady wystawiania oceny końcowej zaliczenie laboratorium i projektu

Słowa kluczowe (maksymalnie 5 słów) Kompatybilność elektromagnetyczna, projektowanie urządzeń energoelektronicznych.

nazwa wybrane zagadnienia teorii obwodów - eaiib.agh.edu.pl · zdobycie umiejętności...

Documents