Bir Yılbaşı Mucizesi

Salondaki bütün gözler yavrunun üstündeydi. Sevim Hanım “Bu da nereden çıktı?” dedi. Menekşe nine araya girdi “Sizin kedi getirmiş. Evde tek başına sıkılmış olacak ki bir arkadaş istemiş.” Sevim Hanım “Ama bu çok tatlı.” dedi kendinden beklenmeyecek bir neşeyle. İlk defa yüzü gülmüştü belki de bir yılbaşı gecesinde.

Bir saat sonra evin her yeri ışıl ışıldı. Sessizlik yerini kahkahalara bırakmış, herkesin yüzünde güller açmıştı. açmıştı. Sevim Hanım’ın elinde fotoğraf yerine kedi yavrusu vardı. Hâlâ çok mutlu değildi ama çok daha huzurluydu. “Tam bir yılbaşı mucizesi.” dedi Sevim Hanım. “ Belki de adı bu olmalı: Mucize.” Bir anlık sessizlik hâkim oldu odaya. Bu sefer sessizliği Tarçın’ın onaylayıcı mırıltısı bozdu… Fotoğrafın ve bebeğin gizemini çözememişti ama evdeki huzuru hissetmişti Tarçın… İşte böyle bir yılbaşı gününde sokakta yalnızlığa ve soğuğa mahkûm olan küçücük bir sokak kedisi ile ailesi ile sıcacık yuvasında yaşayan Tarçın’ın yolları kesişmiş ve o gün başlayan dostlukları, aynı mutluluğu ve huzuru paylaştıkları bu evde yıllarca sürmüştü… O gerçekten de tüm aile için bir “mucize”ydi…

2/2