COMMITTEES/Kurullar

Chairmans/Kongre Başkanları

Prof. Dr. Osman YALDIZ (Chairman of IWCB 2017, Akdeniz University)

Prof. Dr. Recep KÜLCÜ (Chairman of ICAE 2017, Süleyman Demirel University)

Organizing Committee/Organizasyon Kurulu

Prof. Dr. Osman YALDIZ ( Akdeniz University)

Prof. Dr. Recep KÜLCÜ (Süleyman Demirel University, KAKAD)

Prof. Dr. Can ERTEKİN (Akdeniz University)

Prof. Dr. Günay KOCASOY (Boğaziçi University, KAKAD)

Prof. Dr. Bülent TOPKAYA (Akdeniz University, KAKAD)

Assoc.Prof. Dr. Nuriye Altınay PERENDECİ (Akdeniz University)

Aylin Zeren ALAGÖZ (Ph.D.c.) (Boğaziçi University, KAKAD)

Res. Asst. Emre AKMAN (Akdeniz University)

Ahmet SÜSLÜ (Süleyman Demirel University)

Fatıma ÇELİK (Boğaziçi University, KAKAD)

Ekin YURDAKUL (Boğaziçi University, KAKAD)

Scientific Comittee/Bilim Kurulu

Prof. Dr. Osman YALDIZ (Akdeniz University, Turkey)

Prof. Dr. Recep KÜLCÜ (Süleyman Demirel University, KAKAD, Turkey)

Prof. Dr. Can ERTEKİN (Akdeniz University, Turkey)

Prof. Dr. Günay KOCASOY (Boğaziçi University, KAKAD, Turkey)

Prof. Dr. Martin Libra (Czech University of Life Sciences Prague)

Prof. Dr. Eng. Sorin BIRIS (Univeristy of Politehnica Bucharest, Romania)

Prof. Dr. Nuri AZBAR (Ege University, KAKAD, Turkey)

Prof. Dr. Nuray BALKIS (İstanbul University , KAKAD, Turkey)

Prof. Dr. Ayşe FİLİBELİ (Dokuz Eylül University, KAKAD, Turkey)

Prof. Dr. Dilek SANİN (METU, KAKAD, Turkey)

Assoc. Prof. Dr. Ta.YEONG (Monash University, Malaysia)

Assoc. Prof. Dr. Nuriye Altınay PERENDECİ (Akdeniz University, Turkey)

Assoc. Prof. Dr. Merja KONTRO (University of Helsinki, Finland)

Assoc. Prof. Dr. Wojciech Budzianowski (Wrocław University of Science and Technology, Poland)

Assist. Prof. Dr. Ghaffar ALI (University of Agriculture FAISALABAD, Pakistan)

Assist. Prof. Dr. N.L. PANWAR (Maharana Pratap University of Agriculture and Technology,

India)

Dr. Stefanie SIEBERT (Executive Director of the European Compost Network, GERMANY)

Dr. Eng. Mihai MATACHE (INMA Bucharest, Romania)

Dr. Eng. Valentin VLADUT (INMA Bucharest, Romania)

Dr. Antoni SÁNCHEZ (Universitat Autònoma de Barcelona, Spain)

Dr. Konstantinos MOUSTAKAS (National Technical University of Athens, Greece)

Dr. Abdullah YASAR (University Lahore, Pakistan)

Erwin Binner, Dipl. Ing. (MsC). (BOKU-University of Natural Resources and Life Sciences,

Austuria)

1

İçindekiler İçindekiler ........................................................................................................................................................................... 1

Seasonal-Spatial Distribution of Secchi Depth in Karacaören-II Dam Reservoir .............................................................. 4

Linyit ve Prina Karışımlarının Dolaşımlı Akışkan Yatakta Yakılması – Depozit Oluşumu............................................... 5

Narın Biyoaktif Özellikleri ve Gıda Endüstrisinde Kullanımı ............................................................................................ 6

Fatty Acid Compositin of Anchovy Oil Enriched Emulsions ............................................................................................. 7

Su Ürünleri Tüketimi Kaynaklı Riskler .............................................................................................................................. 8

Meralarda Otlatmanın Toprak Sıkışması ve Bazı Toprak Özellikleri Üzerindeki Etkileri (Kahramanmaraş Ahır Dağı

Örneği) .............................................................................................................................................................................. 10

Kahramanmaraş Ahır Dağı Meralarında Toprak Üstü ve Toprak Altı Biyokütlenin Belirlenmesi .................................. 12

Alabalık Tüketiminde Antibiyotik Riski .......................................................................................................................... 14

Orchis laxiflora(Orchidaceae)'nın Mikorizal Fungus Çeşitliliği ...................................................................................... 15

Proximate Composition of Three Different Fish (Trout, Anchovy and Whiting) Waste in Different Month .................. 17

Bioactive Fish Peptids Derived from Fishery by Products ............................................................................................... 18

Effect of Stratification and Potassium Nitrate on Black Cumin (Nigella sativa L.) Seed Dormancy ............................... 19

Bazı Organik Materyallerin Toprağın Biyolojik Özellikleri ve Bakla Gelişimine Etkisi ................................................. 20

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde Doğal Olarak Yetişen Baklagil Yem Bitkilerinin Rhizobial Mikrosimbiyantlarının

Karakterizasyonu .............................................................................................................................................................. 21

Tuzdan Etkilenen Toprakda Mikrobiyal Biyomas Karbon ve Katalaz Aktivite ............................................................... 22

Katı Faz Fermantasyonunda Biyohidrojen Üretim PotansiyelininAraştırılması ............................................................... 23

Bulanık Mantık ve Yapay Sinir Ağlarının Hayvancılıkta Kullanılmasına Dair Bir Örnek............................................... 25

Health Impact Assessment (HIA): A New Impact Assessment System in Decision Making ........................................... 26

Institutional Responsibilities For Monitoring of Environmental Pollution....................................................................... 27

CO2-Equivalent Greenhouse Gas Emissions from Electricity and Water Consumption in Agricultural Production over

Turkey ............................................................................................................................................................................... 28

Re-Modelling Of Small-Scale Dairy Cattle Farm As Large-Scale Collective Farm ........................................................ 29

Thirteen New Galerucine Beetles for Çankırı Province (Chrysomelidae: Galerucinae)................................................... 30

First Reports of Hispine Beetles for Çankırı Province (Chrysomelidae: Hispinae) .......................................................... 31

Konjak Glukomannan ve Peynir Altı Suyu Protein İzolatı İçeren Yenilebilir Filmlerin Mekanik Özelikleri. ................. 32

Rooting of Green Top Cuttings of Wild Privet (Ligustrum vulgare L.) under Different Relative Humidity Levels and

Indole-3 Butyric Acid (IBA) Concentrations ................................................................................................................... 33

Investigation of the Use of Surface-Modified Waste Orange Pulp for the Adsorption of Reactive Red RB.................... 34

Mycotoxin Contamination Problem in Agricultural Products Exported to European Union Countries from Turkey ...... 35

Removal of Pesticide Residues by Use of Ozone ............................................................................................................. 36

Hibiscus syriacus L. (Malvaceae)'nin Stigma Gelişiminde Morfolojik ve Biyokimyasal Değişikliklerin Karşılaştırılması

.......................................................................................................................................................................................... 37

Determination of Simazine by Using Polyoxometalate/Graphene Oxide Nanocomposite ............................................... 38

Tüketicilerin Çevre Bilinci Üzerinde Sosyal Beğenilirlik Etkisinin Belirlenmesi ............................................................ 39

Isolation and Characterization of Native Bacillus Thuringiensis Strains from Pomegranate Areas in Turkey ................ 40

Vegetative Insecticidal Proteins of Bacillus thuringiensis in Biological Control ............................................................. 41

Yapay Sulak Alanlar için Sıkıştırılmış Bariyer Karışımları ............................................................................................. 42

Evsel Atık Su Arıtımı için Ucuz ve Etkin Bir Arıtma (Yapay Sulak Alanlar) ................................................................. 44

Evaluation of Microwave-Assisted Acid Pretreated Rye Bran to Bioethanol Production ................................................ 46

Microwave-Assisted Dilute Acid Hydrolysis of Wheat Bran for Bioethanol Production ................................................ 47

2

Şeker Pancarlarında Görülen Rhizoctonia Türlerinin Özellikleri, Oluşturduğu Hastalıklar ve Korunma Yolları ............ 48

Çevreye Etkileri Açısından Gençlerin Alternatif Tarımsal Üretim Yöntemi Öncelikleri ................................................. 50

Determination Effectiveness of Pheromone Traps and Parasitoid Against Kermania pistaciella Amsel (Lepidoptera:

Tineidae) in Pistachio (Pistacia vera Linn.) Orchards of Diyarbakır .............................................................................. 51

The Awareness of Young Generation to Environmentally Friendly Production Methods in Agriculture ........................ 52

Türkiye’de Organik Meyve Yetiştiriciliği ........................................................................................................................ 53

Çiftçilerin Tarım-Çevre Programlarından Memnuniyet Durumu: ÇATAK Programı Örneği.......................................... 54

Düzce (Çilimli ) Bölgesinde Yetiştirilen Organik Böğürtlen Çeşidinin Yola ve Su Kaynakları Mesafelerine Göre Bazı

Bitkisel Özellikleri ............................................................................................................................................................ 55

Kırmızı Et ve Et Ürünleri Sanayiinde Karşılaşılan Sorunlar ve Öneriler: İzmir ve Afyonkarahisar İlleri Örneği ........... 56

Odun Peleti ve Linyit Karışımlarının Oksi-Yanma Şartlarında Dolaşımlı Akışkan Yatakta Yakılması .......................... 58

Kırsal Kalkınmada Ekosistem Hizmetleri Yaklaşımı: Adana-Karaisalı Örneği ............................................................... 60

Meyve Bahçelerinde Su-Verim İlişkilerinin Değerlendirilmesi ....................................................................................... 61

Fermentable Sugar Production from Tea Processing Waste Using Acid-Pretreatment .................................................... 63

Composition of Organic Acids and Furans in Acid-Pretreated Spent Tea Waste ............................................................. 64

At Popülasyonlarında Equine Herpesvirus 2 ve 5 Enfeksiyonlarının Nested PCR Analizlerini Kullanılarak Tespiti,

İzolasyonu ve Yaşa Bağlı Prevalansı ................................................................................................................................ 65

Gıdalarda Brusellozis Tespiti Ve Kontrolü ....................................................................................................................... 66

Sürdürülebilir Kalkınma ve Yeşil Ekonomi için Algal Biyorafineri Yaklaşımı ............................................................... 68

Türkiye’de Kırsal Yerleşimlerin Mevcut Durumu, Sorunları ve Çözüm Önerileri .......................................................... 69

Türkiye’de arazi toplulaştırması ....................................................................................................................................... 70

Tarım Makinalarında Bakım-Onarım Verileri Değerlendirme Esasları............................................................................ 71

Yenilenebilir Enerji Kaynaklarından Jeotermal Enerjinin Türkiye’deki Kullanımı ......................................................... 72

Tarım Makinaları ve Traktörlerde Arızalanma Verilerinin İşletmecilik Kararlarında Kullanılma Esasları ..................... 73

Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynağı Olarak Güneş Enerjisinin Potansiyeli ve Teknolojik Gelişmeler .................... 74

Mısır (Zea mays L. indendata) ve Soya (Glycine max. L merr) Karışık Ekim Yöntemlerinin Bazı Morfolojik Özelliklere

Etkileri .............................................................................................................................................................................. 75

Tuz Stresi Altında Salisik Asit ve Gibberallik Asit Uygulamalarının Tritikalenin Çimlenmesi Üzerine Etkisi............... 76

Micronutrient and Heavy Metal Bioaccumulation by Bermuda Grass (Cynodon dactylon L. Pers) Grown on Calcareous

Soils Treated with Stabilized and Dried Sewage Sludge .................................................................................................. 77

Salisik Asit ve Sıcaklığın Tritikalenin Çimlenmesi Üzerine Etkisi .................................................................................. 78

Determination of Salt Tolerance in Some Grapevine (Vitis Vinifera L.) Cultivars .......................................................... 79

Substrate Specificity and Kinetic Parameters of recombinant Aspergillus sojae β-mannanase........................................ 80

Gıda Atıklarının Değerlendirilmesi .................................................................................................................................. 81

Coğrafi İşaret Tescilli Gıdaların Analizi ve Denetimi ...................................................................................................... 82

Meyve ve Sebzelerin Raf Ömrünü Arttırmak için Güncel Yaklaşımlar ........................................................................... 84

Determination of Some Properties and Nutrient Losses of Strained Yoghurt Whey As An Industrial Waste * .............. 86

Investigation of Stability of Polymer Inclusion Membranes for Transportation Quercetin from Turnip and Grape

Molasses ........................................................................................................................................................................... 87

Biyoyakıt Üretim Teknolojilerinde Enerji Bitkileri Tarımının Etkisi ............................................................................... 88

Generatif Döneminde Su Kısıtı Uygulamalarının Bamyanın Bazı Morfolojik Özelliklerine Etkisi ................................. 90

Tuz Stresinin Yaprak Lahanada Yaprak Su Potansiyeli ve Bazı Yaprak Fizyolojik Özellikleri Üzerine Etkisi .............. 91

İzmir’de Şeftali Üreticilerinin İlaç Kullanımına Yönelik Tutum ve Davranışlarının Analizi .......................................... 93

3

Farklı Genetik Kaynaklardan Geliştirilen At dişi Mısır Çeşit Adaylarının Ana Ürün Koşullarında Verim ve Kalite

Yönünden Değerlendirilmesi ............................................................................................................................................ 95

Kombinasyon Kabiliyeti Yüksek Saf Hatlardan Geliştirilen Mısır Çeşit Adaylarının Performanslarının Belirlenmesi .. 96

Türkiye Yağlı Tohum Üretiminde Biyoyakıt Potansiyelinin Yeri Ve Önemi .................................................................. 97

Antibacterial Effect of Essential Oil of Rosa damascena Mill. On Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum .. 99

Evaluation of the Plant Protection Agro-chemical Usage of the Vegetable and Fruit Producers in Korkuteli County in

Antalya Province ............................................................................................................................................................ 100

Samsun İlindeki Kabuklu Fındık İşleme Tesislerinin Yapısal Özellikleri Ve Bazı İşletme Parametrelerine Genel Bir

Bakış ............................................................................................................................................................................... 101

LED Işık Kaynaklarının Domates ve Biber Bitkilerinin Gelişimi Üzerine Etkileri ........................................................ 102

An Overview of Veterinary Antibiotics and Their Ecological Effects ........................................................................... 103

Doğal Karanfil Türlerinden Dianthus elegans var. cous’un Tohum ve Çelikle Çoğaltılması Üzerine Bir Araştırma .... 104

Türkiye Florasında Bulunan Alliumlar ve Süs Bitkilerinde Kullanım Olanakları .......................................................... 105

Kamusal Politika Alanı Olarak Çevre: 1980’lerden Günümüze Çevre Politikaları ........................................................ 106

Dolomit Tuğlalı Hava Isıtmalı Güneş Kollektöründen Elma Kurutma İşlemindeki Performansının Belirlenmesi ........ 107

Deniz Suyundan Su Üretimi Sırasında Ortaya Çıkan Reject Suyunun Denize Deşarj Edilebilirliğinin Değerlendirilmesi

........................................................................................................................................................................................ 108

Van Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Anamur Karası Patlıcan Çeşidinde Metil Jasmonat Uygulamalarının Hasat

Sonrası Üzerine Etkileri .................................................................................................................................................. 109

İnsan Hakkı Olarak Çevre Ve Çevre Hakkı .................................................................................................................... 110

Evaluation Of Two Organic Materials (Peanut Shell And Luffa) For The Removal Of Nitrate From Groundwater In

Agricultural Areas .......................................................................................................................................................... 112

31 Farklı Melezleme Kombinasyonundan Elde Edilen Çilek Melezlerinde Kalitatif ve Kantitatif Özellikler ............... 113

İyi Tarım Uygulamalarında (GAP) Entegre Mücadele ................................................................................................... 114

Microbiological Studies In The Leather Industry ........................................................................................................... 115

Inactivation of Hide Bacteria Using Antimicrobial Agent in the Soak Liquors of Leather Industry .............................. 116

Düzce İli Doğal Ve Kültürel Peyzaj Özellikler’nin Çevre Ve Kent Estetiği Açısından İrdelenmesi ............................. 117

Türkiye’de Organomineral Gübrelerle Yürütülen Çalışmalar ........................................................................................ 118

Hayvancılık İşletmelerinde Oluşan Atıkların İşletimi ve Olası Çevre Etkileri; Afyonkarahisar Örneği ........................ 119

Yağ Gülü Budama Artıklarından Elde Edilen Biochar’ın Yağ Gülünün Çiçek Verimi ve Uçucu Yağ Miktarına Etkisi121

Toprak Altı Sıcaklığının Erkencilikte Kullanılma Potansiyeli ....................................................................................... 122

Sılajlık Mısır Bitkisinin Protein Oranı Üzerine Farklı Hümik Asit Dozlarının Etkisi .................................................... 123

Bazı Tıbbi ve Aromatik Bitkilerde Makro ve Mikro Besin Element İçeriklerinin Belirlenmesi .................................... 124

Cyanobacteria Anabaena spp.’nın Balık Patojenlerine Karşı Antimikrobial Etkisi ....................................................... 125

The Use Of Recycled Waste Water For Irrıgatıon Of Green Areas: The Purple Network Example Of Konya-Turkey 126

Akdeniz İklim Koşullarında Farklı İtalyan Çimi (Lolium italicum) Çeşitlerinin Kuru Ot Verimi ve Bazı Morfolojik

Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma ........................................................................................................ 128

4

Seasonal-Spatial Distribution of Secchi Depth in Karacaören-II Dam Reservoir

Firdes Yenilmez*

Department of Environmental Engineering, Akdeniz University, 07058, Antalya, Turkey.

*firdesyenilmez@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Secchi depth is a good indicator of water quality or productivity and is widely used for the

trophic classification of lakes and reservoirs. The most characteristic features of eutrophic lakes

are high nutrient concentrations, abundance of planktonic or attached algae, presences of blue-

green algae blooms on the water surface, variable oxygen concentrations, low water clarity and

low water transparency. If the time and budget are limited for the research, secchi depth can be a

direct and important measure of water transparency and eutrophication of lake ecosystems. In this

study, secchi transparency depths are measured in Karacaören-II Dam Reservoir which is a

eutrophic water body and potential water supply for Antalya in the future. Field studies are

conducted in November 2015 and August 2016. Firstly, trophic state of the reservoir is evaluated

based on the gathered data. Then, a spatial distribution of secchi depth for each field study is

obtained using Inverse Distance Weighted (IDW) interpolation within ArcGIS software. Seasonal

change of the distribution is evaluated and the factors affecting the seasonal and spatial changes

are discussed. According to the results of this study, a remarkable decrease in secchi depth values

is observed in summer with respect to fall. Furthermore, higher secchi depth values are clustered

near to the outlet of Karacaören-II Dam Reservoir.

Keywords: Inverse Distance Weighted, Karacaören-II Dam Reservoir, Secchi Depth, Spatial

Distribution, Seasonal Distribution.

5

Linyit ve Prina Karışımlarının Dolaşımlı Akışkan Yatakta Yakılması – Depozit

Oluşumu

Varol M.1,*

, Atimtay A.T.2

1Akdeniz Üniversitesi Çevre Mühendisliği Bölümü, Antalya, Türkiye

2Orta Doğu Teknik Üniversitesi Çevre Mühendisliği Bölümü, Ankara, Türkiye

*mvarol@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Bu çalışmada, birlikte yanma testlerinde kullanılan yakıtların curüflaşma eğilimlerini

araştırmak amacıyla ısı değiştirici yüzeyleri temsil eden bir depozit numune alma sondası

tasarlanmış ve kullanılmıştır. Sondanın yüzeyi hava vasıtasıyla 550oC'ye soğutulmaktadır. Çalışma

kapsamında yapılan deneyler, ağırlıkça %50 prina içeren Denizli-Kale+prina karışımlarının

kireçtaşı ile ve kireçtaşı olmadan yakılmasını kapsamaktadır. Biyokütle olarak prina, yüksek alkali

içeriği (külünde ağırlıkça %50 K2O (kuru bazda) nedeniyle seçilmiştir.

Çalışma sonuçları, yakıt karışımına kireçtaşı ilavesinin depozit oluşma oranını arttırdığını

göstermiştir. Depozit oluşma oranlarının limit değerden fazla olması (20 g/m2-sa), yakıt karışımı

için curüf oluşma olasılığının mevcut olduğuna işaret etmektedir. Sondada toplanan depozit

örneklerinde XRD ve SEM-EDS analizleri yaptırılmıştır. XRD analizlerine göre depozitlerdeki ana

faz Potasyum Kalsiyum Sülfattır (K2Ca2(SO4)3). Sonda 550oC'ye soğutulduğu için gaz karışımındaki

K elementinin sonda yüzeyinde yoğuşmuş olması, yüzeyde CaO ve SO2 ile tepkimeye girip Potasyum

Kalsiyum Sülfat bileşiğine dönüşmüş olma ihtimali vardır. Yakıt karışımına kireçtaşı ilave

edildiğinde, depozitte CaO ve CaSO4 fazları belirmiştir.SEM-EDS sonuçları XRD sonuçları ile

oldukça tutarlıdır.

Anahtar Kelimeler: Birlikte-yakma, Dolaşımlı akışkan yatak, Prina, Yüksek-kükürtlü kömür,

Depozit oluşumu

Co-combustion of lignite and olive cake mixture in a circulating fluidized bed

combustor – deposit formation

ABSTRACT

A deposit sampling probe was designed and used in this study to represent a heat exchanger

tube surface in a boiler section for investigating the fouling tendencies of the fuels used in the co-

combustion tests. The surface of the deposit sampling probe is cooled internally down to 550oC with

air. The tests included co-combustion of Denizli-Kale lignite+olive cake mixtures containing 50%

by wt. olive cake with and without limestone addition. Olive cake was chosen to represent high

alkali content biomass (50% K2O in ash).

The results of the study showed that limestone addition to the fuel mixture increased the

deposition rate. Since the deposition rates are higher than the limit (20 g/m2-h) value, it is possible

to face with a fouling problem in case of co-combustion of olive cake (50% by wt.) with Denizli-

Kale lignite. XRD and SEM-EDS analyses were also conducted for the deposits. The main phase on

the deposits for the co-combustion tests was Potassium Calcium Sulfate (K2Ca2(SO4)3) according to

the XRD analyses. Since the surface of the deposit sampling probe was cooled to 550oC, it is likely

that the Potassium (K) element in the gas mixture condensed on the surface of the probe, reacted

with Lime (CaO) and SO2, and transformed into the phase of Potassium Calcium Sulfate. With the

addition of limestone, Lime and Anhydrite (CaSO4) phases were appeared on the deposits. SEM-

EDS results were strongly consistent with XRD results for the deposit from deposit sampling probe.

Keywords: Co-combustion, Circulating fluidized bed, Olive cake, High-S lignite, Deposit

formation

6

Narın Biyoaktif Özellikleri ve Gıda Endüstrisinde Kullanımı

PINAR YERLIKAYA

Akdeniz Universitesi, Su Ürünleri Fakültesi, Antalya, Turkey

ÖZET

Nar tropik ve subtropik bölgelerde yetişen, özellikle Akdeniz kıyılarına özgü bir bitkidir. Taze

olarak tüketilmesinin yanısıra meyve suyu, reçel ve şarap endüstrisi için de ticari öneme sahiptir.

Bitkinin farklı bölgeleri antibakteriyal, antitümör, antidiyaretik, antifungal, antiülser gibi bir çok

tedavi edici özelliği taşımaktadır.

Narda gallik, protokateşik, klorogenik, kafeik, ferulik, o- ve p-kumarik asitler gibi fenolik

asitler ve kateşin, kuarsetin, ploridizin gibi birçok fenolik bileşik bulunmakta olup, bu özellikleri

sayesinde antioksidan aktivite göstermektedirler. Sadece meyvesinde değil, nar kabuğunda da

yüksek molekül ağırlıklı tanenler mevcuttur. Yüksek oranda punicalagin ve elajik asit yanı sıra

ölçülemeyen düzeyde punicalin ve elajik asit glikozitlerinin (hekzosid, ramnosid ve pentosid)

bulunduğu bilinmektedir. Aynı zamanda nar suyu, nar pulpu ve nar çekirdeğinin de antioksidan

aktivite gösterdiği ve bir çok çalışmada oksidatif stabilitenin sağlanmasında kullanıldığı

görülmektedir. Nar ekstraktının aynı zamanda antibakteriyel ve anti viral özellik gösterdiği,

özellikle Staphylococcus aureus gelişimi ve toksin üretimi üzerine etkili olduğu belirtilmektedir.

Narın sahip olduğu tüm bu özellikler göz önünde bulundurularak, gıdaların doğal olarak

korunması ve beslenme/fonksiyonel gıda endüstrisinde ürün formülasyonlarına eklenmesi

çalışmaları yapılmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Nar, antioksidan, antibakteriyal, fenolik bileşikler, kabuk, çekirdek

Bioactive Properties of Pomegranate and Its Usage in Food Industry

ABSTRACT

Pomegranate is a plant that grows in tropical and subtropical regions, especially the

Mediterranean coast. In addition to being freshly consumed, it also has commercial prescription for

juice, jam and wine industry. The different fragments of the plant have many therapeutic properties

such as antibacterial, antitumor, antidiarrheal, antifungal, anticancer.

The antioxidant activity of pomegranate derives from many phenolic compounds such as

catechin, quercetin and ploridizine, and phenolic acids like gallic, protocatechical, chlorogenic,

caffeic, ferulic, o- and p-coumaric acids. There are high molecular weight tannins not only in the

fruit, but also in the pomegranate husk. It is known that punicalin and elagic acid glycosides

(hexocide, rhamnoside and pentoside) are present on the uninitiated level as well as punicalagin

and elagic acid. Meanwhile, pomegranate juice, pomegranate pulp and pomegranate juice also

show antioxidant activity and are used in many studies to provide oxidative stability. It is stated that

the pomegranate extract has antibacterial and antiviral properties; especially on the growth and

toxin production of Staphylococcus aureus.

Taking all these characteristics into account, the pomegranate is used to protect food naturally

and added to product formulations in order to gain nutritional /functional foods.

Keywords: Pomegranate, antioxidant, antibacterial, phenolic compounds, peel, seed

7

Fatty Acid Compositin of Anchovy Oil Enriched Emulsions Pinar Yerlikaya

1*, Osman Kadir Topuz

1, Nalan Gokoglu

1, Hanife Aydan Yatmaz

2,

1 Akdeniz University, Fisheries Faculty, Antalya, Turkey

2Akdeniz University, Center for Food Safety and Agricultural Research, Antalya, Turkey

ABSTRACT

The aim of this study was acquiring high nutrient value fish oil enriched mayonnaise-like

functional emulsion product. Emulsions were prepared with sunflower oil (S), fish oil enriched

sunflower oil (F), F loaded with tomato extracts (FT) and F loaded with garlic extracts (FG).

Nutritional value of the emulsions were evaluated by means of fatty acids; PUFA/SFA, n3/n6,

EPA+DHA. The fatty acid composition of fish oil enriched samples altered significantly from

control samples, improving that the nutrition of the product was enhanced with essential fatty acids.

The highest level of n-6 was determined in S samples and decreased after fish oil enrichment,

meanwhile n-3 value increased. EPA+DHA content in fish oil enriched samples was in the range of

3.29 and 3.89. The necessity of PUFA for healthy and balanced diet should be achieved not only

from fish oil but also from the products enriched with fish oil.

Keywords: Emulsion, Fish Oil, EPA, DHA, PUFA

8

Su Ürünleri Tüketimi Kaynaklı Riskler

Fahrettin Gökhun Tokay, Pınar Yerlikaya, Ali Can Alp

Akdeniz Üniversitesi, Su Ürünleri Fakültesi, Antalya, Türkiye

ÖZET

Su ürünleri kaynaklı riskler besin zincirinin etkisiyle insanlara kadar aktarılmakta ve çeşitli

zararlara yol açabilmektedir. Bu riskler arasında çevrede uzun süre bozunmayan ağır metaller ve

radyoizotopların yanısıra, besinlere çeşitli yollardan bulaşabilen kimyasallar olan; poliklorlanmış

bifeniller, dioksinler ve çeşitli pestisit kalıntıları, deterjan kalıntıları, antibiyotikler ve ambalaj

malzemelerinden gıdaya taşınan kirleticiler bulunmaktadır. Isıl işlemler sonucu kimyasal yapının

değişmesiyle ortaya çıkan; polisiklik aromatik hidrokarbonlar, heterosiklik aminler, amino asit ve

şekerlerin maillard reaksiyonuyla ortaya çıkan akrilamidler, besinlerde bulunan veya kürleme gibi

işlemler sonucu oluşan n-nitrozo bileşikler bulunabilmektedir. Mikrobiyal kaynaklı riskler marinat,

konserve, tuzlanmış, dumanlanmış ürünler gibi çok çeşitli su ürünlerinin işlenmiş halinde ya da

normal florasında bulunan; bakterileri (özellikle patojenler), mayaları (mikotoksiler üretenler) ve

virüsleri (enterovirüs, norwalk vb.) içermektedir. Amino asitlerin dekarboksilasyonu sonucu oluşan

ve alerjik etki yapabilen biyojen aminler özellikle Scombridae familyasına üye olan balıkların

tüketilmesi ile birlikte risk teşkil etmektedir. Doğal toksinler olarak bilinen tetrodotoksin,

saksitoksin, ciguatera balık zehirlenmesi, paralitik kabuklu su ürünü zehirlenmesi, diyaretik

kabuklu su ürünü zehirlenmesi, nörotoksik kabuklu su ürünü zehirlenmesi, amnezik kabuklu su

ürünü zehirlenmesi insanlarda ciddi sağlık sorunlarına yol açabilmektedir.

Gıda güvenliğinin arttırılması için üretici, tüketici ve denetleyici mekanizmaların daha bilinçli

hareket etmesi sağlanmalıdır. Üretim esnasında her aşamada kontroller yapılmalı, üreticilerin

kullanılan maddelerin sınır değerleri hakkında bilgilendirilmesi ve kontaminasyon risklerine riayet

etmeleri sağlanmalıdır. Tüketicilerin ürünlerde herhangi bir olumsuzluk tespit ettiklerinde ilgili

denetim mekanizmaları ile irtibata geçmeleri gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler: Balık, Ağır Metal, Biyojen Amin, Tetrodotoksin, Radyoizotop, Pestisit

Risks Via Seafood Consumption

ABSTRACT

Risks from aquatic products are transmitted to humans through the influence of the food chain

and might cause various damages. These risks include heavy metals and radioisotopes which are

not decays in environment for a long time. There are also chemicals that are contagious in various

ways to foods such as polychlorinated biphenyls, dioxins, various pesticide residues, detergent

residues, antibiotics and packaging materials. Heat treatment alters the chemical structures of

seafoods leading to compose of polycyclic aromatic hydrocarbons and heterocyclic amines. In

addition, higher temperatures create acrilamids which are arising from the maillard reaction

between sugars and amino acids. Furthermore, n-nitroso compounds may be present after curing

process. Microbial risks such as bacteria (especially pathogens), yeasts (producing mycotoxins)

9

and viruses (enterovirus, norwalk, etc.) are found in processed product or in natural flora of

marinated, canned, salted, smoked aquatic products. Biogenic amines are mainly formed by

decarboxylation of amino acids which are mainly responsible for allergic reactions and these

compounds arises risks to fish consumption by Scombridae family. Tetrodotoxin, succitoxine,

ciguatera fish poisoning, paralytic shellfish poisoning, venomous shellfish poisoning, neurotoxic

crustacean poisoning, amnesic crustacean poisoning known as natural toxins and can cause serious

health problems in humans.

Producers, consumers and auditing mechanisms should be more conscious in increasing food

safety. Control procedures should be done at each stage during production, producers must comply

with the limit values of contaminated materials and contamination risks should be introduced. It is

also important that independent auditing mechanisms checks the conformity of products to specified

criteria and should contact to the relevant control mechanisms in case of unexpected situations.

Keywords: Fish, heavy metals, biogenic amines, tetrodotoxin, radioisotopes, pesticides

10

Meralarda Otlatmanın Toprak Sıkışması ve Bazı Toprak Özellikleri Üzerindeki

Etkileri (Kahramanmaraş Ahır Dağı Örneği)

Hurem Dutal1, Mimar Sinan Özkaya

2, Mahmut Reis

3,*, Bülent Abız

4, Kübra Nur Kalaylı

5

1 Research assistant (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 2Kahramanmaras Regional Directorate of Forestry, Kahramanmaraş

3Assistant professor (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 4PhD student (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 5MSc student (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey)

*mreis@ksu.edu.tr

ÖZET

Toprak erozyonu, yüzeysel akış ve verimlilik üzerinde oldukça etkili olan toprak sıkışması,

düzensiz ve yoğun otlatma baskısı altındaki meralarda sık karşılaşılan problemlerden biridir. Bu

araştırmada, aşırı otlatma baskısı altında olan Ahır dağı meralarında toprak sıkışmasının bazı

toprak özellikleri üzerine etkileri ortaya konulmuştur. Bu amaçla, ahır dağı meralarında otlatmaya

kapalı, otlatmaya açık mera alanları ve patikalar (hayvanların geçiş güzergâhları), olmak üzere 3

farklı faktör belirlenmiştir. Her bir faktörün bulunmuş olduğu yerden 1000 m2

büyüklüğünde sahip

3 adet araştırma parseli oluşturulmuştur. Toprak sıkışmasının belirlenmesi için bu parsellere

homojen olarak dağıtılmış 360 adet penetrometre ölçümü gerçekleştirilmiştir. Toprak sıkışması

ölçümleri 5 cm, 10 cm, 15 cm ve 20 cm derinlik kademelerinden yapılmıştır. Araştırma alanlarının

hacim ağırlığı, permeabilite ve su tutma kapasitesi gibi toprak özelliklerinin belirlenmesi için her

alandan 10 adet strüktürü bozulmamış toprak örneği alınmıştır. 5 cm derinlik kademesinde

ortalama toprak sıkışması değerleri, otlatmaya kapalı mera alanlarında 845.6 kPa, otlatmaya açık

mera alanlarında 1739.3 kPa, ve patikalarda 1928.1 kPa olarak belirlenmiştir. Araştırma alanında

toprak derinliği ile toprak sıkışmasının da arttığı tespit edilmiştir. Meralarda otlaklara ulaşmak

için hayvanların sürekli kullandıkları güzergahlar olarak bilinen patikalar ve otlatmaya açık olan

mera alanları; korunan mera alanlarına oranla daha fazla toprak sıkışmasına maruz kaldığı tespit

edilmiştir. Toprak sıkışmasının fazla olduğu patikalar ve otlatmaya açık alanların belirlenen toprak

özelliklerine göre; baskı sonucunda gözenek hacimlerinin azalması ile ilişkili olarak hacim

ağırlıklarında artış görülürken; permeabilite değerlerinde ve su tutma kapasitelerinde de aynı

oranda azalmalar gözlemlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Toprak sıkışması, Permeabilite, Su tutma kapasitesi, Otlatma

Effects of Grazing on Soil Compaction and Some Soil Properties in Rangelands

Case Study: Kahramanmaras Ahır Mountain

ABSTRACT

Soil compaction which has highly impact on soil erosion, runoff and productivity is one of the

common problems in rangelands under uncontrolled and intensive grazing pressure. In this study,

effects of soil compaction on some soil properties in rangelands of Ahır Mountain under intensive

grazing pressure are revealed. With this aim, 3 different factor including exclosure, grazed and

pathway (transition routes of livestock) areas are selected. 3 plots, each one is 1000 m2, are

established in each factor area. Homogeneously distributed 360 penetrometer measurements are

performed to determine soil compaction in these plots. Soil compaction is measured in depths of 5,

11

10, 15 and 20 cm. In order to calculate soil properties such as bulk density, permeability and water

holding capacity, 10 undisturbed soil samples are taken from each plot. Soil compaction values in

depth of 5 cm are determined as 845.6 kPa, 1739.3 kPa and 1928.1 kPa in exclosure, grazed and

pathways areas respectively. In study area, it is determined that soil compaction increases as soil

depth increases. It is found that soil compaction in pathways known as route used by livestock to

arrive grass and grazed areas is higher compared to exclosure areas. According to soil properties

of pathways and grazed areas, it is observed that bulk density is higher, whereas pore volume,

permeability and water holding capacity are lower due to livestock pressure.

Keywords: Soil compaction, Permeability, Water holding capacity, Grazing

12

Kahramanmaraş Ahır Dağı Meralarında Toprak Üstü ve Toprak Altı

Biyokütlenin Belirlenmesi

Mahmut Reis1, Hurem Dutal

2, Seda Tat

3, Kübra Nur Kalaylı

4, Dilan Erdem

5,*

1Assistant professor (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 2Research assistant (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 3PhD student (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 4MSc student (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) 5MSc student (Department of Forest Engineering, Kahramanmaras Sutcu Imam University,

Kahramanmaras, Turkey) *dilanerdem@gmail.com

ÖZET

Yeşil aksama sahip bitki topluluğunun birim alandaki toplam kütlesi anlamına gelen biyokütle,

meraların otlatma kapasitelerinin ve verimlerinin tespit edilmesi amacıyla kullanılan en önemli

mera özelliklerinden biridir. Meraların en iyi şekilde yönetimini sağlamak ve onlardan maksimum

faydayı temin etmek için, botanik kompozisyonunun, besin üretim miktarının ve bunun alansal ve

zamansal dağılımının belirlenmesi gereklidir. Bu araştırmanının amacı meraların vejetatif

dönemlerini kapsayan zaman aralığında ortalama toprak altı ve toprak üstü biyokütle miktarının

sezonsal değişiminin tespit edilmesidir. Bu amaçla 15 örneklem alan 50*50*100 cm boyutunda tel

kafeslerle bir yıl boyunca koruma altına alınmıştır. Toprak üstü biyokütle biçilmiş ve laboratuvarda

105 °C’ de fırın kurusu hale getirilmiştir. Bitki örnekleri buğdaygil, baklagil ve diğerleri olmak

üzere üç gruba ayrılarak familya bazında dekardaki biyokütle miktarları belirlenmiştir. 35 cm

derinliğinde 6.4 cm çapında çelik silindir kullanılarak her bir örneklem noktasından 4 adet olmak

üzere toplam 60 adet kök örneklemesi yapılmıştır. Elde edilen verilere göre araştırma alanı yaz

dönemi ortalama toprak üstü biyokütle değeri 919.8 kg da-1

olup, bu değer 457.12 kg da-1

buğdaygil familyasından, 112.88 kg da-1

baklagil familyasından ve geriye kalan 349.8 kg da-1

diğerlerinden oluşmaktadır. Benzer şekilde, araştırma alanı ilkbahar dönemi ortalama toprak üstü

biyokütle değeri 351.16 kg da-1

olup, bu değer 170.4 kg da-1

buğdaygil familyasından, 59.36 kg da-1

baklagil familyasından ve geriye kalan 121.4 kg da-1

diğerlerinden oluşmaktadır.Araştırma

alanında yaz dönemi elde edilen ortalama toprak altı biyokütle değeri 38248.6 kg da-1

olup, bu

değerin 5257.15 kg da-1

‘ ı kalın kök sınıfında geriye kalan 32991.45 kg da-1

‘ ı ince kök sınıfına

girmektedir. Benzer şekilde, ilkbahar dönemi elde edilen ortalama toprak altı biyokütle değeri

18968.05 kg da-1

olup, bu değerin 7193.99 kg da-1

’ ı kalın kök sınıfında geriye kalan 11774.06 kg

da-1

ı ince kök sınıfına girmektedir.

Anahtar kelimeler: Biyomas, Mera, Kök biyoması, Sezonsal değişim

Determining Above and Below Ground Biomass of Rangeland Vegetation in

Ahir Mountain, Kahramanmaras

ABSTRACT

Biomass, total mass per unit area of plant community, is one of the most important rangeland

properties used to determine grazing capacity and yield of rangelands. Botanical composition,

forage production amount and spatio-temporal distribution of these two factors have to be

determined to ensure ideal management and maximum benefit from rangelands. The aim of this

13

study is to determine seasonal changes in average above and below ground biomass values of the

rangelands in growth period. Wire nets, 50*50 cm2 and 1m high, were established to take plants

under preservation in 15 sample fields one year round. Then, plants were mowed and dried at 105

°C in laboratory. Plant samples were divided into 3 groups (poaceae, fabaceae and others) to

determine biomass amounts per decare based on plant family. Total 60 root samples, 4 samples for

each plot, were also taken by using steel roller with 35 cm high and 6.4 cm diameter. According to

results, average total above ground biomass in summer period was 919.8 kg da-1

including 457.12

kg da-1

poaceae, 112.88 kg da-1

fabaceae and 349.8 kg da-1

others, whereas it was 351.16 kg da-1

including 170.4 kg da-1

poaceae, 59.36 kg da-1

fabaceae and 121.4 kg da-1

others in spring period.

Average total belowground biomass in summer period was 38248.6 kg da-1

including 5257.15 kg

da-1

coarse root and remaining 32991.45 kg da-1

fine root, while it was 18968.05 kg da-1

including

7193.99 kg da-1

coarse root and 11774.06 kg da-1

fine root in spring period in the study area.

Keywords: Biomass, Rangeland, Root biomass, Seasonal change

14

Alabalık Tüketiminde Antibiyotik Riski

Ali Can Alp, Fahrettin Gökhun Tokay, Pınar Yerlikaya

Akdeniz Üniversitesi, Su Ürünleri Fakültesi, Antalya, Türkiye

ÖZET

Antibiyotikler, hastalıkların önlenmesi ya da hastalıkların ortaya çıkma tehlikesinin azaltılması

amacıyla hayvanlara uygulanmaktadır. Yapılan çalışmada Antalya il sınırları içerisinde bulunan

sekiz farklı alabalık çiftliğinden tüketime hazır alabalıklardan iki tekerrürlü olacak şekilde

numuneler alınmış ve antibiyotik düzeyleri belirlenmiştir. Analize alınan balıklarda tetrasiklin ve

sülfonamid grup antibiyotik seviyeleri tespit edilmiştir. Çiftliklerden sadece iki tanesinde tetrasilkin,

oksitetrasiklin, klortetrasiklin, metasiklin, doksisiklin ve sülfadiazin antibiyotiklerinin kullanıldığı

görülmüştür. Türk Gıda Kodeksi’nde tüketime hazır su ürünlerinin antibiyotik değerleri için

belirtilen sınır 100 g/kg olarak bildirilmiş olmasına rağmen, çiftliklerden birinde bu değer

sülfadiazin için her iki örnekleme zamanında 2980,31 ve 1925,793 g/kg olarak tespit edilmiştir.

Bu veriler doğrultusunda, değerlendirmeye alınan çiftliklerden bir tanesinde yetiştirilen

alabalıkların iki farklı zamanda da yüksek dozda antibiyotik kalıntısı içerdiği ve insan sağlığı için

bu ürünlerin tüketiminin zararlı olabileceği tespit edilmiştir.

Antibiyotiklerin kontrolsüz kullanımı sonucu hayvansal kaynaklı besin maddelerinde ilaç

kalıntıları ortaya çıkmaktadır. Bunun sonucunda antibiyotikler tüketicilere kadar ulaşmakta ve

sağlık sorunlarına yol açmaktadır. Üreticilerin ve tüketicilerin antibiyotik kullanımı konusunda

bilinçlendirilmesi ve ilgili kurumların denetimlerinin arttırması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler: Alabalık, Antibiyotik, Tetrasiklin, Sülfonamid

Antibiotic Risk on Trout Consumption

ABSTRACT

Antibiotics are used for preventing diseases or reducing the risk of emergence in animals. In

this study, consumable size trout samples were collected from eight different fish farms in the

provincial boundaries of Antalya. Antibiotic levels or trouts were identified in two different

sampling times. Tetracycline and sulfonamide group antibiotic contents were determined. It was

found that tetracycline, oksitetracycline, chlortetracycline, metacycline, doksicycline and

sulfadiazine antibiotics were used in only two of the farms. Even Turkish Food Codex define the

antibiotic limit as 100g/kg for ready to eat fishes, one of the farms has 2980,31 and 1925,793

g/kg sulfadiazin in trout samples for both sampling times. In the direction of this data, trout

samples from one of the farms that examined had excessive amount of antibiotic residue in two

replicates and their consumption could be harmful for human health.

The uncontrolled use of antibiotics results in drug residues in foodstuffs of animal origin.

Consequently, antibiotics reach up to consumers and leads to health problems. Producers and

consumers needs to raise their awareness, meanwhile it is necessary to increase the supervision of

the relevant authorities.

Keywords: Trout, Antibiotic, Tetracycline, Sulfonamide

15

Orchis laxiflora(Orchidaceae)'nın Mikorizal Fungus Çeşitliliği

Vildan Akın MUTLU1*

and Yasemin Özdener KÖMPE2

1Ondokuz Mayıs Üniversitesi/Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü, Samsun, Türkiye

2Ondokuz Mayıs Üniversitesi/Fen-Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü, Samsun, Türkiye

*vildanakin@hotmail.com

ÖZET

Orkideler, çevresel ve ekonomik tahribat sonucu yok olma tehdidi ile karşıkarşıyadır.

Yumrularının salep yapımında kullanılması sebebiyle tarımsal açıdan da önemlidir. Fakat

tohumlarının çimlenmesinin zorluğu üretimini de neredeyse imkansız kılmaktadır. Doğal

şartlarda çimlenmeleri için uygun bir fungus ile simbiyotik ilişki kurmalarına bağlıdır.

Dolayısıyla orkidelerin nesillerini devam ettirebilmeleri için şu sloganı söyleyebiliriz: “Fungus

varsa orkide de vardır.” O halde öncelikle çimlenmeyi teşvik edecek fungusun belirlenmesi ve

bir orkide fungus bankası kurulmalıdır. Bu durumu göz önüne alarak bu araştırmada Orchis

laxiflora türüne ait bitki örneklerinin köklerinden mikorizal fungusların ve tohum daldırma

yöntemi ile doğal şartlarda çimlenmeyi teşvik eden fungusun (fungusların) izole edildikten

sonra morfolojik ve moleküler tekniklerle tanımlanıp çimlenmeyi teşvik edip etmediği

belirlendi. Bu çalışmada, bir yıl boyunca her ay köklerden ve daldırma yöntemi ile paketlerdeki

protokormlardan funguslar izole edildi. Saf olarak elde edilen fungusların tanımlanmasında

morfolojik ve moleküler yöntemler kullandı. Fungusların morfolojik analizleri PDA ortamında

incelendi. ITS1-5.8S-ITS2 gen bölgesinin PCR protokolü Pascual ve ark. (2000)’ na göre

çoğaltıldı. Filogenetik ağaçlar MEGA 4 Tamura ve diğerleri, (2007)’nin algoritması

kullanılarak oluşturuldu. İzolasyon ve saflaştırmadan sonra, Orchis laxiflora türünün bitki

köklerinden 4 Rhizoctonia- benzeri ve 1 Rhizoctonia - dışı, tohum yüzeyinden ise 2 farklı

Rhizoctonia benzeri fungus izole edildi. Fungusların moleküler analizi sonucunda, Orchis

laxiflora bitki köklerinden Ocak-Mart aylarında Ceratobasidium ve Nisan-Mayıs aylarında

Tulasnella cinsine ait funguslar izole edilerken haziran ayında Pezizales takımına ait fungus

izole edildi. Araştırma, fungal partnerin aylık olarak değiştiğini ve birden fazla fungus ile

mikorizal birliktelik oluşturabileceğini gösterdi.

Anahtar Kelimeler: Mikorizal birliktelik, moleküler tanımlama, biyoçeşitlilik

Mycorrhizal Fungal Diversity of Orchis laxiflora (Orchidaceae)

ABSTRACT

Orcids are confronted with the threat of extinction and environmental destruction. It is also

important from an agricultural point of view because it is used for making salep. But the difficulty

of germinating seeds makes production almost impossible. It is due to their symbiotic relationship

with a suitable fungus for germination under natural conditions. So we can say the following slogan

to keep the generations of the orchids:’’ If there are fungi, there are orchids.’’ In that case, an

orchid fungus bank should be established and the fungus that will encourage germination should be

identified. Taking this into consideration, in this study, After isolating mycorrhizal fungi from the

roots of the Orchid laxiflora shoot plant specimens and fungus (fungi) that encourage germination

in natural conditions by seed dipping and it was determined whether fungi were identified by

morphological and molecular techniques and encouraged to germinate In this study, fungi were

isolated from the roots every month for one year and from the protocol in the packages by

immersion method.Morphological and molecular methods were used to identify pure fungi.

16

Morphological analysis of fungi examined in PDA.The PCR protocol of the ITS1-5.8S-ITS2

gene region is described in Pascual et al. (2000). Phylogenetic trees were constructed using the

algorithm of MEGA 4 Tamura et al., (2007). After isolation and purification, 4 Rhizoctonia-like

and 1 Rhizoctonia-free fungi were isolated from the plant roots of Orchis laxiflora and 2

different Rhizoctonia-like fungi from the seed surface were isolated As a result of the molecular

analysis of fungi, Orchid laxiflora plant roots in January-March Ceratobasidium and fungus

belonging to the genus Tulasnella was isolated in April-May, while the fungus belonging to the

Pezizales was isolated in June. The study showed that the fungal partner changed monthly and

could have mycorrhizal association with more than one fungus.

Keywords: Mycorrhizal association, Molecular identification, Biodiversity.

17

Proximate Composition of Three Different Fish (Trout, Anchovy and Whiting)

Waste in Different Month

Koray KORKMAZ1*, Bahar TOKUR

1ODÜ Fatsa Deniz Bilimleri Fak. Balıkçılık Tekn. Müh. Bölümü Evkaf Mah. 52400 Fatsa/ORDU

*koraykorkmazodu@gmail.com

ABSTRACT

The aim of this study was to determine the proxımate composıtıon of three different fısh (trout,

anchovy and whiting) waste during the catching season (November through April). Moisture, crude

proten, lipid and crude ash were analyzed. Results of the proximate compositions were varied

among the species. Total lipidsrangedbetween30.5% and 16.4% (w/w)fortrout, 8.9% and 5.8%

foranchovy, 9.6% and 2.5% forwhiting. The protein contentforallspecieswastevariedbetween11.8-

12.1% amongthespeciesstudied on freshweightbasis. The lowest moisture as present

in trout (52.3%) and the highest in whiting (81.4%). The highest ash content estimated in trout,

anchovy and whiting were 4.1% in March, 3.8% in March and 4.7% in April, respectively. Marked

significant differences (p<0.05) were observed among fish species waste for the mean moisture,

lipid, and ash contents.

Keywords: Fish Waste, Proximate Composition, Monthly Changes

18

Bioactive Fish Peptids Derived from Fishery by Products

Bahar TOKUR1*, Koray KORKMAZ1

1ODÜ Fatsa Deniz Bilimleri Fak. Balıkçılık Tekn. Müh. Bölümü Evkaf Mah. 52400 Fatsa/ORDU

*koraykorkmazodu@gmail.com

ABSTRACT

Significant amount of fishery by product are presently disposed or used for low value products.

However, they can be used as a great source to produce various value added products such as fish

oil, proteins, amino acids and biodiesel.Solid fishery by products such as fish viscera, gills,

muscle, head, bone and skin are mostly rich in high-quality protein that can be hydrolyzed by

proteases to obtain bioactive peptides. Bioactive peptides are thought to be new generation of

biologically active regulators to prevent the mechanism of oxidation and microbial degradation in

foods and toenhance the treatment of various diseases and disorders, as a consequence increasing

quality of life. Recent research have shown that many activities has been

described, including antimicrobial, blood-pressure lowering including angiotensin converting

enzyme-1 and renin inhibitory bioactivities, anti-atherosclerotic, antioxidant, antithrombotic,

enhancement of mineral absorption, immune-modulatory and opioid activities. In the last few

years, there has been renewed interest in some bioactive compounds or their derivatives as high

commercial values. The consumers show an increasing interest in health benefits in the application

of these products. Thishas given an impetus to the food industry and new functional products based

on these peptides have been studied by scientist.

Keywords: Fishery by products, Bioactive peptids, Commercial values

19

Effect of Stratification and Potassium Nitrate on Black Cumin (Nigella sativa L.)

Seed Dormancy

Kamal Seyyed Mohammadi1, Amir Rahimi

1, Mohammad Reza Zartoshti

1 Hussein Ahmed

2*

1Department of Agronomy, Faculty of Agriculture, Urmia University, Urmia, Iran

3Department of Field Crops, Faculty of Agriculture and Natural Sciences, Uşak University, Uşak,

Turkey

hndemirci@gmail.com

ABSTRACT

Seed dormancy has been described as “one of the least understood phenomena in seed

biology” and remains confusing despite much recent progress. Nigella sativa L. (Ranunculaceae)

has been an important nutritional flavoring agent and natural remedy for many diseases for

centuries. Seed of the plant has dormancy.In order to study the effect of different treatments on

dormancy breaking of Black cumin seed, a factorial experiment was conducted in completely

randomized design with three replications in Agronomy Laboratory of Urmia University, Urmia,

Iran. The treatments were moist chilling (stratification) in three levels (5, 10 and 15 days) and

potassium nitrate in four levels (0, 1.5, 2 and 2.5%). The results showed that there were significant

differences among three stratification treatment levels for all traits as germination rate (%), shoot

length (cm), root length (cm), shoot fresh weight (gr), rootlet fresh weight (gr),rootlet dry weight

(gr), shoot dry weight (gr), seedlinglength (cm), seedling fresh weight (gr),seedling dry weight (gr)

and length vigor.There was no significant differenceamong potassium nitrates levels in all traits. In

terms of interaction between stratification and potassium nitrate, there was significant

differenceamong treatments for some traits asgermination rate (%),shoot dry weight (gr) and length

vigor.

Keywords: Black Cumin, Dormancy, Stratification, Potassium Nitrate

20

Bazı Organik Materyallerin Toprağın Biyolojik Özellikleri ve Bakla Gelişimine

Etkisi

Cenap Cevheri1*

, Çiğdem Küçük 2

1 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

2 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

*ccevheri@harran.edu.tr

ÖZET

Tarımsal atıklar inorganik gübre kullanımına alternatif olmakla birlikte çevreyi

kirletmemektedir. Tarımsal atıkların topraklara ilavesi son yıllarda büyük önem kazanmıştır.

Kimyasal gübre üretimi için gerekli enerji maliyetinin artmasının yanı sıra giderek artan oranlarda

kimyasal gübrelerin daha fazla verim için kullanılması toprakların fiziksel, kimyasal ve biyolojik

yapılarının bozulmasına ve çevre kirliliğine yol açmaktadır. Çalışmanın amacı buğday anızı ve

güvercin gübresinin bakla gelişimi üzerine etkisinin incelenmesidir. Araştırma laboratuvar

koşullarında saksı denemesinde yürütülmüştür. Toprağın toprak mikrobiyal biyomas karbon ve

katalaz, glukosidaz, alkalin fosfataz enzim aktiviteleri incelenmiştir. Kontrolle karşılaştırıldığında;

organik materyallerin uygulandığı saksılarda, katalaz, glukosidaz, alkalin fosfataz enzim

aktiviteleri değerlerinde önemli artış olmuştur. Organik materyaller bakla boyunu, kök ağırlığını

artırmıştır. Sonuçlar; buğday anızı ve güvercin gübresinin organik maddece fakir topraklarda etkili

olduğunu göstermiştir.

Anahtar kelimeler: Biyolojik aktivite, bakla, buğday anızı, güvercin gübresi

Effects of Some Organic Materials on Soil Biological Properties and Broad Bean

Growth

ABSTRACT

Agricultural wastes do not pollute the environment with being an alternative to the use of

inorganic fertilizers. The addition of agricultural wastes to the soil has gained importance in recent

years. In addition to increasing the cost of energy required for chemical fertilizer production,

increasing use of chemical fertilizers for higher yields leads to deterioration of the physical,

chemical and biological structures of the soil and environmental pollution. The aim of the study is

to investigate the effect of wheat stubble and pigeon manure on the growth of broad bean. The

research was carried out in a pot experiment under laboratory conditions. Soil microbial biomass

carbon, catalase, glucosidase and alkaline phosphatase enzyme activities were investigated. When

compared to control; in the pots where organic materials were applied, catalase, glucosidase and

alkaline phosphatase enzyme activity values increased significantly. Organic materials increased

the pod height and root weight of broad bean. Treatments of wheat stubble and pigeon manure

were found to be effective on soil.

Keywords: Biological activity, Broad bean, Wheat stubble and Pigeon manure

21

Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde Doğal Olarak Yetişen Baklagil Yem

Bitkilerinin Rhizobial Mikrosimbiyantlarının Karakterizasyonu

Çiğdem Küçük1,*

, Cenap Cevheri2

1 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

2 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

*ckucuk@harran.edu.tr

ÖZET

Baklagil ve Rhizobium simbiyosizi bitki-mikroorganizma etkişiminde oldukça önemlidir.

Baklagil yem bitkilerinden Vicia sativa L. subsp. sativa L., Vicia narbonensis L. var. narbonensis

L., Vicia palaestina Boiss., Vicia hybrida L., Vicia lutea L. var. lutea Boiss. ET Ball., Pisum sativum

L. subsp. sativum L. var. sativum L, Cicer echinospermum P.H. Davis, Trifolium tomentosum L.,

Trifolium retusum L., Trifolium repens var. repens, Trifolium campestre SCHREB., Medicago

truncatula GAERTN. var. truncatula Schultz Bip., Trigonella mesopotamica Hub.-Mor., Lens

culinaris Medik., Onobrychis crista-galli, Lathyrus cassius Boiss., Melilotus officinalis (L.) DESR.,

Coronilla scorpioides (L.) W.D.J. Koch diğer baklagil bitkilerinden daha fazla azot fikse

etmektedirler. Bu baklagil yem bitkilerinin kök nodüllerinden Rhizobium bakterileri baklagil

bitkilerinin çiçeklenme dönemlerinde izole edilmiştir. Trifolium repens var. repens’in diğer baklagil

bitkilerinden daha fazla protein içerdiği belirlenmiştir. Baklagil yem bitkilerinden izole edilen 61

Rhizobium izolatının fenotipik karakterizasyonu yapılmış, izolatlar fenotipik olarak farklı

bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler: Çayır ve Mera Baklagil Yem Bitkileri, Rhizobium, Protein İçeriği

Characterization of Rhizobial Mycrosymbionts of Forage and Pasture Legumes

in Southeast Anatolia in Turkey

ABSTRACT

The symbiosis of legumes and rhizobia is one of the most important plant microbe interactions.

Forage legumes such as Vicia sativa L. subsp. sativa L., Vicia narbonensis L. var. narbonensis L.,

Vicia palaestina Boiss., Vicia hybrida L., Vicia lutea L. var. lutea Boiss. ET Ball., Pisum sativum L.

subsp. sativum L. var. sativum L, Cicer echinospermum P.H. Davis, Trifolium tomentosum L.,

Trifolium retusum L., Trifolium repens var. repens, Trifolium campestre SCHREB., Medicago

truncatula GAERTN. var. truncatula Schultz Bip., Trigonella mesopotamica Hub.-Mor., Lens

culinaris Medik., Onobrychis crista-galli, Lathyrus cassius Boiss., Melilotus officinalis (L.) DESR.,

Coronilla scorpioides (L.) W.D.J. Koch are more effective in fixation of nitrogen from atmosphere

than most legume species. Nodulation of forage legumes was examined at the blooming period of

forage legumes. Protein content determination in Trifolium repens var. repens (19.21 %) was found

highest than legumes. The bacterial isolates were isolated from forage legumes. A total 61

Rhizobium isolate was characterized on the basis of phenotypic characteristics. Isolates were found

different as phenotypic.

Keywords: Forage and Pasture Legumes, Rhizobium, Protein Content

22

Tuzdan Etkilenen Toprakda Mikrobiyal Biyomas Karbon ve Katalaz Aktivite

Çiğdem Küçük1, Cenap Cevheri

2*

1 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

2 Harran Üniversitesi

Fen Edebiyat Fakültesi Biyoloji Bölümü,Şanlıurfa,Türkiye

*ccevheri@harran.edu.tr

ÖZET

Dünya genelinde kurak ve yarı kurak bölgelerde, sulanan topraklar için önemli sorunlardan

biri tuzluluktur. Düşük yağış, çukur topografik yapı, yüksek taban suyu, buharlaşma gibi nedenler

tuzluluğun oluşmasında önemli faktörlerdir. Ayrıca bilinçsiz yapılan aşırı sulama, drenaj

olanaklarının yetersizliğide toprakların tuzlanmasına neden olmaktadır. Harran ovasında, pamuk

(Gossypium hirsutum L.) tarımı yapılan aşırı sulama sonucu topraklarda oluşan tuzluluğun

mikrobiyal biyomas karbon ve katalaz aktivite üzerine etkisinin belirlenmesi çalışmanın amacını

oluşturmaktadır. Örnekler Şanlıurfa, Harran ovasındaki çok tuzlu (26 dS/m), az tuzlu (3.51 dS/m )

ve orta tuzlu (7.40 dS/m ) alanlardan tesadüfi şekilde 0-30 cm toprak derinliğinden alınmıştır.

Toplanan toprak örnekleri 2 mm çaplı elekten elenmiştir. Toprak örneklerinin pH, EC, katyon

değişim kapasitesi, kireç, organik madde, değişebilir Na, Ca, Mg, K iyonları ile mikrobiyal biyomas

karbon ve katalaz aktivitesi analiz edilmiştir. Topraklarda Ca+2

,Na+2

, K+2

, Na+2

konsantrasyonları

toprak tuzluluğu tarafından önemli olarak etkilenmiştir. Tuzluluk, toprak pH’nı önemli düzeyde

etkilememiştir. Tuzlu toprakların elektriksel iletkenliği az tuzlu toprakla karşılaştırıldığında,

oldukça yüksek bulunmuştur. Tuzlu topraklarda mikrobiyal biyomas karbon içeriği az tuzlu

topraklara göre oldukça düşük bulunmuştur. Sonuçlar sekonder tuzluluğun oluştuğu topraklarda,

toprakların biyolojik ve kimyasal özelliklerinin etkilendiğini göstermiştir.

Anahtar kelimeler: Tuzdan etkilenen toprak, mikrobiyal biyomas, Harran Ovası

Microbial Biomass Carbon and Catalase Activity in Salt Affected Soil

ABSTRACT

In arid and semi-arid regions throughout the world, salinity is one of the most important

problems for irrigated soils. Factors such as low rainfall, pit topographic structure, high ground

water, evaporation are important factors in the formation of salinity. In addition, unconscious

irrigation, drainage inadequacy is causing salinization of the soil. The purpose of the study is to

evaluate the effects of irrigation induced salinity on microbial biomass carbon and catalase activity

in irrigated soil under long term cotton monoculture in Harran Plain, Turkey. Soil samples were

collected at 0-30 cm soil depth from weakly saline (3.51 dS / m), moderately saline (7.40 dS / m)

and strongly saline (26 dS / m) in Harran plain and soil samples were 2 mm sieved, analyzed for

pH, EC, exchangeable Na, Ca, Mg, K ions, organic matter, lime, cation exchange capacity,

microbial biomass carbon and catalase activity of soil samples. The concentrations of Ca2+

,Na2+

,

K2+

, Na2+

in the soil were significantly affected by soil salinity. Salinity did not significantly affect

soil pH. The electrical conductivity of salty soils was found to be quite high when compared to the

weakly salty soils. In saline soils, microbial biomass carbon content is relatively low compared to

weakly saline soils. The results showed that the irrigation induced secondary salinity affects soil

biological and chemical properties.

Keywords: Soil affected soil, Microbial biomass, Harran Plain

23

Katı Faz Fermantasyonunda Biyohidrojen Üretim PotansiyelininAraştırılması

Zülfiye Velioğlu1, Serpil Özmıhçı

2*, Gülsün Gizem Taylan

2

1Dokuz Eylül Üniversitesi, Biyoteknoloji ABD, İzmir, Türkiye

2Dokuz Eylül Üniversitesi, Çevre Mühendisliği Bölümü, İzmir, Türkiye

*serpil.ozmihci@deu.edu.tr

ÖZET

Son yıllarda teknolojik ve endüstriyel alanlardaki hızlı gelişmeler, daha fazla enerji ihtiyacı

yaratmıştır ve bu, daha fazla fosil yakıt tüketimine neden olarak sera gazı birikimini hızlandırmıştır.

Bu nedenle, alternatif yenilenebilir enerji kaynaklarıyla ilgili son zamanlarda yapılan çalışmalar

önem kazanmıştır. Biyolojik temelli enerji, fosil yakıt kaynaklı enerjiye sürdürülebilir ve umut verici

bir alternatiftir.

Hidrojen (H2) gazı, en umut verici, çevre dostu ve yenilenebilir enerji kaynaklarından biridir.

H2, birim kütle başına hidrokarbon yakıtlarından 2,75 kat daha yüksek bir enerji verimine sahiptir.

Buna ek olarak, H2'nin O2 ile yakılmasıyla üretilen tek yan ürün sudur. Hidrojen üretimi için

kullanılan farklı yöntemler arasında, biyolojik yollarla biyokütleden H2 üretimi, sürdürülebilir,

düşük maliyetli ve çevreye duyarlı olması sebebiyle gelişmekte olan bir teknolojidir. Üretim

sürecinde substrat olarak tarım-sanayinin çeşitli lignosellülozik atıklarının kullanılması üretimin

ekonomik ve ekolojik olmasını sağlar. Pirinç, dünya çapında en çok üretilen ikinci bitkidir ve pirinç

öğütme endüstrisinin bir yan ürünü olan çeltik kavuzu, çeşitli biyoprosesler için uygun bir

lignosellülozik atık madde olmasını sağlayan lignin, hemisellüloz ve sellülozdan oluşur.

Bu çalışmada, 37°C’de 48 saat boyunca katı faz fermantasyonunda Clostridium intestinale’nin

ön işleme tabi tutulmuş çeltik kavuzu ile biyolojik hidrojen üretim potansiyelini araştırmayı

amaçladık. Katı substrata farklı ön işlem yöntemleri (asit hidrolizi ve sıcak su uygulaması)

uygulanmış ve farklı substrat konsantrasyonlarının (1, 2, 5, 10, 15 ve 20 g) biyolojik hidrojen

üretimi üzerine etkisi araştırılmıştır. İnkübasyon periyodu boyunca biyohidrojen konsantrasyonu ve

toplam gaz hacmi, toplam şeker konsantrasyonu, farklı şeker ve organik asit içeriği ve pH değeri

belirlendi.

En yüksek H2 hacmi (19,49 mL) 20 g su ile muamele edilmiş çeltik kavuzunun kullanıldığı

ortamda inkübasyonun 30. saatinde tespit edildi. Bu ortamda başlangıç ve son toplam şeker

konsantrasyonları sırasıyla 581 ve 420 mg L-1

olarak belirlendi. Büyüme ortamının şeker içeriğinin

ağırlıklı olarak glukoz ve sellobiyozdan oluştuğu tespit edilmiştir. Maksimum spesifik hidrojen

üretim hızı (0,96 mL H2 g substrat-1

sa-1

) ve en yüksek verim (11,56 mL H2 g substrat-1

) 1 g sıcak su

ile muamele edilmiş çeltik kavuzuyla elde edilmiştir.

Başlangıçtaki toplam şeker konsantrasyonu (3932,86 mg L-1

), asit hidroliz ön-işlemi yapılmış

çeltik kavuzunun kullanıldığı ortamda daha yüksek olmasına rağmen daha düşük bir hidrojen

üretim konsantrasyonuna (9,64 mL) ulaşılmıştır. Asit hidrolizi esnasında oluşan furfural ve

türevlerin düşük hidrojen üretiminden sebep olduğu düşünülmektedir.

Bu çalışma, C. intestinale ile katı faz fermantasyonunda çeltik kavuzunu kullanarak biyolojik

hidrojen üretim potansiyelinin araştırılması açısından önemlidir.

Anahtar Kelimeler: Biyohidrojen, Katı faz fermantasyonu, Çeltik kavuzu.

Investigation of biohydrogen production potential in solid state fermentation

ABSTRACT

The rapid developments in technological and industrial areas in recent years have created a

need for more energy and this has accelerated the accumulation of greenhouse gases by causing

24

more fossil fuel consumption. For this reason, recent studies on alternative renewable energy

sources have gained importance. Bio-based energy is a sustainable and promising alternative to

fossil fuel-based energy.

Hydrogen (H2) gas is one of the most promising, eco-friendly, and renewable energy sources.

H2 has a high-energy yield which is 2.75-fold higher than that of hydrocarbon fuels per unit mass.

Additionally, the combustion of H2 with O2 produces water as the only by-product. Among the

different methods used for hydrogen production, the production of H2 from biomass through

biological pathways is an emerging technology because it is sustainable, cost-effective and eco-

friendly. The use of various agro-industrial lignocellulosic wastes as substrates in the production

process ensures that production is economical and ecological. Rice is the second most produced

crop in the world wide and rice husk, a by-product of the rice milling industry, mainly consists of

lignin, hemicellulose, and cellulose that make it a suitable lignocellulosic waste substrate for

different bioprocesses.

In this present study we aimed to investigate the bio-hydrogen production potential of

pretreated rice husk by Clostridium intestinale in solid state fermentation at 37°C for 48 h.

Different pretreatment methods (acid hydrolysis and hot water treatment) was applied to solid

substrate and the effect of varying substrate concentrations (1, 2, 5, 10, 15 and 20 g) on

biohydrogen production was investigated. Biohydrogen concentration and total gas volume, total

sugar concentration, different sugar and organic acid content and pH value were determined

during incubation period.

The highest H2 volume (19.49 mL) was detected with 20 g water treated rice husk on the 30th h

of incubation. In this medium, initial and final total sugar concentrations were detected as 581 and

420 mg L-1

, respectively. It was determined that the sugar content of the growth medium was

mainly composed of glucose and cellobiose. Maximum specific hydrogen production rate (0.96 mL

H2 g substrat-1

h-1

) and maximum yield (11.56 mL H2 g substrat-1

) were detected with 1 g hot water

treated rice husk production medium.

At a lower concentration of hydrogen production (9.64 mL) was achieved even though the

initial total sugar concentration (3932.86 mg/L) was higher in the medium where the acid

hydrolysis pretreatment rice husk was used. Furfural and derivatives formed during acid hydrolysis

are thought to be responsible for lower hydrogen production.

This study is important to investigate the potential of biohydrogen production using rice husk in

solid state fermentation with C. intestinale.

Keywords: Biohydrogen, Solid state fermentation, Rice husk.

25

Bulanık Mantık ve Yapay Sinir Ağlarının Hayvancılıkta Kullanılmasına Dair

Bir Örnek

Hamza YALÇİN

1*, Zeki DOĞAN

1, Ramazan BOZKURT

1

1 Harran Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Zootekni Bölümü, Şanlıurfa, Türkiye.

* h.yalcin08@gmail.com

ÖZET

1951 yılında ortaya atılan Yapay Zekâ kavramı, aslında insanlığın uzun zamandan beri

arzuladığı fakat adını koyamadığı bir yenilik olmuştur. Bilim dünyası Yapay zekâ ile insan gibi

düşünen, hareket eden, işler yapan ve neticeye ulaştıran bir model ortaya koymayı yegane hedef

haline getirmiştir. Bunu takiben 1961 yıllarında YSA’nın devamı olan Bulanık Mantık (Fuzzy Logic)

ortaya atılmıştır. Bulanık mantık, temelini kümeleme ve olasılık teorilerinden almaktadır. Aristo

mantığı ve aynı zamanda bilgisayar dili olan [0,1] diline alternatif bir model olarak geliştirilmiştir.

Son yıllarda artık birçok alanda kullanılan Yapay Sinir Ağları (YSA) ve bulanık mantık tarımda da

kullanılmaya başlanmıştır. Bu çalışma, bulanık mantık ve yapay sinir ağlarının beraber çalıştığı

Sugeno yönteminin ANFİS prosedürüne göre yapılmıştır. Bu yöntemde bulanık mantık kural

koyucu, YSA karar vericidir. Büyükbaş hayvanlarının et verimlerine ait bir veride yamuk üyelik

fonksiyonuna göre yapılan analiz sonuçları şu şekildedir: r2=0.99, RMSE=0.007, OBH=%5.3,

kural sayısı=36. Sonuç olarak denilebilir ki bir tahmin modeli olarak bulanık mantık ve YSA tarım

ve hayvancılık alanında kolaylıkla kullanılabilir.

Anahtar Kelimeler: Bulanık Mantık, Hayvancılık, Tarım, Yapay Sinir Ağları

An Example on the Use of Fuzzy Logic and Artificial Neural Networks in

Animal Husbandry

ABSTRACT

The concept of Artificial Intelligence, which was introduced in 1951, has been an innovation

that mankind has long desired but can not name. The world of science has made it a goal to put

forward a model that thinks, moves, works and delivers to the human being like artificial

intelligence. Subsequently, in 1961, Fuzzy Logic, the continuation of Artificial Neural Networks

(ANN), was introduced. Fuzzy logic is based on clustering and probability theory. Aristotle was

developed as an alternative to the [0,1] language which is the logic and computer language at the

same time. In recent years, artificial neural networks and fuzzy logic, which are now used in many

areas, are beginning to be used in agriculture. This study was performed according to ANFIS

procedure of Sugeno method which fuzzy logic and artificial neural networks work together. In this

method, the fuzzy logic rule maker is the ANN decision maker. The results of the analysis according

to the trapezoidal membership function of a meat belonging to cattle are as follows: r2 = 0.99,

RMSE = 0.007, MRO (Mean Relative Error)= 5.3%, number of rule = 36. As a result, it can be said

that fuzzy logic and ANN as an estimation model can easily be used in the field of agriculture and

animal husbandry.

Keywords: Fuzzy Logic, Animal Husbandary, Agriculture, Artificial Neural Networks

26

Health Impact Assessment (HIA):

A New Impact Assessment System in Decision Making

Nuriye SAY1, Nermin Merve YALÇINKAYA

1, Gülay TOKGÖZ

1

1 Çukurova University, Department of Landscape Architecture, Adana, Turkey

*nbaykan@cu.edu.tr

ABSTRACT

The impact assessment systems that are the most important instrument to protect cultural and

natural components of environment have been used in decision making processes for a long time.

Environmental Impact Assessment (EIA) is commonly used instrument applying to individual

projects. Beside that, there are several impact assessment technics such as Strategic Impact

Assesment (SEA), Ecological Impact Assessment (EcIA), Social Impact Assessment (SIA),

Environmental Risk Assessment (ERA) in recent years. Health Impact Assessment (HIA) provides

investments with an application opportunity for researching spesific and individual projects on

social environment. When the studies that have been carried out until today are examined, it can be

stated that HIA is applied as a stage of ERA or EIA studies. However, HIA need to take precedence

to the infrastructure projects which are predicted to have an effect on community health according

to chances in environmental factors.

When the impact assessment process within the framework of EIA Regulation in Turkey are

examined, it can be stated that the stages in order of application are screening, scoping, assessing,

reporting, decision making, monitoring are insufficient for taking care of community health for

investments affecting the local resident directly such as hydroelectric power plant, energy

transmission line, nuclear power plant or thermal power plant.

In this study, HIA is examined within the institutional framework, then it is discussed that the

importance of its effectiveness to decision making process.

Keywords: Health Impact Assessment (HIA), Decision Making, Environmental

Assessment(EA)

27

Institutional Responsibilities For Monitoring of Environmental Pollution

Nermin Merve YALÇINKAYA1, Gülay TOKGÖZ

1, Nuriye SAY

1

1Çukurova University, Faculty of Agriculture, Department of Landscape Architecture,

Adana, Turkey

*nbaykan@cu.edu.tr

ABSTRACT

Monitoring of environmental pollution, in other words periodically assessing the

characteristics of environmental components with several techniques, is carried out primarily in

order to determine environmental impacts of human activities, then to increase the awareness of

cause-effect relationship between this activity and environmental change. Monitoring of

environmental pollution is important in terms of taking reliable and transparent investment

decisions in addition to bringing forward solution proposals. Monitoring of environmental

pollution data provides to gain access to tangible data about creating a public opinion on

environment protection and human health as well. Environmental monitoring is required for any

programme or policy aim at bringing environmental degradation under control including

environmental pollution control.

When the instituonal studies carried out in Turkey are examined, it is seen that technical and

scientific studies are promoted and the activities including process of public participation are

carried out. Within this scope, the activities conducted by Ministry of Forestry and Water Affairs,

Ministry Of Environment and Urbanisation and Ministry of Health come into prominence.

In this study, the legal and instituonal responsibilities for effectively monitoring of

environmental pollution are examined and effectiveness of them is discussed.

Anahtar Kelimeler: Environment, Environmental Pollution, Environmental Monitoring

28

CO2-Equivalent Greenhouse Gas Emissions from Electricity and Water

Consumption in Agricultural Production over Turkey

Beran ADAY1, Can ERTEKİN

1*, Fatih EVRENDİLEK

2

1Akdeniz University, Faculty of Agriculture, Dept. of Farm Machinery and Technologies

Engineering, Antalya, TURKEY 2Abant Izzet Baysal University, Faculty of Engineering, Dept. of Environmental Engineering,

Bolu, TURKEY *e-mail: ertekin@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

While water is one of the indispensable ecosystem services, electricity has become one of the

essential energy sources for human life. Agriculture is very important to the supply of nutrients

needed by humans and domestic animals which is in turn dependent on both water and electricity.

However, how to provide water and energy for agricultural production has become pivotal in the

face of increases in drought frequency and greenhouse gas (GHG) emissions. Based on minimum

and maximum values reported in related literatures with reference to electricity and water

consumption in production of agricultural crops such as cereals, fruits, legumes, tuberous plants,

feed plants, industrial plants, total carbon dioxide equivalent (CO2eq) GHG emissions in Turkey

were quantified. Our estimates showed that minimum and maximum GHG emissions from water

consumption varied between 453.7 and 2282.1 Gg CO2eq for rice, 315.1 and 3019.7 Gg CO2eq for

maize and 295.3 and 489.0 Gg CO2eq for cotton. The minimum and maximum GHG emissions from

electricity consumption varied between 43.4 and 179.7 Gg CO2eq for grape, 0.9 and 80.1 Gg CO2eq

for peach and 190.2 Gg CO2eq for sugarbeet. In order to reduce GHG emissions from water and

electricity uses, it is urgently needed to develop innovative methods and technologies for

agricultural production.

Keywords: CO2 emission, Greenhouse gases, Agricultural production.

29

Re-Modelling Of Small-Scale Dairy Cattle Farm As Large-Scale Collective

Farm

Seyit UĞUZ1, Ercan ŞİMŞEK2

1Uludag University Graduate School of Natural and Applied Sciences Department of Biosystems

Engineering, Bursa, Turkey 2Uludag University Agricultural Faculty Department of Biosystems Engineering, Bursa,Turkey

* seyit@uludag.edu.tr

ABSTRACT

Animal existence of Turkey has a significant value in the world but the share of animal

production is very low when we look at agricultural production. Increasing population in Turkey

necessitated the development of animal husbandry in the agricultural sector as well as in every

sector. One of the biggest problems in the livestock sector is that there are too many small

businesses. Small enterprises are not at a level where they can compete with large enterprises due

to high production costs, inefficiency and poor quality. Most of the businesses located in the rural

area are built by the producers within their own possibilities at a small scale such as 5-10 or 10-50

head. When these enterprises are examined, it is observed that production is carried out without

economic consciousness and scientific experiences. It is aimed to establish a cooperative or group

farming enterprise model for small farms that do not benefit from rural subsidies in the agricultural

sector, to increase the competitiveness of small producers, to improve the rural work force, to

protect the environment and small businesses. The aim of this study is to develop and design a

sample group dairy farming model in order to increase the production capacity and capital of

small-scale enterprises in rural areas. In addition, the socio-economic benefits that this model will

provide to the producers will be analysed.

Keywords: Dairy farming, Group farming, Agriculture

30

Thirteen New Galerucine Beetles for Çankırı Province

(Chrysomelidae: Galerucinae)

Meltem Demirer1*

, Neslihan Bal1, Hüseyin Özdikmen

1

1Gazi Üniversitesi, Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Ankara, Türkiye

ABSTRACT

We had the opportunity to study material of the subfamilies Criocerinae and Donaciinae

(Chrysomelidae) collected during the expedition of Çankırı province in 2013-2015. Galerucine

beetles have been reported only by 5 species [Diorhabda elongata (Brullé, 1832), Galeruca

pomonae (Scopoli, 1763), Luperus flavipes (Linnaeus, 1767), Luperus xanthopoda (Schrank, 1781)

and Nymphius lydius (Weise, 1886)] from Çankırı province until now. In a result of this work, 13

new records [Calomicrus angorensis (Pic, 1912), Calomicrus apicalis Demaison, 1891,

Calomicrus circumfusus (Marsham, 1802), Exosoma flavipes (Heyden, 1878), Exosoma neglectum

Mohr, 1968, Galeruca armeniaca Weise, 1866, Galeruca spectabilis (Faldermann, 1837), Galeruca

tanaceti (Linnaeus, 1758), Galerucella calmariensis (Linnaeus, 1767), Luperus floralis

Faldermann, 1837, Nymphius forcipifer (Weise, 1900), Radymna fischeri (Faldermann, 1837) and

Xanthogaleruca luteola (Müller, 1766)] of the subfamily Cassidinae for the fauna of Çankırı

province were detected. Especially, Calomicrus circumfusus (Marsham, 1802) has been known only

from Isparta province in Turkey until now.

Keywords: Galerucinae, Chrysomelidae, new records, Çankırı, Turkey.

31

First Reports of Hispine Beetles for Çankırı Province

(Chrysomelidae: Hispinae)

Meltem Demirer1*

, Neslihan Bal1, Hüseyin Özdikmen

1

1Gazi Üniversitesi, Fen Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Ankara, Türkiye

ABSTRACT

We had the opportunity to study material of the subfamily Eumolpinae (Chrysomelidae)

collected during the expedition of Çankırı province in 2013-2015. Hispine beetles have never been

reported from Çankırı province until now. In a result of this work, Hispa atra Linnaeus, 1767 and

Dicladispa testacea Linnaeus, 1767 were detected as new records for Çankırı province.

Keywords: Hispinae, Chrysomelidae, new records, Çankırı, Turkey.

32

Konjak Glukomannan ve Peynir Altı Suyu Protein İzolatı İçeren Yenilebilir

Filmlerin Mekanik Özelikleri.

A. Çelikel1, M. B. Akın

2, M. S. Akın

2, B. Göncü

2, K. Burçu Büyükkılıç

2

1Mardin Artuklu Üniversitesi Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Gastronomi ve Mutfak

Sanatları Bölümü, Mardin, Türkiye. 2 Harran Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi Gıda Mühendisliği Bölümü, Şanlıurfa, Türkiye.

acelikel2@gmail.com

ÖZET

Yenilebilir filmler, gıdalara bariyer özelliği sağlayarak ürünün güvenli bir şekilde korunması

ve raf ömrünün uzatılması amacıyla gıda paketleme malzemesi olarak geliştirilmiştir. Yenilebilir

filmlerin özellikleri üretiminde kullanılan materyallere bağlı olarak değişim göstermektedir. Bu

çalışmada yüksek molekül ağırlıklı ve suda çözünür lineer polisakkarit olan konjakglukomannan

(KGM) ve peynir altı suyu protein izolatından(WPI) oluşan yenilebilir film üretilmiştir. Sadece

konjakglukomannan (KGM) içeren yenilebilir filmin elastikiyet modülü (E) ve gerilim (TS)

değerlerinin peynir altı suyu protein izolatı (WPI) içeren filmden yüksek olduğu fakat % uzama (%

E) değerinin daha düşük olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelime: Yenilebilir Film, Mekanik Özellik, KonjakGlukomannan, Peynir Altı Suyu

Protein İzolatı

Mechanical Properties of Edible Films Prepared with Konjac Glucomannan and

Whey Protein Isolate

ABSTRACT

Edible films have been developed as food packaging material to provides helf barrier

properties and to protect the product safely and extend shelf life. The properties of edible films vary

depending on the materials used in production.In this study, edible films were produced consisting

of high molecular weight and water soluble linear polysaccharide, konjac glucomannan (KGM)

and whey protein isolate (WPI).It was determined that edible film elasticity modulus (E) and tensile

strength (TS) values including only konjac glucomannan (KGM) were higher than film containing

whey protein isolate (WPI), but % elongation (% E) value was lower.

Keywords: Edible Film, Mechanical Property, Konjak Glucomannan, Whey Protein Isolation

33

Rooting of Green Top Cuttings of Wild Privet (Ligustrum vulgare L.) under

Different Relative Humidity Levels and Indole-3 Butyric Acid (IBA)

Concentrations

Nilda Ersoy1,

*, İsmail Hakkı Kalyoncu

1 Akdeniz University, Vocational School of Technical Sciences, Antalya, Turkey

*nildaersoy@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

In this research, green top cuttings were taken in early June from the wild privet (Ligustrum

vulgare L.) plant grown in the Konya region. Two different (85-90 %, 95-100 %) air-relative

humidity misting system, different Indole-3-Butyric Acid (IBA) hormone doses (Control, 250, 500,

750 and 1000 ppm) and pearlite were given and the effect on rooting environment, rooting ability

and root formation were studied on these cuttings. When the wild privet is analysed in terms of the

rooting rate in the applications in this study, the highest rooting rate is determined in 750 ppm

hormone dose treatment in the environment with 90-100 %. The highest root number of 20.04

pcs/cutting was obtained with control groups in 90-100 % relative humidity level. The lowest root

number of 8.86 pcs/cutting was obtained from control groups in 80-90 % relative humidity level.

The longest root with 4.26 cm length was obtained with control group in 90-100 % relative

humidity level, the shortest one with 1.95 cm was obtained from the control group in 80-90 %

relative humidity level. In addition to, the highest rooting surface length of 6.73 cm was obtained

with a 1000 ppm level and the lowest rooting surface length of 3.66 cm was obtained from the

control group.

Keywords: Wild privet (Ligustrum vulgare L.), Green cutting, Humidity, Hormone, Rooting

Kurtbağrı Yeşil Uç Çeliklerinin (Ligustrum vulgare L.) Farklı Nem Seviyeleri ve

İndol-3 Butirik Asit (IBA) Konsantrasyonlarında Köklenmeleri

ÖZET

Bu araştırmada, Konya’da yetişen bir kurtbağrı (Ligustrum vulgare L.) bitkisinden erken

Haziran döneminde yeşil uç çelikleri alınmıştır. Alınan çeliklerde “Sisleme Sisteminde” % 85-90 ve

% 95-100 hava nispi nem ortamı, Indol-3-Butirik Asit’in (IBA) uygulanan 5 farklı konsantrasyonu

(Control, 250, 500, 750 and 1000 ppm) ve perlit (0.0-5.0 mm) köklendirme ortamının köklenme

kabiliyetlerine olan etkileri belirlenmiştir. Araştırmada kurtbağrı bitkisine ait çelikler köklenme

oranı bakımından analiz edildiklerinde, 750 ppm hormon dozu ile %95-100 nem ortamından en

yüksek köklenme oranının elde edildiği tespit edilmiştir. En fazla kök sayısı 20 adet/çelik olmak

üzere %95-100 nem ortamında kontrol grubunda olmuştur. En düşük kök sayısı 8.86 adet/çelik

olmak üzere %85-90 nem ortamında yine kontrol grubunda bulunmuştur. En uzun kökler 4.26 cm

olarak %95-100 nemde kontrol grubundan, en kısa kökler ise 1.95 cm olarak %85-90 nem

ortamında kontrol grubundan elde edilmiştir. Bunun yanında en fazla köklenme yüzeyi 1000 ppm

hormon dozuna ait grupta gözlenirken, en düşük köklenme yüzeyi ise 3.66 cm olarak kontrol

grubunda olmuştur.

Keywords: Kurtbağrı (Ligustrum vulgare L.), Yeşil çelik, Nem, Hormon, Köklenme

34

Investigation of the Use of Surface-Modified Waste Orange Pulp for the

Adsorption of Reactive Red RB

Ceren Karaman1*

, Onur Karaman2

1Pamukkale University, Dept. of Chemical Engineering. Denizli, Turkey

2 Akdeniz University, Vocational School of Health Services, Dept. of Medical Imaging, Antalya,

Turkey

*ckaraman@pau.edu.tr

ABSTRACT

The adsorption of Reactive Red RB (RR-RB), an anionic dye, onto dried orange pulp (DOP)

adsorbent prepared by only drying and by treating with Cetyltrimetyl ammonium bromide (CTAB),

a cationic surfactant, surface-modified orange pulp (SMOP) was studied in a stirred batch

experiments system at 25°C. The adsorption of RBB on each adsorbent as a function of surfactant

dosage, initial pH of the solution and initial dye concentration was investigated. The optimum

amount of CTAB was found to be 25g/l. For RR-RB adsorption studies, while working pH value for

the DOP adsorbent system was determined as 2.0, it was observed that this value shifted to 8.0

when the 25 g/l CTAB treated-orange pulp (SMOP) adsorbent was used. It was obtained that the

adsorption rate and capacity increased to a certain value, and the adsorption efficiency decreased

with increasing initial RR-RB concentration for both DOP and SMOP adsorbents at pH 2.0 and pH

8.0. While the highest adsorption capacity for DOP was determined as 98.4 mg/g at pH 2.0, and as

525.0 mg/g for SMOP at pH 8.0. As a result, it can be said that permanent cationic coating of the

adsorbent surface by CTAB surfactant shifted the working pH from 2.0 to 8.0 and it increased the

dye adsorption rate and capacity of orange pulp much more significantly at pH 8.0. The

equilibrium RR-RB adsorption data on each adsorbent were best described by the Langmuir

isotherm model. The adsorption kinetics of RR-RB on each adsorbent followed a pseudo-second-

order model. Moreover, the intraparticle diffusion model was used to describe the kinetic data. It

was found that diffusion is not the only rate controlling step. The adsorbent was characterized by

the Brunauer–Emmett–Teller (BET) analysis, Fourier-transform-infrared (FTIR) spectroscopy, and

scanning-electron-microscopy (SEM). The mechanism for the adsorption of RR-RB on the SMOP

may include hydrophobic interaction, van der Waals interaction, – stacking and electrostatic

interaction.

Keywords: Adsorption, Cetyl trimethylammonium bromide (CTAB), Orange Pulp, Remazol

Black B (RBB), Surface modification

35

Mycotoxin Contamination Problem in Agricultural Products Exported to

European Union Countries from Turkey Hakan Karaca

Department of Food Engineering, Pamukkale University, Denizli, 20070, Turkey

hkaraca@pau.edu.tr.

ABSTRACT

Turkey is a leader country in which many agricultural products can be produced in high quality

and at great amounts. No doubt, it is caused due to the reasons such as the geographic location of the

country, soil structure and fertility, the convenience and diversity of the climate, etc. These products

are exported to many countries all over the world such as Russia, Middle East and European Union.

However, unfavorable climatic and inappropriate production conditions can sometimes cause the

occurrence of the toxic materials named “mycotoxin” which can threat human health and negatively

affect the export of the country. Mycotoxin is the general name of the toxic compounds produced by

some mold species that can grow on food and feed and threat human and animal health. The most

problematic mycotoxins for the agricultural products of Turkey are aflatoxins and ochratoxin A. These

toxins are important for their high carcinogenic, teratogenic and mutagenic effects. Rapid Alert System

for Food and Feed (RASFF), which is a food and feed safety system of European Union, revealed that

some products originated from Turkey could sometimes have mycotoxin levels higher than the legal

limits. The most risky products for mycotoxin contamination are dried figs, raisins and hazelnuts, the

main producer of which are Turkey. In this study, the mycotoxin contamination levels of agricultural

products originated from Turkey were reviewed for the last 10 years, conclusions were drawn from the

situation and some suggestions for the radical solution to the mycotoxin contamination problem were

made.

Keywords: Aflatoxin, Dried fig, Hazelnut, Ochratoxin A

Avrupa Birliği Ülkelerine Türkiye’den İhraç Edilen Tarım Ürünlerinde

Mikotoksin Kirliliği Problemi

ÖZET

Türkiye, birçok tarımsal ürünün yüksek kalitede ve miktarda üretildiği lider bir ülkedir. Kuşkusuz bu

durum, ülkenin coğrafik konumu, toprak yapısı ve verimliliği, iklim elverişliliği ve çeşitliliği gibi

nedenlerden ileri gelmektedir. Üretilen ürünlerin önemli bir kısmı; başta Rusya, Orta Doğu ve Avrupa

Birliği ülkeleri olmak üzere dünyanın farklı bölgelerine ihraç edilmektedir. Ancak, bazı olumsuz iklim

şartları ve uygun olmayan üretim koşulları; zaman zaman bazı tarım ürünlerimizde insan sağlığı için

tehlike ve ihracatımız için darboğaz oluşturabilen ve “mikotoksin” olarak adlandırılan toksik

maddelerin oluşumuna neden olabilmektedir. Mikotoksin, gıda ve yem maddeleri üzerinde gelişebilen

belirli bazı küf türleri tarafından sentezlenen, insan ve hayvan sağlığını ciddi bir şekilde tehdit eden

toksik bileşiklerin genel adıdır. Ülkemiz açısından problem oluşturan önemli mikotoksin çeşitlerinin

başında aflatoksinler ve okratoksin A gelmektedir. Bu toksinler, yüksek kanserojen, teratojen ve

mutajen etkisiyle öne çıkmaktadır. Avrupa Birliği ülkelerinde ticareti yapılan gıda ve yem

maddelerinin güvenliğini sağlamayı amaçlayan “Gıda ve Yemlerde Hızlı Alarm Sistemi” (Rapid Alert

System for Food and Feed) kapsamında yapılan kontrollerde Türkiye kökenli bazı tarım ürünlerinde

zaman zaman yasal limitlerin üzerinde mikotoksin kirlilikleri tespit edilebilmektedir. Üretiminde

dünyada söz sahibi olduğumuz kuru incir, kuru üzüm, fındık vb., mikotoksin kirlilikleri açısından en

riskli ürünler olarak görülmektedir. Bu çalışmada; dünyada ve özellikle Avrupa Birliği ülkelerinde

analiz edilen Türkiye kökenli ürünlerin mikotoksin kirlilikleri düzeyleri son 10 yıl için incelenmiş,

mevcut durumdan çıkarımlar yapılmış ve soruna köklü çözüm teşkil edebilecek bazı öneriler

sıralanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Aflatoksin, Fındık, Kuru incir, Okratoksin A

36

Removal of Pesticide Residues by Use of Ozone

Hakan Karaca

Department of Food Engineering, Pamukkale University, Denizli, 20070, Turkey

hkaraca@pau.edu.tr.

ABSTRACT

Pesticides are commonly used chemicals worldwide, primarily for protecting the agricultural

products from various pests. The toxicity of these substances can be slight, moderate or high

depending on their chemical structures. It has been shown that some agricultural products could have

pesticide residue levels higher that the permissible maximum levels for the reasons such as using

overdose or employing a short time between application and harvest. This situation can cause serious

problems in terms of human health and international trade economies of the countries. Therefore, the

food industry is in search of a new method that can effectively and safely remove pesticide residues in

agricultural products. Ozone application is a promising candidate for this aim with its high oxidation

potential and with no residue problem. With its long history in drinking water treatment, ozone has

started to be widely used for food applications. The efficiency of ozone has been shown in microbial

inactivation and shelf life extension. It was also tested for pesticide removal from agricultural products

and efficient results were obtained. In this study; we reviewed the works which tested ozone for

pesticide removal, evaluated the findings in a causative-effect relationship and made suggestions for

maximizing the pesticide removal by ozone.

Keywords: Oxidation, Ozone, Pesticide, Residue

Tarım Ürünlerindeki Pestisit Kalıntılarının Ozon Kullanımı ile Giderimi

ÖZET

Pestisitler, temelde tarımsal ürünleri çeşitli zararlılardan korumak amacıyla tüm dünyada yaygın

bir şekilde kullanılan kimyasallardır. Bu maddelerin toksisitesi, kimyasal yapılarına bağlı olarak

düşük, orta veya yüksek düzeyde olabilmektedir. Pestisitlerin, önerilen düzeyden daha yüksek dozda

kullanılması ve/veya uygulama-hasat arasındaki sürenin gerekenden kısa tutulması gibi sebeplerle,

bazı tarım ürünlerinin izin verilen maksimum düzeylerin üzerinde pestisit kalıntısı içerebildiği

gerçekleştirilen analizlerle zaman zaman ortaya konmaktadır. Bu durum, gerek insan sağlığı gerekse

ülkelerin uluslararası ticaret ekonomileri açısından ciddi sıkıntılara yol açabilmektedir. İşte bu

nedenle gıda endüstrisi tarım ürünlerindeki pestisit kalıntılarının etkin ve güvenli bir şekilde giderimini

sağlayacak yeni bir yöntemin arayışı içerisindedir. Ozon uygulamaları, yüksek oksidasyon potansiyeli

ve geride kalıntı bırakmaması nedeniyle bu konuda umut vadeden adaylardan biridir. İçme sularında

uzun süredir kullanılan ozonun gıda uygulamalarında kullanımı özellikle son yıllarda giderek

yaygınlaşmaktadır. Gıdalarda mikroorganizma inaktivasyonu ve raf ömrünün uzatılması konularında

etkinliği tespit edilen ozon, tarımsal ürünlerdeki pestisit kalıntılarının giderimi konusunda da denenmiş

ve pek çok üründe oldukça etkili sonuçlar elde edilmiştir. Bu çalışmada; pestisit kalıntılarının giderimi

amacıyla ozon kullanımını test eden çalışmalar derlenmiş, elde edilen bulgular neden-sonuç ilişkisi

çerçevesinde irdelenmiş ve ozonla pestisit giderimini maksimum düzeye çıkarmak amacıyla bazı

önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Kalıntı, Oksidasyon, Ozon, Pestisit

37

Hibiscus syriacus L. (Malvaceae)'nin Stigma Gelişiminde Morfolojik ve

Biyokimyasal Değişikliklerin Karşılaştırılması

Aslıhan Çetinbaş-Genç*, Fatma Yanık, Filiz Vardar

Marmara Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, 34730 İstanbul, Türkiye

*aslihan.cetinbas@marmara.edu.tr

ÖZET

Stigmaların geçirdiği morfolojik ve biyokimyasal değişimler çiçek gelişimi ile yakından

ilişkilidir. Bu sebeple eczacılık ve gıda endüstrisi için önemli bir tür olan Hibiscus syriacus’da

(ağaç hatmi) stigmadaki değişimler çiçek açım zamanı (antesis) farklı evrelere (pre-antesis, antesis

ve post-antesis) ayrılarak incelendi. Pre-antesisde stigmanın yüzeyini kaplayan papiller ovaldir,

yoğun sitoplazmaları çözünmeyen polisakkarit, protein ve lipid bakımından zengindir. Antesis

evresinde papiller uzar ve pelikül tabakası belirginleşir. Bu evrede gelişimin başından itibaren

yoğun organik madde biriktiren bazı papil altı hücreler otolize uğrar ve içeriklerini hücreler arası

boşluğa salarlar. Post-antesis evresinde papillerin organik madde içerikleri pre-antesis ve antesis

evresine göre azaldığı gibi pelikül tabakası da incelir. Antesis evresinde pre-antesis ve post-antesis

evresine göre stigmada peroksidaz ve non-spesifik esteraz aktivitesi yoğundur. Katalaz aktivitesi

pre-antesis ve antesis evreleri arasında değişiklik göstermezken, post-antesis evresinde ise diğer

evrelere göre azalış gösterir. Hidrojen peroksit aktivitesi pre-antesisten antesis evresine kadar artış

gösterirken, post-antesis evresinde şiddetli bir düşüş gösterir. Süperoksit dismutaz aktivitesi ise

gelişim evreleri boyunca sürekli artar. Bu çalışmanın amacı Hibiscus syriacus’un stigmalarında

çiçek gelişimi boyunca gerçekleşen morfolojik ve biyokimyasal değişiklikleri belirlemek ve elde

edilen bulguların türün tozlaşma ve üreme biyolojisi üzerindeki etkilerini ortaya koymaktır.

Anahtar Kelimeler: Biyokimyasal Değişiklikler, Hibiscus, Morfoloji, Papil, Stigma, Tozlaşma

Comparison of Morphological and Biochemical Changes in Stigma Development

of Hibiscus syriacus L. (Malvaceae)

ABSTRACT

Morphological and biochemical changes of stigma are closely related to the flowering time.

Therefore, the flowering time of Hibiscus syriacus was divided into 3 successive stages; pre-

anthesis, anthesis and post-anthesis and stigma development was examined in parallel with this

stages. In pre-anthesis, the papillae covering the surface of the stigma are oval and their dense

cytoplasms are rich in insoluble polysaccharide, protein and lipid. At anthesis, papillae grow and

the pellicle layer becomes clear. At this stage, some sub-papillae cells, which accumulate dense

organic matter from the beginning of development, begin the process of autolysis and release their

cellular content into the intercellular space. At post-antesis, the organic matter content of papillae

decreases compared to the pre-anthesis and post-anthesis. Also, the pellicle is get thinner.

Peroxidase and non-specific esterase activity are more intensive than the pre-anthesis and post-

anthesis. Catalase activity does not change between pre-anthesis and anthesis but decreases in

post-anthesis compared to other stages. While hydrogen peroxide activity increases from pre-

anthesis to anthesis, it exhibits a severe decline at post-anthesis. Superoxide dismutase activity

increases continuously throughout the development. The aim of this study is to determine the

morphological and biochemical changes that occurred during flower development in the stigmas of

Hibiscus syriacus and to reveal the effects of the findings obtained on pollination and reproductive

biology.

Keywords: Biochemical Changes, Hibiscus, Morphology, Papillae, Pollination, Stigma

38

Determination of Simazine by Using Polyoxometalate/Graphene Oxide

Nanocomposite

Ceren Karaman1*

, Mehmet Yola2, Necip Atar

1,

1Pamukkale University, Dept. of Chemical Engineering., Denizli, Turkey

2Iskenderun Technical University, Dept. of Biomedical Engineering, Hatay, Turkey

*ckaraman@pau.edu.tr

ABSTRACT

Triazines are frequently utilized in herbicides at low level. Simazine [2-chloro-4, 6-

bis(ethylamino)-1,3,5-triazine] is one of the most important herbicides. Simazine is stable in neutral

medium and weakly alkaline media, but decomposed by UV irradiation. Especially, various

nanomaterials such as graphene/graphene oxide (GO), carbon nanotubes and nanoparticles such

as silver, gold, platinum can been used for the development of sensitive method. In addition,

significant progress has been performed in the production of carbon-supported materials with

suitable cost. Polyoxometalates consist of d-block transitional metal oxide nanosized and have

important photocatalytic effects because of the redox properties. In this report, a novel

voltammetric sensor based on glassy carbon electrode (GCE) modified with a polyoxometalate

(H3PW12O40, POM) functionalized graphene oxide sheets was prepared for the determination of

simazine. The developed surfaces were characterized by using scanning electron microscopy

(SEM), x-ray photoelectron spectroscopy (XPS) and x-ray diffraction (XRD) method. The linearity

range and the detection limit of the developed method were calculated as 1.0×10-9

- 1.0×10-7

M and

2.0×10-10

M, respectively.

Keywords: Simazine; Polyoxometalate; Graphene oxide; Electrochemical sensor

39

Tüketicilerin Çevre Bilinci Üzerinde Sosyal Beğenilirlik Etkisinin Belirlenmesi

Cihat GÜNDEN1,*

, Duygu TOSUN1, H. Ece SALALI

1, Ela ATIŞ

1

1Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, İzmir, Türkiye

*E-mail: cihat.gunden@ege.edu.tr

ÖZET

Sosyal beğenilirlik, çevresel sürdürülebilirlik ve çevre yönetimi ile ilgili çalışmalarda önemli

bir konu haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, tüketicilerin çevre bilincini sosyal beğenilirlik

etkisini dikkate alarak analiz etmektir. Tüketicinin çevre duyarlılığının belirlenmesinde Haws,

Winterich ve Naylor (2010) tarafından geliştirilen yeşil tüketici değerleri ölçeğinden

yararlanılmıştır. Yeşil tüketiciler, satın alma ve tüketim davranışlarının çevresel etkilerini dikkate

alma eğilimine sahip, çevre korumanın değerini ifade eden tüketiciler olarak tanımlanmaktadır.

Sosyal beğenilirlik, ankete katılanların toplumsal normlara göre kendilerini “iyi gösterme”

eğilimine sahip olmaları şeklinde tanımlanabilir. Bu araştırmada, sosyal beğenilirlik ölçümünde

Crowne ve Marlowe (1960) tarafından geliştirilen Marlowe-Crowne Sosyal Beğenilirlik Ölçeği

kullanılmıştır. Araştırmanın ana materyalini, İzmir ilinin 11 metropol ilçesinde ikamet eden 385

tüketiciden elde edilen veriler oluşturmuştur. Veriler, araştırmanın amaçlarına uygun olarak

hazırlanmış bir yapısal anket formu kullanılarak, tüketicilerle karşılıklı görüşme yoluyla elde

edilmiştir. Araştırma sonuçları, tüketicilerin sosyal beğenilirlik puanının yüksek olduğunu

göstermiştir. Çevre bilinciyle ilgili ifadelere verdikleri cevapların sosyal beğenilirlik etkisi altında

olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Tüketici Araştırması, Çevre Bilinci, Sosyal Beğenilirlik

Investigating Social Desirability Bias on Consumers’ Environmental

Consciousness

ABSTRACT

Social desirability bias is a major issue in research studies on environmental sustainability and

environmental management. This study sets out to analyze consumers’ environmental consciousness

considering social desirability bias. “Green Consumer Values” scale developed by Haws,

Winterich and Naylor (2010) was used to determine environmental consciousness of consumers in

the research. Green consumers are defined as those who have a tendency to consider the

environmental impact of their purchase and consumption behaviors. Socially desirable responding

is the tendency of consumers to make themselves look good according to current cultural norms.

This research employed Marlowe-Crowne social desirability scale proposed by Crowne and

Marlowe (1960) for measuring social desirability bias. Data were collected from 385 consumers, in

11 provinces of Izmir, using face-to-face interviews with a structured questionnaire. The results

showed that consumers had high social desirability score and consumer responses were affected by

social desirability bias for the statements related to environmental consciousness

Keywords: Consumer Research, Environmental Consciousness, Social Desirability Bias

40

Isolation and Characterization of Native Bacillus Thuringiensis Strains from

Pomegranate Areas in Turkey

Burcu Şahin1, Müjgan Kesik Oktay

1*, Hatice Güneş

1

1 Mugla Sıtkı Kocman University, Department of Biology, Kötekli Campus, Mugla, Turkey

*mujgank@mu.edu.tr

ABSTRACT

Bacillus thuringiensis (Bt) is a gram positive bacterium from Bacillaceae family, produces

spores and insecticidal Crystal (Cry) proteins during its stationary phase. Microbial biopesticides

based on Bt formulations have been preferred due to their spesific toxicity to pests and safety to the

environment. Because the genetic diversity and toxicity of Bt isolates show different potentials

according to environments, new isolations from different areas have been done and the native

isolates have been characterised. In this study, we collected soil samples from 91 different locations

from pomegranate areas in Muğla, Turkey. Native Bt strains were isolated from soil samples and

crystal formation was confirmed by phase contrast microscopy. Then, genomic DNA was isolated

from these samples and PCR analysis was performed to identify their cry1, cry2 and cry9 gene

contents. According to the results, 123 Bt strains consisting bipyramidal and cuboidal crystal

shapes were obtained from isolation. PCR analysis showed that 31% and 30% of the isolates

contained cry1 and cry2 genes, respectively. It was also reported that none of them harbored cry9

gene. In the future studies, it is planned to indicate toxic effects of these isolates against

Lepidopteran pests on pomegranate.

Keywords: Bacillus Thuringiensis, Cry Gene, PCR, Microbial Biopesticides

41

Vegetative Insecticidal Proteins of Bacillus thuringiensis in Biological Control

Burcu Şahin1, Müjgan Kesik Oktay

1*, Hatice Güneş

1

1Mugla Sıtkı Kocman University, Department of Biology, Kötekli Campus, Mugla, Turkey

*mujgank@mu.edu.tr

ABSTRACT

Microbial biopesticides derived from Bacillus thuringiensis (Bt) bacterium plays a major role

in dealing with agricultural pest control. Bt produces insecticidal proteins at sporulation phase as

inclusion bodies called as Cry proteins. Besides Cry proteins, during vegetative growth, Vip

proteins (vegetative insecticidal protein) are secreted into the culture medium by some Bt isolates.

Vip proteins have been classified into 4 groups (Vip1, Vip2, Vip3 and Vip4) according to their

amino acid sequence similarity. While Vip1 and Vip2, known as 'binary toxins', are specific to

Coleoptera and Homoptera, Vip3 toxins have a toxic effect against economically important

Lepidoptera pests. Vip1 proteins bind to specific receptors in midgut cells to form a channel. Vip2

is an NAD-dependent ADP-ribosyltransferase, which modifies actin and disrupts cytoskeleton

integrity. The mode of action of Vip3 resembles Cry toxins, however their binding sites in the insect

midgut epithelial cells are different. Because of that, Vip proteins have been indicated as good

candidates to be combined with Cry proteins. By using these combinations, the toxicity spectrum

can be extended and the risk of cross-resistance can be minimized.

Keywords: Bacillus thuringiensis, Vip protein, biological control

42

Yapay Sulak Alanlar için Sıkıştırılmış Bariyer Karışımları

Zeki GÖKALP

1,*, Sedat KARAMAN

2, İsmail TAŞ

3, Oğuzhan UZUN

4,

Sema KAPLAN4, Serkan ŞAHAN

4, Mustafa BAŞARAN

4

1* Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Biyosistem Mühendisliği Bölümü, Kayseri,

TÜRKİYE 2Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Biyosistem Mühendisliği Bölümü, Tokat,

TÜRKİYE 3Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü,

Çanakkale, TÜRKİYE 4 Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Kayseri, TÜRKİYE

*zekigokalp@yahoo.com

ÖZET

Doğal arıtma sistemleri olarak da bilinen yapay sulak alanlar içi derecelendirilmiş filtre

malzemesi ile doldurulmuş ve üzerinde bitki yetiştirmek üzere özel olarak tasarlanmış havuzlarda

evsel, endüstriyel ve tarımsal atık suların arıtılması amacıyla inşa edilen sistemleridir. Yapay sulak

alan havuzlarının tabanında meydana gelen sızmaları önlemek için ya sıkıştırılmış doğal malzeme

veya sentetik bariyerler kullanılmaktadır. Bu çalışmada yapay sulak tabanından meydana gelen

sızmalarla ortaya çıkabilecek yeraltı suyu kirliliğini önlemeye yönelik bir bariyer tasarımı ortaya

konmuştur. Bariyer tasarımında daha önceden belirlenmiş bir tane boyutu aralığında (0.50 – 1.00

mm) ve bentonit karışım oranına (%30) sahip kum-bentonit ve pümis-bentonit karışımları

kullanılmıştır. Sıkıştırılmış örnekler farklı konsantrasyonlarda nitrat ve fosfor (25, 50, 100, 150 ve

200 ppm) ve ağır metal (Cd, Ni, Pb, Cr ve Cu) çözeltileri ile doyurulmuştur. Önerilen bariyer

malzemelerinin adsorpsiyon-desorpsiyon karakteristiklerini belirlemek için permeabilite

süzüklerinde nitrat-fosfor ve ağır metal analizleri yapılmıştır. Ağır metal adsorpsiyonunda bir kil

minerali olması hasebiyle bentonit en iyi performansı sergilemiştir. Kum ve pümis kurşun ve

kadmiyum adsorpsiyonunda benzer özellik sergilemelerine rağmen krom, bakır ve nikel

adsorpsiyonunda pümis kuma nazaran çok daha iyi bir performans sergilemiştir. Benzer şekilde,

kum ve pümis nitrat adsorpsiyonunda benzer bir özellik sergilerken pümis-bentonit karışımı fosfor

adsorpsiyonunda ku-bentonit karışımlarına nazaran çok daha yüksek bir performans sergilemiştir.

Mevcut bulgular mikro-makro gözenek yapısı ve yüzeyde tutunma karakteristikleri ile pümisin bu

tür geçirimsiz bariyer tasarımında kuma alternatif olarak kullanılabileceğini ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler: Bariyer, Bentonit, Yeraltı Suyu, Pümis, Su Kirliliği

Compacted Mixture Liners for Constructed Wetland Basins

ABSTRACT

Constructed wetlands, also called as natural wastewater treatment systems, are constructed for

treatment of domestic, industrial and agricultural wastewaters in specially design basins filled with

graded substrate material and planted with aquatic plants. Either natural compacted materials or

synthetic liners are used prevent seepage from the bottom of constructed wetland basins. In this

study, liner design was proposed for constructed wetland basins to prevent groundwater

contamination through seepages from the bottom of these facilities. Sand-bentonite and pumice-

bentonite mixtures with pre-defined grain size range (1.00-0.50 mm) and bentonite content (30%)

was used in experiments. Different nitrate, phosphorus (25, 50, 100, 150 and 200 ppm) and heavy

metal (Cd, Ni, Pb, Cr and Cu) solutions (10, 20, 30, 40 and 50 ppm) were used to saturate

43

compacted mixture samples. Permeability extracts were tested for adsorption and desorption

characteristics of proposed mixtures for liner design. With regard to heavy metal adsorption,

bentonite had the best performance. Sand and pumice exhibited similar performances in lead and

cadmium adsorption, but pumice had much better performance than sand in chrome, copper and

nickel adsorption. Although sand-bentonite and pumice-bentonite mixtures exhibited similar

performance in nitrate adsorption, again pumice-bentonite mixtures had much better performance

than sand-bentonite mixtures in phosphorus adsorption. Current results revealed that pumice with

macro-micro pore structure and resultant adsorption surface characteristics could be used as an

alternative of sand in liner design.

Keywords: Barrier, Bentonite, Groundwater, Pumice, Water Pollution

44

Evsel Atık Su Arıtımı için Ucuz ve Etkin Bir Arıtma (Yapay Sulak Alanlar)

Zeki GÖKALP

1,*, Sedat KARAMAN

2, İsmail TAŞ

3

1*

Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Biyosistem Mühendisliği Bölümü, Kayseri,

TÜRKİYE 2Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Biyosistem Mühendisliği Bölümü, Tokat,

TÜRKİYE 3Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü,

Çanakkale, TÜRKİYE

*zekigokalp@yahoo.com

ÖZET

Sürekli artan nüfusla birlikte su ve gıdaya olan talep de sürekli artmaktadır. Bu talepler de

kısıtlı su kaynakları üzerine ciddi bir tehdit oluşturmaktadır. Kirlilik, su kaynaklarının sınırlı

doğası, iklim değişikliği ve beraberindeki küresel ısınma su ve arıtma teknolojilerini ülkelerin

ajandalarında ilk sıraya taşımıştır. Konvansiyonel arıtma sistemlerinin yüksek maliyetinden dolayı

atık sular çoğu zaman herhangi bir arıtmaya tabi tutulmadan alıcı ortamlara deşarj edilmektedir.

Öte yandan doğal arıtma sistemleri olarak da adlandırılan yapay sulak alanlar ucuz ve etkin bir

atık su arıtım yolu sunabilmektedir. Bu sistemler doğal sulak alanları taklit eden özel tasarım

sistemler olup atık sulardan kirleticileri gidermek için toprak, bitki ve mikroorganizmaları içerirler.

Evsel ve endüstriyel atık suların arıtılmasında yaygın bir şekilde kullanılan bu sistemler özel olarak

tasarlanmış havuzlarda sucul bitkileri kullanarak arıtım yaparlar ve küçük-orta ölçekli topluluklar

için kolaylıkla kullanabilirler. Düşük maliyetleri, enerji ve işgücü giderleri, kolay işletme ve

bakımları ile yapay sulak alanlar dünyanın değişik bölgelerinde artan bir ilgiyle karşılaşmaktadır.

Bu çalışmada evsel atık suların arıtımında kullanılan yapay sulak alanların tasarım, inşa, işletme

ve bakımlarına ilişkin genel bilgiler derlenmiş, yapılan hatalar işaret edilmiş ve mevcut

problemlere dönük çözüm önerilerinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Yapay Sulak Alan, doğal arıtma, atık su, Türkiye

Cheap and Efficient Method for Domestic Wastewater Treatment (Constructed

Wetlands)

ABSTRACT

Together with ever-increasing populations, water and food demand of people are also

increasing. Such demands then exert a serious threats on limited water resources. Pollution, limited

nature of water resources, climate change and resultant global warming have brought the water

and treatment technologies into the first place of the world’s agenda. Wastewaters are most of the

time discharged into receiving bodies without any treatments due to high treatment costs of

conventional treatment systems. On the other hand, constructed wetlands, also called as natural

treatment system, provide a cheap and efficient way for wastewater treatment. These systems are

specially designed systems imitating natural wetlands and including soil, plant and microorganisms

to remove pollutants from wastewaters. They are commonly used for treatment of domestic and

industrial wastewater in specially designed basins with aquatic plants and easily be used for small-

45

to-medium sized communities. Constructed wetlands with their cheaper and easy construction, low

energy and labor costs, easy operation, maintenance and monitoring are attracting great attentions

in several parts of the world. In this study, general information was provided about the design,

construction, operation and maintenance of constructed wetlands for domestic wastewater

treatment, potential mistakes were pointed out and possible solutions were proposed to overcome

these problems.

Keywords: Constructed wetland, natural treatment, wastewater treatment, Turkey

46

Evaluation of Microwave-Assisted Acid Pretreated Rye Bran to Bioethanol

Production

Ali Ozcan

1, Nurullah Tas

1, Cansu Yilmazer

1, Zeynep Onuk

1, Mustafa Germec

1, Fadime Demirel

1,

Irfan Turhan1

1Akdeniz University, Faculty of Engineering, Department of Food Engineering, Antalya, Turkey,

07058

iturhan@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Lignocellulosic materials, that released agricultural wastes are valuable raw materials, can be

evaluated for bioethanol production. In this study, bioethanol fermentation was carried out from

microwave-assisted dilute acid hydrolysate of rye bran. The microwave conditions of rye bran for

hydrolysis were determined as 460 W, 1:17.14 w/v, 2.72% v/v to perform throughout 6.15 min. The

hydrolysates obtained were detoxified for 30 minutes with 2% (w/v) activated charcoal solution.

Scheffersomyces stipitis (ATCC 58784) was used for ethanol production. It was grown at 30 °C for

48 hours for pre-culture. Fermentation was performed during 120 hours in shaking incubator with

100 ml hydrolysates at 30ºC and 150 rpm. Samples (1 ml) were collected every 12 hours to

determine amount of sugar consumption, ethanol production and biomass concentration in

fermentation medium. According to the obtained data, total amount of sugar, initially 13.08 g/L,

was reduced to 0.73 g/L at the end of fermentation and ethanol production was measured as 4.89

g/L. Biomass concentration was 9.16 g/L when the highest cell growth was observed at the end of

48th hour of fermentation. Ethanol yield and biomass yield were calculated as 37.36% (theoretical

yield 73.10%) and 65.93%, respectively. Furthermore, the amount of ethanol production per

biomass was calculated as 0.57 g/g. As a result, it has been determined that hydrolysates obtained

from microwave-assisted acid hydrolysis of the rye bran can be a carbon source for the production

of value-added products by fermentation.

Keywords: Microwave; Ethanol; Lignocellulosic; Pre-treatment; Fermentation

47

Microwave-Assisted Dilute Acid Hydrolysis of Wheat Bran for Bioethanol

Production

Ali Ozcan

1, Nurullah Tas

1, Cansu Yilmazer

1, Zeynep Onuk

1, Mustafa Germec

1, Fadime Demirel

1,

Irfan Turhan1

1Akdeniz University, Faculty of Engineering, Department of Food Engineering, Antalya, Turkey,

07058

iturhan@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

The production of value-added product by using lignocellulosic compounds has been

recently gained attention. In this study, wheat bran hydrolysates as a carbon sources were not only

obtained by microwave extraction and but also used for ethanol production by fermentation.

Microwave conditions for wheat bran hydrolysis were 600W, 1:16.69 w/v, 1.85% v/v for 6.92 min.

Detoxification with 2% (w/v) activated charcoal solution was carried out to remove toxic

components in the hydrolyzed raw material. Scheffersomyces stipitis (ATCC 58784) was used for

ethanol production. Fermentation broth was contained 10 g of glucose, 3 g of yeast extract, 3 g of

maltextract, and 5 g of peptone per liter of deionized water. Fermentation process was performed at

30ºC and 150 rpm in shaking incubator for 120 hours by using the detoxified wheat bran

hydrolyzate (100 ml). Samples were collected from medium to analyze for residual sugar, ethanol

production and biomass concentration. Results indicated that, initial sugar concentration of

fermentable sugar (13.95) was almost consumed by S. stipitis, in addition, the ethanol

concentration produced was 6.15 g/L. These production and consumption data showed that the

yield of ethanol production is close to the theoretical ethanol yield (86.32%) with 44.11%.

Furthermore, the highest biomass concentration was found 8.25 g/L at 48h. Consequently,

microwave-assisted acid hydrolysis of wheat bran, which are considered agricultural wastes, has

been found to be an appropriate carbon source for ethanol fermentation.

Keywords: Microwave; Ethanol; Lignocellulosic; Pre-treatment; Wheat Bran; Fermentation

48

Şeker Pancarlarında Görülen Rhizoctonia Türlerinin Özellikleri, Oluşturduğu

Hastalıklar ve Korunma Yolları

Meltem AVAN¹*, Y. Zekai KATIRCIOĞLU ¹

¹Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bitki Koruma Bölümü, Ankara, Türkiye

*meltem_avn@hotmail.com

ÖZET

İnsanların yaşamlarını sürdürebilmeleri için gerek duyduğu karbonhidratların başında şeker

gelmektedir. Şeker pancarı üretimini kısıtlayan birçok faktör bulunmaktadır. Şeker pancarı

üretimini sınırlayan en önemli faktörlerden biri de fungal hastalıklardır. Fungal hastalıklar şeker

pancarının köklerinde ve yapraklarında enfeksiyon oluşturarak verim kayıplarına neden

olmaktadır. Şekerpancarı üretimi yapılan alanlarda kök çürüklükleri birçok tarım alanlarında

önemli kısıtlayıcı faktörlerden biri olmuştur. Bunlardan en yaygın olanı Rhizoctonia türlerinden R.

solani ve R. crocorum’un neden olduğu kök çürüklüğü hastalık etmenleridir. Bu iki etmen de şeker

pancarlarında taç ve kök çürüklüğüne ve de çökertene neden olurlar. Rhizoctonia türleri kendi

içinde AG adıyla anılan anastomosis grupları oluşturmaktadır. Dünyada, Rhizoctonia solani’nin

neden olduğu AG 2-2 anastomosis grubunun, şeker pancarlarında en çok zarara neden olan

anastomosis gruplarından biri olduğu bilinse de; AG 2-2 IIIB, AG 2-2 IV, AG 4 anastomosis

gruplarının da şeker pancarlarında büyük zararlara neden olduğu tespit edilmiştir. R. solani ile

enfekteli fideler sulu ve dokuda kararma görülür ve toprak yüzeyinin altından başlayarak hipokotile

doğru yayılma gösterir. Yapraklarda ani ve kalıcı solma ve yaprak sapında koyu kahverenginden

siyaha kadar renk değişikliğine neden olur. Fideler genellikle solar ve ölür. Mor kök çürüklüğü

olarak bilinen R. crocorum daha çok ABD ve Avrupa'da gözlemlenmiştir. Kazık kök yüzeyinde koyu

mor bir lekeye ve buradan başlayıp yukarı doğru yayılan ve nihayetinde kök yüzeyini kaplayan

lekelere yol açar. Bu derlemede şeker pancarında ciddi verim kayıplarına yol açan R. solani ve R.

crocorum’un oluşturduğu hastalık ve bu hastalıklardan korunmak için uygulanan kültürel,

kimyasal, biyolojik önlemler derlenmiştir.

Anahtar kelimeler: Şeker pancarı, Rhizoctonia, Hastalıklar, Özellikler, Korunma yolları.

Characteristics, Diseases and Management of Rhizoctonia Species in Sugar

Beets

ABSTRACT

One of the most important carbohydrates that people need to survive is sugar. There are

many factors that limit the production of sugar beets. One of the most important factors limiting

production is fungal diseases occurring on sugar beet. Fungal diseases cause losses by

producing infections in the roots and leaves of sugar beet. In areas where sugar beet is grown,

root rot has become one of the most important limiting factors for production in many

agricultural areas. The most common of these are root rots caused by R. solani and R. crocorum

from Rhizoctonia species. Rhizoctonia species constitute anastomosis groups internally known as

AG. These two factors cause crown and root rot in sugar beet. Although the AG 2-2 anastomosis

group caused by Rhizoctonia solani is known to be one of the most common anastomosis groups

in sugar beet, AG 2-2 IIIB, AG 2-2 IV and AG 4 anastomosis groups also cause large losses in

sugar beet . Seedlings infected with show symptoms resembling water soaked, darkened tissue,

starting below the soil surface and eventually spreading up to the hypocotyl. It causes sudden

49

and permanent wilting of the foliage and the color change of the dark brown from the petiole.

Seedlings usually fade and die. R. crocorum, also known as purple root rot, has been observed

mostly in USA and Europe. It leads to a dark purple stain on the tap root surface and stains that

start from it and spread upwards, eventually covering the root surface. The diseases caused by R.

solani and R. crocorum, which cause serious loss of yields in sugar beet, and the cultural,

chemical and biological measures applied to protect them from these diseases have been

compiled.

Keywords: Sugar beet, Rhizoctonia, Diseases, Characteristics, Management.

50

Çevreye Etkileri Açısından Gençlerin Alternatif Tarımsal Üretim Yöntemi

Öncelikleri

Cihat GÜNDEN1*, Yarkın AKYÜZ

1, Ela ATIŞ

1, H. Ece SALALI

1, Kenan ÇİFTÇİ

2

1Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, Bornova, İzmir

2Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, Tuşba, Van

*e-mail: cihat.gunden@ege.edu.tr

ÖZET

Araştırmanın amacı, daha iyi bir çevre için gençlerin alternatif tarımsal üretim uygulamaları

önceliklerini belirlemektir. Araştrmada, tarımın çevre kirliliği üzerine etkisini azaltmak için

alternatif tarımsal üretim yöntemlerin etki düzeyinin karşılaştırmalı olarak incelenmesi

hedeflenmiştir. Araştırmanın ana materyalini, Ege Ünivesitesinin 12 fakültesinde kayıtlı 379

öğrenciden elde edilen veriler oluşturmuştur. Veriler, araştırmanın amaçlarına uygun olarak

hazırlanmış bir yapısal anket formu kullanılarak, öğrencilerle karşılıklı görüşme yoluyla elde

edilmiştir. Alternatif tarımsal üretim yöntemi önceliklerinin belirlenmesinde Bulanık Eşli

Karşılaştırma (Fuzzy Pair-wise Comparison) yöntemi kullanılmıştır. Gençlere dört alternatif

tarımsal üretim yöntemi sunulmuştur: Organik üretim, GDO’suz üretim, İyi tarım uygulamaları,

Konvansiyonel üretim. Bulanık eşli karşılaştırma yöntemi (BEK) kullanılarak alternatif tarımsal

üretim yöntemlerinin öncelik ağırlıkları hesaplanmıştır. Her bir yöntemin ağırlığı, o yöntemin

göreceli değerini gösterdiğinden, çevre üzerinde en az etkisi olandan, en çok etkisi olana doğru

sıralama yapılmıştır. Araştırma sonucunda, gençler için çevre üzerinde en az etkili tarımsal

yöntemin “organik üretim” olduğu belirlenmiştir. Daha sonra eşit etki düzeyine sahip alternatif

yöntemlerden “GDO’suz ürünlerin üretimi” ve “İyi tarım uygulamaları” gelmektedir.

“Konvansiyonel üretim” gençler açısından çevre üzerinde en çok etkili uygulama olarak yer

almaktadır.

Anahtar Kelimeler: Tarımsal Üretim Yöntemleri, Çevresel Etki, Bulanık Eşli Karşılaştırma,

Genç Nesil.

The Young Generation’s Priorities of Alternative Agricultural Production

Methods in terms of Environmental Impacts

ABSTRACT

To live in a better environment, this study seeks to determine the priorities of the young

generation for alternative production methods in agriculture. Additionally, the study investigates

agricultural production methods comparatively to reduce the impact of agriculture on

environmental pollution. Data were collected from 379 students, in 12 faculties of Ege University,

using face-to-face interviews with a structured questionnaire. Fuzzy Pair-wise Comparison (FPC)

was employed to designate the priorities of agricultural production methods. Students were

provided four alternative production methods: organic, genetically modified, good agricultural

practice and conventional production. The weights of priorities for the production methods were

calculated via FPC. Since each weight for the production methods represents the degree of priority,

the production methods were ranked from the least pollutant impact to the most. The findings show

that the agricultural production method with the least environmental impact is organic production.

The followings are genetically modified and good agricultural practices that have equal pollutant

impact on environment. The students think that conventional production is the most polluting

method in agriculture.

Keywords: Agricultural Production Methods, Environmental Impact, Fuzzy Pair-Wise

Comparison, Young Generation

51

Determination Effectiveness of Pheromone Traps and Parasitoid Against

Kermania pistaciella Amsel (Lepidoptera: Tineidae) in Pistachio

(Pistacia vera Linn.) Orchards of Diyarbakır

Murat Gülmez1*

, Halil Bolu

2

1Diyarbakır Plant Protection Research Institute, Diyarbakır, Turkey

2Dicle University, Faculty of Agriculture, Department of Plant Protection, Diyarbakır, Turkey

* murat.gulmez@tarim.gov.tr

ABSTRACT

This study was carried out to determine the effectiveness of pheromone traps of Kermania

pistaciella Amsel (Lepidoptera: Tineidae), the pupae parasitoids of the pest and the parasitation

rate of the cocoons of pest, between 2013-2014 in Cınar province of Diyarbakır. Pheromone traps

were used in two pistachio orchards which were had higher population levels than economic

damage level. The pheromone traps were firstly set third week of March and controlled till end of

May weekly intervals. The pheromone traps were used in a density of one trap for two decares area

and set at the first year of study. Cocoons were also counted weekly intervals to determine the

effectiveness of pheromone traps in same orchards at the second year of the study. The first, highest

and last adult emergence of the pest from coccoons were recorded at 4 of April, 18 of April and 9 of

May, respectively. The first, highest and last adult trapped adults were observed at 5 of April, 26 of

April 17 of May, respectively. Parasitoid Dinocampus coccinellae Schrank (Hymenoptera:

Braconidae) was obtained from cocoons of the pest. Parasitation rates of the pest cocoons were

39.3% and 40.2% at first and second orchards, respectively. At the end of study it has been decided

that one pheromone trap per two decares is not effective to decrease population levels of the pest

below to the economic damage level. Despite the traps did not decrease the pest population, they

were effective for monitoring and determination of the pest population density.

Keywords: Kermania pistaciella, pistachio, pheromone trap, parasitoid, Diyarbakir

52

The Awareness of Young Generation to Environmentally Friendly Production

Methods in Agriculture Ela ATIŞ

1*, Muhammed ÇUKADAR

1, Cihat GÜNDEN

1, H. Ece SALALI

1,

Kenan ÇİFTÇİ2

1Ege University, Faculty of Agriculture, Department of Agricultural Economics, 35100,

Bornova-İzmir, TURKEY 2Yüzüncü Yıl University, Faculty of Agriculture, Department of Agricultural Economics, Van,

TURKEY

*ela.atis@ege.edu.tr

ABSTRACT

The relation between agriculture and environment is dynamic. When considered in this way,

agriculture and environment both should be taken together. Input used in agriculture like the

chemical fertilizers, pesticides etc. to increase the yield from the unit area have intensified the

pressure on the environment by disrupting the nature with the requirement of meeting food

necessity of the rapidly growing population. Today's young and well-educated individuals will play

an important role in decisions about agriculture and environment. The purpose of this study is to

examine the young people's awareness to agricultural products produced via environmentally

friendly agricultural production methods. In this frame, this study carried out in the province of

İzmir, young people selected as the target group consist of students of Ege University. Students who

have undergraduate education at 12 faculties were interviewed. In survey, it was researched

whether young people know concepts related to products produced with different agricultural

production methods. In this context; Genetically Modified Product, Organic (Ecological) Product,

Good Agricultural Practice Produced Product and Conventional Agricultural Product concepts

were asked. As a result, 66% of the students correctly identified the Genetically Modified Product.

The ratio of those who know Good Agricultural Practice Produced product (90.6%) and organic

product (94.3) is much higher.

Keywords: Agriculture, Awareness, Environmentally Friendly Production Methods, Young

generation.

53

Türkiye’de Organik Meyve Yetiştiriciliği Nilda Ersoy

1, Sadiye Gozlekci

1*

1Akdeniz Üniversitesi, Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu, Organik Tarım Bölümü, Antalya,

Türkiye 2Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Antalya, Türkiye

*sgozlekci@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Organik tarım; üretimde kimyasal girdi kullanmadan, üretimden tüketime kadar her aşaması

kontrollü ve sertifikalı tarımsal üretim sistemidir. Günümüzde organik tarım sadece gelişmiş

ülkelerde değil, son yıllarda gelişmekte olan ülkelerde de hızla yaygınlaşmaktadır. Bu durum büyük

ölçüde, tüketiciler arasında sağlıklı gıda tüketimi ve çevreyi korumaya yönelik verilen önemin

giderek artmasının bir sonucudur. Organik tarım açısından çok elverişli ekolojik şartlara ve büyük

bir üretim potansiyeline sahip olan ülkemizin dünya organik ürün ve gıda pazarındaki payı

düşüktür. Dünyada organik tarım yapılan alan bakımından önde gelen ülkeler arasında Avustralya,

Arjantin ve Amerika Birleşik Devletleri ilk üç sırada iken, ülkemiz daha alt sıralarda yer

almaktadır. Meyvecilik tarımın uzun vadeli yatırım ve iyi bir planlama gerektiren koludur. Bununla

birlikte organik meyve yetiştiriciliği konvansiyonel yetiştiriciliğe göre belirli uygulamaları gerekli

kılar. Ülkemizdeki organik meyve üretimi incelendiğinde; toplam üretim miktarı 2016 yılı itibariyle

2 473 600 ton (Geçiş periyodu dahil) olarak belirlenmiştir. Meyve türleri içerisinde ise, en fazla

üretim başta zeytin türünde olup, bunu sırasıyla incir, elma ve üzüm meyve türleri izlemektedir. Bu

derleme makalede; Türkiye’deki organik meyve yetiştiriciliğinin mevcut durumu, bu yetiştiriciliğin

olumlu ve olumsuzlukları yanında Türkiye’de organik olarak yetiştiriciliği yapılan meyve türlerinin

iller bazında üretim miktarları tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Organik Tarım, Meyve Üretimi, Türkiye

Organic Fruit Farming in Turkey

ABSTRACT

Organic farming is a production system where no chemical applications allow; all stages from

production to consumption of the products have been controlled and certified in the agricultural

systems. Recently, organic farming has continuously increasing not only in developed but also in

developing countries. This situation is a result due to consumers prefer healthy food consumption

and to protect the environment. Turkey has very favorable ecological conditions and great potential

in terms of organic agriculture for world organic production. However, Turkey’s organic crop and

food products are very low among the leading countries such as Australia, Argentina and the

United States of America which are top three organic-producer countries in the world. Organic

production of Turkey can be replaced lower order among the world organic production. Fruit

production requires long-term investment and planning of agriculture. To produce organic fruit

production, specific applications and conventional farming are allowed. When organic fruit

production of Turkey is analyzed, the total production is 2 473 600 tons occurred in 2016

(Transition period included). Among the fruit species; olive production came in first order followed

by figs, apples and grapes respectively. This study intends to reveal Turkey's current status of

organic fruit cultivation where positive and negative aspects of organic farming have been

discussed. Additionally, important organic fruit producer provinces will be acknowledged for

Turkey.

Keywords: Organic Farming, Fruit Production, Turkey

54

Çiftçilerin Tarım-Çevre Programlarından Memnuniyet Durumu:

ÇATAK Programı Örneği

Ela ATIŞ1*

, Yarkın AKYÜZ1, H. Ece SALALI

1, Vedat CEYHAN

2, Hatice TÜRKTEN

2, Çağatay

YILDIRIM2, Mehmet HASDEMİR

3, Figen UYANIK GÜNGÖR

3

1Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, İzmir

2Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, Samsun

3T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü, Ankara

*ela.atis@ege.edu.tr

ÖZET

Türkiye’de tarım-çevre politikaları açısından en önemli uygulamalardan birisi olan Çevre

Amaçlı Tarımsal Alanların Korunması (ÇATAK) Programı ile tarımsal arazilerde toprak ve su

kalitesinin korunması, yenilenebilir doğal kaynakların sürdürülebilirliği ve yoğun tarımsal

faaliyetlerin olumsuz etkilerinin azaltılmasına yönelik gerekli kültürel tedbirlerin alınması

amaçlanmıştır. Bu çalışma, Türkiye’de uygulanan ÇATAK programının çiftçi düzeyindeki

yansımalarının analiz edilmiş olması nedeniyle önem taşımaktadır. Nitekim bu çalışmanın amacı

ÇATAK programının başarısını üretici memnuniyeti açısından incelemektir. Bu amaçla, Adana,

Ankara, İzmir, Konya ve Samsun olmak üzere beş farklı ildeki ÇATAK uygulamaları dikkate alınmış

ve bu illerde ÇATAK uygulamalarından yararlanan 329 çiftçi ile yüz yüze anket çalışması

yürütülmüştür. Araştırma sonunda, Türkiye’de mevcut durumda uygulanan tüm destekler içerisinde

ÇATAK programı, çiftçilerin en memnun olduğu destek olarak belirlenmiştir. Üreticiler, kendilerine

yöneltilen “ÇATAK uygulaması başarılı” ve “ÇATAK uygulamasına devam etmeyi düşünüyorum”

ifadelerine kesinlikle katıldıklarını belirterek, programdan memnuniyetlerini belirtmektedir.

Anahtar Kelimeler: Çevre Amaçlı Tarımsal Alanların Korunması (ÇATAK), Memnuniyet,

Tarım-Çevre, Tarımsal Destekler

Satisfaction Status of Farmers on Agri-Environment Programs:

A Case Study of ÇATAK

ABSTRACT

Protection of Environmentally Based Agricultural Areas (ÇATAK) program which is one of the

most important implementations in terms of agri-environmental policies in Turkey aims to protect

the soil and water quality in agricultural land, sustainability of renewable natural resources and to

take necessary cultural measures to reduce the negative effects of intensive agricultural activities.

This study is important because of the analysis of the reflection of the ÇATAK program

implemented in Turkey at the farmer level. Thus, the aim of this study is to examine the success of

ÇATAK program in terms of farmer’s satisfaction. For this purpose, five different ÇATAK

implementations had in Adana, Ankara, İzmir, Konya and Samsun were taken into account and

face-to-face surveys conducted with 329 farmers whom benefiting from ÇATAK program. After the

research, ÇATAK program was found to be the most supportive among all the supports applied in

Turkey, currently. The farmers express their gratitude to the program by stating that they definitely

agreed in the statements such as “ÇATAK program is successful” and “I think I should continue to

ÇATAK program”.

Keywords: Protection of Environmentally Based Agricultural Areas (ÇATAK), Satisfaction,

Agri-Environment, Agricultural Supports

55

Düzce (Çilimli ) Bölgesinde Yetiştirilen Organik Böğürtlen Çeşidinin Yola ve Su

Kaynakları Mesafelerine Göre Bazı Bitkisel Özellikleri

Fatma Çiğdem SAKİNOĞLU ORUÇ

1* , Sadık Hasan ORUÇ

2 , Sevda DURSUN

3

1Düzce Üniversitesi Çilimli Meslek Yüksekokulu Bitkisel ve Hayvansal Üretim Bölümü, Düzce,

Türkiye 2Güçlü Fındık A. Ş., Düzce, Türkiye

3Düzce Üniversitesi Çilimli Meslek Yüksekokulu Bitkisel ve Hayvansal Üretim Bölümü, Düzce,

Türkiye *cigdemsakinoglu@duzce.edu.tr

ÖZET

2009-2015 yılları arasında Düzce (Çilimli) ekolojisinde yetiştirilen ve 2014 yılından

itibaren organik sertifikası alan Bursa-2 böğürtlen çeşidinin bitkisel özelliklerinden; 2014-2015

döneminde yola ve suya yakınlık mesafelerine göre belirlenen alanlarda bitki başına düşen

sürgün sayısı, sürgün çapı, sürgün boyu ve sürgün başına düşen verim miktarları hesaplanıp,

bulunan değerler birbirleriyle karşılaştırılmıştır. Sürgün sayısı, sürgün boyu ve sürgün çapı

özellikleri için, “Tekrarlanan Tesadüf Parselleri Deneme Deseni” uygulanmıştır. 2014 ve 2015

yıllarında sürgün sayısı, sürgün boyu, sürgün çapı ve sürgün verimliliğine göre suya yakın,

yola uzak mesafelerde değerler daha yüksek çıkmıştır. Düzce (Çilimli) koşullarında 2014-2015

yıllarında yapılmış çalışmamızın sonuçlarına bakıldığında bitkisel özelliklerden; sürgün boyu,

sürgün çapı, sürgün sayısı ve özellikle de sürgün verimliliği üzerine yola ve suya yakınlık

faktörlerinin çok büyük bir etkisi olduğunu söylemek mümkündür.

Anahtar Kelimeler: Böğürtlen, Sürgün sayısı, Sürgün boyu,Sürgün çapı, sürgün

verimliliği.

Some Plant Characteristics According to the Regional Grown Organic

Blackberry type Düzce (Cilimli) Road and Water Resources Distance

ABSTRACT

Düzce between the years 2009-2015 (Cilimli) grown in the field of ecology and by 2014

the plant characteristics organicity certificate of Bursa-2 blackberry varieties; 2014-2015

period, the number of shoots per plant down the road and in areas determined by the distance

proximity to the water, shoot diameter, shoot length and calculated the amount of output per

capita in exile, which values are compared with each other. Shoot number, shoot length and

shoot diameter for properties, "Repeated Random Plot Trial Design" was applied. 2014 and

2015 in the number of shoots, shoot length, shoot and shoot diameter close to the water

according to productivity is higher than the value in the distance on the road. Düzce (Cilimli)

conditions at the plant characteristics when looking at the results of our studies in the 2014-

2015 year; shoot length, shoot diameter and shoot number of factors, especially the proximity

to the road and water on exile efficiency is possible to say that a very large effect.

Keywords: Blackberry, Shoot number,Shoot length, Shoot diameter, Shoot productivity.

56

Kırmızı Et ve Et Ürünleri Sanayiinde Karşılaşılan Sorunlar ve Öneriler: İzmir

ve Afyonkarahisar İlleri Örneği

Duygu TOSUN1,*

, Nevin DEMİRBAŞ1

1Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, İzmir/Türkiye

*e-mail:duygu.tosun@ege.edu.tr

ÖZET

Türkiye’de gıda sanayii alt kolları içinde kırmızı et ve et ürünleri sanayii önemli bir yere

sahiptir. Bununla birlikte, başta hammadde kaynağı olan hayvancılık işletmelerinde yaşananlar

olmak üzere sanayiinin, kırmızı et sektörüne katkılarını sınırlayan ciddi sorunları bulunmaktadır.

Türkiye kırmızı et üretimi açısından önemli bir potansiyele sahiptir. Buna rağmen halen üretim ve

tüketimde beklenen düzeye ulaşılamamıştır. Özellikle son yıllarda kırmızı et fiyatlarında meydana

gelen artışlar ve fiyatlardaki istikrarsızlık, hem sanayicinin yeterli hammaddeye, hem de tüketicinin

ihtiyaç duyduğu temel gıdaya uygun fiyatlarla ulaşmasını güçleştirmektedir. Kırmızı et ve et

ürünleri sanayii, hayvanların mezbahadaki kesiminden başlayıp; paketlenmesine kadar geçen

süreci kapsamaktadır. Türkiye’de söz konusu sanayide, faaliyet gösteren kuruluşlar belediye ve özel

sektöre ait mezbahalar, kombinalar ile et ürünleri işleyen işletmelerdir. Sanayiinin sorunları

nedeniyle mevcut kurulu kapasiteden düşük düzeyde yararlanılması, hem işletmeler hem de ulusal

ekonomi açısından olumsuz etkiler yaratmaktadır. Bu çalışmanın amacı, kırmızı et ve et ürünleri

sanayiinde faaliyet gösteren firmaların sorunlarının belirlenmesi ve bu sorunlara yönelik çözüm

önerilerinin geliştirilmesidir. Bu amaçla, Afyonkarahisar ve İzmir illeri merkez ve ilçelerinde

faaliyet gösteren mezbaha (19), kombina (13) ve et ve et ürünleri işleyen (39) olmak üzere toplam

71 işletmenin yöneticisi ile yüz yüze anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına

göre işletmelerin özellikle hammadde temini ile üretimde ve pazarlamada sorunlarla karşılaştıkları

belirlenmiştir. Bu çerçevedeki sorunların başlıcaları aralarında sebep sonuç ilişkileri de olan

kapasite kullanım oranlarının düşüklüğü, hammadde fiyatlarının yüksek ve istikrarsız oluşu ile

maliyetlerin yükseklidir. Hammaddenin hayvancılık işletmelerinden tedarik edildiği ve fiyatlarının

yüksekliği dikkate alınırsa, sanayiinin hem kapasite kullanımını hem de üretim maliyetleriyle ile

ilgili sorunlarının çözümü için hayvancılık işletmelerinin üretim maliyetleriyle ilgili sorunlarının

çözülmesi önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler: Mezbaha, Kombina, Kırmızı Et, İzmir, Afyonkarahisar

Problems and Suggestions in Red Meat and Meat Products Industry: A Case

Study of İzmir and Afyonkarahisar Provinces

ABSTRACT

Red meat and meat products industry have an important place in the food industry in Turkey.

However, there are serious problems restricting the contribution of the industry to the red meat

sector, particularly the problems in livestock enterprises which are the source of raw materials.

Turkey has an important potential in terms of red meat production. Nevertheless, the desirable level

of production and consumption has not been achieved yet. Especially in recent years, increases and

instability in red meat prices made it difficult for industrialists to reach adequate raw materials and

consumers access to the food needed at affordable price. The red meat and meat products industry

covers the whole process starting from slaughtering the animals in slaughterhouses to packaging of

the meat. Slaughterhouse and combines which belong to municipality and private sector combines

and private sector facilities that produce meat products are the main enterprises in the industry.

Low capacity utilization due to the problems of the industry have negative effects on enterprises and

57

the national economy. The aim of this study is to determine the problems of enterprises which

operate on red meat and meat products industry and to provide solutions. In this study, a total of 71

face-to-face surveys were additionally conducted with the managers of slaughterhouses (19), meat

combines (13) and meat and meat product processing enterprises (39) in the centers and county

districts of Afyonkarahisar and Izmir provinces. The present situation of the enterprises and the

problems especially in raw material supply, production and marketing were determined. In

accordance with this, low capacity utilization rates along with high and unstable prices of raw

materials and high costs are the major problems of the enterprises. If the raw material is supplied

from livestock enterprises and high prices are taken into consideration, it is recommended that the

problems of production costs of livestock enterprises be solved in order to sort out the problems

both of capacity utilization and production costs of the industry.

Keywords: Slaughterhouse, Meat Combines, Red Meat, İzmir, Afyonkarahisar

58

Odun Peleti ve Linyit Karışımlarının Oksi-Yanma Şartlarında Dolaşımlı

Akışkan Yatakta Yakılması

Varol M.1,*

, Symonds R.2, Anthony E.J.

3, Lu D.

2, Jia L.

2, Tan Y.

2

1Akdeniz Üniversitesi Çevre Mühendisliği Bölümü, Antalya, Türkiye

2CanmetENERGY, Natural Resources Canada, Ottawa, Kanada

3Cranfield Üniversitesi, Cranfield, Bedfordshire, Birleşik Krallık

*mvarol@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Bu çalışmada, yüksek-kükürtlü linyit ve odun peleti karışımları dolaşımlı bir akışkan yatakta

hava ve oksijence zenginleştirilmiş hava (oksi-yanma) ortamlarında yakılmıştır. Çalışmada, yakıt

karışımındaki biyokütle oranının (ağırlıkça %0, %10, %30 ve %50), birincil havadaki O2

yüzdesinin (%21, %25 ve %30) ve yatak sıcaklığının (850oC ve 915

oC) baca gazı emisyonlarına

(NOx, CO, SO2 ve CO2) etkisi incelenmiştir.

Birlikte yakma deneylerinde, yakıt karışımındaki biyokütle oranının CO ve NOx emisyonlarında

önemli bir değişikliğe neden olmadığı görülmüştür. CO emisyonları 30-90 ppm, NOx emisyonları

ise 120-150 ppm aralığındadır. Yakıt karışımındaki biyokütle oranı arttıkça SO2 emisyonları 1000

ppm’den 300 ppm’e kadar düşmüştür. Oksi-yanma NOx emisyonlarında belirgin bir değişikliğe

sebep olmamasına rağmen CO emisyonlarının artmasına neden olmuştur. Hava ile yanmadan oksi-

yanma şartlarına geçiş SO2 tutma verimini azaltmıştır. Hava ortamında (%21 O2) yanma

deneyinde, baca gazında CO2 yüzdesi %15 dolaylarında ölçülmüştür. Oksi-yanma şartlarında (%30

O2) baca gazında CO2 konsantrasyonu %82 mertebesine kadar çıkmıştır. Oksi-yanma şartlarında

(%30 O2) yatak sıcaklığının 850oC’den 915

oC’ye çıkarılması CO ve NOx emisyonlarını pek

etkilemezken, SO2 emisyonlarının 780 ppm’den 1400 ppm’e yükselmesine neden olmuştur.

Sıcaklığın arttırılması ile CO2 emisyonları %82’den %85’e çıkmıştır. Çok daha fazla biyokütle ve

kömür çeşitleri kullanılarak daha fazla veri üretilmesi ihtiyacı ile birlikte, oksi-yanma şartlarında

birlikte yakma testlerinin gaz emisyonları açısından umut verici olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler: Oksi-Yanma, Dolaşımlı akışkan yatak, Emisyonlar, Birlikte-yakma

Oxy-Fuel Combustion of Lignite and Wood Pellets in a Circulating Fluidized

Bed Combustor

ABSTRACT

The co-combustion of a high-sulphur lignite and biomass (up to 50% by weight) has been

studied in a small oxy-fired circulating fluidized bed combustion (CFBC) pilot plant, in order to

examine the effect of biomass share (0%, 10%, 30% and 50% by weight), O2 concentration in

primary air (21%, 25% and 30%) and dense phase temperature (850oC and 915

oC) on NOx, SO2,

CO and CO2 emissions.

In co-combustion tests, it was observed that the biomass share in fuel mixture did not

significantly affect CO and NOx emissions. CO emissions were in the range of 30-90 ppm and NOx

emissions were in the range of 120-150 ppm. SO2 emissions decreased from 1000 ppm to 300 ppm

as the biomass share in fuel mixture increased. Although oxy-firing did not change NOx emissions,

it caused CO emissions to increase. Transition to oxy-firing from air-firing reduced SO2 capture

efficiency. The percentage of CO2 in the flue gas was measured at around 15% in air-firing test

59

(21% O2). In oxy-firing tests (30% O2), CO2 concentration in the flue gas was up to 82%.

Increasing the dense phase temperature from 850°C to 915°C in oxy-firing test (30% O2) did not

significantly affect CO and NOx emissions, but increased SO2 emissions from 780 ppm to 1400 ppm.

CO2 emissions increased from 82% to 85% with increasing dense phase temperature. Combined

with the need to produce more data with more biomass and coal varieties, combustion tests in oxy-

firing conditions seem to be promising in terms of gas emissions.

Keywords: Oxy-firing, Circulating fluidized bed, Emissions, Co-firing

60

Kırsal Kalkınmada Ekosistem Hizmetleri Yaklaşımı:

Adana-Karaisalı Örneği

Gülay TOKGÖZ1*

, Nuriye SAY1

1Çukurova Üniversitesi, Peyzaj Mimarlığı Bölümü, 01330, Sarıçam, Adana, Türkiye

*gtokgoz@student.cu.edu.tr

ÖZET

Adana'nın Karaisalı ilçesi örneğinde yürütülen çalışmada, ekosistem hizmetlerinin kırsal

kalkınma sürecinde değerlendirilmesi ele alınmıştır. Farklı sektörler için aktif ve pasif kullanım

değerleri sunan ekosistem hizmetlerinin verimli bir fayda transferi ile kırsal kalkınmada önemli

katkılar sağlaması mümkündür. Bu amaçla, en önemli aşamalardan biri ilgili alanlara ait veri

temin edilmesi ve potansiyel ekosistem hizmetlerinin belirlenmesidir. Bu çalışma kapsamında

öncelikle, Karaisalı ilçesinde bulunan yaklaşık 8500 km2’

lik alanda, uydu görüntüleri ve alansal

çalışmalara bağlı olarak arazi örtüsü tespit edilmiştir. Ekosistem hizmetleri ise; kaynak sağlayan,

düzenleyen, kültürel ve destek sağlayan hizmetler olarak sınıflandırılmıştır. Elde edilen veriler

alandaki yerel toplumsal unsurlarla ilişkilendirilerek kırsal kalkınmadaki etkisi değerlendirilmiştir.

Anahtar sözcükler: Kırsal Kalkınma, Ekosistem Hizmetleri, Kontrolsüz Sınıflandırma

Ecosistem Services Approach in Rural Development:

The Case of Adana-Karaisalı

ABSTRACT

In this study conducted in the case of Adana Karaisalı deals with the evaluation of ecosystem

services in the sustainable rural development process. Effective benefit transfer of ecosystem

services that provide active and passive utilization values for different sectors can make significant

contributions to rural development. For this purpose, one of the most important steps is the

provision of data on the relevant areas and the identification and classification of potential

ecosystem services. Nearly in a 8500 km2 area located in Karaisalı region, the land cover of this

research area was identified based on satellite imagery and field work. Ecosystem services were

systematically classified as provisioning, regulating, cultural and supporting services. The impact

on rural development was assessed by being associated with local social elements in the vicinity.

Keywords: Rural Development, Ecosystem Services, Uncontrolled Classification

61

Meyve Bahçelerinde Su-Verim İlişkilerinin Değerlendirilmesi

Harun Kaman1, Sadiye Gözlekçi

2*

1Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Antalya, Türkiye

2Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Antalya, Türkiye

*sgozlekci@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Türkiye’de toplam 23.763 bin hektar olan tarım alanının %14 ‘ünü meyvecilik alanı

oluşturmaktadır. Bu üretim alanından ise, toplam 18.693.529 ton meyve üretimi gerçekleşmiştir.

Günümüz koşullarında ciddi bir inceleme yapılırsa, Türkiye’nin hemen hemen bütün meyve

türlerinde, bugünkünden çok daha fazla bir yetiştirme potansiyeline sahip olduğu görülebilir.

Bunun için, meyve yetiştiriciliğinde, meyve bahçelerinin uygun alanlarda, modern yetiştirme

teknikleri ve kültürel işlemlerle yapılması büyük önem arz etmektedir. Nitekim, yüksek verim

potansiyeline sahip bitki tür ve çeşitleri, iyi ve havadar bir kök gelişimi sağlayacak toprak yapısı,

olası hastalık ve zararlılarla etkin mücadele, sulama vb. uygulamalar tarımsal üretimde güvence ve

artış sağlayacaktır. Bu uygulamaların başında ise, ekolojik koşullara ve meyve türüne uygun,

modern sulama tekniklerinin kullanılması gelmektedir. Sulama, tüm tarımsal ürünlerde olduğu gibi,

meyve yetiştiriciliğinde de, verim artışının yanı sıra ürün kalitesinin yükselmesine de katkı sağladığı

için çok önemli bir uygulamadır. Çünkü su olmadan, kurak koşullarda tarım yapmak ve ekonomik

anlamda meyve yetiştiriciliği yapmak olası değildir. Öte yandan, tarım sektörü, ülkemizdeki toplam

suyun yaklaşık %70’i olan en büyük payı kullanmaktadır. Bu durumda hem sürdürülebilir bir

toprak yapısı, hem de kıt bir doğal kaynak olan suyun etkin kullanımı son derece önemlidir.

Ülkemizde yağış miktarının yüksek olduğu bölgelerde de yağışların yıl içerisindeki dağılımı genel

olarak düzenli değildir. Özellikle güneşlenme süresinin uzadığı dolayısıyla sıcaklıkların arttığı yaz

aylarında yağış miktarı son derece düşük düzeyde kalmaktadır. Bu durumda hem bitkinin canlılığını

güvence altına alacak, hem de verim ve kalitede artış sağlayacak uygulamalara ihtiyaç

duyulmaktadır. Tüm tarımsal üretimde olduğu gibi, gerek açıkta, gerekse örtü altında, yetiştirilen

meyve ağaçlarında, su kullanım randımanı yüksek sulama teknik-yöntemleri uygulanmalıdır.

Özellikle, meyve ağaçları çok yıllık olmaları nedeniyle; yağışın yetersiz olduğu kış aylarında

olduğu gibi, çiçeklenmeden meyve olgunluğuna kadar olan dönemde yani, ilkbahar ve yaz

aylarında da düzenli sulamaya ihtiyaç duymaktadır. Bu bağlamda ele alınan bu makalede meyve

bahçelerindeki farklı sulama yöntemleri ve sulama suyu miktarları altında kimi meyve bahçelerinde

su-verim ilişkileri irdelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Meyve, Sulama, Türkiye, Kalite, Verim

Investigation of Water-Yield Relations in Fruit Orchards

ABSTRACT

14% of the total agricultural area, which is 23,763 thousand hectares in Turkey, is used for

fruit production. In this production area, 18,693,529 tons of fruit was produced in total. If a

detailed examination is made in today's conditions, it can be seen that Turkey has a much higher

production potential in almost all fruit species. For this, modern breeding techniques and cultural

operations are of great importance in the fruit production and fruit orchards in appropriate areas.

Indeed, the plant species and varieties with high yield potential provide assurance and increase in

agricultural production in the soils which provide a good and airy root development with an

62

effective fight against possible diseases, pests and irrigation application etc. One of these

applications which is in the lead is the use of modern irrigation techniques suitable for ecological

conditions and for fruit species. Irrigation is a very important application in fruit production as it is

in all agricultural products because it contributes to the increase of product quality as well as the

yield. Without water, it is not possible to cultivate in arid conditions and cultivate fruits in an

economic sense. On the other hand, agriculture sector uses the largest share in water consumption,

about 70% of the total water in our country. In this case, both a sustainable soil structure and

efficient use of water are of utmost importance as a scarce natural resource. In the regions where

rainfall is high in our country, the distribution of rainfall during the year is generally not regular.

Especially in the summer months when the temperature is rising due to the long sunshine period,

the amount of rainfall remains extremely low. In this case, there is a need for the applications that

will ensure the vitality of plant and increase their productivity and fruit quality. As in all

agricultural productions, highly efficient irrigation techniques should be used in the production of

fruit cultivated both in the open areas and in greenhouse cultivation. In particular, because fruit

trees are perennial; it needs regular irrigation in the period of flowering till fruit maturity, that is,

in spring and summer, as in the winter months when rainfall is insufficient. In this article, different

irrigation methods in fruit orchards and water-yield relationships in some fruit orchards are

examined under different irrigation water quantities.

Keywords: Fruit, Irrigation, Turkey, Quality, Yield

63

Fermentable Sugar Production from Tea Processing Waste Using Acid-

Pretreatment

Ali Ozcan

1, Mustafa Germec

1, Irfan Turhan

1*

1Akdeniz University, Faculty of Engineering, Department of Food Engineering, Antalya, Turkey,

07058

*iturhan@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Tea processing wastes (TPW) are agro-industrial wastes that can be used for production value-

added products by fermentation. Acid pretreatment of lignocellulosic materials is essential process

for conversion of cellulose and hemicellulose to monosaccharides. However, several inhibitor

ingredients as organic acids, phenolics and furans are released throughout this process. Therefore,

inhibitor compounds should be removed before fermentation in order to accomplish maximum

production yield. This study was design to show the effect of pretreatment time on fermentable

sugar and phenolic concentration of acid pretreated TPW. Hydrolysis process was performed at

120 ºC, 12.5% solid/liquid ratio and 1% (v/v) acid ratio in the autoclave. Raw material (5 gr TPW

in the liquid phase) was hydrolyzed at different pretreatment time that change from 1 to 120

minutes. Results showed that the maximum fermentable sugar concentration was 26.89±0.15 g/L at

120 min. of process time. On the other hand, the minimum one was obtained from 1 min. as

18.59±1.47 g/L. The maximum phenolic concentration in TPW hydrolysate was found to be

2176.92±36.52 mg GAE/L for 3 min. of processing time. Nevertheless, increased pretreatment time

(6 to 80 min) resulted in decreased the phenolic content, which is the minimum (1559.55±16.54 mg

GAE/L). Consequently, the pretreatment time affected releasing fermentable sugar and phenolic

compounds concentration from tea processing waste to extract. Thus, tea processing waste can be

used a carbon source for production of value-added product after applying pre-treatment process

and removing phenolics by detoxification.

Keywords: Fermentable Sugar, Tea Processing Waste, Pretreatment, Lignocellulosic

64

Composition of Organic Acids and Furans in Acid-Pretreated Spent Tea Waste

Ali Ozcan1, Mustafa Germec

1, Irfan Turhan

1*

1Akdeniz University, Faculty of Engineering, Department of Food Engineering, Antalya, Turkey,

07058

*iturhan@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Acid-pretreatment is a significant pre-stage of production of value-added product by

fermentation because of obtain fermentable sugar from lignocellulosic biomass. Although the acid

pretreatment is one of the most used process for fermentable sugar production, secondary

inhibitory compounds such as organic acids and furans can be released or formed. However, these

inhibitors should be removed for efficient microbial growth in fermentation. In this study, the effect

of pretreatment time on composition of organic acids (acetic acid and D-glucuronic acid) and

furans (2-Furaldehyde and HMF) was examined in the acid pretreated spent tea waste’s (STW)

hydrolysates. Hydrolysis conditions were 131.67 ºC, 9.746% solid/liquid ratio and 1.58% (v/v) acid

ratio for 5 gr STW in liquid phase. Acid pretreatment was carried out in the autoclave at different

pretreatment time (from 1 to 120 minutes). According to chromatographic analysis (UHPLC), the

maximum D-glucuronic acid concentration were measured at 2 min as 1359.5±64.35 mg/L. After

this pretreatment time D-glucuronic acid concentration rapidly decreased and its concentration

was zero at pretreatment time of 8 min to 120 min. Besides, the acetic acid concentration increased

and its concentration was stayed at 1136±4.24 mg/L at 60 min of pretreatment time. Acetic acid

concentration was started to reduce after 60 min until at end of the pretreatment. The lowest

concentration for acetic acid was determined at 2 min as 849.5±16.26 mg/L. On the other hand, 2-

furaldehyde was formed from 30 min of pretreatment time. The maximum HMF and 2-furaldehyde

concentration was 435±48.08 mg/L and 463.5±9.19 mg/L at 110 min., respectively. Results showed

that acid-pretreatment for STW caused D-glucuronic acid, acetic acid, HMF and 2-furaldehyde

formation at different concentration in hydrolysate. Therefore, these inhibitory compounds should

be removed from hydrolysate by using different detoxification methods for further fermentation

process.

Keywords: Inhibitor, Acid, Furan, Detoxification, Spent Tea Waste

65

At Popülasyonlarında Equine Herpesvirus 2 ve 5 Enfeksiyonlarının Nested PCR

Analizlerini Kullanılarak Tespiti, İzolasyonu ve Yaşa Bağlı Prevalansı Zeynep AKKUTAY YOLDAR

1* ∙ Feray ALKAN

1

1Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi, Viroloji Ana Bilim Dalı, Ankara-Türkiye

* akkutay@ankara.edu.tr

ÖZET

Equine herpesvirus 2 ve Equine herpesvirus 5, dünyadaki at popülasyonlarının büyük bir

çoğunluğunda tanımlanan bulaşıcı patojenlerdir. Bu çalışmanın amacı, Türkiye'deki farklı coğrafi

bölgelerden erişkin atların ve tayların göz, burun salgıları ve periferal kan mononükleer

hücrelerinde (PBMC) EHV 2 ve 5 prevelansını değerlendirmektir. EHV-2 ve 5'in glikoprotein B

(gB) geni bölgesini saptamak için nested PCR testleri kullanıldı. EHV-5'in genel prevalansı (%62)

EHV-2'nin (%59) prevalansindan daha yüksek ve ortak enfeksiyon oranı %45 olarak bulundu.

PBMC'den alınan DNA'da EHV-2, %47 vakada, EHV-5 %49 vakda tespit edildi. ED ve RK-13

hücrelerinde PBMC'nin kokültüvasyonu EHV-2'yi saptamak için etkili ancak EHV-5 için etkili

olmadı. Diğer çalışmalardan farklı olarak, bu çalışmada, burun salgılarında EHV-5 pozitifliği

EHV-2 pozitifliğinden EHV-2'ye göre daha yüksek bulundu. DNA, EHV-2 için oküler salgılarda

%24, burun salgılarında %26,06, EHV-5 için oküler salgılarda %20, burun salgılarında %41

oranında tespit edildi. Enfeksiyonun yaş gruplarıyla ilişkisi ve atların cinsiyeti araştırıldı. Her iki

virüsün prevalansı, taylarda ve sütten kesilen taylarda, yetiskin atlardan daha yüksek olarak tespit

edildi. Aygırlar ve kısraklardaki pozitif vakaların oranı birbirine yakın bulundu.

Anahtar sözcükler: Equine herpesvirus 2, Equine herpesvirus 5, nested polimeraz zincir

reaksiyonu, prevalans

Detection, Isolation and Age-Dependent Prevalence of Equine Herpesvirus 2

and 5 Infections in Horse Populations by Using Nested PCR Assays

ABSTRACT

Equine herpesvirus 2 and Equine herpesvirus 5 are infectious pathogens that has been

identified in a large majority of horse populations around the world. The objectives of this study

were to evaluate the prevalence of EHV-2 and EHV-5 in the ocular, nasal secretions and peripheral

blood mononuclear cells (PBMC) of adult horses and foals from different geographical regions in

Turkey. Nested PCR assays were used to detect glycoprotein B (gB) gene region of EHV-2 and 5.

The overall prevalence of EHV-5 (62%) was higher than that of EHV-2 (59%) and coinfection rate

detected as 45%. In DNA from PBMC EHV-2 was found in 47% cases and EHV-5 in 49%. Co-

culture of PBMC on ED and RK-13 cells was efficient for detecting EHV-2 but not for EHV-5.

Contrary to other studies, in this study, the rate of EHV-5 positivity was higher in nasal secretions

than in EHV-2. DNA was detected 26,06% in ocular and 24% nasal secretions for EHV-2, 20% in

ocular and 41% in nasal secretions for EHV-5 respectively. The association of the infection with

age-groups and the gender of the horses was investigated. The prevalence of both viruses was

higher in weaning foals and foals than in older horses. The positive cases for stallions and mares

were close to each other.

Keywords: Equine herpesvirus 2, Equine herpesvirus 5, nested polymerase chain reaction,

prevalence

66

Gıdalarda Brusellozis Tespiti Ve Kontrolü

Musa Serdar AKIN1, Mutlu Buket AKIN

1, Büşra GÖNCÜ

1*, Aslı ÇELİKEL

2,

Kamile Burcu BÜYÜKKILIÇ1

1Harran Üniversitesi, Osmanbey Kampüsü, Mühendislik Fakültesi, Gıda Mühendisliği Bölümü,

Şanlıurfa, Türkiye 2Artuklu Üniversitesi, Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik Yüksekokulu, Gastronomi ve Mutfak

Sanatları Bölümü, Mardin, Türkiye

*busragoncu@harran.edu.tr

ÖZET

Brucella gram negatif, aerobik, katalaz pozitif, genellikle oksidaz pozitif, hareketsiz kok,

kokobasil veya çubuk şeklinde bakterilerdir. Brucella spp. 20-40°C’de üreyebilmekle beraber

optimum üreme sıcaklıkları 37°C’dir. B.melitensis keçi ve koyunlarda, B. abortus sığırlarda ve B.

suis ise domuzlarda hayvan atma hastalığına sebep olur. Bunlardan B.melitensis türü insanlarda en

yüksek patojen etkiye sahiptir. Brusellozis veya Malta Humması da denilen hastalığın asıl etkenidir.

Brusellozis; pek çok ülkede yaygın olarak görülen zoonoz bir enfeksiyon olmuştur. Geçmişte

insanlar ve hayvan populasyonuna saldırı amacıyla kullanılan biyolojik silah özelliğindedir.

Enfeksiyon; ateş, kas ve eklem ağrıları ve şiddetli baş ağrısı yanında dalak, karaciğer büyümesine

sebep olmaktadır. Brucella türleri hayvanlarda mastitise neden olur ancak kolayca tespit

edilememektedir. Günümüzde en çok Rose-Bengal aglutinasyon testi, hemaglutinasyon test ve diğer

taraftan ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) ve RIA (radioimmunoassay) teknikler

kullanılmaktadır. Bunların dışında son yıllarda daha hassas ve etkenin DNA’sının tanımlanmasını

esas alan Polimeraz Zincir Reaksiyonu (PCR) yöntemi kullanılmaktadır.

Brucella enfeksiyonu genellikle hasta hayvanların sütlerinde bulunur. Yapılan çalışmalarda

enfekte hayvanlarla temas edenlerde, çiğ süt, taze peynir, tereyağı, kaymak gibi süt ürünlerinde ve

süt işletmelerinde çalışanlarda Brusellozis görülme oranının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Brusellozis ’ten korunma için hayvanların kontrolü, hasta hayvanların imha edilmesi, uygun

hijyenik önlemlerin alınması ve kullanılan tüm malzemelerin dezenfekte edilmesi gerekmektedir.

Ayrıca hastalığın hayvansal gıdalar özellikle süt ve süt ürünleri ile bulaşmasının önlenmesi için

mutlaka sütlerin pastörize edilerek tüketilmesi, çiğ etlerin de kesinlikle tüketilmemesi ve

sakatatların iyice pişirilerek tüketilmesi önerilmektedir. Bu çalışmada da Brucellozisin tespiti,

kontrolü ve alınması gereken önlemlerden bahsedilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Brusellozis, enfeksiyon, kontrol.

Brucellosis Detection and Control in Foods

ABSTRACT

Brucella is bacteria which gram negative, aerobic, catalase positive, usually oxidase positive,

immobile coke, cocobacil or rod-shaped. In addition to Brucella spp. can increase at 20-40°C,

optimum reproductive temperature is 37 ° C. Causing an animal throwing disorder B. melitensis in

goats and sheep, B. abortus in beef and B. suis in pig. B.melitensis type has the highest pathogenic

effect in humans. It is the main cause of the disease which Brucellosis or Maltese Hummus.

Brucellosis is a common zoonotic infection in many countries. It was a biological weapon in

order to attacked people and animal populations in the past. Infection causes fever, muscle-joint

aches and severe headache as well as spleen and liver growth. Brucella types causes mastitis in

animals but it can not be easily detected. Rose-Bengal agglutination test, hemagglutination test and

67

ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) and RIA (radioimmunoassay) techniques are the

most used in today. In recent years, Polymerase Chain Reaction (PCR) method which more

sensitive and based on the identification of the DNA of the agent is used.

Usually, Brucella infection found in the milk of diseased animals. In stuedies, it was determined

that incidence of Brucellosis was higher in contact with infected animals, dairy products like raw

milk, fresh cheese, buttermilk, cream and personel in milk companies.

It was required that controls of animals, destruction of diseased animals, taking of hygienic

preventions and all materials that used decontamination for protection from brucellosis. Also, it

was suggested which must pasteurization of milk, not consumed of raw meat and consumed

thoroughly cooked of offals for prevention of transmission of the disease with animal foods,

especially milk and dairy products.

In this study was mentioned that detection of Brucellosis, control and prevention to be taken.

Keywords: Brucellosis, infection, control.

68

Sürdürülebilir Kalkınma ve Yeşil Ekonomi için Algal Biyorafineri Yaklaşımı

Sevgi Yılmaz*, Fuat Budak

Çevre Mühendisliği Bölümü, Çukurova Üniversitesi, Adana, Türkiye

*sevgiyilmaz@cu.edu.tr

ÖZET

Düşük karbon, kaynak etkinliği ve sosyal kapsayıcılık olarak tanımlanan yeşil ekonomi genel

olarak insan refahını artırmayı ve sosyal eşitliği sağlamayı geliştirirken çevresel ve ekolojik riskleri

azaltmayı hedeflemektedir. Kaynak kullanım etkinliğinin arttırılması, çevresel kirliliğin ve CO2

salınımının azaltılması, biyoçeşitliliğin korunması ve ekosistem servislerinin devamlılığının

sağlanmasını amaçlayan yeşil ekonomi sürdürülebilir kalkınma hedeflerini destekleyen bir yaklaşım

olarak önem kazanmıştır. Yeşil ekonomin alt dalı olarak kabul edilen biyoekonomi yenilenebilir

biyolojik kaynakların üretimi ve bu kaynakların tarım, ormancılık, balıkçılık, gıda, kağıt, kimya,

biyoteknoloji ve enerji gibi hem klasik hem de yeni üretim sektörlerinde gıda, yem, biyoürünler ve

biyoenerji gibi katma değeri olan ürünlere dönüştürülmesini kapsamaktadır. Biyokütle üretimi ve

biyokütlenin gıda, yem, fiber, biyoürünler ve biyoenerji gibi alternatif kullanım alanları arasındaki

rekabeti biyoekonominin en önemli darboğazlarıdır. Yine, yenilenebilir ancak sınırlı bir kaynak

olan biyokütlenin üretilmesi için arazi, su ve besin elementleri gibi üretim kaynaklarına ihtiyaç

duyulmaktadır. Son yıllarda biyokütle üretiminde yoğun araştırmalara konu olan mikroalgler,

yüksek foto sentetik verimliliği, tarıma elverişli olmayan arazilerde üretilebilmesi, tarımda

kullanılmayacak atık suların değerlendirilerek aynı zamanda atık su arıtma işleminin

gerçekleştirilmesi, üretiminde iklim değişikliklerine neden olan baca gazlarından CO2’in

kullanılması ve biyoyakıt dışında değerli yan ürünler sunması nedeniyle biyokütle üretiminde

kullanılacak yağlı bitkilere göre çok önemli avantajlara sahiptir. Yenilenebilir bir kaynak olan

mikroalgler çok çeşitli yağ, karbonhidrat, protein, inorganik ve organik moleküller içermektedir.

Bu materyaller biyoenerji, gıda, yem, kozmetik ve eczacılıkla ilgili yüksek katma değerli ürünlere

dönüştürülebilmektedir.

Bu çalışmada, mikroalglerin biyorafineri yaklaşımı içinde CO2 ve atıksuları algal biyokütle

dolaysıyla algal biyoenerji ve yüksek katma değerli diğer ürünlere dönüştürerek yarattığı katma

değer ile biyoekonomi, yeşil ekonomi ve sürdürülebilir kalkınmaya olan katkısı tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Mikroalg, Biyoekonomi, Algal Biyorafineri

69

Türkiye’de Kırsal Yerleşimlerin Mevcut Durumu, Sorunları ve Çözüm

Önerileri

Sedat KARAMAN1*

, Zeki GOKALP2

1* Gaziosmanpasa University, Agricultural Faculty, Biosystems Engineering Department, Tokat,

TURKEY,

2 Erciyes University, Agricultural Faculty, Biosystems Engineering Department, Kayseri,

TURKEY,

sedat.karaman@gop.edu.tr.

ÖZET

Kırsal yerleşmeler daha çok Türkiye gibi ekonomisi büyük ölçüde tarıma dayanan ve

çalışanların önemli bir kısmının tarım sektöründe istihdam edildiği ülkelerde yaygındır. Türkiye’de

yerleşme-yapılaşmaya ilişkin düzenlenen yasal mevzuatlar, tüm ülke sınırları içinde aynı şekilde

uygulanmakta, sosyal, ekonomik, coğrafik ve çevresel koşullar gibi veriler göz önüne

alınmamaktadır. Diğer yandan, kırsal alanlara yönelik belirtilen düzenlemelerden dolayı oluşan

karmaşa yanında, köylere yeterince sosyal ve teknik altyapıların getirilememesinden kaynaklanan

düşük yaşam standardı vatandaşı göçe zorlamıştır. Ülkede 1950’li yıllardan itibaren ivme kazanan

kırdan kente göç süreci halen devam etmektedir.

Kır yerleşmelerinin veya tarım işletmelerinin canlı kalabilmeleri ve kendilerinden beklenen

fonksiyonları-faaliyetleri yapabilmeleri için temel sayılabilecek bazı altyapı hizmetlerine

gereksinim duyulmaktadır. Türkiye’de kırsal kesimde yaşayan insanların toplumun diğer

kesimleriyle uyum içerisinde ülkesel kalkınmaya hizmet edebilmeleri veya kalkınma işleminde

kendilerine düşün rolü oynayabilmeleri için de temel altyapı hizmetlerine ihtiyaçları vardır.

Anahtar kelimeler: Kırsal yerleşim, Altyapı, Köyler, Turkey

Rural Settlements in Turkey (Current Status – Problems – Solutions)

ABSTRACT

Rural settlements are common in countries with economies largely dependent on agriculture

and in countries where much of the population is employed in agricultural sector. Such settlements

are also quite common in Turkey. Legal regulations on settlement-structuring are practiced exactly

in the same fashion throughout the country in Turkey. Social, economic, geographical and

environmental issues are not considered. Low life standards in villages due to insufficient social

and technical infrastructure force rural people to migrate cities. The migration from rural to urban

has still on-going since 1950s.

Certain infrastructural services should be provided to rural settlements to keep them alive and

allow them to perform functions and activities expected from them. Basic infrastructural services

should be provided to rural people in order to let them to serve for the development of the country

in concert with the other sections of the country. In this study, current status of rural settlements of

Turkey was assessed, potential problems were identified and solutions were proposed for such

problems.

Keywords: Rural settlement, Infrastructure, Village, Turkey

70

Türkiye’de arazi toplulaştırması

Sedat KARAMAN1*

Zeki GOKALP2

1* Gaziosmanpasa University, Agricultural Faculty, Biosystems Engineering Department, Tokat,

TURKEY,

2 Erciyes University, Agricultural Faculty, Biosystems Engineering Department, Kayseri,

TURKEY,

sedat.karaman@gop.edu.tr.

ÖZET

Türkiye’deki tarım işletmelerinin yapısı küçük, parçalı ve dağınık arazileri şeklindedir.

Ülkemizde tarım başta miras olmak üzere değişik nedenlerle parçalanarak küçülmesi işletmelerin

verimliliğini azaltmaktadır. Arazi parça sayısı arttıkça parsel sınırları, yollar ve su kanalları için

daha fazla alan ayrılması tarım alanlarındaki kayıpların artmasına yol açmaktadır. Bu yapının

modern tarım işletmeciliğine göre yeniden düzenlenerek daha az zaman, işgücü ve sermaye

kullanımının sağlanması gerekmektedir. Ayrıca üretim faktörlerinden en iyi biçimde yararlanarak

tarımsal üretimi ve tarım işletmelerinin verimliliğini artırmak ve kırsal kesimdeki nüfusun hayat

standartlarını yükseltmek amaçtır. Hızla artan nüfusun artan gıda talepleri ile sanayinin artan ham

madde taleplerinin karşılanması açısından verimliliği artırıcı tedbirlerin alınması ve bunun için de

öncelikle tarımsal altyapının ıslah edilmesi gerekmektedir. Tarımsal yapının ıslah edilmesi genel

ekonominin bir ihtiyacı olup, birçok politika aracının bir arada ve birbirini destekler nitelikte

uygulanması gerekmektedir. Bu amaçla yapılan çalışmaların başında arazi toplulaştırması ve tarla

içi geliştirme hizmetleri gelmektedir. Bu çalışmada Türkiye’de arazi toplulaştırmasının durumu ve

yaşanan gelişmeler anlatılacak, uygulamalar değerlendirilecektir.

Anahtar kelimeler: Arazi toplulaştırması, tarla içi geliştirme hizmetleri, Türkiye

Land consolidation practices in Turkey

ABSTRACT

In Turkey, agricultural lands are mostly composed of small, fragmented and scattered plots.

Size of agricultural lands usually decreased through inheritance, then productivity of these lands

decreased in time. As the number of plots increases, the area to be allocated for plot boundaries,

roads, agricultural roads and irrigation canals also increases. Such an improper structure should

be rearranged and efficient time, labor and capital use should be provided with modern

agricultural practices. The objective in such practices should also be the optimum utilization of

agricultural inputs to improve efficiency and yield levels in production activities and ultimately to

improve life standards of rural people. Agricultural infrastructure should be rehabilitated to meet

ever-increasing food demands of increasing population and to meet raw material needs of various

industries. Rehabilitation of agricultural infrastructure requires integration and implementation of

several inter-related economic policies. Among such policies, land consolidation and on-farm

development services are the leading ones. In this study, present land consolidation practices of

Turkey were generally assessed and recommendations were provided for better, reliable and

sustainable implementations.

Keywords: Land Consolidation, On-Farm Development Services, Turkey

71

Tarım Makinalarında Bakım-Onarım Verileri Değerlendirme Esasları

Sait M. SAY1,*

, Mustafa ŞEHRİ1, Çağdaş CİVELEK

1

1Çukurova Üniv., Tarım Mak. ve Tekn. Müh. Böl., Adana, Türkiye

*saitmsay@gmail.com

ÖZET

Bakım-onarım ve stok giderleri; işletme özellikleri, ürün deseni, yıllık kullanım süresi, bakım-

onarım programları gibi karakteristikler başta olmak üzere birçok faktörün etkisiyle geniş bir

aralıkta değişim göstermektedir. Özellikle bakım-onarım giderlerinin doğru tahmini, işletmelerde

planlama aşamasında ekonomik kararlar verebilmek için oldukça önemlidir. Bu çalışmada,

literatür verileriyle bakım-onarım giderlerinin tahmini ve değişim aralıkları incelenmiştir. Sonuç

olarak, 50 BG motor gücüne sahip bir traktörün, yıllık 350, 500 ve 700 saatlik teorik kullanım

süreleri için bakım-onarım giderleri tahmin edilmiştir. İlaveten, ekonomik kullanım ömründen

sonra traktörlerin kullanılmasına devam edildiğinde oluşan gider yükü hesaplanmıştır. Sonuçta,

birim bakım-onarım giderlerinin 2,5 TL/h ile 5 TL/h arasında değiştiği hesaplanmıştır. Ayrıca,

yıllık farklı kullanım sürelerine bağlı olarak, yıllık bakım-onarım gideri değerlerinin 1400 TL/yıl ile

4088 TL/yı arasında değiştiği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Bakım-Onarım Gideri, Traktör, Değişken Gider

Repair-Maintenance Cost Evaluation of Agricultural Machinery and Tractors

ABSTRACT

Repair-maintenance and stock costs of agricultural machinery and tractors vary mainly

between broad range in the effects of farm characteristics, crop pattern and accumulated working

hours. Especially, more accurate estimation of repair-maintenance costs (RMC) is so important to

make economic decisions in farm scale under planning stage. In this study, the estimation of RMCs

and its range under the given conditions were calculated by using related coefficients from

literature data. RMC values were calculated for a 50 HP tractor which is a common for Turkish

farmer profile under the condition of yearly theoretical working hours of 350, 500 and 700

separately. Additionally, cost load of extra use above the economic life level was determined.

According to results, unit RMC values varied between 2,5 TL/h and 5 TL/h. Annual RMC values

which are calculated based on different annual working hours were found between 1400 TL/year

and 4088 TL/year.

Keywords: Repair-Maintenance Cost, Tractor, Agricultural Machinery

72

Yenilenebilir Enerji Kaynaklarından Jeotermal Enerjinin

Türkiye’deki Kullanımı

Ersin GÜLER*, Gülşen AKIN GÜLER

2

1Eskişehir Osmangazi Üniversitesi/Sivrihisar MYO, Eskişehir, Türkiye

2Anadolu Üniversitesi/Mimarlık Bölümü, Eskişehir, Türkiye

*eguler@ogu.edu.tr

ÖZET

Dünyada ve Türkiye’de artan enerji talebinden dolayı ülkeler ekonomilerinin önemli bir kısmını

enerji taleplerine ayırmaktadır. Günümüzde enerji ihtiyacının çoğu fosil yakıtlardan

karşılanmaktadır. Ayrıca petrol fiyatlarının her geçen gün artmasından dolayı ülkeler

ekonomilerinde açık vermektedir. Fosil yakıtların yakın zamanda tükenecek olması, fiyatının

artması, çevreye ve atmosfere zarar vermesi nedeniyle ülkeler kendi kaynaklarından enerji üretme

yollarına yönelmektedir. Bu kapsamda Türkiye yenilenebilir enerji kaynakları açısından zengin bir

ülke olmasına rağmen bu kaynaklardan yeterince yararlanamamaktadır. Bahsedilen yenilenebilir

enerji kaynaklarından biri de jeotermal enerjidir. Jeotermal enerji, düşük karbondioksit emisyon

oranı sayesinde atmosfere zarar vermemesi ve yenilenebilir enerji kaynağı olması nedeniyle önemli

bir enerji kaynağıdır. Türkiye, jeotermal kaynakların potansiyeli açısından dünyadaki sayılı

ülkelerden biridir. Ancak Türkiye’deki yenilenebilir enerji kaynaklarından elde edilen enerji

içerisinde jeotermal enerjinin oranı düşüktür. Ülkemizde jeotermal enerji kaynakları suyun

sıcaklığına bağlı olarak elektrik üretimi, sera ısıtması, termal turizm gibi farklı alanlarda

kullanılmaktadır. Bu çalışmada, yenilenebilir enerji kaynakları ele alınarak Türkiye’deki jeotermal

enerji kaynakları ve uygulamaları detaylı olarak incelenmiştir. Ülkemizde yeteri kadar önem

verilmeyen jeotermal enerjinin kullanımının teşvik edilmesi ve enerji ihtiyacımızın

karşılanmasındaki payının artırılması gerektiği vurgulanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Yenilenebilir enerji, Jeotermal, Enerji.

73

Tarım Makinaları ve Traktörlerde Arızalanma Verilerinin İşletmecilik

Kararlarında Kullanılma Esasları

Sait M. SAY1,*

, Mustafa ŞEHRİ1, Yoldaş ERDOĞAN

2, İhsan ULUOCAK

3

1Çukurova Üniv., Tarım Mak. ve Tekn. Müh. Böl., Adana, Türkiye

2Çukurova Üniv., Enformatik Bölümü, Adana, Türkiye

3Çukurova Üniv., Ceyhan Müh. Fak. Makine Müh. Böl., Adana, Türkiye

*saitmsay@gmail.com

ÖZET

Tarımsal üretimde, hedeflenen gelir düzeyine ulaşabilmek ve üretimin sürdürülebilirliği için

yatırımların işletme özelliklerine uygun olarak yapılması, bütün üretim girdilerinin planlanması ve

bilimsel esaslara dayalı bulgularla desteklenmesi gerekmektedir. Üreticiler için sezon öncesinde,

makine parkının bütün bileşenleri için makine uygunluk değerlerinin (güvenilirlik) tahmini, işlemin

optimum sürede tamamlanması gereken süreyle birlikte değerlendirilmelidir. Bu çalışma

kapsamında, işletmede tutulan arızalanma kayıtlarından hareketle, bir sonraki sezona ait, tahmin

edilmiş, makine ortalama güvenilirlik değerlerinin makine parkı oluşumuna etkisi tahıl ekimi

örneğinde farklı büyüklüklerdeki işletmeler için simülasyon çalışmasıyla değerlendirilmiştir.

Hesaplamalara göre, optimum süredeki 15 günlük (5 ve 20 gün) esnekliğe bağlı olarak makine

ihtiyacı ortalama %73 oranında azalmaktadır. Güvenilirlik değerindeki değişime bağlı olarak (0,78

ve 0,99), makine sayısında ortalama %18 değişim olduğu hesaplanmıştır. Piyasada yaygın satışı

yapılan iş genişliğindeki tahıl ekim makinalarına (2,25 m, 2,5 m, 2,75 m, 3 m) göre bir

değerlendirme yapıldığında ise makine sayısı ihtiyacının ortalama %25 oranında azaldığı

belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Tarım Makinaları, Makine Arızası, Güvenilirlik Analizi

Failure Data Analysis and Its Use in Machinery Management Decisions

ABSTRACT

Machinery and tractor investments should be on the basis of farm characteristics to have target

revenues and economic sustainability of the agricultural production. All production costs are

estimated based on scientific knowledge. Estimation of the machine reliability which is valid for

whole machinery park is evaluated, compatible with optimum time span for activity completion. In

this study, some calculations were made to show the effect of machine reliability values on

machinery park planning in the example of wide used grain drillers. Estimated reliability values for

the next production season were derived from detailed farm records of machinery repairs. Two

different optimum time span for seeding (5 and 20 days) and two different estimated reliability

values (0,78 and 0,99) are selected for the simulation process which covers different size of

production area between 100-1000 ha with the increment of 100 ha. According to the results,

average machinery numbers for the 15 days differences in optimum time span was differed as 73%.

Average machinery numbers which change with estimated machine reliability was increased as

18% by the decrease of reliability from 0,99 to 0,78.

Keywords: Agricultural Machinery, Machinery Failure, Downtime, Reliability Analysis

74

Türkiye’de Yenilenebilir Enerji Kaynağı Olarak

Güneş Enerjisinin Potansiyeli ve Teknolojik Gelişmeler

Ersin GÜLER1*

1Eskişehir Osmangazi Üniversitesi/Sivrihisar MYO, Eskişehir, Türkiye

*eguler@ogu.edu.tr

ÖZET

Dünyada gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin enerji ihtiyacı her geçen gün artmaktadır.

Dünyada nüfus artışı, sanayileşme ve teknolojik gelişmeler sonucunda enerjiye daha çok ihtiyaç

duyulmaktadır. Enerji ihtiyacının büyük bir kısmını karşılayan fosil yakıtların, hem gelecekte

tükenecek olması hem de çevreye geri dönüşü olmayan zararlar vermesi yeni enerji kaynaklarına

yönelimi artırmıştır. Yenilenebilir enerji kaynakları, fosil yakıtların aksine çevre dostudur.

Yenilenebilir enerji kaynaklarından biri olan güneş enerjisi, hem enerji potansiyeli olarak hem de

kolay ulaşılabilmesi ile diğer enerji kaynaklarına göre daha çok yararlanılması gereken bir enerji

kaynağıdır. Türkiye enerji ihtiyacının büyük bir kısmını ithal ettiğinden dolayı yenilenebilir enerji

kaynaklarına daha çok önem vermelidir. Yenilenebilir enerji kaynakları potansiyeli yüksek olan

Türkiye bu kaynakları yeteri kadar etkin kullanamamaktadır. Türkiye güneş kuşağında yer alan bir

ülke olarak dünyanın en önemli enerji kaynağı olan güneşten daha fazla yararlanabilmesi için yeni

teknolojik gelişmelere ağırlık vermelidir. Bu çalışmada Türkiye’nin güneş enerjisi potansiyeli

incelenmiştir. Ayrıca yenilenebilir enerji kaynaklarından biri olan güneş enerjisinden daha çok

yararlanmak için geliştirilen yeni nesil teknolojik gelişmeler incelenerek Türkiye’nin güneş

enerjisinden daha fazla faydalanması üzerine öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Yenilenebilir, Güneş, Enerji.

75

Mısır (Zea mays L. indendata) ve Soya (Glycine max. L merr) Karışık Ekim

Yöntemlerinin Bazı Morfolojik Özelliklere Etkileri

Fatih ÖNER1 ve Hammaç Mustafa AYKUTLU

2*

1Ordu Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, Ordu, Türkiye

2Ordu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Ordu, Türkiye

*h.m.aykutlu@gmail.com

ÖZET

Bu çalışma, mısır ve soya bitkisinin yalın ve farklı ekim oranları şeklinde birlikte yetiştirilmesi

sonucu en fazla tane veriminin hangi ekim oranı ile elde edilebileceğini saptamak amacıyla 2016

yılında Ordu Üniversitesi Ziraat Fakültesi araştırma ve uygulama arazisinde tesadüf blokları

deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Araştırmada; yalın mısır, yalın soya, bir

sıra soya bir sıra mısır, iki sıra soya bir sıra mısır, üç sıra soya bir sıra mısır, bir sıra soya iki sıra

mısır, bir sıra mısır üç sıra soya deneme faktörü olarak ele alınmıştır.

Araştırma sonuçlarına göre mısırda bitki boyu 213.53-240.83 cm, bin tane ağırlığı 225.03-

254.19 g, koçanda tane sayısı 555.73-705.00, ilk koçan yüksekliği 74.00-92.00 cm, koçan çapı 5.42-

5.71 cm, tane verimi 320.06-895.19 kg/da, soyada bitki boyu 99.33-113.90 cm, bin tane ağırlığı

140.41-174.60 cm, baklada tane sayısı 2.36-2.43, ilk bakla yüksekliği 15.00-17.80 cm, tane verimi

103.57 – 611.14kg/da, LER değeri 1.03 – 1.21 arasında değişim göstermiştir.

Çalışma sonucunda incelenen özellikler ve LER (Alan Eşdeğer Oranı) değeri birlikte

değerlendirildiğinde, üç sıra soya bir sıra mısır karışık ekim için en uygun metot olduğu kanaatine

varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: LER, Karışık Ekim, Tane Verimi, Tane Sayısı

The Effect Of Some Morphologıcal Intercropping Methods On Corn (Zea

mays L. indendata) and Soybean (Glycine max L. merr)

ABSTRACT

This study was established 3 times repetitively according to randomized blocks design of

experiments in the implementation and investigation field of Faculty of Agriculture in Ordu

University to determine the rate of planting with the amount of grain yield the most as a

consequence of soybean’s being grown together as different and plain rates, in 2016. In the

research, only corn, only soybean, soybean on a line and corn on a line, soybean on two lines and

corn on a line, soybean on three lines and corn on a line, soybean on a line and corn on two lines,

corn on a line and soybean on three lines were approached as trial factors.

According to the results of the research corn plant height 213.53-240.83 cm, thousand grain

weight 225.03-254.19 g, number of karnels per ear 555.73-705.00, height of first cob74.00 – 92.00

cm, ear diameter 5.42 – 5.71 cm, soybean plant height 99.33 – 113.90 cm, thousand grain weight

140.41-174.6 g, number of karnels per pod 2.36-2.43, first pod height 15.00 – 17.80 cm soybean

grain yield 103.57-611.14 kg/da, LER value 1.03-1.21

In the result of the study, when features examined and rate of LER are evaluated together, it

was decided that the most suitable method is the form of soybean on three line and corn on a lines

for intercropping.

Keywords: LER, Intercropping, Grain Yield, Number of Grain

76

Tuz Stresi Altında Salisik Asit ve Gibberallik Asit Uygulamalarının Tritikalenin

Çimlenmesi Üzerine Etkisi

Fatih Öner1, Resul İskender

2*

1Ordu Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, Ordu, Türkiye

2Ordu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Ordu, Türkiye

*rbiskender@hotmail.com

ÖZET

Bu çalışmada; tritikalede farklı salisilik asit ve gibberallik asit uygulamalarının tuz stresi

altında tritikalenin çimlenmesi üzerine etkileri belirlenmiştir. Çalışmada Karma-2000 tritikale

çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Çalışma 2017 yılında, laboratuvar koşullarında tesadüf

parsellerinde 3 faktörlü ve 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada 3 farklı salisik asit dozu

(0, 200 ve 400 ppm), 4 farklı gibberallik asit dozunun (0, 10, 20 ve 40 ppm), 2 farklı tuz stresi (100

ve 200 ppm), 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Çalışmada; çimlenme oranı (%), çimlenme süresi,

radicula uzunluğu, plumula uzunluğu, radicula taze ağırlığı ve plumula taze ağırlığı ile incelenen

bu özellikler arasındaki korelasyon belirlenmiştir. Tritikale 100 ppm’e kadar tuz stresi altında

çimlenme oranı değişmezken; 200 ppm de çimlenme oranı düşmektedir. Çalışmamızda tuz stresi

arttıkça çimlenme süresi uzamakta; gibberallik asit uygulamalarının çimlenme süresini

düşürmektedir. Yine çalışmamızda 100 ppm’e kadar uygulanan tuz stresinin radicula uzunluğuna

etkisi kontrole göre değişmez iken; 200 ppm de radicula uzunluğu yaklaşık olarak % 50 civarında

azalmaktadır.

Anahtar Kelimeler: Tritikale, Salisik Asit, Tuz, Gibberallik Asit, Çimlenme

The Effect of Salicylic Acid and Gibberallic Acid Applications on Germination

of Triticale under Salt Stress

ABSTRACT

In this study; The effects of different salicylic acid and gibberallic acid treatments on triticale

germination under salt stress were determined. The Karma-2000 tritical variety was used as the

material in the study. The study was carried out in 2017 with 3 factors and 3 replications in

randomized paradigms under laboratory conditions. Three salicylic acid doses (0, 200 and 400

ppm), 4 different gibberallic acid doses (0, 10, 20 and 40 ppm) and 2 different salt stresses (100

and 200 ppm) were established in the study with 3 replications. Study; germination rate (%),

duration of germination, radicle length, plumula length, fresh weight of radicle and fresh weight of

plumula. The grit rate did not change under salt stress up to 100 ppm in triticale; At 200 ppm the

rate of germination decreases. In our study, as the salt stress increased, the germination duration

was prolonged; reduces the germination period of gibberallic acid applications. Again, the effect of

salt stress applied up to 100 ppm on the radicle length did not change with the control; At 200 ppm,

the length of the radicle is reduced by approximately 50%.

Keywords: Triticale, Salicylic Acid, Salt, Gibberellic Acid, Germination

77

Micronutrient and Heavy Metal Bioaccumulation by Bermuda Grass (Cynodon

dactylon L. Pers) Grown on Calcareous Soils Treated with Stabilized and Dried

Sewage Sludge

Hüseyin Ok1, Şule Orman

1,*

1Akdeniz University, Faculty of Agriculture, Department of Soil Science and Plant Nutrition, 07070,

Antalya-TURKEY

*suleorman@akdeniz.edu.tr

In a waste management strategy, utilization of organic waste in agriculture has an important

role. The application of sewage sludge which is an organic waste and produced in wastewater

facilities on the soil is one of the alternative disposal methods. Actually, this disposal method is a

recycling method in terms of sustainable agricultural production. The application of sewage sludge

can increase soil organic matter content and concentration of macro and micronutrients. However,

sewage sludge may also contain heavy metals which could be toxic to the soil and plant. In this

study, the possibility of micronutrient and heavy metal bioaccumulation by Bermuda grass

(Cynodon dactylon L. Pers) grown on two different calcareous soils (CS) treated with stabilized and

dried sewage sludge (SS) was investigated. The stabilized and dried sewage sludge taken from

Antalya/Hurma waste water treatment plant was applied in 0 (SS0), 0.5 (SS0.5), 1 (SS1), 2 (SS2), 4

(SS4), 8 (SS8) tones da-1

doses to two soils containing different levels of CaCO3, 8% (CS1) and 19.4

% (CS2) in a pot experiment. Bermuda grass was grown for 16 weeks in growing medias (soil and

sewage sludge mixture). The results indicated that the total concentrations of Fe, Zn, Mn, Cu

(micronutrient) increased in growing medias at the end of the experiment. However, levels of total

Fe, Zn, Mn and Cu concentrations in CS1 was determined to be higher than CS2. In terms of non-

nutrient elements, total Ni and Cr concentrations increased, but the total Cd concentrations a slight

and significant decrease was determined. Total Pb concentration was not detected (For Pb;

D.L.<0.03 mg kg-1

). Total Ni, Cr and Cd concentrations in growing medias were determined to be

higher in CS1 than CS2.

The Fe and Zn concentrations of bermuda grass shoots increased with increasing sewage

sludge doses while Mn and Cu concentrations decreased. The sewage sludge application to both

soils did not significantly affect Ni, Cr, Cd and Pb concentrations of shoots. Bioconcentration

factor values (BCFFe, BCFZn, BCFMn, BCFCu, BCFNi, BCFCr, BCFCd) for the shoots were found to be

lower than BCF critical limit value of 1. The present study inferred that the application of sewage

sludge in the calcareous soils would not have any adverse effect as the bioaccumulation is within

the permissible limits. Therefore, in bermuda grass growing, application of sewage sludge between

2 and 4 tones da-1

to calcareous soils could be recommended considering the long term effects. As a

result, soil characteristics (CaCO3 content, pH etc.), application frequency and plant variety should

be taken into account when applying the sewage sludge in agriculture lands.

Keywords: Sewage sludge, Calcareous soil, Heavy metal, Micronutrient, Bioaccumulation,

Bermuda grass

78

Salisik Asit ve Sıcaklığın Tritikalenin Çimlenmesi Üzerine Etkisi

Fatih Öner*, Ferda Özkorkmaz

1

Ordu Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, Ordu

fatihoner38@gmail.com

ÖZET

Bu çalışmada; 3 tritikale çeşidinin farklı salisilik asit uygulamaları ve sıcaklıklarda çimlenmesi

üzerine etkileri belirlemek amacıyla yapılmıştır. Çalışmada Presto, Karma-2000 ve Ümran Hanım

çeşitleri materyal olarak kullanılmıştır. Çalışma 2017 yılında, laboratuvar koşullarında tesadüf

parsellerinde 3 faktörlü ve 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Çalışmada 5 farklı salisilik asit

dozu (0, 2, 4, 6 ve 8 mg/l), 3 farklı sıcaklıkta (8, 16 ve 24 0C) ve 3 farklı triticale çeşitlerinin

çimlenmesi üzerine etkileri belirlenmiştir. Salisik asit uygulamaları 36 saat süre ile tohumlar

hazırlanan konsantrasyonlarda bekletilmişlerdir. Çalışmada; çimlenme oranı, çimlenme süresi,

vigor indeksi, radicula uzunluğu, plumula uzunluğu, radicula taze ağırlığı ve plumula taze ağırlığı

ile incelenen bu özellikler arasındaki korelasyon belirlenmiştir. Sıcaklık ve salisik asit

uygulamalarındaki artış incelenen çoğu özelliğin artmasına neden olmuştur.

Anahtar Kelimeler: Tritikale, Salisik Asit, Sicaklik, Çimlenme

The Effect of Salicylic Acid and Temperature on the Germination of Triticale

ABSTRACT

In this study; 3 triticale variety were used to determine the effects of different salicylic acid

treatments and temperature germination. Presto, Karma-2000 and Umran Hanim were used as

materials in the study. The study was carried out in 2017 with 3 factors and 3 replications in

randomized plots design under laboratory conditions. The effects of 5 different salicylic acid doses

(0, 2, 4, 6 and 8 mg / l) and 3 different temperature values (8, 16 and 24 0 C) on the germination of

3 different triticale varieties were determined in the study. Seeds were incubated for 36 hours at

salicylic acid concentrations. In th study; germination rate, duration of germination, vigor index,

radicle length, plumula length, fresh weight of radicle and fresh weight of plumula and the

correlation between these properties determined. The increase in temperature and salicic acid

applications led to an increase in most of the properties examined.

Keywords: Triticale, Salicylic Acid, Temperature, Germination

79

Determination of Salt Tolerance in Some

Grapevine (Vitis Vinifera L.) Cultivars

Ruhan İlknur GAZİOĞLU ŞENSOY1, Ethem Ömer BAŞI

2

1Yuzuncu Yil University, Faculty of Agriculture, Department of Horticulture, Van, Turkey

2Yuzuncu Yil University, Institute of Natural and Applied Sciences, Horticultural Sci., Van, Turkey

ABSTRACT

Three grapevine cultivars were examined: 1) Erciş, a local variety, 2) Sultani Seedless, is

one of the most important export products of Turkey and world leader in exports of raisins, and 3)

Muscat Hamburg, a table grapevine in order to determine the physiological changes induced by the

salt stresses in grapevine cuttings and to determine the tolerance level of the mentioned grapevine

cultivars. The cuttings were planted in unreinforced containers having perlite, where they were

sprouted and rooted, and when the cuttings were reached the single-internode vegetative stage, salt

application was begun. The plants were treated with NaCl at different concentrations (0.00%,

0.50%, 0.75% and 1.00%) 3 times at 5-day intervals. In plants exposed to salt stress, fresh shoot

weight, dry shoot weight, dry leaf weight, fresh leaf weight, dry leaf weight, leaf proportional water

content, number of leaves, root height, root width, shoot height, shoot diameter, fresh root weight,

dry root weight, fresh stem weight, dry stem weight, etc. were measured or weighed. Moreover,

macro-micro element analyzes were carried out to determine the effect of the applications on the

intake of mineral matter in the plant. As a result, Ercis grapevine was found to be more resistant to

salt stress. While the Sultani seedless was found to be moderately tolerant, Muscat Hamburg was

highly sensitive to salt stress.

Keywords: Grapevine’s cuttings, Salt stress, Morphological properties, Physiological

properties, Element contents

Tuz Stresine Maruz Bırakilmiş Üzüm Çeşitlerinde Meydana Gelen Bazı

Reaksiyonların Belirlenmesi

ÖZET

Tuz stresinin asmalarda teşvik ettiği fizyolojik değişimleri tespit etmek ve çalışmaya dahil

edilen çeşitlerin strese dayanım konusundaki üstünlüklerini belirlemek amacıyla yapılmış olan

çalışmada; Van yöresine ait bir çeşit olan Erciş Üzüm Çeşidi ile Türkiye’nin en önemli ihraç

ürünlerinden olan ve kuru üzüm ihracatında dünya lideri olduğu Sultani Çekirdeksiz ve tüm

dünyada sofralık üzüm olarak kabul görmüş, muskat aromalı Hamburg Misketi çeşitlerine ait

çelikler kullanılmıştır. Çeliklerin içinde perlit bulunan, drenajsız kaplara dikilerek, burada sürmesi

ve köklenmesi sağlanmış, çelikler köklenerek tek boğumlu vegetatif safhaya ulaştıklarında, tuz

uygulamalarına başlanmıştır. Bitkilere dört gün arayla, farklı konsantrasyonlarda (%0.00, %0.50,

%0.75 ve %1 ) NaCl uygulanmıştır. Tuz stresine maruz bırakılmış bitkilerde, yaş sürgün ağırlığı,

kuru sürgün ağırlığı, yaş yaprak ağırlığı, kuru yaprak ağırlığı, yaprak oransal su içeriği, yaprak

sayısı, kök boyu, kök eni, sürgün boyu, sürgün çapı, yaş kök ağırlığı, kuru kök ağırlığı, yaş gövde

ağırlığı, kuru gövde ağırlığı gibi özellikleri belirlemek amacıyla ölçüm ve tartımlar yapılmıştır.

Ayrıca yapılmış olan uygulamaların bitkideki mineral madde alımına etkisini belirlemek amacıyla,

makro-mikro element analizleri yapılmıştır. Sonuç olarak, Erciş üzümü çalışmaya dahil edilmiş

çeşitler arasında, tuz stresine karşı ele alınmış olan bütün özellikler yönüyle daha dayanıklı

bulunmuştur. Sultani çekirdeksiz çeşidi tuza orta düzeyde toleranslı bulunurken, Hamburg misketi

çeşidinin oldukça hassas olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar kelimeler: Asma çeliği, Tuz stresi, Morfolojik özellikler, Fizyolojik Özellikler,

Element İçerikleri

80

Substrate Specificity and Kinetic Parameters of recombinant Aspergillus sojae β-

mannanase

Ercan Yatmaz1,

, Irfan Turhan2

1Goynuk Culinary Arts Vocational School, Akdeniz University, Turkey; ercanytmz@gmail.com

2Department of Food Engineering, Akdeniz University, Turkey, iturhan@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Enzymes are catalyzed the specific chemical reactions under in vivo or in vitro conditions. So,

enzymes can be used lots of different industrial applications. Enzymes were extracted from plant or

animal tissues by different physical and chemical methods before microbial enzyme technology.

Nowadays, the most suitable technique for enzyme production is a biotechnological application

with specific microorganisms. One of the industrial enzymes is β-mannanase which can be

produced mainly by Aspergillus species. In this study, the substrate specificity and kinetic

parameters of recombinant A. sojae β-mannanase were studied. The bulk enzyme was produced by

recombinant A. sojae fermentation in a stirred tank bioreactor with microparticle addition. Then,

different substrates such as locust bean gum, guar gum, carboxymethyl cellulose, starch, and

gelatin were used with different concentration from 0.125 to 20 mg/ml. The enzyme and total

protein analyses were done to carry out the specific enzyme activity for all substrate

concentrations. Results were analyzed with GraphPad PRISM 6 program to calculate Km

(Michaelis-Menten constant) and Vmax (Max enzyme activity) values. The results showed that the

highest Vmax and the lowest Km values were 2719 U/mg, and 2.26 µmol/ml respectively for locust

bean gum. So, the highest substrate affinity was calculated for locust bean gum. It was obviously

seen from the results that the highest Vmax values were 2719 U/mg for locust bean gum, 1768 U/mg

for guar gum, 929.80 U/mg for carboxymethyl cellulose, 536.40 U/mg for starch, and 44.67 U/mg

for gelatin respectively. Results showed that β-mannanase can be used for mannooligosaccharide

production from galactomannans.

Note: This study was supported by Akdeniz University Research Foundation (Project number:

FDK-2015-681). Thanks to the TUBITAK BIDEB 2211-A Domestic Doctoral Fellowship Program.

Keywords: β-mannanase, substrate specificity, recombinant A. sojae, mannooligosaccharide

81

Gıda Atıklarının Değerlendirilmesi

Merve Gozde Coskun1, PerihanYolci Omeroglu

1,*, Omer Utku Copur

1

1Uludağ Üniversitesi Gıda Mühendisliği Bölümü, Bursa, Türkiye

*pyomeroglu@uludag.edu.tr

ÖZET

Günümüzde her geçen gün insan nüfusu artmaktadır. Nüfus artarken, tüketim miktarı ve

tüketilen gıdaların atık maddeleri de artmaktadır. Tüketicilerin tüketim talebi karşılarken, ortaya

çıkan atıkların değerlendirmesini genellikle göz ardı edilmektedir. Ancak bu maddeler geri

dönüşüm ile değerlendirilmediği zaman, ülkelerin yaşadığı problemler çevre kirliliği ve

hastalıklara dönüşmekte, maddi ve manevi kayıplara neden olmaktadır. Gelecekte gıda kıtlığı

yaşanması beklenen dünyamızda, üretilen ürünlerin kayıp vermeden kullanımı ve atıklarının

değerlendirilmesi önemli ve ciddi bir husustur. Gelişmiş ülkelerde atıkların değerlendirilmesi devlet

desteği ile yapılan ciddi bir uygulamadır. 10. Kalkınma Planında ve 2011 yılında yayınlanan

TUBİTAK Ulusal AR-GE Stratejisinde de atıkların tekrar değerlendirilip ekonomiye

kazandırılmasına ve katma değer yaratılmasına önemine vurgu yapmaktadır. Biyoaktif maddeler

bakımından zengin atıkların değerlendirilmesi gıda sanayiye, endüstriye, hayvancılığa, yenilebilir

enerjiye ve ülke ekonomisine katkılar sağlamaktadır. Aynı zamanda oluşturulan yeni ürüne

fonksiyonellik katmaktadır. Örneğin gıdalarda atık olarak kabul edilen kabuk, çekirdek ve

yaprakların kullanımı, oluşturulan yeni ürünün fonksiyonelliğini ve besleyici değerini

arttırmaktadır. Gıda atıklarından doğal katkılar da elde edilebilmektedir. Bu derlemede gıda

işlemlerinde oluşan atıklar, atıkların özellikleri, atıkların değerlendirilmesiyle ilgili çalışmalar

ortaya konulmuş ve üretilen ürünlerin özellikleri incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Gıda, Gıda Atıkları, Biyoaktif Madde

Assessment of Food Wastes

ABSTRACT

Today, the human population has been increasing day to day. Depending on the increases in

population, the amount of food consumption rates and waste of consumed foods increases. Although

consumer’s consumption demands have been met immediately by industry, assessment of food waste

has been often ignored. But if not those materials is evaluated with recycle, countries will face with

the problems including environmental pollution, diseases and material and moral losses. In the

future, in the our world which is expected to be faced with food shortage, developing product

without wastes or evaluating of food wastes will be an important and serious issue. In developed

countries, the evaluation of wastes is implemented seriously with state support. In our country, 10th

Development Plan as well as TUBITAK National R&D Strategy published in 2011 emphasizes the

importance of creating an economy and new products with higher added value from recycling

wastes. Re-evaluating of food waste rich in bioactive substances have been contributing to food

industry, animal husbandry, renewable energy and the country's economy as well as functionality of

the new product. Shells, seeds and leaves, which constitute main percentage of the food wastes, can

be used to increase functionality and nutritional value of new product. Natural additives can also

be obtained from food wastes. In this presentation, food processing wastes, characteristics of

wastes, studies on the recycling and reevaluation of food wastes, and new products obtained from

the assessment of food wastes are discussed.

Keywords: Food, Consumption, Wastes, Shortage, Bioactive Substance

82

Coğrafi İşaret Tescilli Gıdaların Analizi ve Denetimi Elif Koç

1, Perihan Yolcı Ömeroğlu

1 *

1Uludağ Üniversitesi Gıda Mühendisliği Bölümü,Bursa, Türkiye

* pyomeroglu@uludag.edu.tr

ÖZET

2016 yılında kabul edilen 6769 sayılı Sinayi Mülkiyet Kanununa göre coğrafi işaret “belirgin bir

niteliği, ünü veya diğer özellikleri itibariyle kökenin bulunduğu bir yöre, alan, bölge veya ülke ile

özdeşleşmiş bir ürünü gösteren işaret” şeklinde tanımlanmaktadır. Türkiye Patent Enstitüsü'nün

çalışmalarına göre, Türkiye'de coğrafi işaret alabilir 2 bin 500 civarında ürün bulunmaktadır.

Bugüne kadar tescil edilen ürün sayısı 210. Bu ürünlerin de yüzde 70'inden fazlası tarım ve gıda

ürünüdür. Gaziantep Baklavası, Aydın İnciri, Malatya Kayısısı Türkiye’nin, Avrupa Birliği Coğrafi

İşaret Mevzuatına uygun olarak tescil alan ürünleridir. Avrupa’da ise Alman birası, Fransız ve

İtalyan şarabı ve peyniri, İsviçre çikolatası, Rus votkası tescil alan ürünlere örnektir. Coğrafi

işaretler “menşe adı” ve “mahreç işareti” olarak ikiye ayrılır. Menşe adına sahip olan ürünler,

temel niteliklerini sınırları belirlenmiş bir coğrafi alandan sağlayan ve üretimleri bütünüyle o

sahada gerçekleşen ürünlerdir. Ürünün belirgin bir niteliği, ünü veya diğer özellikleri itibari ile bir

coğrafi bölge ile özdeşleşmesi; üretimi, işlenmesi ve diğer işlemlerinden en az birinin sınırları

belirlenmiş coğrafi alanda yapılmasını gerektiren coğrafi işaretlere de “mahreç işareti” denir. [1]

Tescil edilen coğrafi işaretlerin korunması açısından kullanımın denetlenmesi büyük önem

taşımaktadır. Türkiye’de Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı (GTHB) 13/6/2010 tarih itibariyle

Türk Patent Enstitüsü’nce Coğrafi İşaret tescili yapılan çeşitli ürünlerde denetimler yapmaktadır.

Coğrafi işaret tescilli gıdaların korunması adına otantisite analizleri yapılmaktadır. Gıda

gerçekliği (otantisite ya da otantiklik); gıdaların kökeni, üretim yöntemi, bileşimleri gibi kendine

has özelliklerini taşıyıp taşımadığını tanımlamaktadır. Gıda gerçekliğinin sağlanması için öncelikle

kontrol kriterlerinin ve geçerli analiz yöntemlerinin tanımlanması gereklidir.[2] Kızılötesi

spektroskopi, yakın kızılötesi spektroskopi,nükleer magnetik rezonans(NMR) ve izotop oranı kütle

spektrometre(IRMS) ve ELİSA yöntemleri gerçeklik kontrolünde uygulanabilen

yöntemlerdir.İzlenebilirlik; üretim, işleme ve dağıtımın tüm aşamaları boyunca bitkisel ürünlerin,

gıda ve yemlerde bulunan risklerin takip edilebilmesi, problemli ürünlerin tüketiminin

engellenebilmesi ve toplatılabilmesi için gerek duyulan bir sistemdir [3]. Gıdaların izlenebilirliği

178/2002 Avrupa Birliği Gıda Yasası (Madde 18) esas olarak gıda güvenliğini sağlamayı ve

korumayı hedeflemektedir. Ülkemizde de mevzuatlar buna uyumlu halde uygulanmaktadır. Bu

bildiride, coğrafi işaret tescilli gıdaların başvuru ve tescil süreçleri, yapılan analizler, denetimler,

Türkiye ve AB uygulamaları ele alınıp kapsamlı şekilde incelenecektir.

Anahtar Kelimeler: Coğrafi İşaretler, Tescil, Otantisite

ABSTRACT

According to the Law on the Property of Sinasi, No. 6769, which was adopted in 2016, the

geographical indication is defined as "a mark indicating a product identified with a region, area,

region or country where it originates from a distinct character, reputation or other characteristics".

According to the studies of the Turkish Patent Institute, there are2 thousand 500 products which

can take geographical indication in Turkey. The number of products registered to date is 210.

These products are agricultural and food products with more than 70 percent. Gaziantep Baklava,

Aydın İnciri, Malatya Kayısısı are products registered in accordance with the European Union’s

Geographical Indication legislation. In Europe, Germanbeer, French and Italian wine and cheese,

Swisschocolates, Russian vodka are examples of products that are registered. The geographical

indications are divided into "origin name" and "merchandise mark". Products possessing the name

83

of origin are products whose basic qualities provide from a defined geographical range and whose

productions take place entirely in that field. Identification of a product by a geographical area with

its distinctive character, reputation or other characteristics; geographical indications that require

the production, processing and other operations or at least one of them to be carried out in the

geographical area within the boundaries are also referred to as "merchandise mark".[1]

Monitoring the use of registered geographical indications is of great importance. The Ministry of

Food, Agriculture and Livestock (GTHB) in Turkey conducts inspections on various products

registered as Geographical Indication to the Turkish Patent Institute as of 13/6/2010. Authenticity

analysis are carried out for the protection of geographical sign registered food. Authenticity; it

defines its own characteristics such as the origin, production method, composition of foods. In

order to ensure food reality, it is necessary first to define the control criteria and validanalysis

methods. .[2] Infrared spectroscopy, near infrared spectroscopy, nuclear magnetic resonance

(NMR) and isotope ratio mass spectrometry (IRMS) and ELSA methods are methods that can be

used in reality control. Traceability; It is a system that is required to be able to follow the risks

found in herbal products, food and feed during all phases of production, processing and

distribution, to prevent and collect the consumption of problem products [3] Traceability of food

178/2002 The European Union Food Act (Article 18) aims at providing and maintaining food

safety. In our country, the legislation is applied in harmony with this.In this presentation;

geographical inidication application and registration processes of registered food, analyzesmade,

audits, Turkey and EU applications will be handled and examined in detail.

Keywords:Geographical Indications, Registration, Authenticity

84

Meyve ve Sebzelerin Raf Ömrünü Arttırmak için Güncel Yaklaşımlar

Merve Gozde Coskun1, PerihanYolci Omeroglu

1,*, Omer Utku Copur

1

1Uludağ Üniversitesi Gıda Mühendisliği Bölümü, Bursa, Türkiye

*pyomeroglu@uludag.edu.tr

ÖZET

Meyve ve sebzeler; hasat sonrası devam eden solunum ve çevresel etmenlerin etkisiyle işleme,

satış, sevkiyat ve depolama boyunca kayıplara uğramaktadırlar. Bu kayıplar nedeniyle raf ömürleri

kısalmakta ve bozulmaya uğramaktadırlar. Üreticiler maddi kayıplar yaşamaktayken, beslenme

konusunda bilinçlenen tüketicilerde besin değerlerini koruyan taze ürünlere ilgi duymaya

başlamıştır. Ayrıca ürünlerin çabuk bozulması ithalat ve ihracatı da kısıtlamaktadır. Bir tarım

ülkesi olan ülkemizde araştırmacılar meyve ve sebzelerin, üretimi ve tüketimini arttırmak, satışını

canlandırmak amacıyla çalışmalar yapmışlardır. Yapılan araştırmalar ile birçok uygulama

geliştirilmiştir. Bu uygulamalar ürün işlenmeden öncesinde veya sonrasında yapılabilmektedir. Bu

uygulamalar yenilebilir film kaplama teknolojisi, nanoteknolojik uygulamalar, paketlenme

aşamasında yapılabilecek olan modifiye atmosferde paketleme (MAP) ve akıllı ambalajlama

uygulamaları içermektedir. Yenilebilir film kaplama teknolojisinde, meyve ve sebzeler bitkisel ve

hayvansal kaynaklı polisakkarit, lipid ve protein kaynaklı malzemelerle farklı yöntemlerle kaplanır,

böylece, ürünün oksijenle teması önlenir ve raf ömrü uzar. Nanoteknolojik uygulamalar, ürünlerin

içerisine ve paketlerine nano boyutlarda materyaller ve kompozitler ilave edilerek geliştirilen bir

uygulamadır. MAP teknolojisi ise, ambalaj içerisindeki havanın alınmasının ardından, ürüne uygun

gazların (N2, CO2 ve O2) kombinasyonlarının uygun oranlarda karıştırılarak ilave edilmesi

sistemine dayanır. Akıllı ambalajlama teknolojisinde ise indikatör, sensör ve etiketlerin ürünün

paketine ilave edilir, böylece ürün takip edilip bozulması önlenmiş olur. Bu uygulamalarla

ürünlerin oksijen ile teması kesilmiş, mikrobiyal ve kimyasal bozulmalar için uygun olan koşullar

ortadan kaldırılmıştır. Aynı zamanda fiziksel zararlanmaların da önüne geçilmiştir. Bu bildiride,

meyve ve sebzelerin raf ömrünü uzatan güncel yaklaşımlar ortaya konulmuş, ve bu konuda yapılan

çalışmalar incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Taze Meyve ve Sebze, Raf Ömrü, Modifiye Atmosfer Paketleme,

Yenilebilir Film Kaplama, Nanoteknoloji, Akıllı Ambalajlama

Current Approaches to Increase Shelf Life of Fruits and Vegetables

ABSTRACT

Fruits and vegetables are suffered losses during processing, sales, shipping and storage due to

the effects of on going respiration and environmental factors after harvesting. Due to these losses,

the shelf life of the products are shortened and they are deteriorated. While the producers have

been faced with financial losses due to quality losses, consumers who became conscious about

nutrition, has been interested in products that retain its original nutritional values. Also, the rapid

deterioration of the products limits their imports and exports. In our country of agriculture,

researchers have been studied to increase the production and consumption of fruits and vegetables,

which are high in nutritional value, to stimulate sales. The novel approaches to increase the shelf

life of fruit and vegetables include edible film coating technology, nanotechnology applications,

85

modified packaging (MAP) and intelligent packaging applications that can be done at the

packaging stage. Inedible film coating technology, fruits and vegetables are coated by different

methods by using vegetable and animal originated polysaccharide, lipid and protein coating

materials, thus, the product is prevented from contacting with oxygen and the shelf life is

prolonged. Nanotechnology applications are developed by adding materials and composites in

nano dimensions to products and packages. MAP technology is based on the system of adding

appropriate combinations of gases (N2, CO2 and O2) to the product at the appropriate rates, after

removal of the air in the package. In intelligent packaging technology, indicator, sensor and labels

are added to the product package, so that the product is prevented from being corrupted. In these

applications, the products have been cut off from oxygen and conditions suitable for microbial and

chemical degradation have been abolished. At the same time, physical damage have been

prevented. In this presentation, current approaches to extend the shelf life of fruits and vegetables

have been put forward and their effects the shelf life of foods are discussed.

Keywords: Fresh Fruit And Vegetables, Shelf Life, Modified Atmosphere Packaging, Edible

Film Coating, Nanotechnology, Intelligent Packaging

86

Determination of Some Properties and Nutrient Losses of Strained Yoghurt

Whey As An Industrial Waste *

Raziye Aslı KESER

1, Seval Sevgi KIRDAR

1,2

1MehmetAkif Ersoy University, Health Science Institute, Department of Animal Products

Hygiene and Technology, 15130 Burdur Turkey 2MehmetAkif Ersoy University Food, Agriculture and Livestock Higher Education School, Food

Department, Mİlk and Dairy Technology, 15130 Burdur Turkey

ABSTRACT

Strained yogurt is an indispensable flavor of traditional Turkish and Anatolian food culture,

and one of its oldest and most important elements. The basic principle of strained yogurt

production is to reduce the water content and increase product longevity by removing the serum.

There are significant changes in yogurt composition during straining, and serum-soluble proteins

such as lactose, lactose, and most mineral substances pass into the serum. When yogurt serum is

not evaluated and/or treated in any way and sent to a receiving environment, it causes a high

degree of pollution and economic loss in that environment.

Some soluble vitamins (thiamin, riboflavin) and minerals (calcium, phosphorus, potassium) are

lost at the 50-70% level during the production of strained yoğurt. Despite this disadvantage, the

higher amount of fat and protein contained in the strained yogurt has a positive effect on its

nutritional value; this has been supported by many studies. Researchers have stated that mineral

substances pass to the serum at a rate higher than 50%, and that this was the highest rate of

passing to the serum.

The pollution caused by the organic load of yogurt whey when it is discharged into the

environment can be prevented, and yogurt whey can be used as auxiliary matter in production of

dairy products and other nutrients by recycling its nutrients using technological methods, as is

done with cheese whey.

In this study, it was aimed to determine the properties of the yoghurt whey during the strained

yogurt production that uses the traditional method in the dairy plants. It may be possible to

produce alternative products by changing the direction of the studies to be done in this respect.

Keywords:Strained yoghurt, Yoghurt whey, pollution, dairy plant

*This study was supported by the Mehmet Akif Ersoy University Projects Support Programme

(Project No:0444-YL-17)

87

Investigation of Stability of Polymer Inclusion Membranes for Transportation

Quercetin from Turnip and Grape Molasses

Alime YILMAZ

1*, Necip ATAR

1, Mehmet Lütfi YOLA

2

1*Pamukkale University, Faculty of Engineering, Department of Chemical Engineering, Denizli,

Turkey 2

Iskenderun Technical University, Department of Biomedical Engineering, Hatay, Turkey

*alimey@pau.edu.tr

ABSTRACT

To evaluating agricultural waste seperation processes are widely used. These methods are,

extraction methods, including soxhlet extraction, leaching, reflux extraction, supercritical fluid

extraction. But these methods have lots of disadvantages, such as requiring so much solvents,

providing low yield even if carried out long extraction period. Membrane processes are more

efficient, faster, more economical and more stability than conventional separation techniques.

PIMs are usually composed of an extractant (carrier), a base polymer (commonly

Polyvinylchloride [PVC] or cellulose triacetate [CTA]), and a plasticizer. In this study,

transportation of synthetic quercetin flavonol- which is a flavonoid derivative- was carried out

by using polymer inclusion membranes. For transportation of quercetin flavanol by optimum

polymer inclusion membranes comprise of 0,025 mL Aliquat 336 carrier, 0,030 mL 2-NPOE

plasticizer and 0,0200 mg CTA base polymer. For investigation stability of PIMs, same

membrane was used for three experiments by renewing donor and acceptor solutions. All

experiments carried out at ambient temperature, 500 rpm stirring rate. Each stability experiment

were carried out for ten days. Received samples were analyzed by GC/MS.

Keywords: Polymer Inclusion Membrane, Stability, Waste management

88

Biyoyakıt Üretim Teknolojilerinde Enerji Bitkileri Tarımının Etkisi

Gülcan DEMİROĞLU TOPÇU*, A. Engin ÖZÇELİK

2, Şükrü Sezgi ÖZKAN

1

1Ege Üniversitesi/Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, İzmir, TÜRKİYE

2Selçuk Üniversitesi/Teknoloji Fakültesi Makine Mühendisliği Bölümü, Konya, TÜRKİYE

* gulcan.demiroglu.topcu@ege.edu.tr

ÖZET

21. Yüzyıl "Biyoteknoloji Yüzyılı" olarak çeşitli çevrelerce tanımlanmakta ve biyorafıne

uygulamaları kapsamında biyoürünlerin ve böylece biyoyakıtların giderek artan oranlarda

yaşamımızda yer alacağı öngörülmektedir. Biyoyakıtlar yenilenebilir, çevre dostu, ülkelerin

sosyo-ekonomik gelişimi için önemli, ısı, güç ve alternatif motor yakıtı üretimi için uygun,

stratejik bir enerji kaynağıdır. Enerji teknolojisinde en büyük kaynak teknik potansiyeline sahip

sıvı-katı-gaz biyoyakıtlar, giderek artan bir gelişim profili göstermektedir.

Biyoyakıtların günümüzde en yaygın olanları ise biyoetanol ve biyodizeldir. Biyoyakıtlar

yenilenebilir biyolojik kaynaklara dayanması, biyolojik bozunabilirliliğinin çok iyi olması,

zehirli olmaması, yakıldığında çok düşük emisyonlara sebep olması ve çevre dostu olması gibi

nedenlerden dolayı kullanılabilirliğini arttırdığı tespit edilmiştir. Biyoyakıtlar biyoetanol,

biyodizel, biyogaz, biyometanol, biyodimetil eter ve biyoyağ olarak gruplandırılmaktadır.

Biyodizel ve biyoetanol üretiminde hammadde olarak aspir, kanola, soya, ketencik, mısır, şeker

pancarı, şeker kamışı, tatlı sorgum, saman, sorgum, pirinç, patates, çavdar, arpa, ve tütün gibi

bitkiler kullanılmaktadır. Biyogaz üretiminde ise hayvansal, zirai, gıda endüstrisi, sebze, meyve,

yağ endüstrisi ve mezbaha artıkları ile atık su arıtma çamurları kullanılmaktadır.

Bu çalışmada enerji tarımında kullanılan bitkiler ve bu bitkilerin biyoyakıt teknolojilerine

etkileri araştırılmıştır. Araştırma sonucunda dünya üzerinde de artık ön plana çıkan Enerji

tarımı kavramının önemi anlaşılmıştır. Biyoyakıt teknolojilerinin gelişmesinin de hızlanması ile

enerji tarımı daha da genişlemekte ve gelişmektedir.

Anahtar Kelimeler: Biyoyakıt, Biyodizel, Biyoethanol, Enerji tarımı

The Impact of Agriculture on Energy Plants in Biofuel Production Technologies

ABSTRACT

The 21st Century is defined as "Biennial Centennial" and it is envisaged that bioproducts

and thus biofuels will take place in our lives within the scope of bioreactor applications. Biofuels

are a strategic energy source suitable for the production of renewable, environmentally friendly,

heat, power and alternative engine fuels that are important for the socio-economic development

of countries. Liquid-solid-gas biofuels, which have the greatest source technical potential in

energy technology, show an increasing profile of development.

Bioethanol and biodiesel are the most common types of biofuels today. Biofuels have been

found to increase their availability due to their dependence on renewable biological resources,

their biodegradability being very good, not being toxic, causing very low emissions when

burned, and being environmentally friendly. Biofuels are grouped into bioethanol, biodiesel,

biogas, biomethanol, biodimethyl ether and biofuels. In production of biodiesel and bioethanol,

plants such as aspirin, canola, soybean, ketjenic, corn, sugar beet, sugar cane, sweet sorghum,

straw, sorghum, rice, potato, rye, barley and tobacco are used as raw materials. In biogas

production, animal, agricultural, food industry, vegetable, fruit, oil industry and slaughterhouse

residues and wastewater treatment sludges are used.

89

In this study, the plants used in energy agriculture and the effects of these plants on biofuels

technologies were investigated. As a result of the research, the importance of the concept of

energy agriculture, which is now on the forefront, is understood. With the acceleration of the

development of biofuels technologies, energy agriculture is expanding and developing further.

Keywords: Biofuels, Biodiesel, Bioethanol, Energy agriculture

90

Generatif Döneminde Su Kısıtı Uygulamalarının Bamyanın Bazı Morfolojik

Özelliklerine Etkisi

Murat Deveci1*, Levent Arın

1, Evren Cabi

2, Özcan Yavaş

1

1Namik Kemal Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Tekirdağ, Türkiye

2 Namik Kemal Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Biyoloji Bölümü, Tekirdağ, Türkiye

*muratdeveci@nku.edu.tr

ÖZET

Bu çalışma Türkiye’de yaygın olarak yetiştiriciliği yapılan Trakya Bölgesine de iyi adapte

olmuş “Sultani” bamya çeşidinde (Abelmoschus esculentus cv."Sultani") yapay kuraklık stresi

sonrası meydana gelen bazı morfolojik değişiklikleri belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Denemede

bamya tohumları çok gözlü saksılara ekilmiştir. Çimlenme sonrasında 2-4 yapraklı fide devresine

kadar fideler ısıtmasız plastik serada muhafaza edilerek normal bakım ve sulama şartlarında

yetiştirilmiştir. Şaşırtma döneminde bitkiler parsellere sıra arası 50 cm, sıra üzeri 25 cm mesafe ile

açıkta arazide esas yetiştirme yerlerine dikilmiştir. Bu dönemden sonra ilk çiçeklenme dönemine

kadar damla sulama ile normal su ihtiyacı giderilmiş olan bitkilere daha sonra yapay kuraklık

stresi uygulama amacıyla su kısıtı uygulamalarına başlanmıştır. Su kısıtları kontrol parsellerine,

bitki kök bölgesindeki kullanılabilir su tutma kapasitesinin %50’si tüketildiğinde, mevcut nemi tarla

kapasitesine çıkaracak şekilde sulama suyu uygulanırken, diğer parsellere kontrol parseline

uygulanan suyun %0, %25 ve %50’si kadar sulama suyu uygulanmıştır. Su kısıtı uygulaması

haftada bir yapılarak ardından ölçümler gerçekleştirilmiştir. Deneme süresince, yaprak hasar

indeksi, yaprak sayısı (adet), yaprak ağırlığı (g), yaprak kalınlığı (mm), yaprak alanı (cm2), meyve

çapı (mm), meyve uzunluğu (cm), tek meyve ağırlığı (g), bitki boyu (cm) ve taze bamya verimi (g)

belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre su kısıtı miktarının kontrolden % 0 a doğru gidildikçe

yapraklarda zararlanmanın artması sonucu yaprak hasar indeksi artmış, ele alınan diğer yaprak ve

meyve değerleri ile toplam meyve verimi azalmıştır. Su kısıtı miktarının artışına bağlı olarak

yaprak hasar indeksi azalmış, diğer kriterlerin arttığı belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Bamya, Abelmoschus esculentus cv ."Sultani", Su Stresi, Morfolojik

Özellikler, Generatif Dönem

ABSTRACT

This study was conducted to determine some morphological changes after the artificial drought

stress in okra (Abelmoschus esculentus cv."Sultani") which is widely cultivated in Turkey and well

adapted to Trakya region. The seedlings of okra (cv Sultani) were grown under normal growing

conditions in an unheated plastic greenhouse until they reached to 2-4 leaf. They were planted in

the field with a distance of 50 cm between rows and 25 cm in rows. The plants normally irrigated

until flowering time. After then, water deficit applied for drought stress. Control plants were

irrigated to bring to field capacity, when they lost 50% of usable water capacity in root region.

Other plots were irrigated to 0%, 25% and 50% of applied water in control parcel. Water

restriction was done once a week and during the experiment, leaf damage index, number of leaves

per plant, leaf weight (g), leaf thickness (mm), leaf surface area (cm2), fruit diameter (mm), fruit

length (cm), individual fruit weight (g), plant height (cm) and yield (kg/da) were determined. As

results, it has been determined that as the amount of water restriction goes from control to 0%, the

leaf water potential decreased and the plants grown at 0% water deficit showed severe damage

symptoms. Due to the increase in the amount of water restriction, leaf damage index increased but

total fruit yield and other leaf and fruit weight decreased.

Keywords: Okra, Abelmoschus Esculentus cv."Sultani", Water Stress, Morphological

Characteristics, Generative Period.

91

Tuz Stresinin Yaprak Lahanada Yaprak Su Potansiyeli ve Bazı Yaprak

Fizyolojik Özellikleri Üzerine Etkisi

Murat Deveci1*

, Demet Tuğcu1,

1Namik Kemal Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Tekirdağ, Türkiye

muratdeveci@nku.edu.tr

ÖZET

Bu araştırmada materyal olarak yaprak lahana (karalahana) yerli çeşidi (Brassica oleracea.

var. acephala cv. Yerli) kullanılmıştır. Deneme tesadüf parselleri deneme desenine göre 4

tekerrürlü olarak kurulmuştur ve her tekerrürde 4 tuz konsantrasyonu (kontrol, 50, 100 ve 200 mM

NaCl), 2 tuz uygulama zamanı (8 gerçek yapraklı ve hasat dönemine kadar) uygulanmıştır. Tüm

deneyler, 20 °C sıcaklık, %65-70 nem, 12/12 (aydınlık/gece) saatlik fotoperiyodik düzene sahip

iklim odasında gerçekleştirilmiştir. Tuz uygulamaları bitkilerin 4-5 gerçek yapraklı olduğu

dönemde yapılmaya başlanmış ve 8 gerçek yapraklı dönem ve hasat dönemine kadar kaplardaki

besin çözeltisine sulama zamanlarında 0, 50, 100 ve 200 mM tuz konsantrasyonunu sağlayacak

şekilde saksılara NaCl ilave edilmiştir. Deneme süresince yaprak su potansiyeli (MPa), yaprak

hücrelerinde membran zararlanması (%), yaprak sıcaklıkları (°C) ve klorofil miktarları (SPAD

değeri) ölçülmüştür. Elde edilen sonuçlara göre denemede ele alınan farklı vejatatif dönemlerden

hasat dönemine kadar tuz uygulaması ile yaprak hücrelerinde membran zararlanması ve yaprak

sıcaklığı kriterlerinde en yüksek ortalamalara ulaşılmıştır. Farklı tuz konsantrasyonları sonucunda

ele alınan kriterlerden yaprak hücrelerinde membran zararlanması ve yaprak sıcaklığının tuzluluk

arttıkça arttığı belirlenmiştir. Diğer tüm kriterlerde tuzluğun 0 mM’ dan 200 mM’e doğru

artmasıyla elde edilen ortalamaların azaldığı tespit edilmiştir. Yaprak su potansiyeli bakımından

tuz konsantrasyonu arttıkça gün ortası yaprak su potansiyelinin (Ψgo) düştüğü yani yaprakların su

stresinin arttığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Yaprak Lahana, Brassica oleracea. var. acephala L, Sulama Suyu

Tuzluluğu, Yaprak Su Potansiyeli, Klorofil Miktarı.

The Effect of Salt Stress on Leaf Water Potential and Some Leaf Physiological

Properties of Kale

ABSTRACT

In this study, kale (Brassica oleracea. var. acephala cv. Yerli) was used as the material. The

experimental design was a randomized complete block design with four replications and four salt

concentrations (Control, 50, 100 and 200 mM NaCl) were used. Trial coincidence groups were

designed with 4 samples and 4 differen salt concentrations (control, 50, 100, and 200 mM NaCl)

and 2 salt application times (until 8 real leaves term and the harvesting term) were applied. All of

the experiments were carried out in a climate room with 20 ºC temperature, % 65-70 humidity,

12/12 (light/dark) photoperiodical system. Salt applications were started to be done until the term

in which the plants have 4-5 real leaves and NaCl was added to the nutrient solution in the cups in

order to maintain a salt concentration of 0, 50, 100 ve 200 mM in watering times until the 8 real

leaves term and the harvesting term. During the trial, leaf water potential (MPa), membrane

damage in leaf cells (%), leaf temperature (°C) and total chlorophyll (SPAD), in the leaves were

measured. According to the obtained results from the trial containing the salt application from

different vegetation periods until the harvesting period, the membrane damage in the leaf cells and

the temperature of leaf criteria have been measured as highest mean scores. As a result of different

salt concentrations, among the discussed criteria the membrane damage in the leaf cells and the

92

leaf temperature was determined that the amount increases as the salinity increases. All the other

criteria discussed in this study were decreased when the salinity increased from 0 mM to 200 mM

concentrations It was concluded that when salt concentration increases, midday leaf water

potential (Ψmd) have fallen and it means that water stress of leaves have been increased too.

Keywords: Kale, (Brassica oleracea L. var. acephala), Irrigation Water Salinity, leaf water

potential, Chlorophyll Amount

93

İzmir’de Şeftali Üreticilerinin İlaç Kullanımına Yönelik Tutum ve

Davranışlarının Analizi

Sait ENGİNDENİZ1*

, Muhammed ÇUKADAR1, Ece YÜRÜK

1

1Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Ekonomisi Bölümü, 35100, Bornova-İzmir, Türkiye

*sait.engindeniz@ege.edu.tr

ÖZET

Son yıllarda bazı kimyasal girdilerin çevre ve insan sağlığına olumsuz etkilerinin ortaya

çıkmasıyla, Türkiye’de de bilinçli tüketiciler aldıkları meyvelerde hangi girdilerin, ne miktarda

kullanıldığını araştırmaya başlamışlardır. Türkiye’de tarımsal mücadele ilacının fazla kullanıldığı

ürünlerden biri de şeftalidir. 2015 yılında Türkiye’de 39.158 hektar alandaki toplam 14.621.962

ağaçtan 560.800 ton şeftali üretilmiştir. Türkiye şeftali üretiminin yaklaşık %12’si İzmir’den

sağlanmaktadır. İzmir ilinde ise en önemli şeftali üreticisi ilçelerden biri de Torbalı’dır. İzmir’in

Torbalı ilçesinde şeftali yetiştiriciliğinde ilaç kullanımının analizi üzerine yapılacak bir araştırma,

sınırlı bir alanda ve tek ürün üzerinde yapılacak olsa dahi üretici kararlarını analiz ederek

karşılaşılan sorunları ortaya koyması açısından önemli katkılar sağlayabilecektir. Ayrıca bu

yöndeki bir araştırma, üreticilerin tarımsal ilaç kullanımı konusunda yönlendirilmeleri, üretim

maliyetlerinin kontrol altına alınması, tüketici sağlığının korunması ve çevresel tedbirlerin alınması

açısından da katkılar sağlayabilecektir. Bu araştırmanın amacı, İzmir’in Torbalı ilçesinde şeftali

üretimi yapan üreticilerden anket yöntemiyle toplanan veriler ile ilaç kullanımında üretici tutum ve

davranışlarını incelemek, mevcut sorunları belirlemek ve bu sorunlara yönelik bazı çözüm önerileri

getirmektir. Araştırma kapsamına Torbalı ilçesine bağlı Çaybaşı, Ayrancılar, Şehitler ve Tulum

alınmıştır. Adı geçen yerleşim birimlerinde Çiftçi Kayıt Sistemi (ÇKS)’ne kayıtlı toplam 291 üretici

bulunmaktadır. Oransal örnekleme yöntemi kullanılarak, %90 güven aralığı ve %10 hata payı ile

hesaplama yapılmış ve 56 üretici kapsama alınmıştır. Araştırmada 2015 üretim dönemi esas

alınmıştır. Derlenen verilerin analizinde öncelikle üreticilerin sosyo-ekonomik özellikleri ortaya

konulmuş ve şeftali üretiminin ekonomik analizi yapılmıştır. Daha sonra üreticilerin ilaç kullanımı

konusundaki bilgi kaynakları, kullandıkları ilaçlar, ilaçlama sayıları, ilaçlama zamanları, ilaçlama

konusunda dikkate aldıkları faktörler ile insan ve çevre sağlığı açısından aldıkları önlemler ortaya

konulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Şeftali, Girdi Kullanımı, Tarımsal İlaç, Üretici Tutum ve Davranışları,

Üretim Ekonomisi.

The Attitudes and Behaviors of Peach Producers towards Pesticide Use in İzmir

Province

ABSTRACT

In recent years, with the adverse effects of some chemical inputs on the environment and human

health, conscious consumers in Turkey have begun to investigate which inputs are used in fruits and

what amount they are used. One of the products that agrochemical used much in Turkey is peach.

In 2015, 560.800 tons of peaches were produced from 14.621.962 trees in Turkey with 39.158

hectares in total. Approximately 12% of Turkey's peach production is provided from Izmir. One of

the most important producer district of peach in Izmir is Torbalı. A study of the analysis of pesticide

use in peach growing in the province of Izmir in Torbalı district could provide significant

contributions in analyzing producer decisions, even if it is to be done on a limited field and a single

94

product. In addition, research in this area may also contribute to the direction of producers' use of

pesticide, to control production costs, to protect consumer health and to take environmental

measures. The purpose of this research is to examine the attitudes and behaviors of the producers

in pesticide use with the data collected by the questionnaire method from peach producers in

Torbalı district of İzmir, to identify the current problems and to suggest some solutions for these

problems. Çaybaşı, Ayrancılar, Şehitler and Tulum settlements belonging to the district of Torbalı

were included in the scope of the research. There are 291 producers registered in the Farmer

Registration System (ÇKS) in the mentioned settlements. Using the proportional sampling method,

90% confidence interval and 10% error margin were calculated and 56 producers were included.

The research period was based on 2015 production period. In the analysis of the collected data,

socio-economic characteristics of the producers were first revealed and economic analysis of the

peach production was made. Then information source of producers about pesticide use, the

pesticides they use, the count of disinfestation, the time of disinfestation, the factors they consider

about the disinfestation and the measures they have taken in terms of human and environmental

health were revealed.

Keywords: Peach, Input Usage, Pesticide, Attitudes and Behaviors of Producers, Production

Economics

95

Farklı Genetik Kaynaklardan Geliştirilen At dişi Mısır Çeşit Adaylarının Ana

Ürün Koşullarında Verim ve Kalite Yönünden Değerlendirilmesi

Erkan ÖZATA

1*, Halil KAPAR

1

1Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Samsun, Türkiye

*erkan.ozata@tarim.gov.tr

ÖZET

Bu araştırmada; Mısır Islah araştırmaları yürüten dört enstitünün geliştirdiği kombinasyon

kabiliyeti yüksek, üstün verimli atdişi mısır hatlarından oluşturula ortak melez çeşit adaylarının

verim ve kalite performanslarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Deneme 2010 ve 2011 yıllarında

Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nün deneme arazisinde birinci yıl 7x7 kısmen dengeli latis

deneme desenine göre, ikinci yıl tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekerrürlü olarak

yürütülmüş olup, deneme de birinci yıl 46 çeşit adayı, 3standart çeşit, ikinci yıl 15 çeşit adayı ve 3

standart çeşit kullanılmıştır. Araştırmada incelenen özellikler; tepe püskülü gösterme süresi, bitki

boyu, ilk koçan yüksekliği, tanedeki nem oranı, tane koçan oranı, tane verimi, protein, yağ ve

nişasta oranlarıdır. Elde edilen sonuçlarla yapılan istatistik analizi sonucu incelenen özellikler

bakımından genotipler arasında önemli (p<0.01) farklılıklar bulunmuştur. Dekara verim değerleri

birinci yıl 743-1288,0 kg/da arasında, ikinci yıl 452-1593 kg/da aralığında değişmiştir. Deneme

sonucunda öne çıkan adayların her ki yılda da farklı olması nedeniyle çeşit adaylarının, daha fazla

lokasyonda en az bir yıl daha denenmesine karar verilmiştir.

Anahtar Kelimeler; At Dişi Mısır, Kombinasyon, Çeşit Adayı, Tane Koçan Oranı

Evalution in Terms of Yield and Guality of Dent Corn Variety Candidates

Devoloped from Different Genetic Sources in Main Crop Conditions

ABSTRACT

It was aimed to determine the yield and quality performences of the partner hybrid variety

candidates devoloped from highly productive Dent corn Inbred lines with high combihation ability

formed by by the four Institutes conducting the corn breeding investigations in this research. The

experiment was carried out in replications according to 7x7 Latice in first year and Randomize

Complet Block in the second year. İn the experiment fields of the Blacksea Agrıcultural Research

Institute in 2010 and 2011 years. In the first year 46 variety candidate,3 standart variety and in the

second year 15 variety candidate, 3 standart variety were used in the experiment. The proporties

invistaged in the research were tasselling, plant height, first ear eight, grain moisture, grain/ear

ratio, grain yield. According to the statistical analyzes performed with the obtained results,

significant differences (p<0.01) were found between the genotypes in terms of the proporties

investigated. Decare yield valves charged between 743-1288.0 kg/da and 452-1593 kg/da in the

first year and the second yearrespectively. In the results of the experiment it was decided that

variety candidate should be tested for at least 1 year in more location because the prominent

candidates were different every 2 years.

Keywords: Dent Corn, Combidation, Canidadate, Grain/Ear Ratio

96

Kombinasyon Kabiliyeti Yüksek Saf Hatlardan Geliştirilen Mısır Çeşit

Adaylarının Performanslarının Belirlenmesi

Erkan ÖZATA1*, Halil KAPAR

1

1 Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Samsun, Türkiye

*erkan.ozata@tarim.gov.tr

ÖZET

Bu araştırmada; Mısır Islah araştırmaları yürüten farklı enstitüler tarafından geliştirilen

kombinasyon kabiliyeti yüksek, üstün verimli atdişi mısır hatlarından elde edilen, tek melez çeşit

adaylarının verim ve kalite performanslarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Deneme 2010 ve 2011

yıllarında Karadeniz Tarımsal Araştırma Enstitüsü’nün deneme arazisinde tesadüf blokları deneme

desenine göre 3 tekerrürlü olarak yürütülmüş olup, deneme de birinci yıl 27 çeşit adayı, 5 standart

çeşit, ikinci yıl 20 çeşit adayı ve 5 standart çeşit kullanılmıştır. Araştırmada incelenen özellikler;

tepe püskülü gösterme süresi, bitki boyu, ilk koçan yüksekliği, tanedeki nem oranı, tane koçan

oranı, tane verimi, protein, yağ ve nişasta oranlarıdır. Elde edilen sonuçlarla yapılan istatistik

analizi sonucu incelenen özellikler bakımından genotipler arasında önemli (p<0.01) farklılıklar

bulunmuştur. Dekara verim değerleri birinci yıl 743-1258,3 kg/da arasında, ikinci yıl 688-1345,3

kg/da aralığında değişmiştir. Deneme sonucunda Samsun lokasyonundan öne çıkan çeşit

adaylarının farklı lokasyonlardaki sonuçları da göz önünde bulundurulması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler; Atdişi mısır, Verim, Bitki Boyu, Tane Nemi

Determination of Corn Variety Candidates Developed from Inbred Lines with

High Combination Ability

ABSTRACT

It was aimed to determine the yield and quality performances of single hybrid varieties

candidates obtained from high combination ability and high efficiency dent corn lines developed by

different institutes carrying out maize breeding researches in this research. The experiment was

carried out in three replications according to randomized blocks trial design in the experimental

area of Karadeniz Agricultural Research Institute in 2010 and 2011. In the experiment, 27 kinds of

candidates, 5 standard varieties, were used in the first year and 20 types of candidates and 5

standard varieties were used in the second year. Properties investigated in the research; tasselling,

plant height, height of first ear, moisture content in grain, ear/grain ratio, grain yield, protein, oil

and starch ratios. Statistical analysis obtained with the results showed significant differences

(p<0.01) between the genotypes in terms of the characteristics investigated. The yield values per da

varied between 743-1258.3 kg/da in the first year and 688-1345.3 kg/da in the second year. As a

result of the experiment, applications for registration were made taking into consideration the

results in the different locations types of candidates that came out of the Samsun location.

Keywords: Dent corn, Yield, Plant Height, Grain Moisture

97

Türkiye Yağlı Tohum Üretiminde Biyoyakıt Potansiyelinin Yeri Ve Önemi

A. Engin ÖZÇELİK*, Gülcan DEMİROĞLU TOPÇU

2, Şükrü Sezgi ÖZKAN

2

1Selçuk Üniversitesi/Teknoloji Fakültesi Makine Mühendisliği Bölümü, Konya, TÜRKİYE

2Ege Üniversitesi/Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, İzmir, TÜRKİYE

* eozcelik@selcuk.edu.tr

ÖZET

Yağlı tohumlu bitkilerin üretimi açısından ülkemizdeki mevcut potansiyelin değerlendirilmesi

halinde, ülkemizin gereksinim duyduğu yağ ihtiyacı karşılanmış olacak ve bu sayede her yıl yurt

dışına yağlı tohum ve türevleri için ödenen milyarlarca dolar tasarruf edilmiş olacaktır.

Yağlı tohumların temel gıda maddesi olarak tüketilmesinin yanı sıra, biyoyakıtlar için de

hammadde olarak kullanılması, bu ürünlere stratejik bir özellik kazandırmakta ve buna bağlı

olarak hükümetlerin yağlı tohumlar üzerindeki politikaları şekillenmektedir. Özellikle ülkemiz gibi

yağlı tohumlu bitkilerin arzında sorun yaşayan ve üretim açığını ithalatla gidermeye çalışan

ülkeler, bu konudaki gelişmeleri yakından takip etmekte ve arz ve piyasayı düzenlemeye

çalışmaktadır.

Yağlı tohumlar üretimine yönelik bu gelişmeler yaşanırken, bu tohumların yenilenebilir enerji

kaynakları için de hammadde olarak kullanılmaya başlanması dünyada ve özellikle ülkemiz gibi

yağlı tohumlarda sıkıntı yaşayan ülkelerde tartışmaların boyutunu değiştirmiştir. Bu konuda

yapılan tartışmalarda çevreci, üretici ve sanayici gruplar karşı karşıya gelmekte ve konuyla ilgili

çözüm yerine kısır tartışmalarla gündem geçiştirilmektedir. Enerji konusunda kendisine yeterli

olmayan ve açığını ithalatla gidermeye çalışan ülkemizde de, giderek artan enerji bitkileri tarımıyla

enerji arzına katkıda bulunulmaya çalışılmaktadır. Özellikle biyobenzin-biyodizel, çevre bilinci ve

hızla artan petrol bağımlılığı durumunda devreye giren ve enerjide dışarıya bağımlılığı azaltan

alternatif enerji kaynakları önemli gelişmeler olarak karşımıza çıkmaktadır. Çevre kirliliğini

önlemeleri, enerji güvenliğinde çıkış noktaları olmaları ve kırsal kalkınmaya sağladıkları katkılar

da önemli ölçüde bu enerji türlerinin yaygınlaşmasına neden olmaktadır. Ancak enerji amaçlı

bitkisel üretimin yaygınlaşması, alternatif üretim ve tüketimlerin yanında, ormanlık alanları da

zorlaması farklı tartışmalara yol açmaktadır.

Bu çalışmada, yağlı tohumlu bitkilerin üretimi açısından ülkemizdeki mevcut potansiyelin

değerlendirilmesi halinde, ülkemizin gereksinim duyduğu yağ ihtiyacı karşılanmış olacak ve bu

sayede her yıl yurt dışına yağlı tohum ve türevleri için ödenen milyarlarca dolar tasarruf edileceği

açıklanacaktır.

Anahtar Kelimeler: Yağlı tohum, Biyoyakıt, Enerji

The Place and Priority of Biofuel Potential in Turkey Oil Seed Production

ABSTRACT

If the current potential in our country is assessed in terms of the production of oilseed plants,

the oil requirement needed by our country will be met and this will save billions of dollars paid for

oil seeds and derivatives abroad each year.

The use of oil seeds as a raw material for biofuels as well as for consumption as a basic food

ingredient gives these products a strategic character, and politics on the greasy seeds of

governments are shaped accordingly. Particularly countries such as Turkey, which are in trouble in

supply of oilseed crops and trying to import the production opening, closely follow the

developments in this field and try to organize the supply and the market.

98

While these developments in the production of oil seeds have been experienced, the use of

these seeds as raw materials for renewable energy sources has changed the size of the debate in

countries all over the world and especially those suffering from fatty seeds such as our country. In

this discussion, environmentalists, producers and industrial groups are confronted and the agenda

is overturned by vicious discussions instead of the related solution. In our country, which is not

competent in energy and is trying to import and export, it is trying to contribute to the supply of

energy by increasing agriculture. Alternative energy sources, especially those that enter the market

in the case of bio-gasoline-biodiesel, environmentally conscious and rapidly increasing oil

dependency, and reduce energy dependency outside of energy are emerging as important

developments. Preventing environmental pollution, being the exit points in energy security and

contributing to the rural development are also contributing to the widespread use of these types of

energy. However, the widespread use of vegetable production for energy, alternative production

and consumption, as well as forcing forest areas lead to different debates.

In this study, if the current potential in our country is assessed in terms of the production of

oilseed crops, it will be explained that the oil requirement needed by our country will be met, and

that billions of dollars will be saved on oilseeds and derivatives abroad every year.

Keywords: Oilseed, Biofuel, Energy

99

Antibacterial Effect of Essential Oil of Rosa damascena Mill. On

Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum

Esin BASIM1*

, Hüseyin BASIM2, Derya BAKİ

3

1 The University of Akdeniz, Korkuteli Vocational School, Department of Horticulture,

Antalya/Turkey 2,3

The University of Akdeniz, Faculty of Agriculture, Department of Plant Protection,

Antalya/Turkey

*esinbasim@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

Rosa damascena Mill. is one of the most famous ornamental plants cultivated all over the

world. R. damascena is mainly known for using in perfume, medicine and food industry. Rose oil is

a strong bactericide as well as it has a strong antimicrobial, anti-inflammatory, antioxidant,

antiseptic, antiparasitic, anticancer and antibacterial activity. Essential oil of Rosa damascena was

obtained by steam distillation from petals of R. damascena grown in the Isparta province of Turkey.

In this study, antibacterial activities of different concentrations

(1,5,10,20,30,40,50,100,200,300,400,500 g/ml) of rose (Rosa damascena) oil were investigated

by in vitro disc diffusion and volatility tests against Pectobacterium carotovorum

subsp.carotovorum (Pcc), a causal agent of bacterial Wet Rot Disease of cultivated bananas. It

was determined that the essential oil showed an effective antibacterial activity against P. c.

carotovorum comparing with those of Thymbra spicata (100 g/ml ) essential oil and Streptomycin

(100 g/ml). Sterile distilled water was used as a control. The R. damascena essential oil has a

potential to be used a natural protectant for Pcc isolated from different banana cultivars. This

antibacterial effect can be result from the presence of some main components as citronellol,

geroniol, nerol, phenyl ethanol, farnesol, eugenol, rose oxide etc. This study is the first report on

the antibacterial effect of rose essential oil against the bacterial pathogen, P .c. carotovorum. The

rose essential oil may be used against infection caused by pathogenic bacteria that may decrease

the use of chemicals and may help to minimize its harmful effects on environment and human

beings. However, in vivo works needs to be completed for a practical application of the rose

essential oil to control the disease caused by Pcc.

Keywords: Rose Oil, Rosa damascena, Pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum, Wet

Rot Disease.

100

Evaluation of the Plant Protection Agro-chemical Usage of the Vegetable and

Fruit Producers in Korkuteli County in Antalya Province

Esin BASIM

1*, Hüseyin BASIM

2 , Derya BAKİ

2

1University of Akdeniz, Korkuteli Vocational School, Horticulture Programme, Korkuteli-Antalya

2 University of Akdeniz, Agriculture Faculty, Plant Protection Department, Konyaaltı-Antalya

* esinbasim@akdeniz.edu.tr

ABSTRACT

In this study, the agro-chemical misapplications for plant protection by vegetable and fruit

producers in Korkuteli-Antalya were determined and evaluated during between 2016 and 2017

years. For this purpose, randomly chosen 90 producers were asked for detailed questionnaire

questions in order to have information about their agro-chemical applications and control

strategies. All the results were statictically evaluated. Based on the questionnaire, education levels

of the producers were low, and they mostly have tendency to use agrochemicals for plant diseases

and pests. The questionnaire showed that the producers had commonly consulted to the pesticide

dealers, preferred to buy the cheap agro-chemicals, used high doses of pesticides and used almost

same pesticide for each application in a year. It was determined that the both vegetable and fruit

producers do not pay attention to pesticide residues as required officially, and the 90% of the

producers ignore the hygiene rules required for all the agricultural applications. The high level of

crop losses were determined to be as a result of the misapplications mentioned above.

Keywords: Korkuteli, Vegetable and Fruit Producers, Agro-chemicals

101

Samsun İlindeki Kabuklu Fındık İşleme Tesislerinin Yapısal Özellikleri Ve Bazı

İşletme Parametrelerine Genel Bir Bakış

Gülsevil ŞİMŞEK, Kemal Çağatay SELVİ*

Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Makinaları ve Teknolojileri Mühendisliği

Bölümü, Samsun, Türkiye *kcselvi@omu.edu.tr

ÖZET

Bu çalışma, 2017 yılında Samsun ilindeki 12 fındık kırma tesisi ile yüz yüze anket çalışması

yapılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre; Tesislerin tam kapasite ile çalıştığı

dönemde yaklaşık olarak 1278 personel çalıştırdıkları, bunların 1037’sinin vasıfsız personel

olduğu ve işletmelerin en az bir mühendis bulundurdukları tespit edilmiştir. İşletmelerin ürün

temininin %36’lık kısmını tüccarlardan, %35’lik kısmını ise üreticilerden sağladığı görülmüştür.

İşlenen ürünün satışının %41,67’sinin yurt içinde başka bir firmaya yapıldığı görülmektedir.

Tesislerin yıl içinde tam kapasite ile çalıştığı toplam süre 90–270 gün arasında değişmiştir.

Tesislerin %91,67’sinde ürün sınıflandırma işleminin yapıldığı görülmüştür. Fabrikaların fındık

kırma işlemlerinde %50 üç kademeli, %25 ise dört kademeli taş silindirler kullanılmaktadır.

Ayrıca, kırma işlemlerinde % 75 oranında standartlara uyulduğu gözlenmiştir. Bununla birlikte

sadece 12 fabrikadan 5'inde kabuklu fındığın seçiminde elle seçim+lazerli seçim sistemlerinin

beraber kullanıldığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: Fındık, Fındık kırma, İşletme parametreleri

Structural Properties Of Crusted Hazelnut Processing Plants İn Samsun And

An Overview Of Some Operational Parameters

ABSTRACT

This study was carried out by face to face survey with 12 hazelnut cracking factories in Samsun

province in 2017.According to the results of the research; It was found that when the plants were

operating at full capacity, they had run about 1278 personnel, of which 1037 were unqualified

personnel and that the enterprises had at least one engineer. It is seen that the enterprises provide

36% of the products from the merchants and 35% from the producers. It is seen that 41.67% of the

sales of processed goods is made to another firm in the country. The total time the facilities are

operating at full capacity during the year has varied between 90 and 270 days. 91.67% of the

facilities were found to have been subjected to the product classification process. In the hazelnut

cracking process of the plants, 50% three-stage and 25% four-stage stone cylinders are used. In

addition, it was observed that 75% of the breaking standards were observed. However, only 5 out of

12 factories were found to use manual selection + laser selection systems in the selection of shell

nuts.

Keywords: Hazelnut, Hazelnut cracking, Operating parameters

102

LED Işık Kaynaklarının Domates ve Biber Bitkilerinin Gelişimi Üzerine Etkileri Nuri ÇAĞLAYAN

1* Can ERTEKİN

2, Rahmi KOTAN

2 1Akdeniz Üniveristesi, Mühendislik Fakültesi, Mekatronik Mühendisliği Bölümü, Antalya, Türkiye

2Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Makinaları ve Teknolojileri Mühendisliği Bölümü,

Antalya, Türkiye

*nuricaglayan@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Işık tayfının içinde yer alan farklı dalga boylu ışıklar bitkiler üzerinde fizyolojik ve morfolojik

açılardan farklı değişimlere yol açmaktadırlar. Araştırmalara göre Klorofil a ve b pigmentlerinin

en etkin olduğu mavi (430 - 480 nm) ve kırmızı (640 - 680 nm) dalga boylu ışıklar çeşitli sebzeler

üzerinde yüksek verimlilik ve besin kalitesi açısından iyi sonuçlar vermektedir.

Farklı dalga bandı kombinasyonları ile büyüme manipülasyonunun mümkün olduğunu

bilmekle birlikte, bu çalışma LED ve Floresan lambalar tarafından üretilen farklı spektral

birleşimlerin gösterdiği davranışların neden olduğu morfolojik etkileri belirlemek için yapılmıştır.

Çalışmada (%52 Kırmızı + %48 Mavi) LED, Soğuk Beyaz LED ve Floresan lambaların domates ve

biber fideleri üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Araştırmada Soğuk Beyaz (6500 K), Kırmızı (620 –

630 nm) ve Mavi (465 – 485 nm) dalga boylu LED’ler ile 6500 K Floresan lamba kullanılmıştır.

Lambaların herbiri eşit ve 28 W ± 2 W. gücündedir.

Sonuçlara göre, en büyük gövde kalınlığı (Kırmızı + Mavi) LED ışığı altındaki domates

fidelerinde 4.40 mm ve biber fidelerinde 4.80 mm ölçülmüştür. En küçük gövde kalınlığı ise

Floresan ışığı altındaki domates (3.72 mm) ve biber (4.23 mm) fidelerinde belirlenmiştir. Ayrıca

LED ışıklar altında yetişen bitkilerdeki toplam klorofil miktarının floresan altında yetişen bitkilere

göre daha yüksek olduğu görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: LED, Fotosentez, Klorofil, Dalgaboyu, Bitki Yetiştirme Lambaları

The Effects of LED Light Sources on the Development of Tomato and Pepper

Plants ABSTRACT

Different wavelengths of light within the light spectrum lead to physiological and

morphologically different changes on the plants. According to the researches, blue (430 – 480 nm)

and red (640 – 680 nm) wavelengths of light, which are the most effective of chlorophyll a and b

pigments, give good results in terms of high efficiency and nutritional quality on various vegetables.

While knowing that growth manipulation is possible with different waveband combinations, this

study to determine the morphological effects caused by different spectral composition treatments

produced by LED and Fluorescent lamps. In this study (52% Red + 48% Blue) LED, Cold White

LED and Fluorescent lamps were investigated on tomato and pepper seedling. The study used 6500

K fluorescent lamps with cold white (6500 K), red (620-630 nm) and blue (465-485 nm) wavelength

LEDs. Each of the lamps is equal and has a power of 28 W ± 2 W.

According to the results, the largest stem thickness on the seedlings was measured as 4.40 mm

on tomato seedlings and as 4.80 mm on pepper seedlings under the (Red + Blue) LED lights. The

smallest stem thickness was measured as 3.72 mm on tomato seedlings and 4.23 mm on pepper

seedlings under fluorescent light. It was also found that the total amount of chlorophyll in the plants

grown under the LED lights was higher than those grown under fluorescent.

Keywords: LED, Photosynthesis, Chlorophyll, Wavelength, Plant Growth Lights

103

An Overview of Veterinary Antibiotics and Their Ecological Effects

Sibel ASLAN

Fırat University, Faculty of Engineering, Department of Environmental Engineering, 23119,

Elazığ, TURKEY

ABSTRACT

Antibiotics are bioactive substances that can kill microorganisms or inhibit their growth or

metabolic activity via biochemical actions. Antibiotics currently in use are natural, synthetic and

semi-synthetic molecules. Antibiotics are used extensively in human and veterinary medicine, as

well as in aquaculture, for the purpose of preventing or treating microbial infections. Veterinary

antibiotics (VAs) are also widely used in livestock farms as growth promoters to improve feed

efficiency and weight gain for increased food production. The use of VAs reflects the growing

animal food industry as they serve for protecting animal health, prevention of economic loss and

help ensure a safe food supply. The main groups of important antibiotics administered in veterinary

medicine are tetracyclines, cephalosporines, -lactams, aminoglycosides, fluorochinolones,

lincosamides, sulphonamides, macrolides and others.

As many antibiotics used in the animal food-producing industry are poorly adsorbed in the gut of

the animals, as much as 90% of one dose can be excreted in urine and up to 75% in animal feces,

either unchanged or metabolized. Therefore, mixtures of antimicrobially active substances enter the

terrestrial or aquatic environment and might impact environmental microbiota. VAs seep through

the soil from manure and enter ground water. Once released into the environment, antibiotics and

their metabolites may run into surface waters or leach to groundwater where they may affect the

ecosystem as well as human health.

The main concerns regarding the intensive use of VAs comprise of development of antibiotic

resistant bacteria and transfer of antibiotic-resistant genes, human health impacts of food products

and drinking water with antibiotic residues, ecotoxic effects on non-target organisms in terrestrial

and aquatic environment and ecological impacts on agro-ecosystems. In recent years, VAs have

been frequently detected in the environment, including surface water, groundwater, and soil.

Therefore, veterinary antibiotics are widely recognized as important environmental contaminants.

104

Doğal Karanfil Türlerinden Dianthus elegans var. cous’un Tohum ve Çelikle

Çoğaltılması Üzerine Bir Araştırma Deniz Hazar

1,*, İbrahim Baktır

2

1Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Antalya, Türkiye

2Uluslararası Kıbrıs Üniversitesi, Tarım Bilimleri ve Teknolojileri Fakültesi, K.K.T.C

*dhazar@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Ağustos-aralık ayları arasında pembe renkli çiçekleri ile Antalya florasında doğal yayılış

gösteren ve çok yıllık bir karanfil türü olan Dianthus elegans var. cous (Boiss.) Reeve süs bitkisi

olarak değerlendirilebilme potansiyeline sahiptir. Araştırmada materyal olarak türün doğal yetişme

ortamlarından toplanan tohumları ve çelikleri kullanılmıştır. Tohumlar ekilmeden önce 10, 50, 100,

250, 500, 1000 ve 2000 mg/l’lik GA3 (gibberellik asit)’de 24 saat, 50, 60, 70 oC’lik sıcak suda 2

dakika ve 5 ve 10 oC’de 20 ve 40 gün bekletilmiştir. Uygulama yapılan tohumlar torf, torf+perlit

(1:1) ve perlitten oluşan üç farklı yetiştirme ortamına ekilmişlerdir. Tüm bu uygulamalar kontrolle

karşılaştırılmıştır. Ayrıca sürgün ucu çeliklerinin köklenmesi üzerine farklı IBA (İndol bütirik asit)

dozları ve köklendirme ortamlarının etkilerini araştırmak amacıyla da çelikler IBA’nın 0, 50, 100,

500, 1000, 2000, 3000 ppm dozlarıyla muamele edildikten sonra torf, torf+perlit (1:1) ve perlitten

oluşan üç farklı köklendirme ortamına dikilmişlerdir. Bu çalışmanın amacı, D. elegans var. cous

karanfil türünün tohum ve çelikle çoğaltım olanaklarının araştırılmasıdır.

Anahtar Kelimeler: Dianthus elegans var. cous, tohum, çelik, IBA, GA3

A Study on Propagation of a Native Carnation Species (Dianthus elegans var.

cous) by Seeds and Cuttings

ABSTRACT

Dianthus elegans var. cous (Boiss.) Reeve, which is distributed in the flora of Antalya with

pink-colored flowers between August-December and it is a perennial species, has the potential to be

evaluated as an ornamental plant. In the study, the seeds and the cuttings which had been collected

from the naturally growing plants were used as research materials. In this study, three different

pre-sowing treatments were applied in order to enhance seed germination: (1) dipping in 0, 10, 50,

100, 250, 500, 1000 and 2000 mg/l giberellic acid (GA3) solutions for 24 hours (2) soaking in hot

water at 50, 60 and 70oC for 2 minutes (3) storage at 5 and 10

oC for 20 and 40 days in the storage

room. After the pre-sowing treatments, seeds were sowed peat, perlite and their mixture (1:1/v:v).

Each treatment was compared with the control. The cuttings were treated with 0, 50, 100, 500,

1000, 2000 and 3000 ppm doses of IBA and then have been planted into three rooting media

consisting of peat, perlite and peat+perlite (1:1/v:v) in order to investigate the effects of different

IBA (indole butyric acid) doses and the rooting media on the rooting of the shoot tip cuttings. The

aim of this study is to investigate in the propagation possibilities of Dianthus elegans var. cous

species by seeds and cuttings.

Keywords: Dianthus elegans var. cous, seed, cutting, IBA, GA3

105

Türkiye Florasında Bulunan Alliumlar ve Süs Bitkilerinde Kullanım Olanakları

Ozaz Hafız İsmail Mohammed

1, Ali İhsan İçöz

1, Deniz Hazar

1,*

1Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Bahçe Bitkileri Bölümü, Antalya, Türkiye

*dhazar@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Allium cinsi (Amaryllidaceae), Kuzey yarımkürede özellikle Avrupa, Kuzey Afrika ve Asya’da

geniş yayılış gösteren 750’den fazla türe sahiptir. Türkiye’de doğal olarak yetişen 65 tanesi

endemik, 164’den fazla tür bulunmaktadır. Allium türleri Türkiye’nin farklı coğrafi bölgelerinde,

çok farklı yüksekliklerde (deniz seviyesinden 3000 m’ye kadar) ve orman altları, açık alanlar,

makilikler, kalkerli kayalıklar ve uçurum alanlar gibi çok farklı habitatlarda yetişmektedir. Antalya

yöresinde ise 4’ü endemik (A. junceum sub. tridentatum, A. robertianum, A. sandrasicum ve A.

stylosum)olmak üzere 34 Allium türü bulunmaktadır. İlkbahar ve yaz aylarında beyazdan, pembe ve

mora kadar değişen renklerde gösterişli çiçeklere sahip olan Alliumlar kesme çiçek, peyzaj bitkisi

ve saksı bitkisi olarak kullanılmaktadır. Süs bitkisi olarak değerlendirilmesi ile ilgili ülkemizde

sınırlı sayıda çalışma bulunmakla birlikte, birçok Allium türü dünyada süs bitkisi olarak yaygın

biçimde kullanılmaktadır. Ülkemizdeki doğal türlerin süs bitkisi olarak sektöre kazandırılması hem

bitki genetik kaynaklarının korunması, hem de çoğunlukla dışa bağımlı olan bitkisel materyal

kullanımının azaltılması bakımından büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, Türkiye Allium

türlerinin kültüre alınması ve süs bitkileri sektörüne tanıtılması amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Allium türleri, süs bitkisi, kültüre alma

Native Allium Species of Turkey and Their Possible Utilization for Ornamental

Plants

ABSTRACT

Allium genus (Amaryllidaceae) has more than 750 species that have worldwide distribution

especially in Europe, Asia and North Africa in the Northern hemisphere. There are more than 164

Allium species that growing naturally in Turkey, 65 of them are endemic. For Antalya region there

are 34 species 4 of them (A. junceum subs. tridentatum, A. robertianum, A. sandrasicum and A.

stylosum) are endemic. Allium species grow in various geographical regions of Turkey, at different

altitudes (ranging from the sea level to up to 3000 m.) in different areas such as forests, open lands,

maquis and calcareous rocks and cliffs. The blooming happens in spring and summer depending on

the species and the flower colours ranges between white, pink or purple. These species are highly

suitable for use as cut flower, landscape and pot plants. There has been very little study on the

evaluation of the Turkish Allium species as ornamental plants by now even though many Allium

species have widely been used as ornamental plants in many countries. This study has been carried

out in order to introduce the Turkish Allium species to the ornamental plant sector and domesticate

them.

Keywords: Allium species, ornamental plant, domestication

106

Kamusal Politika Alanı Olarak Çevre: 1980’lerden Günümüze Çevre

Politikaları

Nilüfer NEGİZ

Süleyman Demirel Üniversitesi SBKY,

nilufernegiz@sdu.edu.tr

ÖZET

1980’ler, Türkiye gündeminde çevre sorunlarının/kirliliğinin hissedilmeye başlandığı yıllar

olmuştur. Bu gündem, 1970’li yılların uluslararası çevre toplantılarının etkileriyle ülkemizde

önemli bir kamuoyu oluşturmuştur. Çevre konusunda Osmanlı döneminde de duyarlılığın olduğu

görülmekle birlikte; konunun kapsamlı bir politika alanı olarak ele alınması çevre sorunlarının

hissedilir bir hal alması ile karşımıza çıkmaktadır. 1980’ler ülkemiz siyasal sisteminde olduğu

kadar ekonomi, toplumsal yaşam ve kamu yönetiminin iyileştirilmesi bağlamında da önemli bir

başlangıçtır. Çevre konusunda doğrudan düzenleme yapan ilk Anayasa olan 1982 Anayasası ve

özellikle “çevre hakkı” nın Anayasada yer alması, konunun politika düzleminde ele alınması

açısından oldukça önemlidir.

Çalışma ülkemizde çevre konusunun kamusal bir politika alanı olarak önemsendiği 1980’ler

sonrasına odaklanmış ve bu tarihten günümüze uzanan süreçte çevre politikalarını ve

düzenlemelerini kronolojik olarak ortaya koymayı ve değerlendirmeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler: Çevre, Çevresel Politika, Çevre Sorunları.

Environment As A Public Area: Environmental Politics From The 1980s To The

Present

ABSTRACT

The 1980s have been the years when environmental problems / pollution in the Turkish agenda

have begun to be felt. This agenda has created an important public opinion in our country with the

effect of the international environmental meetings of the 1970s. Although it has been seen that

there is sensitivity in the Ottoman period on environment; it is confronted with the fact that the

environmental problems are perceived as being a comprehensive policy theory. The 1980s are an

important beginning in our country as much as it is in our political system, in the context of

improving the economy, social life and public administration. The 1982 Constitution, which is the

first Constitution that directly regulates the environment, and especially the "environmental right"

in the Constitution is very important in terms of policy consideration.

This study is focused on the 1980s when the environmental issue has been regarded as a public

policy area in our country and aims to reveal and evaluate environmental policies and regulations

in chronological order from 1980s to present.

Keywords: Environment, Environmental Policy, Environmental Problems

107

Dolomit Tuğlalı Hava Isıtmalı Güneş Kollektöründen Elma Kurutma

İşlemindeki Performansının Belirlenmesi

Gizem Battal1,*

, Recep Külcü2

1Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Isparta, Türkiye

2Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Isparta, Türkiye

*gizem_battal_@hotmail.com

ÖZET

Hava ısıtmalı güneş kollektörleri olarak adlandırılan sistemler, güneş enerjisinin yutucu plaka

tarafından ısıl enerjiye dönüştürüldüğü ve bu enerjinin akışkan olarak havaya aktarıldığı

sistemlerdir. Ayrıca tarımda ürün kurutma, sera ısıtma ve mekan ısıtma gibi birçok alanda yaygın

olarak kullanılmaktadır. Bu çalışmada, Ülkemizde bol miktarda bulunan dolomit mineralinden elde

edilen dolomit tuğlaları kullanılarak, dolomit tuğlalı bir hava ısıtmalı güneş kollektörü

tasarlanmıştır. Ön denemelerde, dolomit tuğlalarının en verimli ısıl performansı verdiği kollektör

tasarımı bulunmuştur. Bu tasarım elma kurutma denemelerinde kullanılmıştır. Kurutma

denemelerinde, Golden Delicious elma çeşidi kullanılmış ve denemeler süresince ürünün kuruma

süresi, kuruma hızı, yeniden su alma kapasitesi ve renk özelliklerindeki değişimler takip edilmiştir.

Kurutma öncesinde elma örnekleri 5 mm kalınlığında dilimlenmiş ve iki tasarımda da kurutma

havası hızı 4.17 m/s seviyesinde sabitlenmiştir. Elde edilen sonuçlara göre 5T tasarımlı kollektör

kurutma performansı açısından daha başarılı olmuştur ve kuruma süresini 100 dakika kısaltmıştır.

Anahtar Kelimeler: Hava ısıtmalı güneş kollektörü, Dolomit tuğlası, Elma kurutma.

Determination of the Performance of Apple Drying Process in Solar Air Heaters

with Dolomite Bricks

ABSTRACT

Systems have called solar air heaters, solar energy is converted into heat energy by the

absorber plate and this energy is transferred to the air as a fluid. In addition, it is widely used in

many areas such as crop drying, greenhouse heating and space heating in agriculture. In this study,

a solar air heater with dolomite brick designed by using dolomite bricks obtained from dolomite

minerals which are abundant in our country. In preliminary tests, the collector design was found

where the dolomite bricks gave the most efficient thermal performance. This design has been used

in apple drying experiments. In the drying experiments, the Golden delicious apple variety was used

and the changes in the drying time of the product, the drying rate, the rehydration capacity and the

color properties were followed during the tests. Before drying, the apples were sliced in thickness of

5 mm and in both types the drying air temperature of two different types (5T,B) solar air heaters

and constant air velocity was fixed at 4.17 m s-1

. According to the results, the 5T design was more

efficient in terms of drying performance and shortened the drying time by 100 minutes.

Keywords: Solar air heater, Dolomite brick, Apple drying.

108

Deniz Suyundan Su Üretimi Sırasında Ortaya Çıkan Reject Suyunun Denize

Deşarj Edilebilirliğinin Değerlendirilmesi

İsmail Toröz1,*

, Osman A. Arıkan2, Başak Aydın

3

1,2,3 İstanbul Teknik Üniversitesi, İnşaat Fakültesi, Çevre Mühendisliği Bölümü, İstanbul, Türkiye

*toroz@itu.edu.tr

ÖZET

Bu çalışma kapsamında; deterjan ve temizlik ürünleri üreten bir tesis seçilerek, tesisin üretim

prosesleri, arıtma üniteleri incelenmiş ve tesisin temiz su ihtiyacını deniz suyundan sağlama imkanı

olup olmadığı araştırılmıştır. Deniz suyu arıtımı sırasında ortaya çıkan yüksek tuzluluk

konsantrasyonuna sahip reject suyunun deşarj alternatifleri değerlendirilmiştir. Reject suyunun

karakteri ve arıtma verimliliği dikkate alınarak kanala ya da denize deşarjı, çevresel etkileri

bakımından karşılaştırılmıştır. Sonuç olarak yapılan araştırma ve hesaplamalar sonucunda, deniz

suyundan temiz su üretmek için, deniz suyuna sırasıyla koagülasyon-floküasyon-çökeltme-

ultrafiltrasyon ve ters osmoz proseslerinin uygulanarak ortaya çıkan reject suyunun denize

deşarjının kanala deşarjdan daha uygun olacağı değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Temiz su üretimi, Deniz suyu, Ters osmoz, Reject suyu yönetimi

109

Van Ekolojik Koşullarında Yetiştirilen Anamur Karası Patlıcan Çeşidinde Metil

Jasmonat Uygulamalarının Hasat Sonrası Üzerine Etkileri

Şeyda Çavuşoğlu1,*

, Nurettin Yılmaz2,

, Onur Tekin2,

1Yüzüncü Yıl üniversitesi Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümü, Van, Turkiye

2 Yüzüncü Yıl üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Bahçe Bitkileri Anabilim Dalı Van, Turkiye

*scavusoglu@yyu.edu.tr

ÖZET

Bu çalışmasında Van ilinde açıkta yetiştirilen ve aynı olgunlukta hasat edilen Anamur

karası patlıcan çeşidinde farklı dozlardaki metil jasmonate uygulamalarının ve farklı depolama

sıcaklıklarının soğukta depolama suresince meyve kalitesine olan etkileri araştırılmıştır. Patlıcan

meyveleri öncelikle 1 gün 10 ℃ de arazi ısısını kaybetmesi amacıyla bekletilmiştir. Daha sonra aynı

olgunluğa sahip meyveler 4 ayrı gruba ayrılmıştır. Birinci grup meyveler kontrol olarak saf suya

daldırılmış ikinci grup meyveler 1 µM Metil Jasmonat (MeJA) dozda ayarlanan çözeltiye 10 dakika

süreyle daldırılmıştır. Üçüncü grup meyvelere ise 5 µM Metil Jasmonat (MeJA) dozda ayarlanan

çözeltiye aynı sürede daldırılmıştır. Dördüncü grup diye ayrılan meyvelere 10 µM dozda ayarlanan

Metil Jasmonat (MeJA) çözeltisine 10 dakika süreyle uygulamaya tabi tutulmuştur. Patlıcan

meyveleri olgunluk düzeyleri dikkate alınarak hasattan sonra strech film kaplanarak 10 ve 20oC

sıcaklık ve %90-95 oransal nem içeren soğuk hava depolarında muhafaza edilmiştir. Calışma

sonucunda, ‘Anamur karası’ patlıcan çeşidinin depolama süresince hasat sonrasında kontrole göre

her iki sıcaklıkta metil jasmonatın etkili olduğu ve 10 ℃ 6 gün bunun yanısıra 20 ℃’de 15 gün

boyunca depolanabileceği sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Patlıcam, Metil jasmonat, Hasat sonrası

110

İnsan Hakkı Olarak Çevre Ve Çevre Hakkı Nilüfer NEGİZ

Süleyman Demirel Üniversitesi SBKY

*nilufernegiz@sdu.edu.tr

ÖZET

Çevre hakkı, bireylere çevrelerinde olup biten ve çevreyi etkileyen olaylar hakkında bilgi

edinme, çevreyle ilgili kararların alınması süreçlerine katılma ve bozulan çevrenin bozulmadan

önceki durumuna getirilmesini yönetsel ve yargısal isteme yetkisi veren bir haktır. (Ertan,2013:83)

Çevre hakkı, eşitlik temelinden yükselir. Bu hakkın herkesin hakkı olarak gündeme gelişinin

mantıksal dayanağı, çevrenin “insanlığın ortak varlığı” olması niteliğidir. Bu hakla amaçlanan,

doğayı sömürü değil, uyum temelinde, bugünkü ve gelecek kuşaklar için yaşama elverişli kılınarak,

herkesin ondan eşit yararlanmasının sağlanmasının hedefidir. Dolayısıyla çevre hakkı, insan

haklarının bireyci-liberal karakterinin, sosyal düşüncelerle yoğrularak “dayanışmaya” evrildiğinin

bir göstergesidir. (Özdek, 1993:92)

Hakların gelişim sürecine bakıldığında dayanışma hakları, hukuk sisteminde geleneksel hak

anlayışının sınırlarını zorlayan, onu bir adım daha öteye taşıyan bir özelliğe sahiptir. Bu hakların

gelişiminde toplumun bütününü kapsayan bir unsur olarak dayanışma duygusunun öne çıktığı

görülmektedir. Bu durum kaçınılmaz olarak özel çıkarların ortaya konmasına karşı bir baskı

mekanizması oluşturmuştur. Geleneksel hakların kullanılmasında özel çıkarların korunması ön

planda tutulurken; üçüncü kuşak haklarla birlikte bu anlayıştan kopuş başlamıştır. Bu hakların

gerçekleşmesi için salt devletin karışması yeterli değildir, birey ve grupların da yani toplumda

yaşayan herkesin etkin biçimde katılımı ve çabası gereklidir.

Türkiye’de çevre sorunlarını ülke gündemine yansıması dünyanın diğer ülkeleriyle paralel

olarak gelişmiştir. Çevre hakkı konusunun ilk olarak 1961 anayasasında sağlık hakkı içinde yer

aldığını görmekteyiz. Bu hakkın “çevre hakkı” olarak anayasada yer alması ise 1982 anayasası ile

(56. Madde) gerçekleşmiştir. Bu maddeye göre “Herkes, sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama

hakkına sahiptir. Çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre kirlenmesini önlemek

devletin ve vatandaşların ödevidir” hükmünü getirerek, çevre korumayı “çevre hakkı” düzleminde

ele almış ve çevre konusuna yeni bir boyut kazandırmıştır. Herkesin sağlıklı bir çevrede yaşama

hakkına sahip olduğunu belirten anayasa, aynı zamanda bu hakkın sağlanmasının, devletin ve

vatandaşların görevi olduğunu belirterek bir yükümlülük de getirmiştir.

Anahtar Kelimeler: Çevre, İnsan Hakları, Çevre Hakkı

Environment As A Human Right and Environmental Right

ABSTRACT

Environmental right is a right which gives human the right to get information about what

happens around and about the events which effect the environment, to participate in the process of

taking decisions related to the environment and it gives administrative and judicial request to bring

the spoiled environment to its unspoiled previous condition.( Ertan,2013:83) Environmental right

rises from equality basis. The logical basis of this right regarded as everybody’s right is that the

environment is a “common being of humanity”. What is aimed with this right is not the exploitation

of the nature but ,in harmony, to make everybody equally benefit from it and make the nature be

convenient for living for the present and future generations. Therefore, environmental right is an

indication that by mixing the individualist-liberal character of human rights with social thoughts

it has evolved into solidarity.(Özdek,1993:92)

111

When we look at the development process of rights, the rights of solidarity have a feature that

pushes the limits of traditional understanding of rights in the legal system and takes it one step

further. In the development of these rights, the sense of solidarity has come to forefront as an

element which covers the whole society.This situation inevitably created a pressure mechanism

against the emergence of the special interests. While the usage of traditional rights has been held in

the foreground, this understanding has been broken off with the third generation rights.The state

itself is not enough for these rights to come true, an effective participation and effort of individuals

and groups, that is, the participation of everybody in the society is necessary.

The reflection of environmental problems to the country agenda in Turkey has developed in

parallel with other countries of the world. We see that the issue of environmental rights was first

taken place in health rights in 1961 constitution.The right has been taken place in 1982 constitution

(Article 52) as “environmental right” Accoprding to this article “Everyone has the right to live in a

healthy and balanced environment”. By putting the claim ”It is the duty of the state and citizens to

improve the environment, to protect the environmental health and to prevent the environmental

pollution” it has given a new dimension to protect the environment by taking the subject as an

environmental right. The constitution which implies that everybody has the right to live in a healthy

environment, has also made an obligation by stating that the provision of this right is the duty of the

state and its citizens.

Keywords: Environment, Human Rights, Environmental Right

112

Evaluation Of Two Organic Materials (Peanut Shell And Luffa) For The

Removal Of Nitrate From Groundwater In Agricultural Areas Abdella Usman Gemechu

*, Emre Burcu Özkaraova

Ondokuz Mayis University, Department of Environmental Engineering, 55139 Kurupelit, Samsun,

Turkey,

*abdellausman30@gmail.com

ABSTRACT The increase in population leads to intensive agricultural activities and livestock production

which causes to impacts on soil and water resources. Among many other parameters nitrate was

found to negatively influence the water resources in recent years. Higher nitrate levels in drinking

water are known to create higher risks of methaemoglobinaemia in infants and cancer (WHO,

1999). Therefore, a nitrate limit of 50 mg NO3 /L in drinking water supplies has been set by the

World Health Organization (WHO) and the European Union (Drinking Water Directive 98/83/EC;

WHO, 2004). Additionally, the Nitrate Directive (Directive 91/676/EEC) has been enforced to

protect water quality by preventing nitrates from agricultural sources polluting ground and surface

waters. The aim of this study was to decrease the nitrate concentration in groundwater by simply

using the denitrification process. This heterotrophic process requires the presence of an organic

source which is necessary for the reduction of NO3 to N2. In this study, two agricultural substances,

peanut shell and luffa, have been investigated as possible organic sources. Eight clear acrylic

vertical columns (R=4 cm, L=50 cm) with an upward flow rate of 4 mL/h were used for 46 days.

Four of the columns were packed with 20%, 40%, 60% and 100% luffa, three columns with 20%,

40% and 60% of peanut shell and one with only sand. The preliminary results showed a trend for

nitrate reduction in all columns which became stable after two weeks. From an average nitrate

level of 35 mg/l in groundwater pumped into the columns, the nitrate levels in the outlet of columns

was found to drop to 0.7 mg/L, 0.7 mg/L, 0.9 mg/L and 0.9 mg/L for 20%, 40%, 60%, 100% of luffa,

respectively. For the columns packed with peanut shell of 20%, 40% and 60% the corresponding

result measured were 0.9 mg/L, 0.9 mg/L and 0.7 mg/L, respectively. In general about 97% of

nitrate was removed. However, increase of ammonia levels were observed in all the columns. This

circumstance needs further investigation.

In summary, this work demonstrated that peanut shell and luffa are inexpensive organic

materials that can be found as waste products and easily available agricultural products

respectively. Both organic materials have a capacity of diminishing nitrate loads in groundwater at

agricultural point sources if used with proper technologies.

Keywords: Denitrification, Groundwater Protection, Column Test, Peanut Shell, Luffa.

113

31 Farklı Melezleme Kombinasyonundan Elde Edilen Çilek Melezlerinde

Kalitatif ve Kantitatif Özellikler

Nafiye ADAK1*

Lami KAYNAK2 Bahar TANRIVERDI

3

1 Akdeniz Üniversitesi, Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu, Antalya, Türkiye

2 Akdeniz Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Bahçe Bitkileri Bölümü, Antalya, Türkiye (emekli öğretim

üyesi) 3 2K Tarım, Serik, Cakallık, Antalya, Türkiye

*nafiye@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Fragaria cinsi yedi temel kromozom sayısına sahip (x=7) olup, 2x, 4x, 5x, 6x, 8x-10x sayılı

değişik ploidi seviyesi içermektedir. Diploid ondört tür, tetraploid beş tür (2n=4x=28) hekzaploid

bir tür (2n=5x=48), oktoploid üç tür (2n=8x=56) ve dekaploid bir adet olmak üzere toplam 24 türü

bulunmaktadır. Bu araştırmanın amacı, farklı melezleme kombinasyonları ile Akdeniz iklim

şartlarında bitki gelişimi, verim ve kalite bakımından ümitvar çeşit adayı geliştirmektir. Bu amaçla

yapılan çalışmada, diploid, tetraploid ve octoploid çilek genotipleri ile 31 farklı melezleme

kombinasyonu gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, tetraploid x oktoploid ve diploid x

tetraploid melezlemelerinden başarı elde edilemezken, diğer tüm kombinasyonlarda başarı

sağlanmıştır. Oktoploid türler arasındaki melezlemelerde başarı oranı %50-100 arasında değişim

göstermiştir. En yüksek tohum çimlenme oranı, Aln x Amg (%83.49) kombinasyonunda

belirlenirken, en düşük çimlenme oranı SYL-2 x Fes (%2.50) kombinasyonunda belirlenmiştir. En

yüksek bitki boyu ve klorofil index değeri Aln x Cam ve en yüksek gövde çapı değeri Mon x Rb

melezlerinden elde edilmiştir. En yüksek ortalama meyve ağırlığı Aln x Amg (29.26 g); en yüksek

meyve sertliği Mon x Rb (1.50 kg/cm2); en yüksek suda çözünebilir kuru madde miktarı Aln x Rb ve

Aln x C.R melezlerinden (%8.80) elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Fragaria x ananassa, Diploid, Tetraploid, Octoploid.

Qualitative and Quantitative Attributes in Strawberry Hybrids Obtained from

31 Different Hybridization Combinations

ABSTRACT

The genus Fragaria has a basic chromosome number of seven (x=7) and a diverse ploidy level

ranging from 2x, 4x, 5x, 6x, 8x-10x. There are 24 species of strawberry including 14 species of

diploid strawberry that include Fragaria vesca, five tetraploid species including F. orientalis

(2n=4x=28), the one hexaploid of F. moschata (2n=5x=48), three octoploid species, F. chiloensis

(2n=8x=56), F. virginiana, and their hybrid F. x ananassa, and the one decaploid of F. iturupensis.

The aim of this research were to develop new promising candidate lines in terms of plant growth,

yield and quality under Mediterranean climatic conditions with different hybridization

combinations. In this study, 31 hybridization combinations were used for diploid, tetraploid and

octoploid strawberry genotypes. While tetraploid x octoploid and diploid x tetraploid hybrids were

not been achieved, the all other in all other combinations were succeed. As a result, the success rate

in the crosses between octoploid genotypes varied between 50-100%. While the highest germination

rate was determined Aln x Amg (83.49%), the lowest germination rate was SYL-2 x Fes (2.50%)

combination. Also, the highest plant height and chlorophyll index value were indicated Aln x Cam

(6.8 cm, 340.17), and the highest crown diameter was Mon x Rb combination (41 mm). Moreover,

the highest fruit weight were determined Aln x Amg (29.26 g); the highest firmness was Mon x Rb

(1.50 kg/cm2); the highest total soluble solid was Aln x Rb and Aln x C.R (8.80%) combinations.

Keywords: Fragaria x ananassa, Diploid, Tetraploid, Octoploid.

114

İyi Tarım Uygulamalarında (GAP) Entegre Mücadele Nurdan TOPAKCI

Akdeniz University, Vocational Higher School of Technical Sciences, 07058, Antalya, Turkey

ÖZET

İyi tarım uygulamaları çevre, insan ve hayvan sağlığına zarar vermeyen bir üretimin yapılması,

doğal kaynakların korunması, tarımda izlenebilirlik ve sürdürebilirlik ile gıda güvenliğinin

sağlanması amacıyla yapılan tarımsal üretim şeklidir. Çevreyi koruyarak sağlıklı ve güvenli tarım

ürünlerinin üretimi için iyi yönetim ilkelerinin benimsenmesini ve uygulanmasını içerir.

Günümüzde, özellikle pestisitlerin olumsuz etkileri konusunda çevresel farkındalığın artması,

tüketicilerin gıda güvenliği konusundaki endişesi, daha sürdürülebilir tarımsal üretim sistemlerine

olan ihtiyacı da ortaya çıkarmıştır. Bu bağlamda, İyi Tarım Uygulamaları ve Entegre Zararlı

Yönetimi (IPM), sürdürülebilir tarımın temel bileşenleri haline gelmiştir. Entegre Zararlı Yönetimi

kültürel, biyolojik, genetik, fiziksel, biyoteknik ve mekanik mücadele gibi uygun olan tüm

mücadele yöntemlerini uyumlu bir şekilde kullanılması ve zararlı türlerin ekonomik zarar seviyesi

altında tututulmasını hedeflemektedir. Son çare olarak kullanılan pestisitlerin çevreye ve insan

sağlığına olumsuz etkilerini sınırlamaktadır. Doğadaki biyolojik çeşitliliğin ve doğal dengenin

korunmasına katkıda bulunan Entegre Mücadele, sürdürülebilir tarımsal üretim ve kalkınmayı

sağlamaktadır.

Integrated Pest Management in Good Agricultural Practices (GAP)

ABSTRACT

Good Agricultural Practices are a type of agricultural production aimed at the making a

production that does not harm the environment, human and animal health, protection of natural

resources, traceability and sustainability in agriculture and food security. It includes the adoption

and implementation of good governance principles for the production of healthy and safe

agricultural products by protecting the environment. Today, increasing environmental awareness of

the negative effects of pesticides, consumers' concern about food safety, and the need for more

sustainable agricultural production systems. In this context, Good Agricultural Practices and

Integrated Pest Management (IPM) have become essential components of sustainable agriculture.

Integrated Pest Management aims to use all appropriate methods of combat such as cultural,

biological, genetic, physical, biotechnical and mechanical control in harmony and keep harmful

species under economic damage level. Pesticides used as a last resort limit the negative effects on

the environment and human health. Contributing to the conservation of natural biodiversity and

natural balance, the Integrated Pest Management provides sustainable agricultural production and

development.

115

Microbiological Studies In The Leather Industry

Pinar Caglayan1,*

, Meral Birbir1

1Division of Plant Diseases and Microbiology, Department of Biology, Faculty of Arts and

Sciences, Marmara University, Istanbul, Turkey

*pinar.caglayan@marmara.edu.tr

ABSTRACT

The leather industry has an important place in world economy. Therefore, spoilage microorganisms

found on salted hides and skins are extremely important for quality of final leather products. It has

been known that salted hides and skins contain a vast variety of bacterial and archaeal groups such

as non-halophilic bacteria, halotolerant bacteria, moderately halophilic bacteria, extremely

halophilic archaea, different fungal and yeast species which are related to animal itself and

enviromental sources such as salt, soil, feed, manure, air, water and animals’ barn. Catabolic

enzymes produced by these different microorganisms cause bad odor, hair slip, decomposition of

grain surface of hides and skins which are very important in leather quality. Due to globally

economic importance of leather, presence of these destructive hide and skin microorganisms in the

leather industry cause important financial losses. This study chronologically and comprehensively

summarizes bacterial, archaeal, fungal and yeast species found on hide and skin samples in leather

industry as well as their detrimental effects on hide substance.

Keywords: Leather industry, Hide microbiology, Non-halophilic bacteria, Halotolerant

bacteria, Moderately halophilic bacteria, Extremely halophilic archaea, Fungal and yeast

species

116

Inactivation of Hide Bacteria Using Antimicrobial Agent in the Soak Liquors of

Leather Industry

Meral Birbir1, Esin Kılınc

2, Pinar Caglayan

1,*, Kubra Ulusoy

2

1Division of Plant Diseases and Microbiology, Department of Biology, Faculty of Arts and

Sciences, Marmara University, Istanbul, Turkey 2Institute for Graduate Studies in Pure and Applied Science, Marmara University, Istanbul, Turkey

*pinar.caglayan@marmara.edu.tr

ABSTRACT

Raw hide and skin substances provide suitable nutrients and conditions for growth of

microorganisms such as bacteria, archaea, fungi and yeast. The salted hides and skins are soaked

into two stages as pre-soaking and main soaking. While pre-soaking process contains high amount

of salt, 3% NaCl is found in main soaking process. In addition, main soaking liquors contain high

amount of organic content. In leather industry, inorganic and organic antibacterial agents have

been used in soaking process to prevent detrimental effects of these microorganisms against the

hide and skin structure. In the present study, Gram-positive Bacillus lentus, Staphylococcus

intermedius, Aerococcus viridans, and Enterococcus avium, Gram-negative Enterobacter cloacae,

and Pseudomonas putida, which were isolated from the hides, were used as test microorganisms.

To examine the antibacterial effect of sodium dimethyldithiocarbamate, this agent (300 mg/200 ml)

was applied to the mixed culture of these test bacteria in Nutrient Broth containing 3% NaCl for

678 minutes. Before experiment, the initial bacterial population was 5x107 cfu/ml. The bacterial

numbers were counted at different intervals during antibacterial treatment. During the experiment,

pH and temperature of the media were adjusted to 7.0 and 24°C. After 78 minutes of antibacterial

agent application, the bacterial population was counted as 5x106 cfu/ml. The bacterial numbers

reduced to 7x104 cfu/ml. The experimental results showed that reduction factor of sodium

dimethyldithiocarbamate was detected as 2.85 after 678 minutes.

Keywords: Leather industry, Gram-positive bacteria, Gram-negative bacteria, Antibacterial

agent.

117

Düzce İli Doğal Ve Kültürel Peyzaj Özellikler’nin Çevre Ve Kent Estetiği

Açısından İrdelenmesi

Gümüş Funda GÖKÇE1*

, Mustafa ÖZBAY2

1KAKAD, Düzce Üniversitesi, Düzce, Türkiye

2 Düzce Üniversitesi, Düzce, Türkiye

* dr_gumusfunda@hotmail.com

ÖZET

Doğal ve kültürel öğelerin bir araya gelmesi ile biçimlenen kentler; onu oluşturan parçalardan

farklı nitelik taşıyan bütünlerdir. Gerek tek yapıların gerekse yapı ve açık yeşil alanların bir araya

gelerek oluşturdukları çevrenin yalnızca insanın biyolojik gereksinmelerini karşılayan işlevsellik

değil, aynı zamanda psikolojik, entelektüel gereksinmelerini de karşılayan estetik nitelikler de

taşıması gerekmektedir. Kentsel çevreler ele alınırken; içinde barındırdığı ögelerin olduğu gibi

korunması ve değişiminin sorgulanması önemli olup, çevre biçimlendirilirken; mevcut doğal ve

kültürel değerlerin korunması, değerlendirilmesi ve sürdürülebilirliğinin sağlanması birincil koşul

olmalıdır. Her kentin mutlaka belli bir amaca hizmet eden karakter taşıması, bu kimliğe bağlı

olarak da belli estetik değerleri bünyesinde barındırması gerekmektedir ki bu da her kentin belli,

bir kentsel imaj ve duygu uyandırıcı niteliğe sahip olmasını getirmektedir. Toplumların/bireylerin

sağlıklı, mutlu, keyifli yaşamaları çevre koşullarına dolayısı ile görsel açıdan nitelikli, iyi

çözümlenmiş, işlevsel, estetik çevrelerin oluşumu ile olasıdır.

Günümüz kentlerindeki hızlı nüfus artışının sonucu olarak asfalt ve beton yığınlarından oluşan

mekânlar kentsel çevredeki biyolojik dengeyi bozarak kentli insanın serbest ve güvenli yaşam

olanaklarını yok etmektedir. 1999 düzce depreminden sonra yeniden kentleşme sürecini yaşayan

düzce kentinde, insanların yaşayacağı bir iç ve dış mekan dengesini yaratmak için mevcut kentsel

yeşil alanların durumunun ortaya konulması ve bu alanların bir sistem dâhilinde oluşturulma

zorunluluğu ortaya çıkmıştır. Çalışmada Düzce’nin doğal ve kültürel peyzaj özelliklerine genel

olarak değinilerek, sorunlara ‘kent ve çevre estetiği’ bütününde çözüm önerisi bulunmaya

çalışılmıştır. Düzce kentimize ‘ kimlik atfedilmesi’ çalışmalarına katkı sağlamak amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Çevre Estetiği, Düzce, Kent, Kentsel Çevre, , Mekân

118

Türkiye’de Organomineral Gübrelerle Yürütülen Çalışmalar

İbrahim ERDAL, Ahmet Doğan

Süleyman Demirel Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Isparta,

Türkiye

ibrahimerdal@sdu.edu.tr

ÖZET

Yapılan bu derleme çalışmasında Türkiye’de organomineral gübrelerin kullanıldığı çeşitli

araştırmaları ve bu araştırmalardan elde edilen sonuçları toparlamak amaçlanmıştır. Yapılan

tarama sonunda araştırıcıların genelinin organomineral gübre kaynağı olarak ticari materyalleri

kullandığı görülürken, bir kısmının organik gübreyle kombine mineral gübre uygulamaları yaptığı,

bir kısmının ise kendisinin formüle ettiği organomineral gübreleri kullandığı gözlenmiştir. Yapılan

çalışmaların genelinde organomineral gübrele uygulamalarının gerek toprak özellikleri, gerekse

bitki gelişimi ve verimi ile mineral beslenmesine olumlu katkı yaptığı görülmüştür.

Anahtar kelimeler: Organomineral Gübreler, Organomineral Gübreleme, Türkiye

Researchs Conducted with Organomineral Fertilizers in Turkey

ABSTRACT

In this rewiev study it was aimed to collect the studies conducted with organomineral fertilizers

in Turkey. Depending on the rewiev reuslts it was seen that most of the reserachers used a

commercial products as organomineral fertilizer source. However, some of the used mineral and

organik fertilizer combination and the others used their own organomineral formulations. In the

most studies it was seen that organomineral fertilizers appications had postive effect on soil

propperties, plant growth and yield and mineral nutrition

Keywords: Organomineral Fertilizer, Organomineral Fertilization, Turkey

119

Hayvancılık İşletmelerinde Oluşan Atıkların İşletimi ve Olası Çevre Etkileri;

Afyonkarahisar Örneği

Hakan VAROL1, Atılgan ATILGAN

2*

1 İhsaniye İlçe Gıda, Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü, Afyonkarahisar, Türkiye

1Süleyman Demirel Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Isparta,

Türkiye

*atilganatilgan@sdu.edu.tr

ÖZET

Hayvan gübresi içerisindeki azot ve fosfat’ın yağışlarla yıkanarak yüzey su kaynaklarına

ulaşması sonucu ötrofikasyona neden olabilmektedir. Bu araştırma, Afyonkarahisar yöresindeki

büyükbaş, küçükbaş ve kanatlı hayvancılık işletmelerinde gerçekleştirilmiştir. Hayvancılık

işletmelerinde ortaya çıkan atıkların mevcut durumları ve depolanma koşulları ile çevreye yapmış

oldukları zararlı etkileri araştırılmıştır. Neyman formülü kullanılarak % 95 güvenirlik sınırı ve % 5

hata payı ile anket uygulanacak büyükbaş ve küçükbaş hayvancılık işletmesi sayısı sırasıyla 123 ve

70 olarak belirlenmiştir. Kanatlı hayvancılık işletmelerinin ise tamamında olmak üzere 182 adet

işletmede anket çalışması yapılmıştır. Etüt edilen büyükbaş hayvancılık işletmelerinin % 82,1’inde,

küçükbaş hayvancılık işletmelerinin % 92,9’unda ve kanatlı hayvancılık işletmesinin % 57,1’inde

gübre deposu olmadığı belirlenmiştir. Hayvan gübresinin işletmelerde açıkta ve rastgele

biriktirildiği belirlenmiştir. Büyükbaş hayvancılık işletmelerinin % 87,8’inde, küçükbaş hayvancılık

işletmelerinin % 98,5’inde ve kanatlı hayvancılık işletmelerinin % 87,9’unda hayvan gübresinin

açıkta yığınlar halinde biriktirildiği belirlenmiştir. Büyükbaş hayvancılık işletmelerinin %

95,1’inde, küçükbaş hayvancılık işletmelerinin ise % 97,1’inde hayvan gübresinin ve yığınlarının

yerleşim yerlerine olan uzaklıkları 1600 m’den daha az mesafede olduğu belirlenmiştir. Kanatlı

hayvancılık işletmelerinde bu oran % 9,3 olarak belirlenmiştir. İşletmelerin nerdeyse tamamında

gübre yığınlarının en yakın su kaynağına olan mesafesinin önerilen uzaklıklara (≥ 300 m) uygun

olduğu belirlenmiştir. Gübre depoları veya yığınlarının işletme içerisindeki su kaynağına olan

mesafesinin büyükbaş hayvancılık işletmelerinin % 87’sinde ve küçükbaş hayvancılık işletmelerinin

% 91,4’ünde 30 m’den daha az olduğu belirlenmiştir. Yukarıda verilen araştırma sonuçlarına göre

Afyonkarahisar yöresinde hayvansal üretim sonucu ortaya çıkan hayvan gübresinin depolanması ve

yönetimi ile ilgili problemlerin hala devam ettiği belirlenmiştir. Dolayısıyla uygun depolanmayan

ve yönetilmeyen hayvan gübresi ve atıkların çevre kirliliği açısından tehlike oluşturmaya devam

edecektir.

Anahtar Kelimeler: Atık Yönetimi, Hayvan Gübresi, Gübre Depolama Yapıları, Çevre

Kirliliği.

Management of Waste From Animal Breeding Enterprises and Its

Environmental Potential Impact: Afyonkarahisar Case

ABSTRACT

Nitrogen and phosphate in the animal manure can be washed off with rainfall and reach the

surface water sources, which can cause the eutrophication. This research was carried out in cattle,

small ruminant and poultry breeding enterprises in Afyonkarahisar region. The current conditions

of the animal waste from livestock enterprises and the storage conditions and the harmful effects on

the environment were investigated. The number of cattle breeding and small ruminant enterprises

to be surveyed with a 95% confidence limit and a 5% error margin using the Neyman equation was

determined as 123 and 70 respectively. Surveys were conducted in 182 enterprises, including

120

poultry farming enterprises. It has been determined that there is no manure storage in 82.1% of

cattle breeding enterprises, 92.9% of small ruminant breeding enterprises and 57.1% of poultry

breeding enterprises. It has been determined that animal manure in enterprises have been

accumulated in the open lot and randomly. It was determined that animal manure was stored in

open lot as a pile in 87.8% of cattle breeding enterprises, 98.5% of small ruminant breeding

enterprises and 87.9% of poultry breeding enterprises. It has been determined that the distances of

animal manure and piles to the residential areas are less than 1600 m in 95.1% of cattle breeding

enterprises and 97.1% of small ruminant breeding enterprises. This rate was determined as 9.3% in

poultry breeding enterprises. It has been determined that, in almost all enterprises, the distance of

the manure pile to the nearest water source is within the recommended range (≥ 300 m). Manure

storages or piles were found to be less than 30 m distance to the water source in enterprise at 87%

of cattle breeding enterprises and 91.4% of small ruminant enterprises. According to the results of

the research given above, it has been determined that the problems related to the storage and

management of animal manure which occurred as a result of animal production in Afyonkarahisar

region are still continuing. Therefore, properly non-stored and unmanaged animal manure and

waste will continue to pose a threat to the environment.

Keywords: Waste Management, Animal Manure, Manure Storage Structures, Environment

Pollution.

121

Yağ Gülü Budama Artıklarından Elde Edilen Biochar’ın Yağ Gülünün Çiçek

Verimi ve Uçucu Yağ Miktarına Etkisi

Abdullah ARIN1, Hesna Rüveyda AYDIN

2, Sabri ERBAŞ

3, Ali COŞKAN

4*

1Meyvecilik Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Eğirdir, Isparta, Türkiye

2SDÜ Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Isparta, Türkiye

3SDÜ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Isparta, Türkiye

4SDÜ Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Isparta, Türkiye

* alicoskan@sdu.edu.tr

ÖZET

Dünyada uçucu yağ üretiminde en önemli gül türü olan yağ gülü (Rosa damascena Mill.)’nün

Türkiye’de en fazla Göller yöresinde üretimi yapılmakta ve bu üretimin %85’ini Isparta ili

karşılamaktadır. Bölgede her yıl Şubat-Mart aylarında çırpma budama adı verilen yöntemle yağ

gülü bitkilerinin budamaları yapılmakta ve çok fazla miktarda ortaya çıkan budama artıkları

yakılarak toprağın organik madde ihtivasına önemli zararlar vermektedir. Bu araştırma, yağ gülü

budama artıklarından elde edilen biochar’ın yağlık gül bitkisindeki verime ve yağ miktarına etkisi

belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Toplanan budama artıklarına oksijensiz ortamda 400 C

sıcaklık uygulayarak biochar elde edilmiş ve gül bitkisi yetiştirilen alanlarda 50, 100 ve 200 kg/da

dozlarında denenmiştir. Biochar uygulamasının günlük verim değerlerini artırdığı belirlenmiş

ancak biocharın erkencilik sağladığına dair bulguya ulaşılmamıştır. Genel ortalama değerler

incelendiğinde biochar uygulamasının toplam verimi kontrole oranla çok belirgin biçimde artırdığı

görülmüştür (p<0.05). En yüksek uçucu yağ miktarı en fazla uygulama dozu olan 200 kg/da

biochar uygulanmış alanlarda belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Rosa damascena, Biochar, Yaprak verimi, Uçucu yağ miktarı

The Effect of Biochar Obtained from Pruning Residue of Oil-bearing Rose on

Flower Yield and Essential Oil Content of Oil-bearing Rose

ABSTRACT

Oil-bearing rose (Rosa damascena Mill.) which the most important rose species used in

essential oil production in the world is performed in Lake Region where 85% of production realized

in Isparta, Turkey. Each year, oil-bearing rose pruned within February and March in the region,

therefore, considerable amount of pruning residues burning in the field causing significant damage

to the soil organic matter content. This research was carried out to determine the effect of biochar

that obtained from oil-bearing rose pruning residues on the flower yield and essential oil content of

the oil-bearing rose. Collected residues were subject to 400 C heat treatment in oxygen free

environment, afterwards obtained biochar applied to oil-bearing rose plant at 500, 1000 and 2000

kg ha-1

doses. Biochar application increased daily flower yield quantity; however, no evidence was

found if biochar is providing earliness. Based on the overall mean values, biochar application was

improved total flower yield significantly compared to the control. The highest essential oil content

was determined in the areas where the highest biochar dose applied as 2000 kg ha-1

.

Keywords: Rosa damascena, Biochar, Flower yield, Essential oil content

122

Toprak Altı Sıcaklığının Erkencilikte Kullanılma Potansiyeli

Ali COŞKAN1,*

, İbrahim ERDAL2, Hasan ÖZ

3

2SDÜ Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Isparta, Türkiye

2SDÜ Ziraat Fakültesi, Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Isparta, Türkiye 2SDÜ Ziraat Fakültesi, Tarımsal Yapılar ve Sulama Bölümü, Isparta, Türkiye

*alicoskan@sdu.edu.tr

ÖZET

Sebze üreticileri pazara daha erken ürün sunmak amacıyla yetiştirecekleri bitkileri alçak tünel

içerisine dikmekte ve hava sıcaklığı yetiştirilen bitkiye elverişli duruma gelinceye kadar bitkilerini

alçak tünel seralarda tutmaktadırlar. Erkenci üretim olarak da adlandırılan bu teknikte, gündüz ve

gece sıcaklıkları arasındaki fark bitki gelişimini önemli derecede etkilemektedir. Araştırmada bu

etkiyi yayla koşullarında düşük enerji gideriyle azaltmada toprak altı sıcaklığının kullanılıp

kullanılamayacağını ortaya koymak amaçlanmıştır. Bunun için toprak zeminin, 1 ve 2 m üstünde ve

2, 4, 6, 8, 10, 15, 20, 30, 40, 60, 80, 100, 110 cm derinliklerinde, 3 Şubat ile 29 Nisan tarihleri

arasında sıcaklık ölçümleri yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, toprak derinliğine inildikçe

sıcaklık değişiminin yüzeydeki ani değişikliklerden daha az etkilendiğini göstermiştir. Bu durum ısı-

pompası gibi enerji tüketen sistemler veya geliştirilecek diğer enerji tüketmeyen sistemler ile bu

sıcaklığın erken sebze üretiminde tünel içi sıcaklık salınımının azaltılmasında kullanılabileceğini

ortaya koymaktadır. Ölçüm döneminde toprak yüzeyindeki en düşük sıcaklık -6.5 C iken aynı

günde 110 cm derinlikte belirlenen en düşük sıcaklık 7.0 C olmuştur. Bu sıcaklık farkının tünel

içerisinde kullanılabileceği değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Toprak sıcaklığı, Erkencilik, Alçak tünel sera

The Potential of Heat Source of Deeper Soil Layers on Earliness

ABSTRACT

Vegetable producers are planting seedlings in the lower tunnel to serve product to the market

in advance whereas they keep plants in this greenhouse until climate reach to favorable conditions.

The difference between daytime and nighttime temperatures in this so-called early production

technique is effecting plant development considerably. The aim of the study was to determine

whether the underground temperature could be used to reduce the energy consumption to lower

energy costs. Hence temperature measurements were done between 3 February and 29 April at

depths of 1 and 2 m above surface, and at depths of 2, 4, 6, 8, 10, 15, 20, 30, 40, 60, 80, 100, 110

cm. Results revealed that the temperature changes in the deeper layers are less affected by the

sudden changes in the surface. This suggests that this heat source can be used to reduce intra-

tunnel temperature in early vegetable production with less energy-consuming systems such as heat

pumps or any other energy-saving systems to be developed. While the lowest temperature on the

soil surface within the period was -6.5 C, the lowest temperature determined at 110 cm depth on

the same day was 7.0 C. It has been evaluated that this temperature difference might be used in the

tunnel.

Keywords: Soil temperature, Earliness, Lower tunnel greenhouse

123

Sılajlık Mısır Bitkisinin Protein Oranı Üzerine Farklı Hümik Asit Dozlarının

Etkisi

Adem Güneş1*

, Osman SÖNMEZ1, Erman BEYZİ

2, Oğuzhan UZUN

1, Metin TURAN

3

1 Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Kayseri, Türkiye

2 Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Kayseri, Türkiye

3 Yeditepe Üniversitesi Mimarlık ve Mühendislik Fakültesi, Biyometri ve Genetik Mühendisliği

Bölümü, İstanbul, Türkiye *adem_gunes25@hotmail.com

ÖZET

Bitkinin protein içeriği hayvan beslenmesinde, organ gelişiminde ve süt veriminde önemli bir

parametredir. Bitkilerin protein içeriği çeşitli faktörlere bağlı olarak değişmekle birlikte, toprağın

azot içeriğine bağlı olarak büyük değişim gösterebilmektedir. Bu nedenle, bu çalışmada azot

kaynağı olarak, hümik asitin farklı dozlarının silajlık mısır bitkisinin protein içeriği üzerine etkisi

belirlenmeye çalışılmıştır. Arazi koşullarında 1 sılajlık mısır (Zea mays L.) bitkisi, 4 farklı hümik

asit dozu (0, 2, 4 ve 8 lt/da) 3 tekrarlamalı olarak toplam 12 parselde deneme yürütülmüştür.

Deneme sonucunda, mısır bitkisi toprak üstü aksamından hasat edilmiş ve öğütülmüştür. Elde

edilen bitkilerden örnekler alınarak protein analizi yapılmıştır. Analiz sonucunda silajlık mısır

bitkisinin protein oranının artan hümik asit dozuna bağlı olarak artış gösterdiği ve en yüksek

protein oranının (%8.78) 4 lt/da hümik asit uygulaması ile elde edildiği belirlenmiştir. Hümik asit

uygulanmayan deneme parselinden elde edilen protein oranına göre (%7.11), bitki protein içeriğini

%23.45 oranında artırdığı tespit edilmiştir. Bu sonuçlar değerlendirildiğinde hümik asit

uygulamasının, silajlık mısır bitkisinin protein oranını önemli ölçüde artırdığı sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler: Mısır, Protein, Hümik Asit

Effects of Humic Acid Applications Doses on Protein Content of Corn Silage

ABSTRACT

Plant protein content in animal feed is an important parameter for animal organ development

and milk yield. Although it varies depending on various factors, the protein content of the plant can

be greatly changed depending on the nitrogen content of the soil. In this study, as the nitrogen

source, effects of different doses of humic acid applications on the protein content of the silage

maize plants were determined. Silage maize (Zea mays L.) plants, 4 different doses of humic acid

(0, 2, 4 and 8 liters /da) 3 replicates were conducted in a total of 12 plots under field conditions. In

the experiment, the above-ground parts of the corn plants were harvested and milled. Increasing

doses of humic acid increased that the plant protein content as analysis of results of silage corn and

the highest protein content (8.78%) was determined to 4 l/da by the application of humic acid.

Humic acid applications increased that plant protein contents by 23.45% compare to control. The

results were evaluated and humic acid applications significantly increased the rate of protein silage

corn plant can be used as an important input.

Keywords: Corn, Protein, Humic Acid,

124

Bazı Tıbbi ve Aromatik Bitkilerde Makro ve Mikro Besin Element İçeriklerinin

Belirlenmesi

Adem Güneş1*

, Erman BEYZİ2, Başak ORUÇ

1

1 Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Bölümü, Kayseri, Türkiye

2 Erciyes Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Kayseri, Türkiye

*adem_gunes25@hotmail.com

ÖZET

Tıbbi bitkilerde var olan ve organik yapıları oluşturan elementlerin bazıları eser miktarda

bulunurken bazılarında ise yetersiz veya toksik olacak kadar fazla miktarda bulunmaktadır. Eser

miktardaki düzeyleri metabolik faaliyetlerin gerçekleştirilmesinde önemli rol oynarken,

yetersizlikleri veya toksik olacak kadar fazla miktarda olmaları da hastalıklara sebep olmaktadır.

Bu çalışmada ülkemizde doğal olarak yetişen ve paketlenmiş olan Adaçayı, Çemen, Çörekotu ve

Melisa bitkilerinin makro ve mikro besin element içerikleri ile ağır metal içerikleri (K, Na, Ca, Mg,

P, Cu, Fe, Zn, Ni, Mn, Cr, Pb, Cd,) incelenmiştir. Bitkilerde yapılan incelemeler sonucunda, tıbbi

ve aromatik bitkilerin çeşitlerine bağlı olarak, içerdikleri besin element miktarı ile ağır metal

içerikleri farklılık göstermiştir. Bitkilerde incelenen elementler yönünden en yüksek içeriğe sahip

bitki genel olarak Çemen ve en düşük içerik ise Melisa’da saptanmıştır. Yapılan incelemeler

sonucunda toksik özellik gösterebilen elementlerden Pb içeriği Çemen bitkisinde fazla iken, Cd

içeriği Çörekotu bitkisinde fazla saptanmıştır. Genel olarak tıbbi bitkilerin bünyesinde bulunan

makro-mikro elementler ile ağır metallerin miktarı ve çeşitliliğini toprağın fiziksel, kimyasal ve

biyolojik özellikleri ile iklim faktörlerine bağlı olarak değişiklik gösterebilmektedir.

Anahtar Kelimeler: Tıbbi bitki, Bitki Besin Element, Ağır Metal

Investigation of Macro and Micro Mineral Content of Some Medicinal and

Aromatic Herbs and It's Infusion

ABSTRACT

Some of the elements to create organic structures are found in trace amounts, but in some

cases they are too large to be toxic or toxic. While the levels of the trace play an important role in

the fulfillment of metabolic activites, their deficiencies or toxic amounts are also causing diseases.

In this study, crop raw and packaged sage, cumin, nigella and melissa were collected which grow

naturally in our country. These herbs’ direct and hot water extraction are analysed to check

variations of the element contents (K, Na, Ca, Mg, P, Cu , Fe, Zn, Ni, Mn, Cr, Pb). As a result of the

studies done on the plants, the nutrient contents of the plants differed. This study was determined

cumin is the highest element content and melissa is the lowest element content in herbs samples. As

a result of the examinations, Pb content of toxic element is higher in Cemen plant, Cd content is

higher in Cemetery plant. In general, the amount and diversity of macro-micro elements and heavy

metals found in medical plants can vary depending on the physical, chemical and biological

properties of the soil and climate factors

Keywords: Medicinal plant, Plant Nutrition, Heavy Metal

125

Cyanobacteria Anabaena spp.’nın Balık Patojenlerine Karşı Antimikrobial Etkisi

Yeşim Şen1 ve İfakat Tülay Çağatay

2*

1,2 Akdeniz University, Faculty of Aquatic Sciences, Basic Sciences Division, Microbiology and

Molecular Biology Lab., Antalya, Turkey

tulaycagatay@akdeniz.edu.tr

ÖZET

Mavi yeşil mikroalg olan siyanobakteriler akuatik sistemde önemli fotosentetik organizmalar

olup, karbonhidrat, lipit, vitamin ve enzim gibi antimikrobiyal etkisi olan pekçok biyoaktif bileşenin

kaynağıdır. Günümüzde bu grup organizmaların bazıları gıda, kozmatik ve ilaç sanayinde,

akuakültürde, ve biyoteknolojik olarak bioyakıt ve ilaç terapisinde kullanılmaktadır.

Balık patojenlerinin kontrolünde etkili, çevreye duyarlı kemotörapik ve antimikrobiyal

ajanların bulunması alabalık yetiştiriciliğinde 240 bin ton üretimle ve 2377 çiftlik kapasitesi ile

Avrupa’da ikinci büyük üretici olan ülkemiz için önemlidir.

Çalışmamızda, Cyanobacteria Anabaena spp.’nın önemli balık patojenlerinde sayılan

Aeromonas spp., ve Flavobacterium spp. karşı antimikrobiyal aktivitesi agar test difüzyon methodu

kullanılarak test edilmiştir. Test edilen her iki mikroorganizmanın da inhibisyon zon çapları

sırasıyla 0.45 mm ve 0.40 mm olarak gösterilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Anabaena, Balık Patajeni, Antimikrobial Etki

Antimicrobial Activity of the Cyanobacteria Anabaena spp.

Against Fish Pathogens in Aquaculture

ABSTRACT

Blue green microalgae cyanobacteria, which are important photosynthetic organisms of

aquatic ecosystems, are the primary sources of many bioactive compounds such as proteins,

carbohydrates, lipids, vitamins and enzymes that can be used as antimicrobial and antiviral agents.

Some of these organisms are nowadays used directly in the food, cosmetic and pharmaceutical

industry, or in aquaculture and biotechnological approach like biofuel or drug therapy.

Finding the effective, environmental friendly chemotropic and antimicrobial agents to control

fish pathogens are crucial in a country like Turkey which has production capacity of about 240

thousand tons of cultured fish and has 2377 production farms and which is the second biggest

producer in Europe.

In our study, we tested the antimicrobial activity of Cyanobacteria Anabaena spp. against

some fish pathogens Aeromonas spp., and Flavobacterium spp. that are major pathogens for

rainbow trout farms. Agar disk diffusion test method was used for studying antimicrobial activity on

pathogens. Both tested microorganisms have shown antimicrobial activity positively as the

inhibition zones were 0.45 mm and 0.40 mm respectively.

Keywords: Anabaena, Fish Pathogen, Antimicrobial Effect

126

The Use Of Recycled Waste Water For Irrıgatıon Of Green Areas: The Purple

Network Example Of Konya-Turkey

Sema Arıman1, Serdar Koyuncu

2

1Ondokuz Mayis University, Department of Meteorology Engineering, Samsun/Turkey

2 Konya Metropolitan Municipality, KOSKI General Directorate-, Konya/Turkey

semaariman@omu.edu.tr; serdar.koyuncu@koski.gov.tr

ABSTRACT

Growing population brings ever-increasing demands on natural resources and endangers

the future of freshwater bodies. United Nations estimates that only 2,5% of the water reserves in the

world are freshwater bodies and within 25 years, two thirds of the world population will have to

live in drought areas. Since it is technically and economically limited to renew and increase the

amount of freshwater bodies in response to increasing water demand, different practical results are

needed to ensure sustainable development. Within this context, studies and practices of recycling

waste waters and using these in green areas and for agricultural irrigation have increased. With

the recycling of waste waters, both the consumption of fresh water decreases and also the

environmental effects of discharged treated waste water are minimized. As in the whole world,

recycling and reusing treated water has become more important in Turkey recently, due to droughts

and increasing water demand. Recycling and reusing treated water has become an important

component of urban, local and national water resources management. Due to increasing water

need and droughts, water consumption values in Konya closed basin have exceeded the amount of

water supply. The purpose of this study is to find out the economical value of recycling of waste

water of Konya with advanced treating technology, reusing waste water in irrigating green areas

and reusing treated waste water in green areas.

Within this context, in order to treat domestic waste water from the city of Konya, Konya

Urban Wastewater treatment facility (WTF) was designed in line with ATV 131 E standards

according to decarbonization (C) and partial denitrogenation (N) principle for 2015, the year of

first stage design. For the second stage design, in addition to removal of C and N, the facility was

designed to remove P and it was planned to acquire treated waste water which had the standards of

EU. The facility, which was designed according to an equivalent of a population of 1,000,000

population and 200,000 m3/day waste water flow rate value, began to operate in 2009. In the outlet

of Konya municipal WTF, treated waste water is discharged to Konya Main Discharge Canal which

is used for agricultural irrigation and biogas and energy recycle occurs with the stabilization of

treatment sludge in anaerobic digesters . A pilot facility with a capacity of 2 m3/hour was built in

2010 to irrigate limited urban green areas (parks, woods, refuges, etc) After advanced (tertiary)

treatment of Konya WFT outlet water, some advanced treatment processes were operated.

An advanced treatment facility with a capacity of 3600 m3/day was built by Konya Water

and Sewerage Administration (KOSKİ) by using the pilot facility operation data. A large-scale

waste water recycling facility includes pre-chlorination, coagulant dose, multi media sand filter,

UV disinfection and post- chlorination. In the first state, 24 km recycled water system (purple

system) consists of dripping irrigations system of limited urban green areas. Recycled water system

is the first practice in Turkey and it irrigates approximately 3.230.000 m2 green area.

As a conclusion, in large-scale advanced waste water recycling facility, pH, AKM, BOI,

turbidity, fecal coliform and total chlorine parameters, which are basic control parameters stated

in the related regulations were followed. Average values of the contaminators in the waste water

recycling facility entrance were AKM 19 mg/l, BOI 21 mg/l, turbidity 8.8 NTU and fecal coliform

127

were 4.8x104-1.1x10

6 number/100 ml). Periodical measurements and analyses were conducted in

the facility. The recycled wastewater quality parameters were assessed according to the regulations

in effect. In the resulting irrigation water, average pH was 7.7, average AKM was 9 mg/l, BOI was

measured as 10 mg/l, opacity as 3.4 NTU, Fecal Coliform as 0 number/100 ml and Total Chlorine

was 0.6 mg/l. Only the opacity value, which is stated as A class irrigation water criterium in the

regulation, was not obtained regularly with the existing process. However, B class irrigation water

criteria were continually met and green area irrigations stated in the regulation were made. In

addition, this study also assessed results on the efficiency of the facility, problems of the facility,

reusing treated wastewater in green areas and economic values.

Keywords: adanced wastewate, recycling, reuse, purpal network

128

Akdeniz İklim Koşullarında Farklı İtalyan Çimi (Lolium italicum) Çeşitlerinin

Kuru Ot Verimi ve Bazı Morfolojik Özelliklerinin Belirlenmesi Üzerine Bir

Araştırma

Bülent BUDAK1,*

, Şükrü Sezgi ÖZKAN2, Behçet KIR

2, Ali SALMAN

3, Gülcan DEMİROĞLU

TOPÇU2, Mustafa YILMAZ

4

1Ege Üniversitesi, Ödemiş Meslek Yüksekokulu, İzmir, Türkiye

2Ege Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarla Bitkileri Bölümü, İzmir, Türkiye

3 Ege Üniversitesi, Bayındır Meslek Yüksekokulu, İzmir, Türkiye

4 Ege Üniversitesi, Pamukova Meslek Yüksekokulu, Sakarya, Türkiye

* bulent.budak@ege.edu.tr

ÖZET

Araştırma, 2014-2015 yılı kış vejetasyon döneminde, Ege Üniversitesi Ödemiş Meslek

Yüksekokulu ve Bayındır Meslek Yüksekokulu deneme tarlalarında yürütülmüştür. Denemede,

İtalyan Çimi (Lolium italicum) bitkisine ait 4 farklı çeşit (Caramba, Gaza, Pollanum, Ration)

materyal olarak kullanılmıştır. Başaklanma gün sayısı, ana sap uzunluğu, ana sap kalınlığı, boğum

arası uzaklık, boğum sayısı ve kuru ot verimi özellikleri incelenmiştir. İtalyan çimi fazla miktarda

yeşil aksam oluşturması, gerekse de bol yapraklı oluşu nedeniyle, bölgemizde ve benzer iklime

sahip bölgelerde kışlık ara ürün olarak yetiştirilebilmektedir. Bu özeliklerinden dolayı çiftçiler

arasında son yıllarda tercih edilir hale gelmiştir. Her iki lokasyonda da Ration ve Pollanum

çeşitleri öne çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler: Yıllık çim, Lolium italicum, Çeşit, Lokasyon, Morfoloji, Verim

Investigations on the Hay Yield and some Morphological Characteristics of

Different Annual Ryegrass (Lolium italicum) Cultivars Under Mediterranean

Conditions

ABSTRACT

This study was conducted in order to determine the yield characteristics of Annual ryegrass

cultivars (Caramba, Gaza, Pollanum and Ration) under two different ecological locations (Ege

University Ödemis Vocational Training School and Bayındır Vocational Training School) in 2014-

2015 winter growing season. Days of heading, length and thickness of main stem, distance between

nodes, number of nodes and hay yield traits were tested. Annual ryegrass can be grown as winter

second crop our region and similar climatic zones due to the producing more green herbage, and

also because of the rich leaf content. Ration and Pollanum cultivars showed similar performances

in terms of yields in two locations.

Keywords: Annual ryegrass, Lolium italicum, Cultivar, Location, Morphology, Yield