A CANTIGA DE AMIGO

ORIXES

- tradición popular: relación coas kharxas mozárabes.

- xénero culto.

DEFINICIÓN voz poética feminina dunha muller nova namorada, da nai,

dunha confidente...

a palabra clave AMIGO aparece nos primeiros versos.

localización topográfica breve e imprecisa para referirse ao lugar onde está o namorado ou ao lugar de encontro da parella.

símbolos naturais coma o cervo, a auga, as árbores, os cabelos, o vento, a fonte...

elementos repetitivos coma o paralelismo, o refrán e o leixaprén.

TIPOS DE CANTIGAS SEGUNDO AS VOCES

cantigas monologadas: a voz poética fala consigo mesma. Diríxese ao namorado, á nai á(s) confidente(s), á natureza... Se a nai ou as condidentes son as emisoras, a destinataria será a namorada.

cantigas dialogadas: interveñen dúas voces. A que aparece en primeiro lugar é sempre feminina.

cantigas con narración mixta: combina a secuencia narrativa co estilo directo que expresa as palabras da namorada.

TEMAS paisaxe: escenario máis concreto

ca o da cantiga de amor. Ambientación normalmente rural, bucólica e primaveral.

panexírico: inclúese aquí o eloxio da dama e a habiliadade poética do amigo.

amor desgraciado: a ausencia do amigo produce coita, celos e desilusión. A nai tamén actúa como opositora.

amor correspondido: exprésase con termos que refiren alegría como “ledo/a”.

prohibición: os namorados non poden verse nin falar.

PERSONAXESAMIGA ( muller namorada) - nova, inxenua, desconsolada,

anoxada...- descrición física xeral

AMIGO - aparece nun segundo plano- polas palabras da amiga sabemos por que marchou

NAI -unhas veces é confidente- outras veces é opositora

AMIGA CONFIDENTE -comparte a alegría do amos- é a súa conselleira- dálle algún recado

SUBXÉNEROS1. BARCAROLAS OU MARIÑAS- teñen o mar como escenario.- autores destacados: Mendiño, Martín Codax, Joán Zorro e Pai Gómez Chariño.

2. CANTIGAS DE ROMARÍA- fan referencia a ir en peregrinaxe a un santuario ou romaría.- alí sucederá o encontro amoroso.- compostas con fins propagandísticos.

3. BAILADAS- conteñen referencias ao baile.- expresan alegría.

4. ALBAS- presentan os amantes ao mencer, cando se deben separar.- só hai unha, escrita por Nuno Fernández Torneol.

SÍMBOLOS

CERVOamigo, virilidade

(Pero Meogo)

AUGApureza,

virxindade

CABELOencontro amoroso,

entrega da virxindade

BAÑOS/FONTE

encontro amoroso

DOASvínculo

sentimental

RECURSOS FORMAIS

REFRÁN: verso ou versos que se repiten ao final de cada estrofa.

PARALELISMO: repetición de estruturas sintácticas e semánticas, creando ritmo e incidindo en determinadas ideas.- Paralelismo literal ou verbal: repetición total ou case total dun verso.- Paralelismo estrutural: repítense as mesmas estruturas sintácticas, pero empregando outras palabras.- Paralelismo semántico: a mesma idea exprésase en estrofas diferentes, pero utilizando outras palabras.

LEIXAPRÉN (deixa-toma): repetición do 2º verso da 1ª estrofa como 1º verso da 3ª estrofa; o 2º verso da 2ª estrofa repítese como 1º verso da 4ª estrofa… e así sucesivamente.