auditorio de galicia - capital · pdf filesu director titular y artístico. la...

12
xoves 7 | 11 | 2013 21.00 h Maximino Zumalave director Claudio Martínez Mehner piano AUDITORIO DE GALICIA REAL FILHARMONÍA DE GALICIA CONVERS@NDO José Luís Losa director de Cineuropa Ángel Luís Hueso Catedrático de Historia do Cine da USC Sala Mozart / 20.00 h

Upload: trinhdien

Post on 11-Mar-2018

223 views

Category:

Documents


5 download

TRANSCRIPT

Page 1: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

xoves7 | 11 | 2013

21.00 h

Maximino Zumalave directorClaudio Martínez Mehner piano

AUDITORIO DE GALICIA

REAL FILHARMONÍA DE GALICIA

CONVERS@NDO José Luís Losa director de Cineuropa Ángel Luís Hueso Catedrático de Historia do Cine da USC

Sala Mozart / 20.00 h

Page 2: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Duración aproximada do concerto: una hora, trinta minutos

Pregámoslle ao público que non faga fotografías e que desconecte os teléfonos móbiles, reloxos, etc.

I

NINO ROTA (1911-1979)Concerto en Do maior para piano e orquestra

Allegro cantabileArietta con variazoni

Allegro

Claudio Martínez Mehner piano

II

MORTE EN VENECIA (Luchino Visconti)(proxección dun fragmento do filme e

interpretación da banda sonora orixinal)

GUSTAV MAHLER (1860-1911)Sinfonía núm. 5 en Do sostido menor

Adagietto

UN PERRO ANDALUZ (Luis Buñuel e Salvador Dalí)(proxección dun fragmento do filme e

interpretación da banda sonora orixinal)

TANGOS (versións realizadas por Alfonso Morán,

Nikolay Velikov e Santiago Cribeiro)

Nikolay Velikov violínSantiago Cribeiro acordeónAlfonso Morán contrabaixo

RICHARD WAGNER (1813-1833)Tristán e Isolda

Preludio e morte de amor de Isolda

Page 3: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Nace en 1996. O seu primeiro direc-tor foi Helmuth Rilling (1996-2000), a quen sucedeu Antoni Ros Marbà (2000-2012). Dende 2013 Paul Daniel é o seu director titular e artísti-co. A titularidade da Real Filharmonía de Galicia recae na Xunta de Galicia, é xestionada polo Consorcio de Santiago e ten a súa sede permanen-te no Auditorio de Galicia.

Nace en 1996. Su primer director titular fue Helmuth Rilling (1996-2000), a quien sucedión Antoni Ros Marbà (2000-2012). Desde 2013 es su director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de Galicia recae en la Xunta de Galicia, es gestionada por el Consorcio de Santiago y tiene su sede permanente en el Auditorio de Galicia.

DIRECTOR ARTÍSTICO E TITULAR PAUL DANIEL

DIRECTOR ASOCIADO MAXIMINO ZUMALAVE

PRINCIPAL DIRECTOR INVITADO CHRISTOPH KÖNIG

VIOLÍNS I ADRIANA WINKLER (concertino) ANCA SMEU (axuda de concertino) ILDIKÓ OLTAI ** MICHAL RYCZEL YULIA PETRUSHEVSKAYA ANNA ALEXANDROVA CLAUDIO GURIDI VICTORIA JUROV ILYA FISHER DANIEL KORDUBAYLO CRISTIAN ÁLVAREZ *** CATERINA COMA ***

VIOLÍNS II GRIGORI NEDOBORA * NIKOLAY VELIKOV ** HELENA SENGELOW GYULA VADASZI ENRIQUE ROCA ELINA VIKSNE

KIYOKO OHASHI IRINA GRUIA MILDRED FERNÁNDEZ *** JOSÉ FERRER *** ANTONIO NAVARRO ***

VIOLAS TILMANN KIRCHER * NATALIA MADISON ** OXANA BAKULINA IONELA CIOBOTARU ANNE SCHLOSSMACHER TIMUR SADYKOV CRISTINA DE MINGO *** SILVIA GARCÍA ***

VIOLONCHELLOS PLAMEN VELEV * BARBARA SWITALSKA ** THOMAS PIEL SACHA CRISAN CARLOS GARCÍA VIRGINIA DE PABLO *** LUCÍA PÉREZ ***

CONTRABAIXOS CARLOS MÉNDEZ * ALFONSO MORÁN ** ORIOL XICART

FRAUTAS LAURENT BLAITEAU * LUIS SOTO **

ÓBOES CHRISTINA DOMINIK * ESTHER VIÚDEZ **

CLARINETES BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ **

FAGOTES JUAN CARLOS OTERO * MANUEL VEIGA **

TROMPAS JORDI ORTEGA * ALFREDO VARELA * XAVIER RAMÓN ** JAVIER GONZÁLEZ (R)

TROMPETAS RAMÓN LLÁTSER * ADRIÁN VIÑAS (R)

TIMBAL JOSÉ VICENTE FAUS *

ARPA ALBA BARREIRO (R)

ÓRGANO SIMONA KANTCHEVA (R)

ACORDEÓN SANTIAGO CRIBEIRO (R)

* PRINCIPAL ** COPRINCIPAL *** ALUMNO EAEM (R) REFORZO FACEBOOK.COM/REALFILHARMONIADEGALICIA

Real Filharmonía de Galicia

Page 4: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Director e pianista compostelán, formouse musicalmente en San-tiago, Madrid, Viena e Stuttgart. Foi discípulo de Ángel Brage, Guillermo González, Rosa Sabater, John Elliot Gardiner e Helmuth Rilling. Funda-dor e director do Coro Universitario de Santiago (1979-1985) e do Co-llegium Compostellanum (1988), fundou a Real Filharmonía de Gali-cia en 1996, compartindo a direc-ción con Helmuth Rilling ata o 2000. Dende entón segue vencellado á mesma como Principal Director In-vitado e como Director Asociado da Escola de Altos Estudos Musicais de Galicia. Con el teñen actuado os e as solistas máis prestixiosas; desta-ca a súa frecuente colaboración con Teresa Berganza. Ten dirixido im-portantes orquestras internacionais e no noso país ten levado a batuta da Orquestra Nacional de España, a Sinfónica de Madrid, a Orquestra Cidade de Barcelona, a Sinfónica de Tenerife, a Sinfónica do Principado de Asturias, a Orquesta de Cámara Reina Sofía, a Bética-Filarmónica de Sevilla, a Orquestra Cidade de Gra-nada, o Coro de RTVE ou o Coro da Fundación Príncipe de Asturias, en-tre outras moitas agrupacións.

Director y pianista compostelano, se formó musicalmente en Santiago, Madrid, Viena y Stuttgart. Fue discípulo de Ángel Brage, Guillermo González, Rosa Sabater, John Elliot Gardiner y Helmuth Rilling. Fundador y director del Coro Universitario de Santiago (1979-1985) y del Collegium Compostellanum (1988), fundó la Real Filharmonía de Galicia en 1996, compartiendo la dirección con Helmuth Rilling hasta el 2000. Desde entonces sigue vinculado a la misma como Principal Director Invitado y como Director Asociado de la Escuela de Altos Estudios Musicales de Galicia. Con él han actuado los y las solistas más prestigiosas; destaca su frecuente colaboración con Teresa Berganza. Ha dirigido importantes orquestas internacionales y en nuestro país ha llevado la batuta de la Orquesta Nacional de España, la Sinfónica de Madrid, la Orquesta Ciudad de Barcelona, la Sinfónica de Tenerife, la Sinfónica del Principado de Asturias, la Orquesta de Cámara Reina Sofía, la Bética-Filarmónica de Sevilla, la Orquesta Ciudad de Granada, el Coro de RTVE o el Coro de la Fundación Príncipe de Asturias, entre otras muchas agrupaciones.

Maximino Zumalave director

Page 5: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Nacido en Alemaña en 1970, reci-be a súa educación musical no Real Conservatorio de Música de Ma-drid, o Conservatorio Tchaikovski de Moscú, a Escola Superior de Música Reina Sofía de Madrid, a `Hochschu-le für Musik Freiburg´ (Alemaña), a `Fondazione per il Pianoforte´ en Como (Italia) e no `Peabody Conser-vatory´ en Baltimore (Estados Uni-dos). Estudou con mestres ilustres como Dmitri Bashkirov, Vitalij Mar-gulis e Leon Fleisher. No ano 1990 foi finalista no certame internacio-nal `Paloma O’Shea´ de Santander e gañou primeiros premios nos con-cursos internacionais `Fundación Chimay´ (Chimay, Bélxica), ̀ Pilar Ba-yona´ (Zaragoza) e `Dino Ciani´ (Mi-lán). A súa actividade como solista teno levado a actuar en toda Europa, Estados Unidos, Rusia, Centroamé-rica, Corea e Xapón; con orquestras como a Filharmónica de Múnic, a Filharmónica de Moscú, Filharmó-nica do Teatro Alla Scala, Scottish Chamber Orchestra, Filharmónica de Praga, Radio Svizzera Italiana, Norddeutsche Rundfunk, Filharmo-nía Húngara e coa maioría das or-questras españolas. Na actualidade é profesor na Hochschule für Musik de Basilea e colaborador do Centro Superior Katarina Gurska de Madrid.

Nacido en Alemania en 1970, recibe su educación musical en el Real Con-servatorio de Música de Madrid, el Conservatorio Tchaikovsky de Moscú, la Escuela Superior de Música Reina Sofía de Madrid, la `Hochschule für Musik Freiburg´ (Alemania), la `Fon-dazione per il Pianoforte´ en Como (Italia) y en el `Peabody Conserva-tory´ en Baltimore (Estados Unidos). Estudió con maestros ilustres como Dmitri Bashkirov, Vitalij Margulis y Leon Fleisher. En el año 1990 fue finalista en el certamen internacio-nal `Paloma O’Shea´ de Santander y ganó primeros premios en los con-cursos internacionales `Fundación Chimay´ (Chimay, Bélgica), `Pilar Ba-yona´ (Zaragoza) y `Dino Ciani´ (Mi-lán). Su actividad como solista le ha llevado a actuar en toda Europa, Es-tados Unidos, Rusia, Centroamérica, Corea y Japón; con orquestas como la Filharmónica de Munich, la Filhar-mónica de Moscú, Filharmónica del Teatro Alla Scala, Scottish Chamber Orchestra, Filharmónica de Praga, Ra-dio Svizzera Italiana, Norddeutsche Rundfunk, Filharmonía Húngara y con la mayoría de las orquestas es-pañolas. En la actualidad es profesor en la Hochschule für Musik de Basi-lea y colaborador del Centro Supe-rior Katarina Gurska de Madrid.

Claudio Martínez Mehner piano

Page 6: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Un compositor de cinemaO compositor italiano Nino Rota (1911-1979), aínda que soubo construír un importante catálogo de obras de concerto, é especialmen-te recoñecido pola súa obra para cinema traballando con directores como King Vidor, Coppola, Fellini, Zeffirelli ou Visconti. De formación neoclásica, alumno de Alfredo Casella e Ildebrando Pizetti, a súa estética asume a informalidade da posguerra pero afastado do vanguardismo xermano e afiliado á tonalidade. O Concerto en Do maior para piano e orquestra nace da es-treita colaboración do compositor con Arturo Benedetti Michelangeli tras anos de confrontación de ideas e continuas adaptacións contruindo unha partitura para solistas experi-mentados que require unha firme técnica que permite o lucimento do intérprete. Coa súa enorme expe-riencia na música cinematográfica puido imaxinar ambientes e porlles música, así, o tratamento tonal e un aire de aristocrática decadencia evocan unha obra tardía como foi Morte en Venecia de Visconti e o seu contexto mahleriano.

Un compositor de cineEl compositor italiano Nino Rota (1911-1979), aunque supo cons-truir un importante catálogo de obras de concierto, es especialmen-te reconocido por su obra para cine trabajando con directores como King Vidor, Coppola, Fellini, Zeffirelli o Visconti. De formación neoclásica, alumno de Alfredo Casella e Ilde-brando Pizetti, su estética asume la informalidad de la posguerra pero alejado del vanguardismo germano y afiliado a la tonalidad. El Concierto en Do maior para piano y orquesta nace de la estrecha colaboración del compositor con Arturo Bene-detti Michelangeli tras años de confrontación de ideas y continuas adaptaciones contruyendo una par-titura para solistas experimentados que requiere una firme técnica que permite el lucimiento del intérprete. Con su enorme experiencia en la música cinematográfica pudo ima-ginar ambientes y ponerles música, así, el tratamiento tonal y un aire de aristocrática decadencia evocan una obra tardía como fue Muerte en Venecia de Visconti y su contexto mahleriano.

Page 7: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Mahler e ViscontiMorte en Venecia (1971) é unha longametraxe de 127 minutos franco-italiana dirixida por Luchino Visconti que adapta a novela de título homónimo do escritor alemán Thomas Mann. A novela e a película desenvólvense nunha Venecia afas-tada do esplendor vivido en tempos pasados e invadida por unha praga, pero igualmente capaz de seguir transmitindo o cautivante e á vez nostálxico legado do seu magnífico pasado. O personaxe protagonista, o profesor Aschenbach, está ba-seado vagamente no compositor Gustav Mahler, do que conservaba o nome de pila pero de quen Mann cambiara a súa dedicación pola de escritor. Na adaptación de Visconti, Aschenbach volve ser compositor, e engádense episodios lembrados durante o filme que reforzan a iden-tificación con Mahler, como a morte dunha filla pequena en similares circunstancias a como el perdeu á súa. Igualmente o parecido físico do Aschenbach de Visconti con Mahler é considerable, así como o é o da súa muller con Alma, esposa do compositor. Con todo estes detalles non constitúen a verdadeira identi-ficación da película de Visconti co compositor, senón que se debe á súa música; en concreto ao Adagie-tto da súa Quinta sinfonía que está presente ao longo de toda a pelícu-la formando unha unión indivisible entre imaxe e son de gran presenza dramática. Esta unión alcanza o seu climax na poética escena en que Tadzio penetra lentamentemente

Mahler y ViscontiMuerte en Venecia (1971) es un largo-metraje de 127 minutos franco-italia-na dirigida por Luchino Visconti que adapta la novela de título homónimo del escritor alemán Thomas Mann. La novela y la película se desarrollan en una Venecia alejada del esplendor vivido en tiempos pasados e invadi-da por una plaga, pero igualmente capaz de seguir transmitiendo el cautivante y a la vez nostálgico legado de su magnífico pasado. El personaje protagonista, el profesor Aschenbach, está basado vagamente en el compositor Gustav Mahler, del que conservaba el nombre de pila pero de quien Mann había cambiado su dedicación por la de escritor. En la adaptación de Visconti, Aschenbach vuelve a ser compositor, y se añaden episodios recordados durante el film que refuerzan la identificación con Mahler, como la muerte de una hija pequeña en similares circuns-tancias a como él perdió a la suya. Igualmente el parecido físico del Aschenbach de Visconti con Mahler es considerable, así como lo es el de su mujer con Alma, esposa del com-positor. Sin embargo estos detalles no constituyen la verdadera iden-tificación de la película de Visconti con el compositor, sino que se debe a su música; en concreto al Adagietto de su Quinta sinfonía que está pre-sente a lo largo de toda la película formando una unión indivisible entre imagen y sonido de gran presencia dramática. Esta unión alcanza su climax en la poética escena en que Tadzio penetra lentamentemente en

Page 8: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

no mar mentres o enfermo profesor admirao recostado na súa cadeira na area da praia. A súa respiración irase entrecortando até trastornarse nun silencio irreversible, á vez que soa a melodía do Adagietto. Durante a maior parte da súa carreira, Vis-conti recorreu a temas de música clásica para acompañar musical-mente ás imaxes e historias que creaba nas súas películas, a miúdo en combinación coa música creada expresamente para a película. A par-tir de Morte en Venecia o realizador decidirase por utilizar para a banda sonora das súas películas música composta con anterioridade, adap-tando o ritmo e montaxe das esce-nas á música preexistente e non ao contrario, como adoita ocorrer na maior parte das películas.

el mar mientras el enfermo profesor le admira recostado en su silla en la arena de la playa. Su respiración se irá entrecortando hasta trastocarse en un silencio irreversible, a la vez que suena la melodía del Adagietto. Durante la mayor parte de su carrera, Visconti recurrió a temas de música clásica para acompañar musicalmen-te a las imágenes e historias que creaba en sus películas, a menudo en combinación con la música creada expresamente para la película. A par-tir de Muerte en Venecia el realizador se decidirá por utilizar para la banda sonora de sus películas música com-puesta con anterioridad, adaptando el ritmo y montaje de las escenas a la música preexistente y no al contrario, como suele ocurrir en la mayor parte de las películas.

Page 9: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Icona surrealistaTitulado orixinalmente Un chien andalou é unha curtametraxe de vinteún minutos rodado en 1929 e estreado en París o 6 de xuño dese ano. Un perro andaluz é unha obra fundamental para entender a natureza e o alcance revolucionario do movemento surrealista, así como a achega dos artistas españois ao mesmo. O mítico filme, nace en Cadaqués cando Salvador Dalí con-vence a Buñuel para que abandone un proxecto que tiña con Ramón Gó-mez de la Serna e comezan a escribir un guión no que converxen os soños de ambos e mostra conceptos como o putrefacto, as formigas ou o ollo seccionado pola navalla ideados nese momento e desenvolvidos nas obras posteriores dos dous artistas. Con esta película, Buñuel e Dalí cuestionan a existencia mesma da arte como discurso institucionaliza-do e burgués. Considerada unha das cintas máis significativas do cinema surrealista, transgrede os esquemas narrativos canónicos pretendendo provocar un impacto moral no es-pectador a través da agresividade da imaxe. Remite constantemente ao delirio e ao soño, tanto nas imaxes como no uso dun tempo non cronolóxico das secuencias. A pelí-cula orixinal era muda e en 1960, engadíronse os temas musicais de Tristán e Isolda de Wagner e o tango, que se converten en acompaña-mento estético, en importante ma-nifestación surrealista que expresa o inconsciente e irracional da cinta de Buñuel.

Icono surrealistaTitulado originalmente Un chien an-dalou es un cortometraje de veintiún minutos rodado en 1929 y estrenado en París el 6 de junio de ese año. Un perro andaluz es una obra fundamen-tal para entender la naturaleza y el alcance revolucionario del movimien-to surrealista, así como la aportación de los artistas españoles al mismo. El mítico filme, nace en Cadaqués cuan-do Salvador Dalí convence a Buñuel para que abandone un proyecto que tenía con Ramón Gómez de la Serna y comienzan a escribir un guión en el que convergen los sueños de ambos y muestra conceptos como lo putrefacto, las hormigas o el ojo sec-cionado por la navaja ideados en ese momento y desarrollados en las obras posteriores de ambos artistas. Con esta película, Buñuel y Dalí cuestio-nan la existencia misma del arte como discurso institucionalizado y burgués. Considerada una de las cintas más significativas del cine surrealista, transgrede los esquemas narrativos canónicos pretendiendo provocar un impacto moral en el espectador a través de la agresividad de la imagen. Remite constantemente al delirio y al sueño, tanto en las imágenes como en el uso de un tiempo no cronológico de las secuencias. La película original era muda y en 1960, se añadieron los temas musicales de Tristán e Isolda de Wagner y el tango, que se convierten en acompañamiento estético, en importante manifestación surrealista que expresa lo inconsciente e irracio-nal de la cinta de Buñuel.

Page 10: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Lenda dun amor imposibleComposta entre 1857 e 1859, Tris-tan e Isolda estreouse en Múnic o 10 de xuño de 1865. Representati-va da técnica e a estética de Richard Wagner, nesta ópera a harmonía tra-dicional disólvese de forma gradual e inexorable, a disonancia comeza a ser percibida como son puro e o crecente cromatismo e as extensas series harmónicas minguan a súa utilidade aos acordes. O preludio, como todos os de Wagner, resume os leitmotivs da ópera, presentando os temas de Tristán cara ao delirio amoroso de Isolda: o desexo, a mirada, o filtro de amor, a angus-tia, o descubrimento, a liberación pola morte... En numerosas inter-pretacións, o tema da morte pecha o preludio e dá paso á morte de amor, comezo do delirio amoroso de Isolda, quen ao observar o cor-po ermo de Tristán, emite palabras emocionadas dirixidas a un reino da fantasía e a inconsciencia.

Leyenda de un amor imposibleCompuesta entre 1857 y 1859, Tris-tan e Isolda se estrenó en Munich el 10 de junio de 1865. Representativa de la técnica y la estética de Richard Wagner, en esta ópera la armonía tradicional se disuelve de forma gra-dual e inexorable, la disonancia co-mienza a ser percibida como sonido puro y el creciente cromatismo y las extensas series armónicas merman su utilidad a los acordes. El preludio, como todos los de Wagner, resume los leitmotivs de la ópera, presentan-do los temas de Tristán hacia el de-lirio amoroso de Isolda: el deseo, la mirada, el filtro de amor, la angustia, el descubrimiento, la liberación por la muerte... En numerosas interpre-taciones, el tema de la muerte cierra el preludio y da paso a la muerte de amor, comienzo del delirio amoroso de Isolda, quien al observar el cuer-po yermo de Tristán, emite palabras emocionadas dirigidas a un reino de la ensoñación y la inconsciencia.

Page 11: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

Título orixinal: Morte a VeneziaDirección: Luchino ViscontiGuión: Luchino Visconti, Nicola Badalucco (sobre libro de Thomas Mann)Música: Gustav MahlerFotografía: Pasqualino De SantisReparto: Dirk Bogarde, Silvana Mangano, Björn Andrésen, Marisa Berenson, Mark Burns, Romolo Valli

Título orixinal: Un chien andalouDirección e produción: Luís Buñuel Guión: Luís Buñuel e Salvador DalíMúsica: Preludio e morte de ‘Tristán e Isolda’, (Richard Wagner). Tangos arxentinos seleccionados por Luís Buñuel.Producción: Luis BuñuelFotografía: Albert Duverger (como Duverger)Montaxe: Luís BuñuelEscenografía: Pierre SchilzneckReparto: Simone Mareuil, Pierre Batcheff, Luís Buñuel, Salvador Dalí, Robert Hommet, Marval.

Título original: Morte a VeneziaDirección: Luchino ViscontiGuión: Luchino Visconti, Nicola Badalucco (sobre libro de Thomas Mann)Música: Gustav MahlerFotografía: Pasqualino De SantisReparto: Dirk Bogarde, Silvana Mangano, Björn Andrésen, Marisa Berenson, Mark Burns, Romolo Valli

Título original: Un chien andalouDirección: Luis Buñuel Guión: Luis Buñuel y Salvador DalíMúsica: Preludio y muerte de ‘Tristán e Isolda’, (Richard Wagner). Tangos argentinos seleccionados por Luis Buñuel.Producción: Luis BuñuelFotografía: Albert Duverger (como Duverger)Montaje: Luis BuñuelEscenografía: Pierre SchilzneckReparto: Simone Mareuil, Pierre Batcheff, Luis Buñuel, Salvador Dalí, Robert Hommet, Marval.

Page 12: AUDITORIO DE GALICIA - Capital · PDF filesu director titular y artístico. La ti-tularidad de la Real Filharmonía de ... BEATRIZ LÓPEZ * VICENTE LÓPEZ ** FAGOTES JUAN CARLOS OTERO

AUDITORIO DE GALICIA Avda. do Burgo das Nacións, s/n15705 Santiago de Compostela

DESPACHO DE BILLETESTel.: +34 981 571 026 573 979

OFICINATel.: +34 981 574 153 552 290Fax: +34 981 574 250

www.compostelacapitalcultural.orgwww.auditoriodegalicia.orgwww.rfgalicia.org

próximos concertosNOVEMBRO 2013

28 | REAL FILHARMONÍA DE GALICIAPABLO MELGO director e piano21.00 h. Auditorio de Galicia

obras de W. A. Mozart, Niels Gade

CONVERS@NDO 20.00h

14 | REAL FILHARMONÍA DE GALICIACAPELA COMPOSTELANAPAUL DANIEL director21.00 h. Auditorio de Galicia

Obras de Johannes Brahms, Jean Sibelius

CONVERS@NDO 20.00h

15 | NANCY FABIOLA HERRERA soprano RUBÉN FERNÁNDEZ AGUIRRE piano21.00 h. Auditorio de Galicia

Concerto a beneficio da Fundación Victoria de los Ángeles

13 | EDUARDO MARTÍNEZ óboeERIKO ISHIMOTO piano20.30 h. Auditorio de Galicia (Sala Mozart)

Bach, Britten, Saint-Saëns, Mozart e Hindemith

22 | REAL FILHARMONÍA DE GALICIACRISTIAN ZARATE SEXTETO20.30 h. Auditorio de Galicia (Sala Mozart)

Homenaxe á música no cine arxentino

concerto

entrada libre ata completar o aforo do local

MICATLÁNTICA