τρ

ιμη

νη

ΠΕρ

ιοΔ

ικη

ςυ

γκ

ομ

ιΔη

γρ

αμ

μα

τω

νκ

αιτ

Εχ

νω

ν

Ετος 3 - ΔΕκ. 2011 - ΦΕβ. 2012 - τΕυχος 10

ελεύθερα

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Δημήτρης Δικαίοςμαρία ροδοπούλου

μπατίστας μαλαματένιος

Υπεύθυνη ύληςμαρία ροδοπούλου

Σύνταξη - ΣελιδοποίησηΔημήτρης Δικαίος

Γραφιστική επιμέλειαΆννα ςτράνη

Εξώφυλλοανθή ςταματάκη

Γλωσσική επιμέλεια - Διόρθωσημπατίστας μαλαματένιος

ΦωτογραφίαΔημήτρης μακαρώνας

Σκιτσογραφίαγ.ασημακόπουλος - elf-h

ιστοσελίδα περιοδικούsodeia.net

ηλεκτρονικό ταχυδρομείοsodeia@ymail.com

τηλέφωνο επικοινωνίας694 717 600 5

Εκτύπωση - Βιβλιοδεσίαγραφικές τέχνες ASO

ι.&Ε. ςαββογλίδου ο.Ε.χίου 49,αΘηνα. τ.κ. 104 39

περιοδικό

Άγγελος Θεοχάρης, Trio Lirico, Εύα

Πετροπούλου - Λιανός, Ζιzάνιο,

γιώργος ρούσσος, μαρία ροδο-

πούλου, γιάννης τόλιας, Λίζα Διο-

νυσιάδου, γιάννης Φαρσάρης,

Θανάσης αθανάσιος, Ευάγγελος

νέσσης, Δημήτρης Δικαίος, νίκη

Παυλίδου, βάγγη χατζησταμάτη,

Vennis Mak, μαίρη Λιόντη, βάσω

μπρατάκη, γεώργιος κακαές, αγ-

γελίνα ρωμανού, Παναγιώτης

τζαννετάτος, μαρία τσολιά, μπα-

μπάκ, ςαντέκ χατζάνι.

τεύχος 10

συντακτική ομάδακατά σειρά θεμάτων

δημοσιεύουμε

κείμενα, άρθρα,

συνεντεύξεις,

δοκίμια, ποίηση,

πεζογραφία,

σκίτσα, εικαστικά,

αφιερώματα κ.α.

ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ

sodeia@ymail.com

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή ολό-κληρου ή μέρος κειμένου, μόνοόταν αναφέρεται η πηγή του. τα ενυ-πόγραφα κείμενα εκφράζουν τηνάποψη των αρθρογράφων τους καιόχι του περιοδικού στο σύνολό του.

το επόμενο τεύχος από τις 15/3 στα βιβλιοπωλεία

περιεχόμενα

04 πρόσωπαΆννα αχμάτοβα

06 μουσικήTrio Lirico

08 παιδική λογοτεχνίατο Παραμύθι & ο ρόλος του

10 zιzάνιοβρες τη λύση

11 κινηματογράφοςOphüls - Madame De

16 εικαστικάFernando Botero

17 πεζοποίησηΠαχυνόμενη οργή

18 λογοτεχνικό φύλλοαλαζονείa

20 άποψητο βιβλίο στη ζωή μας

23 διήγηματο παγκάκι στο βάθος

24 ποιητικός Λόγοςσυγκομιδή 12 ποιημάτων

30 μεταφράσειςα. ςαϊφι β. Emorine

31 ανασκόπησησοδειά 2009 - 2011

32 οπισθόφυλλοmini μανιφέστο

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012

Άννα Άχμάτοβαπρόσωπα

11

04

Max Ophülsκινηματογράφος

Fernando Boteroεικαστικά

16

4

πρ

όσ

ωπ

α

η νεανική ποίησητης Άννας Αχμάτοβα

η Άννα Αχμάτοβα (Ахматова,Анна Андреевна 1889-1966), απο-τελεί αναμφισβήτητα μια από τις ση-μαντικότερες ποιήτριες του 20ουαιώνα και της αργυρής Εποχής τηςρωσικής ποίησης. Πλησιάζοντας στοέτος 2012, οπότε και συμπληρώνο-νται 100 χρόνια από την έκδοση τηςπρώτης της ποιητικής συλλογής μετον τίτλο «απόγευμα» (Вечер), λίγαμπορεί να συμπληρώσει κανείς στηνερμηνεία του έργου της και στην ανά-λυση της εποχής και της ζωής της. ςί-γουρα, όμως, το έργο της μπορεί ναμεταφραστεί εκ νέου ή ακόμη και γιαπρώτη φορά. Εξάλλου, κάθε μετα-φραστική προσπάθεια αποτελεί κάθεφορά μια νέα προσέγγιση, μια νέαερμηνεία στο ίδιο αθάνατο πρωτό-τυπο κείμενο.

μελετώντας τα νεανικά ποιήματατης αχμάτοβα, δύσκολα κάποιοςεντοπίζει την αίσθηση του πρωτό-

λειου, του άγουρου. η βαθιά επεξερ-γασία τους, καθώς και το αυστηρόξεδιάλεγμα (στην πρώτη της συλ-λογή δημοσιεύει μόλις τα 35 από τα200 ολοκληρωμένα την εποχή εκείνηποιήματά της) στο οποίο προβαίνει ηποιήτρια, δημιουργούν ποιήματα καισυλλογές με μια ψευδαίσθηση ωρι-μότητας. το ποιητικό της τοπίο μοιά-ζει ήδη ξεκάθαρο, με σαφείςπροσανατολισμούς και κατευθύν-σεις. ο προσωπικός χαρακτήρας, οερωτισμός, η διακριτική θρησκευτικό-τητα αποτελούν χαρακτηριστικά πουδιαπερνούν όλο της το έργο, και κά-νουν αισθητή την εμφάνισή τους,ήδη στα ποιήματα αυτά. ςτην φάσηαυτή της ποιητικής της δημιουργίας,τα στοιχεία αυτά περιτριγυρίζονταιαπό νεανικές εμπειρίες, όπως έρωτες,βραδινές εξόδους, μοναχικές ή μηβόλτες. οι εικόνες αυτές μοιάζουν πε-ρισσότερο οικείες και απτές, όχι μόνοεπειδή διαφοροποιούνται από τιςτραγικές ιστορικές στιγμές που έζησεκαι αποτύπωσε κατά την ωριμότητάτης, αλλά κυρίως επειδή σε αυτέςυπάρχουν σκηνές και σταλάγματαζωής, που όλοι έχουν συναντήσει καιβιώσει. η προσιτότητά τους, όμως,δεν τα καθιστά κοινά. η πρωτοτυπίαδιατηρείται, δίνοντας ταυτόχρονα τηνταυτότητα και το στίγμα της ποιή-τριας, προοικονομώντας έτσι το λα-μπρό της μέλλον.

Άγγελος Θεοχάρης

5

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netπ

ρό

σω

πα

Ах

ма

то

ва

, Ан

на

Ан

др

ее

вн

а 1

88

9-1

96

6А

хм

ато

ва

, Ан

на

Ан

др

ее

вн

а 1

88

9-1

96

6

Έμαθα να ζω απλά και με σοφία,να κοιτώ τον ουρανό και να προσεύχομαι στον Θεό,

και να περιπλανούμαι ώρα πολλή στο δειλινό,για να κουράσω την ασήμαντη αγωνία.

Όταν θροΐζουν οι κολλιτσίδες στο φαράγγικαι γέρνουν τα κλαδιά των κιτρινοκόκκινων μουριών,

χαρούμενους στίχους γράφωγια την φθαρτή, φθαρτή αλλά θαυμάσια ζωή.

Επιστρέφω. ο μαλλιαρός γάτοςμου γλείφει την παλάμη κι ευχάριστα νιαουρίζει,

και σιγά σιγά ανάβει η λαμπερή φωτιάστο παρατηρητήριο του παραλίμνιου υλοτομείου.

ςπάνια μόνο τρυπά την ησυχίαη φωνή του πελαργού που στάθηκε στη σκεπή.

κι αν την πόρτα μου χτυπήσειςμου φαίνεται, ότι ούτε που θα σε ακούσω.

1912

Όλοι εμείς εδώ είμαστε πότες και πόρνες,πόσο άκεφοι είμαστε μαζί!

ςτους τοίχους λουλούδια και πουλιάμαραζώνουν για τον ουρανό.

Εσύ καπνίζεις μαύρη πίπα,τι περίεργος ο καπνός από πάνω της.

Εγώ φόρεσα στενή φούσταγια να φαίνομαι ακόμη πιο κομψή.

Παράθυρα για πάντα κλειστά:τι είναι εκεί, πάγος ή αστραπή;

με μάτια σκεπτικής γάταςμοιάζουν τα δικά σου μάτια.

αχ, πόσο η καρδιά μου θλίβεται!Άραγε την ώρα του θανάτου περιμένω;

και εκείνη, που τώρα χορεύει,δίχως άλλο στην κόλαση θα πάει.

1913

6

μο

υσ

ική

ΕΛΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ Γεννημένηστην αθήνα, ξεκίνησε τις σπουδέςτης στο ωδείο Athenaeum, στοοποίο φοίτησε με την αντιγόνηςγούρδα, αποφοιτώντας το 2004 μεβαθμό άριστα παμψηφεi, τελειοποι-ήσε τη τεχνική στο λυρικό τραγούδι,παρακολουθόντας σεμινάρια δίπλασε καταξιωμένους καλλιτέχνες όπωςη μαρίνα κρίλοβιτς, Λούη μανίκα,κώστα Πασχάλη,Kurt Equiluz, Elisa-beth Vidal, μίλτο Λογιάδη.Παρακολούθησε το σεμινάριο ''Wolf-gang Amadeus Mozart'' του OperaStudio της Εθνικής Λυρικής ςκηνής,με τον αρη χριστοφέλλη και τηνΖανέτ Πηλου.τραγούδησε σε Έλλαδακαι εξωτερικό με ιδιαίτερη επιτυχία.Ιδιαίτερες διακρίσεις γνώρισε στον 9οΠανελλήνιο Διαγωνισμό κλασικούτραγουδιού της χον,(α΄βραβείο),στον 4ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Λυ-ρικών τραγουδιστών ςημο (3ο βρα-βείο) το 2009 εμφανίστηκε στομέγαρο μουσικής αθηνών σε έργαRachmaninov στο φιλανθρωπικόGala που διοργάνωσε η Λέσχηφίλων Jose Carreras. Από το 2008 είναι μέλος της χορω-δίας και της σκηνής της οπερέταςτης Εθνικής Λυρικής ςκηνής τον αύ-γουστο του 2010 παρακολούθησεmaster class με τον Tom Krause στηθερινή ακαδημία του ΠανεπιστημίουMozarteum του Salzburg και συμμε-τείχε στις συναυλίες του Πανεπιστη-μίου. την καλλιτεχνική περίοδο2010-2011 εμφανίστηκε στην ΕθνικήΛυρική ςκηνή με τον ρόλο “Mutter”στο έργο Hänsel und GretelHumperdinck.Είναι μέλος του συνό-λου “Trio Lirico”.

Trio Lirico

7

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netμ

ου

σικ

ή

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΑΓΚΙΑΟΥΡΗΣ Γεννή-θηκε στην Πάτρα. ςπούδασε βιολί καιπιάνο στο δημοτικό ωδείο Πατρών.Δίπλωμα μονωδίας πήρε στο ωδείοαθηνών με τη κ.Hara Savino το 2007.Παρακολούθησε masterclasses τρα-γουδιού με τους,κώστα Πασχάλη,τηBirgit Nickl, τον Άρη χριστοφέλλη,τηνΔάφνη Ευαγγελάτου, τον Gilles Deni-zot, τον Δημήτρη καβράκο και μαθή-ματα υποκριτικής με την ςοφίακακαρελίδου. Απέσπασε βραβεία σεδιαγωνισμούς τραγουδιού σε αθήνακαι Θεσσαλονίκη (2004 – 2006 –2010)Εμφανίστηκε στις όπερες των:G.Verdi-Don Carlos (Frate),W.A.Mozart-Die Zauberflöte (DerPriester), J.Strauss-Die Fledermaus(Frank), G.Bizet-Carmen (Es-camillo,Morales), C.Orff-Die Kluge(Der König), G.Rossini-La cambiale dimatrimonio (Slook), G.F.Händel-Acisand Galatea (Polypheme),G.Verdi-Traviata (G.Germon),E.Humperdinck-Hänsel und Gretelκαθώς και σε έργα Θρησκευτικήςμουσικής όπως: Messiah-G.F.Hän-del, Messe Solenelle-G.Rossini, Weih-nachts oratorium und MattäusPassion-J.S.Bach. Συνεργάζεται με τηνπαιδική σκηνή της Εθνικής λυρικήςσκηνής, το Εθνικό θέατρο, το μέγαρομουσικής αθηνών, Θεσσαλονίκηςκαθώς και με την Όπερα Θεσσαλονί-κης, Oπερα νέων, Δήμο Λαρισ-σαίων, Πατρών, The Athen’s singersproduction, Opera dei giovani.Είναιερμηνευτής της εθνικής ρώσσικηςμουσικής σχολής, της Ελληνικήςοπερέτας καθώς και μέλος των ομά-δων όπερας, 1.oper(o), 2.οπερανέων και 3.trio lirico

NEVILLE JASON FAΗΥ Ξεκίνησε μα-θήματα πιάνου στο Εθνικό ωδείο μετην κ. ρίτα βούρτση. ςυνέχισε στο Trin-ity College London με τους AntonyPeebles στο πιάνο και Ann Cherryστο φλάουτο.Επιστρέφοντας στηνΕλλάδα σπούδασε στο ωδείο τηςμουσικής Εταιρίας αθηνών με τηνNylian Perez-ιωαννίδη και εν συνεχείαστο University of Indianapolis (AthensCampus) με καθηγητές τους Άλλαχαλάψη και γιώργο μάνεση απ’ό-που πήρε το Master of Arts in Music.Είναι κάτοχος F.R.S.M. και L.R.S.M. τωνβασιλικών ςχολών της μεγ.βρετανίαςκαι αριστούχος διπλωματούχος τουωδείου της μουσικής εταιρίας αθη-νών. Παρακολούθησε σεμινάρια με τους,Ardakov, Vasary, Lazko, Ganev, χα-ντζηνίκο και μάνεσση.Έχει παίξει σεσυναυλίες και φεστιβάλ τόσο σεσόλο όσο και σε ρεπερτόριο μουσι-κής δωματίου σε Ελλάδα και εξωτε-ρικό. Έχει συμπράξει με την ορχήστραποικίλης μουσικής της κηφισιάς καιείναι μέλος του ορχηστρικού συνό-λου “Cantabille” της κηφισιάςκαθώς και πιανίστας του σχήματοςΛυρικού τραγουδιού “Trio Lirico” Εχει συνθέσει, εκδόσει και ηχογραφή-σει δύο έργα για πιάνο και ένα γιατσέλο με πιάνο (Music Creation-Series, “Edition Orpheus musichouse” Nikolaidis, www.music-house.gr ).Είναι καθηγητής πιάνουκαι ανωτέρων θεωρητικών στηνσχολή Campion και στο St.Cather-ine’s British Embassy School.

L’amore appasionato – L’amore leggiero

τους “Trio Lirico” είχαμε την ευκαιρίανα απολαύσουμε στην εκδήλωσητης σοδειάς, στις 25 Νοε 2011.

8

πα

ιδικ

ή λ

ογ

οτε

χνία

Το παραμύθι στη ζωή μαςH συγγραφέας παραμυθιών Εύα Πε-τροπούλου – Λιανός μας λέει, τι ση-μαίνει γι αυτήν το παραμύθι και πωςασχολήθηκε με το συγκεκριμένοείδος λογοτεχνίας.

Το Παραμύθι για μένα είναι μια ιδιαί-τερη λέξη, γιατί κάθε φορά πουακούω η λέω αυτή η λέξη ταξιδεύω σεστιγμές ευτυχισμένες κι απόλυτης ξε-νοιασιάς, όπου θυμάμαι πρόσωπαγελαστά κι όλα ήταν δυνατά.Θυμάμαι ανθρώπους σαν τον νίκοΠιλάβιο, και τη φωνή της ΘείαςΛένας..Θυμάμαι τη μητέρα μου να με έχειαγκαλιά, εμένα και τον αδελφό μου,και να μας λέει ιστορίες για τα ζώατου χωριού, και τον παππού και τηγιαγιά . Παραμύθι για μένα είναι οι αναμνή-σεις μου που ήταν τόσο αθώες καιγεμάτες απο παιγνίδι κι εμπειρίες,όπου οι δράκοι πάντα έχαναν.οφείλουμε να το σεβαστούμε, να τοαγαπήσουμε και να κρατήσουμε ταμηνύματα για τα παιδιά ζωντανά ,φωτεινά.ασχολήθηκα με το παραμύθι γιατίμπήκε στη ζωή μου πολύ νωρίς καιμε συνεπήρε ..από τότε που θυμάμαι τον εαυτόμου, παιδί ακόμη έγραφα ή διάβαζαπαραμύθια. ιστορίες με πριγκίπισσες και δρά-κους. ιστορίες της κοντέσας ντε ςε-γκυρ, όμορφες ιστορίες που έγραφεστα εγγόνια της για να τα διδάξει,έστω κι από μακριά, την καλοσύνη,

την ανθρωπιά αλλά και την μαγείατης φαντασίας. γράφω γιατί νιώθω παιδί και είμαιπολύ χαρούμενη, που έχω μικρούςαναγνώστες που μ ακολουθούν στοόνειρο που λέγεται παραμύθι.

Η Εύα Πετροπούλου-Λιανός έχει εκ-δώσει δύο βιβλία.

η Κόρη της Σελήνηςεκδόσεις ΟΣΕΛΟΤΟΣ

η «Κόρη της Σελήνης», η πανέμορφηΠριγκιποπούλα Ξακουστή, βρίσκεταιαντιμέτωπη με τη μοχθηρή μητριάτης, τη νέα βασίλισσα της χώρας. η μικρή Πριγκίπισσα, διωγμένη απότο παλάτι με ύπουλο τρόπο, έρχεταιγια πρώτη φορά σ’ επαφή με τουςκινδύνους του σκοτεινού δάσους,αλλά ανακαλύπτει και την φιλικήπλευρά τους μιας και τα ζώα του δά-σους, της μαθαίνουν πολλά αλλάκαι την βοηθούν να ανακαλύψει πώς

9

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netπ

αιδ

ική

λο

γο

τεχν

ία

πώς να νικάει το φόβο της και να πο-ρεύεται στη ζωή με καλοσύνη, αφούαυτός είναι ο μόνος δρόμος για τηνευτυχία.Πράγματι, η «κόρη της ςελήνης» θαζήσει μια πολύ όμορφη ζωή σε έναδεύτερο σπίτι , όπου μεγαλώνει τρυ-φερά, με αγάπη και καλοσύνη επι-σφραγίζοντας την επικράτηση του«καλού».

Η ζεραλντίν & το Ξωτικό της Λίμνηςεκδ. Έναστρονη μικρή Ζεραλντίν είναι κορίτσι τηςσύγχρονης πόλης. μεγαλώνει σεαστική πολυτέλεια, με πατέρα μεγα-λοδικηγόρο και μητέρα διευθύντριαπεριοδικού μόδας. γύρω της άφθοναυλικά αγαθά και ειλικρινής οικογενει-ακή αγάπη, αλλά καμία προϋπόθεσηγια ονειρεμένα φαντασιακά πετάγ-ματα. Ευτυχώς που υπάρχει στη ζωήτης ο επαρχιώτης παππούς. Δίπλα

από το εξοχικό του απλώνεται μιαωραία λίμνη, γεμάτη μύθους και μυ-στήρια... Έτσι οι διακοπές κοντά τουμετατρέπονται σε μαγική φυγή σε

έναν κόσμο παραμυθένιας ομορ-φιάς. ανάμεσα ονείρου και πραγμα-τικότητας θα παρελάσουνολοζώντανα στοιχειά και ξωτικά καινεραϊδομορφές, βασίλισσες του πο-ταμού, πριγκίπισσες σειρήνες τωνφυκιών και χίλιες δυο νερένιες άυλεςυπάρξεις, που δίνουν άμετρη ορμήστη φαντασία του παιδιού για ασυ-νόρευτα ταξίδια.

* *

«Παραμύθι για μέναείναι οι αναμνήσειςμου που ήταν τόσοαθώες και γεμάτεςαπό παιγνίδι κι εμπει-ρίες, όπου οι δράκοιπάντα έχαναν»

Εύα Πετροπούλου – Λιανός

10

Οριζόντια 1.Ήρωας γνωστής χρι-στουγεννιάτικης ιστορίαςτου Καρόλου Ντίκενς, ήαλλιώς… ήρωας καιεφιάλτης κάθε οικονομι-κού επιτελείου. 2.Χριστουγεννιάτικαγλυκά πασπαλισμένα μεάχνη ζάχαρη, ή αλλιώς…είναι και οι πολιτικοίμας. 3.Με αυτά φωτίζουμε τοχριστουγεννιάτικο δέ-ντρο, ή αλλιώς… αυτάμας ανάβουν όταν αναγ-γέλλει νέα οικονομικάμέτρα ο Βενιζέλος.

Κάθετα 1.Ξωτικά τα οποία ζουν κάτω από ταπόδια μας και προσπαθούν να κό-ψουν το δέντρο που βαστάει τη γη, ήαλλιώς… βουλευτές οι οποίοι ζουνκάτω από τη χώρα και προσπαθούννα πετσοκόψουν το κλωναράκι που τηβαστάει ακόμα όρθια. 2.Μας το φέρνει ο Άγιος Βασίλης τοβράδυ της πρωτοχρονιάς, ή αλλιώς…μας το έκοψε ο πρωθυπουργός Γιώρ-γος τις δύο τελευταίες πρωτοχρονιές.

3.Το κάνουμε στο σπίτι μας τα Χρι-στούγεννα με πολύχρωμες μπάλεςκαι κορδέλες, ή αλλιώς… το κάνουμεστους βουλευτές μας όλο το χρόνοόταν βρίσκονται στο βήμα της Βου-λής. 4.Το λένε οι μικροί μαθητές στις χρι-στουγεννιάτικες σχολικές γιορτές, ήαλλιώς… το λέει κάθε τόσο ο εκάστοτεΠρωθυπουργός, όχι βέβαια με τηνίδια επιτυχία των μικρών παιδιών.

Μπράβο!!! Κατάφερες να λύσεις το χριστουγεννιάτικο σταυρόλεξο του «Ζιζά-νιου». Συμπλήρωσε τώρα τα γράμματα στα κουτάκια που αντιστοιχούν και δεςτην έκπληξη που κρύβει φέτος για εσένα ο Άγιος Βασίλης.

Υ.Γ. Φέτος, ήσουν δεν ήσουν καλό παιδί το «δώρο» θα το πάρεις…

Το Ζιζάνιο σας εύχεται Χρόνια Πολλά με ένα προφητικό Σταυρόλεξο

11

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.net

κιν

ημ

ατο

γρ

άφ

ος

Madame De«Η Άγνωστη Κυρία» του Max Ophüls - 1953

Η πρωταγωνίστρια μας, Λουίζ, που-λάει τα πανάκριβα σκουλαρίκια, πουτης χάρισε ο σύζυγός της για να κα-λύψει κάποιο χρέος ισχυριζόμενη ότικλάπηκαν. Όμως, επιστρέφουν σταχέρια της από ένα θαυμαστή της, τονβιτόριο ντε ςίκα στο ρόλο του ντο-νάτι, και αποκτούν πια συμβολικήαξία. ςτη συνέχεια παρακολουθούμετην πορεία τους, καθώς μετακινού-νται, χαρίζονται και μεταπωλούνταιαπό συζύγους, συγγενής, εραστέςκαι ενεχυροδανειστές.

ο οφίλς, καταφέρνει να μετατρέψειένα άψυχο αντικείμενο, όπως τασκουλαρίκια, σε σύμβολο ενός από-κρυφου ψυχισμού, διαφορετικού γιακάθε ήρωα. η χορευτική ζάλη της κι-νηματογράφησης του οφίλς δημι-ουργεί ένα κομψοτέχνημαρομαντισμού πλαισιωμένο από βιεν-νέζικα βαλς. «τα σκουλαρίκια της μα-ντάμ ντε...», αποτελούν ένανδιαχρονικό, θρίαμβο του μελοδράμα-τος. η φόρμα του, αψεγάδιαστη, κα-ταφέρνει να απογειώσει ένασυνηθισμένο ερωτικό τρίγωνο σ' έναλαμπρό και ταυτόχρονα οδυνηρόέργο τέχνης με μεθοδική κομψότηταπου ταιριάζει απόλυτα στην επιφανει-ακή κομψότητα που περιστοιχίζειτους χαρακτήρες.

η πρωταγωνίστρια στη ταινία τουοφίλς, είναι ερωτευμένη και κυριαρ-χημένη από το πάθος και τον πόθο,προκαλώντας όμως τη μοίρα της, σέναν ψυχρό ανδροκρατούμενο

κόσμο. γι' αυτό ακριβώς, είναι όμωςκαταδικασμένη από την αρχή, νασυντριβεί ολότελα και τραγικά, κάτωαπό το βάρος της ψευδαίσθησης καιτης απάτης, που αρχικά σχεδίασε, ηίδια...

η “Άγνωστη κυρία”, είναι μια ταινίαγια την απατηλή λάμψη του ψεύδουςκαι την ερωτική πλάνη. μια κατ' επί-φαση κωμωδία με μοιραία όμως κα-τάληξη, στην οποία οι πραγματικοίπρωταγωνιστές, τα σκουλαρίκια δη-λαδή της ηρωίδας, σέρνουν τονχορό της υποκρισίας, της ανειλικρί-νειας, της μικροψυχίας και φυσικάτης εκδίκησης.

1212

κιν

ημ

ατο

γρ

άφ

ος

χρησιμοποιώντας εκπληκτικά το θε-ατρικό του οπλοστάσιο, ο ποιητήςτου ψεύδους, μαξ οφίλς μ' ένα με-λοδραματικό, πληθωρικό -σχεδόνμπαρόκ- κινηματογραφικό ύφος, με-τατρέπει τον κόσμο των ηρώων του,σ ένα τεράστιο παλκοσένικο, πάνωστο οποίο οι ηδονές και οι απολαύ-σεις της ζωής χορεύουν αγκαλιά μετη μοναξιά και τον θάνατο. μόνο τυ-χαίο δεν είναι φυσικά το γεγονός πωςο ιδιοφυής ςτάνλεϋ κιούμπρικ υπήρξεμεγάλος θαυμαστής του έργου τουμαξ οφίλς.

η ”Άγνωστη κυρία”, σκηνοθετημένητο 1953, είναι μία από τις πιο εξεζητη-μένες και τεχνικά άρτιες ιστορίες αγά-πης που γυρίστηκαν ποτέ. η ταινίαείναι διάσημη για τον τρόπο με τονοποίο επεξεργάζεται τις κινήσεις τηςκάμερας, το χαριτωμένο στυλ της, τασκηνικά, τα κοστούμια (για τα οποία,ήταν υποψήφια για Oscar) και φυ-σικά τα κοσμήματά της.

Λίγες ταινίες επιτυγχάνουν τόσοπολλά, σε τόσα παράλληλα επίπεδακαι με τόσο οικονομικό τρόπο, όσο ηυπέροχη Άγνωστη κυρία του MaxOphuls. η Λουίζ (Danielle Darrieux)είναι η χαρακτηριστική εκπρόσωποςτης ανώτερης τάξης. ςτην πρώτη

σκηνή βλέπουμε μόνο τα σκουλαρί-κια της τα οποία ετοιμάζεται να βάλειενέχυρο, καθώς οδεύει προς την κα-ταστροφή. η κάμερα κινείται μαζί μετα σκουλαρίκια και αποκαλύπτει τε-λικά το πρόσωπο της Λουίζ στον κα-θρέφτη, ανάμεσα στα υπάρχοντατης. από εκείνη τη στιγμή και έπειτα οOphuls δεν μας αφήνει να παραβλέ-ψουμε τα στοιχεία αυτής της πλού-σιας κοινωνίας. ςχεδόν παντού,υπάρχουν παρόντες υπηρέτες και τοανάλογο, πρωτόκολλο προετοιμα-σίας πριν από τις δημόσιες εμφανί-σεις. ακόμα και το ταξίδι από τηνκρεβατοκάμαρα μέχρι την εξώπορταανάγεται σε εκλεπτυσμένη κοινωνιο-λογική αναφορά. Εκτός όμως, από το σπίτι και το ενε-

χυροδανειστήριο υπάρχουν μια εκ-κλησία, χώρος όπου συχνά πυκνά,κυριαρχεί η υποκρισία των αστών καιφυσικά η όπερα, όπου τα πάντα, με-τατρέπονται σε θέαμα. Εκεί συνα-ντούμε τον σύζυγο της Λουίζ, τοναντρέ (Charles Boyer), ο οποίος είναιεύθυμος όσο καιρό καταφέρνει ναελέγχει τις υποθέσεις τις δικές του καιτης γυναίκας του. Όταν όμως τασκουλαρίκια επιστρέφουν στα χέριατου αντρέ για τρίτη φορά, η Λουίζ έχειπια ερωτευτεί επικίνδυνα τον ντονάτι(Vittorio De Sica).

13

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netκιν

ημ

ατο

γρ

άφ

ος

αυτό λοιπόν που θα μπορούσε ναείχε μείνει ως ένα χαριτωμένο ευφυο-λόγημα, καθώς τα σκουλαρίκια συν-δέουν όλους τους χαρακτήρες,θυμίζοντας ίσως το παλαιότερο“Ερωτικό γαϊτανάκι” του 1950, κατα-λήγει εδώ να εκφράζει όλες τις λεπτές,σημαντικές διαφορές της πλοκής καιτου θέματος, με τον Ophuls να σκια-γραφεί αυτό τον κόσμο πραγματικάμε μπρεχτική ακρίβεια.

ο Maximillian Oppenheimer(MaxOphuls), γάλλος σκηνοθέτης γερμα-νικής καταγωγής, γεννήθηκε το 1902και πέθανε το 1957. αρχικά δουλεύειως ηθοποιός και κατόπιν ως παρα-

γωγός στο θέατρο. γυρίζει την πρώτητου ταινία το 1931, μια κωμωδία μι-κρού μήκους. Προβλέποντας τηναπειλή της ανόδου του ναζισμού, οOphüls, που είχε και εβραϊκές ρίζες,κατέφυγε το 1931 στη γαλλία. η καλύ-τερη ίσως από τις ταινίες της γερμα-νικής του περιόδου είναι προσωπικά,η “αγαπημένη” (που προβλήθηκεστην Ελλάδα και με τον τίτλο Λιμπε-λάι). ςτο φιλμ αυτό συναντούμε ορι-σμένα από τα θέματα που τονέκαναν διάσημο: από τη μια τηναγνότητα των γυναικών και από τηνάλλη τη βιαιότητα των αντρών και τηςκοινωνίας.

αφού εγκατασταθεί στη γαλλία, σκη-νοθετεί μεταξύ άλλων δύο ταινίες μεπρωταγωνίστρια την Edwige Feuil-lère, το “χωρίς επαύριον” και το “ςα-ράγιεβο”. Όταν ξεσπάει πια οπόλεμος, καταφεύγει στο χόλλυ-γουντ, όπου το 1948 θα γυρίσει τουποδειγματικό, “το γράμμα μιαςάγνωστης”. Επιστρέφει στη γαλλίαμετά τον πόλεμο και σκηνοθετεί μιαολόκληρη σειρά από αριστουργή-ματα: "το γαϊτανάκι του έρωτα", "η

ηδονή", "η άγνωστη κυρία" (με πρω-ταγωνίστρια την αγαπημένη του ηθο-ποιό, την Danielle Darrieux), καιφυσικά την "Λόλα μοντέζ", με τοναξέχαστο, Πίτερ ουστίνοφ. ςε όλα του τα έργα συναντούμε ορι-σμένα σταθερά χαρακτηριστικά: τιςαπαλές μετακινήσεις της κάμερας,την περίπλοκη χρησιμοποίηση τωνγερανών, την εκτεταμένη λήψη μετράβελινγκ. από την συγκεκριμένη τε-χνική, επηρεάστηκε τόσο ο ιδιοφυής

15

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.net

ση

μεί

α δ

ιαν

ομ

ής

κιν

ημ

ατο

γρ

άφ

ος

ΑΘΗΝΑ Επίκαιρα Αγ. Ιωάννου 41,Αγ. Παρασκευή - IΑΝΟS Σταδίου24, Αθήνα - Κλεψύδρα Πασσώβ &Ταϋγέτου,Γκράβα - Λεμόνι Ηρα-κλειδών 22, Θησείο - Λέξικον Θεσ-σαλίας 77, Πετρούπολη - ΠολιτείαΑσκληπιού 1-3 & Ακαδημίας - Πρω-τοπορία Γραβιάς 3-5, Πλ. Κάνιγγος- Βιβλιοχαρτοπωλείον Αγ. Δημη-τρίου 49, Αγ. Δημήτριος. Εργα-στήρι Επαγγ. ΔημοσιογραφίαςΚαπλανών 8, Κολωνάκι - ΧάρτεςΖωοδόχου Πηγής & Βαλτετσίου,Εξάρχεια. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Βι-βλιοβάρδια Ναυαρίνο - ΙΑΝΟSΑριστοτέλους 7 - ΙΑΝΟS 25ης Μαρ-τίου 45 - Μπαρμπουνάκης Αριστο-τέλους 4 - Σαιξπηρικόν ΕθνικήςΑμύνης 14. ΠΕΙΡΑΙΑΣ Τσαμα-ντάκης Καραολή & Δημητρίου 43.ΑΡΓΟΣ Αναγέννηση Ινάχου 127-129 ΒΟΛΟΣ Subway (bookstore)ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΣταματελάτουΧρ. Λιθόστρωτο 1, Αργοστόλι.ΚΡΗΤΗ Σχήμα Α. Παπανδρέου 38,Χανιά. Φωτόδεντρο Κοραή 21,Ηράκλειο - Κλαψινάκης Πανεπι-στημιούπολη Ρεθύμνου - Πολυχώ-ρος “Περίπου” 28ης Οκτωβρίου25, Αγ.Νικόλαος ΛΑΜΙΑ ΟιωνόςΚολοκοτρώνη 11 - Κεντρί Θεμιστο-κλέους 10 ΛΑΡΙΣΑ 9 Ρίχτερ Άνθι-μου Γαζή 37α. - Παιδεία Κανάρη 11ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΠαπασωτηρίουΕρμού 211. Χατζηδανιήλ Ερμού 19 -Ειρμός Καβέτσου 24 ΠΑΡΟΣ Δη-μοτική Βιβλιοθήκη ΠαροικίαΠάρου ΠΑΤΡΑ Πρωτοπορία Γε-ροκωστοπούλου 31-33 - ΠολύεδροΚανακάρη 147 - ΠαπασωτηρίουΠατρέως 30 ΣΕΡΡΕΣ Φωτίου Με-ραρχίας 41 - Σχολαρχείον ΠαναγήΤσαλδάρη 20. ΣΠΕΤΣΕΣ ΚέντροΤύπου, Ντάπια ΤΡΙΚΑΛΑ Λα-μπρίδης Ερμού 19 - Ιλιάς (φιλολο-γικό φροντιστήριο) Απόλλωνος12,Τρίκαλα.

Stanley Kubrick όσο και στη γαλλίαο Jacques Demy, που η πρώτη τουταινία, "Λόλα", είναι αφιερωμένηστον Ophüls, τον οποίο θεωρούσεδάσκαλό του.

Λίγες λοιπόν ταινίες, στην ιστορίατης 7ης τέχνης, έχουν καταφέρει ναεπιτυγχάνουν τόσο πολλά, σε τόσαπαράλληλα επίπεδα και μάλιστα, μετον πλέον "οικονομικό" τρόπο, όσοη υπέροχη "η Άγνωστη κυρία" τουMax Ophuls.

Γιώργος Ρούσσοςbaphomet

sodeia.netη ιστοσελίδα του περιοδικού σοδειά

16

εικα

στι

κά

«Για να ανακαλύψεις την υπογραφήσου - αυτό το στοιχείο που χωρίςόνομα κάνει τους γύρω να αναγνωρί-ζουν ότι ένα έργο είναι δικό σου - θαπρέπει να συνομιλήσεις για λίγο με τηντρέλα που κρύβεις μέσα σου. Ο καλ-λιτέχνης είναι ένας άνθρωπος που δενζει φυσιολογικά• τον ενδιαφέρει η ζωήαπό την οπτική που όλοι οι άλλοι δενμπορούν να δουν». αυτά είχε δηλώσειο Φερνάντο μποτέρο στον δημοσιο-γράφο Θ. Λάλα τον οκτώβριο του2006 με αφορμή την τότε έκθεση τωνέργων του στην Εθνική Πινακοθήκη.

ο Φερνάντο μποτέρο (FernandoBotero), γεννημένος στις 19 απριλίου1932, είναι σύγχρονος κολομβιανόςζωγράφος και γλύπτης. Θεωρείταιένας από τους πιο πετυχημένους καλ-λιτέχνες της Λατινικής αμερικής, τουοποίου η φήμη έχει εδραιωθεί σε πα-γκόσμια κλίμακα. το έργο του ξεχωρίζειγια τις παραμορφωμένες διαστάσειςτων αντικειμένων που απεικονίζει καιγια τις ογκώδεις και ευτραφείς ανθρώ-πινες μορφές του.η δουλειά του παραστατικού αυτούζωγράφου έχει εδώ και περίπου 40 χρό-

νια αναγνωριστεί ανταμείβοντάς τονγια τα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικήςτου πορείας που άσημος δεν σταμα-τούσε να ζωγραφίζει και να ταξιδεύει.Έχει πλέον κερδίσει την παγκόσμια ανα-γνώριση κάτι που του δίνει την ελευθε-ρία να δημιουργεί με το χαρακτηριστικότου στυλ, τηρώντας αποστάσεις απόρεύματα και κατατάξεις. η παραμονή του στη Φλωρεντία είναιαπό τις πιο ανάγλυφες επιδράσεις πουμπορεί να παρατηρήσει κανείς στις ση-μερινές παχουλές του μορφές, αφούόπως λέει και ο ”επηρεάστηκα από τηνιταλική αναγέννηση”.

Όντως, η καθαρότητα των μορφώντου μποτέρο παραπέμπει ευθέως στηνιταλική σχολή της αναγέννησης καιχρειάζεται η χρήση των βίαια έντονωνχρωμάτων για να γίνει αντιληπτή κάθεάλλο παρά μοιρολατρική και θρησκευ-τική αισιοδοξία του. αυτή η αισιοδοξία λένε ότι ”ευθύνεται”

και για τους υπερμεγέθεις όγκους πουαποδίδει στα σώματα αλλά και στααντικείμενα που ζωγραφίζει. Είναι αυτήη αίσθηση της ευρωστίας που πιέζειτων περιβάλλοντα χώρο λες και θέλεινα εκραγεί. και αυτό είναι ένα αίσθημααπόλυτα αντιληπτό από τον θεατή που”δεν χορταίνει” να βλέπει τα έργα τουκαι να αποτυπώνει στη μνήμη του τιςξεκάθαρες και ειλικρινείς φιγούρες.

ο μποτέρο δεν παχαίνει τα μοντέλατου για να τα ειρωνευτεί ή για να τασαρκάσει- όταν θέλει να το κάνει είναιξεκάθαρο και δεν σχετίζεται με τη σι-λουέτα τους. Όπως λέει ο ίδιος- ασκη-τική άλλωστε μορφή- έλκεται από ”τοπαιχνίδι των όγκων”, αλλά και από κα-θημερινές ιστορίες, όπως δείχνει η θε-ματολογία του. το έργο του είναιεύκολα αναγνώσιμο, αλλά σε καμιάπερίπτωση αφελές.

Fe

rn

an

do

Bo

te

ro

Wom

an d

rink

ing

wit

h ca

t

πηγή: Διαδίκτυο

17

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netπ

εζο

πο

ίησ

η

αλλά τώρα είμαι σε πλήρη ανακωχή με το χώμα.Εκείνο δεν με αφήνει να κοιμηθώ

κι εγώ αποφεύγω να το ταράζω με τα βογκητά των παιδιών μου.τα καταπίνω.

κι όμως όλο παχαίνω από την γεωμετρική οργή των τέκνων μου.Ένα μικρό τύμπανο εδώ που ο κόσμος τελειώνει

και μια βουβή φλογέρα εκεί που κάποτε ήταν η αρχή του.Φουσκώνουν τα μάτια από τις ανίερες συμμαχίες.

ςκοτώνω τα επείγοντα γιατί φοβάμαι.τι θα γίνει αν τα πόδια ελευθερωθούν;

Δώσε θέρος στον χειμώνα και οι θεοί θα οργιστούν.ούτε ένα έκπτωτο μονοπάτι δεν θα μου χαριστεί.

Ξημερώνομαι πλάι στην γυναίκα που χτυπάει μικρής εκκλησιάς καμπάνεςκαι βραδιάζω πλάι σε μια γριά που κηδεύει τις σοφίτες.

αλλά είμαι σε πλήρη συμφωνία με το χώμα που παλάμη την παλάμη με εγκαταλείπει.

Εκείνο με παραδίδει χειροπόδαρα δεμένηκι εγώ δεν μιλώ γιατί ακόμα παχαίνω..

Μαρία Ροδοπούλου

Παχυνόμενη Οργή

18

λο

γο

τεχν

ικό

φύ

λλο

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ I

Προς Παντα αΠοΔΕκτη Εμού μη εξαιρουμένου

Είναι πνευματική ασθένεια η αλαζο-νεία. Δυστυχώς στο δικό μας καθρέ-φτη δεν παρουσιάζει κανέναπαραμορφωτικό σύμπτωμα. μόνοστα μάτια των άλλων είναι ορατή ηδυσμορφία.ιδιαιτέρως στους δημιουργούς ηασθένεια έχει αποκτήσει μορφή επι-δημίας. το μικρόβιο το μεταδίδουν οιπλασματικές ευαρέσκειες για την ποι-ότητα και την αξία μιας συγκεκριμέ-νης γραφής.οι Επηρμένοι δημιουργοί έχουν τηνπεποίθηση ότι η πένα τους είναι απόανεκτίμητο διαμάντι και θα ακτινοβο-λεί αιώνια, όταν χαράζει.Έτσι για να εισπράξουν όσες περισ-σότερες ευαρέσκειες, δε δίνουνχρόνο ωρίμανσης στη γραφή τους.Θλίβομαι όταν διαπιστώνω ότι άν-

θρωποι που στο παρελθόν έχουνγράψει αξιόλογα, τώρα πάσχοντεςαπό τη νόσο προσφέρουν μέτριαγραπτά. αγνοούν -ή στην καλύτερηπερίπτωση εθελοτυφλούν- αποδεχό-μενοι την απονομή ενός επαίνου πουη αιτία του είναι είτε η κακώς εννοού-μενη υποχρέωση είτε η απαίτηση τηςανταπόδοσης.αν θέλεις να αποκτήσεις ένα σίγουροεχθρό, απλώς να του αναφέρεις ότιπάσχει από Έπαρση. ο υπερφίαλοςείναι δύστροπος ασθενής. Δεν πι-στεύει κανέναν. Όταν κάποιος τουυποδείξει ότι το μοναδικό αντίδοτοείναι η ταπεινότηταέχει την πεποίθηση ότι τον ζηλεύει ήτον φθονεί.τέλος ας γνωρίζουμε ότι η εκτίμησηπου απευθύνεται στο πρόσωπό μαςαξιολογείται από το ειδικό βάροςγνώσης και αίσθησης που αντικειμε-νικά διαθέτει αυτός που την καταθέ-τει.

2009από το

συλλέγουμε καθαρούς ήχους

δίχως αντίτιμοδίχως συνδρομή

δίχως τραπεζικούς λογαριασμούς

Ανεξάρτητοι Εκδοτικά & Οικονομικά“αδυνατίζουμε” ΑισθηΤά το εμπόριο

της Έντυπης Λογοτεχνίας

19

λο

γο

τεχν

ικό

φύ

λλο

Όταν επιβραβεύεις κάτι που δεν αφή-νει συγκλονιστική επίγευση στις αι-σθήσεις σου απαξιώνεις τον ίδιο τοΛόγο και δίνεις το δικαίωμα στουςτρίτους παρατηρητές με λύπη να τοδιαπιστώσουν.

ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΙΙ

Ο αλαζόνας υπερεκτιμά τον εαυτότου και τις ικανότητές του. Επιζητάακροατήριο χειροκροτητών.ςτην αυλή του ευδοκιμούν μόνο ταπαρασιτικά φυτά της κολακείας.Είναι αμφίδρομη η εξάρτηση μεταξύενός φυγόπονου δημιουργού καιενός αδέξιου αναγνώστη. ο ένας, ζη-τάει απεγνωσμένα στήριγμα ανέλιξηςαπό τον άλλον. η γραφή όμως δεν

είναι χέρσο περιβόλι. Είναι ανθώναςπου απαιτεί κόπο και φροντίδα για νασου επιτρέψει να δρέψεις τα αρώ-ματα και τα χρώματα των λέξεων.

υ.γ. 1αλαζονείας ούτις εκφεύγει δίκην μένανδρος(Δεν μπορεί κανένας να αποφύγειτην τιμωρία για την αλαζονεία του)

«η αλαζονεία προγευματίζει με τηναφθονία, γευματίζει με τη φτώχεια καιδειπνεί με την ντροπή και την περι-φρόνηση» γαλλική Παροιμία

υ.γ 2 «η αλαζονεία θεωρείται ως ημητέρα όλων των αμαρτιών»

Γιάννης Τόλιας

2009

20

άπ

οψ

η

Πάντοτε πίστευα πως οι άνθρωποιπου διατηρούν με τα βιβλία μια σχέσηερωτική, είναι ελάχιστοι. Θα τολ-μούσα να πω, λιγότεροι ακόμη καιαπό τους συγγραφείς. Πιο εύκολαβρίσκεις έναν καλό συγγραφέα απόέναν καλό αναγνώστη. Δεν αναφέ-ρομαι βέβαια στους μεγάλους συγ-γραφείς, αυτοί είναι πάντα και οικαλύτεροι αναγνώστες.

υπάρχουν συγγραφείς που δενμπαίνουν στον κόπο να διαβάσουνάλλους συγγραφείς, με εξαίρεση τιςπεριπτώσεις που καλούνται να πα-ρουσιάσουν η να σχολιάσουν κά-ποιο βιβλίο, μα ακόμη και τότε, ησχέση τους με την ανάγνωση είναιπερισσότερο διαδικαστική παρά ου-σιαστική. αντίθετα, κάποιοι αναγνώ-στες, είναι δυνατόν να γοητευτούντόσο από την ανάγνωση ενός βι-βλίου, ώστε η μοίρα τους να αλλάξει

οριστικά. αισιοδοξία, διαφορετικήστάση απέναντι στα πράγματα, ψυ-χική διάθεση, νέα ματιά στον κόσμοκαι τους ανθρώπους, είναι δυνατόννα γεννήσει η τέχνη της ανάγνωσηςόταν σε συναρπάσει.Εκτός όμως από την σχέση με το βι-βλίο ως περιεχόμενο, υπάρχει και ησχέση με το βιβλίο ως αντικείμενο.γνωρίζω κάποιον, που αν και διαβά-ζει σταθερά, - πάντα κυκλοφορεί μεένα βιβλίο -, δύσκολα θα τον χαρα-κτήριζα βιβλιόφιλο. η σχέση του με τοβιβλίο είναι περιστασιακή, διαρκείόσο ακριβώς χρειάζεται για να το δια-βάσει ενώ η κατοπινή του τύχη, τοναφήνει εντελώς αδιάφορο. τον έχωδει πολλές φορές να χρησιμοποιεί βι-βλία σαν σφήνες για το στερέωματων παραθυρόφυλλων στο εξοχικότου σπίτι, θεωρώντας κάτι τέτοιο μιααπολύτως φυσιολογική πράξη.

Χαρτινες ςυγκινηςεις

21

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netά

πο

ψη

Όταν πρωτοαντίκρισα αυτό τοθέαμα, αισθάνθηκα τέτοια συμπόνιαγια το κακοποιημένο βιβλίο, πουήταν, σαν το φύλλο του παραθύρου,σπρωγμένο απ’ τον άνεμο, να πίεζετο στέρνο μου, δυσκολεύοντας τηναναπνοή μου.κάποιος άλλος, αντίθετα, εκπνέειμετά από καιρό, το βιβλίο που διά-βαζε κάποτε.ςυμβαίνει πολλές φορές, να φεύγειςτελείως από τον χώρο που βρίσκε-σαι, μόνο και μόνο επειδή άνοιξες έναβιβλίο, πριν ακόμη το διαβάσεις, μά-λιστα αναβάλλεις την ανάγνωση θέ-λοντας να μεγεθύνεις τον χρόνο τηςηδονικής αυτής κατάστασης που έχεινα κάνει με την όραση, την αφή καιτην όσφρηση μ’ έναν τρόπο καθαράερωτικό. ακουμπώντας αργότεραστο περιεχόμενο και ανάλογα με τηναξία του, προχωρείς στην κατάκτησηη όχι της ψυχής του, στην απλή γνω-ριμία η την βαθύτερη σχέση. Έτσι,μετά την ανάγνωση, το αντικείμενο βι-βλίο, αποτελεί ένα ζωντανό πλάσμα,αγαπημένο, λιγότερο αγαπημένο ηκαι αδιάφορο. κάποτε επίσης συμβαίνει να συνδέο-νται διάφορες καταστάσεις με την πε-ρίοδο της ανάγνωσης ενόςσυγκεκριμένου βιβλίου. Εγώ για πα-ράδειγμα, λέω: γνώρισα τον τάδε τηνπερίοδο που διάβαζα τον λύκο τηςστέπας, διορίσθηκα στο δημόσιο τηνεποχή της ανάγνωσης των βιβλίωντης Λίζας αλθερ και του ριμπακώφ,χώρισα με τον αντρέα, όταν ο έρω-τάς μου με τον κούντερα περνούσεμια φάση κάπως περίεργη. Είχε αρχί-σει να με κουράζει το στυλ του, τονέβλεπα να μεταλλάσσεται σε κάτιάλλο που δεν με συγκινούσε πια.

(κάτι αντίστοιχο με τις γυναίκες πουτοποθετούν τα γεγονότα ανάλογα μετις εγκυμοσύνες τους: «όταν ήμουνέγκυος στο γιάννη μου»).Θυμάμαι έναν φίλο που κουβαλούσεπάντα βιβλία στα ταξίδια του, ακόμηκαι πολυσέλιδα, χωρίς ποτέ να τ’ανοίγει, μόνο και μόνο γιατί έτσιένιωθε ασφαλής.ο όγκος ενός βιβλίου, επίσης έχει νακάνει με την όλη απόλαυση του δια-βάσματος. Ένα βιβλίο σε μέγεθοςτούβλου, αποκλείεται, κατά τηνγνώμη μου, να χαρίσει στον ανα-γνώστη του μεγάλη συγκίνηση. κατάένα περίεργο τρόπο, το άβολο τηςφόρμας του, κατά κανόνα έχει νακάνει και με το περιεχόμενό του. Όσοσε βαραίνει ενώ δεν ξέρεις πώς να τοπιάσεις, άλλο τόσο σε κουράζει μετην υπερβολική του ανάλυση. ςτοτέλος της ανάγνωσης ενός τέτοιουβιβλίου,(αν υποθέσουμε ότι θα φθά-σει κάποιος), είναι συνήθως σίγου-ρος, πώς θα μπορούσαν κάλλιστα,όλα όσα διάβασε να είχαν ειπωθείστις μισές σελίδες η ακόμη και στοένα τρίτο. αντίθετα κάποιες φορές,διαβάζεις ένα βιβλίο απνευστί, μαγε-μένος διαπιστώνεις πως έφθασεςστο τέλος, σχεδόν λυπημένος, ακρι-βώς με το αίσθημα που έχεις, ότανμόλις απόλαυσες ένα ωραίο πιάτο,(ότι δηλαδή θα ήθελες ακόμη λίγο,πράγμα που δεν ισχύει στην πραγ-ματικότητα, μια και το «ακόμη λίγο»οδηγεί σε βαρυστομαχιά.) Επιπλέον,το βιβλίο «τούβλο»μπορεί εύκολα ναγίνει αντικείμενο ατυχήματος(έχουνσυμβεί πολλά), ενώ στην καλύτερηπερίπτωση μπορεί να σε προκαλέσειμε το μέγεθός του να το χρησιμοποι-ήσεις σαν υπόβαθρο για κάποια

22

άπ

οψ

ηπ

αρ

άκλη

ση

δραστηριότητα, πράγμα θλιβερό γιατην τύχη του.Ύστερα, είναι το εξώφυλλο, μέρος καιαυτό του αντικειμένου βιβλίο και όχιμόνον, μια και αποτελεί, (η τουλάχι-στον θα έπρεπε) την έκφραση τουπεριεχομένου του. Πόσες φορές δενέτυχε να αγοράσει κάποιος ένα βιβλίομόνο και μόνο επειδή το εξώφυλλοήταν εντυπωσιακό. κάποιοι συγγρα-φείς, συχνά παραπονούνται ότι το βι-βλίο τους είχε κακή τύχη λόγωάστοχου εξώφυλλου,(τραβηγμένηαρκετά υπόθεση βέβαια, ίσως όμωςόχι και τόσο απίθανη, δεδομένου τουσημαντικού ρόλου της πρώτης εντύ-πωσης). Ένα καλό βιβλίο σε συνδυασμό μεένα καλό εξώφυλλο, σίγουρα μπορείνα θεωρηθεί έργο τέχνης, ικανό ναοδηγήσει τον αναγνώστη έξω απότην καθημερινότητα.απόδειξη της ιδιαίτερης σχέσης τουανθρώπου με το βιβλίο σαν αντικεί-μενο, είναι το γεγονός ότι στην ιστο-ρία, δεν υπήρξαν λίγες οι φορές πουτο βιβλίο έγινε αντικείμενο βανδαλι-σμού, σαν αποτέλεσμα τυφλού φα-νατισμού πολιτικών η θρησκευτικώνδιενέξεων. ς’ αυτές τις περιπτώσεις, δε

απέσυραν απλώς τα « επικίνδυνα» βι-βλία αλλά τα έριχναν στην πυρά σεμια πράξη ολοκληρωτικού αφανι-σμού της οντότητάς τους.το πρώτο βιβλίο που αγάπησα στοσύνολό του ήταν η καρδιά,του Εντμό-ντο ντε αμίτσις. καθώς στο βιβλίοεκείνο, τα φύλλα ήταν άκοπα, ταέκοβα λίγα- λίγα ενώ το διάβαζα γοη-τευμένη από τις ιστορίες του. απότότε, (θα πρέπει να ήμουν γύρω σταδέκα),τα άκοπα βιβλία ασκούνεπάνω μου μια παράξενη γοητείαενώ τα ανακαλύπτω.το διαμετρικά αντίθετο συναίσθημααυτής της επαφής που μόλις περιέ-γραψα θα πρέπει να είναι η επιθυμίακάποιου να μην θέλει να πειράξει ταάκοπα φύλλα ενός βιβλίου προκειμέ-νου να μην το χαλάσει. Όταν θέλωνα χαρίσω ένα βιβλίο σε κάποιο αγα-πημένο πρόσωπο, περνάω πολύχρόνο ψάχνοντας κάτι, που θέλω νασυνδυάζει το ενδιαφέρον περιεχό-μενο με την αισθητική. γυρεύω ένα μικρό σύμπαν. Ένα σύ-μπαν που χωράει μέσα στα χέριαμου και μπορώ να το μεταφέρωοπουδήποτε. αυτό είναι το θαύμα.

Λίζα Διονυσιάδου

23

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.netδ

ιήγ

ημ

α

Το ραντεβού μας είχε κλειστεί για τιςέντεκα το πρωί. με σφιγμένη την καρ-διά ανεβήκαμε από τις σκάλες στοδεύτερο όροφο για να βρούμε το“Λογιστικό γραφείο”. Λίγο πριν χτυ-πήσουμε την πόρτα, κοιταχτήκαμεαυθόρμητα με τον άντρα μου. Εκεί-νος σαράντα επτά, εγώ σαράντατρία, με πλούσια ακαδημαϊκή κα-ριέρα και οι δυο, είχαμε γνωριστείπριν επτά χρόνια σε ένα συνέδριοστο τορόντο. μας ένωσε αμέσως ηαγάπη για την επιστήμη, μας ένωσανκαι τα δεσμά του γάμου δυο χρόνιαμετά. η διακαής επιθυμία μας νααποκτήσουμε παιδί, ξόδεψε καταθλι-πτικά τα επόμενα πέντε χρόνια μας.ςτην τρίτη προσπάθεια εξωσωματι-κής, μια κυρία – δόλωμα όπως απο-δείχτηκε – μας σύστησε το γκρίζολύκο στον προθάλαμο του νοσοκο-μείου.ο “λογιστής”, ένας λιπόσαρκος πε-

νηντάρης με πονηρά πεταχτά μάτιακαι ιδρωμένες παλάμες, μπήκε κατευ-θείαν στην ουσία της “υπόθεσης”.«Πάμε στο μπαλκόνι να καπνίσουμεένα τσιγάρο», μας πρότεινε και μαςέβγαλε έξω με θέα την πολύβουηπλατεία. Ίσα που πρόλαβα ναανάψω τσιγάρο.

«Πρώτη επιλογή, δείτε με τρόπο τηγκαστρωμένη στο παγκάκι αριστερά.τσιγγανάκι, φύλο αγόρι, δεκαπέντε χι-λιάρικα, δικό σας σε δυόμισι μήνες.το πρόβλημα είναι στο πετσί πουείναι μαύρο και ξεχωρίζει σαν τη μύγαμες στο γάλα. Δεύτερη επιλογή, στοπαγκάκι εδώ μπροστά. αλβανάκι, κο-ρίτσι, είκοσι οκτώ χιλιάρικα, δικό σαςσε τέσσερις μήνες. τα ζευγάρια ταπροτιμούν, γιατί είναι άσπρα και οι-κονομικά. τρίτη επιλογή, ελληνάκι κο-ρίτσι, στο παγκάκι στο βάθος δεξιά.ακριβή επιλογή, αλλά ασφαλής. Πε-νήντα πέντε χιλιάρικα, αλλά δείτε, ημάνα του είναι ξανθιά με μπλε μάτια.Θα πρέπει να περιμένετε βέβαια έξι

μήνες να γεννήσει. τα χρήματα τα θέ-λουμε μπροστά και εγγυώμαστε τοχαρτί της γέννας στο όνομα της κυ-ρίας από δικιά μας κλινική, για να δη-λωθεί κατευθείαν το παιδί ως δικόσας».ο άνδρας μου γύρισε και με κοίταξε

μαγκωμένος. το τσιγάρο έπεσε απότα τρεμάμενα χέρια μου κάτω στοδρόμο. από τη σκληρή βρισιά κατά-λαβα πως έκαψε τα μαλλιά ενός πε-ραστικού.

Γιάννης Φαρσάρης

Το παγκάκι

στο βάθος

24

ΠοιητικόςΠοιητικός ΛΛόγοςόγος

Φάρος Ποίησης

Ερωτικά νοερά νυστέριακομματιάζουνε τους βράχους της ψυχής μου

απαστράπτουσες μαχαιριέςΆσβεστου Φάρου

αδιάκοπα με μαστιγώνουνκαι με νότιους Θερμούς ανέμους

διασκορπίζουν τα σκοτάδια μου

νύχτες που υποκύπτουνε στο Φωςμε μαγνητίζουν στην ρότα της ορμής σου

και σαν τέλεση Πράξης Ερωτικήςτην Πολιτεία σου στέφομαι,

Δούλος της ολοκλήρωσηςπου εφάπτεται με την απόλυτη αγαλλίαση

Ευάγγελος Νέσσηςαπό την ποιητική συλλογή

«Μύχιες Διακλαδώσεις» - Ιδ. Έκδοση

Κι ο Warhol ήθελε να είναι μηχανή

ο βούδας προσεύχεται στον κέρουακΌλοι προσεύχονται στον κέρουακο άσπρος καπνός του καντίνσκυΌλοι προσεύχονται στον κέρουακΌρνιθες σε στάση ημικρανίαςΌλοι προσεύχονται στον κέρουακΠλεκτό άτεγκτο πλαγκτόν τήςγηςΕυδαιμονία

Θανάσης Αθανάσιοςαπ' το υπό έκδοση βιβλίο

"Τήνελλα- Τήνελλα".

25

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.net

πο

ίησ

η

Εφιάλτης

χτίζεις, όσα σώματασε βρήκανε από παιδί,σ’ οριζόντιο τοιχίο.

από το πρώτο σου θρανίοχάρασσες διαδρομές.ως και σήμερα.. χαράσσεις!

και τώρα απολαμβάνεις..το προτείχισματου εαυτού σουοικοδομημένο με σαρκία.Εμβόλισες σακιά συναντημένα..το’ να, στ’ άλλο, απάνω

προσέθεσες..

κι άδειασες ψυχή από τη ςπάρτη!

Δημήτρης Δικαίος

υ.γ. Υπάρχει μια κακήενέργεια στο ποίημα. Συ-νηθίζεται αυτό, όταν οσυγγραφέας τοποθετεί-ται σε ξερούς τόπουςπροσμένωντας το αποτέ-λεσμα. Ο ίδιος, προσεγγί-ζοντας ανθρώπους σαν

τον Εφιάλτη, συνθλίβεται.

Μέλι

η συζήτηση προχωρούσε αιλουροειδώςανεργία, οικονομική δυσπραγία

και πάντα παρών ο έρωταςαπό στόμα σε στόμα οι απόψεις

έλιωναν στο χαμόγελό τηςανοιχτό στην γλύκα όλου του κόσμου

κατάπινε τις δύσκολες λέξειςκαι τις μεταμόρφωνε σε λέξεις

κατάπινε τα συναισθήματα των φίλωνκαι τα μετουσίωνε σε έρωτα

στον δικό της αγαπημένοστην άλλη άκρη της χώρας

με το ίδιο χαμόγελο

κάρμεν, αδέσποτη σκυλίτσα στον ουρανό..

Νίκη Παυλίδουαπό την ποιητική συλλογή

«Η Κότα» εκδόσεις Σαιξπηρικόν

26

Λευκά Γάντια

Λευκά γάντιαξεγέννησαν ουρλιαχτά σαξοφώνουστο λυκόφως της θωρακισμένης πόρτας μάρτυρας, το μοναδικό σου άρωμακλάμα μοσχοβόλησε ςπέρνεις στις κρύες νύχτεςτα ερωτηματικά σου Ποια φαντασίωση ακόμη δεν σε έγδυσε;κι αν σε έγδυσε, γιατί αντιστάθηκες;Δεν ξέρεις πως η αντίσταση είναι το ‘ναι’ της πράξης;K η ηδονή είναι το «όχι» του αύριο;Tο μονόπρακτο της δαγκωματιάςάκου το σημάδι …

μόνο…

P.S : το κείμενο αυτό μονολογούσε ανυπόγραφο in a folder …

Βάγγη Χατζησταμάτη

Μην μου μιλάς αν δεν αγάπησες την σιωπή κόβοντας με ένα όνειρο μια-μια τις φλέβες μου

μην μου μιλάς αν δεν αγκάλιασες σφιχτά μια νύχτα ένα αόρατο σώμα,λέγοντάς του ψιθυριστά όσα κράτησε το στόμα σου,

πέρα από γέννηση και θάνατομην μου μιλάς αν δεν συντρόφευες

την σκιά όλων των φόβων σου, καθώς σκαρφάλωναν στον τοίχο της ανυπαρξίας σουμην μου μιλάς αν δεν μέτρησες στα δάχτυλα, ένα- ένα

τα χρόνια που κυριαρχούσαν αθέατα σε λήθαργο, ελπίζοντας να μην ξυπνήσουν

μην μου μιλάς αν δεν φίλησες θνητά χείλη, αν δεν πέρασες αδιάφορα δίπλα από ένα τάφο,

αν δεν ταξίδεψες μια απελπισμένη ελπίδα, αν δεν άναψες ένα τουλάχιστον σκοτάδι την ημέρα

μονάχη ξοδεύομαι περήφανα χωρίς την φωνή σουμην μου μιλάς

Vennis Makαπό την ποιητική συλλογή «Έσο Δαίμων» εκδόσεις ΗΛΥΣΙΣ, 2010

27

sodeia.net

πο

ίησ

ηΔεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012

Από ανάγκη

προχωρώ ένα βήμα κιύστερακι άλλο κι άλλο κρύβομαι φαίνομαιφαίνομαι κρύβομαισκοτάδι φωςνύχτα μέρα

έρχομαι και πάλι έρχομαι όχι δεν παίζωμε ψάχνω μόνο από ανάγκη

Μαίρη Λιόντη

Ο Βηματισμός των Άστρων

Πώς ακούγεται ο βηματισμός των άστρων

στα καλντερίμια του φεγγαριού;κι εγώ γυναίκα γυμνή

με τα φύλλα του φθινοπώρουστους ώμους και στα χέρια,

καρφωμένη στο κέντρο της νύχταςσαν τυφλή μάντισσα

να ψάχνω με τα μάτια της αφήςτα σημάδια του έρωτά σου.

ςτην άκρη της κάμαρης το μαύρο τριμμένο παλτό σου

κι εσύ σαν φυλαχτό με λατρεία να έχεις φυλάξειστη φθαρμένη του φόδρα

το ανάγλυφο σώμα του έρωτά μου.

Θέλω κάτι από σένα , μου είπες,να μου κρατά συντροφιά

όταν θα ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτιατης νύχτας όπου φυλάκισα τα όνειρά μου.

και είναι κι αυτά τα δωμάτιαμε τις ανάσες του έρωτα στους τοίχουςκαι τα παραθυρόφυλλα τα διαβρωμένα

από τις βροχές του φθινοπώρουκαι το μεγάλο το ρολόι στον τοίχο

που αρνείται επίμονα το χρόνο να μας γυρίσει πίσω.

κι εγώ από τότε κοιμίζω τα όνειρά μουστα λευκά σεντόνια όπου

απλώσαμε γυμνό τον έρωτά μαςπεριστέρια να τα κάνω

να σου συντροφεύουν τις νύχτες.

Βάσω Μπρατάκη από την ποιητική συλλογή « ΝΥΧΤΑ ΗΝΙΟΧΟΣ »

28

Δύστυχα Δίστιχα

Δεν ξέρω τι να πω, κολλάει το μυαλόποτέ δε με εξέφραζε για μένα να μιλώ.νομίζω πια πως όλα είναι χιλιοειπωμέναλίβελοι στα εγχώρια, λατρεία προς τα ξένα.Παρατηρώ αυτά τα λόμπι τα φοιτητικάπου ‘φυγαν από δω, άνοιξαν φτεράγια νέες πολιτείες ευρωπαϊκέςαυτές που τις διέπουν σωστές <<και καλά>> αρχές.βοήθα τον πλησίον σου, σεβάσου το περιβάλλονξεκίνα ανακύκλωση, το πέτυχες: θα σου πουν “μπράβο”.Θα ήτανε σοφότερο αντί να το διαλαλούμενα κάνουμε αυτό που πρέπει και τίποτα να μην πούμε.ςπάνιο στις μέρες μας αυτό πια το προσόνόλοι ακκίζονται για το δικό τους το ποιόν.κυριαρχεί η επιτήδευση σ’ όλα τα μαγαζιάάπαντες επιδεικνύονται κι ας είναι μηδενικά.υιοθετούν το ίδιο στιλ, κόπια από τα έντυπαλάιφο κι άθενς βόις <<φτιάχνουν>> τα κακέκτυπα.καθετί εναλλακτικό πουλάει εδώ και χρόνιαόλοι το αρνούμαστε μα είμαστε μεγάλα <<ψώνια>>.Δήθεν μορφωμένοι, τάχα πεπαιδευμένοιμονάχα ματαιόδοξοι, συνάμα και επηρμένοι.

Γεώργιος Κακαές

Ο καινούργιος υποτακτικός

ο καινούργιος υποτακτικός δεν πληροί τις προ-διαγραφές της συμφωνίας.η ενεργητική αδυναμία πάσχει εις διπλούν. ο νους δηλώνει μη απεργοσπάστης, πιστός στον όρκο των άστρων.το έτος του ιχθύος αλιεύθηκε εκούσια από λιμοκτονούσα γνώση. Έλαχε να γεννηθώ με φλέβες χρυσού για αρτηρίες κεντρικές.Πληρωμή τους ήταν η άμεση μετάγγισή μου με το αποδεκτό όριο αποδοτικότητας.Έκτοτε, αναζητώ τις ρίζες μου πετώντας κομμάτια δέρμα σε κάθε μου στροφή για τάισμα των περαστικών σκυλιών. βλέπετε, δεν κατάφεραν ακόμα να μου σακατέψουν το ένστικτο της προσφοράς.

Αγγελίνα Ρωμανού

29

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012sodeia.net

πο

ίησ

η

Φθινόπωρο

κρύφτηκαν τα πρόσωπα των ανθρώπων,όταν πάτησαν το χώμα.Έμειναν κρυμμένα τα λόγια πίσω από τα χείλη.κρυφός ανθός.οι προθεσμίες λήγουν άμεσα.Ένα πουκάμισο ριγμένο πρόχειρα στους ώμους,για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του καιρού.Δεμένα σφιχτά τα μανίκια μπροστά στο στήθος,για τη σιγουριά της αβεβαιότητας.μια ελπίδα που φέρω πάνω μου αιώνες τώρα.ςτις νύχτες που φτάνουν και δε θα μας βρουν μαζί.

Παναγιώτης Τζαννετάτος

Μνήμες και Στιγμές

ιπτάμενη καταδύομαιςε μήτρα αρχέγονηΆνυσμα αντίστροφοΕμβρύου κήτουςΠριν την ενανθρώπισηροϊκή, ρευστή, ρέουσαΘα με περικλείσει ως πέτρα;Θα την διασχίσω ως ύδωρ;αγνοώ την πυκνότητατης υγρής εσμεράλδας.των ςτοιχείων αμάλγαμαγυρνώ στην αρχήμε το βλέμμα στο τέλοςςυλλέγοντας μνήμες και στιγμέςΊδια θάλασσααρχέτυπηΔιωναίαγυναίκα.

Μαρία Τσολιά

Ο παραπάνω πίνακας είναι του ΔημήτρηΚονδύλη που ενέπνευσε την ποιήτριαΜαρία Τσολιά για το ποίημα Μνήμες καιΣτιγμές.

30

μετ

αφ

ρά

σει

ς

αγάπη μου Πρέπει να το πούμε τελικά

να το ανακοινώσουμε ίσωςνα ψιθυρίσουμε την προσευχή

των χαμένων τόσο νωρίς ημερώνΔεν ξέρω πια

να πιω στων λέξεων την πηγήΌταν ξεκόβεις από μένα

ςυσπώ τα χέρια Πάνω στις λέξεις

Που δε σημαίνουν τίποτα χωρίς εσένα

Dennis Emorine

μητέραςαν βλέπω

Ένα πουλί να πετάει,ςκέφτομαι εσένα,

Ελεύθερη γυναίκα..

Χάφσα Σαϊφι

απόδοση στα ελληνικάΜπαμπάκ Σαντέκ Χατζάνι

31

τχ.1η Αρχή μιας πορείας

Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2009

τχ.2ο Πιτσιρικάς που αγαπήσαμεΙανουάριος - Μάρτιος 2010

τχ.3Χορός των ΣυνεντεύξεωνΑπρίλιος - Ιούνιος 2010

τχ.4Θεματικές Αντιθέσεις

Ιούνιος - Αύγουστος 2010

τχ.5το Επετειακό

Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 2010

τχ.6Χριστουγεννιάτικη Υπόθεση

Δεκ. 2010 - Φεβ. 2011

τχ.7κείμενα που Δεν τόλμησαν άλλοι

Μάρτιος - Μάιος 2011

τχ.8ΖιzανιοΕπίθεση

Ιούνιος - Αύγουστος 2011

τχ.9πλούσια σε Αφιερώματα

Σεπτέμβριος - Νοέμβριος 2011

πρ

ώτο

έτο

ς θ

ερισ

μο

ύ

πρ

ώτο

έτο

ς θ

ερισ

μο

ύ

πρ

ώτο

έτο

ς θ

ερισ

μο

ύ

πρ

ώτο

έτο

ς θ

ερισ

μο

ύ

δεύ

τερ

ο έ

τος

θερ

ισμ

ού

δεύ

τερ

ο έ

τος

θερ

ισμ

ού

δεύ

τερ

ο έ

τος

θερ

ισμ

ού

δεύ

τερ

ο έ

τος

θερ

ισμ

ού

τρίτ

ο έ

τος

θερ

ισμ

ού

ΚΚααλλήήΧΧρροοννιιάά

2009 - 2011

Δεκέμβριος 2011 - Φεβρουάριος 2012

& σοδειά :)

20

12

“Πιστεύω” του περιοδικού, ήταν και παραμένει η ελεύθερη

διάδοση της σκέψης σε οποιαδήποτε μορφή της. Δε συσκευ-

άζει τη δημιουργία του ανθρώπου σε οποιαδήποτε στενό-

χωρα κουτιά, απλώς και μόνο, για να είναι αρεστή στο

πλεονάζον συντηρητικό βλέμμα μιας κοινωνίας που οπισθο-

χωρεί δυστυχώς στις μέρες μας, ακόμα και στον ίδιο της τον

ορισμό. αποφεύγει να μεταφέρει και να επιβάλλει αποστει-

ρωμένα πρότυπα, όπως επίσης, σταθερή παραμένει η άρνησή

του να μπει στους κονσερβοποιημένους χώρους λογοτεχνίας.

Προτιμά να είναι το άγριο λουλούδι που φυτρώνει μόνο του,

κόντρα στις αντίξοες συνθήκες, παρά η καλλωπιστική ορχι-

δέα που καλλιεργείται στα θερμοκήπια κλωνοποιημένης τέ-

χνης. γιατί η πεποίθηση των εκδοτών του είναι ότι, πάνω

από όλα, πέρα απ όλα, κυρίαρχο πρόσωπο στην ζωή είναι η

ανθρώπινη αξία και πώς, μπορεί αυτή, να ευημερεί. η αρ-

μονία, η ευτυχία, η αγάπη, η αλληλεγγύη και πάνω απ’ όλα

η προσωπική ελευθερία, είναι αυτά που θα βοηθήσουν την

συνέχεια ύπαρξης της ανθρωπότητας.

Μαν

ιφέσ

το