sylabusy przedmiotów modułu v studia 1. stopnia...

1

Sylabusy przedmiotów modułu V –

studia 1. stopnia stacjonarne KIERUNEK: FILOLOGIA POLSKA, rok akademicki 2013/2014

MODUŁ V: SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA bez specjalizacji nauczycielskiej

VA. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA VB. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU JĘZYKA I KOMUNIKACJI

VC. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU PRAWA I ETYKI VD. MODUŁ PRZEDMIOTÓW FAKULTATYWNYCH TZW. OPCJE

ORAZ MODUŁ PRZEDMIOTÓW DODATKOWYCH

SPIS TREŚCI:

VA1 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO PRASO-

WE…………………………………………………………………………………………………………………………….2

VA2 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO RADIO-

WE…………………………………………………………………………..………………………………………………...5

VA3 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKARSTWO TELEWIZYJ-

NE…………………………………………………………………………..………………………………………………….9

VA4 WIEDZA O MEDIACH WSPÓŁCZESNYCH W POLSCE I W KRAJACH UNII EUROPEJ-

SKIEJ………………………………………………………………………………………………………………………..15

VA5 GATUNKI DZIENNIKARSKIE………………………………………………….…………………………...19

VB6 NAUKA O KOMUNIKOWANIU.............................................................................…………………….23

VB7 RETORYKA I ERYSTYKA……………………………………………………….………………………27, 29

VB8 EDYTORSKIE REDAGOWANIE TEKSTU……………………………………..………………………..37

VB9 EMISJA GŁOSU………………………………………………………………….……………………………….40

VB9 KOMUNIKACJA NIEWERBALNA..……………………………………….……………………………….45

VB11 ORTOFONIA……………………………………………………………………..……………………………..49

VB12 JĘZYK WYPOWIEDZI DZIENNIKARSKIEJ………………………………….……………………….48 VC13 PODSTAWY PRAWA PRASOWEGO………………………………………...…………………………57 VD14. OPCJA I: PROBLEMY POPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ…………………………………………….62 VD14. OPCJA I: WSPÓŁCZESNA KULTURA MIASTA I REGIONU………………………………….68 VD15. OPCJA II: MEDIA REGIONALNE……………………………………………………………………….78 VD15. OPCJA II: SPOŁECZNA ROLA MEDIÓW……………………………………………………………..75 VD16. OPCJA III: RETORYKA I RETORYCZNOŚĆ TEKSTÓW LITERACKICH…………………..83 VD16. OPCJA III: ANALIZA I INTERPRETACJA TEKSTÓW KULTURY (FILM I TEATR)…...87 VD17 PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ………………………………………………………..97

V18.PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – PRASA…………………………………................................100

V18. PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – RADIO LUB TELEWIZJA…………...…………………103

2

VA. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA

VA1 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-NIKARSTWO PRASOWE

rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO –

DZIENNIKARSTWO PRASOWE

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot WYDZIAŁ FILOLOGICZNY

INSTYTUT FILOLOGII POLSKIEJ

Kod przedmiotu VA1

Studia

Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów

FILOLOGIA POLSKA MODUŁ V:

SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA

STUDIA PIERWSZEGO

STOPNIA

STUDIA STACJONARNE

Rodzaj przedmiotu PRZEDMIOT Z ZAKRESU DZIENNIKARSTWA

Rok i semestr studiów I ROK, II SEMESTR

Imię i nazwisko koordynatora przedmio-

tu

MGR MAŁGORZATA BUJARA

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób

prowadzących) zajęcia z przedmiotu

MGR HENRYK NICPOŃ

Cele zajęć z przedmiotu

Zapoznanie studentów z warsztatem dziennikarza mediów lokalnych, regionalnych, a

także krajowych. Uświadomienie różnic pomiędzy dziennikarstwem prasowym a inter-

netowym. Zapoznanie studentów z podstawowymi formami dziennikarskimi, silne zaak-

centowanie różnic między nimi i kształtowanie umiejętności pisania w tych wszystkich

formach. Opanowanie przez studentów umiejętności: szukania tematu, gromadzenia ma-

teriału, jego wykorzystanie i konstruowanie tekstu prasowego/internetowego. Poznanie

przez studentów najciekawszych komentarzy/felietonów/tekstów problemo-

wych/reportaży z prasy regionalnej i krajowej

Wymagania wstępne Podstawowa wiedza studentów z zakresu dziennikarstwa - tytu-

ły funkcjonujące na rynku lokalnym, umiejętność poruszania się

w medialnym ”świecie wirtualnym”

3

Efekty kształcenia

Wiedza: Student/ka

W01: potrafi odróżnić podstawowe formy dziennikarstwa pra-

sowego: depeszę (w skrócie), tekst problemowy, felieton, ko-

mentarz, wywiad, reportaż;

W02: zna podstawowe pojęcia: tytuł, lead, wypowiedzi, treści

odautorskie, zwraca uwagę na dobór słów,

W03: zna podstawowe zasady konstruowania wypowiedzi bo-

haterów tekstu

Umiejętności:

Student/ka

U01: potrafi znaleźć temat i podjąć decyzję w sprawie wyboru

formy najodpowiedniejszej do danego tematu oraz gromadzić

informacje potrzebne do napisania tekstu, szukać źródeł,

U02: potrafi odpowiednio dobrać rozmówców,

U03: zna zasady konstruowania tekstu,

U04: potrafi jeden temat opracować „do papieru” i do Internetu,

U05: potrafi bezbłędnie wyszukiwać w sieci portale regionalne

Kompetencje społeczne:

K01: nie ma problemu w kontaktach z rozmówcami (potrafi

zdobyć informacje drogą telefoniczną, nie ma oporów, by prze-

prowadzić sondę uliczną, jest otwarty na kontakt z rozmówcą,

potrafi podjąć dyskusję, często krytyczną, z innymi uczestnikami

kolegium redakcyjnego, nie obawia się wyrażać swojej opinii,

jest samokrytyczny, potrafi się zmierzyć z krytyką – fora inter-

netowe)

Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

ĆWICZENIA warsztatowe: 20+10s GODZIN

Treści programowe

1. Omówienie planu semestru - przestawienie propozycji prowadzącego i konfrontacja z ocze-

kiwaniami studentów. Organizacja pracy redakcji dziennika lokalnego. Krótkie omówienie po-

jęć: kolumna, szpalta, moduł, tekst czołówkowy, winieta, stopka redakcyjna, redaktor prowa-

dzący, dziennikarz dyżurny, kolegium redakcyjne, wierszówka, deadline.

2. Metody konstruowania krótkiej informacji prasowej/depszy. Różnice pomiędzy taką infor-

4

macją sporządzaną do wydania papierowego a Internetu. Ćwiczenia.

3. Po pierwsze: znaleźć temat. Jak szukać tematów do informacji prasowych? Z jakich źródeł

korzystamy, jak selekcjonujemy i weryfikujemy informacje

4.Język informacji prasowej. Przykłady bardzo dobrych i bardzo złych tytułów oraz leadów.

5.Tekst problemowy - jakie tematy kwalifikują się do takiej formy? Elementy dziennikarstwa

śledczego.

6.Konferencje prasowe. Rodzaje, jak wyłowić z nich temat, jak konstruujemy pytania i jak dys-

cyplinujemy gospodarzy. Przykłady, anegdoty

7.Symulacja konferencji prasowej - ćwiczenia

8.Dziennikarstwo internetowe - dlaczego wypiera papierowe.

9.Piszemy tekst do internetu. Dyskutujemy o dobrych i złych tytułach i treściach

10.Wywiad - to takie proste? Nic bardziej mylnego. Przykłady najgorszych pytań. Jakie warunki

musi spełnić ciekawy rozmówca. Przykłady wywiadów dobrych i złych.

11.Felieton - dlaczego początkujący dziennikarze marzą o ich pisaniu i dlaczego nie powinni

tego robić? Różnice pomiędzy felietonem a komentarzem. Przykłady ciekawych felietonów i

tych bardzo złych.

12.Cechy dziennikarza, dlaczego warto się wyspecjalizować w wybranej dziedzinie i jak to po-

maga w pisaniu komentarzy

13.Reportaż - dlaczego jest to tak ważna forma dziennikarstwa „papierowego” w dobie interne-

tu. W internecie piszemy co, gdzie, kiedy. W papierze: jak i dlaczego. Przykłady najlepszych

zdań z reportażu prasowego.

14.Publicystyka - miejsce publicystyki w gazecie, różnica w pracy dziennikarza informacyjnego

i publicysty. Cechy i zadania dobrego publicysty.

15.Podsumowanie zajęć, dyskusja, zaliczenie przedmiotu

Metody dydaktyczne elementy wykładu, zajęcia rozpoczynają się 10-

minutowym przeglądem prasy/internetu; dyskusja; ana-

liza prac domowych wykonywanych przez studentów,

analiza i interpretacja tekstów źródłowych - aktualnej

prasy, zajęcia praktyczne – praca nad tekstami w domu,

symulacja konferencji prasowej z udziałem rzecznika

prasowego Komendanta Wojewódzkiego Policji

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną

Metody i kryteria oceny Weryfikacja zadań wykonywanych przez studenta w

5

trakcie zajęć

Całkowity nakład pracy studenta

potrzebny do osiągnięcia założo-

nych efektów w godzinach oraz

punktach ECTS

20+10S GODZIN

4 ECTS:

60 godzin - prace domowe wykonywane przez studen-

tów: poszukiwanie tematu, weryfikacja źródeł, dotarcie

do źródła, przeprowadzenie wywiadów, konstruowanie

tekstów

20 godzin - konsultacje - wymiana maili, rozmowy tele-

foniczne z prowadzącym zajęcia w sprawie prac domo-

wych

10 - lektura prasy codziennej

10 - samokształcenie

Język wykładowy POLSKI

Praktyki zawodowe w ramach

przedmiotu

PRAKTYKA CIĄGŁA W RADIU

Literatura - A. Skworz, A. Niziołek, Biblia dziennikarstwa, Kraków

2010.

- „Gwałcę tekst”, Rozmowa z Mariuszem Szczygłem,

zastępcą szefa działu reportażu „Gazety Wyborczej,

Press, nr 8, 15.08.-14.09.2007.

- „Media regionalne i lokalne w praktyce” red. P. Kuca,

Rzeszów 2011

- lektura miesięcznika „Press”

- lektura dzienników regionalnych

VA2 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-

NIKARSTWO RADIOWE


Nazwa przedmiotu PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIENNIKAR-

STWO RADIOWE

Nazwa jednostki prowa-

dzącej przedmiot

WYDZIAŁ FILOLOGICZNY INSTYTUT FILOLOGII POLSKIEJ

6

Kod przedmiotu VA2

Studia


FILOLOGIA POLSKA MODUŁ V:

SPECJALNOŚĆ DZIENNIKARSKA

STUDIA PIERWSZEGO

STOPNIA

STUDIA STACJONARNE


Rok i semestr studiów II ROK, I SEMESTR

Imię i nazwisko koordyna-

tora przedmiotu

DR IWONA PIĘTAK-RADIMERSKY

Imię i nazwisko osoby

prowadzącej ( osób pro-

wadzących) zajęcia z

przedmiotu

DR IWONA PIĘTAK RADIMERSKY


Zapoznanie studentów z najważniejszymi problemami współczesnego dziennikar-

stwa, budzenie zainteresowania pracą dziennikarza radiowego, przybliżenie pojęć

etyki dziennikarskiej, zasad obiektywizmu, kształtowanie umiejętności interperso-

nalnych, opanowanie przez studentów podstaw warsztatu dziennikarskiego i prak-

tyczne wykorzystanie wiedzy w tworzeniu różnych form radiowych, poznanie

twórczości wybitnych dziennikarzy radiowych

Wymagania

wstępne

Wybór specjalności dziennikarskiej

Efekty kształce-

nia

Wiedza:

Student/ka 1. formułuje najważniejsze problemy współczesnego dziennikarstwa, 2. wymienia zasady etyki dziennikarskiej, 3. charakteryzuje zasady tworzenia różnych form radiowych, 4. rozróżnia poprawne formy językowe, zwraca uwagę na dbałość o

kulturę słowa Umiejętności:

1. opracowuje informacje, 2. konstruuje serwis informacyjny, 3. tworzy plan wywiadu i audycji publicystycznej, 4. posługuje się programem komputerowym do obróbki dźwięku


1. pracuje w zespole,

7

2. jest otwarty na wyzwania w realizacji nowych tematów, 3. jest otwarty na kontakt z rozmówcą, 4. dyskutuje na temat zawartości merytorycznej przygotowywanych

audycji radiowych


ĆWICZENIA warsztatowe: 20+10s GODZIN

Treści programowe

Rola mediów we współczesnym świecie. Pojęcie „czwartej władzy”. Rodzaje dziennikarstwa -

formy przekazu, tematyka audycji radiowych. Cechy dobrego dziennikarza. Wybitni dziennika-

rze polscy i zagraniczni. Gatunki dziennikarskie. Zasada „odwróconej piramidy”. Nauka tworze-

nia informacji. Przygotowywanie wywiadu. Zbieranie informacji do audycji publicystycznej. Sa-

modzielne przeprowadzenie nagrania. Obróbka dźwiękowa z użyciem programu komputerowe-

go. Zasady funkcjonowania stacji radiowej.

Metody dydaktycz-

ne

wykład, wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tek-

stów źródłowych, dyskusja, gry symulacyjne, praca w grupach, zajęcia

praktyczne – dokonywanie nagrań w terenie, wycieczki dydaktyczne (wi-

zyta w rozgłośni radiowej)

Sposób(y) i for-

ma(y) zaliczenia

Zaliczenie z oceną, kolokwium

Metody i kryteria

oceny

Weryfikacja zadań wykonywanych przez studenta w trakcie zajęć, kolo-

kwium końcowe

Całkowity nakład

pracy studenta po-

trzebny do osią-

gnięcia założonych

efektów w godzi-

nach oraz punktach

ECTS

Czytanie lektur

Ćwiczenia

15 godz.

20+10s

Słuchanie radiowych serwisów informacyjnych, czytanie codzien-

nej prasy, śledzenie portali internetowych

15 godz.

Przygotowanie właściwych realizacji dziennikarskich 40 godz.

Suma godzin 75 godz.

4 ECTS

Język wykładowy POLSKI

8

Praktyki zawodowe

w ramach przed-

miotu

PRAKTYKA CIĄGŁA W RADIU

Literatura Literatura podstawowa:

1. Stanisław Bortnowski, Warsztaty dziennikarskie, STENTOR, W-wa 2003.

2. Adamowski J., „O warsztacie dziennikarskim”, Warszawa 2002. 3. Bauer Z., Chudziński E. „Dziennikarstwo i świat mediów”, Kraków

2000 4. Beliczyński J., „Radio jako obiekt zarządzania”, Kraków 2005. 5. Cialdini R., „Wywieranie wpływu na ludzi”, Gdańsk 1994r. 6. Goban-Klas T., „Media i komunikowanie masowe”, Warszawa-

Kraków 2002. 7. Pisarek W., „Nowa retoryka dziennikarska”, Kraków 2002. 8. Magdoń A., „Reporter i jego warsztat”, Kraków 2000r. 9. Kanoniuk T., Michalski B., „Problemy prawne zawodu dziennikar-

skiego”, Warszawa 1998. 10. Ziomecki M., Skowroński K., Lis T., „ABC dziennikarstwa”, Warsza-

wa 2002. 11. PORADNIK DLA DZIENNIKARZY 12. Antologia polskiego reportażu w opracowaniu szkolnym, pod red.

Krystyny Heska- Kwaśniewicz i Bogdana Zelera, wyd. „Książni-ca”Katowice 1998.

Literatura uzupełniająca:

1. Kozieł A., „Za chwilę dalszy ciąg programu”, Warszawa 2003.

2. Korolko M., Sztuka retoryki, Warszawa 1990

3. Poradnik dla dziennikarzy z Europy Środkowej i Wschodniej, pod

red.Malcoma F.Mallette, w tłum.Barbary Stanisławczyk-Żyły, World

Press Freudom Committee 1990

4. Schopenhauer A. ,„Erystyka czyki sztuka prowadzenia sporów”,

Warszawa 1993

5. 30 najważniejszych programów TV w Polsce, Godzic W. [red.], War-

szawa 2005.

9

VA3 PODSTAWY WARSZTATU DZIENNIKARSKIEGO – DZIEN-

NIKARSTWO TELEWIZYJNE


Nazwa przedmiotu Podstawy warsztatu dziennikarskiego – dziennikarstwo telewizyjne

Nazwa jednostki pro-

wadzącej przedmiot

Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VA3

Studia


Filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne


Rok i semestr studiów drugi/ semestr czwarty

Imię i nazwisko koor-

dynatora przedmiotu

mgr Barbara Pawlak


prowadzącej (osób

prowadzących) zaję-

cia z przedmiotu

mgr Barbara Pawlak


C1. opanowanie umiejętności samodzielnego przygotowania newsa dla potrzeb redakcji telewi-

zyjnej

C2. opanowanie umiejętności samodzielnej realizacji telewizyjnej newsa

C3. opanowanie techniki wyboru i opracowania tematów dla potrzeb regionalnych stacji telewi-

zyjnych

C4. zdobycie umiejętności pracy z i przed kamerą

Wymagania

wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu powstawania informacji prasowej i jej budowy,

poprawna dykcja, umiejętność panowania nad stresem, ogólna wiedza społeczno-

polityczna o państwie, znajomość obsługi Internetu i obsługi komputera

10

Efekty

kształcenia

Wiedza:

IC1/10_W01 – student/ka potrafi z natłoku informacji codziennych wybrać naj-

ważniejsze w danym dniu ale widzów regionalnego programu informacyjnego

oraz ustalić ich wagę

IC1/10_W02 – student/ka sam/a potrafi zrealizować informację telewizyjną,

przeprowadzić wywiad, pracować z autorem telewizyjnego programu publicy-

stycznego

Umiejętności:

IC1/10_U01 – student/ka samodzielnie pracuje nad dokumentacją dziennikarską

IC1/10_U02 – student/ka samodzielnie pisze tekst do informacji telewizyjnej

IC1/10_UO3 – student /ka sam planuje wyjazd na zdjęcia i układa harmonogram

pracy z kamerą w terenie

IC1/10_U04 – student/ka przygotowuje konspekt montażowy

IC1/10_UO5 – student/ka nagrywa offa oraz montuje materiał

IC1/10_UO6 – student/ka przygotowuje dokumentację emisyjną (wizytówki osób

wypowiadających się w materiale)


IC1/10_K01 – student/ka jest zorientowany/a na pogłębianie wiedzy zdobytej na

zajęciach z podstaw warsztatu prasowego

IC1/10_KO1 – student/ka jest zorientowany/a w ogólnej sytuacji społeczno-

gospodarczo - politycznej regionu i kraju


ćwiczenia warsztatowe – 20+10s godz.

Treści programowe

1) Organizacja zajęć. 2) Opanowanie różnić między informacją prasową, radiowa i telewizyjną 3) Zapoznanie się z news –em telewizyjnym jako podstawową formą telewizyjnej

wypowiedzi dziennikarskiej 4) Opanowanie umiejętności wboru tematu, sporządzania dokumentacji dzienni-

karskiej 5) Opanowanie zasad konstrukcji newsa telewizyjnego, realizacji i doboru zdjęć,

wyboru rozmówców 6) Zdobycie umiejętności planowania zdjęć oraz układania harmonogramu pracy

ekipy telewizyjnej w terenie 7) Poznanie tajników współpracy realizatora telewizyjnego z operatorem obrazu i

operatorem dźwięku (język filmu) 8) Poznanie podstaw montażu telewizyjnego, język montażu telewizyjnego 9) Nauka interpretacji tekstu , praca z mikrofonem 10) Stend- up 11) Zdobywanie wiedzy jak opanować stres w pracy przed i z kamerą 12) Nauka wykorzystania czasu antenowego

11

13) Nauka wykorzystywania muzyki i efektów dźwiękowych jako elementów wzbo-gacających i wzmacniających efekt antenowy

14) Opanowanie umiejętności poprawnego doboru garderoby realizatora do pracy w terenie i przed kamerą

15) Opanowanie umiejętności korzystania z archiwaliów telewizyjnych i ikonografii w programach telewizyjnych

16) Opanowanie zasad etycznego operowania obrazem ( ochrona wizerunku osób filmowanych )

17) Podsumowanie pracy 18) Projekcja zrealizowanych informacji filmowych i umieszczenie ich na stronie in-

ternetowej Instytutu Metody

dydaktycz-

ne

Ćwiczenia indywidualne – dokumentacja , pisanie informacji z uwzględnieniem jej

czasu trwania na antenie, interpretacja tekstu, praca przed mikrofonem z kamerą i

przed kamerą, ocena produktu ekranowego

Ćwiczenia w zespole - wyjazd na zdjęcia, praca z operatorem i dźwiękowcem,

montażystą,

Dyskusje na każdym etapie pracy, wątpliwości na każdym etapie pracy

Sposób(y) i

forma(y)

zaliczenia

Ocena formatywna (bieżąca):

F1. Ocena umiejętności poszukiwania tematów i stopnia realizacji pomysłów

F2. Ocena aktywności studenta/studentki, operatywności, oryginalności pomy-

słów, celności przekazu w słowie i obrazie

Ocena podsumowująca:

P1. Ocena z przygotowania do pracy z kamerą i przed kamerą (obejmuje tematy-

kę wszystkich zajęć)*;

P2. Ocena zrealizowanej informacji telewizyjnej

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym syla-

busie efektów kształcenia.

Metody i

kryteria

oceny

Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5 Efekt 1 (IC1/10_W01)

Student/ka nie potrafi zrobić do-kumentacji do informa-cji, nie po-trafi zapla-nować zdjęć z kamerą, nie zna języ-ka filmu i montażu (omawia-nych za za-jęciach).

Student/ka zna zasady ogólnie warsztatu pracy realiza-tora progra-mu informa-cyjnego, zna język filmu i montażu lecz gubi się przy wykorzysta-niu wiado-mości teore-tycznych w praktyce na

Student/ka zna w dobrym stopniu treść wszystkich za-gadnień ogól-nych związanych z produkcją te-lewizyjną, radzi sobie dobrze przed kamerą i za kamerą, przed mikrofonem i z mikrofonem, wykazuje inwen-cję twórczą w czasie pracy z

Student/ka zna w bardzo dobrym stop-niu opanował zagadnienia teorii warsz-tatu dzienni-karstwa tele-wizyjnego i błyskotliwie potrafił /a to wykorzystać podczas ćwi-czeń z opera-torem obrazy , dźwięku i w

12

róznych eta-pach pracy

operatorem ob-razu, dźwięku i podczas montażu

czasie monta-żu. Jego/ Jej pomysły mia-ły wiodące znaczenia w pracy zespołu realizacyjnego w terenie oraz podczas mon-tażu.. W pracy przed kamerą operuje swo-bodnie języ-kiem, podoba się widzom (studentom) na świeże spojrzenie na pracę z kame-rą i łatwy kontakt z ze-społem (ope-ratorem, dźwiękowcem i montażystą) Ponadto ma wiedzę spo-łeczno-polityczną, która w kon-takcie z ka-merą potrafi wykorzystać.

Efekt 2 (IC1/10_W02)

Student/ka opuściła więcej jak 2 godziny ćwi-czeń. nie potrafi „my-śleć obra-zem”, nie zna języka filmu, mon-tażu, nie potrafi za-planować pracy ekipy telewizyjnej, nie potrafi poprawnie przeczytać tekstu in-formacji

Student/ka opuściła 2 godziny ćwi-czeń ale bez udziału ope-ratora i mon-tażysty, po-trafi wykonać w części do-kumentację dziennikar-ską, z pomo-cą zaplanuje harmono-gram zdjęć, przy pomocy operatora zrealizuje zdjęcia do informacji,

Student/ka nie opuścił/a żad-nych zajęć prze-widzianych pro-gramem, rozróż-nia większość terminów z zakresu realizacji telewizyjnej, dobrze współ-pracuje na planie z operatorem obrazu, dźwięku i montażystą, potrafi w stopniu podstawowym przygotować konspekt monta-żowy, ale zjada go /ją stres w

Student/ka nie opuściła żadnych zajęć zaplanowa-nych progra-mem, rozróż-nia wszystkie terminy z zakresu realizacji te-lewizyjnej, wzorcowo dokumentuje, planuje har-monogram pracy ekipy telewizyjnej ( tu ocenia się czas pracy ekip), bardzo

13

przed mi-krofonem, nie zna pod-staw reali-zacji telewi-zyjnej i mon-taż

potrafi poro-zumieć się z operatorem i montażystą w czasie zdjęc w stop-niu podsta-wowym, nie jest błysko-tliwa, myśli sztampowo i stereotypo-wo ale potrafi „ opowiedzieć informację obrazem „

pracy z kamerą

dobrą pracę z operatorem i montażystą, scenariusz r konspekt montażowy informacji, Wiodąca role w zespole realizującym, znajomość zagadnień społeczno-gospodarczo-politycznych regionu i kra-ju

Efekt 3 (IC1/10_U01)

Student/ka nie potrafi przenieść wiedzy z zakresu podstaw warsztatu prasowego na warsztat dziennikar-stwa telewi-zyjnego, nie potrafi przenieść wiadomości z zakresu konstrukcji informacji prasowej na grunt kon-strukcji in-formacji telewizyjnej, nie może zrozumieć, ze informa-cja prasowa to słowo pisane, ale informacja telewizyjna to słowo wypowie-dziane ale połączone z

Student/ka potrafi w pojedyn-czych przy-padkach połączyć wiedzę wcze-śniej zdobytą na zajęciach z podstaw dziennikar-stwa praso-wego ale gubi się w łącze-niu słowa pisanego z obrazem i dźwiękiem .

Student/ka po-trafi w większości przy-padków z infor-macji prasowej stworzyć infor-mację telewizyj-ną. Dobrze wy-korzystuje wie-dzę z zakresu konstrukcji newsa prasowe-go do konstrukcji newsa telewizyj-nego.Potrafi wy-korzystać ogólną wiedzę na temat zjawisk (w każ-dej dziedzinie) do ubogacenia przekazu dla zwiększenia atrakcyjności informacji, roz-mowy, debaty.

Student/ka potrafi sa-modzielnie myśleć, wyko-rzystując do-tychczas zdo-byta wiedzę) łączy zdarze-nia i fakty, potrafi pla-nować, reali-zować, mon-tować. Pomy-sły są orygi-nalne, wciąga-ją ekipę reali-zacyjną do pracy.

14

obrazem i dźwiękiem.


Student/ka nie potrafi samodziel-nie myśleć, planować pracy, wią-zać teorii z praktyką, wydawać poleceń i komend pracując w zespole (w zakresie omawianym podczas ćwiczeń) Na ćwicze-niach jest nieaktywny, nieobecny.

Student/ka fragmentami potrafi samodzielnie myśleć, pla-nować pracę, wiązać teorię z praktyką, ale wydaje niezdecydo-wane i nie-precyzyjne polecenia, czym wpro-wadza zakło-potanie ze-społu, w spo-sób nieprze-myślany pla-nuje prace ekipy

Student/ka po-trafi w do-brym stopniu planować prace ekipy, wykorzy-stuje własne pomysły ale nie zawsze potrafi je przełożyć na język filmu. Do-bra współpraca na planie.

Student/ka samodzielnie potrafi w bardzo do-brym stopniu analizować sytuację, fakty i zdarzenia, interpretować zjawiska i przekładać je na język filmu. Doskonale porozumiewa się na planie filmowym z cała ekipą. Efekt ante-nowy jest atrakcyjny pod każdym względem.


Student/ka nie zna teo-rii, nie przy-swoił sobie wiedzy praktycznej

Student/ka potrafi na dostatecz-nym stopniu łączyć teorii z praktyką, luki w ogólnej wiedzy i wy-darzeniach społeczno-gospodarczo politycznych

Student/ka po-trafi na dobrym poziomie łączyć teorię z prakty-ką, posiada kie-runkową wiedzę, która przydaje się w pracy reali-zatora telewizyj-nego

Student/ka potrafi samo-dzielnie na bardzo do-brym pozio-mie łączyć teorię z prak-tyką, wiedzą kierunkową wcześniej zdobytą z warsztatem dziennikar-stwa telewi-zyjnego, po-nadto ma wie-lokierunkową wiedzę która sprawia, ze może i potrafi swobodnie czuć się przed kamerą. Po-nadto ma dar ciekawego przekazu i oryginalnej interpretacji.

Całkowity Aktywność Liczba godzin/nakład

15

nakład pra-

cy studenta

potrzebny

do osią-

gnięcia

założonych

efektów w

godzinach

oraz punk-

tach ECTS

pracy studenta Ćwiczenia 20+10s godz.

Czytanie lektur 15 godz.

Oglądanie telewizyjnych programów i serwisów informa-

cyjnych, słuchanie serwisów radiowych, czytanie codzien-

nej prasy, śledzenie portali internetowych

15 godz.

Przygotowanie właściwych realizacji dziennikarskich 40 godz.


LICZBA PUNKTÓW ECTS 4

Język wy-

kładowy

Język polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

Praktyka w rozgłośniach radiowych lub redakcji telewizyjnej

Literatura W. Pisarek, Retoryka dziennikarska

B.Garlicki, Metodyka dziennikarska

L.Pijanowski, Małe abecadło filmu i telewizji

J.Wójcik Język filmu

I.Dobosz, Prawo i etyka w zawodzie dziennikarskim

Z.Walaszewski, Teoria filmu

R. Kluszczyński, Film, wideo, multimedia, sztuka ruchomego obrazu w eterze

J.Cielisiak ( wydawnictwo Akademia Telewizyjna) Jak być przyzwoitym w me-

diach

VA4 WIEDZA O MEDIACH WSPÓŁCZESNYCH W POLSCE W KRAJACH UE rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Wiedza o mediach współczesnych w Polsce w kra-jach UE

Nazwa jednostki prowadzącej przed-miot

Wydział Filologiczny Uniwersytetu Rzeszow-skiego. Instytut Filologii Polskiej

16

Kod przedmiotu VA4

Studia


Filologia polska studia I stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu moduł przedmiotów z zakresu dziennikarstwa

Rok i semestr studiów trzeci/ semestr szósty

Imię i nazwisko koordynatora przed-miotu

Dr Piotr Wisz

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) zajęcia z przed-miotu

Dr Piotr Wisz


Synteza wiadomości o mediach w ramach UE, wykorzystanie informacji m.in. z zakresu historii, socjologii, prawa oraz innych przedmiotów związanych z me-diami.

Kształcenie samodzielnego myślenia o roli, miejscu i posłannictwie mediów w UE.

Wymagania wstępne Wybór specjalności dziennikarskiej lub edytorsko-medialnej

Efekty kształcenia

Wiedza:

VA4_W01 Student/ka ma podstawową wiedzę o funkcjonowaniu mediów w UE.

VA4_W02 Student/ka ma podstawową wiedzę o odbiorcach mediów w krajach UE.

Umiejętności:

VA4_U01 Student/ka umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne zwią-zane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE.

VA4_U02 Student/ka posiada elementarne umiejęt-ności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.

17


VA4_K01 Student/ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności oraz ro-zumie perspektywy dalszego rozwoju


wykład, 15 godz.

Treści programowe

Wpływ mediów na proces powstania UE - 2 godz.

Ewolucja prasy codziennej w UE - 2 godz.

Miejsce telewizji i radia w UE - 2 godz.

Internet w UE - 2 godz.

Procesy fragmentaryzacji w mediach UE - 2 godz.

Media elektroniczne UE wobec globalizacji – 2 godz.

Podstawowe akty prawne i finansowanie mediów w UE - 3 godz.

Metody dydaktycz-ne

Wykład, wykład z prezentacją multimedialną.

Sposób(y) i for-ma(y) zaliczenia

Zaliczenie z oceną.

Metody i kryteria oceny

Wykonanie pisemnej pracy zaliczeniowej, kolokwium cząstkowe i kolokwium końcowe.

Efekt VA4_W01, VA4_W02:

Kryteria oceny niedostatecznej: Student/ka nie wykonał/a pi-semnej pracy zaliczeniowej; nie zna treści zagadnień związanych z funkcjonowaniem mediów w UE oraz nie ma podstawowej wie-dzy o odbiorcach mediów w UE.

Kryteria oceny dostatecznej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna ogólnie część zagadnień związanych z funkcjonowaniem mediów w UE, posiada częściową wiedzę o odbiorcach mediów w UE, w stopniu dostatecznym orientuje się w zalecanej literaturze przedmiotu.

18

Kryteria oceny dobrej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna w stopniu dobrym większość zagadnień zwią-zanych z funkcjonowaniem mediów w UE oraz ma podstawową wiedzę o odbiorcach mediów w UE, dobrze orientuje się w zale-conej literaturze przedmiotu.

Kryteria oceny bardzo dobrej: Student/ka wykonał/a pisemną pracę zaliczeniową; zna w bardzo dobrym stopniu zagadnienia związane z funkcjonowaniem mediów w UE; posiada w stopniu bardzo dobrym wiedzę o odbiorcach mediów w UE; bardzo do-brze orientuje się w zaleconej literaturze.

Efekt VA4_U01, VA4_U02:

Kryteria oceny niedostatecznej: Student/ka nie umie samo-dzielnie zdobywać wiedzy i rozwijać umiejętności profesjonal-nych związanych z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz nie posiada elementarnej umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.

Kryteria oceny dostatecznej: Student/ka umie w stopniu dosta-tecznym samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne związane z wybranymi sferami działalności me-dialnej w UE oraz posiada niewielkie elementarne umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalno-ścią mediów w UE.

Kryteria oceny dobrej: Student/ka umie w stopniu dobrym sa-modzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjo-nalne związane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz posiada znaczne elementarne umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.

Kryteria oceny bardzo dobrej:

Student/ka umie w stopniu bardzo dobrym samodzielnie zdoby-wać wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalne związane z wybranymi sferami działalności medialnej w UE oraz posiada bardzo duże umiejętności w zakresie oceny jakości i poziomu usług związanych z działalnością mediów w UE.

Całkowity nakład pracy studenta po-trzebny do osią-gnięcia założonych efektów w godzi-nach oraz punktach ECTS

Wykład - 15 godz.

Czas na napisanie pisemnej pracy zaliczeniowej - 25 godz.

Przygotowanie do kolokwium cząstkowego – 10 godz.

Lektura literatury przedmiotu – 20 godz.

Udział w konsultacjach – 5 godz.

Przygotowanie do kolokwium końcowego – 15 godz.

19

Łacznie: 75 godz.

LICZBA PUNKTÓW ECTS - 3

Język wykładowy Język polski

Praktyki zawodowe w ramach przed-miotu

Nie przewiduje się

Literatura Literatura podstawowa: A. i M. Mattelart, Teoria komunikacji, Kraków 2002. J. Mikułowski Pomorski, Zmieniający się świat mediów, Kraków 2008. Społeczeństwo informacyjne, pod red. L.W. Habera i M. Niezgody, Kraków 2005. Literatura uzupełniająca: A. Działo, S. Wijowski, Internet – szansa czy zagrożenie, Kraków 2001. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Bauera i E. Chudziń-skiego, Kraków 2004. J. Kłoczowski, Polska-Europa, Gdańsk 2002.

VA5 GATUNKI DZIENNIKARSKIE rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Gatunki dziennikarskie

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VA5

Studia

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej

Rok i semestr studiów rok I, semestr 1


tu

dr hab. prof. UR Wojciech Furman

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób dr hab. prof. UR Wojciech Furman lub pracownicy

Kierunek studiów

Poziom kształcenia

Forma studiów

Filologia polska I stopień

stacjonarne

20

prowadzących) zajęcia z przedmiotu IFP


Nauczenie identyfikowania poszczególnych gatunków dziennikarskich oraz wskazanie zasad

kierujących wyszukiwaniem i doborem tematów publikacji, zbieraniem materiałów, ich selek-

cją, konstruowaniem, pisaniem i korygowaniem tekstów dziennikarskich.

Wymagania wstępne Zainteresowanie przedmiotem

Efekty kształcenia

Wiedza:

W01: identyfikuje podstawowe gatunki dziennikarskie,

W02: wymienia nazwiska współczesnych mistrzów zawo-

du dziennikarskiego.

Umiejętności:

U01: dobiera tematy publikacji dziennikarskich,

U02: zbiera i selekcjonuje materiały do publikacji,

U03: konstruuje teksty dziennikarskie.


K01: zachowuje otwartość na kwestie budzące zaintere-

sowanie społeczne,

K02: wykazuje odpowiedzialność za przekształcanie do-

strzeganych problemów w tematy publikacji dziennikar-

skich.


wykład – 15 godzin,

ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin

Treści programowe

A. Problematyka wykładu

Treści merytoryczne Liczba godzin Przegląd gatunków dziennikarskich

2 Informacja dziennikarska

2 Komentarz

21

2 Felieton

2 Wywiad

2 Reportaż

2 Dziennikarstwo śledcze

2 Gatunki internetowe

1 Suma godzin

15

B. Problematyka ćwiczeń audytoryjnych

Treści merytoryczne Liczba godzin Identyfikowanie gatunków dziennikarskich w wybranym wydaniu gazety regionalnej

2 Lektura i dyskusja nad informacjami napisanymi przez studentów

2 Lektura i dyskusja nad komentarzami napisanymi przez studentów do informacji omawianych na poprzednich ćwiczeniach

2 Dyskusja nad felietonami z wybranego numeru tygodnika opinii

2 Dyskusja nad pytaniami do wywiadu z wybraną osobą

2 Dyskusja nad reportażami z wybranego numeru cotygodniowego dodatku do "Gazety Wyborczej" ("Duży Format")

2 Dyskusja nad wybranymi tekstami dziennikarstwa śledczego

2 Analiza zawartości wybranego bloga

1 Suma godzin

15

Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpre-

tacja tekstów, dyskusja.

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie wykładu: Test z 5 pytaniami otwartymi.

Zaliczenie ćwiczeń: Prezentowanie własnych tekstów i

udział w dyskusji podczas ćwiczeń, wykonanie pracy

zaliczeniowej.

Metody i kryteria oceny Wykład: Ocena z testu odpowiada liczbie poprawnych

odpowiedzi na pytania testu.

Ćwiczenia: Prezentowanie własnych tekstów i udział w

dyskusji upoważnia do oceny od 3 do 4, poprawna pra-

ca zaliczeniowa podnosi tę ocenę o 0,5 lub 1 stopień.

Studenci są zachęcani do zabiegania o podniesienie

22

oceny podczas dodatkowego zaliczenia ustnego.




punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy studenta wykład 15 godz. ćwiczenia 15 godz. przygotowanie do ćwiczeń 15 godz. udział w konsultacjach 5 godz. czas na napisanie pracy 15 godz. przygotowanie do testu 15 godz. lektura prasy 30 godz. SUMA GODZIN 110 LICZBA PUNKTÓW ECTS 4

Język wykładowy polski


przedmiotu

Nie wpisano


W o l n y - Z m o r z y ń s k i Kazimierz, K a l i s z e w -

s k i Andrzej, F u r m a n Wojciech, Gatunki dzien-

nikarskie. Teoria, praktyka, język, Wydawnictwa Aka-

demickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.


A d a m o w s k i Janusz (red.), O warsztacie dziennikarskim,

Aspra-JR, Warszawa 2002.

A d a m s Sally, H i c k s Wynford, Wywiad dziennikarski,

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków

2007.

B a u e r Zbigniew, C h u d z i ń s k i Edward (red.),

Dziennikarstwo i świat mediów. Nowa edycja, Universi-

tas, Kraków 2008.

B o r t n o w s k i Stanisław, Warsztaty dziennikarskie, Sten-

tor, Warszawa 1999.

23

F r a s Janina, Dziennikarski warsztat językowy, Wydawnic-

two Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1999.

H e n n e s s y Brendan, Dziennikarstwo publicystyczne,

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków

2009.

K a p u ś c i ń s k i Ryszard, Lapidaria, Czytelnik, Warsza-

wa.

L i s Tomasz, S k o w r o ń s k i Krzysztof, Z i o m e c k i

Mariusz, ABC dziennikarstwa, Axel Springer Polska,

Warszawa 2002.

M a g d o ń Andrzej, Reporter i jego warsztat, Universitas,

Kraków 2000.

M r o z i e w i c z Krzysztof, Dziennikarz w globalnej wiosce,

Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgosz-Warszawa 2006.

O l s z a ń s k i Leszek, Dziennikarstwo internetowe, Wy-

dawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa

2006

P i s a r e k Walery, Nowa retoryka dziennikarska, Universi-

tas, Kraków 2002.

S k w o r z Andrzej, N i z i o ł e k Andrzej (red.), Biblia

dziennikarstwa, Znak, Kraków 2010.

S p o d e n k i e w i c z Paweł, Brukowiec. Warsztat repor-

terski w praktyce, Wydawnictwo Hobo, Łódź 2006.

W o j t a k Maria, Gatunki prasowe, Wydawnictwo UMCS,

Lublin 2004.

W o l n y - Z m o r z y ń s k i Kazimierz, F u r m a n Woj-

ciech (red.), Internetowe gatunki dziennikarskie, Wy-

dawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa

2010.


V B. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU JĘZYKA I KOMUNIKACJI

VB6 NAUKA O KOMUNIKOWANIU


Nazwa przedmiotu Nauka o komunikowaniu

Nazwa jednostki prowadzącej przed-

miot

Instytut Filologii Polskiej/Zakład Języka Polskiego

24

Kod przedmiotu VB6

Studia


Filologia polska I stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu p. specjalności dziennikarstwo

Rok i semestr studiów pierwszy/semestr I

Imię i nazwisko koordynatora przed-

miotu

prof. Kazimierz Ożóg

Imię i nazwisko osoby prowadzącej

( osób prowadzących) zajęcia z

przedmiotu

prof. Kazimierz Ożóg, dr Ewa Błachowicz,

dr Bożena Taras


C1. Zapoznanie studentów z teorią komunikacji. Poznanie podstawowej terminologii oraz proce-

su komunikacji.

C2. Określenie funkcji komunikowania.

C3. Rozumienie komunikacji jako przekazywanie informacji za pomocą znaków.

Wymagania wstępne Znajomość nauki o języku oraz nauki o komunikacji na po-

ziomie szkoły średniej.

Efekty kształcenia

Wiedza:

VB6_W01 –student/ka rozróżnia rodzaje kompetencji nie-

zbędne do skutecznego komunikowania się

VB6_W02 – student/ka opisuje mechanizmy procesu komu-

nikacji

Umiejętności:

VB6_U01 - student/ka analizuje warunki fortunnej komuni-

kacji w zależności od przyjętych celów i użytych środków

komunikacyjnych.

VB6_U02 – student/ka poddaje krytycznemu oglądowi zja-

wiska współczesnej komunikacji

VB6_U03 – student/ka projektuje proces komunikacji

w działalności medialnej


VB6_K01 – student/ka dąży do osiągnięcia celu komunika-

cyjnego w różnych sytuacjach użycia języka


wykład – 20 godz. + 10 godz. samokształcenia

Treści programowe

1) Zajęcia organizacyjne, podanie i omówienie tematyki wykładów. Etymologia wyrazów komu-

nikacja, komunikowanie, komunikowanie się – 2 godz.

2) Znaki i symbole w komunikowaniu – 4 godz.

3) Podstawowe terminy: nadawca, odbiorca, kod, sprawność komunikacyjna, rodzaje kompeten-

cji, akt mowy – 4 godz.

4) Funkcje komunikowania i różne poziomy procesu komunikowania – 4 godz.

5) Nauka o komunikowaniu w działalności medialnej (np.: język prasy, reklamy, polityki) – 4

godz.

25

6) Przełączanie kodów w komunikacji. Bariery w komunikacji – 2 godz.

Samokształcenie:

1) Komunikacja ustna i pisemna – 2 godz.

2) Kod ograniczony i rozwinięty – 2 godz.

3) Komunikacja w Internecie – 2 godz.

4) Zasada kooperacji w komunikacji – 2 godz.

5) Zjawisko polszczyzny konsumpcyjnej – 2 godz.

Metody dydak-

tyczne

wykład, analiza przypadków

Sposób(y) i

forma(y) zali-

czenia


F1. Obecność na wykładach i stopień komunikatywności między prowadzącym

a studentem.


P1. Egzamin pisemny (test wyboru, zadania otwarte, część praktyczna).

Metody i kryte-

ria oceny

Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5

Efekt

1

VB6_

W01

Student/ka nie

rozróżnia ro-

dzajów kompe-

tencji

w procesie

komunikowa-

nia.

Student/ka

wybiórczo roz-

różnia rodzaje

kompetencji

w procesie

komunikowa-

nia.

Student/ka nie

rozróżnia

większość ro-

dzajów kompe-

tencji

w procesie

komunikowa-

nia.

Student/ka

rozróżnia

wszystkie ro-

dzaje kompe-

tencji

w procesie

komunikowa-

nia.

Efekt

2

VB6_

W02

Student/ka nie

analizuje eta-

pów w procesie

komunikowa-

nia.

Student/ka

wybiórczo ana-

lizuje etapy w

procesie ko-

munikowania.

Student/ka

analizuje więk-

szość etapów w

procesie ko-

munikowania.

Student/ka

analizuje

wszystkie eta-

py w procesie

komunikowa-

nia.

Efekt

3

VB6_

U01

Student/ka nie

dobiera odpo-

wiednich środ-

ków komu-

nikacyjnych do

danej sytuacji.

Student/ka

wybiórczo do-

biera odpo-

wiednie środki

komu-

nikacyjne do

danej sytuacji.

Student/ka

w większości

przypadków

dobiera odpo-

wiednie środki

komu-

nikacyjne do

danej sytuacji.

Student/ka

we wszystkich

przypadkach

dobiera odpo-

wiednie środki

komu-

nikacyjne do

danej sytuacji.

Efekt

4

VB6_

U02

Student/ka nie

weryfikuje

zjawisk we

współczesnej

komunikacji

pod względem

stopnia ich

komunikaty-

wności.

Student/ka

w niewielkim

stopniu weryfi-

kuje zjawiska

we współcze-

snej komunika-

cji pod wzglę-

dem stopnia

ich komunika-

Student/ka w

większości

przypadków

prawidłowo

weryfikuje

zjawiska we

współczesnej

komunikacji

pod względem

Student/ka we

wszystkich

przypadkach

prawidłowo

weryfikuje

zjawiska we

współczesnej

komunikacji

pod względem

26

ty-wności. stopnia ich

komunikaty-

wności.

stopnia ich

komunikaty-

wności.

Efekt

5

VB6_

U03

Student/ka nie

dostrzega róż-

nic w komuni-

kacji w obsza-

rze działalności

medialnej.

Student/ka

w niewielkim

stopniu do-

strzega różnice

w komunikacji

w obszarze

działalności

medialnej.

Student/ka

dostrzega róż-

nice w komu-

nikacji w ob-

szarze działal-

ności medial-

nej.

Student/ka

bardzo dobrze

dostrzega róż-

nice

w komunikacji

w obszarze

działalności

medialnej.

Efekt

6

VB6_

K01

Student/ka nie

troszczy się o

zależność mię-

dzy znakami

komunikacyjny

ko a celami

komunikacji.

Student/ka w

nikłym stopniu

troszczy się o

zależność mię-

dzy znakami

komunikacyjny

ko a celami

komunikacji.

Student/ka w

większości

przypadków

troszczy się o

zależność mię-

dzy znakami

komunikacyjny

ko a celami

komunikacji.

Student/ka we

wszystkich

przypadkach

troszczy się o

zależność mię-

dzy znakami

komunikacyjny

ko a celami

komunikacji.

Całkowity na-

kład pracy

studenta po-

trzebny do

osiągnięcia

założonych

efektów w go-

dzinach oraz

punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin/nakład pracy stu-

denta

wykład 20 godz.

samokształcenie 10 godz.

udział w konsultacjach 10 godz.

samodzielna lektura dodatkowa 20 godz.

przegląd i analiza materiału źródło-

wego (audycje w radiu i telewizji,

teksty

w Internecie)

40 godz.

SUMA GODZIN 100 godz.


(18) Język wy-

kładowy

Język polski

(19) Praktyki

zawodowe w

ramach

przedmiotu

nie przewiduje się

(20) Literatura Literatura podstawowa:

1) T. Goban-Klas, Komunikowanie i media masowe. Teoria prasy, radia, telewizji

i Internetu, Kraków 1999.

2) Język w komunikacji, t. 1,2,3, red. G. Habrajska, Łódź, 2001.

3) K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2007.

27

4) W. Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Kraków 2008.

5) R. Przybylska, Wstęp do nauki o języku polskim. Podręcznik dla szkół wyż-

szych, Kraków 2003, s. 9-39.


1) Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2, Współczesny język polski,

red. J. Bartmiński, Wrocław 1993.

2) Bariery i pomosty w komunikacji językowej Polaków, red. J. Bartmiński, Lu-

blin 2005.

3) R. Grzegorczykowa, Problem funkcji języka i tekstu w świetle teorii aktów

mowy, „Język a kultura”, t. 4, Funkcje języka i wypowiedzi, Wrocław 1991, s. 11-

28.

4) J. Grzenia, Komunikacja językowa w Internecie, Warszawa 2007.

5) Moda językowa jako problem lingwistyczny, red. K. Wojtczuk, Siedlce 2002.

6) M. Marcjanik, W kręgu grzeczności, Kielce 2001.

7) K. Ożóg, Zwroty grzecznościowe współczesnej polszczyzny, Kraków 1990.

VB7 RETORYKA I ERYSTYKA rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu RETORYKA I ERYSTYKA

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VB7

Studia


Filologia polska Studia pierwszego stop-

nia

Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu

języka i komunikacji

Rok i semestr studiów rok II, semestr III


tu

Grażyna Ewa Błachowicz


( osób prowadzących) zajęcia z przedmio-

tu

Grażyna Ewa Błachowicz


C1. Wprowadzenie w złożoną problematykę interakcji werbalnej i pozawerbalnej.

C2.Kształcenie kompetencji nadawcy, konstruowanie różnogatunkowych wypowiedzi pisanych

28

i mówionych.

C3.Kształcenie umiejętności poprawnego i sprawnego posługiwania się językiem, argumento-

wania, umiejętności przekonywania.

C4.Zapoznanie z głównymi etapami historii retoryki, a także współczesnymi ustaleniami.

Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zasad komunikacji między-ludzkiej, etyki, form grzecznościowych.

Elementarna znajomość gramatyki opisowej.

Efekty kształcenia

Wiedza:

Studentka/student -

VB7_W01- zna techniki konstrukcji różnego typu tek-stów.

VB7_W02- rozróżnia określone chwyty erystyczne. VB7_W03-dobiera odpowiednio sposoby argumento-

wania i przedstawiania swoich racji. VB7_W04-wyjaśnia założenia i cele retoryki dawnej i

współczesnej. Umiejętności:

VB7_U01 –Studentka/student ustala kryteria kompo-zycji tekstu w zależności od jego funkcji i przeznacze-nia.

VB7_U02- stosuje odpowiednie formy argumentacji. VB7_U03-konstruuje samodzielne teksty i wypowiedzi.

Kompetencje społeczne: studentka/student

VB7_K01- zdobywa umiejętność przekonywa-nia doradzania, dyskutowania.

VB7_K02- radzenia sobie z sytuacją konflikto-wą.

VB7_K03- ma odwagę w wyrażaniu własnego zdania.

VB7_K04- dba o rzetelność, etykę, poprawność językowej komunikacji.

Forma(y)

zajęć, liczba realizowanych godzin

Nie wpisano

Treści programowe

29

Nie wpisano

Metody dydaktyczne Nie wpisano

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Nie wpisano

Metody i kryteria oceny Nie wpisano




punktach ECTS

Nie wpisano



przedmiotu

Nie wpisano

Literatura Nie wpisano


VB7: RETORYKA I ERYSTYKA


Nazwa przedmiotu Retoryka i erystyka


dzącej przedmiot

Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Retoryki i Pragmatyki Komunikacyjnej

Kod przedmiotu VB7

Studia



Rodzaj przedmiotu przedmiot specjalności dziennikarskiej

Rok i semestr studiów drugi/ semestr trzeci


tora przedmiotu

dr hab. prof. UR Grażyna Filip


prowadzącej (osób pro-

wadzących) zajęcia

z przedmiotu

dr Magdalena Patro-Kucab

lub pracownicy ZRiPK


30

C1. Zapoznanie studentów z podstawowymi prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji

i manipulacji.

C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce

zawodowej.

Wymagania

wstępne

Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.

Efekty

kształcenia

Wiedza

Student/ka:

VB7_W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;

VB7_W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w róż-

nych sytuacjach;

Umiejętności

Student/ka

VB7_U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich

rozmówców;


Student/ka:

VB7_K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;

VB7_K02 – potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;


wykład – 15 godz.

Treści programowe

Lp. Treści merytoryczne Liczba

godzin

1. Retoryka jako teoretyczna i praktyczna nauka sprawnego mówienia. 1

2. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia zamie-

rzonych efektów wypowiedzi.

3

3. Sytuacje komunikacyjne (dyskursywne, perswazyjne, estetyczne, dziennikarskie, po-

toczne, naukowe itp.). Perswazja – sztuka przekonywania słowem (ze szczególnym

uwzględnieniem dziennikarstwa, ale też języka polityki, biznesu oraz PR).

3

4. Pojęcie tekstu i dyskursu (spójność tekstu, typologia tekstów, techniki i style mówienia). 2

5. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.

Podstawowe chwyty erystyczne.

3

6. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, żeby tekst był poprawny i przekonujący”. 3

Metody dy-

daktyczne

Wykład z elementami multimedialnymi i elementami konwersatorium

Sposób(y)

i forma(y)

Ocena formująca:

F1. Frekwencja na wykładzie.


31

zaliczenia P1. Ocena z egzaminu pisemnego bądź ustnego*.

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie

efektów kształcenia.

Metody

i kryteria

oceny

Efekt 1

VB7_W01 –

zna podsta-

wowe pojęcia z

zakresu komu-

nikacji spo-

łecznej

i medialnej


Student/ka nie

zna podsta-

wowych pojęć

z zakresu ko-

munikacji spo-

łecznej i me-

dialnej.

Student/ka zna

pojedyncze

pojęcia z za-

kresu komuni-

kacji społecz-

nej

i medialnej.

Student/ka

rozróżnia

większość

pojęć z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

Student/ka

rozróżnia

wszystkie po-

jęcia z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

Efekt 2

VB7_W02 –

rozumie ko-

nieczność

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się w

różnych sytu-

acjach

Student/ka nie

rozumie istoty

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

w pojedynczyc

h przypadkach

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

w większości

przypadków

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

we wszystkich

przypadkach

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Efekt 3

VB7_U01 –

potrafi prezen-

tować własne

poglądy, idee

i pomysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców

Student/ka nie

potrafi prezen-

tować wła-

snych poglą-

dów, idei i

pomysłów oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Student/ka

potrafi

w pojedynczyc

h przypadkach

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Student/ka

potrafi

w większości

przypadków

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Student/ka

potrafi samo-

dzielnie we

wszystkich

przypadkach

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Całkowity

nakład pracy

studenta

potrzebny

do osiągnię-

cia założo-

Aktywność Liczba go-

dzin/nakład

pracy

Wykład 15 godz.

32

nych efektów

w godzinach

oraz punk-

tach ECTS

Czytanie lektur 15 godz.

Przygotowanie do egzaminu 20 godz.



Język wykła-

dowy

polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

nie dotyczy

Literatura podstawowa:

I. Źródła (wybór, prace najważniejsze):

Kwintylian, Kształcenie mówcy, tł. M. Brożek, Wrocław 1951. [ks. I, II, X]

Schopenhauer A., Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, tł. B. i Ł. Konarscy, Kraków

1976.

II. Opracowania (wybór, prace najważniejsze):

Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–

256.

Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.

Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-

nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.

Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.

Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk

1999.

Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I

rozsz., Kraków 2000.

Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.

Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.

Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.

Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.

Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.

Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,

„Język a kultura” 1994, t. 11.

Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa

2001.

Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.

Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.

Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.

Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.

Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.

33

Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa

2000.

Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.

Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.

Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.

Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.

Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.

279–280.

Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,

Kraków 200, s. 280–281.

Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.

Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009.

Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,

przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.

Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.

Nazwa przedmiotu Retoryka i erystyka


dzącej przedmiot


Kod przedmiotu VB7

Studia




Rok i semestr studiów rok drugi/ semestr trzeci


tora przedmiotu

dr hab. prof. UR Grażyna Filip



wadzących) zajęcia

z przedmiotu


lub pracownicy ZRiPK


C1. Zapoznanie studentów z podstawowymi prawami retoryki, mechanizmami perswazji, argumentacji i

manipulacji.

C2. Zapoznanie studentów ze środkami i figurami retorycznymi oraz ich wykorzystaniem w praktyce

zawodowej.

34

Wymagania

wstępne

Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z historii retoryki.

Efekty

kształcenia

Wiedza

Student/ka:

VB7_W01 – zna podstawowe pojęcia z zakresu komunikacji społecznej i medialnej;

VB7_W02 – rozumie konieczność sprawnego i perswazyjnego komunikowania się w róż-

nych sytuacjach;

Umiejętności

Student/ka

VB7_U01 – potrafi prezentować własne poglądy, idee i pomysły oraz przekonywać do nich

rozmówców;


Student/ka:

VB7_K01 – rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i wiedzy;

VB7_K02 – potrafić współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role;


Ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.

Treści programowe


godzin

1. Style retoryczne, figury retoryczne oraz reguły ich stosowania w celu osiągnięcia zamie-

rzonych efektów wypowiedzi. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodziel-

nymi próbami oratorskimi.

6

2. Działy retoryki: inwencyjny, kompozycyjny, elokucyjny, oratorski. Z wykorzystaniem

właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.

3

3. Sytuacje komunikacyjne (dyskursywne, perswazyjne, estetyczne, dziennikarskie, po-

toczne, naukowe itp.). Perswazja – sztuka przekonywania słowem (ze szczególnym

uwzględnieniem dziennikarstwa, ale też języka polityki, biznesu oraz PR). Z wykorzy-

staniem właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.

6

4. Retoryczna organizacja tekstu. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodziel-

nymi próbami oratorskimi.

2

5. Pojęcie tekstu i dyskursu (spójność tekstu, typologia tekstów, techniki i style mówienia).

Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samodzielnymi próbami oratorskimi.

3

6. Erystyka – sztuka dyskutowania w celu odniesienia zwycięstwa w dyskusji. Sofizmaty.

Podstawowe chwyty erystyczne. Z wykorzystaniem właściwych tekstów oraz samo-

dzielnymi próbami oratorskimi.

4

7. Sztuka słowa – „żeby nas czytano i rozumiano, a tekst był poprawny i przekonujący”. 8

Metody dy-

daktyczne

debata, dyskusja, projekty, prezentacje multimedialne

35

Sposób(y)

i forma(y)

zaliczenia

Ocena formatywna:

F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność w czasie

omawianej tematyki przedmiotu.


P1. Ocena z wygłoszonej mowy, prowadzonej debaty i innych form krasomówstwa zapre-

zentowanych podczas zajęć*.

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie

efektów kształcenia.

Metody

i kryteria

oceny

Efekt 1

VB7_W01 –

zna podsta-

wowe pojęcia z

zakresu komu-

nikacji spo-

łecznej

i medialnej


Student/ka nie

zna podsta-

wowych pojęć

z zakresu ko-

munikacji spo-

łecznej i me-

dialnej.

Student/ka zna

pojedyncze

pojęcia z za-

kresu komuni-

kacji społecz-

nej

i medialnej.

Student/ka

rozróżnia

większość

pojęć z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

Student/ka

rozróżnia

wszystkie po-

jęcia z zakresu

komunikacji

społecznej

i medialnej.

Efekt 2

VB7_W02 –

rozumie ko-

nieczność

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się w

różnych sytu-

acjach

Student/ka nie

rozumie istoty

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

w pojedynczyc

h przypadkach

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

w większości

przypadków

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Student/ka

we wszystkich

przypadkach

rozumie istotę

sprawnego

i perswazyjne-

go komuniko-

wania się

w różnych

sytuacjach.

Efekt 3

VB7_U01 –

potrafi prezen-

tować własne

poglądy, idee

i pomysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców

Student/ka nie

potrafi prezen-

tować wła-

snych poglą-

dów, idei

i pomysłów

oraz przeko-

nywać do nich

rozmówców.

Student/ka

potrafi

w pojedynczyc

h przypadkach

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Student/ka

potrafi

w większości

przypadków

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

Student/ka

potrafi samo-

dzielnie we

wszystkich

przypadkach

prezentować

własne poglą-

dy, idee i po-

mysły oraz

przekonywać

do nich roz-

mówców.

36

Całkowity

nakład pracy

studenta

potrzebny

do osiągnię-

cia założo-

nych efektów

w godzinach

oraz punk-

tach ECTS


dzin/nakład

pracy

ćwiczenia 30 godz.


Język wykła-

dowy

polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

nie dotyczy

Literatura podstawowa:




1976.


Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–

256.

Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999.

Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-

nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992.

Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000.

Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971.

Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk

1999.

Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I

rozsz., Kraków 2000.

Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992.

Filip G., Mistrzowie gry na argumenty. Kałużyński, Treugutt, Bieńkowski, Rzeszów 2013.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992.

Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990.

Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.

Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998.

Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego,

„Język a kultura” 1994, t. 11.

Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa

2001.

Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000.

37

Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999.

Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966.

Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998.

Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000.

Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa

2000.

Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992.

Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001.

Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999.

Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001.

Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s.

279–280.

Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003.

Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002.

Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska,

Kraków 200, s. 280–281.

Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000.

Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009.

Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac.,

przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995.

Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.

VB8 EDYTORSKIE REDAGOWANIE TEKSTU rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Edytorskie redagowanie tekstu

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VB8

Studia


Filologia polska Studia pierwszego stopnia Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu języka

i komunikacji

Rok i semestr studiów I rok studiów; semestr drugi


tu

dr hab. prof. UR Zenon Ożóg



dr hab. prof. UR Zenon Ożóg;

dr hab. Alicja Jakubowska-Ożóg; dr Jan Wolski

38


C1: Poznanie procesu edytorskiego i jego podstawowych standardów.

C2: Kształcenie umiejętności redagowania tekstów o różnym stopniu trudności w zależności od rodzaju i

funkcji tekstu.

C3: Poznanie sposobów opracowania redakcyjnego.

C4: Poznanie procesu przygotowania publikacji do druku.

C5: Wykształcenie umiejętności adiustacji technicznej, redakcji merytorycznej, redakcji językowo-

stylistycznej.

C6: Wykształcenie umiejętności poprawnej korekty tekstu.

Wymagania wstępne Przedmioty: Nauka o komunikowaniu; Gatunki dziennikarskie;

Podstawowe: znajomość najważniejszych norm poprawnej polszczy-

zny, uzusy języka, rozróżnianie stylów; znajomość programów edytor-

skich.

Efekty kształcenia

Wiedza:

VB8_W01: zna podstawowe założenia redakcji tekstu

VB8_W02: identyfikuje błędy językowe i edytorskie

Umiejętności:

VB8_U01: redaguje teksty specjalistyczne

VB8_U02: umie kontrolować treść i styl


VB8_K01: dba o poprawność tekstu

VB8_K01: umie pracować w zespole


Ćwiczenia warsztatowe: 30 godzin

Treści programowe

Treści merytoryczne Liczba godzin

Temat 1: Różne typy współczesnych publikacji 2

39

Temat 2: Redagowanie książek i wydawnictw periodycznych 2

Temat 3: Adiustacja techniczna tekstu 2

Temat 4: Redakcja merytoryczna tekstu 4

Temat 5: Redakcja językowo-stylistyczna tekstu 4

Temat 6: Korekta wydawnicza 8

Temat 7: Współpraca redaktora z autorem 2

Temat 8: Współpraca korektora z autorem 2

Temat 9: Praca kontrolna. Omówienie wyników 4

Suma godzin 30

Metody dydaktyczne Problemowa, warsztaty, praca w grupach

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Ocena formatywna (bieżąca):

F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – pro-

wadzący, aktywności, zrozumienia omawianej tematyki

przedmiotu (każdorazowo podczas trwania zajęć);

F2. Ocena pracy wykonywanej w grupach (przedstawienie

wyników);


P1. Ocena z pracy kontrolnej na koniec semestru (obejmująca

tematykę wszystkich zajęć)*;

*Formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych efektów kształcenia.

Metody i kryteria oceny Ocena pracy kontrolnej; do 60% pozostawionych błędów (ję-

zykowych, korektorskich) – 2,0; do 50% - 3,0; do 40% - 3,5; do

30% - 4,0; do 20% - 4,5; do 10% - 5,0.




punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin

/nakład pracy studenta

Ćwiczenia 30

Przygotowanie do ćwiczeń 25

Udział w konsultacjach 2

Czas na wykonanie pracy

kontrolnej

43

SUMA GODZIN 100


40



przedmiotu

-


R. Chwałowski, Typografia nowej książki, Gliwice 2001

Słownik wydawcy, red. B. Kalisz, Warszawa 1997

T. Malinowska, L. Syta, Redagowanie techniczne książki, War-

szawa 1981

L. Marszałek, Edytorstwo publikacji naukowych, Warszawa

1986

P. Rypson, Ksiązki i strony. Polska ksiązka awangardowa i arty-

styczna XX wieku, Warszawa 2000

F. Trzaska, Poradnik redaktora, Warszawa 1976

F. Trzaska, Podstawy techniki wydawniczej, Warszawa 1987

Współczesne drukarstwo i grafika książki. Mały słownik ency-

klopedyczny, Warszawa 1982

Słowniki: języka polskiego, ortograficzne, wyrazów obcych,

skrótów i skrótowców, poradniki interpunkcyjne


J. Billingham, Redagowanie tekstów, Warszawa 2006

VB9 EMISJA GŁOSU rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Emisja głosu

Nazwa jednostki

prowadzącej przed-

miot

Instytut Filologii Polskiej/Zakład Języka Polskiego

Kod przedmiotu VB9

Studia


Filologia polska Pierwszego stopnia stacjonarne

41

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalizacji dziennikarskiej z zakresu języka i komunikacji

Rok i semestr stu-

diów

rok II, III/ sem. 3, 5

Imię i nazwisko ko-

ordynatora przed-

miotu

Stanisław Ożóg – mgr – st. wykładowca

Imię i nazwisko oso-

by prowadzącej (osób

prowadzących) zaję-

cia z przedmiotu

Stanisław Ożóg – mgr – st. wykładowca


C1. kształcenie świadomości roli aparatu mowy

C2. pełniejsze i sprawniejsze posługiwania się mową jako narzędziem międzyludzkiej komuni-

kacji

C3. kształcenie nawyków używania linii intonacyjnych, pytań retorycznych, modulacji głosu,

pauz w tekście, oraz stosowania innych znaków przestankowania, instrumentacji

głoskowej

Wymagania

wstępne

Znajomość podstaw fonetyki na szczeblu I roku.

Ogólna wiedza o sposobach komunikacji międzyludzkiej.

Efekty kształ-

cenia

Wiedza:

VB9_W01 Student/ka zna podstawową terminologię związaną z emisją głosu

VB9_W02 Student/ka rozpoznaje i odtwarza nabytą wiedzę dotyczącą pracy

nad emisją głosu

Umiejętności:

VB9_U01 Student/ka rozwiązuje problemy związane z prawidłową emisją

głosu

VB9_U02 Student/ka konstruuje w taki sposób wypowiedź, by być rozumia-

nym, słyszanym i słuchanym


VB9_K01 Student/ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych

umiejętności i chętnie podejmuje się pracy nad emisja głosu w prowadzonych

przez siebie grupach teatralnych

42


Ćwiczenia audytoryjne – 15+15 godzin

Treści programowe

- charakterystyka ćwiczeń ortofonicznych (2 godziny)

- mechanizm i fizjologia procesu mówienia (czynności procesu mówienia, rola wiązadeł

głosowych, oddychanie w procesie mówienia jako zjawisko intelektualne ( 2 godziny)

- praca nad instrumentem głosowym (2 godziny)

- fonacja, rezonans, rejestry, głos postawiony (2 godziny)

- technika artykulacji samogłoskowych – ( 2 godziny))

- mechanizmy artykulacji spółgłoskowych – ( 2 godziny)

- linie intonacyjne – (2 godziny)

- pytania retoryczne – ( 2 godziny)

- modulacja głosu – ( 2 godziny)

- przestankowanie słuchowe i jego funkcje w wypowiedzi – (2 godziny)

- słuch fonematyczny (1 godzina)

- motoryka narządów mownych (1 godzina)

- czynniki kontrolujące wymowę ( 2 godziny)

- ekspresja : iloczas, siła, ekspresja, wyrazistość frazy, pauza artystyczna (2 godziny)

- dobór środków wyrazu: artysta, warsztat, cele, działanie i upowszechnianie ( 4 godziny)

Metody dydak-

tyczne

ćwiczenia głosowe, nagrania próbne na magnetofon, prezentacje wzorcowych

wykonań interpretacyjnych wybitnych aktorów, recytacje w wykonaniu pro-

wadzącego zajęcia, ilustrujące omawiane zagadnienie

Sposób(y) i

forma(y) zali-

czenia

- zaliczenie z oceną

- przygotowanie prezentacji scenicznej wybranego utworu literackiego

uwzględniając istotne elementy związane z tematyką ćwiczeń

Metody i kry-

teria oceny

Na ocenę

2

Na ocenę

3

Na ocenę

4

Na ocenę

5

43

VB9_W0

1

Student/ka nie

zna podstawo-

wej terminolo-

gii

Student/ka oma-

wia lakonicznie

procesy związane

z emisją

Student/ka w

stopniu zada-

walającym

omawia zjawi-

ska fonetyczne

związane z

emisją

Student/ka

doskonale

omawia za-

gadnienie i

potrafi prak-

tycznie reali-

zować fonicz-

nie

VB9_W0

2 Student/ka nie

rozpoznaje i nie

potrafi odtwo-

rzyć nabytej

wiedzy

Student/ka w

sposób szczątko-

wy odtwarza na-

bytą wiedzę

Student/ka

potrafi oma-

wiać teore-

tycznie pro-

blem bez od-

wołań do

opracowań

teoretycznych

Student/ka

nabytą wie-

dzę potrafi

odnieść do

opracowań

teoretycznych

VB9_U01 Student/ka nie

potrafi samo-

dzielnie roz-

wiązywać pro-

blemów z pra-

widłową emisją

głosu

Student/ka potrafi

teoretycznie skla-

syfikować ewen-

tualne wady wy-

mowy związane z

emisją

Student/ka

właściwie

łączy założe-

nia teoretycz-

ne z foniczną

realizacją

omawianego

problemu

Student/ka

doskonale

rozwiązuje

problemy

emisyjne

realizując je

poprzez cie-

kawe etiudy

foniczne

VB9_U02 Student/ka ma

problemy z

emisją które nie

są wynikiem

wad wrodzo-

nych, czy naby-

tych

Student/ka potrafi

teoretycznie uza-

sadniać problemy

emisyjne bez moż-

liwości teatralne-

go zademonstro-

wania tych wad

Student/ka

potrafi łączyć

wiedzę teore-

tyczną z prak-

tyczną realiza-

cją ćwiczeń

dykcyjnych i

emisyjnych

Student/ka

doskonale

demonstruje

wykorzystu-

jąc trudne

dykcyjnie

teksty, moż-

liwości arty-

kulacyjne

VB9_K01 Student/ka nie

zna w pełni

zakresu posia-

danej wiedzy.

Nie potrafi być

wzorcem dla

współpracują-

cej z nią dzieci i

młodzieży

Student/ka w

pracy z grupą

teatralną bardzo

lakonicznie uza-

sadnia potrzebę

uzasadnionych

wysiłków nad

doskonaleniem

dykcji i emisji

głosu

Student/ka w

sposób kom-

petentny

współpracuje

z grupami

artystycznymi

Student/ka,

wykorzystu-

jąc doskonałe

warunki dyk-

cyjne, staje

się wzorem

do naślado-

wania przez

członków

zespołu arty-

stycznego

44

Całkowity na-

kład pracy stu-

denta potrzeb-

ny do osiągnię-

cia założonych

efektów w go-

dzinach oraz

punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin

Ćwiczenia 30

Lektura bibliografii 5

Przygotowanie do ćwiczeń 5

Udział w konsultacjach 2

Przygotowanie prezentacji 8

Suma godzin 50

Liczba punktów ECTS 1+1

Język wykła-

dowy

Język polski

Praktyki zawo-

dowe w ra-

mach przed-

miotu

Nie przewiduje się


M. Kotlarczyk, Podstawy sztuki żywego słowa, Warszawa 1965

B. Wieczorkiewicz, Sztuka mówienia, Warszawa 1980

J. Kram, Zarys kultury żywego słowa, Warszawa 1995

M. Mikuta, Kultura żywego słowa, Warszawa 1974

D. Michałowska, Podstawy polskiej wymowy scenicznej, Kraków 1975


Cz. Meissner, ABC recytatora, Warszawa 1963

P. Bąk, Czytanie i recytacja w klasach początkowych, Warszawa 1984

Z. H. Szletyńscy, Prawidłowe mówienie, Warszawa 1980

G. Demel, Wady wymowy, Warszawa 1974

M. Oczkoś, Paszczodźwięki – mały poradnik dla wielkich mówców, Warszawa

2010

45

VB10 KOMUNIKACJA NIEWERBALNA rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Komunikacja niewerbalna

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka

Polskiego

Kod przedmiotu VB10

Studia


Filologia polska Pierwszego stopnia Stacjonarne


Rok i semestr studiów Drugi/ semestr czwarty

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr B. Taras

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób pro-

wadzących) zajęcia z przedmiotu

dr B. Taras


C1. Zapoznanie studentów ze stanem wiedzy w dziedzinie komunikacji niewerbalnej.

C2. Omówienie najważniejszych zagadnień KNW.

C3. Kształcenie umiejętności sprawnego i poprawnego zachowania się niewerbalnego w różnych sytuacjach

komunikacyjnych.

C4. Uświadomienie studentom potrzeby korzystania z badań nad KNW oraz potrzeby sprawnego i popraw-

nego posługiwania się zachowaniami niewerbalnymi do osiągania celów komunikacyjnych.

Wymagania wstępne Student/ka powinien/powinna znać podstawowe pojęcia z zakresu aktu komunikacji (nadawca, odbiorca, kontekst, komunikat, kon-takt, kod, funkcje) oraz schemat komunikacji językowej R. Jakob-sona.

46

Efekty kształcenia

Wiedza:

VB10_W01 Student/ka definiuje pojęcia z zakresu komunikacji niewer-

balnej.

VB10_W02 Student/ka charakteryzuje zachowania niewerbalne oraz ich

typowe cechy.

VB10_W03 Student/ka opisuje uwarunkowania i elementy KNW oraz rolę

ZNW w akcie komunikacji międzyludzkiej.

Umiejętności:

VB10_U01 Student/ka rozpoznaje formy zachowań niewerbalnych w ak-

cie komunikacji „twarzą w twarz”.

VB10_U02 Student/ka proponuje właściwe formy ZNW w komunikacji

międzykulturowej na podstawie przestudiowanej literatury.


VB10_K01 Student/ka chętnie podejmuje się zbierania materiałów eg-

zemplifikacyjnych z różnych źródeł.

VB10_K02 Student/ka dąży do rozwoju własnych kompetencji komunika-

cyjnych.


Ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin

Treści programowe

Lp. Treści programowe Liczba

godzin

1. Program zajęć, lektury i warunki zaliczenia. Ogólna charakterystyka przedmiotu (cele i

zadania).

1

2. Komunikacja językowa: proces komunikacji, akt nadawczy, akt odbiorczy, konsytuacja,

uczestnicy, intencje, kompetencje, cele, konwencje, strategie, bariery; funkcje języka,

grzeczność i kultura zachowań językowych (przypomnienie).

1

3. Komunikacja językowa i niejęzykowa w systemie komunikacji międzyludzkiej: przegląd

stanowisk badawczych, metodologii, kategorii.

1

4. Pojęcie komunikacji niewerbalnej (KNW): definicja, struktura, determinanty. 1

5. Społeczno-kulturowe uwarunkowania aktu KNW: interakcja „twarzą w twarz”, pozycja

interlokutorów (mężczyzny, kobiety), kulturowa kompetencja komunikatywna porozu-

miewających się.

2

6. Rola wykładników niewerbalnych w akcie komunikacji międzyludzkiej: kinezycznych

(język gestów, ciała, twarzy), proksemicznych (przestrzeń, dystans), parajęzykowych,

5

47

aparycji.

7. Komunikacyjna funkcje milczenia i prozodii (elementy suprasegmentalne: intonacja, ak-

cent, iloczas, tempo, pauza, rytm).

2

8. Funkcje komunikacyjne zachowań niewerbalnych. 1

9. Podsumowanie zajęć. 1

(14) Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstów źródłowych oraz zebranych materiałów, anali-

za przypadków, dyskusja, prezentacja multimedialna.

(15) Sposób(y) i forma(y)

zaliczenia

Zaliczenie z oceną. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstko-

wych.

(16) Metody i kryteria oce-

ny


VB12_W01 <60% >60% >75% >90%

VB12_W02 <60% >60% >75% >90%

VB12_W03 <60% >60% >75% >90%

VB12_U01 <60% >60% >75% >90%

VB12_U02 <60% >60% >75% >90%

(17) Całkowity nakład pra-

cy studenta potrzebny do

osiągnięcia założonych

efektów w godzinach oraz

punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-

denta

Ćwiczenia 15 godz.

Przygotowanie do ćwiczeń 5 godz.

Samodzielna lektura 5 godz.

Czas na przygotowanie materia-

łów i prezentacji

5 godz.


Liczba punktów ECTS 1


Praktyki zawodowe w ra-

mach przedmiotu

Nie przewiduje się.


Leathers Dale G., 2007, Komunikacja niewerbalna. Zasady i zastosowania,

Warszawa.

48

Pease Allan i Barbara, 2007, Mowa ciała, Poznań.


Antas Jolanta, 1995, Morfologia gestu. Rozważania metodologiczne, w: Studia

z językoznawstwa słowiańskiego, red. F. Sławski, H. Mieczkowska, Kra-

ków.

Antas Jolanta, 1996. Gest, mowa a myśl, w: Językowa kategoryzacja świata,

red. R. Grzegorczykowa, A. Pajdzińska, Lublin.

Antas Jolanta, 2001, Co mówią ręce. Wprowadzenie do komunikacji niewerbalnej, w: Retoryka dziś. Teoria i praktyka, red. R. Przybyl-ska i W. Przyczyna, Kraków.

Antas Jolanta, Załazińska Aneta, 2004, Niewerbalne środki i strategie przekonywania stosowane w telewizyjnych debatach polityków, w: Sztuka perswazji, red. R. Garpiel, K. Leszczyńska, Kraków.

Bierach Alfred J., 1997, Mowa ciała kluczem do sukcesu, Wrocław. Bogusławski Wojciech, 1965, Dramaturgia, czyli nauka sztuki mimicz-

nej. Mimika, Warszawa. Crystal David, 1980, Prozodyczne i parajęzykowe korelaty kategorii

społecznych, [w:] Język i społeczeństwo, red. M. Głowiński, War-szawa, s. 139-168.

Darwin Karol, 1988, O wyrazie uczuć u człowieka i zwierząt, Warszawa. Dąmbska Izydora, 1975, O funkcjach semiotycznych milczenia, [w:] tej-

że: Znaki i myśli. Wybór pism z semiotyki, teorii nauki i historii filo-zofii, Toruń, s. 93-103.

Domachowski Waldemar, 1993, Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej, Toruń.

Dul Robert Andrzej, 1995, Komunikacja niewerbalna w teorii i bada-niach, w: A. Kapciak, L. Korporowicz, A. Tyszka, Komunikacja mię-dzykulturowa. Zbliżenia i impresje, Warszawa, s. 43-68.

Głodowski Włodzimierz, 1999, Bez słowa. Komunikacyjne funkcje za-chowań niewerbalnych, Warszawa.

Handke Kwiryna (red.), 1999, Semantyka milczenia, Warszawa. Handke Kwiryna, 2008, Milczenie w przestrzeni społecznej, w: tejże:

Socjologia języka, Warszawa, s. 15-39. Jakobson Roman, 1989, „Tak” i „nie” w mimice, [w:] tenże: W poszuki-

waniu istoty języka, t. 1, s. 85-91. Jarząbek Krystyna, 1989, Znaki kinetyczne wspomagające komunikację

mowną i ich miejsce w nauczaniu języków obcych (na przykładzie komunikacji Polaków i Rosjan – ujęcie konfrontatywne), Katowice.

Jarząbek Krystyna, 1993a, Mimika jako element komunikacji między-ludzkiej, „Studia Semiotyczne” XVIII, s. 67-76.

Jarząbek Krystyna, 1993b, Znakowe ruchy rąk jako istotny element po-rozumiewania się ludzi, „Socjolingwistyka” 12-13, s. 285-297.

Jarząbek Krystyna, 1994a, Gestykulacja i mimika. Słownik, Katowice. Jarząbek Krystyna, 1994b, Kinetyczne formy powitań i pożegnań, „Et-

nolingwistyka” 6, s. 65-81.

49

Knapp Mark L., Hall Judith A., 2000, Komunikacja niewerbalna w inte-rakcjach międzyludzkich, Wrocław.

Korolko Mirosław, 1990, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedycz-ny, Warszawa.

Kwintylian Marek Fabiusz, 1951, Kształcenie mówcy, Wrocław. Marcjanik Małgorzata (red.), 2005, Grzeczność nasza i obca, Warszawa. Niedzielski H., 1991, Sposób porozumienia się bez słów, czyli komuni-

kacja pozawerbalna w Polsce, „Socjolingwistyka” 11, s. 109-114. Ożdżyński Jan, 1994, Kontekst wizualny reporterskiej wypowiedzi una-

oczniającej w radiu i telewizji, [w:] Współczesna polszczyzna mó-wiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), red. Z. Kurzowa, W. Śliwiński, Kraków, s. 231-241.

Pease Allan, 1992, Język ciała. Jak czytać myśli ludzi z ich gestów, Kra-ków.

Pisarek Walery, 1985, Słowa między ludźmi, Warszawa. [Pochwała mil-czenia, s. 7-19; Słowem i gestem, s. 58-74]

Pisarkowa Krystyna, 1994, O komunikatywnej funkcji przemilczenia, [w:] tejże: Z pragmatycznej stylistyki, semantyki i historii języka. Wybór zagadnień, Kraków, s.25-33.

Rokoszowa Jolanta, 1999, Język. Czas. Milczenie, Kraków. [rozdz. 7. Ję-zyk a milczenie, rozdz. 8. Milczenie jako fakt językowy].

Taras Bożena, 1996, Gestykulacyjne akty komunikacji w tańcach rze-szowskich, „Zeszyty Naukowe WSP w Rzeszowie”, Seria Filologicz-na, Językoznawstwo 3, z. 20, Rzeszów, s. 203-214.

Taras Bożena, 1999, Niewerbalne wykładniki dyskursu tanecznego, w: tejże: Dyskurs taneczny ziemi rzeszowskiej. Analiza pragmalingwi-styczna, Rzeszów, s. 76-113.

Taras Bożena, 2001a, Lingwistyka a komunikacja niewerbalna (na przykładzie tańców ludowych ziemi rzeszowskiej), „Biuletyn Pol-skiego Towarzystwa Językoznawczego” LVI, s. 135-143.

Taras Bożena, 2001b, O niewerbalnych środkach prezentacji retorycz-nej, w: Retoryka dziś. Teoria i praktyka, red. R. Przybylska, W. Przy-czyna, Kraków, s. 427-436.

Thiel Erhard, 1992, Mowa ciała zdradzi więcej niż tysiące słów, Wro-cław.

Załazińska Aneta, 2006, Niewerbalna struktura dialogu. W poszukiwa-niu polskich wzorców narracyjnych i interakcyjnych zachowań ko-munikacyjnych, Kraków.

VB11 ORTOFONIA rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu ORTOFONIA

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VB11

Studia

50


Filologia polska,

specjalność dziennikarstwo

Studia I stopnia Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej z zakresu

języka i komunikacji

Rok i semestr studiów Rok II, semestr 4

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Agnieszka Myszka



Dr Agnieszka Myszka, dr Małgorzata Kułakowska


C1: zapoznanie studentów z zasadami wzorcowej wymowy polskiej;

C2: nauczenie technik usprawniania mowy (tempa, artykulacji, prozodii);

C3: zapoznanie studentów z najczęstszymi problemami związanymi z wymową i przedstawie-

nie technik terapeutycznych pozwalających skorygować błędną wymowę;

Wymagania wstęp-

ne

Wiedza z zakresu fonetyki na poziomie zaawansowanym (zdany egza-

min z gramatyki opisowej po semestrze 2.) uraz wiedza z zakresu kultu-

ry języka na poziomie szkoły średniej

Efekty kształcenia

Wiedza: W01

Student/ka zna szczegółowo zasady wymowy polskiej i zna różnice po-

między normą wzorcową i potoczną w tym zakresie, a także zna wydaw-

nictwa poprawnościowe prezentujące obowiązujące zasady i zalecenia

Umiejętności: U01

Student/ka potrafi krytycznie ocenić poziom językowy wypowiedzi ra-

diowych i telewizyjnych, a w szczególności umie ocenić własne braki;

potrafi pracować nad doskonaleniem własnej wymowy.

Kompetencje społeczne: K01

Student/ka pracuje w grupie, przyjmując w niej różne role: prowadzą-

cego panel dyskusyjny, dyskutanta, antagonisty.


Ćwiczenia warsztatowe – 30 godzin

Treści programowe

LP.

Treści merytoryczne przedmiotu

Liczba

godzin

1. Czym jest ortofonia? Mowa a słuch fizyczny, muzyczny i fonematyczny. Pod-

stawowa literatura przedmiotu.

2

51

2. Jak mówimy? Jak nas słyszą? – Ćwiczenia w czytaniu informacji prasowych

(próby opisu, dlaczego nasza mowa nie jest doskonała – praca z kamerą video i

dyktafonem).

2

3. Zaburzenie mowy a błąd i pomyłka. Typy zaburzeń mowy i ich przyczyny.

Współpraca z logopedą, foniatrą, ortodontą. Psychoterapia a usprawnianie

mowy.

2

4. Rola oddechu w prawidłowym wytwarzaniu dźwięków mowy. Tempo mowy –

jak określić własne tempo mowy i jak je korygować. Rodzaje niepłynności mo-

wy. Kiedy niepłynność przeszkadza w odbiorze wypowiedzi. Ćwiczenia na wy-

dłużanie fazy wydechowej.

2

5. Rola samogłosek w wypowiedzi; ćwiczenia prawidłowej artykulacji samogło-

sek ustnych.

2

6. Samogłoski nosowe – zasady prawidłowej artykulacji; norma wzorcowa a po-

toczna; błędne artykulacje samogłosek nosowych;

ćwiczenia w wymawianiu samogłosek nosowych w różnych pozycjach (w śród-

głosie przed spółgłoskami szczelinowymi, zwartymi i zwarto-szczelinowymi

oraz w wygłosie)

2

7. Najczęstsze problemy artykulacyjne: substytucje i deformacje – jak rozpoznać,

kiedy korygować. Metody usprawniania artykulacji, ćwiczenia doskonalące

sprawność języka

2

8. Sygmatyzm i jego rodzaje. Metody terapii. Ćwiczenia wyrazistości wymowy

głosek trzech szeregów: szumiącego, syczącego i ciszącego.

2

9. Miękczenie spółgłosek twardych, słabe zmiękczanie miękkich, niedokładna

artykulacja (wymowa typy: sz’alik, c’astko) – ćwiczenia prawidłowej wymowy.

2

10. Doskonalenie wymowy głosek r-l; trudne połączenia tych głosek; błędy w ich

wymowie; rotacyzm i jego rodzaje. Sposoby usprawniania języka.

2

11. Ćwiczenia artykulacyjne: trudne zbitki spółgłoskowe, problematyczne zakoń-

czenia wyrazów, geminaty; wymowa zdań – „łamańców językowych”

2

12. Mowa nosowa. Metody usprawniania podniebienia miękkiego. Akcent wyra-

zowy i akcent zdaniowy

Inne rzadkie problemy artykulacyjne.

2

13. Jaki jest język radia i telewizji? Ocena wypowiedzi innych dziennikarzy i ich

respondentów – praca z nagraniami audio i video.

2

14. Jak mówimy? Jak nas słyszą? – Wzorcowe odczytywanie tekstów prasowych i

informacyjnych (praca z kamerą i dyktafonem).

2

15. Ćwiczenia wyrazistości mowy. Plastyczność mowy a intonacja. Językowe środki

ekspresji a kultura wypowiedzi.

Przygotowywanie i przedstawianie wywiadów, dyskusji

2

Metody dydak-

tyczne

prezentacje multimedialne,

praca z komputerem (programy multimedialne do ćwiczeń ortofonicz-

nych),

ćwiczenia praktyczne (głośna i wyraźna wymowa, powtarzanie logo-

52

tomów, „łamańców językowych”, zdań i wyrażeń trudnych artykulacyj-

nie),

praca z tekstem audiowizualnym – analiza, dyskusja problemowa;

zajęcia odbywają się z użyciem środków audiowizualnych (rzutnik multi-

medialny, komputer, kamera video, dyktafon, programy komputerowe do

korekcji wad wymowy i ćwiczeń ortofonicznych).

Sposób(y) i for-

ma(y) zaliczenia

Zaliczenie na ocenę:

aktywny udział w zajęciach,

napisanie na ocenę pozytywną kolokwium zaliczeniowego

przygotowanie i nagranie wywiadu lub prowadzenia dyskusji

Metody i kryte-

ria oceny

Na ocenę niedo-

stateczną

Na ocenę dosta-

teczną

Na ocenę dobrą Na ocenę bar-

dzo dobrą

Efek

t 1

Student/ka nie

zna zasad po-

prawnej wy-

mowy polskiej,

ponadto nie

umie się posłu-

giwać wydaw-

nictwami po-

prawnościo-

wymi

Student/ka

wymienia naj-

ważniejsze za-

sady poprawnej

wymowy pol-

skiej (omawiane

podczas ćwi-

czeń), a także

zna wybiórczo

wydawnictwa

poprawnościo-

we

Student/ka

wymienia zasa-

dy poprawnej

wymowy pol-

skiej, wskazuje

różnice pomię-

dzy normą

wzorcową i

potoczną, a

także zna wy-

dawnictwa po-

prawnościowe i

potrafi się nimi

posługiwać

Student/ka

bezbłędnie wy-

mienia zasady

poprawnej wy-

mowy polskiej

(zarówno wzor-

cowej, jak i po-

tocznej), a także

zna wydawnic-

twa poprawno-

ściowe i biegle

się nimi posłu-

guje

Efek

t 2

Student/ka nie

potrafi krytycz-

nie ocenić po-

ziomu językowy

wypowiedzi

radiowych i

telewizyjnych, a

w szczególności

nie dostrzega i

nie umie ocenić

własnych bra-

ków ani nad

nimi pracować.

Student/ka

czasami potrafi

krytycznie oce-

nić poziom ję-

zykowy wypo-

wiedzi radio-

wych i telewi-

zyjnych; pracuje

nad wybranymi

elementami

własnej wymo-

wy.

Student/ka na

ogół krytycznie

ocenia poziom

językowy wy-

powiedzi ra-

diowych i tele-

wizyjnych;

pracuje nad

doskonaleniem

własnej wymo-

wy.

Student/ka

krytycznie oce-

nia poziom ję-

zykowy wypo-

wiedzi radio-

wych i telewi-

zyjnych, a w

szczególności

umie ocenić

własne braki;

pracuje nad

doskonaleniem

własnej wymo-

wy.

Efek

t 3

Student/ka nie

umie pracować

w grupie, nie

potrafi przyj-

mować różnych

ról, nie ma kon-

Student/ka na

ogół radzi sobie

z pracą w gru-

pie, ma proble-

my z przyjmo-

waniem róż-

Student/ka

dobrze radzi

sobie z pracą w

grupie, na ogół

potrafi przyj-

mować różne

Student/ka

bardzo dobrze

radzi sobie z

pracą w grupie,

potrafi przyj-

mować różne

53

troli nad własną

wymową.

nych ról; nie

zawsze potrafi

kontrolować

własną wymo-

wę.

role, jednak w

niektórych czuje

się lepiej, w

innych gorzej.

role: prowadzą-

cego panel dys-

kusyjny, dysku-

tanta, antagoni-

sty, zwolennika

jakichś idei itp..

Ocena łączna z pracy pisemnej, aktywności na zajęciach i przygotowanej

prezentacji:

ocena z kolokwium zaliczeniowego: 40% ostatecznej oceny

(efekt 1)

ocena przygotowanej prezentacji: 40% ostatecznej oceny (efekt 2

i 3)

aktywny udział w zajęciach: 20% ostatecznej oceny (efekt 2)

Całkowity nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia za-łożonych efektów w godzinach oraz punktach ECTS

55 godzin (2 p. ECTS):

30 godzin ćwiczeń

10 godzin przygotowania do zajęć

5 godzin przygotowania do prezentacji

10 godzin przygotowania do kolokwium.

Język wykłado-wy

polski

Praktyki zawo-dowe w ramach przedm.

---

Literatura Badania…, 1985, Badania nad językiem Telewizji Polskiej. Studia metodolo-

giczne i opisowe, red. Z. Kurzowa, Warszawa.

Bugajski M., 1993, Językoznawstwo normatywne, Warszawa.

Cegieła A., 1996, Norma wzorcowa i norma użytkowa komunikacji we współ-

czesnej polszczyźnie, [w:] O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, red.

J. Miodek, Wrocław.

Dunaj B., 2006, Zasady poprawnej wymowy polskiej, „Język Polski” LXXXVI, s.

3-15.

Dunaj B., Kurek H., Aspekty socjolingwistyczne normy fonetycznej, „Studia

Polonistyczne” IX, 1981, s. 75-82.

Dunaj B., O zasadach kodyfikacji wymowy, [w:] Kultura języka dziś, red. W.

Pisarek i H. Zgółkowa, Poznań 1995, s. 83-91.

Dunaj B., Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa połączeń ai, ei, ii,

oi, ói, ui, yi, „Język Polski” LXXXIV, 2004, z.3, s.206-209.

Dunaj B., Zagadnienia poprawności językowej, 1. Wymowa samogłosek noso-

wych, „Język Polski” LXXXIII, 2003, z.2, s.125-126.

Karaś M., Madejowa M., 1977, Słownik wymowy polskiej, PWN, Warszawa.

Klemensiewicz Z., 1930, Prawidła poprawnej wymowy polskiej, Kraków.

Kurek H., Współczesna norma fonetyczna – obowiązujący wzorzec a rzeczywi-

stość (na przykładzie języka inteligencji), [w:] Mowa rozświetlona my-

ślą. Świadomość normatywno-stylistyczna współczesnych Polaków, red.

J. Miodek i in., Wrocław 1999, s.201-207.

54

Lubaś W., Urbańczyk S., 1990, Podręczny słownik poprawnej wymowy pol-

skiej, Warszawa.

Madejowa M., Zasady współczesnej wymowy polskiej (w zakresie samogłosek i

grup spółgłoskowych) oraz ich przydatność w praktyce szkolnej, „Język

Polski” LXXII, 1992, s. 187-198.

Madelska L. 2005, Słownik wariantywności fonetycznej współczesnej polsz-

czyzny, Kraków.

Nowy słownik poprawnej polszczyzny, 1999, red. A. Markowski, Warszawa.

Podracki J., Nowości w polskich normach akcentowania, „Polonistyka” 1994,

z.5, s. 261-261.

Ropa A., Rusowicz A., 1985, Rola cech prozodycznych w segmentacji tekstu

mówionego [w:] Badania nad językiem Telewizji Polskiej. Studia meto-

dologiczne i opisowe, red. Z. Kurzowa, Warszawa.

Toczyska B., 2006, Sarabanda w chaszczach. Ćwiczenia samogłosek, Gdańsk.

Toczyska B., 2007, Głośno i wyraźnie. 9 lekcji dobrego mówienia., Gdańsk

Toczyska B., 2009, Łamańce z dedykacją czyli makaka ma Kama, Gdańsk.

Toczyska B., 2009, Ruch w głosie. Ćwiczenia nie tylko dla dziennikarzy,

Gdańsk.

VB12 JĘZYK WYPOWIEDZI DZIENNIKARSKIEJ rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Język wypowiedzi dziennikarskiej

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny/ Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka

Polskiego

Kod przedmiotu VB12

Studia


Filologia polska Pierwszego stopnia Stacjonarne


Rok i semestr studiów Trzeci/ semestr piąty

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Bożena Taras

Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób pro-

wadzących) zajęcia z przedmiotu

prof. dr hab. Kazimierz Ożóg, dr Bożena Taras, dr Grażyna

Ewa Błachowicz, dr Robert Słabczyński


C1. Zapoznanie studentów z językiem i stylem tekstu dziennikarskiego. C2. Omówienie językowych sposobów kształtowania podstawowych gatunków dziennikarskich. C3. Kształtowanie samoświadomości językowo-stylistycznej studentów poprzez ćwiczenie umiejęt-

55

ności pisania wybranych tekstów dziennikarskich. Wymagania wstępne Student/ka powinien/powinna znać zagadnienia językowe i dzien-

nikarskie, realizowane na poziomie pierwszego i drugiego roku stu-diów polonistycznych 1. stopnia, z gramatyki opisowej języka pol-skiego, leksykologii i leksykografii, stylistyki praktycznej oraz ga-tunków dziennikarskich.

Efekty kształcenia

Wiedza:

VB14_W01 Studentka rozróżnia język i styl tekstów dziennikarskich.

VB14_W02 Student/ka wymienia charakterystyczne cechy językowo-

stylistyczne podstawowych gatunków dziennikarskich.

VB14_W03 Student/ka opisuje wyrazy, ich formy i konstrukcje oraz ich

poprawne użycie w tekście dziennikarskim.

Umiejętności:

VB14_U01 Student/ka tworzy własne teksty dziennikarskie.


VB14_K01 Student/ka jest otwarty/a na otaczającą go/ją rzeczywistość i

chętnie podejmuje się pisania o niej własnych tekstów dziennikarskich.

VB14_K02 Student/ka dąży do rozwoju własnych kompetencji językowo-

stylistycznych.

(12) Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

Ćwiczenia audytoryjne – 15 godzin

(13) Treści programowe

Lp. Treści programowe Liczba

godzin

1. Program zajęć, lektury i warunki zaliczenia. Ogólna charakterystyka przedmiotu (cele i

zadania).

1

2. Podstawy warsztatu pisarskiego (zdanie, akapit, opis, definicja, porównanie, streszcze-

nie).

2

3. Język i styl tekstu dziennikarskiego (wulgaryzmy, zapożyczenia, terminologia, szablon

językowy, ekspresyjność, powtórzenia, metafory, porównania, ironia).

2

4. Język i styl podstawowych gatunków dziennikarskich (wiadomość, sprawozdanie, repor-

taż, wywiad, artykuł, felieton).

2

5. Językowo-stylistyczny kształt nagłówka tekstu dziennikarskiego. 1

56

6. Ćwiczenia umiejętności pisania wybranych tekstów dziennikarskich. 6

7. Podsumowanie zajęć. 1

Metody dydaktyczne Analiza i interpretacja tekstów źródłowych, analiza językowa i stylistyczna

tekstów, wycieczki dydaktyczne, dyskusja.

Sposób(y) i forma(y) zali-

czenia

Zaliczenie z oceną. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstko-

wych.

Metody i kryteria oceny Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5

VB14_W01 <60% >60% >75% >90%

VB14_W02 <60% >60% >75% >90%

VB14_W03 <60% >60% >75% >90%

VB14_U01 <60% >60% >75% >90%

Całkowity nakład pracy

studenta potrzebny do osią-

gnięcia założonych efektów

w godzinach oraz punktach

ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-

denta

Ćwiczenia 15 godz.


Samodzielna lektura 10 godz.

Uczestnictwo w wydarzeniach 6 godz.

Czas na przygotowanie tekstów 16 godz.

Udział w konsultacjach 3 godz.


Liczba punktów ECTS 2


Praktyki zawodowe w ra-

mach przedmiotu

Nie przewiduje się.


1. J. Fras, Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 2005 (wyd. II). 2. J. Maćkiewicz, Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu, Warszawa 2010. Literatura uzupełniająca:

1. M. Bańko (red.), Polszczyzna na co dzień, Warszawa 2006. 2. S. Bąba, B. Walczak, Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny,

Poznań 1992.

57

3. H. Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2005.

4. H. Jadacka, A. Markowski, D. Zdunkiewicz-Jedynak, 2008, Poprawna polsz-czyzna. Hasła problemowe, Warszawa.

5. A. Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005.

6. W. Pisarek, Retoryka dziennikarska, Kraków 1988 (wyd. II). 7. J. Puzynina, Słowo – wartość – kultura, Lublin 1997. 8. M. Wojtak, Gatunki prasowe, Lublin 2004.

Słowniki 1. A. Dąbrowska, Słownik eufemizmów polskich czyli w rzeczy mocno, w

sposobie łagodnie, Warszawa 1998. 2. Nowy słownik ortograficzny wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, red.

E. Polański, Warszawa 1996. 3. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warsza-

wa 2002. 4. Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, red. S. Bąba, J. Liberek,

Warszawa 2002.


V C. MODUŁ PRZEDMIOTÓW Z ZAKRESU PRAWA I ETYKI

VC13 PODSTAWY PRAWA PRASOWEGO


Nazwa przedmiotu Podstawy prawa prasowego

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej

Kod przedmiotu VC13

Studia


Filologia polska I FP/1 st. Studia I stopnia Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej bez specja-

lizacji nauczycielskiej, z zakresu prawa i etyki

Rok i semestr studiów Rok I, sem. 2

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu mgr Michał Brzuchowski



mgr Michał Brzuchowski

58


Celem wykładu w zakresie prawa prasowego jest wyposażenie słuchaczy w orientację w

zakresie głównych pojęć i zasad funkcjonowania prawa prasowego w Polsce oraz po-

głębienie kultury prawnej.

Wymagania

wstępne zainteresowanie funkcjonowaniem prawa prasowego.

Efekty kształ-

cenia

Wiedza:

V C 13_W01: student ma podstawową wiedzę o treści przepisów prawa pra-

sowego sensu largo, a także o miejscu prawa prasowego w systemie prawa

RP.

Umiejętności:

V C 13_U01 : potrafi wyszukiwać za pomocą odpowiednich narzędzi aktualne

przepisy prawne, ma podstawowa umiejętność ich interpretacji;

V C 13_U02: umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności w

zakresie prawa prasowego ;


V C 13_K01 zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umie-

jętności oraz rozumie potrzebę istnienia prawnej regulacji działalności pra-

sowej, posiada świadomość odpowiedzialności karnej i cywilnej w przypad-

ku naruszenia stosownych przepisów.


Wykład - 20 godzin+10 (s)

Treści programowe

59

LP. Treści merytoryczne Liczba godzin

1. Zajęcia informacyjne. Literatura przedmiotu Miejsce prawa

prasowego w systemie prawa; wstępny przegląd problematyki

prawa prasowego ; omówienie literatury przedmiotu i zasad

zaliczenia.

2

2. Przepisy ogólne prawa prasowego. Prawo prasowe a prawo autor-

skie.

2

3. Prawa i obowiązki dziennikarza. Organizacja działalności prasowej. 2

4. Sprostowania i odpowiedzi. Komunikaty i ogłoszenia. 1

5. Odpowiedzialność prawna. Postępowanie w sprawach prasowych. 2

6. Ustawa o KRRiT-zagadnienia ogólne- KRRiT 2

7. Programy radiowe i telewizyjne 2

8. Publiczna radiofonia i telewizja 2

9. Koncesje-sieci kablowe. Odpowiedzialność prawna. 2

10. Ustawa o dostępie do informacji publicznej 1

11. Egzamin w formie testu. 1

12. Zaliczenie przedmiotu. 1

Metody dydaktyczne wykład z elementami dyskusji, analiza i interpretacja

tekstów źródłowych.

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Egzamin w formie testu jednokrotnego wyboru.

Metody i kryteria oceny

Ocena uzależniona od frekwencji na zajęciach i wyniku

testu.




punktach ECTS

20 godz. wykładu + 2 godz. egzaminu, lektura – 17

godz., konsultacje – 1 godz., samokształcenie –

10godz.

Łącznie – 50 godz.

60

2 pkt. ECTS

Język wykładowy Polski


przedmiotu

---

Literatura przedmiotu

1.E.Aronson,A.Pratkanis Wiek propagandy Warszawa

2003.

2.J. Barta, J. Dobosz Prawo prasowe.Wyd. 2 zm.

Wydaw. UJ 1989.

3.J.Brat, J. Dobosz Prawo prasowe Wydaw. UJ 1986.

4.P.Ekman, Kłamstwo i jego wykrywanie Warszawa

2003

5.T.Goban-Klas Media i komunikowanie masowe PWN

1999.

6.A. Magoń Reporter i jego warsztat , Kraków 2000.

7.S. Piątek Ustawa o radiofonii i telewizji. Komen-

tarz.Warszawa 1993.

8.Polskie prawo prasowe. Poznań :Oficyna Wydawni-

cza

Book Service 1993.

9.Poradnik prawny dla ludzi twórczych /Prawo autor-

skie, prasowe,wynalazcze, o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji/ Warszawa 1995.

10.Prawo autorskie i prawo prasowe dla dziennika-

61

rzy.Warszawa 1996.11.J. Sobczak Prawo praso-

we.Komentarz.Poznań 1992.

12.Zasady i techniki dziennikarstwa . Pod red. Mal-

colma L. Malette, Warszawa 1996.

Artykuły :

1.J.Barta, J.Dobosz : Prawo prasowe.Komentarz do

ustawy [w:] Dziennikarstwo i jego konteksty. Pod red.Z.

Bauera i E . Chudzińskiego, Kraków 1991.

2.J. Barta, J. Dobosz, T.Trafas : Realizacja prawa do

informacji i krytyki prasowej .”Zesz. Prasozn.”

1987,z.3,s.11-22.

3.J.Barta, R. Markiewicz Nieuczciwa konkurencja w

środkach masowego przekazu.”Rzeczpospolita” 1996,

nr 260.

4.Decyduje sumienie dziennikarza.Czy to jest rzetelna

informacja. „Rzeczpospolita” 1995, nr 243.

5.A. M. Dereń,A.Kadłuszyk Polskie prawo prasowe

[w:]Mass media w systemie komunikacji społecznej w

Polsce. Pod red. A. Kudłaszyka [i in.] Wrocław 1995.

6.Prawo prasowe- charakterystyka głównych zało-

żeń.„Monitor Praw.” 1995, nr 8, str.228-230.

7.Reklama a prawo autorskie „Palestra” 1994, nr 1-

2,s.10-17.

8.Sprostowania prasowe- realia prawne i perspektywy

62

nowej regulacji „Zesz. Prasozn.” 1983, z.3, s.5-24.

9.Tajemnica postępowania przygotowawczego a pra-

wo do informacji o jego przebiegu „Stud. Prawn.” 1990,

z.3, s.3-28.

10.Tajemnica zawodowa dziennikarza a art.163 k.p.k.

„Państwo i Prawo” 1988, z.6, s.77-81.


V D. MODUŁ PRZEDMIOTÓW DODATKOWYCH

V D14 PROBLEMY POPRAWNOŚCI JĘZYKOWEJ

Nazwa przedmiotu Problemy poprawności językowej

Nazwa jednostki

prowadzącej przed-

miot

Instytut Filologii Polskiej UR

Kod przedmiotu VD14

Studia


Filologia polska Studia I stopnia Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, moduł przedmiotów fakultatywnych.

Rok i semestr studiów III rok, 5 semestr

Imię i nazwisko koor-

dynatora przedmiotu

dr hab. Grażyna Filip, prof. UR


prowadzącej (osób

prowadzących) zajęcia

z przedmiotu

dr hab. Grażyna Filip, prof. UR


Celem przedmiotu jest podniesienie kompetencji komunikacyjnych studentów specjalności

63

dziennikarskiej ze szczególnym zwróceniem uwagi na możliwość zastosowania wiedzy języko-znawczej w przyszłej praktyce zawodowej. W trakcie zajęć studenci zyskują również przygoto-wanie do opracowania stylistyczno-redakcyjnego tekstów cudzych oraz własnych zgodnie ze współczesną tendencją do elastyczności w realizowaniu obowiązków. Ćwiczenia warsztatowe mają za zadanie: - uświadomienie studentom warunków właściwego użycia języka (estetyka słowa i zasady grzeczności językowej), - wyćwiczenie sprawności językowej oraz umiejętności przełączania kodów językowych, - rozróżnienie miedzy innowacją językową a błędem, - zaznajomienie studentów ze współczesnym polskim poradnictwem językowym, - zapoznanie z ogółem obowiązujących zasad polskiej interpunkcji i ortografii (zwrócenie uwagi na aktualizację przepisów normatywnych), - zastosowanie w praktyce zagadnień poprawności leksykalnej i stylistycznej oraz tekstologicz-nej, - przygotowanie i przeprowadzenie korekty tekstu. Wymagania

wstępne

Znajomość ortografii oraz interpunkcji języka polskiego w zakresie objętym pro-

gramem nauczania w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Znajomość

gramatyki współczesnego języka polskiego oraz przedmiotów językoznawczych

przewidzianych w kursie I, II i III roku filologii polskiej (gramatyka opisowa, styli-

styka praktyczna, kultura języka, tekstologia).

Efekty kształ-

cenia

Wiedza:

K1A_W01 student/-ka zna i właściwie stosuje podstawową terminologię filo-

logiczną w języku polskim właściwą dla danej specjalności,

K1A_W02 – rozumie potrzebę dbania o precyzyjne, poprawne logicznie i języ-

kowo wyrażanie własnych myśli i poglądów.

Umiejętności:

K1A_U01 – student/-ka potrafi precyzyjnie, poprawnie logicznie i językowo

wyrażać swoje myśli i poglądy w języku polskim,

K1A_U02 – student/-ka stosuje różne rejestry języka w tym rejestr języka aka-

demickiego,

K1A_U03 – student/-ka umie przedstawić argumenty na rzecz własnych po-

glądów, jak i poglądów innych autorów oraz potrafi formułować wnioski, po-

trafi rozpoznać i unikać w argumentacji podstawowych błędów logicznych.


K1A_K01 – student/-ka zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiada-

nych umiejętności oraz rozumie perspektywy dalszego rozwoju,

K1A_K02 – student/-ka rozumie zależność między jakością i poziomem uzy-

skanego narzędzia w postaci języka polskiego a jego/jej postrzeganiem jako

osoby przez świat zewnętrzny.


64

30 godz. ćwiczeń warsztatowych

Przedmiot w pełnym wymiarze realizowany w pomieszczeniu dydaktycznym UR.

Treści programowe

Lp. Tematy ćwiczeń warsztatowych: Liczba godzin 1. Ćw.1- Współczesne normy i poradnictwo językowe – przegląd

literatury przedmiotu. 1

2. Ćw.2-.Estetyka słowa i zasady grzeczności językowej w zróżni-cowanych sytuacjach komunikacyjnych.

2

3. Ćw.3- Sprawność komunikacyjna i umiejętność świadomego stosowania kodów językowych. Ćwiczenia w konstruowaniu wypowiedzi w różnych odmianach funkcjonalnych polszczy-zny.

1

4. Ćw.4- Ćwiczenia zasad poprawnej wymowy – samogłoski no-sowe, uproszczenia grup spółgłoskowych, wymowa połączeń spółgłosek o artykulacji przedniojęzykowej, elementy wymowy regionalnej i gwarowej. Zasady i tendencje akcentowania w języku polskim.

1

5. Ćw.5- Praktyczna przydatność polskiej fleksji – zasady rządzące

odmianą i pisownią nazw własnych. Adaptacja ortograficzna

obcych nazw własnych. Osobliwości w paradygmatach polskich

części mowy, najczęstsze błędy w odmianie.

1

6. Ćw.6- Zasady poprawnościowe polskiej syntaktyki, spójność

strukturalna.

1

7. Ćw.7- Kreatywność słowotwórcza użytkowników polszczyzny.

Rodzaje skrótów i reguły skracania wyrazów – pisownia skró-

tów i skrótowców, oznaczanie odmiany skrótowców.

1

8. Ćw.8- Innowacje frazeologiczne we współczesnym języku pol-

skim jako mechanizm gier lub błędów językowych.

1

9. Ćw.9-.Spójnośc semantyczna wypowiedzi. Konotacje i asocjacje

leksemów a znaczenie wypowiedzi.

1

10. Ćw.10- Użycie wielkiej i małej litery ze względu na różne kryte-

ria. Zasady dotyczące pisowni łącznej lub rozdzielnej. Użycie

łącznika (nazwy miejscowości, nazwiska złożone, przymiotniki

złożone, dwuczłonowe rzeczowniki oraz inne konteksty). Zasa-

dy dzielenia wyrazów.

1

11. Ćw.11- Funkcje i zasady stosowania interpunkcyjnych znaków

oddzielających – użycie i pomijanie kropki, różnica między

przecinkiem a średnikiem. Ogólne i szczegółowe zasady sta-

wiania przecinka. Uwagi dotyczące znaków prozodycznych,

emotywnych oraz znaków opuszczenia.

1

12. Ćw.12- Lista najczęściej spotykanych błędów: błędy w tytułach 1

65

i nagłówkach, przestawienie lub pominięcie liter, różnego ro-

dzaju niekonsekwencje w pisowni, powtórzenia itd.

13. Ćw.13- Praca z tekstem własnym i cudzym pod kątem popraw-

ności ortograficznej, stylistycznej i tekstologicznej.

2

Suma godzin 15

Metody dydak-

tyczne

Analiza przypadków, prezentacje tekstów, dyskusja, rozwiązywanie zadań.

Sposób(y) i

forma(y) zali-

czenia

Zaliczenie z oceną.

Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych uzyskiwanych

w trakcie zajęć semestralnych:

mniej niż 60% poprawnych odpowiedzi ocena niedostateczna, 60% poprawnych odpowiedzi ocena dostateczna, 70% ocena plus dostateczna, 80% ocena dobra, 85% ocena plus dobra, 90%–100% ocena bardzo dobra.

Metody i kryte-

ria oceny

Efekt kształcenia

Odniesienie do treści kształcenia realizowa-nych podczas zajęć

Metody oceny stopnia osią-gnięcia zało-żonego efektu

Metody i narzędzia dydaktyczne

1. Student/-ka zna i wła-ściwie sto-suje pod-stawową terminolo-gię filolo-giczną w ję-zyku pol-skim wła-ściwą dla danej spe-cjalności.

Ćw. 2–13 Ocena formują-ca: ocena aktywno-ści studenta podczas zajęć. Ocena podsu-mowująca: na podstawie obserwacji i oceny umiejęt-ności praktycz-nych studenta podczas roz-wiązywania zadań proble-mowych.

Analiza przy-padków, Dyskusja. Źródła druko-wane.

2. Rozumie potrze-

bę dbania o precy-

zyjne, poprawne

logicznie i językowo

wyrażanie własnych

myśli

Ćw. 1–13 Jak p.1. Analiza przy-padków. Po-prawnościowe źródła druko-wane

66

i poglądów.

3. Student/-ka potrafi precyzyj-nie, poprawnie logicznie i języ-kowo wyrażać swoje myśli i po-glądy w języku polskim.

Ćw. 3–9 Jak p.1. Rozwiązywanie zadań.

4. Student/-ka sto-

suje różne rejestry

języka w tym rejestr

języka akademic-

kiego.

Ćw. 2, ćw. 3. Jak p.1. Analiza przy-padków.

5. Student/-ka umie

przedstawić argu-

menty na rzecz wła-

snych poglądów, jak

i poglądów innych

autorów oraz potra-

fi formułować

wnioski, potrafi

rozpoznać i unikać

w argumentacji

podstawowych błę-

dów logicznych.

Ćw. 1-13 Jak p.1. Rozwiązywanie zadań, praca z tekstem własnym i cu-dzym, wersja drukowana i/ lub elektronicz-na. Komputer.

6. Student/-ka zna

zakres posiadanej

przez siebie wiedzy

i posiadanych umie-

jętności oraz rozu-

mie perspektywy

dalszego rozwoju.

Ćw. 1–13 Jak p.1. Dyskusja.

7. Student/-ka ro-

zumie zależność

między jakością i

poziomem uzyska-

Ćw. 1-13 Jak p.1. Analiza przy-padków.

67

nego narzędzia w

postaci języka pol-

skiego a jego/jej

postrzeganiem jako

osoby przez świat

zewnętrzny.

Całkowity na-

kład pracy stu-

denta potrzeb-

ny do osiągnię-

cia założonych

efektów w go-

dzinach oraz

punktach ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-denta

Ćwiczenia warsztatowe 30 godz. Przygotowanie teoretyczne do ćwi-czeń

20 godz.

Czas na przygotowanie tekstów do cząstkowej analizy warsztatowej.

godz. 25

Czas na przygotowanie tekstu do prezentacji na ćwiczeniach.

10 godz.

Udział w konsultacjach 5 godz. SUMA GODZIN 90 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3

Język wykła-

dowy

polski


Anusiewicz J., Sławiński J., 1996, Słownik polszczyzny potocznej, Warszawa–Wrocław. Bąba S., Liberek J., 2003, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Warszawa. Bilingham J., 2007, Redagowanie tekstów, Warszawa. Czarnecka A., Podracki J., 1995, Skróty i skrótowce, Warszawa. Filip G., 2003, Gry językowe Jana Lama, Rzeszów. Jodłowski S., 2002, Zasady interpunkcji. Podręcznik, oprac. nauk. i red. J. Godyń, Wy-dawnictwo Tomasz Strutyński, Kraków. Kamieńscy W. i M., 2001, Poradnik dobrych manier, Katowice. Karpowicz T., 2009, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Wy-dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Marcjanik M., 2000, Polska grzeczność językowa, Kielce. Marcjanik M., 2001, W kręgu grzeczności. Wybór prac z zakresu polskiej etykiety języ-kowej, Kielce. Markowski A., 2012, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, War-szawa. Łozińska M., Zdunek U., 2011, O znaczeniu i roli różnych źródeł poprawnościowych w warsztacie redaktora, „Język Polski” XCI, z. 2–3, s. 152–159. Müldner-Nieckowski P., 2007, Wielki słownik skrótów i skrótowców, Wrocław. Piotrowicz A., M. Witaszek-Samborska, Poradnictwo językowe a zmiany w normie ko-dyfikowanej, „Język Polski” XCI, z. 2–3, s. 125–133. Podracki J., 2005, Nowy słownik interpunkcyjny z zasadami przestankowania, Świat Książki – Bertelsmann Media, Warszawa. Nowy słownik języka polskiego z frazeologizmami i przysłowiami, 2005, pod red. E. Polańskiego, warszawa. Polszczyzna na co dzień, 2006, pod red. M. Bańki, Warszawa. Queneau R., 2005, Ćwiczenia stylistyczne, Izabelin. Słownik wyrazów obcych, 2002, pod red. I. Kamińskiej-Szmaj, Wrocław. Uniwersalny słownik języka polskiego PWN (t. I–IV), 2008, pod red. S. Dubisza, War-

68

szawa. Wielki słownik języka polskiego, 2012, pod red. E. Polańskiego, Warszawa. Wielki słownik ortograficzny PWN, 2008, pod red. E. Polańskiego, Warszawa. Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, 2008, pod red. A. Markowskiego, War-szawa. Wielki słownik wyrazów obcych PWN, 2008, pod red. M. Bańki, Warszawa. Współczesny język polski, 2001, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin. Strona internetowa Komisji Kultury Języka KJ PAN www.komjezyk.pan.pl


Bąba S., B. Walczak, 1992, Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny, Poznań. Buttler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., 1986, Kultura języka polskiego, t. 1.: Zagad-nienia poprawności gramatycznej, Warszawa. Buttler D., Kurkowska H., Satkiewicz H., 1986, Kultura języka polskiego, t. 2.: Zagad-nienia poprawności leksykalnej, Warszawa. Gajda S. (red.), 1995, Przewodnik po stylistyce polskiej, Opole. Markowski A., 1993, Polszczyzna znana i nieznana, Warszawa. Miodek J., 1996, Nie taki język straszny, Gdańsk. Miodek J., 1998, Rozmyślajcie nad mową, Warszawa. Podracki J., 1993, Czy to naprawdę po polsku, Warszawa. Wilkoń A., 2002, Spójność i struktura tekstu, Kraków. Żydek-Bednarczuk U., 2005, Wprowadzenie do lingwistyki tekstu, Katowice.

IVD14 WSPÓŁCZESNA KULTURA MIASTA I REGIONU rok akademicki 2013/2014

Nazwa przedmiotu Współczesna kultura miasta i regionu

Nazwa jednostki pro-

wadzącej przedmiot

Instytut Filologii Polskiej / Zakład Teorii i Antropologii Literatury

Kod przedmiotu IIID14

Studia


Filologia polska Pierwszy stopień stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Fakultatywny

Rok i semestr studiów Rok III, sem. 5

Imię i nazwisko koordy-

natora przedmiotu

dr hab. prof. UR Jolanta Pasterska




przedmiotu

dr hab. prof. UR Jolanta Pasterska p, dr Wojciech Birek, dr Arkadiusz Luboń

http://www.komjezyk.pan.pl/

69


C1: Poznanie historii i współczesności Rzeszowa i Podkarpacia

C2. Dominujące nurty w kulturze i sztuce regionu.

C3 Literatura i kultura współczesna regionu.

C4: Rozwijanie kompetencji społecznych studenta/studentki.

Wymagania

wstępne

Student/studentka zdobył/a wiedzę, umiejętności i kompetencje w zakresie przedmiotów

literaturoznawczych i kulturoznawczych na poziomie średnim (szkoła ponadgiomnazjalna)

Efekty

kształcenia

Wiedza:

K1A_W01 Student/studentka ma ogólną i w

wybranych zakresach szczegółową wiedzę o

polskich, a w szczególności podkarpackich

instytucjach kulturalnych i społecznych,

zorientowaną na zastosowanie w pracy w

placówkach promocji miasta i regionu . Opisuje

najważniejsze osiągnięcia w zakresie kultury i

literatury regionu;

K1A_W02 Student/studentka

ma ogólną i w wybranych zakresach szczegółową

wiedzę o kulturze regionu (z uwzględnieniem

wiedzy historycznej), zorientowaną na

zastosowanie w pracy

w placówkach promocji miasta i regionu. Ma upo-

rządkowaną wiedzę ogólną dotyczącą kultury i

literatury Podkarpacia;

Umiejętności:

K1A_W03 Student/studentka ma ogólną wiedzę

z zakresu komunikacji miedzykulturowej,

zorientowaną na zastosowanie

w działalności publiczno-medialnej. Potrafi wy-

szukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i

użytkować informacje z zakresu kultury i literatu-

ry regionu;

K1A_U01 Student/studentka posiada zdolności

organizacyjne pozwalające na planowanie i

realizację zadań związanych z pracą

w placówkach promocji miasta i regionu. potrafi

70

dokonać prezentacji opracowanych zagadnień;


K1A_K01 Student/studentka zna zakres posiada-

nej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności

oraz rozumie perspektywy dalszego rozwoju.

K1A_K02 Student/studentka potrafi organizować

działanie innych, jak i organizować samemu wyda-

rzenia naukowe i kulturalne. Jest zorientowany/a

na pogłębianie wiedzy zdobytej na zajęciach.


Ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.

Treści programowe

LP. Treści merytoryczne Liczba godzin

1. Legendy, podania i zwyczaje Podkarpacia (prezentacje ustne) 2

2. Rzeszów i Podkarpacie w literaturze, piosenkach, folderach rekla-

mowych . Analiza literacko-kulturowa

2

3. Poznajemy Rzeszów – questing (Legendy Rzecha, Opowieści rzeszow-

skiego kupca, Rzeszowskie pomniki)

4

4. Moje miejsce – historia i kultura (prezentacje multimedialne miast i

miejscowości lub określonych zabytków itp.).

4

5. Miasto i region – tradycja i współczesność. Plusy i minusy naszego

regionu

2

6. Album osobowości twórczych regionu (prezentacje multimedialne

wybranych twórców związanych z Podkarpaciem – dawniej i współ-

cześnie).

4

2. Promocja miasta i regionu jako element marketingu terytorialnego.

o Pojęcie marketingu terytorialnego.

o Wizerunek miasta/regionu.

o Etapy kształtowania wizerunku miasta / regionu.

o Identyfikacja wizerunku istniejącego – case studies:

„Rzeszów”, „Moja miejscowość. Prezentacje multime-

dialne Pszczyna”.

6

71

o Instrumenty kształtowania wizerunku mia-

sta/regionu wobec mieszkańców, inwestorów i tury-

stów

3. Media i narzędzia promocyjne w komunikacji marketingowej miasta,

gminy i regionu.

o Budowa mediaplanu – analiza i selekcja mediów.

o Gadżety, gazetki i biuletyny samorządowe – analiza

skuteczności, efekty.

o Strona www jako narzędzie komunikacji z odbiorca-

mi marki miasta / regionu.

o Niestandardowe techniki i narzędzia promocyjne ja-

ko wymóg niskiego budżetu – przykłady i inspiracje:

miasto w aplikacji mobilnej, eventy, gry miejskie,

znane postacie i ambasadorzy marki miasta, city-

placement, tworzenie produktów turystycznych.

4

Metody

dydaktyczne

Heureza, prezentacje multimedialne, dyskusja, praca z tekstami źródłowymi, mapping,

Sposób(y) i

forma(y)

zaliczenia

Zaliczenie z oceną


F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywności, zrozumie-

nia omawianej tematyki przedmiotu (każdorazowo podczas trwania zajęć);

F2. Ocena przygotowania indywidualnego (np. przygotowanie wypowiedzi, referatu, prezen-

tacji, przedstawienie wyników własnych badań itp.);


ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.

Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym sylabusie efek-

tów kształcenia.

Metody i

kryteria

oceny

Efekt Uzyskanie zaliczenia przedmiotu


Efekt 1

W01

Student nie

opisuje żadnych

osiągnięć w

zakresie kultury

i literatury re-

Student opisuje

kilka najważ-

niejszych osią-

gnięć w zakre-

sie kultury i

Student opisuje

większość naj-

ważniejszych

osiągnięć w

zakresie kultury

Student opisuje

wszystkie naj-

ważniejsze

osiągnięcia w

zakresie kultu-

Lp.

72

gionu. literatury re-

gionu.

i literatury re-

gionu.

ry i literatury

regionu.

Efekt 2

W02

Student nie ma

uporządkowanej

wiedzy ogólnej

dotyczącej kul-

tury i literatury

Podkarpacia.

Student ma

dostatecznie

uporządkowaną

wiedzę ogólną

dotyczącą kul-

tury i literatury

Podkarpacia.

Student ma

dobrze upo-

rządkowaną

wiedzę ogólną

dotyczącą kul-

tury i literatury

Podkarpacia.

Student ma

bardzo dobrze

uporządkowaną

wiedzę ogólną

dotyczącą kul-

tury i literatury

Podkarpacia.

Efekt 3

U01

Student nie

potrafi wyszu-

kiwać, analizo-

wać, oceniać,

selekcjonować i

użytkować in-

formacji z za-

kresu kultury i

literatury regio-

nu.

Student w stop-

niu dostatecz-

nym potrafi

wyszukiwać,

analizować,

oceniać, selek-

cjonować i

użytkować in-

formacje z za-

kresu kultury i

literatury re-

gionu.

Student w stop-

niu dobrym

potrafi wyszu-

kiwać, analizo-

wać, oceniać,

selekcjonować i

użytkować in-

formacje z za-

kresu kultury i

literatury re-

gionu.

Student w

stopniu bardzo

dobrym potrafi

wyszukiwać,

analizować,

oceniać, selek-

cjonować i

użytkować

informacje z

zakresu kultury

i literatury

regionu.

Efekt 4

U02

Student nie

potrafi dokonać

prezentacji

opracowanych

zagadnień.

Student potrafi

poprawnie do-

konać prezenta-

cji opracowa-

nych zagadnień.

Student potrafi

dobrze dokonać

prezentacji

opracowanych

zagadnień.

Student potrafi

bardzo dobrze

dokonać pre-

zentacji opra-

cowanych za-

gadnień.

Efekt 5

K01

Student nie zna

zakresu posia-

danej przez

siebie wiedzy i

umiejętności

oraz rozumie

perspektywy

dalszego rozwo-

ju.

Student zna

ogólnie zakres

posiadanej

przez siebie

wiedzy i umie-

jętności oraz

rozumie per-

spektywy dal-

szego rozwoju.

Student zna

dobrze zakres

posiadanej

przez siebie

wiedzy i umie-

jętności oraz

rozumie per-

spektywy dal-

szego rozwoju.

Student zna

świetnie zakres

posiadanej

przez siebie

wiedzy i umie-

jętności oraz

rozumie per-

spektywy dal-

szego rozwoju.

Efekt 6

K02

Student nie

jest wcale zo-

rientowany na

pogłębianie

wiedzy zdobytej

na zajęciach.

Student

jest częściowo

zorientowany

na pogłębianie

wiedzy zdobytej

na zajęciach.

Student jest

średnio zorien-

towany na po-

głębianie wie-

dzy zdobytej na

zajęciach.

Student jest w

pełni zoriento-

wany na pogłę-

bianie wiedzy

zdobytej na

zajęciach.

Całkowity

nakład pra-

cy studenta

Aktywność Liczba godzin/nakład

pracy studenta

73

potrzebny

do osiągnię-

cia założo-

nych efek-

tów w go-

dzinach oraz

punktach

ECTS

ćwiczenia 30 godz.

Przygotowanie do dysku-

sji

10 godz.

Udział w konsultacjach 5 godz.

Lektura 20

Przygotowanie prezenta-

cji

10

SUMA GODZIN 75


Język wy-

kładowy

Polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

Nie przewiduje się

Literatura Literatura podstawowa*

Literatura podstawowa (wybór):

Andrzej Kosiorowski, Stanisław Zaborniak, Podkarpacie na olimpijskim szlaku, Rzeszów „Ko-

raw”, 2002.

Andrzej Szromnik, Marketing terytorialny jako atrybut rynkowej orientacji miast oraz regio-

nów, (w Kreowanie wizerunku miast, (red.) A. Grzegorczyk, A. Kochaniec, Wyższa

Szkoła Promocji, Warszawa 2011

F. Antoni Ossendowski, Karpaty i Podkarpacie, Rzeszów: „Libra”, 2007.

M. A. Łyp, Literacka młodość Rzeszowa 1945-1975, Rzeszów 1990.

Marek Carnota, Rzeszowskie ulice i okolice, Rzeszów, bdw.

Marek Czarnota, Rzeszowskie ulice i tuż za rogatkami, Rzeszów 203.

Marek Czarnota, Rzeszowskie ulice, Rzeszów 2005..Marek Czarnota, Podania, legendy i

opowieści z Rzeszowa i okolic, Rzeszów 2006.

Maciej Lindmajer, Nowy regionalizm?...”Miesięcznik Społeczności Akademickiej Uniwersyte-

tu Zielonogórskiego” (listopad 2012, s. 46-49).

Pejzaże poetyckie. Szkice o poetach rzeszowskiego środowiska literackiego, red. Z. Andres,

74

Rzeszów 1988.

Podkarpacie: język, literatura, kultura / pod red. Haliny Kosętki, Anny Chudzik, Renaty Ga-

damskiej-Serafin, Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Jana Grodka w Sanoku.

Podkarpacie: studia socjologiczne, Marian Malikowski. - Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersy-

tetu Rzeszowskiego, 2010.

Poeci Podkarpacia, red. M. A. Łyp, Rzeszów 2002.

Szkolny wycieczkowicz: idziemy w Podkarpacie, [oprac. red. Krystyna Wróblewska et al.],

Rzeszów: Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2009.

Sztuka łączy: pokaz prac artystów z Rzeszowa i Podkarpacia, [red., korekta Piotr Rędziniak ;

tł. Mateusz Banaszkiewicz]. - Rzeszów: Biuro Wystaw Artystycznych, 2009.

Tadeusz Budziński, Podkarpacie; tekst Władysław Andrzej Serczyk, Rzeszów, „Libri Res-

sovienses” oraz „Libra”, 2000.

Województwo podkarpackie, [oprac. Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego]. -

Rzeszów: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, [2007].

Zielone Podkarpacie: przewodnik przyrodniczo krajoznawczy, [tekst i oprac.] Jacek Szarek,

Grzegorz Sitko. - Rzeszów: „Pro Carpathia”, [2009].

Literatura uzupełniająca*

Podkarpacie, fot. Mariusz Wideryński, wstęp Olgierd Budrewicz, Olszanica, Wydawnictwo

Bosz, 2010.

Podkarpacie: ogrody historyczne, tekst Helena Maria Grad, Małgorzata Kostuchowska; fot.,

oprac. graf. Krzysztof Motyka. - Rzeszów: „Libra”: Podkarpacka Regionalna Organiza-

cja Turystyczna, 2008.

Szkolny wycieczkowicz: idziemy w Podkarpacie, [oprac. red. Krystyna Wróblewska et al.],

Rzeszów: Podkarpackie Centrum Edukacji Nauczycieli, 2009.

Województwo podkarpackie, [oprac. Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego]. -

Rzeszów: Urząd Marszałkowski Województwa Podkarpackiego, [2007].

Zielone Podkarpacie: przewodnik przyrodniczo krajoznawczy, [tekst i oprac.] Jacek Szarek,

Grzegorz Sitko. - Rzeszów: "Pro Carpathia", [2009].

*Literaturę podstawową i uzupełniającą do wykładu podaje pracownik naukowy odpowia-

dający za zajęcia w danym roku akademickim

75

VD15 SPOŁECZNA ROLA MEDIÓW


Nazwa przedmiotu Społeczna rola mediów


dzącej przedmiot

Instytut Filologii Polskiej/ Zakład Języka Polskiego

Kod przedmiotu VD15

Studia


Filologia polska Pierwszego stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, fakultatywny

Rok i semestr studiów Rok trzeci/semestr szósty


tora przedmiotu

prof. K. Ożóg




przedmiotu

Pracownicy Zakładu Języka Polskiego


C1. Poznanie schematów współczesnej komunikacji ze szczególnym uwzględnieniem komuni-

kacji medialnej

C2. Omówienie struktury języka i struktury społeczeństwa.

C3. Społeczne funkcje mediów oraz funkcje związane z upowszechnianiem wzorów językowych

Wymagania

wstępne

Znajomość podstaw warsztatu dziennikarskiego, wiedza z zakresu: gatunki

dziennikarskie, nauka o komunikowaniu, etyka dziennikarska na poziomie 1 i 2

roku studiów 1 stopnia

76

Efekty

kształcenia

Wiedza:–

VA4_W01 student/ka przywołuje różne typy komunikacji

VA4_W02 – Student/-ka wymienia najważniejsze cechy różnych funkcji pełnio-

nych przez media

Umiejętności:

VA4_U01 student/ka analizuje różnice przekazu informacji społecznej w me-

diach tradycyjnych i nowych mediach

VA4_U02 – student/ka wyjaśnia mechanizmy poznanych funkcji mediów ze

szczególnym uwzględnieniem funkcji tworzenia wspólnot


VA4_K01 – student/ka docenia ważność komunikacji medialnej i jej wpływu na

społeczeństwo


Ćwiczenia warsztatowe – 15 godzin.

Treści programowe

1) Ważność komunikacji znakowej dla cywilizacji ludzkiej – 1 godz. 2) Rozwój ludzkości a rozwój metod przekazywania znaków – 1 godz. 3) Media – rozumienie terminu, media tradycyjne – 1 godz. 4) Media współczesne, rozwój mediów elektronicznych – 1 godz. 5) Schemat współczesnej komunikacji medialnej – 1 godz. 6) Informowanie – pierwotna rola mediów – 1 godz. 7) Współczesne przesunięcia od informowania ku innym funkcjom – 1 godz. 8) Funkcja nakłaniająca mediów – 1 godz. 9) Funkcja ludyczna – 1 godz. 10) Funkcje związane z polityką – 1 godz. 11) Funkcje związane z konsumpcjonizmem – 1 godz. 12) Funkcje tworzenia wspólnot – 1 godz. 13) Funkcje upowszechniania wzorów i wyobrażeń – 1 godz. 14) Funkcje związane z upowszechnieniem wzorców językowych – 1 godz. 15) Media celem samym w sobie – 1 godz.

Metody dy-

daktyczne

problemowa, prezentacje, wykład z prezentacją

Sposób(y) i

forma(y)

zaliczenia


nie dotyczy


P1. Ocena z egzaminu

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniejszym syla-

busie efektów kształcenia.

77

Metody i

kryteria

oceny

Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5 Efekt 1 VD15_W01

Student/-ka nie rozpozna-je typów ko-munikacji omawianych na wykładzIe

.Student/-ka omawia ogólnie współczesną komunikację medialną, wymienia jej najważniej-sze składniki

Student/-ka zna w stop-niu dobrym różne typy komunikacji

Student/-ka zna różne typy komu-nikacji znakowej, medialnej i elek-tronicznej i przy-wołuje stosowne przykłady

Efekt 2 VD15_W02

Studen/- ka nie rozpozna-je funkcji mediów

Student/-ka rozpoznaje i odróżnia od siebie funk-cje mediów,

Student/-ka wymienia najważniej-sze cechy poznanych na wykła-dzie funkcji mediów i dobrze orientuje się w literaturze przedmiotu

Student/-ka pre-zentuje cechy po-znanych na wykła-dzie funkcji me-diów i bardzo do-brze orientuje się w literaturze przedmiotu

Efekt 3 VD15_U01

Student/-ka nie umie wymienić różnic w przekazie treści spo-łecznych w różnych ty-pach mediów

Student/-ka widzi różnice w przekazie za pomocą mediów tra-dycyjnych i elektronicz-nych

Student/-ka zna w stop-niu dobrym specyfikę przekazu informacji społecznej w omawianych mediach

Student/-ka zna w stopniu bardzo dobrym specyfikę przekazu informa-cji społecznej w omawianych me-diach

Efekt 4 VD15_U02

Student/-ka nie umie wymienić najważniej-szych funkcji pełnionych przez media

Student/-ka umie wy-mienić wy-brane trzy funkcje me-diów i daje dla nich od-powiednie przykłady

Student/-ka umie wy-mienić wy-branych pięć funkcji me-diów , ilu-strując pre-zentowane treści przy-kładami

Student/-ka umie wymienić wszyst-kie omawiane funkcje mediów , ilustrując prezen-towane treści przy-kładami oraz do-brze orientuje się w literaturze przedmiotu

Efekt 5 VD15_K01

Student/-ka nie potrafi poddać kry-tycznemu oglądowi społecznej roli mediów

Student/-ka rozumie rolę społecznej misji mediów

Student/-ka potrafi zin-terpretować społeczną rolę mediów - Szczególnie jej funkcje tworzenia wspólnoty

Student/-ka potrafi krytycznie ocenić społeczną rolę me-diów, oceniając do-bre/nieodpowiednie wzorce komuni-kacyjne

Całkowity

nakład pra-

Aktywność Liczba godzin/nakład pra-cy studenta

zajęcia dydaktyczne 15 godz.

78

cy studenta

potrzebny

do osiągnię-

cia założo-

nych efek-

tów w go-

dzinach oraz

punktach

ECTS

czas na wyszukanie przykładów ilustrujących treści omawiane na zajęciach

15 godz.

lektura bibliografii 20 godz. udział w konsultacjach 5godz.. przygotowanie do zajęć 15 godz.

SUMA GODZIN 70 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3

Język wy-

kładowy

Język polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

Nie przewiduje się


G. Sartoro, Homo videns. Telewizja i postmyślenie, Warszawa 2007

K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów

2007


E. Benveniste, Struktrura języka i struktura społeczeństwa, [w:] Język a społeczeń-

stwo, red. M. Głowiński, Warszawa 1980

A. Kłoskowska, Społeczna sytuacja komunikowania, „Studia Socjologiczne” 1984,

nr 4

B. Reeves, C. Nass, Media i ludzie, przeł. H. Szczerkowska, Warszawa 2000

J. Baudrillard, Społeczeństwo konsumpcyjne. Jego mity i struktury, tłum. S. Królak,

Warszawa 2006

VD15 MEDIA REGIONALNE I LOKALNE


Nazwa przedmiotu Media regionalne i lokalne

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej,

Zakład Literatury Romantyzmu i Pozytywizmu

79

Kod przedmiotu VD15

Studia



nia

Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot z zakresu dziennikarstwa

Rok i semestr studiów Rok III, semestr 6

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Kazimierz Surowiec



dr Kazimierz Surowiec


1. Zaznajomienie studentów z podstawowymi zagadnieniami historyczno-

teoretycznymi dotyczącymi problematyki medioznawczej.

C2. Dostarczenie studentom wiedzy w zakresie funkcjonowania mediów lokalnych

i środowiskowych oraz przeobrażeń na rynku mediów lokalnych po roku 1989.

Wymagania wstępne Znajomość zasad funkcjonowania mediów masowych

w życiu i funkcjonowaniu współczesnego społeczeństwa.

Zaliczenie przedmiotu: Społeczna rola mediów

Efekty kształcenia Wiedza:

K1A_W01 - ma ogólną wiedzę z zakresu komunikacji

miedzykulturowej, zorientowaną na zastosowanie

w działalności publiczno-medialnej;

K1A_W02 - zna podstawową terminologię z zakresu

medioznawstwa związaną ze sferą dzialaności

medialnej.

Umiejętności:

K1A_U02 - posiada elementarne umiejętności w zakresie

oceny jakości i poziomu usług związanych z działalno-

ścią mediów.


K1A_K01 - zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i

80

posiadanych umiejętności oraz rozumie perspektywy

dalszego rozwoju.


ćwiczenia warsztatowe, 15 godz.

Treści programowe

1. Regionalizm i lokalizm. Świadomość regionalna i lokalna

Społeczności lokalne jako odbiorcy mediów lokalnych.

4 godz.

2. Funkcje mediów lokalnych i środowiskowych 2 godz.

3. Etapy rozwoju mediów lokalnych w Polsce 3 godz.

4. Problemy prasy lokalnej i sublokalnej w wielkim mieście i w gminie 2 godz.

5. Regionalne i lokalne media elektroniczne 2 godz.

6. Systemy mediów lokalnych w Polsce i na świecie 2 godz.

Metody dydaktyczne problemowa, prezentacje, wykład z prezentacją

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną

Metody i kryteria oceny Samodzielna analiza czasopisma lokalnego z zastosowa-

niem klucza kategoryzacyjnego.

ANALIZA ZAWARTOŚCI CZASOPISMA LOKALNEGO

1. CHARAKTERYSTYKA PISMA (tytuł, numer, dzień)

1.1. częstotliwość ukazywania się 1.2. zasięg terytorialny bądź środowiskowy 1.3. wydawca – pełna nazwa 1.4. ideologia pisma 1.5. tematyka 1.6. działy: tytuły działów 1.7. adresat

81

2. GATUNKI DZIENNIKARSKIE 2.1. Gatunki informacyjne (wzmianka, notatka in-

formacyjna, infografika: mapy, tabele, wykresy; sprawozdanie, relacja, raport, korespondencja, życiorys: sylwetka, portret, postać, główka, przegląd prasy, reportaż fabularny) – przykła-dowe tytuły.

2.2. Gatunki publicystyczne (artykuł, artykuł wstępny, reportaż publicystyczny, felieton, ko-mentarz, recenzja, esej, nekrolog: wspomnienie, pożegnanie) przykładowe tytuły.

2.3. Gatunki pograniczne (wywiad, dyskusja, deba-ta, list do redakcji – odpowiedź na list do redak-cji) przykładowe tytuły.

3. JĘZYK WYPOWIEDZI PUBLICYSTYCZNEJ 3.1. Język tytułów (nacechowanie ekspresywne, ce-

lowe błędy językowe, dwuznaczność seman-tyczna, skrótowość)

3.2. Cechy językowe wypowiedzi publicystycznej (wyrazistość, wartościowanie, retoryka konflik-tu, egzaltacja, kicz językowy, kod ograniczony, błędy językowe, kolokwializmy, wulgaryzmy, brutalizmy, wyrazy obce, internacjonalizmy, słowa modne, terminologia fachowa, kolokwia-lizmy, neologizmy).

4. FUNKCJE CZASOPISMA (Przykłady publikacji - tytuły):

4.1. informacja lokalna 4.2. kontrola władz lokalnych 4.3. pełnienie funkcji "trybuna społeczności lokal-

nej” 4.4. socjalizacyjno-edukacyjna 4.5. perswazyjna 4.6. integracja środowiska lokalnego 4.7. promowanie „małej ojczyzny” 4.8. wspieranie lokalnej kultury 4.9. funkcje reklamowo – ogłoszeniowe 4.10. funkcja rozrywkowa

5. WŁASNE UWAGI O CZASOPIŚMIE *Wskazana forma oceny odnosi się do wszystkich zało-

żonych w sylabusie efektów kształcenia

(17) Całkowity nakład pracy stu-

denta potrzebny do osiągnięcia za-

łożonych efektów w godzinach oraz

punktach ECTS

Aktywność Liczba godz./

nakład pracy stu-

denta

ćwiczenia 15 godz.

82

Czas na dokonanie analizy

zawartości czasopism i przygo-

towanie pisemnej pracy zali-

czeniowej

45 godz.

Konsultacje 15 godz.

SUMA GODZIN 75




przedmiotu

Nie przewiduje się


Abecadło dziennikarza, red. A. Niczyperowicz, Poznań 1996. W. Chorązki, Polskie media lokalne i sublokalne 1989 – 1999, „Zeszyty Prasoznawcze” 1999, nr 1-2. Dziennikarstwo i świat mediów pod red. Z. Bauera i E. Chudzińskiego, Kraków 1996. M. Gierula, Polska prasa lokalna 1989-2000, Katowice 2005. R. Kowalczyk, Prasa lokalna w systemie komunikowania społecznego, Poznań 2003. S. Michalczyk, Media lokalne w systemie komunikowania. Współczesne tendencje i uwarunkowania rozwojowe, Ka-towice 2000. Nowe media a tradycyjne środki wyrazu, red. P. Drzyzga, Tychy 2007. W. Pisarek, Analiza zawartości prasy, Kraków 1983. Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Kraków 2006. Literatura uzupełniająca:

R. Kowalczyk, Prasa lokalna w Polsce, Poznań 2000. R. Kowalczyk, Wczoraj i dziś prasy lokalnej w Polsce, Po-znań 2002. M. Kunczik, A. Zipfel, Wprowadzenie do nauki o dziennikarstwie i komunikowaniu, Warszawa 2000. Media i dziennikarstwo na przełomie stuleci: wybrane zagadnienia, praca zbiorowa pod red. W. Cisaka, Poznań 2004. Media regionalne i lokalne a demokracja na szczeblu lo-kalnym, pod red. W. Furmana i K. Wolnego, Rzeszów – Kielce 1998. K. Mroziewicz, Dziennikarz w globalnej wiosce, Warsza-wa 2004.

83

Próba sił. Materiały dydaktyczne dla specjalności dzienni-karskiej, pod red. K. Czarneckiej i M. Rzeszutek, Poznań 2003. L. Olszański, Dziennikarstwo internetowe Warszawa 2006. Poradnik dla wydawców i dziennikarzy prasy lokalnej, red. J. Hejman, Warszawa 1997. Regionalne i lokalne media w społeczeństwie wielokultu-rowym, red. J. Glenska i M. Kalczyńska, Opole 2004.

VD16. RETORYKA I RETORYCZNOŚĆ TEKSTÓW LITERACKICH:


Nazwa przedmiotu Retoryka i retoryczność tekstów literackich

Nazwa jednostki prowadzą-

cej przedmiot


Kod przedmiotu VD16

Studia


filologia polska pierwszego stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu fakultatywny

Rok i semestr studiów III/5


tora przedmiotu

Dr hab. prof. UR Grażyna Filip

Imię i nazwisko osoby pro-

wadzącej (osób prowadzą-

cych) zajęcia z przedmiotu



C1. Rozwijanie umiejętności w zakresie analizy i interpretacji tekstów retorycznych i epistolograficznych.

C2. Poznanie topiki retorycznej i epistolograficznej.

C3. Przygotowanie studentów do samodzielnej lektury i analizy mów i listów autorów różnych epok.

C4. Przygotowanie studentów do samodzielnych występów publicznych.

Wymagania

wstępne

Posiadanie przez studenta podstawowej wiedzy z poetyki, stylistyki oraz historii literatury

starożytnej

84

Efekty

kształcenia

Wiedza:

VD16_W01 – student/ka zna najważniejsze zagadnienia z historii i teorii retoryki oraz epi-

stolografii różnych epok,

VD16_W02 – student/ka posiada wiedzę w zakresie topiki retorycznej i epistolograficznej

różnych epok,

Umiejętności:

VD16_U02 – student/ka analizuje wskazany przez nauczyciela tekst literacki pod kątem

struktury retorycznej,


VD16_K01 – student/ka rozumie potrzebę rozwoju posiadanych przez siebie umiejętności i

wiedzy,

VD16_K02 – student/ka potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne

role,


ćwiczenia warsztatowe – 30 godz.

Treści programowe


godzin

1. Miejsce retoryki w kulturze zachodniej. 2

2. Wykład teorii retoryki: inventio, dispositio, elocutio, memoria i actio. 4

3. Analiza retoryczna wybranych tekstów literackich, mów, listów. 18

4. Jak przygotować dowolne przemówienie? Samodzielne próby pisania i wygłaszania

mów okolicznościowych.

6

Metody dy-

daktyczne

Analiza i interpretacja tekstów źródłowych/ dyskusja/ elementy wykładu

Sposób(y)

i forma(y)

zaliczenia

Ocena formatywna:

F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, aktywność w czasie

omawianej tematyki przedmiotu.


P1. Ocena z kolokwium na koniec semestru (obejmująca tematykę wszystkich omawia-

nych zagadnień.

Metody

i kryteria

oceny


85

Efekt 1

IVC11_W01

student/ka

zna najważ-

niejsze zagad-

nienia

z historii i

teorii retoryki

oraz epistolo-

grafii różnych

epok

Student/ka nie

zna najważ-

niejszych za-

gadnień z hi-

storii i teorii

retoryki oraz

epistolografii

różnych epok

Student/ka

rozróżnia

pojedyncze

zagadnienia z

historii i teorii

retoryki oraz

epistolografii

różnych epok

Student/ka

rozróżnia

większość

zagadnień z

historii

i teorii retoryki

oraz epistolo-

grafii różnych

epok

Student/ka

rozróżnia

wszystkie

zagadnienia

z historii

i teorii retoryki

oraz epistolo-

grafii różnych

epok

Efekt 2

IVC11_W02

student/ka

posiada wiedzę

w zakresie

topiki reto-

rycznej

i epistologra-

ficznej różnych

epok

Student/ka nie

posiada wiedzy

w zakresie

topiki reto-

rycznej

i epistologra-

ficznej różnych

epok

Student/ka

posiada

w dostateczny

m stopniu

wiedzę w za-

kresie topiki

retorycznej i

epistologra-

ficznej różnych

epok

Student/ka

posiada w

dobrym stop-

niu wiedzę w

zakresie topiki

retorycznej i

epistologra-

ficznej różnych

epok

Student/ka

posiada w

bardzo dobrym

stopniu wiedzę

w zakresie

topiki reto-

rycznej

i epistologra-

ficznej różnych

epok

Efekt 3

IVC11_U01 –

student/ka

analizuje

wskazany

przez nauczy-

ciela tekst

literacki pod

kątem struktu-

ry retorycznej

Student/ka nie

potrafi anali-

zować wska-

zanego przez

nauczyciela

tekstu literac-

kiego pod ką-

tem struktury

retorycznej

Student/ka

potrafi

w dostateczny

m stopniu

analizować

wskazany

przez nauczy-

ciela tekst

literacki pod

kątem struktu-

ry retorycznej

Student/ka

potrafi

w dobrym

stopniu anali-

zować wska-

zany przez

nauczyciela

tekst literacki

pod kątem

struktury reto-

rycznej

Student/ka

samodzielnie

potrafi

w bardzo do-

brym stopniu

analizować

wskazany

przez nauczy-

ciela tekst

literacki pod

kątem struktu-

ry retorycznej

Efekt 4

IVC11_K01 –

student/ka

rozumie po-

trzebę rozwoju

posiadanych

przez siebie

umiejętności

i wiedzy

Student/ka nie

rozumie po-

trzeby rozwoju

posiadanych

przez siebie

umiejętności

i wiedzy

Student/ka

rozumie

w dostateczny

m stopniu

potrzebę roz-

woju posiada-

nych przez

siebie umiejęt-

ności

i wiedzy

Student/ka

rozumie

w dobrym

stopniu po-

trzebę rozwoju

posiadanych

przez siebie

umiejętności

i wiedzy

Student/ka

rozumie

w bardzo do-

brym stopniu

potrzebę roz-

woju posiada-

nych przez

siebie umiejęt-

ności i wiedzy

Efekt 5 Student/ka nie Student/ka Student/ka Student/ka

86

IVC11_K02 –

studentka

potrafi współ-

działać i pra-

cować w gru-

pie przyjmując

w niej różne

role

potrafi

współdziałać

i pracować w

grupie przyj-

mując

w niej różne

role

potrafi

na dostateczny

m poziomie

współdziałać

i pracować

w grupie

przyjmując w

niej różne role

potrafi

na dobrym

poziomie

współdziałać

i pracować

w grupie

przyjmując w

niej różne role

potrafi samo-

dzielnie

na bardzo do-

brym poziomie

współdziałać

i pracować

w grupie

przyjmując w

niej różne role

Całkowity

nakład pracy

studenta

potrzebny

do osiągnię-

cia założo-

nych efektów

w godzinach

oraz punk-

tach ECTS


dzin/nakład

pracy

Ćwiczenia 30 godz.


Lektura 15 godz.



Język wykła-

dowy

polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

nie dotyczy





1976.


Barthes R., Analiza retoryczna, przeł. K. Falicka, „Pamiętnik Literacki” 1977, z. 2, s. 251–256. Antas J., O kłamstwie i kłamaniu, Kraków 1999. Barthes R., Teoria tekstu, przeł. A. Milecki, w: Współczesna teoria badań literackich za gra-nicą, t. 4, cz. 2, oprac. H. Markiewicz, Kraków 1992. Bralczyk J., Język na sprzedaż, wyd. 2, Warszawa 2000. Buttler D., H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, warszawa 1971. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka, przekł. B. Wojciszke, Gdańsk 1999. Dziennikarstwo i świat mediów, pod red. Z. Baurera i E. Chudzińskiego, wyd. zmien. I rozsz., Kraków 2000. Dubisz S., Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego, Warszawa 1992. Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

87

Galasiński D., Chwalenie się jako perswazyjny akt mowy, Kraków 1992. Głowiński M., Nowomowa po polsku, Warszawa 1990. Grabias S., Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997. Jaroszyński Cz., Jaroszyński P., Podstawy retoryki klasycznej, Warszawa 1998. Język polityki a współczesna kultura polityczna, pod red. J. Anusiewicz i B. Sicińskiego, „Ję-zyk a kultura” 1994, t. 11. Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka i K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa 2001. Kamińska-Szmaj I., Słowa na wolności, Wrocław 2000. Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 1999. Kniagininowa M., Pisarek W., Język informacji prasowej, Kraków 1966. Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998. Kurcz I., Psychologia języka i komunikacji, Warszawa 2000. Lichański J. Z., Retoryka: Historia. Teoria. Praktyka, T. 1-2, Warszawa 2007. Lichański J. Z., Retoryka. Od renesansu do współczesności: tradycja i innowacja, Warszawa 2000. Lichański J.Z., Retoryka. Od średniowiecza do baroku. Teoria i praktyka, Warszawa 1992. Mrozowski M., Media masowe. Władza, rozrywka, biznes, Warszawa 2001. Myśliwiec G., Techniki i triki negocjacyjne, Warszawa 1999. Ożóg K., Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2001. Pisarek W. – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s. 279–280. Perelman Ch., Logika prawnicza. Nowa retoryka, tł. J. Pajor, Warszawa 2003. Pisarek W., Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002. Pisarek W., Retoryka dziennikarska, Kraków 2002. Polskojęzyczne publikacje – prace wskazane w publikacji Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 200, s. 280–281. Retoryka, pod red. R. Przybylskiej i W. Przyczyny, Kraków 2000. Retoryka dziś, pod red. M. Barłowskiej, A. Budzyńskiej Dacy, P. Wilczka, Warszawa 2009. Volkmann R., Wprowadzenie do retoryki Greków i Rzymian, tłum. L. Bobiatyński, oprac., przyp., bibl. H. Cichocka, J.Z. Lichański, Warszawa 1995. Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 1990.

VD16 ANALIZA I INTERPRETACJA TEKSTÓW KULTURY (FILM I TEATR)

Nazwa przedmiotu Analiza i interpretacja tekstów kultury (film i teatr)


dzącej przedmiot

Wydział Filologiczny, Instytut Filologii Polskiej, Zakład

Literatury Polskiej XX wieku

Kod przedmiotu VD16

Studia


Filologia Polska Studia pierwszego

stopnia

Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu przedmiot specjalności dziennikarskiej, fakultatywny

Rok i semestr studiów 3/5

88


tora przedmiotu

dr Anna Jamrozek-Sowa


prowadzącej (osób prowa-

dzących) zajęcia z przed-

miotu

dr Zofia Brzuchowska, dr Anna Jamrozek-Sowa, dr Agata

Paliwoda, dr Anna Wal


C 1. Zdobycie wiedzy na temat estetyki i teorii dzieła filmowego i teatralnego.

C 2. Kształcenie umiejętności pogłębionej analizy, interpretacji i wartościowania dzieła

filmowego i teatralnego.

C 3. Nabycie umiejętności spojrzenia na teatr jako na widowisko i określenie jego miej-

sca wśród innych sztuk widowiskowych.

C 4. Rozbudzenie potrzeby samodzielnego określania sensów dzieła filmowego i teatral-

nego.

C 5. Rozwinięcie umiejętności prowadzenia dyskusji o dziełach filmowych i teatralnych.

Wymagania

wstępne

znajomość zasad analizy dzieła filmowego i teatralnego na poziomie szko-

ły średniej;

Efekty

kształcenia

Wiedza:

VD16_W01 – student/ka ma ogólną i w wybranych zakre-

sach szczegółową wiedzę o filmie i teatrze z uwzględnie-

niem kontekstów europejskich

VD16_W02- student/ka zna terminologię teoretyczną nie-

zbędną w procesie analizy i interpretacji dzieła filmowego i

teatralnego

VD16_W03 –student/ka postrzega teatr jako widowisko i

lokuje go wśród innych sztuk widowiskowych

K1A_W27

***

***

***

VD16_W04 - student/ka ma ogólną i w wybranych zakre-

sach szczegółową wiedzę o polskich instytucjach kultury i

historii kultury polskiej

K1A_W26

***

Umiejętności:

89

VD16_U01 - student/ka potrafi krytycznie czytać teksty

naukowe i opracowania akademickie

K1A_U11

***

VD16_U02 - student/ka przedstawia argumenty na rzecz

własnych poglądów, jak i poglądów innych autorów oraz

samodzielnie formułuje wnioski

K1A_U13

***

VD16_U03 - student/ka potrafi samodzielnie zdobywać

wiedzę i rozwijać umiejętności profesjonalnej analizy dzie-

ła filmowego i teatralnego

K1A_U25

***

VD16_U04 - student/ka potrafi dobrać metody i narzędzia

badawcze aby stworzyć oraz dokonać prezentacji samo-

dzielnie opracowanych zagadnień wchodzących w zakres

wiedzy o analizie dzieł filmowych i teatralnych

K1A_U05

***


VD16_K01 - student/ka korzysta z wytworów kultury na-

rodowej, bierze udział w organizacji przedsięwzięć o cha-

rakterze popularyzatorskim

K1A_K10 ***

VD16_K02 - student/ka potrafi współdziałać i pracować w

grupie, pełni w niej różne role

K1A_K04

***

VD16_K03 - student/ka inicjuje i prowadzi dyskusję w za-

kresie problematyki ideowej i artystycznej dzieła filmowe-

go i teatralnego

K1A_K04

***

VD16_K04 - student/ka jest zorientowany/a na pogłębianie

wiedzy zdobytej na zajęciach

K1A_K03

***


ćwiczenia warsztatowe, 30 godzin

Treści programowe

1. Zapoznanie studentów z problematyką zajęć, ustalenie warunków

zaliczenia przedmiotu.

1 g.

90

2. Podstawowe elementy języka filmu (ujęcie, kadr, plan, ruchy ka-

mery, montaż).

1 g.

3. Tworzywo artystyczne dzieła filmowego (obraz, opowiadanie-

narracja, ruch, przestrzeń, czas, aktor, dźwięk).

2 g.

4. Film jako przekaz symboliczny. 1 g.

5. Kino gatunków i kino autorskie. 1 g.

6. Film dokumentalny. 1 g.

7. Różne odmiany krytyki filmowej: analityczna, kreacyjno-

ekspresyjna, postulatywna, eksplikacyjna, informacyjna.

2 g.

8. Analiza wybranych filmów. 6 g.

9. Znak w teatrze. 3 g.

10. Teatr i widowiska kulturowe. 3 g.

11. Nowe zjawiska w teatrze. 3 g.

12. Analiza wybranych spektakli. 6 g.

Metody dy-

daktyczne

wykład, wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tek-

stów źródłowych, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, wy-

cieczki dydaktyczne.

Sposób(y) i

forma(y)

zaliczenia


F1. Ocena stopnia komunikowania się na linii student – prowadzący, ak-

tywności, zrozumienia omawianej tematyki przedmiotu (każdorazowo

podczas trwania zajęć).

F2. Ocena z samodzielnej pisemnej analizy i interpretacji dzieła filmowego

i dzieła teatralnego.


P1. Ocena łączna obejmująca ocenę pracy pisemnej przedstawionej przez

studenta i aktywności studenta podczas zajęć*;

*Wskazane formy ocen odnoszą się do wszystkich założonych w niniej-

szym sylabusie efektów kształcenia.

91

Metody i

kryteria

oceny

p. Na ocenę 2 Na ocenę 3 Na ocenę 4 Na ocenę 5

Efekt 1

VD16_

W01

student/ka

nie ma ogól-

nej i w wy-

branych za-

kresach

szczegółowej

wiedzy o fil-

mie i teatrze

z uwzględ-

nieniem kon-

tekstów eu-

ropejskich

student/ka

ma podsta-

wową wiedzę

na temat fil-

mu i teatru z

uwzględnie-

niem kontek-

stów euro-

pejskich

student/ka

ma ogólną i w

wybranych

zakresach

szczegółową

wiedzę na

temat filmu i

teatru z

uwzględnie-

niem kontek-

stów euro-

pejskich

student/ka

ma dużą wie-

dzę na temat

filmu i teatru

z uwzględ-

nieniem kon-

tekstów eu-

ropejskich

Efekt 2

VD16_

W02

student/ka

nie zna ter-

minologii

teoretycznej

niezbędnej w

procesie ana-

lizy i inter-

pretacji dzieł

filmowego i

teatralnego

student/ka

zna termino-

logię teore-

tyczną nie-

zbędną w

procesie ana-

lizy i inter-

pretacji dzieł

filmowych i

teatralnych w

stopniu do-

statecz-

nym

studentka

zna termino-

logię teore-

tyczną nie-

zbędną w

procesie ana-

lizy i inter-

pretacji dzieł

filmowych i

teatralnych w

stopniu do-

brym

studentka

zna termino-

logię teore-

tyczną nie-

zbędną w

procesie ana-

lizy i inter-

pretacji dzieł

filmowych i

teatralnych w

stopniu bar-

dzo dobrym

92

Efekt 3

VD16_

W03

student/ka

nie postrzega

teatru jako

widowiska i

nie lokuje go

w wśród in-

nych sztuk

widowisko-

wych

studentka

postrzega

teatr jako

widowisko i

lokuje go

wśród innych

sztuk wido-

wiskowych w

stopniu do-

statecznym

studentka

postrzega

teatr jako

widowisko i

lokuje go

wśród innych

sztuk wido-

wiskowych w

stopniu do-

brym

studentka

postrzega

teatr jako

widowisko i

lokuje go

wśród innych

sztuk wido-

wiskowych w

stopniu bar-

dzo dobrym

Efekt 4

VD16_

W04

student/ka

nie ma nie-

zbędnej wie-

dzy o pol-

skich instytu-

cjach kultury

i historii kul-

tury polskiej

student/ka

dysponuje

ogólną i w

wybranych

zakresach

szczegółową

wiedzą o pol-

skich instytu-

cjach kultury

i historii kul-

tury polskiej

w stopniu

dostatecz-

nym

student/ka

dysponuje

ogólną i w

wybranych

zakresach

szczegółową

wiedzą o pol-

skich instytu-

cjach kultury

i historii kul-

tury polskiej

w stopniu

dobrym

student/ka

dysponuje

ogólną i w

wybranych

zakresach

szczegółową

wiedzą o pol-

skich instytu-

cjach kultury

i historii kul-

tury polskiej

w stopniu

bardzo do-

brym

Efekt 5

VD16_U

01

student/ka

nie potrafi

krytycznie

czytać tek-

stów na-

ukowych i

opracowań

akademickich

student/ka

potrafi kry-

tycznie czy-

tać teksty

naukowe i

opracowania

akademickie

w stopniu

dostatecz-

nym

student/ka

potrafi kry-

tycznie czy-

tać teksty

naukowe i

opracowania

akademickie

w stopniu

dobrym

student/ka

potrafi kry-

tycznie czy-

tać teksty

naukowe i

opracowania

akademickie

w stopniu

bardzo do-

brym

93

Efekt 6

VD16_U

02

student/ka

nie potrafi

przedstawić

własnych

poglądów, jak

i poglądów

innych auto-

rów oraz sa-

modzielnie

formułować

wniosków

sudent/ka

przedstawia

argumenty

na rzecz wła-

snych poglą-

dów, jak i

poglądów

innych auto-

rów oraz sa-

modzielnie

formułuje

wnioski w

stopniu do-

statecznym

student/ka

przedstawia

argumenty

na rzecz wła-

snych poglą-

dów, jak i

poglądów

innych auto-

rów oraz sa-

modzielnie

formułuje

wnioski w

stopniu do-

brym

student/ka

przedstawia

argumenty

na rzecz wła-

snych poglą-

dów, jak i

poglądów

innych auto-

rów oraz sa-

modzielnie

formułuje

wnioski w

stopniu bar-

dzo dobrym

Efekt 7

VD16_U

03

sudent/ka

nie potrafi

samodzielnie

zdobywać

wiedzy i

rozwijać

umiejętności

profesjonal-

nej analizy

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego

student/ka

potrafi sa-

modzielnie

zdobywać

wiedzę i

rozwijać

umiejętności

profesjonal-

nej analizy

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego na

poziomie

dostatecz-

nym

student/ka

potrafi sa-

modzielnie

zdobywać

wiedzę i

rozwijać

umiejętności

profesjonal-

nej analizy

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego na

poziomie

dobrym

student/ka

potrafi sa-

modzielnie

zdobywać

wiedzę i

rozwijać

umiejętności

profesjonal-

nej analizy

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego na

poziomie

bardzo do-

brym

Efekt 8

VD16_U

04

student/ka

nie potrafi

dobrać me-

tod i narzędzi

badawczych

aby stworzyć

oraz dokonać

prezentacji

samodzielnie

opracowa-

nych zagad-

nień wcho-

student/ka

potrafi do-

brać metody i

narzędzia

badawcze

aby stworzyć

oraz dokonać

prezentacji

samodzielnie

opracowa-

nych zagad-

nień wcho-

student/ka

potrafi do-

brać metody i

narzędzia

badawcze

aby stworzyć

oraz dokonać

prezentacji

samodzielnie

opracowa-

nych zagad-

nień wcho-

student/ka

potrafi do-

brać metody i

narzędzia

badawcze

aby stworzyć

oraz dokonać

prezentacji

samodzielnie

opracowa-

nych zagad-

nień wcho-

94

dzących w

zakres wie-

dzy o analizie

dzieł filmo-

wych i te-

atralnych

dzących w

zakres wie-

dzy o analizie

dzieł filmo-

wych i te-

atralnych

dzących w

zakres wie-

dzy o analizie

dzieł filmo-

wych i te-

atralnych

dzących w

zakres wie-

dzy o analizie

dzieł filmo-

wych i te-

atralnych

Efekt 9

VD16_K

01

student/ka

nie korzysta z

wytworów

kultury na-

rodowej, nie

bierze udział

w organizacji

przedsię-

wzięć o cha-

rakterze po-

pularyzator-

skim

student/ka

korzysta z

wytworów

kultury na-

rodowej, bie-

rze udział w

organizacji

przedsię-

wzięć o cha-

rakterze po-

pularyzator-

skim w stop-

niu dosta-

tecznym

student/ka

korzysta z

wytworów

kultury na-

rodowej, bie-

rze udział w

organizacji

przedsię-

wzięć o cha-

rakterze po-

pularyzator-

skim w stop-

niu dobrym

student/ka

korzysta z

wytworów

kultury na-

rodowej, bie-

rze udział w

organizacji

przedsię-

wzięć o cha-

rakterze po-

pularyzator-

skim w stop-

niu bardzo

dobrym

Efekt

10

VD16_K

02

student/ka

nie potrafi

współdziałać

i pracować w

grupie, nie

pełni w niej

różnych ról

student/ka

potrafi w

sposób do-

stateczny

współdziałać

i pracować w

grupie, pełni

w niej różne

role

student/ka

potrafi w

Sposób dobry

współdziałać

i pracować w

grupie, pełni

w niej różne

role

student/ka

potrafi w

Sposób bar-

dzo dobry

współdziałać

i pracować w

grupie, pełni

w niej różne

role

Efekt

11

VD16_K

03

student/ka

nie inicjuje i

nie prowadzi

dyskusji w

zakresie pro-

student/ka w

sposób do-

statecznie

dobry inicjuje

i prowadzi

student/ka w

sposób dobry

inicjuje i

prowadzi

dyskusję w

student/ka w

sposób bar-

dzo dobry

inicjuje i

prowadzi

95

blematyki

ideowej i ar-

tystycznej

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego

dyskusję w

zakresie pro-

blematyki

ideowej i ar-

tystycznej

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego

zakresie pro-

blematyki

ideowej i ar-

tystycznej

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego

dyskusję w

zakresie pro-

blematyki

ideowej i ar-

tystycznej

dzieła filmo-

wego i te-

atralnego

Efekt

12

VD16_K

04

student/ka

nie jest zo-

rientowa-

ny/na na

pogłębianie

wiedzy zdo-

bytej na zaję-

ciach

student/ka

jest zorien-

towany/na

na pogłębia-

nie wiedzy

zdobytej na

zajęciach w

stopniu do-

statecznym

student/ka

jest zorien-

towany/na

na pogłębia-

nie wiedzy

zdobytej na

zajęciach w

stopniu do-

brym

student/ka

jest zorien-

towany/na

na pogłębia-

nie wiedzy

zdobytej na

zajęciach w

stopniu bar-

dzo dobrym

Całkowity

nakład pra-

cy studenta

potrzebny

do osią-

gnięcia za-

łożonych

efektów w

godzinach

oraz punk-

tach ECTS

Aktywność Liczba godzin/ nakład pracy stu-denta

ćwiczenia 30 godz.

przygotowanie do ćwiczeń, samodzielne i grupowe oglą-danie filmów i spektakli te-atralnych

15 godz.

udział w konsultacjach 5 godz. lektura 15 godz. czas na napisanie recenzji filmowej i teatralnej

10 godz.

SUMA GODZIN 75 LICZBA PUNKTÓW ECTS 3

Język wy-

kładowy

Polski

Praktyki

zawodowe

w ramach

przedmiotu

nie przewiduje się


96

A. Helman, A. Pitrus, Podstawy wiedzy o filmie, Gdańsk 2008.

J. Płażewski, Język filmu, Warszawa 2008.

A. Adamiecka-Sitek, Teatr i tekst. Inscenizacja w teatrze postdramatycz-

nym, Kraków 2005.

Ch. Balme, Wprowadzenie do nauki o teatrze, Warszawa 2002.

Problemy teorii dramatu i teatru, red. J. Degler, t. II, Wrocław 2003. (wy-

brane teksty).


Kino gatunków, pod red. A. Helman, Kraków 1991.

Kino gatunków wczoraj i dziś, pod red. K. Loski, Kraków 1998.

G. Królikiewicz, Różyczka, próba analizy filmu Orsona Wellesa „Obywatel

Kane”, Łódź 1993.

E. Mazierska, Słoneczne kino Pedra Almodovara, Gdańsk 2007.

Słownik filmu, pod red. R. Syski, Kraków 2006.

E. Wiącek, Mniej uczęszczane ścieżki do raju. O filmach Jima Jarmuscha,

Kraków 2001.

J. Wojnicka, O. Katafiasz, Słownik wiedzy o filmie, Bielsko-Biała 2005.

Wokół kina gatunków, pod red. K. Loski, Kraków 2001.

D. Kosiński, Słownik teatru, Kraków 2006.

D. Kosiński, Teatra polskie. Historie, Warszawa 2010.

D. Kosiński i inni, Słownik wiedzy o teatrze, Bielsko-Biała 2005.

Misterium grozy i urzeczenia. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego i Te-

atru Laboratorium, pod red. J. Deglera i G. Ziółkowskiego, Wrocław 2006.

Świadomość teatru. Polska myśl teatralna drugiej połowy XX wieku, red.

naukowy W. Dudzik, Warszawa 2007.

- zaproponowane przez prowadzącego filmy oraz spektakle teatralne

97

VD17 PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ


Nazwa przedmiotu PODSTAWY FOTOGRAFII ARTYSTYCZNEJ

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot WYDZIAŁ FILOLOGICZNY, INSTYTUT FILOLOGII

POLSKIEJ

Kod przedmiotu VD17

Studia


Filologia Polska Studia 1 stopnia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu

Rok i semestr studiów rok III (semestr 5)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu mgr Krzysztof Pisarek



mgr Krzysztof Pisarek


- podstawowe opanowanie warsztatu fotograficznego

- rozwijanie umiejętności obserwacji otaczającej rzeczywistości

- poznanie różnych form wypowiedzi fotograficznej: fotografia aranżowana, fotografia dokumen-

talna, fotoreportaż - rozwijanie umiejętności realizacji własnych wizji i pomysłów

Wymagania wstępne Elementarna znajomość warsztatu fotograficznego oraz umie-

jętność obserwacji otaczającej rzeczywistości

Efekty kształcenia

Wiedza:

W01. - rozróżnia podstawowe pojęcia z zakresu techniki fotografowa-

nia i zna ich wpływ na tworzenie obrazu fotograficznego(przesłona,

migawka, ogniskowa obiektywu, ekspozycja)

W02. - rozpoznaje formy wypowiedzi fotograficznej (fotografia aran-

żowana, fotografia w sytuacji zastanej, reportaż, fotografia dokumen-

talna)

W03. - zna twórczość najwybitniejszych fotografów, rozpoznaje pod-

stawowe kierunki w historii fotografii

98

Umiejętności:

U01. - stosuje świadomie podstawowe narzędzia warsztatu fotogra-

ficznego (przesłona, migawka, obiektyw, lampy błyskowe)

U02. - obserwuje i potrafi fotograficznie interpretować otaczającą go

rzeczywistość

U03. - dostrzega zjawiska społeczne i znajduje odpowiednią dla ich

opisania formę artystyczną


K01. - współpracuje z grupą podczas przygotowań i realizacji projektu

fotograficznego

K02. - nawiązuje kontakt z fotografowaną osobą (grupą ludzi) - repor-

taż,

fotografia dokumentalna


ćwiczenia audytoryjne – 10+5(s) godz.

Treści programowe

Wprowadzenie w podstawowe zagadnienia związane z techniką fotografowania:

- proces powstawania obrazu fotograficznego

- właściwości i zastosowanie obiektywów, wpływ ogniskowej obiektywu na charakter obrazu

i odwzorowanie jego perspektywy, rola migawki i przesłony

- elementy cyfrowej obróbki zdjęć

Studium portretu - zdjęcia studyjne, ćwiczenia praktyczne

- portret kreacyjny

- portret zbiorowy

- portret o charakterze dokumentalnym

Portret rodzinny we wnętrzu (praca domowa)

Cykl zdjęć o swoich najbliższych w charakterystycznym dla nich otoczeniu

Pejzaż miejski: rzeczywiste – absurdalne – surrealistyczne (praca domowa)

Próba odnalezienia w pejzażu miejskim miejsc, obiektów, sytuacji gdzie zderzają się ze sobą

różne rzeczywistości tworząc absurdalne, czasami surrealistyczne obrazy

99

Korekta i omówienie prac domowych

Światło i cień w fotografii – zdjęcia studyjne, ćwiczenia praktyczne

tworzenie kompozycji z zastosowaniem oświetlenia dziennego i sztucznego – światło i

cień

jako elementy budujące kompozycję oraz określające charakter obrazu fotograficznego

Nieprzystosowani, wykluczeni, outsiderzy (praca domowa)

fotograficzne opisanie historii ludzi, którzy z różnych powodów nie potrafili odnaleźć

swojego miejsca w społeczeństwie.

Łączenie fotografii z tekstem, multimedialne formy prezentacji reportażu fotograficznego

Korekta i omówienie prac domowych

Metody dydaktyczne Wykład wprowadzający z prezentacją multimedialną,

ćwiczenia praktyczne w pracowni i w terenie, zadania do

samodzielnej realizacji

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia - zaliczenie

- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub

Prezentacji

Metody i kryteria oceny - realizacja wszystkich zadań

- poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych

w ramach przedmiotu

- aktywność w trakcie zajęć (udział w pracy zespołowej)




punktach ECTS

ćwiczenia - 10 godz.

samokształcenie – 5 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 20 godzin

wykonanie prac domowych – 25 godz.

SUMA GODZIN – 60

100

LICZBA PUNKTÓW ECTS - 2



przedmiotu

---


Michael Busselle, David Wilson – “PORTRET DOSKONAŁY ” Warsza-

wa 2002, Wyd. Artystyczne i Filmowe

Max Kozloff – „THE THEATRE OF THE FACE – PORTRAIT PHOTOG-

RAPHY SINCE 1900” London 2007, Wyd. Phaidon

Maria Anna Potocka – „FOTOGRAFIA – EWOLUCJA MEDIUM SZTUKI”

Warszawa 2010, Wyd. Aletheia


Roland Barthes – „ŚWIATŁO OBRAZU – UWAGI O FOTOGRAFII” War-

szawa 1996 Wyd. KR

Charlotte Cotton – „FOTOGRAFIA JAKO SZTUKA WSPÓŁCZESNA”

Kraków 2010 Wyd. Universitas

Andre Rouille – „FOTOGRAFIA – MIĘDZY DOKUMENTEM A SZTUKĄ

WSPÓŁCZESNĄ” Kraków 2007, Wyd. Universitas

Piotr Sarzyński – „WRZASK W PRZESTRZENI” Warszawa 2012,Wyd.

Polityka Spółdzielnia Pracy

Susan Sontag – „O FOTOGRAFII” Kraków 2009, Wyd. Karakter

Zbigniew Tomaszczuk –„ŚWIADOMOŚĆ KADRU-SZKICE Z ESTETYKI

FOTOGRAFII” Września 2003, Wyd. Kropka

V18 PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – PRASA (SEMESTR II)


Nazwa przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (prasa)


Kod przedmiotu VD18

Studia


101


nia

Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Przedmiot specjalności dziennikarskiej, prak-

tyka

Rok i semestr studiów rok I, semestr drugi (zaliczenie w semestrze

trzecim)


tu

dr Grażyna Ewa Błachowicz





C1. Praktyczne przygotowanie studentów do pracy w redakcjach prasowych.

C2. Szkolenie umiejętności sprawnego pozyskiwania, przetwarzania informacji.

C3. Kształtowanie umiejętności pracy samodzielnej i zespołowej.

C4. Przygotowanie do tworzenia własnych tekstów.

Wymagania wstępne Student, studentka zaliczył wszystkie przedmioty specjalności

dziennikarskiej – objęte programem dla I-go roku studiów I-go

stopnia.

Efekty kształcenia

Wiedza:

Studentka/student -

VD18-W01 - Nabywa sprawność w tworzeniu, reda-gowaniu tekstów prasowych.

VD18_W02 – Korzysta ze źródeł informacji (obserwa-cja, wywiad, dokument).

VD18_W03 - Weryfikuje fakty na podstawie zebranych źródeł.

Umiejętności:

VD18_U01 - Studentka/ student ma umiejętność pozy-skiwania i przetwarzania informacji.

VD18_U02 - umiejętność korzystania ze sprzętów, urządzeń pomocnych w pracy redakcyjnej.

VD18_U03 - wykorzystuje zdobytą wiedzę do zadań dziennikarskich.

VD18_U04 - konstruuje samodzielnie teksty prasowe. Kompetencje społeczne:

VD18_K01- umiejętność nawiązywania relacji z ludźmi w zespole ale także tymi, którzy mogą

102

być źródłem wiedzy i informacji. VD18_K02- umiejętność pracy dziennikarskiej

samodzielnej i w zespole. VD18_K03-odwaga w wyrażaniu własnego

zdania.

Forma(y)


Praktyka = 50 godzin

Treści programowe

Spotkanie organizacyjne - zapoznanie studentów z zasadami i organizacją prak-tyki zawodowej. Przygotowanie podań do wydawnictw prasowych, w których studenci będą od-

bywać praktyki. (2 godziny).

Zapoznanie studentów z organizacją pracy w wybranych wydawnictwach. (2 godziny).

Odprawa przed praktyką (studenci otrzymują – pobraną z Działu Praktyk do-kumentację, wytyczne, dzienniczki praktyk). (2 godziny).

Praktyka ciągła w wybranych redakcjach prasowych. (50 godzin). Hospitacje praktyki.(15 godzin). Przygotowanie sprawozdania z odbytej przez studentów praktyki. (5 godzin). Wpisywanie zaliczeń. (2 godziny).

Metody dydaktyczne Metoda oglądowa, zajęcia praktyczne przysposabiające

do pracy dziennikarskiej, dyskusja, uczestniczenie w

kolegiach i naradach redakcyjnych.

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną. Ocenianie bieżące ( hospitacja). Ocena przedłożonej dokumentacji z praktyki.

Metody i kryteria oceny Na zaliczenie praktyki składają się:

Udokumentowany w dzienniczku praktyk prze-bieg pracy (zadań i obowiązków) w wybranej przez studenta redakcji prasowej- potwierdzony każdorazowo przez redaktora- prowadzącego. (20%).

103

Ocena redaktora opiekuna – wystawiona na ko-niec praktyki w dzienniczku. (40%).

Ocena bieżąca pracy studenta – hospitacje. (40%).

Warunkiem do zaliczenia praktyki ciągłej jest przedło-

żenie nauczycielowi akademickiemu - kierownikowi

praktyki (w terminie dwóch tygodni po zakończonej

praktyce w redakcji) kompletu dokumentów

(uzupełnionego dzienniczka praktyk, opinii z oceną wy-

stawioną przez redaktora odpowiedzialnego za prakty-

kanta/praktykantkę, zaświadczenia o odbyciu praktyk).




punktach ECTS

Praktyka ciągła. (50 godzin). Zaznajomienie się z organizacją pracy w redakcji

prasowej, wdrożenie do wykonywanych czynno-ści.(15 godzin).

Przygotowanie merytoryczne i organizacyjne do pracy samodzielnej i w zespole (15 godzin).

Czas na gromadzenie materiałów, dokumentacji. (20 godzin).

Udział w konsultacjach (10 godzin). Przygotowanie dokumentacji dla kierownika

praktyk (15 godzin). Suma godzin = 125 godzin.

5 ECTS



przedmiotu

Jak w sylabusie

Literatura Studentka/ student korzysta z literatury niezbędnej dla

podjęcia określonych każdorazowo zadań.

Literatura uzupełniająca: ---

VD18 PRAKTYKA CIĄGŁA W MEDIACH – RADIO LUB TELEWI-

ZJA (SEMESTR IV)


Nazwa przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (radio lub telewizja)


104

Kod przedmiotu VD18

Studia



nia

Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Praktyka ciągła w mediach (radio lub telewizja).

Rok i semestr studiów rok II, semestr 4 (zaliczenie w semestrze pią-

tym)


tu



( osób prowadzących) zajęcia z przedmio-

tu



C1. Praktyczne przygotowanie studentów do pracy w redakcjach radiowych i telewizyjnych.

C2. Szkolenie umiejętności sprawnego pozyskiwania, przetwarzania informacji.

C3. Kształtowanie umiejętności pracy samodzielnej i zespołowej.

C4. Przygotowanie do tworzenia własnych tekstów, audycji, programów.

Wymagania wstępne Student, studentka zaliczył wszystkie przedmioty specjalności

dziennikarskiej – objęte programem dla I roku studiów I stop-

nia.

Efekty kształcenia

Wiedza:

Studentka/student -

VD18_W01 - Nabywa sprawność w tworzeniu, reda-gowaniu własnych tekstów w przetworzeniu medial-nym.

VD18_W02 – Korzysta ze źródeł informacji (obserwa-cja, wywiad, dokument).

VD18_W03 - Weryfikuje fakty na podstawie zebranych źródeł.

VD18_W04 - zdobywa wiedzę o pracy w ra-diu/telewizji.

Umiejętności:

VD18_U01 - Studentka/ student ma umiejętność pozy-skiwania i przetwarzania informacji.

105

VD18_U02 - umiejętność korzystania ze sprzętów, urządzeń pomocnych w pracy redakcyjnej radia / tele-wizji.

VD18_U03 - wykorzystuje zdobytą wiedzę do zadań dziennikarskich.

VD18_U04 - konstruuje samodzielne teksty i wypowie-dzi.


VD18_K01- umiejętność nawiązywania relacji z ludźmi w zespole ale także tymi, którzy mogą być źródłem wiedzy i informacji.

VD18_K02- umiejętność pracy dziennikarskiej samodzielnej i w zespole.

VD18_K03-odwaga w wyrażaniu własnego zdania.

Forma(y)


Praktyka = 50 godzin (Student ma obowiązek podjęcia praktyki w ośrodku radiowym lub tele-

wizyjnym.)

Treści programowe

Spotkanie organizacyjne - zapoznanie studentów z zasadami i organizacją prak-tyki zawodowej. Przygotowanie podań do ośrodków medialnych (redakcje radiowe i telewizyj-

ne), w których studenci będą odbywać praktyki. (2 godziny).

Zapoznanie studentów z organizacją pracy w wybranych redakcjach radio-wych/telewizyjnych.(2 godziny).

Odprawa przed praktyką (studenci otrzymują – pobraną z Działu Praktyk do-kumentację, wytyczne, dzienniczki praktyk). (2 godziny).

Praktyka ciągła w wybranych redakcjach prasowych. (50 godzin). Hospitacje praktyki.(15 godzin). Przygotowanie sprawozdania z odbytej przez studentów praktyki. (5 godzin). Wpisywanie zaliczeń. (2 godziny).

Metody dydaktyczne Metoda oglądowa, zajęcia praktyczne przysposabiające

do pracy dziennikarskiej, dyskusja, uczestniczenie w

kolegiach i naradach redakcyjnych.

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia Zaliczenie z oceną. Ocenianie bieżące ( hospitacja). Ocena przedłożonej dokumentacji z praktyki.

Metody i kryteria oceny Na zaliczenie praktyki składają się:

Udokumentowany w dzienniczku praktyk prze-bieg pracy (zadań i obowiązków) w wybranej przez studenta redakcji radiowej lub telewizyjnej potwierdzony każdorazowo przez redaktora- prowadzącego. (20%).

106

Ocena redaktora opiekuna – wystawiona na ko-niec praktyki w dzienniczku. (40%).

Ocena bieżąca pracy studenta – hospitacje. (40%).

Warunkiem do zaliczenia praktyki ciągłej jest przedło-

żenie nauczycielowi akademickiemu - kierownikowi

praktyki (w terminie dwóch tygodni po zakończonej

praktyce w redakcji) kompletu dokumentów

(uzupełnionego dzienniczka praktyk, opinii z oceną wy-

stawioną przez redaktora odpowiedzialnego za prakty-

kanta/praktykantkę, zaświadczenia o odbyciu praktyk).




punktach ECTS

Praktyka ciągła. (50 godzin). Zaznajomienie się z organizacją pracy w redakcji

radiowej lub telewizyjnej, wdrożenie do wyko-nywanych czynności.(15 godzin).

Przygotowanie merytoryczne i organizacyjne do pracy samodzielnej i w zespole (15 godzin).

Czas na gromadzenie materiałów, dokumentacji. (20 godzin).

Udział w konsultacjach (10 godzin). Przygotowanie dokumentacji dla kierownika

praktyk (15 godzin). Suma godzin = 125 godzin.

5 ECTS



przedmiotu

Jak w sylabusie

Literatura Studentka/ student korzysta z literatury niezbędnej dla

podjęcia określonych każdorazowo zadań.

Literatura uzupełniająca: ---

sylabusy przedmiotów modułu v studia 1. stopnia...

Documents