Henk Kindt is schepen van financiën en kerkfabrieken, interne dienst bescherming en preventie, personeelsbeleid en organisatie, Noord Zuid en wijkenbeleid te Roeselare. Al sinds 1992 woont hij in Krottegem en hij zou het niet anders willen. Hij is vol lof over deze buurt en als hij ooit genoodzaakt was om een andere woning te zoeken, gaat zijn voor-keur beslist opnieuw uit naar Krottegem. Gecharmeerd door de beschermde voortuintjes, vindt hij het jammer dat er een verschuiving heeft plaats gevonden van de activiteiten van voor het huis, naar achter het huis. Vier jaar geleden is hij al met de Broederschool in contact gekomen doordat dat de Broederschool de eerste fair-trade school was van Vlaanderen.

Krottegem, mijn thuis Op dinsdag 26 februari, doorkruis-ten we in groepjes van twee de wij-ken van Krottegem. Wij bezochten die dag Henk Kindt, de vierde sche-pen van Roeselare, in het kader van onze projectweek over Krotte-gem.

H enk Kindt woont al sinds 1992 in de wijk van over statie, beter bekend als Krottegem. De wijk heeft

zijn naam te danken aan het feit dat de bewoners ondanks hun werklust maar weinig materiële welvaart ver-gaarden.

“Naar aanleiding van het wijkonder-zoek van SORT, Samenlevingsop-bouw Roeselare-Tielt, proberen we de cohesie tussen de verschillende bewoners te vergroten. Dat doen we onder andere met de Krotte-gemse feesten en de kermissen.”

Voetbal

“Sinds de start van het wijkcomité in 2000 is er een heropleving van de activiteiten die in Krottegem plaats vinden. Voor de start van dit comité was er in Krottegem niet veel te beleven. Toen bijvoorbeeld de twee Roeselaarse voetbalteams fuseer-den, stopten veel kinderen uit Krot-tegem met hun hobby, omdat de verplaatsing te groot werd. Onze eerste bevinding na de heroprichting van de voetbalploeg in Krottegem was, dat er een grote vraag was naar dit soort activiteiten onder de burgers.”

Integratie

“Toen de moskee in Krottegem werd opgericht, reageerden nogal wat bewoners aanvankelijk nega-tief, omdat ze dachten dat het pro-blemen ging opleveren qua leef-baarheid. De realiteit is echter an-ders. De integratie kan misschien wat beter maar is moeilijk onmid-dellijk te verwezenlijken omdat de bereikbaarheid een grote uitdaging vormt. Dit merken we bijvoorbeeld aan het aandeel van de uitheemse bewoners die naar de Krottegemse kermis, tijdens het weekend van hemelvaart, komen. Ook het feit dat nieuwe Belgen moeilijker aan werk geraken is één van de rede-nen waarom er minder van hen op deze activiteiten verschijnen. ”

“Krottegem is in feite een veilige wijk maar de culturele verschillen zorgen ervoor dat mensen niet al-tijd even open staan voor andere levensstijlen. Het is normaal dat mensen met dezelfde afkomst el-kaar opzoeken maar hierdoor zou-den er eigenlijk geen problemen mogen ontstaan. We nemen het sociaal-artistiek project van de jon-geren van buitenlandse afkomst die een rap-clip hebben opgenomen op het dak van het Zuidpand als voor-beeld. Er is heel wat commotie ontstaan rond dit project terwijl dat eigenlijk een storm was in een glas water.”

Vrede en verdraagzaamheid

“Het stadsbestuur heeft toch wel goede contacten met de moskee

van Krottegem. Elk jaar wordt er een samenkomst georganiseerd door het stadsbestuur voor alle godsdiensten. Dit jaar werd in een speech van de moslimgemeenschap vooral verwe-zen naar vrede en verdraagzaamheid tegenover elkaar.“

Leven in een voortuin

Bij veel Roeselarenaars speelt het idee dat er in Krottegem heel wat meer sociale bedrijvigheid heerst in de straten dan in andere delen van de stad. Dit wordt soms negatief onthaald.

“In Krottegem zijn er inderdaad meer mensen op straat en dus meer bedrijvigheid, maar dat vind ik niet negatief. Wie zijn wij om daar over te oordelen? Vroeger vond ook me-rendeels van ons sociaal gebeuren in de voortuinen plaats. Ik vind het jammer dat dit veranderd is en dat daardoor de mentaliteit geslotener is geworden. Mensen die nu door Krot-tegem wandelen, worden afgeschrikt omdat het hier wel nog zo is en ze het niet meer gewoon zijn. Daarom vind ik de voortuintjes in de Batavia-wijk zeer charmerend.”

“Eigenlijk is Krottegem een miniatuur wereld van hoe onze samenleving er in de toekomst uit zal zien. Namelijk een samenstelling van allerlei cultu-ren, normen en waarden die alle-maal samenwerken om ondanks de-ze verschillen een goed functione-rende maatschappij te bekomen.”

Valerie en Thijs

Frank Wauters (54), CD&V-medewerker en vader van twee. Voorzitter van de Krottegemse Markten en de Krottegemse Ransels. Hun motto is ook het zijne: “Actieve inzet voor een mensvriendelijke stad!”

Frank Wauters zet zich in voor de wijk Krottegem te Roeselare, ook wel de wijk van ’over statie’ ge-noemd. Hij pleit voor een versterkte wijkwerking binnen Krottegem en gaat hierbij de strijd tegen het verloederde imago van de wijk aan.

Laten we misschien starten met de moeilijkste vraag. Hoe oud bent u?

Z o’n moeilijke vraag is dat nu ook weer niet. (Lacht even) Ik ben 54 jaar oud.

Heeft u uw jeugd doorge-bracht in Krottegem?

Neen, het grootste deel van mijn jeugd heb ik doorgebracht in Gent. Ook in Rome en Parijs heb ik een deel van mijn jeugd genoten.

Welke secundaire studies heeft u ge-volgd en waar?

Ik heb Grieks-Latijn-wetenschappen gevolgd in het Sint-Barbaracollege te Gent. Ook heb ik 3 jaar rechten ge-studeerd en kunstgeschiedenis maar dat lag me niet zo. Dit maakt me ei-genlijk niet zo’n goed voorbeeld voor jullie. (knipoogt)

Hoe lang woont u al in Roeselare?

Negentien jaar geleden ben ik ver-huisd naar Roeselare om mijn toen-malige vrouw. Nu woon ik hier nog steeds.

Liefde voor nieuw leven

U woont niet in Krottegem zelf, van-waar dan uw interesse in deze wijk?

Deze vraag is me al veel gesteld ge-weest. Eigenlijk niet echt met een directe bedoeling. Toen ik nog in Gent woonde hield mijn grootmoeder een kruidenierswinkeltje open in de Trabantwijk daar. Op de hoek be-vond zich een café voor de volksmen-sen. Deze wijk was eigenlijk een mengelmoes van verschillende men-sen ook van verschillende afkomst, heel gezellig ook. Ik denk dat ik deze sfeer hier ook in de wijk Krottegem terug heb gevonden.

U engageert zich ten volle voor deze wijk. Hoe ervaart u de politieke kant van uw engagement?

Ik heb onbegrip voor de verloede-ring van Krottegem. Vroeger was ik actief in Spirit waar ik later ook fractieleider van werd. Wanneer Spirit ophield met bestaan, werd ik actief in de CD&V.

Acht à negen jaar geleden was Krottegem nog volledig aan zijn lot overgelaten, maar daar kwam ver-andering in met de voorlaatste ver-kiezingen. Er werden financiële dos-siers opgemaakt, het OCMW bouwt nieuwe wijkhuizen en ook de ver-nieuwing van het station staat in functie van het belang van de wijk. Maar dat laatste zien de bewoners nog niet echt in omdat de werken lang aanslepen.

Ardooisesteenweg, alternatieve winkelstraat

Vindt u dat de multiculturele sa-menleving in Krottegem en specifiek in dit deel ervan een probleem is?

Eerst en vooral moeten we dit beeld veranderen en verbreden naar ook de omliggende straten. De bewo-ners van deze straten hebben zelf geen problemen met de ‘vreemdelingen’. Het is zelfs zo dat het aandeel van deze groep in het criminaliteitscijfer van Krottegem zéér laag is. Het is het beeld van de buitenwereld dat mensen toeken-nen aan dit deel van de wijk. Dit moet dringend veranderen.

De finale heropleving van de Ar-dooisesteenweg komt van zodra ze omgevormd zal zijn tot een alterna-tieve winkelstraat. Niet de klassieke winkelstraat zoals de Noordstraat,

De Kwajongen van Krottegem maar een winkelstraat met vreemde restaurantjes, een postzegelwinkel, een schoenmaker, een bloemenwin-kel, enz. Hiervoor zouden enkele aanpassingen aan de verkeersinfra-structuur nodig zijn, zoals het verbre-den van de trottoirs met als gevolg een eenrichtingsstraat. Op zich vormt dit geen echt probleem voor de men-sen die het centrum van Roeselare willen bereiken via deze weg. De Ar-dooisesteenweg blijft natuurlijk ook bereikbaar voor de mensen die vanuit het centrum komen.

Zwerfvuil

Hoe wordt het probleem tegen zwerf-vuil aangepakt?

Het is zo goed als onmogelijk dit pro-bleem aan te pakken via het bestuur van Roeselare zelf als gevolg van het financiële aspect ervan. In de plaats daarvan zouden de deelwijkcomités hierbij betrokken moeten worden op een frequente manier.

FIT

U heeft ook een voorstel gedaan om-trent een flexibel interventieteam( FIT). Hoe staat het hiermee?

De bewoners hebben vaak klachten vanwege kleine dingen, zoals een loszittende kasseisteen. Het flexibele interventieteam zorgt ervoor dat zo’ n dingen binnen de vierentwintig uur worden behandeld en opgelost.

Wat betekent een ‘ransel’ eigenlijk?

Een ransel is eigenlijk een legerzak, maar kreeg later de betekenis van kwajongen omdat zij een ransel droe-gen om naar school te gaan. Dus ei-genlijk zijn we een beetje de kwajon-gens van Krottegem( lacht).

Niels & Arne S

“Kro egem hee de sfeer van mijn grootmoeders jd: een gezellige mengelmoes van verschillende

mensen.”

Ivan Vancoillie is een belangrijke persoonlijkheid in Krottegem. Hij won zelfs een Gouden Ransel voor wat hij doet in Krottegem. Hij is gelukkig getrouwd, heeft een hond en is op pensioen. Hij is geboren en getogen in Krottegem. Hij woont in een huis dat vroeger een protestantse school was. En dat typeert hem ook. Hij ziet er niet alleen uit als een echte teddybeer, hij is gewoon een teddybeer. Hij staat volledig achter een gemengde cultuur, waarin alle men-sen en godsdiensten hand in hand leven. Hij is een vrijwilliger in hart en nieren en streeft naar een Krottegem dat leeft. Hij wil Krottegems slechte imago laten verdwijnen en de wijk opnieuw leefbaar maken. Hij is één van de trek-kers van de succesvolle kerstboomverhakseling, maar zet zich ook onvoorwaardelijk in voor evenementen die door andere Krottegemse verenigingen worden georganiseerd. Ivan is geen lid van het bestuur van de Krottegemse Ran-sels of van Club Roeselare, maar toch was hij in 2012 zowel voor Krottegem Festival als voor Krottegem Kermis de eindverantwoordelijke voor geluid en techniek. Zijn belangloze inzet is gewoon uniek!'

Ivan Vancoillie, winnaar van ‘De Gouden Ransel voor persoonlijkheid van het jaar van Krottegem’, zet zich dagelijks in voor Krottegem. Dat Krottegem waar hij geboren en ge-togen is. Dat Krottegem dat hem nog steeds na aan het hart ligt.

Vrijwilligers zijn goud waard

O p de vraag: “Bent u blij met De Gouden Ransel?” antwoordt hij heel be-scheiden: “Dit heb ik

vooral te danken aan het volk. Dit is eigenlijk niet mijn prijs, maar dit is een prijs voor alle Krottegemse vrij-willigers.” Hij vindt alle verenigingen en hun vrijwilligers een groot pluspunt voor Krottegem: “Het is dankzij de ver-enigingen dat Krottegem één geheel vormt. Krottegem leeft dankzij onze vrijwilligers. Krottegem zou Krotte-gem niet zijn als dat ophield te be-staan.”

Spring erin

Ivan is bestuurslid van ‘Spring erin’. Hij legt ons uit wat die vereniging precies is: “’Spring erin’ is een groep van verenigingen uit Krottegem. Het is gestart vanuit de Christelijke zuil. Onze eerste doelstelling was een nieuwjaarsreceptie te houden. Het startte klein, maar het groeide uit tot een groot volksfeest. Dit jaar haalden we er zelfs de ‘Reuzen’ bij, wat een hele prestatie is. We willen ook de jeugd een kans te geven, en met een vrij podium lukte ons dat behoorlijk.

“ Er zit toekomst in Krottegem.”

De regio upgraden

Ivan wil Krottegem weer aantrek-kelijk maken: “We hebben heel wat kansen, kijk maar naar Het Huis van de Voeding in de Spanjestraat. Daar kan er nog veel worden uitge-breid. Ik zie de grote bedrijvigheid aan de kop van de vaart verdwij-nen en verhuizen naar de Zwaai-kom, maar ik wil de wijken integre-ren in de bedrijvigheid. En daar-naast zie ik nog andere mogelijk-heden: zoals de bibliotheek die nu naar het centrum verhuist. Het was de bedoeling om er een Academie voor Schone Kunsten van te ma-ken, maar deze plannen zijn nu ook naar latere datum doorverwe-zen.” Ook voor de Ardooisesteen-weg heeft hij een toekomstvisie. “We willen de Ardooistesteenweg opnieuw leefbaar maken. Ze had-den het idee om de Ardooisesteen-weg een deel van de kleine ring te maken. Gelukkig konden we dit voorkomen, de Mandellaan was een goed alternatief. Vroeger was een groot deel van de Ardooi-sesteenweg een handelsstraat. Dit is verloederd. Maar éénrichtings-verkeer in die straat zou een oplos-sing kunnen zijn.

Opnieuw toegankelijk

Recent is er ook opnieuw een stadsbus ingeschakeld in Krotte-gem: “Dit is niet zo interessant voor jongeren omdat Krottegem op wandelafstand ligt van het cen-trum. Maar wel voor de oudere mensen. Naar de toekomst toe is

het ook belangrijk voor de bedrijven aan de kop van de vaart.

Mengelmoes

“Krottegem is altijd een mengelmoes geweest. Het was zowel blauw, groen, geel; kortom het had alle kleuren van de regenboog. Iedereen werkte samen om Krottegem te ma-ken tot wat het was, een handels-straat. De vreemdelingen die er nu zitten zijn hardwerkende mensen. We gaan nu natuurlijk naar een stad waarin we de diversiteit niet meer kunnen negeren. We moeten ook af van vooroordelen. Het is raar maar toch pleit ik voor een sterke cultuur. Ik vind dat verdraagzaamheid in on-ze godsdienst ligt en dat ligt ook in die van hen.

Krottegem moet blijven

Vele mensen vragen zich af of de naam Krottegem niet nadelig is voor de regio. “Dat zei mijn zus ook, maar de naam suggereert een tekort, en het is precies een tekort dat de crea-tiviteit stimuleert. Als je alles al hebt, zal je niets meer willen uitvinden. Ik vind dat de naam Krottegem goed is voor de weerbaarheid van de regio.”

We kunnen dus besluiten dat Krotte-gem nog zal groeien in de komende jaren en dat de bewoners volledig achter een modern Krottegem staan.

Lisa & Inez

“Het is dankzij de verenigingen dat Kro egem een geheel vormt.”

Joeri Aspeslagh is al 21 jaar agent en al 5 jaar tewerkgesteld als wijkagent in Krottegem. Daarvoor werkte hij in het interventieteam, een heel ander soort werk dan wijkagent zijn. Er was geen betrokkenheid met de wijken. Maar nu kijkt hij vanuit een andere invalshoek naar de wijk, en is er persoonlijk mee begaan. Hij kijkt enthousiast toe hoe de wijk terug opfleurt en hoe sociale activiteiten zoals de kermis, rommelmarkten, … weer op gang komen. Het maatschappelijk aanzien verbetert en de vooroordelen smelten als sneeuw voor de zon.

Vooroordelen, taboes en fabel-tjes. Daar steunt de reputatie van Krottegem op. Maar zijn die terecht? Om dit te achterhalen hebben we, in opdracht van de Broederschool, de wijkagent geïnterviewd. Onze project-week gaat namelijk over Krot-tegem, zijn inwoners en zijn activiteiten.

Dag Joeri, eerst en vooral, is er veel veranderd in de periode dat u actief bent als wijkagent?

W e merken geen grote mentaliteitsverande-ring. Qua structuur zien we wel wat ver-

anderingen, dankzij o.a. de werken aan het station. Men ondervindt dat Krottegem herleeft door de gebou-wen die gerenoveerd worden en het sterke verenigingsleven.

Mobiliteit

Vindt u de werken aan het stations-plein goed voor de veiligheid en de mobiliteit?

De werken aan het station waren noodzakelijk omdat het station al redelijk oud is en mee moet met zijn tijd. De verkeerssituatie aan het sta-tion gaat veranderen, zo zal er niet meer aan de voorkant van het sta-tion gereden kunnen worden. Dit in het voordeel van de mobiliteit en de veiligheid. Ze zullen daar een groot plein maken, wat veiliger zal zijn voor de schoolgaande jeugd, of voor de werkende mens die van het sta-tion komt. Ook wie van de trein komt zal op zijn gemak kunnen oversteken en de filevorming voor

het station zal ook verdwijnen. Want als je als fietser tussen het stilstaand verkeer gaat laveren, is er meer kans op een ongeval.

Sterk verenigingsleven

Is de politie veel betrokken bij de sociale activiteiten?

Als wijkagent ga ik naar de verga-deringen i.v.m. de wijk zoals de bijeenkomst over de kermis. Ook op de activiteiten ben ik aanwezig. Zo was ik bijvoorbeeld present op elke dag van de kermis deze zo-mer. Dit is een persoonlijke keuze, maar ook het korps steunt mij hierin, anders is dit niet mogelijk want meestal vallen deze activitei-ten op brug-of feestdagen en dan wordt het duurder om de agent te betalen. Hierdoor ben ik vrij om te kiezen tot wanneer ik aanwezig ben op de activiteiten.

Opgeklopt onveiligheidsgevoel

Hoe veilig voelen de Krottegemse mensen zich in hun eigen wijk?

Ik denk dat ze zich wel veilig voe-len, ik krijg geen negatieve opmer-kingen van de inwoners. Dus dat is al positief. Het zullen eerder men-sen van buiten Krottegem zijn die een onveiligheidsgevoel opklop-pen. Er is wel een aandachtspunt aan het station, want daar zijn er veel vluchtwegen door het toeko-mend en vertrekkend treinverkeer en ook door de bendevorming van

Het Broodje-Aap verhaal van Krottegem

‘stoere’ jongeren.

Is de reactie van de buitenbewoners terecht?

Volgens mij niet, want statistisch gezien is er hier niet meer of minder criminaliteit dan in andere wijken van Roeselare. De verhalen die rondgaan zijn als het ware ‘Broodje Aap’ verhaaltjes. Het samentroepen van de immigranten is een culturele ervaring, vroeger deden ook wij dit, maar met de komst van de TV ver-vaagde deze gewoonte.

Wat doet u zoal op uw dagelijkse ronde?

Met de fiets rondrijden is een groot deel van de functie als wijkagent, ook het aanspreekbaar zijn voor de mensen is een must. Gezien worden, een praatje slaan, controle uitvoe-ren, … Maar we krijgen ook veel opdrachten van het parket, zoals iemand verhoren, onderzoeken of mensen die verhuizen ook effectief wonen op hun nieuwe adres, onder-zoeken naar schijnhuwelijken, identi-teitswisselingen, aan scholen staan, nazien of de verkeerssituaties verlo-pen zoals het hoort, … .

En tot slot, wat ziet u als de positie-ve punten, en als de aandachtspun-ten in uw wijk?

Alles kan altijd beter; ik denk dat we daar allemaal samen aan moeten werken. Als iedereen er op een posi-tieve manier meewerkt, dan zal het zeer leuk zijn en wordt het nog aan-genamer om in Krottegem te wonen.

Bedankt voor uw tijd!

Paulien en Guillaume

“Het zijn de mensen van buiten Kro egem die een onveiligheidsge-voel opkloppen”

Samira Ben Brahim is van Marokkaanse afkomst. Ze is 47 jaar en mag ze zichzelf ‘Roeselaarse Marokkaanse’ noe-men. In 1975 is ze met haar familie naar België gekomen om op zoek te gaan naar een beter leven. Haar vader was hier gastarbeider en enkele jaren later was de komst van de rest van het gezin een logisch gevolg.

Krottegem en z’n moskee

Op dinsdag 26 februari mochten wij -Shauni en Camille - kennis maken met Samira Ben Brahim. Sinds acht jaar is ze verantwoordelijk voor de El Nour-moskee in Roeselare. We mochten een kijkje nemen in de moskee, een voor moslims ‘heilige’ plaats. We stelden Samira vragen over Krot-tegem en haar ‘positie’ in deze wijk als allochtoon.

Reinheid primeert

T oen we het gebouw binnen wandelden zagen we kale muren en een sobere vloer. We liepen doorheen een

lange, smalle gang om uit te komen op een lege ruimte waar enkel een islamitische vlag hing. Van daaruit konden we doorheen een deur naar de effectieve gebedsruimte gaan. Sa-mira vroeg ons onze schoenen uit te trekken, waarop wij eens raar keken naar elkaar. Blijkbaar is reinheid een belangrijk gegeven in de gebedsruimte. Naast hun schoenen uittrekken, moeten moslims ook reine kleren aantrekken als ze naar de moskee gaan.

Krottegem als buurt

Hoelang leidt u al de moskee in Krot-tegem?

“Wij hadden eerst een moskee in de Ardooisesteenweg en zijn acht jaar geleden naar hier gekomen, naar de Spinnersstraat.”

Hoe zou u de buurt Krottegem nu ver-gelijken met het Krottegem van acht jaar geleden?

“In die korte periode is er eigenlijk niet veel veranderd qua mentaliteit van de buren en zo. Wat ik wel onder-vind is hoe je als allochtoon bekeken wordt in Roeselare. De manier waarop

mensen naar ons, vreemdelingen, moslims kijken is veel slechter ge-worden.”

Zorgt dit ervoor dat u zich als alloch-toon minder veilig voelt?

“Soms voel ik me minder veilig; niet alleen in Krottegem, maar ook in Roeselare in het algemeen. Je zou denken dat we ons hier veiliger voe-len, omdat er hier veel moslims wo-nen. Maar dat is niet het geval, inte-gendeel, als mensen de vreemdelin-gen echt iets willen aandoen, zou dit net de plaats zijn waar ze ons zou-den komen zoeken omwille van het feit dat we hier vaak allemaal samen zijn.”

Vindt u dat er genoeg groen aanwe-zig is in de buurt?

“Nee, er zou wel wat meer groen aanwezig mogen zijn. Ook de huizen en de straten zijn sterk verouderd. Over de netheid in de straten vind ik wel dat we in Krottegem niet kun-nen klagen.”

Wat kunt u ons vertellen over de bereikbaarheid van en naar Krotte-gem? Bijvoorbeeld als u van uw huis naar de moskee komt?

“Nu met de werken is het wel erg moeilijk. Ik moet een volledige om-weg maken om hier te raken. Maar voorheen, met het station en zo, was de bereikbaarheid heel goed.”

Het ‘Moskee-effect’

Hoe is het contact met de buren?

“Normaal hebben we geen proble-men. We zorgen er dan ook voor, wanneer het gebed is of Ramadan, dat de bezoekers van de moskee niet buiten aan het praten zijn. Als er iemand een babbeltje wil slaan, dan doen ze dat hierbinnen in de

gang. Op die manier zullen we ook geen problemen creëren. Zo tonen we respect voor onze buren.”

Werd het feit dat er hier een moskee zou komen gemakkelijk aanvaard?

“Wij kwamen van niet ver, van de Ardooisesteenweg, dus dat viel goed mee. Maar er zijn altijd bepaalde mensen, bepaalde politici, die niet tevreden zijn met de moskee, die niet tevreden zijn met de moslims. Toch is het niet zo dat mensen zijn komen protesteren aan onze deur.

Komen er eigenlijk veel jongeren naar de moskee?

“We hebben hier veel jongeren. De meeste zijn moslim jongeren zoals ik, die naar hier gekomen zijn op zoek naar een beter leven. Ook zijn er enkele Belgische jongeren die zich bekeerd hebben tot de islam.”

Is het gebruikelijk dat er bij de mos-lims samen gebeden wordt?

“Je kan ook alleen bidden, maar voor de man is het verplicht om naar de moskee te komen. Tenminste als ‘zijn tijd’ het toelaat; als hij niet hoeft te werken. We moeten eigenlijk vijf keer per dag bidden, maar als dat niet mogelijk is omwille van het werk mag je dat thuis inhalen. Het is niet zoals in de islamitische landen, waar we op het werk wel mochten pauzeren om te bidden naar Mekka. Voor een moslim is dat wel even aanpassen.”

Shauni en Camille

We gingen op bezoek bij Cécile Rapol in Het Vrouwenhuis te Krottegem. Ze ontving ons met open armen en bood ons meteen iets om te drinken en te eten aan. Hierop volgde een vrucht-bare babbel.

Van vrouw tot vrouw

Het Vrouwenhuis is 33 jaar geleden opgericht met het doel vrouwen bij elkaar te brengen om heel uiteenlo-pende onderwerpen en problemen aan te halen. Cécile is al werkzaam in Het Vrouwenhuis van bij het prille begin. “We kwamen eerst samen in een gezellig cafeetje in Roeselare, waar veel jonge mensen kwamen. We deden dit enkele keren per maand en het bleek een enorm suc-ces te zijn. Elke keer kwamen er meer en meer vrouwen bij die hun verhaal deden over hun ervaringen.”

“Op een gegeven moment was het zo succesvol dat we behoefte hadden aan een vaste stek. In verschillende steden bestonden er al vrouwenhui-zen en zo kwamen we terecht in Krottegem. Bij onze eerste opendeur-dag stonden we versteld door de gro-te opkomst, een honderdtal mensen kwamen nieuwsgierig een kijkje ne-men.”

Al snel was er structuur nodig in het Vrouwenhuis. Een vzw, een raad van bestuur… Toch wordt het Vrouwen-huis nog steeds geleid door vrijwil-ligers. Het nodige geld wordt uit gif-ten en acties gehaald.

Vrouwenpraat

Elke dinsdag en donderdag worden er in de namiddag bijeenkomsten geor-ganiseerd. Dan komen vrouwen, uit diverse culturen en verschillende la-gen van de bevolking, samen.

De hoofdgedachte van Het Vrouwen-huis bestaat uit 3 pijlers. Ten eerste is er de ontmoeting. Vrouwen komen bijeen en leren elkaar beter kennen. Ieder kan haar verhaal doen. Er wordt geluisterd en niemand wordt beoordeeld of veroordeeld. Bovendien blijft alles tussen de 4 muren. “Velen denken dat wat wij doen louter kof-fieklets is, maar ik noem het graag positieve koffieklets. Er worden nutti-ge onderwerpen aangehaald.” Een volgende pijler is vorming. Ze zitten dus niet alleen samen om te babbelen maar doen ook tal van acti-viteiten zoals politieke lezingen, lezin-gen over hedendaagse onderwerpen zoals het klimaat of een cursus zelf-verdediging. De laatste pijler is op-vang. “We geven de vrouwen de no-dige informatie, zodat ze weten waar ze terecht kunnen of we verwijzen ze door. Het is fijn om mensen te kun-nen helpen.”

Girlpower in Krottegem

Geboren en getogen in Krottegem Na een uitgebreid gesprek over Het Vrouwenhuis verlegden we het onderwerp naar Krottegem.

Hoe voelt u zich hier in Krot-tegem?

“I k ben hier geboren en ik groeide hier op. Ik woon hier graag. Een echt on-

veilig gevoel heb ik nooit gehad, maar wat er nu wel regelmatig de kop op steekt zijn vrouwen die hier langskomen en die ver-tellen over hun onveilig gevoel wanneer ze vanuit het station door de Ardooisesteenweg naar hier wandelen. Er staan vaak mannen in groepjes buiten te praten. Ik hoor dan vaak dat de vrouwen zich bekeken voelen. Er is zelden al eens iets misgelopen maar het geeft toch een onveili-ge indruk. Ikzelf heb geen erva-ring aangezien ik altijd met de auto kom.”

Afgezien daarvan, bent u toch blij dat u hier gevestigd bent?

“Ja, we hebben hier parking, we zitten niet midden in de stad waardoor het rustiger is. In het begin dacht iedereen dat het een vluchthuis is, maar dat is het he-lemaal niet.”

Vindt u de wijk aantrekkelijk of vindt u dat de stad het be-ter kan onderhouden?

“Er zijn bepaalde punten waarop het beter kan; in vergelijking met de Mandellaan is het hier tamelijk slordig. Dat kom je hier toch wel regelmatig tegen, zeker met de werken die hier nu bezig zijn. Het duurt allemaal ver-schrikkelijk lang.

Wat er wel veel verbeterd is, is bijvoorbeeld de GB in de Ardooi-sesteenweg die nu veranderd is in een Carrefour. Het is veel net-ter nu. Ik moet toch wel toege-ven dat onze straat niet altijd even goed onderhouden is; er staan veel verouderde huizen. Meestal wonen er mensen die het moeilijk hebben en dat zie je ook. Eerlijk gezegd vind ik het niet kunnen dat mensen in zo’n huizen worden gestoken. Som-mige mensen kijken recht op de muren van Soubry. Er wordt wel gezegd ’De mensen zijn blij dat ze zo’n huis hebben’, maar dat vind ik fout. Wie van ons zou nu in zo’n huis willen leven? In plaats van steeds nieuwe gebou-wen bij te zetten, waardoor we nog eens veel ruimte en groen verliezen, zouden ze beter de verouderde huizen renoveren en er iets moois van maken. Ik ben altijd blij als ik zie dat nieuwe mensen in onze straat intrekken en het huis verbouwen tot iets moois.”

Vindt u dat er vanuit het stadsbestuur genoeg naar u wordt geluisterd?

“Ja, we kunnen voor problemen direct terecht bij ‘t stad, dat is geen probleem. Maar ik weet niet goed hoe het zit met de an-dere bewoners. Zo is er ooit eens iemand hier voor de deur gevallen door een losliggende stoeptegel, we hebben dat ge-meld en er is dan meteen ie-mand gekomen om het te her-stellen, of bijvoorbeeld toen be-paalde mensen hun vuilnis voor ons huis kwamen stellen.

Dat zijn allemaal kleinigheden, maar die hebben we toch gemeld en die zijn toch opgelost ge-raakt.”

Heeft u nog nooit een echte onprettige ervaring gehad?

“Neen, niet echt. De vrouwen uit Het Vrouwenhuis wonen hier ook niet dus dat verschilt dan ook weer. Hiernaast staat een villa waar ze geregeld feesten houden en dan horen we soms wel eens wat muziek, maar daar hebben we niet meteen een probleem mee. Er is wel eens een fiets ge-stolen, maar dat gebeurt nu een-maal overal.”

Als u iets zou kunnen veran-deren aan de wijk, wat zou u dan doen?

“Er zijn reeds een aantal positie-ve dingen zoals het Voedselhuis en de wandelingen die u hier kunt maken maar ik zou veel meer groen willen. Enkele mooie parken waar we kunnen wande-len of waar kinderen terechtkun-nen om te spelen zou aange-naam zijn. De werken zullen al veel verbeteren. Ten tweede zou ik ook de veilig-heid veranderen, hiermee bedoel ik dan niet meteen ‘geweld’, maar eerder in het verkeer. Kin-deren zouden veilig op straat moeten kunnen spelen, zonder het gevaar van snel rijdende au-to’s. Maar dan opnieuw, dit zal wel verbeteren door de werken.”

Bedankt voor het interview, we vonden het heel aange-naam en verrijkend.

Friedriche en Marlies

Jan Vincent Lefere studeerde omstreeks 1975 aan de Broederschool, waar hij, nadat hij er ook naar de lagere school was geweest, vertrok met een diploma secundair onderwijs Wetenschappen-Wiskunde op zak. Hij vertrok richting de universiteit en studeerde er rechten. Nu woont en werkt hij nog steeds dicht bij de Broederschool: zijn advocatenkan-toor is gevestigd in de Sint-Amandsstraat, zijn woning er vlakbij. Hij woont graag in de buurt waar hij ook opgegroeid is, en heeft er nog nooit problemen ervaren. Hij zit ook in het bestuur van de scholengroep Sint-Michiel en als fan van de Broederschool moedigt hij dan ook de acties en de projectweek aan, waaraan de Broederschool deelneemt.

Problematiek Krottegem: Perceptie, niets meer

Krottegem: een wijk in Roeselare die tegenwoordig vooral geassocieerd wordt met vreemdelingen, en die ‘s avonds bewust gemeden wordt. Maar is Krottegem echt wel ‘de don-kere kant’ van Roeselare? Advocaat Jan Vincent Lefere, oud-leerling van de Broederschool, licht toe.

A l heeft Jan Vincent Lefere nooit in Krottegem ge-woond, toch kent hij de wijk wel, doordat hij er school liep.

Hij heeft er nooit problemen onder-vonden. Volgens hem is de negatieve bijklank van Krottegem vooral een gevolg van perceptie. Iedereen die er komt of erover hoort spreken neemt klakkeloos de vooroordelen over.

Zo kwam de Ardooisesteenweg bv. aan haar bijnaam, de ‘Gazastrook’. “Betreurenswaardig,” volgens de uit Roeselare afkomstige advocaat.

“Mede door dit soort reacties heeft Krottegem het moeilijk om opnieuw een positief elan te krijgen.”

Mobiliteit

Volgens Jan Vincent zijn de lang aan-slepende werken en de mank lopende mobiliteit de wortel van het probleem. “Volgens mij is een oplossing op korte termijn niet mogelijk. De werken rondom het station zorgen ervoor dat Krottegem nog meer van de stad af-gezonderd wordt, net zoals vroeger. Toen was er immers geen verbinding tussen de wijk en het stadscentrum, waardoor er eigenlijk geen contact mogelijk was met de rest van de stad”. Krottegem werd toen al gezien als een stuk van de stad dat wanho-pig probeerde om de volop ontwikke-lende stad te volgen.

Onveiligheidsgevoel

Een vaak genoemd probleem is het onveiligheidsgevoel binnen de wijk, vooral in de Ardooisesteenweg en de straten errond. “Veel mensen koppelen de problemen onterecht aan de aanwezigheid van allochto-nen in de wijk. Als zij gewoon in groepjes op straat staan, denken veel mensen al dat ze iets van plan zijn, maar dat is gewoon hun cul-tuur, en veel mensen kunnen ge-woon niets verdragen. Vooral oude-re mensen vragen zich soms luidop af of ze niets anders te doen heb-ben.”

Meneer Lefere ontkent evenwel niet dat er problemen zijn, maar hij vindt ze serieus overroepen. “Als je de geruchten zou moeten geloven, is het een mirakel als je nog levend uit de Ardooisesteenweg weg komt. Dat lijkt me totaal uit de lucht gegre-pen.”

Groen

Ook over het gebrek aan groen bin-nen Krottegem wordt wel eens ge-klaagd. Maar voor Jan Vincent is dat probleem niet prioritair. “ Krottegem is altijd een wijk geweest die meer op industrie gericht is. Dan is het moeilijk om daar plots groen in te krijgen. Je kan moeilijk huizen of fabrieken beginnen slo-pen om er bomen te planten!”

Vroeger en nu

Wat is het grootste ver-schil tussen vroeger en nu? Zijn er nooit vroe-ger problemen opgedo-ken? Volgens Jan Vin-cent is er nu gewoon meer aandacht voor de

problematiek.” Vroeger was de situa-tie er zeker ook niet rooskleurig, maar niemand zag toen problemen in de situatie. Er was gewoon heel weinig aandacht voor Krottegem. De laatste jaren probeert de stad met bepaalde projecten toch om het blazoen van de vooral historisch interessante wijk op te poetsen.”

Meneer Lefere vindt dat Krottegem deze aandacht wel verdient. “ Krotte-gem wordt onterecht een beetje be-stempeld als de sloppenwijk van Roeselare.”

Krottegem, een ten onrechte als min-derwaardig beschouwde wijk. Vooral de perceptie en de eraan gekoppelde vooroordelen zorgen ervoor dat de naam Krottegem een negatieve bij-klank krijgt. Een oplossing lijkt op korte termijn echter nog niet in zicht. “De aanslepende werken en de ge-brekkige mobiliteit vormen de grond-slag van het probleem,” aldus Jan Vincent Lefere.

Sam en Robin

De SpLudo Kindt heeft in zijn jeugd altijd in Krottegem gewoond. Kort na de Tweede Wereldoorlog is hij verhuisd naar de Schellebelle-straat. Daarna ging hij naar de Broederschool, waar hij zijn lagere school afmaakte. Zijn middelbare opleiding volgde hij in het Klein Seminarie, waar hij de economische richting volgde. Na deze eco-nomische jaren koos hij voor een totaal andere richting, logopedie. Hij was de 25ste logopedist in België.

Hij was tewerkgesteld bij zwaar gehandicapte kinderen. Om zijn gedachten wat te verzetten sloot hij zich als bestuurslid aan bij de gezinsbond, en daar werkt hij nu nog.

In de week van ‘Krottegem leeft’, kregen we de opdracht om mensen uit de wijk te interviewen om zo een beter beeld te krijgen over wat de wijk ooit betekend heeft en wat ze nu nog altijd betekent. Via verschil-lende perspectieven kunnen we ons goed voorstellen wat er in Krottegem allemaal een rol heeft gespeeld.

Wat heeft u nu nog te maken met Krottegem?

H eel mijn familie woonde in Krottegem. En zoals u wel weet, hebben we allemaal wel heimwee naar de

plaatsen van onze jeugd. Vroeger gingen we bijvoorbeeld natte gist gaan halen bij brouwerij Rodenbach en vroeger was de omgeving rond het station een groene long. Vroeger waren er ook heel veel spoorwegen in Roeselare. Dit had te maken met al de industrie die er gelegen was. Het station is het mes waarmee Krot-tegem gescheiden wordt van de rest van de stad. Zoals de mensen nog altijd zeggen, ‘het is de wijk van overstatie’. Zelfs nu ligt de wijk nog altijd apart van Roeselare. Ze probe-ren er wel iets aan te veranderen maar het station zal altijd een grens blijven.

We hebben vernomen dat u in het bestuur zit van de Gezins-bond. Wat is uw functie en wat moet u precies doen?

Eerst werkte ik halftijds bij zwaar gehandicapte kinderen en om ook nog met begaafdere mensen om te gaan heb ik me aangesloten bij de gezinsbond. Het is een veel omvat-tende taak. Ik moet vooral coördine-ren. Zo zijn we gestart met een dans-club, een diaclub, tennisclub. Tennis

poorweg is het Mes

was toen onbetaalbaar voor de gewo-ne mens. De gezinnen gingen de zon-dagavond in de Broederschool turnles volgen. We volgden de wensen van de mensen op. En het werkt nog steeds zo. Jammer genoeg is de ver-oudering ook merkbaar bij ons. Jon-gere mensen worden minder aange-sproken wegens tijdgebrek en andere tijdsopvullingen.

Worden er nu nog steeds activi-teiten georganiseerd?

Ja, maar het is natuurlijk helemaal anders dan vroeger. Toen organiseer-den we avonden voor de buitenshuis werkende vrouw. Nu kun je je dat niet meer voorstellen. Nu werken we heel wat samen met Vormingplus.

Wat is uw algemeen beeld over de wijk Krottegem?

Nu heeft het een verloederde indruk maar ik herinner me van vroeger dat het straatbeeld vooral bepaald werd door het ritme van de werkende mens. De Mandellaan was vroeger een kasseiweg en we speelden voet-bal op het trottoir. Vroeger werd het brood zelfs met paard en kar naar de mensen gebracht. Maar tegenwoordig is alle industrie verdwenen uit Krotte-gem. Alles werd verlaten.

Wat zijn de positieve punten van de wijk volgens u ?

Je kunt het beschouwen als een golf-beweging. Vroeger was de Batavia-wijk een heel chique wijk. Maar sinds iedereen zijn eigen huis kocht, kon-den ze met hun huizen doen wat ze maar wilden. Daardoor verdween de algemene bouwstijl van de wijk en daardoor geeft ze nu een chaotische indruk. Met het veranderen van de bouwstijl verdween ook de meer-waarde van de wijk.

De afwerking van de ring rond Roeselare kan wel een meerwaarde geven aan Krottegem. Ik geloof dat de wijk Krottegem weer veel meer zal opleven als er meer passage is.

Krottegem wordt in de volks-mond niet altijd even positief vernoemd. Vind u dat terecht?

Je kunt daar moeilijk voor of tegen zijn. Al ben ik wel trots op de naam Krottegem. Wij zien het niet als be-ledigende naam maar wel als een duidelijke plaatsaanduiding.

Wat vindt u van de veiligheid in Krottegem?

Eigenlijk heb ik er niets speciaals over te zeggen behalve dat het ver-keer in het algemeen gevaarlijker is geworden. Maar eigenlijk is veilig-heid een gevoel. Vroeger was er ook wel criminaliteit in Krottegem, vooral tijdens de Lock-Out.

Wat vindt u van de initiatieven die de stad Roeselare neemt om het imago van de wijk op te krikken?

Dat is een positief gebeuren maar we mogen geen stempel zetten op Krottegem. Het is nu de verouderde wijk van Roeselare. Zo is daar ook het eerste dienstencentrum opge-richt. Maar op dezelfde manier zul-len de oudere mensen plaatsmaken voor de jongere mensen. Ik geloof dat het mixen van verschillende leeftijdscategorieën werkt om nieuw leven in de brouwerij te brengen.

Veel mensen associëren Krottegem met de Ardooisesteenweg terwijl de wijk eigenlijk veel groter is. De be-langrijkste straat van een stad is de straat tussen het station en het stadshuis. Ook daar ligt de wijk Krottegem weer buiten.

Krottegem was ook de wijk waar het vuile werk gedaan werd. Zo werd Krottegem overal afgeschreven. Als men een nieuwe kerk nodig had, was het de laatste keuze om die in de wijk van Krottegem te plaatsen. Het feit dat Krottegem altijd op de laatste plaatst kwam te staan, probeert men nu goed te maken. Wie weet hoe de stad er in 2030 zal uitzien.

Heeft u nog enkele weetjes in verband met de wijk Krottegem?

Vroeger waren er maar twee soorten ontspanning. Voetbal en kaarten op café. De mensen werkten veel en hadden niet veel tijd om nog andere dingen te doen. Vroeger waren de parochiale instellingen veel belangrij-ker. Zo was er in Roeselare een be-langrijke processie. Dit lokte veel mensen. En om deze reden organi-seerde Krottegem zijn eigen Mariale stoet.

Roeselare is niet te vergelijken met andere steden zoals Brugge en Kort-rijk. Roeselare is een stad die ge-maakt is door het volk dat er woont. Zo is de stad gevormd met zijn goede en zijn slechte kanten.

Heeft u hier over het algemeen graag gewoond?

Ja, ik heb hier graag gewoond en ik heb nog steeds veel goede herinne-ringen aan die tijd.

Zoals u kunt lezen is de wijk Krottegem aan een comeback bezig. We hopen dat de wijk in de toekomst een meerwaarde kan bieden aan de stad Roesela-re.

Ine en Céline

Paul Dedeyne is architect en stedenbouwkundig ambtenaar aan de stad Roeselare sinds 2010.

Hij zorgt sinds 3 jaar voor de structuurplanning van de stad, dus ook voor de wijk Krottegem.

“Voor iedereen goed doen is niet gemakkelijk,” zegt hij.

Maar toch merken we dat hij heel gedreven is.

Verandering in Kro egem Sinds de werken aan het station en aan de fiets-tunnel, begint het straat-beeld in Krottegem stille-tjes aan te veranderen. Dit zal vermoedelijk nog enkele jaren duren, maar de opwaardering is zeker al van start gegaan.

Een etnisch verscheiden wijk.

K rottegem herbergt de grootste etnische diversi-teit in Roeselare. On-danks deze onderlinge

verschillen, zijn er toch niet meer problemen dan elders in Roeselare. Wat wel een feit is, is dat de men-sen van niet-Belgische origine meer in de oudere arbeiderswoningen wonen dan in de nieuwere wijken.

Velen hebben ook vooroordelen over de bewoners van Krottegem. Zo was er enkele jaren geleden een wijkvergadering in zaal Ten Elsber-ge over eventuele verbeteringen van de buurt. De organisatie had daarop ook de politie uitgenodigd, voor het geval er incidenten zou-den zijn. Achteraf bleek dit totaal overbodig. We kunnen dus concluderen dat er een normale sfeer heerst in Krotte-gem.

Mobiliteit

Naast de werken aan het station die nu aan de gang zijn, wordt er ook aan gedacht om de kleine ring te sluiten. Die wordt momenteel nog onderbroken door de kop van

de vaart. Op de lange duur is het de bedoeling dat de Ardooiesteen-weg niet meer als belangrijke in-valsweg naar het centrum gebruikt wordt zodat het verkeer in de wijk wat rustiger wordt .

Nieuwe infrastructuren

Het grootste probleem in de wijk dat verandering moeilijk maakt, is het gebrek aan parkeerplaatsen. De vele auto’s zorgen er voor dat de straten nog smaller zijn. Er zijn wel garageboxen, maar die worden soms voor louche doeleinden ge-bruikt. Daarom wil stad Roeselare deze zoveel mogelijk vermijden en moderne ondergrondse parkings voorzien. De nieuwe woonresiden-ties krijgen dus zo’n parkings. Ga-rageboxen zijn enkel nog toegela-ten als ze gelinkt zijn aan een be-paalde woning, en kunnen dus niet meer aan eender wie verhuurd worden.

Nu de beide bibliotheken in De Munt ondergebracht worden, komt het pand van bibliotheek De Vriendschap ook vrij te staan. Daar dit door de overheid als zone voor gemeenschapsvoorzieningen voor-bestemd is, is het mogelijk dat daar een soort kunstatelier geves-tigd zal worden.

De grootste verandering die de wijk de laatste jaren heeft onder-gaan, is de sloop van de weverij Dumont-Wyckhuyse. Op die site worden er nu 292 nieuwe woonge-legenheden gebouwd. Verder zul-len er aan de GLS-site, maar later

ook aan de kop van de vaart, ruimte gemaakt worden voor hoogbouw.

Enkele jaren geleden kregen de be-woners van Krottegem wat angst toen de moslimgemeenschap een moskee wilde oprichten. De mensen hadden schrik dat hun wijk volledig door islamitische immigranten zou overspoeld worden, maar uiteinde-lijk zijn er tot op de dag van van-daag geen echte problemen ge-weest.

Bevindingen van de bewoners

Resultaten van buurtenquêtes tonen aan dat de bewoners over het alge-meen tevreden zijn over hun woon-omgeving. Op het vlak van natuurbeleid wilden de mensen wel wat meer verbete-ring: er mag meer groen te zien zijn. Het atletiekterrein en het voetbal-veld kun je moeilijk “natuur” noe-men. Misschien dat er aan het muni-tieplein wat aanpassingen kunnen komen, maar of dit een meerwaarde zal geven is niet zeker.

Toekomstvisie

Er zit zeker vooruitgang in de op-waardering van Krottegem. Het is, zoals vrijwel elk bouwkundig proces, een kwestie van geduld te tonen.

Jos en Arnaud

“De veranderingen vragen wat ge-duld van de bewoners.”

Stephanie Van Hoecke is geboren en getogen in Krottegem, meer bepaald in de Ardooisesteenweg dicht bij de Mandellaan. Stephanie van Hoecke werkt mee aan het project om het station er wat aangenamer te laten uitzien. Ook wil ze de breuk tussen de verschillende wijken helpen oplossen. Ze wil de wijken terug verbinden. Ze heeft zich nooit echt bedreigd gevoeld in Krottegem, ze voelt er zich heel goed. Het is een enorm sociale wijk waar iedereen elkaar kent. Het initiatief van ‘Krottegemse Rommelmarkt’ vindt ze een goed idee, omdat dit een moment is waarop mensen die elkaar lang niet meer gezien hebben elkaar nog eens tegenkomen en een praatje slaan.

Vandaag kregen we de kans om Stephanie van Hoecke te inter-viewen op het stadhuis in ver-band met de vernieuwing van het station. Dit hangt samen met de projectweek ‘Krottegem’ van de Broederschool.

Vreemdelingen

Z e voelt zich niet echt be-dreigd door de vreemdelin-gen, die een andere le-venswijze en wooncultuur

hebben dan wij. De vreemdelingen, die hier heel geconcentreerd in de Ardooisesteenweg wonen, leven vooral buiten. Ze zijn praktisch de hele dag buiten, samen met hun vrienden en familie. Wij Vlamingen daarentegen zijn eerder gewend van binnen onze vier muren te blijven. Zolang zij ons met rust laten, laten wij hen ook met rust. We zoeken niet onnodig problemen. Ook wij, en het stadsbestuur, nodigen hen vaak uit voor bewonersvergaderingen, maar daar komen ze amper op af. Dat is hun eigen keuze, die we moe-ten respecteren.

Het stationsproject

Mevr. Van Hoecke werkt mee aan het stationsproject. Samen met een collega controleert ze de werven. Ze moeten zich aan de timing houden die zij heeft opgesteld. Een vertra-ging kan natuurlijk altijd voorkomen, maar het is niet de bedoeling dat het jaren langer duurt. Het project om het station te ver-nieuwen is ontstaan uit de vraag of auto’s nog in twee richtingen moe-ten kunnen passeren langs het sta-

De Roeselaarse glazen doos

tion. Zo zijn er verschillende idee-ën ontstaan die later geleid heb-ben tot het grote stationsproject.

Doel

“Er zijn drie grote doelen. De ver-keersstroom verbeteren, het reizi-gerscomfort verhogen en de stads-wijken verbinden. Wanneer we de kaart van Roeselare bekijken, zien we dat we aan het station links het centrum hebben en rechts Krotte-gem. Nu is ons doel om het cen-trum en Krottegem terug te verbin-den door het plein. Het plein loopt rondom het station. De auto’s zullen niet meer tot net voor het station kunnen komen. Maar hiervoor is er ook een oplos-sing, de korteduurparking. Een ander voordeel aan het nieu-we stationsplein is de ondergrond-se parking. Die bestaat uit twee verdiepingen en biedt maar liefst 550 extra parkeerplaatsen. De bushaltes komen in Krottegem zelf met als doel de verbinding Krottegem—centrum toegankelij-ker te maken voor iedereen. Ver-der wordt het station volledig in glas gebouwd. Zo zal het gebouw zelf geen blok van afsluiting wor-den. Met het groene plein en even-tueel ontspanningsmogelijkheden voor zowel jong als oud, willen we Krottegem opnieuw op de kaart zetten.”

Klachten

Het stadspersoneel heeft al vele klachten te verwerken gekregen. Er zijn altijd mensen die niet met ons mee in zee willen gaan. Han-

delaars klagen dat de werken hun omzet doen dalen. Er zijn zelfs enke-le zaken die een hele tijd gesloten zullen zijn vanwege de werken en de slechte bereikbaarheid. Maar de overheid geeft hen een tegemoetko-ming zodat ze niet volledig ten on-der gaan. Leveranciers en klanten van het Parkhotel kunnen wel tot hun bestemming rijden met de auto. Om de grote toeloop tegen te hou-den zijn er bussluizen gemaakt. Dit zijn diepe, brede putten waar enkel grote bestelwagens, hulpdiensten en bussen over kunnen. Openbaar ver-voer wordt niet gehinderd.

Toekomst

Het volledige stationsproject zal af zijn in 2018. Dit wil niet zeggen dat we tot 2018 in de werken zullen zit-ten. In 2018 zullen alle gebouwen (handelskantoren, winkelketens, appartementen,…) af zijn. Het sta-tion zelf met het plein en de ont-spanningsmogelijkheden zal af zijn in 2015. Het hele team van bouw-kundigen staat altijd klaar om 3D afbeeldingen te maken om ons een idee van het eindresultaat te geven.

Justine en Mieke

Bernard Lambert, zoon van de voormalige Rodenbach directeur, groeide op in Krottegem. Hij was een atypische Krot-tegemnaar. Krottegem was een arbeiderswijk maar hij groeide op in het kasteel van Rodenbach en was dus niet erg representatief voor de wijk. Hij ging naar een gewone Roeselaarse school, maar het echte volkse leven in Krottegem heeft hij nooit gekend tijdens zijn jeugd. Doordat hij opgroeide in een welstellende familie had hij de mogelijkheid om hogere studies te volgen. Veel leeftijdsgenoten uit de wijk hadden deze kans niet. Hij ging architectuur studeren aan het St-Lucasinstituut te Gent en heeft ondertussen zijn eigen architectenbureau, koplamp architectuur. Hij realiseerde enkele renovatiewerken in Krottegem maar verwezenlijkte er nog geen grote projecten. Verder was hij enkele jaren voorzitter van de bewonersgroep van Krottegem maar deze is ondertussen opgesplitst in 2 afzonderlijke organisaties waarin hij niet meer actief is.

‘Er is toekomst!’ Bernard Lambert, geboren en geto-gen in Krottegem was bereid enkele vragen te beantwoorden in verband met de project: ‘Krottegem leeft’. Hij geeft ons een beter beeld over het Krottegem van vroeger en nu. Daar-naast heeft hij een duidelijke visie over hoe het in de toekomst beter kan.

Hoe het vroeger was.

B ernard Lambert was geen gewone inwoner van Krot-tegem, hij groeide op in het kasteel van Rodenbach

daar zijn vader directeur was van de brouwerij. ‘Het echte volkse leven heb ik nooit echt gekend’, aldus Ber-nard. Hij kon echter wel zien dat Krottegem een erg hechte buurt was. In die tijd waren er nog veel arbeids-intensieve bedrijven en alle arbeiders woonden in de buurt. Hierdoor kende iedereen elkaar. Ze zagen elkaar op het werk, op café, op het voetbal,… De mensen waren dus veel meer be-zig met hun wijk dan nu.

Het Krottegem van vandaag.

Volgens Bernard blijft er nog een restbevolking over, bestaande uit oude mensen die er vroeger werkten. De kapitaalkrachtigen gingen zich vestigen buiten de stad. De woningen die leegkomen zijn niet erg gewild door hun slechte kwaliteit. Vaak zijn het slechts degenen die een tijdelijke verblijfplaats nodig hebben in af-wachting van iets beters, die bereid zijn hier te komen wonen. Doordat de woningen niet gewild zijn, daalt hun marktprijs. En dit maakt hen meteen aantrekkelijk voor immigranten. Vaak is ook hun verblijf tijdelijk en willen ze dus niet investeren. ‘Dit heeft tot

gevolg dat Krottegem in een nega-tieve spiraal van armoede terecht komt’, weet Bernard ons te vertel-len.

Een duidelijk voorbeeld hiervan is het project ‘Van Roey’. Een oude fabriek werd afgebroken en nieuwe appartementen werden geplaatst. Deze raakten echter niet verkocht waardoor de aannemer zich genood-zaakt voelde de appartementen door te verkopen aan De Mandel, die er sociale woningen van maakte. Krottegem bleef bijgevolg in zijn negatieve spiraal van armoede.

Waarin schiet Krottegem te kort?

Allereerst is er een groot gebrek aan groene ruimtes of een park. Hier heeft de gemeente een mooie kans laten schieten bij het project ‘Van Roey’. In plaats van een apparte-mentsenblok te plaatsen, had het de wijk er beter aan gedaan er een park aan te leggen. Zoals het Park Spoor Noord in Antwerpen, wat vroeger ook een arbeiderswijk was en nu meer waardering krijgt. Door de aanleg van dat park stegen ook meteen de prijzen van de huizen.

Daarnaast mist Krottegem een cen-trum, de wijk is te verdeeld. Ondanks de initiatieven van vereni-gingen als de Krottegemse Ransels en Spring Erin, blijft het erg moeilijk om veel projecten te organiseren. Enerzijds omdat deze verenigingen steunen op vrijwilligerswerk, ander-

zijds omdat deze mensen niet de no-dige middelen hebben. Hierbij denkt meneer Lambert spon-taan aan een evenementenhal zoals De Centrale in Gent. De gemeente zou hiervoor gebruik kunnen maken van de vele leegstaande fabrieksge-bouwen.

‘Economisch draagvlak is nood-zakelijk’

Bernard Lambert ziet het creëren van een economisch draagvlak als enige oplossing voor de opwaardering van de wijk. Krottegem moet van zijn zwakte een sterkte maken. Er zijn veel immigranten en men moet posi-tief gebruik van deze multiculturele eigenschap. Een mooi voorbeeld hier-van zou zijn om een multiculturele markt te organiseren op de OLV-markt. Dit zou meer mensen naar de wijk lokken en bovendien een stimu-lans zijn voor de immigranten. Zo krijgen ook zij de kans om uit de ar-moede te raken. Maar het stadsbe-stuur speelt hier een belangrijke rol in. Het is hun taak dit te stimuleren. Vrijwilligers alleen kunnen zoiets niet waarmaken. Ze hebben er de tijd, de middelen, noch de financiering voor.

Verder heeft de OLV-markt veel po-tentieel om het centrum van Krotte-gem te worden mits een grondige renovatie en meer activiteiten op en rond het marktplein.

‘Krottegem heeft dus wel degelijk een toekomst, maar er moet aan gewerkt worden’, besluit meneer Lambert.

Gilles en Robin

“Ik groeide op in het kasteel van Rodenbach, en heb het echte volkse

leven nooit echt gekend.”

Isabelle Vandorpe is afgestudeerd in Sint-Lukas Gent in 1995. Na al die tijd is architectuur nog altijd hetgene waarin ze zich kan uitleven. Samen met haar man Harold Pattyn is ze architectenbureau 2 voor A. Ook Harold studeerde af aan Sint-Lukas Gent in 1994. Harold is ook expert in onroerend goed, gerechtelijke expertise en veiligheidscoördinatie. Ze wonen in de Mandel-laan 281. Isabelle en Harold zijn twee aangename mensen, die onze vragen met plezier en zorgvuldigheid beantwoord hebben.

“We wonen hier graag!”

I sabelle en Harold wonen graag in Krottegem.

Omdat we te maken hadden met twee architecten, stelden

we hen de vraag wat ze vonden van het nieuw ontwerp van het station.

“Met dat nieuw ontwerp willen ze Krottegem opnieuw verbinden met het centrum van vroeger en het meer open maken. De spoorweg is lang de barrière geweest tussen Krottegem en het centrum. Dat was de ‘wijk achter statie’. Er zal meer sociale controle zijn, en minder hoekjes en gaatjes zijn waar men zich kan verbergen”

Maar ook architecturaal is het een goed plan. “Het zal nu echt een plein zijn, wat het vroeger niet was. Mensen hebben soms moeite met veranderingen, zelfs met goeie ver-anderingen..” De klachten over minder parking en het verbod op verkeer zijn een kwestie van tijd en gewoonte zeggen Harold & Isabelle.

Een korrel met een strik

En wat vinden twee architecten van de gebouwen in Krottegem?

“Die strik aan de Broederschool vond ik niet mis,” was het grapje dat Harold tussendoor liet vallen. “Jammer dat hij weg is,” vervolgde Isabelle.

Over de woningen hadden ze een hele theorie. “Je kan de woningen zien als kleine korrels, die één ge-heel vormen. Wanneer er nieuwe projecten komen, zorgt de achitect ervoor dat de ‘nieuwe korrel’ past tussen de andere kleine korrels. Men mag dus geen grote korrel tussen de kleinere korrels plaatsen. Je kan iets groots ook als een kleine korrel

boetseren, zodat het allemaal klopt.”

“Er zijn veel oudere woningen, rij-woningen, kleinere woningen. ‘De wijk achter de statie’ van vroeger was voor het werkvolk, de arbei-ders. Daarnaast had je ook nog de plastronwijk, allemaal half-open woningen, waar vooral de bedien-den woonden die in de Phillipsfa-briek werkten. Zij hadden iets gro-tere woningen dan de anderen.”

“Architectuur waarvan ik gruwel komt hier niet voor. Er zouden mis-schien een paar oude woningen gerenoveerd moeten worden. En er moet zeker rekening gehouden worden met de korrel-theorie: geen te grootse dingen zetten tussen de kleine, maar nu ook geen architec-tuur zoals in Brugge. We moeten de Krottegemse korrel, het Krotte-gems karakter behouden.

Veiligheid

Een ander thema dat aan bod kwam, was de veiligheid.

“In Krottegem kun je je veilig voe-len. Iedereen kent iedereen en er is veel sociale controle.” “De stationsbuurt is anders; daar zouden we ‘s nachts niet alleen rond lopen. Maar dat is overal zo: in elke stad heerst er wel een on-veilige sfeer rond het station.

Verenigingen en initiatieven

Volgens hen is er veel te doen in Krottegem. “Krottegem neemt vaak het voortouw al s er iets gebeurt in

Roeselare. Als je dit vergelijkt met andere regio’s in Roeselare, zijn er zeker veel initiatieven, zowel voor jong als oud. Ook zijn er veel ver-enigingen, zoals het Bataviacomité, ‘spring erin’,... Er zijn hier ook veel sites die gebruikt kunnen worden, zoals de Rodenbach, de Onze Lieve-Vrouwemarkt. Op dit vlak leeft Krottegem zeker. Natuurlijk kies je er zelf voor als je er aan deelneemt. Aan voorzieningen hebben we hier dus geen gebrek, integendeel.”

Groene, propere wijk?

We confronteerden hen ook met de vraag of er voldoende groen is in Krottegem.

Planmatig gezien niet, in het alge-meen is er in Roeselare niet veel groen. De enige groene longen zijn het Sterrebos en de Kleiputten. “Gelukkige hebben we nog een voetbalterrein, daar is er nog een beetje gras. Ook de Batavialaan is een wijk in het groen, die na de oorlog is blijven bestaan.” Moet er meer groen komen? “Wij zelf heb-ben daar niet zo’n behoefte aan, omdat we een grote tuin hebben. Dat is misschien wel anders voor mensen die in een appartement wonen.”

“Hetgeen wat er is wordt goed on-derhouden. Ik ken andere steden die veel erger zijn op dat vlak. Ook de wegen vallen goed mee, Buurt en co zorgt hier goed voor.”

“Ik kan mij ergeren aan mensen die papiertjes op de grond gooien”, ver-telt Isabelle. “Zwerfvuil zal er niet op verminderen, nu je moet betalen voor het containerpark,” aldus het koppel.

Lien, Sara en Lore

“Die strik aan de Broederschool vond ik niet mis!”

Peter Depoorter komt uit een gezin met acht kinderen. Hij werd vijftig jaar geleden geboren te Krottegem en is niet van plan om het te verlaten. Tijdens zijn loopbaan als ambulancier heeft hij veel verschillende soorten mensen leren kennen. Hij is architect, zingt in het koor Jubilate, en geëngageerd Krottegemnaar.

Hoe zal volgens u de demografi-sche samenstelling evolueren te Krottegem de komende vijf jaar?

W aarschijnlijk zal de bevolking toenemen en jonger worden. Zoals de multicultura-

liteit nu toeneemt, zullen verschillen-de nationaliteiten met elkaar leven. Krottegem lijkt soms inderdaad meer vreemdelingen te hebben dan de andere wijken in Roeselare.

Worden er genoeg pogingen on-dernomen om de armoede te verhelpen? Ja, maar de eerste stap om hulp te zoeken is nog altijd de moeilijkste. Ik was vroeger ambulancier en achter sommige gevels schuilt er heel wat armoede. De armoede is meer ver-borgen, alles draait om uiterlijk ver-toon. Doordat deze armen te trots zijn om hulp te vragen, komen ze in een vicieuze cirkel terecht. Vreemde-lingen geraken vaak niet aan werk door hun buitenlandse naam. Wij als Belgen moeten ook openstaan voor de integratie.

Vreemdelingen wekken soms ergernis op omdat ze bijvoor-beeld in hun land van herkomst nog nooit van het sorteren van afval hebben gehoord, maar als hen dat niet wordt uitgelegd, is het dan niet logisch dat ze daar problemen mee hebben?

Hier in deze wijk zien we dat ook, maar als het hen niet wordt uitge-legd, kunnen ze het inderdaad niet weten. Dit jaar is er zelfs een vuilbak weggenomen in mijn straat vanwege sluikstorting. Niet alleen vreemdelin-gen, maar ook Belgen doen aan dumping.

Keurt u het goed dat men hier een moskee heeft gebouwd?

Ik heb er niets op tegen, er zijn veel moslims in Krottegem, ook zij moe-ten hun religie kunnen beoefenen. Er zijn elf kerken in Roeselare voor een handjevol christenen en maar één moskee voor een grote groep moslims. Het enige nadeel is dat de moslims soms samentroepen aan de voordeur van de moskee, wat soms mensen afschrikt. En toch, in Brus-sel zou het nog erger zijn. Daar is er namelijk 98% van de bevolking im-migrant.

Wat stoort u het meest aan Krottegem?

De integratie verloopt moeizaam. Sommige vreemdelingen doen zelf niet genoeg moeite, dan denk ik vooral aan het cultuurverschil. Zo is er niet veel contact tussen de oor-spronkelijke en de nieuwe bewoners in Krottegem. Zo ken ik een persoon die al 40 jaar in een appartement woont. Een vreemdeling werd haar nieuwe bovenbuur. Toen het Suiker-feest was, feestte het gezin uitbun-dig en tot in de vroege uurtjes. Toen ze kwam vragen of het stiller mocht, kreeg ze als antwoord dat ze zich maar eindelijk eens moest aanpas-sen. Maar ook de overheid zit fout, we kunnen meer doen om de vreemde-lingen zich op het gemak te laten voelen. Deze nadelen vind je niet alleen in een wijk als Krottegem, in een villawijk kan je ook ongelofelijk veel problemen ondervinden met je buren. Je buren kies je echter niet zelf (lacht).

Als u zelf iets zou kunnen veran-deren aan Krottegem, wat zou het dan zijn?

Ik vind het jammer dat er maar zo weinig sociaal contact meer is. Dat is vooral te wijten aan de taalbarrière. Sommige vreemdelingen doen echt hun best om Nederlands te leren, maar zolang ze de taal niet kennen zijn ze geïsoleerd. De fout van deze vreemdelingen is dat ze hun territori-um afbakenen. Wij daarentegen, moeten vreemdelingen meer in onze armen sluiten. Er moet bereidheid en verdraagzaamheid van beide kanten komen.

Ondervindt u veel geluids– of geurhinder?

Ik ondervind wel zeker dat men afval stort op het pleintje, gelegen voor mijn huis. Er passeren auto’s, ze dumpen hun afval en gaan er als de bliksem vandoor. Het geluid van de fabrieken word je gewoon, als je ou-der wordt, word je ook dover (lacht).

Voelt u zich onveilig in uw wijk?

Neen, zeker niet. Er zijn hier in mijn straat slechts 2 à 3 inbraken gebeurd in mijn hele leven. Qua criminaliteit heeft Krottegem geen hoger cijfer dan de andere wijken in Roeselare. Dus het imago van ‘onveilige wijk’ is fout.

Vindt u dat er een directe lijnver-binding met het centrum zou moeten komen?

Ik heb al in 15 jaar niet met de bus gereisd. Het centrum ligt immers aan-zienlijk dicht als je in Krottegem woont. Misschien is het wel interes-sant dat er een directe lijnverbinding met het centrum komt voor minder mobiele mensen.

Michelle en Célestine

Peter Depoorter over Krottegem

“Er zijn wel elf kerken in Roeselare voor een handjevol christenen “

Peter Berghman is geboren en getogen in hartje Krottegem. We brachten hem op dinsdag 26 februari een be-zoekje in zijn ouderlijk huis, waar hij al sinds zijn geboorte in 1964 woont. Hij is dus een authentieke Krottegem-naar. Zijn band met Krottegem is zeer groot, hij heeft er school gelopen en na enige tijd in De Panne, is hij terug-gekeerd naar zijn roots. Peter Berghman heeft een bedrijf in de Koornstraat waar hij bronzen platen vervaardigt. Hij is ook leraar fotografie in het volwassenonderwijs. We brachten hem een bezoekje en in dit artikel geven we zijn bevindingen over Krottegem.

Krottegem is met ongeveer 15 000 inwoners de grootste en ook de oudste wijk van Roeselare. De wijk is geschiedkundig zeer belangrijk. Dit voel je ook doordat vele indu-striëlen zijn teruggekeerd naar Krot-tegem om er van hun pensioen te genieten.

K rottegemnaars zijn nog altijd trots op hun wijk omdat er een goede wijk-werking is. Iedereen wil

wel iets doen om de wijk te doen heropleven. Er zijn zelfs buiten-staanders die initiatieven nemen; zoals de rommelmarkten en het Huis van de Voeding, dat Krottegem terug op de kaart bracht. Er zijn 2 comités die ervoor zorgen dat de bewoners ook betrokken worden bij de initiatieven die de toekomst van Krottegem bepalen.

Problemen binnen Krottegem

Het probleem met Krottegem is dat de bewoners veel ideeën hebben maar soms door politieke beslissin-gen van vroeger gedwarsboomd worden. Zo werd een aanvraag voor een bouwvergunning van een nieuw cultureel museum in de Ar-dooisesteenweg afgewezen omdat de politici in Roeselare andere plan-nen hadden. Het zal altijd een spel-letje blijven van ‘wie is er eerst’ en ‘wie heeft er de meeste macht’, maar we blijven doorzetten voor meer leefbaarheid.

Een ander probleem ligt bij de uit-stroom van jongeren. Waarschijnlijk zal de oudere generatie op een be-paald moment geen motivatie meer hebben om door te zetten omdat ze er zelf geen voordeel meer uit kan halen, terwijl de jongere generatie

niet geïnteresseerd is. Het is jam-mer dat de nieuwe bewoners meestal niet uit Roeselare afkomstig zijn.

Roeselarenaars zijn zeer creatief, als er een probleem is, proberen ze het zo vlug mogelijk op te lossen. Misschien is dit nog een overblijfsel van vroeger, want ze staan bekend voor hun ondernemerschap.

Hoeden en klakken

Van het vroegere klassensysteem valt niets meer te merken, al kan je jezelf de vraag stellen waar dit wel nog zo is. Ik denk dat het wel een troef is van Roeselare dat er niet veel conflicten zijn en dat er geen grote sociale verschillen zijn. Toch kan de crisis de klassenverschillen wel weer meer accentueren. In Krottegem merk je de verschillen niet want als je op café zit, praten de mensen toch over dezelfde din-gen. Cafégangers beschrijven Krot-tegem soms in termen van de hoe-den en de klakken. Wie naar de Krottegemse cafés ging werd gezien als een van de klakken, en wie aan de andere kant van de spoorweg iets ging drinken, was lid van de hoeden. De klakken waren de ar-beiders en de hoeden waren de burgerij.

Mobiliteit

Het verkeersvrij maken van het sta-tionsplein kan Krottegem een nieu-we adem geven. Het plein zal een poort naar de rest van de stad vor-men. Als fietser vond ik het soms frustrerend dat je met die fiets om-leidingen moest maken omdat er eenrichtingsverkeer gold. Met de inwoners van Krottegem hebben we

het stadsbestuur al zover kunnen krijgen dat ze de straten voorzien van tweerichtingsverkeer voor fiet-sers.

Vooroordelen

Vooroordelen zijn zo subjectief. Ik zie enkel de positieve punten van Krottegem en geef dan ook niet veel aandacht aan de negatieve vooroor-delen. We moeten de mensen probe-ren te overtuigen dat je als Krotte-gemnaar niet minderwaardig bent.

Veiligheid

De veiligheid in Krottegem is, in te-genstelling tot de algemene opvat-tingen, niet slecht. De opvatting dat Krottegem onveilig is wordt gevormd doordat sommige mensen een ande-re opvoeding hebben genoten. Die andere opvoeding maakt ons niet beter, alleen anders. En wij kunnen niet goed omgaan met anders. Zo ontstaan er soms uit perceptie be-staande conflicten, maar ik vind dat we de keuze van anderen moeten respecteren. Wellicht kunnen we zelf iets leren van de anderen!

Ideeën

Persoonlijk zou ik wat meer groen in de wijk willen zien. Vroeger stonden er bomen langs de straat maar er waren klachten over de bladeren. Iedereen wil wel een boom maar wil die niet voor zijn huis, niemand wil de gevolgen dragen. Een ander idee zou zijn om bijvoorbeeld in plaats van appartementsgebouwen, wijk-tuintjes aan te leggen.

Steffie en Emma

Krottegemse trots

Kristof Carrein is de zaakvoerder van Hannibal. Hij heeft zelf ook jaren in Krottegem gewoond, maar nu woont hij in Schiervelde. In zijn vrije tijd is hij lid van het comité van de Kop van de Vaart.

Hannibal is een modern en creatief reclamebureau dat bestaat uit een team van ervaren lay-outers, webdesigners, programmeurs, een tekstschrijver en een fotograaf, gelegen in het hartje van Krottegem. Met meer dan 5 jaar ervaring op de teller nemen zij uw reclame en communicatie bloedserieus. Alles wat ruikt naar reclame nemen zij onder handen. Op de gelijksvloers staat een grafisch team voor u klaar dat alles ontwerpt. Op de bovenverdieping vindt u de program-meurs. Kristof pakt alles aan wat met tekst te maken heeft. Hij coördineert ook het grafische team. Johan, zijn mede-zaakvoerder, coördineert de programmeurs.

Dag Kristof, wie of wat is Hannibal?

H annibal is een reclamebu-reau dat is opgestart door de vrouw van mijn mede-zaakvoerder, Johan. We

zijn pas sinds september beginnen samenwerken en zijn dan ook met-een verhuisd van Beveren naar Krot-tegem. Aanvankelijk heette het bedrijf ’Dos Creations’, waar ik als freelancer werkte. Bij de nieuwe samenwerking eiste ik een nieuwe naam omdat ik niet in de identiteit van ‘Dos Crea-tions’ wilde treden.

Hoe zijn jullie op de naam ‘Hannibal’ gekomen?

De naam roept bij iedereen meteen iets op; is het nu uit ‘Silence of the Lambs’ of ’the A-team’, iedereen as-socieert de naam wel met iets. Wij associëren het met óns beeld van ’Hannibal’. Het is dus een ruime naam en niet te vergelijken met bijvoor-beeld ‘Piet’. Het is ook een korte en krachtige naam en makkelijk te ont-houden. Mijn tweede vereiste was dat het een voornaam moest zijn, zo kom je dichter bij de klanten te staan. Daar streven we ook naar, dicht bij de klanten te staan. Wanneer je een vraag hebt, word je rechtstreeks ver-bonden met de ontwerper.

Was het een bewuste keuze om jullie bedrijf in ‘Krottegem’ te vestigen?

We vonden het wat te klein worden in Beveren en aangezien we meer per-soneel wilden, waren we genoodzaakt om een groter pand te zoeken. Maar het probleem kwam al snel ‘Waar vind je nu nog een geschikt pand in Roeselare?’ Er waren twee belangrij-

Hannibal verovert Krottegem

ke punten waar we rekening mee moesten houden: de ruimte en de bereikbaarheid voor het personeel, want het contact met onze klanten gebeurt grotendeels online. We kwamen al heel snel bij dit pand in Krottegem terecht. Het is strate-gisch gelegen, dicht bij het cen-trum en toch goed bereikbaar voor het personeel. Bovendien vind ik Krottegem ook een leuke plaats, want het is een heel dynamische wijk en we hopen dat ons bedrijf dit weerspiegelt. En de reacties van het personeel zijn zeer positief.

Wat merkt u op in verband met vreemdelingen? Hebt u ooit last ondervonden?

Tuurlijk merk ik dit, je kan er niet naast kijken, maar ik heb nog nooit last ondervonden. Maar tus-sen “merken” en “last ondervin-den” van mensen zitten er toch een paar dimensies.

Ik vind dat vreemdelingen precies voor diversiteit en zuurstof zorgen in de stad. Onlangs is de spiegel van mijn auto wel afgebroken ge-weest, maar dit wijst natuurlijk niet op het aantal vreemdelingen hier in de buurt, maar op vandalis-me en criminaliteit. Dit soort inci-denten kunnen overal gebeuren. Waar ik wel niet zo’n voorstander van ben, zijn geconcentreerde

groepen van vreemdelingen zoals in de banlieu van Parijs of Brussel. Maar dit is natuurlijk de verantwoordelijk-heid van het stadsbestuur. Als we de immigranten afzonderen in getto's, dan helpen we het volledig om zeep.

Vindt u dat er een groot verschil is tussen de mentaliteit van vroeger en nu in Krottegem?

Ik zou niet direct zeggen dat er een grote mentaliteitswijziging is, maar de vele nieuwe gebouwen in Krottegem zorgen voor een nieuwe sfeer en een soort aantrekkelijkheid in de wijk. Er wordt ook veel meer georganiseerd dan vroeger, zoals de Krottegemse corrida, de Ransels, de rommelmarkt,… Maar het station zal een fysieke barri-ère blijven tussen het centrum en de wijk.

Vindt u de naam ‘Krottegem’ niet wat ongelukkig gekozen?

Eigenlijk niet. Het brengt een bepaal-de sfeer met zich mee. Krottegem is de laatste tijd ook weer aan het ople-ven.

Lisa D. en Fien

“Kro egem is een dynamische wijk, net zoals ons bedrijf”

Ignace Defever is de vierde generatie die de Bonte Os Hotel & Tower uitbaat. Hij is oud-leerling aan de Broederschool maar zag dan zijn roeping en ging school lopen aan Ter Groene Poorte. Sindsdien baat hij met veel plezier en overgave De Bonte Os uit. Hij is al verscheidene keren in de media gekomen. In 2008 deed hij mee aan het programma ‘Chef in Nood’.

“Van het Swingpaleis naar Krottegem”

Ignace Defever is de 4de genera-tie die De Bonte Os uitbaat. We hadden het genoegen om hem te interviewen tijdens onze project-week over Krottegem. Het inter-view verliep op ongeziene ma-nier.

W e ontmoetten Ignace tijdens de renovatie-werken van zijn hotel. We kregen een warm

welkom in zijn lift, waar dan ook het grootste deel van het interview plaats vond. Het hek was van de dam toen we te horen kregen dat wijlen Felice ook nog in diezelfde lift heeft gestaan. Maar we kwamen uiteraard niet om over het Swingpaleis te praten. Krot-tegem is vandaag ons hoofdonder-werp.

Krottegemse knelpunten

“Mobiliteit is tijdens de werken een moeilijk knelpunt, maar het stadsbe-leid helpt ons wel,” zegt Ignace ,”we mogen wegwijzers plaatsen waar we willen, ook krijgen we geregeld info over het verloop van de werken.” Ig-nace doet nog geen uitspraak of het vernieuwde station meer gasten zal aantrekken voor zijn hotel.

Sociale kwesties Als we vragen over het sociaal beleid in Krottegem reageert meneer De-fever dat er genoeg activiteiten zijn maar de positieve gevolgen blijven niet lang duren. Vroeger, in 2001-2002, waren er ver-

scheidene acties maar het enige wat er daar nog van overblijft is het krantje ‘de Krottegemnaere’ en ’De Grote Stooringe’. Tegenwoordig organiseert Krottegem onder ande-re de ‘Krottegemse Corrida’. Maar om nog meer uit de sociale activi-teiten te halen is er volgens Ignace meer structuur nodig. Die struc-tuur kunnen we bekomen door een betaald persoon in te zetten die iedereen van Krottegem kan mobili-seren en aanzetten om deel te ne-men aan deze sociale gelegenhe-den.

Vooroordelen

Het alomtegenwoordige vooroor-deel dat Krottegem vol zit met al-lochtonen weerlegt Ignace dit aan de hand van statistische gegevens: er zijn niet opvallend meer vreem-delingen in Krottegem in verhou-ding met andere wijken in Roesela-re. Bovendien telt Krottegem maar 3,2 procent niet-Belgen. Maar men-sen krijgen al snel een tegenover-gesteld gevoel omdat het overgrote deel van de vreemdelingen in de Ardooisesteenweg woont. Er zijn veel etnische handelszaken en een moskee die dit gevoel versterken. Opmerkelijk is dat allochtonen va-ker op straat met elkaar omgaan dan wij.

Nog een vooroordeel: Krottegem is een achtergestelde buurt. Ignace zegt dat Krottegem wordt afgeschei-den van Roeselare door de spoor-weg. Na de bouw van de spoorweg kreeg Krottegem al gauw het imago van een vuile, grijze buurt. Toch doen we er alles aan om dit beeld de wereld uit te helpen. Maar dit is moeilijk want jonge mensen zijn niet snel geneigd om in Krottegem te komen wonen. We zien wel veel nieuwe woningen maar die worden bewoond door allochtonen. Dit heeft als gevolg dat ze er samen troepen en zo raakt er een kans voor diversi-teit in onze wijk verloren.

Ignace stelt voor om verschillende bevolkingsgroepen zoals bejaarden, vreemdelingen en jonge gezinnen die een sociale woning nodig heb-ben, samen door elkaar te laten wo-nen. “Men kan niet eeuwig in strijd met elkaar leven”, zegt Ignace.

Jozefien en Sam

“Men kan niet eeuwig in strijd leven”

Vier jaar geleden vonden Nele en Peter een pand in de Sint-Hubrechtsstraat te Roeselare. Toen hadden ze al een succesvolle zaak in Lichtervelde. Hun restaurant had de naam ‘De Steeg’. Dit verwees naar het steegje waar je door moest om hun restaurant binnen te komen.

Ze besloten om naar Krottegem te verhuizen. Ze waren niet van Krottegem afkomstig, wel van Roeselare. Beiden zaten ze hun volledige of een deel van hun middelbaar in de Broederschool. Het was niet zozeer de buurt dat hen aansprak, maar vooral het pand. De naam ‘De Steeg’ namen ze mee en zo behielden ze een groot deel hun klanten. Ook het logo werd behouden.

Het was natuurlijk mooi meegenomen dat veel faciliteiten dicht in de buurt liggen, zoals verschillende scholen, het sta-tion en het centrum van Roeselare. Het is handig voor hun twee kinderen dat alles vlakbij ligt, zo gaan ze elke dag te voet naar school.

Vier jaar geleden kochten Nele en Peter hun restaurant in de Sint-Hubrechtsstraat in Krottegem in Roeselare. Wat bracht hen naar deze buurt?

Een schitterende locatie

B eiden zijn ze erg enthou-siast over de wijk. Ze wo-nen er zeer graag en vinden het een schitterende

locatie voor hun restaurant. Zelf zeg-gen ze dat ze de voordelen van de stad hebben, zonder de nadelen.

Ze vinden het jammer dat de wijk Krottegem een negatief imago heeft in Roeselare en omgeving. Ze vinden de andere benaming van de Ardooi-sesteenweg, ‘De Gazastrook’, over-dreven en onterecht.

Nele en Peter vinden dat iedereen respect moet hebben voor de cultuur van de vreemdelingen.

Hun klantenbestand is niet vermin-derd omdat hun restaurant zich nu in Krottegem bevindt. Integendeel, hun zaak draait beter dan ooit.

Ze vinden het een goeie buurt om hun kinderen te laten opgroeien, al vinden ze dat er wat meer groen aanwezig mag zijn. Ook een pleintje of een ontmoetingsplaats zouden ze een positief aspect vinden.

Ze denken ook dat de naam Krotte-gem steeds in een positiever daglicht komt te staan door de vele festivitei-ten die georganiseerd worden zoals de kermis en de optredens. Ook meer en meer jonge bedrijven vesti-gen zich in Krottegem.

Ze vinden dat er steeds meer en meer een samenhorigheidsgevoel komt.

Ze denken dat wonen in een mul-ticulturele samenleving een posi-tieve invloed zal hebben op de visie die hun kinderen hebben op de buurt en op vreemdelingen. Zo zullen ze in hun verdere leven minder vooroordelen hebben en vreemdelingen meer appreciëren.

Een veilig gevoel

Nele en Peter keken ons verbaasd aan toen we hen vertelden dat sommigen onder ons zich onveilig voelen wanneer ze door Krotte-gem wandelen.

Zij hebben nog nooit een negatie-ve ervaring gehad met een vreem-deling. Integendeel, de incidenten die al zijn voorgekomen, waren te wijten aan stommiteiten van niet-vreemde inwoners. Zo is er ooit al eens een bloempot van hen gesto-len.

Zo hebben ze er geen problemen mee om hun kinderen alleen over de straat te laten wandelen.

Hun deur staat praktisch de ganse dag open en nog nooit hebben ze vreemde situaties meegemaakt.

Multiculturele klanten?

Wij vroegen ons af of Nele en Peter ook vreemdelingen over de vloer krijgen. Dit is echter niet zo. Zelf denken ze dat de gerechten niet tot de culturen van de vreem-delingen behoren.

Er zijn ooit al eens twee vreemdelin-gen komen solliciteren, maar ze be-sloten om de huiselijke sfeer van hun restaurant te behouden en met hun drieën te blijven werken.

De meeste van hun klanten komen nog steeds uit Roeselare, maar ook zakenmannen uit verschillende lan-den komen over de vloer.

Wegenwerken

Ze ondervinden weinig last van de verkeerswerken in de buurt. Hun zaak draait nog steeds even goed, al hebben de klanten soms wat proble-men om de zaak gemakkelijk te be-reiken.

Zelf denken ze dat de nieuwe stati-onsbuurt een positieve invloed zal hebben op de wijk Krottegem.

Zoals u wel merkt, zijn er ook een tal van positieve aspecten aan de Krot-tegemse buurt en vinden de bewo-ners het een aangename buurt om in te wonen en in te werken.

Wordt het nu niet eens tijd om de vooroordelen over Krottegem voor eens en voor altijd weg te laten?

Emma en Irene

“De Steeg” in Krottegem

“Een goeie buurt om onze kinderen te laten opgroeien!”

Naar aanleiding van de projectweek rond Krottegem gingen wij enkele inwoners van de wijk interviewen. Zo gingen we langs in bakkerij ‘Desmet’ die gevestigd is aan de O.-L.-Vr.– markt. Meneer Desmet, de bakker van bakkerij Desmet, woont hier al heel zijn leven, zo’n 51 jaar om precies te zijn. Hij nam de zaak van zijn ouders over toen hij trouwde.

Wat vindt u van het uiterlijk van de wijk? De stad voert sinds en-kele jaren een duidelijke poli-tiek om Krottegem te moderni-seren.

T egenwoordig moet alles veranderd en gemoderni-seerd worden. Denk maar aan de nieuwe apparte-

menten in de Mandellaan. Dit is ty-pisch voor deze tijd. Ik vind deze kostelijke ingrepen vaak overbodig.

Vindt u de wijk proper?

De laatste jaren is dit veel verbe-terd. Ik zie vaak mensen van de stadsdienst die het zwerfvuil oprui-men en de straat in orde houden. Tien jaar geleden daarentegen was het hier één vuile boel.

Wat vindt u in het algemeen over het bestuur van de stad in Krottegem?

De gewone mensen worden steeds op van alles gecontroleerd o.a. op het nakomen van de belastingen. Jammer genoeg verkwist het stads-bestuur zelf vaak ons geld. Zo heb-ben ze twee huizen naast de biblio-theek onteigend om de bib uit te breiden. Dit is echter nooit gebeurd aangezien de locatie van de biblio-theek zal veranderen. Het stati-onsproject is hier ook een voorbeeld van.

Hebt u veel hinder van de wer-ken aan het station?

Er passeren veel minder mensen langs de bakkerij omdat ze langs hier moeilijk de overkant van het station kunnen bereiken. Dit was vroeger wel mogelijk. Voor mijn bak-kerij is dit dus zeker een nadeel. Voor iedereen is het moeilijk om op een snelle manier voorbij het station

te raken. Met de auto sta je soms sneller in Kortrijk of in Brugge dan in het centrum.

Veel mensen spreken van een prestigeproject. Hoe denkt u hierover?

Sinds enkele jaren moet alles op-geknapt en gemoderniseerd wor-den. Dit brengt vaak veel ongemak met zich mee en het kost boven-dien nog veel geld. Het bestuur zegt steeds dat er besparingen nodig zijn, maar zelf geven ze niet het goede voorbeeld. Als ik mijn zaak steeds zou moderniseren zo-als het bestuur dat met de stad doet, was ik al lang failliet.

Krottegem krijgt vaak kritiek op de aanwezigheid van de vele vreemdelingen in dit deel van de stad. Hoe staat u daar tegenover?

Natuurlijk zijn er meer vreemdelin-gen dan vroeger. Dan bedoel ik niet alleen in de Ardooisesteen-weg, ook hier in de buurt van de O.-L.-Vr.-markt wonen meer al-lochtonen. Sinds de komst van de moskee trekt Krottegem ook meer vreemdelingen van buiten de wijk aan. Op vrijdag staat het plein vol met auto’s van bezoekers aan de moskee, wat dan wel weer positief is voor mijn bakkerij. Zelf heb ik hier geen problemen mee.

Wat denkt u over het verdwij-nen van de plaatselijke biblio-theek?

Dit is natuurlijk spijtig. Mijn zaak zal hierdoor ook getroffen worden, zoals dit ook gebeurd is na het verdwijnen van het plaatselijke postkantoor. Veel mensen kwamen hier langs na hun bezoek aan het postkantoor.

Het stadsbestuur wil verkeer in de stad mijden maar dan richt ze de bibliotheek te midden van de stad in. Hier is het al moeilijk om te par-keren en tijdens de spitsuren is het moeilijk om het centrum te bereiken. Willen ze dan dat iedereen met de fiets komt? Dit werkt toch ook niet.

Sinds enkele jaren is er geen ophaling meer van het groot huisvuil in Krottegem? Vindt u dit een groot verlies?

Het is zeker spijtig. Enkelen hebben er jarenlang misbruik van gemaakt door er dingen bij te gooien die ver-boden waren. Uiteindelijk is het af-geschaft en worden ook wij gestraft.

In de wijk Krottegem zijn er heel wat verenigingen. Ook zijn er activiteiten zoals de Corrida en de regelmatige rommel-markt. Zijn dit positieve initia-tieven?

Voor mijn zaak is dit zeker positief, dan mag ik al eens wat meer bak-ken. Het is ook een gelegenheid voor de mensen van buiten Krotte-gem om de wijk wat beter te leren kennen.

Als u zelf iets mocht veranderen aan Krottegem, wat zou u dan aanpakken?

Ik woon hier graag en zou niet veel veranderen aan de wijk.

Giel en Simon

Broden, Boeken en Belastingen

“Moderniseringen zijn niet al jd verbeteringen”

Fabienne Corneillie heet ons meteen hartelijk welkom in haar winkel. Fabienne baat sinds 1988 haar eigen kaaswinkel uit. Fabienne begon haar kaaswinkel toen ze slechts 21 jaar oud was. Ze vormde het huis van haar schoonouders om tot haar levensdroom, een kaaswinkel. Sinds kleins af was ze geobsedeerd door kaas. De glimlach toen we deze vraag stelden verraad-de dat ze even kon terugkeren naar de tijd van toen.

We mochten onmiddellijk plaats nemen aan de keukentafel. Ze woonde oorspronkelijk in ‘De Tassche’, waar ze ook actief was als chiroleidster. Maar 25 jaar geleden maakte ze de stap naar Krottegem.

Fabienne is een levendige vrouw die in vele verenigingen haar steentje bijdraagt. Haar man is voorzitter van de Handelsvereniging Ardooisesteenweg die deelt uitmaakt van het Centrum Roeselare, een verzameling van 9 handelsstraten. Fabienne zit ook in het koor van Krottegem, en neemt met plezier deel aan allerhande evenementen die in de wijk worden georganiseerd.

Krottegemse kaas

Met het Kaashoeveke beschikt Krottegem over zijn eigen kaaswin-kel. We stelden Fabienne Corneillie enkele vragen over leven en weren in Krottegem.

Evolutie van de wijk

Is er veel veranderd in Krottegem sinds uw intrek hier?

J a, er is enorm veel veran-derd, vooral demografisch. Er wonen hier heel veel nationaliteiten samen. Veel

handelaars worden ook al een dag-je ouder, en hebben hun zaken moeten sluiten.

Voelt u zich veilig in de buurt?

Ja, dat valt best mee, maar als ik ‘s avonds het huis uit moet naar de koorrepetitie neem ik altijd de au-to. Ook mijn dochter voer ik altijd met de auto als ze uit gaat. We moeten natuurlijk niet altijd bang zijn van vreemdelingen, ook de Belgen kunnen soms raar uit de hoek komen.

Is Krottegem een volkse buurt on-danks de verschillende nationalitei-ten?

Ja, er hangt hier wel een bepaalde sfeer. Een nauwe samenhang is er echter wel niet, maar toch leeft er hier iets.

Openbare werken, mobiliteit en parkeergelegenheid

Ondervindt u last van de werken rondom het station?

Een tijdje heb ik daar wel last van gehad, toen alles afgesloten werd rondom het station. Maar een groot voordeel was dat de straat niet voor mijn winkel opgebroken werd. Zo had ik er niet zo heel veel last van. Ik heb ook geen passageklan-

ten, maar voornamelijk vaste klan-ten.

Wat denkt u over de parkeermoge-lijkheden in de Ardooisesteenweg?

Voor mij is dat geen probleem. Er zijn wel sommige mensen die hier in de buurt werken, die de parkeer-plaatsen voor en rondom mijn win-kel gebruiken. Maar de parking hier-naast is een grote troef.

Sociale omgang in de wijk

Heeft u veel contact met de buren?

Zeker en vast, we hebben een goed contact. De parking hiernaast is na-melijk eigendom van Meneer Rüss, een Duitser. Hij is misschien wel een beetje speciaal, maar je kan hem altijd alles vragen. Ook de andere buren wonen hier al lang, en we ontmoeten elkaar op activiteiten in de wijk.

Een sociale wijk heeft volgens ons altijd een volkscafé. Is dit hier ook zo?

Ja, we hebben er hier zelfs twee! Je moet zeker eens iets komen drinken in ‘stad Brugge’ of ‘Breda’. Dit zijn twee authentieke cafés waar de mensen graag onder elkaar het le-ven bespreken.

Zijn er al veel initiatieven genomen om de wijk Krottegem aantrekkelij-ker en socialer te maken?

Zeker, neem nu bijvoorbeeld de Krottegemse Ransels, een vereni-ging van enkele vrienden, opgericht door Frank Wauters. Er is ook ieder jaar opnieuw een Krottegemse Cor-rida, net zoals de rommelmarkt die

ook ieder jaar plaats vindt in deze wijk. En voor de jongeren zijn er twee aparte Chiroverenigingen.

Stadsbestuur

We kunnen ons inbeelden dat er voor de werken een goed contact nodig is tussen het stadsbestuur en de han-delaars, en de mensen die hier wo-nen? Doet het stadsbestuur genoeg volgens u?

Ja, hier mogen we zeker niet over klagen. Neem bijvoorbeeld de info-avond die werd georganiseerd door het stadsbestuur, om ons, de bewo-ners van Krottegem in te lichten over de werken rondom het station vorige week dinsdag. We kregen duidelijke uitleg. Zelfs een deel van het stadsbe-stuur was aanwezig. Dit vind ik heel belangrijk.

De naam Krottegem

Weet u hoe de naam ‘Krottegem’ tot stand is gekomen?

De meningen daarover zijn verdeeld. De ene helft meent dat de naam af-stamt uit de tijd dat er hier veel arbei-ders woonden. Deze hadden een laag inkomen en konden zich enkel een klein huisje aanschaffen. Anderen zeggen dat de naam afkomstig is van de invloed van de havenbuurt.

Wat vindt u zelf van de naam?

Ik vind het een zeer toepasselijke naam. Het geeft de charme weer van de parochie.

‘Ik ben fier op mijn buurt!’

Arnaud en Kenneth

“Ik ben fier op mijn buurt!”

Belinda Eelbode is al 15 jaar actief als gids in Roeselare en omstreken. Ze houdt zich bezig met de wijk Krottegem bijvoorbeeld via de culinaire wandelingen die zij samen met enkele andere collega's ineengestoken heeft. Ze woont in Beveren.

Lekker Krottegem Belinda Eelbode nam ons mee op wandeling doorheen Krottegem. Onze tocht begon op de O.L.V. -markt en bracht ons tot de verste uithoeken van de wijk. Zo maakten we kennis met de vergeten Krotte-gemse leefwereld. Het was een leer-rijke ervaring!

Hoe lang bent u al gids?

I k ben al 15 jaar gids in Roese-lare en omstreken. Met mijn gidsendiploma kan ik werken in de hele Leie-streek.

Deze culinaire wandeling in Krotte-gem kent heel veel succes; in vier maanden hebben maar liefst dui-zend bezoekers eraan deelgenomen.

Wat had deze wandeling als ge-volg voor de levensomstandig-heden van de inwoners van Krottegem?

Dankzij deze wandeling beginnen de stereotypes van een ‘minder ontwik-kelde’ achterbuurt te verdwijnen. De wandeling helpt ook mee aan de economische ontwikkeling van de wijk, er wordt bijvoorbeeld kennis gemaakt met de vele winkels en on-dernemingen in de wijk. Dit gebeurt op een amusante en originele ma-nier met hier en daar het proeven van exclusieve streekgerechten. Een aandachtspunt van de wandeling is om aan te tonen dat de Krottegemse bevolking niet enkel bestaat uit vreemdelingen.

Wat waren de reacties van de bezoekers?

De deelnemers keerden telkens te-rug met een voldaan gevoel van te-vredenheid. Ze waren verbaasd van hoe dat Krottegem nog levendig en attractief kan zijn. Er werd bijvoor-

beeld ook een gelijkaardige wande-ling gemaakt voor het centrum van Roeselare, maar dat bleek geen groot succes te zijn. Het hart van de mensen ligt in Krottegem.

Hoe zou u de situatie van de vreemdelingen in Krottegem kunnen omschrijven?

Eerst en vooral wil ik duiden op het feit dat er hier niet bovenmatig veel buitenlanders zitten. Vergeleken met andere delen van de stad scheelt het maar 0,5 procent wat dus duidelijk in contrast staat met het cliché. Er moet natuurlijk wel rekening gehouden worden met het verschil tussen genaturaliseerde en niet-genaturaliseerde vreemdelin-gen. Er wonen in Krottegem toch een groot aantal genaturaliseerde vreemdelingen, dit zijn mensen die al verscheidene generaties hier wo-nen, zich volledig geïntegreerd hebben en de Belgische identiteit hebben.

Hoe zit het met de veiligheid in Krottegem?

Vroeger stond Krottegem bekend als een onveilige en vuile wijk. In die tijd was er veel werkloosheid waardoor de wijk te kampen kreeg met vele maatschappelijke proble-men, zoals alcoholisme en crimina-liteit. Gelukkig is dit verleden tijd, maar dit ongure verleden blijft nog steeds rondspoken bij vele mensen. Alhoewel de wijk in vergelijking met andere delen van Roeselare zeker niet minder veilig is.

Wat zijn de voornaamste acti-viteiten van de wijk?

Enkele mensen van Krottegem heb-ben zich geëngageerd om een ver-

eniging (de Krottegemse ransels) met de bedoeling om via sociale ac-tiviteiten en projecten Krottegem te doen herleven. Enkele voorbeelden zijn het circus, de Krottegemse corri-da of de kermis.

Wat zijn de belangrijkste aan-trekkingspunten van de wijk?

Ten eerste zijn er zijn er de vele sportmogelijkheden zoals het stadi-on, waar er vele sporten kunnen beoefend worden, maar ook het voetbalveld van club Roeselare. Ten tweede is er de bibliotheek die heel wat mensen aantrekt. Jammer ge-noeg voor de wijk zal met de komst van de hypermoderne bieb in het centrum van de stad deze biblio-theek waarschijnlijk verdwijnen.

Zo, met de vele inspanningen van sympathisanten en de vernieuwing van het station ziet de toekomst er voor Krottegem rooskleurig uit.

Denis en Emiel

Gabriël Naert heeft heel zijn jeugd in Krottegem doorgebracht. Eenenzeventig jaar lang heeft hij de wijk zien groeien en bloeien. Vandaag woont hij er nog steeds. Hij werkte als arbeider in diverse plaatselijke bedrijven zoals Sint-Anna en de schoenfabriek.

Hij ontving ons deze ochtend zeer enthousiast met cola en een doos overheerlijke koekjes en vertelde uitgebreid over zijn leven in en zijn bevindingen over Krottegem.

Wat vindt u van de veiligheid in Krottegem?

D at kan verbeteren, vooral omdat velen zich niet hou-den aan de snelheidsbe-perkingen. Er is hier noch-

tans al vaak controle geweest. Voor mij mogen het er gerust nog meer zijn. Hier mogen ze langs beide zij-den van de straat parkeren, maar als dat slechts aan één kant zou zijn, zouden ze nog sneller rijden. Dit is echter vandaag de dag de mentaliteit van de mensen, alles moet snel gaan.

Zijn er hier vaak inbraken?

Daar kunnen we niet echt over kla-gen. Als we terugblikken op de gege-vens die we hebben tenminste; klei-nigheden worden mogelijk niet aan-gegeven. Als ze het nooit aangeven, gaan we ervan uit dat dit niet vaak voorkomt.

Heeft u soms een onveiligheids-gevoel op straat?

Daar heb ik niet zoveel last van. De meeste mensen ken ik hier toch wel. Toch hebben we nu bijvoorbeeld Po-len als overburen; ik heb er niet zo-veel contact mee, dus kan ik niet echt oordelen. Maar ik vind dat dat ze zeker onze taal mogen leren als ze zich hier komen vestigen. Dat is toch heel belangrijk als je inkopen gaat doen of als er een noodgeval is.

Wat hebt u aan te merken over de immigranten in Krottegem?

Het valt vooral op in de Ardooi-sesteenweg, waar mensen vaak bui-ten een babbeltje slaan met elkaar. Sommige mensen vragen zich af wan-neer die mensen dan werken, maar het zou ook kunnen dat zij met iets minder al tevreden zijn, dat weet ik niet. Ze hebben mij nog nooit iets

misdaan, en zolang ze vriendelijk zijn, kan je daar zeker geen kritiek op geven. Je moet ze ook niet alle-maal over één kam scheren. Ze bou-wen hier ook een familie op. Het zijn ook maar mensen. Als gepensioneer-de zie ik natuurlijk veel, toen er hier laatst straatwerken waren, vond ik zelfs dat de immigranten harder werkten dan de Belgen, en naar men zegt zelfs aan een minder loon.

Heeft u opmerkingen op het stadsbestuur betreffende de voorzieningen in Krottegem?

Het valt allemaal heel goed mee, enkel vind ik dat wanneer het ge-sneeuwd heeft, ze in de wijken ook wel eens mogen strooien. Je moet mij niet komen vertellen dat ze na het strooien geen tijd meer over hebben. Het kost misschien wat meer, maar de mensen hier betalen ook belastingen. Dit houdt mij wel bezig als een iets oudere man.

Om even naar het verleden te-rug te keren, hoe was uw schooltijd hier in Krottegem?

Ik volgde les aan de stadsschool, die nu al verdwenen is. Het was veel strenger dan tegenwoordig, maar toch niet zonder reden. De lagere school besloeg toen ook nog acht jaar. Ik ben tot mijn veertiende naar school geweest en dan gaan werken.

Vind je het systeem van vroeger beter?

Het valt mij wel op dat de kinderen zich nu sneller ontwikkelen en slim-mer zijn dan vroeger, maar in mijn tijd hadden we nog meer tijd om te ravotten. We hadden altijd wel een doel, wat nu minder het geval is.

Wat hadden jullie als vrijetijds-besteding?

Mijn moeder had haar handen vol aan het huishouden en mijn vader moest ook hard werken. Er waren wel af en toe circussen en kermissen. Dat was altijd een hele belevenis. Het was ook leuk om de paarden te zien die van het station naar het slachthuis wandelden. Er was niet altijd geld ter beschikking, daarom verzamelden we bijvoorbeeld soms blikken dozen, die we dan konden inwisselen bij ijzerhandelaars. Met Sint-Maarten gingen we rond bij de mensen om wat geld te krijgen. Met het weinige dat we kregen, kochten we dan wat snoep. Dat was toen een luxeartikel voor ons. Of toen mijn vaders fiets gestolen was, moest hij zijn spaargeld gaan afhalen om een nieuwe te kunnen kopen. Dit is niet meer van deze tijd. De mensen ver-plaatsten zich ook veel vaker met de fiets.

Was men vroeger socialer?

Ja, ze kwamen meer op straat om een babbeltje te slaan en de kin-deren hadden ook veel meer discipli-ne. Wij moesten niet vragen om meer, want dat kregen we niet.

U hebt ook in de bouwsector ge-werkt, heeft u nog meegewerkt aan projecten in Krottegem?

Ja, ik heb meegeholpen bij de bouw van het station. Ons bedrijf heeft de pilaren gegoten in beton en het heeft geld moeten neerleggen om dit te mogen doen. Iedereen wou er zijn voordeel uithalen, daardoor is het bedrijf failliet gegaan.

Wij danken u voor dit interview.

Graag gedaan..

Tim en Seppe

Tussen koekjes en cola

Miet Lefevere is geboren in Krottegem. Als jong meisje speelde ze vaak de zondagnamiddag in de gebouwen die we nu als de Chirolokalen kennen. Toen de pastoor geen toezicht meer kon houden, besloot Miet samen met enkele andere meisjes om de Chiro voor meisjes op te richten en de leiding op zich te nemen. Toen ze geen leidster meer was, ging ze mee als kookouder op kamp. Toen ze trouwde, verliet ze Krottegem om aan de andere kant van Roeselare te gaan wonen. Al snel miste ze het sociale leven in Krottegem. Niet veel later trok ze dus terug naar haar vertrouwde wijk, ‘t Slyperke. Ook nu doet ze nog veel vrijwilligerswerk. Ze is onder andere voorzitster van de vereniging ‘Femma’. Zo helpt ze, samen met andere verenigingen, een vijfdaagse rond “de wijk achter de statie” organiseren. Daarnaast geeft ze ook vormselcatechese aan de vormelingen van de parochie. Miet is dus duidelijk een bezige bij!

Miet Lefevere is geboren en getogen in Krottegem. Ze is een actieve burger die zich inzet in verschillende vereni-gingen. Zijn al de clichés over Krottegem nu eigenlijk wel te-recht?

De wijk achter de statie

K rottegem heeft een slechte naam, maar heeft toch veel meer troeven dan je denkt. Er

zijn namelijk veel sociale evene-menten. Maar het is natuurlijk wel moeilijk om één sociale groep te vormen want er is een grote taal– en cultuurbarrière. Het is er aan-genaam wonen met weinig ver-keer en veel mogelijkheden, en de wijk is goed gelegen. Als je over Krottegem praat, is het eer-ste wat Miet ons weet te vertel-len:”Krottegem is de wijk achter de statie...”.

Verenigingsleven

Er zijn verenigingen voor jong en oud. Een van de oudste verenigin-gen is de Chiro. Eerst was er de jongens-Chiro: ‘Trefferke’, daar-na ook de meisjes-Chiro: ‘Vlo’ke’. Naast deze jeugdbewegingen zijn er ook nog verenigingen voor ou-deren: Femma, en voor de gepen-sioneerden: Okra. Ook de Rijks-wacht en het Vrouwenhuis zijn belangrijke sociale plaatsen. Ver-volgens was er ook nog De Zoete Pinte: hét ontmoetingscafé van Krottegem. Niemand wordt hier

Het leven zoals het is: Krottegem.

uitgesloten: ‘De Drempel’ voorziet begeleid wonen voor (mentaal) gehandicapten. Ook voor de minder bedeelde gezinnen is er een organi-satie: ‘De Trompet’, die gevestigd is in de Ardooisesteenweg. Hier kan je voor zeer weinig geld een maal-tijd bekomen. Er is hier dus echt wel een goed armoedebeleid.

Leuk leven

“Een probleem met de veiligheid? Daar merk ik niets van!” Volgens Miet is het in haar wijk heel rustig. Je kan er gezellig wandelen in de natuur, het is dicht bij het stads-centrum en het is er aangenaam wonen. Enkel op vrijdag rond 15u is het niet zo rustig want dan is er dienst in de Moskee. Het is een jeugdvriendelijke buurt: er is een school aanwezig en er zijn voldoen-de recreatiemogelijkheden. Er is voldoende sportinfrastructuur, zoals het stadion en een voetbalveld. De mooie stijl van de oude huizen is in de Bataviawijk bewaard gebleven, en dat vindt Miet de moeite. Ook de bekende sporter Jean-Pierre Monseré was een inwoner van Krottegem.

Veranderingen in Krottegem

Krottegem staat niet stil: het blijft steeds uitbreiden. Wat vroeger één grote wijk was, zijn nu verschillen-de wijken. Vele van die wijken zijn zeer actief. Vroeger stond Krotte-gem voor arme arbeiders, nu staat het echter voor een multiculturele buurt. Dit is pas de laatste 5 jaar het geval. Iedereen heeft hier res-

pect voor elkaar, zolang men maar niet niet te bezitterig wordt.

De laatste tijd zijn er veel positieve vernieuwingen in Krottegem, maar dat de bibliotheek gaat verhuizen vinden ze een spijtige zaak.

Krottegem uniek

Hier vond voor het eerst een kerst-boomverhakseling plaats. Ook de manier waarop de verschillende cul-turen met elkaar omgaan is verras-send positief.

Krottegem in de kijker

Vroeger had iedereen een negatief beeld over Krottegem. Dit is nu al veel verbeterd dankzij de positieve belichting in de media. Ook ‘De bon-ten os’, een hotel, werkt actief mee aan een goed imago. Er vinden veel evenementen plaats, zoals de Krot-tegemse Corrida en de jaarlijkse kermis.

Als we allen tezamen werken en onze ingesteldheid wat veran-deren, dan komt het mooie Krottegem eindelijk tot zijn recht.

Eline en Trui

“Hier hee iedereen respect voor elkaar“

Marie-Madeleine Vanhaverbeke woont al bijna heel haar leven in Krottegem. Als kind woonde ze voor een tijdje in Beveren, maar sinds haar twaalfde al kan je haar in Krottegem vinden, en daar is ze trots op. Ze begon haar carrière als kleuteronderwijzeres in de Spanjeschool. Daar werkte ze 33 jaar met veel plezier. Nu ze met pensioen is, blijft ze nog steeds bezig, want vandaag de dag zet ze zich in voor verschillende projecten.

Vandaag gingen we op bezoek bij de bewoners van Krottegem om hun mening te vragen over deze wijk. Dit stond allemaal in het teken voor onze project-week in de Broederschool. Wij werden vriendelijk ontvangen door Marie-Madeleine Van Haverbeke, die hier al vele jaren woont.

Opgegroeid in Krottegem

M arie-Madeleine woont al bijna heel haar le-ven in Krottegem. Als kind woonde ze voor

een tijdje in Beveren, maar al sinds haar twaalfde kan je haar in de Witte Reek in Krottegem vinden en daar is ze trots op. Ze kon de wijk niet verlaten, dus besloot ze om in dezelfde straat te blijven wonen en daar te bouwen. In dat huis woont ze nu nog steeds.

Bezige bij

Ze begon haar carrière als kleuter-onderwijzeres in de Spanjeschool. Daar werkte ze 33 jaar met veel plezier. Nu ze met pensioen is, blijft ze nog steeds bezig, want vandaag de dag zet ze zich in voor verschil-lende projecten, zoals de Missie-bond, Femma, Broederlijk Delen, Ziekenwerking, de Parochie, Sint-Vincentiusvereniging,… Ook gaat ze wekelijks langs bij degenen die te oud of ziek zijn om nog naar de kerk te gaan.

Krottegem in het hart Sint-Vincentius

Sint-Vincentius is een vereniging waarin Marie-Madeleine mensen helpt die het wat moeilijker hebben om in hun basisbehoeften te voor-zien. Wekelijks kunnen mensen hier terecht voor een maaltijd, maar dat is niet het enige, ook kledij kunnen ze hier verkrijgen. Meubels niet, want ze beschikken niet over een manier om die te vervoeren. Voeding krijgen ze van winkels in de wijk zelf, maar aan-gezien dit niet voldoende is, krijgen ze hulp van buitenaf.

Accommodatie

Ze is heel tevreden met de voorzie-ningen. Alles is vlakbij en aange-zien Marie-Madeleine al wat ouder is, vindt ze het handig dat ze haar inkopen dicht bij huis kan doen. Maar er is meer dan enkel een su-permarkt, Krottegem bezit ook een bakkerij, slagerij, dokter, apothe-ker, ziekenbond, tandarts, scholen,… Alles is ook vlot bereikbaar met het openbaar vervoer, ook al is dat voor haar geen noodzaak. Toch is het de laatste tijd heel wat moeilij-ker geworden door de werken aan het station. Voor voetgangers is het soms lastig om de Mandellaan over te steken, aangezien de auto’s zich niet aan de verkeersregels houden en vlugger dan 30km/u rijden. Sinds de aanpassing van de weg is het voor fietsers veiliger geworden en nu kan ze zich ook op deze ma-nier verplaatsen.

Explosie vreemdelingen

Volgens Marie-Madeleine is er de laatste jaren een grote toename van vreemdelingen in Krottegem. Helaas ziet ze hiervoor maar weinig oplos-singen. Op de vraag of ze schrik heeft voor buitenlanders, antwoordde ze resoluut nee. Wel heeft ze ooit al een negatieve erva-ring gehad, namelijk toen ze eens boodschappen deed sloeg een vreemdeling op haar rug. Hij had gelukkig geen bijbedoelingen, maar toch sloeg de schrik haar om het hart.

Het is duidelijk dat deze vrouw haar wijk niet zomaar zal verlaten. Ze houdt van de vele contacten die ze heeft met de buurtbewoners en be-tekent veel voor sommigen onder hen. Krottegem ligt haar na aan het hart.

Lorijn en Charissa

Denise Bouvry is een vrouw die een belangrijke rol heeft in het buurtcomité en Spring Erin. In de wijk is er een goede samenwerking tussen de bewoners. Mevrouw Bouvry neemt vaak de touwtjes in handen en zorgt ervoor dat er bepaal-de initiatieven worden genomen. Met hulp van het stadsbestuur hebben ze samen al verschillende dingen verwezenlijkt. Denise Bouvry over de wijk, de naam van de wijk, en de vele initiatieven van de buurtbewoners.

Verschillende organisaties opge-richt door de inwoners van Krotte-gem blazen een nieuw leven door het Roeselaarse stadsdeel. Denise Bouvry geeft u graag een duidelijk overzicht van de verschillende bur-gerinitiatieven om de wijk Krotte-gem leefbaarder te maken.

V roeger gonsde Krotte-gem van bedrijvigheid. Er werd chicorei ge-brand, wevers weefden,

brouwerijen brouwden,… Vele fa-briekseigenaars vonden het inte-ressant om volledige straten aan te leggen met goedkope woningen voor hun arbeiders en hun gezin-nen. Met de komst van meer wel-vaart voor de werknemers migreer-den de bewoners van de arbeiders-woningen naar ruimere huizen net buiten de wijk. Hierdoor ontstond er een verschil tussen Oud-Krottegem en Groot-Krottegem. Oud-Krottegem bestaat uit de fa-brieken en de arbeiderswoningen, terwijl Groot-Krottegem, de straten rond Oud-Krottegem, de periode van welvaart weergeeft.

What’s in a name?

De naam Krottegem komt van de industrie uit Oud-Krottegem. Een eerste reden is dat er o.a. jutezak-ken werden gemaakt. Een bijnaam voor jute is krotte.

Een tweede reden is de chicorei-industrie. Chicorei wordt gemaakt uit de wortel van een groente. De-ze wordt gemalen en gebrand tot chicorei. Vroeger deden de meeste mensen chicorei in hun koffie. Hierdoor zag de koffie er donker-der uit. Omdat koffie destijds rede-lijk duur was deed men dus veel chicorei erbij. Een bijnaam voor chicorei is krotte.

EENDRACHT MAAKT MACHT

De Vriendschap

In de oude woningen van de wijk wonen er nu vooral eenoudergezin-nen en inwijkelingen. Er zijn ook kamerbewoners die vaak een hard verleden met zich mee dragen.

Een groot probleem is het verhuizen van de bibliotheek ‘de Vriendschap’ uit Krottegem naar het stadscen-trum. Het buurtcomité heeft alles geprobeerd om dit tegen te houden maar is er toch niet in geslaagd om de bibliotheek in Krottegem te be-houden. Dit is nefast voor vele ka-merbewoners van Krottegem die hun dagelijkse wandeling naar de bibliotheek konden maken om daar de krant te lezen en mensen te ont-moeten. Doordat de bibliotheek ver-dwijnt, gaat er veel sociaal contact verloren. Oudere mensen die daar-door eens naar buiten gingen en een wandeling maakten zullen nu eenzaam binnen blijven zitten om-dat ze niet meer weten wat te doen. Vele inwoners van Krottegem be-schikken niet over de financiële mid-delen om iedere dag een krant te kopen.

Een frisse wind

Binnen de wijk Krottegem zijn er verschillende comités die zich elk apart engageren voor hun eigen straat. Samenwerken om de volledi-ge wijk een positieve kijk te geven is dus de boodschap. En dit doen ze ook via de overkoepelende organi-satie Spring Erin. Zo heeft het Bata-viacomité een bus gekocht en om-gebouwd tot mobiele bar. Een ander straatcomité heeft enkele feestten-ten ter beschikking. Op de Onze- Lieve-Vrouwemarkt gaan er ver-scheidene evenementen door, zoals de kermis.

Al deze initiatieven die door de

buurtbewoners zelf worden georgani-seerd zorgen ervoor dat Krottegem zijn negatieve imago langzaam van zich af schudt.

Het stadsbestuur en de Koning Bou-dewijnstichting helpen financieel om de evenementen te ondersteunen. Zo werd ook het speelterrein ‘kravottegem’ gerenoveerd met geld van hoger af maar met de kracht van de buurtbewoners.

Daarnaast besliste het schepencollege ook om de stationsbuurt te verande-ren zodat Krottegem beter in verbin-ding staat met de rest van de stad. Zo komen de nieuwe busperrons aan de kant van de wijk.

Krottegem = innovatief

De kerstboomverhakseling was een concept dat voor het eerst in Krotte-gem werd bedacht. Deze milieuvrien-delijke manier om van de kerstbomen af te geraken na de feestperiode werd al in vele andere gemeenten gekopieerd.

Ook het parkeerprobleem in Roesela-re werd door een idee uit Krottegem gedeeltelijk opgelost. Zo kwam er het ‘kwartier gratis parkeren’ na een vraag van de Krottegemnaers.

Samenwerken is de sleutel

De buurtcomités, het stadsbestuur en de Koning Boudewijnstichting werken dus samen om het imago van de wijk op te frissen. Daarnaast is er ook ma-teriële steun van o.a. de Rodenbach-brouwerij. Zonder deze coöperaties zou de herontwikkeling van het stads-deel nooit zo succesvol kunnen zijn. De inwoners van de wijk en hun posi-tieve instelling doen de donkere wol-ken van de vergane industrie verdwij-nen.

Ferre en Pieter-Jan

Sonja Raveschot woont al 64 jaar in Krottegem. Toen ze 4.5 jaar was verhuisde ze met haar ouders naar de Mandel-laan. Als enig kind ging ze vaak spelen met de buurjongen, en het duurde niet lang voor het meer dan een vriendschap werd. “René verhuisde heel z’n boel van hiernaast in een wasmand.”

Beiden gingen ze tot ze trouwden naar school. Sonja vond haar roeping als secretaresse en haar man werkte als leer-kracht informatica.

Sonja is een bezige vrouw, ze neemt deel aan heel wat activiteiten en niets krijgt haar klein. Ze is nog steeds jong van geest en dat siert haar. Krottegem is voor haar een ware thuis met veel nostalgische herinneringen!

Krottegemse Kriebels Met een dubbel gevoel stonden we voor de gevel van het huis in de Man-dellaan. Een vrouw met een warme glimlach, Sonja Raveschot, opende de deur. “Hé, ik ken jou!” zei ze. De wereld is klein, ook in Krottegem.

Terugblikken naar vroeger.

“V roeger was het zeker niet slecht. De Man-dellaan zag er toen helemaal anders uit,

voetpaden uit zand en een smalle kasseien weg. Kinderen konden zor-geloos spelen op straat en op het grote plein, waar zich nu het sport-stadion bevindt.

Trends verdwijnen, ook in Krottegem. De talrijke schoenmakers zijn inmid-dels al een heel tijdje verdwenen. Dat is niet meer van deze tijd. Want ver-tel ons, wie gaat nu nog naar de schoenmaker om zijn schoenen te laten herstellen?”

Sonja vindt het jammer dat jonge mensen door tijdsdruk vaak de tijd niet meer hebben om een korte bab-bel te slaan. Hoewel zij met haar tijd mee gaat en niet graag oud wordt genoemd, vindt zij dit een prioriteit. Mocht Sonja één ding kunnen veran-deren, zou het de verdraagzaamheid tussen mensen zijn.

Discoqueen

“Met de naam Krottegem is niets mis,” zegt ze. “Ik vind het eerder een ludieke naam.”

Krottegem heeft heel wat verenigin-gen en organisaties. Sonja’s grote favoriet is het dienstencentrum ‘Ten Elsberghe’. Hier volgt ze heel wat activiteiten van Spaanse les tot disco-

dansen, één van haar ware passies. Ze gaat er alleen naar toe, maar dit is niet erg, ze staat er best wel haar mannetje. Ze leert er bovendien ook veel nieuwe vrienden kennen.

Dat Sonja nooit stil zit, wordt nog maar eens bewezen door haar ‘groene vingers’ . Ze houdt van de bebloemingswedstrijd, die voor een fleurige sfeer in de straten van Krot-tegem zorgt.

Mijn ziel ligt hier

Cultuur in Krottegem is haar al evenmin onbekend. Een bezoekje aan de brouwerij Rodenbach maakt haar trots op haar eigen wijk. De Krottegemse Ransels, het Huis van de Smaak en de gegidste wandelin-gen staan allemaal als belangrijk aangestipt in haar agenda.

Sonja woont heel graag in Krotte-gem : “Mijn ziel ligt hier!” Alles ligt hier dichtbij: bakker, apotheek, dok-ter en slagerij. Niemand komt hier iets tekort. Sonja kan maar niet ge-noeg benadrukken hoe goed ze zich hier voelt.

Elke medaille heeft een keerzij-de

Het station ondergaat grote werken, wat heel wat verkeershinder met zich mee brengt. “Hopelijk draait dit goed uit,” zegt Sonja met enige twij-fel.

Toch is de mobiliteit in Krottegem veel verbeterd. “Soms is het niet makkelijk om te parkeren in het stadscentrum. Maar er is een bus-halte dicht bij mijn huis, waardoor ik zonder problemen geraak waar ik wil. Jammer genoeg gebruiken de mensen de bus niet genoeg!”

Het valt niet te betwisten dat de di-versiteit aan culturen is toegenomen. Dit brengt heel wat reacties teweeg.

Respect

Sonja daarentegen heeft er geen en-kel probleem mee. Integendeel, ze vindt dit iets positief op voorwaarde dat immigranten zich gepast gedra-gen. Toch kent Krottegem vele voor-oordelen en stereotypen omtrent de immigranten. Sonja gaf als voorbeeld het onveilige gevoel in de Ardooi-sesteenweg.

‘’Eigenlijk mogen we geen schrik heb-ben van de vreemdelingen,” zegt Sonja. Respect is een belangrijke pij-ler in onze maatschappij. Ook wij moeten deze vooroordelen kunnen relativeren. Bijvoorbeeld het gebruik van het woord “Gazastrook” wanneer we het hebben over de Ardooi-sesteenweg.

Stil en proper

Sonja wijst nogmaals op de positieve punten van deze wijk. Niet alleen is het er proper, maar ook van geluids-overlast kunnen we hier niet spreken.

De bewoners kunnen hun mening over Krottegem kwijt in de talrijke vergaderingen. Dankzij vele comités en organisaties staat Krottegem al een beter daglicht dan voordien. Denk maar aan de Krottegemse Corri-da, de rommelmarkten, de kermis,…

Dit interview met Sonja was zeer aangenaam en leerrijk. We hopen dat veel burgers van Krottegem haar me-ning delen.

Kimberly & Lisa B

Patricia Vanlede woont al 15 jaar met haar man en kinderen in de Bativialaan, een misschien wel minder gekend deel van Krottegem. Ze werkt als maatschappelijk werkster bij ‘De Stapsteen’, een organisatie die zich op pro-bleemjongeren richt. Ze woont graag in deze buurt en houdt vooral van de loyaliteit van de buurt. Wij vroegen haar om wat meer te vertellen over Krottegem en de ervaringen die ze er heeft opgedaan.

Waarom bent u in Krottegem komen wonen?

I k ben hier gekomen omdat mijn man hier al woonde. Ach-teraf gezien ben ik heel tevre-den met deze keuze, het is

een leuke en rustige plek om te wo-nen. De Batavialaan is de eerste ver-kaveling die opnieuw is aangelegd na de verwoestingen van WOI. Dit geeft deze straat toch wel een speci-ale meerwaarde.

Werkt u ook in Krottegem?

Neen, ik werk in Rumbeke als maat-schappelijk werkster. Ik richt me vooral op jongeren met problemen thuis of die een misdaad pleegden, en probeer hen terug op het rechte pad te helpen. Ik ben ook nog vrij-williger bij de Oxfam Wereldwinkel. Zo zie je maar dat ik me graag meng met andere culturen.

Is er een goede band tussen de buurtbewoners?

Ja, het zijn allemaal vrienden onder elkaar en daarom is het zo fijn om hier te wonen. Zo hebben wij een wijkcomité dat jaarlijks enkele activi-teiten organiseert voor kinderen en volwassenen. Er is de Halloween-tocht voor de jongsten onder ons en ook een heuse wijkbarbecue. Niet enkel onze wijk zet zich in om ons dichter bij elkaar te brengen, er zijn ook gemeenschappelijke activiteiten tussen de verschillende wijken die meestal plaatsvinden op de O.-L.-Vrouwemarkt.

Hebt u er geen probleem mee dat er zoveel verschillende cul-turen samenkomen op straat?

Neen! Veel mensen voelen zich be-dreigd wanneer ze over straat lopen, vooral in de buurt van het station. Maar dit hoort bij hun cultuur, daar is het een traditie om ‘s avonds sa-men te komen op straat en plezier te hebben. Dit fenomeen is bij ons niet zo gekend. Voor mij is er geen ver-schil tussen blanken en anderskleuri-gen; beiden hebben hun goede en slechte kanten. Zelf heb ik nog nooit verhalen gehoord van misdaden in de buurt door de allochtonen, terwijl ze wel negatief beoordeeld worden.

Zijn er volgens u genoeg accom-modaties in de buurt?

Vroeger hadden we alles wat we nodig hadden, maar de laatste tijd verdwijnt er steeds meer. Dit vind ik zeer spijtig! Twee jaar geleden had-den we nog een post op minder dan 1 km afstand, nu moeten we naar de andere kant van de stad. Ook enkele banken zijn al verdwenen, maar daar kan Krottegem niet veel aan veran-deren. Gelukkig is er nog de Okay!

Kunnen we dan spreken van een negatieve evolutie?

Nee, er zijn natuurlijk ook positieve veranderingen geweest. Zo hebben we onlangs een bushalte gekregen in onze wijk, wel grotendeels door de voormalige schepen van mobiliteit die hier ook woont. Wat wel veran-derd is, is de slechte reputatie die Krottegem gekregen heeft. Noch-tans is het net hetzelfde gebleven,

alleen zijn de culturen wat uitge-breid. Maar je moet deze buurt zelf leren kennen vooraleer je erover kunt oordelen.

Is het nieuwe station een posi-tief element of eerder een hin-der voor u?

Als we over de mobiliteit spreken heb ik er geen hinder van. Maar de werken hadden ook als doel Krotte-gem weer te integreren in Roeselare, maar in plaats van ons nieuwe nodi-ge accommodaties te geven, halen ze er weg. Dit vind ik een spijtige zaak.

Denk je dat er een groot verschil is tussen de stationsbuurt en de wijk waarin u woont?

Ja, dat denk ik zeker! Volgens mij bevinden zich meer culturen aan de stationskant want daar zijn de wo-ningen goed betaalbaar en ook het OCMW heeft er verschillende vesti-gingen, sociale woningen en een appartementsgebouw.

We kunnen dus wel zeggen dat Patricia het erg naar haar zin heeft in deze multiculturele buurt. Ze vindt dan ook alle vooroordelen onterecht.

We sluiten af zoals Patricia het zou zeggen:

‘ Je moet deze buurt leren kennen vooraleer je er een oordeel over kan vellen.’

Evi en Laura

De visie van een inwoner

Kro egem in interviews. Bundel bij de projectweek van de Broederschool van Roeselare

over de wijk Kro egem.

Interviews afgenomen door de leerlingen van het zesde jaar, schooljaar 2012-2013.