8

Aktivizohuni në veprimtaritë e shkollës në se doni që zëri juaj të dëgjohet dhe vota juaj të numrohet

Jonuz Kola drejtor; Gentian Palushi sekretar i redaksisë;

Tel/Fax: +355 (0)24 24006; Mobil: +355 (0)682070905; E-mail: albaid@alb-aid.org

1

Viti VII i botimit, nr. 54, maj 2015

Jemi edhe ne...

Maj 2015________________________________________________Jemi edhe ne...

Mujore për fëmijë, botim i ALB-AID

Kjo gazetë botohet me mbështetjen financiare të Ambasadës së Mbretërisë së Norvegjisë në Prishtinë. Komentet e shprehura këtu, në asnjë rast, nuk pasqyrojnë qëndrimin e Ambasadës së Mbretërisë së Norvegjisë në Prishtinë. Përmbajtja e saj është përgjegjësi vetëm e shoqatës “Alb-Aid”

FOTOT FITUESE TE WIKIACADEMY KUKES

04-prill Dita Ndërkombëtare e Ndërgjegjësimit ndaj MinaveMe mbështetjen e Handicap International shoqata ALB-AID ka organizuar një sërë aktivitetesh në kuadër të Ditës ndërkombëtare të Ndërgjegjësimit ndaj Minave. Kështu me datë 3 prill është hapur një ekspozitë vizatimi me vizatimet e nxënësve të shkollave 9-vjeçare të Kukësit me qëllimin për të rritur ndërgjegjësimin për të drejtat e të mbijetuarve nga municionet e paplasura (UXO)në Shqipëri.Gjithashtu u organizua edhe krosi pranveror me nxënësit e 5 shkollave 9-vjeçare të qytetit të Kukësit. Në fund ta aktiviteteve të kësaj ditë në fjalën e saj Ardjana Mani – e mbijetuar e minave i ka bërë thirrje qeverisë shqiptare në emër të të mbijetuarit e minave / UXO dhe Personave me Aftësi të Kufizuar:

·Për fillimin e menjëhershëm të zbatimit të Ligjit të ri për PAK të miratuar nga Qeveria Shqiptare në korrik 2014·Për rishikimin e Planit Kombëtar të Veprimit për Minierën? Paplasura mbijetuarit ndihmë për të reflektuar ndryshimet e ligjit të ri.·Për të subvencionojë protezë për minat dhe UXO mbijetuarit dhe PAK tyre·Për të planifikuar fonde në buxhetet e institucioneve shëndetësore të qeverisë, për materiale për prodhimin dhe mirëmbajtjen e protezave për PAK dhe minave të mbijetuarit.

Zana Bileri, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj

Eridona Mici, shkolla 9-vjeçare “Sejdi Dida”, Krume

72

Maj 2015________________________________________________Jemi edhe ne... Maj 2015_________________________________________________Jemi edhe ne...

FOTOT FITUESE TE WIKIACADEMY KUKESKRIJIME LETRARE Njerëzit e varfër

Punoj gjithë ditën gjersa dielli perëndon gjersa errësira dëbon dritën gjersa syri më shikon

Unë mbjell tokën, misër, grurëelb dhe tërshërëPos e mbushim barkun kurrëSe ma marrin pyllin tërë

Pastaj udhën marrqë të kthehem në shtëpii tërheq këmbët zvarrëse nuk kam më fuqi

Fëmijët dalin të më presinpara derës mbledhur shukëkur më shohin më thërrasin- O ba, na solle bukë?

Po-iu them i mjeri unëJu kam sjellë fëmijët e miSe sot pata mjaft punëhyni të hani nën shtëpi

Nëna bukën ua ndangjithsecilit nga një copësi e puthin zënë e hanëpo të shkretët nuk i ngop

Fata Nenada, shkolla “Sejdi Dida”, Krumë

Emigrimi

Ngado që të ecësh, ngadalë që të vështroshnëna me lot në sy do të shikoshEmigrimi si një shigjetë e zezë që ka goditur zemrënE nënës e cila nuk shkëlqen më si drita e hënës

Zemra e nënës në kraharor struketpo ama i biri gjëkund nuk duketse ai mori rrugën për mërgime la nënë thellë në vajtim!

A mor emigrim të raftë pika!veprat e tua të liga çdo ditë po i shtonA nuk të vjen pak keq që këtë vend po e shkatërron?

O bashkë atdhetarë shqiptarëqëndroni në vendin tuajmos e lakmoni vendin tuajse vend më të mirë se toka jote nuk kamos e ndërroni atë për më shumë para!

Emigrimi si një perde e mjegulltqë nënë nga fëmija po e ndan,Ata larg njëri-tjetrit po i mban

Eridona Mici, kl VIII, shkolla “Sejdi Dida”, Krume

Magjia e pranverës

Sapo erdhën zogjtë shtegtarëVrapojnë për në lumin e kaltër për tu larë

Fushat me lule u zbukuruanMbi këto lule shumë fëmijë lodruan

Pemët, malet, kodrat, fusha e livadhe u gjallëruanKur erdhi pranvera fëmijët u lumturuan

6 muaj shumë shpejt do të kalojnëNuk dinë si pranverën ta largojnë

Shumë shpejt do të vijë VeraShumë shpejt edhe më shumë do të na zgjatet jeta

Fluturat që gjithkund fluturojnëAto stinën e pranverës e preferojnë

Vera kur të afrohetMendja jonë kurrë nga pranvera s'do të largohet

E mbushur plot gëzim e harePër ta mbushur me gaz botën dalim jashtë ne

Pyjet e gjelbra në pranverëPyjet e gjelbra e të thata në dimër

Vargje të bukura në libërVargjet e bukura plot me rimë

Fytyrat e njerëzve të mbushura plot me gëzimu gëzuan duke ecur nëpër fusha

Aty po kalojnë disa lepurushaFushat e gjelbra në pranverë Sikur të ishte ashtu përherë

Pa emër

Meditim

O i madhe Naim, ndizi qirinjtëse s'po dallojmë të keqin me të mirinO bilbil i shqipes, këndoje poezinëRingjalle tek shqiptarët dashurinë

Bisedo me ne se kemi nevojëna varg fjala jote të prijë si flamurNdalo tek shqiptarët, gjithë pa u dhënësi qiri i tretur na jep pakëz dritë

Në varg himnoje vetëm bashkimin zemrat na i pastro hiqe mallkiminpara nesh shpalos kohën heroikegjak mos qarkullo në zemrat cinike

Mblidhi zogjtë e shqipes shtroji ne kuvendfolu urtë e butë, mbushi gjithë me mendjepu nje këshillë vetëm për ShqipërinëTë gjithë të punojmë të rilindim mençurinë

Florida Quni, kl VI, shkolla 9-vjeçare “Hasan Bardhoshi”, Letaj

Ismail Qemali

5 maji u vra Qemalina ka hy në historiditë e dëshmorëve tonëe dhanë jetën për liri

Hajde Ismail Qemali po të thërret Shqipëria jonë hajde ti si krushk i parëtë nderon Shqipëria mbarë

Lenada Palushi, shkolla 9-vjeçare, Bicaj

Sabina Cenaj, kl VIII, shkolla e mesme e bashkuar “Ahmet Voka”, Gostil

Ersilda Kamberi, shkolla 9-vjeçare “Hasan Bardhoshi”, Letaj, Has

Florian Dajçi, kl IX, shkolla 9-vjeçare “Sejsi Dida”, Krume

3

Maj 2015_________________________________________________Jemi edhe ne...Maj 2015________________________________________________Jemi edhe ne...

6

KRIJIME FIGURATIVE KRIJIME LETRARE (ese) Problemet me ekuacionet e jetësTë biesh në mendime të tepërta, ndonjëherë është e kotë, sepse nuk sjell dobi. Të kthesh filmin e jetës pak kohë më para dhe të shikosh të këqijat që mund të ketë pasur një veprim që ke bërë është edhe më i kotë. Më e mira është të ngresh kokën lart dhe të shikosh përpara, të mendosh se si do ta pastrosh lëndinën e bukur të jetës nga ferrat dhe barërat e këqija. Por, pavarësisht se e thonë dhe e dinë këtë, njerëzit, shpesh humbasin tej në horizontin e paanë, i cili nuk ka as një fillim e as një fund. Bëhen shokë me retë endacake të paqëndrueshme dhe hipin në kalin e bardhë imagjinar. Kjo ndodh, kur ata përpiqen të ndreqin me fjalë gabimet që kanë bërë në të kaluarën duke e ditur edhe se ç'mund ti kthejnë mbrapsht. Kështu pa e ditur, ato rrëmbehen nga vorbulla e mendimeve. Bëhen të panjohur edhe për jetën edhe për veten. Por...sa e drejtë është kjo? A nuk do të ishte më mirë sikur jeta të ishte mikja jote më e mirë, të cilës do ia rrëfeje të gjitha ato çka ndjen? T'ia zbrazësh të gjithë atë vullkan gati në shpërthim që mbart brenda vetes? Dhe nëse nuk mund të arrijmë këtë, ta luftojmë. Jemi mbret në mbretërinë e guximit, kryeministër në shtetin e besimit, kryekomandant në ushtrinë e shpresës dhe zot shtëpie në vilën e rrjedhjes së ngjarjeve. A mund të jemi më të fortë se kaq? Sigurisht, ekziston një pikë pas kësaj pikëpyetjeje. Njerëzit nuk ek shohin veten me syrin e një njohësi të mirë të jetës, por e shohin me një sy aq të thjeshtë sa shkojnë me dëshirë drejt greminës. Por, ka edhe nga ata që u bëjnë ballë disa gjërave dhe ecin përpara. Lënë pas ato që u bëjnë ballë disa gjërave dhe ecin përpara. Lënën pas ato çka nuk u duhen në vazhdim dhe mbushin valixhet e tyre me ngjarjet që mund t'u hynë në punë dhe i analizojnë ato. Ky mund të jetë përfundimi më i saktë i ekuacioneve të jetës.

Arta Dauti, kl VIII, shkolla 9-vjeçare “Sejdi Dida”, Krume

Melankoli vjeshteRri, mendohem! Mendoj për jetën time e cila duket shumë e ftohtë, shumë e acartë, tamam si kjo vjeshtë që më ka pushtuar shpirtin. Gjethet kanë filluar të bien dhe duket sikur vallëzojnë në një mënyrë monotone. Natyra ka rënë në një qetësi të mallëngjyeshme. Pemët janë zhveshur nga kostumet e tyre tipike të blerta, por nuk e kanë humbur krenarinë që i karakterizon, kafshët kanë filluar të kenë ftohtë, e po struken në vende më të ngrohta, edhe shpirti im po kërkon një strofull ngrohtësie. Jeta vazhdon ashtu siç po vazhdon mbretëresha e artë vjeshta, të ushtrojë pushtetin e saj kudo. Tashmë horizonti i shpirtit tim duket sikur ka marrë një vjeshtërsi dhe po kërkon një litar shpëtimi për tu kapur e të shpëtojë nga kjo melankoli vjeshte. Kjo ndjenjë më ka pushtuar dhe po më gllabëron çdo pjesë të trupit tim. Trishtimi më ka mbuluar dhe arsyen nuk e di se pse. Noshta sepse pas asaj verës së mrekullueshme dhe të hareshme erdhi vjeshta e qetë. E di se kjo ndjenjë do të zhduket sapo të vijë pranvera madhështore, por ama e di se do të përforcohet sapo të vijë dimri plak me pelerinën e tij të bardhë. Vjeshta është një stinë e mrekullueshme por që sjell tek unë ndjenja melankolike, në një mënyrë të pakontrollueshme. Epo çtë bëj jeta është jetë dhe duket ta jetoj me gjithë ndjenjat që ajo më ofron.

Eridona Mici, kl VIII, shkolla “Sejdi Dida”, Krume

Me lejo të flas

Fjala! Ç'është fjala?! Për disa njerëz fjala mund të jetë thjeshtë një bashkim shkronjash pa rëndësi, por fjala është shumë e rëndësishme, me një vlerë po aq të madhe. Eh fjalët e mira mund të jenë si ai flladi i pranverës që të përkëdhel fytyrën ashtu edhe fjalët e mira mund të përkëdhelin shpirtin, por unë dua të ndalem tek ato fjalë me sfond të hirtë të cilat janë si shigjeta të zeza që godasin shpirtin e artë të njeriut dhe i lënë plagë të thella, plagë që nuk mund t'i shërojë madje as koha. Më lejo të flas! Çdo njeri ka të drejtë të flasë, tu shpalosë të tjerëve mendimet, por një njeri që nuk flet, një njeri mbyllur, i prangosur përgjithmonë në hekurat e heshtjes nuk mund të dijë kurrë kuptimin e fjalëve shoqëri, mirësi, mirëkuptim etj. E ç'të duhet jeta kur nuk mund të provosh mrekullitë që të fal ajo? E një nga këto mrekulli është e drejta e fjalës, e drejta për tu shprehur hapur mendimin tënd pa u druajtur nga askush. Trupi dhe zemra ime këputen e mpihen, kur mendoj për njerëz të mbyllur në atë burg që ia kanë krijuar vetvetes. Mos harro aty ku mbaron liria e tjetrit fillon liria jote, kështu që mos e shfrytëzo lirinë tënde për tu bërë dëm të tjerëve, ruaje lirinë tënde të paprekur të pafajshme të rrethuar nga një mburojë e artë që mban emrin sinqeritet, mos u mëso me gënjeshtra se ato të lënë në baltë sepse herët apo vonë zbulohen, mos ia moho askujt të drejtën për të folur, mos ua merr këtë dhuratë të çmuar që fati na ka falur të gjithëve, pa të cilën jeta do të ishte fare e zbehtë, melankolike dhe monotone.

Eridona Mici, kl VIII, shkolla “Sejdi Dida”, Krume

Ndjenja prekësePo ndahem nga ti me pikëllim në shpirt, nga brenda ndjej një ankth që po më mbyt të gjallë, duket se po më shtrëngon dhe po më ndalon frymën. Një flakë që djeg zemrën time sikur do të më vrasë, një zë brenda meje thërret emrin tënd, por mendja ime thotë ndryshe, lotët dalin, por përsëri përpëlitem në heshtjen e vetmisë e them me vete, pse të qaj, pse të pikëllohem e të mërzitem për një njeri që nuk më deshi kurrë. Brenda vetes gëlltitem në vorbullën fatkeqe të marrëzisë, për mua çdo gjë është e errët dhe e zymtë. Ditët e lumtura paskan kaluar e unë nuk i kam shijuar, drita e dashurisë ishte shuar e zemrat po mbyllnin perdet e lumturisë e gëzimi venitet sikur mbyllen sytë e një fëmije të pafajshëm. Pranvera nuk do të vijë me zërat cicërues e me lulet që vallëzojnë nëpër fusha, por do të mbesë vetëm një kujtim i vjetër në kokën time. Ndarja nga ti nuk ishte e lehtë, ishte sikur breshkën ta ndaje nga zhgualli, ishte sikur yjet ti këpusje nga qielli, por sa kaq që ishte thjesht një gabim i madh e i pakthyeshëm që besova tek ti, që zemra më gënjeu, nuk i shijova minutat e kohën që lamë pas, por nuk do të përsëritet më. Fati u sol me mua si një dhelpër dinake që të josh e më pas të fut në grackë, por nuk do të qaj, do të buzëqesh, ashtu ftohtë edhe pse zemra ime është bërë copë nga ligësitë e tua të pashpirt e të pabesa.

Suada KokaLeonora Brati, kl VIII, shkolla 9-vjeçare “Sejdi Dida”, KrumeArtiola Dogjani, kl IX, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj

54

KRIJIME LETRARE

Maj 2015________________________________________________Jemi edhe ne... Maj 2015_________________________________________________Jemi edhe ne...

Qyteti im KukësiQyteti im është shumë i bukur, breg liqeni. Ai ka një numër të madh pallatesh, ka rrugë të shtruara me asfalt, ka sheshe ku më i madhi është sheshi “Skënderbeu”. Në qytetin tim ndodhet edhe një lulishte ku qytetarët dalin dhe shëtisin mbrëmjeve të nxehta të verës. Qyteti im ka qenë i banuar që në lashtësi. Ka shumë bukuri natyrore dhe është i rrethuar nga malet dhe për këtë arsye vizitohet nga shumë turistë të huaj. Bukurinë më të madhe e ka në dimër ku bora nëpër male i jep një shkëlqim vezullues sa të duket sikur po sheh ndonjë yll që se ka parë asnjeri. Ky pra është qyteti im, Kukësi. Artiola Dogjani, kl IX, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj

Ditë Nëntori ditë

Ditë Nëntori ditëDita e FlamuritËshtë dita e kombit e trimit dhe e burrit

Ditë Nëntori ditëDita e BoletinitN'gjunjë pranë flamuritme lotët e trimit

Ditë Nëntori ditëditë që është e jonae ngriti Ismailime ISën nga Kosova

Ismail Qemali në Vlorëmblodhi djemtë e Shqipërisëme flamurin kuq e zi në dorëme shkabën dykrenore të lirisë

Elsaida Nenada, kl IX, shkolla e mesme e bashkuar “Ahmet Voka”, Gostil

Shahin Cenaj, kl VI, shkolla 9-vjeçare “Ahmet Voka”, Gostil

Njomeza Guri, kl XI, shkolla 9-vjeçare “Vehbi Shehu”, Bicaj

Më lejo të flasÇ'është kjo mizori që po më mbush trupin me tmerr? Ç'është kjo errësirë që po më burgos shpirtin? Ç'është ky egoizëm që po më ha për së gjalli? Pse s'më lini të flas? Pse nuk më lini të përshkruaj ndjenjat e mia të pastra si një gonxhe sapo çelur trëndafili që ka frikë të nxjerrë kokën se mos shpohet në gjembat e ashpër të ferrave që e kanë rrethuar nga të gjitha anët? Përse po mi kyçni në dry ato qoi kam brenda? Pse se lini diellin të dalë e të depërtojë mbi trupin tim e të më falë ngrohtësi? Më lini të flas, të dëgjohem, të shkruhem dhe të mos kthej kokën prapa që të kujtoj padrejtësitë dhe dëshpërimin.

Denis Cahani, kl VIII, shkolla 9-vjeçare “Sejdi Dida, Krume

(Krijime figurative nga nxënësja Brunilda Dauti)Pranverë në natyrë, pranverë në shpirtin tim...