Stefan Uro IV Duan Nemanji, poznat i kao Duan Silni (oko 1308 20.12. 1355) je bio srpski srednjovekovni kralj (13311345) i prvi srpski car (13461355), odnosno car Srba, Grka, iBugara.[2]

Bio je sin kralja Stefana Deanskog i otac cara Uroa Nejakog, poslednjeg vladara iz dinastije Nemanjia. Duan je sa vlasti zbacio svog oca Stefana Deanskog, uz pomo vlastele nezadovoljne politikom Stefana Deanskog prema Bugarskoj i Vizantiji, nakon bitke kod Velbuda protiv Bugara. Duan je znaajno proirio granice srpske drave prema jugu, iskoristivi unutranje nemire u Vizantiji. Ratovao je i sa ugarskom kraljem Karlom Robertom. Po osvajanju velikih vizantijskih teritorija Stefan Duan se 1345. proglasio za cara Srba, Grka (tj. Romeja) i Bugara, a srpsku crkvu je sa ranga arhiepiskopije uzdigao na rang patrijarije to e biti priznato tek nekoliko desetljea potom. 1346. godine je samovoljno prisvojio titulu cara, a svojega dvorjanina je proglasio patrijarhom, da bi mu on stavio carsku krunu na glavu. Na srpsku patrijariju, stvorenu mimo volje Carigrada, vaseljenski patrijarh Kalikst je bacio anatemu, to je u narodu uinilo muan utisak. Narod je ovo prokletstvo dovodio u vezu s onim nesreama, koje posle smrti patrijarhove (1354) i Duanove (1355) poee da snalaze srpski narod.[3] Poznat je i po donoenju Duanovog zakonika, najznaajnijeg srpskog srednjovekovnog pravnog akta. Zavrio je manastir Deane, zadubinu svoga oca, a njegova najznaajnija zadubina bio jemanastir Svetih Arhanela kod Prizrena, gde se nalazio i njegov grob. Duan Silni je zadavio Stefana Deanskog, svoga oca.[3] Zbog oceubistva, Stefan Duan je jedini vladar iz dinastije Nemanjia koji nije bio proglaen za sveca posle smrti, ali se prikazuje na freskama i njegov kult se vekovima gaji u Srpskoj pravoslavnoj crkvi.