Vaka anemi tetkik (metastatik ca):

1. Birinci basamakta Post op meme ca ve anemi ile gelen hastada ne düşünürsün

2. GİS malignite semptomları nelerdir

Barsak alışkanlıklarında değişiklik

Kilo kaybı

Anemi, halsizlik

Rektal kanama, GGK +

Karın ağrısı

Hematokezya melena

3. DSM 4 major depresyon tanı kriterleri nelerdir

A- İki haftalık bir dönem sırasında, daha önceki işlevsellik düzeyinde bir değişiklik olması ile birlikte aşağıdaki semptomlardan beşinin (ya da daha fazlasının) bulunmuş olması; semptomlardan en az birinin ya1 depresif duygu durum ya da2 ilgi kaybı ya da artık zevk alamama olması gerekir.

Not: Açıkça genel tıbbi bir duruma bağlı olan ya da duygu duruma uygun olmayan hezeyan ya da halüsinasyon semptomlarını dahil etmeyiniz. o Ya hastanın kendisinin bildirmesi (örneğin, kendisini üzgün ya da boş hisseder) ya da başkalarının gözlemlemesi (örneğin ağlamaklı bir görünümü vardır) ile belirli, hemen her gün yaklaşık gün boyu süren depresif duygu durum, Not: Çocuklarda ve ergenlerde irritabl duygu durum bulunabilir. o Hemen her gün, yaklaşık gün boyu süren, tüm etkinliklere karşı ilgide belirgin azalma ya da artık bunlardan eskisi gibi zevk alamıyor olma (ya hastanın kendisinin bildirmesi ya da başkalarınca gözleniyor olması ile belirlenir). o Diyet uygulamazken anlamlı kilo yitimi ya da kilo almanın olması (örneğin, bir ay içinde beden ağırlığının %5’inden fazla değişim) ya da hemen her gün iştahta azalma ya da artma,

Not: Çocuklarda beklenen kilo alımının olmaması. o Hemen her gün, uykusuzluk (insomnia) ya da aşırı uyku (hipersomnia) olması. o Hemen her gün, psikomotor ajitasyon ya da retardasyon (sadece huzursuz ya da ağırlaştığı duygularının olduğunu bildirmesi yeterli değildir, bunların başkalarınca da gözleniyor olması gerekir). o Hemen her gün, yorgunluk ve enerji yitimi. o Hemen her gün değersizlik ya da aşırı ya da uygunsuz suçluluk duyguları (yalnızca hasta olmakla ilişkili kendini kınama ya da suçlama değildir). o Hemen her gün düşünme ya da konsantre olma yetisinde azalma ya da kararsızlık (ya öznel değerlendirmeye ya da başkalarının gözlemlerine dayanarak). o Yineleyici ölüm düşünceleri (yalnızca ölüm korkusu değil), özgül bir plan olmaksızın yineleyici intihar düşünceleri, ya da intihar girişimi ya da intihar etmek için özgül bir plan. B- Belirtiler bir karma dönem (epizod ) için ölçütleri karşılamaz. C- Belirtiler klinik olarak anlamlı rahatsızlık ya da toplumsal, mesleki ya da diğer işlevsellik alanlarında bozulmaya neden olur.D- Belirtiler bir maddenin doğrudan fizyolojik etkisine (örneğin kötüye kullanılan bir madde, bir ilaç) ya da genel bir tıbbi duruma (örneğin hipotiroidizm) bağlı değildir.E- Belirtiler yas tutma ile daha iyi açıklanamaz, yani sevilen birisinin yitirilmesinden sonra bu semptomlar 2 aydan daha uzun sürer ya da bu semptomlar, belirgin bir işlevsel bozulma,

değersizlik düşünceleriyle hastalık düzeyinde uğraşıp durma, intihar düşünceleri, psikotik semptomlar ya da psikomotor retardasyonla belirlidir.

Şu soruların sorulması oldukça yardımcı olabiliro Son 2 hafta içinde çökkün ya da umutsuz hissettiğiniz oldu mu? o Son 2 hafta içinde daha önce sıklıkla yaptığınız aktivitelere karşı ilginizde bir azalma ya da bu aktivitelerden yeterince keyif alamama gibi yakınmalarınız oldu mu? o Son 2 haftada yaşantınızda herhangi bir değişiklik oldu mu? o Aktivitelere karşı ilginizde bir azalma oldu mu? o Sürekli bir yorgunluk veya enerji kaybı yaşıyor musunuz? o Kendinize olan güveninizde azalma oldu mu? o Dikkatinizi toplamada zorluk yaşıyor musunuz? o Uyku düzeninde değişiklik oldu mu? o İştahınızda ya da kilonuzda değişiklik oldu mu? o Son zamanlarda cezalandırıldığınızı düşündüğünüz olur mu? o Hayatın yaşamaya değmediğini düşündüğünüz olur mu? o Her şeyin sona erdiğini düşündüğünüz olur mu? o Ne kadar süredir böyle hissediyorsunuz? o Son 1 ayda böyle hissettiğiniz günlerin sayısı daha fazla mıydı? Depresyonda ayırıcı tanı

Şizofreni ve şizoafektif bozukluk: Şizofreniye has duygudurumla uyumlu olmayan hallüsinasyonlar, hezeyanların olması ve şizofreniye has duygulanım belirtileri ve kronik ilerleyici yıkım belirtileri ile ayırt edilebilir. Şizoaffektif bozuklukta belirgin duygudurum belirtilerinin olmadığı en az 2 hafta boyunca hallüsinasyon ve hezeyanların olması yol göstericidir. Anksiyete Bozuklukları: Depresif bozuklukta anksiyete belirtileri sıklkla beraber bulunur ve prognozu olumsuz etkiler22. Ayırıcı tanı genel olarak DSM-IV-TR tanı kriterleri dikkate alındığında kolayca yapılabilir. Bipolar Bozukluklar: Manik ya da hipomanik epizodların görülmesi Major depresif bozukluktan ayırt ettirici en önemli özelliktir. Uyum Bozuklukları: Belirtilerin stres faktörünün sonlanmasından sonraki 3 ay içinde kaybolması ile depresyondan ayrılır. Genel Tıbbi Duruma Bağlı Depresif Bozukluklar: Genel tıbbi duruma ait belirti ve laboratuvar bulgularının olması ile ayırt edilebilir. Özellikle ileri yaşta ya da erken başlangıçlı, ilk atak, ailede depresyon öyküsü olmayan, belirgin bir psikososyal stresörün olmadığı, atipik belirtilerle seyreden ve beraberinde fizik muayene bulgusu olan depresif bozukluk hastalarında genel tıbbi durum düşünülmelidir. Madde Kullanım Bozuklukları: Pek çok psikoaktif maddenin çekilme ya da intoksikasyon dönemlerinde ortaya çıkan bilişsel ve davranışsal değişiklikler depresyonla karışabilmektedir. Çoğunlukla aralarındaki nedensel ilişki ve olası ortak etyolojik faktörler nedeniyle aynı bireyde sıklıkla ortaya çıkabilmektedir. Özellikle alkol kullanım bozukluklarının bu hastalarda ayrıca araştırılması gerekmektedir23.Yas: Sevilen birinin kaybının ardından genellikle bireyin içinde bulunduğu ruhsal durumdur yas. Depresif bozuklukla sıklıkla karışan bir tablodur aynı zamanda. Ancak major depresif epizodun aksine yas tablosunda benlik saygısı korunmuştur, ağır suçluluk duyguları olmaz, intihar düşünceleri de çok nadirdir. İşlevsellikteki kayıp ve nörovejetatif belirtiler de depresif

bozuklukta olduğu kadar ağır değildir22. Demans: Uzun sürede ve sinsi bir seyir gösterir. Depresyondakinden farklılık gösteren bellek bozuklukları ve konuşma bozuklukları vardır. Depresyondan farklı olarak çoğunlukla stres faktörleri söz konusu değildir. Özgeçmişlerinde ya da ailede depresyon öyküsü daha nadirdir. Depresyon hastaları genellikle bilişsel kayıplarının farkındadırlar ve bu durumdan yakınırlar. Defisitlerini saklama çabası göstermezler, sorulara “bilmiyorum” yanıtı depresyon için klasiktir, kısıtlı işbirliği gösterirler24. Demans hastaları ise özellikle bellekle ilgili sorulara yanıt verme çabası içindedirler, soruların yanıtlarını hatırlayamadıklarında utanma, kaygı gibi duygular yaşamaları daha muhtemeldir.

4. Depresyon tedavisi ve izlemi nasıl olur1.yatacak mı ayaktan mı tedavi edilecekÖzellikle ilk görüşme ve formulasyon aşamasında hastaya rahatsızlığının ne olduğu, bu rahatsızlığın doğru bir tedavi ile düzelebilecek bir rahatsızlık olduğu, doğru tedavinin uygun ilaç, yeterli günlük doz, yeterli süre kullanım anlamına geldiği açıklanmalıdır. Ayrıca, yaklaşık 6-8 hafta sürecek akut tedavi döneminin ardından yine yaklaşık 6-12 aylık bir izlem döneminin gerekli olduğu eklenmelidirTedavi Hedefleri5,8 Tedavi hedefleri şunları içerir;

Tüm depresif belirtileri ortadan kaldırmak ya da azaltmak İntihar, başkasına zarar verme ve kendini ihmal riskini azaltmak Optimal işlevselliği yeniden sağlamak Depresif belirtilere katkıda bulunan yaşam problemlerinin etkili yönetimini sağlamak Medikal eş tanıları tedavi etmek Relaps riskini azaltmak ya da önlemek

Hangi tedaviler yardımcı olur?Şunların her ikisine de ihtiyaç vardır1. Destekleyici tedaviler

a) Stres ya da yaşam olayları içinb) Olumsuz düşünce paterni içinc) Sonraki atakların önlenmesi için

2. İlaçlara) Çökkün duygudurum veya istek/tat alamama ve daha önce bahsedilen belirtilerden en az 4’ünün bir arada bulunduğu durumlarb) Destekleyici tedaviye yetersiz yanıtc) Rekürren depresyond) Ailede depresyon öyküsünün olmasıe) Psikotik belirtilerin varlığıf) Şiddetli depresyon durumlarında tercih edilmelidirler.

İlaçlar hakkında14;a) Trisiklik antidepresanlar (TCA), Seçici serotonin geri alım inhibitörleri (SSRI), serotonin ve norepinefrin gerialım inhibitörleri (SNRI) ve dopamin norepinefrin gerialım inhibitörleri temel ilaçlardır.b) İlaç seçimi;

o TCA; ucuzdurlar ancak bazı tehlikeli yan etkileri olabilir. Özellikle uyku sorunları olan hastalarda tercih edilebilirler. Bazı yan etkileri arasında hipotansiyon, baş dönmesi, kardiyak aritmi, ağız kuruluğu, kabızlık ve bulanık görme sayılabilir. o SSRI: TCA’lardan daha az etkili değillerdir ve daha az ciddi yan etkileri vardır. Ayrıca daha iyi tolere edilirler. Yan etkileri arasında kilo alımı, bulantı, cinsel disfonksiyonlar sayılabilir. Daha yüksek dozlarda ise deliryum, hipertermi, hiperrefleksi ve myoklonus ile seyreden seratonin sendromuna yol açabilirler.o SNRI: TCA’ların günümüz eşdeğerleri gözüyle bakılırlar. Daha az yan etkileri vardır. Pahalıdırlar. Yan etkileri arasında baş ağrısı, HT ve kardiyak iletim anormallikleri sayılabilir.o Dopamin-norepinefrin gerialım inhibitörleri: Bupropion en sık kullanılanıdır ve cinsel işlevler korunmak istendiğinde genellikle tercih edilir. Aynı zamanda sigara bırakmaya yardımcıdır. Epilepsi öyküsü olan hastalarda kontrendikedir.c) İlaçlar etkilidirler: hızlı çalışırlard) İlaçlar bağımlılık yapmazlar, alkolle etkileşimleri vardır, yanıt için düzenli kullanılmaları önemlidir ve ortalama 2-4 haftalık süre gereklidir.e) Hastalar ilaçların yan etkileri hakkında bilgilendirilmelidirler. Genellikle yan etkiler 7-10 gün içinde azalmaya başlar.f) Tedavi süresi: Tedavi iyileşmenin ardından en az 1 yıl devam etmelidir

İzlem ve takip Tedavi planı: Kesinlikle uyulmalıdır. İlaçlara, doktor başka bir öneride bulunmadığı sürece devam edilmelidir Doktorun bilgisi dışında ilaçlar kesilmemelidir Bir ilacın etkili olmadığı vakalarda başka bir ilaç denenebilir Gerekiyorsa birkaç ay ilaçsız takip edilmelidir.Keyif veren aktivitelere katılımın arttırılmasıProblem çözme planı

Acil Durumlar ve/veya Sevk Kriterleri Aktif intihar ya da başkasına zarar verme düşüncesi varsa Önemli psikotik ya da katatonik belirtileri varsa Tedaviye dirençli ya da ilaçlara yanıt vermiyorsa; ileri tıbbi ve psikolojik inceleme için sevk gereklidir. Sık rekürrens ya da relapslar oluyorsa, Tanı net değilse, Belirgin anoreksik belirtiler ve işlevsellikte ciddi bozulma ile beraber ciddi depresyon varsa, Bipolar bozukluk olasılığı varsa, Beraberinde alkol ya da madde kullanım bozuklukları varsa, Yaşlılarda bilişsel bozulmalar varsa sevk gereklidir

5. Kronik anemili hastaya ne zaman kan transfüzyonu yaparsın

Hızlı gelişen akut kan kaybı, kvs hastalık+ 10 dan düşük hb, hb7-9 ama semptomatik,

hb<7 stabil hastalar

6. Düşük prevelans hekimliği nedir:

Aile hekimliği ilk başvuru noktasıdır. Hastane ve dal uzmanlıklarına hastalar elenerek

gelmektedir. Bilirli hastalıklar bu uzmanlık dallarında daha yüksek prevalansta

görülür.

Düşük prevalansta hastalıkları sınıflandırmak ve tanı koymak daha zordur,

Tanı ve tarama testlerinin hastalığı tahmin ettirici değeri prevalansa göre değişir, bu

nedenle 3. Basamakta kullanılan tanı ve tarama testleri 1. Basamakta değerli

olmayabilir, düşük prevalansta testlerin pozitif prediktif değer azalır , testlerin tahmin

ettirici değeri etkilenir

+ test -test

Hasta (prevalans)

10 4 Sensitivite

Sağlıklı 6 80 Spesifite

PPV NPV

Sensitivite : bir testin, gerçek hastalar içinden hastaları ayırma yeteneğini gösterir.

Spesivite: gerçek sağlamlar içinden sağlamları ayırma yeteneğini gösterir

PPV: Testin uygulandığı toplulukta (+) sonucu olanların gerçekte hasta olma

olasılığıdır. Prevalans ve özgüllükten etkilenir.

Negatif prediktif değer: testin uygulandığı toplulukta (-) sonucu olanların gerçekte

hasta olmama olasılığıdır. Prevalans ve duyarlılıktan etkilenir.

7. Mamografi planlaması yaşa göre nasıl yapılır

Meme tarama: 20 yaşından itibaren KKMM

20-39 yaş arası 2 yılda bir 40 yaş üstü her yıl klinik meme muayenesi yapılmalı

40- 69 yaş arası 2 yılda bir mamografi

8. PCOS tanısı?

Genel fikir birliği: 1-Peripubertal başlangıç, 2-Oligo-amenore, 3-Hiperandrojenizm ( serumda yada deride androjenik değisiklikler-akne, hirsutizm, yağlı cilt…) dir. Bununla beraber farklı kriterler de koyulmaktadır. NIH (National Instutes of Health )1990 a göre tanı kriteri: 1-Kronik anovulasyon 2-Klinik ve/veya biyokimyasal hiperandrojenemi bulguları,

3-Diğer etyolojik nedenlerin ekarte edilmesi Rotterdam 2003 e göre tanı kriterleri: 1-Oligo ve/veya anovulasyon,2-Klinik ve/veya hiperandrojenizm bulguları, 3-Polikistik overler. Bunlardan ikisinin varlığı tanı için yeterlidir. Vakaların önemli bir kısmında LH/FSH oranı 3 olarak çıkmakta, obezite oranı % 30-60’lara, insülin rezistansı ise % 50-70’lere çıkmaktadır. USG ile yapılan incelemede her bir overde 2-9 mm çaplı oniki yada daha fazla sayıda periferik dizilimli over varlığı (tek overde olması yeterli) tanıda faydalıdır. Over volümünde de artış (10 ml ve üstü) olur. USG incelemeler siklusun ilk günlerinde (3-5 günler) yapılmalıdır

9. KBY, DM, KKY olan hastalarda antihipertansif seçimi?

1. İleri yaştaki hastalar: İlaç tedavisine tiazid diüretikleri, kalsiyum antagonistleri,

anjiyotensin reseptör antagonistleri, ACE inhibitörleri ve beta blokerlerle başlanabilir.

Özgül olarak izole sistolik hipertansiyonda, ilk seçenek ilaçlar bir diuretik veya bir

dihidropridin kalsiyum kanal blokeri olabilir

2. Diyabet: Diyabette bütün antihipertansif ilaç sınıfları kardiyovasküler komplikasyonlara

karşı koruyucudur. Bu nedenle tüm ilaç grupları tedavide düşünülebilir. Kombinasyon

tedavisi diyabette kan basıncını etkili şekilde düşürmek için sıklıkla gereklidir. Bir renin-

anjiyotensin sistem blokeri (ACE inhibitörü /anjiyotensin reseptör blokeri), nefropati

başlaması veya ilerlemesine karşı üstün koruyucu etkisinin kanıtlanmış olması nedeniyle,

tedaviye daima dahil edilmelidir. Tiyazid diüretik düşük doz eklenebilir. Diüretik olarak

indapamid de tercih edilebilir. Sonrasında sırasıyla Ca kanal blokerleri, β blokerler (koroner

arter hastalığı da var ise), Alfa-1 bloker (dislipidemi ya da benign prostat hiperplazisi de var

ise), başlanabilir.

3. Böbrek işlev bozukluğu olan hastalarda antihipertansif tedavi: Sıkı kan basıncı

kontrolü (<130/80 mm Hg) gereklidir. Kan basıncı hedefine ulaşmak için genellikle birkaç

antihipertansif ilacın (kıvrım diüretikleri dahil) kombinasyonu gereklidir. Proteinüriyi

azaltmak için bir ARB, bir ACE inhibitörü veya ikisinin bir kombinasyonuna gereksinim

vardır

İlaç tedavisinde başta gelen ilaçlar ACE inhibitörleri, anjiyotensin reseptör blokerleri

(ARB’ler) ve renin inhibitörleridir. Bunlar nefronun yapısında yer alan efferent arteriyolde

vazodilatasyon sağlayarak glomerul içi basıncı düşürür ve mezenşiyal fibrotik süreci

yavaşlatırlar. Ağır böbrek yetmezliğinde bu ilaçlar özellikle distal tübüle etkili diüretikler

veya eplerenone ile kombine edildiklerinde kan potasyum düzeyinde artışlara yol

açabildiklerinden dikkatle kullanılmalıdırlar. ACE inhibitörleri ile renin inhibitörlerinin

glomeruler filtrasyon hızı 15ml/dk’nın altına düştüğü hastalarda dozlarının azaltılması

gerektiği halde ARB’lerde doz ayarlamasının gerekmeyebileceği bildirilmiştir.

Kalsiyum antagonistleri antihipertansif ve natriüretik etkileri nedeni ile kronik böbrek

yetmezliği olan hipertansiyon tedavisinde kullanılmaktadırlar. Dihidropiridin grubu afferen

arteriyolde vasodilatasyon yaptığı için intraglomerular basıncı arttırabilmektedir. Diltiazem ve

verapamil daha iyi böbrek koruyucular olmakla beraber, manidipine hem afferent, hem de

efferent arteriyollerde vasodilatasyon yaptığı için proteinürinin azaltılmasında en etkili

kalsiyum antagonisti olarak bildirilmiştir. Ayak bileğinde ödem, gingival hiperplazi, yüz

kızarıklığı ve taşikardi veya bradikardi gibi yan etkileri olabilmektedir.

Böbrek yetmezliği olan hastalarda glomeruler filtrasyon hızı 50ml/dakika’dan daha iyi ise tek

başına veya distal diüretikler ile kombine olarak thiazide grubu diüretikler kullanılabilir.

Glomeruler filtrasyon hızı 30ml/dakika’nın altında ise furosemide, torasemide, bumetanide,

ethacrynic asit gibi loop diüretikleri tercih edilmelidir. Böbrek yetmezliği olanlarda amiloride,

spiranolakton ve triamterene gibi distal tübüle etkili ajanlar hiperpotasemi riski nedeni ile ya

çok dikkatli kullanılmalı veya kullanımlarından kaçınılmalıdır.

Böbrek yetmezliği olan hastalarda, betablokerler artmış sempatik aktivitenin etkilerini

önlemekte yararlı olmakla birlikte atılımlarında azalma olabileceği için çok ileri evrede olan

hastalarda, vücutta oluşan birikmelerine karşı dozajlarına dikkat edilmesi gerekir.

Diabetlilerde (özellikle insülin kullanan hastalarda) hipoglisemik belirtileri

baskılayabilecekleri unutulmamalıdır. Ağır periferik arter hastalarında betablokerler relatif

olarak kontrendikedir. 

Alfablokerler antihipertansif olmalarının yanı sıra, antiprolifeeratif, antiagregan ve

antiaterosklerotik etkilere sahiptirler. Benign prostat hipertrisinde endikedirler. Yan etkileri

ortostatik hipotansiyon, ağız kuruluğu, halsizlik ve güçsüzlük yakınmalarıdır.

Kronik böbrek yetmezliği olan hastalarda ikili, üçlü veya daha fazla antihipertansif ilacın

kombine kullanımı ile tek ilaçlı tedavilere göre daha etkin ve güvenli tedaviler düzenlenebilir.

En sık kullanılan kombinasyonlar ACE inhibitörü, ARB veya renin inhibitörü + diüretik

kombinasyonları en sık tercih edilen kombinasyonlardır. Bunlar yetersiz olursa bir kalsiyum

antagonisti veya betabloker tedaviye eklenebilir. ACE inhibitörü+ARB kombinasyonu

özellikle ağır proteinürisi olan hastalarda oldukça yararlı olmaktadır.

4. Serebrovasküler hastalığı olan hastalarda antihipertansif tedavi: tüm ilaçlar

kullanılabilir. Hedef: <130/80

5. Koroner kalp hastalığ ve kalp yetersizliği: Miyokard infarktüsü sonrasında sağ kalan

hastalarda beta bloker, ACE inhibitörü veya ARBnin erken uygulanması tekrarlayan

miyokard infarktüsü ve ölüm insidansnı azaltır.

SCORE kardiyovasküler risk hesaplaması:

Yaş, cinsiyet, sigara, total kolesterol. Sınıflama:<1 düşük, 1-5: orta, 5-10: yüksek, > 10 çok

yüksek risk

İlaç tedavisi, evre 3 hipertansiyonun yanı sıra evre 1 ve 2 hipertansiyonu olan yüksek veya çok yüksek toplam kardiyovasküler risk altındaki hastalara derhal başlanmalıdır. Tekrarlanan kan basıncı ölçümleriyle evre 1. ve 2 hipertansiyonun gösterildiği tüm hastalarda:o Hedef organ hasarı,o Böbrek hastalığı,o Tespit edilmiş kardiyovasküler hastalık ,o Diyabetes mellitus,

o Ailevi dislipidemiden biri varsa,ve 10 yıllık ölümcül kardiyovasküler risk için hesaplanan SCORE puanı %5 ve üzerinde ise antihipertansif ilaç tedavisine derhal başlanmalıdır

Sevk edilmesi gerekli durumlar: Hipertansiyon hastası; Tablo 3’teki önerilere rağmen hedef kan basıncı sağlanamazsa kardiyoloji uzmanına yönlendirilir. Dirençli hipertansiyon varsa kardiyoloji uzmanına yönlendirilir. Sekonder hipertansiyon varsa Kardiyoloji uzmana yönlendirilir. Hipertansif öncelikli durum (hipertansif urgency) varsa kardiyoloji uzmanına yönlendirilir. Hipertansif acil durum varsa hastaneye acil yönlendirilir.2’li Kombinasyon tedavileri Tiazid diüretiği ve ACE inhibitörü Tiazid diüretiği ve anjiyotensin reseptör antagonisti Kalsiyum antagonisti ve ACE inhibitörü Kalsiyum antagonisti ve anjiyotensin reseptör antagonisti Kalsiyum antagonisti ve tiazid diüretiği Beta Bloker ve kalsiyum antagonisti (dihidropridin3’lü kombinasyon:ACE inhibitörü ya da anjiyotensin II reseptör blokeri, kalsiyum kanal blokeri ve tiyazid benzeri diüretik ilaçlarını içermelidir

10. Sağlık bakanlığının gebe izlemi

1. izlem: ilk 14 hafta, 30 dakika

2. izlem 18-24. haftaları (tercihan 20-22. haftalar) 20 dakika

3. izlem: 30-32. haftaları 20 dakika

4. izlem: Gebeliğin 36-38. 20 dakika

Takip sıklığı aile hekimliğinde gebe izlemi nsunumundan alıntıdır:

32. haftaya kadar ayda bir -- -- 8 kez

32-36 hafta arası 2 haftada 1 -- 2 kez

36. haftadan sonra her hafta --5 kez

41. haftadan sonra 3 günde 1 -- 2 kez

Ilk vizitte kan sayımı, kan grubu tayini, Beta HCG bakılır, eğer bu seviye 1500’ün üstünde ise ve imkan varsa transvajinal USG ile kavitede gebelik kesesi ve kalp atımlarının varlığı, tek-çoğul olup olmadığı, embriyo boyutu ile SAT uyumunun olup olmadığı tespit edilir. Kan basıncı ölçümü, USG yokluğunda spekulum ile servikal patoloji muayenesi ve tuşe ile uterusun durumu değerlendirilir. Ilk gebelik viziti, adet gecikmesinin ilk 15 günü içinde yapılmalıdır. Ilk vizitte anne adayı tam bir fizik muayeneden geçirilir. Bilmediği bir hastalık (özellikle kalp hastalıkları) varsa tespit edilmelidir.

Her Vizitte Fetal Muayene Kalp atımı-ÇKS varlığı Kalp atım sayısı, düzeni, variabilitesi Amniotik sıvının durumu-miktarı Ileri gebelik haftalarında Leopold manevraları ve prezente olan kısmın tespiti Fetal aktivitenin varlığı araştırılır.Her Vizitte Maternal Muayene Kan basıncı, eski değerler ile kıyaslaması Aldığı toplam kilo ve kilo artış değerleri Semptomların değerlendirilmesi (başağrısı, görme değişiklikleri, karın ağrısı, bulantı, kusma, kanamalar, vajinal akıntı, vajenden su gelmesi (EMR?), dizüri, bel ağrısı, ödem…) Uterusun fundus yüksekliği Gereklilik halinde vajinal muayene ( ileri haftalarda önde gelen kısım, seviyesi, kemik pelvisin yapısı, efasman-dilatasyon olup olmadığı, kıvamı…)

Abortus: 20 gebelik haftası ve 500 gr altı olan gebelik materyeli

Prematüre: 37 hafta 6 günden daha önce olan doğum

Iri fetus: 4000 gr ( bazı kitaplarda 4.500 gr) üstü

Düşük doğum ağırlıklı bebek (DDAB=LBW): 2500 gr altı, ancak miadında.

Miad gebelik: 38-42 hafta arası doğum

Gebelikte tehlike işaretleri: (Vajinal kanama, konvülziyon, başağrısı ile beraber görmede

bozulma, ateş ve/veya ciddi güçsüzlük, ciddi karın ağrısı, solunum güçlüğü veya sık solunum,

suyunun gelmesi, yüz, el ve bacaklarda şişme)

Fetal aktivitenin algılanması:

Multi (18-20 haftada) yada primigravid (20-24 haftada) oluşuna göre fetal aktivitenin

algılanmasının değişik olacağı konusunda da bilgi verilmelidir

Gebelikte Testler ve Zamanları

Tam Fizik muayene: Ilk vizit

İdrar tahlili: Her 4 izlemde de bakteriüri ve proteinüri açısından test çubuğu ile ve

mümkünse mikroskobik olarak idrara bakılmalıdır

Kan basıncı: Ilk vizit, 15-20/ 24-28/ 29-41 haftalar

Anne kilosu: Ilk vizit/ 15-20/ 24-28/ 29-41 haftalar

Pelvik-servikal muayene: Ilk vizit

Fundus yüksekligi: Ilk vizit/ 15-20/ 24-28/ 29-41 haftalar

Fetal kalp atımları ve fetal pozisyon: Ilk vizit/ 15-20/ 24-28/ 29-41 haftalar

Hemoglobin, hematokrit: Her izlemde mutlaka gebenin hemoglobinine bakılmalıdır.

Rh ve kan grubu: İlk izlemde gebenin ve eşinin kan grubuna Rh uygunsuzluğu açısından

mutlaka bakılmalıdır. Anne Rh (-), baba Rh (+) ise indirekt Coombs testi yapılmalıdır.

İndirekt Coombs testi sonucu (-) olanlar I.basamakta, (+) olanlar II. Basamakta takip

edilmelidir.

Gerektiğinde enfeksiyon antikor taraması ( özellikle rubella, toksoplasma): Ilk vizit

Glukoz yükleme testi: 24-28 haftalar

Down sendromu ve nöral tüp defekti tarama biyokimyasal test: 12-20 haftalar

Gebeliğin 18-24. haftaları arasında temel Obstetrik USG: Fetus sayısı, fetal kalp atımı,

fetal biometrik ölçümler, plasenta lokalizasyonu, amniyotik sıvı miktarı değerlendirilir.

İdrar kültürü: Ilk vizit/ 2 ve 3 trimestirde 1’er kez/ şikayet varlığında

Hepatit B yüzey antijeni: Ilk vizit

Vajinal kültür: Ihtiyaç halinde. Rutin değildir.

Indirekt coombs testi:Rh (-)annede,26-28 haftada.Eğer (-) ise hekim kanatine göre Anti-

D

Tetanoz profilaksisi için tetanoz toksoidi ile aşılama yapılır. Tetanoz bağışıklaması 12.

haftadan itibaren yapılabilir. (16 hf, 20 hf, 20 hf + 6 ay, + 1 yıl + 1 yıl)

4. ay, --------- ----------- -- koruyucu değil

Ilk dozdan 4 hf sonra ------- -------- -- 1-3 yıl

Ikinci dozdan 6 ay sonra ---- -------- -- 5 yıl

Üçüncü dozdan 1 yıl sonra veya bir sonraki gebelikte-- -- 10 yıl

Dördüncü dozdan 1 yıl sonra veya sonraki gebelikte-- -- reprodüktif dönem boyu

Ultrasonografi

İlk 3 ayda transvaginal USG, sonra transabdominal USG yapılır.

Ilk trimestir başında gebeliğin intrauterin-ektopik olup olmadığı, canlı –FKA (+) liği,

gebelik haftasının doğrulanması, fetus sayısının tespiti için yapılır.

İnceleme 18-24 haftada fetal anomali taraması için önerilir.

İnceleme, fetal gelişimin durumu, amniotik sıvı miktarı, önde gelen kısmın tespiti için

uygundur

Sevk Edilecek Durumlar Hemoglobinin 7 gr/dl ve altında olması Kanama ve lekelenme olması Preeklampsi belirtileri, hipertansiyon (140/90mmHg üzerinde olması, başlangıç tansiyonunun sistolik 30 veya diastolik 15 mmHg'dan daha fazla yükselmesi) ve/veya proteinüri olması Uterus yüksekliği değerlendirildiğinde beklenen haftayla uyumlu olmaması (büyük veya küçük) Gebenin fetus hareketlerini hissetmemesi veya el doppleri ile fetal kalp seslerinin duyulmaması Bir önceki izlemde bakteriüri tespit edilen gebenin tedaviye rağmen bakteriürinin devam ediyor olması Tehlike işaretlerinin varlığı Gebeliğe eşlik eden sistemik hastalıkların varlığı (kalp hastalığı, böbrek hastalığı, diyabet, astım, tiroid fonksiyon bozukluğu vb.)

Gebede vitamin takviyesi

En gerekli takviye demir olup, 1. Ve 3. trimestirde 11 gr, 2. trimestirde 10.5 gr altında olmamalıdır (hemodilüsyondan dolayı daha düşük değerler anemi olarak kabul edilir). Gebelikte dilüsyonel anemi vardır. Sağlık Bakanlığının önerisine göre her gebeye mutlaka 16. gebelik haftasından itibaren günde 40-60 mg/gün elementer demir preparatı desteği verilir. Postpartum 3 ay devam edilir İki değerli demirin emilimi daha fazla-kolay, üç değerli demirin ise GIS şikayetleri daha

az olur. Normal değerlere ulaşıldıktan sonra 1 ay daha tedaviye devam edilerek depolar doldurulmalıdır. İlk üç ayda demir takviyesi önerilmez. Bulantı-kusma şikayeti artar.

D vitamini: Gebelik ve laktasyonda günlük rutin kullanım dozu 400-800 IU, maksimum dozu ise 4000 IU /gün dür

Ikili test: 11-14. Haftalarda : ense kalınlığı+ CRL+ Beta- HCG+ PAPP-A= trizomi riskiÜçlü test: 16-18. Hafta: down , NTD riski için kanda östradiol+ B-HCG+ AFP bakılır

Doğum eylemi süresinin normal olması ( primigravitlerde 24 saat, multigravidlerde 16 saatı aşmaması)

11. Sağlık bakanlığının lohusa izlemi:

SAĞLIK BAKANLIĞI ANA ÇOCUK SAĞLIĞI VE AİLE PLANLAMASI

GENEL MÜDÜRLÜĞÜNÜN İZLEM PROTOKOLLERi

Bebek izlemi protokolde belirtildiği gibi ilk bir yaşına kadar en az 9 kez olmak üzere;1. İzlem: Doğumda,2. İzlem: İlk 48 İçerisinde,3. İzlem: 15.Günde,4. İzlem: 41.Günde,5. İzlem: 2.Ayda,6. İzlem: 3.Ayda,7. İzlem: 4.Ayda,8. İzlem: 6.Ayda,9. İzlem: 9.Ayda Çocuk izlemleri bir yaşından sonraki dönemde en az 8 izlem olmak üzere; 1-3 yaş arası 6 ayda 1, 3-6 yaş arası yılda 110.İzlem: 12.Ayda,11.İzlem: 18.Ayda,12.İzlem: 24.Ayda,13.İzlem: 30.Ayda,14.İzlem: 36.Ayda,15.İzlem: 4 Yaşında16.İzlem: 5 Yaşında17.İzlem: 6 Yaşında Lohusa izlemleri hastanede yapılan 3 izlem dışında, 1.basamakta en az 3 izlem olmak üzere;

1. İzlem: Doğum sonu 2.-5. günler arası 2. İzlem: Doğum sonu 2. Hafta (15. Gün )3. İzlem: Doğum Sonu 6. Hafta (4- 8 Haftalar Arası )

Vaka : megaloblastik anemi

12. Retikülosit nedir, normal değeri nedir (%0,5 2,5) (anemi tablosundaki yeri?

Retikülosit sayısı: Normal retikülosit yüzdesi %0.5-2.5 ve absolüt sayısı 25-125 x 109/L dir.

Anemi geliştiğinde eritropoietin artışına paralel olarak retikülosit düzeyi de artar. Özellikle

kronik hemoliz durumlarında kemik iliğinde eritroid hiperplazısi gelişmesi söz konusu

olmaktadır. Retikülosit düzeyi 6-10 günde maksimum düzeye ulaşarak Hb normale gelene

kadar yüksek kalır. Anemik hastada eğer retikülosit düzeyi yükselmiyorsa kemik iliği

fonksiyon yetersizliği ya da eritropoietin uyarı eksikliği akla gelmelidir.

13. Periferik yaymada görülen hücreleri tanımlayınız)

14. Diyabet tanı kriterleri:

Hiperglisemi semptomlarına eşlik eden rastgele PG nin >200

APG: >126

75 gr OGTT: >200

A1C: > % 6,5

15. TR de en sık görülen anemi hangisidir, DEA

16. BB ta hangi yöntemlerle DEA tanı koyarsın

Demir eksikliği anemisinde eritrositlerde hipokromi (MCH↓), mikrositoz (MCV↓), anizositoz

(RDW↑) saptanır. Ayrıca periferik yaymada hedef hücreler, eliptositoz, kalem hücreler

gözlenebilir. Lökosit sayısı genellikle normaldir, bazen hafif lökopeni gözlenebilmektedir.

Çocuklarda bazen trombositopeni gözlenebilir.

Serum demir konsantrasyonu azalır, bazen normal de saptanabilir. Demir eksikliğinde

doymamış demir bağlama kapasitesi (UIBC) ve toplam demir bağlama kapasitesi (TIBC)

genellikle yükselir ve transferin satürasyonunun %15’in altına düştüğü gözlenir. Serum

ferritin düzeyi azalmıştır ve genellikle <10 μg/L’dir

Yetişkinlerde günlük doz genellikle 180 mg elemanter demir şeklindedir. Tedavi edici dozlar

bulguların şiddetine, ferritin düzeyine, hastanın yaşına ve gastrointestinal yan etkilere bağlı

olarak 100-200 mg arasında değişebilir.

Hemoglobinde yükselme 2-4 haftada başlar.

2-4 ayda anemi düzelmeli

Tedavi anemi düzeldikten sonra 3 ay daha devam etmeli

Gebbelikte anemi yoksa idame olarak 15-30 mg / gün

gebelikte aneminin tanımlanması şu şekilde olmalıdır:

• 1. trimester- hemoglobin < 11g/dl

• 2. trimester- hemoglobin < 10,4 g/dl

• 3. trimester- hemoglobin < 11g/dl

17. DEA kliniğini anlat

18. BB baş dönmesi olan yaşlı hastaya yaklaşım

Yaşa göre baş dönmesi değerlendirildiğinde:

Genç yaşta atipik baş dönmesi ve presenkop

Orta yaşta vertigo

Yaşlılarda presenkop ve dengesizlik (disequilibrium) daha ön plandadır

Semptomların süresi, provake eden nedenler, hastanın yaşı, kullandığı ilaçlar, kronik hastalık öyküsü, travma hikayesi önemlidir3.

Epizodik veya sürekli olup olmadığı, atağın süresi, sıklığı,

Baş hareketleri ile ilişkisi (BPPV),

İndükleyen spesifik hareket (yatakta bir tarafa dönme),

Eşlik eden kulak şikayetleri (tinnitus, dolgunluk, işitme kaybı, otore),

Bulantı / kusma,

Diğer hastalıklar (tiroid, DM, otoimmun, hematolojik),

Bilinç kaybı (santral nedenler),

Dizartri, diplopi, parestezi (vertebrobaziler yetmezlik),

Terleme, dispne, çarpıntı (panik atak),

Travma öyküsü,

Kullandığı ilaçlar,

Kardiovasküler hastalık risk faktörleri

19. Periyodik muayene nedir

Periyodik sağlık muayenesi (PSM) kanıta dayalı, mortalite ve morbiditeyi dikkate alan,

bireysel öncelikleri gözeten, yaşa, cinsiyete ve risk faktörlerine göre planlanan sürekli bir

izlem programı olarak tanımlanabilir

Henüz ortaya çıkmamış ya da tespit edilebilir belirtileri oluşmamış hastalıkların önceden

tanımlanması için yapılan kapsamlı incelemelerdir

Bir hastalığın gelişme riskinin ya da varlığının belirlenmesine yönelik taramada

aşağıdaki özellikler göz önünde tutulmalıdır:

Taranacak hastalık ya da durum önemli bir sağlık problemi olmalıdır,

Tespit edilecek hastalığın bilinen bir tedavisi olmalıdır,

Tanı ve tedavi için tesis ya da imkanların yeterli olması,

Tespitin mümkün olduğu bir latent ya da erken semptomatik bir hastalık

dönemi olması,

Uygun bir muayene yöntemi ya da testin olması,

Muayene yöntemi ya da testin toplum tarafından kabul edilebilir olması,

Hastalığın asemptomatik, semptomatik ve belirgin olarak ortaya çıkış

dönemlerinin yeterince iyi biliniyor olması,

Tedavinin hangi aşamada gerektiği konusunda görüş birliğine varılmış olması,

Tanı ve tedavi süreci dahil olmak üzere; erken tanısı ile tanındıktan sonra tedavisi arasında

taramanın ekonomik olduğunu düşündürecek yeterince veri olması,

Hastalık tespitinin bir defa herkese uygulanıp sonuç alınan bir süreç olmayıp hep devam

eden bir süreç olduğunun bilinerek tarama yapılması önerilmektedir.

Hangi bozukluk ya da hastalığın taranacağına karar verme

Tarama sıklığının belirlenmesi

Periyodik muayenenin bileşenleri

Ancak sağlığın geliştirilmesi ve hastalıklardan korunma açısından periyodik muayene süreci incelendiğinde; Sağlığın geliştirilmesi,

Sağlıklı yaşam tarzı alışkanlığının oluşturulmasında PSM sürecinde tarama testleri dışında bazı girişimlerinde yer alması gerekmektedir.

Bu girişimleri şöyle sıralayabiliriz: Sağlık eğitimi, Yaşam tarzı değişiklikleri, Aşılar, Kemoprofilaksi.

Sensitivite (duyarlılık): Testin gerçekten hasta olanı tespit oranı Spesifite (özgüllük): Testin gerçekten hasta olmayanı tespit oranı Pozitif prediktif değer: Testin tespit ettiği gerçek hastaların (GP) tespit ettiği gerçek hastaların ile yanlış olarak hasta tespit ettiği sağlamların toplamına (GP+YP)oranı Negatif prediktif değer: Testin tespit ettiği gerçek sağlamların (GN) yanlış olarak hasta

tespit ettikleri ile gerçek sağlamların toplamına oranı (YN+GN)oranı

Sağlıklı çocuk izleminde; 1. Çocuğun ailesi ve çevresiyle bir bütün olarak değerlendirilmesi,

2. Genel fizik muayenesinin yapılması,

3. Büyüme gelişmesinin izlenmesi,

4. Yaşa göre uygun beslenme önerileri verilmesi,

5. Yaşa uygun bağışıklamanın değerlendirilmesi,

6. Sağlık eğitimi temel bileşenler olarak değerlendirilmesi alt başlıklarında izlem yapılır.

Yenidoğan dönemi (0-28 gün):

Bebeğin yaşamsal fonksiyonları açısından değerlendirilmesinidoğum travması malformasyonlarüreme organlarının fonksiyonel açıdan değerlendirilmesi Yenidoğan refleksleri; emme-arama, Moro, yakalama, tonik boyun refleksi, basma ve otomatik yürüme refleksi emzirme ile ilgili eğitim verilmesi. Yenidoğan sarılığı açısından klinik kontrol yanına gerekirse bilirubin düzeyi de Doğumda alınan ağırlık, boy ve baş çevresi ölçüleri daha sonraki büyüme gelişmenin önemli izlem ölçütleri olacağından eksiksiz kaydedilmelidir. Doğumda ağırlığın 3250 gr, boyun 50 cm ve baş çevresinin 35 cm olması beklenir7. Doğumda alınan antropometrik ölçülerin intrauterin dönemde alınanların

Doğumda hepatit B aşısıdır. taburcu edilmeden işitme testinin yapılıp3-5 gün içerisinde fenilketonüri ve hipotiroidi açısından topuk kanı alınması Fenilketonüri için bebeğin en az 24 saat beslenmiş olmasıBebeğin daha sonraki izleminde göbek bakımı açısından kontrolü Gelişimsel kalça displazisi şüphesi varsa ultrasonografi

20. Tarama testi nasıl olmalı

Asemptomatik dönemde hastalığın saptanmasında yeterli duyarlılığı olmalı

Yalancı pozitif sonuçları en aza indirecek özgüllüğü olmalı

21. Ankle/ brakial index nedir:

Ayak bileği sistolik basıncı/ brakial arter sistolik basıncı oranıdır. 0,9 un altındaysa

damar hastalığı ?

22. Mantar zehirlenme vakası klinik seyri

23. Mikrositer anemi çeşitleri ve lab farklılıkları

24. YD bebek beslenmesi nasıl olmalı

25. Anne sütü ve inek sütünün demir içeriği ve biyoyararlanım farkı?

Vaka: graves hastalığı

26. Ayrıcı tanıda hangi hastalıkları düşünürsün

27. Birinci basamakta gebelik planlayan hastalarda TSH değerlerine göre yaklaşım

28. Yeniddoğan tarama testlerinden bahset

29. Vaka bazında nodül takibi nasıl olurdu

30. AH çekirdek yeterlilikleri nelerdir

31. Tiroid sintigrafisi isteme kriterleri nelerdir

32. Tip 1 DM tanı ve tedavisini anlat

Tedavi: 0,5- 1 IU/kg/gün insülin idame tdv

½ bazal insülin

½ bolus : sabah öğle ve akşama bölünecek

33. 35 yaşında hasta hiperglisemi ile geldi tip ayrımını nasıl yaparsın, LADA da tedavi

nasıl yapılır

34. Osteoporoz nedir? Osteomalazi farkı nedir

Osteoporoz tarama:

Postmenopozal kadın / 50 yaş üzeri erkek KMD istersin

T Skoru : > -1 : normal

-1, -2,5 : osteopeni

< -2,5 : osteoporoz

Z skoru : premenopozal kadında, 50 yaş aktı erkekte ve çocukta değerlendirilir

35. 35 yaş rektal kanamalı erkek hastaya yaklaşım, ayırıcı tanın nedir ?

36. Fissür hemoroid ayrımı

37. 0-1 yaş aşı şeması

38. DM hastalarda insülin başlama endikasyonları

H1AC > % 10

APG >250

Random PG >300

DKA , Hiperglisemi semptomları olan ???

39. Beck Depresyon ölçeği cut off değerleri nelerdir.

Ülkemizde geçerlilik ve güvenirlilik çalışması yapılmış olan, Doğum Sonrası Depresyon Tarama Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği ve Durumluluk-Süreklilik Kaygı Envanteri gibi ölçekler gebe ve lohusa izlemleri sırasında kullanılabilir.Beck depresyon ölçeği

2 madde duygular 0-9 hiç yok , minimal depresyon

11 madde bilişlere 10-18 hafif depresyon

2 madde davranışlar 19-29 orta

5 madde bedensel belirtiler 30-63 şiddetli depresyon

1 madde kişiler arası ilişkiler

40. Menopoz-İYE ilişkisi, menopozda neden İYE sıktır, her lökositüriye AB başlanır mı

Menopoza girmiş kadınlarda idrar yolu enfeksiyonu daha sık görülür. Bunun sebepleri

arasında östrojen düzeyinin düşmesine bağlı enfeksiyona karşı koruyucu bariyerlerin

ortadan kalkmasını belirtebiliriz. Bunun haricide menopoz sonrası sık görülen idrar

kaçırma, idrara yetişememe, sık idrara gitme gibi durumlarda idrar yolu

enfeksiyonunun oluşumunu kolaylaştırır. Normal vaginada, östrojenin etkisi ile vagina

içi pH değeri düşük olmaktadır. Bunu sağlayan laktobasiller denen vaginal flora

bakterileridir. Menopozda laktobasiller daha az bulunur. Östrojen laktobasillerin

gelişimini güçlendirir.

41. BB ta insülin tedavisini nasıl başlarsın

42. Diyabetli kadın hastalar KHD polikliniğine en sık ne şikayetle başvurur? Candida

tedevisini nasıl yaparsın, vajinal atrofi tedavisi ?

43. Hastaya insülin eğitimi nasıl yaparsın, diyet ve yaşam tarzı eğitimleri ?

44. Anemik hastadan öykü alınması

Toksik madde maruziyeti, kurşun alimünyum -ateş

Gaytada kan - kilo kaybı

SMG (Splenomegali ?) - gece terlemesi

LAP -nöropati, ağrılı kriz

Peteşi - kronik hastalıklar

Ilaçlar - hipo –hiper tiroid

aile öyküsü (G6PDG , hemoglobinopati) - Alkol

45. Warfarin kullanan hasta takibi, sevk kriterleri

46. AH çekirdek yeterlilikleri

47. Gebelikte oral antikoagülan kullanılır mı ? neden

48. Depresyon sıklığı ve tanı kriterleri

49. Gebelerde tetanoz ve diğer aşılar

50. Tarama testinin özellikleri

51. Tez anlatımı

52. Vaka : üst GİS kanama

53. GİS kanama da riskli hastalar nelerdir

54. Hastada gastrik ülser olsaydı yaklaşım nasıl olurdu, böyle bir hasta ne zaman kontrole

çağırılır, CA riski nasıl değerlendirilir

55. Gebelikte depresyon skalalarının karşılaştır

56. Düşük prevelans hekimliği

57. Aşının yalnış kontrendikasyonları

Aşının gerçek kontrendikasyonları:

Bir aşıya gelişen anaflaksi, aşının sonraki dozları KE

Aşının bileşenine gelişen anaflaksi, bileşeni içeren tüm aşılar KE

Ateşli veya ateşsiz ciddi hastalık durumunda izleyen hekime danış

Özel KE olan aşılar:

a. DaBT:

Kesin KE: DaBT ye bağlı ensefalopati, boğmaca çıkarılıp aşıya devam edilir

b. İPA:

Kesin KE: neomisin, streptomisin, polimiksin B ye anaflaksi gelişimi

c. OPA:

Kesi KE:

1. HIV, evde HIV li

2. Jeneralize malign hastalık, lenfoma, lösemi, konjenital immin yetm. HIV gibi

immün yetmezlik yapan durumlar

3. Kortikosteroidler, alkilleyici ajanlar, antimetabolitler, veya radyasyon nedeni ile

immün cevabın baskılandığı durumlar

4. Ev temaslılarında bilinen immün yetmezlik

d. KKK/ kızamık aşıları:

Kesin KE:

1. Neomisin veya jelatine karşı anaflaktik reaksiyon

2. Yumurtaya karşı anaflaktik veya anaflaktoid reaksiyon

3. Gebelik

4. Jeneralize malign hastalık, lenfoma, lösemi, konjenital immin yetm. HIV gibi

immün yetmezlik yapan durumlar

5. Kortikosteroidler, alkilleyici ajanlar, antimetabolitler, veya radyasyon nedeni ile

immün cevabın baskılandığı durumlar

e. Hepatit B aşısı:

Kesin KE:

Ekmek hamuru mayasına anaflaktik reaksiyon

f. BCG:

Kesin KE:

1. Gebelik

2. Jeneralize malign hastalık, lenfoma, lösemi, konjenital immin yetm. HIV gibi

immün yetmezlik yapan durumlar

3. Kortikosteroidler, alkilleyici ajanlar, antimetabolitler, veya radyasyon nedeni ile

immün cevabın baskılandığı durumlar

YANLIŞ İNANIŞLAR:

Aşağıdaki durumlarda aşı ertelemez. Takvime göre devam eder

1. Alerji veya astım,

2. 38,5 derecenin altında seyreden solunum yolu enfeksiyonu veya ishal gibi hafif

hastalıklar

3. Ailede aşıyı takiben yan etki görülme öyküsü

4. Ailede konvülsiyon,, felç veya eppilepsi bulunma öyküsü

5. Antibiyotik tedavisi görme

6. Anne sütü alma

7. Kronik, kalp , akciğer, böbrek veya karaciğer hastalıkları

8. Serebral palsi, Down sendromu gibi kalıcı nörolojik hastalıklar

9. Prematürite (aşılama ertelenmez)

10. Ameliyat öncesi ve sonrası

11. Malnütrisyon

12. YD sarılığı öyküsü

13. Topikal, aerosol şeklinde veya lokalize ( intraartiküler, itrabursal) steroid

kullanımı

14. Konvülsiyon öyküsü (aşılama sonrası ateş görülebileceğinden , febril konvülsiyon

öyküsü olan çocuklarda ateş çıkması beklenen dönemde ateş düşürücü verilmesi

uygundur. Çocuk antikonvülsan tedavi alıyorsa tedavisine aksatılmadan devam

edilmelidir)

BILDIRIMI ZORUNLU AŞI SONRASI ISTENMEYEN ETKILER

A. Lokal reaksiyonlar:

1. Aşıdan sonra 48 saat içinde ortaya çıkan ciddi lokal reaksiyon

2. Aşıdan sonra 2-7 gün içinde ortaya çıkan enjeksiyon yerinde abse

3. Aşıdan sonra 2 hafta – 6 ay içinde ortaya çıkan lenfadenit

B. Sinir sistemi ile ilgili istenmeyen etkiler

1. OPA dan 4-30 gün içinde ortaya çıkan paralitik poliomiyelit

2. Kızamık içeren aşıları takiben 5-12 gün, DaBT-IPA-Hib aşısını takiben 72 saat

içinde ortaya çıkan konvülsiyon

3. Kızamık içeren aşıları takiben 5-15 gün içinde ortaya çıkan ensefalopati

4. DaBT-IPA-Hib aşısını takiben7 gün içinde ortaya çıkan ensefalopati

5. Tetanoz bileşenli aşıları takiben 2-28 gün içinde ortaya çıkan Brakial nevrit

6. Aşıdan sonra 0-6 hafta içinde ortaya çıkan diğer paraliziler

7. Kabakulak bileşenli aşıları takiben 15-21 gün içinde ortaya çıkan aseptik menenjit

C. Diğer istenmeyen etkiler.

1. Aşıdan sonra 1 saat içinde ortaya çıkan anaflaksi

2. Aşıdan sonra birkaç saat içinde ortaya çıkan toksik şok sendromu

3. Aşıdan sonra 4 saat içinde ortaya çıkan akut alerjik reaksiyonlar

4. DaBT-IPA-Hib aşısından sonra 24 saat içinde ortaya çıkan hipotonik,

hiporesponsif atak

5. Aşıdan sonra 1 hafta içinde ortaya çıkan sepsis

6. Kızamık içeren aşılardan sonra 1-3 hafta içinde ortaya çıkan artrit

7. Kızamık içeren aşılardan sonra 1-6 hafta içinde ortaya çıkan trombositopeni

8. DaBT-IPA-Hib aşısından sonra 24 saat içinde ortaya çıkan apne- bradikardi

9. BCG aşısından sonra 1- 12 ay içinde ortaya çıkan yaygın BCG enfeksiyonu

10. BCG aşısından sonra 1- 12 ay içinde ortaya çıkan BCG osteoiti

11. Zaman sınırı olmaksızın aşılama ile ilgili olduğu düşünülen;

a. Ciddi olgular ( ölüm, sakatlık, konjenital anomali ile sonuçlanan veya

hastanede yatmayı gerektiren ASİE ler)

b. Kümelenme

c. Toplumda ciddi kaygı ve olumsuz propoganda nedeni olan durumlar

GEBEDE AŞILAMA

Gebelik süresince Sadece tetanoz aşılaması öneriliyor 16. hafta-20.hafta-6.ay

Gereklilik halinde uygulanabilecek aşılar;

1. Inaktif influenza

2. Inaktif polio

3. Td

4. Hepatit B

5. Kuduz

6. Meningokok

Gebede kontrendike olan aşılar;

1. Canlı influenza

2. Kızamık

3. Kabakulak

4. Kızamıkçık

5. Su çiçeği

6. BCG

ERİŞKİN AŞILAMASI

A. Influenza A ve B endikasyonları

1. 65 yaş üzeri, yeni öneri 50 yaş üzeri,

B. Pnömokok

C. Hepatit A

D. Hepatit B

E. Tetanoz , difteri

F. KKK

G. Su çiçeği

H. Kuduz

I. Tifo

J. Meningokok

K. BCG

L. HPV

58. Hiperemezis gravidaruma yaklaşım ?

Hiperemezis gravidarum komplikasyonları

Wernike ensefalopatisi ( B 1 vit eksikliğine )

Santral pontin miyelinizasyon (hiponatremi)

Mallory Weis

Özefagus yırtığı

Pnömotoraks

B 12/ B 6 eksikliği

59. Gebelikte başka kusma nedenleri

Üst GİS motilite bozukluğu

H. pylori enfeksiyonu

Psikolojik sebepler

İYE

TSH

B- HCG, estradiol, prodesteron

60. BB de jinekolojik muayene nasıl yapılır

61. Gebelik yaşını muayene ile nasıl anlarız

LEOPOLD MANEVRALARI: Leopoldun 5 manevrası vardır. Bu manevralarla gebelik ayı, çocuğun duruşu, gelişi, pelvise göre durumu saptanır.‘LEOPALD MANEVRALARI NASIL YAPILIR ? 

Birinci Leopold Manevrası: Gebe düz bir yere yatınlır, ebe gebenin sağına geçer, yüzü gebenin yüzüne doğrudur. İki elinin parmak uçlarını birleştirerek fundus yüksekliğini ölçer. Bununla gebelik ayı hakkında bilgi edinir. Fundus Yüksekliği İle Gebelik Ayı ilişkisi Şöyledir:12 Haftalık: Fundus pubis sinıfizinin üstünden elle çok derin muayene ile ancak hissedilir.16 Haftalık: Fundus, simfiz pubis ile göbek arasının ortasındadır. 20 Haftalık: Pundus, göbeğin 2 parmak aşağısındadır.24 Haftalık: Fundus tam göbek hizasındadır.28 Haftalık: Fundus, göbcğin üç parmak üzerindedir.32 Haftalık: Göbekle stemumun alt ucundaki kıkırdak (ksifoid çıkıntı) arasının tam ortasındadır.38 Haftalık: Stcmumun alt ucundaki çıkıntıya yakındır.40 Haftalık: 32-36 haftalık seviyenin arasındadır, bu dönemde baş genellikle pelvis içine girdiğinden fundus 32 haftalık gibi hissedilebilir.*  İkinci Leopold Manevrası : Ebe yine gebenin sağındadır, yüzü yine gebenin yüzüne doğrudur ve çocuk eklerini (kol ve bacaklar) arayarak sırtın sağda ya da solda olduğunu saptar.* ÇKS sırtın bulunduğu taraftan daha net duyulur* Üçüncü Leopold Manevrası: Yine ebe gebenin sağında durur. Sağ elinin 4 parmağı bitişik, baş parmağı açık olarak önde gelen kısmın, yani pelvise doğru olan kısmın, baş ya da makat mı olduğuna bakar. Bu muayenede pelvis tamamen boş ise; ele baş ya da makat gelmiyorsa, yan gelişten kuşkulanılmalıdır.Dördüncü Leopold Manevrası: Ebe, gebenin yine sağındadır, ancak sırtını gebenin yüzüne döner. Her iki elini parmaklar bitişik biçimde pelvis içine derine doğru sokarak gelen kısmın pelvise yerleşip yerleşmediğine bakar. Bebeğin gelen kısmının önünde, pelvisin içinde her iki elin parmak uçlan birleşiyorsa, gelen kısım pelvise girmemiştir. Yani hareketli (mobil) dir. Her iki elin parmaklan bebeğin gelen kısmı önünde birleştirilemiyor, ancak gelen kısım tamamen pelvise oturmamışsa, bu durumda gelen kısım fiksedir, denir. Eğer gelen kısım tamamen pelvis içine girmiş, yerleşmiş ve hiç hareket ettirilemiyorsa bu durumda gelen kısım angajedir, denir.*Beşinci Leopold Manevrası: Ebe gebenin sağında ya da solunda durur. Bir elin parmaklan pubis kemiğinin üzerine, diğer elin parmaklarını da prezante olan kısmın üzerine koyar. Eğer prezante olan kısmın üzerindeki parmaklar yüksekte ise baş-pelvis uyuşmazlığı söz konusudur. Bu manevra gebeliğin son haftalarında, prezantasyon gerçekleştikten sonra yapılır.

 .

62. Gebelikteki tarama testleri nelerdir

63. GDM tarama testini anlatın

GDM taraması, gebeliğin 24.-28. haftalarında yapılmalıdır

Cok sayıda risk faktoru olan gebelerde GDM taraması ilk trimesterde yapılmalı ve

gebe olmayanlar gibi yorumlanmalı, negatif ise sonraki trimesterlerde tekrarlanmalıdır

GDM on taraması gunun herhangi bir saatinde 50 g glukoz icirildikten 1 st sonra PG

olculmesi ile yapılır

On tarama testinde 1.st PG 140-180 mg/dl bulunan kadınlara GDM yonunden kesin

tanı konulmak uzere 75 g glukozlu OGTT yapılmalıdır.

GDM kuşkusu yuksek olan kadınlarda on tarama testi olmaksızın doğrudan 75 g

glukozlu OGTT yapılabilir

50 g glukozdan sonra 1.stPG ≥180 mg/dl ise OGTT yapılmasına gerek yoktur. Bu

vakalar GDM gibi yakından takip edilmelidir

75 g glukozlu OGTT’de aclık, 1.stPG ve 2.st PG duzeylerinden en az 2’ sinde normal

sınır aşılmışsa GDM tanısı konulur .

APG ≥92 mg/dl

1.st PG ≥180 mg/dl

2.st PG ≥151 mg/dl

GDM oykusu olan kadınlarda doğumdan sonra 6-12. haftalarda OGTT ile, daha sonra

3 yılda bir herhangi bir yontemle diyabet taraması yapılmalıdır.

64. Tezin nasıl bir çalışma örneğidir

65. H. pylori eradkasyon tedavisi

Klaritromisin 500 mg Trio/ Helipak 14 günlük tedavi

Amoksisilin 1000 mg

PPI 30 mg

66. ATP 3 risk faktörleri (framingham)

1. Yaş ve cinsiyet (K >45, E >55 )

2. 1. Derece akrabada erken yaşta KAH öyküsü (k< 65, E <55)

3. sigara

4. HT

5. dislipidemi

6. DM

7. aşırı kilo

8. sedanter yaşam

67. KV risk faktörlerine göre yönetim ?

68. Depresyonda 4 ayırıcı tanıyı söyleyin

69. IBS kriterleri nelerdir, görülme sıklığı nedir: sıklık % 15- 20

İBS kriterleri ROMA 2

Son bir yılda en az 3 ay aralıklı / aralıksız karın ağrısı- rahatsızlık hissine ek olarak

aşağıdakilerden en az ikisi olacak

1- Abd ağrı- rahatsızlığın dışkılama ile azalması

2- Dışkılama sayısında değişim

3- Dışkı kıvam ve görünümünde değişim

ROMA 3

Son 3 ayda ve her ayın en az 3 günü aşağıdakilerden en az ikisi

1- Ağrıların dışkılama ile geçmesi

2- Ağrıların başlamasının dışkılama sıklığındaki değişiklikle birlikteliği

3- Ağrı başlamasının dışkı şekil ve görünümündeki değişiklikle birlikteliği

Destekleyici yakınmalar

Sıklık

Şekil

Ikınma- sıkışma

Mukus

Gaz - şişkinlik

70. Karın bölgesi fıtıkları nerelerde görülür

71. Tip 2 Dm hasta , yeni tanı tedavi et

72. Anemiler sınıflandır

73. Depresyon tanısı, nereye kadar takip edersin

74. HT tanısı ve sınıflaması (JNC 7)

75. Memedeki ksti nasıl takip edersin

76. Mamografi taramasını kime ne zaman yaparsın

77. Hangi tiroid ca aileseldir

78. Aşının geçek ve yalancı kontrendikasyonları

79. Framingham risk faktörleri

80. Kalp yetmezliği hastası nasıl gelir, sınıflaması nasıldır

81. Tez anlatımı başarılı

82. Vaka: ÜST GİS kanama

83. GİS kanama da riskli hastalar nelerdir

84. Hastada gastrik ülser olsaydı yaklaşım nasıl olurdu, böyle bir hastayı ne zaman

kontrole çağırırsın, ca riski nasıl değerlendirilir ?

85. Gebelikte depresyon skalalarının karşılaştırılması

86. Düşük prevelans hekimliği nedir

87. Aşının yalnış kontrendikasyonları nelerdir

Toplum kökenli pnömoni de yatırma kriterleri

Pnömonide 2 ve üzeri faktör + ise yatış, 4+ ve üzeri ise mortalite

CURB 65:

C: konfüzyon

U: üre >7

R: respirastuar asidoz, solunum sayısı >30 /dk

B: blood pressure < 90/60

>65 yaş

88. Hemolitik anemi tablosu nasıldır,

89. Pernisiyöz anemi ayırıcı tanısı nasıl yapılır

90. Megaloblastik anemi yapan sebepler nelerdir

91. Alzheimer hastalığında vit B 12 ve folik asit neden bakılır

92. Anemileri sınıflandır

93. Halsizlik ve çarpıntı şikayetleri ile gelen hastada kronik yorgunluk sendromu nedir.

Tanı kriterleri nelerdir

Nöropsikiyatrik, nöroendokrin ve immünolojik, multisistemik bir hastalıktır.

6 aydan uzun süren, sakatlayıcı ve ağır bitkinlikle karakterize SSS işlev bozukluğudur

Yorgunluk, konsantrasyon güçlüğü, artralji , ateş, miyalji , baş ağrısı..

94. Acile hasta geldi vajinal kanaması var solgun ve kendini iyi hissetmiyor , neye

bakarsın?,

95. Abort ise hangi tür aborttur?

96. Ektopik gebelik takibi nasıl olmalı, metotreksattan sonra BHCG ne zaman bakılmalı

97. Anemisi olup GİS malignite olan birinde FM ve LAB da nelere beklersin

98. Aşı takvimini anlat

99. Aile hekimliğnin tanımını yapar mısın

100. Bize neden gatekeeper ‘kapı koruyucu’ diyorlar

101. DM de biyopsikososyal yaklaşım nasıl olmalıdır

Vaka: GİS kanama

102. H. pylori tedavisini anlat

103. Vakada gis kanamasına sebep olan birşey var mı, risk faktörleri nelerdir

104. Mallory Weiss sendromu nedir, k,mlerde görülür

105. Gİs kaama geçirenlerden hangilerini daha sıkı takip etmek gerekir

106. Melena nedir

107. TİLT testini anlat

108. 28 hafta gebe kanama ile geldi ne yaparsın

109. Plesenta previa ya nasıl yaklaşırsın

110. Plesenta previa ile dekolman arasındaki farklar ? ağrı bakımından fark var mı ?

111. Poliklinikte çalışıyorsun hasta tm markerlerını baktırmak istiyor, tetkikini ister

misin ? nasıl ikna edersin?

112. Hangi TM markerleri tarama amaçlı bakılır

113. Gebede tetanos aşısı nasıl yapılır

114. 65 yaşındaki kadın hastada peryodik sağlık muayenelerini nasıl planlarsın ?

Vaka: İBS

115. İBS de ROMA 3 kriterleri nelerdir

116. İBS Alarm semptomları nelerdir

117. Kolonoskopi endikasyonları nelerdir

118. Gİs kaynaklı anemi türleri hangileridir

119. Transferrin satürasyonu nedir

120. Çölyak tanı markerlerı nelerdir

121. Term bebekte ek gıda başlama kriterleri nelerdir

122. BCG aşısı lokal reaksiyonu nedir

123. Oral polio kampanyası niçin yapıldı

124. Periyodik tarama testlerinin özellikleri nelerdir

125. Periyodik tarama yapılacak hastalıkların özellikleri nelerdir

126. Primer- seconder- tersiyer koruma nedir

127. Aile hekimliğini tanımlayınız

Vaka tiroid ?

128. Tiroid sintigrafisi endikasyonları ?

129. Radyoaktif iyot tedavisi için tiroid ilaçları ne zaman kesilir

130. Febril nötropeni tanısını anlat

131. Osteoproz tanısı nasıl koyulur

132. Gebelerde hipertiroidi tedavisi ?

133. Aşı takvimini anlat

134. 0- 12 ay arasındaki aşılar ?

135. D Vit yetmezliği tanı ve tedavisi ?

136. Direk grafide osteoporoz tanısı nasıl koyulur

137. BB ta hipotiroidi tedavisi

138. DM taraması yapılacak riskli gruplar kimlerdir

139. Tiroid bx endikasyonları

140. Tiroid papiller ca klinik takibi nasıl yapılır

141. Hipotiroidide anemi nasıl prezente olur

142. Hipotiroidi klinik bulguları nelerdir

143. YD ‘da hipotiroidi kliniği ?

144. Kızamık proflaksisi endikasyonları

145. Kızamık aşı şeması ? 1. Yaş 1. Sınıf

146. aşı saklama koşulları

147. gebelik hipotiroidisi tanı ve takip ?

148. DSM 5 depresyon tanı kriterleri

149. GDM taraması ne zaman ve nasıl yapılır

150. Karın ağrısı yapan nedenler

151. Assit periton sıvısında LAB ?

152. Proteinüri nasıl tespit edilir, yalancı pozitif yapanlar nelerdir

153. Aşıda yanlış bilinen kontrendikasyonlar

154. Kronik hastalık anemisi LAB?

155. Sedim nedir, ne zaman yükselir, ne sıklıkla bakılır

156. Periyodik muayene nedir

157. YD tarama testleri nelerdir

158. Cinsel yolla bulaşan hastalıklar nelerdir

159. CYBH ye BB ta yaklaşım

160. CYBH ta aile danışmanlığı nasıl yapılır

161. DM ketoasidoz nedir

162. Graves tanısı nasıl koyulur

163. GDM de bebekte oluşan komplikasyonlar

164. GDM annede komplikasyonlar

165. DM ketoasidoz yoğu bakım kriterleri

166. MI da mortal olan komplikasyonlar

167. Iyot uptake düşük çıkarsa tanı nedir

168. AH nin temel özellikleri nelierdir

169. GDM ‘nin BB ‘ta yönetimi

170. DM de metformin başlama kriterleri

171. DEA’de periferik yayma, hipokrom mikrositer eritrositler, kalem hc, target hc

Demir eksikliği anemisinde eritrositlerde hipokromi (MCH↓), mikrositoz (MCV↓),

anizositoz (RDW↑) saptanır. Ayrıca periferik yaymada hedef hücreler, eliptositoz, kalem

hücreler gözlenebilir. Lökosit sayısı genellikle normaldir, bazen hafif lökopeni

gözlenebilmektedir. Çocuklarda bazen trombositopeni gözlenebilir.

Serum demir konsantrasyonu azalır, bazen normal de saptanabilir. Demir eksikliğinde

doymamış demir bağlama kapasitesi (UIBC) ve toplam demir bağlama kapasitesi (TIBC)

genellikle yükselir ve transferin satürasyonunun %15’in altına düştüğü gözlenir. Serum

ferritin düzeyi azalmıştır ve genellikle <10 μg/L’dir.

Heinz body: DenatüreHb kalıntıları

Poikilositoz: Farklı şekillerde eritrosit

Anizositoz: Farklı büyüklükte eritrosit

Polikromazi: Farklı boyanma

172. Tezi hakkında bilgi vermesi istendi

173. Teziniz yöntemsel olarak nasıl bir çalışmaydı

174. Vaka ile ilgili bilgi soruldu, (vaka sunumu)

175. Hastada ameliyat sonrası nasıl bir …. Olabilir?

176. D vitamini eksikliğinde PTH ve Ca nasıl olur?

177. Hepatit B aşı uygulaması nasıl olur

178. Su çiçeği acile gelişi nasıl olur ne yaparız

179. Su çiçeği döküntü özellikleri

180. Su çiçeği tedavisi

181. EKG de ST elevasyonu yapan nedenler

182. Kanser tarama testleri

Meme ca: Mamografi

Kolorektal ca:

Serviks ca:

183. Sahada olsan A. pankreatit sana nasıl gelir ?????

184. Sahada tanı tedavi amaçlı neler yaparsın

185. Kemik taramasını kaç yaşında

KMY Ölçüm Endikasyonları

65 yaş üstü bütün kadınlar ve 70 yaş üstü bütün erkekler

Kırık için risk faktörü taşıyan genç postmenzpozal kadınlar ve 50-69 yaş arası erkekler;

• Frajilite kırığı

• En az 3 ay ≥5 mg/gün prednison veya eşdeğeri steroid kullanımı

• Sigara

• Artmış alkol tüketimi

• Düşük beden kütle indeksi (<20 kg/m2) veya majör kilo kaybı

• Romatoid artrit

• Osteoporoz ile ilişkili hastalık öyküsü

• Osteoporoz açısından yüksek riskli ilaç kullanım öyküsü (bknz ilaca bağlı

osteporoz bölümü )

• Direkt grafilerde kırık varlığı

<50 yaş kadın ve erkekler için;

• Hipogonadizm veya prematür menopoz

• Frajilite kırığı

• En az 3 ay ≥5 mg/gün prednison veya eşdeğeri steroid kullanımı

• Sigara

• Artmış alkol tüketimi

• Düşük beden kütle indeksi (<20 kg/m2) veya majör kilo kaybı

• Romatoid artrit

• Osteoporoz ile ilişkili hastalık öyküsü

• Osteoporoz açısından yüksek riskli ilaç kullanım öyküsü

• Direkt grafilerde kırık varlığı

• Sekonder osteoporoz varlığı

Sekonder Osteoporoz nedenlerinin varlığı

186. Tarama testlerinin özellikleri nelerdir

1. Taranacak hastalık ya da durum önemli bir sağlık problemi olmalıdır,

2. Tespit edilecek hastalığın bilinen bir tedavisi olmalıdır,

3. Tanı ve tedavi için tesis ya da imkanların yeterli olması,

4. Tespitin mümkün olduğu bir latent ya da erken semptomatik bir hastalık dönemi

olması,

5. Uygun bir muayene yöntemi ya da testin olması,

6. Muayene yöntemi ya da testin toplum tarafından kabul edilebilir olması,

7. Hastalığın asemptomatik, semptomatik ve belirgin olarak ortaya çıkış dönemlerinin

yeterince iyi biliniyor olması,

8. Tedavinin hangi aşamada gerektiği konusunda görüş birliğine varılmış olması,

9. Tanı ve tedavi süreci dahil olmak üzere; erken tanısı ile tanındıktan sonra tedavisi

arasında taramanın ekonomik olduğunu düşündürecek yeterince veri olması,

10. Hastalık tespitinin bir defa herkese uygulanıp sonuç alınan bir süreç olmayıp hep

devam eden bir süreç olduğunun bilinerek tarama yapılması önerilmektedir.

Bunlar dışında tarama testinin geçerliliği; yani tespit edilmek istenen hastalık durumuna

özgü olduğunun bilinmesi önemlidir. Tarama testinin gerçekten o hastalık ya da

bozukluğu ne kadar tespit edebildiği başka hastalık ve durumlarda da benzer sonuç

alınması ile ilişkilidir. Kısaca neyi tespit etmesi gerekiyorsa onu tespit etmeli başka

durumlarda pozitif sonuç vermemelidir.

187. Tip 2 Dm olan hastada DKA gelişme sebepleri nelerdir

DKA hazırlayıcı faktörler

¥¥ İnfeksiyonlar

¥¥ Yeni başlayan tip 1 diyabet (%20-25 vakada)

¥¥ İnsülin tedavisindeki hatalar (insülini kesme, doz yetersizliği, hatalı enjeksiyon tekniği,

insülinin miadını geçmiş olması vb)

¥¥ Serebrovasküler olaylar

¥¥ Alkol

¥¥ Pankreatit

¥¥ Miyokard infarktüsü

¥¥ Travma

¥¥ KH toleransını bozan ilaç kullanımları

¥¥ Yeme bozuklukları (özellikle tekrarlayan DKA öyküsü olan tip 1 diyabetli genç

kızlarda

kilo alma korkusu, hipoglisemi korkusu)

Diyabetin akut konplikasyonları;

Diyabetik ketoasidoz (DKA)

Plazma glukoz >250 mg/dl,

arteriyel pH <7.30,

serum bikarbonat <15 mEq/l ve

orta/ağır derecede ketonüri ve ketonemi vardır.

Hiperozmolar hiperglisemik durum (HHD)

Mental durum bozukluğu vardır,

ağır hiperglisemi (PG >600 mg/dl) ve

serum ozmolalitesi artmıştır (>320 mOsm/kg).

Ciddi hipoglisemi ve nöroglikopeni

PG <50 mg/dl, hipoglisemi tedavisine rağmen bilinç bozukluğunun düzelmemesi veya

tanımlanmış ya da şüpheli hipoglisemiye bağlı koma, konvülziyon, davranış bozukluğu

(dezoryantasyon, ataksi, unstabil motor koordinasyon, disfaji vb.) mevcuttur.

Diyabetli hastalarda aşağıda sıralanan nedenlerden herhangi birisinin varlığında, sebepleri

araştırmak ve tedaviyi sağlamak için hospitalizasyon düşünülmelidir.

1. Volüm kaybına eşlik eden hiperglisemi

2. Metabolik bozulma ile ilişkili sürekli ve dirençli hiperglisemi

3. Ayaktan tedaviye dirençli, tekrarlayan açlık hiperglisemisi (>300 mg/dl) veya

A1C’nin’normal üst sınır’ın iki katından yüksek (A1C >%11) olması

4. Tedaviye rağmen tekrarlayan, ağır hipoglisemi (<50 mg/dl) atakları

5. Metabolik dengesizlik: Sık tekrarlayan hipoglisemi (<50 mg/dl) ve açlık hiperglisemisi

(>300 mg/dl) atakları

6. İnfeksiyon ya da travma gibi presipitan bir neden olmaksızın tekrarlayan DKA atakları

7. Metabolik kontrolü bozan ve ayaktan kontrol edilemeyen ciddi psikososyal sorunlara

bağlı okul ya da iş yaşamının aksaması

Ayrıca aşağıda sıralanan bazı durumlarda da hospitalizasyon gerekebilir.

1. Diyabete bağlı retinal, renal, nörolojik komplikasyonların başlangıcında ve akut KV

Olaylarda

2. Diyabetin mevcut diğer sağlık sorunlarını artırdığı durumlarda

3. Gebelik gibi hızlı metabolik kontrol sağlamanın gerektiği durumlarda

4. Primer sağlık sorunları ya da tedavilerine (örneğin yüksek doz glukokortikoid

kullanımı) bağlı metabolik kontrolsüzlük durumunda.

Glisemik kontrol hedeflerinin belirlenmesinde hastanın kronolojik yaşının ötesinde

yaşam beklentisi de dikkate alınmalıdır:

ÄÄ yaşam beklentisi >15 yıl ve majör komorbidite yok ise A1C ≤%6.5 (≤48

mmol/mol)

ÄÄ yaşam beklentisi 5-15 yıl ve orta derecede komorbidite var ise A1C ≤%7.5 (≤58

mmol/mol)

ÄÄ yaşam beklentisi <5 yıl ve majör komorbidite var ise A1C ≤%8.5 (≤69

mmol/mol)

olarak hedeflenebilir.

Vaka : DKA

188. Metabolik asidoz tablosu nasıldır

Laboratuvar1. PG düzeyi >300 mg/dl (gebelikte >250 mg/dl)2. Ketonemi ≥3 mmol/l3. Kan pH ≤7.304. Serum bikarbonat (HCO3-) düzeyi ≤15 mEq/l5. Serum ozmolalitesi biraz yükselmiş olmakla birlikte <320 mOsm/l6. Anyon açığı artmıştır (genellikle >12)7. Ayrıca DKA veya HHD hastalarının pek çoğunda dehidratasyon ve asidoza bağlı

olarak hafif ya da orta derecede lökositoz görülebilir. Eşlik eden infeksiyon lökositozu artırabilir.

8. Nadiren serum amilaz ve lipaz düzeyleri normal üst sınırın 2-3 katını aşmayacak şekilde yükselebilir.

189. Günlük insülin ihtiyacı nasıldır

190. DKA ve nonketotik hiperglisemik koma arasındaki farklar nelerdir

191. Vakayla ilgili olarak bir diyabetik hastayı nasıl ve ne sıklıkla takip etmeliyiz,

bize düşen yaklaşım ne olmalıdır

192. Dm eğitimi nasıl olmalıdır

193. Bu hastaya metformin başlar mısın

7.1.1. | İNSÜLİN SALGILATICI İLAÇLARIN YAN ETKİLERİ

¥¥ Hipoglisemi

¥¥ Kilo artışı

¥¥ Alerji

¥¥ Deri döküntüleri

¥¥ Alkol flushing (özellikle uzun etki süresi nedeniyle, günümüzde artık pek

kullanılmayan

klorpropamid ile görülmektedir)

¥¥ Hepatotoksisite

¥¥ Hematolojik toksisite (agranülositoz, kemik iliği aplazisi)

7.1.2. | İNSÜLİN SALGILATICI İLAÇLARIN KONTRENDİKASYONLARI

¥¥ Tip 1 diabetes mellitus (Özellikle LADA ile ayırıcı tanının iyi yapılması gerekir)

¥¥ Sekonder diyabet (pankreas hastalıkları vd. nedenler)

¥¥ Hiperglisemik acil durumlar (DKA, HHD)

¥¥ Gebelik

¥¥ Travma, stres, cerrahi müdahale

¥¥ Ağır infeksiyon

¥¥ Sulfonilüre alerjisi

¥¥ Ağır hipoglisemiye yatkınlık

¥¥ Karaciğer ve böbrek yetersizliği

7.2.1. | METFORMİNİN YAN ETKİLERİ

¥¥ Gastrointestinal irritasyon (gaz, şişkinlik gibi yan etkiler genellikle geçicidir)

¥¥ Kramplar

¥¥ Diyare

¥¥ Ağızda metalik tad

¥¥ B-12 vitamin eksikliği (B-12 vitamin replasmanı gerekebilir)

¥¥ Laktik asidoz (insidens <1/100.000 hasta yılı)

7.2.2. | METFORMİNİN KONTRENDİKASYONLARI

¥¥ Renal fonksiyon bozukluğu (serum kreatinin >1.4 mg/dl veya eGFR <30 ml/dk ise

kullanılmamalı, eGFR 45-30 ml/dk ise doz azaltılmalıdır)

¥¥ Karaciğer yetersizliği

¥¥ Laktik asidoz öyküsü

¥¥ Kronik alkolizm

¥¥ KV kollaps, akut miyokard infarktüsü

¥¥ Ketonemi ve ketonüri

¥¥ Tedaviye dirençli konjestif kalp yetersizliği

¥¥ Kronik pulmoner hastalık (kronik obstrüktif akciğer hastalığı)

¥¥ Periferik damar hastalığı

¥¥ Major cerrahi girişim

¥¥ Gebelik ve emzirme dönemi

¥¥ İleri yaş (bazı otörlere göre >80 yaş)

7.2.3 | TİAZOLİDİNDİONLARIN YAN ETKİLERİ

¥¥ Ödem

¥¥ Anemi

¥¥ Konjestif kalp yetersizliği (Özellikle yoğun insülin tedavisi ile birlikte kullanıldığında)

¥¥ Sıvı retansiyonu

¥¥ Kilo artışı

¥¥ LDL-kolesterol artışı (rosiglitazonda daha fazla)

¥¥ Transaminazlarda yükselme

¥¥ KV olay

Graves oftalmopatisi olan hastalarda TZD grubu ilaçlar oftalmopatiyi alevlendirebilir.

¥¥ Postmenopozal kadınlarda ve ileri yaştaki erkeklerde kırık riskinde artışa yol açtıkları

bildirilmiştir.

¥¥ Gözlemsel çalışmalarda mesene ca artışı

7.2.4. | TİAZOLİDİNDİONLARIN KONTRENDİKASYONLARI

¥¥ Alanin amino transferaz yüksekliği (ALT >2.5 X normal üst sınır) olan vakalar

¥¥ New York Kalp Cemiyeti’nin kriterlerine göre sınıf I-IV’te olan konjestif kalp

yetersizliği

vakaları

¥¥ Kronik ağır böbrek yetersizliği

¥¥ Gebelik

¥¥ Tip 1 diyabetliler

¥¥ Maküla ödemi riski bulunan kişiler

¥¥ Adolesan ve çocuklar

DM tedavisi 3 basamaklı olmalı;

1. basamak; Tip 2 diyabet tanısı alan hastalarda yaşam tarzı düzenlemeleri ile eş zamanlı

olarak (herhangi bir kontrendikasyon yoksa, uzun süredir kullanılan, etkisi kanıtlanmış

ve maliyeti düşük bir ilaç olan) metformin başlanmalıdır

Başlangıçtaki A1C ≥%10 (≥86 mmol/mol), APG >250 mg/dl veya random PG >300

mg/dl olan ya da hiperglisemik semptomları bulunan veya metabolik

dekompansasyonu (DKA, HHD) olan hastalarda, tedaviye insülin ile başlanmalıdır.

2. Basamak: Yaşam tarzı değişikliği ve 2000 mg/gün dozunda metformin ile 3 ay sonra

A1C %6.5-7 (48-53 mmol/mol) ise yaşam tarzı yeniden gözden geçirilmeli, A1C >%7

(>53 mmol/mol) ise veya bireysel glisemik hedeflere ulaşılamazsa tedaviye ikinci bir

ilaç eklenmelidir

İkinci basamakta insülin en etkili yoldur. Özellikle A1C ≥%8.5 (≥69 mmol/mol) ise

insülin (bazal: NPH veya uzun etkili analog insülin) başlanmalıdır.

A1C %7 -- <%8.5 (<69 mmol/mol) ise hastanın durumuna göre tedaviye sulfonilüre,

glinid, DPP4-İ, AGİ, GLP-1A veya seçilmiş vakalarda pioglitazon

eklenebilir.

3. Basamak: Metformin‘e ikinci bir OAD (veya GLP-1A) eklendikten 3-6 ay sonra A1C

>%8.5 (>69 mmol/mol) ise veya bireysel glisemik hedeflere ulaşılamıyorsa zaman

kaybetmeden insülin tedavisine geçilmelidir.

194. Acile grand multipar gebe geldi, 38 yaşında eli yüzü şişmiş ne düşünürsün ne

yaparsın

195. Pre-eklamptik gebede anemiye yaklaşım HELLP

196. Hemolitik anemi yapan hastalıklar nelerdir

197. Demir eksikliği Anemisinin LAB testleri nelerdir.

198. Retikülosit normali nedir

% 0,5- 2,5

Beta Talasemi minörde Hemoglobin düzeyi 9-11 g/dL arasındadır. Hipokromi (20-

22 pg) ve mikrositoz (50-70 fL). Demir eksikliğinden farklı olarak eritrosit sayısı

genellike normal veya artar. Ayrıca serum demiri ve ferritin düzeyi normal veya artar.

RDW demir eksikliğinde yükselirken talasemide genellikle normaldir. Periferik

yaymada poikilositoz, hedef hücreler, bazofilik noktalanma görülebilir. Hemoglobin

elektroforezinde HbA2 %3,5-7 düzeyine yükselir

Mentzer İndeksi: MCV/ RBC demir eksikliği anemisi ve talasemi ayırıcı tanısında

kullanılır. RDW artışı, Mentzer indeksi > 13 olması demir eksikliği

anemisilehine,Mentzer indeksi < 13 talasemi taşıyıcılığı lehinedir. Kesin tanı

Hbelektroforezi ile konulur

Hemolizin değerlendirilmesi: Hemoglobin düzeyinde beklenenden daha hızlı düşme, retikülosit sayısında artış, periferik yaymada etiyolojiye bağlı olarak sferositler, fragmente eritrositler gözlenebilir. Kan biyokimyasında laktat dehidrogenaz ve indirekt bilirubin artmış, haptoglobin düzeyi ise genellikle azalmıştır. Normal LDH ve haptoglobin (>25 mg/dL) hemolizi %90 hassasiyetle dışlar. İntravasküler hemolizde serum/plazma hemoglobini artar, hemoglobinüri, hemosiderinüri gözlenir.

199. GGK pozitif yapan sebepler nelerdir, ne sıklıkta bakılır GUAİAC TESTİ

20 ml ve üzeri kanamaları tespit eder.

Yanlış GGK + liği yapan nedenler;

1. Testten önceki 3 gün boyunca yüksek dozlarda asprin ( > 325mg / gün)

2. NSAİD, askorbik asit (>500 mg/ gün)

3. Barsak dışı kanamalar

4. Epistaksis, dişeti kanaması, hemoptizi

5. Vitamin C

6. Egzojem peroksidaz aktivitesi

7. Kırmızı et

8. Meyva (greyfurt, üzüm)

9. Pişmemiş sebze (brokoli, salatalık, şalgam , karnabahar, turp, patates)

o Oral demir GGK + yapmaz.

ne sıklıkla yapılır;

tüm erkek ve kadınlarda 50-70 yaşlarda, iki yılda bir uygulanacak Gaitada Gizli Kan

Testi (GGK) ve 10 yılda bir yapılacak kolonoskopi ile taramadır.

Son iki Gaitada Gizli Kan testi negatif olan 70 yaşındaki kadın ve erkeklerde tarama

kesilmelidir.

Yüksek Riskli Olgular: Birinci derece akrabalarında KRK veya adenomatöz polip,

ülseratif kolit, Crohn Hastalığı ya da kalıtsal polipozis veya polipozis dışı sendrom

öyküsü olan bireylerde 40 yaşından itibaren tarama prosedürüne başlanmalıdır

200. YD tarama testleri nelerdir

Fenilketonüri

Konjenital hipotiroidi

Biotinidaz eksikliği

Işitme taraması

Gelişimsel kalça displazisi

201. TC de DM oranı nedir, bilinen bir oran var mı.

TURDEP II 2010 ön sonuçlar

DM % 16,5-

pre DM %30,

DM hızı: kadın %16 , E: % 14 ??

HT: %31,3

Obeziteprevalansı: 40-65 yaş arası en yüksek yaklaşık % 30-34 civarı

202. DM taramasını kimlere yaparız

Tüm yetişkinler -demografik ve klinik özelliklerine uygun olarak- tip 2 diyabet risk

faktörleri açısından değerlendirilmelidir.

Obez veya kilolu (BKİ ≥25 kg/m2) ve özellikle santral obezitesi (bel çevresi kadında

≥88 cm, erkekte ≥102 cm) olan kişilerde, 40 yaşından itibaren 3 yılda bir, tercihen

APG ile diyabet taraması yapılmalıdır.

Ayrıca BKİ ≥25 kg/m2 olan kişilerin, aşağıdaki risk gruplarından birine mensup

olmaları halinde, daha genç yaşlardan itibaren ve daha sık araştırılmaları gerekir.

1. Birinci derece yakınlarında diyabet bulunan kişiler

2. Diyabet prevalansı yüksek etnik gruplara mensup kişiler

3. İri bebek doğuran veya daha önce GDM tanısı almış kadınlar

4. Hipertansif bireyler (kan basıncı: KB≥140/90 mmHg)

5. Dislipidemikler (HDL-kolesterol ≤35 mg/dl veya trigliserid ≥250 mg/dl)

6. Daha önce IFG veya IGT saptanan bireyler

7. Polikistik over sendromu (PKOS) olan kadınlar

8. İnsülin direnci ile ilgili klinik hastalığı veya bulguları (akantozis nigrikans)

bulunan kişiler

9. Koroner, periferik veya serebral vasküler hastalığı bulunanlar

10. Düşük doğum tartılı doğan kişiler

11. Sedanter yaşam süren veya fizik aktivitesi düşük olan kişiler

12. Doymuş yağlardan zengin ve posa miktarı düşük beslenme alışkanlıkları olanlar

13. Şizofreni hastaları ve atipik antipsikotik ilaç kullanan kişiler

14. Solid organ (özellikle renal) transplantasyon yapılmış hastalar

DM de insülin başlama kriterleri:

H1AC: >%10

APG: >250

Random PG: > 300

DKA, hiperglisemi semptamları olan

1. MODY şüphesi olan hastalar genellikle

genç (diyabet başlangıç yaşı <25) ve

ailesinde iki veya daha fazla kuşakta diyabet olan (otozomal dominant geçişli),

normal kiloda,

insülin direnci olmayan ve

pankreas rezervi iyi olan hastalardır.

Asıl defekt, insülin sekresyon mekanizmasındadır. Bu hastalarda

otoantikorlar negatif bulunur.

Kan glukoz regülasyonu için insülin tedavisi gerekmez veya düşük dozla regülasyon

sağlanır.

MODY vakaları, adolesan çağından sonra başlayan tip 1 diyabet ya da genç yaşta başlayan tip

2 diyabet vakaları ile karışabilir. Tip 1 diyabet şüphesi varsa otoantikorlar bakılarak ayırıcı

tanısı yapılmalıdır.

Genç yaşta başlamış, insülin direnci saptanmayan, sülfonilüre grubu ilaçlara aşırı

duyarlılığı olan hastalarda MODY akla gelmelidir

2. TEMD metabolik sendrom tanı krterler 2009

1. DM, IGT, İR den en az biri ve aşağıdakilerden en az ikisi

2. HT (130/ 85 üzeri veya anti HT tdv almak)

3. Dislipidemi (Tg : >150, HDL: k < 50, E<40)

4. Abdominal obezite (VKI: >30 veya bel çevresi E >94, K>80) bu değerler tc

standartlarında değil

3. Türk Toplumuna Spesifik Bel Çevresi ve Santral Obezite TURDEP II

Kadın için bel çevresi 90.5 cm (sensitivite %70, spesifisite %45)

Erkek için 95.5 cm (sensitivite %70, spesifisite %45)

Santral obezite sıklığı %53

Glisemik kontrol hedeflerinin belirlenmesinde hastanın kronolojik yaşının ötesinde

yaşam beklentisi de dikkate alınmalıdır:

ÄÄ yaşam beklentisi >15 yıl ve majör komorbidite yok ise A1C ≤%6.5 (≤48 mmol/mol)

ÄÄ yaşam beklentisi 5-15 yıl ve orta derecede komorbidite var ise A1C ≤%7.5 (≤58

mmol/mol)

ÄÄ yaşam beklentisi <5 yıl ve majör komorbidite var ise A1C ≤%8.5 (≤69 mmol/mol)

olarak hedeflenebilir.

Meme ca risk faktörleri

1. Genetik risk faktörleri BRCA 1, BRCA 2

1. Uzun süre östrojen maruziyeti, HRT

2. Yaş : > 50

3. Erken menarş, geç menopoz

4. Geç ya da hiç doğurmamış olmak.

5. Aile de meme ca öyküsü

6. Alkol

7. Sigara

8. Mamografi de dens meme

9. Geçmiş meme ca hikayesi

10. Radyasyon maruziyeti

11. Obezite

MAMOGRAFİDE BIRADS SINIFLAMASI (65)

BIRADS-0: Ek inceleme gereklidir.

BIRADS-1: Negatif: Normal meme, hiçbir lezyon bulunmamaktadır. Memeler simetriktir ve

kitle, distorsiyon veya süpheli kalsifikasyonlar yoktur. Bu gruptaki lezyonlarda yıllık

mamografik tarama yeterlidir.

BIRADS-2: Benign bulgular: Kalsifiye fibroadenom, multipl sekretuar kalsifikasyonlar,

yuvarlak kalsifikasyonlar, lipom, yağ kisti gibi yağ içerikli lezyonlar, galaktosel ve miks

dansiteli hamartomlar gibi benign bulgular mevcuttur. Yaşa göre rutin yıllık izlem yeterlidir.

BIRADS-3: Yüksek olasılıkla benign bulgular: Kesin tanısal olmayan ancak benign özellikler

gösteren, nonkalsifiye yuvarlak solid kitleler, fokal asimetri ve yuvarlak (punktat)

mikrokalsifikasyon kümeleri gibi lezyonlardır. Bu grupta % 2 den az oranında malignite

olasılığı vardır ve bu nedenle ilk tespitinden sonraki 6. ayda kontrol edilmeli. Değişiklik

olmazsa 1 yıl sonra rutin kontrollere devam edilmelidir. Takipte amaç benign morfolojiye

sahip malignitelere erken tanı koymak ve gereksiz biyopsileri önlemektir.

BIRADS-4: Şüpheli bulgular: Malignite için klasik bulgular göstermeyen ancak kategori 3’e

göre artmış malignite olasılığı olan lezyonlardır. Nonpalpable ve biyopsi yapılan lezyonların

çoğu bu gruba girer. Bu grup lezyonlarda malignite oranı % 2-95 arasındadır.

BİRADS 4a: düşük olasılıklı malign

BİRADS 4b: orta olasılıklı malign

BİRADS 4c: yüksek olasılıklı malign

BIRADS-5: Yüksek olasılıkla malign bulgular: Morfolojik olarak tipik malign görünümde,

malignite olasılığı % 95 ve üstü olan ve kesin biyopsi endikasyonu bulunan lezyonlardır.

Düzensiz ve ışınsal sınırlı kitle lezyonu, pleomorfik kalsifikasyon kümeleri örnek olarak

verilebilir.

BIRADS-6: Kanıtlanmış malignite: Biyopsi ile doğrulanmış kanserlerdir.