wim.utp.edu.plwim.utp.edu.pl/krk/sylabusy/tril1s.pdf · 1 pozycja planu: a.1.1 nazwa przedmiotu...

1

Pozycja planu: A.1.1

Nazwa przedmiotu JĘZYK OBCY DO WYBORU:

1. JĘZYK ANGIELSKI

Poziom studiów STUDIA PIERWSZEGO STOPNIA (3,5-LETNIE INŻYNIERSKIE)

Forma studiów STUDIA STACJONARNE

Jednostka prowadząca

kierunek studiów WYDZIAŁ INŻYNIERII MECHANICZNEJ

Kierunek TECHNIKA ROLNICZA I LEŚNA

Specjalność 1. MASZYNY DO KSZTAŁTOWANIA I OCHRONY KRAJOBRAZU

2. INŻYNIERIA PROCESÓW ROLNO - SPOŻYWCZYCH

Przedmiot/y

wprowadzający/e

Język angielski

Wymagania wstępne Znajomość podstaw gramatyki.

Praktyczne opanowanie języka w stopniu umożliwiającym aktywne uczestnictwo

w różnorodnych sytuacjach komunikacyjnych, wykorzystując tematykę życia

codziennego.

Język wykładowy polski i angielski

Semestralny rozkład zajęć według planu studiów

Semestr Wykłady Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30 2

IV 30 2

V 30 2

VI 30

2

Założenia i efekty kształcenia – po ukończeniu przedmiotu student ma :skutecznie wykorzystać język w

mowie i piśmie w pracy zawodowej i w życiu codziennym, zastosować poznane struktury gramatyczne w

praktyce i słownictwo ogólne oraz rozszerzania zasobu słownictwa specjalistycznego związanego z

profilem studiów , opanować umiejętność formułowania krótkiego tekstu użytkowego i pracy z tekstem

autentycznym .

Umiejętności:

Aktywne posługiwanie się językiem w różnych sytuacjach życiowych z wykorzystaniem leksyki poznanej na

zajęciach, umiejętność pracy z tekstem specjalistycznym, zastosowanie słownictwa technicznego w pracy

zawodowej, tworzenie własnych tekstów pisemnych wypowiedzi ustnych.

Wiedza:

Poszerzanie wiedzy w krajach angielskiego obszaru językowego i kulturze, porównywanie polskiego

szkolnictwa wyższego z innymi krajami UE i świata, wykorzystanie wiedzy językowej do pracy

w przemyśle, budowa maszyn w innych krajach.

Postawy:

Kształtowanie tolerancji i pozytywnej postawy studentów wobec innych kultur, udział w różnorodnych

konkursach językowych i olimpiadach, zachęta do poszerzania i wykorzystania umiejętności językowych

poprzez uczestnictwo w wymianie studenckiej Erasmus.

Metody dydaktyczne – ćwiczenia laboratoryjne, prezentacje, różne ćwiczenia językowe, wykorzystanie

Internetu

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - kolokwia, egzamin ( VI semestr )

2

Treści kształcenia: Ćwiczenia - tematyka wprowadzonego słownictwa( ja i moje otoczenie, życie codzienne, czas wolny,

hobby, praca , wybór zawodu, przygotowanie się do rozmowy kwalifikacyjnej, zawieranie znajomości,

podróże, tolerancja, zdrowie ,środki masowego przekazu np. Internet, komputer, słownictwo

specjalistyczne, gramatyka (rzeczowniki ,przymiotniki, przysłówki, liczebniki, przyimki, czasy gramatyczne,

mowa zależna i niezależna, zdania warunkowe .

Nazwisko (a) osoby prowadzącej (cych) lub odpowiedzialnej (ych) za realizację przedmiotu

Mgr Agnieszka Górecka-Ciechacka

Literatura:

Literatura podstawowa:

1. P.Kerr-Straightforward

2. S.Kay,V. Jones-New Inside Out

Literatura uzupełniająca:

1. M. Cieślak-English-repetytorium tematyczno- leksykalne

2. B.Jasińska-Język angielski-repetytorium gramatyki z ćwiczeniami

3. E.Murphy – Grammar in use

4. czasopisma: Amercan machinist, Newsweek, Time, USA Today

5. Professional English in use (Engineering) – teksty

6. Internet: artykuły specjalistyczne związane z profilem studiów

3



2. JĘZYK NIEMIECKI








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Język niemiecki w stopniu podstawowym

Wymagania wstępne Znajomość podstaw gramatycznych i leksykalnych z języka niemieckiego

Język wykładowy Język polski/niemiecki



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30 2

IV 30 2

V 30 2

VI 30

2

Założenia i efekty kształcenia – rozwijanie sprawności językowych receptywnych: rozumienia ze słuchu

tekstów wypowiadanych przez rodzimych użytkowników z elementami języka fachowego i czytania ze

zrozumieniem tekstów autentycznych, szczególnie tekstów technicznych z dziedziny kierunku studiów, np.:

budowa maszyn oraz sprawności produktywne jak pisanie: listu intencyjnego, życiorysu, przygotowanie

prezentacji oraz mówienie jak prowadzenie rozmowy na temat: zainteresowań czy pracy zawodowej,

studiów

Umiejętności: zdobycie umiejętności przygotowania prezentacji z dziedziny zainteresowań, kierunku

studiów, umiejętność tłumaczenia tekstów specjalistycznych o średniej trudności ze zrozumieniem reguł

gramatycznych, składniowych i roli strony biernej w tekstach fachowych

Umiejętności: umiejętność posługiwania się językiem w sytuacjach dnia codziennego, opisania swojej

osoby i otoczenia, uzyskania informacji, postawienia pytań i udzielenia odpowiedzi, umiejętność

zrozumienia i właściwego przetłumaczenia tekstów specjalistycznych

Wiedza: opanowanie słownictwa z dziedziny kierunku studiów np.: budowa i praca maszyn jak obrabiarki,

narzędzia, zdobycie wiedzy o tej gałęzi przemysłu w Niemczech: Maschinenbau, mechanika i budowa

maszyn jako kierunek studiów na naszej uczelni, przedmioty na studiach, przykładowe prezentacje z

dziedzin zainteresowań wzbogacające wiedzę specjalistyczną z języka niemieckiego oraz wiedzę o krajach

niemieckiego obszaru językowego

Postawy: wyrabianie pozytywnej postawy i motywacji wobec nauczanego języka i społeczności nim

władającej, rozwijanie kreatywności studentów studiów niestacjonarnych oraz postawy ciekawości,

otwartości i tolerancji wobec wszystkich kultur

Metody dydaktyczne – ćwiczenia laboratoryjne z zastosowaniem środków medialnych płyt, kaset, filmów,

różnorodne ćwiczenia językowe, prezentacje

4

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - kolokwia i sprawdziany, złożenie referatu, prezentacji

Treści kształcenia – użycie języka w sytuacjach życia codziennego np. dotyczącego życia studentów,

związanego ze studiami, poszukiwania pracy, życia zawodowego, tłumaczenie tekstów fachowych ściśle

wiążącymi się z kierunkiem studiów, zaangażowanie i praca studentów, Polaków w Unii Europejskiej, np.:

osiągnięcia naszych absolwentów

Wykłady – np.: Tatsachen über Deutschland, Sehenswürdigkeiten in Bydgoszcz, Unsere Universiät

Ćwiczenia – słownictwo z budowy maszyn, mechaniki w ćwiczeniach na przykład z wypełnianiem luk,

uzupełnianiem zdań – Passiv, przedstawianie zasad budowy np. silników, rzeczowniki złożone – wymowa,

itp.

Nazwisko (a) osoby prowadzącej (cych) lub odpowiedzialnej (ych) za realizację przedmiotu :

mgr Jolanta Ludwiczak

Literatura:


1. Zettl, Jansen. Müller: Aus moderner Technik und Wissenschaft, Hueber 1991

2. Funk, Kuhn, Demme: studio d, Cornelsen Verlag, Berlin 2006

3. A. K. Vorderwülbecke: Stufen international, Stuttgart, 2003


1. Tatsachen über Deutschland, Frankfurt am Main, Berlin 2007

2. Visuelles Wörterbuch, coventgarden, München 2008

3. Internet: np.: heute.de

4. T. Silvin: Lese-Novelas, Hueber, Ismaning 2009

5



3. JĘZYK ROSYJSKI








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Język rosyjski

Wymagania wstępne znajomość języka na poziomie A2

Język wykładowy Język polski/rosyjski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30 2

IV 30 2

V 30 2

VI 30

2

Założenia i efekty kształcenia:

Rozwijanie zdolności komunikacyjnych- student swobodnie porozumiewa się w języku rosyjskim,

stosując odpowiednie funkcje komunikacyjne, rejestr i styl .

Rozwijanie umiejętności językowych: czytania, pisania, słuchania, mówienia, student zna słownictwo

na poziomie średnio zaawansowanym, rozumie tekst słuchany i czytany, potrafi wyszukać kluczowe

myśli i słowa oraz znaleźć szczegółowe informacje, potrafi stosować odpowiednie środki językowe w

zakresie określonego typu wypowiedzi ustnej i pisemnej, potrafi korzystać z tekstów modelowych i

streszczać teksty, zna struktury gramatyczne na poziomie średniozaawansowanym i używa ich w

prawidłowym kontekście, potrafi formułować zróżnicowane wypowiedzi pisemne i ustne.

Umiejętności:

Rozwijanie umiejętności poruszania się na rynku pracy- student potrafi napisać podanie, list

motywacyjny i CV, także zaprezentować się podczas rozmowy kwalifikacyjnej w języku rosyjskim.

Wiedza: Doskonalenie języka specjalistycznego-student zna słownictwo specjalistyczne z zakresu mechaniki i

budowy maszyn, rozumie teksty specjalistyczne i potrafi je przetłumaczyć, potrafi tłumaczyć zdania i

proste teksty z polskiego na rosyjski.

Postawy:

Wyrabianie pozytywnej postawy i motywacji wobec nauczanego języka i społeczności nim

władającej, rozwijanie kreatywności studentów oraz postawy ciekawości, otwartości i tolerancji

wobec wszystkich kultur.

Metody dydaktyczne Praca z tekstem, metody aktywizujące, prezentacje ustne.

6

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Prace kontrolne, kolokwia, prezentacja ustne.

Treści kształcenia

Ćwiczenia rozwijające podstawowe sprawności językowe, tj. słuchanie, mówienie, czytanie i pisanie.

Poszerzanie ogólnego zakresu słownictwa oraz gramatyki na poziomie średniozaawansowanym.

Terminologia specjalistyczna (budowa maszyn, mechanika, świat przyrody, gospodarka,

globalizacja, zagrożenia współczesnego świata). Wzbogacanie form i stylistyki przekazu-

korespondencja. Prace projektowe.


Mgr Zofia Heliasz

Literatura podstawowa

1. Marta Fidyk, Teresa Skup’-Stundis Nowe Repetytorium z języka rosyjskiego, Wydawnictwa

Szkolne PWN 1997

2. Barbara Charasz, Krystyna Kancewicz-Sokołowska Moja professija 2 Wydawnictwo REA 2003

Literatura uzupełniająca

1. Rozalia Skiba, Małgorzata Szczepaniak Dziełowaja riecz’ Podręcznik z rozszerzonym zakresem

słownictwa handlowo-menażerskiego Wydawnictwo „REA” 1999

2. Siergiej Chwatow, Roman Chajczuk Russkij jazyk w bizniesie Wydawnictwa Szkolne i

Pedagogiczne 2000

3. Albina Gołubiewa, Natalia Kowalska Russkij jazyk siewodnia-dla uczniów studentów i

przedsiębiorców Wydawnictwo Edukacyjne Agmen 2000

4. Anna Pado Start.Ru Język rosyjski dla średnio zaawansowanych Wydawnictwa szkolne i

pedagogiczne 2006

7

Pozycja planu: A.2. 1

Nazwa przedmiotu PRZEDMIOT HUMANISTYCZNE I EKONOMICZNE DO WYBORU:

1. ELEMENTY PRAWA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

brak

Wymagania wstępne brak

Język wykładowy polski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia – po ukończeniu przedmiotu student potrafi przeanalizować i zinterpretować

rozmaite sytuacje prawne ważne z punktu widzenia osób fizycznych i prawnych z zakresu prawa

spadkowego i darowizn, samozatrudniania się, pozyskiwania środków na rozpoczęcie własnej działalności

gospodarczej oraz niektórych aspektów zarządzania nieruchomościami, jak również zastosować nabytą

wiedzę w praktyce.

Metody dydaktyczne – np. wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - zaliczenie rozwiązywanych casusów prawnych.


Część I. Podstawowe reguły dotyczące dziedziczenia spadków.

1. Dziedziczenie testamentowe oraz dziedziczenie ustawowe jako podstawowe porządki prawa

spadkowego. Kolejność dziedziczenia po zmarłych przed i po 28 czerwca 2009 r.

2. Podział majątku dla najbliższych w przypadku, gdy zmarły nie pozostawi po sobie testamentu. Podział

spodku pomiędzy dzieci, małżonka – zasady (dziedziczenie przez małoletniego, ojczyma, pasierba).

3. Reguły dziedziczenia w przypadku, gdy zmarły nie pozostawił dzieci (dziedziczenie przez konkubenta

,macochę, synową, pasierbicę).

4. Spadek, w którego skład wchodzi gospodarstwo rolne. Przepisy ograniczające krąg spadkobierców,

problem odpowiednich kwalifikacji rolniczych spadkobiercy.

5. Testament jako ostatnia wola spadkodawcy (testamenty zwykłe[ holograficzny i urzędowy ] oraz

testamenty szczególne) (przykłady).

6. Różnice pomiędzy zapisem, a poleceniem.

7. Odwołanie ostatniej woli, relacje pomiędzy testamentem wcześniejszym i późniejszym, wykonawca

testamentu, testament sporządzony za granicą.

8. Umowa dożywocia zamiast testamentu (przykłady).

9. Wzory testamentów sporządzanych własnoręcznie (przykłady).

10. Ustawowe zabezpieczanie najbliższych zmarłego, w postaci zachowku.

11. Zasady wnoszenia pozwu o zachowek do sądu – wzór pozwu o zachowek (przykłady).

12. Wydziedziczenie, pominięcie w testamencie, uznanie za niegodnego dziedziczenia (przykłady).

8

13. Prawne zasady zrzeczenia się i odrzucenia masy spadkowej.

14. Praktyczne przedstawienie krok po kroku sposobów uregulowania formalności spadkowych w sądzie i

u notariusza (wzory wymaganych pism urzędowych, (m. in. zabezpieczenie spadku, spis inwentarza,

stwierdzenie nabycia spadku, akt poświadczenia dziedziczenia), opłaty, terminy (przykłady).

15. Zasady odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe – przedstawienie studentom zgodnych z

prawem sposobów uniknięcia odpowiedzialności (przykłady).

16. Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do zachowku, konsekwencje prawne zrzeczenia się zachowku,

darowizny na poczet zachowku, pozew o zachowek – wzór (przykłady).

17. Problem wydziedziczenia spadkobiercy -. przestępstwo i obraza czci spadkodawcy oraz przebaczenie

winy (przykłady).

18. Uznanie spadkobiercy za niegodnego spadu – przyczyny i skutki prawne.

19. Prawo spadkobiercy do odrzucenia spadku – powody, plusy i minusy podjęcia takiej decyzji

(przykłady).

20. Formalności spadkowe. Dwie drogi uzyskania potwierdzenia, uzyskania statusu spadkobiercy.

Procedura sądowego zabezpieczenia spadku oraz sporządzenia spisu inwentarza.

21. Droga sądowa – formalno-prawne elementy składowe wniosku o nabycie schedy po zmarłym,

załączniki, opłaty sądowe. Wzór wniosku o stwierdzenie nabycia spadku na podstawie ustawy, wzór

wniosku o nabycie spadku na podstawie testamentu. Uprawnienia spadkobiercy pominiętego w

postępowaniu o stwierdzenie nabycia spadku. Sposoby postępowania wobec tzw. ,,fałszywych

spadkobierców” – zwrot lub odszkodowanie (przykłady).

22. Droga notarialna – uzyskanie aktu poświadczenia dziedziczenia, dział spadku. Procedura otwarcia i

ogłoszenia testamentu. Taksy notarialne (przykłady).

23. Zakres odpowiedzialności spadkobiercy za długi spadkowe – prawne sposoby uniknięcia objęcia

spadku, którego wartość jest niższa niż długi zmarłej osoby. Uprawnienia wierzyciela zmarłego względem

spadkobiercy lub spadkobierców. Reguła solidarności (przykłady).

24. Zasada wzajemnego zaliczania na poczet schedy darowizn otrzymanych od spadkodawcy - 3 etapy

postępowania, wyjątki (przykłady).

25. Prawne aspekty działu masy spadkowej, koszty, droga sądowa w przypadku braku porozumienia.

Zasady spłat i dopłat pomiędzy osobami uprawnionymi do spadku. Podział gospodarstwa rolnego

(przykłady).

26. Problematyka dziedziczenia spadku z zagranicy – właściwość regulacji prawnych (przykłady).

27. Dyspozycje na wypadek śmierci – dotyczące oszczędności bankowych, funduszy inwestycyjnych,

otwartych funduszy emerytalnych, ubezpieczeń na życie, indywidualnych kont emerytalnych (IKE),

spółdzielczych kas oszczędnościowych, kredytowych (SKOK), pracowniczych programów emerytalnych.

Zagadnienia związane z kosztami pogrzebu (przykłady).

Część II . Pojęcie i definicja umowy darowizny jako zobowiązania jednostronnego - wyjątki, przedmiot

darowizny, formy prawne umowy.

28. Obowiązek oznaczonego działania jako element składowy umowy darowizny – odmowa ze strony

obdarowanego (przykłady). Zasady rządzące postępowaniem w przypadku zmiany decyzji przez

darczyńcę – wyjątek obejmujący gospodarstwo rolne, problematyka rażącej niewdzięczności

obdarowanego. Wzory umowy darowizny (przykłady).

29. Aspekty prawe oraz reguły dotyczące podatków od spadków i decydujący wpływ daty śmierci

spadkodawcy oraz stopnia pokrewieństwa pomiędzy stronami postępowania spadkowego na wysokość

zobowiązań podatkowych względem Urzędu Skarbowego – zwolnienia (przykłady).

30. Zasady rządzące opodatkowaniem umowy darowizny, lista wyłączeń oraz zwolnień. (przykłady).

Przeprowadzenie ćwiczeń mających na celu nabycie przez studentów praktycznych umiejętności

obliczania wysokości podatków od spadków i darowizn (przykłady).

31. Warunek odpowiedniego zgłoszenia spadku lub darowizny, wymagane dokumenty oraz konsekwencje

prawne niedochowania terminu, warunki skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej. Problematyka odliczeń

wynikających z darowizn od dochodu do opodatkowania (przykłady).

Część III. Pojęcie oraz ogólna charakterystyka samozatrudnienia jako sposób na zastąpienie

wcześniejszego stosunku pracy działalnością gospodarczą

32. Korzyści materialne i osobiste wynikające z wykonywania działalności gospodarczej w formie

samozatrudnienia w stosunku do ,,pracy na etacie”– optymalizacja dochodów z zarobkowania na własny

rachunek (przykłady). Możliwość skorzystania przez smozatrudnionego z preferencyjnych sposobów

opodatkowania oraz płacenia obowiązkowych składek do ZUS na minimalnym poziomie (przykłady).

33. Regulacje prawne dotyczące działalności gospodarczej osoby fizycznej. Wady bezpośredniego przejścia

9

z pracy na podstawie umowy o pracę na działalność gospodarczą – problem zakwestionowania przez fiskus

w wyniku przeprowadzonej kontroli skarbowej podstaw do rozliczania nowej formy aktywności zawodowej

jako pozarolniczej działalności gospodarczej – główne przyczyny, skutki (przykłady). Aspekty prawne

umowy samozatrudnienia – ćwiczenia polegające na redagowaniu umowy samozatrudnienia w sposób

pozwalający na uniknięcie błędów pozwalających na zakwestionowanie jej treści przez Urząd Skarbowy

(przykłady).

34. Znaczenie wyboru właściwej formy organizacyjno-prawnej nowego przedsięwzięcia. Pojęcie oraz

charakterystyka prawna spółki cywilnej, spółek prawa handlowego oraz działalności gospodarczej

wykonywanej jednoosobowo przez osoby fizyczne (przykłady).

35. Problematyka prawna obowiązków związanych z rejestracją działalności gospodarczej przez osoby

fizyczne.

Krok pierwszy – wpis do ewidencji działalności gospodarczej (opis instytucji), wymagane dokumenty,

właściwość ewidencji, Polska Klasyfikacja Działalności Gospodarczej (PKD) – ćwiczenia polegające na

właściwym kwalifikowaniu przez studentów poszczególnych rodzajów działalności gospodarczej,

(wypełnianie wniosków), opłaty, formularze, terminy, zmiany wpisu do ewidencji (przykłady).

Krok drugi – uzyskanie Numeru Identyfikacji Podatkowej – podmioty zobowiązane do uzyskania nowego

NIP (właściwość Urzędu Skarbowego, formularze (przykłady) – obligatoryjność posługiwania się NIP-em

w obrocie gospodarczym (przykłady).

Krok trzeci – wniosek do Krajowego Rejestru Urzędowego Podmiotów Gospodarki Narodowej o nadanie

numeru statystycznego REGON, formularze właściwość GUS (przykłady).

Krok czwarty – czynności urzędowe w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych- wymagane dokumenty,

formularze, zasady postępowania. Krok piaty – formalności dodatkowe, pieczątka firmowa, Sanepid,

Inspekcja Pracy – zasady postępowania (przykłady).

36. Wybór najkorzystniejszego sposobu opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej przez

osobę fizyczną (przykłady).

37. Karta podatkowa jako uproszczona forma opodatkowania działalności gospodarczej prowadzonej na

małą skalę – obowiązki podatnika, opis niezbędnych dokumentów, terminy, wykaz uprawnionych do

korzystania z w/w rozwiązania (przykłady).

38. Korzyści dla przedsiębiorcy wynikające z opodatkowania na zasadzie ryczałtu od przychodów

ewidencjonowanych, wykaz usług, których wykonywanie w ramach działalności gospodarczej nie daje

prawa do ryczałtu. Prawa i obowiązki podatnika, ustawowo określona wysokość ryczałtu od przychodów

ewidencjonowanych w zależności od przedmiotu działalności gospodarczej, utrata prawa do ryczałtu

(przykłady).

39. Formalno-prawne zasady prowadzenia księgi przychodów i rozchodów – podstawy prawne, inne

ewidencje.

40. Korzyści i wady płacenia podatku od dochodu ustalanego na podstawie księgi przychodów i rozchodów

według skali podatkowej, pojecie dochodu z działalności gospodarczej, wysokość podatku, możliwość

preferencyjnego opodatkowania się małżonków oraz osób samotnie wychowujących dzieci (przykłady).

41. Uprawnienie samozatrudnionego do korzystania z podatku liniowego, wady i zalety podatku w stałej

wysokości 19% (wzory zeznań podatkowych), wpływ skali przedsięwzięcia na opłacalność korzystania z

podatku linowego, wzór oświadczenia o wyborze podatku dochodowego według stawki 19%., ćwiczenia

mające na celu wypracowanie umiejętności obliczania wysokości należnego podatku, utrata prawa do

podatku liniowego (przykłady).

42. Regulacje prawne dotyczące zasad zaliczania wydatków związanych z prowadzeniem działalności

gospodarczej jako kosztów uzyskania przychodu. Wykaz kosztów, których nie można wliczyć w koszt

prowadzonej działalności gospodarczej oraz takich, które można uznać za koszt ale tylko do pewnej

wysokości (przykłady).

43. Koszty eksploatacji mieszkania samozatrudnionego, w którym prowadzona jest działalność

gospodarcza. Metoda proporcjonalnego rozliczania kosztów eksploatacji mieszkania, sposoby obliczania

tej części powierzchni mieszkania, która jest zajmowana na prowadzenie działalności gospodarczej,

uproszczona metoda amortyzacji mieszkania (przykłady), amortyzacja mieszkania na podstawie jego

wartości rynkowej (przykłady) (analiza porównawcza obydwu metod). Praktyczne wskazówki dotyczące

wliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup mebli i wyposażenia mieszkania,

użytkowania prywatnego telefonu oraz wliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych

z podatkiem od nieruchomości. Prawna możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków domowych –

wyjątki (przykłady).

44. Korzyści wynikające z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z

10

użytkowaniem i eksploatacją samochodu osobowego w firmie – ograniczenia, definicja samochodu

osobowego (zwrócenie uwagi na wyjątki ustawowe). Postępowanie w przypadku samochodu

niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych (metoda rozliczenia ,,kilometrówki” w rachunku

narastającym (przykłady), stawki za kilometr przebiegu pojazdu. Postępowanie w przypadku samochodu

zaliczonego do ewidencji środków trwałych. Rozwiązania prawne dotyczące zasad rozliczania kosztów

eksploatacyjnych samochodu w przedsiębiorstwie, dojazdu do miejsca wykonywania działalności

gospodarczej (orzecznictwo sądowe), prawidłowa dokumentacja wydatków związanych z użytkowaniem

samochodu w firmie, sprzedaż samochodu (konsekwencje podatkowe) (przykłady), problem kradzieży

samochodu firmowego (przykłady), uszkodzenie firmowego samochodu (przykłady), zagadnienie dotyczące

kosztów biletów parkingowych.

45. Charakterystyka prawna pojęcia amortyzacja – (stawki amortyzacji, amortyzacja ekspresowa,

terminy), środków trwałych (ewidencja), wartości niematerialnych i prawnych (oprogramowanie

komputerowe). Problemy przedsiębiorcy związane ze składnikami majątku używanymi krócej niż rok,

składnikami majątku przewyższającymi 1,5 tys. zł oraz nieprzekraczającymi 3,5 tys. zł (przykłady).

Konsekwencje materialne dla przedsiębiorcy wynikające z ujawnienia składnika majątku firmy po upływie

roku – wysokość karnych odsetek (przykłady).

46. Ustawowy obowiązek dokonania korekty podatku VAT w związku z zakupem środków trwałych

(przykłady).

47. Problematyka rozliczeń podatkowych dotyczących wydatków na promocję, reprezentację, reklamę,

usługi gastronomiczne, ubezpieczenia majątkowe oraz wymianę walutową (przykłady).

48. Wpływ zatrudniania członków rodziny na wykonywaną działalność gospodarczą – (przykłady).

49. Omówienie zasad dotyczących opodatkowania działalności gospodarczej podatkiem VAT. Definicja

pojęcia towaru oraz świadczenia usług. Przedstawienie procedury rejestracji przedsiębiorcy jako płatnika

VAT, limity, formularze, terminy. Ustawowe prawo do podmiotowego zwolnienia VAT, konsekwencje

rezygnacji z przysługującego zwolnienia, cofniecie decyzji o rezygnacji – powrót do zwolnienia. Korzyści

wynikające z bycia podatnikiem VAT (łatwiejszy dostęp do kontrahentów) (przykłady).

50. Specyficzna sytuacja prawna tzw.,, małego podatnika”. Metody rozliczania kasowego i kwartalnego

podatku od towarów i usług – optymalizacja kosztów. Formalno-prawne zasady prowadzenia ewidencji

VAT (deklaracje, formularze – praktyczne wskazówki). Faktura VAT jako podstawowy dokument księgowo-

rozliczeniowy, elementy składowe, zasady przechowywania. Prawidłowe wystawianie w praktyce obrotu

gospodarczego faktury VAT, faktury korygującej, noty korygującej, faktury zaliczkowej, faktury

wewnętrznej, faktury VAT marża, Faktury VAT-MP, faktury VAT-RR, faktury VAT-WDT. Regulacje prawne

dotyczące faktur elektronicznych (przykłady).

51. Obowiązki osoby samozatrudnionej względem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – właściwość

miejscowa, formularze, terminy (przykłady). Charakterystyka ubezpieczeń dobrowolnych oraz ich funkcje –

wymagane formularze, Obligatoryjność ubezpieczeń emerytalnych, rentowych, wypadkowych i

zdrowotnych – wyjątki (działalność gospodarcza emerytów i rencistów). Podstawa wymiaru składek dla

smozatrudnionego (przykłady). Umowa o pracę a prowadzenie działalności gospodarczej – podsumowanie

korzyści i strat. Zasady zawierania umowy zlecenia z samozatrudnionym – wzory najkorzystniejszych

umów.

Część IV. Pozyskiwanie środków finansowych na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej.

52. Ubieganie się o pieniądze na własny biznes z funduszy Unii Europejskiej. Zakres podmiotowy osób

uprawnianych do wystąpienia z wnioskiem o finansowanie z 6.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki

(PO KL), grupy docelowe programu wspierania przedsiębiorczości, decyzja w sprawie wyboru

odpowiedniego operatora, aplikacja wniosku (formularze, miejsce, termin). Dwuetapowy proces oceny

zgłoszonych wniosków przez przyszłych beneficjentów programu operacyjnego. (ocena formalna, szkolenie

i doradztwo, podpisanie umowy, przyznanie dotacji). Prowadzenie działalności gospodarczej, jej kontrola i

monitoring. Sposoby wydatkowania przyznanych środków finansowych - przykłady, pojęcie ,,głównej

inwestycji” – ustawowe wyłączenia.

53. Procedura przyznawania bezzwrotnego wsparcia finansowego, katalog wydatków na których pokrycie

może być przeznaczone wsparcie pomostowe.

54. Wykaz adresów operatorów według właściwości podziału administracyjnego kraju.

55. Formalno-prawe aspekty ubiegania się o dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej z Urzędu

Pracy przez osobę bezrobotną. Wysokość wsparcia, warunki przyznania finansowania - przykłady, wykaz

przedmiotów działalności gospodarczej wyłączonej z dotowania, uzyskania statusu bezrobotnego, zasady

odpowiedzialności karnej osoby bezrobotnej.

56. Obligatoryjność szkoleń, sporządzenie odpowiedniego biznesplanu (przykład), składanie wniosku –

11

wymagane dokumenty, elementy składowe, terminy. Szanse i zagrożenia, prognoza przychodów, kosztów i

zysku (przykład). Zasady merytorycznej oceny wniosku aplikanta, podpisanie umowy o dotację – elementy

składowe, terminy, zabezpieczenie jej ewentualnej spłaty (poręczyciel). Kontrola realizacji umowy –

sankcje za naruszenie jej postanowień.

57. Optymalizacja kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w wyniku pozyskania pracownika za

pośrednictwem Urzędu Pracy – praktyki, staże, przygotowanie zawodowe dorosłych, prace interwencyjne

oraz refundacja kosztów na wyposażenie lub doposażenie stanowiska pracy bezrobotnego.

58. Możliwości korzystania przez właścicieli mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw oraz ich

pracowników ze szkoleń przeprowadzanych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Przykłady

szkoleń, zasady aplikacji, formularze aplikacyjne, umowa szkoleniowa, obligatoryjność wkładu własnego,

wykaz instytucji wdrażających program.

Część V. Zarządzanie nieruchomościami

59. Charakterystyka oraz cechy lokali i domów mieszkalnych oraz ich wpływ na zarządzanie

nieruchomościami (przykłady).

60. Podstawowe prawa i obowiązki właścicieli oraz ich wpływ na zarządzanie budynkami lub lokalami

mieszkalnymi. – prawa i obowiązki lokatorów (przykłady).

61. Problematyka prawna związana z opróżnieniem lokalu mieszkalnego, eksmisją oraz używaniem

mieszkania bez tytułu prawnego (przykłady).

62. Zasady zarządzania nieruchomościami, funkcja zarządcy - ograniczenia, obligatoryjność licencji,

umowy o zarządzanie nieruchomościami (przykłady). Specyfika zarządzania nieruchomościami przez

współwłaścicieli, funkcjonowanie wspólnot mieszkaniowych.

65. Aspekty prawne zarządzania nieruchomościami spółdzielni mieszkaniowych.


Prof. dr hab. Piotr Łaski, mgr Mieszko Bojar

Literatura:

Literatura:

1. Baran B, Prawo cywilne dla zarządców nieruchomości, Wolters Kluwer business, Warszawa 2009.

2. Bieniek B, Rudnicki S, Nieruchomości problematyka prawna 2009, LexisNexis, Warszawa 2009.

3. Ciszewski J, Polskie prawo handlowe, LexisNexis, Warszawa 2009.

4. Kawałko A, Witczak H, Prawo spadkowe, C.H. BECK, Warszawa 2009.


1. Koch A, Napierała J, Prawo spółek handlowych, Wolters Kluwer business, Warszawa 2007,

2. Kopyra J, Prawo nieruchomości, POLTEXT, Warszawa 2009.

3. Ofiarski Z, Ogólne prawo podatkowe. Zagadnienia materialno prawne i proceduralne, LexisNexis,

Warszawa 2010.

4. Piątkowski J, Kordasiewicz B, Prawo spadkowe, Zarys wykładu, LexisNexis, Warszawa 2003.

http://www.naukowa.pl/autorzy/Kawałko-A._-Witczak-H.

12

Pozycja planu: A.2. 2

Nazwa przedmiotu PRZEDMIOT HUMANISTYCZNE I EKONOMICZNE DO WYBORU:

2. PSYCHOLOGIA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

brak





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia Przedstawienie psychologii jako nauki o człowieku, o jego wewnętrznej złożoności oraz o prawach

rządzących zachowaniem człowieka w różnych sytuacjach społecznych. Zapoznanie z podstawowymi

prawidłowościami rozwoju człowieka. Podkreślenie znaczenia wiedzy i umiejętności psychologicznych dla

rozwoju relacji międzyludzkich.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie pisemne i aktywność na zajęciach

Treści kształcenia,

Psychologia jako nauka o człowieku – założenia i podstawowe problemy. Koncepcje psychologiczne

człowieka. Metody badań stosowane w psychologii – wykorzystanie obserwacji do opisu zachowania.

psychologiczne wyznaczniki dobrego kontaktu. Procesy psychiczne a zachowanie człowieka: procesy

poznawcze (spostrzeganie, pamięć, myślenie), procesy ustosunkowania – regulacyjna rola procesów

emocjonalnych i motywacyjnych, uczenie się. Stres – funkcjonowanie człowieka w sytuacjach trudnych,

znaczenie mechanizmów obronnych i wiedzy o sobie. Osobowość – centralny system stosunków człowieka z

otoczeniem, różnice indywidualne: temperament, inteligencja, zdolności, potrzeby jako standardy

regulacji. Droga życiowa i główne okresy przemian w ciągu życia ludzkiego. Społeczne podstawy

zachowania: motywy społeczne i osobiste, atrakcyjność interpersonalna, spostrzeganie społeczne,

kształtowanie i zmiana postaw. Umiejętności psychologiczne: istota i znaczenie komunikacji

interpersonalnej – bariery utrudniające porozumienie, narzędzia sprzyjające skutecznej komunikacji,

sposoby radzenia sobie z konfliktami, rola i znaczenie samoświadomości w kreowaniu siebie i otoczenia

społecznego.


13

Literatura:


1. J. Kozielecki, Psychologiczne koncepcje człowieka, ŻAK, Warszawa, 1995.

2. T. Tomaszewski (red.), Psychologia ogólna, tom I,II i III, PWN, Warszawa, 1995.

3. Z. Włodarski, A. Matczak, Wprowadzenie do psychologii, WSiP, Warszawa, 1996.

4. G. Mietzel, Wprowadzenie do psychologii, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 1998.


1. P. G. Zimbardo, F. L. Ruch, Psychologia i życie, PWN, Warszawa, 1996

2. E. Aronson, Człowiek – istota społeczna, PWN, Warszawa, 2001.

3. R. Cialdini, Wywieranie wpływu na ludzi, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 2000.

14

Pozycja planu: A.3

Nazwa przedmiotu TECHNOLOGIA INFORMACYJNA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

-

Wymagania wstępne znajomość techniki komputerowej w zakresie szkoły średniej



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe Seminaria

Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 15 15 2

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: po ukończeniu przedmiotu student potrafi wykorzystać technikę informatyczną do

rozwiązywania problemów inżynierskich

Wiedza: po ukończeniu przedmiotu student rozumie działanie komputera i sieci komputerowych, zna

programy pakietów biurowych i programy wspomagające prace inżynierskich

Postawy: po ukończeniu przedmiotu student jest otwarty na najnowsze rozwiązania informatyczne

Metody dydaktyczne – przewidziany jest wykład multimedialny oraz ćwiczenia laboratoryjne w

laboratorium komputerowym

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu – w przypadku wykładu przewidziany jest test lub przygotowanie

referatu, dla ćwiczeń laboratoryjnych przewiduje się ciągłą ocenę postępów w trakcie zajęć

Treści kształcenia Wykłady – budowa i działanie komputera, programy biurowe w tym relacyjne bazy danych, inżynierskie

programy obliczeniowe, programowanie w Visual Basic, sieci komputerowe, internet, bezpieczeństwo

pracy w sieci

Ćwiczenia laboratoryjne – autocad: tworzenie i modyfikacja elementów rysunkowych, wykonanie

rysunkowej dokumentacji technicznej; matlab: działania na macierzach, wektoryzacja obliczeń,

prezentacja graficzna wyników obliczeń


Dariusz Skibicki

Literatura:


1. Skibicki D., Nowicki K., Metody numeryczne w budowie maszyn, Wydawnictwa Uczelniane Akademii

Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, 2006

2. Metzger, P., Jełowicki, A., Anatomia PC, Helion, 1998

3. Buchanan, W., Sieci komputerowe, WKiŁ, Warszawa 1999.

15

4. Kopertowska, M., Ćwiczenia z Access 97, Mikom, Warszawa 1998.

5. Zalewski, A., Cegieła.: MATLAB obliczenia numeryczne i ich zastosowania, NAKOM 1996

6. Thayer, R., Visual Basic 6 – księga eksperta, Helion, 1999.

16

Pozycja planu: A.3

Nazwa przedmiotu TECHNOLOGIA INFORMACYJNA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

logika,

Wymagania wstępne Matematyka lub informatyka na poziomie szkoły średniej



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 15 15 2

Założenia i cele przedmiotu Umiejętności: po ukończeniu przedmiotu student ma: potrafić skonfigurować i dobrać elementy

komputera osobistego do konkretnych potrzeb, dobrać system operacyjny i programy do zastosowań

w mechanice, napisać graficzny algorytm dla podstawowych problemów funkcyjnych, rozwiązywać

podstawowe problemy związane z użytkowaniem sieci komputerowych, rozumieć zasady

funkcjonowania baz danych i potrafić je zastosować w przypadku konkretnych języków

programowania

Wiedza: znajomość struktury, funkcjonowania i zależności pomiędzy elementami komputera;

znajomość warstw systemów operacyjnych i ich zadań; znajomość zasad programowania,

funkcjonowania baz danych i sieci komputerowych.

Postawy: logika

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, komputerowe ćwiczenia laboratoryjne.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykładu i innych form dydaktycznych) -

wykład kończy się egzaminem pisemnym, a ćwiczenia laboratoryjne zaliczeniem na ocenę.

Treści kształcenia Wykłady – zarys historii maszyn liczących, części składowe architektury komputerów: procesory, ich

typy i rozszerzenia, płyty główne, rodzaje pamięci, magistrale, chipsety, architektury

wieloprocesorowe, urządzenia peryferyjne, współpraca elementów komputera, rozruch systemu,

obsługa przerwań, kanały DMA, systematyzacja systemów operacyjnych, programy użytkowe:

edytory tekstu, arkusze kalkulacyjne, relacje w bazach danych, systemy zarządzania bazami danych,

programy grafiki komputerowej, programy CADx, podstawy programowania: algorytmy,

kompilatory, symbolika schematów blokowych, instrukcje warunkowe, pętle, języki programowania

wysokiego i niskiego poziomu, rodzaje zmiennych, programowanie strukturalne i obiektowe, rodzaje

i topologie sieci komputerowych, model wzorcowy ISO/OSI, Internet, poczta elektroniczna,

protokoły, adresy IP, dynamiczne strony internetowe.

Ćwiczenia – Matlab: uzyskiwanie pomocy, typy zmiennych, nazywanie zmiennych, działania na

17

macierzach, działania na wielomianach, instrukcje warunkowe, pętle, elementy programowania:

funkcje i procedury, rozwiązywanie układów równań, rozwiązywanie podstawowych problemów z

zakresu matematyki i mechaniki, wykresy 2D, wykresy 3D.

AutoCAD: organizacja przestrzeni rysunkowej, podstawowe opcje użytkownika, funkcje rysowania i

modyfikacji figur geometrycznych, opis rysunku, przestrzeń modelu i rysunku.


Dr inż. Mariusz Kukliński

Literatura

Literatura podstawowa 1. Metzger P., Anatomia PC, HELION, Gliwice 2003.

2. Biernat J., Architektura komputerów, Oficyna Wydawnicza PW, Wrocław 2005.

3. Ogrodzki J., Wstęp do systemów komputerowych, Oficyna wydawnicza PW, warszawa 2005.


1. Nisan N., Elementy systemów komputerowych : budowa nowoczesnego komputera od podstaw,

WNT, Warszawa 2008.

2. Elmasri R., Wprowadzenie do systemów baz danych, HELION, Gliwice 2005

3. Comer D., Sieci komputerowe i intersieci, WNT, Warszawa 2003

18

Pozycja planu: A.4

Nazwa przedmiotu WYCHOWANIE FIZYCZNE








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Bez wymagań

Wymagania wstępne Bez wymagań

Język wykładowy Język polski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30 2

IV 30 2

Założenia i cele przedmiotu

Celem przedmiotu jest zainteresowanie studentów problematyką kultury fizycznej, ukazanie wiodącej roli

aktywności fizycznej w kształtowaniu prozdrowotnego stylu życia, zachęcanie do gry jako rekreacyjnej formy

aktywności fizycznej a także osiągnięcie wysokiego poziomu sprawności technicznej i taktycznej w wybranej

formie ruchu umożliwiające swobodne jej stosowanie w życiu dorosłym oraz kształtowanie potrzeby stałej

aktywności fizycznej.

Po ukończeniu zajęć student:

posiada podstawowe umiejętności techniczne i taktyczne w zakresie wybranej formy ruchu,

zna przepisy, zasady gry oraz historię powstania wybranej formy ruchu,

potrafi przeprowadzić rozgrzewkę,

potrafi przepłynąć poprawie stylowo 50 metrów wybranym stylem pływackim, ułożyć i wykonać

prosty układ aerobiku,

uczestniczy w grze właściwej zgodnie z zasadami,

posiada wiedzę związaną z wpływem ćwiczeń fizycznych na zdrowie.

Metody dydaktyczne

Zajęcia praktyczne oraz teoretyczne są przystosowane do poziomu posiadanych umiejętności indywidualnych

i zespołowych studentów. Ćwiczenia praktyczne prowadzone są z wykorzystaniem niezbędnych przyrządów i

przyborów w celu zwiększenia intensywności zajęć. Zajęcia praktyczne będą prowadzone w formie ścisłej,

zadaniowej, zabawowej, fragmentów gry oraz gry właściwej.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu

Zarówno semestr III jak i IV kończy się zaliczeniem z oceną. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest

wykonanie testu sprawności ogólnej „Eurofit” oraz sprawdzianów z umiejętności technicznych. Obecność na

zajęciach jest obowiązkowa a każda nieobecność musi być odrobiona.


Zajęcia z wychowania fizycznego realizowane są w jednostkach 90 minutowych. Studenci zarówno na

semestr III jak i na semestr IV mają możliwość wyboru formy zajęć spośród zaproponowanych przez

19

kierownictwo Studium. Na początku każdego semestru studenci są poinformowani o zasadach zaliczenia,

warunków bezpieczeństwa zajęć oraz zostaje przedstawiony program ćwiczeń.

Semestr III

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami aerobiku.

Technika podstawowych kroków aerobikowych:

- step touch, step out, heel back, knee up,

- V-step, A-step,

- Grape Winde, Double step touch.

Znaczenie w aerobiku: Hi impact, Low impact, Hi low.

TBS (Total Body Condition), ABS oraz Pilates w aerobiku.

Zajęcia z piłkami (Body Ball) oraz z hantlami.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z podstawowych kroków w aerobiku.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami koszykówki.

Elementy techniki:

- poruszanie się po boisku bez i z piłką,

- nauka podań i chwytów piłki,

- nauka kozłowania,

- nauka rzutów do kosza,

- nauka rzutu z dwutaktu.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z umiejętności kozłowania i rzutu do kosza.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami piłki siatkowej.

Elementy techniki:

- nauka postawy siatkarskiej i sposoby poruszania się po boisku,

- nauka odbicia piłki sposobem oburącz górnym,

- nauka odbicia piłki sposobem oburącz dolnym,

- nauka zagrywki (tenisowa, dolna),

- nauka przyjęcia piłki sposobem oburącz dolnym i oburącz górnym.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z umiejętności odbicia piłki sposobem oburącz

górnym i dolnym.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami piłki nożnej.

Elementy techniki:

Ćwiczenia sprawności ukierunkowanej ze szczególnym uwzględnieniem: biegów ze zmianą kierunku i tempa,

startów, skoków i wieloskoków, kroków odstawno-dostawnych.

Ćwiczenia oswajające z piłką w tym głównie: prowadzenie i przyjęcie piłki, drybling, wślizg, odbieranie piłki

przeciwnikowi, żonglerka.

Nauka uderzenia piłki wewnętrzną częścią stopy.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z umiejętności przyjęcia oraz uderzenia piłki.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami pływania.

Pływalność, równowaga ciała, opór wody podczas pływania. Siły działające na ciało pływaka

poruszającego się w wodzie i warunki ich powstawania.

Nauka i technika pływania kraulem na grzbiecie. Ćwiczenia w nauczaniu położenia ciała i pracy nóg na

lądzie i w wodzie.

Nauczanie pływania kraulem na grzbiecie. Ćwiczenia w nauczaniu ruchów ramion na lądzie i w wodzie, z

deską i samodzielnie.

Nauczanie pływania kraulem na grzbiecie. Ćwiczenia w nauczaniu koordynacji ruchów ramion, nóg i

oddychania z deską i samodzielnie.

Ćwiczenia w nauczaniu nawrotu zwykłego. Nauczanie startu z wody.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian techniki pływania kraulem na grzbiecie z

pomiarem czasu na dystansie 50 m.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami tenisa ziemnego.

Ćwiczenia ogólnej sprawności fizycznej ze szczególnym uwzględnieniem: siły, gibkości, równowagi oraz

koordynacji ruchowej.

Ćwiczenia oswajające z piłką i rakietą tenisową: operowanie piłką, kozłowanie, poruszanie się z

kozłowaniem piłki.

Nauka i doskonalenie uderzenia piłki z forhandu.

Nauka i doskonalenie uderzenia piłki z backhandu.

Doskonalenie uderzeń piłki z forhandu i backhandu w formie łączonej indywidualnie, w dwójkach itp.

20

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian tenisowy z umiejętności odbić piłki z forhandu i

backhandu.

Semestr IV

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami aerobiku.

Doskonalenie poznanych kroków i podskoków w aerobiku:

- step touch, step out, heel back, knee up,

- V-step, A-step,

Nauczanie podstawowych kroków tanecznych (Hi Dance):

- cha, cha, mambo, jazz,

Body Mix, BBC, TBC oraz Pilates jako podstawowe techniki w aerobiku do wzmacniania mięśni brzucha,

grzbietu oraz kończyn dolnych i górnych.

Tworzenie układów choreograficznych z podstawowych kroków aerobikowych.

Zajęcia z piłkami (Body Ball) jako ćwiczenia wzmacniające.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawność podstawowych umiejętności kroków bazowych w

układach zamkniętych.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami koszykówki.

Doskonalenie poznanych elementów techniki: podania, chwyty, kozłowanie i rzuty do kosza.

Poruszanie po boisku w obronie.

Nauka rzutu w wyskoku (z dystansu)

Pivot po zatrzymaniu.

Rodzaje zasłon i zastosowanie ich w grze szkolnej.

Nauka zastawienia i zbiórki z tablicy.

Taktyka

Rodzaje ataku: gra w przewadze i gra 1:1.

Organizacja turnieju koszykarskiego, systemy rozgrywek, losowanie, sędziowanie itp.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z umiejętności poznanych elementów

technicznych.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami piłki siatkowej.

Elementy techniki:

- doskonalenie poznanych elementów technicznych w piłce siatkowej (odbicie sposobem dolnym i górnym

oraz zagrywka),

- nauka przyjęcia (odbicia) piłki o zachwianej równowadze,

- nauka wystawienia sposobem oburącz górnym i dolnym w przód, tył, na skrzydło,

- nauka ataku (kiwnięcie, plasowanie, zbicie dynamiczne),

- nauka zastawienia (pojedyncze, podwójne).

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z przyjęcia piłki sposobem oburącz górnym i

dolnym.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami piłki nożnej.

Doskonalenie poznanych elementów technicznych: prowadzenie i przyjęcie piłki, drybling, żonglerka,

uderzenie wewnętrzną częścią stopy.

Nauka uderzenia wewnętrznym , prostym i zewnętrznym podbiciem.

Uderzenia sytuacyjne: kolanem, podudziem, udem, piersią, barkiem itp.

Nauka przyjęcia i uderzenia piłki głową.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z umiejętności uderzenia piłki po dryblingu oraz

w wyskoku głową.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami pływania.

Ćwiczenia oswajające ze środowiskiem wodnym. Gry i zabawy w wodzie, znaczenie wyporności i oporu

wody.

Doskonalenie poznanych elementów pływania – praca ramion oraz nóg na lądzie i w wodzie z deską i

samodzielnie. Doskonalenie startów i nawrotów.

Doskonalenie samodzielnego pływania kraulem na grzbiecie, pokonywanie dłuższych odcinków,

korygowanie błędów ramion i rąk.

Nauka pływania stylem klasycznym. Ćwiczenia w nauczaniu ruchów ramion na lądzie i w wodzie.

Nauka pływania stylem klasycznym. Pokonywanie dłuższych odcinków, pływanie z deską i bez, korygowanie

błędów pracy ramion i nóg oraz ich eliminowanie.

21

Doskonalenie pływania stylem klasycznym, zwiększenie intensywności, koordynacja ramion, nóg i

oddychania, nawrót w stylu klasycznym.

Nauka i doskonalenie startów: z wody, z odbicia od ściany, ze słupka startowego.

Nauka i doskonalenie nawrotów: krytych, odkrytych..

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian techniki pływania stylem klasycznym z pomiarem

czasu na dystansie 50 m.

Forma zajęć: zajęcia ogólnego rozwoju z elementami tenisa ziemnego.

Doskonalenie uderzeń z forhandu i backhandu. Gra o ścianę treningową ze zmianą uderzeń.

Nauka woleja – wolej forhand i backhand w miejscu i z krokiem w przód.

Nauka serwisu – podrzut piłki, ćwiczenia koordynacji ruchowej piłki i rakiety. Serwis płaski i ścięty.

Nauka smecza – smecz w miejscu i po koźle.

Nauka gry deblowej – ustawienie zawodników przy własnym serwisie i przy returnie.

Gra – taktyka gry pojedynczej i deblowej.

„Eurofit” – test ogólnej sprawności fizycznej. Sprawdzian z wybranych uderzeń tenisowych.

Nazwiska osób prowadzących przedmiot

dr Andrzej Kostencki, mgr Adam Dahms, mgr Waldemar Zimniak, mgr Bogdan Nuckowski,

mgr Marek Roszak, mgr Małgorzata Bieranowska, mgr Danuta Sobiś, mgr Adam Dahms,

mgr Monika Wiśniewska, mgr Artur Markowski, mgr Małgorzata Targowska,

mgr Aureliusz Gościniak, mgr Darek Gogolin.

Literatura


1. Arteaga Gomez Ruth. Aerobik i step. Ćwiczenia dla każdego. Trening na każdy dzień. Buchmann 2009.

2. Bartkowiak E. Pływanie. Centralny Ośrodek Sportu. Warszawa 1997.

3. Dudziński Tadeusz. Nauczanie podstaw techniki i taktyki koszykówki – przewodnik do zajęć z

koszykówki ze studentami kierunku nauczycielskiego. AWF Poznań 2004.

4. Gallagher- Mundy Chrissie. Ćwiczenia z piłkami. Świat książki 2007.

5. Grządziel Grzegorz, Szade Dorota. Piłka siatkowa. Technika, taktyka i elementy mini siatkówki. AWF

Katowice. Katowice 2006.

6. Huciński Tadeusz. Szkolenie dzieci i młodzieży w koszykówce. Teoria i praktyka. COS. Warszawa 2008

7. Klocek Tomasz, Szczepanik Maciej. Siatkówka na lekcji wychowania fizycznego. COS. Warszawa 2003.

8. Królak Adam. Tenis-nauczanie gry. COS. Warszawa 2008.

9. Laughlin T. Pływanie dla każdego. Buk Rower 2007.

10. Romer Adam. Tenis-sport dla każdego. Wiedza i Życie. Warszawa 2005.

11. Talaga Jerzy. ABC Młodego piłkarza Nauczanie techniki. Wydawnictwo Zysk i s-ka. Poznań 2006.

12. Talaga Jerzy. Sprawność fizyczna- specjalna. Testy. 2006.


1. Palusiński R. Tao pływanie. Kraków 2006.

2. Królak Adam. Tenisowy atlas ćwiczeń. COS. Warszawa 2000.

3. Brammer Ralph. Piłka nożna. Krok po kroku. Poradnik. 2008.

4. Superlak Edward, red. Piłka siatkowa- techniczne- taktyczne przygotowanie do gry. Wyd. BK. Wrocław

2006.

5. Ljach Wladimir. Koszykówka – podręczniki dla studentów AWF. Część I i II. AWF. Kraków 2007.

22

Pozycja planu: B.1

Nazwa przedmiotu MATEMATYKA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

algebra, analiza matematyczna, rachunek prawdopodobieństwa, statystyka

opisowa z zakresu szkoły średniej

Wymagania wstępne opanowanie wiedzy z matematyki w zakresie szkoły średniej w stopniu

podstawowym

Język wykładowy język polski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 30E 30

7

II 15E 30

6

III 15E 15 4

Założenia i efekty kształcenia

Umiejętności: Po ukończeniu przedmiotu student posiada umiejętność logicznego myślenia i poprawnego formułowania

wniosków, umieć dobierać i stosować odpowiednie metody do rozwiązywania zadań inżynierskich.

Wiedza:

Student zna matematyczne podstawy do nauki przedmiotów kierunkowych

Postawy:

Po zaliczeniu przedmiotu każdy student powinien posługiwać się poznanymi pojęciami oraz metodami

analitycznymi przy rozwiązywaniu problemów technicznych

Metody dydaktyczne – tradycyjny wykład, wykład multimedialny z wykorzystaniem rzutnika lub

komputera, ćwiczenia obliczeniowe

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wykładu: egzamin pisemny po każdym semestrze

ćwiczeń : po dwa kolokwia w każdym semestrze


Wykłady:

Semestr I

Elementy algebry: wektory w przestrzeni Rn, działania na wektorach; prosta i płaszczyzna w R

3;

działania na macierzach i ich własności; wyznaczniki: definicja i własności; układ równań liniowych;

twierdzenie Kroneckera-Capellego, wzory Cramera, metoda macierzowa i eliminacji Gaussa.

Funkcje rzeczywiste zmiennej rzeczywistej: definicja, podstawowe własności; przegląd funkcji

elementarnych; granica, ciągłość, pochodna i jej zastosowanie do badania przebiegu funkcji.

23

Liczby zespolone: postacie liczby zespolonej, działania na liczbach zespolonych i ich własności;

płaszczyzna zespolona. Rozwiązywanie równań algebraicznych w dziedzinie zespolonej.

Semestr II

Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej: pojęcie funkcji pierwotnej i całki nieoznaczonej;

podstawowe własności całki nieoznaczonej; całkowanie przez podstawienie i przez części; całkowanie

funkcji wymiernych, funkcji zwierających pierwiastek z trójmianu kwadratowego, funkcji

trygonometrycznych, całka oznaczona, całki niewłaściwe; zastosowania całek.

Ciągi i szeregi liczbowe oraz funkcyjne: definicje, granica ciągu, podstawowe własności; kryteria

zbieżności szeregów.

Semestr III

Równania różniczkowe zwyczajne n-tego rzędu, równania różniczkowe cząstkowe (pierwszego i

drugiego rzędu): klasyfikacja podstawowych równań i metody ich rozwiązań.

Elementy statystyki matematycznej: zmienna losowa i jej podstawowe rozkłady, związek między

pojęciami statystyki opisowej i rachunku prawdopodobieństwa, statystyki z próby, idea i zasady

estymacji punktowej i przedziałowej, modele przedziałów ufności dla parametrów struktury,

weryfikacja hipotez statystycznych w rachunku strukturalnym.

Nazwiska osób prowadzących lub odpowiedzialnych za realizację przedmiotu:

dr Ewa Fabińska, dr Krystyna Gozdalska

Literatura:


1. Lassak M., Matematyka dla studiów technicznych, Wydawnictwo Wspierania Procesu Edukacji,

Warszawa 2003.

2. Sobczyk M., Statystyka, PWN, Warszawa, 2000.


1. Leitner R., Zarys matematyki wyższej dla studentów (I-III). WNT, Warszawa 1997.

2. Krysicki W., Włodarski L.: Analiza matematyczna w zadaniach. PWN, Warszawa 2002.

24

Pozycja planu: B.2

Nazwa przedmiotu FIZYKA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Matematyka

Wymagania wstępne Podstawy rachunku różniczkowego i całkowego

Język wykładowy Polski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 15 15 4

III 15 2


Umiejętności:

Rozumienie znaczenia pojęć używanych do opisu najbardziej podstawowych zjawisk leżących u podstaw

procesów występujących w przyrodzie nieożywionej oraz wykorzystywanych w procesach

technologicznych.

Wiedza:

Wiedza o właściwościach fundamentalnych zjawisk występujących w przyrodzie nieożywionej, w tym

znajomość podstawowych praw, takich jak np. prawo zachowania energii i inne.

Postawy:

Wymiar godzinowy w jakim realizowany jest przedmiot jest zbyt ograniczony, by możliwe było skuteczne

kształtowanie postawy studentów, z wyjątkiem, być może, wskazania na konieczność nawyku logicznego

myślenia w tłumaczeniu zjawisk.

Metody dydaktyczne Wykład tradycyjny, ćwiczenia rachunkowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład – egzamin testowy; ćwiczenia rachunkowe – kolokwium z zadań rachunkowych; ćwiczenia

laboratoryjne – ocenianie ciągłe przygotowania do zajęć, ocena opracowań z pomiarów wykonywanych w

laboratorium.


Wykłady

Przedmiot zainteresowań fizyki, pojęcia i wielkości fizyczne, układ SI. Elementy kinematyki (pojęcia,

klasyfikacja ruchów), dynamiki punktu materialnego (zasady dynamiki, praca, moc, energie kinetyczna,

potencjalna i mechaniczna, zasada zachowania energii). Drgania i fale mechaniczne. Mechanika płynów

(prawa hydrostatyki i hydrodynamiki). Postawy termodynamiki, przemiany gazów, zmiany stanów

skupienia, kalorymetria.

25

Ćwiczenia

Nabycie umiejętności rozwiązywania prostych zadań rachunkowych, poprawnego wykonywania obliczeń,

przeliczania jednostek miary wielkości fizycznych.

W ćwiczeniach laboratoryjnych studenci opanowują umiejętności poprawnego posługiwania się

przyrządami pomiarowymi, szacowania niepewności wyników pomiarów oraz wyników obliczeń, a także

umiejętności poprawnego zapisu tych wyników.


Dr hab. Ryszard Siuda, prof. UTP.

Asystenci z Zakładu Fizyki Doświadczalnej, IMiF, UTP.

Literatura:


1. Bobrowski Cz. Fizyka. Krótki kurs. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1981.

2. Szydłowski H. Pracownia fizyczna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1997.


1. Bulanda W. Podstawy fizyki środowiska przyrodniczego. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-

Skłodowskiej, 2007.

2. Jędrzejewski J, Kruczek W, Kujawski A. Zbiór zadań z fizyki dla kandydatów na wyższe uczelnie.

Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1981.

26

Nazwa przedmiotu CHEMIA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

fizyka, matematyka

Wymagania wstępne znajomość nazw i symboli pierwiastków chemicznych oraz podstawowych praw

chemicznych, umiejętność zapisywania prostych równań reakcji




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 15 15 3

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: Po ukończeniu przedmiotu student potrafi interpretować wyniki pomiarów podstawowych

wielkości fizykochemicznych (pH, stężenie) wraz z krytyczną oceną otrzymanych wartości, wyjaśnić istotę

podstawowych procesów fizykochemicznych (ze szczególnym uwzględnieniem relacji pomiędzy składnikami

materii ożywionej i nieożywionej, syntezą i degradacją polimerów, reakcjami związków nieorganicznych w

tym metali, zjawisk korozji oraz elektrochemii), przewidzieć podatność wybranych grup materiałów na

działanie różnych środowisk chemicznych oraz zaproponować sposoby przeciwdziałania zjawiskom i

procesom niekorzystnym (zmiękczanie wody, metody ochrony przed korozją itp.).

Wiedza: Po ukończeniu przedmiotu student potrafi opisać strukturę materii, zdefiniować podstawowe

zjawiska zachodzące w roztworach kwasów, zasad i soli (dysocjacja, strącanie osadów, hydroliza,

elektroliza), a także wymienić najważniejsze właściwości fizykochemiczne wybranych grup materiałów

(metale, tworzywa sztuczne), zaproponować sposoby ich wykorzystania oraz określić optymalne warunki

eksploatacji.

Postawy: Po ukończeniu przedmiotu student posiada podstawową wiedzę w zakresie chemicznych wpływów

na środowisko naturalne

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - kolokwia i sprawdziany

Treści kształcenia Wykłady – Budowa atomu. Układ okresowy pierwiastków. Cząsteczki związków chemicznych, teorie

wiązań chemicznych. Elementy kinetyki i statyki chemicznej. Analiza jakościowa oraz ilościowa; analiza

wody. Szereg napięciowy metali. Ogniwa elektrochemiczne. Korozja chemiczna i elektrochemiczna oraz

metody jej zapobiegania. Procesy galwaniczne. Podstawowe właściwości tworzyw sztucznych. Podstawowe

pojęcia z chemii organicznej, klasyfikacja i właściwości związków organicznych w tym biochemicznie

istotnych.

Pozycja planu: B.3

27

Ćwiczenia – Reakcje jonowe. Pomiary pH roztworów. Emulsje – otrzymywanie, struktura, trwałość.

Analiza jakościowa roztworów. Elementy analizy ilościowej (alkacymetria). Oznaczanie twardości wody.

Szereg napięciowy metali. Korozja elektrochemiczna. Galwanizacja.


dr hab. Piotr Cysewski, prof. UTP

Literatura:


1. Bielański A., Chemia ogólna i nieorganiczna, PWN 1996

2. Pajdowski L., Chemia ogólna, PWN 1985

3. Lee J.D., Zwięzła chemia nieorganiczna, PWN 1994


1. Lango M., Lango D., Ćwiczenia laboratoryjne z chemii ogólnej, skrypt ATR 1990

2. Uhlig H., Korozja i jej zapobieganie, PWN 1980

3. Floriańczyk Z., Penczka S., Chemia polimerów, Oficyna Wydawnicza Politechniki

Warszawskiej 2001

28

Pozycja planu: B.4

Nazwa przedmiotu GRAFIKA INŻYNIERSKA




kierunek studiów WYDZIAŁ INŻYNIERII MECHANCZNEJ




Przedmiot/y

wprowadzający/e

Matematyka - geometria

Wymagania wstępne Brak




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 30 15 4


Umiejętności, wiedza, postawy: Po ukończeniu zajęć projektowych z przedmiotu student posiada

umiejętności w zakresie: odwzorowywania i wymiarowania elementów maszyn, czytania rysunku

technicznego, tworzenia schematów układów technicznych, nanoszenia i interpretacji oznaczeń

stosowanych na rysunkach technicznych.

Metody dydaktyczne: Ćwiczenia rysunkowe z użyciem materiałów pomocniczych wyświetlanych za pomocą

rzutnika multimedialnego.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: złożenie poprawnie wykonanych rysunków z zakresu materiału

omawianego na zajęciach, jedno kolokwium na koniec semestru.

Treści kształcenia:

Wykład:

Projekt: W ramach projektu proponuję praktyczną realizację wykładu z zakresu przedmiotu Grafika

Inżynierska, tj. wykonanie rysunków rzeczywistych przedmiotów (rzuty prostokątne, aksonometryczne,

przekroje), ich wymiarowanie, oznaczenie stanu powierzchni, odchyłek kształtu i tolerancji, itp. W tej

części wykonane także będą przykładowe rysunki typowych części maszyn, połączeń rozłącznych i

nierozłącznych oraz rysunki złożeniowe.

Nazwisko (a) osoby prowadzącej (cych) lub odpowiedzialnej (ych) za realizację przedmiotu:

Wykład: dr inż. Ryszard Wocianiec

Projekt: dr inż. Adam Mazurkiewicz

Literatura:


Tadeusz Dobrzański: Rysunek techniczny Maszynowy, Wyd. Omega,

Tadeusz Lewandowski: Rysunek techniczny dla mechaników, WSiP,

Czech Piotr, Folęga Piotr, Wojnar Grzegorz: Wybrane zagadnienia teoretyczne z grafiki

inżynierskiej, Wyd. Politechniki Śląskiej

29


PN-EN ISO 5456-1:2002 Rysunek techniczny - Metody rzutowania - Część 1: Postanowienia

ogólne,

PN-EN ISO 5456-2:2002 Rysunek techniczny -Metody rzutowania - Część 2: Przedstawianie

prostokątne,

PN-EN ISO 5456-3:2002 Rysunek techniczny - Metody rzutowania - Część 3: Przedstawianie

aksonometryczne,

PN-ISO 129:1996 Rysunek techniczny - Wymiarowanie - Zasady ogólne - Definicje - Metody

wykonania i oznaczenia specjalne,

PN-ISO 129/Ak:1996 Rysunek techniczny - Wymiarowanie - Zasady ogólne - Definicje - Metody

wykonania i oznaczenia specjalne (Arkusz krajowy),

PN-N-01604:1991 Rysunek techniczne maszynowy - Widoki, przekroje, kłady.

30

Pozycja planu: C.1

Nazwa przedmiotu MECHANIKA TECHNICZNA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

matematyka i fizyka,

Wymagania wstępne Znajomość zasad rachunku matematycznego, podstaw i teorii z fizyki


Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 30E

30 7

II 30E 15 15 6

Założenia i cele przedmiotu – Celem przedmiotu mechanika techniczna jest przekazanie studentom

wiedzy o ogólnych prawach działania sił i momentów na układy materiale w warunkach równowagi i

zdeterminowanych ruchów a także opanowanie podstaw wytrzymałości materiałów. Szczególną

uwagę zwraca się na zastosowanie tych praw w rozwiązywaniu zagadnień inżynierskich. Po

ukończeniu przedmiotu student posiada umiejętność rozwiązywania podstawowych problemów

technicznych w oparciu o prawa mechaniki i analizę wytrzymałościową.

Metody dydaktyczne – wykład tablicowy, metody multimedialne, ćwiczenia obliczeniowe, ćwiczenia

laboratoryjne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Egzamin pisemny -testowy, kolokwia cząstkowe

Treści kształcenia Wykłady i ćwiczenia: płaski i przestrzenny układ sił, warunki równowagi i

redukcji układów. Środki ciężkości i momenty bezwładności figur i brył. Tarcie. Ruch prostoliniowy i

krzywoliniowy. Składanie ruchów. Podstawowe prawa dynamiki. Dynamika ruchu obrotowego.

Praca, moc, sprawność. Pojęcie naprężenia i odkształcenia. Rozciąganie i ściskanie. Skręcanie,

ścinanie i zginanie. Podstawy teorii wyboczenia. Hipotezy wytężeniowe. Podstawy mechaniki cieczy.

Nazwisko (a) osoby prowadzącej (cych) lub odpowiedzialnej (ych) za realizację przedmiotu Dr inż. Jan Sadowski

Literatura


1. Siołkowski B.: Statyka i wytrzymałość materiałów. Skrypt ATR-2002r.

2. Siołkowski B. Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów. Skrypt ATR-1998r.

3. Wernerowski K. Kinematyka i dynamika. Skrypt ATR 1999r.

4. Wernerowski K. Zbiór zadań z kinematyki i dynamiki. Skrypt ATR-1998r.


1. Niezgodziński M. Mechaniki ogólna. Wydawnictwo PWN-Warszawa 1997r.

2. Niezgodziński M. Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. PWN- Warszawa 1997r.

31

Pozycja planu: C.2

Nazwa przedmiotu KONSTRUKCJA MASZYN








Przedmiot/y

wprowadzający/e Mechanika, Wytrzymałość materiałów, Rysunek techniczny, geometria

wykreślna, Wymagania wstępne Umiejętność czytania rysunku technicznego i dokumentacji technicznych


Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30E

30 30 9

IV 30 2

Założenia i cele przedmiotu –Po zakończeniu przedmiotu student posiada umiejętność

projektowania podstawowych połączeń stosowanych w budowie maszyn. |Rozumie zasady

konstruowania oraz wymienić najważniejsze elementy procesu projektowo-konstrukcyjnego. Będzie

miał umiejętność projektowania prostych połączeń rozłącznych oraz nierozłącznych. Potrafi

wymienić najważniejsze przypadki połączeń śrubowych. Posiada umiejętność w zakresie

projektowania osi oraz wałów. Powinien znać zasady doboru łożysk tocznych oraz ślizgowych.

Potrafi opisać rodzaje i budowę podstawowych sprzęgieł i hamulców. Po ukończeniu studiów umie

ocenić skuteczność hamowania różnych typów hamulców. Potrafi zinterpretować i objaśnić

znaczenie tarcia w sprzęgłach ciernych. Umie wymienić przekładnie mechaniczne o różnym

sprzężeniu. Student umie wyjaśnić zjawisko poślizgu w przekładni oraz jej sprawności. Umie

zastosować dla danego układu napędowego odpowiednią przekładnię mechaniczną. Student posiada

umiejętność projektowania prostych układów napędowych o sprzężeniu ciernym lub kształtowym.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia tablicowe, ćwiczenia laboratoryjne i

projektowe.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu wykład-kolokwium i egzamin pisemny, ćwiczenia –

kolokwium i zaliczenie, ćwiczenia laboratoryjne – zaliczenie poszczególnych ćwiczeń. Ćwiczenia

projektowe – wykonanie dwóch projektów w technice CAD,

Treści kształcenia (obejmujące tematykę wykładów i ćwiczeń)

Wykłady

Semestr III

Wstęp do konstruowania: konstruowanie ze względu na kryteria wytrzymałościowe, sztywnościowe i

dynamiczne, ze względu na techniki wytwarzania, ze względu na eksploatację, likwidację.

Uszkodzenia elementów konstrukcyjnych: podział, charakterystyka uszkodzeń, fizyczne procesy,

modelowanie - metody obliczeń. Zagadnienia tribologiczne. Zagadnienia zmęczeniowe: proces

zmęczenia, obciążenia zmęczeniowe, wykres Wöhlera, zjawisko działania karbu, obliczenia

współczynnika bezpieczeństwa. Obliczenia na zmęczenie dla obciążeń asymetrycznych.

32

Połączenia śrubowe i gwintowe: wytrzymałość gwintu, mechanizmy śrubowe, rozkłady sił,

zagadnienia sprawności, mechanizmy śrubowe toczne i falowe.Obliczenia połączeń śrubowych (I-IV

przypadek), połączenia zaciskowe. Obliczenia połączeń spawanych czołowych, pachwinowych.

Obliczenia połączeń spoinami pachwinowymi: blachownice, wzmocnienia nakładkami. Połączenia

spajane - zgrzewane, lutowane i klejone. Połączenia czopowe kształtowe: wpustowe, wielowypustowe,

kołkowe, sworzniowe. Połączenia czopowe cierne pośrednie

Ćwiczenia Semestr III

Przykłady obliczeń elementów maszyn ze względu na wytrzymałość przy obciążeniu statycznym:

przypomnienie zagadnień z wytrzymałości materiałów na przykładzie elementów maszyn. Przegląd

materiałów konstrukcyjnych, omówienie zastosowań, podstawowych własności wytrzymałościowych,

sztywnościowych i użytkowych.

Obliczenia na zmęczenie, wyznaczanie współczynników bezpieczeństwa. Obliczenia wytrzymałości

śrub: rozkład obciążeń w elementach złącznych, gdy obciążenie leży w płaszczyźnie styku,

prostopadle do płaszczyzny styku. Obliczenia połączeń śrubowych. Obliczenia spoin czołowych i

pachwinowych. Obliczenia połączeń zgrzewanych, lutowanych i klejonych. Obliczenia połączeń

czopowych kształtowych. Podstawowe obliczenia z zakresu mechaniki pękania.

Ćwiczenia projektowe

Semestr IV

Praca projektowo - konstrukcyjna nr 1

Projektowanie i konstruowanie przyrządów, podnośników, pras i tłoczni opartych na zastosowaniu

prostych mechanizmów (śrubowych, ciernych, krzywkowych itd).

Praca projektowo - konstrukcyjna nr 2

Projektowanie i konstruowanie sprzęgła.

Zakres prac

Projekt obejmuje analizę koncepcyjną, dobór cech konstrukcyjnych, obliczenia wstępne i

sprawdzające, dokumentację rysunkową wykonaną z zastosowaniem CAD.

Ćwiczenia laboratoryjne

Wykorzystanie analizy statystycznej do opracowania wyników pomiarów - wyznaczanie

charakterystyk sprężyn śrubowych. Badanie rozkładu naprężeń w spoinie pachwinowej. Określanie

rozkładu odkształceń śrub w połączeniu śrubowym. Wyznaczanie momentu tarcia w złączu śrubowym.

Wyznaczanie podatności elementów złącza śrubowego z napięciem wstępnym.

Badanie poślizgu oraz sprawności przekładni pasowej. Wyznaczanie obciążalności i sprawności

przekładni ciernej tarczowej. Wyznaczanie zarysu koła zębatego. Określanie sprawności przekładni

zębatych.

Analiza pracy sprzęgła ciernego. Określanie nierównomierności biegu sprzęgła kątowego. Tłumienie

drgań skrętnych w sprzęgłach podatnych. Badanie efektywności hamowania hamulca taśmowego .


G. Szala


1. Szala, J.: Podstawowe zagadnienia w konstruowaniu maszyn, Wyd. Uczelniane ATR,

Bydgoszcz, 1990

2. Szala, J.: Materiały z podstaw konstrukcji maszyn: Obciążenia i trwałość zmęczeniowa

elementów maszyn, Wydaw. Uczelniane ATR, Bydgoszcz, 1989

3. Szala, J.: Łożyskowanie i sprzęganie wałów maszynowych, Wyd. Uczelniane ATR,

Bydgoszcz, 1988

4. Szala, J.: Napędy mechaniczne, Wyd. Uczelniane ATR, Bydgoszcz, 1997

5. Mroziński S.: Podstawy konstrukcji maszyn. Laboratorium, Wydawnictwo Uczelniane ATR w

Bydgoszczy 2001/2010.

6. Podstawy konstrukcji maszyn - red. M. Dietrich, WNT, Warszawa, 1999

7. Podręczniki z serii wydawniczej: Podstawy konstrukcji maszyn, PWN

33

8. Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn : opracowanie zbiorowe. Cz. 1 pod red.

Jana Banaszka, Wydawnictwa Uczeln. Politechn. Lubelskiej, Lublin, 1997

9. Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn : opracowanie zbiorowe. Cz. 2 pod red.

Jana Banaszka, Wydawnictwa Uczeln. Politechn. Lubelskiej, Lublin, 1996


1. Juchnikowski, W; Żółtowski, J.: Podstawy konstrukcji maszyn : pomoce do projektowania z

atlasem, Oficyna Wydaw. Politechn. Warszawskiej, Warszawa , 1999

2. Podstawy konstrukcji maszyn : łożyska, sprzęgła i hamulce, przekładnie mechaniczne,

przykłady obliczeń : praca zbiorowa pod red. Eugeniusza Mazanka, Wydaw. Politechn.

Częstochowskiej, Częstochowa, 1997

3. Podstawy konstrukcji maszyn : połączenia, sprężyny, zawory, wały i osie : przykłady

obliczeń : praca zbiorowa pod red. Eugeniusza Mazanka, Wydaw. Politechn.

Częstochowskiej, Częstochowa, 1996.

4. Katalogi i normy

34

Pozycja planu: C.3

Nazwa przedmiotu NAUKA O MATERIAŁACH








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy fizyki i chemii

Wymagania wstępne bez wymagań




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30E

30 6

Założenia i efekty kształcenia – Zapoznanie studentów z głównymi grupami materiałów inżynierskich i

charakterystyką ich doboru w procesie produkcyjnym z uwypukleniem współczesnego znaczenia i tendencji

rozwojowych nauki o materiałach. Jest to więc zagadnienie powiązane z problematyką rozwiązania zadań

konstrukcyjnych, technologicznych i eksploatacyjnych wpływając znacząco na potencjał produkcyjny i

rozwój cywilizacyjny społeczeństwa.

Umiejętności: Celem określonej działalności programowej jest zbudowanie u studentów określonej wiedzy

z zakresu nauk o materiałach, ze szczególnym uwzględnieniem ich funkcji inżynierskiej i zdolności do

opracowania dokumentacji technicznej. W programach tych studenci uzyskują również umiejętność nowej

strategii działań naukowo-technicznych i organizacyjnych, stanowiących głównie oparcie na

współczesnych kierunkach badawczych, np. nowe materiały i technologie.

Wiedza: Od nauki o materiałach, a w szczególności od inżynierii materiałowej w procesie kształcenia

studentów oczekuje się w ich przyszłej działalności przemysłowej fundamentalnej wiedzy z zakresu:

nanomateriałów, supertwardej ceramiki, szkła metalicznego, lekkich stopów, superstopów, stali

dwufazowych, kompozytów, stali stopowych, polimerów, itp.

Postawy: W ramach realizacji programu dydaktycznego studenci otrzymują podstawową wiedzę określoną

w punkcie „Wiedza”. Równocześnie istnieje potrzeba kształcenia inżynierów uzbrojonych w znajomość

termodynamiki, układów równowagi i prostych narzędzi do badania mikrostruktury i właściwości stali.

Aplikacja nie tylko metalicznych, ale również ceramicznych, polimerowych i funkcjonalnych materiałów

wymaga korzystania również z dorobku fizyki, chemii ciał stałych, matematyki, mechaniki.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne, prowadzone o własne

doświadczenia i opracowania naukowo-badawcze oraz krajową i zagraniczną literaturę przedmiotu.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykładu i innych form dydaktycznych) – Podstawą zaliczenia

wykładu (W) jest egzamin pisemny i ustny. Ćwiczenia laboratoryjne (L) zaliczane są w oparciu o wykonane

ćwiczenia, sprawozdania i w wyniku sprawdzenia stanu przygotowania do ćwiczeń.

35

Treści kształcenia Wykłady – Nauka o materiałach w pierwszej kolejności obejmuje przegląd głównych grup materiałów

inżynierskich, w których występują m.in. materiały metalowe na bazie żelaza i nieżelazne metale i stopy,

materiały ceramiczne, polimerowe i kompozytowe. Ponadto stopy o szczególnych własnościach i

nanomateriały. Zasadniczo nauka o materiałach obejmująca inżynierię materiałową zajmuje się relacjami

między mikrostrukturą materiałów, technologią ich wytwarzania i właściwościami jakie w wyniku

zabiegów technologicznych uzyskują. Wszystko po to aby uzyskać zespół pożądanych w danych

zastosowaniach cech użytkowych.

Ćwiczenia laboratoryjne- Ćwiczenia obejmują opis materiałów: identyfikację faz, ich morfologię, stopień

dyspersji oraz dystrybucję a także stopień zdefektowania i mechanizmy powstawania. Wykorzystane są do

tego celu liczne techniki badawcze (mikroskopia świetlna, rentgenowska analiza fazowa, dylatometria).

Oddzielna grupa metod badań dotyczy własności mechanicznych. Obejmuje ona proste oszacowania

twardości i mikrotwardości.

Nazwisko osoby prowadzącej lub odpowiedzialnej za realizację przedmiotu

Ławrynowicz Zdzisław

Literatura:


1. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT 2002, Warszawa

2. Blicharski M.: Inżynieria materiałowa. Stal. WNT, Warszawa 2004.

3. Szumer A., Ciszewski A., Radomski T.: Badania własności i mikrostruktury materiałów. Ćwiczenia

laboratoryjne. Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.


1. Prowans S.: Struktura stopów, PWN, Warszawa, 2000.

2. Przybyłowicz K.: Podstawy teoretyczne metaloznawstwa, WNT, Warszawa, 1999.

3. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna metali i stopów. Wydawnictwo Politechniki

Śląskiej, Gliwice, 1993.

36

Pozycja planu: C.4

Nazwa przedmiotu TECHNIKA CIEPLNA I GOSPODARKA ENERGETYCZNA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Fizyka, chemia

Wymagania wstępne Znajomość układu jednostek SI



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia – Znajomość zasad wymiany ciepła, maszyn i silników cieplnych, przebiegu

procesów transportu energii, strat cieplnych, budowy działania wymienników ciepła.

Znajomość stosowania termodynamiki do opisu zjawisk fizycznych i modelowania matematycznego

wymiany ciepła w procesach technologicznych. Alternatywne źródła energii. Rośliny energetyczne oraz

inne odnawialne źródła energii.

Umiejętności: Nabycie przez studentów umiejętności posługiwania się przyrządami w pomiarach

cieplnych i energetycznych w aspekcie ustalania parametrów technicznych nośników energii.

Wiedza: Studenci powinni nabyć wiedzę w zakresie formułowania, doboru oraz wskazania

najkorzystniejszych rozwiązań zakresu budowy i eksploatacji maszyn, urządzeń i instalacji cieplnych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności, dbałości i zdolności do obsługi urządzeń cieplnych.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu – wykazanie umiejętności posługiwania się modelowaniem w

opisie zjawisk cieplnych

Treści kształcenia Wykłady – Podstawy termodynamiki. Nośniki energii, parametry stanu czynnika. Praca techniczna,

użyteczna, entalpia, entropia i ciepło właściwe. Przemiany charakterystyczne gazów. Równia stanu gazu

doskonałego, rzeczywistych i wilgotnych. Zasady termodynamiki. Bilans masowy i energetyczny

układu termodynamicznego. Para wodna i jej przemiany. Przepływy czynników termodynamicznych.

Modelowanie procesów przepływu i nośników energii .Wymiana ciepła. Przewodzenie, przejmowanie i

przenikanie, współczynniki, straty ciepła. Procesy nierównowagowe i niestacjonarne w transporcie energii.

Rekuperacja ciepła, wymienniki, bilanse masowe i cieplne wymiany ciepła. Obiegi termodynamiczne,

sprawność. Równanie II zasady termodynamiki. Silniki cieplne, pompy ciepła, sprężarki i chłodziarki,

siłowniki cieplne. Spalanie paliw. Paliwa odnawialne, konwencjonalne i niekonwencjonalne źródła energii.

Ciepło spalania, wartość opałowa, zapotrzebowanie tlenu i powietrza, współczynnik nadmiaru powietrza.

Charakterystyka kotłów na paliwa konwencjonalne i biopaliwa.

37

Laboratorium – Pomiary temperatury, ciśnienia, strumieni objętości i masy, parametrów wilgotnego

powietrza i przewodności cieplnej. Analiza techniczna paliw, ciepło spalania, wartość opałowa. Analiza

składu spalin. Badanie wymienników ciepła.


dr inż. Marcin Łukasiewicz

Literatura:

Literatura podstawowa 1. S. Ochęduszko – Termodynamika Stosowana.

2. B. Staniszewski – Termodynamika.

3. B. Stefanowski, J. Jasiewicz – Podstawy Techniki Cieplnej.

4. S. Wiśniewski – Termodynamika Techniczna.

5. J. Zagórski – Zarys Techniki Cieplnej.

6. T. Hobler – Ruch Ciepła i Wymienniki.

7. K. Bakinowska – Pomiary Cieplne część I i II.

8. M. Szymański, J. Łukasiewicz – Termodynamika.

9. M. Szymański, J. Łukasiewicz, M. Szymczak – Ćwiczenia laboratoryjne z Techniki Cieplnej.

Wprowadzenie do ćwiczeń.

10. M. Szymański, M. Szymczak, J. Łukasiewicz - Zbiór zadań z Termodynamiki.


1. R. Guzenda, W. Olek – Zbiór zadań z Techniki Cieplnej.

2. M. Mieszkowski – Pomiary Cieplne i Energetyczne.

3. R. S. Rowiński, J. Rubczewski – Termodynamika. Wprowadzenie do ćwiczeń laboratoryjnych.

4. J. Szargut, A. Guzik, H. Górniak – Zbiór zadań z Termodynamiki Technicznej.

5. S. Wiśniewski, T. S. Wiśniewski – Wymiana Ciepła.

38

Pozycja planu: C.5

Nazwa przedmiotu ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA







2. INŻYNIERIA PROCESÓW ROLNO – SPOŻYWCZYCH

Przedmiot/y

wprowadzający/e

Matematyka i fizyka





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

IV 30E

30 7

V 15E

15 3

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: Nabycie przez studentów umiejętności w zakresie eksploatacji i analizy urządzeń

elektrycznych i elektronicznych.

Wiedza: Studenci powinni nabyć wiedzę w zakresie eksploatacji i doboru najkorzystniejszych rozwiązań

użytkowania maszyn i urządzeń elektrycznych oraz elementów i układów elektronicznych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności, dbałości i zdolności do organizowania pracy maszyn

elektrycznych i układów elektronicznych.


Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - egzamin pisemny z wykładu, zaliczenie zajęć laboratoryjnych na

podstawie ocen uzyskanych za opracowane sprawozdania oraz wyników kolokwium.

Treści kształcenia Wykłady - Elektrostatyka i elektromagnetyzm. Obwody elektryczne prądu stałego i przemiennego. Moc i

energia w obwodach jednofazowych i trójfazowych. Pomiary podstawowych wielkości elektrycznych.

Transformator. Przekładniki napięciowe i prądowe. Maszyna szeregowa i bocznikowa prądu stałego oraz

asynchroniczna i synchroniczna prądu przemiennego. Silniki elektryczne. Struktura i projektowanie

napędu elektrycznego. Instalacje elektryczne. Ochrona przeciwporażeniowa. Układy sieci niskiego

napięcia. Kompensacja mocy biernej. Elementy półprzewodnikowe. Układy prostownikowe i zasilające.

Układy elektroniczne, pomiarowe i napędowe. Falowniki. Przemienniki prądu stałego i przemiennego.

Ćwiczenia laboratoryjne - Analiza obwodów prądu stałego, badanie właściwości połączeń źródeł prądu

stałego, pomiar rezystancji, badanie transformatora jednofazowego, ochrona od porażeń, badanie

przebiegów prądów i napięć na elementach RLC, badanie diody prostowniczej i diody Zenera, badanie

tranzystora, badanie niestabilizowanych zasilaczy sieciowych, układ Leonarda, badanie prądnicy

synchronicznej, badanie silnika indukcyjnego klatkowego, badanie układów automatycznego sterowania,

39

badanie obcowzbudnej prądnicy prądu stałego. badanie obcowzbudnego silnika prądu stałego, badanie

rozruchu silnika asynchronicznego, badanie jednofazowego licznika energii elektrycznej, oświetlenie

elektryczne


dr inż. Daniel Perczyński, dr inż. Piotr Kolber

Literatura:


1. Praca zbiorowa : Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków. WNT, Warszawa 1999

2. Bolkowski S.: Teoria obwodów elektrycznych. WNT, Warszawa 2003


3. Wawrzyński W.: Podstawy elektroniki. OW Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001

4. Majerowska Z, Majerowski A.: Elektrotechnika ogólna w zadaniach. PWN, Warszawa 1999

5. Opydo W.: Elektrotechnika i elektronika. Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, 2000

6. Cieślicki K.: Zbiór zadań z elektrotechniki ogólnej. OW Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2003

40

Pozycja planu: C.6

Nazwa przedmiotu AUTOMATYA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

brak





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30 30 4


Umiejętności: WYKŁAD: student ma zdefiniować i określić rodzaje sygnałów w układzie sterowania, określić i opisać

wymagania jakie powinien spełniać układ sterowania, posiadać umiejętność tworzenia funkcji logicznych.

LABORATORIUM: student posiada umiejętność programowania sterowników PLC oraz mikrokontrolerów

oraz ich praktycznego wykorzystania.

Wiedza:

WYKLAD: student powinien nabyć wiedzę w zakresie doboru oraz wskazania najkorzystniejszych

rozwiązań projektowanego układu sterowania, powinien nabyć wiedzę w zakresie rodzajów sygnałów,

czujników i elementów wykonawczych wykorzystywanych w układach sterowania.

LABORATORIUM: student powinien posiąść wiedzę na temat budowy sterowników PLC, powinien

wykazać się znajomością języków programowania układów sterowania.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności, zdolności do analizy i projektowania układów

sterowania, nabycie umiejętności programowania układów sterowania (mikrokontrolery, PLC).


Forma i warunki zaliczenia przedmiotu pisemne kolokwium z wykładów, wykonanie ćwiczeń

laboratoryjnych i sprawozdań z ich wykonania.

Treści kształcenia (obejmujące tematykę wykładów; ćwiczeń audytoryjnych, laboratoryjnych,

projektowych; seminariów)*

Wykłady – Pojęcia podstawowe oraz właściwości statyczne i dynamiczne elementów oraz układów

liniowych i nieliniowych automatyki. Obiekt regulacji i dobór regulatorów. Analiza pracy układu

automatycznej regulacji. Automatyka układów złożonych. Roboty i manipulatory: opis i budowa,

kinematyka i dynamika manipulatorów. Podstawy sterowania i programowania robotów.

Ćwiczenia laboratoryjne – Wybrane języki programowania sterowników PLC, programowanie układów

kombinacyjnych, sekwencyjnych i zastosowanie funkcji zaawansowanych jak np. układy czasowe, układy

41

liczące.


WYKŁAD – dr inż. Sylwester Wawrzyniak

LABORATORIUM – dr inż. Sylwester Wawrzyniak,

Literatura:


1. Peszyński K., Siemieniako F.: Regulacja i sterowanie, podstawy, przykłady. Podręcznik akademicki,

Wydawnictwa Uczelniane, ATR -Bydgoszcz 2002

2. Peszyński K., Siemieniako F.: Sterowanie procesów i maszyn, Podręcznik akademicki, Wydawnictwa

Uczelniane, ATR -Bydgoszcz, 2005

3. Siemieniako F., Peszyński K.: Automatyka w przykładach i zadaniach. Podręcznik akademicki.

Wydawnictwa Uczelniane Politechniki Bialostockiej, 2005

4. Peszyński K.: Pomiary i automatyka dla chemików. Wyd. Uczeln. ATR Bydgoszcz, 1998


1. Kasprzyk J.: programowanie sterowników przemysłowych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,

wydanie 2, 2007

2. Mazurek J., Vogt H., Żydanowicz W.: Podstawy automatyki, politechnika poznańska, 2006

3. Broel-Plater B.: Układy wykorzystujące sterowniki PLC, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008

http://www.ksiegarnia.edu.pl/index.php?d=szukaj&autor=1651



42

Pozycja planu: C.7

Nazwa przedmiotu ERGONOMIA I BHP








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Brak

Wymagania wstępne Bez wymagań wstępnych



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30 2


Umiejętności:

Po ukończeniu przedmiotu student umie:

- oceniać budynki i pomieszczenia pracy, tereny z nimi związane oraz maszyny i inne urządzenia

techniczne oraz instalacje pod kątem spełnienia przez nie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy,

- określać odpowiednie metody organizacji pracy i stanowisk pracy wpływające na kształtowanie

bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,

- oceniać metody, organizację i środki transportu rolniczego i leśnego pod kątem spełnienia wymagań bhp,

- dobierać skuteczne środki ochrony zbiorowej i indywidualnej, chroniące przed skutkami zagrożeń

występujących w określonych procesach pracy rolniczej.

Wiedza:

Rozumienie celów i zadań kształtowania ergonomicznych stanowisk pracy oraz bezpieczeństwa i higieny

pracy, wykorzystywania wiedzy z zakresu ochrony pracy do analizowania i właściwej interpretacji

przepisów ogólnych i branżowych dotyczących bhp i ergonomii w procesach technologicznych, środkach

produkcji i organizacji pracy, opracowywania zakładowych regulaminów i instrukcji zgodnych z

przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii.

Postawy:

Wykształcenia nawyku śledzenia i wdrażania zmian legislacyjnych oraz postępu technicznego związanych z

problematyką bhp. Być inicjatorem wprowadzania rozwiązań technicznych i organizacyjnych

wpływających na poprawę warunków bezpieczeństwa i higieny pracy.

Metody dydaktyczne: Prezentacje multimedialne, foliogramy

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Wykład kończy się zaliczeniem testowym.

Treści kształcenia:

Wykłady:

Tradycyjne i współczesne ujęcie problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy. Prawne aspekty

bezpieczeństwa i higieny pracy w uregulowaniach krajowych - ustawa - Kodeks pracy, rozporządzenia.

43

Prawne aspekty bezpieczeństwa i higieny pracy w uregulowaniach międzynarodowych. Charakter

prawny norm prawnych dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. Zasady kształtowania

bezpieczeństwa i higieny pracy. Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące budynków i

pomieszczeń pracy oraz terenów z nimi związanych. Podstawowe wymagania dotyczące lokalizacji

budynków, dróg transportowych, ewakuacyjnych, ochrony przeciwpożarowej, ochrony przed

hałasem i zanieczyszczeniami. Zasady ogrzewania i wentylacji budynków i pomieszczeń pracy.

Wymagania dla pomieszczeń pracy (ścian, drzwi, okien, oświetlenia, wentylacji) – normy powierzchni i

objętości. Rodzaje pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych. Wymagania dotyczące zapewnienia

w zakładzie pracy pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych. Organy nadzoru nad warunkami

pracy. Maszyny i inne urządzenia techniczne, narzędzia pracy. Substancje chemiczne oraz procesy

szczególnie szkodliwe dla zdrowia lub niebezpieczne. Wymagania zależne od rodzajów prowadzonej w

określonym budynku i pomieszczeniach pracy, np. przy pracach polowych, inwentarskich,

transportowych, magazynowych, pracach stwarzających zagrożenia biologiczne (ubojnie, ziemne,

leśne). Środki ochrony zbiorowej i indywidualnej. Odzież i obuwie robocze. System oceny zgodności

wyrobów. Znaki i sygnały bezpieczeństwa. Usprawnienie warunków pracy. Skutki nieprzestrzegania

przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Ergonomia. Czynniki ergonomiczne w projektowaniu

i w organizacji pracy. Ergonomiczna ocena maszyn, urządzeń i warunków pracy. Usprawnienie

warunków pracy.

Nazwisko osoby prowadzącej i odpowiedzialnej za realizację przedmiotu:

Dr inż. Bolesław Przybyliński

Literatura:


1. Ustawa Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. nr 106, poz. 668 z późn. zm.)

2. Rozporządzenie Ministra Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 w

sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003r. nr 169, poz. 1650; z późn.

zm.).

3. Uzarczyk A.: Czynniki szkodliwe i uciążliwe w środowisku pracy. ODDK, Gdańsk 2009.

4. Rączkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Gdańsk 2010.


1. BHP 2009 - podręczny zbiór przepisów. C.H. Beck, Warszawa 2009.

2. Koradecka D.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. CIOP, Warszawa 2008.

44

Pozycja planu: C.8

Nazwa przedmiotu PODSTAWY PRODUKCJI ROLNICZEJ, LEŚNEJ I SPOŻYWCZEJ








Przedmiot/y

wprowadzający/e

botanika, biologia, fizjologia roślin, ochrona roślin





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 30 30 4


Umiejętności:

Wykorzystanie uzyskanych informacji do prowadzenia działalności związanej z produkcją żywności.Oceny

i wykorzystania poszczególnych dendromasy do zabezpieczenia potrzeb gospodarczych.

Wiedza:

Dobór i wykorzystanie poszczególnych gatunków roślin w zależności od jakości siedliska do produkcji

żywności. Rozróżnianie poszczególnych gatunków roślin uprawnych i drzew. Dobieranie roślin uprawnych

i gatunków drzew do występujących warunków naturalnych. Zapoznanie się z warunkami uprawy i

wymaganiami siedliskowymi poszczególnych gatunków drzew leśnych. Definiowanie właściwości

fizycznych drewna w aspekcie przydatności przemysłowej.

Postawy:

Dbałość o środowisko naturalne i ekosystemy. Postrzeganie relacji pomiędzy ekosystemami.

Metody dydaktyczne –wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Zaliczenie wykładów na podstawie referatu. Zaliczenie ćwiczeń na

podstawie kolokwiów (3x).


Wykłady

Charakterystyka polowej produkcji roślinnej. Podstawy nauki o siedlisku roślin uprawnych. Teoretyczne

podstawy uprawy roli. Podstawy nauki o siewie i sadzeniu roślin. Podstawowe zagadnienia agrotechniki.

Pielęgnowanie roślin uprawnych. Ekologia chwastów i ich zwalczanie. Zbiór roślin uprawnych.

Zmianowanie roślin. Specyfika wykorzystania roślin wieloletnich. Uprawy energetyczne. Wybrane gatunki

roślin uprawnych.

Podstawowe pojęcia i definicje z zakresu leśnictwa. Rola lasu w życiu planety. Funkcje lasu. Czynniki

wpływające na kondycje lasu.

45

Ćwiczenia audytoryjne

Badanie morfologiczne podstawowych gatunków roślin. Rozpoznawanie roślin w poszczególnych fazach

ich rozwoju. Podstawowe wiadomości z zakresu botaniki leśnej, ekologii, ochrony i użytkowania lasu.

Omówienie siedlisk leśnych.


Dr inż. Sylwester Borowski

Literatura:


1. Podstawy agrotechnologii Praca zbiorowa pod red. Edmunda Dulceta Wydawnictwa Uczelniane

Akademii Techniczno-Rolniczej, 2005.

2. Podstawy agrotechniki Praca zbiorowa pod red. Witolda Niewiadomskiego, Państwowe Wydawnictwo

Rolnicze i Leśne, 1983.

3. Szczegółowa uprawa roślin : praca zbiorowa. pod red. Zofii Jasińskiej i Andrzeja Koteckiego. Wydaw.

Akademii Rolniczej Wrocław, 2003.

4. Botanika leśna J. Tomanek, L. Witkowska-Żuk. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2008.

5. Hodowla lasu : wymagania siedliskowe ważniejszych gatunków drzew leśnych oraz zasady ich

odnawiania .j Jaworski Wydaw. Akad. Rolniczej, 1994.


1. Podstawy przyrostowe i ekologiczne odnawiania oraz pielęgnacji drzewostanów A. Jaworski.

Państwowe Wydaw. Rolnicze i Leśne, 2004.

2. Ochrona lasu Praca zbiorowa pod red. Jana Dominika. Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1977.

46

Pozycja planu: C. 9

Nazwa przedmiotu MASZYNOZNAWSTWO ROLNICZE, LEŚNE I SPOŻYWCZE








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy konstrukcji maszyn. Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych,

leśnych i spożywczych

Wymagania wstępne




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30E

30 15 6

VII 15E

15 15 4

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: W zakresie umiejętności studenci potrafią samodzielnie zidentyfikować i opisać zasadę

budowy i działania wybranych konstrukcji maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Wiedza: Nabycie przez studentów wiedzy z zakresu istoty funkcjonowania i występujących regulacji w

maszynach rolniczych, leśnych i spożywczych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności w zakresie identyfikacji konstrukcji i zasady działania

najważniejszych maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne, obliczeniowe, rysunkowe,

projektowe itp.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykład: egzamin pisemny i ustny; laboratorium: sprawdziany z

kreślenia schematów kinematycznych, opracowanie sprawozdania na ocenę; projekt: ocenianie kolejnych

etapów wykonywania projektów).

Treści kształcenia Wykłady : Maszyny uprawowe. Maszyny do nawożenia. Maszyny do siewu i sadzenia. Maszyny do uprawy

międzyrzędowej. Maszyny do zbioru siana i zielonki. Maszyny do zbioru zbóż. Maszyny do zbioru

okopowych. Automatyzacja i robotyzacja w technice rolniczej. Maszyny do uprawy i siewu w leśnictwie.

Piły łańcuchowe. Piły taśmowe. Korowarki. Strugarki. Rębaki stacjonarne. Traki. Wyrówniarki. Dźwigi

transportowe. Charakterystyka przemysłu spożywczego. Podział branżowy maszyn przemysłu spożywczego.

Zasady budowy i działania wybranych konstrukcji maszyn spożywczych.

Ćwiczenia laboratoryjne: Badanie parametrów, cech konstrukcyjnych oraz charakterystyk użytkowych

wybranych konstrukcji maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Ćwiczenia projektowe: Ćwiczenia projektowe obejmują samodzielne prace z zakresu:

- konstrukcji maszyn rolniczych,

- konstrukcji maszyn leśnych,

47

- konstrukcji maszyn spożywczych.

Projektowanie dotyczy innowacyjnych rozwiązań konstrukcyjnych.

Nazwiska osób prowadzących: Prof. UTP dr hab. inż. Andrzej Bochat

Prof. dr hab. inż. Józef Flizikowski

Dr inż. Sylwester Borowski

Dr inż. Jerzy Kaszkowiak

Dr inż. Marcin Zastempowski

Literatura


1. Bochat A.: Teoria i konstrukcja zespołów tnących maszyn rolniczych. Wyd. UTP,

Bydgoszcz, 2010.

2. Bochat A., Borowski S., Dulcet E., Jarmocik E., Kaszkowiak J., Ziętara W.: Maszyny i

narzędzia rolnicze (Praca zbiorowa pod redakcją E. Jarmocika). Wyd. UTP, Bydgoszcz,

2006.

3. Chwiej M.: Aparatura przemysłu spożywczego. Maszyny i aparaty. PWN, Warszawa,

4. Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz.: Maszyny rolnicze. Elementy teorii i obliczeń.

Wyd. SGGW, Warszawa, 1991.

5. Laurow Z.: Pozyskiwanie drewna. Wyd. SGGW, Warszawa, 1999.

6. Praca zbiorowa (red. Z. Ambroziak): Piekarstwo i ciastkarstwo. WNT, Warszawa, 1988.

7. Więsik J.: Maszyny leśne. Wyd. SGGW, Warszawa, 1991.


1. Czasopisma naukowe: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering,

2. Technika Rolnicza, Ogrodnicza i Leśna, Las Polski

48

Pozycja planu: C.10

Nazwa przedmiotu EKSPLOATACJA MASZYN ROLNICZYCH, LEŚNYCH I

PRZETWÓRSTWA SPOŻYWCZEGO








Przedmiot/y

wprowadzający/e

teoria i konstrukcja maszyn rolniczych, pojazdy rolnicze i leśne, organizacja

produkcji rolniczej i leśnej.

Wymagania wstępne znajomość budowy, regulacji i zasad użytkowania maszyn i ciągników

rolniczych i leśnych, znajomość podstaw produkcji rolniczej i leśnej.



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30E

15 30 6


Umiejętności: umiejętność doboru maszyn i urządzeń do rodzaju i zakresu prac, umiejętność

zorganizowania w procesach technologicznych w rolnictwie, znajomość zasad określania wydajności

pracy agregatów rolniczych.

Wiedza: znajomość problematyki zakresu i rodzaju prac w rolnictwie, leśnictwie i przemyśle

spożywczym, umiejętność zorganizowania pracy agregatów w typowych procesach technologicznych.

Postawy: nabycie postawy kreatywnego podejścia do problematyki organizacji pracy i użytkowania

maszyn i agregatów.

Metody dydaktyczne – ćwiczenia multimedialne, projekt.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu – test/projekt/referat

Treści kształcenia Wykłady - wiadomości systematyzujące problematykę eksploatacji, pojęcia wyróżniające eksploatacje

agregatów rolniczych, cechy użytkowe ciągników i maszyn, procesy technologiczne,

Ćwiczenia - zasady zestawiania agregatów maszynowych, obliczanie wydajności zestawów maszyn i linii

technologicznych, projektowanie typowych procesów technologicznych.

Laboratoria - pomiary wybranych parametrów eksploatacyjnych agregatów rolniczych


dr inż. Włodzimierz Ziętara

49

Literatura:

Literatura podstawowa 1. Praca zbiorowa pod redakcją E.Dulceta - Podstawy agrotechnologii ATR Bydgoszcz 2005

2. Kuczewski J., Majewski Z. – Eksploatacja maszyn rolniczych, WSiP Warszawa 1999

3. Sęk T., Przybył J., Dach J. – Projektowanie technologii prac maszynowych dla produkcji roślinnej

AR w Poznaniu 1997

4. Lorencowicz E. – Tabele do ćwiczeń z użytkowania maszyn rolniczych AR w Lublinie 1998


1. Grochowicz J. – Technologia produkcji mieszanek paszowych PWRiL Warszawa 1996

2. Pawlak J. – Ekonomika mechanizacji i energetyzacji rolnictwa IBMER Warszawa 1997

50

Pozycja planu: C.11

Nazwa przedmiotu ORGANIZACJA PRODUKCJI ROLNICZEJ I USŁUG








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Agromechanika, Zarządzanie i logistyka w przedsiębiorstwie, Teoria i

konstrukcja maszyn rolniczych

Wymagania wstępne Znajomość budowy i działania maszyn rolniczych, znajomość cech materiału

biologicznego,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30E

30 5


Umiejętności: Student potrafi samodzielnie przygotować proces technologiczny, umie powiązać sekwencje zabiegów

technologii, wprowadzać zmiany w ich zakresie i kolejności w zależności od warunków zewnętrznych

(posiadany sprzęt, kwalifikacje pracowników, warunki meteorologiczne),

Wiedza:

Student po zakończeniu realizacji przedmiotu zna uwarunkowania działań w produkcji rolniczej, ma

wiedzę z zakresu organizacji procesów technologicznych w produkcji rolniczej i usługach związanych z

rolnictwem, ma wiedzę z zakresu rachunku ekonomicznego,

Postawy:

Student potrafi zaplanować pojedyncze zabiegi technologiczne, jak i kompleksowe technologie typowych

prac w produkcji rolniczej, jak i pojedynczych nietypowych prac, przygotowany jest do samodzielnego

adoptowania do indywidualnych warunków standartowych zabiegów roboczych.

Metody dydaktyczne – Wykłady: wykład multimedialny, pokaz , wykład tradycyjny, ćwiczenia: burza

mózgów, ćwiczenia obliczeniowe,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu zaliczenie wykładu na podstawie prezentacji z oceną, ćwiczenia

na podstawie kolokwium z oceną,

Treści kształcenia Wykłady –Typowe procesy technologiczne w produkcji roślinnej, zwierzęcej, maszyny wykorzystywane w

procesach produkcji rolniczej, właściwości robocze, cechy ekonomiczne maszyn, karty zabiegów i

procesów technologicznych z wykorzystaniem typowych maszyn do ich realizacji, zasady opracowywania

kosztorysów, ustalanie wartości i cen zabiegów,

51

Ćwiczenia –

Ćwiczenia w opracowaniu typowych technologii prac w produkcji roślinnej i zwierzęcej, układanie

harmonogramów dla typowych zabiegów z uwzględnieniem danych eksploatacyjnych dla wybranych maszyn,

opracowanie kosztorysu zabiegu, procesu, usługi.


Jerzy Kaszkowiak

Literatura:


1. Adamowski Z. 1983. Podstawy ekonomiki i organizacji przedsiębiorstw rolnych. PWRiL,

Warszawa.Fereniec J. 1999. Ekonomika i organizacja rolnictwa. Key Text, Warszawa.

2. Woś A. 1996. Agrobiznes. KeyText, Warszawa


1. Grontowska A., Jaska E., „Organizacja gospodarstw rolniczych” 1997

2. Frąckiewicz E., Rudawska E., „CRM jako narzędzie zarządzania relacjami z klientem na rynku

usług” Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego 2005

52

Pozycja planu: C.12

Nazwa przedmiotu TECHNOLOGIA ŻYWNOŚCI








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Brak

Wymagania wstępne Wiadomości z fizyki, biologii i chemii na poziomie szkoły średniej,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

IV 30 15 4


Umiejętności:

Nadzorowanie procesów oraz systemów produkcyjnych występujących w rolnictwie i przemyśle rolno-

spożywczym, Umiejętność wykorzystania surowców do produkcji żywności, dobór parametrów procesów

przetwórstwa żywności, zasad oraz organizacji procesów przechowywania produktów, półproduktów i

surowców.

Wiedza:

Znajomość zadań sposobów ich wykonania dla realizacji procesów technologicznych przetwórstwa

żywności

Postawy:

Przygotowanie do pracy w jednostkach usługowych, produkcyjnych i doradczych zajmujących się

żywnością. Nabycie kompetencji do projektowania, kontroli i serwisowania elementów procesu

przetwórstwa żywności.

Metody dydaktyczne –wykłady: wykład multimedialny, prezentacja, dyskusja, ćwiczenia laboratoryjne:

ćwiczenia laboratoryjne.:

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: wykłady zaliczenie pisemne na ocenę, laboratorium: ocena z

realizacji, opisu i wniosków z przeprowadzonych doświadczeń

Treści kształcenia Wykłady –Definicje i zakres technologii żywności, Charakterystyka surowców pochodzenia roślinnego i

zwierzęcego, pozyskiwanie, przetwarzanie, przechowywanie i konserwacja żywności, kierunki w rozwoju

bazy żywnościowej

Ćwiczenia – Ocena organoleptyczna produktów pochodzenia roślinnego i zwierzęcego w formie

przetworzonej i nie przetworzonej. Ocena wartości wypiekowej mąki


Jerzy Kaszkowiak

53

Literatura:


1. Praca zbiorowa „Ogólna technologia żywności” WNT 2004 Warszawa,

2. Praca pod red. Jaraczyk A., Dłużewska E., „Wybrane zagadnienia z ogólnej technologii żywności”

SGGW Warszawa 2008, Praca zbiorowa „Ogólna technologia żywności” ART. Olsztyn 1996,


1. Praca zbiorowa „Biotechnologia żywności” WNT Warszawa 2003, Biller E., Wierzbicka A SGGW

Warszawa 2003, Zalweski S., „Podstawy technologii gastronomicznej WNT warszawa 1998, ”

54

Pozycja planu: C.13

Nazwa przedmiotu AGROMECHANIKA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Fizyka, chemia,

Wymagania wstępne Wiedza z zakresu botaniki, fizyki na poziomie szkoły średniej




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

I 30 15 3

II 15 2


Umiejętności:

Po zakończeniu realizacji przedmiotu student potrafi wymienić warunki specyficzne pracy mechanizmów

roboczych maszyn pracujących w środowisku gleby i materiału roślinnego, zna szczególne zagrożenia dla

trwałości maszyn rolniczych wynikających ze specyfiki pracy z materiałem niejednorodnym, umie

wykorzystać posiadane informacje dla potrzeb projektowania i eksploatacji maszyn rolniczych i środków

transportu.

Wiedza:

Student zna budowę materiałów roślinnych, ich specyfikę, Ma wiadomości dotyczące gleby zarówno jako

ośrodka pracy elementów roboczych narzędzi jak i jako podłoża dla ruchu pojazdów i maszyn. Student

umie określić (zdefiniować) cechy nawozów, środków ochrony roślin i wynikające z nich właściwości

użytkowe poszczególnych materiałów a w szczególności ich zachowanie podczas transportu i

rozprowadzania oraz oddziaływanie na części maszyn.

Postawy:

Student uzyskuje w trakcie nauki przedmiotu zdolność do przewidywania reakcji maszyn i narzędzi na

działanie materiałów chemicznych i biologicznych na maszyny i narzędzia, potrafi trafnie zarządzać

eksploatacją maszyn i urządzeń w produkcji rolniczej

Metody dydaktyczne –wykład multimedialny, wykład tradycyjny, ćwiczenia obliczeniowe, ćwiczenia

laboratoryjne z wykorzystaniem materiału biologicznego,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: wykłady-zaliczenie ustne, ćwiczenia kolokwium, laboratorium-

pisemne sprawozdania oraz wnioski z wykonanych doświadczeń

Treści kształcenia Wykłady Budowa i struktura gleby, skład mechaniczny gleby, własności fizyczne gleby, gleba jako

środowisk biologiczne pracy maszyn. Ochrona gleby, tercie jako składnik oporów roboczych maszyn

uprawowych. Morfologia i anatomia roślin, charakterystyka roślin uprawnych, właściwości środków

chemicznych stosowanych w rolnictwie (nawozy, środki ochrony roślin),

Zakłócenia w ekosystemie spowodowane działaniami człowieka związanymi z produkcją żywności.

55

Biologiczne i fizyko-mechaniczne właściwości roślin, ich wykorzystanie przy separacji i czyszczeniu.

– Ćwiczenia: Obliczanie sił oporu narzędzi pracujących w glebie Ćwiczenia w obliczaniu prędkości

przesypywania różnych materiałów pochodzenia roślinnego oraz nawozów, wyznaczanie powierzchni

składowania materiałów sypkich na podstawie znajomości cech mechanicznych (kąt usypu, masa

właściwa)

Laboratoria: poznanie metodyki badania właściwości mechanicznych materiałów pochodzenia roślinnego,

gleby i środków chemicznych, praktyczne poznanie reakcji materiałów pochodzenia biologicznego i gleby w

relacjach z maszynami.


Jerzy Kaszkowiak

Literatura:


1. Żuk D. „Agromechanika” Politechnika Warszawska 1994,

2. Byszewski W., Haman J., „Gleba-maszyna-roślina” PWN Warszawa 1987

3. Kaszkowiak E., Kaszkowiak J., „Podstawy aeromechaniki” WU UTP 2010


1. Agromechanika miesięcznik

56

Pozycja planu: C. 14

Nazwa przedmiotu TEORIA I KONSTRUKCJA MASZYN ROLNICZYCH, LEŚNYCH I

SPOŻYWCZYCH








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Agromechanika, Mechanika, Podstawy konstrukcji maszyn

Wymagania wstępne Znajomość podstawowych elementów i zespołów maszyn.




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

IV 30E

30 6

V 30E

30 6

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: W zakresie umiejętności studenci potrafią samodzielnie zidentyfikować i opisać konstrukcję

danej maszyny rolniczej, leśnej i spożywczej.

Wiedza: Nabycie przez studentów wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu konstrukcji i metod

projektowania maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności w zakresie twórczego podejścia do projektowania i

obliczeń nowych konstrukcji maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Metody dydaktyczne: Wykład multimedialny, ćwiczenia obliczeniowe w projektowaniu zespołów roboczych

i elementów konstrukcyjnych maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: (wykład: egzamin pisemny i ustny; ćwiczenia: zaliczenie

pozytywnie 3 kolokwiów z zadań obliczeniowych).

Treści kształcenia Wykłady – Zespoły robocze maszyn uprawowych. Zespoły robocze maszyn do nawożenia. Zespoły robocze

maszyn do siewu i sadzenia. Zespoły robocze tnące w maszynach rolniczych. Zespoły do przetrząsania i

zgrabiania. Zespoły robocze nagarniające i podbierające. Zespoły robocze młócące. Zespoły robocze

maszyn do zbioru okopowych. Zespoły robocze pił i pilarek. Zespoły robocze korowarek. Zespoły robocze

rębaków i strugarek. Zespoły robocze traków. Zespoły robocze dźwigów transportowych w leśnictwie.

Zespoły robocze wybranych maszyn przemysłu spożywczego ze szczególnym uwzględnieniem maszyn

przemysłu piekarskiego.

Ćwiczenia : Ćwiczenia audytoryjne obejmują obliczenia kinematyczne, dynamiczne oraz wytrzymałościowe

omawianych na wykładzie wybranych konstrukcji zespołów roboczych maszyn rolniczych, leśnych i

spożywczych.

57

Nazwisko osób prowadzących:

Dr hab. inż. Andrzej Bochat, prof. nadzw. UTP

Prof. dr hab. inż. Józef Flizikowski

Dr inż. Marcin Zastempowski

Literatura


1. Bochat A.: Teoria i konstrukcja zespołów tnących maszyn rolniczych. Wyd. UTP,

Bydgoszcz, 2010.

2. Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz.: Maszyny rolnicze. Elementy teorii i obliczeń.

Wyd. SGGW, Warszawa, 1991.

3. Gach S., Miszczak M., Waszkiewicz Cz.: Projektowanie maszyn rolniczych. Wyd.

SGGW, Warszawa, 1999.

4. Kanafojski Cz. i inni: Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych. Wyd. PWRiL, Warszawa,

1980.


1. Czasopisma naukowe: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering,

2. Technika Rolnicza, Ogrodnicza i Leśna, Inżynieria i Aparatura Chemiczna, Las Polski

58

Pozycja planu: C.15

Nazwa przedmiotu KOMPUTEOWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA MASZYN








Przedmiot/y

wprowadzający/e Grafika inżynierska, konstrukcja maszyn, technika informacyjna

Wymagania wstępne Zgodna z wykazanymi wyżej przedmiotami




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 15 30 3


Umiejętności:

Praktyczne stosowanie komputerowego wspomagania realizacji procesu projektowo konstrukcyjnego.

Wiedza:

Ujęcie definicyjne komputerowego wspomagania projektowania, środowisko CAD: jego historyczne

uwarunkowania wynikające z rozwoju koncepcji, edytory graficzne, numeryczne wspomaganie obliczeń w

budowie maszyn, symulacje numeryczne, modelowanie fizyczne i matematyczne na użytek modeli

numerycznych, numeryczne bazy danych.

Postawy: Praktyczne stosowanie komputera jako narzędzia wspomagającego pracę inżyniera.


Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykładu i innych form dydaktycznych) – zaliczenie, egzamin

pisemny, kolokwia, sprawdziany.

Treści kształcenia (obejmujące tematykę wykładów; ćwiczeń laboratoryjnych).

Wykłady – Podstawowe pojęcie związane z procesem projektowo-konstrukcyjnym. Możliwości

wykorzystania narzędzi informatycznych do wspomagania procesu projektowo-konstrukcyjnego.

Organizacja środowiska informatycznego wspomagającego proces projektowo-konstrukcyjny – integracja

środowisk. Zarządzanie dokumentacja projektową w środowisku informatycznym, rozwiązanie dla małych i

średnich przedsiębiorstw. Klasy procesów projektowych. Zasady wyróżniające proces projektowo-

konstrukcyjny wspomagany komputerowo na tle tradycyjnie realizowanego procesu. Modelowanie cech

geometrycznych i dynamicznych konstrukcji. Relacja modelowanie – teoria – eksperyment. Klasyfikacja

modeli. Modelowanie struktury geometrycznej elementu konstrukcyjnego. Rozwiązywanie zagadnień

mechaniki metodami komputerowymi. Metody obliczeniowe w środowisku numerycznym. Elementy grafiki

komputerowej. Ergonomia na stanowisku komputerowym. Zagadnienia uzupełniające: sieci komputerowe,

59

numeryczny edytor graficzny (Auto CAD), bazy danych, sztuczne sieci neuronowe.

Laboratorium: Obsługa programu Auto CAD wspomagającego konstruowanie oparte na

wykonywaniu dokumentacji technicznej w środowisku dwuwymiarowym. Zapoznanie się z możliwościami

programu, tworzeniem obiektów (linie, łuki, okręgi), modyfikowaniem (kopiowanie, fazowanie,

zaokrąglanie), wymiarowaniem, kreskowaniem. Wykorzystanie narzędzi programu Autodesk Inventor do

konstruowania w przestrzeni trójwymiarowej. Wykonanie ćwiczeń obejmujących szkicowanie,

modelowanie bryłowe, wstawianie brył kształtujących, generowanie dokumentacji płaskiej i zespołów.


prof.dr hab.inż. Janusz Sempruch

Literatura:


1. Sempruch J, Piątkowski T.: Podstawy konstrukcji maszyn z CAD. Wydawnictwo PWSZ im

Stanisława Staszica w Pile. 2006. Stron 200. ISBN 83-89795-17-5.


1. Janusz Dietrych „System i konstrukcja”. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1985 .

2. Praca zbiorowa pod redakcją Jerzego Pokojskiego „Inteligentne wspomaganie procesu integracji

środowiska do komputerowo wspomaganego projektowania maszyn”. Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 2000.

3. Praca zbiorowa pod redakcją Witolda Marowskiego „Inżynierskie bazy danych w projektowaniu

maszyn”. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000 .

4. Antoni Dziama „ Metodyka konstruowania maszyn”. Państwowe Wydawnictwo Naukowe ,

Warszawa 1985 .

5. Sławomir Białas „ Tolerancje geometryczne”. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa

1986 .

6. Czesław Cempel „Nowoczesne zagadnienia metodologii i filozofii badań”. Instytut Technologii

Eksploatacji w Radomiu, Radom 2003. (http://neur.am.put.poznan.pl/)

7. www.item-international.com

8. Piotr Knyziak, "Jądra modelowania przestrzennego", CADCAM Forum, maj

2001, http://www.cadcamforum.pl/archiwum/2001/0501/020501.html

9. Piotr Knyziak, "ACIS i Parasolid - Porównanie", CADCAM Forum,

czerwiec 2001, http://www.cadcamforum.pl/archiwum/2001/0601/020601.html

10. Edward Chlebus, "Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji", WNT.

11. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 01.12.1998 r. w sprawie bezpieczeństwa

i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe. Dziennik Ustaw Nr 148.

12. Dariusz Skibicki, Marcin Farbotko. „Internetowy system wspomagania realizacji projektów

technicznych. Mechanik 1, 2004, str.41-43.

http://www.cadcamforum.pl/archiwum/2001/0501/020501.html

http://www.cadcamforum.pl/archiwum/2001/0601/020601.html

60

Pozycja planu: C.16

Nazwa przedmiotu POJAZDY ROLNICZE I LEŚNE








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych leśnych i spożywczych

Wymagania wstępne Znajomość ogólnej budowy pojazdów,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30E

30 6

VI 15 1


Umiejętności:

Po zakończeniu realizacji zajęć z przedmiotu student potrafi określić sposób użytkowania pojazdów i

ciągników, umie zaplanować ich wykorzystanie w procesach produkcji, potrafi przeanalizować i określić

przyczyny awarii oraz nieprawidłowości w pracy sprzętu.

Wiedza:

Student zna budowę podzespołów ciągników rolniczych i leśnych, zna stosowane rozwiązania

konstrukcyjne wykorzystane w typowych przedstawicielach grup ciągników i pojazdów rolniczych i

leśnych,

Postawy:

Student uzyskuje wiedzę niezbędną do organizowania pracy ciągników i pojazdów rolniczych i leśnych,

potrafi przewidzieć możliwe awarie i usterki, oraz organizować ich usunięcie w możliwie krótkim czasie,

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, pokaz, ćwiczenia laboratoryjne: osobiste wykonywanie

czynności , pokaz,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu zaliczenie wykładów na ocenę na podstawie kolokwium, zaliczenie

ćwiczeń laboratoryjnych na podstawie dostarczonych sprawozdań z zrealizowanych zajęć oraz ustne

sprawdzenie przygotowania do ćwiczeń laboratoryjnych,

Treści kształcenia Wykłady: Układy konstrukcyjne ciągników i pojazdów rolniczych i leśnych, napędy mechaniczne,

hydrokinetyczne, hydrostatyczne i elektryczne, podstawy budowy mechanizmów jezdnych pojazdów

kołowych i gąsienicowych, oddziaływanie pojazdu z podłożem, właściwości trakcyjne, układy hamulcowe i

kierownicze pojazdów i ciągników, budowa układów przeniesienia napędu, dodatkowe wyposażenie

ciągników rolniczych i leśnych wynikające ze specyfiki warunków pracy,

Ćwiczenia laboratoryjne: poznanie budowy jednostek napędowych ciągników i pojazdów,

przeprowadzenie diagnostyki silnika i układu przeniesienia napędu, ocena właściwości trakcyjnych

pojazdów i ciągników rolniczych i leśnych, ćwiczenia w ocenie stopnia zużycia typowych podzespołów w

pojazdach i ciągnikach, parametry układu hamulcowego i kierowniczego, sprawdzanie działania

61

elementów układu hydraulicznego, instalacji elektrycznej i osprzętu ciągników i pojazdów, pomiar

jednostkowego zużycia paliwa,


Jerzy Kaszkowiak

Literatura:


1. Dajniak H., „Ciągniki teoria ruchu i konstruowanie”, WKiŁ Warszawa 1979

2. Siłka W., „Teoria ruchu samochodu” WNT Warszawa 2002


1. Skrobacki A., Ekielski A., „ Pojazdy i ciągniki rolnicze” Wieś Jutra 2006,

2. Jakliński L., „Mechanika układu pojazd-teren w teorii i badaniach : wybrane zagadnienia” Oficyna

Wydawnicza PW 2006

62

Pozycja planu: C.17

Nazwa przedmiotu RACHUNEK KOSZTÓW DLA INŻYNIERÓW








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Technologia napraw,

Wymagania wstępne Znajomość zasad prowadzenia napraw, wiedza z zakresu zarządzania

przedsiębiorstwem




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

IV 15 30 4


Umiejętności:

Umie zestawić, zanalizować i przypisać do poszczególnych rodzajów kosztów

Wiedza:

Zna zasady prowadzenia rachunkowości dla działalności usługowej i produkcyjnej

Postawy:

Student po zakończeniu realizacji przedmiotu potrafi zaplanować koszty działalności, dokonać

optymalizacji kosztów

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, praca własna z przykładowymi rachunkami kosztów

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu zaliczenie wykładu na podstawie przedstawionego rachunku

kosztów dla wybranej usługi, ćwiczenia – na podstawie kolokwium zaliczeniowego

Treści kształcenia Wykłady –Podstawowe pojęcia z zakresu rachunku kosztów, modele rachunku kosztów, Systemy

ewidencjonowania kosztów, rachunek kosztów pełnych, układ kosztów kalkulacyjny, częściowy, analiza

progu rentowności, kontrola kosztów,

Ćwiczenia – ewidencja kosztów w miejscu ich powstawania, ustalania wyników ekonomicznych usług,

ustalanie kosztów na poszczególnych odbiorców usług i świadczeń, budżet zysków i strat


Jerzy Kaszkowiak

Literatura:


63

1.Nowak E., i in. Rachunek kosztów w zarządzaniu przedsiębiorstwem, Warszawa 2004 PWE

2.Sawicki K., Analiza kosztów firmy Warszawa 2000 PWE

3.Wernke H. J. i in. Rachunek kosztów dla inżynierów Warszawa 1993 WNT


1. Mańko S., Analiza finansowa gospodarstwa rolniczego 2001 Minikowo ODR

64

Pozycja planu: C.18

Nazwa przedmiotu ZARZĄDZANIE I LOGISTYKA W PRZEDSIĘBIORSTWIE








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy przedsiębiorczości

Wymagania wstępne Znajomość podstawowych problemów polskiej gospodarki rynkowej, ogólnej

klasyfikacji podmiotów gospodarczych i zasad ich funkcjonowania.




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

III 30 30 5

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: W zakresie umiejętności studenci potrafią samodzielnie analizować przebiegi procesów

produkcyjnych i systemów logistycznych w zakresie: organizacji i zarządzania nowoczesnymi systemami

produkcyjnymi, dostosowania parametrów realizacji procesów produkcyjnych do wymagań rynku, zasad

zarządzania procesami logistycznymi oraz projektowania logistycznego systemu zarządzania łańcuchem

dostaw w przedsiębiorstwie. Nabycie tych umiejętności pozwoli studentowi w pełni wykorzystać

nowoczesne sposoby zarządzania przedsiębiorstwem w przyszłym życiu zawodowym.

Wiedza: Nabycie przez studentów wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu: zarządzania nowoczesnym

przedsiębiorstwem, projektowania struktur systemu logistycznego w przedsiębiorstwie, prognozowania

potrzeb rynkowych pod kątem procesów logistycznych oraz prowadzenia analizy kosztów procesów

logistycznych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności w zakresie twórczego podejścia do zarządzania

nowoczesnym przedsiębiorstwem.

Metody dydaktyczne –wykład multimedialny, studium przypadków, dyskusje grupowe.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu – złożenie referatu oraz ciągła ocena przygotowania do zajęć

Treści kształcenia Wykłady – Podstawowe zagadnienia z zarządzania produkcją. System produkcyjny, jego elementy i

otoczenie. Realizacje logistyki, produkcji, zaopatrzenia i marketingu. Proces produkcyjny – definicja.

Organizacja procesu produkcyjnego. Typy i formy organizacji produkcji. Wybór właściwego typu procesu

produkcyjnego. Organizacja procesu produkcyjnego w czasie. Istota i znaczenie zarządzania logistycznego

w organizacjach gospodarczych. Pojęcia i geneza logistyki. System logistyczny przedsiębiorstwa i jego

struktura. Zarządzania logistyczne w aspekcie nowoczesnych technik zarządzania. Monitorowanie jakości

obsługi klientów. Sterowania zapasami. Znaczenie zapasów i sposoby zarządzania nimi w

przedsiębiorstwie. Klasyfikacja i koszty zapasów. Rola internetu w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

65

Rodzaje strategii logistycznych, metodologia wdrażania strategii logistycznych oraz logistyka w

strukturach organizacyjnych firm.

Ćwiczenia – Opracowywanie strategii produkcji: wytwarzanie na zamówienie, wytwarzanie na zapas,

konfigurowanie na zamówienie (odraczanie produkcji), projektowania na zamówienie, planowanie

zagregowane, harmonogramowanie. Systemy KANBAN, just in time.

Nazwisko osoby prowadzącej: Dr inż. Marcin ZASTEMPOWSKI

Literatura:

Literatura podstawowa 1. Brzeziński M.: Organizacja i sterowanie produkcją. Projektowanie systemów produkcyjnych i

procesów sterowania produkcją. Placet, Warszawa, 2001.

2. Ciesielski M.:Instrumenty zarządzania logistycznego. PWE, Warszawa, 2006.

3. Fertsch M.: Podstawy zarządzania przepływem materiałów w przykładach. ILIM, Poznań, 2003.

4. Fertsch M.:Logistyka produkcji, ILIM, Poznań, 2003.

5. Waters D.: Zarządzanie operacyjne. PWN, Warszawa 2001.

6. Witkowski J.: Logistyka w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej

we Wrocławiu, Wrocław, 2002.


1. Liker J.: Droga Toyoty: 14 zasad zarządzania wiodącej firmy produkcyjnej świata. MT Biznes,

Warszawa 2005.

2. Czasopismo Gospodarka Materiałowa i Logistyka

66

Pozycja planu: C.19

Nazwa przedmiotu OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNYCH








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Brak

Wymagania wstępne Bez wymagań



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 15 1


Umiejętności:

Po ukończeniu przedmiotu student potrafi:

- rozróżniać podmioty i przedmioty ochrony praw autorskich,

- umieć oceniać zdolność patentową rozwiązań technicznych i technologicznych,

- znać zasady i procedury ochrony własności intelektualnej.

Wiedza:

Znajomość prawa ochrony własności intelektualnej z prawem cywilnym, administracyjnym, pracy i karnym

oraz o zagadnień uregulowanych w prawie w zakresie ochrony własności przemysłowej i intelektualnej.

Postawy:

Przestrzeganie zasad ochrony własności intelektualnej i przemysłowej.

Metody dydaktyczne:

Prezentacje multimedialne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu:

Wykład kończy się zaliczeniem testowym.


Wykłady:

Własność przemysłowa a własność intelektualna. Powstanie praw własności przemysłowej. Własność

przemysłowa "wolna" (chroniona w sposób sformalizowany, chroniona w sposób niesformalizowany,

chroniona tajemnicą). Rodzaje praw własności przemysłowej. Ograniczenia prawa własności

przemysłowej. Licencjonowanie praw własności przemysłowej. Szczegółowa charakterystyka przedmiotów

własności przemysłowej (znaki towarowe, oznaczenia geograficzne, wynalazki, wzory użytkowe, wzory

przemysłowe, topografie układów scalonych). Procedura zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego i

przemysłowego. Zadania Urzędu Patentowego. Prawne podstawy zwalczania nieuczciwej konkurencji.

Geneza, źródła i zakres prawa autorskiego. Prawo autorskie - przedmiot prawa autorskiego, zakres

ochrony i przesłanki jej stosowania. Podmiot prawa autorskiego. Związki i zależności prawa autorskiego z

innymi działami prawa (prawo cywilne). Pojęcie utworu. Kryteria podziału utworów, rozpowszechniania i

67

rodzaju ochrony. Prawa pokrewne i ich zakres przedmiotowy. Twórcy (współtwórcy) jako podmioty praw

autorskich, osobistych i majątkowych. Rodzaje roszczeń związanych z ochroną praw autorskich. System

zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi. Czas trwania autorskich praw

majątkowych i ich przejście na inne osoby. Ochrona szczególna utworów audiowizualnych i programów

komputerowych. Ochrona własności intelektualnej w działalności dziennikarskiej. Prawa pokrewne.

Wybrane uregulowania państw obcych. Dochodzenie roszczeń z zakresu prawa własności intelektualnej.

Nazwisko osoby prowadzące i odpowiedzialnej za realizację przedmiotu:


Literatura


1. Ustawa z dn. 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. nr 119 poz. 1117 z

późn. zm.).

2. Ustawa z dn. 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 nr 90 poz. 631

z późn. zm.).

3. Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. z 2003 nr 153, poz. 1503

z późn. zm.).

4. Pyrża A.: Poradnik wynalazcy. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 2008.


1. Gliciński L.: Wykonywanie praw własności intelektualnej w prawie Wspólnoty Europejskiej. Warszawa

: "ABC", 1997.

2. Nowicka A.: Prawnoautorska i patentowa ochrona programów komputerowych. Warszawa : "ABC",

1995.

3. Bieguński L.: Ochrona własności przemysłowej. Poradnik przedsiębiorcy. Polska Agencja Rozwoju

Przedsiębiorczości, Warszawa, 2004.

4. Barta J. (red.): Prawo autorskie. Instytut Nauk Prawnych PAN, Warszawa 2003.

5. Golat R.: Prawo autorskie i prawa pokrewne, C. H. Beck, Warszawa 2002.

68

Pozycja planu: C.20.II.1

Nazwa przedmiotu PRZEDMIOT KIERUNKOWY DO WYBORU:

1. TECHNIKI OPAKOWAŃ I PRZECHOWALNICTWA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Nauka o materiałach, Technologia żywności

Wymagania wstępne Znajomość procesów występujących w gospodarce magazynowej




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4


Umiejętności:

Stosowana odpowiednich materiałów opakowaniowych. Organizowania systemów logistycznych przy

uwzględnieniu roli opakowań. Interpretowania oznaczeń na opakowaniach.

Wiedza:

Potrafi rozróżniać opakowania pod względem ich wytrzymałości i przydatności w transporcie. Potrafi

zaproponować zestaw środków technicznych dla danego typu opakowań. Potrafi opisać procesy

zachodzące wewnątrz opakowania podczas długotrwałego składowania.

Postawy:

Zdeterminowany do osiągania założonych celów. Zdolnośc do organizowania grup badawczych.

Świadomość zagrożeń występujących na linii opakowanie-produkt żywnościowy.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład – konwersacja. Ćwiczenia laboratoryjne - ocenianie

ciągłe.


Wykłady

Klasyfikacja opakowań. Zależność między wymiarami opakowań, a wymiarami środków transportu,

regałów w magazynie, luk na statkach. Opakowania w łańcuchu dostaw. Opakowanie - funkcje

opakowania, projektowanie opakowania (styl, kształt, materiał, wielkość, szata graficzna, symbolika

barw), modyfikowanie opakowań, znakowanie opakowań (labeling), systemy kodowe, gospodarka

odpadami opakowaniowymi zgodnie ze standardami UE. Certyfikacja wyrobów i jakość – znakowanie

symbolem CE, podstawowe systemy zapewniania jakości zdrowotnej w przetwórstwie żywności.

Ćwiczenia

Znakowanie opakowań (znaki zasadnicze, znaki informacyjne, znaki niebezpieczeństwa, znaki

manipulacyjne, kody opakowań. Rola opakowań w zapobieganiu powstawania szkód towarowych podczas

69

składowania i transportu (narażenia mechaniczne podczas transportu, narażenia klimatyczne). Sposoby

zmniejszania uciążliwości zwykłych opakowań dla środowiska.


dr inż. Sylwester Borowski

Literatura:


1. Opakowania w systemach logistycznych A. Korzeniowski, M. Skrzypek, G. Szyszka. Inst. Logistyki i

Magazynowania, 1996.

2. Opakowania w systemach logistycznych A. Korzeniowski, U. Skrzypek, G. Szyszka, , Biblioteka

Logistyka, Poznań 2001.

3. Opakowania transportowe S. Jakowski, Wydawnictwo naukowo-Techniczne, Warszawa 2007.

4. Współczesne opakowania. M. Lisińska-Kusmierz, M. Kucherek: Wydawnictwo naukowe PTTŻ, Kraków

2003.

5. Kody kreskowe Praca zbiorowa, Instytut Logistyki i Magazynowania, Poznań 2000.

6. Materiały opakowaniowe i opakowania Praca zbiorowa red. Eliza Słomka ; z ang. tł. Marian Feldman

Państ. Wydaw. Ekonomiczne, 1972.


1. Opakowania i transport w mleczarstwie : przewodnik do ćwiczeń H.Panfil-Kuncewicz, M. Juśkiewicz, A.

Kuncewicz. Wydaw. ART, 1997.

2. Opakowanie jako instrument marketingu C.F. Hales. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, 1999.

70



2. TECHNOLOGIA NAPRAW








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy konstrukcji maszyn, materiałoznawstwo, metrologia

Wymagania wstępne Znajomość zasad konstruowania i technologii wytwarzania, rodzaju materiału i

zużycia części maszynowej, metod odnowy zużytych (wyeksploatowanych)

elementów maszyn.




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4


Umiejętności:

Po ukończeniu przedmiotu student ma umie:

- rozpoznawać potrzebę naprawy obiektu technicznego w oparciu o przyjęte kryteria użytkowe,

- oceniać zakres i formę naprawy,

- dobierać odpowiednie metody odnowy poszczególnych elementów składowych obiektu technicznego, w

tym maszyn i urządzeń rolniczych i leśnych.

- proponować oraz projektować procesy technologiczne naprawy i regeneracji.

Wiedza:

Pogłębienie wiadomości z zakresu utrzymania obiektów technicznych, w tym ciągników i maszyn

rolniczych, w stanie zdatności zadaniowej. Rozumienie celów i zadań kształtowania optymalnego stanu

utrzymania maszyn w ruchu. Wykorzystywania wiedzy z zakresu nowoczesnych technologii odnowy do

wdrażania w swoim, przyszłym, miejscu pracy.

Postawy:

Inicjator wdrażania nowoczesnych metod naprawy obiektów technicznych, jako całości oraz ich

poszczególnych elementów składowych.

Metody dydaktyczne:

Prezentacje multimedialne, zajęcia praktyczne na stanowiskach laboratoryjnych, dyskusja


Wykład kończy się zaliczeniem testowym. Na ćwiczeniach laboratoryjnych oceniana jest aktywność na

zajęciach, sprawdzane jest przygotowanie do zajęć poprzez krótką wejściówkę oraz poszczególne ćwiczenia

wymagają opracowania i zdania sprawozdania przez studenta.

71

Treści kształcenia Wykład

Sformułowanie podstawowych zagadnień napraw maszyn i pojazdów. Procesy technologiczne naprawy

obiektu technicznego. Metody organizacji napraw. Przyjmowanie i kwalifikowanie maszyn rolniczych i

pojazdów do naprawy. Zasady mycia ogólnego maszyn i pojazdów oraz szczegółowego zespołów i

elementów - myjnie, środki myjące. Zasady racjonalnego demontażu obiektów i zespołów. Weryfikacja

zespołów i elementów. Procesy starzenia fizycznego elementów maszyn i pojazdów: trybologiczne,

zmęczeniowe, korozyjne, erozyjne, mechaniczno-korozyjne. Zasady kwalifikowania elementów do

regeneracji – kryteria podjęcia decyzji. Podstawowe kryteria doboru metod regeneracji na podstawie

wskaźników techniczno-ekonomicznych. Podstawowe metody regeneracji - wymiary naprawcze, elementy

dodatkowe, metody spawalnicze, metody galwaniczne i chemiczne, zastosowanie materiałów

kompozytowych i klejów przemysłowych, fluidyzacyjne i płomieniowe nakładanie powłok. Naprawa

zespołów, kompletowanie elementów i montaż zespołów. Docieranie i badanie zespołów. Montaż maszyn

rolniczych, leśnych i pojazdów po naprawie. Badanie, próby i ocena jakości naprawy. Odbiór obiektów po

naprawie.

Laboratorium:

Technologia prac demontażu i montażu. Weryfikacja elementów maszyn. Metody nieniszczące oceny

uszkodzeń elementów maszyn. Wyrównoważanie statyczne i dynamiczne elementów wirujących.

Badanie i naprawa elementów hydrauliki siłowej. Regeneracja elementów maszyn metodami klejenia i

kitowania. Regeneracja elementów maszyn metodą wymiarów naprawczych. Regeneracja elementów

maszyn przez nanoszenie powłok z tworzyw sztucznych.

Nazwisko osoby prowadzącej i odpowiedzialnej za realizację przedmiotu:


Literatura


1. Bocheński C.I., Klimkiewicz M., Kojtych A.: Wybrane zagadnienia z technicznej obsługi pojazdów i

maszyn. Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2001.

2. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,

Warszawa, 2007.

3. Jazdon A., Przybyliński B.: Technologia napraw maszyn i pojazdów. Przewodnik do ćwiczeń

laboratoryjnych. Część I. Skrypt ATR, Bydgoszcz, 1999.


1. Plewniak J., Służalec A.: Regeneracja metodami spawalniczymi. Wydawnictwo Politechniki

Częstochowskiej, Częstochowa, 1992.

2. Legutko S. Podstawy eksploatacji maszyn i urządzeń. WSiP, Warszawa 2004.

3. Adamiec P., Dziubiński J., Filipczak J.: Technologia napraw pojazdów samochodowych. Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002.

4. Mistur L.: Spawanie i napawanie w naprawach części maszyn i konstrukcji metalowych. Wydawnictwo

KaBe, Krosno 2003.

5. Uzdowski M., Abramek K., Garczyński K.: Pojazdy samochodowe. Eksploatacja techniczna i naprawa.

WKiŁ, Warszawa 2003.

72



3. SILNIKI SPALINOWE








Przedmiot/y

wprowadzający/e

termodynamika, mechanika techniczna





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

II 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia – Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z zakresu teorii

silników spalinowych, a także z zakresu przeznaczenia, zasady działania oraz budowy poszczególnych

układów silnika spalinowego.

Umiejętności: student rozpoznaje podstawowe układy silnika spalinowego, zna budowę oraz zasadę ich

działania, dokonuje podstawowych obsług technicznych silników spalinowych.

Wiedza: student posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczna z zakresu budowy i eksploatacji

silników spalinowych.

Postawy: student posiada podstawową wiedzę i umiejętności z zakresu budowy i eksploatacji silników

spalinowych o zapłonie iskrowym (ZI) oraz o zapłonie samoczynnym (ZS).


Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykładu i innych form dydaktycznych) - egzamin pisemny na

koniec kursu teoretycznego, ocena końcowa z laboratoriów.



Wykłady – Wiadomości wstępne: podział silników cieplnych i spalinowych oraz ich wykorzystanie,

podstawowe nazwy i definicje. Paliwa silnikowe i ich własności. Obiegi porównawcze i ich właściwości,

obiegi rzeczywiste w silnikach 4 i 2 suwowych. Przebieg i parametry poszczególnych faz obiegu

rzeczywistego. Wykres indykatorowy. Wskaźniki pracy silnika. Charakterystyki silników. Silniki o zapłonie

samoczynnym i iskrowym –zasada działania, opis procesów roboczych, komory spalania. Przepłukanie i

ładowanie w silnikach 2-suwowych, doładowanie. Ogólne zasady projektowania silników. Układ korbowy

– kinematyka i dynamika układu. Przeznaczenie, budowa oraz podstawy obliczeń elementów układu

korbowego. Wyrównoważenie. Układ rozrządu –mechanika oraz zadania, budowa oraz podstawy obliczeń

elementów układu rozrządu. Układy chłodzenia – budowa i zasada działania. Układ olejenia –

przeznaczenie, systemy olejenia, budowa. Układy zasilania paliwem silników ZI i ZS. Układy dolotowe i

73

wylotowe. Rozruch silników. Ekologiczne aspekty funkcjonowania silników spalinowych.

Ćwiczenia laboratoryjne – Praktyczne zapoznanie się z budową i zasadą działania wybranych zespołów

silników samochodowych: układu zasilania, układu rozrządu, układu korbowego, układu olejenia, układu

chłodzenia. Praktyczne wyznaczenie charakterystyk silników. Pomiar i analiza toksycznych składników

spalin silników ZI oraz ZS.


Dr inż. Marcin Łukasiewicz

Literatura:


1. Wajand J., Wajand J.: Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe. WNT, Warszawa 2000.

2. Jankowski M., Żółtowski B.: Badania silników spalinowych. Skrypt ATR, Bydgoszcz 1995.


1. Niewiarowski K.: Tłokowe silniki spalinowe. WNT, Warszawa 1983

74

Pozycja planu: C.20.V.1


1. TECHNIKI WYTWARZANIA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Materiałoznawstwo, podstawy konstrukcji maszyn, elektrotechnika

Wymagania wstępne Przed przystąpieniem do laboratoriów wymagane zaliczenie z teoretycznych

podstaw procesów obróbki plastycznej, cieplnej, spajania i odlewnictwa




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia – Znajomość zagadnień z teoretycznych podstaw oraz realizacji obróbki

plastycznej, cieplnej, spajania i odlewnictwa. Ponadto celem zajęć jest przybliżenie słuchaczom pojęciowej

i metodologicznej bazy z zakresu obróbki plastycznej, cieplnej, spajania i odlewnictwa. Przedmiot ma

ułatwić zrozumienie podstawowych zasad związanych ze strukturą, własnościami i technologią.

Umiejętności: Zdolność realizacji i projektowania procesów tłoczenia blach, wykrawania, gięcia,

ciągnienia blach. Projektowanie procesów kucia i prasowania: opracowanie rysunku odkuwki matrycowej,

procesu kucia matrycowego, procesu wyciskania na zimno, procesów walcowania blach. Identyfikacja i

dobór metod spajania. Opracowanie procesu technologicznego odlewania części maszyn. Wynikające z

wyboru własności eksploatacyjne i koszty wytwarzania . Studenci uzyskają umiejętność doboru rodzaju

obróbki cieplnej metalowych materiałów inżynierskich do różnych zastosowań. Absolwenci posiadają

umiejętności korzystania z informacji technicznej.

Wiedza: Zdolność identyfikacji, scharakteryzowania i realizacji procesów w ramach obróbki plastycznej,

cieplnej, odlewnictwa i spajania. Słuchacze studiów pierwszego stopnia uzyskają wiedzę z zakresu

klasyfikacji operacji cieplnych i regulowania własności elementów maszyn i konstrukcji za pomocą

operacji cieplnych.

Postawy: Kreatywność w zakresie opisu, realizacji i projektowania procesów obróbki plastycznej, cieplnej,

odlewnictwa i spajania. W ramach tego przedmiotu studenci uzyskują wiedzę o zasadach doboru

materiałów na konstrukcje z uwzględnieniem operacji cieplnych.


Forma i warunki zaliczenia przedmiotu zaliczenie pisemne, bieżące sprawdziany z przygotowania do

zajęć laboratoryjnych

Treści kształcenia: Omówienie procesów cięcia i kształtowania plastycznego dla podstawowych

przykładów z zakresu tłoczenia, kucia i prasowania, ciągnienia drutu oraz walcowania blach. Wybór

odpowiedniego procesu produkcyjnego. Ogólne zasady doboru procesu technologicznego. Opracowanie

75

głównych faz procesu produkcyjnego. Pojęcie spajalności, rodzaj i sposoby realizacji połączeń spajanych.

Pozycje spawania, przygotowanie do spawania, cięcia, zgrzewania i lutowania. Dobór parametrów

spajania. Spawanie łukowe ręczne elektrodą otuloną oraz elektrodą topliwą i nietopliwą w osłonach

gazowych. Spawanie automatyczne łukiem krytym, Zgrzewanie tarciowe i oporowe. Spawanie i lutowanie.

Cięcie tlenem. Badanie mas formierskich i rdzeniowych - określenie właściwości materiałów formierskich.

Opracowanie procesu technologicznego odlewania dla wybranego detalu.

Wykłady – Obróbka Cieplna Przemiany fazowe podczas chłodzenia stopów żelaza z węglem. Ogólna

klasyfikacja stopów żelaza z węglem. Klasyfikacja obróbki cieplnej. Operacje i zabiegi obróbki cieplnej.

Podstawy teoretyczne zwykłej obróbki cieplnej stali. Chłodzenie i ośrodki chłodzące. Wyżarzanie.

Hartowanie objętościowe. Hartowanie powierzchniowe. Odpuszczanie. Obróbka podzerowa. Utwardzanie

wydzieleniowe. Podstawy teoretyczne obróbki cieplno-chemicznej stali. Własności mechaniczne

materiałów inżynierskich oraz ich badania.

Wykłady – Odlewnictwo Charakterystyka podstawowych i pomocniczych materiałów formierskich oraz

pokryć stosowanych w procesie wytwarzania form odlewniczych. Charakterystyka narzędzi i przyrządów

formierskich. Metody mechanizacji i automatyzacji procesów wykonywania form. Ręczne i nowoczesne

metody wykonywania rdzeni. Podstawowe definicje układu wlewowego oraz ogólne zasady obliczania

poszczególnych części tych układów. Specjalne metody formowania i odlewania: kokilowe, pod niskim

ciśnieniem, formy skorupowe, pod wysokim ciśnieniem, odśrodkowe, ciągłe i półciągłe.

Ćwiczenia laboratoryjne – Obróbka Cieplna

Ćwiczenia obejmują wykonanie podstawowych operacji obróbki cieplnej oraz mierzone są wybrane

własności mechaniczne i badana jest mikrostruktura po tych operacjach .

Ćwiczenia laboratoryjne – Odlewnictwo

Umiejętne opracowanie procesu technologicznego procesu odlewania w formach piaskowych przedmiotów

metalowych o wymaganym kształcie i wymiarach. Poznanie zasady konstruowania odlewów i

projektowania ich technologii.


Dr inż. Krzysztof Ciechacki

Dr inż. Łukasz Muślewski

Dr inż. Andrzej Skibicki

Dr inż. Tadeusz Szykowny

Literatura:


1. Kwaśniewski B., Stankiewicz Z., Śpiewakowski J.: Obróbka plastyczna. ATR. Bydgoszcz. 1981

2. Marciniak Z.: Konstrukcja wykrojników. PWT, Warszawa 1959.

3. Klimpel A.: Nowoczesne technologie spajania metali. WNT. Warszawa. 1984.

4. Szumer A., Ciszewski A., Radomski T.: Badania własności i mikrostruktury materiałów. Ćwiczenia

laboratoryjne. Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2000.

5. Blicharski M.: Inżynieria materiałowa. Stal. WNT, Warszawa 2004.

6. Tabor A., Rączka J. S.: ODLEWNICTWO, Wydawnictwo Fotobit, Kraków 1996;


1. Galinowski J.: Technologia obróbki bezwiórowej: konstrukcje oprzyrządowania do obróbki

plastycznej. Wyd. WSI. Bydgoszcz. 1972.

2. Olszewski E.: Maszyny do maszyn do obróbki plastycznej stosowane w procesach kucia i tłoczenia.

Wyd. Politechniki Częstochowskiej. 1997.

3. Erbel S.: Obróbka plastyczna. PWN. W-wa. 1986.

4. Smarzyński S., Sadowski J.: Laboratorium ze spawalnictwa. Wyd. ATR. Bydgoszcz. 1982.

5. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna metali i stopów. Wydawnictwo Politechniki

Śląskiej, Gliwice, 1993.

6. Jan Rączka, Adam Tabor, Zygmunt Haduch '' ODLEWNICTWO - skrypt dla Wyższych Szkół

Technicznych '' Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej 1997

76



2. PRZETWÓRSTWO TWORZYW SZTUCZNYCH








Przedmiot/y

wprowadzający/e

bez wymagań





audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia –– Po ukończeniu przedmiotu student powinien rozumieć zjawiska

występujące w procesach przetwórstwa tworzyw polimerowych oraz je zdefiniować. Powinien znać

podstawowe technologie przetwarzania polimerów, ze szczególnym zwróceniem uwagi na relacje materiał

-proces- narzędzie.

Umiejętności:

Student nabywa umiejętność analizowania przebiegu podstawowych procesów przetwórczych, głównie

wtryskiwania i wytłaczania. Student umie dobrać podstawowe parametry przetwórcze dla tworzyw

konstrukcyjnych i masowych. Zna budowę podstawowych zespołów wtryskarki i wytłaczarki. Umie

skojarzyć wytwór polimerowy z rodzajem technologii wykorzystanej do jego wytworzenia. Umie

zaprojektować opakowanie ekologiczne z tworzyw polimerowych, posiada umiejętność wskazania

technologii produkcji folii.

Wiedza:

Po ukończeniu przedmiotu student nabywa wiedzę z zakresu podstawowych metod przetwórstwa polimerów

w skojarzeniu z właściwościami uzyskanych wytworów. Zna podstawowe sposoby produkcji opakowań,

zwłaszcza folii.

Postawy:

Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się - podnoszenia kompetencji zawodowych w zakresie sposobów

przetwórstwa tworzyw polimerowych. Wiedza w tym obszarze pozwoli na twórcze wdrażanie nowych

zastosowań tworzyw, zwłaszcza konstrukcyjnych w obszarze techniki rolniczej i leśnej.

Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne,


Wykład - kolokwium

Ćwiczenia laboratoryjne – sprawdziany wiedzy teoretycznej, ocena sprawozdań

77

Treści kształcenia: tematyka wykładów i ćwiczeń laboratoryjnych.,

Wykład:

Klasyfikacja metod przetwórstwa i obróbki tworzyw i kompozytów polimerowych,

Podstawy reologiczne i cieplne przetwórstwa polimerów,

Obszary wykorzystania tworzyw polimerowych w rolnictwie i gospodarce leśnej,

Produkcja opakowań, ekologiczność opakowań, obciążenie środowiska opakowaniami,

Ocena cyklu życia wyrobów LCA,

Wytłaczanie folii, w tym wielowarstwowych i dla przemysłu spożywczego,

Proces wtryskiwania, podstawy, parametry procesu, technologiczność wyprasek,

Skurcz wyprasek,

Maszyny do wtryskiwania,

Porowanie tworzyw polimerowych,

Proces rozciągania próżniowego,

Techniki szybkiego prototypowania,

Specjalne metody przetwórstwa,

Narzędzia do przetwórstwa tworzyw.

Recykling mechaniczny i energetyczny tworzyw polimerowych.

Ćwiczenia laboratoryjne:

Proces wtryskiwania

Skurcz przetwórczy, jakość wyprasek

Parametry przetwórcze a jakość wyprasek

Proces wytłaczania, budowa wytłaczarki

Rozciąganie próżniowe

Wytwarzanie butelek

Barwienie tworzyw

Nanoszenie polimerowych powłok ochronnych

Wyznaczanie wskaźnika szybkości płynięcia

Symulacja procesu wtryskiwania polimerów

Dobór parametrów symulacyjnych

Wyznaczanie właściwości mechanicznych folii i wyprasek grubościennych

Wytłaczanie porujące

Wtryskiwanie porujące

Nazwisko osoby prowadzącej przedmiot

Dr hab. inż. Marek Bieliński, prof. nadzw. UTP,

Dr inż. Dariusz Sykutera

Literatura:

1. Sikora R.: Przetwórstwo tworzyw wielkocząsteczkowych. Wydawnictwo Edukacyjne Zofii

Dobkowskiej. Warszawa 1993

2. Stasiek J. Wytłaczanie tworzyw polimerowych. Zagadnienia wybrane. Wydawnictwo UTP,

Bydgoszcz 2007

3. Frenkel D., Zawistowski H.: Konstrukcja form wtryskowych. WN-T, Warszawa 1984.

4. Bociąga E.: Specjalne metody wtryskiwania tworzyw polimerowych, WNT, W-wa 2008

5. Bieliński M.: Materiałowa i przetwórcza charakterystyka wybranych termoplastycznych

tworzyw wtórnych. Rozprawy, ATR Bydgoszcz 1998

6. Bieliński M.: Techniki porowania tworzyw termoplastycznych. Wydawnictwo ATR,

Bydgoszcz 2004

78



3. HYDRAULIKA I PNEUMATYKA








Przedmiot/y

wprowadzający/e

Mechanika techniczna. Mechanika płynów, Podstawy konstrukcji maszyn

Wymagania wstępne Znajomość podstawowych praw mechaniki i elementów maszyn.




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

V 30 30 4

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: Po zaliczeniu przedmiotu student umie zaprojektować proste układy napędu i sterowania

hydraulicznego i pneumatycznego. Student posiada umiejętność właściwego doboru i łączenia elementów

hydraulicznych i pneumatycznych. Umie ocenić sprawność projektowanego układu.

Wiedza: Nabycie przez studentów wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu napędu i sterowania

hydraulicznego i pneumatycznego. W szczególności widza ta powinna obejmować znajomość budowy

(konstrukcji) pomp, silników obrotowych i liniowych, zaworów oraz struktur napędowych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności w zakresie twórczego podejścia do możliwości i celowości

wykorzystania napędu płynowego (hydraulicznego, pneumatycznego) w określonych maszynach i

urządzeniach technicznych.

Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, ćwiczenia laboratoryjne,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: wykład- egzamin pisemny i ustny;

ćwiczenia laboratoryjne- złożenie sprawozdań oraz aktywność w trakcie ćwiczeń.

Treści kształcenia Wykłady: Napęd hydrauliczny: hydrostatyczny i hydrokinetyczny, porównanie i właściwości. Rodzaje

cieczy roboczej i ich własności fizyczne. Powietrze w układzie hydraulicznym. Straty przepływowe w

instalacji hydraulicznej. Przepływ przez zawory i szczeliny. Maszyna wyporowa a wirowa. Analiza pracy i

budowa pomp wyporowych. Silniki szybkoobrotowe i wolnoobrotowe. Siłowniki. Akumulatory

hydrauliczne. Konwencjonalne zawory ciśnieniowe i natężeniowe. Zawory proporcjonalne. Serwozawory

hydrauliczne i elektrohydrauliczne. Struktury układów napędowych (dławieniowe i objętościowe), Analiza

sprawności układów hydraulicznych. Urządzenia pomocnicze: zbiornik, przewody, łączniki, filtry.

Własności fizyczne powietrza. Porównanie własności napędu hydraulicznego i pneumatycznego.

Odwilżanie sprężonego powietrza. Blok przygotowania sprężonego powietrza. Silniki pneumatyczne

liniowe i obrotowe. Konwencjonalne zawory pneumatyczne. Serwozawory pneumatyczne. Wyspy

zaworowe. Pneumatyczne elementy logiczne. Sterowanie w funkcji: drogi, ciśnienia i czasu. Układy

79

pneumo-hydrauliczne.

Ćwiczenia: Budowa zasilacza hydraulicznego, projektowanie wspólnej płyty przyłączeniowej dla pompy i

zaworu przelewowego. Wyznaczenie modułu sprężystości objętościowej oleju. Badanie zaworów

dławiących z przepływem laminarnym i turbulentnym. Wyznaczenie charakterystyk zaworów:

przelewowego i redukcyjnego. Sterowanie prędkością silnika hydraulicznego za pomocą zaworu

dławiącego i regulatora przepływu. Sprawność objętościowa pompy wyporowej. Układy pneumatyczne z

siłownikami pracującymi w cyklu automatycznym, projektowanie i montaż układu. Układ pneumatyczny

sterowany mikroprocesorowo. .

Nazwisko osoby prowadzącej: dr inż. Bogdan ZASTEMPOWSKI

Literatura:


1. Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn. WNT, Warszawa 1998.

2. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. T.I – Elementy, T.II – Układy. WNT, Warszawa 1995.

3. Szenajch W.: Napęd i sterowanie pneumatyczne. WNT, Warszawa 1997.

4. Szenajch W.: Przyrządy, uchwyty i sterowanie pneumatyczne. WNT, Warszawa 1983.

5. Szydelski Z.: Napęd i sterowanie hydrauliczne. WKiŁ, Warszawa 1999.

6. Zastempowski B., Musiał J., Styp-Rekowski M.: Układy oraz elementy hydrauliczne i

pneumatyczne w budowie maszyn. Wydawnictwo Uczelniane UTP, Bydgoszcz 2008.


1. Czasopisma naukowe: Hydraulika i Pneumatyka

80

Pozycja planu: D. 1.1

Nazwa przedmiotu MASZYNY DO ROBÓT ZIEMNYCH







Przedmiot/y

wprowadzający/e

Wymagania wstępne Znajomość podstaw konstrukcji maszyn




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 15 30 8

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności: W zakresie umiejętności studenci potrafią samodzielnie zidentyfikować i opisać konstrukcję

danej maszyny do robót ziemnych.

Wiedza: Nabycie przez studentów wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu konstrukcji

i metod projektowania maszyn do robót ziemnych.

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności w zakresie twórczego podejścia do projektowania nowych

konstrukcji maszyn do robót ziemnych.

Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, ćwiczenia obliczeniowe, ćwiczenia laboratoryjne

w terenie, ćwiczenia projektowe w tym wykonywanie rysunków konstrukcyjnych.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu (wykład: egzamin pisemny i ustny; ćwiczenia audytoryjne:

zaliczenie 2 kolokwiów; ćwiczenia laboratoryjne: ocenianie ciągłe z przygotowania do zajęć, ćwiczenia

projektowe: ocenianie bieżące poszczególnych etapów projektowania, ocena końcowa projektu).

Treści kształcenia Wykłady : Wybrane zagadnienia mechaniki gruntów oraz teorii ich odspajania. Klasyfikacja maszyn do

robót ziemnych. Istota konstrukcji i funkcjonowania maszyn do robót ziemnych (koparki, spycharki,

ładowarki, równiarki, zgarniarki). Kryteria analizy i analiza parametrów konstrukcyjnych maszyn do robót

ziemnych. Problematyka projektowania zespołów roboczych, układów nośnych i napędowych maszyn do

robót ziemnych.

Ćwiczenia audytoryjne: Ćwiczenia obejmują obliczenia kinematyki i dynamiki ruchu maszyn do robót

ziemnych ze szczególnym uwzględnieniem ich osprzętu.

Ćwiczenia laboratoryjne: Ćwiczenia realizowane są w terenie, w firmach zajmujących się dystrybucją i

użytkowaniem maszyn do robót ziemnych.

Ćwiczenia projektowe: Projektowanie dotyczy tematyki związanej z konstrukcją maszyn do robót

ziemnych. Obejmują one indywidualne prace projektowe z zakresu konstrukcji zespołów roboczych tego

81

typu maszyn (osprzętu).

Nazwiska osób prowadzących:

Dr hab. inż. Andrzej Bochat, prof. nadzw. UTP

Dr inż. Jerzy Kaszkowiak

Literatura


1. Brach I., Malczewski R.: Koparki jednonaczyniowe. Maszyny do robót ziemnych. WNT,

Warszawa, 1982.

2. Dudczak A.: Koparki. Teoria i projektowanie. PWN, Warszawa, 2000.

3. Borkowski W., Konopka S., Grochowski L.: Dynamika maszyn roboczych. WNT,

Warszawa, 1996.


1. Katalogi firmowe i strony www. producentów i dealerów maszyn do robót ziemnych

82

Pozycja planu: D.1.2.

Nazwa przedmiotu MASZYNY DO PIELĘGNACJI TERENÓW ZIELONYCH







Przedmiot/y

wprowadzający/e

maszynoznawstwo rolnicze, leśne i spożywcze, pojazdy rolnicze i leśne, teoria i

konstrukcja maszyn rolniczych, organizacja produkcji rolniczej i usług.

Wymagania wstępne zakres prac, znajomość zasad użytkowania sprzętu, umiejętność organizowania

prac.

Język wykładowy j. polski



audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 30 7

Założenia i efekty kształcenia Umiejętności - umiejętność doboru maszyn i urządzeń do rozaju i zakresu prac, umiejętność

zorganizowania prac na terenach zieleni, znajomość zasad wykonywania rodzajów prac.

Wiedza - znajomość problematyki pielęgnacji terenów zieleni, znajomość budowy i użytkowania maszyn,

umiejętność zorganizowania pracy ludzi i sprzętu.

Postawy - nabycie postawy kreatywnego podejścia do problematyki pielęgnacji terenów zieleni

Metody dydaktyczne - zajęcia multimedialne, projekt

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - test/projekt/referat

Treści kształcenia Wykłady – zakres prac na terenach zieleni, problematyka rekultywacji i zagospodarowania terenów

zdewastowanych, ciągniki, urządzenia i maszyny do wykonania prac, technologia pielęgnacji trawników,

kwietników, żywopłotów i drzew, technologia prac komunalnych.

Ćwiczenia - znajomość budowy i użytkowania maszyn, znajomość zasad wykonywania zabiegów na

terenach zieleni , umiejętność organizacji prac przy wykonywaniu poszczególnych zabiegów,

Projekt – wykonanie projektu wybranego zespołu maszyny do pielęgnacji terenów zieleni

Nazwiska osób prowadzących: dr inż. Włodzimierz Ziętara

Literatura


1. Technika urządzania i pielęgnacji terenów zieleni –W.Ziętara. wyd. APRA Myślęcinek 2009

2. Postawy agrotechnologii – praca zbiorowa wyd. ATR Bydgoszcz 2005 r.


1. Trawniki – Brochard D. wyd.Hachette 2010

2. Maszynoznawstwo ogrodnicze – Bichta H., Bieganowski F., wyd. AR lublin 1999

83

Pozycja planu: D.1.3

Nazwa przedmiotu PODSTAWY MAŁEJ ARCHITEKTURY







Przedmiot/y

wprowadzający/e

Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych, leśnych i spożywczych, Agromechanika

Wymagania wstępne znajomość zasad pracy maszyn do robót ziemnych,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30 30 4


Umiejętności:

Wykorzystania nabytej wiedzy w działalności zawodowej. Wdrażania nowoczesnych rozwiązań

architektonicznych. Zaprojektowania nowoczesnej przestrzeni wypoczynku człowieka.

Wiedza:

Rozpoznawanie i wyszukiwanie źródeł informacji przydatnych przy wdrażaniu nowych rozwiązań w

zakresie małej architektury. Opisywanie procesów zachodzących w urbanistycznych terenach zieleni.

Postawy:

Postępowanie zgodne z zasadami etyki. Świadomość zagrożeń związanych życiem człowieka w środowisku

zurbanizowanym.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład - złożenie referatu, Ćwiczenia audytoryjne – kolokwia (3

x)


Wykłady

Drzewa w mieście. Ekologia miasta. Dzika flora i fauna miast. Ochrona zbiorowisk i gatunków.

Rekreacyjne zagospodarowanie lasów. Leśne Kompleksy Promocyjne. Bariery przeciwhałasowe.

Projektowanie współczesnych placów miejskich i aneksów wypoczynkowych. Nowoczesne place zabaw.

Przygodowe place zabaw. Zasady projektowania ogrodów dla zapracowanych.


Propozycje zmian dla drzew w infrastrukturze miejskiej. Zaznaczenie gatunków chronionych. Koncepcja i

wyposażenie ścieżki rowerowej. Projekt edukacyjnej stacji ścieżki zdrowia. Projekt osłony

przeciwhałasowej dla osiedla. Nowoczesne metody zabezpieczania skarp. Zastosowanie metod ciężkich i

biologicznych zabezpieczania skarp z wykorzystaniem metod inżynierii ekologicznej. Propozycje zmiany

charakteru placu poprzez wprowadzenie koloru, roślinności, małej architektury na przykładzie wybranych

84

przestrzeni. Projekt z wykorzystaniem nowoczesnych konstrukcji dla pnączy. Projekt rabaty kwiatowej dla

małego obszaru miejskiego. Metody oceny wybranych placów zabaw pod kątem atrakcyjności i

bezpieczeństwa. Program wyposażenia placu zabaw dla matek z małymi dziećmi. Wykonanie schematu

funkcjonalno-przestrzennego ogrodu. Ocena typów ogrodzeń ze względu na otaczający krajobraz,

architekturę, bezpieczeństwo ruchu.



Literatura:


1. Zieleń w mieście M. Czerwieniec, J. Lewińska, A. Bułat Agencja Wydaw. Inst. Gospodarki Przestrzennej

i Komunalnej, 2000.

2. Funkcjonowanie układów ekologicznych w warunkach zurbanizowanych H. Zimny. Wydaw. SGGW-AR,

1990.

3. Rola i kształtowanie zieleni miejskiej A. Łukasiewicz, S. Łukasiewicz Wydawnictwo Naukowe

Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2006.

4. Funkcjonowanie układów ekologicznych w warunkach zurbanizowanych H. Zimny. Wydaw. SGGW-AR,

1990.

5. Dobór drzew i krzewów w kształtowaniu terenów zieleni E. Lenard, K. Wolski.Wydawnictwo Akademii

Rolniczej we Wrocławiu, 2006.

6. Kształtowanie terenów zieleni z elementami ekologii Z. Haber, P. Urbański. Wydawnictwo Akademii

Rolniczej im. Augusta Cieszkowskiego, 2005.


1. Wytyczne rekreacyjnego zagospodarowania lasów. Głuch G., Łonkiewicz B. IBL Warszawa 1990.

2. Przestrzeń wokół domu. Swift P., Szymanowski J. Arkady 1993.

3. Architektura krajobrazu. Bogdanowski J., i inni PWN Warszawa - Kraków,

4. Domy w zieleni. Baumann R. Arkady, Warszawa 1991.

85


Nazwa przedmiotu OCHRONA ŚRODOWISKA







Przedmiot/y

wprowadzający/e matematyka, fizyka, chemia

Wymagania wstępne podstawy teorii zasad energii i jej przemian, pojęcia sprawności, mocy i pracy,

znajomość podstawowych jednostek wielkości fizycznych



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30 15 3

Założenia i efekty kształcenia Zapoznanie studentów z podstawowymi zagrożeniami dla środowiska w świetle współczesnych tendencji

rozwoju gospodarczego i cywilizacyjnego oraz przedstawienie możliwości i sposobów ograniczenia

degradacji środowiska przez stosowanie czystych technologii.

Umiejętności: Po ukończeniu przedmiotu student potrafi określić podstawowe zagrożenia ekologiczne

wynikające z funkcjonowania współczesnej gospodarki, potrafi wymienić i opisać przykłady technologii

zorientowanych środowiskowo; Potrafi opisać wybrane aspekty prawa i norm ochrony środowiska w

Polsce; Potrafi ocenić obciążenie dla środowiska wybranych technologii przemysłowych i rolniczych;

Potrafi przeanalizować możliwości wdrożenia zasad zwiększenia efektywności energetycznej w rolnictwie

Wiedza: Procesy minimalizacji oddziaływania ludzi i przemysłu i rolnictwa na środowisko; Wiedza

związana z racjonalną gospodarką energetyczną w rolnictwie, wodną i ściekową w gospodarstwach

rolniczych.

Postawy: Świadomość studenta odpowiedzialności ludzi za stan środowiska; Ekologiczne postawy i

wybory w zakresie decyzji wyboru produktów i technologii.

Metody dydaktyczne

Wykład:

Wykład tradycyjny, prezentacja multimedialna

Laboratorium:

Ćwiczenia laboratoryjne w podgrupach - forma tradycyjna (z wykorzystaniem posiadanego sprzętu

laboratoryjnego). Wykorzystanie metod audiowizualnych - prezentacje komputerowe) połączone z dyskusją

ze słuchaczami związaną z omawianą tematyką. Filmy edukacyjne, prezentacja programów symulacyjnych.


Wykład:

Zaliczenie pisemne na końcu semestru z zagadnień prezentowanych na wykładach, (przygotowanie

indywidualnego referatu)

Laboratorium:

Oddanie wszystkich sprawozdań. Odpowiedź ustna na zaliczenie

86


Wykład:

Pojęcia podstawowe: Pojęcie i funkcje środowiska. Podstawy gospodarki zasobami środowiska. Koncepcje

i zasady ekorozwoju. Rozwój zrównoważony a wzrost gospodarczy. Procesy minimalizacji oddziaływania

ludzi na środowisko: techniczne oraz organizacyjno-prawne. (2h)

Zarządzanie ochroną środowiska w rolnictwie: Wykorzystanie i alokacja zasobów środowiska. Systemy

zarządzania środowiskiem: ISO 1400, EMAS. Polityka ekologiczna państwa. Interwencjonizm państwowy

w sferze zarządzania ochroną środowiska. Reglamentacja korzystania z zasobów środowiska oraz

wprowadzania w nim zmian. Zarządzanie ochroną środowiska jako strategia konkurencyjna. Etyka w

zagadnieniach zarządzania zasobami środowiska. (4h)

Ocena Cyklu Życia produktów i technologii: Istota i rola tej metody dla ochrony środowiska. (4)

Rozwój zrównoważony: Promocja idei rozwoju zrównoważonego. Segmenty rynku dóbr i usług związanych

z ochroną środowiska. Promocja dóbr i usług środowiskowych. Marketing związany z transferem

technologii przyjaznych środowisku. Etykiety i znaki ekologiczne. (4h)

Finansowanie ochrony środowiska: Ogólne zasady finansowania przedsięwzięć środowiskowych.

Klasyfikacja źródeł finansowania działalności proekologicznej. System finansowania ochrony środowiska.

Środki własne przedsiębiorstw jako główne źródło finansowania zarządzania środowiskiem. Celowe

fundusze ekologiczne funkcjonujące w Polsce. (3h)

Prawo ochrony środowiska: Pojęcie, zakres i struktura prawa ochrony środowiska. Instrumenty prawne.

Decyzje administracyjne. Odpowiedzialność cywilna oraz karna w ochronie środowiska. Nadzwyczajne

zagrożenia środowiska. Międzynarodowe porozumienia dotyczące ochrony środowiska. (3h)

Przegląd technologii zorientowanych środowiskowo: Najnowsze osiągnięcia ochrony środowiska.

Prezentacja rozwiązań technologicznych służących ochronie środowiska w rolnictwie. Odnawialne Źródła

Energii – przegląd technologii i ich ocena. (6h)

Środowiskowe aspekty integracji Polski z Unią Europejską: Regulacje prawne i zasady polityki

ekologicznej UE. Harmonizacja systemów zarządzania ochroną środowiska w Polsce i UE. Środowiskowe

korzyści i zagrożenia związane z integracją europejską. Unijne programy finansowania przedsięwzięć

środowiskowych. (3)

Repetytorium: Podsumowanie zajęć. (1)

Laboratorium: Tematy ćwiczeń laboratoryjnych do wyboru:

1) Komputerowa symulacja mechaniczno-chemicznej oczyszczalni ścieków przemysłowych

2) Komputerowa symulacja badań charakterystyki pomp wirowych

3) Komputerowa symulacja badań instalacji hydroforu

4) Komputerowa symulacja działania instalacji solarnej - program kolektorek

5) Oczyszczanie odśrodkowe zanieczyszczeń - obliczanie cyklonu

6) Pomiar drgań, hałasu w maszynach roboczych

7) Badanie radioaktywności materiałów

8) Badanie procesu destylacji

9) Badanie wymiennika typu „rura w rurze”

10) Badanie efektywności instalacji solarnej

11) Badanie efektywności instalacji fotowoltaicznej

12) Symulacja komputerowa instalacji solarnej z wykorzystaniem programów Kolektorek i GetSolar

Nazwisko osoby prowadzącej - odpowiedzialnej za realizację przedmiotu:

Dr inż. Adam Mroziński

Literatura:


[1] Lewandowski W., M.: Proekologiczne źródła energii odnawialnej, WNT, Warszawa 2001

[2] Korzeń Z.: Ekologistyka. Biblioteka Logistyki. Poznań 2001

[3] Apolinarski M., Bartkowicz B., Wąsowski J.: Ćwiczenia laboratoryjne z technologii ścieków, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001.

[4] Łomotowski J., Szpindor A.: Nowoczesne systemy oczyszczania ścieków. Arkady, Warszawa, 1999.

[5] Lipowska-Grabowska K., Faron-Lewandowska E.: Pracownia chemiczna. Analiza wody i ścieków,

WSzi P, Warszawa 1998.


[1] Ciechanowicz J.: Prawo ochrony środowiska, Wyd. Miscellanea Koszalin, 1995

87

[2] Górka K., Poskrobko B., Radecki W.: Ochrona środowiska, PWE, Warszawa 1998.

[1] Gańczarczyk J.: Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego, Arkady,

Warszawa 1969.

[2] Justatowa J., Wiktorowski S.: Technologia wody i ścieków, PWN, Warszawa 1982.

88


Nazwa przedmiotu MASZYNY OCHRONY ŚRODOWISKA







Przedmiot/y

wprowadzający/e matematyka, fizyka, chemia

Wymagania wstępne podstawy teorii zasad energii i jej przemian, pojęcia sprawności, mocy i pracy,

znajomość podstawowych jednostek wielkości fizycznych



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30E

30 6

Założenia i efekty kształcenia Zapoznanie studentów z podstawowymi maszynami i technologiami stosowanymi w zakresie ochrony

środowiska w branży techniki rolniczej i leśnej.

Umiejętności: Po ukończeniu przedmiotu student potrafi opisać wybrane technologie i maszyny ochrony

środowiska: instalacje solarne, instalacje fotowoltaiczne, instalacje biogazowni, oczyszczalnie ścieków

(przydomowe, stosowane w gospodarstwach rolniczych itp.). Potrafi opisać wybrane aspekty prawa i norm

ochrony środowiska w Polsce; Potrafi ocenić obciążenie dla środowiska wybranych technologii leśnych i

rolniczych; Potrafi przeanalizować możliwości wdrożenia zasad zwiększenia efektywności energetycznej w

rolnictwie i leśnictwie.

Wiedza: Procesy minimalizacji oddziaływania branży rolniczej na środowisko; Wiedza związana z

racjonalną gospodarką energetyczną w rolnictwie, wodną i ściekową w gospodarstwach rolniczych.

Postawy: Świadomość studenta odpowiedzialności ludzi za stan środowiska; Ekologiczne postawy i

wybory w zakresie decyzji wyboru produktów i technologii.

Metody dydaktyczne

Wykład:

Wykład tradycyjny, prezentacja multimedialna

Laboratorium:

Ćwiczenia laboratoryjne w podgrupach - forma tradycyjna (z wykorzystaniem posiadanego sprzętu

laboratoryjnego). Wykorzystanie metod audiowizualnych - prezentacje komputerowe) połączone z dyskusją

ze słuchaczami związaną z omawianą tematyką. Filmy edukacyjne, prezentacja programów symulacyjnych.


Wykład:

Zaliczenie pisemne na końcu semestru z zagadnień prezentowanych na wykładach, (przygotowanie

indywidualnego referatu)

Laboratorium:

89

Oddanie wszystkich sprawozdań. Odpowiedź ustna na zaliczenie


Wykład:

Maszyny i urządzenia utylizacji odpadów w leśnictwie i rolnictwie. Technologie wytwarzania paliw z

odpadów. Biomasa stała - maszyny i urządzenia; Biomasa ciekła - maszyny i urządzenia, Biomasa ciekła -

maszyny i urządzenia. Pomiary w ochronie środowiska. Termiczne metody utylizacji odpadów - recykling

energetyczny. Automatyzacja urządzeń utylizacji odpadów. Wybrane aspekty prawa i norm ochrony

środowiska w Polsce. Obciążenie dla środowiska wybranych technologii leśnych i rolniczych. Możliwości

wdrożenia zasad zwiększenia efektywności energetycznej w rolnictwie i leśnictwie.

Laboratorium: Tematy ćwiczeń laboratoryjnych do wyboru:

1) Komputerowa symulacja badań charakterystyki pomp wirowych

2) Komputerowa symulacja badań instalacji hydroforu

3) Oczyszczanie odśrodkowe zanieczyszczeń - obliczanie cyklonu

4) Pomiar drgań, hałasu w maszynach roboczych

5) Symulacja komputerowa instalacji solarnej z wykorzystaniem programów Kolektorek i

GetSolar

6) Symulacja komputerowa instalacji biogazowni

Nazwisko osoby prowadzącej - odpowiedzialnej za realizację przedmiotu:

Dr inż. Adam Mroziński

Literatura:


1. Lewandowski W., M.: Proekologiczne źródła energii odnawialnej, WNT, Warszawa 2001

2. Apolinarski M., Bartkowicz B., Wąsowski J.: Ćwiczenia laboratoryjne z technologii ścieków, Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2001.

3. Łomotowski J., Szpindor A.: Nowoczesne systemy oczyszczania ścieków. Arkady, Warszawa, 1999.


[1] Gańczarczyk J.: Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego, Arkady,

Warszawa 1969.

[2] Justatowa J., Wiktorowski S.: Technologia wody i ścieków, PWN, Warszawa 1982.

90


Nazwa przedmiotu MECHANIZACJA OBIEKTÓW INWENTARSKICH







Przedmiot/y

wprowadzający/e

fizjologia i etiologia zwierząt, żywienie zwierząt i paszo znawstwo,

kształtowanie mikroklimatu, przenośniki,

Wymagania wstępne znajomość zachowania się zwierząt i wymagań środowiskowych i

żywieniowych, znajomość właściwości materiałów paszowych.

Język wykładowy j. polski


Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 30 6


Umiejętności - nabycie umiejętności w zakresie wyposażenia obiektów inwentarskich, umiejętność

konstruowania i eksploatacji urządzeń, znajomość potrzeb w zakresie kształtowania mikroklimatu i

zdolność rozwiązywania problemów wentylacji,

Wiedza - nabycie wiedzy z zakresu wyposażania obiektów inwentarskich z uwzględnieniem potrzeb

określonych grup zwierząt, umiejętność analizowania warunków mikroklimatu i rozwiązywania problemów

związanych z eksploatacją systemów.

Postawy - nabycie postawy kreatywnego podejścia do problematyki techniki w hodowli zwierząt

Metody dydaktyczne - wykład multimedialny

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu - test/projekt/referat

Treści nauczania:

Wykład - wiadomości wprowadzające z zakresu fizjologii i etiologii zwierząt, zakres mechanizacji prac,

ciągi technologiczne, problematyka kształtowania mikroklimatu.

Ćwiczenia - zapoznanie ze specyfiką zagadnień techniki w hodowli zwierząt, wymagania żywieniowe i

środowiskowe grup zwierząt, sposoby rozwiązywania zadań wynikających z różnic wyposażenia obiektów,

technologii hodowli i kierunku produkcji zwierzęcej

Projekt – wykonanie projektu wybranego elementu wyposażenia obiektu lub instalacji,

Nazwisko osoby prowadzącej - dr inż. Włodzimierz Ziętara

Literatura:


1. Mechanizacja produkcji zwierzęcej - Gieroba J., Zaleski P. wyd. AR 1983

2. Mikroklimat w budynkach inwentarskich - Wolski L. PWN 1988

91

3. Ćwiczenia z higieny zwierząt – Kośla T., Wyd. SGGW 2003

Literatura uzupełniająca 1. Wentylacja i klimatyzacja - Malicki M. PWN 1974

2. Maszyny rolnicze i mechanizacja produkcji zwierzęcej – Pelc K. PWN 1969

3. Mechanizacja produkcji zwierzęcej z elementami budownictwa inwentarskiego – Bryl B., Koziej J.,

Pelc K. PWRiL 1982

92


Nazwa przedmiotu PRACA PRZEJŚCIOWA







Przedmiot/y

wprowadzający/e

Grafika inżynierska, Technologia materiałów konstrukcyjnych, Inżynierskie

środowiska obliczeniowe, Maszyny i urządzenia do zakładania i pielęgnacji

terenów zieleni.

Wymagania wstępne znajomość grafiki inżynierski, podstaw konstruowania maszyn, narzędzi,

procesów produkcyjnych i technologicznych



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30 2


Umiejętności: Opanowanie techniki samodzielnego rozwiązywania zadań konstrukcyjnych,

technologicznych i badawczych.

Wiedza: Opanowanie przez studentów sztuki samodzielnej realizacji pracy o różnym charakterze.

Postawy: Zdobycie wiedzy w zakresie samodzielnej i twórczej realizacji zadań konstrukcyjnych,

badawczych i technologicznych

Metody dydaktyczne – ćwiczenia projektowe

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie na podstawie wykonanego opracowania

Treści kształcenia: Tematyka pracy przejściowej obejmuje opracowanie dokumentacji obejmującej koncepcję rozwiązania

problemu, wykonanie projektu konstrukcji lub technologii, wykonania wraz z doborem odpowiednich

metod i narzędzi, także doborem odpowiedniego programu komputerowego. Prezentacja przez studentów

wykonanych projektów i ich ocena.


Prof. dr hab. inż. Edmund Dulcet


1. Dulcet E., Ziętara W. 2011. Technika zakładania i pielęgnacji terenów zieleni. Wyd. UTP

w Bydgoszczy

2. Gach S., Miszczak M., Iwaszkiewicz Cz. 1999. Projektowanie maszyn rolniczych. Wyd. SGGW,

Warszawa

3. Ziętara W. 2010. Technika w urządzaniu i pielęgnacji terenów zieleni. Wyd. APRA, Osielsko

93


1. Bichta F., Bieganowski F. 1999. Maszynoznawstwo ogrodnicze. Wyd. AR Lublin

2. Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz. 1989. Maszyny rolnicze. Elementy teorii i obliczeń. Wyd.

SGGW, Warszawa

94


Nazwa przedmiotu SEMINARIUM DYPLOMOWE







Przedmiot/y

wprowadzający/e

Przedmioty kształcenia ogólnego, podstawowego i kierunkowego, zgodnie z

programem studiów.




Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 15 1

VII 15 1


Umiejętności: Nabycie przez studentów umiejętności formułowania, planowania i wykonywania prac

inżynierskich oraz ich pisania

Wiedza: Studenci powinni nabyć wiedzę z zakresu zasad projektowania, eksperymentowania (formułować,

objaśniać, podsumować)

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności i zdolności organizowania i prowadzenia różnych prac

inżynierskich oraz ich realizacji

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, prezentacja i dyskusja nad tezami prac dyplomowych

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: aktywność w czasie zajęć, referat, prezentacja tez pracy

dyplomowej

Treści kształcenia: Zasady wyboru tematu pracy inżynierskiej. Rodzaje i charakterystyka prac inżynierskich. Rodzaje

piśmiennictwa. Technika studiowania literatury, gromadzenie i opracowanie informacji. Konstrukcja

pracy inżynierskiej i jej struktura: wstęp, cel pracy, metodyka badań, omówienie i analiza wyników badań,

wnioski, literatura.




1. Leszek W. 1997. Zasady eksperymentowania. Wyd. Politechniki Poznańskiej

2. Polański L. 1984. Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa

3. Żółtowski B. 1997. Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wyd. ATR

95

Bydgoszcz


1. Rawa T. 2006. Metodyka wykonywania inżynierskich i magisterskich prac dyplomowych. Wyd.

UWM w Olsztynie

2. Pabis S. 1985. Metodologia i metody nauk empirycznych. PWN Warszawa

96


Nazwa przedmiotu TECHNOLOGIA PRZETWÓRSTWA PŁODÓW ROLNO -

SPOŻYWCZYCH






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy produkcja rolniczej, leśnej i spożywczej, Technologia

przechowalnictwa płodów rolnych

Wymagania wstępne znajomość zasad postępowania przy zbiorze płodów rolnych, znajomość

podstaw higieny w zakładach przetwórczych




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 30 7


Umiejętności:

Przygotowania procesów technologicznych przetwórstwa płodów rolno-spożywczych. Weryfikowania

technologii ze względu na posiadane środki techniczne. Organizowania zaplecza przemysłu przetwórczego

Wiedza:

Wskazywanie zagrożeń skażenia żywności w procesach jej przetwórstwa oraz identyfikacji miejsc ich

powstawania. Objaśniania procesów i zjawisk zachodzących w przetwarzanej żywności. Dobieranie

procesów technologicznych w zależności od wyrobu końcowego.

Postawy:

Dbałość o prowadzenie procesów technologicznych w przetwórstwie żywności zgodnie ze sztuką. Zdolność

do krytycznej oceny otaczającej rzeczywistości. Dbałość o stan środowiska naturalnego.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia laboratoryjne,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład - egzamin pisemny, Ćwiczenia audytoryjne i

laboratoryjne - ocenianie ciągłe



Wykłady

Charakterystyka przetwórstwa rolno-spożywczego. Charakterystyka surowców rolno-spożywczych.

Składniki żywności. Kryteria oceny produktów rolno-spożywczych. Procesy mechaniczne w przetwórstwie

rolno-spożywczych. Czyszczenie surowców. Dozowanie. Rozdrabianie. Mieszanie. Przesiewanie.

Aglomeracje ciekłych i gazowych układów niejednorodnych. Procesy cieplne i wymiany masy w

przetwórstwie. Wybrane linie produkcyjne w przetwórstwie. Kierunki rozwoju przetwórstwa rolno-

spożywczego.


Schemat ideowy wraz z opisem operacji technologicznych wybranej linii produkcyjnej.

97


Wybrane właściwości materiałów zbożowych. Cechy geometryczne surowców. Badania procesu

przesiewania i rozdrabniania. Tarcie, wilgotność.



Literatura:


1. Technologia i organizacja przemysłu spożywczego. E. Gurgul, A. Kielesińska.Wydaw. Wydz.

Zarządzania Politech. Częstochowskiej, 2001.

2. Technologia ogólna przemysłu spożywczego, ćwiczenia laboratoryjne R. Popko.Wydaw. Uczelniane

Politech. Lubelskiej, 1994.

3. Ogólna technologia żywności E. Pijanowski, M. Dłużewski, A. Dłużewska.Wydaw. Naukowo-Techniczne,

1990.


1. Zarys technologii przemysłu spożywczego. T. Kłossowski. WNT Warszawa 1791

2. Chemiczne i higieniczne problemy żywnościowe E.Pijanowski. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1974.

98


Nazwa przedmiotu TECHNOLOGIA PRZECHOWALNICTWA PŁODÓW ROLNYCH






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy produkcja rolniczej, leśna i spożywczej

Wymagania wstępne znajomość zasad postępowania przy zbiorze płodów rolnych,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30E

30 5


Umiejętności:

Wykorzystania nabytej wiedzy w działalności zawodowej. Wdrażania nowoczesnych technologii

przechowalniczych. Zaprojektowania nowoczesnej przechowalni płodów rolnych.

Wiedza:

Rozpoznawanie i wyszukiwanie źródeł informacji przydatnych przy wdrażaniu nowych rozwiązań w

zakresie przechowalnictwa. Opisywanie procesów zachodzących w trakcie długotrwałego przechowywania

materiałów biologicznie czynnych.

Postawy:

Postępowanie zgodne z zasadami etyki. Świadomość zagrożeń związanych z wprowadzaniem do obrotu

handlowego produktów o obniżonej jakości.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia projektowe

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład - egzamin pisemny, Ćwiczenia projektowe -

przygotowanie projektu (1 x)


Wykłady

Istota procesów fizyczno-biologicznych towarzyszących różnym metodom przechowywania. Technologia

prac przy różnych metodach konserwacji i zabezpieczeń płodów rolnych. Metody oceny jakości

przechowywanych produktów. Pomiary temperatury i wilgotności powietrza oraz przechowywanych

produktów. Badanie i ocena konserwowanych produktów.


Obliczenia materiałowe, techniczne oraz energetyczne dla wybranych metod konserwacji

i zabezpieczeń płodów rolnych

99



Literatura:


1. Produkcja nasienna i przechowalnictwo ziemniaka Praca zbiorowa pod red. Jacka Chotkowskiego

Wydawnictwo "Wieś Jutra", 2008.

2. Przechowalnictwo warzyw M. Gajewski Wydaw. SGGW, 2005.

3. Zbiór, obróbka i przechowalnictwo roślin okopowych T. Sęk, J. Przybył. Wydawnictwo Akademii


5. Przechowalnictwo owoców i warzyw oraz metody analiz stosowane w ich przetwórstwie, ćwiczenia T.

Wojdyła, I. Rogozińska. Wydaw. Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej, 2004.


1. Technika chłodnicza dla praktyków : przechowalnictwo i transport Praca zbiorowa pod red. Bolesława

Gazińskiego Systherm Serwis, 2003.

100


Nazwa przedmiotu TECHNIKA OCHRONY ROŚLIN






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy produkcja rolniczej, leśna i spożywczej, Chemia

Wymagania wstępne znajomość zasad ekologii, znajomość procesów technologicznych w rolnictwie




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 15 6


Umiejętności:

Dobieranie środków technicznych stosowanych w ochronie roślin. Stosowanie prawidłowych parametrów

oprysku. Obsługiwanie opryskiwaczy polowych.

Wiedza:

Dobieranie programów ochrony roślin. Rozpoznawanie zagrożeń plantacji. Wskazywanie źródeł

możliwego skażenia w czasie zabiegów ochrony roślin.

Postawy:

Dbałość o środowisko naturalne. Postępowanie zgodne z zasadami panującymi w ochronie roślin.

Otwartość na niechemiczne techniki ochrony roślin.

Metody dydaktyczne – np. wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne, ćwiczenia laboratoryjne,

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład - egzamin pisemny, Ćwiczenia audytoryjne - kolokwia (3

x) Ćwiczenia laboratoryjne - ocenianie ciągłe


Wykłady

Charakterystyka zagadnień związanych z zastosowaniem technicznych środków ochrony roślin.

Obowiązujące regulacje prawne. Zasady przeprowadzania zabiegów ochrony roślin. Czynniki wpływające

na eksploatacje agregatu ciągnik – opryskiwacz. Przegląd rozwiązań technicznych opryskiwaczy polowych

i sadowniczych. Tendencje rozwojowe w konstrukcji opryskiwaczy. Kalibracja opryskiwaczy polowych i

sadowniczych. Badania opryskiwaczy polowych i sadowniczych.


Dobieranie środków technicznych ochrony roślin w zależności od założonych warunków. Zasady doboru

parametrów oprysku. Zasady sporządzania cieczy roboczej


Wykonywanie regulacji oraz wykrywanie niesprawności opryskiwaczy polowych. Badanie stanu

101

technicznego opryskiwaczy. Kalibracja sprzętu technicznego do stosowania środków ochrony roślin.



Literatura:


1. Przewodnik dobrej praktyki ochrony roślin S. Pruszyński, S. Wolny Instytut Ochrony Roślin, 2007.

2. Chemiczne środki ochrony roślin : zagadnienia ogólne T. Banaszkiewicz Wydaw. Uniwersytetu

Warmińsko-Mazurskiego, 2003.

3. Agrochemia : poradnik nawożenia i ochrony roślin. PWRiL, 2002.

4. Ochrona roślin Praca zbiorowa pod red. J. Kochmana, W. Węgorka Plantpress, 1997.

5. Poradnik ochrony roślin : zasady bezpiecznego i skutecznego stosowania metod i środków ochrony

roślin Praca zbiorowa pod red. S. Pruszyńskiego i B. Podgórskiej Instytut Ochrony Roślin, 1994.


1. Ustawa o ochronie prawnej odmian roślin, komentarz Praca zbiorowa pod red. Krzysztofa Felchnera,

Wolters Kluwer Polska, 2009.

2. Technika opryskiwania roślin. Hołownicki R.

3. Instytut Ochrony Roślin: Zalecenia ochrony roślin.

102


Nazwa przedmiotu BIOLOGICZNE PODSTAWY OCHRONY ROŚLIN






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Agromechanika, Podstawy produkcji rolniczej leśnej i spożywczej

Wymagania wstępne Znajomość budowy maszyn do ochrony roślin, znajomość procesów życiowych

roślin




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30 30 3


Umiejętności:

Student potrafi dobrać i zorganizować zabiegi ochrony roślin, dobrać technologię i sprzęt optymalny dla

wybranych roślin

Wiedza:

Student potrafi wymienić i porównać różne metody ochrony roślin, student zna budowę i regulacje maszyn

do ochrony roślin,

Postawy:

Student powinien nabyć uprawnienia do prowadzenia i planowania zabiegów ochrony roślin

Metody dydaktyczne: wykład multimedialny, wykład informacyjny, ćwiczenia laboratoryjne: ćwiczenia z

użyciem maszyn pokaz i wykonanie osobiste

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: wykłady: złożenie referatu, ćwiczenia laboratoryjne: udział w

zajęciach oraz złożenie sprawozdań z odbytych laboratoriów


Wykłady

Charakterystyka zagrożeń w rozwoju roślin, podział i zakres stosowania różnych metod ochrony roślin,

podział maszyn do mechanicznej i chemicznej ochrony roślin, środki ochrony roślin, zasady organizacji

pracy przy zabiegach chemicznej ochrony roślin, kontrola opryskiwaczy, zasady obchodzenia się z

środkami chemicznymi do ochrony roślin, GMO a ochrona roślin możliwości ochrony roślin w rolnictwie

ekologicznym,

Ćwiczenia – laboratorium

103

Badanie jakości pracy rozpylaczy, regulacja zespołów roboczych opryskiwaczy, pomiar równomierności

rozprowadzania preparatów ciekłych (stół rowkowy), pomiar kąta rozpylania rozpylaczy, ocena jakości

pracy opryskiwaczy


Jerzy Kaszkowiak

Literatura:


1. Gajtkowski A., „Technika ochrony roślin” WAR Poznań 2002

2. Praca zbiorowa „Ochrona roślin” Plantpres 1997


1. Hołownicki R., „Technika opryskiwania roślin” Rolnictwo i sadownictwo Agrosan Sc 1998

2. Strony internetowe producentów środków i sprzętu do ochrony roślin

104


Nazwa przedmiotu MECHANIZACJA OBIEKTÓW MAGAZYNOWYCH






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy produkcja rolniczej, leśnej i spożywczej

Wymagania wstępne znajomość zasad postępowania przy zbiorze płodów rolnych,




audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia

projektowe

Seminaria Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 30E

30 5

VII 15 1


Umiejętności:

Szacowania powierzchni magazynów ze względu na planowaną produkcję. Obliczania zapotrzebowania na

środki transportu magazynowego. Łączenia wyposażenia różnego typu w celu osiągnięcia wymaganego

stopnia mechanizacji prac maszynowych.

Wiedza:

Dobieranie odpowiedniej infrastruktury i środków technicznych w magazynach. Wskazywanie optymalnych

sposobów prowadzenia gospodarki maazynowej w aspekcie posadanych środków technicznych.

Postawy:

Postrzeganie relacji pomiędzy magazynem a pozostałymi częściami organizacji gospodarczej. Zdolność do

wprowadzania nowych rozwiązań. Dbałość o środki techniczne.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia audytoryjne

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu Wykład egzamin pisemny. Ćwiczenia audytoryjne – kolokwia (3x),

Ćwiczenia projektowe – przygotowanie projektu (1x)


Wykłady

Budowa i podział magazynów ze względu na przeznaczenie. Urządzenia do składowania stosowane w

magazynach. Środki transportu magazynowego i pomocnicze urządzenia magazynowe. Urządzenia do

dozowania składników sypkich, cieczy, tłuszczy. Teoretyczne podstawy mieszania – mieszarki porcjowe i

przepływowe. Budowa i eksploatacja granulatorów.


Charakterystyki przenośników. Dobór środków technicznych w magazynach.

105


Mechanizacja prac magazynowych – dobór środków



Literatura:


1. Przechowywanie i transport towarów wybrane zagadnienia M. Lisińska-Kuśnierz, A. Cholewa.

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, 2006.

2. Magazyn i jego wyposażenie R. Bąkowski Państ. Wydaw. Ekonomiczne, 1974.

3. Podstawy zarządzania magazynem w przykładach M. Gubała, J. Popielas. Instytut Logistyki i

Magazynowania, 2005.

4. Produkcja nasienna i przechowalnictwo ziemniaka Praca zbiorowa pod red. Jacka Chotkowskiego

Wydawnictwo "Wieś Jutra", 2008.

5. Przechowalnictwo warzyw M. Gajewski Wydaw. SGGW, 2005.

6. Zbiór, obróbka i przechowalnictwo roślin okopowych T. Sęk, J. Przybył. Wydawnictwo Akademii


7. Transport wewnętrzny w systemach logistycznych, wybrane zagadnienia J. Fijałkowski Oficyna

Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2003.


1. Przechowalnictwo owoców i warzyw oraz metody analiz stosowane w ich przetwórstwie, ćwiczenia T.

Wojdyła, I. Rogozińska. Wydaw. Uczelniane Akademii Techniczno-Rolniczej, 2004.

106


Nazwa przedmiotu AGROTECHNOLOGIA






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Podstawy produkcji rolniczej, leśnej i spożywczej, Agromechanika,

Maszynoznawstwo rolnicze, leśne i spożywcze, Eksploatacja maszyn rolniczych,

leśnych i przetwórstwa spożywczego..




Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30E

15 30 7


Umiejętności: Student zdobywa umiejętność opracowania technologii wykonywania prac polowych oraz

doboru agregatów maszynowych, ze względu na stawiane im wymagania agrotechniczne.

Wiedza: Studenci powinni nabyć wiedzę z zakresu poznania technologii wykorzystania środków

technicznych przeznaczonych do prac polowych wykonywanych w rolnictwie.

Postawy: Absolwent zdobywa wiedzę w zakresie wprowadzenia pełnej kompleksowej mechanizacji prac do

gospodarstw z wykorzystaniem odpowiednich metod planowania doboru potrzebnych zestawów agregatów

maszynowych do odpowiedniej realizacji danych założeń produkcyjnych bądź usługowych.

Metody dydaktyczne – wykład multimedialny, ćwiczenia obliczeniowe, projektowe

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Egzamin pisemny, ćwiczenia obliczeniowe – zaliczenie ustne,

ćwiczenia projektowe – podstawą zaliczenia jest opracowanie i oddanie projektu.

Treści kształcenia: Wykłady – Metody projektowania zestawów maszynowych dla gospodarstw rolniczych. Procesy

technologiczne uprawy roli i nawożenia roślin. Procesy technologiczne siewu, sadzenia, ochrony roślin i

uprawy międzyrzędowej. Procesy technologiczne deszczowania upraw roślinnych. Procesy technologiczne

zbioru ziemiopłodów. Projektowanie nowych układów technologicznych w produkcji roślinnej.

Ćwiczenia obliczeniowe – Wykorzystanie oprogramowania komputerowego wspomagania projektowania

techniki prac maszynowych do doboru środków technicznych w aspekcie kosztochłonności i

energochłonności wykonania zadanego zabiegu agrotechnicznego i całego procesu produkcji roślinnej.

Ćwiczenia projektowe – Opracowanie projektu doboru maszyn i ciągników dla zadanych procesów

technologicznych dla określonego typu gospodarstwa.

107




1. Podstawy Agrotechnologii. 2005. Praca zbiorowa pod redakcją E. Dulceta, Wyd. Uczelniane ATR

w Bydgoszczy

2. Dulcet E. 2001. Nowoczesne techniki zbioru zielonek i metody ich zakiszania. Wyd. Uczelniane

ATR w Bydgoszczy

3. Agrotechnologia . 1999. Praca zbiorowa pod redakcją J. Banasiaka, PWN, Warszawa, Wrocław


1. Sęk T., Przybył J., DachJ. 1997. Projektowanie technologii prac maszynowych dla produkcji

roślinnej. AR Poznań

108


Nazwa przedmiotu PRACA PRZEJŚCIOWA






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Grafika inżynierska, Technologia materiałów konstrukcyjnych, Inżynierskie

środowiska obliczeniowe, Maszyny rolno-spożywcze.

Wymagania wstępne Znajomość grafiki inżynierskiej i postaw konstruowania maszyn, narzędzi i

procesów produkcyjnych



Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VII 30 2


Umiejętności: Opanowanie techniki samodzielnego rozwiązywania zadań konstrukcyjnych,

technologicznych i doświadczalnych.

Wiedza: Opanowanie przez studentów sztuki samodzielnej realizacji pracy o różnym charakterze.

Postawy: Zdobycie wiedzy w zakresie samodzielnej i twórczej realizacji zadań konstrukcyjnych,

badawczych i technologicznych

Metody dydaktyczne – ćwiczenia projektowe

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: zaliczenie na podstawie wykonanego opracowania

Treści kształcenia: Analiza procesów rolno-spożywczych, zagadnienia konstrukcyjne i eksploatacyjne procesów. Kinematyka

i dynamika określonych węzłów konstrukcyjnych i systemów technicznych. Planowanie i badania

eksperymentalne.

W zależności od realizowanego tematu pracy, student przedstawia dokumentację technologiczną lub

opracowanie w postaci maszynopisu.




1. Dmitrewski J. 1978. Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych. PWRiL Warszawa

2. Gach S., Kuczewski J., Waszkiewicz Cz. 1989. Maszyny rolnicze. Elementy teorii i obliczeń.

Wyd. SGGW, Warszawa

3. Gach S., Miszczak M., Iwaszkiewicz Cz. 1999. Projektowanie maszyn rolniczych. Wyd. SGGW,

Warszawa

109

4. Kanafojski Cz. 1980. Teoria i konstrukcja maszyn rolniczych. PWRiL Waszawa


1. Osiński Z., i WSP. 2003. Podstawy konstrukcji maszyn. PWN Warszawa

2. Osiński Z., Wróbel J., Teoria konstrukcji maszyn. PWN Warszawa

110


Nazwa przedmiotu SEMINARIUM DYPLOMOWE






Specjalność


Przedmiot/y

wprowadzający/e

Przedmioty kształcenia ogólnego, podstawowego i kierunkowego, zgodnie z

programem studiów.




Semestr Wykłady

Ćwiczenia

audytoryjne

Ćwiczenia

laboratoryjne

Ćwiczenia


Zajęcia

terenowe

Liczba

punktów

(W) (Ć) (L) (P) (S) (T) ECTS

VI 15 1

VII 15 1


Umiejętności: Nabycie przez studentów umiejętności formułowania, planowania i wykonywania prac

inżynierskich oraz ich pisania

Wiedza: Studenci powinni nabyć wiedzę z zakresu zasad projektowania, eksperymentowania (formułować,

objaśniać, podsumować) i opanować techniki pisania prac inżynierskich

Postawy: Nabycie przez studentów kreatywności i zdolności organizowania i prowadzenia różnych prac

inżynierskich (konstrukcyjnych, eksperymentalnych, technologicznych, analitycznych)

Metody dydaktyczne – Zajęcia seminaryjne z wykorzystaniem pomocy audiowizualnych. Samodzielne

przygotowanie i referowanie przez studentów wybranych zagadnień związanych z pracą dyplomową -

dyskusja.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu: Oceniana jest aktywność na zajęciach, udział w dyskusjach,

prezentacja i referowanie swoich dokonań w zakresie realizacji prac dyplomowych.

Treści kształcenia: Opracowanie tabelaryczne i graficzne wyników badań oraz tematu pracy. Wymagania formalne dotyczące

maszynopisu. Ogólne zasady opracowania i wygłaszania referatu. Dyskusja. Prezentacja przez studentów

swoich dokonań z realizacji pracy inżynierskiej w formie referatu z wykorzystaniem środków

audiowizualnych.




1. Leszek W. 1997. Zasady eksperymentowania. Wyd. Politechniki Poznańskiej

2. Polański L. 1984. Planowanie doświadczeń w technice. PWN, Warszawa

3. Żółtowski B. 1997. Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wyd. ATR

111

Bydgoszcz


1. Rawa T. 2006. Metodyka wykonywania inżynierskich i magisterskich prac dyplomowych. Wyd.

UWM w Olsztynie

2. Pabis S. 1985. Metodologia i metody nauk empirycznych. PWN Warszawa

wim.utp.edu.plwim.utp.edu.pl/krk/sylabusy/tril1s.pdf · 1 pozycja planu: a.1.1 nazwa przedmiotu...

Documents