All in 1

Ni Marinell A. Del Mundo

Pagmulat ng mata siya’y pandalas na

Pagkain ng pamilya’y inihahanda nya

Pambaon ni bunso at ng mahal na asawa

iyan ang Gawain ng butihing ina.

Matapos sa tahanan tungo’y sa paaralan

‘Daang eskwela’y sa kanya’y nag-aabang

Mga kaalamang nais matutunan

Tanging handog niya sa mga kabataan

Pagdating naman ng araw ng sabado

Sya’y estudyante na nagnanais na matuto

Upang madagdagan ang angking talino

At magamit nya sa pagharap sa mundo

Kung araw ng Linggo sya naman ay lingkod

Sa Diyos nais nya’y maging kalugod-lugod

Pilit sinusunod Kanyang mga Utos

Nagpapasalamat sa mga biyayang Kaloob

Hindi matawaran kanyang kasipagan

Siya ay tila walang kapaguran

Pamilya, paaralan maging sa simbahan

Lahat sila, kanyang pinaglilingkuran

Mapagkalingang asawa at ina ng tahanan

Ulirang guro at Eskwelang bukas sa kaalaman

Lingkod ng Diyos lahat ay nagampanan

You are the best, ikaw ay All in 1

MEDALYA

Maikling Kwento

Ni Marinell A. Del Mundo

Gabi na ng marating ni Ameign ang kanilang tirahan, sapagkat

dumaan pa siya sa simbahan. Sa loob ng simbahan sya nagpalipas ng ilang

saglit. Sa Diyos sa pamamagitan ng pagdadasal niya inilabas ang mabigat

sa dibdib na kanyang nararamdaman… Naguguluhan sya.. nagagalit sya…

nagsisisi sya… naaawa siya… para sa kanya mali pero para sa kanila, iyon

ang tama. At nag-unahang umagos ang kanyang mga luha sa kanyang pisngi

ng gabing iyon..

“Bakit hinayaan mong mangyari ito? Ikaw ang kanyang

tagapayo! Hindi mo sana hinayaang mangyari ito?..hindi pwede ito!” ang

pasigaw na tinig ng kanyang punong-guro. “Mam hindi po ako nagkulang ng

pagpapayo sa kanya, wala po akong magagawa kung iyan po ang kanyang

naging marka”..”ginawa ko lang po ang tungkulin ko bilang guro”

mahinahong tugon niya..” Hindi pwedeng maging pangalawa lang siya.. lagi

syang ginagamit ng ating paaralan at ng mga guro. Sabihin mo sa mga

subject teachers nya na bigyan ng konsiderasyon ang bata..baguhin kamo

ang grades na ibinigay nila.” Pagalit na sagot ng punong-guro. “pero mam”…

“wala ng pero pero…ayusin nyo ito” putol ng punong-guro.. Wala ng nagawa

si Ameign kundi ang sundin ang kanyang principal dahil ang salita nito ay

batas. Sa kabilang banda,may Katuwiran din naman sya.. Napabayaan ng

batang si Joven ang ilang mga aralin nya dahil lage itong inuutusan ng mga

guro at kung may mga akktibidades sa paaralan ay siya din ang inaasan..

kaya kung minsan ay hindi na nakaka-attend ng klase na syang nagging

dahilan ng pagbaba ng marka nito.

Pero para kay Ameign mali pa rin ito. Siya bilang tagapayo ng batang

si Joven ay hindi nagkulang sa pagpapaalala sa kanya.. “Joven kung hindi mo

kaya pwede kang humindi muna sa iyong mga guro na nausap sayo, alalahin

mo may pansarili ka ring mga pangangailangan..wag mo yong

kakalimutan..first honor ka ng klase wag mo iyong pababayaan” tuwina’y

paalala nya kay Joven..”Mam nahihiya po ako sa mga guro ko kung hindi ko

po sila susundin, hahabol na lang po ako” tugon naman ng batang si Joven.

Si Joven , ang batang mabait , matalino at may takot sa Diyos…

mababakas mo sa kanya ang kabaitan, walang pakiusap ang kanyang mga

guro na kanyang tinatanggihan…matalino, Nangunguna sya sa Klase noong

Siya ay nasa second year pa..at nakikipaglaban sa Number one ngayong siya

ay third year na….matiyaga dahil may mga 5 kilometro mula sa tahanan nila

ay nilalakad niya ang paaralan at kung Linggo naman ay naglilingkod sa

simbahan bilang sacristan. Natatandaan pa ni Ameign na minsan ay

nagtampo siya sa klase nya dahil sa pandadaya ng mga ito sa test. Ayon sa

nakausap nyang eskwela, bukod tanging itong si Joven ang nagging matapat

sa pagsasagot ng test nila..Hindi daw ito nangopya o nagpakopya. Tunay na

napakabait ng batang ito, pero yon nga lang sa sobrang kabaitan ang iba

nyang aralin ay kanyang napabayaan.. Pero dahil lahat ay pabor sa batang

ito lalo’thigit ay ang punong-guro Siya pa rin ang nagging Number one. Kahit

labag sa kanyang kalooban, binago ni Ameign ang Computation. Si Joven pa

rin ang nagging number one.

Hindi umattend si Joven ng deliveration, pero nasa loob lang sya ng

campus. Matapos ang deliveration of honors naiwan si Ameign sa kanyang

classroom mag-isa. Dumating si Joven, nag-usap silang dalawa. “ Mam bakit

po ako ang nagging number one? Alam ko po na ako ay may pagkukulang

kase hindi ko po kayo pinakinggan, hindi ko po sinunuod ang payo nyo.”

Tanong ng batang si Joven. “tama ka Joven, hindi ko na kailangang gawin

ang bagay na ito kung sa simula ay pinakinggan mo ako.” Mahinahong sagot

ni Ameign..” Mam sorry po” nakatungong sagot ni Joven..”mam nahihiya po

ako sa inyo, hindi ko po tatanggapin ang karangalan ito.. hindi po ako aakyat

ng intablado.. tatanggapin ko po iyon kung talagang pinaghirapan ko sorry

po kung pati kayo ay nakagawa ng hindi tama.” Dagdag pa nito… “Tama ka

Joven, guro ako, at tulad mo iisang simbahan ang pinaglilingkuran natin.

Kung Nakinig ka sana sa mga payo ko hindi na tayo aabot pa sa ganito. Alam

natin pareho na mali ito.” Walang kagatol-gatol na tugon ni Ameign. “ Ano po

ang pwede kong gawin mam para makabawi ako sa inyo mam”

nakatungong sagot ni Joven… sumagot si Amiegn “tanggapin mo ang

award mo sa araw ng recognition, pero tandaan mo mula sa araw na iyon

wag mo akong kakausapin, huwag mo akong babatiin ditto man sa school o

kahit sa simbahan… o kahit saang lugar..saka mo na lang ako uli kausapin at

batiin kapag napatunayan mo sa akin na kaya mo pa rin maging number one

ng sa sarili mo lang habang patuloy mong hindi hinihindian ang mga

pakiusap sayo ng mga guro mo.”. kitang –kita ni Ameign ang pagpatak ng

mga luha ng batang si Joven habang itoy lumilisan sa kanyang silid –aralan…

hindi rin niya mapigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha.

Hinding-hindi mawala sa ala-ala ni Ameign ang tagpong iyon. Ito ang

nakapagpabigat sa kanyang kalooban at ito’y gumaan gaan lamang

pagkagaling nya sa simbahan. Pero dama pa rin nya ang bigat ng kalooban,

ang sakit , ang pagsisisi, ang pagka-awa. Mabigat ang kanyang kalooban

sapagkat alam nyang may nagawa siyang kamalian, nasasaktan siya dahil

alam nyang nayapakan ang kanyang karapatan bilang guro, nagsisisi siya

dahil pati ang batang si Joven ay idinamay nya at nagging dahilan ng

pagluha nito… Naawa siya sa sarili niya at sa batang si Joven. Sana ay hindi

na niya idinamay pa ang batang si Joven sa sama ng loob niya , gusto niyang

bawiin ang sinabi niya, natatakot siya na panghinaan ng loob si Joven at

magalit ito sa kanya. Pero ang lahat ay nangyari na , hindi na nya mababawi

ang lahat ng sinabi nya kay Joven…

Lumipas ang mga araw at buwan…pasukan na uli..Tila normal lang ang

lahat. Flag ceremony, klase, recess, kainan at pagkadaka’y uwian..Tumupad

si Joven sa kanilang kasunduan….kahit saan sila magkasalubong ng guro

nitong si Ameign ay hindi sila nagbabatian o nagpapansinan. Ganoon din

kahit sila ay nasa simbahan. Walang nakakabatid ng kanilang naging

kasunduan mga estudyante at kahit mga guro ay walang nakakaalam. Kung

sila ay magkakasalubong sa daan si Joven ay lilihis ng daan. Kung sila ay

nasa simbahan wala ring nakakabatid ng hindi nila pag-iimikan. Minsa’y

naisip ni Ameign na tuluyan na ngang nagalit sa kanya si Joven. Pero lingid

sa kaalaman ni Ameign, ang kanilang napagkasunduan ni Joven ay itinuring

nitong hamon. Pinagbuti ni Joven ang kanyang pag-aaral.

Matuling lumipas ang mga araw at buwan. Marso na naman.

Magtatapos na uli ang taon… at gaya ng inaasahan ng lahat si JOVEN ang

Valedictorian….Napatunayan nito sa lahat na kaya niyang maging number

one nang sariling sikap kasabay ng pagsunod sa mga iniuutos ng mga guro

niya sa kanya.. Inakala ni Ameign na kakausapin na siya ni Joven. Pero

nagkamali siya..wala siyang Narinig kay Joven kahit katiting man. Patuloy pa

rin siya nitong iniiwasan. Nauunawaan ni Ameign ang dahilan. Tinanggap

niya sa sarili niya na tuluyang nagalit sa kanya si Joven,pero ganon na

lamang ang pasasalamat niya dahil nagawa nito ang hamon niya. Nagawa

niyang maging number one. Lingid man sa kaalaman ni Joven, masayang-

masaya si Ameign para sa kanya. Masaya siya na nagtagumpay si Joven.

Abala ang lahat, maraming mga bulaklak, magagara ang kasuotan ng

mga estudyante, tuwang-tuwa ang mga magulang…Araw kase ng

GRADUATION. Habang nakahanay ang mga magsisipagtapos ay palihim na

sinulyapan ni Ameign si Joven. Mababakas ang kasiyahan sa mukha ni Joven.

Parang may kumurot sa puso ni Ameign…”congratulations Joven” naibulong

niya sa sarili nya…Alam niyang hindi na niya iyon masasabi pa sa kanya.

Dumating ang pinakahihintay ng lahat ng nagkamit ng karangalan..ang

pag-gagawad ng Medalya. At sa kanilang lahat si Joven ang pinakasaya dahil

siya ang nagkamit ng pinakamataas na karangalan. “At ang nagkamit na

pinakamataas na karangalan” buong pagmamalaking wika ng emcee “

walang iba…Joven Dimaala”..hindi magkamayaw ang mga tao sa

pagpalakpak sa kanya. Tinanggaap niya ng buong pagmamalaki ang

katibayan ng kanyang pampupunyagi, ang medalyang ginto. Kasunod nito ay

kanyang Valedictory Address. Marami ang sa kanya’y humanga sa kanyang

binitawang mga pananalita. Sa huling bahagi ng kanyang talumpati ay

nagpasalamat siya sa kanyang mga nagging guro. Si Ameign ay

napatunganga ng isa-isang pinasalamatan ni Joven ang lahat ng kanyang

mga nagging guro at taga-payo.

“Maraming salamat po sa aming Punong guro na naniwala sa

aking kakayahan. Sa ating Gudance Counsellor , hindi kopo

malilimutan ang inyong mga payo, sa aking mga nagging

magulang mam Juliet (4th year adviser ni Joven), mam Ana

(2nd year adviser) at mam Mariz (1st year adviser)

maraming salamat po sa pagiging pangalawang

magulang ko hinding hindi ko po kayo makakalimutan.”

ang wika ni Joven na tila bomba sa pandinig ni Ameign. Siya na 3 rd year

adviser ni Joven ay hindi man lang binanggit at pinasalamatan. Lalo ng

namutla si Ameign ng mamalayan nyang nakatingin sa kanya ang mga

kaklase ni Joven na tila nagtataka na bakit hindi man lang nabanggit ni Joven

ang pangalan nya. Ngumiti lang siya . Nagpatuloy si Joven sa

pagtatalumpati, walang humpay ang pasasalamat nito sa lahat ng nagging

bahagi ng buhay at tagumpay niya. Maging ang janitor at tindera sa canteen

ay hindi niya nakalimutang pasalamatan ,lahat ay kanyang

pinasalamatan,maliban sa kanya. Ang lahat ay napaluha sa talumpati nya.

Huminto sa pagsasalita si Joven. Inakala ng lahat na iyon na ang

pagtatapos ng kanyang talumpati. Subalit nagpatuloy siya matapos

magpakawala ng isang malalim na buntong hininga na tila humuhugot ng

lakas.

“at higit sa lahat….gusto kong pasalamatan ang taong nagbigay sa

akin ng hamon upang makamit ko ang tagumpay na ito…sa taong nagbigay

sa akin ng inspirasyon…sa taong bagaman hindi ako inimikan sa loob ng

isang taon ay patuloy ko pa ring hinangaan dahil alam ko na ang hangad

niya ay magtagumpay ako… Mam kayo po ang naging inspirasyon ko..MAM

AMEIGN maraming salamat po sa inyo, hinding hindi ko po kayo

makakalimutan, para po sa inyo medalyang ito.” Wika ni Joven habang

umiiyak.

Umiiyak na bumaba ng entablado si Joven at nagtungo sa kinalalagyan

ni Ameign niyakap niya ito at sabay abot sa kanya ng MEDALYA…

napahagulhol si Ameign at ganon din ang mga taong nakasaksi sa tagpong

iyon..

NATIONAL TEACHERS COLLEGE

Tanauan,Batangas

OBRA

Iskrip Pampelikula

Isinumite kay

Gng. IMELDA LUMBERA

Nina:

MARINELL DEL MUNDO

RITCHEL GONZALES

JERROLD RAMOS

LOIDA LAT

KAREN JEAN VILLANUEVA

CRIZA JEAN SULIT