revista stgo! nº 19

24
REVISTA GRATUITA / Febrero 2015 / 1ª quincena / Nº 19 RAMÓN GÓMEZ CRESPO ALERTA SOBRE EL RIESGO DE BAJAR LA GUARDIA FRENTE A LAS ADICCIONES 25 años del proyecto de un gran hombre [REPORTAJE] Artífices del Carnaval [DEPORTES] Castiñeiras cuelga las botas

Upload: revista-stgo

Post on 07-Apr-2016

238 views

Category:

Documents


8 download

DESCRIPTION

Primera quincena de febrero de 2015

TRANSCRIPT

Page 1: Revista STGO! nº 19

REVISTA GRATUITA / Febrero 2015 / 1ª quincena / Nº 19

RAMÓN GÓMEZ CRESPO ALERTA SOBRE EL RIESGO DE BAJAR LA GUARDIA FRENTE A LAS ADICCIONES

25años del proyectode un gran hombre

[REPORTAJE]Artífices del Carnaval

[DEPORTES]Castiñeiras cuelga las botas

Page 2: Revista STGO! nº 19

2 primera quincena / febrero 2015

Son solo algunas de las personas que harán posible que Santiago se llene de fiesta los próximos días. Y no son ni mucho menos nuevos en ello. En el 30 aniversario del Meco hablamos con su creador y con algunas de las comparsas más tradicionales Texto: Carolina Carballedo

REPORTAJE

REVISTA DE ACTUALIDAD DE SANTIAGO1ª quincena febrero 2015 - Número 19

SUMARIOREPORTAJES 2

ESTÁ DE ACTUALIDAD 6

ENTREVISTA 8

MI BARRIO 10

CAMPUS 14

CULTURA Y OCIO 16

DEPORTE 18

MOTOR 20

FIRMAS INVITADAS 21

AGENDA 22

SERVICIOS 23

STGO!Revista de actualidad de Santiago

Edita: UNDERWOOD MEDIA S.L

Dirección: Carolina CarballedoComercial: Aurora PastorDiseño y maquetación: Juan FeánsDistribución: AGS Servicios

[email protected]éfono: 620 96 75 [email protected]éfono: 617 91 71 30

f : revistaSTGOt : @revistaSTGO

Imprime: Galicia Editorial, S.L.Depósito legal: C 585-2014

Así se hace el Carnaval

“Hai barrios en Santiago que teñen man dereita coa adminis-tración, o que gastan na rúa de San Pedro, xa podrían facer outro en...” Para saber como termina la copla solo habrá que escuchar a Os Conformistas de Conxo, que ultiman estos días las chirigotas y retrancas que cantarán y en las que que la glorieta de Conxo también estará en su diana “y también hablaremos de perso-nas. Nos metemos con Agustín Hernández, con la concelleira de Deportes y hasta con alguna que

otra folclórica...”. Nos lo cuenta su director, Enrique Fernández Ote-ro quien recuerda que “de eso se trata, de tener picardía y retran-ca en estas fiestas”, ríe divertido. Han estado preparando los trajes desde el mes de octubre y este año su inspiración será egipcia “algo exótico y bonito, distinto a lo que solemos llevar”. Compues-ta por unas 30 personas los Con-formistas de Conxo son de los clásicos en el Entroido compos-telano desde la década de los 90 “Participamos todos los años sin ánimo de ganar premios y animar el carnaval compostelano, que es de los mejores de Galicia pero por circunstacias de tradiciones quizá no tienen tanta fama pero está al nivel de las grandes cida-

des”. Por las calles de Sánchez Freire, García Prieto, Plaza Roxa o la Rúa Villar, Rúa Nueva, Tou-ral y Platerías podremos verlos los días antes del desfile, donde también participarán.

Os Conformistas de Conxo

Page 3: Revista STGO! nº 19

3primera quincena / febrero 2015

¿Con qué nos sorprenderá este año A Ruliña de Laraño? Como buena comparsa carnavalera, poco quieren avanzar de su traje nuevo para que la sorpresa sea mayor pero sí sabemos que tendrá una inspiración de altos vuelos inspirado en un pájaro.

Lo que sí sabemos es que en sus coplas no faltarán las obras del AVE, que tantos quebraderos de cabeza están dando a los vecinos. “Siempre de una manera irónica, pero los problemas de la corriente eléctrica nos preocupan y siempre aprovechamos las fiestas para echar mano de la retranca y hablar de lo que nos identifica”.

Nos lo cuenta Albino Iglesias, director de la comparsa y uno de sus creadores en la década

de los 90. Ellos son ya otros de los clásicos del Entroido compostelano y superan las 40 personas. “Ya tenemos todo listo para salir el sábado, el martes y el miércoles”, añade Iglesias recordando que llevan meses reuniéndose en el local social de Laraño, donde confeccionan artesanalmente todos sus disfraces para “animar un pouco máis a festa”, ríe Albino.

José L. Méndez es el padre del Meco compostelano. Porque, a excepción de las dos primeras -obra de Manuel Tojo, Tojeiro, y de Pepe Guitián -todos los Mecos hechos hasta el momento llevan su firma. “Para mi son como un hijo que vas teniendo cíclicamente, que vas teniendo y perdiendo cada año...”, sonríe.

Porque lo que comenzó siendo una figura con forma de demonio que en los 90 intentó dar un giro haciendo una figura que quería ser medio cura, medio estudiante y medio tuno que al final no cuajó, el Meco compostelano que ha calado es el del cerdo gigante. La idea funciona desde la década de los noventa y así continúa cargado de retranca. “Hemos hecho alusión a la llegada del euro, de la ley antitabaco, el Prestige, la oleada de incendios o la crisis y se ha convertido en un Meco vampírico, otros un pelín

gore y hasta un Meco zampón...”, ríe.

Encuentra su inspiración en la actualidad “aunque lo que suelen tener todos es dinero con el que se quedan, porque representa un poco nuestras desgracias”, añade recordando que “aunque el proceso creativo siempre es mío, también tuve algo de censura alguna vez”, ríe. Cuenta el caso de una ocasión en la que “tenía un Meco diseñado cuando se hablaba tanto de Roldán y hacía alusión a él pero no gustó y al final tuve que cambiarlo por otro más amable”, ríe.

Para el de este año todo marcha todo sobre ruedas y, de nuevo, la crisis como protagonista. En su estudio, lo hemos visto sosteniendo una cadena que ha quedado desprendida de una gran olla de cocido de Carnaval, que también

está llena de dinero e ilusiones. “Representa la esperaza de que la crisis por fin acabe., avanza Méndez.

A Ruliña de Laraño

José L. Méndezcreador del meco

Page 4: Revista STGO! nº 19

4 primera quincena / febrero 2015

REPORTAJE

¿Qué está pasando con los gatos callejeros?Las asociaciones de protección animal advierten de la necesidad de elaborar cuanto antes un censo de los felinos que viven en las calles de Santiago para poner en marcha colonias controladas y evitar más casos de maltrato Texto: Carolina Carballedo

En los últimos meses han salido a la luz numerosos casos de maltrato animal en Santiago. Gatos muertos a pie de calle intoxicados con veneno y carne mezclada con cristales, encontrados calcinados en Poza de Bar o el caso de Calcetíns, un gato con hogar que recibió un disparo en las inmediaciones del barrio de Sar, que días después le ocasionó la muerte.

Y no es que haya ahora más casos de maltrato que nunca, pero sí una mayor concienciación. Se detecta y se denuncia antes - los hechos por la muerte de Calcetíns están en manos de la Fiscalía- y es por eso por lo que ahora es momento de actuar.

Así lo opinan desde asociaciones de protección animal como Abeiro, desde donde advierten de la necesidad de elaborar “canto antes” un censo para conocer la situación de los felinos que viven en las calles de Santiago.

ZONAS CONTROLADAS “É algo absolutamente necesario non só para saber o número senón tamén se son itinerantes ou non, se son adultos ou cachorros, se algúns están enfermos...” explica recordando que ellos mismos trabajan desde

hace años en diferentes colonias felinas controladas en Santiago.

Dan servicio veterinario, alimentación y esterilización a varios gatos callejeros en zonas controladas de Lavacolla, Fontiñas o Belvís, y explican que conocen el caso de vecinos que también lo hacen en zonas del Sur de la ciudad. Pero hay algunas otras más como Sar, Pelamios o la Rosa en las que la

presencia de gatos en las calles es abundante.

CARNÉ DE ALIMENTADOR El Concello ha avanzado que tomará medidas y prepara un protocolo para poner en marcha estas colonias felinas en colaboración con vecinos y asociaciones, una medida que aplauden desde Abeiro. “Levabamos anos solicitando unha axuda neste sentido e se o levan a cabo agora, nós encantados de colaborar en todo, pero só esperamos que non se trate de algo electoralista provocado pola época na que estamos”, explica Susana.

“A meta debe ser que os gatos poidan ter un fogar, pero

ben é certo que facer este tipo

de colonias co respaldo

municipal non é novo e

está a

resultar m o i ben en moitas

cidades, nas que o proceso está organizado e se lles da un carné de alimentador e coidador ás persoas que colaboran porque o que non se pode facer é, como ata agora se está facendo en Santiago, poñer multas ás persoas que alimentan aos animais. A lei debe estar por riba da ordenanza municipal”, sentencia Romero.

MÁS ABANDONOSPor su parte, desde la asociación Libera! advierten de una tendencia al alza en Galicia en abandono de animales. Su coordinador, Rubén Pérez, habla de un aumento de más de un 8% entre 2013 y 2014, pasando de 13.000 a 14.200, a falta de cifras oficiales. Además, para la entidad “existe aínda unha certa sensación de impunidade para abandonos e maltratos e que moito tempo se viu favorecido polo marco normativo algo que xa mudou”, dicen.

Porque ahora, y tras una modificación legal, abandonar a un animal no saldrá tan barato. El propietario podrá ser multado con hasta 3.000 euros y para los casos de maltrato las multas oscilarán entre los 100 euros como mínimo y los 30.000 de máximo. Se doblan los importes que iban de los 30 a los 15.000.

Page 5: Revista STGO! nº 19

5primera quincena / febrero 2015

Italia y gran bretaña, pioneros en controlar Ciudades como Roma han sido algunas de las pioneras en poner en marcha las colonias felinas controladas en las calles y, como explican en Abeiro, la situación “foi moi positiva para todos e é un exemplo a seguir, como nalgunha outra cidade de Gran Bretaña”, explica. Eso sí, “do ben que ía tamén houbo xente que se confundía e levaba para alí gatos porque entendían que alí estaban ben. Pero hai que ter claro que a idea non é esa. Ese é un mal menor para todos aqueles gatos que non poden ter fogar, para que vivan nas mellores condicións posibles pese a que o ideal sería que todos tivesen un fogar”, cuenta.

Contra el abandono y maltrato en SarLa Policía Nacional está investigando quién ha podido ser el autor del disparo que días después le ocasionó la muerte a Calcetíns y el caso toda-vía no está cerrado tampoco para los distintos colectivos y vecinos compostelanos que se unieron a las movilizaciones en los últimos días para buscar respuestas y tienen en mente continuar hasta dar con soluciones. La próxima cita será el 21 de febrero, en la Casa do Peixe en Sar a partir de las 12:00 horas, con una charla informativa sobre el abandono y maltrato animal.

w w w . s p r i n t m o t o r . c o m

A ACTUALIDADE DO MOTOR DEZAOITO ANOS INFORMANDO

A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR A ACTUALIDADE DO MOTOR

ConoceCalcetíns (Arriba) y las diversas manifestaciones públicas llevadas a cabo tras su fallecimiento. Fotos: Abeiro

Page 6: Revista STGO! nº 19

6 primera quincena / febrero 2015

ESTÁ DE ACTUALIDAD...

Simulacro en LavacollaEl aeropuerto de Lavacolla acogió el pasado miércoles, 29 de enero, un simulacro de accidente aéreo, en el que participaron diferentes efectivos de emergencias, como Bomberos, Policía Local y Protección Civil. Se pusieron en práctica los diferentes protocolos previstos para este tipo de catástrofes.

Mejorarán el alumbrado, porque no pasaría la normativa actualLa concejala de Urbanismo, Teresa Gutiérrez, anunció que el Concello de Santiago recibió esta semana el resultado final de la auditoría energética encargada el pasado año para evaluar el estado de las instalaciones eléctricas de la ciudad y conocer el grado de seguridad de las mismas. De acuerdo con el resultado, la edil reconoció que gran parte de las instalaciones tienen que ser actualizadas.

Aunque insistió en que no es un problema de seguridad, apuntó que son dispositivos que cumplen las normativas de los años en que fueron instaladas; pero que no superarían las normativas actuales.

Aprobada la licencia para ampliar el Monte dos PostesLa Xunta de Goberno aprobó la licencia que permitirá construir una edificación anexa al CEIP Monte dos Postes para su ampliación, con una superficie de 538 metros cuadrados y un presupuesto de 390.000 euros. Se da así respuesta a una vieja reivindicación de la comunidad escolar.

La solicitud presentada va dirigida a la construcción de una nueva edificación anexa a la actual, de dos plantas, compuesta por una planta baja de 152 metros cuadrados de superficie útil, una primera de 151 y una segunda de 9 metros cuadrados de superficie útil, que se destina a distribuidor y acceso al espacio bajocubierta.

En carruaje por la Zona Vieja?Es un proyecto por e lque lleva peleando mucho años Xacobe Pérez Paz, propietario a su vez de Carruajes Compostela. El ayuntamiento ha decidido estudiar esta propuesta que el emprendedor califica como “un proyecto singular y romántico”.

En el juzgado el caso de la fallecida por tocar la farola de un parqueDespués de que el informe de la Policía Científica revelara que existían una serie de fallos en la instalación que no habían sido subsanados, los familiares de la víctima han interpuesto una denuncia en los juzgados acusando a los responsables del mantenimiento de la misma de homicidio por imprudencia. El Ayuntamiento ha reiterado su total disponibilidad a colaborar con la justicia.

La menor falleció el pasado mes de septiembre, electrocutada después de tocar una farola en el parque de Guadalupe.

Page 7: Revista STGO! nº 19

7primera quincena / febrero 2015

Castiñeiras pagó la “pena de banquillo” por el Códice

Los informes y las conclusiones de las partes pusieron el punto y final al juicio por el robo del Códice Calixtino, en el que están acusados José Manuel Fernández Castiñeiras, su mujer y su hijo.La causa, que comenzó a juzgarse el pasado 19 de enero, quedó vista para sentencia tras 11 jornadas de juicio en las que han comparecido decenas de testigos, entre ellos numerosos miembros de la Catedral de Santiago, y cinco peritos.

La acusación particular, que representa a la Catedral de Santiago, ha criticado el “abuso de confianza” demostrado por José Manuel Fernández Castiñeiras, lo que considera un “agravante”, y ha pedido que “no se enjuicie al Cabildo, a la víctima” por las escasas medidas de seguridad presentes en la basílica.

La defensa de los tres acusados ha vuelto a reclamar este jueves la nulidad de todo el proceso y de las actuaciones, al tiempo que ha dejado caer que alguno de los testigos de la Catedral ha podido “incurrir en mentiras” en su declaración.

Presentado el Proyecto Praza do MatadoiroLa concejala de Desarrollo Urbano Sostenible, Teresa Gutiérrez, presentó el proyecto de reurbanización de la Praza do Matadoiro. Tras la prevista demolición de la Casa da Xuventude, este espacio se convertirá en un atractivo y accesible punto de entrada al parque de Belvís y también en un balcón desde el cual divisar este espacio verde.

En total, la reurbanización supondrá la intervención sobre unos 1.000 metros cuadrados y el coste del proyecto es de 475.229 euros más IVA. La concejala estimó que la reurbanización podría estar lista en el plazo aproximado de un año, teniendo en cuenta que en estos momentos se está a punto de adjudicar la demolición de la Casa de la Juventud (por algo más de 90.000 euros) y que habrá que aguardar esta para contratar la reurbanización.

Paraguas por una cubierta en el CEIP de FontiñasLos padres y madres del CEIP As Fontiñas se han manifestado nuevamente para exigir de las autoridades municipales y autonómicas una solición para evitar que los pequeños de Infantil y Primaria se mojen y enfríen en el paso de las aulas al edificio habilitado para comedor, que queda justo al otro lado del patio.

El portavoz del ANPA Fontela, Fernando Lacaci, explicó que la jornada de cine, merienda y fotografía con los paraguas amarillos en el patio del colegio pretende expresar “a todo o mundo que neste colexio non pasamos por non atender á nosa infancia, e non estamos dispostos a permitir que se mollen, nin a que vivan a súa experiencia escolar como algo molesto e incómodo”. “Todos estamos de acordo, as familias, o profesorado, todas as organizacións políticas …, e temos os planos e as solucións, só falta que o Concello comece a dar pasos certos na dirección axeitada, para que as outras administracións poidan traballar de seguido”, explicó.

Page 8: Revista STGO! nº 19

8 primera quincena / febrero 2015

ENTREVISTAENTREVISTAENTREVISTA

En xaneiro de 1990 Proxecto Home botaba a andar en San-tiago coa intención de ser unha porta aberta á esperanza para as persoas drogodependentes can-do máis estigmatizados estaban e axudarlles a rehabilitarse pero tamén a reintegrarse. Alí estaba Ramón Gómez Crespo, que foi de-signado pola Igrexa para levar as rendas da entidade. Non o dubi-dou e nestes 25 anos foi capaz de crear un proxecto sólido no que esa reinserción é unha realidade xa para máis de 8.000 persoas. A entidade -que naceu contando cun equipo de seis profesionais- ten agora sete centros en toda Ga-licia e unha unidade para centros

penitenciarios. En Santiago tratan unha media de 300 persoas. Du-rante todo este ano e para conme-morar o seu aniversario está pre-visto que se celebren conferencias informativas, concertos, activida-des deportivas e tamén varias ini-ciativas solidarias

_ ¿Queda aínda moito camiño por andar?

_O momento actual é moi preocupante, aínda que bo porque avanzamos moito, pero levamos uns anos nos que parece que o problema das adiccións desapareceu na conciencia social e iso non é así. O perfil do

drogodependente é diferente pero non quere dicir que o problema non exista. Retrocedeu o consumo de heroína, pero no caso da cocaína temos o 78% dos casos de inicio de tratamento con que atendemos con consumo principal desta droga e tamén temos máis ingresos ao ano de persoas que piden axuda para rehabilitarse do alcoholismo. Estamos nun momento de pasividade social neste sentido.

_¿Estamos baixando a garda?

_Non cabe dúbida. Afortunada-mente estamos falando de afec-cións que afectan a minorías moi

minorías, pero non por iso temos que mirar ao outro lado como pa-rece que facemos. O termómetro máis claro está por exemplo nas enquisas do CIS. Nos anos 80 as adicións era o segundo ou terceiro problema para os españois algo que agora non pasa. Abramos os ollos e veremos xente que por desgracia está sendo carne de ca-ñón da súa propia de marxinalida-de e afondemos no que leva nesas causas. Aprendamos a dialogar con esa realidade para avanzar e non pensar que todo está resolto

_¿Por qué cre que impera esa idea de que todo está resolto? _Porque melloraron moito os

“É momento de rearmar a conciencia social sobre as adiccións”

Ramón Gómez Crespo[director de Proxecto Home]

Creu na rehabilitación das persoas drogodependentes cando ninguén o facía e dende entón foron máis de 8.000 as altas que el e o seu equipo conseguiron en Proxecto Home. No vixésimo quinto aniversario da entidade, Gómez Crespo fai unha chamada de atención para non baixar a garda “porque o problema non está resolto” TEXTO: Carolina Carballedo

Page 9: Revista STGO! nº 19

9primera quincena / febrero 2015

_¿Que sentiu cando, hai 25 anos, lle propuxeron tomar as rendas deste proxecto?. _Non coñecía para nada deste ámbito a verdade e foi porque teño unha concepción da vida de que se podo facerlle ben ás per-soas ¿por que non? e se se descubren areas para intentar axudar, ¿por que non facelo?

Eu son crego e naquel momento estaba na diócese de Ourense traballando moito coa xuventude e a Igrexa galega estaba preocu-pada ante a situación que había en Galicia en xeral coa incidencia da droga, polo que, vendo os resultados en Madrid e en Italia, vimos que era moi contrastado o método.

_ ¿Recorda o primeiro caso que trataron?_Perfectamente recordo a súa mirada e por suposto quen era. O 23 de xaneiro de 1990 abrimos e reunímonos ás dez da mañá, aín-da conservo a axenda daquela reunión (rí), e fumos comer e pola tarde era a apertura ao público e apareceu pola porta a persona da Coruña. E tras el, neses primeiros días viñeron moitos máis. Na primeira semana ti-ñamos unhas seis ou sete persoas e no mes de xuño máis de 75 persoas en tratamento.

_ ¿Cal foi a sensación ao comprobar que efectiva-mente eran capaces de rehabilitar e reinsertar ? _Moita alegría e satisfacción. O primeiro caso que entrou o a primeira alta terapéu-tica. É indescriptible ter visto o derrumbe do ser un humano cando toca fondo, na

súa mirada, e comprobar o cambio que hai cando se van.

_¿E desde o punto de vista persoal qué aprendeu nestes 25 anos?_Todo. É unha experiencia superenriquece-dora. Abrinme a unha realidade que se non fora por esto,non vería. Descubres o des-garro que supón a droga na propia persoa, pero tamén no contexto da súa familia.

_ ¿E das familias hai ensinanzas?_Moitísimas. Puiden ver a capacidade de loita, resistencia, e superación da muller . Eso o sabes, o les, o estudas en Psicoloxía, pero aquí puiden vivencialo. Tamén dos homes, son leccións de humanismo tre-mendas.

De preto

tratamentos e a calidade de vida das persoas e tampouco hai tantas infeccións por SIDA... Son cousas que fan que esquecamos que o problema non desapareceu. Hai que estar moi atentos porque, sen ser alarmistas, non hai que esquecer que ten un calado moi serio todas as adicións.

_Unhas adiccións que están mudando tamén cara outras

non químicas, ¿nótase eso no centro?

_Si, as comportamentais que estadisticamente

non son tan significa-tivas pero temos un programa de mozos que xente con doce anos que ten consu-mo moi problemáti-co de cocaína pero tamén conductas problematicas no

uso das novas tecnoloxías. A crise tamén fai xa non que haxa máis adicións, pero si comportamen-tos límites.

_¿Como cales?

_Estannos aumentando a demanda no perfil de mulleres de máis de 40 anos que teñen funcionamento de alto risco no uso de sedantes porque no ámbito psicoafectivo teñene unha situación complicada con incertidumes laborais ou directamente no paro e ven que é dificil de xestionar toda esa nova situación. No caso dos homes detectamos abuso de alcohol e mal uso dos cartos. Pero son situacións que soemos solucionar dunha maneira ambulatoria na maioria dos casos.

_Coas dificultades laborais, existentes hoxe en día, ¿como

traballan vostedes a inserción neste campo agora?

_A nivel terapéutico a fase máis longa do tratamento é a da inserción laboral. Se o proceso dura de media 24 meses, uns 11 ou 12 son de fase de inserción laboral para verificar os obxectivos de reinserción laboral e, efectivamente, coa actual situación, se non encontran traballo non podemos facerlle un seguimento de poder valorar a súa integración no terreo laboral por iso tomamos o compromisodende hai dous anos de que na medida do posible ser xeradoras de empregabilidade, algo que faremos na nosa antiga sede de Santiago por exemplo.

_¿Cales son os plans alí?

_Queriamos abrir un programa de corte social pero finalmente será

un albergue, unha oferta hoteleira que se vai xestionar de maneira autosostible, que xerará dez postos de traballo nos que nós fundamentalmente pensamos en mulleres. A idea é que poida estar en funcionamento no mes de xuño aproximadamente.

_Escolleron Santiago para implantar a súa primeira sede. ¿Cómo responde a cidade?

_Agrredecemos inmensamente a todos os sectores da cidade de Santiago, dende institucións, medios de comunicación, empresas ata veciños porque nós abrimos os centros no corazón das cidades e naquel momento había moita estigmatización e non tivemos ningún rexeitamento social e o mesmo sucede agora. Danse conta de que os centros non son un problema, senon unha solución a moitos problemas.

Page 10: Revista STGO! nº 19

10 primera quincena / febrero 2015

MI BARRIO

CASTIÑEIRIÑO_“É curioso que nós esteamos esperando por unhas obras que están xa aprobadas e que non nos fan e que se afanen en facelas en zonas como Carreira do Conde”

Page 11: Revista STGO! nº 19

11primera quincena / febrero 2015

CASTIÑEIRIÑO_“É curioso que nós esteamos esperando por unhas obras que están xa aprobadas e que non nos fan e que se afanen en facelas en zonas como Carreira do Conde”

Lois Calvelo leva máis de quince anos vinculado á asociación veciñal do Castiñeiriño, da que agora é secretario.

Vive nun dos barrios cun tecido asociativo máis consolidado do que cada vez parten máis iniciativas que están a favorecer a integración dos novos veciños.

“O Castiñeiriño é un barrio moi es-tructurado no que, ademais da

asociación de veciños hai dúas asociacións culturais de xente máis nova, outra de xente máis maior, unha asociación de mu-lleres... Temos un movemento asociativo moi potente e proba-blemente esa é a razón pola que sempre temos iniciativas e conse-guimos facer cousas polo barrio. Polo de agora, estamos penden-tes de infraestructuras que non son dunha cuantía grande pero sí son importantes como os as-faltados das parroquias do ru-ral e mesmo algunhas zonas de Lamas de Abade. Tamén detec-tamos unha deficiencia estruc-tural nestes novos polígonos de vivendas. Nós sempre loitamos para que non se convertisen en reductos dormitorio e que os no-vos inquilinos puidesen integrar-se facilmente no barrio, tendo todos os servizos e incluíndo a veciños destes polígonos na aso-ciación veciñal para que se sin-tan parte do barrio no que viven. Pero o que aínda lles falta agora a estas novas zonas é dar solucións sinxelas para o lecer dos rapaces. Contabilizamos que pode haber máis de 400 entre os tres polí-gonos. Por iso xa solicitamos ao Concello a posta en marcha de zonas deportivas abertas para ra-paces e rapazas e parques infan-tís nas zonas verdes e parece que durante este ano se poderán pór en marcha no SUNP 12 e no 13, e están estudando a posibilidade de poder facelos tamén no outro. Tamén urxe ter unha escola infan-til para dar resposta a estas novas necesidades porque temos unha que é unha referencia, Raiola, e

que xurdiu a iniciativa veciñal nos anos 60. pero que se está a que-dar pequena. Aínda que sabe-mos que está prevista a posta en marcha dunha nova que estará financiada por Amancio Ortega. En relación ás infraestructuras, no que agora estamos expectan-tes é noutras obras pendentes que foran aprobadas nesta lexis-latura, pero co anterior equipo de goberno. Nos chama a aten-ción que nós precisabamos estas obras, que están aprobadas e non as fan e mentres hai outros sitios nos que os veciños non as que-ren, como pode ser en Carreira do Conde, e alí están empecina-dos en facelas. No noso caso, trá-tase de pequenas obras no Casal, que son importantes porque é a conexión da carretera de Ouren-se e da Estrada para mellorar o firme, abrir os laterais para as ca-naletas. É algo menos de 100.000 euros e estamos expectantes para que se solucione axiña. O mesmo que estamos esperan-do a resposta da Consellería so-bre a nosa petición para que o tramo de estrada que vai dende a rotonda do Castiñeiriño ata Os Tilos teña consideración de rúa, é dicir, que pase a mans munici-pais. Sería algo como o que xa se fixo en Vidán en Victoria Míguez, porque deste xeito posibilitaría-se que os coches fosen a menor velocidade, a rúa se acondicio-nase dun xeito máis habitable... Pero agás todo esto que nos queda pendente, estamos satis-feitos porque conseguimos que moitas das nosas reivindicacións se arranxasen nos últimos anos e por iso tamén, ademais dos asuntos reivindicativos estrica-mente, tamén nos volcamos para fomentar actividades culturais”.

Page 12: Revista STGO! nº 19

12 primera quincena / febrero 2015

Page 13: Revista STGO! nº 19

13primera quincena / febrero 2015

Page 14: Revista STGO! nº 19

14 primera quincena / febrero 2015

CAMPUSCAMPUS

No se trata de una cuenta matemática. Es la controvertida reforma del ministro Wert para las carreras que no llegará hasta 2017 pero el debate está abierto. El rector de la USC, junto a los de Coruña y Vigo la debatirán con el conselleiro el día 12 TEXTO Redacción

¿4+1?¿ 3+2 ?

No en ingenierías ni medicina. Quedan fuera de la reforma las carreras “con su propia normativa” como ingenierías, arquitectura o ciencias de la salud, que fijan sus propios requisitos para obtener el título

El grado ¿devaluado? Colectivos de estudiantes ha criticado la posible “eliminación de carreras” y la “devaluación del título de grado” al contar con un año menos de aprendizaje

Los estudiantes, en huelga. Ya ha anunciado movilizaciones para los días 25 y 26 contra de la reforma.

Al rector de la USC, Juan Viaño, no le gusta la reforma universita-ria del ministro José Ignacio Wert y así lo dejó claro esta semana de manera pública, junto a los recto-res de las universidades de A Co-ruña y Vigo. Ratificaban así la deci-sión de la conferencia de rectores españoles (CRUE) que aplazan a 2017 la implantación de esta re-forma.

Hasta el llamado Proceso de Bo-lonia, las carreras duraban cinco años. Con Bolonia pasaron a ser grados y durar cuatro años, más un año de máster (el 4+1), mien-tras en casi toda Europa se apos-taba por un modelo de tres años de grado y dos años de máster (3+2).

Ahora el Gobierno apuesta por dejar que el 4+1 y el 3+2 confluyan a elección de las universidades. Y parece que no convence. No se tra-ta de una “insumisión” al decreto,

dijo Viaño en comparecencia pú-blica, sino “un sosiego necesario” para cumplir con la legislación, in-cluida la autonómica, con planes de estudio y requerimientos de verificación de títulos que tienen sus propios tiempos. Porque tan-to Viaño, como los rectores de las universidades de A Coruña y Vigo quieren que se equipare el “esfuer-zo público” entre grado y máster.

ACCESO UNIVERSAL¿En qué consiste su propuesta? Si en un estudio en concreto se deci-de que es mejor el sistema de tres años de grado y dos de máster, será necesario abordar que a ese estudiante “le tiene que costar lo mismo que cuando hacía una li-cenciatura” (el equivalente a este modelo) si se quiere “mantener el acceso universal”. “El máster ac-tual y futuro es como los antiguos segundos ciclos y debe ser apoya-do con misma intensidad que lo que llamamos grado”, explicó el

rector de la Universidad de Vigo, Salustiano Mato.

HOMOGÉNEAPor el momento, y con el horizon-te puesto en 2017 como fecha de implantación del nuevo modelo, las unviersidades gallegas anun-ciaron que trabajarán para deci-dir exactamente qué modelo es el más indicado para cada titula-ción, esperando a que termine el proceso de evaluación del actual sistema. Eso sí, buscarán una pla-nificación “homogénea” de la du-ración de las titulaciones, algo en lo que reflexionarán junto con los responsables del resto de univer-sidades del Estado y con la opi-nión de los estudiantes.

Además, está previsto que el próxi-mo 12 de febrero se reunan con el conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, para acercar posturas y tomar una decisiòn conjunta de cara a los próximos años.

ConoceFoto: Xunta de Galicia

Page 15: Revista STGO! nº 19

ser como comunicamos comunicación · eventos · imaxe corporativa · enquisas

Doutor Teixeiro, 13 3º - 15702 Santiago de Compostela

[email protected]

Page 16: Revista STGO! nº 19

16 primera quincena / febrero 2015

CULTURA Y OCIO

Buscando al asesino del recaudador realSantiago acogerá en marzo un juego de rol en vivo recreando una Com-postela medieval. Habrá talleres y exhibiciones de esgrima.

Con la intención de desenmascarar al asesino de un recaudador real aparecido muerto en Santiago, pero también para congraciarse con el rey o buscar el enriquecimiento y poder

en una ficticia Compostela de la época medieval en marzo llega a Santiago, Fillos

do Trono. Se trata de un juego de rol en vivo que recorrerá las calles del casco

histórico entre las 11:00 y las 20:00 horas del sábado 28 de marzo.

Los participantes podrán luchar pero, para evitar conflictos, no irán armados durante el juego, sino que los combates estarán

acotados en San Martín Pinario, en una zona supervisada por la organización y sus árbitros. El resto de la acción se desarrollará desde la plaza del Obradoiro y continuará por Praterías, la Quintana y las calles que las comunican.

El juego está destinado a personas entre 18 y 39 años, priorizando la participación de los empadronados

en Santiago y el plazo de preinscripción está abierto hasta el 23 de febrero en la página web www.

osfillosdotrono.com y en sus perfiles en las redes sociales. De manera paralela se celebrarán exhibiciones de esgrima clásica y diversos talleres.

TEXTO: Redacción

Page 17: Revista STGO! nº 19

17primera quincena / febrero 2015

El Universo de Roberto González del Blanco

González de él Blanco era originario de León, pero pasó la mayor parte de su vida en San-tiago, aquí formó familia y aquí transcurrieron los sus mejores años de una amplia trayectoria artística, por eso en estaretrospectiva podrán contemplarse también muchos de sus dibu-

jos dedicados nuestra ciudad. Otras facetas, quizás menos conocidas del pintor estarán de la misma manera recogidas en esta muestra: bocetos, dibujos acabados, grabados, ilustra-ciones para libros, carteles, felicitaciones ... Un apartado especial para las vidrieras, técnica

con la que el artista se familiariza en Nueva York.

Por último una línea del tiempo con detallada documentación y diversas fotografías comple-tará la visión de este reconocido pintor.

El Museo do Pobo Galego acoge la exposición muestra una amplia selección pictórica de este autor, principalmente la obra más etnográfica, aquella en la que el artista si acerca los hombres y mujeres del mundo marinero y del rural interior, que pintaba en sus tareas cotidianas.

Page 18: Revista STGO! nº 19

18 primera quincena / febrero 2015

DEPORTES

Siempre,capitánManuel Castiñeiras es discreto, disci-plinado y, sobre todo, buen compa-ñero. Lo ha demostrado hace unos días dejando su plaza, antes de lo que tenía previsto, para facilitar la incorporación de un nuevo delante-ro que refuerce el ataque del Com-pos hasta final de temporada. C.Carballedo

Pertenece a la cantera de aquel Compos de primera que llenaba estadios y también es uno de los protagonistas del ascenso del equipo a Segunda. Pero ha sabido estar a las duras y a las maduras. Porque tras los años convulsos de la SD, no lo dudó cuando recibió la llamada de Antonio Quintei-ro para resucitar a un Compos muy dañado al que contribuyó a devolver a Segunda B. Arropado ahora por sus compañeros y jun-to al vicepresidente, Javier García y el entrenador, Iñaki Alonso, el veterano central decía adios hace unos días a su carrera deportiva en el terreno de juego, aunque no en el Club donde ya trabaja en la parte deportiva y también ejerce de capitán en los vestuarios.

_¿Cómo están siendo estos pri-meros días tras el anuncio de tu retirada?

_Muy diferentes y de adaptación porque hay que asimilarlo, pero lo estoy llevando bastante bien. Sobre todo estoy cambiando las costumbres y lo noto más en el fin de semana, porque en el resto de días continúo entrenando con el equipo.

_Pero tu retirada ha llegado un poco antes de lo que esperabas para facilitar la incorporación del último fichaje del Compos...

_Sí, mi idea era jugar la tempora-da y después dejar el fútbol pero las cosas se adelantaron por la necesidad del equipo de refor-zarse con fichajes. Me hubie-se gustado haber jugago al-gún partido más, pero llegó el momento ahora y creo que era lo mejor para el equipo y para mi también.

_¿Qué has aprendido en estos años en el Com-pos?

_Muchísimo. Todo lo futbolístico lo aprendí aquí, aun-que lo fui pulien-do y mejoran-do. Pero aquí también me e n s e ñ a ro n una serie de valores, e d u c a c i ó n , trabajo, sacri-ficio, disciplina y muchas cosas Fo

to: A

made

o Rey

Page 19: Revista STGO! nº 19

19primera quincena / febrero 2015

que me ayudaron a ser lo que soy ahora como persona.

_¿Cómo llegaste a él?

_Empecé con 11 años en el Vista Alegre y a los 14 me pasé al Com-postela. A mi padre le gustaba también mucho el fútbol y nos animó a mi hermano y a mí. Dis-frutaba con los compañeros y el Compostela llegó a la élite del fút-bol por esa época y poco a poco, pasando por las diferentes cate-gorías ya vas viendo la posibildiad de dar el salto y afortunadamente pude dar ese salto y muy conten-to porque fuese en el Club de mi ciudad.

_Confiaste en el Compos cuando empezaba a recomponerse regre-sando a Santiago para a ayudar a crear el nuevo proyecto y también has animado a muchos a hacerlo, ¿qué significaba para ti?

_ Yo soy socio desde que tenía siete años y aunque me tuve que marchar cuando el club se estaba muriendo lo hice siempre con la intención de volver porque este es un gran club. Tuve la suerte de que en mis últimos años apareció Antonio Quinteiro para resucitar el Club, contó conmigo y me lla-mó para empezar ese proyecto en

preferente y es cierto que había muchos jugadores que tenían re-celo por el pasado del Compos-tela de dificultades económicas y les animé a dar el paso porque creía y creo en el club.

_¿Cómo ves el actual proyecto?

_Cada vez va creciendo más y la gente se va involucrando aunque quizá es un poco más lento de lo que nos gustaría a todos pero poco a poco la gente muestra más confianza. Se está progresando muy bien para profesionalizarlo

cada vez más en la categoría o lle-gar a Segunda incluso.

_ ¿Que es ahora para ti la S.D.?

_Sigue siendo una forma de vida y un sentimiento En esta nueva eta-pa quiero ayudar a que siga yendo a más y que otra gente como he tenido yo la suerte pueda disfrutar de esa educación y trabajo. Es lo que más me llena: poder formar parte del Club y poder ayudar a mucha gente para que pueda con-seguir lo que he conseguido en to-dos estos años.

_Por el momento, tu nuevo des-tino está en la secretaría técnica ayudando a fichar nuevos jugado-res, ¿seguirás el año que viene?

_En principio sí, con funciones de secretario técnico para mejorar en la búsqueda de jugadores que puedan interesar al club y si el club no dice lo contrario mi inten-ción es seguir. El proyecto se está consolidando y quiero contribuir a ello también. Hay Compostela para largo plazo y seguir progre-sando para que otra gente tenga la oportunidad.

_¿Tu primer recuerdo del Compos ?

_Cuando todavía jugaba en el antiguo Santa Isabel y estaba en Tercera. Fuimos muchas veces allí a verlo y lo recuerdo perfec-tamente (sonríe)

_ Como jugador del Compos, ¿algún partido especial?

_El ascenso de Segunda B a Se-gunda con el Barcelona B en San Lázaro, en el que jugaban Inies-ta, Victor Valdés, Thiago Motta, que han sido grandísimos futu-bolistas.

_ El mejor entrenador que has teni-do...

_De todos he aprendido mucho, pero sobre todo de José Luis Mendilibar, que supo sacar lo mejor de mí y fue allí donde hice yo creo que mi mejor temporada

_¿Con qué jugador con el que hayas jugado has aprendido más?

_He tenido muchos y muy bue-nos, y seguro que alguno se me enfadará al elegir solo a uno (ríe), pero en este caso elegiría a David Silva, con el que coincidí en el Eibar. Ya tenía cosas de au-téntico crack.

_ ¿Te veremos como entrenador?

_No es mi objetivo ni tengo esa vocación. Hay quien me lo ha comentado también, pero no es lo que tengo en mente. Prefiero hacer el trabajo de la secretaría técnica para ver jugadores que puedan ser interesantes para el club.

_¿Que consejo darías a los can-teranos?

_ Que trabajen, se sacrifiquen, sean disciplinados y que pien-sen siempre en el bien del grupo y no en el individual. Es la base del éxito a parte de tener unas cualidades físicas.

De cerca

Page 20: Revista STGO! nº 19

20 primera quincena / febrero 2015

Retro Auto & Moto se va de CompostelaEventos del Motor, organizadora de este mercado y exposición de automóviles de época, ha confirmado su intención de llevarse la muestra al IFEVI de Vigo, que “ofrece una excelente infraestructura ferial y buenas comunicaciones” TEXTO JCL

Santiago se queda sin un evento, otro más, en este caso del ámbi-to del motor, de los que tampoco anda sobrada la capital gallega.

Eventos del Motor, la empresa or-ganizadora del Retro Auto & Moto Galicia ha confirmado que la edi-ción correspondiente a este año se celebrará en Vigo. Argumentan “el mayor tamaño requerido en la superficie de exposición”.

De esta manera, la ciudad olívica albergará por primera vez, los días 20,21 y 22 de marzo, la exposición Retro Auto&Moto Galicia en las instalaciones del Instituto Ferial de Vigo (IFEVI), donde se reserva-rá una extensión de 10.000 metros cuadrados”.

También se justifica el organiza-dor en que “el IFEVI ofrece una ex-celente infraestructura ferial, junto

a buenas comunicaciones tanto aeroportuarias como viarias, que enlazan Vigo con Santiago de Compostela y A Coruña, Ouren-se y Lugo, así como con Asturias y León, por autopista o autovía, e igualmente con la zona norte de Portugal, en especial con Oporto.

Habría que preguntar-se qué razón o razo-nes impiden a esta ciudad, la consoli-dación de eventos que en un primer momento se ce-lebran gracias a la voluntad a veces de las instituciones y en la mayoría de los casos fruto del impulso vo-luntarioso de emprendedores o colectivos ciudadanos.

Qué hace que no se sostengan? Parece claro que ser sede del Go-bierno autonómico y de un pujan-te Concello no es suficiente.

Su ubicación estratégica, a media hora de las urbes más populosas,

un aeropuerto internacional y las mejores conexio-

nes ferrovia-rias no resul-

tan atractivo suficiente para

consolidar even-tos como el que

ahora echamos de menos.

En términos mera-mente automovilísti-

cos, cabría señalar los denodados esfuerzos de

la Escudería Compostela p o r sostener el Rali Botafumei-ro. También habría que preguntar

a los organizadores de la concen-tración de clásicos de Compos-tela Monumental las trabas que sortearon para poder ofrecernos una majestuosa muestra de joyas del automovilismo en la Praza do Obradoiro.

Y todos sabemos que estas difi-cultades no son exclusivas para la consolidación de eventos del motor.

¿Qué pasa en Santiago? ¿Qué nos impide contar con estos focos de atracción de masas que en otras poblaciones dejan suculentos beneficios? ¿Infraestructuras, des-interés del tejido asociativo y em-presarial o desidia de las adminis-traciones? Un poco de todo, quizá.

Más sobre este asunto y el mundo del motor en www.sprintmotor.com o Sprintmotor, la revista.

Foto: Compostela MonumentalFoto: Eventos del Motor

MOTOR

Page 21: Revista STGO! nº 19

FIRMAS INVITADAS

Tomar conciencia de que la transparencia estaba íntimamente ligada a la democracia nos ha lleva-

do muchos años y me temo que todavía ha de pasar un tiempo, es-pero que corto, hasta que poda-mos y sepamos disfrutar de ella. Hace unas semanas hablando con Brenda Shanon, la directora de comunicación de Transpa-rencia Internacional, me contó que habían intentado poner en marcha el capítulo español de esta fundación al principio de los años 90; pero que habían tenido que desistir porque a pesar de la notoriedad en todo el mundo de Transparencia Internacional, en España no consiguieron des-pertar el interés necesario. Tu-vieron que pasar unos años para poder ponerse en marcha y co-menzar a elaborar sus famosos informes en los que ofrecen las listas del nivel de transparencia de nuestras instituciones. En la última, por cierto, ningún ayunta-miento gallego sale bien parado. La primera Ley de Transparencia se promulgó hace 225 años en Suecia. La segunda en Colombia en 1888, la tercera en Finlandia en 1951 y la cuarta en EE,UU. en 1966. Ahora hay ya casi un cen-tenar de países que han apun-

talado su democracia con una Ley de Transparencia. Nuestro parlamento todavía lo hizo hace poco más de un año, en diciem-bre del 2013, y para eso la Ley se aprobó solo con los votos del PP. Es una Ley muy limitada que no aprovecha la experiencia in-ternacional, que ni siquiera re-conoce nuestro derecho a saber como un derecho fundamental y en la que el acceso a la informa-ción pública, con excesivas ex-cepciones, no está garantizada de una manera rápida y sencilla. En un momento de tan alta desa-fección política y aireándose dia-riamente nuevos casos de corrup-ción, la promulgación de esta Ley no fue ningún acontecimiento, como cabría esperar. Quizá la au-sencia de consenso disminuyó to-davía más la confianza de los ciu-dadanos en sus representantes políticos y no le dieron mucho va-lor a la promulgación de esta Ley. Algo más de atención les presta-ron los medios de comunicación al día que la Ley entró en vigor para las instituciones españolas del estado, el pasado 10 de di-ciembre. La información se man-tuvo en la actualidad durante tres o cuatro días. En la última fecha se daba cuenta del bajo número de preguntas que se habían he-

cho al amparo de la nueva Ley. En esas fechas, una represen-tante de la fundación Access Info Europe, Vicki Anderica, denuncia-ba las dificultades de la Ley para acceder a la información pero, a la vez, apuntaba algo más intere-sante. Según ella, deberíamos de realizar muchas preguntas, hacer mucho uso de las oportunidades que ofrece la Ley porque esa era la única forma de mejorarla. En manos de los ciudadanos está, con nuestra insistencia, obligar al gobierno a que realmente re-dacte una Ley que de verdad sir-va para fortalecer la democracia, para acabar con la corrupción, Y en estos momentos, para devol-ver el prestigio a las instituciones y restablecer la confianza de los electores en sus partidos políti-cos. Y no hay que desanimarse. Debemos de preguntarlo todo. Incluso por qué se reforma la Ca-rreira do Conde en vez de “huma-nizar” (por no salirnos del barrio) Doctor Teixeiro, rúa comercial no-tablemente abandonada? Cuales fueron los últimos informes de la inspección de salud del centro escolar, público o concertado, de los niños? O cuales los del geriá-trico público o subvencionado? Hace dos o tres semanas, creo

que en un llamativo ejercicio de civilidad, representantes de distintas entidades civiles* de Santiago nos acercamos al Pazo de Raxoi a presentarle a las fuer-zas políticas** de la ciudad y al acalde el “Manifesto por unha Compostela Transparente” que acabábamos de redactar con-sensuadamente. Todos se mos-traron entusiastas de la trans-parencia, como no podía ser menos ante la que está cayendo. Pasados unos días, el alcalde ha-cía pública su decisión de crear una web, como soporte de la transparencia municipal, y, para mantenerla activa, dar formación a los funcionarios para que la Ley de Transparencia, que entra en vi-gor en el próximo mes de diciem-bre, se pueda poner en práctica y los ciudadanos podamos ejercer nuestro derecho a preguntar. Por su parte los socialistas nos hacían llegar una copia del acuerdo que el PSOE y Transparencia Interna-cional España habían firmado hace un par de meses. Y también nos consta que el resto de las or-ganizaciones políticas trataron el “Manifesto” en el seno de sus di-recciones locales. Algo se mueve. Nuestra intención, la de los ciu-dadanos compostelanos que re-presentamos estas entidades es mantenernos atentos, críticos y exigentes con nuestras organiza-ciones políticas y crear un Grupo de Control de la Transparencia. Y en eso estamos. Que una Com-postela Transparente bien vale el esfuerzo.

Compostela transparente

JAVIER OTERO LLOVO

* Javier Otero Llovo es presi-dente de Acción Cívica Solidaria

** Acción Cívica Solidaria, Ate-neo, asociación de Periodistas de Santiago, Fundación Santia-go Centro, Sociedad Económica de Amigos del País.

***PP, PsdeG-PSOE, BNG, EU y Podemos

Page 22: Revista STGO! nº 19

22 primera quincena / febrero 2015

AGENDAAGENDA

FEBRERO 2015- Jueves 12 -

Cine en el CGAC

Hasta finales del mes de marzo,

el CGAC presenta un nuevo

ciclo de cine, en esta ocasión

dedicado al esplendoroso inicio

y a la desaparición del llamado

Nuevo Hollywood. En la novena

proyección podremos ver ‘The

Gambler’, de Karel Reisz (1974).

CGAC. 20:30 horas. Gratis

¿Existe la amistad despues del divorcio? Con este argumento juegan en ‘De mutuo desacuerdo, obra interpretada por Toni Acosta e Iñaki Miramón

Auditorio Abanca. 20:30 horas. Entradas entre 15 y 18 euros.

- Domingo 8 de febrero -

Descubre ‘A escola na cidade’

El ciclo ‘A Escola na cidade’ se abre con un primer concierto

en el que participan los alumnos de cuerda y viento del Curso

de Especialización Instrumental (CEI). Este primer concierto se

enmarca en el marco del Ciclo de Novas Orquestras 2015.

Escuela de Altos Estudios Musicales

13:00 horas

- Sábado 14 -

James Hunter nos trae

su mejor soul

James Hunter domina como pocos músicos

las claves del soul y el R&B de primera

escuela norteamericana. Como teloneros

actuarán la formación de los gallegos THE

LIMBOOS, grupo revelación de la escena

nacional.

Sala Capitol. 21:00 horas

Entradas entre 16 y 18 euros

- Viernes 13 - Toni Acosta e Iñaki Miramón están de mutuo desacuerdo

Page 23: Revista STGO! nº 19

23primera quincena / febrero 2015

SERVICIOS

TELÉFONOSDE INTERÉSAtención al ciudadanoPresidente Salvador Allende, 4Tel.: 981 543 128

AlcaldíaObradoiro, 1 1ºTel.: 981 542 363

Información al consumidor (OMIC)Presidente Salvador Allende, 6 - 8Tel.: 981 542 314

Centro de información a la mujerRúa Galeras, 46Tel.: 981 542 465

Biblioteca pública “Anxel Casal”Avda. Xoan XXIII, s/nTel.: 881 999 401

TráficoPazo de Raxoi Tel.: 981 542 321

Policía MunicipalPazo de RaxoiTel.: 981 542 323

Tráfico y circulaciónTel.: 981 543 035

Policía NacionalTel.: 091

EmergenciasTel.: 112

Emergencias BomberosTel.: 080

TAXIS

Radio TaxiTel.: 981 569 292

FARMACIAS

24 horasFrei Rosendo Salvado, 18Tel.: 981 599 702

Nocturnas (de 22 a 9 h.)Praza do Toural, 11Tel.: 981 585 940Rep. Arxentina, 43Tel.: 981 592 172Rúa de Madrid, 12Tel.: 981 583 156

Diurnas (de 9 a 22 h.) Cantón do Toural 1Tel.: 981 585 895Castiñeiriño, 12Tel.: 981 590 397Galeras, 9Tel.: 981 585 351Montero Ríos, 26Tel.: 981 572 270Porta FaxeiraTel.: 981 585 802Praza do Toural, 11Tel.: 981 585 940

SERVICIOS

A menudo cuando paseamos o circulamos con los vehículos por las calles de la ciudad no somos realmente conscientes de que cada piedra, cada baldosa de la calzada tiene una historia detrás, unas más modernas y otras mucho más antiguas de lo que nos pueda parecer.

Desde hace muchos años, por cercanía a donde me crié y reside gran parte mi familia, me ha parecido impresionante una obra de ingeniería que crearon nuestros ancestros. Aún muchas personas de Santiago no conocen que tenemos un gran acueducto, hoy en un entorno privilegiado, no muy lejos de nosotros y que puede ser, incluso, más antiguo que la Catedral.

Últimamente se esta optando, por varios miembros del grupo, a publicar una fotografía y contar de historia sobre ella, lo que nos convierte, aparte de un grupo cada vez más numeroso, en una fuente incesable de anécdotas y de cierto conocimiento sobre nuestra ciudad y su historia...

Cada día son mas y mejores las entradas en los “Post” del grupo, con documentación digna de un buen archivo. Eso y que seguimos creciendo a un ritmo imparable -hace 3 meses celebrábamos la llegada a 6000 miembros y esta semana ya llegamos a los 7000 usuarios, y suma y sigue..

El agua, según Yzquierdo Perrín siguiendo la “Historia Compostellana”, era traída desde las afueras de la ciudad por medio de “un acueducto y un canal subterráneo. Con gran trabajo y muchísimo gasto de dinero fue dirigida la corriente de las aguas a la iglesia... cuando se llegó cerca de la iglesia de San Martín... desde allí cañerías de madera, reforzadas con hierro y plomo, recibían el torrente de las aguas y lanzaban parte ante el pórtico de la iglesia del Apóstol y parte al claustro de San Martín para ser aprovechada por los monjes, pues... no tenían para lavarse las manos, si no la traían de otra parte... delante de la iglesia de Santiago fluían en impetuoso torrente que caía por los mismos caños de madera en un pilón de piedra de admirable magnitud”.

A finales del XI se encontraba desbordada, Compostela no era capaz de asumir un número de peregrinos y mercaderes cada vez mayor al no disponer de los servicios mínimos para atender un crecimiento de población tan brusco. El agua era lo más urgente: su abastecimiento, ridículo, para poco servía y a pocos llegaba pese a los surtidores que habían nacido para alimentar el foso de la muralla. Don Diego, aconsejado por el maestro Bernardo, hizo construir un acueducto que desde los montes de Vite facilitase la llegada del agua a través de lo que sería el primer gran sistema de canalizaciones de la ciudad. De toda la empresa sobresalió para admiración de todos la fuente en que desembocaban las tuberías subterráneas. Era la llamada Fuente del Paraíso.

+ info en f No eres de Santiago de Compostela si no...

Piedras de 18 quilatesPor Sergio MT [Administrador del grupo de Facebook‘No eres de Santiago de Compostela si no...’

Page 24: Revista STGO! nº 19

INGREDIENTES:

• 8 ZANCOS DE POLLO• 1 PIMIENTO ROJO• 1 PIMIENTO VERDE• 1 CEBOLLA GRANDE• 3 DIENTES DE AJO• 1,5 kg. TOMATES MADUROS• 1 HOJA LAUREL• 250 ml. JEREZ O VINO BLANCO• ACEITE DE OLIVA• SAL

RACIONES: 4 / DIFICULTAD: Baja / TIEMPO: 1 hora

La receta de hoy es un guiso de esos de toda la vida, pollo al chilindrón. Además de sabroso y nutritivo se trata de un plato bastante ligero ya que simplemente es un estofado de carne con  verduras como tomate y pimiento, guisadas en sus propios jugos. Esta receta es muy típica de las zonas de Navarra, País Vasco y  Aragón. Podemos decir que el chilindrón, es más bien un tipo de salsa elaborada con pimientos y tomates, de ahí que existan otros platos con esta denominación como cordero al chilindrón o conejo al chilindrón.

Aunque en la receta original no se le añade ningún tipo de vino, en este caso se lo he agregado, considero que le da un toque más que interesante. Se puede preparar con zancos de pollo, como he hecho o con un pollo entero troceado, en ambos casos el resultado es el mismo, un pollo al chilindrón rico rico.

1.- Limpiamos los zancos de su piel y  de restos de grasa que pudiera tener.

2.- En una olla amplia doramos los zancos con aceite de oliva para sellarlos. Reservamos.

3.- En la misma cazuela con el aceite de dorar el pollo sofreímos la cebolla,  los ajos y los pimientos cortados en trozos pequeños con la hoja de laurel. Cocinamos a fuego medio removiendo con frecuencia hasta que la verdura esté bien blandita. Incorporamos la sal.

4.- Añadimos el vino, removemos y dejamos 5 minutos hasta que se evapore el alcohol.

5.- Escaldamos los tomates en agua hirviendo durante 1-2 minutos y les retiramos la piel. Añadimos los tomates al guiso en trozos pequeños. Agregamos el pollo y dejamos cocer todos los ingredientes durante 30 minutos.

www.galletasparamatilde.com

Pollo al chilindrón.-Sandra Novo

[Bloguera]