Патувајки со мислата низ времето и просторот, во мугрите на последниот ноемвриски ден го сретнав...него...СТРАНЕЦОТ, со кого и ја започнавме конверзацијата за приоритетите на цивилизацијата во овој денешен вртлог на информации, знаења и напредок, но и страдања, војни и интервенции, т.е.светот на глобализација...нашиот свет. Разговорот течеше како музикатахн пишувана од ноти на позната синфонија околу аргументите за придонесот на секој народ и земја во светското наследство, културно и човеково.

Секое време го носеше и бремето на секојдневната тажна македонска историја. Предмене оживеа и „Сердарот“ со сите јунаци како силен повик и знак за мугрите на слободното утре. Скромноста на македонскиот човек е генерална карактеристика низ вековите. Низ мислите ја видо Неда седната на куќниот праг „на средна доба е; / и јадра, и сосема здрава / кршна и херојски силан“, со амазонска става, го очекува синот да се врати од бој. Таа е жена од народот, несреќна „достојна мајка на Кузман“, полна со нежност и љубов спрема саканиот син кој излегол во борба да ги брани луѓето. Седеше замислена од сонот во кој „огнооки змејови, страшни“ целата куќа и ја уриваат, сред пискотниците го „почувствував нивниот растеж како да се разнесуваат и како да се шират околу мене. Тоа беше гласот на несреќата што ги втрешти бедните луѓе и им ја урна надежта за миртен, тих живот:

По плачот општ се сети дека веста беше болна,И танок таа пушти крик.“

Таа е пред се мајка и тоа го оправдува нејзиниот грев спрема „малодушните земјоделци“. Таа неможе да биде задоволна од албанскиот збор дека само нејзината куќа ќе биде почитувана:

„За повтор со злосторни ужасни мисли сте полни,скитници, грабливи страчки?“

Храбра, справедлива, таа е решена да крене оружје против непријателина на нејзиниот народ, дава клетва дека ќе ја брани татковината и ќе го продолжи започнатото дело: „Но и други борци ќе воскрсне Река и водач, нивни ќе излезам в гора“, бидејки е свесна дека злото е општо , па затоа не бара олеснување само за себе.

Неда е мајка која во себе ја чувствува гордоста на слободољубивата личност, мајка што не може да ја придуши својата тага, но кој авлева дух на слободарството и несреќата ја соединува со силната жед за слобода и борба за неа.

Оркестарот веќе ги свиреше последните ноти и музиката стивнуваше кога јас на Странецот ја докажав мојата приказна...Видно возбуден само спомна дека и малите земји и малите народи имаат значаен придонес во глобалните трендови на цивилизацијата, како литературата што е мост на спојување на различните култури и народи.