opracowanie danych realizacyjnych

OPRACOWANIE DANYCH REALIZACYJNYCH

mgr inż. Pelagia Gawronek

mgr inż. Maria Zygmunt

NR ZAJĘĆNR

TEMATUTEMAT DATA

PR

OJE

KTO

WE

1 1 Opracowanie nieregularnej osnowy realizacyjnej 24. luty

2 2 Metody Realizacji Obiektów 3. marca

3 3 Ustalenie dokładności realizacji obiektów 10. marca

4 4 Projekt tyczenia punktów trasy drogowej z łukiem kołowym 17. marca

5 5Projekt tyczenia punktów trasy drogowej z symetrycznymi krzywymi przejściowymi

24. marca

6 6 Realizacja łuku pionowego 31. marca

PROGRAM ZAJĘĆ Z GEODEZJI INŻYNIERYJNEJ

6 6 Realizacja łuku pionowego 31. marca

ZALICZENIE I ETAPU ZAJĘĆ

TER

ENO

WE

7 - Wprowadzenie do zajęć praktycznych

8 7 Realizacja kąta zadanego planem realizacyjnym

9 8 Wytyczenie długiej prostej

10 9 Tyczenie punktów trasy drogowej z łukiem kołowym

11 10 Realizacja punktu ze swobodnego stanowiska

12 11 Inwentaryzacja architektoniczna

13 12 Projekt niwelety

14 13 Pomiar odbiornikiem GPS powierzchni i obliczenie objętości

15 14 Pomiar wychylenia obiektu

ZALICZENIE

WARUNKI ZALICZENIA I ETAPU ĆWICZEŃ

� OBECNOŚĆ NA ZAJĘCIACH

Dopuszczalna jest jedna nieusprawiedliwiona nieobecność na zajęciach. Jednak w ciągu 14dni od daty nieobecności należy zgłosić się na konsultacje po indywidualny zestaw danychi samodzielnie wykonać zadanie omówionego na zajęciach, na których student był nieobecny.

� POPRAWNOŚĆ WYKONANIA SPRAWOZDAŃ

W I etapu ćwiczeń realizowanych będzie 6 zadań, za które można otrzymać maksymalnieocenę 5.0 co odpowiada 100% zrealizowaniu zadania (pod względem merytorycznymi estetycznym). Błędne lub niekompletne sprawozdania będą zawracane na konsultacjach lubna kolejnych zajęciach.

W przypadku gdy sprawozdanie zostało zwrócone dwukrotnie zaliczenie przybiera formęustnej odpowiedzi na konsultacjach i obejmuje zakres materiału omówionego na zajęciach,ustnej odpowiedzi na konsultacjach i obejmuje zakres materiału omówionego na zajęciach,z których student nie zaliczył sprawozdania.

� TERMINOWE ODDANIE WSZYSTKICH SPRAWOZDAŃ

Terminem oddania sprawozdania są kolejne zajęcia, każdy tydzień zwłoki będzie skutkowałobniżeniem oceny o jeden stopień.

� KRYTERIA OCENY

W trakcie zajęć przewidziane są różne formy zaangażowania studentów, np. pytania kontrolnepodsumowujące zajęcia, obliczenia, wstępne planowanie realizacji zadania. Za czynny udziałprzewidziane są tzw. plusy, które w efekcie końcowym mogą przełożyć się na podwyższenieoceny.

Ocena podsumowująca osiągnięcia w pierwszym etapie zajęć bazuje na średniejarytmetycznej z ocen cząstkowych uzyskanych z oddanych sprawozdań, która zostaniepodwyższana o ewentualne plusy z aktywności.

Geodezja inżynieryjna jest to dział geodezji zajmujący się projektowaniemi wykonywaniem pomiarów w procesie budowy i w czasie eksploatacji różnych obiektówbudowlanych i obiektów infrastruktury inżynierskiej.

/Instytut Geodezji i Kartografii/

GEODEZJA INŻYNIERYJNA

DEFINICJA GEODEZJI INŻYNIERYJNEJ

INWESTYCJA

I ETAP PRZYGOTOWAŃ II ETAP REALIZACJI III ETAP EKSPOLATACJI

MAPA DO CELÓW PROJEKTOWYCH

AKTUALIZACJA

NOWY POMIAR

GEODEZYNE OPRACOWANIE PROJEKTU

PROJEKT OSNOWY REALIZACYJNEJ

TYCZENIE ELEMENTÓW OBIEKTU

SZKIC DOKUMENTACYJNY

POMIARY PRZEMIESZCZEŃ I ODKSZTAŁCEŃ

PRZEPISY PRAWNE

Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. (Dz. U. 1989 nr 30 poz.163), (Tekst ujednolicony z dnia 01. 01. 2015 r.)

Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. (Dz. U. 1994 Nr 89 poz. 414)

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych I Administracji z dnia 9 listopada 2011 r.w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnychi wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów dopaństwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. (Dz. U. 2011 nr 263, poz. 1572)

Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995

LITERATURA

Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynnościgeodezyjnych obowiązujących w budownictwie. (Dz. U. 1995 nr 25 poz. 133)

INSTRUKCJE I WYTYCZNE TECHNICZNE GUGIK

Stanowią uzupełnienie treści zawartych w Rozporządzeniu z dnia 9 listopada 2011 r.

Instrukcja techniczna G-3 Geodezyjna obsługa inwestycji

Wytyczne techniczne G 3.1:2007 Pomiary i opracowania realizacyjne

NORMY

PN-N-99310 Pomiary realizacyjne. Terminologia

PN-ISO-4463-1 Metody pomiarowe w budownictwie. Tyczenie i pomiar (Artykułstreszczający normę: Pawłowski W., Abbas A. 2008. Pomiary geodezyjne w budownictwiewedług standardów ISO przyjętych do stosowania jako normy krajowe. Czasopismotechniczne, z. 2-Ś/2008.

POZYCJE KSIĄŻKOWE

Czaja Józef. Geodezja inżynieryjno-przemysłowa: zbiór przykładów i zadań. Cz. 2. Kraków:

LITERATURA

Czaja Józef. Geodezja inżynieryjno-przemysłowa: zbiór przykładów i zadań. Cz. 2. Kraków:Wydawnictwo Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, 1987.

Gocał Jan. Geodezja inżynieryjno-przemysłowa. Skrypty Uczelniane (Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica) Cz. 1. Kraków : Wydawnictwo Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica, 1999.

Kopiejewski Gabriel, Gral Mirosław. Geodezja inżynieryjna : działy wybrane. Skrypt dlastudentów Wydziału Geodezji i Gospodarki Przestrzennej, kierunku geodezja ikartografia. Olsztyn : Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, 2003.

PODSTAWY TEORETYCZNE - DEFINICJE PODSTAWOWE

Instrukcja Geodezyjna G-3 Geodezyjna obsługa inwestycji:

Przez plan realizacyjny należy rozumieć opracowanie [które] określa urbanistycznei architektoniczne zagospodarowanie terenu inwestycji lub działki budowlanej. Doopracowania planu realizacyjnego wykorzystuje się mapę zasadniczą.

PN-86/N-02207 Geodezja. Terminologia:

Pomiary realizacyjne - zespół czynności geodezyjnych mających na celu wyznaczeniew terenie przestrzennego położenia obiektów [...] budowlanych [stanowiących treść]

OPRACOWANIE PROJEKTU NIEREGULARNEJ OSNOWY REALIZACYJNEJ

w terenie przestrzennego położenia obiektów [...] budowlanych [stanowiących treść]planu realizacyjnego i projektu technicznego.

Rozporządzenie MSWIA z dnia 9 listopada 2011 r.:

Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych związanychz obsługą inwestycji budowlanych, o których mowa w może być stosowana osnowarealizacyjna dostosowana, pod względem konstrukcji geometrycznej oraz dokładnościpołożenia jej punktów, do charakteru inwestycji oraz wymagań określonychw dokumentacji budowy.


Pomiary wykonywane w oparciu o osnowę realizacyjną:

� geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie,

� geodezyjna obsługa budowy i montażu obiektów budowlanych,

� pomiary przemieszczeń i odkształceń obiektów budowlanych

� geodezyjna inwentaryzacja powykonawcza obiektów lub elementów obiektówbudowlanych

Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:

OSNOWA REALIZACYJNA

Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:

� bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej niemożna dokonać tyczenia;

� dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbytniska do potrzeb inwestycji;

�istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacjiinwestycji może zostać zniszczona.

Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowejosnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniembłędów średnich położenia punktów.

Wytyczne techniczne G 3.1:2007 Pomiary i opracowania realizacyjne:

Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być:

� siecią jednorzędową;

� siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanychetapami.

KONSTRUKCJA OSNÓW REALIZACYJNYCH

Wytyczne techniczne G 3.1:2007 Pomiary i opracowania realizacyjne:

Poziomą osnowę realizacyjną może stanowić:

� sieć dowolnego kształtu;

� sieć regularna; układ baz;

� sieć wydłużona poligonowa lub w formie łańcuchów figur mikrotriangulacji;

� czworobok geodezyjny, układ linii pomiarowych.

KONSTRUKCJA OSNÓW REALIZACYJNYCH

Wytyczne techniczne g 3.1:2007 Pomiary i opracowania realizacyjne:

Projekt osnowy realizacyjnej opracowuje się na podstawie istniejących materiałówkartograficznych uzupełnionych o dane z wywiadu terenowego.

Poziomą osnowę realizacyjną projektuje się tak, aby było możliwe tyczenie punktówgłównych i osi konstrukcyjnych bezpośrednio z punktów lub boków osnowy.

W konstrukcji geometrycznej określającej położenie wyznaczanego punktu osnowypowinny występować co najmniej trzy miejsca geometryczne prawdopodobnych położeńpunktu, a kąt przecięcia jednej dowolnie wybranej pary prostych wyznaczających temiejsca geometryczne powinien zawierać się w granicach 50-150g, natomiast stosunekdługości odcinków prostych wyznaczających nie powinien być większy niż 4:1.

PROJEKT OSNOWY REALIZACYJNEJ

miejsca geometryczne powinien zawierać się w granicach 50-150g, natomiast stosunekdługości odcinków prostych wyznaczających nie powinien być większy niż 4:1.

PN-ISO 4463-1 Metody pomiarowe w budownictwie – tyczenie i pomiar.

Na etapie tworzenia projektu osnowy realizacyjnej powinno się zwracać uwagę m. in.na:

� informacje dotyczące wielkości i kształtu placu budowy;

� właściwie przeprowadzenie wywiadu terenowego;

� lokalizację głównych punktów osnowy w miejscach ograniczającychniebezpieczeństwo ich zniszczenia;

� właściwy dobór struktury geometrycznej sieci.

PODSTAWY TEORETYCZNE - DEFINICJE PODSTAWOWE

Wytyczne techniczne G 3.1 2007 Pomiary i opracowania realizacyjne:

Opracowanie danych realizacyjnych polega na określeniu danych geodezyjnych,potrzebnych do wyznaczenia [wytyczenia] w terenie położenia projektowanych obiektówbudowlanych, w stosunku do osnowy geodezyjnej, pomiarowej lub realizacyjnej.


Tyczenie - to zespół czynności pomiarowych [geodezyjnych] mających na celu wskazaniew terenie lub na realizowanym obiekcie budowlanym punktów o założonym położeniu wprzyjętym układzie odniesienia oraz oznaczenie tych punktów w sposób trwały lub

OPRACOWANIE DANYCH REALIZACYJNYCH

przyjętym układzie odniesienia oraz oznaczenie tych punktów w sposób trwały lubtymczasowy.

Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. i Rozporządzenie MGPIB z dnia 21 lutego 1995 r.

Geodezyjne wytyczenie obiektów budowlanych w terenie służy przestrzennemuusytuowaniu tych obiektów, przy zachowaniu przewidzianego położenia wyznaczonychobiektów względem obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem granicnieruchomości. Wytyczeniu w terenie i utrwaleniu na gruncie, podlegają elementyokreślające usytuowanie w poziomie oraz posadowienie wysokościowe budowanychobiektów, a w szczególności:

� główne osie obiektów budowlanych naziemnych i podziemnych,

� charakterystyczne punkty projektowanego obiektu,

� stałe punkty wysokościowe [repery robocze].

Celem tyczenia sytuacyjnego jest nadanie budowli położenia w terenie zgodnego

z położeniem projektowanym, określanym za pomocą współrzędnych X, Y

charakterystycznych punktów budowli.

Metody tyczenia sytuacyjnego wykorzystują różnorodne konstrukcje geometryczne

wiążące punkt tyczony z punktami osnowy realizacyjnej i mogą być dostosowane do

możliwości technicznych zarówno tradycyjnych jak i nowoczesnych instrumentów i

przyrządów geodezyjnych.

Według obowiązujących wytycznych technicznych G-3.1 „Pomiary i opracowania

TYCZENIE SYTUACYJNE

Według obowiązujących wytycznych technicznych G-3.1 „Pomiary i opracowania

realizacyjne” tyczenie sytuacyjne wykonuje się w oparciu o poziomą osnowę

realizacyjną jedną z następujących metod:

� biegunową,

� wcięcia kątowego w przód,

� ortogonalną,

� przecięć,

� trygonometryczną,

� Rozporządzenia MSWIA z dnia 9 listopada 2011 r. jako metodę tyczenia

sytuacyjnego podaje również metodę precyzyjnego pozycjonowania przy

pomocy GNSS.

Metoda biegunowa tyczenia punktu P, polega na odłożeniu odległości d wzdłuż

kierunku wyznaczonego po odłożeniu kąta biegunowego α od prostej odniesienia

(osi biegunowej) łączącej stanowisko A z sąsiednim punktem osnowy realizacyjnej B.

METODA BIEGUNOWA

Stanowisko instrumentu obiera się na punkcie osnowy, na boku osnowy , na linii

prostej łączącej dowolne dwa punkty osnowy lub na punkcie, którego położenie

wyznaczono metodą wcięcia wstecz (stanowisko swobodne).

Tyczenie punktu P metodą wcięcia kątowego w przód z dwóch punktów osnowy

realizacyjnej A i B (o znanych współrzędnych) polega na odłożeniu z tych stanowisk

kątów wcinających α i β od bazy wcięcia AB.

METODA WCIĘCIA KĄTOWEGO W PRZÓD

Ze względów dokładnościowych celowe powinny się przecinać pod kątem bliskim 90°.

Metoda ortogonalna tyczenia punktu P, polega na odmierzeniu wzdłuż linii

pomiarowej (linii łączącej punkty osnowy realizacyjnej AB) odciętej a, następnie

wyznaczeniu w tak określonym punkcie kierunku prostopadłego i odmierzeniu na

nim rzędnej b.

METODA ORTOGONALNA

Tyczenie punktu P metodą przecięć polega na wskazaniu położenia czterech punktów

kierunkowych L1, L2, K1, K2 wyznaczających dwie proste przecinające się w

tyczonym punkcie P.

Za punkty kierunkowe można przyjąć punkty osnowy lub punkty wcześniej

wytyczone na bokach osnowy.

METODA PRZECIĘĆ

Proste wyznaczające tyczony punkt powinny przecinać się pod kątem bliskim 90°.

Dokumentem technicznym, według którego wykonuje się tyczenie, jest szkic

dokumentacyjny. Zgodnie z wytycznymi G-3.1 oraz Rozporządzeniem MSWIA z dnia

9 listopada 2011 r. szkic dokumentacyjny wykonuje się bez obowiązku zachowania

skali i proporcji, w dwóch kolorach - czarnym i czerwonym. Na szkicu wykazuje się:

� dane dotyczące osnowy realizacyjnej (czarny),

� rysunek istniejących w terenie obiektów powierzchniowych mających znaczenie w

procesie tyczenia (czarny),

� rysunek istniejących w terenie obiektów podziemnego uzbrojenia mających

znaczenie w procesie tyczenia (czarny),

SZKIC DOKUMENTACYJNY

znaczenie w procesie tyczenia (czarny),

� rysunek obiektów projektowanych (czerwony),

� dane niezbędne do wytyczenia projektowanych obiektów, w tym dane obliczone

(czerwony),

� miary kontrolne (czerwony),

� współrzędne punktów głównych, punktów osiowych, punktów charakterystycznych

obiektów projektowanych.

Elementy tyczenia [miary] na szkicu dokumentacyjnym należy wpisywać z taką ilością

miejsc dziesiętnych, aby nie miało to wpływu na obniżenie dokładności tyczenia.

Miary te mogą być wpisane na elementach geometrycznych, do których się odnoszą

lub w formie tabelarycznej obok rysunku tyczonego obiektu.

Zgodnie z wytycznymi G-3.1 oraz Rozporządzeniem MSWIA z dnia 9 listopada 2011 r.

wyniki tyczenia dokumentuje się na szkicu tyczenia sporządzanym bez obowiązku

zachowania skali i proporcji, w dwóch kolorach, czarnym i czerwonym. Na szkicu

wykazuje się:

� dane dotyczące osnowy realizacyjnej (czarny),

� rysunek obiektów projektowanych (czerwony),

� dane konieczne do wytyczenia projektowanych obiektów, w tym dane obliczone

(czerwony),

� dane zrealizowane w trakcie tyczenia (czarny),

SZKIC TYCZENIA

� dane zrealizowane w trakcie tyczenia (czarny),

� obliczone miary kontrolne (czerwony),

� rezultaty pomiaru kontrolnego wytyczonych elementów obiektów (czarny w

nawiasie),

� adnotację o przyjęciu przez kierownika budowy wytyczonych elementów obiektów,

z wyróżnieniem utrwalonych znaków osi głównych obiek-tów, reperów roboczych i

głównych elementów konstrukcyjnych;

� podpis osoby wykonującej tyczenie oraz podpis kierownika budowy.

W przypadku, gdy na tym samym szkicu umieszczenie miar do tyczenia i miar

kontrolnych nie jest możliwe lub powoduje nieczytelność szkicu tyczenia, sporządza się

odrębnie dokumentem kontrolny wykonanego tyczenia - szkic kontroli tyczenia.

Wynik kontroli uznaje się za pozytywny, jeżeli różnica pomiędzy wynikiem pomiaru

kontrolnego a wartością projektowaną jest mniejsza od podwójnej wartości błędu

średniego kontrolowanej wielkości. W razie stwierdzenia niezgodności z projektem

należy ten fakt odnotować w dzienniku budowy.

Według normy PN-ISO 4463-1 Metody pomiarowe w budownictwie. Tyczenie i pomiar

tyczenie powinno być wykonane w sposób umożliwiający niezależną kontrolę, poprzez

sprawdzenie ich usytuowania względem innych wytyczonych punktów lub linii.

Różnice między odległością obliczoną lub wykazaną na szkicu tyczenia i wynikiem

POMIAR KONTROLNY

Różnice między odległością obliczoną lub wykazaną na szkicu tyczenia i wynikiem

pomiaru sprawdzającego nie powinny przekraczać następujących odchyleń

dopuszczalnych:

� w przypadku odległości do 4 m

� w przypadku odległości powyżej 4m

gdzie:

L - odległość w metrach,

K - współczynnik zależny od rodzaju pracy, przyjmujący wartości od 1,5

(monolityczne lub szkieletowe konstrukcje betonowe, konstrukcje stalowe) do 10

(prace ziemne bez szczególnych wymagań dokładnościowych).

±��

±�√��

DANE DO WYKONANIA PROJEKTU

� Otrzymane dane

� Pozostałe współrzędne punktów osnowy

OMÓWIENIE TREŚCI ZADANIA

Gr.Nr St.

X101 Y102 X103 Y103nrI

m Xa Yanr II

m Xa Yanr III

m Xa Yanr IV

m Xa Ya

1 1 199.45 251.40 100.65 249.41 3 o 132.43 87.86 6 b 168.55 102.04 10 p 172.61 154.28 11 w 160.77 199.18

Nr pkt X [m] Y [m]

100 98.8 49.5

Nr bud dx [m] dy[m]

1 15.00 15.00

Nr bud Xa [m] Ya [m]

1 115.00 60.00

� Pozostałe współrzędne i czołówki budynków

100 98.8 49.5

101 X 51.02

102 201.19 Y

103 X Y

2 25.30 10.00

3 25.30 10.10

4 15.00 15.00

5 10.30 20.00

6 10.00 20.00

7 10.00 19.80

8 10.00 20.00

9 15.20 15.00

10 15.00 15.30

11 25.00 10.00

12 25.10 10.00

2 145.00 62.00

3 132.00 87.00

4 126.00 120.00

5 180.00 70.00

6 168.00 102.00

7 154.00 132.00

8 138.00 163.00

9 116.00 193.00

10 172.00 154.00

11 160.00 199.00

12 137.00 226.00

� Na kartce A3 sporządzić szkic budynków (współrzędne według indywidualnych

danych) w skali 1:500;

� Zaznaczyć na szkicu istniejącą osnowę (punkty 100, 101, 102, 103);

ETAPY WYKONANIA PROJEKTU

� Zaznaczyć na szkicu obiekty przeznaczone do realizacji wpisać literę symbolizującą

metodę realizacji, pozostałe obiekty w kolorze czarnym;

� Na kalce A3 w skali 1:500 zaprojektować nieregularną osnowę realizacyjną (w

odniesieniu do realizowanych obiektów), projektowana osnowa w kolorze

czerwonym;

� Obliczyć kąty, długości, współrzędne punktów osnowy (zaznaczyć na kalce);

� Sporządzić zestawienia tabelaryczne wyników obliczeń;

� Wykonać obliczenia elementów niezbędnych do tyczenia lokalizującego dla

poszczególnych budynków i metod z uwzględnieniem ograniczeń:poszczególnych budynków i metod z uwzględnieniem ograniczeń:

� metoda biegunowa - celowa max 50 m;

� metoda wcięć - celowe max 30 m, kąt ok. 90°;

� metoda ortogonalna- rzędne max 20 m;

� metoda przecięć - proste max 50 m, kąt ok. 90°.

� Sporządzić szkice dokumentacyjne i szkice tyczenia dla budynków tyczonych każdą z

metod;

� Sporządzić zestawienia tabelaryczne wyników obliczeń.

� Sprawozdanie techniczne z opisem wykonanych czynności;

� Rysunek istniejącej osnowy w skali 1:500, wraz z obiektami przeznaczonymi do

realizacji oznaczonymi literami symbolizującymi metodę realizacji (format A3);

� Wykonany na kalce w skali 1:500 projekt osnowy realizacyjnej w kolorze

czerwonym z zaznaczonymi wszystkimi kątami, odległościami i współrzędnymi

(format A3), osnowa istniejąca w kolorze czarnym;

� Tabelaryczne zestawienie wszystkich kątów, długości i współrzędnych

zaprojektowanej osnowy;

SKŁAD SPRAWOZDANIA

zaprojektowanej osnowy;

� Obliczenia danych niezbędnych do wytyczenia lokalizującego poszczególnych

budynków odpowiednią metodą;

� Szkice dokumentacyjne (w kolorze czarnym i czerwonym) oraz szkice tyczenia (w

kolorze czarnym i czerwonym wraz z miarami kontrolnymi podanymi w nawiasie)

dla każdego realizowanego budynku;

� Płyta CD z projektem osnowy i szkicami w pliku typu CAD (np. .dgn) oraz obiekt

(np. Winkalk) lub projekt (np. C-GEO) zawierający wszystkie wykonane obliczenia.

opracowanie danych realizacyjnych

Documents