House of Secrets 2: Battle of the Beasts House of Secrets เล่ม 2 สงครามปีศาจ

Chris Columbus และ Ned Vizzini เขียนGreg Call ภาพประกอบรุ่งอรุณ สัมปัชชลิต แปลธิติมา สัมปัชชลิต บรรณาธิการ

พิมพ์ครั้งที่ 1 มกราคม 2558

ราคา 225 บาท

Original Title: House of Secrets 2: Battle of the BeastsCopyright © 2014 by Novel Approach LLCIllustrations copyright © 2014 by Greg CallThai language translation copyright © 2015 by Nanmeebooks Publications Co., Ltd.Copyright arranged with Novel Approach, LLC c/o William Morris Endeavor Entertainmentthrough Tuttle-Mori Agency Co., Ltd.All rights reserved.

© ลิขสิทธิ์ภาษาไทย 2558: สำานักพิมพ์นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์

ข้อมูลทางบรรณานุกรมของหอสมุดแห่งชาติโคลัมบัส, คริส.   สงครามปีศาจ. -- กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์พับลิเคช่ันส์, 2558.   376 หน้า.   1. นวนิยายอเมริกัน.  I. เนด วิซซินี, ผู้แต่งร่วม.  II. รุ่งอรุณ สัมปัชชลิต, ผู้แปล.  III. ชื่อเรื่อง.813.54ISBN  978-616-04-2329-3ISBN  978-616-04-2509-9  (ฉบับ e-book)

กรรมการผูจั้ดการ สวุด ีจงสถติย์วฒันา ผูช้ว่ยกรรมการผูจ้ดัการ ราตรี สงัสกฤษ  ผูจั้ดการสำานกัพมิพ์สุชาดา งามวัฒนจินดา  หัวหน้ากองบรรณาธิการ อาจารีย์ สุทธิโรจน์ บรรณาธิการเล่ม ณัฐชา กฤตนิรัติศัยหัวหน้ากองพิสูจน์อักษรและตรวจสอบ ดวงพร วิญญูธรรมรัตน์  พิสูจน์อักษรและตรวจสอบ จิดาภา เรืองอมรวิวัฒน์  ฐานิช ล้ิมตระกูล ผู้จัดการฝ่ายศิลปกรรม เบญจสิงห์ สมบุญ  ผู้จัดการกองศิลปกรรม กฤษดา เส่งสงค์  ผู้ช่วยผู้จัดการกองศิลปกรรม สุนันท์ เพชรวาว  ศิลปกรรม พิมพ์พิศา คุรุธรรมณัฐ คอมพิวเตอร์กราฟิก สุปราณี อภัยแสน หัวหน้ากองประสานงานการผลิต จรัสศรี พรหมเทพ ประสานงาน การผลิต ฉัตรทิพย์ กสิสิทธ์ิ  สำานักงาน บริษัท นานมีบุ๊คส์พับลิเคช่ันส์ จำากัด เลขท่ี 11 ซอยสุขุมวิท 31 (สวัสดี) ถนนสุขุมวิท แขวงคลองเตยเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ 10110 โทร. 0-2670-9800, 0-2662-3000 โทรสาร 0-2662-0919 e-mail: editorial@ nanmeebooks.com

เพลตที่ คลาสิคสแกน  โทร. 0-2291-7575  พิมพ์ที่ อักษรสัมพันธ์  โทร. 0-2428-7500 จัดจำาหน่ายทั่วประเทศ บริษัท นานมีบุ๊คส์ จำากัด เลขที่ 11 ซอยสุขุมวิท 31 (สวัสดี) ถนนสุขุมวิทแขวงคลองเตยเหนือ เขตวัฒนา กรุงเทพฯ 10110  www.nanmeebooks.com

กระดาษที่ใช้พิมพ์หนังสือเล่มนี้ช่วยในการถนอมสายตา  เนื่องจากสะท้อนแสงเพียงเล็กน้อยและใช้หมึกธรรมชาติจากน้ำามันถั่วเหลือง  จึงปลอดภัยต่อมนุษย์และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม

หากหนังสือเล่มนี้ผลิตไม่ได้มาตรฐาน  อาทิ  หน้ากระดาษสลับกัน  หน้าซ้ำา  หน้าขาดหายสำานักพิมพ์ยินดีรับผิดชอบเปลี่ยนใหม่ให้  โปรดส่งไปเปลี่ยนตามที่อยู่ด้านบน

หรือติดต่อ Nanmeebooks Call Center  โทร. 0-2662-3000  กด  1

จัดพิมพ์

ค�ำน�ำส�ำนักพิมพ์

หลังจากการผจญภัยอันน่าตื่นตะลึงของสามพี่น้องวอล์กเกอร์ใน บ้าน

แห่งความลับ เล่มแรกของชุด House of Secrets จบลง เหล่านักอ่านก็ถามหา

เล่มต่อไปกันมาอย่างไม่ขาดสาย  นานมีบุ๊คส์ขอประกาศว่าบัดนี้ถึงเวลาแล้วที่

คอร์ดีเลีย เบรนแดน และเอลินอร์จะต้องเจอเร่ืองวุ่นวายอีกคร้ังด้วยฝีมือของ

ศัตรูร้ายที่ตามมาทวงแค้น ทั้งยังต้องวัดความเข้มแข็งในจิตใจที่ไหวเอนไปตาม

สถานการณ์เลวร้ายซึ่งถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน

ภัยอันตรายมากมายซุกซ่อนตัวรอเข้ากลุ้มรุมสามพี่น้อง  ทั้งราชาพายุ

ผู้ต้องการแก้แค้นให้ลูกสาว แม่มดร้ายท่ีอาจไม่ได้จากไปอย่างท่ีคิด และการผจญภัย

ทะลุมิติอีกคร้ังจนสามพี่น้องแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจ  สมองของพวกเขาต้อง

ขบคิดหาทางรอดอยู่ตลอดเวลา ในขณะที่หัวใจต้องตัดสินผิดชอบชั่วดี  ทุกก้าวที่

เดนิอาจหมายถงึชวีติ พวกเขาจะอยู่รอดไดอ้ย่างไรในโคลอสเซียมแห่งกรุงโรมทีถ่กู

กองทหารหุ่นยนต์นาซีรุกรานและมีปีศาจน้ำาแข็งคอยคุกคาม

ท่ามกลางความวุ่นวายทั้งหมด ครอบครัวก็ยังคงเป็นส่ิงสำาคัญที่สุดซ่ึง

ยึดโยงทกุคนไวด้ว้ยกนั  สายสมัพนัธข์องสามพีน่อ้งวอลก์เกอร์คอืพลงัอันแข็งแกร่ง

เกินกว่าใครจะคาดคิด แต่นั่นจะเพียงพอให้พวกเขาอยู่รอดได้หรือไม่  นานมีบุ๊คส์

ขอเชิญเหล่านักอ่านร่วมกระโจนเข้าสู่การผจญภัยสุดพิสดารไปกับคอร์ดีเลีย 

เบรนแดน และเอลินอร์ได้แล้วใน House of Secrets เล่ม 2 สงครามปีศาจ

นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์

แด่ เอลินอร์ เบรนแดน ไวโอเลต และเบลลา

- คริส โคลัมบัส

แด่ คุณยายของผม

- เนด วิซซินี

เบรนแดน วอล์กเกอร์รู้เลยว่าพัสดุจะต้องมาถึงก่อนแปดโมงเช้า  ต้องเป็นอย่างน้ันสิ  เขาเลือก “บริการส่งด่วนข้ามคืนของเฟดเอ็กซ์” ในเว็บไซต์ เขายืนยันแล้วว่าท่ีรหัสไปรษณีย์ของเขา (ในย่านซีคลิฟฟ์ เมืองซานฟรานซิสโก) 

“บริการสง่ดว่นข้ามคนื” หมายถงึแปดโมงเชา้  เขาถงึขนาดตืน่ข้ึนมาเปน็ระยะตอน

กลางคืนเพื่อกดปุ่มรีเฟรชบนหน้าติดตามสถานะการส่งสินค้าของเฟดเอ็กซ์  ถ้า

พัสดุมาไม่ถึงบ้านเขาก่อนแปดโมง เขาจะไปโรงเรียนได้อย่างไร

“เบรนแดน!  ลงมาได้แล้ว”

เขาเบอืนหนา้จากแล็ปทอ็ปแล้วไปทีป่ระตกูลซ่ึงเปน็ทางออกจากห้องเพยีง

ทางเดยีว  บางคร้ังเขากค็ดิวา่แปลกทีห้่องของเขาจริงๆ แลว้คอืห้องใตห้ลงัคาของ

บ้านสามชั้นสไตล์วิกตอเรีย แต่ส่วนใหญ่แล้วเขาคิดว่าเจ๋งดี  อย่างไรเสียนั่นก็เป็น

หนึ่งในเรื่องที่ประหลาดน้อยที่สุด แล้วเกี่ยวกับชีวิตเขา

เขาปลดสลกั  ประตกูลเหวีย่งออก กางเปน็บนัไดทีท่อดจากห้องใตห้ลังคา

ลงสู่โถงทางเดนิดา้นล่าง  เขากระโดดลงไปแลว้พบับนัไดเกบ็ เหนบ็เชอืกทีห้่อยจาก

ประตกูลไวด้า้นในให้สงูกวา่ปกตหิลายนิว้  วธินีีเ้ขาจะไดรู้้วา่มใีครเข้าไปในห้องตอน

10 F

เขาอยู่ที่โรงเรียน

“เบรนแดน!  อาหารเช้าจะเย็นหมดแล้ว!”

เขาวิ่งไปตามเสียงของแม่

ในโถงทางเดนิ เบรนแดนผ่านรูปถา่ยสามรูปของตระกลูคริสทอฟฟ ์เจา้ของ

บ้านคนก่อน  พวกเขาสร้างบ้านหลังน้ีในปี ค.ศ. 1907  รูปภาพของพวกเขาซีดจาง 

ดูเหมือนถูกแต่งสีทับบางๆ ในอีกหลายปีใหห้ลงั  เดนเวอร ์ครสิทอฟฟ์ ผู้เป็นพ่อ 

มีใบหน้าเคร่งขรึมและไว้เคราสี่เหล่ียม  ภรรยาของเขา เอลิซา เมย์ สวยและดู

เรียบร้อย  ลูกสาวของพวกเขา ดาห์เลีย เป็นเด็กทารกหน้าตาน่ารักไร้เดียงสาใน

รูป แต่เบรนแดนรู้จักเธอในอีกชื่อหนึ่ง กับความสามารถอีกรูปแบบหนึ่ง

เธอคือแม่มดวายุ  และเธอเกือบฆ่าเขาตายมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง

โชคดีที่เธอไม่สร้างปัญหามาหกสัปดาห์แล้ว  เธอ...ถ้าเป็นตำารวจจะเรียก

ว่าอะไรนะ  “หายสาบสญูและสนันษิฐานว่าเสียชีวติแลว้”  เบรนแดนนกึ  เอลนิอร ์

นอ้งสาวของเบรนแดนใชห้นงัสอืวเิศษเลม่หนึง่เนรเทศเธอไปยัง “ทีท่ีเ่ลวร้ายทีส่ดุ” 

และพวกเขาไม่ได้ข่าวจากเธอนับแต่นั้น  นั่นหมายความว่าคงถึงเวลาที่จะปลดรูป

ของเธอลงแล้ว  แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่พ่อกับแม่ของเบรนแดนเสนอความคิดนี้ขึ้นมา 

เบรนแดนจะคัดค้าน ร่วมกับเอลินอร์และคอร์ดีเลีย พี่สาวของเขา

“แม่คะ บา้นหลังนีช้ือ่ บา้นคริสทอฟฟ ์ แม่จะปลดรูปของตระกลูคริสทอฟฟ ์

ลงไมไ่ดน้ะคะ”  เอลนิอร์พดูเมือ่สปัดาห์กอ่น ตอนคณุนายวอลก์เกอร์โผล่มาในโถง

ทางเดินพร้อมกับคีมและปูนอุดรู  เอลินอร์อายุเก้าขวบ แต่หัวแข็งอย่าบอกใคร

“แต่ตอนน้ีเราเป็นเจ้าของบ้านนะ เอลินอร์  ลูกไม่ใช่หรือที่เป็นคนเสนอให้

เราเริ่มเรียกบ้านว่าบ้านวอล์กเกอร์” 

“ใช่ค่ะ แต่ตอนนี้หนูคิดว่าเราควรเคารพเจ้าของเดิม”  เอลินอร์ตอบ

“รูปช่วยให้ที่นี่สมบูรณ์ตามประวัติศาสตร์”  คอร์ดีเลียเห็นด้วย  เธออายุ

มากกว่าเบรนแดนสามปี ตอนนี้ใกล้จะครบสิบหก ถึงแม้ว่าจะพูดจาเหมือนอายุ

สามสิบกว่าก็ตาม  “มันจะเหมือนกับตอนพวกเขาเปลี่ยนชื่อสนามกีฬาเบสบอล

เป็นสนามสโมสรมหาเศรษฐี  มันจอมปลอม”

f 11

“ตามใจ”  คณุนายวอลก์เกอร์ถอนหายใจ  “บา้นของลกูนี ่ แมแ่คอ่าศยัอยู่”

คณุนายวอลก์เกอร์เดนิออกไป ปลอ่ยให้พีน่อ้งวอลก์เกอร์คยุกนัตามสบาย 

แคม่องรูปภาพเหลา่นัน้กท็ำาให้พวกเขาหวนนกึถงึการผจญภยัมหัศจรรย์ทีเ่คยพบ

เจอในบ้านคริสทอฟฟ์ การผจญภัยที่รับรองได้ว่าบ้าบอชนิดที่อย่าได้พูดถึงเพราะ

จะโดนจบัส่งโรงพยาบาลบา้  การผจญภยัทีเ่บรนแดนคดิวา่ถา้เราคนใดคนหนึง่เกดิ

แต่งงานและบอกทุกคนว่า “วันที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันคือวันที่ฉันแต่งงาน” คง

เปน็การโกหก  เพราะวนัทีด่ทีีส่ดุในชวีติของเราคอืวนัทีเ่ราไดก้ลับมาอย่างปลอดภยั

เมื่อหกสัปดาห์ก่อนต่างหาก

“สมควรแล้วที่จะแขวนรูปตระกูลคริสทอฟฟ์ไว้”  คอร์ดีเลียว่า  “พวกเขา

เป็นต้นเหตุของ...เรื่องทั้งหมดนี่”

“เรื่องไหน  เรื่องที่เราร่ำารวยน่ะเหรอ”  เอลินอร์ถาม

รู้สึกแปลกๆ เม่ือพูดออกมา แต่เป็นเร่ืองจริง  ตอนสิ้นสุดการผจญภัยสุด

พิสดารของพี่น้องวอล์กเกอร์ เม่ือเอลินอร์ขอพรในหนังสือวิเศษ (หรือจริงๆ คือ

หนงัสอืตอ้งคำาสาป) ให้เนรเทศแม่มดวายุ เธอยังขอพรให้ครอบครัวของเธอร่ำารวย

อีกดว้ย  พอ่แมข่องพีน่อ้งวอลก์เกอร์ลงเอยดว้ยการมีเงนิสบิลา้นดอลลาร์ ในบญัชี

เงินฝาก เป็น “ค่ายอมความ” ให้ดอกเตอร์วอล์กเกอร์  ด้วยเหตุน้ีเอง ตอนน้ีทุกคน

ในครอบครัวจึงอยู่อย่างสุขสบาย

“นัน่กเ็ร่ืองหนึง่”  คอร์ดเีลยีพดู  “แลว้กเ็ร่ืองทีเ่ราอยู่ดว้ยความกลวัสดุชวีติ 

เพราะแม่มดวายุอาจกลับมา”  เธอมองรูปเดนเวอร์ คริสทอฟฟ์  “หรือราชาพายุ”

เบรนแดนสะดุ้ง  เขาไม่อยากนึกถึงราชาพายุ บทบาททีเ่ดนเวอร์ คริสทอฟฟ์

สวมแทนตัวเองหลังกลายเป็นพ่อมดท่ีถูกหนังสือแห่งคำาอธิษฐาน ทำาให้ผิดรูปผิดร่าง

หนังสือเล่มน้ี -- เล่มเดียวกับท่ีทำาให้ครอบครัววอล์กเกอร์ร่ำารวยข้ึนใหม่ -- ว่างเปล่า 

แตถ่า้เขียนคำาอธษิฐานลงบนกระดาษแลว้สอดไวข้้างใน คำาอธษิฐานนัน้จะเปน็จริง 

การใช้ของวิเศษแบบนั้นเป็นเวลายาวนานส่งผลร้ายต่อร่างกายและจิตใจ อย่างที่

คณุคงพอจะนกึออก และในกรณขีองเดนเวอร์ คริสทอฟฟ ์ทำาให้เขากลายเปน็ราชา

พายุชั่วร้าย  เท่านี้ก็น่ากลัวพอแล้ว แต่ปัญหาที่แท้จริงคือราชาพายุหายไปอย่าง

12 F

ไร้ร่องรอย  เด็กๆ ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน

เขาอาจอาศัยอยู่ในเบิร์กลีย์ทางตะวันออกของอ่าวซานฟรานซิสโกนี่ก็ได้

“ฉันคิดว่าอย่างนี้นะ”  เบรนแดนพูด  “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาเป็นเดือนหรอื

นานเท่าไหร่แล้วก็ตามแต่ รูปพวกนั้นยังแขวนอยู่ และเรายังไม่ต้องรับมือกับพวก

คริสทอฟฟ์ในชีวิตจริง  นั่นเป็นเร่ืองบังเอิญงั้นเหรอ  อาจจะใช่  แต่ในบ้านหลังนี้ 

เราไม่มีทางรู้ได้หรอก  เพราะฉะนั้นแขวนไว้อย่างนั้นแหละปลอดภัยกว่า”

เอลินอร์จับมือเขา  เขาจับมือคอร์ดีเลีย  พวกเขาอธิษฐานกันเงียบๆ อยู่

ครู่หนึ่ง ขอให้ทุกอย่างจบลงแล้วจริงๆ 

f 13

ตอนน้ีเบรนแดนรีบเดินผ่านรูปพวกนั้นลงบันไดเวียนไปห้องครัว  ห้องนั้น

สวยอยู่แลว้ตอนทีค่รอบครัววอลก์เกอร์ซ้ือบา้นคริสทอฟฟ ์แตห่ลงัจากการอัดฉดี

เงินสิบล้านดอลลาร์ คุณนายวอล์กเกอร์ก็เกิดหน้ามืดเล็กน้อยไปซ้ือเตาฝร่ังเศส

หรูหราที่ราคาแพงกว่ารถเล็กซัสมาอีก

“นีจ่ะ้”  คณุนายวอลก์เกอร์บอกขณะเบรนแดนนัง่ลงหนา้โตะ๊หินอ่อนระหวา่ง

พี่สาวและน้องสาว  แม่ส่งจานแพนเค้กบลูเบอร์รีอุ่นๆ ให้  เขามองซ้ายมองขวา 

คอร์ดเีลียเปดิดนูติยสารทนีโวก้ ผ่านๆ สว่นเอลินอร์กำาลงัเลน่เกมในไอโฟนของแม่

“ดูซิว่าใครยอมตื่นขึ้นมาได้”  คอร์ดีเลียพูด

“ช่าย พี่ทำาอะไรอยู่ข้างบนน่ะ”  เอลินอร์ถาม

เบรนแดนสวาปามแพนเค้ก  อร่อยดี  แต่สมัยอยู่อพาร์ตเมนต์เก่าก็อร่อย

เท่ากัน

“อออั๊ดอะอุอ๋ำาอันอู่”  เบรนแดนตอบทั้งที่อาหารเต็มปาก

“อี๊!  ช่วยเคี้ยวกับพูดทีละอย่าง ได้ไหม”  เอลินอร์ว่า

“ทำาไม  ใครมองพ่ีอยู่หรือไง”  เบรนแดนกินแพนเค้กตามด้วยนมอัลมอนด์ 

“เราไมไ่ดอ้ยู่ในโรงอาหารซะหนอ่ย  พวกเพือ่นใหมข่องเธอทีมี่ตุก๊ตาอเมริกนัเกร์ิล

ทุกตัวจะเห็นพี่หรือไง”

“ไม่ใช่อย่างนั้น”  เอลินอร์พูด  “พี่แค่ควรจะมีมารยาท แต่กลับไม่มี”

“ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเคยสน”  เบรนแดนพูด

“ครอบครัวที่ร่ำารวยควรจะทำาตัวดีๆ !”

“เอาละ พอก่อน”  คุณนายวอล์กเกอร์พูด  เธอมองลูกๆ ทั้งสามคน  ใน

หลายๆ ทาง พวกเขาดเูหมือนเดมิอย่างทีเ่คยเปน็ กอ่นครอบครัวจะย้ายเข้ามาอยู่

บ้านคริสทอฟฟ์  เบรนแดนผมชี้ตั้ง คอร์ดีเลียไว้ผมม้าปิดลูกตาเหมือนเกราะ

ป้องกัน เอลินอร์จมูกย่น พร้อมรับมือกับความท้าทาย...แต่ทุกคนดูแตกต่างไป

“แม่ไม่อยากได้ยินลูกพูดถึงเรื่องร่ำารวย อะไรนั่น เอลินอร์  แม่รู้ว่าทุกอย่าง

เปลี่ยนไปตั้งแต่การยอมความของพ่อ -- ”

“ว่าแต่พ่ออยู่ ไหนคะ”  คอร์ดีเลียถาม

14 F

“ออกไปวิ่งน่ะจ้ะ”  คุณนายวอล์กเกอร์ตอบ  “แล้วก็ -- ”

“ตลอดทั้งเช้าเลยหรือคะ  พ่อจะฝึกซ้อมไปวิ่งมาราธอนหรือไง”

“อย่าเปลีย่นเร่ือง!  เอาละ ถงึแม้วา่เราจะมีฐานะการเงนิดข้ึีน เรากยั็งคงเปน็

ครอบครัวเดิมที่เคยเป็นมาตลอด ”

พีน่อ้งวอลก์เกอร์มองหนา้กนั แลว้มองหนา้แม ่ เชือ่แมย่ากมากในเมือ่แม่

ยืนอยู่หน้าอุปกรณ์ครัวชั้นเลิศทั้งหลายแหล่

“น่ันแปลวา่เราให้เกยีรตกินั เพราะฉะนัน้เราจะไม่ทำาอะไรอย่างการเคีย้วและ

พดูพร้อมๆ กนั  แตน่ัน่ยังแปลวา่เรามีเมตตา ตอ่กนั  ถา้เราไมพ่อใจเร่ืองอะไร เรา

จะพูดดีๆ เพื่อขอให้อีกฝ่ายเปลี่ยนสิ่งที่ทำาอยู่  เข้าใจไหม”

คอร์ดีเลียกับเอลินอร์พยักหน้า แม้ว่าคอร์ดีเลียจะกลับไปฟังเพลงเป็นที่

เรียบร้อย เธอเจอวงดนตรีวงหนึ่งจากไอซ์แลนด์ที่เธอชอบ  พวกเขาฟังดู...คำา

ว่า “เย็น” คงเหมาะที่สุด คอร์ดีเลียคิด  พวกเขาทำาดนตรีได้เย็นที่สุดเท่าที่ฉันเคย

ได้ยินมา

และทุกวันนี้คอร์ดีเลียชอบความเย็น  เย็นชาไร้ความรู้สึก  เป็นหนึ่งใน

ไม่ก่ีหนทางท่ีเธอใช้รับมือกับความบ้าบอท่ีเกิดข้ึนกับเธอ  เธอไม่มีวันบอกใครได้ถึง

สิง่ทีป่ระสบมา ไม่มีวนัเขียนถงึหรือพดูถงึ  ลมืเสยีวา่เคยเกดิข้ึนจะดกีวา่  แตไ่มใ่ช่

เร่ืองง่าย ดังนั้นเธอจึงพยายามหันเหความสนใจตัวเอง อย่างเช่น เธอเพิ่งมีทีวีใน

ห้องนอน  ตอนแรกกเ็พือ่ไมใ่ห้นอ้ยหนา้เบรนแดนทีม่ทีัง้ทวีแีละ ตูก้ดเนือ้แดดเดยีว

ในห้องใตห้ลังคาของเขา (หรือทีค่อร์ดเีลียอยากเรียกวา่ “ถ้ำาไมค่อ่ยจะสมชาย” ของ

เขา)  แต่ทีวีกลายเป็นแหล่งพักพิงของเธอร่วมกับดนตรี เพราะมันช่วยให้ความ

รู้สกึของเธอดา้นชา ไม่คอยคดิวนเวยีนถงึสถานทีท่ีเ่คยไปและสิง่ทีเ่คยทำา  การอ่าน

เคยชว่ยให้คอร์ดเีลยีหายฟุง้ซ่านไดเ้หมือนกนั แตต่อนนีเ้ธอสนกุกบัหนงัสอืไดย้าก

เหลือเกิน  อย่างไรเสีย หนังสือก็คือสิ่งที่ทำาให้เธอเดือดร้อนตั้งแต่แรก!  ฉันกำาลัง

เปล่ียนไป เธอคิด  และไม่แน่ใจนักว่าเป็นเร่ืองดี  แต่ตอนนี้เธอใคร่ครวญเร่ืองนี้

ไม่ได้ เพราะเบรนแดนเห็นรถบรรทุกของเฟดเอ็กซ์อยู่นอกบ้านแล้ว

“เบรนแดน!  เธอจะไปไหนน่ะ”

f 15

เบรนแดนรีบออกจากห้องครัว วิ่งผ่านชุดเกราะในโถงทางเดินใต้โคมระย้า 

ออกประตหูนา้บานใหญไ่ปสูอ่ากาศหนาวเหนบ็ของซานฟรานซสิโก ลงไปตามทาง

เดินคดเคี้ยวอ้อมต้นโอ๊กยักษ์บนสนามหญ้าโล่งเตียน ผ่านลานจอดใหม่ที่มีรถ

เฟอร์รารีคนัใหมข่องพอ่...เร่ือยไปถงึถนนซีคลฟิฟอ์ะเวนวิทีม่รีถบรรทกุจอดอยู่ข้าง

ผู้ชายคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบสีน้ำาเงินคาดส้ม

“เบรนแดน วอล์กเกอร์”

“ผมเองครับ!”  เบรนแดนบอกพร้อมกบัลงชือ่รับพสัดแุละเปดิดบูนทางเทา้ 

เขาหยิบของข้างในออกมา...และอ้าปากค้าง

คอร์ดีเลียกับเอลินอร์ลงมาตามทางเดิน แทบจะปีนขึ้นไปทับเบรนแดนก่อนที่เขาจะได้ชื่นชมพัสดุที่มาส่ง  เขาชู -- 

“เป้งั้นเหรอ”  คอร์ดีเลียถาม

“ไม่ใช่เป้ธรรมดา นะ”  เบรนแดนว่า  “นี่เป้มาสเตอร์ไมนด์ จากญี่ปุ่น  เห็น

โลโก้รูปหัวกะโหลกด้านหลังไหม  เพชรแท้เชียวนะ”

“เหมือนหัวกะโหลกแก้วจากเรื่องอินเดียนา โจนส์น่ะเหรอ”  เอลินอร์ถาม

“ไม่ใช่!  เจ๋งกว่านั้น  นี่เป็นหนึ่งในเป้ที่พิเศษที่สุดในโลก  ทำาออกมาแค่

ห้าสิบใบเท่านั้น”

“เธอได้มาจากไหน”  คอร์ดีเลียถาม

“จากเว็บไซต์...”  เบรนแดนตอบ

แม่เดินลงมาตามทางเดิน  เบรนแดนกลืนน้ำาลายเอ๊ือก  เขาซ้อมมาแล้ว

เพื่อเวลานี้

“เบรนแดน!  นั่น อะไรน่ะ”

“คืองี้ฮะแม่ นี่คือ -- ”

f 17

“เปห้วักะโหลกเพชรจากญี่ปุน่ทีเ่ขาคงจะจ่ายไปพนัเหรยีญไดค้ะ่”  เอลนิอร์

พูดแทรก

“เนลล์!”

เบรนแดนเร่ิมสะพายเป้  บางทีถ้าแม่เห็นว่าเขาสะพายแล้วดูดีแค่ไหน แม่

อาจจะยอมให้เขาเกบ็มันไว ้ “คอืงีฮ้ะแม.่..เบย์อะแคเดมเีปน็ทีท่ีด่เีลศิ เปน็โรงเรียน

ที่ดีที่สุดในซานฟรานซิสโก  ใครๆ ก็รู้”

แม่หร่ีตาอย่างเคลือบแคลงแต่ฟังอยู่  คอร์ดีเลียกับเอลินอร์มองหน้ากัน

อย่างเอือมระอา  เบรนแดนพูดต่อ

“มันยังเป็นที่ที่มีการแข่งขันสูงด้วย  และผมไม่ได้หมายถึงเร่ืองการเรียน 

ผมหมายถึงเราจะไปโรงเรียนที่มีเด็กทรงอิทธิพล  เด็กที่พ่อแม่เป็นนายธนาคาร

เอย ซีอีโอเอย นักเบสบอลเอย  ผมก็เลยต้องมี...ของประดับบารมีนิดหน่อย”

“ของประดับบารมี”  แม่ทวนคำา

“แม่เคยได้ยินผมบ่นเร่ืองเสื้อผ้าที่แม่สั่งจากร้านแอล.แอล.บีนไหมฮะ 

ไมเ่ลย  แตน่ัน่เปน็แคเ่สือ้ผ้าธรรมดาทีเ่ดก็ทกุคนใส ่ ผมตอ้งการอะไรทีใ่สต่อนเดนิ

ไปตามโถงแล้วทุกคนพูดว่า ‘ว้าว นั่นใครน่ะ’  เพราะไม่งั้นก็จะไม่มีใครมองเห็นผม 

หรือมองเห็นในแบบแย่ๆ  เหมือนรอยเปื้อน”

“แม่คะ!”  คอร์ดีเลียพูด  “แม่คงไม่เห็นด้วยใช่ไหม  เขากำาลังเรียกความ

สงสารเพื่อเป้ราคาพันเหรียญนะคะ!”

“เลกิพดูเร่ืองพนัเหรียญไดไ้หม ไมไ่ดแ้พงขนาดนัน้ซะหนอ่ย”  เบรนแดนวา่

“แล้วราคาเท่าไหร่ กันล่ะ”  แม่ถาม

“เจ็ดร้อยฮะ”

แม่ขมวดคิ้วเป็นปม  “ลูกใช้เงินเจ็ดร้อยเหรียญเพื่อซื้อเป้งั้นหรือ”

“รวมค่าส่งด้วยฮะ”

“ลูกใช้อะไรจ่าย”

“บัตรเครดิตของแม่ฮะ”

“ลูกเสียสติไปแล้วหรือ”

18 F

“ไม่มีปัญหาฮะ”  เบรนแดนบอก  “ผมเขียนเช็คจ่ายคืนแม่แล้ว”

เบรนแดนหยิบเช็คออกจากกระเป๋ากางเกง  เช็คของคุณนายวอล์กเกอร์ 

สั่งจ่ายเงินเท่ากับค่าเป้ แต่เบรนแดนขีดฆ่าชื่อคุณนายวอล์กเกอร์ตรงมุมซ้ายมือ

ด้านบนและใส่ชื่อเขาลงไปแทน

“ลูกเขียนเช็คให้แม่จากบัญชีของแม่ งั้นหรือ”  คุณนายวอล์กเกอร์ร้อง 

ตอนนี้หน้าเธอแดงก่ำา

“ฮะ  แบบว่า...ผมคิดว่าเงินของแม่ส่วนหน่ึงก็ถือเป็นของผม เหมือนกัน” 

เบรนแดนพดู  “ผมรู้วา่แมก่บัพอ่เกบ็เงนิไวส้ง่เราเรียนมหาวทิยาลยั  ผมเลยคดิวา่

จะเอาเงินเรียนมาซื้อเป้”

“ลกูไม่รู้หรอกวา่พอ่กบัแมเ่กบ็เงนิไวเ้ทา่ไหร่เพือ่สง่ลกูเรียนมหาวทิยาลยั!” 

คุณนายวอล์กเกอร์ตะคอก  “ลูกต้องส่งเป้นั่นกลับไปเดี๋ยวนี้เลย!”

“แต่มันจะช่วยให้ผมเป็นที่นิยม และพอเป็นที่นิยมก็จะมีคนชวนให้ผมทำา

กจิกรรมพเิศษมากข้ึน และพอทำากจิกรรมพเิศษมากข้ึน ผมกจ็ะไดเ้ข้ามหาวทิยาลยั

ที่ดีกว่า  คิดซะว่าเป็นการลงทุนสิฮะ!”

“รู้ไหมว่าอะไรจะช่วยให้ลูกได้เข้ามหาวิทยาลัยที่ดีกว่า  อย่าให้มีตัวเอสใน

สมุดพกไง”  คุณนายวอล์กเกอร์โต้กลับ  (โรงเรียนเตรียมเบย์อะแคเดมีไม่ได้ให้

เกรดเปน็ตวัอักษร แตใ่ห้อีแทนยอดเย่ียม เอสแทนนา่พอใจ เอ็นแทนตอ้งปรับปรุง 

และยูแทนไม่น่าพึงพอใจ หรือที่นักเรียนเรียกว่า อู้...) 

“ผมจะทำาเกรดให้ได้อีทุกตัวเลยเทอมนี้”  เบรนแดนบอก  “ผมจะเอาอย่าง

คอร์ดีเลีย  ผมสัญญา”

“อย่าไปเชือ่เขานะคะ”  คอร์ดเีลียวา่  “สิง่สดุทา้ยทีเ่ขาตอ้งการคอืเปน็อย่าง

หนู”

เบรนแดนมองหนา้เธอ  ไม่จริงซะหนอ่ย เขาคดิ  ดลียังคงเปน็คนฉลาดทีส่ดุ

ที่ฉันรู้จัก  พักหลังมานี้เธอแค่ทำาตัวแปลกๆ นิดหน่อย

“แม่กำาลังโกรธลูกมากๆ เบรนแดน”  คุณวอล์กเกอร์พูด

“แม่จะทำาโทษเขายังไงคะ”  เอลินอร์ถาม

f 19

“เงียบน่ะ เนลล์”  เบรนแดนว่า

“ให้เขาทำางานบ้านสิคะ!”  คอร์ดีเลียบอก

“งานบา้นเนีย่นะ”  เบรนแดนพดู  “แลว้คนทำางานบา้นสามคนของเราจะทำา

อะไรละ่  อยากทำาให้คนตกงานในชว่งเศรษฐกจิแบบนีจ้ริงๆ เหรอ  เพือ่ทำาโทษฉนั

เนี่ยนะ”

“ไม่หรอกจ้ะ”  คุณนายวอล์กเกอร์พูด  “สิ่งที่เบรนแดนจะทำาคือถือว่าเป้นี่

เป็นของขวัญวันเกิด”

“ไม่ยุติธรรมเลย”  เบรนแดนว่า  “อีกตั้งหกเดือนกว่าจะถึงวันเกิดผม”

“หรือ”  คณุนายวอลก์เกอร์พดู  “ลูกจะไปทำางานทีอิ่นแอนดเ์อาตเ์บอร์เกอร์”

“พดูเลน่หรือเปลา่”  เบรนแดนถาม  “เกดิมีเดก็เบย์อะแคเดมมีาเห็นผมทำา

มันฝรั่งราดซอส ชีวิตผมจบเห่แน่!”

“ตดัสนิใจเอาเอง”  คณุวอล์กเกอร์บอก  “และถา้ลกูเอาบตัรเครดติแมไ่ปใช้

อีกละก็ แม่จะ เอาเป้น่ันไปที่โบสถ์ ให้คนจรจัดคนแรกที่เห็นทันที  อย่าคิดว่าแม่

ไม่กล้าทำาล่ะ”

เบรนแดนยักไหล่ ถอนหายใจ  เขารู้ว่าการโต้เถียงคร้ังนี้จบลงแล้วและเขา

ได้เก็บเป้ไว้  แค่แปลว่าเขาจะไม่ได้สกูตเตอร์ในวันเกิดอย่างที่วางแผนไว ้ “เอางั้น

ก็ได้ฮะ แม่”  เขาบ่นพึมพำา  “ขอบคุณฮะ”

“หนูไม่อยากเชื่อว่าแม่จะยกโทษให้เขาง่ายๆ”  คอร์ดีเลียพูด

“คืออย่างน้ี แม่พาลูกกับเอลินอร์ไปช็อปปิงจนจุใจตอนท่ีเราได้ค่ายอมความ”

“ใช่ค่ะ แต่...แต่ว่า...”

“แต่พวกเธอเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ”  เบรนแดนว่า  “โทษทีนะ สิทธิเท่าเทียม”

“เบรนแดน!  เลิกขัดคอพี่เขา เตรียมตัวไปโรงเรียนได้แล้ว!”

ไม่ก่ีนาทีต่อมา พ่ีน้องวอล์กเกอร์ก็ว่ิงกรูออกไปท่ีถนนซีคลิฟฟ์อะเวนิวพร้อม

กระเป๋าที่เต็มไปด้วยการบ้านและหนังสือเรียน ไปหารถหรูหราขนาดใหญ่สีดำาที่

จอดรออยู่  แองเจิล คนขับร่างท้วมวัยห้าสิบเจ็ดปีผู้ร่าเริงมาแต่เช้าเสมอ  เขาหร่ี

เพลงของฟลาโก จิเมเนซ นักเล่นหีบเพลงผู้ยิ่งใหญ่เมื่อเด็กๆ มาถึงรถ

20 F

“อรุณสวัสด์ิ คุณหนูๆ ตระกูลวอล์กเกอร์!”  เขาทักทาย  เขาพูดแบบน้ีเสมอ 

“เราพร้อมไปโรงเรียนกันหรือยัง  คุณเบรนแดน!  ดูดีน่ี! 

นัน่อะไรนะ่  เปเ้พชรมาสเตอร์ไมนดห์รือ 

มีขายอยู่แค่หนึ่งร้อยใบไม่ใช่หรือ”

“ห้าสิบฮะ”

“ห้าสิบ!”  แองเจลิ

ตะโกน  “พวกผู้หญิง

ต้องรุมตอมกันห่ึงแน่

งานนี้!”

เบรนแดน

เลกิค้ิวเปน็เชงิบอก

ว่า ฉันบอกแล้ว ให้พี่สาว

และน้องสาวขณะพวกเขากรูกันข้ึนรถซ่ึงมีนิตยสารจัดวางไว้ข้างๆ หนังสือพิมพ์

ซานฟรานซิสโกโครนเิคลิ ฉบบัเชา้วนันัน้กบัน้ำาขวดใหม่  เบรนแดนกบัเอลินอร์เปดิ

สองขวด คอร์ดีเลียฟังเพลงไม่สนใจพวกเขาและเร่งอุณหภูมิที่เบาะหลัง

“พี่ทำาอะไรน่ะ”  เอลินอร์ถาม  “วันนี้จะร้อนถึงยี่สิบหกองศานะ!”

คอร์ดีเลียดึงหูฟังออก  “พี่หนาว”  เธอบอก

“อากาศไม่ได้หนาวซะหน่อย!”

“ช่าย”  เบรนแดนพูด  “บางทีเธอน่าจะกินมากกว่านี้นะ ดีล”

“เธอทั้งคู่อย่ามายุ่งกับฉัน”  คอร์ดีเลียพูด

เบรนแดนกบัเอลนิอร์มองหนา้กนั แตแ่ลว้เอลนิอร์กพ็ดูวา่  “ไมเ่ปน็ไร  เชญิ

ตั้งอุณหภูมิเท่าไหร่ก็ได้ตามสบาย  หนูจะอ่านหนังสือเล่มใหม่ของหนู”

เอลินอร์หยิบหนังสือหนูน้อยยอดนักสืบที่แม่ให้ออกมา  เธอภูมิใจมากที่

อ่านหนนูอ้ยยอดนกัสบืไดแ้ลว้  เธอไขคดตีา่งๆ ไดเ้ปน็ประจำาดว้ย  อาจเปน็เพราะ

ปริศนาทั้งหลายที่ฉันต้องไขในการผจญภัยของเราก็ได้ เธอนึก  เธอย่ืนหนังสือให้

คอร์ดีเลียดู พยายามให้พี่สาวอารมณ์ดีขึ้น

f 21

“ดูสิ อีกนิดเดียวหนูก็จะอ่านจบแล้ว  วันนี้หนูต้องอ่านจบแน่!”

คอร์ดีเลียจ้องหนังสือเล่มนั้น ยักไหล่ และมองไปนอกหน้าต่าง ไม่สนใจ

น้องสาว  เอลินอร์หน้าสลด

เบรนแดนสงัเกตเห็น  “นี ่ดลี เธอมปีญัหาอะไรนะ่”  เขาถาม  “แองเจลิ  เรา

ขอความเป็นส่วนตัวได้ไหม”

แองเจิลเล่ือนแผงกระจกมืดๆ ท่ีก้ันระหว่างเบาะหน้ากับเบาะหลังข้ึน  ตอนน้ี

พี่น้องวอล์กเกอร์เหมือนอยู่ในห้องส่วนตัววิ่งได้

“ดีล”  เบรนแดนพูด  “เป็นอะไรไป  เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง  เธอไม่อ่าน

หนังสือ ไม่อ่านแม้แต่เร่ืองของวิลล์ในหนังสือของคริสทอฟฟ์  เป็นเพราะเร่ืองนี้

รึเปล่า  เรื่องวิลล์น่ะเหรอ  ฉันรู้ว่าเธอคิดถึงเขา”

เร่ืองน้ี เรียกความสนใจจากคอร์ดีเลียได้  วิลล์ เดรเปอร์คือนักบินรบสงคราม

โลกคร้ังที่หนึ่ง ตัวละครจากนิยายเร่ืองจ้าวเวหา ของเดนเวอร์ คริสทอฟฟ์  วิลล์

บังเอิญได้เจอพี่น้องวอล์กเกอร์ตอนที่บ้านของพวกเขาถูกส่งไปที่อ่ืนระหว่างการ

โจมตคีร้ังแรกของแม่มดวายุ...และพดูตรงๆ กค็อืเขาแอบชอบคอร์ดเีลยีนดิๆ  และ

ในทางกลับกันด้วย

“ทำาไมฉนัตอ้งอ่านเร่ืองวลิลด์ว้ย”  คอร์ดเีลยีพดู  “เห็นอยู่วา่เขาไม่ไดค้ดิถงึ

พวกเรา ไม่งัน้คงตดิตอ่มาแลว้  บางทเีราอาจจนิตนาการเขาข้ึนมา  บางทเีราอาจ

จินตนาการเรื่องทั้งหมดไปเอง”

เบรนแดนถอนหายใจ  การเสยีวลิล์ไปเปน็เร่ืองยากทีส่ดุทีพ่ีน่อ้งวอลก์เกอร์

ได้เผชิญหลังจากการผจญภัย  เม่ือกลับมาท่ีซานฟรานซิสโก พวกเขาพาวิลล์มาด้วย 

วลิลส์ญัญาวา่จะมาพบคอร์ดเีลยีทีโ่รงเรียนของเธอในวนัรุ่งข้ึน แตเ่ขาไมเ่คยโผลม่า 

นั่นคือเมื่อหกสัปดาห์ก่อน

พี่น้องวอล์กเกอร์ทำาทุกอย่างที่ทำาได้เพื่อตามหาวิลล์ ไม่ว่าจะค้นหาทาง

อินเทอร์เน็ตว่ามีใครมาแจ้งความเร่ืองผู้ชายฟั่นเฟือนที่คิดว่าตัวเองเป็นนักบิน

อังกฤษบา้งหรือเปลา่ หรือปดิปา้ยประกาศรูปวาดคร่าวๆ แตก่ไ็ม่ไดเ้ร่ืองอะไร  นบั

วันคอร์ดีเลียก็ย่ิงเศร้ามากข้ึนเร่ือยๆ ท่ีไม่เคยได้ข่าวจากเขา แล้วความเศร้าก็เปล่ียน

22 F

เป็นโกรธ  เธอไม่ชอบความคิดที่ว่าใครสักคนมีอิทธิพลทำาให้เธอรู้สึกแย่ขนาดนั้น

“บางทีเขาอาจลอยกลับเข้าไปในเร่ืองจ้าวเวหา เองก็ได้”  เบรนแดนบอก 

“ตอนนีเ้ขาเลยอยู่ทีน่ัน่  เรากรู้็นีว่า่หนงัสอืของคริสทอฟฟแ์ปลกประหลาด เปน็ของ

ต้องคำาสาป  มันอาจจะดูดตัวละครที่หลุดออกมาได้”

“หนูได้แต่หวังว่าเขาจะไม่เป็นไร ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนก็ตาม”  เอลินอร์พูด

“ช่าย”  เบรนแดนเห็นด้วย  “เขาเป็นเหมือนพี่ชายที่ฉันไม่เคยมี”

“หนูคิดถึงมุกตลกเชยๆ ของเขา”  เอลินอร์พูดต่อ

“และวิธีที่เขากุมมือฉันตอนที่เรา -- ”  คอร์ดีเลียเอ่ย รีบหยุดเมื่อรู้ตัวว่า

เบรนแดนกับเอลินอร์จ้องเธอ

“ไหนบอกว่าเขาไม่มีตัวตนอยู่จริงไง”  เบรนแดนว่า

“ฉันไม่ควรพูด”  คอร์ดีเลียว่า  “ฉันรู้ว่าเขามีตัวตนอยู่จริง”

พวกเขาตา่งคดิถงึวลิลอ์ยู่ครู่หนึง่ คดิวา่จะดแีคไ่หนถา้มใีครอีกคนไวพ้ดูคยุ

ดว้ยเกีย่วกับส่ิงตา่งๆ ในชวีติทีพ่ดูกบัใครคนอ่ืนไม่ได ้ขณะทีร่ถจอดดงัเอ๊ียยยยยยด

“เฮ้!”  แองเจิลตะโกนจากท่ีน่ังคนขับ เสียงดังจนพวกเขาได้ยินผ่านแผงก้ัน 

“บ้าหรือเปล่า  ข้ามถนนไม่ดูตาม้าตาเรือ”

เบรนแดนกดสวิตช์หน้าต่างลง  คอร์ดีเลียพูดขึ้นคนแรก  “พ่อเหรอ”

“คุณวอล์กเกอร์หรือ”  แองเจิลถาม เป็นห่วงเร่ืองงานของตัวเองข้ึนมาทันท ี “ขอโทษครับ  ผมจำาคุณไม่ได้!”

คงยากที่ใครจะจำาพ่อของพวกเขาได้  เขาสวมแจ็กเกตสำาหรับเล่นสกี 

กางเกงยีนขาดๆ รองเท้าลำาลองไม่สวมถุงเท้า หมวกแก๊ปทีมซานฟรานซิสโก

ไจแอนตสข์าดรุ่งร่ิง และแวน่กนัแดดทรงนกับนิ มีผ้าพนัคอตาหมากรุกพนัรอบคอ 

เขากำาลังข้ามถนนด้วยความรีบเร่ง มุ่งหน้าไปยังร้านอาหารปรุงสำาเร็จขณะที่รถ

แท็กซี่จอดซ้อนคันรออยู่ฝั่งตรงข้าม  คุณวอล์กเกอร์เห็นแองเจิลแล้วปั้นหน้ายิ้ม 

“เด็กๆ!  ว่าไง!  ไม่เป็นไรหรอก แองเจิล”  เขาเดินมาที่หน้าต่างที่นั่งด้าน

หลัง  รถราบีบแตรใส่เขา  เขาดูเหมือนอดนอนมาทั้งคืน

“แม่บอกว่าพ่อออกมาวิ่ง”  เบรนแดนพูด

“พอ่ทำางานอยู่นะ่  แมพ่ยายามปดิไม่ให้ลูกรู้วา่พอ่ทำางานหนกัแคไ่หน  แต่

พ่อตั้งใจจะทวงตำาแหน่งเดิมคืน และนั่นหมายถึงการทำาวิจัยที่กินเวลา”

“เราเข้าใจค่ะ”  เอลินอร์พูด  “เรารักพ่อค่ะ”

“งานวจิยัประเภทไหนฮะ”  เบรนแดนถาม เปน็ห่วงพอ่และอยากจะเชือ่พอ่

24 F

“งานวิจัยทางการแพทย์น่ะ  การไหลเวียนของเลือดและศูนย์การให้รางวัล

ในสมอง  นี่ไง พ่อกำาลังจะซ้ือแซนด์วิชกลับบ้าน  พวกลูกไปเรียนให้สนุกนะ  พ่อ

รักลูก”  พ่อจูบมือตัวเองแล้วเอื้อมมือผ่านหน้าต่างมาลูบหัวแต่ละคนเบาๆ 

จากนัน้เขากเ็ข้าไปในร้านอาหารปรุงสำาเร็จ  พีน่อ้งวอล์กเกอร์มองหนา้กนั 

“บางทพีอ่อาจกำาลงัจะเปน็บา้  บางทหีนงัสอือาจจะสาปพอ่”  คอร์ดเีลียพดู

“หรือบางทีพ่ออาจจะแค่มีเงินมากเกินไป”  เบรนแดนพูด

“บางทีหนูน่าจะอธิษฐานขอแค่ครึ่งเดียว”  เอลินอร์พูดอย่างรู้สึกผิด 

พวกเขานั่งอยู่ในความเงียบไปตลอดทางจนถึงโรงเรียน