villi mus ut lunam inventum iter faciat
TRANSCRIPT
IV
Villi Mus
Villi Mus matrem patremque saepe dicere ut
lunam e caseo viridi facta est audiebat et
quadam vespera ire ut eam invenire constituit.
Fragmentum casei crustumque panis collegit et
lanterna capiens itinera facere incepit.
VII
Haud procul ivit donec amicum Dominum
Silva-Murem convenit quem eum rogavit quo
eat. “O!” dixit Villi, ”Lunam inventum eo; eam
e caseo viridi facta est, scias.”
“Prorsum ne puto eam e caseo viridi fit,” dixit
Dominus Silva-Mus, sed Villi ne eum
auscultaverit et viam perrexit.
IX
Cum secundum Herbam Trifolii veniebat quam
conveniat praeter Dominolam Ienniem Regulam
quam in redimiculo flavo valde hilarem visus
est.
“Quo is?” rogavit.
“Lunam inventum eo.”
“Luna!” exclamavit,” numquam eam attinges.”
X
“Quodam vespere tam alte quam posse volavit
sed ne propior venire visa sum.”
“Igitur,” dixit Villi , ”quamobrem e caseo viridi
facta est si attingere nequeas?” Que iter facere
perrexit.
XII
Mox ad silvam advenit et suspiciens Dominum
Sciurum de ramo ad ramum saltare vidit.
“Bonum postmeridianum tibi,” dixit.
“Valde alte esse videris. Certe viam ad lunam
mihi monstrare potes. Ea e caseo viridi facta est,
scias.”
XIII
“Ne puto ea e caseo viridi facta est; quamobrem
ea e nucibus ne fiat?”
“Quam ignari omnes sunt,” dixit Villi Mus ad
se.
XV
Ita iter iterum perrexit donec ad parvum
foramen humi advenit et quoniam valde
curiosus erat in id inspexit. Illic Domina Talpa
sedit quae exivit cum eum vidit.
“Habitasne illic deorsum?” rogavit Vill urbane.
“Hic habito,”respondit Domina Talpa.
“Tunc timeo ut quomodo ire ad lunam dicere
nequeas. Ea e caseo viridi facta est, scias; mater
ita dicit.”
XVI
“Nugas infans meus. Ne frustra tempus conteras
lunam quaerere; oculos apertos fac ut lumbricos
quaeras.”
XVIII
Villi vale dixit Dominae Talpae. Tum insedit et
fasciculum aperuit quia advesperascit et putavit
commodious sit aliquam cenae sumere.
“Paulisper lunam ne attingam,” putat, “ita
parvum fragmentum casei cenae reservare
debeo.”
XXI
Post cenam in somnum cecidit et expergiscens
valde obscurus esse invenit. Suspexit et illic
valde alte in caelo luna erat.
“O, Dominus Luna!” exclamavit,” tu profecto
procul abesse videris. Puto fore ut valde facilior
sit si deorsum venias quam sursum illic eam.”
Sed Dominus Luna ubi fuisse remansit.
XXII
Suspiciens Villi Mus duos oculos in tenebris
coruscos vidit. Illi Dominae Buboni erant et
quoniam Villi solum parvus mus fuit nescivit ut
Dominam Bubonem maxime parvos mures
delegebat.
XXIII
“ Domina Bubo,” dixit, ”quomodo ad lunam
advenire possim, quaeso?”
Deorsum Domina Bubo volavit. “Haec via ad
lunam est,” dixit et eum in rostro cepit et ad
domum bubonis ubi habitavit rettulit.
XXV
Cum Villi Mus omnes parvos bubones rostras
hiantes vidit timere incepit quia Dominam
Bubonem eum vorare timuerit.
XXVI
Sed spiritulus silvestris viridis bonus quem in
trunco arboris incolit in promptu esse nescivit et
dum Domina Bubo rostrum aperuit folia
XXVII
crepitaverunt et Dominus Elf emersit quo ad
humum, Villi super dorsum eius sedens, saluit.
Post spiritulus silvestris viridis bonus viam ad
domum monstravit, Villi putat rogare si lunam
verum e caseo viridi fiat, sed Dominus Elf
repente evanuit, et etiamnum putat aliquando
lunam inveniat et satis caseum aetatem habere ei
sit.
XXIX
Sed ei exspectatum est donec aliquanto maior
proceriorque sit ante ad lunam saltare conabitur.
Forsitan ad id temporis plus sapiens sit etiam.