Zespół Aspergera

Opracowała : Natalia Flisikowska

Zespół Aspergera – forma zaburzeń rozwojowych, klasyfikowana, jako odmiana

autyzmu, charakteryzująca się głównie występowaniem trudności w życiu

społecznym.

Hans Asperger (1906-1980) opisał objawy zaburzeń:

- brak empatii,- niezdolność do tworzenia i utrzymywania

więzi emocjonalnych z otoczeniem,- zaburzenia motoryczne,

- pochłonięcie własnymi zainteresowaniami.

Zespół Aspergera został oficjalnie uznany jako odrębna jednostka

chorobowa w 1994.

Podczas, gdy autyzm występuje u 4 na 10 000 dzieci, Zespół Aspergera wykrywa się aż u 20-25

dzieci na 10 000.

Przyczyny:

- dziecięce porażenie mózgowe,- uszkodzenie centralnego układu

nerwowego,- wiek ojca od 40 i więcej lat,- uwarunkowania genetyczne,

- poważne infekcje, - urazy okołoporodowe.

Cechy charakterystyczne:

- obsesyjne zainteresowania,- trudności w akceptowaniu

zmian, - problemy z mową,

- problemy z zapamiętywaniem słów,

- zaburzenia integracji sensoryczne,- dyspraksja,

- tiki,- wyostrzenie zmysłów,

- bezsenność.

Zespół Aspergera w różnych etapach życia

1. Wiek przedszkolny:

- brak typowego obrazu choroby,- początkowe opóźnienie mowy i gwałtowne

jej załapanie,- mniejsza sprawność ruchowa,

- unikanie spontanicznych kontaktów,- kłopoty w podtrzymywaniu rozmowy,

- powtórka w wypowiedziach,- schematyczne zachowanie się,

- agresja, złość.

2. Szkoła podstawowa:

- hyperaktywność, wybuchowość, - niedojrzałe kontakty społeczne z

rówieśnikami,- postęp w nauce relatywnie wysoki,

- wyraźnie słabsza umiejętność pisania,- trudność w podtrzymywaniu przyjaźni.

3. Gimnazjum i liceum:

- spore kłopoty w kontaktach społecznych,- depresja,

- problemy organizacyjne,- problemy ze skupieniem uwagi.

4. Dorośli:

- dążenie do perfekcji,- sztywne zachowanie,- specyficzna ocena,- zmiana nastrojów,

- depresja,- niepokój.

Jak rozpoznać osobę z zespołem Aspergera?

- obsesyjne zainteresowania,- „własny świat”,

- niezdolność do rozumienia potrzeb i punktów widzenia innych ludzi oraz właściwego reagowania

na nie,- frustracja, smutek, zakłopotanie,

- unikanie kontaktu wzrokowego i fizycznego,- dobrze rozwinięta zdolność zapamiętywania,

- problemy z koordynacją ruchową,- przyzwyczajenia,- kolekcjonowanie,

- nadwrażliwość na bodźce.

Jak pomóc?

1. Proste przekazywanie informacji.2. Używanie schematów rysunkowych lub

punktowych.3. Upewnienie się, czy informacja jest zrozumiała.4. Pochwała i zachęta do kontaktu wzrokowego.

5. Informowanie o czynnościach, które mają nastąpić.

6. Dotrzymywanie obietnic.7. Stworzenie poczucia miłości.

Bibliografia:

1. A. Rynkiewicz, Zespół Aspargera. Inny mózg. Inny umysł., Gdańsk 2009.

2. R. Stefańska- Klar, Zespół Aspergera wyzwaniem dla rodziców, terapeutów, nauczycieli, Sosnowiec

2000.3. T. Attwood, Zespół Aspergera, Poznań 2006.

4. U. Frith, Autyzm i Zespół Aspergera.,Warszawa 2005.

5. A. Budzińska, M. Wójcik, Zespół Asperga, Gdańsk 2010 .

.