yaratan i yaġamak - allsaintsmoda.net · yaratan’ın sureti olmak üzere yaratılmıĢ olan...

REV. DR. TURGAY ÜÇAL

YARATAN’I YAġAMAK

2

GDK YAYIN NO: 154

KĠTAP: Yaratan’ı YaĢamak YAZAR: Rev. Dr. Turgay Üçal

ISBN: 978-605-5739-87-4

T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Sertifika No: 16231

© Gerçeğe Doğru Kitapları

DavutpaĢa Cad. EmintaĢ Kazım Dinçol San.

Sit. No: 81/87 Topkapı, Ġstanbul - Türkiye

Tel. (0212) 567 89 92 Fax: (0212) 567 89 93

E-mail: [email protected]

www.gercegedogru.net

Baskı: Anadolu Ofset – Tel: (0212) 567 89 93

DavutpaĢa Cad. Kazım Dinçol San. Sit.

No: 81/87 Topkapı, Ġstanbul

Nisan 2012

3

İÇİNDEKİLER

Önsöz 5

1. Çöl Kazanımı (Luka 4:1-12) 7

2. Edinim Testi (Luka 4:1-12) 17

3. Edinim ve Sonrası (Luka 4:1-19) 30

4. YüzleĢme (Luka 4:20-24) 42

5. Ġnsana Yürümek (Luka 4:24-28) 54

6. Yüreğe Yürümek (Luka 4:24-28) 65

7. DüĢündüren Örnekler (Luka 4:28) 80

8. Yürekten Bütünlüğe (Luka 5:4) 88

9. Öğrencilikten Talebeliğe (Luka 5:8) 99

10. Müjde ve Talebe (Luka 5:11) 111

11. Talebelik Bedeli (Luka 5:32) 120

12. Yolun Yolu (Matta 10:8) 129

13. Zorlu TırmanıĢ (Matta 10:16-17) 137

14. Farklılıklarda IĢıma (Markos 5:37) 145

15. Üstün Giz (Luka 9:20-24) 155

16. Üstün YürüyüĢ (Luka 9:62) 166

17. Gönül BakıĢı (Matta 9:36) 174

5

ÖNSÖZ

Yaratan’ın sureti olmak üzere yaratılmıĢ olan insan, bu çok önemli

görevine öncelikle “ben için alma noktası olan” o düĢmüĢlük düze-

yinde baĢlamaktadır. Ve muhakkak öncelikle eksikliğin farkındalığı

olmalıdır ki, bu farkındalıkta bir gayret ortaya çıksın ve bu gayrette,

yukarıdan verilen lütufla buluĢarak yaĢamın doğal akıĢını ve sürekli

ıĢımasını oluĢturabilsin.

ĠĢte, bu ıĢıma da düĢünce ancak iĢlev ve söylevin bütünlüğün-

de, kendi varlığını çıkıĢ kaynağının tamlığına yeniden taĢıyabilmek-

tedir. Oysa bugün dünyamızda birçok insan için düĢünce, iĢlev ve

söylev sürekli birbirleriyle çeliĢki içindedir. Doğal olarak dünyanın

bu denli ilerlemesine karĢın hala “egoların çekiĢmesindeki” o büyük

problemler, kinler, nefretler, savaĢlar daha da büyüyerek devam

edip durmaktadır. Elbette böyle bir çeliĢki içinde; değil kiĢi kendi

eksikliğini algılamak, dünyasını ve dolayısı ile hayatını dahi, anlık

algılar dıĢında algılayabilecek bir konumda değildir. Buna bağlı

olarak da, yaĢanılan yaĢamlar sadece dar alan paslaĢmaları içinde-

dir. Bu dar alanlar içinde de yaĢam ancak gözle görülenin ve hisse-

dilenin, yine görülme ve hissetme çerçevesi içinde, kiĢinin yine

kendine ait olan filtreleri içinde değerlendirilmesinde yaĢanmakta-

dır.

Diğer bir deyiĢle insan aslında kendine, kendi kısır döngüsüne,

üstelik de sadece madde algısında köledir. Ama bu öylesine alıĢıl-

mıĢ bir köleliktir ki, kiĢi bu alıĢkanlığının derinlerine indikçe kendi-

sini özgür sanmaktadır. Aslında bu bir özgürlük değil tam tersine

özgürlük sanısıdır. Yani kiĢi farkında olmadan yalnızca ilizyonlarını

çoğaltıp durduğu bir yaĢam yaĢayıp durmakta ve bu yaĢadığı yaĢa-

mı da kendince “bol yaĢam” gibi algılamaktadır. Oysa yaĢadığı ya-

6

Ģam “dar bir yaĢamdır.” Ve sadece ilizyondur. ĠĢte bu düĢünce, iĢlev

ve söylev çatıĢmaları içinde sürekli ilizyonlar oluĢturan bu gerçek-

ler, yaĢamlarımızın gündelik getirisi olarak üzerimizde tahakkümü-

nü kurmuĢken Mesih Ġsa’nın Ģu sözleri duyulur; “bense insanlar

yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim” (Yuhanna 10:10).

Mesih Ġsa adeta bu sözleriyle bahsettiğimiz bu kısır döngüye

her çağın üstünde çarenin, gerçek anlamda özgürlüğün, kendi yaĢam

ve öğreti modelinde olduğunu ısrarla vurgulamaktadır. Ve bu vurgu

da adeta “acılar yolunda” olan kölelik boyunduruğundaki her dil-

den, her dinden, her ırktan, her seviyeden insana “Yaratan’ı YaĢa-

ma” yolu olarak esasında dinlerin üstünde bir “bol yaĢam yolu”

olarak sunulmaktadır. Her ne kadar farklı algılarla bu “yol” din ve

mezhep çizgisine çekilmiĢ gibi görünse de Mesih Ġsa’nın esas ya-

Ģam mesajı kendi sözlerinin yeniden ve Saran IĢığın rehberliğinde

okunduğunda olduğu gibi gönüllere hitap etmektedir. Kısacası çağrı

düĢünce, iĢlev ve söylev tezatlığını ıslaha çağrıdır. Ġlizyonlar yerine

gerçeğe ve dolayısı ile yaĢama çağrıdır. Bu Mesih bilincinin hakim

olduğu ve her anı, an içinde görüp hissetmekten ziyade bir bütün

içinde, her anı tamlığında algılama yoludur.

Elinizdeki bu kitap, iĢte bütün yukarıda bahsettiklerimizin ıĢı-

ğında, “benle yaĢamak” ya da benim ürettiğim inançlarım, sistemle-

rim, ilizyonlarım, korkularımla yaĢama yerine, Mesih Ġsa’nın kendi

varlığını ortaya koyarak, bizi esas yaratılma gayemize taĢıyacak

“Yaratan’ı YaĢama Yolu’na” iĢaret etme gayretinde bir kitaptır.

Sadece küçücük bir kapı aralığıdır. Çünkü yol her Ģeyden önce Ya-

ratan’a suret olma gayesi ile yaratılan kiĢinin kendi yoludur. Yani

bunu idrak edecek, algılayacak, yaĢam edecek ya da etmeyecek olan

okuyucuların kendileridir. Çünkü yol ancak yüründükçe yoldur. Ve

yolun kendisi esasında gerçeğin ta kendisidir. Ve bu hiç döngüsü

bitmeyen “yol” da yürüyüĢte yaĢamın ta kendisidir ve yaĢam son-

suzluktur.

Uğurlar ola!

Rev. Dr. Turgay Üçal

7

I. ÇÖL KAZANIMI (Luka 4:1-12)

Burada ne yapıyorsun?

…Yalnız ben kaldım! - 1.Krallar 19:9

“Çöl” öncelikle bizim için uçsuz bucaksız bir ümitsizlik kavramıdır.

Ve esasında çöl tamamen kiĢinin kendisi ile birlikte baĢ baĢa olabil-

diği yerdir. Çünkü çölde dikkatimizi alan birçok unsurlar adeta or-

tadan kalkmıĢtır. Orada sadece ve sadece güneĢ, toprak, kaya ve

bazı hayvanlar vardır. Sanki her taraf sararıp solmuĢtur. Dolayısıyla

bu renksizlik ortamında bir renk keĢfine kalkıĢmak gibi bir durum

söz konusu değildir. Böyle bir durum söz konusu olamayınca da o

zaman kiĢi tamamen yalnızdır. Tek baĢınadır. Bu tek baĢına kalıĢta

ya kiĢi içine bakıp renklenecektir ya da dıĢına bakıp solacaktır. Ve

doğrusu o müthiĢ ikilem burada ve her yerde geçerli olan ikilemdir.

Adeta kainat bu ikilemler üzerine inĢa edilmiĢtir. Esasında çöl “beni

bilme” arayıĢlarına giriĢildiği yerdir. Çöl meraktır. Çöl arayıĢtır.

Çöl sorgulamaktır. Çöl bir yürüyüĢün yönünü tayin etmede yönsüz-

lüktür. Dolayısıyla bütün bu ifadelerde çöl bizim “kendi benliğimiz-

le baĢ baĢa” kaldığımız noktadır. Ve tabi ki bu nokta aynı zamanda

dünyamıza iĢaret etmekte ve “acılar yolundaki” varlığımıza sebebi-

yet vermektedir. ġimdi bütün “Çölde Sayım” bölümüne baktığımız-

da “Ġsrae-el yani Yaratan’a yürüyen” O’nu edinme öncesinde mu-

hakkak bu yolu aĢma durumundadır. O zaman biz eğer Yaratan’ı

edinme yolundaysak ve biz eğer Mesih Ġsa’da “kendimize ölüp Me-

sih’in o muhteĢem kurtarıĢında O’na diriliyorsak” o zaman özellikle

“çöl tecrübesini” elbette yaĢama durumunda olmamız gerekmekte-

dir. Çünkü haç öncesi yaĢadığımız tamamen “acıların yolu” dedi-

ğimiz henüz gözümüzün açılmadığı ve benliğimizi fark etmediği-

8

miz bir dönemdir. Oysa orada “haç” yasak ağaçtır yani “ben için

alma arzularımızın” çekim noktasıdır. Haça ulaĢtığımızda yani Me-

sih Ġsa’nın “nefse ölme ve haçı yüklenme” öğretisi ve bu öğretiĢ

üzerinde kendi varlığını ortaya koyarak sunduğu kurtarıĢı ile bizim

ulaĢtığımız nokta artık “alın teriyle ya da doğurmayla” birlikte sür-

düreceğimiz dünya hayatıdır. Yani çöle çıktığımız noktadır. Bu

noktada artık Yaratan suretine dönüĢme ve daha doğrusu Mesih

olma ancak Mesih’i giyinmek kaydı ile dünya üzerinde kendi do-

ğamızı MesihleĢtirebilme gerçeğinden geçmektedir. Bu da “Çölde

Sayım” bölümündeki birinci nesil ve ikinci nesil olgusunda bir iler-

leyiĢ demektir. Kısacası hamlıkta baĢlayan yolculuk piĢme ve yan-

ma aĢamasında ancak Yaratan’la form eĢitliğinde sonsuza kavuĢur.

Sonsuz bizim henüz algımız dıĢında olmasından ötürü bir bi-

linmezdir ve bu bilinmezde “hiç-varlık” olan o muhteĢem “Gökler-

deki Babamız’ın” yani “Yaratan düĢüncenin” ta kendisidir. O za-

man çöl yaĢayıĢı bir manada “Yaratan’ı yaĢamadır.” O’nu edinmek

elbette Yaratan’la yaĢamaya baĢlamak ve dolayısı ile O’nu

Ruh’unun iç keĢfi ile Mesih’inde doğamıza edinmek esası, koptu-

ğumuz birlikteliği yakalama gayretidir. Ve “Yaratan’la yaĢadıkça”

aslında biz Yaratan’ı “sevgi ve ihsan vasıflarında” edinmeye baĢla-

rız. Ve bu ediniĢ bizi doğrudan kopma anımızın baĢlangıcına taĢı-

maya baĢlar ve bu baĢlangıç noktası ise Ġsra-el’in döngüsüne baĢla-

dığı yerdir ve kısacık “vaat edilen toprak” yani sonsuzluk noktasına

esasında büyük bir iç tecrübe deneyimlemesiyle gelmektir. Bu Ya-

ratan’ın yaratılıĢındaki yaratma gerekliliğinde var olan bir kendi

düĢünce ve iĢlevini yansıtma sonucunun gerekliliğidir. Bu gereklilik

“Yaratan dünyayı öyle sevdi ki...” (Yuhanna 3:16) noktasında olduğu

gibi bir gerekliliktir. O zaman “Yaratan’ı yaĢama” noktasında bize

kadim yazıların ifadesi ve bizzat Efendimiz Ġsa Mesih’in tecrübesi

“çöl tecrübesi noktasıdır.” Daha doğrusu “Yaratan’ı yaĢamaya baĢ-

lamak” çöl kazanımıdır. Efendimiz Mesih’in dağdaki vaazı esasında

“çöl tecrübesinin” bir sonucu olduğu gibi Musa’nın dağdaki vaazı

da dikkat ederseniz “çöl tecrübesinin” sonucudur. Yine Musa’nın

çöl yolculuğundaki bütün tecrübelerini dile getirmesi ve olması ya

da olmaması gerekenleri ifadesi ile Efendimiz Ġsa Mesih’in yapıl-

ması ve yapılmaması gerekenleri ifadesi çöl tecrübesi sonucundadır.

9

DÖNGÜ ZĠHNĠYETĠ

Her ne kadar çöl tecrübesi zorlu anların yaĢandığı bir nokta ise

de unutulmaması gereken, bu noktada Kutsal Yazılar’ın iĢaret ettiği

doğrultuda zorluğun zıtlıktan kaynaklı olan bir gereklilik olduğu

gerçeğidir. Yani bu Yaratan’la yürüyüĢtür. Çölde dikkat edilirse

yürüyüĢün önderliği esasında Yaratan’ın düzeni doğrultusundadır.

O zaman Firavun’un düzeni farklı bir düzene dönüĢmüĢ durumda-

dır. Zaman zaman Mısır özleminin olması esasında aradaki farkın

günlük yaĢam akıĢı içinde fark edilemez olduğudur. Çünkü çoğu-

muz geliĢmelerin ne denli olduğunu fark edemeyiz. Mesela kiĢiler

kendi çocuklarının yanındadırlar ve baĢkaları çocuklarının büyüdü-

ğünü onlara söylediklerinde o kiĢiler algılama zorluğu çeker çünkü

bu büyümeyi bir döngü ortamı içinde pek de anlayamamıĢlardır.

Aynı bizlerde böyle insanlar olarak “acılar yolundan” Yaratan’ın

Ruh’unun rehberliğinde Mesih’in muhteĢem kurtarıĢında “mana

yoluna” geçtiğimizde esasında hala bir yolda olmanın getirdiği bir

“döngü zihniyetinden” aradaki farkı algılama zorluğu çekeriz. Bu

nedenle Ģikayetlerimiz sürekli olarak devam eder durur. Ama esa-

sında “çöl tecrübesi” varlığımız kadar gereklidir. O zaman

Pavlus’un ifadelerinde olduğu gibi “bu anın acıları, gözümüzün

önüne serilecek yücelikle karşılaştırılmaya değmez” (Romalılar 8:18)

kazanımın farkındalığıdır. Ama bu farkındalığı ancak ikinci nesil

edinecektir. Çünkü birinci nesil bir manada birinci mertebedir. Bu

mertebede daha ziyadesiyle bir samimiyetsizlik vardır. Yani aynı

heyecanla yola çıkılması durumunda bu heyecanı ileriye taĢıyama-

ma gibi bir maymun iĢtahlı oluĢ ya da çıkılan yolculuğun ne tür bir

yolculuk olduğunun farkında olamama gerçeği vardır.

SIÇRAMA NOKTASI

Oysa “Mısıra özlem” bir baĢka seviyenin farkındalığıdır. Yani

bir yerden bir yere gelinmiĢtir. Eskiye nostalji belki bir anlamda

güzeldir. Ama uzatıldığı zaman bizim için bereket değil lanet olma-

ya baĢlar. Çünkü aĢılan bir nokta vardır. Yani herkesin evinde dan-

tel örtüler altında kullandıkları çevirmeli telefonları hatırlamak gü-

zeldir. Ama kullanım itibariyle elimizdeki modern cep telefonların-

10

dan o günün telefonuna dönüĢ artık ihtimal dahilinde bile değildir.

Çünkü büyük bir seviye atlanmıĢtır artık. O zaman çöl evet çöldür,

çöl evet zordur ama artık firavun yoktur. Burada Musa’nın mana

rehberliğinde devam eden esasında Yaratan’ın düzeni vardır. Yani

aslında Yaratan’ı edinmeye baĢlanıldığı bir tecrübî yürüyüĢ alanıdır.

Adeta askerlerin talim ettikleri araziler misali “benle yaĢamaktan

Yaratan’la yaĢamaya” geçilen bir alan ve bu alanda yapılan alan

yürüyüĢü.

Esasında küçücük bir seyahat bile hayatımızda çok Ģeyleri de-

ğiĢtirmektedir. O zaman herhangi bir değiĢim atılımı ne kadar kü-

çük olursa olsun bir önceki konumunuzdan büyük bir kırılma yaĢar-

sınız. YürüyüĢ bir yığın “Mısır ihtimallerini” artık tamamen “vaat

noktasına” hedeflemiĢtir. Bu atılımdır, bu ilerleyiĢtir, bu sıçramadır.

Bu sıçrama noktası ise elbette kazanımını da beraberinde getirecek-

tir. Ve elbette böyle bir harekete baĢlangıçta yine önemli bir nokta

herkesin neĢeli bir biçimde kararlılığa sahip olmasıdır. Yani Ġsra-el

bütün hazırlıklarını yerli yerinde belli bir düzen içinde yapmıĢ ve

yola öyle çıkmıĢtı. Bu düzen ve bütünlük hareketi belli bir yoğun-

lukla hedefe kenetlendi ve sonra arkası geldi. Yani yürüyüĢ baĢladı

ta ki “çöl fırtınası” yani yakınmalar gelene dek ve bu yakınmalarda

“yabancı” etkisi yani “yola zıt” ve “uyum talebesi” olamama etkisi-

nin çok büyük olduğunu görüyoruz.

Bütün bu noktalara baktığımızda “Yaratan’ı yaĢama” dediğimiz

duruma yani esaslı bir “uyum talebesi” bir “mana yolu yolcusu”

olmanın basamaklarını çıkmada en baĢ noktanın ne olduğunu üç

aĢağı beĢ yukarı görmeye baĢlamıĢ oluyoruz. Elbette samimi bir

“iman ehli” için en temel baĢlangıç noktası Mesih Ġsa’nın o kurtarıĢ

müjdesi ve kendini feda ederek bize sunduğu kurtuluĢtur. Elbette bu

durum, bu kurtarıĢ bizim için yukarıdan bir uyandırıĢ oluyor ama ya

sonrası. Yani hepimiz “Ġsa Mesih’in hayatını ortaya koyarak bize

sunduğu kurtuluĢ” öğretisini bir inancın amentüsü olarak görüyor,

algılıyor ve maalesef çoğumuz o noktada kalarak hemen bu olgu

üzerinde özellikle Efendimiz’in bedeni üzerinde maddeleĢtirdiğimiz

bir hayali din tapınağı içinde yoldan sapıp bambaĢka din seviyeleri-

ne Efendimiz Mesih Ġsa’nın o hiç sevmediği alanlara iniyoruz. Oysa

esas bu “yukarıdan uyandırılıĢ” olan “kurtarıĢı gönenme” noktasın-

11

da kesin olarak “firavunumuzdan” yani kendi benliğimizin alma

arzusundan, kötü olanın tahakkümünden, o güne kadar biz sürekli

“acılar yolunda” tutmasından kurtulup “mana yoluna” giriyoruz.

Yani bir anlamda “vaftizlerimizle” “kızıl denizi aĢarak” Efendi-

miz’in yaĢadığı ve bilhassa bize çok Ģeyleri iĢaret ettiği o “çöl tec-

rübesine” giriyoruz. Ve her Ģey “günahlarımızı kanında akladığı o

nokta da takılıp kalmıyor” esas o noktada baĢlıyor. O noktanın ar-

kası Mısır, önü ise “vaat edilen topraklara” yani “sonsuz yaĢama”

uzanan çöl olarak önümüze seriliyor. Ve bu seriliĢ noktasında “haç

üzerinde Efendimiz’in ölümünde kendimize ölmemiz yer alıyor.”

Ve “nefsini inkâr eden” o anki ölüĢle artık önüne çölü açmıĢ oluyor.

Yani gaye ve gayret kucaklaĢıyor.

Lütufla kurtarılıĢ yani “yukardan uyandırılıĢ” önceliği ardından

“aĢağıdan gayreti” getiriyor. Oysa birçokları “haç noktasında gü-

nahlılıkla kurtulmuĢluk arasında” bir “araf” noktası tayin edip o

noktada kalıyor ve orada bildiğimiz Mesih’e tabi olduklarını söyle-

yen mezheplerin teolojileri ortaya çıkmaya baĢlıyor. Oysa Mesih’i

seviyeye yükseliĢ çöl noktası ile baĢlar ve haç bizim için Mısır’dan

çıkıĢ ile “kurban sunuluĢu” anı olur ve Kızıl Deniz bu mecaz an-

lamda vaftizle ifade ediliyor ve bu Musa için ifade olurken, o kararlı

yürüyüĢü ile Ġbrahim’in sünnetinin antlaĢma getirdiği gerçeği de

yine vaftizde bir kez daha irdeleniyor ve görüldüğü gibi Efendi-

miz’in kurtarıĢ müjdesinde bütün bu olgular toplanıp insan düĢün-

cesinin oluĢturduğu dinsel noktalardan artık tamamen mana yoluna

bir sıçrama gerçekleĢmiĢ oluyor. Ve bu elbette doğal olarak bizleri

bir bocalama ve kendimizle hesaplaĢma evresine taĢıyor. TaĢıyor ki,

sıçrama yaptığımız bir üst seviyeye artı ve eksisiyle alıĢabilelim ve

tabi olabilelim.

HAREKET VE SIÇRAMA

Genelde sıçrama ve “çöl tecrübesi” arasındaki bağı baĢlatıcı,

harekettir. Örneğin, Ġbrahim yürüyüĢünde “dönüĢ olmayan” yürüyüĢ

Ġbrahim’e “çöl tecrübelerini” getirmiĢ diğer taraftan da Ġbrahim yü-

rüyüĢünü asırlara taĢımıĢtır. Çünkü onun hareketi daima ileri doğru

olmuĢtur. Hareket eğer ileriye doğru değil de geriye doğru bir hare-

12

ketse o zaman gündeme Musa ile çölde dönüp duran halk gelir ve

burada da bize sunulan öğreti büyüktür. Eğer her zaman aynı dü-

Ģünceler ve aynı tarzda davranıĢlar söz konusuysa o zaman sonuçlar

bugün elde ettiğinizden baĢkası olmayacaktır. Yani bir ilerleme söz

konusu olamaz. Eğer Efendimiz diğer bütün baĢkâhinler gibi düĢü-

nüp onların yaptıklarını yapsaydı o zaman onların bulunduğu ko-

numda kalmıĢ olacaktı. Ve bizler eğer belli bir dinin veya mezhebin

bütün esas ilahi öğretileri dıĢındaki kavramları sorgusuz sualsiz

kabul eder ve aynen o Ģekilde Efendimiz’in “arayın, kapıyı çalın,

sorun” demesine rağmen aramaksızın, kapıyı çalmaksızın, sormak-

sızın devam edersek geleceğimiz yer aynen bu yer olacaktır.

O nedenle her hareket hedefe yönlendirilmelidir. Unutmayalım

ki, Efendimiz Ġsa Mesih’in, dinler ve mezhepleri bir tarafa koyacak

olursak, “esaslı Yaratan’ı edinmek, Yaratan’ı yaĢamak ve dolayısı

ile “sevgi ve ihsan Olan’ı” bizde yansıtmak olan o muhteĢem Müj-

de’sinin manevi devrimciliğinin temelinde yatan hedefe kenetlenen

hareketidir. Bu Nuh’ta da, Ġbrahim’de de, Yakup’ta da ve Musa’da

da böyledir. Hedefe kenetlenmiĢ Yaratan’a yürüyüĢ. Bu nedenle

Ġsra-el yani Yaratan’a yürüyen o manevi manadaki yürüyüĢ insanlık

için önemlidir. Bu nedenle Ġsra-el belli bir ırk, bir kavim, bir ülke

değil “mana yolunu seçen” herhangi bir kavimden, ırktan bütün

insanlık aleminden kadın ve erkeklerdir.

1. Krallar 19. bölüme gittiğimizde Ġlyas’ın da bir aĢama atladı-

ğında “çöl tecrübesine” tabi olduğunu görüyoruz. Bu ilginçtir. O

dönemin kendini Ġsrail olarak adlandıran ve Yaratan’la yürüdüğünü

iddia eden birçokları kendilerine birçok peygamberler edinmiĢler ve

bir manada “hakiki Yaratan’ı yaĢayanlar yerine baĢka tanrıların

çocukları olmuĢlardır.” Bu noktada bu duruma direnen Ġlyas’ı görü-

rüz ve Ġlyas bütün bu iletiĢimsiz tanrısallığı adeta silip süpürmekte

ve bu görüĢleri ezmektedir. Ve her bir adım, her bir hedefe kenetli

hareket sonuç getirmektedir. Zaten bunun için “ağzımızdan çıkan

Ģeylere dikkat etmemiz” öğütlenmektedir. Çünkü söylediklerimiz

çoğu zaman düĢündüklerimizdir. Ve hedef olursa bizi geriye ya da

ileriye sıçratabilir. O zaman bu noktada dikkat etmek Ģarttır. Ġl-

yas’ın bu büyük gayreti yani hareketi bir müddet sonra Ġlyas’ın

kendisini çölde bulmasına vesile olmuĢtur. Yeni seviyesi de Ġlyas’ı

13

korkutmuĢtur. Çünkü artık bu yeni bir manevi seviyedir. Çünkü

burada aynı zamanda kiĢi “Yaratan suretine doğru hükmetme ve

çoğalma eğilimlerinde” sürekli bir değiĢime tabidir. Suret olma

aĢamaları “mana yolu” içindedir. Ve bu yolda doğal olarak “ben

merkezli” kiĢilikten hareketle “Sen merkezli” yeni bir “ben oluĢma”

durumundadır. Bu noktada biz “tam olarak Mesih’i” ben kılma du-

rumundayız. ĠĢte burada oluĢan bir “gerçek kiĢilik hareketi vardır.”

Yani gerçek kiĢilik hareketinde kiĢilik bir takım sağ ve sol çarpma-

larla yön kazanır adeta bir nehir gibi yatağını bularak ilerler, aĢağı-

ya akar yani düĢer, zorlanır yani acı çeker ve öğrenir yani yeni iv-

meler kazanır ve ıĢığı yansıtmada kabını tamamen sevgi ve ihsan

Olan’ın ıĢığı ile doldurur. Bu hareketlilik halidir.

Ġlyas böylesi bir seviye atlayıĢından sonra aĢağıya doğru bir

iniĢe geçmiĢtir. O kadar manevi yükseliĢ noktasındaki cesur Ġlyas’ın

birden bire aĢağıya doğru bir iniĢ gösterdiğini görüyoruz. “Can kor-

kusu” gibi bir nedenle birden bire Ġlyas’ı “bir gün boyunca çöl de

yürüdü” (1.Krallar19:4) ifadesinin belirttiği gibi Ġlyas’ı çölde buluyo-

ruz. “Ya RAB, yeter artık al canımı” (1.Krallar 19:4) dediğini duyuyo-

ruz. Yani kısacası Ġbrahim’in, Musa’nın ve bütün Ġsra-el’in çöl tec-

rübelerinin aynı Ģekilde diğer ıĢık Ģahsiyetlerde de devam ettiğini

görüyoruz. Adeta “Yaratan’la bir iç çalıĢma” olan ibadetin yaptığı-

nı, burada “çöl tecrübesinin” yaptığına tanık oluyoruz.

BURADA NE YAPIYORSUN?

ĠĢte “çöl tecrübesinin” kazanım noktası bu soru ile belirginleĢ-

mektedir. Çünkü “çöl tecrübesi” içinde Yaratan’ın “bütün beklenti-

lerde kolay kolay duyulamayacak” olan sesini duyabilmek mümkün

olmaktadır. Yani kiĢi burada esasında “Yaratan’ı yaĢamanın” aslın-

da olması gereken Yaratan suretinde karakter geliĢtirme olduğunu

fark etme konumundadır. “Çöl tecrübeleri” genelde yukarıdan

uyandırılmaya “aĢağıdan gayretle cevap” esnasında her bir gayretin

yukarıya baktığı noktada bir manevi mertebe yükseliĢinde karĢımıza

çıkan yeni mertebe koĢulu olmaktadır. Ve bu koĢulda yaratan o yıl-

gın ve ölgün halimizde Ģu soruyu sormaktadır; “burada ne yapıyor-

14

sun?” Çoğunlukla cevabımız “yalnız ben kaldım!” Ģeklindedir. Ve

hatta bu soru belli bir hazırlama evresi ile gündeme gelir.

Öncelikle çöl içinde fiziksel ihtiyacın önemi vurgulanarak çöl

tecrübesinde bile olsanız önce fiziksel gücü ayakta tutma esası vur-

gulanarak Ġlyas’a pide ve su sunulmaktadır. Sonra bu üst dünyaların

“uyandırma” “gideceğin yol uzun” (1.Krallar 19:7) denilerek vizyo-

nunu geniĢ tutması ve yılmaması konusu netleĢtirilir. Ve henüz gö-

remediği bir gerçeğin kendisine gösterilmesi için “burada ne yapı-

yorsun” (1.Krallar 19:9) sorusu sorulur ve “dağın üstüne çık” denerek

yeniden o meĢhur mecaz yani benliğin üstüne çıkıĢ hatırlatılmakta-

dır. “Dağın üstüne çık ve önümde dur!” (1.Krallar 19:11). Sadece “ki-

Ģinin kendi çıkarı için alması, yani günahına takılıp kalması değil bu

noktada Yaratan’ın önünde tam olarak durabilmesi esası” esas

önemli olandır. Ve bu noktada soru bir kez daha tekrarlanır “burada

ne arıyorsun?” Cevap hala o düĢkünlüğün cevabı olmasına rağmen

yukarıdan “uyandırma” yine net bir biçimde bir yön göstermektedir.

Ve sıçrama noktasında yeni bir seviyeye gelen Ġlyas’ın bocaladığı

noktada artık yeni bir bakıĢ açısı çizilmektedir. Ve bu durum onu

çölde harekete geçirir ve bir noktada “geldiğin yollardan geri dön...

kırlara git!” (1. Krallar 19:15).

Yani Ģu Yaratan’a yürüme yolu üzerinde Yaratan’ı yaĢamada

kendi önüne serdiğin yeni seviyede bu seviyeye çıkıĢ yollarına bir

bak ve bu yolları bu seviyede yeniden izle, ama bu kez “çöle değil”

yani menfi ve müspetler çatıĢmasında menfiye değil müspete yönel.

YaĢamını Yaratan’a hedeflerken dikkatini dağıtan noktalara ya da

dönüĢüm ve değiĢimin her noktasında önüne çıkan yeni pozitif ve

negatifliklerin negatifliklerine takılıp kalma, eski deneyimlerinle bu

yeni seviyeyi bir bütün olarak değerlendir ve “iyi olduğunu gör”

yani Yaratan’ı yansıtarak suret ol demek istemektedir. Ve bu muh-

teĢem deneyim görüldüğü gibi EliĢa gibi bir peygamberin meshini

getirmektedir. Yani “çölün kazanımı” esaslı bir mana yolu ilerleyiĢi

olarak ortaya çıkmaktadır. Ve bu anlatımda sıçrama noktası olan

“çöl tecrübelerinde” tecrübenin esaslı bir biçimde “kazanıma” dö-

nüĢüm yolu bir çizelge olarak tarif edilmektedir. Yani her Ģeyden

önce Yaratan’a yürüyen insanın her yeni seviyede “çöl tecrübesine

tabi olacağı” esası vardır. Her zaman olmasa da bu gerçek vardır.

15

O zaman tecrübe baĢladığında 1. Negatifi görmek esastır. 2.

Her Ģeye rağmen günlük akıĢı tutmak da esastır. 3. “Ġyi” kavramına

ulaĢmak, yani Mesih düzeyine tam ulaĢma yolunun uzunluğu göz

önünde bulundurulmalıdır. 4. Bulunulan konum sorgulanmalıdır. 5.

Bu tecrübede “kiĢinin kendi rolü” sorgulanmalı ve bu Yaratan

önünde durularak yapılmalıdır. 6. Yaratan’ın ince sesini maddi dün-

yanın ya da insanların oluĢturduğu kavramlar içinde aramamaya

gayret ederek suretsizlik içinde konuĢan olarak değerlendirilmelidir.

7. Gelinen yol değerlendirilip kıra çıkıldığı takdirde büyük bir so-

nuç orada karĢımıza çıkacaktır. Görülüğü gibi burada dahi yani Ġl-

yas’ın çöl tecrübesinde dahi “çöl tecrübesinin” nedeni açıktır. Ġl-

yas’ın ve peygamberler tarihine EliĢa gibi bir Ģahsiyetin kazanılması

için bu çöl tecrübesi önemlidir. Ve bize de yine yedi adımla bir yol

haritası verilmekte ve böyle bir tecrübe anını yeni seviyeye uyum ve

kazanım olarak hayatımıza indirgeme tarif edilmektedir.

Ama yine de öykünün diğer tarafında insanların “gönül gözü-

nün” açılmadığı noktalarda bütün bu durumu sadece madde içinde

alarak durumu tamamen farklı kılmaları da mümkündür. Yani mad-

dede algının sonuçları Ġlyas’ın depresyona girip elindeki o muhte-

Ģem manevi gücü kaybettiği Ģeklinde de değerlendirmek mümkün-

dür. Efendimiz’i haç üstünde kaybettiğini söyleyenler gibi. Ama her

iki sonuca çıkmakta esasında kainatın görünen ve görünmeyen ama

sistem olarak varlığı oldukça net iki tarafını bir türlü algılayamamıĢ

olmak demektir.

Bütün bunlar bir yana kadim yazılarda anlatılan bütün bu “çöl

tecrübelerinin” esaslı bir sonucu olduğu gerçektir ve sonunda bu

tecrübe, yüreğimize aldığımız ve kurtarıĢı ile gönendiğimiz Efen-

dimiz ve Kurtarıcımız o muhteĢem varlığında bunu en güzel dene-

yimleyen olarak bize Mesih’i mertebede sürekli tecrübe ettirilmek-

tedir ve bizim Mesih’i gönenmemizle yani Mesih’te biçimlenme-

mizle bütün bunları artık doğamıza almıĢ olma durumumuz ortaya

çıkmakta dolayısı ile “sevgi ve ihsan Olan’ı” bütün vasıflarının bu

iki kelimeyle ifadesinde sınırlılığımız içinde edinmemiz söz konusu

olmaktadır. Bu da artık hayatımızda “Yaratan’ı yaĢamaktır.”

O zaman “Yaratan’ı yaĢama” konusunu irdelediğimiz bu çalıĢ-

mamızda ilk giriĢ etabında her Ģeyden önce “acılar yolundan” kopa-

16

rak Yaratan’ın o muhteĢem Ruh’unun yüreğimizde iĢlemesi ile gön-

lümüzü kurtarıĢı ile aydınlatan Mesih’in bizi Yaratan suretini hak-

kıyla edindiğimiz düzey olan Mesihi düzeye doğru yükseltmesinde

birinci basamağın “çöl tecrübelerini” iyi değerlendirmemiz ve “çö-

lün kazanımlarını” fark etmemiz gerçeğidir. Yani biz Mesih’le Ya-

ratan’ın “sevgi ve ihsanını” yaĢamımıza alma yolunda adım attıkça

ulaĢtığımız her bir yeni seviyede artı ve eksileriyle birlikte bir ön

bocalama yaĢayacağımız bir gerçektir. Bu yaĢanmaya baĢladığı an-

da hatırlamamız gereken Ģey Yaratan’ı yaĢama yolunda ilk alıĢma-

mız gereken “seviyeleri göğüslemeye hazır olmamız” gerçeği oldu-

ğudur. Bu zorlu bir gerçektir ama “yakınma” yerini “yakarıĢa” bıra-

kırsa “mecazi manada kırk yıllık yolun” esasında “on bir günlük”

bir yol olduğu gerçeği bize ayna gibi parlayacaktır.

O zaman Yaratan’a yürüyüĢte “Yaratan’ı yaĢamanın” ilk adımı

“çöl tecrübelerini yani seviyeleri göğüslemeyi bilerek bu tecrübele-

rin kazanımlarını görebilmektir.” Bunun için yol haritası da Ģöyle

özetlenebilir:

1. Olumsuzu karĢılamak

2. Günlük akıĢı sürdürmek

3. Yolun uzunluğunu görebilmek

4. Konumu sorgulamak

5. Ben engelini aĢmak

6. Suretsizliğin sesini duymak

7. Tecrübeleri olumlu yönde yeniden ele almak

17

II. EDİNİM TESTİ (Luka 4:1-12)

Kutsal Ruh‟la dolu… İsa Ruh‟un yönlendirmesiyle

çölde dolaştırılıp… denendi.

- Luka 4:1-2

Günümüzde bazı inanan kiĢiler zorlu zamanları hep kendi yaptıkla-

rına bir ceza olarak algılama eğilimindedirler. Elbette yaptıklarımız

ister istemez karĢılıklarını çekmekte ve bu nedenle de bu sözün arka

planında bir doğruluk payı muhakkak bulunmaktadır. Ama diğer

taraftan Kutsal Yazılar’ın ifadesiyle Ġlyas Peygamber’in hayatında

gördüğümüz gibi manevi açıdan kendimizi en doruk noktalarda

hissettiğimiz bir sırada birden bire kendimizi oldukça tuhaf bir nok-

tada bulur ve hatta depresyona girer ve adeta Yaratan’ın Ruh’unda

sağladığı ve Mesih’te bize sunulmuĢ o muhteĢem kurtarıĢ ıĢığının

adeta kesilmiĢ olduğunu hissederiz. Oysa yazılardan anladığımız

kadarıyla bu tarz noktalar bizim dönüĢüm ve değiĢim ilerleyiĢinde

seviye atladığımız anlardır çoğu zaman ve bu yeni seviyeye alıĢ-

makta oldukça zaman gerektirmektedir.

Kısacası manevi yolculukta Yaratan’a yürüyüĢün birden bire

Yaratan’ı yaĢamaya dönüĢmesi an meselesidir. Ama bu anı yakala-

mak ve anı olduğu gibi algılamak da esasında bir anlamda buna

hazır bir yüreği, bir kabı gerektirmektedir. Yürüme öncesi ile yürü-

meye baĢlamak ve yürümekle Yaratan’ı yaĢamak arasında da ol-

dukça büyük seviye farkları vardır. Çünkü yürüyüĢ bir harekettir ve

hareket doğal olarak sonuç doğurur. Eğer hareket hedefe endeksliy-

se yine hareketin sonucu o hedefe doğru bir sonuç doğuracaktır. O,

muhteĢem yaratan düĢünce, Kainatın Efendisi bütün iĢleyiĢ düze-

ninde ve sisteminin her noktasında hareket olan muhteĢem Yaratı-

18

cımızdır. Yani “Göklerdeki Babamız” olarak düĢüncenin tamamen

kaynağı olarak muhteĢem bir hareketle Ruh’u aracılığı ile kainat

içindeki düĢündüklerini gerçekleĢtirme gibi büyük bir hareket için-

dedir. Ve bu hareket doğal olarak Yaratıcı bir sonla “Sonuç’u” ge-

tirmektedir. Bu sonuç “düĢünce ve iĢlevin” yani “Baba ve Ruh’u-

nun” yaratıcılık iĢlevinde sonuca ulaĢtığı o muhteĢem sonuç noktası

“oğul” noktasıdır. O zaman yürüyüĢe baĢlama niyeti düĢüncenin

olgunlaĢması, yürüyüĢün kendisi bu olgunluğun iĢlevi hareketi ve

elbette bu iki unsurun iĢlemesiyle “yaratılmıĢ” olan nokta “oğul”

yani “Baba ve ben biriz” olan noktadır. Bu noktada Mesihi düzey

bütün bütünlüğü ile ortadadır. Ve kısacası bu nokta Efendimiz Ġsa

Mesih’in “yol, gerçek ve yaĢam Ben’im” noktasıdır. Bu “ben için

almaya son verilen nokta olarak kötünün üzerine Yaratan ıĢığının

aydınlığının çekildiği noktadır.” Yaratan’ı yaĢama noktası budur.

Artık suret aslı ile Mesih düzeyi ölüm ve yaĢamla O’nda O’nunla

buluĢmuĢtur.

YÜRÜYÜġ VE YÜKSELĠġ

Böyle bir yürüyüĢ yaĢama yürüyüĢtür. Yani bu yalnız baĢlanı-

lan ve bir hedefe doğru ilerleyen yürüyüĢün birden bire hedefin ki-

Ģiyi içine aldığı ve hedefin yürüdüğü bir yürüyüĢtür. ĠĢte böylesi bir

yürüyüĢ Avram yürüyüĢüdür. Bu yürüyüĢte sünnet olduğu anda

Avram için artık Yaratan’a “Halil” yani “hakiki dost” olma seviyesi

açılmıĢtır. O yürüyüĢte artık yalnızlık hedef içine alınmıĢtır. Bu

öyle bir yürüyüĢtür ki, bu yürüyüĢün içine o mübarek ĠSMĠN “YUD

HE VAV HE’nin” HE harfi dahil olmuĢtur. ĠĢte o noktadan sonra

artık Avram dönüĢüm ve değiĢimle yepyeni bir “edinim kazanmıĢ-

tır.”

Efendimiz Ġsa esasında kendi yaĢamında da bu yürüyüĢ yükse-

liĢ bağını bize çok net olarak ifade etmektedir. YürüyüĢ ıĢığın

farkındalığı ve gönül gözünün açılmasıyla “acılar yolundan” hare-

ket etmek “mana yolunun” dar kapısından içeri girmektir. Ve yük-

seliĢ “yukardan uyandırmaya” bir cevap olarak “aĢağıdan uyanma”

ile söz konusu olmaya baĢlamaktadır. Çöl ile ifade edilen o aĢılması

gerekli seviyelerin çakıĢtığı acılar yolu ile mana yolunun birbirin-

19

den koptuğu ve kötünün yani negatifin sürekli olarak bize saldırdığı

ve bizim esasında tamamen “surete” dönüĢmemiz için kamçılandı-

ğımız durumlardan, zamanlardan biridir. Bu nedenle Efendimiz’in

de hizmeti “çöle yönlendiriĢle” baĢlamaktadır.

ÇÖLE YÖNLENDĠRĠLĠġ

Bizim üzerimizdeki bütün yükler elbette dünyanın kaçınılmaz

gerçekleridir. Ama özellikle mana yolunda Ruh’un o eĢsiz yönlen-

diriĢiyle yürekleri Mesih Ġsa’nın kurtarıĢ müjdesine açılanlar için

artık yaĢam “Kızıl Deniz’in” aĢıldığı ve “Sina” dağının üzerine çıkı-

lıp “çöle inildiği” bir noktadadır. Bu çölde Ġsra-el’in önünde olan o

muhteĢem Ruh’un rehberliği Mesih’in bedenini oluĢturan bizlerin

de önünde daha fazlasıyla mevcuttur. Bu yolculuk evet bir manada

yürekleri açılmıĢ olmaları hasebiyle böyle bir yolculuğa seçilmiĢ

olanların yolculuğudur. Çünkü herkesin bir zamanı vardır. Her Ģe-

yin bir zamanı vardır. Ve Ģu an için “gönül gözleri” açık olanlar bir

manada seçilmiĢ olanlar olarak Yaratan’a doğru yürüyenlerdir ve

“acılar yolundan” hareketle “mana yoluna” Efendimiz Mesih

Ġsa’nın kurtarıĢı ve öğretileriyle “o dar kapıdan” içeriye girmiĢler-

dir. ġimdi bu dar kapıdan geçiĢ sonrası Mesih’e benzer olma aĢa-

ması ve dolayısı ile “Baba” ile Ruh’unun teĢvikinde ve yakarıĢında

bir olma aĢaması vardır. ĠĢte böyle bir aĢama yükseliĢ aĢamasıdır.

Böyle bir aĢama için “edinim” yani Yaratan’ı edinme O’nun vasıf-

ları olan “sevgi ve ihsan vasıflarını” edinme esas olmalıdır. Bu da

ancak Mesih Ġsa’da biçimlenme ile mümkündür. Mesih Ġsa’yı gi-

yinmek esasında “günahın” “ben için alma arzularının” “kötünün

bütün telkinlerinin” üstüne çıkmaktır. Bu sadece teolojik bir bakıĢ

açısını yakalamak ve inanma Ģeklinde algılanırsa o zaman bu edi-

nim değil din olmaktadır. Avram’ın yürüyüĢünde unutulmaması

gereken Ģey Avram’ın “iman ile salih sayılması” imanı ile hareket

etmiĢ olmasıdır. Yani burada Yaratan’a yürüyüĢ Yaratan’ı yaĢama-

ya doğru dıĢtan içe Avram’ı fethetmiĢ ve bu durum kendi doğası

olup Avram’ı Ġbrahim yapmıĢtır.

Bu bir manevi seyahattir ve bu seyahat çöl seyahatidir. Ġsra-

el’de bir tiyatro sahnesindeki oyun aracılığı ile büyük bir mana öğ-

20

retiĢi verilmesi gibi Ġsra-el’in bir millet olarak tecrübesinde adeta

sahnelenmiĢ ve elbette esas yüreklerin bu aĢamaları yaĢayarak

edinmesi arzulanmıĢtır. Bu nedenle çöl önemlidir. Sina Dağı yani

egonun üstüne çıkılması ile baĢlayan yolculuk vaat edilen topraklara

kadar bir “çöl tecrübeleri” yeridir. Bu vaat edilen topraklara yani

tam olarak mana yoluna girildiğinde ise yükseliĢe geçmek için artık

“Mesih’in kurtarıĢı” Ģarttır. Çünkü sadece yürüyüĢ ve yürüyüĢ ku-

ralları ve bunların gün içi anlayıĢları kiĢiyi esas Yaratan’ı edinme

yolunda hakiki ruh olgunluğuna, özgürlüğüne ulaĢtırmamaktadır.

Bu nedenle “Yaratan’ı tam suret olarak aksettirmek” Efendimiz’in

kendini feda etme prensibini edinmek, tamamen Ġsa Mesih’in kurta-

rıĢ prensibini gönenmek gerekmektedir. Bu Mesih’in ölümünde

kendine ölmek ve diriliĢinde kendine dirilmektir. Böylelikle bir ma-

nada vaat edilen topraklardaki bocalamaya bir son veriĢ gelmekte-

dir. Ve Ġsa Mesih’in ıĢığında içimizdeki ıĢık Ruh’un o göz kamaĢtı-

ran yansıtıcılığını ve yürek deliciliğini anlamlandırmakta ve bizi

dönüĢüm ve değiĢime taĢımaktadır. ĠĢte bu ikinci perde çöl deneyi-

midir.

ĠSA MESĠH VE ÇÖL

Yukardan uyandırılma “Tora” ile çoklara ulaĢtığında artık “acı-

lar yolu” ve “mana yolu” kesinlikle birbirinden ayırt edilir kılınmıĢ-

tır. Ve o vaat edilen kurtarıcı Efendimiz Ġsa ile ise “Tora” yani Ya-

ratan’ın ıĢığı artık sadece kitabi değil hayatların içinde filizlenen

“sevgi ve ihsan Olan’ın” ifĢası olmuĢtur. ĠĢte Ģimdi Mesih Ġsa’nın

kurtarıĢında kurtulup Müjdesini gönenmiĢ Yaratan ile form eĢitliği

yolundaki kiĢiler için “dünya da olup dünya da olmama” farkın-

dalığında ayakları yere basan ama Mesihi düzeye yükselme yolun-

daki bir yaĢamın nasıl olacağı bu incelediğimiz metinde ifade bul-

maktadır. Daha önce “Yaratan’a yürüyenler” için “Musa ve çöl tec-

rübesi” mana rehberliği ederken “Yaratan’ı yaĢama” aĢamasına ge-

lenler için “Efendimiz Ġsa ve çöl tecrübesi” rehberlik etmektedir.

Daha önce dediğimiz gibi bütün “kaos” anları kötü olan için

maddi ve manevi manada saldırı anıdır. “Kaos” dediğimiz zaman

buna sadece teĢviksizlik anlarımızdır demek yanlıĢ olur çünkü daha

21

önce belirttiğimiz gibi bazı yeni adımlar, yeni Ģeyler ve dolayısı ile

yeninin geliĢi ile eskinin “yok edilmesi” ya da “bırakılması” gerek-

liliği anları da ister istemez “kaos” anlarıdır. Bu anlar bizim için çok

tedbirli olmamız gereken ama bu tedbiri “kaygıya” çevirmememiz

gereken anlardır. Sadece olmasının “gerekli” olduğu anlar olarak

kabul etmemiz gereken anlardır. ĠĢte bu doğallığı büyük bir vakarla

kabul edilen anlar esasında bize “çöl kazanımı” olarak geri dönecek

anlardır. Eğer paniklersek iĢte o zaman bu anlar “bize kazandıracak-

larını” kaybettiğimiz anlar olmaktadır.

EDĠNĠM TESTĠNE SEVK

Bu bölümde zaten ne gibi bir durum içinde Efendimiz Mesih

Ġsa’nın çöle sevk edildiği açıkça görülmektedir. Ġsa Mesih’in çöle

sevk edilmesinde kötünün rolü yoktur. Aksine çöle sevk eden yani

böyle bir tecrübe içine sevk eden Yaratan’ın iĢlevi yani Ruh’udur.

Yani sonucun ne denli sağlam bir sonuç olup olmadığı böylelikle

bir teste tabi tutulmaktadır. Oğul, yani Yaratan düĢünce ve iĢlevinin

sonucu olan o muhteĢem “kurtarıcı” sonuç bu “sebep olma” duru-

muna tam olarak hazır mıdır? Değil midir? ġeklinde bir manada bir

güçlendirme ve dolayısı ile bize bir Ģeyleri öğretme nedeniyle bir

teste tabi tutulmaktadır. Burada görüldüğü gibi illa böyle bir teste

tabi tutulmak için “kötü olanın” mutlak hakim ve galip gösterilme-

sine ve illa “günahların” olmasına gerek yoktur. Ama bu çok yanlıĢ

olarak genelde sanki öyleymiĢ gibi öğretilme durumundadır ve her

zaman böyle olmadığı aĢikârdır.

Burada Ruh’un, sonucu böyle bir tertibe tabi tutmasında reaktif

ve proaktif’liğin “mana yolunun” bile en büyük sorunu olduğuna

güzel bir örnektir. Yani Ġsa Mesih’te kurtulmuĢ olma bilgisinin ma-

nevi sarhoĢluğunda iĢ bitmemektedir. Esas olan her Ģeyin o nokta-

dan sonra baĢlamıĢ olduğu gerçeğidir. Yani Ģimdi “mana yolcusu”

için herkesin kara dediğini “ak” yapabilmek ve “ak” olarak görmek

bir tezat sürtüĢmesi getirecektir ve dolayısı ile bu zorlanmadır. Bu-

rada da bu olmaktadır. Fakat Ruh’un gönül gözünü açtığı kiĢi böyle

bir edinim testinde hakikaten imanı edinmiĢ yani sözde değil özde

kurtuluĢu gönenmiĢ ve Mesih’te biçimleniyorsa iĢte o artık öncelik-

22

le kendisini ıslah etmiĢ olmasında dünyayı ıslah etmiĢ olma yolunda

Yaratan’ı kendisinden ifĢa eder konuma gelmiĢ demektir. Bir ma-

nada Mesih Ġsa onu bu konuma kurtarıĢı ile getirme yolunda kendi-

sini feda etmiĢ, kiĢiyi kurtararak sonsuzluğa yani Yaratan’ı edinme

yoluna çıkarmıĢtır. Bir diğer konu eğer bu “edinim testini” imanla

hayat üzerine oturtursak Yaratan’ın saran ıĢığında yani Ruh’unda

imanı yani Mesih Ġsa’nın kurtarıĢ ve öğretilerini kendi doğasına

edinen kiĢi kainat için Mesih’i düzeyi ifĢa olmuĢ olacaktır. Bir ma-

nada kainata Mesih’in aydınlığını ve kurtarıĢını taĢımıĢ olacaktır.

Bu lafla, misyon teĢkilatlarıyla, belli mezhepler içindeki bir yığın

geleneksel çabalarla değil tamamen kiĢinin kendi kaoslarından ısla-

ha gelmesiyle ve “MesihleĢmesiyle” Yaratan Ruh’unun kendisinden

ifĢasıyla söz konusu olabilecek bir durumdur. Bu nedenle eğer

Efendimiz Ġsa doğumunda, vaftizinde, edinim testinde, öğretiĢlerin-

de, duasında, haça yürüyüĢünde ve ölüm ve diriliĢinde hep kendi

baĢınadır. Yani bunu da yine kendi yaĢamımıza indirgeyecek olur-

sak bu Yaratan’ın “sevgi ve ihsanı” hiçbir beklentisi olmaksızın

sadece vermesinin ve tek bir bütün içinde bunu vermesinin bir yan-

sımasıdır.

Yani bütün bu anlatılanlar sizin kendi manevi varlığınızın içini

ilgilendiren konulardır. Sizin günahlılığınızın bağıĢlanması, sizin

“kendi çıkarınız için alma arzularınızdan” kurtulmanız, sizin ıslahı-

nızla kendinizi insan kardeĢlerinize ve kainata sunmanızla alakalı

olan Ģeylerdir. Burada görüldüğü gibi mezheplerin kültürleri, gele-

nekleri, uygulamaları ve birilerini memnun etme gayretleri yoktur.

Ruh’un ıĢığında Mesih’i giyinip Yaratan’la bütünleĢme yolunda

insanın ezel sonsuzluğundan ebet sonsuzluğuna gereklilik icabı an-

lık madde içindeki varlığı ile devamlılığıdır. Bir seviyeye inilmiĢ ve

bu seviyede “benlik” tespiti yapılmakta ve bu farkındalıkla Ruh’un

ve Mesih’in rehberliği ve kurtarıĢında Yaratan düzeyine doğru

madde içinde hareketle yeniden gelinen nokta, o kaynağa ruhun geri

dönüĢümüdür. Bu muhteĢem bir Yaratan yansıması ve varlık

farkındalığıdır. Bu bir oyun değil sistemin iĢleyiĢ mükemmelliğidir.

23

KÖTÜNÜN ROLÜ

Efendimiz Ġsa’ya iliĢkin anlatılan bu tecrübi hadisede ilginç

olan Ģey Efendimiz’in o muhteĢem kurtarıĢ hizmetine giriĢmeden

önce Ruh’la dolu olarak böyle bir tecrübeye yönlendiriliĢidir. Bu

gerçekten önemli bir tablodur. Çünkü “mana yolu” güçlü fırtınaların

yoludur. “Mana yolu” dünyayı terk etmeden dünyaya “sevgi ve ih-

sanda” ve sadece Yaratan suretini ifĢa edebilme düzeyinde “hükme-

debilme ve çoğalma” yoludur. Bu yolda dikkat edilirse “Adem dü-

zeyinde” dahi geliĢtiren önemli bir konum iĢleyecektir. Yani “isim-

lendirme.” O zaman bu isimlendirmede dikkat edilmesi gereken Ģey

kontrolü ele alacak olan varlığımızın içindeki Yaratan’ın Ruh’unda

ve Mesih’inin kurtarıĢında “çağrılmıĢ, aklanmıĢ ve kutsanmıĢ” olan

bir yüreğin var olup olmamasıdır. Aksi takdirde “acılar yolunda”

sürekli ağlayıĢ ve diĢ gıcırtısı kiĢiyi bekleyecektir. O zaman samimi

iman edinimi sahibi olan Mesih inanlısı için “Mesih’in acıları” esa-

sında Mesih’in zorlu tecrübeleri “yaĢam tecrübeleridir.” Bu tecrübe-

ler Efendimiz’i “oğul” kılmaktadır, “kurtarıcı” kılmaktadır, Yara-

tan’ın “kelimesi” kılmaktadır. Yaratan suretindeki insan Mesih dü-

zeyinde aynı noktalara ulaĢma azminde olmak durumundadır.

O zaman olması gereken “kötünün devreye sokulduğu” daha

doğrusu bütün ters rüzgârların estiği bir ortamda edinilmiĢ olanın

ortaya dökülmesi Yaratan’ın Ruh’unda “hükmedilebilmesi ve ço-

ğaltım” yapılabilmesidir. ĠĢte bu Efendimiz Mesih’in denenme or-

tamında kendimizin de nelerden geçebileceğimiz ve geçmemiz ge-

rektiğinin güzel bir tablosudur. Ruh’un yönlendirdiği bir ortamda

“kötü rol” almaktadır. Bu önemli bir ayrıntıdır. Yani “kötü burada”

sadece iyinin ifĢası için bir memurdur. Yani “kaos” muhteĢem kud-

retin görülebilmesi, ıslahın varlığı için “kaos”tur. Olması gerektiği

için olmaktadır. Fakat Ruh’un yüreklerini açmadığı kiĢiler için “kö-

tü hep memurdur.” Yani “kaos” onların dünyasıdır. Kötünün bu

memuriyeti esasında baĢlangıcından beri var olan bir gerçektir.

Adem düzeyinde de aynı Ģekilde insanın kendi bencilliğinin “alma

arzusunun” baĢına ne dertler açtığını görebilmesi hep “kötünün kıĢ-

kırtmaları” sonucu öğrenilmiĢtir. O zaman her yeni seviye kendi

soru ve sorunlarıyla üstümüze geldiğine göre “kötü” farkındalığı

24

içinde olunmalı ve gerçekten de “edinim testi” olarak düĢünülen

zorlu testler içinde Efendimiz Mesih Ġsa’nın deneyimi ile bize öğ-

rettiğine ve elbette kurtarıĢına sıkı sıkıya yapıĢılmalıdır.

EDĠNĠM TESTĠ

Bizleri Yaratan’a yürüme noktasından Yaratan’ı yaĢama nokta-

sına taĢıyan test elbette çöl içinde yani yaĢamın içinde ve güncel

hayatın sorunları içinde verilmekte olan bir testtir. Bizi böylesine

önemli bir seviyeye yönlendirecek olan böyle bir koĢul da en güzel

Ģekliyle dünyada olup dünyadan olmamak kavramı içinde yer al-

maktadır. Çünkü Yaratan sistem içinde Yaratan’ı idrak edip hisse-

den ve O’nun Ruh’unda Mesih’inin kurtarıĢını görebilen maddi

beden içinde canlılığı yakalamıĢ olan insan ruhudur. Ve bu ruh

Efendisi’nin bir yansıması olduğunu dahi idrak için belli bir algı

içinde olması gerekmektedir. Bu bağlamda iman yani Yaratan’ın

edinme ya da O’nunla form eĢitliğinde olma; bir diğer deyiĢle “sev-

gi ve ihsan Olan’ı” kendi doğallığım içinde edinme belli zorlukların

bana çarpması ve bende dönüĢüm ve değiĢim etkisi yapmasıyla bağ-

lantılıdır.

Efendimiz Mesih Ġsa’nın böyle bir teste tabi olmasında bu ne-

denle insanı insan yapan üç ana alan hedef alınmaktadır. Bu bir be-

den içinde yaratılmıĢlığın gerekliliğinde; belli bir süre için maddede

manayı hissetmeye memur olan insanda Yaratan’ı ifĢa için olmazsa

olmaz olabilecek bir iç çalıĢmanın sunumudur. Bu alanlardan ilki,

elbette ki madde içinde mana ifĢa olduğu için her Ģey öncelikle sı-

nırlı madde içinde algılanmaktadır ve bu nedenle Yaratan’ı yaĢama

yolunda ilk test elbette maddeye yönelik olmalıdır. Bu nedenle Me-

sih Ġsa’nın denenmesinde ilk alan fiziksel alandır. Ġkinci alan ise

bizi beden sınırları içinde Yaratan düĢünceyi ve iĢlevi idrak edebil-

me aĢamasında bütün kainatı iç unsurlarıyla birlikte hissetmemiz

anlamında hissediĢ ve duygular alanıdır. Ve üçüncü alansa bizi kim-

liğimiz ve karakterimizle ifadelendiren psikolojik alanımızdır.

O zaman “acılar yolundan” Yaratan’ın Ruh’unun aydınlatma-

sında Mesih Ġsa’da kurtuluĢunu gönenen bir kiĢi için “mana yolun-

da” Yaratan’a yürüyüĢten Yaratan’a yükseliĢe ve dolayısıyla Yara-

25

tan’ı yaĢama’ya geçen kiĢi hem fiziksel, hem duygusal, hem de ruh-

sal alanlarında kendi varlığını “acılar yolundan” ayırması gerek-

mektedir. Bu ayırım üç ana yaĢam noktasında belirginleĢmektedir;

Ve Efendimiz Ġsa Mesih’in “çöl tecrübesinde” o büyük hizmetine

çıkmazdan önce Yaratan’a yürüyüĢünden Yaratan’ı yaĢama aĢama-

sına geçiĢi gösterme noktasında bir insanın üç önemli yaĢam ala-

nında bir sınav vermiĢ ve bu sınavın ne Ģekilde geçilmesi gerektiği-

ne ve ne derinlikte düĢünceler ve iĢlevle geçilmesi gerektiğine de

çok güzel rehberlik etmiĢtir. O zaman bu üç yaĢamsal alanda yapı-

lan testte o büyük hizmette Mesih Ġsa’yla bütünleĢmek ve elbette

Yaratan’ı yaĢayanlar olmak için zaman zaman içine girdiğimiz edi-

nim testlerini aynı prensiplerle aĢıp iman edinimimizi pekiĢtirmek

için aĢağıdaki üç alan üzerindeki rehber öğretilere dikkat etmemiz

çok önemlidir.

FĠZĠKSEL ALAN

1. Fiziksel ihtiyaçların her Ģeyimizin önüne geçtiği zamanlarda

Yaratan’a yürüyen kiĢi esas yaĢam kaynağının görünenin ardında

olduğunu sürekli olarak kendine hatırlattıkça Yaratan’ı o noktada

edinme aĢamasına doğru ilerlemiĢ olacaktır. Çünkü insan esasında

yalnızca fiziksel ihtiyaçları ardı sıra koĢmakla ve onları tatmin et-

mekle yaĢama durumunda değildir. Bununla birlikte hakiki Yaratan

ediniminin olup olmadığı fiziksel olana yaklaĢımda kendini göster-

mektedir. Çünkü böyle bir edinim “Sevgi ve ihsan Olan’ı” yaĢamın

doğalına indirgemiĢ olmak demektir. Ve bir takım fiziksel ihtiyaçla-

rın yerinde ve zamanında karĢılanmaması doğal olarak kiĢiyi hoĢ-

nutsuzluğa itecek ve hatta hayatını zindan edecektir. TaĢların ekmek

olmadığı Ģeklinde bir sürekli “benin fiziksel ihtiyaçlarına” çıkar

kaygısı kiĢiyi yiyip bitirecektir. Bu durumdan arî olmak yani arın-

maksa inanılmaz bir manevi özgürlüğün yakalanılması anlamında-

dır. ĠĢte edinim bu noktadadır. Esas hayatı çok daha üst dünyalarda

Yaratan’ın o muhteĢem düĢüncesinden iĢlevle, aĢağılara kadar so-

nuç olana dek geçilen bütün aĢamalarda muhteĢem bir yaĢam kay-

nağı mevcuttur. Bu kaynak esasında bizim göremediğimiz yüzde

doksan dokuzluk alan içinde mevcut olandır. IĢık ötesi ıĢınları gö-

26

zümüzle göremeyiz ama oldukça büyük miktarda olarak onlar hep

vardırlar. Ve daha görmediğimiz nice Ģeyler Yaratan’ın yaratılıĢ

sisteminde esasında bizim var oluĢumuzun kaynağında yer alırlar. O

zaman bunun bilinci fiziksel ihtiyaçlarımızı gereksindiğimiz kada-

rıyla önemli olmak kaydıyla, onun üstünde hiç de kaygı çekmeme-

miz gereken bir yere doğru çekilmiĢ olurlar. Bunun verdiği manevi

huzur bize Yaratan’ın hazzını kazandırmakta ve dolayısı ile Yara-

tan’ın ıĢığını, varlığını Mesih’in varlığımızda binası olarak yüreği-

mize edindirmektedir. Efendimiz Ġsa Mesih’in o bir cümle ile ifade

ettiği sözlerde esasında böylesi bir derinlik mevcuttur; “insan yalnız

ekmekle yaşamaz” (Luka 4:4). Ve doğal olarak Efendimiz Yaratan’a

yürümekten bizi Yaratan’ı yaĢama evresine getiren o muhteĢem

ince prensiplerini böyle sıralamaktadır.

DUYGUSAL ALAN

2. Duygusal olarak sevilme, sayılma, korunma gibi hep bizi sa-

rıp sarmalayacak bir takım hisler içinde bir yaĢam süreriz. ĠĢte bu

duyguların, bu hislerin takıntı olması durumunda ve hayatımızın

normal akıĢının önüne geçtiği zamanlarda Yaratan’a yürüyen kiĢi

esas duyguların “sevgi ve ihsan Olan’ı” edinmede olduğunu sürekli

olarak hissederek bu emniyetsizlik hislerinden kurtulma yolunda

“mantık üstü” bir inançla edinime geçmiĢ olmaktadır. Çünkü Yara-

tan içindeki sınırlı hissediĢlerini kucaklayan var olmanın o inanıl-

maz hazzında kendini göstermektedir. Çünkü duygular ve hisler

zaten Yaratan’ın duyguları ve hisleri olarak benden fıĢkırmakta yani

bir manada Yaratan kainatı ve madde içindeki olguları ve algıları

benden deneyimlemektedir. O zaman bunun bilincinde zaten ister

istemez Yaratan’ın sevgi ve ihsan olması kavramının bütün kainat-

taki yankısında bu korunma ve kayırılmanın doğal olarak mevcudi-

yeti benim mevcudiyetimle de bağlantılıdır ve bunu anlamak Yara-

tan’ı duygular alemimde de edinmek anlamındadır. Aksi takdirde

bu testi verememek Yaratan’ı edinememek anlamında olacaktır.

Çünkü duygusal alanda hissedilen en büyük ihtiyaç “sevilme ve

kabul edilme ihtiyacıdır.” Yalnız olmadığının bilincinde olmaktır.

Oysa “sevilme ve kabul” kavramları sadece yatay iliĢki olarak insan

27

kardeĢlerimizden beklendiğinde her zaman bir hayal kırıklığı ya-

ratmakta ve yine de bu duygular insanlardan beklenilmektedir.

Bunun kaynağı esasında Yaratan sistemin, Yaratan düĢüncenin

muhteĢem kurgusunda bütün sistemin esasında “korunan, kayırılan,

karĢılıksız sunulan bir sistem olarak yaratılmıĢ olmasıdır yani esa-

sında sevgi içindedir ve sunum olarak da ihsan oradadır.” Bu neden-

le birilerinin üzerimize gelip sevilmediğimizi, kabul edilmediğimizi

söylemesi ya da seviliyorsan, kabul ediliyorsan hadi Ģunu yap de-

mesi bizi yanlıĢ duygularla, Yaratan’ı yüceltme ve O’ndan haz alma

içindeki duygusal yapımızı sarsmamalıdır. Ve kimse bizi özellikle

bu konularda sınırlı varlıkları ile sınırsızın ilgisizliği gibi bir sonuca

çıkıp kendimize karĢı kıĢkırtma cesareti bulamamalıdır. Bütün kai-

natın istisnasız Yaratan düĢüncesi içinde yer aldığı düĢüncesinde ve

her hangi bir zerrenin dahi sebepsiz var olmadığı bilincinde “Al-

lah‟ın RAB‟bi denemeyeceksin” (Luka 4:12) ifadesi ile bütün bu etki-

leĢim alanlarında büyük bir emniyet içinde ve her Ģeyin sebep sonuç

bağlamında varlığında huzur içinde bir yaĢam sürmek esas olmalı-

dır. Efendimiz’in ortaya koyduğu bu ikinci prensiple de yine Yara-

tan’a yürüme aĢaması kendisini Yaratan’ı yaĢama seviyesine bı-

rakmaktadır.

PSĠKOLOJĠK ALAN

3. Psikolojik alanda ise hepimizin zaman zaman kapılıp gittiği

o çok önemli noktamız kontrol etmek, yönetmek, insanlara hük-

metmek gibi “alma arzusunun doruk” noktalarıdır. ĠĢte bu durumlar

hayatımızda çoğalması dolayısı ile bizim imanı ne kadar edinip

edinmediğimizi açığa çıkaracak olan durumlardır. Çünkü esas kont-

rolün kimde olduğunu hakikaten algılamak ve bu algıyı büyük bir

esenlik içinde iĢleve koymak bizim için iman edinimimiz olduğu-

nun en güzel kanıtı olmuĢ olacaktır. Çünkü Mesih Ġsa’da kurtuluĢun

getirdiği; kurtulmuĢluk yaĢamı ve nefsin öldürülmesi gereken ya-

Ģam ve Mesih’le dirilmiĢlik olan yeni yaĢam esasında bu alanlar

üzerinde kaygılarımızın çoktan hallolmuĢ olduğu alanlar olmalıdır.

Bu tarz psikolojik olguların çoğalması anlarında Yaratan’a yürüyen

kiĢi bütün kontrolün ve esas hükmetmenin ana kaynağının Yaratan

28

düĢüncenin ta kendisi olduğunu kendi gönül algısıyla algılamaya

baĢladığı anda esasında Kainatın Efendisi’yle bütünleĢmede ve do-

ğal olarak o muhteĢem sistemin diĢlilerinden biri olarak büyük bir

düzen içinde yönetime, kontrole ve hükme kendi dahil olmaktadır.

Ama bu inanılmaz bir iç aydınlanma farkındalığıdır. Aksi takdirde

insan psikolojik olarak da “kendi çıkarı için alma arzuları” üstünde

bu arzuların zaman zaman boy göstermesinde hep her Ģeye sahip

olup, güç kuvvet sahibi olarak baĢarı elde etmek, yönetmek ve kont-

rol etme peĢinde kendi benlik algısından dolayı tek baĢına koĢma

eğilimi içinde olup duracaktır. Oysa bütünlük içinde “Allah‟ın olan

RAB‟be eğilecek, ibadet edeceksin” (Luka 4:8) kavramında hareket

edebilse Yaratan’ı yaĢama seviyesinin baĢlangıcına gelmiĢ olacak-

tır. Ve eğer iman edinimi ile böyle bir algı içinde olmadığı sürece

doğal olarak bütün bunlar insanı sürekli olarak “kendi benine” doğ-

ru itip durmakta ve Yaratan’ı yaĢamak yerine insanlara, durumlara,

unsurlara, kendine fayda getirecek olan her Ģeye secde etme duru-

muna getirmiĢ olmaktadır. Oysa diğer alanlarda olduğu gibi Efen-

dimiz böylesi bir durumda da “sevgi ve ihsan Olan’ı” bu vasıfların-

da edinmiĢ olan kiĢilerin kendisi ile bütünleĢerek Yaratan’ı yaĢama-

ya baĢlayan kiĢiler olacağını vurgulayarak her bir “edinim testinin”

Yaratan’la form eĢitliğini hedefleme durumunda “ıĢığı çeken” oldu-

ğuna iĢaret edip durmaktadır. Ve bu muhteĢem öğretiĢi ile özellikle

“çöl tecrübelerinde” yeni yaĢama kavuĢan samimi Mesih talebeleri-

nin böylesi yepyeni bir manevi seviyede karĢılaĢacakları zorlukları

imanı edinim yoluyla nasıl aĢabileceklerini açıkça izah etmiĢ ol-

maktadır.

Görüldüğü gibi bu üç ana yaĢamsal alanda kiĢi eğer kendi ego-

sunun oluĢturduğu ve kötünün sürekli teĢvik ettiği o dar alanını Ya-

ratan düĢünce ve iĢlevi ile bütünleĢtirerek aĢabiliyorsa o zaman kiĢi

Yaratan’ı yaĢamaya baĢlayacağı bir konuma gelmektedir. Ve Efen-

dimiz de daha önce de söylediğimiz gibi, bunu kendi hayatının bu

safhasını aksettirerek bize örneklemiĢ durumdadır. Çünkü bu üç

alanda test ediliĢte hep kendi sınırlı fizik, duygu ve psikolojik algı-

sından “mantık üstüne” çıkarak Yaratan düĢüncesini yakalamıĢ ve

doğal olarak orada Yaratan’ın saran ıĢığının aydınlığında “oğul”

yani sonuç olmuĢtur. Ayrıca bunu Yaratan’a yürüyüĢü gerçekleĢti-

29

ren Ġsra-el’in tecrübeleri üzerine, Yaratan’ı edinme tecrübesine pa-

ralellik içinde sunarak kendisinin artık yürüyüĢten yükseliĢe geçmiĢ

konumdaki Ġsra-el dolayısı ile bizimde aynı aĢamalarda Ġsra-el ola-

rak Mesih’e benzer kiĢiler haline gelerek “Göklerdeki Baba’da”

bütünleĢecek olanlar olduğumuzu gayet net bir biçimde vurgulamıĢ-

tır.

30

III. EDİNİM VE SONRASI (Luka 4:1-19)

Kutsal Ruh‟un gücüyle donanmış olarak

Celile‟ye döndü...Ve “RAB‟bin Ruh‟u

üzerimdedir…” dedi ve kitabı kapattı.

- Luka 4:14-19

Vaat edilen topraklara giren Ġsra-el (yani Yaratan’a yürüyen), o top-

raklara girip orada birden bire her Ģeye sahip olmuĢ değildir. Birçok

aĢamalar aĢıldıktan ve yakınmaların çoğunlukta olduğu bir yakarıĢ

yüreği ile gidip gelmeler yaĢandıktan sonra sadıklar yani “yola

uyum gösterenler” diğer bir deyiĢle “uyum talebeleri” o varılması

gerekli olan diyara varmıĢlardır. Ama “uyandırılmıĢ” olan, aĢağıdan

gayretle “uyanıklığını” sürdürme ve “üstü alta çekme” mecburiye-

tindedir. Bu nedenle “duruyorum sanan sakınsın” Ģeklinde bir öğre-

tinin verildiğine tanık oluyoruz. ġimdi demek ki, çölün uyanıklık

haline adaptasyon durumunda artık Yaratan’a yürüyen Yaratan’ı

yaĢamaya doğru çölü aĢma koĢuluyla kendisine yepyeni bir yer, bir

yaĢam edinmektedir. Efendimiz Ġsa Mesih’in öğreti ve yaĢamının

her bir noktasında esasında bize aktarılmaya çalıĢılan “Yaratan’ı

yaĢama” dediğimiz bu “yeni yaĢamı” edinme ve bu edinilen yaĢam-

da “dünya ile barıĢık” ama bir o kadar da zıtlık içinde yaĢayabilme-

yi öğrenebilmemiz ve uygulayabilmemizdir.

Elbette bütün bu aktarımlarda aranılan iyi bir teoloji öğrencisi

olmak değil sağlam bir mana talebesi olarak Mesih’i giyinip Ruh’un

saran ıĢığında Yaratan’ı edinme olgusudur. Bu zaten doğal olarak

bize, kiĢiye Yaratan yolunda suret olma dediğimiz o “mana yolun-

da” yürümeyi getirmiĢ olacaktır. “Acılar yolu” doğal insan yaĢamı-

dır. Bu yaĢamda kiĢi esasında bilinçli olarak kayba terk edilmiĢtir.

Yani Yaratan düĢünce artı ve eksilerin farkındalığı için kiĢinin ben-

31

liğine dolayısı ile günahına terkini sağlamıĢtır. Her Ģeyin baĢı ve

sonu odur. Yani Yaratan düĢüncesinin dıĢında hiçbir iĢlev olmadı-

ğına göre bütün bu iĢlevlerde hep Yaratan’ın düĢüncesinden kay-

naklıdır. ġimdi o zaman Yaratan’ı edinme yani O’nu “sevgi ve ih-

san vasıflarıyla” Mesih’inde giyinme bizi esaslı bir biçimde Yara-

tan’ı edinmeyi dolayısı ile O’nu yaĢamayı getirmektedir.

EDĠNĠM ĠÇĠN ÜÇ ALAN

Efendimiz’in kendi üzerinde bize sunduğu Yaratan’ı yaĢama

modelinde öncelik “yukarıdan uyandırılmaya” cevap “aĢağıdan gay-

retle” Efendimiz Mesih Ġsa’nın Ruh’u alması sonrası çöle yani ken-

di iç dünyasının insan düzeyindeki çatıĢmalarını yaĢamaya yönel-

mesi ve günahlı doğanın “yani kiĢinin sadece kendi benliği için al-

ma” doğasının yengisi için bize yöntem sunması için kendisinin bu

durumu tecrübe edinmesidir. Bunun sonucunda Ġlyas Peygamber’in

örneğinde bize sunulan bir üst aĢamaya geçiĢ depresyonundan kur-

tulma prosedürünün bu kez burada edinim aĢamasında yaĢanabile-

cek semptomlara direnebilmenin üç yoludur. Çünkü Efendimiz’in

öğretisine göre insan özellikle a. Madde b. Mana ve c. Ruhsallığı

alanlarında taarruza uğramakta ve sürekli olarak bu saldırılar altında

bir türlü “edinim inancına” yani “mantık üstü imana” çıkamamakta-

dır. Ama esas olması gereken “ben” değil “sen” olgusuna geçebil-

medir. Bu haçtır. Yani “benim isteğim değil Senin isteğin olsun”

olgusudur. Ve bunu özellikle yaĢama indirgemek esastır. Çünkü bu

Mesih’i seviyeyi aĢağıya yani cansız, bitkisel ve hayvani seviyeler-

deki yaĢamlar arasına çekebilmek ve insan insan olmaktır. Bu Yara-

tan suretine dönüĢmedir. Bu Efendimiz’i giyinmektir. KurtarıĢını

gönenmektir ve bu da dolayısı ile Mesihi düzeydir.

Bu Yaratan’ı tam edinme yolunda üç alandan saldırıların ilk

alanı hiç kuĢkusuz ihtiyaçlar alanıdır yani MADDE alanıdır. Acaba

bu alanda “ihtiyaçlarım karĢılanacak mı?” sorusu, kaygısı ve hep

arka planda bu soru ve etrafında oluĢturulan Ģüphelerdir. Ve böylesi

bir noktada iç çalıĢmada kiĢinin madde üstüne çıkarak Mesih’le

bütünlüğünde oluĢturması gereken ve geliĢtirmesi gereken yeni alan

“insan yalnız ekmekle yaşamaz” (Luka 4:4) alanıdır. Bunu madde

32

anlamındaki baĢ edemediğimiz bütün tutkularda uygulamaya baĢla-

dığımızda ve yaĢam gayemizin Yaratan’ı yüceltmek ve O’ndan haz

almak olduğu bilincinde bizim için artık Yaratan’ı yaĢamak baĢla-

maktadır.

Ġkinci alanda saldırı ise genelde MANA alanında saldırıdır.

Yani mana esasında görünmeyen dünyalarımızdır. HissediĢ dünya-

larımızdır. Bu dünyalarımızda soru nettir. Acaba “korunacak mı-

yım?” Bu soru ve etrafında olan kuĢkular ve kaygılarda Yaratan’ı

edinme ve edinmemede iman sınaması vardır. Yaratan’ın muhteĢem

sistemi, varlığı, kurtarıĢı her Ģey tamam da ya ben bütün bu sistem

içinde “Yaratan’ın madde dünyası içindeki “hisseden varlığı” olarak

koruma altında mıyım?” kuĢkusu, kaygısı hep kiĢileri içten yiyip

bitirmekte ve esas olana yani Kainatın Efendisi’nin salt varlığına,

O’nun Ruh’unun iĢlevine ve özellikle Yaratan suretine dönüĢme

konusunda bize Mesih’te sunulan kurtarıĢına bir türlü tam olarak

hisleri sunamamak ve dolayısı ile istenilen suret olma sonucuna

ulaĢamamak derdi vardır. ĠĢte bu noktada esasında her Ģeyin olması

gerektiği gibi “görünmezin görünürde iĢlemesi gerektiği” gibi iĢle-

diği bilincinde gereksiz sınamalarla Yaratan‟ı sınamama Ģeklinde

bir alan bize sunulmaktadır.

Üçüncü saldırı alanımız olan RUHSAL HAYAT yani psikolo-

jimiz, en iyi tanıdığımız ve en çok hizmet etmeye meyilli olduğu-

muz “egonun” yani “sürekli ben için alma arzusuna” adeta köle

olduğumuz alandır. Bu alanda arka planımızdaki soru hep “kontrol

kimde?” sorusudur. Ve bu nedenle bu konum bir manada mecazi

Mısır diyarımızdır. Bu alanda hep içimiz hırslarla, yönetme ve kont-

rol alanlarıyla doludur. “Her yere ve her Ģeye sahip olma istemidir.”

Ve bu kullanılarak bize saldırılıp sadece bu istemlerin “ben için

alma arzularının” önünde dur, bu arzulara dolayısı ile “kötü olana”

secde et deyip duran bir alan vardır. ĠĢte Efendimiz Mesih’in edinim

için, Yaratan’ı yaĢama geçiĢ için dayanmamız gereken bu üçüncü

noktayı da net bir biçimde gözümüzün önüne koyarak bize formülü

yani dayanabilme alanını ve bu alanı geniĢletebilmenin yollarını

vermektedir. Bu yol da “yalnız O‟na ibadet edeceksin” (eğilecek-

sin) sözünde açıktır. A. Ġnsan yalnız ekmekle yaĢamaz, yani her Ģey

sadece maddenin ihtiyaçlarını karĢılamak değildir. Çünkü madde

33

daima maddeyi çekme gayreti içinde olacak ve tatminsizliği pekiĢti-

rip duracaktır. B. Yaratan’ı sınamamak esas olmalıdır. Yani bizi

yöneten ve yönlendiren hislerimiz olmamalıdır. Çünkü hisler bizi

hep yanıltacaktır. Yani, O’nun muhteĢem iĢleyen sistemini iç hisse-

diĢlerimizin bütün iniĢ ve çıkıĢlarına göre değerlendirmeye kalk-

mak, kendi iç hislerimize ve bu hissediĢlerin arzularına göre bu

muhteĢem iĢleyiĢi denemeye kalkmak sadece bize manevi bir hüs-

ran getirecektir. Çünkü sistem bütün bilimselliği ile tam olarak kav-

ranamasa da iĢlemesi gerektiği gibi bizim his ve algılarımızın çok

ötesinde ama tamlık, bütünlük ve mükemmellik içinde iĢlemektedir.

C. Yalnız O’na ibadet yani eğilmek ise bizi her tür hırstan, kibirden,

kendini beğenmiĢlikten, yönetme ve kontrol etme arzularından kur-

tarmıĢ olacaktır. Yani bize sadece “Sevgi ve ihsan Olan’ı” edinmiĢ

olmak bir manada Yaratan’ı varlığımızda edinmiĢ olmak anlamın-

dadır. Bu da bize inanılmaz bir ruh sağlığı ve dinginliği verecektir.

Çünkü “alma” kaygıları yerine doğal olarak “kiĢinin yaratılmıĢlığını

sunması” esas olacaktır. Ki bu birçok kaygıların, Ģüphelerin, hırsla-

rın ortadan kalkması ve çok esenlik ve huzur içinde bir hükmetme

ve çoğalma yaĢanılmasının kaynağıdır.

ĠĢte Efendimiz Ġsa Mesih kendi çöl deneyiminde Yaratan’a yü-

rüyen Ġsra-el’in çöl deneyiminde öğretilmek istenilenleri de içine

almak kaydıyla çok daha geniĢ alanda bize Yaratan’ı yaĢama sevi-

yesini nasıl edinebileceğimizi bu seviyeye giriĢimize engel teĢkil

edecek üç alanı ve bu üç negatif alanı tamamen edinim alanına çe-

virme yollarını bu Ģekilde kendi deneyimi ile gösterip bize öğretiĢi-

ni sunmaktadır.

EDĠNĠMĠN GETĠRDĠĞĠ

Edinim Yaratan’ı kendi doğal olarak var olan varlığın yani eski

tabirle tabiatın, yeni tabirle doğan ile bütünleĢtirmendir. Yani doğal

olarak varlığının içinde Yaratan’ın vasıflarının kiĢiden dıĢarıya ifĢa

olması, yansımasıdır. O’nun vasıfları olan “sevgi ve ihsan” gibi iki

kelimeyle çok özet bir biçimde ifade edebileceğimiz o muhteĢem

vasıfların bir zerre de olsa bizim kendi doğamız içinde bize ait, yani

yapay değil, sahiden bizde var olan bir unsur olması halidir. Esasın-

34

da Efendimiz’in sembolik ve ruhsal manada sudan geçmesinde yani

bir nutfeden yeni bir beden alıĢ misali ruhun yeniden doğuĢunda

bize gelen Yaratan’ın Ruh’u dediğimiz hadise Yaratan vasıflarının o

muhteĢem Olan’a olan samimi imanın bir manada o üst dereceleri-

nin bizde ifĢa olmasıdır. Yani O’nun karakteristik vasıflarının artık

bizde var olmaya baĢlamasıdır. Adem’deki anlatımda “benliğimizi

tanıma” yolunda “günahla” yani “kendi benliğimiz için alma arzu-

sunun” doruklarında kaybettiğimiz o Yaratan vasıflarını yeniden ve

hiç bizden gitmeyecek Ģekilde Yaratan suretine dönüĢme misali

kendi doğamıza almamızdır. ĠĢte bu vaftizle tanımlanırken ve ruhsal

ve sembolik olarak ifade edilirken, saran ıĢık yani Yaratan’ın o

muhteĢem iĢlevi Kutsal Ruh bizi bambaĢka bir iç aydınlanmaya

doğru doldurmaktadır. Ve bu dolduruĢ hemen bir çöl konumunu

ortaya çıkarmıĢtır. Çünkü böylesi bir “mana yolu” öncelikle MAD-

DE’de ve sonra MANA’da ve elbette RUH’ta tam etkin olarak be-

den, can ve ruhtan müteĢekkil insana tam olarak hükmedecek bir

halde olması gerekmektedir. ĠĢte bu üç noktada testte dayanıklı olan

kiĢi artık Yaratan’ı yaĢama seviyesinde Mesih’i giyinmiĢ bir mana-

da MesihleĢme durumundadır. Artık o kiĢi tam olarak Suret’i ifĢa

pozisyonundadır. Bu muhteĢem bir Yaratan’a yürüyüĢün artık Yara-

tan’ı yaĢamakla Yaratan’a kavuĢma dediğimiz sonsuzluk boyutuna

yükseliĢ durumudur. Ve bu durum olduğunda artık ıĢık yalnız kiĢi-

nin ıslahını değil bu ıslahta muhteĢem yansımayı da beraberinde

getirmektedir. Ve edinim bu noktadan sonra sonrasını getirmekte-

dir. Sonrası Yaratan’ı öncelikle yeryüzünde yaĢama noktasıdır. Ya-

ni madde içinde mananın açılımı ile dingin ve Yaratan’ın Ruh’unun

saran ıĢığında yaĢamı edinilmemiĢ bir Ruh yaĢamı.

EDĠNĠM VE DĠNAMĠZMĠ

Bütün bu aĢamaların ardında artık Efendimiz’in Yaratan’a yü-

rüyüĢü hareket içinde Yaratan’ı edinmeye döndürdüğünü görüyo-

ruz. Bu Ruh’un yüreğimizi açması ile Mesih’in yüreğe kurtuluĢ

vermesi ve sonrası dönüĢüm ve değiĢiminin Efendimiz’deki yoğun

ifadesi olarak karĢımıza gelmektedir. Bütün bu farklı düzeye dönü-

Ģüm ve değiĢim aĢamaları sonrasında yani her Ģeyden önce “mecbu-

35

ri dönüĢüm noktası” ve “aĢama aĢama dönüĢüm” sonrasında “zoru

kucaklarcasına” yaĢanan “acılar yolundan mana yoluna” geçiĢte kiĢi

artık “suretsizliği” suret edinmeye baĢlamıĢ olmaktadır. Ve Efendi-

miz Mesih bu noktada kitabı çok daha farklı bir açıdan açıklamaya

giriĢmiĢtir. Daha önce de dediğimiz gibi eğer Efendimiz farklı bir

seviyede olmasaydı diğer hiçbir manevi aydınlanmıĢ rehberlerden

bir farkı olmayacaktı. Çünkü aynı düĢünce ve hareket insanları Ģu

an içinde bulundukları yere getirmekten öte bir Ģey kazandırmamak-

tadır. Oysa Efendimiz adı üstünde olduğu gibi Yesua yani kurtarıcı

hizmeti için mesh edilmiĢti. Ve Yaratan’ın ıĢığı ve mecaz ifadeyle

eli ve elbette o muhteĢem “kelamı” üzerinde olmak kaydıyla bu rolü

harfiyen yerine getirme yolunda ne olması gerekiyorsa onu yapmıĢ-

tı.

Kısacası “edinim” suretsizlikte Yaratan’ın bir anlamda sesi ol-

mak, bir anlamda Ġlyas’ın olayında olduğu gibi “tatlı ince bir sesle”

Yaratan’ı hayata taĢımaktır. Efendimiz de özellikle YeĢaya Pey-

gamber’in “Babil sürgünü” sonrasını müjdeleyen sözlerini kendi

“edinimini” ifade için dile getirmektedir. Fakat bu tabloda esasında

“edinim ve dinamizmi” açıkça bize sunulmaktadır.

Efendimiz Ġsa Mesih Yaratan’ın iĢlevi olan “Saran ıĢık” yani

Allah’ın Ruh’unun sevgi ile geçtiği o zorlu “çöl tecrübesi” ardından

yepyeni bir hayata “sevgi ve ihsan olma” hayatına ulaĢmıĢtır. Bu

adeta “vaat edilen topraklarda” Ġsra-el’in Yaratan’la yepyeni bir

hayat inĢası gibidir. Ama artık Mesih’i düzeyde bu adeta yeryüzün-

de manevi derinliklerle “suretsizlikte konuĢan o Kainatın Efendi-

si’nin” hayatını yaĢamaktır. Ve bu yaĢamla hem Adem seviyesinde-

ki insan suretinden hareketle Mesih düzeyine, yani bütün cansız,

bitkisel ve hayvani seviyeleri aĢarak insan-insan olma seviyesine

ulaĢmanın yani Yaratan sureti olmanın yolunu göstermekte hem de

Yaratan’ı yaĢamanın muhteĢem derinliğini aksettirmektedir. Demek

ki Yaratan’a yürümenin esas noktası Mesihi düzeye ulaĢmak ve bu

düzeyde Yaratan’ı edinerek muhteĢemliğin sonsuzluğuna Ruh’unda

ve Mesih’inde tam olarak adapte olmaktır. Bu aynı zamanda Yara-

tan’la form eĢitliğidir. Bu tam kurtuluĢtur. Bu sonsuz hayatı almak-

tır. Bu daha maddede manaya ulaĢmak yani yürüyüĢten yükseliĢe

geçmektir. Bu noktada Efendimiz kendi kurtarıcı olduğu unsurları

36

ifade ederken aynı zamanda bunun Yaratan’ı edinme olan O’nun

vasıflarını edinmeyle bize neler getireceğini de gözlerimizin önüne

koymaktadır. Bir taraftan Mesih’te biçimlenme ile Yaratan’ı edinme

ve dolayısı ile O’nu Ruh’u ve Mesih’i ile yaĢama bize gelmekte ve

elbette bu muhteĢem ıslah ve kurtuluĢta “Sevgi ve ihsan olarak dıĢa-

rıya ifĢa olmaktadır.” Özellikle Ruh’un sevki ile çöl tecrübesi son-

rası varılan nokta artık “yeni seviyeye” adaptasyon noktası olması

hasebiyle “yeni yaĢamın” dinamizminin baĢladığı noktadır ve bu

noktada artık “mana yolu” uzayıp gitmekte “Yaratan’ın ıĢığının

hazzı” kiĢiyi sarmakta ve durdurulamaz bir dinamizmle insan, in-

san-ı kamil olmaya yani Mesihi ifĢaya baĢlamaktadır. Bu, hayattır.

Bu dönüĢümün değiĢimle sabitlenmesidir. IĢığın artık o ana yere

çekilme anıdır. Ve o noktada Efendimiz’in tabiri ile “Kutsal Yazılar

kapanır.” Çünkü yazılar artık edinilmiĢ ve bu yazılar hayata intikal

etmiĢ, kiĢinin doğası olmuĢ ve yükseliĢ baĢlamıĢtır. Bu yanlıĢ anla-

Ģılmamalıdır. “Kitap kapanmıĢtır” sözü bitme anlamında değil aksi-

ne kitap “yaĢamda yaĢam olmaya” baĢlamıĢtır anlamında bir ifade

için burada yerini almaktadır. Efendimiz “çöl tecrübesi” öncesini

yaĢamıĢ, çöl tecrübesini yaĢamıĢ ve artık yazıların vaat ettiği gibi o

istenilen noktaya gelmiĢtir. ĠĢte bunun için o noktada “kitabı kapa-

mıĢtır” yani artık “yepyeni bir düzey” baĢlamaktadır. Ve okunan yer

de önemlidir. Ġsra-el’e yani Yaratan’a yürüyenler “Babil sürgünün-

de” umutsuzdurlar ve onlara esas “sürgünden kurtuluĢun” müjdesi

verilmektedir. Ama bu sürgünden kurtuluĢ dahi yani maddi manada

ya da fiziksel manada ya da güncel rahatlama mahiyetinde manevi

kurtuluĢların çok da tatmin edici olmadığı ifade edilmek istenircesi-

ne bu sözler dile gelmekte ve esas kurtuluĢun “gönüllerin aydınlı-

ğında” Mesih’i giyinerek Mesihi düzeyde Baba ile bütünleĢilen yani

“Baba ve ben biriz” diyen Efendimiz’in sözlerindekini “manada

edinimle” mümkündür. Yani esas tatmin Yaratan’ı edinme “Sevgi

ve ihsan Olan’ı” Ruh’unun aydınlığında Mesih’i içime alarak ve

Mesih’i yaĢayarak edinmemledir. Bu MesihleĢme esasında Yara-

tan’ın Ruh’unun sonucunu tam olarak yerine getirmektir. Kulluktan

Yaratan’a mecazen evlat olmaya geçiĢtir. Ġç içe olabilme anıdır. Bu

seviye yani Mesih seviyesi artık “insan-ı kamil” seviyesidir. Yaratı-

lıĢın esas gayesi olan “Yaratan sureti olmak ve Yaratan’ı, sevgi ve

37

ihsan Olan’ı bende yansıtma” seviyesidir. Bu sonsuz hayattır. Çün-

kü artık tam yansıtmada gelinen kaynakta ruh, geri dönüĢünü yapma

durumundadır. YaratılmıĢlığın gerekliliğinde Yaratan düĢüncesi

içindeki sistem gereklilik yerine gelmiĢtir.

ĠĢte bu bağlamda Efendimiz Ġsa Mesih YeĢaya’da Babil sürgü-

nü sonrası ile bağlantılı olarak esas Mesih’te yani “mana yolunda”

esas Yaratan’ı edinme noktasında insanların ve insanlığın o Yaratan

sureti mertebesinde edineceklerini dile getirmektedir. Bu noktada

artık Yaratan’ı yaĢama baĢlamaktadır. Bunu da en güzel insanlığın

kurtarıcısı olma hasebiyle kendi varlığında insanlığa özetlemekte-

dir. YeĢaya’dan okuduğu sözleri kendisiyle bağdaĢtırmakta ve bu

noktada Yaratan’ı edinme sonucunda baĢlayacak olan “Yaratan’ı

yaĢama” aĢamasının, yani Mesih düzeyinin o muhteĢem aydınlığını

yine yedi önemli alandaki yansıması ile ifade eder. Ve dolayısı ile

Efendimiz’in kurtarıĢındaki kurtuluĢu gönenme koĢuluyla Mesih’i

giyinen kiĢileri de ne tür bir yaĢamın beklediğini tanımlamaktadır.

YARATAN’I YAġAMAYA DOĞRU YEDĠ ADIM

Artık Efendimiz bu ifadeleri kendisiyle bağdaĢtırdığı anda yani

Yaratan’ı edindiği anda ifĢa, yani yansıma, yani Yaratan suretinde

esas kurtarıcılığın bütün mahiyetleri doğası olmuĢtur. ġimdi dikkat

edersek Efendimiz talebelerinin “bilhassa kendi vasıflarından bi-

linmesini” istemektedir. Elbette bunu daha sonra ifade etmektedir

ama Efendimiz’in öğretiĢleri ve hayatı ve varlığı her noktası ile bize

bir yaĢam modelidir. Hayata geliĢi öncesinden bile insanların bek-

lentisinde dahi Efendimiz’in etkin kurtarıcılığı hayat için kaynak

oluĢturmaktadır. O zaman bu noktada Yaratan’ı yaĢama aĢamasında

Ruh’un “gönül gözünü açması” ardında “Mesih’in kurtarıcılığında”

Efendimiz Mesih Ġsa’nın hizmet yolunun baĢında söylediği bu söz-

ler hem kadim günlere hem Mesih’e hem de talebelerine “Yaratan’ı

yaĢama yolunu” tarif etmekte ve bu yolun hem kiĢiye hem de kiĢi-

nin etrafına ne denli ıĢık saçacağı, ne denli Yaratan’ı, O’nun

Ruh’unda ve Mesih’inde ifĢa edeceği anlatılmaya çalıĢılmaktadır.

O zaman Yaratan’ı yaĢama da ilk adım hiç kuĢkusuz Yaratan’ın

Ruh’unun “gönül gözünü açmasıdır.” Bu noktada Yaratan düĢünce

38

yani “Göklerdeki Babamız’ın” o muhteĢem Ruh’u yani iĢlevi “saran

ıĢık” olmadıkça kiĢinin bu yepyeni seviyede “mana görüĢüne” sahip

olması mümkün değildir. Mana görüĢü “Efendimiz Mesih Ġsa’nın

gözleri ile bakabilmek, yüreği ile hissedebilmek ve düĢüncesi ile

düĢünebilmektir.” Yaratan’ı “sevgi ve ihsan vasıflarında” edinmiĢ

olarak yansıtabilmek, ifade edebilmek yaĢayabilmektir. Ruh’un

varlığında kiĢi Mesihi düzeyi algılayabilmektedir ve bu düzeyde

yeni yaĢama adım atabilmektedir. Ve efendimiz de “kendisini sevgi

ve ihsan Olan’ı” yansıtma yolunda fedaya götüren yaĢama ancak

“Yaratan’ın Ruh’unun sevkinde adım” atabilmektedir. Çünkü

“madde içinde kısıtlı bir ruhun” ancak böylesi bir “mantık üstü edi-

nimle” çok büyük ilahi adımlar atabilmesi ya da Yaratan’ı tamamen

“benlik ve varlık” üzerine çekebilmesi mümkündür.

Ġkinci adım, eksikliğinin farkında olanlara hitap edecek “dönü-

Ģüm ve değiĢim” haberini ilan için meshedilmiĢ olmaktır. Yani böy-

lesi bir “sevgi ve ihsan Olan’a” dönüĢme ve değiĢme yolu olan yola

ancak Yaratan’ın meshi ile çıkmak esastır. Ruh’u ve akabinde Yara-

tan’ın meshi iki önemli unsur olarak bizi Yaratan’ın vasıflarının

edinildiği, Efendimiz’in giyinildiği Yaratan’ı edinme yaĢamına bizi

taĢımaktadır.

Üçüncü adım, Ruh’un doluluğu ve Yaratan’ın meshinde kiĢinin

kendi eksikliğinin farkında “göklerin hükümranlığına” kavuĢmuĢ

olması ve dolayısı ile aynı “dönüĢüm ve değiĢimi” kendi edinimin-

den hareketle baĢkalarına ifĢa edebilmesidir. Yaratan’ı yaĢamada

“eksiklik farkında hükümranlığa kavuĢma yolunda” kiĢinin diğer

eksiklik farkında olanlara “kendi doğallıklarında Müjde’yi - dönü-

Ģüm ve değiĢim Müjdesi’ni ifĢa edebilme” ayrıcalıkları vardır. Ya-

ratan’ı yaĢarken Müjde Ruh’ta ve Yaratan meshindeki kiĢinin adeta

üstünden dökülmektedir. Ve bu sözlerde esasında müjdelemenin

sınırları da belirgindir. Eksikliğin farkındalığı alanıdır. Yani “eksik-

liğin farkındalığı olduğu yer” bizim için Ruh’ta ve Yaratan’ın mes-

hinde “dönüĢüm ve değiĢim” için ifĢa yani yansıtma alanıdır. Bunun

dıĢında insani taktikler, planlar, organizasyonlar ve kurumların esa-

sında insani boyutlarda “Yaratan’ı yaĢamaları” çok zordur. Çünkü

“Yaratan’ı yaĢama” tamamen “üst dünyaların” açılımıdır. “Ben için

alma arzusunun üstüne çıkılan” o üst ilahi seviyelerde mümkündür.

39

Dördüncü adım, Yaratan’la yaĢama yani Ruh’un doluluğu ve

Yaratan’ın meshi yani ıĢığının tamamen kaplarımızı doldurması ve

bu dolduruĢun doğrudan “alma arzusunun reddinde” yansıtılması

Müjde’yi yani dönüĢüm ve değiĢimi doğal olarak yaĢamayı ve yan-

sıtmayı getirmektedir. Ve bu doğal yaĢama ve yansıtmada yavaĢ

yavaĢ kiĢiler kendi sınırlı alan duvarlarını, kabuklarını yıkmaya da

baĢlamıĢ olmaktadırlar. Bu durumda yani Yaratan’ı yaĢarken bir

anlamda kiĢiler kendi engellerini aĢma durumuna gelmektedirler.

Çünkü “benliğin” ağları “beklentisizlikte” ufka doğru bir en-

ginliğe doğru yırtılmaya baĢlar. Bu ana kadar esasında insanlar far-

kında olsalar da olmasalar da Kainatın Efendisi’nin düĢüncesinin

muhteĢem sınırsızlığında kendi kendilerini sınırladıkları ve alanları-

nı daralttıkları o kabuklarını aĢma konusunda hep rahatsızlık için-

dedirler ve inanılmaz büyük zorluklar çekmektedirler. Yaratan’ın

müdahalesi olmaksızın, Yaratan’ın Ruh’u yani ıĢığı olmaksızın

“mana yoluna” çıkıp özgürleĢmeleri mümkün değildir. ĠĢte bütün bu

sıkıntılı durumlar içinde Ruh’un doluluğunda Yaratan’ın meshi,

bizden bizi ıslah ile bizden eksikliğin olduğu her noktaya yansıya-

rak bizi kendi tutsaklığımızdan kurtuluĢa getirmiĢ olmaktadır. ĠĢte

bu Mesih’in bizdeki muhteĢem ıĢıması, kurtarıĢıdır. Mısır’dan kur-

tarılan Ġsra-el, Babil’den kurtarılan Ġsra-el bütün bu fizikte yaĢadığı

tecrübelerde Efendimiz’in kurtarıĢında da “kendi egosunun esare-

tinden” yani “günahın öldürücü varlığından” özgürlüğe kavuĢturul-

muĢ olmaktadır.

BeĢinci adım, kabuklardan kurtuluĢun aydınlığın daha da derine

inmesine yol açması sonucu gönül gözünün artık iyiye açılması,

“iyiyi görmesi” adımıdır. Dolayısı ile Yaratan’ı yaĢama noktasında

Efendimiz’in bakıĢları ile bakmak gibi “sevgi ve ihsanla bakan göz-

ler” açılmıĢ olmaktadır. Ruh’un varlığımızda varlığı, Yaratan’ın

meshi ve yüreğimizde bizi Yaratan’ı edinmeye engel teĢkil eden

kabuklardan kurtuluĢ Mesih Ġsa’yı yüreğimize kurtarıcımız ve

Efendimiz olarak almakla olduğu gibi bize intikal etmiĢ olacaktır.

Bu müthiĢ değiĢim “çöl tecrübesinde” denenmenin dayanıklılığında

artık bizde yaĢam olmaktadır. Ġsa Mesih bu nedenle “sizde bol ya-

şam olsun diye geldim” demektedir. ĠĢte bütün bunların farkındalığı

ve tamamen “sevgi ve ihsanda” merhamete açılan gözler, gönül

40

gözümüzün Mesih’te Yaratan’ın gözleri olarak açılması artık bizim

dünyaya yepyeni bir bakıĢ açısıyla bakmamız demektir. Bu “nefsini

inkâr edip haçı yüklenip Efendimiz Mesih’in ardı sıra” gidilen bir

Mesih talebesi yaĢamıdır. Ve bu yaĢam yaĢandığı her yeri Mesih

dergahı haline getirmekte ve insanı Adem düzeyinden Mesihi düze-

ye yani “ben için alma düzeyinden” Yaratan için bütün insanlığa

“verme” düzeyine gelme yaĢamıdır. Bu adımda artık yepyeni bir

görüĢ olduğu için Yaratan’ı yaĢama daha belirginleĢmektedir.

Altıncı adımsa, Adem düzeyindeki insanlığın sürekli kendi ben-

likleri için almalarından ötürü insanlar sürekli birbirlerini ezme du-

rumu içindedirler. Bu esasında güçlülerin sürekli haklı çıktığı, güç-

süzlerin ezildiği ve kötü olanın alma arzuları üzerinde at koĢturduğu

bir düzeni cansız düzeyde bir düzeni yansıtmaktadır. Oysa Mesihi

düzey Yaratan’la form eĢitliği düzenidir. Yani insanın sadece kendi

olarak Yaratan’ın sevgi ve ihsan vasıflarında kendisine verilen ıĢığı

yansıttığı bir düzeyde dünyaya “kaos” üstünde “ıslahı” tattırdığı bir

düzeyde hayat sürmesidir. Böyle bir durum Yaratan’ın hükümranlı-

ğının günah üstüne indiği Mesihi çağın bütün “iyiliği” ile ve elbette

ihtiĢamı ile her yere hakim olduğu bir durumdur. Yaratan’ı yaĢama

altıncı adımda artık Ruh’un bütün ihtiĢamı ile Mesih’i bizle bütün-

lediği seviyedir. Artık sadece iç tutsaklığı değil gönül gözlerinin

görmesinde ıslahın getirdiği dinginlikte insanlık aleminin de birbi-

rini bir bütün halinde birbirini ezme durumundan kurtarılması da

böyle bir seviyede gerçek olmaktadır. Yaratan’ı yaĢamak bu altıncı

adımla artık biraz daha insanı “konuĢan düzeye” Mesihi düzeye

yükselten bir adımdır. Ve Yaratan’ı yaĢayan da varlığındaki kurtarı-

cısı Mesih’le Ruh’un önderliğinde topluma ifĢa ettiği “yeni yaĢam”

modelinde bütün bu sonuçları kendinde yansıtmak durumundadır.

Çünkü “kimde Mesih varsa o kişide sonsuz yaşam vardır” ve “Son-

suz yaşam da, tek gerçek Allah olanı ve gönderdiği İsa Mesih‟i bil-

mektir” (Yuhanna 17:3).

Yedinci adımsa, artık her Ģeyin sıfırlanıp yeniden baĢlandığı

yüce Yaratan’ın, Ruh’u ve Mesih’i ile bizlere sunduğu RAB’bin

lütuf yılıdır. Yani bembeyaz bir sayfada yeniden baĢlama Ģansının

daha hayatta sağlanmasıdır. Dün geçti ve yarın henüz gelmedi ilke-

sinde, hiçbir Ģeyde kaygı çekmeme ilkesinde bütün kainatın muhte-

41

Ģem “uyum prensipleri içinde” harikulade iĢleyiĢinde muhakkak ve

harikulade bir planın içinde yerimiz olduğunun bilincinde yepyeni

bir yaĢama baĢlamaktır. Bu Mesih düzeyidir. Bu Mesih’le “Yaratan

düĢünceyi” yani “Göklerdeki Babamız’ı” kucaklamaktır. Ve

Ruh’un o muhteĢem “mantık üstü inanç” denen edinimlerini madde

içinde manada sınırsızlığı tadarak yaĢayabilmektir. Ve Efendimiz’in

kurtarıĢı bütün bunlar üzerinde her Ģeye kadir olan “Göklerdeki Ba-

bamız’ın” bir lütfu olarak bize sunulmaktadır. Ve bizden de Müjde

olarak yüreğimizi açmıĢ ve aydınlatmıĢ Ruh’un teĢvikinde Mesihle-

Ģen benliklerimizde insanlığa gönderilmektedir.

ĠĢte Efendimiz Ruh’un muhteĢem yönlendiriĢinde acılar yolun-

dan çıktığı mana yolculuğunda “çöl tecrübesi” sonucunda inanılmaz

bir Yaratan edinimi dinamizmi ile bütün insanlığa Yaratan’ı yaĢama

yolunu sunarak o müthiĢ manevi kurtarıĢ hizmetine baĢlamıĢtır. Ve

her bir adım Ruh’un rehberliğinde yüreğimizdeki kurtarıcımız ve

efendimiz olan Mesih Ġsa ile bizde de Ģekillenme adımıdır. Ve biz-

leri de “sevgi ve ihsan Olan’ı” yansıtan kılma yolunda MesihleĢti-

ren adımlardır.

42

IV. YÜZLEŞME (Luka 4:20-24)

Herkes İsa‟yı övüyor, ağzından çıkan

lütufkâr sözlere hayran kalıyordu...

İsa‟yı kentin dışına kovdular.

- Luka 4:22 ve Luka 4:28-29

Hepimiz kendi öz benliğimiz üzerine giydirilmiĢ bir benlik ve ol-

mak istediğimiz bir benlik Ģeklinde esasında üç ayrı benlik üzerinde

gidip gelmelerle yaĢıyoruz. Elbette esas olanı özümüze inip iĢte o

noktada Yaratan’ın o muhteĢem varlığı ile buluĢmaktır. BuluĢma

noktası her yaratılmıĢ insanın esasında ulaĢması gereken noktadır.

Çünkü o muhteĢem yaratılıĢ planında özellikle insan düzeyinde di-

ğer bütün düzeylere hükmetme ve o düzeylerin üstüne çıkma esası

söz konusudur. Bu yüceler yücesi Olan’ı yeryüzünde Mesihi düzey-

de yansıtma gerçeğidir. Bu nedenle Efendimiz’in kendisini tama-

men terk etmesi, sunması ve baĢkaları uğruna canını kanını feda

edebilecek düzeyde “sevgi ve ihsanı” giyinmesi esasında her biri-

miz için o noktaya ulaĢımın yolunu göstermektedir. Yaratan sureti

olmak Yaratan’ı yansıtmaktır. Bu nedenle bütün “Kutsal Yazılar”

boyunca esasında Yaratan’ın Ruh’unun yürek delen, gönül gözünü

açan haz aydınlatıĢı içinde aydınlanma yolunda ve Yaratan’ı edinme

yolunda olanların bütün “madde içinde mana deneyimleri” bize

adeta bütün ruhsal derinliklerimiz için farklı farklı ıĢıltılar, yol de-

neyimleri sunmakta, bir baĢka deyiĢle bir yol haritası çizmektedir.

Hatta biz bunu hep yaratılıĢın altı günle temsil ediliĢi ve yedinci

günde tamlığa ulaĢılmıĢ olması formülünü Efendimiz Mesih Ġsa’nın

hayatı ve anlatımlarında adeta temel bir formül olarak görebilmekte

ve bu yol haritalarını daha da kolay hayatımıza alabilmekteyiz.

43

KAĠNATIN ĠġLEME FORMÜLÜ

Hiç kuĢkusuz YaratılıĢ evresinin baĢı gerek “genel vahyin” ge-

rekse “özel vahyin yani Kutsal Yazılar’ın” ifadelerinde görüldüğü

gibi hep “kaostan ıslaha” Ģeklinde bir “dönüĢüm ve değiĢim” ilkesi

üzerinde baĢlamaktadır. Karanlık ve Ģekilsizlik yaratılıĢın baĢında

Yaratan’ın “ıĢık olsun” buyruğu doğrultusunda “aydınlığa ve Ģekle

dönüĢmüĢtür.” Ve sonra elbette insan kendi benliğini fark etme gay-

reti içinde “alma arzusunun Ģiddetinde” birçok isyanları ile adeta

kendi benliği ile mücadele ederek “kendi kendisinin kimliği ve bü-

tün içinde olmanın ne anlama geldiğini kavramaya baĢlamıĢtır.”

Elbette bu “kaostan ıslah” koĢulu yavaĢ yavaĢ aydınlık ve Ģekillen-

miĢ dünya içinde insanın kendi günahlılığından yani “kendisi için

alma arzusundan” kaynaklı durumu ile yeniden “ıslahtan kaosa doğ-

ru” dönüĢmektedir. ĠĢte bu noktada gerek “Mısır’dan kurtarıĢ” ge-

rekse “Babil sürgününden” kurtarıĢ adeta insanın bu benlik

farkındalığı ve madde içindeki deneyimlemeleri ile tekrar ve tekrar

“kaostan ıslaha” döndürülme yolları kendilerine ifade edilmeye ça-

lıĢılmıĢtır. Oysa madde içinde ve günlük yaĢam koĢulları içinde

sadece belli teknik ve taktiklerle ya da birilerine bir din anlatma

gayreti Ģeklindeki tanıklıklarla yani sadece ismen Ġsrail olmakla bir

yere varılmayacağı gerçeği içinde “mana yolu” üzerinde bütün Kut-

sal Yazılar’da iĢaret edilen “Mesih düzeyi” dediğimiz Yaratan sureti

olma ve hakikaten ve esaslı olarak “kaostan ıslaha” geçiĢin manası-

nın ifĢa edildiği düzey Efendimiz Mesih Ġsa ile tam olarak bütün

insanlığa ilan edilmiĢtir. Bu düzeyde kaostan ıslaha yaratılıĢ evresi

ve sonra insanın ıslahı kaosa çevirmesi ve sonra Mısır diyarından

kurtarıĢla yeniden kaostan ıslaha getirilen insanlık sonra yeniden

ıslahtan kaosa Babil sürgününe doğru yol almıĢ ve en sonunda esas-

lı dönüĢümün ancak kiĢinin kendi nefsini tamamen terki ve yepyeni

bir yaĢamla yepyeni bir yaĢam kararlılığına gelmesiyle olduğunun

vurgulamasında Mesih’teki kurtarıĢla esas anlamda “kaostan ısla-

hın” yolu insanlığa ifĢa olunmuĢtur. Yani “madde içinde bir takım

dıĢsal” kaostan ıslaha dönüĢüm ve değiĢimlerin kalıcı olmadığı esas

kalıcılığın ise Efendimiz’in sunduğu esaslı ve tek yol olan gönül

gözünün Yaratan Ruh’u ile açılması sonucu Mesih’in yüreklere

44

girmesi ile tamamen içten dıĢa doğru hakiki dönüĢüm ve değiĢim

yolu ile olduğu gerçeği esas gerçektir. Bu mana yoludur. Bu “kiĢi-

nin sürekli kendisi için alma arzusunun” üstünde Efendimiz Me-

sih’in kendi varlığını takdim ettiği Ģekilde “maddenin bütün hazla-

rını” manaya yani sonsuz Yaratan’ın bütün manevi hazlarına terk

edebilme yoludur. Bu yol “dar kapıdır.” Bu yol “merhamet ve ba-

ğıĢlama” yoludur. Bu yol “hakiki manada koruma, kayırma, bütün-

lük ve verme anlamlarına gelen gerçek sevgiyi edinme ve sürekli

ıĢığı yansıtma Ģeklinde ihsan etme yoludur.” Bu yol esasında bütün

insanlığın her seviyedeki insanların ve her inançtaki insanların da-

vet edildiği dinler, mezhepler üstü bütün varlık alemi üzerinde esas

Yaratan düĢüncenin, iĢlevinde davet ettiği yoldur. Bu yola çıkanlar

sonunda Yaratan düĢünce ve iĢlevi sonucunda “oğul” yani mirasçı

yani manevi manada Yaratan’ın “sevgi ve ihsan” vasıflarını tam

edinerek O’nun suretine dönüĢtükleri Mesih Ġsa’yı ifĢa ettikleri dü-

zeydir. Böylelikle Yaratan düĢünce ve Yaratan iĢlev sonuçta Yara-

tan suretini oluĢturmuĢtur. Bu kutsal üçlükte tek Olan’ın tamamen

bir bütünlük halindeki ifĢasıdır. Bu hakiki manada bütün olmak, tek

olmak esaslı olarak bir olmaktır. Yoksa kendi baĢına “bir” sayı ola-

rak bir anlam ifade etmez. Oysa “bütünlük” içinde “bir” bir sayma

sayısıdır. Ve Yüce Yaratan’ın birliği esasında bu muhteĢem tek bü-

tünlükte anlam bulmaktadır.

SALAH, SULH VE SELAMET

ġimdi elbette böylesine bir kurtarıĢ seviyesinde ruhların Yara-

tan’a doğru yürümeye yani Ġsra-el olmaya baĢladığı andan itibaren

Ġsrail ile yani arzuları ile dolu olan ve yalnız kendi çıkarlarını düĢü-

nen insanlık alemi için büyük bir tezat oluĢturmaktadır. Ve bu tezat

çoğu zaman iniĢ ve çıkıĢlara insanlar arasında “Yaratan’ı yaĢama-

nın” bir anlamda “kaos içinde ıslah” olmanın zıtlığını ortaya dök-

mek demektir. O zaman her kaos içinde ıslah esasında “Yaratan’ı

yaĢamaktır.” Dolayısı ile “kaos içindeki o günkü Musevilere ıslah

yolunu” açan ve Mesih düzeyini kendi benliğinde ifĢa eden Efen-

dimiz’i yüreğe almak ve yaĢamak elbette “kaos içinde ıslahı” edin-

mektir. “Ne mutlu barıĢçılara çünkü onlara Yaratan evlatları (yani

45

mirasçıları) denecek” sözlerindeki ifadede anlatılmak istenilen bu-

dur. Ama “kaosa alıĢmıĢ insanlık alemi içinde ıslahı” yaĢamak ve

yaĢatmak iĢte burada tamamen “sevgi ve ihsan” vasıfları yani Yara-

tan’ın vasıfları gerekmektedir. Bu vasıflar olmaksızın bu vasıflar

Yaratan’ın iĢlevi olan o kutsal Ruh’un yürekte iĢleyiĢi olmaksızın

ve Efendimiz’in buyrukları ve yaĢamı yüreğimizde olmaksızın ola-

bilecek bir durum değildir. Daha önce dediğimiz gibi Salah, Sulh ve

Selamet birbiriyle bağlantılı üç aynı kök Arapça sözcüklerdir ve

Mesih Ġsa’da bize sunulan budur.

SEVĠYE FARKINDALIĞI

Bu nedenle Matta 16’da okuduğumuz gibi Efendimiz’in “halk

Ġnsanoğlu’nun kim olduğunu söylüyor?” sorusuna farklı cevaplar

olunca Efendimiz Ġsa “sizce ben kimim?” diye sormaktadır. Bu so-

runun arkasında Petrus’un cevabı “YaĢayan Allah’ın oğlu Me-

sih’sin” Ģeklinde olduğunda “Ne mutlu sana… bu sırrı sana açan

insan değil, Göklerdeki Babam‟dır” (Matta 16:17) Ģeklinde bir cevap-

la adeta Petrus bereketlenmektedir. ġimdi bu diyalog içinde Yara-

tan’ı yaĢayan ve elbette O’nun kelamı olan yani varlığını yani “sev-

gi ve ihsan vasıflarını” en üst derecede ifĢa eden Mesih’in en yakın

talebeleri ile olan diyaloğu çok önemli noktalara değinmektedir.

Burada hakiki talebe “insanların ne söylediği ile hareket eden değil-

dir.” Hakiki talebe esasında “yukarıdan uyandırılmıĢlığı ile bir ta-

kım manevi derinliklerin kendisine açıklandığı” kiĢidir. Yani eğer

Mesih’in hayata indirgenmesi söz konusu ise bu esasında toplumun

gidiĢinin yani insanlığın benlik üzerindeki kendini bulma çabaları-

nın üstüne çıkmak “acılar yolunu” terk etmek demektir. Bu yol

“Göklerdeki Baba’nın yoludur.” Yani “Baba” asla eril anlamda de-

ğil “artı” yani “Yaratan düĢünce anlamındadır.” Ruh “ġekina” ke-

limesi ile her ne kadar diĢil gibi görülse de esasında “eksi” yani artı

ile eksinin nötr oluĢturup bütün varlık aleminin var oluĢ iĢleyiĢini

yaratılıĢın temelinde ifade etmektedir. Ve elbette ikisinin sonucu

“görünen sonuç, suret yani oğul” dediğimiz o muhteĢem sonuçtur.

ĠĢte bütün bunlar ancak yukarıdan Yaratan düĢüncesinin, Yaratan

iĢleyiĢi ile madde üstünde Yaratan’ı yansıtma için gereklilikte var

46

olmuĢ olan insana manevi olarak açıklanıĢla kavranabilecek konu-

lardır. Ve dünya halklarının günlük yaĢamları içinde pek de algıla-

yabilecekleri anlık konular değildir. “Her diz çökecek, her dil diye-

cek” ilkesinde bütün insanlar Ģu anda cansız, bitkisel ya da hayvan-

sal düzeylerde günlük hayatlarını ifĢa içinde koĢuĢtursalar bile mu-

hakkak muhakkak geldikleri kaynağa ulaĢmak için o kaynağın va-

sıflarına Ruh’un iĢleyiĢinde dönüĢmeleri ve Mesih’le bütünleĢmele-

ri gerçekleĢecektir. Aksi takdirde su yüz dereceye ulaĢmadan kay-

nayamadığı gibi insanlar da “sevgi ve ihsan vasfına” yani Yara-

tan’ın o muhteĢem manevi yaĢam doruklarına eriĢmeden bir yere

varabilecek değillerdir. “DıĢarıda kalacak ve ağlayıĢ ve diĢ gıcırtısı”

ile ifade edilen bir sürece tabi olacaklardır. Bu da “acıların yolu-

nun” devamlılığıdır. Oysa “mana yolu” Mesih Ġsa’nın yoludur.

Efendimiz’in izah ettiği, yaĢadığı, ortaya koyduğu o muhteĢem kur-

tuluĢ yolu bir manada insanlığı olması gereken “yüz derece kayna-

ma” noktasına taĢıyan yoldur. Bunun için önce hamlığın

farkındalığı ve sonra iyice Ruh’un rehberliğinde ve Mesih’in önder-

liğinde piĢmek esastır. Ve yanmak ise “hiç-varlık” olan o izahı kabil

olamayan muhteĢem Yaratan düĢüncesi ve iĢlevi içinde esasa dö-

nüĢtür. Bu elbette bedenin terkinde hasıl olacak taht diyarı diye me-

cazen tabir edilen saltanat huzurudur ve kuzu bu huzurda yani

Mesihi düzey bu huzurda taht dibindedir. Yani salah, sulha, sulh ise

selamete ve dolayısı ile sonsuzluk döngüsüne kavuĢmuĢtur.

YARATAN’A PARALELLĠK VE TEZAT

Kısaca izah etmek gerekirse burada sıradan insanın manevi

yaklaĢımının söylediğine ters bir yaklaĢım yani Yaratan’a paralel-

liktir. Uyum talebesi olmak insanlarla uyumsuzluğu oysa YaratılmıĢ

bütün dengelerle uyumu getirmektedir. Mana derinliği olmayan

insanlar ne derse desin. Çevremizdeki birçok kiĢi alıĢılmıĢ ve sıra-

dan maneviyata iliĢkin olduğuna inandıkları bazı yüzeysel ve kulak-

tan dolma yaklaĢımlarıyla ne derse desin, önemli olan sizin ne dü-

Ģündüğünüz, ne yaptığınız ve ne sonuçlara vardığınızdır. Çünkü bu

aynı zamanda Yaratan’ı varlığınızda yansıtmak demektir. Ve

Petrus’un cevabının bereketle karĢılandığı aynı ortam biraz sonra

47

tam bir bereketsizliği getirmektedir. Efendimiz “ölmenin gereklili-

ğini” dile getirdiğinde Petrus’un birden bire halkın algı düzeyinde

yani madde içinde ve acılar yolunda olan insanların cevabında bir

cevap vermeye kalkıĢmıĢtır. Bu noktada birden bire insanlarla para-

lel Yaratan uyumu ile zıt bir tablo oluĢturmuĢtur. Ve bu konumda

esasında Mesih düzeyinden düĢüĢ yaĢadığı için Efendimiz Ġsa tara-

fından azarlanmıĢtır.

Bu noktada aslında “mana yolunda” yürüyüĢe baĢlayanın o ma-

nevi derinliklerde “ıĢığın kesintiye” uğrama durumu söz konusudur.

Olması gereken olacaktır. Yani bütün kainat kendi sistemi içinde

müthiĢ bir düzen içinde iĢlemektedir. Ve bu düzende bütün kaosu,

kaygıyı, karmaĢayı, karanlığı, Ģekilsizliği kaldırmak “ıĢık olsun”

bağlamındadır. Bu “ıĢık olsun” bağlamı Efendimiz’in bağlamıdır.

Mesih’in giyinildiği bağlam. Ama tekrar tekrar söylemek gerekiyor,

bu tamamen görüldüğü gibi kiĢinin kendi içinde baĢlayan ve hayatı

kucaklayan bir sürekli dönüĢüm ve değiĢim hayatıdır. Yani tövbe ve

göklerin egemenliği ve elbette “Göksel Baba’nın” yani “üst uyandı-

rılıĢın olduğu” bir hayat. Bütün bunları belli din algıları, kültür ve

mezhepler ve bir takım plan, program ve taktikler içine soktuğu-

muzda esasında Efendimiz’in Petrus’a ifadelerindeki “yukardan

açıklanma” asla gerçekleĢmiĢ olmayacak bir kavramdır. Çünkü aynı

zamanda Mesih Ġsa “gizlide olan Baba” ile görüĢmeyi, konuĢmayı

salık veren yani bu manevi derinliğe iĢaret etmektedir. Yani “yuka-

rıdan açıklama” bugün bazı mucizeler bekleyen, olduğunu ifĢa

eden, bunlar üzerine birçok insanda mezhebe bağlı umutlar uyandı-

ran grupların algıları hiç değildir. Çünkü “mana yolunda” Ruh’un

yüreklere dokunuĢunda Mesih’in bahsettiği kurtuluĢ gerçeklerini

edinen her kiĢide esasında ruhunun derinliklerinde bütün madde

dünyasının tersine uyum oluĢmakta ve bu uyumun kendisi zaten

muhteĢem bir manevi iĢaret ve harikalar oluĢturmaktadır. Çünkü en

büyük karizma salah içinde sulhu sulh içinde selameti yakalamakta

olan mucizedir.

48

YĠNE YOL HARĠTASI

Bu noktada Petrus’un Efendimiz’le yüzleĢmesi oldukça nettir.

Yaratan’la uyum noktasında kendisine hakikaten yukardan açıklan-

dığı noktada bereketi ve bu muhteĢem Ruh ıĢığını kestiği ve herkese

baktığı noktada ise bereketsizliği edinmiĢtir. ġimdi bu bölüme bak-

tığımızda Yaratan’ın muhteĢemliğinde Ruh’un yönlendiriĢinde Me-

sih düzeyini tamamen insanlığa takdim eden Efendimiz’in “mana

yolunu” yaĢayarak bizlere yol haritası çizdiği çok nettir. Ve Ġsra-el

olarak yani “Yaratan’a yürüyen” olarak “çöl deneyiminin” hemen

arkasında yürek gözleri henüz kapalı bir diyara ve özellikle kendi ev

halkına sığınarak bu diyara gitmesinde de bize sunulan büyük yol

haritası öğretiĢleri vardır. Özellikle YeĢaya’dan okuduğu bölümde

bir insanın hakiki manada dokunuĢu ile Yaratan sureti olarak yani

Mesih’i yansıtarak “hükümranlık öğretisini” aktarabilmesinin yedi

önemli adımını bu noktada vermektedir. Bu adımların baĢında her

zaman olduğu gibi yine her Ģey Yaratan’ın Ruh’unun doluluğu ile

baĢlamaktadır ve sonra Yaratan’ın seçip ayırdığı o önemli meshediĢ

esası önem teĢkil etmektedir, Yaratan’ın iĢlevinde meshedilen, Ya-

ratan’ın ifĢası olan Mesih Ġsa ancak o noktadan itibaren fakirlere

yani ruhsal anlamda eksikliklerinin farkında olanlara Müjde’yi du-

yurmakla sorumludur. Kendilerini kabukları içinde sıkıĢtırmıĢ olan-

lara özgürlük yolunu açacak olan ve bir türlü ruhsal gerçekleri gö-

remeyecek olanlara görüĢ verebilecek olan kiĢi iĢte Ruh’la dolu ve

MeshedilmiĢ olan bu kiĢidir ve dolayısı ile bu kiĢiyi yüreğine kurta-

rıcısı ve efendisi olarak alan kiĢi de Mesih düzeyini yansıtan olarak

aynı çizgide devam edecek olandır.

1. Ruh’la dolu olmak

2. MeshedilmiĢ olmak

3. Eksikliğinin farkında olanlara Müjde’yi duyurmak

4. Ġnsanları kendi ruhları üzerindeki kendi kabuklarından kur-

tarmak

5. Ruhsal anlamda göremediklerini görmelerini sağlamak

49

6. Ve kendi kendilerini “alma arzularının” o müthiĢ baskısı al-

tında ezen insanlığı bu ezilmiĢ durumundan kurtarmak elbette sonuç

olarak

7. RAB’bin lütuf yılını getirecek olandır.

ĠĢte bu adımlar “hükümranlık ilahiyatının” yaĢamda ilanı olan

adımlardır. Büyük bir yol haritasıdır aynı zamanda “alma arzusu”

üstündeki insanlığın tersinde geliĢen ve dinler ya da mezheplerle

sınırlanamayacak derecede “dönüĢüm ve değiĢimle” insanı hakika-

ten insan yapan Yaratan sureti olma özelliği bahĢeden adımlardır ve

elbette bu adımlarla özellikle dindar halkın önüne gelmek oldukça

farklı bir gerçekle bu kiĢileri yüzleĢtirmek demektir. Ve bu nedenle

bu adımların arkasından önce takdiri ve sonra tekdiri görmektedir.

LÜTUF YILI’NIN IġIMASI VE ĠÇ ÇATIġMA

Bu hepimiz için geçerli olan bir gerçektir. Mısır kurtarılıĢı ile

Yaratan’a yürüyenler tam olarak kendileriyle yüzleĢememiĢler ve

yeniden ve yeniden kendilerini kaos içinde bulmuĢlardır ve Babil

dönüĢünde de “RAB’bin lütuf yılı’nı” bir türlü yakalamak mümkün

olmamıĢtır. Günümüz dindarları gibi kısa vadeli “lütuf” tadımları

ile uzun vadede “mana yolundan düĢüĢlerle” sağa sola yalpalayarak

yürümüĢlerdir. Oysa Efendimiz’in ilanı oldukça iddialı bir “tövbe

ve hükümranlık” ilanıdır. Yani insanlığın ilk üç düzey algılarının

tam tersine bir iddiadır. KonuĢan düzey ilanıdır. KonuĢan düzeyin

olması gereken seviyenin neyi ifade ettiğinin ilanıdır.

Böyle bir olguda birçok insanın ilk tepkisi hayran olmaktır.

Çünkü bütün bu esas varılması gereken noktalar kendilerinin de

zaman zaman farkında oldukları noktalardır. Çünkü “yukardan

uyandırma” gerçeğinde Yaratan’ın ıĢığının kesik kesik de olsa etkisi

altında bu önemli noktalar fark edilmektedir. Özellikle “dönüĢüm

ve değiĢimi” yaĢayan bizler için de her Ģeyden önce kendi çevremiz

eğer hakikaten bir Mesihi düzey dönüĢüm ve değiĢimimiz varsa

öncelikle bunu bir müddet olumlu karĢılamaları mümkün olacaktır.

Ama ne zamana kadar? Kendi gerçekleriyle sizin gerçekleriniz ça-

tıĢmaya baĢladığı ve gerçekle yüzleĢmeye baĢladıkları ana kadar.

50

ĠĢte o anda yavaĢ yavaĢ kendilerinin “benlikleri için alma arzuları-

na” tezat olan Mesihi yaĢam biçimini, kurtuluĢ yolunu, mana yolu-

nu reddetmeye baĢlayacaklar hatta hiç duymamak için sizi devreden

çıkarmaya çalıĢacaklardır.

Burada da öncelikle Efendimiz’in etrafındaki kiĢilerin tepkisin-

de “herkes İsa‟yı övüyor, ağzından çıkan lütufkar sözlere hayran

kalıyordu” (Luka 4:22) sözleriyle olumlu yaklaĢımı görmek müm-

kündür. Ama Efendimiz’in konuyu biraz daha yaĢama indirgemesi

ve onlara biraz daha yürek derinliklerinde sahip olduklarını onlara

hatırlatması, durumu tamamen değiĢtirmeye yetmiĢ ve artmıĢtır

bile. Kısacası birçok hakiki iman ehlinin öncelikle en yakınındaki

kiĢiler tarafından anlaĢılamayacağı vurgulanmak istenmektedir.

Çünkü onlar sadece görmek istedikleriyle gören kiĢiler olacaklardır.

Ve birçok zaman olduğu gibi kiĢiler ellerindeki değerleri kolay ko-

lay fark edebilecek bir konumda değillerdir.

Pentekost günü sonrasında da “imanı edinmiĢ” kiĢiler Mesihi

düzey yaĢamlarından ötürü “halkın beğenisini kazanmışlardı” (Elçi-

lerin İşleri 2:47). Ama daha sonra birçok Ģikayetlerle samimi iman

ehlinin baĢına gelmedik kalmadı. Yani burada da topluma önce hoĢ

gelen Yaratan’a paralel uyum daha sonra kiĢilerin kendi içsel hayat-

larıyla karĢılaĢtırmalarında tezat oluĢturmakta ve kiĢilerin sert tepki-

lerine yol açmaktadır.

NOKTA SORUMLULUĞU

Bu durumda aslında Mesih Ġsa bizim öncelikle kendi çevremiz-

den göreceğimiz yoğun zıtlığa karĢı oldukça önemli bir noktayı ha-

tırlatmaktadır. Bu nokta yaratılmıĢlığımızın nedeni üzerinde var

olan noktadır. Bizler Yaratan düĢüncenin iĢlevinde gereklilik olarak

bir maddi görünüm içinde bulunma durumunda yaratıldık ve her bir

yaĢayan can olarak belli bir nokta sorumluluğuna davet edildik.

Yani kainat içinde her bir zerre bütünün ifĢası için önem teĢkil et-

mektedir. Daha doğrusu yaratılıĢ gayemizde Yaratan’ı ifĢa ve

O’nun “sevgi ve ihsanını” madde içinde devam ettirmektir. Bu tab-

loya göre kainat içinde sebebi olmayan tek bir zerre dahi yoktur. Ve

hele hele biz Yaratan sureti olarak düĢünebilen, idrak edebilen, iĢle-

51

yebilen ve hükmedip çoğalabilen yaratıklar olarak bu gerçeği kavrı-

yor ve Yaratan’ın Ruh’unun uyandırmasında Mesih’in kurtarıĢını

gönenmek ve Mesih’te biçimlenmek haliyle Yaratan’a yürümeye

baĢlıyorsak iĢte bu durum çevremize Yaratan’a paralel olmamızla

elbette tezat oluĢturmaya baĢladığımızı gösteren bir durumdur. Böy-

le olmaya baĢladığında eğer doğru bir noktada isek Ģayet ve Yara-

tan’ı edinme olgusu içinde “benlik üstünde” yürüyorsak o zaman

“nokta sorumluluğumuz olduğu” gerçeğini hiç aklımızdan çıkar-

mamamız gerekmektedir. Ailemizin ya da çevremizdekilerin bizde-

ki Yaratan’ı edinme yolunda değiĢimlerimizi algılayamamaları ve

bize zıt olmaları durumunda yaklaĢımımız onlar göremeseler de

esasında her birimizin ne denli önemli bir ilahi sebepten ötürü dün-

yada var olduğumuz gerçeğidir.

Aslında anlaĢılmasak bile esasında her birimiz belki bir baĢka

kiĢinin ya da baĢka kiĢilerin hayatlarında çok önemli bir rol oyna-

mak için böylesine bir dönüĢüm ve değiĢimle Efendimiz Mesih

Ġsa’nın kurtarıĢı ile Mesih düzeyinde Yaratan’a yürümeye çağrıldık.

Bu gerçektende böyledir. Yani kainat içinde en ummadığımız kiĢi-

nin hatta yaratılmıĢ herhangi bir nesnenin dahi o müthiĢ Yaratan

sistemin takdirinde bir ehemmiyeti vardır. O nedenle bu gerçeğin

üzerinde “hiçbir peygamber kendi memleketinde kabul görmez”

(Luka 4:24) ifadesi kullanılmakta ve Yaratan’la paralelliğin halk için-

deki zor algılanıĢı üzerinde özellikle durulmak istenmektedir. Hele

hele buradaki anlatımda Musevi inancının derinliklerinde manevi

gerçekleri hep bir din olgusunda anlamak gibi bir durum vardır. Ve

Efendimiz özellikle din kabukları içindekilerin bu muhteĢem üst

dünyalar açılımını algılamalarının ne denli zor olduğunu vurgula-

mak istemektedir. Ve elbette hemen içsel dini gurur ortaya çıktığı

için de bir an önce Mesih Ġsa’nın söylemlerini kendi yaĢamında ve

çevresinde görme gibi bir talep ortaya çıkmaktadır. ĠĢte bu doğal

tepkiler bize aktarılmak kaydı ile esasında bizim de hazırlıklı ol-

mamız istenmektedir. Evet, eğer hakikaten yepyeni bir yaĢamla

Yaratan’la form eĢitliğine dönüĢüyorsanız biliniz ki çevrenizle zıt

düĢeceksiniz, eğer zıt düĢerseniz biliniz ki, bu durumunuzun belki

de insanlık alemi için çok büyük bir önemi var ve sizi yıldırmak için

sizden mükemmel örneklemeler bekleyecekler, ama siz bunlara

52

aldırmak yerine alabildiğinizce Yaratan’ın ıĢığını içinize alın ve

Mesih seviyesinde bir yaĢama yapıĢın.

ĠĢte kısaca burada ifade edilmek istenilenler bunlardır. Ve bu

özette de vermeye çalıĢtığımız gibi Mesih Ġsa’yı dinleyen sinagogta

oturanların talebi öncelikle bu müthiĢ üst dünyalar dediğimiz mane-

vi yüceliklerin yansıması olan yaĢamı Mesih Ġsa’nın kendisinde ve

çevresinde görme arzularıdır. Çünkü diğer taraftan bunların müm-

kün olamayacağına olan imanları yüreklerinden fıĢkırmaktadır. Ya-

ni “imkansız” bakıĢ açısı onların kurtuluĢunu da zaten “imkansız”

kılan bir kabuk olarak üzerlerindedir. Zaten Ġsa Mesih bunun bilin-

cinde olduğunu ifade ettiği için takdir birden bire tekdire dönmüĢ-

tür. Bunun farkındalığını önce Ģu sözlerle dile getirmektedir; “ey

hekim önce kendini iyileştir, başka diyarlarda yaptıklarını burada

da yap sözlerini bana hatırlatacaksınız” (Luka 4:23) demektedir. Ya-

ni insanlarını gerçekten yakından tanımaktadır. Dediğimiz gibi esa-

sında böylesi bir yargı ile baĢlayan sözlerin sahiplerine ne yapılırsa

yapılsın hakikatin bu kiĢilere kolay kolay aktarılamayacağını da

göstermektedir. ĠĢte bu bağlamda Efendimiz hemen Kutsal Yazı-

lar’dan iki önemli noktayı vurgular ve onlara söylemek istediğini

biraz daha netleĢtirir ve elbette bu gerçekle yüzleĢme onları çılgına

döndürmektedir. Yani bir manada “bütün bu söylediğim muhteĢem

kurtuluĢ, lütuf yılı, Mesih çağı, Mesih düzeyi sizin için değil belki

bilmediğiniz az sayıda baĢkaları içindir” demektedir. Çünkü onlara

Ġlyas’ın birçok dul kadın arasından Sarefad Kenti’ndeki dul kadına

gönderildiğini ve EliĢa’nın ise birçok cüzamlı arasında sadece

Naaman’a gönderildiğini hatırlatmaktadır. Bu birçok dini beklenti-

ler içindeki insanların esas anlamda Yaratan’a yürüyüĢ yolunu doğ-

ru dürüst bulamayacağı ve özellikle “fakirlere yani eksiklerinin far-

kında olanlara Müjde’nin” ulaĢacağı anlamındadır. Yani belki de

Musevi geçmiĢlerine güvenenler, Hristiyan ya da kilise geçmiĢleri-

ne güvenenler, aile soy ağaçlarının ne kadar dindar olduklarına gü-

venenler için de burada esasında büyük bir uyarı söz konusudur.

53

O ZAMAN

Her birimizin Yaratan’a doğru O’nu Ruh’unda ve Mesih’inde

“dönüĢüm ve değiĢimle” edinme koĢulunda çıktığımız yolda “çöl

deneyimi” ve yeni yaĢamı algılamanın “yedi adımını” attıktan sonra

bir müddet kiĢilerin kabulünden sonra gerçekle yüzleĢmelerinde bir

zıtlığın ortaya çıkacağı kesindir. Ve böyle olduğunda yaratılma ge-

rekliliğimizde “nokta sorumluluğumuz” bilincinde Mesih’te biçim-

lenmiĢliğimiz Yaratan’ı yaĢamayı getirecek ve bizi “nokta sorumlu-

luğumuza” sevk edecektir. Bu arada karĢı çıkmalar ne olursa olsun

“mana yolu” “sevgi ve ihsan yoludur.” Aldırılacak olan “alma,

alınma, kendi onurumuz ya da benliğimiz” değil, çok daha yüce

değerlerdir. Yaratan’ın ıĢığı gönlümüzü aydınlattıkça bizim de Me-

sih düzeyini tamamen ilan ediĢimiz daha da bir net olacaktır. Bu

netlik “tövbe ardından göklerin hükümranlığını” yani en üst değer-

leri aĢağıya çeken bir gerçekliktir. ĠĢte bu noktada dağdaki vaazın

yine bize büyük yol haritası olan o yedi noktasının sonucundaki

cümlelerde Mesih gönlümüze hitap etmektedir “Ne mutlu doğruluk

uğruna (yani uyum prensibi) uğruna zulüm görenlere! Çünkü gök-

lerin hükümranlığı onlarındır” (Matta 5:10). Ve bu sözlerin arkasın-

dan “Benim yüzümden insanlar size sövüp zulmettikleri, yalan yere

size her türlü kötü sözü söyledikleri zaman ne mutlu size!” (Matta

5:11) demektedir. Mesih’te biçimlenmek büyük bir dönüĢüm ve de-

ğiĢimdir. Yani insanlarla yüzleĢmenin hem de dosdoğru olan Yara-

tı’cılarının bütün prensiplerini içine alan “sevgi ve ihsan’la” yüz-

leĢmenin esas Yaratan’da sevinmenin kaynağı olduğu burada ol-

dukça açıktır. Bu yüzleĢme kiĢinin Hak Olan’ı insanlığa takdimle

Hak Olan’a yürüyüĢüdür. Bu yol sonsuzluğun yoludur.

54

V. İNSANA YÜRÜMEK (Luka 4:24-28)

Hiçbir peygamber

kendi memleketinde kabul görmez. - Luka 4:24

Bir önceki konumuzda Efendimiz’in kendi hayatıyla çizdiği yol

haritasında biz insan-ı kamil yani Yaratan suretine dönüĢmenin ge-

tirdiği Yaratan’ın “sevgi ve ihsanını” ifĢa sorumluluğunda kendisiy-

le yüzleĢmiĢ Allah dostunun bu durumu baĢkasıyla da yüzleĢtire-

bilmesini gördük. Ama bu yüzleĢme ve yüzleĢmeye vesile olmak

sürekli olarak bir zıtlığı da beraberinde getirdiği için özellikle Yara-

tan’a yürüyen kiĢinin kendi çevresindeki yaratılmıĢ insan kardeĢine

yürüme zorluğu çekebilmektedir. Çünkü Yaratan doğasına uyum

esasında “benlik” doğasına aykırılıktır. Bu da doğal olarak bir tezat

çıkarmaktadır. Ve bu tezat sonucunda da özellikle Yaratan’ın

Ruh’unda “aydınlanmıĢ kiĢilerin” özellikle kendi çevreleri tarafın-

dan anlaĢılmaları çok zordur. Çünkü kendi çevrelerinde Yaratan’a

uyum sağlayabilecek bir ıĢıma bekleyemezler. Aslında bunun dahi

olması bir grup insanın kendi ortamı, kendi çevresi ve kendi düĢün-

ce biçimi ile bir manada yüzleĢmesi anlamına gelmektedir.

ĠĢte bu nedenle Efendimiz Ġsa Mesih, kendi talebelerinden önce

kendi üzerinde yaĢayarak tecrübe ettiği, gerçekleĢtirdiği Yaratan’a

yürüyüĢ hareketini bütün çıplaklığı ile kendi talebelerine olduğu

gibi aktarmak istemektedir. Ve elbette talebeleriyle birlikte kendisi-

ni dinleyen herkese ve öncelikle de kendi çevresine, kendi doğup

büyüdüğü kasaba ahalisine. Luka’nın aktarımında net olarak gördü-

ğümüz gibi bu aktarımında belli yüzleĢme eksikliklerinden kolay

olmadığını da yine Efendimiz dile getirmektedir.

55

YÜZLEġME ĠLE YÜZLEġEMEME

YüzleĢme ile dahi yüzleĢememe esaslı bir sorun olarak bütün

insanlığın baĢına bir derttir. Esasında bu “benliğin alma arzusunun”

ne denli bizi bağladığının güzel bir göstergesidir. Bu nedenle Efen-

dimiz Mesih Ġsa daha “yüzleĢme ile yüzleĢememe” zorluğu gibi bir

zorluğa maruz kalmadan hemĢehrilerini uyarmak durumunda kalmıĢ

ve hemen daha onlar düĢünmeden kendisi “kuşkusuz bana şu deyimi

hatırlatacaksınız; ey hekim önce kendini iyileştir!” (Luka 4:23) de-

miĢtir.

a) YüzleĢme konusunun reddi

Bu Ģekilde yaklaĢım aslında insanların kendi bulundukları nok-

ta içindeki rahatlıklarından ödün vermemek için hemen kendilerine

doğru gelen her tür eleĢtiri mekanizmasını ya da rahatlarını bozacak

herhangi bir Ģeyi defetmek için kullandıkları bir yaklaĢımdır. Biz de

bizi kendi yararımıza samimiyetle eleĢtiren en yakınlarımızı bile hiç

utanmaksızın buna benzer cümlelerle terslemeye meyilliyizdir. “Sen

önce kendine bak” der çıkarız iĢin içinden. Esasında böyle bir tep-

kinin ardında oldukça büyük bir sorun vardır. En büyük sorun esa-

sında “yüzleĢme ile yüzleĢememe” sorunudur, kendi gerçeklerimiz

bizim için sorundur. Ġnkâr etmek ve bu sorunu baĢkalarına çevirmek

bu nedenle esasında kolay olandır. Kolayı seçmek ve kolay olana

eğilmek aslında sebepten ziyade sonuca hedeflenmektir. Negatifi

daha iyi takdir edebilme gerçeğidir. ĠĢte burada da olan budur. Hal-

kın Mesih Ġsa’da gördükleri Yaratan’a yürüyüĢ gerçeğinin kendi

yaĢamlarıyla ters olduğu gerçeğini birden bire kabul etmeleri müm-

kün olamadığı gibi kendi aralarından çıkan birisinin de kendilerin-

den farklı olmasını da kabul edebilmek mümkün değildir. Bu esa-

sında insanlık aleminin önemli sorunlarından ve dolayısı ile gerçek-

lerinden biridir. Burada Mesih Ġsa söyledikleri ile esaslı bir biçimde

kurtarıcılığını anlamalarını isterken diğer taraftan da esasında insanı

ne kadar yakından tanıdığını da bize göstermektedir. Dolayısı ile

bizlerde yüreğimize aldığımız Efendimiz, kurtarıcımız Mesih Ġsa’ya

benzerliğe büründüğümüz her samimi anda ve noktada aynı tepkile-

re açık olduğumuz bir gerçektir. Belki de Luka’nın bu metin üze-

56

rinde Efendimiz’in hizmete ayrılıĢı, çağrılıĢı, bir takım aĢamaları

atlatarak tam anlamı ile kurtarıcı olarak varlığını ortaya koyması

gibi anlatımları belli bir tertipte kaleme almasının da esas nedeni

Mesih’i yüreğine alarak Yaratan suretine yürüyüĢe geçen Mesih

talebelerini bütün bu ruhsal yolculuk için sürekli ayık tutmak iste-

mesidir. Aynen Mesih Ġsa’nın karĢılaĢtığı durum, yüreklerinde sa-

mimiyetle Mesih olan talebeleri için ve Mesih’in kurtarıĢında “Gök-

lerdeki Baba” ile birlikteliğe yürüyen kiĢiler için de aynı durumdur.

Yani Yaratan’ın “sevgi ve ihsanı” ile Yaratan’a yürüyüĢünde insana

yürüyen kiĢi de “sen kendine bak” Ģeklinde bir ifadeyle karĢılaĢıp

duracaktır. “Sen yapabiliyorsan kendin yap da biz de görelim” Ģek-

linde ifadelerle dolu bir yaĢama kucak açmıĢ olacaklardır.

b) YüzleĢmeye neden olan kiĢinin reddi

“YüzleĢme ile yüzleĢememe”de ilk tepki “sen kendine bak”

Ģeklinde bir yaklaĢımken hemen ardında hazır duran ikinci tepki ise

o kiĢiyi aĢağılamak ve reddetmektir. Bizden üstün olarak gördüğü-

müz kiĢileri çoğu zaman görmemezlikten gelmeye çalıĢmak gibi bir

eğilimimiz vardır. Kendimizden aĢağı gördüklerimizi de söz ve ey-

lemlerimizle rencide etmek genelde eğilimlerimiz arasındadır. Ama

üst olanları görmemezlikten gelmekte esaslı bir tepki biçimimizdir.

Onlar hakkında dedikodular yapmak, negatif konuĢmak ve dolayısı

ile reddetmek bizim için adeta rahatlatıcı bir unsurdur. Çünkü bize

sürekli durumumuzu, zorluklarımızı ya da seviyemizi hatırlatır du-

rurlar. Bu esasında bizim kendi iç hissediĢ dengelerimizde kaynak-

lanmaktadır. Hele manevi manada farklı ve bize göre daha bir Ģey-

leri aĢmıĢ konumda gördüklerimiz zaman zaman bize baĢ düĢman

bile olurlar. Kaldı ki, bu kiĢiler bir de kendi çevremizden çocukluk-

larını bildiğimiz kiĢilerse iĢte o zaman iĢ biraz daha katmerli olarak

sarpa sarar. Halk içinde “dünkü çocuk Ģimdi büyümüĢte bana ders

mi veriyor?” tarzında bir yaklaĢımla aĢağılama, reddetme ve bir

türlü o kiĢideki cevheri görememe baĢlar ve Efendimiz Mesih

Ġsa’nın da dediği gibi bu özellikle yakın çevreden gelen bir tepki ve

reddetmedir. Çünkü onların böylesine soyunu sopunu bildikleri,

çocukluğunu bildikleri bir kiĢinin “mana yolu kurtuluĢu” sunmasına

hiç mi hiç tahammül edemezler. Bu gerçekten “yüzleĢme ile yüzle-

57

Ģememenin” en önemli engellerinden biridir. Ve Efendimiz bunun

bilincinde olarak “hiçbir peygamber kendi memleketinde kabul

görmez” (Luka 4:24) demektedir.

NOKTA SORUMLULUĞU

Bu nedenle Efendimiz Mesih Ġsa’nın özellikle kendi yaĢam

bölgesinde etkisinin daha az olacağı gerçeğini vurgulaması ve bu-

nun nedenlerini izaha çalıĢması önemli bir noktadır. Çünkü bu nok-

tada bütün Mesih talebelerine büyük bir hatırlatma, büyük bir uyarı

vardır. Her Ģeye rağmen Mesih’i giyinmeleri Ruh’un rehberliğinde

Mesih’in aydınlatıcılığında kurtuluĢu gönenmeleri konusunda kesin

kararlı ve “mana yoluna” tam yapıĢarak devamlarını istemektedir.

Yani her ne olursa olsun hakikat “yukarıdan açılandır.” Aynı

Petrus’a söylediği gibi, “bunu sana açan Göklerdeki Babam’dır.” O

zaman bu gerçek eĢliğinde “nokta sorumluluğu” gibi çok esaslı bir

iĢaret verilmekte ve Yaratan’a yürüyüĢün özellikle “insana yürüyüĢ-

le” mana kazandığı ifadelendirilmektedir. Belki kitleler, belki bü-

yük halk toplulukları ya da birçokları sizi içinde bulunduğunuz

muhteĢem aydınlığı, dönüĢüm ve değiĢimi algılayabilecek değiller-

dir. Ama bu Mesih’i giyinmiĢ bir Mesih talebesi için, bir Yaratan

tapınağı için sorun değildir. Çünkü belki de yalnız bir tek Ģahsın

Yaratan’a yürüyüĢüne yön vermek için bir vasıta olunmak için Ya-

ratan yolunda Mesih talebeliğine çağrılmıĢlığınız vardır. ĠĢte bu

vizyon kainatta bir kiĢi bile kalsa Yaratan’a yürüyüĢün tek ve esas

gerçek olduğu ve Mesih düzeyinin Yaratan sureti noktasında tamlık

düzeyi olduğu gerçeğidir. Bu “mana yolu”, manevi yolculuk “ço-

ğunluğun” yolculuğu değildir. “Kapının darlığından” bahseden biz-

zat kurtarıcımız, Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendisidir. “Ey küçük

sürü korkma!” diye uyaran da kendisidir. Dünyanın hükümdarları-

nın, birçok saygıdeğer kiĢilerinin çoğu zaman manen kayıplarda

olduğunu da beyan eden yine Efendimizdir. Bütün bu iĢaretlerde

kiĢi “bütün içinde bir birey olarak” kendisine büyük bir değer veril-

diğinin farkındalığına davet edilmektedir. Ve elbette bir bütün için-

de bir bireye hizmeti dahi bir bütüne hizmettir. Çünkü Yaratan yara-

tılanda ifĢa olunmaktadır. Çokları bilmeden evlerinde melekleri

58

ağırlamıĢlar. Yani üst ruhları taĢıyan insan-ı kamil insanları, Yara-

tan sureti insanları ağırlamıĢlardır. Üstü baĢı ne olursa olsun, ma-

kamı ne olursa olsun, ırkı, dili, dini ne olursa olsun karĢımızda atan

bir yürek, dile gelen bir düĢünce doğru ya da eğri Yaratan’ın “sevgi

ve ihsan” sunumunda değer verilerek sistem içinde oluĢturulmuĢ bir

kainat harikasıdır. Ve böylesi bir gerçeği görmenin kurtarılıĢına

getirilmesi için insanlığa Mesih bahĢedilmiĢtir. KiĢinin günahlı ben-

liği dediğimiz “yalnız kendisin gören” gözlerinin artık kör olup Ya-

ratan’ın o muhteĢem yaratılıĢında bütünlüğünü tespit “gökler dedi-

ğimiz o inanılmaz, kat kat yükselen evren engininin Babasını yani

Mesih’in Babasını yani Yaratan düĢünceyi görebilmemiz” demektir.

ĠĢte bu bütünde bireyi görebilmenin özeti olan iki “üst Ģahsiye-

tin aydınlığının” nokta sorumluluğu içinde nasıl hizmet gördüğünü

bu noktada bizlere anlatır. Bu iki misalle Efendimiz Mesih Ġsa, hem

o gün orada bulunan ve yürekleri ile iki tepki ile Mesih’in kurtarıĢ

düzeyini reddetmeye kalkanlara hem de bugün günümüz insanlığı

içinde Mesih’i giyinmiĢ insanlara “bütün içinde bir birey olarak”

kiĢinin kendi davet edildiği Mesih düzeyindeki varlığı ve hizmetinin

önemini anlatmaya çalıĢmaktadır.

BÜTÜN ĠÇĠNDE BĠREYĠN ÖNEMĠ

Mesih Ġsa’nın o yüce kurtarıcı rolünü anlama zorluğu içindeki

insanlar bugün bu dönüĢüm ve değiĢim yolunda Mesih’te kurtuluĢu

gönenmiĢ olan samimi Mesih talebelerini de elbette anlama zorluğu

içinde olacaklardır. Çünkü Mesih Ġsa’da önlerine konulan yol artık

Adem düzeyinin çok üstünde olan Mesih düzeyi yoludur. Yaratan

vasıfları olan “sevgi ve ihsanın” edinilmeye hedeflendiği esaslı “in-

san insan” olma dolayısı ile “Baba ile Ben biriz” yoludur. Her ne

tepki gelirse gelsin, çağdaĢ yaĢamda insana insan olma yolunu açan

her bir bilimle barıĢ içinde ama manevi manada ise Mesih’in “sevgi

ve ihsan” vasıflarını giyinmiĢ halini giyinerek Yaratan’ı edinmiĢ

olarak kainata ve insanlığa ıĢık getirmek “üst dünyaların ıĢıklarını”

aĢağıya çekmek esastır. Bu yaratılmıĢlığın tamlığa olan yürüyüĢü-

dür. Kabul edilsin ya da edilmesin bütün içinde her zerrenin yeri ve

önemi vardır. Ve her zerre kendi gereklilikte varlığının rolünü en iyi

59

bir biçimde üstlenmek durumundadır. Esasında üstlendikçe de esas

hazzın esas mananın sahibidir ve o hazzın kaynağına koĢar. Yani

olması gereken bütünün farkındalığında bireyin önemini kavramak

ve bu öneme Yaratan’dan yaratılana bulunulan noktadaki rolü ve

sorumluluğu en iyi bir biçimde üstlenmektir. Hem de hep dönüĢüm

değiĢimle daha iyiye, daha güzele ve daha üste. O zaman bütün bu

esaslı gerçeklerin ıĢığında sizi birilerinin anlaması ya da anlamama-

sı diye bir kaygıya pek de gerek kalmamaktadır. Çünkü vermenin

zaten karĢılıksızlığı Yaratan’ın ifĢasıdır bu durumda sizi kimse an-

lamasa da muhakkak insan nesli içinde bir arayan, bir anlayan ya da

sizin durumunuzun bir duruĢ sebebi mevcuttur ve sebep olmaya

devam esastır. Her Ģey Yaratan ve yaratılan bağlamında sebeplerle

sonuçlara zaten bağlanmıĢtır. Bize düĢen bu durumu görebilme ay-

rıcalığında Yaratan’ı yüceltmek ve bütün bu harika planların gölge-

sinde Ruh’ta ve gerçekte Mesih’i giyinmiĢ olarak Yaratan’dan haz

almaktır.

Zaten “acılar yolundan mana yoluna” döndürülmenin de nedeni

ikidir. Sanki Yaratan’ı yüceltip O’ndan sonsuza dek zevk alma ikili-

si gibi neden de ikidir. Bu nedenlerden biri “Yaratan’a yürümektir.”

Bu nedenle Efendimiz Ġsa Mesih bütün Kutsal Yazılar’ı “Allah’ı

bütün yüreğinle sevmek” ilkesinde özetler ve ikincisi ise “Ġnsana

yürümektir” ve orada da yine Efendimiz Ġsa Mesih bütün Kutsal

Yazılar’ı “dostunu (komĢunu) kendin gibi sevmek” ilkesinde özet-

ler. Bu “kadim antlaĢma” için böyledir ve elbette yaĢam öğretiĢiyle

Efendimiz Mesih Ġsa’da antlaĢmayı yaĢama tam indirgeyiĢi ile bu

antlaĢmayı tamamlamıĢ olmaktadır. Bu nedenle tepki de ikidir yani

biri “Yaratan’a yürümeden bahsediyorsan o zaman kendin yaĢa”

tepkisidir. Bir diğeri “insana yürümekten bahsediyorsan benden

uzak dur” tepkisidir. Efendimiz hizmete adım atar atmaz yani “ham-

lıktan piĢmeye gelme noktasından sonra” piĢmeden yanma anına

geçtiği noktada “mana yolunu” çevreleyen acılar yolunun tepkileri-

ni vermiĢ ve bunları doğal, olması gereken tepkiler olarak belirgin-

leĢtirmiĢtir.

60

VE ĠNSANA YÜRÜYEN ĠKĠ IġIK ĠNSAN

Ve aynı zamanda da bunlar olduğu zaman hiç unutmamamız

için de hemen “kadim antlaĢmada” iki aydınlanmıĢ mana Ģahsiyeti-

nin “bütün içinde bireye” gönderilmelerine ve “nokta sorumlulukla-

rını” yerlerine getirmeye tayin edildiklerine dikkatleri çekmiĢtir.

Bizim de hakikaten hamlıktan Efendimiz Mesih yüreğimizde

Ruh’un rehberliğinde piĢmeye yüz tuttuğumuzda hakiki manada

“sen yaĢa” veya “çekil” git tepkilerine maruz kaldığımızda Ġlyas ve

EliĢa peygamberlerin “bütün içinde bireye” yönelme gibi bir yön-

lendiriliĢle “nokta sorumluluklarında” çok önemli bir “mana hizme-

tini” yerine getirdiklerini aklımıza getirmemiz gerekmektedir. Belki

de bütün “acılar yolunda” edinimleriniz Ģimdi Ruh’un rehberliğinde

Mesih’in kurtarıĢında “mana yolunda” edinimleriniz öncelikle sizi

Yaratan’a yürütürken, sonsuzluğa taĢırken belki de Ġnsan’a yürüyü-

Ģünüzde de sadece Yaratan’ın çok önem verdiği tek bir Ģahsiyete

taĢıyacaktır. ĠĢte bu iki varıĢ noktası da varlık gerekliliğinizdir.

O’nu yüceltmek ve O’ndan sonsuza dek haz almak esasında “yolun

kendisi yaĢamdır, hakikattir” ve hatta hep bir sonrayı keĢfeder yani

sonsuzluktur.

a) Ġnsana yürüyen Ġlyas Peygamber - I. Krallar 17: 8-24

Galile bölgesi ile dönemin Ġsrail bölgesi yani kuzey krallığı

arasında bir benzerlik kurmamız mümkündür. Çünkü o dönemde

putperest bir kralın yönetiminde olan kuzey krallığı içinde oldukça

az sayıda “kadim antlaĢma” üzerinde kiĢiler vardı. Galile yani on

Ģehirden müteĢekkil Mesih Ġsa’nın ilk hizmet için adım attığı alanda

da ne yazık ki çok az sayıda “kadim antlaĢma” üzerinde kiĢiler var-

dı. Böyle bir toplum ortamında elbette Yaratan’ı edinmenin ne de-

mek olduğunu ifade etmeye çalıĢan Yaratan’ı yaĢayan kiĢilerin hiç

bir saygınlığı yoktu. Ve ilginçtir ki, Ġlyas’la böyle bir ortamda ilgi-

lenen sadece kargalar ve dul bir kadındı.

Görüldüğü gibi Efendimiz esasında kendi durumu ile Ġlyas ör-

neğini özdeĢleĢtirmektedir. Dolayısı ile bu bizim içinde geçerli bir

örnektir. Çünkü Mesih Ġsa’nın dediği gibi “üst manevi söylemler”

kesinlikle edinimlerdir. Ve Mesih düzeyinde insanlık kurtarılıĢla-

61

rında henüz benliklerinden dolayısı ile günahlı durumlarından kur-

tulmamıĢları o seviyeye çekme gibi bir mesuliyetle esasında dona-

tılmaktadırlar. Ama bu oldukça zorlu bir süreci beraberinde getir-

mektedir. Çünkü insan her Ģeyden önce benlikten hareket edecek ve

Adem seviyesinden Nuh’a oradan Ġbrahim seviyesine ve elbette

Musa gibi daha üst seviyelere doğru bütün alma arzularını Ruh’un

yüreği ıĢığı ile delmesinde, aydınlatmasında kısacası rehberliğinde

taĢıyıp götürecektir. Ve Efendimiz Mesih’te bize yansıyan o üst

kurtuluĢ seviyesinde ise sonuç Yaratan’la vasıfları itibari ile form

eĢitliğidir ki, bu bizi geldiğimiz o mükemmel kaynağa dönüĢle

ödüllendirecek bir seviyedir.

Bu örnekte Efendimiz Mesih Ġsa’nın Samiriyeli kadına hitabına

benzer bir hitap vardır; aydınlanmıĢ insan “eksiğinin farkına olan”

insandır; “bana su verir misin?” ifadesinde o samimi farkındalık

alçak gönüllülük vardır. Ve ardından “bana ekmek” ifadesi gelmek-

tedir. Mana önderinin böyle bir farkındalıkla ihtiyaç içinde olduğu-

nu dile getirmesi esasında karĢıyı uyandırma noktasına taĢımaktadır.

Bir parça un ve bir parça yağ sahibinin “alma arzusu üstüne çıkıp”

beklentisiz vermesine örnek olan bu anlatımda sonuç tek kelimeyle

“bol yaĢamı” iĢaret etmekteydi. Yani bir manada Ġsa Mesih “sizden

Ģu anda su ve ekmek isteyenin yani uyanmanızı isteyenin kim oldu-

ğunu bilseydiniz karĢılıksız olarak kendinizi Yaratan’ın sevgi ve

ihsanında verirdiniz ve “o bitmek tükenmek bilmez bereketlerle

dolu” bol yaĢamı edinirdiniz demek istiyordu. Ve diğer manada da

belki sizler değil ama içinizde bu dul kadın olan ve Yaratan’ın

Ruh’unun yüreğini hazırladığı o tek bir kiĢi için ben bugün burada-

yım demek istiyordu. Oysa özellikle dini seviyeler için hakiki ola-

rak Yaratan’ın ıĢığını, kurtarıĢını gönenen, O’nu vasıflarıyla edinip

yansıtan değil, dıĢtan bakıldığında da görüldüğü kadarıyla sadece ve

sadece ahkama uyan, dindar sayılan kiĢiler için kurtuluĢ söz konu-

sudur. Elbette böyle “bütünde bireye verilen önem” gibi çok ince ve

dar “mana yolu” kapısının anlaĢılması mümkün değildir. Ve hatta

küfür addedilir. Ve zaten burada da böyle olmaktadır.

Hikayeyi tam olarak okuduğumuzda esasında bu kadına yürek-

ten “sevgi ve ihsanla” vermesinin sonucunda hem “gündelik ekme-

ğinin” sürekli olarak verildiğini hem de “hayat bahĢedildiğini” gö-

62

rüyoruz. Bütün bunları “mana yolu” olarak değerlendirirsek burada

ruhun esas ihtiyacı olan maddi sınırlar içindeki alma arzusu üzerin-

deki ruhun esas gıdası olan sonsuzluğun hazzının verildiğini hem de

esas sevgi ve ihsanda yürek konulan sonsuz yaĢamın diriliĢle kiĢiye

bahĢedildiğini görmemiz mümkündür.

Kısacası Mesih Ġsa bu örneği boĢu boĢuna vermiĢ değildir.

Çünkü bu anlatımın sonunda kadının ağzından Ģu sözler dökülmek-

tedir; “Şimdi anladım ki, sen Yaratan‟dansın ve söylediğin söz ger-

çekten RAB‟bin sözüdür” (I. Krallar 17:24). Yani Efendimiz sadece bu

öykünün son noktası bile kendi yerini, kurtarıcılığını, Mesih oldu-

ğunu ilan etme durumundadır ve aynı zamanda da bu öyküde anla-

tıldığı gibi Ġlyas birçok dullar varken özellikle yüreği böylesine

vermeye açık, Yaratan’ın “sevgi ve ihsan” vasfına açık bir kiĢi için

nokta sorumluluğunu yerine getirmeye memur edilmiĢ olarak bir

anlamda Efendimiz Ġsa’nın Mesih düzeyindeki o eĢsiz hizmetine

iĢaret edilmektedir. Böylesi Yaratan’dan uzak bir yörede “kadim

antlaĢma” üzerindeki az sayıda kiĢilerin bile gaflete düĢtüğü bir

ortamda birçok dul hanım içinde yukarıdan uyandırılmıĢ bir dul

hanım böylesi bir bol yaĢama sadece kendi varlığında “sevgi ve

ihsanı” karĢılıksız sunması ile edinebilmiĢtir. Bu önemli bir vurgu

noktasıdır. Ve Ġlyas böylesi bir yüreğe hizmet için ordadır. Efendi-

miz de Celile’de böyle bir hizmet için vardır. Ve Mesih’in bütün

talebeleri bizlerde esasında böylesi bir “mana yolu” yolcusu olarak

bütün insanlığa su ve ekmek olabilmek ve hayat verebilmek için

kendimizi feda yolunda esas hazların hazzına ulaĢacağımız ve Me-

sih’le o muhteĢem mana seviyelerinin en üst noktalarında Yara-

tan’la bütünleĢeceğimiz kesindir.

b) Ġnsana yürüyen EliĢa Peygamber- II. Krallar 5: 1-14

EliĢa örneği de yine özenle seçilmiĢ bir örnek olarak karĢımıza

çıkmaktadır. Burada adeta cüzam günahla özdeĢleĢtirilmiĢ ve gurur-

lu bir kiĢinin içinde olduğu durum vurgulanmıĢtır. Kısacası belki de

Celile bölgesinde “sen kendin yaĢa” ya da “çekil git aramızdan”

diyecek olanların “yüzleĢme ile yüzleĢememe” sorunları da bu ör-

nekle vurgulanmak istenmektedir. Burada hiç istenmese de Suriyeli

Naaman için kurtuluĢ düĢman olarak bilinen bir halktan olan hem

63

de bir küçük hizmetçi kız aracılığı ile gelmektedir. Yani burada gu-

rur vardır ve kaale almama yani saymama söz konusudur. Mesih

Ġsa’yı o gün dinleyenler içinde de muhakkak “tereciye tere mi satı-

yorsun biz zaten Musa’nın yazılarını biliyoruz” diyenler ve “dini

sistemleri içinde gururlarıyla Yaratan’ı edinmeyi bir kenara bırak-

mıĢ olanlar vardı.” Ve belki de Efendimiz burada bir yanda EliĢa’ya

iliĢkin bu olayı aktarırken “küçük bir hizmetçi kız” aracılığı ile ge-

len kurtuluĢu da dile getirmesi söz konusu olabilir. Diğer taraftan

her ne kadar EliĢa Naaman’a kendisini dahi göstermediyse de yani

yanında olmasa da “söyledikleriyle” bile Naaman’ın Ģifa bulmasına

neden olabilmiĢtir. Görüldüğü gibi baĢka diyarlarda dolaĢan Mesih

Ġsa’dan kendi diyarında mucize bekleyenlere Efendimiz’in kurtarı-

cılığının maddi varlığında değil mana varlığında aranması vurgu-

lanmaktadır. Ve EliĢa bütün bu hizmetlerini hiç bir karĢılık bekle-

meden sunmaktadır.

ĠĢte Efendimiz Ġsa Mesih hizmetine baĢladığı ilk noktada Yara-

tan’a yürüyüĢten insana yürüyüĢe geçiĢteki anlayıĢ ve kabul zorlu-

ğunu dile getirerek esas gayeyi hatırlatmıĢ ve bu iki örnek ile de

pekiĢtirerek bütün hakiki ve samimi Mesih talebelerine Mesih der-

gahı olan “ne o dağ, ne bu dağ” Ģeklindeki mabedin insanların ken-

disi olduğu bir ortamda hizmetin bütünden bireye boyutunu bizlere

net bir biçimde öğretmiĢtir.

HĠZMETTE MANA REHBERLĠĞĠ

Konuyu kapatmadan önce Mesih Ġsa’nın bize sunduğu kurtuluĢ

hayatında bu hayata davetten bu hayatın zorluklarına kadar bize

örnekler takdimi esasında günümüzün bütün “mana rehberleri”

içinde büyük bir “baĢ mana rehberliği” yapmaktadır. Özellikle EliĢa

örneğinde EliĢa’nın hiç bir karĢılık beklemeksizin yaptığı “mana

hizmeti” örneğini de Efendimiz’in “baĢ mana rehberliği” birleĢtiril-

diğinde önemli bir öğreti noktası daha çıkmaktadır. Bu noktada yu-

karıdan uyandırılma ile Ruh’un rehberliğinde Yaratan’ı ifĢa hizme-

tine çağrılan Mesih Ġsa’da kurtuluĢla Mesihi düzeyde bir yaĢamla

Yaratan’ın ıĢığını ve kurtarıĢ müjdesini ifĢa edecek kiĢi aynı za-

manda ve öncelikle kendi iç varlığının mana rehberi olacağı gibi

64

çevresindekilere de Mesih’te Ruh’un ıĢığını yansıtacak bir mana

rehberidir. O zaman bu rehberliğin de yukardan olması yine bu öğ-

retiler doğrultusunda bir temele bağlıdır.

Bu bağlamda Mesihi manada hakiki “mana rehberliği” her Ģey-

den önce Efendimiz Mesih’in Luka 4’de çizdiği, 1) bir piĢme evre-

sinin idraki, tecrübe edinilmesi sonucu olan ve bütün bu piĢmeler

sonucu yukarıdan verilen bir “Mesih’le sürekli özdeĢleĢme ilkesin-

de” bir yatay önderlik, eĢitlerin birincisi ilkesinde bir önderliktir. 2)

Kesinlikle hiç bir karĢılık beklemeden sunulması gereken ve sürekli

Yaratan’ın Ruh’unda ve Mesih’inde derinleĢmeyi gerektiren bir

ruhani hizmettir ve aynı zamanda bu hizmetin sunumu 3) katiyen

dil, din, ırk, milliyet ayırımı gözetmeden yapılmalı ve hiç bir kiĢi-

den hizmetin sunumu sonrasında illa belli bir ıslah, dönüĢüm ve

değiĢim beklenmemelidir. Çünkü her Ģey Yüce Yaratan’ın Ruh’u-

nun iĢleyiĢine ve Mesih’inin kurtarıĢ ve önderliğine tabidir. Ġnsana

düĢen sadece samimi bir gönül ile Yaratan’a tabi gönlün Mesih ol-

duğu bir hizmeti sunmak ve sonucu Yaratan’a bırakmaktır. Bütün

bu anlatımların sonucunda Efendimiz Mesih Ġsa’nın çizgisi nettir ve

hizmeti ve kurtarıĢı da net olmuĢtur. Darısı yeri bütün kainat olan

Mesih dergahındaki bütün Mesih talebelerinin baĢına…

65

VI. YÜREĞE YÜRÜMEK (Luka 4:24-28)

İlya... yalnız Sayda bölgesinin Sarefat Kenti‟inde

bulunan dul bir kadına gönderildi. - Luka 4:26

Mesih Ġsa’nın kurtarıĢ hizmeti Yaratan’ı yani “Göklerin Hükümran-

lığını” aĢağıya çekmiĢ olmasında ifade bulmaktadır. Yani Yaratan

suretle tam anlamı ile bütünleĢtiği noktada artık Yaratan yaĢanmaya

baĢlar. Artık Yaratan Mesih’le bütünleĢmiĢtir. Ve Mesih Yaratan’la

bütünleĢmiĢtir. Dolayısı ile dünya üzerinde bütün mana aĢamalarını

aĢarak konuĢan düzeye çekilen konuĢan insanın da oluĢturduğu bü-

tünlük esasında ve artık Mesih bedenidir. Bütün bu kavramlarda

artık insanların kendi kuralcılıkları ve kültürel kabuklarıyla oluĢtur-

dukları bir takım dini seviyeler bir bir yerini “ruhta ve gerçekte”

olgusuyla değiĢtirmektedirler. Ve böyle bir Yaratan’ı edinme nokta-

sında artık kiĢi MesihleĢmekte ve Mesih kiĢiden ifĢa etmektedir.

Ama bu herkes için anlık bir algı noktası değildir. Zaten Yaratan’ı

yaĢayana düĢen, Yaratan’ı, aĢılması gereken manevi seviyeleri

uyandırıldığı kadarıyla aĢarak bir yepyeni bir bakıĢ açısında edin-

mesidir. Esasında değiĢen insanın iç varlığındaki arzularının üstüne

çıkan yeni ve ilahi bir bakıĢ açısı ile bakmaktan görmeye geçebil-

mesidir. Bakın, eğer herhangi bir mezhep öğretisi üzerinde takılıp

kalındığında esasında sürekli tekrarlanan öğretiler bizi adeta “hip-

noz” durumuna sokacaktır. Ve bu durumda sadece mezhebin iĢaret

ettiği noktalara bakma gibi bir durumla yüzleĢmiĢ olacağız. Oysa

esas olan Yaratan ıĢığının Ruh’u ile gönüllerdeki iĢleyiĢinin

farkındalığı ile Mesih’i yüreğe almak ve Mesih’le bütünleĢmek do-

layısı ile “sevgi ve ihsan Olan’ı” vasıflarında Mesih’te giyinmektir.

Yani esas olan Yaratan’ı edinme seviyesi dediğimiz bütün kainatı

66

“gönül gözü” ile görebilmektir. Yaratan’ın bütün her Ģeyi kapsayan

o muhteĢem düĢünce yapısını her yerde idrak edebilmektir. Bu ol-

muyorsa o zaman olan Ģey sadece gören gözle maddede yoğunlaĢtı-

rılmıĢ bir algı ile sadece inancın akıl öğretileri ile irdelenmesi du-

rumudur. Bu da dediğimiz gibi sadece görülmesi istenileni görme-

mizdir. Yüzeysel olarak insanların oluĢturduğu kural ve kavramlar

bütününü ve belli oluĢturulmuĢ ilahileri algılamakla meĢgul olmak-

tır. Bu sığdır. Gönül gözü Ruh’un açtığı gözeden içe sızan ıĢıktan

mahrum olduğu için karanlıktır.

EKSĠKLĠK FARKINDALIĞINA HĠTAP

Bu nedenle Mesih Ġsa’nın belli bir dini algı üzerine oturmuĢ ve

kültürle örülmüĢ kendi duvarları arasındaki halkını içinde bulun-

dukları bu durumdan kurtarma arzusu bu bölümdeki ifadelerin ara-

sında oldukça nettir. Ve burada kabuklar arasında olmanın getirdiği

sorunu oldukça net irdelemektedir Ġsa Mesih. Evet, hem “sen uygu-

la” uyarısı ve hem de “reddetme” yüreği bu kabukları içinde yaĢa-

yanların genel semptomlarıdır. Diğer taraftan inançları içinde ayrı-

calıklı olduklarına ve kendi inanç emniyetleri içindeki rehavetlerine

göre kendi bakıĢ açıları dıĢındaki bütün bakıĢ açılarına kapalıdırlar.

AĢağı görmekte, kınamakta ve reddetmektedirler. ĠĢte bu nedenle

Mesih Ġsa’nın iki peygamberi örnek göstererek Yaratan’ın gerekirse

birçoklarını bir kenara bırakıp esas “eksikliğinin farkında olana”

yöneleceğini hatırlatan sözleri onlara ağır gelmektedir. Çünkü onlar

dini algılarının tamlığı içinde tamdırlar. Günümüzde “benim ima-

nıma değil kilisenin (belli bir kilise grubu) imanına” bak zihniyeti

ile kendi kendilerini Yaratan ıĢığında ıslah etme sorumluluğundan

kaçınma adeti hala devam etmektedir. “Benim mezhebim, dinim,

inancım en mükemmel” görüĢü içinde olarak bu mükemmellik için-

de kalmak ve hiç sorgulamamak ve o inancın görkeminde kendimi

kurtulmuĢ addetmek adeta “eksikliğimin üstünü görmeden örtmek

ve ötelemek durumudur.” Oysa Efendimiz Ġsa burada böyle düĢü-

nen zihniyetler o zaman bir anlamda “benim söylemim ve kurtarıĢ

Müjdem” bu zihniyetler haricinde “eksikliğini fark edenler” içindir

demektedir. Bir diğer ifadesiyle de adeta “siz kendinizi din içinde

67

emin hissediyorsunuz ama dikkat ederseniz Yüce Yaratan o sizin

takdir edip saydığınız büyük peygamberlerimizi bile belli noktalar-

da birçoklarını bir kenara bırakarak kendi eksikliklerinin farkında

olanlara gönderdi” demek istemektedir. Ve diğer taraftan da “eğer

beni beklenilen Mesih olarak kabul etmezseniz siz bilirsiniz nasıl

olsa ben o eksikliğin farkında olanlara geldim, kaybeden siz olursu-

nuz” demektedir.

NOKTA SORUMLULUĞU

Ġlyas ve EliĢa gibi manevi aydınlanmıĢlık içindeki Ģahsiyetler

gerçekten de Kutsal Yazılar’ın ifadelerinde hep belirli “nokta so-

rumluluklarında” yer almaktadırlar. Diğer manevi aydınlanmıĢlar ve

bütün mana yolcuları gibi elbette ki esas varlık sebepleri hep “Hak-

tan aldıklarını halka takdimdir.” Yani “Ġnsana yürüyüĢtür” ama in-

sana yürüyüĢ “nokta sorumluluğu” olan daha doğrusu bunu Yara-

tan’ın Ruh’unda ıĢığını yüreğine alan Yaratan’a yürüyüĢü gerçek-

leĢtiren hakiki Yaratan suretine dönenler esas bir algı içinde gerçek-

leĢtirmektedirler. Yaratan’a yürüyüĢ insana yürüyüĢü getirmektedir.

Ve bu Ġsa Mesih’in muhteĢem kurtarıĢ Müjdesinde esas “yürekleri

hedef” alan bir gönül yürüyüĢü olmuĢtur. Çünkü peygamberler yolu

tarif ederlerken Mesih Ġsa “yol” olmuĢtur. Yani eski Türkçe ifade

ile “tarik” olmuĢtur. “Tarik” yani “dar yol” çünkü tek baĢına “yol”

kelimesi Mesih Ġsa’nın öğretiĢ ve kurtarıĢını tam olarak ifade et-

memektedir. Çünkü yol bir cadde olarak da algılanabilir, geniĢtir ve

rahattır. Ama burada bizzat yolla ifade “dar kapı” gibi dar olması,

zorlu bir mana yolu olmasıdır. Bu nedenle Ġsa Mesih “bu kapıdan

geçenlerin az olacağından” bahsettiğini görüyoruz. Neden? Öğreti-

lenlerin zorluğundan mı? Hayır, tam tersi “kiĢinin kendi çıkarı için

alma arzusunun, kötü eğiliminin ve kötü olanın kiĢinin varlığında

baskın olduğu gerçeğinden.” Zaten bu nedenle iĢte Efendimiz Me-

sih Ġsa’nın “yol, gerçek ve yaĢam” öğretisi, müjdesi ve ölüm ve diri-

liĢle tasdikli kurtarıĢ gerçeği sonunda dört duvar kültürleri yansıtan

yapılar içinde envai çeĢit Ģekil ve türde giysi, sistem ve ayinler için-

de esaslı “mana” gerçeğinden koparak “din” kalıbına dökülmüĢ ve

öyle kala kalmıĢtır. Bu nedenle Mesih Ġsa’nın “ey küçük sürü” ifa-

68

desi hep bu kalıpların içinde ya da dıĢında bakmayan ama gönül

gözüyle görenlerin varlığında hala ifade bulmaktadır. O zaman ger-

çek Mesih Ġsa’nın yürek kapısını çalmasıdır. O zaman Yaratan’ı

yaĢayan Yaratan’a yürüyüĢünde aynı zamanda ıĢığı ile insana yürü-

yendir. Kutsal Ruh’un iĢleyiĢinde Mesih’le bütünleĢen samimi iman

edinimindeki kurtulmuĢ fert esasında insana yürüyüĢünde doğrudan

“gönlü hedeflemekte” ve elbette Mesih Ġsa gibi yüreğe yürümekte-

dir. Yani insana yürürken Ruh tarafından yüreği hazırlamıĢ o tek

kiĢinin yüreğine yürüme gerçeği vardır. ĠĢte Ġlyas ve EliĢa örneği

birçok manevi gerçekleri adeta bir bütün olarak ve karĢıdaki kiĢile-

rin algılarına hitap edebilecek Ģekilde sunabilmektedir. Ve zaten

görevini de tam olarak yerine getirmiĢtir. Bu halkın Ģiddetli tepki

göstermesinde belirgindir.

YÜREĞE YÜRÜYÜġ ÖRNEKLERĠ

Mesih’in “yüreğe yürüyüĢe” yani birçoklarını bir kenara bıra-

kıp özellikle bir kiĢiye yürüyüĢe örnek olarak Ġlyas ve EliĢa pey-

gamberlerin hizmetlerinden örnek vermektedir. Ve her iki örnekte

de zorlu bir an içinde olan kiĢilerin yaĢamlarında “mana rehberleri-

nin” dönüĢüm ve değiĢim dokunuĢları vardır. Dolayısı ile Ġsa Mesih

kendi kurtarıĢ hizmetini Yaratan’ı yaĢama ile en üst düzeylerde in-

sana Yaratan sureti olma yolunu açma hizmetini bu örneklerle ifade

etmeye çalıĢmaktadır. Çünkü Mesih’in Müjdesi sadece dıĢtan deği-

Ģim ve dönüĢüme yol açmak değil dönüĢüm ve değiĢimi “tövbe” ve

“göklerin hükümranlığı” kavramıyla kiĢinin kendi iç varlığına taĢı-

yarak tamamen bu kavramlarını yaĢamlarına edinmelerini sağla-

maktır. Ġlyas’ın hizmetinde görülen Ģudur; dullar arasında bir dula

ulaĢan Yaratan’a yürüyen kiĢi yani Ġlyas, insanlara yürürken yüreği

buna hazırlanmıĢ bir yüreğe doğru yönlendirilmiĢ ve bu durumla

Yaratan’dan kaynaklanan “nokta sorumluluğunu” yerine getirmiĢtir.

EliĢa’nın da yaptığı budur. Onun hizmetinde görülen yine aynı Ģey-

dir; birçok cüzamlılar arasında bir cüzamlıya ulaĢan Yaratan’a yü-

rüyen kiĢi yani EliĢa, insanlara yürürken yüreği buna hazırlanmıĢ

bir yüreğe doğru yönlendirilmiĢ ve bu durumla Yaratan’dan kay-

naklanan “nokta sorululuğunu” yerine getirmiĢtir. Dolayısı ile Me-

69

sih Ġsa’nın rolü bütün bu nokta sorumlulukları üzerinde insanı ta-

mamen madde aleminden mana alemine taĢıyacak olan çok daha

kapsamlı bir rol olmakla beraber Yaratan planında yine aynı Ģekilde

iĢleyen bir roldür. Ve bu en üst düzeydeki rolün anlaĢılması için

halkın yakından bildiği bu iki örnek gerçekten de yerli yerindedir. O

gün Mesih Ġsa’nın hitap ettiği halka olduğu gibi esasında bu iki ör-

nek bize de çok Ģeyler anlatmaktadır. Yani Mesih Ġsa öğretiĢlerinde

de buyurduğu gibi Yaratan dünyayı çok sevmiĢ ve biricik (mecazi

manada) Oğlunu, o Yaratan suretini tam olarak ifĢa eden Mesihi

seviyedeki Oğlunu bu dünya için göndermiĢtir ve bu bağlamda her

bir yaratılmıĢ insan önemli olduğu için “güneĢ” hepsinin üzerine

doğmaktadır ve elbette her bir yüreği hazır olan insan ise binler ara-

sında hep en önemli olandır. Yeter ki, yürekler Yaratan’ın

Ruh’unda O’nun nurunu alsın ve yürekler Mesihi düzeylere hazır

olarak Mesih’i gönensin.

MESĠH ĠSA VE ĠLYAS

Metin üzerindeki anlatıma göre Ġlyas gerçekten kötü yönetilen

ve manevi manada değerleri algılayamayan bir topluma “kuzey

krallığına” hitap etme sorumluluğunda bir mana rehberiydi. Yara-

tan’dan edinimi onu böyle bir karanlığı aydınlatmaya yönlendiri-

yordu. Halk tapındıkları nesneleri yaĢadıkları doğa olaylarıyla bağ-

daĢtırıyor ve elbette manevi derinliği ve Kainatın Efendisi’ni idrak

edebilmede ve daha üst manevi değerleri görebilmede ileriye gide-

miyor ve dolayısı ile “kötü eğilimlerine” ve elbette “kendi benlikle-

rine” yeniliyorlardı. Oysa Ġlyas topluma kuraklık kavramında tapın-

dıkları nesnelerin rollerini sorgulatarak onları içinde bulundukları

bu dehlizlerinden yani kabuklarından çıkmalarına gayret ediyordu.

Ve sonuçta elbette kabukların sertliği daha doğrusu bu “insana yü-

rüyüĢ” olgusunda esas olan “yüreğe yürüyüĢ” bir türlü gerçekleĢe-

miyordu. Hatta öyle ki, Ġlyas Efendimiz Mesih’in iĢaret ettiği “kut-

sal yalnızlığa” itilmiĢti. Yani “sen yaĢa” ve “reddediĢ” dediğimiz

kiĢilerin yüzleĢme ile yüzleĢememeleri konumunda Yaratan’la yüz-

leĢen ve yüzleĢtirmek isteyen doğal olarak zıtlıkta yerini almıĢtı.

Yani “benlik üstüne çıkan” ve Yaratan doğası ile uyuma geçen bir

70

“uyum talebesi” doğal olarak “benlikte” ve Yaratan doğasına uyum-

suz yaĢayanlarla bir zıtlık oluĢturmak durumunda olacaktır. Bu ne-

denle metne göre Ġlyas “kutsal yalnız” olarak üstten uyandırılıĢın bir

memuru olarak yaptığı hizmette hayatını sürdürebilmek için hiç de

temiz sayılmayan bir hayvanın ve dul bir hanımın yardımına muh-

taç kalmıĢtır. Daha doğrusu böylesine manevi ihtiyaç içersinde bir

toplumda en umulmayan noktada bu hizmete cevap veren bir hay-

van ve dul bir bayandır.

Metne baktığımızda Efendimiz’in bu metne iĢaretinin nedeni

açıkça görülmektedir. Celile oldukça zorlu bir bölgedir. Yüreklerin

mana ıĢıklarına kapalı olduğu, Yaratan’ın sevgi ve ihsanının net

olarak algılanmadığı bir bölgedir. Ve Mesih Yaratan’ı yaĢayan ola-

rak böyle bir manevi karanlık ortamı içindeki kendi halkına sevdik-

lerine ıĢık sunmak, kurtuluĢ bahĢetmek istemektedir. Ama gerçekle-

ri onlara düĢündürerek aynı tapındıkları maddenin doğaya kaynak

olduğu konusunda emin olan kuzey krallığına Ġlyas’ın düĢündüren

Ģahıs olması gibi Efendimiz de adeta onları “ya tapınma kaynakları-

nız ellerinizin iĢleriyse” diye düĢündürmek istemektedir. Ve onların

cevaplarının olumsuzluğunun farkında olduğunu dile getirmekte ve

belki de bu hizmetinin sonucunda kendisine cevap verenin bir karga

ve bir dul hanım olabileceğinin bilincinde olduğunu beyan etmekte-

dir. Ama ne olursa olsun “yüreği hazır olan” o tek kiĢi için hazır

olduğunu da hakiki, ĢaĢırtan, harika bir mürĢit edasıyla dile getir-

mektedir.

YA KURAKLIK GELĠRSE

“Ya manevi olarak maddede gördüğünüz kaynaklarınız elleri-

nizin iĢleriyse” yani ya dolu bildikleriniz boĢ çıkarsa. ĠĢte böylesi

bir durum insanlığı düĢünmeye iten bir durumdur. Celile halkının da

düĢünmesi gereken bir durumdur. Çünkü esas varken sahte olanla

gün geçirmek abestir. ĠĢte böyle bir durumda muhakkak “insana

yürüyüĢ” bir yolla “yüreğe yürüyecektir.” Çünkü bir hazır yürek

böylesi bir Yaratan’ı yaĢayanı çekecektir. Ve metin anlatımında

olan da budur.

71

Ve böyle bir ortamda o hazır yürek yine kendisi gibi aynı tec-

rübeleri yaĢayan birinin davetine icabet edecektir. Öyle de olmuĢtur.

Kuraklık içinde aç ve susuz Ġlyas yine açlık ve susuzluk içinde kıv-

ranan kadınla aynı tecrübe içinde o kadına yaklaĢmıĢtır. Mesih Ġsa

bütün insanlar için “insanoğlu” olarak insanlardan “su istemekte-

dir.” Bu su isteme esasında “seninle aynı tecrübelerde, çöl tecrübe-

lerindeyim” demektir. Yani “yüreğinin hazırlığı yüreğimin hazırlı-

ğında cevaplarını bulacaktır” demektir. Burada maddede görülen

kuraklık manada görülen kuraklığa iĢarettir. Ve suya ihtiyacı vardır

ve ekmeğe ihtiyacı vardır. Yani kuraklığın öncelikle sulanması ve

sonrada beslenerek yeĢertilmesi esastır. Kısacası kurtarılma gerekti-

ren durumu yakinen bilen ancak kurtarandır.

YÜREĞE YÜRÜYÜġ

Yüreğe yürüyüĢ yüreğin yukarıdan uyandırıldığı durumlar için

mümkündür. Bu anlatımda kadın son noktaya gelmiĢ vahim bir du-

rum içindedir. Yani toplumun inançları ferde indirgendiğinde kiĢiye

kaynak oluĢturamamıĢtır. Metindeki yağmurun tanrısı kuraklık

içinde toplum içindeki bir bireye bile çözüm değildir. Ve bu du-

rumda son noktaya gelmiĢ olan kadın için gerçeklik elindekileri

sınırları içinde kullanmaktır. Bu anlatımla Ġsa Mesih toplumun gel-

diği noktayı da ifade etmektedir. Yani eldeki neyse onunla yetine-

meyeceğinin farkında sonu da tüketecektir. Ve Ģimdi Ġlyas bunu

isterken Ġsa Mesih’te esasında dinleyicilerinden alıĢkanlık haline

getirdikleri ama bir türlü gerçek Yaratan’a dönemedikleri o manevi

kuraklık ortamı içindeki tanrı belledikleri iĢlerini vermelerini iste-

mektedir. Onlarla aynı deneyimde aynı Celile’den olan olarak.

Ve bu adımı atarken öğreti nettir: “korkma!” “ver” esasında bir

üst seviyeye çıkıĢ daha önce de çalıĢtığımız gibi ya “anlık dönüĢ-

türme Ģokları” ya “zaman içinde değiĢim mecburiyeti” ya da “gönül

görüĢü” gibi belli evrelerle gerçekleĢir ve her yükseliĢte a) terk ediĢ

b) “Ģabat” yani duruĢ ve c) ilerleme aĢamalarını beraberinde getir-

mektedir. Burada da durum budur. Yani önce bulunduğun seviyeyi

“terk etme” ifadesi vardır. Ve bu ifade “korkma!” emri ile destek-

lenmektedir. Daha sonraları Efendimiz Petrus’un o doğaüstü su de-

72

neyimini desteklerken de yine aynı sözcüğü kullanmaktadır;

“korkma!” ve YeĢaya’da “korkma seninleyim” ifadesi “bayrak bir

ifadedir.” Demek ki, Ġsa Mesih belli din kabuklarında Yaratan’ın

muhteĢem haz ıĢıklarını görebilmek ve dönüĢüm değiĢimle Mesihi

düzeye yükseliĢin önünde en büyük engel “korkudur.” Ve bu kadı-

nın Yaratan’ı edinme yolunda Yaratan’ı yaĢayanda ıĢığı görmesi

harikadır. Ve kadının böyle bir teklife olumlu cevabı yani elindeki

son yiyeceğini Yaratan’ı yaĢayanda Yaratan’ı fark edip itaati “yüre-

ğinin hazır olduğunu” göstermektedir. Ve bu yürek hazırlığında da

Yaratan’ı yaĢayan artık insana yürüyüĢünde Ruh’un hazırladığı bir

yüreğe doğru yürüyüĢe çevirmiĢ ve o kiĢiye, onun çevresine yaĢam

ve bereket olmuĢ ve o noktada ıĢık kaos olan yaĢamı ıslahla yaĢanır

kılmıĢtır.

ÖRNEĞĠN ÖĞRETĠġĠ

Ve artık bu yaĢam modelidir. Mesih Ġsa’nın canını feda etme-

sinde binler manevi kurtuluĢta can kazanmıĢtır. Yani “verme” çok

günler yemek yeme ifadesindedir. Mesih Ġsa sanki bu küçücük ör-

neklemeyle hatırlarda olan öykünün dinleyenlere sürekli olarak bir

Ģeyler anlatmasını istemektedir. Belki Ġsa Mesih’i kovduklarından

sonra eve gittiklerinde ve hatta aralarında Ġsa Mesih’in sözleri üze-

rinde düĢündüklerinde bütün bu örnekler sürekli birer öğreti olarak

onlara hitap edip duracak gibidir. Muhtemelen öyle de olmuĢtur. Ve

gerek metindeki unun ve yağın en son noktada takdimi ile bereketi

getirmesi ve gerekse Mesih’in ifadesi ile “kendileri ile aynı konum-

daki” varlığı ile halkının kendi ellerindekini korkmadan vermelerini

istemesi muhakkak onlara birlikte “bol yaĢamı, bereketi getirecek-

tir.” Ve hatta böyle bir bereket durumunun sürekliliğinde daha bü-

yük sorunların gelmesi durumunda dahi Yaratan’ı yaĢayan yaratıla-

nı hükmü ile çoğaltandır. Kainata uygulanan ne varsa sistem iĢlevde

bütün insanlığa uygulamaktadır. Yaratan suretinde olmak esasında

“Koruma, karĢılıksız verme ve bütünlük anlamlarını içinde barındı-

ran sevgi ve bunların pratiğe indirgenmesi olan ihsan’ın” kiĢiden

ifĢasıdır, yansımasıdır ki, bu kadında bu görülmektedir. Yani verme

bol yaĢamı ve bereketi çekmiĢtir. ĠĢte Mesih’i giyinmek bu nokta-

73

dadır. Ġlyas bu hanıma aynı tecrübelerde bir Ģahıs olarak gelmeseydi

bu hanımın Yaratan sureti düzeyi belki de ortaya çıkmayacaktı.

YÜREĞĠN DÖNÜġÜM VE DEĞĠġĠMĠ

Yüreğin kendisine gelen Ġlyas’ı, Ġlyas’ın Yaratan’ı yaĢamasında

gördüğü ıĢığa verdiği cevabı ve elinde kalan son gıdasını takdimi

esasında tam anlamı ile bir dönüĢü ifade etmektedir. Yürek karĢı-

sında gördüğü kiĢide gördüğü sistemin sahibi Yaratan düĢünceye

dönmekte ve O’nun vasfı olan vermeyi gerçekleĢtirmektedir. Ve

elbette bu dönüĢümün sürekliliği iniĢ ve çıkıĢlarla yüreğin yerini

bulmasındadır. Ve bu bazen zorlu yaĢam olgularının arasında yerini

bulacaktır. ĠĢte bu gelinen noktadaki iniĢ ve çıkıĢ, düĢüĢ ve kalkıĢlar

seviyenin tam anlamıyla edinilmesine yol açacaktır. Burada metne

göre bu hanımdan daha da ötesinin verilmesi talebi söz konusudur.

Yani madde olarak sahip olduğumuz değerlerde kendi arasında bir

derecelendirmeye sahiptir. Ve burada un ve yağ ile oğul elbette

farklı sahip olma değerleridir. Ve edinimde ulaĢılan seviye daha üst

bir tecrübe ile sarsılmaktadır. DönüĢüm değiĢimi arayıp kendini

iĢlevde ifĢaya dönüĢtürecek bir konuma gelmesi esastır. ĠĢte özellik-

le oğlunun ölüm derecesinde rahatsızlığı bu hanımı Ģimdi bu seviye-

lere taĢımaktadır. ĠĢte bu nedenle bu hanım terk ettiği geçmiĢ korku-

ları üzerinde yeni seviyede yaĢadığı bir Ģabat noktasına gelmiĢtir.

Çünkü metnin ifadesinde oğlunu yitirmek un ve yağ yitirmek gibi

bir kavram değildir. Hem de Yaratan’ı bu kadar yakinen edindiğinin

bilincinde ve elbette bu isyan noktasını getirecektir. Ve bu dul ha-

nımın haykırıĢlarında “durma” noktası vardır. Ama Yaratan’ı yaĢa-

yan kuraklıkta yaĢatan olarak daha üst kaoslarında ıslahında hük-

meden ve çoğaltandır. Çünkü Yaratan suretidir. Ve Mesih Ġsa’nın

daha sonraki o muhteĢem mucizelerle topluma “tövbe” sonrası

“göklerin hükümranlığını” çekmesinin iĢaretleri yine burada kendini

göstermektedir. Yani Mesih Ġsa hem kiĢinin hayatını sürdürmesi

için temel ihtiyaçları hem de kendi fiziksel varlığının ihtiyaçları için

gerekli olanı sunmaya geldiğini ifade etmektedir. Çünkü burada

hem hayatın devamlılığı için gerekli bir sunuma dikkat çekilmekte

hem de can verme gibi ilahi bir örnek sunulmaktadır. Kısacası Me-

74

sih Ġsa kabuklarını kırıp Yaratan’ı yaĢayanı bu Ġlyas’ı kabul eden

hanım gibi kabul edenin hem hayatı hem de canı için gerekli olan

esası edineceğini ifade etmektedir. Ve bu iniĢ ve çıkıĢ, bu düĢüĢ ve

kalkıĢ artık o üçüncü seviyeyi getirmiĢtir. Bu seviye terk ediĢ ve

duruĢ seviyesi ardından gelen artık ilerleme seviyesidir ki, esas

“nokta sorumluluğunda” Yaratan’a yürüyenin insana yürüyüĢünde

hazır yüreğe yöneliĢindeki gaye bu noktada ortaya çıkmaktadır.

Çünkü bu noktada artık o kiĢi Yaratan’a yürüyüĢe geçmektedir.

Yani görev tamamlanmıĢtır. Efendimiz Mesih Ġsa’nın da kurtuluĢ

bahĢettiği ve bir türlü bunu göremeyen halkından esaslı talebi esa-

sında bu hanımın söylediği bu sözlerde gizlidir: “Şimdi bildim ki,

sen bir Allah adamısın ve senin ağzında RAB‟bin sözü haktır” (I.

Krallar 17:24). Bu son noktadır. Demek ki, Ġlyas’a iĢarette gaye bütün bu öy-

künün hatırlatılması ve bu bir türlü beklenilen Mesih gerçeğini gö-

remeyen halkın yavaĢta olsa yukarıdan uyandırılmasına ön ayak

olabilecek bir hatırlatıcı noktanın kendi düĢünceleri içinde sunulma-

sıdır. Zaten daha ilerde de sanki bütün bu kadim kitap anlatılarında-

ki esas söylenilmek istenilenler efendimizce özetlenmektedir. Mese-

la bu sözler yukarıdaki metnin içeriğini adeta bir manada güzelce

ifade etmektedir:

“Önce O‟nun hükümranlığını ve salahını (doğruluğunu) arayın

ve bütün bu şeyler size arttırılacaktır” (Matta 6:33).

MESĠH ĠSA VE ELĠġA

Efendimiz Mesih Ġsa’nın ikinci iĢaret ettiği örnekte hiç kuĢku-

suz kiĢiler üzerinde düĢündükçe Mesih’in Müjde’sine ve Ġsa Me-

sih’in kim olduğuna iliĢkin düĢünmelerine yol açacak bir baĢka iyi

bilinen bir konudur. Bu metinde Suriye kralının ordu komutanı gibi

üst rütbeli kiĢinin çok saygın olmasına karĢın cüzamlı olmasından

bahsedilmektedir. Yani bazen güçlü gibi görünen kiĢiler esasında

kendi “çıkarları için alma arzuları içinde” eriyip yitmektedirler. As-

lında Yaratan’a yürüyemeyen kiĢilerin egemen olduğu bir ortamda

bu kiĢiler güçlü görünmektedirler. Ama “acılar yolunun” her ferdi

gibi çoğu zaman maddede güçlü görünme manada güçsüzlüğün

örtülme çabasından baĢka bir Ģey değildir. Hep dediğimiz ve diye-

75

ceğimiz gibi sorun “alma arzumuzdur.” Bizi bizden kurtaracak ve

“mana yolunun” Mesihi seviyenin esenliğine kavuĢturacak kiĢiye

kavuĢmak her zaman derinliklerimizin en ücra köĢesinde durup

durmaktadır. Evet, bu anlatımda Mesih Ġsa kendi varlığına ve yine o

çok önemli “bütüne hitap eden sorumluluğuna” iĢaret etmektedir.

Yani birinci örnekte kendisine Ġsrail diyen kiĢilere bir mesaj ve-

rilirken, bu ikinci örnekte yine onlara bir mesaj olmakla birlikte

özellikle Tora’dan yani Yaratan nurundan ve O’nun kelamından

yoksun olan diğer halklar için de bir mesaj bulunmaktadır. Cesur bir

yiğit ama cüzamlı bir adam. Esasında çoğumuzun tasviri Naaman’ın

üzerinde görülmektedir. Her birimiz bulunduğumuz konumda ol-

dukça cesur görünmeye ve cesur yürümeye çabalar dururuz ama

çoğu zaman kendimizi kendimizden bile saklarız. Ve eksiklikleri-

miz elbette tamlığı arar durur. Ve bu tamlık çoğu zaman Ġlyas’ın

beklentisinde olduğu gibi ne rüzgârdadır, ne de fırtınada. Bu bek-

lenti umulmadık bir ince seste bize ulaĢır. Ama eğer yüreklerimiz

duymaya hazırlanmıĢsa. Bu metinde de cesaret, yiğitlik ve itibar

madde içinde kendini olmayacak bir noktada zayıflığa terk etmiĢtir.

Cüzam yani manevi dünyamızın kötüye meyli ve kötünün oyunları-

na gelmesi ve her halükarda sürekli alma arzusu kiĢiyi karanlığa ve

kaosa taĢımaktadır. O mana yolunun dinginliği Yaratan’a teslim

olunmuĢ MesihleĢmenin dinginliği elbette yoktur. Adem seviyesi-

nin düĢkünlüğü içinde sorgulama içinde “ben sadece kendi değerle-

rini” ortaya koyar durur ve gurur artık küçük değerlerin farkın-

dalığını asla göremeyecek düzeydedir. Ve öyle de olmuĢtur.

Mesih Ġsa’nın vurgusunda “yüreğe yürüyüĢ” bütün karĢı çıkma-

lar, bütün kabukları içine gömülmüĢlerin dalga geçmeleri ve haka-

retlerinde Nuh sabrında mana inĢasındadır. Nuh seviyesi bizi üst

noktalara taĢıyan seviye olarak karĢımıza çıkar. Ve bir hizmetçi

yani bir hatırlatıcı bir iĢaret fiĢeği görülene dek hayatımızda Adem

üstü seviyeler bize asla açılmazlar. Efendimiz’in o güzel ifadesinde

olduğu gibi; “Petrus, bunu sana açan babamdır.” Ve küçük kız bu

iĢaret fiĢeğidir. Ve Mesih Ġsa elbette müjdesi ile çok daha “yüreğe

yürüyüĢ” uzmanı iĢaret fiĢeğidir.

76

YA CÜZZAM GELĠRSE

Görüldüğü gibi kendi inandıkları değerler içinde Tora’dan uzak

olanlar günlük baĢarı, itibar dolayısı ile gururlarına göre yaĢarlar.

Ve bütün bunlar aslında günümüz insanı içinde aynı Ģekilde geçer-

lidir. O dönemde Musa’nın yasası üzerinde din anlayıĢları içinde

yaĢayanların birçoğu da ve farklı inanç sistemlerine tabi ve gerçek

Yaratan ıĢığından yoksun olanlar da esasında sadece madde kalıbına

döktükleri bir mana algısı içinde mana yolundan çok uzaklarda yü-

rür dururlar ta ki baĢlarına bir bela gelene dek. Yani Ġlyas dönemin-

de Ġsrail krallığının yağmurun ve bereketin ilahı olarak Baal’e tap-

ması gibi ve yağmur kesilene dek de esas Yaratan kaynağı düĢün-

müĢ değillerdir. Burada da Naaman gibi günlük baĢarı, itibar ve

gurur ve elbet bereketin ilahi kaynağı olarak bu kalıplarda inanılan-

lar etkindir. Ta ki, cüzam ve mecazen günahın eziciliği üstün gelene

dek. ĠĢte bu durumda yine esirlik, kölelik zincirini yüklenmiĢ yani

insan düzeyinde karĢı tarafın yaĢadıklarını yaĢayan, onunla empati

kuran bir kiĢi yani “küçük hizmetçi kız” burada öne çıkmaktadır.

Aynı kuraklık acılarında eĢit ortamda o dul hanıma manevi kurtulu-

Ģu uzatan Ġlyas gibi. Burada da kurtuluĢ yoluna iĢaret eden, “Esir

edilmiĢ adeta günahlarla esir edilme gibi manevi bir durumu ya da

cüzamla esir edilme durumunu algılayabilecek seviyede olan bir kız

çocuğudur.

YÜREĞE YÜRÜYÜġ

Muhtemelen Mesih Ġsa’nın bu örneğe iĢaret etmesinde Yahudi

olmayan birisine kurtuluĢu iĢaret eden bu küçük kızla yani kaale

alınmayacak halk içinde Yusuf’un oğlu olarak bilinen birisi olarak

kendisini özleĢtirmekte ve Yahudi olmayanlara dahi kurtuluĢ olma-

ya geldiğine de güzel bir biçimde iĢaret etmekteydi. Çünkü metinde

Suriye kralı bile Naaman’ın hizmetçisinin EliĢa’yı iĢaretine olumlu

bakarken Ġsrail kralı esas iman ediniminde olması gereken birisi

olarak bunu canı gönülden kabul etmesi gerekirken tam tersine böy-

le bir teklife tepki göstermekte ve bir manada “cüzzamdan temiz-

lenmek için bizden baĢka bir yer bulamadılar mı?” Ģeklinde bir ifa-

deyle inançsızlığını dile getirmiĢtir. Aynen o gün Mesih’in önünde

77

duran bazılarının isyan eden yürekleri gibi. Kısacası Celile’de de

birçokları aynı durumdaydı. Yani dün ve bugün aynıydı ve bu güru-

hun arasında önemli olan Ruh’un hazırladığı yüreklerin olduğu ger-

çeğiydi. Ve bu gerçekte samimiyetle Yaratan’a yürüyen önce insan-

lara ve sonra da o hazır yüreklere doğru yürüyordu. Efendimiz Me-

sih Ġsa kendi baĢ mana rehberliğini, mürĢitliğini, kurtarıcılığını,

efendiliğini bütün bu ana “sevgi ve ihsan” prensipleri üzerine otur-

tuyordu. Varsın dinleyenler değiĢmesinler. O tamamen Yaratan’ı

edinmeyle Yaratan’ı yaĢıyor, hiç bir karĢılık beklemeksizin öğreti-

yor ve müjdesi her ne kadar dönüĢüm ve değiĢim müjdesiyse de

katiyen kiĢilerin yürekleri ıĢığı almaya hazır olmamıĢsa onların de-

ğiĢmelerini beklemiyordu. Ve “bunu açan Göklerdeki Baba” yani

Yaratan düĢüncedir diyerek sonucu “Kainatın Efendisi’ne” teslim

ediyordu. ĠĢte bu bağlamda bu küçük hizmetçi de ve elbette EliĢa’da

özellikle Yahudi olmayanların Müjde’ye davetin iĢaret örneği ola-

rak hep Mesih Ġsa’nın kendisini temsil ediyordu. Efendimiz bu ne-

denle bu iki örnekte öncelikle dinleyenlerin uzun vadede gönülleri-

ne hitap etmek ve aynı zamanda bu muhteĢem kurtarıĢ müjdesinin

sadece Yahudiler’le sınırlı olmayacağını da beyan ediyordu.

ÖRNEĞĠN ÖĞRETTĠĞĠ

Bu örnekte de dediğimiz gibi Ġlyas’ın teklifine ilk önce tepki

gösteren dul hanım gibi EliĢa da tepki göstermektedir. Ama içinde

bulunduğu durumun çaresizliğinde elindekini verme yani terk etme

durumundadır. Burada da Naaman itibarını, gururunu ayaklar altına

alarak EliĢa’nın kendisini dahi göstermeden uzaktan söylediği söz-

lere en sonunda imanla tabi olmaktadır. Ve bu durumda sonuca

ulaĢmakta yani tamamen yenilenmektedir. Yani EliĢa bir anlamda

Naaman’ın hem ihtiyacına bereket olmuĢ hem de ona yepyeni bir

hayat takdim etmiĢtir. Ġlyas da dul hanımın hem ihtiyacına bereket

olmuĢ hem de oğlunu diriltme anlatımında olduğu gibi ona yepyeni

bir hayat takdim etmiĢtir. Dolayısı ile Ġsa Mesih her iki örneğe iĢa-

retle “önce sen kendini iyileĢtir” ve “bir peygamber kendi memleke-

tinde kabul görmez” ifadelerinde Kendisini ve dolayısı ile kendisi

gibi Yaratan’a yürüyen ve insana yürüyen talebelerini reddetmesi

78

durumunda bile unutulmaması gerekenin baĢta Kendisi olmak kaydı

ile bütün Yaratan’a yürüyenlerin esasında “yüreğe yürüyenler” ola-

rak “nokta sorumluluğuna” çağrılı olduklarıdır. Ve bu “nokta so-

rumluluklarında” da gerçek birçokları değil birçokları arasında yü-

rekleri hazır olanlardır.

YÜREĞĠN DÖNÜġÜM VE DEĞĠġĠMĠ

Ve bu noktada da Ġlyas’ta olduğu gibi Suriyeli komutanın o bü-

tün itibar, gurur dolu hayat anlayıĢına rağmen yürekten değiĢtiğine

tanık oluyoruz. Dolayısı ile metnin bu anlatımında da Ġlyas anlatı-

mındaki dul hanımın yüreğinin dönüĢüm ve değiĢimi gibi bir dönü-

Ģüm ve değiĢimi görüyoruz. Yani Yaratan’ın ıĢığının aksettiği yü-

rekler eninde sonunda kendilerine yürüyenlerin dokunuĢlarında ay-

dınlanıyorlar ve “tövbe” ve “göklerin hükümranlığı” yolu yani dö-

nüĢüm ve değiĢim yolu bu insanların yüreklerinde yol olmaya baĢ-

lıyor ve sonunda bu insanlar önce Yaratan’a yürüyüĢe ve sonra in-

sana ve sonra da Ġlyas ve EliĢa’da görüldüğü gibi yüreğe yürümeye

baĢlıyorlar. ĠĢte günahlı insanın yavaĢ yavaĢ cansız seviyeden, bitki-

sele ve oradan hayvan seviyesine ve oradan insan seviyesine doğru

yükseliĢinde ancak samimi bir biçimde Ġsa Mesih’i yüreğine kurta-

rıcı ve Efendisi olarak alması ile ve Mesih’le özdeĢleĢmesiyle böy-

lesi bir Yaratan’ı yaĢamanın söz konusu olacağı gerçeği esasında

Mesih Ġsa’nın bütün bu anlatımlarında defalarca irdelenip durmak-

tadır. Esas olan yüreğin dönüĢüm ve değiĢimi olduğu burada da

açıktır ve Suriyeli Naaman’ın ifadelerinde de sonunda bunu aleni

bir biçimde görmek mümkündür:

“Ve işte şimdi bildim ki, bütün dünyada Allah yoktur, ancak İs-

rail‟de (Yaratan‟a gerçekten yürüyenlerde) Allah vardır…” (2. Kral-

lar 5:15) demekte ve bu sözler ardından da hemen “verme” eğilimi

göstermektedir. Ve elbette bu öyküde de kainat formülünde samimi

iman edinimindeki kiĢiye takdim edilmek istenildiği gibi dikkat

edilirse EliĢa da “almama” eğilimini ortaya koymaktadır. Ve

Naaman kendi ülke kültürü altında bazı Ģeyleri yerine getiremeye-

ceği konusunda da dürüst ifadeler de bulunmaktadır.

79

Kısacası Mesih Ġsa, Mesihi düzeyin yegane temsilcisi ve insan-

lığı “mana yoluna” en etkin bir biçimde ulaĢtıran tek yol, gerçek ve

hayat olarak kendisini ifade etmeye baĢladığı anda bu örneklerle ilk

hizmet çağrısını tamamlamıĢ olmaktadır. Elbette bu örneklerin ha-

tırlatılması her ne kadar tepki uyandırmıĢsa da dinleyenleri gerçek-

ten düĢünmeye ve yüzleĢtirilme sonucunda, yüzleĢtirilme ile yüzle-

Ģememeleri sonucunu doğuracak kadar onları düĢünmeye ittiği ke-

sindir. Ve Yaratan’ı yaĢamak ıĢığın o dayanılmaz aydınlığını karan-

lığa bırakmaktır. Ve karanlığın elimize dolanmıĢ ve biz sarmalayıp

boğmaya çalıĢan iplerini kesip atmaktır ve sonuç salt aydınlıktır.

Kimisi için bu, gözleri kamaĢtırıp uyandıran bir ıĢıktır, kimi zaman

bu, gözleri alan ve kör eden bir ıĢıktır. Burada ayrım ıĢığa bakmayı

ve görmeyi bilme noktasıdır. Bu da yukarıdan Ruh’la uyandırılan

yüreklerin aĢağıdan da gayretindedir.

80

VII. DÜŞÜNDÜREN ÖRNEKLER (Luka 4:28)

Havrada bu şeyleri işitince hepsi

öfkeyle dolup ayağa kalktılar. –Luka 4:28

Genelde ibadet için toplanılan yerlerde ve mabetlerde kiĢiler sadece

duymak istediklerini duymak için oradadırlar. Esasında hep beklen-

tileri vardır. Kiminin kendisini daha rahat hissetmesi, kendi bencil

günahlı durumlarından kurtuldukları hissini edinebilmeleri ve çoğu

zamanda hep “kendi bencil arzularının karĢılık bulması” için orda-

dırlar ve çoğu zaman inandıkları esasında kendi arzularının tatmini

doğrultusunda kendi oluĢturduklarıdır. Bazen öyle bir görüĢ geliĢt i-

rirler ki, geliĢtirdikleri görüĢ artık inandıkları ile esas inanılması

gereken arasında bir sorun bile teĢkil edecek düzeydedir. Çünkü

onlar esastan ziyade kendi esasları etrafında toplanmıĢlardır.

MABETTEKĠ BU ġEYLER!

Burada da durum aynıdır. Babil sürgünü sonrasında hala halk

olarak Ġsrail olduğu yerde saymaktadır. Ġçlerinde elbette Yaratan’a

yürüyen hakiki manada Tora’nın aydınlığında kurtuluĢu bekleyen

ve iman edinimi ile Yüceler Yücesini kendi hayatında ifĢa etmek

için Musa’nın öğretilerini yaĢama gayreti içinde olanlar vardır mu-

hakkak ama çoğunluk artık bir kültür inancı oluĢturmuĢ ve beklenti-

lerini de Roma’dan kurtuluĢa bir manada politikaya bağlamıĢlardır.

Günümüz inançlarının bazıları da ırk, kültür ve politika üçlüsü ara-

sında esasında kendisini esas maneviyatın çok uzaklarına taĢıyıp

durmaktadır. Ve elbette bu kaymanın karĢısına çıkan her hangi bir

içten ve samimi öğretiyi duyduğu an bütün değerlerin yegane sahibi

81

olduğunu ortaya koyarak büyük bir bencillikle bu içten ifadelere,

inanca saldırma giriĢiminde bulunmaktadır. Burada da olan budur

esasında. Halkın değer yargıları arasında sadece bir millet, bir kül-

tür olarak var olma ve elbette bu kültür ve var olma değerlerinde bir

kurtarıcı bekleme durumu içindedirler.

Esasında bu tehdit bugün geçmiĢ bir tehdit değildir. Efendimiz

Mesih Ġsa’nın kurtarıĢı kiĢileri kendi firavunlarından yani “bencil

alma arzularından, günahlılıklarından” kurtarmadır. Bu tamamen

kiĢilerin yüreklerinde geliĢen ve yaĢamlarına intikal etmesi bir ol-

mazsa olmaz olan bir olaydır. Oysa insanların çoğu bunu da yine bir

ırk, kültür ve politika üçlüsünde değerlendirmeye baĢlamıĢlar ve bir

de geliĢen toplumun yükleri içinde kendilerine bir terapi yolu olarak

değerlendirmeyi yeğlemiĢlerdir. Bu nedenle bu giriĢ sözü esasında

önemlidir; “Havrada bu şeyleri işitince…” Peki, havrada ne iĢitme-

leri gerekiyordu. O güne kadar duydukları ve belki de kendilerini

mana yolunda yani maneviyatta hiç geliĢtirmeyecek olan Ģeyleri.

Yani bir hayvan sunusunda ne yapılır, sabah kalkınca üç adım at-

madan eller nasıl yıkanır, etin neresi yenir neresi yenmez. Ama bu

Ģeylerin dıĢında Yaratan’la insan yani yaratılanı arasındaki o esaslı

bağı algılamak için havrada olmak çoğu zaman düĢünülemiyordu

bile. Bugün de birçok inançlar Yaratan’dan ziyade yaratılanın kural-

ları arkasında koĢmaktan esas varlık değerlerine ulaĢamamaktadır.

Günümüzün modern görünümlü ve Ġsa’yı vaaz ettiği söyleyen

birçok kurum ve kuruluĢ dahi bir takım kiĢisel, anlık ve o kültürün,

o sosyal yapının beklentilerini karĢılama hem de en iyi bir biçimde

karĢılama çalıĢması içinde geliĢip serpilmektedir. O zaman sade,

olması gerektiği gibi halk içinde, insanların günlük yaĢamlarında

esas manada bir kurtuluĢ hakiki bir Yaratan kurtuluĢu sunmak, Me-

sih Ġsa’nın o her seviye ve topluma hitap edebilecek olan kurtarıĢ

vaazlarını halka indirgemek birçoğunun derdi bile değildir. Ve il-

ginçtir maneviyat yolu her zaman en zor yol olarak gösterilmekte ve

böylelikle kiĢilerin “boĢ ver” deyip bu yoldan nasibini almasına

daha baĢından mani olunmaktadır.

82

YAHUDĠ OLAN DA, OLMAYAN DA

Oysa kurtarıcımız, Efendimiz’in burada yaptığı çok nettir. Bir

anlamda “madem bekliyoruz diyordunuz, iĢte ben buradayım, bili-

yorum hemen algılamanız zor, çünkü beni tanıyorsunuz, bu nedenle

reddedeceksiniz ama Ģu iki örneği hatırlayın. Birisi Ġsra-el’in yani

Yaratan’a yürüyenlerin kaybolan koyunları için Yaratan’ın arzusu

olduğuna, diğeri ise diğer ulusların yürekleri hazır olanları için ar-

zusu olduğuna örnektir” demektedir. O zaman hem mabetlerde iba-

det edenlerden samimi olanlara hem de milletlerden samimi olanla-

ra burada bir müjde verilmektedir. En azından Efendimiz Ġsa Mesih

bu müjdeyi bugün hala bütün dünyaya sunmaktadır. Ama iĢte o

anda havrayı karıĢtıran da daha önce de açıkladığımız gibi bu açık-

lamalardır. Çünkü orada devreye giren “benliktir” yani “her bir Ya-

hudi kurtulmuĢtur be adam sen ne diyorsun, bir de bu inanç sade

bizimdir ne demek baĢka milletlerin de kurtarılması.” ĠĢte sorun

budur. Sorun burada esasında örneklerin onların benliklerine sal-

dırmıĢ olması, esasında zaten kuĢkulandıkları manevi seviyelerden

gerçekten kuĢku duymaları gerekliliğinin onlara hatırlatılmasıdır.

Ve bu noktada da iĢte kıyamet kopmakta ve Mesih Ġsa’nın da bek-

lediği gibi kiĢiler reddetmektedirler hem de vahĢice. Bugün aynı

radikal inanç sahibi birçoklarının tavrı burada da dile gelmektedir.

Demek burada sorun esasında Mesih seviyesinin doğrudan bü-

tün karanlıkları ayağa kaldıracak olan bir seviye ve ilahi bir seviye

olmasındandır. Çünkü bu seviye daha önceki bölümlerde de dedi-

ğimiz gibi kiĢiye kendisini göstermektedir.

HAKĠKĠ AYNA OLMAK

Ama bu örneklerde gözümüzden kaçmaması gereken bir nokta

vardır. Bu noktada Efendimiz Mesih Ġsa’nın hep kiĢilere bulunduk-

ları seviyeyi yansıtmadaki hassasiyetidir. Ayna olmak esasında ki-

Ģinin kendini görmesini sağlamaktır. Aksi takdirde ayna olmak de-

ğil çuvaldızı baĢkasına batırma söz konusudur.

Birinci örnekte dikkat edilirse o manevi aydınlanmıĢ Ģahsın

Peygamber Ġlya’nın kendi açlığı içinde, ihtiyacı içinde karĢı tarafa

yaklaĢmasıdır. Yani evet, elinde inanılmaz manevi değerler vardır.

83

Ve paylaĢmak için yürek aramaktadır ve yüreği bulana kadar da

dolaĢmaktadır. Ve yüreği bulduğunda da kendi insanlık vasıfları

içinde kendini büyük görmeden karĢıdaki ile manevi zenginliğini

paylaĢma içindedir.

Ġkinci örnekte de dikkat edilirse yine o manevi aydınlanmıĢ Ģa-

hıs yani EliĢa da sadece kendi tefekkür ve peygamberlik dünyası

içinde kalarak gururdan uzak bir biçimde kiĢiye kendisini değil de

ne yapması gerektiğini göstermiĢtir. Bu her iki örnekte de verilen

mesajda esas “sevgi ve ihsan yolunda” olan ve Mesih’teki kurtuluĢu

gönenerek Mesihi düzeyde hayatlarında “nokta sorumluluklarını”

yerine getirmek durumunda olan hepimiz için çok güzel örnekler

vardır. Yani bizler anlaĢılmadığımız için dertlenip durmak yerine ve

bunu bahane etmek yerine ve kendi dünyamızı karartmak yerine ve

her zaman birbirimize bunları Ģikayet etmek yerine bu örneklerde

olduğu gibi ve hele hele Efendimiz Ġsa Mesih’in bunun farkında

olduğunu bilerek ve bize Luka 4. bölümdeki hayatının kesitinde

verildiği Ģekliyle bu ve benzeri durumlarda daha gayretle “insana ve

esaslı manada yüreklere yürümeye devam etmemiz” gerekmektedir.

MESĠH BÜTÜNLÜGÜ

“Havrada bu şeyleri işitince…” sözleri gerçekten de bizim için

çok önemli sözlerdir. Çünkü Yaratan’a doğru yürüyüĢümüzde bizim

yolumuz Mesih’i giyinme yoludur ve bu yol elbette “mana yoludur”

ve asla tek baĢına yürünecek bir yol değildir. Çünkü bu Efendi-

miz’in duasında bile açıkça belirgindir; “Ey Göklerdeki Babamız”

ile baĢlayan duada bile bizimle aynı yola çıkmıĢ gönül yoldaĢları-

mızla birlikte aynı binada bir araya gelinme Ģartı aranmaksızın ma-

nevi bir birliktelik söz konusudur. Zaten amaç bütün insan kardeĢle-

rimizin bu manevi yüksekliğe Mesihi düzeye ulaĢmaları esası üzeri-

nedir. Bu bir din değil, bir mezhep değil, falanca ve filancanın yolu

değil, aksine Yaratan’a yürüyüĢte bütün manevi aydınlanmıĢ Ģahsi-

yetlerin o birbirinden değerli tecrübeleri ve kadim yazılarda bu tec-

rübelerin aktarımları üzerinde ve en sonunda da Mesih Ġsa’nın kendi

varlığında ifade bulması ve bize manevi kurtuluĢu sunması ile do-

ruklarda bir yürüyüĢtür. Bu bir manevi iç keĢif, iç seyahattir. Ve bu

84

ve benzeri derinlikler ve elbette Efendimiz’in varlığındaki samimi

ve hakiki kurtarıĢ ibadethanelerde konuĢulmayacaksa ve daha üst

seviyeler ibadethanelerde ifĢa olunmayacaksa daha nerede ifĢa ola-

caktır. Ama halkın beklentisi artık alıĢılagelmiĢ ve yüreklere mane-

vi derinliklere taĢıyıcı bir dokunma yapamayacak okumalar ve tek-

rarlardan baĢka bir Ģey değildir. Çünkü bir kabuk söz konusu ise

ortada hiç kimse bu kabuğu kaĢıma riski almamaktadır.

Elbette bu örneklerin içindeki ayrıntılara bakarken bir baĢka ay-

rıntıyı da göz önünde bulundurmak gerekmektedir. Muhtemelen

burada Efendimiz Ġsa Mesih kendisini her iki peygamberle özdeĢ-

leĢtirerek örneklemeye çalıĢtığı gibi muhtemelen burada yabancı bir

halka esir düĢmüĢ küçük hizmetçi kızın varlığında da bir özdeĢleĢ-

tirme yapmaktadır. Ġsrail halk olarak Roma’nın elinde esirdir. Ama

kutsal metinde verilen örnekte bir küçük Yahudi hizmetçi yabancı

bir halka esir olduğu halde bir Suriye komutanının içinde bulundu-

ğu “cüzam sorununu” yani mecazen günah sorununu halledebilme-

sine yardım etmektedir. Ve bu yardımın da sonucu Yaratan’a övgü-

dür. O zaman yaratılıĢ gayesi O’nu yüceltmek ve O’ndan sonsuza

dek zevk almak olduğuna göre gaye hem Yahudiler hem Yahudi

olmayan bütün Allah’ın yarattığı insanlar için eĢittir. O zaman bu

dahi bu havrada ve elbette kendi dini yapısı içinde mahkum olmuĢ

olan ve bunun ötesini göremeyen herkes için kurtuluĢ vaaz etmek-

tedir. Ve her bir Yaratan’a yürüyenin ne denli Yaratan’ın “sevgi ve

ihsan vasfını” ifĢada ve elbette Mesih Ġsa’da bu ifĢanın en doruk

noktada kurtuluĢ bahĢettiğini ilan etmede mesuldür. Ama bunu ya-

parken yukarıda söylediğimiz gibi Mesih Ġsa’nın önce kendisinin

yaĢayarak ve sonra yaĢamamızı istediği bir hayat metodu içinde

yapmamız esastır.

KÜÇÜK KIZDAN BÜYÜK UMUTLAR

ġimdi bu noktada bu esir, küçük ve Yaratan’a yürüyen samimi

iman edinimindeki kızın tavrına bakarsak özellikle iman ediniminde

kiĢilere bir hayata açılma metodu sunulduğunu görmek mümkün-

dür. Yani bu kızcağız kendi varlığındaki Yaratan’ın ıĢığını ve

Mesihi düzeyi karĢı tarafa tamamen “Yaratan’ın olumlu ve olumsu-

85

zu iyilik için var ettiği” bilincinde bir olumlamayla sunmaktadır.

Cümle Ģöyledir; “Keşke efendim Samiriye‟deki peygamberin önünde

olaydı, o zaman onu cüzamında iyi ederdi” (2.Krallar 5:2). Bu görü-

lemeyecek kadar küçük bir değer olabilir. Ama esasında hepimizin

hayatını etkileyen bir değerdir. Yani insanlara daima “iyi Olan’ın”

vasfında “iyi seviyesinde” yaklaĢmak. Bu iyilik “iĢlerle kurtuluĢ”

iyiliği Ģeklinde alınmamalıdır. Bu iyilik Yaratan’ın iyi olmasından

kaynaklı “Mesih’te içimize ifĢa olunan” seviyenin iyi olmasıdır.

Orada artık Mesih Yaratan’ın Ruh’unda iĢlemenin sonucu olarak

dünyaya “kaostan ıslah olma” yolunda ıĢık tutmaktadır.

Bir gece firavun iki ayrı rüya görür. Ġlk rüyada yedi zayıf inek

yedi iri ineği yemektedir. Ġkinci rüyada ise yedi iyi baĢak yedi cılız,

yanmıĢ baĢak tarafından yok edildi. Ve Firavun bu rüyaların yoru-

mu için kıvranıyordu. Sonunda Yusuf bu rüyaları yorumladı ve

“akıllı ve hikmetli bir adam arasın ve onu Mısır diyarı üzerine koy-

sun” (Yaratılış 41:33) hükmü uyarınca Yusuf’u diyarın üzerine koydu.

IġIĞIN BEKLENTĠSĠZ SUNUMU

Bu YaratılıĢ bölümünde anlatılan kadim bir tecrübe aktarımıdır.

Burada dikkat edilecek hususun Yusuf’tan istenilen yorumun öte-

sinde Yusuf’un bu yorumlardaki olumsuzluk üzerine olumlu olabi-

lecek yolları da takdim etmesidir. Kendisinden istenilen sadece yo-

rumken bu yorumlara çözüm olabilecek yolları da Yusuf gönül ra-

hatlığı ile ve ediniminden emin bir vaziyette ifade etmektedir. Bir-

çok insan otorite önünde sadece kendilerinden istenileni yerine geti-

rirler, birçok ülkede ülke yönetimi için çalıĢanların büyük bir ço-

ğunluğu da ekstra kendilerinden bir Ģeyleri hem de olumlu bir Ģeyle-

ri vermeyi çoğu zaman istemezler. Dünyanın bunca sorunu içine

yine birçok insan asla kendiliklerinden olumlu bir takım katkılarda

bulunmak istemezler. Oysa burada aynen Naaman’ı yönlendiren ve

bir ülkenin en saygın generalinin iyileĢmesini sağlama yolunda en

önemli rolü oynayan bu küçük kız gibi burada da bir mahkum olan

Yusuf kendisinden istenilenin ötesine geçerek ciddi bir konuya po-

zitif olarak yaklaĢmıĢtır. Bu inanılmaz küçücük nokta esasında dün-

yanın büyük problemlerine çözüm getirebilecek bir noktadır. Ama

86

görüldüğü gibi dünya daha çok bütün basın yayın organlarıyla hep

en olumsuz olan ne varsa onları hem de abarta abarta onları konuĢ-

ma arzusu içinde yanıp tutuĢmaktadır.

Çünkü eğilimlerimiz hep problemlere odaklıdır. Oysa diğer ta-

rafta insanlar çoğunlukla çözüm odaklı olmayı alıĢkanlık haline

getirmiĢ olsalardı bugün dünyamızın birçok sorunları çoktan çö-

zülmüĢ olacaktı. Çünkü zihinlerimiz esasında bir bahçe gibidir.

Oraya ne ekersek sonucu da ona göre elde ederiz. Görüldüğü gibi

bu hem bir sorunun halline büyük bir çözüm yolu sunmuĢ hem de

bu olumluyu aktarım yolu bu yolun sahibine büyük bir çözüm ol-

muĢtur. Muhtemelen bu o esir ve küçük hizmetçi kız için de böyle

olmuĢtur. O zaman bu örneklerin ıĢığında Efendimiz Ġsa Mesih’in

Yaratan’ın kurtarıĢ planındaki o büyük kurtarıĢ rolü esasında insan

dünyasının o sorunlu manevi derinliklerine ve dolayısı ile sorun

dolu yaĢamlarına inanılmaz bir olumlu çözüm sunmaktadır deme-

miz hiç de yanlıĢ olmaz.

Çünkü dünyamız kendini hep bir diğerinden ayırarak tanımlar

bunun olması zaten baĢlangıçta böyle tayin edilmiĢ olmakla birlikte

gaye karĢı tarafı iyi tanıyabilmektir. Oysa bu yanlıĢ bir yorumla

karĢı taraftan nefret ve kaçma Ģeklinde algılanmaktadır. Elbette se-

nin “varlığını” yok etme gibi bir giriĢim karĢısında karĢıyı farklı

değerlendirmek mümkün bile olsa yine en olumsuzda bile karĢı ile

bir bağ olduğu muhakkaktır. O zaman Efendimiz’in bu iki örnekte

ifade ettiği bir diğer noktada “eğer sizler Mesih’in kurtarıĢını arzu-

luyorsanız o zaman hem Yahudi hem Yahudi olmayanları kurtarıl-

maya layık, bir bütün olarak görmeniz esastır” noktasıdır. Yukarda

değindiğimiz gibi bugün olmasa bile o gün bu nokta büyük, kolay

kolay aĢılması mümkün olamayacak olan bir nokta olarak karĢımıza

çıkmaktadır.

BÜTÜNLÜK ARAYIġI

KiĢi esasında Yusuf misali kayıp haldedir. Yani dünya içinde

yönsüzdür. Babası Yusuf’u kardeĢlerini bulması için göndermiĢti ve

bir türlü kardeĢlerini bulamıyordu ve bir adam Yusuf’a sordu “ne

arıyorsun?” Ve Yusuf cevap verdi; “kardeĢlerimi, onlar sürüyü ne-

87

rede güdüyorlar lütfen bana bildir.” Dikkat ederseniz yönünü kay-

betmiĢ bir kiĢi kardeĢ yakınlığını sorgulama durumundadır. O em-

niyetsizlik içinde. ĠĢte dünyamızın o Yaratan bütünlüğünü Mesih’te

yakalayamama durumunda esasında Ruh’un uyandırmasında hep bu

soruyu sorar durur “kardeĢlerim nerede?” Ve adamın cevabı esasın-

da hepimizi esarete sürükleyen bir cevaptır, elbette manevi olarak

ve mecazen ama adam Ģöyle demektedir; “bu bölgeden çoktan ay-

rıldılar.” Yani demek istenilen, seninle bir alakaları olsun istemiyor-

lar. Bakın burada dünyayı inananlar inanmayanlar diye dahi ikiye

ayırmak, Yahudi ve Yahudi olmayan diye kainatı bölmek Yara-

tan’ın Mesih’indeki bütünlüğüne daha baĢından zarar getirmek de-

mektir. Ve Yusuf’un kardeĢlerini bulamamasındaki bu gerçek kar-

deĢlerinin ondan ayrılması, onu kıskanması, onu ayrıcalıklı görme-

siydi ve bu bölünmüĢ durum sonunda Yahudiler’in Mısır sürgününü

getirdi. Bu Yaratan’a samimiyetle yürümek isteyenleri de manevi

manada “kendi benliklerine esir eden bir sürgünü getirmektedir.”

Görüldüğü gibi bu iki örnek dahi Efendimiz’in sözlerinde esa-

sında biraz manevi yüreği olanlar için çok zengin içerikler taĢımak-

ta ve büyük mesajlar vermektedir. Yani “havrada konuĢulmaması

gereken” birçok Ģeyi esasında Efendimiz Mesih Ġsa birkaç paragraf

ve iki örnekte dile getirmiĢ ve sonucu da böylesine bir yüzleĢme ile

yüzleĢtiren üst aklın yani Mesih Ġsa’nın havradan dıĢarıya atılması

ve hatta neredeyse canına kast edilme durumunu getirmiĢtir. Ama

yüzleĢtirilmekten korktuğumuz gerçekler belki de bizim hakiki ma-

nada “mana yoluna” geçerek Yaratan’ı edinmemiz ve Ruh’unun

aydınlığında Mesih’inde esas anlamda kurtulmamız demek olacaktır

ve bu muhteĢem dönüĢüm ve değiĢim “hayatımın gayesi ne?” soru-

suna cevap vererek sonsuzluğu içime çekecek ve geldiğim kaynakla

bütünleĢerek sonsuzlaĢmama neden olacaktır.

88

VIII. YÜREKTEN BÜTÜNLÜĞE (Luka 5:4)

Derin sulara açılın,

balık tutmak için ağlarınızı atın.

- Luka 5:4

Mesih Ġsa’nın kendi hizmetine baĢladığı o ilk noktada hizmetinin

sınırlarını net olarak belirlediğini görüyoruz. Buna göre hizmeti

“Allah’ı bütün yürekle sevmek” ve “dostunu kendin gibi sevmek

ilkesinde” hem Yahudiler’in manevi manada kayıp olanlarına hem

de Yahudi olmayanların manevi manada kayıp olanlarına geldiğini

açıkça ifade etmektedir. Ve bu açıklamasının arkasında esasında

daha da ileriye gitmektedir Mesih Ġsa. Çünkü böylesine bir yakla-

Ģımda esasında kiĢilerin “eksikliklerin farkındalığı” esası üzerinde

taleplerinin de ön planda olduğunu görüyoruz. Yani yukarıdan

uyandırmaya aĢağıdan gayretle bir bağ oluĢturmanın öneminin de

vurgulandığını görüyoruz. ĠĢte bu yaklaĢımla hizmete giriĢen Mesih

Ġsa kendisinin sunduğu “dönüĢüm yani tövbe ve göklerin hüküm-

ranlığı yani değiĢim” yolunda yürümenin prensiplerini de çizmeye

devam etmektedir.

TALEBELĠK ESASI

O zaman her Ģeyden önce “acılar yolundan” mana yoluna geç-

mek elbette bir “çölde deneyimi” gerektirmektedir demiĢtik. Bu

deneyimin ardında özellikle “edinim testine” tabi olma esasından

sonra artık kiĢinin dönüĢümle değiĢime geldiği Mesih Ġsa’nın kendi

varlığında ifade edilmektedir. Bu ifadenin hemen arkasından da

Mesih’in “hükmedin ve çoğalın” emri doğrultusunda yetkin Yara-

tan’dan gelen bir yetki ile ıĢığı yani “sevgi ve ihsan Olan’ın” bu iki

89

mühim vasfını yansıtmaya baĢladığını görüyoruz. Böyle bir durum-

da da ıĢığın etkinliği net olarak karĢımıza çıkmaktadır.

O zaman her Ģeyden önce “acılar yolundan” Yaratan’a yürüyüĢ

yoluna geçiĢ yani “mana yoluna geçiĢ” ve Yaratan’ı edinme Ģu se-

viyeleri içermektedir:

1. Yukarıdan uyandırılıĢ (Müjde)

2. AĢağıdan gayret (Tövbe)

3. Edinim testi (maddi, manevi ve ruhi seviyeleri ıĢığa teslim)

4. Yaratan’a yürüyüĢ,

5. Ġnsana yürüyüĢ,

6. Yüreğe yürüyüĢ,

7. Bütünlük (Göklerin hükümranlığı)

Bu yedi seviye aynı zamanda tövbeden göklerin egemenliğine

geçiĢ aĢamalarını göstermektedir. Yani aynı zamanda dönüĢüm ve

değiĢimdir ve aynı zamanda “kaostan ıslaha” bir dönüĢüm ve deği-

Ģimdir. Yani kainatın baĢlangıçtaki “karanlık ve Ģekilsizliği” Yara-

tan’ı ıĢığının her bir karanlık ve Ģekilsiz noktaya nüfuz etmesinde

bir ıĢıma olmuĢ ve o alanda esaslı bir “ıslahla” esaslı bir “yeni ya-

Ģam” dönüĢümü olmuĢtur. Kısacası daha kainatın ilk baĢlangıç

anında dahi bu “talebelik” esasları adeta yaratılıĢ ilkeleri olarak uy-

gulanmıĢtır. Burada Efendimiz Mesih Ġsa’nın mübarek varlıklarında

da aynı ıĢımanın kaostan ıslaha Ġsa Mesih’i insan evladı konumun-

dan Yaratan’ın kelamına dönüĢtürmektedir. Ve elbette bütün bu

aĢamalar öncelikle daha çok uygulamaya yönelik bir takım dini uy-

gulama seviyelerinde kendileri mana seviyelerine hazırlanmıĢ Ya-

hudiler içinde yine ıĢığın nüfuzu yani bekledikleri kurtaran Me-

sih’in ıĢığının ıĢımaya baĢlamasının sonucu yine aynı dönüĢüm ve

değiĢim baĢlamaktadır. En azından Mesih’i bekledikleri Mesih ola-

rak görebilen, kalp gözleri açılanlar için. Ve bu dönüĢ ve değiĢim

Mesih Ġsa’nın varlığında kainatın doruklarından artık insanların

ayaklarına kadar net bir Ģekilde görsel olarak ulaĢmıĢ ve bu Ģekilde

de Petrus’un dönüĢüm ve değiĢiminde gördüğümüz gibi ferdan fer-

da bir ıĢık alıĢı ile Yaratan’ın farkındalığında bir yaĢama giriĢ ya-

ĢanmıĢtır.

90

Yani Efendimiz Mesih Ġsa’da bize intikal eden ve bizzat kendi

hayatıyla irdelediği ilahi talebelik ilkeleri ta kainatın yaratılıĢ anında

“Yaratan kelamının” o muhteĢem “ol” sözündeki içerik olarak “ka-

ostan ıslaha” ve “karanlıktan aydınlığa” ve “maddeden manaya” o

inanılmaz dönüĢüm ve değiĢim esasları olarak hep insanlar için bu-

lunmaktadır. Bu “ol” sözü Mesih Ġsa’da artık insan varlığının bütün-

lüğü içinde insana kurtuluĢ olarak hakiki “Ġsra-el” yani Yaratan’a

yürüyeni ortaya çıkarmak için vardır. Ve bu Petrus ve diğer “ilk

Mesih talebelerinin” hayatları ile bizlere çok net örneklerle anlatıl-

makta ve bizlerin de tövbeden göklerin hükümranlığına, kaostan

ıslaha, karanlıktan aydınlığa, Ģekilsizlikten Ģekle bu Ģekilde ulaĢ-

mamıza yol açılmıĢ olmaktadır bu bütün insanlığın kurtuluĢuna yol-

dur. Dar bir kapı ardındadır ama hakiki ilahi yüksekliklerin yegane

yoludur. Yani “yeni yaĢam yoludur.” Hakikat yoludur. Hakikat ki-

Ģinin “kendini bilmesidir.” KiĢinin kendini bilmesinde esaslı kurtu-

luĢ Ruh’un yüreği hazırlamasında Mesih’in yüreğinin kiĢinin yüreği

olmasıdır. Yani Yaratan’ı edinme yoludur.

VE ÜSTATLARIN ÜSTADININ IġIMASI

Ve bütün bu adımları kendi hayatı ile ortaya koyan Efendimiz

Mesih Ġsa bu hayat tarzının her bir noktasını adeta bir hayat sınıfına

çevirmektedir. Çünkü hizmete çağrılma anından hizmet için dona-

nımlı olmanın zorluklarından tutun da, aĢılması gereken engelleri

dahi hayatında kendi örneklemeleriyle bize aktarmıĢ ve aktarmaya

devam etmektedir. Böylesi bir mürĢit hakiki irĢat eden yani aydınla-

tan, yol açan, öğreten mana rehberi elbette gönüllerin kurtarıcısın-

dan baĢkası olabilecek değildir. Mesih Ġsa hizmete yola çıktığında

görüldüğü gibi üç ilkeye özellikle önem vermektedir. Bunlardan ilki

hakiki bir mürĢidin yani irĢat eden hakiki bir üstadın esaslı görevi

tam anlamıyla yerine getirmek için önce kendisinin tamamen Yara-

tan’ı hayatına edinen (yani sevgi ve ihsan vasıflarını doğası kılan)

ve hakikaten Yaratan’a ve elbette insana yürüyen olmalıdır yani

yüreğe yürüyen, ikincisi bütün bunları herhangi bir beklenti, bir

maddi ya da manevi makam ya da ödeme beklentisi olmaksızın ye-

rine getirmesidir ve üçüncüsü bütün bunları hakikaten karĢı tarafa

91

illa karĢı tarafın bu öğretilere karĢı olumlu bir cevap vermesini bek-

lemeden yapmasıdır.

Yüce Yaratan “güneĢini hem iyi hem kötü eğilim sahibi” bütün

yarattığı insanlara eĢit oranda sunmaktadır. Ama insanlar ancak

kendi algılarında mevcut gerçekliklerine göre bu verileni alma ya da

almama, değerlendirme ya da değerlendirmeme durumundadırlar.

Mesih Ġsa hizmete baĢladığı anda esasında artık Yaratan’ı tam

olarak ifĢa edebilme durumunda O’nun mesh ettiği, tayin ettiği bek-

lenilen kurtarıcısı olarak vazifeye baĢlamaktadır. Yani birinci esaslı

üstat olma ilkesini yerine getirmektedir. O Yaratan’ı yansıtmakta-

dır. O’nun gibi kendisi için alma arzularının üstünde tamamen sevgi

ve ihsan vasfında kainata ıĢığı yansıtandır. Ve bu bağlamda hiç bir

beklentisi olmadan sadece kendisindeki o muhteĢem kurtarıĢ ıĢığını

insanlık alemine takdim etmekte ve hem Yahudi hem de Yahudi

olmayanlara kurtarıĢ getirdiğini ilan etmektedir. Ve üçüncüsü dinle-

yicilerinin ve izleyicilerinin hiç bir biçimde anlık değiĢmelere tabi

olabileceği beklentisi içinde değildir.

Kısacası Yaratan’ı yaĢayan Efendimiz Mesih Ġsa bu yaĢayıĢın-

da tamamen “mana yolunun” yani Allah yolunun ve Allah’ı, O’nun

o muhteĢem vasıfları olan sevgi ve ihsan vasıflarını edinerek edin-

me yolunun emniyeti içinde inanılmaz bir manevi sükunete sahiptir.

Esasında bu sükunet dahi bize özellikle mana yolu rehberi olmaya

çağrılmıĢ olan kiĢilere büyük bir öğretiĢ sunmaktadır. Eğer Yara-

tan’ın Ruh’u üzerimizde ise o zaman hakikaten Mesih üzerimizde-

dir. Yani Mesih Ġsa’nın o sükunet vasfı, o esenlik vasfı, o selamet

vasfı üzerimizdedir. Ve selamet esas manası ile tamlıktır. Ve Efen-

dimiz Ġsa bu nedenle “tamamlamaya gelendir.”

ġimdi o zaman yedi maddede hakiki bir mana talebesinin yani

Mesih talebesinin izleyeceği yolları görürken aynı zamanda hakiki

bir Mesih talebesi olarak mana rehberliğine davet almıĢ bir kiĢinin

de Mesihi manada bir “mana rehberliğinin” ne olduğunu bu üç nok-

tada görebilmektedir. Tekrarlamak gerekirse hakiki bir Mesihi mana

rehberi;

1. “Sevgi ve ihsan Olan’ı” Ruh’unda ve Mesihinde hakikaten

giyinmiĢ Yaratan’ı yaĢayan bir kiĢi olmalıdır.

92

2. Yüce Yaratan gibi ve Efendimiz Mesih Ġsa gibi hiç bir maddi

ve manevi beklenti içinde olmaksızın “karĢılıksız aldığı Yaratan’ın

dönüĢtürerek değiĢtiren ıĢığını” insan kardeĢlerine takdim etmelidir.

3. Ve bu takdim ediĢte Yaratan’ın “güneĢini iyi ve kötü eğilim

sahiplerine” olarak sunmasında ve onlardan belli bir dönüĢüm ve

değiĢim beklentisinde bulunmaması gibi “mana rehberi de” kendi

talebelerinden bu dönüĢüm ve değiĢimi beklememelidir.

Bu ilkeler Yaratan’ı yaĢama prensiplerini bize öğreti, hayatı ve

kurtarıĢı ile kısacası maddi ve manevi bütün varlığı ile ortaya koyan

Efendimiz, üstadımız, kurtarıcımız Mesih Ġsa’nın Yaratan kelamı

olarak ortaya koyduğu ilkelerdir. Ve Yaratan’ı yaĢamak bütün bu

ilkeleri doğamız olarak edinmemizdedir. O zaman Mesih’i giyin-

mek esasında bu özellikle manevi manada insanlığa hayat olabile-

cek bu ilkeleri doğamız üstüne yedirmemizdir. Yaratan’ı yaĢamak

dini ilahiyat ve uygulamalardan ayrılıp “ikinci ve esaslı bir insan-ı

kamil düzeyi doğayı doğamız edinmemizdir.” ĠĢte bu “mana yolun-

da” edinilen Mesihi düzey hakiki Yaratan sureti düzeyi olarak sade-

ce salt ve konuĢan düzey insan yaĢamıdır. Sonsuzluk hayatıdır. Ya-

ratan ıĢığının bizi “kaostan ıslaha” getirdiği hakiki manevi üst haz-

lar yaĢamıdır.

MESĠH TALEBESĠ OLMAK

Yukarıda irdelediğimiz noktalar doğrultusunda o zaman hakiki

manada Mesih talebesi olmanın ne anlama geldiğini anlamamız

mümkündür. Kutsal Yazılar’a baktığımızda Mesih Ġsa’nın katiyen

bir din ya da mezhep kurma peĢinde olmadığını görmemiz müm-

kündür

Mesih Ġsa, tamamen kendisine bürünen ve eksikliğinin farkında

kurtuluĢun Yaratan’ın Mesih’inde olduğu Ruh’un yürekleri açması

ile malum olmuĢ kiĢilerin Yaratan’ı edinme yolunda olanlar oldu-

ğunu ve sonsuzluk hacıları olduğunu açıkça ifade etmektedir. Çün-

kü Mesih Ġsa’ya göre dini seviyeler insanların “hakiki anlamda ma-

nayı, Yaratan’ı sorguladıkları” düzeylerdir. Kültürel ifade düzeyle-

ridir. Ġnsani seviyelerde ve yaĢanılan dil, kültür, çevre anlayıĢlarına

göre algılama çabalarıydı. Esas olan “yol, gerçek ve yaĢamın” ken-

93

disinde ifĢa olunan olduğu o da “konuĢan düzeyde” hakiki Yaratan

sureti olmak olduğu gerçeğiydi. Bu nedenle tapınağı kendi bedeni

ile ifade ettiği gibi, tapınılan yeri de “ne o dağ, ne bu dağ” olarak

ifade ediyordu. Ama insanların “kendi benleri için alma” arzusunun

güçlülüğü Efendimiz’in bütün bu öğretilerine ve Müjdesi’ne rağ-

men ne yazık ki, insanlar bütün bu kurtarıĢ öğretilerini ve kurtarıĢı

dahi zincirleyecek bir dinler ve mezhepler ve ilahiyatlar ordusunu

ortaya koymuĢtur.

Oysa Mesih Ġsa’da, Yaratan’ın Ruh’unda kurtarıĢ Müjdesi

“Tövbe ve göklerin hükümranlığı” ifadeleri arasındaki “mana yo-

lundadır.” Yani talebelikte bu iki ifade arasında Mesih Ġsa’nın biz-

zat kendi üzerinde deneyimleyerek anlattıklarını tecrübe ederek

edinmektir. Ve dolayısı ile Mesih’in ölümü ve diriliĢi öğretisinin

derinliğinde nefsin iptali ile nefsin üzerine ilahi Ruh’un ıĢımasına

yol açan yepyeni bir Mesihi ego oluĢturmaktır. Bunun için talebelik

hayat boyu bir mana talebeliği bir ilahi karakter edinimidir. Yani

Mesih’te biçimlenmek ve Yaratan’ı tam olarak vasıflarıyla edinene

dek sonsuza yürümektir. Mana rehberlerinin ve bütün “mana yolu”

talebelerinin yegane ve esaslı “mana rehberi Efendimiz Mesih

Ġsa’dır.” Ve Mesih Ġsa Yaratan’ın Ruh’unun muhteĢem iĢleyiĢinde

yüreklerin hazırlandığı her noktada insanlığı kaynağına yani Yara-

tan’a dönüĢtürüp değiĢtirmekle yönlendirmekte ve Yaratan’ın yan-

sıması böylelikle yerli yerinde olmaktadır. Ve yaĢam Yaratan’ı yü-

celtme ve O’ndan sonsuza dek haz alma esasına böylelikle oturmuĢ

olmaktadır. Aynı zamanda bu hazda karanlık ve Ģekilsizlikte aydın-

lık ve düzen “eksikliği tamlığa” çevirmek olmasında kiĢisellikten

bütünlüğe yürüyüĢ vardır. Yani “ben” yalnız kendi “alma arzusunda

bendir.” Alma yansıtmaya yani “vermeye” ama Yaratan suretinde

vermeye döndüğünde Yaratan’la bütünleĢme devreye girer. Yara-

tan’la bütünleĢme kainatla bütünleĢmedir. Yani “Sevgi ve ihsan

vasfı” Yaratan’ı yaĢamanın esası bu nedenle bütüne çıkan bir yol-

dur. Allah’ı bütün yüreğinle sevmenin, dostunu kendin gibi sevme-

ye getirmesi bundandır. Ve Mesih Ġsa’nın öğretiĢinde olduğu gibi

“dostun kimdir?” dostun “sana selam veren” değildir. Yoksa “put-

perestlerden farkın nedir?” sorusu ile karĢılaĢmak an meselesidir.

Dost, yürüdüğün insan ve sonra yürüdüğün yürektir. O zaman “sev-

94

gi ve ihsanda” verme ancak Mesih bedeninde hakikati oluĢturur.

Yani Yaratan’ın ıĢığı “nerede iki ya da üç kiĢi varsa” kavramında

bir “mana grubunda” vardır. O zaman Mesih talebesi Mesih’te Me-

sih’e çekilecek olandır. Bir baĢka deyiĢle Ruh’un hazırladığı yürek-

ler Mesih’e çekilirler. Ve Mesih bu nedenle “ardımdan gel” dedi-

ğinde Ruh’un hazırladığı yürek Yaratan’a yürümeye baĢlar.

TALEBE OLMA YOLU GRUPTAN GEÇER

Mesih Ġsa daha önce talebelerini seçmiĢti. Matta 4. bölüm 18-

22 arasında ve aynı zamanda Luka 4: 1-13’de okuduğumuza göre

bu talebeler daha önce Mesih Ġsa’nın ilahi uyandırıĢına cevap ver-

miĢlerdi. “Göle ağ atıyorlardı. Onlara „ardımdan gelin‟ dedi. „Siz-

leri insan tutan balıkçılar yapacağım‟” (Matta 4:19) ve onlar Me-

sih’in ardından gittiler. Yani maddi varlıkları için olan gayretleri

üzerine çok daha derin bir gayrete davet olunmuĢlardı. Fakat Luka

5. bölümde gördüğümüz gibi böylesi yüce bir manevi çağrı algısın-

da zorlandıkları için dünyasal iĢlerine daldıklarında esasında bir

türlü bu çağrının gereği olan birlikteliği sağlayamıyorlar ve dünya

gailesi ve baĢarı ya da baĢarısızlıkları arasında esas hedefi, esas ya-

ratılıĢ gayesini yitiriyorlardı.

ĠĢte bu nedenle daha önce onları “gruba” davet eden ve esas ta-

lebeliğin “mana grubundan” geçtiğini açıkça belirten Efendimiz bu

kez onlara dünya iĢlerinin dahi esas hayat gayesi bilincinde daha da

büyük bereketler getireceğini vurguluyordu.

Eğer bizler hakikaten “hayatımızın gayesi ne?” sorusunu Yara-

tan’ı edinme olarak algıladığımızda, O’nun ıĢığının Mesih’te sun-

duğu kurtuluĢta olduğunu anladığımızda; o zaman hayatın mana

derinliklerinde olmanın getirdiği yürek esenliği ve emniyetinde

“daha da derin sulara” açılabileceğimiz için daha da bereketlerle

dolu, Yaratan’ın ıĢığının muhteĢem enerjisinde, daha da dopdolu,

gayesi belirgin ve sonsuza doğru devam eden ve sonunda Mesih

düzeyinde Yaratan’la bütünleĢen bir yaĢama ulaĢacağımız kesindir.

O zaman bu gaye etrafında kurtuluĢ ıĢığının aydınlatmasında topla-

nan talebeler merkezlerinde Mesih’i yaĢam edinmenin o dayanılmaz

aydınlığını birbirlerine yansıtarak bu aydınlığı bütün dünyaya daha

95

etkin sunma ayrıcalığına sahip olacaklardır. Bu zaten Efendimiz’in

“ilk talebelerinin” hayatlarında olanlarda ve birlikteliklerinin dün-

yaya getirdiklerinde aĢikârdır.

TALEBE DEĞĠL ÖĞRENCĠ OLMAK

Kısacası birinci aĢamada daveti almıĢ olan talebeler bu davetle

kendi güncel hayatları arasında bir denge bulamadıkları için kendi

iĢ hayatlarını yeniden öne geçirmiĢler ve kaygıları içinde Mesih’ten

öğrenmeye açık ama talebe olmaya kapalı bir yaĢam tarzını tercih

etmiĢlerdir. Oysa Efendimiz’in bu bölümde ifadeleri ve iĢaretleriyle

açık olduğu gibi Yaratan’ı yaĢamak öğrencilikle değil talebelikledir.

Yani bir Ģeyleri bilmek bizi Mesih’in kurtarıĢını edindiğimiz bir

yaĢamı, Ruh’un o muhteĢem esinlemesi içinde yaĢamamıza sebep

olacak değildir. Oysa Yaratan’ın kelamı olan Mesih merkezli “mana

grubuna” yani Mesih bedeni de diyebileceğimiz o manevi “dergaha

(kapıya)” Yani Mesih dergahına manevi olarak dahil olmamız, bir

baĢka ifadeyle kafamızı manevi ıĢık halkasına büyük bir taleple,

istekle sokmamız bizi Ruh’un açtığı gönül gözü içindeki müthiĢ

iĢleyiĢle Mesih gönlüne ulaĢtırmıĢ olacaktır. Dolayısı ile bu Yara-

tan’ın nurunu, “sevgi ve ihsan olan varlığının” o muhteĢem dina-

mizmini edinmektir. Yani insan olarak “surete” dönüĢtür. Bu da

sonsuzluğu Ģimdi edinmeye baĢlamak ve dolayısı ile “hayatın anla-

mını” kendi düzeyimizde edinmemiz demektir.

Eğer Markos’un 1. bölümünde 16-20 arası yazılarına bakarsak

Efendimiz Ġsa Mesih Müjde’yi yani “tövbe ve hükümranlık” mesa-

jını ilana baĢlar baĢlamaz kendisine talebeler edindiğini söylemek-

tedir. Çünkü hakiki manada Yaratan’ı yaĢayan ruh kendi bütününü

aramak gibi esaslı bir manevi iĢe öncelik vermek durumundadır.

Yani bu durumda “uyanıklık” bedendeki nefsin üzerindeki mevcut

can olan ruhunda üzerinde yer alan esas “ilahi ruhun” tamamen Ya-

ratan’ın Kutsal Ruh’unun parçası olduğunun bilincindedir. Bütün

insanlar bu muhteĢem Ruh’un parçada ifĢa için bölünmesinde “ben

seviyesinden” hareketle yeniden Yaratan’a kurtarılmayı beklerler.

ĠĢte bu noktada bu en üst vazife Mesih’in vazifesidir. Elbette bu

durumda bütün hazır ruhlar Mesih’e tabi bir yöneliĢ içindedirler.

96

Bütün “kötü eğilimdeki” ruhlarsa elbette Mesih’i kurtarıĢtan ve

Mesihi düzeyden rahatsız durumdadırlar.

Bu iki bölümden sonra Luka’da daha önce de dediğimiz gibi

aynı talebeliğe, gruba davetli olan kiĢilerin dünya meĢgalesinin et-

kin çekiciliği içinde talebeliği fark edemediklerine tanık oluyoruz.

Ve burada Efendimiz’in onlara daha büyük bir öğretiĢle yeniden

gruba, talebeliğe davet ettiğine tanık oluyoruz.

DERĠN SULARA AÇILMAK

Öğrenci olmak daha ziyade bilgi yani akıl merkezli bir öğreniĢ

yolunu seçmektir. Oysa talebe olmak niyetle baĢlayan ve hedefe

doğru ilerleyen bir hareketlilik halidir. Bu hareketlilik halinde hare-

ketin sahibine ulaĢma esasında kainatın bütün derinliklerinde görü-

nende görünmeyeni görebilmeye yönelmektir. Bu da kainatın bütün

iĢlevinde Yaratan’a yürüyüĢtür. Buradaki örnekleme de esasında iki

yönü görmek mümkündür. Ġlkinde “manaya” davet edilmiĢ, kiĢinin

sonsuzluğuna kapı olan Mesih dergahı dediğimiz o muhteĢem ma-

nevi yapıyı oluĢturmaya davet edilmiĢ olmayı kavrayamamıĢ olma-

ları ve buna da bir anlamda engel olarak dünya gailesini gösteren

öğrencilere talebe olmanın dünya gailesinde de insana büyük bir

derinlik vereceği ve ihtimalleri görebilme Ģansını açacağı anlatıl-

maktadır. Ġkincisinde ise verilmek istenilen esas “Yaratan’ın ıĢığı

ile dolmanın” sığ sularda olamayacağı ve bu muhteĢem ıĢığın ise

muhteĢem hazlarla kiĢiye manevi manada içsel ağlara sığmayacak

kadar bol bir iç haz ve bereket sağlayacağı anlatılmaktadır.

Kısacası öğrenciler talebelik istiyorlarsa öncelikle Mesih’in be-

denini oluĢturmaya davetlerinde “derin sulara açılmaktan” kork-

mamaları gerekmektedir. Talebelik bir kaç deneme ile vazgeçilecek

bir durum değil aksine niyetin, amaç, hedef ve hareket ilkesinde

sonunda Yaratan’la form eĢitliği olan muhteĢem bir yoldur.

ÖĞRENCĠLĠKTEN TALEBELĠĞE PETRUS

Bu konunun baĢında dediğimiz gibi talebelik ilkeleri “tövbe ve

hükümranlık” arasında aĢamalar zinciridir. Ve gaye “hayatın gaye-

sidir.” Bu nedenle talebelik öğrencilikten farklıdır ve kesin “üst akla

97

tutunmayı” gerektirir. Üst akıl Efendimiz Ġsa olduğuna göre bu Ya-

ratan’ın Ruh’unun ıĢığında içimize kurtuluĢ olarak gelen Mesih’te

ve Mesih’in oluĢturduğu gönülde “tövbeden hükümranlığa” bir ma-

nevi yolculuğun devamlılığıdır.

Kainatta dediğimiz gibi “karanlıktan aydınlığa” ve “Ģekilsizlik-

ten Ģekle” aynı tabi olma ve talebelik ilkeleri esasında dönüĢüp de-

ğiĢmiĢtir. Ve bu bütün manevi aydınlanmıĢlarda ve elbette Efendi-

miz’in kendi hayatıyla da ortaya koyduğu öğretiĢleriyle de bu Ģekil-

de ifade bulmuĢtur. O zaman yaratılıĢ ve sonrasında Ġsrail’de gör-

düklerimiz ve Efendimiz Mesih’in kurtarıĢ hayatı ile sundukları

sonrasında bu “dönüĢüm ve değiĢim” talebeliğinin en üst “sevgi ve

ihsan olma” seviyesinde yani Mesih seviyesinde Mesih Ġsa’nın ilk

talebelerinde de doruklarda görüldüğünü görüyoruz. Buna en güzel

örneklerden bir tanesi de Petrus’tur.

Petrus, Efendimiz Mesih Ġsa’nın davetine, yukarıdan uyandırıĢa

ilk cevap verenlerdendir. Ve öncelikle yüreğini hemen “öğrencili-

ğe” açmıĢtır. Ama özellikle ilk davet ardından yine “dünya gailesi”

iĢe güce konsantre olma ve manaya tabi olma ve Mesih bedeninde

bir grup oluĢturmanın maddi varlığa pek de bir katkısı olmayacağı

düĢüncesi içinde iĢe güce önem vermeden “mana yolu” biraz silik

görünmüĢtür. Ama Mesih Ġsa’nın etkin uygulamalı öğretiĢi birden

bire “öğrenci” olma seviyesini talebeliğe döndürmüĢtür. Ve Simun

Petrus “Rabbi, benden uzak dur, ben günahlı bir adamım” (Luka 5:8)

ifadeleri ile “eksikliğinin farkına varmıĢ” ve “ne mutlu ruhta fakir

olanlara, göklerin egemenliği onlarındır” (Matta 5:3) cümlesinde

olduğu gibi esasında “eksikliğini fark ettiği” o anda “Yaratan’ı ya-

Ģayan Mesih Ġsa’da” Yaratan’ı yaĢamanın ne demek olduğunu algı-

lamaya baĢlayarak bunu “talep etme” konumuna gelmiĢtir. ĠĢte bu

“öğrenciliği” terk edip “talebeliğe” geçiĢtir. Çünkü “öğrencilik”

daha ziyade aklı geliĢtirme ve besleme yoludur. Oysa “talebelik”

tamamen gönlü Yaratan ıĢığı ile doldurma ve Mesih gönlü kılmanın

talep edildiği ve Ruh’un kiĢiye gönül yolu aracılığı ile üst dünyalara

doğru yollar açtığı tamamen “mana yoludur.” Ve üst akla yani Me-

sih’e tam tabi olmayı ve bunu tamamen arzulayan diğer “gönül

dostları” ile bir araya gelip hakiki, sağlam bir “Mesih grubu” yani

98

“Mesihi düzeye doğru birlikte hareket” edecek bir “mana grubu”

oluĢturmayı gerektirir.

VE MANA GRUBUNUN BEREKETĠ

IĢığı birlikte fark eden ve öğrencilikten hakiki “yolun talebeli-

ğine” terfi eden öğrenciler bu ĢaĢkınlıkları içinde Mesih Ġsa’nın o

çok açık, net ve hatta anlaĢılır ama insanlık için çok derin olan

“buyruğu” ile karĢılaĢırlar: KORKMA. “...bundan sonra balık yeri-

ne insan tutacaksın” (Luka 5:10) yani artık hayvan seviyelerinde de-

ğil Yaratan’ın sureti olma ayrıcalığında yaratılmanın o harika sevi-

yesinin farkında bir hayatla Mesih’in Müjdesi’ni ve kurtarıĢını ken-

di ediniminizle artık baĢkalarına da yansıtacaksınız. ĠĢte bu nokta

bize de talebeliğin en üst noktada ne anlama geldiğini ifade eden bir

noktadır. Yani Ruh’un yukarıdan uyandırıĢı ile baĢlayan manevi

hayatımız aĢağıdan gayret olan tövbe ile yani dönüĢüm ile artık de-

ğiĢim yoluna çıkar bu yol öncelikle tamamı itibariyle Yaratan’a

yürüyüĢ yoludur. Ama baĢı “edinim testi” dediğimiz zorlu bir çöl

yolculuğudur. Sonucu ise vaat edilen Yaratan’ın sözle ifade edile-

mez esenliği. Bu esenlik noktası üzerindeki yol kiĢiyi doğrudan

yepyeni bir bakıĢ açısıyla insana götürür ve insan içinde Ruh’un

hazırladığı yürekler de yüreklere taĢır. ĠĢte o yüreğe bir kez varıldı-

ğında orada artık Yaratan’ı edinme vardır yani bütünlük. Talebelik

iĢte bütün bu yolculuğun tamamen farkındalığında Ruh’un ıĢığını

yüreğe tam doldurmasında gönlün Mesih’te kurtuluĢ bulması ile

Yaratan’ı aĢama aĢama edinme ve yaĢamadır.

99

IX. ÖĞRENCİLİKTEN TALEBELİĞE (Luka 5:8)

“Benden uzak dur,

ben günahlı bir insanım.”

- Luka 5:8

Bütün inanç sistemini taradığımızda esas inancın edinime dönüĢtü-

ğü nokta inancın içselleĢtirilip yaĢama indirgendiği noktadır. Eğer

inanç sadece inanma aĢamasında kalırsa hiçbir zaman “benlik” ken-

di doğasını inandığı değerin doğası ile buluĢturabilecek değildir. Bu

durumda da sadece dıĢsal “dahil olma” kavramı gerçekleĢecek ama

içsel anlamda hiçbir zaman “olma” yani dönüĢerek ve değiĢerek

inanılan değerle bütünleĢme anlamında ve inanılan değeri yansıtma

anlamında bir “olma” gerçekleĢmeyecektir.

TALEBE OLMANIN HAYATĠ NOKTASI

ĠĢte Efendimiz bu noktanın esaslı bir dönüĢüm ve değiĢim nok-

tası olduğunu açıkça vurgulamaktadır. “Siz öncelikle O‟nun ege-

menliğinin ve doğruluğunun ardından gidin, o zaman size bütün

bunlar da verilecektir” (Matta 6:33) ifadesinden bu içe yolculuğun

temel prensiplerini net olarak görebiliriz. Çünkü burada özellikle bu

sözlerin öncesinde Mesih Ġsa’nın “dıĢsal bir dahil olma” kavramı

yerine yaĢamın bütün değerleri içine indirgenmiĢ bir içsel yolculu-

ğu, dönüĢüm ve değiĢimi vurgulamaktadır. Ve bu olgu bu yolculuk

yaratılmıĢ alem içinde Yaratan’ı yaĢamanın temel prensibi olarak

algılanabilecek bir olgudur esasında. Çünkü bütün insanlığın, bütün

ulusların hep kendi günlük kaygıları ve maddi yaĢam kaygıları için-

deki koĢturmaları esnasında Efendimiz Mesih Ġsa’dan gelen o “üst

akla tutunma” fikrinin doruklarındaki öğretide bütün hayatı omuzla-

100

rında taĢıyabilecek olan esaslı öğretiĢi, esaslı mana yaĢamını göre-

bilmek mümkündür. Çünkü burada “Yaratan düĢüncenin” normal

olarak yaĢam içinde bir insana gerekli olabilecek her Ģeyin hizmette

olduğu vurgusu vardır. Yani iĢaret Yaratan düĢünceyedir. ĠĢaret

eden “oğul” yani sonuçtur yani mirasçı olandır. Yani Yaratan’ı ya-

Ģayan, Yaratan’ı tamamen edinme seviyesinde, O’nun “sevgi ve

ihsan” vasıfları ile donanmıĢ “Mesih Ġsa” buna iĢaret etmektedir.

Yaratan düĢünce “Saran IĢığı” yani “iĢlevi ile” yani “Ruh’u” ile

madde dünyasının her ayrıntısını düĢünerek bize inanılmaz bir su-

numda bulunmuĢtur. Mesih Ġsa’nın iĢaret ettiği nokta budur. Ve bu

noktada kuĢku bizi günlük ve fizik kaygılara iten tek sorumlu ol-

maktadır. Ve kaygılar bizi sadece madde üzerinde bir yaĢama zor-

lamaktadır. Oysa esas Yaratan’la bütünleĢme yolu MesihleĢme yolu

ve Ruh’un meyvelerinin görüleceği yol “mana yoludur.” O da bu

kaygı dünyasının üstünde “Yaratan düĢüncenin” her ayrıntıyı dü-

Ģündüğü algısında “iç yolculuğa” çıkıĢla yani Mesih Ġsa’daki kurta-

rıĢı gönenmekle Ruh’un iĢleyiĢinde mananın özgürce açığa çıkarıl-

masında bizim edinebildiğimiz bir yoldur. Acılar yolu içinde yani

dünya üzerindeki günlük doğal insan hayatı içindeki bütün noktalar

bizi sadece kendi kısır döngümüzü sağlayacak olan noktalardır. Ve

bu noktalar üzerinde yüzeysel inanç ve inanma eğilimleri dahi esaslı

olarak Yaratan’ı edinme ve Yaratan’ı yaĢama eğilimleri olmayacak

ve bizi manaya değil hala madde içinde maddi çıkar algısında ve

hala “ben için alma” arzusunda bir suni “mana yolu” algısı vermiĢ

olacaktır.

O’NUN EGEMENLĠĞĠ VE DOĞRULUĞU

ĠĢte burada öğrencilik ve talebelik farkının bir baĢka ayrıntısı

gözler önüne serilmiĢ olmaktadır. Demek ki, yüzeysel ve rahatla-

mak ve hatta yine “ben için alma arzusunda” yani günahlı bir Ģekil-

de inanma ve inanç gayretleri ve Ģekli inançları bilgilenme yoluyla

edinme sadece günahlılığın devamından baĢka bir Ģey olamamakta-

dır. Bütün uluslar bunu yapmaktadır. Bütün inanç algıları, oluĢtur-

dukları kültürel anlayıĢlarındaki dinleri ve mezheplerinde uluslar

zaten bunu yapmaktadırlar. Uluslar yani insanlar hep kendi durum-

101

ları açısından, kendileri için alma arzularında kaygı çeker dururlar.

Daha doğrusu acı çeker dururlar çünkü dinleri, inançları ve mezhep-

leriyle aslında hep acıların yolunda devam eder dururlar.

Oysa Efendimiz Mesih Ġsa’nın “bol yaĢam” getirmesi söylemi

ve yaĢamı ile Yaratan’ı yaĢama modelini sergilemesinde açıktır. Bu

nedenle öncelik Yaratan’ın o muhteĢem “mana” vasıflarını algıla-

mak ve edinme yolunu kavramak esas olmalıdır. Yani “O’nun ege-

menliği ve doğruluğu” ardından gitmek. Yani öğrencilik biraz önce

yukarda dediğimiz Ģekliyle suni bir mana yolunu kendi çıkarımız

için oluĢturma safhasından baĢka bir safha değildir. Belki talebeliğe

geçmek için bir vesile olabilir ama ya olmazsa? ĠĢte burada yani

“O’nun egemenliği ve doğruluğu” ardından gitmek iĢte bu nokta

esas talebeliğin en hayati noktasıdır.

Bu mümkün müdür? Bu soru Efendimiz, kurtarıcımız Mesih

Ġsa’ya talebeleri tarafından sorulan bir sorudur. Ve cevabı nettir;

“insan için mümkün olmayan Yaratan için mümkündür” (Matta

19:26). Yani yine aynı kavramda “yukarıdan verilmedikçe” mümkün

değildir. Yani Yaratan iĢlevinin, “saran ıĢığının” yani Ruh’unun

uyandırıĢı prensibinde bu mümkündür. Burada ilginç olan “Ba-

ba’nın hükümranlığının ardınca gidilmesidir.” Yani Ruh’ta uyandı-

rılmıĢ kiĢinin Mesih’i giyinmesi esasında alttan bir çalıĢmadır. Ve

bu çalıĢma kiĢinin nefsinin haç üzerinde adeta Mesih’le birlikte

ölümü ve Mesih’le birlikte yeni yaĢama dirilmesiyle “üst dünyalara

yükselmesidir.” Yani bu “üst dünyalarda” olmak bütün “iyi kavram-

ları” dediğimiz Yaratan’ın yaratma prensibindeki bütün orijinal iyi

olan kavramları daha yaĢamda algılayabilmek, görebilmek ve yaĢa-

yabilmek demektir. Yani Ruh’la ve gerçekle yani Mesih’ini giyin-

miĢ olarak, Mesih düzeyinde bir hakiki Yaratan sureti olarak.

YOL’A GĠDEN YOLLAR

Mesih Ġsa’nın Müjdesi’ne doğru yükselen yollar esasında çeĢitli

yollardır. O döneme gelinceye dek kutsal metinlere de baktığımızda

Yaratan yaratılan iliĢkisi içinde birçok “mana açısından aydınlanmıĢ

üst Ģahsiyetlerin” çizdiği mana çizgisi üzerinde hep Ruh’un gönülle-

ri hazırlayıĢını görmemiz mümkündür. Ġsa Mesih öncesinde ve daha

102

önce de özellikle Musa’nın açtığı Tora yani “ıĢık yolu” üzerinde

insanlar hep “mana yoluna” doğru çekiliyorlardı. Ama esas üst nok-

ta her zaman Yaratan’ı edinme, O’nun “sevgi ve ihsan” vasıflarını

kendi varlığımıza alma olduğu için bu üst nokta hep Mesih düzeyi

olarak bütün bu çizgi hattı boyunca irdelenip durmaktaydı. Ve Me-

sih’in o muhteĢem “kurtaran Müjde ilanı” baĢlamadan önce de artık

böylesi binlerce mana üzerine çalıĢma yolları artık belli bir düzeye

doğru kanalize edilmeye baĢlanmıĢtı. Vaftizci Yahya buna en güzel

örnektir. O özellikle dini seviyelere tamamen saplanıp kalan ve ha-

kiki manada Yaratan’ı edinme yolunu, Yaratan’a yürümeyi terk

eden birçok dindara elinden geldiğince bu yollarından dönüp hakiki

manada Yaratan’a yürüyecekleri o manevi manada iç yolculuklarını

yapabilecekleri tarafa yani Yaratan’a kesin bir biçimde dönüĢü vaaz

ediyordu. Bu vaaz din ile “kendi çıkarları için almayı deneyim-

leyen” birçoklarına gittikleri yolun doğruluğunu sorgulatan bir anlık

dinin, kültürün, inançların üstüne çıkma noktasıdır. Esasında Vaf-

tizci Yahya’nın düzeyi sorgulama “acaba mı, neden olmasın?” Ģek-

linde bir sorgu bir uyanma noktasıdır. ĠĢte bu noktada dine sapmıĢ-

lığın ötesinde bir uyandırılma vardır. Ve bu ana kadar kendilerini

inancın öğrencileri olarak addedenler iĢte bu noktadan sonra artık

duyduklarına değil hakikaten edindiklerini kabul edeceklerine dair

adeta kendileriyle bir anlaĢmaya girmektedirler.

ĠĢte bu “Rab’bin yolunun hazırlandığı noktadır.” Adeta Habak-

kuk’un Yaratan’a sorular yöneltmesi anı gibidir. Ve o sırada artık

sorular kiĢiyi bir noktadan bir baĢka noktaya doğru hareket ettirme-

ye baĢlar. Vaftizci Yahya’da da “yolların düzleĢtirilmesi” Ģeklinde

bir hizmetin esaslı bir vurgusu olması bu nedenledir. Çünkü Yahya

gibi birçoklarına göre çılgın bir kiĢi “yukarıya man yani dua kal-

dırmalıdır ki” manevi manada ruhunu tamamen maddeye teslim

etmiĢ ve dini çerçeveler içinde birçok olmazı olur kılmıĢ bir yapıdan

“dönüĢ” sağlanarak insanın tıkanmıĢlığı ortadan kalksın ve Yara-

tan’la bütünleĢmiĢ ve insanı kendi “benlik” hapsinden kurtarmak

için “kendini tamamen ortaya koymuĢ” ıĢıl ıĢıl kurtaran yüreklere

girebilsin ve kiĢi kendisini bu kurtarıĢla özdeĢleĢtirip konuĢan düzey

dediğimiz insan seviyesinden Yaratan sureti dediğimiz o muhteĢem

ruhsallık boyutuna erebilsin.

103

HAZIRLANMIġ YÜREK

Öğrencilik evresi esasında vaftizci Yahya’nın hizmetinin sonu-

cunda Mesih düzeyine hazırlanmıĢ bir yürek olma aĢamasıdır. Bu

aĢamada tamamen bir bilgilenme, anlama, algı açma çabası söz ko-

nusudur. Ve her Ģeyde olduğu gibi esasında bu hazırlanmıĢ yürek

henüz sadece anlama gayreti içindedir. Bu nedenle anlamaya çalıĢ-

tıkça öğrenciliğinde derinleĢmekte ama bazen de farklı yerlere doğ-

ru sürüklenip gidebilmektedir. Böyle bir noktada gerek öğrencilik

aĢamasında gerekse öğrencilikten talebeliye geçiĢte bize en güzel

örneği Petrus vermektedir. Ġncil metinlerine göre hemen hemen

Efendimiz Mesih Ġsa’nın ilk hizmetine baĢladığı anda kendisine

oluĢturmaya çalıĢtığı mana grubu için yani talebe olmaları için ilk

çağrılanlar arasında Petrus bulunmaktadır.

Petrus kardeĢi Andreas’la birlikte yürek hazırlama aĢaması olan

o aĢamalarını Vaftizci Yahya’yı izleyerek yani onun öğrencileri

olarak geçiriyorlardı. Ve iĢte tam o sırada yani öğrencilik algıları

içinde devam ederlerken birden bire birisi hakkında bir baĢka “ma-

na rehberi” hakkında çok güçlü bir iĢaret aldılar. Yahya Mesih Ġsa

için “Tanrı kuzusu” diyordu. Yani adeta Yaratan için kendini feda

eden, hatta Yaratan gibi “sevgi ve ihsanı” kendi varlığında yaĢamı

ile ifĢa edecek olan. Bir baĢka manada tam anlamı ile Yaratan sureti

dediğimiz esas insan-ı kamil düzeyini ifĢa edecek olan. Ve bu bö-

lüme baktığımızda bu sözlerin, bu iĢaretin ardından bu iki öğrenci-

nin, öğrencilerin yapabileceği o doğal bir refleksle bu “hocayı” ta-

kibe niyetlendiklerini görüyoruz.

MANA HAYATIMIZ ĠÇĠN EN ÖNEMLĠ SORU

Yuhanna’nın metninde (Yuhanna 1:35-50) anlattığı bu hadise de

Mesih Ġsa’nın bu farklılığın farkında olup birden bire öğrencisi ol-

maya kalkan bu iki öğrenciye sorduğu soru esasında hepimiz için

oldukça önemli bir sorudur. Bu soru “ne arıyorsunuz?” sorusudur.

Elbette o dönemde ya da bu dönemde öğrencilikte esas bilgilenme

mahiyetinde bir hocadan sürekli olarak bilgi aktarmak Ģeklindedir.

Ve günümüzde de o dönemlerde de herkes doğal olarak bilgilenme

ve bir anlamda kendini, dünyasını ve hayatını ve elbette bakıĢ açıla-

104

rını biraz geliĢtirme arayıĢı içindedir. Günümüzde de birçok insanın

normal eğitim ve öğretimleri dıĢında felsefe kursları dahil birçok

konuda kendilerine öğretmenler bularak öğrencilik yaptığı oldukça

açıktır. Bu elbette çok güzel bir Ģeydir. Ama Efendimiz’in sorusu

burada dahi hepimiz için yeniden yankılanmaktadır “Ne arıyorsu-

nuz?” Evet, Yahya’nın hazırladığı yüreklerde Yahya’nın uyandırma

çığlıkları adeta Ruh’un yüreklerde bir nokta oluĢturması ve Yara-

tan’ın ıĢığına yüreği hazırlaması misali hep duyulup durmaktadır.

“Tövbe edin göklerin hükümranlığı yakındır” (Matta 3:1-2). Yani

bütün maneviyat adına ve maddi dünya adına yapılanlarda insanın

yönü doğru değildir. Yaratan doğasıyla uyum içinde bir “uyum

dostluğu” yoktur. Yahya böylesi bir uyandırıĢın haykırıĢındadır. Ve

bu uyandırıĢın geliĢinin hemen ardından ise sorulan soru yine nettir:

Ne arıyorsunuz? Mesih düzeyinin sorusu “neye inanıyorsunuz? Ne-

yi kabul ediyorsunuz? Hangi inançtasınız?” Ģeklinde sorular değil-

dir. Aksine çok daha düĢündüren, çok daha düĢünce ve iĢlevi bir

araya getirip kiĢiyi sonuca taĢıyabilecek olan bir sorudur “Ne arı-

yorsunuz?” Evet, öğrencilere sorulabilecek en büyük soru belki de

bu sorudur. Çünkü ya hayat boyu öğrenci kalınıp bir türlü esas iste-

nemeden kalınacak ve ruhun Yaratan’la bütünleĢmesi olabilecek

olan esas “talep etme” dile gelmeyecektir. Ya da “esas talep” dile

gelecek ve gerçek bir talebelik insanlığı tam anlamıyla yaratılmıĢlı-

ğı gayesine taĢımıĢ olacaktır.

ĠNSAN SĠSTEMĠ ARAYIġI

Böylesi bir soruya öğrencinin cevabı ise henüz bu seviyede

“Mesih düzeyini yani hayatın esas gayesini, alma arzumuzdan yani

günahtan kurtulmamız” Ģeklinde değildir. Onlar hala öğrencilik

düzeyinde “Mesih Ġsa’nın yani böyle bir kurtarıcının” dünyevi ma-

nada yaĢadığı yeri sorgulamaktadırlar. Aynı Samiriyeli kadının sor-

guladığı gibi. Orada da burada da esas olarak aranılan esasında

oluĢturulmuĢ, belli çerçevelere sahip bir sisteme tabi olmak o sistem

içinde belli bir takım bilgilerle donanmıĢ bir öndere tabi olup devam

etmektir. Oysa Mesih Ġsa’nın çizdiği Mesih düzeyi çok daha “derin

sulara açılınması” gereken bir tablodur. Yani “kiĢinin avlanan de-

105

ğil” avlayan olduğu bir tablo yani mesuliyeti karĢısındaki inanç sis-

teminin çekip sürüklediği bir maneviyata değil aksine kiĢinin kendi

çekip sürüklediği, mesuliyeti alabildiği bir maneviyata sahip ola-

bilmek. Burada esasında kiĢinin belli bir yöne, bir sisteme tabi ola-

rak kendi inanç dünyasını bina etmesinden ziyade bütün kainattaki

varlık alemini içinde değerlendirebileceği ve Yaratan’la Mesih’inde

bütünleĢebileceği bir “sonsuz yaĢam” öğretisi, buna iĢaret söz konu-

sudur.

Görüldüğü gibi öğrencilik düzeyi bir arayıĢ düzeyidir. Yürek

hazırlanıĢı düzeyidir. Fakat asıl olan bu düzeyde kalmak değildir.

Asıl olan Mesih Ġsa’nın “ne arıyorsunuz?” sorusuna yüreğin ceva-

bında edinim sonrası Yaratan’a, insana ve yüreğe yürüyebilme aĢa-

malarında “Yaratan’ı edinmek” yani “göklerin hükümranlığını”

aĢağıya çekebilmektir. Bu Yaratan sureti olmanın bir gerekliliğidir.

Esasında Luka’da anlatılan budur.

Petrus daha önce üstadı, hocası Yahya’nın iĢaretinde fark ettiği

kurtarıcıyı izleme konusunda cesur bir adım atmıĢtır. Yani bu

Petrus’un öğrencilikte ilk aĢamasıdır. Çünkü bir gerçeği fark etmiĢ,

öğrenmiĢ ve bu konunun üzerine gitmiĢtir yani hemen Ġsa’yı öğ-

renme yolunu seçmiĢtir. Ve belki de ilk öğrendiği Ģey Efendimiz’in

“ne arıyorsunuz?” sorusunda ona ve bize öğrettiği o en önemli nok-

tadır. Yani yüreğin esas aradığı Ģeyin ne olduğunu fark etmenin ve

bunu bilmenin insan hayatı için önemi. Ve belli bir süre sonra Celile

kıyısında Mesih Ġsa’nın bu hazırlık evresinden sonra onlara çağrısı

artık onlar için bir anlam kazanmıĢ olmaktadır. Efendimiz; “Ardım-

dan gelin... sizi insan tutan balıkçılar yapacağım” diyordu. Ve ilk

basamağı aĢmıĢ ve “ne arıyorsunuz?” sorusuna bir anlamda yeni

adım atmıĢ olan bir öğrenci olarak Ģimdi bu noktada adeta manevi

manada büyük bir iç yangınına yani Yaratan’a yürüyüĢle insana

yürümeye davet ediliyordu ve sonrasında yani üçüncü adımda ise

artık bu iĢ “dünyada olup dünyada olmama” yani maddede olup

ama görünürde görünmezi yaĢamaya bir davet olduğu netleĢiyordu.

ĠĢte Luka 5. bölümde gelinen nokta da buydu. Ve o noktada Petrus

artık yüreğe yürüyordu.

106

TALEBELĠĞE ÜÇ AġAMALI YÜRÜYÜġ

Petrus’un bir öğrenci olarak Mesih’e talebeliğe doğru yürüyü-

Ģünde gördüğümüz bu üç aĢamada dahi Efendimiz Mesih Ġsa’nın

hizmet öncesi kendi hayatıyla bizlere öğrettiği talebelik prensipleri-

nin iĢlemesinden baĢka bir Ģey değildir. Yani Yuhanna’nın anlatı-

mında Yahya’nı iĢareti ile Mesih Ġsa’yı fark ederek ona yönelen

Petrus bu ilk aĢamada henüz hamlık aĢamasında henüz Yaratan’a

doğru yürümeye baĢlamaktadır. Celile kıyısında Efendimiz Mesih

Ġsa’nın davetinde ise artık piĢme evresi söz konusudur. Çünkü bura-

da da insana yürüyüĢ baĢlamaktadır. Bu ikinci evreyi de gerek Mat-

ta’nın metninin dördüncü bölümünde, gerekse Markos’un metninin

birinci bölümünde görmek mümkündür. Yani Mesih Ġsa hizmetine

baĢladığı anda “mana grubunu” oluĢturmak istemiĢ ve kendisine

talebeler edinmek istemiĢtir. Üçüncü evre ise yüreğin ıĢığı artık

kendi benliği için değil de yansıtmak için almaya baĢladığı evredir.

Bu da Luka’nın metni beĢinci bölümünde açıktır. Bu kez Mesih Ġsa

doğrudan yüreğe yürümektedir. Yani Mesih Ġsa bu anlatımda

Petrus’un teknesine binmekte ve orada Yaratan’ı anlatmaktadır. Ve

buradaki bütün tavır ve anlatıĢta esas verilmek istenilen Ģudur; Ya-

ratan’la yaĢamakta esas dünyanın gaileleri ile mücadelelerinin ön

planda olduğu bir yaĢamda “manayı öğrenmek” değil, tamamen

Yaratan’ın ıĢığının farkındalığında yani mana hazzının ortaya çıktı-

ğı, ön planda olduğu bir yaĢamda “manayı edinmektir.” Mana Yara-

tan’la form eĢitliğidir. Mana Mesih’i yaĢama alıp MesihleĢmektir.

Mana olaylara birçok insanın baktığı açı ile değil Yaratan’ın açısın-

dan bakabilmektir. Mana, her Ģeyde iyi olanı görebilmektir. Mana,

Kutsal Ruh’un rehberliğinde Mesih’in önderliğinde Yaratan’ın

“sevgi ve ihsan” vasıflarını sonuna kadar edinip kullanabilmektir.

EKSĠKLĠĞĠN TAMLIĞINI FARK ETME

Bir anlamda sanki Ġsa Mesih Petrus’a “Yahya’dan Müjdeyi

duydun bana geldin ve sonra kayboldun sonra seni ben bir kez daha

çağırdım ama yine iĢine gücüne daldın ve ben seni yine de bırak-

madım. Bu öğrencilik arzunun farkındayım ama orada kalırsan hep

günlük baĢarı ve baĢarısızlıklar peĢinde koĢar durursun ama önce

107

“O‟nun egemenliğinin doğruluğunun ardından git, bütün bu şeyler

sana verilecek” (Matta 6:33) demek istemektedir.

Yüzde birlik insan algısı ile sınırlı bir dünyada yaĢamanın ge-

tirdiği o madde içindeki sıkıĢmıĢlık bu balıkçı teknesindeki karam-

sar bakıĢ açısında bize güzel bir biçimde verilmektedir. Ġsa Mesih’in

talebeleri ile fırtınaya yakalandığı o anlatımda da esasında dünya

adeta bu tekne ile örneklenmiĢti. Burada da bu tekne yüzde doksan

dokuzu fark etme durumunda dünyanın, daha doğrusu kendi dün-

yamızın nasıl bereketlendiğine güzel bir örnek oluĢturmaktadır. ĠĢte

bunun farkındalığı da yüreğin dönüĢüm ve değiĢim anıdır. Bunun

farkındalığı artık öğrencilik gibi bir hazırlık evresinden talebeliğe

geçiĢin harika adımıdır. Bu adım “Eksikliğin farkındalığı” noktası-

dır. Bunun ardından “ne mutlu ruhta fakir (eksikliğinin farkında)

olanlara, göklerin egemenliği onlarındır” evresi gelmektedir. Bu

noktada artık Yaratan’a yürüyüĢ esaslı bir biçimde üst akla tutunma

ile çok daha hızlı evrelerle devam edecektir. Aynı Petrus’un haya-

tında olduğu gibi. Mesih Ġsa Yaratan’ı yaĢarken tamamen bir edinim

yaĢamı yaĢamakta ve sunmaktadır.

O zaman buradan Ģu sonuç çıkmaktadır: Edinim yaĢamı yani

Yaratan’ı yaĢama yaĢamı adeta “sihirli değnek” misali dokunduğu

yere inanılmaz bir “sevgi ve ihsan” yansıması sunacak ve yaĢamları

değiĢtirene kadar ıĢığı yaĢamlar üzerine yansıtacaktır. Petrus’un

kendi eksikliğini fark ettiği an yani “benden uzak dur, ben günahlı

bir adamım” dediği an Mesih Ġsa ile üçüncü kez karĢılaĢtığı andır.

En azından elimizdeki metinlerin ifadesinden çıkarılan sonuç budur.

Yani Yaratan’ı yaĢayan ve “sevgi ve ihsan” vasıflarında Yaratan’la

form eĢitliğinde olan Mesih Ġsa’nın ıĢığı her karĢılaĢmada biraz da-

ha karĢıya iĢlemek kaydı ile sonunda karĢıdaki yüreği adeta eritmiĢ

ve o yüreğe kendini görebilmesine bir ayna olmuĢtur. Ve elbette

“kendini gören” yürek artık o noktada Yaratan’ı görmeye baĢlayan

yürektir. Bu da dolayısı ile “talebeliğin” yani “mana yolunun” tam

olarak baĢladığı noktadır.

Unutulmaması gereken Petrus’un daha önce öğrenci olduğu

gerçeğidir. Yani Vaftizci Yahya’nın öğrencilerinden biriydi Petrus

yani öğreniyordu, algılamaya çalıĢıyordu. Yaratan’ın Ruh’u onun

yüreğinde uyandırma vazifesi yapıyordu ve müjde yani Yahya’nın

108

“işte Tanrı kuzusu” (Yuhanna 1:29) dediği an geldiği anda öğrenciliği-

nin gereği o öğrenme, anlama, kavrayabilme gayretinde Mesih

Ġsa’ya doğru o ilk adımı attı. Ve hala öğrenciydi. Yani aldığı ıĢığı

hala edinmeden ziyade bilgi düzeyinde değerlendirmeye devam

ediyordu. Ve günlük hayatın içinde inanç ancak belli yeri iĢgal edi-

yordu ve ikinci karĢılaĢmada bu kez bir “ayrılma” kavramı ile karĢı-

laĢtı. Kendisinden “Ġbrahim” gibi bir yürüyüĢ bekleniyordu. Ayrıl-

ma ve yeniye doğru ilerleme. O hala öğrenci algısında devam eder-

ken ve kendi dünya kaygıları arasında bocalarken. Mesih’in kendi

teknesine geliĢinde çok daha kapsamlı bir öğretiĢ gündeme geldi ve

o an, yüreğin eksikliğini tam hissettiği an iĢte o an “Ġbrahim” gibi

esas anlamda “yolun dostu” olmanın gerekliği yani “tam teslimiye-

tin, tam adanmıĢlığın” esas olduğunu ve bunun kiĢiyi Mesih seviye-

sinin “talebesi” esas yolcusu yapacağını anlamıĢtı Petrus.

Görüldüğü gibi bu seviye hasıl olduğunda Petrus her ne kadar

“uzak dur” demiĢ olsa da kendisi artık uzak duramıyordu. Çünkü

metne göre Mesih Ġsa’nın dizlerine kapanan bir Petrus’u görmüĢ

oluyoruz. Yaratan’ı yaĢayan Mesih’le bütünleĢmenin Yaratan’ı ya-

Ģayan olma ile olan bağlantısı için ve bunun yaĢamımıza bir örnek

olması ve hatta yaĢamımıza indirgeyebilmemiz için bütün bu anla-

tımların gerçekten de önemi oldukça büyüktür.

MANA YÜKSEKLĠĞĠNDE KORKUSUZLUK

Ve böyle bir kendine yolculuğa çıkma durumunda üstadımız,

Efendimiz Mesih Ġsa’nın ifadesi birçok yerde olduğu gibi “korkma”

Ģeklindedir. Yani “mana yoluna” çıkıĢ her zaman maddenin görü-

lenden ötürü olan gücü sebebiyle oldukça zorludur. Ama bütün kai-

natın esas bütün sistem idaresi dahil varlığı görülmeyende aĢikârdır.

O zaman görülenden görülmeyene çıkıĢ her ne kadar zorsa da bir

kez ve hakikaten çıkılabildiğinde ise yüzde birden yüzde doksan

dokuza olan geçiĢin getirdiği muhteĢem bir özgürlük orada mevcut-

tur. ĠĢte “kuzunun” yani “sevgi ve ihsan” sunumu olan Mesih

Ġsa’nın bizlere takdim ettiği bu alan bu özgürlükle mevcut olan

alandır ve Mesih seviyesidir. Bu alana gelen kiĢi için artık “korku”

yoktur. Bu korku kiĢinin kendi için alma arzusundan kaynaklı kay-

109

betmeyle karıĢık bir çıkarcı korkudur. Bunun yerine artık yeni ve

sağlıklı bir korku yaĢama girecektir. Bu korku “Yaratan’ı Me-

sih’inde ve Ruh’unda edinememe korkusudur” ki, bu korku “ruhun

fakirliğini hissetmesi” gibi bereketli bir korkudur.

Onun için Efendimiz Ġsa Mesih “Korkma!” demektedir. Ve

“bundan böyle balık yerine insan tutacaksın.” Yani bu gerçekleri,

bu ıĢıkları, kendi ıĢığı ile seni aydınlatanın bu ıĢık kaynağını artık

baĢkalarına anlatacaksın. Balık beden içindi yani madde içindi insan

ise Yaratan için yani mana içindir. O zaman aydınlığın bizden yan-

sıması bizi de doğal olarak yansıttığımıza daha da yakınlaĢtırıp o

geldiğimiz kaynakla bütünleĢmemizi sağlamıĢ olacaktır.

“Ve sonra onlar tekneleri karaya çektiler ve her şeyi bırakıp

İsa‟nın ardından gittiler” (Luka 5:11). ĠĢte Mesih’in havarilerini ha-

vari yapan an yani öğrenci olmayı bir kenara bırakıp yaĢamları ile

Mesih’te Yaratan’ı yaĢamaya kendi iç yolculuklarına çıkaran an bu

andır. Çünkü burada her Ģeye rağmen “sevginin”, her Ģeye rağmen

“ihsanın” yansıması artık Petrus ve diğerlerinin üzerinde etkisini

göstermeye baĢlamıĢtır. Ve görüldüğü gibi bu anlatılanlar bugün 21.

yüzyılda günlük hayatımızın bütün çekiĢmeleri içinde bizim için de

esas olandır. Bu her Ģeyi bırakıp bir baĢka dünya gailesi haline dö-

nüĢmüĢ hatta bir baĢka meslek dalı olmuĢ misyonerliğe geçmek asla

değildir. Aksine burada kaygı anlamında, korku anlamında madde-

nin tahakkümünü hayatımızdan çekip çıkarmak ve bizi mananın o

muhteĢem haz ufuklarına taĢıyacak Yaratan’ı yaĢamanın MesihleĢ-

menin Ruh’un rehberliğinin zirvelerinde iĢimizi, gücümüzü, okulla-

rımızı, hangi mesleğe yöneliyorsak mesleklerimizi “Yaratan’a, in-

sana ve yüreğe” yürüyerek sürdürme esasında devam etmemizdir.

Çünkü maddede yaĢam sadece bir buğudur. Oysa manada yaĢam

sonsuzluktur. O zaman sonsuz olanı buğu olana tercih ederek buğu

olanı da var olduğu süreç içinde esaslı kalitesinde yerli yerinde tut-

mak esas olmalıdır. Petrus’un öğrencilikten talebeliğe ve sonrasına

evreleri;

1. Hamlık evresi - ĠĢaret edilene öylesine gidiyor.

2. PiĢme evresi - Mesih Ġsa davet ediyor.

3. Yanma evresi - Eksikliğini fark ediyor. DÖNÜŞÜM

110

1. Hamlık evresi - Talebelik süreci

2. PiĢme evresi - Çarmıh süreci

3. Yanma evresi - DiriliĢ sonrası DEĞİŞİM

MESĠH’ĠN HAYATI ĠLE TALEBELĠK

1. Yukarıdan uyandırılıĢ (Müjde)

2. AĢağıdan gayret (Tövbe)


4. Yaratan’a yürüyüĢ,

5. Ġnsana yürüyüĢ,

6. Yüreğe yürüyüĢ,


PETRUS’UN HAYATI ĠLE TALEBELĠK

1. Yukarıdan uyandırılıĢ (Müjde) - Yahya iĢaret ediyor

2. AĢağıdan gayret (Tövbe) - Mesih’i arıyor.


Hayat mücadelesi.

4. Yaratan’a yürüyüĢ - “ardımdan gel” deyince gidiyor.

5. Ġnsana yürüyüĢ - “insan avcısı yapacağım”

6. Yüreğe yürüyüĢ - “kuzularımı otlat”


111

X. MÜJDE VE TALEBE (Luka 5:11)

Sonra onlar tekneleri karaya çektiler ve

her şeyi bırakıp İsa‟nın ardından gittiler.

- Luka 5:11

Onlar tekneleri karaya çektiler ve her Ģeyi bırakıp Ġsa’nın ardında

gittiler. Bu sözler öğrenciliğin bir anlamda görevini tamamladığı ve

yepyeni bir evrenin baĢladığını göstermektedir. Çünkü bu noktada

artık “yeni yaĢam” değimiz esaslı bir yaĢam baĢlamaktadır. Bu “ye-

ni yaĢam” kavramı ne kadar anlaĢılmaktadır esasında bu da tartıĢıl-

malıdır. Çünkü yeni yaĢam bir Ģey yapmak değil olmaktır. Bu çok

büyük bir ayrımdır. Bir mezhebe dahil olmak, o mezhebin koĢulla-

rını yerine getirmeye çalıĢmak, öğren dediklerini öğrenmek, prog-

ramlarını izlemek elbette kötü değildir ama bütün bunlar yapmaktır.

Oysa bizim esas uyandırılmak istediğimiz nokta bir Ģey yapma nok-

tası değil Yaratan’ı yaĢayan olma noktasıdır. Çünkü Efendimiz Ġsa

Mesih Yaratan’ı yaĢayandır. Yani “kelam” bedende ifĢa olmaktadır.

Yani “sevgi ve ihsan” Yaratan vasıfları olarak Efendimiz’in üzerin-

de Ģekillenmekte ve beden adeta bu ifĢayı verme ile ilan etmektedir.

Ve Yaratan’ı yaĢama konseptinde Ġsa Mesih, Mesih seviyesinin

bütün ihtiĢamını günahlıların “temiz olmasını” yürekten dileyerek

ve “temiz olduklarını” ilan ederek “sevgi ve ihsanı” yeryüzüne çe-

kip yerli yerinde uygulamaktadır. Burada muhteĢem bir mesaj var-

dır. Mesih Ġsa’yı giyinen kiĢiler Ruh’un iĢlevinin gücünün farkında-

lığında Yaratan’ı yaĢayabilenler olabilirler. Eksiklik farkı ile Mesih

düzeyine hareketin baĢlaması adeta aynı anda gerçekleĢmektedir.

ĠĢte bu noktada Yaratan’ı yaĢamak esasında Müjde olmaktadır. Ya-

ni “tövbeden” bahseden kiĢinin Yaratan’ın Ruh’unda Mesih’in ön-

112

derliğinde kurtarıĢa sarılması Petrus’un Mesih Ġsa’nın dizlerine ka-

panıp “benden uzak dur” demesi gibidir. Yaratan’ı yaĢamak adeta

manevi manada sağlıksızı terk edip sağlıklı olanı seçmiĢ olmak gi-

bidir. Özgür iradeyi Ruh’un rehberliği ve Mesih’in önderliğinde tek

ve en doğru olan seçim için kullanabilmektir. Yani “mana yolunda”

yürümektir. O zaman mana yolunda yürümek Efendimiz Mesih

Ġsa’nın hayatı ve öğretiĢleri ve kurtarıĢından algıladığımız kadarıyla

Yaratan’ı sahip olduğumuz maddi beden ve dünya içinde yaĢamak-

tır. Bu yaĢamın kendisi esasında Müjde yaĢamıdır. Çünkü bu hayat

yürürken dönüĢtürüp değiĢtirmektedir.

MÜJDE’NĠN HAYATLARDAN GEÇMESĠ

Hareket bereketin esasıdır. Bu esas acılar yolundan “mana yo-

luna” geçiĢte de kendisini göstermektedir. Efendimiz Ġsa’nın haya-

tında bu hareketlilik her yerde “ĠĢte, Yaratan kuzusu” dedirten bir

hareketliliktir. Bu hareketlilik Müjde’nin insanların hayatından

geçmesine vesiledir. Petrus’un hayatında buradaki yazılardan anla-

yabildiğimiz kadarıyla üç kez geçmiĢ ve üçüncü defa geçiĢinde artık

Müjde Petrus’u bulunduğu ham öğrencilik noktasından, önce piĢme

noktasına ve sonra “günahlı olduğunun, kendi çıkarı için alma arzu-

ları içinde yaĢadığının” farkındalığında olma noktasına yani yanma

noktasına getirmiĢtir. Bu yanma noktasında Mesih Ġsa’ya Yahya’nın

iĢaret ettiği gibi bir iĢaret ya da Mesih Ġsa’nın kendi daveti ya da

Mesih Ġsa’nın kendisinin gelmesi yoktur. ġimdi bu noktada artık

Müjde dokunuĢu ile öğrenciyi, öğreneni, arayanı talebe yapmakta-

dır. Yani bu noktada “benden uzak dur” ifadesi ile birlikte gelen

ayaklarına yapıĢma evresi vardır. Yaratan’ı yaĢayan Efendimiz Me-

sih Ġsa gibi birçok hayatlara mecazen ve adeta “üç kez dokunmakta-

dır.”

Ġlk önce Yaratan’ı yaĢayan dikkat çeker. Ġkinci aĢamasında Ya-

ratan’ı yaĢayan davet eder. Üçüncü aĢamasında Yaratan’ı yaĢayan

kendini sunar. Bu daha önce çalıĢtığımız talebe olmanın yedi pren-

sibi yani “talebelik esası” içinde önce Yaratan’a yürüyüĢ, sonra in-

sana ve sonra yüreğe yürüyüĢ evrelerinin Mesih Ġsa’da “Müjde ve

talebe” bağlamının göstergesi olarak karĢımıza çıkmaktadır. Çünkü

113

bütün bu üç aĢama Müjde aĢamasıdır ve tövbe ile baĢlayan dönü-

Ģüm ve değiĢim süreci talebelikten Müjde’ye devinir ve bu yeniden

talebe üreteceği için “insan düzeyini” yakalamadır yani Yaratan

suretinin bütünlüğüdür. Göklerin hükümranlığına ulaĢmadır. Ve iĢte

bu bakıĢ açısında sanki Müjde üç aĢamalı olarak adeta “bol yaĢam

olsun” diye kendini “sevgi ve ihsanda” sunmaktadır. Ve bu sevgi ve

ihsanda Müjde yani dönüĢüm ve değiĢim bütün insanlar için bir

hayat dönüĢümü ve değiĢimidir. Yalnız kiĢinin değil bütün insanlı-

ğın “göklerin hükümranlığına” daveti ve bir anlamda “göklerin hü-

kümranlığının” yani bütünlüğün bütün insanlara sunumudur.

VE MÜJDE, MÜJDE DOĞURUR

Çünkü yaratılıĢı gereği her insanın baĢlama noktası daha doğar

doğmaz kendi “benini” oluĢturma noktasıdır. Bu nedenle bütünü

algılaması herkes için zordur. Bütünde Yaratan’a yükseliĢ vardır.

Bütünde kaynağa dönüĢ baĢlar. Oysa yaratılıĢta öncelikle “benlik”

farkındalığı çabası vardır. Olmalıdır da, bunun için vardır. Öyle

tayin edilmiĢtir sistem içinde. Hep alma arzusu onu hayata iter du-

rur. Ama Yaratan’a ters çizgide varlığını hissetmek durumundadır.

Çünkü geldiği nokta ile eĢit çizgide direnç yoksa geliĢim de yoktur.

O nedenle geliĢim Yaratan karĢıtlığı içindedir. Oysa esas yaratılıĢ

gayesinde “hükmetme” ve “kendisini çoğaltması” talebi vardır. Bu

kiĢiyi “bol yaĢama” yani “sevgi ve ihsan” yaĢamına, bir baĢka de-

yiĢle “Yaratan sureti” olma konumuna getirecektir. ĠĢte bu konum

Yaratan’ın yansıdığı konumdur. Yani Yaratan’ı yaĢayan Müjde

oluĢturur “tövbe” ve “göklerin hükümranlığı” bu kiĢinin yaĢam

prensibidir ve yansıttığı budur. Bu yansıma insana ve sonra yüreğe

doğru yönelir. Yani hayatlar içinden Müjde geçmeye baĢlar ve

Müjde Ruh’un saran ıĢığında hazırlanmıĢ yüreklere Müjde olduğu

gibi aĢama, aĢama; basamak, basamak iĢlemeye baĢlar ve o geçtiği

hayatta Petrus’un hayatında olduğu gibi Müjde olur. O kiĢiyi önce

öğrencilikten talebeliğe taĢır ve talebelikte de kiĢiyi yine hayatlar-

dan geçecek Müjde kılar. ġimdi dikkat edersek Efendimiz kendi

“edinim testi” sonrasında adeta dört manevi basamak aĢmıĢtır. Bu

basamağın üçünü deneyim sırasında aĢmıĢ ve sonuçta “ilahi” dü-

114

zeyde, “oğul” seviyesi dediğimiz “mirasçı” düzeyinde artık “mana

yolunun baĢ rehberi ve kurtarıcısı” olarak hayatını insanlığa vak-

fetmiĢtir.

Bu basamaklardan ilki daha önce çalıĢtığımız gibi “fiziksel”

basamaktır. Çünkü fiziksel açlıkta dayanıklılık testinde içinde bu-

lunduğu konumdan “mana yolunun” gücünde kurtulması talep

edilmiĢ adeta Yaratan’a yürüyüĢünün fizik üzerinde hiç de etkin

olmayacağı ve kiĢiye hiç bir Ģey kazandırmayacağı irdelenmeye

çalıĢılmıĢtır. Oysa “mana yolunda” Yaratan’ı yaĢayan Efendimiz

burada “insan yalnız ekmekle yaşamaz” Ģeklindeki cevabında o gö-

rünürlüğün hakimi görünmezliğin esas yaĢam kaynağı olduğunu

vurgulamıĢtır. Yani “mana yolunda” Yaratan’ı yaĢama kavramında

ilk yükseliĢin hangi noktada olduğunu bize tarif etmiĢtir.

Ġkinci aĢılan basamak ise ruhsallık basamağıdır. Yaratan’ı ya-

Ģamak fizik sınırlarının getirdiği zorluklara bağlı olmadığı gibi ruh-

sal olarak da dünyanın emniyetsizliklerine bağlı değildir. Yaratan’la

yaĢamak sınırlılıkta sınırsızın farkında olmak, görünürlükte görün-

mezin farkında olmaktır. Bu bağlamda Yaratan’la yaĢarken dünya-

nın bütün tehlikeleri hala tehlikedir ama Yaratan bunlarla denenebi-

lecek bir varlık ya da kavram değildir. Çünkü Yaratan parçası olan

ruhun ve ruhsal insan yaĢamının varlığı bütün bu sınırlılıkların ve

görünürlüklerin dıĢında olduğuna göre emniyet kavramı da tama-

men bu sınırlılık ve görünürlük için geçerli bir kavramdır. Yani ha-

kiki manada Yaratan’ı yaĢayan kiĢi bu emin hissetme ya da hisset-

meme kaygılarıyla bağlı olmayan bir Yaratan yaratılan iliĢkisinde

olan kiĢidir. Ve Efendimiz Mesih bu ikinci basamağı da aĢmıĢtır.

Ve üçüncü aĢtığı basamak ise psikolojinin sınırlılık içindeki

hükümranlığının üzerine çıkmasıdır. Bu noktada önemli olmak, güç

sahibi olmak ve hemen sonuç elde etmek gibi kiĢinin kendini ispat

etme gayretleri vardır. Ve doğal olarak her kendi beni için, kendi

çıkarı için alma arzusuna sahip olan kiĢi “benliğin kısıtlı varlığını

kanıtlama” gayretleri içinde hep bu psikolojik çekiĢmeleri iç ale-

minde yaĢayıp durmaktadır. ĠĢte hakikaten Yaratan’ı yaĢayan kiĢi

bu sorunun da üstüne çıkabilme cesaret ve gücünü göstermiĢ olan

kiĢidir. Ve Efendimiz Mesih Ġsa bu noktada da “O’ndan baĢkası

yok” ilkesi ile hareket ederek, bütün çekiĢme değerlerini esas kay-

115

nağına vermek kaydı ile fiziksel ve ruhsal ve psikolojik olarak insa-

nı Yaratan’ı yaĢamaktan alıkoyan bütün evreleri aĢabilmiĢtir. Yani

Müjde “yukarıdan uyandırma” ve akabinde “aĢağıdan gayret” ve

onun ardından da “edinim testi” saran ıĢığın açtığı kalp noktasından

içeriye Mesih düzeyini sızdırmıĢ ve Müjde bütün bu üç basamağın

üzerine çıkılmasını sağlayarak bu yüreği Mesih gönlü haline yani

yeni bir Müjde haline getirmiĢtir. Bu elbette öncelikle Efendimiz

Mesih Ġsa’nın kendi deneyimlemesinde bize takdim edilmiĢ ve bize

adeta örneklenmiĢtir. Bu manevi basamakları aĢmak Mesih Ġsa’yı

artık Müjde’nin ifĢa aĢaması olan ilahi seviyeye getirmiĢtir. Çünkü

bu seviyede “sevgi ve ihsan Olan” ifĢa edecektir. Yani bu üç aĢama-

lı testin sonunda artık Mesih Ġsa “o Mesihi seviyededir” yani ilahi

seviyededir ve bu seviyede Müjde kendiliğinden iĢlemektedir. Artık

Mesih Ġsa dahi o seviyede “hizmet edilen değil hizmet edendir.”

Yani “sevgi ve ihsanı ifĢa eden” yansıtan, verendir. Yaratan’dan

Ruh’un saran ıĢığında doğrudan gelen ıĢık kabı tamamen doldur-

makta ve artık almanın durduğu noktada artık “gönlün Mesih oldu-

ğu” durum ortaya çıkmakta ve tamamen bir yansıma baĢlamaktadır.

Bu yansıma “Müjdedir.” Tövbe ve Göklerin Hükümranlığı artık

yürekten kendiliğinden varlığın doğası olarak dökülmekte ve talebe-

lik seviyesine bir sonuç oluĢturmaktadır.

MÜJDE TALEBE, TALEBE MÜJDE DÖNGÜSÜ

Mesih Ġsa Yaratan düĢüncenin iĢlevinde yani saran ıĢığında Ke-

lam’ın kendisidir. Yani Yaratan düĢüncenin adeta talebesidir. Ve

talebe aynı zamanda talep ettiğini alır ve aldığını yansıtır. Çünkü

Yaratan düĢünce ile Yaratan iĢlev bir araya geldiğinde “sevgi ve

ihsan” artık yerinde duramaz ve “merhamet yani verme” olur ve bu

verme sonucu arasında “irfan yani vahiy” belirir. ĠĢte bu nokta

Müjde’dir. Müjde sağında merhamet ve solunda adaleti dengeler ve

“oğul” olur. Yani gönlü Mesih kılar. Efendimiz Mesih Ġsa yoluna

baĢ koyduğu kurtarıĢ serüveninde bütün bu akıĢı döngüsel olarak

yaĢayıp bize yaĢatandır. ĠĢte bu bütün evreleri ile birlikte biz de

“müjde ve talebe ve talebe ve müjde” döngüsünü getirmektedir.

116

Ve Petrus’un imana gelmesinde de daha önce de dediğimiz gibi

öncelikle Müjde ıĢımasının talebe olma arzusunu çekmesi vardır.

“ĠĢte, Yaratan kuzusu” yani Yaratan’ın “sevgi ve ihsan” sunusu.

Yani vasıflarını bütün insanlığın önüne döktüğü, koyduğu seviye

yani Yaratan’ı tam yansıtmak için gerekli olan tek Ģeyin “hiç ama

hiç karĢılık beklemeden sevgi ve ihsan vasıflarını” yaĢamak ve bü-

tün kainata takdim etmek olduğu vurgusu.

Kısacası, Müjde Yaratan’ı yaĢamanın doğal ıĢıması olduğu gibi

talebe de bu ıĢımanın doğal sonucudur. Ve talebe olmanın doğal

sonucu da yine talebe olmanın ıĢımasında Müjdedir. ĠĢte bu döngü

Yaratan’a yürüyeni yani Ġsra-el’e hakiki Ġsrail olma ayrıcalığını

veren bir döngüdür. Yaratan ve yaratılan arasındaki antlaĢmanın

yani birbirine aidiyetin doğal sonucudur.

MÜJDE’NĠN DÖRT AÇISI

Mesih Ġsa’nın ıĢımasında Petrus’un Mesih’e çekiliĢinde de yine

1) Fiziksel 2) Ruhsal 3) Psikolojik aĢamaların aĢılmasından sonra o

esaslı noktaya yani 4) Ġlahi aĢamaya geliĢ söz konusudur. Bu aĢa-

mada artık yüz yüze’lik vardır. Yani Mesih ile yüz yüze bir Ġsa var-

dır. Burada karĢılaĢma vardır. Yani Ġbrahim’in antlaĢma ve sünnet

sonrası Yaratan’ı kendi varlığında “yüz yüze görmüĢ” olması gibi

bir karĢılaĢma vardır.

Bu gerçeklik Müjde’nin yani Yaratan’ın Mesih’te ifĢasının ya-

zıya geçirildiği Matta, Markos, Luka ve Yuhanna bölümleriyle de

adeta irdelenmektedir. Matta’da özellikle Efendimiz’in fiziksel

dünya üzerine çıkıĢı vurgulanmakta ve beden üstüne hakimiyet ve

fiziğe hükmediĢ, hükümranlık vurgulanmaktadır. Matta’da adeta

yazı ile aktarılmaya çalıĢılan Efendimiz’in “insan yalnız ekmekle

yaĢamaz” tarafıdır. O’nun ağzından çıkan her bir kelam yani bütün

yaratılıĢ sistem formülleri, göklerin sistemleri tamamen varoluĢa

hükmeden bütün sistemdir. Yani Matta’da o ilk seviyede uyanıĢ

vardır bu insanın sıfır noktası olan cansız seviyeden fizik üstüne

çıkmaya baĢladığı bitkisel seviyedir. Markos’ta ise orada Kurtarı-

cımız, Efendimiz hizmet etme alçak gönüllülüğünde adeta “O’ndan

baĢkası olmadığını” vurgulayarak bütün psikolojik iç, çeliĢki ve

117

çekiĢmeleri ortadan kaldırmaktadır. Çünkü burada kimin kimi yöne-

teceği kaygısı, kimin önemli, güç sahibi olduğu kaygısı yoktur. Bu-

rada hizmet etme, Yaratan’a tabi olma bütün bu kaygıları, iç çekiĢ-

meleri ortadan kaldırır. Çünkü herkesin efendisi “Kainatın Efendisi

Olan’dır.” Yani bu seviyede anlatılmak istenilen insanın “kendi

çıkarı için alma arzusundan” hizmet için yani yalnız “sevgi ve ihsa-

na” doğru harekete baĢlamasının ne denli önemli olduğudur ve bu

seviyede artık insanlar hayvani seviyeden yukarıya doğru harekete

geçmeye baĢlamaktadırlar. Ve Luka’ya geldiğimizde ise artık bura-

da Efendimiz Mesih Ġsa bütün geleneklerin üstüne çıkıĢtan bahset-

mekte ve kabukların kırılarak mana yolunda, mana grubu oluĢtur-

makta ve kadın ve erkeklerden ruhsal bir aile bütünlüğünü vurgu-

lamaktadır. Yani bu noktada artık “Yaratan’ı denemek” diye bir

kavram söz konusu olamaz. Mesih’te samimi edinimle bir araya

gelen kiĢiler, yani bu ruhsal Mesih bedeni Yaratan’ın sureti yolunda

“konuĢan düzeyin” ortaya çıkmasıdır. Bu düzey insan-ı kamil düze-

yidir ve artık bu düzeyde kainatta insan için emin olamayacağı bir

durum yoktur, günlük korku ve kaygılar yoktur. Güvensizlik kaygısı

sadece günlük yaĢam tedbirleri içinde olması gereğinden fazla de-

ğildir.

Kısacası adeta Ġnciller’de Yaratan’la yaĢayan Efendimiz’in dört

baĢı mamur “Yaratan sureti” karakteri ifade bulmaktadır. Özellikle

üç sinoptik Ġncil’de kaleme alınan vasıflar adeta Efendimiz’in hiz-

met öncesi, yukarıdan uyandırılıĢ sonrası aĢtığı üç edinim testinin

karakteristik yansımasıdır. Yaratan’ı yaĢama müjdedir ve müjde

talebedir. Ve talebe öncelikle fiziksel, psikolojik ve ruhsal basamak-

ları Ruh’un saran ıĢığında Mesih’in önderliğinde aĢar ve dördüncü

seviyeye yani ilahi düzeye gelir. Yuhanna bölümünde iĢte Mesih

Ġsa’nın “yol, gerçek ve yaĢam olma” ve “Baba ve ben biriz” bağla-

mında ilahi bütünlüğe dönüĢüm ve değiĢiminde talebe de bu ilahi

seviyelerin müjdelenmesinde bu seviyelere, bu üst dünyalara talebe

olmaya baĢlar.

Bir baĢka deyiĢle adeta Mesih’i düzeyin tamlığı ile Yaratan’ı

edinme yolu olan mana yolunun bu dört seviyesi, yani sıfır cansız

noktasındaki insanın bitkisel, hayvani, konuĢan ve ilahi seviyeleri

Ruh’un saran ıĢığında deneyimlemeleri adeta Matta, Markos, Luka

118

ve Yuhanna’da irdelenmekte ve bir kez daha Müjde olan Mesih

Ġsa’nın talebelerine Müjde olmakta ve talebeler yeniden Yaratan’ı

yaĢama yolunda ve bu yolun bütün aĢamalarında Müjde olmakta ve

yeniden talebe çekmektedirler. Müjde sebep ve talebe sonuçken

gaye yeniden sebep olmak olduğuna göre talebe Müjde olur ve böy-

lelikle Yaratan’la form eĢitliği bir anlamda kaos ıslaha dönüĢmek

kaydıyla karanlık aydınlığa boğulur.

ĠĢte bu yükseliĢ olgusu ile Matta eylem dünyasını vurgularken,

Markos, oluĢum dünyasını ve Luka, Yaratma dünyasını ve Yuhanna

ise artık ıĢığın yayılma dünyasını ifade etmektedir. Yuhanna yani

dördüncü seviyede Mesih’in ıĢığının yansıması vardır. Çünkü kiĢi

artık burada kabı içinde fitili olan bir kandil gibidir. “Yaratan kim

ve ben kimim?” olgusunu sorgulayıp aradığı için bu noktada artık

kiĢi fitil oluĢturduğu için yağı yani Mesih’i çekmektedir. Ve Me-

sih’i çektiğinde ise artık bu kiĢi istese de istemese de Müjde’nin

feneridir. Yaratan’ın yaratıcı gücü yukarıdan aĢağıya maddeleĢmiĢ-

tir. Yani “Kelam” beden almıĢtır esasında. Ve bu beden ancak Me-

sih’i düzeyde ıĢımak kaydı ile aĢağıdan yukarıya yaratıcı gücü kay-

nağına geri yansıtmaktadır. Bunun için bedene ölüĢle Mesih’le haç-

lanıĢın üstüne yani yükseliĢe geçme esası vardır. Bütün bu aĢamala-

rın yegane iĢleticisi hiç kuĢkusuz Yaratan düĢüncenin muhteĢem

iĢlevi yani saran ıĢıktır ve dönüĢüm ve değiĢim, yani tövbe ve gök-

lerin hükümranlığında artık kurtarıcısına yapıĢmıĢ kiĢi “oğul” ol-

muĢtur. Sanki dört Ġncil’in irdelediği Efendimiz Mesih Ġsa’nın, Ya-

ratan’ı yaĢama vasıfları bir araya geldiğinde “Ġnsanoğlu hizmet ede-

rek kurtarıcı olup Yaratan’ın suretine yani ilahiliğe” dönüĢür demek

ister gibi bir esaslı ana Müjde-Talebe sloganı ortaya çıkmaktadır.

MESĠH ĠSA VE MÜJDE VE TALEBELĠK

Bu üç kavramı bir araya getirdiğimizde ise artık “derin denizle-

re açılan” tekneleri karaya çekip, her Ģeyi bırakıp, Ġsa’nın ardından

gitmenin ne olduğu bize adeta konuĢmaktadır. Mesih Ġsa Yaratan’ın

sureti olma noktasıdır. Yaratan’ı yaĢamak için “derin sulara açılan

tekneleri” artık emin bir kara parçasına çekme zamanıdır. Yani ora-

da denizin azizlikleri yoktur. Orada sağlam bir yer desteği vardır.

119

Çünkü muhteĢem bir örnek, model, kurtuluĢ yolu, gerçeği ve yaĢa-

mı önümüzdedir. Ve bu noktada yapılması gereken yolu pek net

olmayan ama daha derinlerde gizemli bereketleri olan denizlere

gidildikçe karanın emniyeti belirgindir. ĠĢte bu noktada “mana yo-

luna” geçildiğinde artık “kelam” bedende ifĢa olunmuĢtur. Kelam

“karada” ifĢa olunmuĢtur. Öğrencilik yanma noktasında talebeliğe

döndüğü anda “derin sular” vazifesini yaptığı için Ģimdi karada “ke-

lamla derin açılımlar” esastır. Bu açılımlar için ise doğru olarak

kabul edip inandıklarımızı artık “tadın ve görün” aĢamasına yani

“edinmediğime inanmam” aĢamasına getirmek esas olmalıdır. Bu

noktada “her Ģeyi bırakmak” bütün batıl olanı, bütün kabukları, bü-

tün putları, bütün insanların üretimleri sonucu ortaya çıkmıĢ gele-

neksel yolları bırakmak gerekmektedir. Çünkü bırakmadan yeni bir

seviyeye hele hele daha üst bir seviyeye, mantık üstü inançla yani

edinimle tutunmak mümkün değildir. O nedenle bu bırakıĢ ve tutu-

nuĢ “tövbe” ve “göklerin hükümranlığını” edinme konumudur. Ve

Ġsa’nın ardından gitmek ise sürekli talebeliktir.

Ve bütün bu bağlamlarda iĢte bu nedenle Efendimiz ve kurtarı-

cımız Mesih Ġsa “Celile bölgesinin her tarafını dolaştı, (yani tam

edinim sahibi inananların olmadığı diyarları) buralardaki 1) havra-

larda öğretiyor 2) göksel hükümranlığın müjdesini duyuruyor 3)

halk arasında yayılan her hastalığı, her illeti iyileştiriyordu” (Matta

9:35). Ve kendisi Müjde olan Mesih’in içinden geçtiği hayatlar önce

talebe olmakta ve sonra Müjde’ye dönüĢmektedir ve sonra yeniden

hayatların içinden geçerek talebe olmakta ve sonra yeniden Müjde-

ye dönüĢmektedir. Bu “mana yolunun” durmaksızın iĢleme biçimi-

dir. Mesih talebeleri böylelikle Yaratan suretini oluĢturdukları o

muhteĢem Mesih dergahını oluĢturmakta ve oradan da bütün yollar

Yaratan’ı yürümekte ve Mesih’in o muhteĢem kurtarıĢ düzeyinde

Yaratan düĢünce yani Baba ile saran IĢığın yani Kutsal Ruh’un gü-

cünde kavuĢmaktadır. Sonsuzluk hazzının ıĢıkları iĢte bu noktada

hakikaten yaĢam olmuĢken “sonsuz yaĢama dönüĢmektedir.”

120

XI. TALEBELİK BEDELİ (Luka 5:32)

Ben doğru kişileri değil, günahkârları

tövbeye çağırmaya geldim. - Luka 5:32

Bu sözler oldukça etkin sözlerdir. Ġnsanın mana varlığındaki sorun-

ları çözme amaçlı net bir yaklaĢımdır. Yaratan’ın gayesi “karanlık

üzerine ıĢığı ile aydınlık” sunmak olduğuna göre o zaman Yaratan’ı

yaĢayan kiĢinin de gayesi farkında olsun ya da olmasın varlığı “ka-

ranlık üzerine ıĢığı ile aydınlık” sunmasıdır. Bu etkin bir hizmettir.

Efendimiz Mesih Ġsa’nın “hizmet edilmeye değil hizmet etmeye

geldim” ilkesinde temel prensip “ıĢık olsun” prensibidir. Bu prensip

üzerinde Ġsa Mesih ve dolayısı ile Ġsa Mesih’te Mesih seviyesini

gönenen talebelerinin de varlığı armağandır. Varlığı insana arma-

ğandır. Varlığı ıslah, sulh ve selamet için insanlığa armağandır. Ya-

ratan’ı yaĢamak “kile üstüne ıĢık çıkarmaktır.” Yürürken birilerinin

arkadan “ĠĢte, Yaratan kuzusu” dediği kiĢi olabilmektir. Bu kiĢi

toplum içinde yürürken “ıĢığı yansıtır.” Toplun içinde yürürken

adeta varlığı davettir. Ve toplum içinde yürürken gönle yürür. Ve bu

yürüyüĢ dönüĢtürür ve değiĢtirir. Yani adeta Efendimiz Mesih

Ġsa’nın vaazı baĢı ve sonu birbirine yakın bir vaazdır. ĠĢte bu “Ġyi

olan haberdir.” Çünkü bu müjdenin baĢı ile sonu arasında bütünlük

kurulduğunda ıslah vardır, sulh vardır, selamet vardır. Ve dönüĢen

ve değiĢen kiĢi bu haliyle “ıĢığın talebesidir” ve “ıĢığın talebesi”

aynı zamanda dönüĢtüren ve değiĢtirendir. Yani Yaratan Mesih

Ġsa’da Ruh’unun iĢlevinde Müjde olmuĢ ve Müjde sonra Mesih dü-

zeyine yükselme yolunda talebeler oluĢturmuĢtur ve bu talebelerde

Mesih düzeyinde tekrar Müjde olmuĢ ve sonra tekrar yeni Mesih

121

talebelerinin oluĢmasına vesile olmuĢtur. Kısacası “mana yolu da”

birbirine bağlı dairesel halkalar halinde adeta Adem düzeyindeki

kiĢiyi o “kendi için alma arzusundaki düĢmüĢ benliğinden” mana

yoluna, üst düzeylere Mesih düzeyine doğru çekip durmaktadır.

Sonunda bütün insanlık alemi Alfa ve Omega yani baĢlangıç ve son

Olan’a doğru çekilecek ve “Mesih bedeni” olarak Yaratan suretinin

yansıtılmasında sonsuzlukta kaynakla bütünleĢecektir.

BEDEL

Bütün bu çarklar, iĢleyen diĢliler sistemi içinde elbette berabe-

rinde bir takım bedelleri de getirmektedir. Çünkü yukarıdan uyandı-

rılmaya cevap olan aĢağıdan gayret bir enerjidir, bir tüketimdir ve

elbette bu tüketimin her Ģeyde olduğu gibi bir bedeli vardır. Bu iyi-

ye yönelik bedellerin tüketim sonucu enerjisi elbette daha iyiye

doğru çekimdir. Kötüye yönelik bedellerin sonucu ise elbette daha

kötüye hatta varlık içinde yokluğun çekimi haline gelmektedir. Me-

sih talebeliği, Mesih’e çekiliĢ “mana yolunda” her Ģeyin içinde ve

üstünde o en üste çekiliĢtir” yani elbette bedeli ne olursa olsun “ha-

yat” kelimesi ile anlam bulacak harika, olumlu bir tüketim sonucu-

nu beraberinde getirecektir. Öyle ya da böyle bir bedeli vardır. Be-

deli bir Ģeyin kaybı, bir yerin boĢaltılması ve terki anlamındadır.

Yani bir yer, bir seviye, tutunulacak bir dal bırakılmaksızın yeni bir

dala tutunmak, yeni bir seviye edinmek mümkün değildir. Kelam

bedende Ġsa olduğunda ilk önceleri ne bedele doğru yürüdüğü açık

değildir. Ama kelam bedenle bütünleĢtiğinde ve Yaratan yukarıdan

açıldığında ve ifĢa söz konusu olduğunda bedel belirginleĢmiĢtir.

Bu bedel “haç üstünde ölümün yengisidir.” Yani “ben için alma

arzusu artık BEN için almaya” geçmektedir. Bedel bir hayatın bitti-

ği andır. Birine ölmek ve birine dirilmektir. Aradaki üç gün adeta

“ölümün gerçekliği” aradaki uzatmaların kaldırılması yani eskiden

tamamen kopuĢ süresidir. Ve sonuç haçın üzerinde haça ölüĢtür.

Yani “alma arzusunun üzerinde” alma arzusuna ölüĢ ve yükleri haç

üzerinde bırakmanın hafifliğinde kabuklardan yani mezardan Yara-

tan’ı edinerek, Yaratan’ın katına yükseliĢtir. Oğul’un yani Yaratan’ı

edinenin, O’nun sevgi ve ihsan vasıflarını hakikaten edinme yolun-

122

da olanın ödediği bedel “alma arzusunda bir yaĢama ölmektir.” Bu

beraberinde yeni bir hayat, yeni bir seviye getirecektir.

TALEBENĠN BEDELĠ

Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendi beden yaĢamında ödediği bedeli

nettir. Bu bedel haç üzerinde ölümdür. Ama bu haçlanıĢ sonrasın-

daki yaĢam artık ilk yaĢamı gibi değildir. Yepyeni bir yaĢamdır. Bu

yaĢam doğaüstü bir yaĢamdır. Bu yaĢam maddenin hükmedemediği

bir yaĢamdır. Çünkü haçtan kopuĢ mecazi manada adeta madde

sınırlarına olan çakılmadan kurtuluĢtur. Burada Petrus’un yaĢadığı

dönüĢüm aĢaması teknedeki “benden uzak dur” cümlesinde nettir.

Çünkü bu sözler sonucunda Mesih Ġsa’nın ayaklarına daha bir sıkı

tutunma vardır. Artık Petrus talebedir. Salt bir dindar, salt bir öğ-

renci değildir. Talebi kendisindeki eksikliklerin tamamlanacağı bir

yaĢamdır. Bu tamamlanma içinde devamlılık yepyeni bir yaĢamdır.

“Derin sulara açılma” hayatıdır. Ve bu derin sularda talebelik var-

dır. Bol balık yani “bol sevgi ve bol ihsan” ve baĢkaları ile paylaĢı-

lan. Diğer teknelerle paylaĢılan bir yaĢam vardır. Bedeller daha o

anda ödenmeye baĢlayacaktır. Belki bazı radikal suçlamalar ve bel-

ki de üzerimize gelen birçok baskılar bu bedeli bize ödetmeye baĢ-

layacaktır. Çünkü her bir sebep muhakkak bir sonucu getirecektir.

Her bir eğilim kendi yolunu önüne çıkaracaktır. Ya da her bir hare-

ketin muhakkak karĢılığında var olan bir sonucu vardır.

“Korkma bundan böyle balık yerine insan tutacaksın” sözü

Petrus için bir bedeli daha o anda beraberinde getiriyordu. Bu bedel

Ģu cümlede oldukça aĢikârdır; “Sonra onlar tekneleri karaya çekti-

ler ve her şeyi bırakıp İsa‟nın ardından gittiler” (Luka 5:11). Bu cüm-

leye göre bir seviyeden bir diğer seviyeye geçiĢin güzel bir özeti

vardır. Çünkü burada teknelerin karaya çekilmesinde adeta öğrenci-

lik seviyesinin karaya çekilmesi mevcuttur ve elbette bu seviyenin

getirdiği birçok iĢlevde terk edilmek durumundadır. Çünkü bu sevi-

yede dünyanın gaileleri, kaygıları çoğu zaman öndedir. Ve bütün

bunlar terk edilme durumundadır. Artık zaman hakiki talebelik za-

manıdır. Yani Yaratan’ın sevgi ve ihsanının yürekten talep edildiği

zamandır. Bu zamanda içe doğru yolculuk baĢlamaktadır. Yani Me-

123

sih Ġsa’yı izlemek demek esasında içi dıĢla bütünleĢtirmek demektir.

Bu da gidilen yolun, kabullerin, algıların dönüĢüm ve değiĢimleri-

dir. Bu bir anlamda “acılar yolundan” elbette o esas Yaratan sureti

olma yolu olan “mana yoluna” dönüĢtürülüp değiĢtirilmedir. Tövbe

ile baĢlayan ve göklerin hükümranlığı ile sonuçlanan müthiĢ iç yol-

culuktur. Bir anlamda sufilerin “seyri süluk” dedikleri o manevi

yola çıkıĢtır. Yaratan’ı yaĢayan Mesih Ġsa’nın yoludur. Yaratan’ı

yaĢama edinme ve yaĢama yoludur. Mesih Ġsa’da Ruh’un rehberli-

ğinde MesihleĢme yoludur. Hakiki manada Yaratan’a yürüyen yani

Ġsra-el (Yaratan’a yürüyen) olma yoludur. Bu kavim ya da devlet

anlamında ırk anlamında Ġsrail değil hakiki ruhsal Yaratan’a yürü-

yen Allah evladı olma anlamında Ġsra-el’dir. Yani “sırat-ı müsta-

kim” denilen “dosdoğru yolda” olan demektir. Bütün bu kavramla-

rın kiĢi varlığında olması demek Yaratan’a uyum ama özellikle

“acılar yolunda” olan büyük bir çoğunluğa uyumsuzluk demektir.

Bu da sadece yolun alınmasının dahi bir bedel oluĢturduğuna güzel

bir göstergedir. Ve Mesih Ġsa’nın kendi bedeni ile ödediği bedel

gibi hakiki manada Mesih Ġsa’ya tabi Mesih talebesi olan hemen

hemen her bir fert farklı derece, durum ve kalitelerde de olsa mu-

hakkak bir bedel ödemiĢtir. Çünkü doğaya uyum “kendi alma arzu-

sunda yaratılmıĢ” için bir ters durumdur. Ve bu tersliğin ıslahı el-

bette bir ıslah sürtüĢmesi getirecek ve bir zorlanma durumu ve bir

uyarlanma durumu oluĢturacaktır bu da elbette “bedeldir.”

KABUL EDĠLMEYENĠ KABUL

Mesih Ġsa’nın uyandırıĢında üç aĢamalı bir uyandırılıĢla Mesihi

seviyede bir talebe olan Petrus’un bütün bu dönüĢüm ve değiĢim

yolculuğunun örnek olması gibi Mesih Ġsa’nın talebelerinden olan

Matta’nın talebeliğe geliĢi ve talebe olarak belli bedeller ödemeye

hazır olması da büyük bir örnektir. Ġncil yani Müjde yazıları “iyi

haberdir.” Yaratan’ı edinmiĢ, O’nunla form eĢitliğinde olan Mesih

Ġsa’nın yaĢamı, öğretiĢ ve kurtarıĢı bizim için iyi haberdir. Mesih

Ġsa’nın Yaratan’ı yaĢarken yaĢadıkları ve yaĢattıkları ve haç öncesi

ve sonrası bütün sunumları bizim için iyi haberdir.

124

Matta elimizdeki metin aktarımlarına göre, bir Yahudi olmasına

karĢın Roma için Yahudiler’den yani kendi halkından vergi toplama

görevinde olan bir kiĢi olarak karĢımıza çıkmaktadır. Ve yaptığı bu

iĢ nedeni ile hem kendi toplumuna hem de inancına aykırı, kabul

görmez bir kiĢilik olarak görülmektedir. Bu bağlamda doğal olarak

elimizdeki metinin bu bölümünde kayıt edilmiĢ olan anlatıma göre

Mesih Ġsa’nın metnin bu kısmında anlatılan bu daveti bir kiĢiyi öğ-

rencilikten talebeliğe davet etme yerine kabul edilmeyen ve günah-

kârla bir sayılan bir kiĢinin “mana yoluna” daveti Ģeklindedir. Me-

sih Ġsa’nın bize çizdiği Yaratan’ı yaĢayanın mana yolculuğu hattına

göre yukarıdan uyandırılmaya aĢağıdan gayret önce Yaratan’a ve

sonra insana ve sonra da gönle yürümeyi getirmektedir. Ve bu yü-

rüyüĢ her ne kadar kendi içinde farklı aĢamaları olan bir yürüyüĢte

olsa ıĢığın baĢlattığı bir yürüyüĢ olması nedeniyle sürekli olarak da

etrafa ıĢıyan ve etrafı aydınlatan bir yürüyüĢtür. Ve bu yürüyüĢte

ıĢığın Petrus’a geçmesi ve Ģimdi iĢlediğimiz konuda ıĢığın Matta’ya

yansıması iyi birer örnektir. Petrus farklı bir konuma örnek olarak

sunulmuĢtur. Onun örnek oluĢturduğu konum Yaratan’ı arayan bir

öğrencinin öğrencilikten Mesih talebeliğine geçmesi konumudur.

Matta örneğinde ise durum “reddedilmiĢ bir insanın” samimi bir

kabule adeta koĢarak cevap vermesidir. Burada adeta davet onun

için yukarıdan uyandırılma olmuĢtur. Ve bu uyandırılıĢta “kabul

etme” Mesih talebeliğine çeken bir olgu olarak karĢımıza çıkmakta-

dır. Kısacası Müjde “mana yolunu” açarken “mana grubunu da”

yani Mesih bedenini de oluĢturmak durumundadır. Ve bu beden

adeta “acılar yolundakiler” için bir Mesih Kapısı yani Mesih düze-

yine giriĢ mekanı anlamında bir “Mesih Dergahıdır.”

ÇAĞRI VE SUNU

Yukarıda değindiğimiz gibi bu ifade buradaki örnekte Yaratan’ı

yaĢayan kiĢinin “sevgi ve ihsanda” kabul ediĢine kendini kabul

edilmeyene takdimi, vermesi anlamında bir ifadedir. Burada bir

sunum vardır. Ve karĢılığında da harika bir cevap. Yukarıdan uyan-

dırma bu samimi gönül davet sözcüğünün içine indirgenmiĢtir. Ve

böyle bir yürek yangını davet karĢılığında seviye atlatan, mantık

125

üstü inanca, edinime meylettiren bir davettir. Davetin karĢılığında

Matta’nın terkediĢinin anlık olmasında esasında “sunu” mantığı

vardır. Yani “çabucak” terk etme adeta Ġbrahim’in hareketi gibidir.

Ya da Musa’nın Mısır’dan hakikaten Yaratan’a yürümeye hazır

harekete geçiĢi gibidir. Çabuktur yani sunudur. Bu dahi bir bedeldir.

AlıĢılmıĢı bırakmanın en güzel göstergesidir. AlıĢılmıĢ olan kolay

olan ve bize ait olan. Ġyi Olan’a çabucak hareket “kurban sunusu-

dur.” Efendimiz Mesih Ġsa’nın Galile’den YeruĢalim’e yürüyüĢün-

deki “yol” ve “talebelik” gerçeğinin çabuklaĢtırılmasıdır. Bu yürü-

yüĢte “yol” ve “talebelik” vardır. Galile’de Müjde vardır ve dönü-

Ģüm ve değiĢimin baĢlama noktasıdır, “tövbe noktasıdır.”

YeruĢalim’de ise “nefse ölme” vardır yani “göklerin hükümranlığı

noktasıdır” ve sonrası “yepyeni bir yaĢamdır... Kısacası Petrus’un

üç aĢamalı talebeliğe geçiĢi burada bir baĢka konumdaki bir kiĢinin

talebeliğe geçiĢ örneği ile pekiĢtirilmektedir. Her ikisinde de bir

bedel söz konusudur. Petrus’un dönüĢüm ve değiĢiminde alıĢık ol-

duğu iĢinden gücünden uzaklaĢarak “acılar yolundan” bambaĢka ve

yepyeni bir yaĢama geçiĢi söz konusudur. Bütün düĢünce, iĢlev ve

his dünyası değiĢmiĢtir. Matta içinde kendi halkı tarafından itilmiĢ-

liği yerini tam tersi bir kabule bırakmakla birlikte yine de alıĢtığı iĢ

dünyasını tamamen terk etmesine yol açmıĢtır.

YENĠ EDĠNĠM

Yaratan’ı yaĢamaya geçiĢ yani Mesih’le mana yoluna geçiĢ bir

alt seviyeyi bırakmadan dolayı negatif bir etkileĢim içine girer oysa

bu bedel iyi olana çıkıĢ için bir diyettir. Dolayısı ile yeni seviyenin

ve iyi olanın bütün bereketi bedelin sonucudur. Mesela Mesih

Ġsa’nın haça yolculuğu haç üstü yükseliĢi getirmiĢtir. Haç yoksa

yükseliĢ yoktur. O zaman “terk ediĢ” gerek Petrus için, gerekse

Matta için yepyeni bir edinime, yepyeni bir deneyime adım atıĢtır.

Burada niyet, dilek, kararlılık ve hareket vardır. Ama bütün bunları

harekete geçiren Yaratan’ı yaĢayan “kelam” yani Mesih Ġsa’dır.

KurtarıĢ kelimeleri “ardımdan gel” sözcüklerindedir. Yani bu çağrı

da ardından gidilen üç büyük sıçrama adımıdır:

1. Galile’den YeruĢalim’e uzanan yola çıkmak “mana yolu.”

126

2. “Yol’un yolcusu” olmak yani “mana talebeliği” ki bu esaslı

bir Mesih talebeliğidir.

3. YeruĢalim’i yaĢamak yani nefse ölüp dirilmek yani “mana

yaĢamına” geçiĢ.

Yol’a çıkma karalılığı dahi bir bedelle yeni edinimlere yol alıĢ-

tır. Aynı zamanda varılan noktada Yaratan kuzusu daha doğrusu

sunusu olma gerçeği vardır ki bu bizi Yaratan sureti olmaya yani

Yaratan’ın kendisi gibi “karĢılıksız sevgi ve ihsan yani vermeye”

dönüĢüp değiĢmektir. Bu noktada Mesih Ġsa’yı izlemek bütün bu

aĢamaları “kurtaran baĢ mana rehberi ile aĢabilmek” demektir. ĠĢte

bu metnin anlatımında Matta örneğinde de bütün bunlar açıkça gö-

rülmektedir.

EDĠNĠMĠN GETĠRDĠKLERĠ

Bu kararlı yürüyüĢte kabul edilmeyen kiĢi kendi yaĢam tecrü-

besi için en önemliyi deneyimlemiĢ olmaktadır. Hakikaten beklenti-

siz bir kabul. Çünkü bu konumda birçok kiĢi kendileri kabul edilsin

diye hep kendilerinden bir bedel ödemektedirler ve kabul eden kiĢi-

ler de çoğunlukla bir Ģey almalarının karĢılığında kabulü vermekte-

dirler. Oysa burada kabul Yaratan’ın Mesih’inde kabulüdür. Ve

Ruh’unun iĢleyiĢinde hazırlanmıĢ bir yüreğin kabule cevabı hayatını

sunmasıdır. Ama bu sunu karĢı tarafın beklentisi değildir.

Aksine bu sunu da karĢılıksız olarak bir sunu olması nedeniyle

adeta Yaratan vasfını daha baĢından itibaren yansıtmaktadır. Ve

elbette karĢılığı kimsenin veremeyeceği ıĢığın hazzıdır. Bu haz me-

tinde bir Ģölenle çok net ifade bulmaktadır. Bağlarından kurtulmuĢ-

luğun, özgürlüğün hazzı burada açıktır.

Burada kabul görmeyen kiĢi öncelikle Mesih Ġsa’nın kabulünde

bütünlüğün oğulluğuna yani mana mirasçılığına kabul edilmiĢ ve

sonra da “mana grubuna” dahil olmakla yalnızlığını ve itilmiĢliğini

bütünlüğün hazzında kutsal yalnızlığa çevirmiĢtir. Mesih seviyesin-

de artık “sevgi ve ihsan Olan’ı” edinmenin hazzı hiç bir Ģeyle karĢı-

laĢtırılamayacak bir düzeydedir. Ve adeta kötü olana iĢleyen kalemi

yani kendi varlığının nokta değeri Ģimdi tamamen iyi olana doğru

dönüĢüp değiĢmiĢtir. Artık Yaratan’ı yaĢayanın hayatını aktarma

127

gibi kendisini çok daha büyük bir hizmet beklemektedir. Bir anlam-

da vergi mültezimliği “acılar yolunda” maddede bir iĢ olarak görü-

nürken Ģimdi Mesih Ġsa’yı öğretiĢ ve hayatını aktarmak “mana yo-

lunda” manevi bir hizmet olarak kendisini belirgin kılmaktadır. Bü-

tün bunlar iĢ kaybetme ve tek kabul gördüğü kendi toplumu dıĢın-

daki görüntü oluĢturan çevrenin yerine yol, talebelik hattı üzerinde

Matta’nın dünyasının değiĢiminde kendisine “sevgi ve ihsanda”

sunulan “yeni yaĢam” gerçeğidir. Ve gerek Petrus’un örneğindeki

yürüyüĢ olsun gerekse Matta’nın örneğindeki yürüyüĢ olsun uyandı-

rılıĢ sonrası aĢağıdan gayrete geçen her bir Yaratan’a yürüyen için

bu muhteĢem son kaçınılmaz bir son sonsuzluğun kapısı noktasıdır.

SONUÇ

Yaratan düĢüncenin her bir ferdi olan ve Yaratan iĢlevin üzerle-

rinde iĢlediği her bir insan esasında Yaratan’a yürüyüĢ yoluna hep

davet edilmektedir. Esasında bu davette Ġncil metinlerinde de oku-

duğumuz gibi belli bir sınıfa tanınmıĢ bir ayrıcalık yoktur. Aksine

her seviyede insanlar algıları düzeyinde kaynağa doğru çekilmekte-

dirler. Çünkü Yaratan’ın yaratan düĢüncesinin gerekliliğinde varlık

aleminde yerlerini alan her bir yaratılmıĢ fert gönderildiği Ģekliyle

aynı zamanda yaratılıĢ içindeki noktalarında gerekli deneyimleriyle

varlıklarını sürdürdükten sonra özel çağrı algılarıyla Mesih’in kurta-

rıĢ çağrısında yönlerini geldikleri istikamete eninde sonunda çevire-

ceklerdir. Bu çevrilme doğrultusu için ters istikamette olunduğunun

farkındalığı esastır. Yani “doğru olmayanların doğru istikamete”

yönlendirilmesi esası dolayısı ile esas prensip olarak karĢımıza çık-

maktadır ve elbette “acılar yolunda” kendi benlikleri için alma arzu-

sunun doludizgin “benlik” keĢfinde her kiĢi esasında manevi mana-

da sağlıklı kiĢi değildir. Ve elbette bu durumdaki kiĢiler yönlerini

de geldikleri istikamete yani Yaratan’a yönlendirebilmiĢ değillerdir

ve kendi baĢlarına da bunu yapabilmeleri oldukça zordur. Bu neden-

le Yaratan Ruh’unun rehberliğinde ve Mesih’inin önderliğinde yu-

karıdan bir uyandırıĢla insanlarını uyandırmaktadır. Bu uyandırıĢ

hiç ummadığımız ve hatta çoğu zaman bizim kabul dahi edemeye-

ceğimiz kiĢiler için de geçerlidir. Ama ne yazık ki, günümüzde bir-

128

çok inanç yolu hep ayrıcalıklı addedilen ırklara ve insanlara tahsis

edilmiĢtir. Bu durum dahi Yaratan düĢüncesine daha baĢından aykı-

rılıktan baĢka bir Ģey değildir. Oysa Yaratan Ruh’unda ve Me-

sih’inde manevi manada “eksikliğinin farkında olan herkes için”

yolları ardına kadar açmaktadır. Ve bu da o kiĢilere ve çevrelerine

büyük bir ıĢık sunmaktadır.

129

XII. YOLUN YOLU (Matta 10:8)

Karşılıksız aldınız karşılıksız verin.

- Matta 10:8

Talebelik bedelinden bahsederken özellikle dönüĢüm ve değiĢim

yolunun ne denli etkin bir dönüĢüm ve değiĢimle baĢladığından

bahsetmiĢtik. Özellikle Petrus ve Matta örneklerine baktığımızda

her ikisinin de acılar yolundan mana yoluna geçiĢlerinde oldukça

radikal bir sıçrama yaĢadıklarını görmemiz mümkündür. Bu alıĢıl-

mıĢ bir seviyenin tamamen arka planda bırakılmasının getirdiği bir

durumun ifadesidir. Adeta her iki örnek olarak ortaya konmuĢ kiĢi-

nin hayatında da bir sıçrama anı söz konusudur. Bu Petrus’da tek-

nede Mesih Ġsa’nın esas olarak vermek istediklerini anladığı anda

olmuĢtur. Bir anlamda Yaratan’ı yaĢayan Mesih gönle gelip do-

kunmuĢ ve o anda dönüĢümün çarklarını çalıĢtırmıĢtır. Aynı radikal

sıçrama Matta için görevinin baĢında gerçekleĢmiĢ ve kabul edil-

mezliğe alıĢtığı bir ortam kabul edilir bir yaklaĢımın kendisine

uzanmasına cevap olarak anında bir yürek sıçrayıĢı ile yepyeni bir

düzeye çıkıvermiĢtir.

YOL BĠR DÜZEYDĠR

Yola çıkmak esasında bir düzeyden bir diğer düzeye hareketli-

lik halidir. Hatta bir baĢka düzeye açılım olduğu düĢünülürse düze-

yin kendisidir. Çünkü düzeyden bahsetmek bir iniĢ ya da çıkıĢtan

bahsetmek demektir. Bu her iki kiĢi yani gerek Petrus, gerekse Mat-

ta’nın manevi manada düzey değiĢikliği onların maddi dünyalarına

da ister istemez bedeller getirmiĢtir. Bu bedellerden ilki hiç kuĢku-

suz her ne kadar bir bedel olarak görülmese de “tekneyi ya da vergi

130

toplama sehpasını karaya çekmek” ve ardından o seviyeye iliĢkin

“her Ģeyi bırakmak” Ģeklinde kendini genel anlamda göstermekte-

dir. Bütün bunlar elbette “Ġsa’yı izlemek” dediğimiz bir izlenilecek

“yol” düzeyini beraberinde getirmektedir. Bu “Ġsa’yı izlemek” sabit

bir durağanlık hali değil esasında Yaratan’ın suretini “sevgi ve ih-

sanında” yansıtma düzeyidir. Yani bu noktaya Mesih Ġsa’nın açtığı

o manevi kapıdan girilmesi nedeniyle Mesih’in kurtuluĢunu gö-

nenme esası vardır. Günahlı benliğimiz için ölme hadisesi esasında

bizim “kendi çıkarımız için alma arzusu” Ģeklinde iĢleyen benliği-

mizi tamamen olması gerektiği gibi Yaratan suretine çevirmek için

sunulan kurtuluĢtur. Ve her bir ölüĢ bir diriliĢi getirir. Yani bu to-

humun yere düĢüp, gömülmesi ve sonra filizlenip hayat bulması

gibidir. O zaman tohumun toprağa düĢüĢünden yeĢillenip meyve

vermesine kadar uzanan bir gayret yoludur. Tohum yukarıdan bir

uyandırılıĢla ölü durumundan diriliĢ konumuna döner. Bu bir uyanıĢ

ve yeĢermeye doğru yönelir bu da bir gayrettir. Ve bu gayret meyve

veren bir konuma gidene dek esasında bir yol üzerinedir. Ve bu

yolun belli baĢlı uğrak yerleri vardır. Ama uyandırılıĢa uyanmak da

bir düzeydir ve gayrette bir düzeydir ve edinim testleri ve Yara-

tan’a, insana ve gönle yürüyüĢte bir düzeydir. Bu yol Adem seviye-

sinden Mesih seviyesine bir yoldur. Ve Mesih seviyesine o en üst

doruk seviyeye de ancak Ruh’un rehberliği ve Efendimiz Mesih

Ġsa’nın kurtarıĢ ve önderliğinde eriĢilmektedir.

YOL ALFA VE OMEGADIR

Yol iki uç arasındaki manevi bir seyahattir. Yaratan’ın sonsuz

içindeki ıĢıması anından itibaren bizim Alfa dediğimiz noktadan o

bilinmezi aklın sınırladığı bir sonsuzluk birimi içinde Omega dedi-

ğimiz noktaya kadar bir yoldur. Bu yol adeta tövbe ile hükümranlık

arası bir yoldur. Yani dönüĢüm ve değiĢim – farkındalık ve sonra-

sında Yaratan’ı edinme yani yukarıyı aĢağıya çekme noktası olan

hükümranlık arasındadır. Bu yol yukarıda da dediğimiz gibi ve Me-

sih Ġsa’nın kendi yaĢamının gölgelerinde serinlediğimiz yani algıla-

dığımız kadarıyla belli sıçramalarla aĢılan bir yoldur. Bu yolda altın

terki ve süreç ve üste ulaĢma vardır. Daha önce dediğimiz gibi

131

Efendimiz kendi “mana yolunda” bu sıçramaları üç aĢamada

deneyimlemiĢtir. Kendisi öncelikle 1. Galile’den YeruĢalim’e yola

çıkmıĢ; 2. “Yol’un yolcusu olmuĢ ve 3. YeruĢalim’i yaĢamıĢtır. Bu

sıçramanın adeta anatomisi gibidir. O zaman böyle bir yolculuğun

bedeli her adımda geriye bırakılanlarla algılanabilir ve aynı zaman-

da yeni karĢılananlarla da algılanabilir. Bedel yolun diyetidir. Bir

düzeyin bırakılan kabı ve kılıflarıdır. Bedel aynı zamanda iĢlerliğin

de iĢaretidir. Yani bir sonuç yoksa sebepte yoktur. Sebep varsa so-

nuç vardır. O zaman bedel varsa iĢleyiĢ vardır. Yaratan’ı edinme

yolunda Ruh’un rehberliğinde Mesih’i giyinmek bedeli beraberinde

getirecektir. Ama böyle bir giyinme aynı zamanda yolla tarif edildi-

ğine göre ve bu yolun kapısı olarak Efendimiz Mesih Ġsa belirgin

kılındığına göre kurtuluĢ ve sonrası bu kapı ve ardı ile bağlantılıdır.

Bu kapı dar olarak tarif edilmektedir. Bir kapı varsa muhakkak ardı

da vardır. Kapı varsa muhakkak yolu da vardır. O zaman öğrencilik-

ten talebeliğe geçen kiĢi Mesih dergahından içeri dar bir kapıdan

geçerek bir yola revan olmuĢ kiĢidir. Bu yolda Müjde kiĢinin üstün-

dedir. Talebelik müjdeyi getirdiği gibi müjde de talebeliği getirmek-

tedir.

KAPI GEÇĠġĠ

Kapı geçiĢi rahatlama anıdır. Talebe olma çabukluğu esasında

kurban sunma çabukluğudur. Bedeller daha o anda ödenmeye baĢlar

ve bu ödenen bedeller “ruhun manevi coĢkusu ve sevincinde” Me-

sih Ġsa’nın çekiĢine Mesih Ġsa’yı çeker. Mesela Matta o manevi sıç-

rayıĢı yaĢadığı anın hemen arkasından kendisini olduğu gibi kabul

eden kurtarıcısını baĢkalarına da takdim edebilmek için hemen bir

ziyafet düzenlemiĢtir. Ve bu davette özellikle dini seviyeler için

günahlı addedilen kiĢiler vardır. Yani “kabul kabulü getirmiĢtir.”

Kısacası yol ıslahı, sulhu ve selameti ile birlikte iĢlemeye baĢlamıĢ-

tır. Hem de daha giriĢ kapısında. Bu daha önce de dediğimiz gibi

müjdenin talebe çekmesi durumunun tam tersidir yani talebenin

müjdeyi çekmesi. Bu sevinç ve coĢkuda bırakılmıĢ bir seviyenin

kabuklarının çığlıkları olduğu gibi duyulmaktadır. Ferisiler konuĢ-

makta ve diğer seviyelerin arzuları haykırıp durmaktadır.

132

GEÇĠġ SONRASI

“Ġsa’yı izlemek” geniĢ bir kavramdır. ġartlar nettir. Efendimiz’e

göre bir yol, bir gerçek ve bir yaĢam vardır. Ve bütün bunlar Mesih

Ġsa’nın üstünde toplanmıĢtır ve talebeleri ile ve hatta talebelerinden

mana rehberi olabilecek olanlarla paylaĢılan gerçeklerdir. Acılar

yolundan dar bir kapı geçilerek girilen “mana yolu” bizi Mesih dü-

zeyinde Yaratan’la form eĢitliğine taĢıyacak olan yoldur. Bu yolda

kutsal ve yalnız olma esasına rağmen bir de “mana grubu” gerçeği

vardır. Yani Yaratan’ı yansıtmak tek baĢına olabilecek olan bir du-

rum değildir. Bir mana rehberi, çalıĢılacak manevi kelam kaynakları

ve elbette bir grup olmalıdır. Mesih Ġsa böyle bir mana grubu için

baĢ olandır ve elbette Mesih Ġsa’nın capcanlı olan yaĢamı bütün

öğretileriyle kelamdır ve elbette bu iki ya da üç kiĢiden az olmaya-

cak bir grupla doruklara ulaĢacak bir yürüyüĢtür.

YOLA TALEBE OLMAK

Kainatta Yaratan’ı edinme yolları çeĢitli gibi görünse de bu yol

özellikle Efendimiz Mesih Ġsa’nın öğretisinde “kiĢinin kendini Me-

sih’le bütünleĢtiriĢinde” kendini tam olarak ifade etmektedir. Yani

Yaratan’ı edinip “benlik düzeyinden” esas “sevgi ve ihsan” düzeyi-

ne çıkmanın yolu inanma düzeyi inançlar yolu değil, edinimle bili-

nen inançlar yoludur. Bu gerçekten kiĢiden kiĢiye fark gösterse de

böyle bir yol “kendini dostu uğruna feda etme yoludur.” Bu Mesih

Ġsa olmanın ta kendisidir. Ama Yaratan’ın saran ıĢığı olan kutsal

Ruh’un iĢleyiĢinde. Eğer saran ıĢık yoksa o inanç düzeyinde bir

algıdır. Ve oradan sadece kuralları ile din ortaya çıkacaktır. Oysa

Yaratan’a doğru yürüyüĢ yolu Ruh’un rehberliğinde Mesih Ġsa’yı

giyinmiĢliğin yoludur. Bu yolun yolu da yine Mesih Ġsa’da “karşı-

lıksız aldınız karşılıksız veriniz” (Matta 10:8) ilkesinde ifade bulmak-

tadır. Yani Yaratan’a doğru yürünen yolun yolu “tamamen sevgi ve

ihsanın tam kelime kavramlarının kapsamlarıyla edinimi ve kiĢisel

doğaya indirgenerek uygulanmasıdır.

Yola talebe olmak “hocanın uyandırmasıyla” bağlantılıdır. Ya-

ratan’a yürüyüĢ, insana yürüyüĢ ve gönle yürüyüĢle bütünlük ifĢa

edilmektedir. Aynı Ģekilde mana rehberliğinde de Yaratan’ı edinme

133

esasında hiçbir karĢılık beklenmeksizin insanların dönüĢüm ve de-

ğiĢimleri beklenmeksizin Yaratan’ı yaĢamak esası vardır. Ve bu

olguların döngüsünde mana yolu yolcusu müjdeden talebeliğe tale-

belikten müjdeye doğru dönüĢüm ve değiĢimle bir manevi yükseliĢ

içinde manevi bir hükmediĢ ve çoğalıĢ içinde yoluna devam eder ve

bu döngü içinde özellikle yukarıdan aldıkları ıĢıkla tam dolu olanlar

“sevgi ve ihsana” tam dönüĢüm ve değiĢim yapmaya baĢladıkların-

da artık mana rehberliğini de yerine getirmeye baĢlarlar. Ve Efen-

dimiz Mesih Ġsa’nın öğretiĢlerine göre yola talebe olmak yukarıdan

uyandırılıĢ ve aĢağıdan gayretle, edinim testlerine tabi oluĢ ve önce

ve hep Yaratan’a ve sonra hep insana ve gönle yürüyüĢ Ģeklinde

özetlenen hat üzerindedir.

MANA REHBERLĠĞĠ

Bu bağlamda Mesih Ġsa talebeleri arasında özellikle bir grubu

mana rehberliğine uyandırmaktadır. Ve bu talebeler özellikle kötü

üzerine yetkin olmak için teĢvik edilmektedirler. Çünkü bütün kao-

sun temel nedeni “kainattaki her Ģeyin iyi olduğu” gerçeğine karĢı

olan kötü olgusudur. Yani insanlar artı ve eksi kavramlarının iĢlerli-

ğini algılamak yerine “kötü” olanı öne çıkarmak, abartmak, kork-

mak, çekinmek gibi birçok sebeple kötüyü baĢ tacı yaparlar. Oysa

Yaratan’ı edinme yolunda Ruh’un rehberliğinde Efendimiz Mesih

Ġsa’nın kurtarıĢında uyandırdığı ve hatta mana rehberliğine kadar

kendisini manevi manada giyinmekle sorumlu kıldığı kiĢileri böyle

bir algıyla mücadeleye davet etmektedir. Bu davet bir manada “ma-

na yolunda” ilerlemenin iĢaretidir. Bu yolda ilerleyen her kiĢinin

Mesih düzeyine girme yolunda her adımlarının bereketlenmesi ve

üstlerine bir baĢka mesuliyetin çekilmesidir. Bir manada Mesih

Ġsa’nın “el vermesi” esasında “Yol’un yolcusu olan” her samimi

Mesih talebesinin bir anlamda “Mesh edilmesi” ya da “el alması”

gerçeğidir.

YOLUN YOLU

Eldeki iĢleyiĢi bırakma ve terk ediĢle baĢlayan yol, Mesih

Ġsa’nın ardı sıra ilerlendikçe kiĢileri “mana rehberliğine” doğru

134

çekmektedir. Bu yol Yaratan’ı edinme yolu olarak hakiki Ġsra-el

yani Yaratan’a yürüyenlerin yoludur. Bu manada Yaratan’a yürüyüĢ

daha önce de çok tekrarladığımız gibi insana ve esas itibariyle gö-

nüllere giden bir yoldur. Bunun sonucunda gönüllerden bütünlüğe

uzanır ve Yaratan’ı edinir.

Mesih Ġsa’ya talebe olmak esasında “mana yolunun” yolcusu

olmaktır. Ve bu yolculuk halkın içinde insana ve gönle yürüyen bir

yoldur. Yaratan’ı yaĢamak halkın arasındadır. Dağ baĢında ya da

insanın esas yüzünden arındırılmıĢ bölgelerde Yaratan’ı yaĢamak

esaslı olarak bütüne yürüyüĢ olamamaktadır. Bu nedenle Mesih Ġsa

yolun yolunu özellikle “mana rehberliğine” çağrılmıĢlar olarak hal-

kın arasına yönelmek olarak ifade etmektedir. Çünkü amaç haktan

alınan ıĢığın halka yansıtılarak “ıĢık olma” emrinin yaĢanıp ıĢığın

halka yansıtılmasıdır. Bu yansıma ve yansıtılmada esas ıĢıyan Yara-

tan’ın kendisidir. Bu nedenle Mesih’in buyruklarında bu yolun yolu

yani yürüyüĢ prensibi esasında “karĢılıksız aldınız karĢılıksız verin”

ilkesinde özetlenmektedir. Ve elbette bu diğer ilkelerle Ģekillenen

bir yol haritasıdır da. Her bir öğrencilikten talebeliğe geçmiĢ sami-

mi bir Mesih inanlısı vakit tamam olup Ruh’un uyandırıĢında bir

mana rehberi olarak Mesih Ġsa’nın yaĢamını yaĢamında ifĢa edecek-

tir. Bu seviye Efendimiz’in özellikle on iki talebesini böyle bir hiz-

mete tayininde açıktır. Ve daha önce hep söylediğimiz gibi “Mesih’i

düzeyin ifĢası” için seçilmiĢ “mana önderleri” için adeta buyrukla-

rında o üç önemli irĢat için mürĢit olma ilkesini bir anlamda detay-

landırmaktadır. Yani her Ģeyden önce Yaratan’ı yaĢayan Mesih

Ġsa’nın Yaratan’ı yaĢayan talebeleri Mesih talebesi olma onurunda

öncelikle Yaratan’ı “sevgi ve ihsan” vasıflarında Ruh’unda ve Me-

sih’inde edinip yaĢamalıdırlar. Bu birinci ve en önemli noktadır. Bu

noktada var olan talebenin hakikaten Ruh’un rehberliğinde ve Me-

sih’in önderliğinde “dönüĢüm ve değiĢimi” yakalamıĢ “çağrılmıĢlık,

aklanmıĢlık ve kutsanmıĢlık” yolunda olmalarının en güzel ifadesi-

dir. Ġkinci nokta ise bütün bu Yaratan’ı yaĢama dediğimiz “mana

yolu” yolculuğu dünyevi bütün beklentilerden uzakta gerçekleĢtir-

meleridir. Ġnsanları kötü kavramından her Ģeyin “iyi olduğunu” algı-

lama kavramına taĢımak gibi bir iyileĢtirme gerçeğinde ıslaha, sulha

ve selamete çağrı ve bilhassa bunu yaĢamalarına yardımcı olmak ve

135

onlara hakikaten kurtuluĢ yollarında teĢvik ve desteklemek hiçbir

beklenti olmaksızın yapılmalıdır. Ve üçüncü önemli nokta ise ıĢık

ancak ıĢığı yansıtabilecek olan kiĢi için vardır. Yani illa verilenlerin

alınıp dönüĢümün ve değiĢimin olacağı beklentisine girmek Yaratan

düĢüncesi içinde anlam taĢımamaktadır. Çünkü Yaratan düĢünce

bütün iĢlevini karĢılıksız sevgi ve ihsan içinde gerçekleĢtirmektedir.

AĢağıdaki özellikle mana rehberleri için yol haritası bir diğer an-

lamda “Yol’un yolu (prensibi)” baĢlığı altında toplayabileceğimiz

yedi buyruk tamamen bu üç ana temel üzerine oturtulmuĢtur.

Ruh’un hazırladığı yürek Mesih Ġsa’nın Müjdesi olan “tövbe ve

göklerin egemenliği müjdesine” icabet ederek mantık üstü inanca

yani Yaratan’ı edinme yoluna çıktığında artık yavaĢ yavaĢ öğrenci-

likten de Mesih talebeliğine geçmiĢ olur ve o kiĢi artık “YOL’un

yolcusudur.” Bu düzeye ulaĢan bir talebe için artık talebe Müjdeyi

ifĢa etmeye baĢlamıĢtır ve bu ifĢa ise “Yol’un yolu” olarak karĢımı-

za çıkmaktadır. Ve “hocanın uyandırdığı” talebeler “yolun yolunu”

yine Efendimiz’in buyruklarında algılarlar bu buyruklara göre bu

düzeyde Mesih talebesi için artık yürüdüğü yolun prensipleri Ģu

Ģekilde ifade edilmektedir:

Ruh’un rehberliğinde Mesih Ġsa’da kurtuluĢla saran ıĢığı yürek-

lerinde yaĢayan Mesih talebeleri yolun bu noktasında artık “mana

rehberleri” olmaya baĢladıkları için kendilerine Ģöyle bir yol haritası

çizilmektedir;

1. IĢık önce etraf içindir.

2. IĢık netlikle ıĢımalıdır.

3. Edinilebilir olmalıdır.

4. Geri yansıma beklentisi olmamalıdır.

5. Sade bir hayattan ıĢımalıdır.

6. Islah edici olmalıdır.

7. IĢığı alanların ıĢıması beklenmemelidir

Kısaca ifade etmek gerekirse Yaratan’ı yaĢayan Yaratan’ı aynı

zamanda edinmiĢ olandır. Efendimiz Mesih Ġsa’da Yaratan “sevgi

ve ihsan vasıflarında” vardır ve Ruh’un aydınlığında aydınlatan

olarak kurtarıcımız ve efendimiz kendini bütün insanlığa takdim

136

etmektedir. Ve Mesih Ġsa’nın kurtarıĢında Mesih’i düzeye yola

çıkmıĢ olan her yolun yolcusu da yolun yukarıda yine Efendimiz’ce

belirginleĢtirmiĢ yol prensipleri ile devam etmekle kendileri ıĢığı

alıp ıĢık oldukları derecede o muhteĢem ıĢığı kainata yansıtırlar. Bu

Mesih düzeyidir ve bu düzey sevgi ve ihsan düzeyidir. Bu Mesih

Ġsa’nın talebelerinde ıĢıdığı kurtuluĢ ve sonsuz hayat düzeyidir. Ve

elbette önce kendi benliği algılayan ve sonra bu seviyenin Yara-

tan’dan uzaklığını fark eden kiĢiler öğrenci olmaya baĢlarlar ve son-

ra Yaratan’ın Ruh’unun iĢleyiĢinde Mesih seviyesi onları daha üste

davet eder ve orada Mesih gönlüne kavuĢurlar yani talebe olurlar ve

talebelikte Müjde yaĢandıkça yavaĢ yavaĢ Mesih Ġsa ifĢa etmeye

baĢlar ve “mana rehberliği” dediğimiz bizdeki ıĢığın yansımaya

baĢladığı bir seviye ortaya çıkar. Ve bu seviyede artık Mesih Ġsa

hakikaten izlenmektedir ve Efendimiz’in söylediği gibi bizde “yeni

yaĢam” yaĢanmaya baĢlar, bu yaĢam “bol yaĢam” olur ve bu yaĢam

Yaratan’la form eĢitliğine doğru “sonsuzluğa taĢar.” Ve elbette her

bir seviye öğrencilik seviyesi de, talebelik seviyesi de ve mana reh-

berliği seviyesi de Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendisini insanlığa tak-

dimi misali elbette hep bir bedelle bağlantılıdır. Ama bedel “sevgi

ve ihsanın” ne denli temelli olduğunun en güzel göstergesidir. Ve

“mana yolunun” olmazsa olmazıdır.

137

XIII. ZORLU TIRMANIŞ (Matta 10:16-17)

Sizi koyunlar gibi kurtların arasına gönderiyorum…

insanlardan sakının. - Matta 10:16

Daha önce talebeliğin bedelini bir alt düzeyi terk etmek olarak be-

lirginleĢtirmiĢtik. Yani öğrencilik düzeyinde bir Ģeyleri öğrenmek

henüz adanmıĢ olmak anlamında değildir. Ama mürĢide tabi olma

demek artık irĢada hazır olmuĢ olmak demektir ve bu esasında bir

üst akla tutunmak demek olduğu için kendi baĢını eğmek anlamın-

dadır. Doğal olarak bu baĢ eğiĢte de yüreğin talimi baĢlamıĢ olur.

Çünkü kolay kolay insanlar bir baĢka insana baĢ eğmeyi sevmedik-

leri için zaten asırlardan beri putperestlik dediğimiz Yaratan’ı yan-

sıtmadan kaynaklı “verme” hep kurbanların bir takım cansızlara

sunumu Ģeklinde ortaya çıkmıĢtır. Oysa Efendimiz Mesih Ġsa’nın

tabiriyle de tasdik olunduğu gibi Ģeriatın yani hakiki manada “mana

yolunun” aslı ki Ģeriat, yol bir dini kurallar bütünü değil de hakiki

manada Yaratan’a doğru giden yol olarak algılanırsa bu yol “Yara-

tan’ı bütün kalple sevmek ve dostunu yani insan kardeĢini bütün

yürekle sevebilmekten” geçmektedir. O zaman demek ki talebeliğin

bedeli öğrencilikten bir yukarı çıkıldığı an “adanmıĢlık” dediğimiz

bir Ģeylerin bırakılıp yeni bir ufka yelken açmak demektir. Bu yel-

ken açıĢta yine daha önce gördüğümüz gibi ve Luka’nın kendi yazı-

larında ifade ettiği gibi “tekneleri karaya çekme ve her Ģeyi bırakma

ve Efendimiz Ġsa Mesih’in ardından gitme” (Luka 5:11) Ģeklinde bir

adanma ortaya çıkmaktadır. Bu talebelik bedelinin ödenmeye baĢla-

dığı andır. Bu Yaratan sureti olma hakikatinde kiĢinin Mesih’i dü-

zeye doğru mürĢidi ve kurtarıcısı olan Efendimiz Mesih Ġsa’nın

138

gönlünü edinmekle yürüdüğü yol, gerçek ve yaĢamdır. ĠĢte artık

Yaratan Ruh’un rehberliğinde ve Mesih’in önderliğinde yaĢam ol-

maktadır. Yani Yaratan yaĢanmaktadır. Mesih Ġsa’nın Yaratan’ı

yani “O muhteĢem Yaratan düĢünceyi” yani “Baba’yı” Ruh’unda

yaĢaması gibi ve bu yürüyüĢ artık “mana yürüyüĢüdür.” Acılar yolu

arkada kalmıĢtır. Öğrencilik esnasında hala bir geçiĢ vardır ve bu

geçiĢ burada yön değiĢtirmiĢ artık tamamen aitlik gelmiĢtir. Ama

Ġsra-el’in yani Yaratan’a yürüyen misali olan o muhteĢem Mısır’dan

çıkıĢ öyküsünün gerçeğinde Yaratan’a yürüyen Mesih talebelerinin

de yolu uzundur. Çöle çıkmak artık Yaratan’ı yaĢamaya baĢlamak-

tır. Orada Musa öndeydi. Oysa artık Mesih yürektedir. Yani Mesih

düzeyine, hakiki mana yolu sonuna Yaratan suretinde Yaratan’a

dönüĢ daha manevidir, yani daha derindir, yani daha yürektedir. ĠĢte

bu nedenle Ġsa Mesih Yaratan’ı yaĢarken ölümüne yaĢamıĢ ve haçın

üzerindeki teslimiyeti ve kurtarıĢı ile bize çok daha derin, çok daha

yürek derinliğinde Yaratan’a yürüyüĢ yolunun sonunu yani Yara-

tan’la bütünleĢmeyi getirmiĢtir. ĠĢte esas kurtuluĢ bu bütünlüktedir.

MANA REHBERLĠĞĠ

Bunları algıda bedelin farkındalığında Mesih Ġsa’yı kurtarıcı ve

Efendi kabul eden talebe için artık “gel ve gör” kavramı vardır. Ya-

ni “tadın ve göründe” Yaratan yaĢandığı için bu kiĢiler hem Müjde-

nin ıĢığında yolun dostu olmuĢlar yani Mesih yoluna baĢ koyan

Mesihiler, Mesih talebeleri olmuĢlar. Hem de aynı zamanda artık

ıĢıklarını yansıtan yani “sevgi ve ihsan Olan’ı” yansıtan. Yaratan

vasfını Ġsa Mesih’te Ruh’un aydınlığında nakĢedenler olarak bu

vasıfları yansıtanlar olmuĢlardır. Yani “mana rehberleri.” Ve bu

rehberlikte artık “yolla bütünleĢenler olarak” böylesi muhteĢem

Yaratan’a yürüyüĢün yolcusu olarak yoldadırlar ve bu yolu yürü-

menin yolu da yine daha önce çalıĢtığımız gibi Efendimiz Mesih

Ġsa’nın öğretiĢlerine göre yedi adımla ifade edilmiĢtir. Yani bu yü-

rüyüĢün artık bir yolu bir usulü vardır. Bu yürüyüĢün hem kendini

hem çevresini aydınlatan bir karakteristik özelliği vardır, bu yürü-

yüĢ “nur” saçan Ruh’un aydınlattığı ve her tarafı Mesih, Mesih yap-

tığı bir yürüyüĢtür. Bu nedenle bu seviyedeki her kiĢi için artık içe

139

yolculuğu aynı zamanda dıĢını da çeken bir yolculuktur ve Yara-

tan’ın ıĢığı artık bu kiĢiden yedi adım halinde yansıyıp durmaktadır.

Bu adımlar Ģunlardır:

1. IĢık önce etraf içindir.

2. IĢık netlikle ıĢımalıdır.

3. Edinilebilir olmalıdır.

4. Geri yansıma beklentisi olmamalıdır.

5. Sade bir hayattan ıĢımalıdır.

6. Islah edici olmalıdır.

7. IĢığı alanların ıĢıması beklenmemelidir

VE ZORLU TIRMANIġ

Elbette Mesih Ġsa’nın kurtarıĢında ve Ruh’un rehberliğinde

“mana yolunda” yepyeni bir hayat esasında “Yaratan suretine” dö-

nüĢ demektir. Ama benlerin dünyası olarak temelli olan dünya için

bu bir yığın delice arasında buğday olmak gibidir. Zaten meselle-

rinde Efendimiz Mesih Ġsa da bunu belirtmektedir. Ve buradaki

ifadesinde de bu durumu “kurtlar arasında koyunlar olarak” ifade

etmektedir. Kısacası yukarıdan aĢağıya Yaratan’dan kopup gelen

Yaratan sureti amaçlı bir durum için yaratılmıĢ insan ruhu öncelikle

kendi benliğinin farkındalığı için “benler alemi” içinde bir “ben”

olarak çırpınıp durmaktadır. Ve bu nedenle “yukarıdan uyandırıl-

maya” kurtarılmaya ihtiyacı vardır. KurtuluĢ algısı da bu nedenle

zaman içinde dıĢtan içe doğru bir geliĢimle belli “peygamberler”

dediğimiz “mana yolu aydınları” rehberliği ile baĢlayan bir serü-

venden Mesih Ġsa’ya yani “gönle inen” bir kurtuluĢ noktasına kadar

basamak basamak bir geliĢim çizgisi izlemiĢtir. Bu çizgi belli bir

yükseliĢ çizgisidir. Mesih kapısı ise bu çizginin artık vaat edilen

topraklara giriĢ çizgisidir. Ve bu çizgi otomatik olarak “kapıdan

giriĢ anından itibaren” yine kendi içinde bir yükseliĢi izlemektedir.

Ve elbette köklü ve karmaĢık sistemlerin bir arada iĢlemesi oldukça

yavaĢ ama birbirine bağlı çarklara bağlıdır. Ve bu yavaĢlık insan

açısından bir zaman çarkı olmasından yavaĢ görünen bir durumdur.

Oysa bütün kainatın iĢleyiĢ çarkları esasında görünmez ama varlığı

140

kuĢku götürmez idari sistemlerin ıĢığında var olan görünür idari

sistemlerin iĢleyiĢ bütününde bir sürekliliktir. Ve bu süreklilik can-

lılığın bir sonucudur. Yeter ki insan suret olma yani esas yaratılma

gayesi koĢuluna uyandırılsın ve bu uyandırılıĢta Mesih Ġsa’nın o

muhteĢem öğretiĢ, kurtarıĢ ve mana anlamında hayat verme kav-

ramlarını algılayıp “yaĢam edinebilsin.” Bu noktada “Mesih Ġsa’yı

giyinme” terminoloji olarak bütün bu kavramları kendi varlığımızda

sindirip doğamızın ıslahında doğa edinebilerek ilerlemek demektir.

Eğer bu ilerleyiĢ kavramı olmasaydı Mesih Ġsa’nın ölüme ve sonra-

sına doğru giden ve diriliĢ kavramı ile sonsuzluğa doğru yükselen

ve uzanan yol çizgisi asla olmaz. Ve elbette bütün bunlar soyut kav-

ramlar olduğu ve her bir ferdin kiĢisel olarak yani ferdin ferda bun-

ları kendi yaĢamında yaĢaması gerçeğinde yaĢanması gerektiğinden

elbette zorludur. Ve bunları algılayan ve Mesih’i düzeye yani “in-

san-ı kamil’e” doğru Mesih’te ve Ruh’ta mana yolculuğuna çıkan

kiĢi için elbette “benlik sistemlerinin” iĢlediği çevrenin tersine ha-

reket etme esasında zorluk vardır. Ve bu zorluk esasında zirveye

tırmanıĢ zorluğudur ve olması gerekendir.

VE RÜZGÂRI GÖĞÜSLEMEK

Zirve yürüyüĢü aslında bir yürüyüĢten ziyade bir tırmanıĢtır.

TırmanıĢ aynı zamanda bir yükseliĢtir. Bütün bunlara baktığımızda

yukarılarda oksijenin çokluğu hem iyidir hem kötüdür. Ġyidir çünkü

hayat kaynağı oksijendir, kötüdür yükseldikçe basınç sorunu yaĢanır

ve insan bütün bunları göze alarak tırmanıĢını yavaĢ yavaĢ her sevi-

yeye bütün bünyesini alıĢtırarak devam etmesi gerekmektedir. El-

bette bunları anlatmamızın nedeni örneklerle soyut olan manevi

yükseliĢ konusu Mesih Ġsa’nın kendi yaĢam tecrübe ve öğretiĢleri ve

kurtarıĢında “haç ve üstü” kavramlarını yaĢamlarımızda netleĢtir-

mektir.

Böyle bir yükseliĢe en çok tepkiler hiç kuĢkusuz öncelikle dıĢ-

tan kurtuluĢ çağrısını alıp yani mana yolunun ilk baĢlarında pey-

gamber öğretiĢleri düzeyinde kalanlardan gelmektedir. Efendimiz’in

yorumları ve öğretiĢleri ve yaĢam tarzı Yaratan’ı yaĢamak Ģeklinde

irdelendiğinde Yaratan’ı bir takım paket programlar Ģeklinde belli

141

uygulamalar içinde görenlerin tepkileri Ģiddetli olmuĢtur. Ve aynı

Ģey hakiki “Mesih talebeleri” için her çağda geçerli bir konumdur.

Hele hele “mana rehberliği” düzeyinde bir Mesihi yaĢam kiĢilerden

yansımaya baĢladığında büyük bir karĢı rüzgâr görmek mümkündür.

Bu tarz bir durum kaçınılmazdır. Efendimiz de buna net bir biçimde

iĢaret etmektedir. Özellikle hakkıyla “mana grubu” içine dahil olup

bu “mana grubunda” Mesihi düzeyi yaĢam edinme yolunda ilerle-

mek bu karĢı rüzgârları netleĢtirecektir. ĠĢte bu nedenle Efendimiz

talebelerinin belirginleĢmesi durumunda ortaya çıkan mana grubu

içinde talebelerini bu rüzgârı göğüsleyebilecek bir biçimde eğitmek-

tedir.

KARġI RÜZGÂRA DÖRT NEDEN

Yaratan’ı yaĢamak yani Mesih Ġsa’nın kurtarıĢını gönenerek

Yaratan’ın Ruh’unun rehberliğinde “sevgi ve ihsan yaĢamını” ya-

Ģamak bir takım güçlü karĢı rüzgârlar doğurmaktadır. Bu karĢıtlığın

nedenlerinden biri kiĢinin Yaratan’ının kendi varlığı içinde net ola-

rak bilmeye baĢlamasıdır. Yani Yaratan ile yaratılan arasında hiçbir

engel yoktur. Bu esasında böyledir. Çünkü yaratılıĢta “Yaratan dü-

Ģünce kendi iĢlevinde maddeyi hiçlikte varlık olarak doğrudan orta-

ya koymuĢ” ve her bir zerre ile Yaratan düĢünce ve bütün sistem

iliĢkilidir. Yani bütünlük tamamen Yaratan’da olmakla birlikte Ya-

ratan’la da doğrudan iliĢkilidir. Oysa inanç sistemleri özellikle ku-

rumsallaĢan her bir inanç sistemi insan ile Yaratan arasında birçok

farklı aracı yollar oluĢturmaktadır. O zaman hakiki Mesih talebeli-

ğinde bu olmadığı için elbette özellikle kurumsal inançların ve bu

inançların fertlerinin tepkileri bir karĢı rüzgâr oluĢturacaktır. Bu

kaçınılmazdır. Ve Efendimiz Mesih Ġsa bunu özellikle talebelerini

“sevgi ve ihsanda” Yaratan’da insana ve gönüllere doğru yürüyüĢle-

rinde net bir biçimde ifade etmektedir.

Ġkinci nokta ise elbette Yaratan’la yaratılan arasında doğrudan

iliĢkinin sağlanması özellikle inançlar içinde kendi “ben” varlıkları-

nı öne çıkarmıĢ olan bir takım insanların “kendi öz güvenlerini”

sağladıkları diğer insanları kontrol etme mekanizmasını da aradan

kaldırmıĢ olacaktır. ĠĢte bu da yine büyük bir karĢı rüzgâr oluĢtur-

142

maktadır. Çünkü her bir yaratılmıĢ Yaratılanda aynı sevgi ve aynı

muhabbette ve aynı manevi bakıĢ açısı altında değerlendirilmiĢ ol-

maktadır. Bu ise özellikle inançlar içinde belli kademelerde kendile-

rini bir takım vasıflarla yetkin kılan birçok kiĢinin devre dıĢı kalma-

sı demektir.

Üçüncü nokta ise, Yaratan’ı edinme yolu öğretisi özellikle bir

takım aracılar vasıtasıyla ve insan üretimi uygulamalar aracılığı ile

inanıĢı sağlamanın tam tersinde bir öğretidir. Ve bu öğreti mevcut

sistematik ve kurumsal ve hatta kültürel inanç biçimlerini doğrudan

olumsuz bir biçimde etkilemekte ve hatta bu tarz öğretilerin temel-

lerini tamamen sarsmaktadır. Oysa birçok inanç kendi inanç sistemi,

algısı ve yapılanıĢı ile ve elbette uygulamaları ile hep bu tarz dog-

malara bağlıdır. Ve elbette Yaratan yaratılan iliĢkisinde özellikle

Yaratan düĢüncenin iĢlevi ve sonucunda bütün alemle iliĢkilendi-

rilmesi gibi bugün bütün biliminde üstünde durduğu bir noktaya

gelinmiĢ olması elbette dogmaları ortadan kaldıracaktır. Ve bu

dogmaların yol, gerçek ve yaĢam öğretisi olan Yaratan’la form eĢit-

liği öğretisi yani “sevgi ve ihsan Olan’ı” Mesih’inde ve Ruh’unda

edinme öğretisi önünde dayanabileceği hiçbir dalının olmaması el-

bette büyük bir karĢı rüzgârı da beraberinde getirecektir.

Dördüncü ve son nokta ise elbette böylesine halisane, Yara-

tan’a yürüyen yani hakiki manada “Ġsra-el-Allah’a yürüyen” olan

bir yaklaĢımda, sevgi ve ihsan Olan Mesih gönlünü edinmiĢ olmak

bir takım sistem, uygulama ve dogmalar arkasındaki kiĢilerin esas-

tan yoksun olduklarını ortaya koymuĢ olacaktır. Yine burada müthiĢ

bir karĢı rüzgâr söz konusu olacaktır.

Kısacası bu dört nokta Mesih gönlünü edinerek Yaratan’ı

Ruh’ta ve gerçekte yaĢam edinen her bir fert için karĢı rüzgâr oluĢ-

turacaktır. Her Ģeyden önce bu Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendi de-

neyimleriyle ortaya koyduğu ve talebelerine ve dolayısı ile bizlere

aktardığı netlikte bir gerçektir ve Yaratan’a yürüyüĢün Mesih Ġsa ile

birlikte Ruh’ta zorlu tırmanıĢ gerçeğidir. Eğer bunlar hayatımızın

bir parçası olmuyorsa dönüĢüm ve değiĢim yolu üzerinde “üstü alta

çekme konusunda” bizler henüz dini seviyelerde geziniyor olabili-

riz. Oysa tamamen Yaratan’ın ıĢığını alıp yansıtma ve surete dö-

143

nüĢme aĢaması olan tırmanıĢın baĢlangıcı yukarıda bahsedilen bu

dört nokta ile sabitlenen bir gerçektir.

SURETE YAKIġAN

Yaratan her Ģeyin baĢında bütün madde alemini büyük bir mana

bilinmezliği içinde ıĢıkla açığa çıkarmıĢtır. O zaman bu ıĢık oluĢta

“kaostan ıslaha” doğru sürekli bir dönüĢüm ve değiĢim gerçekleĢ-

mektedir. Ve bu dönüĢüm ve değiĢim olgusu sonunda hep “ĠYĠ”

dediğimiz net bir inanılmaz ve tarif edilmez bir hazzı bize sunmak-

tadır. Belki bu haz sadece bizim algıladığımız iç dilimizin ifadesi

kadar olan bir algıdır ve belki bu “hazzın” çok ötesinde henüz mad-

de varlığımızda algılayıp edinemediğimiz bir “ĠYĠ” kavramında

dehĢet mükemmel ve muhteĢem ve kelimelerin tarif edemediği ve

Pavlus’un da ifade ettiği “önümüze serilecek yücelik” Ģeklinde bir

kavramdır. Demek ki, her Ģeyden önce Yaratan’ın hakikaten sureti

olmak bir anlamda küçücük o cüzi yani gözle görülemeyecek kadar

küçük varlığımızda Yaratan’ın yaptığını yapmak, O’nu ifĢa etmek

demektir. Peygamber düzeyi ile ifade ettiğimiz “mana önderleri”

ancak bu ifĢayı bizlere tarif etmiĢlerdi oysa Kurtarıcımız ve Efen-

dimiz Mesih Ġsa bu ifĢayı bizzat kendi varlığında yaĢayarak Yara-

tan’ı bir nokta içinde bizlere ifĢa etti ve bu ifĢasında da bize esas

suret olmanın ne manaya geldiğini öğretmiĢ oldu. Buna göre bizler

hakikaten Yaratan’ı edinmek ve O’na Mesih’inde ve Ruh’unda ye-

niden tam bir bütünleĢmede kavuĢabilmek için O’nu bulunduğumuz

yerlerimizde ve diğer bütün bizler gibi öz doğalarında henüz benlik-

te giydirilmiĢ birçok kaosu yaĢayan insan kardeĢlerimize Yara-

tan’da öz doğamızın suret gerçekliğini aktarmamız görevi düĢmek-

tedir. Çünkü iĢin döngü kaidesi budur. Yani bütün alemin dönen

yaĢam çarklarında her aĢamanın getirdiği sorumluluklar vardır. Eğer

Mesih Ġsa ile Ruh’un rehberliğinde bir aĢamaya gelinmiĢse o zaman

bu aĢamada artık bize karĢılıksız sunulan lütfun bir ders önce öğ-

rendiğimiz gibi “karĢılıksız sunumu” bir yaĢam evresidir ve o evre-

nin olmazsa olmazıdır. Çünkü Efendimiz’in hayatında bu gerçek

Ģöyle ifade bulmaktadır: “Kalabalıkları görünce onlara acıdı çünkü

çobansız koyunlar gibi şaşkın ve perişandılar” (Matta 9:36) ve

144

Hezekiel’de yazdığı gibi, “çobanları olmadığı için dağıldılar ve

yaban hayvanlara yem oldular” (Hezekiel 34:5).

Kısacası Yaratılan Yaratan’ı yansıtana kadar özüne dönmüĢ,

aradığını bulmuĢ, esas yaĢam gayesine ulaĢmıĢ olmayacaktır. Bu

nedenle olması gereken bir düzeyde Yaratan’a yürümeye baĢlayan

kiĢiler aynı zamanda talebeliğin ayrıcalığında “mana rehberleri de”

olmak zorundadırlar. Ve bir toz zerresi mahiyetindeki insan bu reh-

berliği ile esasında madde dünyasına Ruh’un rehberliğini taĢımak-

tadır. Ve bu rehberlikte bu kez Yaratan’ın rolü o küçücük toz halin-

deki diğer insan ruhlarına, kaos içindeki insan ruhlarına “ıĢık olsun”

demektedir. Ve böylelikle manadan maddeye ve maddeden manaya

çarklar dönmekte ve diĢliler yerli yerinde iĢleyerek “yaĢam olmak-

ta” ve her Ģey yeniden ve yeniden Yaratan’dan ıĢıyıp Yaratan’a geri

yansımaktadır.

145

XIV. FARKLILIKLARDA IŞIMA (Markos 5:37)

Petrus, Yuhanna ve Yakup ve kardeşi Yuhanna‟dan

başka hiç kimsenin kendisiyle birlikte

gitmesine izin vermedi. - Luka 8:5, Markos 5:37 ve ayrıca Luka 9:28

Genelde Mesih Ġsa’nın oluĢturduğu Mesih bedeninde Mesih talebe-

lerinin birbirinden farklı kiĢiler olduğu oldukça açıktır. Bu farklılığı

Mesih Ġsa’nın etrafındaki talebelere bakarak görmek mümkündür.

Mesih talebeliği Petrus ve Matta’nın talebeliğe geliĢ yollarında dahi

bir farklılık göstermektedir. Ve Mesih Ġsa’nın bu talebelere yakla-

Ģımında da bir farklılık söz konusudur. Her Ģeyden önce Yaratan

ıĢığını herkese sunmaktadır ve Yaratan’ın ıĢığının kırılması ve bu

ıĢığın ıĢımasında özellikle gök kuĢağının yedi renginin olması da

YaratılmıĢ ruhların ne denli farklı renklerden oluĢmuĢ olmasından

kaynaklanmaktadır. Bu nedenle yedi renk envai çeĢit renkleri oluĢ-

turmakta yedi temel nota da envai çeĢit sesleri oluĢturmaktadır.

Ama bütün bunların bir araya gelmesinde yine de inanılmaz bir

bütünlük güzelliği vardır. Oysa biz insanlar genelde bu renkliliği

ancak içimizdeki renkleri ayırt etme özelliğimiz kadar görebilme

Ģansına sahibiz. Yani baktığımız belli bakıĢ açısı merceklerine göre

bunları ya seçeriz, ya yorumlarız ya da karar veririz. Oysa Mesih

Ġsa için bu farklılıklar özellikle farklılığın farkında olup bu farklılık-

ları algılayan ve bu farklılıkların surete dönüĢme yolunda olmasına

karĢı çıkmayanları dahi dahil etme kaygı ile harika bir Mesih grubu

oluĢturmaktadırlar. Zaten bu durumu hem kendi Yaratan’a yürüyü-

Ģünün en üst doruklarında yani Yaratan’ı yaĢama, form eĢitliği do-

ruklarında göstermektedir. Hem de çevresine kabul ettiği kiĢilerde

146

bunu göstermektedir. Oysa bizler için Yaratan’a yürüyüĢün henüz

baĢlarında yani “edinim testi” aĢamalarında olmamızdan kaynaklı

olduğu üzere henüz “insanları bulundukları yerlerde olduğu gibi

kabul” kavramı bizde oldukça zorlu bir kavramdır.

FARKLILIKLARI KABUL

Ġlginçtir Mesih Ġsa bir yüzbaĢıya “İsrail‟de böyle imanı olan

birini görmedim” (Matta 8:10) derken birçok günümüz öğretilerinin

çok üstünde esaslı bir yürek edinimine vurgu yapmakta ve bu kiĢiye

kurtuluĢ vermektedir. Diğer tarafta Ġsa’nın adını kullanarak bir ta-

kim doğaüstü iĢler yapmaya kalkan ama Ġsa’yı izlemediği için

Yuhanna tarafından engellenmeye çalıĢılan kiĢi konusunda yine

Efendimiz “size karşı olmayan sizdendir” (Luka 9:50) derken de yine

aynı Ģekilde inanılmaz bir biçimde Mesih talebeliğinin ne denli açık

bir “Yaratan’ı edenim yaĢamı yolu” olduğuna vurgu yapmaktadır.

Ve diğer taraftan yanında gezen kiĢilerin “dindarlardan tutun da,

halk tarafından özellikle o dönemin Yahudi toplumu tarafından pek

de kolaylıkla kabul edilemeyen birçok kiĢilere kadar olması da yine

bize Mesih Ġsa’nın Yaratan’ı yaĢayan yürekte Mesihi düzeyin ne

denli geniĢ “sevgi ve ihsan Olan’ı” yansıtan bir gönül görüĢüne sa-

hip olduğunu açıkça göstermektedir. Çünkü Mesih Ġsa’nın açtığı

kapıdan Mesihi seviyelere uzanan inanılmaz geniĢ bir Yaratan-

yaratılan buluĢma noktası söz konusudur. Bu nokta iĢte esasında

kurtla kuzunun bir arada buluĢtuğu noktadır. Korkuların olmadığı

noktadır. Ġnsanların ĢaĢırma ihtimalinin zayıf olduğu nokta bu nok-

tadır. Çünkü bu noktada Yaratan’ın “sevgi ve ihsan vasfı” artık gi-

yinilmiĢ olmaktadır. Ve elbette “eksikliğin hala mevcudiyetinde”

ama aynı zamanda Mesih Ġsa’nın ifadesinde olduğu gibi “ne mutlu

eksikliğinin farkında olanlara göklerin hükümranlığı onlarındır”

sözü artık o kiĢiler içindir. Zaten böylesi geniĢ kapsamlı bir davetin

Mesih Ġsa’nın mesellerinde de yer alan “Ģölen sofrası” meselinde de

ifade edildiği kesindir. Ve bu meselde “gidin yol kavşaklarına, kimi

bulursanız düğüne çağırın” sözleri ardından “iyi kötü kimi buldu-

larsa, hepsini topladılar, düğün yeri konuklarla doldu” (Matta 22:9-

10) sözleri yer almaktadır. Burada Efendimiz Mesih Ġsa’nın Yara-

147

tan’ın insanlığa bakıĢının kriterleri nettir. Ġnsanları bulundukları

noktada surete çevirme, aldıkları kadarıyla kabul etme eğiliminde-

dir. Yeter ki, yürekleri saran ıĢığın ıĢımasına yönelsin, yeter ki,

uyansın. Bu uyanıĢ Yaratan’dan geliĢin Yaratan’a dönüĢe doğru

kıvılcım aldığı andır esasında. Ve Efendimiz Mesih Ġsa iĢte böylesi-

ne engin bir bütünlük bakıĢ açısında Yaratan’ın Mesih’i olarak kur-

tarıĢ hizmetine baĢ koymuĢ olmaktadır.

ĠLAHĠ KABULE ĠNSANĠ RET

Evet, diğer taraftan kapının darlığından bahsedilmektedir, fakat

bu darlık Yaratan’dan ötürü değil yaratılanın bakıĢ açısından farklı-

lıklardaki ıĢımaları görmemekten ve kendilerini bir takım din adam-

larının oluĢturduğu belli ilahiyat inanç açıklamaları arasında sıkıĢıp

kalmalarındandır. Yani kapının darlığı Yaratan’ın daraltmasından

değil yaratılanın kendi benliğinin sınırları içinde kalmasında maddi

dünyanın algılarında kendini sınırlamasından kaynaklanmaktadır.

O zaman bize göre bir takım dini uygulamalar dahi sadece belli

inanç açıklama sıralamasını görsel anlamda ve hatta fiziki manada

yerine getirenler içindir. O zaman Mesih Ġsa’nın “yüzbaĢının” iman

edinimine verdiği paye boĢa gitmiĢtir. Yaratan’a yürüdüğünü iddia

eden birçok Yahudi arasında yüzbaĢının imanına rastlanmasının zor

olduğunun dile getirilmesi ve bu imanın sonuç getiren bir iman ol-

ması öğretisi ve bu öğretinin içerdiği esaslı insan suretine dönüĢtü-

ren ve değiĢtiren iman kavramı bir takım dini kurum ve kuruluĢların

inanç algılarının altında kalmıĢtır. Bu dehĢettir. Mesih Ġsa’yı sadece

“benim algı bencilliğimin içine alıp potamda eritmem” demektir ve

bunu “imanlılık adına yapmam” demektir. Ve ne yazık ki, bu hem

bütün tarih içinde ve elbette bugün de birçok “Mesih Ġsa’ya iman

ettiğin söyleyenler” arasında yaygındır. Çünkü hala en manevi ay-

dınlanmıĢ gibi görülen yüreklerde ve elbette bu kiĢilerin kafalarında

bile Yaratan ile yaratılan arasında birçok uygulama Ģartsız ve Ģüp-

hesiz sanki olmazsa olmaz bir ön Ģarttır.

148

GÖNÜLLERE FARKLI IġIMA

Mesih Ġsa’nın gönüllere ıĢımasının bile her bir gönül’e farklı

yollarla olduğu gerçeğini daha önce hem Petrus’un hem de Mat-

ta’nın talebeliğe geliĢi esnasında görmüĢtük. Konu Yaratan’ın ıĢığı-

nın iĢlediği gönüller olduğunda ve Ruh’un nereden estiği belli ol-

madığı gibi bir gerçekte söz konusu olduğuna göre, insanların Yara-

tan suretine dönüĢüm yolu olan Yaratan’a yürüme yoluna çıkıĢları-

nın esasında gönüllerin manevi konumlarından ötürü belli bir yön-

temi, bir belli izlenecek metodu yoktur. Esassında var olan metot

sadece Kutsal Yazılar’da anlatılan insanın Yaratan ile olan tecrübe-

leri ve bu tecrübeler üzerinde gönlün ıĢığı alması konusunda aydın-

latılması gerekliliğinde samimi bir mana rehberinin mevcudiyeti ve

farklılıklarda ıĢımanın sağlanması için bir Mesihi meclisin yani ma-

na grubunun oluĢmasıdır. Bütün bunların üzerinde Mesih Ġsa’nın

kendi varlığında Yaratan’ı yaĢaması bir temel “mana yolu” yaĢam

pratiği olarak belli bir manevi yürüyüĢ hattı çizmektedir. Ve bu te-

mel zemin üzerinde bir üstte bahsettiğimiz bu metin, üstat ve grup

üçlüsünün tamamlanmasında kiĢi artık “acılar yolundan” yavaĢ ya-

vaĢ hareketle “mana yoluna” yönelmiĢ demektir. Ve bütün bunlar

dahi her bir adımda her bir fertte farklı gönül ıĢımalarında atılan

adımlardır ve farklı darlık ya da geniĢlikte bakıĢ açılarında değer-

lendirilmektedir. Ve Mesih Ġsa’nın kendi yaĢam zemini üzerinde en

azından en temelinde Yaratan’ı edinme yolunda Yaratan’a yürüyüĢ-

le Yaratan’ı yaĢama noktasında “Yaratan suretini” dönüĢüm ve de-

ğiĢimin temel hatları bize netleĢtirilmiĢtir.

IġIMANIN ĠġLEYĠġ HATTI

Elbette Mesih Ġsa’nın kendi hayatında bir anlamda Yahya’dan

aldığı manevi bir tasdikle Yukarıdan uyandırılmıĢlığını aĢağıdan

gayretle Yaratan’a yürüme ve dolayısı ile sonunda da Mesihi düzey-

lerin ifĢasında Yaratan’ı yaĢama haline sokmuĢtur. O zaman hat

nettir. Mesih Ġsa’nın tarifinde hat nettir. Bu hatta göre Yukarıdan

uyandırılma yani yukarıdan verilmedikçe herhangi bir manevi uya-

nıĢın olması mümkün değildir. Hatta kiĢiler belli dinlerin içinde

dahi olsalar, bu kiĢilerin hakikaten Yaratan’ı edinme yolunda uyan-

149

dırılmıĢ olmaları söz konusu değildir. Yukarıdan uyandırılma Yara-

tan düĢüncenin iĢlevi olan Yaratan’ın saran ıĢığı yani Ruh’unun

yüreklere yönlendirdiği, o yaratan ıĢığının yürekçe edinilme nokta-

sına gelmesinde, aĢağıdan bir gayretle kucaklaĢır. ĠĢte bu uyandı-

rılma ve uyanma anıdır. Bu uyanma anı insanın “kendi beni için

alma” Ģeklinde, doğaya genel zıtlığı ile bir farkındalık oluĢturur ve

bu farkındalık kiĢinin kendi beninde esasında yaratılmıĢlığın bütün

kainat prensiplerine ne denli zıt olduğunu görmesine vesile olmak-

tadır. Ve bu zıtlık yavaĢ yavaĢ Yaratan’ı yani esas “sevgi ve ihsan

Olan’ı”, vasıflarında algılama ve edinmeyi getirmeye baĢladığı için

bir “edinim testi” zamanının yaĢanmasına sebeptir. ĠĢte bu zorlu

anların aĢımı kiĢiyi artık yavaĢ yavaĢ “öğrencilikten talebeliğe” yani

almak için almaya değil vermek için almaya doğru taĢımaya baĢlar.

Bu artık Yaratan’a yürüyüĢün yani hakiki Ġsra-el dediğimiz “doğru

yolda yürüme” yani “Yaratan’ı edinmeye yürüyüĢün” baĢlamasıdır.

VE DAHA DA ĠÇE IġIMA

Bu yürüyüĢ önce Yaratan’a doğru bir içsel yürüyüĢtür ve bu iç-

sel yürüyüĢ kendini insana yürüyüĢle tanımlamaya baĢlar. ĠĢte bura-

da farklılıklarda ıĢıma görülmeye bütünlüğün farkındalığına baĢla-

nır ve bu farkındalıkta “karĢı olmayanların çokluğu” görülür. Bu

insanlar “insanın suret olmasına” karĢı değillerdir. Esasında bu in-

sanlar suret olmayı istemektedirler. Yani belli dinlere, inançlara

sığınmıĢlar gelenekler arasında kalmıĢlar ya da ve hatta isyan etmiĢ-

lerdir ama esasında aradıkları suret olmaktır. O zaman bu suret

oluĢta esasında birçok insan size karĢı değildir. Ve dolayısı ile on-

larda “acılar yolu” içinde “mana yolu” diye feryat etmektedirler ve

siz onları görmeye baĢlarsınız. Onlar esasında hep vardırlar ama siz

onları o ana kadar görememiĢsinizdir. ĠĢte o nokta oturduğu anda

artık “gönül dostları olmaya baĢlarsınız” dostluğunuz Allah’a yani

Yaratan’a olduğu için “insanlara dost olmaya baĢlarsınız” iĢte bu

açılım yavaĢ yavaĢ artık sizi taĢımaktadır. Ve gönül dostluğu Mesih

talebeliğinin yavaĢ yavaĢ sizi “mana rehberliğine” getirdiği nokta-

dır. Bu noktada siz istemeseniz de Yaratan’ı yaĢamaya baĢlarsınız

ve bu aynı zamanda sürekli bütünlüğü yani “sevgi ve ihsan Olan’ı”

150

size çeker, sizde yaĢatır ve sizden ifĢa eder. Bu nokta Mesih düze-

yinin edinildiği noktadır. Bunun sonu Yaratan’la bir olma noktası-

dır.

ĠÇ ALEM FARKLILIĞI

ĠĢte bu muhteĢem mana yolunda yürüyüĢün belli bir metoda

oturtulmamasının sebebi Yaratan’a giden yolun insanların görün-

meyen iç alemleri içinde olmasıdır. Mesih Ġsa da zaten bu iç yolcu-

luğun esaslı tarifçisi, insanları kendi benliklerinden kurtararak, bu iç

derinlikte Yaratan’la buluĢmalarını sağlamaları için kendini feda

etmiĢtir. Yoksa kurtarıcılık Mesih Ġsa’nın bedenine tapınmada değil,

Mesih Ġsa’yı giyinerek kurtarıcılığına olan samimi edinim imanı ile,

Mesih Ġsa’nın Yaratan’ı yaĢamasında Yaratan’ı yaĢamak olarak

ortadadır. Ve bu manevi olması hasebiyle herkesin algısında farklı

olacağı muhakkaktır ve bu nedenle de hem kolay gibi görünmekte-

dir hem de kavranması oldukça zor gibi görünmektedir.

FARKLI IġIMA BEREKETĠ

Kısacası böyle bir yolda Mesih Ġsa’yı samimiyetle giyinenlerin

oluĢturduğu o manevi manada bir ifadeyle “Mesih talebeleri” ara-

sında ve onların oluĢturdukları yine manevi “Mesih dergahı” ortam-

larında oldukça farklı algı ve anlayıĢta Mesih’i yaĢayan yansıtan

yani ıĢıma alan ve bu ıĢımayı yansıtan kiĢiler olacaktır. Mesih

Ġsa’nın kendi oluĢturduğu “Mesih dergahında” yani kendi mana

grubunda ve hatta özellikle kendi etrafında oluĢturduğu “mana reh-

berleri” yani havarileri arasında da bu olmuĢ, bu gözlemlenmiĢtir.

Ve talebeleri arasından daha da kendi iç yolculuğuna yakın olanları

havarileri arasında daha bir havari mahiyetinde o gönül ıĢımalarının

daha farklı olmasından ötürü daha da bir kendisiyle bütünleĢtirme

ihtiyacı duymuĢtur. Bunlara en iyi örnek Petrus, Yakup ve

Yuhanna’dır. Her biri oldukça farklı bakıĢ açılarında ve farklı dene-

yimlerle ve dolayısı ile Mesih Ġsa’nın kurtarıĢında ifade bulan “ma-

na yolunu” farklı edinimlerle edinmiĢ kiĢilerdir. Petrus ve Andreas

ve Yuhanna Yahya’ya öğrenci olmaya gittiklerinde geri duran Ya-

kup daha sonra Efendimiz Mesih Ġsa’nın ıĢığı altında ona çok daha

151

büyük bir taleple yakın olan talebelerden olmaya gönlünü, kendini

açmıĢtır. Petrus bütün etkinliği ile konuĢarak Yaratan’ın Ruh’un

iĢleyiĢinde Mesih Ġsa’daki kurtarıĢını ilan ederken, Yuhanna Yara-

tan’la o ilahi buluĢma edinimini kaleme dökmüĢ ve Yakup ise bu

uğurda canını ortaya koymuĢtur. Oysa her birinin edinimi birbirin-

den farklıdır. Her birinin bakıĢ açısı algısı da birbirinden oldukça

farklıdır. Kısacası mürĢidin irĢadında mürĢidi daha bir giyinen farklı

ıĢımalardaki talebeler Petrus’ta vaaz, Yuhanna’da yazı, Yakup’ta

adanmıĢlığa tanık olmuĢlardır.

BUNA RAĞMEN ALGI ZORLUĞU

Bu denli yakınlık dahi zaman zaman insanlığın kendi iç ale-

mindeki farklılığı ve net olmayıĢından ve kendi karmaĢasından kay-

naklı net algılayamama sorununu getirmiĢtir. Ve bu soruna rağmen

Efendimiz Mesih Ġsa insanlardan vazgeçmeyi seçmemiĢtir. Ġnsanla-

rı, insan-ı kamil’e çıkarmak için bir manada gönül avcılığını vaaz

eden Efendimiz aynı zamanda insanlara dikkat edilmesini söylediği

halde insanları kategorize etmek yerine her seviyeden insanlığa gö-

nül kapısını açıp ruhların Adem düzeylerinden kurtulup Mesih dü-

zeyine hareketleri için kurtarıcılığını bütün insanlığa sunmuĢtur.

Yukarıda da dediğimiz gibi, Mesih Ġsa’ya en yakın olanlar dahi

zaman zaman Mesih Ġsa’nın o gelenekler, inançlar üstü söylemlerini

algılama zorlukları çekmiĢlerdir. Bunun en büyük nedeni “evrensel

tınılar” yerine kendi yaĢam ortamlarının oluĢturduğu kültürel, din-

sel, geleneksel alıĢkanlıklarıdır. Ve bu unsurların oluĢturduğu dog-

malar içinde sürdürdükleri yaĢamlarıdır. Ve her Ģeyden kötüsü za-

man içinde bütün bu alıĢkanlıklarına ve hatta kendi ürettikleri dü-

Ģünce ve algı yapılarına kendilerinin yavaĢ yavaĢ kul ve köle olma-

larıdır. Oysa bugün özellikle Efendimiz Mesih Ġsa’nın ifadelerine

bakıldığında bu kabukların üstüne çıkılmadığı sürece bu ifadelerin

hakikaten tam algılanamayacak ve algılanır gibi görünse de tam

olarak kolay kolay yaĢam edinilemeyecek olduğunu görmek kaçı-

nılmazdır. ĠĢte bundan ötürü de gerek Yakup gerekse Petrus olsun

“mana rehberliğine” kadar manevi derinlikte ilerleme göstermiĢ

olmalarına ve Efendimiz Mesih Ġsa’yla birlikte olmalarına karĢın

152

zaman zaman Mesih Ġsa’yı anlamakta oldukça zorlanmıĢlardır.

Çünkü zaman zaman hep o kendi kültür, din, gelenek, hayat felsefe-

lerinin etkisi altına girivermiĢler ve her Ģeye o lenslerden, bakıĢ açı-

larından bakmaya baĢlamıĢlardır. Efendimiz Mesih Ġsa’yla bu kadar

yakın iliĢkide olan talebeleri dahi bazen bu denli anlama zorluğu

çekerken Mesih Ġsa’yla birlikte bir ortamı tam olarak paylaĢmamıĢ

Pavlus için ve daha sonradan gelen bazı kendine manevi önderlik

payesi verenler içinde aynı durumlar ve hatta daha ötesi de geçerli-

dir. Bu nedenle Efendimiz’in söylemleri, öğretiĢleri ve Yaratan’ı

yaĢayıĢı, kendini sunuĢu daima bizim gönül gözlüklerimiz olmalı-

dır. Bunu elimizdeki Kutsal Yazılar’ı okurken dahi bırakılmaması

gereken gözlüklerdir. Ve elbette saran ıĢık Kutsal Ruh’un aydınlat-

tığı bir okuyuĢta esastır.

FARKLILIKLARDA FARKLI BAKIġ AÇILARI

Elimizdeki yazılara baktığımızda Mesih Ġsa’nın manevi kurtarı-

cılığı, yüreklere bir manevi üstat olarak kral olması ve bu uğurda

kendini feda etmesi Petrus için kolay kolay kabul edilebilir olma-

mıĢtır. Aynı Ģekilde Yakup için de durum aynı olmuĢtur. Hatta bu

durum Yakup ve kardeĢinin kendisine Mesih Ġsa’nın krallığında bir

makam istemeye kadar gitmiĢtir. Bu istekleri Zebedi oğullarının

annelerinin ricacılığında net olmuĢtur. Ve Efendimiz Ġsa’nın böylesi

bir yükseliĢin manevi manada olduğuna vurgusu ve derinliğinin

Yaratan düĢüncenin elinde olan bir derinlik olduğuna vurgusu ol-

dukça nettir; “sağımda ya da solumda oturmanıza izin vermek be-

nim elimde değil, Babam bu yerleri belirli kişiler için hazırlamıştır”

(Matta 20:23). Bütün bu duruma bakılırsa Mesih Ġsa’nın yanındaki, en yakı-

nındaki adam için dahi bakıĢ açısı Mesih Ġsa’nın anlattığından çok

farklı noktalardadır. Ve hatta bu üçlü Mesih Ġsa’nın o muhteĢem

manevi tecrübeyi yaĢadığı anda yani “suretinin değiĢtiği” anda ifa-

delerinden de Petrus’un bambaĢka bir sonuca ulaĢması bir tesadüf

değil bir insan gerçeğidir. Çünkü Mesih Ġsa “ilan ettiği dönüĢüm ve

değiĢim yolunun” Musa ile Ġlya temsilinde Yaratan’ın yasası ve

Peygamberliklerin tasdikinde olduğunu söylemeye çalıĢırken Petrus

bu üç kiĢi için bir ibadet noktası oluĢturmaya kalkıĢmıĢtır. Bu nok-

153

tada Luka’nın ifadesi durumun vahametini net olarak göstermekte-

dir. “Aslında (Petrus) ne söylediğinin farkında değildi” (Luka 9:33).

Aynen günümüzde çevremizde olan birçok insan kardeĢlerimizin

algıları, hal ve davranıĢlarında olduğu gibi, herkes bir yana hala

bizlerin içindeki putperestlikte bizlerin bu kadar Ģey gözlerimizin

önünde olduğu halde hala görmek istediğimiz gibi görmemiz ve

maneviyatı değerlendirmeye kalkmıĢ olmamız gibi.

FARKLILIKLAR IġIMA ĠÇĠN VARDIR

Mesih Ġsa’nın inandığı, yaĢadığı ve aktardığı her Ģeyi ölümü ile

ortaya koyması esasında Yaratan’ı yaĢamanın ne denli adanmıĢlıkla

bağlantılı olduğunu bize net bir biçimde göstermektedir. Mesih Ġsa

sadece günah sorununa çareyi göstermemektedir aynı zamanda gü-

nahın yani manevi manada ölümün üstüne çıkıp daha da ötesinde

hatta kendisinden daha üst bir Yaratan’ı yaĢam koĢulunda dahi ya-

Ģanabileceğine iĢaret etmektedir. Bu Mesih düzeyidir. Ama bu dü-

zeyin baĢlangıç noktası Ģu andır. Efendimiz’in ifadelerinde henüz

yarın yoktur. Hatta dün de artık sadece bir tecrübe basamağıdır. O

zaman bugün hala insanları bir yerlere layık görme ya da görmeme-

yi kendimize bir görev edinme durumunda Mesih Ġsa’nın müjdesini

anlamamıĢ olarak Mesih’in halkasında yerimizi alma durumunda-

yız. Oysa gerçek Mesihi düzey Mesih’in herkesi bulunduğu noktada

kendi algısında kabul etmiĢ olmasındaki büyüklüğü ve bütünlüğü

görebilmede baĢlamaktadır. O zaman bu imanlı, bu imansız, bu sof-

raya gelebilir, bu gelemez, Ģu vaftiz olabilir, Ģu olamaz gibi daha

sonra insanların kendi oluĢturdukları ve görüĢ açıları ile belirledik-

leri inanç ilkeleri doğrultusundaki kategorizeleri esasında tamamen

Efendimiz Mesih Ġsa’nın öğretilerinin dıĢındadır. O yüreğin imanı

ediniminde bir kiĢiye “maneviyatta senden daha büyüğü yok ve

kurtuldun” derken biz o kiĢiyi baĢka kriterlere göre kategorize edip

kendi oluĢturduğumuz hayali inanç halkamızın dıĢına itiveririz. Size

karĢı olmayan sizdendir diyebilen kurtarıcımız, Efendimiz’in ifadesi

yerine bizim prensiplerimize uymayan imansızdır, bizden değildir

diyerek yine göz göre göre hatta bir manada bile bile yine Efendi-

miz’in yoluna aykırı bir yöne doğru ısrarla gideriz.

154

FARKLILIKLAR SURETE YÜRÜYÜġTÜR

Oysa burada olduğu gibi Mesih Ġsa’nın bahsettiği hükümranlığı

dünyasal bir krallık olarak algılayan Yakup dahi Mesih Ġsa’nın ya-

nında en yakın talebelerden biri olarak Mesih Ġsa ile her yere gide-

bilmektedir. Zaman zaman inancını yitirme derecesine gelen heye-

canlarına yenilen Petrus dahi Ġsa’nın yanında yerini alabilmektedir

ve muhtemelen abisi Yakup gibi yine Mesih’in yanında kendine

verilecek bir makam peĢinde hayaller kurabilen bir Yuhanna dahi

yine Ġsa’nın yanında yerini alabilmektedir. O zaman biz bütünlük

yolunda bu bütünlüğün bütün insan kardeĢlerimizle paylaĢımla irde-

lendiği bilincinde bir yürüyüĢte olduğumuzu ve Mesih Ġsa’yı giyin-

mekle Mesihi düzeylerde Yaratan’ı yaĢamanın mümkün olacağına

gönülden inanıp devam etmemiz esas olmalıdır. Bu Yaratan’ı edin-

me yaĢamıdır. Saran ıĢığın yansıması farklılıklarda ıĢımadır. Bu

ıĢıma farklılıklarda Mesih olarak bizden yansıyacak ve Yaratan’la

yaratılanı buluĢturup esas olunması gereken noktaya herkesi vakit

tamam olduğunda taĢımıĢ olacaktır.

155

XV. ÜSTÜN GİZ (Luka 9:20-24)

İsa, onları uyararak bunu (Mesih olduğunu)

hiç kimseye söylememelerini buyurdu…

“Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin,

her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin” dedi. - Luka 9:20-24

KiĢi kendi özüne döndükçe giz açığa çıkacak ve açıkta olan gizle-

necektir. Bu durumda doğal olarak kiĢiyi ifĢa eden bir takım isimler,

makamlar, sözcükler kiĢi için artık hiç bir Ģey ifade etmeyecektir.

Ve yapılan her Ģeyde ifade bulan Yaratan’ın kendi varlığı olacaktır.

O zaman ifĢa yani açığa çıkan esas olduğu sürece taklidi ya da batılı

kendiliğinden ortadan kalkacaktır. Özellikle “ben” seviyelerinde üst

gerçeklerin kolaylıkla idraki mümkün değildir. Bu nedenle bazen

gizlilik görünürün algısı için çok büyük bir yardımcıdır. Bazen her

Ģeyin ağızla ifadesi esasın yanlıĢ anlaĢılmasına nedendir. Oysa bü-

tün kainat çok laftan ziyade bütün iĢlevi ve döngüsü ile kendisini

ifade etmektedir. Bu, Kutsal Yazılar’daki bazı öykülerde de ifade

bulmaktadır. Mesela Ester bölümünde anlatılan öyküde olduğu gibi.

Bu öyküde de ifade edilmek istenilenin, gizin iĢleyiĢi olduğu gerçe-

ğidir. Burada giz içerdedir. Fakat gizin ifĢası dıĢarıya yaĢamlarladır.

Ve giz yaĢamda aksettikçe giz giz olmaktan çıkar. Ama bu durumda

herkese aĢikâr olan kendi kimliklerimiz giz olmaya baĢlar.

MESĠH ĠSA’NIN ÖĞRETĠSĠNDEKĠ GĠZSĠZLĠĞĠN GÜCÜ

Yani her Ģeyden önce Efendimiz’in öğretisinde “Tövbe ve Gök-

lerin Egemenliği” ikilisinin bugün bizi kökten Yaratan’a dönüĢtüren

ve değiĢtiren olduğu müjdesi vardır. Ve bu müjde hakikaten algıla-

156

yan için yaĢadığı günlerine hitap eder yani bu Müjde aynı zamanda

bu günedir. ġu anadır. Ve on iki talebe bu “yol talimi” üzerine gön-

derilmektedir. Bu “yolda” yolla bütünleĢme vardır. Yolla bütünleĢ-

meden önce mürĢidimiz, kurtarıcımız, efendimiz Mesih Ġsa ile bü-

tünleĢme vardır. Ama bu bütünleĢmeler sessiz bütünleĢmelerdir. Bu

bütünleĢmeler sağa sola ifĢa edinilecek değillerdir. Çünkü ilan edi-

len “Yaratan’a yürüyüĢe yoldur.” Bu yola çıkıĢ “tövbe ile baĢlar ve

bu yolda yürüyüĢ talebeliktir ve bu yolda olma Yaratan’ın

Ruh’unda Mesih’le bütünleĢmenin getirdiği göklerin hükümranlığı-

nın aĢağıya çekilmesidir.” Ve bu yolda boĢ iĢle iĢtigal etme yoktur.

Ve bu yolda “Allah adı boĢ yere ağza alınmadığı gibi” bu yolda boĢ

konuĢma da yoktur. Onun için defalarca Mesih Ġsa bu “mana yolun-

da” olan birçok olguya isim verilmesini istemez. Yani “yolun dos-

tu” yola dosttur. Yolun tarifine, izahına, ifadelerine dost değildir.

Bu bağlamda konuya baktığımızda Mesih Ġsa’nın onikileri gönder-

mesinde amaç bu muhteĢem egemenliğin esasında Ruh’un kalpte

açtığı noktada Mesihi düzeyde Ġsa’nın tarifinde ve kurtarıĢında bir

yaĢam olduğu gerçeğidir. Bu yaĢam nettir. Bu yaĢam bilgilenme

yaĢamı, bu yaĢam inanç bildirgeleri okuma yaĢamı değildir. Bu ya-

Ģam bir Ģeyler “yapma yaĢamı” değil, bu yaĢam “olma” yaĢamıdır.

Galile hamlıktır, YeruĢalim’e uzanan yol piĢme yoludur. Yeru-

Ģalim’se yanmadır. O düzeyde artık Mesih’i düzeye yani hakiki

“Yaratan sureti” olma düzeyidir. Bu “bol yaĢam” yoludur. Bu ya-

Ģam metinlerdeki tecrübi yaĢamların iĢaretinde “kurtarana” yani

“MürĢite” yani “Mesih Ġsa’ya” tabi ve Mesih Ġsa’daki bütünlükte

oluĢacak bir mana grubu yani “Mesih talebeleri” ile yaĢanacak bir

yaĢamdır.

ÜSTÜN GĠZ

Bu öyle bir yaĢamdır ki, en üst seviyeleri aksettiren Efendimiz

Mesih Ġsa dahi böylesi bir kurtuluĢ yolunu “mana yolunu” yaĢarken

kendisinin “Mesihliğinin” ifade edilmesini dahi istememektedir.

Ġnsanların farklı seviyelerini, algı zorluklarını bilerek bütünü iyi

görebilmeleri için kendi hakkı olan bir makamı dahi “gizli tutmayı”

tercih etmektedir: “İsa, onları uyararak bunu hiç kimseye söyleme-

157

melerini buyurdu… Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin,

her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin” (Luka 9:23). Bu “üstün gizi-

dir.” Çünkü Yaratan’ın ıĢığının yansıdığı yerde “maddi bedendeki”

kiĢi ya da kiĢiye verilen unvan öne çıktığında sınırsızlık sınırlanmıĢ

olur ve doğal olarak bu durumu algılama gayreti içindeki her kiĢide

yine kendi sınırlılıkları içinde durumu algılama gibi bir yanlıĢ yöne

doğru eğilirler. Efendimiz henüz “çarmıha” gitmeden önce dahi

burada esas Yaratan’ın Mesihi düzeyinde olması gereken “hakiki

mana hizmeti prensibini yaĢayarak öğretmekte ve ifade etmektedir.

Bu “isminden ve makamından” bahsedilmeksizin mana hizmetini

sunmasıdır. Bu sözlerde henüz “çarmıh hadisesi” geçmemiĢ olması-

na rağmen “çarmıhtan” bahsedilmiĢ olması Mesih Ġsa’nın “çarmıh”

öncesi söylemlerine bir anlamda Luka’nın “çarmıh” sonrası yoru-

mudur. Ama buna binaen konu nettir. Esas Yaratan’a yürümenin

gerçeği “yola dost” olma gerçeğidir. Ve bu gerçekte an o andır. Ya-

ni yaĢam soluğun alınıp verildiği andır. Bu soluğun alınıp verildiği

anda Ģahsın bir önemi kalmaz çünkü artık Ģahısta yaĢayan Yara-

tan’ın “sevgi ve ihsanıdır.” Bu vasıfların canlılığında Mesih Ġsa dahi

“kendini ortaya koyduğu kurtarıĢ hayatında nefsini inkâr eder.”

EKMEĞĠN GĠZĠ

Efendimiz Ġsa’nın sorusuna Petrus’un cevabı, “Sen Allah‟ın

Mesihisin” Ģeklinde olmasına karĢın Mesih Ġsa, “onları bunu hiç

kimseye söylememeleri konusunda uyarmaktadır” (Luka 9:21). Bu

dahi Mesihi düzeyin insanlık içinde “tuz ve ıĢık” olan bir düzey

olarak her zaman “maya” Ģeklinde varlığının devamlılığı içindir. Bu

devamlılıkta ekmekte tamamen kaybolmuĢtur ama ekmek ortadadır.

Oysa ekmekte mayayı bulmaya kalkarsanız ekmeği paramparça

etmeniz gerekir. Bu nedenle “Yaratan’a man kaldırmada” yani

“gönderilenin kaynağının farkında” Ģükran ve talebin yoğrulduğu iç

çalıĢma halinde dahi hakikat “gizlide olan Baba’ya” gizlice yönel-

mektir. Yani “bilinenin üstünde hep bilinmeyen” hakimiyeti oldu-

ğuna göre “bilinenin üzerindeki bilinmeyen” esasında derinliktir ve

derinliğe verilen anlam bu derinlikte kiĢiyi ya Yaratan sureti kılar

ya Yaratan müsvettesi. Oysa amaç surettir. ĠĢte bu yol “yolla bütün-

158

leĢme yoludur.” Bu nedenle aradan “ben” çıkmadan “sen” olamaya-

cağım gerçeğinde Efendimiz Ġsa Mesih dahi kendisi için “Mesih”

titrini bir makam gibi algılanmaması birçok dini yetkilerle donatıl-

mıĢ önde gidenler gibi olmadığının kesin tasdik edilebilmesi için

“nefsi inkâra” geçmiĢtir.

YOLDA YOL OLMA

Daha önceleri de hep söylediğimiz gibi bütün bu çalıĢtığımız

konu üzerinde irdelediğimiz nokta “Yaratan’ı yaĢama” noktasıdır.

Bunu da en iyi bir biçimde Yaratan’ın Mesihi düzeyini ifĢa eden

Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendi yaĢam ayrıntılarında bu vurguyu

bütün ayrıntıları ile keĢfedip hayatımıza edinmemiz ve biz olarak

Ruh’un ıĢımasında giyindiğimiz Mesih Ġsa’yı bizim “öz doğamızla”

buluĢturup “kendi doğamızda” Mesih’i ifĢa etmemizdir. Bu “yola

uyumdur.” Bu “yola dost olmaktır.” Bu Ġbrahim’in olduğu gibi “Ha-

lil Ġbrahim” yana “Allah dostu Ġbrahim” olmak gibidir. Ve burada

artık Ġbrahim seviyelerinin çok üstünde ulaĢılması gereken Yaratan

sureti Mesih seviyesi vardır. Ve bu seviye artık kabuklardan kurtu-

luĢ seviyesidir.

Bu seviyede temel prensip “öğrenci kalmamaktır.” Temel pren-

sip talebe olmak ve eninde sonunda Mesih’i giyinmektir. Talebe

olmak ve Mesih’te Ruh’un ıĢımasında üste yürümektir. Üste yürü-

dükçe alt görüntü yavaĢ yavaĢ siluete dönüĢür ve silinmeye baĢlar.

Burada sahte bir alçak gönüllülüğün silueti yoktur. Burada toplum

dıĢına çıkma hiç yoktur. Burada kiĢinin kendinden de kaçması yok-

tur. Aksine tövbe ve göklerin hükümranlığında tamamen kiĢinin

toplum içinde ekmeği mayalayan maya gibi “halka man olması”

misali bir aynılık içinde bir nüfuz etme vardır. Bu nüfuz ediĢte top-

lumun ürettiği o bütün “acılar yolu” üretimi üzerine “tuz ve ıĢık”

olarak kaosta ıslahın ıĢımasını onlara gösteren “mana yolcuları”

olma özelliği vardır. Onların bir isme ihtiyaçları, bir doktrininin göz

bozan numaralı camları arkalarına sığınmalarına gerek yoktur. On-

ların bir takım isimlerle anılan hiyerarĢik sistemler içinde yerlerini

almalarına gerek yoktur. Onlar sadece Mesih Ġsa’yı izleyen ve Me-

sih Ġsa’da kurtuluĢu giyinen Mesih talebeleridir. Adları sanları bi-

159

linmese de oradadırlar onlar halktırlar. Ve Ġsa Mesih’in akĢamları

dua için sakin yerlere çekilip gündüz halk içine karıĢması durumun-

da olduğu gibi onlar halk içindedirler. Hatta Yaratan’a verilen isim-

leri dahi boĢ boĢ yaĢanılmayan ve edinilmemiĢ bir Ģeyler anlatılma-

sın, pazarlanmaya kalkılmasın, gurur, bencillik, ben bilirimcilik,

ben en iyiyimcilik oluĢmasın diye ağza alınmaz. Tuz yemeğin çok-

luğunda oldukça sessiz ve sakin kendi doğasını “kurban kuzusu

misali sunmaktadır.” IĢıkta yine aynı Ģekilde sessiz ve sedasız orta-

lığı aydınlatmaktadır. Ve hatta kimse tuzun ve ıĢığın değerinden

dahi bahsetmez ta ki tatsızlığı ya da körlüğü fark edene kadar. ĠĢte

bu nedenle Mesih Ġsa “onları uyararak bunu hiç kimseye söyleme-

melerini” buyurmaktadır. Çünkü zaman ve bütün esası ilan edecek

olandır. Mesih Ġsa çarmıha sürüklenirken dahi “çok Ģeyler söyle-

memiĢtir.” Sadece belli sorulara belirgin, net cevaplar vermiĢtir.

Beden varlığı bir siluet gibidir. Esas büyüklüğü Baba’yla bütünleĢ-

mesinde ve Ruh’un üzerinde iĢlemesindedir.

“VE MORDAHAY DEDĠ:…”

Aynı Mordahay’ın Ester’e “Yahudi olduğunu söyleme” demesi

gibi. Ama farklılığın bütün insanlarca malum olması esasında Es-

ter’in bu farklılıkta ama sükûnetinde kendi çevresindeki kendi hal-

kına tuz ve ıĢık olması hem yargı hem merhamet getirmiĢ olması

gibi. Mesih Ġsa’da aynı temelden hareketle iyileĢtirmeleri ardında

bile bu olayı yaĢayanların bu olayları gizlemelerini istemektedir.

Burada Yaratan’ın her olayda “BaĢlangıç ve Son” olma gerçeğinin

iĢlerliği öne çıkarılmak istenmektedir. Kutsal Yazılar içindeki Ester

bölümünde de “Yaratan’ın isminin” geçmemesi hiçbir Ģeyi değiĢ-

tirmemektedir. Çünkü orada esas verilmek istenilenin Yaratan’ın

bütün sahnelerin ve maskelerin arkasındaki esas “Yaratan düĢünce

olarak sistem içi iĢleyiĢi” gerçeğidir. Ve bu gerçeğin kavranmasında

“üstün gizi” açıklığa kavuĢmaktadır. Bunu algılayamayan “acılar

yolu” yolcuları içinse “giz” merak edilmesi gereken ve hakikaten

gizlenen birçok sırlardır. Ve kolay kolay açığa çıkamaz, edinilemez,

algılanamaz. Oysa “giz” görünen üzerinde sadece algı seviyeleri-

mizden ötürü algılayamadığımız, göremediğimiz gerçekliktir. “Giz”

160

esasında bize rağmen, sınırlılıklarımıza rağmen “hiçbir gizin olma-

dığı” gerçeğidir. ĠĢte bu nedenle Mesih Ġsa “ardımdan gelmek iste-

yen kendini inkâr etsin” (Luka 9:23) diyebilmektedir. Mesih Ġsa’nın

“Mesih’liğini” paylaĢmamalarını istemesi elbette henüz halkın böy-

le bir duruma hazır olmamasından da kaynaklanmaktadır ama

Luka’nın anlatımında bunların arkasından hemen gelen “nefsin in-

kârı” ve “ve canını kazanmak isteyenin onu yitireceği” gibi ifadeler

bu gizlemenin aynı zamanda “Baba ile bütünleĢmenin” bir gerçeği

olduğunu da açıkça ifade etmektedir. “Kendini inkâr edeni öğreten

kendini inkâr etmez mi?” ĠĢte bu bağlamda Mesih Ġsa da kendi yap-

tıklarının söylenmesini dahi istememektedir. Hem hazır olmadıkları

için hem de bütün yüceliklerin “Göklerdeki Baba’ya” sunulmuĢ

olması için. Ve Efendimiz devam eder; “canını kurtarmak isteyen

onu yitirecek… insan bütün dünyayı kazanıp da kendi canını yitirir-

se, canından olursa bunun ne yararı olur?” (Luka 9:24-25). Bu nok-

tada “canını kurtarmak isteyenin canını yitirmesi” sözleri ve sonrası

ile bütün olarak vermek istediği öğretisinde de Efendimiz Mesih

“kendisine bir takım dünyevi değerler verip kendi kendini adam

yerine koyanların” esasında “ben için alan konumunda” olduklarını

ve muhakkak bu tarz kiĢilerin kaybedenlerden olduklarını açıklama

gayreti içindedir. KiĢinin tam içinde bulunduğu kabın ortasında ve

tam o noktada olması gerektiği gibi olarak kendi tayin edilen konu-

munu tam olarak yaĢaması esas olandır. O noktada tam öz doğasını

ifĢa ile Yaratan’ın ıĢığını alıp yansıtmaya baĢlaması ve gönlünü

Mesih gönlü kılması kiĢiyi tam yerli yerine getirecektir. Ve orada

“üstün giz” durumu baĢlayacaktır.

KAĠNATA VAAT EDĠLEN MAYA

Peki, bu onikiler ve hele hele Mesih Ġsa’nın Allah’ın Mesihi ol-

duğunu söylemiyorlarsa neyi müjdeliyorlardı? Ve eğer Mesih

Ġsa’nın buyruğu ve yetkisi doğrultusunda Mesih Ġsa’nın Mesih ol-

duğu müjdelenmiyorsa onikiler neyi müjdelemek için yetkin kılın-

dılar? Bu sorular sorulması gereken sorulardır. Çünkü bu sorularda

Efendimiz’in tam anlamıyla kurtuluĢla kast ettikleri algılanmaya,

hayata alınmaya baĢlanacaktır. Çünkü burada Efendimiz Yaratan’ın

161

sureti olma yolunda Yaratan’ın kainata vaat ettiği mayanın da ifĢa-

sıdır. Bu maya “insan-ı kamil” mayasıdır. Bu maya kiĢiyi “kendi

benliği için, çıkarları için alma arzusundan” yani günahtan tamamen

arıtacak olan ve nefsin inkârı ile kiĢiyi, “insanı insan kılacak” olan

ve elbette Mesih’in ifĢası olan bir insan haline getirecek olan bir

mayadır. O nedenle bu mayanın mayalığında “ben” artık tamamen

“biz” haline gelmiĢ bir bütünlüktür. O zaman Mesih Ġsa’nın kurtarı-

cı, efendi, hoca, mürĢit, Yaratan Oğul, her ne unvan verilirse veril-

sin kendi “Yaratan’ı yaĢama” örnekleme ve öğretiĢlerinde önce

kendisi bu adlandırmalar üzerinde çok da fazla durmaksızın “olma”

halini ifĢa etmektedir. Bir Ģeyler deme ya da bir Ģeyler yapma değil

tamamen “Baba ve Ben biriz” ilkesinde “olma” gerçeği ile Yara-

tan’ın yani sevgi ve ihsan Olan’ın sureti “olma” ve Mesihi düzeyde

kurtuluĢa ermenin getirdiği bir “olma” olgusunu müjdelemektedir.

Dikkat edilirse burada “kendini dostları uğruna feda eden” kendisi-

ne verilen bir takım isimlendirmeleri kendisine kalkan yapacak de-

ğildir. Ve talebelerin de zaman zaman Mesih Ġsa’nın öğretilerine

tam olarak tabi olduklarını görmemiz mümkündür. Mesela dağdaki

görünüm değiĢmesi olayında Petrus’un o düĢünmeden yaptığı çıkıĢ-

lar sonucunda yaĢanılan bir takım ruhsal deneyimler ardında

Luka’nın talebeler için Ģu kelimeleri yazdığını görüyoruz, “öğrenci-

ler bunu gizli tuttular ve o günlerde hiç kimseye gördüklerinden söz

etmediler” (Luka 9:36). Burada da halkın anlama zorluğu yaĢama

durumları için bir tedbir olması ile birlikte bu üç talebenin diğerle-

rinden kendilerini üstün görmemeleri ve elbette Yaratan’la yaĢanan

tecrübelerin bir kiĢisel güç olarak algılanmaması gibi çok çeĢitli

amaçları söz konusu olabilir. Bu amaçları sadece sınırlı bir çerçeve-

de değerlendirmemek gerekir.

Elbette Mesih Ġsa özellikle insanların “tuz ve ıĢık” konumuna

dönüĢüm ve değiĢimlerinin olması gerektiği konusunda Müjde’yi

duymalarını ve Müjde’nin sürekli duyurulması istemi çok nettir. Ve

Müjde’nin dönüĢtüren ve değiĢtiren gücü Yaratan’ı edinmenin se-

vinci ve coĢkusunu getirir ve bu coĢku elbette paylaĢılacak bir coĢ-

kudur. Ama diğer taraftan kiĢilerin kendi içsel deneyimlerine odak-

lanmaları ve bu odaklanmalara seviyeler tespit etmeleri ve hatta bu

içselliklerin baĢkalarına getirdiği iyileĢmelerde baĢkalarının iyileĢ-

162

tirmelerde aracı gördüklerini yüceltmeleri tamamen Mesih Ġsa’nın

Yaratan’ı yaĢama biçimi dıĢındadır.

YUKARIDAN VERĠLEN ÜSTÜN GĠZ

“Sözü kavramasınlar diye anlamı kendilerinden gizlenmişti”

(Luka 9:45) ifadelerinde de yine aynı “gizlilik” kavramı ile karĢılaĢ-

mamız ilginçtir. Üstelik burada bahsedilen “insanoğlu‟nun insanla-

ra teslimi” gerçeğidir. Buradaki durum dahi gerçeklerin görünmez

idareciliğidir. Bu görünmez arka plan yönetimi ise Yaratan’ın muh-

teĢem elinin iĢlemesinden baĢka bir Ģey değildir. Ve bu gizliliğin

yani esasında “giz” olmayan görünmezliğin gerçeği bizim hayatı-

mızda da yerini korudukça Yaratan’ın hükümranlığı bütün muhte-

Ģemliği ile gözler önüne sergilenmiĢ olmaktadır. Yani bazen, bazı

insanların o an için bazı gerçekleri kavramaması bile yukarıdan ve-

rilendir. Aynen Petrus’un Mesih olgusunu anlamasında olduğu gibi.

Yukarıdan verildiği an algılayan Petrus biraz sonra bu algısını yit i-

rebilmektedir. Bu da “mana yolunun” bir metot üzerine oturtulama-

yacağına yine güzel bir örnektir. Çünkü “mana yolunda” her bir

açılan kapının iki kapanan yeni kapısı söz konusudur. Bu ilerleme

içinde Ģarttır.

Zaten Luka “üstün giz” üzerine yani Efendimiz’in hemen her

Ģeyi herkese yetiĢtirmeme ve özellikle kimliğinin hemen ifĢa edil-

memesi konusunda hassaslığı üzerine konuyu netleĢtirmek için ge-

rekli olan bağlantıları ardı ardına sıralayarak konuya açıklık getir-

meye gayret etmiĢtir. Burada hep gaye toplum içinde “çay içinde

Ģeker” misali Yaratan’ın ıĢığını yansıtıp Mesih’in kurtarıĢını ilan

etmek ama hep “nefsin inkârında” durmak esasında Mesihi düzeyi

yaĢama gerçeği vurgulanmaktadır. Bu nedenle hemen Mesih Ġsa’nın

kendisinin “kurtuluĢ verme” uğruna kendi bedenini feda edeceği

açıklaması ardından “kendilerinden bazı kavrayıĢların gizlendiği”

ifadesi kullanılmakta ve talebelerin kimin daha üst olduğu tartıĢması

yer almaktadır. Bu tartıĢmada Efendimiz’in örneği “bir çocuğu ka-

bul edebilme” düzeyinde kiĢinin kendini bulunduğu konumundan

aĢağıya çekebileceği bir hal ve tavır içinde olabilmeyi baĢarabilme-

sidir. Ve “Yaratan’ın sureti” olma bu noktadadır. “Göklerin hüküm-

163

ranlığının” aĢağıda ifadesi budur. Mesih Ġsa’da ıĢık ıĢık yansıyan

“göklerin hükümranlığının” ıĢıması budur. Böylesi bir hal bizi doğ-

rudan öz halimize indirgeyecektir. Bu “sadelik” kolay kolay hoĢu-

muza gidecek bir durum değildir. Yaratan’ı yaĢama gerçeğinde

dünya değerlerinin tersi ama doğanın düzü gerçeği vardır. Yola

uyum bu noktadır. Ve dolayısı ile böyle bir durumda “üstün gizi”

gerçekleĢir. O zaman “en küçük kimse en büyük odur” (Luka 9:48)

anlam kazanır. Burada yine Mesih’in “hizmet edilmeye değil hiz-

met etmeye geldim” ifadesi ile “Mesih olduğumu kimseye söyle-

meyin” buyruğu arasındaki bağlantıyı görmek de mümkündür.

ENGEL OLMAYIN

Efendimiz Mesih Ġsa bir anlamda bütün varlığı ile “üstün giz-

dir.” Yani ıĢıması “yukarıdan verildiği kadar” algılanacak bir du-

rumdur. Saran ıĢık Ruh’un yüreklerdeki çalıĢmalarında Mesih gö-

nüllerde ifade bulur. Ve bu nedenle Mesih talebeleri “kaostan ısla-

ha” dünyanın tuzu ve ıĢığı olarak dünyayı kucaklama yüreğine sa-

hiptirler. Bu nedenle Mesih Ġsa’nın öğretiĢleri ve Mesih Ġsa’nın yet-

kinliğinde yola çıkma gayreti içinde hiçbir kimseye engel olmak

hiçbir kimsenin haddi değildir. Çünkü her Ģeyden önce böylesi bir

bağlantı içinde yani “kiĢinin hizmette kendisini en küçük ilan etme-

sindeki” bilinçli siliklikte yüceltilenin “göklerin hükümranı” olan

Yaratan olduğu gerçeğinde “engel olmayın” (Luka 9:50) ifadesini

Yuhanna’ya bilhassa söyleyen Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendisidir

ve Luka bu ilginç sıralama içinde bunu sunmaktadır. Ve aynı Ģekil-

de Mesih Ġsa’yı kabul etmeyen Samiriyelilere “lanet” etmeye kalkan

Yuhanna’nın aynı sıralama içinde Efendimiz tarafından azarlanmıĢ

olması da yine Yaratan’ı yaĢama yolunda o meĢhur sıralamada yani

1) Yukarıdan uyandırma 2) AĢağıdan gayret 3) Edinim testi 4) Ya-

ratan’a yürüyüĢ 5) Ġnsana yürüyüĢ 6) Gönüle yürüyüĢ 7) Bütünlük

sıralamasında Luka’nın özellikle kiĢinin “kendini inkâr edip Me-

sih’in ardı sıra yürümesinde bir baĢka yol haritasına tanık olmakta-

dır.

Bu yol haritası adeta Luka’nın kaleminde Ģöyle ifade bulmak-

tadır. Efendimiz Mesih Ġsa talebeleri için kendisinin kim olduğunu

164

sorar. Onlara “sizce ben kimim?” der ve sonra “Mesih” olduğu vur-

gulanır ve Mesih Ġsa bundan “kimseye bahsetmemelerini ister” ve

ardından da bunun üzerine “öğrencilikten talebeliğe talebelikten

mana rehberliğine ve buradan da Mesih düzeyinde bir yaĢama” doğ-

ru yol alıp Yaratan’a yürüyen Mesih talebesine “üstün gizinin” sır-

rını açar yani bu esas Yaratan’la bütünleĢmeyi getiren noktadır. Bu

sır hakikaten kendini sahte bir alçak gönüllülükle alçaltmak değil

hakikaten “kendini inkârdır” yani “olduğun gibi olmak ve sevgi ve

ihsan sunusunda hiç kimseden hiçbir Ģey beklemeksizin Yaratan’ı

Ruh’unda ve Mesih’inde bilinçli bir biçimde, haz alarak yansıtmak-

tır. O zaman “sizce ben kimim” sorusunu bizlerin de etrafımızdaki

ıĢığımızın yayıldığı çevreye sormamız gerekir. Bu sorguda en ya-

kınlarınızdan ve en samimi dostlarınızdan cevap “Mesih talebesi”

olarak gelirse iĢte o noktada Efendimiz Mesih Ġsa’nın “üstün gizin-

deki” hikmeti baĢlamaktadır. Bu talebenin Müjde olma ve bu Müjde

oluĢta Yaratan’la buluĢmaya doğru ilerleme noktasıdır. O zaman

buradaki yedili “yol haritası” Luka’nın sıralamasında verdiği sıra-

lama değerlerine göre Ģöyle Ģekil bulur:

1. Mesih talebesi ol!

2. Kimseye söyleme

3. Kendini inkâr et!

4. Mesih Ġsa’nın ardından git!

5. En küçük ol!

6. Kimseye engel olma, kızma

7. Ve asla geriye bakma.

Özellikle bütünlük noktasının “mana yolunda ve düzeyinde sü-

rekli Yaratan’a doğru Ruh’la ve Mesih’te yükseliĢin” esas olması

önemlidir. Bu cümle Efendimiz’e sorulan “nereye gidersen ardın-

dan geleceği” (Luka 9:57) sorusuna bir cevap olarak geliĢmektedir ve

bu cevap Yaratan’ın saran ıĢığında yani Ruh’unda yaĢamın dünya-

nın alıĢtığı belli madde düzeninden farklı olduğu ve bunu izlemenin

zorluğuna değinmektedir. Diğer taraftan bazen “ardımdan gel!”

(Luka 9:59) tarzındaki yukarının uyandırmasındaki çağrıya ise birçok-

larının bahanelerinin çokluğuna dikkat çekilmektedir. Oysa esas

165

olması gereken “mana yoluna çıkanın” yani o meĢhur Yaratan’ı

yaĢama yolunun yol haritasındaki sıralamaya ayak basanın asla “ar-

kasına dönüp bakmamasıdır.” Çünkü bu süreklilik samimi ve esas

ilahi niyeti oluĢturacak ve bu niyette “üstün gizini” üzerimize çeke-

cektir. Bu Yaratan’la bütünleĢmede MesihleĢme ve Ruh’la kaynağa

geri dönüĢ ve serüvenin sonsuzluktaki tamamlanıĢıdır. Bu ıĢığın

yansımasının ana kaynağına dönüĢünün en üst noktasıdır.

Diğer taraftan Mesih Ġsa’yı izlemek isteyen bir kiĢi “nereye gi-

dersen geleceğim” (Luka 9:57) Ģeklinde bir cümle kurar. Mesih

Ġsa’nın cevabı bir anlamda “mana yolunun” metotsuzluğudur. Kısa-

cası Yaratan’ı yaĢama sürprizlerle dolu ve Ruh’un yönlendiriĢinde

insanın beklentilerinden farklı bir yoldur. Efendimiz bunu ifade

eder. Bir tarafta silinmiĢliğin içinde bütüne sunulan “tuz ve ıĢık”

hayatı. Diğer tarafta insanların hırslarıyla kendilerini yönlendirdik-

leri o belli hedeflerin dıĢında daha üste doğru yürünen hedefsizlik

yaĢamı. Bu bağlamda Mesih Ġsa bir kiĢiye “ardımdan gel” der; oysa

kiĢinin önünde dünyanın sorumluluklarının değer ölçüleri vardır. Ve

birçok engeller sunar. Ve o noktada Ġsa’nın cevabı “sürekli geliĢ-

mede” geriye bakmanın yeri olmadığı vurgusudur: “Sabanı tutup da

geriye bakan Yaratan‟ın hükümranlığına layık değildir” (Luka 9:62).

Kısacası Yaratan’a yolculuk “mana yolu” olduğuna göre bir açıdan

yürüyen merdivenleri tersine çıkmaktır. Hayat akıĢının tersine bir

istikamette esas hayat akıĢını oluĢturan temellerin Yaratan düĢünce-

nin doğrultusunda gitmek maddenin zıttına gitmekle eĢ anlamlıdır.

Bu nedenle arkaya bakmak hatta bir lahza durmak tamamen geriye

dönüĢle eĢtir. Oysa “mana” yukarıdan verildiği Ģekliyle yeniden

yukarıya yönlendirildiğinde kaynağa dönüĢümünü sağlayacaktır. Bu

bağlamda “üstün giz” olması gereken bir “göklerin hükümranlığı-

nın” mayasıdır. Ve hükümranlığın açıklığında maya kendini iyice

esasa, Yaratan suretinde “sevgi ve ihsan” vasıflarının yansıdığı ya-

Ģama nüfuz eder ve bu nüfuz ediĢte maya kendi kimliğini yitirir ve

artık mayanın içinde eridiği gerçeklik Yaratan’ı ifĢa eden bütündür.

Mesihi düzey yansımıĢ ve Mesih bedeni tamam olmuĢ olur.

166

XVI. ÜSTÜN YÜRÜYÜŞ (Luka 9:62)

Sabanı tutup da geriye bakan,

Yaratan‟ın hükümranlığına layık değildir. - Luka 9:62

Üstün bir yürüyüĢ kararlı bir yürüyüĢtür. Zaten dünyada en zor olan

Ģey Efendimiz Mesih Ġsa’nın da çok net olarak buyurduğu gibi in-

sanların yönlerini tespitte zorlanmıĢ olmalarıdır. Elbette insanların

çoğu ne yaptıklarını kendilerince bilmektedirler. Ama çoğumuzun

içinde bulunduğu Ģekliyle yüreklerinde hissettikleri boĢluk yaĢam,

amaç ve hedeflerinin net olmamasından kaynaklanmaktadır. Oysa

kainatta en büyük amaç kiĢinin kendi gerçeğini bulması ve kendi

gerçeğinde yönünü tayin ederek yürüyüĢünü tamamen o üst amaç

doğrultusunda yerine getirmesidir. Bu bağlamda Efendimiz Mesih

Ġsa’nın ağzından dökülen öğretiĢlerde net olarak görüldüğü gibi

kendi yaĢamı ile de Yaratan’ı yaĢamanın tamamen kararlılık yürü-

yüĢü olduğunu göstermektedir. Kararlı yürüyüĢ üstün bir yürüyüĢ

olarak karĢımıza çıkmaktadır.

Elbette böyle bir yürüyüĢ için her Ģeyden önce dünyanın en

önemli sorusunun yani “yaĢamımın amacı ne?” sorusunun kendime

sorulması gerekmektedir. Çünkü bu soru büyük bir yüreklilikle so-

rulmaksızın Mesih Ġsa’nın bahsettiği “tövbe ve göklerin hükümran-

lığı” temeli üzerinde yükselen “kiĢiyi kaynağına yani Yaratan’a

kurtaran” Mesih Ġsa’daki kurtuluĢ sunumunu tam olarak algılamak

hiçbir zaman mümkün olamayacaktır. Oysa belli bir sadelik içinde

Yaratan’ı edinme yürüyüĢünde “sevgi ve ihsan Olan’ı” edinmiĢliğin

sağladığı kurtuluĢ ve kurtarıĢ potansiyeli bize kap olarak yaĢamla-

rımızın hakiki manada Yaratan ıĢığı ile dolmasını getirmektedir. Ve

167

bu ıĢıkta esas anlamda “yaĢamamızın gayesini bize ifĢa” eder. ĠĢte

böyle bir yürüyüĢte Efendimiz Mesih Ġsa’nın hizmetine baĢlamaz-

dan önce saran ıĢığın hazırladığı varlığında yani Yaratan iĢlevinin

yani Kutsal Ruh’un hazırladığı varlığında gördüğümüz kararlılığın

“Getsemani Bahçesine” kadar ne denli etkin yaĢandığını görmemiz

mümkündür. Bu baĢlı baĢına “kiĢinin tamamen kendini sunması

anlamındadır.” Bunu kendi baĢına gerçekleĢtirmesi zor olan kiĢinin

Mesih’i giyinmesinde Mesih Ġsa’da gerçekleĢtirmesi Efendimiz’in

kurtarıĢ hizmetinin ne denli önemli olduğunu bize net bir biçimde

göstermektedir.

KARARLILIK

Üste yürüyüĢ kararlılıktır ve bu da üstün yürüyüĢtür. Yani

“Ruh’ta ve gerçekte” ibadet ederek Yaratan’ı Yaratan’da yaĢama

yürüyüĢü. Yaratan’ı geleneklerde, yazılı metinlerde, elimizdeki in-

sanlar tarafından oluĢturulmuĢ belli ilahiyat kalıplarıyla değil de

gerçekten olduğu gibi, sadelik içinde yaĢama yürüyüĢüdür. Yara-

tan’ı Yaratan’da yaĢama daha önce çalıĢtığımız gibi elbette bir “be-

del” getirmektedir. Mesih talebeliği esasında bir baĢka deyiĢle Ya-

ratan’ı Yaratan’da yaĢama talebeliğidir. Ve bedeni bir alt seviyeyi

bırakmaktır.

Bırakmak kopmaktır. Kopmak kolay değildir. AlıĢtığımız sevi-

yenin getirilerinin farkında olmak dahi zordur. Bu nedenle Luka’nın

Efendimiz’e talebe olma yolunda bu iki kiĢiyi örneklemektedir. Bir

tanesi tamamen kendi talebi üzerine gelendir. Yani aynen Petrus ve

Andreas’ın Vaftizci Yahya’nın öğrencileri iken Mesih’i izlemeyi

istemeleri gibi. Bir diğeri ise Efendimiz’in Matta’yı davet etmesi

gibi davet ettiği kiĢi olarak karĢımıza çıkmaktadır.

Burada bu iki kiĢinin örneklenmesi boĢuna bir örnekleme de-

ğildir. Aksine bu örnekleme de Kutsal Yazılar’ın her bir noktasında

olduğu gibi esas verilmek istenilen, insan hayatına ıĢık tutulmak

istenilen bir “mana yolu” gerçeği vardır. Gerek buradaki ıĢık tutma

olsun, gerekse diğer bütün benzetmeler ve söylemler olsun esasında

hep arka planda sabit, sadık ve esaslı bir temel bir kainat iĢletim

yasası vardır. Ve bu esas doğal olandır. Ve biz her ne zaman bu

168

doğal olanı yakalarsak iĢte esas o zaman Yaratan’ın doğasında,

O’na uyumla Mesih’i düzeyde ve Ruh’un iĢlevinin hayatımızdaki

netliğinde hakiki bir bol yaĢama eriĢmiĢ oluruz.

NEREYE GĠDERSEN GELĠRĠM!

Bu ilk kiĢinin yaklaĢımında esasında bizim yaklaĢımımız gö-

rülmektedir. Bu yaklaĢım bazen günlük hayatımız içinde Mesihi

düzeye doğru kurtulmuĢluk yolculuğumuzda hep gönlümüzün iste-

mi olarak dile gelmektedir. Yaratan’ın iĢlevinde “mirasçının” yani

“oğlun” yollarını yollarım edinmek isterim. Oysa gönlüm çoğu za-

man “aklımın” sağa ve sola sapmaları içinde sabitliğini “benliğin

alma arzularına” kaptırma eğilimindedir ve böyle olunca bu kaptır-

ma esnasında ne söylediğimin farkında olamamam gündeme gel-

mektedir. ĠĢte burada Efendimiz Mesih Ġsa bu nedenle kiĢiye dedik-

lerinin farkında olup olmadığını hatırlatmak istemektedir. Yani Me-

sih Ġsa’nın yolculuğu Yaratan’ı edinme ve O’nunla form eĢitliği

yolculuğudur. Yani hep “sevgi ve ihsanın” insandan yansıdığı ve

insanın Yaratan suretine tam olarak dönüĢtüğü bir yolculuktur. Bu

noktada yolu nettir, yolun itici gücü kararlılıktır ve aynı zamanda

belli olan hedefte arkaya bakılma Ģansı yoktur. Çünkü bir aĢağıya

bir yukarıya bakılarak ve bir sağa ve bir sola dönülerek hedefe doğ-

ru yürümek söz konusu olacak değildir. Hele hele “görünmez olan

varlığımızın” Yaratan’dan kopup gelen ve Yaratan’ı içeren bölü-

münün Ruh’un ıĢımasında açılması çok daha net bir kararlılık geti-

recek ve gerektirecektir.

Bu örnekte Matta’nın kaydına göre bu soruyu soran kiĢinin bir

din adamı olması da esasında önemli bir ayrıntıdır. Çünkü dindarlık

düzeylerinde amaç elbette ruhani rehbere, öndere yapıĢması esastır.

Ama bu yapıĢma ve daha doğrusu bu teslim olma, kararlılık hangi

bakıĢ açısından kaynaklanmaktadır? Eğer belli bir ilahiyat kalıbı

içinde sadece iĢaret edilen “mana önderi” anlamında bir dini takip

gerçekliği söz konusu olacaksa Efendimiz kendisinin bu tarife uy-

madığını ifade etmektedir. Çünkü aranılan ilahiyat kalıpları ve ara-

nılan ilahiyat kalıpları içindeki belli küçük adımlar ve hedefler yani

günah ve tövbe ve bağıĢlanma üçlüsü döngüsü içinde haç önünde

169

kalınmıĢ bir öğreti ve yaĢam sunumu Efendimiz’in sunumunun ta-

mamı değildir. Aksine inançlar ve mezhepler açısından bakıldığında

Efendimiz’in muhteĢem kurtarıĢ yolu ve öğretisi ve talebeliğindeki

Yaratan’ı edinme dinamizmi tamamen kısır bırakılmıĢ olmaktadır.

O nedenle Efendimiz Mesih Ġsa burada karmaĢık gibi görünen ama

Ruh’un “mana yolundaki” özgür esiĢinde bir yaĢamı ifade etmekte-

dir. Buradaki amaç ne maddenin sınırlamaları içindeki insanın sınır-

lı algısındaki amaçtır, ne de hedef maddenin sınırlamaları içindeki

insanın sınırlı algısındaki hedeftir. Burada her Ģey sınırsız olanın

sınırlı üzerindeki etkin ifĢasıdır. Bu nedenle “tilkilerin ini, kuşların

yuvası vardır, ama İnsanoğlu‟nun başını yaslayacak bir yeri yok-

tur” (Luka 9:58) Ģeklinde ciddi bir ifade kullanılmaktadır. Yani Me-

sih’e talebelik Yaratan’ı edinme yolu talebeliğidir. Burada boyun

eğme kainatın doğasına uyumdur. Burada boyun eğme insan öğreti-

lerinin sınırlamaları içinde kalmaksızın “doğru maneviyatın” o

muhteĢem iç boyutlarında içe doğru “insanı esas doğasına döndü-

ren” yolculuğa çıkmak demektir. Bir dindarın alıĢtığı kalıplardan

sıyrılıp böylesi uçsuz bucaksız bir denizde yüzmeye hazırlıklı olma-

sı esas olandır. Eğer böyle bir “seyr-i süluk’a” yani “mana yolu yol-

culuğuna,” Yaratan’a, insana ve gönüle yürüyüĢ için hazırlık varsa

o zaman Petrus ve Andreas gibi sadece öğrenciliğe değil hakiki ta-

lebeliğe doğru bir yürüyüĢ gerçekleĢmiĢ olacaktır. ĠĢte Efendimiz’in

çağrısı da böylesine bir kararlılık yürüyüĢünedir. Bu ancak üstün bir

yürüyüĢtür.

ĠZĠN VER!

Elbette artık konunun içine girilmiĢ olmasından ötürü rahatlıkla

görülebileceği gibi bu ikinci yaklaĢımda da hiç kuĢkusuz yine bizim

kendi tavrımız yansımaktadır. Matta’nın Mesih Ġsa tarafından çağrı-

sında olduğu gibi burada da yine çağrılan bir kiĢi örneklenmektedir.

Ve Efendimiz’e talebe olmanın temel prensibi “Ardımdan gel” ifa-

desinde vurgulanmaktadır. Mesih Ġsa’nın ardından gitmek esasında

Mesih’le Mesihi doruklara aynı adımlarla, aynı yoldan geçerek de-

vam etmek ve aynı Ģekilde Yaratan’ı edinmektir. Matta, Efendi-

miz’in çağrısına büyük bir kararlılıkla cevap vermiĢtir. Hiç tereddüt

170

etmeden ve beklemeden. Bakın burada bir dine, bir inançlar Ģablo-

nunu kabul edip o inançlar Ģablonu içine dahil olma yoktur. Burada

kararlılıkla bir “yola çıkma” ve bir “yola baĢ koyma” söz konusu-

dur. Burada Mesih Ġsa’ya talebe olmak vardır. Burada Mesih Ġsa’da

ifĢa olunan Mesihi düzeyi edinmeye yola çıkmak vardır. Sonradan

belli baĢlı gelenek, kültür ve sosyal algılarla oluĢmuĢ belli baĢlı din

ve inançlara mal edilmiĢ bir Ġsa Mesih takdimi yoktur. Burada bü-

tün insanlığın yegane efendisi olan “Kainatın Efendisi’nin” kendi

muhteĢem iĢlevinde kurtuluĢ noktası olarak gösterdiği Mesih düze-

yinin kurtarıĢ takdimi ve bu takdime insanların cevapları vardır. Bu

nedenle bu Ģekilde bir algı ve kabul insanlığın manevi yolculuğu

için bu denli önemli bir dönüm noktası için büyük bir kararlılık

esastır. Bu nedenle burada da ifade edildiği gibi bir kiĢinin böylesi

bir mana derinliğine yolculuğa çıkması için en az Efendimiz Mesih

Ġsa’nın kararlılılığı tarzında bir kararlılık gerektirmektedir. Ve böyle

bir kararlılıkta hele hele “nereye gidersen ardın sıra gelirim” tarzın-

da bir ifadeden sonra veyahut Efendimiz Mesih Ġsa’nın çok net tak-

diri ve daveti ardından “izin ver” gibi bir kararsızlık beyanına yer

yoktur. Çünkü “manevi yolculuğa” çıkıĢ için esasında belli bir engel

söz konusu değildir. Çünkü maneviyat sınırlı insan varlığında sınır-

sızlığın penceresidir. KiĢinin maddi hayatı için hayatiyet önem

arzeden durumlarında beklemesi diye bir Ģey nasıl söz konusu ola-

mazsa, böylesine varlığının sonsuzluğu ile ilgili bir durumda da

kiĢinin beklemesi söz konusu olamaz. Çünkü Yaratan’ı edinme

Ģimdi, Ģu an hemen baĢlayacak olan bir yaĢam dinamizmidir. Bir iç

denge prensibidir. Ġç doğasına uyma meselesidir.

Oysa buradaki kiĢi üzerinden bize verilen örnekleme de Efen-

dimiz’in çağrısına “Ġzin ver” sözü bir engel teĢkil etmektedir. Çün-

kü burada kararlılıkta bir endiĢe vardır. Burada manaya madde ile

müdahale mevcuttur. Burada dünyanın üzerimize yüklediği sorum-

lulukların elle tutulurluğu bizi “görünmez olan esas kaptan köĢkü-

müzün” ne denli önemli olduğu gerçeğini bize bir türlü göstermek

istememektedir. Ve bu karmaĢa içersinde yaĢam koĢullarımızın ger-

çekleri ve bu gerçeklerin de ötesinde bizi madde dünyasıyla bağla-

yan gerçekler bizi yolumuzdan alıkoyar durur.

171

PETRUS VE MATTA ÖRNEĞĠ

ĠĢte bu nedenle Petrus’un henüz kimi izlediğini fark etmeden

Mesih Ġsa’nın ardı sıra yürümeye baĢlaması misali buradaki ilk ki-

Ģinin Mesih Ġsa’yı izleme isteği ve diğer taraftan Mesih Ġsa’nın da-

vetine hemen icabet eden yani tabi olan Matta’nın misali buradaki

ikinci kiĢinin Mesih Ġsa tarafından daveti arasında ilginç ve güzel

bir bağ bulunmaktadır.

Yolun farkındalığı ve yola çağrının algılanması yani her iki du-

rum da esasında sunu gerektirmektedir. Yani eğer tapınak varsa

kurban gerekmektedir. Yoksa kurbanın bir değeri kalmaz, eğer kur-

ban yoksa o zaman tapınağın değeri kalmaz. Bu durumda ıĢık ve

kap dediğimiz Yaratan’ın saran ıĢığının yürekte iĢleyiĢi ve Mesihi

düzeye daveti yüreğin yani kabın alma alanına göre değer kazan-

maktadır. O zaman bizler de böylesine muhteĢem bir ıĢığı ve bu

ıĢığın Mesih’teki kurtarıĢını algıladığımız anda yapmamız gereken

Petrus’un zaman içindeki kararlılığını ve Matta’nın kararlı adımla-

rını atabilmek olmalıdır. Aksi takdirde bu bölümdeki bu örnekle-

mede olduğu gibi bizim Yaratan’ı Yaratan’da yaĢama yani hakika-

ten “sevgi ve ihsan Olan’ı” bizde varlığımızda edinmemiz mümkün

değildir. Sadece “acılar yolunda” kalıp hep Yaratan’ı baĢkalarına

göre algılamak ve doğru olmayan bir maneviyatla uğraĢmıĢ olma-

mız gerçeği ile karĢılaĢmıĢ oluruz.

ĠKĠ CÜMLENĠN BERABERLĠĞĠ

BaĢka bir deyiĢle Efendimiz Mesih Ġsa o muhteĢemliğin üstün

yürüyüĢünde üzerinde durduğumuz bu iki cümlenin bir arada olma-

sının Yaratan’ı yaĢama kararlılığına aykırı olduğunu ifade etmek

istemektedir. Yani eğer Mesih Ġsa’nın ardı sıra gidiyor ve Mesih

Ġsa’yı bütün varlığınızla göneniyor ve kurtarıcılığını ediniyorsanız

ve bu bağlamda “her nereye gidersen, senin ardından geleceğim”

diyorsanız bu noktada “Senin ardından geleceğim ama bana izin

ver” diyemeyiz. Çünkü bu baĢlamıĢ bir iĢin bitirilmemesi demektir.

Oysa Efendimiz’in Yaratan’ı yaĢarken özellikle üstünde durduğu

bir baĢka prensipte “sona kadar dayanan kurtulacaktır” (Matta 10:22)

prensibidir.

172

TAMAMLAMA SORUMLULUĞU

ġimdi bu noktada böylesi bir kararlılığın arkasında yaratılan

dünyasının özellikle sürekli bir geliĢimle tam kamilliğe doğru iler-

leyen yaratılıĢ sisteminde Yaratan suretindeki insanın tamamlama

sorumluluğudur. Bu nedenle Efendimiz Mesih Ġsa insanları kendisi

önünde kul olmaya değil aksine kendi yetkinliğini edinip bu yetkin-

liği Mesihi düzeyde kullanmaya davet etmektedir. Bu nedenle dik-

kat edilirse “öğrencinin öğretmeni gibi, kölenin de efendisi gibi ol-

ması yeterlidir” (Matta 10:25) sözlerini kullanmaktadır. Ayrıca yet-

miĢleri gönderdiğinde söylediği ifadelere de bakıldığında “sizi din-

leyen beni dinlemiş olur, sizi reddeden beni reddetmiş olur. Beni

reddeden de beni göndereni reddetmiş olur” (Luka 9:16) gibi çok

güçlü ifadeler kullanmaktadır. Ve hatta Ģu Ģekilde devam etmekte-

dir; “düşmanın bütün gücünü alt etmek için yetki verdim. Hiçbir şey

size zarar vermeyecek” (Luka 10:19) ve “benim yaptığım işleri, bana

iman eden de yapacak; hatta daha büyüklerini yapacaktır. Çünkü

ben Baba‟ya gidiyorum” (Yuhanna 14:11-12). Bütün bu ifadelere bak-

tığımızda Efendimiz Mesih Ġsa’nın kendisiyle birlikte “mana yolun-

da” yürüyeceklerin neden bu kadar hazırlıklı ve kararlı olmaları

gerektiğini görmemiz mümkündür. Çünkü burada öncelikle insanın

Yaratan suretine dönüĢmesi söz konusudur. Ve sadece bu dönüĢüm

ve değiĢim kiĢiyi Mesih seviyesine taĢıyacak olandır. Mesih seviye-

sine gelmekse “kurt ile kuzunun bir arada olması” tarzında olmaz

gibi görülenin oldurulacağı bir “göklerin hükümranlığı” yaĢamının

yaĢama çekilmesi durumudur. Kısacası Mesih Ġsa’yı giyinecek kiĢi-

nin elbette kendisini ve dolayısı ile çevresini ve dolayısı ile kendi

merkezinde olduğu dünyasını kendi üzerindeki ıĢıma ile ıslah etme

sorumluluğu vardır ve bu sorumluluğu gönenmek bir anlamda

Efendimiz Mesih Ġsa olmak demektir. Esasında kurtuluĢ bu nokta-

dadır. Bu nedenle Mesih Ġsa yalnızca “bana iman edin” dememekte

“kalbin kapısında durmakta ve içeri girmek istemektedir.” Sadece

bu noktada dahi bugünkü dini düzeylerde Mesih Ġsa’yı değerlen-

dirmek sadece Mesih Ġsa’yı “iman etme” düzeyinde algılamak ve

dıĢsal bir anlamda Mesih Ġsa’yı bütün olarak görmeden Ģahsına

tapma düzeyi ile sınırlanmıĢ bir inanç sahibi olmak Ģeklindedir.

173

Oysa bütün bu değerlendirme noktalarında “Kainatın Efendisi’nin”

Yaratan düĢünce ve iĢlevi sonucunda en üst noktada Yaratan sureti

seviyesinde bize sunulan Mesihi düzeyin derinliği, o insan üstü ilahi

düzey boyutu tamamen pagan algılara teslim edilmektedir. Ve

Efendimiz Mesih Ġsa daha o günlerde bu değerlendirme ve algıların

farkındalığında esasında bütün öğretilerinde bu yanlıĢa meydan

vermemek için sürekli tekrarlarla hakikatin karĢısında kiĢinin den-

geyi fark etmesi prensibini vurgulayıp durmaktadır. Denge saran

ıĢık ile hakikat önünde doğamızın hakikate göre doğrultulmasında-

dır. Mesele iyi olma meselesi, iyi bir dindar olma meselesi, Ģu inanç

akidesine bu inanç akidesine inanma meselesi değildir. Mesele “ben

için alma arzuları” temelinde düĢmüĢ doğamızı Yaratan’ın suretinde

olma koĢulunda esas olması gereken doğamıza dönüĢtürüp değiĢ-

tirmektir. Böyle bir operasyon içinde “nereye gidersen gelirim” ve

“izin ver” cümlelerinin yan yana gelmemesi esastır. Bu esasında

Yaratan’ı edinmeye, O’nunla Ruh’unun rehberliğinde ve Mesih’inin

önderliğinde “sevgi ve ihsan vasıflarını edinme düzeyine” yürüyüĢ-

te yani form eĢitliğinde üste yürüyüĢtür, doğru maneviyatta Yara-

tan’a “üstün yürüyüĢtür.”

174

XVII. GÖNÜL BAKIŞI (Matta 9:36)

Kalabalıkları görünce onlara acıdı.

Çünkü çobansız koyunlar gibi şaşkın ve perişandılar. - Matta 9:36

Genelde insani bakıĢ açısı ancak kendi bakıĢ açısından çevreyi gö-

rüp, çevreye belli bir değerlendirme sunabilecek olan bir bakıĢ açı-

sıdır. Hele hele bu bakıĢ açısı kiĢinin alma arzusu ile üzerinde bir

bakıĢ açısı ise elbette o zaman daha çok ve hep karĢıda bir “ben”

yansıması görebilecek olan bir bakıĢ açısıdır. Yaratan’la yürüyüĢ

hattında Mesihi bakıĢ açısı ise karĢıda “sen” görebilecek bir bakıĢ

açısı olarak mevcuttur. Zaten bu noktada Yaratan’ı bütün yürekle

sevmek ve dostunu kendin gibi sevmek öğretisi temel bir öğreti

olarak karĢımızdadır.

Bu noktada insana gidiĢimizde yürekle mi yoksa biz olarak mı

gittiğimiz aslında yanımızda taĢıdıklarımızla ifade edilebilmektedir.

Efendimiz Mesih Ġsa bu yaklaĢımda önce kendi yüreğini ortaya

koymakta ve bu yürekte de kendi talebelerini yönlendirmektedir.

Mesihi bakıĢ açısında yüreğin kararlılığı Galile’den baĢlayan ve

YeruĢalim’e doğru uzayan ve YeruĢalim’de noktalanan tek bir hat

üzerinde oldukça net olarak bize sunulmaktadır. Bu netlik içersinde

Yaratan’ı yaĢayan Mesih Ġsa, Mesihi seviyelerde “mana yolunda”

yürümenin ne anlama geldiğini kendi hayatıyla bizlere açıkça öğ-

retmektedir. Bu bakıĢ açısı gönülden olduğu zaman aslında karĢı-

mızda hep birer güç olarak gördüğümüz insanların ne denli “yöne”

muhtaç, ihtiyaç halinde insanlar olduğunu ve bir manada “bizi yan-

sıttıklarını” görmemiz mümkündür. Ama Efendimiz bu noktada hiç

de umutsuz bir bakıĢa sahip değildir. Çünkü hemen ifadesinde

175

“ürünün bol olduğundan” bahsetmektedir. Bu ürün bolluğunda esas

olması gerekenin “ürünü kaldıracak işçilerin” (Matta 9:37) eksikliği-

ne dikkat çekmektedir.

GÖNLÜN GÖNLE IġIMASI

Demek ki, gönül bakıĢı için esas görülmesi gereken 1) Ġnsanla-

rın ne denli bir yöne ve yönlendirilmeye olan ihtiyaçlarıdır; 2) ve

aynı zamanda insanların yönlerini tespit ettikleri konumda olan ürün

vericilikleridir ve 3) tabii onların ürün veren haline dönüĢtürülmesi

için de gerekli olan ürünü kaldıracak kapasitede insanların var ol-

masıdır. 4) Bu kiĢiler “ben” değil “sen” olarak insanlara yürüme

durumunda olmalıdırlar, 5) ve elbette böyle bir çıplak gidiĢ tepkileri

getirecektir ve 6) esaslı korku haĢmetin korkusu olursa 7) çarmıhı

yüklenip Mesih’in ardından gitmek dolayısı ile talebenin Mesih’in

gönül bakıĢında bulunması anlamındadır.

Bu yedi adımda Yaratan’ı yaĢama prensiplerinden olan gönül

bakıĢı ile görmektir. Böylesi derin bir bakıĢ, karĢıdaki Yaratan

müsvettesi olan “benlikte düĢmüĢ” kiĢi içindeki özü görüp esası

yani Yaratan suretini dıĢarı çıkarmaya yön vericidir. Bir anlamda

“gönül bakıĢı” Yaratan’ın ıĢığında adeta karĢı gönülde iĢleyen ıĢığa

bir ıĢık katar ve daha aydınlanmasına yol açar. O zaman Yaratan’ı

yaĢayan “saran ıĢıkta” böylesi bir gönül aydınlığında karĢı tarafında

gönlüne aydınlık verendir. Tekrar etmek gerekirse: 1) Yönsüzlüğü

görür. 2) Yönsüzlükteki ürünü fark eder. 3) Ürünün ulaĢılabilir ol-

duğunu anlar. 4) “Sen” bakıĢ açısını giyinir. 5) Zorlanır. 6) HaĢmeti

fark eder ve 7) Mesih seviyesi kendisinden yansır…

Burada kısaca değerlendirme yapmak gerekirse bakıĢ açısı in-

sanların verdikleri görüntünün arkasındaki esas hallerini algılama-

mızda bizim esas halimizin varlığı aslında büyük bir önem taĢımak-

tadır. Yani Yaratan’ı yaĢamak Mesihi seviyede Ruh’un rehberliğin-

de bir yaĢam sürmekse bu seviyelerde için ıslahında dönüĢüm ve

değiĢimdeki yüreğin kendi çevresine bakıĢını da değiĢtirmiĢ olması

anlamındadır. ĠĢte bu bakıĢ açısında Matta’nın yazdığı ya da

Luka’nın kaleme aldığı Efendimiz’in hayatı ve öğretiĢlerinin bütü-

nünde bize konuĢan Yaratan ıĢığının içimizdeki iĢleme halleri bize

176

adeta belli bir düzeni tarif etmektedir. Yani içteki ıĢık dıĢtaki ıĢığı

da fark edebilecek bir konumda için ıslahındaki aydınlığı dıĢa su-

narken ıslah ıslahı, sulh sulhu ve selamette selameti çekmektedir.

IġIKTA HAREKETLĠLĠK VE SONRASI

Bu bakıĢ açısında bir durağanlık söz konusu değildir. Çünkü

Matta’nın yazıları sıralamasında Mesih Ġsa’nın görünenin arkasını

görme hadisesinde sürekli hareketliliği bir öncelik oluĢturmaktadır.

Üç aĢamalı bir hareket halindedir Efendimiz Mesih Ġsa. Bu aĢamala-

rın ilki sürekli talim vermesidir. Yani kendi doluluğundaki ıĢığı

karĢı tarafa sürekli olarak aktarmasıdır. Ve mana yoluna hazır olabi-

lecek yüreklere hitap için özellikle manevi seviyeleri arayanlar ara-

sında bu talimi vermektedir. Ve taliminin temel konusu hep Yara-

tan’ın hükümranlığıdır. Yani “kiĢinin kendi çıkarı için sürekli alma

konumunda” sevgi ve ihsan Olan’ı fark ederek Yaratan sureti olan

sevgi ve ihsan vasıflarını doğası edinmesi haline dönüĢüm ve deği-

Ģimini vaaz etmesidir. Talim ve temel öğretiĢ aynı zamanda anında

bir iyileĢmeyi de beraberinde getirmektedir. Çünkü “atomu parçala-

yan” formül esasında tek bir formüldür. Formül bulunmuĢsa talimi

ve temel formülün ifĢası elbette atomu parçalamayı yani uygulama-

yı getirecektir.

Kısacası bu yerinde hareketlilik yani YOL üzerinde Yaratan’a

doğru hareketlilik hakiki farkındalığı getireceği için bu hareketlilik

kiĢiyi dönüĢtüren ve değiĢtirenken aynı dairesel konumu ile birlikte

kiĢinin bakıĢ mesafesindeki kendi çevresini, atmosferini de dönüĢtü-

rüp değiĢtirmeye baĢlayacaktır. Esasında burada olan budur. Ama

bunun olması için bu hareketlilik yani Yaratan ıĢığında açılmıĢ gö-

nül gözlerinin olması ve bu gönül gözlerinin Mesih bakıĢı ile yavaĢ

yavaĢ bakmaktan görmeye geçmesi esastır.

BAKMAKTAN GÖRMEYE YEDĠ ADIM

1) Bu noktadan sonra ikinci aĢama yani karĢı tarafı tamamen

hissedebilme gelmektedir. Aslında insanların “yönsüz” olmalarını

görebilmek karĢı tarafı “sen” bakıĢ açısında değerlendirebilmek ve

karĢı ile empati kurabilmekle alakalı bir durumdur. KiĢinin bu ko-

177

numa gelmesi esasında artık cansız, bitkisel, hayvani düzeyleri aĢ-

mıĢ bir ruh haletinin insanı ıĢıması anlamındadır. Çünkü bu seviye

“konuĢan” seviyedir. Yani artık Yaratan suretine dönüĢüm aĢaması-

dır.

2) ĠĢte bu aĢamada bu yönsüz kiĢileri aynı zamanda “ürün” yani

bir değer olarak da görmenin “görme” farkını vurguladığını da

unutmamamız gerekir. Zaten böyle bir “değer” bakıĢı söz konusu

değilse o zaman “gönül bakıĢının” bir diğer deyiĢle “gönlün gönle

ıĢımasının da” bir anlamı olmayacaktır. O zaman Efendimiz Mesih

Ġsa’nın “ürün bol” demesinde bütün bu yönsüz kiĢileri, ĢaĢkın kiĢi-

leri birer değer olarak gördüğüne güzel bir iĢarettir. Evet, kainat

denizi içinde her bir yaratılmıĢ Yaratan’dan ötürü büyük bir değer-

dir. Bu değer için Mesih Ġsa kendini feda edecek derecede “sevgi ve

ihsanı” kendi varlığında ifĢa etme yoluna baĢ koymuĢtur.

3) Böyle bir durumda esas olan kiĢilerin Yaratan’ın ıĢığında yü-

reklerinin aydınlanmasıdır. Bu aydınlık içinde iç nitelik yani Yara-

tan’dan olan o esas Ruh’un ıĢığı dıĢarı çıkacaktır. Ama iĢ her için-

deki ıĢığın farkında olanın bu ıĢığı ifĢasında karĢıyı da harekete ge-

çirdiğinin, bir baĢka tabirle uyandırdığının bilincinde olmasıdır. Bu

uyandırma hali yukarıdan uyandırmanın bir anlamda bir baĢka iĢle-

yiĢ türüdür. O zaman böyle bir gönle sahip oluĢla ıĢığın ifĢası “ürü-

nü kaldırabilecek nitelikte işçilerin” (Matta 9:38) gönderilmesidir.

Yani işçi burada bu iĢe hakikaten Yaratan’ın saran ıĢığında tayin

olunmuĢ “mana yolunda” olan kiĢiler anlamındadır. Ve metindeki

anlatım düzenine bakılırsa Mesih Ġsa’da Mesihi seviyeleri yansıtabi-

len kiĢiler anlamındadır. Bu demek ki, kararlılıkla Yaratan’ı edinme

yolunda olan kiĢi, Mesih’in kurtarıĢını gönenenmiĢ Mesih seviyesi-

ne tırmanan kiĢi anlamındadır. Sevgi ve ihsan vasıflarını deneyimle-

yendir.

4) Mesih Ġsa’nın talebelerini gönderiĢinde yanlarına bir Ģeyler

almamaları ve bir anlamda kendi hareketlilik hali olan o üç aĢamalı

hali tekrarlamalarındaki beklentisi Yaratan’a yürüyüĢlerinde, insana

ve gönle yürürken hep kendi benliklerinin üstünde karĢıya yürüyüĢ

içinde olmaları gerçeğinde sabit olabilmeleridir. Eğer yanlarına

özellikle kendi benliklerinin alma arzusunda birçok değer unsurları-

nı alırlarsa karĢıyı yani bir manada mecazen “seni” değil, hep “be-

178

ni” göreceklerdir. Bu da asla “konuĢan düzeye” ulaĢmamak demek-

tir. Sevgi ve ihsan Olan’ı idrak edememe hep bu sahip oldukları-

mızla karĢıya gitme derdimizdir.

5) Ġnsanlığın doğalı Yaratan’a zıtlıktadır. Bu zıtlıkta aslında di-

renç doğmakta ve kiĢi kaosta karıĢıp ıslahı aramaktadır. Bu nedenle

evvel emirde hayatın baĢlangıç noktası da kaos ve karanlıktır. ĠĢte

bu kaos ve karanlıkta yani zıtlıkta ıslah, sulh ve selamet “sana yü-

rümekle” baĢlayacağına göre elbette bütün alıĢılmıĢ istikamete ters

bir istikamet oluĢturacaktır. Bu istikamet Yaratan’a paralel ama

insana tezattır. ġimdi Yaratan’a paralelse doğruluktur. Doğanın Ya-

ratan suretinde değiĢimidir. O zaman, “doğru söyleyeni dokuz köy-

den kovarlar” ilkesine göre gerçekten de doğruluğu aĢağıya çekmek

yani Yaratan’ın Mesih’inde doğruluğu giyinmek aslında bir direniĢi

beraberinde getirir iĢte bu direniĢ doğruya olan geliĢimin iĢaretidir.

Olması gerekendir.

6) KiĢilerin birçok konuda adım atamamalarının en büyük ne-

deni yine fiziki ortamlarda kısıtlı görmelerinin bir sonucudur. Yani

sadece yüzde birlik insanlık alemi dediğimiz fizik içindeki algıda

görülen bir alemi fark ederler. Oysa esas görünenin arka planı deh-

Ģet muhteĢemlikte bir derinliktir. ĠĢte o zaman böylesi bir Yaratan

suretine dönüĢüm ilerlemesinde esas olan bu haĢmeti fark etmek ve

bu boyuttan hayranlıktan ötürü bir korkuya kapılmaktır. Eğer bu

boyut fark ediliyorsa o zaman “gizlide olup açığa çıkarılmayacak,

gizli olup da bilinmeyecek hiçbir şey yoktur” (Matta 10:26) ifadesin-

deki açıklığın farkında olup esas her Ģeyin kaynağına yönelip kay-

nağın haĢmetinde değerlendirmek ve korkusuzca manevi derinlik-

lerde ilerlemek gerekir. Bu bir manada Mesih’le yükseliĢ demektir.

7) ĠĢte gönül bakıĢındaki bu bakmadan gönül gözüyle görmeye

doğru yöneliĢteki yedi adımın son noktası “gönül bakıĢının” bizi

taĢıdığı “sevgi ve ihsan” noktasıdır. Bir anlamda bu nokta Yaratan’ı

edinme noktasıdır. Bu noktada alıĢılmıĢ birlikteliklerin üstünde Ya-

ratan’daki bütünlükte insanı bir bütün içinde fark edebilme vardır.

Bu da elbette manevi manada “çarmıhı yüklenmektir” ve böylesi bir

yükleniĢ yani Mesih Ġsa’nın yaĢamı ve öğretilerinde bizlere ulaĢtırı-

lan böylesi bir yükleniĢ bizi Mesihi seviyeye çıkaracak olandır. Ve

ancak Mesih’e layıklık bu seviyede bir layıklıktır.

179

TALEBELERE BAKIġ AÇISI

Matta’nın düzenine göre bütün bu anlatım sıralaması da yine

talebelerinin Müjde ve talebelik döngüsü içinde Müjde’yi baĢkala-

rına duyurmaları için sunulan bir öğreti olarak görülmektedir. Mat-

ta’nın ifadelerinde bu on iki talebesinin gönderilmesi sırasında ifade

bulan öğretilerdir. Luka’da ise benzer ifadeler yetmiĢlerin gönde-

rilmesi sırasında ifade bulmaktadır. Kısacası eğer gönül gözüyle

görmek söz konusu değilse o zaman gerçekten Yaratan’a yürüyü-

Ģün, insana ve gönle yürüyüĢ kısmında büyük aksaklıklar çıkacağı

kesindir. Oysa Efendimiz Mesih Ġsa kendi uygulamalarındaki edi-

nimleri ile esaslı bir “yola dostun” izleyeceği yolun hedefini tayinde

önemli olabilecek adımları açıkça izah etmektedir.

Luka’nın düzeninde de yetmiĢlerin geri dönüĢünün anlatıldığı

bölümün hemen arkasında Efendimiz’in o meĢhur Samiriyeli meseli

anlatılmaktadır. Bu meseli Meseller çalıĢmamızda ayrıntılı olarak

incelemiĢtik. ġimdi bu meselin bu düzen içinde yer almasından

esinlenerek yine talebenin Yaratan’la yürüyüĢünün gönül bakıĢı ile

alakalı olduğunu görmek mümkündür. Çünkü bakıĢ açıları birbirin-

den oldukça farklıdır.

MESELDEKĠ BAKIġ AÇILARI

“Dövülüp yola bırakılmıĢ olan ihtiyaç halindeki kiĢi için bun-

lardan hangisi dosttur?” Ģeklinde bir soruya beĢ adet kiĢi örnekle-

mesi sunulmaktadır. Ve bu kiĢiler bu anlatımda bu kiĢiye farklı ba-

kıĢ açılarından yaklaĢmaktadır. Mesela; ilk kiĢi; inancını edinmek

yerine sadece inancı literal olarak almayı tercih eden dindar bir ki-

Ģidir. Ve bu kiĢinin bakıĢ açısına göre “böyle bir durumda kiĢi” bir

kiĢiye nasıl yaklaĢılabileceği bir tartıĢma konusudur. Ġkinci model

ise haydutlardır ve onlar için “böyle bir durumda olan kiĢi” sadece

soyulacak bir kiĢi, potansiyel bir kullanım alanıdır. Üçüncü kiĢi ise

daha geleneksel olarak bir dine dahil olmuĢ bir kiĢidir ve “böyle bir

durumda olan kiĢiye” yaklaĢmaması kendince en doğru olandır. Ve

dördüncü kiĢi ise burada hancıdır. Ve bu kiĢiye göre ise “böyle bir

durumda olan kiĢi” ancak bir kazanç kapısıdır. Ve o dönemde bir-

çok Yahudi için inanç açısından uzak durulması gereken Samiriyeli

180

ise burada beĢinci kiĢidir, “böyle bir durumda olan kiĢi” onun için

bir insandır. Yaratan’ın vasıfları olan “sevgi ve ihsanla” ona yak-

laĢmak esas olmalıdır.

Bu tabloya baktığımızda beĢ örnekleme aynı Ģekilde her gün et-

rafımızda var olan örneklemelerdir:

1) AĢırı radikaller

2) BaĢkalarından geçinenler

3) Dindarlar

4) Tüccarlar ve

5) ĠtilmiĢler hep toplumumuzun yüzleri olarak karĢımızdadır.

Ve biz maskelerimizin altında gizlediğimiz bu beĢ tiplemeden biri-

sine dahil olarak hep karĢımızdaki dostumuza bakarız. Elbette

Efendimiz’in burada sunduğu ve bir önceki yedi adımla birlikte

bağlantılı olan nokta burada kendisi itilmiĢ olduğu halde Yaratan

vasfının ıĢımasında Yaratan’ı yaĢayan kiĢidir. Ve Mesih talebele-

rinden Ruh’un ıĢımasında beklentisi budur. Ve eğer Mesihi seviye

daha net görülmek istiyor ve Mesih gerçekten izleniyorsa Samiriye-

linin de ötesi Efendimiz Mesih Ġsa’nın Yaratan suretine dönüĢüm ve

değiĢim müjdesinde insanlığa sonsuzluğu iĢaret uğruna bütün bu

beĢ tip içinde kendini feda etme gerçeğidir.

yaratan i yaġamak - allsaintsmoda.net · yaratan’ın sureti olmak üzere yaratılmıĢ olan...

Documents