Lekcja 23. Język polski kl. Va 25.05.2020 r. ………………………………………… (imię i nazwisko)

Proszę podpisać kartę pracy.

Temat: Rysujemy komiks! (na podstawie mitu Demeter i Kora).

(pomarańczowy podręcznik str. 143-148) Bardzo proszę, abyście czytali cele lekcji (NaCoBeZu), ponieważ one są wskazówką, co po danej lekcji powinniście umieć. To bardzo ważne!Czytajcie wszystko, co jest napisane w Lekcji, nie tylko same zadania.

NaCoBeZu (Na Co Będziemy Zwracać Uwagę, czyli cele lekcji)- znajomość treści mitu,- wybór najważniejszych wydarzeń,- język komiksu,- opracowanie graficzne komiksu.

Słowo wstępu

Uprzedzałam, że jeszcze wrócimy do mitu o Demeter i Korze (zostawiam w tej lekcji, w razie czego, tekst).Wszyscy bardzo dobrze napisaliście plany wydarzeń, niektórzy w oparciu o nieco inną wersję mitu, ale to nie szkodzi. Plan przyda się na dzisiejszej lekcji.

Przed Wami wyzwanie. Komiks! Tak!Narysujcie komiks na podstawie mitu o Demeter i Korze.

Możecie go wykonać w Paincie lub odręcznie (kredkami, pastelami, farbami – technika dowolna) . Jeśli wybierzecie opcję drugą i nie posiadacie skanera, trzeba będzie zrobić pracy bardzo dobre, czytelne zdjęcie lub nakręcić krótki filmik i przesłać mi do oceny.

Poniżej zadanie, mit i słowniczek języka komiksu z przykładami z komiksu, który znacie (dla przypomnienia). Wiem, że dacie radę!

W środę nie będzie nowej lekcji. Na przygotowanie komiksu macie czas do piątku 29.05.2020 r.

Za komiks możecie otrzymać maksymalnie 6!

Zadanie 1. Wybierz z planu wydarzeń, który przygotowałeś (-łaś) 8 najważniejszych wydarzeń w micie (oczywiście od początku do zakończenia historii) i narysuj komiks pt. Demeter i Kora:

Komiks powinien się składać z minimum 8 okienek. Komiks powinien zmieścić się na kartce formatu A4. Nie martw się, że nie za bardzo potrafisz rysować, rysunki mogą być schematyczne. Pamiętaj, że komiks to nie tylko rysunki! Poniżej, pod tekstem mitu, zamieściłam słowniczek języka komiksowego i przykłady

z komiksu Kajko i Kokosz, który znasz.

Twój komiks powinien zawierać każdy element języka komiksu: tekst narratora, wypowiedzi bohaterów, myśli bohaterów, dźwięki i krzyki.

Przeanalizuj wszystkie zamieszczone poniżej materiały, zanim zabierzesz się do pracy.

Tekst mitu

Gerard Moncomble

O tym, jak Demeter straciła swoją ukochaną córkę i przemieniła ziemię w pustynię (fragmenty)

Już mówiłem, młody Notosie*, jak bardzo wrażliwi są ludzie. […] Tak naprawdę niektórzy bogowie […] tak samo cierpią i są nieszczęśliwi. Tak było z Demeter, boginią ziemi karmicielki. Posłuchaj jej historii. Od dawna Demeter czuwała nad orką, siewem i żniwami. To ona czyniła ziemię żyzną, pozwalając ludziom zbierać zboże i soczyste owoce. To ona powodowała, że drzewa wypuszczały liście, zakwitały kwiaty, wyrastały trzciny. Ludzie oddawali jej cześć bardziej niż innym bogom. Nazwali ją Życzliwą. Jej długie włosy były jasne jak miód, a jej śmiech rozbrzmiewał tak radośnie, że można go porównać do szumu strumienia. Kiedyś ją kochałem. Urodziła nam się córka Kora, która była bardzo podobna do matki, wesoła, lekka biegała po okwieconych łąkach i przez łany dojrzałych zbóż. Matka i córka uwielbiały się, nie miały przed sobą żadnych sekretów. Słychać było, jak razem się śmiały i śpiewały. Często widywano je spacerujące wzdłuż strumieni, trzymające się za ręce. Tak, dwie piękne dusze, które z pewnością się uzupełniały.

Jednak pewnego dnia wszystko się skończyło. Demeter zajmowała się ciężkimi kłosami zboża, kiedy nagle usłyszała krzyk. Rozpoznała głos Kory, lecz nie wiedziała, skąd dobiegał. Wokół niej pagórki i góry powtarzały bez końca echo krzyku. Demeter jak szalona biegła przez pola ścieżkami, którymi zwykle chadzała Kora. […] Potem wzleciała w górę jak ptak i przez dziewięć dni i nocy krążyła nad ziemią, wodą i wysokimi szczytami. Bez odpoczynku, bez snu, bez pożywienia […]Lecz nie udało się jej odnaleźć Kory, której krzyk ciągle rozbrzmiewał w pamięci matki. Smutek Demeter był ogromny. Bez nadziei błąkała się po ziemi. Któregoś dnia spotkała pastucha pędzącego świnie, powiedział jej, że dziewięć dni temu […] widział dziewczynę ubraną na biało.Niosła naręcze narcyzów, nucąc jakąś melodię […]. Nagle ziemia rozstąpiła się i wyjechał spod niej ciemny powóz, ciągnięty przez czarne konie. Silne ramię chwyciło dziewczynę i powóz skrył się pod ziemią. Pozostał po nim dziwny zapach, dodał pastuch, jakby siarki i padliny*.

Demeter była zszokowana tą opowieścią, lecz przynajmniej odzyskała nadzieję. Ponownie wzniosła się do nieba, aż do boga słońca Heliosa, który widział wszystko, co działo się na ziemi. Na pytania Demeter Helios zwlekał z odpowiedzią, wahał się, odpowiadał pokrętnie. Wreszcie wyznał prawdę. To Hades, bóg piekieł, porwał Korę, w której się zakochał. Dzielny Helios! Nie był w stanie kłamać!

I mnie zawstydzała ta sprawa, gdyż wiedziałem wszystko od początku: mój brat odwiedził mnie i poprosił o rękę Kory. Czy mogłem mu odmówić, nie wzbudzając jego gniewu? Nie! Tak samo zresztą nie chciałem skazać Kory na życie w piekielnej otchłani! Ach, Notosie! Musiałem dokonać wyboru. Udałem niezdecydowanie, nie odpowiedziałem ani tak, ani nie. A Hades z tego skorzystał, jak już wiesz.

Demeter była wściekła na mnie […]. Przyleciała na Olimp i zwróciła się do mnie:– Wreszcie! Szukam mojej córki od dziewięciu dni i nocy, a ty nie uważałeś za słuszne mnie uspokoić! Pozwalałeś, bym błąkała się jak nędznik! A wszystko po to, żeby chronić tego łotra Hadesa. […] Tego barbarzyńcę*! Zbliżyła się do mnie, blada z wściekłości, i rzekła:– Tak długo, jak Kora będzie więźniem piekieł, nie będę zajmować się polami, drzewami, owocami. Ziemia stanie się pustynią. Słyszysz mnie? Słyszałem. I ogarnął mnie niepokój, mnie, Zeusa. Patrzyłem, jak Demeter opuszcza Olimp […]. Znałem ją, wiedziałem, że dotrzyma słowa. […]

Stało się tak, jak zapowiedziała: ludzie pozostawieni samym sobie nie umieli orać i siać zboża we właściwym czasie. Bez opieki Demeter ziemia stała się pomarszczona, zakurzona. Trawa pożółkła, kłosy zbóż spłowiały, a drzewa stały się groźnymi i ponurymi szkieletami. Nie było już kwiatów na łąkach ani trzcin przy wyschłych źródłach. Zapanował głód.Demeter nie była już Życzliwą. Niepokoiło mnie to […], że jeśli ludzie opadną z sił, jeżeli znikną, kto będzie nas wielbił? Kto będzie nam składał dary i ofiary? Kto będzie czuwał nad naszymi świątyniami? […]Trzeba było odnaleźć Demeter i przekonać ją, żeby wróciła do swoich zajęć. Wysłałem do niej Hermesa, mojego posłańca. Na próżno. Później chodzili do niej bogowie, przyjaciele, bracia i siostry i próbowali ją przekonać. Ależ była uparta! Nie chciała ustąpić. Chciała, aby zwrócić jej Korę! To wszystko, co mówiła. Prosiłem, złościłem się, groziłem, lecz nic nie pomogło. Nie bała się moich piorunów.

Zwróciłem się zatem do Hadesa i chociaż dużo mnie to kosztowało, nakazałem mu, by odesłał Korę do matki.– Nie ma tutaj Kory – odpowiedział mi. – Moja żona ma na imię Persefona.Dowiedziałem się wtedy, że moja córka po zamążpójściu zmieniła imię. Owszem. Lecz to słaby argument, by ją zatrzymać przy sobie wbrew mojej woli. Ponadto Hades również potrzebował ludzi. Jeżeli ziemia stanie się pustynią, kto zaludni jego królestwo? Zgodził się, aby jego żona wróciła na powierzchnię ziemi. Jeden z jego czarnych powozów odwiózł tam Persefonę. […]Demeter została o tym uprzedzona. […] Obie kobiety padły sobie w ramiona […]. Demeter opowiadała o swoich podróżach, o swoim smutku. Kora o swoim porwaniu i o przygodach w królestwie ciemności. Nie. Hades nie jest zły, mówiła. Jego pałac jest uroczy, pomimo strasznego otoczenia. Oczywiście Kora cieszyła się na myśl o tym, że znów będzie mogła żyć u boku matki, na łonie przyrody.A ja odetchnąłem, Notosie. Oczywiście Demeter zabrała się do dzieła i  zboża, i owoce powróciły na ziemię. Słyszałem, jak ludzie wykuwali koła i ostrzyli kosy.

Nie liczyłem się z uporem mojego brata Hadesa. Przyszedł do mnie i powiedział:– Czy wiesz, czego się właśnie dowiedziałem od […] mojego ogrodnika? Persefona zjadła sześć ziaren granatu* podczas swego pobytu w piekle. Podskoczyłem. Sześć ziaren to właściwie nic, lecz stare prawo mówi, że kto skosztuje choć kropli pokarmu umarłych, zostanie z nimi związany na zawsze […]Hades triumfował. Wyobraź sobie, Notosie, jak wściekła była Demeter. Nie potrafię wyrazić tego słowami. I znów musiałem wybierać, po czyjej stanąć stronie. […] Po długim namyśle zdecydowałem tak:

Ponieważ moja córka skosztowała pokarmu umarłych, na zawsze pozostanie małżonką Hadesa. Lecz aby nie unicestwić ludzkości, nakazuję, żeby pozostała przy swojej matce. Jak tego dokonać, zapytasz? Trzeba ją przeciąć na pół? Nie, Notosie. Kora będzie jak ludzie, trochę w ciemnościach, a trochę w słońcu. Spędzi pół roku z Hadesem, jej mężem, jako Persefona, bogini piekieł. A potem przez kolejne sześć miesięcy będzie mieszkała z Demeter i znów będzie Korą, zachwycającą dziewczyną. Przesadziłbym, mówiąc, że Hades i Demeter byli zachwyceni. Lecz tak powiedziałem i, na Uranosa*, byli mi posłuszni. […]

Jednak Demeter zmieniła się. Oczywiście w towarzystwie córki nadal była szczęśliwą i radosną kobietą, jak niegdyś. A drzewa zieleniły się i kiełkowało zboże. Wszędzie zakwitały kępy kwiatów. Później nadchodził czas soczystych owoców i złotych kłosów zbóż. Lecz kiedy Kora opuszczała ją, by wrócić do królestwa umarłych, Demeter gasła. Znów stawała się matką szarpaną przez smutek. Ukrywała się, a przyroda, tak jak ona, więdła. Nadchodził czas rudych liści, szronu i śniegu. Zimne wiatry chłostały równiny, wzgórza, doliny, okrywała je mgła.Ludzie nazwali to porami roku. Czas, kiedy Persefona wychodziła na ziemię, nazwali wiosną, a kiedy wracała do piekieł – jesienią. Lato to czas żniw, a zimą ziemię skuwa mróz i twarda jest jak skała. Cztery pory roku, mówią z dumą, jakby to oni je wymyślili!Teraz już wiesz, że pory roku zawdzięczamy miłości matki do dziecka. […]

przekład: Monika Być

Przypisy, czyli wyjaśnienie trudnych słów:

Notos – bóg wiatru południowego.

padlina – rozkładające się ciało padłego zwierzęcia.

barbarzyńca – człowiek prymitywny, okrutny.

granat – tu: owoc podobny do jabłka, o czerwonym soczystym miąższu, na który składa się wiele ziarenek.

na Uranosa – tu: na boga!

Słownik komiksowego językaSposoby wyrażania różnych treści w komiksie

dźwięki – zapisane są bezpośrednio na obrazkach, zwykle bardzo dużymi, drukowanymi i pogrubionymi literami; towarzyszą im wykrzykniki

krzyk – oznaczony jest za pomocą pogrubionej, wyraźnej czcionki; im głośniej krzyczy bohater, tym większą czcionką pisane są jego słowa zapisane w dymku

myśli bohaterów – znajdują się w chmurkach nad głowami postaci, które formułują myśli

wypowiedzi bohaterów – słowa wypowiadane przez postaci na głos umieszczone są w dymkach prowadzących do ust postaci, która właśnie się wypowiada

wypowiedzi grupy osób – umieszczone są bezpośrednio na obrazku nad głowami mówiących albo w dymkach prowadzących do wielu postaci jednocześnie (tyle ogonków, ilu wypowiadających słowa)

Kilka ogonków!

wypowiedzi narratora – informacje o czasie, miejscu i okolicznościach zdarzeń znajdują się w prostokątnych ramkach

Przyjrzyj się poniższym fragmentom komiksu “Kajko i Kokosz”, znajdź wymienione w słowniczku sposoby wyrażania różnych treści i dokładnie je poobserwuj.

A teraz do pracy! Nie mogę się doczekać Waszych prac! Trzymam kciuki