Wandeling n°30 :En Maffe :

Hotton Wegbewijzering :

De wandeling 'En Maffe' stelt u voor kennis te maken met de vissen die in de Ourthe leven, maar ook verscheidene facetten van de kalksteenrichel te leren kennen.

Vertrek : Hotton (VVV-kantoor / 'maison Godenir')

Hoogte : 185 mAfstand : 10 KmDuur : 3 h 30Moeilijkheidsgraad : moeilijk Aard van de wandeling : oevers van de Ourthe – bos – landelijke omgeving

Het begin van de wandeling leidt u langs de oevers van de Ourthe. Deze rivier wordt op prijs gesteld door vele visliefhebbers. Samen met de snoek is de forel wellicht de meest bekende riviervis van onze streek. Nochtans zijn er nog vele andere soorten waar te nemen (of te vangen) in de Ourthe (foto 1) : − de vlagzalm, die men kan herkennen aan zijn grote rugvin (die geen stekels

heeft in tegenstelling tot die van de baars), die behoort tot de familie van de zalmachtigen, en die op prijs wordt gesteld voor zijn smaak. De vlagzalm wordt gevist "à la mouche" (vlieg als aas) en "au toc" (een vistechniek waarbij een natuurlijke aas wordt gebruikt, aan een lijn zonder vlotter en met erg weinig lood; men voelt met de hand die de lijn vastheeft dat men beet heeft. De snok aan de lijn wordt in het Frans "toc" genoemd. (foto 2);

− de barbeel, die erg geliefd is bij de sportvissers "à la mouche", herkent men gemakkelijk aan zijn vier baardvezels rond zijn mond (op de rand van de bovenlip), die hij gebruikt om de bodem af te speuren op zoek naar voedsel;

− de blankvoorn, de kuddevis die steeds in belangrijke groepen leeft, herkent men gemakkelijk aan zijn rode bekkenvinnen en de vinnen rond de aars;

− de hesseling, omnivoor, die graag stromend water heeft, maar die we ook in kalmer water vinden;

− de elzenvorentje die men op dezelfde plaatsen terugvindt als de forellen en die erg in trek is bij de forellenvissers (7 à 14 cm);

− de karper, waarvoor vissers het grootste respect hebben, leeft in kalm water. Hij werd indertijd door de Grieken en Romeinen uit Klein-Azië ingevoerd, en hij is nu overal te vinden. Een karper kan tot 85 cm lang zijn en meer dan 25 tot zelfs 30 kg wegen.

We volgen de waterloop tot aan het bos van Melreux . Dit laatste bestaat uit een mengeling van boomsoorten, en ligt op de kalksteenrichel. Er groeit onder meer het bosbingelkruid (“mercurialis perennis”, Lat.), giftig voor het vee, dat bloeit van maart tot mei. Deze plant houdt van kalk in de grond. De naam van de plantensoort ("mercuriale" in het Frans) verwijst naar Mercurius, de god aan wie ze gewijd was.We steken de N86 over, die Aywaille verbindt met Wellin Hier krijgen we een zicht op de kalksteenrichel (foto 3) : een vallei met aan de Zuidkant de zandstenen heuvels van de Ardennen (minder goed zichtbaar vanaf hier, maar met een beetje verbeelding …); aan de Noordkant het plateau van de Condroz en een gedeelte van de vochtige Famenne. In het Frans heet de kalksteenrichel "Calestienne", een woord dat goed in het oor ligt, maar voor velen onbekend is, en niet in de woordenboeken (Robert, Larousse) staat. Nochtans bestaat die richel wel degelijk, en is het een streek met specifieke kenmerken. De Famenne daarentegen is beter bekend, en de kalksteenrichel is lang in de schaduw gebleven. Men heeft de twee streken dikwijls verward, en altijd in één adem genoemd. De "Calestienne" is een geografische en geologische streek met een eigen karakter. Ze zit als het ware gekneld tussen aan de ene kant de Franse Ardennen in het Zuiden en de Belgische Ardennen in het Zuid-Oosten enerzijds, en anderzijds de Famenne en de Condroz in het Noorden. Het is een streep van ongeveer 10 km breed die loopt van Chimay tot Aywaille, met een ondergrond die dateert uit het Devoon (350 miljoen jaar geleden).We steken de N86 over, en stappen langs de houtzagerij . Daarna gaat het door struiken onder de bomen, en langs weiden. Hier komen we wellicht, tussen juni en november boleten tegen (Boletus edulis in het Latijn, cèpe de Bordeaux in het Frans). Na het struikgewas, voor we aan de weg komen die van Bourdon naar Marenne gaat, stappen we langs de steengroeve van Marenne (foto 4). Deze groeve produceert elk jaar gemiddeld 200.000 ton kalk en dolomie (d.i. kalk, verrijkt met magnésium Mg(CaCO3)2). De naam van het dorp Ménil-Favay

zou komen van "Ménil", kleine hofstede ; "fav", beuk (van het Latijn "fagus") ; "ai", een waterloop. Alles tesamen geeft dat : huizen gebouwd bij een beuk, langs een waterloop. We gaan terug richting Hotton, langs de beek "l’Agauche". Langs deze weg gingen de bewoners van Ménil-Favay naar Hotton, nog niet zo lang geleden.