1

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

Tylko u nas:

Wywiad

z dziennikarką

TVN24!

Święta, święta,

święta…

Sporty zimowe

Recenzje

książek,

biografie, quizy

i wiele innych!

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

2

Dziennikarz musi być przede wszystkim

obiektywny i prawdomówny

- Wywiad z dziennikarką TVN24 Małgorzatą Setą

Czy jako dziecko pisała Pani do gazetki szkolnej?

Małgorzata Seta: Tak, pisałam, ale dopiero w gimnazjum. Nie zaczynałam tak wcześnie jak

wy! I nie przeprowadzałam też wywiadów. Pisałam rozprawki i eseje.

Co to są rozprawka i esej?

M.S.: Rozprawka to tekst, w którym stawiasz jakąś tezę, którą musisz równocześnie obronić.

A esej to coś takiego jak rozprawka tylko bardziej skomplikowane. Tutaj trzeba wykazać się

dużą erudycją. Eseje często mają elementy filozoficzne. Musicie naprawdę lubić pisanie,

żeby brać się za takie trudne formy. A ja od zawsze lubiłam pisać. I bardzo lubiłam język

polski. W szkole raczej wolałam przedmioty humanistyczne.

Jaka była Pani droga do zastania dziennikarzem?

M.S.: Troszeczeczkę był to przypadek. Najpierw chciałam być piosenkarką. Później

chciałam pójść na prawo. Myślałam, że spełnię się jako adwokat albo radca prawny. Potem

wpadłam na pomysł, że będę pomagać ludziom i zostanę psychologiem. Jednak w klasie

3

maturalnej złożyłam też dokumenty na kierunek filologia polska. Kiedy dostałam się na

studia polonistyczne, zaczęłam uczęszczać na fakultety dziennikarskie. W trakcie studiów

pracowałam jako praktykantka w tygodniku „Polityka”, a także w tygodniku „Wprost”. To

jednak było dziennikarstwo prasowe, zupełnie różne od tego, czym teraz się zajmuję. Po

skończonych studiach stwierdziłam, że może warto zaryzykować i złożyć dokumenty do

TVN24. Aby dostać się do pracy w telewizji, musiałam najpierw przejść kilka etapów

rozmów kwalifikacyjnych. Na szczęście się udało. A wy? Kim byście chcieli zostać

w przyszłości?

Lidia: Chciałabym mieć klinikę dla chorych zwierząt.

Anastazja: Ja chciałabym być architektem, matematykiem, archeologiem, fizykiem,

historykiem sztuki albo chciałabym mieć swoją restaurację.

Weronika: Alpinistą lub archeologiem.

Łucja: Myślę, że chciałabym być pisarką.

Julia: Ja chciałabym zostać aktorką, piosenkarką, tancerką, pisarką, dziennikarką

i podróżnikiem. Może równocześnie dziennikarzem i podróżnikiem?

Maria: Ja chcę być dziennikarką.

Witold: Jeszcze nie wiem, ale chciałbym wykonywać jakiś zawód związany z nauką.

Krystian: Myślę, że chciałbym być piosenkarzem jak mój tata. Mogę też zostać aktorem

albo youtuberem.

M.S.: To bardzo przyszłościowe zajęcie. Internet to teraz największe medium. Wiele osób

twierdzi, że telewizja już wkrótce zostanie wchłonięta przez internet.

Czy lubi Pani swoją pracę?

M.S.: Bardzo! Pracując w TVN24 czuje, że się spełniam. Ta praca daje ogromną satysfakcję.

Szczególnie wtedy kiedy zadawanymi pytaniami i postawą mogę pomóc innym ludziom.

Mogę nadawać kierunek przygotowywanym materiałom.

Czy trudno jest być dziennikarzem?

M.S.: To jest bardzo trudny zawód. Trzeba w bardzo uważny sposób tworzyć materiały,

które mają pojawić się w mediach, bo słowo może kogoś skrzywdzić. Dziennikarz musi

wiedzieć, że na pewno podaje prawdziwą informację. To czym się zajmuję, robię dla innych

ludzi. Gdyby odbiorcy stracili zaufanie, dziennikarstwo nie miałoby sensu. Dziennikarz musi

być przede wszystkim obiektywny i prawdomówny.

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

4

Czy Pani występuje w telewizji?

M.S.: Macie na myśli czy widać mnie na wizji? Nie, raczej nie. Jestem redaktorką – nie

reporterką ani prezenterką. Czasami można mnie zobaczyć na antenie, na przykład podczas

wywiadu. Słychać natomiast mój głos podczas rozmów w obcym języku. Wywiady

zagraniczne muszą być najpierw przetłumaczone na język polski, a potem przeczytane.

Z jakiego języka tłumaczy pani teksty?

M.S.: Z języka angielskiego. Znajomość tego języka jest podstawową umiejętnością, jeśli

chcecie być dziennikarzami.

Czy była Pani kiedyś w niebezpieczeństwie w trakcie swojej pracy?

M.S.: Nie, nie byłam w sytuacji, w której bałabym się o swoje życie czy zdrowie albo o

zdrowie operatora. Na nagraniach nigdy nie jestem sama – jest ze mną operator, który

dźwiga kamerę i kręci materiał. Ja odpowiadam za jego stronę merytoryczną, a operator za

stronę techniczną. Osoby, które wysyłają nas na zdjęcia też muszą dbać o nasze

bezpieczeństwo. Dziennikarz sam podejmuje decyzję, jeśli np. chce być korespondentem

wojennym. Nikt nie zmusza do takich wyborów.

Czy była Pani w bazie GROM-u?

M.S.: Nie, nie byłam, ale wszystkie tematy związane ze służbami specjalnymi bardzo mnie

interesują!

Jakie jest pani hobby?

M.S.: Nie chcę się ograniczać. Uwielbiam robić dużo rzeczy. Lubię czytać książki, pisać –

choć nie uprawiam czynnego dziennikarstwa pisanego. Czasem, dla samej siebie, piszę

recenzje książek albo filmów.

Co mamy zrobić, żeby zostać w przyszłości dziennikarzami?

M.S.: Musicie być ciekawi świata i zdobywać wiedzę na własną rękę. Warto na bieżąco

śledzić wydarzenia ze świata. Musicie być też otwarci na ludzi. Nie możecie kłamać, by nie

stracić ich zaufania. Powinniście być wytrwali, bo na swojej drodze zawodowej napotkacie

wiele problemów. Trzeba być bardzo silnym, żeby osiągnąć to, o czym się marzy. Nie tylko

w dziennikarstwie.

Dziękujemy za ciekawy wywiad!

M.S.: Ja też Wam dziękuję. Miło mi było was poznać. Trzymam kciuki za wasze plany

zawodowe!

5

Józef Klemens Piłsudski

Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Piłsudski#mediavi

ewer/File:Pilsudski_1910_1920_LOC_hec_14263_restored.

jpg

Józef Klemens Piłsudski urodził się 5 grudnia

1867 roku w Zułowie. Jego rodzicami byli Józef

Wincenty i Maria z Billewiczów. Ród Piłsudskich

był znany na Litwie od przeszło dwustu lat.

Ojciec, mimo, że z zawodu był rolnikiem, był

wszechstronnie wykształcony. Interesował się

muzyką, grał na fortepianie i komponował. Matka

była wielką patriotką, uczyła dzieci miłości do

Polski. Dzięki niej młody Piłsudski zachwycał się

dziełami Mickiewicza i Słowackiego. Ziuk, bo był

tak w domu nazywany, do dziesiątego roku życia

uczył się w domu po polsku. Znał też francuski,

niemiecki, angielski, białoruski i rosyjski. Naukę

kontynuował w rosyjskim gimnazjum w Wilnie.

Jak sam wspominał była to dla niego katorga, bo

pomimo zdolności nie podobała mu się atmosfera

szkolna, pełna niesprawiedliwości i nudy.

W szkole nie można było mówić po polsku i mieć

polskich książek. Ziuk był często karany za

nieobecności na uroczystościach poświęconych

carowi. W roku 1884, gdy był w ósmej klasie

gimnazjum, umarła jego matka. Po ukończeniu

szkoły rozpoczął studia medyczne w Charkowie,

których nie ukończył. Za udział w licznych

protestach studenckich, za zamachy na cara został

zesłany na Syberię. Tam też organizował strajki

i bunty więźniów, za co był karany. Po pięciu

latach wrócił do domu. Nieustannie myślał

o wyzwoleniu Polski spod caratu. Pisał o tym

artykuły i poznawał ludzi, którzy myśleli

podobnie. Następne lata życia to działalność

polityczna w kraju i za granicą, przeplatana

szykanami i aresztowaniami.

Po zamordowaniu w Sarajewie następcy tronu

austriackiego, w Europie wystąpiły zamieszki

i pojawiły się pierwsze działanie wojskowe.

Piłsudski wydał pierwsze rozkazy do mobilizacji.

Tak powstała pierwsza kadrowa kompania pod

jego dowództwem. Wówczas ofiarowano mu

obrazek Matki Boskiej Ostrobramskiej w srebrze,

z którym nie rozstawał się do końca życia. Wtedy

otrzymał też konia wierzchowego "Kasztankę".

Podkomendni obdarzali swojego dowódcę

bezgranicznym zaufaniem, miłością

i przywiązaniem. Za swoją działalność polityczną

został aresztowany i osadzony w twierdzy,

w Magdeburgu, gdzie przebywał ponad rok.

Wrócił do Warszawy 10 listopada 1918 roku,

a 11 listopada przekazano Piłsudskiemu naczelne

dowództwo wojsk polskich i zwrócono się

z prośbą o utworzenie Rządu Narodowego.

Piłsudski prowadził wojnę z Ukrainą o Lwów,

z Litwą o Suwalszczyznę, z Czechami o Zaolzie,

z Niemcami o Śląsk, a przede wszystkim z Rosją

Sowiecką w latach 1919 -1921, z jej decydującym

starciem, czyli Bitwą Warszawską zakończoną

wielkim zwycięstwem Polaków. Wojna na

wschodzie zakończyła się podpisaniem traktatu

pokojowego w Rydze.

14 grudnia 1922 roku Piłsudski przekazuje władzę

prezydentowi Narutowiczowi. Pół roku później

rezygnuje ze stanowiska Szefa Sztabu

Generalnego i zamieszkuje w Sulejuwku. Żyje z

pisania książek oraz wykładów, pensję

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

6

Źródło:http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Piłsudski#mediavi

ewer/File:Pilsudskiwithsoldiers.jpg

otrzymywaną jako były Naczelnik Państwa

przeznacza na sieroty i wdowy po legionistach

oraz na potrzeby Uniwersytetu Stefana Batorego

w Wilnie.

W maju 1926 roku dokonał przy pomocy wojska

zamachu stanu. Po przewrocie majowym Piłsudski

odmówił przyjęcia urzędu prezydenta.

Przedstawiał się jako zwolennik silnego

i sprawnego państwa. Od maja 1926 do końca

życia pełnił funkcję ministra spraw wojskowych

w kolejnych 14 rządach.

Od marca 1935 roku zdrowie Marszałka

systematycznie się pogarszało. Wyniki badań

wskazywały na raka wątroby. Piłsudski zmarł

12 maja 1935 roku wieczorem. Ciało

zabalsamowano, serce, zgodnie z ostatnią wolą,

przewieziono do Wilna, gdzie miało spocząć

w grobie matki. Marszałek został pochowany

na Wawelu, w krypcie Srebrnych Dzwonów.

Józef Piłsudski dał Polsce wolność,

granice, moc i szacunek...

Julia Pogorzelska do Vale IVa

Bibliografia:

Wacław Jędrzejewicz Józef Piłsudski 1867-1935 Życiorys

Bohdan Urbankowski Piłsudski Józef Klemens

Kim jest patriota?

Patriota to człowiek kochający swoją

ojczyznę, pracujący dla jej dobra i w razie

potrzeby gotowy do poświęcenia dla niej

własnego zdrowia lub życia. Cechami patrioty

jest umiłowanie własnej ojczyzny i narodu oraz

szacunek dla swoich przodków.

Patriotami byli młodzi, kilkunastoletni chłopcy

i dziewczęta z Harcerskiej Poczty

Polowej zorganizowanej formalnie 4 sierpnia

1944 r. przez harcerzy "Zawiszy" Szarych

Szeregów, działająca na terenie

Warszawy w czasie Powstania Warszawskiego.

„Zawiszacy” (12-14 lat) mieli wyznaczone znane

szlaki, oddawali pocztę, odbierali, opróżniali

skrzynki. Byli jedynymi łącznikami rodzin

rozdzielonych czasem tylko ulicą - pod

obstrzałem. W Śródmieściu list dochodził w dniu

nadania. Na Mokotów wędrował dwa dni. Listy

były ograniczone do 25 słów i doręczane bez

opłat pocztowych. Przyjmowano jednak chętnie

dobrowolne opłaty w postaci książek, opatrunków

i żywności dla rannych w szpitalach. W czasie 63

dni powstania, pocztowcy w harcerskich

mundurkach przenieśli ok. 200 tys. przesyłek.

Wielu z nich zginęło lub zostało rannych. Patriotą

był Najmłodszy Powstaniec Warszawski,

dziesięcioletni Marek Słomczyński („Bimbo”)

nosił środki opatrunkowe i lekarstwa do szpitala

na Starym Mieście. Poległ 22 sierpnia w eksplozji

na ulicy Długiej. Ciężko rannego zaniesiono do

szpitala, gdzie leczyła jego matka, ps.

„Magdalena”. Zmarł jej na rękach. W sierpniu

2014 roku obchodziliśmy 70 rocznicę

wybuchu Powstania Warszawskiego.

Krystian Meisnner IVc

7

A to ciekawe!

Powszechnie znany wizerunek Mikołaja

w czerwonym stroju i czapce z

pomponem, powstał w 1931r. w Stanach

Zjednoczonych na potrzeby reklamowe.

Mikołaj urodził się około 270 roku

w greckim mieście Patara, leżącym na terenie

dzisiejszej Turcji.Legenda głosi, że już kiedy był

biskupem Miry, pomagał biednym i

pokrzywdzonym. Rozdawał swój majątek, który

odziedziczył po śmierci

bogatych rodziców. Robił

to tak, żeby nikt nie

wiedział, że to on jest

darczyńcą. Nie chciał

rozgłosu i podziękowań.

Kiedy dowiedział się, że

biedny szlachcic nie ma pieniędzy, aby wydać za

mąż swoje trzy córki, strasznie się zmartwił.

Dlatego przez trzy kolejne noce wrzucał sakiewki

ze złotem do ich okien. Dzięki temu ojciec

dziewczyn mógł wyprawić im

wesele.

W kościele Święty

Mikołaj przedstawiany jest

jako duchowny ubrany w

czerwone szaty z infułą

(uroczyste nakrycie głowy

biskupów), w ręce trzyma pastorał (laska

zakończona spiralą) w drugiej trzy kule, które

symbolizują złoto podarowane trzem ubogim

pannom.

W Laponii obok największego

miasta (Rovaniemi) znajduje się

wioska św. Mikołaja. Jest tam

biuro, port lotniczy i poczta z

której odbiera listy od dzieci. Wy też możecie do

niego napisać list.

Adres: SANTA CLAUS

SANTA CLAUS VILLAGE,

FIN-96930 ARTIC CIRCLE

FINLAND

A to ciekawe!

Święty Mikołaj jest patronem: uczonych,

żeglarzy, piekarzy, złodziei, opiekuje się

również dziećmi.

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

8

Mimo, że nie ma dowodów na

autentyczność tej postaci, można bez przesady

powiedzieć, że dla dzieci cały miesiąc grudzień

pozostaje we władaniu Św. Mikołaja.

Szczególnym dniem jest 6 grudnia, kiedy to

dostajemy prezenty od Mikołaja – jest to data jego

śmierci co do roku nie jest on pewny.

Jak być św. Mikołajem na co dzień?

To takie proste!

Oto moje propozycje:

Pomoc koleżankom, kolegom w prostych

nawet czynnościach, jak pomoc przy

odrabianiu lekcji.

Podarowanie swojego czasu i uwagi tym,

którym nie poświęcaliśmy zbyt dużo uwagi.

Koleżanki, które same się bawią niech nie

będą już więcej same!

Zawsze możemy podarować nawet małego

cukierka, podzielić się śniadaniem z tymi,

którzy go nie mają.

Najważniejsze nie czekajmy na oklaski, że

jesteśmy tacy dobrzy po prostu tacy bądźmy.

Jak możemy pomagać jako dzieci?

Rozglądajmy się wokół nas, czy jakieś

dziecko z klasy, szkoły nie potrzebuje

pomocy. Możemy zawsze powiedzieć to

dorosłym a oni na pewno pomogą

w zorganizowaniu akcji.

Każde dziecko czeka na choć mały prezent 6

grudnia – nie zapomnijmy o tym.

WSZYSCY MOŻEMY

BYĆ POMOCNIKAMI

ŚWIĘTEGO

MIKOŁAJA!

Emilia Paszko IVa

Źródła:

Maciej Krupa i Kuba Szpilka, Bóg się rodzi, Wydawnictwo

Dwie Siostry, Warszawa 2006 r.

oraz różne strony z Internetu.

Świąteczny QUIZ

1. Co robi św. Mikołaj w Boże Narodzenie?

a. ogląda TV

b. roznosi prezenty

c. robi sweter na drutach

d. urządza porządki pod łóżkiem

2. Co św. Mikołaj nosi na głowie?

a. czapkę z pomponem

b. bejsbolówkę

c. melonik

d. wianek

3. Ile jest dań na stole wigilijnym?

a. 10

b. 11

c. 12

d. nie ma reguły

4. Jak się nazywa słynny renifer?

a. Dzwoneczek

b. Kropek

c. Nosek

d. Rudolf

9

5. Co się kładzie pod obrus wigilijny?

a. sianko

b. kartki

c. igły sosny

d. jemiołę

Lidia Werakso-Jarząb IVa

Sondaż korytarzowy:

Czy wierzysz w św. Mikołaja? Krzysztof: Nie wierzę, to bujda.

Franciszek: Nie, nie wierzę, to bujda.

Łucja: Wierzę w prawdziwego św. Mikołaja, a nie w stworzonego przez Coca-Colę.

Weronika: Tak, wierzę.

Julia: Wierzę w prawdziwego św. Mikołaja, a nie w tego, który wchodzi przez komin mówiąc "Ho, ho, ho,

kto w tym roku był grzeczny?"

Anastazja: Bliscy dają nam prezenty, ale zawsze znajdę taki, który nie wiem, od kogo jest i wierzę, że ten

jest od św. Mikołaja.

pani Aleksandra Potocka: Wierzę, nie w jednego, ale w wielu Mikołajów.

Anastazja Brodowska

i Julia Pogorzelska do Vale IVa

Balet Klasyczny

Początki baletu

Historia tego pięknego tańca nie jest aż tak stara, jak mogłoby się wydawać.

Jego źródłem były popularne pod koniec średniowiecza oraz w okresie

renesansu maskarady, czyli bale maskowe, na których ludzie podobnie jak

dzisiaj przebierali się w kostiumy, zaś na twarze nakładali maski. Przyjęło

się uznawać za pierwsze przedstawienie baletowe widowisko oparte na

historii Jazona i Argonautów, którzy wyruszyli w podróż po złote runo.

Wyobraźcie sobie, że nie wystawiono tego przedstawienia ani w teatrze ani

w operze. Przygotowano je, aby uczcić ślub księcia Mediolanu Galeazzo

Viscontiego z Izabellą Aragońską. Autorem tego „baletu” był Bergonzio di

Botta i było to w 1489 r. W 1661 r. Ludwik XIV, król Francji, założył

Narodową Akademię Muzyki i Tańca jest to bardzo ważna data w historii

kształtowania się baletu zawodowego. Jednak balet klasyczny, jaki znamy i

kochamy dzisiaj, zawdzięczamy głównie twórcom z Rosji, przede

wszystkim zaś Mariusowi Petipa, który jest autorem tak zwanego balet

divertissement. Marius Petipa we współpracy z Lwem Iwanowem przygotował choreografię do bodaj

najbardziej znanego przedstawienia baletowego Jeziora Łabędziego Piotra Czajkowskiego.

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

10

A to ciekawe!

Balet narodził się we Włoszech, rozwinął

we Francji, znaną nam dziś formę

przybrał zaś w Rosji. Ciekawe jest jednak

to, że w balecie do określenia pozycji

baletowych używa się głównie języka

francuskiego.

Dlaczego balet ?

Balet łączy w sobie piękną muzykę, harmonijne,

zaplanowane ruchy oraz rozbudowaną mimikę.

Pozwala otworzyć się naszej wyobraźni na to, co

tancerz chce nam przekazać nie podaje gotowych

rozwiązań. Wbrew temu co mogłoby się

wydawać, gdy baletmistrz tańczy, przekazuje nam

o wiele więcej, niż mógłby to zrobić zwykłymi

słowami. Dlatego balet jest taki niezwykły i tak

łatwo się w nim zakochać. Dla mnie balet to

czysta magia dlatego zdecydowałam się z Wami

podzielić moją pasją.

Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im.

Romana Turczynowicza w Warszawie

Mieści się przy ul. Moliera 2/4 w Warszawie tuż

przy Teatrze Wielkim. Została założona na

początku XIX wieku i jest jedną z najstarszych

szkół w Europie. Podczas II wojny światowej

prowadzili ją między innymi znakomici tancerze:

Roman Turczynowicz obecny patron oraz Leon

Wójcikowski. Z tej szkoły wychodzili sławni

tancerze tacy jak: Krystyna Mazurówna, Gerard

Wilk oraz Barbara Sier.

Najsłynniejsze balety

Przedstawienia takie jak: „Romeo i Julia” –

S. Prokofiewa, Giselle” A. Adama, Coppelia”

L. Deliba, „Sylfidy” F. Chopina, „Don Kichot”

L. A. Minkusa, „Spartakus” A. Chaczaturiana.

Piotr Czajkowski zanany kompozytor urodził się

25.04.1840r. Skomponował muzykę do baletów takich jak

„Jezioro Łabędzie” czy „Śpiąca Królewna”. Zmarł

25.10.1893

Przedstawienia Piotra Czajkowskiego od lat

poruszają serca miłośników i wystawiane są na

deskach teatrów i oper niemal całego świata.

Najbardziej rozpoznawalny balet to Jezioro

Łabędzie, którego fragmentu taniec łabędzi nie

sposób chyba nie znać. Balet opowiada o pięknej

dziewczynie zaklętej w łabędzia przez

nikczemnego czarnoksiężnika Rotbarda, w której

zakochuje się syn księżnej Zygfryd. Niestety

Rotbard oraz jego córka stają na drodze do miłości

tych dwojga. Pod koniec historii Rotbard zostaje

pokonany, ale nieszczęśliwych kochanków nie

udaje się uratować. Giną oboje w wodach jeziora.

Od kiedy zobaczyłam to przedstawienie,

zakochałam się w balecie.

Maria Piwońska Vb

11

Sporty zimowe

Łyżwiarstwo figurowe

Łyżwiarstwo figurowe – zimowa dyscyplina sportu, polegająca na jeździe na łyżwach oraz wykonywaniu

dodatkowych elementów: skoków, piruetów, kroków, spiral oraz podnoszeń. Sport ten wymaga zdolności

tanecznych, poczucia rytmu, dobrej giętkości ciała oraz koordynacji ruchów. Dlatego łyżwiarze trenują też

balet i gimnastykę. Zawody rozgrywane są indywidualnie, w parach bądź w zespołach. Łyżwiarstwo

figurowe jest jedną z dyscyplin zimowych igrzysk olimpijskich. Jest ono jednym z najpopularniejszych

sportów zimowych.

Obecnie na zawodach rozgrywane są następujące konkurencje:

jazda indywidualna kobiet i mężczyzn

pary sportowe

pary taneczne

łyżwiarstwo synchroniczne

Przygotowanie do piruetu Spirala śmierci

Historia łyżwiarstwa figurowego

Mało kto wie, że łyżwiarstwo jest jednym

z najstarszych sportów świata.

Umiejętność poruszania się po lodzie nabyli

ludzie wiele tysięcy lat temu. W muzeum w

Bazylei przechowywana jest wykonana

z kości para łyżew sprzed ok. 4000 lat p.n.e.

Służyły one prawdopodobnie jako środek

transportu po zamarzniętych jeziorach i

rzekach. W Polsce znaleziono w osadzie

Biskupin kościane łyżwy pochodzące z VI w.

p.n.e. - obecnie eksponowane są one

w Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie.

Pod koniec XVI w. zaczęto używać łyżew

o stalowych ostrzach i zaczęto traktować

łyżwiarstwo również jako formę rozrywki.

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

12

Prekursorem dzisiejszego łyżwiarstwa

figurowego był amerykański baletmistrz

Jackson Haines, który w 1864 r. po raz

pierwszy zaprezentował „artystyczną” jazdę

do podkładu muzycznego. Łyżwiarstwo

figurowe zostało uznane za sport pod koniec

XIX w. W 1892 r. powstał Międzynarodowy

Związek Łyżwiarski, w 1896 r. odbyły się

pierwsze mistrzostwa świata, a w 1891 r.

pierwsze mistrzostwa Europy.

Ciekawostki

Łyżwy z kości:

Łyżwy stalowe:

Łyżwy przymocowane do butów:

Współczesne łyżwy figurowe:

Najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii łyżwiarstwa figurowego była Irina Rodnina.

Rekordy legendarnej łyżwiarki są wpisane do Księgi Rekordów Guinnessa.

Najlepszym polskim łyżwiarzem figurowym był Grzegorz Filipowski. Był medalistą mistrzostw

świata i Europy.

Obecnie za najlepszych łyżwiarzy figurowych w Polsce uważa się parę sportową- Dorota

Zagórska i Mariusz Siudek – zdobyli brązowy medal na Mistrzostwach Europy w 2004 r.

Weronika Jaroszewicz IVa

Źródła:

http://pl.wikipedia.org/

http://wmeritum.pl/historia-lyzwiarstwa-figurowego-w-skrocie/

http://www.bodyinfo.pl/historia-lyzwiarstwa-czyli-narodziny-lyzwiarstwa-figurowego.a2093

http://polish.ruvr.ru/2014_09_11/Irina-Rodnina-Najbardziej-utytulowana-zawodniczka-w-historii-lyzwiarstwa-figurowego-

8678/

13

Narciarstwo jest super!

Zbliża się zima. Zimą można robić różne rzeczy - niektórzy zapadają w sen zimowy, niektórzy

jeżdżą na łyżwach, niektórzy oglądają telewizję, a ja lubię jeździć na nartach. Dlatego

chciałbym podzielić się z Wami czym jest dla mnie narciarstwo. Będę mówił głównie o jeździe

z góry na dół na deskach, czyli narciarstwie zjazdowym, gdyż ono jest dla mnie największą

zabawą.

Oskar Nagórka I a

Według oficjalnych definicji, jakie można znaleźć

w internecie – narciarstwo jest jedną z zimowych

dyscyplin sportowych, która polega na

przemieszczaniu się lub wykonywaniu ewolucji

przy pomocy sprzętu narciarskiego – czyli nart

przymocowanych do butów narciarza za pomocą

wiązań oraz, w większości konkurencji, przy

użyciu kijków.

Narciarstwo zaczęło się, jak większość rzeczy na

świecie, od potrzeby – to była potrzeba

przemieszczania się po śniegu. Ponieważ ludzie

jeśli chcieli dotrzeć z wyższych partii górskich do

miejsc położonych niżej lub do poruszania się

w głębokim śniegu, musieli użyć jakiegoś sprzętu

- dlatego zauważyli, że przydadzą się do tego

dwie deski – tak wynaleziono narty.

Odkrycia archeologiczne sugerują, że ludzie

poruszali się za pomocą drewnianych desek już

około 3 – 4 tys. lat p .n .e., oczywiście tam gdzie

był śnieg – odkryć tych dokonano w Skandynawii.

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

14

Mające około 2,5 oraz 4 tys. lat narty podobne do

używanych przez nas dzisiaj odkryto w Norwegii

i Szwecji. Kolejne wzmianki historyków sugerują,

że nart zaczęto używać do polowania. W XV

wieku narty były używane także w wojsku (na

Rusi) oraz przez pocztę w Skandynawii. W 1767

koło Oslo odbył się pierwszy narciarski bieg dla

wojskowych. Dopiero XIX wiek otworzył nowy

rozdział dla nart – wtedy zauważono, że narty

mogą być także rozrywką i sportem, ponieważ

fajnie jest szusować na nartach. Pierwszy

publiczny bieg narciarski na dystansie 5km odbył

się w 1843 roku w Tromso; następnie zaczęto

organizować (również w Skandynawii) zawody w

skokach, tam też (w Norwegii) powstał pierwszy

klub narciarski.

Mnie najbardziej odpowiada narciarstwo

zjazdowe – ono zapoczątkowane zostało

i rozwinęło się w Europie Środkowej

i Zachodniej, czyli tam gdzie są najlepsze dla

zjazdów warunki – w Alpach i Tatrach – góry są

odpowiednio wysokie, a jednocześnie klimat nie

taki ostry jak w Skandynawii. Mówi się, że

„ojcem narciarstwa alpejskiego” jest Austriak

Mathias Zdarsky. Zjazdy w Alpach były dla niego

najłatwiejszym sposobem dostania się do wiosek z

wyżej położonych terenów, gdzie mieszkał. To on

pod koniec XIX wieku skonstruował pierwsze

stalowe wiązanie, dzięki któremu but był stabilnie

przymocowany do narty. 19 marca 1905 roku

Zdarsky zorganizował pierwsze zawody w

narciarstwie alpejskim tzw. Torlauf (czyli zjazd z

bramkami) na górze Muckenkogel w Austrii.

Trasa o długości 2 km z 85 bramkami

przypominała dzisiejszy slalom gigant.

Narciarstwo Alpejskie, które jest mi najbliższe,

obejmuje następujące konkurencje zjazdowe:

zjazd, slalom gigant, supergigant i kombinację

alpejską. W roku 1928 przeprowadzono pierwsze

zawody w narciarstwie alpejskim, ale dopiero

w roku 1936 w Garmisch-Partenkirchen miał

miejsce olimpijski debiut tej dyscypliny.

Ciekawe, ale niezaskakujące jest to, że spośród

397 medali olimpijskich w narciarstwie alpejskim,

Austria zdobyła ich 105, czyli prawie dwa razy

tyle, co druga w tej klasyfikacji Szwajcaria (56

medali). Jednak sukcesy Austriaków nie ograni-

czają się tylko do Igrzysk Olimpijskich - Austria-

cy wygrali do tej pory prawie 30% wszystkich ro-

zegranych konkurencji pucharu świata

w narciarstwie alpejskim. Najmniej sukcesów

w narciarstwie alpejskim osiągnął natomiast inny

skandynawski kraj - Finlandia. Narciarstwo alpej-

skie to konkurencje zjazdowe, tymczasem Finlan-

dia jest płaska, nie ma więc w niej odpowiednich

warunków do treningu. Finlandia w narciarstwie

alpejskim zdobyła zaledwie jeden srebrny medal

w slalomie gigancie.

Definicje encyklopedyczne oraz opisy nie

oddają w żadnym wypadku frajdy, którą daje

narciarstwo. Ja uwielbiam narty, ponieważ

sprawia mi ogromną frajdę szybkość, jaką

mogę czuć podczas zjazdu. Ta szybkość to dla

mnie wolność. Takie uczucie daje też ogromna

przestrzeń, przez którą się jedzie. To czasami

ciężkie warunki pogodowe czy zjazdowe, które

trzeba pokonać, to radość z przezwyciężenia

swojej słabości czy zmęczenia. Dla mnie jazda

na nartach, to nie zdobywanie medali ani

odznaczeń, tylko swoboda i wielka radość.

Jednak zawsze w górach trzeba pamiętać, że

swobody nie można pomylić z brakiem

odpowiedzialności. Do gór trzeba mieć zawsze

wielki szacunek, ponieważ mogą one zaskoczyć

nawet podczas pięknej pogody i nawet w znanym

terenie. Góry to wielka zagadka, to wyzwanie.

Dlatego tak je lubię. Pamiętajmy jednak, żeby

zawsze trzymać się wyznaczonych tras i nigdy nie

twierdzić, że już wszystko umiemy, bo góra

zawsze nas może zaskoczyć, nawet wielkich

narciarzy.

Leonard Nagórka IVa Źródła: portalaktywni.pl, igrzyska24.pl, Wielka

Encyklopedia PWN, Wikipedia, doświadczenia własne.

15

Recenzja książek Pawła Beręsewicza

Autor: Paweł Beręsewicz

Tytuł: „Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek”,

„Kiedy chodziłem z Julką Maj”

Wydawca: Wydawnictwo Literatura

Książki napisane przez Pawła

Beręsewicza są pełne humoru. Dlatego

bardzo je lubię! Potrafią rozbawić mnie

nawet, kiedy jest mi smutno. „Jak zakochałem Kaśkę Kwiatek” i „Kiedy

chodziłem z Julką Maj” to historie, których bohaterem jest Jacek Karaś.

W pierwszej części Jacek jest uczniem szkoły podstawowej i któregoś

dnia w klasie pojawia się nowa uczennica - Kaśka Kwiatek. Jacek

zakochuje się w niej bez pamięci. Co zrobić, żeby zakochać Kaśkę

w sobie? Czy plan się powiedzie? W drugiej części 15-letni już Jacek

zaczyna chodzić z Julką Maj. Okazuje się, że chodzenie z kimś wcale nie

jest takie proste i można wpaść w porządne tarapaty… Polecam je

wszystkich, nie tylko zakochanym!

Łucja Matuszak IVa

Umysłowa rozgrzewka

dla najlepszych

Europa w liczbach

Najwyższy szczyt: Mont Blanc { 4810m n.p.m.}

w Alpach.

Duży łańcuch górski: Alpy mające 2000 km

długości.

Najniżej położone miejsce: depresja Morza

Kaspijskiego { -28 m}

Najdłuższe rzeki: Wołga {3688 km} i Dunaj

{2850 km}.W zachodniej Europie -

Ren {1320 km}.

Największe jeziora: Morze Kaspijskie { 371 000

km powierzchni }, słodkowodne

- Ładoga {19 390 km powierzchni}.

Najbardziej suchy region: Astrachań { Rosja }.

Region o największych opadach: stoki Gór

Dynarskich-ponad 4000 mm

opadów na rok.

Największe wyspy: Wielka Brytania {218 476

km powierzchni} i

Islandia {102 820 km powierzchni}.

Powierzchnia: 9 milionów km powierzchni ,

czyli 6% stałych lądów na

Kuli ziemskiej.

Witold Kosiński IVc

Źródło: ENCYKLOPEDIA TEMATYCZNA ZIEMIA

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

16

Jak przetrwać i się nie nudzić

Sytuacja : Ktoś słucha utworu którego nie cierpisz

Krok 1.: Przygotuj się

Zgromadź odpowiedni sprzęt:

gra wideo

telefon z akcesoriami (ładowarka, słuchawki)

wi-fi

dźwiękoszczelne drzwi (jeżeli takich nie masz jakoś uszczelnij swoje drzwi)

książka

poduszki, kołdra

latarka

Krok 2.: Wybierz rozwiązanie

Rozwiązanie 1.: Na tchórza

Błagasz tego kogoś żeby przestał słuchać tego utworu

Rozwiązanie 2.: Pół na pół

Za pomocą sprzętu z kroku 1. zrób następujące rzeczy:

1. Zamknij i uszczelnij drzwi.

2. Z poduszek i kołdry zrób bunkier.

3. Wejdź do bunkra.

4. Zabarykaduj właz i zapal latarkę.

5. Załóż słuchawki i włącz ulubioną muzykę.

6. Graj w grę wideo lub czytaj książkę i w ten sposób przeczekaj znienawidzony utwór.

Rozwiązanie 3.: Na twardziela

Jakoś wytrzymujesz ten utwór!

Antoni Kubiak IVa

Jeden modny dzień

Do szkoły trzeba przychodzić w stonowanych kolorach - tak mówią rodzice. Co to w ogóle są te

stonowane kolory? To takie, które są nieintensywne, zgaszone, stłumione, pastelowe. Czyli jakie, zapyta

ktoś, no tak zwyczajnie mówiąc. Odpowiedź jest prosta – czarny, granatowy, szary i biały oraz inne do nich

podobne. W takich też kolorach zazwyczaj ubieramy się do szkoły, choć wiadomo, że każdy czasem zaliczy

wpadkę i włoży jakiś jaskrawy drobiazg.

Mi się jednak marzy sytuacja trochę inna. Puśćmy wodze fantazji. Gdyby tak raz w miesiącu albo,

jeszcze lepiej, raz w tygodniu przyjść do szkoły w ubraniu śmiesznym, kolorowym. Pomyślcie, każda

przerwa w ten jeden specjalny dzień byłaby jak pokaz mody. Moda dla dziewczyn, moda dla chłopaków

i rywalizacja – kto ciekawiej, kto bardziej odjazdowo jest odziany. Taki specjalny modny dzień mógłby stać

się okazją do przeprowadzenia konkursu na super modną jedynkę dla dziewczyn i super modną jedynkę dla

17

chłopaków, w skrócie SUPER MODNY SZKOŁY. Po pewnym czasie wśród dotychczasowych zwycięzców

można by wybrać SUPER MODNY SEMESTRU i ufundować nagrody za pierwsze, drugie i trzecie

miejsce. Prawda, że ładne marzenie...

A tak, jutro, jak co dzień, naciągnę przez głowę ten sam granatowy sweter i włożę te same czarne

spodnie.

Marzyła Ewa Błażkow IVa

Śmiech to zdrowie!

Dzieci wybierają zawody aktorek, piosenkarzy,

strażaków, policjantów, itp. Tylko Jaś mówi, że

chciałby zostać Świętym Mikołajem.

- Czy dlatego Jasiu, że roznosi prezenty? - pyta

nauczycielka.

- Nie. Dlatego, że pracuje raz w roku.

Dwóch chłopców spędza noc przed wigilią

u dziadków. Przed pójściem spać, klękają przed

łóżkami i modlą się, a jeden z nich ile sił w płucach

woła głośno:

- Modlę się o nowy rowerek, modlę się o nowe

żołnierzyki, modlę się o nowy odtwarzacz DVD…

Starszy brat pochylił się i szturchnął go mówiąc:

- Dlaczego tak krzyczysz? Bóg nie jest głuchy.

Na to chłopiec:

- Nie, ale babcia jest.

Przedszkolak pyta kolegę:

- Co dostałeś na gwiazdkę?

- Trąbkę.

- Mówiłeś, że dostaniesz lepsze prezenty!

- To super prezent! Dzięki niej zarabiam codziennie

złotówkę!

- W jaki sposób?

- Tata mi daje, żebym przestał trąbić!

Wieczór wigilijny. Cała rodzina gotowa, stół

zastawiony, czekają tylko na pierwszą gwiazdkę.

Oczywiście przy stole jedno dodatkowe, puste

miejsce. Nagle pukanie do drzwi.

- Kto tam?

- Strudzony wędrowiec, czy jest dla mnie miejsce?

- Jest.

- A mogę skorzystać?

- Nie.

- Ale dlaczego?!

- Bo tradycyjnie musi być puste!

Mama pyta Tomka:

-Dlaczego chcesz, aby św. Mikołaj przyniósł Ci dwa

komplety kolejki elektrycznej?

-Bo ja też chce się bawić, kiedy tata jest w domu.

Święty Mikołaj siedzi nad przeręblę, trzymając

w ręku wędkę. Podchodzi do niego Franek i pyta:

-Łowi pan ryby?

-Nie, prezenty.

Kolega do kolegi:

-Czy jesteś przygotowany do skoków narciarskich?

-Tak, kupiłem większy telewizor i zapas chipsów.

Anastazja Brodowska IVa

LISTOPAD-GRUDZIEŃ 2014

18

Wszystkiego najlepszego życzymy Ci kolego!

Czytelniku drogi,

życzymy Ci bezpiecznej drogi

do przyjaciół i rodziny

w dzień radosnej nowiny.

Niech Święta będą białe,

a kolędy wspaniałe!

Nie żałuj sobie jedzenia

w święta Bożego Narodzenia!

Niech choinka kolorowa,

we wspomnieniach się Twoich na zawsze zachowa!

Dużo prezentów Wam życzymy,

bo bardzo Was lubimy!

Redakcja Jedynki

Redakcja Jedynki: Ewa Błażkow, Anastazja Brodowska, Weronika Jaroszewicz, Witold Kosiński, Antoni Kubiak,

Łucja Matuszak, Leonard Nagórka, Krystian Meissner, Jakub Motyczyński, Emilia Paszko,

Maria Piwońska, Julia Pogorzelska do Vale, Lidia Werakso-Jarząb.

Projekt okładki: Łucja Matuszak

Pod kierunkiem Aleksandry Potockiej