tav blad 2014-3

Nr. 3, juni 2014

Twentsche Alpinisten Vereniging

28e jaargang

1 0 J A A R D E R O T S P E N1 0 J A A R D E R O T S P E N

In een ijswandop de Huascaran(30-07-2006)

In juni 2004 nam Eric Burgers als eerste de (rots)pen in de hand en maakt daarmee de start van deze leuke rubriek. Sindsdien hebben tal van leden iets over hun zelf en hun passie voor de bergsport met ons gedeeld. In deze jubileum uitgave de avonturen van Reinhard Haster.

(ADVERTENTIE)

1Nr. 3, juni 2014

I N H O U D


Uitersteinleverdatum

kopij:21 september

2014

ADVERTEERDERS IN DIT NUMMER

Van de voorzitter

Programma

Duik er eens onder

Cartoons

Schonen & Klimmen

Geef de (rots)pen door aan.....

Knopenavond

Jeugddag

TAV-Adressen & Colofon

2

3

4

5

6

8

15

16

17

Aannemersbedrijf Schasfoort bvBever zwerfsportKlimwinkel.nl

WAAROVER DEZE KEER

515

0

66

8

5

4

6

8

5

4

2Nr. 3, juni 2014

V A N D E V O O R Z I T T E RV A N D E V O O R Z I T T E R


Beste clubleden,

Bestuurssamenstelling: In de laatste ledenvergadering zijn een aantal bestuursleden van functie veranderd.Penningmeester was Thea Bos, is nu Hans Janssen; secretaris was Irene Wunnink, is nu Gerard de Ruiter; Klimcoördinator was Dirk Roskam, is nu Irene Wunnink; Wandelcoördinator was Gerard de Ruiter, is nu Thea Bos; Algemeen coördinator blijft Fred Franke; Voorzitter blijft vooreerst Gerrit Legters.

In een uitgave van het clubblad van Bergfreunde Ibbenbüren werd nogal wat kritiek geuit over onze klimwand en haar inrichting. Dat was mede aanleiding om als voorzitter op bezoek te gaan bij de ledenvergadering van Bergfreunde Ibbenbüren. Het is gelukt om de persoon die bij hen verantwoordelijk is voor het in- richten van de klimwanden in goede harmonie te spreken. Niet geheel zeker is geworden of hij ook verantwoordelijk was voor genoemde kritiek. Wel is afgesproken dat hij ons documenten zou toesturen om te kunnen lezen waarop de kritiek mogelijk gebaseerd was. Inmiddels hebben ik die documenten ontvangen en doorgestuurd aan het bestuur en de wandbeheerders. Deze vrij omvangrijke documenten vragen nader onderzoek. Naar bevind van zaken zullen het bestuur en de wandbeheerder hierop reageren. Verder overleg met betrokkene van Bergfreunde Ibbenbüren is mogelijk een vervolgstap.

Bij het schonen van de wand is de bank, die op ons voormalig kampeerterreintje stond, verplaatst naar de klimwand. De overige nog op dat terreintje liggende TAV-materialen bestaan uit balken, stalen- en kunststof golfplaten. Voor de stalen golfplaten heeft zich een TAV-lid gemeld. De kunststof platen en de haken die nog in de bomen zitten zullen op een aparte dag worden weggehaald.

Bij het uitkomen van deze uitgave van het TAV-blad zijn er al weer een aantal zaken de revue gepasseerd: knopenavond, 21 mei; activiteiten- week 29 mei tot 1 juni. En een klimdag met jeugdactiviteit op 29 juni.

Graag tot ziens en veel plezier met alle activiteiten deze zomer!

Gerrit LegtersGeesteren, 16-5-2014

3Nr. 3, juni 2014


P R O G R A M M A

Door onvoorziene omstandigheden is het mogelijk dat sommige activiteiten in het programma, anders of zelfs vervallen zijn. Verder is het wel of niet doorgaan van een activiteit afhankelijk van de organisator(en) en het aantal deelnemers. Dus laat de organisator(en) niet in het ongewisse, geef je tijdig op.

De redactie

voorDatum Activiteit Aanmelden Organisatoren

29 mei - 1 jun Activiteiten week België 22 mei Irene

29 juni Klimdag + Jeugdactiviteit 14 juni Monique|Thea|Irene

30 aug - 6 sep. Septemberweek z.s.m.

21 sep. 7e Tav-geocachedag 14 september Dirk en Nico

21 september Uiterste inleverdatum kopij voor Tav-blad 2014-4

28 september klimdag 21 september Dirk

18 oktober Schonen aan de Wand 11 oktober Robert & René

1 & 2 nov. Najaarsbivak 23 oktober Gerard

16 november ATB-tocht 9 november Dirk

23 november Uiterste inleverdatum kopij voor Tav-blad 2015-1

30 november Uitwaaiwandeling 23 november Gerard

4Nr. 3, juni 2014

D U I K E R E E N S O N D E RD U I K E R E E N S O N D E R


Apeldoornskanaal en omgeving

De 6de Tav-geocachedag speelde zich hoofzakelijk af op en in het water.Het startpunt was de kabouterbrug iets buiten Eerbeek, hier werden de boten voorzien van lucht en bemanning zodat het avontuur kon beginnen. Ergens onder deze brug moesten we zijn en... Yes!Toen verder naar de volgende brug die ruim een kilometer van ons was verwijderd dus even flink aan de riemen trekken, terwijl de grondtroepen zich per auto verplaatsten. Ook hier was het doosje vlot gevonden en werd de bemanning ververst want we moesten wederom weer ‘n stukje roeien naar de derde brug. Na het zoeken en loggen konden we allemaal weer aan land voor de volgende actie. Hier had de vrolijke cache- eigenaar bedacht dat je in een rioolbuis moest kruipen om te kunnen loggen, heel leuk. Nadat ik het een keer had gedaan hadden we de rest van de dag geen gebrek aan vrijwilligers, alle jeugdige deelnemers wilden wel een of meerdere keren in zo’n buis of duiker kruipen.

Het huzarenstukje van deze dag werd verricht door Isis. Samen met Dirk voerden zij in het rubberbootje naar het midden van het kanaal en vanuit dit bootje begon de klim (via touw) hoog de boom in om te kunnen loggen. Mooi doan Wicht!

Isis was nog niet uit de boom of de eerste hagelbui diende zich aan. Gelukkig konden we snel de spullen inpakken en de auto’s in. Toevallig moeten we net nu een stukje rijden naar Het Leesden ten zuidwesten van Apeldoorn, alwaar we in een prachtige omgeving nog enkele doosjes hebben gevonden. Kortom het was weer een geslaagde dag.

Groetjes Nico

5Nr. 3, juni 2014

C A R T O O N SC A R T O O N S


Glindestraat 40 | 7572 ZH Oldenzaal | (t) 0541-512400 | (f) 0541-534170 | (e) [email protected]

(ADVERTENTIE)

6Nr. 3, juni 2014

S C H O N E N & K L I M M E NS C H O N E N & K L I M M E N


Bocketal

Het eerste weekend in mei is sinds een paar jaar het startmoment voor het nieuwe klimseizoen. Op de zaterdag hebben we de gebruikelijke werkzaamheden en op zondag kunnen we klimmen. Zo ook dit jaar.

Zaterdag 3 meiRond tien uur begon een klein groepje enthousiaste leden met de werkzaamheden; een paar man de wand in voor hakencontrole en het grof opschonen van de routes. De anderen gingen eerst naar de boer voor opruimwerkzaamheden en het op halen van de picknickbank die daar de laatste tijd ongebruikt stond en veel beter dienst kan doen aan de wand.

Na de middagpauze gingen we allemaal aan het werk bij de Osnabrücker- wand, ook twee Duitse jongens hielpen mee (ze kwamen eigenlijk klimmen). We zijn flink aan het werk geweest tot 16:30. Toen werd het wel tijd om te kijken of de IJsboer in Brochterbeck alweer open was. Na het welverdiende ijsje ging een deel naar huis en een paar naar de Camping Zum Eichengrund.

7Nr. 3, juni 2014

S C H O N E N & K L I M M E NS C H O N E N & K L I M M E N


De tentjes waren al snel opgezet en de brandertjes snorden al onder de pannetjes. Na het eten hebben we nog ‘n klein ommetje gemaakt en toen was het borrel en bed tijd.

Zondag 4 meiDe tentjes werden weer afgebroken en na een stevig ontbijt begaf eenieder zich richting wand. Hier hebben we een paar uurtjes lekker kunnen klimmen en mooi wat verschillende routes kunnen doen.

Groetjes,Nico

8Nr. 3, juni 2014

G E E F D E ( R O T S ) P E N D O O R A A N. . . . .G E E F D E ( R O T S ) P E N D O O R A A N. . . . .


Beste TAV-leden,

Met grote interesse las ik in het TAV-blad nr. 2 van maart 2014 het artikel van Theo Janssen. Tot mijn schrik stond er aan het einde, dat hij de rotspen aan mij doorgaf. Vandaar deze poging van mij om iets over mijn bergsporthistorie te vertellen.

Ergens in de loop van de jaren ’70 ging ik met mijn gezin op vakantie naar het gehucht Rumein in het Zwitserse Engadin op uitnodiging van een vriend die daar tijdelijk woonde. Mijn gezin bestond uit mijn vrouw Els en ik, twee kinderen Tim en Tessa van toen 7 en 3 jaar oud, en we hadden nog een neefje meegenomen van rond de 14. We genoten een week met volle teugen van het prachtige landschap, mooie wan- delingen, waarvan eentje naar de achterliggende graat van zo’n 1800 meter. Wat een uitzicht! De kinderen waren ook helemaal in hun element, alhoewel ik dochter Tessa wel veel moest dragen. De volgende week waren de weersomstandigheden wat minder. Intussen was het gezelschap uitgebreid met nog een gezin met jongens en twee vrienden die op de fiets naar Zwitserland gekomen waren en onze Zwitserse vriend. Op een redelijke dag namen de mannen en jongens (dus niet onze kleine kinderen) de bus naar het eind van het dal, naar het plaatsje Vrin. Vanuit Vrin liepen we naar de Pass Diesrut, die uitkeek over de Plaun da Greina richting de Passo del Greina. Een geweldig mooi gebied, maar ondertussen hadden alle jongens koude voeten gekregen en het weer werd er ook niet beter op. Na het opwarmen van enkele koude voeten en enige discussie besloten we terug te keren. Bij de eerste gelegenheid, die zich voordeed hebben we de jongens in een passerende auto mee laten rijden terug naar Rumein en wandelden de mannen verder naar huis. Voordat het huis werd bereikt was het donker en begon het te stortregenen en onweren. De vrouwen zaten aardig in de piepzak, maar uiteindelijk kwamen we doornat weer in de boeren- woning in Rumein (rond 1100 meter) aan. Vanaf die dag wist ik zeker dat ik vaker de bergen in zou gaan, maar wel met een betere uitrusting en voor hogere tochten bij voorkeur met meer kennis en ervaring met touwtechnieken etc. Toen ons gezin in ’83 naar Twente verhuisde en ik ergens las dat er een Bergsportgroep Nivon-Oost bestond in Hengelo, die probeerde om de bergsport verantwoord te beoefenen was het lidmaatschap snel aangevraagd.

9Nr. 3, juni 2014



De familie Hans en Willy Janssen openden rond die tijd hun winkel in de Louisestraat, zodat ook de uitrusting met goed advies kon worden uitgebreid. Deelnemen aan een bivak met o.a. de heren Kamphuis en Voerman was ook een leuke inspannende ervaring. Leren rotsklimmen en touwgebruik in Bad Bentheim, de Ith en later na de overgang naar de TAV op de Osnabrückerwand, met veel schoonmaakwerk waren onder- deel van het jaarlijkse gebeuren. In vakanties werden natuurlijk bergge- bieden bezocht en bewandeld. In West-Europa waren er altijd bergdoelen, zoals Picos, Pyreneeën, Sierra Nevada, Jotunheimen, Ben Nevis, Ecrins en natuurlijk de Alpen. Een van mijn eerste tochten in rots en sneeuw was een beklimming van de Similaun, samen met TAV-leden ergens in de jaren ’80 tijdens een TAV-kamp in Merano. Dat smaakte naar meer en samen met een vaste klimmaat ging ik minimaal 1 keer per jaar een week op pad naar de Alpen om mooie tochten te maken en 4000-ers te doen. Dat begint dan met Alphubel en Alalinhorn en leidt vervolgens over meerdere jaren naar Grand Paradiso, Dom, Monch en Matterhorn, met allerlei andere tochten waarin de beoogde toppen door twijfel over haalbaarheid, weersomstandigheden e.d. niet altijd werden gehaald. Op een bepaald moment zag ik een advertentie van Robert Steenmeijer, waarin hij aanbood om mensen te begeleiden met het be- klimmen van de vijf hoogste toppen van de westerse Alpenlanden. Dat is leuk dachten wij en samen met Els en klimmaat Meinhard reden we naar de Zugspitze, de eerste horde. Via de achterkant bij Erlang was het een mooie tocht die goed in 1 dag te doen viel. Het volgende doel was de Grossglockner en voor het klimmen leek de Louisegraat een mooie uit- daging. Vanuit de Studlhutte, waar we toevallig Peter Habeler ontmoette

10Nr. 3, juni 2014



met een gezelschap, klommen we over de Louisegraat naar de top. We waren al behoorlijk ver gevorderd toen het weer begon om te slaan en de keuze was teruggaan of doorgaan naar Adlersruhe, de Erzhertog Johann Hutte. We bereikten de top nog zonder sneeuw, maar ook zonder zicht en de afdaling over de intussen besneeuwde platen naar Adlers- ruhe was een glibberige ervaring. De volgende top was de Zwitserse Dom, waar ik al eerder was geweest, maar nu dan echt op de top. De Grand Paradiso volgde. We waren intussen al meer dan een week onderweg met al het reizen tussendoor en aangekomen in Pont Breuil bleek dat de Victorio Emanuelle II hut vol was. Dan maar vroeg op staan, naar de hut en ontbijten en door naar de top. Met schitterend weer en de intussen opgebouwde conditie was dit een prachtige tocht. Wel een beetje frustrerend was het om onderweg wat Nederlandse juppen tegen te komen, die even een weekend waren ingevlogen om de Grand Paradiso te doen. Ze hadden het wel wat zwaarder dan wij. Het laatste doel van de trip was de Mont Blanc, maar de tijd was om en mijn vriend moest weer naar huis en Els vond het ook wel genoeg zo.

In de loop van de jaren ’90 begon ook het idee vorm te krijgen om eens een tocht in Nepal te maken. We kwamen in contact met de Stichting Sponsortrek¹, die in samenwerking met een vaste trekkingorganisatie, tochten organiseerde en projecten steunden in Nepal. Een deel van de deal was dat de Nederlandse deelnemers een bedrag zouden doneren aan een project. Ons doel werd de bekende Mera-peak en in het voorjaar van 1998 stapten we in het vliegtuig naar Kathmandu met een tussenlanding in Mombai. Dat hebben we geweten, want bij aankomst in Lukla had ik wel een dagrugzak, maar verder geen bagage en moest met m’n lengte slapen in een geleende veel te korte slaapzak.

11Nr. 3, juni 2014



Met twee sherpa’s, keukenploeg en dragers gingen we op weg en kort na vertrek had ik al stevige last van diarree, waarschijnlijk door het eten van ‘gewassen’ sla. De bagage kwam wat later gelukkig wel aan in Lukla en werd ons nagedragen. De trip was geweldig. Als je ’s avonds in een afgelegen dorp als enige Europeaan tussen de Nepalezen naar een video op de eerste pas nieuwe dorps-tv zit te kijken en raksi meedrinkt ben je wel in een totaal andere wereld. De cultuurschok is groot. Na een trekking langs stijle wanden met glibberige bamboestaken, die nog enig houvast bieden en de eenvoudigere tocht door de rivierbedding van het dal, werd het basiskamp bereikt op rond de 4700 meter. Het is een rare gedachte om te bedenken dat je op zo’n hoogte rustig gaat slapen. De tocht over ijshellingen en gletsjer naar het op 5850 meter gelegen hoogte kamp was een inspanning van de buitencategorie en de daarna volgende tocht naar de top op 6450 nog meer. Maar we hebben het gehaald en beleefden een prachtige terugtocht met de op grote hoogte (tussen 3.000 en 4.000 meter) bloeiende rododen- dronbossen. Kathmandu met zijn bevolking en tempels zoals Swa- yambunath is een aparte beleving en als je dan nog wat tijd over hebt en met de moutainbike naar de nabij gelegen tempelstad Bha- ktapur rijdt heb je er een aparte ervaring bij. Na deze eerste kennismaking met Nepal volgden nog diverse mooie tochten. Met een groter team Nederlanders maakte ik een succesvolle tocht naar de Parchamo met na afloop feesten in Namche Bazar en een bliksembezoek aan Tengboche. Vervolgens volgde in 2002 een tocht achter de Dhaulaghiri langs naar Jomson met onderweg de beklimming van een ‘eenvoudige’ 6.000-er op weg naar de Tilichio (7200 achter Lake Tilichio). De top van de Tilichio werd niet gehaald en een van de deelnemers moest met bevriezingsverschijnselen per helikopter worden afgevoerd naar Kathmandu.

Swayambunath

12Nr. 3, juni 2014



De laatste tocht in Nepal in 2004 had als doel de 7200 meter hoge Baruntse. Terwijl het regenseizoen nog niet voorbij was trokken wij langs de Makalu, richting ons doel. De regen en bloedzuigers onderweg hielden pas op toen we boven de 4500 meter kwamen na een dagenlange trekking. Via een pas van 6200 en daarachter gelegen gletsjerdal zouden we het basiskamp bereiken op 5200. Dat werd een mooie maar zware tocht. Een van de dragers, die waarschijnlijk al last had van hoogteziekte, maar vanwege de financiën niet wilde opgeven, werd na aankomst in het basiskamp ernstig ziek en over- leed ’s nachts aan longoedeem. Een zware domper op de tocht en de zorg om het lichaam weer terug te krijgen in Kathmandu. Dit lukte pas toen de enige helikopter die op deze hoogte kon vliegen beschikbaar was en de weersomstandigheden het toelieten om te vliegen. Intussen was een deel van de groep doorgegaan met de toppoging en uiteindelijk bereikten drie man de top, waarvan er een skiënd terugkeerde. Zelf ben ik na een overnachting in kamp II de volgende dag omhoog gegaan tot zo’n 6500 meter om vervolgens te constateren dat mijn tempo te laag lag en dat het verstandiger was om terug te keren.

Reinhard op weg naar de Baruntse op 6200m op de achtergrond de Makalu (03-10-2004)

13Nr. 3, juni 2014



Na afloop van deze tocht hebben we als deelnemers een stichting opgericht om de vijf kinderen van de overleden drager 5 jaar te steunen om naar school te kunnen gaan. Ook nu nog doneren we jaarlijks een bedrag aan een Nepalese school en mocht je geïnteresseerd zijn om bij te dragen, dan hoor ik dat graag.² (zie ook voetnoten) Na al deze tochten in Nepal leek het tijd voor een ander werelddeel en in de zomer van 2006 ging ik met twee vrienden naar Peru om een tocht te maken naar de top van de Huascaran. Onderweg viel een deelnemer uit met nekklachten en samen met de ander bracht ik een stormmachtige nacht door op 6200 meter om vervolgens wegens de verslechterde weeromstandigheden terug te keren naar het dal. Een bezoek aan Machu Pichu en omgeving verzachtte de teleurstelling, voor zover daar al sprake van was.

In januari 2008 nam ik deel aan een tocht op de Aconcagua. Doel was natuurlijk de top, maar voor mij eindigde het in het hoogtekamp op zo’n 6000 meter met een zeer onrustige nachtrust. Het genieten van het landschap en de cultuur en wijn in Mendoza was er niet minder om en raften op de Rio Mendoza met team en gidsen was ook een geweldige belevenis.

Kamp I Baruntse 6200met v.l.n.r. Ronnie van den Broek, Reinhard Haster en Willem Groenenveld (07-10-2004)

14Nr. 3, juni 2014



Sinds die tijd beperken mijn activiteiten zich tot wandeltochten in o.a. het Sauerland en de Alpen, fietsen langs rivieren en golfen. Een uitnodiging om mee te gaan op expeditie naar de Himlung Himal afgelopen najaar heb ik langs me heen laten gaan. Voordeel van zo’n leven vol met bergtochten is wel dat je moet zorgen om in conditie te blijven. Trimmen, moutainbiken, racefietsen, wandelen en golfen zijn op zichzelf al hele leuke bezigheden. Met zoon Tim heb ik diverse keren meegedaan aan de Halve Marathon van Egmond en samen met Els maken we in vakanties meerdaagse fietstochten in Nederland of elders in West Europa. Als we naar de bergen gaan in vakanties neem ik tegenwoordig ook de racefiets mee. Inmiddels zijn Els en ik trotse grootouders van drie kleinkinderen en per 1 september 2013 ben ik gestopt met werken (prepensioen). Misschien dat deelname aan een activiteit van de TAV er nog eens van komt. Het zou in ieder geval leuk zijn om weer eens om een hoekje te kijken.

Met hartelijke groet,Reinhard Haster ¹ http://www.sponsortrek.nl/s_index.htm² http://www.efsn.nl/

Hoogtekamp op Acongacua 6000m (17-01-2008)

Nederland of elders in West n in vakanties neem ik middels zijn Els en ik n en per 1 september

pensioen). Misschien TAV er nog eens om weer eens

Ik geef de rotspendoor aan René Leloux

15Nr. 3, juni 2014

K N O P E N A V O N DK N O P E N A V O N D


ENSCHEDEHaaksbergerstraat 116

HENGELO (ov)Brink 120www.bever.nl

Woensdag 21 mei

Bij klimhal Marian in Oldenzaal hadden we een knopenavond. Voor een enkeling was dit nieuw en voor de rest weer even opfrissen van de knopen. Ook kregen we uitleg over de nieuwe zelfzekeringsmethode met de slinge, het zekeren met de ATC en heel belangrijk daarbij bleek dat niet alle zegeringsapparaten hetzelfde kunnen. Totslot konden we het geleerde in praktijk brengen en nog enkele routes klimmen.Irene en Robert bedankt voor de informatieve en sportieve avond.

Nico

16Nr. 3, juni 2014

J E U G D D A GJ E U G D D A G


Beste TAV Jeugdleden,

De eerste jeugddag van 2014 zit er eindelijk weer aan te komen, en wel op zondag 29 juni!

Het is de bedoeling om, om half tien bij de Osnabrückerwand te ver- zamelen en om10:00 uur zullen de activiteiten beginnen.

Voor de lunch zal weer worden gezorgd, maar neem wel even zelf een bord, bestek en beker mee.

Ook mogen de schone droge kleren niet worden vergeten.

Wij zijn van plan om er weer een leuke dag van te maken, dus meld je snel aan!

Aanmelden graag voor 14 juni bij Irene: [email protected]

Hopelijk tot dan!

Groetjes,Monique, Thea en Irene

17Nr. 3, juni 2014

T A V - A D R E S S E N & C O L O F O N


Voorzitter Materiaalbeheerder

Gerrit Legters René LelouxOosterveldweg 11 Bentheimerstraat 907274 DZ Geesteren (Gld) 7587 NJ De Lutte0545 48 12 16 0541 55 24 [email protected] [email protected]

Penningmeester Secretaris

Hans Janssen Gerard de RuiterSteijnstraat 4 Dorpsstraat 507551 GL Hengelo (ov) 7218 AH Almen074 290 98 09 0575 43 23 [email protected] [email protected]

Bestuurslid, Bestuurslid,Klimcoördinator Algemeen coördinator

Irene Wunnink Fred Franke De Koolmees 14 Anjelier 16 7679 TJ Langeveen 7621 AL Borne0546 56 43 02 074 266 21 [email protected] [email protected]

Bestuurslid BestuurslidWebsitecoördinator Wandelcoördinator

Dirk Roskam Thea BosBruinehaarweg 82 Anjelier 167679 TJ Langeveen 7621 AL Borne0546 68 10 71 074 266 21 [email protected] [email protected]

Internet Geocaching

Http://www.tav.nu Http:(under construction)[email protected] (bestuur) [email protected] facebook Twentsche-Alpinisten-Vereniging

Is het mededelingenblad van de: Twentsche Alpinisten Vereniging

Oplage: 50 stuksVerschijnt 4x per jaar:

in januari, met dealgemene ledenvergadering,

in juni en oktober.28e jaargang nr. 3,

juni 2014

Foto omslag:Reinhard Haster

Tekst omslag:Nico Boere

Vormgeving en digitaletekst- en beeldverwerking:

Nico Boere

Druk:Kopieer-service Hengelo bv

Medewerkers in deze uitgave:Gerrit Legters, Jan schutte,

Reinhard Haster en Dirk Roskam

Vaste medewerkers:

Hans Janssenen Betsy Boere

Medewerker digitale versie:Dirk Roskam

Redactie adres:Nico Boere

J. Catsstraat 317576 BS Oldenzaal

E-mail:[email protected]@phoenext.nl

Girorek. Nr.: 277709

Niets uit deze uitgave mag worden ver- veelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, micro- film of op welke andere wijze ook zonder voorafgaande schriftelijke toestem- ming van de redactie.

136

TAV, van alle markten thuis

Redactie adres:Nico Boere

J. Catsstraat 317576 BS OLDENZAAL

tav blad 2014-3

Documents