socjologia 1. socjologia jako nauka · 2018. 12. 13. · 1 dr n. hum. jan domaradzki pracownia...

27
2018-12-12 1 Dr n. hum. Jan Domaradzki Pracownia Socjologii Zdrowia i Patologii Społecznych Katedra Nauk Społecznych Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego Poznań Collegium Wrzoska ul. Dąbrowskiego 79 5 piętro, pokój 507 tel. : (061) 8546-911 email: [email protected] SOCJOLOGIA 1. Socjologia jako nauka Czym jest SOCJOLOGIA? SOCJOLOGIA jest nauką, która bada funkcjonowanie i zmiany społeczeństwa oraz wpływach środowiska społecznego i grup na działanie jednostek oraz na przemiany zachodzące w społeczeństwie i ich wpływach na działania jednostek. Przedmiot badań socjologicznych obejmuje poziom mikro (mikrosocjologia), tj. interakcji typu face-to- face interaction w obrębie grup społecznych oraz poziom makro (makrosocjologia): społeczeństwa jako całości, a nawet społeczeństwa globalnego.

Upload: others

Post on 30-Jan-2021

2 views

Category:

Documents


0 download

TRANSCRIPT

  • 2018-12-12

    1

    Dr n. hum. Jan Domaradzki

    Pracownia Socjologii Zdrowia i Patologii Społecznych

    Katedra Nauk Społecznych

    Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego Poznań

    Collegium Wrzoska

    ul. Dąbrowskiego 79

    5 piętro, pokój 507

    tel. : (061) 8546-911

    email: [email protected]

    SOCJOLOGIA

    1. Socjologia jako nauka

    Czym jest SOCJOLOGIA?

    SOCJOLOGIA jest nauką, która bada funkcjonowanie

    i zmiany społeczeństwa oraz wpływach środowiska

    społecznego i grup na działanie jednostek oraz na

    przemiany zachodzące w społeczeństwie i ich

    wpływach na działania jednostek.

    Przedmiot badań socjologicznych obejmuje poziom

    mikro (mikrosocjologia), tj. interakcji typu face-to-

    face interaction w obrębie grup społecznych oraz

    poziom makro (makrosocjologia): społeczeństwa jako

    całości, a nawet społeczeństwa globalnego.

    mailto:[email protected]

  • 2018-12-12

    2

    Celem zrozumienia zachowań społecznych socjologia

    posługuje się szczególnym typem kreatywnego myślenia

    zwanym wyobraźnią socjologiczna (Ch. W. Mills)

    Umiejętność rozumienia ukrytych związków

    i relacji, jakie istnieją między osobistym

    doświadczeniem jednostki, a szerszym

    kontekstem społecznym, w obrębie którego

    jednostki funkcjonują.

    Jej podstawową jest umiejętność postrzegania własnego społeczeństwa z punktu

    widzenia krytycznego, lecz dociekliwego obserwatora z zewnątrz, a więc bez

    osobistych uprzedzeń i wpływów kulturowych.

    Źródła socjologii

  • 2018-12-12

    3

    1. Rozróżnienie między światem natury a człowieka.Do czasów starożytnych utożsamiano świat ludzi ze światem natury. Społeczeństwo

    traktowano jako część świata przyrody.

    4. Przezwyciężenie normatywizmu, który głosijak powinno być, a nie jak jest. Socjologia stara się by nauką

    opisową, a nie wartościującą.

    2. Rozróżnienie między państwem a społeczeństwem.Starożytni Grecy nie znali pojęcia społeczeństwa, a jedynie państwa.

    Obywatel był członkiem państwa (zoon politikon). Przypuszcza się, że

    pojęcia „społeczeństwo” jako pierwszy użył J.J. Rousseau.

    3. Przezwyciężenie fatalizmu, który zakłada, że wszystkiewydarzenia są już z góry zaplanowane i nie można ich zmienić. Światem

    rządzi los lub Bóg (bogowie) i nie można zmieni biegu wydarzeń.

    5. Rewolucja FrancuskaPokazała, że zmiana polityczna, nie koniecznie wiąże się ze zmianą

    społeczną. Uświadomiła odrębny charakter społeczeństwa wobec

    państwa.

    6. Rewolucja przemysłowaNie dość, że nie rozwiązała istniejących problemów społeczno-

    ekonomicznych, to w miejsce starych stworzyła nowe:

    - nowe formy ubóstwa,

    - nierówności społeczne,

    - migracje,

    - nowe choroby,

    - industrializacja i urbanizacja.

    7. OświecenieNurt intelektualny, który zakładał, że za pomocą nauki można wyjaśnić

    większość zjawisk świata oraz je zmieniać. Cechuje się wiarą w rozum,

    który miał zastąpić wierzenia religijne i mistyczne.

  • 2018-12-12

    4

    Twórcy socjologii

    August Comte (1798-1857)

    Ojciec i twórca socjologii

    W roku 1837 ukuł termin socjologia: (z łac.: socius -

    zbiorowość, społeczeństwo i gr. logos – mądrość,

    wiedza).

    Twórca pozytywizmu (scjentyzmu): kierunku

    filozofii, który podkreśla konieczność naukowego

    badania społeczeństwa i zachowań człowieka.

    Comte wierzył, że tak jak przyrodą, tak i

    społeczeństwem ludzkim rządzą niezmienne prawa,

    które można poznać za pomocą nauki i metod

    współczesnego przyrodoznawstwa (obserwację,

    eksperyment, porównanie i metodę historyczną).

  • 2018-12-12

    5

    Antykrytycyzm Socjologia ma być nauką pozytywną: jej celem nie jestkrytyka, lecz budowanie lepszego społeczeństwa.

    ???

    SOCJOLOGIA POZYTYWISTYCZNA (SCJENTYZM)

    Praktycyzm – inżynieria społeczna. Socjologia ma być naukapraktyczną. Porzuca spekulacje filozoficzne na rzecz budowania lepszego

    społeczeństwa. Wiedzieć, aby przewidywać, przewidywać, aby działać.

    Krytyka metafizyki Socjologia nie docieka przyczyny rzecz, nie zadajepytań o naturę rzeczy, tzw. Pytań pierwszych, typu: Skąd wziął się człowiek? Jaki

    jest cel życia. Nie pyta dlaczego?, ale jak?

    Naturalizm Socjologia powinna korzystać z metod sprawdzonych w naukachprzyrodniczych, gdyż świat ludzi, jak przyroda rządzi się prawami.

    Faktualizm Zjawiska społeczne (prawo, religię, medycynę, modę, etc.) należybadać jako tzw. fakty społeczne tzn. jako zewnętrzne wobec jednostki i narzucające się

    jej w sposób przymusowy.

    Prawo trzech stadiów

    Zarówno rozumu ludzki, jednostka, jak i społeczeństwa przechodzą przez 3 etapy (stadia) rozwoju:

    1. Stadium teologiczne.Myślenie człowieka zdominowane jest przez religię i

    teologię, która jest źródłem wszystkich interpretacji.

    2. Stadium metafizyczne (przejściowe).Religia zostaje zastąpiona przez spekulację

    filozoficzną, a interpretacje o charakterze

    teologicznym zastępuje wiara w los, fatum i gwaizdy.

    3. Stadium pozytywne (naukowe).

    Źródłem wszelkich wyjaśnień staje się nauka.

    Człowiek nie musi już w nic wierzyć, gdyż wie,

    tylko to, co udowodni naukowo

    Jak powstał świat? Skąd wziął się człowiek? Dlaczego mam nowotwór?

  • 2018-12-12

    6

    Celem socjologii stworzenie systemu polityki pozytywnej.

    Celem było stworzenie nowego porządku, nowego społeczeństwa.

    Podstawą miała być nowa religia – pozbawiona Boga, czcząca

    religion ludzkość: religia Ludzkości.

    Jej dogmatem był altruizm.

    Jej motto to: Miłość jako zasada, porządek jako podstawę i postęp

    jako cel.

    System polityki pozytywnej

    Émile Durkheim (1858-1917)

    Twórca socjologii akademickiej i pierwszej

    katedry socjologii w Bordeaux.

    Twórca funkcjonalizmu.

    Zachowania ludzkiego nie sposób wyjaśnić w terminach

    jednostkowych (antyindywidualizm; antypsychologizm).

    Musi być postrzegane w kontekście społeczeństwa

    (socjologizm).

    Społeczeństwo nie jest prostą sumą jednostek. Produktem

    działań ludzkich są autonomiczne byty: społeczeństwo,

    religia, ekonomia, tradycja, moda, prawo.

    (społeczeństwo jest bytem sui generis).

  • 2018-12-12

    7

    Porządek społeczny

    Podstawą porządku społecznego jest solidaność społeczna.

    Solidarność mechanicznaWystępuje w społeczeństwach prostych, bazuje

    na podobieństwie swoich członków: ich

    zachowań, zwyczajów, wierzeń.

    Prawo represyjneDominuje prawo represyjne, którego zadaniem

    jest karanie za złamanie zasad społecznych.

    Społeczeństwa tradycyjne

    Solidarność organicznaWystępuje w społeczeństwach złożonych.

    Bazuje nie na podobieństwie jednostek, ale

    współzależności świadczeń i podziale pracy.

    Prawo restytucyjneDominuje prawo restytucyjne. Celem jest

    naprawienie szkody, a nie karanie jednostek.

    Społeczeństwa nowoczesne

  • 2018-12-12

    8

    Jest efektem społecznego podziału pracy

    w społeczeństwach przemysłowych

    (nowoczesnych).

    Oznacza utratę przez społeczeństwo

    możliwości kontroli zachowań jednostek

    na skutek deregulacji porządku

    moralnego, która z kolei jest

    spowodowana zmianą społeczną.

    ANOMIA

    Studium o Samobjstwach

    W 1899 analizował samobójstwa we Francji, Anglii i Danii. Stworzył typologię samobójstw.

    Odrzucał pogląd, że samobójstwo jest efektem mocy

    nadprzyrodzonych lub dziedzicznych skłonności. Podkreślał rolę

    spójności (braku) w systemie przekonań i trwałości więzi

    społecznych.

    Protestantci częściej niż katolicy, najrzadziej Żydzi

    Samotni częściej niż żonaci.

    Żołnierze częściej niż cywile,

    Więcej w czasie pokoju niż wojny i kryzysów.

    Poziom samobójstw odzwierciedla poziom integracji

    społeczeństwa.

  • 2018-12-12

    9

    Typy samobójstwa Durkheima

    Samobójstwo egoistyczne

    Wynika z braku więzi jednostki z grupą.

  • 2018-12-12

    10

    Samobójstwo altruistyczne

    wynika ze zbyt silnych więzi z grupą, gdy jednostka jest

    skłonna oddać swe życia dla dobra zbiorowość przekonana,

    że grupa jest ważniejsza niż jednostka.

    Samobójstwo fatalistyczneWynika z wiary w los i w to, że po prostu nie ma już innego

    wyjścia.

  • 2018-12-12

    11

    Samobójstwo anomiczne

    jest efektem zmiany społecznej i rozpadu więzi społecznych,

    gdy jednostka czuje się zagubiona i nie potrafi się odnaleźć w

    nowej sytuacji.

    Funkcje religii

  • 2018-12-12

    12

    Socjalizacyjno-kontrolna

    (dyscyplinująca)Przez rytuały i praktyki religia wprowadza jednostkę do życia

    społecznego i uczy podstawowych zasad życia zbiorowego. Jest

    podstawową szkołą dyscypliny społecznej.

    Integracyjna

    Poprzez wspólne wierzenia i praktyki religia

    integruje, scala na co dzień odizolowane jednostki z

    grupą.

  • 2018-12-12

    13

    Podtrzymująca

    Przez wspólne zwyczaje i ceremonie religia

    kultywuje tradycje grupowe, stoi na straży

    tożsamości grupy, którą podtrzymuje i

    pielęgnuje. Integruje przeszłość z

    teraźniejszością ku przyszłości.

    Euforyczna

    Religia podtrzymuje jednostki w chwilach kryzysu i

    załamania poprzez ich zbiorowe przeżywanie.

  • 2018-12-12

    14

    Karol Marks (1818-1883)

    Twórca perspektywy konfliktowej.

    Twórca naukowego komunizmu.

    Stworzył dwubiegunową wizję społeczeństwa

    podzielonego na dwie antagonistyczne klasy

    społeczne: nieposiadającą klasą pracującą

    (proletariat) i klasą właścicieli

    (burżuazja/kapitaliści).

    Zdaniem Marksa będąc instrumentem kontroli

    społecznej w rękach klasy rządzącej prawo służy

    tworzeniu, legitymizacji i utrzymywaniu

    nierówności społecznych.

    Nierówna dystrybucja zasobów społecznych nie jest czymś

    naturalnym, lecz wynika z wyzysku i wywłaszczenia jednej

    klasy społecznej (proletariat, klasa pracująca) przez drugą

    (burżuazja).

    Burżuazja posiada majątek i władzę, nie z racji przymiotów

    intelektualnych, czy moralnych, ale z racji koncentracji i

    kontroli nad środkami produkcji.

    Rewolucja jest siłą napędową historii. By zmienić swój los

    proletariat musi powstać przeciwko wyzyskowi i dokonać

    przewrotu.

    Twierdził, że komunizm jest ostatnim etapem rozwoju

    społeczeństw.

  • 2018-12-12

    15

    Max Weber (1864-1920)

    Odrzucił pozytywistyczną wizję społeczeństwa.

    Twórca socjologii humanistycznej/rozumiejącej.

    Zjawisk życia społecznego nie dają się wyjaśnić jak

    tych ze świata przyrody. Wymagają specjalnego

    podejścia, które nazwał Verstehen, rozumieniem.

    By rozumieć (nie wyjaśnić w sensie przyczynowo-

    skutkowym) ludzkie działania musimy poznać

    subiektywne znaczenia nadawane im przez jednostki.

    Antynaturalizm (antyobiektywizm).Socjologia musi opierać się na innych metodach badawczych niż

    przyrodoznawstwo. Głównie na interpretacji i rozumieniu, a nie wyjaśnianiu w

    kategoriach przyczynowo skutkowych.

    Interakcjonizm.Socjologia powinna się skupić na interakcjach między ludźmi, które tworzą

    społeczeństwo.

    Interakcje społeczne mają charakter podmiotowy.To ludzie tworzą zjawiska społeczne i nadają im sens. Zjawisk życia społecznego

    nie można analizować w oderwaniu od znaczeń, jakie nadają im ludzie.

    Postulat „rozumienia”.Celem socjologii nie jest inżynieria społeczna i wyjaśnienie, ale rozumienie,

    wiedza.

    Wiedza społeczna to mądrość.

    Socjologia humanistyczna

  • 2018-12-12

    16

    Badał związki między religią a gospodarką.

    Dlaczego kapitalizm rozwinął się akurat w

    kręgu kultury zachodniej (Europa i Ameryka

    Północna), a właszcza tam, gdzie dominuje

    religia protestancka (kalwinizm).

    Tzw. teza weberowska.

    Religia jako czynnik zmiany społecznej.

    Religia a powstanie kapitalizmu.

    Dlaczego nowoczesny kapitalizm powstał w kręgu

    kultury zachodniej?

    Religia a powstanie kapitalizmu

    Dlaczego niektóre państwa europejskie są bardziej

    rozwinięte gospdarczo od innych?

  • 2018-12-12

    17

    PROTESTANTYZM (KALWINIZM)

    Predestynacja

    etos = „duch kapitalizmu”

    Imperatyw pracy połączonej z ascezą

    Kumulacja kapitału i wzrost gospodarczy

    Kapitalizm jako niezamierzona konsekwencja

    Teza weberowska:

    Religia i powstanie kapitalizmu

    Chęć rozpoznania własnego losu

    Typy panowania

  • 2018-12-12

    18

    Panowanie

    charyzmatyczne

    Oparte na charyzmie rozumianej jako zbiór bliżej

    nieokreślonych cech, które w oczach grupy czynią

    jednostkę wybitną, wielką i wartą posłuszeństwa.

    Panowanie

    tradycjonalne

    Bazuje na tradycji, która „od zawsze”, na zasadzie

    zwyczaju powierzała władzę pewnym konkretnym

    jednostkom.

  • 2018-12-12

    19

    Panowanie legalne

    (racjonalne)

    Opiera się na ustalonych racjonalnie przepisach

    (prawnych), które określają warunki na zasadzie

    których jednostka może sprawować władzę.

    Charyzmatyczne?

    Tradycjonalne?

    Legalne ?

  • 2018-12-12

    20

    Perspektywy socjologiczne

    FUNKCJONALIZM INTERAKCJONIZMTEORIE

    KONFLIKTU

    Perspektywa funkcjonalnaPrzedstawiciele:

    Emile Durkheim, Talcott Parsons, Robert Merton.

    Akcentuje ład społeczny, harmonię i stabilizację („pozytywna” wizja

    świata).

    Porządek i równowaga to naturalny stan społeczeństwa

    Społeczeństwo jest strukturą (metafora „organiczna” - organicyzm).

    Współzależność funkcji.

    „Konsens moralny” – utrzymuje stabilność społeczeństwa

    Społeczeństwo można racjonalnie uporządkować, jeśli tylko naukowo

    pozna się prawa nim rządzące.

  • 2018-12-12

    21

    Robert K. Merton

    Funkcje jawne

    Zamierzone, świadome i celowe funkcje, do których realizacji powołano instytucje.

    edukacja religia medycyna

    Funkcje ukryte

    Niezamierzone i nieświadome funkcje którym służą instytucje społeczne.

    medycynareligiaedukacja

  • 2018-12-12

    22

    Dysfunkcje

    Negatywne, uboczne konsekwencje i funkcje planowanego działania instytucji.

    edukacja religia medycyna

    Funkcje przestępstwa i dewiacji wg Durkheima:

    Czyny uznawane za dewiacyjne lub

    przestępcze odegrały kluczową rolę w

    walce oprawa mniejszości etnicznych,

    religijnych i narodowych w USA.

    - Wyjaśnia i określa normy społeczne,

    - Integruje społeczeństwo,

    - są czynnikiem zmiany społecznej

  • 2018-12-12

    23

    By społeczeństwo należycie funkcjonowało każda jednostka musi wypełniać swą rolę społeczną.

    Człowiek chory nie jest produktywny i nie przyczynia się do funkcjonowania społeczeństwa.

    Choroba jest dewiacją, która grozi dezintegracją systemu społecznego.

    Medycyna pełni rolę kontroli społecznej.

    Warunkiem uzyskania zwolnienia z ról społecznych jest akceptacja roli chorego.

    Choroba w ujęciu funkcjonalnymTalcott Parsons.

    Karol Marks, Lewis Coser, Ralph Dahrendorf.

    Perspektywa konfliktowa

    Koncentruje się nie na stabilności ładu społecznego, ale na mechanizmach

    zmian i kryzysów społecznych.

    Społeczeństwo nie jest stabilnym bytem lecz źródłem nierówności i podziałów:

    nieustannym konfliktem między antagonistycznymi grupami interesów,

    które walczą o dostęp do społecznie cenionych dóbr (majątku, władzy czy

    prestiżu), których ilość jest ograniczona.

    Dominujące w społeczeństwie grupy dążą do narzucenia swego

    systemu wartości i przekonań grupom upośledzonym.

    Wynikiem jest dominacja i eksploatacja mas społecznych przez

    warstwy uprzywilejowane.

    Akcentuje konieczność rewolucji zamiast ewolucji.

  • 2018-12-12

    24

    Konflikty istnieje między:

    mężczyznami a kobietami;

    rodzicami a dziećmi;

    białymi a mniejszościami etnicznymi;

    mieszkańcami miast i przedmieść (slumsów);

    katolikami a mniejszościami religijnymi;

    personelem medycznym a pacjentami;

    lekarzami a pielęgniarkami;

    rządzącymi i rządzonymi, etc.

    Konflikt nie musi przybrać formy przemocy: strajk, negocjacje.

    O ile perspektywa funkcjonalna akcentuje konsensus i stabilność

    społeczeństwa perspektywa konfliktowa (krytyczna) podkreśla, że

    konflikt jest siłą napędową zmiany społecznej.

    Choroba w ujęciu konfliktowym

    Gorsze zdrowie biednych wynika z ich upośledzonej pozycji społecznej.

    Medycyna, dzięki profesjonalizacji, jest instytucją monopolistyczną i biznesem.

    Zdrowie i opieka medyczna są dobrami, „produktami”, o który rywalizują różne grupy społeczne.

    Łatwiejszy dostęp mają do nich grupy społecznie uprzywilejowanych (np. bogaci).

    Grupy te dążą do utrzymania swojej społecznej dominacji i monopolizacji dóbr medycznych.

    Stratyfikacja i nierówności społeczne warunkują na jakie dolegliwości ludzie chorują.

    Również na poziomie globalnym widoczny jest nierówny dostęp do opieki medycznej, na czym

    korzystają państwa dominujące, np. umieralność niemowląt, szczepionki.

  • 2018-12-12

    25

    Koncentruje się na poziomie mikro: interakcjach face-to-face.

    Podstawą życia społecznego są interakcje społeczne między jednostkami.

    Człowiek jest istotą komunikującą: porozumiewa się za

    pomocą symboli (symboliczny interakcjonizm): przedmiotów

    materialnych, kolorów, dźwięków, gestów, etc.

    Perspektywa interakcjonistyczna

    (symboliczny interakcjonizm)George Mead, Charles Cooley, Erving Goffman.

    Ludzie nie są biernymi podmiotami, lecz aktywnymi aktorami

    życia społecznego (George H. Mead). Uczestniczą w ciągłym

    procesie tworzenia, definiowania i negocjowania

    symbolicznego obrazu świata.

    Interakcjoniści dążą do zrozumienia znaczeń, jaki ludzie nadają

    otaczającemu ich światu, symbolom i działaniom oraz sposobu, w

    jaki to robią, a także jak te symbole kształtują ich działania i

    życie społeczne w ogóle.

  • 2018-12-12

    26

    William Thomas twórca pojęcia definicji

    sytauacji, które zakłada, że ludzie sami nadają

    sens sytuacjom, w których się znajdują (prawo

    Thomasa).

    Charles H. Cooley twórca pojęcia jaźni

    odzwierciedlonej.

    Twierdził, że obraz siebie i tożsamość jednostki

    (jaźń) ma pochodzenie społeczne – jest odbiciem

    społecznego odbioru jednostki. Społeczeństwo

    jest jak lustro, w którym przegląda się jednostka.

    Erving Goffman twórca podejścia

    dramaturgicznego i pracy: Człowiek w teatrze

    życia codziennego.

    Porównał życie codzienne do teatru a jednostki

    do aktorów odgrywających przypisane im role

    społeczne.

    Twierdził, że w zależności od kontekstu

    sytuacyjnego przejawiają się różne tożsamości

    aktora społecznego.

  • 2018-12-12

    27

    Choroba w ujęciu interakcyjnym

    Zdrowie i choroba są nie mają wyłącznie wymiaru biologicznego, są konstruowane społecznie.

    Znaczenia przypisywane zjawiskom i rzeczywistości warunkują nasze rozumienie czym są.

    To kultura wpływa na nasze definicje zdrowia i choroby. Ludzi postrzega się jako „normalnych”

    lub „zdrowych” (fizycznie lub psychicznie) w zależności od panujących norm społecznych.

    Zdrowie i choroba są kwestią definicji, a te różnią się w zależności od grupy społecznej.

    Chorobą jest to, co zostanie za nią uznane społecznie.