17 Prorocy jako wysłannicy BogaDylematy młodego człowieka

Szkoda, że dziś już nie ma żadnych proroków, którzy mówiliby nam co mamy robić – westchnęła Iza, po tym jak na religii usłyszała o Eliaszu i Izajaszu. – Jakie to byłoby fajne! Człowiek nie popełniałby całej masy głupot – dodała, z miną znawcy, bo właśnie wczoraj miała okazję na wła-snej skórze doświadczyć tego, że nie wszyscy, których spotyka na swej drodze są dobrymi doradcami i pragną jej dobra. Zachęcona przez star-szą o kilka lat koleżankę, spróbowała jakiejś tajemniczej mikstury a po-tem kilka godzin spędziła na szpitalnej izbie przyjęć, skręcając się z bólu. Iza do tej pory dostawała „gęsiej skórki” na wspomnienie straszliwych skurczów żołądka i wzroku pielęgniarki podłączającej je kroplówkę. Spo-tkały się już kiedyś w tym miejscu, tyle że w odrobinę innych okoliczno-ściach. Wtedy Izce „udało się spaść ze szkolnego ogrodzenia”, przez które przechodziła dlatego, że założyła się z chłopakami, iż opuści teren szkoły szybciej niż oni. Zakład wygrała ale, pogotowie przywiozło ją wprost ze szkoły ze złamaną nogą.

Wśród nas żyje wielu świętych ludzi. Prawdziwych proroków – czyli osób, które potrafią trafnie odczytywać i przekazywać wolę Bożą. Czy potrafimy ich dostrzec? Zobaczyć w tłumie innych ludzi, wyłuskać ze środków masowego przekazu, gdzie aż roi się od osób nie tylko zwy-kłych i przeciętnych, ale nawet antyproroków, głoszących nieprawdę? Czy potrafimy wymienić chociaż jedną osobę, która jest dla nas auto-rytetem i którą chcielibyśmy naśladować?

No moja droga, - powiedziała tym razem pielęgniarka – ty rzeczy-wiście masz upodobanie w ekstremalnych rozwiązaniach i słuchaniu dziwnych osób!

Pomyśl tylko, - mówiła Iza do Julki, - przyszedłby taki prorok i po-wiedział: Iza, nie rób tego, co ci Amelia radzi, bo źle na tym wyjdziesz! I nie byłoby nieszczęścia takiego jak wczorajsze

I ty byś niby posłuchała? – spytała Julka. No pewnie! E, tam. Wydaje ci się. Ci z dawnych czasów wcale nie słuchali przej-

mowali się tym, co mówili prorocy i nie chcieli ich słuchać. Może tyl-ko nieliczni - chcieli. Dopiero jak spełniało się to, przed czym prorocy ostrzegali, stukali się w głowę i mówili: O! A jednak mieli rację! A zresztą dziś też mamy różnych Bożych wysłanników.

Jak to? No, różni święci, męczennicy, papież. Popatrz, każdy papież przed

czymś ostrzega albo do czegoś zachęca, ale kto go słucha? Niektórzy nawet nie wierzą, że jest następcą Chrystusa na ziemi.Iza spuściła oczy. Było coś w tym, co mówiła Julka. W sumie to ona też nigdy nie wpadałaby na to, że proroka można by szukać gdzieś indziej niż tylko w historii.

Czy potrafimy wymienić chociaż jedną osobę, która jest

dla nas autorytetem i którą chcielibyśmy naśladować?

28

Wielu żyjących dziś ludzi chciałoby spo-tkać na swojej drodze kogoś, kto objawi im przyszłość. Bo jakże mogłoby być cudownie gdybyśmy wiedzieli co spotka nas dziś, jutro, za miesiąc czy za rok. Jednak nikt z owych spragnionych wiedzy o tym co będzie nie pomyślał z pewnością o tym, że dla chrze-ścijan liczy się przede wszystkim zaufanie Panu Bogu. O tym jak jest ono ważne mieli szansę przekonać się niejednokrotnie proro-cy Starego Testamentu. Powoływani w róż-nym czasie, w różnych miejscach i różno-rodnych okolicznościach byli oni dla ludzi sobie współczesnych głosem Boga, zwia-stunami Jego woli. To oni ostrzegali w sytu-acji zagrożenia wolności narodu i pocieszali wygnanych z ojczystej ziemi. Oni wyjaśniali jak przestrzegać przepisów Prawa pańskiego i przypominali o konieczności przygotowa-nia serca na spotkanie z mającym nadejść Mesjaszem. Wśród proroków Starego Testa-mentu wyróżniamy proroków „większych” (Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel i Daniel) oraz proroków „mniejszych”.

Wiara i życie Kościoła

Przykładem mowy prorockiej jest następujący fragment Księgi proroka

Izajasza:

Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela:„Jam jest Pan, twój Bóg,pouczający cię o tym, co pożyteczne,kierujący tobą na drodze, którą kroczysz.

(Iz 48, 17)

• Żył w latach 765-701 przed Chr.• Działał w Jerozolimie• Przemawiał do narodu zagrożonego przez Asyrię (zapowiadał upadek Królestwa Izraela i Judy)• Wzywałał do nawrócenia• Akcentował potrzebę wiary• Podkreślał konieczność zaufania Bogu

• Działał w latach 627-658 przed Chr.• Przemawiał w Jerozolimie zagrożonej najazdem babilońskim• Przepowiadał upadek Jerozolimy, ale tez budził nadzieję na rychły powrót z niewoli• Przestrzegał przed nadchodzącym sądem Bożym• Akcentował potrzebę osobistej wiary i pokuty

• Został powołany w roku 592• Zauważa grzechy narodu, zwłaszcza nieczystość i bałwochwalstwo• Przedstawia Boga jako Sędziego• Ożywia nadzieję wygnańców w Babilonie na powrót do ojczyzny• W swym przepowiadaniu posługuje się często symbolami i podpiera wizjami

• Żył w VI wieku przed Chr.• Spedził życie w Babilonie ale został wierny Bogu i jego nakazom• Uważa, ze władza ludzka jest przeciwna Bogu i może prowadzić jedynie do zagłady• Tylko Bóg jest zbawcą człowieka

EZECHIEL

IZAJASZ

DANIEL

JEREMIASZ

29Słowo Boga prowadzi lud Boży

PROROK to człowiek wezwany przez Boga, przemawiający w Jego imieniu i z Jego polecenia

Powołanie prorockie nie skończyło się w czasach biblijnych, tak-że i współcześnie potrzebujemy ludzi, którzy wskażą nam jak postępować, obwieszczą nam Bożą wolę. Prorokami naszych czasów byli niewątpliwie: św. Matka Teresa z Kalkuty, św. Fau-styna Kowalska, bł. ks. Jerzy Popiełuszko, czy bł. Ojciec Święty Jan Paweł II. Prorokiem naszych czasów, przekazującym wolę Pana Boga, jest zawsze Ojciec Święty. To on w imieniu Jezusa Chrystusa strzeże prawd wiary i prowadzi Kościół do zbawienia. Bycie prorokiem nie jest jednak zarezerwowane dla nielicznych. Ty także możesz zostać zwiastunem Bożej woli w swoim środo-wisku.

Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje - nad waszymi drogami i myśli moje - nad myślami waszymi.

(Iz 55, 6-9)

Prorocy „mniejsi” to:

Zapamiętaj

Modlitwa

Zastosuj

ZADANIA PROROKÓW STAREGO TESTAMENTU:

• Zatrzymać ludzi na drodze do zagłady• Przypomnieć im treść Bożego Prawa• Wzywać do pokuty i nawrócenia• Po klesce narodu nieść nadzieję tym, którzy przeżyli• Przypominać, że Bóg nie przestał kochać swojego ludu

NAHUMHABAKUK

SOFONIASZ

OZEASZJOEL

AMOS

IZAJASZ

JEREMIASZ

EZECHIEL

DANIEL

AGGEUSZZACHARIASZMALACHIASZ

ABDIASZJONASZ

MICHEASZ

Proroków Starego Testamentu dzielimy na dwie grupy:

Prorocy „więksi” to:

30

18 Niewola babilońska Dylematy młodego człowieka

Michał z Julką wypróbowywali nowe rolki w parku. W pewnym mo-mencie prawie wpadli na siedzącego przy ławce człowieka. Wyglądał strasznie, ubrany w łachmany, potargany i brudny, wydzielał bardzo nieprzyjemny zapach.

To jakiś narkoman! – szepnęła Julka i pociągnęła Michała za rękaw. – Chodźmy stąd.

Cześć Michał – wybełkotał nagle człowiek i władował się na ławkę, by na niej usnąć.

Ty go znasz? – zdziwiła się Julka. Znałem go kiedyś – odpowiedział. – To był bardzo fajny chłopak.

Zapowiadał się na świetnego piłkarza. Pomagał nas trenować na za-jęciach. Pomagał też w kościele, był ministrantem. Potem poszedł do liceum, związał się z towarzystwem, które wydawało mu się ciekawe a okazało się głupie. Najpierw przestał przychodzić do kościoła, potem na treningi a w końcu do szkoły. Sama widzisz, co się z niego zrobiło. Jakieś prochy, alkohol. Teraz nie ma już ani starych znajomych ani tych nowych. Oni zresztą skończyli podobnie. Człowiek nie zdaje sobie nawet sprawy jak bardzo trzeba w życiu uważać. Czasem wydaje ci się, że jak dasz złemu mały palec, to nic się nie stanie. Ale szybko okazuje się, że wtedy wciąga całą rękę.

Wszystkie problemy, utraty niezależności i niewole, przez które przechodził Naród Wybrany w Starym Testamencie były poprzedzone licznymi grzechami i odwróceniem się Izraelitów od Boga. Tak jest i w dzisiejszym świecie. Lu-dzie, którzy zapominają o Bożych naukach łatwo popadają w niewolę grzechu i związanych z nią różnorakich uza-leżnień i nałogów. Trzeba stale mieć się na baczności, bo zniewolenie ma to do siebie, że łatwo w nie popaść, znacz-nie trudniej jednak się wydostać.

Ludzie, którzy zapominają

o Bożych naukach łatwo popa-dają w niewolę grzechu i związa-nych z nią różnorakich uzależ-

nień i nałogów.

31Słowo Boga prowadzi lud Boży

Królewskie oraz wypowiedzi proroków. Zwracano szczególną uwagę na Bożą sprawiedliwość, budując przekonanie, że dosięga ona wszystkich, tak indywidualnie, jak i całych narodów. Naród wybrany zaczął rozumieć, że niewola babilońska jest konsekwencją odejścia od Prawa Bożego zawartego przede wszystkim w Dekalogu.

Niewola babilońska, która w istocie była deportacją kilku tysięcy osób z elity żydowskiej, skończyła się w roku 538 p. Ch. Wolność ofiarował Żydom Cyrus II Wielki – król Persji, która podbiła Babilon i pozwoliła Izraelitom na powrót do ojczyzny. Czas wygnania w Babilonii był dla Narodu Wybranego czasem pokuty i oczyszczenia. Żydzi uświadomili sobie, że byli niewierni Bogu i nie słuchali ostrzeżeń proroków. Żałowali za swoje grzechy i na nowo uwierzyli Bogu oraz Jego zbawczej miłości.

ZapamiętajNiewola babilońska trwała w latach 587 – 538. Jej bezpośrednią przyczyną polityczną była ekspansja militarna Babilonu i króla Nabuchodonozora II. Dla Izraelitów była ona jednak przede wszystkim przeżyciem religijnym, które przypomniało im o Bożej sprawiedliwości oraz o prawie Dekalogu. Żydzi zrozumieli, że Bóg, który jest miłującym Ojcem, w swoim

Tragedia narodu wybranego roz-poczęła się już po śmierci króla Sa-lomona (931 r. p. Ch). Królestwo Izraela rozpadło się na dwie części: Północne (Izraelskie), które już w 721 r. zostało zniszczone i podbi-te przez Asyrię oraz Południowe (Judzkie), które przetrwało ponad 130 lat dłużej. Po śmierci króla Sa-lomona naród wybrany popadał w wielkie zepsucie moralne. Oddawa-no cześć nie tylko Bogu Jahwe, ale także bożkom obcych państw: Ba-alowi i Asztarte – „Królowej nieba”, której nawet składano ofiary z ludzi. W Królestwie Południowym refor-mę religijną i polityczną próbowali

przeprowadzić król Jozjasz i prorok Jeremiasz. Kiedy upadała Asyria wycofująca się z Królestwa Północ-nego stać ich było nawet na zbrojne wystąpienie przeciwko postępują-cym wojskom egipskim. Miało to dać Izraelitom względny spokój i szansę na zjednoczenie królestwa. Na niewiele się to jednak zdało. Od roku 604 król babiloński – Nabu-chodonozor II, którego ambicją było podporządkowanie sobie całego Bli-skiego Wschodu, zaczął oblegać Je-rozolimę. Ostatecznie zniszczył on miasto, zbezcześcił świątynię, a naj-znamienitszych Izraelitów uprowa-dził w okolice Babilonu w roku 587.

Królewskie oraz wypowiedzi proroków. Zwracano szczególną uwagę na Bożą sprawiedliwość, budując przekonanie, że dosięga ona wszystkich, tak indywidualnie, jak i całych narodów. Naród wybrany zaczął rozumieć, że niewola babilońska jest konsekwencją odejścia od Prawa Bożego zawartego przede wszystkim w Dekalogu.

Niewola babilońska, która w istocie była deportacją kilku tysięcy osób z elity żydowskiej, skończyła się w roku 538 p. Ch. Wolność ofiarował Żydom Cyrus II Wielki – król Persji, która podbiła Babilon i pozwoliła Izraelitom na powrót do ojczyzny. Czas wygnania w Babilonii był dla Narodu Wybranego czasem pokuty i oczyszczenia. Żydzi uświadomili sobie, że byli niewierni Bogu i nie słuchali ostrzeżeń proroków. Żałowali za swoje grzechy i na nowo uwierzyli Bogu oraz Jego zbawczej miłości.

ZapamiętajNiewola babilońska trwała w latach 587 – 538. Jej bezpośrednią przyczyną polityczną była ekspansja militarna Babilonu i króla Nabuchodonozora II. Dla Izraelitów była ona jednak przede wszystkim przeżyciem religijnym, które przypomniało im o Bożej sprawiedliwości oraz o prawie Dekalogu. Żydzi zrozumieli, że Bóg, który jest miłującym Ojcem, w swoim

Wiara i życie Kościoła

Rozpoczął się czas niewoli, a dla Ży-dów czas fundamentalnej refleksji nad własną wiarą i historią. Na wygnaniu działali prorocy (Ezechiel, Daniel, Na-hum) , którzy wzywali naród wybrany do nawrócenia i powrotu do Bożego prawa. Izraelici zaczęli tworzyć kanon Pisma Świętego umieszczając w nim: Pięcioksiąg, Księgi Jozuego, Sędziów, Samuela i Królewskie oraz wypowie-dzi proroków. Zwracano szczególną uwagę na Bożą sprawiedliwość, bu-dując przekonanie, że dosięga ona wszystkich, tak indywidualnie, jak i całych narodów. Naród wybrany za-czął rozumieć, że niewola babilońska jest konsekwencją odejścia od Prawa Bożego zawartego przede wszystkim w Dekalogu.Niewola babilońska, która w istocie była deportacją kilku tysięcy osób z elity żydowskiej, skończyła się w roku 538 p. Ch. Wolność ofiarował Żydom Cyrus II Wielki – król Persji, która podbiła Babilon i pozwoliła Izraeli-tom na powrót do ojczyzny.

Czas wygnania w Babilonii był dla Narodu Wybranego czasem pokuty i oczyszczenia. Żydzi uświadomili sobie, że byli niewierni Bogu i nie słuchali ostrzeżeń proroków. Ża-łowali za swoje grzechy i na nowo uwierzyli Bogu oraz Jego zbawczej miłości.

Brama Isztar wzniesiona za Nabuchodono-zora II - obecnie w Muzeum Pergamońskim w Berlinie.

Prawosławna ikona z XVIII wieku przedstawiająca proroka Nahuma

Królewskie oraz wypowiedzi proroków. Zwracano szczególną uwagę na Bożą sprawiedliwość, budując przekonanie, że dosięga ona wszystkich, tak indywidualnie, jak i całych narodów. Naród wybrany zaczął rozumieć, że niewola babilońska jest konsekwencją odejścia od Prawa Bożego zawartego przede wszystkim w Dekalogu.

Niewola babilońska, która w istocie była deportacją kilku tysięcy osób z elity żydowskiej, skończyła się w roku 538 p. Ch. Wolność ofiarował Żydom Cyrus II Wielki – król Persji, która podbiła Babilon i pozwoliła Izraelitom na powrót do ojczyzny. Czas wygnania w Babilonii był dla Narodu Wybranego czasem pokuty i oczyszczenia. Żydzi uświadomili sobie, że byli niewierni Bogu i nie słuchali ostrzeżeń proroków. Żałowali za swoje grzechy i na nowo uwierzyli Bogu oraz Jego zbawczej miłości.

ZapamiętajNiewola babilońska trwała w latach 587 – 538. Jej bezpośrednią przyczyną polityczną była ekspansja militarna Babilonu i króla Nabuchodonozora II. Dla Izraelitów była ona jednak przede wszystkim przeżyciem religijnym, które przypomniało im o Bożej sprawiedliwości oraz o prawie Dekalogu. Żydzi zrozumieli, że Bóg, który jest miłującym Ojcem, w swoim

32

Niewola babilońska trwała w latach 587 – 538. Jej bezpośrednią przyczyną polityczną była ekspansja militarna Babilonu i króla Nabuchodonozora II. Dla Izraelitów była ona jednak przede wszystkim prze-życiem religijnym, które przypomniało im o Bożej sprawiedliwości oraz o prawie Dekalogu. Żydzi zro-zumieli, że Bóg, który jest miłującym Ojcem, w swo-im prawie ostrzega ich przed złem, które mogą na siebie ściągnąć. Ten sam Bóg wysyła do ludzi proro-ków, którzy przypominają o Prawie Jahwe. Wolność zwrócił Izraelitom perski król Cyrus, który podbił Babilon.

PSALM 137Nad rzekami Babilonu - tam myśmy siedzieli i płakali, kiedyśmy wspominali Syjon. Na topolach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy. Bo tam żądali od nas pieśni ci, którzy nas uprowadzili, pieśni radości ci, którzy nas uciskali: «Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni syjońskich!» Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej krainie? Jeruzalem, jeśli zapomnę o tobie, niech uschnie moja prawica! Niech język mi przyschnie do podniebie-nia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

Boże prawo chroni dzisiaj również nas przed złem, które możemy wyrządzić sobie, naszym rodzinom, narodowi i całemu światu. To zło nazywa się grzechem i jest największą niewolą, w którą popada człowiek. Również dzisiaj Bóg wysyła do nas proroków, którzy nam przypomi-nają o Bożym prawie i przestrzegają przed złem. Przypomnij sobie Dekalog, przeczytaj Błogosła-wieństwa Ewangeliczne i staraj się nimi kiero-wać przez całe życie. Boże prawo również Ciebie uchroni przed złem i jego konsekwencjami.

odcisk starożytnej monety z podobizną Nabuchodonozora II

Fragment hebrajskiego tekstu Księgi Wyjścia rozdz. 20

(Dziesięć Przykazań)

Zapamiętaj

Zastosuj

Pamiętaj także, że Pan Bóg czeka na nas zawsze w sakramencie pokuty i pojednania, aby wyzwalać z nas z niewoli grzechu.

Modlitwa

33Słowo Boga prowadzi lud Boży