problemy pielęgnacyjne w zespole depresyjnym wieku...
TRANSCRIPT
Problemy pielęgnacyjne w zespole depresyjnym wieku podeszłego
mgr Katarzyna Sachryn
specjalista w dziedzinie pielęgniarstwa psychiatrycznego
Wojewódzki Zespół Lecznictwa Psychiatrycznego w Olsztynie
Problemy pielęgnacyjne:
Problem I. Poczucie zmarnowanego „ przegranego”
życia – ujemny bilans życia:
pacjent depresyjnie ocenia własną osobę,
rzeczywistość, przyszłość a zwłaszcza przeszłość,
nie widzi żadnej perspektywy dalszego życia,
dotychczasowe życie jest pasmem
niepowodzeń, błędów i porażek zwiększającym
poczucie winy i beznadziejności.
Problem II. Poczucie osamotnienia i beznadziejności życia prowadzące do determinacji w dążeniu do śmierci:
pacjent czuje się samotny, opuszczony „ puste
gniazdo”,
towarzyszący brak perspektyw na przyszłość,
przygnębienie i smutek.
Problem III. Ryzyko popełnienia
samobójstwa (myśli i tendencje samobójcze):
niska samoocena- poczucie bezwartościowości,
beznadziejności i winy, przekonanie
o nieprzydatności,
nieprawidłowa interpretacja rzeczywistości,
wysoki poziom lęku w obawie o przyszłość,
urojenia depresyjne.
Problem IV. Przeżywanie dolegliwości
somatycznych:
intensywne odczuwanie bólów głowy, bólów
w obrębie kręgosłupa, stanów spastycznych
w jamie brzusznej, uczucie palenia, pieczenia,
świądu skóry.
Problem V. Zmniejszona lub brak zdolności
do samoopieki:
trudności w wykonywaniu czynności życia
codziennego z powodu zmniejszonej sprawności
fizycznej, zaburzeń poznawczych, trudności
w podejmowaniu decyzji, nieufność i lęk.
Problem VI. Pogorszenie zachowań adaptacyjnych
i izolacja społeczna:
tendencja do unikania i wycofywania się pacjenta z relacji społecznych,
pacjent staje się podejrzliwy wobec innych, niezdolny do zaspokojenia potrzeb życiowych.
towarzyszy poczucie odrzucenia i zagrożenia ze strony innych ludzi jak i negatywne przeżycia ( np. smutek, przygnębienie, obawa, lęk ),
brak lub zmniejszona zdolność komunikowania, utrudniony kontakt wzrokowy, obniżony nastrój,
Problem VII. Utrudnione komunikowanie:
zakłócenia w procesie przekazywania informacji z powodu zmian w OUN, objawów psychotycznych, nasilającego lęku, niskiej samooceny, obniżonego nastroju, postępującego procesu otępiennego i zaburzeń narządów zmysłu,
brak związków myślowych – rozkojarzone myślenie,
posługują się neologizmami, bezsensowne i niepowiązane wypowiedzi
(sałatka słowna), powtarzają zasłyszane słowa (echolalia).
Problem VIII. Zaburzenia myślenia i procesów poznawczych:
pacjenci przejawiają zaburzenia koncentracji
uwagi, zmniejszoną zdolność do wykonywania
złożonych zadań, podejmowania decyzji,
rozwiązywania problemów, myślenia
abstrakcyjnego czy liczenia.
Problem IX. Niska samoocena i bezsilność:
pacjent negatywnie ocena siebie, ma poczucie winy,
nadmiernie krytyczny wobec siebie i innych, brak zaufania i trudności w relacjach
społecznych. brak chęci do działania i podejmowania decyzji, nie dba o higienę i wygląd zewnętrzny, zależny
od innych.
Problem X. Zaburzenia odżywiania:
ograniczanie przyjmowanych pokarmów
i płynów,
treści urojeniowe „ zatrute jedzenie”,
zaburzenia pamięci,
poczucie bezsensu i beznadziejności,
brak energii,
współwystępowanie chorób somatycznych.
Problem XI. Zaburzenia snu utrudniające funkcjonowanie:
uczucie zmęczenia,
trudności w zasypianiu, budzenie się w nocy
lub wcześnie rano.
Problem XII. Upadki - potknięcia:
upadki zewnętrzne związane z otoczeniem np. wystające progi, śliska, nierówna powierzchnia podłogi, złe oświetlenie, schody, niedostosowane do stóp obuwie domowe,
upadki wewnętrzne zależne od osoby starszej np. upośledzona sprawność narządów zmysłu, przebyte choroby przewlekłe np. udar mózgu, schorzenia narządów ruchu, przyjmowane leki (benzodwuazepiny), hipoglikemia, hipotonia ortostatyczna.
Problem XIII. Upośledzone funkcjonowanie
i utrata kontroli nad własnym życiem:
zmniejszona lub utrata zdolności do
przypominania sobie imion, nazwisk, nazw
przedmiotów, utrata zdolności czytania,
zaburzenia orientacji,
zaburzenia pamięci i innych funkcji
poznawczych, zmniejszona lub utrata zdolności
do podejmowania decyzji i brania
odpowiedzialności za siebie.
Interwencje pielęgniarskie:
obserwujemy zachowanie i wypowiedzi pacjenta,
uważnie słuchamy, nie bagatelizujemy skarg
pacjentów,
dokonujemy oceny możliwości i ograniczeń
pacjenta,
zdobywamy zaufanie pacjenta, wzmacniamy
jego poczucie wartości , dostrzegamy
najdrobniejsze osiągnięcia,
Interwencje pielęgniarskie:
ograniczamy dostęp do niebezpiecznych
przedmiotów,
zachęcamy do zgłaszania pojawiających się myśli
i tendencji samobójczych;
udzielamy wsparcia emocjonalnego,
dotrzymujemy obietnic, wyrażając werbalnie
i niewerbalnie akceptację i szacunek,
Interwencje pielęgniarskie:
zachęcamy do aktywności dającej poczucie
zadowolenia i satysfakcji np. udział w zajęciach
grupowych w ramach terapii zajęciowej
w oddziale,
przypominamy o miejscu pobytu, respektujemy
przyzwyczajenia,
zachęcamy rodziny i bliskich osób do
odwiedzin, przynoszenia produktów lubianych
przez pacjenta,
Interwencje pielęgniarskie:
przechowujemy w bezpiecznym miejscu rzeczy
wartościowe,
umieszczamy zegar i kalendarz w widocznym
miejscu,
pacjentom leżącym zaspokajamy potrzeby
odżywiania, wydalania (bilans wodno-
elektrolitowy) i higieniczne z zapobieganiem
odleżynom, odparzeniom, przykurczom, zapaleniu
płuc czy zakrzepowemu zapaleniu żył,
Interwencje pielęgniarskie:
zachęcamy do współpracy i samodzielnego
wykonywania czynności dnia codziennego na
poziomie możliwości pacjenta.
motywujemy do jedzenia produktów
z zawartością błonnika jak i spożywania
większej ilości płynów,
monitorujemy wypróżnienia ( zaparcia),
monitorujemy masę ciała,
Interwencje pielęgniarskie:
obserwujemy pacjenta podczas spożywania
posiłków,
niwelujemy czynniki ryzyka upadku
w otoczeniu,
zwiększamy bezpieczeństwo pacjenta poprzez
zaopatrzenie go w sprzęt pomocniczy ( balkonik,
laska ).
nadzorujemy przyjmowanie leków i objawów
ubocznych,
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ