1

A E PREDIKOI

JEZUSI

ISLAMIN

?

Muhammad Solaiman

3

E drejta e autorit është e rezervuar për autorin, përveç atyre që duan ta shpërndajnë falas

Zoti i shpërbleftë të gjithë ata që kontribuan në shkrimin, rishikimin, ndryshimin, përkthimin dhe prinitimin e këtij

libri.

Përkthyer nga Festime Mehdiu

+37744626697 – festimemehdiu@hotmail.com

www.islamic-invitation.com

4

NË EMËR TË ZOTIT, TË GJITHËMËSHIRËSHMIT, MËSHIRËPLOTIT

A E PREDIKOI JEZUSI ISLAMIN? Muhammad Solaiman

Komisioni Ndërkombëtar i Shenjave të Shkencës

në Kur'an dhe Sunnet,

Dega e Taifit, Arabi Saudite

1. Hyrje 4

2. Islami 5

3. Bibla 7

4. A është Krishterimi i bazuar në mësimet e Jezusit? 11

5. Ndjekja e Jezusit dhe mësimeve të tij origjinale 22

6. A e praktikoi Jezusi Islamin? 29

7. Komploti që e falsifikoi Krishterimin 33

8. A e doni me të vërtetë Jezusin? 39

1. Hyrje

Katër Ungjijtë e Biblës tregojnë jetën, mësimet dhe misionin e Jezusit.

Sidoqoftë, nëse shkojmë në tërësi nëpërmjet këtyre Ungjijve, do të zbulojmë

se fjala “Krishterim” nuk përmendet as edhe një herë. Kjo ngre një pyetje të

rëndësishme: "A nuk u dërgua Jezusi (Isai) (paqja qoftë mbi të, PQMT) për

të predikuar religjionin e Krishterimit?"

Përgjigja për këtë pyetje gjendet në Ungjillin e Mateut (5:17), ku Jezusi

(PQMT) e shpalli qartë qëllimin e misionit të tij:

"Mos mendoni se unë kam ardhur për të shfuqizuar Ligjin ose Profetët;

Unë nuk kam ardhur për t'i shfuqizuar, por për t'i përmbushur ato."

Jezusi (PQMT), me fjalë të tjera, nuk u dërgua nga Zoti për të predikuar

Krishterimin në kuptimin e një feje të re dhe të ndryshme; misioni i tij ishte të

vazhdonte misionin e Moisiut (Musait) (PQMT) dhe zinxhirin e të gjithë

profetëve të mëparshëm të Zotit.

Misioni i të gjithë profetëve të Zotit, duke përfshirë edhe Jezusin (PQMT),

ishte t'u mësonin popujve të tyre se është Një Zot i cili nuk ka asnjë partner

dhe që t'i urdhërojnë ata që t’i binden Atij dhe t'i nënshtrohen Ligjit të Tij.

Prandaj, Jezusi (PQMT) nuk ishte një përjashtim mes tyre. Ai u dërgua tek

Hebrenjët, edhepse adhuronin një Zot, sepse nuk ishin të përkushtuar ndaj

Ligjit të Zotit dhe prandaj i quajti “delet e humbura të Izraelit”. (Matthew

15:24)

5

Prej nga pra, ka ardhur natyra trinore e Zotit (Zoti Atë, Zoti Bir dhe Zoti

Shpirti i Shenjtë)? Nga ku erdhi Mëkati Origjinal - dhe vuajtja dhe vdekja e

"birit hyjnor" të Zotit në kryq, si një shpërblesë për Mëkatin tonë Origjinal? A

ishin këto predikime nga Jezusi (PQMT) ose nga profetë të tjerë? Dhe a janë

gjetur ata në Ungjijtë?

Në këtë broshurë, do të përpiqemi t'u përgjigjemi këtyre pyetjeve. Ne do të

përdorim dëshmi të bazuara në Bibël për të demonstruar se, ndryshe nga ajo

që është propaganduar dhe mësuar për Jezusin (PQMT), ai predikoi

absolutisht adhurimin e Një Zoti dhe jo të Trinisë. Përveç kësaj, gjatë gjithë

misionit të tij, ai theksoi vëzhgimin e Ligjit të Zotit, të cilin ai u dërgua

fillimisht për të përmbushur, dhe ishte i përkushtuar ndaj tij, madje përpara

misionit të tij.

Ne gjithashtu do të zbulojmë se Jezusi (PQMT) nuk e diskutoi kurrë madje

as që e përmendi konceptin e "Mëkatit Origjinal" apo se ai u dërgua si një

shpërblesë për të vuajtur dhe për t'u kryqëzuar për këtë mëkat.

Së fundi, ne do të sigurojmë evidencë Biblike që të dëshmojë se Jezusi,

ashtu si të gjithë profetët e Zotit (PQMA), predikonte Islamin, dhe do të

tregojmë se si mesazhi i tij u shtrembërua.

2. Islami Me qëllim që të kuptojmë marrëdhënien midis asaj që predikoi Jezusi

(PQMT) dhe Islamit, duhet së pari të shpjegojmë shkurtimisht çka është

Islami.

2.1. Çfarë do të thotë Islami? Islami nënkupton "nënshtrim vetëm Zotit, pa shoqëruar me Të ndonjë

partner." Kjo fe ka qenë Rruga e Drejtë e Zotit. Filloi me lindjen e njerëzimit:

me Ademin dhe Havën. Ata u urdhëruan nga Zoti që të mos hanin nga një

pemë e caktuar në Parajsë. Me fjalë të tjera, Zoti donte që ata t’i

nënshtroheshin dhe t'i bindeshin Urdhërit apo Ligjit të Tij.

Që atëherë, bindja ndaj Ligjit të Zotit, që sipas përkufizimit është Islami,

ka qenë çështja kryesore e mesazhit të Zotit e transmetuar nga të gjithë

profetët dhe të dërguarit e Tij, duke përfshirë Nuhin, Ibrahimin, Davudin,

Musain, Isain dhe Muhamedin (PQMA) Kurdoherë që njerëzit devijuan nga

Islami, Zoti ua dërgoi atyre një nga profetët e Tij për t'i kujtuar ata që të

qëndronin fort në Rrugën e Tij të Drejtë.

"Feja e pastër me Zotin është Islami. Ata të cilëve u është dhënë Shkrimi

(Hebrenjët dhe Krishterët) ndryshuan vetëm pasi u erdhi dija. "(Kur’an, 3:19)

6

Prandaj, Jezusi (PQMT) u dërgua te delet e humbura të Izraelit (Matthew,

15:24), kur ata devijuan nga Ligji i Zotit, për t'i kthyer ata në rrugën e drejtë të

Zotit - dmth. në Islam.

Në Islam, ju e pranoni se "ka vetëm një Zot dhe Muhamedi është i

dërguari i Tij. "Gjithashtu duhet të besoni në Engjëjt e Zotit, të gjitha Librat e

shpallura origjinale, të gjithë të dërguarit e Zotit (si Nuhi, Ibrahimi, Musai,

Isai dhe më në fund Muhamedi, (PQMA) dhe në Ditën e Fundit. Besimi në

Një Zot është një instinkt i rrënjosur thellë në të gjithë, pavarësisht nga feja e

tyre. Prandaj edhe ata që janë politeistë (duke besuar në më shumë se një zot)

zakonisht besojnë në një Zot më të madh, dhe i asocojnë edhe zotër të tjerë

atij.

Në Islam, bërja shok tjetër zotit përveq Atij është një mëkat i madh. Zoti -

Krijuesi i Qiellit dhe Tokës - i Plotfuqishmi dhe i Gjithëdijëshmi nuk pranon

asnjë partner të shoqërohet me Të. Kjo është plotësisht e qartë përmes Biblës

dhe është konfirmuar nga Kur’ani, i shpallur profetit Muhamed (PQMT).

"Mos adhuroni perëndi të tjera, sepse Zoti, emri i të cilit është Xheloz, është

një Zot xheloz". (Exodus 34:14)

"Zoti nuk e falë bërjen shok me Të, por Ai i falë çdo gjë më pak se kjo atij që

Ai do. Kushdo që lidh ndonjë gjë me Zotin, ka krijuar një mëkat të

stërmadh. "(Kur'an, 4:48)

Nënshtrimi ndaj Zotit do të thotë ta duash Atë dhe ta programosh jetën

sipas Vullnetit të Tij, siç na mëson Profeti Muhamed (PQMT).

Nga ana tjetër, fjala Islam gjuhësisht do të thotë paqe dhe nënshtrim ndaj

Zotit. Adhurimi i Zotit dhe nënshtrimi ndaj Tij sjellin paqen e mendjes, paqen

e zemrës, paqen me veten dhe paqen me të tjerët. Nënshtrimi ndaj Zotit është

Rruga e Drejtë e Zotit dhe e vetmja mënyrë për të arritur lumturi të

qëndrueshme, të vërtetë në këtë jetë dhe në jetën e ardhshme.

2.2. Çfarë është unike për Islamin? Islami është feja e vetme sot e cila ka ruajtur besimin, ritualet dhe Librin e

Shenjtë të saj të pandryshuar.

Kur’ani i Lavdishëm, i cili është Libri Hyjnor i shpallur Profetit

Muhamed (PQMT), është ruajtur mirë, pikërisht siç është shpallur. Sapo u

shpallën ajetet e Kur'anit nëpërmjet engjëllit Xhibril tek Profeti Muhamed,

Ata u memorizuan përmendësh nga ndjekësit e tij dhe u regjistruan menjëherë.

Prandaj, ekziston vetëm një version i Kur'anit, në gjuhën origjinale të

shpalljes, që është arabisht.

7

Sot, miliona ose të paktën qindra mijëra prej 1.6 miliardë muslimanëve në

mbarë botën memorizojnë Kur'anin e Lavdishëm përmendësh, nga fillimi deri

në fund, pavarësisht kombësive të tyre ose gjuhëve amtare. Prandaj, për shkak

se Kur'ani është ruajtur autentikisht, nuk ka nevojë për një shpallje tjetër ose

një të dërguar të ri të Zotit.

Nga ana tjetër - ndryshe nga shkrimtarët e Ungjillit të cilët kanë injoruar

disa detaje të jetës së hershme të Jezusit (Isait), dhe përvojat e tij - të gjitha

detajet e traditës së Muhamedit, duke përfshirë edhe atë që ai bëri dhe tha,

kanë qenë të përpikta dhe plotësisht të ruajtura. Prandaj, Profeti Muhamed

(PQMT) ka vendosur një shembull në të gjitha aspektet e jetës për të ndjekur

muslimanët. Në fakt, ai na ka mësuar dhe demonstruar neve si mund ta

zbatojmë Islamin në botën reale.

3. Bibla Bibla është shkrimi i Krishterë, i cili përbëhet nga Dhiata e Vjetër dhe e

Re. Shkrimet e shenjta të Biblës shkruheshin në kohë të ndryshme nga autorë

të ndryshëm në vende të ndryshme, për një periudhë prej rreth 1,500

vjetësh.

Shumica e të Krishterëve besojnë se është ruajtur me saktësi gjatë epokës

dhe se dallimet tekstuale që ekzistojnë janë kryesisht të parëndësishme.

Megjithatë, Jeremiah, i cili ishte një nga profetët më të mëdhenj të Biblës

Hebraike (Dhiata e Vjetër), kishte një tjetër mendim dhe ai deklaroi se,

"Penda e rreme e shkruesve e ka bërë atë një gënjeshtër." (Jeremiah 8: 8)

"Mjerë ata që e shkruajnë Librin me duart e veta dhe pastaj thonë:" Kjo

është nga Zoti ". (Kur'an, 2:79)

Përveç kësaj, besimet e Krishtera - që numërojnë mbi 33.0001 - e pranojnë

Biblën si një burim kryesor për mësimet e Jezu Krishtit (PQMT).

3.1. Librat e Biblës Dhiata e Vjetër përbëhet nga 66 libra që bazohen në Biblën Hebraike. Ajo

u transmetua gojarisht për disa breza para se të punohej në shkrim.

Prandaj, natyrisht, gjatë viteve, librat e Dhiatës së Vjetër evoluan nëpërmjet

përkthimeve, shtesave dhe rishikimeve të panumërta.

Dhiata e Re përbëhet nga 27 libra: katër ungjijtë e Mateut, Markut, Lukës

dhe Gjonit, si dhe 23 librat e tjerë.

_______________________

Christian Encyclopaedia, Oxford Univ. Press, 2nd edition, 2001

8

Kur kisha i përpiloi ato, zgjodhi tekste të shkruara në gjuhën e vjetër

Koine greke dhe jo gjuhën aramaike të folur nga Jezusi (PQMT).

Figura 1: Bibla e Krishtere më e vjetër e njohur

(1.600 vjeçare) u gjet në një manastir në shkretëtirën

Sinai në Egjipt, mbi 160 vjet më parë. Ajo përfshin dy

libra që nuk janë pjesë e Dhiatës së Re zyrtare dhe së

paku shtatë libra që nuk janë në Dhiatën e Vjetër. Librat

e Dhiatës së Re janë në një rend tjetër dhe përfshijnë

korrigjime të shumta me dorë. Mungojnë fragmente të

rëndësishme që kanë të bëjnë me ringjalljen e

Jezusit.

http://www.codex-sinaiticus.net/en/codex/content.aspx

Përbërja e Dhiatës së Re u vendos zyrtarisht në Këshillin e Kartagjenës në

vitin 397. Megjithatë, teksti i saktë i ruajtur në dorëshkrimin e mëvonshëm

nuk është domosdoshmërisht identik me ato që ekzistonin në antikitet (Shih

figurën 1).Kopjet e dorëshkrimeve të zbuluara nuk pajtohen tërësisht

plotësisht, dhe tekstet madje mund të jenë kontradiktore.

Textus Receptus është një Dhiatë e Re Greke e shtypur dhe e botuar në

1516. Është një shkrim i përkthyer në gjuhë të ndryshme si në anglisht (King

James Bible), gjermanisht, spanjisht dhe rusisht.

3.2. A është Bibla vepra hyjnore e Zotit?

Le të rishikojmë pikat në vijim për të dyja: Dhiatën e Vjetër dhe Dhiatën e

Re, përpara se të vijmë në përfundime.

3.2.2. Dhiata e Vjetër

• Dhiata e Vjetër u transmetua fillimisht me gojë për brezat para se të

shkruhej. Dhiata e Vjetër ka evoluar nëpërmjet përkthimeve, shtesave dhe

rishikimeve të panumërta.

• Duke marrë parasysh kërkesat e Martin Lutherit, Kisha Katolike shqyrtoi

çështjen e Kanonit në Këshillin e Trentit (1545 dhe 1563). Këshilli me

votim (24 po, 15 jo, 16 abstenime) e aprovoi Biblën Katolike Romake

Kanon të tanishmen.

9

• Në vitin 1672, Sinodi i Jerusalemit pranoi Kanonin Ortodoks Grek, i cili

është i njëjtë me Kanonin Katolik Romak, përveç Psalmit 151, 1 Esdras, 3

Makabejve, 4 Makabejve dhe Psalmeve të Solomonit.

• Ka raste të fshirjes në Dhiatën e Vjetër. Për shembull, "Veprat e profetit

Nathan" dhe "Vizioni i Iddo Shikuesit" të përmendur në 1 Kronikat 29:29

dhe 2 Kronikat 9:29, repektivisht mungojnë.

3.2.2. Dhiata e Re

• Jezusi (PQMT) nuk ishte shkrimtari i Dhiatës së Re, apo ndonjë libri të

njohur

• Shkrimtarët e Dhjatës së Re nuk ishin dishepuj dhe as dëshmitarë

okularë të Jezusit (PQMT).

• Ungjijtë u regjistruan shumë kohë pas jetës së Jezusit (PQMT) në këtë

Tokë, sepse të Krishterët e hershëm gabimisht prisnin ardhjen e dytë të

Krishtit gjatë jetës së tyre. Prandaj, Ungjilli i Parë i Shkruar i Markut u

shkrua rreth vitit 70 pas Krishtit (dmth. 70 vjet pasi Jezusi supozohej se

kishte vdekur)

• 27 librat e Dhiatës së Re u afirmuan si autoritative nga Kisha pas

pothuajse katër shekujsh, nëpërmjet tre këshillave të mbajtura në vitet

363 dhe 397 pas Krishtit.

• Librat e Dhiatës së Re të zgjedhur nga Kisha u shkruan në një gjuhë të

vjetër greke, në vend të gjuhës aramaike të përdorur nga Jezusi

(PQMT).

• Ekzistojnë interpretime të ndryshme të gjuhës së vjetër greke të Dhiatës

së Re nga besime të ndryshme të Krishtera.

• Dhiata e Re përmban shumë kontradikta. Në figurën 2, ne paraqesim

shembujt.

• Dhiatës së Re i mungojnë disa libra (Figura 1), dhe disa vargje janë lënë

jashtë në përkthimet moderne (Tabela 1).

• Dhiata e Re ka vuajtur nga shtesat. Për shembull, Këshilli i parë i

Vatikanit (24 prill 1870) miratoi shtesa për Markun (v.16: 9-20), Lukën,

(22: 19b-20, 43-44) dhe Gjonin (7: 53-8: 11). Vargjet e teksteve nuk

ishin në dorëshkrimet e mëparshme. Ju lutemi referojuni fusnotave të

Biblës së Re Ndërkombëtare dhe Wikipedia.2345 _________________________________________

2 (https://www.biblegateway.com/passage/?search=John+7%3A53+&version=NIV)

3 https://www.biblegateway.com/passage/?search=Luke+22%3A43%E2%80%9344&version=NIV

4https://www.biblegateway.com/passage/?search=Mark+16:9-

5https://en.wikipedia.org/wiki/Development_of_the_New_Testament_canon

10

A është e mundur që një Libër Hyjnor i Zotit të jetë subjekt i debateve,

mosmarrëveshjeve, lëshimeve dhe shtesave?

Tabela 1: Disa shembuj të vargjeve të fshira nga përkthimet moderne të Biblës.

Pasazha Përkthimi i Biblës

NIV NASB NKJV REB HCSB EXB

Matthew 17:21 F B F F B F

Matthew 18:11 F B F F B F

Matthew 23:14 F B F F B F

Mark 7:16 F B F F B F

Mark 9:44 F B F F B F

Mark 9:46 F B F F B F

Mark 11:26 F B F F B F

Mark 15:28 F B F F B F

B, në kllapa (e vënë në dukje se shumica e dijetarëve biblikë sot besojnë se nuk ishin pjesë e tekstit origjinal);

F, heqje (e vënë në dukje në fusnotë)6

Figura 2: Bibla është plot kontradikta. Në vijim janë vetëm tre shembuj të

treguara për kryqëzimin e Jezusit (PQMT).

Jezusit iu ofrua të pijë

uthull (Matthew 7:48;

Luke 23:36; John

19:29)

Ajo ishte verë dhe

mirrë (Mark 15:23)

Simon i Cyrenes e

barti kryqin e Jezusit

(Matthew 27:32; Mark

15:21; Luke 23:26).

Jezusi e barti kryqin e

tij (John 19:17)

Që të dy ata që u

kryqëzuan me Jezusin

u tallën me të (Mathew

27:44)

Vetëm njëri u tall me

të dhe ai u qortua nga

tjetri (Luke, 23:39-42)

3.3. Një rrëfim i disa studiuesve të Krishterë Studiuesit që redaktuan Biblën e Re Amerikane kanë shprehur rrëfime të

sinqerta në paraqitjen e tyre të edicionit të vitit 2011. Më poshtë i

përmbledhim disa prej tyre. Fjalitë italike merren ashtu siç janë, fjalë për

fjalë, nga prezantimi i tyre.

• "Bibla është fjala e Zotit dhe fjala e njeriut".

• "Disa autorë zgjodhën tregime ekzistuese popullore dhe madje edhe

fabula të kafshëve për të nxjerrë pikat e tyre."

________________________________________________________________________

6https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Biblr_verses_not_included_in_modern_translations#Other

_English_translations

11

"Dhe unë qëndrova mbi rërën e detit dhe pashë një kafshë që ngrihej nga

Deti, që kishte shtatë krerë dhe dhjetë brirë.” (Revelations 13: 1)

• "Shkrimtarët e shenjtë i atribuojnë Zotit shumë karakteristika njerëzore."

Kjo është "e kushtëzuar nga koha dhe kultura".

• Ai që merr një fëmijë babilonas dhe e përplas atë në një shkëmb në

Psalmin 137: 8-9 është i bekuar. "Ndjenja, mendimi, poema e plotë është e

frymëzuar (udhëhequr) nga Zoti, megjithëse nuk është domosdoshmërisht e

vërteta e zbuluar".

"O bijë e Babilonisë, keni shkatërruar një ... i bekuar është ai që merr

foshnjat tuaja dhe i copëton ato kundër shkëmbinjve!" (Psalmi 137: 8-9)

• Përshkrimi i qiejve dhe tokës në Zanafillën, Kapitulli 1, nuk është

domosdoshmërisht një përshkrim i vërtetë. Është kushtëzuar nga koha dhe

kultura në të cilën është shkruar.

• "Gjatë leximit të Ungjijve, dallohen faktet historike nga përpunimi

teologjik".

• "Është e vështirë të dihet nëse fjalët ose thëniet që i atribuohen Jezusit

janë shkruar pikërisht ashtu siç i tha Ai".

• Gjenealogjia e Jezusit në Mateu (1: 1-17) nuk është një gjenealogji

absolutisht e vërtetë.

4. A bazohet Krishterimi në mësimet e Jezusit?

Të Krishterëve u thuhet se feja e tyre bazohet në mësimet e Jezusit

(PQMT). Megjithatë, kjo nuk është e vërtetë, sepse shumë nga besimet dhe

praktikat e të Krishterëve të sotëm nuk bazohen në Bibël dhe në mësimet dhe

praktikat e Jezusit.

4.1. Devijimi në besime Ne do të diskutojmë vetëm tre koncepte thelbësore të besimeve që

pranohen nga shumica e të Krishterëve, duke përfshirë Kishat Katolike,

Protestante dhe Ortodokse. Këto koncepte janë liria nga Ligji i Zotit, Trinia,

dhe Mëkati Origjinal.

12

4.1.1. Liria nga Ligji i Zotit

Siç u përmend më parë, nënshtrimi dhe zbatimi i ligjit të Zotit janë shumë

të rëndësishme, që nga koha e krijimit të Ademit dhe Havës. Zoti u dha urdhër

atyre të mos hanë nga pemët e ndaluara.

Për t’u siguruar që njerëzimi do të ishte i përkushtuar ndaj Ligjit të Zotit,

Zoti dërgoi një varg profetësh që i udhëhoqën njerëzit e tyre në Ligjin e Zotit

dhe u urdhëroi atyre t'i bindeshin dhe ta ndiqnin atë.

Rëndësia e përkushtimit ndaj Ligjit të Zotit shfaqet në vargjet e

mëposhtme nga Dhjatja e Vjetër dhe Dhiata e Re.

"I pëlqeu Zotit për hir të drejtësisë së tij për ta bërë ligjin e tij të madh dhe të

lavdishëm". (Isaiah 42:21)

"Është më e lehtë të kalojë qielli dhe toka, se sa një prerje e ligjit të dështojë."

(Luke, 16:17)

"Unë po ju them të vërtetën: derisa qielli dhe toka të zhduken, letra më e

vogël, goditja më e pakët ose stilolapsi, do të zhduken me çfarëdo mjeti nga

Ligji deri sa të arrihet gjithçka." (Matthew 5:18)

"Jo të gjithë ata që më quajnë "Perëndi" do të hyjnë në mbretërinë e Zotit, por

vetëm ai që zbaton Vullnetin e Atit tim në qiell". (Matthew, 7:21)

Nuk mjafton ta njohësh ligjin nëse nuk e zbaton atë. Prandaj Jezusi (PQMT) u

zemërua me shkruesit dhe Farisenjët që e njihnin Ligjin e Zotit, por ata nuk e

zbatuan atë. Jezusi (PQMT) e konsideroi atë si një hipokrizi. Ai donte që

pasuesit e tij të respektonin Ligjin e Zotit si në veprim ashtu edhe në shpirt.

A kishte ndonjë pikë për t'i fajsuar skribët dhe Farisenjët për hipokrizinë e

tyre, lidhur me ligjin, nëse misioni i Jezusit ishte t'i lironin ata nga ai?

"Ju gjithashtu dukeni të drejtë ndaj njerëzve, por brenda jush jeni plot

hipokrizi dhe pa ligj." (Matthew, 23: 25-28)

Jezusi (PQMT) gjithashtu e bëri zotimin ndaj Ligjit si një shenjë e dashurisë

së tij.

"Nëse më doni mua, zbatoni urdhërat e mia." (John 14:15)

Kënaqësia e Krishtit (PQMT) që pasuesit e tij do të ishin të përkushtuar ndaj

Ligjit të Zotit, e bëri atë, edhe pse ishte plot dashuri, të mallkojë ata që nuk e

zbatojnë atë ligj.

“Jo! Por kjo turmë që nuk di asgjë për ligjin - ka një mallkim mbi ata.“(John,

7:49)

13

"Mallkuar qoftë ai që nuk i konfirmon fjalët e këtij ligji duke i zbatuar ato.

Dhe gjithë populli do të thotë: "Amin". (Deuteronomy, 27:26)

"Shembulli i atyre që i besuan Tevratit, por pastaj nuk e mbajtën atë, është si

shembulli i gomarit që bart libra. I mjerë është shembulli i njerëzve që

mohojnë zbulesat e Zotit. Zoti nuk e udhëzon popullin keqbërës. "(Kur'an, 62:

5)

Për ironi, Pali jo vetëm që pohonte që Krishti i kishte liruar të Krishterët nga

Ligji i Zotit, por ai gjithashtu e konsideroi Ligjin e Zotit dhe urdhërimet e

Jezu Krishtit (PQMT) si mallkime mbi ne.

"Sepse për mëkatin nuk do të ketë mëshirë për ju, sepse ju nuk jeni nën ligj,

por nën hir". (Romans, 6:14)

“"Sepse nëpërmjet Jezu Krishtit ligji i Shpirtit që jep jetë ju ka çliruar nga

ligji i mëkatit dhe i vdekjes." (Romans, 8: 2)

"Prandaj, le ta lëmë doktrinën elementare të Krishtit dhe të vazhdojmë

pjekurinë, duke mos hedhur përsëri një themel pendimi nga veprat e vdekura

dhe nga besimi te Zoti." (Hebrews 6: 1)

"Të gjithë ata që mbështeten në respektimin e ligjit janë të mallkuar, sepse

është shkruar: 'Mallkuar qoftë ai që nuk vazhdon të zbatojë gjithçka të

shkruar në Librin e Ligjit'." (Galatians 3:10)

"Krishti na shpengoi nga mallkimi i ligjit duke u bërë një mallkim për ne,

sepse është shkruar:" Mallkuar qoftë ai që varet në dru ". (Galatians,3:13)

A ka kuptim të pretendosh se e do Jezusin (PQMT), dhe pastaj të

ndjekësh Palin, i cili mësoi një fe krejtësisht tjetër dhe shfuqizoi Ligjin e

Zotit?

4.1.2. Doktrina e Trinisë

Sipas Trinisë, Perëndia është tre individë të dallueshëm, bashkë-

ekzistues dhe bashkëpjesëtarë të përhershëm: Ati, Biri (Jezu Krishti) dhe

Shpirti i Shenjtë. Të tre personat janë të dallueshëm, por ata ende janë të "një

substance, thelbi dhe natyre".

Trinia ishte e diskutueshme në disa këshilla para se të miratohej zyrtarisht

disa shekuj pas kohës së Jezusit në Tokë (PQMT). Në 325, Këshilli i Nikeas e

miratoi Trininë dhe nocionin se Krishti është “Zoti i Zotit, Drita e Dritës, i

vetë Zotit, i lindur, i pa bërë, i të qenurit i një substance me Atin.” Në 381,

Këshilli i Kostandinopojës përcaktoi dhe afirmoi “Shpirtin e Shenjtë”, që

është pjesa e tretë e Hyjnisë.

14

Pasi që Adami u krijua, për mijëra vjet deri në ardhjen e Jezusit (PQMT)

nuk kishte asnjëherë aludim të një biri hyjnor të Zotit dhe një Shpirti të

Shenjtë hyjnor si pjesë e një Trinie hyjnore. Përkundrazi, Zoti gjatë gjithë

Dhiatës së Vjetër pohon se Ai është absolutisht Një Zot. Përveç kësaj, termi

"Trini" nuk u përmend asnjëherë nga Jezusi (PQMT) në Ungjill.

“Ju mund të dini dhe të më besoni Mua dhe kuptoni se Unë jam Ai. Para Meje

nuk ka pasur asnjë Zot të formuar dhe nuk do të ketë pas meje.”(Isaiah 43:10)

"Si mund të besoni pasi pranoni lavdi nga njëri-tjetri, por nuk kërkoni lavdinë

që vjen nga i vetmi Zot?" (John 5:44)

"Tani kjo është jeta e përjetshme: të njohin ty, të vetmin Zot të vërtetë, dhe

Jezu Krishtin që ti ke dërguar". (John 17: 3)

A do të besonim atë që tha Zoti dhe Jezusi për Njëshmërinë absolute të

Zotit, apo çfarë thotë Pali ose Kisha për natyrën e Tij të trinisë?

"Ata konsiderojnë si zotëra, në vend të zotit, shejtnin e tyre dhe murgët dhe

Mesihun të birin e Mejremes, kurse është urdhëruar t’i falen vetëm një Zoti.

Nuk ka Zot përveç Tij. Lavdi qoftë mbi Të; ai është shumë Lart mbi ata që e

shoqërojnë me Të. "(Kur’an, 9:31)

4.1.3. Mëkati Origjinal

Sipas Palit, nëpërmjet një njeriu (Adami), mëkati hyri në botë. Mëkati

Origjinal është strehuar në çdo pasardhës të Adamit; E gjithë raca njerëzore e

trashëgon atë nga momenti i ngjizjes në mitër.

"Sepse, ashtu si nga mosbindja e një njeriu (Adamit), shumë veta u bënë

mëkatarë, prandaj, me bindjen e një njeriu, shumë do të bëhen të drejtë"

(Romans 5:19).

Mëkati origjinal do të thotë që Zoti na dënon neve për një mëkat që kurrë

nuk e kemi kryer, dhe Ai e shlyen atë duke sakrifikuar Veten për mëkatin që

na dënoi.

Ne themi: Nuk ka Mëkat Origjinal, edhe Ademi (Adami) edhe Hava (Eva) u

penduan dhe u falën. Zoti është Falës dhe i Mëshirshëm.

"Pastaj Ademi mori fjalë nga Zoti i tij, kështu që Zoti i tij e fali atë (pranoi

pendimin e tij) Ai i pranon pendimet dhe është Më i Mëshirshmi." (Kur'an,

2:37)

"Zoti është i mëshirshëm dhe i dhembshur, i ngadalshëm në zemërim, plot me

dashuri." (Psalm 103: 8)

15

"Thuaj: ‘Oh, shërbëtorët e Mi, të cilët janë shkelur kundër vetvetes, mos e

humbni shpresën nga mëshira e Zotit, sepse Zoti i fal të gjitha mëkatet. Ai

është me të vërtetë Falësi, i Mëshirshmi’. "(Kur'an, 39:53)

4.1.3.1. Mëkati Original është një inovacion i shekullit të 2të

Doktrina e Mëkatit Origjinal u miratua në shekullin e 2-të nga Kisha dhe

bazohet në mësimet e Letrave të Palit.

"Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhuntia e Perëndisë është jeta e

përjetshme në Jezu Krishtin, Zotin tonë" (Romans, 6:23)

"Që Krishti vdiq për mëkatet tona sipas shkrimeve të shenjta dhe se ai u

varros dhe u ringjall të tretën ditë, sipas shkrimeve të shenjta." (1

Corinthians15: 3-4)

Dhiata e Vjetër, të cilën Jezusi (PQMT) u dërgua për të përmbushur,

mëson se njerëzit lindin pa mëkate.

“Biri nuk do të mbajë dënimin për paudhësinë e atit dhe ati nuk do të mbajë

dënimin për paudhësinë e birit; Drejtësia e të drejtit do të jetë mbi vete, dhe

ligësia e të pabesëve do të jetë mbi vete.”(Ezekiel 18:20)

Atëherë kush i dha Kishës së shekullit të dytë autoritetin për të shtuar

doktrinën e Mëkatit Origjinal?

Zoti nuk i ka dhënë askujt autoritetin për të ndryshuar Ligjin e Tij. As vetë

Jezusit (PQMT) nuk iu dha ky autoritet.

"Mos shto tek ajo që Unë të urdhëroj dhe mos hiq prej saj, por respektoni

urdhrat e Perëndisë, Zotit tuaj që unë po ju jap". (Deuteronomy 4: 2)

"Sepse unë [Jezusi] nuk flisja vetvetiu, por Ati që më dërgoi më urdhëroi të

thoja të gjitha ato që thashë." (John 12:49)

4.1.3.2. Mëkati Origjinal nuk bazohet në mësimet e Jezusit

Jezusi (PQMT) nuk përmendi asnjëherë ndonjë gjë lidhur më Mëkatin

Origjinal të Adamit dhe Evës dhe ai kurrë nuk përmendi se ai u dërgua të

vuante dhe të vdiste në kryq për të shpaguar Mëkatin tonë Origjinal.

Vargu i mëposhtëm i Ungjillit të Gjonit u pretendua t'i referohej Mëkatit

Origjinal dhe shpagimit:

"Të nesërmen Gjoni e pa Jezusin që po vinte drejt tij dhe tha:" Ja, Qengji i

Zotit, që heq mëkatin e botës! "(John 1:29)

16

Megjithatë, ky varg u deklarua nga Gjoni dhe jo nga Jezusi (PQMT).

Përveç kësaj, mund të kuptohej se, ashtu si të gjithë profetët, Jezusi (PQMT) u

dërgua për të hequr mëkatet e njerëzve duke i udhëzuar ata drejt Rrugës së

Drejtë të Zotit.

Sipas Ligjit të Zotit, të cilin Jezusi (PQMT) u dërgua për të përmbushur

"mosnjohja e atit nuk u trashëgua". (Ezekiel 18:20)

Veç kësaj, Jezusi (PQMT) theksoi se për Zotin që të na falë neve, ne duhet t'i

falim të tjerët.

"Dhe kur të luteni, nëse mbani diçka kundër dikujt, falni ata, që Ati juaj, që

është në qiej, t'ju falë mëkatet tuaja." (Mark 11:25)

"Sepse nëse i falni njerëzit kur mëkatojnë kundër teje, Ati juaj qiellor do t'ua

falë edhe juve." (Matthew 6:14)

"Falni dhe do të të faleni." (Luke, 6:37)

Nëse mëkatet tona tashmë janë falur nëpërmjet kryqëzimit të Jezusit

(PQMT), cili është qëllimi i shpresës për t'u falur nga Zoti?

4.1.3.3. Mësimet nga shëmbëlltyra e Lazarit

Në shëmbëlltyrën e njeriut të pasur dhe të varfër (Luke, 16: 19-31), Lazari

ishte një njeri i varfër i mbuluar me plagë duke pritur për të kënaqur urinë e tij

me atë që ra nga tryeza e njeriut të pasur. Kur vdiqën, njeriu i varfër u bart nga

engjëjt për të qenë me Abrahamin në Parajsë dhe njeriu i pasur u torturua në

ferr. I pasuri i kërkoi Abrahamit që të ketë mëshirë për të dhe të dërgonte

Lazarin të zhytte majën e gishtit të tij në ujë dhe të freskonte gjuhën e tij për të

lehtësuar agoninë e tij në flakët e Ferrit. Ai gjithashtu i kërkoi Abrahamit ta

dërgonte Lazarin që të paralajmëronte pesë vëllezërit e tij. Abrahami u

përgjigj: "Ata kanë Moisiun dhe profetët; Ata duhet t'i dëgjojnë ata. "Ai (i

pasuri) tha:" Jo, baba Abraham; nëse dikush shkon tek ata prej të vdekurish,

ata do të pendohen.” Ai i tha: “Nëse nuk dëgjojnë Moisiun dhe profetët, nuk

do të binden edhe nëse dikush ringjallet prej të vdekurve.” (Luke 16 : 29-31)

Vini re në këtë shëmbëlltyrë të Jezusit (Isait) (PQMT), nuk ka asnjë shenjë

të Mëkatit Origjinal. Në vend të kësaj, Jezusi (PQMT) na mëson se kriteri më

i rëndësishëm është t'i nënshtrohemi Ligjit të Zotit. Njeriu i pasur dhe

vëllezërit e tij duhet të kishin dëgjuar Moisiun (Musain) dhe profetët (PQMA)

nëse donin të pranoheshin në Parajsë.

Pse u dha kjo shëmbëlltyrë? Pa dyshim, Jezusi (Isai) dëshiron që ndjekësit

e tij të jenë të përkushtuar ndaj Ligjit të Zotit, të cilin ai u dërgua për të

17

përmbushur. Ai po ju paralajmëron që të mos dëgjoni dikë si Pali ose Kisha e

mëvonshme.

Doktrina e Mëkatit Origjinal, mesazhi themelor i shpagimit të Krishtit dhe

braktisja e Ligjit të Zotit - i shpikur nga Pali dhe i propaganduar nga Kisha -

nuk çon në Parajsë. Lazari shkoi në Parajsë, sepse iu bind Ligjit të Zotit dhe i

pasuri shkoi në Ferr, sepse nuk iu bind Ligjit.

4.1.3.4. Ne jemi lindur të pafajshëm

Të gjithë njerëzit janë të pafajshëm nga lindja dhe bëhen mëkatarë vetëm kur

me vetëdije kryejnë një mëkat. Ne të gjithë në mënyrë të barabartë kemi

tendencën për të qenë të drejtë apo të ligë dhe ne jemi udhëzuar përmes

Shpalljeve të profetëve, si Musai, Isai dhe Muhamedi (PQMA).

Jemi ne ata që kemi zgjedhur të jemi mirënjohës dhe të udhëhequr nga Ligji i

Zotit, që u është shpallur profetëve që të përfundojmë në Parajsë ose të mos i

bindemi ligjit të Zotit dhe të shkojmë në Ferr.

"Dhe shpirti dhe Ai që e përpjestoi atë, dhe e frymëzoi atë me ligësinë e tij dhe

me drejtësinë e tij. Është i suksesshëm ai që e pastron atë dhe i dështuar është

ai që e prish atë. "(Kur’an, 91: 7-10)

"Vërtet, Ne i treguam atij (njeriut) rrugën, qoft ai mirënjohës apo

mosmirënjohës." (Kur’an, 76: 3)

4.1.3.5. Mëkati origjinal kundërshton Hirin e Zotit

Sipas studiuesve të Krishterë, drejtësia e Zotit kërkon që të paguhet dënimi

për mëkatin. Prandaj, Jezu Krishti (PQMT) u ofrua si shlyerje për mëkatet në

mënyrë që të dyja, drejtësia dhe dashuria e Zotit të ishin ruajtur. Këshilli i

Firences (1442) deklaroi se ata që vdesin vetëm me Mëkatin Origjinal shkojnë

në Ferr, por me torturë të pabarabartë si ata që vdesin në mëkatin mortor.

Figura 4: Një citim nga Papa Pali II në librin e tij "Kalimi i Pragut të

“Mëkati Origjinal nuk është vetëm dhunimi i

urdhërave pozitiv të Zotit, por gjithashtu dhe mbi të

gjitha, dhunimi i vullnetit të Zotit i shprehur në atë

urdhër. Mëkati original ka për qëllim, atëherë, të

shfuqizojë Atërinë, duke i shkatërruar rrezet e tij të

cilat përshkojnë botën e krijuar, duke vënë në dyshim

të vërtetën për Zotin dhe duke lënë njeriun vetëm me

një sens të marrëdhënies pronar – rob.”

18

Shpresës", Random House, Inc., New York City, faqe 228, 1994.

Të paktën një formë e kësaj doktrine të Mëkatit Origjinal mësohet në

pothuajse çdo Kishë qëndrore. Studiuesit e Krishterë besojnë se jashtë Kishës

nuk ka shpëtim, prandaj ata që nuk pagëzohen, qoftë të rritur apo të lindur,

nuk do të gëzojnë shpëtimin.

Mëkati Origjinal do të thotë që çdo qenie njerëzore e lindur automatikisht

trashëgon një natyrë mëkatare në lindje dhe fajin e Mëkatit Origjinal të

Ademit dhe Havës.

Nëse kjo do të ishte e vërtetë atëherë çdo fëmijë që vdes përpara pagëzimit

do të shkonte në ferr. A është kjo e drejtë, ndonëse foshnjat nuk kanë kryer

mëkate dhe nuk kuptojnë se çfarë nënkupton pranimi ose refuzimi i Jezusit

(PQMT) si shpëtimtar?

Përkundrazi, Jezusi (PQMT) bëri prej fëmijëve një shembull pastërtie.

"Dhe ai thirri një fëmijë dhe e vendosi përpara tyre, duke thënë: 'Në të vërtetë

po ju them, në qoftë se nuk ktheheni dhe nuk bëheni si fëmijët, nuk do të hyni

në mbretërinë e qiejve' '. (Matthew 18: 2- 3)

Për shkak se disa të Krishterë e shohin këtë mizori të vështirë për t'u pranuar,

Teologët mesjetarë zhvilluan një teori se ferri i të porsalindurve është një

formë e zbutur e quajtur "limbo". Sidoqoftë, foshnjat janë ende të privuara nga

Parajsa.Për më tepër, limbo e foshnjave nuk konsiderohet doktrina zyrtare e

Kishës Katolike dhe as Kishës Ortodokse Lindore as Protestantizmit të cilët

nuk pranojnë konceptin e limbos së foshnjave.

A e konsideroni të drejtë që foshnjat që vdesin të papagëzuar të shkojnë në

ferr?

4.1.3.6. Mëkati Origjinal është një çështje e diskutueshme

Edhe Katolikët edhe Protestantët në Traditat Perëndimore pranojnë

Mëkatin Origjinal, bazuar në shkrimet e Agustinit të Hippos (354-430). Të

dyja grupet besojnë se foshnjat e papagëzuara shkojnë në ferr.

Në vitin 2007, Komisioni Teologjik Ndërkombëtar lëshoi një raport të ri,

të miratuar nga Papa Benedikti XVI, në të cilin ata thanë se ekziston një

mundësi që foshnjat e papagëzuara të mund të shkojnë në parajsë.

Disa studiues Protestantë besojnë se ata që vdiqën si besimtarë para

kryqëzimit të Jezusit (PQMT), banojnë në një vend të quajtur “Bosom i

Abrahamit”, i cili nuk është as Parajsa as Ferri.

19

Shumica e teologëve Lindorë hodhën poshtë çdo sugjerim se foshnjat kanë

lindur të prishura me mëkat. Shumica e të Krishterëve Ortodoksë mohojnë se

njerëzimi trashëgoi fajin nga dikush. Megjithatë, ata besojnë se njerëzimi i

mbart pasojat e Mëkatit Origjinal dhe jo fajin personal që lidhet me këtë

mëkat.

Kisha Ortodokse Lindore i kushton shumë vëmendje veprimit të Krishtit të

ringjallur për çlirimin e Adamit dhe Evës dhe figurave të tjera të drejta të

Dhiatës së Vjetër, si Abrahami dhe Davidi, nga Hades (Ferri).

Mund të përfundohet se Mëkati Origjinal është një inovacion i cili nuk

është i bazuar në Dhiatën e Vjetër dhe nuk u përmend asnjëherë nga Jezusi

(PQMT). Kjo është në kundërshtim me Pasionin e Zotit, Mirësinë, Drejtësinë

dhe Dashurinë dhe është aq mizor sa t'i privojë të porsalindurit e papagëzuar

nga Hiri i Zotit.

Prandaj, edhe pse Papa Pali II duhej të ishte një nga mbrojtësit e Mëkatit

Origjinal, ai e denoncoi atë. (Shih figurën 4)

4.2. Devijime në praktika Shumë rituale adhurimi të Krishterimit u prezantuan nga Kisha shumë

kohë pas Jezusit (PQMT). Këto rituale janë krejtësisht jobiblike dhe u

influencuan nga paganët e Perandorisë Romake në Europë, Afrikë dhe Azi.

Me fjalë të tjera, Kisha "Kristianizoi" disa rituale të ideologjive pagane

përreth, për të tërhequr anëtarët e tyre, siç tregohet në shembujt e mëposhtëm.

4.2.1. Rrëfimi i mëkateve një prifti

Koncepti i rrëfimit të mëkateve një prifti nuk u mësua nga Jezusi (PQMT)

në Bibël. Zoti i fal të gjitha mëkatet kur i rrëfejmë drejtpërdrejt tek Ai (1 John,

1: 9). Ne nuk kemi nevojë për ndërmjetësues mes nesh dhe Tij.

Isis duke ushqyer

Horus

Isis, Muzeu Ndërkombëtar

Arkeologjik i Athinës, Greqi

Isis, Muzeu Capitoline,

Romë, shekulli i 1-rëAD

20

Figura 5:Adhurimi i Isis i përhapur nëpër tërë botën Greko-Romake.

"Thuaj, ‘O robërit e Mi të cilët kanë bërë shkelje kundër vetvetes, mos e

humbni shpresën nga mëshira e Zotit, sepse Zoti i falë të gjitha mëkatet. Ai

është me të vërtetë Falësi, Mëshiruesi’. "(Kur'an, 39:53)

4.2.2. Ndërmjetësimi i shenjtorëve

Kishat Ortodokse Lindore, Ortodokse Orientale dhe Katolike Romake mbajnë

doktrinën e ndërmjetësimit të shenjtorëve.

Lutja për shenjtorët u huazua nga paganët për t'i tërhequr ata në Krishterim.

Kisha thjesht zëvendësoi perënditë pagane romake me shenjtorët e Krishterë.

Ndërmjetësimi i shenjtorëve nuk u përmend kurrë nga Jezusi (PQMT) dhe

kundërshton vargun e mëposhtëm të Biblës:

"Askush të mos gjendet midis jush që sakrifikon djalin ose vajzën e tyre në

zjarr, që praktikon shortin ose magji, interpreton shenjën ... ose që konsulton

të vdekurit. Sepse kushdo që i bën këto gjëra është i neveritshëm për Zotin

"(Deuteronomy 18: 10-12)

Logjikisht, kush ka autoritetin për të emëruar dikë si të shenjt? Përveç kësaj,

në mënyrë që një shenjt të dëgjojë të gjitha lutjet që i drejtohen atij, duhet të

posedojë atributet e gjithëdijshmërisë dhe gjithëpranueshmërisë, të cilat e

bëjnë atë një shok me Zotin.

Zoti është pranë nesh dhe nuk ka nevojë për shenjtorë si ndërmjetës. Ai

dëgjon lutjet tona dhe i falë mëkatet tona, pa marrë parasysh sa janë në numër

apo sa të mëdha janë.

"Dhe kur robërit e Mi të ju pyesin për mua, Unë jam afër; Unë i përgjigjem

lutjes së lutësit kur më lutet. Pra, le të kërkojnë prej Meje, dhe të besojnë në

Mua, që ata të udhëzohen me drejtësi. "(Kur'an, 2: 186)

4.2.3. Lutjet për Marinë

Të Krishterët Katolikë dhe Ortodoksë i luten Marisë si Mbretëresha e

qiellit dhe nëna e Zotit. Kjo fillimisht u praktikua në kohën e romakëve për

perëndeshën Isis të Egjiptit. Adhurimi i Isis u kombinua me adhurimin e burrit

të saj Osiris dhe të djalit të saj Horus, i cili përbënte një Trini të Lashtë

Egjiptiane, që i paraprinte Trinisë së Krishtere me mijëra vjet.

Adhurimi i Isis u përhap në të gjithë botën greko-romake (Figura 5). Për

shembull, kishte një festë fetare vjetore antike romake për nder të perëndeshës

Isis të paktën deri në vitin 416 pas Krishtit. Për të tërhequr adhuruesit e Isis në

21

Krishterim, Kisha e zëvendësoi atë me Marinë (PQMT). Prandaj, adhurimi i

Marisë nuk është Biblik, ka rrënjë në praktikat e lashta pagane egjiptiane dhe

kurrë nuk u mësua nga Jezusi (PQMT).

4.2.4. Konsumi i trupit dhe gjakut të Krishtit

Në Eukaristinë (Kungimi i Shenjtë a.k.a., Darka e Zotit, Sakramenti i

Sakramenteve), të Krishterët hanë bukë dhe pijnë verë (ose lëng rrushi) për të

simbolizuar trupin dhe gjakun e Jezusit. Kjo praktikë ka rrënjë në Mitraizëm,

e cila ishte një ideologji e popullarizuar në Perandorinë Romake në shekujt e

parë deri në shekullin e 5-të pas Krishtit.

Sipas Mitraizmit, zot i tyre Mithras ishte "i pranishëm" në mishin dhe

gjakun e demit dhe kur pasuesit e tij i konsumonin, atyre i’u dha shpëtimi.

Prandaj, demi u zëvendësua me Jezu Krishtin (PQMT), i cili konsiderohet nga

të Krishterët si Zoti në mish dhe buka dhe vera simbolizojnë trupin dhe gjakun

e Jezusit (PQMT) (Figura 6).

4.2.5. Festivalet

Për të bërë kompromis me paganët në mënyrë që ata të bëhen të Krishterë,

Kisha i’u bashkangjit festave të tyre dhe u dha atyre emra të rinj të Krishterë.

1. Krishtlindjet në Solstikun Dimror:

Jezusi lindi në vjeshtë, jo në dimër. Në solstikun e dimrit, paganët festonin

Ditën e Saturnalisë, e cila është ditëlindja e perëndisë së tyre të pafrenuar

të diellit, Sol Invictus. Solstiku dimëror është gjithashtu data e lindjes së

perëndive pagane Attis dhe Mithras.

2. Pashkët në Ekuinoksin Pranveror:

Ekuinoksi pranveror është koha kur paganët kishin festime në nder të

perëndeshës së pjellorisë Ishtar.

22

Figura 6: Krahasoni pamjet e Jezusit (lart) me ato të Mithras (poshtë).

Vini re ngjashmëritë e mahnitshme në darkën e fundit, në transportin e

një qengji dhe në ngasjen e një qerre dielli. A nuk e pasqyrojnë

ndikimin e Mitraizmit pagan në Krishterim?

3. Dita e St. John në Solistikun Veror:

Solistiku veror është koha kur paganët festonin festivalet e zjarrit, ose siç

quhet Litha.

4. St. Michael dhe Gjithë të Shenjtit në Ekuinoksin Vjeshtor:

Ekuinoksi vjeshtor është koha e festivaleve të Dionisit, festivalit të

Pomonas (perëndeshë romake e frutave dhe gjërave në rritje), dhe festivali

i Avalonit (festivali i verës dhe vjeljes së mollës).

A besoni se festivalet e Krishtere dhe festat pagane përputhen rastësisht, apo

kjo ishte planifikuar qëllimisht nga Kisha?

5. Ndjekja e Jezusit dhe mësimeve të tij origjinale

Është e vërtetë se kishte mijëra të dhëna të vërteta të Ungjijve dhe Kisha

shkatërroi shumicën e tyre dhe zgjodhi vetëm katër Ungjijtë - të shkruar

dhjetra vjet pas Jezusit - për t’u bërë kanonikë.

Megjithatë, ka vargje në katër ungjijtë kanonikë që ende pasqyrojnë

natyrën e vërtetë të Jezusit (PQMT) dhe mesazhin e tij origjinal. Këto vargje

janë koherente me mesazhin e predikuar nga të gjithë profetët e Zotit që i

paraprinin Jezusit dhe mesazhin e transmetuar nga Profeti Muhamed (PQMT).

Në këtë pjesë të broshurës do të përpiqemi të hulumtojmë disa prej tyre.

23

5.1. Zoti është një Jezusi, në disa vargje në Ungjijtë, thekson se Zoti është Një Zot dhe jo një

Zoti i tripjesshëm siç pretendohet nga Kisha.

"Më e rëndësishmja," iu përgjigj Jezusi, "është kjo:‘Dëgjo, o Izrael: Zoti,

Perëndia ynë, është një Zot ". (Mark 12:29)

"Tani kjo është jeta e përjetshme: që të njohin ty, të vetmin Zot të vërtetë, dhe

Jezu Krishtin që ti ke dërguar". (John 17: 3)

"Si mund të besoni pasi pranoni lavdi nga njëri-tjetri, por nuk kërkoni lavdinë

që vjen nga i vetmi Zot?" (John 5:44)

"O Profet (Muhamed) thuaj:’Unë jam vetëm një njeri si ju. Më është zbuluar

se Zoti juaj është Një Zot; Prandaj, merrni rrugën e Drejtë drejt Tij dhe lutuni

për faljen e Tij '. Mjerë ata që i lidhin zotat e tjerë me Të. "(Kur'an, 41: 6)

5.2. Përmbushja e Ligjit të Zotit Jezusi (PQMT) ishte i përkushtuar ndaj Ligjit të Zotit. Ai e mësoi këtë Ligj

në tempull dhe i urdhëroi ithtarët e tij që të ishin të përkushtuar ndaj tij. Nëse

Jezusi kishte qëllimin më të vogël për të shkatërruar ose shfuqizuar Ligjin e

Zotit, siç pohoi Apostulli Pal, pse ai ishte i etur për të mbajtur dhe dhënë

mësim për një Ligj të vjetëruar çdo ditë?

"Çdo ditë, Jezusi mësonte (Ligjin) në tempull." (Luke, 21:37)

Sepse Jezusi (PQMT), ashtu si të gjithë profetët e Zotit, i ishte kushtuar

Ligjit të Zotit, ai i urdhëroi në mënyrë eksplicite ndjekësit e tij që të rrinë në të

dhe as të mos mendojnë ndryshe.

"Pastaj Ne të kemi vënë ty (O Muhamed) në një rrugë të thjeshtë të

urdhërimit. Pra, ndiqe atë dhe mos ndiq dëshirat e atyre që nuk dinë.

"(Kur'an, 45:18)

"Kur besimtarët thirren tek Zoti dhe i dërguari i Tij për t’u gjykuar, ata thonë:

"Ne dëgjojmë dhe bindemi. "Dhe ata janë të suksesshëm." (Kur'an, 24:51)

“Mos mendoni se unë kam ardhur për të shfuqizuar Ligjin (Dhiatën e Vjetër)

ose Profetët; Unë nuk kam ardhur për t'i shfuqizuar, por për t'i përmbushur

ato. “(Matthew, 5:17)

24

Figura 7: Nëse Jezusi (PQMT) u dërgua për të shfuqizuar ligjin e Zotit ose të lirojë të Krishterët nga ai, cili ishte qëllimi i mësimit të tij çdo ditë në tempull?

“’Pse më pyetni mua për atë që është e mirë?’ U përgjigj Jezusi. 'Është vetëm

Një që është i mirë. Nëse doni të hyni në jetë, mbani urdhërimet '"(Matthew,

19: 117)

Kur'ani pohon se Jezu Krishti (PQMT) u dërgua për të konfirmuar Ligjin e

Zotit dhe kështu bëri edhe profeti Muhamed (PQMT).

"Dhe [unë (Jezusi) vij] për të konfirmuar atë që ishte para meje nga Tevrati

dhe për të bërë të ligjshme për ju disa nga ato që ishin ndaluar për ju. Dhe

unë kam ardhur tek ju me një shenjë nga Zoti juaj, kështu që druani Zotin dhe

më dëgjoni. "(Kur’an, 3:50)

"Nuk është për asnjë besimtar, burrë apo grua, kur Zoti dhe i Dërguari i Tij

kanë vendosur një çështje, të kenë lirinë e zgjedhjes në vendimin e tyre.

Kushdo që hedh poshtë Zotin dhe të Dërguarin e Tij ka humbur shumë larg."

(Kur'an, 33:36)

5.3. Jezusi ishte profet i Zotit

Të gjithë profetët u dërguan nga Zoti për të udhëhequr popujt e tyre në Rrugën

e Tij të Drejtë. Jezusi (PQMT) e bëri të qartë se ishte dërguar si një profet për

të udhëhequr delet e humbura të bijve të Izraelit. Prandaj, njerëzit e tij e

njohën atë si një profet të Zotit.

"Në të vërtetë, në të vërtetë, po ju them: Kush e dëgjon fjalën time dhe beson

në atë që më ka dërguar, ka jetë të përjetshme." (John 5:24)

"Jezusi u tha atyre:" Një profet nuk është pa nder, veçse në vendlindjen e vet

dhe në shtëpinë e vet. "(Matthew 13:57)

"Dhe turmat thonin:" Ky është profeti Jezus, nga Nazareti i Galilesë ".

(Matthew 21:11)

"Tani kjo është jeta e përjetshme: të njohin ty, të vetmin Zot të vërtetë, dhe

Jezu Krishtin që ti ke dërguar". (John 17: 3)

25

"Unë ju them të vërtetën, asnjë shërbëtor nuk është më i madh se zotëria i tij,

dhe asnjë i dërguar nuk është më i madh se Ai që e ka dërguar." (John 13:16)

Në vargjet e mëposhtme, Jezusi (Isai) (PQMT) theksoi se fjalët që ai i përcillte

ishin fjalët e Zotit dhe jo të tijat. A nuk është kjo puna e një profeti?

“Këto fjalë që dëgjoni nuk janë të miat; ato i përkasin Atit që më dërgoi.“

(John 14:24)

"Mesihu, i biri i Mejremes, nuk ishte më shumë se një lajmëtar; Shumë të

dërguar kishin kaluar tashmë para tij. Nëna e tij ishte një grua e vërtetë."

(Kur'an, 5:75)

"Dhe Ne dërguam, duke ndjekur gjurmët e tyre, Isain, birin e Mejremes, duke

konfirmuar atë që kishte ardhur para tij në Tevrat; Dhe Ne i dhamë atij

Ungjillin, në të cilin kishte udhëzim dhe dritë dhe duke konfirmuar atë që e

parapriu atë të Tevratit si udhëzim për të drejtët. "(Kur'an, 5:46)

5.4. Jezusi ishte një njeri i dërguar nga Zoti Jezusi u njoh nga njerëzit që të ishte një njeri i dërguar nga Zoti.

"Jezusi i Nazaretit ishte një njeri i dërguar nga Zoti për ju me anë të

mrekullive dhe shenjave që Zoti bëri ndër ju me anë të tij, siç e dini ju vetë."

(Acts 2:22)

"Vetë unë nuk mund të bëj asgjë; Unë gjykoj vetëm ashtu siç dëgjoj dhe

gjykimi im është i drejtë, sepse unë nuk kërkoj të kënaq veten time por Atë që

më ka dërguar. "(John 5:30)

"A ka ndonjë prej partnerëve tuaj të pohuar të Zotit, që udhëzon në të

vërtetën? Thuaj: "Zoti është Ai që udhëzon në të vërtetën!" A është ai që

udhëzon në të vërtetën më i denjë për t'u ndjekur, apo ai që nuk gjen

udhëzime, përveç nëse ai udhëhiqet? "(Kur'an, 10:35)

"Ata (Isai dhe Mejremja) që të dy hanin ushqim. Vëreni se si i sqarojmë ato

shpallje; pastaj vëreni se sa janë të zhgënjyer ata. "(Kur'an, 5:75)

"Ngjashmëria e Isait në sytë e Zotit është ajo e Ademit: Ai e krijoi atë nga

pluhuri dhe pastaj i tha atij:" Bëhu! "Dhe ai u bë." (Kur’an, 3:59)

5.5. Jezusi nuk ishte hyjnor

5.5.1. “Ati është më i madh se Unë”

"Unë po shkoj tek Ati, sepse Ati është më i madh se unë." (John 14:28)

26

"Pse më quan të mirë?Askush nuk është i mirë, përveç Zotit të vetëm. "(Mark

10:18)

"Ati im, që m’i ka dhënë ata mua, është më i madh se të gjithë; Askush nuk

mund t'i rrëmbejë ata nga dora e Atit tim ". (John 10:29)

"Në të vërtetë, Zoti është Zoti im dhe Zoti juaj, kështu adhuroni Atë. Kjo është

një rrugë e drejtë. "(Kur'an, 19:36)

5.5.2. Jezusi ishte një shërbëtor i Zotit

"Zoti i Abrahamit, i Isakut dhe Jakobi, Zoti i etërve tanë, ka përlëvduar

shërbëtorin e vet Jezusin." (Acts 3:13)

"Unë po ju them të vërtetën: asnjë shërbëtor nuk është më i madh se zotëria i

tij dhe asnjë lajmëtar nuk është më i madh se Ai që e ka dërguar atë." (John

13:16)

"Ja shërbëtori im (Jezusi) që unë kam zgjedhur" (Matthew 12:18)

A do ta zgjedhte Zoti Veten ose Birin e Tij të përjetshëm si shërbëtor, apo do

t’i zgjedhte profetët e Tij si shërbëtorët e Tij?

5.5.3. Jezusit i mungoi njohuria dhe autoriteti

"Por për atë ditë ose orë askush nuk e di, as engjëjt në qiell, as Biri, por

vetëm Ati" (Mark 13:32).

"Sepse unë [Jezusi] nuk flisja vetvetiu, por Ati që më dërgoi më urdhëroi të

thosha të gjitha ato që thashë." (John 12:49)

Nëse Jezusi (PQMT) ishte hyjnor, pse i mungonte njohuria dhe autoriteti?

5.5.4. Hyjnija e Jezusit bazohet në spekulime false

Studiuesit e Krishterë kanë pohuar se disa vargje në Ungjijtë nënkuptojnë

hyjninë dhe përjetësinë e Jezusit (PQMT).

"Në fillim ishte Fjala, dhe Fjala ishte me Zotin, dhe Fjala ishte Zoti. Ai

ishte në fillim me Zotin.Të gjitha gjërat u krijuan nëpërmjet Tij, dhe përveç

Tij, asgjë nuk erdhi në ekzistencë." (John 1: 1-3)

"Dhe tani, o At, më përlëvdo në praninë tënde me lavdinë që kisha pranë

teje para se të fillonte bota". (John 17: 5)

"Unë dhe Ati jemi një." (John, 10:30)

Nocioni i vargjeve të para (John, 1: 1-3) u deklarua nga Gjoni dhe jo nga

Jezusi (PQMT). Gjoni nuk ishte apostull, as edhe një dëshmitar okular i

Jezusit (PQMT). Ai shkroi Ungjillin e tij rreth 100 vjet pas Jezusi dhe ekziston

27

mundësia që ai të jetë ndikuar nga nocionet e Letrave të Palit, që i parapriu

Ungjillit të tij.

Përveç kësaj, shkrimet origjinale të Gjonit nuk ekzistojnë dhe për këtë

arsye nuk duhet të heqim dorë nga mundësia që "pena e rreme", e përmendur

në Jeremiah (8: 8), të ketë manipuluar këto vargje. Kjo mund të vërtetohet me

faktin se Gjoni në vargje të tjera në Ungjillin e tij, në mënyrë eksplicite

deklaroi se Zoti është një Zot (Lexo Gjonin, 5:44 dhe 17: 3 në seksionin 5.1).

Vargu i dytë do të thotë që Zoti e lavdëroi Jezusin ashtu siç bëri me të

gjithë profetët e Tij (PQMA) kur Ai planifikoi të krijonte njerëzimin dhe

botën.

Vargu i tretë (John, 10:30) mund të nënkuptojë që Jezusi (PQMT) është

një në qëllim me Zotin, sepse ai predikoi Rrugën e Drejtë të Zotit. Prandaj

Jezusi tha: "Si Ti, o At, je në mua dhe unë në Ty; që edhe ata të jenë një në

ne.”(John 17:21). Sigurisht, "një" në këtë varg do të thotë 'një në qëllim'.

"Dhe ata thonë:" Më i Mëshirshmi (Zoti) ka marrë (për Vete) një bir. ‘Me

siguri ju thoni një gjë të shëmtuar, me të cilën qiejt janë pothuajse të

shkatërruar, dhe toka e ndarë dhe malet e rrënuara; Se ata i përshkruajnë një

Mëshiruesi një bir, kur nuk është i përshtatshëm për (madhështinë e)

Mëshirëplotit që të marrë një bir. "(Kur'an, 19: 88-92)

5.6. Mrekullitë e Jezusit u bënë nga Vullneti i Zotit Ishte nga Vullneti i Zotit që Jezusi bëri mrekullitë e tij. Prandaj, Marku na

tregon se Jezusi nuk ishte në gjendje të shërojë një të verbër me përpjekjen e

parë (8: 22-26). A do të dështonte Zoti ose biri i Zotit për të shëruar një

burrë të verbër në përpjekjen e tij të parë?

"Por, në qoftë se i dëboj demonët me anë të Zotit, atëherë mbretëria e Zotit ka

ardhur mbi ty". (Luke, 11:20)

"Por në qoftë se unë i dëboj demonët me anë të Shpirtit të Zotit, atëherë

mbretëria e Zotit ka ardhur mbi ty". (Matthew 12:28)

"Jezusi i Nazaretit ishte një njeri i dërguar nga Zoti për ju me anë të

mrekullive dhe shenjave, të cilat Zoti i bëri ndër ju nëpërmjet atij, siç e dini ju

vetë." (Acts 2:22)

"Dhe Ai do t'i mësojë atij shkrimin dhe urtësinë, Tevratin dhe Ungjillin

dhe [ta bëjë] një lajmëtar për Fëmijët e Izraelit, [i cili do të thotë]," Vërtet,

unë kam ardhur tek ju me një shenjë nga Zoti juaj në atë që Unë të projektoj

për ju nga balta (që është) si forma e një zogu, pastaj marr frymë në të dhe

bëhet zogu me lejen e Zotit. Dhe unë i shëroj të verbërin dhe lebrozin, dhe unë

28

i jap jetën të vdekurit - me lejen e Zotit. Dhe Unë ju informoj juve për atë që

hani dhe atë që ruani në shtëpitë tuaja. Në të vërtetë, në këtë është një shenjë

për ju, nëse jeni besimtarë" (Kur'an, 3: 48-49)

Jezusi (PQMT) pranoi se ishte i aftë të bënte mrekulli vetëm me vullnetin

e Zotit dhe jo sepse ishte hyjnor. Interesante, ishte e qartë për ata që

dëshmojnë mrekullitë e tij se ai ishte një njeri i mbështetur nga Zoti (Veprat

2:22), dhe jo Vetë Zoti ose biri i Zotit.

5.7. Gjithkush është përgjegjës për veprat e tij Sipas Krishterimit modern, Jezusi vuajti, vdiq, u varros, zbriti në ferr dhe u

ngrit nga të vdekurit, të gjitha për të dhënë jetën e përjetshme dhe faljen e

mëkateve për ata që besojnë në të.

Ku tha Jezusi në Bibël se ishte biri i Zotit i cili u dërgua të vuante për faljen

e mëkateve? Përkundrazi, në Bibël si në Kur'an, të gjithë janë përgjegjës për

veprat e tyre.

"Biri nuk do të mbartë paudhësinë e atit, as ati nuk do të mbartë paudhësinë e

birit; drejtësia e të drejtit do të jetë mbi të dhe ligësia e të pabesit do të bie

mbi të". (Ezekiel 18: 20)

"Nuk do të dënohen me vdekje etërit për fëmijët e tyre, as fëmijët nuk do të

dënohen me vdekje për etërit e tyre; secili do të vdesë për mëkatin e vet.”

(Deuteronomy, 24:16)

"Asnjë shpirt nuk merr përveç asaj që pritet, dhe asnjë shpirt nuk i mban

ngarkesat e tjetrit." (Kur’an 6: 164)

"Kushdo që udhëzohet, udhëzohet vetëm për (përfitimin) e shpirtit të tij. Dhe

kushdo që gabon, gabon vetëm kundër tij. Dhe asnjë bartës i barrës nuk do të

mbajë barrën e një tjetri. Dhe Ne nuk do të dënonim derisa Ne të dërgonim

një lajmëtar. "(Kur'an, 17:15)

5.8. Dashuria e Jezusit kërkon bindje ndaj mësimeve të tij Jezusi (PQMT) theksoi dhe urdhëroi ndjekësit e tij, që e duan atë, t'i binden

mësimeve të tij dhe të mos mashtrohen nga një mesian i rremë, i cili mund të

vijë pas tij edhe pse mund të bëjë mrekulli të mëdha dhe mund të quhet

apostull.

"Kushdo që nuk më do, nuk do t'i bindet mësimeve të mia. Këto fjalë që

dëgjoni nuk janë të miat; ato i përkasin Atit që më dërgoi.”(John 14:24)

29

"Në atë kohë, nëse dikush do t'ju thotë: "Ja, këtu është Mesihu! "Ose: "Atje

është! "Mos i besoni. Për mesitë e rreme dhe profetët e rremë do të shfaqen

dhe do të bëjnë shenja e mrekulli të mëdha për të mashtruar, nëse është e

mundur, madje edhe të zgjedhurit. Ja, unë u’a kam thënë më parë. "(Matthew,

24: 23-25)

"Kini kujdes që të mos jeni të humbur; Sepse shumë do të vijnë në emrin tim ...

Mos shkoni pas tyre. "(Luke, 21: 8)

"O ju që besoni! Bindjuni Zotit dhe bindjuni të Dërguarit dhe atyre që janë në

pushtet mes jush. Dhe në qoftë se ju kundërshtoni ndonjë gjë, referojuni Zoti

dhe të Dërguarit, nëse besoni në Zotin dhe në Ditën e Fundit." (Kur'an, 4:59)

A është e drejtë pas gjithë këtyre paralajmërimeve të Jezusit të ndiqni një

Mesian të rremë, si Pali, megjithëse ai i braktis mësimet e Jezusit (PQMT)?

5. 9. “Bir i Zotit” është një metaforë Termi "bir i Zotit" përdoret në Bibël si një metaforë që i referohet profetëve

dhe madje secilit që është i drejtë. Prandaj, ne gjejmë disa "bij" të Zotit në

Bibël.

Në dy vargjet e mëposhtme, Zoti e konsideroi Davidin “birin” e Tij. A e

konsideruan atëherë Hebrenjët Davidin një bir hyjnor të Zotit?

"Unë do të shpall dekretin e Zotit. Ai më tha:" Ti (David) je Biri im; Sot unë

jam bërë ati yt ". (Psalms 2: 7)

"Unë do të jem Ati i tij, dhe ai do të jetë Biri im". (1 Chronicles, 17:13)

Jezusi (PQMT) deklaroi qartë se Zoti është Zoti i tij dhe Zoti i pasuesve të tij

dhe se Zoti është Ati i tij dhe Ati i pasuesve të tij.

"Unë po ngjitem tek Ati im dhe Ati juaj, te Zoti im dhe Zoti juaj." (John 20:17)

Si mundet Jezusi - si një bir i Zotit dhe Zot i mishëruar - të ketë një Zot, dhe

pse nuk konsideroheshin ndjekësit e tij hyjnor nëse Zoti është edhe babai i

tyre, gjithashtu?

"Dhe të Krishterët thonë:" Mesihu (Krishti) është biri i Zotit ". Kjo është ajo

që ata thonë me gojët e tyre, duke imituar thëniet e jobesimtarëve të

mëparshëm." (Kur'an, 9:30)

6. A e praktikoi Jezusi Islamin?

Jezusi (PQMT) ka lindur në një familje të Hebrenjëve që praktikonin

shërbimin e Zotit. Gjatë gjithë jetës së tij, ashtu si të gjithë profetët e Zotit, ai

30

predikoi adhurimin e një Zoti - siç shpjegojmë në pikat 4.2 dhe 5.1 në këtë

broshurë. Besimi në Një Zot është thelbësor në Islam.

"Perëndia nuk e falë shoqërimin e një shoku me Të, por Ai falë çdo gjë më

pak se kaq kujtdo që Ai do. Kushdo që lidh ndonjë gjë me Zotin, ka krijuar një

mëkat monstruoz. "(Kur'an, 4:48)

Veç kësaj, Jezusi (PQMT) u përkushtua ndaj Ligjit të Zotit dhe ua mësoi

atë "turmave" të deleve të humbura të Izraelit dhe u urdhëroi atyre ta zbatojnë

atë. Ai madje e mësoi ligjin e Zotit në tempull kur ishte i ri dhe para misionit

të tij. Në fjalimin e tij të fundit, Jezusi (PQMT), urdhëroi dishepujt e tij që të

jenë të përkushtuar ndaj ligjit të Zotit.

"Nëse më doni mua, ju do të mbani urdhërat e mia." (John 14:15)

Me përkufizim, Islami do të thotë të besosh në një Zot dhe t'i përmbahesh

Ligjit të Tij. Prandaj, për shkak se muslimanët praktikojnë monoteizmin dhe

përpiqen të mbajnë Ligjin e Zotit, ata janë pasuesit e vërtetë të Jezusit

(PQMT).

6.1. Lutjet

Në lutjet e tij, Jezusi (PQMT) pastronte disa pjesë të trupit të tij (James, 4:

8) për t’u përkulur fizikisht ose për të adhuruar Zotin (Matthew 26:38), siç

bëri Abrahami, Moisiu dhe Aaroni (Genesis 17: 3 , Numbers 20: 6). Ashtu si

Jezusi (PQMT), muslimanët luten pesë herë në ditë. Lutja e tyre paraprihet

nga abdesi dhe ata gjithashtu, përkulen dhe i përulen Zotit.

6.2. Jezusi nuk hëngri mish derri

Ngrënia e mishit të derrit është e ndaluar në Dhiatën e Vjetër. Jezusi

(PQMT) ishte i përkushtuar ndaj Ligjit të Zotit, prandaj ai dhe dishepujt e tij

të vërtetë, gjatë kohës së tij, kurrë nuk konsumuan mish derri. Muslimanët

gjithashtu respektojnë Ligjin e Zotit dhe nuk u lejohet të hanë mish derri.

"Nuk duhet të hani mishin e tyre apo të prekni trupat e tyre; ata (derrat)

janë të papastër për ju. "(Leviticus 11: 8)

"Të ndaluara për ju janë gjallesat e ngodhura, gjaku, mish i derrit, dhe

kafshët e dedikuara për tjetër përveç Zotit." (Kur’an, 5: 3)

Sidoqoftë, Pali i dha vetes autoritetin për të lejuar të Krishterët të hanë

mish derri, sepse ai besonte se ata nuk ishin më nën Ligjin e Zotit.

"Sepse Krishti është fundi i ligjit për drejtësinë për të gjithë ata që

besojnë." (Romans 10: 4)

31

6.3. Jezusi e ndaloi kamatën

"Mos merrni interes apo ndonjë përfitim nga ata, por kini frikë Zotin tuaj,

kështu që ata mund të jetojnë mes jush." (Leviticus 25:36)

"Por duani armiqtë tuaj, bëni mirë dhe jepni hua, duke mos pritur asgjë

në këmbim." (Luke, 6: 34-35)

Jezusi (PQMT) e respektoi Ligjin e Zotit (Leviticus 25:36) dhe e

konsideronte ngarkimin e ndonjë interesi për kreditë si mëkatare (Luke 6: 34-

35). Muslimanët e respektojnë Ligjin e Zotit dhe nuk marrin interes.

Megjithatë, për fat të keq, kjo nuk është vërejtur as nga Vatikani që

investon në skemat e interesit dhe kërkon që administratorët e Kishës të bëjnë

po kështu.7

6.4. Jezusi dhe pirja e verës

Pijet alkoolike janë padyshim të dëmshme. Ato marrin paratë tona dhe

dëmtojnë jetën tonë dhe shëndetin tonë. Sidoqoftë, çështja e pirjes së verës në

Bibël është e diskutueshme.

Libri Biblik në Proverbat është plot me paralajmërime kundër kënaqësisë

me verë dhe pije të forta (Proverbs, 20: 1, 21:17, 23: 29-35, 31: 4). Vera tallet

me ata që e përdorin (Proverbs 20: 1) dhe i shpërblen me mjerim, hidhërim,

grindje dhe plagë pa shkak (Proverbs 23:29, 30). Megjithatë, Bibla nuk thotë

se pirja është një mëkat. Përkundrazi, në disa vargje të tjera, Bibla flet për

verën në terma pozitiv (Ecclesiastes 9: 7, Psalm 104: 14-15, Amos 9:14).

A do ta kundërshtonte Zoti Veten ndonjëherë duke inkurajuar dhe ndonjëherë

duke dekurajuar pirjen? Ose, përndryshe, tregimet për pirjen në Bibël u

fabrikuan për disa arsye nga lapsa të rremë (Jeremiah 8: 8)?

Kthimi i ujit në verë nga Jezusi (PQMT) në dasmë ka më shumë gjasa për një

trillim, sepse:

Së pari: Historia përmendet vetëm në Ungjillin e Gjonit.

Së dyti: Jezusi (PQMT) ishte padyshim i vetëdijshëm për kthimin e shpinës

për të pirë (Proverbat më lartë) dhe kështu nuk do ta inkurajonte atë.

Së treti: Në historinë e Gjonit, Jezusi (PQMT) i foli vrazhdësisht nënës së tij

Marisë. Kjo nuk i përshtatet një profeti fisnik si Jezusi (PQMT).

_______________________ 7https://en.wikipedia.org/wiki/Usury#Usury_and_the_law , retrieved 6 August 2016

32

Figura 3: Kamata është një nga krimet kundër njerëzimit. Witzsche, A.F. (2003) Zbulimi i pafundësisë, vëllimi 1B: Krime kundër njerëzimit, Cygni Communications Ltd, North Vancouver, BC, Kanada

"O grua, çfarë ka të bëjë kjo me mua?" (John 2: 4)

"Dhe (Zoti) më ka bërë mua (Jezusin (Isain)) të bekuar kudo që të jem ... dhe i

bindur ndaj nënës sime, dhe Ai nuk më ka bërë mua një rebel të pabindur."

(Kur’an, 19: 31-32)

Së katërti: Edhe për hir të argumentit, duke e kthyer ujin në verë në dasmë

nuk do të thotë që Jezusi e pinte atë.

"Ata ju pyesin për pijet alkoolike dhe bixhozin. Thuaj: "Ka mëkat të madh në

to". (Kur'an, 2: 219)

6.5. Përshëndetjet Përshëndetja e muslimanëve është "paqja qoftë mbi ju". Kjo përshëndetje u

përdor nga të gjithë profetët e Zotit, si Davudi (PQMT) (1 Samuel, 25: 6).

Hebrenjët përdorin fjalën "Shalom" që do të thotë "paqe" në gjuhën hebraike.

Jezusi (PQMT) e mbajti këtë traditë përshëndetjeje (John 20:19, 21:26; Luke

24:36).

"Ndërsa ata ende po flisnin për këtë, vetë Jezusi qëndroi mes tyre dhe u

tha:’Paqja qoftë me ju’ ". (Luke, 24:36)

6.6. Lutjet dhe meditimi në vetmi Jezusi (PQMT) shmangej për t'u ulur në një vend të vetmuar - si një mal -

për t'u lutur (Matthew 14:23). Ndonjëherë edhe kaloi gjithë natën duke u lutur

dhe medituar (Luke 6:12).

Lutja vetëm, larg nga njerëzit e tjerë, u praktikua gjithashtu nga Profeti

Muhamed (PQMT) dhe nga muslimanët.

33

6.7. Jezusi asnjëherë nuk u përkul para një kryqi apo statuje Në të gjithë botën figurat dhe statujat e Jezusit, Marisë dhe shenjtorëve të

ndryshëm gjenden në shtëpitë dhe kishat e të Krishterëve. Në këto kisha,

njerëzit shpeshherë përkulen para këtyre statujave të Marisë dhe të Jezusit

(PQMA). Kjo është një shkelje e urdhërit të Zotit. Ai na ka ndaluar të

përkulemi para një idhulli, apo diqkaje të ngjashme.

"Mos bëni idhuj, mos ngrini figura ose gurë të shenjtë për vete, dhe mos

vendosni asnjë gur të gdhendur në vendin tuaj, që të përkuleni para tij. Unë

jam Zoti, Perëndia juaj "(Leviticus 26: 1)

"Nuk duhet të bëni për vete një idhull, as shëmbëlltyrë të asaj që është mbi

qiell, ose nën tokë ose në ujërat nën tokë. Ti nuk duhet t'i adhurosh ata, as t'u

shërbesh atyre.”(Exodus, 20: 4-5)

"Bir njeriu, këta njerëz kanë ngritur idhujt e tyre në zemrat e tyre dhe kanë

vënë para fytyrave të tyre pengesën e paudhësisë së tyre. A duhet të

konsultohem fare nga ata? "(Ezekiel 14: 3)

Pra, si mund të ndodhë që të Krishterët të shkojnë në kisha të kenë idhuj

dhe pastaj t'u luten atyre? Jezusi (PQMT) nuk u përkul kurrë para një kryqi

ose një statuje siç praktikohet zakonisht nga të Krishterët.

7. Si u fasifikua Krishterimi? Kjo fillimisht u iniciua nga Pali i cili predikoi mësimet fetare krejtësisht të

ndryshme nga ato të Krishtit (PQMT). Ky Krishterizëm i shtrembëruar Palin i

përshtatet Konstantinit I, Perandorit Romak pagan, i cili pretendonte

konvertimin e tij në Krishterim. Kisha kompromentoi pastaj Kostandinin dhe

formuloi Krishterimin e shtrembëruar Palin që u zbatua me ndihmën e

perandorit të fuqishëm.

7.1. Roli i Palit

Ashtu siç e përshkroi ai veten e tij në Dhiatën e Re, Pali ishte një Hebre dhe

një përndjekës i fuqishëm i të Krishterëve (Acts 8: 1-3; 9: 1).

"Dhe Sauli e miratoi vrasjen e tij nga ata (Stephen)." (Acts 8: 1)

"Unë i persekutova në këtë Mënyrë (të Krishterët e parë) deri në vdekje, duke

detyruar dhe duke vënë burra dhe gra në burgje." (Vep. 22: 4-5)

34

Figura 4: A u përkul Jezusi ndonjëherë para një statuje?

"Mos u bëj i degjeneruar të bësh për vete një idhull, shëmbëlltyrë të çfarëdo forme, qoftë i formuar si një burrë apo një grua" (Deuteronomy 4:16)

"Unë jam Zoti; ky është emri im! Unë nuk do t’ia jap lavdinë time askujt tjetër, as nuk do të ndaj lavdin tim me idhujt e gdhendur." (Isaiah 42: 8)

Pas ngritjes së Jezusit, Pali pohoi se ai ishte konvertuar në Krishterim, pasi

pa Jezus Krishtin (PQMT) në një vizion dhe ai e caktoi veten e tij apostull të

Jezusit (1 Corinthians 1: 1).

Për të tërhequr të kthyerit e rinj Johebrenj, Pali e përdori njohurinë e tij të

filozofisë greke stoike për paganizimin e Krishterimit. Prandaj, Krishterimi i

Palit ishte i pëlqyeshëm për paganët dhe ai e quajti veten "Apostulli i

Johebrenjve". Përkundrazi, Pali u refuzua nga dishepujt e vërtetë të Jezu

Krishtit (PQMT).

7.1.1. A është vizioni i Palit i besueshëm?

Ka tre tregime kontradiktore të historisë së shfaqjes së Jezusit (PQMT) tek

Pali në rrugën për Damask në Veprat 9:3-17; 22:6-21 dhe 26:12-18. Prandaj,

këto kundërthënie ngrenë dyshime rreth besueshmërisë së vizionit të Palit.

Për shkak se Pali ishte ballafaquar me dyshime, ai ishte i detyruar të mbronte

vet emrin e apostullit.Për shembull, lexo 1 Corinthians 9: 1 dhe 2 Corinthians

10-12.

"A nuk jam unë një apostull? A nuk e pashë Jezusin, Zotin tonë? "(1

Corinthians 9: 1)

"Por unë nuk mendoj se jam më inferior ndaj atyre ‘super apostujve’." (2

Corinthians 11: 5)

7.1.2. Incidentet e pyetjeve në Apostulshipin e Palit

Ndonëse Pali (dikur Sauli) ishte bashkëkohës i Jezusit (PQMT) në kohë

dhe vend, ai kurrë nuk e takoi atë. Për më tepër, nëse Jezusi - i cili supozohet

të jetë mishërues i Zotit dhe biri i Zotit - ishte i gatshëm të emërojë Palin

35

apostull, pse nuk e emëroi atë personalisht në vend që ta emërojë pas

ngjitjes së tij në një vizion të diskutueshëm?

Pas konvertimit të pretenduar në Krishterim dhe pretendimeve për shpallje

të drejtpërdrejta nga Jezu Krishti (PQMT), në vend që të bashkohej me

apostujt e Jezusit, ai shkoi në Arabi për të qëndruar për tre vjet. Pse iu shmang

Pali apostujve? Pse kishte grindjet ndërmjet apostujve të Jezusit që mbanin

mësimet e Jezusit dhe Palit? (Shih Galatians 1: 6, Galatians 2: 11-21, 2

Corinthians 11: 4-5)

Konvertimi i Palit thuhet se ndodhi në vitin 32 AD. Sidoqoftë, ai filloi

udhëtimin e tij të parë misionar në vitin 47 AD. Përsei mori kaq shumë kohë

për të filluar punën e tij misionare dhe shkrimin e Letrave të Tij?

Edhe pse Pali duhej të ishte apostull i Jezusit (PQMT), ai mezi përmendte

mësimet e Jezusit (PQMT) në Librin e tij. Si do të mundte apostulli i Jezusit

(PQMT) të përmendte rrallë mësimet e tij dhe të predikonte një doktrinë që

është kontradiktore me të?

7.1.2. Pali predikoi një religjion tjetër

Doktrinat e Palit bazohen në këto që vijojnë:

1) Hyjninë e Jezusit (PQMT) si Zoti dhe biri i mishëruar i Zotit.

2) Konceptin e Mëkatit Origjinal të trashëguar.

3) Shlyerjen e mëkateve nëpërmjet vuajtjes dhe vdekjes së Jezusit (PQMT).

4) Shpëtimin nëpërmjet besimit në Jezusin (PQMT) dhe jo veprat e Ligjit të

Zotit.

Këto doktrina janë inovacione, ato janë të papajtueshme me mësimet e Jezusit

dhe të gjithë profetëve të tjerë të Zotit (PQMA). Për më tepër, siç u përmend

më lart në seksionin 4.1.1, Pali e përmendi qartë se versioni i tij i përtërirë i

Krishterimit është më i mirë se Krishterimi i Jezusit, ndonëse ky i fundit u

zbulua nga Zoti.

"Jezusi i’u përgjigj atyre:" Mësimi im nuk është i imi, por i Atij që më ka

dërguar mua" (John 7:16)

A nuk është e qartë se Pali është një apostull i rremë që u përpoq të

shfuqizonte mësimet e Jezusit (PQMT) dhe të shkatërronte Krishterimin nga

brenda?

Jezusi (PQMT) në kthimin e tij të dytë nuk do të njihte pasuesit e

Krishtërimit të Palit:

36

"Atë ditë shumë njerëz do të më thonë:’Zot, Zot, a nuk profetizuam ne në

emrin tënd, a nuk i dëbuam demonët në emrin tënd dhe a kryem shumë vepra

të fuqishme në emrin tend?’ Dhe atëherë unë do t'u deklaroj atyre "Unë kurrë

nuk ju kam njohur; largohuni nga unë, ju njerëz të paudhësisë ''. (Matthew 7:

22-23)

7.1.3. Jezusi paralajmëroi për Palin

Megjithëse Jezusi (PQMT) i paralajmëroi pasuesit e tij të mëvonshëm për

mesitë e rreme si Pali, Kisha ka pasur sukses të mashtrojë të Krishterët që të

ndjekin versionin e shtrembëruar të Krishterimit të Palit.

"Ruhuni nga profetët e rremë, që vijnë te ju me rroba delesh, por përbrenda

janë ujqër grabitqarë." (Matthew 7:15)

"Kushdo që atëherë anulon një nga këto urdhërime më të vogla, dhe mëson

të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë, do të quhet më i vogli në mbretërinë e qiejve."

(Matthew 5:19)

"Kini kujdes që askush të mos ju mashtrojë juve. Shumë do të vijnë në emrin

tim, duke thënë: 'Unë jam ai' dhe do të mashtrojnë shumë.' (Mark 13: 5-6)

"Sepse do të dalin mesiah të rremë dhe profetë të rremë dhe do të bëjnë

shenja e mrekulli të mëdha për të mashtruar, po të ishte e mundur, edhe të

zgjedhurit." (Matthew 24:24)

7.2. Roli i Perandorit Konstandini I

Adhuruesi i diellit dhe Perandori Romak, Konstandini, pohoi gjithashtu se

kishte parë një vision, dhe prandaj vendosi të bëhej i Krishterë në vitin 312

AD. Pas konvertimit të tij në Krishterim, siç praktikohej normalisht në Romë,

Konstandini u bë Kryetar i Kishës, Dmth. "Pontifex Maximus". Ky tani

është titulli i Papës së Kishës Katolike Romake. Megjithëse Konstandini

është nderuar si një shenjtor i madh nga Ortodoksia Lindore, Katolikët

Bizantin dhe Anglikanët, konvertitmi i tij në Krishterim është i

diskutueshëm.

1. Konstandini u pagëzua 25 vjet pasi pohoi konvertimin në Krishterim

kur ishte në shtratin e vdekjes në vitin 337 AD.

2. Ai nuk e bëri Krishtërimin religjion shtetëror dhe lejoi festat dhe

praktikat religjioze pagane.

3. Ai vazhdoi të mbante monedha të shtypura me zotin e tij të diellit të

pamposhtur (Sol Invictus). (Figura 10)

37

4. Ai zëvendësoi Sabatin (të shtunën) me të dielën (ditën e zotit të tij të

dielli) si dita e adhurimit gjatë gjithë Perandorisë Romake.

Kur u bë Perandori Kontandin i Krishterë?

Konstantini ishte i shqetësuar për Perandorinë Romake. Ai e kuptoi se

Perandoria e tij ishte plakur dhe kishte nevojë shumë për një element të

mbijetesës. Ai e kuptoi se feja në rritje të shpejtë e Krishterimit mund të

unifikonte Perandorinë e Tij dhe t'i jepte atij momentin e duhur.

Krishtërimi e përforconte perandorinë e tij. Megjithatë, pas rreth një

dekade, ai zbuloi se mosmarrëveshja rreth hyjnisë së Jezusit mund të

kërcënonte sërish njësinë e Perandorisë së tij. Prandaj, Konstandini - nga

zgjuarsia e tij politike - kërkoi që Këshilli i Nikeas, në vitin 325AD, të zgjidhë

polemikat teologjike të hyjnisë së Jezusit.

Në Këshillin e Nikeas, perandori Konstandini kryesoi mbi 300 peshkopë

dhe udhëheqës të Kishës dhe kërkoi që ata të përcaktojnë, me shumicë

votash, pikërisht atë se kush është Jezu Krishti.

Për të kënaqur Kostandinin, i cili ishte i prirur ndaj Krishterimit të Palit,

Këshilli i Nikeas votoi me shumicë dërrmuese për hyjninë dhe përjetësinë e

Jezu Krishtit (PQMT) dhe pohoi Trininë.

Sipas Enciklopedisë Britannica:"Vetë Kostandini kryesoi, në mënyrë

aktive drejtoi diskutimet, dhe propozoi personalisht ... formulën e

rëndësishme që shpreh marrëdhënien e Krishtit me Zotin në besimin e nxjerrë

nga këshilli ... Mbizotëruar nga perandori, peshkopët, me vetëm dy

përjashtime, nënshkruan besimin, shumë prej tyre krejtësisht kundër prirjes

së tyre "(botim i vitit 1971, Vol. 6, 'Konstandini', fq. 386)

A do ta formësonte dikush besimin e tij sipas një vendimi të marrë me

votim në një Këshill të thirrur dhe të kryesuar nga një Perandor pagan i

papagëzuar?

7.3. Roli i Kishës Pas shekujsh të debateve dhe mosmarrëveshjeve, Kisha, me ndihmën e

Perandorit Kostandin, arriti të zëvendësonte Krishterimin e Jezusit me

Krishterimin e Palit. Natyra trinore e Zotit At, Zotit Bir dhe Zotit Shpirti i

Shenjtë u kristalizua në Këshillat e Nikeas dhe Konstandinopojës, të cilat u

mbajtën në vitin 325 dhe 381 AD.

38

Figura 10: Pas konvertimit të Konstandinit në Krishterim, ai vazhdoi të mbajë

monedha me zotin e tij të diellit (majtas). Ai thirri Këshillin e Nikeas (djathtas)

dhe përdori Kishën për të zbatuar hyjninë e Jezusit (PQMT).

Tabela 2: Datat e konvertimit të Palit dhe shkrimi i Letrave të Tij. Vini re se Letrat janë shkruar pas dy dekadave të konvertimit të pretenduar të tij. Vini re gjithashtu se Letrat paraprinë shkrimin e katër Ungjijve.

Bibla me 27 librat e Dhiatës së Re u përpilua nga Kisha dhe u autorizua në

fund të shekullit të katërt në Këshillat e Kartagjenës (397 AD). Kisha u

përpoq të shkatërronte të gjitha të dhënat e vërteta të Ungjillit - të shkruara në

gjuhën aramaike të Jezusit (PQMT) - dhe Ungjijtë e Mateut, Markut, Lukës

dhe Gjonit - të cilat u shkruan në greqisht (gjuha e Palit) - u konsideruan

kanonike. Këta shkrimtarë nuk ishin dëshmitarë okularë të Jezusit (PQMT)

dhe i shkruan Ungjijtë e tyre ndërmjet viteve 65 dhe 110 AD. Kjo garantoi se

ata ishin, të paktën deri në një farë mase, të ndikuar nga Letrat e Palit, të cilat

ishin shkruar më parë midis viteve 37 dhe 76 AD (Tabela 2).

Letrat e Palit Data e shkrimit -------------------------------------------------- 1. 1 Thessalonians A.D. 52 2. 2 Thessalonians A.D. 53 3. Galatians A.D. 53-54 4. 1 Corinthians A.D. 55-57 5. 2 Corinthians A.D. 56-57 6. Romans A.D. 57-58 7. Ephesians A.D. 61-62 8. Philippians A.D. 61-62 9. Colossians A.D. 61-62 10. Philemon A.D. 62 11. 1 Timothy A.D. 63-65 12. Titus A.D. 64-67 13. 2 Timothy A.D. 66-67

Incidenti Data ---------------------------------------------------- Ngritja e Jezusit A.D. 30-33 Konvertimi i dyshuar i Palit A.D. 31-36 Shkrimi i Letrave të tij të para A.D. 52

Ungjijtë Data e shkrimit

----------------------------------------- Mark A.D. 68-71 Mateu A.D. 70-100

Luka A.D. 80-100

Gjon A.D. 90-100

39

Përveç kësaj, për të siguruar pajtueshmërinë e Dhiatës së Re me

Krishtërimin e adoptuar të Palit, të paktën 13 nga 27 librat e përpiluar të

Dhiatës së Re u shkruan nga Pali (Tabela 2).

8. A e doni me të vërtetë Jezusin?

8.1. Ju nuk mund të duani Jezusin dhe të ndiqni Palin

Zoti e dërgoi Jezusin (PQMT) që t'i udhëzojë njerëzit në Rrugën e Tij të

Drejtë. Prandaj, mësimet e Jezusit dhe jo mësimet e Palit janë Rruga e

Drejtë e Zotit.

Ju mund, deri tani, të keni kuptuar se ju keni jetuar një gënjeshtër dhe ju

jeni duke mbajtur mësimet e rreme të Palit dhe jo mësimet e Jezusit.

"Po të mbani mësimin tim, jeni me të vërtetë dishepujt e mi." (John 8:31)

"Dhe kur Zoti të thotë, ‘O Isa (Jezus), biri i Mejremes (Marisë), a ti i the

popullit: "Më merrni mua dhe nënën time si zotër jo Zotin’"? Ai do të thotë,

'Lavdi qoftë me ty! Nuk ishte për mua të them atë që nuk kam të drejtë. Sikur

ta thosha, do ta kishit njohur atë. Ju jeni Njohësi i të fshehtave. Unë u kam

thënë atyre atë që ju më keni urdhëruar: ta adhuroni Zotin, Zotin tim dhe

Zotin tuaj."(Kur'an, 5: 116-117)

"O ithtarë të Librit (të Krishterë dhe Hebrenjë)! Pse e ngatërroni të vërtetën

me gënjeshtra, dhe paditur fshehni të vërtetën? "(Kur’an, 3:71)

"Thuaj:" O njerëz të Librit! Mos zmadhoni në fenë tuaj përtej të vërtetës dhe

mos ndiqni mendimet e njerëzve që kanë humbur më parë, dhe mashtruan

shumë dhe u larguan shumë larg nga rruga e drejtë."(Kur'an, 5:77)

8.2. Udhëzuesi drejt Rrugës së Drejtë të Zotit

Për shkak se mësimet e Jezusit (PQMT) ishin të shtrembëruara dhe të

përziera me nocionet e Palit dhe për shkak se Zoti na do dhe Ai dëshiron që ne

të mbajmë Rrugën e Tij të Drejtë, Ai dërgoi Profetin Muhamed (PQMT) që të

na udhëzoj përsëri në Rrugën e Tij të Drejtë.

Profeti Muhamed (PQMT) është pasardhës i Ibrahimit nëpërmjet birit të tij

Ismailit (PQMA). Në Bibël, ka premtime të bëra nga Zoti për Abrahamin dhe

profecitë e parathëna nga Moisiu dhe Jezusi rreth ardhjes së Muhamedit

(PQMA).

40

8.3. Muhamedi është profeti i vëllezërve Ibrahimi kishte dy gra, Sarën dhe Haxheren. Biri i tij i parë u lind nga

Haxherja dhe u quajt Ismail (Genesis, 16:15). Pas trembëdhjetë vjetësh, një

vëlla i Ismailit u lind nga Sara dhe u quajt Is-hak. Sipas Biblës, fëmijët e Is-

hakut dhe Ismailit (PQMA) janë vëllezër.

"Dhe Ismaili do të banojë në prani të të gjithë vëllezërve të tij." (Genesis,

16:12)

"Dhe Ai [Ismaili] vdiq në prani të të gjithë vëllezërve të tij." (Genesis 25:18)

Muhamedi (PQMT), pra, është një pasardhës nga vëllezërit e Izraelitëve.

Në Ligji i Përtërirë (Deuteronomy)18:18, Zoti i tha Moisiut:

"Unë do t'iu ngre një Profet nga vëllezërit e tyre, si ty, dhe do t'i vë fjalët e

mia në gojën e tij; Dhe ai do t'u flasë atyre gjithçka që unë do t'i urdhëroj".

Profeti i vëllezërve të Izraelitëve që kishte shpalljen e Zotit (Kur'anin) në

gojën e tij ishte Profeti Muhamed (PQMT). Në Veprat 13:22-23, Pali e

keqinterpretoi këtë profeci si referencë ndaj Jezusit (PQMT). Megjithatë,

Jezusi (PQMT) është nga Izraelitët dhe jo nga vëllezërit e Ismailit.

Është interesante, që t’i mashtrojnë të Krishterët dhe t'i largojnë ata nga

Profeti Muhamed (PQMT), disa përkthime të kohëve të fundit e zëvendesuan

termin 'vëllezër' me 'mes bijëve të tyre të Izraelit' dhe 'fshatarëve'.

"O Profet (Muhamed), Vërtetë, Ne të dërguam ty si dëshmitar, bartës i një

lajmi të mirë dhe një Paralajmërues; dhe një predikues për Zotin me lejen e

Tij dhe një dritë të shpërndarë." (Kur'an, 33: 45-46)

8.4. Profecia e Jezusit për Muhamedin Në fjalimin e tij të fundit, Jezusi (PQMT), u tregoi ithtarëve të tij rreth

ardhjes së Ndihmësit dhe i urdhëroi ata ta ndiqnin.

"Dhe unë do t'i lutem Atit, dhe ai do t'ju japë një Ndihmës tjetër që ai të

qëndrojë përgjithmonë me ju." (John 14:16)

"Është për të mirën tuaj që unë të largohem, sepse nëse unë nuk largohem,

Ndihmësi nuk do t'ju vijë; por, po të shkoj, unë do ta dërgoj atë tek ju". (John

16: 7)

“Kur të vijë Shpirti i së Vërtetës, ai do t'ju udhëheqë në të gjithë të vërtetën;

sepse ai nuk do të flasë me autoritetin e vet. Ai do të flasë nga çdo gjë që

dëgjon (nga Zoti), dhe ai do t'ju tregojë gjërat që do të vijnë. Ai do të më

lavdërojë mua, sepse ai do të marrë atë që është e imja dhe do t'ua

kumtojë.”(John 16: 13-14)

41

Ndihmësi në vargjet e mësipërme u përkthye nga"Parakleta" e vjetër Koine

Greke.

Parakleta vjen nga fjala greke Koine παράκλητος (paráklētos), që mund të

nënkuptojë “ai që ngushëllon ose rehaton, ai që inkurajon ose ngre lart, pra

freskon, dhe / ose ai që ndërmjetëson në emrin tonë”. Parakleta zakonisht

konsiderohet të jetë Shpirti i Shenjtë e cila është kreu i tretë i Trinisë.

Sidoqoftë, Ndihmësi është në të vërtetë Profeti Muhamed (PQMT) dhe jo

Shpirti i Shenjtë, sepse:

Termi "Parakletë" do të thotë gjithashtu i lavdërueshëm, që është një nga

emrat e Profetit Muhamed (PQMT).

1. "Një Ndihmës tjetër": do të thotë se Ndihmësi do të ishte si Jezusi

(PQMT); pra një njeri dhe jo një shpirt.

2. "Nëse unë nuk largohem, Ndihmësi nuk do të vijë": Shpirti i Shenjtë

ishte rreth kohës së Jezusit (PQMT). Për shembull, ai ishte dëshmitar i

pagëzimit të Jezusit (John 1: 29-33). Prandaj, ai tashmë ka ekzistuar dhe

nuk ka nevojë të vijë pas Jezusit (PQMT).

3. "Që ai të qëndrojë përgjithmonë me ju": Rruga e Drejtë e Zotit në formën

e Kur'anit dhe tradita e Profetit Muhamed (PQMT) janë ruajtur në mënyrë

të përpiktë për të qëndruar me ne.

4. "Ai nuk do të flasë me autoritetin e tij, por gjithçka që ai dëgjon (nga

Zoti) ai do të flasë": Sipas konceptit të Trinisë, Shpirti i Shenjtë është

personi i tretë i Zotit, dhe prandaj, ai duhet të ketë autoritetin e plotë të

Zotit në vend që të dëgjojë dhe të përmbajë atë që ka dëgjuar. Nga ana

tjetër, Profeti Muhamed (PQMT) i dëgjoi ajetet e Kur'anit nga engjëlli

Xhibril.

5. "Ai do të më lavdërojë mua": Si profet i Islamit, Jezusi (Isai) (PQMT)

përmendet 25 herë në Kur'an dhe më shumë se 1.6 miliardë Muslimanë e

besojnë, e duan, e respektojnë dhe e lavdërojnë atë. Kurdoherë që

Muslimanët e dëgjojnë emrin e tij thonë, "Paqja qoftëme të!".

6. "Ai do të marrë atë që është e imja dhe do t'ua kumtojë": Pas

shtrembërimit të Krishterimit dhe të mësimeve të Jezusit (PQMT) nga Pali

dhe Kisha, ishte Muhamedi (PQMA) ai që i ktheu mësimet e Islamit të

predikuara nga Jezusi (PQMT).

"Ata që e ndjekin të Dërguarin, profetin e paarsimuar (Muhamedin), të

cilin ata e gjejnë të shkruar në atë që kanë nga Tevrati dhe Ungjilli, i cili u

urdhëron atyre atë që është e drejtë dhe i ndalon ato që janë të gabuara

42

dhe i bën të ligjshme për ata gjërat e mira dhe e ndalon për ta të keqen

dhe e heq nga ata barrën e tyre dhe prangat që ishin mbi ta. Pra, ata që i

besuan atij, e nderuan atë, e mbështetën atë dhe ndoqën dritën që u zbrit

me të - janë ata që do të jenë të suksesshëm. "(Kur'an 7: 157)

8.5. Nëse e doni Jezusin pasojeni Muhamedin – Shpirtin e së Vërtetës

Nëse me tëvërtetë besoni në Zot dhe e doni Jezusin (PQMT), lirojeni veten

nga mësimet e Palit dhe të Kishës dhe kthehuni tek mësimet e Jezusit.

“Në qoftë se e mbani mësimin tim, jeni me të vërtetë dishepujt e mi. Atëherë

ju do ta njihni të vërtetën dhe e vërteta do t'ju lirojë.” (John 8: 31-32).

Nëse e doni Jezusin (PQMT), dëgjoni urdhërin e tij të fundit dhe besoni në

Profetin Muhamed, Shpirtin e së Vërtetës, i cili afirmoi mësimet e Jezusit dhe

ju solli juve Rrugën e Drejtë të Zotit, e cila është ruajtur pikërisht siç është

shpallur dhe garanton gëzimin tuaj në këtë jetë dhe në jetën e ardhshme.

"Por, kur të vijë Ai, Shpirti i së Vërtetës, Ai do t'ju udhëzojë në gjithë të

vërtetën; Sepse Ai nuk do të flasë me iniciativën e Tij, por gjithçka që Ai

dëgjon (nga Zoti), Ai do të flasë dhe Ai do t'ua zbulojë juve atë që do të vijë.

Ai do të më përlëvdojë, sepse Ai do të marrë prej Meje dhe do t'ua zbulojë."

(John 16: 13-14)

"A është ai i cili ka vdekur, pastaj Ne i kemi dhënë jetë dhe i kemi bërë atij një

dritë me të cilën ai ecën në mesin e njerëzve, si ai që është në errësirë të plotë

dhe nuk mund të dalë prej saj?" (Kur'an 6: 122 )

"Thuaj:" Zoti im më ka udhëzuar në një Rrugë të drejtë, një fe të drejtë,

besimin e Ibrahimit Monoteistit (besimi në një Zot), i cili nuk ishte politeist

(besimi në më shumë se një Zot). Lutja dhe adhurimi im, dhe jeta ime dhe

vdekja ime, janë të përkushtuara ndaj Zotit, Zotit të botëve. Asnjë shok nuk e

ka Atë. Kështu, unë jam i urdhëruar, dhe unë jam i pari i atyre që

nënështrohen'. Thuaj: "A duhet të kërkoj Perendi tjetër pos Zotit kur Ai është

Zoti i të gjitha gjërave?" Asnjë shpirt nuk merr përveç asaj që është e duhur

dhe asnjë shpirt nuk e bart barrën e tjetrit. Pastaj, te Zoti juaj është kthimi

juaj, atëherë Ai do t'ju informojë në lidhje me mosmarrëveshjet tuaja."

(Kur'an, 6: 161-164)

43

A E PREDIKOI

JEZUSI

ISLAMIN

?

Muhammad Solaiman

44

A E PREDIKOI JEZUSI ISLAMIN?

Jezusi (paqja qoftë mbi të, PQMT) është dërguar - si të

gjithë profetët e Zotit - t'u mësojë njerëzve se Zoti është Një

dhe ne duhet t'i nënshtrohemi Ligjit të Tij.

"Më e rëndësishmja," u përgjigj Jezusi, "është kjo:"

Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, Zoti është një ". (Mark,

12:29)

"Mos mendoni se unë kam ardhur për të shfuqizuar

ligjin ose profetët; Unë nuk kam ardhur për t'i shfuqizuar, por

për t'i përmbushur ato.” (Matthew, 5:17)

Megjithatë, pas Jezusit (PQMT), Pali i Tarsusit, i cili

torturonte të Krishterët, pretendonte kthimin e tij në

Krishterim. Përveç kësaj, ai pretendonte se kishte pasur

zbulesa të drejtpërdrejta nga Jezusi (PQMT), dhe kështu

formuloi një Krishterim të ri Palin.

Sipas Krishterimit Palin, Jezusi (PQMT), i cili u dërgua

si një profet i Zotit, u bë biri hyjnor i Zotit i cili u dërgua si

shpërblim për shpagimin e Mëkatit Origjinal të Adamit dhe

Evës. Veç kësaj, në vend të përmbushjes së ligjit të Zotit,

Jezusi (PQMT) pohohej se i kishte çliruar të Krishterët prej

tij.

Për fat të keq, Perandori Romak Konstandini ishte i

prirur ndaj Krishterimit Palin dhe Kisha e miratoi atë për

ta kënaqur dhe për ta zbatuar atë me ndihmën e tij.

Prandaj, ajo që kemi sot është një Krishterim Palin dhe jo

Krishterim origjinal.

Në këtë broshurë, ne japim dëshmi të mjaftueshme,

bazuar në Bibël, se - ashtu si të gjithë profetët - Jezusi

(PQMT) mësoi edhe Njëshmërinë e Zotit edhe angazhimin

ndaj Ligjit të Tij, të cilat, sipas definicionit, janë thelbi i

religjionit ISLAM.

2

A E PREDIKOI JEZUSI ISLAMIN?

Jezusi (paqja qoftë mbi të, PQMT) është dërguar - si të

gjithë profetët e Zotit - t'u mësojë njerëzve se Zoti është Një

dhe ne duhet t'i nënshtrohemi Ligjit të Tij.

"Më e rëndësishmja," u përgjigj Jezusi, "është kjo:"

Dëgjo, o Izrael: Zoti, Perëndia ynë, Zoti është një". (Mark,

12:29)

"Mos mendoni se unë kam ardhur për të shfuqizuar

ligjin ose profetët; Unë nuk kam ardhur për t'i shfuqizuar, por

për t'i përmbushur ato.” (Matthew, 5:17)

Megjithatë, pas Jezusit (PQMT), Pali i Tarsusit, i cili

torturonte të Krishterët, pretendonte kthimin e tij në

Krishterim. Përveç kësaj, ai pretendonte se kishte pasur

zbulesa të drejtpërdrejta nga Jezusi (PQMT), dhe kështu

formuloi një Krishterim të ri Palin.

Sipas Krishterimit Palin, Jezusi (PQMT), i cili u dërgua

si një profet i Zotit, u bë biri hyjnor i Zotit i cili u dërgua si

shpërblim për shpagimin e Mëkatit Origjinal të Adamit dhe

Evës. Veç kësaj, në vend të përmbushjes së ligjit të Zotit,

Jezusi (PQMT) pohohej se i kishte çliruar të Krishterët prej

tij.

Për fat të keq, Perandori Romak Konstandini ishte i

prirur ndaj Krishterimit Palin dhe Kisha e miratoi atë për

ta kënaqur dhe për ta zbatuar atë me ndihmën e tij.

Prandaj, ajo që kemi sot është një Krishterim Palin dhe jo

Krishterim origjinal.

Në këtë broshurë, ne japim dëshmi të mjaftueshme,

bazuar në Bibël, se - ashtu si të gjithë profetët - Jezusi

(PQMT) mësoi edhe Njëshmërinë e Zotit edhe angazhimin

ndaj Ligjit të Tij, të cilat, sipas definicionit, janë thelbi i

religjionit ISLAM.