plany i programy studiÓw stacjonarnych i … · 17. podstawy konstrukcji maszyn ... z...

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE

WYDZIAŁ MECHANICZNY

PL A N Y I PROGR A M Y

S T U D I ÓW S TA C J ON A R N YC H

I S T OPN I A

KIERUNEK – MECHATRONIKA SPECJALNOŚĆ – ELEKTROAUTOMATYKA OKRĘTOWA

Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego

30.05.2012 r. – obowiązują od roku akademickiego 2012/2013

SZCZECIN 2012

Programy zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego w dniu 30.05.2012 r.

– obowiązują od roku akademickiego 2012/2013 2

Redakcja

Wydziałowa Komisja ds. Dydaktyki w składzie:

Dziekan Wydziału Mechanicznego dr hab. inż. Cezary Behrendt, prof. nadzw. AM,

Prodziekan ds. Studiów Stacjonarnych dr hab. inż. Artur Bejger,

Prodziekan ds. Studiów Niestacjonarnych i Praktyk dr inż. Piotr Treichel,

Prodziekan ds. Nauki dr hab. inż. Zbigniew Matuszak, prof. nadzw. AM,

dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz, prof. nadzw. AM,

dr hab. inż. Daniela Szaniawska, prof . nadzw. AM, dr inż. Zenon Grządziel ,

dr Janusz Chrzanowski, dr inż. Maciej Kozak, dr inż. Leszek Chybowski,

mgr inż. Paweł Krause.

Redakcja techniczna

mgr inż. Irena Hajdasz



Spis treści

Karta zmian .................................................................................................................. 5

Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika studia pierwszego

stopnia – profil praktyczny na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej

w Szczecinie ................................................................................................................. 7

Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych pierwszego stopnia

Akademii Morskiej w Szczecinie ................................................................................ 15

Plan studiów stacjonarnych pierwszego stopnia .......................................................... 17

Przedmioty realizowane w ramach specjalności Elektroautomatyka Okrętowa

1. Język angielski* ............................................................................................................ 19

2. Wychowanie fizyczne .................................................................................................. 27

3. Podstawy ekonomii ...................................................................................................... 33

4. Nauka o pracy i kierowaniu* ........................................................................................ 36

5. Ochrona własności intelektualnej ................................................................................ 39

6. Matematyka .................................................................................................................. 42

7. Fizyka ........................................................................................................................... 53

8. Automatyka i robotyka* ............................................................................................... 60

9. Języki programowania ................................................................................................. 66

10. Teoria sterowania* ....................................................................................................... 71

11. Materiałoznawstwo okrętowe* ..................................................................................... 75

12. Wstęp do mechatroniki* ............................................................................................... 81

13. Mechanika .................................................................................................................... 84

14. Mechanika płynów ....................................................................................................... 92

15. Wytrzymałość materiałów ........................................................................................... 96

16. Grafika inżynierska* ..................................................................................................... 104

17. Podstawy konstrukcji maszyn ...................................................................................... 109

18. Inżynieria wytwarzania ................................................................................................ 116

19. Podstawy elektrotechniki i elektroniki* ....................................................................... 123

20. Podstawy informatyki .................................................................................................. 130

21. Komputerowe wspomaganie w mechatronice* ............................................................ 134

22. Metrologia i systemy pomiarowe* ............................................................................... 138

23. Organizacja nadzoru* ................................................................................................... 143

24. Technologie informacyjne* .......................................................................................... 147

25. Napędy hydrauliczne* .................................................................................................. 150

26. Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* ........................................... 155

27. Systemy automatyki okrętowej* .................................................................................. 159

28. Zaawansowane systemy informatyczne ....................................................................... 163

29. Technologia remontów ................................................................................................ 169

30. Termodynamika techniczna ......................................................................................... 178

31. Elektrotechnika okrętowa* ........................................................................................... 184

32. Automatyka okrętowa* ................................................................................................. 190

33. Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych ............................................................ 195



34. Użytkowanie paliw i środków smarnych .................................................................... 201

35. Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych* .................................. 205

36. Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* ............................................................... 210

37. Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* ................................................................. 218

38. Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* .................................................................... 222

39. Maszyny i urządzenia okrętowe* ................................................................................. 227

40. Ochrona środowiska morskiego* ................................................................................. 232

41. Wiedza okrętowa* ........................................................................................................ 236

42. Robotyka ..................................................................................................................... 240

43. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* ................................................. 244

44. Siłownie okrętowe* ...................................................................................................... 249

45. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* ............................................................... 257

46. Aparaty wysokich napięć* ........................................................................................... 265

47. Seminarium dyplomowe .............................................................................................. 271

Praktyki

48. Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) .............................................. 276

49. Praktyka pływania (standardy STCW) ........................................................................ 284

50. Praca dyplomowa inżynierska ..................................................................................... 289

* – zawiera treści programowe STCW



Karta zmian

Data Treść zmiany Uwagi

18.06.2013 r.

Zmiana nazwy przedmiotu 33 z Chemia materiałów

i cieczy eksploatacyjnych na Chemia techniczna

wody, paliw i smarów oraz zmiana w treściach pro-

gramowych tego przedmiotu

Strony 291–300



Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika

studia pierwszego stopnia – profil praktyczny

na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Szczecinie

1. Umiejscowienie kierunku w obszarze

Kierunek Mechatronika należy do obszaru kształcenia w zakresie nauk technicznych.

Profile

W ramach tego kierunku na studiach pierwszego stopnia zdefiniowany został profil prak-

tyczny.

2. Kierunkowe efekty kształcenia

Absolwent studiów pierwszego stopnia kierunku Mechatronika o profilu praktycznym

posiada kwalifikacje absolwenta o profilu ogólnoakademickim.

Jednocześnie przy spełnieniu wymagań określonych rozporządzeniem Ministra Infra-

struktury w zakresie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy, uzyskuje kwalifika-

cje uprawniające do pełnienia na statku funkcji oficera elektroautomatyka okrętowego w dzia-

le maszynowym na poziomie operacyjnym. Posiada kompetencje zgodne z wymaganiami

Konwencji STCW IMO.

Absolwent kierunku Mechatronika o profilu praktycznym:

• ma wiedzę w zakresie podstawowych nauk technicznych i innych obszarów nauki,

przydatną do formułowania i rozwiązywania zadań związanych z elektrotechniką i au-

tomatyką okrętową;

• ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z elektro-

techniką, elektroniką i automatyką;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie modelowania i komputerowej analizy ukła-

dów elektrycznych i elektronicznych;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie projektowania i eksploatacji sieci kompute-

rowych;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie analizy i projektowania mikroprocesoro-

wych systemów sterowania;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie projektowania układów do pomiaru wielko-

ści elektrycznych i nieelektrycznych oraz systemów kontrolno-pomiarowych;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie eksploatacji systemów operacyjnych i in-

formatycznych;

• posiada wiedzę i umiejętności w zakresie zastosowań technologii cyfrowego przetwa-

rzania sygnałów;

• posiada szczegółową wiedzę związaną z niektórymi obszarami elektrotechniki, elek-

troniki i automatyki okrętowej;

• posiada wiedzę i umiejętności bezpośrednio związane z eksploatacją, diagnostyką

i konserwacją urządzeń elektrycznych na statkach.

Dodatkowo, absolwent kierunku Mechatronika o profilu praktycznym:

• potrafi dokonać wstępnej oceny ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich;

• ma kompetencje wiązane z kontrolą eksploatacji statku i ochroną osób na nim prze-

bywających;

• potrafi dokonać analizy sposobu funkcjonowania i ocenić – w zakresie wynikającym

z elektrotechniki i automatyki okrętowej – istniejące rozwiązania techniczne: urządze-

nia, obiekty, systemy, procesy itp.;

• potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym

oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim morskim (Maritime English);



• ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związane z pra-

cą zespołową i dbaniem o bezpieczeństwo załogi i statku;

• ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków dzia-

łalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowie-

dzialności za podejmowane decyzje;

• rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych

i osobistych;

• posiada praktykę zawodową: warsztatową elektryczną i mechaniczną oraz praktykę

morską na statkach szkolnych i handlowych.

W opisie kierunku uwzględniono wszystkie efekty kształcenia występujące w opisie

efektów kształcenia dla obszaru studiów technicznych.

Objaśnienie oznaczeń:

K_ (przed podkreślnikiem) – kierunkowe efekty kształcenia

W – kategoria wiedzy

U – kategoria umiejętności

_K (po podkreślniku) – kategoria kompetencji społecznych

T1P – efekty kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk

technicznych dla studiów pierwszego stopnia – profil prak-

tyczny

01, 02, 03 i kolejne – numer efektu kształcenia

Symbol

Efekty kształcenia dla kierunku studiów Mechatronika.

Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia

na kierunku studiów Mechatronika absolwent:

Odniesienie

do efektów

kształcenia

w obszarze

kształcenia

w zakresie nauk

technicznych

Wiedza

K_W01

ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, informatyki, inżynierii materiało-

wej, geometrii i grafiki inżynierskiej i innych obszarów nauki, przydatną do

formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu mechatroniki

(w szczególności elektrotechniki i automatyki okrętowej)

T1P_W01

K_W02

ma podstawową wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich po-

wiązanych z elektrotechniką i automatyką okrętową: z mechaniką i budową

maszyn, mechatroniką, nawigacją, transportem morskim

T1P_W02

K_W03

ma wiedzę ogólną związaną z elektrotechniką i automatyką okrętową:

z teorii obwodów, teorii pola elektromagnetycznego, metrologii, maszyn

elektrycznych, elektroniki i energoelektroniki, elektroenergetyki, techniki

mikroprocesorowej, aparatów i urządzeń elektrycznych, napędu elektrycz-

nego, podstaw automatyki, techniki wysokich napięć, techniki cyfrowej,

automatyzacji systemów energetycznych, sterowników programowalnych

i podstaw wizualizacji

T1P_W03

K_W04

ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi obszarami elektrotechniki

i automatyki okrętowej: z elektrycznych zautomatyzowanych napędów

okrętowych, elektroenergetyki okrętowej, automatyzacji okrętowych syste-

mów energetycznych, okrętowych urządzeń pokładowych, urządzeń elek-

tronawigacyjnych, urządzeń łączności okrętowej, eksploatacji okrętowych

urządzeń elektrycznych, okrętowych systemów kontrolno-pomiarowych,

przemysłowych sieci komputerowych, budowy okrętu, siłowni okrętowych

i mechanizmów pomocniczych, chłodnictwa okrętowego, układów kondy-

T1P_W04



cjonowania energii elektrycznej, ergonomii i bezpieczeństwa pracy na statku

oraz ochrony środowiska

K_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów tech-

nicznych elektrycznych na statku T1P_W05

K_W06 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu mechatroniki

(w szczególności elektrotechniki i automatyki okrętowej)

T1P_W06

K_W07 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych zwią-

zanych z mechatroniką (w szczególności elektrotechniką i automatyką okrę-

tową)

T1P_W07

K_W08

ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,

prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynier-

skiej

T1P_W08

K_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,

i prowadzenia działalności gospodarczej T1P_W09

K_W10

zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności

przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji

patentowej

T1P_W10

K_W11

zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczo-

ści, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin nauko-

wych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów

T1P_W11

Umiejętności

K_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych (także w języku an-

gielskim) oraz innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, do-

konywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uza-

sadniać opinie

T1P_U01

K_U02 ma umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim dotyczą-

cych zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej T1P_U04

K_U03 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawo-

dowym oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim morskim

(Maritime English)

T1P_U02

K_U04 ma umiejętność samokształcenia się T1P_U05

K_U05 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komputerowymi właści-

wymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej T1P_U07

K_U06 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symula-

cje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski T1P_U08

K_U07 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich

metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne T1P_U09

K_U08 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich – do-

strzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne T1P_U10

K_U09 ma przygotowanie niezbędne do pracy w charakterze oficera elektroautoma-

tyka okrętowego na różnego typu statkach oraz zna zasady bezpieczeństwa

związane z tą pracą

T1P_U11

K_U10 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań

inżynierskich T1P_U12

K_U11 potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –

w zakresie wynikającym z elektrotechniki i automatyki okrętowej – istnieją-

ce rozwiązania techniczne: urządzenia, obiekty, systemy, procesy itp.

T1P_U13



K_U12 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań

inżynierskich, typowych dla stanowiska oficera elektroautomatyka okręto-

wego

T1P_U14

K_U13

potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do roz-

wiązania prostego zadania inżynierskiego, typowego dla elektrotechniki

i automatyki okrętowej oraz wybrać i zastosować właściwą metodę (proce-

durę) i narzędzia

T1P_U15

K_U14 potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować

proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla środowiska okrę-

towego, używając właściwych metod, technik i narzędzi

T1P_U16

K_U15 potrafi nadzorować pracę systemów elektrycznych, elektronicznych i auto-

matyki, w tym automatyki napędu głównego statku i urządzeń pomocni-

czych

T1P_U17

K_U16 potrafi obsługiwać systemy energetyczne o napięciu powyżej 1000 V T1P_U17

K_U17 potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe na statkach oraz użyt-

kować urządzenia łączności wewnętrznej T1P_U17

K_U18

ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań inży-

nierskich m.in. potrafi konserwować i naprawiać wyposażenie elektryczne

i elektroniczne oraz układy automatyki i sterowania:

• systemów energetycznych statku,

• wyposażenia nawigacyjnego na mostku,

• okrętowych systemy łączności,

• urządzeń pokładowych i przeładunkowych,

• wyposażenia hotelowego.

T1P_U18

K_U19 potrafi spełniać wymagania zapobiegające zanieczyszczeniu środowiska

morskiego T1P_U11

K_U20 potrafi zapobiegać i walczyć z pożarami na statkach, obsługiwać wyposaże-

nie ratunkowe na statkach, udzielić pierwszej pomocy medycznej T1P_U11

K_U21 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i stan-

dardów związanych z mechatroniką T1P_U19

K_U22

ma umiejętności językowe w zakresie studiowanej dyscypliny, zgodnie

z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu

Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Mi-

nistra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów

szkoleń i wymagań egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych

marynarzy

T1P_U06

K_U23 potrafi przygotować w języku polskim i angielskim opracowanie problemu

z zakresu studiowanej dyscypliny inżynierskiej T1P_U03

Kompetencje społeczne

K_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organi-

zować proces uczenia się innych osób T1P_K01

K_K02

ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skut-

ków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej

z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

T1P_K02

K_K03 ma świadomość ważności zachowania w sposób profesjonalny i przestrze-

gania zasad etyki zawodowej T1P_K03

K_K04 ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, zwią-

zane z pracą zespołową T1P_K04

K_K05 potrafi działać i myśleć w sposób przedsiębiorczy T1P_K06



K_K06 rozumie potrzebę przekazywania informacji o aspektach działalności inży-

niera elektroautomatyka okrętowego i potrafi je przekazywać w sposób po-

wszechnie zrozumiały

T1P_K05

K_K07 posiada umiejętności kierownicze i pracy zespołowej T1P_K04

K_K08 posiada umiejętności współdziałania dla bezpieczeństwa załogi i statku T1P_K04

K_K09

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza

rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szcze-

gólności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczą-

cych osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; po-

dejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób po-


T1P_K07

K_K10 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem

zawodu T1P_K05

3. Obszarowe efekty kształcenia

Tabela pokrycia obszarowych efektów kształcenia przez kierunkowe efekty kształcenia

Symbol

Efekty kształcenia dla obszaru kształcenia w zakresie nauk

technicznych, profil praktyczny. Osoba posiadająca kwalifikacje

pierwszego stopnia:

Odniesienie

do efektów

kształcenia

dla kierunku

Mechatronika

Wiedza

T1P_W01

ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właści-

wych dla studiowanego kierunku studiów niezbędną do formułowania

i rozwiązywania typowych, prostych zadań z zakresu studiowanego kierun-

ku studiów

K_W01

T1P_W02 ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze

studiowanym kierunkiem studiów K_W02

T1P_W03 ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowane-

go kierunku studiów K_W03

T1P_W04 ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu

studiowanego kierunku studiów K_W04

T1P_W05 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów tech-

nicznych K_W05

T1P_W06

zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy

rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kie-

runku studiów

K_W06

T1P_W07 ma podstawową wiedzę w zakresie standardów i norm technicznych zwią-

zanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_W07

T1P_W08

ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicz-

nych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności in-

żynierskiej

K_W08

T1P_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością,

i prowadzenia działalności gospodarczej K_W09

T1P_W10 zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności

przemysłowej i prawa autorskiego; potrafi korzystać z zasobów informacji

patentowej

K_W10



T1P_W11 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębior-

czości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin na-

ukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów

K_W11

Umiejętności

1) umiejętności ogólne (niezwiązane z obszarem kształcenia inżynierskiego)

T1P_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właści-

wie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym

uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowa-

nego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokony-

wać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasad-

niać opinie

K_U01

T1P_U02 potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawo-

dowym oraz w innych środowiskach K_U03

T1P_U03

potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym za pod-

stawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla stu-

diowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane opracowanie pro-

blemów z zakresu studiowanego kierunku studiów

K_U23

T1P_U04 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym pre-

zentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowane-

go kierunku studiów

K_U02

T1P_U05 ma umiejętność samokształcenia się K_U04

T1P_U06

ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin

naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne

z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opi-

su Kształcenia Językowego

K_U22

2) podstawowe umiejętności inżynierskie

T1P_U07 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właści-

wymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej K_U05

T1P_U08 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje kompu-

terowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06

T1P_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich

metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne K_U07

T1P_U10 potrafi – przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich –

dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne K_U08

T1P_U11 ma umiejętności niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna

i stosuje zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

K_U09

K_U19

K_U20

T1P_U12 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań

inżynierskich K_U10

3) umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich

T1P_U13

potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –

zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów – istniejące

rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy,

procesy, usługi

K_U11

T1P_U14 potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań

inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studio-

wanego kierunku studiów

K_U12



T1P_U15

potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do roz-

wiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, cha-

rakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zasto-

sować właściwą metodę (procedurę) i narzędzia

K_U13

T1P_U16

potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować

proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego

kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi

K_U14

T1P_U17 ma doświadczenie związane z utrzymaniem urządzeń, obiektów i systemów

technicznych typowych dla studiowanego kierunku studiów

K_U15

K_U16

K_U17

T1P_U18 ma doświadczenie związane z rozwiązywaniem praktycznych zadań inży-

nierskich, zdobyte w środowisku zajmującym się zawodowo działalnością

inżynierską

K_U18

T1P_U19 ma umiejętność korzystania i doświadczenie w korzystaniu z norm i stan-

dardów związanych ze studiowanym kierunkiem studiów K_U21

Kompetencje społeczne

T1P_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organi-

zować proces uczenia się innych osób K_K01

T1P_K02

ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki dzia-

łalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym

odpowiedzialności za podejmowane decyzje

K_K02

T1P_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role K_K03

T1P_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez

siebie lub innych zadania

K_K04

K_K07

K_K08

T1P_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem

zawodu

K_K06

K_K10

T1P_K06 potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy K_K05

T1P_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza

rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szcze-

gólności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczą-

cych osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; po-

dejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób po-


K_K09

4. Szczególne wymagania

Czas trwania studiów

W przypadku studiów stacjonarnych:

– studia I stopnia profil praktyczny: 8 semestrów (240 punktów ECTS).

Na studiach stacjonarnych każdy rok akademicki obejmuje co najmniej 30 tygodni zajęć

dydaktycznych (bez sesji egzaminacyjnych).

Forma realizacji zajęć dydaktycznych, liczba godzin zajęć

W przypadku studiów stacjonarnych liczba godzin wykładów i innych zajęć prowadzo-

nych w dużych grupach nie może przekraczać 50% łącznej liczby godzin zajęć prowa-

dzonych na uczelni, związanych z realizacją programu studiów.

Łączny wymiar ćwiczeń, seminariów, zajęć laboratoryjnych i zajęć projektowych reali-

zowanych w formie wymagającej obecności studenta na uczelni i zapewniającej mu moż-



liwość bezpośredniego kontaktu z prowadzącym nie może być niższy niż 1000 godzin na

studiach I stopnia.

Wymagania dotyczące umiejętności porozumiewania się w językach obcych

Studia I stopnia:

język angielski zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Sys-

temu Opisu Kształcenia Języków oraz wymaganiami zawartymi w Rozporządzeniu Mini-

stra właściwego do spraw gospodarki morskiej w sprawie programów szkoleń i wymagań

egzaminacyjnych w zakresie kwalifikacji zawodowych marynarzy.

Praktyki

Studia I stopnia:

praktyka w wymiarze 4–8 tygodni praktyki „lądowej” w stoczniach remontowych lub

innych podobnych zakładach przemysłowych (maksymalnie 15 punktów ECTS) oraz

jedno-semestralna praktyka „morska” (30 punktów ECTS); jest zalecane, aby była ona

powiązana z tematyką projektu dyplomowego (pracy dyplomowej inżynierskiej).

Praca dyplomowa

Studia I stopnia projekt dyplomowy inżynierski / praca dyplomowa inżynierska w wy-

miarze ok. 15 punktów ECTS

Forma i zakres egzaminu dyplomowego

Egzamin powinien sprawdzać wiedzę zdobytą w całym okresie studiów i powinien

sprawdzać przede wszystkim umiejętność właściwego powiązania (zintegrowania) wie-

dzy uzyskanej na różnych przedmiotach/modułach kształcenia.

Egzamin dla studiów o profilu praktycznym powinien odbywać się z udziałem obserwa-

tora delegowanego z Urzędu Morskiego.

5. ECTS

Wiedza w zakresie matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów nauki przydatna do

formułowania i rozwiązywania zadań związanych z kierunkiem studiów – co najmniej 30

punktów ECTS;

wiedza i umiejętności związane z zagadnieniami technicznymi (inżynierskimi) – co naj-

mniej 50% punktów ECTS przypisanych programowi studiów.

6. Powołanie się na wzorce międzynarodowe

Przedstawiony zbiór efektów kształcenia na kierunku Mechatronika jest zbieżny z obo-

wiązującymi obecnie standardami kształcenia na kierunku Elektrotechnika w zakresie treści

przedmiotów podstawowych i kierunkowych.

Treści przedstawione w tym opracowaniu uwzględniają także wymagania stawiane przez

Międzynarodową Organizację Morską (IMO). Efekty kształcenia dla kierunku Mechatronika

o profilu praktycznym są zgodne z postanowieniami Międzynarodowej Konwencji o wyma-

ganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht

(Konwencji STCW).

Kształcenie dla kierunku Mechatronika o profilu praktycznym podlega uznaniu uzyska-

nym w wyniku kontroli w zakresie działalności objętej postanowieniami Konwencji STCW,

przeprowadzanej zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w sprawie uznawania,

potwierdzania uznania oraz nadzorowania wyższych szkół morskich i ośrodków szkolenio-

wych.



Lista przedmiotów programu studiów stacjonarnych

pierwszego stopnia Akademii Morskiej w Szczecinie

kierunek: Mechatronika

specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa

NR GRUPA / NAZWA PRZEDMIOTU

A. PRZEDMIOTY KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO (17 ECTS) 369 godz.

1. Język angielski*

2. Wychowanie fizyczne

3. Podstawy ekonomii

4. Nauka o pracy i kierowaniu*

5. Ochrona własności intelektualnej

B. PRZEDMIOTY PODSTAWOWE (42 ECTS) 555 godz.

6. Matematyka

7. Fizyka

8. Automatyka i robotyka*

9. Języki programowania

10. Teoria sterowania*

11. Materiałoznawstwo okrętowe*

C. PRZEDMIOTY KIERUNKOWE (58 ECTS) 864 godz.

12. Wstęp do mechatroniki*

13. Mechanika

14. Mechanika płynów

15. Wytrzymałość materiałów

16. Grafika inżynierska*

17. Podstawy konstrukcji maszyn

18. Inżynieria wytwarzania

19. Podstawy elektrotechniki i elektroniki*

20. Podstawy informatyki

21. Komputerowe wspomaganie w mechatronice*

22. Metrologia i systemy pomiarowe*

23. Organizacja nadzoru*

24. Technologie informacyjne*

25. Napędy hydrauliczne*

26. Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej*



D. PRZEDMIOTY ZAWODOWE (64 ECTS) 1128 godz.

27. Systemy automatyki okrętowej*

28. Zaawansowane systemy informatyczne

29. Technologia remontów

30. Termodynamika techniczna

31. Elektrotechnika okrętowa*

32. Automatyka okrętowa*

33. Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych

34. Użytkowanie paliw i środków smarnych

35. Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych*

36. Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne*

37. Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe*

38. Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja*

39. Maszyny i urządzenia okrętowe*

40. Ochrona środowiska morskiego*

41. Wiedza okrętowa*

42. Robotyka

43. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania*

44. Siłownie okrętowe*

45. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne*

46. Aparaty wysokich napięć*

47. Seminarium dyplomowe

F. PRAKTYKI

48. Praktyka podstawowa zawodowa wg standardów MNiSW (14 ECTS) 14 tyg.

49. Praktyka pływania wg standardów STCW (30 ECTS) 16 tyg.

G. PRACA DYPLOMOWA

50. Praca dyplomowa inżynierska (15 ECTS) 300 godz.

Uwaga: * zostały zaznaczone przedmioty STCW.



PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA

Akademia Morska w Szczecinie

Wydział Mechaniczny

Kierunek: Mechatronika

Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa

Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego

z dnia 30.05.2012 r.

Obowiązuje od roku akademickiego 2012/2013

od pierwszego roku studiów

Nr Nazwa przedmiotu Godziny

Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo

I semestr

15 tyg.

II semestr

15 tyg.

III semestr

15 tyg.

IV semestr

15 tyg.

V semestr

15 tyg.

VI semestr

15 tyg VII semestr.

VIII semestr

12 tyg.

W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E

1 Język angielski* 210 – – 210 – 13 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3

P r

a k

t y

k a

m o

r s

k a

30 p

un

któ

w E

CT

S

– – – – – 2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 Nauka o pracy i kierowaniu* 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1

5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – 6 Matematyka 165 60 105 – – 15 2E 3 – – 6 1 2 – – 4 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 7 Fizyka 105 45 – 60 – 9 2 – 2 – 4 1E – 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8 Automatyka i robotyka* 90 45 30 15 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – 2 2 – – 2 1E – 1 – 3 – – – – – – – – – – 9 Języki programowania 45 15 – 30 – 3 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

10 Teoria sterowania* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – 11 Materiałoznawstwo okrętowe* 90 45 – 45 – 6 3E – 3 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 12 Wstęp do mechatroniki* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 13 Mechanika 90 45 30 15 – 9 2 2 – – 5 1E – 1 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14 Mechanika płynów 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15 Wytrzymałość materiałów 90 30 30 30 – 5 – – – – – – – – – – 1 1 – – 2 1E 1 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 16 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17 Podstawy konstrukcji maszyn 90 30 – 60 – 6 – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 18 Inżynieria wytwarzania 75 30 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 19 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 4 – – – – – – – – – – 2E 1 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 20 Podstawy informatyki 30 – – 30 – 2 – – – – – – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 21 Komputerowe wspomaganie w mechatronice* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – – 22 Metrologia i systemy pomiarowe* 105 60 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 3 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 23 Organizacja nadzoru* 24 12 12 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 1

24 Technologie informacyjne* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 25 Napędy hydrauliczne* 30 15 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 26 Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 – 3

27 Systemy automatyki okrętowej* 45 30 – 15 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 4 – – – – – 28 Zaawansowane systemy informatyczne 60 15 – 45 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 3 – 3 – – – – – – – – – – 29 Technologia remontów 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 – – – – – 30 Termodynamika techniczna 45 15 15 15 – 3 – – – – – 1 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 31 Elektrotechnika okrętowa* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 2 – – – – – – – – – – 32 Automatyka okrętowa* 90 45 – 45 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 4 – – 2 – 2 – – – – – 33 Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych 45 15 – 30 – 3 – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 34 Użytkowanie paliw i środków smarowych 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 35 Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okręt.* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 36 Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* 84 42 – 42 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 1 – 1 – 1

37 Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 38 Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 39 Maszyny i urządzenia okrętowe* 90 60 – 30 – 4 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 40 Ochrona środowiska morskiego* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 41 Wiedza okrętowa* 30 30 – – – 2 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 42 Robotyka 84 48 24 12 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4E 2 1 – 5

43 Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* 60 30 – 30 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 3 – – – – – – – – – – 44 Siłownie okrętowe* 90 45 – 15 30 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 3 1 – – 2 2 – – – – – 45 Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – 1 – – 2 – 1 – – – – –

46 Aparaty wysokich napięć* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 3

47 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1

48 Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – – 49 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

50 Praca dyplomowa inżynierska – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15

Razem: 2916 1326 276 1284 30 240 13 5 14 0 30 6 4 13 0 30 12 4 12 0 30 12 3 13 0 30 20 0 16 0 30 14 0 14 2 30 14,25 3 4,5 0 30

Obciążenie godzinowe w tygodniu: 32

23

28

28

36

30

21,75

Liczba godzin w semestrze: 480 345 420 420 540 450 261

Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr

1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –

2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X

3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –

4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –

5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –

6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X

7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X




Informacje ogólne o przedmiocie:

Nr: 1 Przedmiot: Język angielski*

Kierunek: Mechatronika Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa

Stopień

studiów: I

Forma

studiów: stacjonarne

Rok

studiów: I–III Semestry: I–VI

Status

przedmiotu: obowiązkowy

Grupa

przedmiotów: ogólne

Semestr Liczba tygodni

w semestrze

Liczba godzin w tygodniu / bloku Liczba godzin w semestrze ECTS

A Ć L E S P SE PP PR A Ć L E S P SE PP PR

I 15 3 45 2

II 15 3 45 2

III 15 2 30 2

IV 15 2 30 2

V 15 2 30 2

VI 15 2E 30 3

Razem w czasie studiów 210 13

Wymaganie wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i innych kompetencji

(jeśli dot. przedmiotu):

1. Znajomość ogólnego języka obcego na poziomie B1 wg CEF

Cele przedmiotu:

1. Nabycie umiejętności posługiwania się zawodowym rejestrem mechanicznym języka angiel-

skiego na poziomie B2 wg CEF, umożliwiających wykonywanie pracy zawodowej. Posługiwa-

nie się kompetencjami językowymi zgodnymi z wymogami konwencji STCW sprawdzalnymi

w testach Marlins

2. Nabycie umiejętności ustnego komunikowania się, pisania i czytania ze zrozumieniem zgodnie

z poziomem B2 wg CEF

Efekty kształcenia dla przedmiotu:

Lp. Opis Kody EK dla kierunku

EKP1 Wykazuje znajomość języka angielskiego w mowie

i w piśmie w zakresie słownictwa technicznego wymaga-

nego w środowisku zawodowym

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U22, K_U23, K_K01

EKP2 Posługuje się płynnie Standardowymi Zwrotami w Poro-

zumiewaniu się na Morzu (STCW)

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U22, K_U23, K_K01

EKP3 Komunikuje się z zespołem ludzi na poziomie operacyj-

nym

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04,

K_U22, K_U23, K_K01

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–VI:

Lp. Szczegółowe efekty kształcenia

Powią-

zanie

z EKP

A Ć L E S P SE PP PR Uwagi

SEKP1

Stosuje wyrażenia językowe zalecone przez

konwencję STCW i zna Standardowe Zwroty

w Porozumiewaniu się na Morzu

EKP

1,2,3 x x



SEKP2

Wykazuje znajomość języka angielskiego

w zakresie słownictwa specjalistycznego w

zakresie rejestru mechanicznego i nautycznego

EKP

1,2,3 x x

SEKP3 Potrafi porozumiewać się w języku angielskim

w środowisku zawodowym

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Wykazuje stałe zaangażowanie w podnoszenie

swoich kompetencji językowych

EKP

1,2,3 x

SEKP5 Potrafi kierować podległym mu zespołem ludz-

kim używając do tego języka fachowego

EKP

1,2,3 x x

SEKP6 Potrafi samodzielnie korzystać z literatury fa-

chowej na jego poziomie

EKP

1,2,3 x x

SEKP7

Zna, rozumie i stosuje zasady bezpieczeństwa

pracy w środowisku pracy załóg multikulturo-

wych

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Potrafi dokonywać wpisów do dziennika ma-

szynowego, zdawać raporty ustne i tworzyć

pisemne oraz sporządzać sprawozdania

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie

z SEKP Realizowane treści

Liczba

godzin

Semestr: I

L

SEKP1–4 1. The Marine Engineering Student – wymiana informacji wymaganych

w środowisku zawodowym; czas Present Simple

45

-„- 2. At sea – alfabet morski, liczebniki, literowanie; czas Present Simple

-„- 3. Zaimki, liczba mnoga, przedimki

-„- 4. Places on Board – opis i ustalanie położenia; konstrukcja There is/are,

przyimki określające miejsce

-„- 5. Routine Activities on Board – czas Present Simple, przyimki określające

czas, przyczynę, sposób

-„- 6. Common operating & maintenance procedures in the engine room –

komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrętowej

-„-

7. What’s happening on board the vessel? – czas Present Continuous,

ćwiczenia kontrastywne Present Simple vs. Present Continuous,

czasowniki statyczne

-„- 8. Which way to the engine room? – tryb rozkazujący; standardowe ko-

mendy do maszyny

-„- 9. In the messroom – uprzejme pytania; konstrukcja Can/Could you …,

would like, zaimki nieokreślone

-„- 10. Cargo & supplies – rodzaje ładunku; kwantyfikatory some/any/a lot

(of)/ much/many

-„- 11. A new vessel – stopniowanie przymiotników i przysłówków

-„-

12. The last voyage – czas Past Simple, czasowniki nieregularne, wyraże-

nia used to/would do opisywania zwyczajów w przeszłości, konstruk-

cja be/get used to

-„- 13. Incidents at sea & personal injuries – bezpieczeństwo na statku, bez-

pieczeństwo pracy

Razem: 45

Razem w semestrze: 45



Obciążenie pracą studenta:

Obliczając liczbę godzin pracy własnej studenta należy wziąć pod uwagę: zapoznanie się z podaną literaturą, przygotowywa-

nie się do zajęć laboratoryjnych, opracowanie dokumentacji projektu, przygotowanie się do zajęć projektowych, przygoto-

wywanie się do zaliczeń i egzaminów.

Forma aktywności Szacunkowa liczba godzin

na zrealizowanie aktywności

Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45

2 Praca własna studenta 75 w tym e-learning

Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 10

Łącznie 130

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

L

SEKP1–4

14. Maintenance duties – komunikacja w zakresie obsługi siłowni okrę-

towej, porozumiewanie się z członkami załogi; czas Present Perfect,

Present Perfect Continuous

45

-„- 15. What were you doing when the accident happened? – czas Past Con-

tinuous, ćwiczenia kontrastywne Past Simple vs. Past Continuous

-„- 16. Safety & emergency – komunikacja w stanach alarmowych i awaryj-

nych; tryb rozkazujący, czasowniki modalne must/needn’t, mustn’t

-„-

17. Vessel in distress – standardowe zwroty porozumiewania się na morzu

w komunikacji w stanach alarmowych i awaryjnych, słownictwo doty-

czące bezpieczeństwa na morzu, opis zachowań w sytuacjach alarmo-

wych

-„- 18. My next voyage – czas Future Simple, Future Continuous, Future

Perfect, Future Perfect Continuous, konstrukcja be going to

-„- 19. Zdania czasowe dotyczące przyszłości, spójniki as soon as, when,

before, as long as, until

-„- 20. Zdania czasowe dotyczące przeszłości, czas Past Perfect, Past Perfect

Continuous

-„-

21. Obligations, skills, duties, needs of marine engineer – czasowniki

modalne must / have to, can/be able to, may / be allowed to, should /

should have III, needn’t have III, to be to

-„- 22. Powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownictwa

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 130



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP1–6 23. Pirates on Board – powtórzenie zagadnień gramatycznych i słownic-

twa

30

-„- 24. Fire protection, fire fighting, checking equipment, damage control –

komunikacja w zakresie obsługi statku, komunikacja w stanach alar-

mowych i awaryjnych

-„-

25. Parts of the ship & her dimensions, General Arrangement Plan – ter-

minologia dotycząca konstrukcji statku: budowa kadłuba, grodzie,

przedziały, pokład, zbiorniki itd.; materiały konstrukcyjne; terminolo-

gia dotycząca teorii okrętu: wymiary, wyporność, nośność, płaszczy-

zny, przekroje, plany statkowe, pędniki itd.; strona bierna

-„- 26. Engine room, manning it, basic equipment – strona bierna, konstrukcja

have sth done

-„-

27. Measuring & fitting tools, electrical tools, basic instruments – narzę-

dzia pomiarowe i montażowe oraz urządzenia używane podczas re-

montów i ich zastosowanie; strona bierna, konstrukcja bierna wyraża-

jąca obiegową opinię The vessel is said to

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

L

SEKP1–7 28. Ship propulsion – typowe jednostki napędowe, elementy jednostek

napędowych

30

-„- 29. Diesel Engines – spalinowe silniki tłokowe, typy, budowa, zasada

działania

-„- 30. Fuel system – rodzaje paliw, właściwości, instalacja bunkrowania

i transportu paliwa, system paliwowy, wirówki

-„- 31. Lubrication – funkcja i systemy smarowania

-„-

32. Cooling the engine – typy chłodziw, systemy chłodzenia, instalacja

wody chłodzącej, instalacja wody morskiej, urządzenia do produkcji

wody słodkiej



-„-

33. Auxiliary Engines – pompy i układy pompowe, instalacja balastowa,

instalacja wody pitnej, instalacja wody zęzowej, urządzenia do

oczyszczania wód zęzowych, urządzenia do oczyszczania wód zęzo-

wych i ścieków sanitarnych, płyny eksploatacyjne stosowane na stat-

ku, spalarki, instalacja pożarowa, kotły okrętowe i instalacje parowe,

urządzenia i instalacje elektryczne, urządzenia sterowe, urządzenia

pokładowe, urządzenia i instalacje hydrauliczne i pneumatyczne, sprę-

żarki

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

L

SEKP1–8 34. The Controller – części składowe, rodzaje regulatorów, działanie

30

-„-

35. Maintenance & fault chart – komunikacja w zakresie obsługi siłowni

okrętowej, komunikaty urządzeń monitorujących pracę siłowni, poro-

zumiewanie się z członkami załogi, komunikacja w stanach alarmo-

wych i awaryjnych, wykrywanie i usuwanie uszkodzeń/usterek, dzia-

łania naprawcze; okresy warunkowe, konstrukcja wish

-„- 36. Relaying statements, questions, commands – mowa zależna,

następstwo czasów, konstrukcja had better, would rather

-„-

37. Pollution prevention, preparing safety measures, ballast handling,

liquid goods – komunikacja w zakresie obsługi statku, procedury ISM

i ISPS, urządzenia ochrony środowiska; wyrażanie przypuszczeń

z pomocą czasowników modalnych, must/may/might/can’t be, must/

may/might/can’t have been

-„- 38. Elementy układu sterowania, układ otwarty sterowania, układ stero-

wania zamknięty

-„- 39. Powtórzenie zagadnień gramatycznych, słownictwa i standardowych

zwrotów porozumiewania się na morzu

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 110

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

L

SEKP1–8 40. Microprocessor system – jednostka centralna, szyny, rodzaje pamięci,

nośniki magnetyczne

30

-„-

41. Programmable logic controller – regulatory programowalne, zdecen-

tralizowane systemy komputerowe, układy samomonitorujące, moni-

tory ekranowe

-„- 42. Control system logic – bramki logiczne

-„- 43. Monitoring systems – systemy alarmowe, systemy bezpieczeństwa,

kalibrowanie urządzeń

-„-

44. On board testing and maintenance – przepisy i zarządzenia dotyczące

kontroli i konserwacji systemów sterowania, alarmowych i bezpie-

czeństwa, sporządzanie specyfikacji remontów planowych i awaryj-

nych urządzeń elektrycznych i automatyki, prowadzenie dziennika

pracy służby elektrycznej i zapisy w okrętowej maszynowej księdze

wieczystej

-„-

45. Typical Diesel engines – spalinowe silniki tłokowe, elementy, systemy

funkcjonalne, parametry pracy, czytanie i zrozumienie instrukcji ob-

sługi

-„-

46. Korespondencja: sporządzanie zamówień materiałów elektrycznych,

zakresy remontów, reklamacje, opis awarii, protokół powypadkowy,

raporty, opinia zawodowa, zezwolenia na prace specjalne, listy kontro-

lne

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 120



Metody i kryteria oceny:

Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zadania pisemne; wejściówki; sprawdzian (min. 2); zadania w e-learning; odpowiedzi ustne; kolo-

kwium (min. 1)

EKP

1,2,3

Nie udziela odpowiedzi

lub wykazuje bardzo

ograniczoną znajomość

słownictwa i struktur

językowych uniemoż-

liwiającą wykonanie

zadania, chaotycznie

konstruuje wypowiedzi,

bardzo uboga treść,

niekomunikatywność,

mylenie i zniekształca-

nie podstawowych

informacji.

Uzyskuje poniżej 51%

punktów z prac pisem-

nych oraz wypowiedzi

Wykazuje ograniczoną

znajomość słownictwa

i struktur językowych,

popełnia liczne błędy

językowe znacznie za-

kłócające komunikację

i płynność wypowiedzi,

błędy w wymowie

i intonacji, formułuje

niepełne odpowiedzi na

niektóre pytania, odpo-

wiedzi częściowo odbie-

gające od treści zadane-

go pytania, dokonuje

niekompletnych, jedno-

stronnych prezentacji

ustnych lub pisemnych

zadanego materiału,

odtwórcza prezentacja.

Uzyskuje powyżej 51%

z prac pisemnych oraz

wypowiedzi

Reprezentuje zadowalają-

cy poziom znajomości

słownictwa i struktur

językowych, popełnia

błędy językowe nieznacz-

nie zakłócające komuni-

kację, nieznaczne zakłó-

cenia w płynności wypo-

wiedzi, stosuje poprawną

wymowę i intonację,

formułuje odpowiedzi

pełne nieznacznie odbie-

gające od treści zadanego

pytania, wykazuje prak-

tyczne posługiwanie się

wiadomościami wg poda-

nych wzorów w formie

pisemnej i w aspekcie

mowy, poprawnie kon-

struuje prezentacje, bogate

w treść.

Uzyskuje 70–80% punk-

tów z prac pisemnych oraz

wypowiedzi

Umiejętności wykazywane

przez studenta, wiedza, spraw-

ności językowe, stosowane

struktury językowe i słownic-

two wykraczają poza normy

programowe, nabycie umiejęt-

ności formułowania planu

działania, tworzenie oryginal-

nych pomysłów (na ocenę 5).

Wykazuje bardzo dobry poziom

znajomości słownictwa i struk-

tur językowych, popełnia nie-

liczne błędy językowe nie

zakłócające komunikacji, kon-

struuje wypowiedź płynną,

stosuje poprawną wymowę

i intonację, nabycie umiejętno-

ści interpretowania

i opiniowania, oraz formułowa-

nia problemów i hipotez (na

ocenę 4+).

Uzyskuje powyżej 80% punk-

tów z prac pisemnych oraz

wypowiedzi

Obecność Powyżej 6 godzin nie-

usprawiedliwionych

Lub Test

Marlins X Pisemny – 80%

Poziom –

junior engineer Ustny – Intermediate

Narzędzia dydaktyczne:

Rodzaj Opis

Laboratorium komputerowe

+ stacjonarne i internetowe programy

50 programów zawodowych, gramatycznych, testujących

+ DVD zawodowe: VHF, Mareng, Marlins, Oxford,

Profesor Henry, Seagull, Videotel itd.

Sala multimedialna + zestawy ćwiczeń Programy towarzyszące podręcznikom, skryptom DVD,

prezentacje własne

Magnetofony + podręczniki, skrypty Ćwiczenia na rozumienie – programy zawodowe i oryginalne

Literatura:

Literatura podstawowa

1. Augustyniak-Klimczuk A., Mastalerz K.: English basics for marine engineering students.

2. Marlins: English for seafarers. Study Pack 1 & 2.

3. MARENG – program komputerowy

4. Standard maritime communication phrases – IMO

5. Wysocki H.: English for students of marine engineering.

6. Buczkowska W.: English across marine engineering.

7. Jędraszczak H., Mastalerz K.: English-Polish & Polish-English marine engineering dictionary.

8. van Kluijven P.: An English course for students St Marine College and for on board training.



Literatura uzupełniająca

1. Gunia M., Mastalerz K.: Workbook on English grammar for mechanical engineering students.

2. Cowley J.: Running and maintenance of marine machinery.

3. Puchalski J.: Illustrated English Polish seaman’s dictionary.

4. Comfort J. et all: Basic technical English.

5. Programy komputerowe i DVD firmy Seagull

6. DVD – Videotell

7. Góral Z.: Angielsko-polski opis symulatora siłowni okrętowej.

8. Góral Z.: Angielsko-polski podręczny słownik mechanika okrętowego.

9. Jakowczyk E.: English for chief engineers.

10. Jakowczyk E.: English for mechanical engineering students.

11. Babicz J.: Shipbuilding dictionary.

12. Babicz J.: Dictionary of marine technology.

13. MacGeorge H.D.: Marine auxiliary machinery.

14. Blakey T.N.: English for maritime studies.

Prowadzący przedmiot:

Stopień / tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna

Osoba odpowiedzialna za przedmiot:

mgr Krzysztof Mastalerz [email protected] SNJO

Pozostałe osoby prowadzące zajęcia:

mgr Katarzyna Zawadzka [email protected] SNJO

mgr Agnieszka Misiak [email protected] SNJO

mgr Rafał Litwin [email protected] SNJO

Objaśnienia skrótów:

A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,

S – symulator, SE – seminarium, P – projekt,

E – e-learning, PP – praca przejściowa, PR – praktyka.




Nr: 2 Przedmiot: Wychowanie fizyczne


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I-II Semestry: I-III

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 30

II 15 2 30

III 15 2 30 1




1. Brak przeciwwskazań do wysiłku fizycznego

Cele przedmiotu:

1. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności prawidłowego reagowania na sytuację zagrożenia życia

i zdrowia w wodzie

2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności z zakresu organizacji i uczestnictwa w różnorodnych

formach aktywności ukierunkowanej na rozwój i utrzymanie sprawności fizycznej

3. Zapoznanie z zasadami bezpieczeństwa podczas treningu z wykorzystaniem sprzętu sportowego

oraz realizacja różnych form wysiłku fizycznego indywidualnego lub zespołowego

4. Kształtowanie nawyku aktywnego wykorzystania czasu wolnego i postaw prozdrowotnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Ma wiedzę z zakresu ratownictwa wodnego. Ma wiedzę w zakresie technik

i metod stosowanych w celu kształtowania sprawności fizycznej w różnych

dyscyplinach sportu i rekreacji. Ma wiedzę z bezpieczeństwa i przepisów

dotyczących dyscyplin sportowych i rekreacyjnych

K_W08

EKP2

Umie zastosować posiadaną wiedzę w działaniach (w tym z ratownictwa),

potrafi realizować zadania ruchowe o charakterze sportowym w wodzie i na

lądzie w celu kształtowania sprawności fizycznej; Umie dobrać i korzystać ze

środków technicznego wspomagania treningu i wyposażenia ratowniczego

K_U09, K_U20

EKP3 Prezentuje postawę systematycznej dbałości o sprawność fizyczną umożliwia-

jąca działalność zawodową. Prezentuje postawę gotowości do współpracy

w zespole, odpowiedzialności za członków zespołu i wykonywane zadania

K_U04, K_K01

K_K04, K_K08



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Posiada wiedzę z zakresu technik i metod sto-

sowanych w kształtowaniu sprawności fizycznej

oraz prawidłowej postawy ciała. Ma wiedzę

o bezpieczeństwie i zasadach podczas ćwiczeń

w siłowni kulturystycznej studio fitness

EKP

1,3 x

SEKP2

Umie zastosować posiadaną wiedzę w działa-

niach, potrafi realizować zadania ruchowe

o charakterze sportowym w celu kształtowania

sprawności fizycznej i prawidłowej postawy

ciała. Umie dobrać środki technicznego wspo-

magania treningu i korzystać z nich

EKP2 x

SEKP3

Prezentuje postawę systematycznej dbałości

o sprawność fizyczną umożliwiająca działalność

zawodową. Prezentuje postawę gotowości do

współpracy w zespole, odpowiedzialności za

członków zespołu i wykonywane zadania

EKP3 x

SEKP4



oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji (halo-

wych). Ma wiedzę o bezpieczeństwie i przepi-

sach dotyczących wybranych dyscyplinach spor-

towych

EKP

1,3 x

SEKP5


niach, potrafi realizować zadania ruchowe o

charakterze sportowym w celu kształtowania

sprawności fizycznej. Umie dobrać środki tech-

nicznego wspomagania treningu, standardowe

wyposażenie hal sportowych i korzystać z nich

EKP2 x

SEKP6



oraz różnych dyscyplin sportu i rekreacji. Ma

wiedzę o bezpieczeństwie i przepisach dotyczą-

cych sportów wodnych

EKP

1,3 x

SEKP7


niach, potrafi realizować zadania ruchowe

o charakterze sportowym w wodzie w celu

kształtowania sprawności fizycznej. Umie do-

brać środki technicznego wspomagania treningu

i korzystać z nich

EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

L SEKP1,3

Zapoznanie z regulaminem siłowni i zasadami bezpieczeństwa na zaję-

ciach, higieną zajęć, właściwym korzystaniem z urządzeń oraz sprzętu na

siłowni, warunkami zaliczenia

30



SEKP1,2 Energetyka wysiłku, Pomiar i ocena siły mięśniowej – sprawdzian

SEKP2 Ćwiczenia izolowane jako ćwiczenia angażujące pojedyncze grupy mię-

śni

SEKP2 Ćwiczenia segmentowe jako ćwiczenia angażujące kilka dużych grup

mięśniowych

SEKP2 Ćwiczenia globalne jako ćwiczenia angażujące kompleksowo mięśnie

całego ciała

SEKP2 Wiosłowanie na ergometrze Concept II. Nauka techniki wiosłowania

SEKP1 Metody rozwoju wytrzymałości: ciągła, przemienna, powtórzeniowa,

interwałowa

SEKP1 Wybrane metody rozwoju siły: body building system, ciężkoatletyczna,

progresywna

SEKP1 Podstawowe metody kształtowania wytrzymałości siłowej: stacyjna,

obwodowa, strumieniowa

SEKP2 Ocena reakcji na obciążenia treningowe

SEKP2 Trening kulturystyczny i jego oddziaływanie na rozwój umiejętności

ćwiczących. Atlas ćwiczeń

SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności. Doskonalenie techniki

wiosłowania na ergometrze. Rozkład sił na dystansie – sprawdzian

SEKP2 Praktyczne wykorzystanie znaczenia siły mięśniowej w życiu człowieka

SEKP1,2 Układanie własnego programu treningowego na zwiększenie poszcze-

gólnych cech układu mięśniowego

SEKP2 Testy oceny sprawności i nabytych umiejętności – wyciskanie w leżeniu.

Indywidualna poprawa sprawdzianów

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

Praca własna studenta 2

Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami

Łącznie 32

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

L SEKP3,4

Zapoznanie z programem zajęć, regulaminem sali gier, wymogami oraz

omówienie bezpieczeństwa zajęć. Znaczenie rozgrzewki w zajęciach spor-

towych

30



SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie kozłowania piłki oraz podań

i chwytów

SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie rzutów piłką do kosza z miejsca,

biegu i wyskoku

SEKP5 Piłka koszykowa – nauka i doskonalenie elementów techniki indywidual-

nej

SEKP3,4 Piłka koszykowa – test sprawdzający umiejętności techniki indywidualnej

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie odbić piłki sposobem oburącz gór-

nym i dolnym

SEKP3,5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zagrywki – małe gry 2x2, 3x3

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie ataku, ustawienie na boisku

SEKP5 Piłka siatkowa – nauka i doskonalenie zastawienia

SEKP4,5 Piłka siatkowa – test sprawdzający umiejętność techniki indywidualnej

SEKP4,5 Badminton – zapoznanie z przepisami gry, nauka podstawowych umiejęt-

ności techniki indywidualnej

SEKP5 Badminton – doskonalenie podstawowych umiejętności techniki indywi-

dualnej, gry singlowe i deblowe

SEKP5 Unihokej – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidualnej

SEKP3,5 Unihokej – nauka i doskonalenie systemów ataku i obrony – turniej gry

4x4

SEKP3,5 Tenis stołowy – nauka i doskonalenie umiejętności techniki indywidual-

nej, gry singlowe i deblowe

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

Praca własna studenta 2


Łącznie 32

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

L

SEKP3,6

Zapoznanie z regulaminem basenu i zasadami bezpieczeństwa na zaję-

ciach, higieną zajęć w wodzie, wymaganym podstawowym wyposażeniem

osobistym, warunkami zaliczenia 30

SEKP7 Ćwiczenia oswajające w wodzie, diagnoza wstępna umiejętności pływac-

kich



SEKP7 Nauka leżenia w pozycji na plecach; Pływanie z pomocą deski

SEKP7 Nauka i doskonalenie naprzemianstronnej pracy nóg

SEKP7 Nauka pracy rąk w stylu grzbietowym

SEKP7 Nauka skoków do wody w różnych pozycjach: na nogi, kuczny

SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy rąk kraulem

SEKP7 Podstawowe ćwiczenia z zanurzenia pod wodę (w miejscu)

SEKP3,7 Ćwiczenia grupowe w wodzie – piłka wodna – gra właściwa

SEKP7 Ocena techniki pływania na plecach i kraulem

SEKP7 Nauka pływania w płetwach po powierzchni

SEKP7 Nauka naprzemianstronnej pracy nóg w pozycji na boku – holowanie

SEKP7 Nauka pracy nóg w stylu klasycznym w pozycji na plecach i piersiach

SEKP6,7 Sprawdzian wytrzymałości w pływaniu

SEKP7 Pływanie w ubraniu roboczym w różnych pozycjach – kontrola efektów

kształcenia

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30

1 Praca własna studenta 2


Łącznie 32


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny zaliczenie

EKP1

Nie zna podstawowych

technik i metod stoso-

wanych w kształtowaniu

sprawności fizycznej

Posiada podstawowe wiado-

mości z zakresu kształtowa-

nia wybranych sprawności

fizycznej

Posiada wiadomości

z zakresu bezpieczeń-

stwa i metod kształto-

wania wybranych

sprawności fizycznej

Zna zasady i metody

kształtowania więk-

szości sprawności fiz.

oraz przepisy wybra-

nych dyscyplin sportu

i rekreacji

EKP2

Nie umie realizować

podstawowych zadań

ruchowych i korzystać

ze środków technicz-

nych wspomagania

treningu

Wykonuje zadania ruchowe

z dużymi odstępstwami od

wzorca, potrafi korzystać

z podstawowych środków

technicznych przy realizacji

prostych zadań ruchowych

Wykonuje zadania ru-

chowe z nielicznymi

odstępstwami od wzor-

ca, potrafi korzystać z

różnorodnych środków

technicznych

Wykonuje zadania

zgodnie ze wzorcem

i średnią efektywno-

ścią ruchu, dobiera

środki do prostego

zadania

EKP3

Nie pracuje systema-

tycznej lub utrudnia realizację zadań grupie

Pracuje systematycznie

z niskim zaangażowaniem w realizację zadań

Pracuje systematycznie

oraz jest zaangażowany

w realizację zadań;

dobra współpraca w zespole

Wykazuje aktywną

postawę w realizację

zadań i motywuje

innych członków

grupy do realizacji

zadań




Rodzaj Opis

Trenażery do ćwiczeń siłowych Ergometr wioślarski, Orbitrek, rowerek stacjonarny

Przyrządy do ćwiczeń siłowych Przyrządy do ćwiczeń selektywnych – mięśni nóg, ramion, grzbietu,

brzucha

Przybory do ćwiczeń siłowych Hantle, gryfy, obciążenia

Wyposażenie Sali sportowej Kosze, bramki, drabinki, materace

Przybory sportowe Piłki, lotki, rakiety, kije hokejowe

Przybory pływackie Płetwy, łapki pływackie, kamizelki ratunkowe, deska, pianka

Literatura:


1. Nawara H.: Badminton.

2. Abramuk D. i inni: Unihoc.

3. Bilski W.: Tenis stołowy.

4. Huciński T.: Koszykówka.

5. Zatyracz Z., Piasecki L.: Piłka siatkowa.

6. Orzech J.: Monografia treningu siły mięśniowej.


1. Kruszewski M.: Metody treningu i podstawy żywienia w sportach siłowych (trójbój siłowy, kultury-

styka, fitness, podnoszenie ciężarów).

2. Sieniek Cz.: Sporty całego życia.

3. Salski D.: Vademecum ratownika wodnego.




mgr Artur Lipecki [email protected] SWFiS


mgr Jakub Chuta [email protected] SWFiS

mgr Norbert Marchewka [email protected] SWFiS

mgr Artur Jankowiak [email protected] SWFiS

dr Marian Zajączkowski [email protected] SWFiS

mgr Wojciech Jaśkiewicz [email protected] SWFiS

mgr Tadeusz Skrzypkowski [email protected] SWFiS

mgr Alojzy Gołąb [email protected] SWFiS

mgr Robert Terczyński [email protected] SWFiS








Nr: 3 Przedmiot: Podstawy ekonomii


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: I

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 30 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do pracy przy stosowaniu zasad charakterystycznych dla gospodarki rynkowej

2. Zapoznanie z zasadami tworzenia, ewidencji i podziału dochodu narodowego oraz problematyką

wzrostu gospodarczego

3. Wyjaśnienie podstawowych kategorii mechanizmu rynkowego

4. Określenie roli poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania



EKP1 Zna i rozumie istotę, cele i prawidłowości gospodarowania K_W08, K_W11,

K_U08, K_K05

EKP2 Identyfikuje podstawowe elementy mechanizmu rynkowego K_W08, K_W11,

K_U08, K_K05

EKP3 Rozumie tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego oraz

problematykę wzrostu gospodarczego

K_W08, K_W11,

K_U08, K_K05

EKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowa-

nia

K_W08, K_W11,

K_U08, K_K05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze I:

Lp. Szczegółowe efekty kształcenia Powiązanie

z EKP A Ć L E S P SE PP PR Uwagi

SEKP1 Definiuje i opisuje istotę, cele i prawidło-

wości gospodarowania EKP1,3 x

SEKP2 Zna problemy wzrostu gospodarczego EKP1,4 x

SEKP3 Identyfikuje podstawowe kategorie mecha-

nizmu rynkowego EKP2,3 x

SEKP4 Określa rolę poszczególnych podmiotów

w procesie gospodarowania EKP2,4 x



SEKP5 Wyjaśnia uwarunkowania współczesnych

procesów rozwojowych EKP1,3 x

SEKP6 Identyfikuje problemy rynku pracy EKP1,2 x

SEKP7 Zna zasady panujące na rynku kapitałowym

i pieniężnym EKP2,3 x

SEKP8 Określa problemy globalizacji gospodarki

światowej EKP1,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1 Istota, cele i prawidłowości gospodarowania

30

SEKP1 Gospodarka jako system ekonomiczny. Charakterystyka podstawowych

systemów ekonomicznych

SEKP2 Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego

SEKP3 Gospodarka rynkowa – podstawowe kategorie

SEKP3 Rynek towarów i usług

SEKP7 Rynek papierów wartościowych. Funkcjonowanie giełdy

SEKP6 Rynek pracy. Podaż i popyt na pracę

SEKP6 Bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy. Rodzaje, przy-

czyny i skutki bezrobocia. Bezrobocie a inflacja

SEKP3 Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej. Formy prawne, strategie roz-

woju przedsiębiorstwa

SEKP7 Polityka fiskalna. Budżet państwa

SEKP7 Dochody i wydatki budżetowe. Podatki – rodzaje

SEKP7 Polityka monetarna. Pieniądz – ewolucja pieniądza, jego funkcje pod-

stawowe operacje

SEKP7 Zadania i cele banków. Bank centralny

SEKP8 Międzynarodowa współpraca ekonomiczna i integracja gospodarcza

SEKP8 Główne problemy społeczno-ekonomiczne współczesnego świata

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 45




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Ocena aktywności na zajęciach, zaliczenie pisemne w formie testu jednokrotnego wyboru

EKP1 Nie rozpoznaje prawi-

dłowości istotnych dla gospodarowania

Zna i rozumie istotę

gospodarowania

Rozumie istotę, potrafi

omówić cele gospodaro-wania

Określa wszystkie prawidło-

wości gospodarowania

EKP2

Nie zna podstawo-

wych działań mecha-nizmu rynkowego

Ukierunkowany wła-

ściwie określa elemen-

ty mechanizmu rynko-wego

Charakteryzuje elementy

i działanie mechanizmu

rynkowego, odnosi je do

problemów wzrostu

gospodarczego

Określa wzajemne zależności

między elementami mechani-

zmu rynkowego, w aspekcie

równowagi rynkowej; analizu-

je problemy wzrostu gospo-darczego

EKP3

Nie zna w podstawo-

wym zakresie i nie

rozumie pojęcia do-

chodu narodowego

Rozumie zasady two-

rzenia dochodu naro-dowego

Charakteryzuje zasady

tworzenia i podziału dochodu narodowego

Wykazuje pogłębioną wiedzę

o zasadach tworzenia i po-

działu dochodu narodowego;

określa mierniki dochodu narodowego

EKP4

Nie zna w podstawo-

wym zakresie procesu

gospodarowania i jego elementów

Ukierunkowany po-

prawnie określa po-

szczególne podmioty

w procesie gospodaro-wania

Charakteryzuje udział

poszczególnych podmio-

tów w procesie gospoda-rowania

Określa zasady racjonalnego

gospodarowania i odnosi je do

podmiotów gospodarczych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Wykłady częściowo prowadzone w postaci prezentacji multimedialnej

Literatura:


1. Samuelson P.K., Nordhaus W.D.: Ekonomia. PWN, Warszawa 2003.

2. Kwiatkowski E., Milewski R.: Podstawy ekonomii. PWN, Warszawa 2008.

3. Marciniak S.: Makro- i mikroekonomia – Podstawowe problemy. Wydawnictwo Naukowe PWN,

Warszawa 2001.


1. Nasiłowski M.: Podstawy mikro- i makroekonomii. Key Text, Warszawa 2006.

2. Beksiak J.: Ekonomia. Warszawa 2000.




dr inż. kpt. ż.w. Piotr Lewandowski [email protected] ZNEiS









Nr: 4 Przedmiot: Nauka o pracy i kierowaniu*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: IV Semestry: VIII

Status


Grupa



w semestrze

Liczba godzin w tygodniu/bloku Liczba godzin w semestrze ECTS


VIII 12 2 24 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Nabycie wiedzy z zakresu podstawowych pojęć dotyczących pracy i kierowania

2. Przyswojenie umiejętności organizacji oraz kierowania

3. Nabycie umiejętności organizacji pracy zespołowej

4. Opanowanie umiejętność motywacji i komunikacji w procesie pracy



EKP1 Zna podstawowe pojęcia i funkcje z zakresu pracy

i kierowania

K_W08, K_W09, K_U08, K_K03,

K_K04, K_K07, K_K08, K_K10

EKP2 Umie planować i organizować pracę w warunkach

zmian

K_W08, K_W09, K_U08, K_K03,

K_K04, K_K07, K_K08, K_K10

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VIII:



SEKP1 Definiuje pojęcia dotyczące pracy ludzkiej

i kierowania EKP1 x

SEKP2 Określa główne akty prawne regulujące

pracę ludzką EKP1 x

SEKP3 Charakteryzuje podstawowe funkcje kie-

rowania EKP1,2 x

SEKP4 Określa zasady organizacji pracy zespoło-

wej EKP1,2 x

SEKP5 Definiuje funkcje człowieka w procesie

pracy EKP1,2 x

SEKP6 Analizuje proces planowania pracy EKP2 x



SEKP7 Charakteryzuje funkcję motywowania

w pracy EKP2 x

SEKP8 Prezentuje zasady etyki zawodowej EKP1,2 x

SEKP9 Definiuje źródła stresu w zawodzie

marynarza EKP2 x

SEKP10 Określa zasady skutecznej komunikacji

w pracy EKP2 x

SEKP11 Analizuje pracę i kierowanie w warunkach

zmiany EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1 1. Podstawowe pojęcia dotyczące pracy ludzkiej i kierowania

24

SEKP2 2. Główne akty prawne regulujące pracę ludzką

SEKP3 3. Podstawowe funkcje kierowania

SEKP4 4. Zasady organizacji pracy zespołowej. Zasady sprawnej organizacji

pracy

SEKP5 5. Funkcje człowieka w procesie pracy

SEKP6 6. Planowanie pracy

SEKP6 7. Kierowanie ludźmi w procesie pracy

SEKP7 8. Motywowanie w pracy

SEKP8 9. Zasady etyki zawodowej. Etyczne aspekty pracy na morzu

SEKP9 10. Źródła stresu w zawodzie marynarza. Konflikty w pracy

SEKP10 11. Komunikacja w pracy

SEKP11 12. Praca i kierowanie w warunkach zmiany

Razem: 24








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 24



Łącznie 40




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1 Mniej niż 50% znajomości

zagadnień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu

50% znajomości zagad-

nień z zakresu nauki o pracy i kierowaniu





EKP2 Mniej niż 50% znajomości

przedmiotowych zagad-nień

50% znajomości przed-

miotowych zagadnień






Rodzaj Opis

Komputer, rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów

Literatura:


1. Stoner J., Freemanm R., Gilbert D.: Kierowanie. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa

2011.

2. Penc J.: Decyzje i zmiany w organizacji. Centrum Doradztwa i Informacji Difin Sp. z o.o.,

Warszawa 2008.

3. Jarmołowicz W.: Gospodarowanie pracą we współczesnym przedsiębiorstwie. Wydawnictwo

Forum Naukowe, Poznań 2007.

4. Penc J.: Nowoczesne kierowanie ludźmi. Difin, Warszawa 2007.

5. Dannelon A.: Kierowanie zespołami. Helion, Gliwice 2007.

6. Hardingham A.: Praca w zespole. Petit, Warszawa 2004.

7. Sajkiewicz A., Sajkiewicz Ł.: Nowe metody pracy z ludźmi. Poltext, Warszawa 2002.


1. Griffin R.W.: Podstawy zarządzania organizacjami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

2010.

2. Forsyth P.: Efektywne zarządzanie czasem. Wydawnictwo Helion, Gliwice 2004.

3. Anderson R.: Organizacja zebrań. K.E. Liber, Warszawa 2003.

4. Christowa Cz.: Podstawy budowy i funkcjonowania portowych centrów logistycznych. Wydawnic-

two Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2005.




dr Artur Rzempała [email protected] ZOiZ/IZT/WIET









Nr: 5 Przedmiot: Ochrona własności intelektualnej


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: V

Status


Grupa



w semestrze



V 15 1 15 1




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. prawa autorskiego, ochro-

ny autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych, cechy patentu i wzoru użytkowe-

go oraz procedury ich zgłaszania, odpowiedzialności karnej w zakresie naruszeń prawa autor-

skiego i ochrony patentowej

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z „obiektami” będącymi

przedmiotem prawa autorskiego i ochrony patentowej, posługiwanie się przepisami regulującymi

prawo autorskie oraz ochronę patentową oraz znajomość procedury zgłaszania patentu i wzoru

użytkowego



EKP1 We właściwy sposób potrafi rozpoznawać i stosować podstawową

wiedzą nt. prawa autorskiego i ochrony patentowej

K_W10, K_U01,

K_U04, K_U08

EKP2 Posiada umiejętność posługiwania się przepisami regulującymi prawo

autorskie oraz ochronę patentową

K_W10, K_U01,

K_U04, K_U08

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze V:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna i umie stosować przepisy regulujące prawo

autorskie oraz ochronę patentową oraz autorskie

prawo osobiste i autorskie prawo majątkowe

EKP

1,2 x

SEKP2 Orientuje się w zakresie przedmiotu i podmiotu

prawa autorskiego EKP1 x

SEKP3

Zna zakres korzystania z chronionych utworów

i czas trwania autorskich praw majątkowych

oraz przechodzenie i zbywanie praw autorskich

i majątkowych

EKP1 x



SEKP4

Zna i umie stosować ochronę utworów audiowi-

zualnych i programów komputerowych, ochronę

autorskich praw osobistych i autorskich praw

majątkowych oraz ochronę wizerunku, adresata

korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

EKP

1,2 x

SEKP5 Zna prawa do artystycznych wykonań i nauko-

wych dokonań oraz organizacje zbiorowe zarzą-

dzające prawami autorskimi

EKP

1,2 x

SEKP6

Zna i umie stosować podstawowe pojęcia

z ochrony patentowej: patent, wzór użytkowy

oraz procedurę zgłaszania patentu i wzoru użyt-

kowego

EKP1 x

SEKP7 Zna odpowiedzialność karną w zakresie naru-

szeń prawa autorskiego i ochrony patentowej

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 Przepisy regulujące prawo autorskie oraz ochronę patentową

15

SEKP2 Przedmiot i podmiot prawa autorskiego

SEKP1,2,3 Autorskie prawa osobiste i autorskie prawa majątkowe

SEKP3,4 Zakres korzystania z chronionych utworów i czas trwania autorskich praw

majątkowych

SEKP3 Przechodzenie i zbywanie praw autorskich i majątkowych

SEKP4 Szczegóły ochrony utworów audiowizualnych i programów komputero-

wych

SEKP4 Ochrona autorskich praw osobistych i autorskich praw majątkowych

SEKP4 Ochrona wizerunku, adresata korespondencji i tajemnicy źródeł informacji

SEKP5 Prawa do artystycznych wykonań i naukowych dokonań

SEKP5 Organizacje zbiorowe zarządzające prawami autorskimi

SEKP6 Ochrona patentowa – ogólne informacje

SEKP6 Patent – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw

SEKP6 Wzór użytkowy – cechy charakterystyczne, zastrzeganie praw

SEKP6 Organizacja ochrony patentowej w Polsce – procedura zgłaszania patentu

i wzoru użytkowego

SEKP7 Odpowiedzialność karna w zakresie naruszeń prawa autorskiego i ochrony

patentowej

Razem 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 26


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne

EKP1

EKP2

Nie posiada żadnej

wiedzy nt. prawa

autorskiego i paten-towego

Posiada minimalną

wiedzę nt. prawa

autorskiego i paten-towego

Potrafi we właściwy sposób

w znacznej części posługiwać

się zagadnieniami związanymi

z prawem autorskiego i paten-towym


w pełni posługiwać się za-

gadnieniami związanymi

z prawem autorskiego i patentowym


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej

Literatura:


1. USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

2. USTAWA z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej.





dr hab. inż. Zbigniew Matuszak [email protected] IESO









Nr: 6 Przedmiot: Matematyka


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I–II Semestry: I–III

Status


Grupa

przedmiotów: podstawowe


w semestrze



I 15 2E 3 30 45 6

II 15 1 2 15 30 4

III 15 1E 2 15 30 5

Razem w czasie studiów 60 105 15



1. W zakresie wiedzy: podstawa programowa dla szkół ponadpodstawowych – działania w zbiorze

liczb rzeczywistych, wyrażenia algebraiczne, – funkcje: liniowa, kwadratowa, wielomiany, funk-

cja wykładnicza, funkcje trygonometryczne, – rachunek wektorowy i geometria analityczny na

płaszczyźnie, – ciągi liczbowe, – rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna

2. W zakresie umiejętności: – posługiwanie się wzorami skróconego mnożenia, wykonywanie dzia-

łań na potęgach i pierwiastkach – rozwiązywanie równań i nierówności algebraicznych – wyko-

nywanie działań na wektorach – badanie monotoniczności ciągów liczbowych – stosowanie wzo-

rów trygonometrycznych – obliczanie prawdopodobieństwa oraz podstawowych parametrów

statystycznych

Cele przedmiotu:

1. Wyposażenie w wiedzę z wybranych działów matematyki oraz wykształcenie umiejętności posłu-

giwania się aparatem matematycznym do rozwiązywania problemów o charakterze technicznym

2. Zapoznanie z podstawowymi dyscyplinami matematycznymi koniecznymi do studiowania na

kierunkach technicznych

3. Wyrobienie umiejętności ścisłego formułowania problemów w oparciu o język matematyczny

4. Osiągnięcie umiejętności logicznego rozumowania, stosowania metody dedukcji do formułowania

i interpretowania wniosków



EKP1 Ma uporządkowaną i ugruntowaną wiedzę z podstawowych działów

matematyki K_W01

EKP2 Ma wiedzę z zakresu matematyki niezbędną do formułowania i rozwią-

zywania zagadnień z wybranej dyscypliny inżynierskiej K_W01

EKP3

Potrafi korzystać z metod matematycznych wspomaganych techniką

cyfrową do symulacji komputerowych oraz wyciągania wniosków

i interpretowania wyników obliczeń

K_U04, K_U05,

K_U06

EKP4 Ma umiejętność korzystania z literatury matematycznej oraz zasobów

internetowych

K_U01, K_U04,

K_U13

EKP5 Ma umiejętność stosowania wiedzy z matematyki do studiowania na

danym kierunku studiów technicznych

K_U05, K_U06

K_U07, K_K01



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I, II i III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna podstawowe zagadnienia z rachunku róż-

niczkowego funkcji jednej i wielu zmiennych

rzeczywistych

EKP

1,2,4 x

SEKP2 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-

kowego funkcji jednej zmiennej rzeczywistej

EKP

1,2,4 x

SEKP3 Umie wyznaczać pochodne funkcji jednej

zmiennej

EKP

1,2,3 x

SEKP4 Umie wyznaczać ekstrema funkcji i przedziały

monotoniczności

EKP

1,2,3 x

SEKP5 Umie wyznaczać punkty przegięcia i przedzia-

ły wypukłości i wklęsłości

EKP

1,2,3 x

SEKP6

Umie wyznaczać asymptoty. Umie wszech-

stronnie badać przebieg zmienności jednej

zmiennej rzeczywistej

EKP

1,2,3 x

SEKP7 Umie wyznaczać różniczkę zupełną i stosować

ją w rachunku błędów

EKP

1,2,3 x

SEKP8 Umie wyznaczać ekstrema lokalne, globalne

i warunkowe funkcji wielu zmiennych

EKP

1,2,3 x

SEKP9 Umie rozwijać funkcję jednej i wielu zmien-

nych według wzoru Taylora

EKP

1,2,3 x

SEKP10 Umie stosować metody całkowania do wyzna-

czania całek nieoznaczonych

EKP

1,2,3 x

SEKP11 Umie obliczać całki oznaczone, całki niewła-

ściwe

EKP

1,2,3 x

SEKP12 Umie obliczać pola figur płaskich, długości

łuków, objętości i pola powierzchni obroto-

wych za pomocą całek

EKP

1,2,3 x

SEKP13

Zna podstawowe zagadnienia z algebry wyż-

szej: zbiór liczb zespolonych, macierze, wy-

znaczniki, układy równań liniowych

EKP

1,2,4 x

SEKP14 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku wek-

torowego i geometrii analitycznej przestrzeni

kartezjańskiej trójwymiarowej

EKP

1,2,4 x

SEKP15 Zna podstawowe zagadnienia z rachunku cał-

kowego funkcji wielu zmiennych

EKP

1,2,4 x

SEKP16 Umie wykonywać działania na liczbach zespo-

lonych oraz rozwiązywać równania algebra-

iczne w zbiorze liczb zespolonych

EKP

1,2,3 x

SEKP17 Umie rozwiązywać układy równań liniowych

za pomocą wyznaczników i macierzy

EKP

1,2,3 x

SEKP18 Umie wykonywać działania na wektorach

w przestrzeni R3

EKP

1,2,3 x

SEKP19 Umie wyznaczać równania płaszczyzn i pro-

stych oraz obliczać odległości

EKP

1,2,3 x



SEKP20 Umie obliczać całki wielokrotne i krzywoli-

niowe

EKP

1,2,3 x

SEKP21 Zna podstawowe zagadnienia z teorii szeregów

liczbowych i funkcyjnych

EKP

1,2,4 x

SEKP22 Zna podstawowe zagadnienia z teorii równań

różniczkowych zwyczajnych I i II rzędu

EKP

1,2,4 x

SEKP23 Zna podstawy rachunku prawdopodobieństwa

i statystyki matematycznej

EKP

1,2,4 x

SEKP24 Umie badać zbieżności szeregów liczbowych

i funkcyjnych

EKP

1,2,4 x

SEKP25 Umie rozwijać funkcję w szereg Taylora oraz

wyznaczać całki nieelementarne za pomocą

szeregów potęgowych

EKP

1,2,3 x

SEKP26

Umie rozwiązywać wybrane typy równań róż-

niczkowych zwyczajnych I i II rzędu metodą

kwadratur

EKP

1,2,3 x

SEKP27 Umie obliczać prawdopodobieństwo zdarzeń

losowych oraz wyznaczać parametry zmien-

nych losowych

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1

Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości

uzupełniające dotyczące funkcji (funkcje cyklometryczne), granic ciągów

i funkcji, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych

rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, reguły de L’Hos-

pitala, wszechstronne badanie przebiegu zmienności funkcji

30 SEKP2

Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej; całka nieozna-

czona, podstawowe twierdzenia, metody całkowania, całkowanie funkcji

wymiernych, niewymiernych i trygonometrycznych, całka oznaczona

(definicja według Riemanna), podstawowe twierdzenia i własności całki

oznaczonej, całki niewłaściwe, zastosowania całki oznaczonej w geometrii

SEKP1

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych: zbiory płaskie, definicja

funkcji wielu zmiennych, granica i ciągłość funkcji dwóch zmiennych,

pochodne cząstkowe, pochodne funkcji złożonej, różniczka zupełna, po-

chodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, zastosowanie

różniczki zupełnej w rachunku błędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji

wielu zmiennych

Razem: 30

Ć

SEKP

3,4,5,6

Wyznaczanie pochodnych funkcji jednej zmiennej; wyznaczanie ekstre-

mów funkcji i przedziałów monotoniczności; wyznaczanie punktów prze-

gięcia i przedziałów wypukłości i wklęsłości; wyznaczanie asymptot;

wszechstronne badania przebiegu zmienności jednej zmiennej rzeczywi-

stej 45

SEKP

7,8,9

Wyznaczanie różniczki zupełnej i stosowania jej w rachunku błędów;

wyznaczanie ekstremów lokalnych, globalnych i warunkowych funkcji

wielu zmiennych; rozwijanie funkcji jednej i wielu zmiennych według

wzoru Taylora



SEKP

10,11,12

Stosowanie metod całkowania do wyznaczania całek nieoznaczonych;

obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych, całek wielokrotnych

i krzywoliniowych; obliczanie całek oznaczonych, całek niewłaściwych,

całek wielokrotnych i krzywoliniowych; obliczanie pól figur płaskich,

długości łuków, objętości i pól powierzchni obrotowych za pomocą całek

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 165

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP13

Algebra wyższa: zbiór liczb zespolonych, definicja liczby zespolonej,

postać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, wzór de

Moivre’a, działania na liczbach zespolonych. Macierze i wyznaczniki:

definicja macierzy, rodzaje macierzy, działania na macierzach, macierz

odwrotna, definicja i własności wyznaczników, rząd macierzy, układy

równań liniowych, wzory Cramera, twierdzenie Kroneckera–Capelliego

15 SEKP14

Geometria analityczna w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania

płaszczyzny i prostej, odległość punktu od prostej, odległość punktu od

płaszczyzny i prostej, odległość prostej od prostej, powierzchnia stopnia

drugiego, powierzchnie obrotowe

SEKP15

Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych: definicja i podstawowe wła-

sności całki podwójnej w obszarze normalnym, całka potrójna, zamiana

całek wielokrotnych na całki iterowane, zamiana zmiennych, całki krzy-

woliniowe, twierdzenie Greena, zastosowania geometryczne całek wielo-

krotnych i całek krzywoliniowych

Razem: 15

Ć

SEKP

16,17

Wykonywanie działań na liczbach zespolonych oraz rozwiązywania rów-

nań algebraicznych w zbiorze liczb zespolonych; rozwiązywanie układów

równań liniowych za pomocą wyznaczników i macierzy

30 SEKP

18,19

Wykonywanie działań na wektorach w przestrzeni R3; wyznaczanie rów-

nań płaszczyzn i prostych oraz obliczania odległości

SEKP20 Obliczanie całek wielokrotnych i krzywoliniowych; zastosowanie całek

wielokrotnych i krzywoliniowych w geometrii

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 103

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP21

Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria

zbieżności szeregów o wyrazach nieujemnych, szeregi naprzemienne,

szeregi liczbowe warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funk-

cjonalne, szeregi potęgowe, szereg Taylora

15

SEKP22

Równania różniczkowe zwyczajne: równania różniczkowe rzędu pierw-

szego (wybrane typy), równania różniczkowe rzędu drugiego (przypadki

szczególne), równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych

współczynnikach

SEKP23

Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe,

definicja prawdopodobieństwa, własności prawdopodobieństwa, prawdo-

podobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Be-

roulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesa, zmienne losowe

typu skokowego i typu ciągłego, rozkłady prawdopodobieństwa zmien-

nych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwu-

wymiarowe typu skokowego i typu ciągłego, kowariancja, współczynnik

korelacji, zmienne losowe skorelowane, niezależność zmiennych loso-

wych

SEKP23

Podstawy statystyki matematycznej: podstawowe pojęcia i twierdzenia,

wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce mate-

matycznej, estymatory i ich podstawowe własności, metody uzyskiwania

estymatorów, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, pod-

stawowe testy statystyczne

Razem: 15

Ć

SEKP

24,25

Badanie zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych; rozwijanie funk-

cji w szereg Taylora oraz wyznaczania całek nieelementarnych za pomocą

szeregów potęgowych

30 SEKP26 Rozwiązywanie wybranych typów równań różniczkowych zwyczajnych

I i II rzędu metodą kwadratur

SEKP27

Obliczanie prawdopodobieństw zdarzeń losowych oraz wyznaczania pa-

rametrów zmiennych losowych; wyznaczanie przedziałów ufności; wery-

fikacja hipotez statystycznych

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 115


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP1, SEKP3, SEKP4, SEKP5, SEKP6, SEKP7, SEKP8

Obliczanie

granic ciągów

liczbowych

i granic funkcji

Nie potrafi obliczyć

żadnej granicy ciągu oraz funkcji

Potrafi obliczać

granice ciągu, które-

go wyrazy są ilora-

zami wielomianów,

oblicza granice

funkcji elementar-

nych w punkcie

i w ∞, wyznacza

asymptoty funkcji wymiernych

Jak na ocenę 3 plus: oblicza nie-

zbyt trudne granice ciągów

i funkcji w punkcie, w ∞ prowa-

dzący do symboli nieoznaczonych

∞/∞, ∞–∞, bada ciągłość funkcji

opisanych jednym równaniem,

wyznacza asymptoty funkcji nie-wymiernych.

Oblicza granice ciągów i funkcji

o różnym stopniu trudności, wyko-

rzystuje twierdzenie o trzech cią-

gach do obliczania granic ciągów, bada ciągłość funkcji sklejanych

Jak na ocenę 4 plus:

na podstawie definicji

wykazuje, że dana

liczba jest granicą ciągu, granicą funkcji.

Stosuje specjalistycz-

ny język matematycz-

ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów wykorzy-

stuje ciągi liczbowe

i ich granice, funkcje

i ich granice

Obliczanie

pochodnych funkcji

Nie potrafi wyzna-

czyć pochodnych funkcji

Wyznacza pochodne

i różniczki funkcji

elementarnych, sumy

funkcji, różnicy

funkcji, iloczynu

stałej i funkcji, ilo-

czynu dwóch funkcji

elementarnych,

ilorazu dwóch funk-cji elementarnych

Jak na ocenę 3 plus: wyznacza

pochodne i różniczki funkcji zło-

żonych z dwóch funkcji, podaje

interpretację geometryczną po-

chodnej funkcji, stosuje różniczkę

funkcji w obliczeniach przybliżo-

nych, na podstawie definicji wy-

znacza pochodną funkcji wymier-nej.

Wyznacza pochodne i różniczki

funkcji wielokrotnie złożonych,

bada różniczkowalność niezbyt

skomplikowanych funkcji, na

podstawie definicji wyznacza

pochodną funkcji trygonometrycz-nej, logarytmicznej, niewymiernej


bada różniczkowal-

ność funkcji o różnym

stopniu trudności,

stosuje twierdzenie

o pochodnej funkcji odwrotnej.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów wykorzy-

stując pojęcie po-chodnej funkcji

Stosowanie

pochodnych funkcji

Nie potrafi stosować

pochodnych funkcji

Bada monotonicz-

ność funkcji elemen-

tarnych, wyznacza

ekstrema tych funk-

cji, bada wypukłość,

wklęsłość funkcji

elementarnych,

wyznacza ich punkty

przegięcia, stosuje

regułę de l’Hospitala

do wyliczenia grani

ilorazu funkcji ele-mentarnych

Jaka na ocenę 3 plus: bada mono-

toniczność funkcji złożonych z

dwóch funkcji, wyznacza ekstrema

tych funkcji, bada wypukłość

i wklęsłość tych funkcji, wyznacza

ich punkty przegięcia, stosuje

regułę de l’Hospitala do wyliczenia

granic ilorazu, iloczynu różnicy

takich funkcji, wyznacza asympto-ty różnych funkcji.

Bada monotoniczność, wypukłość,

wklęsłość różnych funkcji, wyzna-

cza ich ekstrema oraz punkty

przegięcia, stosuje regułę de

l’Hospitala do wyznaczania granic


bada przebieg zmien-ności różnych funkcji.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów prowa-

dzących do badania

monotoniczności,

wypukłości, wklęsło-

ści funkcji, wyzna-

czania ich ekstremów, punktów przegięcia



różnych funkcji, zapisuje wzór

Taylora i Maclaurina dla wielo-

mianu funkcji wymiernej, wykład-

niczej, trygonometrycznej

Wyznaczanie

pochodnych

cząstkowych funkcji

Nie potrafi wyzna-

czać pochodnych cząstkowych funkcji

Wyznacza pochodne

cząstkowe pierwsze-

go i drugiego rzędu

prostych funkcji dwóch zmiennych


pochodne cząstkowe pierwszego,

drugiego i trzeciego rzędu prostych funkcji trzech zmiennych.

Wyznacza różniczki zupełne funk-cji dwóch zmiennych


wyznacza różniczki

zupełne funkcji trzech zmiennych.

Wyznacza pochodne

kierunkowe funkcji

dwóch zmiennych

Stosowanie

pochodnych

cząstkowych funkcji

Nie potrafi zastoso-

wać pochodnych cząstkowych

Wyznacza ekstrema

prostych funkcji dwóch zmiennych

Jak na ocenę 3 plus: oblicza przy-

bliżoną wartość wyrażenia.

Wyznacza najmniejszą, największą

wartość prostej funkcji dwóch

zmiennych w obszarze domknię-tym i ograniczonym


wyznacza ekstrema

różnych funkcji dwóch zmiennych.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów

z wykorzystaniem

pochodnych cząstko-

wych funkcji dwóch zmiennych

Obliczanie

całek


całki z wielomianu

Oblicza całki

z wielomianów

Stosuje całkowanie przez podsta-

wianie lub przez części we wska-zanych całkach.

Stosuje całkowanie przez podsta-

wianie i przez części we wskaza-

nych całkach

Potrafi samodzielnie

dobrać metodę całko-wania i ją zastosować

SEKP2, SEKP10, EKP11, SEKP12

Wyznaczanie

wielkości

geometrycznych

Nie potrafi naryso-

wać obszaru, którego

dotyczy zadanie lub

nie potrafi wyzna-

czyć pola tego ob-szaru

Rysuje obszar we

współrzędnych

kartezjańskich,

którego pole trzeba

obliczyć i wyznacza to pole

Wyznacza wskazaną wielkość

geometryczną we współrzędnych kartezjańskich.

Wyznacza wskazaną wielkość

geometryczną w opisie parame-trycznym

Wyznacza wskazaną

wielkość geometrycz-

ną we współrzędnych biegunowych.

Wyznacza wielkości

geometryczne w

dowolnych współ-rzędnych

Metody oceny Prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP13–19

Wykonywanie

działań

w zbiorze

liczb zespolonych

Nie potrafi wykonać

żadnego działania w

zbiorze liczb zespo-lonych

Podaje postać karte-

zjańską, trygonome-

tryczną liczby zespo-

lonej i jej interpreta-

cję geometryczną,

podaje liczbę sprzę-

żoną do danej liczby

zespolonej, dodaje,

odejmuje, mnoży,

dzieli liczby zespo-

lone w postaci karte-

zjańskiej, mnoży i

dzieli liczby zespo-

lone w postaci try-

gonometrycznej,

stosuje wzór de

Moivre’a do zapisa-

nia n-tej potęgi

liczby zespolonej,

stosuje wzór na k-ty

pierwiastek liczby zespolonej

Jak na ocenę 3 plus: podaje postać

wykładniczą liczby zespolonej,

wyznacza n-tą potęgę liczby zespo-

lonej i wynik pozostawia (o ile to

możliwe) w postaci kartezjańskiej,

wyznacza pierwiastki z liczby

zespolonej na podstawie definicji

i twierdzenia oraz wynik pozosta-

wia (o ile to możliwe) w postaci kartezjańskiej.

Rozwiązuje proste równania w zbiorze liczb zespolonych


interpretuje geome-

trycznie podane zbio-ry liczb zespolonych.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów, w których

pojawiają się liczby zespolone



Wykonywanie

działań

w zbiorze macierzy


żadnych działań w zbiorze macierzy

Dodaje, odejmuje

macierze, mnoży

macierz przez skalar,

wyznacza macierz

transponowaną

macierzy, mnoży

macierze kwadrato-

we, oblicza wy-

znacznik macierzy

stopnia 1, 2 i stopnia

3 stosując wzór Sarussa


iloczyn macierzy niekoniecznie

kwadratowych, znajduje macierz

odwrotną do danej macierzy, obli-

cza wyznacznik macierzy kwadra-

towej stopnia n z definicji (rozwi-

nięcie Laplace’a).

Wykonuje ciągi działań na macier-

zach, rozwiązuje równania macie-

rzowe, oblicza rząd macierzy wykorzystując pojęcie minora


oblicza wyznacznik

macierzy stopnia n

przy pomocy twier-

dzeń i własności

wyznacznika, oblicza

rząd macierzy dopro-

wadzając macierz do

postaci zredukowanej.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań, problemów

Rozwiązywanie

układów

równań

liniowych

Nie potrafi rozwią-

zywać układów równań liniowych

Stosuje metodę

macierzową i metodę

Cramera do rozwią-

zania układu równań

o trzech niewiado-

mych i trzech rów-naniach

Jak na ocenę 3 plus: stosuje meto-

dę macierzową i metodę Cramera

do rozwiązywania układów rów-

nań o n niewiadomych i n równa-

niach.

Na podstawie twierdzenia Kronec-

kera-Capelliego ustala liczbę roz-wiązań układu równańliniowych


podaje rozwiązania

układu równań linio-

wych o n niewiado-

mych i m równaniach.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemów prowa-

dzących do układów równań liniowych

Zapisuje

równanie płaszczyzny

Nie potrafi zapisać

równania płaszczy-zny

Zapisuje równanie

płaszczyzny mając

podany punkt nale-

żący do płaszczyzny

i wektor normalny

płaszczyzny, oblicza

odległość punktu od

płaszczyzny, potrafi

wyznaczyć współ-

rzędne wektora

normalnego płasz-

czyzny na podstawie

określenia współ-

rzędnych wektora

i podać równanie

płaszczyzny, znajdu-

je punkt przecięcia płaszczyzn

Jak na ocenę 3 plus: znajduje

równanie płaszczyzny mając dane

dwa wektory równoległe do tej

płaszczyzny, ale nie równoległe

względem siebie, potrafi napisać

równanie płaszczyzny mając dane

trzy punkty należące do tej płasz-

czyzny, bada czy dane dwie płasz-

czyzny są równoległe, prostopadłe,

wyznacza kąt między tymi płasz-

czyznami, oblicza odległość mię-

dzy płaszczyznami.

Znajduje równanie płaszczyzny

przechodzącej przez dany punkt i

równoległej do innej płaszczyzny,

znajduje równanie płaszczyzny

przechodzącej przez dany punkt

i prostopadłej do danych dwóch

płaszczyzn nierównoległych, poda-

je równanie odcinkowe płaszczy-

zny, znajduje równanie płaszczy-

zny równoległej do danej płasz-

czyzny i oddalonej od niej o poda-

ną odległość


znajduje równania

płaszczyzn dwusiecz-

nych kątów między

danymi płaszczyzna-

mi, znajduje równanie

płaszczyzny przecho-

dzącej przez daną oś

układu współrzędnych

i tworzącej dany kąt

z pewną daną płasz-

czyzną, znajduje

punkt symetryczny

danego punktu wzglę-

dem danej płaszczy-

zny.



ny przy opisywaniu


Zapisuje równanie prostej

w przestrzeni

trójwymiarowej

Nie potrafi zapisać

równania prostej

Zapisuje równanie

parametryczne

i kanoniczne prostej

mając podany punkt

należący do prostej

i wektor równoległy

do tej prostej, potrafi

podać równanie

parametryczne

i kanoniczne tej

prostej mając dane

dwa punkty należące do szukanej prostej

Jak na ocenę 3 plus: znajduje

równanie prostej mając dany punkt

należący do tej prostej i równanie

pewnej prostej równoległej lub

prostopadłej do szukanej prostej,

znajduje kąt między prostymi

zadanymi w postaci parametrycz-

nej lub kanonicznej, znajduje

wzajemne położenie par prostych

zadanych w postaci parametrycz-

nej lub kanonicznej, znajduje

odległość punktu od prostej zada-

nej w postaci parametrycznej lub

kanonicznej, znajduje odległość

między prostymi równoległymi

zadanymi w postaci parametrycz-


znajduje równania

dwusiecznych kątów

między prostymi

zadanymi różnymi

równaniami, znajduje

równanie prostej

przechodzącej przez

dany punkt

i przecinającej dwie

proste, znajduje punkt

symetryczny do dane-

go punktu względem

danej prostej. Stosuje

specjalistyczny język

matematyczny przy



nej lub kanonicznej.

Przedstawia prostą daną w postaci

krawędziowej w postaci parame-

trycznej, znajduje kąt między

prostymi zadanymi w postaci

krawędziowej, znajduje wzajemne

położenie par prostych zadanych

w postaci krawędziowej, znajduje

odległość punktu od prostej zada-

nej w postaci krawędziowej, znaj-

duje odległość między prostymi

równoległymi zadanymi w postaci

krawędziowej, znajduje odległość między prostymi skośnymi

opisywaniu rozwiązań zadań, problemów

Rozwiązuje

zadania

dotyczące

prostej i płaszczyzny


zać żadnego zadania

dotyczącego prostej

i płaszczyzny

Znajduje punkt

przecięcia prostej

podanej w postaci

parametrycznej i płaszczyzny

Jak na ocenę 3 plus: oblicza kąt,

jaki tworzy prosta podana

w postaci parametrycznej lub

kanonicznej z płaszczyzną, znajdu-

je równanie płaszczyzny przecho-

dzącej przez proste podane w

postaci parametrycznej lub kano-

nicznej.

Oblicza kąt, jaki tworzy prosta

podana w postaci krawędziowej

z płaszczyzną, znajduje równanie

płaszczyzny przechodzącej przez

dwie proste zadane w postaci

krawędziowej, znajduje równanie

płaszczyzny przechodzącej przez

dany punkt i prostopadłej do pro-

stej zadanej w postaci krawędzio-

wej


znajduje rzut prostej

na płaszczyznę, znaj-

duje rzut punktu na

płaszczyznę, znajduje rzut punktu na prostą.



ny przy opisywaniu


SEKP20

Obliczanie

całek

wielokrotnych

i krzywolinio-

wych


żadnej całki

Umie obliczać jeden,

wskazany, typ całek

Umie obliczać dwa, wskazane,

typy całek.

Umie obliczać trzy, wskazane, typy całek


rozróżnić typy całek

i większość z nich obliczyć.


rozróżnić typy całek i je obliczyć

Metody oceny Egzamin ustny, egzamin pisemny, prace kontrolne, sprawdziany, zadania domowe

SEKP21, SEKP24, SEKP25

Badanie

zbieżności szeregów

Nie potrafi zbadać

zbieżności szeregów

Sprawdza warunek

konieczny zbieżności

szeregu, znajduje

sumy wybranych

szeregów, bada

zbieżność prostych

szeregów liczbo-

wych o wyrazach

nieujemnych za

pomocą kryterium

d’Alemberta, Cau-chy’ego i całkowego

Jak na ocenę 3 plus: bada zbież-

ność szeregów liczbowych o wyra-

zach nieujemnych o średnim stop-

niu trudności za pomocą kryterium

d’Alemberta, Cauchy’ego, całko-

wego prowadzącego do całkowa-

nia bezpośredniego, przed podsta-wienie, przez części.

Bada zbieżność szeregów liczbo-

wych o wyrazach nieujemnych

o różnym stopniu trudności za

pomocą kryterium d’Alemberta,

Cauchy’ego całkowego prowadzą-

cego do całkowania bezpośrednie-

go, przed podstawianie, przez

części, bada zbieżność szeregów o

wyrazach dowolnych za pomocą

kryterium Leibniza, wyznacza

promień i przedział zbieżności

wybranych szeregów potęgowych


bada zbieżność nie-

zbyt skomplikowa-

nych szeregów

o wyrazach nieujem-

nych za pomocą kry-

terium porównawcze-go.

Bada zbieżność jedno-

stajną wybranych szeregów funkcyjnych



Rozwijanie

funkcji

w szereg Taylora

Nie potrafi rozwijać

funkcji w szereg Taylora

Rozwija funkcje

wymierne w szereg Taylora, Maclaurina

Jak na ocenę 3 plus: rozwija w

szereg Taylora i Maclaurina wy-

brane funkcje niewymierne, trygo-

nometryczne, wykładnicze

i logarytmiczne, oblicza przybliżo-

ne wartości liczb niewymiernych,

korzystając z otrzymanych rozwi-nięć.

Rozwija w szereg Taylora, Mac-

laurina funkcje cyklometryczne


oblicza przybliżone

wartości całek ozna-

czonych korzystając

z rozwinięcia w sze-

regi potęgowe i od-

powiednich twierdzeń

dotyczących całkowa-

nia i różniczkowania

szeregów funkcyj-nych.



ny przy opisywaniu

rozwiązań zadań,

problemu z wykorzy-

staniem szeregów

potęgowych

SEKP22, SEKP26

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych

o zmiennych rozdzielonych

Nie potrafi rozdzielić

zmiennych

Potrafi rozdzielić

zmienne

Potrafi rozdzielić zmienne

i obliczyć całkę dla jednej zmien-nej.

Potrafi rozdzielić zmienne i obliczyć całki dla obu zmiennych

Rozwiązuje równania

i wynik zostawia w postaci uwikłanej.


i wynik przedstawia

w postaci nieuwikła-

nej

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych jednorodnych

Nie potrafi prze-

kształcić równania

do postaci jednorod-

nej lub nie potrafi

zastosować podsta-

wienia

Potrafi przekształcić

równanie do postaci

jednorodnej i zasto-sować podstawienie

Potrafi przekształcić równanie do

postaci jednorodnej zastosować

podstawienie i obliczyć całkę dla jednej zmiennej.

Potrafi przekształcić równanie do

postaci jednorodnej zastosować

podstawienie i obliczyć całki dla obu zmiennych


i wynik zostawia w postaci uwikłanej.


i wynik przedstawia


nej

Rozwiązywanie

równań

różnych typów


zać żadnego ze wskazanych równań

Umie rozwiązywać

jeden, wskazany, typ równań

Umie rozwiązywać dwa, wskaza-

ne, typy równań.

Umie rozwiązywać trzy, wskazane, typy równań


rozróżnić typy równań

i je rozwiązać, wyniki

zostawiając w postaci uwikłanej.


rozróżnić typy równań

i je rozwiązać, wyniki

przedstawiając


nej

Rozwiązywanie

równań

różniczkowych

liniowych drugiego rzędu


zać żadnego ze wskazanych równań

Umie rozwiązywać

równanie różnicz-

kowe liniowe jedno-

rodne

Umie wyznaczać rozwiązanie

szczególne równań jednorodnych.

Umie rozwiązać równanie różnicz-

kowe niejednorodne o stałych współczynnikach

Potrafi wyznaczyć

rozwiązanie szczegól-

ne równania liniowe-

go niejednorodnego.

Potrafi rozwiązać

równanie różniczkowe

dotyczące zagadnień

technicznych

SEKP23, SEKP27

Wyznaczanie

prawdopodo-

bieństwa zdarzeń

Nie potrafi wyzna-

czyć prawdopodo-

bieństwa zdarzeń losowych

Wyznacza prawdo-

podobieństwo na

podstawie klasycznej

definicji prawdopo-

dobieństwa


prawdopodobieństwo całkowite, zna pojęcie schematu Bernoulliego


wyznacza prawdopo-

dobieństwo na pod-

stawie wzoru Bayesa,

stosuje specjalistycz-


ny przy opisywaniu rozwiązań zadań



Określenie

zmiennej losowej,

typu zmiennej

losowej, wyzna-

czanie parame-

trów zmiennej losowej

Nie zna pojęcia

zmiennej losowej

Zna przykłady

zmiennej losowej

typu ciągłego i typu

dyskretnego. Wy-

znacza funkcje

zmiennych losowych typu ciągłego


funkcję zmiennej losowej typu

dyskretnego i typu ciągłego. Wy-

znacza parametry zmiennej loso-

wej. Wylicza prawdopodobieństwo bazując na rozkładzie normalnym


zna podstawowe

rozkłady zmiennych

losowych typu dys-

kretnego i ciągłego,

stosuje specyficzny

język matematyczny

przy opisywaniu

rozwiązań zadań

Wyznaczanie

przedziałów ufności

Nie potrafi wyzna-

czyć parametrów

z próby niezbędnych

do wyznaczania

wskazanego prze-

działu ufności

Oblicza parametry

z próby niezbędne do

wyznaczania wska-

zanego przedziału ufności

Wyznacza wszystkie elementy

składowe wskazanego przedziału

ufności, wyznacza przedziały ufności

Wyznacza odpowied-

ni przedział ufności,

wybiera odpowiednią

metodę i ocenia uzy-skane wyniki

Weryfikacja

hipotez

statystycznych

Nie potrafi wyzna-

czyć statystyki te-

stowej na podstawie wskazanej próby

Wyznacza statystykę

testową na podstawie

wskazanej próby

Wyznacza statystykę testową oraz

wartość krytyczną, weryfikuje

wskazaną hipotezę

Formułuje samodziel-

nie hipotezę i ją wery-

fikuje oraz interpretu-je uzyskane wyniki


Rodzaj Opis

Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, zbiory zadań

Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny

Literatura:


1. Lassak M.: Matematyka dla studiów technicznych. Supremum 2002.

2. Winnicki K., Landowski M.: Wykłady z matematyki. Skrypt dla studentów AM, Szczecin 2008.

3. Zbiór zadań z matematyki. Skrypt pod redakcją Krupińskiego R. Dział Wyd. AM w Szczecinie,

Szczecin 2005.

4. Krupiński R., Zalewski Z.: Rachunek prawdopodobieństwa. Skrypt dla studentów WSM w Szcze-

cinie, Szczecin 1992.


1. Janowski W.: Matematyka, tom I, II. PWN, Warszawa.

2. Kasyk L., Krupiński R.: Poradnik matematyczny. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2006.

3. Krupiński R.: Repetytorium z matematyki. Dział Wyd. AM w Szczecinie, 2004.

4. Gajek L., Kałuszkac M.: Wnioskowanie statystyczne. WNT, Warszawa 1969.




dr inż. Zbigniew Zalewski [email protected] Zakład Matematyki


dr inż. Zbigniew Zalewski [email protected] Zakład Matematyki

dr hab. Zenon Zwierzewicz, prof. AM [email protected] Zakład Matematyki








Nr: 7 Przedmiot: Fizyka


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: I–II

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 2 30 30 4

II 15 1E 2 15 30 5




1. W zakresie wiedzy:

Z fizyki: w zakresie podstawy programowej dla szkół ponad gimnazjalnych.

Z matematyki:

– wyrażenia algebraiczne i działania matematyczne;

– działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy);

– funkcje liniowe, kwadratowe, logarytmiczne;

– funkcje trygonometryczne, podstawowe wzory trygonometryczne;

– podstawy rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej;

– pochodna funkcji i interpretacja geometryczna;

– całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej

2. W zakresie umiejętności:

Z fizyki:

– opisywanie i wyjaśnianie podstawowych zjawisk fizycznych z zastosowaniem opisu matema-

tycznego obowiązującego w szkole ponad gimnazjalnej.

Z matematyki:

– posługiwania się aparatem matematycznym i metodami matematycznymi do opisywania

i modelowania zjawisk i procesów fizycznych

Cele przedmiotu:

1. Kształcenie studentów w zakresie podstaw fizyki jako nauki o własnościach otaczającego nas

świata i zachodzących w nim zjawisk oraz kojarzenie na tej podstawie wzajemnej zależności mię-

dzy przyczynami i skutkami procesów zachodzących w świecie materialnym

2. Poznanie teorii fizycznych stanowiących podstawę rozwoju technologicznego

3. Wyrobienie umiejętności logicznego myślenia – analizy faktów i wyciągania na ich bazie kon-

struktywnych wniosków

4. Zrozumienie konieczności ustawicznego podnoszenia osobistych kwalifikacji zawodowych w

warunkach ciągłego rozwoju wiedzy i technologii





EKP1 Posiada podstawową wiedzę teoretyczną i praktyczną z zakresu fizyki

klasycznej i współczesnej K_W01

EKP2 Posiada umiejętność wykonywania pomiarów fizycznych, rozumienia

metodyki pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, pre-

zentacji oraz interpretacji wyników pomiarów

K_W01, K_W06,

K_U01, K_U08

EKP3

Posiada umiejętności samodzielnego stosowania zdobytej wiedzy

z fizyki do studiowania na wyspecjalizowanym kierunku studiów

technicznych oraz do rozwijania własnych umiejętności po podjęciu

pracy zawodowej

K_W01, K_U01,

K_U04, K_K01

EKP4

Posiada kompetencje do samodzielnego i odpowiedzialnego diagno-

zowania i innowacyjnego rozwiązywania problemów technicznych /

technologicznych wymagających integracji wiedzy z różnych dzie-

dzin w szczególności wiedzy z zakresu kursu fizyki

K_W01, K_U01,

K_K10

EKP5

Posiada umiejętności samokształcenia i skutecznego wykorzystywa-

nia zasobów informacyjnych, w tym międzynarodowych źródeł in-

formacji w zakresie praw i zjawisk fizycznych zachodzących w ota-

czającej nas rzeczywistości. Rozumie, że konieczność kształcenia

ustawicznego w rozwoju zawodowym wynikająca z tempa zmian

w standardzie i stosowanej technologii wymaga znajomości podsta-

wowych praw fizyki

K_W01, K_U01,

K_U04, K_K01

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi definiować pojęcia i wielkości fizyczne

z wykorzystaniem poznanego aparatu matema-

tycznego, odczytywać sens fizyczny z ich de-

finicji; ustalać zależności od innych wielkości

fizycznych

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP2 Zna jednostki podstawowych wielkości fizycz-

nych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP3 Potrafi opisać i wyjaśnić podstawowe zjawiska

z zakresu fizyki klasycznej w oparciu o pozna-

ne prawa i zasady

EKP

1,2,3,4 x

SEKP4

Umie przedstawić graficznie zależności wiel-

kości fizycznych od różnych parametrów, oraz

ich interpretacja

EKP

1,2,3,4 x

SEKP5 Formułuje prawa i zasady fizyczne i zapisuje

je w języku matematyki

EKP

1,2,3,4 x

SEKP6

Posiada umiejętność pomiaru podstawowych

wielkości fizycznych i prezentowania wyni-

ków pomiarów na wykresach zależności wiel-

kości fizycznych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP7 Swobodnie posługuje się wybranymi urządze-

niami kontrolno-pomiarowymi

EKP

1,2,3,4 x



SEKP8 Kojarzy zjawiska fizyczne z określonymi

urządzeniami stosowanymi w technice

EKP

1,2,3,4 x

SEKP9

Formułuje własne poglądy na temat funkcjo-

nowania aparatury na bazie podstawowych

praw fizyki

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP10 Zestawia układy pomiarowe do przeprowadze-

nia badań właściwości fizycznych przy roz-

wiązywaniu zagadnień technicznych

EKP

1,2,3,4 x

SEKP11 Umie wykonać niezbędne obliczenia wielkości

fizycznej z wykorzystaniem definicji i praw

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP12 Korzysta z literatury potrzebnej do rozwiązy-

wania określonych zagadnień technicznych,

a nawet naukowych

EKP

1,2,4,5 x x

SEKP13 Umie pracować indywidualnie i zespołowo EKP

1,2,4,5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1–5,11

1. Elementy rachunku wektorowego. Kinematyka punktu mate-

rialnego. Ruch prostoliniowy jednostajny i zmienny. Ruch

krzywoliniowy

30

SEKP1–5,11 2. Dynamika punktu materialnego. Siły bezwładności, siła Corioli-

sa

SEKP1–5,11 3. Praca. Moc. Energia. Zasady zachowania energii i pędu

SEKP1–5,11

4. Oddziaływania grawitacyjne (prawo powszechnego ciążenia.

Siła grawitacji, a ciężar ciała. Prawa Keplera, I i II prędkość ko-

smiczna. Pole grawitacyjne – wielkości fizyczne opisujące pole

(natężenie i potencjał pola grawitacyjnego). Praca w centralnym

polu grawitacyjnym, energia potencjalna pola grawitacyjnego

SEKP1–5,11

5. Moment siły i moment bezwładności. Twierdzenie Steinera. Za-

sady dynamiki ruchu obrotowego. Energia ruchu obrotowego.

Zasada zachowania momentu pędu

SEKP1–5,11 6. Drgania harmoniczne swobodne, tłumione i wymuszone. Skła-

danie drgań harmonicznych równoległych i prostopadłych

SEKP1–5,11

7. Fale mechaniczne. Kryteria klasyfikacji fal. Pojęcia i wielkości

fizyczne opisujące ruch falowy. Równanie płaskiej fali harmo-

nicznej

SEKP1–5,11

8. Odbicie i załamanie fali, zasada Huygensa. Dyfrakcja i interfe-

rencja fal. Fale stojące. Równanie fali stojącej. Fale akustyczne.

Podstawy akustyki. Efekt Dopplera

SEKP1–5,11

9. Pojęcie cieczy lepkiej i doskonałej. Prawo ciągłości strugi.

Równanie Bernoulliego – przykłady i zastosowania. Jednostki

ciśnienia. Prawa Pascala i Archimedesa

SEKP1–5,11

10. Podstawy teorii kinetyczno-molekularnej gazów. Parametry

termodynamiczne. Rozkład Maxwella i Boltzmanna. Zasady

termodynamiki. Przemiany gazowe. Ciepło właściwe. Elementy

kalorymetrii



SEKP1–5,11

11. Podstawowe prawa elektrostatyki, prawo Coulomba, prawo

Gaussa. Pole elektryczne – natężenie i potencjał pola. Pojem-ność elektryczna

SEKP1–5,11 12. Prąd elektryczny. Prawa Ohma i Kirchhoffa. Pojęcie oporu

elektrycznego

SEKP1–5,11 13. Pole magnetyczne. Pole magnetyczne wokół przewodnika z

płynącym prądem. Prawo Biota-Savarta

SEKP1–5,11 14. Wzbudzanie prądów zmiennych. Drgania w obwodzie LC. Re-

zonans w obwodzie RLC. Prawa Maxwella

SEKP1–5,11 15. Fale elektromagnetyczne

Razem: 30

L

SEKP6–9,13 16. Wyznaczanie ciepła parowania i topnienia

30

SEKP6–10,13 17. Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał sta-

łych metodą elektryczną

SEKP6–9,11,13 18. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu

SEKP6–9,12,13 19. Badanie drgań własnych struny metodą rezonansu

SEKP6–9,11,13 20. Wyznaczanie stosunku cp/cv

SEKP6–9,12,13 21. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła

rewersyjnego

SEKP6–9,12,13 22. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu

SEKP6–9,12,13 23. Wyznaczanie współczynnika sztywności

SEKP6–10,13 24. Wyznaczanie częstości generatora na podstawie dudnień i

krzywych Lissajous

SEKP6–10,13 25. Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od tempera-

tury

SEKP6–10,13 26. Wyznaczanie siły elektromotorycznej i oporu wewnętrznego

ogniwa metodą kompensacji

SEKP6–10,13 27. Sprawdzanie twierdzenia Steinera

SEKP6–10,13 28. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia przy po-

mocy wahadła fizycznego

SEKP6–10,13 29. Sprawdzanie prawa Ohma dla obwodów prądu stałego

SEKP6–10,13 30. Przemiany energii mechanicznej na równi pochyłej

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 85



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1–3,5,9,12 31. Elementy STW

15

SEKP1–3,5,9,12 32. Podstawy teorii pasmowej ciał stałych. Własności ciał sta-

łych. Przewodniki, półprzewodniki i izolatory

SEKP1–3,5,9,12 33. Magnetyczne własności materii. Ferromagnetyzm

SEKP1–3,5,9,12

34. Stara teoria kwantów. Promieniowanie termiczne. Fotoefekt

zewnętrzny. Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Compto-

na

SEKP1–3,5,9,12 35. Zasada nieoznaczoności Heisenberga. Fale materii de Bro-

glia – dualizm korpuskularno – falowy materii

SEKP1–3,5,9,12 36. Promieniotwórczość naturalna i sztuczna. Prawo rozpadu

promieniotwórczego. Defekt masy – energia wiązania

SEKP1–3,5,9,12

37. Reakcje jądrowe. Rozszczepienie jądra atomowego. Wybra-

ne problemy i zastosowania fizyki jądrowej – energetyka ją-

drowa

SEKP1–3,5,9,12 38. Skażenia radioaktywne i ich szkodliwość dla organizmów

żywych. Przykłady skażeń radioaktywnych

Razem: 15

L

SEKP1,6,8,10,11,13 39. Wyznaczanie stosunku e/m

30

SEKP1,6,8,10,11,13 40. Wyznaczanie pracy wyjścia

SEKP1,6,8,10,11,13 41. Wyznaczanie krzywej namagnesowania pierwotnego

SEKP1,6,8,10,11,13 42. Pomiar rozkładu prędkości elektronów termoemisji

SEKP1,6,8,10,11,13 43. Wyznaczanie prędkości ultradźwięków

SEKP1,6,8,10,11,13 44. Badanie drgań relaksacyjnych

SEKP1,6,8,10,11,13 45. Sprawdzanie prawa Stefana-Boltzmanna

SEKP1,6,8,10,11,13 46. Badanie zjawiska fotoelektrycznego

SEKP1,6,8,10,11,13 47. Badanie rezonansu w obwodzie prądu zmiennego

SEKP1,6,8,10,11,13 48. Badanie efektu Halla

SEKP1,6,8,10,11,13 49. Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dy-

frakcyjnej

SEKP1,6,8,10,11,13 50. Wyznaczanie absorpcji i energii promieniowania

SEKP1,6,8,10,11,13 51. Badanie widm przy pomocy spektroskopu

SEKP1,6,8,10,11,13 52. Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu

SEKP1,6,8,10,11,13 53. Wyznaczanie charakterystyki termopary Fe-Cu

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 70




Kryteria / Ocena 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze

EKP1

Kryterium 1

Zakres wiedzy i jej zrozumienie

Nie zna i nie rozumie

podstawowych praw

fizyki, nie zna pod-

stawowych jednostek

Zna podstawowe pra-

wa i jednostki, wyka-

zuje jednak pewne

problemy ze zrozumie-

niem i prawidłową interpretacją

Demonstruje dobre zrozu-

mienie zagadnień

i umiejętność wykorzysta-

nia aparatu matematyczne-go

Ma znacznie rozsze-

rzoną, usystematyzo-

waną wiedzę , potrafi

wykorzystać zalecaną literaturę

Metody oceny Sprawozdanie / raport, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, zaliczenie ćwiczeń

EKP2

Kryterium 1

Zakres wiedzy i jej

zrozumienie


podstawowych po-

miarów z wykorzy-

staniem odpowied-

nich mierników. Nie

zna praw fizycznych

leżących u podstaw eksperymentu

Potrafi dokonać pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycznych,

przy niewielkiej pomo-

cy prowadzącego

zajęcia. Rozumie

zachodzące w ekspe-rymencie zjawiska

Potrafi samodzielnie doko-

nać pomiaru podstawo-

wych wielkości fizycznych,

a także zestawić prosty

układ pomiarowy. Potrafi

interpretować zachodzące

w eksperymencie zjawiska

i wyciągać właściwe wnio-

ski


dokonać pomiaru róż-

nych wielkości fizycz-

nych, a także zestawić

układ pomiarowy.

Rozumie zachodzące

zjawiska, oraz przy-czyny błędu

Metody oceny Zaliczenie laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze, sprawozdanie

EKP3

Kryterium 1

Umiejętność pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycz-nych


podstawowych po-

miarów z wykorzy-

staniem odpowied-nich mierników

Potrafi dokonać pomia-

ru podstawowych

wielkości fizycznych,

przy niewielkiej pomo-

cy prowadzącego zajęcia

Potrafi samodzielnie doko-

nać pomiaru podstawo-

wych wielkości fizycznych,

a także zestawić prosty układ pomiarowy


dokonać pomiaru róż-

nych wielkości fizycz-

nych, a także zestawić układ pomiarowy

EKP3

Kryterium 2

Znajomość rachun-ku błędu

Nie rozumie przy-

czyn powodujących

powstanie błędu

pomiarowego ani

wyznaczyć go przy

pomocy metod anali-

tycznych

Zna przyczyny powo-

dujące powstanie błędu

pomiarowego oraz

proste metody rachun-ku błędu

Dodatkowo wymienia

ograniczenia metod, zakła-

da dozwolony błąd lub

przybliżenie obliczeń, ilustruje je graficznie

Ocenia możliwości

wykorzystania metod

w różnych przypad-kach. Podaje przykłady

EKP4

Kryterium 1

Zakres wiedzy

i poprawność

obliczeń

Nie zna podstawo-

wych praw, ani rów-

nań opisujących zjawiska fizyczne

Zna podstawowe rów-

nania i potrafi je prze-kształcać

Potrafi przeanalizować

problem wybierając odpo-

wiednie równania, prze-

kształcać je, oraz wykonać działania na jednostkach

Potrafi znaleźć rozwią-

zania alternatywne

wskazać zalety i wady różnych metod

Metody oceny Zaliczenie ćwiczeń / laboratoriów, sprawdziany i prace kontrolne w semestrze

EKP5

Kryterium 1

Efektywne korzy-

stanie z zajęć,

umiejętność samo-

kształcenia i rozu-

mienie potrzeby

ciągłego pogłębia-nia wiedzy

Nie wykazuje wła-

ściwej aktywności na

zajęciach, umiejętno-

ści samodzielnego

przyswajania i pogłę-biania wiedzy

Wykazuje niezbędną,

do efektywnego ucze-

nia się, aktywność

Wykazuje zaangażowanie

w procesie uczenia się.

Identyfikuje i rozwiązuje

problem przy nieznacznej pomocy nauczyciela

Pracuje samodzielnie,

wykazuje chęć pogłę-

biania wiedzy. Rozwija

swą inicjatywę, kry-

tyczne myślenie

i potrzebę doskonalenia

zawodowego

EKP5

Kryterium 2

Umiejętność wyko-

rzystania informacji źródłowych

Nie potrafi wyszukać

podstawowych in-

formacji odnośnie

analizowanych za-gadnień fizycznych

W podstawowym

zakresie korzysta z

międzynarodowych

wydawnictw oraz internetu

Samodzielnie wykorzystuje

międzynarodowe wydaw-

nictwa i inne zasoby infor-

macyjne w tym elektro-

niczne wersje przekazu danych

Swobodnie , w pogłę-

bionym zakresie wyko-

rzystuje międzynaro-

dowe wydawnictwa

i inne zasoby informa-cyjne




Rodzaj Opis

Konwencjonalne Tablica, rzutnik, pisma, podręczniki, skrypty, instrukcje stanowiskowe i zestawy

programowych ćwiczeń laboratoryjnych, regulamin pracy i instrukcja BHP obowią-

zujące w laboratorium

Multimedialne Komputer, rzutnik multimedialny, programy dydaktyczne z fizyki

Literatura:


1. Halliday D., Resnick R., Walker J.: Podstawy fizyki. PWN, 2007.

2. Bobrowski Cz.: Fizyka – krótki kurs. WNT, 2004.

3. Kirkiewicz J., Chrzanowski J., Bieg B., Pikuła R.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I. Szczecin

2001.

4. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza. WSM, Szczecin 2003.


1. Massalski J., Massalska M.: Fizyka dla inżynierów. Cz. I. WNT, Warszawa 2005.

2. Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Wyd. VII, PWN, Warszawa 1977.

3. Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik. PWN, Warszawa 1991.

4. Jezierski K., Kołodka B., Sierański K.: Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla

studentów I roku Wyższych Uczelni. Część I i II. Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000.




dr Janusz Chrzanowski [email protected] KFiCh


dr Bohdan Bieg [email protected] KFiCh

mgr Marcin Krogulec [email protected] KFiCh

dr Ryszard Pikuła [email protected] KFiCh








Nr: 8 Przedmiot: Automatyka i robotyka*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II–III Semestry: IV–V

Status


Grupa



w semestrze



IV 15 2 2 30 30 2

V 15 1E 1 15 15 3

Razem w czasie studiów 45 30 15 5



1. Matematyka, fizyka, elektrotechnika, mechanika

Cele przedmiotu:

1. Poznanie własności, funkcji i opisu matematycznego ciągłych i dyskretnych, liniowych i nieli-

niowych elementów automatyki

2. Poznanie struktury oraz własności ciągłych i dyskretnych układów regulacji automatycznej,

a także układów sterowania automatycznego

3. Nabycie umiejętności wykonywania podstawowych obliczeń dla liniowego ciągłego i dyskretne-

go układu regulacji

4. Nabycie umiejętności nastrojenia układu regulacji automatycznej

5. Poznanie budowy i podstawy programowania robota

6. Poznanie zasady regulacji predykcyjnej


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Zna zasadę pracy, strukturę i własności typowych i zaawansowanych linio-

wych i nieliniowych elementów oraz układów regulacji automatycznej K_W03, K_U01

EKP2 Zna budowę robota, własności jego elementów składowych oraz zasady jego

programowania K_W03

EKP3 Potrafi wykonać podstawowe obliczenia dla ciągłego układu regulacji / ste-

rowania K_W03, K_U05

EKP4 Potrafi stroić układ regulacji na żądane wymagania (jakość) K_W03, K_U05

EKP5 Umie zaprojektować prosty układ logiczny kombinacyjny i sekwencyjny K_W03, K_U14

EKP6 Zna własności sieci komputerowych przemysłowych K_W03



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach IV i V:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje ciągłe układy regulacji i ste-

rowania EKP1 x x

SEKP2 Objaśnia charakterystyki statyczne i dyna-

miczne elementów automatyki EKP1 x x

SEKP3 Charakteryzuje i interpretuje algorytmy regu-

latorów liniowych EKP4 x x

SEKP4 Wymienia i objaśnia kryteria jakości regulacji

i weryfikuje układy regulacji pod ich kątem EKP4 x x

SEKP5 Rozróżnia stabilne i niestabilne układy regula-

cji; rozwiązuje proste zagadnienia stabilności EKP3 x x

SEKP6 Objaśnia działanie bramek logicznych; projek-

tuje proste układy logiczne (kombinacyjne,

sekwencyjne)

EKP5 x x

SEKP7 Charakteryzuje komponenty sprzętowe i pro-

gramowe robota EKP2 x

SEKP8 Zna język programowania robota RV-1A EKP2 x

SEKP9 Zna nowoczesne, dyskretne układy regulacji –

predykcyjne i rozproszone EKP1 x

SEKP10 Zna hierarchiczną strukturę oraz jej elementy

nowoczesnych układów automatyki EKP1 x

SEKP11 Umie stosować programy symulacyjne w au-

tomatyce EKP3 x

SEKP12 Umie projektować proste układy logiczne

kombinacyjne i sekwencyjne EKP5 x

SEKP13 Zna własności dwustawnych i trójstawnych

układów regulacji EKP1 x

SEKP14 Zna własności sieci komputerowych przemy-

słowych EKP6 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1

1. Rodzaje i struktury układów sterowania. Elementy układów regulacji.

Układy automatyki (stabilizacji, programowe, nadążne, ekstremalne,

adaptacyjne, kaskadowe, ze sprzężeniem od wartości zadanej i zakłó-

ceń); przykłady. Układy sterowania a układy regulacji

30 SEKP2

2. Modele układów dynamicznych i sposoby ich analizy. Charakterystyki

statyczne i dynamiczne elementów automatyki. Transmitancja opera-

torowa i widmowa

SEKP2

3. Elementy automatyki (proporcjonalny, inercyjne, oscylacyjny, róż-

niczkujący, całkujący). Opis własności statycznych i dynamicznych

obiektów sterowania



SEKP3 4. Charakterystyki regulatorów ciągłych liniowych (P, I, PI, PD, PID)

SEKP4 5. Dobór nastaw regulatorów. Jakość regulacji

SEKP5 6. Badanie stabilności

SEKP2 7. Projektowanie liniowych układów regulacji w dziedzinie częstotliwo-

ści

SEKP6 8. Układy logiczne kombinacyjne

SEKP6 9. Układy logiczne sekwencyjne; przykłady zastosowań przemysłowych

SEKP7

10. Rodzaje robotów i ich konstrukcje. Kinematyka i dynamika robotów –

wyznaczanie trajektorii, metody przetwarzania informacji z czujni-

ków. Napędy, sterowanie pozycyjne, serwomechanizmy. Chwytaki

i ich zastosowania. Podstawy programowania robotów. Nawigacja po-

jazdami autonomicznymi. Robotyczne układy holonomiczne i nieho-

lonomiczne w odniesieniu do zadania planowania i sterowania ruchem

Razem: 30

Ć

SEKP1 11. Przekształcanie schematów blokowych

30

SEKP2

12. Zapis charakterystyk dynamicznych elementów automatyki (propor-

cjonalny, inercyjny, oscylacyjny, różniczkujący, całkujący), obiektów

sterowania w postaci równań różniczkowych. Analiza i synteza dys-

kretnych układów regulacji w tym układów regulacji predykcyjnej

SEKP2 13. Konwersja równań różniczkowych na transmitancję operatorową

i widmową

SEKP3 14. Wyznaczanie skokowych charakterystyk regulatorów ciągłych linio-

wych (P, I, PI, PD, PID)

SEKP4 15. Dobór nastaw regulatorów w układzie regulacji. Obliczanie wskaźni-

ków jakości regulacji

SEKP5 16. Badanie stabilności

SEKP6 17. Synteza układów logicznych kombinacyjnych i sekwencyjnych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 80



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP8 18. Sterowanie pozycyjno-siłowe. Metody rozpoznawania otoczenia

15

SEKP8 19. Języki programowania robotów

SEKP9

20. Dyskretne układy regulacji. Regulacja predykcyjna, warstwowa struk-

tura układów sterowania – realizacje przemysłowe. Sterowanie proce-

sami dyskretnymi

SEKP10 21. Warstwowe struktury sterowania. Sterowanie a zarządzanie. Specyfika

systemów czasu rzeczywistego. Systemy operacyjne czasu rzeczywi-

stego

SEKP9,14 22. Sieci przemysłowe. Rozproszone systemy automatyki

SEKP9 23. Tendencje rozwojowe elementów i układów automatyki okrętowej

Razem: 15

L

SEKP11

24. Modelowanie i identyfikacja elementów automatyki (proporcjonalny,

inercyjne, oscylacyjny, różniczkujący, całkujący, opóźniające, w róż-

nych konfiguracjach połączeń)

15

SEKP11 25. Badanie stabilności układu regulacji różnymi metodami

SEKP11 26. Regulatory ciągłe liniowe (P, I, PI, PD, PID) – modelowanie i analiza

charakterystyk czasowych i częstotliwościowych

SEKP11 27. Układy regulacji ciągłej – modelowanie, dobór nastaw regulatorów

i analiza charakterystyk czasowych

SEKP13 28. Regulacja dwupołożeniowa: struktura, wskaźniki jakości procesu re-

gulacji, dobór nastaw

SEKP13 29. Regulacja trójpołożeniowa i krokowa: struktury układów, dobór na-

staw, parametry oceny jakości regulacji

SEKP12 30. Tworzenie modeli układów logicznych kombinacyjnych i sekwencyj-

nych

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 90




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne,

śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, kontrola

obecności

EKP1

Nie wie co to jest regula-

cja predykcyjna

Zna strukturę i jej kom-

ponenty oraz rozumie

zasadę działania układu

regulacji predykcyjnej

Zna różne struktury ukła-

dów regulacji predykcyj-nej

Potrafi przeanalizować

i porównać funkcjonowanie

klasycznego i predykcyjnego

układu regulacji

EKP2

Nie potrafi z pomocą

nauczyciela zaprogramo-

wać prostego zadania do wykonania przez robot

Potrafi z pomocą nauczy-

ciela zaprogramować

proste zadania do wyko-nania przez robota

Potrafi samodzielnie za-

programować proste zada-

nia do wykonania przez robota

Potrafi zaprogramować trud-

ne zadania do wykonania przez robota

EKP3

Nie umie rozwiązać pro-

stego zadania dla dyskret-

nego układu regulacji

automatycznej (nawet

z ewentualnymi sugestia-mi nauczyciela)

Umie rozwiązać proste

zadanie dla dyskretnego

układu regulacji automa-

tycznej (z ewentualnymi sugestiami nauczyciela)

Potrafi samodzielnie roz-

wiązać nieskomplikowane

zadanie dla dyskretnego

układu regulacji automa-tycznej

Potrafi samodzielnie rozwią-

zać zadanie dla dyskretnego

układu regulacji automatycz-

nej oraz umie przeanalizować

i wyciągnąć wnioski z otrzymanego rozwiązania

EKP4

Nie zna żadnej metody

strojenia regulatorów

Potrafi wymienić i opisać

metody strojenia regula-torów

Potrafi dobrać nastawy

regulatora w układzie

regulacji dla danego

obiektu (procesu) według podanej metody

Potrafi wybrać i przeanalizo-

wać metodę doboru nastaw

regulatora dla opisowo poda-

nych wymagań

EKP5 Nie zna działania bramek

logicznych

Potrafi wymienić i opisać

podstawowe bramki logiczne

Potrafi zaprojektować

prosty układ logiczny

Potrafi zaprojektować układ

logiczny z uzależnieniami czasowymi

EKP6 Nie zna podstawowych

konfiguracji sieci

Zna struktury sieci kom-

puterowych

Zna struktury i własności

sieci komputerowych

Potrafi porównać ze sobą

i przeanalizować różne sieci komputerowe


Rodzaj Opis

Komputery Komputery klasy PC z systemem operacyjnym Windows z dostępem

do Internetu

Oprogramowanie MATLAB z bibliotekami

Stanowiska laboratoryjne UNILOG – zestaw do ćwiczeń z elementami logicznymi

Stanowisko laboratoryjne Laboratoryjny układ regulacji pneumatycznej

Literatura:


1. Brzózka J.: Ćwiczenia z automatyki w MATLAB-ie i Simulinku. EDU MIKOM, Warszawa 1997.

2. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w MATLAB. MIKOM, Warszawa 1998.

3. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002.

4. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004.

5. Brzózka J. (redakcja): Ćwiczenia laboratoryjne z automatyki. Cz. I. Podstawy automatyki. Cz. II.

Układy automatyzacji. AM, Szczecin 2008.

6. Urbaniak A.: Podstawy automatyki. Wyd. PP, Poznań 2001.

7. Mazurek J. i inni: Podstawy automatyki. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002.

8. Bohdanowicz J., Kostecki M.: Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich. Wyd. Mor-

skie, Gdańsk 1980.

9. Spong M. i inni: Dynamika i sterowanie robotów. WNT, Warszawa 1997.

10. Jezierski E.: Dynamika robotów. WNT, Warszawa 2006.



11. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.

12. Buratowski T.: Podstawy robotyki. Wydawnictwa AGH, 2006.


1. Kaczorek T.: Teoria sterowania i systemów. PWN, Warszawa 1999.

2. Kaczorek T.: Podstawy teorii sterowania. WNT, Warszawa 2005.




prof dr hab. inż. Jerzy Honczarenko [email protected] ZAiR


dr inż. Lech Dorobczyński [email protected] ZAiR

dr inż. Marek Matyszczak [email protected] ZAiR

dr inż. Leszek Kaszycki [email protected] ZAiR

dr inż. Andrzej Stefanowski [email protected] ZAiR

dr inż. Jerzy Szcześniak [email protected] ZAiR

dr inż. Mariusz Sosnowski [email protected] ZAiR








Nr: 9 Przedmiot: Języki programowania


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III

Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 2 15 30 3




1. Podstawowa wiedza i umiejętność obsługi komputera klasy PC

2. Podstawowa wiedza z matematyki

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie z zasadami tworzenia aplikacji obiektowych w dowolnym oprogramowaniu (Delphi)

oraz funkcjami i elementami tego oprogramowania

2. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji obliczeniowych w wybranym

języku obiektowym (Delphi)

3. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji multimedialnych w wybranym


4. Wykształcenie umiejętności samodzielnego tworzenia aplikacji bazodanowych w wybranym




EKP1 Potrafi stworzyć aplikację obliczeniową w wybranym języku obiek-

towym (Delphi)

K_W01, K_U01, K_U04,

K_U05, K_U07

EKP2 Potrafi stworzyć aplikację graficzną i multimedialną w wybranym


K_W01, K_U01, K_U04,

K_U05, K_U07

EKP3 Potrafi stworzyć bazę danych w wybranym języku obiektowym

(Delphi)

K_W01, K_U01, K_U04,

K_U05, K_U07

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Wskazuje i wyjaśnia funkcję jaką pełnią po-

szczególne elementy w wybranym języku

obiektowym (Delphi – Menu Bar, Menu Spe-

edBar, Component Paletee, Object Inspektor,

Blank Form, Projekt Manager, Code Editing

Window, Menu Designer, Alignment Palette)

EKP

1,2,3 x x



SEKP2

Umie stosować zasady tworzenia aplikacji

(planowanie programu, projektowanie interfej-

su, definiowanie właściwości i zdarzeń skład-

ników programu, testowanie programu, two-

rzenie pliku wykonawczego)

EKP

1,2,3 x x

SEKP3 Rozpoznaje, opisuje i definiuje zmienne lokal-

ne, globalne

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Rozpoznaje, opisuje i definiuje operacje mate-

matyczne i operacje na strumieniach

EKP

1,2,3 x x

SEKP5 Rozpoznaje, opisuje i definiuje wyrażenia lo-

giczne

EKP

1,2,3 x x

SEKP6

Rozpoznaje, opisuje i definiuje funkcje mate-

matyczne i funkcje na strumieniach, funkcje

konwersji

EKP

1,2,3 x x

SEKP7 Rozpoznaje, opisuje i definiuje pętle: For, Re-

peat, While. Umie tworzyć pętle zagnieżdżone

EKP

1,2,3 x x

SEKP8 Rozpoznaje błędy kompilacji i błędy wykona-

nia programu. Rozwiązuje występujące w ko-

dzie programu błędy

EKP

1,2,3 x x

SEKP9 Buduje proste, zagnieżdżone i wyskakujące

menu korzystając z Menu Designer

EKP

1,2,3 x x

SEKP10

Rozpoznaje, opisuje i definiuje metody obsługi

grafiki (graphics components, graphics met-

hods). Rozpoznaje, opisuje i definiuje metody

obiektu Canvas

EKP

1,2,3 x x

SEKP11 Rozpoznaje, opisuje i definiuje operacje na

plikach

EKP

1,2,3 x x

SEKP12

Wskazuje i wyjaśnia funkcje, jaką pełnią po-

szczególne elementy stosowane do tworzenia

baz danych w wybranym języku obiektowym

(Delphi – Database Desktop, Data Access

Components, Data Components oraz Database

Form Wizard)

EKP

1,2,3 x x

SEKP13 Rozpoznaje, opisuje i definiuje typy tabel baz

danych

EKP

1,2,3 x x

SEKP14

Stosuje zasady tworzenia baz danych (wzajem-

ne relacje, powiązania pomiędzy poszczegól-

nymi elementami bazy danych). Rozpoznaje,

opisuje, definiuje i stosuje metody wyszukiwa-

nia i filtrowania bazy danych

EKP

1,2,3 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A SEKP1,2,9

Języki programowania. Delphi – omówienie środowiska

Delphi – interfejs systemu programowania obiektowego i zdarzeniowe-

go. BDI. Inne języki programowania. Zasady tworzenia aplikacji 15

SEKP Zmienne i pętle



3,4,5,6,7 Rodzaje zmiennych, podział zmiennych. Pętle, pętle zagnieżdżone.

Metody wykrywania błędów

SEKP1,2,5,6

7,8,9,11

Tworzenie aplikacji w Delphi Zasady tworzenia interfejsu, programu. Komponenty, tworzenie kom-

ponentów, wykorzystanie komponentów. Tworzenie aplikacji oblicze-

niowych

SEKP5,6,7,8

9,10,11

Programowanie grafiki i multimediów Tworzenie aplikacji multimedialnych, wykorzystanie „płótna”, rysowa-

nie wykresów, schematów, obsługa plików graficznych. Operacje na

plikach

SEKP5,6,7,8

9,11,12,13,14

Bazy danych w Delphi Tworzenie baz danych w Delphi, tworzenie interfejsu bazy danych,

kwerendy, raporty, eksport – import danych

Razem: 15

L

SEKP1,2,9 Delphi – omówienie środowiska

Delphi – interfejs systemu programowania obiektowego i zdarzeniowe-

go. BDI. Inne języki programowania. Zasady tworzenia aplikacji

30

SEKP

3,4,5,6,7

Zmienne i pętle Rodzaje zmiennych, podział zmiennych. Pętle, pętle zagnieżdżone.

Metody wykrywania błędów

SEKP1,2,5,6

7,8,9,11

Tworzenie aplikacji w Delphi Zasady tworzenia interfejsu, programu, komponenty, tworzenie kom-

ponentów, wykorzystanie komponentów. Tworzenie aplikacji oblicze-

niowych

SEKP5,6,7,8

9,10,11

Programowanie grafiki i multimediów Tworzenie aplikacji multimedialnych, wykorzystanie „płótna”, rysowa-

nie wykresów, schematów, obsługa plików graficznych, operacje na

plikach.

SEKP5,6,7,8

9,11,12,13,14

Bazy danych w Delphi Tworzenie baz danych w Delphi, tworzenie interfejsu bazy danych,

kwerendy, raporty, eksport – import danych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 90




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi zdefinio-

wać zmiennych, sto-

sować funkcji konwer-

sji, stosować funkcji

matematycznych

w wybranym języku

obiektowym

Potrafi zdefiniować

zmienne, stosować

funkcje konwersji oraz

stosować funkcje

matematyczne w celu

wykonania prostych

obliczeń inżynierskich

w wybranym języku obiektowym

Potrafi zdefiniować zmien-

ne, stosować funkcje kon-

wersji oraz stosować funkcje

matematyczne w celu wy-

konania prostych obliczeń

inżynierskich w wybranym

języku obiektowym, stosu-

jąc dodatkowo w celu

uproszczenia kodu odpo-

wiednie pętle i samodzielnie

tworzone funkcje

Potrafi zdefiniować zmienne,

stosować funkcje konwersji oraz

stosować funkcje matematyczne

w celu wykonania prostych obli-

czeń inżynierskich w wybranym

języku obiektowym, stosując

dodatkowo w celu uproszczenia

kodu odpowiednie pętle i samo-

dzielnie tworzone funkcje, wyko-

rzystując w aplikacji dodatkowo

operacje wczytywania danych

i zapisywania wyników obliczeń

do pliku

EKP2

Nie potrafi stosować

metod obiektu Canvas

w celu wykonania

prostego rysunku

złożeniowego

w dowolnym języku obiektowym

Potrafi stosować meto-

dy obiektu Canvas w

celu wykonania pro-

stego rysunku złoże-

niowego w dowolnym języku obiektowym

Potrafi stosować metody

obiektu Canvas w celu

wykonania prostego rysunku

złożeniowego, dodatkowo

stosować pętle i samodziel-

nie tworzone funkcje oraz

wykonywać proste animacje

w dowolnym języku obiek-

towym

Potrafi stosować metody obiektu

Canvas w celu wykonania proste-

go rysunku złożeniowego, dodat-

kowo stosować pętle i samodziel-

nie tworzone funkcje oraz wyko-

nywać proste animacje w dowol-

nym języku obiektowym oraz

wykorzystać w tworzonej aplikacji

operacje wczytywania danych z

pliku i operacje przesłania stwo-

rzonego rysunku złożeniowego do wydruku

EKP3


tabeli bazy danych,

powiązać jej

z aplikacją bazodano-

wą w wybranym języ-ku obiektowym

Potrafi wykonać tabelę

bazy danych, powiązać

ją z aplikacją bazoda-

nową w wybranym języku obiektowym

Potrafi wykonać tabelę bazy

danych, powiązać ją z apli-

kacją bazodanową w wybra-

nym języku obiektowym,

dodatkowo zastosować

metody wyszukiwania

i filtrowania bazy danych

Potrafi wykonać tabelę bazy da-

nych, powiązać ją z aplikacją

bazodanową w wybranym języku

obiektowym, dodatkowo zastoso-

wać metody wyszukiwania

i filtrowania bazy danych, przed-

stawiać wyszukane elementy

filtrowania i wyszukiwania w graficzny sposób


Rodzaj Opis


Zestawy komputerowe wraz

z oprogramowaniem

Zajęcia laboratoryjne przeprowadzane w formie samodzielnie

wykonywanych zadań

Literatura:


1. Miller T., Powell D.: Delphi 3 Księga Eksperta Tom 1 i 2. Helion, 1998.

2. Cantu M.: Delphi 6, Praktyka programowania Tom 1 i 2. Mikon, 2002.

3. Kimmel P.: Delphi 6 dla profesjonalistów. RM, 2001.

4. Jakubowski A.: Delphi 4 – Tworzenie systemów baz danych. Helion, 1999.

5. Czyżewski W., Lisowski E.: AutoCAD. Automatyzacja zadań grafiki za pomocą Delphi. Helion,

2002.


1. Marciniak A.: Turbo Pascal 7.0. Część I. Wydawnictwo Nakom, 1996.






dr inż. Robert Jasionowski [email protected] ZIMO









Nr: 10 Przedmiot: Teoria sterowania*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2E 2 30 30 4




1. Standardowy 3-semestralny kurs z zakresu matematyki według programu Wydziału Mechanicz-

nego

2. Kurs podstaw automatyki

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności sprawnego posługiwania się aparatem teoretycznym potrzebnym do

zrozumienia działania jak i projektowania (tzw. syntezy) nowoczesnych systemów sterowania

automatycznego różnego rodzaju obiektów technicznych

2. Poznanie podstawy modelowania sterowanych systemów dynamicznych

3. Poznanie podstawowych pojęć i problemów (zadań) teorii sterowania

4. Poznanie metod analizy i syntezy systemów

5. Nabycie umiejętności dokonania syntezy sterowania prostych systemów dynamicznych



EKP1 Buduje modele matematyczne prostych systemów technicznych K_W01, K_U05–K_U08

EKP2 Projektuje układy sterowania automatycznego wcześniej sformu-

łowanych zadań sterowania dla danych systemów

K_W01, K_U01,

K_U11–K_U14

EKP3 Weryfikuje symulacyjnie jakość działania zaprojektowanych sys-

temów

K_W01, K_U05–K_U08,

K_U17



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Dekomponuje system techniczny na podsys-

temy EKP1 x

SEKP2 Zna sposoby sporządzenia schematów bloko-

wych systemów EKP1 x x

SEKP3 Zna podstawy metod analitycznych konstrukcji

modeli dynamiki EKP1 x



SEKP4 Buduje modele w postaci równań różniczko-

wych, opis w postaci równań stanu EKP1 x x

SEKP5 Buduje modele operatorowe EKP1 x

SEKP6 Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu teorii

systemów sterowania

EKP

1,2,3 x x

SEKP7 Rozróżnia podstawowe formy sterowania:

sterowanie w obwodzie otwartym i w sprzęże-

niu zwrotnym

EKP2 x

SEKP8 Przekształca modele do postaci normalnej

(równań stanu)

EKP

1,2 x x

SEKP9 Baduje własności strukturalne systemów (ste-

rowalność i obserwowalność) EKP2 x x

SEKP10 Umie przeprowadzić analizę stabilności sys-

temu

EKP

1,2 x x

SEKP11 Dokonuje syntezy sterowania dla systemu

liniowego w przestrzeni stanów

EKP

2,3 x x

SEKP12 Buduje modele symulacyjne modeli systemów EKP3 x

SEKP13

Przeprowadza testy symulacyjne zaprojekto-

wanych układów sterowania w oparciu o popu-

larne oprogramowanie (np. Matlab-Simulink)

EKP

2,3 x

SEKP14

Sporządza rezultaty testów symulacyjnych

w postaci graficznej oraz dokonuje ich inter-

pretacji

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP

1–5,8,12

1. Modele matematyczne systemów i sposoby ich analizy. Równania

stanu. Rodzaje i struktury układów sterowania

30

SEKP6,10 2. Stabilność systemów dynamicznych. Kryterium Routha-Hurwitza

SEKP9 3. Strukturalne własności systemów dynamicznych – sterowalność,

obserwowalność. Obserwatory stanu

SEKP7,11 4. Problem syntezy sterowania. Sprzężenie zwrotne od stanu. Przesu-

wanie biegunów – sterowanie modalne

SEKP7,11 5. Algorytmy optymalizacji. Sterowanie optymalne. Programowanie

dynamiczne. Zasada maksimum. Regulator liniowo-kwadratowy LQR

Razem: 30

L

SEKP

1–5,12

6. Wstępne zapoznanie się z pakietem Matlab: podstawowe polecenia

oraz operacje na macierzach, obliczanie wartości wyrażeń algebraicz-

nych, podstawy programowania (instrukcje, skrypty i funkcje).

Wprowadzenie do Simulinka: przegląd bibliotek podstawowych blo-

ków, budowa najprostszych modeli symulacyjnych dynamiki obiektu 30

SEKP

8,10,12

7. Modele matematyczne systemów i sposoby ich analizy. Równania

stanu. Rodzaje i struktury układów sterowania. Stabilność systemów

dynamicznych. Kryterium Routha-Hurwitza – ćwiczenia w programie

Matlab / Simulink



SEKP

9,12,13

8. Strukturalne własności systemów dynamicznych – sterowalność,

obserwowalność. Obserwatory stanu – ćwiczenia w programie Matlab

/ Simulink

SEKP

7,11,12,13

9. Problem syntezy sterowania. Sprzężenie zwrotne od stanu. Przesu-

wanie biegunów (sterowanie modalne) – ćwiczenia w programie Ma-

tlab / Simulink

SEKP

8,12,13,14

10. Algorytmy optymalizacji. Sterowanie optymalne. Programowanie

dynamiczne. Zasada maksimum. Regulator liniowo-kwadratowy LQR

– ćwiczenia w programie Matlab / Simulink

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 102


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi prawi-

dłowo zakwalifi-

kować danego typu modelu

Potrafi prawidłowo

określać rodzaj

modelu oraz doko-

nywać analizy

najprostszych mo-

deli

Potrafi przeprowadzać

analizę prostych modeli

obiektów dynamicznych,

dokonywać prostych

przekształceń między

typami modeli

Potrafi zbudować i przeanalizować

model złożonego obiektu, z rozbi-

ciem na podsystemy. Śledzić prze-

pływ i współzależność sygnałów poszczególnych wielkości

EKP2

Nie zna podsta-

wowych pojęć i definicji.

Nie jest w stanie

w sposób prawi-

dłowy określić

zadania sterowania

Potrafi definiować

podstawowe pojęcia

oraz dokonywać

analizy i syntezy dla

najprostszych mo-

deli obiektów ste-rowania

Potrafi przeprowadzać

analizę i syntezę pro-

stych modeli obiektów.

Rozumie zależności

strukturalne, opisuje

działanie poszczegól-

nych modułów funkcjo-

nalnych

Potrafi zaprojektować system stero-

wania złożonego obiektu przechodząc

poszczególne fazy: modelowanie,

analiza (cechy strukturalne), synteza

(projektowanie obserwatora) weryfi-

kacja i walidacja na bazie testów

symulacyjnych systemu. Potrafi

charakteryzować, klasyfikować

i opisywać zróżnicowane rodzaje

SSA (systemów sterowania automa-tycznego)

EKP3

Nie rozróżnia

podstawowych

bloków modeli

symulacyjnych

systemu

Potrafi budować

najprostsze modele

symulacyjne oraz uruchamiać je

Potrafi budować modele

wybranych systemów,

dzielić na podsystemy,

uruchamiać oraz po-

prawnie interpretować wyniki symulacji

Potrafi budować modele złożonych

systemów, dzielić na podsystemy,

uruchamiać oraz poprawnie analizo-

wać i interpretować wyniki dla róż-

nych wariantów symulacji




Rodzaj Opis


Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dostępem do Internetu, pracujące pod kontrolą syste-

mu operacyjnego Windows

Oprogramowanie Pakiet Matlab/Simulink 7x

Literatura:


1. Kaczorek T.: Teoria sterowania, t. 1 i 2. PWN 1981.

2. Kaczorek T., Dzieliński A., Dąbrowski W., Łopatka R.: Podstawy teorii sterowania. WNT, War-

szawa 2005.

3. Popov O.: Teoria regulacji i dynamika systemów. Skrypt PS, 1993.

4. Popov O.: Elementy teorii systemów – systemy dynamiczne. Politechnika Szczecińska, Szczecin

2005.

5. Czemplik A.: Modele dynamiki układów fizycznych dla inżynierów. Zasady i przykłady konstrukcji

modeli dynamicznych obiektów automatyki. WNT, 2008.

6. Mrozek B., Mrozek Z.: MATLAB 5.x, SIMULINK 2.x. PLJ, 1998.

7. Zalewski A., Cegieła R.: Matlab – obliczenia numeryczne i ich zastosowania. Wyd. Nakom,

Poznań 1996.

8. Szacka K.: Teoria układów dynamicznych. Politechnika Warszawska, Warszawa 1999.

9. Dobryakowa L., Pelczar M.: Elementy teorii systemów w zadaniach. ZUT, Szczecin 2009.


1. De Larminat P., Thomas Y.: Automatyka – układy liniowe, t. 1, 2, 3. WNT, 1983.

2. Brzózka J.: Regulatory i układy automatyki. MIKOM, Warszawa 2004.

3. Brzózka J., Dorobczyński L.: Programowanie w Matlab. Edu-Mikom, 1998.

4. Heimann B., Gerth W., Popp K.: Mechatronika. Komponenty metody przykłady. PWN, 2001.

5. Zabczyk J.: Zarys matematycznej teorii sterowania. PWN, Warszawa 1991.




dr hab. Zenon Zwierzewicz [email protected] ZAiR









Nr: 11 Przedmiot: Materiałoznawstwo okrętowe*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 3E 3 45 45 6




1.

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami z zakresu materiałoznawstwa (gatunek, postać materiału,

stan technologiczny, jakość, cechy użytkowe)

2. Zapoznanie z podstawami budowy fizycznej ciał stałych i właściwościami materiałów jak rów-

nież z podstawowymi mechanizmami niszczenia materiałów

3. Zapoznanie z oznaczeniami, właściwościami fizycznymi i użytkowymi oraz wykształcić umie-

jętność identyfikacji metalowych materiałów konstrukcyjnych stosowanych w technice

4. Zapoznanie z oznaczeniami, właściwościami fizycznymi i użytkowymi oraz wykształcić umie-

jętność identyfikacji niemetalowych materiałów konstrukcyjnych stosowanych w technice

5. Zapoznanie z procesami obróbki cieplnej (zwykłej, cieplno-mechanicznej, cielno-chemicznej,

cieplno-magnetycznej) oraz wykształcić umiejętność jej przeprowadzania dla stopów żelaza i

stopów metali nieżelaznych

6. Zapoznanie z podstawowymi zasadami doboru materiałów konstrukcyjnych, podstawowymi

technikami badań materiałowych, CAMD



EKP1

Umie posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu materiało-

znawstwa i budowy ciał stałych przy określaniu budowy strukturalnej

wybranych materiałów konstrukcyjnych

K_W01, K_U01

EKP2 Umie identyfikować materiały konstrukcyjne metalowe i niemetalowe

i określać właściwości tych stopów w zależności od właściwości fizy-

kochemicznych i mechanicznych oraz struktury

K_W01, K_U01,

K_U06

EKP3

Umie dobrać parametry obróbki cieplnej dla stopów żelaza i stopów

metali nieżelaznych na podstawie układów równowagi oraz ocenić

poprawnie przeprowadzone procesy na podstawie pomiaru twardości

i struktury materiałów

K_W01, K_U01,

K_U06

EKP4 Umie stosować podstawowe techniki badań materiałów oraz rozpo-

znaje mechanizmy niszczenia materiałów konstrukcyjnych: procesy

korozji, erozji, zużycia, pękania, zmęczenia)

K_W01, K_U01,

K_U06



EKP5 Umie dobrać materiał konstrukcyjny w zależności od jego cech użyt-

kowych, właściwości fizyko-chemicznych i mechanicznych, struktury,

metod wytwarzania

K_W01, K_U01,

K_U06



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi rozpoznać i opisać budowę strukturalną

oraz określić na podstawie struktury właściwo-

ści fizykochemiczne i mechaniczne wybranych

stopów żelaza

EKP

1,2 x x

SEKP2




stopów metali nieżelaznych

EKP

1,3 x x

SEKP3

Potrafi dobrać parametry i przeprowadzić proce-

sy obróbki cieplnej dla stopów żelaza i stopów

metali nieżelaznych oraz ocenić poprawność ich

wykonania poprzez przeprowadzenie badań

twardości

EKP

1,4 x x

SEKP4




materiałów niemetalowych

EKP

1,5 x x

SEKP5

Potrafi rozpoznać i opisać budowę materiałów

kompozytowych ze względu na rodzaj osnowy

i/lub zbrojenia oraz określić właściwości fizyko-

chemiczne i mechaniczne kompozytu

EKP2 x x

SEKP6

Potrafi przeprowadzić podstawowe badania

z zakresu badań materiałowych: mikroskopii

optycznej, preparatyki metalograficznej, badań

makroskopowych

EKP4 x x

SEKP7

Potrafi przeprowadzić podstawowe badania

z zakresu badań makroskopowych, pomiaru

twardości i prób technologicznych i na ich pod-

stawie ocenić właściwości fizykochemiczne

i mechaniczne materiału konstrukcyjnego

EKP3 x x

SEKP8

Potrafi ocenić mechanizmy niszczenia materia-

łów konstrukcyjnych (procesy korozji, erozji,

zużycia, pękania, zmęczenia) oraz w zależności

od oceny podjąć decyzję o naprawie bądź wy-

mianie danego elementu

EKP4 x x

SEKP9

Potrafi dobrać materiał konstrukcyjny w zależ-

ności od jego cech użytkowych, właściwości

fizykochemicznych i mechanicznych, struktury

i metod wytwarzania

EKP5 x x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1,2,5

1. Pojęcia podstawowe materiałoznawstwa: gatunek, postać, stan tech-

nologiczny, jakość, cechy użytkowe. Podstawy budowy ciał stałych:

budowa krystaliczna i amorficzna, typy sieci, defekty. Wpływ budowy

fizycznej na właściwości materiałów. Podstawy budowy strukturalnej

stopów metali: typy układów równowagi, składniki fazowe stopów

45

SEKP6,7,8

2. Podstawy badań materiałów: mikroskopia optyczna, podstawy prepa-

ratyki metalograficznej, badania makroskopowe, pomiary twardości me-

tali, próby technologiczne. Mechanizmy niszczenia materiałów: pękanie

kruche, zmęczenie, zużycie powierzchni, korozja, erozja

SEKP1

3. Układ równowagi żelazo-węgiel. Techniczne stopy żelaza: stale i sta-

liwa, żeliwa, specjalne stopy żelaza, pierwiastki obce w stopach żelaza

i ich wpływ na właściwości, znakowanie stopów żelaza, wybrane wła-

ściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali szarych: wykres że-

lazo-węgiel, dodatki stopowe, właściwości mechaniczne poszczegól-

nych metali, obróbka cieplna. Zastosowanie metali i ich stopów

w okrętownictwie. Materiały magnetyczne twarde i miękkie, domiesz-

kowanie stali w celu zmiany właściwości magnetycznych, sposoby

zmniejszania start w materiałach magnetycznych

SEKP2

4. Techniczne stopy metali nieżelaznych: stopy miedzi, aluminium, tyta-

nu, niklu, magnezu, cyny, ołowiu; znakowanie stopów nieżelaznych;

wybrane właściwości i przykłady zastosowań. Metalurgia metali kolo-

rowych: stopy aluminium, brązy i mosiądze, własności i zastosowanie

metali kolorowych. Właściwości miedzi i materiałów przewodzących

w elektrotechnice

SEKP4

5. Materiały niemetalowe: materiały polimerowe, ceramiczne i inne. Pro-

cesy wytwarzania i przetwórstwa tych materiałów konstrukcyjnych, ich

właściwości fizyko-chemiczne, podział i zakres zastosowań. Materiały

stosowane w elektrotechnice na przewodniki, półprzewodniki, nad-

przewodniki i izolatory. Zjawiska zachodzące w przewodnikach, pół-

przewodnikach, nadprzewodnikach i izolatorach

SEKP5

6. Materiały kompozytowe: podstawy mechaniki kompozytów, kompo-

zyty na bazie polimerów i metali, techniczne przykłady zastosowań.

Materiały kompozytowe

SEKP3

7. Wpływ procesów obróbki cieplnej na właściwości metali: podstawy

procesów obróbki cieplnej, badanie wpływu procesów hartowania i od-

puszczania na właściwości mechaniczne stopów żelaza i stopów metali

nieżelaznych

SEKP9

8. Zasady doboru materiałów inżynierskich: kryteria cech użytkowych,

kryteria technologiczne, kryteria ekonomiczne, kryteria ekologiczne.

Przepisy instytucji klasyfikacyjnych dotyczące materiałów okrętowych.

Komputerowe wspomaganie projektowania, badania i doboru materia-

łów CAMD

Razem: 45

L SEKP9

9. Znaczenie materiałów inżynierskich w budowie i eksploatacji maszyn

oraz mechatronice i elektronice. Źródła informacji o materiałach inży-

nierskich. Zasady doboru materiałów inżynierskich w budowie ma-

szyn i urządzeń. Elementy komputerowej nauki o materiałach i kom-

puterowego wspomagania doboru materiałów CAMS

45



SEKP1,2 10. Badanie struktur krystalicznych wybranych stopów metali (stopów że-

laza i stopów metali nieżelaznych)

SEKP1,2,7 11. Badanie wpływu dodatków stopowych na właściwości stopów metali

(stopów żelaza i stopów metali nieżelaznych)

SEKP7,8 12. Badanie wybranych właściwości fizykochemicznych, korozyjnych

i wytrzymałościowych wybranych stopów metali

SEKP4 13. Badanie wybranych właściwości fizykochemicznych i wytrzymało-

ściowych wybranych materiałów niemetalowych

SEKP3 14. Procesy obróbki cieplnej wybranych stopów metali (stopów żelaza

i stopów metali nieżelaznych)

SEKP8 15. Badanie mechanizmów niszczenia, mechanizmów zużycia i dekohezji

materiałów inżynierskich

SEKP5 16. Wyznaczanie właściwości materiałów kompozytowych

SEKP6

17. Metody badawcze, podstawy preparatyki metalograficznej, mikrosko-

pia optyczna, mikroskopia elektronowa, transmisyjna stosowana do

badań materiałów inżynierskich i układów mechatronicznych

SEKP9 18. Podstawy projektowania materiałowego. Elementy komputerowego

wspomagania projektowania materiałowego CAMD

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 90



Łącznie 180


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie zna pojęć

z zakresu materia-

łoznawstwa i bu-

dowy ciał stałych,

nie potrafi się nimi

posługiwać oraz nie

potrafi określić

budowy struktural-

nej wybranych

materiałów kon-strukcyjnych

Zna pojęcia z za-

kresu materiało-

znawstwa i budowy

ciał stałych, potrafi

się nimi posługiwać

oraz potrafi określić

budowę struktural-

ną wybranych

materiałów kon-strukcyjnych

Zna pojęcia z zakresu

materiałoznawstwa

i budowy ciał stałych,

potrafi się nimi posługiwać

oraz potrafi określić budo-

wę strukturalną wybranych

materiałów konstrukcyj-

nych, dodatkowo potrafi

określić wpływ budowy

fizycznej na właściwości materiału

Zna pojęcia z zakresu materiałoznawstwa

i budowy ciał stałych, potrafi się nimi

posługiwać oraz potrafi określić budowę

strukturalną wybranych materiałów kon-

strukcyjnych, dodatkowo potrafi określić

wpływ budowy fizycznej na właściwości

materiału w zależności od: budowy kry-

stalicznej i amorficznej, typu sieci, rodza-ju defektów, składników fazowych

EKP2

Nie potrafi identy-

fikować materiałów

konstrukcyjnych

metalowych i nie-

metalowych, okre-

ślać właściwości

tych stopów

Potrafi identyfiko-

wać materiały

konstrukcyjne

metalowe i nieme-

talowe, określać

właściwości tych

stopów w zależno-

Potrafi identyfikować

materiały konstrukcyjne

metalowe i niemetalowe

określać właściwości tych

stopów w zależności od

właściwości fizykoche-

micznych, mechanicznych,

Potrafi identyfikować materiały konstruk-

cyjne metalowe i niemetalowe pod

względem struktury, właściwości użyt-

kowych dobierając najefektywniejszą

metodę badawczą, określać właściwości

tych stopów w zależności od właściwości

fizykochemicznych, mechanicznych,



w zależności od

właściwości fizy-

kochemicznych,

mechanicznych, struktury

ści od właściwości

fizykochemicznych,

mechanicznych,

struktury

struktury, potrafi określić

wpływ dodatków stopo-

wych i procesów wytwa-

rzania na zmiany właści-

wości stopów żelaza i jego struktury

struktury, potrafi określić wpływ dodat-

ków stopowych i procesów wytwarzania

na zmiany właściwości stopów żelaza

i ich struktury pod względem cech użyt-

kowych (obróbki cieplnej, plastycznej, skrawaniem, spajania)

EKP3

Nie potrafi dobrać

i wykonać podsta-

wowych zabiegów

obróbki cieplnej dla

stopów żelaza

i stopów metali nieżelaznych

Potrafi dobrać

i wykonać podsta-

wowe zabiegi

obróbki cieplnej dla

stopów żelaza

i stopów metali nieżelaznych

Potrafi dobrać i wykonać

podstawowe zabiegi ob-

róbki cieplnej dla stopów

żelaza i stopów metali

nieżelaznych oraz określić

poprawność wykonanego

zabiegu na podstawie

przeprowadzenia badań

struktury i twardości mate-riału

Potrafi dobrać i wykonać podstawowe

zabiegi obróbki cieplnej dla stopów żelaza

i stopów metali nieżelaznych pod kątem

ich cech użytkowych i zastosowania,

opisać je w ujęciu zachodzących przemian

fazowych, określić poprawność wykona-

nego zabiegu na podstawie dobranego

najefektywniejszego, przeprowadzonego badania struktury i twardości materiału

EKP4

Nie potrafi stoso-

wać podstawowych

technik badań

materiałów oraz

rozpoznawać me-

chanizmów nisz-

czenia materiałów

konstrukcyjnych

(procesów korozji,

erozji, zużycia,

pękania, zmęcze-

nia)

Potrafi stosować

podstawowe tech-

niki badań materia-

łów oraz rozpo-

znawać mechani-

zmy niszczenia

materiałów kon-

strukcyjnych (pro-

cesy korozji, erozji,

zużycia, pękania, zmęczenia)

Potrafi stosować podsta-

wowe techniki badań mate-

riałów i poprawnie dobie-

rać je w zależności od

rodzaju materiału kon-

strukcyjnego i procesu jego

technologicznego wytwa-

rzania oraz rozpoznawać

mechanizmy niszczenia

materiałów konstrukcyj-

nych (procesy korozji,

erozji, zużycia, pękania,

zmęczenia) wskazać źródła

i przyczyny ich powstawa-nia

Potrafi stosować podstawowe techniki

badań materiałów i poprawnie dobierać je

w zależności od rodzaju materiału kon-

strukcyjnego i procesu jego technologicz-

nego wytwarzania kierując się efektywno-

ścią metody i względami ekonomicznymi

oraz rozpoznawać mechanizmy niszczenia

materiałów konstrukcyjnych (procesy

korozji, erozji, zużycia, pękania, zmęcze-

nia) wskazać źródła i przyczyny ich po-wstawania, potrafi im zapobiegać

EKP5

Nie potrafi dobrać

materiału konstruk-

cyjnego w zależno-

ści od jego cech użytkowych

Potrafi dobrać

materiał konstruk-

cyjny w zależności

od jego cech użyt-kowych

Potrafi dobrać materiał

konstrukcyjny w zależności

od jego cech użytkowych

i właściwości fizykoche-

micznych i mechanicznych,

struktury i metod wytwa-rzania

Potrafi dobrać materiał konstrukcyjny

w zależności od jego cech użytkowych

i właściwości fizykochemicznych

i mechanicznych, struktury i metod wy-

twarzania, potrafi obsługiwać oprogra-

mowanie inżynierskie służące do kompu-

terowego wspomagania doboru materia-

łów CAMS i komputerowego wspomaga-nia projektowania materiałowego CAMD


Rodzaj Opis

Rzutnik

multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej

Sprzęt

laboratoryjny

Mikroskopy optyczne, sprzęt do preparatyki metalograficznej, sprzęt do badań

makroskopowych, sprzęt do pomiaru twardości metali, sprzęt do przeprowadzenia

próby technologicznych, sprzęt do przeprowadzenia obróbki cieplnej, sprzęt do prze-

prowadzenia obróbki plastycznej, sprzęt do identyfikacji materiałów niemetalowych,

komputery wraz z oprogramowaniem inżynierskim

Materiały

pomocnicze

Zgłady stopów żelaza i materiałów nieżelaznych, próbki materiałów niemetalowych,

stopy żelaza i metali nieżelaznych w postaci przygotowanych próbek do zabiegów

obróbki cieplnej i plastycznej, materiały do wytwarzania materiałów kompozytowych.



Literatura:


1. Dobrzyński L.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.

2. Dobrzyński L.: Metalowe materiały inżynierskie. WNT, Warszawa 2004.

3. Dauksza Z.: Materiałoznawstwo okrętowe. Dział Wydaw. WSM w Szczecinie, 1994.

4. Domke W.: Vademecum materiałoznawstwa. WNT, Warszawa 1994.

5. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. Wydawnictwo Akademii Morskiej

w Gdyni, 2005.

6. Klebba R.: Materiałoznawstwo okrętowe. Wydaw. Morskie, Gdańsk 1978.

7. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa, 1994.

8. Przybyłowicz K.: Metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2007.

9. Przybyłowicz K.: Materiałoznawstwo w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 2000.


1. Wesołowski K.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna. WNT, Warszawa 1994.

2. Dobrzański L.A.: Metaloznawstwo i obróbka cieplna. WSziP, Warszawa 1997.

3. Pampuch R.: Współczesne materiały ceramiczne. Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydak-

tyczne AGH, Kraków 2005.

4. Pampuch R.: Zarys nauki o materiałach – materiały ceramiczne. PWN, Warszawa 1977.

5. Baszkiewicz P.: Podstawy korozji materiałów. Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 1997.

6. Skubała W.: Powłoki ochronne i dekoracyjne. WSI, Koszalin 1985.

7. Steller K.: O mechanizmie niszczenia materiałów podczas kawitacji. Wydawnictwo IMP, 1983.

8. Mały Poradnik Mechanika. Tom I i II. WNT, Warszawa 1988.

9. Przepisy klasyfikacyjne PRS: Cześć IX – Materiały i spawanie. 2006.

10. Ashby M.F.: Dobór materiałów w projektowaniu inżynierskim. WNT, Warszawa 1998.






dr hab. inż. Robert Jasionowski [email protected] ZIMO

dr hab inż. Katarzyna Gawdzińska [email protected] ZIMO

mgr inż. Katarzyna Bryll [email protected] ZIMO








Nr: 12 Przedmiot: Wstęp do mechatroniki*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: IV

Status


Grupa

przedmiotów: kierunkowe


w semestrze



IV 15 2 30 2




1. Ma elementarną wiedzę z mechaniki, fizyki

2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji

Cele przedmiotu:

1. Poznanie podstaw funkcjonowania układów mechanicznych, pneumatycznych, hydraulicznych

oraz elektrycznych

2. Poznanie podstaw funkcjonowania struktur komputerowych



EKP1 Objaśnia budowę, działanie elementów i układów mechatronicznych K_W04, K_U01

EKP2 Charakteryzuje różne typy sterowań układami mechatronicznymi K_W04, K_U01,

K_U12

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze IV:



SEKP1 Charakteryzuje budowę i działanie układu

mechatronicznego EKP1 x

SEKP2 Objaśnia działanie prostego układu sterowa-

nia mechanicznego EKP1 x


nia elektrycznego EKP1 x


nia pneumatycznego EKP1 x


nia hydraulicznego EKP1 x


nia cyfrowego EKP1,2 x

SEKP7 Charakteryzuje działanie sensorów analogo-

wych i cyfrowych oraz aktuatorów EKP1,2 x

SEKP8 Objaśnia budowę sieci komputerowej ASI EKP1,2 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1 1. Budowa układów mechatronicznych. Funkcjonalny opis układów me-

chatronicznych

30

SEKP2 2. Sterowanie mechaniczne

SEKP3 3. Sterowanie elektryczne

SEKP4 4. Sterowanie pneumatyczne

SEKP5 5. Sterowanie hydrauliczne

SEKP6 6. Sterowanie binarne i cyfrowe, CNC

SEKP

2,3,4,5,6

7. Integracja podukładów mechanicznych, hydraulicznych, elektrycz-

nych i informatycznych w złożone systemy mechatroniczne

SEKP7 8. Sensory (analogowe, binarne, cyfrowe)

SEKP7 9. Aktuatory

SEKP8 10. Sieci AS-I (actuator – sensor – interface)

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 37


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5


EKP1 Nie umie opisać wybra-

nego przez siebie układu mechatronicznego

Umie opisać wybrany

przez siebie układ me-chatroniczny

Umie opisać wybrany

przez nauczyciela układ mechatroniczny

Umie wyjaśnić powiązania

i współzależności pomiędzy układami mechatronicznymi

EKP2

Nie umie scharaktery-

zować rodzajów ukła-

dów mechatronicznych

i sposobów sterowania

Umie scharakteryzować

rodzaje układów mecha-

tronicznych i sposoby

sterowania

Poprawnie rozpoznaje

różne rodzaje sterowa-

nia układów mechatro-

nicznych

Umie dokonać analizy spo-

sobu funkcjonowania i oce-

nić rozwiązania różnych

rodzajów sterowania ukła-dów mechatronicznych


Rodzaj Opis

Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC, rzutnik multimedialny

Oprogramowanie symulacyjne Program symulacyjny firmy Unitest



Literatura:


1. Olszewski M.: Urządzenia i systemy mechatroniczny, część 1 i 2. Wyd. Rea, 2009.

2. Schmid D.: Mechatronika. Wyd. Rea, 2002.

3. Gosiewski Z.: Elementy mechatroniki. Wyd. WAT, 2007.


1. Gajek A., Juda Z.: Czujniki. WKiŁ, 2008.

2. Nawrocki W.: Sensory i systemy pomiarowe. Wyd. Politechniki Poznańskiej, 2006.




prof. dr hab. inż. Jerzy Honczarenko [email protected] ZAiR












Nr: 13 Przedmiot: Mechanika


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: I–II

Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 2 30 30 5

II 15 1E 1 15 15 4




1. Podstawowa wiedza i umiejętność rozwiązywania problemów algebry, rachunku wektorowego,

macierzowego, różniczkowego i całkowego

2. Podstawowa wiedza z fizyki

3. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie:

– podstaw mechaniki klasycznej, tj. statyki, kinematyki i dynamiki układów mechanicznych

traktowanych jako ciała doskonale sztywne;

– podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn;

– sposobów minimalizacji drgań i hałasu

2. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności niezbędne w nauczaniu m.in. wytrzymałości materiałów,

podstaw konstrukcji maszyn

3. Nauczenie wykorzystywania zdobytej wiedzy i umiejętności w praktyce zawodowej



EKP1 Prawidłowo opisuje i analizuje układy sił działające na rzeczywiste

układy mechaniczne znajdujące się w równowadze statycznej K_W01, K_U01

EKP2 Prawidłowo opisuje i wyznacza podstawowe wskaźniki geometryczne

i masowe ciał doskonale sztywnych K_W01, K_U01

EKP3 Prawidłowo opisuje i analizuje ruch rzeczywistych obiektów mecha-

nicznych traktowanych jako ciała doskonale sztywne K_W01, K_U01

EKP4 Prawidłowo modeluje fizycznie i matematycznie rzeczywiste obiekty

mechaniczne K_W01, K_U01

EKP5 Prawidłowo układa i analizuje równania dynamiczne ruchu prostych

układów mechanicznych K_W01, K_U01

EKP6 Prawidłowo wymienia i definiuje sposoby minimalizacji drgań mecha-

nicznych i hałasu K_W01, K_U01

EKP7 Prawidłowo omawia układ pomiarowy, rejestruje i dokonuje analizy

drgań mechanicznych oraz hałasu K_W01, K_U01



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I i II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia mechaniki

ogólnej EKP1 x

SEKP2 Definiuje i stosuje zasady statyki EKP1 x

SEKP3 Stosuje rachunek wektorowy w mechanice EKP1 x x

SEKP4

Dokonuje redukcji zbieżnego i równoległego

układu sił. Definiuje parę sił i jej własności,

moment pary sił, siłę skupioną i moment obro-towy

EKP1 x x

SEKP5

Dokonuje redukcji płaskiego układu sił (defi-

niuje i wyznacza wektor główny i moment

główny, dokonuje redukcji tylko do wypadko-wej lub tylko do pary sił)

EKP1 x x

SEKP6 Definiuje i wyznacza warunki równowagi sta-

tycznej płaskiego układu sił EKP1 x x

SEKP7 Definiuje i oblicza moment siły względem osi EKP1 x x

SEKP8 Definiuje warunki równowagi statycznej prze-strzennego układu sił

EKP1 x

SEKP9 Definiuje i wyznacza środek sił równoległych EKP1 x x

SEKP10

Definiuje i wyznacza środek ciężkości ciał

jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzen-nych

EKP2 x x

SEKP11

Definiuje i oblicza momenty statyczne, bez-

władności i dewiacji punktu materialnego i ciał

o skończonych wymiarach

EKP2 x x

SEKP12 Definiuje i analizuje tarcie ślizgowe suche EKP1 x x

SEKP13 Definiuje i analizuje tarcie toczne w tym tarcie

w łożyskach tocznych EKP1 x x

SEKP14

Opisuje i analizuje ogólnie kinematykę punktu

materialnego, w tym układa równania ruchu

i toru ruchu, wyznacza prędkość i przyspiesze-nie

EKP3 x x

SEKP15

Opisuje i analizuje kinematykę punktu w ruchu

po okręgu oraz kinematykę punktu w ruchu

harmonicznym

EKP3 x x

SEKP16 Definiuje i analizuje ruch postępowy i obroto-

wy bryły sztywnej EKP3 x x

SEKP17

Opisuje i analizuje kinematykę ciała w ruchu

płaskim, w tym wyznacza prędkości i przy-

spieszenia ciała i jego punktów, oraz wyznacza środek prędkości i środek przyspieszeń

EKP3 x x

SEKP18 Definiuje podstawowe pojęcia teorii mechani-

zmów i maszyn EKP3 x

SEKP19

Analizuje kinematykę mechanizmów (położe-

nia i trajektorie, środek obrotu, prędkości

i przyspieszenia członu i jego punktów)

EKP3 x x



SEKP20 Definiuje podstawowe pojęcia, prawa i zadania

dynamiki punktu materialnego EKP3 x x

SEKP21 Opisuje przedmiot, zakres i cel podstaw teorii

drgań i dynamiki maszyn EKP4 x

SEKP22 Opisuje cechy ogólne elementów układów

mechanicznych oraz interpretuje charaktery-

styki ich własności dynamicznych

EKP4 x

SEKP23 Opisuje istotę, cele i etapy modelowania ukła-

dów mechanicznych EKP4 x

SEKP24 Opisuje modelowanie fenomenologiczne i fi-

zyczne; definiuje siły bezwładności, sprężysto-

ści i tłumienia

EKP4 x

SEKP25 Opisuje modelowanie matematyczne układów

mechanicznych EKP4 x

SEKP26 Definiuje więzy i liczbę stopni swobody ukła-

du EKP4 x

SEKP27 Opisuje sposoby wyznaczania równań różnicz-

kowych ruchu EKP4 x

SEKP28 Definiuje energię mechaniczną układu EKP4 x

SEKP29 Opisuje metody wyznaczania parametrów

strukturalnych modelu EKP4 x

SEKP30 Opisuje i interpretuje ogólną postać równań

różniczkowych ruchu układów mechanicznych EKP5 x

SEKP31

Opisuje i analizuje drgania swobodne układu

zachowawczego i niezachowawczego o jed-

nym stopniu swobody; określa siły bezwładno-

ści, sprężystości i tłumienia

EKP5 x

SEKP32 Opisuje i analizuje drgania wymuszone har-

monicznie układu o jednym stopniu swobody EKP5 x

SEKP33

Wyznacza i interpretuje charakterystyki czę-

stościowe, w tym podatność i sztywność dy-

namiczną układu o jednym stopniu swobody

EKP5 x

SEKP34 Opisuje i analizuje drgania swobodne liniowe-

go układu zachowawczego o wielu stopniach

swobody

EKP5 x

SEKP35 Definiuje drgania główne układu o wielu stop-

niach swobody; wyznacza częstości i postacie

drgań głównych

EKP5 x

SEKP36

Opisuje ogólnie minimalizację drgań układów

mechanicznych (zmiana parametrów układu,

zmiana parametrów wymuszenia i zmiana

struktury układu)

EKP6 x

SEKP37 Opisuje ogólnie minimalizację drgań mecha-

nicznych na drodze propagacji (wibroizolacja) EKP6 x

SEKP38 Opisuje i wyjaśnia sposoby minimalizacji hała-

su przez obniżenie hałasu źródeł i obniżenie

hałasu na drodze propagacji

EKP6 x



SEKP39 Przeprowadza pomiar i ocenia drgania mecha-

niczne rzeczywistego układu mechanicznego EKP7 x

SEKP40 Przeprowadza pomiar hałasu w pomieszczeniu

i ocenia jego szkodliwość EKP7 x

SEKP41 Bada własności dynamiczne i identyfikuje

parametry układu o jednym stopniu swobody EKP7 x

SEKP42 Wyważa statycznie wirnik sztywny EKP7 x

SEKP43 Bada własności dynamiczne układu o wielu

stopniach swobody EKP7 x

SEKP44 Przeprowadza badania analityczne drgań skręt-

nych linii wałów układu napędowego EKP7 x

SEKP45 Przeprowadza pomiary drgań skrętnych linii

wałów metodą tensometrii elektrooporowej EKP7 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1,2,3 Podział, zadania i podstawowe pojęcia mechaniki ogólnej (w tym siła

skupiona). Zasady statyki

30

SEKP4 Redukcja zbieżnego i równoległego układu sił. Para sił i jej własności;

moment pary sił; siła skupiona i moment obrotowy

SEKP5 Redukcja płaskiego układu sił; wektor główny i moment główny układu

sił

SEKP6 Warunki równowagi statycznej płaskiego układu sił

SEKP7,8,9 Moment siły względem osi; warunki równowagi statycznej przestrzenne-

go układu sił. Środek sił równoległych

SEKP10 Środek ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich i przestrzennych

SEKP11 Momenty statyczne, bezwładności i dewiacji punktów materialnych i ciał

o skończonych wymiarach

SEKP12 Tarcie ślizgowe suche; prawa Coulomba-Morena; znaczenie praktyczne

tarcia

SEKP13 Tarcie toczne w tym tarcie w łożyskach tocznych

SEKP14 Kinematyka punktu materialnego, w tym równania toru i ruchu punktu

oraz prędkość i przyspieszenie punktu

SEKP15 Kinematyka punktu w ruchu po okręgu oraz kinematyka punktu w ruchu

harmonicznym

SEKP16 Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej

SEKP17 Kinematyka ciała w ruchu płaskim; prędkości i przyspieszenia ciała i jego

punktów; środek prędkości i środek przyspieszeń

SEKP18 Podstawowe pojęcia teorii mechanizmów i maszyn

SEKP19 Analiza kinematyczna mechanizmów (położenia i trajektorie, środek ob-

rotu, prędkości i przyspieszenia członu i jego punktów)

SEKP20 Podstawowe pojęcia, prawa i zadania dynamiki punktu materialnego

Razem: 30



Ć

SEKP3 Powtórzenie rachunku wektorowego. Moment siły względem punktu

30

SEKP4 Przykłady redukcji zbieżnego i równoległego układu sił

SEKP5 Opis i analiza układów sił zawierających siły skupione i pary sił

SEKP6 Wyznaczanie wektora głównego i momentu głównego płaskiego układu

sił; redukcja płaskiego układu sił tylko do wypadkowej lub tylko do pary

sił

SEKP7 Rozwiązywanie układów z płaskim układem sił; wyznaczanie reakcji

podporowych i sił wewnętrznych

SEKP8,9 Wyznaczanie momentu siły względem osi. Analiza przestrzennego ukła-

du sił

SEKP10 Wyznaczanie środków ciężkości ciał jednorodnych liniowych, płaskich

i przestrzennych

SEKP11 Wyznaczanie momentów statycznych, bezwładności i dewiacji punktów

materialnych i ciał o skończonych wymiarach

SEKP12,13 Opis i analiza równowagi statycznej układów mechanicznych z uwzględ-

nieniem sił tarcia ślizgowego i tocznego

SEKP14 Wyznaczanie równań toru i ruchu punktu oraz prędkości i przyspieszenia.

SEKP15 Opis i analiza kinematyki punktu w ruchu po okręgu oraz w ruchu har-

monicznym

SEKP16 Opis i analiza przykładów ruchu postępowego i obrotowego bryły sztyw-

nej

SEKP17,19 Wyznaczanie prędkości oraz przyspieszeń ciała i jego punktów w ruchu

płaskim; wyznaczanie środka prędkości i środka przyspieszeń ciała

SEKP20 Zastosowanie praw dynamiki punktu materialnego

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 95

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP

21,22

Przedmiot, zakres i cel podstaw teorii drgań i dynamiki maszyn. Cechy

ogólne elementów układów mechanicznych i ich własności dynamiczne 15

SEKP

23,24

Istota, cel i etapy modelowania układów mechanicznych. Modelowanie

fenomenologiczno-fizyczne; siły bezwładności, sztywności i tłumienia



SEKP

25,26

Modelowanie matematyczne układów mechanicznych; więzy, liczba stop-

ni swobody układu

SEKP

27,28

Sposoby wyznaczania równań różniczkowych ruchu. Energia mechanicz-

na układu

SEKP29 Metody wyznaczania parametrów strukturalnych modelu

SEKP30 Ogólna postać równań różniczkowych ruchu układu mechanicznego

SEKP31 Drgania swobodne zachowawczego i niezachowawczego układu o jednym

stopniu swobody

SEKP

32,33

Drgania wymuszone harmonicznie układu o jednym stopniu swobody;

podatność i sztywność dynamiczna układu

SEKP

34,35

Drgania swobodne układu liniowego o wielu stopniach swobody. Drgania

główne układu; częstości i postacie drgań własnych

SEKP36 Minimalizacja drgań mechanicznych w źródle drgań

SEKP37 Minimalizacja drgań mechanicznych na drodze propagacji (wibroizolacja)

SEKP38 Minimalizacja hałasu w źródle i na drodze propagacji

Razem: 15

L

SEKP39 Podstawy pomiarów i analizy drgań mechanicznych

15

SEKP40 Podstawy pomiarów akustycznych ze szczególnym uwzględnieniem po-

miarów hałasu urządzeń mechanicznych

SEKP41 Badanie własności dynamicznych i identyfikacja parametrów układu

o jednym stopniu swobody

SEKP42 Wyważanie statyczne sztywnego wirnika

SEKP43 Badanie własności dynamicznych układu o wielu stopniach swobody

SEKP44 Badania analityczne drgań skrętnych linii wałów układu napędowego

SEKP45 Pomiary drgań skrętnych linii wałów metodą tensometrii elektrooporowej

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 50




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Pisemny sprawdzian

EKP1 Nie definiuje podstawo-

wych pojęć statyki

Definiuje podstawowe

pojęcia statyki

Prawidłowo analizuje pod-

stawowe problemy statyki

Prawidłowo formułuje

i analizuje złożone proble-my statyki

EKP2

Nie definiuje podstawo-

wych wskaźników geome-trii mas


wskaźniki geometrii mas

Prawidłowo określa

i wyznacza wskaźniki geo-

metrii mas ciał liniowych

i płaskich

Prawidłowo określa

i wyznacza wskaźniki geo-

metrii mas ciał liniowych,

płaskich i przestrzennych

EKP3


wych pojęć kinematyki

punktu materialnego

i bryły sztywnej


pojęcia kinematyki punk-

tu materialnego i bryły

sztywnej


i analizuje podstawowe

problemy kinematyki punktu

materialnego i bryły sztyw-

nej


i analizuje złożone proble-

my kinematyki punktu

materialnego i bryły sztyw-

nej

EKP4


wych pojęć i problemów

modelowania układów mechanicznych


pojęcia i problemy mo-

delowania układów mechanicznych

Prawidłowo buduje fizyczny

dyskretny model układu mechanicznego

Prawidłowo buduje matema-

tyczny dyskretny model układu mechanicznego

EKP5

Nie układa dynamicznych

równań ruchu dyskretnego układu mechanicznego

Układa dynamiczne

równania ruchu dyskret-

nego układu mechanicz-

nego

Analizuje drgania układu

o jednym stopniu swobody

Analizuje drgania dowolne-

go dyskretnego układu mechanicznego

EKP6

Nie definiuje ogólnie

sposobów minimalizacji

drgań mechanicznych i hałasu

Definiuje ogólnie sposo-

by minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu

Definiuje szczegółowo spo-

soby minimalizacji drgań mechanicznych i hałasu

Analizuje sposoby minima-

lizacji drgań mechanicznych i hałasu

EKP7

Nie definiuje ogólnie

budowy układów do

pomiarów drgań mecha-

nicznych i hałasu

Definiuje ogólnie budo-

wę układów do pomia-

rów drgań mechanicz-

nych i hałasu

Definiuje szczegółowo układ

do pomiaru drgań mecha-nicznych i hałasu

Analizuje szczegółowo

układ pomiarowy i wyniki

pomiarów drgań mecha-

nicznych i hałasu


Rodzaj Opis

Tablica, kreda, mazaki

Rzutnik pisma

Układ do pomiaru i analizy

drgań mechanicznych

Zestaw pomiarowy firmy B&K: czujniki piezoelektryczne 4333, 4343,

wzmacniacze 2625, 2635, kalibrator 4291. Przetwornik A/D firmy Eagle

PCI-730 z oprogramowaniem WaveView. Oscyloskop. Miernik poziomu

amplitudy i fazy HP 3575

Układ do pomiaru i analizy

hałasu

Uniwersalny sonometr B&K 2209; filtry oktawowe i tercjowe B&K

1613, 1616

Stanowisko do badania

własności dynamicznych

układu o jednym stopniu

swobody

Model mechaniczny układu o jednym stopniu swobody; układ do pomia-

ru i analizy drgań mechanicznych

Stanowisko do badania

własności dynamicznych

układu o dwóch stopniach

swobody

Model mechaniczny drgań giętnych układu o dwóch stopniach swobody;

wzbudnik elektromagnetyczny, układ do pomiaru i analizy drgań mecha-

nicznych

Wyważarka statyczna Wyważarka do wyważania statycznego grawitacyjnego z prowadnicami

prostoliniowymi (średnice wirników do 0,4 m)



Stanowisko badania drgań

skrętnych linii wałów

Model mechaniczny linii wałów o sześciu stopniach swobody; układ

pomiarowy drgań skrętnych metodą tensometrii elektrooporowej: układ

tensometryczny pełnego mostka, wzmacniacz pomiarowy B&K, prze-

twornik A/D, oprogramowanie WaveView; oprogramowanie do analizy

drgań metodą MES typu NeiNastran

Literatura:


1. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.1: Statyka i kinematyka. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

2005.

2. Leyko J.: Mechanika ogólna. T.2: Dynamika. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.

3. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 1. Statyka. PWN, Warszawa 1972.

4. Leyko J., Szmelter J.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Tom 2. Kinematyka i dynamika. PWN,

Warszawa 1977.

5. Niezgodziński T.: Mechanika ogólna. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.

6. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T.: Zbiór zadań z mechaniki ogólnej. Wydawnictwo Naukowe

PWN, Warszawa 2008.

7. Mieszczerski I. W.: Zbiór zadań z mechaniki. PWN, Warszawa 1971.

8. Kaczmarek J.: Podstawy teorii drgań i dynamiki maszyn. WSM Szczecin 2000.

9. Kaczmarek J.: Zwalczanie drgań i hałasu. Podstawy teoretyczne. WSM Szczecin 2002.


1. Engel Z.: Ochrona środowiska przed drganiami i hałasem. PWN, Warszawa 2002.

2. Giergiel J.: Tłumienie drgań mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.

3. Giergiel J., Uhl T.: Identyfikacja układów mechanicznych. PWN, Warszawa 1990.

4. Marchelek K., Berczyński S.: Drgania mechaniczne. Zbiór zadań z rozwiązaniami. PSz, Szczecin

2005.

5. Kaczmarek J., Nicewicz G.: Zwalczanie drgań i hałasu. Ćwiczenia laboratoryjne. WSM, Szczecin

2002.

6. Osiński Z. Teoria drgań. PWN, Warszawa 1980.




dr inż. Jacek Kaczmarek; A, Ć, L [email protected] IPNT









Nr: 14 Przedmiot: Mechanika płynów


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I Semestry: II

Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 1 15 15 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów dotyczących pły-

nów, tj. gazów i cieczy nt. ich statyki, kinematyki i dynamiki

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych

wielkości fizycznych przy rozwiązywanie zagadnień mechaniki płynów, szczególnie związanych

z obliczaniem problemów technicznych zamodelowanych do zadań



EKP1 We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady

mechaniki płynów dotyczące gazów i cieczy

K_W01, K_W06,

K_U01, K_U04

EKP2

Posiada umiejętność obliczania podstawowych parametrów fizycz-

nych przy rozwiązywaniu zagadnień mechaniki płynów (gazów i pły-

nów)

K_W01, K_W06,

K_U01, K_U04,

K_U07

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze II:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna podstawowe pojęcia z zakresu mechaniki

płynów tj. pojecie płynu i rodzaje płynu, własno-

ści płynu, siły działające w płynach i sposób

modelowania ich występowania. Zna modele

płynów i stan naprężeń w płynie. Umie przeli-

czać parametry charakterystyczne dla płynów na

jednostki układu SI i pochodnych oraz odwrot-

nie

EKP

1,2 x x

SEKP2

Zna opis kinematyki płynu metodami Lagran-

ge’a i Eulera i stosuje dla wybranych przepły-

wów płynu opis ruchu wirowego płynu

EKP1 x



SEKP3 Zna opis dynamiki płynu doskonałego równa-

niami Eulera i zastosowanie równań Eulera EKP1 x

SEKP4

Zna i umie określać parcie na ściany płaskie

i zakrzywione zanurzone w płynie oraz parame-

try je charakteryzujące, rozwiązywać zagadnie-

nia związane z wyporem ciał zanurzonych

w płynie i związane ze statecznością ciał pływa-

jących

EKP

1,2 x x

SEKP5

Zna zastosowanie równania Bernoulliego

w zagadnieniach mechaniki płynów. Umie roz-

wiązywać zagadnienia mechaniki płynów wyko-

rzystując równania ciągłości przepływu płynu

i zachowania masy oraz równanie Bernoulliego

EKP

1,2 x x

SEKP6 Zna opis i zastosowanie dynamiki płynu rze-

czywistego równaniami Navier-Stokesa EKP1 x

SEKP7 Umie określać reakcje hydrodynamiczne pod-

czas przepływu płynu

EKP

1,2 x x

SEKP8 Zna zastosowanie zagadnień związanych z po-

dobieństwem przepływów EKP1 x

SEKP9

Zna i umie zastosować do rozwiązywania wy-

branych zagadnień teorię warstwy przyściennej

i prawo Prandtla oraz wnioski z doświadczenia

Reynoldsa

EKP

1,2 x x

SEKP

10

Zna i umie wykorzystywać do rozwiązywania

wybranych zagadnień teorię warstwy przyścien-

nej laminarnej i turbulentnej oraz wnioski z do-

świadczenia Nikuradse

EKP

1,2 x x

SEKP

11

Zna zastosowanie zagadnień związanych z wy-

korzystaniem wykresu Ancony. Umie wykorzy-

stać elementy tworzenia wykresu do rozwiązy-

wania zagadnień obliczeń rurociągów

EKP

1,2 x x

SEKP

12

Zna podstawowe pojęcia związane z oporem

i napędem okrętu i podstawowe informacje

o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasa-

dach działania

EKP1 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

Ć

SEKP1,2 Podstawowe pojęcia z mechaniki płynów, pojecie płynu, własności płynu

15

+

15

SEKP1,2,3 Siły działające w płynach, modele płynów. Stan naprężeń w płynie; rów-

nanie Eulera

SEKP4 Parcie na ściany płaskie i zakrzywione zanurzone w płynie. Wypór ciał

zanurzonych w płynie

SEKP4 Stateczność ciał pływających

SEKP2 Opis kinematyki płynu. Równania ciągłości przepływu płynu i zachowa-

nia masy. Opis kinematyki płynu metodami Lagrange’a i Eulera

SEKP5 Równanie Bernoulliego i jego zastosowania



SEKP2 Opis ruchu wirowego płynu. Płaskie przepływy potencjalne

SEKP3,6 Opis dynamiki płynu doskonałego; równania Eulera.

Opis dynamiki płynu rzeczywistego; równania Navier-Stokesa

SEKP7 Reakcje hydrodynamiczne podczas przepływu płynu; zasada pracy ma-

szyn przepływowych. Uderzenia hydrauliczne w przewodach

SEKP8 Podobieństwa przepływów

SEKP9 Teoria warstwy przyściennej; prawo Prandtla; doświadczenie Reynoldsa

SEKP10,11 Warstwa przyścienna laminarna i turbulentna; doświadczenie Nikuradse.

Wykres Ancony

SEKP12

Podstawowe pojęcia związane z oporem i napędem okrętu.

Podstawowe informacje o pędnikach okrętowych, ich rodzajach i zasa-dach działania

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 53


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne

EKP1

Nie potrafi we właściwy

sposób w pełni rozpo-

znawać i stosować praw

mechaniki płynów do

rozwiązywania zagad-

nień. Nie potrafi zastoso-

wać właściwych zależno-

ści do obliczeń parame-

trów fizycznych w zagad-

nieniach mechaniki pły-

nów. Charakteryzuje się

brakiem wiedzy używa-

nych i stosowanych jed-

nostek opisujących wiel-

kości fizyczne w mechanice płynów


w podstawowym zakresie

rozpoznawać i stosować

prawa mechaniki płynów

do rozwiązywania zagad-

nień. Nie zawsze stosuje

właściwe zależności i nie

zawsze uzyskuje prawidło-

we wyniki obliczeń para-

metrów fizycznych. Cha-

rakteryzuje się minimalną

wiedzą używanych

i stosowanych jednostek

opisujących wielkości

fizyczne w mechanice płynów


w znacznej części rozpo-

znawać i stosować prawa

mechaniki płynów do

rozwiązywania zagadnień.

Po zastosowaniu właści-

wych zależności uzyskuje

nie zawsze prawidłowe

wyniki obliczeń parame-

trów fizycznych. Charakte-

ryzuje się nie zawsze pełną

wiedzą używanych





w pełni rozpoznawać i

stosować prawa mechaniki

płynów do rozwiązywania

zagadnień technicznych. Po

zastosowaniu właściwych

zależności uzyskuje prawi-

dłowe wyniki obliczeń

parametrów fizycznych w

zagadnieniach mechaniki

płynów. Charakteryzuje się

pełną wiedzą używanych




EKP2


sposób stosować właści-

wych zależności do obli-

czeń parametrów fizycz-

nych. Charakteryzuje się

brakiem wiedzy używa-

nych i stosowanych jed-

Potrafi tylko w minimal-

nym stopniu stosować

właściwe zależności w celu

uzyskania prawidłowych

wyników obliczeń parame-

trów fizycznych. Charakte-

ryzuje się minimalną, pod-


w pełni stosować właściwe

zależności uzyskując nie

zawsze prawidłowe wyniki

obliczeń parametrów fi-

zycznych. Charakteryzuje

się nie zawsze pełną wiedzą


w pełni stosować właściwe

zależności uzyskując pra-

widłowe wyniki obliczeń

parametrów fizycznych

używanych w mechanice

płynów. Charakteryzuje się



nostek opisujących wiel-

kości fizyczne. Nie potra-

fi we właściwy sposób

wykonywać prostych

przekształceń jednostek


fizyczne. Nie potrafi

wykonać złożonych

obliczeń wielkości fi-zycznych

stawową wiedzą używa-

nych i stosowanych jedno-

stek opisujących wielkości

fizyczne. Potrafi we wła-

ściwy sposób wykonywać

tylko najprostsze prze-

kształcenia jednostek opisu-

jących wielkości fizyczne.

Z błędami dokonuje złożo-

nych obliczeń wielkości fizycznych

używanych i stosowanych

jednostek opisujących

wielkości fizyczne. Potrafi

z drobnymi błędami wyko-

nywać złożone przekształ-

cenia jednostek opisujących

wielkości fizyczne. W

obliczeniach złożonych

wielkości fizycznych po-pełnia drobne błędy

pełną wiedzą używanych i

stosowanych jednostek


fizyczne. Potrafi we wła-

ściwy sposób wykonywać

złożone przekształcenia


wielkości fizyczne. W

bezbłędny sposób dokonuje

złożonych obliczeń wielko-ści fizycznych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów

Literatura:


1. Kirkiewicz J.: Mechanika płynów. Wyd. WSM Szczecin, Szczecin 1987.

2. Tuliszka E.: Mechanika płynów. Wyd. PP, Poznań 1976.

3. Prosnak W.J.: Mechanika płynów. Tom I i II. PWN, Warszawa 1970.

4. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wyd. Morskie, Gdańsk 1988.

5. Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów. PWN, Warszawa 2002.







dr inż. Jan Monieta [email protected] IESO








Nr: 15 Przedmiot: Wytrzymałość materiałów


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III–IV

Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 1 15 15 2

IV 15 1E 1 2 15 15 30 3




1. Posiada gruntowną znajomość zasad mechaniki: zasady statyki, podstawowe modele ciał w me-

chanice, warunki równowagi układów płaskich i przestrzennych, geometria mas

2. Posiada podstawowe wiadomości z matematyki – rozwiązywanie układów równań algebraicz-

nych, rachunek różniczkowy i całkowy

3. Posiada podstawowe wiadomości z fizyki

4. Podstawowe umiejętności grafiki inżynierskiej

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do prac wspomagających projektowanie prostych zadań inżynierskich, do doboru

materiałów inżynierskich stosowanych na elementy maszyn

2. Nabycie umiejętności ocenienia wytrzymałość pojedynczych elementów i złożonych konstrukcji

inżynierskich przy różnych stanach obciążeń (rozciąganiu, zginaniu, skręcaniu, ścinaniu, wybo-

czeniu)


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości prostej elementów

konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP2 Oblicza prawidłowo wytrzymałość prostą elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP3 Stosuje prawidłowo metody obliczania wytrzymałości złożonej elementów

konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP4 Oblicza prawidłowo wytrzymałość złożoną elementów konstrukcyjnych K_W01, K_U01

EKP5 Wyznacza prawidłowo podstawowe parametry wytrzymałościowe materia-

łów K_W01, K_U01

EKP6 Ocenia prawidłowo stopień zagrożenia wystąpienia naprężeń lub odkształceń

niebezpiecznych w elementach maszyn i urządzeń K_W01, K_U01



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach III i IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Definiuje podstawowe pojęcia i określenia

siły, naprężenia, odkształcenia EKP1 x

SEKP2 Wyznacza siły zewnętrzne i wewnętrzne EKP2 x x

SEKP3 Analizuje wykresy rozciągania i ściskania

różnych materiałów EKP1 x

SEKP4 Stosuje Prawo Hooke’a. Prawo Poissona EKP1 x x

SEKP5 Charakteryzuje rozciąganie i ściskanie pro-

stych elementów EKP1 x x

SEKP6

Stosuje podstawowy warunek wytrzymało-

ściowy w obliczeniach prostych elementów

konstrukcyjnych

EKP2 x x

SEKP7

Wykorzystuje tabele własności wytrzymało-

ściowych do określania naprężeń dopuszczal-nych

EKP2 x x

SEKP8 Wyznacza naprężenia montażowe i termiczne

w konstrukcjach statycznie niewyznaczalnych EKP2 x x

SEKP9 Analizuje stan naprężenia w punkcie EKP1 x

SEKP10 Wyznacza naprężenia główne EKP2 x x

SEKP11 Wyznacza koło Mohr’a na podstawie naprężeń EKP2 x x

SEKP12 Stosuje uogólnione prawo Hooke’a EKP2 x x

SEKP13 Umie zinterpretować czyste ścinanie EKP1 x

SEKP14

Charakteryzuje zależność między modułem

sprężystości podłużnej a modułem sprężysto-ści postaciowej

EKP1 x

SEKP15 Umie zinterpretować ścinanie techniczne EKP1 x x

SEKP16 Oblicza połączenia spawane, kołkowe, wpu-

stowe, śrubowe EKP2 x x

SEKP17 Oblicza geometryczne wskaźniki przekrojów EKP2 x x

SEKP18 Umie zinterpretować skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych

EKP1 x x

SEKP19 Oblicza wały pędne EKP2 x x

SEKP20 Umie zinterpretować zginanie EKP1 x x

SEKP21 Rysuje wykresy sił tnących i momentów gną-

cych na podstawie obliczeń EKP2 x

SEKP22 Potrafi omówić zależności różniczkowe przy

zginaniu EKP3 x x

SEKP23 Umie zinterpretować ścinanie ze zginaniem EKP3 x x

SEKP24 Potrafi omówić wzór Żurawskiego EKP3 x x

SEKP25 Wymiaruje belki ze względu na naprężenia

dopuszczalne EKP4 x x

SEKP26 Potrafi omówić odkształcenia belek podczas

czystego zginania EKP3 x x



SEKP27 Umie całkować równanie różniczkowe osi

odkształconej EKP4 x x

SEKP28 Stosuje metodę Clebsch’a całkowania równa-

nia różniczkowego osi odkształconej belki EKP4 x x

SEKP29 Potrafi scharakteryzować wyboczenie EKP3 x x

SEKP30 Umie wyznaczać siłę krytyczna, smukłość prętów

EKP4 x x

SEKP31 Stosouje wzory Eulera i Tetmayera EKP4 x x

SEKP32 Identyfikuje belki statycznie niewyznaczalne EKP3 x x

SEKP33 Wyznacza reakcje metodą całkowania równa-

nia różniczkowego EKP4 x x

SEKP34 Wyznacza reakcje metodą porównywania

odkształceń EKP4 x x x

SEKP35 Stosuje hipotezy wytrzymałościowe: Hubera,

Coulomba, De Saint Venanta, Galileusza EKP3 x x

SEKP36 Potrafi scharakteryzować złożone przypadki

wytrzymałości EKP3 x

SEKP37 Umie zinterpretować skręcanie ze zginaniem EKP3 x

SEKP38 Umie zinterpretować ściskanie mimośrodowe EKP3 x

SEKP39 Potrafi omówić rodzaje próbek do statycznej

zwykłej próby rozciągania metali EKP5 x

SEKP40 Potrafi narysować wykres rozciągania dla stali

miękkiej EKP5 x

SEKP41 Potrafi narysować wykres rozciągania dla

żeliwa EKP5 x

SEKP42 Definiuje granicę plastyczności EKP6 x

SEKP43 Definiuje granicę wytrzymałości doraźnej EKP6 x

SEKP44 Wyznacza umowną granice plastyczności

i granicę sprężystości EKP6 x

SEKP45 Wyznacza wartość modułu sprężystości

wzdłużnej EKP6 x

SEKP46 Wyznacza wartość modułu sprężystości po-

przecznej EKP6 x

SEKP47 Wyznacza wartość liczby Poissona EKP6 x

SEKP48 Potrafi omówić zasadę działania tensometru

elektrooporowego EKP5 x

SEKP49

Potrafi scharakteryzować elektrooporową

metodę wyznaczania naprężeń przy rozciaga-

niu

EKP5 x

SEKP50 Potrafi scharakteryzować elektrooporową

metodę wyznaczania naprężeń przy zginaniu EKP5 x

SEKP51 Potrafi omówić działanie młota typu Charpy EKP5 x

SEKP52

Potrafi scharakteryzować typy próbek stoso-

wanych do przeprowadzania prób udarno-

ściowych

EKP5 x

SEKP53 Potrafi scharakteryzować typy przełomów

udarowych EKP5 x



SEKP54 Potrafi podać wymiar udarności EKP5 x

SEKP55 Wyznacza linię ugięcia belki EKP6 x

SEKP56 Potrafi omówić wyznaczanie siły krytycznej

przy wyboczeniu metodą doświadczalna EKP5 x

SEKP57 Potrafi scharakteryzować sztywność sprężyny

śrubowej EKP5 x

SEKP58 Oblicza sztywność zastępczą sprężyn połączo-

nych szeregowo EKP6 x

SEKP59 Przedstawa budowę typowej liny stalowej EKP5 x

SEKP60 Wyznacza siłę zrywającą linę w całości EKP6 x

SEKP61 Potrafi sharakteryzować badania technolo-

giczne jakim podlegają druty lin stalowych EKP5 x

SEKP62 Potrafi podać materiały z jakich wykonane są

rdzenie lin stalowych EKP5 x

SEKP63 Potrafi podać sposób oznaczania lin stalowych EKP5 x

SEKP64 Wymienia typy lin ze względu na kierunek

zwinięcia drutów EKP5 x

SEKP65 Potrafi scharakteryzować zmęczeniowy cykl

naprężeń EKP5 x

SEKP66 Umie analizować zmęczeniowy wykres

Wohlera EKP6 x

SEKP67 Rozróżnia złom zmęczeniowy od złomu do-

raźnego EKP6 x

SEKP68 Umie zdefiniować karb EKP6 x

SEKP69 Przedstawia na wykresie Wohlera trwałą wy-

trzymałość zmęczeniową EKP6 x

SEKP70 Potrafi omówić wpływ karbu na trwałą wy-

trzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP71 Potrafi opisać wpływ stanu powierzchni na

trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP72 Potrafi opisać wpływ wielkości przedmiotu na

trwałą wytrzymałość zmęczeniową EKP5 x

SEKP73 Potrafi rozwiązać kratownice płaską za pomo-

cą programu komputerowego EKP6 x

SEKP74 Potrafi rozwiązać belkę za pomocą programu

komputerowego EKP6 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1,4,7

Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.

Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Hooke’a.

Prawo Poissona 15

SEKP

2,3,5,6,7,8

Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy.

Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, naprę-

żenia montażowe i termiczne



SEKP

9,10,11

Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężenia,

naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a

SEKP

12,13,14,15,16

Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej

a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Obliczenia

połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych

SEKP17 Geometryczne wskaźniki przekrojów

SEKP18,19 Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych.

Obliczenia wałów pędnych

SEKP20 Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących

Razem: 15

Ć

SEKP2,7

Podstawowe pojęcia i określenia. Siły zewnętrzne i wewnętrzne.

Wykresy rozciągania i ściskania różnych materiałów. Prawo Hooke’a.

Prawo Poissona

15

SEKP4,5,6,8

Rozciąganie i ściskanie. Podstawowy warunek wytrzymałościowy.

Naprężenia dopuszczalne. Zadania statycznie niewyznaczalne, naprę-

żenia montażowe i termiczne.

SEKP10,11,12 Analiza stanu naprężenia w punkcie, jednoosiowy stan naprężenia,

naprężenia główne, koła Mohr’a. Uogólnione prawo Hooke’a

SEKP15,16

Czyste ścinanie, zależność między modułem sprężystości podłużnej

a modułem sprężystości postaciowej. Ścinanie techniczne. Obliczenia

połączeń spawanych, kołkowych, wpustowych, śrubowych

SEKP17 Geometryczne wskaźniki przekrojów

SEKP17,18,19 Skręcanie przekrojów osiowo symetrycznych i prostokątnych. Obli-

czenia wałów pędnych

SEKP20,21 Zginanie, wykresy sił tnących i momentów gnących

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 47

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP22 Zależności różniczkowe przy zginaniu

15

SEKP23,24 Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego

SEKP25 Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia dopusz-

czalne

SEKP26,27 Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie równa-

nia różniczkowego



SEKP28 Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi od-

kształconej belki

SEKP

29,30,31

Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i Tet-

mayera

SEKP

32,33,34

Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą cał-

kowania równania różniczkowego i porównywania odkształceń

SEKP

35,36,37,38

Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint Venan-

ta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręcanie ze zgina-

niem, ściskanie mimośrodowe

Razem: 15

Ć

SEKP22 Zależności różniczkowe przy zginaniu

15

SEKP23,24,25 Ścinanie ze zginaniem, wzór Żurawskiego

SEKP25 Obliczenia belek, wymiarowanie ze względu na naprężenia dopusz-

czalne

SEKP26,27 Odkształcenia belek podczas czystego zginania. Całkowanie równa-

nia różniczkowego

SEKP28 Metoda Clebsch’a całkowania równania różniczkowego osi od-

kształconej belki

SEKP

29,30,31

Wyboczenie, siła krytyczna, smukłość prętów, wzory Eulera i Tet-

mayera

SEKP

32,33,34

Belki statycznie niewyznaczalne, wyznaczanie reakcji metodą cał-

kowania równania różniczkowego i porównywania odkształceń

SEKP35 Hipotezy wytrzymałościowe Hubera, Coulomba, De Saint Venan-

ta, Galileusza, złożone przypadki wytrzymałości, skręcanie ze zgina-

niem, ściskanie mimośrodowe

Razem: 15

L

Zajęcia wstępne, BHP, PPOŻ

30

SEKP39–45 Statyczna zwykła próba rozciągania metali

SEKP39–45 Statyczna zwykła próba ściskania metali

SEKP46,47

Wyznaczanie współczynnika sprężystości podłużnej, granicy propor-

cjonalności oraz umownej granicy plastyczności za pomocą ekstenso-

metrów mechanicznych

SEKP48,49,50 Tensometria elektrooporowa

SEKP45,46,47

Wyznaczanie modułu sprężystości podłużnej, modułu sprężystości

postaciowej i liczby Piossona poprzez pomiar strzałki ugięcia i kąta

skręcenia

SEKP51–54 Udarowa próba zginania

SEKP55 Wyznaczanie linii ugięcia belki

SEKP34 Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej

SEKP56 Wyboczenie pręta ściskanego osiowo

SEKP57,58 Badanie sprężyn śrubowych

SEKP59–64 Badanie lin stalowych

SEKP65–72 Próby zmęczeniowe

SEKP73 Komputerowe rozwiązywanie kratownic

SEKP74 Komputerowe rozwiązywanie belek

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 95


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Sprawdzian pisemny

EKP1

Nie definiuje podstawowych

przypadków wytrzymałości prostej


przypadki wytrzymałości prostej

Opisuje metody obliczania

podstawowych przypad-ków wytrzymałości prostej

Analizuje metody oblicza-

nia podstawowych przy-

padków wytrzymałości

prostej

EKP2

Nie umie stosować podsta-

wowych wzorów odnoście

przypadków wytrzymałości prostej

Stosuje podstawowe

wzory odnoście przy-

padków wytrzymałości prostej

Oblicza prawidłowo pod-

stawowe przypadki wy-trzymałości prostej

Analizuje i porównuje

prawidłowo podstawowe

przypadki wytrzymałości prostej

EKP3

Nie umie zdefiniować pod-

stawowych przypadków wytrzymałości złożonej


przypadki wytrzymałości złożonej

Opisuje metody obliczania

podstawowych przypad-

ków wytrzymałości złożo-nej

Analizuje metody oblicza-

nia podstawowych przy-

padków wytrzymałości złożonej

EKP4

Nie umie stosować podsta-

wowych wzorów odnośnie

przypadków wytrzymałości złożonej

Stosuje podstawowe

wzory odnoście przy-

padków wytrzymałości złożonej

Oblicza prawidłowo pod-

stawowe przypadki wy-

trzymałości złożonej

Analizuje i porównuje

prawidłowo podstawowe

przypadki wytrzymałości złożonej

EKP5

Nie umie odczytać podsta-

wowych parametrów wy-

trzymałościowych z tabel i wykresów

Odczytuje podstawowe

parametry wytrzymało-

ściowe z tabel i wykre-sów

Wyznacza podstawowe

parametry wytrzymało-ściowe z ich definicji

Analizuje wyznaczone

parametry wytrzymało-ściowe

EKP6

Nie umie prawidłowo stoso-

wać podstawowych warun-

ków wytrzymałościowych i sztywnościowych

Stosuje prawidłowo

podstawowy warunek

wytrzymałościowy i sztywnościowy

Oblicza na podstawie

wyników badań zagrożenie

wystąpienia naprężeń

i odkształceń niebezpiecz-nych

Stosuje programy kompute-

rowe do oceny zagrożenie

wystąpienia naprężeń

i odkształceń niebezpiecz-nych


Rodzaj Opis

Tablica, mazaki

Rzutnik pisma, projektor mulimedialny

Uniwersalna maszyna wytrzymałościowa

ZD 100

Na uniwersalnej maszynie ZD 100 przeprowadzane są

ćwiczenia laboratoryjne: rozciąganie, ściskanie, zginanie,

ekstensometria mechaniczna, tensometria elektrooporowa

Maszyna wytrzymałościowa ZD 2500 Na maszynie przeprowadzane są ćwiczenia laboratoryjne:

badanie sprężyn śrubowych, badanie lin stalowych

Młot udarowy typu Charpy Do przeprowadzania ćwiczenia laboratoryjnego z udarno-

ści metali



Maszyna do badań zmęczeniowych typu

UBM

Na maszynie do badań zmęczeniowych przeprowadzane

jest ćwiczenie z badań zmęczeniowych przy symetrycznym

zginaniu

Stanowisko do badań tensometrycznych

przy zginaniu

Sztywna konstrukcja wsporcza, płaskownik z naklejonymi

tensometrami, mostek tensometryczny, oscyloskop

Stanowisko do wyznaczania podstawo-

wych stałych materiałowych E, G,

Sztywna rama, pręt okrągły, wspornik z łożyskiem, obciąż-

niki, mikromierz

Stanowisko do wyznaczania linii ugięcia

belki i wyznaczania reakcji belki statycz-

nie niewyznaczalnej

Sztywna konstrukcja wsporcza, podpory, obciążniki, mi-

kromierze, płaskownik

Sala komputerowa z programami do

rozwiązywania krat i belek

W sali komputerowej przeprowadzane będą zajęcia z roz-

wiązywania metodami komputerowymi krat i belek

Literatura:


1. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Wytrzymałość materiałów. Zadania. WSM,

Szczecin 1988.

2. Mierzejewski J., Grządziel Z., Świeczkowski W.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości mate-

riałów. WSM, Szczecin 1998.

3. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów. PWN, Warszawa 2006.

4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe. PWN, War-

szawa 2006.

5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów. WNT, 2007.

6. Bąk R., Burczyński T.: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT,

2006. http://dydaktyka.polsl.pl/mes/download.aspx


1. Gere J.M., Goodno B.J.: Mechanics of materials. Cengage Learning. Stamford USA, 2009.

2. http://web.mst.edu/~mecmovie/index.html




dr inż. Zenon Grządziel [email protected] IPNT


prof. dr hab. inż. Stefan Berczyński s.berczyń[email protected] IPNT

mgr inż. mech okr. I klasy

Adam Komorowski [email protected] IPNT








Nr: 16 Przedmiot: Grafika inżynierska*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 4 60 4




1.

Cele przedmiotu:

1. Nauczenie studentów zasad wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części

maszyn, rysunków złożeniowych oraz sporządzania schematów instalacji okrętowych

2. Nauczenie studentów praktycznego wykonywania znormalizowanych rysunków wykonawczych

części maszyn, rysunków złożeniowych oraz schematów instalacji okrętowych

3. Nauczenie studentów odczytywania znormalizowanych rysunków wykonawczych części maszyn,

rysunków złożeniowych, schematów instalacji okrętowych oraz wymiarów głównych i linii teore-

tycznych kadłuba statku


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Wykonuje rysunek dowolnego elementu maszynowego na znormalizowanym

formacie, przy zastosowaniu linii rysunkowych znormalizowanych i właści-

wie dobranej podziałce i zwymiaruje poprawnie element maszynowy z zasto-

sowaniem wiadomości o tolerancji wymiarów rysunkowych i chropowatości

powierzchni

K_W01, K_U05

K_U21

EKP2 Narysuje prawidłowo połączenie maszynowe (gwintowe, spawane, lutowane,

klejone, skurczowe, wielowypustowe) oraz zwymiaruje je

K_W01, K_U05

K_U21

EKP3 Narysuje i prawidłowo odczyta rysunek złożeniowy K_W01, K_U05

K_U14, K_U21

EKP4 Narysuje i poprawnie odczyta schemat dowolnego systemu siłowni okrętowej

oraz wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba statku

K_W01, K_U05

K_U14, K_U21






SEKP1

Zna znormalizowane elementy rysunku

technicznego: formaty arkuszy; podziałki;

grubości, rodzaje i zastosowanie linii ry-

sunkowych; pismo techniczne; układ rzutni,

widoki, przekroje, kłady; tabliczki znamio-

nowe

EKP

1,2,3,4 x

SEKP2

Potrafi narysować połączenie gwintowe;

opisać rodzaje gwintów, ich oznaczenia

oraz uproszczenia rysunkowe

EKP2 x

SEKP3

Potrafi narysować połączenie spawane;

opisać kształty spoin oraz uproszczenia

rysunkowe

EKP2 x

SEKP4 Potrafi narysować koło zębate; opisać

uproszczenia stosowane przy rysowaniu kół

i przekładni zębatych

EKP1,3 x

SEKP5 Zna istotę oraz zasady wymiarowania

w rysunku technicznym; potrafi określić

szczególne przypadki wymiarowania

EKP

1,2,3,4 x

SEKP6 Potrafi zdefiniować i zastosować tolerancję

i pasowanie w rysunku technicznym EKP1,2 x

SEKP7 Zna oznaczenia tolerancji kształtu, położe-

nia i bicia EKP1,2 x

SEKP8 Zna oznaczenie chropowatości powierzch-

ni; umieścić informacje dodatkowe na ry-

sunku technicznym

EKP

1,2,3,4 x

SEKP9 Zna zasady sporządzania rysunków wyko-

nawczych części maszyn EKP1,2 x

SEKP10 Potrafi wykonać rysunek i zwymiarować

podstawowe elementy części maszyn (ry-

sunek wykonawczy)

EKP1,2 x

SEKP11 Potrafi wykonać rysunek złożeniowy EKP3 x

SEKP12 Potrafi definiować wymiary główne i linie

teoretyczne kadłuba EKP4 x

SEKP13 Zna zasady rysowania i czytania schema-

tów instalacji siłowni okrętowych oraz

potrafi narysować i odczytać schemat

EKP4 x

SEKP14

Zna zasady sporządzania schematów ukła-

dów hydraulicznych i pneumatycznych,

potrafi odczytać schemat układu hydrau-

licznego i pneumatycznego

EKP4 x

SEKP15 Zna zasady sporządzania schematów insta-

lacji elektrycznej, potrafi odczytać schemat

instalacji elektrycznej

EKP4 x

SEKP16 Potrafi czytać rysunki techniczne oraz

schematy instalacji z dokumentacji tech-

nicznej statku

EKP3,4 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

L

SEKP1

1. Znormalizowane elementy rysunku technicznego:

a) formaty arkuszy,

b) podziałki,

c) grubości, rodzaje i zastosowanie linii rysunkowych,

d) pismo techniczne,

e) układ rzutni,

f) widoki, przekroje, kłady, tabliczki znamionowe

60

SEKP2

2. Połączenia gwintowe:

a) rodzaje gwintów,

b) oznaczenia,

c) uproszczenia rysunkowe

SEKP3 3. Połączenia spawane:

a) kształty spoin,

b) uproszczenia rysunkowe

SEKP4 4. Koła i przekładnie zębate – uproszczenia rysunkowe

SEKP

5,6

5. Istota i zasady wymiarowania w rysunku technicznym:

a) szczególne przypadki wymiarowania,

b) tolerancja i pasowanie w rysunku technicznym

SEKP7 6. Oznaczenia tolerancji kształtu, położenia i bicia

SEKP8 7. Oznaczenie chropowatości powierzchni, informacje dodatkowe na ry-

sunku technicznym

SEKP9 8. Zasady sporządzania rysunków wykonawczych części maszyn

SEKP

10,11

9. Wykonywanie rysunków i wymiarowanie podstawowych elementów

maszyn:

a) rysunek wykonawczy części maszyn,

b) rysunek złożeniowy

SEKP12 10. Wymiary główne i linie teoretyczne kadłuba

SEKP13 11. Schematy instalacji siłowni okrętowych i zasady ich rysowania – czy-

tanie schematów instalacji siłowni okrętowych

SEKP14 12. Zasady sporządzania schematów układów hydraulicznych i pneuma-

tycznych, czytanie schematów układów hydraulicznych i pneumatycz-

nych

SEKP15 13. Zasady sporządzania schematów instalacji elektrycznej, czytanie

schematów instalacji elektrycznej

SEKP16 14. Czytanie rysunków technicznych oraz schematów instalacji z doku-

mentacji technicznej statku

Razem: 60










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 92


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Wykonanie rysunku

EKP1

Nie potrafi prawidłowo

wykonać warsztatowe-

go rysunku części ma-szynowej

Wykonuje prawidło-

wo warsztatowy

rysunek części ma-szynowej

Wykonuje prawidłowo

rysunek części maszyno-

wej przy użyciu kalki

technicznej i rapidogra-fów

Wykonuje prawidłowo rysunek

skomplikowanej części maszynowej

przy użyciu kalki technicznej i rapi-

dografów lub programu komputero-wego typu AutoCAD

EKP2


narysować warsztato-

wego rysunku połącze-

nia maszynowego

Narysuje prawidłowo

rysunek warsztatowy

połączenia maszyno-

wego


połączenie maszynowe

przy użyciu kalki tech-

nicznej i rapidografów

Narysuje prawidłowo skomplikowa-

ne połączenie maszynowe przy uży-

ciu kalki technicznej i rapidografów

lub programu komputerowego typu AutoCAD

EKP3


narysować warsztato-

wego rysunku złoże-

niowego i prawidłowo

odczytać dowolnego rysunku złożeniowego


warsztatowy rysunek

złożeniowy i prawi-

dłowo odczyta do-

wolny rysunek złoże-niowy


rysunek złożeniowy przy

użyciu kalki technicznej i

rapidografów oraz prawi-

dłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy

Narysuje prawidłowo skomplikowa-

ny rysunek złożeniowy przy użyciu

kalki technicznej i rapidografów lub

programu komputerowego typu

AutoCAD oraz prawidłowo odczyta dowolny rysunek złożeniowy

EKP4


narysować i odczytać

schematu dowolnego

systemu siłowni okrę-

towej oraz wymienić

wymiary główne i linie

teoretyczne kadłuba statku

Narysuje i odczyta

schemat dowolnego

systemu siłowni

okrętowej oraz wy-

mienia wymiary

główne i linie teore-tyczne kadłuba statku

Sporządzi schemat do-

wolnego systemu siłowni

okrętowej przy użyciu

kalki technicznej i rapido-

grafów, odczyta dowolny

schemat oraz zdefiniuje

wymiary główne i linie

teoretyczne kadłuba stat-ku

Sporządzi schemat dowolnego sys-

temu siłowni okrętowej przy użyciu

kalki technicznej i rapidografów lub

programu komputerowego typu

AutoCAD, zanalizuje procesy zacho-

dzące w systemie i możliwości pracy

systemu w przypadku uszkodzenia

jego wybranych elementów oraz

zdefiniuje wymiary główne i linie

teoretyczne kadłuba statku


Rodzaj Opis

Tablica, kreda, pisaki

Laptop, rzutnik multi-

medialny, ekran

Plansze demonstracyjne

Części maszyn Koła zębate; wałki; śruby specjalne; połączenia gwintowe; połączenia spa-

wane; korpusy zaworów, pomp, wtryskiwaczy; tłoki; zawory głowic silni-

ków spalinowych; łożyska toczne; łożyska ślizgowe; wodziki; sprężyny; itp.

Proste maszyny

i urządzenia Przekładnie zębate; pompy; zawory; zawory bezpieczeństwa; wtryskiwacze



Literatura:


1. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy. WNT, Warszawa 2006.

2. Foley J. i inni: Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT, Warszawa 2001.

3. Michalski R.: Siłownie okrętowe: obliczenia wstępne oraz ogólne zasady doboru mechanizmów

i urządzeń pomocniczych instalacji siłowni motorowych. Wydawnictwo Uczelniane Politechniki

Szczecińskiej, Szczecin 1997.


1. Grzybowski L.: Geometria wykreślna. Skrypt WSM, Szczecin 2002.

2. Otto F., Otto E.: Podręcznik geometrii wykreślnej. PWN, Warszawa 1975.




dr inż. Zenon Grządziel; L [email protected] IPNT


dr inż. Jacek Kaczmarek; L [email protected] IPNT

mgr inż. Adam Komorowski; L [email protected] IPNT





mailto:z.grzadziel@am




Nr: 17 Przedmiot: Podstawy konstrukcji maszyn


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2E 2 30 30 4

IV 15 2 30 2




1. Matematyka, fizyka

2. Mechanika, wytrzymałość materiałów

3. Grafika inżynierska

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności korzystania z norm i opracowań unifikacyjnych

2. Opanowania zasad opracowywania dokumentacji konstrukcyjnej

3. Nauczenie realizacji (podczas konstruowania) niezbędnych obliczeń wytrzymałościowych pod-

stawowych węzłów konstrukcyjnych maszyn i urządzeń

4. Zapoznanie z cechami funkcjonalnymi typowych mechanizmów stosowanych w konstrukcjach

maszyn



EKP1 Stosuje zagadnienia normalizacji, tolerancji i pasowań

oraz technologiczności konstrukcji K_W02, K_W07, K_U01

EKP2 Dobiera materiały pod względem właściwości i wytrzyma-

łości K_W06, K_W07, K_U01

EKP3 Projektuje i konstruuje elementy maszyn K_W02, K_W06, K_W07, K_U01,

K_U05, K_U14, K_K01

EKP4

Projektuje i konstruuje podstawowe typy połączeń

i mechanizmów z uwzględnieniem ich cech funkcjonal-

nych

K_W02, K_W06, K_W07, K_U01,

K_U05, K_U14, K_K01

EKP5 Charakteryzuje warunki pracy połączeń i mechanizmów K_W02, K_K01

EKP6 Zapisuje rysunek techniczny z wykorzystaniem wspoma-

gania komputerowego Auto CAD

K_W06, K_W07, K_U04, K_U05,

K_K01, K_K04, K_K07





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Stosuje zasady normalizacji i technologiczności

przy projektowaniu i konstruowaniu EKP1 x x

SEKP2

Dokonuje doboru materiałowego dla projekto-

wanych elementów maszyn w zależności od

charakteru ich pracy i obciążenia

EKP2 x

SEKP3

Dokonuje obliczeń wytrzymałościowych ele-

mentów maszyn w zależności od charakteru ich

pracy i obciążenia

EKP3 x x

SEKP4

Dokonuje odpowiednich obliczeń konstrukcyj-

no-wytrzymałościowych i potrafi zaprojekto-

wać dowolny typu połączenia nitowego

EKP

1–5 x

SEKP5

Umie scharakteryzować połączenia spajane

oraz wykonać odpowiednie obliczenia kon-

strukcyjno-wytrzymałościowe i zaprojektować

dowolny typ połączenia spawanego, zgrzewa-

nego lub lutowanego

EKP

1–5 x

SEKP6

Umie scharakteryzować połączenia wtłaczane



dowolny typ połączenia wciskowego lub skur-

czowego

EKP

1–5 x

SEKP7

Umie scharakteryzować połączenia kształtowe



dowolny typ połączenia wpustowego, wielo-

wypustowego, klinowego lub kołkowego

EKP

1–5 x

SEKP8 Umie scharakteryzować połączenia gwintowe,

budowę, parametry i rodzaje gwintów

EKP

1–5 x x

SEKP9

Analizuje rozkład sił w połączeniach gwinto-

wych oraz dokonuje odpowiednie obliczenia

konstrukcyjno-wytrzymałościowe i potrafi

zaprojektować dowolny typ połączenia gwin-

towego

EKP

1–5 x x

SEKP10

Umie scharakteryzować połączenia podatne

(sprężyste) oraz wykonać odpowiednie obli-

czenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe i po-

trafi zaprojektować dowolny typ połączenia ze

sprężyną śrubową (naciskową, naciągową)

EKP

1–5 x

SEKP11

Umie scharakteryzować osie i wały oraz wyko-

nać odpowiednie obliczenia konstrukcyjno-

wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować

dowolny typ wału lub osi

EKP

1–5 x x

SEKP12

Umie scharakteryzować łożyska oraz wykonać

obliczenia: obciążenia, nośności, trwałości,

łożysk tocznych i ślizgowych jak również do-

brać określony typ łożyska w oparciu o nośność

EKP

1–5 x x



SEKP13

Umie scharakteryzować cechy funkcjonalne

przekładni z kołami zębatymi, definiować pa-

rametry i wymiary charakterystyczne kół zęba-

tych oraz wykonać odpowiednie obliczenia

konstrukcyjno-wytrzymałościowe jak również

zaprojektować dowolny typ koła zębatego

i przekładni z kołami zębatymi

EKP

1–5 x x

SEKP14


przekładni ciernych oraz wykonać odpowiednie

obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe

i zaprojektować dowolny typ przekładni ciernej

EKP

1–5 x

SEKP15


i warunki pracy przekładni cięgnowych oraz

wykonać odpowiednie obliczenia konstrukcyj-

no-wytrzymałościowe i potrafi zaprojektować

dowolny typ przekładni pasowej lub łańcucho-

wej

EKP

1–5 x x

SEKP16

Zna podział sprzęgieł, rozróżnia określony typ

sprzęgła nierozłącznego i rozłącznego, charak-

teryzuje warunki ich pracy, możliwości zasto-

sowania oraz wykonuje obliczenia niezbędnych

momentów i doboru określonego typu sprzęgła

EKP

1–5 x x

SEKP17

Klasyfikuje podział hamulców, charakteryzuje

warunki pracy hamulców klockowych i cię-

gnowych oraz dokonuje wymagane dla nich

obliczenia konstrukcyjno-wytrzymałościowe

EKP

1–5 x

SEKP18

Potrafi scharakteryzować podział strukturalny

mechanizmów, klasyfikować pary i łańcuch

kinematyczne oraz analizować kinematykę

i dynamikę pracy mechanizmów: dźwigniowe-

go, jarzmowego, korbowego i krzywkowego

EKP

1–5 x x

SEKP19 Potrafi zapisać rysunek techniczny z wykorzy-

staniem programu Auto CAD 2D i 3D

EKP

1–6 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP

1–3

1. Zasady konstruowania maszyn: normalizacja, wytrzymałość części

maszyn, materiały konstrukcyjne, technologiczność konstrukcji, tole-

rancje i pasowania

30

SEKP

1–10

2. Połączenia:

a) nitowe: rodzaje nitów i połączeń nitowych, zasady projektowania

połączeń nitowych;

b) spajane: wykonanie i charakterystyka połączeń spajanych;

c) wciskowe: obliczanie i projektowanie połączeń wtłaczanych

i skurczowych;

d) kształtowe: obliczanie i projektowanie połączeń przepustowych,

klinowych, kołkowych, wielowypustowych;

e) gwintowe: budowa, parametry i rodzaje gwintów, siły w połącze-

niach gwintowych, projektowanie połączeń gwintowych;

f) podatne (sprężyste): sprężyny śrubowe, charakterystyka i zasady

obliczeń



SEKP

1,2,3,11

3. Osie i wały:

a) wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa,

b) sztywność,

c) konstrukcja,

d) projektowanie osi i wałów prostych oraz wykorbionych

SEKP

1,2,3,12

4. Łożyska:

a) łożyska ślizgowe,

b) łożyska toczne

SEKP1,2,

3,13,14,15

5. Przekładnie:

a) zębate (rodzaje kół i przekładni, podstawowe określenia, współpra-

ca uzębienia, obróbka kół zębatych, przesunięcie zarysu w kołach

zębatych, wytrzymałość uzębienia, konstrukcja kół zębatych, prze-

kładnie ślimakowe, obiegowe i złożone),

b) cierne (zasady konstrukcji i obliczeń przekładni ciernych, prze-

kładnie zwykłe, przekładnie bezstopniowe),

c) cięgnowe (układy przekładni pasowych, pasy i koła pasowe, pro-

jektowanie przekładni pasowych, budowa i projektowanie prze-

kładni łańcuchowych)

SEKP

1,2,3,16

6. Sprzęgła:

a) rodzaje sprzęgieł,

b) normalizacja i dobór,

c) obliczanie,

d) zastosowanie

SEKP

1,2,3,17

7. Hamulce:

a) klasyfikacja i charakterystyka,

b) obliczanie hamulców klockowych i cięgnowych

SEKP18

8. Mechanizmy:

a) struktura mechanizmów,

b) klasyfikacja par i łańcuchów kinematycznych,

c) mechanizmy dźwigniowe,

d) mechanizmy korbowe i jarzmowe,

e) mechanizmy krzywkowe

Razem: 30

L

SEKP19

9. Wprowadzenie do środowiska pracy:

Konfiguracja interfejsu programu. Podstawowe obiekty rysunkowe –

odcinek, łuk, okrąg. Podstawowe funkcje do modyfikacji – przesuń,

obrót, kopiuj, wymaż

30

SEKP19

10. Podstawowe obiekty rysunkowe – prostokąt, wielobok foremny. Pod-

stawowe funkcje do modyfikacji – lustro, szyk, skala. Wprowadzanie

tekstów. Podstawowe obiekty rysunkowe – splajn, linia konstrukcyjna,

elipsa

SEKP19

11. Modyfikacja obiektów rysunkowych za pomocą punktów charaktery-

stycznych. Modyfikacja rysunku – fazuj, zaokrągl. Modyfikacja ry-

sunku – utnij, wydłuż, przerwij, przerwij w punkcie

SEKP19 12. Kreskowanie. Polilinia, multilinia. Region. Pozyskiwanie informacji

o parametrach fizycznych

SEKP19 13. Bloki. Atrybuty. Centrum projektowe

SEKP19 14. Warstwy. Wymiarowanie

SEKP19 15. Przestrzeń papieru. Rzutnie. Wydruk

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 120

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

L

SEKP13 16. Identyfikacja i pomiary kół zębatych. Charakterystyka zazę-

bienia, cech charakterystyczne zarysu korygowanego

30

SEKP12 17. Badanie ciśnienia hydrodynamicznego w łożyskach ślizgo-

wych

SEKP3,8,9 18. Badanie charakterystyki złącza śrubowego napiętego wstępnie

SEKP11,16 19. Badanie naprężeń w wałach sprzęganych

SEKP16 20. Badanie wybranych charakterystyk sprzęgła ciernego

SEKP18 21. Sterowanie wielkością siły w urządzeniach hydraulicznych

SEKP1,11 22. Pomiary błędów geometrycznych współpracujących elemen-

tów maszyn o zarysie cylindrycznym

SEKP15 23. Badanie poślizgu sprężystego przekładni pasowej

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zaliczanie pisemne podczas zajęć audytoryjnych oraz pisemne lub ustne i praktyczne podczas zajęć

laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi w sposób po-

prawny stosować i wdra-

żać zasad normalizacji. Nie

zna pojęć i zasad doboru

tolerancji oraz pasowań.

Nie zna lub nie potrafi

w sposób prawidłowy

stosować zasad technolo-giczności konstrukcji

Potrafi stosować

i wdrażać zasady

normalizacji. Zna

pojęcia i zasady dobo-

ru tolerancji oraz

pasowań. Zna i potrafi

stosować zasady

technologiczności konstrukcji

Potrafi w sposób poprawny

stosować i wdrażać zasady

normalizacji. Zna pojęcia

i zasady doboru tolerancji

oraz pasowań. Zna i potrafi


stosować zasady technolo-giczności konstrukcji

Potrafi w sposób poprawny

stosować i wdrażać zasady

normalizacji. Zna pojęcia i

zasady doboru tolerancji oraz

pasowań jak również potrafi

łączyć te zagadnienia z zagad-

nieniami normalizacji. Zna

i potrafi w sposób prawidłowy

stosować zasady technologicz-

ności konstrukcji. Potrafi prze-

widzieć skutki błędów przy

doborze tolerancji i pasowań

oraz efekty wynikające z nie

stosowania zasad technologicz-

ności przy konstruowaniu

EKP2

Nie potrafi dokonywać

doboru materiałowego dla

projektowanych elemen-

tów maszyn. Nie zna za-

gadnień wiążących wła-

ściwości materiałowe

i wytrzymałościowe pro-

jektowanych elementów

maszyn z charakterem ich pracy i obciążeniem

Potrafi dokonywać

doboru materiałowego

dla projektowanych

elementów maszyn

w zależności od cha-

rakteru ich pracy i

obciążenia

Potrafi w odpowiedni

sposób dokonywać doboru

materiałowego dla projek-

towanych elementów

maszyn uwzględniając

charakter pracy i obciąże-

nia tych elementów

Potrafi samodzielnie w odpo-

wiedni sposób dokonywać

doboru materiałowego dla

projektowanych elementów

maszyn. Analizuje charakter

pracy i obciążenia tych elemen-

tów. Zna konsekwencje wynika-

jące ze złego doboru materiało-

wego projektowanych elemen-tów maszyn

EKP3

Nie potrafi poprawnie

projektować i konstruować

określone elementy ma-

szyn. Nie zna zasad kon-struowania

Potrafi projektować

i konstruować wybra-

ne elementy maszyn


i konstruować dowolne

elementy maszyn

Samodzielnie projektuje i kon-

struuje dowolne elementy ma-

szyn analizując wcześniej ich warunki pracy i przeznaczenie

EKP4

Nie potrafi projektować

i konstruować podstawo-

wych typów połączeń

i mechanizmów. Nie roz-

różnia typowych połączeń

i nie zna zasad ich projek-towania


i konstruować wybra-

ne typy połączeń

i mechanizmów.

Rozróżnia typy połą-

czeń, zna zasady ich

projektowania i kon-

struowania

Potrafi projektować i

konstruować wybrane typy

połączeń i mechanizmów.

Rozróżnia i klasyfikuje

połączenia, zna zasady ich

projektowania i konstru-

owania. Dokonuje odpo-

wiednie obliczenia kon-

strukcyjno-wytrzymałoś-

ciowe niezbędne dla pra-

widłowego zaprojektowa-

nia wybranego typu połą-czenia

Potrafi projektować i konstru-

ować dowolne typy połączenia

lub mechanizmu. Rozróżnia

typy połączeń, zna zasady ich

projektowania i konstruowania.

Dokonuje samodzielnie odpo-

wiednie obliczenia konstrukcyj-

no-wytrzymałościowe niezbęd-

ne dla prawidłowego zaprojek-

towania dowolnego połączenia lub mechanizmu

EKP5

Nie potrafi scharakteryzo-

wać warunków pracy

wybranego połączenia lub mechanizmu

Potrafi scharaktery-

zować warunki pracy

wybranego połączenia lub mechanizmu

Potrafi scharakteryzować

warunki pracy dowolnego

połączenia lub mechani-zmu

Potrafi samodzielnie scharakte-

ryzować warunki pracy dowol-

nego połączenia lub mechani-

zmu. Zna ich cechy funkcjonal-

ne i przeznaczenie

EKP6

Nie potrafi dokonać zapisu

rysunku technicznego

z wykorzystaniem progra-mu Auto CAD 2D i 3D

Potrafi dokonać zapi-

su rysunku technicz-

nego z wykorzysta-

niem programu Auto CAD 2D i 3D

Potrafi dokonać zapisu

rysunku technicznego z

wykorzystaniem programu

Auto CAD 2D i 3D. Zna

szerokie możliwości pro-gramu

Potrafi dokonać zapisu rysunku

technicznego z wykorzystaniem

programu Auto CAD 2D i 3D.

Zna szerokie możliwości pro-

gramu. Bezbłędnie sporządza dokumentację konstrukcyjną




Rodzaj Opis

Projektor multimedialny,

ekran, laptop

Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i animacji kom-

puterowej

Stanowiska laboratoryjne,

komputery z oprogramo-

waniem Auto CAD

Zajęcia laboratoryjne w formie ćwiczeń laboratoryjnych i projektowych.

Ćwiczenia laboratoryjne obejmują realizację zajęć w grupach na specjal-

nie wykonanych stanowiskach laboratoryjnych, projektowania CAD 2D

i 3D oraz projektowania indywidualnego każdego studenta

Literatura:


1. Rutkowski A.: Części Maszyn. Cz. I i II. WSziP, 2007.

2. Ciszewski A., Radomski T.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn. PWN, Warszawa 1999.

3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie maszyn. WNT, Warszawa

1983.

4. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,

Warszawa 2009.

5. Korewa W., Zygmunt K.: Postawy Konstrukcji Maszyn. Część I i II. WNT, Warszawa 1975.

6. Dietrich M.: Postawy Konstrukcji Maszyn. Część III. WNT, Warszawa 2008.


1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika. Tom 2. WNT, Warszawa 1994.

2. Flis J.: Zapis i podstawy konstrukcji. Materiały konstrukcyjne.

3. Chwastek P.: Podstawy projektowania inżynierskiego. www.chwastyk.po.opole.pl

4. www.wbss.pg.gda.pl

5. www.kuryjanski.pl

6. www.wsip.pl

7. http://home.agh.edu.pl

8. Mitutoyo: Materiały reklamowe.

9. Materiały handlowe firmy SKF sp. z o.o.

10. Materiały handlowe firmy Timken

11. Materiały ogólnodostępne: Politechnika Śląska w Gliwicach, Instytut Automatyki, Zakład Inży-

nierii Systemów.




dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski [email protected] ZPBiEM


prof. dr hab. inż. Bolesław Kuźniewski [email protected] ZPBiEM

dr inż. Marek Pijanowski [email protected] ZPBiEM

mgr inż. Waldemar Kostrzewa [email protected] ZPBiEM








Nr: 18 Przedmiot: Inżynieria wytwarzania


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 1 2 15 30 3

IV 15 1 1 15 15 2




1. Materiałoznawstwo

2. Wytrzymałość materiałów

3. Podstawy konstrukcji maszyn

4. Grafika inżynierska

5. Metrologia i systemy pomiarowe

6. Projektowanie w AutoCAD

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów wytwarzania, formowania i łączenia materia-

łów

2. Wykształcenie umiejętności rozróżniania wpływu obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchnio-

wej na właściwości materiałów

3. Wykształcenie umiejętności łączenia materiałów

4. Wykształcenie umiejętności rozróżniania procesów obróbki ubytkowej i plastycznej

5. Wykształcenie umiejętności rozróżniania i opisu maszyn technologicznych

6. Wykształcenie umiejętności podstaw projektowania inżynierskiego


Lp. Opis Kody EK dla

kierunku

EKP1 Rozróżnia procesy technologiczne podstawowych materiałów konstruk-

cyjnych i określa wpływ technologii na ich strukturę, właściwości

K_W02, K_W06,

K_U12, K_U21

EKP2 Rozróżnia procesy obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej

i określa ich wpływ na właściwości materiałów

K_W02, K_W06,

K_U12, K_U21

EKP3

Właściwie dobiera procesy obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchnio-

wej materiałów oraz wykonuje je. Dokonuje wytwarzania, formowania

i łączenia materiałów

K_W02, K_W06,

K_U14, K_U21

EKP4 Rozróżnia procesy technologiczne obróbki ubytkowej i plastycznej i zna

zasady ich opracowywania i przebieg

K_W02, K_W06,

K_U01



EKP5 Rozróżnia maszyny technologiczne, procesy technologiczne montażu

i projektowania inżynierskiego

K_W02, K_W06

K_U01



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje procesy metalurgiczne i od-

lewnicze oraz ich wpływ na właściwości meta-

li: podstawy metalurgii i odlewnictwa

EKP1 x

SEKP2

Charakteryzuje wpływ procesów obróbki pla-

stycznej na właściwości metali: odkształcenie

plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy

obróbki plastycznej

EKP2 x

SEKP3

Charakteryzuje podstawy technologii i badań

polimerów: procesy otrzymywania materiałów

polimerowych, badania materiałów polimero-

wych, kleje i klejenie

EKP1 x

SEKP4 Charakteryzuje podstawy technologii ceramiki EKP1 x

SEKP5

Charakteryzuje technologie materiałów kom-

pozytowych: materiały kompozytowe polime-

rowe i metaliczne; technologie wytwarzania;

badanie wybranych właściwości materiałów

kompozytowych

EKP1 x

SEKP6 Charakteryzuje technologie materiałów kon-

strukcyjnych EKP1 x

SEKP7 Charakteryzuje spawanie i cięcie metali, spa-

wanie w osłonie argonu

EKP

1,3 x

SEKP8 Wykonuje komputerowe wspomaganie procesu

wytwarzania

EKP

2,3 x

SEKP9

Potrafi scharakteryzować technologie nakłada-

nia powłok i pokryć oraz przeprowadzić bada-

nia grubości, twardości i przyczepności samo-

dzielnie wykonanych powłok ochronnych

EKP

2,3 x

SEKP10

Potrafi scharakteryzować wpływ procesów

obróbki plastycznej na właściwości metali:

odkształcenie plastyczne, zgniot i rekrystaliza-

cja; procesy obróbki plastycznej

EKP

2,3 x

SEKP11

Charakteryzuje podstawy technologii i badań

polimerów tj. procesy otrzymywania materia-

łów polimerowych, badania materiałów poli-

merowych, kleje i klejenie

EKP

1,3 x

SEKP12

Potrafi wykonać procesy metalurgiczne i od-

lewnicze oraz charakteryzuje ich wpływ na

właściwości metali: podstawy metalurgii i od-

lewnictwa

EKP

1,3 x

SEKP13 Charakteryzuje metody obróbki powierzch-

niowej i cieplno-chemicznej, posiada umiejęt-

ność pomiaru twardości warstwy wierzchniej

EKP

2,3 x



SEKP14 Przeprowadza cięcie termiczne EKP

2,3 x

SEKP15

Charakteryzuje metody łączenia i spajania

metali, potrafi wykonać połączenie i spajanie

wybranych tworzyw

EKP

2,3 x

SEKP16 Charakteryzuje podstawowe procesy obróbki

ubytkowej i ich wpływ na stan powierzchni EKP4 x

SEKP17 Charakteryzuje podstawowe procesy obróbki

plastycznej EKP4 x

SEKP18 Charakteryzuje podstawowe maszyny techno-

logiczne EKP5 x

SEKP19 Charakteryzuje podstawy technologii montażu EKP5 x

SEKP20 Charakteryzuje podstawy projektowania inży-

nierskiego i współbieżnego EKP5 x

SEKP21 Potrafi scharakteryzować budowę sprzęgła

i zinterpretować jego charakterystykę EKP5 x

SEKP22 Potrafi scharakteryzować wybraną przekładnie

i opisać jej charakterystykę EKP5 x

SEKP23 Potrafi scharakteryzować budowę wybranego

urządzenia mechatronicznego EKP5 x

SEKP24

Potrafi scharakteryzować wybrany typ maszy-

ny technologicznej i zaprojektować wybrany

jej element

EKP5 x

SEKP25 Potrafi zaprojektować proces montażu wybra-

nego podzespołu EKP5 x

SEKP26 Potrafi scharakteryzować proces projektowania

współbieżnego EKP5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1 Procesy metalurgiczne i odlewnicze oraz ich wpływ na właściwości meta-

li: podstawy metalurgii i odlewnictwa

15

SEKP2 Wpływ procesów obróbki plastycznej na właściwości metali: odkształce-

nie plastyczne, zgniot i rekrystalizacja; procesy obróbki plastycznej

SEKP3 Podstawy technologii i badań polimerów: procesy otrzymywania materia-

łów polimerowych, badania materiałów polimerowych, kleje i klejenie

SEKP4 Podstawy technologii ceramiki

SEKP5 Technologie materiałów kompozytowych: materiały kompozytowe poli-

merowe i metaliczne; technologie wytwarzania; badanie wybranych wła-

ściwości materiałów kompozytowych

SEKP6 Charakterystyka technologiczna materiałów konstrukcyjnych

SEKP7 Spawanie i cięcie metali, spawanie w osłonie argonu

SEKP8 Komputerowe wspomaganie procesu wytwarzania

Razem: 15



L

SEKP9 Technologie nakładania powłok i pokryć

30

SEKP10 Technologie kształtowania postaci geometrycznej. Przeróbka plastyczna

SEKP12 Technologie kształtowania postaci geometrycznej. Odlewnictwo

SEKP13 Obróbka powierzchniowa i cieplno-chemiczna

SEKP14 Cięcie termiczne

SEKP15 Łączenie i spajanie

SEKP10,13 Procesy technologiczne kształtowania struktury i własności inżynierskich

stopów metali. Obróbka cieplna

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 120

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP16 Podstawy obróbki ubytkowej

15

SEKP17 Podstawy obróbki plastycznej

SEKP18 Maszyny technologiczne

SEKP19 Podstawy organizacji montażu

SEKP20 Projektowanie inżynierskie

SEKP20 Podstawy projektowania współbieżnego

Razem: 15

L

SEKP21 Budowa i charakterystyki sprzęgieł

15

SEKP22 Budowa i charakterystyki przekładni

SEKP23 Budowa wybranych urządzeń mechatronicznych

SEKP24 Budowa wybranych typów maszyn technologicznych (projektowanie)

SEKP25 Projektowanie organizacji montażu

SEKP26 Projektowanie współbieżne na przykładzie statku

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie potrafi roz-

różnić w sposób

prawidłowy pod-

stawowych tech-

nologii materia-

łów konstrukcyj-

nych

Potrafi rozróżnić

procesy wytwa-

rzania materia-

łów konstruk-

cyjnych i okre-

ślić wpływ

technologii na ich właściwości

Potrafi rozróżnić w sposób prawi-

dłowy procesy wytwarzania pod-

stawowych materiałów konstruk-

cyjnych i określić wpływ technolo-

gii na ich strukturę i właściwości.

Potrafi przedstawić argumenty

przemawiające za doborem odpo-

wiedniego materiału konstrukcyjne-

go do jego przeznaczenia i umie

zaproponować (nie koniecznie

dobrze) zastąpienie materiału kon-

strukcyjnego pochodnym materia-łem konstrukcyjnym


dłowy procesy wytwarzania podsta-

wowych materiałów konstrukcyjnych

i potrafi określić wpływ technologii

na ich strukturę i właściwości. Potra-

fi przedstawić argumenty przema-

wiające za doborem odpowiedniego

materiału konstrukcyjnego (i mate-

riałów pomocniczych) do jego prze-

znaczenia i umie zaproponować

w sposób trafny zastąpienie materia-

łu konstrukcyjnego pochodnym materiałem konstrukcyjnym

EKP2

Nie potrafi roz-

różnić proce-

sów obróbki

plastycznej,

cieplnej i po-

wierzchniowej materiałów

Prawidłowo

rozpoznaje

i rozróżnia pro-

cesy obróbki

plastycznej,

cieplnej i po-


Potrafi rozróżnić i ocenić przydat-

ność procesów obróbki plastycznej,

cieplnej i powierzchniowej materia-

łów, dokonać wyboru tych najbar-

dziej efektywnych procesów ze

względu na ich właściwości. Okre-

śla typ, rodzaj obróbki plastycznej, cieplnej i powierzchniowej




łów, dokonać wyboru najbardziej

efektywnych procesów łączenia

i formowania w odniesieniu do pod-

stawowych materiałów konstrukcyj-

nych i ich właściwości. Określa typ,

rodzaj obróbki plastycznej, cieplnej

i powierzchniowej. Potrafi określić

alternatywną metodę obróbki pla-

stycznej, cieplnej i powierzchniowej

materiału oraz jego formowania i łączenia

EKP3

Nie potrafi wła-

ściwie wykonać

procesów obróbki

plastycznej,

cieplnej i po-


Prawidłowo

rozpoznaje

i rozróżnia pro-

cesy obróbki

plastycznej,

cieplnej i po-

wierzchniowej

materiałów,

potrafi je wyko-

nać w stopniu

zadowalającym.

Łączy i formuje

(w stopniu za-

dowalającym)

materiały kon-strukcyjne




łów oraz wykonać je w stopniu

zadowalającym. Potrafi dokonać

wyboru tych najbardziej efektyw-

nych procesów ze względu na ich

właściwości. Określa typ, rodzaj

obróbki plastycznej, cieplnej

i powierzchniowej. Łączy i formuje materiały konstrukcyjne




łów, dokonać wyboru najbardziej

efektywnych procesów łączenia

i formowania w odniesieniu do pod-

stawowych materiałów konstrukcyj-

nych i ich właściwości. Umie prze-

prowadzić procesy obróbki materia-

łu, poprawnie wykonać te procesy

i wskazać korzyści wynikające ze

zmiany struktury, potrafi to zbadać

(zmierzyć). Potrafi określić alterna-

tywną metodę obróbki materiału oraz jego formowania i łączenia



EKP4

Nie potrafi roz-

różnić w sposób

prawidłowy pod-

stawowych tech-

nologii obróbki

ubytkowej

i obróbki pla-stycznej

Potrafi rozróżnić

procesy techno-

logii ubytkowej

i plastycznej

i podać ich przebieg


dłowy procesy technologii ubytko-

wej i plastycznej. Potrafi przedsta-

wić argumenty przemawiające za

doborem odpowiedniej technologii obróbki


dłowy procesy technologii ubytko-

wej i plastycznej. Potrafi przedstawić

argumenty przemawiające za dobo-

rem odpowiedniej technologii ob-

róbki wraz z prawidłowym przebie-giem tego procesu

EKP5

Nie potrafi roz-

różnić podstawo-

wych maszyn

technologicznych,

nie potrafi omó-

wić procesu mon-

tażu i projekto-

wania inżynier-skiego

Prawidłowo

rozpoznaje

podstawowe

maszyny techno-

logiczne, potrafi

omówić proces

montażu i pro-

jektowania inżynierskiego

Potrafi prawidłowo rozpoznać

podstawowe maszyny technologicz-

ne i omówić ich budowę, potrafi

omówić proces montażu podać jego

przebieg oraz prawidłowo określa tok projektowania inżynierskiego

Potrafi prawidłowo rozpoznać pod-

stawowe maszyny technologiczne

i omówić ich budowę, potrafi omó-

wić proces montażu podać jego

przebieg i zaproponować alternatyw-

ną metodę montażu wybranego

podzespołu oraz prawidłowo określa tok projektowania inżynierskiego


Rodzaj Opis


i filmów

Wyposażenie i materiały spawalnicze Elektrody, spawarki osprzęt itp.

Materiały pomocnicze

Stopy metali, tygle, skrzynki formierskie, masy formierskie,

piasek kwarcowy, materiały na powłoki, tworzywa sztuczne,

włókno szklane, żywice, utwardzacze, kleje itp.

Piece Laboratoryjne i indukcyjne

Oprogramowanie CAD CAM AutoCad, MTS

Obrabiarki Tokarki – Quantum, frezarki uniwersalne FWD 25, wiertarka

kolumnowa, wiertaki stołowe

Materiały pomocnicze Pręty, tuleje, narzędzia skrawające

Literatura:


1. Gawdzińska K., Nagolska D., Szweycer M.: Technologia materiałów. Fundacja Rozwoju Wyż-

szej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2002.

2. Szweycer M., Nagolska D.: Technologia materiałów. Metalurgia i odlewnictwo. Wydawnictwo

Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001.

3. Prowans S.: Materiałoznawstwo. PWN, Warszawa 1984.

4. Dobrzański L.A.: Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo. WNT, Warszawa 2002.

5. Klimpel A.: Spawanie, zgrzewanie i cięcie metali. WNT, 1999.

6. Mazurkiewicz A.: Obróbka plastyczna. Laboratorium. Wyd. Politechniki Radomskiej, 2006.

7. Notatki własne z wykładów.

8. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn. WNT,

Warszawa 2000.

9. Burek J.: Maszyny technologiczne. Politechnika Rzeszowska, 1999.

10. Praca zbiorowa: Obrabiarki do skrawania metali. WNT, Warszawa 1974.

11. Dietrich M.: Podstawy konstrukcji maszyn tom I, II, III. WNT, Warszawa 1999.

12. Bartosiewicz J.: Obróbka plastyczna. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni,

2000.




1. Instrukcje do laboratorium z „Technik wytwarzania I” dostępne na stronie ZIMO

www.am.zimo.pl.

2. Górny Z.: Metale nieżelazne i ich stopy odlewnicze, topienie, odlewanie, struktury i właściwości.

Instytut Odlewnictwa, Kraków 1992.

3. Łybacki W., Modrzyński A., Szweycer M.: Technologia topienia metali. Wydawnictwo Politech-

niki Poznańskiej, 1986.

4. Cicholska M., Czechowski M.: Materiałoznawstwo okrętowe. WNT, Gdynia 1999.

5. Poradnik inżyniera. Obróbka skrawaniem. Tom I–III. WNT, Warszawa 1993.

6. Kornberger Z.: Technologia obróbki skrawaniem i montażu. WNT, Warszawa 1974.




prof. dr hab. inż. Janusz Grabian [email protected] ZIMO



dr hab. inż. Katarzyna Gawdzińska [email protected] ZIMO

dr inż. Ryszard Drozdowski [email protected] ZPBiEM

dr hab. inż. Krzysztof Nozdrzykowski [email protected] ZPBiEM

dr inż. Marek Pijanowski [email protected] ZPBiEM





mailto:[email protected]





Nr: 19 Przedmiot: Podstawy elektrotechniki i elektroniki*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: II Semestry: III

Status


Grupa



w semestrze



III 15 2E 1 2 30 15 30 4




1. Matematyka

2. Fizyka

Cele przedmiotu:

1. Zrozumienie podstawowych zjawisk i zależności w obwodach elektrycznych prądu stałego

i zmiennego

2. Opanowanie przeprowadzania podstawowych obliczeń liniowych i nieliniowych obwodów elek-

trycznych prądów stałych i sinusoidalnych

3. Zrozumienie działania i budowy podstawowych przyrządów półprzewodnikowych

4. Nabycie umiejętności wykorzystania podstawowych przyrządów półprzewodnikowych w pro-

stych obwodach elektrycznych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Zna i rozumie podstawowe równania teorii obwodów elektrycznych i ma-

gnetycznych oraz metody ich obliczeń. Rozumie zjawiska związane z polem

elektrycznym i magnetycznym. Zna podstawowe pojęcia elektromagnety-

zmu i reguł przestrzennych. Umie szacować i określać parametry obwodów

oraz jednostki i wielkości elektryczne i magnetyczne. Umie reprezentować

i obliczać obwody prądów sinusoidalnych. Umie wykorzystać pojęcia i rów-

nania mocy w obwodach elektrycznych

K_W03, K_U01

EKP2 Umie wykonywać pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu sta-

łego i przemiennego. Umie dobrać przyrządy pomiarowe stosowane w po-

miarach elementów elektronicznych

K_W03, K_U05,

K_U06, K_U07

EKP3 Umie zestawić i sprawdzić proste obwody elektryczne i elektroniczne zawie-

rające elementy RLC, diody, stabilizatory i tranzystory K_U13, K_U14



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze III:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna i rozumie pojęcia dotyczące teorii obwodów

elektrycznych takich jak: węzeł, oczko, element.

Umie stosować prawo Ohma i prawa Kirchhoffa.

Zna pojęcia takie jak: natężenie prądu, napięcie,

siła elektromotoryczna, rezystancja, rezystancja

przewodu, rezystywność, przewodność właściwa

materiałów, cieplne działanie prądu, moc prądu

elektrycznego. Umie stosować jednostki pod-

stawowe (MKSA). Zna metody rozwiązywania

równań obwodów złożonych prądu stałego. Zna

reguły zapisywania równań, zasady wykorzysta-

nia strzałek kierunkowych oraz opis metod obli-

czania obwodów złożonych – metoda Theveni-

na. Umie przekształcić obwód połączony

w gwiazdę na trójkąt i odwrotnie

EKP1 x x x

SEKP2

Rozumie zasady powstawania pola elektryczne-

go. Zna i rozumie pojęcia natężenia pola elek-

trycznego, prądu przesunięcia, pojemności elek-

trycznej. Zna jednostki pojemności, typy kon-

densatorów. Umie wyznaczać stałą czasową

w obwodzie z kondensatorem i rezystancją.

Określa i oblicza energię naładowanego konden-

satora

EKP1 x x x

SEKP3

Zna pojęcia dotyczące pola magnetycznego,

obrazu pola, pola prądu elektrycznego. Zna pra-

wa: Biota i Savarta, Amper’a. Rozumie pojęcia

takie jak: natężenie pola magnetycznego, pole

cewki i przewodu. Zna regułę korkociągu pra-

woskrętnego. Zna i rozumie zagadnienia zwią-

zane z mechanicznym oddziaływaniem pola

magnetycznego na prąd. Umie przedstawić

i wyjaśnić: prosty model silnika elektrycznego,

regułę ręki lewej, indukcję magnetycznę, jed-

nostki indukcji magnetycznej, inne modele siło-

we działania pola, regułę kierunkową działania

prądu w polu magnetycznym

EKP1 x x

SEKP4

Umie wyjaśnić zjawiska i pojęcia takie jak: in-

dukcja elektromagnetyczna, SEM indukcji,

strumień magnetyczny, indukcyjność obwodu

elektrycznego, jednostka strumienia magnetycz-

nego i indukcyjności, reguły kierunkowe SEM

indukcji. Zna zjawiska i pojęcia dotyczące ob-

wodów z indukcyjnością, stała czasu obwodu

z indukcyjnością, energia pola uzwojenia. Zna

zasadę działania prądnicy elektrycznej. Umie

wyjaśnić SEM przewodu w polu magnetycznym.

Zna wpływ obecności rdzenia ferromagnetycz-

nego na indukcyjność cewki

EKP1 x x



SEKP5

Zna i rozumie zjawiska oraz pojęcia takie jak:

magnesowanie ciał, przenikalność magnetyczna,

rodzaje materiałów magnetycznych, ferromagne-

tyzm. Umie przedstawić i opisać charakterystykę

magnesowania ferromagnetyka. Zna i umie roz-

różnić materiały magnetyczne miękkie i twarde.

Zna pojęcia i prawa takie jak: obwód magne-

tyczny, prawo Ohma dla obwodu magnetyczne-

go, reluktancja, siły magnetyczne w obwodach

EKP1 x x

SEKP6

Zna określenie jednofazowego prądu przemien-

nego. Zna i rozróżnia parametry prądu sinuso-

idalnego. Zna pojęcia takie jak: wartość średnia,

skuteczna, maksymalna prądu sinusoidalnego

jedno- i trójfazowego Umie analitycznie, gra-

ficznie i symbolicznie (wektorowo, fazorowo,

zespolono) przedstawić prąd sinusoidalny. Zna

definicje i pojęcia takie jak: przesunięcie fazowe

prądu i napięcia sinusoidalnego, moc prądu sinu-

soidalnego, moc średnia.

Zna metody przedstawiania prostych obwodów

prądu sinusoidalnego (RL, RC, RLC) w domenie

czasu. Rozumie pojęcia takie jak: reaktancja,

impedancja, przesunięcie fazowe. Zna i rozumie

prawo Ohma dla obwodów prostych oraz zjawi-

ska rezonansu szeregowego i równoległego.

Umie rozwiązywać równania obwodów prądu

sinusoidalnego w przedstawieniu wektorowym

(fazorowym, zespolonym) jak też obwodów

złożonych prądu sinusoidalnego, mocy prądu

sinusoidalnego w ujęciu wektorowym, Zna defi-

nicje mocy czynnej, biernej, pozornej, współ-

czynnika mocy. Umie interpretować różne ro-

dzaje mocy.

Umie wektorowo przedstawiać prądy i napięcia

3-fazowe. Zna relacje ilościowe w układzie 3-

fazowym, umie kojarzyć źródła i odbiorniki

w układy, symetrię / niesymetrię układów 3-

fazowych. Zna pojęcia i definicje mocy w ukła-

dach 3-fazowych i mocy w układzie 3 i 4-

przewodowym. Zna pojęcia prądy i napięcia

okresowe niesinusoidalne, metody opisu kla-

syczne i operatorowe. Zna reprezentacje prze-

biegów napięć i prądów przy pomocy rozkładu

Fouriera. Zna czwórniki i filtry elektryczne

EKP

1,2 x x x

SEKP7

Zna i rozumienie budowę i zasadę działania

mierników wskazówkowych magnetoelektrycz-

nych, elektromagnetycznych, dynamicznych,

indukcyjnych, cieplnych, rezonansowych.

Zna metody pomiarów wielkości elektrycznych

metodą niekontaktową, przy pomocy przekład-

ników prądu i napięcia przemiennego. Zna

i rozumie metodę kompensacyjną i zasady po-

miarów cyfrowych (schematy blokowe).

Zna metody pomiarowe prądów i napięć stałych

EKP

1,2 x x x



i przemiennych, mocy prądu jednofazowego

i trójfazowego, oraz energii prądu przemienne-

go. Rozróżnia i rozumie zakresy pomiarowe.

Umie przeprowadzić pomiary rezystancji róż-

nych wielkości i różnymi metodami. Zna i umie

stosować metody mostkowe i techniczne, pomia-

ry indukcyjności pojemności. Zna i umie prowa-

dzić pomiary i rejestrację przebiegów zmiennych

w czasie jak również metodami oscyloskopo-

wymi i komputerowymi

SEKP8

Zna i rozumie procesy przejściowe w obwodach

elektrycznych takie jak: stany nieustalone

w obwodach RLC prądu stałego, równania ob-

wodów w stanie dynamicznym, załączanie ob-

wodu z pojemnością i indukcyjnością, stałe cza-

sowe. Zna i rozumie stany nieustalone w obwo-

dach prądu sinusidalnego, składowe aperiodycz-

ne

EKP

1,2 x x

SEKP9

Zna budowę wybranych półprzewodnikowych

przyrządów małej mocy i techniki sygnałów,

ogólny opis technologii, domieszkowanie, barie-

ra styku p-n. Zna złącze m-s. Zna budowę diód,

tranzystorów bipolarnych, tranzystorów polo-

wych, podstawowych elementów optoelektro-

nicznych, diód LED, optronów, elementów zbu-

dowanych na ciekłych kryształach. Zna budowę

stabilizatorów parametrycznych i scalonych;

generatory RC, LC, kwarcowe; światłowody.

Zna budowę i zasadę działania wybranych, pro-

stych układów elektroniki: wzmacniacz opera-

cyjny i jego wykorzystanie, wzmacniacze wielo-

stopniowe, wzmacniacze mocy, układy TTL

i CMOS, bramki logiczne, przerzutniki, układy

progowe, układy pamięciowe, liczniki i układy

mnożące, układy analogowych zasilaczy prądu

stałego, zasilacze impulsowe DC

EKP

1,2 x x x

SEKP

10

Umie wykonywać pomiary podstawowe. Zna

metody zarabiania końcówek przewodów i kabli;

umie prowadzić pomiary przyrządami klasycz-

nymi oraz metodami mostkowymi; zna metody

pomiarów elementów RLC; umie prowadzić

pomiary oporu metodą techniczną

EKP

1,2,3 x

SEKP

11

Zna i umie przeprowadzać pomiary mocy

w obwodach trójfazowych symetrycznych i nie-

symetrycznych.

Umie łączyć obwody skojarzone w gwiazdę

i trójkąt oraz obwody z dostępnym i niedo-

stępnym punktem zerowym. Zna i umie prowa-

dzić pomiary w obwodach z siecią trój- i cztero-

przewodową

EKP

1,2,3 x

SEKP

12

Umie zestawiać i przeprowadzać badania obwo-

dów w połączeniu szeregowym RLC (rezonans

napięć) oraz w połączeniu równoległym RLC

EKP

1,2,3 x



(rezonans prądów). Umie wyznaczyć przesunię-

cia fazowe na elementach RLC oraz tworzyć

wykresy fazorowe

SEKP

13

Umie badać i zdejmować charakterystyki diody

klasycznej oraz diody specjalnej (dioda Zenera).

Umie prowadzić badania prostownika jednofa-

zowego półokresowego i prostownika jednofa-

zowego pełnookresowego w układzie Graetz’a

EKP

1,2,3 x

SEKP

14

Umie zdejmować charakterystyki tranzystorów

p-n-p oraz n-p-n w układzie OB i OE. Zna ukła-

dy tranzystora n-p-n lub p-n-p jako wzmacniacza

w układzie WE. Zna metody sterowania fazowe-

go kątem zapłonu tyrystora SCR

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1,2 1. Obwody prądu elektrycznego

30

SEKP3,4,5 2. Elektromagnetyzm

SEKP6 3. Prąd przemienny sinusoidalny

SEKP7 4. Pomiary wielkości elektrycznych

SEKP2,8 5. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych

SEKP9 6. Elektronika

Razem: 30

Ć

SEKP1,2 7. Obwody prądu elektrycznego

15

SEKP3,4,5 8. Elektromagnetyzm

SEKP6 9. Prąd przemienny sinusoidalny

SEKP7 10. Pomiary wielkości elektrycznych

SEKP2,8 11. Procesy przejściowe w obwodach elektrycznych

SEKP9 12. Elektronika

Razem: 15

L

SEKP1,2,6,7,10 13. Pomiary podstawowe

30

SEKP7,11 14. Pomiary mocy w obwodach jednofazowych i trójfazowych

SEKP10,12 15. Badanie obwodów RLC

SEKP9,13 16. Diody i prostowniki niesterowane, stabilizatory

SEKP9,14 17. Tranzystory i tyrystory

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 100


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie zna lub nie rozumie

podstawowych równań

teorii obwodów elektrycz-

nych i magnetycznych

oraz metod ich obliczeń.

Nie rozumie zjawisk zwią-

zanych z polem elektrycz-

nym i magnetycznym. Nie

posiada umiejętności

dotyczących reprezentacji

i obliczeń obwodów prą-

dów sinusoidalnych. Nie

zna pojęć i nie potrafi

stosować równań do obli-

czeń mocy w obwodach elektrycznych

Zna i rozumie proste, pod-

stawowe równania teorii

obwodów elektrycznych

i magnetycznych oraz meto-

dy ich obliczeń. Rozumie

zjawiska podstawowe zwią-

zane z polem elektrycznym i

magnetycznym. Posiada

umiejętność reprezentacji

i obliczeń prostych obwo-

dów prądów sinusoidalnych.

Zna pojęcia i potrafi stoso-

wać równania do obliczeń

mocy w prostych obwodach

elektrycznych

Zna i rozumie równania

teorii obwodów elektrycz-

nych i magnetycznych oraz

metody ich obliczeń. Ro-

zumie zjawiska związane

z polem elektrycznym

i magnetycznym. Posiada

umiejętność reprezentacji

i obliczeń obwodów prą-

dów sinusoidalnych. Zna

pojęcia i potrafi stosować

równania do obliczeń mocy

w złożonych obwodach elektrycznych

Zna i rozumie równania

teorii złożonych obwodów

elektrycznych i magne-

tycznych oraz metody ich

obliczeń. Rozumie zjawi-

ska związane z polem

elektrycznym i magne-

tycznym. Posiada umie-

jętność reprezentacji

i obliczeń złożonych

obwodów prądów sinuso-

idalnych za pomocą róż-

nych metod np. symbo-

licznych. Zna pojęcia

i potrafi stosować równa-

nia do obliczeń mocy

w złożonych obwodach elektrycznych

EKP2

Nie potrafi przeprowadzać

pomiarów wielkości elek-

trycznych w obwodach

prądu stałego i przemien-

nego. Nie posiada umie-

jętności doboru przyrzą-

dów pomiarowych stoso-

wanych w pomiarach elektrycznych

Umie przeprowadzać po-

miary wielkości elektrycz-

nych w obwodach prądu

stałego i przemiennego.

Posiada umiejętność prawi-

dłowego doboru przyrządów

pomiarowych stosowanych

w pomiarach elektrycznych

Umie przeprowadzać

pomiary wielkości elek-



nego przy użyciu różnych

typów mierników. Posiada

umiejętność prawidłowego

doboru przyrządów pomia-

rowych stosowanych

w pomiarach elektrycznych

oraz potrafi poprawnie

dobrać (nastawić) zakresy pomiarowe

Umie przeprowadzać

pomiary wielkości elek-



nego przy użyciu różnych

typów mierników meto-

dami bezpośrednimi

i pośrednimi. Posiada

umiejętność prawidłowe-

go doboru przyrządów

pomiarowych stosowa-

nych w pomiarach elek-

trycznych oraz samo-

dzielnie potrafi poprawnie

dobrać (nastawić i wyja-

śnić dlaczego) zakresy pomiarowe

EKP3

Nie umie zestawiać

i sprawdzać prostych

obwodów elektrycznych

i elektronicznych zawiera-

jących elementy RLC,

diody, stabilizatory i tran-zystory

Potrafi zestawiać i spraw-

dzać nieskomplikowane

obwody elektryczne i elek-

troniczne zawierające ele-

menty RLC, diody, stabili-zatory i tranzystory

Potrafi samodzielnie (na

podstawie schematu) ze-

stawiać i sprawdzać nie-

skomplikowane obwody

elektryczne i elektroniczne

zawierające elementy RLC,

diody, stabilizatory i tran-zystory

Potrafi samodzielnie (na

podstawie schematu)

zestawiać i sprawdzać

rozgałęzione obwody

elektryczne i elektronicz-

ne zawierające elementy

RLC, diody, stabilizatory i tranzystory




Rodzaj Opis


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audyto-

ryjnych

Sprzęt laboratoryjny Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy elektryczne i elektroniczne przysto-

sowane do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy

Literatura:


1. Gnat K.: Elektrotechnika dla studentów Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2000.

2. Gnat K., Żełudziewicz R., Tarnapowicz D.: Podstawy elektrotechniki i elektroniki dla studentów

Wydziału Mechanicznego WSM. Szczecin 2002.

3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. WSiP, Warszawa 1995.

4. Pazdro K., Poniński M.: Miernictwo Elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa

1986.

5. Chwaleba A., Moeschke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996.

6. Koziej E., Sochoń B.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa 1986.

7. Praca zbiorowa pod redakcją Pawła Hempowicza: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków.

PWN, Warszawa 1995.


1. Jabłoński W.: Elektrotechnika z automatyką. WSiP, Warszawa 1996.

2. Norman Lurch E.: Podstawy techniki elektronicznej. PWN, Warszawa 1990. Opracował: prof. dr

inż. Mieczysław Wierzejski.




dr inż. Dariusz Tarnapowicz [email protected] IEiAO


dr inż. Maciej Kozak [email protected] IEiAO








Nr: 20 Przedmiot: Podstawy informatyki


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



II 15 2 30 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie studenta z budową komputera klasy PC, elementami bazowymi komputera PC, ich

konfiguracji oraz zapoznanie z funkcjami, jakie spełniają podstawowe podzespoły komputerowe

2. Wykształcenie umiejętności samodzielnego zainstalowania oprogramowania inżynierskiego oraz

konfiguracji komputera w sieci lokalnej oraz zabezpieczenia komputera oprogramowaniem an-

tywirusowym

3. Wykształcenie umiejętności samodzielnego korzystania z pakietu MS Office (Word, Excel,

Access, PowerPoint)



EKP1 Umie złożyć komputer z podzespołów bazowych komputerowych

i skonfigurować komputer klasy PC

K_W01, K_U01,

K_U14

EKP2 Umie obsługiwać oprogramowanie pakietu MS Office (Word, Excel,

Access, PowerPoint)

K_W01, K_U04,

K_U05

EKP3 Umie obsługiwać oprogramowanie inżynierskie do tworzenia schema-

tów, rysunków, wykresów, obliczeń i symulacji oraz instalować

i konfigurować oprogramowanie antywirusowe i antywłamaniowe

K_W01, K_U04,

K_U05



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi odnaleźć, rozpoznać, opisać, pokazać

poszczególne podzespoły komputera klasy PC EKP1 x

SEKP2 Potrafi podłączyć podstawowe elementy bazo-

we komputera klasy PC EKP1 x

SEKP3 Potrafi zainstalować system operacyjny i skon-

figurować komputer klasy PC EKP1 x



SEKP4

Potrafi w programie MS WORD tworzyć sza-

blony dokumentów, formatować tekst, tworzyć

style, rozdziały, tabele i wykorzystywać plan

dokumentu

EKP2 x

SEKP5 Potrafi tworzyć makra, równania i rysunki

w programie MS WORD EKP2 x

SEKP6

Potrafi wprowadzać i zarządzać danymi w pro-

gramie MS EXCEL, formatować je, tworzyć

tabele EKP2 x

SEKP7

Potrafi korzystać z gotowych formuł w pro-

gramie MS EXCEL, tworzyć własne formuły

z wykorzystaniem wbudowanych narzędzi.

Blokować wybrane wiersze i komórki w pro-

gramie MS EXCEL

EKP2 x

SEKP8

Potrafi tworzyć wykresy w programie MS

EXCEL, zarządzać nimi, zarządzać seriami

danych, i je edytować. Potrafi importować dane

do programu MS EXCEL z innych programów

zewnętrznych, oraz zapisywać dane w innych

programach w celu wczytania ich do programu

MS EXCEL

EKP2 x

SEKP9

Potrafi tworzyć tabele w programie MS AC-

CESS z różnymi rodzajami danych, zarządzać

nimi, modyfikować, sortować dane. Potrafi

definiować, tworzyć i modyfikować kwerendy

w programie MS ACCESS

EKP2 x

SEKP10

Potrafi definiować, tworzyć i modyfikować

raporty i formularze w programie MS AC-

CESS, zarządzać nimi

EKP2 x

SEKP11

Potrafi tworzyć interaktywne prezentacje, po-

siadające elementy multimedialne, obrazy,

dźwięki w PowerPoint

EKP2 x

SEKP12

Potrafi wykorzystywać oprogramowanie inży-

nierskie do tworzenia schematów, rysunków,

wykresów, obliczeń i symulacji

EKP3 x

SEKP13

Potrafi sonfigurować komputer klasy PC

w sieci lokalnej, (WIFI) zabezpieczyć przed

włamaniem

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

L

SEKP1,2,3

Budowa komputera. Procesor, pamięć, układy wejścia – wyjścia, typy

pamięci, nośniki danych. Współpraca elementów. Podstawowe słownic-

two, komunikacja z użytkownikiem

30 SEKP4,5

Word. Podstawy obsługi programu, automatyzacja pracy, tworzenie makr,

formatowanie tekstu, operacje na dokumentach, tworzenie rysunków,

edytor równań

SEKP6,7,8

Excel. Podstawy obsługi programu, automatyzacja pracy, tworzenie wy-

kresów, tworzenie procedur i makr, operacje na arkuszach, import –

export danych



SEKP8

Excel – wykorzystanie do symulacji zjawisk w fizyce. Symulacje pro-

stych zjawisk w fizyce przy pomocy programu, Excel. Wykorzystanie

Excela na potrzeby obliczeń inżynierskich

SEKP11

PowerPoint. Podstawy obsługi programu, zasady tworzenia prezentacji,

projektowanie prezentacji, wprowadzenie elementów interaktywnych do

prezentacji

SEKP9,10

Access. Podstawy obsługi programu, podstawy tworzenia relacyjnych baz

danych, tworzenie interfejsu graficznego przy pomocy programowania

obiektowego i zdarzeniowego. Kwerendy, raporty, formularze. Optymali-

zacja bazy i dostosowanie do potrzeb użytkownika

SEKP12

Użyteczne oprogramowanie inżynierskie. Przykłady oprogramowania

inżynierskiego, zastosowanie. Wykorzystanie oprogramowania w prakty-

ce. Tworzenie schematów, rysunków, wykresów, obliczeń, symulacji

SEKP13 Efektywne wykorzystanie internetu. Zagrożenia, zabezpieczenia, szu-

kanie informacji, konfiguracja komputera, konfiguracja sieci, WIFI

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne bądź ustne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie potrafi rozpoznać

poszczególnych

elementów bazowych

komputera klasy PC,

połączyć ich w celu

uruchomienia kompu-tera klasy PC

Potrafi rozpoznać

poszczególne ele-

menty bazowe

komputera klasy

PC, połączyć je

w celu uruchomie-nia komputera

Potrafi rozpoznać poszczególne

elementy bazowe komputera

klasy PC, wyjaśnić ich zasadę

działania i pełnione funkcje,

połączyć je w celu uruchomienia

komputera

Potrafi rozpoznać poszczególne

elementy bazowe komputera klasy

PC, wyjaśnić ich zasadę działania

i pełnione funkcje, połączyć je

w celu uruchomienia komputera

w zależności od rodzaju płyty

głównej oraz zainstalować dowol-

ny system operacyjny i skonfigu-

rować zainstalowane urządzenia na

płycie głównej

EKP2

Nie potrafi samo-

dzielnie obsługiwać

oprogramowania MS

Office (napisać tekst

w programie Word,

wykonywać: obliczeń

w programie Excel,

prezentacji multime-dialną w PowerPoint)

Potrafi samodziel-

nie obsługiwać

pakiet MS Office

(napisać tekst

w programie Word,

wykonywać: obli-

czenia w programie

Excel, prezentację

multimedialną

w PowerPoint)

Potrafi samodzielnie obsługiwać

pakiet MS Office (formatować

tekst, tworzyć style, rozdziały,

tabele, rysunki w programie

Word, wykonywać: obliczenia,

formuły wykresy, listy rozwija-

ne w programie Excel, prezenta-

cje multimedialne zawierające

zaawansowane metody prezen-

tacji dźwięku i obrazu w Power-Point, bazy danych w Access)

Potrafi samodzielnie obsługiwać

pakiet oprogramowania MS Office

(formatować tekst, tworzyć style,

rozdziały, tabele, rysunki oraz

makra w programie Word, wyko-

nywać obliczenia, formuły wykre-

sy, listy rozwijane i makra

w programie Excel, prezentacje

multimedialne zawierające za-

awansowane metody prezentacji

dźwięku i obrazu oraz makra



w PowerPoint, bazy danych

w oparciu o modyfikowane kwe-

rendy i raporty i zaawansowane

metody filtracji danych w Access)

oraz zainstalować dodatkowe

niestandardowe dodatki pakietu MS Office

EKP3

Nie potrafi obsługi-

wać oprogramowania

inżynierskiego do

tworzenia prostych

schematów i rysun-

ków, wykresów,

obliczeń, instalowania

oprogramowania

antywirusowego i antywłamaniowego

Potrafi obsługiwać

oprogramowanie

inżynierskie do

tworzenia schema-

tów, rysunków,

wykresów, obli-

czeń, instalacji

oprogramowania

antywirusowego i antywłamaniowego

Potrafi obsługiwać oprogramo-

wanie inżynierskie do tworzenia

złożonych rysunków 2D sche-

matów sieci elektrycznych,

pneumatycznych, przepływo-

wych, wykresów 2D, obliczeń,

instalacji i konfiguracji opro-

gramowania antywirusowego i antywłamaniowego

Potrafi obsługiwać oprogramowa-

nie inżynierskie do tworzenia

złożonych rysunków 2D i 3D

schematów sieci elektrycznych,

pneumatycznych, przepływowych

wraz z opisem, wykresów 2D i 3D,

zaawansowanych obliczeń inży-

nierskich, instalacji i zaawansowa-

nej konfiguracji oprogramowania

antywirusowego i antywłamanio-

wego


Rodzaj Opis


Zestawy komputerowe wraz z opro-

gramowaniem

Zajęcia laboratoryjne przeprowadzane w formie samodzielnie

wykonywanych zadań

Literatura:


1. Danowski B., Pyrchla A.: ABC: sam składam komputer. Wyd. HELION, Gliwice 2010.

2. Kowalczyk G.: Word 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.

3. Jaronicki A.: ABC MS Office 2007 PL: Word, Excel, PowerPoint. Wyd. HELION, Gliwice 2008.

4. Czarny P.: Excel 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.

5. Mendrala D., Szeliga M.: Access 2007 PL: kurs. Wyd. HELION, Gliwice 2007.

6. Sokół M.: Internet. Kurs. wyd. HELION, Gliwice 2007.

7. Scott A. Helmers: Microsoft Visio 2010 Step by Step. Microsoft Press, 2011.


1. Bourg D.: Excel w nauce i technice: receptury. Wyd. HELION, Gliwice 2006.

2. Groh M.R.: Access 2007 PL: biblia. Wyd. HELION, Gliwice 2008.

3. Sosinsky B.: Sieci komputerowe. Biblia. Wyd. HELION, Gliwice 2011.






mgr inż. Katarzyna Bryll [email protected] ZIMO








Nr: 21 Przedmiot: Komputerowe wspomaganie w mechatronice*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2E 2 30 30 4




1.

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie absolwenta z aktualnymi metodami oraz narzędziami komputerowego wspomagania

w mechatronice

2. Poznanie zasad funkcjonowania systemów opartych o sztuczną inteligencję

3. Zapoznanie z narzędziami komputerowego wspomagania w mechatronice

4. Poznanie narzędzi oraz podstaw programowania i komunikacji sterowników PLC



EKP1 Zna zasady funkcjonowania systemów opartych o sztuczną inteligencję K_W04, K_U13

EKP2 Umie korzystać z narzędzi komputerowego wspomagania w mechatro-

nice K_U05, K_K01

EKP3 Umie programować i potrafi wybrać łącze komunikacyjne dla sterow-

ników PLC K_U14, K_U17




SEKP1 Umie scharakteryzować systemy eksperto-

we ze względu na sposób wnioskowania EKP1 x

SEKP2 Potrafi stosować sztuczną inteligencję do

wspomagania decyzji

EKP

1,2 x x

SEKP3 Potrafi dobierać standardy połączeń dla

urządzeń EKP3 x

SEKP4 Potrafi programować sterowniki PLC EKP3 x x

SEKP5 Potrafi stosować wirtualne szybkie prototy-

powanie oraz symulację EKP2 x x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP2 1. Sztuczna inteligencja w komputerowym wspomaganiu

30

SEKP1 2. Budowa systemów ekspertowych. Hybrydowe systemy ekspertowe

SEKP1 3. Metody pozyskiwania wiedzy, mechanizmy wnioskowania w syste-

mach ekspertowych

SEKP2 4. Modele sztucznych sieci neuronowych

SEKP2 5. Klasyfikacja sztucznych sieci neuronowych

SEKP2 6. Metody uczenia sztucznych sieci neuronowych

SEKP2 7. Nazewnictwo i zasada działania algorytmu ewolucyjnego

SEKP2 8. Metody zarządzania populacją i jej transformacjami w algorytmach

ewolucyjnych

SEKP3 9. Klasyfikacja sieci komputerowych. Sprzęt sieciowy. Protokoły komu-

nikacyjne – OSI/ISO, TCP/IP

SEKP3 10. Standardy sieci komputerowych i przemysłowych (Profibus PA, DP;

Modbus)

SEKP5 11. Koncepcja modeli UML

SEKP5 12. Diagramy w języku UML

SEKP4 13. Języki programowania sterowników przemysłowych

SEKP4 14. Zasady programowania sterowników przemysłowych

SEKP5 15. Wirtualne i szybkie prototypowanie (MATLAB, LabView, DasyLab,

inne)

SEKP2 16. Symulacja w czasie rzeczywistym układów sterowania

Razem: 30

L

SEKP2 17. Zapoznanie się z funkcjonowaniem neuronu

30

SEKP2 18. Konstrukcja sieci warstwowej

SEKP2 19. Zapoznanie się z działaniem sieci klasyfikującej Hamminga

SEKP2 20. Podstawowe operacje genetyczne. Optymalizacja funkcji jednej i wie-

lu zmiennych

SEKP2 21. Znajdowanie minimum lub maksimum danej funkcji z zastosowaniem

algorytmów ewolucyjnych

SEKP2 22. Algorytmy ewolucyjne w układach regulacji

SEKP4 23. Konfiguracja sterownika PLC

SEKP4 24. Programowanie wyrażeń logicznych w sterowniku PLC

SEKP4 25. Programowanie operacji arytmetycznych w sterowniku PLC

SEKP4 26. Realizacja pętli programowych w programowaniu sterownika PLC

SEKP4 27. Realizacja instrukcji warunkowych w programowaniu sterownika PLC

SEKP4 28. Odczyt wejść i zapis wyjść w programowaniu sterownika PLC

SEKP4 29. Komunikacja sterownika PLC z innymi urządzeniami

SEKP5 30. Wirtualne i szybkie prototypowanie w Matlabie

SEKP5 31. Wirtualne i szybkie prototypowanie w LabView

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 100


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5


EKP1

Nie zna metod sztucznej

inteligencji

Zna nazewnictwo

zawiązane ze sztuczną inteligencją

Zna metody wnioskowa-

nia oraz pozyskiwania

wiedzy przez systemy ekspertowe

Zna budowę oraz metody

uczenia sieci neurono-wych

EKP2

Nie zna i nie potrafi

korzystać z narzędzi

komputerowego wspoma-

gania w mechatronice

Zna rodzaje narzędzi

komputerowego

wspomagania

w mechatronice

Potrafi korzystać z Matla-

ba jako narzędzia kompu-

terowego wspomagania

w mechatronice

Potrafi korzystać z Lab-

View jako narzędzia

komputerowego wspoma-

gania w mechatronice

EKP3

Nie zna sterowników PLC oraz łączy sieciowych

Umie dopasować

połączenie sieciowe do

stosowanych urządzeń

Umie napisać prosty

program i uruchomić go

na sterowniku PLC

Umie skonfigurować

sterownik PLC i zrealizo-

wać odczyt/zapis stanów wejść/wyjść


Rodzaj Opis


Stanowiska komputerowe Komputer klasy PC podłączony do Internetu i pracujący pod kontrolą

systemu operacyjnego Windows

Narzędzia instalatorskie Zarabiarki i testery okablowania sieciowego

Materiały instalatorskie Okablowanie, gniazda, złącza sieci komputerowych, przemysłowych

i sensorycznych

Urządzenia przemysłowe Sterowniki PLC, Sensory

Oprogramowanie LabView, Matlak

Literatura:


1. Broel-Plater B.: Sterowniki programowalne. Właściwości i zasady stosowania. Wydawnictwo

Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin 2000.

2. Brzózka J., Dorobczyński L.: MATLAB. Środowisko obliczeń naukowo-technicznych. MIKOM,

Warszawa 2005.

3. Chroniec J., Strzemieczna E.: Sztuczna inteligencja. Metody konstrukcji i analizy systemów eks-

perckich. Akademicka Oficyna Wydawnicza PLJ, Warszawa 1995.

4. Chruściel M.: LabView w praktyce. Wydawnictwo BTC, Legionowo 2008.

5. Chustecki J., Janikowski A. i inni: Vademecum teleinformatyka II. IDG Poland SA, Warszawa

2002.



6. Chustecki J., Janikowski A. i inni: Vademecum teleinformatyka. IDG Poland SA, Warszawa

1999.

7. Łukasik Z., Seta Z.: Programowalne sterowniki PLC w systemach sterowania przemysłowego.

Politechnika Radomska, Radom 2001.

8. Michalewicz Z.: Algorytmy genetyczne + struktury danych = programy ewolucyjne. WNT, War-

szawa 1999.

9. Miles R., Hamilton K.: UML 2.0. Wprowadzenie. Wydawnictwo Helion, 2007.

10. Niederliński A., Regułowe systemy ekspertowe, Wyd. Pracowni Komputerowej Jacka Skalmier-

skiego, Gliwice 2000.

11. Osowski S. Sieci neuronowe w ujęciu algorytmicznym, WNT, Warszawa 1996.

12. Owoc M. (red.): Elementy systemów ekspertowych. Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej,

Wrocław 2006.

13. Schmuller J.: UML dla każdego. HELION, Gliwice 2003.

14. Seta Z.: Wprowadzenie do zagadnień sterowania. MIKOM, Warszawa 2002.

15. Stefanowicz B.: Systemy eksperckie. Przewodnik. WSISiZ, Warszawa 2003.

16. Winiecki W., Nowak J., Stanik S.: Graficzne zintegrowane środowiska programowe do projekto-

wania komputerowych systemów pomiarowo-kontrolnych. Wydawnictwo MIKOM, Warszawa

2001.


1. Rusek J.: ABC programowania w C++. Helion, Gliwice 2002.

2. Tadeusiewicz R.: Sieci neuronowe. Akademicka Oficyna Wydawnicza RM, Warszawa 1993.

3. Żurada J., Barski M., Jędruch W.: Sztuczne sieci neuronowe. Podstawy teorii i zastosowania.

PWN, Warszawa 1996.




dr inż. Jarosław Duda [email protected] ZAiR










Nr: 22 Przedmiot: Metrologia i systemy pomiarowe*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2 30 2

IV 15 2E 3 30 45 3




1. Znajomość rachunku różniczkowego i całkowego

2. Znajomość teorii obwodów elektrycznych

Cele przedmiotu:

1. Poznanie podstawy metrologii ogólnej

2. Poznanie metody pomiaru wielkości elektrycznych i nieelektrycznych

3. Poznanie budowy i zasad działania analogowych i cyfrowych układów pomiarowych występują-

cych w systemach siłowni okrętowych

4. Poznanie struktury i zasad działania okrętowych systemów informacyjnych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Definiuje i rozróżnia podstawowe pojęcia metrologii ogólnej K_W03

EKP2 Umie użytkować analogowe i cyfrowe układy pomiarowe podstawowych wielko-

ści fizycznych występujących w systemach automatyzacji siłowni okrętowej

K_W04,

K_U15

EKP3 Rozpoznaje funkcje poszczególnych elementów układów pomiarowych K_U12

EKP4 Umie poprawnie dobrać instrument pomiarowy i metodę pomiarową K_U13

EKP5 Umie ocenić poprawność przeprowadzonych pomiarów K_U08

EKP6 Umie posługiwać się okrętowymi systemami informacyjnymi K_U17



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Oblicza i analizuje błędy pomiarów EKP1 x

SEKP2 Dobiera instrumenty pomiarowe do konkret-

nego zadania pomiarowego

EKP

1,4 x

SEKP3 Charakteryzuje czujniki inteligentne EKP2 x x

SEKP4 Charakteryzuje estymatory sygnałów oraz ich

własności

EKP

1,3 x x



SEKP5 Charakteryzuje metody i narzędzia pomiarowe

do oceny dokładności wymiarów

EKP

1,4 x

SEKP6

Charakteryzuje metody i narzędzia pomiarowe

do typowych wielkości nieelektrycznych (po-

łożenia, temperatury, ciśnienia, prędkości, siły,

momentu)

EKP

2,3 x x

SEKP7 Charakteryzuje układy przetwarzania, norma-

lizacji i transmisji sygnałów

EKP

1,3 x

SEKP8

Charakteryzuje działanie okrętowych syste-

mów informacyjnych (alarmowych, dyspozy-

cyjnych, operacyjnych, ostrzegawczych, dia-

gnostycznych i statystyczno-ewidencyjnych

EKP6 x x

SEKP9 Charakteryzuje własności metrologiczne mier-

ników wielkości elektrycznych

EKP

1,2,3 x

SEKP10 Stosuje metody pomiaru napięć i prądów sta-

łych oraz przemiennych

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP11 Stosuje metody pomiaru impedancji, rezystan-

cji oraz reaktancji

EKP

1,2,3,4 x x

SEKP12 Stosuje metody pomiaru mocy czynnej, bier-

nej, pozornej, częstotliwości oraz współczyn-

nika mocy

EKP

1,2,3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1 1. Podstawy metrologii. Zasady działania i własności metrologiczne na-

rzędzi pomiarowych. Kalibracja przyrządów pomiarowych

30

SEKP1,2 2. Własności metrologiczne przyrządów pomiarowych. Analiza wymia-

rowa

SEKP1

3. Rachunek błędów. Ocena poprawności pomiaru.

Legalizacja przyrządów pomiarowych. Struktura i organizacja syste-

mów pomiarowych. Wykonywanie pomiarów w obszarach zagrożo-

nych wybuchem

SEKP3 4. Czujniki inteligentne – właściwości, konfiguracja

SEKP3 5. Czujniki inteligentne – aplikacje

SEKP5

6. Metody i narzędzia pomiarowe do oceny dokładności wymiarów. Me-

tody i sposoby oceny struktury geometrycznej powierzchni. Współ-

rzędnościowa technika pomiarowa. Pomiary elementów maszyn o zło-

żonej postaci

SEKP4,7 7. Układy przetwarzania i normalizacji sygnałów, cyfrowa postać sygna-

łu, przetworniki A/D i D/A

SEKP4 8. Zbieranie i przetwarzanie sygnałów. Estymatory sygnałów i ich wła-

sności. Filtrowanie i wygładzanie danych pomiarowych

SEKP6 9. Pomiar wielkości mechanicznych. Przetworniki pomiarowe wielkości

nieelektrycznych

SEKP7 10. Protokoły transmisji sygnałów

SEKP6 11. Układy pomiaru drgań, pomiaru zawartości wody w oleju i paliwie

SEKP8 12. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, ostrzegawcze



SEKP8

13. Okrętowe systemy informacyjne: dyspozycyjne, diagnostyki i staty-

styczno-ewidencyjne. Systemy ppoż., czujniki płomienia, dymu, ga-

zów, w tym tlenu

SEKP8 14. Zastosowanie systemów komputerowych w automatyce okrętowej

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 47

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1 15. Analogowe przyrządy i przetworniki pomiarowe. Struktury, właści-

wości statyczne i dynamiczne

30

SEKP9 16. Budowa i zasada działania wybranych przetworników elektromecha-

nicznych

SEKP7 17. Analogowe przetworniki skali, wzmacniacze pomiarowe

SEKP7 18. Przetworniki rodzaju przebiegu

SEKP10 19. Pomiary napięcia i natężenia prądu stałego

SEKP10 20. Pomiary napięcia i natężenia prądu przemiennego

SEKP10 21. Kompensatory napięć i prądów stałych

SEKP10 22. Kompensatory napięć przemiennych

SEKP11 23. Pomiary rezystancji metodami technicznymi

SEKP11 24. Pomiary rezystancji metodami mostkowymi

SEKP11 25. Pomiary reaktancji metodami technicznymi

SEKP11 26. Pomiary reaktancji metodami mostkowymi

SEKP12 27. Pomiary mocy w obwodach prądu stałego

SEKP12 28. Pomiary mocy w obwodach prądu przemiennego

Razem: 30

L

SEKP3 29. Czujniki inteligentne

45

SEKP6 30. Zbieranie i przetwarzanie sygnałów. Estymatory sygnałów

SEKP4 31. Układy przetwarzania i normalizacji sygnałów

SEKP6 32. Pomiary ciśnienia

SEKP6 33. Pomiary siły i momentu

SEKP6 34. Pomiary położenia i prędkości



SEKP6 35. Pomiary temperatury

SEKP6 36. Pomiary drgań mechanicznych

SEKP6 37. Pomiary zawartości wody w oleju i paliwie

SEKP8 38. Okrętowe systemy informacyjne

SEKP10 39. Pomiary napięć i prądów stałych

SEKP10 40. Pomiary napięć i prądów przemiennych

SEKP11 41. Pomiary rezystancji

SEKP11 42. Pomiary impedancji i reaktancji

SEKP12 43. Pomiary mocy

Razem: 45








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 104


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych, egzamin pisemny

EKP1 Nie zna podstawowych

pojęć metrologii ogólnej

Zna podstawowe pojęcia

metrologii ogólnej

Rozumie podstawowe

pojęcia metrologii ogólnej

Umie stosować podsta-

wowe pojęcia metrologii ogólnej

EKP2

Nie umie wymienić wła-

sności metrologicznych

analogowych i cyfrowych

urządzeń i układów pomia-rowych

Potrafi wymienić własności

metrologiczne analogo-

wych i cyfrowych urządzeń i układów pomiarowych


własności metrologiczne

analogowych i cyfrowych

urządzeń i układów pomia-rowych

Potrafi wykorzystywać

analogowe i cyfrowe

urządzenia i układy po-miarowe

EKP3 Nie umie wymienić funkcji

poszczególnych elementów

układów pomiarowych

Potrafi wymienić funkcje



Potrafi opisać funkcje



Rozumie funkcje po-

szczególnych elementów


EKP4 Nie zna zasad doboru wła-

ściwego przyrządu i metody pomiarowej

Potrafi wymienić zasady

doboru właściwego przy-rządu i metody pomiarowej

Rozumie zasady stosowa-

nia i właściwości przyrzą-dów pomiarowych

Potrafi stosować odpo-

wiednie metody i przyrzą-dy pomiarowe

EKP5

Nie umie zdefiniować

poszczególnych rodzajów

błędów obciążających wyniki pomiarów

Potrafi definiować rodzaje

błędów obciążających wyniki pomiarów

Umie szacować i obliczać

błędy pomiaru

Potrafi minimalizować

błędy pomiaru

EKP6 Nie umie wymienić funkcji

okrętowych systemów

informacyjnych

Potrafi wymienić funkcje

okrętowych systemów

informacyjnych

Potrafi charakteryzować

właściwości okrętowych

systemów informacyjnych

Potrafi wykorzystywać

okrętowe systemy infor-

macyjne




Rodzaj Opis

Oprogramowanie MATLAB – Simulink; LabVIEW; DASYLab; UNITEST

Sprzęt Karty pomiarowe PCL818HG

Oscyloskopy cyfrowe

Multimetry cyfrowe

Czujniki termoelektryczne i termorezystancyjne, termokalibrator, pirometry

Wzmacniacze pomiarowe

Sterowane źródła prądowe i napięciowe

Przetworniki inteligentne temperatury, ciśnienia i natężenia przepływu

Układy do pomiaru i analizy drgań

Układ do pomiaru zawartości wody w oleju i paliwie

Optyczne przetworniki odległości i prędkości obrotowej

Mierniki elektromechaniczne napięcia i prądu

Mostki pomiarowe

Watomierze, waromierze

Zasilacze, przekładniki, boczniki, rezystory wzorcowe

Literatura:


1. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa 2007.

2. Miłek M.: Pomiary wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi. Wyd. Politechniki Zielo-

nogórskiej, Zielona Góra 1998.

3. Piotrowski J.: Podstawy miernictwa. WNT, Warszawa 2006.

4. Nawrocki W.: Rozproszone systemy pomiarowe. WKiŁ, Warszawa 2006.

5. Bednarczyk J. (red): Podstawy metrologii technicznej. Wydawnictwa AGH, Kraków 2000.


1. Dokumentacja techniczna producentów systemów i urządzeń automatyki okrętowej.

2. Rydzewski J.: Pomiary oscyloskopowe. WNT, Warszawa 2007.

3. Nozdrzykowski K.: Materiały do ćwiczeń z techniki wytwarzania – metrologia warsztatowa. Fun-

dacja Rozwoju WSM, Szczecin 1993.

4. Ratajczyk E.: Współrzędnościowa technika pomiarowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki War-

szawskiej, Warszawa 2005.

5. Adamczak S.: Pomiary geometryczne powierzchni. WNT, Warszawa 2008.

6. Praca zbiorowa: Mała encyklopedia metrologii. PWN, Warszawa 1989.














Nr: 23 Przedmiot: Organizacja nadzoru*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VIII 12 1 1 12 12 1




1. Zna budowę statku i siłowni okrętowej

2. Zna podstawowe konwencje i struktury administracji morskiej

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości oraz umiejętności interpretacji wymagań technicznych dotyczących

organizacji nadzoru technicznego statku w świetle obowiązujących wymagań prawnych

2. Wykształcenie umiejętności związanych z prowadzeniem dokumentacji statkowej dotyczącej

technicznej eksploatacji statku

3. Wykształcenie umiejętności związanych z przygotowaniem statku do przeglądów klasyfikacyj-

nych

4. Wykształcenie umiejętności organizacji załogi maszynowej w normalnej eksploatacji i sytu-

acjach awaryjnych

5. Wykształcenie umiejętności posługiwania się dokumentami i procedurami dotyczącymi pełnienia

wacht na statkach morskich i bezpiecznej eksploatacji statku



EKP1

Potrafi scharakteryzować wymagania nadzoru technicznego

statków zgodne z przepisami Towarzystw Klasyfikacyjnych

i wymogami Międzynarodowych Konwencji

K_W07, K_W08,

K_W09,K_U01, K_U04,

K_U21

EKP2

Potrafi scharakteryzować i wykazać się umiejętnością prowa-

dzenia dokumentacji statkowej dotyczącej technicznej eksplo-

atacji statku

K_W06, K_W08, K_W09,

K_U01, K_U03, K_U21,

K_U16, K_K05

EKP3 Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami – członkami

załogi maszynowej i wyposażeniem siłowni – Engine Resourse

Management

K_W09, K_U03, K_K02,

K_K03, K_K05, K_K07





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi scharakteryzować problematykę tech-

nicznej eksploatacji statku EKP1 x x

SEKP2 Potrafi scharakteryzować przepisy międzynaro-

dowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

EKP1 x x

SEKP3 Potrafi scharakteryzować organizację nadzoru

technicznego statków morskich EKP1 x x

SEKP4 Potrafi scharakteryzować nadzór techniczny

statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfi-

kacyjne

EKP1 x x

SEKP5

Potrafi scharakteryzować dokumentacje statko-

wą dotyczącą technicznej eksploatacji statku

i wykazać się umiejętnością jej prowadzenia

EKP2 x x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować zarządzanie zasobami

ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploatacji

siłowni okrętowej

EKP3 x x

SEKP7

Potrafi scharakteryzować organizację prac re-

montowo-konserwacyjnych oraz innych ruty-

nowych czynności jak: bunkrowanie paliw

i olejów, szkolenia załogi

EKP3 x x

SEKP8 Potrafi scharakteryzować problematykę przygo-

towania statku do remontu stoczniowego EKP2 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1 1. Problematyka technicznej eksploatacji statku

12

SEKP2 2. Przepisy międzynarodowe dotyczące nadzoru nad techniczną eksplo-

atacją statku

SEKP3 3. Organizacja nadzoru technicznego statków morskich

SEKP4 4. Nadzór techniczny statku prowadzony przez Towarzystwa Klasyfika-

cyjne

SEKP5 5. Dokumentacje statkowe dotyczącą technicznej eksploatacji statku

SEKP6 6. Zarządzanie zasobami ludzkimi i wyposażeniem siłowni w eksploata-

cji siłowni okrętowej

SEKP7 7. Organizacja pracy załogi maszynowej

SEKP8 8. Przygotowania statku do remontu stoczniowego

Razem: 12

Ć

SEKP2,3,4 9. Dokumenty statkowe związane z bezpieczeństwem żeglugi

12 SEKP4 10. Dokumenty statkowe wystawiane przez instytucje klasyfikacyjne

SEKP5 11. Prowadzenie dzienników maszynowych, manewrowych, ORB, itp.



SEKP5 12. Prowadzenie dokumentacji wykonanej pracy

SEKP6,7 13. Organizacja pracy w dziale maszynowym, pozwolenia na prace, listy

sprawdzające, analizy ryzyka

SEKP8 14. Przygotowanie specyfikacji remontowej na stocznie

Razem: 12








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 24



Łącznie 40


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne podczas ćwiczeń

EKP1

Nie potrafi scharaktery-

zować wymagań nadzo-

ru technicznego statków

zgodnych z przepisami

Towarzystw Klasyfika-

cyjnych i wymogami

Międzynarodowych Konwencji


wymagania nadzoru

technicznego statków

zgodne z przepisami

Towarzystw Klasyfika-

cyjnych i wymogami

Międzynarodowych Konwencji


wymagania nadzoru tech-

nicznego statków zgodne

z przepisami Towarzystw

Klasyfikacyjnych i wymo-

gami Międzynarodowych

Konwencji dla różnych typów statków


wymagania nadzoru technicz-

nego statków zgodne z przepi-

sami Towarzystw Klasyfika-

cyjnych i wymogami Między-

narodowych Konwencji dla

różnych typów statków oraz

zna różnice wymagań pomię-

dzy różnymi Towarzystwami Klasyfikacyjnymi

EKP2


zować i wykazać się

umiejętnością prowa-

dzenia dokumentacji

statkowej dotyczącej

technicznej eksploatacji

statku


i wykazać się umiejętno-

ścią prowadzenia doku-

mentacji statkowej doty-

czącej technicznej eks-ploatacji statku


i wykazać się umiejętno-

ścią prowadzenia doku-

mentacji statkowej doty-

czącej technicznej eksplo-

atacji statku oraz potrafi

analitycznie interpretować

zapisy


i wykazać się umiejętnością

prowadzenia dokumentacji

statkowej dotyczącej technicz-

nej eksploatacji statku oraz

potrafi analitycznie interpre-

tować zapisy i potrafi wskazać

optymalne rozwiązania

EKP3


zować zarządzania zaso-

bami –członkami załogi

maszynowej i wyposa-

żeniem siłowni – Engine Resourse Management


zarządzanie zasobami –

członkami załogi maszy-

nowej i wyposażeniem

siłowni – Engine Resour-se Management


zarządzanie zasobami –

członkami załogi maszy-

nowej i wyposażeniem

siłowni – Engine Resourse

Management dla różnych typów statków


zarządzanie zasobami – człon-

kami załogi maszynowej

i wyposażeniem siłowni –

Engine Resourse Management

dla różnych typów statków

i potrafi sprecyzować wymogi szkoleń specjalistycznych




Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnych i filmów

Drukowane materiały

pomocnicze

Dokumenty okrętowe, listy sprawdzające, procedury statkowe, specyfika-

cje remontowe

Literatura:


1. Konwencja SOLAS, wyd. 2004.

2. Konwencja STCW 95, wyd. IMO.

3. Dyrektywy PEiRE 95/21,99/64,1999/95/WE, 2001/25/WE, 2003/103/WE.

4. Dziennik Ustaw Nr 105, poz. 117 – Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24.08.2000 r.

w sprawie wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych, pełnienia wacht oraz składu załóg statków

morskich o polskiej przynależności.

5. Międzynarodowy Kodeks Zarządzania Bezpieczeństwem IMO. www.mi.gov.pl

6. Międzynarodowy Kodeks Ochrony Statków i Obiektów Portowych. PRS, 2003.

7. Przepisy klasyfikacji budowy statków morskich. Części I, II, VII, VII. PRS, Gdańsk 2007.

8. Alternatywne systemy nadzoru urządzeń maszynowych. Publikacja 81/P, PRS, Gdańsk 2009.

9. Przeglądy kadłuba w czasie budowy statku. Publikacja Nr 81/P, PRS, Gdańsk 2009.

10. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część I: Zasady klasyfikacji statków morskich.

PRS, Gdańsk 2009.

11. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część II: Kadłub. PRS, Gdańsk 2007.

12. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część VII: Silniki, mechanizmy, kotły i zbiorniki

ciśnieniowe. PRS, Gdańsk 2007.

13. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. Część VIII: Instalacje elektryczne i systemy ste-

rowania. PRS, Gdańsk 2007.


1. Strony internetowe:

www.dnv.com

www.gl-group.com

www.eagle.org

www.imo.org

www.prs.gda.com




dr inż. Przemysław Rajewski [email protected] IESO


dr inż. Włodzimierz Kamiński [email protected] IESO








Nr: 24 Przedmiot: Technologie informacyjne*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: VI

Status


Grupa



w semestrze



VI 15 2 30 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład sieci komputerowych

i pełnionymi przez nie funkcjami

2. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład systemu GSM/GPRS

i pełnionymi przez nie funkcjami

3. Zapoznanie studenta z elementami składowymi wchodzącymi w skład systemu GPS i pełnionymi

przez nie funkcjami



EKP1 Umie rozpoznawać, nazywać i opisywać funkcje elementów wchodzą-

cych w skład sieci komputerowych K_W03, K_U17


cych w skład systemów GSM/GPRS K_W03, K_U17


cych w skład systemów GPS K_W03, K_U17

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VI:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje

i usługi internetu EKP1 x

SEKP2 Potrafi wymienić i opisać podstawowe typy

i topologie sieci LAN. Zna i potrafi opisać

sprzęt sieciowy w sieci typu LAN

EKP1 x

SEKP3 Potrafi wymienić i opisać elementy wchodzące

w skład sieci lokalnych i rozległych EKP1 x

SEKP4 Potrafi wymienić i opisać sposoby transmisji

i adresowania w sieciach komputerowych EKP1 x



SEKP5 Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje

i założenia systemu GSM EKP2 x

SEKP6 Potrafi wymienić, opisać i rozpoznać sprzęt

w architekturze sieci GSM/GRPS EKP2 x

SEKP7 Potrafi wymienić i opisać rodzaje połączeń

i sygnałów w sieciach GSM/GRPS EKP2 x

SEKP8

Potrafi wymienić i opisać podstawowe funkcje

i założenia systemu GPS. Nowe technologie

EDGE i UMTS

EKP3 x

SEKP9

Potrafi wymienić, opisać i rozpoznać sprzęt

w systemach GPS w poszczególnych segmen-

tach (kosmiczny, nadzoru, użytkownika)

EKP3 x

SEKP10 Potrafi wymienić i opisać główne zastosowa-

nia stawiane systemowi GPS EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1 1. Sieci komputerowe. Wiadomości podstawowe

30

SEKP2 2. Sieci komputerowe. Typy i topologie sieci LAN

SEKP3 3. Sieci komputerowe. Sieci lokalne

SEKP3 4. Sieci komputerowe. Sieci rozległe

SEKP4 5. Sieci komputerowe. Wykorzystanie sieci, administracja, bezpieczeń-

stwo, rozwiązywanie problemów

SEKP5 6. GSM/GPRS. Wiadomości podstawowe

SEKP6 7. GSM/GPRS. Architektura sieci

SEKP7 8. GSM/GPRS. Rodzaje połączeń i sygnałów

SEKP8 9. GSM/GPRS. Nowe technologie EDGE i UMTS

SEKP9 10. GPS. Technologia, zasada działania

SEKP9 11. GPS. Urządzenia satelitarne

SEKP9 12. GPS. Urządzenia naziemne

SEKP10 13. GPS. Wykorzystanie systemów GPS

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 60




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne podczas zajęć audytoryjnych

EKP1

Nie potrafi rozpo-

znać i nazwać

poszczególnych

elementów wcho-

dzących w skład

sieci komputero-

wych

Potrafi rozpo-

znać i nazwać

poszczególne

elementy

wchodzące

w skład sieci

komputerowych

Potrafi rozpoznać, nazwać

i wymienić funkcje stawiane

poszczególnym elementom

wchodzącym w skład sieci kom-

puterowych. Zna podstawowe

typu i topologie sieci LAN

Potrafi rozpoznać, nazwać i wymienić

funkcje stawiane poszczególnym elemen-

tom wchodzącym w skład sieci kompute-

rowych. Zna podstawowe typu i topologie

sieci LAN, potrafi wyjaśnić sposoby

transmisji i adresowania w sieciach kom-

puterowych

EKP2

Nie potrafi wy-

mienić, rozpoznać

i opisać podsta-

wowych elemen-

tów wchodzących

w skład systemu

GSM

Potrafi wymie-

nić, rozpoznać

i opisać pod-

stawowe ele-

menty wcho-

dzące w skład

systemu GSM

Potrafi wymienić, rozpoznać

i opisać podstawowe elementy

wchodzące w skład systemu

GSM, zna podstawowe funkcje

i założenia systemu GSM

i GRPS, zna architekturę tych

sieci

Potrafi wymienić, rozpoznać i opisać

podstawowe elementy wchodzące w skład

systemu GSM, zna podstawowe funkcje

i założenia systemu GSM i GRPS, zna

architekturę tych sieci, potrafi wymienić

i opisać rodzaje połączeń i sygnałów

w sieciach GSM i GPRS

EKP3

Nie potrafi wy-

mienić, rozpoznać

i opisać podsta-

wowych funkcji

elementów skła-

dowych systemu

GPS

Potrafi wymie-

nić, rozpoznać

i opisać pod-

stawowe funk-

cje elementów

składowych

systemu GPS

Potrafi wymienić, rozpoznać

i opisać podstawowe funkcje

elementów składowych systemu

GPS, potrafi opisać główne

założenia systemu GPS i zadania

stawiane systemowi GPS

Potrafi wymienić, rozpoznać i opisać

podstawowe funkcje elementów składo-

wych systemu GPS, potrafi opisać główne

założenia systemu GPS i zadania stawiane

systemowi GPS, zna budowę

i podstawowe cechy odbiornika GPS


Rodzaj Opis


Literatura:


1. Sportach M.: Sieci komputerowe. Księga Eksperta. Helion, 1999.

2. Tanenbaum A.S.: Sieci komputerowe. Helion, 2004.

3. Kuo P., Pence J.: Sieci komputerowe oparte na Windows NT i 98. Helion, 2000.

4. Simon A., Walczyk M.: Sieci komórkowe GSM/GPRS. Usługi i bezpieczeństwo. Xylab, 2002.

5. Wesołowski K.: Systemy radiokomunikacji ruchowej. WKŁ, 2006.

6. Januszewski J.: Systemy satelitarne GPS Galileo i inne. PWN, 2007.

7. Narkiewicz J.: GPS i inne satelitarne systemy nawigacyjne. WKŁ, 2007.


1. Szóstka J.: Mikrofale. Układy i systemy. WKiŁ, 2006.

2. Pikoń K.: ABC Internetu. Helion, 2007.

3. Sokół M.: Internet. Przewodnik. Helion, 2004.

4. INTERNET praktyczny przewodnik. Pascal, 2000.







Objaśnienia skrótów: A – audytoria, Ć – ćwiczenia, L – laboratorium,






Nr: 25 Przedmiot: Napędy hydrauliczne*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 1 1 15 15 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach hydrauliki siłowej

2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń hydrauliki siło-

wej

3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń hydrauliki

siłowej

4. Wykształcenie umiejętności przygotowania do pracy, uruchomienia, oceny poprawności pracy

i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń hydrauliki siłowej

5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji hydrauliki

siłowej



EKP1

Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wy-

jaśnia zachodzące w nich procesy oraz ich wpływ na osiągnię-

cie oczekiwanych efektów pracy instalacji

K_W03, K_W04, K_W06,

K_U05, K_U07, K_U09

EKP2

Przedstawia procesy na charakterystykach zewnętrznych

i regulacyjnych urządzeń oraz charakterystykach przepływu

mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne do-

tyczące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń

K_W04,K_W06, K_W07,

K_U05, K_U07, K_U09

EKP3

Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, iden-

tyfikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego

urządzeń i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw

automatyki oraz typowych niesprawności na parametry pracy

instalacji

K_W04, K_W05, K_W06,

K_U05, K_U07, K_U21

EKP4

Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji

podejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty

eksploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowi-

ska naturalnego

K_W08, K_U08, K_U09,

K_U10, K_K02, K_K05





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje rodzaj instalacji i sposób sterowania

przepływem energii w oparciu o schematy insta-

lacji i charakteryzuje zainstalowane w nich

urządzenia

EKP1 x x

SEKP2

Identyfikuje procesy zachodzące w określonych

miejscach i urządzeniach instalacji oraz przed-

stawia zmiany parametrów stanu mediów na

wykresach

EKP

1,2 x x

SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me-

diów na efekty pracy instalacji

EKP

1,2,3 x x

SEKP4 Opisuje zasady poprawnego montażu, demonta-

żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji hydrau-

liki siłowej

EKP

2,3 x x

SEKP5

Identyfikuje parametry pracy istotne dla okre-

ślonych urządzeń instalacji oraz interpretuje ich

związek ze stanem technicznym urządzeń i in-

stalacji

EKP2 x x

SEKP6 Określa prawidłowe nastawy automatyki steru-

jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ

na efekty pracy instalacji

EKP

2,3 x x

SEKP7

Identyfikuje wpływ decyzji podejmowanych

w trakcie obsługi i nastaw parametrów jak rów-

nież konsekwencje ich zaniechania na stan tech-

niczny i koszty eksploatacji instalacji

EKP

2,3,4 x x

SEKP8

Wykonuje analizę ryzyka związanego z prowa-

dzeniem czynności obsługi technicznej poprzez

identyfikację prawdopodobieństwa wystąpienia,

możliwych konsekwencji i sposobów ogranicze-

nia zdarzeń groźnych dla bezpieczeństwa załogi

i środowiska naturalnego

EKP

2,3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1,2,3,4 1. Podstawowe rodzaje napędowych układów hydraulicznych

15

SEKP1,2,3,4 2. Teoretyczne podstawy pracy napędów hydraulicznych

SEKP

1,2,3,4,5,6

3. Regulacja mocy i prędkości roboczej w napędowych układach hy-

draulicznych

SEKP

1,2,3,4,5,6,7,8

4. Podstawowe układy hydrauliczne elektrohydraulicznych maszyn

sterowych, sterów strumieniowych, śrub nastawnych

SEKP

1,2,3,4,5,6,7,8 5. Filtry i filtracja czynnika roboczego w układach hydraulicznych

Razem: 15



L

SEKP1,2,3,4 6. Schematy instalacji hydraulicznych

15

SEKP3,4,5,6 7. Obsługa i ocena parametrów pracy układu hydraulicznego

SEKP

1,2,3,4,5,6

8. Obliczanie mocy silników napędowych pomp w układach hydrau-

licznych

SEKP

1,2,3,4,5,6,7,8

9. Obliczanie mocy napędowej układu hydraulicznego, strat układu,

wykonanie bilansu

SEKP

1,2,3,4,5,6,7,8 10. Wyznaczanie charakterystyki regulacji objętościowej

SEKP

1,2,3,4,5,6,7,8 11. Wyznaczanie charakterystyki regulacji dławieniowej

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 65


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5


EKP1

Nie jest w stanie okre-

ślić rodzaju instalacji

i scharakteryzować

znajdujących się w niej

urządzeń

Jest w stanie określić

rodzaj instalacji i scha-

rakteryzować najważ-

niejsze urządzenia i ich

rolę

Potrafi prawidłowo

określić rodzaj instalacji

i scharakteryzować

wszystkie urządzenia

oraz zdefiniować ich

zadania oraz określić

zakres automatycznej

regulacji parametrów

pracy

Potrafi prawidłowo określić

rodzaj instalacji i scharakte-

ryzować wszystkie urządze-

nia oraz zdefiniować ich

zadania oraz określić zakres

automatycznej regulacji

parametrów pracy jak rów-

nież oszacować ich dobór i

wskazać rozwiązania alterna-tywne

EKP2

Nie jest w stanie przed-

stawić procesów na

charakterystykach

urządzeń i wykresach

własności mediów roboczych

Przedstawia procesy na

charakterystykach

urządzeń i wykresach

własności mediów

roboczych, wyciąga

wnioski eksploatacyjne

dotyczące stanu me-diów i procesów


charakterystykach urzą-

dzeń i wykresach wła-

sności mediów robo-

czych, wyciąga wnioski

eksploatacyjne dotyczą-

ce stanu mediów i pro-

cesów oraz sprawności

urządzeń


charakterystykach urządzeń

i wykresach własności me-

diów roboczych, wyciąga


dotyczące stanu mediów

i procesów oraz sprawności

urządzeń. Potrafi analizować

zależności analityczne opisu-jące zachodzące procesy



EKP3

Nie potrafi opisać zasad

poprawnej obsługi

technicznej instalacji

ani zidentyfikować

parametrów potrzeb-

nych do oceny stanu technicznego urządzeń

Opisuje zasady po-

prawnej obsługi tech-

nicznej instalacji, iden-

tyfikuje parametry

potrzebne do oceny

stanu technicznego

urządzeń i potrafi je zinterpretować

Opisuje zasady popraw-

nej obsługi technicznej

instalacji, identyfikuje

parametry potrzebne do

oceny stanu techniczne-

go urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewi-

duje wpływ nastaw

automatyki na parametry pracy instalacji

Opisuje zasady poprawnej

obsługi technicznej instalacji,

identyfikuje parametry po-

trzebne do oceny stanu tech-

nicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje

wpływ nastaw automatyki na

parametry pracy instalacji

oraz wskazuje wpływ typo-

wych niesprawności na parametry pracy instalacji

EKP4

Nie potrafi wskazać

wpływu decyzji podej-

mowanych w trakcie

obsługi na stan tech-

niczny i koszty eksplo-

atacyjne statku, bezpie-

czeństwo załogi i stan

środowiska naturalnego

Potrafi wskazać i wyja-

śnić zależności między

decyzjami podejmowa-

nymi w trakcie obsługi

a stanem technicznym

i kosztami eksploata-

cyjnymi statku, bezpie-

czeństwem załogi

i stanem środowiska naturalnego

Wykazuje odpowie-

dzialność i zrozumienie


mowanych w trakcie

obsługi na stan tech-

niczny i koszty eksplo-

atacyjne statku, bezpie-

czeństwo załogi i stan środowiska naturalnego

Wykazuje odpowiedzialność

i zrozumienie wpływu decy-

zji podejmowanych w trakcie

obsługi na stan techniczny

i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo zało-

gi i stan środowiska natural-

nego. Potrafi wskazać

i uzasadnić typowe zagroże-

nia i przeprowadzić analizę

ryzyka i wskazać sposoby

jego ograniczenia podczas

wykonywania czynności obsługi instalacji


Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń i aparatury

Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji hydrauliki siłowej stosowa-

nych na statkach

Wielostanowiskowy symulator

układów hydrauliki siłowej

Stanowiska do budowy i kontroli pracy oraz ustawiania automatyki

sterującej praca instalacji hydrauliki siłowej

Urządzenia rzeczywiste Typowe elementy instalacji: pompy, silniki, aparatura pomocnicza,

sterowanie

Literatura:


1. Dylicki M.: Technologia remontu okrętowych urządzeń hydraulicznych. WM, Gdańsk.

2. Drexler P. i in.: Projektowanie i konstruowanie układów hydraulicznych. Tom 3. Mannesmann

Rexroth, 1992.

3. Jaworowski J. Rajewski P.: Urządzenia sterowe statków. WSM, Szczecin.

4. Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn. WNT, Warszawa.

5. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe. WM, Gdańsk.

6. Smotrycki S.: Okrętowe napędy hydrauliczne. WM, Gdańsk.

7. Stępniewski M.: Pompy. WNT, Warszawa.

8. Stryczek S.: Napędy hydrostatyczne. Tom 1 & 2. WNT, Warszawa.

9. Pizon A.: Hydrauliczne i elektrohydrauliczne układy sterowania i regulacji. WNT, Warszawa.


1. Materiały firmy Rexroth. www.rexroth.com

2. Materiały firmy Bosh. www.bosh.com

3. Materiały firmy Vickers. www.vickers.com

4. Materiały firmy Framo. www.framo.com






dr inż. Grzegorz Kidacki, A [email protected] IESO


dr inż. Robert Jasiewicz, L, A [email protected] IESO

dr inż. Marcin Szczepanek, L [email protected] IESO








Nr: 26 Przedmiot: Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VIII 12 2,5 1,25 30 15 3




1. Fizyki

2. Podstawy elektrotechniki i elektroniki

3. Maszyny elektryczne i napędy elektryczne

4. Automatyka i robotyka


Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności

związanych z użytkowaniem elementów i układów energoelektronicznych (poziom operacyjny

STCW) i nadzoru nad użytkowaniem elementów i układów energoelektronicznych (poziom

zarządzania STCW)



EKP1

Wyjaśnia budowę i działanie elementów i układów ener-

goelektronicznych. Zna zastosowania elementów i ukła-

dów energoelektronicznych w zastosowaniach technicz-

nych

K_W03, K_W04, K_W05, K_W06,

K_W07, K_U01, K_U09,

K_U10, K_U11, K_U12, K_U14

EKP2 Umie wybrać przekształtnik odpowiednio do planowane-

go zastosowania K_W06, K_W07, K_U14

EKP3

Umie testować pod kątem prawidłowości działania pół-

przewodnikowe przyrządy mocy oraz układy energoelek-

troniczne

K_U07, K_U09, K_U10, K_U11,

K_U12, K_U13, K_U14



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi wyjaśnić działanie zaworów energoelek-

tronicznych EKP1 x

SEKP2

Umie opisać podstawowe dane techniczne

i charakterystyki zaworów energoelektronicz-

nych

EKP1 x



SEKP3 Potrafi wyjaśnić działanie układów o komutacji

sieciowej EKP1 x

SEKP4 Potrafi opisać właściwości układów o komutacji

sieciowej EKP1 x

SEKP5 Potrafi opisać i wyjaśnić pracę wyjaśnić działa-

nie falowników tranzystorowych EKP1 x

SEKP6 Umie wyjaśnić działanie przerywaczy tranzysto-

rowych EKP1 x

SEKP7 Potrafi opisać właściwości przerywaczy tranzy-

storowych EKP1 x

SEKP8

Zna metody przekształcania energii elektrycznej

o różnych parametrach oraz potrafi określać

kierunek przepływu mocy w energoelektronicz-

nych układach napędowych i generatorowych

EKP

1,2,3 x

SEKP9

Zna narzędzia programistyczne i w stopniu pod-

stawowym potrafi programować układy służące

do sterowania układami energoelektronicznymi

w czasie rzeczywistym

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1,2

1. Zawory energoelektroniczne:

a) Budowa, zastosowanie i charakterystyki diod i tyrystorów energo-

elektronicznych, podstawowe dane techniczne;

b) Energoelektroniczne tranzystory bipolarne i z izolowaną bramką

IGBT, charakterystyki, zastosowania i podstawowe dane technicz-

ne;

c) Energoelektroniczne tranzystory typu POWER-MOS, charaktery-

styki i podstawowe dane techniczne;

d) Budowa, zastosowania i charakterystyki innych zaworów: GTO,

triak, IGCT

30 SEKP3,4

2. Układy o komutacji sieciowej:

a) Prostowniki diodowe obciążone obwodem RL, RLE, RC jedno

i trójfazowe – budowa i zasada działania.

b) Przekształtniki tyrystorowe sterowane fazowo, obciążone obwo-

dem RL, RLE, w pracy prostowniczej i inwertorowej – budowa

i zasada działania.

c) Cyklonwertery i synchrokonwertery – budowa i zasada działania.

d) Komutacja sieciowa i wpływ na sieć zasilającą. Sposoby zmniej-

szania zniekształceń w sieci. Prądy i napięcia niesinusoidalne

SEKP5

3. Falowniki tranzystorowe:

a) Falownik jednofazowy o wyjściu napięciowym sinusoidalnym, ste-

rowany metodą modulacji przebiegu nośnego.

b) Falownik jednofazowy o wyjściu prądowym sterowany metodą hi-

sterezową.

c) Falownik trójfazowy o wyjściu napięciowym sterowany metodą

wektorową.

d) Praca falownika napięciowego trójfazowego w reżimie falowniko-

wym i inwertorowym



SEKP6,7

4. Przerywacze tranzystorowe:

a) Przerywacz tranzystorowy jako zasilacz regulowanym „w dół” na-

pięciem stałym.

b) Przerywacz jako zasilacz napięciem stałym regulowanym „w górę”.

c) Tranzystorowe przetwornice częstotliwości oraz DC-DC

Razem: 30

L

SEKP8

5. Badanie układu przetwornicy DC-DC. Praca przetwornicy z obciąże-

niem.

Badanie układów zasilania bezprzerwowego UPS. Praca UPS z obcią-

żeniem.

Badanie układu prostownika trójfazowego. Praca prostownika z obcią-

żeniem.

Badanie układu prostownika sterowanego. Praca prostownika z obcią-

żeniem.

Badanie układów falowników tranzystorowych współpracujących

z maszynami prądu zmiennego w reżimie napędowym i generatoro-

wym.

Badanie układu tranzystorowego przekształtnika dwukierunkowego we

współpracy z siecią prądu przemiennego

15

SEKP9 6. Programowanie układów DSP i FPGA sterujących układami energo-

elektronicznymi czasu rzeczywistego

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 60


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1

Nie potrafi opisać

budowy i zasady

działania elemen-

tów i układów

energoelektro-

nicznych. Nie zna

obszaru zastoso-

wań elementów

i układów energo-

elektronicznych

w zastosowaniach

w technice

Ma podstawowe

wiadomości na

temat budowy

i zasady działania

elementów i ukła-

dów energoelek-

tronicznych. Po-

bieżnie zna zasto-

sowania elemen-

tów i układów

energoelektro-

nicznych w zasto-

sowaniach

w technice

Ma wiadomości na temat budo-

wy i zasady działania elementów

i układów energoelektronicz-

nych. Zna zastosowania elemen-

tów i układów energoelektro-

nicznych w zastosowaniach w

technice. Potrafi szczegółowo

opisać wady i zalety poszczegól-

nych elementów i układów ener-

goelektronicznych

Ma rozbudowaną wiedzę na temat

budowy i zasady działania elementów

i układów energoelektronicznych.

Dobrze zna zastosowania elementów

i układów energoelektronicznych w

zastosowaniach w technice. Potrafi

szczegółowo opisać wady i zalety

poszczególnych elementów i układów

energoelektronicznych. Ma ugrunto-

waną wiedzę dotyczącą własności

eksploatacyjnych elementów i ukła-

dów oraz trendy rozwojowe półprze-

wodnikowych przyrządów mocy



EKP2

Nie umie zapro-

ponować właści-

wego typu prze-

kształtnika do

rozwiązania

planowanego

zastosowania

technicznego

Jest w stanie

zaproponować

odpowiedni typ

przekształtnika

energoelektro-

nicznego do kon-

kretnego rozwią-

zania technicznego

Jest w stanie zaproponować

odpowiedni typ przekształtnika

energoelektronicznego do kon-

kretnego rozwiązania technicz-

nego oraz wyjaśnić przyczyny

takiego wyboru

Jest w stanie samodzielnie zapropo-

nować odpowiedni typ przekształtni-

ka energoelektronicznego do kon-

kretnego rozwiązania technicznego

oraz wyjaśnić przyczyny takiego

wyboru. Potrafi zaproponować roz-

wiązania alternatywne i wskazać ich

wady i zalety. Ma szczegółową wie-

dzę na temat budowy układów stoso-

wanych w praktyce

EKP3

Nie posiada umie-

jętności testowa-

nia i sprawdzania

półprzewodniko-

wych przyrządów

mocy oraz ukła-

dów energoelek-

tronicznych

Umie przetesto-

wać wybrane

półprzewodniko-

we przyrządy

mocy oraz układy

energoelektro-

niczne

Potrafi przeprowadzić testy

wybranych półprzewodnikowych

przyrządów mocy oraz układów

energoelek-tronicznych.

W sposób właściwy interpretuje

uzyskane wyniki. Jest w stanie

wykazać różnice pomiędzy ele-

mentami i układami działającymi

w sposób prawidłowy a układami

uszkodzonymi

Potrafi samodzielnie dobierać przy-

rządy pomiarowe, zestawić układy

testowe i przeprowadzić testy wybra-

nych półprzewodnikowych przyrzą-

dów mocy oraz układów energoelek-

tronicznych. W sposób właściwy

interpretuje uzyskane wyniki. Jest

w stanie wykazać różnice pomiędzy

elementami i układami działającymi

w sposób prawidłowy a układami

uszkodzonymi (awariami)


Rodzaj Opis


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych

Sprzęt laboratoryjny

Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste ukła-

dy badawcze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfro-

we, oscyloskopy oraz stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych

Literatura:


1. Tunia H., Barlik R.: Teoria przekształtników. PW, 2003.

2. Barlik R., Nowak M.: Technika tyrystorowa. WNT, 1994.

3. Mikołajuk K.: Podstawy analizy obwodów energoelektronicznych. PWN, 1998.

4. Nowak M., Barlik R. i inni: Układy energoelektroniczne. WNT, 1982.

5. Nowak M., Barlik R.: Poradnik Inżyniera Energoelektronika. WNT, 1998


1. Boldea I.: Variable speed generators. Electric Generators. Handbook. 2003.

2. Bose B.K.: Modern Power Electronics and AC Drives. Prentice-Hall, NJ 2002.

3. Mohan N., Undeland T.M., Robbins W.P.: Power electronics JW&S. NJ 1995.




dr inż. Bogdan Nienartowicz [email protected] IEiAO










Nr: 27 Przedmiot: Systemy automatyki okrętowej*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa

przedmiotów: zawodowe


w semestrze



VI 15 2 1 30 15 4




1. Podstawy informatyki, Automatyka i robotyka, Podstawy elektrotechniki i elektroniki

Cele przedmiotu:

1. Poznanie własności i funkcji komponentów sprzętowych komputerowych i cyfrowych systemów

regulacji, sterowania, pomiarów i nadzoru

2. Poznanie rozwiązań firmowych komputerowych i cyfrowych układów sterowania siłownią okrę-

tową

3. Opanowanie umiejętności programowania sterownika PLC

4. Opanowanie umiejętności programowania karty I/O



EKP1 Zna strukturę i zasadę pracy lokalnego oraz rozproszonego kom-

puterowego układu regulacji i sterowania oraz ich elementy

K_W01, K_U01, K_U02,

K_U05, K_U07, K_U16

EKP2 Zna komputerowe rozwiązania układów sterownia siłownią stat-

ku

K_W01, K_U01, K_U02,

K_U05, K_U07

EKP3 Umie programować karty I/O i sterowniki PLC dla wykonania

określonego zadania K_W06, K_U14



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi wyjaśnić pojęcia próbkowanie, kwanto-

wanie, aliasing oraz twierdzenie Shannona-

Kotielnikowa

EKP1 x x

SEKP2 Potrafi napisać prosty program obsługi kart I/O

w wybranym języku programowania EKP3 x x

SEKP3 Potrafi zaprogramować sterownik PLC do wy-

konania prostych zadań EKP3 x x



SEKP4 Potrafi scharakteryzować komputerowe inter-

fejsy szeregowe i równoległe oraz sieci przemy-

słowe

EKP1 x x

SEKP5 Potrafi scharakteryzować komputerowe sieci

przemysłowe EKP1 x

SEKP6 Potrafi opisać budowę, zasady programowania

oraz zastosowanie sterowników PLC w ukła-

dach automatyki okrętowej

EKP

1,3 x

SEKP7 Potrafi opisać strukturę, własności i funkcje

przykładowych rozwiązań zintegrowanych sys-

temów automatyzacji siłowni statku

EKP2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1 1. Sposoby reprezentacji danych (bit, bajt, word) w komputerze i ich

przetwarzanie, oprogramowanie narzędziowe i użytkowe; elementy

peryferyjne

30

SEKP1 2. Próbkowanie, kwantowanie, aliasing. Twierdzenie Shannona-Kotielni-

kowa

SEKP2,3 3. Przetworniki A/D i D/A. Układy wejść i wyjść analogowych i cyfro-

wych. Programowanie obsługi kart w języku C/C++; MATLAB, Da-

syLab, LabView

SEKP4 4. Komputerowe interfejsy szeregowe (RS232C, RS485, RS422, USB)

i równoległe. Protokół HART. Obsługa programowa

SEKP5 5. Sieci przemysłowe – Ethernet, Profibus, CAN, Modbus. Sieci bez-

przewodowe

SEKP6

6. Sterowniki programowalne PLC i PAC – budowa, różne metody

programowania, zastosowanie w układach automatyki okrętowej. Cy-

frowe regulatory PID (algorytmy, parametry, przerwania). Programo-

wanie układów PLD

SEKP6 7. Inteligentne przetworniki pomiarowe i pozycjonery – struktura sprzę-

towa i programowa, własności, realizowane funkcje, przykłady roz-

wiązań firmowych

SEKP7

8. Struktura, własności i funkcje przykładowych, firmowych, zintegro-

wanych systemów automatyzacji siłowni statku. Niezawodność kom-

puterowych systemów sterowania

Razem: 30

L

SEKP1 9. Próbkowanie i kwantowanie sygnałów analogowych o różnych często-

tliwościach. Wykrycie zjawiska aliasingu. Zastosowanie twierdzenia

Shannona-Kotielnikowa

15 SEKP2

10. Programowanie obsługi kart I/O w jednym z języków – C/C++;

MATLAB, DasyLab, LabView

SEKP3 11. Sterowniki programowalne PLC – budowa, programowanie, zastoso-

wanie w układach automatyki okrętowej

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 120


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność); śródsemestralne pisemne testy kontrolne,

śródsemestralne ustne kolokwia, końcowe zaliczenie pisemne, końcowe zaliczenie ustne, kontrola

obecności

EKP1

Nie potrafi wymienić

elementów komputero-

wego układu regulacji,

sterowania, pomiarów lub nadzoru

Potrafi wymienić elemen-

ty składowe komputero-

wego układu regulacji,

sterowania, pomiarów lub nadzoru

Potrafi wymienić, podać

własności i charakterystyczne

parametry elementów kompu-

terowego i cyfrowego układu regulacji i sterowania

Potrafi wymienić, podać

własności i funkcje lokal-

nych i rozproszonych ukła-

dów regulacji oraz sterow-nia cyfrowego

EKP2

Nie umie scharakteryzo-

wać firmowego systemu

komputerowego stero-wania siłownią okrętową

Potrafi ogólnie scharakte-

ryzować wybrany, fir-

mowy system kompute-

rowego sterowania si-

łownią okrętową


funkcje poszczególnych

elementów składowych,

komputerowego firmowego

systemu sterowania siłownią okrętową

Potrafi porównać dwa

systemy komputerowego

sterowania siłownią

w różnych rozwiązaniach

firmowych

EKP3

Nie umie wyjaśnić pro-

stego, gotowego progra-mu dla serownika PLC

Umie wyjaśnić prosty,

gotowy program dla

serownika PLC i karty I/O

Potrafi samodzielnie napisać

nieskomplikowany program

dla sterownika PLC i karty I/O

Potrafi samodzielnie napi-

sać program sterujący do

realizacji złożonego zadania

przez sterownik PLC i kartę

I/O (problem sformułowany jest opisowo)


Rodzaj Opis

Komputery Komputery typu PC z systemem operacyjnym Windows i dostępem do

internetu

Oprogramowanie MATLAB z bibliotekami, C/C++, narzędziowe

Stanowisko laboratorium Sterowniki PLC z wyposażeniem



Literatura:


1. Brzózka J.: Regulatory cyfrowe w automatyce. MIKOM, Warszawa 2002.

2. Szafarczyk M., Śniegulska-Grądzka D., Wypysiński R.: Podstawy układów sterowań cyfrowych

i komputerowych. PWN MIKOM, Warszawa 2007.

3. Mielczarek W.: Szeregowe interfejsy cyfrowe. Helion, Gliwice 1993.

4. Łukasik Z., Seta Z.: Programowalne sterowniki PLC w systemach sterowania przemysłowego.

Politechnika Radomska, Radom 2001.

5. Grega W.: Metody i algorytmy sterowania cyfrowego w układach scentralizowanych i rozproszo-

nych. AGH, Kraków 2004.

6. Zydorowicz T.: PC i sieci komputerowe. PLJ, Warszawa 1993.

7. Krzyżanowski R.: Układy mikroprocesorowe. MIKOM, Warszawa 2004.

8. Rusek J.: ABC programowania w C++. Helion, Gliwice 2002.


1. Zydorowicz T.: PC i sieci komputerowe. PLJ, Warszawa 1993.

2. Mielczarek W.: Interfejs USB. Helion, Gliwice 2005.






dr inż. Marek Matyszczak [email protected] ZAiR











Nr: 28 Przedmiot: Zaawansowane systemy informatyczne


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 1 3 15 45 3




1. Warunkiem uczestniczenia w zajęciach jest uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Grafika

inżynierska, Podstawy informatyki, Mechanika, Wytrzymałość materiałów, Materiałoznawstwo

okrętowe, Matematyka, Podstawy konstrukcji maszyn

Cele przedmiotu:

1. Praktyczne opanowanie przez przyszłych absolwentów umiejętności tworzenia i edycji modeli

bryłowych

2. Pozyskiwania informacji o parametrach fizycznych zamodelowanych obiektów a także sposobów

generowania na ich podstawie dokumentacji płaskiej


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Zna narzędzia służące do tworzenia brył w przestrzeni trójwymiarowej,

zasady ich modyfikacji i oglądania K_W01, K_U05

EKP2 Potrafi utworzyć model 3D, zmodyfikować go, sprawdzić jego parame-

try fizyczne i obejrzeć w przestrzeni trójwymiarowej

K_W01, K_U05,

K_U07

EKP3 Potrafi wykonać wizualizację stworzonego modelu K_W01, K_U07

EKP4 Umie wygenerować dokumentację płaską na podstawie modelu 3D

i przygotować ją do wydruku

K_W01, K_U05,

K_U07



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna:

– układy współrzędnych użytkownika jako

narzędzia będące podstawą tworzenia rysun-

ków trójwymiarowych;

umie:

– zdefiniować nowy układ współrzędnych;

– sterować układami współrzędnych użytkow-

nika

EKP1 x x



SEKP2

Zna:

– sposoby konfiguracji rzutni,

– zasady zapisu i wyboru rzutni;

umie:

– skonfigurować nową rzutnię prostokątną

i wieloboczną;

– dowolnie modyfikować istniejące rzutnie;

– dopasować skalę rzutni

EKP1 x x

SEKP3

Zna:

– różne możliwości oglądania rysunku 3D;

umie:

– spoglądać na obiekty 3D z dowolnego punk-

tu w przestrzeni;

– określać punkt położenia kamery;

– precyzyjnie dopasować widok za pomocą

interaktywnego wodzenia kamery;

– przesuwać i powiększać fragmenty rysunku

oraz okno;

– wywołać widok perspektywy

EKP1 x x

SEKP4

Zna:

– narzędzia służące do tworzenia brył w trój-

wymiarowej przestrzeni;

– narzędzia służące do prostej modyfikacji

brył;

umie:

– tworzyć obiekty bryłowe proste – Walec,

Stożek, Sfera, Kostka, Ostrosłup, Klin, To-

rus;

– przesunąć bryłę w określone miejsce;

– obrócić bryłę o dowolny kąt względem wy-

branej osi;

– zmienić kolor bryły

EKP1 x x

SEKP5

Zna:

– narzędzia służące do tworzenia brył złożo-

nych na podstawie przekrojów płaskich;

umie:

– utworzyć nową bryłę poprzez wyciągnięcie

proste, wyciągnięcie wzdłuż ścieżki, wycią-

gnięcie z kątem zwężenia;

– utworzyć nową bryłę poprzez wyciągnięcie

złożone przekrojów wzdłuż prowadnic;

– utworzyć nowa bryłę poprzez obrót wokół

osi;

– utworzyć nową bryłę poprzez przeciągnięcie

obiektu 2D wzdłuż ścieżki;

– wykorzystać funkcję Naciśnij i ciągnij;

– tworzyć polilinię 3D;

– tworzyć spiralę 3D

EKP1 x x



SEKP6

Zna:

– narzędzia służące do modyfikacji brył;

umie:

– przeprowadzać operacje Boolowskie na bry-

łach – Suma, Różnica, Iloczyn;

– ścinać krawędzie bryły;

– zaokrąglać krawędzie bryły;

– tworzyć przekrój poprzeczny bryły;

– rozcinać bryłę płaszczyzną

EKP2 x x

SEKP7

Zna:

– sposoby pozyskiwania informacji o parame-

trach fizycznych brył oraz możliwości ich

wykorzystania;

umie:

– pozyskać informacje o objętości zamodelo-

wanego obiektu i obliczyć jego masę;

– pozyskać informacje o wymiarach, środku

ciężkości i momentach bezwładności zamo-

delowanego obiektu;

– zapisać uzyskane informacje do dalszej ana-

lizy

EKP2 x x

SEKP8

Zna:

– sposoby tworzenia modeli krawędziowych;

– sposoby tworzenia modeli powierzchnio-

wych;

– narzędzia służące do tworzenia obiektów

siatkowych i siatek;

umie:

– rysować modele krawędziowe obiektów;

– tworzyć siatki, powierzchnie prostokreślne,

równoległe, obrotowe, brzegowe;

– rysować obiekty siatkowe;

– tworzyć siatki w przestrzeni trójwymiarowej

EKP2 x x

SEKP9

Zna:

– możliwości tworzenia realistycznych wizu-

alizacji;

umie:

– posługiwać się i konfigurować style wizual-

ne;

– utworzyć model przestrzenny, przypisać

materiały, zdefiniować światła ewentualnie

sceny i wykonać rendering

EKP3 x x

SEKP10

Zna:

– narzędzia służące do generowania dokumen-

tacji płaskiej w przestrzeni papieru na pod-

stawie modelu 3D;

– sposoby drukowania wygenerowanej doku-

mentacji płaskiej;

umie:

– konfigurować widoki w poszczególnych

rzutniach przy pomocy narzędzia Widok bry-

ły;

EKP4 x x



– przeprowadzić automatyczne rzutowanie

wcześniej przygotowanych widoków;

– sprawnie poruszać się w wygenerowanych

przez program warstwach;

– przygotować wygenerowany układ do wy-

druku

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 Układy współrzędnych

15

SEKP2 Rzutnie w przestrzeni modelu

SEKP3 Oglądanie rysunku 3D

SEKP4 Modelowanie bryłowe – bryły podstawowe

SEKP5 Tworzenie obiektów 3D z przekrojów płaskich

SEKP6 Modyfikacje brył

SEKP7 Parametry fizyczne brył

SEKP8 Modelowanie krawędziowe i powierzchniowe

SEKP9 Wizualizacja obiektów 3D

SEKP10 Generowanie dokumentacji płaskiej na podstawie modelu 3D

SEKP1–10 Powtórzenie

Razem: 15

L

SEKP1 Tworzenie układów współrzędnych lokalnych

45

SEKP2 Konfiguracja rzutni w przestrzeni modelu

SEKP3 Oglądanie rysunku 3D

SEKP4 Tworzenie modeli za pomocą brył podstawowych

SEKP5 Tworzenie obiektów 3D z przekrojów płaskich

SEKP6 Modyfikacje brył

SEKP7 Pozyskiwanie informacji o parametrach fizycznych brył

SEKP8 Tworzenie modeli krawędziowych i powierzchniowych

SEKP9 Wizualizacja obiektów 3D – zastosowanie materiałów i oświetlenia.

Animacje

SEKP10 Generowanie dokumentacji płaskiej na podstawie modelu 3D – praca

w przestrzeni papieru

SEKP1–10 Powtórzenie materiału

Razem: 45










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 82


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Sprawdzian na komputerze, test pisemny

EKP1

Nie zna narzędzi

służących do tworze-

nia brył w przestrzeni trójwymiarowej

Zna narzędzia służące do

tworzenia brył w prze-

strzeni trójwymiarowej

oraz zasady ich modyfika-cji i oglądania

Umie swobodnie zasto-

sować w praktyce narzę-

dzia służące do tworzenia brył

Kreatywnie stosuje narzędzia do

tworzenia brył w przestrzennych

modelach mechanicznych

EKP2

Nie umie sprawdzić

parametrów fizycz-nych brył

Potrafi sprawdzić parame-

try fizyczne brył

Umie utworzyć model

3D, dowolnie zmodyfi-

kować go oraz sprawdzić

jego parametry fizyczne

Umie utworzyć model 3D, swo-

bodnie dokonać jego modyfikacji,

sprawdzić jego parametry fizyczne

a także precyzyjnie określić jego

położenie w przestrzeni trójwy-miarowej

EKP3


wizualizacji stworzo-nego modelu

Potrafi wykonać wizuali-

zację stworzonego modelu

Potrafi wykonać wizuali-

zację stworzonego mode-

lu z zastosowaniem

materiałów i oświetlenia

Potrafi wykonać wizualizację

stworzonego modelu z zastosowa-

niem materiałów i oświetlenia

a także wykonać animację modelu

EKP4

Nie umie wygenero-

wać dokumentacji

płaskiej na podstawie modelu 3D

Umie wygenerować do-

kumentację płaską na podstawie modelu 3D

Umie wygenerować

dokumentację płaską na

podstawie modelu 3D

i przygotować ją do wydruku

Umie wygenerować dokumentację

płaską na podstawie modelu 3D,

zwymiarować ją i przygotować ją do wydruku


Rodzaj Opis

Wykład Komputer dla wykładowcy, rzutnik multimedialny, tablica, oprogramowanie:

AutoCAD, Inventor, MSOffice

Laboratorium Komputer dla wykładowcy i komputery dla słuchaczy podłączone do sieci, rzut-

nik multimedialny, tablica, oprogramowanie: AutoCAD, Inventor, MSOffice

Literatura:


1. Pikoń A.: AutoCAD 2011/LT2011.


1. Jaskólski A.: AutoCAD 2012/LT2012/WS+. Kurs projektowania parametrycznego i nieparame-

trycznego 2D i 3D.






mgr inż. Waldemar Kostrzewa [email protected] ZPBiEM









Nr: 29 Przedmiot: Technologia remontów


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VI 15 2 2 30 30 4




1. Maszyny i urządzenia okrętowe

2. Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania


Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności oceny jakości elementów maszyn za pomocą oględzin, pomiarów

warsztatowych i badań nieniszczących

2. Wykształcenie umiejętności przeprowadzenia remontów maszyn okrętowych z uwzględnieniem,

nadzoru i weryfikacji poprawności przebiegu procesów montażu i demontażu elementów, ukła-

dów, zespołów z zastosowaniem różnych metod realizacji połączeń

3. Wykształcenie umiejętności oceny stopnia zużycia i zakwalifikowania elementu do naprawy lub

regeneracji oraz realizacji napraw i regeneracji wybranych elementów maszyn



EKP1 Zna i umie praktycznie zastosować metody oceny jakości elementów

maszyn

K_W02, K_W06,

K_U09, K_U12

EKP2

Zna i umie praktycznie zastosować metody realizacji połączeń

w procesie montażu / demontażu maszyny, jej podzespołów i elemen-

tów. Umie kierować i dzielić obowiązki podczas pracy w zespole.

Umie planować i bezpiecznie realizować remonty maszyn okrętowych

K_W02, K_W06,

K_W09, K_U12,

K_U13, K_U14

EKP3 Zna i umie dobrać właściwą metodę naprawy lub regeneracji oraz

umie naprawić / zregenerować element maszyny wybraną metodą.

Umie oszacować koszty i opłacalność naprawy lub regeneracji

K_W02, K_W06,

K_U10, K_U13





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Zna i umie pomierzyć odchyłki kształtu i poło-

żenia EKP1 x x

SEKP2

Zna i umie pomierzyć odchyłki jednorodności

struktury oraz zrealizować defektoskopowe

badania nieniszczące

EKP1 x x

SEKP3 Zna i umie pomierzyć odchyłki złożone EKP1 x x

SEKP4 Zna i umie zrealizować wyważanie statyczne

i dynamiczne elementów maszyn EKP1 x x

SEKP5 Umie przygotować, zaplanować i bezpiecznie

zrealizować remont maszyn okrętowych EKP2 x x

SEKP6 Umie kierować i dzielić obowiązki podczas

pracy w zespole EKP2 x x

SEKP7

Umie realizować połączenia wciskowe, śru-

bowe i kształtowe podczas montażu / demon-

tażu maszyn jej zespołów i elementów

EKP2 x x

SEKP8 Potrafi dokonać montażu podstawowych ele-mentów tłokowego silnika spalinowego

EKP2 x x

SEKP9

Potrafi dokonać posadowienia maszyny na

fundamencie i ustawienia silnika względem

odbiornika

EKP2 x x

SEKP10 Potrafi dokonać montażu połączeń spoczyn-

kowych i ruchowych EKP2 x x

SEKP11 Umie oszacować koszty i opłacalność naprawy

lub regeneracji EKP3 x x

SEKP12 Umie zrealizować naprawę przy użyciu metod

ubytkowych EKP3 x x

SEKP13 Umie zrealizować naprawę przez wstawianie

elementów EKP3 x x

SEKP14 Umie zrealizować naprawę z zastosowaniem

klejów i mas chemoutwardzalnych EKP3 x x

SEKP15 Umie zrealizować regenerację metodami spa-

walniczymi EKP3 x x

SEKP16 Umie zrealizować regenerację metodami gal-

wanicznymi EKP3 x

SEKP17 Umie zdiagnozować maszynę wirnikową EKP1 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP5 Fazy procesu technologicznego i fazy remontu

30 SEKP1 Klasyfikacja odchyłek. Odchyłki wymiarów i kształtu: profil po-

wierzchni elementu

SEKP2 Pomiary grubości ścianek i pomiary grubości warstw wierzchnich



SEKP1 Odchyłki kształtu: pomiary prostoliniowości, płaskości, współosio-

wości, prostopadłości i równoległości. Pomiary układu tłokowo-

korbowego

SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody penetracyjne i magnetycz-

no-proszkowe

SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody indukcyjne i radiologiczne

SEKP2 Odchyłki jednorodności struktury: metody ultradźwiękowe, metody

wizualne i endoskopia

SEKP3 Odchyłki złożone: pomiary szczelności

SEKP4 Analiza modalna, pomiary niewyważenia

SEKP

6,7,10

Realizacja połączeń śrubowych i montaż uszczelnień spoczynkowych.

Montaż uszczelnień ruchowych

SEKP7 Realizacja połączeń kształtowych

SEKP

4,6,7,8

Montaż wirników, kontrola jakości montażu wirników. Montaż wa-

łów wielopodporowych gładkich i wykorbionych

SEKP

6,9,10

Ustawianie wałów agregatu względem siebie. Montaż i kontrola mon-

tażu linii wałów

SEKP9 Montaż maszyny na fundamencie, ocena jakości fundamentowania

SEKP11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: honowanie, szlifowanie, docieranie

SEKP11,13 Naprawy przez wstawianie elementów: tulejowanie, kołkowanie,

szycie

SEKP11,14 Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych

SEKP11,15 Regeneracja metodami spawalniczymi i regeneracja kadłubów i wa-

łów

SEKP11,16 Regeneracja metodami galwanicznymi

SEKP17

Diagnostyka wibroakustyczna maszyn wirnikowych i tłokowych.

Nowe systemy diagnostyki technicznej: CoCos – MAN B&W, PMI

System, Doctor System

Razem: 30

L

SEKP1 Sprawdzanie prostoliniowości, płaskości i prostopadłości płaszczyzn

30

SEKP1 Sprawdzanie współosiowości, prostopadłości i równoległości osi

otworów

SEKP1 Pomiary wcisku w połączeniach wciskowych walcowych. Pomiary

kątów stożków i średnic w połączeniach wciskowych stożkowych

SEKP1 Pomiary odchyłek kształtu i chropowatości wałków (w tym czopów

wału korbowego). Pomiary bicia i wykrywanie przyczyn bicia

SEKP1 Pomiary odchyłek kształtu i chropowatości otworów (tuleje cylindro-

we, otwory łożysk panewek)

SEKP1 Pomiary odchyłek położenia (tłoka, korbowodu, wału korbowego itp.)

SEKP2 Badanie makrostruktury. Wykrywanie nieciągłości metodami pene-

tracyjnymi i magnetyczno-proszkowymi

SEKP2 Wykrywanie nieciągłości metodami ultradźwiękowymi

SEKP3 Badanie szczelności i próby szczelności. Endoskopia



SEKP

5,7,13

Realizacja połączeń wciskowych walcowych (przez wtłaczanie,

ogrzewanie, oziębianie). Realizacja połączeń wciskowych stożko-

wych. Kontrola montażu. Naprawy przez wstawianie elementów:

tulejowanie, kołkowanie, szycie

SEKP

5,6,7,10,11

Realizacja połączeń śrubowych: kontrola położenia śrub, kontrola

napięcia wstępnego, montaż połączeń wciskowych, montaż uszczel-

nień spoczynkowych

SEKP5,6,7,11 Realizacja połączeń klinowych i wpustowych

SEKP

4,5,6,7,11

Montaż wirników i kontrola montażu wirników. Montaż łożysk tocz-

nych

SEKP

5,6,8,11

Montaż wałów wielopodporowych: kontrola współosiowości otwo-

rów pod łożyska, montaż łożysk ślizgowych, pomiary luzów

SEKP

5,6,8,11

Montaż wałów wielopodporowych: sprawdzanie ułożenia wału gład-

kiego i wykorbionego (pomiar sprężynowania i opadu wału)

SEKP5,6,10,11 Montaż uszczelnień ruchowych

SEKP5,6,8,11 Montaż układów tłokowo-korbowych

SEKP5,6,

8,9,10,11

Współosiowe ustawianie wałów agregatu. Montaż maszyny na fun-

damencie

SEKP5,6,11,14 Naprawy z zastosowaniem klejów i mas chemoutwardzalnych

SEKP5,6,11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: docieranie, honowanie. Kontrola

naprawy

SEKP5,6,11,12 Naprawy metodami ubytkowymi: szlifowanie, toczenie. Kontrola

naprawy

SEKP5,6,11,15 Regeneracja metodami spawalniczymi i regeneracja kadłubów i wa-

łów

SEKP6,17 Diagnozowanie maszyn wirnikowych

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 100


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne bądź ustne po zakończeniu cyklu wykładów oraz praktyczne podczas zajęć labora-

toryjnych

EKP1

Z uwagi na nie wystarcza-

jącą wiedzę z zakresu

metod oceny jakości ele-

mentów maszyn nie potrafi

Z pewną pomocą potrafi pra-

widłowo wykorzystać posiada-

ną wiedzę na temat metod

oceny jakości elementów

Potrafi prawidłowo

wykorzystać posiadaną

wiedzę na temat metod

oceny jakości elemen-

Potrafi prawidłowo wyko-

rzystać posiadaną wiedzę

na temat metod oceny

jakości elementów maszyn



wykonać poprawnie pod-

stawowych pomiarów

mikrometrycznych i badań

nieniszczących wybranych

elementów maszyn oraz dokonywać ich oceny

maszyn i wykonać podstawo-

we pomiary mikrometryczne

i badania nieniszczące wybra-

nych elementów maszyn oraz

dokonać ich podstawowej oceny

tów maszyn i wykonać

poprawnie podstawowe

pomiary mikrometrycz-

ne i badania nieniszczą-

ce wybranych elemen-

tów maszyn oraz doko-nywać ich oceny

i biegle wykonać pomiary

mikrometryczne i badania

nieniszczące dla dowol-

nych elementów maszyn

oraz dokonywać ich wni-kliwej analizy

EKP2

Nie zna w stopniu wystar-

czającym i nie potrafi

zastosować metod realiza-

cji połączeń w procesie

montażu / demontażu

maszyny, jej podzespołów

i elementów. Nie potrafi

kierować i dokonywać

podziału obowiązków w zespole

Ma wiedzę na temat metod

realizacji połączeń w procesie

montażu / demontażu maszyny,

jej podzespołów i elementów

a ich realizacja przebiega

w stopniu zadawalającym przy

wsparciu ze strony prowadzą-

cego. Posiada umiejętność

kierowania i podziału obo-

wiązków podczas pracy

w zespole

Potrafi prawidłowo

wykonać realizację

połączeń w procesie

montażu / demontażu

maszyny, jej podzespo-

łów i elementów przy

pomocy różnych metod.

Posiada umiejętność

kierowania i podziału

obowiązków podczas

pracy w zespole oraz

planowania remontu maszyn okrętowych

Potrafi prawidłowo, samo-

dzielnie i bardzo sprawnie

wykonać realizację połą-

czeń w procesie montażu/

demontażu maszyny, jej

podzespołów i elementów

przy pomocy różnych

metod. Posiada umiejęt-

ność kierowania i podziału

obowiązków podczas

pracy w zespole oraz

planowania i bezpiecznej

realizacji remontu maszyn okrętowych

EKP3

Nie jest w stanie w sposób

prawidłowy określić pro-

blemu związanego z na-

prawą danego elementu.

Nie zna procedury i sposo-

bu postępowania podczas

naprawy lub regeneracji

wybranego elementu. Nie

jest w stanie określić czy

dany element nadaje się do

naprawy oraz nie potrafi

oszacować opłacalności i kosztów naprawy

Jest w stanie określić zakres

czynności podczas wykonywa-

nia naprawy wybranego ele-

mentu oraz prawidłowo zasto-

sować przynajmniej jedną

z wybranych przez siebie

metod naprawy. Potrafi

z pomocą instrukcji zakwalifi-

kować element do naprawy

oraz z pewnym prawdopodo-

bieństwem oszacować koszty naprawy

Potrafi prawidłowo

ocenić i zdefiniować

problem związany

z naprawą wybranego

elementu oraz uzasad-

nić wybór metody

napraw lub regeneracji.

Potrafi prawidłowo

zakwalifikować ele-

ment do naprawy lub

regeneracji, ocenić jej

opłacalność oraz prze-

prowadzić naprawę wybranego elementu

Potrafi prawidłowo ocenić

i zdefiniować problem

związany z naprawą wy-

branego elementu oraz

uzasadnić i przedstawić

argumenty przemawiające

za wybraną metodą na-

praw lub regeneracji.

Potrafi prawidłowo zakwa-

lifikować element do

naprawy lub regeneracji,

ocenić jej opłacalność oraz

przeprowadzić naprawę

wybranego elementu.

Potrafi przewidzieć skutki

niewłaściwie wykonanej naprawy.

Posiada umiejętność anali-

zowania całokształtu

kosztów i oceny optymal-

nego rozwiązania i wyboru metody naprawczej


Rodzaj Opis

Zajęcia audytoryjne


i filmów

Zajęcia Laboratoryjne

Badanie i próby szczelności Helowy przyrząd do wykrywania nieszczelności ASM 120*

firmy ALCATEL

Butla z gazem helu

Płytowy wymiennik ciepła firmy APV

Hydrostatyczny przyrząd do prób szczelności własnej

konstrukcji

Płaszczowo-rurowy okrętowy wymiennik ciepła

Zawór bezpieczeństwa okrętowego kotła parowego.

Okrętowe wymienniki ciepła typu płytowego

Prasa hydrauliczna typu LUKAS



Pomiary wcisku w połączeniach

wciskowych walcowych i stożko-

wych

Suwmiarki, mikrometry, średnicówki czujnikowe i mikrome-

tryczne

Mikroskopy

Płytki wzorcowe i wałki kontrolne

Liniał sinusowy i czujniki zegarowe

Pomiary odchyłek kształtu, położe-

nia i chropowatości elementów

maszyn

Suwmiarki, mikrometry, średnicówki czujnikowe i mikrome-

tryczne

Przyrząd do pomiaru chropowatości – Perthometer M2

Pomiary grubości warstw, grubości

ścianek i głębokości pęknięć Grubościomierz 545 H

Echometer 1074

Głowica ultradźwiękowa typu nadajnik-odbiornik 4LDS10H

(zakres 2÷50 mm) i 4LDL 10H (zakres 5÷150 mm), dokład-

ność 0,1 mm, rozdzielczość 0,1 mm

Leptoskop 2001 firmy Karl Deutsch z oprzyrządowaniem

(warstwomierz)

Leptoskop 2040

Zestaw do pomiaru głębokości pęknięć RMG 4015

Wykrywanie nieciągłości

metodami ultradźwiękowymi

i radiologicznymi

Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-22

Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-3T

Defektoskop ultradźwiękowy typ DI-4T

Defektoskop ultradźwiękowy cyfrowy USN-50*

Aparat rentgenowski LILIPUT 200

Aparat rentgenowski IRA 20

Negatoskop

Pomiary niewyważenia Wyważarka Schenck H3 N/1*

Urządzenie pomiarowe CAB 590

Falownik napięciowy

Wykrywanie nieciągłości metodami

magnetyczno-proszkowymi oraz

metodami penetracyjnymi

Defektoskop magnetyczny HD 400*

Lampa światła UV

Odczynniki do badań magnetyczno-proszkowych

Badania wizualne Multiskop 9405 M/25 (endoskop)

Realizacja połączeń wciskowych

walcowych i stożkowych (przez

wtłaczanie, ogrzewanie, oziębianie)

Nagrzewnica indukcyjna BETEX 38 ESD

Prasa hydrauliczna

Urządzenie do połączeń skurczowych przez oziębianie

Demontaż, weryfikacja i montaż

okrętowych pomp tłokowych Tłokowa okrętowa pompa zęzowa typu 10TKF

Uniwersalne narzędzia pomiarowe

Zestaw narzędzi montażowych

Współosiowe ustawienie wałów Linia wałów

Laserowy przyrząd SHAFT 200* szwedzkiej firmy FIXTUR-

LASER z wyposażeniem

Kowadełka 2 pary i 4 czujniki zegarowe

Szczelinomierz, liniał, przymiar


tłokowych sprężarek powietrza Okrętowa sprężarka powietrza rozruchowego SE-160 A

Uniwersalne narzędzia pomiarowe


Zestaw płaskich podkładek regulacyjnych

Laserowe urządzenie pomiarowe Shaft 200 firmy FIXTUR-

LASER



Awaryjna okrętowa sprężarka powietrza startowego

dwustopniowa z napędem ręcznym


czterosuwowego silnika okrętowe-

go

Makieta silnika okrętowego 6AL25/30

Praski hydrauliczne do napinania śrub: łożysk głównych

i korbowych, głowic cylindrowych, ściągowych

Zestaw uniwersalnych narzędzi pomiarowych


Przyrządy do pomiaru sprężynowania wału korbowego*:

z odczytem cyfrowym, z czujnikiem zegarowym

Montaż wirników i kontrola monta-

żu wirników Turbosprężarki

Pompy wirowe

Wyważarka Schenck H3 N/1

Urządzenie pomiarowe CAB 590

Naprawy z zastosowaniem mas

chemoutwardzalnych i klejów

przemysłowych

Masy chemoutwardzalne metaliczne, ceramiczne i elastomery

firm: Chester Molecular, Belzona i Unitor

Kleje przemysłowe anaerobowe i cyjanoakrylowe firm:

Chester Molecular i Loctitle

Tulejowanie i szycie Fragmenty korpusów maszyn

Wkładki METALOCK

Wkładki HELI-COIL

Naprawa tulei cylindrowych cztero-

suwowych silników okrętowych za

pomocą honowania

Honownica typ S*, zakres średnic naprawianych tulei

170÷410 mm

Tuleja cylindrowa

Przyrząd do pomiaru chropowatości – Perthometer M2

Naprawa gniazd zaworowych

z zastosowaniem obróbki skrawa-

niem

Tokarka przenośna typu VSL, zakres średnic naprawianych

gniazd 50÷230 mm

Stojak typu WR 3G (do 300 kg)

Głowica cylindrowa 4-suw. silnika okrętowego

Naprawa zaworów ssących i wyde-

chowych czterosuwowych silników

okrętowych szlifowaniem

Szlifierka stacjonarna typu BSP-3*, zakres średnic grzybka

zaworów: 40÷300 mm

Zawory czterosuwowych silników okrętowych

Naprawy paliwowych zaworów

wtryskowych szlifowaniem Szlifierka stacjonarna typu BSP-3

Przystawka typu BFG z wyposażeniem

Paliwowe zawory wtryskowe

Diagnostyka maszyn wirnikowych:

ocena ogólna maszyny

i diagnozowanie niewyważenia

z wykorzystaniem analizatora –

filtru śledzącego

Analizator śledzący ATR 2M

Elektrodynamiczny czujnik drgań CS 110

Fotoelektryczny czujnik refleksyjny CFR 22

Silnik elektryczny z tarczą pomiarową

Diagnostyka maszyn wirnikowych:

ocena stanu łożysk tocznych, prze-

kładni zębatej i współosiowości

wałów

Przekładnia demonstracyjna zębata DMG 1A

Przenośny dwukanałowy analizator drgań VIBOPORT 41

firmy Schenck*

Diagnostyka maszyny wirnikowej

na podstawie trajektorii środka czo-

pa wału

Stanowisko laboratoryjne maszyny wirnikowej z urządzeniem

zakłócającym i układem smarowania łożyska ślizgowego

Oscyloskop cyfrowy TDS 210

Przenośny dwukanałowy analizator drgań VIBOPORT 41

firmy Schenck



Literatura:


1. Bielawski P.: Ocena jakości elementów maszyn. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej

w Szczecinie, Szczecin 1999.

2. Bielawski P.: Promieniowanie elektromagnetyczne w badaniach nieniszczących. Materiały we-

wnętrzne programu TEMPUS S-JEP-07495-94, Szczecin 1997.

3. Bielawski P.: Diagnostyka drganiowa mechanizmów tłokowo-korbowych maszyn okrętowych. Mo-

nografia WSM, Szczecin 2002.

4. Doerffer J.: Technologia wyposażania statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1975.

5. Grudziński K., Jaroszewicz W.: Posadowienie maszyn i urządzeń na podkładkach fundamentowych

odlewanych z tworzywa EPY. Zapol, Szczecin 2005.

6. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych. WNT, Warszawa 1996.

7. Jezierski J.: Technologia tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1999.

8. Kowalski A., Zaczek Z.: Technologia remontu siłowni okrętowych. Wydawnictwo Morskie.

Gdańsk 1973.

9. Lewińska-Romińska A.: Badania nieniszczące. Podstawy defektoskopii. WNT, Warszawa 2001.

10. Piaseczny L.: Technologia naprawy okrętowych silników spalinowych. Wydawnictwo Morskie,

Gdańsk 1992.

11. Raunmiagi Z.: Naprawy wybranych okrętowych elementów maszyn za pomocą obróbki ubytkowej.

Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej, Szczecin 2010.

12. Żółtowski B.: Podstawy diagnostyki maszyn. Wyd. ATR, Bydgoszcz 1996.


1. Arendarski J. i inni: Sprawdzanie przyrządów do pomiarów długości i kąta. Politechnika War-

szawska, Warszawa 2009.

2. Brodowicz W.: Technologia silników spalinowych. WSiP, Warszawa 1984.

3. Jezierski J.: Analiza tolerancji i niedokładności pomiarów w budowie maszyn. WNT, Warszawa

1994.

4. Chris Marine – materiały informacyjne.

5. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika MAN B&W 6S90MC-C.

6. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika MAN B&W S28L.

7. Dokumentacja techniczno-ruchowa silnika DU-SULZER 7RTA84T.

8. Diesel Marine International – katalogi napraw i regeneracji.

9. Gourd L.: Podstawy technologii spawalniczych. WNT, Warszawa 1995.

10. Hikima T.: The best seamanship – A guide to engine skills. IMMAJ, Japan 2005.

11. Jezierski G.: Radiografia przemysłowa. WNT. Warszawa 1993.

12. Jędrzejowski J.: Obliczanie tłokowych silników spalinowych. WNT, Warszawa 1988.

13. Kemel Air Seal – materiały instruktażowe.

14. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ, War-

szawa 2004.

15. Krukowski A., Tutaj J.: Połączenia odkształceniowe. PWN, Warszawa 1987.

16. Lipnicki M., Szulwach Z.: Podstawy badań ultradźwiękowych. Koli Sp. z o.o. w Gdańsku,

Gdańsk 1995.

17. Łukomski: Technologia spalinowych silników kolejowych i okrętowych. WKiŁ, Warszawa 1972.

18. Materiały reklamowe i informacyjne firm – Unitor, Belzona, Devcon, Loctitle i Chester Molecu-

lar.

19. MAN B&W: The Intelligent Engine. Development Status and Prospects. Cylinder pressure me-

asuring system. Copenhagen 11.2000.

20. MAPEX PR – Monitoring and Maintenance Performance Enhancement with Expert Knowledge –

Piston-running Reliability. New Sulzer Diesel catalogue.

21. Nagrzewnice indukcyjne firmy – materiały informacyjne.

22. NK-100 – Diesel Engine Condition Monitoring System. Maritime Instrumentation – Autronica,

Oct 1997.

23. Nowikow M.P.: Podstawy Technologii Montażu Maszyn i Mechanizmów. WNT, Warszawa 1972.



24. Piotrowski I.: Okrętowe silniki spalinowe. Zasady budowy i działania. Wydawnictwo Morskie,

Gdańsk 1983.

25. Praca zbiorowa: Poradnik Metrologa warsztatowego. WNT, Warszawa 1994.

26. Sadowski A.: Metrologia długości i kąta. WNT, Warszawa 1988.

27. Śliwiński A.: Ultradźwięki i ich zastosowania. WNT, Warszawa 1993.

28. Wajand J., Wajand T.: Tłokowe silniki spalinowe średnio i szybkoobrotowe. WNT, Warszawa

2000.




dr inż. Jan Drzewieniecki, st.of. mech. okr. [email protected] KDiRM


dr hab inż. Andrzej Adamkiewicz [email protected] KDiRM

prof. dr hab inż. Piotr Bielawski [email protected] KDiRM

dr hab. inż. Artur Bejger [email protected] KDiRM

dr inż. Zygmunt Raunmiagi, st.of. mech. okr. [email protected] KDiRM








Nr: 30 Przedmiot: Termodynamika techniczna


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 1 1 15 15 15 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawową wiedzą nt. procesów termodynamicz-

nych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania

2. Wykształcenie umiejętności rozwiązywania problemów związanych z określaniem podstawowych

wielkości fizycznych przy rozwiązywaniu zagadnień termodynamicznych, klimatycznych, wy-

miany ciepła, obiegów urządzeń energetycznych i procesów spalania

3. Wykształcenie umiejętności pracy w zespole podczas wykonywania pomiarów wielkości termo-

dynamicznych i ich opracowywania

4. Wykształcenie umiejętności posługiwania się podstawowymi urządzeniami laboratoryjnymi

i technicznymi do pomiaru wielkości termodynamicznych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

We właściwy sposób rozpoznaje i stosuje podstawowe prawa i zasady

procesów termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów

urządzeń energetycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W06, K_U01,

K_U04

EKP2

Umie obliczać podstawowe parametry termodynamiczne w procesach

termodynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń

energetycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W06, K_U01,

K_U04, K_U06

EKP3

Umie dobrać urządzenia i przyrządy laboratoryjne i pomiarowe do pomia-

ru podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termodyna-

micznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energetycz-

nych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W06, K_U01,

K_U04, K_U06

EKP4

Umie jasno i poglądowo przedstawić zmierzone i opracowane wyniki po-

miarów podstawowych wielkości termodynamicznych w procesach termo-

dynamicznych, klimatycznych, wymiany ciepła, obiegów urządzeń energe-

tycznych i procesów spalania

K_W01, K_W02,

K_W06, K_U01,

K_U04, K_U06





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna podstawowe pojęcia z termodynamiki.

Umie przeliczać podstawowe wielkości fizycz-

ne (ciśnienie, temperaturę, masę, energię, cie-

pło, pracę) z jednostek układu SI na pochodne

i odwrotnie. Umie sprawdzać termometry tech-

niczne i wykonywać charakterystyki termome-

trów oporowych. Umie sprawdzać manometry

techniczne

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP2

Zna modele układów termodynamicznych oraz

jego parametry oraz umie charakteryzować

i zamodelować układ termodynamiczny oraz

jego parametry. Zna rodzaje energii układu

termodynamicznego i umie scharakteryzować

energie układu termodynamicznego

EKP

1,2,

3,4

x x x

SEKP3

Umie zastosować I zasadę termodynamiki oraz

pojęcia związane z pracą bezwzględną, uży-

teczną i techniczną. Umie stosować w zagad-

nieniach termodynamicznych równania pierw-

szej zasady termodynamiki

EKP

1,2 x x

SEKP4

Zna i umie scharakteryzować gaz doskonały,

półdoskonały, rzeczywisty, zna prawa gazów

doskonałych (Boyle’a-Mariotte’a, Gay-Lusaca,

Charlesa) i równanie stanu gazu (Clapeyrona)

i umie je zastosować

EKP

1,2 x x

SEKP5

Zna i umie określać i opisywać przemiany ter-

modynamiczne gazów (izochoryczną, izoter-

miczną, izobaryczną, adiabatyczną, politropo-

wą oraz stosować równania Poissona

EKP

1,2 x x

SEKP6

Zna i umie zastosować II zasadę termodynami-

ki, szczególnie do obiegów termodynamicz-

nych i obiegów porównawczych tłokowych

silników spalinowych (Otto, Diesla, Sabathe’a)

oraz sprężarek jedno- i wielostopniowych.

Umie wykonać pomiar mocy na podstawie

wykresu indykatorowego

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP7

Zna podstawowe zagadnienia teorii termody-

namiki pary (wytwarzanie pary, para mokra

i przegrzana, parametry pary) oraz ich zasto-

sowanie w rozwiązywaniu praktycznych za-

gadnień termodynamiki pary (umie posługiwać

się wykresami p–v oraz i–p dla wody; wykre-

sami entropowymi pary T–s oraz i–s oraz wy-

konywać obliczenia podstawowych parame-

trów pary)

EKP

1,2 x x

SEKP8

Zna obiegi teoretyczne siłowni parowych (Car-

nota, Clausiusa-Rankine’a) z uwzględnieniem

sposobów zwiększania sprawności siłowni

parowych i umie obliczać ich podstawowe

parametry

EKP

1,2 x x



SEKP9 Zna i umie scharakteryzować obiegi chłodnicze EKP1 x

SEKP10

Zna podstawy teorii gazów wilgotnych i ich

podstawowe parametry i umie obliczać entalpię

powietrza wilgotnego oraz posługiwać się wy-

kresem i1+x–x powietrza wilgotnego. Umie

określić podstawowe parametry pary wodnej

i wyznaczyć podstawowe parametry powietrza

wilgotnego

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP11

Zna podstawy teorii wymiany ciepła przez

przewodzenie, przejmowanie, przenikanie oraz

podstawowe informacje nt. współprądowych

i przeciwprądowych wymienników ciepła.

Umie scharakteryzować i obliczać parametry

dla wymiany ciepła przez przewodzenie,

przejmowanie, przenikanie oraz obliczać pod-

stawowe parametry współprądowych i prze-

ciwprądowych wymienników ciepła. Umie

wyznaczyć współczynnik przewodzenia ciepła

EKP

1,2,3,4 x x x

SEKP12

Zna podstawowe informacje o produktach ro-

popochodnych w siłowniach okrętowych

i teoretycznych podstawach procesów spalania.

Umie pisać równania stechiometryczne, okre-

ślać skład spalin, posługiwać się wykresami

charakteryzującymi proces spalania. Umie

wyznaczyć wartość opałową paliw ciekłych

oraz wykonać analizę spalin

EKP

1,2,3,4 x x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

Ć

SEKP1,2

Podstawowe pojęcia z termodynamiki. Wielkości fizyczne, jednostki,

Ciśnienie, temperatura, masa, energia, ciepło, praca. Układ termodyna-miczny, parametry, równowaga termodynamiczna

30

SEKP4,2

Energia układu. Prawa gazów doskonałych. Gaz doskonały, gaz półdosko-

nały, gaz rzeczywisty. Prawo Boyle’a-Mariotte’a, prawo Gay-Lusaca,

prawo Charlesa. Równanie stanu gazu (Clapeyrona)

SEKP1,2 Ciepło właściwe. Entalpia. Mieszaniny gazów. Entropia

SEKP3 I zasada termodynamiki. Praca bezwzględna, użyteczna i techniczna.

Sformułowanie i równania pierwszej zasady termodynamiki

SEKP5 Przemiany termodynamiczne gazów. Przemiana izochoryczna, izoter-

miczna, izobaryczna, adiabatyczna, politropowa. Równania Poissona

SEKP6 II zasada termodynamiki. Sformułowania II zasady termodynamiki. Obie-

gi termodynamiczne. Obieg Carnota

SEKP6 Obiegi porównawcze tłokowych silników spalinowych. Obieg Otto, Die-

sla, Sabathe’a. Wykresy pracy sprężarek jedno- i wielostopniowych

SEKP7 Termodynamika pary. Wytwarzanie pary, para mokra i przegrzana, para-

metry pary

SEKP7 Wykres p–v oraz i–p dla wody. Wykresy entropowe pary: wykres T–s oraz

i–s. Dławienie pary



SEKP8,9

Obiegi teoretyczne siłowni parowych. Obieg Carnota siłowni parowej,

obieg Clausiusa-Rankine’a. Sposoby zwiększania sprawności siłowni pa-

rowych. Obiegi chłodnicze

SEKP10

Gazy wilgotne. Parametry powietrza wilgotnego. Entalpia powietrza wil-

gotnego. Wykres i1+x–x powietrza wilgotnego. Przemiany izobaryczne

powietrza wilgotnego

SEKP11 Wymiana ciepła. Charakterystyka rodzajów wymiany ciepła: przewodze-

nie, przejmowanie, przenikanie

SEKP11 Wymienniki ciepła. Rodzaje wymienników ciepła. Charakterystyka

współprądowych i przeciwprądowych wymienników ciepła

SEKP12 Podstawowe informacje o produktach ropopochodnych w siłowniach okrę-

towych. Teoretyczne podstawy procesów spalania. Rodzaje spalania

SEKP12 Skład spalin. Analiza spalin. Analizatory spalin. Wykresy charakteryzują-

ce proces spalania

Razem: 30

L

SEKP1,2 Podstawy miernictwa parametrów w procesach termodynamicznych

15

SEKP1 Sprawdzanie termometrów technicznych; charakterystyka termometrów

oporowych.

SEKP1 Sprawdzanie manometrów technicznych.

SEKP6 Pomiar mocy na podstawie wykresu indykatorowego

SEKP11 Wyznaczanie współczynnika przewodzenia ciepła.

SEKP12 Wyznaczanie wartości opałowej paliw ciekłych.

SEKP10 Określanie podstawowych parametrów pary wodnej i powietrza wilgotne-

go.

SEKP12 Techniczna analiza spalin.

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 81


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne

EKP1


sposób w podstawowym

zakresie rozpoznawać

i stosować praw termody-

namiki do rozwiązywania

zagadnień. Nie potrafi

zastosować właściwych

Potrafi we właściwy spo-

sób w podstawowym za-

kresie rozpoznawać i sto-

sować prawa termodyna-

miki do rozwiązywania

zagadnień. Nie zawsze

stosuje właściwe zależno-


sób w znacznej części

rozpoznawać i stosować

prawa termodynamiki do

rozwiązywania zagadnień.

Po zastosowaniu właści-

wych zależności uzyskuje


sób w pełni rozpoznawać

i stosować prawa termody-

namiki do rozwiązywania

zagadnień. Po zastosowa-

niu właściwych zależności

uzyskuje prawidłowe



zależności do obliczeń

parametrów termodyna-

micznych. Charakteryzuje

się brakiem wiedzy uży-

wanych i stosowanych


wielkości termodynamicz-

ne

ści i nie zawsze uzyskuje

prawidłowe wyniki obli-

czeń parametrów termody-

namicznych. Charakteryzu-

je się minimalną wiedzą



wielkości termody-namiczne

nie zawsze prawidłowe


trów termodynamicznych.

Charakteryzuje się nie

zawsze pełną wiedzą uży-

wanych i stosowanych


wielkości termodynamicz-ne



Charakteryzuje się pełną

wiedzą używanych i sto-

sowanych jednostek opisu-

jących wielkości termody-namiczne

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest wykonanie

sprawozdania z zajęć laboratoryjnych

EKP2


sposób stosować właści-

wych zależności do obli-

czeń parametrów termody-

namicznych. Charaktery-

zuje się brakiem wiedzy




ne. Nie potrafi we właści-

wy sposób wykonywać

prostych przekształceń



ne. Nie potrafi wykonać

złożonych obliczeń wiel-

kości termodynamicznych

Potrafi tylko w minimal-

nym stopniu stosować

właściwe zależności w celu

uzyskania prawidłowych

wyników obliczeń parame-


Charakteryzuje się mini-

malną, podstawową wiedzą




ne. Potrafi we właściwy

sposób wykonywać tylko

najprostsze przekształcenia



ne. Z błędami dokonuje

złożone obliczenia wielko-ści termodynamicznych


sób w pełni stosować

właściwe zależności uzy-

skując nie zawsze prawi-

dłowe wyniki obliczeń

parametrów termodyna-

micznych. Charakteryzuje

się nie zawsze pełną wie-

dzą używanych i stosowa-

nych jednostek opisujących


ne. Potrafi z drobnymi

błędami wykonywać zło-

żone przekształcenia jed-

nostek opisujących wielko-

ści termodynamiczne.

W obliczeniach złożonych


nych popełnia drobne błędy


sób w pełni stosować

właściwe zależności uzy-

skując prawidłowe wyniki

obliczeń parametrów ter-

modynamicznych. Charak-

teryzuje się pełną wiedzą




ne. Potrafi we właściwy

sposób wykonywać złożo-

ne przekształcenia jedno-

stek opisujących wielkości

termodynamiczne.

W bezbłędny sposób doko-

nuje złożone obliczenia

wielkości termodynamicz-nych

EKP3

Nie potrafi samodzielnie

dobrać przyrządów do

wykonywanych pomiarów

wartości termodynamicz-

nych. Nie potrafi, nawet

z pomocą prowadzącego

zajęcia, dokonać pomiarów


nych uwzględniając klasę

przyrządów pomiarowych

i ich dokładność. Nie

posiada żadnej wiedzy nt.

działania przyrządów

pomiarowych używanych

w czasie pomiarów para-

metrów termodynamicz-nych

Nie zawsze potrafi samo-

dzielnie dobrać przyrządy

do wykonywanych pomia-

rów wartości termodyna-

micznych. Z pomocą pro-

wadzącego potrafi dokonać

pomiarów wielkości ter-

modynamicznych

uwzględniając klasę przy-

rządów pomiarowych i ich

dokładność. Posiada mini-

malną wiedzę nt. działania


używanych w czasie po-

miarów parametrów ter-modynamicznych

W większości wypadków

potrafi samodzielnie do-

brać przyrządy do wyko-

nywanych pomiarów war-

tości termodynamicznych.

Z niewielką pomocą pro-

wadzącego potrafi dokonać

pomiarów wielkości ter-

modynamicznych

uwzględniając klasę przy-

rządów pomiarowych i ich

dokładność. Posiada

znaczną, ale nie pełną,

wiedzę nt. działania przy-

rządów pomiarowych



Potrafi samodzielnie do-

brać przyrządy do wyko-

nywanych pomiarów war-

tości termodynamicznych.

Potrafi dokonać pomiarów


nych uwzględniając klasę


i ich dokładność. Posiada

pełną wiedzę nt. działania




EKP4

Nie potrafi przedstawić

w sposób opisowy i gra-

ficzny wyników uzyska-

nych (zmierzonych) warto-

ści termodynamicznych.

Nie potrafi przedstawić

dyskusji nt. możliwych do

wystąpienia błędów po-

miaru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny

W minimalnym stopniu

potrafi przedstawić


ficzny wyniki uzyskanych

(zmierzonych) wartości

termodynamicznych.

W minimalnym, przy

użyciu tylko najprostszych

metod, potrafi przedstawić

dyskusję nt. możliwych do

wystąpienia błędów pomia-

ru zarówno w sposób rachunkowy jak i graficzny

Z niewielkimi błędami

potrafi przedstawić


ficzny wyniki uzyskanych

(zmierzonych) wartości

termodynamicznych. Pre-

zentując dyskusję nt. moż-

liwych do wystąpienia

błędów pomiaru zarówno

w sposób rachunkowy jak

i graficzny popełnia drobne

błędy

W pełni zrozumiały i czy-

telny sposób potrafi przed-

stawić w sposób opisowy

i graficzny wyniki uzyska-

nych (zmierzonych) warto-

ści termodynamicznych.

We właściwy i bezbłędny

sposób potrafi przedstawić

dyskusję nt. możliwych do

wystąpienia błędów pomia-

ru zarówno w sposób

rachunkowy jak i graficzny




Rodzaj Opis


Stanowiska laboratoryjne Zespół stanowisk laboratoryjnych do przeprowadzania ćwiczeń laborato-

ryjnych

Literatura:


1. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Wyd. PG, Gdańsk 1990.

2. Szargut J.: Termodynamika. PWN, Warszawa 2000.

3. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna. WNT, Warszawa 1980.

4. Gąsiorowski J., Radwański E., Zagórski J., Zgorzelski M.: Zbiór zadań z teorii maszyn cieplnych.

WNT, Warszawa 1978.

5. Szargut J., Guzik A., Górniak H.: Programowany zbiór zadań z termodynamiki technicznej. PWN,

Warszawa 1979.







prof. dr hab. inż. Oleh Klyus [email protected] IESO

dr inż. Jan Monieta [email protected] IESO








Nr: 31 Przedmiot: Elektrotechnika okrętowa*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 3 2 45 30 2




1. Fizyka


3. Automatyka i robotyka


Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności

związanych z użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom operacyjny

STCW) i nadzoru nad użytkowaniem okrętowych systemów elektroenergetycznych (poziom

zarządzania STCW)



EKP1 Umie wyjaśnić działanie poszczególnych elementów

okrętowego systemu elektroenergetycznego

K_W03, K_W04, K_W05, K_U01,

K_U09, K_U11, K_U12

EKP2 Umie obsługiwać okrętowe systemy elektroenergetyczne

w różnych stanach pracy

K_W06, K_W07, K_U05, K_U05,

K_U06, K_U07, K_U09, K_U10,

K_U11, K_U12

EKP3 Zna metody i systemy ochrony ludzi przed porażeniem

prądem elektrycznym K_U08, K_U09, K_U13, K_U14

EKP4 Zna właściwości okrętowych odbiorników energii elek-

trycznej i zasady ich zabezpieczeń

K_W06, K_W07, K_U05, K_U06,

K_U07, K_U09

EKP5 Rozumie zasady pracy okrętowych instalacji ppoż.

i łączności K_W04, K_U09, K_U20



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi opisać sposoby wytwarzania energii

elektrycznej na statku EKP1 x



SEKP2 Zna i rozumie budowę systemów rozdziału

energii elektrycznej na statku EKP2 x

SEKP3

Zna zasadę działania i budowę okrętowych sys-

temów oświetleniowych, łączności i przeciwpo-

żarowych oraz systemy zabezpieczeń odbiorni-

ków energii elektrycznej

EKP4 x

SEKP4

Zna i rozumie budowę okrętowych elektrycz-

nych napędów głównych wykorzystujących

maszyny prądu stałego i zmiennego

EKP5 x

SEKP5

Zna i rozumie metody i systemy okrętowych

systemów ochrony ludzi przed porażeniem elek-

trycznym

EKP3 x

SEKP6

Potrafi obsługiwać okrętowe urządzenia elek-

troenergetyczne takie jak: transformatory, prąd-

nice synchroniczne, agregaty awaryjne, akumu-

latory

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1

1. Wytwarzanie energii elektrycznej na statku a) Generatory synchroniczne, diesel generatory, turbogeneratory, pa-

rametry i charakterystyki, układy wzbudzenia (ogólny podział).

b) Układy wzbudzenia okrętowych generatorów synchronicznych,

układy wzbudzenia maszyn szczotkowych (kompaundancyjne i

bocznikowe), struktury układów regulacji, własności zwarciowe,

układy wzbudzenia maszyn bezszczotkowych. Odwzbudzanie

prądnic

c) Okrętowe prądnice wałowe z maszynami synchronicznymi, zabez-

pieczenia, zasady regulacji mocy czynnej i bierniej. Praca asyn-

chroniczna prądnic

d) Praca równoległa generatorów synchronicznych, zasady i aparatura

synchronizacji, sterowanie obciążeniem mocą czynną i bierną, sta-

bilność pracy równoległej

e) Awaryjne źródła zasilania, akumulatory oraz ich zabezpieczenia

i ich eksploatacja. Agregaty awaryjne i tablice zasilania awaryjne-

go 45

SEKP2

2. Rozdział energii elektrycznej na statku a) Rola i zawartość przepisów towarzystw klasyfikacyjnych w budo-

wie okrętowego systemu energoelektrycznego, przepisy PRS. Sys-

temy rozdziału energii elektrycznej na okręcie, wymagania zasila-

nia niektórych odbiorników, na pięcia znamionowe, sieci prądu sta-

łego i przemiennego. Znaczenie symboli i oznaczenia na schema-

tach elektrycznych

b) Bilans elektroenergetyczny statku, wyznaczenie mocy zainstalo-

wanej elektrowni i rodzaju źródeł energii, podział mocy zainstalo-

wanej na jednostki.

c) Aparatura komutacyjna w energetyce okrętowej, wyłączniki zwar-

ciowe, bezpieczniki topikowe, styczniki, przekaźniki, przekaźniki

elektroenergetyczne, wymagania, parametry techniczne i charakte-

rystyki aparatów.



d) Przyczyny i skutki zwarć w sieciach elektroenergetycznych. Zasa-

dy zabezpieczeń zwarciowych, przeciążeniowych i napięciowych

w sieci, zabezpieczenia w elektrowni i w sieci, zabezpieczenia sil-

ników. Zabezpieczenie różnicowe i mocy zwrotnej prądnicy syn-

chronicznej. Kryteria doboru zabezpieczeń pod kątem selektywno-

ści zadziałania

SEKP3

3. Elektryczne instalacje okrętowe a) Okrętowe urządzenia oświetleniowe, lampy żarowe, lampy jonowe

i ich wyposażenie, oświetlenie awaryjne, zasilanie oświetlenia (na-

pięcia, tory zasilania), oświetlenie nawigacyjne. Metody doboru

kabli i przewodów okrętowych pod kątem obciążalności prądowej

i napięciowej oraz ze względu na spadki napięć. Sposoby prawi-

dłowego ułożenia kabli okrętowych.

b) Instalacje łączności na statku, telefony, rozgłośnie.

c) Okrętowe instalacje ppoż., czujniki i ich działanie, instalacje ga-

szenia, sygnalizacje i sterowanie alarmami.

d) Układy elektryczne okrętowych urządzeń przeładunkowych,

wciągarek, pomp, sprężarek, wentylatorów i wirówek.

e) Układy elektryczne napędów maszyn sterowych i sterów

strumieniowych.

f) Elektryczne ogrzewanie na jednostkach morskich.

g) Kompatybilność elektromagnetyczna w sieci okrętowej

h) Wartości odporności na prąd zwarciowy urządzeń i aparatów elek-

trycznych

SEKP4

4. Elektryczny napęd śruby okrętowej a) Charakterystyki i wymagania elektrycznego napędu głównego,

pierwotne źródła energii, zastosowania elektrycznego napędu

głównego, podstawowe ustroje napędu.

b) Napędy z silnikiem prądu stałego, regulacja prędkości, nawrót,

zwrot mocy.

c) Napędy z silnikiem prądu przemiennego, rodzaje zasilania i stero-

wania, przekształtniki i falowniki dużej mocy

SEKP5

5. Zasady ochrony od porażeń w sieci okrętowej Wrażliwość człowieka na prąd elektryczny, prądy i napięcia bezpiecz-

ne, sieci izolowane i uziemione, systemy kontroli stanu upływności

sieci, zasady uziemiania

Razem: 45

L SEKP6

6. Ustalanie grupy połączeń transformatorów trójfazowych;

7. Zdejmowanie charakterystyk prądnicy synchronicznej trójfazowej

przy pracy indywidualnej na obciążenie typu R oraz RL dla różnych

cos;

8. Współpraca równoległa prądnic synchronicznych;

9. Metody synchronizacji generatorów synchronicznych;

10. Rozdział mocy między współpracujące generatory synchroniczne;

11. Badanie właściwości przekaźnika termobimetalicznego;

12. Zabezpieczenia prądnic synchronicznych;

13. Zabezpieczenia silników prądu zmiennego;

14. Rola styczników i przekaźników w układach zasilania i sterowania;

15. Łączenie prostych układów sterowania z zastosowaniem przekaźni-

ków czasowych oraz blokad elektrycznych;

16. Ochrona przeciwporażeniowa w sieciach elektrycznych różnego typu;

17. Wykorzystanie komputerowych programów do rejestracji rzeczywi-

stych parametrów pracy układów elektrycznych na przykładzie pro-

gramu DasyLab;

30



18. Softstart silnika asynchronicznego;

19. Zmiany napięcia i prądu w prostownikach sterowanych oraz w falow-

nikach

20. Badanie źródeł oświetlenia awaryjnego

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 75



Łącznie 90


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne lub ustne

EKP1

Nie potrafi opisać

podstawowych metod

wytwarzania energii

elektrycznej na statku.

Nie umie wyjaśnić

działania poszczegól-

nych elementów okrę-

towego systemu elek-troenergetycznego

Potrafi opisać podsta-

wowe metody wytwa-

rzania energii elek-

trycznej na statku.

Potrafi wyjaśnić dzia-

łanie podstawowych

elementów okrętowego

systemu elektroenerge-tycznego

Potrafi opisać i szczegółowo

wyjaśnić metody wytwarza-

nia energii elektrycznej na

statku. Potrafi wyjaśnić

działanie wszystkich elemen-

tów okrętowego systemu

elektroenergetycznego. Zna

metody służące do diagno-

styki systemów elektroener-getycznych

Ma rozbudowaną wiedzę na

temat metod wytwarzania ener-

gii elektrycznej na statku. Potra-

fi szczegółowo wyjaśnić działa-

nie wszystkich elementów

okrętowego systemu elektro-

energetycznego. Zna metody

służące do diagnostyki okręto-

wych systemów elektroenerge-

tycznych. Biegle posługuje się

schematami systemów elektro-energetycznych

EKP2

Nie posiada umiejętno-

ści obsługi okrętowych

systemów elektroener-

getycznych w różnych

stanach pracy

Posiada podstawową

wiedzę na temat obsłu-

gi okrętowych syste-

mów elektroenerge-

tycznych w różnych stanach pracy

Posiada rozbudowaną wiedzę

na temat obsługi okrętowych

systemów elektroenergetycz-

nych w różnych stanach

pracy. Potrafi dokładnie

wyjaśnić zjawiska zachodzą-

ce w różnych stanach pracy

układu elektroenergetyczne-

go statku

Posiada rozbudowaną wiedzę na

temat obsługi okrętowych sys-

temów elektroenergetycznych

w różnych stanach pracy. Potra-

fi dokładnie wyjaśnić zjawiska

zachodzące w różnych stanach

pracy układu elektroenerge-

tycznego statku. Potrafi zapro-

ponować rozwiązania alterna-

tywne w przypadku niespraw-

ności elementów układu. Ma

szczegółową wiedzę na temat

budowy układów stosowanych w praktyce

EKP3

Nie zna metod i syste-

mów ochrony ludzi

przed porażeniem prą-dem elektrycznym

Zna metody i systemy

ochrony ludzi przed

porażeniem prądem

elektrycznym. Potrafi

wyjaśnić działanie

podstawowych elemen-

tów systemu ochrony

ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym

Zna metody i systemy ochro-

ny ludzi przed porażeniem

prądem elektrycznym. Potrafi

dokładnie wyjaśnić działanie

wszystkich elementów sys-

temu ochrony ludzi przed

porażeniem prądem elek-trycznym

Zna metody i systemy ochrony

ludzi przed porażeniem prądem

elektrycznym. Potrafi dokładnie

wyjaśnić działanie wszystkich

elementów systemu ochrony

ludzi przed porażeniem prądem

elektrycznym. Potrafi dokładnie

wyjaśnić zjawiska zachodzące

podczas porażenia prądem



elektrycznym. Ma szczegółową

i rozbudowaną wiedzę na temat

metod i systemów ochrony

ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym

EKP4

Nie zna właściwości

okrętowych odbiorni-

ków energii elektrycz-

nej i zasad ich zabez-

pieczeń

Zna właściwości okrę-

towych odbiorników

energii elektrycznej

i zasady ich zabezpie-

czeń

Zna właściwości okrętowych

odbiorników energii elek-

trycznej i zasady ich zabez-

pieczeń. Potrafi opisać

i szczegółowo wyjaśnić

właściwości okrętowych

odbiorników energii elek-

trycznej i zasady ich zabez-

pieczeń. Zna metody służące

do diagnostyki zabezpieczeń

okrętowych odbiorników


Zna właściwości okrętowych

odbiorników energii elektrycz-

nej i zasady ich zabezpieczeń.

Potrafi opisać i szczegółowo

wyjaśnić właściwości okręto-

wych odbiorników energii

elektrycznej i zasady ich zabez-

pieczeń. Zna metody służące do

diagnostyki zabezpieczeń okrę-

towych odbiorników energii

elektrycznej. Potrafi dokładnie

wyjaśnić zjawiska zachodzące

podczas przeciążenia i zwarcia.

Ma szczegółową i rozbudowaną

wiedzę na temat właściwości

okrętowych odbiorników ener-

gii elektrycznej i zasad ich

zabezpieczeń

EKP5

Nie rozumie zasad

pracy okrętowych

instalacji ppoż.

i łączności

Rozumie zasady pracy

okrętowych instalacji

ppoż. i łączności

Rozumie zasady pracy okrę-

towych instalacji ppoż.

i łączności. Potrafi opisać

i szczegółowo wyjaśnić za-

sady pracy okrętowych insta-

lacji ppoż. i łączności. Potrafi

wyjaśnić działanie wszyst-

kich elementów okrętowych

instalacji ppoż. i łączności.

Zna metody służące do dia-

gnostyki okrętowych instala-

cji ppoż. i łączności

Rozumie zasady pracy okręto-

wych instalacji ppoż. i łączno-

ści. Potrafi opisać i szczegóło-

wo wyjaśnić zasady pracy

okrętowych instalacji ppoż.

i łączności. Potrafi wyjaśnić

działanie wszystkich elementów

okrętowych instalacji ppoż.

i łączności. Zna metody służące

do diagnostyki okrętowych

instalacji ppoż. i łączności. Ma

rozbudowaną wiedzę na temat

zasad pracy okrętowych instala-

cji ppoż. i łączności


Rodzaj Opis



Sprzęt laboratoryjny

Stanowiska badawcze elementów energoelektronicznych, rzeczywiste ukła-

dy badawcze układów energoelektronicznych. Mierniki analogowe i cyfro-

we, oscyloskopy oraz stanowiska pomiarów i wizualizacji komputerowych

Literatura:


1. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. WM, Gdańsk 1971.

2. Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa tom 1. WM, Gdańsk 1991.

3. Wyszkowski J., Wyszkowski S.: Elektrotechnika okrętowa. Napędy elektryczne. Wydawnictwo

Fundacji Rozwoju Akademii Morskiej w Gdyni, Gdynia 2002.

4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Szczecin 1991.

5. Zatorski W., Figwer J.: Układy wzbudzenia okrętowych prądnic synchronicznych. Wydawnictwo

Morskie, Gdańsk 1978.

6. Wyszkowski S.: Energoelektronika na statkach. Wyd. Morskie, Gdańsk 1981.

7. Sołdek J.: Automatyzacja statków. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1985.

8. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Wydawnictwo Gryf,

Gdańsk 2004.



9. Białek R.: Elektroenergetyka okrętowa. Gdynia 1997.

10. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce. WNT, Warszawa 1999.

11. Jabłoński W.: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego

i wysokiego napięcia. WNT, Warszawa 2005.


1. Białek R., Gnat K.: Elektrotechnika dla studentow Wydziału Nawigacyjnego. WSM, Szczecin

2000.

2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998.

3. Lipski T. [red.]: Elektryczne aparaty okrętowe. wyd. WSM, Gdynia 1971.

4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996.

5. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II, Szczecin 1990.

6. PN-IEC 60092-101:2001. Instalacje elektryczne na statkach. Część 101: Definicje i wymagania

ogólne.

7. Przepisy Klasyfikacji i Budowy Statków Morskich. Część VIII: Instalacje Elektryczne i Systemy

Sterowania. Polski Rejestr Statków, Gdańsk 2007.




mgr inż. Ryszard Żełudziewicz [email protected] IEiAO










Nr: 32 Przedmiot: Automatyka okrętowa*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III Semestry: V–VI

Status


Grupa



w semestrze



V 15 3 1 45 15 4

VI 15 2 30 2




1. Ma elementarną wiedzę z podstaw automatyki, techniki cyfrowej

2. Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokumentacji

3. Potrafi obsługiwać komputery i sieci komputerowe

Cele przedmiotu:

1. Poznanie struktur systemów i urządzeń automatyki siłowni okrętowej

2. Obsługiwanie systemów automatyki występujących w siłowni okrętowej

3. Poprawne diagnozowanie awarii układów automatyki i rozwiązywanie sytuacji awaryjnych



EKP1 Potrafi opisywać istotne struktury układów automatyki występują-

cych w siłowni okrętowej K_W03, K_U09

EKP2 Potrafi nadzorować i obsługiwać zautomatyzowaną siłownię okręto-

wą K_U15, K_U17, K_U18

EKP3 Potrafi oceniać i dobierać istotne parametry sterowania podsystema-

mi zautomatyzowanej siłowni K_U06, K_U17, K_U18

EKP4 Potrafi rozpoznawać i odpowiednio reagować na stany zagrożenia

w systemach automatyki K_U11, K_U15

EKP5 Potrafi wyszukiwać informacje w celu utrzymania sprawności tech-

nicznej urządzeń siłownianych K_U01, K_U17, K_U21

EKP6 Potrafi posługiwać się dokumentacją techniczną K_U01, K_U05

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach V i VI:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Objaśnia strukturę układu zdalnego sterowa-

nia zespołem napędowym statku EKP1 x x



SEKP2 Potrafi rozpoznawać zagrożenia dla popraw-

nej pracy silnika napędu głównego statku

EKP

4,5 x x

SEKP3 Umie scharakteryzować różne sposoby ste-

rowania napędem statku

EKP

1,4 x

SEKP4 Potrafi objaśniać budowę i zasadę działania

regulatorów okrętowych EKP2 x x

SEKP5 Potrafi dobierać nastawy regulatorów EKP2,5 x x

SEKP6 Potrafi interpretować przepisy towarzystw

klasyfikacyjnych dotyczące elektrowni EKP5,6 x

SEKP7 Potrafi objaśniać struktury i zasady działania

zautomatyzowanych systemów elektrowni EKP1 x x

SEKP8

Potrafi objaśniać podstawowe procesy tech-

nologiczne realizowane w automatycznie

sterowanej elektrowni

EKP1 x x

SEKP9 Potrafi obsługiwać układy automatyki urzą-

dzeń pomocniczych siłowni

EKP

2,3,5 x x

SEKP10 Potrafi opisywać struktury systemów alar-

mowych, dyspozycyjnych, ostrzegawczych EKP1 x x

SEKP11 Potrafi objaśniać schematy komputerowych

systemów alarmowych

EKP

1,2,6 x x

SEKP12 Potrafi obsługiwać zintegrowane systemy

komputerowe siłowni

EKP

2,3,5 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2,3 1. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi

śruby okrętowe o skoku stałym

45

SEKP1,2,3 2. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi

śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym

SEKP4,5 3. Wybrane okrętowe regulatory wielkości nieelektrycznych: budowa,

zasada działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw

regulatorów

SEKP6,7,8

4. Układy automatyki elektrowni okrętowej: automatyka zespołów prą-

dotwórczych, zautomatyzowane elektrownie okrętowe. Zintegrowane

systemy sterowania procesami wytwarzania i rozdziału energii elek-

trycznej na statku, systemy energetyki skojarzonej

SEKP9,10

5. Zasada działania, budowa i obsługa układów automatyki mechani-

zmów i urządzeń pomocniczych: kotłów pomocniczych, sprężarek

powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, urządzeń sterowych, urządzeń

pokładowych, przeładunkowych, chłodni ładunkowych, kontenerów

chłodniczych. Układy sterowania i regulacji chłodni, głównych kotłów

okrętowych

SEKP11,12

6. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-

ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne. Zastosowa-

nie systemów komputerowych w automatyce okrętowej

Razem: 45



L SEKP4,5

7. Okrętowe regulatory pneumatyczne i elektroniczne: budowa, zasada

działania, obsługa; struktura układów regulacji, dobór nastaw regula-

torów

15

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 94

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

L

SEKP1,2 8. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi

śruby okrętowe o skoku stałym

30

SEKP1,2 9. Układy sterowania tłokowymi silnikami spalinowymi napędzającymi

śruby okrętowe nastawne o skoku zmiennym

SEKP7,8 10. Obsługa układów automatyki elektrowni okrętowej

SEKP9

11. Obsługa wybranych układów automatyki: kotłów pomocniczych,

sprężarek powietrza, wirówek oraz filtrów paliwa, chłodni ładunko-

wych, kontenerów chłodniczych, urządzeń sterowych, urządzeń po-

kładowych, przeładunkowych

SEKP 10,11,12

12. Okrętowe systemy informacyjne: alarmowe, dyspozycyjne, operacyj-

ne, ostrzegawcze, diagnostyki i statystyczno-ewidencyjne

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 45




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5


EKP1 Nie umie opisać wy-

branej przez siebie struktury

Umie opisać wybraną

przez siebie strukturę

Umie opisać wybraną przez

nauczyciela strukturę

Umie wyjaśnić powiąza-

nia i współzależności pomiędzy strukturami

EKP2

Nie umie wybrać,

uruchomić i obsłużyć

wybranego systemu

Potrafi uruchomić na

symulatorze wybrany

system automatyki w siłowni

Potrafi zmieniać na symu-

latorze rodzaje i stanowiska

sterowania (auto, semi-

auto, remote, local), obsłu-giwać systemy

Potrafi biegle obsługiwać

i nadzorować systemy

automatyki okrętowej na symulatorze

EKP3

Nie umie definiować

i oceniać parametrów

charakteryzujących

pracę systemu

Potrafi definiować

istotne parametry cha-

rakteryzujące pracę

systemu automatyki

Potrafi poprawnie oceniać

i dobierać nastawy parame-trów sterowania

Potrafi oceniać wpływ

interakcji w systemach automatyki

EKP4 Nie umie rozpoznawać

zagrożenia w systemie

Umie odpowiednio

reagować na sygnały alarmowe

Rozumie algorytm wykry-

wania stanów zagrożenia i alarmów

Zna metody rozpoznawa-

nia zagrożeń i stanów alarmowych

EKP5

Nie umie rozpoznawać

urządzeń automatyki

Rozpoznaje poszcze-

gólne urządzenia

Potrafi wyszukiwać infor-

macje o zalecanych warun-

kach pracy urządzeń auto-matyki

Umie wybierać elementy

i urządzenia zamienne

EKP6 Nie rozumie dokumen-

tacji technicznej

Rozumie słownictwo

używane w dokumenta-

cji technicznej

Umie wyszukać potrzebne

informacje

Biegle posługuje się do-

kumentacją techniczną po

polsku i po angielsku


Rodzaj Opis

Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z dwoma monitorami, rzutniki multimedialne

Oprogramowanie symula-

cyjne

Komputerowe programy symulacyjne np. firmy Unitest

Regulatory, przetworniki Stanowiska laboratoryjne z przetwornikami i regulatorami pneumatycz-

nymi, elektrycznymi firm Siemens, Aplisens, Omron, Foxboro, Festo

Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna elementów i układów automatyki wybranego

statku

Literatura:


1. Szcześniak J.: Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą. Skrypt wydany

przez Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.

2. Szcześniak J., Stępniak A.: Sterowanie i eksploatacja układu napędowego statku ze śrubą nastaw-

ną. Skrypt wydany przez Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.

3. Szcześniak J.: Cyfrowe regulatory prędkości obrotowej silników okrętowych. Skrypt wydany przez

Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, 2001.

4. Brzózka J. i inni: Podstawy automatyki. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczecinie,

Szczecin 2008.

5. Brzózka J. i inni: Układy automatyzacji. Wydawnictwo Naukowe Akademii Morskiej w Szczeci-

nie, Szczecin 2008.

6. Śmierzchalski R.: Automatyzacja systemu elektroenergetycznego statku. Gdynia 2004.

7. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników

spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

8. Materiały dla mechatroniki.

9. Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich. PRS, Gdańsk 2007.




1. Dokumentacja firmowa MAN B&W; Wärtsilä-Sulzer.

2. Opis programów symulacyjnych firmy Unitest.

3. Dokumentacje firmowe urządzeń i układów automatyki okrętowej.




dr inż. Jerzy Szcześniak; A, L [email protected] ZAiR


dr inż. Marek Matyszczak; A, L [email protected] ZAiR

dr inż. Andrzej Stefanowski; A, L [email protected] ZAiR

dr inż. Leszek Kaszycki; A, L [email protected] ZAiR








Nr: 33 Przedmiot: Chemia materiałów i cieczy eksploatacyjnych


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 2 15 30 3




1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym

Cele przedmiotu:

1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności w zakresie chemii i fizykochemii materiałów

i cieczy eksploatacyjnych

2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia

3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzącej do jakościowej

i ilościowej oceny właściwości chemicznych i fizykochemicznych materiałów i cieczy eksploata-

cyjnych

4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników

doświadczalnych oraz opracowywania raportów



EKP1

Ma wiedzę w zakresie chemii materiałów i cieczy eksploatacyjnych,

przydatną do formułowania i rozwiązywania zadań i problemów zwią-

zanych z mechatroniką

K_W01, K_W02

K_W06

EKP2 Posiada umiejętności stosowania wiedzy z zakresu chemii materiałów

i cieczy eksploatacyjnych przydatną do formułowania i rozwiązywa-

nia zadań i problemów związanych z mechatroniką

K_U01, K_U04

K_U08, K_U09

EKP3 Potrafi przeprowadzać eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki

i wyciągać wnioski oraz opracowywać raporty z badań K_U06, K_U07




SEKP1

Opisuje materię i jej składniki oraz wiąza-

nia między atomami; identyfikuje strukturę

atomu, wiązania pierwotne i wtórne, jono-

we, atomowe, metaliczne, oddziaływania

międzycząsteczkowe van der Waalsa, Lon-

dona, jon-jon, dipol-dipol; charakteryzuje

EKP

1,2 x



stany skupienia oraz różnice między stana-

mi skupienia

SEKP2

Charakteryzuje strukturę ciał stałych, klasy-

fikuje ciała stałe w oparciu o uporządkowa-

nie oraz ze względu na rodzaj wiązania;

identyfikuje kryształy, kryształy plastyczne

i ciekłe kryształy; ciała stałe krystaliczne

i amorficzne; metale, stopy, struktury jo-

nowe, usieciowane i cząsteczkowe substan-

cje stałe; ciała anizotropowe i izotropowe;

wykorzystuje pasmową teorię ciała stałego

do interpretacji zachowania izolatorów,

metach i półprzewodnikach

EKP

1,2,3 x x

SEKP3

Charakteryzuje równowagi i przemiany

fazowe z zastosowaniem reguły faz i reguły

dźwigni, opisuje metody opracowywania

wykresów fazowych z wykorzystaniem

analizy termicznej, analizy termicznej róż-

nicowej, simpleksu do przedstawiania skła-

du stopów; interpretacje, wykresy fazowego

dla układów jednoskładnikowych, na przy-

kładzie wody, dwutlenku węgla, siarki,

węgla oraz układów dwuskładnikowych, na

przykładzie układów żelazo-węgiel

EKP

1,2,3 x x

SEKP4

Charakteryzuje reakcje redox przebiegające

w roztworze i ogniwie; zapisuje i bilansuje

reakcje redox w roztworze, reakcje elektro-

dowe oraz schematy półogniw i ogniw;

charakteryzuje rodzaje i mechanizm po-

wstawania korozji, identyfikuje metody

ochrony przed korozją; przeprowadza do-

świadczenia, opracowuje raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP5

Charakteryzuje wodę kotłową i chłodzącą,

zanieczyszczenia, metody uzdatniania,

wskaźniki jakości; analizuje i ocenia wpływ

jakości wody technicznej na pracę urządzeń

i stan systemów kotłowych oraz chłodzą-

cych; wykonuje pomiary wskaźników jako-

ści wody, interpretuje wyniki pomiarów,

opracowuje raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP6

Opisuje skład chemiczny i właściwości

fizykochemiczne oraz przerób zachowaw-

czy i destrukcyjny ropy naftowej, otrzy-

mywanie paliw płynnych i produktów sma-

rowych; charakteryzuje oleje napędowe,

skład chemiczny, właściwości fizykoche-

miczne oraz metody oceny jakości i zna-

czenie eksploatacyjne; wykonuje pomiary

parametrów użytkowych, ocenia jakość,

sporządza raport

EKP

1,2,3 x x



SEKP7

Charakteryzuje rodzaje, klasyfikację i za-

stosowanie środków smarnych i adhezyj-

nych, cieczy i olejów do obróbki metali

oraz smarów plastycznych; identyfikuje

skład chemiczny oraz właściwości fizyko-

chemiczne; zna metody oceny jakości i zna-

czenie eksploatacyjne; wykonuje pomiary

parametrów użytkowych, analizuje i ocenia

wyniki, wskazuje decyzje diagnostyczne,

sporządza raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Opisuje i klasyfikuje chemiczne substancje

niebezpieczne; identyfikuje symbole zagro-

żenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecz-

nych sposobów postępowania, analizuje

karty charakterystyki; zna zasady bezpiecz-

nego postępowania z produktami naftowy-

mi, oznacza temperaturę zapłonu; oblicza

stężenia charakteryzujące dolną i górną

granicę wybuchowości produktów nafto-

wych; interpretuje wyniki, sporządza raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP9

Zna i postępuje zgodnie z zasadami BHP

obowiązującymi w laboratorium chemicz-

nym

EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1

Materia i jej składniki oraz wiązania między atomami; struktura atomu,

pierwiastki chemiczne, wiązania pierwotne i wtórne między atomami;

wiązania jonowe, atomowe, metaliczne; oddziaływania międzycząstecz-

kowe van der Waasla, Londona, jon-jon, dipol-dipol, wiązania wodorowe;

stany skupienia, różnica między stanami skupienia; wiązania w metalach,

stopach, materiałach ceramicznych, półprzewodnikach, polimerach

15

SEKP2

Struktura ciał stałych, klasyfikacja w oparciu o uporządkowanie oraz ze

względu na rodzaj wiązania; kryształy, kryształy plastyczne i ciekłe krysz-

tały; ciała stałe krystaliczne i amorficzne; metale, stopy, struktury jonowe,

usieciowane i cząsteczkowe substancje stałe; ciała anizotropowe i izotro-

powe; pasmowa teoria ciała stałego, izolatory, przewodniki, półprzewod-

niki, nadprzewodniki

SEKP3

Równowagi i przemiany fazowe; reguła faz i reguła dźwigni, metody

opracowywania wykresów fazowych, analiza termiczna, analiza termiczna

różnicowa, wykorzystanie simpleksu do przedstawiania składu stopów;

interpretacja i wykorzystywanie wykresu fazowego; wykresy fazowe dla

układów jednoskładnikowych, wody, dwutlenku węgla, siarki; węgla;

układy dwuskładnikowe, żelazo-węgiel

SEKP4

Reakcje redox w roztworze i ogniwie; korozja chemiczna i elektroche-

miczna, powierzchniowa i miejscowa; czynniki wpływające na procesy

korozyjne; mechanizm korozji elektrochemicznej, potencjały elektroche-

miczne metali; metody przeciwdziałania i ochrony przed korozją; środki

ochrony metali przed korozją



SEKP5

Woda techniczna, kotłowa i chłodząca; zanieczyszczenia, metody uzdat-

niania; wskaźniki jakości, metody oznaczania i znaczenie eksploatacyjne;

wpływ jakości wody technicznej na pracę urządzeń i stan systemów ko-

tłowych oraz chłodzących

SEKP6

Paliwa; źródło paliw – ropa naftowa, skład chemiczny, właściwości fizy-

kochemiczne, przerób zachowawczy i destrukcyjny, otrzymywanie paliw

płynnych i produktów smarowych; oleje napędowe, skład chemiczny,

właściwości fizykochemiczne i eksploatacyjne

SEKP7

Środki smarne i adhezyjne do produkcji wyrobów ceramicznych, ze szkła

i polimerów; ciecze i oleje do obróbki metali; smary plastyczne; rodzaje,

zastosowanie, skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne, metody

oceny parametrów użytkowych i znaczenie eksploatacyjne

SEKP8

Chemiczne substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, sym-

bole zagrożenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postę-

powania, karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecz-

nych; bezpieczeństwo postępowania z produktami naftowymi, kryteria

klasyfikacji, temperatura zapłonu, dolna i górna granica wybuchowości

Razem: 15

L

SEKP9 BHP w laboratorium chemicznym

30

SEKP2 Identyfikacja struktury ciał stałych metalicznych i jonowych; wyznaczanie

struktury substancji krystalicznej na podstawie gęstości; badanie właści-

wości chemicznych wybranych metali

SEKP3

Interpretacja diagramów fazowych temperatura–skład układów jedno-

składnikowych wybranych pierwiastków oraz dwuskładnikowych stopów

z wykorzystaniem reguł faz i reguły dźwigni

SEKP4 Badanie procesu korozji elektrochemicznej i ochrony protektorowej przed

korozją

SEKP5 Badanie jakości wody kotłowej i chłodzącej, pomiar pH, alkaliczności,

twardości i utlenialności; oznaczanie zawartości chlorków, tlenu, azotu

amonowego i inhibitorów korozji

SEKP6

Badanie jakości produktów naftowych, olejów napędowych i smarowych;

pomiar gęstości i lepkości, wyznaczanie temperaturowego współczynnika

gęstości i wskaźnika lepkości; pomiar temperatury zapłonu w tyglu otwar-

tym i zamkniętym; oznaczanie liczby kwasowej i odczynu wyciągu wod-

nego; pomiar liczby zasadowej

SEKP7 Badanie jakości smarów plastycznych; oznaczanie temperatury kroplenia

i penetracji smaru plastycznego

SEKP8

Przeprowadza reakcje neutralizacji kwasów i zasad, sporządza roztwory

neutralizacyjne do unieszkodliwiania niebezpiecznych chemikaliów; prze-

prowadza obliczenia zakresu stężeń dla dolnej, DGW i górnej granicy

wybuchowości, GGW produktów naftowych

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 120


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem E-learning,

prace kontrolne

EKP1

EKP2

Brak podstawowej wiedzy

i umiejętności rozwiązywa-

nia zadań prostych w zakre-

sie chemii materiałów i cieczy eksploatacyjncyh

Posiada podstawową

wiedzę i umiejętność

rozwiązywania zadań prostych

Posiada rozszerzoną


rozwiązywania zadań złożonych

Posiada umiejętność stosowanie

złożonej wiedzy do rozwiązy-

wania problemów interdyscy-plinarnych

Metody

oceny Samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne

EKP3

Brak umiejętności analizy

i oceny wyników oraz wy-ciągania wniosków

Umiejętność analizy

wyników, interpretacji

zjawisk i praw, prze-

kształcania wzorów,

interpretacji wykresów

i tablic

Umiejętność rozsze-

rzonej analizy wyni-

ków, stosowania

praw, konstruowania wykresów

Umiejętność dopełniającej

analizy wyników, uogólniania,

wykrywania związków przy-

czynowo-skutkowych, podej-mowania decyzji


Rodzaj Opis

Multimedia

Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu

oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności

rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów

Praca własna /

zadania domowe www. elf.com.pl; Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003

Ćwiczenia

laboratoryjne

Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny ćwiczeń, meto-

dykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów oraz zestawy

pytań i zadań do samodzielnego wykonania

Literatura:


1. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.

2. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002.

3. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej.

WSM, Szczecin 1995.

4. Podniało A.: Paliwa oleje i smary w ekologicznej eksploatacji. WNT, Warszawa 2002.

5. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003.

6. Czarny R.: Smary plastyczne. WNT, Warszawa 2004.

7. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa

1999.



8. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999.

9. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni,

2006.

10. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM

w Szczecinie, 2005.


1. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN,

Warszawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.

2. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009.

3. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009.




dr hab.inż. Daniela Szaniawska, A [email protected] KFiCh


mgr inż. Marta Bobrowska, L [email protected] KFiCh

mgr inż. Konrad Ćwirko, L [email protected] KFiCh

dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh

dr inż. Jan Krupowies, L [email protected] KFiCh








Nr: 34 Przedmiot: Użytkowanie paliw i środków smarowych


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



IV 15 1 15 1




1. Podstawowa wiedza z zakresu: budowa, klasyfikacja, właściwości fizykochemiczne węglowodo-

rów i heterozwiązków występujących w produktach ropopochodnych

Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do bezpiecznego wykonywania

czynności związanych z użytkowaniem paliw i środków smarowych



EKP1 Zna zasady bezpiecznej pracy w obecności paliw okrętowych i środ-

ków smarowych

K_W04, K_U19,

K_K02

EKP2 Posiada podstawową wiedzę w zakresie eksploatacji paliw i środków

smarowych

K_W04, K_U19,

K_K02



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje zjawisko tarcia, mechanizmy i skutki EKP1 x

SEKP2 Charakteryzuje zjawisko smarowania, film smarowy,

właściwości fizyczne i parametry filmu EKP1 x

SEKP3 Charakteryzuje rodzaje środków smarowych, warunki

stosowania i kryteria doboru środków smarowych EKP1 x

SEKP4

Charakteryzuje ropę naftową jako główny surowiec

i metody wytwarzania środków smarowych i paliw,

składniki i dobór

EKP1 x

SEKP5 Wskazuje i charakteryzuje kryteria klasyfikacji i spe-

cyfikacji środków smarowych EKP1 x

SEKP6

Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne

środków smarowych (wg typowych specyfikacji ole-

jów i smarów plastycznych), definicje i jednostki, me-

tody oznaczania

EKP1 x



SEKP7 Wskazuje i opisuje znaczenie własności fizycznych

i chemicznych środków smarowych w eksploatacji

urządzeń

EKP1 x

SEKP8 Charakteryzuje zanieczyszczenia środków smarowych

(źródła, zagrożenia, wpływ na stan urządzeń i środków

smarowych) i metody ich usuwania

EKP1 x

SEKP9

Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne

środków smarowych, potrafi prawidłowo interpreto-

wać wyniki i podejmować bezpieczne decyzje eksplo-

atacyjne

EKP1 x

SEKP10

Potrafi charakteryzować wpływ warunków użytkowa-

nia na czas eksploatacji środków smarowych, zna za-

sady pielęgnacji olejów i rolę obsługi w prawidłowej

i bezpiecznej eksploatacji

EKP1 x

SEKP11 Charakteryzuje funkcje paliwa w urządzeniach do spa-

lania paliw EKP2 x

SEKP12 Wymienia i charakteryzuje klasyfikacje i specyfikacje

paliw okrętowych, wskazuje źródła (przyczyny) two-

rzenia klasyfikacji

EKP2 x

SEKP13

Charakteryzuje właściwości fizyczne i chemiczne pa-

liw okrętowych, zanieczyszczenia (wg specyfikacji

paliw okrętowych ISO 8217), definiuje i określa jed-

nostki wielkości fizycznych, charakteryzuje metody

oznaczania

EKP2 x

SEKP14

Charakteryzuje surowce wyjściowe, półprodukty

i metody komponowania paliw okrętowych, składniki

dodatkowe i ich funkcje

EKP2 x

SEKP15 Charakteryzuje rodzaje i źródła zanieczyszczeń paliw

okrętowych, ich wpływ na eksploatację urządzeń

i siłowni okrętowej oraz metody oczyszczania

EKP2 x

SEKP16 Charakteryzuje podstawowe analizy laboratoryjne

paliw okrętowych, potrafi prawidłowo zinterpretować

wyniki i podjąć bezpieczne decyzje eksploatacyjne

EKP2 x

SEKP17

Charakteryzuje wpływ własności fizycznych, che-

micznych i zanieczyszczeń paliw na eksploatację si-

łowni okrętowej, eksploatacyjne możliwości redukcji

negatywnych skutków niskiej jakości paliw

EKP2 x

SEKP18 Zna zasady bezpiecznej pracy z paliwami w siłowni,

pobieranie, mieszanie, przechowywanie, obróbka

i zasilanie silnika

EKP2 x

SEKP19 Zna zasady bezpiecznej pracy z produktami ropopo-

chodnymi

EKP

1,2 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A SEKP2,5,6,13 Gęstość:

a) definicja gęstości; 15



b) zależność gęstości produktów naftowych od temperatury i

ciśnienia;

c) wykorzystanie znajomości gęstości produktów naftowych

w praktyce statkowej

SEKP2,5,6,13

Lepkość: lepkość jako miara tarcia wewnętrznego w płynach,

ogólne definicje lepkości dynamicznej i kinematycznej, jednostki

w układzie SI, cgs oraz najczęściej spotykane jednostki lepkości

umownej i względnej, sposoby na przeliczenia lepkości wyrażo-

nej w różnych jednostkach w tej samej temperaturze:

a) pojęcie lepkości nominalnej paliw i wynikająca z tego klasyfi-

kacja lepkościowa paliw;

b) zależność lepkości produktów naftowych od temperatury;

c) lepkość mieszanin paliw, cel mieszania paliw, wykres miesza-

nia paliw;

d) znaczenie lepkości dla: smarowania łożysk ślizgowych, opo-

rów przepływu paliwa w rurociągach, sedymentacji grawita-

cyjnej, skuteczności działania wirówek oraz rozpylania paliwa

w komorze spalania silnika wysokoprężnego

SEKP1,2,6 Tarcie i smarowanie

SEKP3,5,6,7 Klasyfikacje lepkościowe olejów smarowych

SEKP10 Funkcje oleju smarowego w silniku spalinowym oraz możliwości

ich wypełniania przez oleje

SEKP4 Wytwarzanie olejów smarowych

SEKP7,10 Silnikowy olej smarowy w eksploatacji – zanieczyszczenia eks-

ploatacyjne oleju silnikowego

SEKP4,8 Klasyfikacje jakościowe olejów smarowych

SEKP3, Smary plastyczne

SEKP

11,14,17,18

Wpływ sposobu wytwarzania paliw dla silników wysokopręż-

nych na ich najważniejsze własności użytkowe

SEKP15 Zanieczyszczenia paliw okrętowych i inne istotne parametry opi-

sujące własności paliw

SEKP9,12,13,16,18 Klasyfikacja paliw i normy jakościowe – badania jakości paliw

SEKP19 Bezpieczeństwo pracy z produktami ropopochodnymi

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 20




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Praca pisemna w postaci testu wyboru

EKP1

Nie zna podstawowych wielkości

fizykochemicznych paliw i środ-

ków smarowych wpływających

na bezpieczeństwo człowieka

i statku

Charakteryzuje podsta-

wowe wielkości fizyko-

chemiczne wpływające

na bezpieczeństwo

człowieka i statku

Charakteryzuje specyfi-

kacje środków smaro-

wych wskazując na

parametry dotyczące

bezpieczeństwa czło-

wieka i statku

Charakteryzuje procedu-

ry bezpiecznego użytko-

wania środków smaro-

wych i paliw: pobierania,

magazynowania i dystry-

bucji

EKP2

Nie zna funkcji paliw i środków

smarowych lub nie zna głównych

parametrów fizykochemicznych

paliw i środków smarowych

decydujących o możliwości

wypełnienia tych funkcji

Zna eksploatacyjne

procedury obsługi insta-

lacji paliw i środków

smarowych w siłowni

okrętowej

Interpretuje podstawowe

parametry analiz labora-

toryjnych i wskazuje

prawidłowe decyzje

eksploatacyjne

Charakteryzuje metody

wytwarzania środków

smarowych i paliw oraz

ich wpływ na własności

użytkowe


Rodzaj Opis

Rzutnik, ekran i komputer Typowe dla prezentacji multimedialnych

Literatura:


1. Urbański P.: Paliwa i smary. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, 1999.




1. Dudek A.: Oleje smarowe Rafinerii Gdańskiej. Met-Press, Gdańsk 1997.

2. Zwierzycki W.: Paliwa silnikowe i oleje opałowe. Rafineria Nafty Glimar SA, 1997.

3. Zwierzycki W.: Paliwa, oleje, motoryzacyjne płyny eksploatacyjne. Rafineria Nafty Glimar SA,

1998.

4. Zwierzycki W.: Oleje smarowe: dobór i użytkowanie. Rafineria Nafty Glimar SA, 1998.




dr inż. Grzegorz Kidacki [email protected] IESO


dr inż. Robert Jasiewicz [email protected] IESO

dr inż. Włodzimierz Kamiński [email protected] IESO

mgr inż. Paweł Krause [email protected] IESO








Nr: 35 Przedmiot: Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okrętowych*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VI 15 1 1 15 15 2







4. Elektrotechnika okrętowa

Cele przedmiotu:

1. Celem przedmiotu jest przygotowanie przyszłego absolwenta do wykonywania czynności zwią-

zanych z bezpieczną eksploatacją elektrycznych urządzeń okrętowych (poziom operacyjny

STCW) i nadzoru nad bezpieczną eksploatacją elektrycznych urządzeń okrętowych (poziom

zarządzania STCW)



EKP1

Potrafi planować, organizować i nadzorować

konserwację i naprawy urządzeń elektrycz-

nych

K_W04, K_W06, K_W09, K_U01, K_U06,

K_U07, K_U08, K_U09, K_U10, K_U11,

K_U12, K_U13, K_U14, K_U18, K_K04,

K_K07, K_K10

EKP2

Stosuje przepisy z zakresu bezpieczeństwa

i higieny pracy, podczas eksploatacji elek-

trycznych urządzeń okrętowych

K_W04, K_W08, K_U09, K_K02, K_K03,

K_K04, K_K07, K_K08



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi wymienić i opisać podstawowe przepi-

sy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy EKP2 x x

SEKP2 Umie organizować pracę przy urządzeniach

elektrycznych

EKP

1,2 x

SEKP3 Potrafi wymienić kwalifikacje i obowiązki

pracowników

EKP

1,2 x

SEKP4

Potrafi zapewnić bezpieczeństwo pracy przy

obsłudze, konserwacji, naprawach, remontach

i budowie urządzeń elektrycznych

EKP2 x x



SEKP5

Potrafi uruchamiać i zatrzymywać, testować

i konserwować urządzenia elektryczne i ich

układy sterowania

EKP1 x

SEKP6

Potrafi poszukać uszkodzenia układów elek-

trycznych z wykorzystaniem schematów elek-

trycznych

EKP1 x

SEKP7

Potrafi lokalizować i usuwać niskie stany izo-

lacji obwodów oświetleniowych, siłowych

i układów sterowania EKP1 x

SEKP8 Potrafi ładować, testować i konserwować bate-

rie akumulatorów kwasowych i zasadowych

EKP

1,2 x

SEKP9

Potrafi scharakteryzować informatyczne sys-

temy zarządzania przeglądami, remontami

i częściami zamiennymi urządzeń elektrycz-

nych i automatyki

EKP1 x

SEKP

10

Potrafi wymienić minimalne wyposażenie

warsztatowe i narzędzia do obsługi, konserwa-

cji i remontów urządzeń elektrycznych i elek-

tronicznych

EKP1 x x

SEKP

11

Potrafi organizować remonty planowe i awa-

ryjne

EKP

1,2 x

SEKP

12

Potrafi wymienić i opisać wyposażenie tech-

niczne maszyn, narzędzi i urządzeń chroniące

obsługę przed urazami

EKP2 x

SEKP

13 Właściwie interpretuje zapisy kodu ISM

EKP

1,2 x

SEKP

14

Potrafi opisać zasady bezpiecznej pracy

w strefie działania mikrofal na statku EKP2 x

SEKP

15

Potrafi wykonać przeglądy, konserwacje i na-

prawę silników i prądnic elektrycznych prądu

stałego i przemiennego

EKP1 x x

SEKP16 Potrafi sprzęgać silniki elektryczne z pompa-

mi, wentylatorami, centrować wały maszyn EKP2 x x

SEKP17 Potrafi testować i kalibrować różnego typu

czujniki i przetworniki pomiarowe EKP1 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1

1. Podstawowe przepisy z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy. Obo-

wiązki zakładu pracy. Obowiązki pracowników. Sprzęt ochronny

i przeciwpożarowy

15

SEKP

2,3

2. Organizacja pracy przy urządzeniach elektrycznych. Kwalifikacje

i obowiązki pracowników

SEKP4 3. Bezpieczeństwo pracy przy obsłudze, konserwacji, naprawach, remon-

tach i budowie urządzeń elektrycznych

SEKP5 4. Uruchamianie i zatrzymywanie, testowanie i konserwacja urządzeń

elektrycznych i ich układów sterowania



SEKP6

5. Poszukiwanie uszkodzeń układów elektrycznych z wykorzystaniem

schematów elektrycznych, rodzaje schematów elektrycznych i elek-

tronicznych, symbole stosowane na schematach, czytanie schematów

SEKP

7,8

6. Sposoby lokalizacji i usuwania niskich stanów izolacji obwodów

oświetleniowych, siłowych i układów sterowania (dopuszczalne war-

tości rezystancji izolacji), ładowanie, testowanie i konserwacja baterii

akumulatorów kwasowych i zasadowych, dokumentacja

SEKP9 7. Informatyczne systemy zarządzania przeglądami, remontami i czę-

ściami zamiennymi urządzeń elektrycznych i automatyki

SEKP10

8. Minimalne wyposażenie warsztatowe i narzędzia do obsługi, konser-

wacji i remontów urządzeń elektrycznych i elektronicznych, umiejęt-

ność ich obsługi, kontrola układów automatyki i sygnalizacji przed

wyjściem statku w morze i przed wejściem do portu, kontrola i przy-

gotowanie urządzeń przeładunkowych na drobnicowcach, kontene-

rowcach, rorowcach, masowcach, zbiornikowcach, okresowa kontrola

i dokumentowanie sprawności systemów wykrywania pożaru, alar-

mów zęzowych, agregatu awaryjnego, pompy i sprężarki powietrza

awaryjnej, telefonów, alarmu „człowiek w chłodni”, sygnalizacji szpi-

talnej, dzwonków i syren alarmowych, separatora zęzowego oraz elek-

trycznych systemów hotelowych. Metody ochrony katodowej kadłuba

statku. Elementy i układy iskrobezpieczne

SEKP

11,12

9. Organizacja remontów planowych i awaryjnych, wymiana sieci ka-

blowej, osprzętu i urządzeń elektrycznych, ogólne informacje o insty-

tucjach klasyfikacyjnych: cel i sposób działania (na podstawie działal-

ności instytucji klasyfikacyjnych), zasady działalności nadzorczej in-

stytucji klasyfikacyjnych, zasady dokonywania zmian w wyposażeniu

elektrycznym, wymagania i uprawnienia urzędów morskich, rodzaje

przeglądów klasyfikacyjnych oraz niezbędne dokumenty

SEKP13

10. Kod ISM – jego rola w kształtowaniu bezpiecznego środowiska pracy

i ochronie środowiska naturalnego, podstawowe wymogi i warunki

BHP, jakim powinny odpowiadać stanowiska robocze, pomieszczenia

i przejścia na statku, bezpieczeństwo prac w zbiornikach, koferdamach

i innych przestrzeniach zamkniętych, oświetlenie stanowisk pracy

i pomieszczeń bytowych na statku, lampy przenośne i ręczne o napę-

dzie pneumatycznym. Podstawowe wymagania Konwencji SOLAS 74

dotyczące wyposażenia elektrycznego i automatyki

SEKP

1,2,4

11. Warunki bezpieczeństwa podczas obsługi, konserwacji i naprawy

urządzeń elektrycznych, organizacja prac i zabezpieczenie stanowiska

roboczego przy naprawach urządzeń elektrycznych, wymagania BHP

w transporcie, ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elek-

trycznych o napięciu do 1 kV, warunki środowiska pracy sprzyjające

porażeniu prądem elektrycznym, ochrony podstawowe i dodatkowe,

sprzęt ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym, budowa i za-

sada działania urządzeń kontroli stanu izolacji, wymagania dotyczące

okresowych badań sprzętu. Powstawanie efektu stroboskopowego

i zagrożenia z nim związane. Metody ochrony urządzeń elektrycznych

i elektronicznych przed narażeniami w środowisku morskim

SEKP

1,8

12. Pierwsza pomoc porażonym prądem, uwalnianie spod napięcia, elek-

tryczność statyczna, zagrożenia związane z akumulatorami, bezpie-

czeństwo przy pracach z ługiem, kwasami, i podczas ładowania aku-

mulatorów, wymagania dotyczące pomieszczeń akumulatorów i ich

wyposażenia w sprzęt ochrony osobistej

SEKP12 13. Wyposażenie techniczne maszyn, narzędzi i urządzeń chroniące ob-



sługę przed urazami

SEKP

1,4

14. Znajomość instrukcji obsługi i eksploatacji urządzeń instalacji elek-

trycznych na statku ze szczególnym uwzględnieniem spraw dotyczą-

cych BHP podczas eksploatacji, przeglądów i napraw

SEKP14

15. Zasady bezpiecznej pracy w strefie działania mikrofal na statku, atesty

kontrolne pól mikrofalowych, oznaczenie stref ich działania, określa-

nie czasu bezpiecznego przebywania w strefie ich działania, ochrona

ogólna i osobista, choroby związane z działaniem mikrofal na orga-

nizm ludzki

Razem: 15

L

SEKP

15,16

16. Przeglądy, konserwacja i naprawy silników i prądnic elektrycznych

prądu stałego i przemiennego (typowe uszkodzenia). Połączenia we-

wnętrzne tablic rozdzielczych z aparaturą elektryczną. Sprzęganie sil-

ników elektrycznych z pompami, wentylatorami, centrowanie wałów

maszyn. Budowa gniazd stosowanych do podłączania kontenerów. Po-

szukiwanie uszkodzeń układów elektrycznych z wykorzystaniem

schematów elektrycznych, rodzaje schematów elektrycznych i elek-

tronicznych, symbole stosowane na schematach, czytanie schematów

i tabliczek znamionowych maszyn

15

SEKP17

17. Testowanie i kalibracja różnego typu czujników i przetworników po-

miarowych oraz przyrządów pomiarowych (dokumentacja przeprowa-

dzonych prób), budowa i obsługa przenośnej aparatury pomiarowej

stosowanej na statku: mierniki uniwersalne, omomierze, megaomo-

mierze, cęgi Dietza, oscyloskopy, kalibratory przetworników ciśnienia

i temperatury, mierniki kolejności faz, areometry, mierniki stanu ło-

żysk tocznych

SEKP

1,4,10

18. Zagrożenia środowiskowe oraz praca urządzeń elektrycznych na

zbiornikowcach, niebezpieczeństwo wyładowań atmosferycznych i

ochrona odgromowa, podstawowe wymagania Konwencji SOLAS do-

tyczące wyposażenia elektrycznego i automatyki

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 35


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1

Nie potrafi planować,

organizować i nadzoro-

wać konserwację

i naprawy urządzeń

Ma podstawowe wiado-

mości na temat plano-

wania, organizacji,

konserwacji i napraw

Ma podstawowe wiado-

mości na temat planowa-

nia, organizacji, konser-

wacji i napraw urządzeń

Ma szeroką wiedzę na temat

planowania, organizacji, kon-

serwacji i napraw urządzeń

elektrycznych. Potrafi szczegó-



elektrycznych. Nie jest

świadomy niebezpie-

czeństw wynikających z

pracy przy urządzeniach

elektrycznych

urządzeń elektrycznych.

W sposób ogólny potrafi

wskazać na zagrożenia

występujące przy pra-

cach związanych z

urządzeniami elektrycz-

nymi

elektrycznych. Potrafi

szczegółowo opisać po-

szczególne etapy plano-

wanych prac i jest świa-

domy źródeł zagrożeń

wynikających z pracy przy

urządzeniach elektrycz-

nych

łowo opisać poszczególne etapy

planowanych prac a także biegle

orientuje się we wszystkich

aspektach technicznych

i pozatechnicznych związanych

z bezpieczną eksploatacją urzą-

dzeń elektrycznych

EKP2

Nie zna i nie potrafi

stosować przepisów

z zakresu bezpieczeń-

stwa i higieny pracy

podczas eksploatacji

elektrycznych urządzeń

okrętowych

Zna w stopniu ogólnym

przepisy z zakresu bez-

pieczeństwa i higieny

pracy podczas eksplo-

atacji elektrycznych urządzeń okrętowych

Zna szczegółowo przepisy

z zakresu bezpieczeństwa

i higieny pracy podczas

eksploatacji elektrycznych

urządzeń okrętowych.

Potrafi odnieść zapisy do

konkretnych przykładów praktycznych

Biegle zna przepisy z zakresu

bezpieczeństwa i higieny pracy

podczas eksploatacji elektrycz-

nych urządzeń okrętowych.

Potrafi podać przykłady prak-

tyczne stosowania przepisów

dotyczących bezpiecznej eksplo-

atacji urządzeń elektrycznych.

Umie zapewnić bezpieczeństwo

w czasie prowadzenia prac przy

urządzeniach elektrycznych


Rodzaj Opis



Sprzęt laboratoryjny Laboratoryjne stanowiska badawcze. Mierniki analogowe i cyfrowe

Literatura:


1. Gnat K., Sojka J., Hrynkiewicz J.: Elektrotechnika okrętowa. WSM, 1991.

2. Łączyński H.: Bezpieczna praca elektryka i elektronika na statku. WAMG, 1997.

3. Wyszkowski J.: Elektrotechnika okrętowa. Czytanie schematów. FRAM, 2004.

4. Bezpieczeństwo i ochrona człowieka w środowisku pracy. Prawna ochrona pracy. CIOP – PIB,

Warszawa 2008.

5. Ługowski G.: Wytyczne opracowania szczegółowych instrukcji eksploatacji urządzeń elektroener-

getycznych oraz obiektów elektroenergetycznych. COSIW SEP, Warszawa 2000.


1. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 17 września 1999 r. w sprawie bezpieczeństwa i higie-

ny pracy przy urządzeniach i instalacjach energetycznych [Dz.U.99.80.912].




mgr inż. Ryszard Żłudziewicz [email protected] IEiAO










Nr: 36 Przedmiot: Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: III–IV Semestry:

VI

VIII

Status


Grupa



w semestrze



VI 15 2 2 30 30 4

VIII 12 1 1 12 12 2




1. Zakres szkoły średniej, elementy nawigacji, podstaw elektroniki, fizyki, matematyki i automatyki

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie studenta do wykonywania czynności związanych z diagnozowaniem niesprawno-

ści urządzeń i systemów nawigacyjnych, ich obsługą, naprawą i regulacją

2. Poznanie podstaw nawigacji morskiej z zakresu kartografii, oznakowania nawigacyjnego, oświe-

tlenia nawigacyjnego oraz zdolności manewrowych statku

3. Poznanie budowy i zasad działania urządzeń nawigacyjnych oraz urządzeń łączności występują-

cych na statku

4. Poprawne lokalizowanie i diagnozowanie awarii urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz łącz-

ności statku

5. Uruchamianie, dokonywanie napraw i podstawowej regulacji urządzeń nawigacyjnych i łączno-

ści statku


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Objaśnia zasady nawigacji morskiej w zakresie niezbędnym do rozumienia

pracy urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz urządzeń łączności statku K_W02

EKP2 Opisuje budowę i działanie urządzeń i systemów nawigacyjnych oraz łączno-

ści statku K_W04, K_U09

EKP3 Lokalizuje i opisuje niesprawności sprzętu nawigacyjnego i łączności statku K_W05, K_U09

EKP4 Obsługuje, naprawia i reguluje urządzenia nawigacyjne i łączności statku K_U09, K_U18

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach VI i VIII:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Tłumaczy podstawy nawigacji morskiej z za-

kresu kartografii, oznakowania nawigacyjnego,

oświetlenia nawigacyjnego oraz zdolności ma-

newrowych statku

EKP1 x



SEKP2

Formułuje zasady pomiaru prędkości; budowę

i zasadę działania logów mechanicznych, ci-

śnieniowych, elektromagnetycznych, dopple-

rowskich, specjalnych; błędy logów oraz meto-

dy kalibracji; podstawy teoretyczne dotyczące

rozchodzenia się fal hydroakustycznych w śro-

dowisku wodnym

EKP2 x x

SEKP3

Objaśnia budowę i zasadę działania żyrokom-

pasów i ich repetytorów; definiuje błędy żyro-

kompasów i sposoby ich eliminacji; objaśnia

budowę, zasadę działania żyroskopów optycz-

nych; wskazuje zastosowania żyroskopów

optycznych w systemach nawigacyjnych; obja-

śnia budowę i zastosowanie kompasów elek-

tronicznych typu Fluxgate

EKP2 x x

SEKP4 Opisuje budowę i zasadę działania autopilotów

oraz metody ich regulacji EKP2 x x

SEKP5

Charakteryzuje zasady pomiaru głębokości za

pomocą echosondy; objaśnia budowę i zasady

obsługi echosond nawigacyjnych; wskazuje

błędy pomiaru głębokości, ich źródła, oraz

metody eliminowania

EKP2 x x

SEKP6 Klasyfikuje stery strumieniowe, opisuje ich

budowę oraz sposoby sterowania EKP2 x

SEKP7

Opisuje budowę i zasadę działania układów

stabilizacji biernej i czynnej przechyłów bocz-

nych statku

EKP2 x

SEKP8 Charakteryzuje podstawowe metody wymiany

informacji pomiędzy urządzeniami nawigacyj-

nymi oraz ich rejestracji – protokół NMEA

EKP2 x

SEKP9 Objaśnia budowę i zasadę działania automa-

tycznych nadajników sygnałów mgłowych EKP2 x

SEKP10 Objaśnia budowę i zasadę działania satelitar-

nych systemów nawigacyjnych EKP2 x x

SEKP11 Opisuje budowę i zasadę działania morskich

radarów nawigacyjnych EKP2 x x

SEKP12 Przedstawia teorię propagacji i właściwości fal

elektromagnetycznych EKP2 x

SEKP13 Omawia budowę i zasadę działania systemów

hiperbolicznych i satelitarnych EKP2 x

SEKP14 Charakteryzuje dokładności określania pozycji

w systemach hiperbolicznych i satelitarnych EKP2 x x

SEKP15

Objaśnia zasadę pracy radaru według schematu

blokowego w stopniu pozwalającym na zrozu-

mienie działania jego wszystkich elementów

regulacyjnych i ich wpływu na obraz radarowy

EKP2 x

SEKP16 Wymienia rodzaje anten występujących na

statku i opisuje ich charakterystyki EKP2 x x



SEKP17 Charakteryzuje podstawowe systemy łączności

wewnętrznej statku EKP2 x

SEKP18 Opisuje budowę układów zasilania i ich wła-

ściwości EKP2 x x

SEKP19 Wskazuje źródła powstawania zakłóceń radio-

elektronicznych EKP2 x

SEKP20 Charakteryzuje podsystemy i urządzenia

GMDSS, rozpoznaje wyposażenie radiowe

statku

EKP2 x x

SEKP21 Posługuje się angielskimi nazwami systemów

i urządzeń radioelektronicznych i łączności

oraz angielskimi nazwami typowych uszkodzeń

EKP3 x

SEKP22

Obsługuje podstawowe typy żyrokompasów

nawigacyjnych, autopilotów, logów i echosond

nawigacyjnych; dokonuje kalibracji żyrokom-

pasu, logu; interpretuje błędy żyrokompasu;

dobiera nastawy regulacyjne autopilota w za-

leżności od warunków nawigacyjnych; dokonu-

je wyboru parametrów pracy echosondy; inter-

pretuje echogramy echosond nawigacyjnych

EKP4 x

SEKP23

Obsługuje odbiorniki elektronicznych syste-

mów pozycjonowania; dokonuje podstawowej

regulacji radaru

EKP

3,4 x

SEKP24 Potrafi określić pozycję za pomocą systemów

radionawigacyjnych i oszacować jej dokład-

ność

EKP4 x

SEKP25 Włącza i reguluje radar, diagnozuje stan radaru

korzystając z dokumentacji urządzenia, określa

pozycje statku za pomocą radaru

EKP

3,4 x

SEKP26

Ocenia sytuację kolizyjną, poprawnie eksplo-

atuje systemy łączności wewnętrznej statku

i lokalizuje typowe uszkodzenia

EKP

3,4 x

SEKP27 Dokonuje oceny i naprawy systemu antenowe-

go

EKP

3,4 x

SEKP28 Dokonuje sprawdzenia urządzeń zasilających EKP4 x

SEKP29 Lokalizuje i eliminuje zakłócenia radioelek-

tryczne na statku

EKP

3,4 x

SEKP30 Testuje urządzenia łączności, wykonuje auto-

matyczne alarmy EKP4 x

SEKP31 Opisuje niesprawności i uszkodzenia urządzeń

w języku angielskim EKP3 x

SEKP32 Przeprowadza diagnostykę pracy radaru oraz

wstępnie lokalizuje uszkodzenie EKP2 x x

SEKP33 Obsługuje odbiorniki satelitarnych i hiperbo-

licznych systemów pozycyjnych EKP4 x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1

1. Wybrane zagadnienia z podstaw nawigacji:

Układy odniesienia, współrzędne geograficzne.

Określanie kierunków na morzu.

Morskie mapy nawigacyjne.

Oświetlenie nawigacyjne statku.

Oznakowanie nawigacyjne

Właściwości manewrowe statku

30

SEKP2 2. Pomiar prędkości

Logi mechaniczne, ciśnieniowe, elektromagnetyczne, dopplerowskie

i specjalne – zasady działania, błędy

SEKP3

3. Podstawy teorii, budowy i zasady działania żyrokompasów Błędy żyrokompasów, sprawdzanie i korekta.

Obsługa żyrokompasu, repetytora żyrokompasu.

Tendencje rozwojowe kompasów i innych urządzeń do określania

kierunku

SEKP4

4. Autopiloty Rodzaje sterowania.

Budowa, zasada działania i obsługi – ustawienia parametrów.

Alarmy autopilota, testowanie

SEKP5 5. Zasada pomiaru głębokości

Echosondy nawigacyjne – typy, zasada działania, obsługa, błędy,

dokładności

SEKP6 6. Stery strumieniowe

Klasyfikacja, budowa i sterowaniem sterem strumieniowym.

Efektywność sterowania

SEKP7 7. Układy stabilizacji biernej i czynnej przechyłów bocznych statku

SEKP8 8. Elektryczne telegrafy okrętowe i rejestratory manewrów

Cyfrowe oraz analogowe metody rejestracji danych z urządzeń na-

wigacyjnych

SEKP9 9. Automatyczne nadajniki sygnałów mgłowych

SEKP10 10. Budowa i zasada działania satelitarnych systemów nawigacyj-

nych na przykładzie GPS

SEKP11 11. Budowa i zasada działania morskiego radaru nawigacyjnego

Razem: 30

L

SEKP5 12. Budowa i zasady eksploatacji echosond nawigacyjnych różnych ty-

pów

30

SEKP5 13. Interpretacja echogramów echosondy nawigacyjnej

SEKP2 14. Budowa i obsługa logów elektromagnetycznych

SEKP2 15. Logi – błędy i ich korekcja

SEKP3,22 16. Budowa, zasada działania i obsługa żyrokompasów morskich

SEKP3,22 17. Podstawowe układy żyrokompasów. Kompasy magnetyczne z in-

dukcyjnymi przekaźnikami kursu

SEKP4,22 18. Charakterystyki i zasady regulacji autopilotów

SEKP4,22 19. Badanie układu automatycznego sterowania



SEKP

10,12,13

20. Procedura uruchomienia i regulacji podstawowej odbiorników sys-

temów radionawigacyjnych

SEKP

10,14,23,24

21. Radionamierzanie i naziemne elektroniczne systemy pozycjonowa-

nia

SEKP

14,23,30,31

22. Kontrola poprawności pracy odbiorników systemów radionawiga-

cyjnych

SEKP10,24

23. Programowanie parametrów pracy i prowadzenie nawigacji przy

pomocy zintegrowanego zestawu nadawczo-odbiorczego DGNSS/ AIS

SEKP

15,23,25 24. Wpływ elementów regulacyjnych na obraz radarowy

SEKP23,25 25. Parametry techniczno-eksploatacyjne radaru

SEKP25,26 26. Zorientowania i zobrazowania

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 66

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP

10,14

27. Budowa, zasady działania, dokładność systemów radionawigacyj-

nych: LORAN C, GNSS(GPS, Galileo, GLONASS). System AIS

12

SEKP

11,32

28. Zasada pracy morskiego radaru nawigacyjnego:

– nadajnik, układ antenowy i ich elementy regulacyjne;

– odbiornik, i jego elementy regulacyjne;

– wskaźnik i jego elementy regulacyjne.

Diagnostyka pracy radaru i wstępna lokalizacja uszkodzeń.

Zasady BHP oraz pracy z radarem

SEKP32 29. Zasada działania i możliwości wykorzystania urządzeń ARPA/ ATA.

Testy ARPA, zasady lokalizacji uszkodzeń.

Zintegrowane systemy nawigacyjne

SEKP17 30. Systemy łączności wewnętrznej statku, Zasady eksploatacji.

Konserwacja i lokalizacja uszkodzeń

SEKP

16,27

31. Systemy antenowe urządzeń radiokomunikacyjnych. Rodzaje anten,

doprowadzenie sygnału, konserwacja. Pomiary torów antenowych



SEKP

18,28

32. Układy zasilające urządzeń radiokomunikacyjnych.

Wymagania. Zasilanie główne, awaryjne rezerwowe.

Konserwacja urządzeń zasilających

SEKP

19,29

33. Zakłócenia radioelektroniczne. Lokalizacja źródeł zakłóceń i ich

eliminacja

SEKP20

34. Systemy: GMDSS, INMARSAT, DSC, NBDP, EPIRB, SART,

NAVTEX, AIS, LRIT. Wymagania funkcjonalne. Podsystemy skła-

dowe. Urządzenia łączności. Funkcje automatycznego alarmowania

SEKP21 35. Terminologia w języku angielskim związana z systemami radioelek-

tronicznymi i systemami łączności na statkach

Razem: 12

L

SEKP

10,14,33

36. Budowa, zasady działania, dokładność systemów radionawigacyj-

nych: LORAN C, GNSS (GPS, Galileo, GLONASS). System AIS

12

SEKP

11,31,32,25

37. Zasada pracy morskiego radaru nawigacyjnego:

– nadajnik, układ antenowy i ich elementy regulacyjne;

– odbiornik, i jego elementy regulacyjne;

– wskaźnik i jego elementy regulacyjne.

Diagnostyka pracy radaru i wstępna lokalizacja uszkodzeń.

Zasady BHP oraz pracy z radarem

SEKP

18,31

38. Systemy łączności wewnętrznej statku, Zasady eksploatacji.

Konserwacja i lokalizacja uszkodzeń

SEKP16 39. Systemy antenowe urządzeń radiokomunikacyjnych. Rodzaje anten,

doprowadzenie sygnału, konserwacja. Pomiary torów antenowych

SEKP

20, 30

40. Systemy: GMDSS, INMARSAT, DSC, NBDP, EPIRB, SART,

NAVTEX, AIS, LRIT. Wymagania funkcjonalne. Podsystemy skła-

dowe. Urządzenia łączności. Funkcje automatycznego alarmowania

Razem: 12








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 24



Łącznie 28


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych, którego podstawą jest

wykonanie sprawozdania z zajęć laboratoryjnych

EKP1


zasad nawigacji mor-

skiej

Zna podstawowe zasa-

dy nawigacji morskiej

Zna zasady nawigacji mor-

skiej i umie je wyjaśniać

Umie wyjaśniać i anali-

zować zasady nawigacji

morskiej w różnych sytu-

acjach nawigacyjnych

EKP2 Nie potrafi opisać Potrafi opisać budowę Potrafi opisać budowę Potrafi opisać budowę,



budowy i zastosowania

urządzeń nawigacyj-

nych oraz urządzeń

łączności na podstawie

schematów blokowych

i ich parametrów

i zastosowanie urzą-

dzeń nawigacyjnych

oraz urządzeń łączno-

ści na podstawie sche-

matów blokowych i ich

parametrów

i zastosowanie urządzeń

nawigacyjnych oraz urzą-

dzeń łączności na podstawie

schematów blokowych i

innych oraz potrafi przed-

stawić procesy fizyczne

zachodzące w urządzeniu

działanie i zastosowanie

poszczególnych ważnych

składników urządzenia

nawigacyjnego oraz

urządzenia łączności i ich

wpływ na dokładność

realizacji procesów

EKP3

Nie zna procedury

testowania sprawności

poszczególnych urzą-

dzeń, nie potrafi ich

przeprowadzić i ocenić

sprawności urządzeń

Zna procedury testo-

wania sprawności

poszczególnych urzą-

dzeń, potrafi je prze-

prowadzić i ocenić

sprawność urządzeń

Potrafi na podstawie obja-

wów niepoprawnej pracy

urządzenia i testów określić

prawdopodobne miejsca

uszkodzenia i zlokalizować

miejsce uszkodzenia

Potrafi na podstawie

objawów niepoprawnej

pracy urządzenia i testów

określić prawdopodobne

miejsca uszkodzenia,

zlokalizować miejsce

uszkodzenia i uszkodzony

element

EKP4

Nie potrafi uruchomić

i obsługiwać urządzeń

nawigacyjnych i łącz-

ności oraz nie zna

funkcji ich elementów

regulacyjnych

Potrafi uruchomić

i obsługiwać urządze-

nia nawigacyjne

i łączności oraz zna

funkcje ich elementów

regulacyjnych

Potrafi uruchomić i obsługi-

wać urządzenia nawigacyjne

i łączności, zna funkcje ich

elementów regulacyjnych.

Potrafi dobierać parametry

regulowane oraz potrafi

dokonywać podstawowe

naprawy przewidziane

w dokumentacji technicznej

Potrafi uruchomić i ob-

sługiwać urządzenia

nawigacyjne i łączności,

zna funkcje ich elemen-

tów regulacyjnych.

Potrafi dobierać parame-

try regulowane oraz

potrafi dokonywać złożo-

ne naprawy


Rodzaj Opis

Sprzęt komputerowy Komputery klasy PC z programami symulacyjnymi

Symulatory ARPA, GMDSS

Urządzenia rzeczywiste

Żyrokompasy, logi, echosondy odbiorniki radiowe, zintegrowany zestaw

nadawczo odbiorczy DGNSS/AIS, radionamierniki, odbiorniki syste-

mów LORAN C, GNSS(GPS, Galileo GLONASS), AIS

Dokumentacja techniczna Dokumentacja techniczna urządzeń i systemów nawigacyjnych

Literatura:


1. Felski A.: Pomiar prędkości okrętu. AMW, Gdynia 1998.

2. Gucma M., Montewka J., Zieziula A.: Urządzenia nawigacji technicznej. Fundacja Rozwoju AM

w Szczecinie, 2005.

3. Januszewski J.: Systemy satelitarne GPS, Galileo i inne. PWN, Warszawa 2006.

4. Krajczyński E.: Kompasy żyroskopowe. Wyd. Morskie, Gdańsk 1987.

5. Krajczyński E.: Urządzenia hydroakustyczne w nawigacji. Wyd. Morskie, Gdańsk 1980.

6. Łucznik M., Witkowski J.: Morskie radary nawigacyjne. Wyd. Morskie, Gdańsk 1983.

7. Wawruch R.: ARPA zasada działania i wykorzystanie. WSM, Gdynia 1998.

8. Wyszkowski S.: Autopiloty okrętowe. Wyd. Morskie, Gdańsk 1982.

9. Czjkowski J.: System GMDSS regulaminy, procedury i obsługa. Wyd. Skryba, Gdańsk 2002.

10. Salmonowicz W.: Łączność w niebezpieczeństwie GMDSS. Wyd. Dział Wydawnictw Akademii

Morskiej, Szczecin 2005.


1. Kon W.: Wykorzystanie radaru do zapobiegania zderzeniom. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk

1983.

2. Bem D.J. Teisseyre O.: Okrętowe urządzenia antenowe. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1976.

3. Bieniek J.: Łączność morska – sygnalizacja (zagadnienia wybrane). Wyd. Wyższa Szkoła Mor-

ska, Gdynia 1993.

4. Korcz K.: Przepisy radiokomunikacyjne w morskiej służbie ruchomej. Wyd. Studium Doskonale-

nia Kadr S.C., Gdynia 1995.



5. Standardowe zwroty porozumiewania się na morzu. Wyd. Dział Wydawnictw Wyższej Szkoły

Morskiej, Szczecin 1997.




dr inż. Stefan Jankowski [email protected] ZUN


dr inż. Marcin Przywarty [email protected] ZUN

mgr inż. Mateusz Bilewski [email protected] CIRM

mgr inż. Bartosz Muczyński [email protected] CIRM

mgr inż. Ryszard Bober [email protected] ZŁiCM

mgr inż. Jarosław Chomski [email protected] ZŁiCM








Nr: 37 Przedmiot: Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VI 15 2 30 2




1. Znajomość zasad mechaniki Newtona

2. Znajomość statyki, dynamiki, kinematyki ciała sztywnego

3. Znajomość zasad rysunku technicznego

Cele przedmiotu:

1. Umiejętność oceny stateczności statku

2. Umiejętność wyznaczenia stanu równowagi okrętu

3. Znajomość wybranych zagadnień teorii okrętu dotyczących oporu i napędu statku

4. Znajomość wyposażenia ratowniczego okrętu


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Zna podstawowe zagadnienia z teorii okrętu K_W04

EKP2 Zna metody wyznaczania oporu i doboru napędu statku K_W04

EKP3 Zna wyposażenie ratownicze okrętu K_W04




SEKP1 Zna siły zewnętrzne działające na kadłub EKP1 x

SEKP2

Zna zależności i sposób wyznaczania sta-

teczności momentu prostującego, krzywą

ramion prostujących

EKP1 x

SEKP3

Zna zasady określenia stateczności dyna-

micznej z określeniem kąta przechyłu dy-

namicznego

EKP1 x

SEKP4 Zna kryteria statecznościowe EKP1 x

SEKP5 Umie określić wpływ swobodnych powie-

rzchni cieczy w zbiornikach na stateczność EKP1 x



SEKP6 Umie określić warunki równowagi statku

swobodnego i podpartego EKP1 x

SEKP7 Zna metody wyznaczania warunków rów-

nowagi statku z zatopionym przedziałem EKP1 x

SEKP8 Zna problematykę związaną z dynamiką

okrętu EKP1 x

SEKP9 Zna oddziaływanie steru na ruch statku EKP2 x

SEKP10 Zna problematykę określania charaktery-

styk oporowo-napędowych okrętu EKP2 x

SEKP11 Zna klasyfikację i zasadę działania pędni-

ków okrętowych EKP2 x

SEKP12 Zna wymagania i zasady prowadzenia

przeglądów okresowych EKP3 x

SEKP13 Zna wyposażenie ratownicze statku EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1 1. Siły zewnętrzne działające na statek, pływalność statku. Budowa ka-

dłuba. Wiązania i elementy konstukcyjne kadłuba. Otwory w kadłubie

30

SEKP2 2. Moment wychylający i moment prostujący

SEKP2 3. Stateczność przy dużych kątach przechyłu

SEKP2 4. Krzywe ramion stateczności statycznej, pantokanery

SEKP3 5. Stateczność dynamiczna, określenie kąta przechyłu dynamicznego

SEKP4

SEKP5

6. Kryteria statecznościowe, wpływ swobodnych powierzchni cieczy

w zbiornikach na stateczność

SEKP6 7. Stateczność wzdłużna, przegłębienie

SEKP6 8. Stateczność przy dokowaniu i osadzaniu na mieliźnie

SEKP7 9. Wodoszczelność i strugoszczelność. Niezatapialność. Normy bezpie-

czeństwa statku

SEKP8 10. Dynamika okrętu, opis ruchów statku w warunkach morskich

SEKP8 11. Stabilizacja kołysań

SEKP9 12. Oddziaływanie steru na ruch statku

SEKP12 13. Zakres przeglądów okresowych, dokowanie

SEKP

10,11

14. Teoria okrętu:

a) opory kadłuba,

b) baseny modelowe,

c) pędniki,

d) geometria śruby,

e) geometria płata,

f) charakterystyki dynamiczne skrzydła śruby,

g) charakterystyki eksploatacyjne śruby,

h) stery bierne i aktywne,

i) charakterystyki manewrowe

SEKP13 15. Wyposażenie ratownicze

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 39


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5


EKP1

Nie zna warun-

ków równowagi

statku w stanie

nieuszkodzonym

i uszkodzonym,

nie zna metod

oceny stateczno-

ści statku, nie

zna problematy-

ki dynamiki

okrętu

Umie określać

warunki równo-

wagi statku

w stanie nieusz-

kodzonym.

Zna metody

oceny stateczno-ści statku

Umie określać warunki równo-

wagi statku w stanie nieuszko-

dzonym i uszkodzonym.

Zna metody oceny stateczności

statku, zna metody określania

warunków równowagi statku podpartego

Umie określać warunki równowagi

statku w stanie nieuszkodzonym i

uszkodzonym.

Zna metody oceny stateczności

statku, zna metody określania

warunków równowagi statku pod-

partego.

Zna metody wyznaczania ruchów

statku na fali, zna metody wyzna-

czania charakterystyk oporowo

napędowych kadłuba

EKP2

Nie zna geome-

trii kadłuba, nie

zna wymagań

dotyczących

przeglądów

okresowych

Zna geometrię

kadłuba.

Zna opory ka-

dłuba.

Zna wymagania

dotyczące prze-

glądów okreso-wych

Zna geometrię kadłuba.

Zna opory kadłuba.

Zna wymagania dotyczące

przeglądów okresowych.

Zna podstawowe rodzaje pędni-

ków, geometrię śruby, rodzaje sterów, wyposażenie ratownicze

Zna geometrię kadłuba.

Zna opory kadłuba.

Zna wymagania dotyczące przeglą-

dów okresowych.

Zna podstawowe rodzaje pędników,

geometrię śruby, rodzaje sterów,

wyposażenie ratownicze.

Zna zasadę działania śruby okręto-

wej, pędnika cykloidalnego, pędni-

ka strugo wodnego, koła łopatko-

wego.

Zna zasadę działania steru bierne-

go, zasady prowadzenia badań

modelowych

EKP3

Nie zna wyma-

gań dotyczących

przeglądów

okresowych.

Nie zna wypo-

sażenia ratowni-czego

Zna wymagania

dotyczące prze-

glądów okreso-

wych.

Umie wymienić

wyposażenie ratownicze statku

Zna wymagania dotyczące

przeglądów okresowych.

Zna wyposażenie ratownicze statku

Zna wymagania dotyczące przeglą-

dów okresowych.

Zna procedury prowadzenia prze-

glądów okresowych.

Zna zasadę działania i wyposażenie

ratownicze statku


Rodzaj Opis


DTK Dokumentacje techniczna kadłuba



Literatura:


1. Dudziak J.: Teoria okrętu. Gdańsk 2008.

2. Kabaciński J.: Stateczność statku. WSM, 1988.

3. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 3. Specyficzne cechy różnych odmian morskich stat-

ków handlowych. Gdańsk 1980.

4. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 2. Gdańsk 1976.

5. Pacześniak J.: Projektowanie okrętów. Cz. 1. Gdańsk 1977.

6. Szozda Z.: Stateczność statku morskiego. Szczecin 2002.

7. Wełnicki W.: Mechanika ruchu okrętu. Skrypt PG, Gdańsk 1989.

8. Wełnicki W.: Sterowność Okrętu. PWN, Warszawa 1966.

9. Konwencja STCW’95.

10. Konwencja SOLAS.


1. Litwiński Z.: Techniczne zabezpieczenia okrętów. Szczecin 1988.

2. Orszulok W., Wiewiórski S.: Wyposażenie pokładowe statku handlowego.

3. Urbański P.: Siłownie okrętowe.

4. Vademecum nawigatora.




dr hab. inż. Tomasz Cepowski, A [email protected] ZBISS


dr inż. Dorota Łozowicka, A [email protected] ZBISS

dr inż. of. wacht. Paweł Chorab, A [email protected] ZBISS

dr inż. Zbigniew Szozda, A [email protected] ZBISS

prof. dr hab. inż. Tadeusz Szelangiewicz, A [email protected] ZBISS

mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak, A [email protected] ZBISS





http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=1&IM=01&TX=Dudziak

http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=1&IM=01&TX=Pacze%9Cniak



http://mak.bn.org.pl/cgi-bin/makwww.exe?BM=1&IM=01&TX=Litwi%F1ski




Nr: 38 Przedmiot: Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VI 15 1 1 15 15 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych urządzeniach chłodniczych, klimatyza-

cyjnych i wentylacyjnych

2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych urządzeń chłodniczych

i klimatyzacyjnych

3. Wykształcenie umiejętności doboru optymalnych nastaw pracy okrętowych urządzeń chłodni-

czych i klimatyzacyjnych


i wyłączenia z ruchu okrętowych urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych

5. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji chłodni-

czych i klimatyzacyjnych



EKP1 Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia

zachodzące w nich procesy termodynamiczne i ich wpływ na

osiągnięcie oczekiwanych efektów pracy instalacji

K_W03, K_W04, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13

EKP2

Przedstawia procesy termodynamiczne na wykresach własności

mediów roboczych oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne doty-

czące stanu mediów i procesów oraz sprawności urządzeń

K_W04,K_W08, K_W09,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13

EKP3

Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identy-

fikuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw automatyki

oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji

K_W04, K_W05, K_W08,

K_U07, K_U09, K_U11,

K_U13, K_U15, K_U17,

K_U19, K_U21

EKP4

Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-

dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-

ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-

ralnego

K_W11, K_U10, K_U14,

K_K05, K_K07





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje rodzaj obiegów chłodniczych i ro-

dzaj procesów obróbki powietrza w oparciu

o schematy instalacji i charakteryzuje zainstalo-

wane w nich urządzenia

EKP1 x x

SEKP2

Identyfikuje procesy termodynamiczne odbywa-

jące się w określonych miejscach i urządzeniach

instalacji oraz przedstawia zmiany parametrów

stanu mediów na wykresach

EKP

1,2 x x

SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu me-

diów na efekty pracy instalacji

EKP

1,2,3 x x


żu i obsługi bieżącej urządzeń instalacji chłodni-

czej i klimatyzacyjnej

EKP

2,3 x x

SEKP5



związek ze stanem technicznym urządzeń i in-

stalacji

EKP2 x x

SEKP6 Określa prawidłowe nastawy automatyki steru-

jącej pracą instalacji oraz przewiduje ich wpływ

na efekty pracy instalacji

EKP

2,3 x x

SEKP7





EKP

2,3,4 x x

SEKP8







EKP

2,3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1,2,3 1. Chłodnictwo i jego zastosowanie w okrętownictwie

15

SEKP1,2,3 2. Obiegi chłodnicze i układy chłodnicze stosowane na statkach

morskich

SEKP1,2,3 3. Instalacje pomocnicze

SEKP1,2,3,4 4. Sprężarki i agregaty chłodnicze

SEKP1,2,3,4 5. Aparatura chłodnicza

SEKP3,4,5 6. Współdziałanie sprężarki z innymi urządzeniami układu chłod-

niczego

SEKP3,4,5,6 7. Automatyzacja urządzeń i instalacji chłodniczych



SEKP1,2,3,4,5,6 8. Bilans cieplny chłodni

SEKP1,2,3,4,5,6 9. Eksploatacja instalacji chłodniczych

SEKP1,2,3 10. Systemy wentylacji i klimatyzacji stosowane na statkach mor-

skich

SEKP1,2,3,4 11. Statki specjalistyczne

SEKP1,2,3,4,5,6 12. Okrętowe instalacje wentylacyjne i zabezpieczenia przeciwpo-

żarowe

SEKP1,2,3,4,5,6 13. Kontenery chłodzone

SEKP7,8 14. Bezpieczeństwo obsługi urządzeń chłodniczych

SEKP7,8 15. Przepisy klasyfikacyjne dotyczące chłodnictwa

Razem: 15

L

SEKP1,2,3 16. Schematy instalacji chłodniczych

15

SEKP3,4,5,6 17. Nastawa automatyki chłodniczej

SEKP1,2,3,4,5,6 18. Budowa i działanie sprężarek i aparatury

SEKP1,2,3,4,5,6 19. Badanie współczynnika przenikania ciepła komory chłodniczej

SEKP7,8 20. Eksploatacja chłodni prowiantowej

SEKP1,2,3,4,5,6 21. Bilans cieplny układu chłodni prowiantowej i zamrażarki

SEKP1,2,3 22. Badanie centrali klimatyzacyjnej

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 65


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie jest w stanie określić

rodzaju instalacji i scha-

rakteryzować znajdują-cych się w niej urządzeń


rodzaj instalacji

i scharakteryzować naj-

ważniejsze urządzenia i ich rolę

Potrafi prawidłowo okre-

ślić rodzaj instalacji

i scharakteryzować

wszystkie urządzenia oraz

zdefiniować ich zadania

oraz określić zakres auto-

matycznej regulacji para-metrów pracy


rodzaj instalacji i scharaktery-

zować wszystkie urządzenia

oraz zdefiniować ich zadania

oraz określić zakres automa-

tycznej regulacji parametrów

pracy jak również oszacować

ich dobór i wskazać rozwiąza-nia alternatywne



EKP2

Nie jest w stanie przed-

stawić procesów termo-

dynamicznych na wykre-

sach własności mediów

roboczych

Przedstawia procesy

termodynamiczne na

wykresach własności

mediów roboczych, wy-

ciąga wnioski eksploata-

cyjne dotyczące stanu mediów i procesów

Przedstawia procesy ter-

modynamiczne na wykre-

sach własności mediów

roboczych, wyciąga wnio-

ski eksploatacyjne doty-

czące stanu mediów i

procesów oraz sprawności urządzeń

Przedstawia procesy termody-

namiczne na wykresach wła-

sności mediów roboczych,

wyciąga wnioski eksploatacyj-

ne dotyczące stanu mediów i

procesów oraz sprawności

urządzeń. Potrafi analizować

zależności analityczne opisu-

jące procesy termodynamiczne

EKP3

Nie potrafi opisać zasad

poprawnej obsługi tech-

nicznej instalacji ani

zidentyfikować parame-

trów potrzebnych do

oceny stanu technicznego urządzeń


obsługi technicznej insta-

lacji, identyfikuje para-

metry potrzebne do oceny

stanu technicznego urzą-

dzeń i potrafi je zinterpre-tować


obsługi technicznej insta-

lacji, identyfikuje parame-

try potrzebne do oceny

stanu technicznego urzą-

dzeń i potrafi je zinterpre-

tować, przewiduje wpływ

nastaw automatyki na

parametry pracy instalacji


obsługi technicznej instalacji,

identyfikuje parametry po-

trzebne do oceny stanu tech-

nicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje

wpływ nastaw automatyki na

parametry pracy instalacji oraz

wskazuje wpływ typowych

niesprawności na parametry pracy instalacji

EKP4



mowanych w trakcie

obsługi na stan technicz-

ny i koszty eksploatacyj-

ne statku, bezpieczeństwo

załogi i stan środowiska naturalnego

Potrafi wskazać

i wyjaśnić zależności

między decyzjami podej-

mowanymi w trakcie

obsługi a stanem tech-

nicznym i kosztami eks-

ploatacyjnymi statku,

bezpieczeństwem załogi i

stanem środowiska natu-

ralnego

Wykazuje odpowiedzial-

ność i zrozumienie wpły-

wu decyzji podejmowa-

nych w trakcie obsługi na

stan techniczny i koszty

eksploatacyjne statku,

bezpieczeństwo załogi i

stan środowiska natural-nego


i zrozumienie wpływu decyzji

podejmowanych w trakcie

obsługi na stan techniczny i

koszty eksploatacyjne statku,

bezpieczeństwo załogi i stan

środowiska naturalnego. Potra-

fi wskazać i uzasadnić typowe

zagrożenia i przeprowadzić

analizę ryzyka i wskazać

sposoby jego ograniczenia

podczas wykonywania czyn-ności obsługi instalacji


Rodzaj Opis

Rzutnik

multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie prezentacji multimedialnej i filmów


Schematy Dokumentacja rzeczywistych instalacji chłodniczych stosowanych na statkach

Stanowiska

nastaw automatyki

Dwa stanowiska: do kontroli i ustawiania presostatów oraz do kontroli i ustawia-

nia TZR

Urządzenia Typowe elementy instalacji: aparatura i sprężarki

Chłodnia

prowiantowa

Instalacja dwukomorowej chłodni prowiantowej wyposażona w komputerowy

monitoring parametrów pracy z możliwością określenia bilansu

Zamrażarka

dwustopniowa

Instalacja dwustopniowa z ekonomizerem wyposażona pod kątem monitoringu

parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego



Literatura:


1. Bohdal T. Charun H. Czapp M.: Urządzenia chłodnicze sprężarkowe parowe. WNT, Warszawa

2003.

2. Bonca Z. i inni: Czynniki chłodnicze i nośniki ciepła. IPPU Masta, Gdańsk 1997.

3. Bonca Z., Depta A.: Wentylacja i klimatyzacja okrętowa. Gdynia 1999.

4. Fodemski T.: Domowe i handlowe urządzenia chłodnicze. Poradnik. WNT, Warszawa 2000.

5. Jones W.P.: Klimatyzacja. Arkady, 1981.

6. Piotrowski I.: Okrętowe urządzenia chłodnicze. Fundacja Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej

w Gdyni. Gdynia 1994.

7. Płaska Z., Sobecki M.: Wybrane zagadnienia z chłodnictwa i klimatyzacji – zbiór zadań. WSM,

Szczecin 1980.

8. Recknagel H. i inni: Poradnik. Ogrzewanie i klimatyzacja. EWFE, Gdańsk 1994.

9. Starowicz Z.: Poradnik montera chłodniczego. WNT, Warszawa 1976.

10. Szolc Z.: Chłodnictwo. WSiP, Warszawa 1980.

11. Ulrich H.: Technika chłodnicza. Poradnik. Tom 1 i 2. IPPU Masta, Gdańsk 1999.

12. Wasiluk W., Korczak E.: Wentylacja i klimatyzacja na statkach. WM, Gdańsk 1997.

13. Zakrzewski B.: Obliczenia obiegów chłodniczych i klimatyzacyjnych. PS, Szczecin 1991.


1. Materiały firmy Danfoss. Strona www.danfoss.com

2. Materiały firmy ALCO. Strona www.alco.com

3. Materiały firmy Starcool. Strona www.starcool.com

4. Materiały firmy Carrier. Strona www.carrier.com


Stopień/tytuł, imię, nazwisko, forma zajęć Adres e-mail Jednostka dydaktyczna


dr inż. Grzegorz Kidacki, L [email protected] IESO


dr inż. Ewelina Złoczowska, A, L [email protected] IESO








Nr: 39 Przedmiot: Maszyny i urządzenia okrętowe*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



III 15 2 30 1

IV 15 2E 2 30 30 3




1.

Cele przedmiotu:

1. Poznanie teorii procesów zachodzących w okrętowych maszynach i urządzeniach pomocniczych

2. Poznanie budowy, zasad eksploatacji i obsługi technicznej okrętowych maszyn i urządzeń po-

mocniczych


i wyłączenia z ruchu okrętowych maszyn i urządzeń pomocniczych

4. Wykształcenie umiejętności czytania i rozumienia schematów okrętowych instalacji wodnych,

smarowych, paliwowych i hydraulicznych



EKP1 Identyfikuje i charakteryzuje urządzenia i instalacje oraz wyjaśnia

zachodzące w nich procesy i ich wpływ na osiągnięcie oczekiwa-

nych efektów pracy instalacji

K_W03, K_W04, K_W06,

K_U07, K_U09, K_U13

EKP2 Przedstawia procesy zachodzące w maszynach i urządzeniach na

wykresach oraz wyciąga wnioski eksploatacyjne dotyczące stanu,

procesów oraz sprawności urządzeń

K_W04,K_W06, K_U05,

K_U07, K_U11, K_U13

EKP3

Opisuje zasady poprawnej obsługi technicznej instalacji, identyfi-

kuje parametry potrzebne do oceny stanu technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpretować, przewiduje wpływ nastaw parametrów

oraz typowych niesprawności na parametry pracy instalacji

K_W04, K_W05, K_W06,

K_U07, K_U09, K_U13,

K_U15

EKP4

Wykazuje odpowiedzialność i zrozumienie wpływu decyzji po-

dejmowanych w trakcie obsługi na stan techniczny i koszty eks-

ploatacyjne statku, bezpieczeństwo załogi i stan środowiska natu-

ralnego

K_U08, K_K02





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Identyfikuje rodzaj instalacji w oparciu o sche-

maty instalacji i charakteryzuje zainstalowane

w nich urządzenia

EKP1 x x

SEKP2 Identyfikuje procesy odbywające się w określo-

nych maszynach i urządzeniach oraz przedsta-

wia zmiany parametrów na wykresach

EKP

1,2 x x

SEKP3 Wyciąga wnioski dotyczące wpływu stanu ma-

szyn i urządzeń na efekty pracy instalacji

EKP

1,2,3 x x


żu i obsługi bieżącej maszyn i urządzeń okręto-

wych

EKP3 x x

SEKP5



związek ze stanem technicznym urządzeń

i instalacji

EKP2 x x

SEKP6 Określa prawidłowe parametry pracy instalacji

oraz przewiduje ich wpływ na efekty pracy in-

stalacji

EKP3 x x

SEKP7





EKP

3,4 x x

SEKP8







EKP

3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: III

A

SEKP1–8 1. Mechanizmy siłowni okrętowych

30

SEKP1–8 2. Urządzenia pokładowe

SEKP1–8 3. Pompy i układy pompowe

SEKP1–8 4. Sprężarki

SEKP1–8 5. Urządzenia do oczyszczania paliw i olejów

SEKP1–8 6. Linie wałów

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 50

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: IV

A

SEKP1–8 7. Filtry, filtracja i oczyszczanie

30

SEKP1–8 8. Wymienniki ciepła

SEKP1–4,6–8 9. Systemy hydrauliki okrętowej

SEKP1–4,6–8 10. Urządzenia sterowe

SEKP1–4,6–8 11. Śruby nastawne

SEKP1–4,6–8 12. Urządzenia kotwiczne

SEKP1–4,6–8 13. Urządzenia hydrauliczne pokryw lukowych

SEKP1–4,6–8 14. Urządzenia przeładunkowe (w tym na zbiornikowcach typu

VLCC, LNG)

SEKP1–8 15. Stabilizatory przechyłów

SEKP1–8 16. Windy łodziowe

Razem: 30

L

SEKP1–8 17. Współpraca pompy z rurociągiem, wyznaczanie charakterystyk

przepływu, mocy, sprawności

30

SEKP1–8 18. Wyznaczanie charakterystyki kawitacyjnej pompy wirowej

SEKP1–8 19. Wyznaczanie charakterystyk przepływu elementów instalacji

okrętowych

SEKP1–8 20. Badanie sprawności sprężarki tłokowej

SEKP1–8 21. Badanie i kalibracja wiskozymetrów

SEKP1–8 22. Demontaż i montaż bębna wirówki paliwa

SEKP1–8 23. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-

rówki MAPX i własności paliwa

SEKP1–8 24. Badanie efektywności wirowania w funkcji parametrów pracy wi-

rówki FOPX i własności paliwa

SEKP1–8 25. Bilans wymiennika ciepła

SEKP1–8 26. Charakterystyki eksploatacyjne układu hydrauliki siłowej

SEKP1–8 27. Wpływ parametrów eksploatacyjnych na wydajność wyparowni-

ka podciśnieniowego i zasolenie kondensatu

Razem 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 95


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie jest w stanie

określić rodzaju

instalacji i scharak-

teryzować znajdu-

jących się w niej

urządzeń


rodzaj instalacji i scha-

rakteryzować najważ-

niejsze urządzenia i ich

rolę


rodzaj instalacji i scharakte-

ryzować wszystkie urządze-

nia oraz zdefiniować ich

zadania oraz określić zakres

regulacji parametrów pracy

Potrafi prawidłowo określić rodzaj

instalacji i scharakteryzować

wszystkie urządzenia oraz zdefinio-

wać ich zadania, uruchomić i odsta-

wić urządzenie z eksploatacji oraz

określić zakres regulacji parametrów

pracy jak również oszacować ich

dobór i wskazać rozwiązania alterna-

tywne

EKP2

Nie jest w stanie

przedstawić proce-

sów na wykresach


wykresach, wyciąga


dotyczące maszyn

i urządzeń


wykresach własności me-

diów roboczych, wyciąga


dotyczące stanu i sprawno-

ści maszyn i urządzeń

Przedstawia procesy na wykresach

własności wyciąga wnioski eksplo-

atacyjne dotyczące stanu i sprawno-

ści maszyn i urządzeń, potrafi anali-

zować zależności analityczne opisu-

jące procesy

EKP3

Nie potrafi opisać

zasad poprawnej

obsługi technicznej

instalacji ani ziden-

tyfikować parame-

trów potrzebnych

do oceny stanu

technicznego urzą-

dzeń

Opisuje zasady po-

prawnej obsługi tech-

nicznej instalacji,

identyfikuje parametry

potrzebne do oceny

stanu technicznego

urządzeń i potrafi je

zinterpretować


obsługi technicznej instala-

cji, identyfikuje parametry

potrzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń

i potrafi je zinterpretować,

przewiduje wpływ nastaw

parametrów na pracę insta-

lacji

Opisuje zasady poprawnej obsługi

technicznej instalacji, identyfikuje

parametry potrzebne do oceny stanu

technicznego urządzeń i potrafi je

zinterpretować, przewiduje wpływ

nastaw parametrów na pracę instala-

cji oraz wskazuje wpływ typowych

niesprawności na parametry pracy

instalacji

EKP4


wpływu decyzji

podejmowanych

w trakcie obsługi na

stan techniczny

i koszty eksploata-

cyjne statku, bez-

pieczeństwo załogi

i stan środowiska

naturalnego

Potrafi wskazać i wyja-

śnić zależności między

decyzjami podejmowa-

nymi w trakcie obsługi

a stanem technicznym

i kosztami eksploata-

cyjnymi statku, bezpie-

czeństwem załogi

i stanem środowiska

naturalnego


i zrozumienie wpływu decy-

zji podejmowanych w trak-

cie obsługi na stan technicz-

ny i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo

załogi i stan środowiska

naturalnego

Wykazuje odpowiedzialność i zro-

zumienie wpływu decyzji podejmo-

wanych w trakcie obsługi na stan

techniczny i koszty eksploatacyjne

statku, bezpieczeństwo załogi i stan

środowiska naturalnego. Potrafi

wskazać i uzasadnić typowe zagro-

żenia i przeprowadzić analizę ryzyka

i wskazać sposoby jego ograniczenia

podczas wykonywania czynności

obsługi instalacji


Rodzaj Opis



Schematy Dokumentacja instalacji rzeczywistych stosowanych na statkach



Stanowisko badania pomp wirowych

Stanowisko wyposażone w: okrętowe pompy wirowe sterowane za pomocą falownika, zawór na tłoczeniu, mierniki ciśnienia i przepływu

Urządzenia Pompy, sprężarki, wirówki, wymienniki ciepła, elementy hydrauliki

Stanowisko wirowania paliw okrętowych

Stanowisko wyposażone w wirówkę FOPX pracującą w systemie ALCAP i wirówkę MAPX

Stanowisko badania wymienników ciepła

Stanowisko wyposażone pod kątem monitoringu parametrów pracy i wykonania bilansu cieplnego wymienników ciepła

Symulatory maszyn, urządzeń i instalacji

Symulacja w czasie rzeczywistym uruchamiania, odstawiania i nadzoro-wania podczas pracy instalacji, maszyn i urządzeń

Literatura:


1. Praca zbiorowa: Mały poradnik mechanika. Tom II.

2. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe maszyny i urządzenia pomocnicze. Tom I i II.

3. Dokumentacja techniczno-ruchowa pomp wirowych i wyporowych.

4. Urbański P.: Siłownie okrętowe.

5. Górski Z., Perepeczko A.: Pompy okrętowe.

6. Górski Z., Perepeczko A.: Okrętowe sprężarki, dmuchawy i wentylatory.

7. Katalogi producentów, Instrukcje obsługi firm Alfa Laval, Westfalia, H. Cegielski, Aalborg,

Saacke, Towimor, WSK Kraków.

8. Jasiewicz R., Szczepanek M.: Przewodnik do ćwiczeń laboratoryjnych z pomp okrętowych reali-

zowanych w Zakładzie Maszyn i Urządzeń Okrętowych.

9. Biały W.: Podstawy maszynoznawstwa.

10. Bieniek C.: Wentylatory osiowe.

11. Smotrycki S.: Maszyny i urządzenia pokładowe.

12. Zabłocki M.: Filtry paliwa silników wysokoprężnych.

13. Szydelski Z.: Sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne.

14. Smotrycki S.: Okrętowe mechanizmy pokładowe.

15. Praca zbiorowa: Vademecum hydrauliki. Tom III.


1. Materiały firmy Alfa-Laval, strona www.alfalaval.com

2. Materiały firmy Westfalia, strona www.westfalia-separator.com

3. Materiały firmy Aalborg, strona www.aalborg.com

4. Materiały firmy Saacke, strona www.saacke.de/en

5. Materiały firmy Towimor, strona www.towimor.com.pl

6. Materiały firmy WSK Kraków, strona www. wsk.com.pl




dr inż. Robert Jasiewicz [email protected] IESO


mgr inż. Paweł Krause [email protected] IESO

dr inż. Marcin Szczepanek [email protected] IESO








Nr: 40 Przedmiot: Ochrona środowiska morskiego*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VI 15 1 1 15 15 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie świadomości ekologicznej oraz odpowiedzialności za stan środowiska morskiego

u studenta jako przyszłego członka załóg statków morskich

2. Zapoznanie ze specyfiką zanieczyszczeń pochodzących ze statków, gospodarką substancjami

szkodliwymi dla środowiska oraz procedurami eksploatacyjnymi zapobiegającymi zanieczysz-czeniom

3. Zapoznanie z budową i zasadami eksploatacji okrętowych urządzeń związanych z ochroną śro-

dowiska morskiego

4. Zapoznanie z zasadami prowadzenia dokumentacji związanej z ochroną środowiska właściwej

dla Działu Maszynowego statku morskiego



EKP1

Potrafi ocenić zagrożenie dla środowiska morskiego wywołane

eksploatacją obiektów pływających w tym statków oraz zasady

postępowania w myśl przepisów globalnych i lokalnych

K_W04, K_W08, K_U11,

K_U15, K_U19, K_K02

EKP2

Zna procedury postępowania oraz zasady eksploatacji urządzeń

związanych z przechowywaniem, przemieszczaniem, usuwaniem lub utylizacją substancji szkodliwych dla środowiska morskiego

K_W08, K_U19

EKP3 Zna wymagania oraz zasady prowadzenia dokumentacji w Dziale

Maszynowym z zakresu ochrony środowiska morskiego K_U19




SEKP1 Charakteryzuje statek jako obiekt zagrażają-

cy środowisku morskiemu EKP1 x

SEKP2 Wymienia rodzaje zanieczyszczeń oraz ich

typowe ilości EKP1 x x



SEKP3 Omawia aktualny stan prawny i nadzór nad

stosowaniem postanowień konwencji

EKP

1,2 x

SEKP4

Zna zasady prowadzenia dokumentacji okrę-

towej dotyczącej ochrony środowiska mor-

skiego

EKP

2,3 x

SEKP5

Zna techniczne sposoby zapobiegania zanie-

czyszczeniom mórz olejami, metody i urzą-

dzenia do oczyszczania wód zaolejonych

EKP2 x x

SEKP6 Zna klasyfikację substancji szkodliwych

innych niż oleje oraz warunki ich usuwania

EKP

1,2 x x

SEKP7 Zna warunki usuwania ścieków oraz śmieci,

sposoby ich utylizacji lub gromadzenia

EKP

1,2 x x

SEKP8

Zna warunki zapobiegania zanieczyszczeniu

atmosfery toksycznymi składnikami spalin

oraz sposoby jego ograniczenia

EKP

1,2 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP1,2 1. Charakterystyka statku jako obiektu zagrażającego środowisku mor-

skiemu. Rodzaje zanieczyszczeń oraz ich ilości

15

SEKP3,4 2. Prawna ochrona wód morskich przed zanieczyszczeniami ze statków.

Dokumentacja okrętowa dotycząca ochrony środowiska morskiego

SEKP5 3. Zapobieganie zanieczyszczeniu mórz olejami (załącznik I Konwencji

MARPOL)

SEKP6 4. Zapobieganie zanieczyszczeniu szkodliwymi substancjami przewożo-

nymi luzem (załącznik II Konwencji MARPOL)

SEKP7 5. Szkodliwe substancje przewożone w opakowaniach (załącznik III

Konwencji MARPOL)

SEKP7 6. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza ściekami (załącznik IV Kon-

wencji MARPOL)

SEKP8 7. Zapobieganie zanieczyszczeniu morza śmieciami (załącznik V Kon-

wencji MARPOL)

SEKP8

8. Zapobieganie zanieczyszczaniu atmosfery toksycznymi składnikami

spalin z silników, kotłów i spalarek okrętowych, sposoby ograniczenia

emisji toksycznych składników spalin

SEKP7,8 9. Kierunki rozwojowe metod i urządzeń technicznych w dziedzinie

ochrony środowiska morskiego

Razem: 15

L

SEKP5

10. Instalacje zęzowe: przygotowanie, uruchomienie i nadzór odolejaczy

okrętowych. Obsługa, diagnostyka i remonty okrętowych urządzeń

odolejających

15 SEKP2,7 11. Biologiczno-mechaniczne oczyszczalnie ścieków. Obsługa i diagno-

styka okrętowych oczyszczalni ścieków

SEKP8 12. Katalityczna redukcja szkodliwych związków ze spalin. Obsługa i

diagnostyka instalacji oczyszczania spalin

SEKP6,7 13. Instalacja przeciwporostowa kadłuba – zasady eksploatacji

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 51


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne (bądź ustne) oraz praktyczne podczas zajęć laboratoryjnych

EKP1

Nie jest w stanie


określić wpływu eks-

ploatacji statku na

środowisko morskie,

brak mu wiedzy

z zakresu zasad postę-

powania w myśl przepi-

sów ochrony środowi-ska


zagrożenie wynikające

z przebiegu eksploatacji

statku na środowisko

naturalne, zna zasady

postępowania w myśl

przepisów ochrony środowiska

Potrafi prawidłowo

wskazać czynniki zagra-

żające środowisku mor-

skiemu w poszczegól-

nych stanach eksploata-

cyjnych statku, potrafi

wybrać odpowiedni dla

stanu eksploatacyjnego

sposób postępowania

z czynnikami zagrażają-

cymi środowisku

Potrafi prawidłowo wskazać

czynniki zagrażające środo-

wisku morskiemu w po-

szczególnych stanach eks-

ploatacyjnych statku oraz

przewidzieć ich wpływ na

zmianę zasad eksploatacji

statku. Potrafi wybrać od-

powiedni dla stanu eksplo-

atacyjnego sposób postępo-

wania oraz wskazać alterna-tywne metody postępowania

EKP2

Nie zna procedur po-

stępowania oraz zasad

eksploatacji urządzeń

związanych z przecho-

wywaniem, przemiesz-

czaniem, usuwaniem

lub utylizacją substancji

szkodliwych dla środo-

wiska morskiego

Zna procedury postę-

powania oraz zasady

eksploatacji urządzeń

związanych z przecho-

wywaniem, przemiesz-

czaniem, usuwaniem


szkodliwych dla śro-

dowiska morskiego

Potrafi uzasadnić celo-

wość zastosowania pro-

cedury postępowania

związanej z przechowy-

waniem, przemieszcza-

niem, usuwaniem lub

utylizacją substancji

szkodliwych dla środowi-

ska morskiego oraz zna

zasady eksploatacji okrę-

towych urządzeń ochrony środowiska

Potrafi wskazać najodpo-

wiedniejszą procedurę

postępowania związanej

z przechowywaniem, prze-

mieszczaniem, usuwaniem


szkodliwych dla środowiska

morskiego z uwzględ-

nieniem specyfiki wybra-

nych akwenów morskich.

Zna zasady eksploatacji

okrętowych urządzeń

ochrony środowiska oraz

potrafi wskazać ich ograni-czenia

EKP3

Nie zna wymagań oraz

zasad prowadzenia

dokumentacji w Dziale

Maszynowym z zakresu


Potrafi wymienić wy-

magania oraz zasady

prowadzenia dokumen-

tacji w Dziale Maszy-

nowym z zakresu


Potrafi prawidłowo opi-

sać wymagania oraz

podać przykłady zapisów

w dokumentacji dla

każdej z operacji ujętych

w dokumentacji Działu

Maszynowego z zakresu


Potrafi prawidłowo opisać

wymagania oraz podać

przykłady zapisów w doku-

mentacji dla każdej z opera-

cji ujętych w dokumentacji

Działu Maszynowego

z zakresu ochrony środowi-

ska morskiego oraz wskazać

wytyczne postępowania na

wypadek przerwania opera-

cji, uszkodzenia urządzenia

lub innej sytuacji awaryjnej




Rodzaj Opis


DTR Dokumentacje techniczno-ruchowe wybranych urządzeń

Akty prawne Konwencje międzynarodowe oraz lokalne akty prawne regulujące ochroną

środowiska morskiego

Literatura:


1. Lipiński A.: Prawne podstawy ochrony środowiska. Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., Warszawa

2007.

2. Kenig-Witkowska M.: Prawo środowiska Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe. PiE, War-

szawa 2007.

3. Wierzbowski B., Rakoczy B.: Podstawy prawa ochrony środowiska. PiE, Warszawa 2007.

4. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Notatki z wykładu dla stu-

diów dziennych i zaocznych oraz kursów SDKO w WSM, Szczecin 2003.


1. Ustawa RP z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. 2001 r., Nr 62, poz. 627).

2. Ustawa RP z dnia 16 marca 1995 r. O zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz.U.

z 1995 r., Nr 47, poz. 243, z późn. zm.).

3. Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, 1992 (Dz.U. z 2000 r.,

Nr 28, poz. 346, z późn. zm.).

4. Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu mórz przez zatapianie odpadów i innych substancji

(Dz.U. z 1984 r. nr 11, poz. 46, zm. Dz.U. z 1997 r., Nr 47, poz. 300).

5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie przekazywania informacji o odpadach znajdują-

cych się na statku (Dz.U. z 2003 r., Nr 101, poz. 936).

6. Rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa w sprawie sposobu, zakresu i terminów prze-

prowadzania przeglądów i inspekcji, sposobu potwierdzania oraz wzorów międzynarodowych

świadectw w zakresie ochrony morza przed zanieczyszczaniem przez statki (Dz.U. z 2006 r.,

Nr 49, poz. 357).

7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie funkcjonowania inspekcji portu (Dz.U.

z 2004 r., Nr 102, poz. 1078).




dr inż. Piotr Treichel [email protected] IESO


dr inż. Antoni Wiewióra [email protected] IESO

dr inż. Tadeusz Borkowski [email protected] IESO








Nr: 41 Przedmiot: Wiedza okrętowa*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



I 15 2 30 2




1.

Cele przedmiotu:

1. Zapoznanie z:

– wymaganiami stawianymi członkom załogi przez Konwencje STCW 78/95;

– zasadami wachtowej i bezwachtowej obsługi siłowni okrętowych;

– zasadami zachowania podczas alarmów i sytuacji awaryjnych;

– ustawami i konwencjami dotyczącymi bezpiecznej eksploatacji statku;

– zasadami organizacji nadzoru technicznego statku;

– zasadami organizacji i nadzoru kwalifikacji i składu załogi;

– zasadami organizacji i nadzoru bezpieczeństwa żeglugi i ratowania życia na morzu;

– wymaganiami ISO i IMO w zakresie zarządzania jakością, bezpieczną eksploatacją i ochroną

środowiska w gospodarce morskiej;

– wymaganiami ISM Code w zakresie bezpiecznej eksploatacji i ochrony środowiska w gospo-

darce morskiej;

– zasadami prowadzenia bezpiecznej i sprawnej nawigacji we wszystkich fazach eksploatacji

statku;

– wpływem rodzaju żeglugi na sposób eksploatacji statku i siłowni okrętowych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiąza-

nych z mechaniką i budową statków, nawigacją oraz transportem morskim K_W02

EKP2 Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi obszarami powiązanymi z bu-

dową okrętowych urządzeń pokładowych, budowy okrętu, rodzajami napędów

oraz systemami sterowania statkiem

K_W04

EKP3 Ma wiedzę ogólną niezbędną do rozumienia społecznych i prawnych uwarunko-

wań działalności organizacji morskich i towarzystw klasyfikacyjnych K_W08

EKP4

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, inte-

grować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować

opinie. Ma umiejętność samokształcenia się. Rozumie potrzebę ciągłego do-

kształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych

K_U01,

K_U04,

K_K01





Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Rozumie rolę IMO oraz instytucji klasyfikacyj-

nych jako źródła przepisów prawnych stanowią-

cych podstawę prawidłowego funkcjonowania

statku i załogi jako jedności

EKP3 x

SEKP2

Ma szczegółową wiedzę związaną z wyposaże-

niem statków z uwzględnieniem ich typów

i warunków eksploatacji

EKP1 x

SEKP3

Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumie-

nia działań innych członków załogi w różnych

warunkach eksploatacyjnych – żegluga oce-

aniczna, żegluga na akwenach ograniczonych,

w warunkach ograniczonej widzialności oraz

w sytuacjach awaryjnych

EKP2 x

SEKP4

Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz

danych oraz innych właściwie dobranych źródeł,

także w języku angielskim lub innym języku

obcym uznawanym za język komunikacji mię-

dzynarodowej w zakresie studiowanego kierun-

ku studiów; potrafi integrować uzyskane infor-

macje, dokonywać ich interpretacji, a także wy-

ciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać

opinie

EKP4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: I

A

SEKP1,4 1. Działalność IMO i instytucji klasyfikacyjnych

30

SEKP1,4 2. Podział kompetencji członków załogi wymagane przez konwencji

STCW’95

SEKP2 3. Geometria kadłuba – wymiary główne

SEKP2 4. Typy statków – rozplanowanie przestrzenne

SEKP2 5. Ogólna charakterystyka siłowni okrętowych

SEKP2 6. Rodzaje pędników

SEKP2 7. Sposoby sterowania statkiem

SEKP2 8. Pędniki i stery

SEKP2 9. Wyposażenie pokładowe

SEKP2,3 10. Wyposażenie ratownicze

SEKP3

11. Żegluga oceaniczna:

określenie pozycji;

wybór drogi i sposoby żeglugi;

wpływ warunków hydrometeorologicznych na sposób żeglugi;

sztormowania



SEKP3

12. Żegluga na akwenie ograniczonym:

przygotowanie statku do wejścia do portu;

zasady żeglugi na akwenie ograniczonym;

żegluga pilotowa;

charakterystyki manewrowe statku;

manewrowanie w celu zakotwiczenia oraz zacumowania;

przygotowanie statku do wejścia do portu

SEKP3 13. Żegluga w warunkach ograniczonej widzialności

SEKP3 14. Procedury awaryjne

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30


Uczestnictwo w zaliczeniach poza zajęciami 2

Łącznie 38


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

Pisemne zaliczenie z zajęć audytoryjnych – test pisemny jednokrotnego wyboru

EKP1

Nie rozumie i nie zna

zasad działania podsta-

wowych urządzeń stat-

kowych. Nie rozumie

różnic pomiędzy nawi-

gacją na obszarach

ograniczonych

i otwartych

Zna podstawowe zasady

działania i bezpiecznej

eksploatacji podstawowych

urządzeń statkowych.

Potrafi wymienić i krótko

scharakteryzować różnice

pomiędzy nawigacją na

obszarach ograniczonych

i otwartych

Rozumie zasady działania

i bezpiecznej eksploatacji

podstawowych urządzeń

statkowych. Potrafi wy-

korzystać system VTS do

podniesienia bezpieczeń-

stwa nawigacji na obsza-

rach ograniczonych

Potrafi scharakteryzować zasa-

dy działania i bezpiecznej

eksploatacji podstawowych

urządzeń statkowych. Rozumie

w pełnym zakresie zasady

wykorzystania systemu nadzoru

i sterowania ruchem statków.

Doskonale identyfikuje różnice

pomiędzy nawigacją na obsza-

rach ograniczonych i otwartych

EKP2

Nie rozumie wpływu

podejmowanych decyzji

na wyniki eksploatacyj-

ne jednostek oraz śro-

dowisko, w którym

nawigacja się odbywa

Potrafi wymienić i krótko

scharakteryzować czynniki

środowiskowe

Rozumie w szerokim

zakresie wpływ podej-

mowanych decyzji na

wyniki eksploatacyjne

jednostek oraz środowi-

sko, w którym nawigacja

się odbywa

Rozumie w pełnym zakresie

wpływ podejmowanych decyzji

na wyniki eksploatacyjne jed-

nostek oraz środowisko,

w którym nawigacja się odby-

wa

EKP3

Nie rozumie roli IMO

oraz instytucji klasyfi-

kacyjnych jako źródła

przepisów prawnych

stanowiących podstawę

prawidłowego funkcjo-

nowania statku i załogi

jako jedności

Rozumie rolę IMO oraz

instytucji klasyfikacyjnych

jako źródła przepisów

prawnych stanowiących

podstawę prawidłowego

funkcjonowania statku

i załogi jako jedności

Rozumie w szerokim

zakresie rolę IMO oraz

instytucji klasyfikacyj-

nych jako źródła przepi-

sów prawnych stanowią-

cych podstawę prawidło-

wego funkcjonowania

statku i załogi jako jedno-

ści

Rozumie w pełnym zakresie

rolę IMO oraz instytucji klasy-

fikacyjnych jako źródła przepi-

sów prawnych stanowiących

podstawę prawidłowego funk-

cjonowania statku i załogi jako

jedności

EKP4

Nie rozumie i nie wyka-

zuje potrzeby ustawicz-

nej weryfikacji posiada-

nej wiedzy

Potrafi wykonywać samo-

dzielnie zlecone zadania

w oparciu o źródła ze-

wnętrzne

Rozumie potrzebę ciągłe-

go rozszerzania i aktuali-

zacji wiedzy

Potrafi zdobywać informacje ze

źródeł zewnętrznych ze szcze-

gólnym uwzględnieniem źródeł

informatycznych




Rodzaj Opis

Prezentacje multimedialne Prezentacja zgodna z tematem zajęć

Literatura:


1. Wróbel F.: Vademecum nawigatora. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia 2004.

2. Wróbel F.: Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami. Wydawnictwo TRADEMAR, Gdynia

2006.

3. Konwencja STCW’95

4. Konwencja SOLAS

5. IMO – Resolution A.893(21)

6. Jurdziński M.: Planowanie nawigacyjne w żegludze przybrzeżnej. WSM, Gdynia 1998.

7. Jurdziński M.: Planowanie nawigacyjne w obszarach ograniczonych. WSM, Gdynia 1999.

8. Jurdziński M.: Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej. WSM, Gdynia 2001.

9. Walczak A.: Poradnik postępowania na mostku. WSM, Szczecin 1993.

10. Bridge Procedure Guide, Third Edition 1998, International Chamber of Shipping.

11. Swift A.J.: Bridge Team Management. The Nautical Institute 1993.


1. Strony internetowe:

www.gl-group.pl

www.prs.gda.pl

www.dnv.com

www.eagle.org

www.imo.org




mgr inż. kpt.ż.w. Krzysztof Pleskacz [email protected] INM






http://www.gl-group.pl/

http://www.prs.gda.pl/

http://www.dnv.com/

http://www.eagle.org/




Nr: 42 Przedmiot: Robotyka


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VIII 12 4E 2 1 48 24 12 5




1. Matematyka w zakresie rachunku różniczkowego, macierzowego, geometrii płaskiej i przestrzen-

nej

2. Mechanika teoretyczna w zakresie kinematyki i dynamiki

3. Podstawy automatyki

Cele przedmiotu:

1. Poznanie podstaw budowy, zasad działania i zastosowania robotów

2. Zdobycie umiejętność programowania robota przemysłowego

3. Poznanie sposobów doboru i zasad projektowania efektora końcowego

4. Poznanie klasyfikacji, podstaw budowy, zasad działania i eksploatacji systemów robotycznych


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Zna budowę, zasady działania i zastosowania współczesnych robotów K_W04, K_U01

EKP2 Zna zasady programowania i obsługi robota przemysłowego K_W04, K_U06

EKP3 Zna klasyfikację, sposób doboru i zasady projektowania efektora końcowego K_W04, K_U13

EKP4 Zna klasyfikację i właściwości współczesnych systemów robotycznych K_W04, K_U13

EKP5 Zna współczesne sposoby sterowania systemem robotycznym K_W04, K_U11



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Charakteryzuje roboty ze względu na strukturę

kinematyczną EKP1 x x

SEKP2 Potrafi wybrać typ robota do realizacji okre-

ślonego zadania

EKP

1,4 x

SEKP3 Potrafi dobrać typ chwytaka do określonego

zadania korzystając z programów firmowych EKP3 x x



SEKP4 Potrafi wykonać obliczenia projektowe proste-

go chwytaka

EKP

1,3 x

SEKP5 Potrafi tworzyć proste programy sterujące

robotem przemysłowym EKP2 x x x

SEKP6 Potrafi przeprowadzić kalibrację robota EKP2 x x

SEKP7 Potrafi obsługiwać robota w trybach pracy:

ręcznej i automatycznej EKP2 x

SEKP8 Potrafi scharakteryzować komponenty sprzę-

towe systemu robotycznego EKP4 x x

SEKP9

Potrafi wykorzystywać sterowniki programo-

walne oraz elementy elektropneumatyczne do

budowy prostych robotów

EKP

1,2 x x x

SEKP10 Potrafi korzystać z programów symulacyjnych

w programowaniu i konfiguracji systemu ro-

botycznego

EKP

2,4,5 x x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1 Podstawowe pojęcia robotyki. Klasyfikacja robotów i ich zastosowanie

48

SEKP1,6,7 Robot przemysłowy S-420 – budowa i zasady działania, elementy obsługi

SEKP5,10 Podstawy programowania robota

SEKP8,10 Konfiguracja systemu robotycznego

SEKP2,3,8 Transportowanie materiału do i od robota

SEKP5,9 Sterowanie systemem robotycznym

SEKP1,2,8 Sprawdzenie i odbiór systemu robotycznego

SEKP4 Kinematyka i napęd chwytaków

SEKP4 Projektowanie efektora końcowego

SEKP3 Interfejs efektora końcowego

SEKP3,10 Robotyzacja procesów spawalniczych i malarskich

SEKP3,10 Roboty usługowe i mobilne

Razem: 48

Ć

SEKP1 Struktury kinematyczne manipulatorów – obliczanie ruchliwości manipu-

latora

24

SEKP1 Macierzowy opis złożonych układów kinematycznych manipulatorów

SEKP1 Obliczanie pozycji i orientacji członu roboczego

SEKP1 Zadanie odwrotne kinematyki manipulatora

SEKP1 Planowanie trajektorii manipulatora

SEKP1 Statyka manipulatorów

SEKP1 Dynamika manipulatorów

SEKP1 Analiza przestrzeni roboczej manipulatora

SEKP3,4 Zasady projektowania chwytaków, obliczanie sił i momentów działają-

cych na obiekt

SEKP4 Komputerowy dobór chwytaka

SEKP5 Programowanie robotów przemysłowych



SEKP10 Programowanie robotów przemysłowych i systemów robotycznych w śro-

dowisku CAD

Razem: 24

L

SEKP1 Elementy budowy, obsługi i bezpieczeństwa robota S-420

12

SEKP7 Operowanie robotem w ręcznym trybie pracy

SEKP5 Wprowadzenie do programowania robota S-420

SEKP5,10 Programowanie zaawansowane robota

SEKP9 Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne – budowa, działanie, obsłu-

ga

SEKP9 Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne – programowanie układu

Razem: 12








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 84



Łącznie 120


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie ćwiczeń audytoryjnych, zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych, egzamin pisemny

EKP1

Nie zna budowy, zasad

działania i zastosowań współczesnych robotów

Potrafi wymienić podsta-

wowe elementy robotów i zasady ich działania


podstawowe elementy

robotów i zasady ich dzia-łania

Wykazuje biegłą orientację

w zakresie budowy, zasad

działania i zastosowań współczesnych robotów

EKP2

Nie zna zasad programo-

wania i obsługi robota przemysłowego

Zna podstawowe instruk-

cje języka programowania robota

Potrafi napisać prosty

program obsługi robota

Wykazuje biegłą znajomość

programowania robotów,

również z wykorzystaniem

programów symulacyjnych

EKP3

Nie zna ani klasyfikacji

ani sposobu doboru ani

zasad projektowania

efektora końcowego

Potrafi wymienić klasyfi-

kację i sposoby doboru

oraz zasady projektowania

efektora końcowego

Potrafi stosować sposoby

doboru oraz zasady projek-

towania efektora końco-

wego


w zakresie doboru oraz pro-

jektowania efektora końco-

wego

EKP4

Nie zna ani klasyfikacji

ani właściwości współ-

czesnych systemów robo-

tycznych

Potrafi wymienić klasyfi-

kację i właściwości współ-

czesnych systemów robo-

tycznych


właściwości współcze-

snych systemów robotycz-

nych

Potrafi dobrać konfigurację

systemu robotycznego do konkretnego zadania

EKP5 Nie zna współczesnych

sposobów sterowania systemem robotycznym

Potrafi wymienić sposoby

sterowania systemami robotycznymi


sposoby sterowania syste-mami robotycznymi


w zakresie sterowania syste-mami robotycznymi




Rodzaj Opis

Sprzęt Komputery klasy PC z dostępem do Internetu, pracujące pod kontrolą systemu ope-

racyjnego MS Windows

Sprzęt Robot przemysłowy S-420, robot laboratoryjny Mitsubishi

Sprzęt Elektropneumatyczne stanowisko robotyczne

Sprzęt Sterowniki programowalne, elektropneumatyczne elementy techniki przesunięcia

liniowego

Oprogramowanie Robot Studio firmy Microsoft

Oprogramowanie GRIPPER SELECTION TOOL firmy FESTO

Literatura:


1. Honczarenko J.: Roboty przemysłowe – budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2004.

2. Honczarenko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania. WNT, Warszawa 1999.

3. Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki. WNT, Warszawa 1999.

4. Zdanowicz R.: Robotyzacja procesów produkcyjnych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice

2009.


1. Strony internetowe firm produkujących roboty i manipulatory.






dr inż. Jarosław Duda [email protected] ZAiR









Nr: 43 Przedmiot: Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2 2 30 30 3




1. Podstawy związane z budową i działaniem maszyn cieplnych, transmisją energii oraz znajo-

mość podstawowej nomenklatury w języku angielskim. W szczególności student będzie wyko-

rzystywał wiedzę zdobytą podczas uczestnictwa w takich przedmiotach jak:

Podstawy konstrukcji maszyn,

Termodynamika techniczna,

Maszyny i urządzenia okrętowe

Cele przedmiotu:

1. Poznanie:

1) zasad działania wybranych podzespołów silników tłokowych;

2) procesów silnikowych w okresie normalnej pracy;

3) wielkości charakteryzujących osiągi silników ich uwarunkowania w eksploatacji;

4) budowy, materiałów i technik wytwarzania elementów konstrukcyjnych współczesnych

silników okrętowych;

5) budowy, działania i właściwości pracy wybranych instalacji sterowania silnika okrętowego

oraz nowych rozwiązań instalacji: paliwowej, olejowej, chłodzenia, sterowania i rozruchu;

6) zjawisk towarzyszących pracy silnika: obciążenia mechaniczne i cieplne, drgania i hałasy,

toksyczność spalin;

7) zasad użytkowania silników okrętowych o nowoczesnej konstrukcji

2. Zdobycie umiejętności:

1) wykorzystania informacji o parametrach pracy silnika do bieżącej eksploatacji;

2) eksploatowania silników w ustalonych i zmiennych warunkach;

3) diagnozowania stanu technicznego silnika oraz analizowania możliwych zmian parametrów

regulacyjnych;

4) wykorzystania mierzonych parametrów i wskaźników pracy silnika do jego prawidłowej

eksploatacji;

5) wykorzystania zalecanych narzędzi i przyrządów pomiarowych w okresie eksploatacji;

6) zapewnienia bezpiecznej i pewnej pracy silnika głównego i pomocniczego




Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1

Ma szczegółową wiedzę techniczną niezbędną do prawidłowego utrzymania,

obsługiwania oraz eksploatacji urządzeń i instalacji okrętowych, urządzeń elek-

trycznych, elektronicznych i układów sterowania automatycznego oraz do kiero-

wania bezpieczną eksploatacją siłowni okrętowej

K_W04

EKP2 Ma szczegółową wiedzę dotyczącą zarządzania bezpieczną eksploatacją statku,

organizacją i zarządzaniem zasobami siłowni okrętowej K_W09

EKP3 Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim) oraz

innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski oraz for-

mułuje i uzasadnia opinie K_U01

EKP4 Potrafi porozumiewać się w języku angielskim zawodowym (Maritime English)

oraz umie porozumiewać się przy użyciu różnych technik w warunkach statko-

wych K_U03

EKP5 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje

komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06

EKP6 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań inży-

nierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe dla siłow-

ni okrętowej K_U07

EKP7 Potrafi stosować wiedzę do interpretacji zjawisk zachodzących w maszynach,

urządzeniach i instalacjach statkowych K_U09

EKP8 Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania mechanizmów

i urządzeń okrętowych i ocenić istniejące rozwiązania techniczne niezbędne do

prawidłowej i bezpiecznej eksploatacji statku K_U11

EKP9 Potrafi i ma doświadczenie w obsługiwaniu maszyn i urządzeń siłowni okręto-

wych K_U15,K_U17




SEKP1

Zna budowę, rozwiązania konstrukcyjne oraz

zasadę działania: układów sterowania silni-

ków, budowę wybranych elementów silników

okrętowych, zasady fundamentowania silni-

ków, budowę układów wylotowych spalin,

systemów rozruchowych, systemów nadzoru

i sterowania procesami roboczymi we współ-

czesnych spalinowych silnikach okrętowych,

układów doładowania, elektronicznych regula-

torów prędkości obrotowej oraz zna zagadnie-

nia związane z minimalizacją emisji szkodli-

wych substancji i hałasu przez silniki okrętowe

EKP1

EKP2

EKP3

EKP4

EKP7

EKP8

x

SEKP2

Zna budowę i działanie oraz potrafi obsługi-

wać i użytkować nowoczesne układy wspoma-

gające pracę współczesnych silników okręto-

wych, w tym układ zmian faz wtrysku paliwa,

układ zasilania silników emulsją paliwowo-

wodną, układ selektywnej redukcji katalitycz-

nej oraz prądnice wałowe i układy napędowe

ze śrubą nastawną

EKP1

EKP3

EKP4

EKP5

EKP6

EKP7

EKP8

EKP9

x



Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1

1. Podstawy budowy i działania silników spalinowych. Zasada działa-

nia, klasyfikacja i ogólna budowa silników o zapłonie samoczynnym.

Budowa, wykonanie i materiały konstrukcyjne: elementów kadłuba,

mechanizmu korbowego i zaworowego mechanizmu rozrządu

30

SEKP1 2. Tworzenie mieszaniny palnej. Charakterystyka rozpylania paliwa.

Przypływy i ruchy powietrza w komorze spalania

SEKP1

3. Wskaźniki pracy silnika spalinowego. Definicje i właściwości: mo-

mentu obrotowego silnika, prędkości obrotowej, średniego ciśnienia

indykowanego i użytecznego, mocy indykowanej i użytecznej, spraw-

ności oraz jednostkowego zużycia paliwa i ciepła

SEKP1 4. Charakterystyki silników okrętowych. Pole pracy silnika spalino-

wego, charakterystyka obciążeniowa

SEKP1

5. Warunki współpracy silnika spalinowego z odbiornikiem energii.

Charakterystyki odbiorników energii na statku: śruba napędowa o sta-

łym i nastawnym skoku, prądnica na prąd przemienny. Warunki

współpracy różnych wersji układów napędowych w zmiennych sta-

nach obciążenia

SEKP1

6. Budowa i działanie instalacji wtryskowej. Zadania instalacji wtry-

skowej. Budowa i działanie instalacji wtryskowej ze sterowaniem

dawki wtryskiwanego paliwa metodą przelewową. Budowa i działanie

instalacji wtryskowej typu common rail

SEKP1

7. Układy regulacji prędkości obrotowej. Budowa i działanie regulato-

rów prędkości obrotowej silników okrętowych. Dodatkowe funkcje

regulatora prędkości obrotowej. Nastawy regulatorów współpracują-

cych z różnymi układami napędowymi

SEKP1

8. Konstrukcje regulatorów prędkości obrotowej. Regulatory mecha-

niczno-hydrauliczne, elektryczne, cyfrowe. Zabezpieczenia i dodat-

kowe urządzenia stosowne do budowy systemu sterowania silnikiem

SEKP1

9. Sterowanie i systemy sterowania silnikiem napędu głównego. Au-

tomatyczne sterowanie silnikiem w różnych stanach obciążenia. Ogra-

niczanie i regulacja obciążenia silnika. Programy automatycznego roz-

ruchu i nawrotu oraz przejścia na parametry podróży. Właściwości

pracy systemów sterowania w siłowniach wielosilnikowych

Razem: 30

L

SEKP2

10. Wskaźniki pracy silnika. Metody określania: prędkości obrotowej,

momentu obrotowego silnika, średniego ciśnienia indykowanego i

użytecznego, mocy indykowanej i użytecznej, jednostkowego zużycia

paliwa i sprawności ogólnej. Sporządzanie charakterystyk silników

okrętowych

30 SEKP2 11. Instalacja wtryskowa silnika. Stanowiskowe badania i pomiary pa-

rametrów pracy instalacji wtryskowej na paliwie lekkim i ciężkim

SEKP2

12. Indykowanie silnika spalinowego. Indykatory mechaniczne i elek-

troniczne. Zasady montażu i pracy indykatorów w warunkach pomia-

ru.

Analiza stanu technicznego silnika spalinowego w oparciu o wyniki

indykowania silnika



SEKP2 13. Regulatory prędkości obrotowej. Praktyczne metody wyznaczania

charakterystyk roboczych regulatorów prędkości obrotowej

SEKP2

14. Eksploatacja współczesnych układów automatycznego sterowania

i nadzoru silników okrętowych. Przygotowanie systemów automa-

tycznego sterowania do pracy: weryfikacja, testowanie i kalibrowanie

wyposażenia pomiarowego. Sprawdzanie działania poszczególnych

podzespołów roboczych i zabezpieczeń. Diagnozowanie systemów

sterowania i monitoringu

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 60



Łącznie 70


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Pisemne zaliczenie z zajęć audytoryjnych (5 pytań egzaminacyjnych – max. do zdobycia 5 pkt.)

EKP

1,2,3,8

Prawidłowa odpowiedź

na mniej niż 3 pytania (0–2,9 pkt.)


na 3 pytania (3–3,9 pkt.)


na 4 pytania (3–3,9 pkt.)


na 5 pytań (5 pkt.)

Metody oceny Wykonanie ćwiczeń na symulatorze

EKP

4,5,6,7,9

Brak wykonania

wszystkich ćwiczeń lub

niedostarczenie które-

gokolwiek ze sprawoz-

dań lub brak zaliczenia

którejkolwiek z zej-

ściówek

Wykonanie wszystkich

ćwiczeń oraz dostarczenie

sprawozdań oraz zalicze-

nie wszystkich zejśció-

wek. Z każdego zalicze-

nia student otrzymuje

ocenę cząstkową, średnia ocen musi wynosić 3–3,9


ćwiczeń oraz dostarczenie

sprawozdań oraz zalicze-

nie wszystkich zejśció-

wek. Z każdego zalicze-

nia student otrzymuje

ocenę cząstkową, średnia ocen musi wynosić 4–4,9


ćwiczeń oraz dostarcze-

nie sprawozdań oraz

zaliczenie wszystkich

zejściówek. Z każdego

zaliczenia student otrzy-

muje ocenę cząstkową,

średnia ocen musi wyno-sić 5


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Prezentacja wykładów podczas zajęć audytoryjnych

Symulator siłowni

okrętowej

Wykonanie zadań przewidzianych w ramach ćwiczeń w laboratorium si-

łowni okrętowych



Literatura:


1. Listewnik J., Marcinkowski J.: Rozwój konstrukcji okrętowych wolnoobrotowych silników spali-

nowych. WSM, Szczecin 2000.

2. Wajand J.A.: Doświadczalne tłokowe silniki spalinowe. WNT, Warszawa 2003.

3. Wimmer A., Glaser J.: Indykowanie silnika. AVL, Instytut Zastosowań Techniki, Warszawa 2004.


1. EGS 2000 User Manual (960.310.600). STN Atlas Marine, 2003.

2. Emission Control MAN B&W Two-storke Diesel Engines. MAN B&W Diesel A/S, Copenhagen

2004.

3. Instrukcje silników Wärtsilä ST-Flex i MAN B&W serii ME i ME-C.

4. Skupińska J.: Utylizacja i neutralizacja odpadów przemysłowych. Katalityczne oczyszczanie gazów

odlotowych z tlenkem azotu. Strona internetowa www.chem.uw.edu.pl/people/JSkupinska/cw23a/

NOwstep.htm – 16.11.2009.

5. Super-VIT Fuel Pumps: Adjustment & Maintenance. L50/60/70/80/90MC. K80/90MC/90MC-2.

S50/60/70/80MC. MAN B&W Service Letter SL87-223UM, 1987.

6. Variable Injection Timing and Fuel Quality Setting. Service Bulletin RTA-53. Sulzer RTA

Engines. Wärtsilä 12.06.2001.




dr inż. Leszek Chybowski [email protected] IESO


dr inż. Tomasz Tuński [email protected] IESO








Nr: 44 Przedmiot: Siłownie okrętowe*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 2 1 30 15 3

VI 15 1 2 15 30 2




1. Uczestniczenie w zajęciach i uzyskanie pozytywnej oceny z przedmiotów: Materiałoznawstwo

okrętowe, Mechanika płynów, Termodynamika techniczna, Podstawy konstrukcji maszyn, Ma-

szyny i urządzenia okrętowe, Język angielski

Cele przedmiotu:

1. Nabycie umiejętności szczegółowej identyfikacji technicznej statku oraz siłowni okrętowej

2. Nabycie umiejętności praktycznego – eksploatacyjnego, obsługiwania wszystkich instalacji

funkcjonalnych statku i siłowni okrętowych oraz urządzeń i mechanizmów w nich zastosowa-

nych

3. Nabycie umiejętności obsługiwania oraz bezpiecznej eksploatacji układów napędowych statku,

głównych oraz pomocniczych

4. Wykształcenie umiejętności dostosowywania bieżącej eksploatacji statku i siłowni okrętowej do

zmiennych warunków pływania oraz wypadków i awarii technicznych

5. Nabycie umiejętności organizacji pracy w zakresie technicznej eksploatacji statku i siłowni okrę-

towej



EKP1 Potrafi użytkować i nadzorować instalacje funkcjonalne w siłowni

okrętowej i na statku

K_W04, K_U09, K_U15

K_U17, K_K03

EKP2 Potrafi użytkowanie i nadzorować systemy oraz urządzenia pomoc-

nicze w siłowni okrętowej i na statku, w różnych stanach eksploata-

cyjnych

K_W04, K_U09, K_U15

K_U17, K_K03

EKP3 Potrafi użytkować i bezpiecznie nadzorować układy napędowe stat-

ku, główne i pomocnicze

K_W04, K_U09, K_U15

K_U17, K_K03

EKP4 Potrafi bezpiecznie i ekonomicznie eksploatować statek i siłownię

okrętową w różnych warunkach klimatycznych i stanach zagrożenia

K_W04, K_U07, K_U15

K_U17, K_K03





Powią-

zanie

z EKP


SEKP

1

Określa elementy składowe siłowni okrętowej

z wyszczególnieniem: elementów głównego ukła-

du napędowego i elektrowni okrętowej oraz me-

chanizmów pomocniczych siłowni

EKP

1,2 x x

SEKP

2

Rozpoznaje i identyfikuje podstawowe i pomoc-

nicze instalacje statku i siłowni okrętowej

EKP

1,2 x x

SEKP

3

Przygotowuje do pracy, uruchamia, nadzoruje

w czasie pracy oraz odstawia – wyłącza z działa-

nia instalację sprężonego powietrza

EKP

1,2 x x

SEKP

4



nia instalację wody morskiej, wody słodkiej, cen-

tralną instalację chłodzenia, chłodzenia silników

głównych i pomocniczych

EKP

1,2 x x

SEKP

5



nia instalację paliwową z wyszczególnieniem

transportu, przechowywania, oczyszczania i zasi-

lania paliwem silników i kotłów okrętowych

EKP

1,2 x x

SEKP

6



nia instalację oleju smarowego z wyszczególnie-

niem transportu, przechowywania, oczyszczania

oleju smarowego dla poszczególnych urządzeń

siłowni okrętowej

EKP

1,2 x x

SEKP

7



nia instalację pomocniczą grzewczą: parowo-

wodną oraz oleju termicznego. Zna budowę, ob-

sługę i zasady sterowania wytwornic gazu obojęt-

nego i ich układów na zbiornikowcach

EKP

1,2 x x

SEKP

8



nia instalację utylizacji energii strat cieplnych

oraz instalację spalin wylotowych silników i ko-

tłów

EKP

1,2 x x

SEKP

9



nia instalację zęzową. Wykonuje bezpiecznie

wszystkie operacje balastowe

EKP

1,2 x x

SEKP

10

Stosuje procedury uruchomienia, nadzoru w cza-

sie pracy oraz odstawiania wszystkich instalacji obsługujących silniki napędowe

EKP

1,2 x x

SEKP

11

Przygotowuje do uruchomienia wszystkie nie-

zbędne instalacje obsługujące silniki napędowe

EKP

1,2 x x



SEKP

12

Przygotowuje do rozruchu silniki napędu głów-

nego i pomocniczego statku

EKP

1,2 x x

SEKP

13

Przeprowadza rozruch silników, utrzymuje nad-

zór w czasie pracy i odstawia zgodnie w wymo-

gami bezpieczeństwa i eksploatacji

EKP

1,2 x x

SEKP

14

Uruchamia system zasilania elektrycznego statku:

agregaty prądotwórcze awaryjne, główne, zasila-

nie z lądu

EKP

1,2 x x

SEKP

15

Wpływa na konfigurację pracy sieci energetycz-

nej statku w celu uzyskania bezpiecznej i dosto-

sowanej do warunków pływania sprawności

EKP

1,2 x x

SEKP

16

Stosuje procedury postępowania ze ściekami

i odpadami ropopochodnymi

EKP

1,2 x x

SEKP

17

Wykorzystuje możliwości optymalizacji zużycia

energii dzięki wykorzystaniu urządzeń i syste-

mów utylizacji

EKP

1,2 x x

SEKP

18

Rozpoznaje właściwości układów napędowych

statku na podstawie dostępnej dokumentacji, ra-

portów serwisowych i dzienników maszynowych

EKP

3,4 x x

SEKP

19

Dostosowuje bieżące osiągi silników do warun-

ków pracy wynikających ze zmiennych stref pły-

wania statków, właściwości paliwa i stanu tech-

nicznego silnika oraz instalacji obsługujących

EKP

3,4 x x

SEKP

20

Ocenia bieżące zmiany oporu kadłuba i prowadzi

właściwą dokumentację w tym zakresie oraz oce-

nia stan pędnika statku

EKP

3,4 x x

SEKP

21

Sporządza bilans energetyczny siłowni okrętowej

z uwzględnieniem najważniejszych elementów

składowych oraz oblicza sprawność energetyczną

siłowni okrętowej i sprawność ogólną układu

napędowego

EKP

3,4 x x

SEKP

22

Prowadzi bieżącą eksploatację silników napędo-

wych statku oraz właściwą eksploatację układu

łożyskowania wału śrubowego i jego uszczelnie-

nia

EKP

3,4 x x

SEKP

23

Stosuje metody okresowej oceny jakości współ-

pracy silników napędu głównego z pędnikiem

EKP

3,4 x x

SEKP

24

Prawidłowo realizuje procedury diagnostyczne

dla silników napędowych w oparciu o dostępne

wyposażenie statku i siłowni

EKP

3,4 x x

SEKP

25

Właściwie eksploatuje urządzenia odpowiedzial-

ne za redukcję lub eliminację drgań takich jak:

tłumiki, absorbery, odciągi i inne

EKP

3,4 x x

SEKP

26

Planuje w sposób optymalny zapasy niezbędnego

paliwa, olejów smarowych, wody i innych czyn-

ników eksploatacyjnych siłowni i statku oraz

opracowuje bieżącą dokumentację eksploatacyjną

statku: raporty, rozliczenia paliwowe i oleju sma-

rowego

EKP

3,4 x x



SEKP

27

Właściwie stosuje zalecenia techniczne dotyczące

zakresów prędkości obrotowych – rezonansowych

silników napędowych oraz ocenia wpływ zagro-

żenia związanego z drganiami występującymi na

statku

EKP

3,4 x x

SEKP

28

Eksploatuje silniki napędowe i inne urządzenia

statku w warunkach szczególnych – przeciążenia,

trudne warunki pogodowe (w tym wykrywacz

mgły olejowej; systemy pomiaru wilgotności, O2

oraz okrętowe systemy przeciwpożarowe)

EKP

3,4 x x

SEKP

29

Eksploatuje zgodnie z założeniami technicznymi

urządzenia ograniczenia emisji składników szko-

dliwych spalin (w tym pomiary i sterowanie

w obszarach zagrożonych wybuchem)

EKP

3,4 x x

SEKP

30

Stosuje procedury postępowania w przypadku

awarii silników napędowych oraz innych istot-

nych urządzeń i systemów funkcjonalnych statku

EKP

3,4 x x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1,2 1. Siłownie okrętowe – wiadomości ogólne

30

SEKP1,2 2. Wymagania stawiane siłowniom i ich wpływ na rozwiązania zasto-

sowane w siłowniach okrętowych

SEKP3,4 3. Budowa i obsługa instalacji obsługujących silniki spalinowe po-

mocnicze

SEKP4–13 4. Podstawowe instalacje siłowni okrętowych i statku i ich obsługa

SEKP7,8 5. Systemy siłowni parowych

SEKP14 6. Energetyka siłowni okrętowej

SEKP15 7. Nowoczesne rozwiązania układów napędowo-energetycznych

z prądnicami wałowymi i sposoby ich eksploatacji

SEKP8,16,17 8. Utylizacja ciepła odpadowego, przegląd współczesnych rozwiązań

układów oraz zasady ich eksploatacji

Razem: 30

L

SEKP1,2 9. Wprowadzenie – budowa i działanie symulatora siłowni okrętowej,

uruchomienie i obsługa podstawowa programów symulatora

15

SEKP

12,13,14

10. Opis procedur do uruchomienia siłowni statku i praca w różnych

stanach eksploatacyjnych

SEKP4 11. Instalacje chłodzenia – woda morska, woda słodka oraz instalacje

pomocnicze

SEKP3 12. Instalacja sprężonego powietrza

SEKP7 13. Instalacja parowo-wodna – przygotowanie do ruchu, uruchomienie,

nadzór w czasie ruchu i odstawienie

SEKP

5,6,16,17

14. Instalacje paliwowe i smarowe – transportowe, oczyszczające i za-

silające

SEKP

8,9,10,11

15. Przygotowanie do pracy i uruchomienie i praca silnika napędu

głównego – wolnoobrotowego

SEKP15 16. Układ energetyczny siłowni

Razem: 15










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 95

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

A

SEKP18,20 17. Charakterystyka oporowa okrętu

15

SEKP18,19 18. Pola pracy silników napędu głównego i współpraca układu silnik –

śruba okrętowa

SEKP19,23, 24,26,27

19. Układy napędowe statku główne i pomocnicze, budowa i ich eksplo-atacja

SEKP22 20. Praca układu napędowego przy manewrowaniu – krzywe Robinsona

SEKP 21,25

21. Zasady ekonomicznej eksploatacji siłowni okrętowych. Bilans ener-getyczny siłowni okrętowej

SEKP 28,29

22. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w różnych stanach pogodo-wych i stanach zagrożenia oraz awarii

SEKP30 23. Współczesne siłownie okrętowe – tendencje rozwojowe. Nowe roz-

wiązania systemów siłowni

Razem: 15

S

SEKP18 24. Budowa i zasada działania układu zdalnego sterowania silnika napę-

du głównego

30

SEKP19 25. Uruchomienie i praca silnika napędu głównego – średnioobrotowego

SEKP19 26. Nadzór silników okrętowych napędu głównego w czasie pracy

SEKP 20,22–25

27. Pola pracy silników głównych i współpraca układu silnik – śruba okrętowa, wyznaczanie charakterystyk napędowych

SEKP21 28. Energetyka siłowni okrętowej i eksploatacja układów napędowo-

energetycznych z prądnicami wałowymi

SEKP29 29. Współpraca silnika napędu głównego z urządzeniami utylizacji cie-

pła

SEKP26–28 30. Układy napędowe statku i ich bezpieczna oraz ekonomiczna eksplo-

atacja

SEKP29,30 31. Eksploatacja siłowni okrętowej i statku w stanach zagrożenia

i awarii

Razem: 30










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 80


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych. Egzamin ustny

EKP1

Nie identyfikuje, nie zna

budowy oraz nie rozu-

mie zasady działania

i przeznaczenie podsta-

wowych instalacji si-

łowni okrętowej

i statku. Nie potrafi

samodzielnie użytkować

podstawowych instalacji

siłowni okrętowej i

statku

Prawidłowo identyfiku-

je, rozumie zasadę

działania i przeznacze-

nie podstawowych

instalacji siłowni okrę-

towej oraz statku. Potra-

fi samodzielnie użytko-

wać podstawowe insta-

lacje siłowni okrętowej i statku

Prawidłowo identyfikuje, zna

budowę oraz przeznaczenie i

rozumie zasadę działania

podstawowych instalacji.

Potrafi prawidłowo identyfi-

kować poszczególne elementy

instalacji podstawowych

siłowni okrętowej i statku.

Potrafi samodzielnie użytko-

wać podstawowe instalacje

siłowni okrętowej i statku


budowę oraz przeznaczenie

i rozumie zasadę działania

podstawowych instalacji.

Potrafi prawidłowo identyfi-

kować poszczególne elementy

instalacji podstawowych

siłowni okrętowej i statku.

Prawidłowo potrafi opisać

procedurę użytkowania pod-

stawowych instalacji siłowni

okrętowej i statku. Potrafi

samodzielnie obsługiwać

podstawowe instalacje siłowni

okrętowej i statku

EKP2


budowy oraz przezna-

czenia i zasady działania

systemów oraz urządzeń

pomocniczych układów

napędowych siłowni

okrętowej. Nie potrafi

samodzielnie, praktycz-

nie użytkować syste-

mów oraz urządzeń

pomocniczych siłowni okrętowej i statku


je, zna budowę oraz

przeznaczenie i zasadę

działania systemów oraz

urządzeń pomocniczych

układów napędowych

siłowni okrętowej.

Potrafi samodzielnie,

praktycznie użytkować

systemy oraz urządzenia

pomocnicze siłowni okrętowej i statku


budowę oraz przeznaczenie i

zasadę działania systemów

oraz urządzeń pomocniczych

układów napędowych siłowni

okrętowej. Potrafi wykorzy-

stać instrukcje oraz dokumen-

tację stosowania procedury

bezpiecznego użytkowania

systemów okrętowych. Potrafi

samodzielnie, praktycznie

użytkować systemy oraz

urządzenia pomocnicze si-łowni okrętowej i statku


budowę oraz przeznaczenie

i zasadę działania systemów

oraz urządzeń pomocniczych

układów napędowych siłowni

okrętowej. Potrafi samodziel-

nie wykorzystać instrukcje

oraz dokumentację do przygo-

towania procedury bezpiecz-

nego użytkowania systemów

okrętowych. Potrafi samo-

dzielnie, praktycznie zastoso-

wać opracowane procedury

i użytkować systemy oraz

urządzenia pomocnicze si-łowni okrętowej i statku

Metody

oceny Test pisemny oraz zaliczenie praktyczne ćwiczeń w symulatorze siłowni okrętowej

EKP3


budowy oraz nie rozu-

mie zasady działania

i przeznaczenie układów

napędowych głównych

i pomocniczych statku.

Nie potrafi samodzielnie

użytkować pomocni-

czych układów napędo-wych statku


je, zna budowę oraz

rozumie zasadę działa-

nia i przeznaczenie


głównych

i pomocniczych statku.

Potrafi pod nadzorem

użytkować pomocnicze

i główne układy napę-

dowe statku


budowę oraz rozumie zasadę

działania i przeznaczenie

układów napędowych głów-

nych i pomocniczych statku.

Potrafi wykorzystać doku-

mentację oraz instrukcję do

realizacji podstawowych

czynności nadzoru i użytko-

wania pomocniczych układów

napędowych statku. Potrafi


budowę oraz rozumie zasadę

działania i przeznaczenie

układów napędowych głów-

nych i pomocniczych statku.

Potrafi wykorzystać doku-

mentację oraz instrukcję do

realizacji podstawowych

czynności nadzoru

i użytkowania układów napę-

dowych głównych i pomocni-



samodzielnie użytkować

pomocnicze układy napędowe statku

czych statku. Potrafi samo-

dzielnie użytkować pomocni-

cze i główne układy napędo-

we statku

EKP4


procedur działania

i przeznaczenia układów

napędowych głównych i pomocniczych statku.

Nie potrafi zastosować

praktycznie czynności

do bezpiecznej i eko-

nomicznej eksploatacji

statku i siłowni okręto-

wej


je, zna procedury dzia-

łania i przeznaczenie


głównych i pomocni-

czych statku.

Potrafi posługując się

dokumentacją oraz

instrukcjami zastosować

praktycznie czynności

do bezpiecznej i eko-

nomicznej eksploatacji

statku i siłowni okręto-

wej w standardowych

warunkach klimatycz-nych


procedury działania

i przeznaczenie układów

napędowych głównych i pomocniczych statku.

Potrafi posługując się doku-

mentacją oraz instrukcjami

zastosować praktycznie czyn-

ności do bezpiecznej

i ekonomicznej eksploatacji

statku i siłowni okrętowej

w standardowych warunkach klimatycznych


procedury działania i przezna-

czenie układów napędowych

głównych i pomocniczych statku.

Potrafi posługując się doku-

mentacją oraz instrukcjami

zastosować praktycznie czyn-

ności do bezpiecznej

i ekonomicznej eksploatacji

statku i siłowni okrętowej

w różnych warunkach klima-tycznych i stanach zagrożenia


Rodzaj Opis

Komputer z dostępem do LAN.

Rzutniki multimedialne

Zajęcia audytoryjne wykładowe z prezentacjami oraz

programami specjalistycznymi

Symulatory statków i siłowni okrętowych:

operacyjne oraz graficzne zgodne z wymo-

gami STCW

Zajęcia teoretyczne i praktyczne dzięki wykorzystaniu

specjalistycznych symulatorów

Dokumentacje i instrukcje okrętowe Silniki napędowe główne i pomocnicze, instalacje i sys-

temy okrętowe, urządzenia pomocnicze siłowni okręto-

wych i statków

Literatura:


1. Rawson K.J., Tupper E.C.: Basic Ship Theory. Elsevier, 2001.

2. Schneekluth H., Bertram V.: Ship Design for Efficiency and Economy. Elsevier, 1998.

3. Bertram V.: Practical Ship Hydrodynamics. Elsevier, 1999.

4. Tupper E.C.: Introduction to Naval Architecture. Elsevier, 2004.


1. Wojnowski W.: Okrętowe siłownie spalinowe, Tom I, II i III. Politechnika Gdańska, 1991–1992.

2. Urbański P.: Gospodarka energetyczna na statkach. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1978.

3. Chachulski K.: Podstawy napędu okrętowego. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

4. Piotrowski I., Witkowski K.: Eksploatacja okrętowych silników spalinowych. Gdynia 2002.

5. Urbański P.: Instalacje okrętów i obiektów oceanotechnicznych: instalacje spalinowych siłowni

okrętowych. Politechnika Gdańska, 1994.

6. Balcerski A.: Siłownie okrętowe. Gdańsk 1990.

7. Włodarski J.K.: Podstawy eksploatacji maszyn okrętowych. Gdynia, 2006.

8. Świder J.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych.

Politechnika Śląska, Gliwice 2006.

9. Kowalski Z., Tittenbrun S., Łastowski W.F.: Regulacja prędkości obrotowej okrętowych silników

spalinowych. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1988.

10. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego. WSM, Szczecin, 1997.

11. Borkowski T.: Emisja spalin przez silniki okrętowe – zagadnienia podstawowe. WSM, Szczecin

2000.






dr inż. Tadeusz Borkowski, A, L, S [email protected] IESO


dr inż. Jarosław Myśków, A, L, S [email protected] IESO








Nr: 45 Przedmiot: Maszyny elektryczne i napędy elektryczne*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



V 15 3 45 1

VI 15 2 30 1




1. Matematyka

2. Fizyka


Cele przedmiotu:

1. Zrozumienie podstawowych zjawisk zachodzących w maszynach elektrycznych prądu stałego

i zmiennego

2. Poznanie i zrozumienie zasady pracy i metod sterowania okrętowych maszyn elektrycznych

3. Zrozumienie zasad pracy i własności podstawowych energoelektronicznych przekształtników


4. Zrozumienie struktur i zasad pracy oraz sterowania okrętowych napędów elektrycznych



EKP1 Zna i rozumie budowę i zasadę działania głów-

nych typów maszyn elektrycznych

K_W03, K_W05, K_U05, K_U06, K_U07,

K_U08, K_U09, K_U15, K_U13

EKP2 Przeprowadza poprawnie czynności sterownicze

w okrętowych układach elektroenergetycznych

K_U10, K_U11, K_U12, K_U13, K_U14,

K_U15

EKP3 Wykonuje proste czynności diagnostyczne

w okrętowych układach elektromaszynowych

i dokonuje prostych napraw niesprawności

K_U13, K_U15



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Rozumie zasadę działania elektrycznych maszyn

wirujących. Wykazuje się znajomością ogólnych

wiadomości o maszynach elektrycznych, ele-

mentach ich budowy, materiałach czynnych.

Rozumie powstawanie sił elektromotorycznych

EKP

1,2 x



(SEM) i momentów elektromagnetycznych

w elektrycznych maszynach wirujących. Zna

i rozumie równania dynamiki ruchu i umie prze-

prowadzić właściwy podział maszyn. Wykazuje

się umiejętnością wykorzystania danych zna-

mionowych maszyn i zastosowaniem na statkach

SEKP2

Umie rozróżnić typy oraz wykonania i budowę

prądnic synchronicznych. Zna wpływ obciążenia

i rozumie wpływ reakcji twornika. Potrafi wła-

ściwie interpretować wykres wskazowy i charak-

terystyki maszyny jak również podstawowe za-

leżności. Zna i rozumie pojęcia momentu ma-

szyny synchronicznej. Potrafi wyjaśnić pojęcie

prądu wzbudzenia i sposoby jego uzyskiwania

i regulacji. Umie pokazać charakterystyki regu-

lacyjne oraz przedstawić układy wzbudzenia

(ogólnie). Rozumie zagadnienia związane z pra-

cą równoległą prądnic synchronicznych. Zna

warunki synchronizacji i umie wykonać syn-

chronizację prądnic synchronicznych. Zna za-

gadnienia związane z rozdziałem mocy czynnej

i biernej. Potrafi zaprezentować przejmowanie

obciążenia czynnego i biernego

EKP

1,2 x

SEKP3

Zna i rozumie budowę oraz zasadę pracy silnika

asynchronicznego klatkowego w tym maszyny

dwuklatkowej i głębokożłobkowej. Rozumie

równania i schemat zastępczy. Umie wyjaśnić

pojęcia momentu maszyny, zna i potrafi przed-

stawić charakterystyki mechaniczne oraz wybra-

ne stany pracy, tj. stan jałowy, zwarcie. Rozumie

wpływ zmiany amplitudy napięcia i częstotliwo-

ści zasilania. Zna metody służące do rozruchu

silnika klatkowego. Umie wyjaśnić stan pracy

prądnicowej silnika klatkowego. Rozumie bu-

dowę silnika asynchronicznego pierścieniowego

i wybrane stany pracy maszyny, tj. charaktery-

styki mechaniczne naturalne i z dodatkową rezy-

stancją w obwodzie wirnika. Zna budowę i zasa-

dy działania maszyn prądu przemiennego spe-

cjalnego wykonania

EKP1 x

SEKP4

Rozumie budowę komutatorowej maszyny prądu

stałego. Umie wyjaśnić powstawanie pola ma-

gnetycznego w maszynie prądu stałego. Potrafi

wyjaśnić stan pracy prądnicowej maszyny prądu

stałego i wpływ reakcji twornika. Zna i umie

zaprezentować charakterystyki zewnętrzne prąd-

nicy oraz zna zagadnienia związane z pracą

równoległą prądnic prądu stałego. Potrafi poka-

zać i wyjaśnić budowę silników prądu stałego.

Zna i rozumie schematy połączeń silników. Zna

wpływ parametrów na charakterystyki mecha-

niczne silników oraz rozumie zagadnienia rozru-

chowe i regulacyjne silników prądu stałego

EKP1 x



SEKP5

Zna budowę transformatora jednofazowego oraz

uzwojeń i rdzenia. Umie przeprowadzić właści-

wą klasyfikację, zna i rozumie pojęcie przekład-

ni napięciowej. Potrafi przedstawić i wyjaśnić

podstawowe zależności w transformatorze oraz

pojęcia związane z mocą znamionową transfor-

matora. Zna budowę oraz zastosowania prze-

kładników prądowych i napięciowych oraz auto-

transformatorów. Potrafi opisać zasadę działania

transformatora 3-fazowego jak również umie

przedstawić budowę rdzeni i uzwojeń. Potrafi

wyjaśnić pojęcia kojarzenia uzwojeń a także

relacje napięć i prądów w transformatorze 3-

fazowym. Zna i umie wyjaśnić pojęcia grupy

połączeń

EKP1 x

SEKP6

Zna definicję przedmiotu, i miejsce energoelek-

troniki w elektrotechnice i energetyce. Potrafi

właściwie sklasyfikować zasilacze energoelek-

troniczne takie jak prostownik, przekształtnik,

przemiennik częstotliwości (bezpośredni i po-

średni), przerywacz. Rozumie budowę układów

o wyjściu napięciowym i prądowym. Zna i ro-

zumie odmiany komutacji takie jak: zewnętrzna

i wewnętrzna, prostokątna (twarda) i miękka

(rezonansowa). Rozumie budowę i zasadę dzia-

łania przekształtnika tyrystorowego mostkowego

jedno- i trójfazowego. Zna i umie przedstawić

podstawowe zależności i charakterystyki, przy

przewodzeniu ciągłym i nieciągłym. Rozumie

i umie wyjaśnić wpływ indukcyjności zasilania

na charakterystyki przekształtnika, stan pracy

inwertorowej przekształtnika oraz pojęcie prze-

wrotu przekształtnika. Umie podać przykłady

zastosowania pracy inwertorowej przekształtni-

ków w energetyce okrętowej. Zna zasadę działa-

nia przekształtników nawrotnych. Umie wyja-

śnić działanie prostownika diodowego, zasadę

przełączania diod oraz przedstawić podstawowe

schematy prostowników jedno- i 3-fazowych,

obrazy napięć i prądów wyjściowych, jak rów-

nież podstawowe zależności przy obciążeniach

różnego typu.

Potrafi pokazać i wyjaśnić budowę tranzystoro-

wego falownika napięcia, schematy mostkowe

jedno- i 3-fazowy oraz metody kształtowania

napięcia i prądu wyjściowego. Umie przedstawić

wektorowe i czasowe przebiegi występujące

przy pracy falownika oraz podstawowe zależno-

ści napięciowe. Rozumie zasadę dwukierunko-

wego transportu energii, potrafi wyjaśnić metodę

sterowania prądowego. Zna typy i budowę regu-

lowanych i stabilizowanych zasilaczy prądu

stałego

EKP

1,2 x



SEKP7

Zna i potrafi przedstawić cele i struktury ukła-

dów napędowych oraz charakterystyki napędowe

silnika i obciążenia. Zna pojęcia punktu pracy

ustalonej napędu, charakterystyki dynamiczne

napędu oraz umie wyjaśnić działanie różnych

rodzajów układów sterowania napędem.

Rozróżnia i umie wyjaśnić typy i rodzaje stero-

wania takie jak układy przekaźnikowo-stycz-

nikowe, elektroniczne, komputerowe. Potrafi

opisać typy napędów z silnikiem indukcyjnym

klatkowym zna i potrafi pokazać charakterystyki

napędowe silnika klatkowego oraz sposoby ste-

rowania silnika klatkowego. Zna metody rozru-

chowe i zabezpieczenia oraz sterowanie często-

tliwościowe. Zna budowę i układy pracy silni-

ków wielobiegowych. Rozumie zasady działania

częstotliwościowych falownikowych napędów

z silnikami klatkowymi, zna budowę falownika

napięcia umie przedstawić i objaśnić charaktery-

styki regulacyjne, startowe i rozruchowe. Zazna-

jomiony jest z metodami sterowania i zasadami

zabezpieczeń maszyn napędowych.

Potrafi wskazać przykłady okrętowych napędów

z silnikami prądu przemiennego takimi jak: na-

pęd steru strumieniowego, napęd główny śruby

okrętowej, napęd windy kotwicznej. Zna zasto-

sowanie silników pierścieniowych do napędu

i umie wyjaśnić sterowanie rezystancyjne, rozu-

mie budowę i zasadę działania kaskad zaworo-

wych. Zna napędy z silnikiem prądu stałego,

umie przedstawić charakterystyki napędowe

silnika prądu stałego, rozumie metody zmiany

prędkości kątowej oraz rozumie zagadnienia

rozruchu, nawrotu, typów sterowania. Zna bu-

dowę i zasadę działania układów elektromaszy-

nowych prądu stałego. Potrafi podać i przykłady

okrętowych napędów z silnikiem prądu stałego,

umie wyjaśnić zasadę działania prostych napę-

dów pomp i wentylatorów i działanie regulowa-

nego napędu tyrystorowego

EKP

1,2,3 x

SEKP8

Potrafi wykonać następujące pomiary oraz czyn-

ności:

– wyznaczanie charakterystyk silnika prądu

stałego połączonego jako bocznikowy oraz

szeregowo-bocznikowy, skojarzony zgodnie

lub przeciwsobnie;

– regulacja prędkości obrotowej metodą oporu

dodatkowego Rd, za pomocą zmiany strumie-

nia magnetycznego oraz zmiany napięcia

zasilania U

EKP

1,2,3 x



SEKP9

Potrafi wyznaczać charakterystyki robocze trans-

formatora w stanie pracy jałowym, obciążenia

oraz zwarcia laboratoryjnego.

Potrafi połączyć transformator trójfazowy stosu-

jąc różne grupy połączeń

EKP

1,2,3 x

SEKP

10

Umie przeprowadzić badanie trójfazowego silni-

ka asynchronicznego pierścieniowego pod kątem

regulacji prędkości obrotowej silnika za pomocą

oporów dodatkowych Rd włączonych w obwód

wirnika. Potrafi wyznaczać charakterystyki me-

chaniczne n = f(M), naturalną oraz sztuczne dla

różnych wartości oporów Rd

EKP

1,2,3 x

SEKP

11

Potrafi przeprowadzić badanie trójfazowego

asynchronicznego silnika klatkowego z falowni-

kiem pod kątem:

– płynnej regulacji prędkości obrotowej silnika

za pomocą zmiany częstotliwości f w stojanie

maszyny, z zachowaniem warunku U/f =

const;

– płynnej zmiana prędkości obrotowej za pomo-

cą regulacji napięcia U1 w stojanie maszyny;

– wyznaczania charakterystyk roboczych silnika

w ww. stanach pracy maszyny.

Zna metody ograniczania prądów rozruchowych

w silnikach asynchronicznych klatkowych po-

przez stosowanie metod rozruchowych takich

jak: obniżenie napięcia zasilania, rozruch gwiaz-

da-trójkąt, zastosowanie falownika napędowego

EKP

1,2,3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: V

A

SEKP1 1. Ogólne wiadomości o maszynach elektrycznych, moment elektroma-

gnetyczny

45

SEKP2 2. Prądnica synchroniczna

SEKP3 3. Silnik asynchroniczny klatkowy

SEKP4 4. Komutatorowa maszyna prądu stałego

SEKP5 5. Transformatory

SEKP6 6. Energoelektronika

SEKP7 7. Elektryczne napędy okrętowe

Razem: 45










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 60

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VI

L

SEKP8 8. Silnik prądu stałego

30

SEKP9 9. Transformatory

SEKP10 10. Badanie trójfazowego silnika asynchronicznego pierścieniowego

SEKP11 11. Badanie trójfazowego asynchronicznego silnika klatkowego z falow-

nikiem

Razem: 30








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 30



Łącznie 45


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody


EKP1

Nie rozróżnia typów

maszyn elektrycznych

oraz nie rozumie zja-

wisk związanych

z wytwarzaniem mo-

mentu elektromagne-

tycznego w maszy-

nach. Nie posiada

umiejętności określa-

nia metod regulacji

prędkości obrotowej

w maszynach oraz nie

zna zagadnień związa-

nych z metodami

Zna podstawowe typy

maszyn elektrycznych

oraz rozumie podsta-

wowe zjawiska zwią-

zane z wytwarzaniem

momentu elektroma-

gnetycznego w ma-

szynach. Zna na du-

żym poziomie ogólno-

ści metody regulacji

prędkości obrotowej

w maszynach oraz zna

metody ograniczania

prądów rozruchowych.

Zna i rozróżnia podstawowe

typy maszyn elektrycznych

oraz rozumie zjawiska zwią-

zane z wytwarzaniem mo-

mentu elektromagnetycznego

w maszynach. Potrafi napisać

odpowiednie zależności

analityczne. Zna metody

regulacji prędkości obrotowej

w maszynach i potrafi przed-

stawić zależności analityczne.

Zna metody ograniczania

prądów rozruchowych

i potrafi wskazać wady

Zna i rozróżnia wszystkie oma-

wiane typy maszyn elektrycznych

oraz dogłębnie rozumie zjawiska

związane z wytwarzaniem mo-

mentu elektromagnetycznego

w maszynach. Potrafi napisać

odpowiednie zależności anali-

tyczne i je swobodnie przekształ-

cać i właściwie interpretować.

Zna metody regulacji prędkości

obrotowej w maszynach i potrafi

przedstawić zależności analitycz-

ne i graficzne opisujące metody

regulacji. Zna metody ogranicza-



ograniczania prądów

rozruchowych. Nie zna

podstawowych ele-

mentów i układów

energoelektronicznych.


zastosowań poszcze-

gólnych typów maszyn

w zastosowaniach

napędowych. Nie zna

podstawowych równań

opisujących maszyny

elektryczne

Rozróżnia podstawo-

we elementy i układy

energoelektroniczne.

Potrafi wskazać różne

typy maszyn w zasto-

sowaniach napędo-

wych. Zna proste,

podstawowe równania

opisujące maszyny

elektryczne

i zalety każdej z nich. Roz-

różnia elementy i układy

energoelektroniczne oraz jest

w stanie przedstawić podsta-

wowe zależności analityczne

opisujące zjawiska w tych

układach. Potrafi wskazać

różne typy maszyn w zasto-

sowaniach napędowych i

zaproponować konkretne

typy do specyficznych zasto-

sowań. Zna proste, podsta-

wowe równania opisujące

maszyny elektryczne i potrafi

je właściwie interpretować

nia prądów rozruchowych

i potrafi wskazać wady i zalety

każdej z nich. Biegle rozróżnia

elementy i układy energoelektro-

niczne oraz jest w stanie przed-

stawić zależności analityczne

opisujące zjawiska zachodzące

w tych układach. Potrafi przed-

stawić i właściwie uzasadnić

wady i zalety konkretnych typów

układów. Potrafi wskazać różne

typy maszyn w zastosowaniach

napędowych i zaproponować

odpowiednie ich typy do specy-

ficznych zastosowań. Zna proste

i złożone równania opisujące

maszyny elektryczne i potrafi je

właściwie interpretować

EKP2

Nie zna i nie rozumie

czynności sterowni-

czych służących do

prawidłowej eksplo-

atacji okrętowych

urządzeń elektroener-

getycznych

Zna i rozumie czynno-

ści sterownicze służą-

ce do prawidłowej

eksploatacji okręto-

wych urządzeń elek-

troenergetycznych.

Potrafi określić stany

pracy układu elektro-

energetycznego, przy

których należy stoso-

wać właściwe czynno-

ści sterownicze

Zna i rozumie czynności

sterownicze służące do pra-

widłowej eksploatacji okrę-

towych urządzeń elektroener-

getycznych. Potrafi określić

stany pracy układu elektro-

energetycznego, przy których

należy stosować właściwe

czynności sterownicze.

Potrafi praktycznie zastoso-

wać właściwe metody ste-

rownicze w prostych ukła-

dach elektroenergetycznych

Zna i rozumie czynności sterow-

nicze służące do prawidłowej

eksploatacji okrętowych urządzeń

elektroenergetycznych. Samo-

dzielnie potrafi określić stany

pracy układu elektroenergetycz-

nego, przy których należy stoso-

wać właściwe czynności sterow-

nicze.

Samodzielnie potrafi praktycznie

zastosować właściwe metody

sterownicze w złożonych ukła-

dach elektroenergetycznych

EKP3

Nie zna prostych

metod i czynności

diagnostycznych

w okrętowych ukła-

dach elektromaszyno-

wych i nie jest w stanie

wskazać metod prze-

prowadzania prostych napraw niesprawności

Zna proste metody

i czynności diagno-

styczne przeprowa-

dzane w okrętowych

układach elektroma-

szynowych i jest

w stanie wskazać

odpowiednie metody

przeprowadzania

prostych napraw nie-sprawności

Zna proste i złożone metody i

czynności diagnostyczne

w okrętowych układach

elektromaszynowych i jest

w stanie wskazać odpowied-

nie metody przeprowadzania

prostych i złożonych napraw

niesprawności.

Potrafi wykonywać pod

nadzorem proste naprawy

i niesprawności układów elektroenergetycznych

Zna proste i złożone metody

i czynności diagnostyczne

w okrętowych układach elektro-

maszynowych i jest w stanie

wskazać odpowiednie metody

przeprowadzania prostych i złożonych napraw niesprawności.

Potrafi wykonywać samodzielnie

proste naprawy i niesprawności

układów elektroenergetycznych oraz dobrać potrzebne narzędzia


Rodzaj Opis

Rzutnik


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych

Sprzęt

laboratoryjny

Mierniki analogowe i cyfrowe, elementy i układy energoelektroniczne przystosowane

do prowadzenia badań, przewody łączeniowe, zasilacze, oscyloskopy, maszyny elek-

tryczne rzeczywiste, programy symulacyjne, przekształtniki energoelektroniczne

Literatura:


1. Przeździecki F.: Elektrotechnika i elektronika. Warszawa, PWN 1985.

2. Wyszkowski J., Wyszkowski S.: Elektrotechnika Okrętowa. Napędy elektryczne. WSM, Gdynia

1998.

3. Gnat K., Sojka J.: Maszyny elektryczne. Skrypt WSM, Wyd. II popr., Szczecin 1990.



4. Gnat K., Hrynkiewicz J., Sojka J.: Elektrotechnika okrętowa. Skrypt WSM, Wyd. II popr.

5. Tunia H., Winiarski B.: Energoelektronika w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 1998.

6. Gil A.: Podstawy elektroniki i energoelektroniki. WSM, Gdynia 1998.



2. Białek R.: Elektryczne urządzenia okrętowe. Skrypt OSZGM, Gdynia 1998.


4. Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. WNT, Warszawa 1996.

5. Gil A.: Podstawy elektroniki i energoelektroniki. WSM, Gdynia 1998.

6. Plamitzer A.M.: Maszyny elektryczne. WNT, Warszawa 1985.













Nr: 46 Przedmiot: Aparaty wysokich napięć*


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VIII 12 2,5 1,25 30 15 3




1. Fizyka




5. Kurs na uprawnienia SEP do pracy przy napięciach powyżej 1 kV

Cele przedmiotu:

1. Przygotowanie do pracy przy aparatach i urządzeniach pracujących przy napięciu powyżej 1 kV.

Przygotowanie to polega głównie na zaznajomieniu studentów z technikami i urządzeniami po-

miarowymi stosowanymi przy napięciach powyżej 1 kV, skutkami wywoływanymi przez wyso-

kie napięcia w czasie eksploatacji, bezpieczną eksploatacją urządzeń wysokiego napięcia i pracy

przy zachowaniu bezpiecznych odległości przy występowaniu wysokich napięć



EKP1

Zna i rozumie zasady wydzielania ciepła w przewodnikach oraz

zjawiska odprowadzania ciepła w stanie cieplnym ustalonym.

Umie wyznaczać straty w dielektrykach. Umie określać podsta-

wowe siły elektrodynamiczne w obwodach trójfazowych

K_W01, K_W02, K_W03,

K_W04, K_W05, K_W06

EKP2

Zna i rozumie zjawiska zachodzące w obwodach magnetycznych

w aparatach wysokiego napięcia, oraz zjawiska zachodzące

w stykach elektrycznych przy załączaniu i rozłączaniu. Zna me-

tody badania izolacji, umie interpretować parametry izolacji oraz

zna pojęcia związane z wytrzymałością dielektryczną

K_W01, K_W02, K_W03,

K_W04, K_W05, K_W06,

K_U02, K_U03, K_U05,

K_U06, K_U09

EKP3

Zna budowę i typy urządzeń i aparatów wysokiego napięcia ta-

kich jak: transformatory, izolatory, odłączniki, bezpieczniki,

przekładniki pomiarowe. Zna podstawowe rodzaje wyłączników

wysokiego napięcia oraz zagadnienia związane z gaszeniem łuku

elektrycznego. Zna podstawowe wymagania stawiane napędom

wyłączników wysokiego napięcia

K_W01, K_W03, K_W04,

K_W06, K_U03, K_U06



EKP4

Zna zagadnienia związane z ochroną odgromową. Zna oznacze-

nia i tablice informacyjne i znaki ostrzegawcze o występowaniu

wysokiego napięcia. Zna procedury wykonywania prac przy

urządzeniach wysokiego napięcia

K_U03, K_U06, K_U07,

K_U08, K_U09, K_U10,

K_U12, K_U13, K_U15,

K_U16, K_K04, K_K06,

K_K07, K_K08

EKP5 Umie posługiwać się programami symulacyjnymi służącymi do

obliczeń w sieciach i instalacjach wysokiego napięcia K_U07, K_U16, K_U17,

EKP6

Umie prowadzić pomiary układów wysokiego napięcia z zasto-

sowaniem sprzętu elektroizolacyjnego przy spełnieniu warunków

bezpieczeństwa

K_U07, K_U16

EKP7 Zna metody i umie przeprowadzić badania aparatów i układów

wysokiego napięcia

K_U07, K_U16, K_K04,

K_K08



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Zna i umie wykonać obliczenia cieplne. Rozu-

mie zjawisko wydzielania ciepła w przewodni-

kach. Potrafi wyjaśnić zjawiska towarzyszące

odprowadzaniu ciepła w stanie cieplnym usta-

lonym. Potrafi pokazać metody obliczania

przyrostu temperatury w stanie cieplnym nie-

ustalonym. Zna normy temperatur dla aparatów

wysokiego napięcia. Potrafi określić straty

w dielektrykach i zjawisko nagrzewania dielek-

tryków

EKP1 x

SEKP2

Zna i rozumie metody obliczania sił elektrody-

namicznych. Potrafi przedstawić zależności do

obliczania sił elektrodynamicznych w prostych

obwodach elektrycznych. Zna pojęcia związane

z siłami elektrodynamicznym w układach prądu

trójfazowego

EKP1 x

SEKP3

Zna pojęcia związane z prądem stanu jałowego

transformatora WN. Rozumie wpływ kształtu

rdzenia transformatora wysokiego napięcia na

jakość generowanej energii. Zna i rozumie zja-

wisko zgrzewania się styków. Potrafi zaprezen-

tować przykłady rozwiązań konstrukcyjnych

styków w aparaturze wysokiego napięcia

EKP3 x

SEKP4

Rozumie cel i potrzebę wykonywania prób

aparatów wysokonapięciowych napięciem

o częstotliwości technicznej. Zna zależności

związane z wytrzymałością dielektryczną od-

stępów izolacyjnych wzdłuż powierzchni die-

lektrycznych stałych

EKP3 x

SEKP5

Zna podstawowe typy konstrukcji izolatorów

wsporczych i przepustowych. Potrafi zaprezen-

tować proste przykłady elektrycznych i mecha-

nicznych obliczeń izolatorów. Zna typy, wy-

magania i parametry techniczne wysokonapię-

ciowych bezpieczników oraz cel stosowania

bezpieczników z napełnieniem z piasku kwar-

cowego

EKP

2,3 x



SEKP6

Zna metody służące gaszeniu łuku w wyłączni-

kach olejowych. Zna własności wyłączników

powietrznych i podstawowe zagadnienia przy

ich eksploatacji. Potrafi podać przykładowy

schemat sterowania wyłącznikiem powietrz-

nym. Zna pojęcia związane z przepięciami łą-

czeniowymi

EKP3 x

SEKP7

Zna przeznaczenie napędu wyłącznika wyso-

kiego napięcia i potrafi przedstawić podstawo-

we wymagania stawiane napędom wyłączni-

ków. Rozróżnia rodzaje cewek indukcyjnych

służących do napędu elektromagnetycznego

EKP3 x

SEKP8 Zna metody ochrony odgromowej EKP4 x

SEKP9 Zna i potrafi podać wymagania stawiane prze-

kładnikom napięciowym i prądowym EKP3 x

SEKP10

Potrafi przedstawić wiadomości ogólne o kon-

densatorach i dławikach silnoprądowych oraz

stawiane im wymagania

EKP3 x

SEKP11

Zna zasady bezpiecznej pracy przy aparaturze

wysokonapięciowej. Rozróżnia i właściwie

interpretuje tablice i zawieszki ostrzegawcze

EKP6 x

SEKP12

Zna budowę rozdzielnicy 0,4/15 kV. Potrafi

prawidłowo zidentyfikować pola i aparaty we-

wnątrz rozdzielnicy

EKP7 x

SEKP13

Potrafi przeprowadzić badanie następujących

elementów:

– wyłącznika zwarciowego wysokiego napię-

cia,

– transformatora nn/WN,

– przekładników prądowych i napięciowych

EKP

6,7 x

SEKP14 Potrafi sprawdzić działanie blokad i urządzeń

automatyki zabezpieczeniowej

EKP

6,7 x

SEKP15

Umie bezpiecznie przeprowadzać pomiary

napięć powyżej 1 kV za pomocą sprzętu elek-

troizolowanego

EKP

6,7 x

SEKP16

Umie modelować komputerowo zwarcia oraz

stany przejściowe w sieciach o napięciu powy-

żej 1 kV a także projektować proste układy

elektroenergetyczne

EKP5 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1 1. Zasady obliczeń cieplnych

30

SEKP2 2. Siły elektrodynamiczne

SEKP3 3. Obwody magnetyczne w aparatach wysokiego napięcia. Styki

SEKP4 4. Izolacja

SEKP5 5. Izolatory, odłączniki i bezpieczniki

SEKP6 6. Wyłączniki



SEKP7 7. Napędy wyłączników

SEKP8 8. Odgromniki

SEKP9 9. Przekładniki prądowe i napięciowe

SEKP10 10. Dławiki i kondensatory

Razem: 30

L

SEKP11 11. Zasady bezpiecznej pracy przy urządzeniach wysokonapięciowych

15

SEKP12 12. Rozdzielnica wysokiego napięcia – budowa i wyposażenie

SEKP13 13. Wysokonapięciowy wyłącznik zwarciowy, transformator nn/WN,

przekładniki

SEKP14 14. Blokady i automatyka zabezpieczeniowa

SEKP15 15. Pomiary napięć wysokich

SEKP16 16. Modelowanie i symulacje komputerowe układów wysokiego napięcia

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 60


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny Zaliczenie pisemne bądź ustne

EKP1

EKP2

EKP3

Nie potrafi wyjaśnić zja-

wisk towarzyszących

odprowadzaniu ciepła

w stanie cieplnym ustalo-

nym. Nie wykazuje się

znajomością i rozumieniem

metod obliczania sił elek-

trodynamicznych. Nie

rozumie wpływu kształtu

rdzenia transformatora

wysokiego napięcia na

jakość generowanej ener-

gii. Nie zna zjawisk powo-

dujących zgrzewanie się

styków. Nie zna zależności

związanych z wytrzymało-

ścią dielektryczną odstę-

pów izolacyjnych.


typów konstrukcji izolato-

rów wsporczych i przepu-

stowych.

Nie potrafi wymienić

Zna zjawiska towarzyszące



nym. Wykazuje się znajo-

mością i rozumieniem

metod obliczania sił elek-

trodynamicznych. Rozu-

mie w wąskim zakresie

wpływ kształtu rdzenia

transformatora wysokiego

napięcia na jakość gene-

rowanej energii. Zna zja-

wiska powodujące zgrze-

wanie się styków. Zna

zależności związane z

wytrzymałością dielek-

tryczną odstępów izolacyj-

nych.

Potrafi opisać podstawowe

typy konstrukcji izolato-

rów wsporczych

i przepustowych.

Umie wymienić metody




nym i umie podać przykła-

dy. Wykazuje się znajomo-

ścią praktyczną i rozumie-

niem metod obliczania sił

elektrodynamicznych.

Rozumie wpływ kształtu

rdzenia transformatora

wysokiego napięcia na

jakość generowanej energii

i potrafi ten wpływ uzasad-

nić. Zna zjawiska powodu-

jące zgrzewanie się styków

i metody zapobiegania tym

zjawiskom. Zna zależności

związane z wytrzymałością

dielektryczną odstępów

izolacyjnych.

Potrafi opisać różne typy

konstrukcji izolatorów

wsporczych




nym i umie podać przykła-

dy. Wykazuje się znajomo-

ścią praktyczną

i rozumieniem metod

obliczania sił elektrodyna-

micznych. Rozumie wpływ

kształtu rdzenia transfor-

matora wysokiego napięcia

na jakość generowanej

energii i potrafi ten wpływ

uzasadnić. Zna zjawiska

powodujące zgrzewanie się

styków i metody zapobie-

gania tym zjawiskom. Zna

zależności związane z

wytrzymałością dielek-

tryczną odstępów izolacyj-

nych. Zna wartości eksplo-

atacyjne wytrzymałości

dielektrycznej przykłado-



metod służących gaszeniu

łuku.

Nie zna metod ochrony

odgromowej oraz nie roz-

różnia typów i rodzajów

przekładników pomiaro-

wych WN

służące gaszeniu łuku.

Zna pobieżnie metody

ochrony odgromowej oraz

rozróżnia typy i rodzaje

przekładników pomiaro-

wych WN

i przepustowych.



Zna metody ochrony od-

gromowej oraz rozróżnia

typy i rodzaje przekładni-

ków pomiarowych WN

wych odstępów.

Potrafi opisać różne typy

konstrukcji izolatorów

wsporczych i przepusto-

wych i podać stosowane

w praktyce rozwiązania

izolatorów.



Zna metody ochrony od-

gromowej oraz rozróżnia

większość typów

i rodzajów przekładników

pomiarowych WN

EKP4

Nie zna zagadnień związa-

nych z ochroną odgromo-

wą. Nie potrafi zidentyfi-

kować i poprawnie odczy-

tać oznaczeń i tablic infor-

macyjnych i znaków

ostrzegawczych o wystę-

powaniu wysokiego napię-

cia. Nie zna procedur

wykonywania prac przy

urządzeniach wysokiego

napięcia

Zna pobieżnie zagadnienia

związane z ochroną od-

gromową. Potrafi zidenty-

fikować i poprawnie od-

czytać większość oznaczeń

i tablic informacyjnych

i znaków ostrzegawczych

o występowaniu wysokie-

go napięcia. Zna podsta-

wowe procedury wykony-

wania prac przy urządze-

niach wysokiego napięcia

Zna zagadnienia związane

z ochroną odgromową.

Potrafi zidentyfikować i

poprawnie odczytać ozna-

czenia i tablice informa-

cyjnych i znaki ostrzegaw-

czych o występowaniu

wysokiego napięcia. Zna

procedury wykonywania

prac przy urządzeniach

wysokiego napięcia.

Zdaje sobie sprawę

z zagrożeń jakie ze sobą

niesie przebywanie

w strefie możliwego kon-

taktu z wysokim napięciem

Zna zagadnienia związane

z ochroną odgromową

i potrafi wskazać różne

rodzaje ochrony dla róż-

nych obiektów. Potrafi

zidentyfikować i prawi-

dłowo odczytać wszystkie

oznaczenia i tablice infor-

macyjnych i znaki ostrze-

gawczych o występowaniu

wysokiego napięcia. Zna

procedury wykonywania

prac przy urządzeniach

wysokiego napięcia.

Zdaje sobie sprawę z za-

grożeń jakie ze sobą niesie

przebywanie w strefie

możliwego kontaktu z wysokim napięciem

Metody


EKP5

EKP6

EKP7

Nie umie posługiwać się

programami symulacyjny-

mi służącymi do obliczeń

w sieciach i instalacjach

wysokiego napięcia. Nie

umie wykonywać pomia-

rów układów wysokiego

napięcia z zastosowaniem

sprzętu elektroizolacyjnego

i nie dba o spełnienie wa-

runków bezpieczeństwa.

Nie umie przeprowadzać

badań aparatów i układów

wysokiego napięcia przy

użyciu właściwych metod

i narzędzi

Umie wykorzystywać

w ograniczonym stopniu

programy symulacyjne

służące do obliczeń

w sieciach i instalacjach

wysokiego napięcia. Potra-

fi wykonywać pomiary

układów wysokiego napię-

cia z zastosowaniem sprzę-

tu elektroizolacyjnego

z zachowaniem warunków

bezpieczeństwa.

Umie przeprowadzać

badania aparatów i ukła-

dów wysokiego napięcia

przy użyciu właściwych

metod i narzędzi

Umie wykorzystywać

w dużym stopniu programy

symulacyjne służące do

obliczeń w sieciach i insta-

lacjach wysokiego napię-

cia. Potrafi bezpiecznie

wykonywać pomiary ukła-


z zastosowaniem sprzętu

elektroizolacyjnego

z zachowaniem wszelkich

wymogów bezpieczeństwa.

Umie przeprowadzać

badania aparatów i ukła-


przy użyciu właściwych

metod i narzędzi

Umie swobodnie programy

symulacyjne służące do

obliczeń w sieciach i insta-

lacjach wysokiego napię-

cia. Potrafi bezpiecznie

wykonywać pomiary ukła-

dów wysokiego napięcia z

zastosowaniem sprzętu

elektroizolacyjnego

z zachowaniem wszelkich

wymogów bezpieczeństwa

osobistego oraz pozosta-

łych współćwiczących.

Umie samodzielnie prze-

prowadzać badania apara-

tów i układów wysokiego

napięcia przy użyciu wła-

ściwych metod i narzędzi.

Wykazuje się dbałością

o szczegóły służące za-

chowaniu bezpieczeństwa

w trakcie przeprowadza-nych badań




Rodzaj Opis

Rzutnik


Literatura Przewodniki do ćwiczeń laboratoryjnych i zbiory zadań do ćwiczeń audytoryjnych

Sprzęt

laboratoryjny

Stanowiska badawcze wysokiego napięcia, rzeczywista rozdzielnica nn/WN wraz

z aparaturą łączeniową, sterowniczą i pomiarową. Mierniki WN, sprzęt elektroizo-

lowany. Sprzęt ochrony osobistej. Mierniki, przekładniki pomiarowe

Literatura:


1. Michajłow W.W.: Projektowanie aparatów elektrycznych wysokiego napięcia. Państwowe Wy-

dawnictwa Techniczne, Warszawa 1953.

2. Bartkiewicz Cz.: Odłączniki wysokiego napięcia. Państwowe Wydawnictwo Techniczne, Warsza-

wa 1956.

3. Praca zbiorowa: Poradnik elektryka. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995.

4. Maksymiuk J.: Aparaty elektryczne w pytaniach i odpowiedziach. WNT, Warszawa 1997.


1. Praca zbiorowa: Budowa aparatów elektrycznych wysokiego napięcia. WPW, Warszawa 1967.

2. Poradnik inżyniera elektryka. Tom 3. WNT, Warszawa 1996.













Nr: 47 Przedmiot: Seminarium dyplomowe


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



VIII 12 1,25 15 1




1. Wiedza przewidziana planem i programami studiowanej dyscypliny na poziomie I stopnia

Cele przedmiotu:

1. Przysposobienie studenta do samodzielnego realizowania procesu dyplomowania

2. Przygotowanie studenta do kreatywnego rozwiązywania problemów badawczych – zadań inży-

nierskich

3. Wykształcenie umiejętności opracowania merytorycznego z wykonanego zadania i edytowania

pracy dyplomowej

4. Ukształtowanie zdolności przekonującego referowania / prezentowania osiągniętych wyników

w ramach egzaminu dyplomowego


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Pozyskuje informacje z literatury, baz danych (także w języku angielskim)

oraz innych źródeł, integruje je, dokonuje ich interpretacji, wyciąga wnioski

oraz formułuje i uzasadnia opinie

K_U01

EKP2 Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje

komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski K_U06

EKP3 Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania praktycznych zadań

inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne, typowe

dla siłowni okrętowej

K_U07

EKP4 Posiada umiejętność wystąpień ustnych w języku polskim i angielskim doty-

czących zagadnień szczegółowych studiowanej dyscypliny inżynierskiej K_U02, K_U23



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Potrafi dokonać umotywowanego wyboru te-

matu pracy dyplomowej EKP1 x



SEKP2 Potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę szcze-

gółową do opracowania konspektu pracy dy-

plomowej

EKP1 x

SEKP3 Potrafi wyselekcjonować istotne dla rozwiąza-

nia zadania dyplomowego zagadnienia i spo-

rządzić harmonogram pracy

EKP

1,2 x

SEKP4

Potrafi analizować i hierarchizować co do

ważności dla rozwiązywanego problemu źródła

literaturowe

EKP

1,3 x

SEKP5 Konstruuje procedurę rozwiązania zadania

dyplomowego i potrafi ją referować

EKP

3,4 x

SEKP6

Potrafi scharakteryzować ewolucję stanu tech-

nicznego maszyny i zbudować plan ekspery-

mentu w skali technicznej oraz symulacyjnego

eksperymentu numerycznego

EKP

1,2,3 x

SEKP7 Potrafi dokonać wyboru metody badawczej

(diagnostycznej) i zaprojektować stoisko /

warsztat eksperymentalny

EKP

2,3 x

SEKP8

Potrafi zastosować metody numeryczne (w nie-

zbędnym zakresie) do opracowania i prezenta-

cji wyników badań. Potrafi ocenić wiarygod-

ność pomiarową i interpretować graficznie

wyniki

EKP

1,2,3 x

SEKP9 Potrafi opracować pracę dyplomową zgodnie

z obowiązującymi zasadami edytorskimi

EKP

1,2,3 x

SEKP10 Potrafi wnioskować krytycznie w oparciu

o uzyskane w pracy wyniki EKP2 x

SEKP11 Potrafi przygotować materiały do egzaminu

dyplomowego: prezentację i autoreferat EKP4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

godzin

Semestr: VIII

A

SEKP1

Uregulowania formalno-prawne przebiegu procesu dyplomowania.

Promotor i temat pracy dyplomowej. Relacje dyplomant – kierownik pra-

cy – prowadzący seminarium dyplomowe. Pierwszy krok przy wyborze

tematu. Procedura wyboru i termin ustalenia tematu pracy dyplomowej.

Motywacja podjęcia tematu. Funkcja seminarium dyplomowego

15

SEKP2

Formułowanie tematu i tezy pracy. Geneza tematu i jego uzasadnienie.

Definicja pracy dyplomowej. Cel i treść pracy dyplomowej. Karta pracy

dyplomowej – formalne zamknięcie zagadnienia. Plan pracy i konspekt

SEKP3

Metodyka i etapy realizacji pracy dyplomowej – sztuka bezstresowej

efektywności. Stan wiedzy dyplomanta. Recenzja pracy dyplomowej.

Termin egzaminu dyplomowego. Gromadzenie danych, problemów. Ana-

liza ich znaczenia (ważności) i podjęcie decyzji co do ich losów w dal-

szym postępowaniu. Uporządkowanie rezultatów (wyników). Weryfikacja

tych rezultatów, jako możliwych opcji działań (wariantów rozwiązań pra-

cy dyplomowej). Harmonogram realizacji pracy. Wykonanie, realizacja

pracy



SEKP4

Literatura przedmiotu i notatki. Studiowanie literatury i zbieranie mate-

riałów. Ocena i selekcja zgromadzonej literatury. Notki bibliograficzne artykułu i bibliografia książek. Cytaty

SEKP5

Sesja spontanicznego myślenia – stopień rozpoznania tematu. Koncepcja

pracy – propozycje rozwiązania zadania. Analiza tematu jako problemu.

Narzędzia i metody badawcze. Prezentacja zaawansowania prac – studenci referują problematykę

SEKP6

Metodologia badań. Maszyna jako obiekt badań. Ewolucja stanu tech-

nicznego maszyny. Obserwacja, doświadczenie, eksperyment. Planowanie

i formy eksperymentów. Komputerowe wspomaganie eksperymentu. Wy-bór metody badań

SEKP7

Metodyka realizacji prac dyplomowych o charakterze diagnostycz-

nym. Formułowanie problemu badawczego. Układ pracy. Badanie, wnio-

ski, metody diagnostyczne. Ustalenie metod roboczych. Przyjęcie formy

eksperymentu. Obiekt badań. Opis stanowiska i aparatury badawczej. Wa-runki realizacji eksperymentu

SEKP8

Matematyczne metody interpretacji wyników pomiarów. Zastosowanie

metod numerycznych do opracowania i prezentacji wyników – wykorzy-

stanie środowisk Mathematica i Statistica. Wiarygodność pomiarowa i graficzna interpretacja wyników

SEKP9

Edycja pracy dyplomowej. Układ pracy i spis treści. Czcionka, jej roz-

miar, rysunki i tabele. Klasyfikacja kolejnych części pracy. Odnośniki

i przypisy. Opis bibliograficzny książki, artykułu, prac niepublikowanych,

książki wcześniej cytowanej

SEKP9 Prawa autorskie, ochrona własności intelektualnej. Cytowania, przy-

wołania. Ochrona antyplagiatowa

SEKP10 Zakończenie – wnioski końcowe. Krytyczna analiza uzyskanych rezul-

tatów. Stopień realizacji celu. Wnioski poznawcze i utylitarne. Waż-

ność uogólnień pracy. Literatura. Streszczenia

SEKP11 Przebieg egzaminu dyplomowego. Przygotowanie materiałów do prezen-

tacji. Konstrukcja autoreferatu. Techniki prezentacji

SEKP11

Próbny egzamin dyplomowy. Dyplomanci referują cel główny pracy,

genezę tematu, hipotezy robocze, problem badawczy, sposób realizacji, stopień wykonania pracy, otrzymane wyniki, wnioski końcowe

Razem: 15








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 15



Łącznie 24




Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Zaliczenie pisemne i ustne podczas omawiania harmonogramu pracy podczas zajęć seminaryj-

nych

EKP1

Nie jest w stanie

pozyskiwać in-

formacji o ukie-

runkowanym

zakresie i wycią-

gać jakichkolwiek

wniosków co do jej wykorzystania

Jest w stanie pozyskiwać

informacje z literatury,

baz danych oraz innych

źródeł, integruje je,

dokonuje ich selekcji

i wyciąga wnioski oraz

formułuje i uzasadnia opinie

Potrafi pozyskiwać infor-

macje z literatury, baz

danych (także w języku

angielskim) oraz innych

źródeł, integruje je, doko-

nuje ich selekcji i wyciąga

wnioski oraz formułuje i uzasadnia opinie

Potrafi samodzielnie pozyski-

wać informacje z literatury, baz

danych (także w języku angiel-

skim) oraz innych źródeł,

kreatywnie integruje je, doko-

nuje ich selekcji i interpretacji,

wyciąga wnioski oraz formułu-je i uzasadnia opinie

Metody oceny Zaliczenie praktyczne poprzez realizację pracy dyplomowej

EKP2

Nie potrafi plano-

wać eksperymen-

tów i wykonywać

prostych pomia-rów

Potrafi wykonywać

pomiary, interpretować

uzyskane wyniki i wy-ciągać wnioski


i przeprowadzać ekspery-

menty, a w tym wykony-

wać pomiary, planować

symulacje, interpretować

uzyskane wyniki i wycią-

gać wnioski

Potrafi projektować i przepro-

wadzać eksperymenty, a w tym

konfigurować układy pomia-

rowe, planować symulacje

komputerowe, interpretować

uzyskane wyniki i wyciągać

wnioski

Metody oceny Zaliczenie praktyczne podczas zajęć seminaryjnych – prezentacja pracy

EKP3

Nie potrafi roz-

wiązywać zadań

dla obiektów

technicznych

siłowni okrętowej

Potrafi rozwiązywać

praktyczne zadania

inżynierskie z pomocą

metod eksperyment al-

nych typowych dla

obiektów technicznych siłowni okrętowej

Potrafi wykorzystać do

formułowania i rozwiązy-

wania praktycznych zadań

inżynierskich metody

analityczne i eksperymen-

talne, typowe dla obiektów

technicznych siłowni okrętowej

Potrafi prawidłowo wykorzy-

stać do formułowania i rozwią-

zywania praktycznych zadań

inżynierskich metody anali-

tyczne, symulacyjne i ekspe-

rymentalne, typowe dla obiek-

tów technicznych siłowni okrętowej

EKP4

Nie potrafi wystą-

pić z prezentacją

multimedialną

dotyczącą zadania dyplomowego

Potrafi wystąpić z pre-

zentacją multimedialną

w języku polskim doty-

czącą zadania dyplomo-

wego, otrzymanych

wyników i wniosków

końcowych

Potrafi wystąpić z prezen-

tacją multimedialną

w języku polskim dotyczą-

cą hipotez roboczych,

problemu badawczego,

sposobu wykonania pracy,

otrzymanych wyników i wniosków końcowych

Potrafi wystąpić z prezentacją

multimedialną w języku pol-

skim lub angielskim dotyczącą

genezy tematu, hipotez robo-

czych, problemu badawczego,

sposobu wykonania pracy,

otrzymanych wyników i wniosków końcowych


Rodzaj Opis

Rzutnik multimedialny Zajęcia audytoryjne w formie wykładu i prezentacji multimedialnej

Obowiązujące dokumenty Dokumentacja procesu dyplomowania

Literatura:


1. Adamkiewicz W.: Seminarium dyplomowe: przewodnik dla dyplomantów i promotorów magister-

skich prac dyplomowych wykonywanych w Wyższych Szkołach Morskich. Wydawnictwo Uczelnia-

ne Wyższej Szkoły Morskiej, Gdynia 1985.

2. Kaczorek T.T.: Poradnik dla studentów piszących pracę licencjacką lub magisterską.

www.kaczmarek.waw.pl

3. Krajczyński E.: Metodyka pisania prac dyplomowych. Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1998.

4. Żółtowski B.: Seminarium dyplomowe. Zasady pisania prac dyplomowych. Wydawnictwo Uczel-

niane Akademii Techniczno-Rolniczej w Bydgoszczy, Bydgoszcz 1997.


1. Regulamin Studiów Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007.

http://www.kaczmarek.waw.pl/






dr hab. inż. Andrzej Adamkiewicz [email protected] KDiRM


dr hab. inż. Aleksander Valishin [email protected] KDiRM








Nr: 48 Przedmiot: Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW)


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: I, II Semestry:

I, II

III, IV

Status


Grupa

przedmiotów: praktyki


w semestrze

Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS


I 2

2

2 0

II 4 4 4 4

III 3 3 3 3

IV 5 (STCW) 5 5 7

Razem w czasie studiów

14 14

Uwagi:

Praktyka w semestrze I w Ośrodku Szkoleniowym Ratownictwa Morskiego – kandydat-

ka.

Praktyka w semestrze II w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstrukcyj-

ne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem studiów,

stoczniach produkcyjnych lub remontowych. Zakres realizacji ramowego programu praktyki

wynika ze struktury organizacyjnej oraz możliwości Zakładu Pracy.

Praktyka w semestrze III w zakładach pracy świadczących usługi badawcze, konstruk-

cyjne, remontowe, budowy i obsługi urządzeń technicznych związanych z kierunkiem stu-

diów, stoczniach produkcyjnych lub remontowych, zakładach produkcji silników okrętowych.

Zakres realizacji ramowego programu praktyki wynika ze struktury organizacyjnej oraz moż-

liwości Zakładu Pracy.

Praktyka w semestrze IV w dziale maszynowym na statku szkolno-badawczym, promach

lub statkach morskich spełniających wymagania konwencji.



1. Aktualne świadectwo zdrowia, stwierdzające brak przeszkód natury zdrowotnej w odbyciu prak-

tyk

Cele przedmiotu:

1. Przeszkolenie i uzyskanie podstawowych świadectw niezbędnych do odbywania praktyk

2. Zapoznanie z życiem i pracą na statku, ogólne wdrożenie do systemu pracy na statku, nauczenie

podstawowych umiejętności marynarskich, kształtowanie cech osobowych niezbędnych do pracy

na morzu

3. Wykształcenie podstawowych umiejętności i zachowań potrzebnych w przyszłym zawodzie



EKP1

Posiada umiejętności niezbędne do zamustrowania

na statek morski potwierdzone przez świadectwa

wydane przez Urząd Morski K_U09, K_U20, K_K02, K_K08



EKP2

Posiada praktyczne umiejętności i zachowania po-

trzebne przy pracy w zawodzie inżyniera w zakła-

dzie przemysłowym związanym z kierunkiem stu-

diów

K_U09, K_K03, K_K04, K_K06,

K_K10

EKP3

Posiada podstawowe umiejętności marynarskie, zna

specyfiką pracy załóg maszynowych statków mor-

skich i codzienne życie na statku

K_U01, K_U03, K_U05, K_U09,

K_U12, K_U15, K_U17, K_U18,

K_U19, K_U20, K_K03, K_K04, K_K06

EKP4 Ma ukształtowane cechy osobowe niezbędne do

pracy na morzu

K_K02, K_K03, K_K04, K_K05,

K_K06, K_K07, K_K08, K_K09, K_K10

Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrach I–IV:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Zna elementarne zasady udzielania pierwszej

pomocy medycznej w praktyce EKP1 x

SEKP2 Umie udzielić pierwszą pomocy medycznej EKP1 x

SEKP3 Posiada wiedzę w zakresie bezpieczeństwa

własnego i odpowiedzialności wspólnej EKP1 x

SEKP4

Opanował praktyczne umiejętności i zdobył

wiedzę teoretyczną w zakresie indywidual-

nych technik ratunkowych EKP1 x

SEKP5

Opanował praktyczne umiejętności i zdobył

wiedzę teoretyczną w zakresie ochrony prze-

ciwpożarowej w stopniu podstawowym EKP1 x

SEKP6 Zna specyfiką pracy w dziale nadzoru budowy

lub remontów EKP2 x

SEKP7 Zna pracę i funkcjonowanie działu kontroli

jakości EKP2 x

SEKP8 Zna specyfikę pracy działu wyposażenia lub

remontów EKP2 x

SEKP9 Zna proces montażu i próby silników napędu

głównego EKP2 x

SEKP10 Zna proces montażu i próby silników pomoc-

niczych EKP2 x

SEKP11

Zna proces wytwarzania i regeneracji aparatu-

ry paliwowej silników wysokoprężnych w

praktyce

EKP2 x

SEKP12 Zna dokumentację techniczną silników EKP2 x

SEKP13 Zna sposoby wytwarzania rurociągów i zbior-

ników w praktyce EKP2 x

SEKP14 Zna technologię wytwarzania i remontów

części i podzespołów w praktyce EKP2 x

SEKP15 Zna realia prowadzenia wacht i służb maszy-

nowych w porcie i na morzu EKP3,4 x

SEKP16 Zna specyfikę pracy siłowni okrętowej pod-

czas manewrów EKP3,4 x

SEKP17

Posiada umiejętności praktyczne i wiedzę

teoretyczną realizacji alarmów szalupowych

i ratowniczych

EKP3,4 x



SEKP18

Zna metody i środki ochrony przeciwpożaro-

wej na statku oraz umie obsługiwać sprzęt

ppoż.

EKP3,4 x

SEKP19

Posiada praktyczne umiejętności potrzebne

przy realizacji prac obsługowo konserwacyj-

nych

EKP3,4 x

SEKP20 Zna budowę i zasady eksploatacji instalacji

siłowni okrętowej EKP3,4 x

SEKP21 Zna budowę i obsługę maszyn i urządzeń

siłowni okrętowej EKP3,4 x

SEKP22 Zna przeznaczenie, uruchamianie, zatrzymy-

wanie i obsługę silników okrętowych EKP3,4 x

SEKP23

Zna system wytwarzania, rozdziału i przesyłu

energii elektrycznej na statku oraz urządzenia

i maszyny elektryczne

EKP3,4 x

SEKP24 Zna konstrukcję statku EKP3,4 x

SEKP25 Zna i stosuje metody łączności morskiej EKP3,4 x

SEKP26

Posługuje się językiem angielskim przy ko-

rzystaniu z dokumentacji techniczno-ruchowej

na statku oraz używa podstawowych zwrotów

i komend w relacjach między członkami zało-

gi maszynowej i relacjach CMK – mostek

EKP3,4 x

SEKP27 Stosuje w praktyce zasady bezpiecznej orga-

nizacji pracy w siłowni EKP3,4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: I

PR

SEKP1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy

medycznej

2

SEKP2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej

SEKP3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności

wspólnej

SEKP4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych

SEKP5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy

Razem: 2






Forma aktywności Szacunkowa liczba tygodni


Punkty

ECTS

Godziny zajęć 2

0 Praca własna studenta


Łącznie 2




Oceny Zaliczenie bez oceny

Metody oceny Zaliczenie na podstawie wydanych przez Urząd Morski świadectw i protokołu podpi-

sanego przez dyrektora OSRM w Szczecinie

EKP1

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: II

PR

SEKP6

1. Dział nadzoru budowy lub remontów:

– praca budowniczego;

– współpraca budowniczego z załogą statku;

– dokowanie statku;

– organizacja i koordynacja prac wyposażeniowych lub remontowych;

– przygotowanie i próby statku na uwięzi

4

SEKP7

2. Dział kontroli jakości:

– uruchamianie maszyn i urządzeń przez serwis producenta;

– próby zdawczo-odbiorcze;

– dokumentacja zdawczo-odbiorcza i poremontowa

SEKP8

3. Działy wyposażenia lub remontów:

3.1. Dział kadłubowy w stoczni produkcyjnej.

3.2. Dział montażu lub remontów silników głównych.

3.3. Dział montażu lub remontów silników pomocniczych.

3.4. Dział montażu lub remontów maszyn i mechanizmów pomocniczych

siłowni.

3.5. Dział montażu lub napraw linii wałów.

3.6. Dział montażu lub remontów rurociągów i zbiorników.

3.7. Dział montażu lub remontów urządzeń pokładowych.

– Zasady układania tras rurociągów w sekcjach kadłuba.

– Przygotowanie do montażu lub remontu maszyn.

– Demontaż i czyszczenie elementów maszyn.

– Pomiary i weryfikacja części.

– Metody napraw i regeneracji części.

– Dobór części zamiennych.

– Montaż i kontrola montażu.

– Przygotowanie do prób.

– Próby po montażu lub remoncie

Razem: 4








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 4



Łącznie 4





Metody oceny Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez opiekuna

praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez opiekuna praktyk

EKP2

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: III

PR

SEKP9

1. Dział montażu i prób silników napędu głównego:

Proces montażu silników napędu głównego.

Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.

Dokumentacja zdawczo-odbiorcza

3

SEKP10

2. Dział montażu i prób silników pomocniczych:

Proces montażu silników napędu pomocniczego.

Próby i procedura zdawczo-odbiorcza.

Dokumentacja zdawczo-odbiorcza.

Hamownia

SEKP11

3. Dział wytwarzania i regeneracji aparatury paliwowej silników wy-

sokoprężnych:

Procesy obróbki aparatury wtryskowej silników wysokoprężnych.

Nowoczesne metody obróbki skrawaniem

SEKP12

4. Dział konstrukcyjny i badawczo-rozwojowy:

Dokumentacja silników głównych i pomocniczych.

Badania drgań wałów i kadłubów silników okrętowych

SEKP13 5. Dział wytwarzania rurociągów i zbiorników:

Konstrukcja i wytwarzanie rurociągów SO i SP

SEKP14

6. Wydziały obróbki ciężkiej:

Procesy obróbki zespołów kadłuba silników głównych.

Procesy obróbki głowic i tulei

SEKP14

7. Wydziały obróbki lekkiej:

Procesy obróbki głowic i tulei.

Procesy obróbki łożysk ślizgowych.

Procesy obróbki tłoków i pierścieni.

Procesy obróbki wałów głównych i wałów rozrządu.

Procesy obróbki wodzików.

Procesy obróbki korbowodów i drągów tłokowych

Razem: 3








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 3



Łącznie 3





Metody oceny

Zaliczenie na podstawie: „Protokołu zaliczenia praktyk” wypełnionego przez

opiekuna praktyk, „Sprawozdania z praktyk lądowych” wykonanego przez

opiekuna praktyk

EKP2

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: IV

PR

SEKP15

1. Wachty i służby maszynowe w porcie i na morzu

Rola i obowiązki poszczególnych członków załogi maszynowej i pokła-

dowej. Podstawowe czynności kontroli i obsługi siłowni i statku. Zasady

bezpieczeństwa obsługi urządzeń mechanicznych i elektrycznych. Przyj-

mowanie i zdawanie wacht morskich i portowych. Obchód siłowni, kon-

trola parametrów pracy silników i mechanizmów. Podstawowe prace

obsługowo-konserwacyjne urządzeń maszynowych i pokładowych. Pro-

wadzenie dziennika maszynowego. Asysta przy przyjmowaniu i zdawa-

niu paliw i olejów. Asysta przy przyjmowaniu i zdawaniu zaopatrzenia.

Prace porządkowe i inwentaryzacyjne w dziale maszynowym. Poznanie

podstawowych terminów i zwrotów oraz nazewnictwa używanego na

statku

5

SEKP16

2. Manewry

Organizacja pracy w siłowni podczas manewrów portowych i kotwicze-

nia. Przygotowanie siłowni do manewrów. Zasady uruchamiania i odsta-

wiania mechanizmów siłowni. Doskonalenie orientacji i kształcenie

umiejętności oceny stanu mechanizmów. Zasady manewrowania silni-

kiem głównym. Zasady zachowania się w sytuacjach awaryjnych

SEKP17

3. Szkolenie szalupowe i ratownicze

Alarmy ćwiczebne, doskonalenie czynności alarmowych, doskonalenie

wiedzy praktycznej i teoretycznej związanej z bezpieczeństwem życia

i pracy na morzu

SEKP18

4. Ochrona przeciwpożarowa

Doskonalenie umiejętności obsługi sprzętu ppoż. Zasady zachowania się

podczas pożaru siłowni. Ćwiczebne alarmy ppoż. Prewencja przeciwpo-

żarowa w siłowni i na statku podczas eksploatacji i remontów Obowiązki

załogi podczas alarmów pożarowych. Budowa i rozmieszczenie instalacji

ppoż. i sprzętu podręcznego. Uszczelnianie siłowni, odstawianie awaryjne

wentylacji i mechanizmów, zawory szybkozamykające paliwa

SEKP19

5. Prace obsługowo-konserwacyjne

Doskonalenie umiejętności posługiwania się narzędziami mechaniczny-

mi. Podstawowe zasady przy demontażu i montażu urządzeń, zbiorników

pod ciśnieniem, urządzeń elektrycznych. Zasady czyszczenia filtrów,

wirówek paliwa i oleju smarowego. Zasady doboru materiałów i środków

konserwacyjnych i myjących

SEKP20

6. Instalacje siłowni okrętowej

Podstawowe elementy instalacji siłownianych i ogólnostatkowych, zasa-

dy budowy i rozmieszczenia urządzeń. Rola poszczególnych urządzeń

i instalacji. Zasady bieżącej obsługi ocena stanu technicznego. Samo-

dzielna obsługa systemu ppoż. i zęzowo-balastowego. Awaryjne pompo-

wanie zęz



SEKP21

7. Maszyny i urządzenia siłowni okrętowych

Rola poszczególnych mechanizmów w eksploatacji statku i siłowni.

Zasady bieżącej oceny stanu pracy maszyn i urządzeń: pomp, wirówek

paliwa oraz sprężarek powietrza i sprężarek chłodniczych, kotła pomoc-

niczego, odolejacza wód zęzowych, urządzeń utylizacji ścieków okręto-

wych, wentylatorów, urządzeń do produkcji wody słodkiej. Ogólna

budowa centrali klimatyzacyjnej, urządzenia sterowego i chłodni pro-

wiantowej

SEKP22

8. Silniki okrętowe

Przeznaczenie, główne zespoły robocze silników okrętowych. Zasady

uruchamiania i odstawiania silników okrętowych. Zasady bieżącej kon-

troli i oceny stanu pracy silników okrętowych. Prace związane z obsługą

silników głównych i pomocniczych podczas postoju. Zasady nadzoru

technicznej eksploatacji silników okrętowych

SEKP23

9. Elektrotechnika okrętowa

Główne i awaryjne źródła energii. Zasady budowy i rozmieszczenia urzą-

dzeń w GTR, ATR i lokalnych tablicach rozdzielczych. Zasady bezpiecz-

nej obsługi urządzeń pod napięciem. Odczyt parametrów pracy i stanu

urządzeń elektrycznych. Urządzenia łączności wewnętrznej i alarmowej,

telegraf maszynowy, wskaźnik położenia steru, oświetlenie awaryjne.

Przygotowanie i uruchomienie agregatu awaryjnego. Awaryjne środki

łączności wewnętrznej

SEKP24

10. Konstrukcja statku

Podstawowe wymiary i wielkości charakteryzujące statek. Konstrukcja

kadłuba: rodzaje połączeń układy wiązań, nazewnictwo. Konstrukcja dna

podwójnego, grodzi wodoszczelnych, zbiorników i koferdamów. Zamy-

kanie i otwieranie drzwi wodoszczelnych: podstawowe i awaryjne. Zasa-

dy bezpieczeństwa przy otwieraniu zbiorników

SEKP25

11. Łączność morska

Korespondencja radiotelefoniczna: łączność w niebezpieczeństwie, sy-

gnały alarmowe, wezwanie pomocy w niebezpieczeństwie, odbiór zawia-

domienia w niebezpieczeństwie, łączność portowa, przybrzeżna i we-

wnętrzna. Łączność w relacji statek–statek

SEKP26

12. Język angielski

Posługiwanie się dokumentacją techniczną w języku angielskim. Czytanie

instrukcji obsługi urządzeń. Poszukiwanie informacji o przyczynach nie-

właściwej pracy urządzeń w dokumentacji technicznej. Podstawowe

zwroty i komendy w relacji między członkami załogi maszynowej oraz

siłownia – mostek. Dziennik maszynowy, książka zapisów olejowych,

kod ISM, dokumenty klasyfikacyjne i bezpieczeństwa. Zasady sporzą-

dzania zamówień części i korespondencji z serwisem

SEKP27

13. Bezpieczeństwo pracy

Bezpieczna organizacja pracy w siłowni. Praca w warunkach sztormo-

wych i na wysokości. Bezpieczna obsługa urządzeń dźwigowych, zawiesi

i lin podczas transportu ładunków w siłowni, na pokład i na ląd

Razem: 5










Punkty

ECTS

Godziny zajęć 5



Łącznie 5



Metody oceny Zaliczenie na podstawie: wpisu kapitana i starszego mechanika statku do książki

praktyk studenta

EKP3, EKP4


Rodzaj Opis

OSRM w Szczecinie Wyposażenie treningowe OSRM w Szczecinie

Rzeczywisty obiekt techniczny –

statek morski

Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego

statku morskiego

Literatura:


1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę













Nr: 49 Przedmiot: Praktyka pływania (standardy STCW)


Stopień

studiów: I

Forma


Rok

studiów: IV Semestry: VII

Status


Grupa

przedmiotów: praktyki


w semestrze

Liczba tygodni w bloku Liczba tygodni w semestrze ECTS


VII 19 STCW

19

19 30

Razem w czasie studiów

19 30

Uwagi:

Praktyka na statkach morskich w dziale maszynowym, z dziennikiem praktyk, sprawoz-

daniem, podlegająca zaliczeniu przed komisja egzaminacyjną.

Praktyka musi być realizowana zgodnie z procedurami obowiązującymi w Akademii

Morskiej w Szczecinie, a zamieszczonymi w Systemie Zarządzania Jakością w części doty-

czącej studentów studiów stacjonarnych.

Studentom posiadającym dyplomy morskie, dziekan może uznać praktykę pływania

(w trakcie trwania studiów) udokumentowaną wpisem w książeczce żeglarskiej (lub wycią-

giem pływania) jako równoważną wymaganej standardami STCW.



1. Komplet dokumentów i świadectw ukończenia stosownych kursów wymaganych przez przepisy

międzynarodowe przy zamustrowaniu w dziale maszynowym statku morskiego

Cele przedmiotu:

1. Wykształcenie praktycznych umiejętności związanych z samodzielnym i bezpiecznym prowadze-

niem wachty maszynowej na statku morskim

2. Zapoznanie praktyczne studentów ze specyfiką pracy w siłowni okrętowej statku morskiego, wa-

runkami tam panującymi, zagrożeniami związanymi z zawodem oficera mechanika okrętowego

3. Zdobycie doświadczenia w pracy w zespole ludzkim, często międzynarodowym



EKP1 Potrafi samodzielnie bezpiecznie prowadzić wachtę maszynową na

statku morskim

K_U01–K_U21,

K_K01–K_K09

EKP2 Potrafi obsługiwać maszyny i urządzenia znajdujące się w siłowni

okrętowej oraz pokładowe

K_U01–K_U21,

K_K01–K_K09

EKP3 Umie współpracować w kilkuosobowym, hermetycznym międzyna-

rodowym zespole ludzkim

K_U01–K_U21,

K_K01–K_K09

EKP4 Rozumie pozatechniczne aspekty i skutki eksploatacji siłowni okrę-

towych statków morskich i jej wpływu na środowisko oraz zna prak-

tyczne metody ograniczania negatywnych skutków dla środowiska

K_U01–K_U21,

K_K01–K_K09



Szczegółowe efekty kształcenia dla przedmiotu w semestrze VII:


Powią-

zanie

z EKP


SEKP1

Potrafi scharakteryzować ogólnie statek na pod-

stawie dokumentów okrętowych i dokumentacji

techniczno-ruchowej

EKP

1,2 x

SEKP2 Zna budowę i miejsce rozmieszczenia zbiorni-

ków na statku oraz budowę systemów siłownia-

nych i ich praktyczną obsługę

EKP

1,2,3,4 x

SEKP3 Zna silniki znajdujące się na statku, procedury

ich uruchomienia, utrzymania w ruchu oraz

zatrzymania w praktyce

EKP

1,2,3,4 x

SEKP4

Zna rodzaj zainstalowanych na statku mechani-

zmów i urządzeń okrętowych, ich budowę oraz

praktyczną obsługę – uruchomienie, utrzymanie

w ruchu, zatrzymanie oraz regulację

EKP

1,2,3,4 x

SEKP5 Zna zadania i budowę systemów automatyki

okrętowej oraz ich praktyczną obsługę

EKP

1,2,3 x

SEKP6

Zna zasady i procedury bezpieczeństwa podczas

prowadzenia remontów i napraw w siłowni

okrętowej, zna sposoby prowadzenia napraw

i remontów maszyn poprzez czynny udział

w całym procesie w praktyce

EKP

1,2,3 x

SEKP7

Zna budowę, bieżącą i okresową obsługę insta-

lacji przeciwpożarowych i przeciwwybucho-

wych na statku

EKP

1,2,3,4 x

SEKP8 Zna zasady i procedury bezpieczeństwa przy

obsłudze instalacji okrętowych w praktyce

EKP

1,2,3,4 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powiązanie


Liczba

tygodni

Semestr: VII

PR

SEKP1

1. Charakterystyka ogólna statku

1.1. Podstawowe dane: nazwa, znak wywoławczy, nr rejestru i port ma-

cierzysty, typ statku, dane armatora.

1.2. Wymiary i pojemności statku.

1.3. Napęd główny, silniki i kotły pomocnicze, rodzaj zużycie paliwa,

urządzenie sterowe, osiągi statku.

1.4. Wyposażenie nawigacyjne i radiokomunikacyjne.

1.5. Sprzęt ratunkowy 19

SEKP2

2. Siłownia okrętowa

2.1. Plan zbiorników z opisem, pojemności.

2.2. System wody morskiej – budowa, działanie, obsługa.

2.3. System wody słodkiej – budowa, działanie, obsługa.

2.4. System paliwowy – budowa, działanie, obsługa.

2.5. System oleju smarnego – badana, działanie, obsługa.

2.6. System sprężonego powietrza – budowa, działanie, obsługa.

2.7. System balastowy – budowa, działanie, obsługa.



2.8. System ścieków sanitarnych – budowa, działanie, obsługa.

2.9. System parowo-wodny – budowa, działanie, obsługa.

2.10. Przygotowanie siłowni do ruchu – opis

SEKP3

3. Silniki okrętowe

3.1. Silnik główny – charakterystyka.

3.2. Budowa układów funkcjonalnych SG.

3.3. Systemy obsługujące SG – obsługa.

3.4. Przygotowanie SG do ruchu.

3.5. Rozruch i przesterowanie SG.

3.6. Manewrowanie SG.

3.7. Nadzór SG w czasie ruchu.

3.8. Zespoły prądotwórcze – budowa, działanie, obsługa.

3.9. Budowa układów funkcjonalnych SP.

3.10. Systemy obsługujące SP – budowa, działanie, obsługa.

3.11. Przygotowanie do pracy i rozruch zespołu prądotwórczego.

3.12. Wyposażenie i zasady obsługi elektrowni statkowej, współpraca

równoległa zespołów prądotwórczych.

3.13. Nadzór zespołów prądotwórczych w czasie ruchu.

3.14. Agregat awaryjny – budowa, działanie; obsługa.

3.15. Wyposażenie i zasady obsługi ATR.

3.16. Silniki szalupowe – budowa, działanie, obsługa.

3.17. Silniki spalinowe napędu łodzi roboczych – budowa, działanie,

obsługa.

3.18. Silniki spalinowe napędu przenośnych agregatów pompowych –

budowa, działanie, obsługa

SEKP4

4. Mechanizmy i urządzenia okrętowe

4.1. Odolejacz wód zęzowych – budowa, działanie, obsługa.

4.2. Zasady bezpiecznej obsługi instalacji zęzowo-balastowej.

4.3. Wirówki – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.4. Wyparownik – budowa, działanie, obsługa, regulacja wydajności,

obróbka destylatu.

4.5. Śruba nastawna – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.6. Maszyna sterowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.7. Kotły pomocnicze i główne – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.8. Instalacje chłodni prowiantowej – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.9. Instalacje ładowni chłodzonych – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.10. Klimatyzacja statkowa – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.11. Spalarka śmieci i odpadów ropopochodnych – budowa, działanie,

obsługa, regulacja.

4.12. Ster strumieniowy – budowa, działanie, obsługa, regulacja.

4.13. Żurawiki i slipy łodzi ratunkowych – budowa, działanie, obsługa,

regulacja.

4.14. Windy kotwiczne i cumownicze – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.15. Dźwigi i bomy przeładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regu-

lacja.

4.16. Pompy i systemy ładunkowe – budowa, działanie, obsługa, regula-

cja

SEKP5

5. Automatyka okrętowa

5.1. Sterowanie i optymalizacja pracy napędu głównego.

5.2. Automatyka nadzoru sterowania pracą siłowni.

5.3. Automatyka elektrowni statkowej.



5.4. Automatyka systemu wirowania paliw i olejów.

5.5. Automatyka kotłów

SEKP6

6. Remonty mechanizmów i urządzeń w czasie praktyki

6.1. Remonty silników.

6.2. Remonty pomp.

6.3. Remonty sprężarek.

6.4. Remonty turbosprężarek.

6.5. Remonty zaworów.

6.6. Zasady bezpieczeństwa podczas prac remontowych w siłowni

SEKP7

7. Wyposażenie przeciwpożarowe i przeciwwybuchowe statku

7.1. Instalacja wykrywczo-alarmowa pożarów – budowa i obsługa.

7.2. Instalacja wodno-hydrantowa – budowa, obsługa.

7.3. Instalacje ogólne gaszenia siłowni – budowa, obsługa.

7.4. Instalacje lokalne gaszenia w siłowni – budowa, obsługa.

7.5. Uszczelnianie pomieszczenia siłowni, awaryjne odstawianie mecha-

nizmów i wentylacji, zdalne zamykanie zaworów.

7.6. Wykrywacz mgły olejowej w skrzyni korbowej silników – budowa,

obsługa.

7.7. Instalacje gaszenia ładowni i kontenerów – budowa, obsługa.

7.8. Awaryjne urządzenia ppoż. – budowa, obsługa.

7.9. System gazu obojętnego zbiorników ładunkowych – budowa, obsłu-

ga

SEKP8

8. Bezpieczeństwo obsługi instalacji statkowych

8.1. Eksploatacyjne i awaryjne pompowanie zęz.

8.2. Pompowanie balastów.

8.3. Transport paliw i olejów.

8.4. Bunkrowanie paliw i olejów

Razem: 19








Punkty

ECTS

Godziny zajęć 19


Uczestnictwo w zaliczeniach i egzaminach poza zajęciami 3 godz.

Łącznie 20 tygodni + 3 godz.


Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody oceny Złożenie dziennika praktyk, sprawozdania i zdanie egzaminu przed komisją egzaminacyjną

EKP

1,2,3,4

Nie złożył dziennika

praktyk lub dziennik

praktyk nie został wypeł-

niony zgodnie z wyma-

ganiami STCW. / Nie

złożył sprawozdania

z praktyki morskiej

wykonanego zgodnie z

Złożył prawidłowo wy-

pełniony dziennik prak-

tyk zgodnie z wymaga-

niami konwencji STCW.

/ Złożył sprawozdanie

z praktyki morskiej

wykonane zgodnie

z otrzymanymi instruk-






z praktyki morskiej

wykonane zgodnie

z otrzymanymi instruk-






z praktyki morskiej wy-

konane zgodnie z otrzy-

manymi instrukcjami. /



otrzymanymi instrukcja-

mi. / Nie ma dostatecznej

wiedzy praktycznej

dotyczącej budowy

i obsługi, przeprowadza-

nia remontów wybranych

przez komisję egzamina-

cyjną systemów siłow-

nianych, maszyn i urzą-

dzeń okrętowych, opisa-nych w sprawozdaniu

cjami. / Wykazał się

podstawową wiedzą

praktyczną z zakresu

budowy i obsługi, prze-

prowadzania remontów

wybranych przez komisję

egzaminacyjną systemów

siłownianych, maszyn

i urządzeń okrętowych,

opisanych w sprawozda-niu

cjami. / Wykazał się

dobrą wiedzą praktyczną

z zakresu budowy







Wykazał się bardzo

szeroką wiedzą praktycz-

ną z zakresu budowy








Rodzaj Opis

Rzeczywisty obiekt techniczny –

statek morski

Wszystkie aspekty szeroko pojętej eksploatacji współczesnego

statku morskiego

Literatura:


1. Dokumentacja techniczno-ruchowa statku, na którym odbywano praktykę













Nr: 50 Przedmiot: Praca dyplomowa inżynierska


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa

przedmiotów:

Rozkład zajęć w czasie studiów

Temat pracy dyplomowej jest przydzielany po V semestrze, ale nie później niż na rok

przed ukończeniem studiów (§28 pkt 6 Regulaminu Akademii Morskiej w Szczecinie).

Na wykonanie pracy przewidziane jest około 300 godzin pracy własnej studenta pod opieką

promotora i 15 punktów ECTS. Tryb powołania promotora oraz recenzenta pracy precyzuje

Regulamin AM w Szczecinie. Podana liczba godzin (nie ujęta w planie studiów) jest liczbą

szacunkową przewidywaną jako praca własna studenta obejmująca wszystkie czynności zwią-

zane z przygotowaniem i obroną pracy dyplomowej.

Związki z innymi przedmiotami:

– ze wszystkimi przedmiotami zawodowymi,

– seminarium dyplomowe.

Wymagania stawiane pracy dyplomowej

Praca dyplomowa w swojej merytorycznej treści powinna koncentrować się na rozwiąza-

niu konkretnego problemu inżynierskiego przy wykorzystaniu wiedzy zdobytej w całym okre-

sie studiów. Zgodnie z warunkami przyznawania tytułu zawodowego inżyniera student

w pracy dyplomowej musi wykazać się umiejętnością:

– prawidłowego formułowania i rozwiązywania problemów technicznych na bazie po-

siadanej wiedzy ogólnej i specjalistycznej (w odniesieniu do pracy inżynierskiej nie

jest wymagana szczególna oryginalność rozwiązań);

– przeprowadzenia własnych studiów literaturowych;

– posługiwania się nowoczesnymi technikami komputerowymi niezbędnymi w pracy in-

żyniera;

– powiązania elementów pracy badawczej z praktyką inżynierską, a szczególnie z go-

spodarką morską;

– interpretacją i krytycznym podejściem do uzyskanych wyników.

Praca nie może być przyjęta do obrony bez sprecyzowania postawionego zadania i udo-

kumentowanego rozwiązania. Udokumentowanie sprowadza się do systematycznego przed-

stawienia toku analiz i obliczeń, toku projektowania eksperymentu, a także opisu wykorzysta-

nego oprogramowania komputerowego. Spełnienie powyższych wymagań potwierdzają swo-

imi podpisami promotor i recenzent pracy.



Zmiany w programach

zatwierdzone przez Radę Wydziału Mechanicznego

w dniu 18.06.2013 r.

– obowiązują od roku akademickiego

2013/2014



PLAN STUDIÓW – STUDIA STACJONARNE PIERWSZEGO STOPNIA

Akademia Morska w Szczecinie

Wydział Mechaniczny

Kierunek: Mechatronika

Specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa

Zatwierdzony Uchwałą Rady Wydziału Mechanicznego

z dnia 18.06.2013 r.

Obowiązuje od roku akademickiego 2013/2014

od pierwszego roku studiów

Nr Nazwa przedmiotu Godziny

Rozkład zajęć w semestrze tygodniowo

I semestr

15 tyg.

II semestr

15 tyg.

III semestr

15 tyg.

IV semestr

15 tyg.

V semestr

15 tyg.

VI semestr

15 tyg VII semestr.

VIII semestr

12 tyg.

W Ć L S ECTS W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E W Ć L S E

1 Język angielski* 210 – – 210 – 13 – – 3 – 2 – – 3 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2 – 2 – – 2E – 3

P r

a k

t y

k a

m o

r s

k a

30 p

un

któ

w E

CT

S

– – – – – 2 Wychowanie fizyczne 90 – – 90 – 1 – – 2 – – – 2 – – – – 2 – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 Podstawy ekonomii 30 30 – – – 1 2 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4 Nauka o pracy i kierowaniu* 24 24 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 1

5 Ochrona własności intelektualnej 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – 6 Matematyka 165 60 105 – – 15 2E 3 – – 6 1 2 – – 4 1E 2 – – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 7 Fizyka 105 45 – 60 – 9 2 – 2 – 4 1E – 2 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 8 Automatyka i robotyka* 90 45 30 15 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – 2 2 – – 2 1E – 1 – 3 – – – – – – – – – – 9 Języki programowania 45 15 – 30 – 3 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 10 Teoria sterowania* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – 11 Materiałoznawstwo okrętowe* 90 45 – 45 – 6 3E – 3 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 12 Wstęp do mechatroniki* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 13 Mechanika 90 45 30 15 – 9 2 2 – – 5 1E – 1 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 14 Mechanika płynów 30 15 15 – – 3 – – – – – 1 1 – – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15 Wytrzymałość materiałów 90 30 30 30 – 5 – – – – – – – – – – 1 1 – – 2 1E 1 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 16 Grafika inżynierska* 60 – – 60 – 4 – – 4 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 17 Podstawy konstrukcji maszyn 90 30 – 60 – 6 – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 18 Inżynieria wytwarzania 75 30 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 1 – 2 – 3 1 – 1 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – 19 Podstawy elektrotechniki i elektroniki* 75 30 15 30 – 4 – – – – – – – – – – 2E 1 2 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 20 Podstawy informatyki* 30 – – 30 – 2 – – – – – – – 2 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 21 Komputerowe wspomaganie w mechatronice* 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2E – 2 – 4 – – – – – – – – – – 22 Metrologia i systemy pomiarowe* 105 60 – 45 – 5 – – – – – – – – – – 2 – – – 2 2E – 3 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 23 Organizacja nadzoru* 24 12 12 – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 1 – – 1

24 Technologie informacyjne* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 25 Napędy hydrauliczne* 30 15 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 26 Energoelektroniczne przetwarzanie energii elektrycznej* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 – 3

27 Systemy automatyki okrętowej* 45 30 – 15 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 4 – – – – – 28 Zaawansowane systemy informatyczne 60 15 – 45 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 3 – 3 – – – – – – – – – – 29 Technologia remontów 60 30 – 30 – 4 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 – – – – – 30 Termodynamika techniczna 45 15 15 15 – 3 – – – – – 1 1 1 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 31 Elektrotechnika okrętowa* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 2 – 2 – – – – – – – – – – 32 Automatyka okrętowa* 90 45 – 45 – 6 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – 1 – 4 – – 2 – 2 – – – – – 33 Chemia techniczna wody, paliw i smarów 45 15 – 30 – 3 – – – – – 1 – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 34 Użytkowanie paliw i środków smarowych 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 1 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – 35 Bezpieczna eksploatacja elektrycznych urządzeń okręt.* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 36 Systemy okrętowe łączności i nawigacyjne* 84 42 – 42 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 4 1 – 1 – 1

37 Budowa okrętu i wyposażenie pokładowe* 30 30 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – – – 2 – – – – – 38 Chłodnictwo, klimatyzacja i wentylacja* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 39 Maszyny i urządzenia okrętowe* 90 60 – 30 – 4 – – – – – – – – – – 2 – – – 1 2E – 2 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – 40 Ochrona środowiska morskiego* 30 15 – 15 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1 – 1 – 2 – – – – – 41 Wiedza okrętowa* 30 30 – – – 2 2 – – – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 42 Robotyka 84 48 24 12 – 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 4E 2 1 – 5

43 Tłokowe silniki spalinowe i ich systemy sterowania* 60 30 – 30 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 2 – 3 – – – – – – – – – – 44 Siłownie okrętowe* 90 45 – 15 30 5 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2 – 1 – 3 1 – – 2 2 – – – – – 45 Maszyny elektryczne i napędy elektryczne* 75 45 – 30 – 2 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 3 – – – 1 – – 2 – 1 – – – – –

46 Aparaty wysokich napięć* 45 30 – 15 – 3 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 2,5 – 1,25 3

47 Seminarium dyplomowe 15 15 – – – 1 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 1,25 – – – 1

48 Praktyka podstawowa zawodowa (standardy MNiSW) – – – – – 14 – – – – – – – – – 4 – – – – 3 – – – – 7 – – – – – – – – – – – – – – – 49 Praktyka pływania (standardy STCW) – – – – – 30 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

50 Praca dyplomowa inżynierska – – – – – 15 – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – 15

Razem: 2916 1326 276 1284 30 240 13 5 14 0 30 6 4 13 0 30 12 4 12 0 30 12 3 13 0 30 20 0 16 0 30 14 0 14 2 30 14,25 3 4,5 0 30

Obciążenie godzinowe w tygodniu: 32

23

28

28

36

30

21,75

Liczba godzin w semestrze: 480 345 420 420 540 450 261

Obowiązkowe kursy wymagane przez STCW I semestr II semestr III semestr IV semestr V semestr VI semestr VII semestr VIII semestr

1 Szkolenie w zakresie elementarnych zasad udzielania pierwszej pomocy medycznej X – – – – – – –

2 Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej – – – – – – – X

3 Szkolenie w zakresie bezpieczeństwa własnego i odpowiedzialności wspólnej X – – – – – – –

4 Szkolenie w zakresie indywidualnych technik ratunkowych X – – – – – – –

5 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień podstawowy X – – – – – – –

6 Szkolenie w zakresie ochrony przeciwpożarowej – stopień wyższy – – – – – – – X

7 Szkolenie na świadectwo ratownika – – – – – – – X





Nr: 33 Przedmiot: Chemia techniczna wody, paliw i smarów


Stopień

studiów: I

Forma


Rok


Status


Grupa



w semestrze



II 15 1 2 15 30 3




1. Wiedza w zakresie matematyki, fizyki i chemii szkoły średniej w stopniu podstawowym

Cele przedmiotu:

1. Opanowanie wiedzy i wykształcenie umiejętności w zakresie podstaw chemii technicznej oraz

chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów

2. Rozwijanie umiejętności samokształcenia

3. Rozwijanie umiejętności prowadzenia obserwacji i analizy danych prowadzących do jakościowej

i ilościowej oceny właściwości chemicznych i fizykochemicznych substancji chemicznych oraz

wody, paliw i smarów

4. Nauczenie podstawowych czynności laboratoryjnych, metod pomiarowych, interpretacji wyników

doświadczalnych oraz opracowywania raportów


Lp. Opis Kody EK

dla kierunku

EKP1 Ma wiedzę w zakresie podstaw chemii technicznej oraz chemii i fizykoche-

mii wody, paliw i smarów przydatną do formułowania i rozwiązywania

zadań i problemów związanych z mechatroniką

K_W01, K_W02,

K_W07

EKP2 Posiada umiejętności stosowania wiedzy z zakresu chemii technicznej oraz

chemii i fizykochemii wody, paliw i smarów przydatną do formułowania

i rozwiązywania zadań i problemów związanych z mechatroniką

K_U01, K_U02,

K_U03, K_U04,

K_U08, K_U09

EKP3

Potrafi przeprowadzać eksperymenty oraz analizy i testy laboratoryjne,

umie interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski oraz opracowywać

raporty z badań

K_U06, K_U07



Powią-

zanie

z EKP


SEKP1 Budowa materii Opisuje materię i jej składniki, charakteryzuje

budowę atomu i cząsteczki, opisuje strukturę

EKP

1,2 x



elektronową wybranych pierwiastków bloku s,

p, d, f, identyfikuje rodzaje wiązań chemicz-

nych i oddziaływań międzycząsteczkowych,

wyjaśnia struktury cząsteczek wybranych

związków organicznych i nieorganicznych,

charakteryzuje stany skupienia materii i różnice

między nimi

SEKP2

Układy dyspersyjne Rozróżnia i charakteryzuje roztwory rzeczywi-

ste i koloidowe, stężenia roztworów, molowe

ciepło rozpuszczania, opisuje proces dysocjacji

elektrolitycznej kwasów, zasad i soli oraz hy-

drolizy soli, identyfikuje pH roztworów wod-

nych soli, mieszaniny buforowe i iloczyn roz-

puszczalności, przeprowadza doświadczenia

i opracowuje raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP3

Kinetyka chemiczna Klasyfikuje typy reakcji chemicznych, opisuje

i charakteryzuje szybkość reakcji chemicznych,

stałą równowagi chemicznej, regułę przekory

oraz wpływ czynników zewnętrznych na równo-

wagę chemiczną, definiuje pojęcie katalizatora

i opisuje procesy katalityczne oraz rodzaje katali-

zatorów i mechanizm ich działania

EKP

1,2,3 x x

SEKP4

Elektrochemia Charakteryzuje reakcje utleniania i redukcji

zachodzące w roztworach i ogniwach galwa-

nicznych, zapisuje i bilansuje reakcje redoks

cząsteczkowe i jonowe, opisuje potencjał elek-

trody metalowej i normalnej elektrody wodo-

rowej, szereg napięciowy metali i jego prakty-

czne znaczenie oraz rodzaje i mechanizm po-

wstawania korozji, identyfikuje metody ochro-

ny przed korozją i inhibitory korozji, przepro-

wadza doświadczenia i opracowuje raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP5

Woda techniczna Charakteryzuje wodę kotłową i chłodzącą, za-

nieczyszczenia, metody uzdatniania, wskaźniki

jakości; analizuje i ocenia wpływ jakości wody

technicznej na pracę urządzeń i stan systemów

kotłowych oraz układów chłodzenia, wykonuje

pomiary wskaźników jakości wody, interpretuje

wyniki pomiarów, opracowuje raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP6

Paliwa okrętowe

Opisuje skład chemiczny i właściwości fizyko-

chemiczne oraz przerób zachowawczy i de-

strukcyjny ropy naftowej, otrzymywanie paliw

płynnych i paliw syntetycznych oraz produktów

smarowych, charakteryzuje paliwa okrętowe

i ich skład chemiczny, właściwości fizykoche-

miczne oraz metody oceny jakości i znaczenie

eksploatacyjne, wykonuje pomiary parametrów

użytkowych, ocenia jakość i przydatność eks-

ploatacyjną, sporządza raport

EKP

1,2,3 x x



SEKP7

Oleje smarowe Charakteryzuje rodzaje, klasyfikację i zastoso-

wanie olejów smarowych, identyfikuje skład

chemiczny oraz właściwości fizykochemiczne,

zna metody oceny jakości i znaczenie eksplo-

atacyjne, wykonuje pomiary parametrów użyt-

kowych, analizuje i ocenia wyniki, przeprowa-

dza wnioskowanie diagnostyczne, podejmuje

działania naprawcze, sporządza raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP8

Smary plastyczne Definiuje pojęcie smaru plastycznego; opisuje

skład, podział, właściwości i zastosowanie sma-

rów plastycznych; charakteryzuje parametry

użytkowe i ich znaczenie eksploatacyjne, iden-

tyfikuje klasy konsystencji smarów wg NLGI;

zna metody oceny jakości smarów; opisuje

dodatki uszlachetniające stosowane do smarów

oraz środki smarujące na sucho i smary synte-

tyczne

EKP

1,2,3 x x

SEKP9

Substancje niebezpieczne

Opisuje i klasyfikuje chemiczne substancje

niebezpieczne; identyfikuje symbole zagrożenia

i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposo-

bów postępowania, analizuje karty charaktery-

styki; zna zasady bezpiecznego postępowania

z produktami naftowymi, oznacza temperaturę

zapłonu; oblicza stężenia charakteryzujące

dolną i górną granicę wybuchowości produk-

tów naftowych; interpretuje wyniki, sporządza

raport

EKP

1,2,3 x x

SEKP10 Zna i postępuje zgodnie z zasadami BHP obo-

wiązującymi w laboratorium chemicznym EKP3 x

Treści programowe:

Forma

zajęć

Powią-

zanie

z SEKP

Realizowane treści Liczba

godzin

Semestr: II

A

SEKP1

Budowa materii Materia i jej składniki oraz wiązania między atomami; struktura atomu; struk-

tura elektronowa wybranych pierwiastków bloku s, p, d, f; pierwiastki che-

miczne; wiązania pierwotne i wtórne między atomami; wiązania jonowe,

atomowe, metaliczne; oddziaływania międzycząsteczkowe van der Waasla;

wiązania wodorowe; stany skupienia i różnica między nimi

15

SEKP2

Układy dyspersyjne Roztwory rzeczywiste i koloidowe; stężenia roztworów; molowe ciepło roz-

puszczania; dysocjacja elektrolityczna kwasów, zasad i soli; stopień i stała

dysocjacji; hydroliza soli; stopień i stała hydrolizy; pH i jego zakresy;

wskaźniki; mieszaniny buforowe; iloczyn jonowy wody i iloczyn rozpusz-

czalności

SEKP3

Kinetyka chemiczna Klasyfikacja reakcji chemicznych; szybkość reakcji chemicznych oraz rów-

nania kinetyczne; stała równowagi chemicznej i reguła przekory; wpływ

czynników zewnętrznych na równowagę chemiczną; kataliza i katalizatory



SEKP4

Elektrochemia

Reakcje redox w roztworze i ogniwie; korozja chemiczna i elektrochemiczna,

powierzchniowa i miejscowa; czynniki wpływające na procesy korozyjne;

mechanizm korozji elektrochemicznej, szereg napięciowy (elektrochemiczny)

metali i jego praktyczne znaczenie; metody przeciwdziałania i ochrony przed

korozją; inhibitory korozji

SEKP5

Woda techniczna

Woda kotłowa i chłodząca silniki okrętowe; zanieczyszczenia, metody uzdat-

niania; wskaźniki jakości, metody oznaczania parametrów użytkowych i ich

znaczenie eksploatacyjne; wpływ jakości wody technicznej na pracę urządzeń

kotłowych i stan systemów chłodzenia; czynniki korozji wewnątrzkotłowej

i sposoby zapobiegania; osady i kamień kotłowy

SEKP6

Paliwa okrętowe

Ropa naftowa – skład chemiczny, właściwości fizykochemiczne, przerób

zachowawczy i destrukcyjny; otrzymywanie paliw płynnych i produktów

smarowych z ropy naftowej oraz na drodze syntez chemicznych; wpływ me-

tody przerobu roty naftowej oraz sposobu otrzymywania paliw na ich wła-

ściwości użytkowe; właściwości fizykochemiczne i eksploatacyjne paliw;

klasyfikacja i specyfikacja paliw żeglugowych; wpływ dodatków do paliw na

ich właściwości użytkowe

SEKP7

Oleje smarowe

Właściwości fizykochemiczne i użytkowe olejów smarowych i ich rodzaje

według zastosowania w okrętownictwie; klasyfikacja lepkościowa i jako-

ściowa; metody oceny jakości parametrów użytkowych i ich znaczenie eks-

ploatacyjne; wpływ ilości i rodzaju dodatków uszlachetniających na właści-

wości użytkowe olejów smarowych; syntetyczne oleje smarowe stosowane

w żegludze

SEKP8

Smary plastyczne

Skład, podział, właściwości i zastosowanie smarów plastycznych; podstawo-

we parametry użytkowe i ich znaczenie eksploatacyjne; klasy konsystencji

smarów plastycznych wg NLGI i metody oceny jakości; dodatki uszlachet-

niające stosowane do smarów; środki smarujące na sucho i smary pochodze-

nia syntetycznego

SEKP9

Chemiczne substancje niebezpieczne, charakterystyka i klasyfikacja, symbole

zagrożenia i niebezpieczeństwa oraz bezpiecznych sposobów postępowania,

karty charakterystyki i numeryczne kody substancji niebezpiecznych; bezpie-

czeństwo postępowania z produktami naftowymi, kryteria klasyfikacji, tem-

peratura zapłonu, dolna i górna granica wybuchowości

Razem: 15

L

SEKP1 BHP w laboratorium chemicznym

30

SEKP2 Badanie właściwości fizykochemicznych roztworów; stężenia roztworów;

molowe ciepło rozpuszczania; dysocjacja elektrolityczna; pH i hydroliza soli

SEKP3 Badanie szybkości reakcji chemicznych i wpływu czynników zewnętrznych

na tę szybkość

SEKP4 Wykonywanie reakcji redox i korozja metali, badanie procesu korozji elek-

trochemicznej i ochrony protektorowej przed korozją

SEKP5

Badanie jakości wody kotłowej i chłodzącej, pomiar pH i alkaliczności;

oznaczanie twardości wody, zawartości jonów chlorkowych oraz inhibitorów

korozji



SEKP

6,7

Badanie parametrów użytkowych produktów naftowych, paliw żeglugowych

i olejów smarowych: pomiar gęstości i lepkości oraz wyznaczanie wskaźnika

lepkości olejów smarowych; pomiar temperatury zapłonu w tyglu otwartym

i zamkniętym; oznaczanie odczynu wyciągu wodnego oraz liczby zasadowej

lub liczby kwasowej

SEKP8 Badanie i ocena jakości smarów plastycznych; oznaczanie temperatury kro-

plenia i penetracji smaru plastycznego, określanie klasy konsystencji smaru

wg NLGI, identyfikacja smarów

SEKP

9,10

Wykonanie reakcji neutralizacji kwasów i zasad, sporządzanie roztworów

neutralizacyjnych; obliczanie zakresu stężeń dla dolnej DGW i górnej grani-

cy wybuchowości GGW dla produktów naftowych

Razem: 30


Metody i kryteria oceny

Oceny 2 3 3,5–4 4,5–5

Metody

oceny

zadania do samodzielnego opracowania, samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, prace kontrol-

ne

EKP1

EKP2

Nie posiada podstawowej

wiedzy i umiejętności roz-

wiązywania zadań prostych

w zakresie chemii technicz-

nej oraz chemii i fizyko-

chemii wody, paliw i smarów

Posiada podstawową


rozwiązywania zadań

prostych w zakresie

chemii technicznej oraz


Posiada poszerzoną


rozwiązywania zadań

złożonych z chemii

technicznej oraz


Posiada umiejętność stosowania

złożonej wiedzy chemicznej

i eksploatacyjnej z zakresu

chemii oraz fizykochemii wody,

paliw i smarów do rozwiązywa-

nia problemów interdyscypli-narnych

Metody

oceny samokształcenie z wykorzystaniem E-learning, raporty, prace kontrolne

EKP3

Nie posiada umiejętności

analizy i oceny wyników

oraz wyciągania wniosków

z przeprowadzanych badań i analiz


analizy wyników, inter-

pretacji zjawisk i praw,

przekształcania wzorów,

interpretacji wykresów i tablic


stosowania poszerzo-

nej analizy wyników

oraz stosowania praw,

konstruowania wykre-sów

Posiada umiejętność komplek-

sowej analizy wyników i doko-

nywania uogólnień, wykrywa-

nia związków przyczynowo-

skutkowych, podejmowania

właściwych decyzji korekcyj-nych i naprawczych







Punkty

ECTS

Godziny zajęć 45



Łącznie 120


Rodzaj Opis

Multimedia

Prezentacje PP oraz filmy edukacyjne obejmujące wiedzę ogólną z przedmiotu

oraz przykłady praktycznego wykorzystania wiedzy do opanowania umiejętności

rozwiązywania zadań prostych i złożonych oraz problemów



Praca własna /

zadania domowe www.elf.com.pl; Przemysłowe środki smarne. Poradnik. Total, Warszawa 2003

Ćwiczenia

laboratoryjne

Instrukcje stanowiskowe do ćwiczeń laboratoryjnych, zawierające cel praktyczny

ćwiczeń, metodykę wykonania pomiarów oraz opracowania wyników i raportów,

a także zestawy pytań i zadań do samodzielnego wykonania przez studenta

Literatura:


11. Materiały dydaktyczne II semestru z przedmiotu: Chemia techniczna wody, paliw i smarów, opra-

cowany dla kierunku Mechatronika, specjalność: Elektroautomatyka Okrętowa w ramach projektu

Kapitał Ludzki, Rozwój i promocja kierunków technicznych w Akademii Morskiej w Szczecinie,

2010. www.mechatronika.am.szczecin.pl; zakładka „Do pobrania”.

12. Jones L., Atkins P.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2004.

13. Pajdowski L.: Chemia ogólna. PWN, Warszawa 2002.

14. Stundis H., Trześniowski W., Żmijewska S.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii nieorganicznej.

WSM, Szczecin 1995.


16. Przemysłowe środki smarne. Poradnik. TOTAL Polska Sp. z o.o., Warszawa 2003.


18. Stańda J.: Woda do kotłów parowych i obiegów chłodzących siłowni cieplnych. WNT, Warszawa

1999.

19. Urbański P.: Paliwa i smary. Wyd. FRWSzM w Gdyni, Gdańsk 1999.

20. Barcewicz K.: Ćwiczenia laboratoryjne z chemii wody, paliw i smarów. Wyd. AM w Gdyni, 2006.

21. Żmijewska S., Trześniowski W.: Badania jakości wody stosowanej na statkach. Wyd. AM

w Szczecinie, 2005.


4. Lautenschlager K.H., Schroter W., Wanninger A.: Nowoczesne Kompendium Chemii. PWN, War-

szawa 2007; czytelnia internetowa ibuk.pl.

5. Mizielińska K., Olszak J.: Parowe źródła ciepła. WNT, Warszawa 2009.

6. Kowal A.L., Świderka-Bróż M.: Oczyszczanie wody. PWN, Warszawa 2009.

7. Krupowies J.: Badania zmian parametrów fizykochemicznych silnikowych olejów smarowych eks-

ploatowanych na statkach Polskiej Żeglugi Morskiej. WSM w Szczecinie, Studia nr 27, Szczecin

1996.

8. Krupowies J.: Badania zmian właściwości oleju obiegowego okrętowych silników pomocniczych.

WSM w Szczecinie, Studia nr 40, Szczecin 2002.




dr inż. Jan Krupowies, A, L [email protected] KFiCh


mgr inż. Konrad Ćwirko, L [email protected] KFiCh

dr inż. Andrzej Kozłowski, L [email protected] KFiCh





plany i programy studiÓw stacjonarnych i … · 17. podstawy konstrukcji maszyn ... z...

Documents