�

���

EVE���

��������MEWLUD

MÛ�EMMED EMÎN �EYDERÎ

BÛ NESRÎ MÛHACIRÎ

14 cemad� elt�an� 1402

�

Têbîn : 8 tîpên erebî hene di tîpên kurdî de tunene me xwest ku em van her 9 tîpan bidin nasîn û hin nî�andekan ji wan re dînin, ta ku xwendevanên hêja astengiyê di xwendina vê mûlidê de nebînin û bi zarê kurdî karibin bixwînin . Û her 8 tîpên ku me nî�andek ji wan re danîne evin ;

�� ���������(� )��� ����������� �� ����������� � ����������� �� �������� �� ����������� �� ����������� �� ������������ �

�

�Ar�ek Barav�

�

�Em didin �emdê Xwedê ey musilman �

Daye me pêxemberê axir zeman

Ew Xwedayê go hedayet daye me

Ni’meta xwe� dîn� islam daye me

Ni’meta ji her ni’metê xwe� pir eve

Mineta ji her minetê mestir eve

Go îman aniye bi rebbê e’zîm

Em mû�erref bûn bi Qurana kerîm

Ey Xwedanê xaliqê erd � û sema

Tû nehêlî ummeta ha der �ema

Em gunehkar çav li �ufrana te ne

Hêvîdarê re�m û ������ te ne �

Em bi îman bêne erd�ê me��erê

Pey Mû�emmed herne �ewdê kewt�erê

Ey Mû�emmed ey �efî’ê ummetê

Hadî û Mehdî �ebîbê ������

Ey tu bû yê çêtirî ji kewn û mekan

�ehsiwarê a’limê fexr û cîhan

Ey Mû�emmed ey resûlê ins û cin

Xwedî tac û beyreqa roja mezin

Mesneda vê ummeta han her tu yî

Derê fet�a cenneta me her tu yî

Ey Mû�emmed ey îmamê enbiya

Ey tu nûra rû� û canê ewliya

�

Em gunehkar û d�e’îfin bê e’mel

Hêvî ma e’fwa Xwedê e’zze we cel

Em bi cahê te xelas bin ey nebî

Rû� û canê me fîda canê te bî

��������������� � ����� ���������������������������������������

Ew kesê go �alibê xêrê pirre Guh bidin vê mewluda pêxembere

Ev rîwayet go ji Mû�emmed hatiye

Qedrê mewluda min ê go girtiye

Hin pere mesref kirî ber mewludê

�

Wek çiyakî zêr di xêrê de didê

Got Ebû Bekrê sidîq kî xêr kire

Go di ber mewludê serfkî hin pere

Hem bidî xwendin bizanê qîmetê

Bû hevalê min di rêka cennetê

Got ����� mewlud ku ê teqdîr kirî

Wî ji xwe re islametî pir xwe� kirî

Gotî ������ mesrefa mewludê deyn

Wek tu çûyî �ezweta Bedr û �uneyn

Hem ��lî der�eqê wê de gotiye�

Qedrê mewluda Mû�emmed girtiye

Wê bi îman derkevî bal axretê

�

Bê �îsab ew kes diçî faq cennetê

Yusrî Fexridînê razî hem Cûneyd

����� û Me�rûfê kerxî ey ��beyd

Her weha �êx û ewliyata yek bi yek

Wesfê mewluda Mû�emmed dan gelek

Gotine go ew merovê qencî zan

Bakî çend ehl û cîranê musilman

Wergerê libsê mûnasib bihnê xew�

Hem bidî xwendin bi kêf û dilkî xwe�

Ew diçî he�rê digel sefa berê

Wê vexwî avê ji �ewdê kew��erê �Ê bixwînî ser pera pir zêde lê

�

�eq te�ala zêde wê dê berketê�

Go sûal jê tê kirin bê tirs didê

Lê di qebrê da cewabek xwe� didê

Xaniyê mewlud go têda xwendine

Tê �emandin ew ji diz û dijmine

Hem ji �ewt û �erq û afat û bela

Hem �esûd û çav xerab û hem �ela

Kî bi mewludê re deynî xwarinê

Çend mislman guh bidin vê xwendinê

Ê bixût zad û te’amê mewludê

Têne qelbê wî hezar re�ma Xwedê

Yan bixwî xwê hem genim yan �erbetê

�

Ew ji qelbê wî dibê her i’letê

Meclisa mewlud go tê xwendin liwê

Lê �eta salkê melek naçin ji wê

Hem didin re�m û selatan ser kesê

Daye xwendin mewluda wê meclisê

Kî dixwazî go �û����� �ah bibî

Qîmetê vê mewluda wî zane bî

Go ���uba wî îman kamil dibî

Cenneta baqî bi wî �asil dibî

Ew kesê i’�qa Mû�emmed pêre bî

Ger bikî qesda cihê mewlud hebî

Ê go qîmet dane mewluda nebî

��

Bûn xwedî qedr û keramet ey ebî

Hem ji i’�qa wesfê wî mesref kirin

Wan meqamê a’lî xeyrê pir birin

Em bi mewluda Mû�emmed pir xwe�in

Em misilman ser bilindin dil ge�in

Ez ji be�t�a wesfê wî dûrim �eqîr

Dil mirîme nine i’�qa min feqîr

��������������� � ����� �������

�������������������������������

Ewelî ti�tê Xwedê îcad kirî �

Wî ji nûra xwe Mû�emmed çê kirî

��

Ger tê yek parçe ji nûrê go bibe

Lê �ebîbê min Mû�emmed çê bibe

�Hey�t hezar sal çûn Mû�emmed hê hebû

Erd� û esman E’r� û kursî yek nebû

Pa�î kir nav be�rê nûrê der �îcab

���û tesbî�� Xwedê kir bê �îsab

Ew ji be�rê anî der wî secde bir

Go ji bo vê secdê min xelqa te kir

Ewelê xelqê tiwî axir nebî

Ti�tê mayî wê ji te peyda bibî �Wî ji fedya girtî xwêdanek dida

Nuqteyek nûrê li e�rafan veda �

��

Jê dibarî sed û bîst û çar hezar

Her yekî bû yek nebiyê dil �iyar

Pa�î yek cewher ji wê nûra celî

Kir du �eq yek j� kir be�r û hem gelî

Ya gelî kefda disera bû duxan

Kef bû erd� û duxan bû asiman

�eqê nûra dî Xwedê jê kirye çar

E’r� û kursî û qelem lew�e kubar

�eq te’ala gotî Cibrîlê emîn

Tu ji cê qebra Mû�emmed axnê bîn

Avekê safî bi wê axê bikîr

Tevlî wê nûra Mû�emmed bik hevîr

��

Bû wekî durra sipî pir �u’le da

Çû sicûdê hem kirî �emdê Xweda

Hem Xwedê gotî qelem binvîs hema

Go çi binvîsim liber emrê tema

Gotê binvîs la îlahe illellah

Hem Mû�emmed bû resûlullahî �ah

Lê qelem got ya îlah el a’lemîn

Kî Mû�emmed ev çi navê pir �êrîn

Ê dibin navê te re deynim kîye

Mu�beta wî pir li min xwe� hatiye

Hem Xwedê got ya qelem ger ew neba

Erd� û esman ne felek wê yek neba

�

Lew� û Kursî û Qelem E’r�ê mezin

Cunnet û Melk û Cehenem Ins û Cin

Herçi mexlûqê hene ta axirî

Min ji bo navê Mû�emmed çêkirî

Wî silav da ser Mû�emmed kir xî�ab

Ber Mû�emmed ve Xwedê daye cewab

Go e’leyke el selam û re�metî

Ev Qelem bû serxwe� û pir dil ketî

Go ji hingî bûye sunnet ev selam

Wacibe reda selamê berdewam

Ew ji ber i’�qa Mû�emmed bû du �eq

Hem li ser lo�ê nivîsî emrê �eq

��

Wê ji Adem ta herî axir zeman

Umetên pêxemberan kirne beyan

Go ji Xwedê re bikî hin �a’etê

Wê bi fed �la wî herî der cennetê

Ê guneh kar wî bi�ênî cehnemê

Ummetên pêxemberan danîn hemê

Ew �eta navê Mû�emmed pey de tê

Kirko wana deynî �alê ummetê

�eq te�ala go teedeb ey qelem

Heybetê girtî qelem ma der elem

Go çi deynim der �eqê vê ummetê

Bo Mû�emmed ey Xwedanê i’zetê

��

Gotî deyne ummeta E�med bi nûr

Ew gunehkar rebbê wan rebbek xefûr �Wî wisa danî di lo�ê de temam

Ma dibin �ukmê Xwedê de wesselam

��������������� � ����� ���������������������������������������Çûn Xwedê xwestê go Adem çê bikî

Hem ji wî dibê zuryetê zêde bikî

Wî li qendîla Mû�emmed kir ne�er

Nuq�a xwêdanê ji nûrê hate der

Daketî ser axa Adem bû herî

��

Emrî rû� kir ket cesed wî çêkirî

Ji Ibin E’bas ev rîwayet hatiye

Go nebiyê Mû�emmed ev gotiye

Ez nebî bûm çend hezar sal hê berî

Bavê me Adem hêj av û herî

�eq te’ala gote Adem ba wefa

Hilgere nûra Mû�emmed Mûs�efa

Go Xwedê nûra Mû�emmed danî pi�t

�u’le da nav cennetê ba� û buhi�t

Go tu û �ewa herin nav cennetê

Herdû serbestin li kêf û li etê

Heçî ti�tê go bixwazin hûn bixun

��

eyrî vê dara genim hûn jê nexun

Ew dinava cennetê mane gelek

Dîn ji pare tên tema�a wî melek �Gotî ya reb ev ji bo çi têne pa�

Go li wê nûra Mû�emmed mane �a�

Gotî ya reb bêne pê� nûra mezin

Da melek bêne mûqabil wechê min

Nûr ji pi�tê anî anê �eq Xwedê

Hin dibêjin anî tilya �ahidê

Gotî ya reb ma ji vê nûrê heye

Gotê nûra çar yarê wî heye

Gotî Adem ya îlahî el eman

��

Bîne van tilyan evan nûr� go man

Hatî tilya navî nûra Bû Bekir

Ya U’mer tilya liber wê �u’le kir

Nûra U’t’man hat qelîcê ya �eref

Ya E’lî hat ya mezin dayî �eref

Hatî �ewa gotî Adem ey �ebîb

Ev çi nûra safî nazik reng �erîb

Gotê ev nûra �ebîbê e’izeme

Ew ji her pêxemberan re xatîme

Wextê wan bê emrî kir ji darê xwar

Dîsa ew nûr çûye pi�t� bû sitar

Qet nema perçek ji erd �a cennetê

��

Ila wan lê kir limêj û �a’etê

Nêzî wê dara genim nedbûn yeqîn

Hatin xapandin bi Iblîsê le’în

Sûnd dixwar �ey�an di go ez nasi�im

Namirin ger hûn bixun dara genim

Ew ji rê çûn ketne dava �esedê

Wan genim xwar jbîrkirin emrê Xwedê

Mane tazî ew ji libsê rî� û per

Lew Xwedê goj cenneta min herne der

Ket serendîbê li erd�a hindê tek

Pir girî û ah û nalîn çûn felek

Pir go po�man bû hinavê xwe disot

��

Ayeta ( ina �elemna ) her di got

Û di w� �alê girîde dî li ’Er�

Wî li bin navê xwe dî navekî xwe� �Dîtî la îlahe ilellahî heye

Hem Mû�emmed resûlullahî heye

Go bi �eqê wîkî Adem gotiye

Te di bin navê xwe re ew daniye

Min ’efûkî ya îlahî bankirî

Hem selatan ser Mû�emmed dakirî

Wî Mû�emmed daye ber xwe tobe kir

�eq te’ala deryê tobê lê vekir

Hat Cibrîl gotî Adem be isûl

��

Toba te ji bo Mû�emmed bû qebûl

Her bibîne qisseta pêximbera

Pir bicahê wî ’efû bûn ey bira

Ya îlahî tu qisûrê me bide

Xatirê navê Mû�emmed ey Xwedê

��������������� � ����� �������

�������������������������������

Bav û ecdadê Mû�emmed ta bi jor Cennetîne merd û mêrxas û cesûr

Bavê wî Adem �eta ’Ednan hene

Lê ne ser rastin rîwayet tê hene

��

Silsîla wî tev esîlin faxirin

Dê û bavê wî temîzin �ahirin�

Lê ji ’Ednan bê �eta bavêd ewî

Bîst û yek bavin hemî rast û qewî �Pa�ê ew nûra Mû�emmed Mûs�efa

Hat ji Adem çûye �ît �ê ba wefa �Neqlê Idrîs Nûh û Sam bû her weha

Ta bi Ibrahîm û Isma’îl giha

Hatî ’Ednan Me’id û Nîzar hem Mud�er

Çûye Ilyas Mudrikê Xuzeyme her

Hat Kînane Nedr û Malik çû Feher

alib û Lûey b� Ke’ib û Miret ber

�

Hat�ekîm û çû Qusey û ’Ebdulmenaf

Ha�im û ’Ebdilmu�elib ew bê xîlaf

Çû ji ’Ebdilmu�elib nûra hûmam

Hat ji ’Ebdullah re bû pi�tek temam

Wechê ’Ebdullah go nûrê lê veda

Bû wekî hêva li çarda �u’ileda

Pir jin û qîzên Qurey�î û ’Ereb

Dil ketin �usna wî xwestin roj û �ev

Carekê wî bal yekê meylek ne bû

Çimkî ew nûra Mû�eemmed pêre bû

Rojekê ’Ebdullah gote bavê xwe

Daye der esrar û ke�f û �alê xwe

��

Gotê bavo çendê car û çend mehê

Ez tenê diçme newalê mekkehê

Nûr ji min tê der dibî perçe ji hev

Diçne �erq û �erbê dîsa têne hev �Dengê erd�ê tê guhê min go dibê

’Ebdullah bavê Mû�emmed wê tu bê

Dengê �eybî hat di go ev mujdeye

Nûra E�med wê bi ’Ebdullah reye

Dara hi�k rûnêm li bin ew �în dibî

Go ji bin çûm wek berê ew hi�k dibî

Nûr ji min derket diber esmana çû

Dîsa hatî ser mira wek ewrê nû

��

Bêje bavo ev keramet ka çiye

Jêre gotî min li te mizgîniye

Hêviya min her Xwedaye ey ciwan

Wê ji te pêxemberê axir zeman

�Wê ji pi�ta te Mû�emmed çê bibî

�Xatimê pêxemberan wê rabibî

Min di xewda dî go dengek hatî min

Gotî bavê Mû�emmed canê min

��������������� � ����� �������

��������������������������������

��

�Çê bû ’Ebdullah �esûdî hat kirin

Ehlê e�bar û kîtaban fêmkirin

Çi nî�anek bo wicûda wî hebû

Rahib û tarîxçiyan hay jê hebû

Go nebî yi�ya �ehîd bûye li �am

Cubbê xwînê peyv hilandin bû �ilam

Wextê ew xwîna go hi�k terre dibî

�Ebdullah bavê Mû�emmed çê dibî

Dîn go xwîna ter ji cubbe hatî xwar

Rahiban got hey hewar û sed hewar

Wextê nêzîk go Mû�emmed çê bibî

�ukmê pût û rahiban ib�al dibî

��

Herne ��bdullah bibînin fursetê

Ka bi �îla nakujin wê dewletê

Ehlê kufrê hem yehûda çendî car

Çûne dora mekkehê lê bûn �iyar

�afizê ��bdullah rebbê mezina

Tê �imandin ew ji koma dujmina

��bdullah xortek gîhayî taze bû

Bilxisûs nûra Mû�emmed pêre bû

Go giha �edê kemalê pir delal

Hatinê heftê cihû ji qewmê �elal

��hd û soz dan hev ji �am em dê herrin

Em ji dora mekkehê na vegerin

��

Ta ne ku�tin bî bidestê me temam

Ax û ava �am liser me bû �eram

Çend meh û rojan li ber danîn kemîn

Kengî bê der wê bikî par!� yeqîn

Rokê dîtin ��bdullah wa hate der

Ew tenê bû van hicûmek dane ser

Hem Weheb jî çûbû seydê bû delîl

Ew bû bavê Amîne xatûn esîl

Ew hicûma wek gurê go bêne pez

Wan bi çavan dî bel� dîtî bilez

Hate xwarê ��skerê �eybê fetak

Wan bi yek derbê cihû kirne helak

��

Go Weheb dî hate ser wan ev ��cîb

Hem ji ��bdullah dî ev î�ê �erîb

Mu�beta ��bdullah ket qelbê Weheb

Zû vegerya hate malê der �eceb

Ev �îkayet got �iyal û ehlê xwe

Min di �eqê ��bdullah dî bi çavê xwe

Got jina xwe rabe here zû bi edeb

Bêje ��bdulmu�elib �êxê ��reb

Wî li cem min yek keça nazik heye

�orî �eb�e nazinîn û tazeye

Ger divê bo ��bdullah bînî jinê

Nîne ����"�Amîne dora dine �

��

Bêje ��bdullah go ew jî raziye

Min ji wîre amîne laiq diye

Ew xeber çû gote ��bdulmu�elib

Hem ji ��bdullah re çêbû meyl û �ub

��bdullah gotî diya xwe ba �epal

Her bixwaze yek jina �usn û cemal

Her bibîne yek keça bi esl û neseb

Go nebî wek wê dinav tuxmê ��reb

Fa�îme çû dîtina qîzê hûmam

Ketiye nav êl û qurey�iyan temam

Go vegerya gote ��bdullah eman

Min kirin teftî� gelek qîzê ciwan

��

Bejn û bala wan �epalî pir �êrîn

Eslê �ahir babetê te nazinîn

Min ji �eyrî Amîne laiq nedî

Gotî dayê her bibîne care dî

Fa�îme çû dît û hat go canê min

Nîne wek wê der dinê de qîz û jin

Nabî wek wê �orî û ba�izz û naz

Gote ��bdulmu�elib her wê bixwaz

Çûn û xwestin wan ji bavê Amîne

Kirne kara dawetê zû hatine

Wan weqîk zîv û weqîk zêr pêre dan

Sed deve sed pez û sed çêlek ciwan

��

Wan çiqas mesref kirin ber Amîne

Her wekî sêvek didan û hatine

Ban kirin êl û �e�îran xas û �am

Wan �ecêbek çêkirin zad û �����

Pir qurey�î û ��reb hatin bideng

Xeml û �usna Amîne bû renge reng

Roja înê bû nehê heyva receb

Bû nîka�a Amîne qîza weheb

Wê �eva ��bdullah bû zava birin

Go dibêjin sed jinê mekkê mirin

Bûk û zava çûne xelwê man tenê

Wê �evê �e�qek ketî nava dine

�

Masiyê be�ran de mizgîn dane hev

#eyr û �eywan kirne �emdê �eq bidev

�ûr û �ulman û melek nav cennetê

Kirne kêf û �ahiya vê dawetê

�eq te�ala emrê cibraîl dikî

Bêje ���$�� berderê cennet vekî

Bêje malik bigrî derê cehnemê

Pa�î mizgînê bibe nav �alemê

Xul xule ket erd û esman û ciha

Dengê tesbî�an li her ����giha

Hatî cibrîl daye mizgîn û xeber

Er�û esman �erq û �erb û be�r û ber

��

Beyreqa nûrê li ser ke�bê veda

Gote xelqê ev zemanê ��meda

Ev �eva nûra Mû�emmed bû nefil

Çûye be�nê Amîne pê bû �emil

Hatî dora xatemê pêxembera

Hat dema dînê �û������ e�kera

Hat zemanê �eq bi destê dil yeka

Çû zemanê pût perist û mu�rika

Wê �evê pir bûn �elamet bê jimar

Text û kursiyê milûkan hatne xwar

Textê qeyser hat qulabtin ser devê

Di stû hev werbûn senem �eynê �evê

��

�eq bû eywana melek kesra yeqîn

Hem �ikestî textê Iblîsê le�în

Çû çiyayê bû qebîsê bakirî

Cumle �ey�an lê gihan man �eyirî

Jêre gotin ka reva te ji bo çiye?

Ta bi canê te ji tirsan girtiye

Ev çi tirs û nale nale û welwele? �

Ev çi deh�et ev çi dengek zelzele

Gote ��%��� tev li dorê têne hev

Ya di destê minde îro maye rev

Zelzele û tirsa mezin �eqê mine

Go Mû�emmed çûye be�nê Amîne

��

Ew go çê bû rûmeta me qe� nema

Wê hilîne dînê pût û senema

Qîmetê �îla nema go ew giha

Wê bi �&rê �eq bike fet�a ciha

��������������� � ����� �������

������������������������������ Amîne go �emlê min �e� meh temam

Hatî ���'"�'��"�� da yek selam

Gotê ��bdullah xwe rabe kar bike

Ber bi �amê taciryekê her bike

Tu ji medînê xurmena bome bikir

��

Hem te�am û xwarinê bîne veger

Go Xwedê kurekî bi Amîne bid�

Xwarinek ba� tu bi�êranî bid�

��bdullah rabû xwe karkir çû ji mal

Bîst û pênc sal �emrê wî xortê delal

Çûye �amê hat medînê ah û ah

Go wefat bû hate ser emrê îlah

�isreta bûna Mû�emmed pêre ma

Hem Mû�emmed bav nedî bê xem nema

Karwanê pêre hatî ber bi mal

Wan ji ��bdumu�elib re gotî �al

Wextê ��bdulmuttelib �al fêm kirî

��

Hat xeber da Amîne pir da girî

Go �ebîbê min wefat bû ey Xweda

Hem kurê min ma yetîm rû��m fîda

Dayê ��bdulmu�elib sebrek ema

Hesreta ��bdullah carek dilde ma

Him dinava ��� û esman bû �ezin

Ê bihîstî ma di vê �uzna mezin

Hem melek gotin îlahî bakirin

Em bi çêbûna Mû�emmed �akirin

Ya go îro zêde bûye kerbê me

Go Mû�emmed ma yetîm ey rebbê me

Heq ����"� go ji we zana tirim

�

Ej Mû�emmed re ji dê û bav çêtirim

Me ji ezelde daniye emrek �ezîm

Wê Mû�emmed bête dunya ê yetîm

Ey birayê musilman guhdar� b�n

Qîmetê zarwê yetîm pir zanibin

Amîne got neh mehê �emlê me çûn

Pir î�aret hem �elamet zêde bûn

Ze�metî qe� min ji �emlê xwe nedî

Wek jinê xelqê e iyet min nedî

Pir keramet min didî di xewna Xweda

Her mehê pêxemberek mizgîn dida

Heyva ewil hatî Adem kir kelam

�

& li Mû�emmed mer�eba hem kir selam

Lê meha didwa selam da gotî ����

Hat Mû�emmed xwedyê teiwîl û �edî��

Min nebî Idrîs diye heyva siya

Gotî �emlê te reîsê ewliya

Min meha çara di xewda dîtî Nû�

Hat Mû�emmed sa�ibê nesr û fitû�

Hûd meha pênca di go mizgîn li te

Hat �efî��roja �e�rê �emlê te

Gotî Ibrahîm Xelîl heyva �e�a

�emlê te nebî celîl� dil ge�a

Min meha hefta dî (sma�îl ebî�

�

Gotî �emlê te xwedyê dînê se�î�

Lê meha he�ta di got Mûsa elkelîm

Hat Mû�emmed xwedyê Qurana kerîm

Ya neha �)sa binû Meryem kir selam

Got eve pêxemberê ser xas û �am

Xatimê pêxemberaye ev resûl

Pir bi cahê wî reca bûye qebûl

Yek ji tarîxa �û������ �îsewî

Pênc sed û heftê û yek sal pi�tî wî

Bîstê nîsanê bû sala �erba fîl

Hem �eva du�embê bû �ahê celîl

Diwazdehê heyva rebî�el ewelî

�

Amîne go mam tenê der menzilî

Çû bû ��bdulmu�elib zarwê wî hem

Çê dikir dîwarê ke�bê der �erem

Kes ne bû ji mêr û jina wensa me bê

Hatî wextê go Mû�emmed çê bibê

Mam di wê tirs û metal û deh�etê

Wê çawabî ez tenê der xelwetê

Min dî ronî daye hundur bê qeder

�eq bû xanî çar jina jê da bû der

Van jinê rû�aniyan pir �'��"� dan

Çar teref hem bûn sened hem pal vedan

Wan didan mizgîn di go ey Amîne

Em ji bo �emlê te dayin hatine

Bejn û bala wan bilindî xwe� fesal

Wek jinê ha�imiyan naz û delal

Ew go �ewwa Sara Asya pir melî�

Yadî Meryem bû diya �)sa almesî�

Nayê wesfê pir go �usna wan hebû

�'������%��*�+�$�������û Yek li rast û yek li çep hat yek li pi�t

Meryema �Umran� hat ber min rûni�t

Pir biwan kêfxwe� di bûm sebra me hat

Renge rengan dengê tesbî�an di hat

�'��"� da hundur tijî rû�anî bûn

�

E�lebê dengê didan suryanî bûn

Amîne got erd� û esman �'��"��

Ew �eva go çê bibî dostê Xweda

Dayina �ahir �eva a mekiya

Dayina �îr bû �elîma si�diya

Çû jimin nûrek ji �ewqa wî medî

Qesrê busra ���� �amê min didî

Sê �elem min dî ji nûrê ����"� berq

Yek jê danîn me�rib ya dî dane �erq

Beyreqa sisya ji wê nûra le�îf

Dane ser beytê go ew ,����� �erîf

Heq te�ala gote cibrîlê emîn

�

Hin melek ber dakevin ���� zemîn

Razîbûna min li ser xwe werger�

Rabe mizgînê bibe ber her der�

Ber vekî ���$�� derê her cunnetê

�orî serbestin li kêf û dawetê

Bêje Malik bigrî deryê cehnemî

Gazîke nav erd� û esman hemî

�Anî cî emrê Xwedê wî yek bi yek

Daketî pêre melek hatin gelek

Ew li dora mekehê bûn sef bi sef

Hem di ser ,������� bûne ref bi ref

Amîne go ez di wî �alî de bûm

�

Bêhnekê da hundur û pê xwe� dibûm

Pir melek hatin didestê wan �ebeq

Hin ji zêr û hin ji zîvê wek �efeq

Hundirû dan ber bixûr û �enbera

Dan selatan ser Mû�emmed e�kera

Refkî �eyrê per ji cewher niklê zêr

Dane tesbî�an bi dengê xêr û bêr

�Çûn û hatin rast û çep �eyrên belek

Ez di wî �alî de tî bûme gelek

Dane min yek qede�a �erbetê zû

Min nedî wek wê �êrîn av û gezû

Hem sipîtir bû ji �îr wek berfê sar

�

Hem �êrîn tir bû ji hingiv min vexwar

Min vexwar têhniya min çû û �ikest

Li et û ewqa me jê dî mame mest

Min dî yek �eyrê sipî da hundirû

Hatî rûni�tî li ber min rû bi rû

Herdû baskê xwe di ser sînga mi bir

Hingê çêbûye Mû�emmed sed �ukur

Bû Mû�emmed �ahir û sunet kirî

Dev liken nûr jê hilat çav kilkirî

yek ne�er da esimana �'��"��

min dî tilya �ehdê rakir �ehde da

�

��������������� � ����� �������

������������������������������ Hat �eva nûr el îman �ahir bibî

Hat �ebîbê go yekî wek wî nebî

Hat Mû�emmed ewelê xelqê bera

Hat Mû�emmed axirê pêxembera

Hat Mû�emmed pu�betanê dewletê

Hat Mû�emmed ser �ivanê ummetê��Hat Mû�emmed xwedyê Qurana kerîm��Hat Mû�emmed merd û mêrxas û re�îm��Hat Mû�emmed xisletê qenc jêre ne �

��

�Hat Mû�emmed n��imetê xwe� pêrene��Hat Mû�emmed hat �efî�ê �asiyan��Hatî dermanê �elîl û qasiyan ���Hat Mû�emmed hat �efî�el mu nibîn��Hatî nûra ewliya û muiminîn��Hat Mû�emmed mer�eba sed mer�eba��Hat Mû�emmed bû �efî�ê mu�niba��Hat Mû�emmed ser ser û çava jî hat��Hat Mû�emmed roja îmanê hilat �Hat Mû�emmed sa�ibê tac û �elem��Hat Mû�emmed çû dema pût û senem

Hat yekî wek wî nebû ji qewmê berê

��

Hat yekî wek wî nema ta axirê

Hatî sul�anê -��î�'" enbiya

Hatî nûra herdû çavê ewliya

Hat Mû�emmed mestirê ji her miletan

Ummeta wî çêtire ji her ummetan

Hat Mû�emmed rêberê herdû ciha

Hatî imdada gunehkarê nuha

Hat Mû�emmed re�meten lil�alemîn

Hat Mû�emmed xatîmen lilmurselîn

��������������� � ����� �������

������������������������������

��

�Ey Mû�emmed seyidê kewn û mekan

Ey �efî�ê me��erê roja giran

Ey tu nûra �erb û �erq û me�riqê

Sa�ibê tac û bûraq û beyreqê

Nav �êrîn û ser bilindê �alemê

Merd û mêrxastir ji tuxmê ademê

Xatimê cumla resûl û enbiya

Roniya çav û qilûbên ewliya

Ya �ebîbullah resûleke sadiqî

Ya resûlullah bi rastî na�iqî

Sorgulê baxan ji wechê te fedî

Wek te �êrîn û xwe�ik keskî nedî

��

Lew ji nûra te �eva re� bû �efeq

Yek i�aret go te da heyv bû du �eq

Nuqtekê nûra te da erd� û sema

Erd� û esman heyv û roj tev têde ma

Ger ji Adem bê heta dunya hebî

Her serê insanekî sê sed dev hebî

Her di devkî de hebê sê sed ziman

Wesfê �usna te bibêjin her zeman

Ew ji melyonkê yekê nakin temam

Lew ji nûra �eq tu çêbû ey îmam

Hêviya vê ummeta �asî tu wî

Rêhberê me bal xudanê �eq tu wî

�

Nefsî nefsî go ketî nav �alemê

Tû �efa�etkî ji bo me wê demê

Em bicahê te dikin nalîn û zar

Bal Xwedê ve dest bilind û histû xwar

Tabi�ê pêxemberê vê ummetê

Pey Mû�emmed herne ba�ê cunnetê

Ya îlahî ya �efûr û ya �elîm

Ya le�îf û ya kerîm û ya re�îm

Hêviya me ey Xwedanê �alemî

Tû �efûkî ehlê îmanê hemî

Ger çi em �ebdê gunehkar pir hene

Lê tu wî rebbê me em �ebdê tene

��

Tû qebûlkî van ji bo wechê kerîm

Me �efûkî tev bi Qurana �e�îm

Tû qebûlkî vê du�a û xwendinê

Ecrû xêra ê didê vê xwarinê

Bighê rû�ê nûr Mû�emmed mus�efa

Hem digel al û se�abê wî teva

Adem û �ewwa cemî�ul muminîn

Ê ji wan çêbûn nebî û murselîn

Fî sebîlullah �ehîd û �aziyan

�acî û lilah -��î�� ewliyan

�Bighê seydayê me �êx û kamilan

Sali�an û �aliman û �amilan

��

Ê xerabî kir û yan qencî bi me

Yan xerabî dî û yan qencî ji me

Ê go mewlud daye yan lê bû sebeb

Ê go �ad�ir bû û yan lê kir �eleb

Dê û bavê �azir û guhdarê me

Mêr û jin sax û mirî hem zarwê me

Bighê rû�ê musilmana mêr û jin

Ehlê îmanê go saxî yan mirin

Ya semi� û ya mûcîbul de�ewat

Ya cemîlul sebrî �indel seyiat

�Bo Mû�emmed al û hem es�abê wî

Bo rû�ê ������ û hem e�babê wî

��

Bo rû�ê miryê me û ehlê îman

�êx û seydayê li ser me �eqê wan

Ê go teilîf kirye mewlud ey bira

Bo feqîrê �eyderî hem �azira

Hûn bixînin fatî�ê bo van temam

Ser Mû�emmed esslat û esslam ��