pureyoga

Bewust weer lenteDe winter achter je laten en zuiver de lente beleven.

ImbolcHet vuur, het licht en de energie van de zon opnemen, zaaien om te oogsten

Weer wakker met yogaEvenwichtig, helder en objectief zijn en geduld beoefenen

Aan de slag...

AgendaEvenementen en startdata van activiteiten van Pureyoga.

lente 2012

Langzaamaan schuift het ster-renbeeld Orion die op het Noordelijk halfrond in de win-ter goed zichtbaar is naar het westen op. Het aantal uren zon neemt in februari duidelijk merkbaar toe.

Het Latijnse woord 'februa; betekent reinigen, in deze sprokkelmaand verliezen veel bomen hun dode takken om zo-doende ruimte te geven aan de groei van nieuwe loten, ruimte maken voor het nieuwe leven.

ImbolcHet Keltische Imbolc feest wat zowel reinigen als buik zou betekenen wordt in deze periode gevierd en is gewijd aan de rituele reiniging van moeder Aarde opdat na de winter het land weer vrucht kan dragen. Het ploegen van de aarde staat hierbij symbool voor te reinigen, te activeren, en zodoende vruchtbaar maken van de buik van Moeder Aarde. Men ploegde drie maal om de akker heen als ritueel. Imbolc is dan ook een reinigingsfeest, waarbij alles aan een grote schoonmaak wordt onderworpen. Alle midwinterversier-ingen moeten het huis uit, om ritueel afstand te doen van de winter en je zowel lichamelijk als geestelijk op te maken voor de lente.

Bij Keltische volken werd een beeldje van de moedergodin rondgedragen en gewassen in water. In het Christendom wordt een beeld van Maria rondgedra-gen. Dit jaar is het Imbolc met de volle maan op 7 februari. De naam Imbolc betekent in het Iers "in de buik"(im bolg) en refereert aan de drachtig-heid van de ooien en de aankomende geboorte van de lammeren. Het is tegelijk een Keltische aanduiding voor de start van de lente. Een andere naam is Oimelc en betekent ooimelk. Ook dit verwijst naar het lammeren van de schapen.

Imbolc is een van de vier belangrijke jaarfeesten in de Keltische kalender of jaarwiel. 'Wiel' staat in dit ver-band voor 'cyclus', en specifiek de cyclus van de natuur en seizoenen, vruchtbaarheid, geboorte, leven en ouderdom.

Imbolc is één van de vier lichtfeesten ter verering van de zon. Daarnaast zijn er ook vier feesten ter verering van de maan bekend. Samen vormen ze in de cyclus markante momenten in de loop van de seizoenen en de natuur: Imbolc, Ostara, Beltane, Litha, Lughnasadh, Mabon, Samhain en Yule.

Imbolc is door achtereenvolgende gods-diensten overgenomen, onder andere als het Christelijke dag van Sint-Brigitta en de slotdag van de Maria Lichtmis. Het is gebruikelijk om bij Imbolc een kruis te maken van het laatste graan.

ValentijnBrieven en kaarten versturen zonder afzender, snoepgoed in hartendoosjes en natuurlijk heel veel rode rozen, het is er allemaal op 14 februari wanneer het Valentijnsdag is. De dag dat alle verliefden elkaar cadeautjes geven en de dag waarop nieuwe liefdes elkaar vinden.

Eind jaren '80 is deze dag van ver-liefden uit Amerika overgewaaid, waar het al een groot succes was. Of Valentijn echt een persoon is gew-eest is niet bekend. Een theorie is dat Valentijnsdag een vervolg is van het Lupercalia-festival, dat mensen eeuwen geleden al vierden.

Feesten in de lente

Merel verwelkomt de nieuwe dag,

En alles komt tot leven.

Eostre glimlacht en spreidt haar armen,

Uil vliegt in de ochtendschemering,

Waar spin een nieuw web weeft.

De wereld wordt wakker:

Een nieuw begin.bron: Linda Wormhoudt

Dit kruis hangt dan vervolgens het hele jaar in het huis. Tot er het volgende jaar een nieuwe wordt gemaakt. Het kruis activeert de levenskracht van het graan. Een ander gebruik bij Imbolc is het maken van een graanpoppetje. Deze graanpoppetjes worden gebruikt om te voorspellen hoe de oogst gaat worden. Wanneer je kleuren wilt gebruiken kun je wit, lichtgroen, rood en oranje ge-bruiken. Naast deze graanpoppetjes is het sneeuwklokje een bekend symbool voor Imbolc.

Op het festival werd Lupercus, de god van de vruchtbaarheid, geëerd. Op dat feest was iedereen er op uit om de liefde van zijn of haar leven tegen te komen. Op een gegeven moment werd door invloed van de Rooms-katholieke kerk de god Lupercus als festival heil-ige vervangen door Bisschop Valentijn.

Een andere legende over Valentijnsdag vertelt dat Valentijn een priester was in Rome. Keizer Claudius II had de Romeinse soldaten verboden om te trouwen. Dan zouden ze misschien liever thuis blijven bij hun vrouw in plaats van te vechten. Priester Valentijn negeerde deze regel en trouwde in het geheim de stelletjes. Dit werd ontdekt, Valentijn werd gevangen genomen en op 14 februari gedood. Later is Valen-tijn heilig verklaard en werd zo Sint Valentijn.

CarnavalDe symboliek van Carnaval is het Loslaten, overgave aan de beleving. Als dit ons lukt, bijvoorbeeld in een uitgelaten feest vol dans en zang kun-nen we merken hoe er nieuwe ruimte in onszelf ontstaat. Ons eigen pantser doorzien, dit durven te relativeren met humor of scherts is een manier. Ons pantser van ons af-feesten is een andere manier. In beide gevallen on-

twikkelen we in de carnavalstijd nieuw licht en nieuwe ruimte in onszelf. Je zou het kunnen zien als een aardse reiniging.

Antropologisch gezien is het Carnaval een omkering-ritueel, waarin maat-schappelijke rollen worden omge-draaid en normen over gewenst gedrag worden opgeschort. De oorsprong van Carnaval moet waarschijnlijk vele eeu-wen geleden gezocht worden.

Al in de bronstijd werd het gevierd getuige Zweedse rotstekeningen van ongeveer 1600 voor Christus. Ook de Grieken vierden het zo'n 500 jaar voor het begin van onze jaartelling bij de grote Dionysusfeesten in de maand maart. Deze feesten bestonden uit gezongen opvoeringen op toneel, alsmede uit uitbundige optochten door steden: vol dans, wijn en gezang. Ken-merk was dat men zich verkleed had en maskers droeg.

Het is aannemelijk dat de traditie van Carnaval van ver vóór de christelijke traditie stamt.

Van oudsher is Carnaval een eetfestijn voorafgaand aan de vastentijd. In vastentijd beperkt men zich tot het minimaal noodzakelijke. Op vette dinsdag, de dinsdag voor vasten, werd al het vet dat er in huis was opgemaakt, mede omdat het anders zou bederven. De vasten is ter herdenking van de 40 dagen die Jezus volgens het Nieuwe Testament in de woestijn vastte en tevens tot bezinning kwam. Het woord zou afgeleid kunnen zijn van het

Latijn: carne vale, wat 'vaarwel aan het vlees' betekend. Een andere mogelijke verklaring voor de term is het eveneens Latijnse carrus navalis: scheepswa-gen, wat zou verwijzen naar het zogenaamde narrenschip, met daarin rondtrekkende groepen in een als een schip ogende wagen of kar. Dit kan ook verwijzen naar het schip waarmee de god van de zee van de Kelten/ Ger-manen uit het noorden kwam om deel te nemen aan de winterfeesten.

De Romeinen vierden het feest van de saturnaliën, wat veel kenmerken met het hedendaagse Carnaval had, zoals: drink- en eetgelagen, een vorm van een prins Carnaval, in vermommingen en in optocht door de straten lopen. Het Car-naval wordt van oudsher in heel Europa gevierd. Bijvoorbeeld in Rusland is dit feest bekend onder de naam Maslenitsa wat vrij vertaald 'boterfeest' betekend.

De Carnavalsdatum vindt zijn huidige oorsprong in de kerkelijke kalender, die gerekend wordt vanuit Eerste Paasdag. Pasen is bepalend voor de datum van de eerste Carnavalsdag. Paaszondag is, volgens het Concilie van Nicaea (325 na Christus), de eerste zondag na de eerste volle maan na het begin van de lente (21 maart), deze dag kan berekend worden aan de hand van het zogenaamde Oudin-algoritme. Ga dan zeven weken terug voor de eerste Carnavalsdag (of 40 dagen voor Eerste Paasdag). Carnaval begint officieel op zondag. Pasen kan op zijn vroegst op 22 maart zijn en op zijn laatst op 25 april. Dit houdt in dat het vroegst mogelijke Carnaval op 1 februari is, de laatst mogelijke datum is 8 maart.

PasenPasen is een feest, dat elk jaar op een andere datum valt. Dit komt doordat men bij de berekening van de datum uitgaat van de maan en niet van de zonne-kalender. Het wordt gevierd op de zondag, volgend op de eerste volle maan na de lentezonnewende. Het woord pasen vindt zijn oorsprong in het Arabische Passah. Dit staat voor huppelen en dansen. Dansen van bli-jdschap voor de terugkeer van het licht na de donkere wintermaanden.

De namen voor pasen in het engels, Eastern en in het Duits Ostern geven de verwantschap aan met de Godin Ostara. Zij was een Germaanse lente godin en haar naam betekent 'beweg-ing terug naar de zon'.De wortels van het paasfeest gaan terug tot heel oude culturen. Babyloniërs, Romeinen, Germanen en Kelten vierden de ter-ugkeer van de lente met grote feesten ter ere van het nieuwe leven. Voor de vroegere bevolking , die van veeteelt en landbouw moest leven was dit heel belangrijk. Na een lange winter met duisternis, kou en weinig eten was men blij met de sterkere straling van de zon, die alles weer tot leven bracht. Die blijdschap uitte men spontaan door de goden te bedanken met offervuren.

Ook het verweiden van de schapen in deze tijd was een feestelijke aangele-genheid. Later komen we in de joodse traditie dat woord weer tegen als 'doortocht'. Het wegtrekken van het joodse volk uit Egypte kunnen we ook in verband brengen met het wegtrekken van herd-ers van de winter naar de zomerwei-den. Veel tradities uit de paasverhalen van het oude testament zijn afgeleid van dit oorspronkelijke herdersfeest. Het joodse paasfeest, waarbij men de uittocht uit Egypte herdenkt en viert, valt in de maand Nisan, wat volgens onze jaartelling meestal in april valt. De joden kennen een geheel eigen paastraditie 'Pesach'.

Alle christelijke gebruiken van het paasfeest zijn geworteld in die overv-loedige hoeveelheid van nieuw leven dat we in de natuur tegen komen en beleven. Licht dat de duisternis, leven dat de dood overwint. Ook Jezus Christus ondergaat lijden en dood voorafgaand aan zijn wederopstanding. Met pasen vieren de christenen immers de wederopstanding van Christus uit de dood. Ofwel het nieuwe leven. Het paasfeest sluit de veertig dagen vasten af en luidt het nieuwe leven na de winterperiode in. In de feestdagen die wij rond pasen vieren herkennen we ook oude gebruiken van de herd-ers en landbouwvolken en vooral van hun grote liefde en eerbied voor alles wat leeft. Palmpasen bijvoorbeeld met de optocht, waarin zoveel liedjes worden gezongen en waaraan nog steeds kinderen met prachtig versierde palmpasen-stokken meedoen.

De zondag voor pasen wordt palm-pasen genoemd. Oorspronkelijk was deze optocht een rondgang door de velden, liefst bij volle maan, ter ere van de lente godin. Men maakte hiervoor een stok, versierd met takken die altijd groen blijven zoals buxus-takken of dennengroen.

Vaak werden er kransen aan de stok gehangen als symbool van de eeu-wigdurende kringloop van het jaar, waarin sterven en wedergeboorte zich steeds herhalen. Ook de eieren die men er aan hangt, zijn symbolisch. Zij dragen immers het nieuwe leven in zich. Boven op de stok wordt een haantje van brooddeeg gezet, want de haan is het dier dat het dichtst bij de zon leeft; hij kraait als de zon opkomt. Het brooddeeg, waarvan het haantje is gemaakt bestaat uit graan. En in graan zit weer de groeikracht, de kiem van nieuw leven.

De christelijke palmzondag viering herdenkt de intocht van Jezus, gezeten op een ezel in Jeruzalem. Omdat hij geen koning wilde zijn die veel macht had 'hoog te paard' maar een koning van vrede, die dicht bij de mensen stond, gebruikte hij een eenvoudig last-dier. Elk jaar lopen veel kinderen met een palmpasen stok door de straten. Bovenop de stok prijkt een broodhaan, terwijl de versierde hoepel de zon sym-boliseert. De kransen van rozijnen en andere versierselen, zoals gedroogde appeltjes doen ons denken aan de natuur die weer tot leven is gekomen. Een van de liedjes welke de kinderen zingen tijdens de optocht is:

Haantje op een stokje, Bedelt om een brokje,Bedelt om een stukje brood,anders gaat ons haantje dood.

Wat zingen ze hier precies? De haan moet gevoed worden om niet dood te gaan. De haan verbeeldt ons wakkere ik. In sprookjes kraait de haan op mo-menten dat de mens op weg de goede beslissing moet nemen. Bij de Bremer stadsmuzikanten kraait de haan als de rovers het huis binnenvallen en de andere dieren gewekt moeten worden om ze te verjagen. Om wakker te blijven moet de haan gevoed worden met waarheid. Het is de haan die in de ochtend kraait bij het licht worden van de opkomende zon en de mensen wekt. Op het Drentse platteland op de boerderij waar ik ben opgegroeid hadden we scharrelkippen. En elke ochtend terwijl het nog net schemerig was, kraaide de haan.

Witte Donderdag heeft ook zijn traditie in het herdersfeest. Het stamt namelijk af van de traditie dat men eerst sa-men de maaltijd gebruikte, voordat de schapen op weg gaan om te verwei-den. Jezus nuttigde met zijn leerlingen op Witte Donderdag ook een maaltijd. Hij deelde ten afscheid het brood met zijn leerlingen. Veel christenen vieren goede vrijdag - de dag dat Christus stierf - als een zondag, een dag van een nieuw begin. Allemaal symbolen voor het nieuwe ontkiemen.

Vroeger stak men overal paasvuren aan. Dit waren echte vreugdevuren om het nieuwe licht van de zon te ver-welkomen. Die vuren werden ontsto-ken op een heuvel. Het was de ge-woonte daarbij brandende wielen van de heuvel te laten rollen. Hoe verder ze rolden, hoe voorspoediger de zomer zou worden. Aan het paasvuur werden ook reinigende en afwerende krachten toegeschreven.

Daarom sprongen geliefden samen over het vuur en werd het vee door het nog smeulende vuur gejaagd. In Drente, Overijssel, Gelderland en het noorden van Nederlands Limburg steekt men nog steeds paasvuren aan. In mijn geboortedorp Dwingeloo in Drente ben ik regelmatig naar paasvu-urrituelen gegaan als kind. Kerkklokken bepaalden vroeger het ritme van het leven in een stad of dorp. Om het lijden van Jezus te gedenken, luidden ze niet op Witte donderdag, Goede vrijdag en paaszaterdag. Pas op eerste paasdag luiden de klokken weer om de blijdschap, verwondering, dankbaar-heid en liefde voor een nieuw begin te laten klinken.

Het ei speelt in deze periode op ver-schillende manieren een rol. Eieren staan symbool voor het leven. Er bestaat zelfs een wereldei genaamd Omorfos. In vele culturen en religies neemt het ei een bijzondere plaats in. Het ei is de zichtbare manifestatie van het leven in de toekomst. Alles wat je wil worden in je leven is in het klein aanwezig. Het verstoppen en laten zoeken van eieren is eeuwenoud. Het is van oorsprong een magische hande-ling om de levenskracht van de lente op te wekken. De jaarlijkse eieren zoektocht op pasen hangt mogelijk samen met dit oude gebruik. Het zoeken naar paaseieren is een oud natuurgebruik, om al zoekende overal het nieuwe leven te ontdekken, zoals vroege voorjaar-bloeiers.

Vanaf de prehistorie is het ei het symbool van levenskracht, oneindig-heid en oorsprong. Heel wat boeren lieten hun vee bij het verlaten van de winterstalling over eieren lopen om de vruchtbaarheid van de dieren te bevorderen.

Het kleuren en versieren van eieren is eveneens een magische handeling. Het was in heidense culturen zelden uitslu-itend decoratief bedoeld. Men geloofde dat door een voorwerp te versieren de kracht die er in zat geactiveerd werd. Men gaf elkaar ook eieren cadeau.

Herbergiers boden hun klanten met pasen hardgekookte eieren aan. Ook nu nog wisselen in heel veel landen jonge geliefden op Pasen eieren uit. Het geven van eieren had in het ver-leden ook financiële gronden.

In de viering van de paaswake die aan paaszondag voorafgaat zijn de oersym-bolen van leven, water, licht en vuur verweven. Vooral het licht staat daarbij centraal. Pasen is immers het feest van de nieuwe zon. Wanneer in de lente de eerste zondag na volle maan is aangebroken, wordt paaszondag gevierd. Hierdoor heeft ons paasfeest nooit een vaste datum. In de paaswake wordt in de rooms-katholieke kerken de paaskaars ontstoken.

Dit is het symbool van het licht van Christus dat alle duisternis overwint. Het is ook de gewoonte om in de paaswake het doopwater te wijden en vaak wordt er tijdens deze viering een kind gedoopt. Water is hier het sym-bool van groeikracht. Met pasen zie we aan alle kanten hoe natuur en kerkeli-jke tradities met elkaar zijn verweven.

Paasgebruiken

In de middeleeuwen was het ei een berekeningseenheid voor het betalen van pacht en accijnzen aan de landei-genaar. Die schulden moesten rond pasen afgelost worden.

Over de paashaas is veel te vertel-len. De haas is het symbool van vruchtbaarheidsgodin Ostara. Het is een vruchtbaar en ook waakzaam dier, dat erg licht en met de ogen open slaapt. Hierdoor heeft het veel contact met de uitstraling van de maan. Dit is een van de redenen waarom in veel verhalen de maan en de haas een rol spelen. Dat een haas de eieren legt en verstopt werd voor het eerst vermeld in 1682. Het lijkt wellicht vreemd een paashaas met een mand vol eieren. In het leven van een haas heeft deze namelijk niets met eieren van doen. Als je echter bedenkt dat een haas het symbool van vruchtbaarheid is, is het verband al gemakkelijker te zien. De eieren maken een haas, paashaas. Hij verstopt de eieren in de tuinen van de kinderen. Deze mogen ze zoeken en ze daarna al of niet beschilderen met kleuren.

Het ei: de harde buitenkant, de schaal met daar binnenin de kiem, deze levenskracht is onzichtbaar maar kan te zijner tijd wel de buitenkant door-boren. Het leven (de kiem) overwint daarmee de dood(schaal). Zo legt de paashaas dit beeld in de tuinen van de kinderen.

Een beeld dat de geest (wat staat voor de kiem van leven) de materie kan doordringen en overwinnen. En in het verlengde daarvan ook het beeld dat het geestelijke wezen van het kind zelf dat nog verborgen in hem leeft eens zal doorbreken of openbreken en naar buiten komen. Dat is de diepere betekenis waarom de eieren voor het kind (nog) verstopt zijn. Een kind voelt dat, zonder het zich daarvan bewust te zijn. Daarom is het ook zo verwon-derd en blij als de eieren door hemzelf gevonden worden.

De tuin waar de eieren in worden ver-stop staat voor de plek die het in zich draagt iets te laten groeien. Zo kan het beeld van het ei, van het nieuwe leven, van de eigen goddelijke vonk in het kind groeien. Maar hij moet de eieren zelf gaan zoeken, dat spreekt voor zichzelf. Dit is een individueel proces. Als het kind de eieren heeft gevonden en verzameld mag hij ze kleur geven. Dus zelf bepalen hoe hij zijn geestel-ijke kern in de wereld naar buiten zal dragen.

Er was eens een weduwe die een tweeling had, het waren twee prachtige dochters, Rozewit en Rozerood. Roze-rood was een heel levendig meisje. Ze hield er dan ook veel van om de hele dag in de velden te lopen. Rozewit was liever thuis om haar moeder te helpen in het huishouden. Ondanks dat ze zo verschillend waren hielden ze heel veel van elkaar. Ze waren allebei dol op dieren en alle dieren wisten dat, daarom deden deze dieren de meisjes nooit kwaad.

Op een winteravond vertelde hun moeder hun een verhaaltje. Onder-tussen streelde Rozewit haar kleine lammetje en Rozerood had een duif op haar vinger. Plotseling werd er op de deur geklopt, Rozewit deed open en zag tot haar grote schrik een grote bruine beer. De meisjes waren heel erg geschrokken van de grote beer maar hun moeder liet de beer binnen en keek of er nog wat te eten voor de grote beer was.

De grote beer bleef de hele nacht in het huis en stond ‘s ochtends heel vroeg weer op om weg te gaan. De meisjes waren hierover toch wel heel verdrietig, en waren dolblij toen de grote beer diezelfde avond opnieuw langskwam. Vanaf dit moment kwam de grote beer iedere avond bij de meisjes langs. Toen de winter was afgelopen zei de grote beer met een bedroefde stem dat hij weg moest gaan om zijn schatten te gaan bewaken.

Rozewit en Rozerood De gemene aardmannetjes wilden ze namelijk gaan stelen. De meisjes waren zeer bedroefd over het vertrek van hun grote vriend. Hun moeder stu-urde ze daarom het bos in om wat met de andere dieren te gaan spelen. Ze waren nog maar een klein stukje aan het lopen toen ze in de verte een puntje van een must op en neer zagen gaan. Toen ze dichterbij waren ge-komen zagen ze dat het de must van een klein nijdig mannetje was. Hij zat vast met zijn lang baard in de gleuf van een boomstam. De twee probeerden van alles om het aardmannetje te bev-rijden maar niets hielp.

“Er zit maar één ding op”, zei Ro-zerood, haalde een klein schaartje uit haar zak, en knipte behendig het puntje van de baard af. Nou zou je toch denken dat het aardmannetje blij zou zijn dat hij los was. Maar in plaats van blij was het aardmannetje woedend op de meisjes. Boos liep hij weg maar vergat nog net niet een zak met goud te laten liggen.

Een paar dagen later gingen de meisjes vissen bij de rivier. Toen ze daar kwa-men waren ze niet de enige. Het aard-mannetje was er ook en zat weer in de problemen! Een vis probeerde hem het water in te sleuren. “HELP!” riep het aardmannetje.

Rozerood hiep het mannetje wederom door zijn baard een stukje verder af te knippen. Voor de tweede keer was het aardmannetje ontzettend boos op de twee meisjes. De meisjes zagen dat hij onder een steen vandaan een zak met parels pakte en die meenam.

Een week later gingen de meisjes voor hun moeder boodschappen doen. Op de heen weg zagen ze een zwarte ad-elaar cirkels vliegen boven hun prooi. Toen hij op eens naar benden dook hoorde de meisjes een verschrikte kreet. De meisjes holden zo snel ze konden naar de plek waar de adelaar heen was gedoken. De adelaar had het aardman-netje als prooi uitgekozen. De adelaar had het aardmannetje bij zijn baard vastgepakt. Rozerood haalde snel haar schaartje uit haar zak en knipte voor de derde keer het puntje van zijn baard af. Het aardmannetje stikte bijna van woede en pakte zijn zak met edelstenen en liep boos weg.

Op de terugweg gingen ze langs dezelfde weg als die ze op de heenweg hadden gekozen. Opeens kwamen ze het aardmannetje tegen en zagen ze hem uit de zak prachtige edelstenen halen om ze te bewonderen. Plotseling draaide het aardmannetje zich om en zag hij de meisjes. “Jullie hebben mijn baard al kortgeknipt en nu gaan jullie ook al mijn schatten afpakken! Ik zal jullie wel eens even een lesje leren!” zei het aardmannetje kwaad.

Opeens verscheen de grote beer Het aardmannetje schrok zo dat hij zijn edelstenen op de grond liet vallen en er snel vandoor ging. De meisjes keken het aardmannetje na tot deze helemaal verdwenen was en draaiden zich toen om naar de grote beer. Ze wilden de grote beer heel graag bedanken voor zijn hulp maar waar de beer eerst had gestaan stond nu een goed geklede prins. Hij keek glimlachend naar de meisjes. De prins vertelde dat het aardmannetje hem in een beer had veranderd zodat het aardmannetje zijn schatten kon stelen. De prins kon alleen weer een prins worden als het aard-mannetje zijn schatten terug gaf aan de prins.

De godin Brigit, Brigid, Brigida, Brigantia, Brighde, Brid of Bride, is de van oorsprong Keltische/ Ierse godin. Bride is waarschi-jnlijk niet geheel toevallig het Engelse woord voor bruid. Zij vormde met haar twee zus-sen een godinnentrias of -drie-eenheid. Brigida is de godin van geneeskunde, vruchtbaarheid, poezie, onderwijs en ambacht, zoals de smeedkunst.

In de verering van Brigida ti-jdens Imbolc worden de drie drie oer-vrouwelijke aspecten maagd, moeder en wijze vrouw vereerd. Hiermee staat zij voor alle vrouwen en is afspiegeling van het vrouw-zijn: geneesk-racht, vruchtbaarheid en wijs-heid. Vermoed wordt dat zij een oorspronkelijke moedergodin was voor alle Keltische volkeren. De romein Julius Caesar heeft bij uitzondering Brigida geli-jkgesteld aan de romeinse godin Minerva.

Haar naam komt ook terug bij het Christendom als Sint-Brigida of Sint-Brigitta, waarvan het feest op 1 of 2 febrauari wordt gevi-erd, afhankelijk van het land of de streek.

‘Brigida met haar witte staf slaat op de aarde om het zaad wakker te maken’. Gekleed in een groene mantel als metafoor voor het ontluikende groen in de natuur. De eeuwige vlam op haar hoofd rijkt tot de hemel. Als symbool voor energie en inspiratie. Ter ere van haar is een zuiveringsfeest dat wordt gevi-erd omdat het licht terugkeert en de aarde na de winter weer vruchtbaar wordt. Het vuil van de duistere tijd wordt nu met vers water weggewassen en met berkentakken weggeveegd. Je zou ook zelf lekker een rein-igingsritueel kunnen houden in de sauna bijvoorbeeld maar natuurijk ook in bad of onder de douche.

Er waren tijden toen de mens nog verbonden was met de natu-ur, waarin godinnen werden ve-reerd. Een godin is een vrouwe-lijke godheid. Godinnen komen voor in de meeste politheïstische religies en in vele culturen, soms alleenstaand, maar vaak

ook met mannelijke en soms hermafrodiete wezens of goden. Godinnen houden vaak verband met scheppingsmyten, omdat het vrouwelijke principe van de natuur geassocieerd wordt met geboorte van de mens. Elk volk had zijn eigen godin-nen. Over de hele wereld zijn er afbeeldingen en beeldjes van

Godinnen van de Lage Landengodinnen uit die periode gev-onden en er zijn mythen over godinnen bewaard gebleven. In onze patriarchale maatschap-pij wordt de nadruk gelegd op mannelijke kwaliteiten en is er een mannelijke god. Om onze godinnen (weer) te leren ken-nen zal in iedere “Aan de slag” een godin die vereert is geweest door onze voorouders worden beschreven, passend bij de zon-newende van dat moment.

Brigida

OstaraOp 20 maart 2012, vroeg in de ochtend, zal de lente-equinox plaatsvinden. Op deze datum wordt ook wel het feest van Ostara gevierd. Het is een lente-feest. Op deze dag zijn dag en nacht even lang. De zon komt precies op in het oosten. Met dit feest sluiten we het donkere deel van het jaar af en verwelkomen het lichte deel van het jaar.

Vanaf nu worden de dagen langer, en met name dat wordt gevierd.

Ostara is de van oorsprong Ger-maanse godin van het voorjaar en de herrijzende natuur, godin van het oosten en de dageraad.Andere namen zijn Ostar, Eostar, Eastre of Eostre. Het Ostarfeest (paasfeest) wordf in het voorjaar gevierd, en was oorspronkelijk de viering van de dag en nach-tevening van de lente. Zowel het Engels als het Duitse woord voor pasen, respectievelijk Eastern en Ostern stammen af van haar naam.

Er zijn vele dingen die nog bij het paasfeest horen die van oorsprong haar attributen zijn. Ook het woord Oosten is aan haar naam ontleent of eraan verwant. De bekende nog over-gebleven symbolen van Ostara zijn onder andere de haas en het ei. Deze staan symbool voor de vruchtbaarheid.

RituelenVoor het maken van een altaartje voor Ostara kun je gebruimmak-en van takken van de hazelaar om het te versieren. Wanneer je voorwerpen uit de natuur haalt behandel de natuur met respect. Neem niet meer dan je nodig hebt en vraag eerst toestemming aan de natuur. Bedank haar door er iets voor terug te geven bi-jvoorbeeld door het strooien van kruiden, het achterlaten van fruit of door water of wijn over de aarde te schenken.

Ga in de week van de lentezon-newende naar een bos en zoek een plek waar je voor een tijdje in stilte kunt zitten. Open je oren om de verhalen te horen van Moeder Natuur.

Is er een boom die je aandacht vraagt? Kijk eens op internet wat de symbolische betekenis is van deze boom.

Een afbeelding van van Ostara zou je ook kunnen plaatsen op of bij het altaar.

Voor het element vuur gebruik je een goudkleurige kaars. Dit symboliseert het (terugkerende) zonlicht.

Voor het element aarde zou je narcissen of krokussen kunnen neerzetten.

Vang voor het element water dauwdruppels op of gebruik een schaaltje bronwater.

Voor het element lucht kun je appel- of jasmijnwierook branden.

Gebruik voor het ritueel van zaaien en laten ontkiemen za-den, of bijvoorbeeld pompoen-pitten of zonnebloempitten, en gezonde, vruchtbare aarde om de zaden in te planten.

Tref de volgende voorbereidin-gen: reinig de ruimte door deze tegen de klok in met een borstel of bezem te reinigen.

Visualiseer je bij het ritueel je dromen, wensen, ideeën, ook die uit je herinnering. Laat ze uit hun winterslaap ontwaken. Soms is er slechts een vonk nodig om ze in daden om te zet-ten. Spreek je dromen en plan-nen hardop uit.

Plaats dan je zaden welke sym-bool staan voor jou dromen, plannen en ideeën in het potje met aarde.

Altaar voor Ostara

Zaaien

Steek vervolgens een witte kaars aan. Het vuur wat staat voor vi-taliteit, inspiratie en daadkracht om je plannen te realiseren.

Verzorg het potje met de zaadjes goed. Wanneer het rond mei is kun je de plantjes buiten gaan planten. Na dit ritueel zou je pannenkoeken kunnen gaan bakken en opeten.

Zoals vermeldt is Imbolc ver-bonden met zuivering en reinig-ing.

Het kan je inspireren om op te gaan ruimen, een grote schoon-maak te houden, gezonder te gaan leven of een vastenkuur te houden.

Enkele voorbeelden:

• Je zou in huis veel kaarsen kunnen aansteken, dit om het licht te verwelkomen.

• Maak een gedicht of een tekst over wat je de volgende cyclus wilt zaaien.

• Maak vrolijke muziek om de zon te verwelkomen.

• Vertel het sprookje Rozewit en Rozenrood.

Tijdens Imbolc

Vanuit oude traditie bestaat het gebruik met Ostara om een ei rood te schilderen en daarop een wens aan te brengen om aan iemand te schenken.

De symboliek van het rode ei is dat het de vurige levens ener-gie in zich draagt van de steeds warmer wordende zon.

Door een rood ei aan een di-erbare te geven, wens je deze persoon vitaliteit en een ener-gieke mooie lente en zomer toe en dat al zijn dromen mogen uit komen.

Wens eieren schilderen

Rituelen

Natuurlijke kleurstoffenWanneer je natuurlijke kleurst-offen wilt gebruiken, kun je de volgende stoffen gebruiken.

Voor het aanmaken van de kleur blauw: het blad van de rode kool.

Voor bruin: de bruine schil van uien, rode druivensap of koffie-bonen.

Voor geel: kerrie, komijn, sinaas-appel- of citroenschillen.

Voor groen: spinazie, wortel-groen of groene appelschillen.

Voor oranje: de gele schil van ui.

Voor paars: bietjes of rode wijn.

Voor rood: de schil van rode ui of bevroren frambozen.

Voor roze: lindebloesem.

Eieren staan voor Ostara/ pasen, bladgroenten staan voor de lente, pijnboompit-ten staan voor de zaden die je gaat zaaien en waar je goed voor gaat zorgen om later als rijpe vruchten te oogsten.

Om de kleuren beter te laten pakken, kook je steeds een paar eetlepels azijn mee. Voeg voor de diverse kleuren bijvoorbeeld natuurlijke ingrediënten toe en beschilder de eieren met deze natuurlijke kleurstoffen.

Ingrediënten

Voor een ritueel heb je nodig:

Plakjes bladerdeeg4 eieren200 gram verse (room)kaas100 gram feta verbrokkeldpeperzout4 el pijnboompitten1 handvol bladspinazieolijfolie

BereidingVet een bakvorm in of bekleed deze met bakpapier. Verwarm de oven voor op 210º C.

Bekleed de vorm met het deeg en prik in met een vork. Klop de eieren door de kaas, voeg de feta toe, breng op smaak en giet het mengsel in de vorm.

Verdeel de pijnboompitten en spinazie erover en besprenkel met olijfolie. Bak de quiche 10 minuten in de oven.

Verlaag de temperatuur naar 180º C en bak in nog eens 20 tot 30 minuten goudbruin.

201229-01

Start Puretieneryoga docenteno-pleiding - locatie Rotterdam

12-02Start Purekinderyoga docenteno-pleiding - locatie Rotterdam

26-02Terugkomdag docentenopleidingen Purekinderyoga en Puretieneryoga

18-03Start Purezwangerschapsyoga do-centenopleiding - locatie Rotterdam

01-04Workshop ‘In de ban van het hart’

24-06Workshop ‘in de ban van taal en rekenen’

30-09Start Purekinderyoga docenteno-pleiding - locatie Rotterdam

7-10Workshop ‘kinderen met bijzondere aandacht’

27-10Start Purekinderyoga docenteno-pleiding - locatie Breda

ReceptenAgendaQuiche Ostara

Het krachtdier bij deze maan is de kraanvogel.

De kraanvogel leert je geduldig te zijn. De kraanvogel kan uren achtereen in het water turen tot het tijd is om toe te slaan.De kraanvogel belichaamt behalve geduld ook het vermogen zich er-gens aandachtig op te richten n zich ongestoord te concentreren. Ook leert kraanvogel ons het verleden los te laten en de immer veranderende toekomst in de armen te sluiten.

Yoga Asana’s voor jezelf en voor kinderen

UitgangshoudingGa staan met je voeten op heup-breedte.

Uitvoering oefening Breng je gewicht over op je rechter-been.

Breng je linkerknie omhoog. Strek je armen uit als de vleugels van een kraanvogel, zodanig dat ze ongeveer in een hoek van 45º ten opzichte van de vloer staan.

KraanvogelFebruari

Concentreer je op een vast punt. Wees geduldig als een kraanvogel.

Adem door in de houding, zo lang mogelijk en dat het prettig voelt. Kom rustig terug in uitgangspositie.

Doe vervolgens de oefening ook voor het andere been.

Voor elk van de komende maanden is een yoga asana uitgewerkt die goed bij de periode past. Deze kun je in de aangegeven maand dagelijks beoefenen.

UitgangshoudingIn hurkzit, je knieën wijzen naar buiten. Je balanceert opje tenen.

Uitvoering oefeningBreng je armen achter je rug en vouw je vingers in elkaar, met je handpalmen omhoog.

Breng je schouderbladen naar elkaar toe en strek je armen achter je rug watomhoog, als vleugels van een uil. Draai uitademend je hoofd naar rechts en kijk zover mogelijk over je rechter-schouder.

Adem door in de houding. Kom ina-demend terug en draai je hoofd naar links.

Adem door en kom inademend met je hoofd terug naar voren.

Met kinderen kan je in deze oefen-ing ook het geluid van een uil maken: OE....OE-OE-OE.

WerkingOpenen van het borstgebied. Gunstige uitwerking op de schouders en de wervelkolom.Oefenen in evenwicht.

De Uil

Doe tijdens je dagelijkse yogabeoefen-ing gedurende de komende maand in ieder geval de asana ‘de Uil’.

De uil hoort bij deze periode. De uil geeft je ogen om te zien, oren om te luisteren en vleugels om te vliegen. De uil leert je de waarheid te onderschei-den, zowel in jezelf als in de mensen die je tegenkomt.

Maart

Doe tijdens je dagelijkse yogabeoefen-ing in ieder geval de Adelaar., het krachtdier voor deze periode. De ad-elaar staat voor staan wie je bent, voor onze weg naar volwassenheid en op je doel af gaan.

De adelaar leert ons wat objectiviteit en een heldere blik is.

April

Het dier leert je dat wijsheid ver-scholen kan liggen in de donkerste hoeken. De uil is een kinderyogaoefen-ing, in de yogatraditie is het geen bestaande oefening.

UitgangshoudingStaan met je voeten tegen elkaar. Bereid je voor op het balanceren, door je gedachten te vullen met de enorme kracht en sierlijkheid van een adelaar. Buig je knieën licht.

Uitvoering oefeningBreng je gewicht naar je linkervoet, til je rechtervoet op en sla je rechterbeen over je linkerbeen.

Haak je rechtervoet achter het linker-onderbeen vlak onder de kuit, of ter hoogte van de enkel.

De adelaar

Kruis je rechterarm over de linker en laat de rechterarm in de holte van de linkerelleboog rusten, je handpalmen wijzen omhoog.

Buig je armen en leg je handpalmen tegen elkaar, houdt de vingers gestrekt. Richt je blik op op ooghoogte op je handen. Balanceer in deze houding op je linkerbeen. Adem door in de houd-ing.

Op een inademing breng je je armen omhoog. Op een uitademing breng je armen als de vleugels van een adelaar in een grote boog naar beneden.

Doe de oefening voor de andere zijde door je linkerbeen over je rechterbeen te slaan. Kruis je linkerarm over je rechterarm. Leg je handpalmen tegen elkaar en adem door.

Variatie Wanneer een kind moeilijk evenwicht kan bewaren kan de oefening ook als volgt worden uitgevoerd.

Laat je gewicht op beide voeten rusten en kruis je onderarmen (polsen) voor de borst, je handpalmen wijzen naar je lichaam.

Haak je duimen in elkaar en spreid je vingers als de veren van een zwevende adelaar.

Adem door in de houding.

WerkingDeze uitdagende evenwichtsoefening maakt je benen sterk en soepel. Het bevordert een evenwichtige on-twikkeling van de spieren van de romp, buik en rug.

De oefening zorgt voor het strekken van de wervelkolom, en verstevigt de spieren van de armen en de schouders.

Een zuivere groet

Disclaimer© 2010 Pureyoga/ Rineke Vierhoven, Pepijn van Sandijk - Rotterdam

Met bijzondere dank aan Lia Willemsen voor het maken en beschikbaar stellen van de foto’s.

De aanwijzingen en oefeningen in dit magazine zijn veilig mits de instructies zorgvuldig worden opgevolgd. De auteur en Pureyoga stellen zich niet verantwoordelijk voor directe of indirecte schade als gevolg van het toepassen van de inhoud van dit bulletin. Neem bij onduidelijkheden en vragen contact op met Rineke Vierhoven voor advies via: pureyoga@xs4all.nl. In geval van klachten en/ of twijfel consulteer vooraf je huisarts.

Kennis en ervaringen zijn er om te delen. Het staat je vrij om de inhoud van deze uitgave te gebruiken zoals je wilt, mits voorzien van de juiste bronvermelding: ‘Rineke Vierhoven, Aan de slag... met Pureyoga’.

Rineke is lid van de Vereniging Yogado-centen Nederland

pureyoga.nl | purekinderyoga.nl | puretieneryoga.nl | purezwangerschapsyoga.nl

lente 2012pureyoga