LUÍS PIMENTEL

Luís Benigno Vázquez Fernández

Biografía Germán Alonso Hortas

Médico.1881- 1937

Luís Vázquez Barreiro. Proxectista. (1846-1908)

e Consuelo Fernández

Díaz

María Teresa

María Mercedes ( 1902-1965). Tradutora do alemán na preguerra.

José (1900-1983)

Químico. Partido

Galeguista

Carlos. Médico e

político do PSOE na

preguerra.

Luís 1895-1958

Médico

1910

Liña do tempo18

dec

. 189

5.

Praz

a M

aior

1914

-192

2.

Santi

ago.

M

edici

na. 1922

-192

4.

Mad

rid.

Dout

oram

ento

1924

. Vol

ve a

Lu

go. M

édico

e

poet

a.

1930

. Cas

a co

n Pi

lar C

ayón

19

50. T

risco

s

13. f

eb. 1

958.

M

orre

.

Casa natal de Pimentel

Monumento a Pimentel

Círculo das Artes

Antigo Hospital Municipal

Hotel Méndez Núñez

Tertulia no Méndez Núñez

Café Méndez Núñez

Neve en Lugo

Praza do Campo

Paseo da muralla

Praza Maior

As campás da catedral

Biblioteca do Círculo

Poesía de Preguerra

Publica por primeira vez en

1924 en Ronsel

Publica nas revistas artísticas da época; Ronsel, Vanguardia gallega, Nós, Resol,

Galiza, Descobrimento…

Publica en galego e castelán

Poesía de Posguerra

Nos anos de silencio e represión para a nosa literatura colabora con

revistas españolas (Garcilaso, Espadaña e

Mundo clásico…)

1950. Publica Triscos

Cando Galiza inicia unha tímida recuperación

cultural, colabora nas novas revistas que se crean (Aturuxo, Alba, Xistral, Mensajes de

poesía…)

Despois continúa escribindo e vai publicando na prensa. Algunha queda inédita ata moito tempo despois (a

serie “Cunetas”, por exemplo)

Triscos. Pontevedra. Col. Benito Soto.1950• Conxunto de oito poemas, escritos en galego, cunha

introdución de Ánxel Fole (“No fondo do espello”) e ilustración de Rafael Alonso.

Sombra do aire na herba. Vigo.Ed. Galaxia. 1959• Escolma, póstuma, de textos en galego (42 poemas) de

Celestino Fernández de la Vega. Recolle Triscos, poemas inéditos, outros aparecidos xa en prensa en castelán e algúns do proxecto fallido de Barco sin luces.

Barco sin luces. Lugo. Ed. Celta. 1960• Obra póstuma en castelán (33 poemas) cun prólogo e

presentación de de Dámaso Alonso. A obra divídese en tres partes: “Diario dun médico de guardia” (sete poemas), “Oraciones” (seis), “Interior” (vinte poemas ). A obra foi preparada por Ánxel Johan.

Poesía

Liñas básicas definidas dende época temperá

Influxos vangardistas

Poesía allea ás modas

Poesía intimista, pero sensible ante a dor humana e a inxustiza social

Expresión aparentemente

simples e depurada

Reflexión angustiada

sobre a vida

Influencias simbolistas

Verso libre. Ausencia

rima

LIÑAS TEMÁTICASA obra de Pimentel aborda con fondura unha serie de temas recorrentes de raíz fundamentalmente intimista moi relacionados coa realidade exterior que o rodea.

Estampas da vida diaria. LugoINVERNO NA MIÑA VILA

Fino ceo de telarañacinza de pérola.

Un galo canta,flama sobre a neve.As murallas durmen,redondas e brandas.Roto o resorte do pobo,as voces caen en cabezalesde nardos.Horas sin ferro.Reló de fariña: neve.

PASEODe sutaque sorprendín á mañáentrando na vila,cantando da mao da fina chuvia.Cos pés espidos e molladosviña dos camiños verdes, profundos.Dedos de vento transparentes, valeirosen bruñidas bandexas.Skerzo da zoca na acera.Leda canción.E debaixo do mantel de liño frescoa muller do obreiro leva as doce campanadas. (…)

“Nouturno “(Praza do Campo)

Tebras ao axexo.Pola rúa sobenas casas en muletas.Navallas de lúana acera.Unha soa ventá,marela de insomnio.Duro de lúa o seixodesexa e agarda o crimePérdese a auga negra e moura a fonte¿Saíu daquí a noite?Dedo en altoo santo de pedra pide silencio

Reflexión poéticaA POESÍA É O GRAN MILAGRE DO MUNDOInsinareiche sin berros.O poeta é un mestre sin ira.Levareite ó meu reino,onde te agardaa bandeira da espranza.Non che amostraréi aquélatriste, abatida sobre o mastro,solitaria baixo unha chuvia cincenta.Estóu arrepentido de pensarque o máis brosmo e brután dos homesnon poida descalzarsepra entrar no noso reino. (Fragmento, ¡A poesía é o gran milagre do mundo!)

OS NENOSEscondido o seu terrorantre os plegues do mantodas nais,asusta sentir o seu corazón velozdentro dun peito tan mísero.¿Cómo se sostén ou defendetanta fraxilidade?(¡Unha folla no vento!)(…)¡Oh, as navallas sempre abertaspra ferilos,dentro do terror dos seus sonos!E nos escuros currunchosas súas silenciosas bágoas.

A dor e o sufrimento

CUNETAS¡Outra vez, outra vez o terror!Un día e outro día,Sen campás, sen protesta.Galicia ametrallada nas cunetasdos seus camiños.(…)¿Ata cando durará este gran enterro?-Non chores que poden escoitarte.(…)Todas as portas están pechadas.Con ninguén podes trocar teu sorriso.Ti sabes que todos os díashai un home morto na cunetaque ninguén coñece aíndaUnha muller sobre o cadáver do seu homechora.Chove.

O medo