1

Szanowni Państwo!

Tradycją stało się oddanie do rąk Państwa kolejnego numeru biuletynu informacyjnego Międzynarodowej Sieci Kancelarii Prawniczych IURIS LINK. W związku z pierwszą rocznicą członkostwa Polski we Wspólnocie oraz toczącą się obecnie dyskusją nad konstytucją europejską kontynuujemy tematykę dotyczącą europejskiego prawa gospodarczego. Wskazują na to zamieszczone artykuły o Europejskim Zgrupowaniu Interesów Gospodarczych oraz delegowaniu pracowników w ramach swobody świadczenia usług. Mamy nadzieję, iż publikując artykuły na temat spammingu, sądów polubownych czy zabezpieczenia umów w obrocie gospodarczym wyjdziemy naprzeciw potrzebom współczesnego, polskiego przedsiębiorcy, który działając w obecnej rzeczywistości musi posiadać rzetelną i wyczerpującą informację o możliwości przeciwdziałania niechcianej informacji oraz o nowych formach rozwiązywania konfliktów z innymi podmiotami gospodarczymi.

Rocznica wstąpienia do Unii zmusza do refleksji. Co się zmieniło, co pozostało bez zmian? Czy nasz akcesja przynosi Polsce korzyści? Jak w nowej rzeczywistości odnaleźli się polscy przedsiębiorcy? Na to i na szereg innych pytań stawianych dzisiaj będziemy szukać odpowiedzi wspólnie z naszymi Czytelnikami.

Mamy nadzieję, iż nieco odmieniona i poszerzona o indywidualną charakterystykę prezentacja kancelarii będących Członkami Sieci IURIS LINK oraz prezentacja Członków Sieci PRAGMA znajdą Państwa uznanie. Naszym celem jest, aby poznali Państwo zrzeszonych w naszej Sieci prawników nie tylko jako wybitnych specjalistów, ale również sympatycznych i interesujących ludzi z ciekawymi zainteresowaniami.

Obserwując przemiany polityczne i gospodarcze, jakie zachodzą w następstwie pomarańczowej rewolucji na Ukrainie, chcielibyśmy zwrócić uwagę polskich przedsiębiorców na możliwości rozszerzenia dotychczasowej działalności na tereny naszych wschodnich sąsiadów. Dlatego już teraz sygnalizujemy, iż zamierzamy zorganizować konferencję dla biznesmenów, w całości poświęconą wyżej wspomnianej tematyce.

Na zakończenie chcielibyśmy gorąco polecić odwiedzenie naszej strony internetowej www.iurislink.pl, na której można znaleźć pełną prezentację wszystkich Członków Międzynarodowej Sieci Kancelarii Prawniczych IURIS LINK, najświeższe informacje o naszych planach oraz elektroniczną wersję biuletynów informacyjnych.

Z poważaniem, Jarosław Szczepaniak

2

Spis treściAKTUALNOŚCI

Co nowego w polskim prawie str. 3Przegląd orzeczeń sądów str. 4

PRAKTYCZNE INFORMACJE DLA PROWADZĄCYCH FIRMY

Agnieszka KilianSpamming str. 5

Jordi Ruiz de VillaJak rozwiązać konflikt z franczyzobiorcami str. 8

Wojciech CelichowskiSąd polubowny – szansa na rozpoznawanie sporów pomiędzy przedsiębiorcami str. 10

Elżbieta NowakSądy krajowe jako naturalne forum dla prawa wspólnotowego str. 12

Maciej CelichowskiZanim ucieszysz się spadkiem str. 14

Anna Maria RosiakEuropejskie Zgrupowanie Interesów Gospodarczych str. 15

Bartosz ŁućOdpowiedzialność cywilna w spółkach kapitałowych str. 18

Anna KozłowskaDelegowanie pracowników w ramach swobody świadczenia usług str. 20

Zygmunt Wieszczek, Anna SzczepaniakSposoby zabezpieczania umów w obrocie gospodarczym str. 23

PREZENTACJA CZŁONKÓW MIĘDZYNARODOWEJ SIECI KANCELARII PRAWNICZYCH IURIS LINK

Prezentacja poszczególnych kancelarii str. 25 PREZENTACJA WSPÓŁPRACUJĄCYCH Z NAMI KANCELARII Z SIECI PRAGMA str. 35

3

PROCEDURA CYWILNA◗◗ 5.02.2005 roku weszła w życie ustawa z 2.07.2004 o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw, w zasadniczy sposób odmieniająca dotychczasową systematykę KPC po-przez wyodrębnienie osobno nowej części drugiej – Postępowanie zabezpieczające i części trzeciej – Po-stępowanie egzekucyjne oraz wprowadzenie zmian w zakresie właściwości sądów rejonowych i okręgo-wych oraz przymusu adwokacko-radcowskiego.

◗◗ Właściwość rzeczowa sądów okręgowych ma obecnie miejsce, gdy wartość przedmiotu sporu wy-nosi co najmniej 75.000zł., za wyjątkiem spraw gospo-darczych, gdzie ma ona wynosić 100.000 zł. Zmiana dotyczy również postępowania uproszczonego, w któ-rym górna granica wartości przedmiotu sporu została przesunięta na 10.000 zł.

◗◗ Przymus adwokacko-radcowski został na mocy nowego art. 87 �rozciągnięty na wszystkie czynności podejmowane w postępowaniu przed Sądem Najwy-ższym, włącznie z tymi, których dokonanie ma miejsce przed sądem niższej instancji.

◗◗ Postępowanie zabezpieczające. Cztery podsta-wy zabezpieczające ograniczono do dwóch – upra- wdopodobnienia roszczenia oraz interesu prawne-go w zabezpieczeniu roszczenia przy jednoczesnym poszerzeniu listy sposobów zabezpieczenia roszczeń pieniężnych o nowe formy takie jak np.: ustano-wienie zakazu zbywania spółdzielczego własnościo-wego prawa do lokalu oraz ustanowienia zarządu przymusowego nad należącym do zobowiązanego przedsiębiorstwem, gospodarstwem rolnym albo zakładem lub jego częścią.

◗◗ Postępowanie egzekucyjne. Stosunkowo zna-czące zmiany dotyczą podstaw egzekucji i sposobów jej wszczęcia oraz środków zaskarżenia i sposobów egzekucji takich jak np. egzekucja przez zarząd przy-musowy.

PRAWO HANDLOWE◗◗ Wydana 4.03 2005 roku, a obowiązująca od 19.05.2005 ustawa o europejskim zgromadzeniu inte- resów gospodarczych i spółce europejskiej stanowi rozwinięcie europejskich rozwiązań w zakresie prawa handlowego.

◗◗ Spółka europejska jest interesującym rozwiąza-niem, gdyż upraszcza dotychczasowy mechanizm dzia-łania przedsiębiorców poza granicami kraju. Umoż-liwia prowadzenie jednolitego systemu zarządzania i księgowości, zwalnia z obowiązku rejestracji w kole-jnych krajach UE, w których zaczyna działać firma oraz wprowadza możliwość bilansowania zysków i strat w krajach Unii przyczyniając się tym samym do obni-żenia podatków. Ta forma działalności jest możliwa dla przedsiębiorstw posiadających kapitał w wysokości co najmniej 120.000 euro oraz działających w co najmniej dwóch krajach UE.

PRAWO GOSPODARCZE◗◗ Sejm zatwierdził poprawki Senatu odnośnie usta-wy z 4 kwietnia 2005 roku o Krajowym Funduszu Kapitałowym. Przedsiębiorcy mają powód do radości, gdyż dzięki temu coraz bliższy jest moment utworze-nia podmiotu, którego zasadniczym zadaniem będzie wspieranie funduszy kapitałowych, inwestujących w przedsiębiorców mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności w przedsię-biorców innowacyjnych lub prowadzących działalność badawczo-rozwojową.

PRAWO PRACY◗◗ Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy, które zaczyna obowiązywać od 30.04.2005 roku wprowadza nowy podmiot - Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

ZMIA

NY W

POL

SKIM

PRA

WIE

A K T U A L N O Ś C I

AKTU

ALNO

ŚCI

Co nowego w polskim prawie

4

◗◗ Pracodawca powinien wypłacać odszkodowanie przysługujące pracownikowi za powstrzymywa-nie się od pracy konkurencyjnej sukcesywnie w miarę wykonywania tego obowiązku, a nie z góry za cały przewidziany umową okres.

Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2005 roku, II PK 186/04

◗◗ Uprawomocnienie się postanowienia sądu oddala-jącego skargę na czynności komornika nie prowadzi do wyłączenia możliwości dochodzenia w odrębnym procesie odszkodowania od Skarbu Państwa.

Wyrok SN z dnia 20 stycznia 2005 roku, III CK 169/04

◗◗ Pracownik nawet w trakcie przebywania na urlopie może dopuścić się ciężkiego naruszenia podstawo-wych obowiązków pracowniczych, które uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.

Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2004 roku, II PK 109/04

◗◗ Uchwalenia statutu spółdzielni dokonują jej zało-życiele (art.6 § 1 prawa spółdzielczego – ustawa z 16 września 1982 roku ) natomiast późniejsze modyfikacje postanowień statutu, dokonywane przez uprawniony organ spółdzielni , są zmia-ną statutu (art. 12 a § 1-3, art. 38 § 1 pkt. 10 Pr. Spółdz.) bez względu na skalę i zakres dokonywa-nych modyfikacji.

Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2004 roku, V CK 318/04

◗◗ Rzecznik patentowy może być pełnomocnikiem w postępowaniu sądowym, którego przedmiotem jest roszczenie wynikające ze zwalczania nieuczci-wej konkurencji w zakresie przedmiotów, o któ-rych mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001r. o rzecznikach patentowych.

Wyrok SN z dnia 16 listopada 2004 roku, III CK 580/03

◗◗ Uchwały podjęte przez zgromadzenie wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością po upły-wie terminu oznaczonego przez sąd w postępo-waniu wydanym na podstawie art. 237 § 1 k.s.h. są nieważne.

Wyrok SN z dnia 27 października 2004 roku, IV CK 116/04

◗◗ Postanowienie regulaminu rachunków bankowych, stwierdzające, że umowa rachunku bankowego zo-stanie zawarta po pozytywnym rozpatrzeniu wnio-sku przez bank i podpisaniu umowy przez bank, pomimo, że została już podpisana przez obie strony i z jej treści wynika fakt jej zawarcia, stanowi nie-dozwoloną klauzulę umowną.

Wyrok SN z dnia 6 października 2004 roku, I CK 162/04

◗◗ Poręczyciel wekslowy może powoływać się na wypełnienie weksla niezgodnie z zawartym poro-zumieniem do czasu indosowania weksla przez remitenta.

Wyrok SN z dnia 17 września 2004 roku, V CK 562/03

◗◗ W postępowaniu egzekucyjnym przeciwko oso-bie zobowiązanej do świadczeń alimentacyjnych na podstawie tytułu egzekucyjnego ustalającego alimenty na rzecz osoby pobierającej świadczenia z funduszu alimentacyjnego komornik na wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych może wszcząć egzekucję z nieruchomości dłużnika alimentacy-jnego.

Uchwała SN z dnia 12 maja 2004 roku, III CZP 22/04

AKTUALNOŚCI

Przegląd orzeczeń Sądów

AKTU

ALNO

ŚCI

5

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

SpammingAgnieszka Kilian

Obecnie na gruncie prawa polskiego problem „spam-mingu” uregulowany jest przede wszystkim ustawą z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elek-troniczną (Dz.U. 02.144.1204), która stanowi transpo-zycje do porządku krajowego dyrektywy 2000/31/WE z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspek-tów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego na rynku we-wnętrznym (tzw. dyrektywa o handlu elektronicznym) (Dz. Urz. WE L 178 z 17.07.2000). Nadto odpowiednie regulacje zawiera również ustawa o zwalczaniu nie-uczciwej konkurencji (dalej:ZKNU), art. 16 ust. 5. Ponadto kwestie tę reguluje także przyjęta dyrektywa 2002/58 z dnia 12 lipca 2002 o przetwarzaniu danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączno-ści elektronicznej (Dz.Urz. WE L 201 z 31.07.2002), która nie została transponowana do polskiego porząd-ku prawnego, a stanowi doprecyzowanie wcześniej-szych regulacji zarówno wspomnianej już powyżej dyrektywy o handlu elektronicznym, jak i dyrektywy 1995/46 WE z dnia 15 grudnia 1997 r. o przetwarza-niu danych osobowych . Ustawa o świadczeniu usług droga elektroniczną (da-lej: ustawa) definiuje pojęcie informacji handlowej. Informacją handlową jest:• każda informacja przeznaczona do bezpośredniego

i pośredniego promowania towarów i usługlub• wizerunku przedsiębiorcy lub osoby wykonującej

zawód, której prawo do wykonywania zawodu jest uzależnione od spełnienia wymagań określonych w odrębnych ustawach.

Informacja handlowa jest zatem szeroko rozumiana, obejmuje bowiem zarówno marketing pośredni jak i bezpośredni. Wyłączeniu podlegają jedynie te infor-macje, które umożliwić mają porozumienie się z okre-ślona osobą (np. informacja kierowana do kierownika konkretnego działu handlowego) oraz informacje, jak dość niejasno ujął to ustawodawca, niesłużące osią-gnięciu efektu handlowego. Drugie wyłączenie należa-łoby uznać w zasadzie za zbiór pusty, gdyż trudno sobie wyobrazić informację o towarach i usługach, która nie ma służyć osiągnięciu celu handlowego. Ustawodaw-ca zdecydował się zatem na szersze zdefiniowanie informacji handlowej aniżeli uczynił to prawodawca europejski. Dyrektywa 2002/58 definiując pojęcie in-formacji (dyrektywa posługuje się określeniem komu-nikatu) ogranicza je w zasadzie jedynie do marketingu bezpośredniego (por. art. 13 Dyrektywy). Obecnie na gruncie prawa polskiego zakazane jest przesyłanie niezamówionej informacji handlowej, w szczególności za pomocą poczty elektronicznej. W myśl art. 10 ust. 3 ustawy działanie takie stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ZNKU. Przy czym wbrew powszechnym opiniom zakaz ten obejmuje nie tylko przysyłanie wielu niezamówionych informacji, lecz także pojedynczej wiadomości (ang. unsolicited communications). Jednakże niejednokrotnie nastręczać będzie proble-mów ustalenie, kiedy przesłanie informacji handlowej będzie mogło zostać uznane za bezprawne. Czy ochro-ną objęte są wyłącznie osoby fizyczne, czy również osoby prawne. I czy zawsze przesyłając informację

PRAKTYCZNE INFORMACJE DLA PROWADZĄCYCH FIRMY

W swej praktyce prawnik będzie coraz częściej konfrontowany z problemem niezamówionej informacji handlowej tzw. spamingu: w jakich sytuacjach przedsiębiorca może przesłać swoją informację handlową nie narażając się na odpowiedzialność, lecz także z drugiej strony, jakich roszczeń i w jaki sposób może dochodzi adresat takiej niezamówionej informacji handlowej. Problem ten jest o tyle aktualny, iż z jednej strony wraz z dynamicznym rozwojem rynku i konkurencji na nim przedsiębiorcy są w sposób naturalny zainteresowani wykorzystywaniem wszelkich dostępnych sposobów przesyłania reklamy i prezentowania swojej informacji handlowej. Z drugiej strony przesyłanie takiej infor-macji niejednokrotnie będzie stanowiło czyn niedozwolonej konkurencji, a nawet będzie mogło prowadzić do powstania szkody po stronie odbiorcy SPAM-u (np. w przypadku unieruchomienia skrzynki e-mailowej), a nawet naruszenia dóbr osobistych odbiorcy.

6

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

handlową nadawca narażać się będzie na ewentualną odpowiedzialność? W pierwszej kolejności należy podkreślić, iż prze-słanie informacji, by mogło zostać uznane za spam, musi nastąpić za pośrednictwem dostępnej ogólnie łączności elektronicznej. Przesyłanie więc jakich-kolwiek informacji w sieci powszechnie niedostępnej (Intranet) nie będzie objęte powyższym zakazem. Następnie istotne będzie to, czy odbiorca wyraził zgo-dę na otrzymanie informacji. Polski ustawodawca regu-lując kwestię zgody na otrzymywanie korespondencji zdecydował się na opcję „opt – in”, tzn., niezbędna jest uprzednia zgoda odbiorcy na otrzymywanie informa-cji, w przeciwieństwie np. do rozwiązań przyjętych w Stanach Zjednoczonych, gdzie panuje system „opt – out’. Tym niemniej polska ustawa reguluje kwestię wyrażenia zgody bardzo skąpo, stanowiąc jedynie, iż jeżeli została wyrażona zgodna (w szczególności po-przez udostępnienie adresu elektronicznego) na otrzy-manie informacji, to informację taką należy traktować jako zamówioną. Nie precyzuje natomiast, w jaki spo-sób zgoda powinna zostać wyrażona. Dyrektywa 2002/58 określa expressis verbis, iż zgoda winna zostać wyrażona w sposób wyraźny, świado-my i swobodny, włączając zaznaczenie okna wyboru podczas przeglądania witryny internetowej (pkt. 12 i 40 motywów). W taki sposób zgodny z zasadami wyrażonymi w prawie wspólnotowym należy zatem interpretować ustawę. Zgoda musi więc obejmować chęć otrzymywania informacji handlowej i nie może być wyrażona np. jedynie poprzez samo umieszczenie danych na serwerze w związku z założeniem konta e-mailowego. Tak samo nie można uznać za zgodę udostępnienia danych kontaktowych w konkursach, by następnie wykorzystać je do wysyłania reklamy. Następną kwestią jest pytanie czy, zakaz spammingu jest ograniczony tylko do odbiorców będących osoba-mi fizycznymi. Z brzmienia art. 13 2002/58 Dyrektywy możnaby taki wniosek wywieść. W tym kontekście należałoby zadać pytanie, czy ochroną przed spammi-ngiem objęte są także te osoby fizyczne, które prowa-dzą działalność gospodarczą. Czy używając określenia osoba fizyczna prawodawca europejski utożsamił je z pojęciem konsumenta? Wydaje się, iż z całości re-gulacji można by wywieść taki wniosek, iż intencją prawodawcy było faktycznie objęcie ochroną głównie osób fizycznych, w tym zakresie w jakim są one ko- nsumentami. Po pierwsze, dyrektywa ta w zamierze-niu prawodawcy europejskiego, ma stanowić uzu-

pełnienie dyrektywy 1995/46 o danych osobowych, a ta swą ochrona obejmuje jedynie osoby fizyczne. Po drugie, również dyrektywa 2000/31 o handlu elektro-nicznym w swym art. 7 ust. 2 mówi o rejestrach wyłą-czeń, do których osoby fizyczne mogą się wpisać. Tym niemniej nie może być mowy o pełnej dowolności w przesyłaniu komunikatów innym osobom aniże-li osoby prywatne. Dyrektywa 2002/58 nie nakłada co prawda na Państwa Członkowskie obowiązku ro-zszerzenia zakresu stosowania dyrektywy 1995/46 na ochronę interesów osób prawnych, tym niemniej od-wołuje się wyraźnie do usprawiedliwionych interesów osób prawnych (pkt. 17 motywów) i pozostawia tę kwestię Państwom Członkowskim, oczywiście przy jednoczesnym uwzględnieniu obowiązującej już re-gulacji wspólnotowej. Na gruncie prawa krajowego należałoby się zatem za-stanowić, czy ochrona przed spammingiem przysługuje również osobą prawnym i tym osobom fizycznym, któ-re w ramach prowadzonej działalności gospodarczej mogłyby otrzymać informacje handlowe. Ochronę taką można by wywieść z usytuowania art. 10 ustawy poza rozdziałem o danych osobowych oraz faktu, że pojęcie usługobiorcy obejmuje również inne podmioty, niż osoby fizyczne (art. 2 pkt 7). Tym niemniej nie można nie zauważyć, iż pojęcie usługobiorcy nie jest tożsame z używanym w ustawie określeniem odbiorcy. Natomiast z całą pewnością ochronę taką przedsię-biorca może uzyskać na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z art. 16 ust. 5 ZKNU reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę pry-watności, w szczególności przez uciążliwe dla klie- ntów (...) nadużywanie technicznych środków przeka-zu informacji, jest czynem nieuczciwej konkurencji. W odróżnieniu od ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną niezbędna jest dla powstania odpowie-dzialności nadawcy dodatkowa przesłanka w postaci uciążliwości. Ponadto należy podkreslić, iż dyspozycją art. 16 ZNKU objęte są tylko te czyny sprzeczne z dobrymi obyczajami, które zagrażają lub naruszają interes przedsiębiorcy. Biorąc pod uwagę, iż ustawa reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej, oznacza to, że przepisy tej ustawy znajdują zastosowanie między konkuru-jącymi ze sobą na rynku przedsiębiorcami. Inaczej będzie wyglądała sytuacja, gdy nadawca wszedł wcześniej w kontakt z potencjalnym klientem. W ta-

7

kim wypadku możliwe jest przesyłanie informacji, o ile nadawca wszedł w posiadanie elektronicznych danych kontaktowych zgodnie z dyrektywą 1995/46 (dyre- ktywa o przetwarzaniu danych osobowych) i uzyskał zezwolenie wykorzystania tych danych w celu dalsze-go oferowania podobnych produktów i usług, lecz jedynie pod warunkiem, iż towary lub usługi oferuje ten sam przedsiębiorca. Przy każdym następnym konta-kcie nadawca musi zaznaczyć, iż odbiorca ma prawo wyrażenia sprzeciwu. Informacja handlowa musi być nadto wyraźnie wy-odrębniona i oznaczona w sposób niebudzący jakich-kolwiek wątpliwości. Przede wszystkim informacja musi zawierać nazwę i adres nadawcy komunikatu. Nie może ona również przerabiać lub zatajać tożsamo-ści nadawcy (dane niepełne, wprowadzające w błąd). Zakaz wysyłania takiej informacji jest bezwzględny i nawet w przypadku wyrażonej uprzednio zgody na otrzymanie takiej korespondencji może prowadzić do odpowiedzialności nadawcy. Spamming może także prowadzić do naruszenia wielu dóbr osobistych składających się na sferę życia pry-watnego: dobrego imienia, prawa do wizerunku, na-zwiska, czci, czy chociażby prawa do anonimowości. Spamming ogranicza wolność odbiorcy niechcianej korespondencji, w tym również jego wolność komu-nikowania się. To, które z wymienionych dóbr zosta-nie naruszone, będzie zależało od treści przesyłanej wiadomości. Ponadto nie można wykluczyć również możliwości naruszenia dobra osobistego osoby prawnej. Przesy-łanie niezamówionej informacji handlowej może go-dzić w dobre imię firmy, jej renomę. Unieruchomienie działalności osoby prawnej, poprzez zablokowanie przez spamm poczty elektronicznej, może nie tylko spowodować powstanie szkody majątkowej, ale także

rzutować na wizerunek przedsiębiorcy, jego renomę i dobre imię.

Abstrahując od trudności natury technicznej dotyczącej wskazania pozwanego, należy zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 1103 k.p.c. właściwe do dochodzenia roszczeń związanych z nadsyłaniem niezamówionej komunikacji będą polskie sądy. Na zakończenie należy odnieść się do odpowiedzialno-ści karnej. Art. 24 ustawy przewiduje, iż kto przesyła za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie-zamówione informacje, podlega karze grzywny. Ściga-nie następuje na wniosek pokrzywdzonego. Szkopuł w tym, że odpowiedzialność dotyka jedynie osobę, która bezpośrednio wysyła informację, a więc najczęś-ciej pracownika danej firmy- nadawcy e-maila - spam-mu. Należy się zastanowić, czy regulacja ta odpowiada wymogom przyjętej dyrektywy 2002/58, która w swych założeniach dąży do tego, by każda osoba, niezależnie od tego, czy podlega przepisom prawa prywatnego czy publicznego, podlegała odpowiedzialności (pkt. 47 motywów). W odniesieniu do możliwości ścigania za to wykrocze-nie trzeba podkreślić, iż miejscem działania sprawcy będzie nader często zagranica, skąd wysyłane są nie-zamówione informacje, a zgodnie z zasadą terytorial-ności wyrażonej w art. 3 kodeksu wykroczeń ściganie będzie w takich wypadkach niemożliwe.

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Agnieszka Kilian,aplikant adwokacki, L.L.MKancelaria Prawnicza Nowosielski, Gotkowicz, Kosmus i Partnerzy s.c.

8

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Statystyki nie kłamią. Nawet jeśli potencjalni franczy-zobiorcy zostali dokładnie wyselekcjonowani, nawet jeśli miejsce franczyzy jest wspaniale wybrane, nawet jeśli projekt franczyzy jest dochodowy, większość sieci skupiających więcej niż 50 franczyzobiorców prędzej, czy później będzie musiała stawić czoła konfliktowi z franczyzobiorcą.

Po 15 latach doradzania franczyzodawcom stwierdzi-łem, iż 5 % z nich zetknie się z problemem związanym z franczyzobiorcą, z tego jeden na dziesięć konfliktów może doprowadzić do stworzenia problemów sku-tkujących powstaniem wielu roszczeń albo doprowa-dzić nawet do stworzenia agresywnej grupy nacisku składającej się z franczyzobiorców – jeśli nie zostaną prawidłowo rozwiązane.

Te współczynniki różnią się w zależności od rodzaju sieci i sposobu traktowania w niej franczyzobiorców. W sieciach, gdzie priorytetem są etyczne relacje i dobre kontakty , a ponadto początkowe inwestycje nie są zbyt wysokie , występuje bardzo mało konfliktów. Z drugiej strony patrząc, w sieciach, które charakteryzują się występowaniem większych inwestycji i bardziej ro- zwiniętej konkurencji, znacznie trudniej znaleźć ro-związania.

W tej sytuacji, bardzo interesujące jest znalezie-nie najlepszej strategii do rozwiązani konkretnych konfliktów. Zgodnie z moim prywatnym doświad-czeniem można wyróżnić cztery etapy działania: Zapobieganie, Przygotowanie do negocjacji, Ne-gocjacje i Spór.

Co do prewencji, dobra umowa jest jednym z klu-czowych elementów, które pozwalają przystąpić do negocjacji bez obaw, co do możliwych przyczyn nieważności. Umowa musi mieć jasno sformułowa-ne części i precyzować dokładnie, jakie kary mogą wystąpić w przypadku niedotrzymania warunków umowy franczyzy. Dobra umowa równoważy słabość franczyzodawcy w sytuacji upublicznienia konfliktu oraz wystąpienia przewidywanych problemów z sa-mą franczyzą.

W ramach uzupełnienia prewencji wymagany jest do-bry system informacyjny upowszechniający informa-cje o rezultatach umowy franczyzy. W rzeczywistości zapewnienie regularnych i aktualnych informacji jest niezbędnym elementem koniecznym do wykrycia na czas możliwych strat w firmach franczyzobiorców, któ-re w przyszłości mogą stać się przyczyną konfliktów. Im wcześniej wykryje się problemy, tym łatwiej będzie można je rozwiązać.

Mówiąc więcej, franczyzodawca musi być zdolny do dokonania analizy informacji finansowych. Byłoby to bowiem całkowicie pozbawione sensu, gdyby nie mógł wykorzystywać najnowszych informacji i wycią-gać wniosków tak często jak to jest tylko możliwe.

Drugim etapem działania w celu rozwiązania konfli-ktu jest przygotowanie do negocjacji. Wydaje się, że posiadanie komitetu kryzysowego, który łatwo można powołać oraz, który jest dobrze przygotowany do ana-lizy sytuacji z racjonalnego punktu widzenia jest ba-rdzo korzystnym rozwiązaniem. Finansowe i osobowe aspekty, jak również decyzje o porozumieniu są trzema kwestiami, które muszą zostać przeanalizowane przez komitet kryzysowy.

Po pierwsze, analiza musi wykazać, jaka jest sytuacja finansowa franczyzobiorcy, przyczyny strat (jeśli jest to konieczne), dostępny kapitał , możliwości inwe-stycji ze strony nowego franczyzobiorcy, wymagane inwestycje oraz wartość przedsiębiorstwa rozsądnych rozmiarów dla franczyzodawcy albo innego franczy-zobiorcy.

Następnie, analiza aspektów osobowych musi skon-centrować się na osobistej i rodzinnej sytuacji fran-czyzobiorcy, jego osobistym i zawodowym życiorysie (formularz aplikacyjny), jego potrzebach oraz partne-rach z przedsiębiorstwa.

W końcu, w kwestii dotyczącej komunikacji, komitet musi zbadać potrzeby wewnętrznej informacji (w sieci) oraz zewnętrznej reklamy (w gazetach, jeśli jest to ko-nieczne).

Jak rozwiązać konflikt z franczyzobiorcamiJordi Ruiz de Villa

9

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

W celu implementacji decyzji w sposób bezpośredni i szybki, członkami tego komitetu powinni być: za-rządzający franczyzą, koordynator, wyspecjalizowany prawnik oraz reprezentant franczyzodawcy z możli-wością głosowania.

W sytuacji negocjacji ze związkiem franczyzobiorców, utworzenie komitetu kryzysowego wydaje się być jesz-cze bardziej niezbędne.

Trzecim etapem zmierzającym do rozwiązania konfli-ktu są negocjacje. Polecamy działanie dwuetapowe: po pierwsze bezpośrednie negocjacje z przedstawicielem franczyzodawcy, a następnie rozmowy z prawnikami obu stron.

Pierwszy krok zmierzający w kierunku negocjacji musi zostać wykonany przez przedstawiciela franczyzobiorcy, w celu ponownego wytworzenia atmosfery wzajemnego zaufania pomiędzy stronami oraz osiągnięcia polubo- wnego rozwiązania. W tym pierwszym etapie prawnik nie bierze udziału w sposób bezpośredni. Jego rola polega na doradzaniu franczyzobiorcy i przestawianiu możliwości dających szansę na osiągnięcie przyjacie- lskiego porozumienia. Podczas tych negocjacji istotne jest, aby pamiętać, iż mogą one doprowadzić do sporu sądowego, dlatego ważne jest, żeby mieć ich dowód.

Drugim etapem negocjacji charakteryzuje się już obecnością prawników, którzy zaczynają odgrywać bardziej istotną rolę. Jest to również ta część, w której podpisywane są dokumenty.

W konsekwencji braku możliwości osiągnięcia przez negocjacje polubownego rozwiązania, franczyzo-biorca będzie musiał zwrócić się do sądu. Spór są-dowy jest najgorszym rozwiązaniem z punktu wi-dzenia oby stron, zarówno ze względu na koszty, nakład czasu i energii oraz bardzo niepewne rezul-taty. Jeśli jednak negocjacje zostały przeprowadzone i pozostał po nich dowód, znacznie łatwiej będzie osiągnąć pozytywny efekt, jakkolwiek każdy musi się liczyć z faktem zwiększonych wymagań sądu wobec franczyzodawcy (jako potencjalnie silniejszej strony umowy). Co więcej, sędziowie i sądy nie są zbyt do-brze przygotowani, jeśli chodzi o kwestie związane z umową franczyzy. W związku z czym zwykle reko-mendujemy arbitraż jako rozwiązanie.

Konkludując, należy powiedzieć, że odpowiednie przygotowanie do stawienia czoła nieoczekiwanym kryzysom związanym z franczyzobiorcą pozwala na szybkie i efektywne wykorzystanie możliwych rozwią-zań. Umożliwia to przeciwdziałanie narastaniu skali problemów, a w konsekwencji prowadzi do zapobie-gania znacznie większym stratom finansowym.

Jordi Ruiz de Villa, adwokatManubens y Asociados

10

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Sąd polubowny – szansa na rozpoznawanie sporów pomiędzy przedsiębiorcamiWojciech Celichowski

Wielu przedsiębiorców nie lubi występować przed sądami państwowymi, bo dostrzega szereg niedogod-ności z tym związanych. Procedura sądowa, zwłaszcza w sądach gospodarczych jest bardzo sformalizowa-na, co powoduje niekiedy, że w odczuciu stron za-padłe wyroki są wyrokami niesłusznymi. Procedura gospodarcza doprowadza niejednokrotnie do tego, że wyrok oparty jest o stan sprawy ustalony przez sąd niezgodnie z prawdą, a zatem wyrok jest niesłuszny, choć zgodny z prawem. Sprawy sądowe, zwłaszcza te ważne, są opisywane przez prasę, co powoduje, że strony często wolą przegrać spór, niż narazić się na to, że przyznają publicznie okoliczności dla nich niewygodne. Poza tym niedogodnością często jest, że o sporze pisze się w ogóle.

Dlatego też większość dużych firm zawiera zapisy na sądy polubowne w podpisywanych przez siebie kontraktach. Sądy polubowne pozwalają bowiem na uniknięcie tego, co stanowi problem w sądach państwowych.

Sądy polubowne orzekają często w oparciu o zasadę słuszności. Są jednak zobowiązane do tego, że muszą wyjaśnić prawdę. To, wraz z doborem arbitrów będą-cych bardzo często specjalistami w swoich dziedzinach powoduje, że wyroki tych sądów są takie, że przedsię-biorcy łatwiej je akceptują. Wyroki te są, jeśli można tak powiedzieć, bliższe życiu. Ponadto dzięki wpływowi stron na procedurę oraz często nawet wybór prawa łatwiej można doprowadzić do wyroku, który będzie odpowiadał obu stronom.

Istnieje możliwość zapewnienia bardzo szerokiej dys-krecji sądom polubownym. Dzięki odpowiednim za-pisom można doprowadzić do tego, że nawet o tym, że istnieje spór, nikt się nie dowie. To zapewnia moż-liwość rozmowy w trakcie procesu o sprawach bardzo delikatnych i poruszania zagadnień, jakich przedsię-biorca nie chciałby przedstawiać publicznie, nawet jeśli ceną miałby być przegrany proces.

Zapisy na sąd polubowny są też dokonywane często przez przedsiębiorców poważnych, dla których liczy

się to, że wyrok zapadł. Przedsiębiorcy ci życzą sobie w razie sporu wyroku wydanego szybko i w taki spo-sób, by spór został rozstrzygnięty pomiędzy nimi tak, by później mogli dalej współpracować. Wykonują oni wyrok sądu polubownego bez względu na to, czy sąd państwowy nada takiemu wyrokowi klauzulę wykonal-ności. Sądy polubowne, co się często podkreśla, mają więc charakter wychowawczy – zapisy są zawierane między gentelmanami i wręcz nie wypada sprzeciwiać się zapadłym wyrokom sądów polubownych.

Jakich więc należy przestrzegać zasad, by w sposób prawidłowy i z korzyścią dla siebie poddać się orze-czeniom takich sądów?

Pierwszą sprawą jest zapis na sąd polubowny. Za-pis taki musi być jasny i nie budzący wątpliwości co do tego, jaki sąd ma sądzić nasze sprawy, i co to są za sprawy, jakie chcemy poddać orzeczeniom tego sądu. Brak precyzji w zapisie prowadzi do sporów co do tego, jaki sąd (w przypadku stałych sądów po-lubownych czy arbitrażowych) jest właściwy, jak ma być skomponowany sąd ad hoc, jaka wreszcie ma być zastosowana procedura przed sądem i według jakiego prawa ma on sądzić, a także – w przypadku sporów międzynarodowych – w jakim języku. Jeżeli zapis nie będzie absolutnie precyzyjny, jeżeli będzie budził wątpliwości, to może się okazać, że przegramy albo też, że utkniemy na etapie formalności związa-nych z powołaniem sądu lub też ustaleniem, jaki sąd ma być właściwy. Oczywiście, wiele niedociągnięć zapisu można usunąć w trakcie procedury, ale zawsze jest ryzyko związane z brakiem precyzji.

Sąd polubowny może być sądem powołanym ad hoc, a więc sądem powołanym przez strony wyłącznie w ce-lu rozstrzygnięcia tej jednej sprawy lub może być to stały sąd polubowny. Jeżeli mamy do czynienia z sądem powołanym ad hoc, to w zapisie na sąd polubowny musi się pojawić dokładny opis sposobu powołania sądu, procedury postępowania przed nim, a także niekiedy według jakiego prawa sąd ma sądzić nasz spór. Przy stałym sądzie polubownym należy zwrócić

11

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

uwagę przede wszystkim na regulamin tego sądu. On bowiem zawiera zazwyczaj postanowienia co do skła-du arbitrów, procedury, stosowanego prawa, języka itd. Należy dobrze zapoznać się z tym regulaminem i postępować zgodnie z nim.

Niesłychanie ważnym jest dokładne określenie sto-sunku lub stosunków prawnych poddanych rozstrzy-gnięciu sądu polubownego. Przykładem prawidłowego określenia tych stosunków jest poddanie pod rozstrzy-gnięcie sądu wszystkich sporów, jakie mogą wynikać z wykonania danej umowy. Przykładem nieprawidło-wego zapisu jest taki, który mówi, że wszelkie sprawy związane z wykonywaniem umów określonego rodza-ju, zawartych pomiędzy stronami podlegają sądowi polubownemu. W tym drugim przypadku powstaje oczywiście spór co do tego, co to są za umowy okre-ślonego rodzaju, zwłaszcza jeżeli określenie rodzaju tych umów nie jest całkowicie precyzyjne. Może się zatem okazać, że po wygraniu sprawy nasz przeciwnik wniesie skargę o uchylenie wyroku sądu polubownego i uzyska uchylenie tego wyroku, albowiem sąd ustali, że zapisu nie było. A w takim razie nasze roszczenie się może przedawnić i sprawa będzie przegrana.

Warto pamiętać też o tym, że zapis na sąd polubowny może pojawić się dopiero wtedy, gdy powstanie spór. W takim razie należy zaproponować przeciwnikowi taki zapis, a jeśli przeciwnik wyrazi zgodę, może po-wstać umowa precyzująca zapis.

Procedura może być procedurą cywilną obowiązują-cą w danym kraju, ale może być też procedurą wła-sną sądu. Może być w części procedurą powszechną, a w części własną sądu. W każdym razie sąd polubowny jest zobowiązany wyjaśnić wszystkie fakty, ustalić praw-dę, oraz umożliwić stronom wypowiedzenie się co do każdej sprawy. Generalnie, jeżeli strony nie określą procedury do dnia rozpoczęcia przewodu sądowego, procedurę określa sam sąd informując o tym strony.

Sąd polubowny w zasadzie powinien rozstrzygać spra-wy według prawa materialnego, ale może – zwłaszcza jeżeli zapis na to pozwala – rozstrzygać je zgodnie z za-sadą słuszności. Oznacza to, że przy prawidłowym do-borze składu sądu składającego się z doświadczonych osób, prawników lub samych przedsiębiorców, mogą oni wydać wyrok po prostu oparty o swoje przekona-nie. Doświadczenie uczy, że taki wyrok jest znacznie lepszy i strona przegrywająca bardziej go rozumie.

W sprawach międzynarodowych bardzo ważny jest język sporu. Powinien być to język, jaki my sami albo przynam-niej nasz prawnik rozumie, a ponadto najlepiej język pra-wa, w jakim będziemy się sądzić. Ogromna ilość proble-mów powstaje na skutek błędów w tłumaczeniu, które mogą spowodować, że np. tekst prawa powołany przez sąd będzie inny, niż obowiązujący w rzeczywistości.

Warto na koniec zwrócić uwagę na koszty sądów po-lubownych. Mogą one być, zwłaszcza przy dużych sprawach niższe, aniżeli w sądach państwowych. Przy sprawach drobniejszych mogą jednakże być znacznie wyższe. Różne są też koszty sądów stałych. Dlatego przed podpisaniem zapisu na sąd polubowny dobrze jest przemyśleć i ten aspekt sprawy.

Jak więc z powyższego widać, sądy polubowne mają sporo zalet. Jak zwykle jednak jest z takimi zaletami, występują one wtedy, gdy określoną instytucją się po-sługuje w sposób prawidłowy. Dobry zapis, prawidłowa procedura i przestrzeganie reguł powoduje, że uzysku-jemy szybko i sprawnie wyrok, który rozstrzygnie nam spór w sposób dla nas najbardziej satysfakcjonujący.

Wojciech Celichowski, adwokatKancelaria Adwokatów i Radców PrawnychCelichowski, Szyndler, Więckowska s.c.

12

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Panujące powszechnie przekonanie, że po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej osoby fizyczne i prawne mogą już kierować wszystkie sprawy bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu jest z za-łożenia błędne.Jak trafnie zauważył Adwokat Generalny Giuseppe Tesauro to „ sądy krajowe stanowią naturalne forum dla prawa wspólnotowego”. Właśnie w sądach krajowych powstają podstawowe pytania dotyczące możliwości korzystania przez prawo wspólnotowe z bezpośredniego skutku, pierwszeństwa czy też istnienia odpowie-dzialności odszkodowawczej państwa za naruszenia prawa wspólnotowego..

Sądy krajowe jako naturalne forum dla prawa wspólnotowegoElżbieta Nowak

Bez znaczenia dla sądu krajowego jest to , czy państwo członkowskie wykonało swój obowiązek pozytywny w zakresie usunięcia niezgodnych przepisów z kra-jowego porządku prawnego. Sąd krajowy bowiem ma obowiązek zapewnienia, jako sąd wspólnotowy wyposażony w kompetencję generalną do stosowa-nia i interpretacji prawa wspólnotowego, niezwło-cznej i efektywnej ochrony bezpośrednio skutecznym uprawnieniom płynącym z prawa wspólnotowego.1

Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości w sprawie 79/83 Harz obowiązek zapewnienia, by skutek określony w danej dyrektywie został przez państwo członkowskie osiągnięty dotyczy także sądów. Jednym z aspektów tej relewantności dyre-ktyw w praktyce wymiaru sprawiedliwości jest to, że organy orzekające maja obowiązek interpretować prawo krajowe zgodnie z celem i treścią dyrektywy, która ma taki zakres stosowania, iż jest adekwatna w danej sprawie.2

Sądy krajowe są forum, na którym rozważa się poglą-dy prawników świadomych i posiadających wiedzę na temat możliwości zastosowania prawa wspólno-towego, kiedy to prawo może im pomóc w partyku-larnej sprawie.Wiedza adwokata czy radcy prawnego na temat pra-wa wspólnotowego jest wówczas niezmiernie istotna albowiem wielokrotnie sprawy z pozoru skazane na przegranie z perspektywy prawa krajowego mogą być odmiennie ocenione z punktu widzenia prawa wspólnotowego. Za sprawą orzeczenia TS w sprawie 6-9/90 Francovich obowiązkiem sadów krajowych jest nie tylko zakaz stosowania prawa krajowego sprzecznego z prawem wspólnotowym, ale także każdy ma prawo domagania się w sadach krajowych odszkodowania, jeśli poniósł szkodę wskutek naru-szenia przez państwo członkowskie prawa wspólno-

towego, przy czym prawo to wywodzi się z prawa wspólnotowego, a nie krajowego. Jeżeli obecnie prawo wspólnotowe nadaje jednostce konkretne uprawnienie, to każdy sędzia krajowy musi zastoso-wać właściwy, konkretny i efektywny środek ochrony prawnej, nawet , gdy w świetle prawa krajowego środek taki nie istnieje lub prawo krajowe zabrania sędziemu jego stosowania.3

Sądy krajowe dysponują jednym z najważniejszych instrumentów służących stosowaniu prawa wspólno-towego. Jest to procedura wydawania orzeczeń wstę-pnych. Instytucja ta umożliwia sądom krajowym zwra-canie się do Trybunału Sprawiedliwości o dokonanie wykładni lub oceny ważności prawa wspólnotowego. Wydawanie orzeczeń wstępnych uregulowane jest w art.68 i 234 TWE i art.35 TUE.Przywołana instytucja orzeczenia wstępnego jest instrumentem współpracy pomiędzy sądami krajo-wymi, a Trybunałem Sprawiedliwości, przy czym to sąd krajowy powinien podjąć decyzję czy zwrócić się z wnioskiem o wydanie orzeczenia wstępnego czy nie. Wydaje się jednak , że rolą pełnomocników stron jest wykazanie aktywności w zakresie składnia wniosków do sądu o zwrócenie się z zapytaniem prawnym. Argu- menty podnoszone przez pełnomocników winny znaleźć odzwierciedlenie w treści pytań stawianych Trybunałowi.Należy podkreślić, że zadane przez sąd pytanie pra-wne, jak wynika to z dotychczasowego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości, musi dotyczyć realnie występującego problemu, stosowania i wykładni ja-kiejś relewantnej normy prawa Unii Europejskiej. Fu- nkcje procesowe Trybunału ograniczają się jedynie do wydania orzeczenia wstępnego, a nie zastępowania jego orzeczeniem wyroku w sprawie, w której winien orzekać sąd krajowy.

13

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Przed Trybunałem nie jest wymagana obecność ucze-stników krajowego postępowania ani sędziego, który je prowadzi. Mogą oni jednak przybyć do Trybuna-łu i odpowiadać na jego pytania oraz zabierać głos w kwestiach dopuszczalności pytania prawnego.W podsumowaniu stwierdzić należy, że sąd krajowy stał się gwarantem efektywności prawa wspólnotowe-go, a sędzia krajowy, stosując to prawo, działa jako sędzia wspólnotowy. Pomocnikami sędziego i rzecz-nikami praw strony czuwającymi, by prawo wspó-lnotowe było stosowane w interesie reprezentowa-nego klienta są adwokaci i radcowie prawni, którzy dokonają także oceny czy przepis prawa krajowego nie ogranicza ponad dopuszczalną miarę effet utile prawa wspólnotowego, gdyż bardzo często strona wy-stępująca samodzielnie w postępowaniu przed sądem krajowym nie jest w stanie dokonać takiej oceny bez profesjonalnej pomocy.

1 Tomasz T. Koncewicz „Skutki niezgodności prawa krajowego ze wspólnotowym. Niestosowanie no-rmy czy uznanie jej za nieistniejącą?” PALESTRA 1-2/2004, s.179

2 Artur Nowak-Far „Integracja europejska” NRA Wa-rszawa 2001, s. 87

3 Tomasz T. Koncewicz „Autonomia proceduralna państwa członkowskich” PALESTRA 11-12/2003, p. 210

Elżbieta Nowak, adwokatKancelaria Adwokacka Elżbieta Nowak

14

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Zanim ucieszysz się spadkiemMaciej Celichowski

Jak się przed tym uchronić?Przede wszystkim należy, po otrzymaniu wiadomości o spadku, zainteresować się sytuacją majątkową spa- dkodawcy, o ile, rzecz jasna, nie jest ona nam znana. W przypadku dojścia do nas wiadomości o istnieniu jakichś długów ciążących na naszym spadkodawcy lub pojawienia się obaw ich istnienia, należy u notariusza lub w sądzie złożyć oświadczenie o odrzuceniu spa-dku lub o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwe- ntarza. Takie oświadczenie można jednak złożyć tylko w terminie 6 miesięcy od chwili, w której dowiedzie-liśmy się o otrzymaniu spadku.

Odrzucenie spadkuOdrzucenie spadku powoduje, że nie dziedziczymy w ogóle. Prawo traktuje nas tak, jakbyśmy nie dożyli chwili śmierci naszego spadkodawcy. W związku z tym, skutkuje to wstąpieniem w nasze miejsce naszych zstępnych (dzieci i ewentualnie wnuków) lub ewe-ntualnie innych spadkobierców. Należy więc zachować ostrożność i doprowadzić do tego, by i nasi zstępni też odrzucili w powyższy sposób spadek. Nie będzie to jednak możliwe, gdy są oni małoletni lub ube- zwłasnowolnieni. W takiej sytuacji wymagane by było uzyskanie na taką czynność zgody sądu opiekuńczego, a to praktycznie nie jest możliwe w terminie sześciu miesięcy od otrzymania wiadomości o nabyciu spa-dku. W takim przypadku jednak spadek nabywany jest z mocy ustawy, „automatycznie”, z dobrodziejstwem inwentarza.

Nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarzaTa druga forma nabycia spadku nie zabezpiecza nas przed żądaniami wierzycieli zmarłego, ale ogranicza wysokość tych żądań do wartości masy spadkowej. Od-

powiadamy więc za te długi całym naszym majątkiem, także tym nie nabytym ze spadku (tak jak przy „norma-lnym” nabyciu spadku), ale z ograniczeniem odpowie-dzialności do wartości tego, co nabyliśmy w spadku. Wystarczy jednak, że tylko jeden ze spadkobierców złoży oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodzie-jstwem inwentarza, by wszyscy pozostali nabyli spadek z dobrodziejstwem inwentarza.

Nabycie spadku bez ograniczenia odpowiedzialności za długi Na koniec warto wspomnieć, że gdy nie złożymy w terminie sześciu miesięcy od otrzymania wia-domości o nabyciu spadku żadnego oświadczenia w sprawie jego przyjęcia lub złożymy oświadczenie o przyjęciu spadku bez ograniczenia odpowiedzial-ności za długi, to nabywamy spadek wraz z pełnymi długami. I wtedy może nam się zdarzyć to, o czym mowa była na wstępie.

Wiadomość o otrzymaniu spadku jest na ogół dobrą wiadomością. Niewielu z nas zdaje sobie jednak sprawę z tego, że może czasem oznaczać po prostu kłopoty. Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem nabycie spadku jest nabyciem ogółu praw i obowiązków, jakie przysługiwały zmarłej osobie (spadkodawcy). Szczególnie te ostatnie często umykają naszej uwadze. Obo-wiązki łączące się z nabyciem spadku to przede wszystkim zobowiązania majątkowe spadkodawcy, takie jak na przykład kredyty. Przyjmując spadek przyjmujemy na siebie obowiązek ich spłaty. I to zwykle bez względu na to, czy wartość majątku spadkowego wystarcza na pokrycie długów. Oznaczać to może, że otrzymując spadek stajemy się dłużnikami osób, u których nie zaciągaliśmy żadnego długu, np. banku czy wręcz jakiegoś lichwiarza. Znakiem czasów jest to, że takie sytuacje zdarzają się coraz częściej.

Maciej Celichowski, notariuszDorota Celichowska Maciej Celichowski Wioletta Majchrzak Notariusze – Kancelaria Notarialna s.c.

15

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Europejskie Zgrupowanie Interesów GospodarczychAnna Maria Rosiak

Odpowiedzią na potrzeby polskich przedsiębiorców wkraczających na rynek europejski może być Euro-pejskie Zgrupowanie Interesów Gospodarczych (EZIG). Początek istnienia tej formy organizacyjnej wiąże się z rozporządzeniem Rady (EWG) Nr. 2137/851 w sprawie europejskiego ugrupowania interesów gospo-darczych. Rada Ministrów Wspólnoty Europejskiej dostrzegła wówczas potrzebę ułatwienia sytuacji pod-miotów, które rozszerzając prowadzenie działalności gospodarczej poza ramy własnego kraju napotykają przeszkody hamujące ich rozwój. Sprawne funkcjonowanie wspólnego rynku jest w dużej części uzależnione od stworzenia harmonijnych podstaw do działania dla przedsiębiorców, niezależnie od miejsca prowadze-nia przez nich interesów. Z tego powodu należy dążyć do wspierania współpracy transgenicznej między podmiotami, przy równoczesnej eliminacji dotychczasowych barier. Wspomniane wyżej rozporządzenie rozwija tą ideę. Stworzenie EZIG daje szansę na połączenie sił kilku przedsiębiorców, w celu ułatwienia lub rozwoju prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Dostosowując prawo polskie do wymogów unijnych wprowadzono pojecie EZIG do polskiego systemu prawa przez wydanie Ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej.2 Ze względu na istotne ułatwienia tam prezentowane, EZIG będzie przedmiotem tego artykułu.

Członkowie EZIGZakres podmiotowy rozporządzenia o EZIG został precyzyjnie określony w art. 4 § 1, że członkiem takiego Zgrupowania mogą zostać dwie grupy po- dmiotów:

1. Spółki, przedsiębiorstwa3 oraz jednostki orga-nizacyjne prawa publicznego lub prywatnego, utworzone zgodnie z prawem Państwa Czło-nkowskiego4, posiadające siedzibę oraz zarząd we Wspólnocie.5

2. Osoby fizyczne wykonujące działalność przemy-słową, handlową, rzemieślniczą i rolniczą lub osoby świadczące usługi zawodowe lub inne we Wspólnocie.

Już dwa takie podmioty mogą utworzyć Zgrupowa-nie wg uregulowań europejskich, przy czym nie ma znaczenia ich forma, jeśli tylko spełniają warunki opisane powyżej. Mogą je utworzyć np. dwie spó-łki, dwie osoby fizyczne, czy też przedsiębiorstwo i osoba fizyczna, przy czym podane przykłady nie wyczerpują oczywiście wszystkich możliwości. Do-datkowym warunkiem utworzenia Zgrupowania, jest to, iż te dwa podmioty muszą operować na terenie różnych państw członkowskich. Uzasadnieniem tego wymogu jest fakt, że zasadniczym celem EZIG nie jest ułatwianie działalności gospodarczej podmio-tom w wymiarze krajowym, ale w zdecydowanie szerszym – europejskim zakresie. Co skłania prze-

dsiębiorcę do założenia lub przyłączenia się do Zgru-powania, chociaż nie ma ono na celu osiągnięcia żadnych bezpośrednich zysków? Oczywiście zyski pośrednie. Połączenie sił kilku podmiotów, których łączą wspólne cele gospodarcze zdecydowanie może obniżyć koszty związane chociażby z obsługą prawną czy administracyjną. Wymóg, aby EZIG zatrudniało maksymalnie 500 osób , nie ogranicza jego czło-nków, jedynie przypomina o pomocniczym chara-kterze Zgrupowania w stosunku do uczestniczących w nim podmiotów. Ten sam charakter ma również fakt, iż osiągnięte przez Zgromadzenie zyski (po odję- ciu wydatków) uznaje się za zyski poszczególnych członków w częściach określonych w umowie lub w razie braku umowy w częściach równych.

Powstanie EZIGIstnieją dwie przesłanki, których spełnienie wa-runkuje powstanie EZIG. Po pierwsze musi zostać zawarta umowa pisemna pomiędzy członkami6. Mi-nimalne wymagania , co do treści stanowią, iż musi ona zawierać informacje o: nazwie Zgrupowania, siedzibie, celach utworzenia, nazwie, firmie, formie prawnej, stałym adresie lub siedzibie statutowej oraz numerze i miejscu rejestracji (o ile istnieje), każde-go członka ugrupowania oraz czasie, na jaki zosta-je utworzone, chyba, że jest to czas nieokreślony.7 Po drugie niezbędna jest rejestracja Zgrupowania w kraju, w którym posiada ono siedzibę. W sytuacji, gdy jest nim Polska miejscem właściwym do rejestra-

16

cji jest Krajowy Rejestr Sądowy.8 Istnieje cały szereg danych i dokumentów, które podczas prowadzenia działalności przez EZIG również muszą zostać zło-żone w KRS, takich jak choćby wzmianka o wyzna-czeniu zarządzającego czy wzmianka o utworzeniu lub zamknięciu jakiegokolwiek przedsiębiorstwa zgrupowania.9 Od dnia swojej rejestracji EZIG po-siada osobowości prawną. Informacja o utworzeniu , jak i rozwiązaniu musi zostać ogłoszona w Dzien-niku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Organy EZIG i zakres odpowiedzialności członków ZgrupowaniaKażde EZIG ma co najmniej dwa organy: Zarządzają-cego lub Zarządzających powołanych na mocy umo-wy o utworzeniu Zgrupowania lub na mocy decyzji członków, których głównym zadaniem jest reprezen-tacja interesów EZIG w stosunkach z osobami trzeci-mi. Ich działania są wiążące dla Zgrupowania, nawet w sytuacji , gdy wykraczają poza jego cele. Aby unik-nąć takiej sytuacji można jednak wykazać, iż osoba trzecia wiedziała lub w danych okolicznościach nie mogła być nieświadoma, iż czynność wykracza poza cele Zgrupowania. Drugim organem jest Kolegium Członków Zgrupowania, czyli po prostu działający wspólnie członkowie, których celem jest realizacja założeń umowy o utworzeniu EZIG. W tym kierunku mogą podejmować różnego typu działania. Rozpo-rządzenie przewiduje jeszcze możliwość utworzenia dodatkowych organów takich jak np. Kolegium Arbi-trów zaznaczając jednocześnie, iż wtedy już umowa precyzuje ich uprawnienia.

Członkowie EZIG ponoszą nieograniczoną, solidar-ną odpowiedzialność za długi i inne zobowiązania. Każdy z członków niezależnie od ilości przyznanych głosów, w każdym momencie jest uprawniony do uzyskania informacji o jego działalności, kontroli ksiąg i dokumentów handlowych.

Sposób głosowaniaIstnieje naczelna zasada, iż każdemu członkowi EZIG przysługuje 1 głos. Oczywiście od zasady jest wyjątek, który mówi, że umowa o utworzeniu Zgrupowania może przyznać niektórym członkom większą ilość głosów, pod warunkiem jednak, że żaden z nich nie będzie posiadał większości. Daje to dość duża swobodę w podejmowaniu decyzji przy zapewnieniu każdemu z nich możliwości kształtowa-nia bieżącej działalności Zgrupowania. Jedynie przy enumeratywnie wyliczonych sytuacjach obowiązuje jednomyślność przy głosowaniu10. Ma to miejsce

przy podejmowaniu kluczowych decyzji, takich jak np. zmiana celów ugrupowania, zmiana przyznanej każdemu członkowi liczby głosów czy też przyjęcie nowego członka . Przy wszystkich innych decyzjach sposób głosowania określa umowa o utworzeniu EZIG.

Ustanie członkostwa w EZIGMożna wyróżnić kilka sytuacji, które prowadzą do tego, iż członek przestaje należeć do EZIG: wystą-pienie, wykluczenie, śmierć bądź niespełnianie już wszystkich przesłanek koniecznych do bycia człon-kiem Zgrupowania oraz przepisy ustanowione przez Państwo Członkowskie. Najczęściej w umowie przewiduje się warunki, w których podmiot może wystąpić, jeżeli ich nie ma przyjmuje się, iż może to nastąpić ze słusznych i stosownych przyczyn za jednomyślną zgoda innych członków. Pozostawie-nie furtki w postaci możliwości takiego wystąpienia uznać za jak najbardziej celowe i racjonalne. Do wykluczenia członka, ze względu na przymusowy charakter tego zdarzenia potrzebne jest już bardziej formalne działanie – tzn. uzyskanie orzeczenia sądo-wego. Należy się o nie zwrócić w sytuacji, gdy czło-nek zaniedba swoje obowiązki lub grozi spowodo-waniem poważnego zakłócenia w funkcjonowaniu Zgrupowania. Można się o nie zwrócić, gdy zacho-dzą przesłanki określone w umowie o utworzeniu EZIG. Wydaje się, iż śmierć oraz niespełnienie wa-runków określonych w art. 4 ust. 111 nie wymagają komentarza. Interesujące jest jednak fakt, iż prze-widuje się możliwość ustanowienia przez Państwo Członkowskie przepisów na mocy których członek Zgrupowania może zostać wykluczony. Swoboda ta zostaje ograniczona jednak do sytuacji związanych z likwidacją, rozwiązaniem, niewypłacalnością lub zaprzestaniem płatności przez Zgrupowanie.

Rozwiązanie EZIGZakończenie działalności Zgrupowania może wiązać się z jednomyślna decyzją członków, którzy z różnych przyczyn dostrzegają potrzebę rozwiązania EZIG. Decyzja ta ma charakter obligatoryjny w sytuacji, gdy upłynął termin , na jakie Zgrupowanie zostało zawiązane, stwierdzenie realizacji celu lub braku możliwości jego realizacji albo wystąpienie warunku określonego w umowie. W określonych sytuacjach również sąd musi nakazać rozwiązanie EZIG. Postę-powanie rozpoczyna się na wniosek zainteresowanej osoby, członka lub organu. Konsekwencją wspólnej decyzji lub orzeczenia o rozwiązaniu jest likwidacja EZIG, co musi zostać w odpowiednim czasie zazna-czone w KRS. PR

AKTY

CZNE

INF

ORM

ACJE

DLA

PRO

WAD

ZĄCY

CH F

IRM

Y

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

17

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Uwagi końcoweUregulowanie w prawie polskim kwestii związanych z EZIG należy oceniać bardzo pozytywnie. Pomocni-czy charakter Zgrupowania wyróżnia EZIG spośród inych form organizacyjnych dotychczas dostępnych przedsiębiorcom . Z punktu widzenia polskich po- dmiotów gospodarczych, daje on szansę wyjścia poza dotychczasowe ramy ich działalności oraz współpracy z innymi europejskimi przedsiębiorcami przy zna-cznym obniżeniu kosztów. Z tego powodu jak najba-rdziej należy zachęcać do wykorzystania szansy, która została stworzona przez pojawienie się możliwości zakładani EZIG.

1 Dz.Urz. WE.L 199 z 31.07.19852 D.U. 2005 Nr 62 Poz. 550 i 5513 w rozumieniu Traktatu o UE 4 Polska Ustawa z 4 marca 2005 r. o EZIG w art. 2

pkt. 2 precyzuje, iż pod tym pojęciem kryją się za-równo państwa członkowskie UE jak i państwa człon-kowskie EFTY

5 Wymaganie to zostaje częściowo ograniczone do obowiązku posiadania zarządu na terenie Wspó-lnoty, gdy prawo państwa członkowskiego nie wy-maga posiadania zarejestrowanej lub statutowej siedziby.

6 Dokładne wymagania dotyczące członków zostały wskazane w podrozdziale poprzednim

7 art. 5 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2137/85, Dz.Urz. WE.L 199 z 31.07.1985

8 art. 3 § 1 w związku z art. 2 pkt. 3 Ustawy z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu inte-resów gospodarczych, D.U. 2005 Nr 62 Poz. 550 i 551

9 Zamknięty katalog znajduje się w art. 7 Rozporzą-dzenia Rady (EWG) Nr 2137/85 , Dz.Urz..WE.L 199 z 31.07.1985

10 art. 17 § 2 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2137/85, Dz.Urz..WE.L 199 z 31.07.1985

11 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2137/85, Dz.Urz.WE.L 199 z 31.07.1985

Anna Maria Rosiak, prawnikKancelaria AdwokackaSzczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c.

18

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

1. Odpowiedzialność za zgłoszenie fałszywych danychArt. 291. Jeżeli członkowie zarządu umyślnie lub przez niedbalstwo podali fałszywe dane w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 lub art. 262 § 2 pkt 3, odpowiadają wobec wierzycieli spółki solidar-nie ze spółką przez trzy lata od dnia zarejestrowania spółki lub zarejestrowania podwyższenia kapitału za-kładowego. Art. 167. § 1. Do zgłoszenia spółki należy dołączyć: (...)2) oświadczenie wszystkich członków zarządu, że

wkłady na pokrycie kapitału zakładowego zostały przez wszystkich wspólników w całości wniesione,

Art. 262. § 1. Podwyższenie kapitału zakładowego za-rząd zgłasza do sądu rejestrowego.§ 2. Do zgłoszenia podwyższenia kapitału zakładowe-

go należy dołączyć:(...)3) oświadczenie wszystkich członków zarządu, że

wkłady na podwyższony kapitał zakładowy zostały w całości wniesione.

Wskazany wyżej przepis art. 291 ksh wprowadza odpo- wiedzialność członków zarządu spółki za nieprawi- dłowości popełnione przy zgłaszaniu spółki przy jej zarejestrowaniu, jak i przy dokonywaniu zmian w re-jestrze. Chodzi tu o złożenie niezgodnego z prawdą oświadczenia o wniesieniu do spółki w całości wkładów pieniężnych lub niepieniężnych. Odpowiedzialność ta

jest bardzo surowa i dotkliwa albowiem, niezależnie od tego jak wielka była kwota niewpłaconego wkładu pieniężnego lub jak duży był uszczerbek wierzyciela wywołany brakiem wniesienia zadeklarowanego wkładu niepieniężnego, odpowiedzialność dotyczy ogółu zobowiązań spółki. Odpowiedzialność ta nie jest odpowiedzialnością odszko- dowawczą członków zarządu spółki lecz odpowiedzia- lnością za zobowiązania spółki i to równorzędnie wraz ze spółką. Członkowie zarządu nie odpowiadają zatem za szkodę wyrządzoną wierzycielom spółki lecz razem ze spółka za wszystkiej jej zobowiązania. Członkowie zarządu odpowiadają solidarnie ze spółką i między sobą. Wierzyciel spółki nie ma obowiązku wykazywania braku pokrycia w majątku spółki ani też związku przyczynowe-go pomiędzy niezupełnym wniesieniem wkładów na po-krycie kapitału a ewentualnymi trudnościami w egzekucji wobec spółki. Jest to zatem odpowiedzialność taka sama jak odpowiedzialność spółki. W praktyce, jeżeli członek zarządu nie dokonał rze-telnego sprawdzenia prawdziwości danych zawartych w zgłoszeniu spółki do rejestru handlowego a następnie okazało się, że dane te nie mają pokrycia w aktywach spółki, jest on odpowiedzialny za zgłoszenie sądowi rejestrowemu nieprawdziwych danych. W rezultacie odpowiada on wobec wierzycieli spółki solidarnie ze spółka za jej zobowiązania przez okres trzech lat od dnia zarejestrowania spółki lub zarejestrowania pod-wyższenia kapitału zakładowego.

Odpowiedzialność cywilna w spółkach kapitałowych (cz.I)Bartosz Łuć

Kodeks Spółek Handlowych (KSH) zawiera cały rozdział poświęcony odpowiedzialności cywilnoprawnej w spółkach kapitałowych. Najbardziej znane (i najdotkliwsze) regulacje dotyczą odpowiedzialności cywilnej członków zarządu jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna. Tą problematyką zajmiemy się w dalszych częściach opracowania. Należy jednak przypomnieć szereg innych rzadziej spotykanych sytuacji, które pociągają za sobą różnorodną odpowiedzialność różnych osób wobec spółki lub wobec jej wierzycieli. Informacje jak wybrnąć z tych sytuacji mogą przydać się przedsiębiorcy w relacjach ze spółkami kapitałowy-mi. Dwa pierwsze omówione przypadki dotyczyć będą odpowiedzialności związanej w zasadzie z procesem powstawania spółki lub też podwyższania jej kapitału zakładowego. Na szczególną uwagę zasługuje odpo-wiedzialność członków zarządu w sytuacji zgłoszenia fałszywych danych co do kapitału spółki. Rygoryzm tej odpowiedzialności wynika z zasady zaufania do informacji ujawnionych w rejestrze handlowym. Kontrahenci spółki mają prawo domniemywać, że dane tam ujawnione odwzorowują rzeczywistą sytuację finansową wyrażająca się między innymi w wysokości kapitału. Naruszenie tej zasady powoduje bezwzględną odpowie-dzialność za zobowiązania spółki w okresie 3 lat od dokonania zgłoszenia w rejestrze. Drugi rodzaj odpo-wiedzialności dotyczy stosunków wewnątrz spółki. W tym wypadku osoby zakładające spółkę odpowiadają za zawinione działania wyrządzające spółce szkodę w czasie jej zakładania.

19

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Reasumując wskazać należy, że dla poniesienia tej odpo-wiedzialności niezbędne są następujące przesłanki:1. podanie nieprawdziwych oświadczeń co do wniesio-

nego lub podwyższonego kapitału;2. złożenie tych oświadczeń w sposób zawiniony, a za-

tem umyślnie lub poprzez rażące niedbalstwo;3. istnienie wierzytelności wobec spółki;4. okres trzech lat od zarejestrowania złożonych

oświadczeńW tej sytuacji członkowie zarządu mogą bronić się je-dynie wykazując brak istnienia którejś ze wskazanych wyżej przesłanek.

Odpowiedzialność za szkodę przy tworzeniu spółkiArt. 292. Kto, biorąc udział w tworzeniu spółki, wbrew przepisom prawa z winy swojej wyrządził spółce szko-dę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Nie ulega wątpliwości, że odpowiedzialność ta dotyczy w pierwszej kolejności osób uczestniczących sensu stricto w tworzeniu spółki, a zatem wspólników i członków organów spółki. Dla powstania tej odpowiedzialności konieczne jest wyrządzenie szkody spółce, a zatem nie innym podmiotom np. wspólnikom lub osobom trzecim. Szkoda musi powstać w wyniku działań zawinionych a zatem działań umyślnych lub w wyniku niedbalstwa, a nadto działań „wbrew przepisom pra-wa”. Pomiędzy szkodą a działaniem musi zachodzić związek przyczynowy. Katalog działań jakie mogą rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą jest otwarty. Najczęściej spotykane to: wprowadzenie do tekstu umowy spółki nieprawdziwych

danych np. w zakresie oszacowania aportu, zawyżenie ilości lub wartości nabywanych przez spółkę składników majątkowych, przedstawianie sfałszowanych dokumen-tów mających znaczenie w procesie rejestracji spółki itp. Są to zatem działania przed którymi ustrzec się można w zasadzie wyłącznie poprzez szczególną ostrożność i rozwagę oraz pewien dopuszczalny margines braku zaufania między wspólnikami. Uprawnioną do dochodzenia roszczeń z tego tytułu jest przede wszystkim spółka, jednakże w razie niedziałania spółki prawo wytoczenia powództwa przysługuje każ-demu wspólnikowi na podstawie art. 295 § 1 ksh.Podobnie jak przy zwykłej odpowiedzialności odszko-dowawczej deliktowej, roszczenia wynikające z art. 292 ksh przedawniają się z upływem trzech lat od dnia, w którym spółka dowiedziała się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, a w każdym wypadku z upływem dziesięciu lat od dnia w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.

W następnej części omówimy odpowiedzialność członków władz spółki wobec spółki oraz szczegóło-we zasady dochodzenia roszczeń odszkodowawczych przez spółkę i wspólników. Trzecia część opracowania poświęcona będzie odpowiedzialności członków zarzą-du za zobowiązania spółki.

Bartosz Łuć, adwokatAdwokacka Spółka Partnerska Łuć, Nachmann, Nowakowski i Koksztys

20

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Delegowanie pracowników w ramach swobody świadczenia usługAnna Kozłowska

Nie ulega żadnej wątpliwości, iż w myśl przepisów prawa wspólnotowego usługodawca, świadczący cza-sowo usługę na terytorium innego państwa członko- wskiego niż to, w którym ma siedzibę, ma prawo do czasowego delegowania „własnych” pracowników do państwa odbiorcy usługi. Oznacza to, że jeżeli polski przedsiębiorca zawrze np. z firmą belgijską umowę o świadczenie usług na terenie Belgii, to usługi te mogą być wykonywane przez polskich pracowników na terenie Belgii bez obowiązku uzyskiwania przez nich jakichkolwiek zezwoleń na pracę.W takiej bowiem sytuacji, polski pracownik nie przenosi się na stałe do Belgii w celu podjęcia tam zatrudnienia. Delegowanie pracowników w ramach świadczenia usług powoduje, że pracownicy, po wy-konaniu usługi za granicą, powracają do państwa, w którym znajduje się siedziba ich pracodawcy. Pra-cownicy delegowani do pracy za granicą nie uzyskują dostępu do rynku pracy państwa świadczenia usług, a wynagrodzenie za pracę oraz wszelkie świadcze-nia z tytułu ubezpieczenia społecznego płacone są przez przedsiębiorcę delegującego pracowników w ramach świadczenia usług.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady nr 96/71/WE z dnia 16 grudnia 1996 r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług1

Dyrektywa dotycząca delegowania pracowników w celu wykonywania usług w innym państwie członko-wskim dotyczy swobody świadczenia usług i zadaniem jej jest ochrona praw pracowników delegowanych do wykonywania pracy w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej.Ponadto, celem Dyrektywy jest zachęcenie prze-dsiębiorców do świadczenia transgranicznych usług z poszanowaniem zasad konkurencji i środków gwa-rantujących poszanowanie praw pracowniczych.

Dyrektywa nie harmonizuje systemów prawa pracy po-szczególnych państw członkowskich lecz przewiduje, iż ich uregulowania krajowe powinny zostać skoordy-nowane na szczeblu wspólnotowym w celu ustanowie-nia pewnego zbioru norm o charakterze bezwzględnie obowiązującym, mających za zadanie wprowadzenie minimalnego poziomu ochrony uprawnień wszystkich pracowników zatrudnionych w danym państwie czło- nkowskim Unii Europejskiej. W myśl dyrektywy, najistotniejsze uregulowania wa-runków pracy i zatrudnienia obowiązujące w danym państwie dotyczą zarówno pracowników tam zatrud-nionych na stałe, jak również tych pracowników, któ-rzy w ramach świadczenia usług wykonują czasowo pracę w tym państwie członkowskim.Dyrektywa nr 96/71 ma zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw prowadzących działalność gospo-darczą w państwie członkowskim Wspólnoty Euro-pejskiej, które delegują pracowników do innego państwa członkowskiego w ramach ponadnarodo-wego świadczenia usług. Wynika stąd, iż nie odnosi się ona do sytuacji, gdy delegowanie pracowników odbywa się w obrębie tego samego państwa.Zgodnie z art. 1 ust. 3 dyrektywa znajduje zastoso-wanie wówczas, gdy usługodawca:a) deleguje pracowników na własny rachunek i pod

swoim kierownictwem na terytorium innego państwa członkowskiego, w ramach umowy za-wartej między przedsiębiorstwem delegującym, a odbiorcą usługi działającym w danym państwie członkowskim, o ile istnieje stosunek pracy po-między przedsiębiorstwem delegującym, a pra-cownikiem w ciągu okresu delegowania lub;

b) deleguje pracowników do zakładu albo przedsię-biorstwa należącego do grupy przedsiębiorców na terytorium państwa członkowskiego, o ile istnieje stosunek pracy pomiędzy przedsiębio-rstwem delegującym, a pracownikiem w ciągu okresu delegowania lub;

W myśl przepisów prawa wspólnotowego usługodawca, świadczący czasowo usługę na terytorium innego państwa członkowskiego niż to, w którym ma siedzibę, ma prawo do czasowego delegowania „własnych” pracowników do państwa odbiorcy usługi, bez obowiązku uzyskiwania przez nich jakichkolwiek zezwoleń na pracę. W praktyce polscy przedsiębiorcy spotykają się z ograniczeniami nakładanymi przez władze państwa przyjmującego.

21

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

c) jako przedsiębiorstwo pracy tymczasowej lub agencja wynajmująca personel „wynajmuje” pracownika przedsiębiorstwu, prowadzącemu działalność gospodarczą lub działającemu na te-rytorium państwa członkowskiego, o ile przez cały okres delegowania istnieje stosunek pracy pomiędzy przedsiębiorstwem pracy tymczasowej lub agencją wynajmującą, a pracownikiem dele-gowanym.

We wszystkich trzech sytuacjach musi istnieć w okre-sie delegowania stosunek pracy pomiędzy przedsię-biorstwem delegującym, a pracownikiem. Pracownik nie świadczy jednakże pracy na rzecz tego przedsiębiorstwa, które go zatrudnia, ale na rzecz podmiotu trzeciego.Dyrektywa zawiera ponadto definicję pracownika delegowanego, przez którego rozumie pracowni-ka, który przez ograniczony czas wykonuje pracę na terytorium innego państwa członkowskiego, niż państwo, w którym zwyczajowo pracuje. Dyrektywa nie obejmuje pracowników świadczących pracę na rzecz swojego pracodawcy w innym państwie człon-kowskim (np. kierowcy).Bardzo istotne znaczenie ma art. 3 dyrektywy, który określa warunki pracy i zatrudnienia, które wiążą pracowników delegowanych. Państwa członkowskie, w których siedzibę ma przedsiębiorstwo usługobiorcy, mają bowiem za-pewnić, że bez względu na to jakie prawo stosuje się w odniesieniu do stosunku pracy, przedsię-biorstwa świadczące usługi gwarantują praco- wnikom delegowanym na ich terytoria odpowie-dnie warunki pracy i zatrudnienia ustalone przez przepisy prawa, rozporządzenia, przepisy admi-nistracyjne, układy zbiorowe pracy, orzeczenia arbitrażowe. Zgodnie z dyrektywą państwa członkowskie zo-bowiązane są do zagwarantowania przestrzegania m.in. maksymalnych okresów pracy i minimalnych okresów wypoczynku, minimalnego wymiaru pła-tnych urlopów rocznych, minimalnych stawek płacy, wraz ze stawką za nadgodziny (nie dotyczy to doda- tkowych branżowych systemów emerytalnych), wa-runków „wynajmu” pracowników, w szczególności przez przedsiębiorstwa zatrudnienia tymczasowego, zdrowia, bezpieczeństwa i higieny w miejscu pracy, środków ochronnych stosowanych w odniesieniu do warunków zatrudnienia kobiet ciężarnych lub kobiet tuż po urodzeniu dziecka, dzieci i praco- wników młodocianych, równego traktowania mę- żczyzn i kobiet, a także innych przepisów w zakresie niedyskryminacji.

Państwa członkowskie mają prawo stosować odno-śnie do usługodawców delegujących pracowników w ramach świadczenia usług także inne regulacje dotyczące warunków pracy i zatrudnienia.Z powyższego wynika, iż uregulowania dotyczące stosunku pracy w danym państwie członkowskim Wspólnoty mają zastosowanie nie tylko do oby-wateli tego państwa, ale także do pracowników delegowanych w ramach świadczenia usług tra- nsgranicznych. Taka zasada obowiązuje niezależnie od tego, ustawodawstwo którego państwa członko- wskiego ma zastosowanie do danego stosunku pracy pracownika delegowanego.Oznacza to, że państwa członkowskie właściwe dla siedziby usługobiorcy mogą kontrolować, czy powyższe warunki zatrudnienia są respektowa-ne w stosunku do pracowników delegowanych z innego państwa członkowskiego.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości, a delegowanie pracownikówEuropejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie wypowiadał się w kwestii delegowania przez praco-dawcę świadczącego usługi na terenie Wspólnoty Europejskiej pracowników do innego państwa czło- nkowskiego Unii Europejskiej . Europejski Trybunał Sprawiedliwości konsekwentnie stoi na stanowisku, że firmy z państw członkowskich, świadczące usługi na terytorium Wspólnoty, mogą delegować swoich pracowników do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego, niż to w którym ma siedzibę usługodawca. Państwo członkowskie, w którym są świadczone usługi, nie może natomiast nakładać na takie przedsiębiorstwa dodatkowych warunków np. obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę.Europejski Trybunał Sprawiedliwości uważa je-dnakże, iż z jednej strony stosowanie niekorzystnych przepisów krajowych w stosunku do przedsiębiorców delegujących pracowników jest sprzeczne z prawem wspólnotowym, ale z drugiej strony uznaje prawo państw członkowskich do kontroli przestrzegania krajowego prawa pracy.

WnioskiMając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz dyrektywy Parlamentu Europe- jskiego i Rady o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług, nie budzi żadnej wątpliwości fakt, że przedsiębiorstwa z państw członkowskich Unii Europejskiej, świadczące usługi na terytorium Wspólnoty, mogą delegować swoich pracowników

22

do wykonywania pracy na terytorium innego państwa członkowskiego tj. w kraju swojego kontrahenta.W takiej sytuacji państwo członkowskie, w którym są świadczone usługi, nie może nakładać na takie przedsiębiorstwa żadnych dodatkowych warunków np. obowiązku uzyskania zezwolenia na pracę. Może jednakże przeprowadzać kontrole odnośnie tego, czy w stosunku do pracowników delegowa-nych do pracy na ich terytorium są respektowane krajowe uregulowania dotyczące prawa pracy.

1Dz. Urz. WE z 1997 r., nr L 18, s. 1.2 Połączone sprawy 62 i 63/81, Seco S.A. and Desquenne & Gi-

ral S.A. v. Établissement d’Assurance contre le Vieillesse et l’Invalidité, ECR 1982 223; Sprawa C-113/89, Rush Portuguesa Lds v. Office national d’immigration, ECR 1990 I-01417.

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Anna Kozłowska, prawnikKancelaria Adwokacka Szczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c.

23

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

Sposoby zabezpieczania umów w obrocie gospodarczymZygmunt Wieszczek, Anna Szczepaniak

Przedumowne czynności sprawdzające powinny być przeprowadzone już na etapie analizy i oceny oferty lub zamówienia, a następnie w trakcie negocjacji z pote- ncjalnym partnerem. Polegają one na ocenie jego wiary-godności oraz „jakości” przedstawionej nam oferty lub zamówienia. Na podstawie analizy treści przedłożonych dokumentów możemy ocenić:• wiarygodność potencjalnego partnera, tj. uzyskać

informacje dotyczące jego firmy, jej referencji i po-zycji na rynku, a także zbadać przebieg i efekty wcześniejszej współpracy z naszą firmą o ile taka miała miejsce, w szczególności pod kątem dotrzy-mywania przez niego terminów realizacji zamó-wień czy terminów płatności;

• przejrzystość i kompletność oferty lub zamówienia (należy zwrócić m.in. uwagę, czy blankiet firmy jest oryginalny, czy oferta lub zamówienie opatrzo-ne są (i czyim) podpisem – jeżeli zostały przysłane faxem lub e-mailem – winny być dodatkowo po-twierdzone. Zapisy powinny być jasne, bez klauzul dopisanych „drobnym drukiem”. Warto również upewnić się, czy został określony termin ważności oferty;

• czy rodzaj/przedmiot oferty lub zamówienia odpo-wiada naszym potrzebom bądź czy nasza firma jest w stanie takie zamówienie/ ofertę zrealizować.

Na etapie rozpoczęcia negocjacji, bez względu na to czy potencjalny partner jest nam znany czy nie, powinniśmy sprawdzić:

• aktualne dokumenty jego firmy (wyciąg z KRS lub ewidencji działalności gospodarczej, NIP, RE-GON);

• jeżeli nasz kontrahent nie jest spółką z o.o. ani spółka akcyjną wskazane jest sprawdzenie jego danych osobowych, tj. danych właściciela firmy, jego wspólników poprzez porównanie zapisów w dowodzie osobistym z danymi figurującymi w dokumentach rejestracyjnych firmy;

• ważność umocowania przedstawiciela firmy pote- ncjalnego kontrahenta do prowadzenia negocjacji i zawierania umów handlowych.

Należy dodać, iż nasz potencjalny partner handlowy po-winien mieć również możliwość zapoznania się z analo-gicznymi dokumentami dotyczącymi naszej firmy.

Dołożenie należytej staranności w zakresie uzyskania niezbędnych informacji o naszym przyszłym partnerze handlowym jeszcze przed zawarciem umowy daje nam gwarancję, iż trafiliśmy na wiarygodnego kontrahe-nta i w dużej mierze minimalizuje ewentualne ryzyko niewykonania przez niego umowy.

Wynikiem zakończonych pomyślnie negocjacji i zara-zem ich etapem końcowym jest przygotowanie projek-tu umowy, który sporządzić może każda ze stron. Poza postanowieniami przedmiotowo istotnymi umowy, charakterystycznymi dla poszczególnych typów umów, do których należą: określenie przedmiotu umowy oraz obowiązki i uprawnienia stron, umowa powinna za-wierać również klauzule zabezpieczające realizację tychże postanowień. Należy zauważyć, iż z uwagi na to, iż każda ze stron umowy zabiegać będzie o możliwie jak najlepsze zabezpieczenie swoich interesów, klau-zule takie dotyczyć będą z reguły obu stron umowy. O rodzaju i ilości wprowadzonych do umowy klauzul zabezpieczających decyduje rodzaj zawieranej umowy oraz wola obu stron w tym zakresie. Ostateczny kształt umowy jest bowiem wynikiem prowadzonych nego-cjacji. Celem wprowadzenia do umowy takiej klauzuli jest zabezpieczenie:• wykonania przez strony jej istotnych postanowień;• terminowej realizacji przedmiotu umowy;• rekompensaty na wypadek naruszenia postanowień

umowy przez którąkolwiek ze stron (w przypadku nie-wykonania lub nienależytego wykonania umowy).

Do typowych klauzul o charakterze restrykcyjnym, za-pewniających stronie rekompensatę finansową w przy-

Zawieranie korzystnych i bezpiecznych umów stanowi jeden z podstawowych warunków osiągnięcia sukcesu w działalności gospodarczej. Umowa korzystna, to taka której realizacja zapewnia obu stronom umowy spo-dziewane efekty. Do umów bezpiecznych należą te, które poprzedzone zostały czynnościami sprawdzającymi oraz które zawierają klauzule zabezpieczające interesy obu jej stron.

24

PRAK

TYCZ

NE I

NFOR

MAC

JE D

LA P

ROW

ADZĄ

CYCH

FIR

MY

padku niewykonania bądź nienależytego wykonania umowy przez drugą stronę należą:• kaucje gwarancyjne, umożliwiające zaspokojenie

się z niej strony w przypadku braku zapłaty drugiej strony za spełnione przez nią świadczenie. Kaucja taka może stanowić przykładowo zabezpieczenie dla Sprzedającego lub Dostawcy w przypadku na- dmiernego opóźnienia płatności przez Kupującego/Odbiorcę i wpłacana jest z reguły bezpośrednio po zawarciu umowy;

• kary umowne przysługujące stronom na wypadek odstąpienia jednej z nich od umowy w wyniku oko-liczności, za które winę ponosi druga strona, najczę-ściej określane procentowo od wartości przedmiotu transakcji;

• kary umowne przysługujące stronom w przypadku opóźnienia przez drugą stronę wykonania umowy (np. nieterminowa dostawa bądź zwłoka w jej od-biorze), określane z reguły procentowo od warto-ści przedmiotu transakcji, np. 1% za każdy dzień zwłoki;

• złożenie przez jedną ze stron oświadczenia woli w for-mie aktu notarialnego o poddaniu się rygorowi do-browolnej egzekucji do określonej kwoty. W takiej sytuacji, strona poszkodowana uprawniona jest do wszczęcia egzekucji z majątku swojego nierzetelnego kontrahenta bezpośrednio na podstawie aktu nota-rialnego bez konieczności prowadzenia długotrwałe-go i kosztownego postępowania sądowego. Celowe wydaje się umieszczenie wzmianki o dobrowolnym poddaniu się egzekucji w treści umowy.

Biorąc pod uwagę słabszą pozycję jednej ze stron umowy - przykładowo dostawcy bądź sprzedające-go, usprawiedliwione jest, iż jej interesy są silniej za-bezpieczone. Wiadomym jest, iż w przypadku zwłoki w zapłacie kiedy jedna strona dostarczyła już towary, płynność finansowa jej firmy może zostać zakłócona, co może przyczynić się do powstania szkód. Dlatego też kaucja gwarancyjna oraz oświadczenie drugiej stro-ny o poddaniu się dobrowolnej egzekucji stanowią dodatkowe zabezpieczenia realizacji umowy.

Co do zasady, interesy stron winny być równo zabe-zpieczone. Istnienie szereg innych klauzul zabezpiecza-jących, takich, jak:• przejęcie przez dostawcę ryzyka utraty bądź uszko-

dzenia towarów w czasie transportu, jak również kosztów tegoż transportu i jego ubezpieczenia;

• zastrzeżenie minimalnej ilości rocznych dostaw;• zastrzeżenie przez odbiorcę, iż określona ilość to-

warów znajdujących się w magazynach dostawcy będzie do jego dyspozycji;

• zagwarantowanie stałej ceny wyrobów w przypadku kontraktów długoterminowych;

• zastrzeżenie odsetek przez podmiot wystawiający faktury w przypadku zwłoki w zapłacie;

• zabezpieczenie się przed ewentualnym wzrostem cen, w wypadku zmiany przez dostawcę opakowań produktu na droższe;

• zastrzeżenie możliwości dochodzenia roszczeń odszko-dowawczych na zasadach ogólnych, w sytuacji, kiedy kary umowne nie pokryją w całości szkody;

• zastrzeżenie przez stronę uprawnienia do odstą-pienia od umowy, w sytuacji, gdy druga strona nie aktualizuje danych dotyczących swojej firmy i nie dostarcza ich okresowo stronie. Powyższe ma za-sadnicze znaczenie dla skuteczności dochodzenia roszczeń w postępowaniu sądowym i minimalizuje ryzyko związane z wykonywaniem długotermino-wych kontraktów;

• zagwarantowanie przez stronę właściwości sądu wg siedziby własnej firmy, co obniża koszty ewentua-lnego postępowania sądowego (rozprawy w miejscu siedziby strony);

• zapis na sąd polubowny, który w przypadku sporu obliguje strony do skierowania sprawy do sądu po-lubownego, a zatem nie wolno im wszczynać po-wództwa do czasu wydania orzeczenia przez sąd polubowny. Koszty prowadzenia sporu przed sądem polubownym są o wiele niższe od kosztów w postę-powaniu zwykłym.

Reasumując, ilość i rodzaj zastosowanych w umowie zabezpieczeń zależy przede wszystkim od rodzaju zawieranej umowy oraz od wyników prowadzonych przez strony negocjacji. Powyższy katalog nie jest kompletny, zaś nie wszystkie zaprezentowane sposo-by zabezpieczenia umowy będą miały zastosowanie w innych umowach.Dlatego przed podpisaniem każdej umowy warto za-sięgnąć opinii prawnika w tym zakresie. Stanowi to z pewnością najważniejszą czynność zabezpieczającą interesy stron w obrocie gospodarczym.Nadto, istnieje również grupa bardzo istotnych zabe- zpieczeń pozaumownych („zewnętrznych”), które zo-staną omówione w następnym numerze Biuletynu.

Zygmunt Wieszczek, radca prawnyKancelaria Radcy PrawnegoZygmunt Wieszczek

Anna Szczepaniak, prawnikKancelaria Adwokacka Szczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c.

25

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

PREZENTACJA CZŁONKÓW MIĘDZYNARODOWEJ SIECI KANCELARI I PRAWNICZYCH IURIS L INK

Kancelaria Heijltjes Advocaten ma swoją siedzibę w Nij-megen, starym mieście romańskim w Holandii, gdzie za-trudnia 13 prawników. Prawnicy z Kancelarii Heijltjes Advocaten specjalizują się we wszystkich aspektach prawa budowlanego, publiczne-go i własności nieruchomości. Prowadzimy także sprawy z dziedziny prawa spółek, prawa pracy i prawa upadło-ściowego. Kancelaria zajmuje się prowadzeniem spraw sądowych i o ile to możliwe stara się uniknąć wstępowa-nia na drogę sądową. Aby uniknąć procesu niezbędna jest rzetelna porada prawna. Dlatego Kancelaria Heijltjes Advocaten udziela regularnych porad prawnych swoim klientom jak również prowadzi dla nich wykłady na temat

zmian w dziedzinach prawa, którymi się zajmuje. O zagad-nieniach, które są interesujące dla klientów Kancelaria informuje za pomocą wiadomości e-mail.Klientom, którzy mają pytania na temat wspomnianych aspektów prawa holenderskiego lub którzy mają problemy natury prawnej i szukają porady zalecamy skontaktować się z Hansem Mulderem lub Thijsem van der Meeren.

HEIJLTJES ADVOCATENPostbus 1392, 6501 BJ Nijmegentel.: 0031 24 3222255, fax: 0031 24 3227751e-mail: info@heijltjes.nl, heijltjes@iurislink.pl

www.heijltjes.nl

Heijltjes Advocaten NijmegenHOLANDIA

Kancelaria Schirp, Schmidt-Morsbach, Steeger, Apel po-wstała w 2002 roku z połączenia Kancelarii Cannawurf & Perpelitz, która posiada od 1994 r. biuro w Berlinie oraz Kancelarii Schirp & Apel. Dzięki fuzji w kancelarii pracują obecnie pod jednym dachem specjaliści różnych dziedzin prawa, w szczególności prawa budowlanego, handlowe-go, nieruchomości, lokat kapitału, prawa podatkowego, upadłościowego oraz prawa pracy. Kancelaria posiada dział zajmujący się obsługą klien-tów z krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Punkt ciężkości położony jest na obsługę kooperujących ze sobą polskich i niemieckich podmiotów gospodar-czych. Kancelaria zajmuje się m.in. zakładaniem spółek, sprawami związanymi z nabywaniem, używaniem i obcią-żaniem nieruchomości. Ponadto przygotowujemy umowy dotyczące różnorakich form współpracy między firma-mi oraz zajmujemy się dochodzeniem należności przed niemieckimi sądami powszechnymi i polubownymi oraz międzynarodowymi, w tym przed Międzynarodowym Są-dem Arbitrażowym w Paryżu. Adwokat Dr. Schirp jest superarbitrem Stałego Sądu Polubownego przy Wielko-polskiej Izbie Gospodarczej w Poznaniu.

W ramach współpracy z Polsko – Niemieckim Towarzy-stwem Wspierania Gospodarki S.A. kancelaria przygotowa-ła m.in. blok seminaryjny na temat niemieckiego prawa go-spodarczego przeznaczony dla polskich przedsiębiorców. Seminaria prowadzone były m.in. w Kaliszu, Poznaniu, Wrocławiu i Opolu. Ponadto kancelaria organizowała we własnym zakresie, a także przy udziale organizacji Unii Europejskiej spotkania polskich i niemieckich przedsię-biorców, oferując przy tej okazji możliwość zapoznania się z postanowieniami polskiego i niemieckiego porządku prawnego. Publikacje współpracowników dotyczące oby-dwu porządków prawnych ukazują się w polskiej i niemiec-kiej prasie fachowej. W ubiegłym roku doszło do wydania wraz z partnerami dwujęzycznej książki „Wzory umów z za-kresu polskiego i niemieckiego prawa budowlanego“.

SCHIRP SCHMIDT-MORSBACH STEEGER APELDorotheenstraße 3 10117 BERLINKontakt – dr Wolfgang Schirp (jęz. polski, nie-miecki, angielski, francuski, hiszpański i rosyjski)tel./fax: 0049-30-327617-34, 0049-30-327617-40e-mail: info@ssmsa.de, schirp@iurislink.pl

www.ssmsa.de

Schirp Schmidt-Morsbach Steeger ApelNIEMCY

26

Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych Celichowski, Szyndler, Więckowska Spółka PartnerskaPOZNAŃ

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Berg Pahl und Kollegen NIEMCY

Kancelaria Berg Pahl und Kollegen ma swoją siedzibę w zabytkowym centrum Münster w Westfalii obok ka-tedry, starego ratusza oraz Muzeum Picassa. W Kancelarii pracuje czterech adwokatów i dwóch księgowych. Mecenas Pahl specjalizuje się w prawie pracy, prawie handlowym, prawie konkurencji i prawie komputero-wym, jak również w „prawie koni”. Mecenas Berg specjalizuje się w prawie ubezpieczeń spo-łecznych, prawie administracyjnym oraz budowlanym. Mecenas Grohmann specjalizuje się w prawie karnym oraz rodzinnym. Mecenas Schling specjalizuje się w prawie drogowym, prawie spółek oraz prawie bankowym. Naszym celem jest uniknięcie drogich i czasochłon-nych procesów poprzez udzielenie doskonałej porady prawnej w możliwie najwcześniejszym stadium.

Współpracując z księgowymi Bischop & Bischop zna-jdujemy najlepsze rozwiązania dla pełnej gamy problemów gospodarczych, z jakimi stykają się nasi klienci. Korespondujemy w językach angielskim, niemieckim, francuskim, polskim i rumuńskim, używając nowocze-snych środków komunikacji. Dodatkową informację znajdziecie Państwo na naszej stronie: www.web55065.de.

BERG PAHL UND KOLLEGENKönigsstrasse 22/2348143 Münstertel.: 0251-55065, fax: 0251-4842390e-mail: pahl@web55065.de

stephan.pahl@iurislink.comwww.web55065.de

Doświadczenie zawodowe prowadzących Kancelarię adwokatów i radców prawnych budowane jest od 1990 roku.

Krótki zarys historyczny połączonych od dnia 1 czerwca 2004 r. Kancelarii przedstawia się następująco:

Kancelaria Adwokacka Celichowski & Szyndler - pro-wadzona była dotąd przez adwokatów Wojciecha Celi-chowskiego i Dariusza Szyndlera oraz radcę prawnego Elżbietę Celichowską. Od 1990 r. do 2002 r. w spółce cywilnej uczestniczył też adwokat Jerzy Pomin, a od stycznia 2002 roku do marca 2004 r. radca prawny dr Maciej Rudnicki. Siedziba Kancelarii mieściła się za-wsze w Poznaniu, wcześniej przy ul. Ogrodowej, a od 1 stycznia 2002r roku przy ul. Szkolnej 5/15. Spółka specjalizowała się w obsłudze procesów inwestycyjnych prowadzonych przez podmioty zagraniczne, w tym nabywania nieruchomości przez cudzoziemców oraz procesów reprywatyzacyjnych. Przygotowała procedury i doprowadziła do utworzenia licznych spółek prawa handlowego. Istotnym zakresem prac była obsługa prawna w zakresie prawa lokalowego. Kancelaria re-

prezentowała także klientów w znaczących procesach gospodarczych, rodzinnych i karnych. Od 1999r. po-szerzyła profil działania o obsługę prawną w zakresie prawa administracyjnego i prawa pracy. Pozostaje także w stałym kontakcie z Kancelariami Notarialnymi, Biegły-mi Rewidentami Księgowymi, Biegłymi Rzeczoznawca-mi Majątkowymi i Biurami Tłumaczy Przysięgłych.

Prowadząca Kancelarię Radcy Prawnego Mariola Wię- ckowska - radca prawny, rozpoczęła pracę w 1990 r. od prowadzenia analiz i diagnoz w procesach prywatyzacji przedsiębiorstw, kierując Działem Prawnym w Biurze Usług Konsultingowych i Obsługi Kapitału sp. z o.o. w Poznaniu. Kancelarię prowadzi od 1992 r.. Do 1998 r. jej najważniejszymi przedsięwzięciami było doradztwo prawne dla Centrum Ekspertyz Gospodarczych Funda-cji Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, trzyletni okres zatrudnienia w Wydziale Restrukturyzacji Departame- ntu Zarządzania Ryzykiem Wielkopolskiego Banku Kredytowego S.A. w Poznaniu. W tym czasie była ta-kże członkiem Rad Nadzorczych znaczących spółek giełdowych oraz przewodniczyła radom wierzycieli w bankowych postępowaniach ugodowych. Osta-

27

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

tnia siedziba Kancelarii mieściła się w Poznaniu, przy ul. Noskowskiego 2. Kancelaria Radcy Prawnego Mario-li Więckowskiej wyspecjalizowała się w obsłudze pra- wnej procesów przekształceń spółek prawa handlowego i fuzji. Sporządza część prawną prospektów emisyjnych dla spółek publicznych oraz emitujących akcje w ce-lu ich debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych. Uczestniczy w procedowaniu przed Komisją Papierów Wartościowych i Giełd. Na bieżąco prowadzi obsługę podmiotów gospodarczych, we wszystkich aspektach działalności.

Każda z połączonych Kancelarii ma indywidualne doświadczenie w prowadzeniu negocjacji w obrocie gospodarczym, zawieraniu ugód cywilno prawnych w procesach restrukturyzacji i oddłużania spółek prawa handlowego oraz osób fizycznych prowadzą-cych działalność gospodarczą. Adwokat Wojciech Celichowski i radca prawny Mariola Więckowska prowadzą także działalność wykładową w zakresie prawa handlowego.

Celem połączenia było stworzenie potencjału, dla moż-liwie szerokiego zakresu obsługi prawnej prze-dsięwzięć gospodarczych w kraju i Europie. Łącząc powyższe doświadczenie zawodowe, dysponując pote- ncjałem intelektualnym zespołu naszych pracowni-ków, współpracowników i opiekunów naukowych, utworzyliśmy pięć Departamentów Obsługi Prawnej. • Obsługi kapitału i rozwoju przedsiębiorstw • Zakładania, przekształcania podmiotów i ich reje-

stracji • Prawa procesowego cywilnego, karnego i gospodar-

czego • Prawa pracy

• Prawa administracyjnego Inne istotne informacje Kancelaria zatrudnia 12 Pra-cowników, w tym 4 Aplikantów i 6 praktykantów. Współpracuje na stałe w swojej siedzibie z 4 radca-mi prawnymi i adwokatami. Zespół do stałej obsługi klientów, łącznie ze wspólnikami liczy 18 prawników i 2 pracowników administracyjnych.

Językiem obcym dominującym w obsłudze Klientów jest język francuski i angielski. Możemy również pro-wadzić sprawy w języku niemieckim i rosyjskim.

Dysponujemy powierzchnią lokalową 220 m kw na Poznańskiej Starówce i odpowiednim wyposażeniem technicznym pomieszczeń biurowych.

Kancelaria pozostaje w stałej współpracy w ramach Sieci Kancelarii Europejskich IURIS LINK i PRAGMA, dzięki czemu Kancelaria posiada stałych korespo-ndentów w ważniejszych miastach Polski, a nadto we Francji, Niemczech, Hiszpanii, Włoszech, Portugalii, Holandii, Rosji i Ukrainie.

KANCELARIA ADWOKATÓW I RADCÓW PRAWNYCH CELICHOWSKI, SZYNDLER, WIĘCKOWSKA S.C.ul. Szkolna 5/15, 61-832 Poznańtel.: (0048) 61 852 32 61, 852 18 15fax: (0048) 61 852 32 62e-mail: kancelaria@kancelaria-csw.pl

wojciech.celichowski@iurislink.pl mariola.wieckowska@iurislink.pl dariusz.szyndler@iurislink.pl elzbieta.celichowska@iurislink.pl

www.kancelaria-csw.pl

KANCELARIA NOTARIALNA SPÓŁKA CYWILNAul. Szkolna 5/16, 61-832 Poznańtel./fax: +48 (61) 851-93-63 e-mail: dorota.celichowska@iurislink.pl

maciej.celichowski@iurislink.pl wioletta.majchrzak@iurislink.pl

Kancelaria NotarialnaDorota Celichowska, Maciej Celichowski, Wioletta Majchrzak s.c.POZNAŃ

28

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Kancelaria Adwokacka Szczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c. działa na rynku łódzkim od ponad 15 lat i jest jedną z najstarszych prywatnych firm pra- wniczych w regionie.

Wspólnikami kancelarii są:• Jerzy Szczepaniak• Andrzej Derdzikowski• Jarosław SzczepaniakAdwokaci Andrzej Derdzikowski i Jerzy Szczepaniak mają ponad dwudziestoletnie doświadczenie zawo-dowe i praktykę prawniczą.

W kancelarii zatrudnionych jest dziesięciu prawników, w tym aplikanci oraz obsługa administracyjna.

Działalność Kancelarii nakierowana jest na prowa-dzenie spraw gospodarczych i obsługę prawną firm. Mamy doświadczenie we współpracy zarówno sta-łej jak i doraźnej z firmami zagranicznymi, między innymi z Niemiec, Francji, Holandii, USA. Specjali-zujemy się w prawie cywilnym, handlowym, gospo-darczym i podatkowym, a także w prawie budowla-nym i bankowym. Utrzymujemy ożywione kontakty z kancelariami adwokackimi z innych krajów, w tym z Niemiec, Francji, Holandii, Ukrainy czy Rosji. Ko-munikujemy się z naszymi klientami zagranicznymi

w języku angielskim, niemieckim i rosyjskim. Kance-laria jest wyposażona w nowoczesną infrastrukturę techniczną.

Uczestniczyliśmy, jako współorganizatorzy w wielu ko- nferencjach szkoleniowych dla przedstawicieli biznesu w ramach Międzynarodowej Sieci Kancelarii Prawni-czych IURIS LINK, której jesteśmy współzałożycielami. Konferencje takie organizowane były w Berlinie, Fra-nkfurcie, Poznaniu i Łodzi. Nasza firma jest aktywnym członkiem Brytyjsko-Polskiej Izby Handlowej.

W grudniu 2004 roku w łódzkim rankingu kancelarii i firm prawniczych przeprowadzonym przez „Rze- czpospolitą” nasza kancelaria zdobyła tytuł lidera usług prawnych w dziedzinie spory sądowe: cywilne i gospodarcze. Zostaliśmy również zaliczeni do gro-na najlepszych polskich kancelarii w ogólnopolskim rankingu przeprowadzonym przez „Rzeczpospolitą” w roku 2005.

KANCELARIA ADWOKACKA SZCZEPANIAK, DERDZIKOWSKI, SZCZEPANIAK S.C.ul. Piotrkowska 65, 90-422 Łódźtel.: 00 48 42 632 52 25, 630 54 54fax: 00 48 42 632 51 11e-mail: info@iurislink.com

Kancelaria Adwokacka Szczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c.ŁÓDŹ

Kancelaria Notarialna Małgorzata Z. KrólŁÓDŹ

Kancelaria powstała w 1995 r. Zapewnia obsługę no-tarialną we wszystkich dziedzinach prawa, w szcze-gólności w zakresie prawa cywilnego, rodzinnego, gospodarczego i handlowego. Kancelaria dysponuje nowoczesną infrastrukturą te- chniczną i jako jedna z niewielu w kraju prowadzi księgi notarialne w formie elektronicznej.Notariusz Małgorzata Z. Król jest profesorem nadzwy-czajnym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersy-tetu Łódzkiego.

KANCELARIA NOTARIALNA MAŁGORZATA Z. KRÓL ul. Żwirki 19, 90-539 Łódźtel.: (48) 42 6366677fax: (48) 42 6369797 e-mail: malgorzata.krol@iurislink.pl

29

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Kancelaria Prawnicza „Prokurent” s.c. M. Kmieciak G. Choina J. Rostafiński WARSZAWA

Kancelaria prawnicza „PROKURENT” s.c. ukieru- nkowana jest na obsługę prawną podmiotów go-spodarczych.

Usługi Kancelarii sprowadzają się w szczególności do:• wykonywania kompleksowego doradztwa pra-

wnego na potrzeby bieżące podmiotów gospoda-rczych, jak również na potrzeby komercjalizacji i prywatyzacji oraz restrukturyzacji kapitałowej firm;

• wprowadzania spółek na rynek kapitałowy, w tym sporządzania audytów prawnych dla potrzeb pro-spektów emisyjnych, procedowania przed Komi-sją Papierów Wartościowych i Giełd oraz Giełdą Papierów Wartościowych w Warszawie S.A.;

• regulowania stanów prawnych nieruchomości oraz kompleksowej obsługi transakcji obrotu i gospodarki nieruchomościami w tym lokali;

• obsługi krajowych i międzynarodowych kontra--któw handlowych;

• wykonywaniu zastępstwa procesowego przed sądami w tym w postępowaniu arbitrażowymi i administracyjnym.

Od 1989 roku Kancelaria skupia w swoim gronie pa-rtnerów o wieloletnim doświadczeniu i ugruntowanej wiedzy w zakresie prawa cywilnego, gospodarczego w tym handlowego oraz administracyjnego.

Wspólnikami Kancelarii są:

Marta Kmieciak – adwokat-radca prawny, były sędzia Sądu Najwyższego oraz główny specjalista ds. legi-slacji w Ministerstwie Sprawiedliwości. Zajmuje się doradztwem prawnym w zakresie prywatyzacji i re-strukturyzacji przedsiębiorstw oraz wprowadzaniem

Prowadzący Kancelarię posiada wiedzę, umiejętno-ści praktyczne i bogate doświadczenie w zakresie tworzenia, zarządzania, restrukturyzacji i likwidacji różnego rodzaju podmiotów prowadzących dzia-łalność gospodarczą. Przez wiele lat samodzielnie zarządzał albo udzielał pomocy organizacyjnej i pra-wnej w zakresie prowadzenia różnych firm na tere-nie kraju i za granicą.

Kancelaria powstała w listopadzie 2003 roku. W jej dzia-łalności wykorzystywana jest wiedza i doświadczenie prowadzącego, jakie zdobył pełniąc w przeszłości różne funkcje menedżerskie w wielu podmiotach gospodar-czych i stowarzyszeniach.

Profil działania Kancelarii:• analiza i diagnoza stanu organizacyjnego, finanso-

wego i prawnego podmiotów gospodarczych dla celów restrukturyzacji, postępowań naprawczych i upadłościowych, wniosków kredytowych oraz do-tyczących pozyskiwania funduszy strukturalnych z Unii Europejskiej,

• kompleksowe doradztwo prawne i organizacyjne w procesach transformacji własnościowych podmio-tów gospodarczych,

• sprawowanie bieżącej (stałej i doraźnej) obsługi prawnej spółek prawa handlowego oraz innych pod-miotów prowadzących działalność gospodarczą oraz stowarzyszeń

• współpraca z ekspertami w dziedzinie finansów, obsługi kapitału, wycen, windykacji, marketingu i consultingu.

Kancelaria ściśle współpracuje z Kancelarią Adwokacką Szczepaniak, Derdzikowski, Szczepaniak s.c. w Łodzi, szczególnie w zakresie prawa gospodarczego.

KANCELARIA RADCY PRAWNEGOZYGMUNT WIESZCZEKul. Piotrkowska 65, 90-422 Łódźtel.: (042) 632 52 25, 630 54 54, 632 51 11fax: (042) 632 51 11e-mail: zw@iurislink.com, www.iurislink.com

Kancelaria Radcy Prawnego Zygmunt WieszczekŁÓDŹ

30

Kancelaria Prawnicza Nowosielski, Gotkowicz i Wspólnicy s.c. z siedzibą w Gdańsku, ul. Targ Drzewny 3/7, powstała w 1994 roku.Obecnie w skład Kancelarii wchodzi czworo wspólników:

1. Roman Nowosielski – adwokat, specjalista w zakresie prawa cywilnego, w szczególności dóbr osobistych, reprywatyzacji, prawa autorskiego, prawa prasowego, prawa gospodarczego i administracyjnego,

2. Bogusław Gotkowicz – adwokat, specjalista w za-kresie prawa karnego, karnego skarbowego, wykro-czeń oraz prawa cywilnego,

3. Bogusław Kosmus – adwokat, specjalista w zakre-sie prawa cywilnego, prasowego, gospodarczego i karnego – gospodarczego,

4. Halina Gotkowicz-Lipowska – radca prawny, specja-lista w zakresie prawa pracy i prawa gospodarczego.

Nadto Kancelaria zatrudnia zespół wysoko wykwa-lifikowanych prawników – aplikantów adwokackich i radcowskich.Zapewniamy obsługę we wszystkich dziedzinach pra-wa, w szczególności w zakresie prawa cywilnego, go-

spodarczego, administracyjnego – również w językach: angielskim, niemieckim i francuskim.Nasza Kancelaria pozostaje w ścisłych kontaktach ze znanymi w Polsce specjalistami prawa. Korzystamy z ich doświadczeń i wiedzy w naszej pracy.Usługi wykonywane dla stałych klientów obejmują:1. opiniowanie i doradztwo prawne,2. reprezentowanie Klientów we wszystkich działa-

niach, które mogą wywołać skutki prawne,3. przygotowywanie projektów pism, 4. negocjacje handlowe z kontrahentami Klientów,5. reprezentowanie Klientów we wszystkich procedu-

rach prawnych.Oferujemy stałą obsługę lub jednorazowe doradztwo. Wybór zależy od potrzeb i oczekiwań naszych Klientów.

KANCELARIA PRAWNICZA NOWOSIELSKI, GOTKOWICZ, KOSMUS I PARTNERZY S.C.ul. Targ drzewny 3/7, 80-886 Gdańsktel.: (0048) 58 346 27 56, 305 29 75fax: (0048) 58 305 28 55e-mail: office@ng.gda.plwww.ng.gda.pl

Kancelaria Prawnicza Nowosielski, Gotkowicz, Kosmus i Partnerzy s.c.GDAŃSK

akcji spółek do obrotu publicznego. Posiada rozległe i wieloletnie doświadczenia w zakresie prowadzenia przekształceń i fuzji spółek prawa handlowego.

Grzegorz Choina – adwokat-radca prawny, były sę-dzia sądów powszechnych oraz główny specjalista m.in. ds. legislacji w Ministerstwie Sprawiedliwości. Specjalizuje się w prawie gospodarczym, w szczegó- lności handlowym, upadłościowym i naprawczym; autor wielu analiz prawnych.

Jan Rostafiński – adwokat-radca prawny, były sę-dzia, współpracownik Ministra Sprawiedliwości. Specjalizuje się w prawie cywilnym, gospodarczym i spółdzielczym oraz w sprawach związanych z nie-ruchomościami i lokalami. Z racji doświadczenia zawodowego jest również specjalistą z zakresu prawa procesowego cywilnego, reprezentuje po- dmioty gospodarcze w postępowaniach sądowych i arbitrażowych.

Partnerzy Kancelarii współpracują z zespołem pro-fesjonalnych prawników; adwokatów, radców praw-nych oraz doradców podatkowych. W zakresie prac wykraczających poza bieżące zagadnienia prawne oraz ekonomiczne Kancelaria korzysta z doradztwa biegłych księgowych oraz uniwersyteckich prawni-ków i ekonomistów.Prowadzimy obsługę prawną również w języku: angie-lskim i włoskim.

KANCELARIA PRAWNICZA „PROKURENT” S.C. M. KMIECIAK G. CHOINA J. ROSTAFIŃSKIul. Wiktorska 67 lok. 6, 02-582 Warszawatel.: (0-22) 854 06 57, 854 06 58, 646 07 96 fax: (0-22) 646 07 95e-mail: kancelaria@prokurent.com

marta.kmieciak@iurislink.pl jan.rostafinski@iurislink.pl grzegorz.choina@iurislink.pl

www.prokurent.com

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

31

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Spółka powstała z przekształcenia w 2004 r. Spółki Adwokatów i Radców Prawnych Łuciowie, Nachmann i Koksztys S.C. Spółka ta rozpoczęła działalność w sty-czniu 2000 r. w trzyosobowym składzie; adwokaci Aure-lia Koksztys-Łuć i Bartosz Łuć oraz radca prawny Włady-sław Koksztys. Rok później do spółki przystąpił adwokat Piotr Nachmann. Po śmierci naszego nieocenionego przyjaciela i wspólnika mecenasa Władysława Koksztysa na rok czasu do spółki przystąpiła adwokat Anna Jecha-lska a później Adwokat Tomasz Nowako-wski. W najbli-ższym czasie spółka poszerzy skład osobowy o nowego wspólnika we Wrocławiu. Spółka stale współpracuje z adwokatem Sławomirem Ciemnym w Warszawie.Spółka od początku starała się działać kompleksowo, powierzając poszczególnym wspólnikom specjalizację w różnych dziedzinach prawa. Dzięki temu w ciągu trzech lat uzyskała stabilną pozycję na lokalnym rynku usług prawniczych. Kolejnym krokiem było wyjście poza Jelenią Górę i otwarcie oddziału we Wrocławiu. Aktua-lnie spółka stale obsługuje kilkanaście różnego rodzaju podmiotów między innymi gminę, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, dealera samochodów, miejski zakład wodociągów oraz cały szereg spółek prawa handlowego różnych specjalności. Spółka uczestniczyła w nowato-rskich projektach przekształceniowych, między innymi w jednej z pierwszych w Polsce całkowitej prywatyzacji publicznego szpitala. Partnerzy spółki indywidualnie prowadzą sprawy ze wszystkich dziedzin prawa starając się jednak specjalizować w wybranych zagadnieniach. Położenie Jeleniej Góry na styku trzech granic sprzyja również aktywności w zakresie szeroko rozumianej po-mocy prawnej świadczonej obcokrajowcom. Dzięki od-działowi we Wrocławiu spółka ma pełne zabezpieczenie w dostępie do Sądu Apelacyjnego oraz KRS. Spółka posiada komfortowe zaplecze lokalowe i te- chniczne. Od stycznia 2005 r. siedziba spółki została przeniesiona do nowo zakupionego lokalu wyposażo-nego w sieć komputerową, dostęp do systemu informa-cji prawnej oraz pełny dostęp internetowy. W nowym lokalu dostępne są dwie sale konferencyjne dzięki któ-rym poprawił się komfort przyjmowania klientów.

PARTNERZYAurelia Koksztys-Łuć (adwokat, Jelenia Góra)Studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim uko-ńczyła w 1994 r. pracą magisterską w zakresie prawa ha-ndlowego pod kierunkiem profesora Józefa Frąckowiaka:

„Europejska spółka akcyjna na tle rozwiązań polskich, niemieckich i angielskich”. W trakcie studiów przeby-wała pół roku na stypendium fundowanym przez DAAD w Niemczech zbierając materiały do pracy magisterskiej. W latach 1994 –1996 odbywała aplikację sądową w Są-dzie Okręgowym w Jeleniej Górze. Następnie w latach 1996-1999 odbyła aplikację adwokacką w Spółce Adwo-kackiej BGJ w Jeleniej Górze zakończoną egzaminem z wynikiem bardzo dobrym. W 2003 r. ukończyła studia podyplomowe na Uniwersytecie Wrocławskim w zakre-sie prawa europejskiego. Praktykę adwokacką rozpoczęła w styczniu 2000 r. jako wspólnik założyciel. Specjalizu-je się w kompleksowej obsłudze podmiotów gospoda-rczych, w szczególności spółek z udziałem podmiotów niemieckojęzycznych. Od 2004 r. została wpisana na listę adwokatów niemieckojęzycznych polecanych przez ko- nsulat niemiecki i austriacki. Dodatkowo specjalizuje się w sprawach cywilnych oraz rodzinnych.

Bartosz Łuć (adwokat, Jelenia Góra)Studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim uko-ńczył w 1994 r. pracą magisterską w zakresie prawa fi-nansowego pod kierunkiem profesor Krystyny Sawickiej: „Polski podatek od towarów i usług na tle rozwiązań europejskich”. W trakcie studiów przebywał pół roku na stypendium fundowanym przez DAAD w Niemczech zbierając materiały do pracy magisterskiej. W latach 1994 –1996 odbywał aplikację sądową w Sądzie Okręgowym w Jeleniej Górze. Następnie w latach 1996-1999 odbył aplikację adwokacką w Spółce Adwokackiej BGJ w Jele-niej Górze zakończoną egzaminem z wynikiem bardzo dobrym. W 2003 r. ukończył studia podyplomowe na Uniwersytecie Wrocławskim w zakresie prawa europe- jskiego. Praktykę adwokacką rozpoczął w styczniu 2000 r. jako wspólnik założyciel. Specjalizuje się w sprawach cywilnych odszkodowawczych oraz karnych związanych z dochodzeniem roszczeń odszkodowawczych. Doda-tkowo prowadzi sprawy administracyjne.

Piotr Nachmann (adwokat, Jelenia Góra)Studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim uko-ńczył w 1995 r. pracą magisterską w zakresie prawa pracy pod kierunkiem profesora Herberta Szurgacza: „Odpo-wiedzialność odszkodowawcza pracodawcy”. W czasie studiów prawniczych praktykował w Kancelarii Adwo-kackiej Consensus we Wrocławiu. W latach 1996-2000 odbył aplikację adwokacką w Spółce Adwokackiej B&B

Adwokacka Spółka Partnerska Łuć, Nachmann, Nowakowski i Koksztys JELENIA GÓRA

32

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Anna Biel ukończyła w 1984 r. Wydział Prawa Uniwe- rsytetu Wrocławskiego. Do 1988 roku aplikant, ase-sor, a następnie sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy. Od 1988 roku radca prawny, a także adwokat (nie wykonujący zawodu). Anna Biel jest członkiem ze-społu do spraw utworzenia Pekao Bank Hipoteczny S.A. z siedzibą w Szczecinie oraz sędzią Wyższego Sądu Dyscyplinarnego KIRP.Specjalizacja: prawo bankowe, handlowe.

Sławomir Poczobut-Odlanicki ukończył w 1989 r. Wydział Prawa Uniwersytetu Gdańskiego. W 1991 roku zdał egzamin sędziowski, a w 1993 roku rozpoczął pracę w Departamencie Prawnym Centrali Pomorskie-go Banku Kredytowego S.A. Od 1995 roku jest radcą prawnym. Specjalizuje się w szeroko pojętym prawie gospo-darczym, ze szczególnym uwzględnieniem prawa bankowego, prawa papierów wartościowych, ustaw antymonopolowych i postępowań o udzielenie zamó-

wienia publicznego. Jest sędzią Sądu Giełdowego przy Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. Był także sędzią Sądu Polubownego przy Centralnej Tabeli Ofert S.A. w Warszawie.Specjalizacja kancelarii: prawo gospodarcze ze szcze-gólnym uwzględnieniem prawa bankowego, handlo-wego, budowlanego, antymonopolowego, papierów wartościowych, windykacja należności.

KANCELARIA RADCÓW PRAWNYCH BIEL, POCZOBUT-ODLANICKI SPÓŁKA PARTNERSKA ul. Piotra Skargi 23, 70-487 Szczecintel.:+ 48 91 423 9235, 43167(80-88).fax :+48 91 4316789e-mail: anna.biel@iurislink.pl

slawomir.poczobut-odlanicki@iurislink.pl

Kancelaria Radców Prawnych Biel, Poczobut-Odlanicki Spółka PartnerskaSZCZECIN

w Kamiennej Górze i Wałbrzychu zakończoną egzami-nem z wynikiem bardzo dobrym. Równolegle w latach 1995-1998 pracował naukowo na Uniwersytecie Wroc-ławskim (publikacje m.in. : „Pojęcie i rodzaje klauzul konkurencyjnych”, Praca i zabezpieczenie społeczne, 1997/1/18, „Instytucja zakazu konkurencji w prawie po-lskim” Monitor Prawniczy 1996/10/363). W 2003 r. uko- ńczył studia podyplomowe na Uniwersytecie Wrocław-skim w zakresie prawa europejskiego. Praktykę adwoka-cką rozpoczął w 2001 r. Specjalizuje się w kompleksowej obsłudze podmiotów gospodarczych oraz w sprawach karnych - gospodarczych. Dodatkowo prowadzi sprawy cywilne i pracownicze.

Tomasz Nowakowski (adwokat, Wrocław)Studia prawnicze na Uniwersytecie Wrocławskim uko-ńczył w 1998 r. pracą magisterską w zakresie prawa mię-dzynarodowego pod kierunkiem profesora Jana Kolasy: „Orzeczenie wstępne Trybunału Sprawiedliwości Wspó-lnot Europejskich”. W latach 1998-2002 odbył aplikację adwokacką w Kancelarii Adwokackiej Adwokata Bogdana Marii Herdacha w Wałbrzychu. Praktykę adwokacką ro- zpoczął w 2002 r. Od 2004 r. jest partnerem spółki. Bie-gle włada językiem angielskim oraz językiem niemieckim

w stopniu podstawowym. Reprezentuje spółkę we Wroc-ławiu. Specjalizuje się w sprawach cywilnych – odszko-dowania i sprawy ubezpieczeniowe. Ponadto zajmuje się obsługą podmiotów gospodarczych.

ADWOKACKA SPÓŁKA PARTNERSKAŁUĆ, NACHMANN, NOWAKOWSKI I KOKSZTYSSiedziba: ul. Grottera 12/1/2, 58-500 Jelenia Góratel./fax: (0048) 75 75 356 30/40e-mail: assp@iurislink.pl

bartosz.luc@iurislink.pl aurelia.luc@iurislink.pl nachmann@iurislink.pl nowakowski@iurislink.pl

www.adwokaci-online.pl

Oddział: Plac Muzealny 10/3, 50-035 Wrocławtel./fax: (0048) 71 78 48 012

Stała współpraca: Adw. Sławomir CiemnyWarszawa, tel./fax: (0048) 22 828 76 42/43

33

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

Kancelaria Adwokacka adwokat Joanny Lange Gutarowicz jest kancelarią indywidualną. Swoją działalność rozpoczęła we wrześniu 1997 r. Adwokat Joanna Lange Gutarowicz jest członkiem składu Sądu Dyscyplinarnego przy Okręgowej Izbie Adwokackiej w Szczecinie.Kancelaria zajmuje się prowadzeniem spraw z za-kresu prawa gospodarczego, cywilnego, rodzinnego i karnego. Prowadzi obsługę klientów zagranicz-nych, w szczególności z Niemiec, na terenie całej

Polski. Z podmiotami zagranicznymi współpracuje w języku niemieckim.

KANCELARIA ADWOKACKA ADW. JOANNA LANGE GUTAROWICZul. Bol. Krzywoustego 3, 70-244 Szczecintel.: (091) 434 55 66 , 434 55 82, fax: (091) 434 75 08e-mail: joanna.lange.gutarowicz@iurislink.pl

Kancelaria Adwokacka Elżbiety Nowak aktywnie działa od grudnia 1990 r., jako jedna z pierwszych prywatnych kancelarii w Koszalinie.W ramach powiązań rodzinnych ściśle współpra-cuje z Kancelarią Adwokacką Dominika Maciołka (ojca) oraz Kancelarią Adwokacką Andrzeja Nowaka (męża). Kancelaria adwokat Elżbiety Nowak zajmuje się sprawami cywilnymi, gospodarczymi, obsługą spółek prawa handlowego w zakresie prowadzonej przez nie działalności, zagadnieniami prawa euro-pejskiego, a także sprawami karnymi oraz rodzin-nymi.Adwokat Dominik Maciołek posiada długoletnią praktykę w zakresie spraw cywilnych, administracyj-nych oraz karnych. Adwokat Andrzej Nowak prowa-dzi sprawy z zakresu prawa gospodarczego i karnego (w szczególności sprawy karne gospodarcze) oraz handlowego. Jest on autorem jednego z pierwszych komentarzy do Kodeksu Handlowego (Polski Dom Wydawniczy „Ławica” Warszawa/Poznań 1992).

Rodzinna współpraca pozwala na kompleksową ob-sługę klientów krajowych i zagranicznych (adwokat Elżbieta Nowak – język angielski, rosyjski, adwokat Dominik Maciołek – język niemiecki, adwokat

Andrzej Nowak – język rosyjski), zapewniając obsługę we wszystkich wskazanych dziedzinach prawa.Kancelaria Adwokacka Elżbiety Nowak od wielu lat prowadzi obsługę klientów krajowych i zagranicznych, świadcząc pomoc prawną i reprezentując podmioty zagraniczne w polskich spółkach prawa handlowego. Utrzymuje ścisły kontakt z wieloma adwokatami i rad-cami prawnymi, pracującymi w dużych kancelariach prawniczych polskich i zagranicznych, wymieniając doświadczenia i wiedzę przydatną do rozwiązywania konkretnych problemów prawnych.Nadto w zakresie prac wykraczających poza zagadnienia bieżących zagadnień prawnych i ekonomicznych, Kan-celaria korzysta z doradztwa biegłych księgowych, eko-nomistów, a w przypadkach obligatoryjnego udziału, także z usług współpracujących z kancelarią tłumaczy przysięgłych języka angielskiego, niemieckiego oraz rosyjskiego.

KANCELARIA ADWOKACKAADWOKAT ELŻBIETA NOWAKul. Zwycięstwa 147/4, 75-604 Koszalin, tel./fax: (0-94) 3462046e-mail: elzbieta.nowak@iurislink.pl

Kancelaria Adwokacka Adwokat Elżbieta NowakKOSZALIN

Kancelaria AdwokackaAdwokat Joanna Lange GutarowiczSZCZECIN

34

PREZENTACJA WSPÓŁPRACUJĄCYCH Z NAMI KANCELARI I Z S IECI PRAGMA

www.pragma-eu.comEuropejska Sieć kancelarii prawniczych PRAGMA (www.pragma-eu.com) powstała z inicjatywy czterech kan-celarii, które po dziesięcioletniej współpracy postanowiły połączyć swe siły w celu sprostania wymaganiom rozwijającej się nowej Europy oraz narastających procesów globalizacyjnych. W wyniku połączenia powstała Sieć kierująca się filozofią polegającą na zapewnieniu każdemu z klientów wyczerpującej oraz pragmatycznej porady prawnej. Szerokiemu zakresowi działalności Sieci odpowiada duża liczba przynależących do niej kan-celarii, do których zaliczają się:

FRANCJA (18 biur)JC COULON PARTENAIRES217, Rue du Faubourg St Honoré, 75008 PARISTel: +33 1 45 63 16 00Fax: +33 1 45 63 21 02a.benshlush@pragma-fr.co

WŁOCHY (7 biur)INTERCONSULTING Via Cordusio, 2, 20123 MILANOTel: +39 02 863 31 11Fax: +39 02 890 135 55intercon@tin.itwww.interconsulting.mi.it

HISZPANIAMANUBENS Y ASOCIADOSAvda Diagonal, 682, 3�planta, 08034 BARCELONATel: +34 93 206 35 90Fax: +34 93 204 29 61abogados@manubens.comwww.manubensasoc.com

PORTUGALIA (2 biura)CECILIA CARIA MENDES ADVOGADOSAv.Estados Unidos da America, 110-B, 1700-179 LISBOATel: +35 1 21 780 34 50Fax: +35 1 21 780 34 53ccmendes_advs@netcabo.pt

WIELKA BRYTANIAGERSTEN & NIXON SOLICITORSNational House

60-66 Wardour Street LONDON W1F OTATel: +44 20 74 39 39 61Fax: +44 20 77 34 24 79law@gernix.co.ukwww.gernix.co.uk

POŁUDNIOWA AFRYKANIEZALEŻNE ZRZESZENIE ADWOKATÓW POŁUDNIOWEJ AFRYKI PO Box 943, Umhlanga 4320 Suite 303, 3rd FloorMomentum House,125 Prince Alfred Suite, DURBAN 4001Tel: +27 31 332 4802Fax: +27 31 332 4818quim@legallink.co.zawww.iaasa.co.za

IZRAELRAZIEL, UZDIN & CO52, lbn Guirol st., TEL-AVIVISRAEL 64364Tel: +972 36 95 63 63Fax: +972 36 96 41 22zelig007@barak-online.net

POLSKAKANCELARIA ADWOKATÓW I RADCÓW PRAWNYCH CELICHOWSKI, SZYNDLER, WIĘCKOWSKA S.C.ul. Szkolna 5/15, 61-832 POZNAŃTel.: +48 61 852 32 61, 852 18 15Fax: +48 61 852 32 62 kancelaria@kancelaria-csw.plwww.kancelaria-csw.pl

CZŁONKOWIE SIECI PRAGMA

PREZ

ENTA

CJA

CZŁO

NKÓW

MIĘ

DZYN

AROD

OWEJ

SIE

CI K

ANCE

LARI

I PR

AWNI

CZYC

H IU

RIS

LINK

35

PREZ

ENTA

CJA

WSP

ÓŁPR

ACUJ

ĄCYC

H Z

NAM

I KA

NCEL

ARII

Z S

IECI

PRA

GMA

BRUKSELAA.D.I.E. (Europejska Agencja Informacyjna ) Rue de la Source, 46, 1060 BRUXELLESTel: +32 2 644 58 21Fax: +32 2 644 58 22euroadie@skynet.be

Avv. Carlo Forte Rue Souveraine, 95, 1050 BRUXELLESTel: +32 2 514 12 08Fax: +32 2 514 26 32studio-forte@libero.it

LUGANOTS TAX Advisors SA Palazzo Gargantini – Riva Albertolli, 1CP 3464, CH-6910 LUGANOTel: +41 91 912 50 50Fax: +41 91 912 50 60ts-graidi@ticino.com

USA, NOWY JORKG.C.Consultants Inc. 444, Madison Avenue, Suite 1206NEW YORK NY 10022Tel: +1 212 310 93 11Fax: +1 212 310 93 16gbrusa1066@aol.com

URUGWAJGUSTAVO VENTURA La Cumparsita, 1373 Oficina 302, 11100 MONTEVIDEOTel: +59 82 900 83 68Fax: +59 82 900 88 37ventura@redfacil.com.uy

WSPÓŁPRACA Z SIECIĄ PRAGMA:

Przedstawiciele Międzynarodowej Sieci Kancelarii Prawniczych IURIS LINK oraz przedstawiciele Sieci PRAGMA spotkali się w dniu 22 kwietnia 2005 r. na konferencji w Warszawie. Jedym z tematów dyskusji była planowana wstępnie na listopad konferencja dla biznesmenów, która ma zostać poświęcona tematyce związanej z zabezpieczeniem roszczeń. Poruszono również kwestie wiążące się z długofalową współpracą między Sieciami, której zasadniczym celem ma być stworzenie obsługi prawnej na najwyższym pozio-

mie dla podmiotów gospodarczych zainteresowanych działalnością zarówno na wschodzie, jak i na zacho-dzie Europy.

SPOTKANIE PRZEDSTAWICIELI SIECI W WARSZAWIE W DNIU 22 KWIETNIA 2005