issn 1689-6858 - wcm.opole.pl · historia, profil, organizacja i struktura oddziału ratunkowego w...

wcm.opole.pl - listopad 2011 �

ISSN 1689-6858

wcm.opole.pl - listopad 2011�

Oddziału Ratunkowego

10-lecie istnienia


Historia, profil, organizacja i struktura Oddziału Ratunkowego w Wojewódz-

kim Centrum Medycznym w Opolu Marek Dryja, Jarosław Kostyła, Dorota Karawan

Dynamiczny rozwój medycyny ratunkowej z końcem lat 90-tych, jako kolej-nej oddzielnej dyscypliny medycznej spowodował, iż w całym kraju na bazie dotychczas istniejących Izb Przyjęć i Ambulatoriów systematycznie organizo-wane były szpitalne oddziały ratunkowe. Obszarem ich szczególnego zaintere-sowania byli i są pacjenci w stanie bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia. W roku 1995 w nowo wybudowanym Szpitalu Wojewódzkim przy Al. Witosa w Opolu (pierwsza nazwa Wojewódzkiego Centrum Medycznego), powstała Izba Przyjęć, którą kierował dr Andrzej Kucharski. W marcu 2000 roku utwo-

rzono Zespół Wyjazdowy ,,R”, któ-ry od marca 2001 roku wprowadzo-ny został do systemu ratownictwa medycznego przy Centrum Powia-damiania Ratunkowego w Opolu. Rozwijanie kolejnych funkcji Izby Przyjęć było bazą do utworzenia 26 października 2001 roku Oddzia-łu Ratunkowego w Wojewódzkim Centrum Medycznym. Pierwszym

szefem Oddziału został pełniący obowiązki ordynatora dr Piotr Jastrzębski wraz ze swoimi zastępcami ś.p. dr Ewą Tutką (na zdj. w środku) i dr Adamem Werrą. Od stycz-nia 2007 r. funkcję ordynatora zaczął pełnić dr Marek Dryja, któremu w prowadzeniu Od-działu pomaga jego zastępca dr Jarosław Kostyła.

Oddział Ratunkowy w Wo-jewódzkim Centrum Medycz-nym w Opolu (OR WCM), udziela świadczeń medycznych polegających na wstępnej diagnostyce, rozpoznaniu oraz podjęciu leczenia w zakresie nie-zbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowia i życia. Oddział stanowi integralną część syste-mu ratownictwa w skład którego wchodzi nie tylko Wojewódzkie Centrum Medyczne jako szpital z zespołem przychodni, ale także cały system zdro-wia w województwie opolskim obejmujący szpitale, przychodnie, podsta-wową opiekę zdrowotną, zespoły ratownictwa medycznego i służby współ-pracujące z zakresu systemu ratownictwa w Polsce, jakim są Państwowa i Ochotnicza Straż Pożarna oraz Policja. Profil, organizacja i współpraca we-


wnątrzszpitalna i zewnętrzna w zakresie systemu ratownictwa medycznego i systemu całej służby zdrowia jest zorganizowana na najwyższym poziomie. Oddział jest elementem systemu ratownictwa medycznego w Polsce, a od lip-ca 2011r., będąc integralną częścią WCM, najbardziej wykwalifikowanego i specjalistycznego Szpitala w województwie opolskim, będącego Centrum Ura-zowym i jednym z 16 takich ośrodków w Polsce. Oddział swoją działalnością obejmuje wszystkie zespoły ratownictwa medycznego ,,S” i ,,P” w wojewódz-twie opolskim. Współpracuje z innymi elementami ratownictwa - strażą pożar-ną, policją, wojskiem. Jest docelowym ośrodkiem dla zaopatrywania skompli-kowanych pod względem medycznym pacjentów oraz docelowym ośrodkiem przekazywania pacjentów z ośrodków-szpitali o niższej referencyjności. Sta-nowi element spajający wszystkie w/w systemy. Tutaj trafiają pacjenci z róż-nych ośrodków i elementów systemu ratownictwa województwa opolskiego, z różnych części kraju czy z zagranicy, w różnym stanie zagrożenia zdrowia i życia. Oddział jako ośrodek nadrzędny i wieloprofilowy, przyjmuje pacjentów z terenu województwa przekazywanych przez Zespoły Ratownictwa Medycz-nego z innych szpitali, lub bezpośrednio z miejsca wypadku z ciężkimi urazami wielonarządowymi, z nagłymi stanami w zakresie chirurgii, chirurgii urazo-wo- ortopedycznej i traumatologii, chirurgii naczyniowej, chirurgii dziecięcej, neurochirurgii, urologii, okulistyki, laryngologii, kardiochirurgii, chirurgii twa-rzowo – szczękowej, kardiologii, interny, pediatrii, nefrologii oraz z objawami ostrej niewydolności wielonarządowej wymagającej leczenia w Oddziale Inten-sywnej Terapii Dorosłych lub Oddziale Intensywnej Terapii Dzieci.

Struktura została dostosowana do wymogów oraz funkcji którym musi spro-stać by spełniać określone wymagania zabezpieczenia medycznego mieszkań-ców. Oddział posiadając trzeci stopień referencyjności zabezpiecza ponad 250 tyś. mieszkańców. W ciągu roku świadczy ok. 50 tyś. porad medycznych, śred-nio ok. 140 porad na dobę. Natomiast ilość wyjazdów zespołu wyjazdowego S, będącego do lipca 2011 roku przy WCM- ponad 300/miesiąc i ok. 4000/rok.W ramach Oddziału Ratunkowego wydzielone zostały następujące obszary:1. Obszar resuscytacyjno - zabiegowy zlokalizowany w gabinetach 2,4;2. Obszar diagnostyczno - zabiegowy zlokalizowany jest w gabinetach 1, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 17;3. Obszar wstępnej segregacji oraz obszar rejestracji i przyjęć pacjentów w posta-ci konsoli zlokalizowanej przy wejściu do budynku od strony wjazdu karetek;4. Obszar obserwacyjny zlokalizowany w salach 3,16;5. Obszar stacjonowania zespołu transportowego ,,P” i „S” oraz zespołu ,,N”;

W zakresie Oddziału funkcjonują:Część medyczna: punkt wstępnej segregacji - konsola i punkt przyjęć pacjentów- zbieranie wy-wiadu i rejestrowanie zgłaszających się osób do OR- obsługiwana przez pielęg-niarki i ratowników medycznych oraz rejestratorki medyczne, gabinet nr 2 - sala do intensywnego nadzoru i obserwacji- opieka i leczenie najciężej chorych pacjentów przed umieszczeniem ich w Oddziale Intensywnej Opieki Medycznej lub ośrodkach wyższego szczebla - obsługiwana przez le-karzy specjalistów medycyny ratunkowej i lekarzy specjalistów anestezjologii i intensywnej terapii,


gabinet nr 1- sala zabiegowa - zaopatry-wanie chirurgiczne różnego rodzaju ran i proste zabiegi operacyjne - obsługiwana głownie przez chirurgów ogólnych i naczy-niowych oraz chirurgów dziecięcych, gabinet nr 3 - sala obserwacyjna - obser-wacja i leczenie pacjentów w trakcie poby-tu w Oddziale Ratunkowym, gabinet nr 4 - sala reanimacyjna - sala do przeprowadzania zabiegów ratujących życie i diagnozowania pacjentów w stanie bezpośredniego zagrożenia zdrowia i/lub życia - obsługiwana przez lekarzy specjalistów medycyny ratunkowej oraz innych specjalistów w zależności od urazu pacjenta, gabinet nr 6 - sala ortopedyczna - miejsce przyjęć pacjentów z urazami - ob-sługiwana przez lekarzy specjalistów medycyny ratunkowej i lekarzy specjali-stów ortopedii i traumatologii, gabinet nr 5 - sala do zakładania opatrunków unieruchamiających i gipsowych - obsługiwana przez ratowników i sanitariuszy przeszkolonych w czynnościach desmurgii (chirurgia, której domeną są opatrunki) i gipsowania, gabinet nr 7 - sala do przeprowadzania prostych zabiegów chirurgicznych powikłanych bakteriemią - obsługiwana głownie przez lekarzy specjalistów chirurgii ogólnej, gabinet nr 8 - sala do przeprowadzania zabiegów dekontaminacyjnych (usu-wanie i dezaktywacja substancji – drobnoustrojów szkodliwych dla zdrowia i życia) - obsługiwana głównie przez lekarzy specjalistów medycyny ratunkowej, gabinet nr 9 - sala chirurgiczna - miejsce przyjęć pacjentów urazowych w za-kresie chirurgii ogólnej i naczyniowej, chirurgii dziecięcej, chirurgii twarzowo-szczękowej i neurochirurgii - obsługiwana przez lekarzy tych specjalizacji, gabinet nr 10 - sala laryngologiczna - obsługiwana przez lekarzy specjalistów laryngologii, gabinet nr 11 - sala przyjęć pacjentów do oddziału chirurgii dziecięcej - obsłu-giwana przez specjalistów z tej dziedziny, gabinet nr 12 - sala urologiczna i nefrologiczna - miejsce przyjęć pacjentów ze schorzeniami układu moczowo-płciowego - obsługiwana przez lekarzy spe-cjalistów urologii i nefrologii, gabinet nr 14 - sala internistyczno-kardiologiczna - miejsce przyjęć pacjentów z różnymi schorzeniami w zakresie chorób wewnętrznych i układu krążenia - obsługiwana przez lekarzy specjalistów medycyny ratunkowej, chorób we-wnętrznych i kardiologii, gabinet nr 16 - sala obserwacyjna i diagnostyczna dla pacjentów kardiologicz-nych, internistycznych, urologicznych oraz z innymi schorzeniami w trakcie diagnostyki i leczenia w Oddziale Ratunkowym - obsługiwana przez lekarzy w/w specjalności, gabinet nr 15 - sala pediatryczna - miejsce przyjęć dzieci, pacjentów do 18 roku życia ze schorzeniami internistycznymi- obsługiwana przez lekarzy spe-


cjalistów pediatrii, gabinet nr 17 - sala okulistyczna - miejsce przyjęć pacjentów ze schorzeniami układu widzenia - obsługiwana przez lekarzy specjalistów okulistyki.Część logistyczna: gabinety personelu pracującego w OR, depozyt z przebieralnią dla pacjentów - poziom -1, połączenie korytarzami funkcyjnymi z pozostałymi częściami szpitalnymi.

Praca w Oddziale Ratunkowym jest pracą zespołową, w której uczestniczą lekarze specjaliści medycyny ratunkowej, lekarze będący w trakcie tej specja-lizacji i lekarze innych specjalności zajmujący się pacjentami zgodnie ze swoją specjalizacją, a także pielęgniarki i ratownicy medyczni. Wszyscy razem stano-wią wykwalifikowany i kompetentny zespół zapewniający pacjentowi niezbęd-ną pomoc. Ordynatorem Oddziału jest lek. med. Marek Dryja

W 1990 r. ukończył studia na Wydziale Lekarskim Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu. Posiadają-cy od roku 1999 specjalizację z Anestezjologii i In-tensywnej Terapii, od roku 2001 specjalizację z Me-dycyny Ratunkowej, od roku 2005 z Transfuzjologii Klinicznej oraz Zdrowia Publicznego (Organizacja Ochrony Zdrowia od 1997 r.). W latach 1990 - 1994, pracował w Oddziale Anestezjologii i Intensywnej Te-rapii Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Opolu - mł. asystent/asystent. W latach 1994 - 1999 w Oddzia-

le Anestezjologii i Intensywnej Terapii Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu - asystent/st. asystent oraz w Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratun-kowego - kierownik Specjalistycznego Zespołu Wyjazdowego „R”. W 1997 r., po utworzeniu Wojewódzkiego Centrum Medycznego (z połączenia trzech szpitali - Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego, Szpitala Wojewódzkiego oraz Szpitala Onkologicznego), Lekarz Naczelny Szpitala nr 1. Od roku 1999 do 2006 w Regionalnym Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Opolu na stanowisku dyrektora. Od stycznia 2007 r. do końca lutego 2009 p.o. ordynatora Szpitalnego Oddziału Ratunkowego WCM. Po konkursie, od 01 marca 2009 r. ordynator Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. W kwietniu 2009 roku powo-łany na Konsultanta Wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej dla województwa opolskiego. W lipcu i sierpniu 1998 r., odbył staż w Lotniczym Pogotowiu Ratunkowym w Gdańsku. Od 1 marca 2008 r. w Wojewódzkim Centrum Zarządzania Kryzysowego Urzędu Wojewódzkiego w Opolu - lekarz koordynator. Aktywnie uczestniczy w pracach na rzecz opolskiego samorządu lekarskiego. Na Walnym Zjeździe Wyborczym w 2009 r. wybrany do Zarzą-du Okręgowej Rady Lekarskiej kadencji 2009-2013, jest członkiem Prezydium i równocześnie zastępcą Przewodniczącej Komisji Etyki Lekarskiej w Opolskiej Izbie Lekarskiej. Zainteresowania: gry zespołowe (piłka nożna, siatkówka), nar-ciarstwo, żeglarstwo, tenis stołowy, wyprawy w góry, jazda motocyklami oraz lotnictwo (szczególnie śmigłowce oraz ultra lekkie samoloty – w najbliższych planach uzyskanie licencji pilota na ULL). Aktywny udział w sportach moto-rowych – do niedawna wiceprezes Automobilklubu Opolskiego PZM, sędzia


klasy międzynarodowej w kategorii sportów samochodowych (wyścigi górskie -wielokrotnie dyrektor zawodów rangi Mistrzostw Polski i Mistrzostw Euro-py), a w wyścigach torowych oraz rajdach samochodowych - szef zabezpie-czenia zawodów oraz naczelny lekarz zawodów. „Oczka w głowie”: żona Ewa - mgr analityki medycznej, specjalista diagnostyki laboratoryjnej, zatrudniona w Zakładzie Diagnostyki Laboratoryjnej WCM na stanowisku st. asystenta, trójka dzieci - Magdalena (ukończyła Wydział Prawa na Uniwersytecie Wroc-ławskim), Rafał (student II roku psychologii na Uniwersytecie Opolskim) oraz Patryk (uczeń VI klasy SP) a także Orkan - 4-letni pies rasy Golden Retriever.a zespół tworzą lekarze:Z-ca ordynatora - lek. med. Jarosław Kostyła - absolwent Wojskowej Aka-

demii Medycznej w Łodzi, którą ukończył w roku 1999. Staż podyplomowy odbył w 5 Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Krakowie. Od roku 2003 zatrudniony na stanowisku młodszego asystenta w Wojewódzkim Centrum Medycznym w Opolu, w ramach specjalizacji z medycyny ratunkowej. Od roku 2009 po zakończeniu specjalizacji pełnił funkcję starszego asystenta Oddziału Ratunkowego WCM w Opolu, a następnie od roku 2010 funkcję

zastępcy ordynatora. W roku 2009 odbył Studia Podyplomowe z Organizacji i Zarządzania w Służbie Zdrowia. Z ratownictwem medycznym związany od roku 1997 poprzez pracę w zespołach wyjazdowych Pogotowia Ratunkowego w Krakowie, Poznaniu i Opolu. W trakcie służby wojskowej w latach 2003- 2009, był dowódcą Zespołu ewakuacji Medycznej - kierował Lotniczym Ze-społem Medycznym w 10 brygadzie Logistycznej w Opolu. Odpowiadał i wielokrotnie wykonywał ewakuacje rannych i chorych żołnierzy z Polskich Kontyngentów Wojskowych poza granicami kraju. Jego pasja to medycyna ra-tunkowa. Poza pracą - ukochana żona Agnieszka i dwóch synów, 9-letni Bartek i 7-letni Błażej, oraz własny dom i samochód zawsze marki Skoda...lek. med. Krzysztof Tomsza - absolwent Akademii Medycznej we Wrocławiu w 2001 roku. Od roku 2003 zatrudniony na stanowisku młodszego asystenta w Oddziale Ratunkowym. Od roku 2009 pełni funkcję starszego asystenta. Opiekuje się stażystami w Oddziale. Prowadzi szkolenia dla stażystów oraz kadry pielęgniarskiej i ratowników. Zainteresowania - podróże, wspinaczka,speleologia,nurkowanie,astronomia.lek. med. Maciej Piwoda - w roku 2001 ukończył Akademię Medyczną we Wrocławiu. Od roku 2003 zatrudniony na stanowisku młodszego asystenta w Oddziale Ratunkowym Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu. Od roku 2008, po ukończeniu specjalizacji z medycyny ratunkowej pełni funkcje starszego asystenta OR WCM. Od 2009 r. Oddelegowany do zaprzyjaźnionego oddziału w celu specjalizacji z anestezjologii i intensywnej terapii.lek. med. Jacek Żerko - absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Ka-rola w Pradze z 1995 roku. W roku 1999 uzyskał Iº specjalizacji z ginekologii i położnictwa, asystent oddziału ginekologiczno-położniczego w Kluczborku. Od roku 2004 pracuje w Oddziale Ratunkowym WCM kończąc w tym roku specjalizację z medycyny ratunkowej.


lek. med. Bartosz Lisiakiewicz - lekarz medycyny, w roku 2006 ukończył Aka-demię Medyczną we Wrocławiu. Od 2008 r. zatrudniony w Oddziale Ratun-kowym Wojewódzkiego Centrum Medycznego w Opolu jako lekarz rezydent w trakcie specjalizacji z medycyny ratunkowej. Uwielbia ciekawe podróże po całym świecie… Szczególna pasja to jazda na rowerze (w ten sposób zwiedził prawie całą Europę).lek. med. Aldona Piątek - absolwentka Wydziału Lekarskiego Ślaskiej Akade-mii Medycznej w Zabrzu, którą ukończyła w 2008r. Obecnie specjalizująca się z zakresu medycyny ratunkowej- młodszy asystent OR WCM.lek. med. Magdalena Forysiak - absolwentka Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Zabrzu, którą ukończyła w 2009r. Obecnie młodszy asystent OR WCM.

Dorota Karawan (zdj. obok): pielęgniarka Oddziałowa, od 11 lat związana z ratownictwem. Dobrze wykształcona, absolwentka Akademii Medycznej w Poznaniu, specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego. Bardzo lubi swój zespół, z którym na co dzień pracuje. Dba o nich, szkoli i czasem pogrozi palcem (góralski temperament). Jej marze-niem jest aby Oddział Ratunkowy był najbardziej profesjo-nalnym Centrum Urazowym.

Klaudia Wojtalla: pielęgniarka specjalistka w dziedzinie pielęgniarstwa ratun-kowego, jedna z najbardziej doświadczonych pielęgniarek. Od niedawna pełni funkcję pielęgniarki koordynującej. Pilnuje porządku i spraw oddziału, lubi rządzić ale w dobrym tego słowa znaczeniu.Edyta Cichecka: po studiach licencjackich, jest doświadczonym audytorem z zakresu ISO. Profesjonalistka w pracy, doskonale zorganizowana, pracowita. Jej cechą charakterystyczną jest piękny uśmiech. Pielęgniarze:Jarosław Bartnik: świetnie wyszkolony, profesjonalny w wykonywanej pracy „pracoholik” i doskonały kolega. Tadeusz Chrzanowski: osobowość niezwykle pogodna, chętny do pracy i po-mocy kolegom i koleżankom. Profesjonalista. Adam Główka: wszyscy go znają w Szpitalu, zawsze na bieżąco z nowymi dowcipami, ale również bez niego praca byłaby smutna. Cierpliwy do pacjentów, pracowity, specjalista z medycyny ratun-kowej. Grzegorz Janik: znak rozpoznaw-czy wspaniały uśmiech, profesjonalista w pracy instruktor BLS, pracuje do utraty tchu. Grzegorz Kuręda: trzeba uważać kie-dy ma dyżur na konsoli - lubi stroić żarty!!, solidny w wykonywanej pracy, „pracoholik”, Artur Maj: ma w sobie 3 pasje: ratownik

na zdjęciu wśród zespołu dr Jacek Żerko


medyczny, strażak, pielęgniarz, wielka kul-tura osobista i klasa w każdym stylu.Jacek Stanisławski: pasjonat motocykli, lubi swoją pracę i rozmowy z pacjentami. Pielęgniarki: Beata Bereza, Małgorzata Skóra, Bar-bara Zakrzewska, Krystyna Pietrzkie-wicz, Bożena Leksowska, Anna Klimek, Barbara Starak, Małgorzata Rzepka, Elżbieta Pancer, Małgorzata Topolnicka. To dziewczyny z najbardziej doświadczo-nego zespołu Oddziału Ratunkowego znają wszystkie „zakamarki” pracy i oddziału, świetnie wyszkolone, pracowite ob-darzone dużym poczuciem humoru, pasuje do nich określenie „stare ale jare”. Niestraszne im trudne przypadki medyczne, takimi pasjonują się najbardziej.Krystyna Juzwa, Anna Gatnikiewicz, Teresa Wojtalla, Violetta Boduch, Emilia Pikus, Irena Gołecka, Małgorzata Szmer, Małgorzata Lalik, Ag-nieszka Kołodziej, Joanna Rychlewska, Katarzyna Wietrzyńska- Derda, Sabina Tomczyk, Ewelina Borek, Violetta Jendro. Stanowią młodszą część zespołu pod względem stażu pracy w Oddziale Ratunkowym, ukończyły spe-cjalizację z pielęgniarstwa ratunkowego, chirurgicznego, kursy kwalifikacyjne z ratownictwa medycznego. Na co dzień stanowią trzon zespołu, pracowite, szybkie, obdarzone poczuciem humoru (jak wszyscy w Oddziale). Na sercu leży im dobro pacjenta, kto jak kto ale one wiedzą jak doskonale zadbać o dobry wizerunek pracy. Ratownicy medyczni - Arkadiusz Wilczek, Paweł Winnik, Andrzej Hała-siuk, Marcin Laskowski, Tomasz Tandejko, Krzysztof Idzi, Artur Opyd, Łukasz Dorocki, Dariusz Dębicki, Samuel Haśkiewicz, Paweł Gawron, Przemysław Papla, Przemysław Semczyszyn, Bartosz Zawiałow, Grzegorz Wolf: pracują od początku istnienia Oddziału (26 październik 2001r.), przeszli wszystkie etapy szkolenia zawodowego, brali udział w zawodach z ratownictwa medycznego, prowadzą szkolenia z udzielania pierwszej pomocy. Są świetni w sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia i życia, nie tylko w warunkach szpi-talnych. Mają duże poczucie humoru, są wrażliwi na kobiece piękno. Gipsiarze - Zdzisław Szurgot i Ryszard Delinowski: bez nich nie może roz-począć się dyżur urazowy, co oni potrafią!!! Bałwanka na zimę też z gipsu ule-

pią. Są fachowcami w zakładaniu opatrunków gipsowych, to oni szkolą każde nowe pokolenie ratowników. Od początku są z nami. Sekretarka medyczna Oddziału Ratunkowego - Violetta Morcinek (zdj. obok): pracowita jak myszka, świetnie zorga-nizowana, kompetentna w wykonywanej pracy. Przypilnuje ważnych dokumentów, kasy fiskalnej i ubezpieczeń pacjen-tów. Śliczna dziewczyna o pięknym uśmiechu.

Rejestratorki medyczne - Elżbieta Łącka i Grażyna Wilk: czuwają nad prawidłowym przyjęciem pacjentem do szpitala, sprawdzą jak detektywi czy wszystko jest w porządku (skierowanie, ubezpieczenie), nie przeraża ich duża

Część zespołu Oddziału Ratunkowego

wcm.opole.pl - listopad 2011�0

ilość pacjentów do przyjęcia czy awaria systemu komputerowego - przygoto-wane są na każdą ewentualność. Zawsze uśmiechnięte.

W depozycie szpitala pracuje Jadwiga Malorny - jest odpowiedzialna za przyjęcie depozytu od pacjenta oraz prowadzenie stosownej dokumentacji. Jest niezwykle skrupulatna, pracowita, chociaż może sprawiać pozory „groźnej”, jest człowiekiem dobrym jak anioł. Nawet policjanci, którzy czasem korzystają z po-mocy depozytora znają powiedzenie: Pani Jadzia wszystko wie!!!

O porządek i czystość dbają codziennie i od święta nasze panie porządkowe: Ur-szula Michalska, Beata Tobiś, Elfryda Galla, Elżbieta Nitsche - biada! jak posta-wicie nogę na świeżo umytej podłodze!!

Praca w Oddziale polega przede wszystkim na zajmowaniu się chorymi w najcięższym stanie, potrzebującymi natychmiastowej pomocy w postaci pełnej diagnostyki i wstępnego leczenia celem ratowania życia, poprzez diagnostykę la-boratoryjną i radiologiczną, zaczynając od postawienia trafnej diagnozy następnie wstępne leczenie w warunkach Oddziału Ratunkowego, kończąc na diagnostyce i docelowym leczeniu w wybranym oddziale szpitalnym. W przypadku stanów zagrożenia życia następuje ścisła współpraca z Zakładem Diagnostyki Obra-zowej (rtg, usg, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny), Zakładem Diagnostyki Laboratoryjnej (pełny panel badań- parametrów krytycznych dla OR, m.in. morfologii, biochemii, układu krzepnięcia, badania ogólnego moczu, panelu narkotykowego, etanolu itp.), Oddziałem Intensywnej Terapii (leczenie najcięższych stanów po zatrzymaniu krążenia i reanimacji, z ostrą niewydolnoś-cią oddechową, z urazem wielonarządowym, z niewydolnością wielonarządo-wą, wstrząsem i innymi jednostkami chorobowymi wymagającymi intensywne-go leczenia), Blokiem Operacyjnym (przeprowadzanie zabiegów operacyjnych ratujących zdrowie i życie pacjenta), i pozostałymi oddziałami WCM: Kardio-logii z Pracownią Hemodynamiki, Neurochirurgii, Pediatrii, Anestezjologii i Intensywnej Terapii Dzieci, Chorób Wewnętrznych, Chirurgii Ogólnej i Na-czyniowej, Chirurgii Dziecięcej, Ortopedii i Traumatologii, Nefrologii, Oku-listyki, Laryngologii, Urologii, Kardiochirurgii, Chirurgii Twarzowo-Szczęko-wej, Pracownią Serologii, Zakładem Patomorfologii i Medycyny Sądowej.W zależności od rodzaju schorzenia postępowanie z pacjentem polega na: diagnostyce i leczeniu pacjenta w Oddziale Ratunkowym i po uzyskaniu w pełni pozytywnego efektu leczenia wypisaniu pacjenta z zaleceniami do domu, w przypadku możliwości leczenia choroby w POZ przekazaniu chorego do lekarza pierwszego kontaktu, skierowaniu pacjenta do dalszego leczenia w Poradni Specjalistycznej, przyjęciu pacjenta do odpowiedniego oddziału szpitalnego, przekazaniu pacjenta celem dalszego leczenia do innego szpitala.Wobec braku możliwości leczenia w Wojewódzkim Centrum Medycznym schorzeń neurologicznych, psychiatrycznych i ginekologiczno- położniczych,

wcm.opole.pl - listopad 2011 ��

po wstępnej diagnostyce, leczeniu i zaopatrzeniu w Oddziale Ratunkowym, pa-cjenci są kierowani transportem sanitarnym do innych specjalistycznych szpitali.Oddział Ratunkowy posiada i stosuje następujące procedury medyczne: postępowanie z pacjentem po nagłym zatrzymaniu krążenia, postępowanie z pacjentem z urazem wielonarządowym, postępowanie z pacjentem w stanie wstrząsu, postępowanie z pacjentem z zawałem mięśnia sercowego, postępowanie z pacjentem z obrzękiem płuc, postępowanie z pacjentem z dusznością, postępowanie z pacjentem z zatorowością, postępowanie z pacjentem z tętniakiem rozwarstwiającym aorty, postępowanie z pacjentem urazowym, postępowanie z pacjentem oparzonym, postępowanie z pacjentem z amputacją kończyn, postępowanie z pacjentem z urazem kręgosłupa, postępowanie z pacjentem nieprzytomnym, postępowanie z pacjentem z krwawieniem do ośrodkowego układu nerwowego, postępowanie z pacjentem z krwawieniem z przewodu pokarmowego, postępowanie z pacjentem będącym pod wpływem alkoholu, postępowanie z pacjentem będącym pod wpływem środków odurzających, postępowanie z pacjentem z zaburzeniami świadomości, postępowanie w szpitalu w przypadku katastrofy, postępowanie z pacjentem po skażeniu chemicznym i radiacyjnym, postępowanie z pacjentem z podejrzeniem zaistnienia przestępstwa, postępowanie z pacjentem przekazanym z Zespołu Lotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Szczególne miejsce w zakresie funkcjonowania OR WCM i całego szpitala jako Centrum Urazowego stanowi lądowisko dla helikopterów Lotniczego Po-gotowia Ratunkowego. Jesteśmy gotowi w każdej chwili na przyjęcie pacjen-tów przekazywanych w stanie ciężkim przez zespoły lotnicze.

Oddział posiada podjazd dla karetek stanowiący miejsce stacjonowania ze-społu transportowego ,,P” i „S” oraz ,,N”. Do końca czerwca 2011r. jednym z elementów systemu ratownictwa, był Zespół Wyjazdowy R- karetka ,,S”, która stanowiła wysunięte ramię oddziału ratunkowego. Funk-cjonowała w systemie ratowni-ctwa medycznego na poziomie Centrum Powiadamiania Ratun-kowego, wspomagając zespoły ratownictwa medycznego Opol-skiego Centrum Ratownictwa Medycznego dla Powiatu Opol-skiego, obejmując głównie pół-nocno wschodni rejon operacyj-ny. Była to najlepiej wyposażona i wykwalifikowana jednostka systemu, jedna z niewielu w kraju, której obsadę stanowili pracownicy systemu: lekarze ze spe-

wcm.opole.pl - listopad 2011��

cjalizacją medycyny ratunkowej, pielęgniarki ze specjalizacją pielęgniarstwa ratunkowego, ratownicy medyczni i kierowcy - ratownicy medyczni.

Wskutek rozwiązania umowy z OCRM na podwykonawstwo w zakresie ratownictwa, karetka „S” została wyłączona z systemu, a lekarze specjaliści medycyny ratunkowej wsparli merytorycznie firmę Falck Medycyna dyżurując w ich karetkach „S” w Brzegu, Namysłowie, Grodkowie, Oleśnie, Kluczborku i Kędzierzynie - Koźlu.

W zakresie współpracy wewnątrzszpitalnej Oddział Ratunkowy stanowi przy-czółek przyjmujący pacjentów w trybie nagłym lub planowym. Bezpośrednio współpracuje w zakresie diagnostyki z Zakładem Diagnostyki Obrazowej i Zakła-dem Diagnostyki Laboratoryjnej będącymi naszymi ,,oczami i uszami”. W zakresie stanów nagłych w zagrożeniach życia pacjentów OR współpracuje bezpośrednio z Oddziałem Anestezjologii i Intensywnej Terapii oraz Blokiem Operacyjnym. Każde nasze zadanie jest w ścisłej współpracy między różnymi rodzajami nauk i dyscyplin medycznych. Medycyna ratunkowa spaja i koordynuje działania wszystkich specjalistów w celu jak najlepszej i profesjonalnej pomocy pacjen-towi. Nie ma możliwości funkcjonowania w pełnym zakresie jakiegokolwiek oddziału szpitalnego bez Oddziału Ratunkowego lub Izby Przyjęć i nie ma możliwości funkcjonowania samego Oddziału Ratunkowego bez pozostałych oddziałów szpitalnych. Wszystkie oddziały potrzebują natomiast dla sprawne-go funkcjonowania zaplecza szpitalnego i kadr dbających o naszą logistykę.

W zakresie współpracy zewnętrznej Oddział Ratunkowy WCM stanowi główny element systemu ratownictwa dla Województwa Opolskiego przyj-mując pacjentów przekazanych przez zespoły medyczne zarówno z miejsca wypadku lub zachorowania, jak i innych ośrodków- szpitali. Stanowi element docelowego leczenia i koordynacji dla poczynań zespołów ratownictwa me-dycznego, Straży Pożarnej i Policji.

Tak naprawdę, wobec nie do końca prawidłowo działającego w pełnym za-kresie i dostępie dla pacjenta systemu służby zdrowia, Oddział Ratunkowy jest miejscem świadczenia wszelkich usług medycznych dla pacjenta w stanie zagrożenia zdrowia i życia, w tym usług medycznych z zakresu podstawowej i specjalistycznej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej oraz ratownictwa medycz-nego. Często jest ostatnią deską ratunku dla chorego człowieka szukającego pomocy i błądzącego w chaosie świadczeń, procedur i płatności. Istotnym ele-mentem działalności Oddziału Ratunkowego jest prowadzenie szkoleń z za-kresu podstawowych i zaawansowanych czynności ratowniczych (BLS i ALS) oraz kursów kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP).

Rola pielęgniarki w opiece nad pacjen-tem z urazem wielonarządowym w Szpi-talnym Oddziale Ratunkowym (SOR) Anna Klimek

„Postęp powoduje stały wzrost zagrożeń spowodo-wanych urazami, co daje w efekcie narastające zjawi-sko urazowości. Odpowiedzią na to jest rozwój me-dycyny ratunkowej i ratownictwa medycznego. Jest to


nowa dziedzina, która w Polsce wdrażana jest dopiero od kilkunastu lat. Wg WHO jest to „medycyna humanitarna”, ukierunkowana służebnie wobec każdej istoty ludzkiej doświadczonej nagłym zagrożeniem zdrowia lub życia.”

Zespoły ratownictwa, coraz lepiej wyszkolone i dysponujące odpowiednim sprzętem, często są w stanie opanować zagrożenia dla życia, pojawiające się na skutek wypadku i dostarczyć żywego pacjenta do szpitala. Sprawnemu przy-jęciu ich do szpitala i dalszemu podtrzymywaniu czynności życiowych służą Szpitalne Oddziały Ratunkowe (SOR), w których można rozpocząć właściwy proces leczenia. Czas dowiezienia pacjenta do SOR-u, zależy głównie od miej-sca zdarzenia, a dzięki rozwojowi ratownictwa, liczba chorych przywożonych w stanie krytycznym wzrasta.

Rola pielęgniarki w postępowaniu z pacjentem w stanie zagrożenia zdro-wia i/lub życia w takim oddziale, polega na współpracy wraz z całym zespo-łem w utrzymaniu i zabezpieczeniu czynności życiowych poprzez podstawowe i zaawansowane czynności reanimacyjne (utrzymanie drożności dróg oddecho-wych, zapewnienie wydolnego oddechu zastępczego, utrzymanie wydolności układu krążenia w postaci masażu serca lub farmakoterapii i elektroterapii), wstępnej szybkiej diagnostyce obrazowej i laboratoryjnej, rozpoczęciu inten-sywnego leczenia i postawieniu prawidłowego rozpoznania celem jak najszyb-szego wdrożenia leczenia w docelowym oddziale szpitalnym.

Decyzje zapadające na miejscu wypadku lub zachorowania, w czasie trans-portu i w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym mogą mieć podstawowe znaczenie dla dalszego przebiegu choroby, a w stanach zagrożenia życia, rodzą natych-miastowe pozytywne lub negatywne skutki. Celem ich leczenia jest zapobiega-nie zgonom możliwym do uniknięcia, oraz zmniejszenie kalectwa.

W Oddziale jest zespół lekarzy, pielęgniarek oraz ratowników medycznych oczekujący na pacjentów znajdujących się w ciężkim stanie ogólnym. Ma on ściśle wyznaczone zadania i kompetencje. Korzystając z dostępnego sprzętu medycznego i w ramach specjalnie w tym celu stworzonych struktur, ma za zadanie szybko i właściwie zebrać wywiad, przeprowadzić badanie fizykalne oraz prawidłowo dobrać i ocenić wyniki testów diagnostycznych w warunkach pozostawiających niewiele czasu do dyspozycji i bardzo niewielki margines błędu na etapie decyzyjnym jak i wykonawczym. Szczególnie istotne jest postępowanie z pacjentem „urazowym”.

„Złota godzina - to do niedawna domena pogotowia - pomoc na miejscu wypadku i w czasie transportu, obecnie - także okres działania w szpitalnym oddziale ratunkowym oraz kontynuacja postępowania resuscytacyjnego. Po-stępowanie ratownicze powinno mieć charakter łańcucha kolejnych, logicznie powiązanych ze sobą działań, od momentu urazu do wykonania operacji ratują-cych życie. Należy pamiętać, że zaczyna się ona w momencie wypadku i przed jej upływem powinno nastąpić zatrzymanie krwawienia, także z narządów we-wnętrznych, oraz wyprowadzenie chorego ze wstrząsu. Politrauma - to mnogie obrażenia ciała w wyniku urazu.

Urazem nazywamy zadziałanie na organizm człowieka czynnika zewnętrzne-go powodującego zmiany anatomiczne i czynnościowe, miejscowe oraz ogólne. W zależności od ciężkości i rozległości urazu występują pojedyncze lub mno-gie obrażenia ciała. Wyróżniamy także urazy wielomiejscowe, gdy uszkodze-


niu ulega jeden narząd w kilku miejscach. Uraz wielonarządowy to uraz kilku narządów, zarówno jednej jak i kilku okolic anatomicznych.

Zagrożenie życia w politraumie wynika z upośledzenia trzech podstawo-wych funkcji życiowych: krążenia, oddychania i centralnego układu nerwo-wego. Objawy poszczególnych obrażeń, wyraźne w izolowanych postaciach, w przypadku mnogich i wielonarządowych obrażeń nakładają się na siebie, stąd wynikają trudności diagnostyczne dotyczące rodzaju i rozległości uszkodzenia oraz jego lokalizacji. Niedotlenienie, niedokrwienie, zapalna reakcja ustroju na uraz (SIRS), upośledzenie funkcji poszczególnych narządów, a ostatecznie nie-wydolność wielonarządowa prowadzą kolejnymi etapami do rozwoju choroby pourazowej.

Przy przekazaniu ofiary wypadku samochodowego, poszkodowanego pie-szego lub rowerzysty bardzo ważne jest aby członkowie zespołu wyjazdowego potrafili określić:- mechanizm urazu i jeśli jest to możliwe opis wypadku, - rodzaj obrażenia, - czy był on kierowcą czy pasażerem danego pojazdu,- czy chory nie wypadł z pojazdu, - w jakich okolicznościach zdarzył się wypadek (czy było to dachowanie, a może zderzenie czołowe lub boczne, uderzenie w tył pojazdu), - czy były zastosowane środki łagodzące skutki wypadku - zabezpieczenia (założone pasy, kask rowerowy lub motocyklowy, czy zadziałały poduszki po-wietrzne w pojeździe).

Ważna jest także ewentualna eksplozja, czas wydobycia poszkodowanego z pojazdu, temperatura otoczenia itp.

Ocena wstępna rozpoczyna się od zwięzłego wywiadu, który umożliwia roz-poznanie urazów zagrażających życiu. Jak najwcześniejsze rozpoznanie i lecze-nie urazów potencjalnie śmiertelnych jest rzeczą podstawowej wagi.Wywiad wg schematu SAMPLE: S – symptom; dolegliwości A – allergies; alergie M – medications; leki P – past medical history; przebyte choroby L – last meal; ostatni posiłek E – events preceding injury; zdarzenia poprzedzające uraz

U pacjentów nieprzytomnych, przywiezionych w sedacji i zabezpieczonych farmakologicznie p/bólowo taki wywiad jest niemożliwy. Otrzymujemy go od członków zespołu wyjazdowego w formie skróconej. Badanie fizykalne w ura-zie należy rozpoczynać razem z oceną wstępną i stabilizacją podstawowych czynności życiowych. W pierwszej kolejności ocenia się układ oddechowy, krą-żeniowy i stan przytomności w celu określenia stopnia zagrożenia życia.U rozbieranego chorego ocenia się w tym czasie:A - drożność górnych dróg oddechowych - czy przepływ powietrza jest swobodny,B - wydolność oddechową - częstość oddechu, jego głębokość i wysiłek oddechowy,C - wydolność krążenia, badając tętno - częstość i wypełnienie i wartość ciśnie-


nia tętniczego krwi, zabarwienie, ciepłotę i wilgotność skóry, wypełnienie żył szyjnych, powrót kapilarny,D - stan przytomności według skali Glasgow (GCS), która jest obiektywnym miernikiem dysfunkcji mózgu,E - w tym samym czasie odnotowuje się też rodzaj i rozległość obrażeń ze-wnętrznych, wymagających natychmiastowego zaopatrzenia.

Na tej podstawie ustala się obecność stanów zagrożenia życia w postaci obja-wów ostrej niewydolności oddechowej, wstrząsu krwotocznego lub narastania ciasnoty śródczaszkowej i zaopatruje je zgodnie z priorytetem w okresie złotej godziny.

U 20 % chorych z urazem wielona-rządowym dochodzi do przeoczenia obra-żeń w początkowym okresie leczenia. Dlatego tak ważne jest, aby pielęgniarka opiekująca się pa-cjentem podczas po-bytu na oddziale SOR obserwowała go „całościowo”, a nie tylko była wyczu-lona na pojedyncze konkretne objawy. Obserwujemy pacjenta, a nie monitory. One mają nam ułatwić pracę, ale nas nie zastąpią. Nic nie zastąpi wykwalifi-kowanego personelu pielęgniarskiego, który jest obecny przy poszkodowanym cały czas od momentu przyjęcia na SOR.

Wstrząs jest zespołem objawów klinicznych powstających, gdy organizm człowieka pomimo autoregulacyjnych mechanizmów nie jest w stanie zapew-nić prawidłowego przepływu krwi przez ważne dla życia narządy i tkanki. Zapotrzebowanie metaboliczne tkanek jest większe niż przepływ krwi przez nie. Powstające zaburzenia obejmują przemianę białkową, tłuszczową i węglo-wodanową. Zwiększające się niedotlenienie i brak związków energetycznych powodują przemianę beztlenową i nasilającą się kwasicę. Upośledzenie prze-pływu tkankowego prowadzi do uszkodzenia mózgu, serca, płuc, nerek, wą-troby oraz owrzodzeń przewodu pokarmowego. Ze względu na dynamiczność postępujących zmian, podejmowane działania muszą być ukierunkowane na ochronę poszkodowanego przed przedłużającym się ciężkim wstrząsem, który może stać się nieodwracalny.Podstawowe objawy wstrząsu: - przyspieszenie akcji serca, tętno nitkowate powyżej 120/min, - spadek skurczowego ciśnienia tętniczego krwi (< 90 mm/Hg) i amplitudy ciśnienia krwi, - nawrót włośniczkowy ponad 2 sekundy,- zaburzenia rytmu serca, - zapadnięte żyły szyjne zewnętrzne, - przyspieszenie i spłycenie oddechu, - zaburzenia świadomości (pobudzenie motoryczne i/lub psychiczne), - blada, zimna i wilgotna skóra,


- spadek diurezy poniżej 20 ml/godz.Zasadniczą sprawą jest ustalenie przyczyny wstrząsu, ustalenie źródła krwa-

wienia i jego opanowanie.Rola pielęgniarki: - informuje lekarza SOR - u, o zauważonych objawach i zmianach w zachowa-niu pacjenta, - zapewnia drożność dróg oddechowych, asystuje w trakcie intubacji,- podaje drogą dożylną zalecone leki i płyny krwiozastępcze z cieplarki poprzez wcześniej założoną grubą kaniulę do żyły obwodowej lub centralnego wkłucia dożylnego, na zlecenie lekarza używa mankietów do szybkiego toczenia,- określa drogi utraty objętości płynów na podstawie obserwacji i uzyskanych informacji (ocena przekrwienia założonych opatrunków, miejsc urazu),- w przypadku masywnego krwotoku, przy utracie ponad 30% objętości krwi

krążącej, oprócz krystaloidów i koloidów przetacza krew zgodną grupowo w zakresie AB0 i Rh lub krew uniwersalna (grupy 0, Rh -), - przestrzega zasad bezpiecz-nej transfuzji (musi pamiętać, że u osób z utratą przytomności lub pod wpływem znieczulenia ogól-nego reakcje poprzetoczeniowe są trudniejsze do zauważenia), - asystuje podczas zakładania linii tętniczej, zabezpiecza ją i wyraźnie oznacza w kolorze czer-wonym, zapobiegając w ten sposób

przypadkowemu podaniu leków (wykonuje test Allena),- prowadzi monitorowanie, analizę i dokumentuje wskazania parametrów życiowych (EKG, RR, TA, SpO2),- zabezpiecza przed wychłodzeniem pacjenta poprzez dodatkowe okrycie kocem lub „folią życia”,- zapewnia choremu poczucie bezpieczeństwa, zmniejsza lęk przez stałą obec-ność, uspokajanie i nadzór,

Podczas wykonywania pełnej diagnostyki: USG, EKG i UKG, RTG, TK, RM pielęgniarki Oddziału Ratunkowego nie tylko transportują pacjenta, kon-trolują parametry życiowe za pomocą mobilnego monitora oznak życia (TA, RR, SpO2, EKG), kontrolują poziom tlenu w butli podłączonej do respirato-ra transportowego, podają leki i płyny drogą dożylną, ale także ściśle współ-pracują z pracownikami zakładu diagnostyki obrazowej. W razie potrzeby wykonania badania z użyciem kontrastu podają pacjentowi go drogą dożylną, a u pacjentów z podejrzeniem uszkodzenia układu moczowego u których wy-konuje się fazę urograficzną badania i badanie pęcherza moczowego, podając kontrast poprzez założony wcześniej cewnik do pęcherza moczowego zgodnie z zaleceniem lekarza radiologa.Pielęgniarka pobiera i zabezpiecza krew na:- morfologię,


- oznaczenie grupy krwi układu AB0 i Rh,- układ krzepnięcia, - badania elektrolitowe, - badania biochemiczne i enzymatyczne (min. poziom alkoholu etylowego).

Pobiera także próbkę moczu dla stwierdzenia obecności krwi w moczu. U chorego z zaburzeniami świadomości oznacza glikemię przy pomocy gluko-metru z krwi włośniczkowej.

Istotnym badaniem dla określenia stanu pacjentów niestabilnych hemodyna-micznie (co jest częste przy urazie wielonarządowym), z dusznością lub zabu-rzeniami świadomości jest gazometria krwi tętniczej (ABG). - zapewnienia drugiego wkłucia do żyły obwodowej (założenie wkłucia do żyły szyjnej zewnętrznej lub założenie centralnego wkłucia do żyły podobojczyko-wej lub żyły szyjnej wewnętrznej),- utrzymanie ciśnienia tętniczego we wstępnej fazie postępowania u ofiary ura-zów bez obrażeń czaszkowo-mózgowych w przedziale 80-100 mm/Hg,- przetaczanie odpowiedniej ilość płynów w krótkim okresie czasu,- utrzymanie stężenia hemoglobiny w przedziale 7-9 g/dl,- zaopatrzenie skaleczeń i otarć oraz drobnych ran powierzchownych,- odbarczenie odmy prężnej,- wykonanie szczepień ochronnych (p/tężcowych).

W przypadku pacjenta w ciężkim stanie, w głębokim wstrząsie, z ciśnie-niem bardzo niskim lub nieoznaczalnym, z urazami wskazującymi na masywny krwotok wewnętrzny, z ewidentnymi obrażeniami narządów szyi i klatki pier-siowej odstępujemy od zasady kompleksowej diagnostyki i leczenia wstępnego w SOR-ze i natychmiast przekazujemy go na Blok Operacyjny. Chory taki po-winien być operowany w kilka minut od trafienia do szpitala, praktycznie bez przygotowania i równolegle z działaniami resuscytacyjnymi.

Gdy stan pacjenta jest stabilny hemodynamicznie i wykonujemy wszelkie procedury przewidziane dla SOR-u, należy pamiętać o uzyskaniu zgody na leczenie, prowadzeniu dokumentacji medycznej, zabezpieczeniu rzeczy war-tościowych i osobistych pacjenta, poinformowaniu Policji jeśli wypadek ma znamiona przestępstwa lub wypadku komunikacyjnego o którym nie zostali wcześniej zawiadomieni oraz krewnych poszkodowanego.

Postępowanie w nagłych stanach zagrożenia życia wymaga podejmowania szybkich i trudnych decyzji, od których zależy zdrowie i życie poszkodowa-nych. Udzielenie pierwszej pomocy powinno być przeprowadzone profesjonal-nie i w krótkim czasie, aby zwiększyć szanse przeżycia i powrotu do zdrowia osoby ratowanej.

Umiejętność udzielenia pierwszej pomocy przez każdego z nas jest bardzo ważna. Zwłaszcza osoby związane z zawodami medycznymi oraz osoby mo-gące częściej się znaleźć w miejscach zagrożenia życia (służby ratownicze, policja, straż pożarna służby miejskie), powinny być profesjonalistami w tej dziedzinie medycyny.

Resuscytacja krążeniowo - oddechowa stanowi jedno z pierwszych ogniw łańcucha doraźnej pomocy, bez tego nawet najlepiej doposażone z idealnie wy-szkolonym personelem zespoły wyjazdowe oraz Szpitalne Oddziały Ratunko-we z wzorowymi pielęgniarkami systemu nie będą w stanie wiele zdziałać.


Rola i zadania ratownika medycznego w szpitalnym od-dziale ratunkowym - na przykładzie OR przy Wojewódz-kim Centrum Medycznym w OpoluArkadiusz Wilczek

Zgodnie z „Ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym” z 2006 roku - szpitalny oddział ratunkowy to komórka organizacyjna szpitala, stanowiąca jednostkę systemu udzielającą świadczeń zdrowotnych osobom w stanie za-grożenia życia lub zdrowia. W strukturze szpitalnego oddziału ratunkowego zakłada się istnienie obszarów zadaniowych t.j.:• obszar rejestracji i wstępnej segregacji (TRIAGE),• resuscytacyjno - zabiegowy,• diagnostyczno - zabiegowy,• obserwacyjny.

Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie miejsca i przydatności ratowni-ka medycznego oraz próbę przedstawienia zakresu wykonywanych zadań w strukturach szpitalnego oddziału ratunkowego. Artykuł opracowano w oparciu o „Ustawę o Państwowym Ratownictwie Medycznym” z 8 września 2006r.; o zakres obowiązków i uprawnień dla danego stanowiska w PS ZOZ Woje-wódzkie Centrum Medyczne w Opolu; o procedury utworzone dla szpitalnego oddziału ratunkowego oraz o doświadczenia własne.

W myśl założeń ustawowych stan zagrożenia zdrowia i życia, to stan wy-magający podjęcia natychmiastowych czynności ratunkowych. Jedną z osób uprawnionych do wykonywania tych czynności jest ratownik medyczny. W związku z tym tę grupę zawodową można spotkać w każdym z elementów szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Ratownik medyczny ma za zadanie wyko-

nywanie świadczeń z zakresu ratow-nictwa medycznego oraz świadczeń profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczych oraz z zakresu pomocy do-raźnej. Oprócz obowiązków ogólnych dotyczących każdej grupy zawodowej pracującej w tutejszym oddziale, każ-dy wymieniony wyżej obszar zada-niowy oddziału ratunkowego niesie szczególne obowiązki dla ratownika medycznego. I tak na przykład:

Obszar rejestracji to w głównej mierze zadanie polegające na pokierowaniu pacjenta do właściwego obszaru zadaniowego oraz wprowadzenie do bazy da-nych pacjentów szpitalnych. To także miejsce utrzymujące łączność z innymi jednostkami systemu oraz z pozostałą częścią szpitala. Obszar resuscytacyjno - zabiegowy to miejsce do którego trafiają pacjenci w stanie zagrożenia zdrowia i życia gdzie głównym zadaniem ratownika me-dycznego jest wykonywanie czynności zawodowych z zakresu ratownictwa czyli np. rozpoznawanie stanów zagrożenia zdrowia i życia, oceny poziomu świadomości pacjenta, monitorowaniu parametrów życiowych pacjenta z pro-wadzeniem resuscytacji krążeniowo - oddechowej włącznie.


Obszar diagnostyczno - zabiegowy oraz obserwacyjny to miejsca gdzie obo-wiązki ratownika w głównej mierze polegają na asyście lekarzowi w wykony-waniu badań oraz zabiegów diagnostycznych, opatrywaniu ran i krwotoków, zakładaniu unieruchomień, opatrunków gipsowych, pobieraniu materiału i do-starczanie do badań diagnostycznych, prowadzenie ciągłej obserwacji stanu pa-cjenta z wykorzystaniem monitorowania pacjenta w zależności od jego stanu, prowadzenie właściwej dokumentacji.

Wspomnieć także trzeba o zadaniach wykonywanych, może nie konkretnie w obszarach zadaniowych szpitalnego oddziału ratunkowego, lecz ściśle z nim związanych, a są to:• Przekazanie pacjenta do oddziału szpitalnego w ramach przyjęcia planowego z Izby Przyjęć.• Uczestniczenie w przewożeniu pacjentów karetką transportową (w tym uczest-nictwo w przejęciu pacjenta od zespołu HEMS na lądowisku przyszpitalnym).• Prowadzenie zajęć z zakresu pierwszej pomocy dla np. innych grup zawodo-wych zatrudnionych w Szpitalu.

Współudział z lekarzem SOR w interwencjach medycznych w przypadkach zagrożenia życia na terenie szpitala.

Praca w oddziale ratunkowym to praca zespołowa a ratownicy medyczni to jeden z trybików maszyny, którzy wraz z lekarzami oddziału ratunkowego, od-działów specjalistycznych oraz pielęgniarkami tworzą zgrany, wykwalifikowa-ny zespół z pełnym profesjonalizmem pomagając pacjentowi.

Ostra niewydolność oddechowa - postępowanie z chorym w oddziale ratunkowymEdyta Cichecka, Joanna Rychlewska (zdj. poniżej)

Ostra niewydolność oddechowa to nagłe zaburzenie wymiany tlenu lub dwutlenku węgla, które jest lub może być przyczyną objawów chorobowych lub zgonu. Zaburzenie wymiany gazowej prowadzi do hipoksemii tj.: obni-żenia ciśnienia cząsteczkowego (parcjalnego) tlenu we krwi tętniczej (PaO2).

Zaburzenie wentylacji powoduje hiperkapnię tj.: podwyższenie ciśnienia cząsteczkowego (parcjal-nego) dwutlenku węgla (PCO2). Niewydolność oddechową rozpoznaje się u chorego, u którego w czasie oddychania powietrzem atmosferycznym - PO2 spada poniżej 60 mm/Hg, lub PCO2 wzrasta ponad 50 mm/Hg, prowadząc do obniżenia ph krwi tętniczej do wartości mniejszej niż 7,35 (kwasica metaboliczna).Przyczyny ostrej niewydolności oddechowej: Obturacja dróg oddechowych Astma oskrzelowa Przewlekła obturacyjna choroba płuc Zastoinowa niewydolność krążenia Niekardiogenny obrzęk płuc Zatorowość płucna

wcm.opole.pl - listopad 2011�0

Zapalenie płuc Krwiak opłucnej Odma opłucnowa Inhalacja substancji toksycznych Zaawansowany nowotwór płuc Zaburzenia nerwowe lub mięśnioweObraz kliniczny chorego:Najczęstszą dolegliwością w ostrej niewydolności oddechowej jest-duszność, która jest objawem upośledzenia drożności dróg oddechowych, czyli utrudnie-nia przechodzenia powietrza do pęcherzyków płucnych. Duszność towarzyszą-ca chorobom układu oddechowego przejawia się utrudnionym, zwolnionym lub przyspieszonym oddychaniem. Oddechy mogą być spłycone lub pogłębione. Kliniczne postacie duszności zależne są od mechanizmów chorób i zaburzeń wentylacji pęcherzyków płucnych. Duszność może mieć charakter napadowy i zmuszać pacjenta do przyjęcia siedzącej lub stojącej podpartej, z pochyleniem do przodu postawy ciała -orthopnoe. Duszność to subiektywne uczucie braku powietrza, ale możliwe jest stwierdzenie objawów klinicznych: - Tachypnoe-płytki, przyspieszony oddech,- Bradypnoe-zwolniony oddech,- Utrudniony, stękający wydech,- Stridor, - Zaciąganie przeponą, - Wciąganie przestrzeni międzyżebrowych,- Paradoksalne ruchy klatką piersiową,- Sinica obwodowa-szara obwódka wokół ust, nosa, szaro zabarwione płatki uszu, czubki palców,- Poruszanie skrzydełkami nosa.W stanie znacznej hipoksji może wystąpić splatanie, pobudzenie i dezorientacja.

Ospałość lub senność są częste u chorych ze znaczną hiperkapnią. Uogólnio-ne drgawki lub śpiączka mogą być następstwem niedotlenienia ośrodkowego układu nerwowego. W badaniu fizykalnym chorego występuje tachykardia, nie-znaczny wzrost ciśnienia tętniczego krwi, świsty, rzężenia lub ściszone szmery oddechowe.Postępowanie w Oddziale Ratunkowym:Ocena stanu chorego.

Najważniejszą zasadą jest zapewnienie drożności dróg oddechowych. Pod-stawowe znaczenie ma odpowiednia podaż tlenu i utrzymanie właściwej wenty-lacji. Tlen podajemy w takiej ilości, aby można było uzyskać wysycenie tlenem krwi tętniczej co najmniej 90%.Pomiar uzyskujemy dzięki pulsyksometrii.

Tlenoterapię najlepiej jest rozpocząć metodą, która zapewnia wysokie stęże-nie tlenu np. przez maskę twarzową z rezerwuarem tlenu.

Tlenoterapia to zabieg leczniczy, polegający na podaniu choremu do oddychania powietrza atmosferycznego wzbogaconego w tlen lub czyste-go tlenu. Jest on podstawowym lekiem w hipoksemii, należy dawkować go zgodnie z PO2, PCO2.

Oprócz tlenoterapii stosuje się wentylację mechaniczną. Chorzy, u których


PCO2 jest wyższe niż 50 mm/Hg, a ph krwi tętniczej jest niższe niż 7,30 wyma-gają intubacji i wentylacji mechanicznej.

Badanie gazometryczne krwi tętniczej powinno być przeprowadzone u wszystkich chorych, u których podejrzewa się ostrą niewydolność oddecho-wą. Do najważniejszych parametrów badania gazometrycznego należą:PO2, PCO2 i ph.

Wykonanie badania radiologicznego klatki piersiowej ułatwia wykrycie cho-roby podstawowej prowadzącej do ostrej niewydolności oddechowej. Zdjęcie RTG należy wykonać jak najszybciej przy łóżku chorego.

Innym badaniem pomocniczym jest np. EKG (podejrzenie zastoinowej nie-wydolności krążenia), angiografia płuc (podejrzenie zatorowości płucnej) lub toksykologiczne badanie moczu (podejrzenie przedawkowania narkotyków).

Dwa wkłucia do żył obwodowych zapewniają chorym podawanie płynów i leków. W leczeniu zaostrzenia astmy podawanie beta-mimetyków drogą wziewną. Założenie cewnika Foley’a do pęcherza moczowego pozwoli nam dokładnie kontrolować bilans płynów. Bardzo ważne jest również monitorowa-nie tętna i ciśnienia.

Chorzy z ostrą niewydolnością oddechową powinni być przyjęci do oddziału intensywnej opieki medycznej.

Chorzy, u których stan kliniczny jest wyrównany, ale są narażeni na ryzy-ko wystąpienia niewydolności oddechowej, także powinni być skierowani na OIOM lub inny oddział mający możliwość ścisłego monitorowania stanu cho-rego np. SZPITALNY ODDZIAŁ RATUNKOWY. PACJENT OPUSZCZA ODDZIAŁ RATUNKOWY PO STABILIZACJI UKŁADU ODDECHOWEGO.

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe: współpraca i procedura lądowania śmigłowca w Wojewódzkim Centrum Medycz-nym w OpoluKrzysztof Tomsza, Jarosław Kostyła

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe to samodzielny, publiczny zakład opieki zdrowotnej, wykonujący w polskim systemie opieki zdrowotnej zadania z za-kresu ratownictwa medycznego i transportu medycznego. W 2000 roku minister zdrowia Franciszka Cegielska powołała śmigłowcową służbę ratownictwa me-dycznego hems (ang. helicopter emergency medical service). Centralny zespół lotnictwa sanitarnego został rozwią-zany, a w jego miejsce 12 maja 2000 roku został utworzony samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej lotnicze pogotowie ratunkowe (SP ZOZ LPR). W każdej bazie HEMS obok pilotów zatrudniono lekarzy i średni personel medyczny. W 2010 zakupiono 23 śmigłowce eurocopter ec 135 będące obecnie na wyposaże-niu 19 baz LPR. Niezbędne kryteria


do wezwania śmigłowca są następujące:- gdy czas transportu z miejsca zdarzenia poszkodowanego drogą lotnicza jest krótszy i przyniesie korzyści z leczenia,

- mamy do czynienia z na-głym zagrożeniem w którym ważny jest czas,- gdy istnieją okoliczności uniemożliwiające dotarcie do poszkodowanego innym pod-miotom ratownictwa,- musi być możliwość wylą-dowania śmigłowca na danym obszarze.

Zespołem ratowniczym LPR pacjent transportowany jest do najbliższego szpital-nego oddziału ratunkowego. Wyjątkiem od tej reguły są pacjenci: z amputacją urazo-

wą kończyn, z rozległymi oparzeniami oraz wymagających pilnej tlenoterapii hiperbarycznej. Ci poszkodowaniu po spełnieniu określonych kryteriów trans-portowani są do wyspecjalizowanych ośrodków.

Procedura wezwania LPR – nagły stan zagrożenia dla zdrowia i/lub życia pacjenta- obejmuje wezwanie, lądowanie i przekazanie pacjenta ze śmigłowca LPR do OR WCM.

Wezwanie LPR następuje drogą radiową bezpośrednio z miejsca zdarzenia, wezwanie drogą telefoniczną przez dyspozytora medycznego z właściwą stacją terenową hems lub wezwanie drogą telefoniczną przez dyspozytora medycznego z udziałem krajowego dyspozyto-ra HEMS. Podczas wykonywania czynności cały czas jest utrzymy-wana łączność ze śmigłowcem i z OR w celu przygotowania się na przyjęcie śmigłowca i bez-piecznego przekazania poszkodo-wanego do OR. Procedura obo-wiązująca w OR WCM obejmuje: otrzymanie informacji o lądowa-niu śmigłowca od dyspozytora medycznego do punktu informa-cyjnego OR WCM, przygotowa-nie lądowiska do przyjęcia śmigłowca, włączenie świateł w punkcie informa-cyjnym, przełączenie się na radiowy kanał ogólnopolski 169.0000 i wezwanie zespołu OR celem przyjęcia pacjenta i przetransportowania go na OR. Zespół przemieszcza się karetką na lądowisko, przygotowuje się według procedur na przyjęcie śmigłowca i po przylocie przekazuje poszkodowanego do OR WCM transportując go karetką transportową ,,S”.


Ratownictwo medyczne w Krajowym Systemie Ratowniczo – Gaśniczym (KSRG) na przykładzie Państwowej Straży Pożarnej (PSP)

mgr Artur Maj - Oddział Ratunkowy Wojewódzkie Centrum Medyczne w Opolu, Jednostka Ratowniczo - Gaśnicza Nr 1, Komenda Miejska Państwo-wej Straży Pożarnej w Opolu

Intensywny rozwój cywilizacyjny w ostatnich kilkudziesięciu latach, oprócz wielu udogodnień doprowadził do wzrostu zjawisk negatywnych, na czoło których wysuwają się wypadki i kolizje drogowe, powstające na skutek splotu różnych na-głych i niespodziewanych okoliczności.

Ratowanie osób znajdujących się w sta-nie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia stanowi domenę wykwalifikowanych, co-

raz lepiej wyposażonych i prężnie rozwijających się służb medycznych (człon-ków zespołów ratownictwa medycznego i szpitalnych oddziałów ratunko-wych). Dużym wsparciem dla medyków, w udzielaniu pomocy przedszpitalnej jest Krajowy System Ratowniczo – Gaśniczy. W jego skład wchodzą jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej i ochrony przeciwpożarowej włą-czone do KSRG (Ochotnicze Straże Pożarne), stra-że zakładowe, 12 szpitali, policja, straż graniczna, LPR, WOPR, GOPR, TOPR, ZHP, SAR, specjali-ści krajowi w zakresie różnych dziedzin ratowni-ctwa i inne podmioty.

Zwalczanie pożarów, miejscowych zagrożeń czy klęsk żywiołowych nie miałoby sensu, gdyby równocześnie z nimi nie funkcjonowało przesłanie ratowania życia i zdrowia ludzkiego. Ratownictwo medyczne w Państwowej Straży Pożarnej stanowi nieodłączny element szeroko pojętego ratowni-ctwa. Medyczna „gałąź” jest jedną z najmłodszych dziedzin ratowniczych, która od 12 lat jest systematycznie doskonalona i posze-rzana, co powoduje doprecyzowanie wielu medycznych czynności w środowi-sku pożarniczym. Niesienie pomocy poszkodowanym realizowane jest z zasto-sowaniem odpowiednich procedur (patrz tabela) przez strażaków - ratowników wyposażonych w torbę ratowniczą, deskę ortopedyczną, (nosze podbierakowe), zestaw szyn Kramera, respirator i defibrylator, w sytuacjach, gdy: Brak jest na miejscu zespołu ratownictwa medycznego, Nie ma możliwości wykorzystania zespołów ratownictwa medycznego na miejscu zdarzenia, gdyż dostęp do poszkodowanych znajdujących się w stre-fie zagrożenia możliwy jest tylko dla strażaków przy użyciu specjalistycznego sprzętu ratowniczego, Zdarzenie ma cechy zdarzenia masowego (zapotrzebowanie na medyczne czynności ratownicze przekracza możliwości obecnych na miejscu zdarzenia


podmiotów ratowniczych).Następnie poszkodowani

przekazywani są zespołom ra-townictwa medycznego, co nie oznacza, że funkcjonariusze w tym momencie kończą swe działania medyczne, wręcz przeciwnie, starają się pomagać swym kolegom.

W przypadku konieczności przemieszczenia poszkodo-wanego do szpitala transport powinien odbywać się przy użyciu karetki zespołu ratow-nictwa medycznego, jednak w przypadku braku takiej moż-liwości przemieszczanie po-szkodowanego do szpitala lub na spotkanie ZRM pojazdem bojowym PSP, traktowane jest jako ewakuacja ze strefy za-grożenia - miejsca zdarzenia (o czym decyduje koordyna-tor medycznych działań ratun-kowych - KDMR, inny lekarz jednostki ochrony zdrowia, lub w stanie wyższej konieczności kierujący działaniem ratow-

niczym - KDR). Ważnym elementem jest też dokumentacja w postaci karty udzielonej pomocy medycznej, gdzie zapisuje się wszystkie czynności wyko-nane przy poszkodowanym, która stanowi potwierdzenie, że pomocy udzielono zgodnie z obowiązującymi standardami.

O owocnej współpracy strażaków ze środowiskiem medycznym w ostatnim czasie świadczy również zawarte porozumienie pomiędzy SP ZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkowe a PSP o współpracy przy wyznaczaniu i zabezpiecza-niu lądowisk dla EC 135 przez całą dobę, co poprawi bezpieczeństwo załogi HEMS, szczególnie podczas wykonywania lotów w porze nocnej.

Organizacja ratownictwa medycznego w ramach KSRG nie oznacza, jak wi-dać przejęcia zadań, funkcji, sił i środków podmiotów ratownictwa medyczne-go, działających w warunkach pozaszpitalnych, a jedynie stanowi możliwość wykorzystania potencjału dobrze rozlokowanych służb ratowniczych. Nie jest ważna przynależność organizacyjna podmiotu przybyłego jako pierwszego na miejsce zdarzenia – liczy się czas dotarcia i rzeczywiste umiejętności ratowni-ków, które pozwolą KSRG z jednostkami ochrony zdrowia musi obejmować wspólne szkolenia, ćwiczenia, zasady dysponowania sił i środków w przypad-kach zagrożenia życia, medyczne zabezpieczenie działań ratowniczo - gaśni-czych czy wymianę sprzętu medycznego i dydaktycznego.


Mistrzostwa Świata w Ratownictwie Medycznymmgr Adam Płaczek Komenda Wojewódzka Policji w Opolu

Ratownictwo medyczne jest misją, misją w której człowiek może dać dru-giemu człowiekowi, to co potrafi najlepiej, to czego go nauczono. Organizowa-ne corocznie mistrzostwa ratownictwa medyczne-go mają na celu nie tylko sprawdzenie posiadanych umiejętności, ale również kondycji fizycznej osób od-powiedzialnych za ratowa-nie życia ludzkiego.

W trakcie organizacji mi-strzostw największy nacisk kładzie się na umiejętności posługiwania się mię-dzynarodowymi standardami przyjętymi w ratownictwie medycznym.

W dniach 8-9 września 2008 roku w Izraelu odbyły się Mistrzostwa Świata w Ratownictwie, w których uczestniczyło ponad 50 załóg. Jednym z zespo-łów uczestniczących w mistrzostwach by team z Polski składający się Adama Płaczek - pielęgniarza z Komendy Wojewódzkiej Policji w Opolu, Andrzeja Nabzdyka - lekarza Pogotowia Ratunkowego we Wrocławiu i Andrzeja Koła-ckiego - ratownika medycznego z Państwowej Straży Pożarnej w Gdyni. Adam Płaczek doświadczenie medyczne zdobywał w czasie pracy w Wojewódzkim Centrum Medycznym w Opolu, Szpitalu Wojewódzkim w Opolu i Zespole „R” Pogotowia Ratunkowego. Zespoły startujące w mistrzostwach uczestniczyły w 11 konkurencjach dziennych i nocnych, podczas których udzielały pomo-cy medycznej min. osobie, której krokodyl odgryzł kończynę górną (zadanie odbywało się na farmie krokodyli!!!), mężczyźnie który zachłysnął się wodą z Morza Martwego (zachłyśnięcie wodą z Morza Martwego może spowodować zgon z uwagi na bardzo wysokie stężenie soli i potasu). Wśród pozostałych konkurencji zespoły pracowały podczas zdarzenia masowego (9 osób poszko-dowanych) z udziałem śmigłowca ratunkowego (HEMS), udzielały pomocy dziecku ukąszonemu przez skorpiona (zadanie w wiosce Beduińskiej) oraz ra-towały przebitego strzałą rzymianina - inscenizacja bitwy z 67 roku na wzgó-rzu Masada. Najciekawszą konkurencją było wezwanie do wioski Beduińskiej, w której kobieta skarży się na ból w klatce piersiowej. Po dojechaniu ambu-lansem w pobliżu wioski okazało się, że dalszą podróż w miejsce wezwania ekipa musi przebyć na wielbłądach. Po 15 minutach „pędzenia” na wielbłą-dach szczęśliwie udało się dotrzeć do miejsca wezwania i udzielić niezbędnej pomocy medycznej. Po dwóch dniach zmagań drużyna reprezentująca Polskę uplasowała się na I miejscu wyprzedzając reprezentację Holandii (II miejsce) i Stanów Zjednoczonych - miejsce III. W czasie trwania mistrzostw polska za-


łoga do zadań przemieszczała się ambulansem medycznym, który otrzymała wraz z kierowcą od MDA Izrael (Izraelski Czerwony Krzyż). Przez 2 dni repre-zentacja Polski przejechała ponad 800 km wzdłuż Morza Martwego i wzgórza Masada.

Bezpośrednio po mistrzostwach odbywała się międzynarodowa konferencja z zakresu ratownictwa medycznego, na której ekipa z Polski w ramach sesji pla-katowej prezentowała Polski system ratownictwa medycznego, a także sposób współpracy poszczególnych służb w ramach systemu zintegrowane ratowni-ctwo medyczne.

Sponsorzy strategiczni uroczystości związanych z obcho-dami X lecia Oddziału Ratunkowego

FALCK MEDYCYNA- na-leży do międzynarodowej gru-py Falck, działającej w 33 kra-jach na 5 kontynentach. Grupa Falck jest najdłużej działającą, bo od 105 lat, największą euro-pejską i jedną z największych

światowych firm świadczących ratownictwo medyczne. Karetki Falck niosą pomoc m.in. w Danii, Szwecji, Słowacji, Brazylii, Kolumbii, Urugwaju i Sta-nach Zjednoczonych. W Polsce prowadzi działalność od 1993 roku.

W naszym kraju spółka jest największym prywatnym świadczeniodawcą usług ratownictwa medycznego. We wrześniu 2011 roku Falck Medycyna ma 15 Centrów Medycznych i 67 karetek, w tym 1 wodną, w ramach Państwowego Systemu Ratownictwa Medycznego. Wszystkie stacje pracują zgodnie z normą zarządzania jakością ISO 9001:2008.

W województwie opolskim Falck jest obecny od 2003 roku. Dzisiaj zatrud-nia ponad 400 pracowników medycznych. Prowadzi tutaj nowoczesne Centrum Medyczne w Kędzierzynie-Koźlu oraz zapewnie bezpieczeństwo w ramach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego w 5 rejonach operacyjnych. Ambulanse Falck mają swoje bazy w Kluczborku, Wołczynie, Kędzierzynie-Koźlu, Polskiej Cerekwi, Brzegu, Grodkowie, Namysłowie, Świerczowie,

Oleśnie, Praszce i Dobrodzieniu. 7 zespołów „S” i 8 zespołów „P” każdego dnia niesie pomoc mieszkańcom Opolszczyzny. 2 dodatkowe zespoły dedyko-wane są Zakładom Azotowym w Kędzierzynie. Również dla pracowników ZAK utworzo-ne zostało Centrum Medyczne, które z czasem otworzyło się na wszystkich mieszkańców mia-sta. W ramach kontraktu z NFZ przyjmują w nim lekarze pierw-


szego kontaktu i lekarze specjaliści oraz realizowane są nowatorskie programy profilaktyczne. W najbliższym czasie centrum medyczne poszerzy swoją ofertę o nowoczesną pracownię rehabilitacji.

Ratownicy medyczni z opolskiego regionu zawsze mieli wysoką renomę. W zakończonych 8 października 2011 roku mistrzostwach w ratownictwie me-dycznym o puchar Prezesa Zarządu Falck Medycyna województwo wystawiło silną reprezentację składającą się z 2 zespołów podstawowych. O wysoki po-ziom merytoryczny i najwyższą jakość ich pracy dba dr Marek Dryja. Szefem regionu jest Pani Bożena Krawczuk.

Diagnostyka, monitorowanie pacjenta i kardiologiaParamedica Polska Sp. z o.o. www.paramedica.pl

PARAMEDICA POLSKA - oferuje sprzęt do diagnostyki firmy WELCH ALLYN: ciśnienio-mierze z wielorazowymi, wymiennymi mankie-tami; oftalmoskopy z systemem panoramicznego wziernikowania dna oka; otoskopy umożliwiające uzyskanie obrazu prawie całej błony bębenkowej;

stetoskopy z zastosowaniem technologii SensorTech wzmacniającej sygnały dźwiękowe i redukującej szumy otoczenia; termometry z jednorazowymi osłon-kami pomiarowymi rejestrujące do 5 minut pracy; lekkie i przenośne elektro-grafy dotykowe, jak i wygodny, łatwo dostępny panel naścienny do gabinetów lekarskich pozwalający umieścić wszystkie podstawowe urządzenia diagno-styczne w zasięgu ręki.

W ofercie znajduje się również grupa produktów do monitorowania pacjenta: monitory funkcji życiowych, w pełni umożliwiające integrację ze szpitalną sie-cią informacyjną; linia kardiomonitorów PROPAQ o niepowtarzalnej trwałości do zastosowań w każdych warunkach, w jednym urządzeniu udostępniająca funkcje kilku monitorów: ambulatoryjnego, telemetrycznego, przyłóżkowego i transportowego; intuicyjnie obsługiwane, przewodowe i bezprzewodowe sta-cje monitorowania, umożliwiające personelowi medycznemu wygodne i bez-pieczne centralne monitorowanie stanu pacjentów, również posiadające możli-wość integracji ze szpitalnym systemem informatycznym.

Produkty NONIN do monitorowania: poręczne pulsoksymetry palcowe, ręcz-ne i nadgarstkowe oraz pulsoksymetry szpitalne i laboratoryjne do pomiarów ciągłych i chwilowych, gwarantują wysoką dokładność pomiarów u pacjentów ruchliwych i o niskiej perfuzji, stosowane także w rezonansie magnetycznym.

Oferujemy również defibrylatory ZOLL szpitalne i ratunkowe (defibryla-tor, kardiomonitor, stymulator, kardiowerter)i półautomatyczne AED, w peł-ni wspierające pracę ratownika w czasie rzeczywistym w trakcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Zastosowana technologia minimalizuje przerwy w uciskaniu klatki piersiowej, umożliwia wykonanie defibrylacji w trakcie 5-sekundowej przerwy w RKO, spełniając najwyższe wymagania Wytycznych 2010 ERC. W ofercie dostępne jedyne na rynku urządzenie do automatycznego, obwodowego ucisku klatki piersiowej ZOLL AutoPulse.


Publiczny Samodzielny Zakład Opieki ZdrowotnejWojewódzkie Centrum Medyczne45-418 Opole, Al. W. Witosa 26e-mail: [email protected] www.wcm.opole.plRedaktor Naczelny - Wiesław Duda, e-mail: [email protected], tel. 601 688 692 Sekretariat Dyrektora 77 45 20 745, 77 54 13 745, fax 77 45 20 123 Kancelaria 77 45 20 124, 77 54 13 124 Informacja dla pacjentów 77 45 20 711, 77 54 13 711, 77 45 79 067 Rejestracja Główna 77 45 20 111, 77 54 13 111Skład i druk: Eurocent, 45-049 Opole, ul. Dwernickiego 4, tel. 77 44 10 777, [email protected] strona okładki: Zespół specjalistów Oddziału Ratunkowego podczas uroczystości otwarcia lądowiska przy WCM Opole

issn 1689-6858 - wcm.opole.pl · historia, profil, organizacja i struktura oddziału ratunkowego w...

Documents