gentili-prato.poetarum elegiacorum testimonia et fragmenta ii

Brought to you by | Indiana University School of LawAuthenticated | 129.79.13.20

Download Date | 3/20/13 11:02 PM

B I B L I O T H E C A

S C R I P T O R V M G R A E C O R V M ET R O M A N O R V M

T E V B N E R I A N A

1702



POETAE ELEGIACI

TESTIMONIA ET FRAGMENTA

EDIDERVNT

BRVNO GENTILI ET CAROLVS PRATO

EDITIO STEREOTYPA EDITIONIS ALTERIVS

NOVIS SIMONIDIS FRAGMENTIS AVCTAE (MMII)

w DE

G B E R O L I N I E T N O V I E B O R A C I

W A L T E R D E G R U Y T E R M M V I I I



© Gedruckt auf säurefreiem Papier, das die US-ANSI-Norm über Haltbarkeit erfüllt.

ISBN 978-3-598-71702-4

Bibliografische Information der Deutschen Nationalbibliothek

Die Deutsche Nationalbibliothck verzeichnet diese Publikation in der Deutschen Nationalbibliografie; detaillierte bibliografische Daten

sind im Internet über http://dnb.d-nb.de abrufbar.

© Copyright 2008 by Walter de Gruyter GmbH & Co. KG, D-10785 Berlin Dieses Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwer-tung außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig und strafbar. Das gilt insbesondere für Vervielfältigungen, Überset-zungen, Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen

Systemen.

Printed in Germany Druck und Bindung: AZ Druck und Datcntechnik GmbH, Kempten



HOC VOLVMINE C O N T I N E N T Y R

Praefatio VII Grammatica et metrica V i l i Librorum conspectus XI I Siglorum conspectus XXII I

Testimonia et fragmenta 1 Olympus 1 Clonas 10 Polymnestus 11 Periander 14 Pittacus 31 Echembrotus 42 Sacadas 43 Bias 46 Chilon 49 Aeschylus 56 Melanippides maior 57 Sophocles 58 Archelaus 60 Ion Chius 61 Melantbius 70 Dionysius Chalcus 74 Socrates 79 Critias 82 Pigres 99 Euenus 100 Sophocles iunior 108 Antimachus 108 Aristoteles 125 Fragmenta elegiaca adespota 128

Quae in priore parte PEG addenda et corrigenda sunt 143

Index auctorum 147 Index verborum 155 Numerorum tabulae 165



Simonides, Elegiae

Librorum conspectus 185 Grammatica et Metrica 189 Fragmenta 190 Index verborum 227



P R A E F A T I O

Ut in priore huius operis parte promisimus, edere nunc instituimus poetarum fragmenta qui saeculo V et IV fuerunt, adespota elegiaca plus minusve eodem tempore composita, nec non testimonia eorum qui etiam saeculis praecedentibus vixerunt et quorum nulla extant fragmenta, adiecimus quoque Tyrtaei frustula nuperrime in lucem prolata, quae in priore volumine ob temporis rationes includi non potuerunt; addidimus denique correctiones paucorum err or um, qui typothetam vel noemetipsos effugerunt.

Quamquam certum discrimen inter carmina elegiaca et epigrammatica haud semper licet definire (cf. Β. Gentili, Epigramma ed elegia, Entr. Hardt 14, Vandceuvres-Genève 1968, 39s), exclusimus tamen poematia quae ex ipso fontis testimonio traduntur ut έπιγράμματα (of. ex. gr. Dionys. Tyr. fr. 1 West, Philisc. p. 92 s West, Soph. frr. 4 et 5 West, Timocr. fr. 9 West) vel ut γρίφοι / αΐνίγματα (cf. 'Cleobulina' frr. 1 et 3 West), vel ut carmina sepulcralia et παίγνια in Anth. Pal. collecta (cf. Simon, frr. 16 et 17 West, Timocr. fr. 10 West) : haec et alia huiusmodi in aliis operibus (cf. ex. gr. D. Page, Epigrammata Graeca, Oxford 1975) iam edita sunt, excluduntur quoque παροιμίαι, quae nostro quidem iudicio ex carmine elegiaco non esse depromptae videntur (cf. ex. gr. fr. 17 Edmonds).

Restât ut maximas gratias agamus R. C!oles, qui imaginem phototypis expressam papyri Oxyrhynchitae 3316 (Tyrt. 10 a) nobis comiter suppe-ditavit, et discipulis nostris P. Giannini, M. Colantonio, M. G. Fileni, A. Gostoli, qui in hoc altero volumine confiriendo strenuam et sollertem operam praestiterunt.

Urbini - Lupiis 28 I I 1983 Β. Gentili - C. Prato

VII



GRAMMATICA ET METRICA

GRAMMATICA E T METRICA

ION

DE DIALECTO

Formae dialecti Ionicae propriae: κρητήρ(α) 2, 2; ήνορέη 4, 1; Πυΰαγόρης 4, 3.

Epica : βοτρνόεσσ(ι) 1, 4; κείνος 2, 10; αντάρ . . . έμμαπέως . . . χερί 3; κεκασ-μένος 4,1; ήδέ 4 ,1 ; άειράμενοι 5, 4; πόρε 7, 2 (ex con.)· augmentum omissum: ψάλλον 5, 3.

'Aeolica': ίχοιαα 5,1. Formae dialecti Att icae: λύρα 5, 1; αρμονίας 5, 2; απανίαν 5, 4. Traiect io sire enjambement qui dioitur: (e hexam. ad pentam.) 1,5—6.

9 - 1 0 . 1 3 - 1 4 ; 2 , 3 - 4 ; 4 , 3 - 4 ; 5 , 3 - 4 ; (e pentam. ad hexam.) 1 , 4 - 5 . 6 - 7 ; 2 , 2 - 3 .

Notabil ia: δεκαβάμων 5 ,1 apud Ionem tantum occurrit. ΰέραπες pro θερά-ποντες 2, 2 (cf. Eur. Ion 94; Suppl. 762). anaphora τον . . . του in hexametris proximis ineuntibus: 1, 11 et 13.

DE PROSODIA

Contractio in eodem verbo: eoo: Τέω 7, 2. Correptio epica: néafj άλλος 1, 7; χαιρέτω ήμετ- 2, 1; και ¿ξέμα&εν 4, 4. Hiatus: ϋαλερω ¿πτνξατο 1, 5 in caesura hephthem. Muta cum liquida 'positionem' non facit his locis: μέγα πρεσβεύων 1 ,1 ; ό ôè

χρυσός 2, 3. Notabilia: hexameter qui ex solis spondeis constat: 2, 5. hexameter ubi unum

μέτρον dactylicum occurrit: 7, 2. verba in eodem versu consonantia: 1, 16πίνειν — παίζειν — φρονεϊν. elisio in commissura pentam.: 1, 4. 6; 2, 2. 6. 8.

D I O N Y S I V S CHALCVS

DE DIALECTO

Apud Dionysium Chalcum semel (3, 3 είρεσί^) ex Athenaei codicibus littera η invenitur pro Attica a, quam ex 5, 1 (-a) restituimus. de terminationibus in -οιαι cf. β, 1 άρχομένοιαιν.

Vocales vel longae vel breves et variationee formae pro metri neces-s i tate : ες 2, 4; 3, 3 et είς 2, 6.

Traiectio sive enjambement qui dicitur (e pentam. ad hexam.): 1,1 — 2; 2, 2 - 3 ; 3, 2 - 3 . 4 - 5 ; vid. etiam 4, 2 - 3 ; 5, 1 - 3 .

DE PROSODIA Correptio epica: 2, 1 έστάναι oí; 3 ,1 και ήμΐν. Hiatus: vid. ad corrept. epic. Notabil ia: brevis t in comparativo κάλλιον: 6, 1. hexasyllabus in priore penta-

metri hemistichio: 6, 2. verba in pentametro consonantia occurrunt his locis: 3, 2 τόν re αόν άρχαϊον τηλεδαπόν τε φίλο ν, 3, 4 τ οΰδ' ίπι συμποσίου· δεξιότη ς τε λόγου; 5, 2 συμποσίου ναϋται καΐ κυλίκων έρέται. oxymoron 7.

VIII



CRITIAS

C R I T I A S

DE DIALECTO

Apud Critiam littera η ex codicum lectionibus bis traditur (3, 3 ήμετερης; 4, 21 Εύαεβίης). pro Attica a, quam iure Wilamowitz restituit. de terminationibus in -αισι, •οισι cf. 2, 2 νέοιοιν; 4, 27 άμέτροισι; 8, 9 ακραίοι, ad formas non contractas cf. 4, 5 άγγεα; 8 ,1 μελέων (hexam.). rarae sunt epicae formae: γαία 1,12; χνλίκεααι 8, β; ψακάδεσσι 8,10. de Dorica terminatione cf. β, 2 Άρκεσίλα.

Vocales vel longae vel b reves e t v a r i a t i o n e s f o r m a e p ro m e t r i neces-s i t a t e : ές 1, 2; 4, 16. 23 et είς 4, θ. 15. 18; 8, 2 (hexam.); ύδωρ 8, 6 (hexam.); λϋουαιν 4, 8.

T r a i e c t i o sive e n j a m b e m e n t : 1 , 5 - 6 . 7 - 8 ; 4 , 9 - 1 0 . 1 5 - 1 6 . 1 7 - 1 8 . 25 - 2 6 (nòta.praesertim 1 , 1 2 - 1 4 et 4, 18-21).

DE PROSODIA

C o r r e p t i o ep ica : 1, 4 τρυφερωτάτή έδρα ; 2, 1 Κλεινίδν υίόν ; 2, 4 κείσεται ονκ ; 4, 27 ήμέρά ο'ινώσαι ; 8, 5 γηράοεταί ουδέ ; 8, 8 χοροί άμφ. ; 8, 10 κοττάβον νψ.

Cras is : 2, 3 τοϋνομα; 3, 2 τοΰργον. H i a t u s : vid. ad corrept. epio.; de hiatu a Critia vitato cf. Schmid-Staehlin I

3,183. ' Pos i t i o debi l i s ' : muta cum liquida in mediis verbis 'positionem' facit his

locis: 1, 4 έδρα; 4, 10 άχλύς; 4,16 φάοφροσ. ; 6 ,1 μεγαλοφρ.; 8, 2 Άνακρείοντα. N o t a b i l i a : δτις 8, 8. pronomen τοίσδεσι 3, 3; infin. ία&ειν 4, 25. monosyllabus

in priorie hemistichii pentametri exitu: 4,5. hexasyllabus in priore pentametri hemistichio: 4, 7. elisio in caesura penthemimere: 1,6 (cum τ ' ) ; 2, 3 et 3, 1 (post trochaeum); 4,10. elisio in commissura pentametri: 4 ,13 (cam j ' ) . 23. pro metri necessitate senarius (cum dactylo in prima sede) cum hexámetro iunctus: 2,1—2.

E V E N V S

DE DIALECTO

Euenus Ionicam terminationem ob vocum consonantiam bis videtur praetulisse: 1, 6 ρφατης . . . διδασκαλίης (ex -ας corr.) ; 2, 2 λύπης .. . μανίης (contra 4, 2 μανίας) ; Ionica forma pro Attica adhibetur ad 5, 2 (πουλΰ, metri causa ex πολύ corr.); 9 ,1 (ίμεναι). de terminationibus in -αιαι, -οισι cf. 2 ,3 Νύμφαισι; 9 , 2 άν&ρώτωισι. forma non contracta: νόον 4 ,1.

T r a i e c t i o sive e n j a m b e m e n t : 9,1—2.

DE PROSODIA

C o r r e p t i o ep ica : 1, 4 εατώ έμοί. Cras is : 10 κάμα&έστατον. H i a t u s : vid. ad corrept. epic. ' Pos i t i o debi l ie ' : muta cum liquida 'positionem' non facit his locis: 2, 3 δέ

τριαίν; 5 πάντα χρόνον. N o t a b i l i a : monosyllabus finalis in hexámetro: 1,5; 9 ,1 (praecedit και), com-

para t iva χερειότερος 4, 2; superlativus cum μόλα: 3,1. elisio in commissura pentametri: 1, 4; 6. nota άνϊαράν 7.

IX



GRAMMATICA ET METRICA

ANTIMACHVS

DE DIALECTO

Formae dialect i Ionicae propriae: 'ιερή et Έλευσινίης 22; κούρη 23, 2; χρυσ^μσιν . . . άνδήροισι 25. forma non contracta: άφιοέσσης 18.

Epica: γαίης 1; Ήέλιον 16, 2; ρά οί 19; ΟΙδιπόδαο 20; ποταμοίο 23, 2. augmen-tant omissum: §ήκεν 2; 11,1; πόμπευ(εν) 16,2; &άαασον 26. dietractio quae dicitur homérica: όάασσον 25.

Apocope: κάδ ôè Πύδην 23, 1. Formae dia lect i At t icae: ΰεά 11, 2; Έρνΰεια 16, 2; εύχρέφ 16,1. Traiect io sive en jambemen t qui dicitur (e hexam. ad pentam.): 3,1 — 2. Notabi l ia : apud Antimachum tantum ocourrunt haeo verba: άβακλής 2;

εΰχρεως 16,1; ¿.ρκτωρ 17; κν&ώνυμος 20. primum ocourrunt haeo verba vel formae verborum: όργειώνας 2; κάλωας 11, 2; καόηξ 15. vooabula rariora:"σοίσον 11, 2; δψ 22. futurum pro praeaenti: δώσω 3, 2. verba heteroolita: Πύδης 23,1 et 2. anaphora in δ' . . . εν δ' in pentametri» proximis ineuntibus: 11,1 et 3.

DE PROSODIA

Contrac t io in eodem verbo: eoi: χρυσέοισιν 25. Correptio epica: εύχρέφ ¿v 16,1; ol ·ήδυμ- 19; κυ&ωννμοΰ Olôm- 20; τοί

Έλενσ- 22. Hia tus : δνπτγι είς 15; δή εύχρέω 16 (in commissura pentam.); άγακλυμένη

Έρύ&εια 16, 2; Ιερή δψ 22. Muta cum l iquida semper 'positionem' facit.

r /

Vocales vel longae vel breves pro metri necessitate: Πϋδην et Πϋδητος 23,1 et 2.

Syllaba produota : δέ Ιινέοις 11,1; όψιοέσαης 18. Notabi l ia : monosyllabus in fine hexametri: 22 (δψ), nota Έλευσϊνίης 22.

SOPHOCLES, MELANTHIVS, SOCRATES, A R I S T O T E L E S

DE DIALECTO

Dubium utrum Κεκροπίης et φιλίης ex codioum leotione an -ας ex Attica termina-tione ad Arist. 2,1. 2 legendum sit; de terminationibus in -outt cf. Arist. 2, 3 τοϊσι κακοίσι; 2, 5 με&όδοιαι.

Traiect io sive en jambemen t (ex hexam. ad pentam.): Arist. 2, 2—3.

DE PROSODIA

Correptio epica: Arist. 2, 6 και εύδ. et γίνεται άνήρ. Hia tus : vid. ad oorrept. epic. 'Posit io debil i β': muta oum liquida in mediis verbis 'positionem' facit his

locis: Arist. 2,1 Κεκρ. ; 2, 2 ίδρνσατο. Notabi l ia : Άρχέλεως pro Αρχέλαος metri necessitate: Soph. v. 1. elisio in

commissura pentametri: Melanth. ν. 2. augmentum omissum: Melanth. v. 2 κόαμησ(ε). nota £νήρ Arist. 2, 6.

X



FRAGMENTA ADESPOTA

FRAGMENTA ELEGIACA ADESPOTA DE DIALECTO

I o n i c a et e p i c a : κοϋραι 5; τρηχειαν 6 , 1 ; χερειοτέρη 11 ,2 ; ήμετέρης 13 ,6 ; αυνη&είης 13 ,6 ; διχοστασή] 50; βήσσ^σ(ι) vel βήσσ^ς 17 ,2 ; &νητοίσι 11 ,1 ; ]οισιν 4 1 , 6 ; Μεγαρήας 48; ιών 4; άειράμεναι 5; δ]άμασαεν 18; εμμορε 50; ηονλύ 11 ,2 ; μ]οκλοΰς pro μοχλούς 18, 2 (ex coni.); κεν 15, 6; μενε~\πτολ£[μ- νβΐ πτολε[μ-4 3 , 6 ; δφρα 43, 8. f o r m a e n o n contracta«: άνάεαβ, 2 ; νεο[τρεφέ]ων 13 ,5 ; εϋαν&έα 15, 9; άρτι[επέα 15, 11.

Traiect io sive en jambemen t qui dicitur (ex hexam. ad pentam.): 12,1—2 (γάρ in hexam. exitu). 3 - 4 . 7 - 8 . 9 - 1 0 ; 13, 5 - 6 .

Notabi l ia : comparativus geminatus χερειοτέρη 11,2. comparativi forma κρέσσων 7. voces novae: ποταρχέο) 12, 9; ποντοβόης 45, 2.

DE PROSODIA Contraot io in eodem verbo: εα·. ενανϋέα 15, 9; άρτι[επέα 15,11. C o r r e p t i o e p i c a : και 43,10; συμπόται 12,1; σπουδή et έπέσ&ώ 12,7; είναι 13,3;

άζομαί 13, 4; φίλοι 12, 3; μοί 49; μέρει 12, 8; μέλει 49. 'Poeitio debilis ' : muta cum liquida 'positionem' non facit his locie: 'Ηρακλέους

43,10; àπροσηγορία 47. Notabi l ia : elisio in commissura pentametri 12,6. partícula γάρ in hexam.

exeunte: 12,1. vox 'iambica' ante diaeresin pentam.: 5; 13, 4. prior in bicipite syll. longa I I I dactyli correpta propter hiatum in caes, κατά τρ. τροχ. : 12, 7. Έλλης πόντον inter prius et alteram pentametri hemistichium divisum: 10. verba in eodem versa consonanti a: 6, 2 μαλακών ... λενκοίων.

XI



LIBRORVM CONSPECTVS

L I B R O R V M CONSPECTVS

E D I T I O N E S G E N E R A L E S vid. part. I pp. X I V - X V

D I S S E R T A T I O N E S G E N E R A L E S 1 ) Bach, N., De symposiaca Graecorum elegia, Fuldae 1837 Martin, J., Symposion. Die Geschichte einer literarischen Form (Studien zur Ge-

schichte u. Kultur des Altertums), Paderborn 1931 Miralies, C., La renovación de la elegía en la época cláeica, Bol. Inst. Est. Hei. 5, 2,

1971, 1 3 - 3 1 Vetta, M., Poesia e simposio nella Grecia antica, Guida storica e critica a cura di

M. V., Roma-Bar i 1983

OLYMPVS, CLONAS, P O L Y M N E S T V S , E C H E M B R O T V S , SACADAS E D I T I O N E S

Bergk, Th., Poetae lyiici Graeci III, Lipsiae 11843, 21853, 31867, 41882 (1914 cur. J . Rubenbauer)

Edmonds, J . M., Lyra Graeca I, London-Cambridge Mass. Ί922, 21928 (1934, 1952, 1958, 1963); II, ibid. 1924 (1931, 1952, 1958, 1964) (cum vers. Angl.)

Diehl, E., Anthclcgia lyrica Graeca I I 5, Leipzig 11925, 21942

D I S S E R T A T I O N E S Abert, H., Antike Musikerlegenden, Festschr. f. R. Liliencron, Leipzig 1910, 1 — 16

(de Olymp.); 15 adn. (de Polymn.) - , Klonas, R. E. XI (1921), 875-876 - , Sakadas, R. E. I A (1920), 1768-1769 Bethe, J . A. E., Hagias, R. E. VII (1910), 2205 (ad Sacad. Test. 10) Chailley, J. , La musique grecque antique, Paris 1979 Comotti, G., La musica nella cultura greca e romana, Storia della Musica I 1,

Torino 1979 Corsini, E., Fasti Attici, tom. III , 1751, 3 - 4 ; 85 (ad Sacad. Test. 10) Crusius, O., Coniectanea ad comoediae antiquae fragmenta, Philologue 47,

1889, 40 (ad Polymn. Test. 3) - , Echembrotos, R. E. V (1905), 1912 Dover, K. J., The Poetry of Archilochos, vid. part. I p. XXII (ad Echembr.) Ebert, J., Griechische Epigramme, vid. part. I p. XVII (ad Echembr.) Flach, H., Geschichte der griech. Lyrik, nach den Quellen dargestellt I —II,

Tübingen 1883-1884 Frei, I., De certaminibus thymelicis, Diss. Basileae 1900, 31 (ad Sacad. Test. 7) ;

33 (de Polymn.) Gallavotti, C., Metri e ritmi nelle iscrizioni greche, Boll. Class. Accad. Naz. Lincei,

suppl. 2, 1979 (ad Echembr.) Gentili, B., Epigramma ed elegia, vid. part. I p. XVII —, Griechische Lyrik und Musik, Die Welt der Antike (Propyläen-Gesch. d. Liter. I),

Berlin 1981, 166ss

1) Dissertationes tantum hic laudantur quae ad poetas elegiacos in hac parte editos maxime pertinent; ceteras in Dissert. Gener. partis I, pp. XVI —XXI invenies.

XII



PERIANDER - BIAS

Gevaert, F. Α., Histoire et théorie de la musique de l'antiquité II, Gent 1881 Grieser, H., Nomos. Ein Beitrag zur griech. Musikgeschichte (Quellen u. Studien

zur Geschichte u. Kultur des Altertums u. des Mittelalters 5), Heidelberg 1937 Guhrauer, H., Der Pythische Nomos. Eine Studie zur griechischen Musikgeschichte,

Jahrbb. f. class. Philol. Suppl. 8, 1875-1876, 309-351 —, Zur Geschichte der Aulodik bei den Griechen, Waldenburg 1879 Hiller, E., Sakadas der Aulet, Rh. Mus. 31, 1876, 7 6 - 8 8 Huchzermeyer, H., Aulos und Kithara in der griechischen Musik bis zum Ausgang

der klassischen Zeit (nach den literarischen Quellen), Emsdetten 1931 Husmann, H., Olympos. Die Anfänge der griechischen Enharmonik, Jahrbuch der

Musikbibl. Peters 44, 1937, 2 9 - 4 4 Jan, K. v., Zur griechischen Musik. 13. Der pythische Nomos und die Syrinx,

Philologue 38, 1879, 378-384 (ad Clon. Test. 1 et Sacad. Test. 7) Jourdan-Hemmerdinger, D., Quad. Urb. η. s. 12 (41), 1982, 145 — 163, Recens.

Chailley, La musique grecque antique Mancuso, U., La lirica classica greca in Sicilia e nella Magna Grecia, Pisa 1912,

159s (de Olymp, et Sacad.) Meineke, Α., Zum Hesychiiis, Philologus 12, 1857, 620 (ad Sacad. Test. 6) Michaelides, S., The Music of Ancient Greece. An Encyclopaedia, London 1978 Pöhlmann, E., Griechische Miisikfragmente, Nürnberg 1960 Riemann, H., Handbuch der Musikgeschichte I, Leipzig 1923 Sauer, Α., Die Lyrik in Sparta und deren Hauptvertreter. Progr. des Obergymn. zu

d. Schotten, Wien 1896 Schlesinger, K., The Greek Aulos, Groningen 1970 Schreiber, Th., Apollon Pythoktonos. Ein Beitrag zur griechischen Religions- und

Kunstgeschichte, Leipzig 1879 Severyns, Α., Recherches sur la Chrestomathie de Proclos. Première partie: le

codex 239 de Photius, tome II : texte, traduction, commentaire, Liège — Paris 1938, 101 (de Echembr.); 123 (ad Clon. Test. 2)

Smyth, H. W., Greek Melic Poets, New York 1963, XXXIIIss (ad Clon. Test. 2) Vogel, M., Die Enharmonik der Griechen, 2. Teil, Düsseldorf 1963, 9 - 3 8 (de

Olymp.); 159-162 (de Polymn.) Wegner, M., Olympos, R. Ε. XVIII (1939), 321 - 3 2 4

E D I T I O N E S P L V T A R C H I D E MVSICA CVM C O M M E N T A R I O

Volkmann, R., Plutarchi de musica, Lipsiae 1856 Weil, H., Reinach, Th., Plutarque. De la musique, Περί μουσικής. Edition critique

et explicative, Paris 1900 Lasserre, F., Plutarque. De la musique, Olten — Lausanne 1954

P E R I A N D E R , P ITTACVS, C H I L O N , B I A S

Andrewes, Α., The Greek Tyrants, London 1956 (1962) Barner, W., Neuere Alkaios-Papyri aus Oxyrhynchos, Hildeaheim 1967 —, Zu den Alkaios-Fragmenten von P. Oxy. 2506, Hermes 95, 1967, 1 ss (ad Pitt.

Test. 15) Berve, H., Die Tyrannie bei den Griechen I —II, München 1967 Bilabel, F., Die kleineren Historikerfragmente auf Papyrus, Bonn 1922, 3 — 4

(ad Chil. Test. 3) Blumenthal, A. v., Hermes 75, 1940, 125ss (ad Pitt. Test. 22) Brommer, F., Zu den Bildnissen der Sieben Weisen, Archäologischer Anzeiger 88,

1973, 663-670

XIII



LIBRORVM CONSPECTVS

Cataudella, M. R., Erodoto e la oronologia dei Cipselidi, Maia 1β, 1964, 204 —225 (ad Periand. Test. 5)

Crönert, G., De Lobone Argivo, ΧΑΡΙΤΕΣ Friedrich Leo, Berlin 1911, 123ss Ousius, 0., Philologue 56, 1896, 5ss (ad Periand. Test. 5) - , Bias, R. E. III (1897), 383ss Di Benedetto, V., Pittaco e Áloeo, La parola del passato 41, 1955, 97 — 118 (ad Pitt.

Test. 1) Diele, H., Reiskii Animadversiones in Laertium Diogenem, Hermes 24, 1889,

302ss (ad Chil. Test. 2) — , De Alcaei voto, Berolini 1920, 3 Ehrenberg, V., Neugründer des Staates. Ein Beitrag zur Geschichte Spartas und

Athens im VI. Jahrhundert, München 1925, 45 - 5 4 (ad Chil. Test. 5); 127 (ad Chil. Test. 2)

Ferguson, A. S., Class. Rev. 31, 1917, 97 (ad Pitt. Test. 3) Furtwängler, F., Recena. Monumenti antichi pubblicati per cura della Reale Acca-

demia dei Lincei Vili , Milano 1898, Beri. Philol. Wochenschr. 20, 1900, 274 Gallavotti, C., Aiace e Pittaco nel carme di Alceo, Boll. Comitato Preparaz. Ediz.

naz. Class, gr. e lat. 18, 1970, 3 - 29 (ad Pitt. Test. 1) — , Storia e poesia di Lesbo nel VII —VI sec. a. C., Bari —Napoli s. a. Gentili, B., Recens. D. L. Page, Poetae Melici Graeci, Oxford 1962; Lyrica Graeca

Selecta, Oxford 1968; Supplementum Lyricis Graecis, Oxford 1974, Gnomon 48, 1976, 743 s (ad Pitt. Test. 1)

Giannini, P., La cronologia di Periandro: Erodoto (3, 48; 5, 94 — 95) e P. Oxy. 664, Quad. Urb. η. s. 16 (45), 1984, 7 - 30 (ad Periand. Test. 4; 5; 27)

Hammond, Ν. G. L., The Family of Orthagoras, Class. Quart, n. s. 6, 1956, 45 -53 (ad Chil. Test. 3)

Headlam, W., Various conjectures II, Journ. of Philol. 21, 1893, 84 (ad Biant. Test. 1)

- , Notes on the Greek Lyric Poets, Class. Rev. 14, 1900, 6s (ad Chil. Test. 2) Heintze, H. v., Die erhaltenen Darstellungen der Sieben Weisen, Gymnasium 84,

1977, 437 - 443 Hiller, E., Beiträge zur griechischen Literaturgeschichte. 1 : Die literarische Thätig-

keit der sieben Weisen, Rh. Mus. 33, 1878, 518-529 Hirzel, R., Der Dialog. Ein literarhistorischer Versuch II, Leipzig 1895, 132 ss Hooker, J . T., The Ancient Spartans, London—Toronto—Melbourne 1980, 146s

(ad Chil. Test. 3) Huxley, G. L„ vid. part. I p. XXIII (de Chilone 51; 69-71) Kaiinka, E., Jahresberichte über d. Klaas. Altertumsw. 257, 1937, 129s (ad Pitt.

Test. 22) Kiechle, F., Lakonien und Sparta. Untersuchungen zur ethnischen Struktur und

zur politischen Entwicklung Lakoniens und Spartas bis zum Ende der archai-schen Zeit, München-Berlin 1963, 98; 233 - 234 ; 243 -247 (ad Chil. Test. 2)

Leahy, D. M., Chilon and Aeschines: a Further Consideration of Rylands Greek Papyrus fr. 18, Bull. John Rylands Libr. 38, 1955-1956, 406 -435 (ad Chil. Test. 3)

- , Chilon and Aeschines again, Phoenix 13, 1959, 31-37 (ad Chil. Test. 3) Lloyd-Jones, H., The Cologne Fragment of Alcaeus, Gr. Rom. Byz. Stud. 9, 1968,

12588 (ad Pitt. Test. 1) Manfredini, M., La guerra per il Sigeo nella tradizione storiografica antica, Scritti in

ricordo di G. Buratti, Pisa 1981, 249ss (ad Periand. Test. 5) Mazzarino, S., Per la storia di Lesbo nel VI sec. a. C., Athenaeum η. s. 21, 1943,

38-78 (ad Pitt. Test. 9; 15) - , Fra Oriente e Occidente, vid. part. I p. XIX (223s ; 391 adn. 669 ad Periand. Test. 5) Merkelbach, R., Ein Alkaios-Papyrus, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 1, 1967, 81-95 Mossé, C., La tyrannie dans la Grèce antique, Paris 1969, 14 — 15

XIV



PERIANDER-BIAS

Münscher, Κ., Metrische Beiträge, Hermes 54, 1919, 3ss (ad Pit t . Test. 22, βββ; ad Chil. Test. 2)

Musti, D., La storiografia greca. Guida storica e critica, Roma—Bari 1979, XX (ad Periand. Test. 5)

Niese, Β., Chilon, R. E. I I I (1897), 2278 - 2279 Oliva, P., vid. part. I p. XXIV (de Chilone 67; 76 adn.; 125; 132s; 136; 320) Page, D. L., Sappho and Alcaeus, Oxford 1955 Pellizer, E., Tedeschi, G., Sei carmi conviviali attribuiti ai sette sapienti. Edizione

e commento. Quad. Filol. Class. Univ. Trieste 3, 1981, 1 - 2 4 Piccirilli, L., Gli arbitrati interstatali greci, Pisa 1973, 28 - 35 (ad Periand. Test. 5) Pugliese Carratelli, G., Stud. it. filol. class. 18, 1941, 168ss (ad Pitt . Test. 9) — , Sulla storia di Lesbo nell'età di Alceo, Riv. filol. class, n. s. 21, 1943, 13ss Richards, H., Laertiana, Class. Rev. 18, 1904, 340ss (ad Pit t . Test. 3; ad Chil.

Test. 2; ad Biant. Test. 1) Rosier, W., Dichter und Grappe. Eine Untersuchung zu den Bedingungen und zur

historischen Funktion früher griechischer Lyrik am Beispiel Alkaios, München 1980 (ad Pit t . Test. 1)

Rohde, E., Die Zeit des Pittacus, Rh. Mus. 42, 1887, 475-478 ( = Kl. Sehr. I, Tübingen u. Leipzig 1901, 185-188)

Schachermeyr, F., Pittakos, R. E. XX 2 (1950), 1862-1873 Servais, J. , Hérodote et la Chronologie des Cypsélides, Antiquité class. 38, 1969,

2 8 - 8 1 (ad Periand. Test. 4; 5) Skrzinskaja, M. V., Le personnage du tyran de Corinthe Périandre dans la tradition

orale et la littérature antique, Mélanges Petrovskij, Moskva 1972, 103 — 113 Snell, B., Leben und Meinungen der Sieben Weisen, München 41971 Steffen, V., Die politische Krise in Mytilene in der Zeit des Diohters Alkaios, Die

Krise der griechischen Polis, Görlitzer Eirene-Tagung 1967,1, hrsg. von O. Jure-wiez u. H. Kuch, Berlin 1969, 7 - 1 0

Susemihl, F., Zu Laertios Diogenes und der Chronologie des Pittakos, Rh. Mus. 42, 1887, 140-144

—, Zu den Biographien des Bion und des Pittakos bei Laertios Diogenes, Jahrbb. f. class. Philol. 141, 1890, 190-191

Talamo, C., Cronologia della guerra del Sigeo, Ann. Fac. Lett. Filos. Univ. Napoli 8, 1958-1959, 5se (ad Periand. Test. 5)

Tarditi, G., L'άσέβεια di Aiace e quella di Pittaco, Quad. Urb. 8, 1969, 86 - 96 Tigerstedt, E. Ν., vid. part . I p. XXV (de Chilone 371; 511 adn.) Toepffer, J . , Zur Chronologie der älteren grieoh. Geschichte. Die Kämpfe der

Athener in der Aiolis, Rh. Mus. 49, 1894, 242 - 244 (ad Periand. Test. 5) Treu, M., Neues über Sappho und Alkaios (P. Oxy. 2506), Quad. Urb. 2, 1966,

9 - 3 6 (ad Pit t . Test. 3) Virgilio, Β., Commento storico al quinto libro delle 'Storie' di Erodoto, Pisa 1975,

152-158 (ad Periand. Test. 5) Wace, A. J . B., A Spartan Hero Relief, Άρχ. Έφ. 100, 1937, 217 - 220 (ad Chil.

Test. 5) White, M., The Dates of the Orthagorids, Phoenix 12,1958, 2 - 1 4 (ad Chil. Test. 3) Will, E., Korinthiaka. Recherches sur l'histoire et la civilisation de Corinthe des

origines aux guerres médiques, Paris 1955

I O N E D I T I O N E S

Jacobs, F., Anthologia Graeca sive poetarum Graecorum lusus, ex ree. Brunckii. Indices et comment, adiecit F. Jacobs I 1, Lipsia« 1794, 161 — 162; VI, Lipsiae 1798,311-316

Köpke, E. S., Diss, de Ionie Chii poetae vita et fragmentis, Berolini 1836

XV



LIBRORVM CONSPECTVS

Nieberding, C., De Ionie Chii vita, moribus et studila doctrina« scripsit fragmentaque collegit, Lipsiae 1836

Allègre, F., De Ione Chio, Paris 1890 Blumenthal, A. v., Ion von Chios. Die Beste seiner Werke, Stuttgart 1939 Farina, Α., Senofane di Colofone. Ione di Chio, Napoli 1961 (cum vers. Ital.)

D I S S E R T A T I O N E S

Bentley, R., Opuacula philologica diesertationem in Phalaridis epístolas et epistolam ad I. Millium complectentia, Lipsiae 1781, 494ss (ad Test. 3 et ad 2; 7)

Bergk, Th., De Carmine Solonis ad Mimnermum, Zeitschr. f. d. Altertumsw. 1, 1834, 428 - 4 2 9 (ad 2)

Cerri, G., La Ktisis di Ione di Chio: prosa o versi?, Quad. Urb. 26, 1977, 127 — 131 (ad 7; 8)

Comotti, G., L'endecacordo di Ione di Chio, Quad. Urb. 13, 1972, 54 - 61 (ad 5) Diehl, E., R. E. IX (1914), 1861 ss Duncan, Th. Sh., The Memoirs of Ion of Chios, Trans. Proceed. Am. Philol. Assoc.

70, 1939, 125-138 Duse, U., La lira di Ione di Chio, Quad. Urb. η. s. 4 (33), 1980, 113-123 (ad 5) Haupt, M., De Chii versibus Ionis apud Athenaeum XI, p. 463. Ind. lect. 4, Berolini

1862-1863 ( = Opueculall, Leipzig 1876, 207 - 217) (ad 2) Headlam, W., Various Conjectures II, Journ. of Philol. 21, 1893, 85 (ad 5) Hermann, G., vid. part. I p. XLI (ad 1 ; 2; 5; 6) Holzapfel, L., Untersuchungen über die Darstellung der griechischen Geschichte

von 489 bis 413 vor Chr. bei Ephoros, Theopomp u. a. Autoren, Leipzig 1879, 126-139

Huxley, G., Ion von Chios, Gr. Rom. Byz. Stud. 6, 1965, 29 - 4 6 Jacoby, F., Some Remarks on Ion of Chios, Class. Quart. 41, 1947, 1 — 17 Kaimio, M., Characterization of Sound in Early Greek Literatur, Helsinki 1977,

137 (ad 5) Köhler, U., Aus dem Leben des Dichters Ion, Hermes 29, 1894, 156 — 158 (ad 2) Koerte, Α., Neue Jahrbb. f. d. klase. Altertum 24, 1921, 177 (ad Test. °15) Kranz, W., Vorsokratisches II , Hermes 69, 1934, 226-228 (ad 4) Leurini, L., Nuovi frammenti di Ione di Chio dal Lessico di Fozio, Stud. it. filo!.

class. 77, 1984, 156-173 (ad 10) Levin, F. R., The Hendecachord of Ion of Chios, Trans. Proceed. Am. Philol.

Assoc. 92, 1961, 295 - 307 (ad 5) Lobeck, C. Α., Sophoclis Aiax. Commentario perpetuo illustravi^ Lipsiae 21835,

184 et 243 (ad 2) Marx, F., Rh. Mus. 83, 1934, 376-379 (ad 5) Mattingly, Η. Β., Poets and Politicians in Fifth-Century Greece, Greece and the

Eastern Mediterranean in Ancient History and Prehistory. Studies pres. to F. Schachermeyr, Berlin - New York 1977, 236 - 239

Meineke, Α., Fragmenta Comicorum Graecorum III, Berolini 1840, 516 adn.; IV, Berolini 1841, 377 adn. (ad 2)

Mekler, S., Jahresber. über die griech. Lyriker für 1898 — 1902, Bureians Jahreeber. 125, 1905, 219

Mondoífo, R., Testimonios sobre Heraclite anteriores a Platon, Rev. Venezolana de Filos. 3, 1975, 102-104 (ad 4)

Nitzsch, G. W., De Ione Chio et Theodecte Phaselita, Ind. Lect. 4, Kiliae 1828 Osann, F., Beiträge zur griech. u. röm. Literaturgeschichte I, Darmstadt 1835, 75

(ad 2) Quincey, J . H., Etymologica, Rh. Mus. 106, 1963, 146 (ad 4) Rathmann, W., Quaestiones Pythagoreae Orphicae Empedocleae, Halle 1933,45 (ad4) Reinach, Th., Un fragment d'Ion de Chios, Rev. ét. gr. 14, 1901, 8 - 1 9 (ad 5)

XVI



ION

Roeper, G., Zu Laertios Diogenes I, Philologue 30, 1870, 576 - 577 (ad 4) Sakellariou, Μ. Β., vid. part. I p. XXX Sandbach, F. HI, Ion of Chios on Pythagoras, Proceed. Cambr. Philol. Soc. n. s. 5,

1958-1959, 36 (ad 4) Schmid, Β., Studien zu griechischen Ktisissagen, Freiburg 1947, 43 — 52 Schneidewin, F. G., Exercitationum criticarum in poetas Graecos capita VI — XI,

Gottingae 1837, 63 - 65 (ad Test. 6) Schöll, F., Ueber Ion von Chios, Rh. Mus. 32, 1877, 145-159 (praesertim 150,

ad 2 et 6) Sitzler, J. , Philol. Rundschau 1, 1881, 1083 (ad 1; 2) Toup, J. , Epistula critica ad celeberrimum virum Gulielmum, Episcopum Gloce-

striensem, Londinii 1767, 109-111 (ad 2) Veneri, Α., Oinopion e Anacreonte, Quad. Urb. 26, 1977, 91 ss (ad 7) Webster, T. B. L., Sophocles and Ion of Chios, Hermes 71, 1936, 264s Welcker, F. G., Rh. Mus. 4, 1836, 439 - 440 ( = Kl. Sehr. II , Bonn 1845, 2 1 7 -

218) (ad 2) Wilamowitz-Moellendorff, U. v., Lesefrüchte, Hermes 37,1902, 305 - 307; 62, 1927,

279-283 ( = Kl. Sehr. IV, Berlin 1962, 147-149; 434 -438) (ad 1; 2; 4; 5; 6) — , Timotheos, Die Perser, Leipzig 1903, 75 adn. 1 (ad 5)


Blumenthal, A. v., vid. Dissert. Critiae Borthwick, Ε. Κ., The Gymnasium of Bromius. A Note on Dionysius Chalcus,

Fr. 3, Journ. Hell. Stud. 84, 1964, 49 - 53 (ad 2) Bucheler, F., Coniectaoea, Jahrbb. f. class. Philol. I l l , 1875, 125s Giangrande, G., Polisemia del linguaggio nella poesia alessandrina, Quad. Urb. 24,

1977,97-106 (ad 5,1) Jahn, O., Kottabos auf Vasenbildern, Philologue 26, 1867, 201-240 (ad 2) Ogilvie, R. M., The Song of Thyrsis, Journ. Hell. Stud. 82, 1962, 107s (ad 3,1) Osann, F., Dionysios der Eherne u. seine Elegie, Beitr. z. griech. u. röm. Liter. I,

Darmstadt 1835, 79-140 Schneider, O., Zeitschr. f. Altert. 5, 1838, 947 (ad 4,1) Slater, W. J. , Symposium at Sea, Harv. Stud. Class. Philol. 80, 1976, 162-170 Welcker, F . G., Des Dionysios Chalkus elegische Verse, Kl. Sohr. II , Bonn 1845,

215 - 227 ( = Rh. Mus. 4, 1836, 437es)

C R I T I A S E D I T I O N E S

Bach, N., Critiae tyranni carminum aliorumque ingenii monumentorum quae supersunt, Lipsiae 1827

D I S S E R T A T I O N E S Bernhard, M., vid. part. I p. XVI (10s ad 4, 6s) Bielohlawek, K., vid. part. I p. XXXIX (28s) Blumenthal, A. v., Der Tyrann Kritiae als Dichter u. Schriftsteller, Stuttgart 1928 Cadiou, R., Critias élégiaque, Bull. Ass. G. Budé 4, 1966, 121-123 Diehl, E., Kritiae, R. E. XI 2 (1922), 1901 -1912 Fantuzzi, M., Gli άλεξίλογα γράμματα di Crizia, Quad, di storia 19, 1984, 221—227

(ad 1, 9) Jahn, O., vid. Dissert. Dion. Chale, (ad 1,1)

2 BT Poettie elegiaci II XVII



LIBRORVM CONSPECTVS

Lallier, R., De Critiae tyramii vita et scriptis, Parieiis 1875 Massa Fositano, L., Miscellanea critica, Emerita 18, 1950, 89 — 103 (praesertim

lOOss ad 8) Maykowska, M., De Critiae moribus, fortunis, littorie, Charisteria Przychocki,

Varsovie 1934, 119-139 Meineke, Α., Miscellanea z. griech. Schriftstellern, Hermes 1, 1866, 323 — 330

(praesertim 328s ad 1, 9) Nestle, W., Rritias. Eine Studie, Neue Jahrbb. f. Philol. 11,1903,81 -107 ; 178-199

( = Griech. Studien, Stuttgart 1948, 253 - 320) — , Bemerkungen z. d. Vorsokratikern u. Sophisten, Philologue 67, 1908, 573 ss Patrick, Η. Ν., De Critiae operibus pedestri oratione conscriptis, Dies. Jena 1896 Patzer, H., Der Tyrann Kritias u. die Sophistik, Studia Platonica. Festschr. f.

H. Gundert, Amsterdam 1974, 3 - 1 9 Radermacher, L., Nachträgliches ζ. σφραγίς des Kritias, Wien. Stud. 50,1932,184s Bankin, H. D., Μοιχός, λάγνος καΐ ύβριστής, Critiae and his Judgement of Ar-

chilochos, Grazer Beitr. 3, 1975, 323 - 334 (ad Test. 32) Raoss, M., La teoria di Crizia sull'anima ed una possibile confutazione in Ipponatte,

Atti dell'Accademia Boveretana degli Agiati, Rovereto 1957, 97 — 130 Semeraro, G., Archiloco nel giudizio del passato, Maia 4,1951,167 —186 (ad Test. 32) Stephans, D., Critias: Life and Literary Remains, Cincinnati 1939 Tulli, M., La σφραγίς di Crizia, Quad. Urb. η. s. 19 (48), 1985

E Y E N V S E D I T I O N E S

Turnebus, Α., Γνωμολογίαι παλαιότατων ποιητών, Parisiis 1553, 15—29 Gaisford, Th., Poetae minores Graeci III, Lipsiae 1823, 2771s

D I S S E R T ATI ONES Bowra, C. M., Simonides in the Theognidea, CI. Rev. 48, 1934, 2 - 4 Cataudella, Q., Theognidea, 903 - 930, Rh. Mus. 99, 1956, 40 - 46 (de Theognidis

903 - 930 Eueno tribuendis) Cerri, G., "Ιαος δασμός come equivalente di Ισονομία nella silloge teognidea,

Quad. Urb. 8, 1969, 97-104 (de Theogn. 667 - 682 Eueno adiudicatis) Keil, B., Epikritische Isokrateestudien, Hermes 23, 1888, 346 — 391 (praesertim

379) Nestle, W., vid. Dissert. Critiae (praesertim 531 ss) Radermacher, L., Artium scriptores. Reste d. voraristotelischen Rhetorik, Wien

1951 (praesertim 127 s) Wagner, G., De Euenis poetis, Vratislaviae 1838

A N T I M A C H V S

E D I T I O N E S Schellenberg, C. A. G., Antimachi Colophonii reliquiae, nunc primum conquirere

et explicare iiistituit C. A. G. Schellenberg. Accessit epistola Fr. A. Wolfii, Halis Sax. 1786

Bach, Ν., Philetae Coi, Hermesianactis Colophonii atque Phanoclis reliquias dispo-suit, emendavit, illustravit Nicolaus Bachius. Accedunt Dan. Lennepii et Dav. Ruhnkenii observationes integrae, Halis Sax. 1829

Giles, I. Α., Antimachi Colophonii reliquiae primum a Schellenbergio i ter um ab I. A. Giles auctius editae, Lendini 1838

XVIII



ANTIMACHVS

Dübner, F., Asii, Pieandri, Panyasidis, Choerili, Antimachi fragmenta oum oom-mentariis aliorum et suis adiecit Frid. Dübner, Pariaiis 1840

Stoll, H. G., Antimachi Colophonii reliquias praemissa de eius vita et scriptis disputations collectas explanavit Henr. Guil. Stoll, Dillenburgi 1845

Wyes, Β., Antimachi Colophonii reliquiae, collegit, disposuit, explicavit B. Wyss, Basileae M935, Berolini 21936


Ahrens, H. L., Beiträge zur griechischen und lateinischen Etymologie I, Leipzig 1879, 48 (ad 16)

Barigazzi, Α., Mimnermo e Fil ita, Antimaco e Cherilo nel proemio degli Aitia di Callimaco, Hermes 84, 1956, 162-182

Bergk, Th., Opuscula II , Halle 1886, 175 (ad Test. 7); 777 (ad 25) Blomfield, C. J., Diatribe de Antimacho, poeta et grammatico Colophonio, Poetae

minores Graeci, praecipua lect. variet. et indicibus locupl. instr. Th. Gaisford . . . vol. III , Lipsiae 1823, 349-357 ( = Class. Journ. VII 231 ss)

Boserup, I., Zeitsohr. f. Pap. u. Epigr. 8, 1971, 109ss (ad Test. 24) Centerwall, J., Spartiani vita Hadriani commentario illustrata. Disputatio prior,

Upsaliae 1870, 8 6 - 8 7 (ad Test. 31) Cessi, C., Antimaco e la sua «Lide», Classici e Neolatini 1911, 125—132 Del Corno, D., Ricerche intorno alla Lyde di Antimaco, Acme 15, 1962, 57 — 95 De Marco, V., Studi intorno a Mimnermo, Rend. Ist. Lomb. 73, 1939 — 1940,

322 adn. 29 (ad Test. 37) Dilthey, C., De Callimachi Cydippa, Lipsiae 1863, 1 8 - 2 0 (ad Test. 13) Fedeli, P., Elegy and Literary Polemic in Propertius' Monobiblos, Area 7, 1981,

232 (ad Test. 14) Fuchs, H., Hermesianax über die Lyde des Antimachos, Mus. Helv. 27, 1970, 179

(ad Test. 7) —, Nochmals Hermesianax über die Lyde des Antimachos, Mus. Helv. 28, 1971,182

(ad Test. 7) Garaffoni, C., Riflessi della poetica filodemea, Vichiana 3, 1966, 339 — 359 Giangrande, G., Kallimachos und Antimachos, Hermes 102, 1974, 117 — 119 Gigante, M., Catullo, Cicerone e Antimaco, Riv. filol. class. 32, 1954, 67 — 74 (ad

Test. 3; 4; 5) Gomperz, T., Philodem über Frömmigkeit, bearb. u. eri., I : Der Text, Leipzig 1886

(ad 24; Test. 24) Headlam, W., τοκέων Ά Parent' and the Kindred Form, Class. Rev. 15, 1901, 403

(ad 2) Heinze, R., Ovids elegische Erzählung, Sitzungsberichte d. Sächsischen Gesell-

schaft d. Wiss. 71, 7, 1919, 86s (ad Test. 18) Henrichs, Α., Toward a New Edition of Philodemus' Treatise on Piety, Gr. Rom.

Byz. Stud. 13, 1971, 7 2 - 7 7 ; 92 - 94 (ad 24; Test. 24) Hollis, A. S., Callimachus, Aetia fr. 1, 9 - 1 2 , Class. Quart. 28, 1978, 402 - 4 0 6 Jacoby, F., Apollodors Chronik. Eine Sammlung der Fragmente, Berlin 1902

(New York 1973), 299 (ad Test. 1; 2) —, Zur Entstehung der ionischen Elegie I. Die hellenistische Elegie, Rh. Mus. 60,

1905, 46 - 4 9 (ad Test. 6) Jensen, Chr., Philodemos über die Gedichte, Fünftes Buch. Griech. Text mit Über-

setzung und Erläuterungen, Berlin 1923, 133ss (ad Test. 12) Ioppolo, A. M., Aristone di Chio e lo stoicismo antico, Napoli 1980, 259ss (ad

Test. 12) Kuchenmüller, G., Philetae Coi reliquiae, Diss. Berolini 1928, 25ss (ad Test. 29)

2* XIX



LIBRORVM CONSPECTVS

Matthews, V. J. , Panyassis of Halicamassos. Text and Commentary, Leiden 1974 (Mnemosyne Suppl. 33) (ad 24)

Nauck, Α., Mélanges Gréco-Rom. V, St. Peterburg 1885, 183ss (ad 25) Pfeiffer, Β., History of Classical Scholarship from the Beginnings to the End of the

Hellenistic Age, Oxford 1968, 93ss (ad Test. 2; 5; 11) Philippson, R., Philodem über die Frömmigkeit, Hermes 55, 1920, 248; 254 (ad 24;

Test. 24) Pohlenz, M., Kallimachos' Antwort an die Kritik, Gött. Nachr. 1929, 154 adn. 1 Powell, J . U., Class. Rev. 33, 1920, 91 (ad 11) Puelma, M., Mus. Helv. 11, 1954, 110-116 - , Philologue 101, 1957, 90-100 Rohde, E., Der griech. Roman und seine Vorläufer, Leipzig 31914 (Hildesheim

1960), 77 s Romagnoli, E., L'elegia alessandrina prima di Callimaco, Atene e Roma 11, 1899,

177-180 — , Musica e poesia nell'antica Grecia, Bari 1911, 161 — 165 Schneidewin, F. G., vid. Diss. Ion. Chii (ad 20) Schober, Α., Philodemi περί εύσεβείας partem priorem restituii, Diss. Regimonti

Prussorum 1923 (dact., cuius exemplar Neapoli in officina papyrorum Her-culanensium asservatur) (ad 24; Test. 24)

Schulze, W., Quaestiones epicae, Gütersloh 1892, 255 (ad 2) Serrao, G., Antimaco di Colofone primo «poëta doctus», Storia e civiltà dei Greci

I I I 5, Milano 1979, 299 - 310 — , La struttura della Lide di Antimaco e la critica callimachea, Quad. Urb. η. s. 3

(32), 1979, 9 1 - 9 8 (ad Test. 6; 11) Smotrytsch, A. P., Zur Frage der liter. Kritik im Prolog der Aitia des Kallimachos,

Miscellanea di studi alessandrini in memoria di A. Rostagni, Torino 1963, 249-256

Stoll, H. G., Animadversiones in Antimachi Colophonii Fragmenta, Gottingae 1840 - , Zu Tyrtaeus, Homer u. Antimachus (frr. 59; 88), Philologus 4, 1849, 171-172

fad 16) Susemihl, F., Gesch. d. griech. Literatur in der Alexandrinerzeit I, Leipzig 1892,

172; 185; 305 adn. 118 (ad Test. 6; 27) Tarditi, G., Da Λύδη a Lydia (Asclepiade, A. P. IX 63, Orazio, c. I I I 9 , 7 - 8 ) ,

Annali Univ. Macerata, Fac. Lett. Filos. 3 - 4 , 1970-1971, 427-433 (ad Test. 9)

Tombeur, M., Antimaque de Colophon et la Thébaïde, Thèse Univ. Liége 1935—1936 Unger, R., Zur Kritik der Scriptores Historiae Augustae, Jahrbb. f. class. Philol.

25, 1879, 493-495 (ad Test. 31) Vessey, D. W. T. C., Nescio quid maius, Proceed, of the Virgil Soc. 9, 1960-1970,

5 3 - 7 6 — , The Reputation of Antimachus of Colophon, Hermes 99, 1971, 1 — 10 Voss, J . H., Hymne an Demeter, Heidelberg 1826, 150 (ad 2) Weber, W. E., Die elegischen Dichter, der Hellenen nach ihren Uberresten übers, u.

erläut., Frankfurt a. M. 1826 Wendel, C., Hermes 69, 1934, 345s (ad 24) Wentzel, G., R. E. I (1894), 2434-2436 Wilamowitz-Moellendorff, U. v., Hermes 12, 1877, 357 adn. 42 = Kl. Sehr. III ,

Berlin 1969, 30 adn. 2 (ad Test. 2) —, Sappho und Simonides, Berlin 1913 —, Dichterfragmente aus der Papyrussammlung der Kgl. Museen, Sitzungsber.

Preuss. Akad. 2, 1918, 739ss (ad 11) — , Hellenistische Dichtung in der Zeit des Kallimachos I —II, Berlin 1924 - , Hermes 59, 1924, 273 = Kl. Sehr. IV, Berlin 1962, 367 (ad 11) Zucker, F., Philologus 82, 1927, 249-254 (ad Test. 12)

XX



FRAGMENTA ADESPOTA

A E S C H Y L V S , S O P H O C L E S , P I G R E S , A R I S T O T E L E S

E D I T I O N E S Plezia, M., Aristotelis privatorum scriptorum fragmenta, Leipzig 1977, 1—6


Bemays, J., Aristoteles' Elegie an Eudemos, Rh. Mus. 33,1878, 231 ss (de Aristot. 2) Bignone, E., L'Aristotele perduto e la formazione filosofica di Epicuro I, Firenze

•1936, 214SS Clemm, W., Zu den griech. Elegikern, Jahrbb. f. class. Philol. 127, 1883, 1 - 1 8

(praesertim 14, ad Soph. Test. 5) Crusius, 0., Pigres u. die Batrachomyomachie bei Plutarch, Philologue 58, 1899,

577-593 —, Litterargeschichtliche Parerga, Philologue 54, 1895, 710—744 (praesertim

734 ss de Pigrete) Gomperz, Th., Kritische Bemerkungen, Wien. Stud. 2,1880,1 - 20 ( = Hellenica II ,

Leipzig 1912, 239ss, ad Aristot. 2) Hermann, G., Zeitschr. f. Altert. 3, 1836, 531 (ad Aesch. 1) Immisch, 0., Ein Gedicht des Aristoteles, Philologue 65, 1906, 1 ss (ad Aristot. 2, 2) Jaeger, W., Aristoteles. Grundlegung einer Geschichte seiner Entwicklung, Berlin

21955 (praesertim 105ss, de Aristot. 2) —, Aristotle's Verses in Praise of Plato, Class. Quart. 21, 1927, 13 -17 (de Ari-

stot. 2) Nachmanson, E., Syntaktische Inschriftenstudien, Eranos 9, 1909, 31 ss (de Ari-

stot. 2, 2) Schroeder, 0. , Aristoteles als Dichter, Neue Jahrbb. f. Wies. u. Jugendbildung 1,

1925, 3 1 - 3 5 (de Aristot. 2, 7) Weinreich, 0. , Ein Gedicht des Aristoteles, Philologue 72, 1913, 546 (de Ari-

stot. 2, 2)

F R A G M E N T A E L E G I A C A A D E S P O T A

E D I T I O N E S 1 )

Schubart, W., Wilamowitz-Moellendorff, U. v., Epische und elegische Fragmen-te, Beri. Klassikertexte V 2, Berlin 1907, 62 -63 , tab. VIII (ed. princeps P. Berol. 13270, saec. I II in. a. Chr. n.)

Diehl,E., Anthologia lyrica Graeca I I 5, Lipsiae 11925, 237-238; I I 6, Lipsiae 21942, 9 0 - 9 1

Powell, I. U., Collectanea Alexandrina, Oxonii 1925, 192 Page, D. L., Select Papyri I I I : Literary Papyri Poetry, London —Cambridge Mass.

1941 (41962), 444 - 445 Lobel, E., The Oxyrhynchus Papyri XXII, London 1954, 6 7 - 7 6 ; tabb. I X - X

(ed. princeps P. Oxy. 2327, saec. II) West, M. L., vid. part. I p. XV Papyri Greek and Egyptian, ed. by various hands in honour of E. G. Turner

(P. Turner), London 1981

1 ) Editiones hie laudantur quae ad elegiaca adespota in papyris reperta pertinent

XXI



LIBRORVM CONSPECTVS

D I S S E R T ATI ONES Barigazzi, Α., Nuovi frammenti delle elegie di Simonide (P. Oxy. 2327), Mus. Helv.

20, 1963, 61-76 (ad 13; 15; 43; 45) Boegehold, A. L., The Salamis Epigram, Gr. Bom. Byz. Stud. 6, 1965, 179-186

(ad 43, 8 β) Bowra, C. M., Greek Lyric Poetry from Alemán to Simonides, vid. part. IX p. XVI,

344 n. 4 (ad 45) Cobet, G. C., Mnemosyne 11, 1862, 32 (ad 3) Crusius, 0., Philologue 48, 1889, 178 se (ad 4) Galiano, M. F., vid. part. I p. XVII Gentili, Β., Epigramma ed elegia, vid. part. I p. XVII (ad 13) Gigon, 0., Kommentar zum ersten Buch von Xenophons Memorabilien, Basel 1953,

46s (ad 46) Jurenka, H., Zu einer neu gefundenen Elegie, Wien. Stud. 29, 1907, 326 (ad 12, 6) Körte, Α., Archiv f. Papyrusforsch. 5, 1913, 552 (ad 12) Manteuffel, G., De opusoulis Graecis Aegypti e papyris, ostracis lapidibusque

collectis, Travaux de la Société des Sciences et des Lettres de Varsovie, No. 12, Warszawa 1930, 173 (ad 12)

Merkelbach, R., Archiv f. Papyrusforach. 16, 1956, 88 (ad 13) Peek, W., Neue Bruchstücke frühgriechischer Dichtung, Wissenschaftliche Zeitschr.

Univ. Halle-Wittenberg 5,2, 1955-1956, 189 - 207 (ad 13; 14; 15; 17; 41; 43; 45)

Pellizer, E., Tedeschi, G., Poesia conviviale in un papiro di Elefantina, Quad. Filol. Class. Univ. Trieste 4,1983,18 - 21 (ad 12)

Powell, J. U., Barber, E. Α., New Chapters in the History of Greek Literature I, Oxford 1921, 58 (= Nuovi capitoli di storia della letteratura greca, Firenze 1935, 85, vers. Ital. N. Martinelli) (ad 12)

Taccone, Α., ΑΤΑΚΤΑ, Riv. filol. class. 38, 1910, 18-24 (ad 12, 6) Wilcken, U., Archiv f. Papyrusforsch. 7, 1924, 66 (ad 12)

XXII



SIGLORVM CONSPECTVS

a littera incerta [α] littera in papyro vel in insoriptione deperdita Laj littera in papyro deperdita, sed alio fonte tradita [ . . . ] numerus litterarum quae in papyro perierunt {α} littera a viris dootis deleta [α] littera in papyro remota <α> littera a viris doctis addita * laouna in textu t textus oorrupte traditue ° carmen spurium a. c. ante correctionem p. c. post correctionem h. h. hasta horizontals h. ν. hasta verticalis

Adr(ados), Ahr(ens), Ald(ina), Barigazzi), Be(the), Bern(ardakis), B(er)gk1,2·3·4, Bl(ass), Blum(enthal), Br(unck)^·2,3, Büch(eler), Buttm(ann), Cam(erarius), Casaub(onus), Cr(usius), D(iehl)1·2·3, Die(le), D(iels)-K(ranz), Dind(orf), Ed-munds), Ehr(enberg), Emp(erius), H. Fränk(el), Friedl(änder)-Hoffl(eit), Fro-b(eniue), Gaisf(ord), Gent(ili), Gesn(er), (Van) Groni(ngen), Grot(ius), Hart(ung), (Van) Herw(erden), Hi(ller), Hi(ller)-Cr(usius), Jac(oby), Jaeg(er), Kaib(el), Kal(inka), Ken(yon)1·2·3 (= Aristot. Ath. Pol. ed. 1, 2, 3), Kink(el), K(ock), (Van) Leeuw(en), Lob(eck), L(obel)-P(age), Ludw(ioh), Masar(acohia), Merk(elbach), Mull(ach), Mus(urue), N(auck)2, P(age), Rich(ard), Ruth(erford), Scal(iger), Schn(ei)d(e)w(m), Schub(art), Sohw(artz), Schweigh(auser), Sitzl(er), Sn(ell), Stadtm(ûller), Steph(anus), Sylb(urg), Tard(iti), Teopan(akis), Turn(ebus), Unter-et(einer), Urs(inue), Us(ener), Valck(enaer), Waok(ernagel), W(eil)-Bein(ach), Welck(er), Wint(ertonus), Wytt(enbaoh), Xyl(ander). cetera nomina ex indice bibliographico faoile suppleri possunt.

XXIII



O L Y M P V S

Mysius vel Phrygius ante bellum Troicum

TESTIMONIA V I T A E ATQVE A R T I S

Chronographia

1 Suda s. v. Όλνμπος (III 522, 21 Adler)

Όλυμπος, Μαίονος, Μυσός, αυλητής και ποιητής μελών και ελε-γείων, ήγεμών τε γενόμενος της κρονματικής μουσικής της διά των αυλών • μαάητής και ερώμενος Μαρσύου, το γένος δντος Σατύρου, άκουστοϋ δε και παιδός Ύάγνιδος. γέγονε δέ προ των Τρωικών όΌλυμ-

6 πος, έξ ου το δρος το εν Μυσία ονομάζεται . . . Όλυμπος, Φρύξ, νεώτερος, αυλητής γεγονώς επί Μίδου τον Γορδίου.

Vita et opera

Marsyae discipulus et amasius 2 Plat. Symp. p. 215c ó μεν γε (seil. Μαρσύας) δι' οργάνων εκήλει τους ανθρώπους τη από

τον στόματος δυνάμει, και ετι νυνί δς &ν τα εκείνου αυλή. â γαρ Όλνμ-πος ηνλει, Μαρσύου λέγω, τούτον διδάξαντος, cf. Plat. Minos p. 318b; Ον. Metam. 6,393; Epist. ex Ponto 3,3,42; Hyg. Fab. 165, 5 Rose; Tzetz. Chil. 1, 370-371

Olympus victor ludís Acasti 3 Hyg. Fab. 273,10s Rose duodecimo autem (seil, loco), Argivis quos (seil, ludos) fecit Acastus

1 Olymporum duorum maiorem illum, discipulum et amasium Marsyae, fuisse credideris quem Graeci artis musicae patrem putaverunt (cf. Test. 5). vixit enim ante bellum Troicum, cf. etiam Test. 3 || 3 cf. Test. 2 || 4 ad Hyagn. cf. Marmor Parium FGrHist 239 A 10 || 5 de Olympo iuniore cf. Test. 9 et Lasserre45s; Vogel 12s II 2 3 cf. Test. 1. alibi Olympus Marsyae pater (Apollodor. Bibl. 1, 4, 2; Schol. Plat. Symp. p. 215b et Remp. 3 p. 399e, 64 et 213 Greene) vel Sileni discipulus (Pind. fr. 157 Sn.-Maehl., cf. Lasserre 50s) || Β ad rem cf. Wegner 321

1



OLYMPVS

Peliae filius. his ludis . . . (vicit) O l y m p u s Marsyae discipulus tibiis . . . Eumolpus Neptuni filius ad Olympi tibias voce.

Olympus modos músicos introducit in Oraeciam

4 Alex. Polyh. FGrHist 273 F 77 ap. Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1132f Αλέξανδρος δ' εν τf¡ Συναγωγή των περί Φρυγίας χρούματα Όλυμπον

ίφη πρώτον εις τους Έλληνας κομίσαι, ϋτι δε και τους Ίδαίους Δακτύλους · Ύαγνιν δε πρώτον αύλήσαι, είτα τον τούτου υίόν Μαρσύαν, είτ' Όλνμ-πον cf. Anecd. Oxon. IV 400,19 Cramer

de tibia et modis musida inventis

5 Clem. Alex. Strom. 1,16, 7 4 - 7 6 ΤυρρηνοΙ <<5¿> σάλπιγγα έπενόησαν και Φλόγες αύλόν Φρύγες γαρ

ήστην Όλνμπός τε και Μαρσύας. . . . περί τε μουσικην Χ)λυμπος 6 Μυσός την Λύδιον άρμονίαν εψιλοτέχνησεν · οϊ τε Τρωγλοδύται καλού-μενοι σαμβνκην εϋρον, δργανον μουαικόν. ψασί δέ καΐ την πλαγίαν σύριγγα Σάτυρον εύρεΐν τόν Φρύγα · (τρίχορδον δε δμοίως και την 6 διάτονον άρμονίαν Άγνιν τον και αν τον Φρύγα y κρούματα δε Όλυμπον δμοίως τον Φρύγα, κα&άπερ Φρύγιον άρμονίαν και μιξοψρύγιον και μιξολύδιον Μαρσύαν, της αυτής δντα τοϊς προειρημένοις χώρας, και την Αώριον Θάμυριν έπινοήσαι τον Θράκα.

Olympus tibiarum concentum (ξυναυλίαν) invertit 6 Aristoph. Equ. 7 ss

ΟΙ. A' ώ κακόδαιμον, πώς ¡¡χεις ; ΟΙ. Β' κακώς κα&άπερ σύ. ΟΙ. Α' δεϋρο δή πρόσελ&', ίνα

ξυναυλίαν κλαύσωμεν Ούλύμπου νόμον. ΟΙ. Α' Β' μυμϋ μυμϋ μνμϋ μυμϋ μυμϋ μυμϋ.

4 ι cf. Test. 5, 6 || 2 ad rhythmos dactylicos ab Olympo adhibitos ef. Wegner 322 et Test. 14,5 || 5 duo maiores Olympi diatinguuntur, unus Mysius, Lydii modi musici auctor, alter Phrygius (scil. discipulus Marsyae), Phrygii modi inventor, aliter Schol. Plat. Min. p. 318b (294 Greene) Όλυμπον δέ τίνες ον Φρύγα, Μυσόν δέ φααιν, καί τοϋτον γενέσ&αι πρώτον κρουμάτων εύρετήν (cf. Test. 1). addo Strab. 10, 3,14 p. 470 qui refert a veteribus poetis Silenum, Marsyam et Olympum saepe confundi || 1 <á¿> ex Euseb. Praep. Ev. 10, β, 4 (I 576 Mras) || 8 quod attinet ad Telestis fr. 806 Ρ. Φρύγα . . . βασιληα, Λνδόν δς Άρμοσε πρώτος . . . νόμον non Olympum sed Pelopem intellige coll. fr. 810 P., ubi de nomi Phrygii et Lydii invention« agitur ad Pelopie comités relata | ad L. harmoniam cf. Aristox. fr. 80 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus. 15 p. 1136 c || ss (τρίχορδον . . . Φρύγα> ex Euseb. Praep. Ev. 10, 6,11 (I 577 Mras) || 7 ad Φρύγιον άρμονίαν of. Anon. Bellerm. 2, 28 Najock

2



TESTIMONIA

cf. Schol. ad 1. (8 — 9 Mervyn Jones-Wilson) ξνναυλίαν : ξυνανλία καλείται δταν δύο αύληται τό αυτό αύλώσιν. ό δε Όλυμπος μουσικός ήν, Μαρσύου μα&ητής · εγραψε δε αύλητικούς και &ρηνητικούς νόμους, άλλως: ξυνανλία λέγεται δταν κιΦάρα και αυλός σύμφωνη, νόμοι δε καλούνται οι εις &εους ϋμνοι. Όλυμπος δε μα&ητής γέγονε Μαρσΰου, περί την αύλητικήν άριστος, και αυτός δυστυχήσας δια μουσικήν. κα&άπερ οΰν Όλυμπος ενρε τό συναυλείν, και ημείς δμοια και ωσπερ από μιας φωνής όδυρώμεϋ·α. μιμησώμεϋ'α οΰν έν τω ΰρηνειν την συναυλίαν 'Ολύμπου. (eadem in scholiis quae sequuntur 9b —9k); cf. Suda s. v. ξυναυλίαν πεν&ήσωμεν, Ούλύμπου νόμον (III 501, 1 Adler) Όλυμ-πος αυλητής γέγονε, Μαρσΰου μαϋητής και αυτός δυστυχήσας διά μουσικήν. καύάπερ οΰν Όλυμπος εύρε τό συναυλείν, καΐ ημείς δμοια και ωσπερ άπο μιας φωνής όδυρώμε&α. μιμησώμε&α εν τω ϋ·ρηνειν συναυλίαν 'Ολύμπου, ούτος δε ό Όλυμπος èv Φρυγία τούς αύλητικούς νόμους έποίει. εγραψε δε και άρηνητικονς νόμους, et Hesych. 'Ολύμπου νόμος • των αύλητικών τις.

de genere enharmonico

7 Aristox. fr. 83 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus. 11 p. 1134f- 1135c

Όλυμπος δέ, ώς Άριστόξενός φησιν, ύπολαμβάνεται υπό των μουσι-κών τον εναρμονίου γένους εύρετής γεγενήσ&αι • τα γαρ πρό ¿κείνου πάντα διάτονα και χρωματικά ήν. ύπονοοϋσι δέ την εϋρεσιν τοιαύτην τινά γενέσϋαι • άναστρεφόμενον τον Όλυμπον έν τω διατόνψ και διαβιβάζοντα τό μέλος πολλάκις επί την διάτονον παρυπάτην, τοτέ μεν από της παρα-μέσης, τοτε δ' άπο της μέσης, και παραβαίνοντα την διάτονον λιχανόν, καταμαΰειν το κάλλος του ή&ους, και οϋτως τό εκ τής αναλογίας συνεστη-κός σύστημα &αυμάσαντα καί άποδεξάμενον, έν τούτω ποιεΐν επί του Δωρίου τόνου • οϋτε γαρ των τοϋ διατόνου ίδιων ούτε των τοϋ χρώματος äπτεσϋαι, αλλ' ούδε των τής αρμονίας, είναι δ' αύτφ τά πρώτα τών εναρμονίων τοιαύτα . . . φαίνεται δ' Όλυμπος αύξήσας μουσικήν τω άγένητόν τι καί άγνοούμενον υπό τών εμπροσ&εν εισαγαγειν, και αρχηγός γενέσθαι τής Ελληνικής και καλής μουσικής.

de nomo qui Athenae dieitur

8 Ps.-Plut. De mus. 33 p. 1143ac ουδείς γαρ ρν&μός την τής τελείας οίκειότητος δνναμιν ήξει έχων εν

7 ad rem. cf. Vogel 14 adn. 2 et Miohaelides 100s

3



OLYMPVS

έαυτώ · τό γάρ οίκείως αεί λεγόμενον προς ήΰός τι βλέποντες λέγομεν. τούτου δε φαμεν αΐτίαν είναι σνν&εσίν τινα ή μϊξιν ή αμφότερα, οίον Όλύμπψ το έναρμόνιον γένος επί Φρνγίον τόνου τε&έν παίωνι επιβατω μιχ&έν • τοϋτο γάρ της αρχής τό fjêoç εγέννησεν επί τω της Άϋηνάς 5 νόμω • προσληψ&είσης γάρ μελοποιίας και ρυ&μοποιίας, τεχνικώς τε μεταληψ&έντος τον ρυύμοϋ μόνον αύτοϋ και γενομένου τροχαίου άντί παίωνος, σννέστη το Όλύμπου έναρμόνιον γένος, άλλα μην κάί τον εναρμονίου γένους και του Φρυγίου τόνου διαμενόντων και προς τούτοις τοϋ συστήματος παντός, μεγάλην άλλοίοισιν εσχηκε τό -ή&ος · ή γάρ ίο καλούμενη αρμονία εν τω της Ά&ηνας νόμω πολύ διέστηκε κατά τό ή&ος της άναπείρας.

de nomo Polycephalo qui dicitur ab Olympo iuniore invento 9 Ps.-Plut. De mus. 7 p. 1133 de

επει δε τους ανλωδικονς νόμους και κιϋαροιδικονς όμοϋ τους αρχαίους εμπεψανίκαμεν, μεταβησόμεύα επί {μόνους} τους αύλητικονς. λέγεται γάρ τον προειρημένον Όλυμπον, αύλητήν οντα των εκ Φρυγίας, ποιήσαι νόμον αύλητικόν εις Απόλλωνα τον καλούμενον Πολυκέψαλον είναι δε τόνΌλνμπον τοϋτόν ψασιν ενα των από του πρώτον 'Ολύμπου 5 του (μαθητού") Μαραύου, πεποιηκότος εις τους Φεούς τους νόμους · ούτος γάρ παιδικά γενόμενος Μαραύου και την ανλησιν μα&ών παρ ' αύτοϋ, τους νόμους τους αρμονικούς έξήνεγκεν είς την Ελλάδα οΐς νυν χρώνται οι Έλληνες έν ταις εορταις των ΰεων. άλλοι δε Κράτητος είναι ψασι τον Πολυκέψαλον νόμον, γενομένον μαϋητον Ό λύμπου- ό δε Πρατίνας ίο (fr. 713 Ρ.) 5 Ολύμπου ψησίν είναι τον νεωτέρον τον νόμον τούτον.

de nomo Curvili qui dicitur 10 Ps.-Plut. De mus. 7 p. 1133e τον δε καλούμενον Άρμάτειον νόμον λέγεται ποιήσαι ό πρώτος Χ)λνμ-

πος,ό Μαραύου μα&ητής. τον δε Μαρσύαν φασί τίνες Μάσσην καλεΐσϋαι •

8 3 ad rhythmorum compositionem (σύνϋεσιν) et mixtionem (μϊξιν) vid. Aristid. Quint. 1, 14 — 17 (34ss Winn.-Ingr.) et Gent., Metrica greca arcaica, Messina — Fi-renze 1950, 52ss II 4 ad paeonem epibaton (_i._x.i_) cf. Aristid. Quint. 1, 16 (37, 7 Winn.-Ingr.) || 9 2 μόνους del. Ziegler νόμους Wytt., Westphal || 4 ad Πολυκέψα-λον cf. Pind. Pyth. 12,23 ώνύμασεν κεφαλάν πολλάν νόμον, quo Athenae huius nomi auletici inventio tribuitur; cf. etiam Schol. Pyth. 12, 15b et 39c (II 265, 10 et 268, 13 Drachm.) et 0. Gamba, Dioniso 6, 1937, 243ss || 6 μα&ητον add. Ziegler || los Olympus iunior vixit temporibus Midae, qui Phrygiae regnavit (742 —696 a. C., Euseb.), cf. Test. 1. quod attinet ad Pratinae testimonium vid. Lasserre 45

4



TESTIMONIA

OÍ Ó' ου, άλλα Μαρσναν είναι δ' αυτόν Ύάγνιδος υ ιόν, τον πρώτον εύρόντος την αύλητικήν τέχνην.

de netes synemmenon usu 11 Ps.-Plut. De mus. 19 p. 1137 cd

ου μόνον δε τούτοις (seil. rf¡ νήτη, παρανήτη, μέση), άλλα και τη συνημμένων νήτη ουτω κέχρηντat πάντες· κατά μεν γαρ την κρονσιν αυτήν διεφώνουν προς τε παρανήτην και προς παραμέσην και προς λιχανόν κατά δε το μέλος κάν αίσχννΰήναι τον χρησάμενον επί τω

5 γιγνομένω δι' αυτήν ή&ει. δήλον δ' είναι και έκ των Φρυγίων δτι ουκ ήγνόητο νπ' Ο λνμπου τ ε και των άκολον&ησάντων έκείνω- έχρώντο γαρ αύτη ον μόνον κατά τήν κροϋσιν, αλλά και κατά το μέλος εν τοις Μητρώοις καΐ εν (άλλοις} τισί των Φρυγίων.

de rhythmis ab Olympo adhibitis 12 Ps.-Plut. De mus. 29 p. 1141b Πολυμνηστω (Test. 7) δέ τόν ύπολύδιον νυν ονομαζόμενοι τόνον

άνατΦέααι, και τήν εκλυσιν και τήν έκβολήν πολύ μείζω πεποιηκέναι φασιν αυτόν, και αυτόν δε τον Όλυμπον εκείνον, φ δή τήν αρχήν της Ελληνικής τε και νομικής μούσης άποδιδόασι, τό τε της αρμονίας γένος

5 εξευρειν ψασι, και των ρυ&μών τόν τε προσοδιακόν, εν φ ό τον Άρεως νόμος, και τον χορεϊον, φ πολλω κέχρηται εν τοίς Μητρώοις · ενιοι δε και τον βακχεϊον Όλυμπον οϊονται εύρηκέναι. δήλοι δ' εκαστον των άρχαίων μελών δτι ταν&' όντως ε χει.

Fortuna

Olympi numéros paeonem et creticum jxrfecit Thaletas

13 Glauc. Rheg. FHG II 24 fr. 4 Müller ap. Ps.-Plut. De mus. 10 p.1134e

Γλαύκος γαρ μετ' Άρχίλοχον φάσκων γεγενήσ&αι Θαλήταν, μεμιμήσΰαι μεν αυτόν φησι τα Αρχιλόχου μέλη, επί δε το μακρότερον εκτειναι, και Παίωνα και Κρητικόν ρυ&μόν είς τήν μελοποιίαν ενΰεϊναι · οϊς Άρχίλοχον

11 8 Μητρφα sunt nomi Magnae Matri Cybelae dicati, quos veri quidem simile vi-detur ex iisdem rhythmis dactylicis fuisse atque Cybelae Idaeae nomos (Test. 4) | άλλοις add. W.-Rein. || 12 2 πολύ μείζω del. W.-Rein. || S —7 de rhythmis agi vi-detur qui e colis dactylicis vel prosodiacis et trochaicis constant, i. e. metris quae dactylica-epitrita vel κατ' ενόπλων epitrita dicuntur

5



OLYMPVS

μη κεχρήσΰαι, άλλ' ovó' Όρψέα ουδέ Τέρπανδρον· εκ γάρ της 'Ολύμπου αύλήσεως Θαλήταν φασιν έξειργάσΰαι ταϋτα και δόξαι ποιητην αγαθόν γεγονέναι.

Olympi nomum Curulem qui dicitur Stesichorus adhibuit 14 Glauc. Rheg. FHG II 23 fr. 3 Müller ap. Ps.-Plut. De mus. 7

p. I133ef «5'τι δ' εστίν 'Ολύμπου ó Άρμάτειος νόμος, εκ της Γλαύκου συγγραφής

της υπέρ των αρχαίων ποιητών μά&οι αν τις, και ετι γνοίη δτι Στησίχορος δ Ίμεραϊος οϋτ' Όρψέα οϋτε Τέρπανδρον ουτ' Άρχίλοχον (Test. 70 Tard.) οϋτε Θαλήταν έμιμήσατο, άλλ' Όλυμπον, χρησάμενος τω Άρματείφ νόμψ κάί τω κατά δάκτυλον εϊδει, δ τίνες εξ Όρθιου νόμου φασιν είναι. & άλλοι δε τίνες ύπό Μυσών εύρήσθαι τούτον τον νόμον γεγονέναι γάρ τινας αρχαίους αύλητάς Μυσούς.

15 Eur. Iph. Aul. 573as Ζμολες, ώ Πάρις, $τε ai γε βουκόλος άργενναΐς έτράφης

Ίδαίαις παρά μόσχοις, βάρβαρα συρίζων, ΦρυγΙων αυλών Όλύμπου καλάμοις

μιμήματα πνείων.

Veterum iudicia 16 Aristot. Pol. 8 p. 1340 a 5 ss τοϋτο δ' äv εϊη δήλον εΐ ποιοι τίνες τά ήθη γιγνόμεθα δι' αυτής (seil, της

μουσικής), άλλά μην δτι γιγνόμεθα ποιοι τίνες, φανερόν δια πολλών μεν και ετέρων, ούχ ήκιστα δε καί διά των Όλύμπου μελών ταϋτα γάρ ομολογουμένως ποιεί τάς ψυχάς ένθουσιαστικάς, ο δ' ενθουσιασμός τοϋ περί την ψυχήν ήθους πάθος εστίν.

17 Ps.-Plut. De mus. 18 p. 1137a καί oi παλαιοί δε πάντες, ουκ απείρως έχοντες πασών των αρμονιών,

ενίαις έχρήσαντο. ου γαρ ή αγνοία τής τοιαύτης στενοχώριας και όλι-γοχορδίας αύτοϊς ahía γεγένηται, ουδέ δι' αγνοιαν οί περί Όλυμπον καί Τέρπανδρον καί οί άκολουθησαντες τή τούτων προαιρέσει περιεϊλον

14 5 ad nom. Orth. cf. Polymn. Test. 6

6



TESTIMONIA

την πολνχορδίαν τε και ποικιλίαν. μαρτνρεί γονν τα Όλνμπον τε καί Τερπάνδρου ποιήματα και των τούτοις όμοιοτρόπων πάντων τρίχορδα γάρ δντα καί άπλα, διαφέρει των ποικίλων καΐ πολυχόρδων, ώς μηδένα δύνασ&αι μιμήσασ&αι τον Όλνμπον τρόπον, ύστερίζειν δε τοΰ(τον) (corr. Bern.) τους εν τω πολυχόρδω τε και πολυτρόπφ καταγιγνομένους.

18 Aelian. V. Η. 13, 20 άνήρ Μεγαλοπολίτης έξ Αρκαδίας, Κερκίδας δνομα, άπο&νήσκων

ελεγε προς τους οικείους ένϋνμονμενος ήδέως άπολύεσΰαι του ζην δι ελπίδος γαρ εχειν σνγγενέσ&αι των μεν σοφών Πυθαγόρα, των δε ΙστορικώνΈκαταίφ, των δέμουσικών Όλύμπω, τών δε ποιητών Όμήρω.

19 Dion. Chrys. Or. 1, 3 (I 1, 9 Arnim; I 1, 11 De Budé)

¿πει Σαρδανάπαλλον ουκ àv ποτε ήγειρεν εκ του θαλάμου καί παρά τών γυναικών ούχ δπως Τιμόθεος ή άλλος τις τών νεωτέρων, άλλ' ούδε Μαρσύας αύτός ή Όλυμπος.

20 Maxim. Tyr. 18, 9 (233 Hobein) τούτο και περί Σωκράτους Αλκιβιάδης ελεγεν, εΐκάζων αύτον την

χάριν τοις Όλνμπον και Μαρσνον αύλήμασιν.

21 Proci, in Plat. Remp. (I 61B Kroll)

ημείς δε ευρόντες év Λάχητι (ρ. 188 d) λέγοντα σαφώς αυτόν τον άγα&όν άνδρα είναι και δντως πεπαιδευμένον τον άρμοσάμενον (ου) λνραν ουδέ δργανα παιδείας, άλλ' αυτόν την αντον ψνχήν, ου φρυγιστί ουδέ αΰ ΙαστΙ ή λυδιστί, άλλα δωριστί, ήπερ μόνη εστίν αρμονία Ελληνική, ταύτην μέν αυτόν ήγούμε&α μόνην οϊεσ&αι τών αρμονιών εν παιδεία εξαρκεϊν, τήν δέ φρυγιστί προς ιερά καί έν&εασμούς επιτηδείαν ύπάρχειν {ώς καί τοντο ¿ν Μίνωι λέγει (p. 318b) σαφώς, τά Όλνμπον μέλη μόνα τοός είς κατοκωχήν πεφνκότας κινεϊν έξιστάντα, προς δε παιδείαν μή σνντελεϊν).

De imaginibus 22 Plin. Nat. Hist. 36, 35 eum (seil. Âpollinem), qui citharam in eodem templo tenet, Timar-

22 ad rem of. S. Ferri, Plinio il vecchio. Storia dell'arte antica, Roma 1946, 241 ; Έ. Nash, Bildlexikon zur Topographie dee antiken Bom II, Tübingen 1962, 264

7



OLYMPVS

chides fecit, intra Octaviae vero porticus aedem Iunonis ipsam deam Dionysius et Poly cíes aliam, Venerem eodem loco Philiscus, cetera signa Praxiteles, iidem Polycles et Dionysius, Timarchidis filii, Iovem, qui est in próxima aede, fecerunt, Pana etOlympum luctantes eodem loco Heliodorus . . .

23 Paus. 10, 30, 9 νπερ τούτου (seil. Θαμύριδος) εστίν επί πέτρας καύεζόμενος Μαρσνας,

και Όλυμπος παρ ' αυτόν παιδός εστίν ωραίου και αύλεΐν διδασκομένου σχήμα Ιχων.

24 Philostr. Imag. 1, 20 s (II 323 ss Kayser) ΣΑΤΥΡΟΙ

ΚελαιναΙ μεν το χωρίον, δσον ai πηγαι καΐ το αντρον, εκποδών δε Μαρσύας ή ποιμαίνων ή μετά την εριν. μη επαινεί το νδωρ • και γαρ εί πότιμόν τε καΐ γαληνόν γέγραπται, ποτιμωτέρφ έντεύξη τω Ό λν μπω. κα&εύδει δε μετά την αϋλησιν άβρός εν άβροΐς ανΰεσι σνγκεραννύς τον ίδρωτα τη τοϋ λειμώνος δράσω, και ό Ζέφυρος έκκαλεϊ αυτόν προσπνέων τη κόμη, ό δε άντιπνεϊ τω άνέμω ελκών τό από τοϋ στέρνου άσ&μα, κάλαμοι τε αύλοϋντες ήδη παράκεινται τω Ό λν μπω και σιδήρια ετι, οίς επιτρυπώνται οι αυλοί, ερώντες δε αύτοϋ Σατύρων τις άγέλη κατα-•&εώνται τό μειράκιον ερν&ροι και σεσηρότες, δ μεν τοϋ στέρνου §ιγειν δεόμενος, ό δε έμφϋναι τη δέρη, ό δε σπάσαι τι επιϋνμών φίλημα, ανϋη τε επιπάττουσι και προσκυνοϋσιν ως άγαλμα, ό σοφώτατος δέ αυτών ετι •&ερμοϋ &ατέρου τοϋ αύλοϋ την γλώτταν άνασπάσας έσάίει και τον Χ) λυμπον οντω φιλεϊν οϊεται, φησί δε και άπογεύσασ&αι τοϋ πνεύματος.

ΟΛΥΜΠΟΣ Τίνι αύλεϊς, Χ)λνμπε; χι δε έργον μουσικής έν ερημιά ; ου ποιμήν σοι

πάρεστιν, ουκ αίπόλος, ου δε Νύμφαις αυλεϊς, αϊ καλώς äv ύπωρχήσαντο τω αύλφ, μα&ών δέ ονκ οίδ' δ τι χαίρεις τω επί τη πέτρα ϋδατι καΐ βλέπεις ες αυτό. τί μετέχων αύτοϋ ; και γαρ ουτε κελαρύζει σοι {και} προς τον αύλόν {ύποέσται} (del. Kayser) οντε διαμετροϋμέν σοι την ήμέραν, οι γε βουλοίμε&α äv και ες νύκτα σε άποτεϊναι τό αϋλημα. εί δε τό κάλλος ανακρίνεις, τοϋ ύδατος άμέλει, ημείς γαρ ίκανώτεροι λέξαι τα εν σοι άπαντα· τό μεν δμμά σοι χαροπόν, πολλά δε αντον προς τον

23 agitur de Polygnoti picturis quae Delphis erant in Lesche Cnidiorum

8



TESTIMONIA

ανλόν τά κέντρα, όφρύς δε αντώ περιβέβληται διασημαίνουσα τον νουν των αύλημάτων, ή παρειά δε πάλλεσόαι δοκεΐ και οϊον νπορχεισϋ·αι τω μέλει, το πνεϋμα δε ουδέν έπαίρει τον προσώπου υπό τον εν τω ανλω είναι, ή κόμη τε ουκ άργή οντε κείται καϋάπερ εν άστικω μειρακίω λιπώσα, αλλ' εγήγερται μεν νπό τον αύχμοϋ, παρέχεται δέ ανχμηρόν ουδέν εν οξεία και χλωρά τη πίτνι. καλός γαρ ο στέφανος και δεινός έπιπρέψαι τοις εν ώρα, τα όε αν&η παρϋ·ένοις άναφυέσ&ω και γνναίοις ερευ&ος έαυτά έργαζέσ&ω. φημί σοι και τά στέρνα ου πνεύματος εμπλεα είναι μόνον, άλλα και εννοίας μουσικής και διασκέψεως των αύλημάτων. μέχρι τούτων σε το ϋδωρ γράφει κατακύπτοντα ές αντό από της πέτρας, εί δέ έστηκότα εγραφεν, ονκ äv ενσχήμονα τα υπό τω στέρνω εδειξεν, επιπόλαιοι γαρ ai μιμήσεις των υδάτων υπό του συνιζάνειν εν αντοΐς τά μήκη. το δε και κλύζεσ&αί σοι την σκιάν εστω μεν και παρά του αύλοΰ την πηγήν καταπνέοντος, εστω δέ και παρά του Ζεφύρου ταϋτα πάντα, δι' δν και συ εν τω αύλείν και 6 αυλός εν τω πνείν και ή πηγή εν τω καταυλεϊσϋαι.

alia minoris momenti testimonia hic adnumerantur : Plat. Ion p. 533be, Leg. 3 p. 677 d; Strab. 12, 8,15 p. 578; Lucían. Adv. ind. 5, Harmonid. 1 ; Poll. 4, 79 et C. L L. VI 2078 1. 39 (118 p. C.) = Act. Fratr. Arv. CLIV Henzen t[abulae apertae] signo signatae quod [e]xprimit Marsy[am et Olympiani]

3 BT Poetae elegiaci II 9



CLONAS

CLONAS

Tegeaeus vel Thebanus saec. VII pars prior

T E S T I M O N I A V I T A E ATQVE A R T I S

1 Alex. Polyh. ap. Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1133 a

Κλονάς δ' ό των αύλφδικών νόμων ποιητής, ό δλίγω ϋστερον Τερπάν-δρου γενόμενος, ώς μεν Άρκάδες λέγουσι, Τεγεάτης ήν, ώς δε Βοιωτοί, Θηβαίος, μετά δέ Τέρπανδρον και Κλοναν Αρχίλοχος (Test. 145 Tard.) παραδίδοται γενέσ&αι. άλλοι δέ τίνες των συγγραφέων Άρδαλόν φασι Τροιζήνιον πρότερον Κλονά την ανλωδικήν συστήσασ&αι μοϋσαν 5 γεγονέναι δε και Πολύμνηατον ποιητήν (Test.4). περί δε Κλονά δτι τον Άπό&ετον νόμον και Σχοινίωνα πεποιηκώς εΐη μνημονεύονσιν οι άναγε-γραφότες. cf. Poll. 4, 79.

2 Heraclid. Pont. fr. 157 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus. 3 - 4 p. 1132cd ομοίως δε Τερπάνδρψ Κλοναν, τον πρώτον συστησάμενον τους

αύλωδικούς νόμους και τα προσόδια, ελεγείων τε και επών ήοιητήν γεγονέναι (seil, φησίν Ήρ. 6 Ποντ.), και Πολύμνηατον τον Κολοφώνιον (Test. 1) τον μετά τούτον γενόμενον τοίς αντοΐς χρήσασάαι ποιήμασιν. (4) 01 δε νόμοι οι κατά τούτους, άγα&ε Όνησίκρατες, αύλψδικοί ήσαν 5 Άπό&ετος,Έλεγοι, Κωμάρχιος, Σχοινιών, Κηπίων τε και Ί Δεΐος f και Τριμελής.

3 Ps.-Plut. De mus. 8 p. 1134ab τόνων γονν τριών δντων κατά Πολύμνηατον (Test. 5) και Σακάδαν

(Test. 3), τον τε Δωρίον και Φρυγίου και Λυδίου, εν έκάστω των είρη-μένων τόνων στροφην ποιήσαντά φασι τον Σακάδαν δΐδάξαι αόειν τον χορόν ΔωριστΙ μεν την πρώτην, Φρυγιστι δε την δευτέραν, Λυδιστι δε την τρίτην καλεΐσ&αι δε Τριμελή τον νόμον τοϋτον διά την μεταβολήν. ó εν δε τη εν Σικυώνι αναγραφή τή περί των ποιητών (FGrHist 550 F 2) Κλονάς ενρετής άναγέγραπται του Τριμελούς νόμου.

1 3 ad chronographiam Terpandri et Archilochi nunc vid. Α. Α. Mosshammer, Calif. Stud, in Clase. Ant. 10, 1977, l l l se ; A. J. Graham, Ann. Brit. School at Athens 73, 1978, 72ss et Gent., Quad. Urb. η. s. 11 (40), 1982, 9 adn. 11 || 2 ad rem cf. Smyth XXXIV || 6 Κηπίων Τενέδιος Amyot Κηπ. τε και Λείος Wytt. Κηπ. τε και Λύδιος Salmasius Κηπ. τε καΐ Τεΐος Burette Κηπ. 'Επικήδειος Weatphal Κηπ. καΐ 'Επικήδειος W.-Rein. Κήδειος Lasserre || 7 Τριμερής Xyl. coll. Test. 3, öss II 8 5.7 Τριμερή . . . Τρίμερους codd.: corr. Burette coll. Test. 2, 7, probb. W.-Rein., Lasserre

10



TESTIMONIA

POLYMNESTVS

Colophonius saec. VII

T E S T I M O N I A V I T A E A T Q V E A R T I S

Vita et opera 1 Heraclid. Pont. fr. 157 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus. 3 p. 1132c ομοίως δε Τερπάνδρω Κλονάν (Test. 2), τον πρώτον συστησάμενον

τους αύλφδικούς νόμους και τά προσόδια, έλεγείων τε χαί έπων ποιητήν γεγονέναι (seil, ψησίν Ή ρ. 6 Ποντ.), και Πολνμνηστον τον Κολοφώνιον τον μετά τούτον γενόμενον τοις αντοϊς χρήσασΰαι ποιήμασιν.

Polymnesti carmen Thaletae dicatum

2 Paus. 1,14, 4 Θάλης δέ ό Λακεδαιμονίοις την νόσον παύσας ουτε άλλως προσήκων

οϋτε πόλεως ήν Έπιμενίδη της αυτής · άλλ' ό μεν Κνώσσιος, Θάλητα δε εϊναί φησι Γορτύνιον Π ολύμν αστός Κολοφώνιο ς επη Λ ακεδαιμονίοις ες αυτόν ποιήσας.

De metris Polymnesti eiusque carminibus quae Pólymnastia dicuntur 3 Heraclid. Pont. fr. 157 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus. 3 - 4 p. 1132cd ομοίως δε Τερπάνδρω Κλονάν (Test. 2), τον πρώτον συστησάμενον

τους αυλωδικούς νόμους και τα προσόδια, ελεγείων τε και επών ποιητήν γεγονέναι (seil, φησίν Ήρ. ό Ποντ.), καί Πολνμνηστον τον Κολο-φώνιον τον μετά τούτον γενόμενον τοις αύτοΐς χρήσασ&αι ποιήμασιν

s (Test. 1). (4) Οι δε νόμοι οι κατά τούτους, άγαϋ·ε Όνησίκρατες, αύλφδικοί ήσαν ·

Άπό&ετος,Έλεγοι, Κωμάρχιος, Σχοινίαον, Κηπίων τε και f Α εϊος f καί Τριμελής• ύστέρω δε χρόνω καιτάΠολυμνάστεια καλούμενα εξευρέ&η. ad Πολυμνάστεια cf. Aristoph. Equ. 1280ss.

2 3 επη versus heroicos vel elegiacos vel etiam mélicos, cf. Test. 1 || 3 7-8 ad Κηπ.... Τριμ. cf. Clon. Test. 2 || 8 Πολνμνάατια codd. : Πολυμνάστεια nos, Πολνμνήστεια haud recte Herw. coll. Aristoph. 1. c., alii. Polymnestus, quamvis Colophonius, car-mina Lacedaemone composuit, quamobrem formam Doricam a codd. traditam licet servare, duos Polymnestos, Colophonium et eroticum, antiquo» confudisse putavit Kock; sed Polymnestum lasciva carmina cecinisse nemo mirabitur coli. Test. 7, quod tradit modum musicum hypolydium, möllern et Iascivum ut perhibent (Plat. Reap. 3 p. 398 e), eu m invenisse

3 · 11



POLYMNESTVS

εστίν ovv αδελφός αντώ (seil. Άριγνώτω) τους τρόπους ου συγγενής, isso Άριψράδης πονηρός, αλλά τοϋτο μεν και βούλεται • έστί δ' ου μόνον πονηρός, ου γάρ ονδ' äv ησ&όμην, ουδέ παμπόνηρος, άλλα και προσεξηύρηκέ τι. την γάρ αντοϋ γλώτταν αίσχραΐς ήδοναϊς λυμαίνεται, εν κασαυρείοισι λείχων την άπόπτυστον δρόαον, ι ses και μολύνων την ύπήνην και κυκών τάς εσχάρας, και Πολυμνήστεια ποιών καί ξυνών Οίωνίχω

et Schol. ad 1. (262 Mervyn Jones-Wilson) Πολυμνήστεια: μέλη Πολυμνήατου Κολοφωνίου· κιθαρωδός δε ήν ούτος- Κρατίνος (fr. 305Κ.). κωμωδεϊται δε καί ούτος εν τοις αύτοϊς. Πολύμνηστος δε και Οίώνιχος δμοιοι άρρητοποιοί. Cratin. fr. 305 Κ. και Πολυμνή-στει' άείδει μουσικήν τε μαν&άνει. Hesych. Πολυμνήστ(ε)ιον άδειν είδός τι μελοποιίας το Πολυμνήστ(ε)ιον. ήν δε Κολοφώνιος μελο· ποιος ο Πολύμνηστος, εύμελής πάνυ. Phot. Lex. I I 98 Naber Πολυ-μνήστει άείδειν. Suda s. ν. Πολύμνηστος (IV 166, 11 Adler) et Άρι-φράδης (I 359, 15).

Nomorum auctor 4 Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1133a άλλοι δε τίνες των συγγραφέων Άρδαλόν φασι Τροιζήνιον πρότερον

Κλονα (Test. 1) την αύλωδικήν συστήσασϋ·αι μοϋσαν γεγονέναι δε καί Πολύμνηστον ποιητήν, Μέλητος του Κολοφωνίου υίόν, δν ^Πο-λύ μνηστόν τε και Πολυμνήστην νόμουςf ποιήσαι.

5 Ps.-Plut. De mus. 8 - 1 0 p. 1134ad τόνων γοϋν τριών όντων κατά Πολύμνηστον και Σακάδαν (Test. 3),

τον τε Δ ωρίου καί Φρυγίου καί Λυδίον, εν εκάστω των είρημένων τόνων στροψην ποίησαντά φασι τον Σακάδαν διδάξαι άδειν τον χορόν Δωριστι μεν την πρώτην, Φρυγιστι δε την δεντέραν, Λυδιστί δε την τρίτην (Clon. Test. 3). (9) ή μεν ούν πρώτη κατάστασις των περί την μουσικήν 5 εν τη Σπάρτη, Τερπάνδρου καταστήσαντος, γεγένηται· της δε δευτέρας Θαλήτας τε δ Γορτύνιος καί Ξενόδαμος ό Κν&ηριος καί Ξενόκριτος ο

4 3S δι» Πολύμνηστον δέ καί Πολυμνήστιον νόμον ποιήσαι Volkm. Πολύμνηστον del. Pohlenz, qui legit et (άλλους} τε καί Πολνμνηστίους v., posais Πολύμνηστον δέ καί Πολνμνάατεια νόμους || 4 Πολυμνήστην Polymnesti sororem intellegunt W.-Rein., aliter censet Lasserre 156: 'les noms-adjectifs Πολύμνηστος et Πολυμ-νήστης (seil, νόμος ...) résultent visiblement d'une interprétation de Πολυμνήστεια* (Test. 3)

12



TESTIMONIA

Aοκρός και Πολύμνηστος ό Κολοφώνιος και Σακάδας ό Άργεϊος (Test. 4) μάλιστα αίτίαν εχουσιν ηγεμόνες γενέσ&αι . . . ήσαν ό' οι μεν περί Θαλήταν τε κάί Ξενόδαμον και Ξενόκριτον ποιηται παιάνων, οι δε περί Πολύμνηστον των Όρ&ίων καλουμένων . . . (10) και Πολνμνη-στος δ' ανλωδικονς νόμους εποίησεν ε'ι δε τω Όρ&ίφ νόμω (εν) τη μελοποιία κέχρηται, κα&άπερ οι αρμονικοί φασιν, ουκ εχομεν {<5'} ακριβώς ειπείν.

Pólymnestus noms modvlationis modos adhibuit 6 Ps.-Plut. De mus. 12 p. 1135c Πολνμνηστος δε μετά τον Τερπάνδρειον τρόπον καινω εχρήσατο,

και αυτός μέντοι εχόμένος τον καλόν τύπον, ωσαύτως δε και Θαλήτας καΐ Σακάδας (Test. 5) · και γαρ ούτοι κατά γε τάς ρν&μοποιίας καινοί, ουκ εκβαίνοντες μέν(τοι) (corr. Wytt.) τον καλόν τύπον.

7 Ps.-Plut. De mus. 29 p. 1141b Πολνμνήστω δε τόν νπολύδιον νυν όνομαζόμενον τόνον άνατι&εασι,

και την εκλυσιν και την εκβολήν πολύ μείζω πεποιηκέναι φασιν αυτόν.

Fortuna

8 Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1133 b τοϋ δε Πολυμνήστου κάί Πίνδαρος (fr. 188 Sn.-Maehl.) και Αλκμάν

(fr. 225 Caíame [145 Ρ.]) oí των μελών ποιηταΐ èμνημόνευσαν.

5 i l ad νομ. Όρϋ. cf. Schol. Aristoph. Ach. 16a (8 Wilson) o <5¿ Όρ&ιος ανλητι-κός νόμος οϋτω καλούμενος διά το είναι εντονον και άνάταοιν εχειν, ώς δηλοί xal "Ομηρος (Λ 10s) | de Terpandro νομ. Όρ&. inventore vid. Ps.-Plut. De mus. 28 p. 1140f, Wil., Timotheos, Die Perser, Leipzig 1903, 90sset Β. Gentili — P. Giannini, Quad. Urb. 26, 1977, 35s || 12 ανλητικονς W.-Rein. | èv add. Volkm. || 13 δ' del. Volkm., W.-Rein. || 7 l Πολνμνάατφ codd. : corr. W.-Rein. | ad νπολύδιον cf. Test. 5, W.-Rein. 112 II 2 ad εκλ. et έκβ. cf. Bacch. Geront. Isagog. 4 1 - 4 2 (301-302 Jan) et Arist. Quint. 1, 11 (28, 4 Winn.-Ingr.)

13



PERIANDER

P E R I A N D E R Corinthius saec. VII—VI

T E S T I M O N I A V I T A E ATQVE O P E R I S

Chronographia

1 Suda s. ν. Περίανδρος (IV 91,16 ss Adler) Κυψέλου, Κορίνΰιος, τών ζ' σοφών, γεγονώς κατά την λη' ολυμπιάδα

(628 a. C.). εγραψεν ύποϋήκας εις τόν άνΰρώπειον βίον επη β'. ούτος έστι Περίανδρος ό διά λύπην Ιδίαν άπο&ανών, ώς και το έπ' αντω επίγραμμα μαρτυρεί, οϋτως έχον μήποτε λυπήση σε το μή σε τυχεΐν τίνος, άλλά τέρπεο πασιν δμώς, οΐσι δίδωσι ϋεός. και γαρ άάυμήσας ο 5 σοφός Περίανδρος άπέσβη, οϋνεκεν ουκ ετνχε πρήξιος, ης ε&ελεν. quae sequuntur vid. ad Test. 7, 5ss.

Opus 2 Aristot. Rhet. 1 p. 1375 b 27 ss περί δε μαρτύρων, μάρτυρες είσιν διττοί, οι μεν παλαιοί οι δε πρόσφατοι,

και τούτων οί μεν μετέχοντες τοϋ κινδύνου οι δ' εκτός, λέγω δέ παλαιούς μεν τους τε ποιητάς και δσων άλλων γνωρίμων είσϊν κρίσεις φανεραί, οίον Άϋηναίοι Όμήρω μάρτυρι εχρήσαντο περί Σαλαμίνος, και Τενέδιοι &>αγχος Π εριάνδρω τω Κορινϋ·ίω προς Σιγειεΐς. cf. Stephan, adi . 5

(ΧΧΙ2, 296,28 Rabe) κάί Περίανδρος δε ό Κορίν&ιος, οϋχαίαύτοϋ πολύν λόγον ποιείται ούτος ó Χαιρωνεύς εν τω των επτά σοφών Συμποσίω, σοφότατος ήν χιλίων ελεγείων ποιητής Σόλωνι (Test. 39) συνακμάσας.

3 Athen. 14 ρ. 632 d δς (seil. "Ομηρος) διά το μεμελοποιηκέναι πάσαν έαντοϋ την ποίησιν

άφροντιστι {τους} πολλούς άκεφάλους ποιεί στίχους και λαγαρούς, ετι δέ μειούρονς. Ξενοφάνης (Test. 64) δε και Σόλων (Test. 715 Martina) καΐ Θέογνις καΐ Φωκυλίδης (Test. 11), ετι δε Περίανδρος ό Κορίνθιος ελεγειοποιός και τών λοιπών οί μή προσάγοντες προς τα ποιήματα & μελωδίαν έκπονοϋσι τούς στίχους τοϊς άρι&μοϊς και τη τάξει τών μέτρων καί σκοποϋσιν δπως αυτών μη&εις (μήτε)· ακέφαλος εσται μήτε λαγαρός μήτε μείουρος.

1 1 γεγονώς: cf. Test. 9, 52 ήκμαζε || 2 cf. Test. 2 ,8 et 9, 41 || 2 8 χιλ. έλεγ. : intellige mille disticha elegiaca, cf. Test. 1,2 et 9,41 || 3 2 τονς dei. Mein. || 3 s no-mina Ξενοφάνης et Περίανδρος δ Κορ. om. CE || 6 post μέτρων lac. indicai Kaib., qui vocabulum velut τελείους periisse censet || 7 μήτε add. Mein.

14



TESTIMONIA

Vita 4 Herodt. 3, 48ss (48) σννεπελάβοντο ôè τοϋ στρατεύματος τοϋ επί Σάμον ώστε γενέσ&αι

και Κορίν&ιοι προ&ύμως. ϋβρισμα γάρ και ές τούτους είχε έκ των Σαμίων γενόμενον γενεη πρότερον τον στρατεύματος τούτου, κατά δε τον αυτόν χρόνον τον κρητήρος τη άρπαγα γεγονός. Κερκυραίων γάρ παϊδας

6 τριηκοσίους ανδρών των πρώτων Περίανδρος δ Κυψέλου ες Σάρδις απέπεμψε παρά Άλυάττψ έπ' έκτο μη. προσσχόντων δέ ές την Σάμον των αγόντων τους παϊδας Κορινθίων, πνάόμενοι ol Σάμιοι τον λόγον, έπ' οΐσι άγοίατο ες Σάρδις, πρώτα μέν τους παΐδας ¿δίδαξαν ΐροϋ αψασ&αι Αρτέμιδος, μετά δε ου περιορώντες άπέλκειν τούς Ικέτας έκ του ΐροϋ,

ίο αιτίων δε τούς παϊδας εργόντων τών Κορινθίων, έποιήσαντο οι Σάμιοι όρτήν, τη καΐ νυν hi χρέωνται κατά ταύτά. νυκτός γάρ επιγενόμενης, δσον χρόνον ίκέτευον οι παίδες, Ιστασαν χορούς παράένων τε καί ήι&έων, Ιστάντες δέ τούς χορούς τρωκτά σησάμου τε καί μέλιτος έποιήσαντο νόμον φέρεσ&αι, ϊνα αρπάζοντες ol τών Κερκυραίων παίδες εχοιεν

15 τροψήν. ες τούτο δέ τόδε έγίνετο, ές δ οι Κορίν&ιοι τών παίδων ol φύλακοι οϊχοντο άπολιπόντες · τούς δέ παΐδας άπήγαγον ές Κέρκυραν οι Σάμιοι. (49) εΐ μέν νυν Περιάνδρου τελευτήσαντος τ οΐσι Κοριν&ίοισι φίλια ήν προς τούς Κερκυραίους, οί δέ ούκ äv συνελάβοντο τοϋ στρατεύματος τοϋ έπΐ Σάμον ταύτης εϊνεκεν της αιτίης · νϋν δέ αΐεί έπείτε ίκτισαν τήν

20 νήσον είσι άλλήλοισι διάφοροι έόντες δμαιμοι. τούτων ών εϊνεκεν άπεμνη-σικάκεον τοϊσι Σαμίοισι οί Κορίνθιοι, άπέπεμπε δέ ές Σάρδις έπ' έκτο μη Περίανδρος τών πρώτων Κερκυραίων έπιλέξας τούς παΐδας τιμωρεόμε-νος· πρότεροι γάρ οί Κερκυραίοι ήρξαν ές αυτόν πρηγμα άτάσΰαλον ποίησαντες. (50) έπείτε γάρ τήν έωυτοϋ γυναίκα Μέλισσαν Περίανδρος

25 άπέκτεινε, συμφορήν τοιήνδε οί αλλην συνέβη προς τη γεγονυΐη γενέσθαι, ήσάν οί έκ Μελίσσης δύο παίδες, ήλικίην ό μέν έπτακαίδεκα, ό δέ όκτωκαί-δεκα ετεα γεγονώς. τούτους ό μητροπάτωρ Προκλέης, έών Επιδαύρου τύραννος, μεταπεμψάμενος παρ' έωυτόν έφιλοφρονέετο, ώς οΐκός ήν ϋνγατρός έόντας της έωυτοϋ παΐδας. έπείτε δέ σφεας άπεπέμπετό, είπε

30 προπέμπων αύτούς · 'άρα ϊστε, ώ παίδες, δς ύμέων τήν μητέρα άπέ-κτεινε ; ' τοϋτο το επος ό μέν πρεσβύτερος αύτών έν ούδενΐ λόγω έποιήσατο · ό δέ νεώτερος, τω οϋνομα ήν Λνκόφρων, ήλγησε άκούσας οϋτω ώστε άπικόμενος ές τήν Κόρινΰον ατε φονέα της μητρός τον πατέρα ούτε προσεΐπε, διαλεγομένω τε οϋ τι προσδιελέγετο ίστορέοντί τε λόγον

4 de re vid. Giannini 13 ss || 2 ές del. Powell coll. 1,69, sed cf. Servais 63 adn. 76 || 3 <τρ/τφ γενεη Panofka coll. Plut. De Herodt. mal. 22 p. 859f | <οΰ> κατά Voll-graff

15



PERIANDER

ούδένα έδίδου. τέλος δέ μιν περι&ύμως εχων ό Περίανδρος εξελαύνει 35 εκ των οικιών. (51) έξελάσας δέ τοϋτον Ιστόρεε τον πρεσβύτερον τά σφι ό μητροπάτωρ διελέχΰη. δ δε οι άπηγέετο ώς σφεας φιλοφρόνως εδέξατο, εκείνου δε τοϋ έπεος τό σφι ό Προκλέης άποστέλλων είπε, ατε ου νόω λαβών, ουκ εμέμνητο. Περίανδρος δε ούδεμίαν μηχανή ν εφη είναι μη ον σφι έκεϊνον ύπο&έσύαι τι, ελιπάρεέ τε 'ιστορέων · ό δέ αναμνησύείς εϊπε και 4ο τοϋτο. Περίανδρος δέ νόω λαβών {και τοϋτο} κάί μαλακόν ένδιδόναι βονλόμενος ουδέν, τη ό εξελασάείς υπ αύτοϋ παις δίαιταν εποιέετο, ες τούτους πέμπων αγγελον άπηγόρευε μη μιν δέκεσ&αι οίκίοισι · ό δέ δκως άπελαυνόμενος ελ&οι ες αλλην οίκίην, άπηλαύνετ' äv και από ταύτης, άπειλέοντός τε τοϋ Περιάνδρου τοισι δεξαμένοισι και εξέργειν κελεύον- 45 τος. άπελαυνόμενος δ' äv ηιε επ' ετέρην των εταίρων οι δέ ατε Περιάν-δρου εόντα παΐδα, καίπερ δειμαίνοντες, δμως έδέκοντο. (52) τέλος δέ δ Περίανδρος κήρυγμα εποιήσατο, δς äv rj οίκίοισι ύποδέξηταί μιν η προσδιαλεχ&η, ιρήν ζημίην τοϋτον τω Άπόλλωνι όφείλειν, δσην δη εϊπας. προς ών δη τοϋτο το κήρυγμα ούτε τις οι διαλέγεσϋ·αι οϋτε οίκίοισι so δέκεσ&αι ήϋ·ελε · προς δέ ουδέ αυτός εκείνος εδικαίου πειρασϋ·αι άπειρη με-νού, άλλά διακαρτερέων êv τήσι στοιήσι εκαλινδέετο. τετάρτη δέ ήμερη Ιδών μιν ό Περίανδρος άλουσίησί τε και άσιτίησι συμπεπτωκότα οίκτιρε · νπείς δέ της οργής ήιε άσσον και ελεγε · 'ώ παι, κότερα τούτων αίρετώτερά εστι, ταϋτα τά νϋν εκών πρήσσεις, ή την τυραννίδα και 55 τάγαϋ·ά τα νϋν εγώ ëχω, ταϋτα εόντα τω πατρϊ επιτήδεον παραλαμβάνειν ; δς έών έμός τε παις και Κορίνθου της ευδαίμονος βασιλεύς άλήτην β ίο ν εϊλεο, άντιστατέων τε και οργή χρεώμενος ες τον σέ ήκιστα εχρήν. εί γάρ τις σύμφορη êv αύτοίσι εγγέγονε, έξ ής νποψίην ες ε με εχεις, έμοί τε αϋτη γέγονε και έγώ αυτής το πλέον μέτοχος είμι, δσω αυτός σφεα GO έξεργασάμην. σύ δέ μα&ών δσω ψ&ονέεαϋ·αι κρέσσον εστί ή οίκτίρεσύαι, άμα τε όκοΐόν τι ¿ς τους τοκέας και ¿ς τους κρέσσονας τε'&νμώσ&αι, απι&ι ες τά οικία.' Περίανδρος μέν τούτοισι αυτόν κατελάμβανε, ό δέ άλλο μέν ουδέν άμείβεται τον πατέρα, εφη δέ μιν ιρήν ζημίην όφείλειν τω &εω εωντω ες λόγους άπικόμενον. μαύών δέ ό Περίανδρος ώς δπορόν G5 τι το κακόν εϊη τοϋ παιδός και άνίκητον, εξ δφ&αλμων μιν αποπέμπεται στείλας πλοϊον ες Κέρκυραν επεκράτεε γαρ και ταύτης, άποστείλας δέ τοϋτον δ Περίανδρος έστρατεύετο έπι τον πεν&ερόν Προκλέα, ώς των παρεόντων οι πρηγμάτων εόντα αίτιώτατον, και εϊλε μέν την Έπίδαυρον, είλε δέ αυτόν Προκλέα καί Ιζώγρησε. (53) επεί δέ τοϋ χρόνου προβαίνοντος ίο δ τε Περίανδρος παρηβήκεε και συνεγινώσκετο έωυτω ουκέτι είναι δυνατός τά πρήγματα εποραν τε και διέπειν, πέμψας ες την Κέρκυραν άπεκάλεε τον Λυκόφρονα επί την τυραννίδα· εν γαρ δη τω πρεσβυτέρω των παίδων <νόον) ουκ ένώρα, άλλά οι κατεφαίνετο είναι νω&έστερος. ό

16



TESTIMONIA

75 δε Λυκόφρων ουδέ άνακρίσιος ήξίωσε τον φέροντα την άγγελίην. Περίαν -όρος δε περιεχόμενος τοϋ νεηνίεω δεύτερα απέστειλε έπ' αυτόν την άδελφεήν, έωυτοϋ δε θυγατέρα, δοκέων μιν μάλιστα ταύτη âv πεί&εα&αι. άπικομένης δε ταύτης και λεγούσης · 'ώ παϊ, βούλεαι την τε τυραννίδα ες άλλους πεσείν και τον οίκον τοϋ πατρός διαφορηΰέντα μάλλον ή αυτός

so σφεα άπελϋών εχειν ; απι&ι ες τα οικία, παϋσαι σεωντόν ζημιών, φιλοτιμίη κτήμα σκαιόν • μη τω κακώ το κακόν ίώ. πολλοί των δικαίων τα επιεικέ-στερα προτι&είσι. πολλοί δε ήδη τα μητρώια διζήμενοι τα πατρώια άπέβαλον. τυραννίς χρήμα σψαλερόν, πολλοί δέ αυτής έρασταί εισι, ό δε γέρων τε ήδη και παρηβηκώς · μή δως τα σεωυτοϋ άγα&ά αλλοισι. ' ή μεν

85 δή τα έπαγωγότατα διδαχϋείσα υπό τοϋ πατρός ελεγε προς αυτόν · ό δέ ύποκρινόμενος εψη ούδαμά ήξειν ές Κόρινάον, εστ' αν πυνύάνηται περιεόντα τον πατέρα, άπαγγειλάσης δε ταύτης ταϋτα το τρίτον Περίαν -δρος κήρυκα πέμπει βουλόμενος αυτός μεν ές Κέρκυραν ήκειν, εκείνον δε έκέλευε ές Κόρινΰον άπικόμενον διάδοχον γίνεα&αι τής τυραννίδος.

% καταινέσαντος δ' επί τούτοισι τοϋ παιδός ό μεν Περίανδρος έστέλλετο ές την Κέρκυραν, ο δε παις ol ές την Κόρινύον. μα&όντες δέ ol Κερκυραίοι τούτων έκαστα, ίνα μή σφι Περίανδρος ές τήν χώρην άπίκηται, κτείνουσι τον νεηνίσκον. αντί τούτων μεν Περίανδρος Κερκυραίους έτιμωρέετο.

5 Herodt. 5, 9 2 £ - 9 5

(Κορίν&ιος . . . Σωσικλέης ελεξε τάδε ) . . ό τοίνυν Περίανδρος κατ' αρχάς μέν ήν ήπιώτερος τοϋ πατρός, έπείτε δέ ώ μίλησε δι' αγγέλων Θρασυβούλω τω Μιλήτου τυραννώ, πολλώ ετι έγένετο Κυψέλου μιαι-φονώτερος. πέμψας γαρ παρά Θρασύβουλον κήρυκα έπυν&άνετο δντινα

5 αν τρόπον άσφαλέστατον καταστησάμενος των πρηγμάτων κάλλιστα την πόλιν έπιτροπεύοι. Θρασύβουλος δέ τόν ελ&όντα παρά τοϋ Περιάνδρου έξήγαγε εξω τοϋ αστεος, έσβάς δέ ές αρουραν έσπαρμένην άμα τε διεξήιε το λήιον έπειρωτων τε καϊ άναποδίζων τόν κήρυκα κατά τήν από Κορίν&ου άπιξιν, και έκόλουε αίεί ό'κως τινά ϊδοι των άσταχύων υπερέχοντα,

ίο κολούων δέ ερριπτε, ές δ τοϋ ληίου το κάλλια τόν τε και βα·&ύτατον διέφ&ειρε τρόπω τοιούτω. διεξελ&ών δέ το χωρίον και ύπο&έμενος επος ουδέν αποπέμπει τόν κήρυκα, νοστήσαντος δέ τοϋ κήρυκος ές τήν Κόριν&ον ήν πρόθυμος πνν&άνεσύαι τήν ύποΰήκην ό Περίανδρος, ο δέ ουδέν οι εφη Θρασύβουλον ύπο&έσ&αι, ·&ωμάζειν τε αύτοϋ παρ' οϊόν μιν άνδρα

15 άποπέμψειε, ώς παραπλήγά τε και των έωυτοϋ σινάμωρον, άπηγεόμενος τά περ προς Θρασυβούλου όπώπεε. Περίανδρος δέ συνείς το ποιη&εν

5 less ad Periandri crudelitatem cf. Test. 7, 5se.; 11, 29s; 27, 7

17



PERIANDER

και νόω σχών ώς οι ύπετίθετο Θρασύβουλος τους υπέροχους των άστών φονεύειν, ένθαϋτα δη πάσαν κακότητα έξέφαινε ές τους πολιήτας· δσα γαρ Κύψελος άπέλιπε κτείνων τε και διώκων, ΠερΙανδρός σφεα άπετέλεε. μιή δέ ήμέργ] άπέδυσε πάσας τάς Κορινθίων γυναίκας δια την ω έωυτοϋ γυναίκα Μέλισσαν. πέμψαντι γάρ οι ές Θεσπρωτονς έπ' Αχέροντα ποταμόν αγγέλους επί το νεκυομαντήιον παρακαταθήκης πέρι ξεινικής οϋτε σημανέειν εφη ή Μέλισσα έπιφανεισα οϋτε κατερέειν εν τω κείται χώρφ ή παρακαταθήκη- ριγοϋν τε γάρ και είναι γυμνή· των γάρ οι συγκατέθαψε Ιματίων δφελος είναι ουδέν οϋ κατακαυθέντων · μαρτύρων 85 δέ οι είναι ώς άληθέα ταϋτα λέγει, δτι επί ψυχρόν τον bivòv Περίανδρος τους άρτους επέβαλε, ταϋτα δέ ώς οπίσω άπηγγέλθη τω Περιάνδρψ (πιστόν γάρ οι ήν το συμβόλαιον, δς νεκρφ έούση Μελίσση έμίγη), Ιθέως δη μετά την άγγελίην κήρυγμα έποιήσατο ές τό Ήραιον έξιέναι πάσας τάς Κορινθίων γυναίκας, ai μεν δη ώς ές όρτήν ήισαν κόσμφ τω καλλίστω so χρεώμεναι, ό δ' ύποστήσας τους δορυφόρους άπέδυσέ σφεας πάσας ομοίως, τάς τε ελευθέρας και τάς άμφιπόλους, συμφορήσας δέ (τά ιμάτια) ές όρυγμα Μελίσση έπευχόμενος κατέκαιε. ταϋτα δέ ο'ι ποιήσαντι και τό δεύτερον πέμψαντι εφρασε το εϊδωλον τό Μελίσσης ές τον κατέθηκε χώρον τον ξείνου την παρακαταθηκην . . . ' . . . (94) Ίππίη δέ ένθεϋτεν 85 (seil. Lacedaemone) άπελαυνομένω έδίδου μεν Άμύντης ό Μακεδών Άνθεμοϋντα, έδίδοσαν δε Θεσσαλοί Ίωλκόν · ό δε τούτων μεν ουδέτερα αίρέετο, άνεχώρεε δε οπίσω ές Σίγειον, τό είλε Πεισίστρατος αιχμή παρά Μυτιληναίων, κρατήσας δέ αύτοϋ κατέστησε τύραννον είναι παιδα τον έωυτοϋ νόθον Ήγησίστρατον, γεγονότα έξ Άργείης γυναικός, δς ουκ » αμαχητί εϊχε τα παρέλαβε παρά Πεισιστράτου, έπολέμεον γάρ εκ τε Άχιλληίον πόλιος ορμώμενοι και Σιγείου επί χρόνον συχνόν Μυτιληναίοι τε και Αθηναίοι, ο'ι μεν άπαιτέοντες την χώρην, Αθηναίοι δέ οϋτε συγγινωσκόμενοι άποδεικνύντες τε λόγω ουδέν μάλλον Α'ιολεϋσι μετεον της Ίλιάδος χώρης ή ού και σφίσι καΐ τοίσι άλλοισι, δσοι Ελλήνων « συνεπρήξαντο Μενέλεω τάς Ελένης άρπαγάς. πολεμεόντων δέ σφεων παντοία και άλλα έγένετο έν τησι μάχησι, (95) έν δέ δη και Αλκαίος δ ποιητής συμβολής γενομένης και νικών των Αθηναίων αυτός μεν φεύγων έκφεύγει, τα δέ οι δπλα ϊσχουσι Αθηναίοι και σφεα άνεκρέμασαν προς τό

41 quod ad aetatem Periandri attinet, fere omnes viri dooti huius temperie, Be-lochium secuti, Herodoti testimonium male interpretati sunt; haud dubium est quin Herodotus cum aliis testimoniis congruat (Test. 2 et Strab. 13,1, 38 p. 600): nam verbum έπολέμεον omnia amplecti videtur quae evenerunt usque a Pittaci et Alcaei aetate inter Athenienses et Mitylenaeos pro Sigeo pugnantes: vid. praesertim Toepffer 242se, Crusius 5ss, Servais 39ss, Virgilio 152ss, Musti XX et Giannini 9ss || 47 se cf. Comm. Ale. fr. 306f 17 — 19 Voigt ]rov Πε[ρίανδρον, περί Σίγει\ον έπο[λέμη-σαν (suppl. Page, Sappho and Alcaeus 159 adn. 1)

18



TESTIMONIA

so Αθήναιον τό έν Σιγείω. ταύτα δε Αλκαίος εν μέλεϊ ποιήσας (fr. 401 Bb Voigt) έπιτιΰεί ες Μυτιλήνην εξαγγελλόμενος το έωυτον πάϋος Μελαν-ίππω άνδρί έταίρω. Μυτιληναίους δε και Αθηναίους κατήλλαξε Περίαν-δρος ό Κυψέλου· τούτω γαρ διαιτητή επετράποντο· κατηλλαξε δε ώδε, νέμεσ&αι εκατέρους την εχονσι. Σίγειον μέν νυν οϋτω έγένετο

55 νπ Ά^ηναίοισι.

6 Heraclid. Lemb. frr. 19-20 Dilts (19) Κόριν&ος Εφύρα πρότερον έκαλεϊτο μέχρι Κορίνθου, άφ' ού το

δνομα εσχεν. ¿βασίλευσε δε και Βάκχις τρίτος, χωλός καΐ εντελής την δψιν, καλώς δέ άρχων και πολιτικώς, ω ϋνγατέρες μεν γ', viol δε ζ', οι τό γένος οϋτως ηϋξησαν ώστε Βακχιάδας αντί 'Ηρακλείδων καλεΐσϋαι τους

5 άπ' αν των. (20) Περίανδρος δε πρώτος μετέστησε την αρχήν δορυφό-ρους εχων και ουκ επιτρέπων εν αστει ζην, ίτι δε δούλων κτήσιν και τρυφήν όλως περιαιρών. μέτριος δε ήν έν άλλοις, τώ τε μηδένα τέλος πράσσεσ&αι άρκεϊσΰαί τε τοις από της αγοράς κάί των λιμένων, κάί τω μήτε άδικος μήτε ύβριστής είναι, μισοπόνηρος δέ. τάς δε προαγωγούς

ίο πάσας κατεπόντισε. βονλήν δε έπ' εσχάτων κατέστησεν, οΐ ουκ έφίεσαν δαπανάν πλέον ή κατά τάς προσόδους.

7 Nicol. Damasc. FGrHist 90 F 5 7 - 6 0 (57) . . . Κύψελος δε Κορίνθου πράως ήρχεν οϋτε δορυφόρους εχων

οντ' άποϋνμιος ών ΚορινΦίοις. βασιλεύσας δε έτη λ' ετελεύτησεν τέσ-σαρας νιους καταλιπών, ών γνήσιος μέν ήν Περίανδρος, οι δε λοιποί νόϋοι. (58) δτι Περίανδρος δ Κυψέλου υιός τ οϋ βασιλέως Κορίν&ου τήν

5 βασιλείαν παρά του πατρός κατά πρεσβεΐον παραλαμβάνει κάί υπό ώμότητος και βίας έξέτρεψεν αυτήν είς τυραννίδα καΐ δορυφόρους είχε τ', έκώλυέ τε τους πολίτας δούλους κτασϋαι και σχολήν αγειν, αεί τινα αντοϊς ϊργα έξευρίσκων. ει δέ τις επί της άγορας καΰέζοιτο, έζημίου, δεδιώς μή τι βουλεύοιντο κατ' αντοϋ. λέγεται και αλλο αυτόν έργον

ίο ανομον έργάσασΰαι, νεκρά τή εαντον γνναικί μιγέντα υπ' έρωτος, εστρατεύετο δέ σννεχώς και ήν πολεμικός· τριήρεις τε ναυπηγησάμενος άμφοτέραις έχρήτο ταΐς &αλάτταις. φασί δέ τίνες αυτόν καΐ των ζ' σοφών γεγονέναι· τό δε ουκ ήν. (59) δτι Περιάνδρψ τω τυραννώ Κορινθίων γηραιώ ήδη δντι πάντες οι υιεΐς έτελεντησαν, ών Εύαγόρας μεν άποικίαν

is είς Ποτίδαιαν έξαγαγών, Λυκόφρων δε τυραννίδα κατασκευαζόμενος παρά τοις περιοίκοις, Γόργος δέ άρμα ήνιοχών κάί πεσών έπί τράχηλον,

52β cf. Strab. 1. c. || β 5ss cf. Test. 7, 6s || 7 6s cf. Test, β, 5ss; 9 ,50s

19



PERIANDER

Νικόλαος δέ, δσπερ έδόκει μετριότατος είναι, υπό Κερκυραίων δολο-φονηθείς τρόπφ τοιώδε. Περίανδρος βουλόμένος τελευτήσαντος αύτοϋ μένειν τοις εκγόνοις την αρχήν και λογιζόμενος δτι αντώ μεν επί&αιντο Κορίν&ιοι, Νικόλαον δε βασιλεύοντα άνάσχοιντο (äv) διά την επιείκειαν, εγνω άποχωρήσας αυτός εις Κέρκνραν Νικολάφ παραδοϋναι την Κόριν&ον. α Ιστάμενοι δε ταντα Κερκυραίων τίνες {την Περιάνδρου γνώμην} και έλευ&εροϋν την μητρόπολιν ϋέλοντες τόν τε Περίανδρον, ει άφίκοιτο, όρρωδοϋντες ουοτάντες κτείνουσι τον Νικόλαον διαιτώμενον παρά σφίσιν. ό δέ Περίανδρος άϋροίσας στράτευμα ενέβαλεν ε'ις 2 Κέρκυραν, και την πόλιν ελών ν' τους αίτιους τοϋ φόνου άπέκτεινεν, τους δέ τούτων νΐέας πλείστους δντας επεμψε προς Άλνάττην τον Λυδών βασιλέα επ' εκτομη. οι δέ προσσχόντες Σάμω ίκέται της Ήρας εγένοντο, και αυτούς Σάμιοι αΙσ·&όμενοι το σύμπαν ερρύσαντο. Περίανδρος δε Ψαμμητίχφ Κέρκυραν παραδούς, δστις ήν Γόργου μεν υιός, άδελφιδούς δε έαυτω, επανήλ&εν εις Κόριν&ον. (60) δτι έκδέκτορα της βασιλείας κατέ-λιπε Περ ίανδρος Κνψελον τον Γόργου παϊδα, τοϋ αφετέρου αδελφού, δς εκ Κερκύρας άφικόμένος έτυράννευσε Κορίν&ον, αχρι αυτόν συστάντες τινές των Κορινθίων εκτειναν βραχύν χρόνον κατασχόντα την τυραννίδα και την πόλιν ήλευ&έρωσαν. ό δέ δήμος τάς τε οικίας των τυράννων κατέσκαψεν καΐ τάς ουσίας έδήμευσεν αταφόν τε έξώρισε τον Κύψελον και των προγόνων τους τάφους άνορύξας τ» οστά έξερριψεν. αυτός δέ πα-ραχρήμα f έστρατενσατο πολιτείαν τοιάνδε- μίαν μέν οκτάδα προβούλων εποίησεν, εκ δέ των λοιπών βουλήν κατέλεξεν ανδρών f

8 Plut. Sept. sap. conv. 4 p. 150 cd τοιαύτα μέν εκείνοι προς αλλήλους αμα δειπνοϋντες επαιζον έμοί

(seil. Διοκλεΐ) δέ το δεΐπνον εύτελέστερον όρώντι τοϋ συνήθους εννοεϊν έπήει προς εμαυτόν ώς σοφών κάγα&ών ανδρών υποδοχή καΐ κλήσις ούδεμίαν προστίϋησι δαπάνην αλλά συστέλλει μάλλον, αφαιρούσα περιεργασίας δψων καΐ μύρα ξενικά και πέμματα και πολυτελών οίνων διαχύσεις, οϊς καϋ·' ήμέραν χρω μένος επιεικώς δ Περίανδρος εν τυραν-νίδι και πλούτω και πράγμασι, τότε προς τους Άνδρας εκαλλωπίζετο λιτότητι και σωφροσύνη δαπάνης, ού γαρ μόνον τών άλλων άλλα και της γυναικός αφελών και άποκρύψας τον συνή&η κόσμο ν έπεδείκνυε συν εντελεία και μετριότητι κεκοσμημένην.

9 Diog. Laert. 1, 94 ss (94) Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος από τοϋ τών Ήρακλειδών

27 s cf. Test. 4, 4 ss

20



TESTIMONIA

γένους, οντος γήμας Λνσίδην, ην αυτός Μέλισσαν έκάλει, την Προκλέονς τον Έπιδανρίων τυράννου και Έρισθενείας της Άριστοκράτους παιδός, άόελφής δε Αριστοδήμου θυγατέρα, οι σχεδόν πάσης Αρκαδίας επήρξαν,

5 ώς φησιν 'Ηρακλείδης ό Ποντικός εν τω Περί άρχής (fr. 144 Wehrli), παϊδας εξ αυτής εποίησε δύο, Κύψελον και Λυκόφρονα · τον μεν νεώτερον συνετόν, τον δε πρεσβύτερον άφρονα, χρόνω δή υπ' οργής βαλών νποβάθρω ή λακτίσας την γυναίκα εγκυον οϋσαν άπέκτεινε, πεισθείς διαβολαϊς παλλακίδων, άς ύστερον εκαυσε. τόν τε παϊδα άπεκήρυξεν εις Κέρκνραν

ίο λυπούμενον επί τή μητρί, ω δνομα Λυκόφρων. (95) ήδη Òè εν γήρα καθεστώς μετεπέμπετο αυτόν δπως παραλάβη την τυραννίδα · δν φθάσαν-τες οι Κερκυραίοι διεχρήσαντο. δθεν δργισθεϊς επεμψε τους παϊδας αυτών προς Άλυάττην επ' εκτομή· προσσχούσης δε της νεώς Σάμω, ίκετεύσαντες την Ήραν υπό των Σαμίων διεσώθησαν, και δς (Apollod.

ΐ5 FGrHist 244 F 332 a) άθνμήσας ετελεύτησεν, ήδη γεγονός ετη όγδοη -κοντά. Σωσικράτης δέ φησι (FHG IV 502 fr. 14 Müller) πρότερον Κροίσου τελευτήσαι αυτόν ετεσι τεσσαράκοντα και ivi, προ της τεσσαρα-κοστής ενάτης Όλυμπιάδος (584 a.C.). τούτον '.Ηρόδοτος εν τή πρώτη (1, 20) ξένον φησιν είναι Θρασνβούλω Μιλησίων τω τνράννω. (96) φησι δε

2ο Αρίστιππος εν πρώτα) Περί παλαιάς τρνφής (fr. 163 Giannantoni) περί αύτοϋ τάδε, ώς αρα έρασθεϊσα ή μήτηρ αύτοϋ Κράτεια συνήν αύτω λάθρα • και δς ήδετο. φανερού δε γενομένου βαρύς πάσιν εγένετο δια το άλγεϊν επί τή φωρα. άλλα και Έφορος (FGrHist 70 F 178) ιστορεί ώς εϋξαιτο, εί νικήσειεν Όλνμπια τεθρίππω, χρυσονν ανδριάντα άναθεΐναι ·

25 νικήσας δε και άπορων χρυσίου, κατά τ iva έορτήν επιχώριον κεκοσμημένας Ιδών τάς γυναίκας πάντα άφείλετο τον κόσμον, και επεμψε το ανάθημα, λέγονσι δέ τίνες ώς θελήσας αύτοϋ τόν τάφον μή γνωσθηναι, τοιούτον τι έμηχανήσατο. δυσίν έκέλευσε νεανίσκοις, δείξας τινά όδάν, εξελθειν νύκτωρ και τόν άπαντήσαντα άνελεΐν και θάψαι • επειτα βαδίζειν άλλους

so τε κατά τούτων τέτταρας, και άνελόντας θάψαι · πάλιν τε κατά τούτων πλείονας, κάί οϋτως αυτός τοις πρώτοις έντυχών άνηρέθη. Κορίνθιοι δε επί τι κενοτάφιον έπέγραψαν αύτω τάδε (Anth. Ρ. 7, 619) •

(97) πλούτου και σοφίης πρύτανιν πατρίς ήδε Κόρινθος κόλποις άγχιάλοις γή Περίανδρον εχει.

35 εστι και ημών (Anth. Ρ. 7, 620)·

9 2 ad Melissam, Periandri uxorem, cf. etiam Test. 4, 24ss; 5, 21 ss; Athen. 13 p. 589f; Paus. 2,28, 8; Plut. Sept. sap. conv. 2 p. 146d. 4p. 150bd; Non posse sua-viter vivi sec. Epic. 26 p. 1104d || 5s Test. 4, 26ss || loss Test. 4,72ss || 13s Test. 4 ,4 ss II 19ss Test. 11 || 23ss Test. 15

21



PERIANDER

μή ποτ ε λύπηση σε τό μή σε τνχεϊν τίνος • άλλά τέρπεο πάσιν όμως οίσι δίδωσι ΰεός.

και γαρ άΰυμήσας ό σοφός Περίανδρος άπέσβη, οϋνεχεν ουκ ετυχεν πρήξιος ής Μελεν.

τούτου έστί κάί το μηδέν χρημάτων ενεκα πράττειν δεϊν γάρ τά κερ- 4ο δαντά κερδαίνειν. έποίησε δε και ύπσ&ήκας είς έπη δια χίλια, έΐπέ τε τους μέλλοντας άσφαλώς τυραννήσειν xfj εύνοια δορυφορεϊσ&αι, και μη τοις δπλοις. καί ποτε έρωτηϋείς δια τί τνραννεΐ, εφη 'ότι και το εκουσίως άποστήναι και το άψαιρε&ηναι κίνδυνον φέρει', ελεγε δε κάί τάδε • καλόν ησυχία · επισφαλές προπέτεια · κέρδος αίσχρόν · <***> δημοκρατία 45 κρεΐττον τυραννίδος· ai μεν ήδοναι φ&αρταί, αϊ δέ τιμαϊ ά&άνατοι· (98) ευτυχών μεν μέτριος ϊσ&ι, δυστυχών δέ φρόνιμος· φίλοις εύτυχοϋσι καί άτυχονσιν ό αυτός ϊσάι- δ äv όμολογήσης, διατηρεί · λόγων απορρήτων έκφοράν μή ποιου· μή μόνον τους άμαρτάνοντας, άλλά καί τους μέλλοντας κόλαζε, ούτος πρώτος δορυφόρους εσχε, και τήν αρχήν είς τυραννίδα βο μετέστησε· καί ούκ εϊα έν αστει ζην τους βουλομένους, καάά φησιν Έφορος (FGrHist 70 Ρ 179) και Αριστοτέλης (fr. 516 Rose), ήκμαζε (Apollod. FGrHist 244 F 332 b) δε περί τήν τριακοστήν όγδόην Όλνμπιάδα (628 a. C.), καί έτνράννησεν εχη τετταράκοντα. Σωτίων (fr. 2 Wehrli) δε καί 'Ηρακλείδης (fr. 145 Wehrli) και Παμφίλη εν τω πέμπτφ 56 των Υπομνημάτων (FHG I I I 521 fr. 5 Müller) δύο φασί Περιάνδρους γεγονέναι, τον μεν τύραννον, τόν δέ σοφό ν και Άμβρακιώτην. (99) τοϋτο καί Νεάν&ης φησιν ό Κυζικηνός (FGrHist 84 F 19), ανεψιούς τε είναι άλλήλοις. καί Αριστοτέλης μεν (fr. 517 Rose) τόν Κορίνΰιόν φησιν είναι τόν σοφόν Πλάτων δε (Prot. 343a) ου φησιν. τούτου εστί· μελέτη GO τό πάν. ή&ελε δέ καί τόν Ίσάμόν διορύξαι. φέρεται δέ αύτοϋ και έπιστολή (I 408 Hercher) ·

Περίανδρος τοις Σοφοϊς πολλά χάρις τω ΠνϋοΙ Άπόλλωνι του είς εν έλ&όντας εύρεϊν. αξοϋντί τε και ες Κόριν&ον τ al έμαΐ έπιστολαί. έγών δέ υμάς αποδέχομαι, ως ϊστε «> αυτοί, δτι δαμοτικώτατα. πεύ&ομαι ώς πέρυτι έγένετο υμών άλία παρά τόν Λυδόν ες Σάρδεις, ήδη ών μή δκνεΐτε καί παρ' έμέ φοιτήν τόν Κορίνθου τύραννον. υμάς γάρ καί ασμενοι δψονται ΚορΜιοι φοιτεϋντας ¿ς οίκον τόν Περιάνδρου.

sees Test. 1, 4es II 41 Test. 1, 2; 2, 8 || 4Ss cf. Stob. 4 ,1 (π. πολιτείας), 79, IV 26s Η. II 4486 Test. 23a || 45 lac. 8 vel 9 litt, indicat F || 80s Test. 7, 6 || 52B Test. 1,1 II 54 Test. 10, 7s τεττα^άχονχα xal ημιον || 59ss Test. 16 || 60s Test, 23a || 67ss cf. Plut. Sol. 4 (= Test. 131b Martina); Sept. sap. conv. 13 p. 156d

22



TESTIMONIA

70 Περίανδρος Προκλεΐ (100) εμιν μεν άκούσιον τάς δάμαρτος το άγος· τύ δε εκών τω παιδί με dato ΰυμοϋ ποιήσαις άδικεϊς. ή ων παϋσον τάν άπήνειαν τω παιδός, ή έγών τύ άμυνοϋμαι. και γαρ δήν και αυτός ποινάς έτισα τίν rç ϋυγατρί, σνγκατακαύσαις avrq. τα πασαν Κοριν&ιαν εϊματα.

75 έγραψε δε αύτφ και Θρασύβουλος οϋτω (I 787 Hercher) · Θρασύβουλος Περιάνδρω

τω μεν κήρυκι σεϋ ουδέν ύπεκρινάμην · άγαγών δε αυτόν ες λήιον, τους ύπερφυέας των άσταχνων ράβδφ παίων απε&έριζον, δμαρτέοντος èκείνου. και σοι άναγγελέει εΐ επέροιο δ τι μευ άκούσειεν ή ιδοι. αν δε

βοποίει οϋτως, ήν γ' έ&έλης καρτύνασ&αι την αίσυμνητίην τους έξοχους των πολιτέων έξαίρειν, ήν τέ τις έχ&ρός τοι φαίνηται, ην τε μη. ύποπτος γάρ άνδρί αίσυμνήτr¡ και των τις ετάρων.

10 Aristot. Pol. 6 p. 1313 a 34 at δε τυραννίδες σώζονται κατά δύο τρόπους τους εναντιωτάτους, ών

άτερός έστιν δ παραδεδομένος και καθ·' δν διοικοϋσιν οι πλείστοι των τυράν-νων την άρχήν. τούτων δε τα πολλά φασι καταστήσαι Περίανδρον τον Κορίνΰιον πολλά δε και παρά της Περσών αρχής έστι τοιαύτα λαβείν

5 . . . p. 1315b 22 δευτέρα ôè (τυραννίς) περί Κόριν&ονη τών Κυψελίδων καί γάρ αϋτη διετέλεσεν έτη τρία και εβδομήκοντα καΐ Ι£ μήνας · Κύψελος μεν γάρ έτυράννησεν έτη τριάκοντα, Περίανδρος δε τετταράκοντα και ήμισυ, Ψαμμήτιχος δ' δ Γόργου τρία έτη. τά δ' αϊτια ταύτά καί ταύτης· ο μεν γάρ Κύψελος δημαγωγός ήν και κατά την άρχήν διε τέλεσεν άδορυ-

ιο φόρητος, Περίανδρος δ' εγένετο μεν τυραννικός, άλλά πολεμικός, cf. Ps.-Dion. Chrys. Or. 37, 5s (II 18, Iss Arnim; II 23, 25ss De Budé) δ μέν (Πεισίστρατος) καταλύσας την δημοκρατίαν έτυράννευε τών Αθηναίων, Περίανδρος δε παρά του πατρός διαδεξάμενος την βασιλείαν, δν ol μεν Έλληνες τύραννον έκάλουν, οι δε &εοι βασιλέα . . . οϋτω δή

15 Περίανδρος, ύπό μεν τ οϋ ·&εον βασιλεύς, υπό δε τών Ελλήνων άνηγο-ρενϋη σοφός · οϋ μείζον δνομα ουδείς πώποτε βασιλεύς ή τύραννος έκτήσατο. cf. etiam Plut. De superstiti. 4 p. 166 c

Periandri mater 11 Parth. Narr. Amat. 17 λέγεται δε και Περίανδρον τον Κορίν&ιον τήν μεν άρχήν επιεική τε

καί πραον είναι, ϋστερον δέ φονικώτερον γενέσϋαι δι' αίτίαν τήνδε. ή μήτηρ αύτον κομιδή νέου πολλώ ζπό&ω) κατείχετο· και τέως <μεν>

7088 Test. 4, 2788 H 76ss Test. 12 || 10 Te cf. Test. 9, 54

23



PERIANDER

άνεπίμπλατο της έπι&νμίας περίπλεκα μένη τω παιδί, προϊόντος δε τον χρόνου τό πάΰος επί μείζον ηϋξετο και κατέχειν την νόσον ουκέτι οία τε 5 ήν, εως άποτολμήσασα προσφέρει λόγους τω παιδί, ώς αυτόν γυνή τις ερφη των πάνν καλών, παρεκάλει τε αν τον μη περιοραν αυτήν περαιτέρω καταξαινομένην. ό δε τό μεν πρώτον ουκ εψη ψ&·ερέίν έζευγμένην γυναίκα υπό τε νόμων και ε&ών, λιπαρώς δε προσκείμενης της μητρός συγκατατί-§εται. και επειδή ννξ επήλ&εν, είς ην ετέτακτο τω παιδί, προεδηλωσεν ίο αντω μήτε λυχνα ψαίνειν εν τω ύαλάμω μήτε άνάγκην αντη επάγειν προς τό διαλεχ&ήναί τι- επιπροσδεισ§αι γάρ αυτήν (τούτο} ύπ' αΐδοϋς. κα&ομολογησαμένου δε τοϋ Περιάνδρου πάντα ποιήσειν κατά τήν νφήγησιν της μητρός, ώς δτι κράτιστα αυτήν άσκήσασα εισέρχεται παρά τον παϊδα καί πριν ή περιφαίνειν έ'α> λα&ραίως εξεισιν. τη ό' ύστεραία ιό άναπυν&άνομένης αυτής, εί κατά νοϋν αντω γένοιτο και εΐ αντις λέγοι αυτήν παρ' αν τον άφικέσ&αι, ο Περίανδρος σπονδάζειν τε εφη καί ήσ&ήναι ον μετρίως, ώς δε (εκ) τούτον ουκ άνίει φοιτώσα προς τον παϊδα καί τις έρως έπήει τον Περίανδρον, ήδη σπονδή ν ετίθετο γνωρίσαι τήν αν&ρωπον ήτις ήν. καί εως μέν τίνος έδεϊτο της μητρός 2ο εξικετεϋσαι εκείνην, όπως τε εις λόγονς αντω άφίκοιτο, και επειδή εις πολύν πό&ον επ(αγ)άγοιτο αντόν, δήλη ποτέ γένοιτο · νυνί δε παντάπασι πράγμα αγνωμον πάσχειν δια το μή έφίεσ&αι αντω κα&οραν τήν εκ πολλοΰ χρόνου σννόνσαν αντω. επεί δε ή μήτηρ άπεϊργεν αΐτιωμένη τήν αίσχύνην της γυναικός, κελεύει τινά τών άμφ' αντόν οίκετών λύχνα κατα- 25 κρνψαι. της δε κατά τό σύνηθες άφικομένης και μελλούσης κατακλίνεσθαι άναδραμών ό Περίανδρος άναιρεί τό φώς καί κατιδών τήν μητέρα ώρμησεν επί το διεργάσασθαι αυτήν, κατασχεθείς δε υπό τίνος δαι-μονίου φαντάσματος άπετράπετο κάκ τούτον παραπλήξ ήν νον τε καί φρενών κατέσκηψέ τε είς ωμότητα και πολλούς άπέσφαξε τών πολιτών. 3ο ή δε μήτηρ πολλά κατολοφνραμένη τον εαυτής δαίμονα άνεϊλεν έαντήν. cf. Plot. Sept. sap. conv. 2 p. 146d et Test. 9, 20ss

Periander et Thrasybulus 12 Herodt. 5, 92ζη = Test. 5, Iss; Diog. Laert. 1,100 = Test. 9, 75ss cf. Herodt. 1,20; Aristot. Pol. 3 p. 1284a 26; 5 p. 1311a 20; Plut.

Sept. sap. conv. 2 p. 147c; 3 p. 148ef

Periander et Arion 13 Herodt. 1, 23 s Π ερίανδροςδεήν Κυψέλου παΧς, ούτος ά τω Θρα συβούλω τό χρηστή -

11 30 ad Periandri crudelitatem cf. Test. 5,16ss; 7, 5ss et 27, 7

24



TESTIMONIA

ριον μηνΰσας· ετνράννενε δε ό Περίανδρος Κορίνθου. τω δή λέγουσι Κορίνθιοι (όμολογέουσι δέ σψι Λέσβιοή εν τω βίω θώμα μέγιστον παρα-ατήναι, Άρίονα τον Μηθυμναϊον επί δελφίνος εξενειχθέντα επί Ταίναρον, έόντα κιθαρωδόν των τότε Ιόντων ούδενός δεύτερον, και διθνραμβον πρώτον ανθρώπων των ήμεϊς ϊδμεν ποιήσαντά τε καί όνομάσαντα και διδάξαντα εν Κορίν&ω. τοϋτον τον Άρίονα λέγουσι, τον πολλόν τον χρόνου διατρίβοντα παρά Περιάνδρω, έπιθυμήσαι πλωσαι ες Ίταλίην τε και Σικέλίην, έργασάμενον δε χρήματα μεγάλα θελήσαι όπίσω ες Κόριν&ον άπικέσθαι. cf. Plut. Sept. sap. conv. 17 p. 160d—19 p. 162b.

Periander et Aesopus

14 Plut. Sept. sap. conv. 4 p. 150ab; 8 p. 152e

ό δ' Αίσωπος (ετύγχανε γαρ υπό Κροίσου νεωστί πρός τε Περίανδρον άμα και προς τον θεόν είς Δελφούς απεσταλμένος και παρην επί δίφρου τινός χαμαιζήλου παρά τον Σόλωνα καθήμενος ανω κατακείμενον) 'ήμίονος' δ' εφη 'Λυδός εν ποταμω της όψεως εαυτού κατ ώων ε'ικόνα και θαυμάσας το κάλλος καί το μέγεθος τον σώματος ώρμησε θεϊν ώσπερ ίππος άναχαιτίσας. είτα μέντοι συμφρονήσας ως όνου νιος εϊη, κατέπαυσε ταχύ τον δρόμον καί άφηκε το φρύαγμα καί τον θνμόν. ' ό δε Χίλων λακωνίσας τη φωνη 'και τύνη' εφη 'βραδύς, καττρέχεις τον ήμίονον.' 8 p. 152e γελάσας ονν ό Περίανδρος, 'εχομεν' είπεν, 'Αίσωπε, την δίκην προσηκόντως, {δτι} πριν ή τούς Άμάσιδος (ως) προειλόμεθα πάντας είσαγαγείν λόγους εις ετέρους εμπεσόντες. δρα δή, Νειλόξενε, τà λοιπά της έπιστολής, καί χρω παροϋσιν εν ταύτω τοις άνδράσιν. '

De Cypselidarum donarlo

15 Phot. Lex. I 362 Naber Κυψελίδων ανάθημα εν Όλυμπία . . . άλλ* ού των Κυψελίδων, Κυψέλου δέ φασι το ανάθημα,

ώς Άγάκλυτος έν τω περί Όλυμπίας- φησιν ούτως· ναός της Ήρας παλαιός, ανάθημα Σκιλλουντίων ούτοι δέ είσιν 'Ηλείων ενεστι δ' εν αύτφ χρυσούς κολοσσός, ανάθημα Κυψέλου τού Κορινθίου· φασι γάρ τον Κύψελον εύξάμενον, εί Κορινθίων τυραννεύσειε, τάς ουσίας πάντων εις δέκατον ετος άνιερώσειν, τάς δεκάτας των τιμημάτων είσπραξάμενον, κατασκευάσαι τον σφυρήλατον κολοσσόν. Δίδυμος δε κατασκευάσαι τον κολοσσόν φησι Περίανδρον νπερ του της τρυφης και του θράσους επι-σχεΐν τούς Κορινθίους, cf. Suda s. ν. Κυψελίδων ανάθημα εν Όλυμπία (III 223, 25 Adler) et Test. 9, 23ss.

4 BT Poetae elegiaci I I 2 5



PERIANDER

Periander unus de Septem sapientibus et fabula tripodis et aurei poetili 16 a Diog. Laert. 1,13 σοφοί δε ενομίζοντο oli5ε · Θαλής, Σόλων (Test. 105 a Martina),

Περίανδρος, Κλεόβουλος, Χειλών (Test. 7), Βίας, Πιττακός (Test. 18). τούτοις προσαρι&μοϋσιν Άνάχαρσιν τον Σκύϋην, Μύσωνα τον Χηνέα, Φερεκύδην τόν Σύριον, Έπιμενίδην τον Κρήτα · ενιοι δε και Πεισίστρατον τόν τύραννον. καί οι μεν σοφοί. cf. 1,40ss; vid. etiam de Periandro Plut. Sol. 12,7; de Periandro et Pittaco Ps.-Dion. Chrys. Or. 37,6 (II 18,12ss Arnim; II 24, 9ss De Budé); Paus. 1, 23, 1 ; de Periandro, Pittaco, Chilone et Biante Plut. Sept. sap. conv. passim: De E ap. Delph. 3 p. 385de; Paus. 10, 24, 1; Clem. Alex. Strom. 1,14; 59; Hyg. Fab. 221 Rose; Auson. Lud. sept. sap. passim; Anth. P. 7. 81; Schol. Plat. Tim. p. 20d (280 Greene).

16 b Diog. Laert. 1,27 ss τα δε περί τον τρίποδα φανερά τόν ευρεθέντα υπό των άλιεων και

διαπεμφϋέντα τοις σοφοίς υπό τον δήμου των Μιλησίων. (28) φασί γαρ 'Ιωνικούς τινας νεανίσκους βόλον άγοράσαι παρά Μιλησίυη· άλιεων. άνασπασϋέντος δε τοϋ τρίποδος άμφισβήτησις ήν, εως οι Μιλήσιοι ίπεμψαν είς Δελφούς- καί ó άεός εχρησεν οϋτως-

εκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοϊβον έρωτας ; τίς σοφίϊ] πάντων πρώτος, τούτου τρίποδ' αύδώ.

διδοϋσιν οΰν Θαλή· δ δε αλλω και άλλος αλλω ëως Σόλωνος, ο δε εφη σοφία πρώτον είναι τόν ϋ·εόν καί άπέστειλεν είς Δελφούς, ταντα δή δ Καλλίμαχος èv τοις Υάμβοις (fr. 191, 32 Pf.) άλλως ιστορεί, παρά Λεανδρίου λαβών τοϋ Μιλησίου (FGrHist 492 F 18). Βαϋνκλέα γάρ τ iva Αρκάδα φιάλην καταλιπεΐν καί επισκήψαι δούναι τών σοφών ονηΐ-στω. έδό&η δη Θαλή καί κατά περίοδον πάλιν Θαλή · (29) ο δε τω Διδυμεϊ Απόλλων ι άπέστειλεν . . . Εϋδοξος δ' δ Κνίδιος και Εύάν&ης δ Μιλήσιός (FHG II I 2 adn. Müller) φασι τών Κροίσου τινά φίλων λαβείν παρά τοϋ βασιλέως ποτήριον χρνσονν, όπως δω τω σοφωτάτω τών 'Ελλήνων • τόν δε δοϋναι Θαλή. (30) καί περιελϋ·εΐν είς Χίλωνα, δν πυνϋάνεσ&αι του Πυ&ίου τίς αύτοϋ σοφώτερος · και τόν άνειπεϊν Μύσωνα, περί ον λέξομεν. τούτον οί περί τόν Εϋδοξον αντί Κλεοβούλου τιΦέασι, Πλάτων δ' άντϊ Περιάνδρου (Prot. 343a) . . . Δαίμαχος δ' δ Πλαταιικδς (FGrHist 65 F 6) και Κλέαρχος (fr. 70 Wehrli) φιάλην άποσταλήναι υπό Κροίσου Πιττακώ καί οϋτω περιενεχϋήναι. Άνδρων δ' εν τω Τρίποδι (FHG I I 347 fr. 1 Müller) Αργεί'ους ά&λον αρετής τώ σοφωτάτω τών Ελλήνων

2β



TESTIMONIA

τρίποδα ΰεϊναι- κρώήναι δε Άριστόδημον Σπαρτιάτην, δν παραχωρήσω Χίλωνι. (31) . . . ενιοι δέ φασιν υπό Περιάνδρου Θρασυβούλω τω Μιλησίων τυράννω πλοϊον εμφορτον άποσταλήναι · τον δέ περί την Κωαν θάλασσαν ναυαγήσαντος, ύστερον εύρε·&ήναι πρός τίνων άλιέων τον τρίποδα. Φανόδικος δέ περί την Αθηναίων θάλασσαν εύρεθήναι και άνενεχθέντα εις άστυ γενομένης εκκλησίας Βίαντι πεμφάήναι (FGrHist 397 F 4a)· (32) . . . άλλοι φασιν ήφαιστότευκτον είναι αυτόν και δο&ήναι προς τοϋ &εοϋ Πέλοπι γαμοϋντι· αίάίς τε εις Μενέλαον έλϋεΐν καΐ συν τη Ελένη άρπασ&έντα υπ' Αλεξάνδρου ριφήναι είς την Κώαν θάλασσαν προς της Λακαίνης, ειπούσης δτι περιμάχητος εσται. χρόνω δέ Λεβεδίων τινών αυτόθι γρϊπον ώνησαμένων καταληφ&ηναι και τον τρίποδα, μαχόμενων δέ προς τους αλιέας γενέσθαι την ανοδον εως της Κώ · και ώς ουδέν ήνυτον, τοϊς Μιλησίοις μητροπόλει οϋση μηνύουσιν. οι δ5 επειδή διαπρεσβευόμενοι ήλογοϋντο, προς τους Κφους πολεμοϋσι. και πολλών εκατέρωθεν πιπτόντων εκπίπτει χρησμός δοϋναι τω σοψωτάτω- και αμφότεροι συνήνεσαν Θαλή. ό δέ μετά την περίοδον τω ΔιδνμεΙ τίθησιν Άπόλλωνι. (33) Κώοις μέν οϋν τούτον έχρήσθη τον τρόπον

ού πρότερον λήξει νείκος Μερόπων και Ιώνων, πριν τρίποδα χρύσειον, δν Ήφαιστος βάλε πόντω, εκ πόλιος πέμψαμε και ες δόμον άνδρός ικηται, δς σοφός ή τά τ' έόντα τά τ' εσσόμενα πρό τ' έόντα.

Μιλησίοις δέ • εκγονε Μιλήτου, τρίποδος πέρι Φοϊβον έρωτας;

και ώς προείρηται. cf. etiam Callim. Dieg. VI 13 ad fr. 191 Pf.; Plut. Sol. 4 = Test. 131 b Martina (et vid. M. Manfredini — L. Piccirilli, Plutarco. La vita di Solone, Milano 1977, adn. ad 1.); Diod. 9, 3, 2; Val. Max. 4, 1 ext. 7; Tzetz. in Aristoph. Plut. 9 (9s Massa Positano).

Periander et Chilon

17 Diog. Laert. 1, 73 = Chil. Test. 2, 60ss

Periander et Pittacus 18 Plut. Sept. sap. conv. 21 p. 163f-164a ό ποιητής Χερσίας άλλων τε σωθέντων άνελπίστως έμέμνητο και

Κυψέλου τοϋ Περιάνδρου πατρός, δν οι πεμφθέντες άνελεϊν νεογνόν όντα προσμειδιάσαντ' αντοΐς άπετράποντο · και πάλιν μετανοήσαντες εζήτουν και ούχ ευρον, είς κυψέλην υπό της μητρός άποτεθέντα. διό καΐ τον οίκον έν Δελφοΐς κατεσκενασεν δ Κύψελος, ώς τοϋ θεοϋ τότε τον

4* 27



PERIANDER

κλανϋμνρισμόν έπισχόντος, όπως διαλάάοι τονς ζητοϋντας. και ό Πιττακός (Test. 12) προσαγορενσας τον Περίανδρον 'ευ γ" εφη, 'Περίανδρε, Χερσίας εποίησε μνησ&είς τον οίκον · πολλάκις γάρ εβονλάμην ερέσ&αι σε των βατράχων την ah lav εκείνων, τί βονλονται περί τον πν&μένα τον φοίνικος έντετορενμένοι τοσούτοι, και τίνα προς τον ϋεόν ή τόν άνα&έντα λόγον εχουσι. '

19 Athen. 10 ρ. 427ef

ονκ εμέύνον δ' οι πάλαι, άλλα και Πιττακός (Test. 12) Περιάνδρω τω Κοριν&ίω παρηνει μη με&ύσκεσ&αι μηδέ κωμάζειν, ϊν', εψη, μη γνωσϋγις οίος ών τυγχάνεις, άλλ' ούχ οίος προσποιή.

Periander et Solon

20 Diog. Laert. 1, 64 = Solon. Test. 232 Martina Σόλων Περιάνδρω

επαγγέλλεις μοι πολλούς τοι επιβονλεύειν. σύ δε εΐ μεν μέλλεις εκποδών απαντας ποιήσεσύαι, ουκ äv ψ&άνοις. έπιβουλεύσειε δ' αν τις και των ανύποπτων, δ μέν δεδιώς περί αύτω, ό δέ σον καταγνούς, ουκ εσ&' δ τι ονκ όρρωδοϋντος • καν τη πάλει χάριν κατάκοιτο έξευρών, f¡v μη ύποπτος ειης. άριστον μεν ουν άπέχεσϋαι, ίνα της αιτίας απαλλαγής, ει δέ πάντως τνραννητέον, φροντίζειν δπως την άλλοδαπην δύναμιν πλείονα εξεις των εν τη πάλει, και ουδείς ετι τοι δεινός, μηδέ σύ εκποδών τινα ποιον.

21 Ps.-Dion. Chrys. Or. 37, 6s (II 18, 15 Arnim; I I 24,12 De Budé) Περίανδρος σοφός μέν ήν μετ' ολίγων, τύραννος δέ μετά πολλών

αμφότερα δέ και τύραννος και σοφός μόνος, παρά τούτον ό Σόλων (Test. 131a Martina) ελ&ών και τνχών των κοινών (κοινά γάρ τά φίλων) άλλ' δμως άνδριάντος ονκ ετνχεν, ου δηπον καταφρονών άνδριάν-τος, αλλά και το εν Σαλαμΐνι χαλκούς έστάναι μέγα ποιούμενος • πόϋεν γε δη ουχί εν Κορίν&ω, εν τω περιπάτω της Ελλάδος ;

Periander et Thaies 22 Plut. Sept. sap. conv. 3 p. 149 e προς τοντο μηδέν άποκρινάμενος ο Θαλής άλλα γ ελών άπηλλάττετο.

καΐτον Περιάνδρου προς τάς ·&νρας άπαντήσαντος ήμϊν (seil. Λιοκλεϊ, Θαλή, Νειλοξένφ) κάί διαπνν&ανομένον περί ών εϊδομεν, άφείς ό Θαλής με (seil. Διοκλέα) και λαβόμενος τής εκείνον χειρός εφη "α μέν Διοκλής

28



TESTIMONIA

κελεύει δράσεις κα&' ήσυχίαν εγώ δε σοι παραινώ νέοις οϋτω μη χρη-σ&αι νομεϋσιν ϊππων ή διδόναι γυναίκας αύτοϊς.' εδοξε μεν ουν μοι τών λόγων άκουσας δ Περίανδρος ήσ&ηναι σφόδρα· και γαρ ¿ξεγέ-λασε και τον Θαλήν περιβαλών κατησπάσατο. cf. ibid. 3 p. 148be.

Dicta memorabilia

23a Stob. 3, 1 (π. άρετης), 172, I I I 123 Η.

Περίανδρος Κυψέλου Κορίνθιος εψη• μελέτα το παν. καλόν ησυχία · επισφαλές προπέτεια. κέρδος αίσχρόν φύσεως κατηγορία, δημοκρατία κρειττον τυραννίδος. αϊ μεν ήδοναί ϋνηταί, ai δ' άρεταί ά&άνατοι. ευτυχών μεν μέτριος ϊσϋ·ι, άτνχών δε φρόνιμος, φειδόμενον κρειττον άποΰανεΐν r¡ ζώντα ένδεϊσάαι. σεαυτόν άξιον παρασκεύαζε τών γονέων, ζών μεν επαίνου, άποϋανών δε μακαρίζου. φίλοις εντνχοϋσι καί άτυχοϋσιν δ αυτός ïaûi. δν äv εκών όμολογήσης πονηρόν, παράβαινε, λόγων απορρήτων έκφοράν μη ποιοϋ. λοιδοροϋ ώς ταχύ φίλος εσόμενος. τοϊς μεν νόμοις παλαιοίς χρω, τοις δ' δψοις προσφάτοις. μη μόνον τους άμαρτάνοντας κόλαζε, άλλα καί τους μέλλοντας κώλυε, δυστυχών κρύπτε, ϊνα μη τους εχθρούς εΰφράνης. cf. Clem. Alex. Strom. 1, 14, 61 ; Auson. Lud. sept. sap. 65s; 214ss; Test. 9, 44ss.

23b Stob. 3, 3 (π. φρονήσεως), 45, I I I 209 Η. Περιάνδρου. Περίανδρος ερωτηθείς, τίμέγιστον εν ελαχίστω, είπε

'φρένες άγα&αί εν σώματι ανθρώπου'. cf. Gnomol. Paris. 319 (33 Sternbach).

24 Plut. Sept. sap. conv. l i p . 154f τελευταίος δε πάλιν δ Περίανδρος έπικρίνων εφη δοκεΐν αύτω πάντας

έπαινείν δημοκρατίαν την δμοιοτάτην αριστοκρατία.

25 Anth. Ρ. 9, 366, 4 δς δε Κόριν&ον εναιε, χόλου κρατέειν Περίανδρος.

26 Suda s. ν. Χαλεπά τα καλά (IV 780, 23 Adler) Χαλεπά τα καλά: Πιττακόν (Test. 1, 6s; 3, 27ss) άποτιΰέμενον την

άρχην προς τους θαυμάζοντας εαιεΐν, χαλεπόν εσ&λόν εμμεναι. Σόλωνα (Test. 206 a Martina) δε μαλακίαν αύτοϋ καταγνόντα φάναι, χαλεπά τα καλά. διό καί εκάτερα πάροιμιασ&ηναι. Χαλεπά τά καλά · φασι Περίαν-

29



PERIANDER

δρον τ òr Κορίγΰιον καταρχάς μεν είναι δημοτικόν, ύστερον δε την προαίρεσιν μεταβαλόντα τυραννικόν γενέσθαι, δ&εν ή παροιμία, οι δε το χαλεπά άντί τον αδύνατα τιϋέααιν, ώς μηδέ έκείνον δννη&έντος τηρήσαι την εαυτόν γνώμην.

Vet er um indicia

27 P . Oxy. 664 f r . (b) col. I l l 9 2 - 1 2 0 saec. I I I p . C., edd. Grenfell-H u n t , The Oxyrh . P a p y r i vol. I V (1904), 72ss

ει τοίνυν, εφην, άλη&η ταντ' [ε]στίν οντ' αν Περιάνδρω λνσιτελοίη μάλλον αρχειν ή νφ' ετέρου ά[ρχ]εσ&αι· οντ' αλλω ον&ενί τώ[ν] φανλως αρχόντων· δοκώ γάρ α[ΰτ]ον, εφην, εν τοις ψιλτάτοις [κομι]εϊσ·&αι τάς αμαρτίας• τί γάρ [φίλ]τερον άνδρί νονν εχο[ντι] πατρίδος·, και [κ]ατά φόσιν [οϊ]κείων άν&ρώ[π]ων ; νπο[λαβ]ών οϋν ο Άρί\(ρ\ρων 'άλη\&η ν]ή ó Δί\ εφη, 'Ae[y]ctç · και βον[λ]όμεΰά σοι μαρ[τ]νρήσαι εγώ και Αδείμαντος [ο]ΰτοσί παραγενόμενοι vwi [Πε]ριάνδρω διά την ώμότη[τ]α μεγάλη πάνυ συμφορά \π\εριπεσόντι', και δ Πισίστρα[τ]ος 'τίνι ταύτη;' εφ[η·] 'έγώ', εΙ\π\εν, 'φράσω • προ τ[ον yòg] Κν[ψε]λον τον Περιάνδρ[ον π]ατε[ρα] λαβείν την άρχή[ν εκ\ρά\το\νν της πόλεως o[t καλο\ύ[μ]ενοι ίο Βακχι[άδαι], συ[γγένεια με]γάλη • λαβ[όν]τος [όε αντο~\ν την άρχην το[ύτων το μεν] πλή&ος ίφυγε τ[ ] ιγ όλίγο[ι\ δε και [ . . . . ] ειπ[.]ν οΰν νίεις . . .

27 supplement«, sunt edd. pr. | dialogue ad rem publicam gerendam pertinere videtur. praeter ilium qui narrat loquentes inducuntur Ariphron Periclis avus et Pisistratus Atheniensis || S post άνΰρώπων dicolon pap. || ess hie tantum traditur Periander Pisistrato aequalis fuisse, cf. Test. 5,41 adn. || 7 ad Periandri crudelitatem cf. Test. 5, 16ss; 7,4ss; 11,29s | μεγάλη pap. || 8 post περιπεαόντι dicolon pap. | post l<pr¡ dicolon pap. || 11 Βακχυ pap., ι euprascr. m.2 || 12 ]h>: πάλ]ιν possis || 12s κατ[εμειναν απελ]ειπ[ό]ν dub. edd. pr.

30



TESTIMONIA

PITTACVS

Mitylenaeus saec. VII—VI

T E S T I M O N I A V I T A E A T Q V E O P E R I S

Chronographia

1 Suda s. y. Πιττακός (IV 136, 34ss Adler) Μιτυληναϊος, νίός Κάίκοϋ ή Ύρραδίον Θρακός, μητρός δε Λεσβίας,

ούτος γέγονε κατά την λβ' ολυμπιάδα (652 — 649 a. C.), είς και αυτός των ζ' σοφών, εγραψε νόμους και τη μβ' όλυμπιάδι (612 — 609 a. C.) Μέλαγχρον τον τύραννον Μιτυλήνης άνειλε καΐ Φρύνωνα στρατηγόν

5 Ά&ηναίων πολεμούν τα νπερ του Σιγείου μονομάχων άπέκτεινε, δικτνω περιβολών αυτόν, γηραιός δε άναγκαζόμενος στρατηγεΐν ίψη · ώς χαλεπόν έσϋλόν ϊμμεναι. τούτου άπόψ&εγμα, καιρόν γνώΰι. èποίησε δε και ελεγεία επη χ', και υπέρ νόμων καταλογάδην.

2 Hieronym. Chron. Ol. 43 = 608 - 605 a. C. (98b 18ss Helm) Pi t tacus Mitylenaeus, qui de septem sapientibus fuit, cum

Frynone Atheniensi Olympionice congressus eum interfecit.

. Vita atque opus

3 Diog. Laert. 1, 74-81 (74) Πιττακός Ύρραδίου Μυτιληναίος, φησι δε Δοϋρις (FGrHist

76 F 75) τόν πατέρα αύτοϋ θράκα είναι, ούτος μετά των Αλκαίου γενόμενος αδελφών Μέλαγχρον κα&εϊλε τόν της Λέσβου τύραννον

1 Ύρράδιος est quidem patronymioum nomen Pittaci, cf. Callim. Epigr. 1,2 Pf. = Test. 3, 63, Dionys. Thrac. Ars gramm. n. όνόμ. (11, 26, 3 Ohlig), Schol. Dionys. Thrac. Art. gramm. (III 1, 221, 5. 368,13s Hilgard), Herodian π. μονήρους λέξεως 18 (II 924, 12 Lentz), Priscian. I I 6, 35 (II 65, 16 Keil), Heayoh. β. τ . Ύρράδιος, Suda s.v. Ύρρα παίς (IV 682,11 Adler), Eust. in II. p. 13,45ss; vid. etiam Alo. fr. 298,47 Voigt ώ "Υρραδ'ον.[ (Gallavotti, Boll. Com. 1970,25: ωϋρράδov.[ pap., ώ Ύρράδ(ι)ον Lloyd-Jones 135s, ώ "Υρρα (voc.) δον.[ Snell ap. Voigt, sed cf. Röeler 207), ubi Ύρραδος = Ύρράδιος ut Ύρραος lesb. (Ale. fr. 129,13 Voigt) = Ύρράίος ; ΰρραος u t adjectivum ( = νά&ος) interpretatus est Di Benedetto 404s coll. Hesych., sed vid. Perrotta - Gent. 202. 206s || 2 cf. Suda s. v. Σαπφώ (IV 323, 3 Adler) || 4 ss cf. Test. 2, ubi certamen singulare cum Phrynone ad Ol. XLIII refertur, et Test. 3, 4se II es cf. Test. 3, 27ss || 7 cf. Test. 19a, 1 || 7s of. Test. 3, 48s || 2 cf. Test. 1, 4ss; 3, 4ss; ad Olympicam Phrynonis victoriam vid. L. Moretti, Olympio-nikai. I vincitori negli antiohi agoni olimpici, Roma 1957, 58 || 3 l Ύρραδίου in Ύρράδιος fortasse corrigendum, cf. Test. 1, 1 adn. || 3 of. Test. 1, 4

31



PITTACVS

(Test. 154 Gall. = 469 Voigt)· και περί της Άχιλείτιδος χώρας μαχόμενων Αθηναίων και Μυτιληναίων εστρατήγει μεν αυτός, Αθηναίων 5 δέ Φρύνων παγκρατιαστής Όλυμπιονίκης. σννέθετο δη μονομαχήσαι προς αυτόν και δίκτυον εχων υπό την άσπίδα λαθραίως περιέβαλε τον Φρύνωνα, και κτείνας άνεσώσατο το χωρίον, ύστερον μέντοι ψησίν Απολλόδωρος èv τοις Χρονικοϊς (FGrHist 244 F 27) διαδικασΰηναι τους Αθηναίους περί του χωρίου προς τους Μυτιληναίους, άκούοντος της ίο δίκης Περιάνδρου, δν και τοις Ά&ηναίοις προσκρϊναι. (75) τότε δ' οδν τον Πιττακόν ισχυρώς ετίμησαν ol Μυτιληναίοι και την άρχήν ενεχείρι-σαν αντω. ό δέ δέκα ετη (590 — 580 a. C.) κατασχών και εις τάξιν άγαγών το πολίτευμα, κατέθετο την αρχήν, και δέκα έπεβίω άλλα. και χώραν αυτφ απένειμαν οι Μυτιληναίοι · ό δε ίεράν άνήκεν, ήτις νϋν ίο Πιττάκειος καλείται. Σωσικράτης δέ ψησιν (FHGIV 502 fr. 13 Müller) δτι ολίγον άποτεμόμενος εψη το ήμισυ τοϋ παντός πλεϊον είναι, άλλα και Κροίσου διδόντος χρήματα ουκ έδέξατο, ειπών εχειν ών έβούλετο διπλάσια · απαιδος γαρ τάδελφοΰ τελευτήσαντος κεκληρονομηκέναι. (76) Παμφίλη δέ ψησιν èv τω δευτέρψ των 'Υπομνημάτων (FHG III 521 fr. 3 Müller), 20 ώς τον vlòv αύτοΰ Τυρραϊον καθήμενον επί κουρείου εν Κύμη χαλκεύς τις πέλεκνν έμβαλών άνέλοι. των δε Κυμαίων πεμφάντων τον φονέα τω Πιττακφ, μαθόντα και απολύσαντα ειπείν 'συγγνώμη μετανοίας κρείσσων'. 'Ηράκλειτος δέ ψησιν, Άλκαϊον ύποχείριον λαβόντα και απολύσαν τα φάναι 'συγγνώμη τιμωρίας κρείσσων'. νόμους δε ε&ηκε, τω 25 μεθύοντι, èàv άμάρτη, διπλήν είναι τήν ζημίαν, ίνα μή μεθύωσι, πολλού κατά τήν νήσον οϊνου γινομένου, εϊπέ τε χαλεπόν εσθλόν εμμεναι · οϋ και Σιμωνίδης μέμνηται (542 Ρ.) λέγων 'ανδρ ' άγα-θόν άλαθέως γενέσθαι χαλεπόν, το Πιττάκειον'. (77) μέμνηται αΰτοϋ και Πλάτων èv Πρωτ-αγόρα (345d)· 'ανάγκα, δ' ούδε -θεοί μάχονται', και 'αρχή ανδρα δείκνυ- 3ο σιν'. ερωτηθείς δέ ποτε τί άριστον, 'το παρόν ε·δ ποιεΐν', και υπό Κροίσου τις αρχή μεγίστη, 'ή τοϋ ποικίλου' εφη 'ξύλου\ σημαίνων τον νόμον. έλεγε δε καΐ τάς νίκας άνευ αίματος ποιεισθαι. εψη δε και προς τον Φωκαϊκόν ψάσκοντα δεϊν ζητεΐν σπουδαϊον ανθρωπον, 'καν λίαν' εψη 'ζητής, ούχ εύρήσεις', και προς τους πυνθανο μένους τί ενχάριστον, 35 'χρόνος', εψη· αφανές, 'το μέλλον'· πιστόν, 'γη'· απιστον, 'θάλασσα'.

5 <Μυτιληναίων> post Μυτ. add. Casaub., Jac., post ¿στρ. Richards 342 || ess cf. Test. 1, 4s et 2, Strab. 13,1, 39 p. 600, Plut. De Herodt. malign. 15 p. 858, Polyaen. 1, 25, Schol. Aesch. Eum. 398c, Fest. s. ν: Retiarius (359 Lindsay) || 15 χώραν i. e. Άχιλείτιδα, ut testatur Diod. 9, 12, 1 των Μιτυληναίων διδόντων τω Πιττακφ της χώρας ύπέρ ής ¿μονομάχησε τήν ήμίσειαν || 17 ss de Pittaco et Croeso cf. Diod. 9,12, 2, Plut. De frat. am. 12 p. 484c et Test. 15 || 24 s cf. Stob. 3,19 (π. Ανεξικακίας) 14, III 533 Η. et Diod. 9,12, 3 || 25 ss cf. Test. 5 || 28 cf. Schol. Plat. Hipp. ma. 304e (178 Greene) et Test. 1, 6s || 34 xäv Richards 342: Sv codd.

32



TESTIMONIA

(78) ελεγέ τ ε συνετών μεν άνδρών, πριν γενέσ&αι τα δυσχερή, προνοήσαι δπως μη γένηται, ανδρείων δε, γενόμενα ευ êéaêai. 'δ μέλλεις πράττειν, μη πρόλεγε· αποτυχών γαρ γελασ&ήσγι'. άτυχίαν μη όνειδίζειν, νέμεσιν

ω αΐδόμενον. παρακατα&ήκην λαβόντα άποδοϋναι. ψίλον μη λέγειν κακώς, άλλά μηδέ έχ&ρόν. εύσέβειαν άσκεΐν. σωφροσύνην φιλεΐν. άλή&ειαν εχειν, πίστιν, έμπειρίαν, επιδεξιότητα, έταιρίαν, επιμέλειαν. των δε άδομένων αύτοϋ μάλιστα ευδοκίμησε τάδε (Scoi. Lobon. 34 D.)

*Έχοντα χρή τόξον <τε> και ίοδόκον φαρέτραν 45 στείχειν ποτΐ φώτα κακόν.

πιστόν γαρ ουδέν γλώσσα δια στόματος λαλεϊ διχόμυ&ον έχουσα καρδίη νόημα.

(79) έποίησε δέ και ελεγεία έπη εξακόσια, και υπέρ νόμων καταλο-γάδην τοις πολίταις. ήκμαζε μέν ουν περί την τεσσαρακοστήν δευτέραν

so Όλνμπιάδα (612 — 609 a. C.)· έτελεΰτησε δ' επί Αριστομένους τω τρίτω ετει της πεντηκοστής δευτέρας Όλυμπιάδος (570 a. C.), βιούς υπέρ ετη έβδομήκοντα, ήδη γηραιός, και αύτώ επί του μνήματος επιγέγραπται τόδε (Anth. Pl. I I 3 = Inscr. Gr. Metr. 244 Preger) ·

οίκείοις δακρύοις ά γειναμένα κατακλαίει 55 Πιττακόν ήδ' ιερά Λέσβος (άποφΰίμενον).

άπόφ&εγμα αύτοϋ· καιρόν γνώ&ι. γέγονε δέ και ετερος Πιττακός νομο&έτης, ως φησι Φαβωρϊνος έν Απομνημονευμάτων πρώτω (FHG I I I 577 fr. 1 Müller = 32 Barigazzi) και Δημήτριος έν Όμωνύμοις, δς και μικρός προσηγορεύάη. τον δ' ουν σοφόν λέγεται ποτε νεανίσκω

60 συμβουλευομένω περί γάμου ταϋτα είπεϊν, α φησι Καλλίμαχος έν τοις Έπιγράμμασι (fr. 1 Pf. = Anth. P. 7, 89, Anth. Pl. 3a 28, 20)· (80) Ξεϊνος Άταρνείτης τις άνείρετο Πιττακόν οΰτω

τον Μυτιληναϊον, παΐδα τον Ύρράδιον · 'αττα γέρον, δοιός με καλεί γάμος · ή μία μέν δη

65 νύμφη καί πλούτω και γενεή κατ' εμέ •

378 cf. Ale. fr. 249 ,6 Voigt έκ γάς χρή προίδην πλόον || 40 παρακατ. . . . άποδ. of. Plat. Resp. 4 p. 442e || 44—47 metrum: ia. | pros. | ba. | pros. || iambel. (reiz. ¡ hemiep.) || enhopl. | ithyph. ||| || 44 τόξα q | <re> add. Bgk. || 45 ποτί] ini PP || 4β ad rem cf. Eur. Hipp. 612 ή γλωασ' όμώμοχ', ή δέ φρήν άνώμοτος || 47 εχουσι Bgk. ίχοντι Pellizer — Tedeschi 12 | κραδίτ] B P λ κραδίην F<J: καρδίτ) Ilgen || 48 s cf. Test. 1, 7 s II 50 ss ad Pittaci mortem P. Oxy. 2506 fr. 77 (= 306 Ab Voigt) refert Treu 20ss || 51 δευτέρας] πρώτης ehiy : dub. del. Jac., prob. Schachermeyr || 52 έβδ.~\ όγδοήκοντα Meursius, fortasse recte | ήδη γηραιός del. Cobet, post γηρ. <ώ»>, δτε κατέαχεν τήν πολιτείανy ex. gr. add. Jac. || 54—55 alii alia coniecerunt, nos textum dedimus quern Cobet et Long probb. || 56 cf. Test. 19a, 1 || 62 άνήρετο Diog. H 63 ύρράδιον Ρ1 : ύρραδίου Diog., P"c, Pl.

33



PITTACVS

ή δ' ετέρη προβέβηκε. τί λώϊον; et' δ' άγε, σύν μοι βούλενσον, ποτέρην εις υμέναιον άγω. '

εϊπεν · ό δε σκίπωνα, γεροντικόν δπλον, άείρας · 'ήνίδε · κείνοι σοι πάν έρέονσιν £πος\

ol δ' αρ' υπό πληγησι ·9οάς βέμβικας έχοντες 7ο εστρεφον ενρεί-η παίδες évi τριόδψ.

'κείνων ερχεο' φησί 'μετ' ϊχνια'. χώ μεν επέστη πλησίον οΐ δ' ελεγον · 'την κατά σαυτόν ελα\

ταϋτ' άιων ό ξεϊνος εφείσατο μείζονος οίκον δράξασ&αι, παίδων κλήδονα συν&έμενος. 75

την δ' όλίγην ώς κείνος èς οΐκίον ηγετο ννμφην, οϋτω και σν, Δίων, την κατά σαυτόν ελα.

δοκεΐ δ' έκ δια&έσεως αυτά είρηκέναι. (81) ευγενεστέρα γάρ αντώ οΰσα ή γυνή, επειδήπερ ήν Δράκοντος αδελφή του Πενϋίλου, σφόδρα κατεαοβαρεύετο αύτοϋ. τούτον Αλκαίος (Test. 429 Voigt cum adn.) βο σαρώιοδα μεν και σάραπον αποκαλεί δια το πλατύπουν είναι και επισύρειν τώ πόδε, χειροπόδην δε διά τάς έν τοις ποσι ραγάδας, ας χειράδας έκάλουν, γαύρηκα δε ώς εική γαυριώντα, φνσκωνα δε και γάστρωνα δτι παχύς ή ν, άλλα μην και ζοφοδορπίδαν ώς αλνχνον, άγάσυρτον δε ώς έπισεσυρμένον και ρυπαρόν. τούτω γυμνάσιον σίτον άλεϊν, ώς φησι βδ Κλέαρχος δ φιλόσοφος (fr. 71 Wehrli). και αύτοϋ εστίν επιστόλιον τοιόνδε (I 491 Hercher) •

Πιττακός Κροίσω κέλεαί με Ικνέεσ&αι ές Λυδίην, δπως σοι τον δλβον ιδοιμι· εγώ δε και μη άρεις πέπεισμαι τον Άλυάττεω παιδα των βασιλήων πολυχρυσότατον do πέλειν. ούδέν τε πλέον αμμιν ικομένοις ες Σάρδις · χρυσοϋ γάρ ού δενμε&α, άλλα πέπαμαι αρκια κάί τοις εμοίς ετάροις. έμπας δ' ϊξομαι, ώς άνδρι ξείνω γενοίμην τοι συν όμιλος.

Pittacus aesymnetes 4 Aristot. Pol. 3 p. 1285 a 30 ss ... έτερον (seil, μοναρχίας είδος) δ' δπερ f¡v εν τοις άρχαίοις Έλλησιν,

οϋς καλοΰσιν αίσυμνητας. εστι δε τοϋϋ·' ώς απλώς ειπείν αιρετή τυραννίς, διαφέρουσα δε της βαρβαρικής ού τω μή κατά νόμον άλλά τω μη πάτριος είναι μόνον, ήρχον δ' ο'ι μεν διά βίου την αρχήν ταύτην, οι δε μέχρι τινών

6β αύμ μοι Diog. Pq, Pf. μοι αν Pl. || 72 ϊχνεσι Ρ1 || 75 κληδάνι ex -va Pl. || 7β οίκον έπήγετο Ρ Pl. || 77 σύ γ Ιών Ρ Pl. || 79 cf. Ale. frr. 70, 6; 75,10 Voigt || 85 cf. Test. 22 II 88ss cf. Test. 16

34



TESTIMONIA

ώρια μένων χρόνων ή πράξεων, οίον εϊλοντό ποτε Μυτιληναίοι Πιττακόν προς τους φυγάδας ών προειστήκεσαν Άντιμενίδης καί Αλκαίος ο ποιητής, δήλοι δ' Άλκαϊος δτι τύραννον εϊλοντο τον Πιττακόν εν τινι των σκόλιων μελών (fr. 348 Voigt)· επίτιμη, γαρ δτι 'τον κακοπάτριδα Πιττακόν πόλιος τάς άχόλω καί βαρνδαίμονος εστάσαντο τύραννον μέγ' επαινέοντες άόλλεες'. αύται μεν ονν είσίτε καί ήσαν διά μεν το δεσ-ποτικοί είναι τυραννικαί, δια δε το αίρεται καί εκόντων βασιλικαί. cf. Eth. Nie. 9 p. 1167a 28ss; Dion. Hal. Ant. Rom. 5,73,3; Plut. Sol. 14,7.

Pittacus legum auctor (de ebrietate)

6 Aristot. Pol. 2 p. 1274 b 18 ss

εγένετο δε καί Πιττακός νόμων δημιουργός αλλ' ου πολιτείας· νόμος δ' Ιδιος αύτοϋ το τους μεάνοντας, αν τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν άποτίνειν των νηφόντων διά γαρ το πλείους νβρίζειν μεϋνοντας ή νήφοντας ου προς την συγγνώμην απέβλεψεν, δτι δει με&νουσιν εχειν μάλλον, άλλα προς το συμφέρον, cf. Rhet. 2 p. 1402b 7; Plut. Sept. sap. conv. 13 p. 155f ; Test. 3, 25ss.

{de (MigaJtionibus ad venalia vendenda pertinentibus) 6 Theophr. π. συμβολαίων fr. 97 Wimmer = Stob. 4, 2 (π. νόμων

κ. ε&ών), 20, IV 127 Η.

οί μεν οΰν υπό κήρυκος κελεύουσι πωλείν καί προκηρύττειν εκ πλειό-νων ήμερων, οι δε παρ' αρχή τινι, κα&άπερ και Πιττακός παρά βασι-λεϋσι και πρυτάνει.

{de funeribus) 7 Cie. De leg. 2, 64 -66 de sepulchris autem nihil est apud Solonem amplius quam 'ne quis ea

deleat neve alienum inferat' . . . sublata etiam erat celebritas virorum ac mulierum, quo lamentatio minueretur ; äuget enim luctum concursus hominum. quocirca P i t t a c u s omnino accedere quemquam vetat in funus aliorum.

{de patria potestate) 8 Dion. Hal. Ant. Rom. 2, 26, 2 - 3 ol μεν γαρ τάς Ελληνικός καταστησάμενοι πολιτείας βραχνν τινα

35



PITTACVS

κομιδη χρόνον έταξαν αρχεσ&αι τους παϊδας υπό των πατέρων, οί μεν εως τρίτον έκπληρώσωσιν άφ' ήβης ετος, οί δε δσον äv χρόνον ήί&εοι μένωσιν, οί δε μέχρι της είς τά άρχεία τα δημόσια έγγραφης, ώς εκ της Σόλωνος (Test. 450 Martina) και Πιττακοϋ και Χαρώνδου νομοθε-σίας εμα&ον, οΐς πολλή μαρτνρεϊται σοφία· τιμωρίας τε κατά των παίδων έταξαν, εάν άπειάώσι τοις πατράσιν, ου βαρείας, εξελάσαι της οΙκίας επιτρέψαντες αυτούς και χρήματα μή καταλιπεϊν, περαιτέρω δε ουδέν.

(de lege sumptuaria ?)

9 Sapph. fr. 98b, 1 - 3 Voigt — σοι δ' εγω Κλέι ποίκιλαν [ — ουκ εχω — πόθεν εσσεται; — [ — μιτράν(αν}· άλλα τω Μυτιληνάω [

Pittacus et Alcaens

10 Strab. 13, 2, 3 p. 617 άνδρας δ' εσχεν (seil. Μιτνλήνη) ένδοξους το παλαιόν μεν Πιττακόν,

ενα των επτά σοφών, κάί τον ποιητήν ΆλκαΙον και τον άδελφόν Άντιμενί-δαν, ον φησιν Αλκαίος Βαβυλωνίοις συμμαχοϋντα τελέσαι μέγαν άύλον και εκ πόνων αντονς ρυσασάαι κτείναντα 'ανδρα μαχαίταν βασιληίων παλάσταν (ώς φησιν) άπολείποντα μόνον μίαν παχέων άπν πέμπων' (Ale. δ fr. 350, 5ss Voigt), συνηκμασε δε τούτοις και ή Σαπφώ, θαυμαστόν τι χρήμα· ον γαρ 'ίαμεν εν τω τοσοντω χρόνο) τω μνημονευομένω φανεΐσάν τινα γυναίκα ένάμιλλον ουδέ κατά μικρόν εκείνη ποιήσεως χάριν, έτυραν-νήϋη δε ή πόλις κατά τους χρόνους τούτους υπό πλειόνων δια τάς διχοστα-σίας, κάί τα στασιωτικά καλούμενα τον Αλκαίου ποιήματα περί τούτων ίο εστίν εν δε τοις τυράννοις και ό Πιττακός έγένετο. Αλκαίος μεν οϋν ομοίως έλοιδορέίτο και τοντφ και τοίς άλλοις, Μυρσίλω καί Μελάγχρω και τοις Κλεανακτίδαις και άλλοις τισίν, οΰδ5 αυτός κα&αρεύων των τοιούτων νεωτερισμών. Πιττακός δ' είς μεν την των δυναστειών κατάλυσιν έχρήσατο τη μοναρχία και αυτός, καταλύσας δε άπέδωκε την is αντovo μίαν τη πόλει.

9 3 Μυτιλ. : de Pittaco agi putat A.Vogliano, Philologue 93,1939, 277 sa, probb. Pugliese-Carratelli, Stud. it. filol. class. 1941, 168 et Mazzarino, Athenaeum 1943, 57ss, obi. Page 102ss || 10 I l s cf. Test. 3, 80ss et Ale. frr. 67,4; 68,6; 69, 6ss; 75, 12; 129,13se Voigt

36



TESTIMONIA

Pittacus et Myrsïlus 11 Plut. Sept. sap. conv. 2 p. 147 b

άλλ\ όπερ εφην, διεβλή&ης (seil. Θαλής) μισοβασιλεύς είναι, και τίνες υβριστικοί σου περί τυράννων αποφάσεις άνεφέροντο προς αυτόν (seil. Άμασιν), ώς ερωτηθείς υπό Μολπαγόρου τοϋ "Ιωνος τί παραδοξότατον εϊης έωρακώς, άποκρίναιο 'τύραννον γέροντα', και πάλιν εν τινι πότω, περί των ΰηρίων λόγου γενομένου, ψαίης κάκιατον είναι των μεν άγριων §ηρίων τον τύραννον, των δ' ήμερων τον κόλακα· τοιαύτα γάρ, ει και πάνυ προσποιούνται διαφέρειν οι βασιλείς των τυράννων, ουκ ευμενώς άκούουσιν.' 'άλλα τοϋτο μέν' εΐπεν ό Θαλής 'Πιττακοϋ εστίν, είρημένον εν παιδιά ποτ ε προς Μυρσίλον εγώ δε '§α υμάσαιμ' αν' εφην 'ου τύραννον άλλα κυβερνήτην γέροντα ΰεασάμενος'.

Pittacus et Periander 12 Plut. Sept. sap. conv. 21 p. 164ab = Periand. Test. 18; Athen. 10

p. 427 ef = Periand. Test. 19

Pittacus et Amasis 13 Plut. De garrul. 8 p. 506 c

ό Πιττακός ού κακώς τοϋ Αιγυπτίων βασιλέως (seil. Αμάσιδος) πέμψαντος ιερείον αύτω και κελεύσαντος το κάλλιστον και χείριστον έξελεϊν κρέας επεμψεν εξελών την γλώτταν ώς δργανον μεν άγα&ών όργανον δε κακών τών μεγίστων ούσαν. cf. Plut. Comm. in Hes. Op. 719-721 (fr. 89 Sandbach).

Pittacus et Alyattes 14 Plut. Sept. sap. conv. 10 p. 153e

άποδεξαμένων δε πάντων τον Θαλήν, ό Κλεόδωρος είπε 'τοιαϋτ' έρωτάν και άποκρίνεσύαι βασιλενσιν, ω Νειλόξενε, προσήκον εστίν ό δε προ-πίνων την ΰάλατταν Άμάσιδ ι βάρβαρος εδεϊτο τής Πιττακοϋ βραχυλο-γίας, f¡ προς Άλυάττην έχρήσατο προστάττοντά τι και γράφοντα Λεσβίοις

s ύπερήφανον, άποκρινάμενος ουδέν άλλ' ή μόνον κελεύσας κρόμμυα καΐ •&ερμόν αρτον εσ&ίειν.' cf. Biant. Test. 1, 19ss.

14 2 s ό . . . βάρβαρος est rex Aethiopum qui iusserat Amasin mare exhaurire (cf. 6 p. 151b)

37



PITTACVS

Pittacus et Croesus

15 Herodt. 1, 27

ώς δέ άρα oi έν τή Aaír¡ Έλληνες κατεστράφατο ες φόρου άπαγωγήν, το έν&εϋτεν έπενόεε (seil. Κροίσος) νέας ποιησάμενος έπιχειρέειν τοισι νησιώτησι. έόντων δέ οί πάντων ετοίμων ες την νανπηγίην, οι μεν Βίαντα λέγουσι τον Πριηνέα άπικόμενον ες Σάρδις, oi δε Πιττακόν τόν Μυτιλη-ναϊον, είρομένου Κροίσου εϊ τι εϊη νεώτερον περί την Ελλάδα, είπόντα τάδε καταπαϋσαι την ναυπηγίην · 'ώ βασιλεϋ, νησιωται ιππον συνωνέονται μυρίην, ες Σάρδις τε και έπΐ σε έν νόω έχοντες στρατεύεο&αι.' Κροίσον δέ, έλπίσαντα λέγειν εκείνον άληΰέα, ειπείν · 'αϊ γαρ τοϋτο &εοί ποιήαειαν επί νόον νησιώτησι, έλ&ειν επί Λυδών παϊδας συν ιπποισι.' τον δε ύπολαβάντα φάναι · 'ώ βασιλεϋ, προϋΰμως μοι φαίνεαι εϋξασ&αι νησιώτας ίππευο μένους λαβείν έν ήπείρω, οΐκότα ελπίζων • νησιώτας δέ τί δοκέεις εϋχεσ&αι άλλο ή, έπείτε τάχιστα έπύ&οντό σε μέλλοντα επί σφίσι ναυ-πηγέεσάαι νέας, λαβείν άρώμενοι Λυδούς εν άαλάσση, Ινα υπέρ των έν τη ήπείρω οικημένων Ελλήνων τείσωνταί σε, τους συ δουλώσας εχεις;' κάρτα τε ήσΰηναι Κροισον τω έπιλόγω και οί, προσφυέως γαρ δόξαι λέγειν, πει&όμενον παύσασ&αι της ναυπηγίης. και ουτω τοίσι τάς νήσους οίκημένοισι "Ιωσι ξεινίην συνεάήκατο.

Pittacus unus de Septem sapientibus 16 Plat. Prot. p. 343ab τοϋτο οϋν αυτό και των νϋν είσίν οί κατανενοήκασι καΐ των πάλαι, δτι το

λακωνίζειν πολύ μάλλον εστίν φιλοσοφείν ή φιλογυμναστεΐν, είδότες δτι τοιαύτα οΐόν τ' είναι ρήματα φάέγγεσ&αι τελέως πεπαιδευμένου έστίν ανάρώπου. τούτων ήν καί Θαλής δ Μιλήσιος και Πιττακός δ Μυτιλη -ν alo ς και Βίας ό Πριηνεύς καί Σόλων ό ήμέτερος και Κλεόβουλος ο 5 Λίνδιος και Μύσων δ Χηνεύς, και έβδομος έν τούτοις έλέγετο Λακε-δαιμόνιος Χίλων (Test. 6). ούτοι πάντες ζηλωταϊ καί έρασταί καί μαϋηταϊ ήσαν της Λακεδαιμονίων παιδείας· καί καταμά&οι äv τις αυτών την σοφίαν τοιαύτην οϋσαν, ρήματα βραχέα αξιομνημόνευτα έκάστω είρημέν' â ούτοι καί κοινή ξυνελ&όντες άπαρχήν της σοφίας ίο

15 quae de Pittaco et Croeso narrat Herodotus ficta videntur, cf. Mazzarino, Athenaeum 1943, 75 et Barner, Hermes 1967, 27; si vero aliquid inter eos com-merci! fuit (cf. etiam P. Oxy. 2506 fr. 102, 12ss = 306 Af Voigt) hoc accidisse conieceris eo tempore quo Croesus iuvenis missus est a pâtre Alyatte ad urbem Ad-ramyttium regendam, quae próxima est Mytilenis (575 a. C., cf. Nicol. Damasc. FGrHist 90 F 65). de Pittaco et Croeso of. etiam Test. 3, 88 ss

38



TESTIMONIA

ανέθεσαν τω Απόλλων ι είς τον νεών τον εν Δελφοϊς, γράψαντες ταύτα & δη πάντες ύμνονσιν, Γνώθι σαντόν καί Μηδέν άγαν. cf. Plat. Hipp, ma. 281c; Resp. 1 p. 335e; Lucian. Macrob. 18; Dial. mort. 20, 4.

17 Themist. Or. 34, 3 p. 446 Dind. δ γαρ Σόλων εκείνος (Test. 642 Martina) καί δ Λυκούργος καί δ

Πιττακός καί δ Βίας καί δ Κλεόβουλος άνερρήθησαν σοφοί παρά των τότε ανθρώπων, ονχ δτι συλλογισμούς εστρεφον ανω και κάτω, ουδέ δτι περί των Ιδεών διελέγοντο, ούδ' δτι τους εγκεκαλυμμένους άνεκάλνπτον και τους κερατίνας, σοφίσματα δυσμήχανα και κακοϋργα, καί ών χαλεπή μεν ή εϋρεσις, άχρεϊος δε ή επιστήμη, άλλ' ούδε δτι τον ήλιον άνεμετρονν-το, ούδε δτι της σελήνης εγνωμάτενον την πορείαν, άλλ' δτι νόμους ετίθεσαν καί το ποιητέον καί το μη ποιητέον έδίδασκον, και τί μεν αίρέϊσθαι προσήκει, τί δε άποφυγγάνειν, και δτι το ζώον τούτο ου μονήρες καί αύθέκαστον, άλλά κοινωνικόν και πολιτικόν, και διά τοϋτο αν τω καί πατρίδος επιμελεισθαι προσήκει καί νόμων καί πολιτείας, καί ταύτα ου διδάσκειν μόνον, άλλα και αύτουργεϊν ουκ άπώκνουν. ώστε καί τα μεν συγγράμματα εκείνων εκάστου εύρήσεις ένδύναμα ρήμασιν, έργα δε αμήχανα δσα, πρεσβείας καί στρατηγίας, ελευθερώσεις πατρίδος, γης έπικτήσεις.

18 Diog. Laert. 1,13 = Periand. Test. 16a

Dicta memorabilia 19a Stob. 3,1 (π. άρετής), 172, III 120s Η. Πιττακός Ύρραδίου Λεσβίος εφη• καιρόν γνώθι. δ μέλλεις ποιενν,

μη λέγε· αποτυχών γαρ καταγελασθήση. τοις έπιτηδείοις χρώ. δσα νεμεσας τώ πλησίον, αυτός μη ποίει. άπραγοϋντα μη δνείδιζε- επί γαρ τούτοις νέμεσις θεών κάθηται. παρακαταθήκας άπόδος. άνέχου υπό τών

s πλησίον μικρά έλαττουμενος. τον φίλον κακώς μη λέγε, μηδ' ευ τον εχ-θρόν • όσνλλόγιστον γάρ τό τοιούτον, δεινόν συνιδεϊν το μέλλον, ασφαλές το γενόμενον. πιστόν γη, άπιστον θάλασσα, άπληστον κέρδος, κτήσαι άίδια · θεραπείαν, εύσέβειαν, παιδείαν, σωφροσύνην, φρόνησιν, άλήθειαν, πίστιν, εμπειρίαν, έπιδεξιότητα, έταιρείαν, επιμέλειαν, οίκονομίαν,

ίο τέχνην. cf. 3,1 (π. άρετής), 94, III 36 Η.; 3,10 (π. αδικίας), 47, III 420 Η.; Clem. Alex. Strom. 1,14, 61; Auson. Lud. sept. sap. 59 — 61. 202ss; Test. l ,6s ; 3, 35ss.

l e 18 cf. Test. 20 II 19a 1 νρράδου M A , c νρρα ApcBr (cod. Bruxell. 11360, saec. XIV): Ύρραδίου Henee

39



PITTACVS

19b Stob. 3, 9 (π. δικαιοσύνης), 31, I I I 357 Η. Πιττακον. Πιττακός εφη 'ηδονή συν τω καλώ δίκαιον\

19c Stob. 4, 22 (π. γάμου), 17, IV 497 Η. Πιττακοϋ. <Πιττακός) έπύ&ετό τίνος διότι ού βούλεται γήμαι-

τον δε φήσαντος 'εάν μέν καλήν γήμαι, έξω κοινήν, εάν δε αίσχράν, έξω ποινήν', 'ουμενοϋν' εφη 'αλλ' εάν μεν καλήν γήμης, ούχ εξ εις ποινήν, εάν δε αίσχράν, ούχ έξεις κοινήν\

19d Stob. 4, 25 (δτι χρή τους γονείς κτλ.), 41, IV 628 Η. Πιττακον. Πιττακός παρακαλούμενος υΐώ και πατρί διαιτήσαι είπε

προς τον vlóv · 'εί μεν άδικώτερα μέλλεις λέγειν τον πατρός, κατακρι&ήση • ε'ι δε δικαιότερα, διά τοντο αντό άξιος εϊ κατακρι&ήναι'.

20 Anth. Ρ. 9, 366, 5 Πιττακός Ουδέν αγαν, δς εην γένος εκ Μυτιλήνης. cf. Paus. 10, 24, 1.

Veterum indicia 21 Diod. 9,11 ort Πιττακός δ Μιτνληναϊος ον μόνον εν σοφία θαυμαστός ήν,

αλλά και πολίτης έγένετο τοιούτος οίον έτερον ούκ ήνεγκεν ή νήσος, δοκώ δ' ούδ' αν ύστερον ενέγκαι, μέχρι äv τον olvov φέρη πλείω τε και ήδίω. νομοθέτης τε γάρ άγα&ός υπήρχε κάν τοις κατά μέρος προς τονς πολίτας κοινός και φιλάν&ρωπος, και την πατρίδα τριών τών μεγίστων συμφορών άπέλνσε, τνραννίδος, στάσεως, πολέμου, δτι Πιττακός βα&ύς ήν καΐ ήμερος και τήν παραίτησιν εχων αύτός έν αντω. διό δη πασιν εδόκει τέλειος άνήρ είναι προς πασαν άρετήν ομολογουμένως · κατά μεν γάρ τήν νομοΰεσίαν έφαίνετο πολιτικός και φρόνιμος, κατά δε τήν πίστιν δίκαιος, κατά δε τήν έν τοις δπλοις νπεροχήν άνδρεϊος, κατά δε τήν προς τό κέρδος μεγαλοψυχίαν άφιλάργνρος.

Fortuna 22 Plut. Sept. sap. conv. 14 p. 157 d επιστήσαντος δε τον λόγου τό σνμπόσιον ό μέν Θαλής επισκώπτων εν

φρονεΐν εφη τον Έπιμενίδην δτι μή βούλεται πράγματα εχειν άλών τά

40



TESTIMONIA

αιτία και πέττων έαυτώ, κα&άπερ Πιττακός. 'έγώ γάρ' είπε 'της ξένης ήκουον άδονσης προς την μνλην, εν Έρέσω γενόμενος (fr. 869 P.),

5 'αλει μνλα αλει · καί γάρ Πιττακός αλει μεγάλας Μυτιλάνας βασιλεύων.'

cf. Aelian. V. Η. 7, 4 Πιττακός πάνυ σφόδρα έπηνει την μύλην, το εγκώμιον αντής εκείνο επιλέγων, δτι έν μικρφ τόπω διαφόρως ίστι

ίο γυμνάσασάαι. ·ήν δε τι φσμα επιμνλιον οϋτω καλούμενον. Clem. Alex. Paedag. 3, 10, 50 Πιττακός . . . ήληϋεν ό Μιτνληναίων βασιλεύς ενεργώ γνμνασίφ χρώμενος. Isid. Peius. Ερ. 1 ρ. 470 (Patr. Gr. 78, 440b Migne) Πιττακός καίτοι βασιλεύς ών τον μύλωνα ηύτούργει καί ένεργώς γυμναζόμενος καί την τροφην έργαζόμενος. Test. 3, 85.

22 S 'si vere vetustum Lesbiumque, scribendum esset μνλ' άλει' Page | huras cantilenae metrum incertum: ut ionicos interpretati sunt 0. Schroeder, Grundriss d. griech. Versgeschichte, Heidelberg 1930, 88 et Münscher 29 adn., ut + 2 dim. an. Kaiinka, Jahresb. 1937, 130; aliter Wil., Gr. Versk. 401, qui w , 2 - 3 ita disponit: xal γάρ βασιλεύων / μεγάλας Μυτιλάνας / Πιτταχός αλει ut molaris can-tilena constet ex 3 reiz. + adon. ; nobis autem w . 2 — 3 videntur pherecrat. | an. + adon.; de molaribus cantilenis vid. Aristoph. Nub. 1358 et H. Blümner, Techno-logie I 32 adn. 4 et 5




ECHEMBROTVS

E C H E M B R O T V S

Arcas saec. VI pars prior

TESTIMONIVM V I T A E ATQVE ARTIS

Paus. 10, 7,4ss

της δε τεσσαρακοστής άλυμπιάδος κάί ογδόης, ήν Γλανκίας δ Κροτω-νιάτης ένίκησε, ταύτης Ιτει τρίτψ (586 a. C.) άθλα εθεσαν ol Άμφικτνονες κιθαρψδίας μεν καθά και εξ αρχής, προσέθεσαν δε κάί αύλωδίας αγώνισμα και αυλών · άνηγορεύθησαν δε νικώντες Κεφαλλήν τε Μελάμπους κιθαρω-δίφ και αύλωδός Αρκάς Έχέμβροτος, Σαχάδας δε Άργεϊος (Test. 1) 5 έπι τοις ανλοΐς · . . . δευτέρα δε πυθιάδι ουκ επί αθλοις ¿κάλεσαν ετι άγωνίζεσθαι, στεφανίτην δε τον αγώνα από τούτον κατεστήσαντο · κάί ανλψδίαν (τό)τε κατέλνσαν, καταγνόντες ουκ είναι το άκουσμα εϋφημον · ή γαρ αύλωδία μέλη τε ήν αυλών τά σκυθρωπότατα καΐ έλεγεϊα {θρήνοι} προσαδόμενα τοις αυλοΐς. μαρτυρεί δέ μοι και του Έχεμβρότου το ίο άνάθημα, τρίπους χαλκούς ανατεθείς τω ΉρακλεΙ τω έν Θήβαις · επίγραμμα δε δ τρίπους είχεν ·

Έχέμβροτος Αρκάς θήκε τω Ήρακλεΐ, νικάσας τόδ' αγαλμ' ΐ5

Άμφικτυόνων εν ά(έ}θλοις, Έλλασι δ' άείδων μέλεα και ελέγους.

κατά τοντο μεν της αύλφδίας έπανσθη το Αγώνισμα.

8 <τό>τε Dind., Spiro || 18 —18 metrum dactyl.-epitr. videtur: reiz. ) / hem. ) / hem. ( enh. ( ) / reiz. ) / hypodo. (uuu .u . , cf. Pind. Pyth. 9 str. 2 ), vid. Gent., Epigramma 50, Gall., Metri 108, West, Studies 5 (metr. aeol.) et Ebert 254 qui νικάσας . . . έλέγονς in elegiacum metrum redigit, sed cf. Bgk. 203 adn., Page, The Elegiacs 217 adn. 1, Dover, The Poetry 188 adn. 2 || 15 άγαλμα codd.: άγαλμ' West et Gall. || 1β ά&λοις codd.: corr. Ignarra || 17 Έλλασιν άείδων Ebert, sed <5' άείδων defendunt Bgk.4 alii

42



TESTIMONIA

SACADAS

Argivus saec. VI pars prior

TESTIMONIA V I T A E ATQVE A R T I S

Chronographia

1 Paus. 10, 7, 4

της δέ τεσσαρακοστής όλνμπιάδος καί όγδοης (588 a. C.), ήν Γλαυκίας ό Κροτωνιάτης ¿νίκησε, ταύτης ετει τρίτφ (586 a. C.) àûka εϋεσαν ol Άμφικτνονές κΦαρωδίας μεν κα&ά και εξ αρχής, προσέθεσαν δε καί αύλωδίας αγώνισμα καί αυλών άνηγορενϋησαν δε νικώντες Κεφαλλήν τε Μελάμπους κιάαρφδία και αύλωδός Αρκάς Έχέμβροτος (Test. 1), Σακάδας δε Άργεΐος έπί τοϊς αυλοϊς· άνείλετο δέ ό Σακάδας ούτος καί αλλας δύο τάς εφεξής ταύτης πυ&ιάδας. (582 ; 578 a. C.). cf. 6,14, 9 - 1 0 .

Namen 2 Herodian. π. κλίσεως ονομάτων I I 651, 32 Lentz

τα εις δας λήγοντα ύπερ δύο σνλλαβάς Ισοσνλλάβως κλίνεται, οίον Σακάδας Σακάδα, . . . cf. 656, 7; de accentu cf. Herodian. π. κα&ολ. προσωδ. Β I 54, 7 Lentz et Athen. 9 p. 388b.

Vita et opera

3 Ps.-Plut. De mus. 8 p. 1134ab γέγονε δέ καί Σακάδας <ό> Άργείος ποιητής μελών τε καί ελεγείων

μεμελοποιημένων • ό δ' αυτός και αυλητής άγα&ός καί τα Πύθια τρις νενικηκώς άναγέγραπτάι (cf. Test. 1 ; 7)* τούτου καί Πίνδαρος μνημο-νεύει (fr. 269 Sn.-Maehl.)· τόνων γοϋν τριών όντων κατά Πολύμνηστον

5 (Test. 5) καί Σακάδαν, τοϋ τε Δωρίου και Φρυγίου καί Λυδίον, εν εκάστω τών είρημένων τόνων στροφήν ποίησαντά φασι τον Σακάδαν διδάξαι αδειν τον χορόν ΔωριστΙ μεν τήν πρώτην, Φρυγιστί δέ τήν δευτέραν, Λνδιστί δέ τήν τρίτην · καλεισ&αι δέ Τριμελή τον νόμον τούτον δια τήν μεταβολήν. quae sequuntur vid. ad Clon. Test. 3.

8 1 ό add. Westph. ( μελών] έπων W.-Rein. || 2 αύλητής] ποιητής oodd. : oorr. Wytt. II 8 τριμερή codd. : corr. Burette

5* 43



SACADAS

4 Ps.-Plut. De mus. 9 p. 1134bc

ή μεν οϋν πρώτη κατάστασις των περί την μουσικήν εν τή Σπάρτη, Τερπάνδρου καταστήσαντος, γεγένηται· της δέ δευτέρας Θαλήτας τε ό Γορτύνιος και Ξενόδαμος δ Κυϋηριος και Ξενόκριτος ο Λοκρός και Πολύμνηστος ό Κολοφώνιος (Test. 5) και Σακάδας ό Άργεΐος μάλιστα αιτίαν εχουαιν ηγεμόνες γενέσθαι· τούτων γάρ εΐαηγησαμένων 5 τα περί τάς Γυμνοπαιδίας τάς έν Λακεδαίμονι λέγεται κατασταΰήναι, τα περί τάς Αποδείξεις τάς èv Αρκαδία, των τε έν Άργει τα Ένδυμάτια καλούμενα, ήσαν <$' οι μεν περί Θαλήταν τε κάί Ξενόδαμον και Ξενόκριτον ποιηταϊ παιάνων, οι δε περί Πολύμνηστον των Όρ&ίων καλουμένων, οι δε περί Σακάδαν ελεγείων. χο

5 cf. Polymn. Test. 6

6 Hesych. Σακάδ(ε)ιον είδος μουσικοϋ οργάνου

De Pythico cantu tibiis modulato a Sacada invento 7 Paus. 2, 22, 8 - 9 ολίγον δε της επί Κυλάραβιν και την ταύτη πύλην άποτραπεΐσι Σακάδα

μνήμα εστίν, δς το αϋλημα το Πυ&ικόν πρώτος ηϋλησεν εν Δελφοϊς- και το εχ&ος το Άπόλλωνι διαμένον ές τους αύλητάς Ιτι από Μαρσύου και της άμίλλης του Σιληνοϋ παυΰήναι δια τούτον δοκεΐ τον Σακάδαν.

Fortuna 8 Paus. 4, 27, 7 είργάζοντο δε και υπό μουσικής άλλης μεν ουδεμιάς, αυλών δε Βοιωτίων

καί Άργείων· τά τε Σακάδα και Προνόμου μέλη τότε δη προήχ&η μάλιστα ές αμιλλαν.

9 Paus. 9, 30, 2 ποιητάς δε ή και άλλως έπιφανεϊς επί μουσική, τοσώνδε εΙκόνας άνέ&ε-

4 es καί τά περί τάς Άποό. cod. F 5, quod accepit Ziegler, τά ζτε) περί Bgk. || β ad rem vid. Hiller 84; Jan 384 || 7 1 nomen gymnasii Argivi quo erat sepulcrum Sacada || 2 ad αϋλημα τό Πυ&ικάν vid. Poll. 4,78; 4, 84; Strab. 9, 3,10 p. 421 -422; Schol. Pind. Hypoth. Pyth. (II las Drachm.); Hiller 79ss || 8 agitur de urbe Messene ab Epaminonda iterum condita a. 360 a. C., cf. Diod. 15, 66, l ss || 9 hoc testimonium explicavit Hiller 76

44



TESTIMONIA

σαν (seil, εν Έλικώνι) . . . ο δε Σακάδα τ ο ν Ά ργείου τον ανδριάντα πλάσας, ου σννεις Πινδάρου το ες αυτόν προοίμιον (fr. 269 Sn.-Maehl.), έποίησεν ουδέν ες το μήκος τοϋ σώματος είναι των αυλών μείζονα τον αύλη την.

Dubium 10 Athen. 13 p. 610 c και εάν μεν τις σου πν&ηται τίνες ήσαν οι είς τον δούρειον Ιππον

εγκατακλεισ&έντες, ενός και δευτέρου ίσως έρεΐς όνομα · και ουδέ ταΰτ' εκ των Στησιχόρου, σχολή γάρ, άλλ' èκ της f σακατου f Ά ργείου 'Ιλίου Πέρσιδος · ούτος γαρ παμπόλλους τινάς κατέλεξεν.

10 3 της Σακάδα τοϋ Άργείον Casaub., Bgk. της Αγία τοϋ Άργείου C. F. Herrn, probb. Hiller 87 s, Mancuso 160

45



BIAS

B I A S

Prienensis saec. VI

T E S T I M O N I A

Biantem elegías cantitasse valde incertum; etenim verbum επη, a Diog. Laert. traditum (cf. Test. 1, 41), ad carmen vel elegiacum vel epicum vel etiam melicum referri potest; an (ελεγεία) εις επη διαχ. scribendum (cf. Chil. Test. 2, le)?

1 Diog. Laert. 1, 82 ss

(82) Βίας Τεντάμον Πριηνεύς, προκεκριμένος των επτά νπό Σατύρου (FHG III fr. 162 Müller), τούτον oí μεν πλούσιον, Δοϋρις δε (FGrHist 76 F 76) πάροικόν φησι γεγονέναι. Φανόδικος δε (FGrHist 397 F 4 b) κόρας αιχμαλώτους λυτρωσάμενον Μεσσηνίας θρέψαι τε ώς θυγατέρας κάί προίκας επιδοϋναι και εις την Μεσσήνην άποστεΐλαι τοίς 5 πατράσιν αυτών, χρόνω δε êv ταϊς Αθήναις, ώς προείρηται, τοϋ τρίποδος ευρεθέντος νπό των άλιέων τοϋ χαλκού, έπιγραψήν έχοντος 'τω σοφω', Σάτυρος μεν φησι παρελθεϊν τάς κόρας — οι δε τον πατέρα αυτών, ώς και Φανόδικος — εις την έκκλησίαν, κάί ε'ιπεΐν τον Βίαντα σοφόν, διηγησα-μένας τα καθ' εαυτός, και απεστάλη ο τρίπους- και δ Βίας ίδών εφη τον ίο Άπόλλω σοφόν είναι, ουδέ προσήκατο. (83) οί δε λέγουσιν εν Θήβαις τω ΉρακλεΙ αυτόν άνα&εϊναι, επει απόγονος ήν Θηβαίων άποικίαν εις Πριήνην στειλάντων, ώσπερ και Φανόδικός φησι. λέγεται δε και Άλυάττου πολιορκοϋντος Πριήνην τον Βίαντα πιήναντα δύο ήμιόνους έξελάσαι είς το στρατόπεδον · τον δε συνιδόντα καταπλαγήναι <τό> μέχρι και αλόγων ΐ5 διατείνειν αυτών την ευθένειαν. και εβουλήθη σπείσασθαι, και εισέπεμψεν άγγελον. Βίας δε σωρούς ψάμμου χέας και άνωθεν σίτον περιχέας εδειξε τω άνθρώπω- καΐ τέλος μαθών 6 Άλυάττης είρήνην εσπείσατο προς τους Πριηνέας. θαττον δ' αύτω πέμψαντι προς τον Βίαντα iva •ήκοι παρ' αυτόν, 'εγώ δέ\ φησίν, 'Άλυάττη κελεύω κρόμμυα εσθίειν so {ίσον τω κλαίειν}'. (84) λέγεται δε και δίκας δεινότατος γεγονέναι ειπείν, έπ' άγαθώ μέντοι τη τών λόγων Ισχύι προσεχρήτο. δθεν και Δημόδοκος δ Λέριος τοϋτο αΐνίττεται λέγων (fr. 2) ·

ην τύχης τίνων δικάζευ την Πριηνίην δίκην. και Ίππώναξ a' (â codd. : corr. Mein. ; fr. 12 Degani = 123 West) · 25

και δικάζεσθαι Βίαντος του Πριηνέως κρεϊσσον. τούτον οϋν και ετελεύτα τον τρόπον, δίκην γαρ υπέρ τίνος λέξας ήδη

4SS cf. Diod. 9, 13,1 II ess cf. Diod. 9, 13, 2 || l9ss vid. Pitt. Test. 14 et Suda s. v. κρόμμνα ¿σ&Ιειν (III 279, 4BS Adler) || 21 secl. Hübner

46



TESTIMONIA

ύπέργηρως υπάρχων, μετά το καταπανσαι τον λόγον άπέκλινε την κεφαλήν είς τους τοϋ της ϋνγατρος vîçv κόλπους • είπόντος δε και τον

so δι' εναντίας και των δικαστών την ψήφον ενεγκόντων τω υπό τον Βίαντος βοηϋουμένω, λυάέντος τον δικαστηρίου νεκρός èv τοις κόλποις ενρέ&η. (85) και αυτόν μεγαλοπρεπώς έΰαψεν ή πόλις, και επέγραψαν (Anth. Ρ. 7,90)·

κλεινοϊς εν δαπέδοισι Πριήνης φόντα καλύπτει 35 ήδε Β ία ν τα πέτρη, κόσμον "Ιωσι μέγαν.

άλλά και ημείς (Anth. Ρ. 7, 91)· τήδε Βίαντα κέκευ&α, τον άτρέμας ήγαγεν Έρμης

εις Άίδην, πολιώ γήράϊ νιφόμενον. εϊπε γάρ, είπε δίκην έτάρου τινός· είτ' άποκλιν&είς

ω παιδός ές άγκαλίδας μακρόν ετεινεν ϋπνον. έποίησε δε περί Ιωνίας, τίνα μάλιστα äv τρόπον ευδαιμονοίη, είς έπη δισχίλια. των δέ άδομένων αύτον ευδοκίμησε τάδε (Scoi. Lobon. 35 D.) ·

Άστοϊσιν άρεσκε πάσιν εν πόλει αϊ κε μένης · πλείσταν γάρ έχει χάριν · αν&άδης δε τρόπος

45 πολλάκις βλαβεράν έξέλαμψεν αταν. (86) καΐ το μεν Ισχυρόν γενέσθαι της φύσεως έργον ' rò δε λέγειν δύνασ&αι τα συμφέροντα τη πατρίδι ψυχής ίδιον καί φρονήσεως. ευπορίαν δε χρημάτων πολλοίς καί διά τύχην περιγίνεσΰαι. έλεγε δέ άτυχη είναι τον άτυχίαν μή φέροντα · και νόσον ψυχής το τών άδυνάτων εραν, άλλο-

50 τρίων δε κακών άμνημόνευτον είναι, ερωτηθείς τί δυσχερές, 'τήν επί το χείρον' εφη 'μεταβολήν ευγενώς ενεγκειν'. συμπλέων ποτέ άσεβέσι, χειμαζόμενης της νεώς κάκείνων τους ΰεούς επικαλουμένων, 'σιγάτε', εφη, 'μή αϊσύωνται υμάς εν&άδε πλέοντας', ερωτη&είς ύπό άσεβους άν&ρώπου τί ποτέ έστιν ευσέβεια, εσίγα. τοϋ δε τήν αΐτίαν της σιγής

55 πυ&ομένου, 'σιωπώ', εφη, 'δτι περί τών ουδέν σοι προσηκόντων πυνάάνη'. (87) ερωτηθείς τί γλυκύ άν&ρώποις, 'έλπίς' έφη. ήδιον έλεγε δικάζειν μεταξύ εχ&ρών ή φίλων · τών μεν γάρ φίλων πάντως εχ&ρόν εσεσάαι τον έτερον, τών δέ έχΰρών τον έτερον φίλον. ερωτη&εις τί ποιών αν&ρωπος τέρπεται, εφη 'κερδαίνων'. έλεγέ τε τον βίον οϋτω μετρειν ώς καί πολύν

6ο και ολίγον χρόνον βιωσομένους, καί φιλειν ώς μισήσοντας · τούς γάρ

39 εύτε γάρ είπε Richards 345, recte obi. Μ. Gigante, Diogene Laerzio. Vite dei filosofi II, Roma - Bari 1976, 466 adn. 230, cf. Diog. Laert. 5, 40, 19s (= Anth. F. 7,110,3 s) Il 43 - 4 5 ad metrum cf. Pellizer- Tedeschi 15 || 48 άρέακεο Bgk. | post πάλει lac. statueront Casaub., Menagius alii | ξκε Bgk. || 45 πόλλακι Ρ, Long πολλάκι δέ C. F. Hermann, Bgk. || sees ad dicta, memorabilia cf. Stob. 3,1 (π. αρετής), 172, III 121ss Η. et Cie. Parad. Stoic. 1, 8 - 9

47



BIAS

πλείστους είναι κακούς, συνεβούλενέ τε ώδε • 'βραδέως εγχειρεί τοις πραττομένοις · δ δ' äv ελγι, βεβαίως τηρών διάμενε, μη ταχύ λάλει-(88) μανίαν γαρ εμφαίνει, φρόνησιν αγάπα, περί &εών λέγε ώς είσίν. άνάξιον άνδρα μη έπαίνει διά πλοϋτον. πείσας λαβέ, μη βιασάμενος. δ τι äv άγαάόν πράττης, εις ·&εους ανάπεμπε, εφόδιον από νεότητας είς γήρας es αναλάμβανε σοφίαν βεβαιότερον γάρ τοϋτο των άλλων κτημάτων.' μέμνηται τον Βίαντος και Ίππώναξ, ώς προείρηται, και 6 δυσάρεστος 'Ηράκλειτος (22 Β 39 D.-K.) μάλιστα αυτόν έπηνεσε γράψας- εν Πριήνη Βίας εγένετο ο Τευτάμεω, οϋ πλέων λόγος ή των άλλων, και οι Πριηνεϊς δε αυτω τέμενος καθιέρωσαν το Τευτάμειον λεγόμενον. άπεφύέγξατο · ίο οι πλείστοι κακοί.

48



TESTIMONIA

C H I L O N

Lacedaemonius saec. VI

TESTIMONIA V I T A E ATQVE OPERIS

Chronographia

1 Hieronym. Chron. 01. 56 = 556 - 553 a. C. (102b, 25s Helm)

Chilo, qui de Septem sapientibus fuit, έφορος in Lacedaemone constituitur.

Vita atque opus 2 Diog. Laert. 1, 6 8 - 7 3

(68) Χίλων Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος, οϋτος έποίησεν ελεγεία είς επη διακόσια, και εφασκε πρόνοιαν περί του μέλλοντος λογισμφ καταληπτών είναι ανδρός άρετήν. πρός re τον άδελφόν δυσφοροϋντα δτι μή έφορος έγένετο, αΰτοϋ δντος, 'έγώ μεν γαρ έπίσταμαι' είπεν 'άδικεΐ-

5 σΰαι, συ δε ου', γέγονε δε έφορος (FGrHist 244 F 335c) κατά τήν πεντηκοστήν ίκτην Όλυμπιάδα (556 — 553 a. C.) — Παμφίλη δέ φησι κατά τήν πέμπτη ν (560—557 a. C.) — και πρώτον εφορον γενέσθαι επί Εύόνδήμου (556 — 555 vel 555 — 554 a. C.), ώς φησι Σωσικράτης (FHG IV 502 fr. 12 Müller), και πρώτος είσηγήσατο εφόρους τοις βασιλεϋσι

ίο παραζευγνύναι · Σάτυρος δε Λυκοΰργον (FHG II I 162 fr. 8 Müller), οϋτος, ώς φησιν 'Ηρόδοτος εν τη πρώτη (59), Ίπποκράτει évo μένω εν Όλυμπία, τών λεβήτων αυτομάτων ζεσάντων, σννεβούλευσεν ή μή γήμαι ή, εΐ εχοι γυναίκα, εκπέμψαι και πάίδας άπείπασύαι. (69) φασι δ' αυτόν και Αισώπου (Sent. 9 Perry) πυ&έσ&αι, ό Ζευς τί εϊη ποιών · τον δε φάναι

15 'τά μέν υψηλά ταπεινοϋν, τα δε ταπεινά ΰψοΰν'. ερωτη&είς τίνι διαφέρου-σιν οι πεπαιδευμένοι τών απαίδευτων, εφη 'ελπίσιν άγαύοϊς'. τί δύσκολον, 'τό τα απόρρητα σιωπήσαι, και σχολήν εν δια&έσ&αι, και άδικούμενον δννασ&αι φέρειν'. προσέταττε δε και ταντα • γλώττης κρατεϊν, και μάλιστα εν συμποσίω. μή κακολογεΐν τους πλησίον εΐ δε μή, άκούσεσ&αι

2 58 cf. Test. 1 II 7 πέμπτην F εκτην BP, quod acc. F. Jacoby, Apollodors Chronik, München 1902, 183ss, qui aliter interpunxit et interpretatus est, prob. Long; πέμπτην iam Scaliger | πρώτον seil, primum ephorus fuit (E. Meyer, For-schungen zur alten Geschichte I, Halle 1892, 246, adn. 1) vel princeps eph. fuit i. e. £φορος επώνυμος || 13 s αΰτοϋ καΐ Αϊσωπον Reiske ap. Diele, Hermes 1889, 306, prob. E. Mensching, Gnomon 35,1963, 662 || 15 ταπεινού» . . . ΰψοΰν codd. : ταπει-νών . . . ύψων Cob. H lSss ad Chil. dicta memorabilia vid. Test. 10—12

49



CHILON

εφ* οίς λυπήσεσ&αι. (70) μη άπειλεϊν μηδενί' γυναικώδες γάρ. ταχντερον 20 επί τάς ατυχίας των φίλων ή επί τάς εύτνχίας πορεύεσ&αι. γάμον εντελή ποιεϊσϋαι. τον τεϋνηκότα μη κακολογεϊν. γήρας τιμάν. φνλάττειν εαυτόν, ζημίαν αιρεϊσΰαι μάλλον ή κέρδος αίσχρόν ή μεν γάρ άπαξ έλύπησε, το δε δια παντός, άτυχουντι μη έπιγελαν. Ισχυρόν όντα πραον είναι, όπως οι πλησίον αΐδώνται μάλλον ή φοβώνται. μανΰάνειν της 25 αύτοϋ οικίας καλώς προστατεϊν. την γλώτταν μη προτρέχειν τοϋ νοϋ. ih)μου κρατεϊν. μαντικήν μη εχ&αίρειν. μη έπιύυμεϊν αδυνάτων, έν όδω μη σπεύδειν. λέγοντα μη κινεϊν την χείρα · μανικόν γάρ. νόμοις πείύεσϋαι. ηρεμία χρήσύαι. (71) των δε άδο μένων αύτοϋ μάλιστα ευδοκίμησεν εκε'ινο (Scoi . L o b o n . 3 3 D.) · ao

Έν λι&ίναις άκόναις ό χρυσός εξετάζεται, διδούς βάσανον φανεράν · εν δε χρυσω άνδρών άγα&ων τ ε κακών τε νοϋς εδωκ' ελεγχον.

φασι δ' αυτόν ποτε γηραιόν ήδη όντα ειπείν ώς ουδέν συνειδείη άνομο ν έαυτφ έν τω βίω · διστάζειν δέ περί ένός. κρίνων γάρ ποτε φίλω δίκην 35 αυτός μεν κατά τον νόμον, τον δέ φίλον πείσειεν άποδικάσαι αντοϋ, ίνα αμφότερα και τον νόμον και τον φίλον τηρήσαι. ενδοξότατος δέ μάλιστα παρά τοις Έλλησιν έγένετο προειπών περί Κυάηρων της νήσου τής Λακωνικής, καταμαΰών γάρ την φόσιν αυτής, 'εϊΰε' εφη 'μή έγεγόνει, ή γενομένη κατεβυάίσϋη'. (72) και εύ προυνοήσατο, Δημάρατος μεν γάρ «ο φυγάς ων Λακεδαιμονίων Ξέρξη συνεβούλευσε τάς ναϋς συνέχειν έν τή νήσω • κάν έαλώκει ή Ελλάς, εί έπείσ&η Ξέρξης, ύστερον τε Νικίας επί τών Πελοποννησιακών καταστρεψάμενος την νήσον, φρουρόν έγκατέστη-σεν Άϋηναίων, καΐ πάμπολλα τους Λακεδαιμονίους κακά διέϋηκε. βραχυλόγος τε ήν · δ&εν καΐ Άρισταγόρας ó Μιλήσιος (FGrHist 608 45 Fil) τούτον τον τρόπον Χιλώνειον καλεί. *** Βράγχου δέ είναι, δς το ιερόν έκτισε το έν Βραγχίδαις. ήν δέ γέρων περί την πεντηκοστήν δευτέραν Όλυμπιάδα (572 — 569 a. C.), δτε Αίσωπος ό λογοποιός ήκμαζεν. έτελεν-τησε δ', ώς φησιν Έρμιππος (fr.12 Wehrli), έν Πίση, τον υϊόν Όλυμπιονί-κην άσπασάμενος πυγμής. επαϋ·ε δή τοΰτο υπερβολή τε χαράς και 60 άσΰενεία πολυετίας. και αυτόν πάντες οι κατά τήν πανήγυριν εντιμότατα παρέπεμψαν, εστι δέ και είς τούτον επίγραμμα ημών (Anth. Ρ. 7,88)·

3ΐββ metrum: hem. | 2 ia. || pros. | tr. || H enhopl. | ithyph. ||j || 31 post εν add. Bgk. || 32 φοβερά» F | χράνφ pro χρυσφ Headlam, Class. Rev. 1900, ββ, cf. Pellizer — Tedeschi 10; 17 || 33 κακών] πονηρών 6n || 84ss cf. Aul. Gell. 1, 3 , I s s II 37ss cf. Herodt.7, 235 || 4β cf. Suda β. ν. Χίλων (IV 806, 30ss Adler) | και τίνες post καλεί w | lac. indicavit Menagius || 47 δευτέραν] ίκτην w πρώτην ehi y || 50 όεασάμενος ό π φ | πυγμής om. όπφ: fortasse πυγμής <&εκα) Ebert | πυγμής άσπ. traiecit Menagius || 52 έπΐγραμμα om. Β

50



TESTIMONIA

(73) Φωσφόρε, σοι, Πολύδενκες, ε χω χάριν, οϋνεκεν νιος ΧΙλωνος πυγμή χλωρόν ¿λεν κότινον.

55 εΐ δ' ô πατήρ στεφανονχον Ιδών τέκνον ήμυσεν ήσ&είς, ου νεμεσητόν · έμοί τοίος ϊτω θάνατος.

επί δε της εικόνος αντον έπιγέγραπται τάδε (Anth. Ρ. 9, 596)· τόνδε δοριστεφανος Σπάρτα Χίλων' εφύτενσεν,

δς των επτά σοφών πρώτος ίφυ σοφία. βο άπεψ&έγξατο 'εγγνα, πάρα δ' ατα'. εστίν αύτον και επιστόλιον τάδε (I

193 Hercher)· Χίλων Περιάνδρω

επιστέλλεις έμίν εκστρατείαν επί εκδάμως, ώς αντός κα έξέρποις-έγών δε δοκέω και τ à οίκήα σφαλερά ή μεν άνδρι μονάρχφ, και τήνον

65 τυράννων εύδαιμονίζω δστις κα οίκοι εξ αντός αύτώ κατύάνη.

3 P. Rylands 18 col. II 12-23 saec. II a. C. ed. Hunt, Catal. of the Greek Pap. in the John Ryl. Libr. I (1911), 29ss

. . . διαβάς εις την ήπειρον [πο]λλήν της παραλί[ας ν]πωρίας £κτισ[εν\. Χίλων δε δ Λ άκων εφορεύσας και στρατ[ηγή]σας Άναξανδρίδη[ς τε] ràç εν τοις Έλλ[ησ]ιν τ\νρά\ννίδας κατέλνσα[ν]· ¿ν Σικνών[ι\ μεν Αί[σχ]ίνγιγ, Ίππίαν δε [Άϋηνησιν] Πεισιστ[ρατ-] . . .

4 Alcidamas Test. 14 Radermacher ap. Arietot. Rhet. 2 p. 1398 b 9ss άλλος εξ επαγωγής (seil, τόπος των δεικτικών ¿νϋνμημάτων) . . . και

ώς Άλκιδάμας, δτι πάντες τους σοφούς τιμώσιν · Πάριοι γονν Άρχίλοχον (Test, β Tard.) καίπερ βλάσφημον δντα τετιμήκασι, κάί Χΐοι "Ομηρον ονκ δντα πολίτην, και Μυτιληναίοι Σαπφώ (Test. 5 Gallavotti) καίπερ γυναίκα ουσαν, και Λακεδαιμόνιοι Χίλων α καΐ των γερόντων èποίησαν ήκιστα φιλόλογοι οντες, και Ίταλιώται Πν&αγόραν (Test. 5 Timpanaro Cardini), κάί Λαμψακηνοί Άναξαγόραν (Test. 23 Lanza) ξένον δντα ε&αψαν και τιμώσιν ετι και ννν.

57 αύτώ BP || 58 ΧεΙλωνα φύτευσεν Β et Anth. P. || 62 ss ad Periandrum et Chi-lonem cf. etiam Plut. Sept. sap. conv. 13 p. 155e. 156ef et Periand. Test. 17 |j 63 άστρατ(ε)ίαν codd. : corr. Casaub. | xal codd. : xa Cob. Il 65 έ | ] iv Richarde 344 | αύτώ] αύτον FP || 8 supplemento sunt ed. pr. ; post Hunt pap. ediderunt Bilabel et Jacoby (FGrHist 105 F l ) || 1 "Ηπειρον ser. Bilabel | ν]πωρείας dub. leg. Hunt, sed cf. Bilabel || 2 στρατ[ηγη]σας vel στρατ[εν]σας ed. pr. || 3 κατέλνσαν vel χατέλνσεν ed. pr., -σεν prob. Leahy, Bull. John Ryl. Libr. 1955 — 56, 417ss, sed •aav potius quam -σεν praefert Turner ap. White 4

51



CHILON

Chilonia heroum Lacedaemone positura

5 Paus. 3,16, 4

Ιόντι δε ώς επί τάς πύλας από τον Χιτώνας Χίλωνός εατιν ήρωον τον σοφον νομιζομένον και Ά'&ηνοόώρον των όμον Δωριεϊ τω Άναξανδρίδον σταλέντων ες Σιχελίαν.

Chilon unus de Septem, sapientibus

6 Plat. Prot. p. 343ab = Pitt! Test. 16

7 Diog. Laert. 1,13 = Periand. Test. 16a

Chilon et Solon 8 Plut. Sept. sap. conv. 7 p. 151 e — 152a

είπόντος ovv τον Χίλωνος ώς Σόλων κατάρχεσ&αι τον λόγου δίκαιος εατιν, ου μόνον δτι πάντων προήκει καθ' ήλικίαν και τνγχάνει κατακείμε-νος πρώτος, άλλ' δτι την μεγίστην και τελειοτάτην αρχήν άρχει νόμονς Ά&ηναίοις Τέμενος, δ {οϋν} (seel. Hercher) Νειλόξενος ήσυχη προς εμέ 'πολλά γ" είπεν 'ώ Διόκλεις πιστεύεται ψευδώς, και χαίρονσιν ol πολλοί λόγους ανεπιτηδείους περί σοφών ανδρών αυτοί τε πλάττοντες κάί δε-χόμενοι παρ' ετέρων έτοίμως- οία και προς ημάς είς Αιγνπτον άπηγγέλη περί Χίλωνος, ώς άρα διαλύσαιτο τήν προς Σόλωνα φιλίαν και ξενίαν, δτι τους νόμονς δ Σόλων ϊψη μετακινητους είναι.

Chilon et Bias 9 Plut. Sept. sap. conv. 6 p. 151 de

ώς δε ταντ' είπεν ό Βίας, . . . γελάσας ό Χίλων 'ώ Νανκρατΐτα' εφη 'ξένε (seil. Νειλόξενε), πριν άπολέσθαι τήν θάλασσαν εκποθεϊσαν απάγ-γελλε πλεύσας Άμάσιδι μή ζητεϊν δπως αλμην αναλώσει τοσαύτην, αλλά μάλλον δπως πότιμον και γλνκεΐαν τοις νπηκόοις τήν βασιλείαν παρέξει • περί ταύτα γαρ δεινότατος Βίας και διδάσκαλος τούτων άριστος, â μαθών Άμασις ουδέν ετι τοϋ χρνσον δεήσεται ποδανιπτήρος επί τονς ΑΙγνπτίους, αλλά θεραπεύσονσι πάντες αυτόν και άγαπήσονσι χρηστόν δντα, κάν μνριάκις ή νυν άναφανη δνσγενέστερος. ' cf. Herodt. 2,172.

5 cf. Wace 219

52



TESTIMONIA

Dicta memorabilia

10a Dem. Phal. ap. Stob. 3 ,1 (π. αρετής), 172, I I I 116-118 Η.

Χειλών Δαμαγήτου Λακεδαιμόνιος εφη· γνώ&ι σαυτόν. πίνων μή πολλά λάλει · άμαρτήση γάρ. μή απειλεί τοις έλεν&έροις • ον γάρ δίκαιον, μή κακολογεί τους πλησίον εί δε μή, άκονστ] έφ' οϊς λυπη&ήσίβ. επί τά δείπνα των φίλων βραδέως πορεύου, επί δε τάς ατυχίας ταχέως, γάμους ευτελείς ποιοϋ. τον τετελευτηκότα μακάριζε, πρεσβύτερον σέβου, τον τα άλλότριαπεριεργαζόμενον μίσει. ζημίαν αιρον μάλλον ή κέρδος αίσχρόν το μεν γαρ άπαξ λυπήσει, το δε αεί. τω δυστνχοϋντι μή έπιγέλα. τραχύς ών ήσυχον σεαυτόν πάρεχε, όπως σε αίσχύνωνται μάλλον f¡ φοβώνται. της 'ιδίας οικίας προστάτει. ή γλωσσά σου μή προτρεχέτω τοϋ νοϋ. &υμοϋ κράτει. μή έπν&υμει αδύνατα, εν όδω μή σπεϋδε προάγειν μηδέ τήν χεϊρα κινεΐν μανικόν γάρ. νόμοις πεί'&ον. αδικούμενος διαλλάσσον ύβριζόμενος τιμωρού, cf. 3,21 (π. τοϋ γνώϋι σαυτόν), 12.13, I I I 558-559Η. ; 3, 21 (π. τοϋ γνώ&ι σαυτόν), 26, I I I 579 Η.; 4, 7 (ύπο&ή-και π. βασιλείας), 24, IV 255 Η. ; 4, 22 (π. γάμου), 105, IV 541 Η. ; 4, 48 (δτι ον χρή επιχαίρ. κτλ.), 11, V 1010 Η.; 4, 57 (δτι ον χρή παροινεϊν κτλ.), 15, V 1140 Η.; Plat. Prot. p. 343ab; Diod. 9, 9 - 1 0 ; Plin. Nat. hist. 7, 32; Plut. De aud. poet. 14 p. 3 5 f - 3 6 a ; Paus. 10, 24, 1; Clem. Alex. Strom. 1,14, 60-61 ; P. S. I. 1093 col. I 1 - 2 3 ; I I 34ss; Anth. P. 9, 366, 3; Schol. Pind. Pyth. 2, 63 (II 42, 21 Drachm.) ; Schol. Plat. Phileb. p. 48c (53 Greene) ; Alcib. p. 129a (103 Greene) ; Test. 2,18ss.

10b Stob. 4 ,1 (π. πολιτείας), 134, IV 82Η. = Plut. Sept. sap. conv. 11 p. 154f

. ó δε Χίλων άπεφήνατο τήν μάλιστα νόμων ήκιστα δε ρητόρων άκονον-σαν πολιτείαν άρίστην είναι.

10c Stob. 4, 28 (οικονομικός), 14, V 680 Η. = Plut. Sept. sap. conv. 12 p. 155d

ο δε Χειλών εφη δείν μάλιστα βασιλευομένη πόλει προσεοικέναι τον οίκον.

10d Stob. 4, 44 (ort δει γενν. φέρειν κτλ), 72, V 976 Η. Χείλωνος. Χειλών, λυπονμένου τινός έπΐ τοις αύτοϋ κακοϊς, ειπεν

'εί τα πάντων κατανοήσεις, ήττον επί τοις σεαντοϋ δυσφορήσεις'.

53



CHILON

11 Diog. Laert. 1, 41 διαφωνοννται δε και ai αποφάσεις αύτών (seil, τών επτά σοφών) και

άλλου αλλο φασίν είναι, ώς εκείνο (cf. Crit. fr. 5 cum adn.)' í¡v Λακεδαιμόνιος Χίλων σοφός, δς τάδ' ελεξε·

μηδέν άγαν · καιρώ πάντα πρόσεστι καλά. cf. Plut. Sept. aap. conv. 20 p. 163 d; Schol. Eur. Hipp. 264 ; 266 (II 38,16. 39,11 Schwartz)

12 a Plut. De inim. util. 1 p. 86 c επεί δε χώραν μεν α&ηρον ωαπερ ίστορονσι την Κρήτην ευρεΐν εστί,

πολιτεία δε μήτε φ&όνον ένηνοχνια μήτε ζήλον ή φιλονικίαν, εχ&ρας γονιμώτατα πά&η, μέχρι νϋν ού γέγονεν (άλλ' et μηδέν άλλο, ταϊς εχ&ραις ai φιλίαι συμπλέκονσιν ημάς · δ και Χίλων δ σοφός νοήσας τον είπόντα μηδένα Ιχειν εχ&ρον ήρώτησεν εΐ μηδέ φίλον εχοι), δοκεΐ μοι τά τ ' άλλα περί εχ&ρών τω πολιτιχώ διεσκέφ&αι προσήκειν και τον Ξενοφώντος άκηκοέναι μη παρέργως είπόντος ότι του νουν ¿χοντός εστί και 'από τών έχάρών ώφελεϊσϋαι'. cf. De amie, multitudine 5 p. 96a.

12b Plut. Sept. sap. conv. 2 p. 148 a . . . Χίλων, καλούμενος έχ&ές, ού πρότερον ώμολόγησεν ή πυ&έσάαι

τών κεκλημένων έκαστον. εφη γαρ δτι σύμπλονν Αγνώμονα δει φέρειν καΐ σύσκηνον οίς πλείν ανάγκη xal στρατεύεσ&αι, |πρός δέ το σνμπόταις έαυτόν οϊς ίτυχε καταμιγνύειν, ου νουν έχοντος άνδρός εστίν. cf. Quaest. conv. 7 p. 708d.

12 c Plut. Sept. sap. conv. 7 p. 152 b μετά τούτον δ Χίλων ίφη τον άρχοντα χρήναι μηδέν φρονεϊν ΰνητόν,

αλλά πάντ' ά&άνατα.

54



TESTIMONIA

A E S C H Y L V S TESTIMONIA

1 Vita Aeschyli 8 (119, 43 Westerm.) άπηρε δε προς Ιέρωνα τόν Σικελίας τύραννον, κατά τινας μεν υπ' Αθη-

ναίων κατασπονδασ&είς xal ήσση&είς νέφ δντι τω Σοφοκλεϊ, κατά δ' ένίονς εν τω εις τους ¿ν Μαραάώνι τεϋνηκότας ελεγείφ ήσση&είς Σιμωνίδη- το γαρ έλεγεΐον πολύ της περί το συμπαθές λεπτότητος μετέχειν θέλει, δ τοϋ Αισχύλου, ώς εφαμεν, εστίν άλλότριον. cf. fr. 2. quod attinet ad vocabulum έλεγεΐον plerique iure de epigrammate, non de elegia, agi putant.

2 Ibid. (120, 60 Westerm.) αποθανόντα δε (seil. ΑΙσχύλον) Γελωοι πολυτελώς έν τοις δημοσίοις

μνημασι θάψαντες èτίμησαν μεγαλοπρεπώς έπιγράψαντες οντω · ΑΙσχύ-λον .. . έπιστάμενος (fr. 3 , 1 - 4 D., Epigr. 454-457 P.),

3 Plut. De exil. 13 p. 604e άκήκοας δε δήπον (δι' επών codd. : corr. Wytt.) και τουτί το έπι-

γραμμάτιον (fr. 3 , 1 - 2 D., Epigr. 454 - 455 P.).

4 Plut. Alex. fort. 2 p. 334d

αλλ' Αλέξανδρος είδώς τίνων δει θεατήν είναι και άκροατήν καΐ τίνων άγωνιστην και αντουργόν, ήσκει μεν αεί δια τών δπλων δεινός είναι καί κατά τόν ΑΙσχύλον (fr. 4D. = fr. 700a Mette).

6 Athen. 14 p. 627 cd ομοίως δε καί Αισχύλος τηλικαύτην δόξαν έχων δια την ποιητικην

ουδέν ήττον έπΐ τοϋ τάφου έπιγραφηναι ήξίωσεν μάλλον την άνδρείαν ποιήσας [fr. 3, 3 —4D., Epigr. 456—457 P.]. cf. etiam Anonym, in Ari-stot. Eth. Nie. 3 p. l i l l a 7 (XX 145, 26ss Heylbut = Heraclid. Pont, fr. 170 Wehrli) et Paus. 1,14, 5.

55



A E S C H Y L V S

ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Atheniensis 525 — 456

ΕΛΕΓΕ IAI 1 (1 D.)

Τνρσψόν γενεάν, φαρμακοποών εϋνος

2 (1 Bgk.) PLÛT. Quaest. conviv. 1 p. 628de Γλανκίας δέ ό ρήτωρ και τό δεξιόν κέρας ΑΙαν-

τΐδαις της έν Μαρα&ωνι παρατάξεως άποδο&ηναι, ταϊς ΑΙσχύλου t^v με&ορίανf (εις τήν μ. Steph., είς την Μαρα&ωνίαν seil, μάχην Bgk., cum hiatu: cf. Wil. Textg. 60, adn. 1, alii aliter) ¿λεγείαις πιατούμενος, ήγωνισμένον τήν μάχην έκείνην έπι· φανώς.

1 THEOPHR. Hist, plant. 9,15, 1 xai γάρ Αισχύλος εν ταις êλεγείαις ώς πο· λυφάρμαχον λέγει τήν Τνρρηνίαν [1], cf. Plin. Nat. hist. 25, 11 unde arbitrar natum, ut Aeschylus e vetustissimi» in poetica refertam Italiani herbarum potentia pre-derei .. .

1 Τνρσψόν Herrn., cf. Crit. 1, 7 Τυρρ- codd., aeeeperunt Wimmer, Schndw. alii Τνρσψών Bgk., prob. D. (sed -ρρ·) \ φαρμακ. novum

56



Melius

TESTIMONIA

M E L A N I P P I D E S MAIOR

saec. VI—V

TESTIMONIA

1 (= 1 Del Grande, Ditiramb.) Marni. Par. FGrHist 239 A 47 άφ' ου Λ/ε[λ<χν]ίππ/ό[^ς] Μ[ήλιος ένίκησ]εν Ά&ήνησιν, ίτη ΗΗ·

ΔΑΔΙ, άρχοντος Ά&ηνησι Πνάοκρίτου (494-493 a. C.).

2 (= 2 Del Grande, Ditiramb.) Suda a. v. Μελανιππίδης (III 350,19 Adler)

Κρίτωνος, γεγονώς κατά την ξ ε' Όλυμπιάδα (520 — 617 a. C.), Μήλιος. εγραψε δε διϋνράμβων βιβλία πλείστα κάί ποιήματα έπικά και έπιγράμ-ματα και ελέγονς και άλλα πλείστα.

6 BT Foetae elegiac! II 67



SOPHOCLES

SOPHOCLES

T E S T I M O N I A

1 Flut. An seni gerenda resp. 3 p. 785 b τοντί δε ομολογουμένως Σοφοκλέους εστί το έπιγραμμάτ ιον

[fr. 5,1—2 West et Bgk., cuius iudicio 'elegia fuisse videtur, ώδήν poeta dicit . . . , sed breviuscula, hinc Plutarchus έπιγραμμάτιον appellai'], cf. Epigr. 466-467 P.

2 Athen. 13 p. 604d-f καί Ιερώνυμος δ' ό 'Ρόδιος εν τοις Ίστοριχοϊς Ύπομνημασίν ψησιν

(fr. 35 Wehrli) δτι Σοφοκλής ευπρεπή παϊδα εξω τείχους απήγαγε χρησόμένος αύτψ. ό μεν οϋν παις το ίδιον Ιμάτιον επί τή πόα ύπέστρωσεν, την δε του Σοφοκλέους χλανίδα περιεβάλοντο. μετ' ούν την όμιλίαν ό παις άρπάσας το τον Σοφοκλέους χλανίδιον ωχετο, καταλιπών τω Σοφοκλεΐ το παιδικόν ιμάτιον. οία δε εΙκός διαλαλη&έντος τον σνμβεβηκό-τος Ευριπίδης πυ&όμενος και επιτωΰάζων το γεγονός και αυτός ποτε εφη τούτω κεχρήσϋαι τω παιδί, άλλά μηδέν προσ&εΐναι (προε&ήναι West), τον δε Σοφοκλέα δ là την άκολασίαν καταφρονη&ηναι. και ό Σοφοκλής άκούσας έποίησεν εις αυτόν το τοιούτον επίγραμμα, χρησά-μενος τω περί τον Ήλιου και Βορέου λόγω, καί τι προς μοιχείαν αντοϋ παραινιττόμενος· "Ήλιος . . . απάγεις (fr. 3,1 —4D., Epigr. 462 —465Ρ.).

3 Lucian. Encom. Dem. 27 ονδε γαρ τάσκληπιω μεϊόν τι γίνεται τής τιμής, εΐ μή των προσιόντων

αυτών ποιησάντων $σματα τά Άλισοδημου τον Τροιζηνίον καί Σοφο-κλέους ή,δεται, και τφ Διοννσω το μεν ποίησιν καινην ποιεϊν κωμωδίας r¡ τραγωδίας έκλέλειπται.

4 Philostr. Vit. Apoll. Tyan. 3,17 (I 96 Kayser)

δ παιάν δ τον Σοφοκλέους (cf. fr. 4 D. = 737 Ρ.) δν Άάήνησι τω Άσκληπιω άδονσιν.

6 Suda s. ν. Σοφοκλής Σωφίλον (IV 402, 2 Adler)

καί εγραψεν έλεγείαν τε καί Παιάνας καί λόγον καταλογάδην περί τον χοροϋ προς Θέσπιν και Χοίριλον αγωνιζόμενος.

58



F R . 1 - 3

ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Atheniensis 497 - 406

ΕΛΕΓΕΙΑ

1 (1 D.) Άρχέλεως · ήν γαρ σύμμετρον ώδε λέγειν.

2 (2 Bgk.) HARPOCE. Lex. s. ν. άρχή άνδρα δείχνυσι (60, 16 Dind.) · Δημοσ&ένης προοιμίοις

δημηγορικοϊς (48, 2). Σοφοκλής μέν οϋν έν ταϊς έλεγείαις Σόλωνός φησιν αυτό είναι άπόφ&εγμα, Θεόφραστος δέ έν τω περί παροιμιών xal Αριστοτέλης (Eth. Nie. 5 p. 1130a 1) Βίαντος. ad proverbium cf. Paroem. Gr. I 212, 7 cum adn.

3 (3 Bgk.) EROTIAK. Vocum Hippocr. collectio 135 (93, 8 Nachmanson) χάριτες · ai χαραί,

ώς και Σοφοκλής έν έλεγείψ μέμνηται.

1 HBPHAKST. Ench. 1, 5 (π. κοινής) τό τον Αρχελάου όνομα Σοφοκλής έν ταϊς έλεγείαις ουκ φετο έγχωρείν οΰτε εις επος οντε είς έλεγεϊον ψηαι γοΰν [1] || cf. Eust. in II. p. 264, 20 Πηνέλεως Άττικως, οϋ τό κοινόν άχρηατον ήρωικφ μέτρω, ήγουν τό Πηνέλαος· τοιούτον δέ και τό Άρχέλεως έν ΤραχινΙαις (sed fartasse in έλεγείαις corrigendum : nam Άρχέλεως deest in Sophoclis tragoediis)

1 cf. Crit. 2 cum adn.

6* 59



ARCHELAVS

A R C H E L A V S

Atheniensis vel Milesius saec. V med.

TESTIMONIA 1 )

1 (Vors. II 48,4) Plut. Cim. 4, Iss Κίμων ό Μιλτιάδον μητρός ήν Ήγησιπύλης, γένος Θράττης, ϋυγατρός

Όλόρον τοϋ βασιλέως, ώς έν τοις Αρχελάου και Μελαν&ίου (fr. 1) ποιήμασιν εις αυτόν Κίμωνα γεγραμμένοις Ιστόρηται . . . (10) δήλος δ' εστϊ και προς Ίσοδίκην την Εύρυπτολέμου μεν θυγατέρα τον Μεγα-κλέους, κατά νόμους δ' αύτω συμβιώσασαν ό Κίμων εμπαιΗστερον διατε&είς, και δυσφορήσας άπσ&ανούσης, εϊ τι δει τεκμαίρεσ&αι ταϊς γεγραμμέναις επί παρηγορία τον πέν&ους έλεγείαις προς αυτόν, ών Παναίτιος ό φιλόσοφος (fr. 125 van Straaten) οιεται ποιητήν γεγονέναι τον φυσικόν Άρχέλαον, ουκ από τρόπον τοις χρόνοις είκάζων.

2 Strab. 14,1, 36 ρ. 645 Κλαζομένιος δ' ήν άνήρ επιφανής Αναξαγόρας ό φυσικός, Άναξιμένους

ομιλητής τοϋ Μιλησίον διήκουσαν δε τούτου Αρχέλαος ό φυσικός και Ευριπίδης ό ποιητής.

3 (Vors. II 44, 27) Diog. Laert. 2,16 Αρχέλαος ΆΦηναΐος rj Μιλήσιος, πατρός Απολλοδώρου, ώς δέ τίνες,

Μίδωνος, μα&ητής Άναξαγόρον, διδάσκαλος Σωκράτονς. ούτος πρώτος εκ της 'Ιωνίας τήν φνσικήν φιλοσοφίαν μετήγαγεν Ά&ήναζε, και εκλήϋη φυσικός, παρά και εληξεν εν αύτω ή φυσική φιλοσοφία, Σωκράτους τήν ή&ικήν είσαγαγόντος. εοικεν δε και ούτος αψασ&αι της ή&ικής. και γαρ περί νόμων πεφιλοσόφηκε και καλών και δικαίων.

4 (Vors. II 45, 18) Suda s. ν. Αρχέλαος (I 372, 14 Adler) Απολλοδώρου rj Μίδωνος, Μιλήσιος, φιλόσοφος, φυσικός τήν αϊρεσιν

κληϋείς. δτι άπό 'Ιωνίας πρώτος τήν φνσιολογίαν ήγαγεν Άναξαγόρου μα&ητής τοϋ Κλαζομενίον, τοϋ δε μαθητής Σωκράτης · οι δε και Εύριπί-δην φασίν. συνέταξε δέ φνσιολογίαν και εδόξαζε το δίκαιον και αίσχρόν ου φύσει είναι, άλλα νόμω ' συνέταξε και άλλα τινά.

1) Alia testimonia ad Archelai vitam et doctrinam pertinentia apud Dielsium (Vors. II 45ss et Dox. 665) invenies.

60



TESTIMONIA

I O N C H I V S TESTIMONIA V I T A E ATQVE A R T I S

Vita atque opera 1 (5 Blum.) Suda s. ν. "Ιων Χίος (II 653, 7 Adler) "Ιων, Χίος, τραγικός καΐ λυρικός και φιλόσοφος, υιός Ό ρϋο μένους,

επίκλησιν δε Ξον&ου. ήρξατο δε τάς τραγωδίας διδάσκειν επί της πβ' όλυμπιάδος (452 — 449 a. C.). δράματα δε αύτοϋ ιβ', οι δε λ', άλλοι δε μ' φασιν. ούτος ϊγραψε περί μετεώρων, και συν&έτους λόγους, δν παίζων Αριστοφάνης δ κωμικός Άο'ιόν φησι (Test. 2 a), ούτος τραγωδίαν κτλ. cf. Test. 6 et Suda s. ν. Μψαιος (I 69, 17 Adler).

2a (2 Blum.) Aristoph. Pax 832ss Οι. ουκ ήν αρ' ούδ' â λέγουσι, κατά τον αέρα

ως αστέρες γιγνόμε&', δταν τις άπο&άνη ; Τρ. μάλιστα. Οι. και τις εστίν άστήρ νϋν έκεϊ; Τρ. "Ιων δ Χϊος, δσπερ εποίησεν πάλαι

εν&άδε τον άοΐόν ποϋ·'· ώς δ' εύ&έως άοΐον αυτόν πάντες εκάλουν αστέρα.

2 b (3 Blum.) Schol. Aristoph. Pac. 835 Dübner "Ιων δ Χίος: δι&υράμβων και τραγωδίας και μελών ποιητής, εποίησε

δε ωδήν, ης ή αρχή 'âolov άεροφοίταν αστέρα μείναμεν, άελίου λευκή πτέρυγι πρόδρομον' (fr. 745 P.). φαίνεται δε τετελευτηκώς εκ τούτων, παίζων οΰν ό Αριστοφάνης âolov αυτόν φησιν αστέρα κλη&ηναι (cf.

& Test. 2a). περιβόητος δέ εγένετο. εγραψε δε και κωμωδίας και επιγράμ-ματα και παιάνας και ϋμνους και σκόλια και εγκώμια και ελεγεία, και καταλογάδην τον πρεσβευτικών λεγόμενον, δν νόάον άξιονσιν εϊναί τίνες και ουχί αύτοϋ. φέρεται δέ αύτοϋ και κτίσις και κοσμολογικός και υπομνήματα και αλλα τινά. και πάνυ δόκιμος ήν. φασι δε αυτόν όμοϋ

ίο διϋνραμβον και τραγωδίαν άγωνισάμενον εν τη Άττικη νικήσαι, καΐ εύνοιας χάριν προίκα Χϊον οΐνον πέμψαι Άάηναίοις (cf. Test. 6). Σωκρά-τους δε τοϋ φιλοσόφου εστίν είς αύτόν λόγος λεγόμενος "Ιων. μέμνηται αύτοϋ καΐ Καλλίμαχος εν τοις Χωλιάμβοις (Test. 13), on πολλά εγραψεν. cf. Suda s. ν. δι&υραμβοδιδάσκαλοι (II 91, 21 Adler).

2b 1 Ionia carmina lyrica {μέλη) laudant etiam Test. 3, 3 et comment, in Aristo-phanis Άνάγυρον (?), P. Oxy. 2737, fr. 1, col. 1, 23s = Comic, graec. fragm. in pap. reperta, fr. 66, 23β Auetin || 12 confunditur noster cum rhapsodo Ione a Platone laudato in dialogo qui eodem nomine appellatur || 13 post πολλά add. ποικίλα Castiglioni ap. Vogliano, P. Mediol. 1143 ad Callim. fr. 203 Pf.

61



ION CHIVS

3 (1 Blum.) Harpocr. Lex. s. y. "Ιων (164, 5 Dind.)

'Ισοκράτης èv τω περί της άντιδόσεως (15, 268). "Ιωνος τον της τραγ-ωδίας ποιητοϋ μνημονενοι äv νυν ό ρήτωρ, δς ήν Χίος μεν γένος, νιος ôè Όρ&ομένονς, επίκλησιν δε Ξούθου, ¡γράψε δε μέλη πολλά καί τρα-γωδίας καί φιλόαοφόν τι σύγγραμμα τόν Τριαγμόν έπιγραφόμενον, δπερ Καλλίμαχος (fr. 449 Pf.) άντιλέγεσ§αί φησιν |ώς Έπιγένους · f έν ένίοις 5 δε xal πλη&νντικώς επιγράφεται Τριαγμοί, κα&ά Δημήτριος ο Σκήψιος (fr. 69 Gaede) καί Άπολλωνίδης ό Νικαεύς. άναγράφονσι δε εν αντφ τάδε • (fr. 36 Β 1 D.-K.).

4 (9 Blum.) Thuc. 8, 38, 3 οι δε Χϊοι èv πολλοίς ταίς πριν μάχαις πεπληγμένοι, και άλλως έν

σφίσιν αύτοϊς ου πάνυ εϋ διακείμενοι, άλλά καί των μετά Τυδέως τον "Ι ων ο ς ήδη υπό Πεδαρίτον έπ' άττικισμψ τεάνεώτων (412 — 411) κτλ.

5 (8 Blum.) Aelian. V. Η. 2,41 καί "Ιωνα δε τον Χίο ν τον ποιητήν καί αυτόν ψασι περί τον οϊνον

άκρατώς εχειν. cf. fr. 6.

Ion in certaminibus tragicis

Ion victoriam Athenis consequitur in certamine tragico

6 (6 Blum.) Athen. 1 p. 3f ό δε Χίος "Ιων τραγωδίαν νικήσας Άϋήνησιν εκάστω των Αθηναίων

Ιδωκε Χίου κεράμιον.

Ion tertium locum consequitur in certamine tragico

7 (7 Blum.) Arg. Eur. Hipp. (II 2, 8 Schw.) εδιδάχ&η επί Έπαμείνονος άρχοντος ολυμπιάδι πζ' ετει δ' (428 a. C.).

πρώτος Ευριπίδης, δεύτερος Ίοψών, τρίτος "Ιων.

Veterum iudicia

8 (10 Blum.) Strab. 14,1, 35 p. 645c άνδρες δε Χϊοι γεγόνασιν έλλόγιμοι "Ιων τε ό τραγικός καί Θεόπομπος

ό συγγραφεύς καί Θεόκριτος ό σοφιστής.

3 5 ώς Έπιγένους] ύπό Έπιγένους Bgk., ώς <καί) Έπιγένης Bentley 508 es, D.-K. 36 A 1 adn.

62



TESTIMONIA

9 (lö Blum.) Diog. Laert. 4, 31 τον τε Πίνδαρον εφασκε (seil, ο Άρκεσίλαος) δεινόν είναι φωνής έμπλήσαι

και ονομάτων και ρημάτων εύπορίαν παρασχεΐν. 'Ι ων α δε καΐ εχαρακτή-ριζε νέος ών.

10 (11 Blum.) Ps.-Long. π. νψ. 33,5 τί δέ; èv μέλεσι μάλλον äv είναι Βακχυλίδης Ιλοιο ή Πίνδαρος, και εν

τραγωδία *Ίων ο Χίος ή νη Δία Σοφοκλής; έπειδη οι μεν αδιάπτωτοι και èv τω γλαφνρφ πάντη κεκαλλιγραφημένοι, δ δε Πίνδαρος καϊ δ Σοφοκλής ότέ μεν οίον πάντα έπιφλέγουσι τή φορφ, αβέννυνται δ ' άλόγως πολλάκις και πίπτονοιν άτυχέστατα. ή ουδείς äv εϋ φρονών ενός δράμα-τος, τον Οιδίποδος, εις ταυτό σνν&είς τά "Ιωνος ζπάντ") (add. Toup) άντιτιμήσαιτο εξής ;

11 (13 Blum.) Canon. Byz. tabulae M et C ap. O. Kroehnert, Ganonesne poetarum, scriptorum, artificum per antiquitatem fuerunt?, Dise. Königsberg 1897, 6.12 (tab. C cod. Ν add. Η. Rabe, Rh. Mus. 65,1910, 341)

τραγφδοποιοί ε ' · Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, "Ιων, Αχαιός.

12 (14 Blum.) Tzetz. in Lycophr. Alex. (II 3, 6 Scheer)

τραγωδοι δε ποιηταΐ Αίσχύλος Σοφοκλής Ευριπίδης Αρίων Θεσπις Φρύνιχος "Ιων Αχαιός και έτεροι νέοι μύριοι.

Fortuna 13 Callim. fr. 203 Pf.

Μοϋσαι καλαι καπολλον, οίς έγώ σπένδω Dieg. IX 32BS ad 1. èv τούτω πρός τούς καταμεμφομένους αύτάν ini rjjî πολνεΙ-

ôeiff. ών γράφει ποιημάτων άπαντων φηαιν άτι Τ ων α μιμείται τάν τραγικά» · άλλ' ούάέ τόν τέκτονά τις μέμφεται πολυειδη σκεύη τεκταινόμενον. cf. Test. 2b, 13s.

14 Baton Sinop. FGrHist 268 F 6 ap. Athen. 10 p. 436f: vid. fr. 6

9 2β cf. F. G. Welcker, Die Griech. Trag. ΙΠ, Bonn 1841, 945

63



ION CHIVS

Tituhts ab Ione Athenie positus

°16 (12 Blum.) IG I2 604

[7]5v άνέ&εχεν Άγ[τι]λ[όχδ c. 15 litt, τ]ít Άϋεναίει

Ad alia testimonia de vita quae in Έπιδημίαις vel aliis Ionis scriptis reperiuntur vid. Jacoby, FGrHist 392 F 4 - 2 3 .

ΙΩΝ Chius saec. V

1 (1 D.)

ϋνρσοφόρος μέγα πρεσβεύων Διόνυσος, αϋτη γάρ πρόφασις παντοδαπων λογίων,

αϊ τε Πανελλήνων άγοράί Φαλίαι τε άνάκτων, εξ ου βοτρνόεσσ' οΐνάς ύποχ&όνιον

πτόρΰον άνασχομένη ΰαλερω επτνξατο πήχει αίΰέρος· όφϋαλμών δ' έξέ&ορον πυκινοί

I ATHEN. 10 ρ. 4 4 7 D ; cf. I I I praef. X Kaib. τφ ήμετέρφ χορφ (χρόνω A : corr. Dind.) οίνος φίλος (soil, έατί), &>ν (Mus. : ον Α δν <πόρε> Hiller) [Α 1], φησιν "Ιων ó Χίος εν τοίς ¿λεγείοις [Α 2-16; C 2-12. 16; Ε 2-10. 16]

I I ήμετέρφ δε χορφ alteram hemiatiohium superioris pentametri dub. coni. D., principium hexametri Nieberding. verba τω δ' ήμ. χορφ usque ad ân> Athenaei esse arbitramur et ad viros doctos referri inter cenam diseerentes, tamquam sectatores Dionysi, cf. Nieberding 'nostro choro' et Wil., Kl. Sehr. IV 436 | όνρσοφόροις Bgk. (ϋνραοφόροισι φίλος μ. πρ. Δ. iam Casaub.) | μέτα A: corr. Mus. | μέγα πρεσ-βεύων 'qui in summo honore est', ut ap. Soph. Ant. 720 (πρεσβενειν πολύ), πρέσ-βευσε? (transit, cum δν Athenaei coniunct.) Wil., qui contulit Hesych. πρεαβευειν. προτιμάν, άρχειν, μεγαλννειν | ad &υρσ. Α ιόν. Anth. Ρ. 9, 524, 9 || 2 οίνος pro αΰτη γάρ CE άρχή pro αϋτη Jacobs | λόγων CE | αντη . . . λογίων : vinum iuxta morem convivii narrandi vel canendi occasionem praebet viris res gestas dicendi peritis, qui undique conveniunt, cf. Alex. frr. 283, 284 Kock οίνος φιλολόγους πάντας ποιεί et praesertim fr. adesp. 12. λογίων: sunt λόγιοι, haud λόγια, ut omnes interpre-tantur (λόγια 'oraculi responsa' a convivile sunt aliena) : cf. Pind. Pyth. 1, 94 όπιΰ·-όμβροτον αΰχημα δόξας οίον άποιχομένων ανδρών δίαιταν μανύει και λογίοις xal άοι-δοΐς, Nem. 6,45; Herodt. 1,1; 2, 3 || 3 s intellige: et sunt Graecorum conventus et regum convivía ex quo tempore (¿ξ οϋ) etc. || 3 f¡ τε Edmonds | Πανελλ. cf. παντοδαπων v. 2 || 4 ΰποχ&ονίων AC || 5 έπτήξατο Α έπήξατο CE: corr. Casaub., alii alia coniecerunt | πήχυς est 'vitis ulna', translate pro 'palmite' || 6 s filii qui exsiliunt ex oculis (i. e. e vitium gemmis, cf. Alcm. fr. 160 Caíame = 93 P.) sunt uvae, voce praeditae quod 'in torcular coniectae strepitum edunt', ut explicavit Jacobs, qui contulit Calpurn. Sic. Eel. 1, 2 quamvis et madidia incurnbant prela racemis et spument rauco feroentia musta susurro || 6 αίάέρος] ad gen. loci Ρ 372 s, 1218s cont. Wil.

64



FR. 1-2

παίδες φωνήεντες, δταν néar¡ άλλος έπ' αλλω • πριν δε σιωπώσιν παυσάμενοι δέ βοής

νέκταρ άμέλγονται, μόνον δλβιον άν&ρώποισιν ίο ξννόν τον χαίρειν φάρμακον αυτοφυές ·

τοϋ ΰαλίαι φίλα τέκνα φιλοφροσύναι τε χοροί τε • των άγα&ων βασιλεύς οίνος εδειξε φνσιν.

τον αν, πάτερ Δ ιόννσε, φιλοστεφάνοισιν άρέσκων άνδράσιν, εύ&νμων σνμποσίων πρντανι,

15 Χαϊρε· δίδου δ' αιώνα, καλών έπιήρανε έργων, πίνειν και παίζειν κάί τε δίκαια φρονεϊν.

2 (2 D.)

Χαιρετώ ημέτερος βασιλεύς σωτήρ τε πατήρ τε · ήμιν δε κρητήρ' οινοχόοι ϋέραπες

2 (I) ATHEN. 11 p. 463ab και "Ιων δε ό Χϊός φηαιν [ Α Ι —10] ]| (II) ATHEN. 11 p. 496c προχύτης είδος έκπώματος . . . "Ιων δ' ο Χίος έν ελεγείοις' [ACE 2 — 3 usque ad άργνρέοις]

l l l d 248 δαίς τε φίλη χίΰαρίς τε χοροί τε

7 ad φωνή. cf. Philox. Cyther. fr. 831 Ρ. οίνος πάμφωνος | οτ. π. αλλ. έπ' a. ad cottabi ludum iniuria rettulit Schmid, Gesch. d. griech. Lit. I 2, 519 adn. 9, acci-piens όφ&αλμούς 'uvas' et παίδιις 'guttas' || 9 cf. Callim. fr. 399, 2 Pf. νέκταρ olvâv-&ης, Anth. P. 9,645,7 s οΐνάς όπώρη οϋ&ατος εκ βοτρύων ξαν&όν αμελξε γάνος, Nonn. 12,320s άμέλγετο νέκταρ όπώρης . . . ποτόν βακχεΐον άμέλξας | γόνον Wil., D. ποτάν Jacobs, Edm. πόνον Mein., West, sed locus nuUam emendationem expetit, nam μόνον (quod recte servaverunt etiam Nieberding, Bgk., Hi.-Cr.) cum φάρμακον coniungendum (Caaaub.); nota adiectivorum cumulum quo omnes eximiae vini vir-tutes oonlaudantur || i l cf. Crit. 4, 14ss | cf. Anacreont. 38, 2s West άναμέλψομεν δέ Βάκχον, τον έφενρετάν χορείας | post χοροί τε lac. stat. Mein. || 12 των <<5'> Hart., Bgk.4, D. | άγα&ων mascul. haud neutr. ut censent Sitz, et Blum., cf. fr. adesp. 12,9s ταΰτα γάρ έατιν εργ' (seil, convivii) άνδρών άγα&ων | post των άγα&ων lac. stat. West | οϊν. ίδ. φύο. : cf. Theogn. 500 Ανδρός δ' οίνος εδειξε νόον, Ale. fr. 333 Voigt οίνος γάρ άν&ρώπω δίοπτρον (Gerber, Euterpe 196) || 13 τοϋ] τω Bgk. alii, sine ulla necessitate; intellige: 'eius (i. e. νέκταρος) tu pater Dionyse' (Ed-monds), cf. v. 11 τον . . . τέκνα: τοϋ cum άρέσκων perperam coniungit Blum. coll. Hes. Scut. 255s ubi forma medial, legitur || 14 ad πρντ. Ion. fr. 744, 4s P. (= 33 Blum.) olvov άερσίνοον άνΦρώπων πρύτανιν || is Emped. 31 Β 129, 3 D.-K. σο-φών . . . έπιήρανος ίργων || 16 cf. 2, 7 πίνωμεν, παίζωμεν | τα δίκ. φρον. : aeque se gerere iuxta mores convivii (Xenophan. 1,15ss et fr. adesp. 12), quibus boni con-vivae (v. 12 των άγα&ών) obsequi debent || 2 hanc elegiam ab Ione Chio abiudica-vit Wil. (Kl. Sehr. IV 438), qui Ioni Samio dedit, sed cf. Köhler 157 s || 1 ήμέτερος βασιλεύς·, alii Iovem (Jacobs), alii Bacchum (Nieberding, cf. 1,12. 13), alii vinum (Welcker), alii magistrum convivii intelligunt, alii denique Lacedaemoniorum re-gem (Nieberding, Hermann) quem Archidamum agnoverunt e Proclis genere na-tum (cf. v. 6) O. Müller, Haupt, Köhler || 2 κρητήρι οίνοχόαι (·όοι CE) (II) | θε-ράποντες (Π) CE

65



ION CHIVS

κιρνάντων προχύταισιν εν άργυρέοισ' · ό δέ χρυσός oilvov εχων χειρών f νιζέτω f είς έδαφος,

σπένδοντες δ' άγνώς Ήρακλεΐ τ ' Αλκμήνη τε, 5 Προκλεϊ Περσείδαις τ' έκ Α ιός αρχόμενοι

πίνω μεν, παίζω μεν • ϊτω δια νυκτός άοιδη, όρχείαΰφ τις· εκών δ' άρχε φιλοφροσύνης.

δντινα δ' εύειδης μίμνει Φήλεια πάρευνος, κείνος των άλλων κυδρότερον πίεται. ίο

3 (3 D.) αΰτάρ δ γ' έμμαπέως τον όρίγανον ¿ν χερί κεύ&ει.

4 (5 D.) ώς δ μεν ηνορέγι τε κεκασμένος ήδε καΐ αΐδοΐ

3 cf. Hesych. προχύτης · ποτήριόν τι || 3 ATHEN. 2 p. 68b δτι είρηται άςαενικώς ό ϋύμος καί ό όρίγανος. Άναξανδρίδης (fr. 50 Κ.) . . . Ίων [CE 1]. ΰηλυκώς δέ Πλάτων (fr. 164 Κ.) ή Κάν&αρος . . . οΰδετέρως δ' 'Επίχαρμος (fr. 17 Kaib.) xaì Άμειψίας (fr. 36 Κ.) | cf. Et . Gen. β. ν. όρίγανον (ed. Miller, Mélangea 227); Et . M. 630,18 H 4 DlOö. LAERT. 1,119 φησί δέ Δονρις έν τω δεντέρφ των 'Ωρών (FßrHist 76 Ρ 22) έπιγεγράφόαι αύτφ τό έπίγραμμα τάδε (Anth. Ρ. 7, 93) · της αοφίης πάσης έν έμοί τέλος · ην δέ τι πλεϊον/Πυ^αγόρη τώμψ λέγε ταν&' δτι πρώτος απάντων/ ¿στιν άν' Ελλάδα γήν· ου ψεύδομαι ώδ' άγορενων. Ίων δ' ό Χϊός φησιν περί αύτοϋ· [ 1 - 4 ]

3 αντάρ δ γ' Horn. | ξ 485 ό δ' άρ' έμμαπέως (Ε 836) | έν φρεσι κεν&ειν Horn.

3Β locum obscurum alii aliter emendaverunt: ό δέ Χρύαης ο. ë. χειροΐν v. Toup ο δ' εχαοτος ο. ë. χειροϊν ίζέτω Bentley qui etiam alia conieoit προχύταισι δ' έν άργνρέοισιν εχαατος ο. έ. διερόν ν. Jacobs ο δέ χρυσοϋ δϊνον ε. χειροιν ίζέτω είς εδρανον Haupt, D. (qui tarnen νιζέτω είς έδαφος servai) δ δέ κρήαας ('pincerna') ο. ε. χειροιν ν. Lobeck, Soph. Ai. 184 ό δέ Χρυσός ο. ë. χειροϊν v. olim Bgk., Osann, Hermann δ δέ χρυσοϋ οίνοχόην χειρών (ut part, verbi χειράω) Blum. | ό δέ χρυσός seil, προχύτης est regis poculum quod argenteis poculis opponitur (Nieber-ding, Haupt) || 3 προχοαΐσιν έν άργυρέαις (I) || 4 νιζέτω corruptum, quod νίζειν nullo pacto 'stillare' vel 'effundere' significare potest; possis εΐβέτω (Weeton ad Hermesian. 40) vel potius λειβέτω cum χειρών gen. abl. ( = έκ χειρών) coniunc-tum II 5 s ex heroum mentione, quibus poeta libare hortatur, convivium Argis agi opinatur Jacobe, in insula Chio Welcker, sed of. Haupt 208ss || 7 πίν. παίζ. cf. 1, 16 πίνειν καί παίζειν || 8 cf. 1,11 τον . . . φίλα τέκνα φιλοφροσύναι τε χοροί τε \ άρχε ad regem referendum videtur || 10 άδρότερον Mein. | ad κυδρ. cf. Hesych. κυδρός ' ένδοξος . . . γαυριών, πεποι&ώς (Ion fr. 13 Ν.2 = 55 Blum.) et Xenophan. 2, 6 κυδρότερος προσοράν | πιέτω Mein., Farina || 8 ad έμμαπέως cf. C. F. Russo ad Hes. Sout. 231 | χειρΐ codd.: corr. Mus. || 4 ad rem cf. Wil., Kl. Sehr. IV 436 adn. 2, Kranz 226ss, Sandbach 36 || 1 δ μεν. an Pherecydes incertum; voz ήνορέη in sapientissimum vel doctissimum hominem minime quadrat, cf. Rathmann 45 | cf. ω 509 άλκβ τ' ήνορέη τε κεκάσμεάα

66



FR. 2-6

και φ&ίμενος ψυχή τερπνόν ε χει βίοτον, · εϊπερ Πυ&αγόρης έτνμως δ σοφός περί πάντων

άν&ρώπων γνώμας είδε καΐ έξέμα&εν.

5 (6 D.)

Ένδεκάχορδε λύρα, δεκαβάμονα τάξιν εχοισα είς συμφωνούσας αρμονίας τριόδους,

πρίν μεν σ' επτάτονον ψάλλον òtà τέσσαρα πάντες 'Έλληνες σπανίαν μοϋσαν άειράμενοι

6 (31 Blum.) BATON SINOP. FGrHist 2 6 8 F 6 ap. Athen. 1 0 p. 436f Βάτων Δ' ό Σινωπεύς

έν τοις περί "Ια>νος τον ποιητοϋ φιλοπότην φησί γενέσθαι και έρωτικώτατον τόν Ίωνα. xal αυτός δε έν τοις ¿λεγείοις έράν μεν όμολογεί Χρνσίλλης της Κο-ρινθίας, Τελέου δεθνγατρός· ήςκαιΠερικλέατόνΟλύμπιον¿ράν φησι ΤηλεκλεΙδης ¿ν Ήσιόδοις (fr. 17 Κ.).

g CLEONID. Isagog. harm. 12 (202, 8 Jan) = EUCLID. Vi l i 266,10 Menge έπ'ι μέν οϋν τον φθόγγου χρωνται τω άνόματι (seil, τόνφ) ol λέγοντες έτιτάτονον τήν φόρμιγγα, καθάπερ Τέρπανδρος και Ίων. δ μέν γάρ φηοιν (fr. 4, 3s D.)· aol δ' ήμείς τετράγηρυν άποοτέρξαντες άοιδάν έπτατόνω φόρμιγγι νέονς κελαδήσομεν ϋμνονς. ό δέ· [1 —4]

3 s hie verbis Ion obloqui videtur Heracliti sententiae 22 Β 129 D.-K. = 17 Marco-vich Πνθαγόρης Μνηαάρχου ίστορίην ήσκησεν ανθρώπων μάλιστα πάντων καΐ έκλε-ξάμενος ταύτας τάς σνγγραφάς έποιήσατο έαντοϋ σοφίην, πολυμαθίην, κακοτεχνίην | περί π. α. 'praeter omnes homines' Kranz 228 (cf. 36 Β 4, 18 D.-K.) coll. Heraclit. c. ίστορίην ήσκησεν άνθρ. μάλ. πάντ. ; cf. etiam Anth. P. c. πρώτος άπάντων κτλ. || 3 έτνμως σοφός, <δς> Sandbach, West coll. Crit. 5, 1 et Soph. 3, 3s D. = Page, Furth. Greek Epigr. 1040, 3s || 4 ανθρώπων cum γνώμας coniungit Wil. | είδέ και έξέμαθε Β ϊδε και έξέμαθεν Ρ ήδεε κάξέμαθεν Die. || δ Ionem Chium auetorem in dubium voeaverunt Wil., Timotheos 75 adn. 1, Die., Vorsokr. I 4 288 adn., Marx 376 I de interpretatione cf. Comotti et Duse || 1 έν δεκαχόρδε Μ ένδεκαχόρδω NWB: corr. Bgk. | λύρα om. L | τήν ante δεκαβ. codd. : del. Herrn. | δεκαβάμων ('decern intervalla habens') hic tantum invenitur || l s εχοις (-εις Ν) άεΐ τάς codd.: corr. Wil., Kl. Sehr. IV 148 (εχοισα iam Die.) έχουσα τάς Meibom έχουσα τρεϊς Marz έχοις, φ εϊ Blum, έχουσα και dub. West || 2 άρμονίης Herrn. | τριώδονς codd. : corr. Meibom ; τρίοδοι 'trivia' translate pro ternis tetrachordis lyrae chor-darum undecim (Jan), uniuscuiusque harmoniae ternis generibus enharmonico, dia-tonico et chromatico (Comotti), trium tetrachordarum, Dorici, Ionici, Phrygii, ternis generibus enharmonico, diatonico et chromatico (Duse) || 3 πριν supra πλήν W | σ'] οΰν LW I ίψαλον W | δίς τέσσαρα (i. e. bina tetrachorda lyrae septem chorda-rum) olim Bgk., Jan, Reinach, Levin ; τέσσαρα i. e. κρούματα \ τεσσάρων L || 4 άειρά-μενοι Blum, άνευράμενοι Headlam

67



ION CHIVS

ΧΙΟΥ KT ΙΣΙΣ 7 (4 D. + 19 Blum.)

την ποτέ Θησείδης εκτισεν ΟΙνοπίων •

εκ τής Τέω λόγχης λόγχας πόρε πεντήκοντα

8 (16 Blum.) PAUS. 7, 4, 8—10 Ίων ι δε τω ποιήσαντι τραγψόίαν εστίν εν τή συγγραφή τοιάδε

είρημένα, Ποσειδώνα ες τήν νήσον ερημον οϋσαν άφικέσ&αι καί νύμφη τε ένταϋάα συγγενέσ&αι καί νπό τάς ώδΐνας της νύμφης χιόνα εξ ούρανοϋ τιεσειν ¿ς τήν γήν, καί άπό τούτον Ποσειδώνα τω παιδί ovo μα &έσ&αι Χίον συγγενέσ&αι δέ αυτόν καί έτέρφ νύμφη και γενέσ&αι οι παϊδας Άγελόν τε και Μέλανα · àvà χρόνον δε καί 5 ΟΙνοπίωνα ες τήν Χίον κατάραι ναυσίν έκ Κρήτης, επεσ&αι (L: ίσεσ&αι β άφικέσ&αι R'PaVb) δέ οι και τους παϊδας Τάλον και Εύάν&ην και Μέλανα κάί Σάλαγόν τε και Ά&άμαντα. άφίκοντο δε και Κάρες ές τήν νήσον επί τής Οινοπίωνος βασιλείας και Άβαντες έξ Εύβοιας. ΟΙνοπίωνος δε και των παίδων ελαβεν ύστερον Αμφικλος τήν άρχήν άφίκετο δε έξ Ιστιαίας 6 "Αμφικλος τής εν Evßoiq. κατά μάντευμα εκ Δελφών, ίο "Εκτωρ δέ άπό Άμφίκλου τετάρτη γενείy — βασιλείαν γαρ εσχε και ούτος — έπολέμη-σεν Άβάντων καί Κάρων τοις οίκονσιν έν τη νήσω, και τους μεν άπέκτεινεν εν ταΐς μάχαις, τούς δέ άπελ&είν ήνάγκασεν ύποσπόνδονς. γενομένης δέ άπαλλαγής πολέμου Χίοις, άφικέσ&αι τηνικαΰτα ίς μνήμην "Εκτορι ώς σφάς καί Ίωσι δέοι συν&νειν ες Πανιώνιον τρίποδα δέ άάλον λαβείν αυτόν έπι άνδραγα&ία παρά τοϋ κοινού φησι is του 'Ιώνων, τοσαϋτα είρηκότα ές Χίονς "Ιωνα εύρισκαν ού μέντοι έκείνό γε εΐρηκε, κα&' ήντινα αΐτίαν Χίοι τελοΰσιν ές Ίωνας. cf. FGrHist 392 F 1.

9 (18 Blum.) ATHEN. 10 p. 426e [ACE] ή γάρ δύο προς πέντε πίνειν φασι δεΐν ή ενα πρός

τρεις, περί δέ ταύτης τής κράσεως Ίων δ ποιητής έν τω περί Χίου φησίν δτι εύρων

7 (I) PLTJT. Thea. 20, 2 ενιοι δέ. καί τεκείν έκ Θησέως Άριάδνην ΟΙνοπίωνα καί Στάφυλον ών καί δ Χίος Ίων έστί περί τής εαυτού πατρίδος λέγων: [1] || (II) ET. ORION. 94, 25 (Et. M. 569, 34) s. ν. λόγχη · λόγχας τάς μερίδας Ίωνες λέγουσιν. Ίω ν έν Χίου κτίσει (κτήσει codd.: corr. Bentley)· [2]. εϊρηται δέ παρά τήν λήξιν, λάχην τινά οϋσαν, cf. FGrHist 392 F 3 |] 2 cf. Hesych. λόγχη · λήξις, μερίς. δίλογχον λόγχας γάρ έκάλουν τούς κλήρους, εύλογχεϊν · εύμοιρεϊν

7 ad Chium conditam cf. Paus. 7, 4, 8 et Steph. Byz. 693, 7ss | Χίου κτίσις car-men elegiacum fuisse recte def. Cerri 127 ss, negant Blum., Jacoby, Huxley || l ver-sus ad elegiam de Ohio condita pertinere videtur, cf. Schmid, Gesch. d. griech. Lit. I 2, 519 adn. 14 et vid. ν. 2 | ad rem vid. Veneri 91 s | ad Oenopionem, condito-rem Chii cf. Anacr. fr. 505e P. (Gent., Helikon 1, 1961,493ss) et Crit. 1, 6 Χίος . . . Βναλος πόλις ΟΙνοπίωνος || 2 ποιεϊν (II) : πόρε Cerri qui versum restituit | πεντή-κοντα om. (II) Et. M., ubi ποιεί V (i. e. πεντήκοντα) explicavit Bast | qui portiones (κλήρους) adsignat Athamas esse videtur, Oenopionis filius, Thei conditor (Blum.), cf. Anacr. fr. 142 Gent. (= 463 P.) cum adn. et vid. Veneri c. || 8 i quomodo vox συγγραφή intelligenda sit explicat Cerri 129 |¡ 9 2 το περί Χίου idem esse ac Χίου κτίσις contendit Schmid, Gesch. d. griech. Lit. 12,519 adn. 14 | εύρων (seil, κρασιν) : corruptum censent Kaib., Jac., ευροον Blum. ; ad inventa Palamedis cf. Aesch. fr. 304, 2s Mette σίτον δ' εΐδέναι διώρισα, άριστα, δείπνα δόρπα αίρεϊσ&αι τρίτα

68



FR, 7-10

ό μάντις Παλαμήδης έμαντεύαατο πλουν εσεσΰαι τοις Έλληαι πίνουσιν τρεϊς προς èva κνά&ονς. οι δ' έπιτεταμένως χρώμενοι τω ποτφ δύο οϊνου êmvov προς πέντε

5 ύδατος, cf. FGrHist 392 F 2.

Incerti opería

10

PHOT. Lex. 1218 Theodoridis άπειρόκαλος· "Ίων εϊρηκεν και Πλάτων (Leg. 6 p. 775b) καί Δημοσθένης (22, 75; 24, 183).

3 Παλαμήδην Α | πλουν] πλοντον Blum. || 4s vini temperatio, quae mistione efficitur quinqué aquae oyathorum cum duobus vini, est apta convivio non aliter atque illa tribus aquae cyathis cum uno vini constane (cf. Β. Pretagostini, Quad. Urb. η. s. 10,1982, 47ss), quam Palamedes commendavit || 10 άπειράκαλος : vo-cem hexametri vel pentametri numeris adaequatam ex Ionis elegís haustam esse conieceris, cf. Leurini 156s

69



MELANTHIVS

MELANTHIVS TESTIMONIA V I T A E ATQVE ARTIS 1 )

1 Aristoph. Pac. 801 ss

V ' X ° ~

ρόν δέ μη 'χα Μόρσιμος μηδέ Μελάνϋιος, οΰ δη πικροτάτην δπα γηρνσαντος ήκονσ\ ήνίκα των ζραγφδών τον χορόν είχον άδελ-φός χε καί αυτός, άμφω Γοργόνες διροφάγοι, βατιδοσκόποι Άρπυιαι, γραοσόβαι μιαροί, τραγομάσχαλοι Ιχ&υολνμαι.

2 Schol. ad 1. ο δε Μελάν&ιος κωμωδεΐται είς μαλακίαν καί όψοφαγίαν. καί πολύ μάλλον êv τοις Κόλαξιν Ενπολις (fr. 164 Κ.) αυτόν ώς κίναιδον δια-βάλλει καί κόλακα . . . cf. Teat. 5. β et 14.

3 Aristoph. Pac. 1009ss . . . κάτα Μελάνάιον

ηκειν ϋστερον είς την άγοράν, τάς δέ πεπρασ&αι, τον δ' ότοτύζειν, εϊτα μονωδείν έκ Μήδειας · 'όλόμαν, όλόμαν ¿αιοχηρω&είς' κτλ. cf. Schol. ad 1.

4 Aristoph. Av. 150 s

. . . ότιή νη τους άεούς δσ* ουκ Ιδών βδελΰττομαι τον Λέπρεον amò Μελαν&ίου.

5 Schol. ad 1. Μελάν&ιος ό τραγικός κωμωδεΐτat <ώς> (add. Capps) λεπρός καί

κακοπράγμων. Πλάτων δέ αυτόν êv Σκευαϊς (fr. 636 Κ.) ώς 'λάλον' σκώπτει. Καλλίας Πεδηταις (fr. 636 Κ.).

1) Alia testimonia apud Snell, Trag. Graec. Fragm. I 136ss cum fragmentis afferuntur.

70



TESTIMONIA

6 Schol. Aristoph. Av. 1073 Dübner Διαγόραν τον Μήλων' οΰτος μετά τήν αλωσιν Μήλον φκει εν Αθήναις,

τα ôè μυστήρια εντέλιζεν, ώς πολλούς έκτρέπειν της τελετής, τοϋτο οϋν ¿κήρυξαν κατ' αντον Άΰηναΐοι και εν χαλκή στήλη έγραψαν, ώς ψησι Μελάν&ιος εν τω περί μυστηρίων κτλ.

7 Plut. Cim. 4,1 Κίμων ό Μιλτιάδον μητρός ήν Ήγησιπνλης, γένος θρψττης, άυγατρός

Όλόρον τον βασιλέως, ώς έν τοις Αρχελάου (Test. 1) και Μελανάίον ποιήμασιν είς αυτόν Κίμωνα γεγραμμένοις Ιστόρηται.

8 Plut. Cim. 4, 9 ον μην άλλα και δλως φαίνεται τοις περί τάς γυναίκας ερωτικοις ό

Κίμων ίνοχος γενέσθαι- και γαρ Αστερίας τω γένει Σαλαμινίας και πάλιν Μνήστρας τινός ό ποιητής Μελάνάιος μνημονεύει προς τον Κίμωνα παίζων δι' ελεγείας, ώς σπουδαζομένων υπ' αντον.

9 Plut. De aud. poetis 4 p. 20 c ό μεν οδν Μελάνάιος είτε παίζων είτε σπουδάζων ελεγε διασφζεσθαι

την Αθηναίων πάλιν υπό της των ρητόρων διχοστασίας κάί ταραχής · ου γάρ άποκλίνειν άπαντας είς τον αντον τοΐχον, αλλά γίνεσθαί τινα τον βλάπτοντος άνθολκήν iv τη διάφορη, των πολιτευομένων. ai δε των ποιητών υπεναντιώσεις προς αυτούς άνταναφέρουσαι τήν πίστιν ουκ εώσιν Ισχυράν ροπήν γενέσθαι προς τό βλάπτον.

10 Plut. De audiendo 7 p. 41 cd έχει δέ τι και ή λέξις άπατηλόν, δταν ηδεία και πολλή και μετ' δγκου

τινός και κατασκευής έπιφέρηται τοις πράγμασιν. ώς γάρ των νπ αύλόν άδάντων ai πολλαΐ τούς άκούοντας άμαρτίαι διαφενγουσιν, όντως περιττή και σοβαρά λέξις άντιλάμπει τω ακροατή προς το δηλονμενον. ό μεν γάρ Μελάνθιος, ώς εοικε, περί τής Διογένους τραγωδίας ερωτη-θείς ουκ ίφη κατιδειν αυτήν υπό των ονομάτων έπιπροσθουμένην · ai δε των πολλών διαλέξεις καΐ μελέται σοφιστών ού μόνον τοις δνάμασι πα-ραπετάσμασι χρώνται τών διανοημάτων, αλλά και τήν φωνήν εμμελείαις τισι και μαλακάτησι και περιή,σεσιν εφηδννοντες έκβακχεύουσι και παραφέρουσι τούς άκροωμένους, κενήν ήδονήν διδόντες καΐ κενοτέραν δόξαν άντιλαμβάνοντες. ώστε αύτοΐς συμβαίνει το υπό Διονυσίου ρηθέν.

71



MELANTHIVS

11 Plut. Coniug. praec. 43 p. 144bc Γοργίον τον ρητορος (82 Β 8 a D.-K.) άναγνόντος êv Όλνμπία λόγον περί

ομονοίας τοις Έλλησιν ο Μελάν&ιος (μέλαν&ος codd.: corr. Xylan-der) 'ούτος ήμιν' εφη 'συμβουλεύει περί ομονοίας, δς αύτον καί την γυναίκα καί την ΰεράπαιναν ίδία τρεις δντας όμονοείν ου πέπεικεν;' ήν γάρ ώς Ιοικέ τις ερως τοϋ Γοργίον και ζηλοτυπία της γνναικός προς το ΰεραπαιν ίδιον.

12 Plut. Quaest. conv. 2 p. 633 d ήγανάκτησε δε και Άρχιππος δ δημαγωγός των Αθηναίων νπό Μελαν-

ΰίου σκωψ&είζ είς το κυρτόν εφη γαρ αν τον ό Μελάν&ιος ου προεστά-ναι της πόλεως άλλά (πρό)κεκυφέναι (suppl. Amyot).

13 Athen. 1 p. 6 b Κλέαρχος δε Μελάν&ιόν φησι (fr. 55 Wehrli) τοντ' εϋξασάαι λέγων-

'Τν&ωνον Μελάν&ιος εοικε βουλεύσασϋαι βέλτιον. δ μεν γάρ ά&ανασίας έπιάνμήσας êv άαλάμφ κρέμαται πάντων νπό γήρως εστερημένος των ηδέων Μελάν&ιος δέ των απολαύσεων ερων ηνξατο της μακραύχενος δρνιΰος τον τράχηλον εχειν, ιν' δτι πλείστον τοις ήδέσιν ενδιατρίβη'.

14 Athen. 8 p. 343 c της αυτής Ιδέας καί Μελάν&ιος ήν δ της τραγωδίας ποιητής· έγραψε

δε καί ελεγεία, κωμωδονσι δ' αύτον επί όψοφαγία Λεύκων εν Φράτερσιν (fr. 2 Κ.), Αριστοφάνης εν Ειρήνη (ν. 804), Φερεκράτης εν Πετάλη (fr. 139 Κ.), εν δε τοις Ίχϋνσιν Άρχιππος τω δράματι (fr. 28 Κ.) ώςδψο-φάγον δήσας παραδίδωσι τοις Ιχϋνσιν άντιβρω&ησόμενον.

15 Athen. 12 p. 549 a και Μελάν&ιος δε τον αύτον τράχηλον κατατείνων άπήγχετο έκ των

απολαύσεων, κνισότερος ών τοϋ Όδυσσέως Μελαν&ίου.

16 Suda 8. ν. Μελάνϋιος (III 350, 23 Adler) Μελάν&ιος καί Μόρσιμος. λέγει Αριστοφάνης (Pac. 809ss) περί

αντών όντως- αμφωΓοργόνες δψοφάγοι, βατιδισκόποι, αρπνιαι, γραοσό-βαι, μιαροί, τραγομάσχαλοι, Ιχϋνολνμαι- ών καταχρεμψαμένη μέγα καί πλατύ μούσα καί &εά μετ' εμοϋ ξύμπαιζε την εορτήν. Γοργόνες, φοβεροί ες γαστριμαργίαν. cf. Test. 1.

72



T E S T I M O N I A

ΜΕΛΑΝΘΙΟΣ

Atheniensis saec. V med.

ΕΛΕΓΕΙΑ

αντον γαρ δαπάναισι &εων ναονς άγοράν τε Κεκροπίαν κόσμησ' ήμι&έων άρεταϊς.

PLUT. Cim. 4, 7 (praecedit Test. 7) δ δέ Πολύγνωτος ουκ f¡v των βαναύσων, ούό' άπ' εργολαβίας εγραφε την στοάν, άλλα προίκα, φιλοτιμονμενος πρός τήν πάλιν, ώς οϊ τε συγγραφείς Ιστοροϋσι και Μελάν&ιος ó ποιητής λέγει τόν τρόπον τού-τον [1—2]. sequitur Test. 8

elegiam puta vit Hi., vid. etiam Preller, Inscr. metr. X I I I || 2 κόσμησε και Steph. (άγοραίσιν servato) | άγοραΧαιν codd. : corr. Reiske (in Plut, edit.), repetitio-nis (cf. άγοράν v. I) vitandae causa, agitur de heroum virtutibus, quorum faota Polygnotus et in templis et in Stoa Poecile (cf. Α. Rumpf, Polygnotos, Enc. Arte Antica VI 294) depinxit

7 BT Poetae elegiaci I I 73



DI0NY8IVS CHALCVS

D I O N Y S I V S CHALCVS TESTIMONIA V I T A E ATQVE A B T I S

1 Callim. 'Ρητορικών Αναγραφή fr. 430 Pf. : vid. fr. 1 adn.

2 Athen. 13 p. 602 bc διό xai δ Απόλλων ήσ&είς έπΐ τούτοις άναβολήν τον ΰανάτον τω

Φαλάριδι έχαρίσατο, τοντο εμψήνας τοίς πυν&ανομένοις της Πν&ίας όπως αντφ έπι&ώνται- εχρησεν δε καί περί των άμψι τόν Χαρίτωνα, προτάξας τον έξαμέτρον το πεντάμετρον, κα·&άπερ ϋστερον και Διονύ-σιος ó Αθηναίος εποίησε ό έπικλη&είς Χαλκούς εν τοις έλεγείοις.

3 Plut. Nie. 5, 2 s εΐ δε μηδέν έν κοινφ πράττειν εχοι, δνσπρόσοδος ήν και δυσεντενκτος,

οίκονρών κάί κατακεκλειμένος, οι δε φίλοι τοις έπι τάς θύρας φοιτώσιν ένετύγχανον και παρητοϋντο συγγνώμην εχειν, ώς και τότε Νικίον προς δημοσίας χρείας τινάς και άσχολίας δντος, και δ μάλιστα ταντα σνντραγψ-δών και σνμπεριτιθείς δγκον αντφ και δόξαν Ίέρων ήν, άνηρ τεϋραμμένος επί της οΙκίας τον Νικίον περί τε γράμματα καί μονσικήν εξησκημένος ύπ' αντον, προσποιούμενος δ' νίός είναι Διοννσίον τον Χαλκού προσαγορευθέντος, ον και ποιήματα σώζεται, καί της είς Ίταλίαν αποικίας ήγεμών γενόμενος εκτισε Θονρίονς.

4 Phot. Lex. I 282 Naber Θονριομάντεις τους περί Λάμπωνα · την γαρ είς Σύβαριν άποικίαν οι μεν Λάμπωνι

άνατιθέασιν, ol δε Ξενοκρίτφ, ol δε Χαλκιδεΐ Δ ιονυσίω . . .

5 Eust. in II. Φ 393 p. 1243,16 το <5έ χάλκεον εγχος καί ό χάλκεος Άρης ή θώραξ καί τα τοιαϋτα

μετονσιαστικά και δ έκεϊ&εν συναιρεθείς χαλκούς παρεισέκριναν τω βίω καί τ iva Διονύσιον ποιητήν καί ρήτορα, δς χαλκοϋς, φασίν, εκλήθη διά το συμβονλενσαι Άθηναίοις χαλκω νομίσματι χρήσασθαι. ο δ' αυτός και τους εμπαθώς έμφορονμένονς οϊνου κνλίκων ερέτας εφη, ώς ιστορεί δ γράψας το 'μητρόπολις των δεινών δ οίνος, δι' δν al μέθαι, al μανίαι, al παροινίαι'. cf. Test. fr. δ.

6 Anonym, in Aristot. Rhet. 3 p. 1405 a 32 (XXI 2, 169, 25 Rabe) χαλκονν Διονύσιον λέγει την Διονυσίου στήλην ούτος οϋν τοις

ελεγείοις τοϊς άναγεγραμμένοις εν τη στήλη αντον την ποίησιν προσ-

74



T E S T I M O N I A

αγορεύει καί χαλεϊ κρανγήν Καλλιόπης· άμφω γρρ ήτοι και ή κραυγή καΐ ή ποίησις φωναί είσι. cf. fr. 7.

7 Stephan, in Aristot. Rhet. 3 p. 1405 a 31 (XXI 2, 314,1 Rabe)

. . . οΰτω και δ Αριστοτέλης ώδε περί μεταφοράς διδάσκων καλής τε καί φαύλης λέγει . . . οίον και εν τοις έλεγείοις της χαλκής στήλης τον τυράννου Διονυσίου εϋρηται . . . άλλα καί 'κραυγή Καλλιόπης', ή ποίησις, μεταφορικόν εστί- ή γάρ κραυγή ζφου εστί κραυγή, ή δε Καλλιόπη μουσικής ποια δύναμις . . . καί ή κραυ συλλαβή ουκ εστίν ήδεϊα άλλα τραχεία, δτι άμφω φωναί, και ή προ και ή κραυ, άς νϋν φωνάς, άνώτερον δε συλλαβάς κέκληκε • φαύλη δε ή μεταφορά αϋτη δια τό ασημον και δύσηχον τής φωνής, εν τή στήλη γοϋν οΐμαι του Διονυσίου εγράφησαν ελεγεία.

de duobua his testimoniis cf. West 60 'balbutiunt Stephanue et anonymus ad loc. . . . qui Διονΰσιον τόν χαλκοΰν quasi τήν χαλκήν στήλην τοϋ τυράννου Διονυ-σίου interpretantur'.

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΧΑΛΚΟΥΣ Atheniensis vel Thurinua saec. V

ΕΛΕΓΕΙΑ 1 (1 D.)

ΤΩ Θεόδωρε, δέχου τήνδε προπινομένην την άπ' ε μου ποίησιν. εγώ δ' έπιδέξια πέμπω

σοι πρώτω Χαρίτων έγκεράσας χάριτας. καί συ λαβών τόδε δώρον άοιδάς άντιπρόπιΰι,

6 συμπόσιον κόσμων καί το σον εϋ ΰέμένος.

1 ATHEN. 1δ ρ. 669 de καί ό Δημόκριτος 'αλλ' iva κάγώ', φησίν, 'μνημονεύσω των τοΰ Χαλκού ποιητοΰ καί ρήτορος Διονυσίου — Χαλκούς Sè προαηγορεύ&η δια τό συμβουλεϋσαι Ά&ηναίοις χαλκψ νομίσματι χρήοασ&αι, καί τόν λόγον τούτον ανέγραφε Καλλίμαχος év τη των 'Ρητορικών Αναγραφή (fr. 430 Pf.) — λέξω τι καί αύτός εκ των έλεγείων αν ôè ώ Θεόδωρε (τούτο γάρ σου τό κνριον όνομα), δέχου' κτλ. [1 — 5]

1 1 elegiarum initium puta veruni Bach, D. alii || 1 s nota pentametrum ante hexa-metrum positum, cf. Test. 2 et Schmid-Staehlin IV 475 adn. 3 || les ad rem cf. fr. 4 et Reitz., Epigr. u. Skol. 28ss | notabiles metaphorae e compotationis sermone sumptae (προπιν. . . . ποίησιν,. . . έγκερ. χάρ άοιδ. άντιπρ.), cf. 3,1 ΰμνους olvo-χοεϊν et iam Anacr. 43 Gent. || 2 cf. 3, 1 et Crit. 4, 6; 8, 7; ad έπιδέξια (έπί δεξιά mallet Bgk.) cf. Hesych. τήν έπιδεξιάν {-δέξιαν Reitz.) et Pollue. 6,108 (vid. fr. 3,1 adn. et Reitz., Epigr. u. Skol. 31 cum adn.) |j 3 προπόλφ pro πρώτω Hart, προτέρφ Osann, alii alia | Χαρ. έγκ. χάρ.] nota verborum lusum et onomatopoeiam (Garzya) et cf. Meleagr. Anth. P. 5, 148 τάς Χάριτας χάρισιν || 4 αοιδός Welcker || 5 συμ-ποσίου κόσμον frustra corr. Lehre

7* 75




2 (3 D.) κότταβον έν&άδε σοι τρίτον έστάναι oi δυσέρωτες

ημείς προστί&εμεν γυμνασίω Βρομίου κώρυκον. οι δε παρόντες ενείρετε χείρας άπαντες

ες σφαίρας κυλίκων · κάί πρίν έκεϊνον ίδεϊν, δμματι βήματίσασϋε τον αίϋερα τον κατά κλίνην, 5

είς δσον ai λάταγες χωρίον εκτατέαι.

3 (4 D.) ϋμνους οίνοχοεϊν επιδέξια σοι τε και ήμϊν.

τόν τέ σον άρχαΐον τηλεδαπόν τε φίλον είρεσία γλώσσης άποπέμψομεν ες μέγαν αϊνον

τονδ' επί συμποσίου · δεξιότης τε λόγου Φαίακος Μουσών ερέτας επί σέλματα, πέμπει. 5

2 ATHEN. 15 p. 668e μνημονεύει των λατάγων καί των κοττάβων καί ό Χαλκούς καλούμενος Διονύσιος εν τοις ¿λεγείοις δια τούτων [Α 1 —6, deest Epit.]. sequi-tur fr. 3 II 3 ATHEN. 15 p. 668f έπί τούτοις δ Ονλπιανός fjrei πιειν μεγάλη κνλικι, έπιλέγων έκ των αύτων ελεγείων καί τάδε· [Α 1—5, deest Epit.]. praecedit fr. 2

2 ad rem cf. Borthwick 49ss || iss cf. Crit. 1 et 8, 9s | de cottabo vid. inter alios Schneider, R. E. XI (1922), 1528ss, Lafaye, Daremberg - Saglio III 1, 866 et S. Mazzarino, Rend. Accad. Lincei 1939, 358ss || ι σοι seil. Theodore (cf. 1,1), ut licet suspicari | Ιστάναι Casaub., probb. Bgk. et K. Sartori, Das Kottabosspiel der alten Griechen, München 1893, 98 | δνσέρ. hic primum adhibitum; de cottabi lusu amatorio cf. P. Mingazzini, Archäol. Anz. 65/66, 1950—51, 38ss || 2 γυμν. Βρ., cf. 4 ,2 II 3 ένείρετai A: corr. Mus. ένείρατε dub. West || 4 σπείρας pro σφαίρας O. Jahn 213, probb. Wil. (in adnn. ad Bergkianam tertiam editionem), Garzya alii | πρίν εκαστον ίείν Dalecampius (et Pursanus ap. Schweigh.) πρίν έκεισε δικειν Edm., alii alia || Ss 'iubentur convivae oculis metiri spatium inter lectulum, in quo quis-que decumbebat, et vas, in quod iaculari vinum oporteret, quamque alte, ut recte ferirent, iaciendum esset vinum' Schndw. || 5 βηματίσασ&ε Mus. -σαισ&ε A, probb. edd. plerique | αέρα ν. 1., acceperunt Bgk., Sartori, Edm. | κατακλινη ν. 1., recepii Bach (nunc et Borthwick) | κλίνης Sartori || β έκτέταται A: corr. Büch. εκτέαται Herrn, ¿ντατέαι Borthwick || 8 1 cf. 1, 2, Crit. 4, 6; 8, 7 et Pollue. 6, 108 καί μυρρίνην έπί δεξιά περιφέροντές τίνες και έκπωμα και λύραν άόειν ήξίουν || 2 τόν τε Α τόνδε Mus., probb. Bach, Bgk. alii | σον Α τόν Bgk. | τηλεπαδον A: corr. Casaub. | άρχαίον . . . φίλον non vetustum vinum, ut iam inde a Schweigh. putant plerique, sed extraneum hospitem intellegit Wil. (Hell. Dicht. I I 150 adn. 2) || 3 είρεσίη A, sed cf. 5, 1 ; ad metaphoram e re nautica repetitam cf. ν. 5; 5, 1 et ex. gr. Pind. fr. 124ab Sn.-Maehl. vel Eur. Iph. T. 289 (et Bruhn ad 1.). de refusiusegit Slater 161 ss || 4 τονδ' άπό Emperius (olim etiam Bgk.) | όέ pro τε Bgk.1 || fi Φαία-κας mallent Casaub., Herrn., Garzya alii, 'der Witz der Phäakischen Rede' intelle-git Wil., sed Phaeax aequalis Dionysii fuisse videtur (cf. Th. Lenschau, R. Ε. XIX 2 (1938), 15348s), ut iam putaverat Osann et nunc etiam D. Smart, Journ. Hell. Stud. 92,1972, 142 cum adn.; de Phaeacum familia vid. J . Κ. Davies, Athenian Propertied Families 600 - 300 B.C., Oxford 1971, 521 ss | Μουσ. ερ., cf. v. 3 ει'ρ. γλ. I πέμψει olim Bgk. *

76



FR. 2-6

4 (2 D.) αγγελίας άγαϋης δεϋρ' ϊτε πενσόμενοι

καί κυλίκων έριδας διαλύσατε κάί κατάΦεσϋΐ την ξννεσιν παρ' εμοι και τάδε μαν&άνετε.

5 (5 D.) καί τίνες οίνον άγοντες êv ε'ιρεσία Διονύσου,

συμποσίου ναϋται και κυλίκων έρέται, (μάρναντat) περί τοϋδε • tò γάρ φίλον ουκ άπόλωλεν.

6 (6 D.) τί κάλλιον άρχομένοισιν

ή καταπαυομένοις ή το πο&εινότατον;

4 A T H E N . 15 p. 669b προς δν (i. e. Ονλπιανόν) ό Κύνουλκος . . . εφη· 'τις ούτος ό τώι> ουρβηνέων χορός ; και αυτός δε τούτων των έπων μεμνημένος τινών ίρώ, ϊνα μη ό Ουλπιανός βρεν&ύηται ώς έκ των άπο&έτων τοις Όμηρίδαις μόνος άνασπάσας ζλή-ψεται) (ádd. Wil.) τα χοττάβεια [Α 1 — 3, deest Epit.] είς τήν παρονσαν ζήτησιν ini-τήδεια δντα. praecedit fr. 3 || δ A T H E N . 10 p. 443 cd ό Ποντιανός εφη πάντων τούτων είναι των δεινών μητρόπολιν τον οίνον, δι' δν καί τάς μέ&ας καί τάς μανίας, ετι δέ και τάς παροινίας γίνεα&αι · οϋ τους εκπαϋώς μεταλαμβάνοντας ον κακώς ό Χαλκούς επικαλούμενος Διονύσιος èv τοις έλεγείοις κυλίκων ίρέτας εφη· [Α 1—3, deest Epit.]. cf. Test. 5 II β (I) ATHEN. 15 p. 702be ταϋτα, φίλτατε Τιμόκρατες, κατά τόν Πλάτωνα (Epist. 2 p. 314 c) ού Σωκράτους νέου και καλοΰ παίγνια, αΑΑά των δείπνο-σοφιστών σπουδάσματα. κατά γάρ τον Χαλκοϋν Διονύαιον [1—2] || (II) EuST. in II. p. 1164, 23 ετι Ιστορία xai οτι τό αρχόμενοι Λίνον καί λήγοντες χαλέονοιν (of. Ps.-Hes. fr. 30ό, 4 Merk.-West) . . . σύμφωνον δέ εχει καί τό· [1 — 2]. παροιμιώδης δέ ούτος λόγος

4 ι Σ 18s λυγρής πεύσεαι άγγελίης, jP685s πύ&ηαι λυγρης άγγελίης || β Is Pind. fr. 89a Sn.-Maehl. τι κάλλιον άρχομένοισ{ιν) ή καταπανομένοισιν ή .. . άεΐσαι; Aristoph. Equ. 1264ss τί κάλλιον άρχομένοισιν ή καταπανομένοισιν ή .. . άείδειν . . . ;

4 ι άγγελίης Bach, Schneider alii | πεσσόμενοι A: corr. Caeaub. || 2 κυλ. ερ. de cottabi certamine agi videtur; ad metaphoram e palaestrae sermone derivatam cf. 2, 2 γυμνασίω Βρομίου, Crit. 8, 10 Βρομίου ψακάδεσοιν etc.; de Dionysii studio ad γριφώδες et ad lepidum sermonem vid. Wil., Hell. Dicht. I 97 adn. 1 et Blumen-thal 23 I διαλύετε Mus. || ó l cf. H 467 νήές . . . olvov άγουσαι \ καν τίνες Mus. | είρεσίγι Schndw., Bgk. alii | είρεσίφ Δ ιον.] ad metaphoram cf. v. 2 συμπ. ναϋται καί κυλ. ερέται, 3, 1 cum adn. et Giangrande 101, qui Αρ. Rhod. 2, 467 confert || 2 συμποσίων Herrn. || 3 (μάρνανταί) Herrn., probb. D. alii <εϊρονται> Hart. (σπεύδουσιν} Ebert coll. Ρ 120s | ώκ' pro ούκ Herrn. | ad rem cf. 6 cum adn. || 6 ad locum communem cf. Garzya 101 adn. 36 || l άρχομένοις (I) (II) : corr. Ca-saub. II 2 το πι&ανότατον Mus. τί πο&εινότερον olim Bgk., ad rem cf. 5, 3

77



DIONYSIVS CHALCVS

7 (7 D.) κρανγή(ν) Καλλιόπης

7 ARISTOT. Rhet. 3, 2 p. 1405a 31 ίστιν δε καΐ ¿v ταϊς συλλαβαϊς Αμαρτία, êàv μή ήδείας f¡ σημεία φωνής, οίον Διονύσιος προσαγορεύει ό Χαλκούς ¿ν τοις έλεγείοις 'χραυγήν Καλλιόπης' τήν ηοίησιν, δτι δμφω φωναί· φαύλη δέ ή μετα-φορά froís άσήμοις φωναίς^. of. Test. 6 et 7.

78



TESTIMONIA

S O C R A T E S

TESTIMONIA1)

1 Plat. Phaed. p. 60c-61d

o οϋν Κέβης νπο λαβών, Νή τον Δία, ώ Σώκρατες, εφη, εϋ γ' έποίησας άναμνησας με. περί γάρ τοι των ποιημάτων ών πεποίηκας ¿ντει'νας τούς τον Αίσωπου λόγους και τό είς τόν Άπόλλω προοίμιον και άλλοι τινές με ήδη ήροντο, άτάρ και Εύηνος (Test. 11) πρώην, δτι ποτέ διανοηθείς, επειδή δενρο ήλθες, έποίησας αυτά, πρότερον ουδέν πώποτε ποιήσας. εΐ οϋν τί σοι μέλει τον ϋχειν έμέ Εϋηνω άποκρίνασθαι δταν με αϋθις έρωτφ — εϋ όΐδα γαρ δτι έρησεται — είπε τί χρή λέγειν. Λέγε τοίνυν, εφη, αύτω, ώ Κέβης, τάληθη, δτι ουκ έκείνψ βουλόμενος ουδέ τοις ποιήμασιν αύτον άντίτεχνος είναι έποίησα ταϋτα — $}δη γάρ ώς ού ράδιον εϊη — αλλ' ένυπνίων τινών άποπειρώμενος τί λέγοι, καΐ άφοσιού-μενος ε'ι άρα πολλάκις ταύτην τήν μουσικην μοι έπιτάττοι ποιεΐν . . . νυν δ' επειδή rj re δίκη έγένετο καΐ η τον θεού εορτή διεκώλυέ με άπο-θνήσκειν, Ιδοξε χρηναι, εΐ αρα πολλάκις μοι προστάττοι τό ένύπνιον ταύτην τήν δημώδη μουσικην ποιεΐν, μή άπειθησαι αύτω, άλλα ποιεΐν άσφαλέστερον γάρ είναι μή άπιέναι πρίν αφοσιώσασθαι ποιήσαντα ποιήματα καΐ πιθόμενον τω ένυπνίω. οϋτω δή πρώτον μεν είς τον θεόν έποίησα οϋ ήν ή παρούσα θυσία · μετά δε τόν θεόν, έννοήσας δτι τόν ποιητήν δέοι, εϊπερ μέλλοι ποιητής είναι, ποιεΐν μύθους άλλ' ού λόγους, καΐ ούτος ουκ ή μυθολογικός, δια ταϋτα δή οϋς προχείρους εϊχον μύθους κάί ήπιστάμην, τους ΑΙσώπου, τούτων έποίησα (cf. fr. 1) οΐς πρώτοις ένέτυχον.

2 Plut. De aud. poetis 2 p. 16bc δθεν ό Σωκράτης ίκ τίνων ένυπνίων ποιητικής άψάμενος αυτός μεν,

ά'τε δή γεγονώς αληθείας αγωνιστής τον άπαντα βίον, ού πιθανός ήν ούδ' ευφυής ψευδών δημιουργός, τους δ' Αισώπου τοις επεσι μύθους ένέμειξεν, ώς ποίησιν ούκ οϋσαν f¡ ψευδός μή πρόσεστι.

Β Diog. Laert. 2,42 άλλα και παιάνα κατά τινας έποίησεν (seil, ό Σωκράτης), οϋ ή αρχή·

Δήλι' Άπολλον χαίρε καΐ Άρτεμι, παϊδε κλεεινώ (fr. 2 D.).

1) Alia testimonia quae ad Socratis vitam et doctrinam pertinent apud G. Giannantoni (Socrate. Tutte le teetimonianzi, Bari 1971) inveniea.

79



SOCRATES

4 Epict. Diatr. 2, 6, 26 καί τότε εσόμεόα ζηλωταί Σωκράτους, ό'ταν εν φυλακή δυνώμε&α

παιάνας γράφειν.

6 Dion. Chrys. Or. 43,10 (II 66,1 Arnim; I I 86,14 De Budé) ετίμα (seil, ο Σωκράτης) . . . τούς άεούς ώς ουδείς άλλος και παιάνα

έποίησεν εις τόν Άπόλλω καί την Άρτεμιν.

6 Themist. Or. 2 p. 27 c καί ϊατι Σωκράτει προοίμιον πεποιημένον èv τόνφ έξαμέτρφ

προς τον êeôv.

7 Augustin. De consensu Evang. 1,12 (CSEL XLIII 12) Socrates autem, quem rursus in activa, qua mores informantur,

omnibus praetulerunt, ita ut testimonio quoque dei sui Apollinis omnium sapientissimum pronuntiatum esse non taceant, Aesopi f a b u l a s paucu l i s ve r s ibus persecutus est verba et n u m é r o s suos adhibens rebus alterius, usque adeo nihil scribere voluit, ut hoc se coactum impe-rio sui daemonis fecisse dixerit, sicut nobilissimus discipulorum eius Plato commémorât, in quo tamen opere maluit alienas quam suas exornare sententias.

8 Suda s. ν. Σωκράτης (IV.403, 27 Adler) . . . άπέ&ανεν, εγγραφον ουδέν καταλιπών η, ώς τίνες βούλονται, ϋμνον

εις Απόλλωνα και Άρτεμιν και μϋ&ον ΑΙσώπειον δι' επών.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ Atheniensis 469 - 399

1 (1 D.)

Αίσωπος ποτ' £λεξε ΚορΜιον αοτυ νέμουσιν, μή κρίνειν άρετήν λαοδίκω αοφίγ).

1 Dioo. LAERT. 2 , 4 2 ¿ποίησε óè (seil, ό Σωκράτης) καί μϋ&ον ΑΙσώπειον ου πάνυ έπίτετενγμένως, οί ή άρχή · [1—2]. οί. Test. 1. 2.7. 8

1 le ad Aesopicam fabulam ranarum regem eligentium (fab. 66) referendos esse existimavit Grauert, De Aesopo 54 || 2 Socrates, ut nos admonet P. Giannini, Xenophan. 2,14 τιροκρίνειν φώμην της αγαύης σοφίης etiam verborum collooatione videtur meminisse | ad κρίνειν = προκρίνειν cf. Liddell-Scott-Jones β. ν. II 7 | λαοδ. hapax

80



FR. 1-2

2 (3 D.)

οι δε χοροϊς κάλλιστα άεονς τιμώσιν, άριστοι έν πολέμω . . .

2 ATHEN. 14 ρ. 628 ef i¡v γάρ το της όρχήσεως γένος της έν τοις χοροϊς εϋσχημον τότε και μεγαλοπρεπές και ώβανεΐ τάς έν τοις οπλοις κινήσεις άπομιμονμενον. ΰ&εν καΐ Σωκράτης έν τοις ποιήμασιν τους κάλλιστα χορεύοντας αρίστους φησίν είναι τά πολέμια, λέγων όντως· [1—2]

2 dubium sintne hexametri an elegí || de Socrate saltationis laudatore cf. Xenoph. Conv. 2 ,15 ss et Lucían. Dé salt. 25. ad saltationem ut praeparationem belli commendatam ci. Plat. Leg. 7 p. 796 c, Athen. 14 p. 631a (de pyrrhicha) etc.

Socrati pro Fallada tribuit Maxim. Coni. Loc. comm. 48 (PG. 91, 944) distickon Anth. P. 10, 34, 1—2; Socrati etiam tribuendos censebat Bgk. versus, quos ex Herodico Crateteo descripeit Athenaeus 5 p. 219 c

81



CRITIAS

C R I T I A S

TESTIMONIA SELECTA V ITAE ATQVE ARTIS1 )

Vita et opera

1 (Vors. 372,12) Plat. Tim. p. 20a-21a

Κριτίαν δέ που πάντες oi τηδε ϊσμεν ούδενός ίδιώτην δντα ών λέγο-μεν . . . (20d, loquitur Critias) άκουε δη, ώ Σώχρατες, λόγου μάλα μεν ατόπου, παντάπααί γε μην άλη&οϋς, ώς δ των επτά σοφώτατος Σόλων ποτ' £φη. ήν μεν οΰν οικείος κάί σφόδρα φίλος ήμίν Δρωπίδου τον προπάππου, κα&άπερ λέγει πολλαχοϋ και αυτός εν xfj ποιήσει (cf. Sol. fr. 22)· προς δέ Κριτίαν τον ήμέτερον πάππον είπεν, ώς άπεμνημόνευεν αν προς ημάς ό γέρων, δτι μεγάλα κάί θαυμαστά τήσδ' εϊη παλαιά εργα της πόλεως υπό χρόνου και φ&οράς άν&ρώπων ήφανισμένα . . . (21 a) εγώ φράσω, παλαιόν άκηκοώς λόγον ου νέου ανδρός, ήν μεν γαρ δή τότε Κριτίας, ώς εφη, σχεδόν εγγύς ήδη των ενενήκοντα έτών, έγώ δέ πη μάλιστα δεκέτης.

2 (Vors. 372, 21) Schol. ad 1. (279 Greene)

ό δέ Κριτίας ήν μέν γενναίας και άδράς φύσεως, ήπτετο δέ καΐ φιλοσόφων συνουσιών, καΐ έκαλεΐτο Ιδιώτης μέν εν φιλοσόφοις, φιλόσοφος δ' εν Ιδιώταις. έτυράννευσεν δέ και αυτός εϊς των λ' γεγονώς.

3 Plat. Charm, p. 154ess

και πάνυ γε, εφη δ Κριτίας, έπεί τοι και εστίν (seil, ο Χαρμίδης) φιλόσοφος τε και, ώς δοκεΐ άλλοις τε και έαυτφ, πάνυ ποιητικός. Τοΰτο μέν, ήν δ' εγώ, ώ φίλε Κ ρ ιτία, πόρρωΰεν ύμϊν το καλόν ύπάρχει από της Σόλωνος συγγενείας, άλλα τί ουκ έπέδειξάς μοι τον νεανίαν καλέσας δεϋρο; ουδέ γαρ αν που εί ëxi ¿τύγχανε νεώτερος ών, αίσχρόν &ν íjv αύτω διαλέγεσόαι ήμΐν εναντίον γε σου, επιτρόπου τε άμα και ανεψιού δντος . . . . (157 e) ή τε γαρ πατρώα ύμϊν (loquitur Socrates) οικία, ή Κριτίου τοϋ Δρωπίδου, και υπό Ανακρέοντος (fr. 180 Gent. = 495 Ρ.) και υπό Σόλωνος (fr. 22) και ΰπ' άλλων πολλών ποιητών εγκεκωμιασμένη παραδέδοται ήμίν, ώς διαφέρουσα κάλλει τε καΐ άρετη καΐ τί) άλλη λεγομένη ευδαιμονία, και αν ή προς μητρός ωσαύτως.

1) Referuntur hue testimonia quae ad artem et fragmenta elegiaca illustranda praeeertim valent; alia, sive ad vitam sive ad opera pertinentia, apud Dielsium (Vors. I I 371-399), Kirchner (Prosop. Att. I 592s) et Snell, Trag. Graec. Fragm. 1170ss invenías licet.

82



TESTIMONIA

4 (Vors. 3 7 2 , 2 5 ) X e n o p h . Mem. 1 , 2 , 1 2 ss

άλλ' ίίφη γε ό κατήγορος, Σωκράτει όμιλητά γενομένω Κριτίας τε καΐ Αλκιβιάδης πλείστα κακά την πάλιν εποιησάτην. Κριτία ς μεν γαρ των ¿ν τη όλιγαρχίψ πάντων πλεονεκτ(στατός τε και βιαιότατος εγένετο, Αλκιβιάδης δε αν των έν τη δημοκρατία πάντων άκρατέστατός τε καΐ ύβριστότατος . . . . (14) εγενέσ&ην μεν γάρ δη τω άνδρε τούτω φύσει φιλοτιμοτάτω πάντων Άάηναίων, βουλομένω τε πάντα δι' εαυτών πράττεσ&αι και πάντων όνομαστοτάτω γενέσάαι . . . . (16) . . . δήλω δ'εγενέσ&ην έξ ών επραξάτην ώς γάρ τάχιστα κρείττονε των συγγιγνο-μένων ήγησάσ·&ην είναι, εν&νς άποπηδήσαντε Σωκράτους έπραττέτην τά πολιτικά, ώνπερ Ενεκα Σωκράτους ώρεχϋητην . . . . (24) και Κριτίας δη και Αλκιβιάδης, εως μεν Σωκράτει σννήστην, έδυνάσ&ην εκείνω χρω μένω συμμάχω των μη καλών έπιϋνμιων κρατεϊν· εκείνου ó 5 ά π α λ -λαγέντε, Κριτίας μεν φυγών είς Θετταλίαν εκεί συνήν άν&ρώποις ανομία μάλλον η δικαιοσύνη χρωμενοις . . . . (25) τοιούτων δε συμβάντων αυτοιν, και ώγκωμένω μεν έπί γένει, έπηρμένω δ' έπί πλουτφ, πεφυση-μένω δ' έπί δυνάμει, διατεΰρυμμένω δε υπό πολλών άνϋρώπων . . . . (29) άλλ' ει κάί μηδέν αυτός πονηρόν ποιών εκείνους φαν λα πράττοντας όρών έπηνει, δικαίως αν έπιτιμώτο. Κριτίαν μεν τοίνυν αίσϋανόμενος ερώντα Εν&νδήμον και πειρώντα χρησάαι, κα&άπερ οί προς τ αφροδίσια τών σωμάτων άπολαύοντες, άπέτρεπε φάσκων άνελεύΰερόν τε είναι και ού πρέπον άνδρΐ καλώ κάγαύω τον έρώμενον, φ βούλεται πολλού άξιος φαίνεσ&αι, προσαιτειν ωσπερ τους πτωχούς Ικετεύοντα και δεόμενον προσδοϋναι, και ταϋτα μηδενός άγα&οϋ. του δε Κριτ ίου τοις τοιούτοις ούχ υπακούοντος ουδέ άποτρεπομένου, λέγεται τον Σωκράτην άλλων τε πολλών παρόντων κάί τον Εύϋυδημου είπεϊν δτι ύικόν αύτφ δοκοίη πάσχειν ó Κριτίας, επιδομών Εν&υδήμω προσκνήσ&αι ωσπερ τά ϋδια τοϊς λί&οις. εξ ών δη και έμίσει τον Σωκράτην δ Κριτίας, ώστε καΐ δτε τών τριάκοντα ών νομοϋέτης μετά Χαρικλέους έγένετο, άπεμνη-μόνευσεν αύτω και εν τοις νόμοις Ιγραψε λόγων τέχνην μη διδάσκειν, έπηρεάζων έκείνω και ουκ ϊχων δπη έπιλάβοιτο, αλλά rò κοινή τοις φιλοσόφοις ύπό τών πολλών έπιτιμώμενον έπιφέρων αύτω και διαβάλλων πρός τούς πολλούς.

5 (Vors. 373, 26) X e n o p h . Hel l . 2, 3, I s s

τ ω δ' επιόντι ετει [ 4 0 4 / 3 ] . . . εδοξε τφ δήμω τριάκοντα άνδρας 'ελέσ&αι, οί τους πατρίους νόμους συγγράψουσι, κα&' οϋς πολιτεύσουσι. και ηρέάησαν οΐδε · Πολυχάρης, Κριτίας . . . . (15) τ φ μεν ούν πρώτο» χρόνω ό Κριτίας τω Θηραμένει δμογνώμων τε και φίλος ήν έπει δε

83



CRITIAS

αυτός μεν προπετής ήν επι το πολλούς άποκτείνειν, ατε και φυγών υπό τον δήμου, ο δε Θηραμένης άντέκοπτε, λέγων δτι ουκ εικός εϊη ΰανατοΰν, εϊ τις ετιματο υπό του δήμου, τους δε καλούς κάγαϋαύς μηδέν κακόν είργάζετο, επει και εγώ, εφη, και συ πολλά δη τον άρέσκειν ενεκα τη πάλει και εϊπομεν και επράξαμεν (16) ό δέ (ετι γάρ οίκείως έχρήτο τω Θηραμένει) άντέλεγεν δτι ουκ έγχιοροίη τοις πλεονεκτεϊν βουλομένοις μή ουκ εκποδών ποιεΐσ&αι τους Ικανωτάτους διακωλνειν . . . . (36) ον μέντοι &αυμάζω (loquitur Theramenes) γε το Κριτίαν παρανενομηκέναι f • δτε γάρ ταϋτα ήν, ον παρών ετνγχανεν, άλλ' εν Θετταλία μετά Προ-μη&έως δημοκρατίαν κατεσκεναζε και τους πενέστας ώπλιζεν επί τους δέσποτας . . . . (47) συ (loquitur Theramenes ad Critiam) γάρ δη εν μεν τη δημοκρατία πάντως μισοδημότατος ενομίζου, εν δε τη αριστοκρατία πάντων μισοχρηστότατος γεγένησαι.

6 (Vors. 374, 8) ibid. 2,4, 8ss

εκ δέ τούτου οι τριάκοντα ούκέτι νομίζοντες ασφαλή σφίσι τά πράγματα εβονλή&ησαν Έλενσΐνα εξιδιώσασΦαι, ώστε είναι σφίσι καταφνγήν, εϊ δεήσειε. κάί παραγγείλαντες τοις ιππεϋσιν ήλύον είς Ελευσίνα Κριτίας τε καί οι άλλοι των τριάκοντα . . . . (10) εκ δέ τούτου λαβών 6 Θρασύβου-λος τους από Φνλής περί χιλίονς ήδη συνειλεγμένους, άψικνεϊται της νυκτός είς τον Πειραιά . . . . (11) οί δέ άπό Φνλής . . . . συνεσπειρά·9ησαν επί την Μουνιχίαν . . . . (19) άπέ&ανον δ' ενταϋάα των μέν τριάκοντα Κριτίας τε και Ίππόμαχος . . . .

7 (Vors. 373, 23) Aristot. Rhet. 1 p. 1375b 32

κάί Κλεοφών κατά Κριτίον τοις Σόλωνος ελεγείοις εχρήσατο λέγων, δτι πάλαι ασελγής ή οικία- ου γαρ αν ποτε εποίησε Σόλων [fr. 22],

8 Cie. Tuse. disp. 1, 96

qui (t. e. Theramenes) cum conieetus in carcerem triginta iussu tyran-norum venenum ut sitiens obduxisset, reliquum sic e poculo eiecit, ut id resonaret, quo sonitu reddito adridens 'propino' inquit 'hoc pulchro Cr i t iae ' , qui in eum fuerat taeterrimus. Graeci enim <in> conviviis soient nominare, cui poculum tradituri sint. lusit vir egregius extremo spiritu, cum iam praecordiis conceptam mortem contineret, vereque ei, cui venenum praebiberat, mortem earn est auguratus, quae brevi con-secuta est.

84



TESTIMONIA

9 Diod. 14, 33

. . . oí άέ τύραννοι r f j δυνάμει πάση καταβάντες είς τον Πειραιά προσ-έβαλαν τη Μοννυχία, Κριτίου την ήγεμονίαν έχοντος, επί πολύν δε χρόνον της μάχης καρτεράς γενομένης, οι μεν τύραννοι τοις πλή&εσιν ύπερεϊχον, οί δέ φυγάδες r f j των τόπων δχνρότητι. τέλος δέ Κριτίον πεσόντος οί μετά των τριάκοντα κατεπλάγησαν και προς τους όμαλωτέ-ρους τόπους κατέφυγον, ου τολμώντων των φυγάδων εις εκείνους κατα-βαίνειν.

10 (Vors. 372, 3) Diog. Laert. 3, 1

Πλάτων Άρίστωνος και Περικτιόνης — ή Πωτώνης — ήτις το γένος άνέφερεν είς Σόλωνα, Ά&ηναίος. τούτον γαρ ήν αδελφός Δρωπίδης, ου Κριτίας, οϋ Κάλλαισχρος, ου Κριτίας ό των τριάκοντα καί Γλαύκων, ου Χαρμίδης καί Περικτιόνη, ής καί Άρίστωνος Πλάτων, έκτος από Σόλωνος.

11 (Vors. 371, 3) Philostr. Vit. soph. 1,16 (II 17, 29 Kayser) Κριτίας δε ό σοφιστής, ει μεν κατέλυσε τον Ά&ηναίων δημον, οϋπω

κακός . . . άλλ' έπεί λαμπρώς μεν έλακώνισε, προνδίδον δέ τά ιερά, κα&ηρει δε διά Λυσάνδρου τά τείχη, ους δ' ήλαυνε των Άΰηναίων το στήναί ποι της Ελλάδος άφηρείτο πόλεμον Λακωνικόν άνειπών ές πάντας, εϊ τις τον Άϋηναΐον φεύγοντα δέξοιτο, ώμότητι δε καί μιαιφονία τους τριάκοντα ΰπερεβάλλετο βουλεύματος τε ατόπου τοις Λακεδαιμονίοις ξυνελάμβανεν, ώς μηλόβοτος ή Αττική άποφαν&είη της των άν&ρώπων αγέλης έκκενω&εϊσα, κάκιστος άν&ρώπων εμοιγε φαίνεται ξυμπάντων, ών επί κακία δνομα. καί ει μεν απαίδευτος ών ες τάδε υπήχθη, ερρωτο äv ό λόγος τοις φάσκουσιν υπό Θετταλίας καί της εκείνη ομιλίας παρεφ&ο-ρέναι αυτόν.... έπεί δέ άριστα μεν ήν πεπαιδευμένος, γνώμας δέ πλείστας έρμηνεύων, ές Δρωπίδην δ' άναφέρων, δς μετά Σόλωνα Ά&ηναίοις •ήρζεν, ουκ äv διαφύγοι παρά τοις πολλοίς αίτίαν το μη οϋ κακία φύσεως άμαρτεϊν ταϋτα. καί γαρ αϋ κάκεϊνο άτοπον Σωκράτει μεν τω Σωφρο-νίσκου μη όμοιωύηναι αυτόν, φ πλείστα δη συνεφιλοσόφησε σοφωτάτω τε καί δικαιοτάτφ των εφ' εαυτόν δόξαντι, Θετταλοίς δ' όμοιω&ηναι, παρ' οίς άγερωχία καί άκρατος καί τυραννικά εν οϊνω σπουδάζεται. άλλ' δμως ουδέ Θετταλοί σοφίας ήμέλουν, άλλ' εγοργίαζον εν Θετταλία μικραί καί μείζονς πόλεις ές Γοργίαν όρώσαι τον Λεοντϊνον, μετέβαλαν δ' äv καί ές το κριτιάζειν, ει τινα της εαυτόν σοφίας επίδειξιν ό Κριτίας παρ' αντοις έποιεϊτο • ο δε ήμέλει μεν τούτον, βαρντέρας δ' αντοΐς έποίει

85



CRITIAS

τάς ολιγαρχίας διαλεγόμενος τοις έκεϊ δννατοϊς καί καΰαπτόμένος μεν δημοκρατίας άπάσης, διαβάλλων δ' Άϋηναίους, ώς πλείστα άνϋρώπων άμαρτάνοντας, ώστε ενΰνμουμένω ταϋτα Κριτίας äv εϊη Θετταλούς διεψ&ορώς μάλλον ή Κριτίαν θετταλοί. άπεϋανε μεν οϋν υπό των άμφΐ θρασνβουλον, οϊ κατήγον από φνγής τον δημον, δοκεϊ δ' ένίοις άνηρ άγα&ός γενέσ&αι παρά την τελευτήν, επειδή ένταφίω τη τνραννίδι έχρήσατο · εμοί δε άποπεφάν&ω μηδένα άνϋρώπων καλώς δή άποόανειν υπέρ ων ουκ δρ&ώς εΐλετο, δι' α μοι δοκεϊ καί ή σοφία τοϋ άνδρός καί τά φροντίσματα ήττον σπουδασ&ήναι τοις Έλλησιν · ε'ι γαρ μή ομολογήσει 6 λόγος τώ ή&ει, αλλότρια τη γλώττη δόξομεν φ&έγγεσ$αι, ώσπερ οι αυλοί.

12 (Vors. 374,16) Schol. Aeschin. 1, 39 (16 Dind.)

δείγμα δε της των τριάκοντα πολιτείας καί τάδε εστίν Κριτίον γαρ ενός τών τριάκοντα άποάανόντος έπέστησαν τω μνήματι Όλιγαρχίαν δάδα κατέχονσαν καί ύφάπτουσαν Δημοκρατίαν, και έπέγραψαν τάδε •

μνήμα τόδ' έστ' ανδρών άγαΰών, οϊ τον κατάρατον δημον Ά&ηναίων δλίγον χρόνον ϋβριος Ισχον.

ad rem vid. Wil., Ar. u. Ath. I 176s.

13 (Vors. 375,19) Philopon. in Aristot. De anima 1 p. 405 b 5 (XV 89, 8 Hayduck)

Κριτίαν ειτε τον èva τών τριάκοντα, δς καί Σωκράτους ήκροάσατο, ή καί άλλον τινά λέγει, οόδεν διαφερόμεύα. φασί δε καί άλλον Κριτίαν γεγονέναι σοφιστήν, οϋ και τά φερόμενα συγγράμματα είναι, ώς Αλέξαν-δρος λέγει· τον γαρ τών τριάκοντα μηδέ γεγραφέναι άλλο τι πλήν Πολι-τείας έμμέτρους. cf. fr. 4 cum adn.; de duorum Critiarum quaestione cf. Wil., Ar. n. Ath. 1176 adn.

14 (Vors. 391, 8) Athen. 11 p. 463ef

τρόποι είσί πόσεων κατά πόλεις ίδιοι, ώς Κριτίας παρίστησιν έν τη Λακεδαιμονίων Πολιτεία δια τούτων 'δ μεν Χίος καί Θάσιος έκ μεγάλων κυλίκων έπιδέξια, ό δ' Αττικός εκ μικρών έπιδέξια, ό δε Θεττάλικος έκπώματα προπίνει δτω äv βουλώνrat μεγάλα. Λακεδαι-μόνιοι δε την παρ' αύτω Εκαστος πίνει, δ δε παις ό οίνοχόος (έπιχέϊ) (suppl. Mein.) δσον äv άποπίη.'

86



TESTIMONIA

15 (Vors. 391,15) Athen. 11 p. 483 b Κριτίας δ' έν Λακεδαιμονίων Πολιτεία γράφει όντως- 'χωρίς ôè

τούτων τά α μικρότατα ες τήν δίαιταν, υποδήματα αριστα Λακωνικά <και) (suppl. Kaibel) ιμάτια φορειν ήδιστα και χρησιμότατα- κώϋων Λακωνικός, εκπωμα έπιτηδειότατον εις στρατείαν και εύφορώτατον êv γυλιώ.' cf. Plut. Lyc. 9.

16 (Vors. 392,16) Athen. 11 p. 486 e Κριτίας έν τη Λακεδαιμονίων Πολιτεία- 'κλίνη Μιλησιονργής

και δίφρος Μιλησιονργής, κλίνη Χιονργής και τράπεζα 'Ρηνιοεργής'.

17 (Vors. 394,16) Galen, in Hippocr. De offic. 1,1 (XVIII Β 656 Kühn)

Κριτίας μεν έν τφ πρώτω Άφορισμω τάδε γράφει [88 Β 39,19ss] . . . και έν Ό μιλιών προτέρφ [88 Β 40, Is] . . . καί πολλάκις έν τω αντφ και έν τω δεντέρψ δε των Ό μιλιών άντιδιαιρών ταϊς α'ισϋησεσι την γνώμην πολλάκις εϊρηκεν ώσπερ και ó Αντιφών κτλ. [87 Β 1]. cf. etiam Test. 24.

18 (Vors. 395,14) Galen. Lex. Hippocr. (XIX 94 Kühn) δυσανίης* Κριτίας έν τφ Περί φύσεως έρωτος ή αρετών οϋτως

εξηγείται τοϋνομα · 'δνσανίης δε έστιν δστις επί τοις σμικροϊς άνιαται' κτλ.

19 (Vors. 383, 16) Athen. 11 p. 496a πλημοχόη . . . · χρώνται ôè αντω (i. e. τω σκενει) έν Έλευσΐνι τη

τελευταία των μυστηρίων ήμέρφ, ήν απ' αντοϋ προσαγορεύουσι Πλημο-χόας . . . μνημονεύει αυτών και ο τον Πειρίάουν γράψας, εϊτε Κριτίας έστίν δ τύραννος ή Ευριπίδης λέγων οϋτως · [Eur. fr. 592 Ν.2].

20 (Vors. 390, 9) Athen. 14 p. 662f ομολογούνται δ' ο'ι ΘετταλοΙ πολυτελέστατοι των Ελλήνων γεγε-

νήσΰαι περί τε τάς έσ&ητας καί τήν δίαιταν · δπερ αύτοΐς αίτιον έγένετο και του κατά της Ελλάδος έπαγαγεϊν τους Πέρσας, έζηλωκόσι τήν τούτων τρυφήν καί πολυτέλειαν. Ιστορεί δε περί της πολυτελείας αυτών καί Κριτίας έν τη Πολιτεία αυτών (i. e. Θετταλών). cf. etiam Athen. 12 p. 527 a.

87



CRITIAS

21 (Vors. 394,5) Poll. 7, 59

τάς δ' άναξνρίόας και σκελέας καλοϋσιν το μεν δνομα και παρά Κριτία Ιατιν εν ταΐς Πολιτείαις. incertum an elegís adnumerandum sit.

22 (Vors. 386, 6) Sext. Empir. Adv. math. 9, 54

και Κριτίας δε είς των εν Άϋηναις τυραννευσάντων δοκεϊ εκ τον τάγματος των άϋέων νπάρχειν φάμενος, ότι οι παλαιοί νομο&έται έπίσκοπόν τινα των ανθρωπίνων κατορθωμάτων και αμαρτημάτων έπλασαν τον §εόν υπέρ τον μηδένα λά§ρφ τον πλησίον άδικεϊν, ενλαβον-μενον την νπό των θεών τιμωρίαν. εχει δε παρ' αντω το ρητόν όντως · 'ήν . . . γένος' (= Sisyph. fr. 1 Ν.2).

23 (Vors. 392, 19) Harpoer. Lex. s. ν. Λυκιουργεΐς (196, 7 Dind.) άγνοεΐν δέ εοικεν ό γραμματικός ό'τι τον τοιούτον σχηματισμόν από

κνρίων ονομάτων ονκ αν τις ενροι γινόμενον, μάλλον δε άπό πόλεων και έ&νών 'κλίνη Μιλησιονργης' Κριτίας φησίν έν τη Λακεδαιμονίων Πολιτεία, cf. Test. 16.

24 (Vors. 395, 8) Herodian. π. μονήρους λέξεως 40 (II 946,1 Lentz) το δε παρά Κριτία εν τ al ς Όμιλίαις όρσότης άντί τον ορμή παρά-

σημο ν. vid. etiam Test. 41.

Ars ac veterum, indicia

25 (Vors. 374, 21) Aristot. Rhet. 3 p. 1416 b 26 δει δέ τάς μεν γνωρίμονς (seil, πράξεις) άναμιμνησκειν · διό οι πολλοί

ονδεν δέονται διηγήσεως, οίον εΐ ϋ·έλεις Αχιλλέα έπαινεϊν (ΐσασι γαρ πάντες τάς πράξεις), άλλά χρησ&αι ανταΐς δει. εάν δε Κρι,τίαν, δεϊ- ον γαρ πολλοί ϊσασιν. cf. Anonym, ad 1. (XXI 2, 241, 20 Rabe).

26 (Vors. 374, 32) Cie. De or. 2, 93 consecuti sunt hos (i.e. Periclem, Alcibiadem, Thucydidem) Cr i t i as ,

Theramenes, Lysias: multa Lysiae scripta sunt, non nulla Cr i t i ae ; de Theramene audimus; omnes etiam tum retinebant ilium Perieli sueum, sed erant paulo uberiore filo.

88



TESTIMONIA

27 Cie. De or. 3,139

quid Crit ias? quid Alcibiades? civitatibus quidem suis non boni, sed certe docti atque eloquentes, nonne Socraticis erant disputationibus eruditi? cf. Test. 4 et Lactant. Div. Inst. 3,19, 24.

28 (Vors. 374, 39) Dion. Hal. Lys. 9,11 ss Us.-Raderm.

καΰαρός έστι (seil. <5 Λυσίας) την έρμηνείαν πάνυ και της Αττικής γλώττης άριστος κανών, οΰ της αρχαίας, f¡ κέχρηται Πλάτων τε και Θουκυδίδης, άλλα της κατ' εκείνον τόν χρόνον έπιχωριαζούσης, ώς εστι τεκμήρασύαι τοις τε Άνδοκίδου λόγοις κάί τοις Κριτίου καΐ άλλοις συχνοΐς.

29 Dion. Hal. Isae. 122, 21 ss Us.-Raderm.

των δε τους ακριβείς προαιρουμένων λόγους και προς την έναγώνιον ασκούντων ρητορικήν, ων έγένετο Αντιφών τε δ 'Ραμνονσιος και Θρασύ-μαχος ό Καλχηδόνιος (85 Α 13 D.-K.) και Πολυκράτης δ Ά&ηναϊος, Κριτίας τε ο τών τριάκοντα άρξας και Ζωίλος . . . τα δε αυτά και περί Κριτίου και περί Ζωίλου τις äv είπεϊν Ιχοι, πλήν δσον τοις χαρακτήρσι της ερμηνείας διαλλάττουσιν αλλήλων.

30 (Vors. 374,28) Ps.-Plut. Vita Χ orat. 1 p. 832 de

δσους μέντοι Ιχομεν επί τό παλαιότατον άναφέροντες άπομνημονενσαι την Ιδέαν τών λόγων ταύτην μεταχειρισαμένους, τούτους εϋροι τις äv έπιβεβληκότας Άντιφώντι πρεσβύτη ήδη δντι, οίον Άλκιβιάδην, Κρι-τίαν, Λυσίαν, Άρχϊνον.

31 Aelian. V. Η. 4,15

τις δε ουκ äv νουν εχων συνηύξατο και Αλκιβιάδη νόσον και Κριτία... ; Αλκιβιάδη μεν και Κριτία, Ινα μη άποδράντες Σωκράτους δ μέν υβριστής γένηται και ποτε μεν φιλολάκων f¡, ποτέ δε βοιωτιάζη τόν τρόπον και αΰ πάλιν ·&ετταλ(ζη και τοις Μήδων και Περσών άρέσκηται ενΦαρναβάζου γενόμενος· τυραννικώτατος δε και ψονικώτατος ó Κριτίας γενόμενος και τήν πατρίδα ελύπησε πολλά και αυτός μισού μένος τόν βίον κατέστρεψε.

32 (Vors. 396, 6) Aelian. V. Η. 10,13 αιτιάται Κριτίας Άρχίλοχον, δτι κάκιστα εαυτόν εϊπεν. 'ε'ι γαρ μη'

φησίν 'εκείνος τοιαύτην δόξαν ύπερ εαντοϋ ές τους Έλληνας έξήνεγκεν,




CRITIAS

ονκ äv έπυϋόμε&α ημείς οϋτε δτι Έναιονς υιός ήν της δούλης, ové' δτι καταλιπών Π άρον διά πενίαν και άπορίαν ήλ&εν ές Θάσον, οϋ&' δτι έλ&ών τοϊς ένταν&α έχφρός έγένετο, οϋτε μην δτι ομοίως τους φίλους και τους εχ&ρους κακώς ελεγε. προς δε τούτοις' ή δ' δς 'οϋτε δτι μοιχός ήν, {¡δειμεν äv εΐ μη παρ ' αύτοϋ μα&όντες, οϋτε δτι λάγνος καΐ υβριστής, και τό ϊτι τούτων αϊσχιον, δτι την ασπίδα άπέβαλεν. ουκ άγα&ός αρα ήν ό Αρχίλοχος μάρτυς εαυτω, τοιούτον κλέος άπολιπών και τοιαύτην εαντω φήμην.' ταϋτα ουκ έγώ Άρχίλοχον αιτιώμαι, άλλα Κριτίας.

33 Philostr. Vit. soph. 1, 9 (II 12, 2 Kayser) διαλεχ&είς (seil, δ Γοργίας) δε Άΰηνησιν ήδη γηράσκων εί μεν υπό των

πολλών έΰαυμάσ&η, οϋπω ΰανμα, ό δε, οΐμαι, και τους έλλογιμωτάτους άνηρτήσατο, Κριτίαν μεν και Άλκιβιάδην νέω δντε, Θουκυδίδην δε καί Περικλέα ήδη γηράσκοντε.

34 (Vors. 371, 3) Philostr. Vit. soph. 1,16 (II 19, 12 Kayser) (praecedit Test. 11)

την δε lòéav τον λόγου δογματίας δ Κριτίας καί πολυγνώμων σεμ-νολογήσαί τε Ικανώτατος ου την διϋνραμβώδη σεμνολογίαν, ονδε καταφεύγουσαν ες τά έκ ποιητικής ονόματα, άλλ' εκ των κυριωτάτων συγκειμένη ν καί κατά φύσιν εχουσαν. όρώ τον άνδρα και βραχυλογοϋν τα ικανώς καί δεινώς κα&απτόμενον εν απολογίας ήϋει, άττικίζοντά τε ουκ άκρατώς ουδέ έκφύλως — τό γάρ άπειρόκαλον εν τω άττικίζειν β άρ β ά-ρον — άλλ' ωσπερ ακτινών ανγαί τά Αττικά ονόματα διαφαίνεται τοϋ λόγου, και τό άσυνδέτως δε <χωρίον) (suppl. Die.) χωρίω προσβαλεΐν Κριτίου ωρα, και το παραδόξως μεν εν&νμηΰήναι, παραδόξως δ' άπαγ-γεΐλαι Κριτίου άγων, τό δε του λόγου πνεύμα ελλιπέστερον μεν, ήδύ δε και λεϊον, ωσπερ του Ζεφύρου ή ανρα.

35 (Vors. 375,16) Philostr. Vit. soph. 2, 1 (II 72, 7 Kayser) προσέκειτο (seil, δ Ηρώδης) μεν γάρ πασι τοις παλαιοΐς, τω δε Κριτία

και προσετετήκει καί παρήγαγεν αυτόν ες ή&η Ελλήνων τέως άμελονμενον και περιορώμενον.

36 (Vors. 374, 35) Philostr. Ερ. 73 λέγεται δέ και Ασπασία ή Μιλησία την τοϋ Περικλέους γλώτταν κατά

τον Γοργίαν ϋήξαι, Κριτίας δε καί Θουκυδίδης ονκ αγνοούνται τό μεγαλόγνωμον καί τήν όφρύν παρ' αύτοϋ κεκτημένοι, μεταποιοϋντες δε αυτό ες τό οίκεϊον δ μέν ύπ' εύγλωττίας, ο δε υπό ρώμης.

90



TESTIMONIA

37 (Vors. 374, 24) Athen. 4 p. 184d

εμελεν δε τοις πάλαι πάσιν Έλλησι μουσικής · διόπερ χαί ή αύλητική περισπούδαστος ήν. Χαμαιλέων γουν ό Ήραχλεώτης έν τω έπιγραφο-μένω Προτρεπτικά) (fr. 3 Wehrli) Λακεδαιμονίους φησί και Θηβαίους πάντας αύλεϊν μαν&άνειν, Ήρακλεώτας τε τους έν τω Πόντψ κα&' εαυτόν έτι, Ά&ηναίων τε τους έπιφανεστάτους Καλλίαν τε τόν Ίππονίχου χαί Κριτίαν τον Καλλαίσχρου.

38 (Vors. 397, 4) Aristid. Ars rhet. 2, 7 (II 517,11 ss Spengel) κατά μεν ούν την άπαγγελίαν άμφότερα τά έννοήματα ουκ εστι τραχέως

είρημέναοϋτετο 'ëwoiàπο&' ημΐν έγένετο' ούτε το 'άλλ' εμοιγε δοκεΐ'· επειδή γαρ εδόκει το εν τω Συμποσίφ είρημένον αδοξον είναι τά εν ταις παιδιαΐς διηγεισ&αι, και ουδείς äv πολιτικός τοϋτο έποίησεν άδοξου δντος αυτόν, μετά παραιτήσεως προήγαγεν 'άλλ' ϊμοιγε δοκέι. εΐ δε από όνόματος ήρξατο αύτω λόγος άποφαντικοϋ, οίον 'δοκεϊ δ' ϊμοιγε', σκληρότερος äv έγένετο ó λόγος χαί μάλλον Κ ρ ιτ ίου Μδοξεν äv είναι ή τίνος των τοιούτων.

39 (Vors. 397, 8) Aristid. Ars rhet. 2, 15 (II 530, 5ss Spengel)

και τά συγκριτικά δε σχήματα πάνυ μεν εστι της ασφαλείας και του συγγραφικού λόγου μάλλον ¿στtv, ή&ος δε και αυτά παρέχεται, οίον 'μάλλον τοισδε, ώσεί στρατηγοϊς καί Ιππάρχοις και σπονδάρχαις'. εΐ δε σύ το έναντίον συλλαβών ελεγες 'ώσεί δσοι μεν τους τοιούτους είναι λέγονται, οΰς äv όρώσιν άρχαϊς τε καί τιμαΐς καί τοιαύταις δννάμεσι πλέον τι των άλλων ύπεραίροντας, ου μοι δοκοϋσιν όρ&ώς ποιεϊν', Κριτίου μάλλον ό τοιούτος τρόπος ίδοξεν είναι ή τίνος των αρχαίων σοφιστών.

40 (Vors. 397,14) Ps.-Dion. Chrys. Or. 21, 3 (II 267, 4 Arnim; II 335, 3 De Budé)

fj ουκ οίσ&α Κριτίαν τον των τριάκοντα, δτι κάλλιστον εφη είδος έν τοις αρρεσι το ΰηλυ, έν δ' αύ ταϊς &ηλείαις τουναντίον, ούκοϋν δικαίως Ά&ηναΐοι νομοάέτην αυτόν είλοντο έπί γε τω μεταγράψαι τους παλαιούς νόμους, δς ουδένα αυτών ελιπεν.

41 (Vors. 375, 3) Hermog. π. 'ιδεών 2 (401, 25 Rabe) εστι γάρ και ούτος σεμνόν μεν παραπλησίως τω Άντιφωντι και διηρμέ-

νος προς δγχον καί τά πολλά λέγων άποφαντικώς, καϋαρώτερος δέ την

8* 91



CRITIAS

λέξιν, και, δτε περιβάλλον, διευκρινών, ώστε είναι και σαφής άμα τω μεγέ&ει και ευκρινής. ίχειδε πολλαχοϋ καΐ μάλιστα έν τοις Δημηγορι-κοϊς προοιμίοις και το άληΰινόν τε κάί πιθανόν, επιμελής δέ ών ον μετρίως δμως ονχ άπλως χρήται τω τοιούτφ κόσμψ, ουδέ κατά τον Αντιφώντα προσκόρως και σαφή τήν έπιτήδευσιν εχοντι, άλλ' ώστε μετέχειν καΐ κατά τοϋτο τον άληάοϋς. τοις δ' άλλοις τον ήϋους εϊδεσιν ον σφόδρα τι χρήται, οίον επιείκεια ή άφελεία ή δσα τοιαύτα, ταντα και περί Κριτίον. de Δημ. προοιμ. cf. Wil., Ar. u. Ath. I 175 adn. 178.

42 (Vors. 375, 12) Phrynich. Praepar. soph. (= Phot. Bibl. 158 p. 101b 4, II 118 Henry)

ειλικρινούς δέ και καΰαροϋ και Άττικον λόγου κανόνας και στά&μας κάί παράδειγμά φησιν άριστον Πλάτωνα τε και . . . Κριτίαν τε τον Καλλαίσχρον και Άντισ&ένην . . .

43 Mall. Theodor. De metris VI 589, 20 Keil metrum dactylicum hexametrum inventum primitus ab Orpheo

Critias asserii, Democritus (68 Β 16 D.-K.) a Musaeo.

44 (Vors. 398, 5) Planud. in Hermog. Rhet. 5 (484, 2 Walz) κατά δε άναστροφήν οϊον 'τω άγώνι των Πν&ίων', τοϋτο κοινόν και

εντελές, άλλά Κριτίας άναστρέψας είπε· 'τω των Πυθίων άγώνι'.

45 Ibid. 561, 2 Walz

δέον γάρ μετά τους δέκα ρήτορας διαλαβείν περί Κριτίον, μετά τον Αντιφώντα τέταχεν αυτόν · σχεδόν γάρ ό αυτός είναι δοκεΐ τω Άντιφώντι κάί μηδέν διαλλάττειν αυτοϋ· έπεται δέ· τον Κριτίαν διά τήν προλεχΦεϊ-σαν αΐτίαν έν τώ μεταξύ τέταχεν.

92



FR. 1

ΚΡΙΤΙΑΣ

Atheniensis 460 - 403

ΕΛΕΓΕΙΑ

1 (1 D.)

χότταβος εκ Σικελής έστι χ&ονός, εκπρεπές ëçyov, δν σκοπόν ¿ς λατάγων τόξα κα&ιστάμε&α ·

εϊτα δ' δχος Σικελός κάλλει δαπάνη τε κράτιστος *

Θεσσαλικός δε ΰρόνος, γΰίων τρνφερωτάτη έδρα, 6 ενναίον δε λέχους κάλλ(εϊ κν$)ος έχει

Μίλητος τ ε Χίος τ' εναλος πόλις Οινοπίωνος-Τνρσηνη δε κρατεί χρνσότνπος φιάλη,

1 (I) ATHEN. 1 p. 28b Κριτίας δέ όντως (subaud. τά έξ εκάστης πόλεως Ιδιώ-ματα . . . καταλέγει) · [CE 1 —14] και επαινείται όντως δ Αττικός κέραμος || (II) ATHEN. 15 p. 666b πρώτον μεν ή των κοττάβων εϋρεσις Σικελική έατιν παιδιά, ταντην πρώτων εύρόντων Σικελών, ώς Κριτίας φησίν δ Καλλαίσχρου έν το «ς έλε-γείοις διάτούτων [Α 1—2] || (III) SCHOL. Aristoph. Pac. 1244 Diibner χότταβος : Ά&ήναιος êv τω ιε' (loc. cit.) φησίν δτι Σικελική τις έστί παιδιά, πρώτων εύρόντων Σικελών, ως φησιν Κριτίας δ Καλλαίσχρου έν τοις έλεγείοις· [1] || (IV) ΕυβΤ. in Od. p. 1771, 43 . . . πρός ομοιότητα του άλεξάνεμος χιτών έρρέ&η καΐ νειός άλεξ-ιάρη ή παρά Ήσιόδψ· και άλεξίκακος . . . και άλεξιβέλεμνος . . . καί το άλεξιφάρ-μαχον και τά άλεξίλογον, οίον [9. 11]. εΐεν δέ äv άλεξίλογα γράμματα ή τά άλεγοντα ήγουν βοη&οϋντα είς λόγον, ή δι' ών αποσοβείται τά πλείω λέγειν

1 S cf. Soph. Ant. 425 εύνής . . . λέχος, Eur. Med. 436 κοιτάς . . . λέκτρον al. || 6 cf. Hymn. Αρ. 180 Μίλητον . . . εναλον πάλιν (in eadem hezametri sede)

1 ad inventionum catalogum cf. Pind. fr. 125 Sn.-Maehl., Hermipp. fr. 63 K., Plin. Ν. H. 7, 56ss, Clem. Alex. Strom. 1,16, 74ss et Kleingünther, Πρώτος ενρε-τής 145ss ¡| 1 cf. Simiae Rhod. Epigr. 10, 1 s | de cottabo cf. Dion. Ch. 2 cum adn. I cf. Anacr. fr. 31 Gent. Σικελό ν κότταβον cum adn. | σικελικής (I) Ε | έστι om. (I) I είς έργον (I) C είς εριον (I) E : corr. Mus. || 2 έκ pro ες (II) | λατάμων (II) I ad λατ. τόξα cf. 8, 10 cum adn. || 3 cf. Pind. fr. 106, 4s Sn.-Maehl. απ' άγ-λαοκάρπου Σικελίας όχημα δαιδαλέον | Σικελικός (I) : COÏT. Mus. | κάλλει — κράτι-στός om. (I) E I κάλλι (I)C: corr. Casaub. || post 3plures versus omisses esse dubi-tai Bgk. praeeunte Casaub.; lacunam pentametro fr. 4, 5 άγγεα — Άσιατογ. per-peram explevit Sitzl. || 4 vid. Test. 20 | cf. Hippocr. Art. 7 Θεσσαλικόν ίδος | γνω (I) : corr. Mus. γνω ν mallet Cadiou || 5 ενν. . . . λέχ.] ad abundantiam stili cf. infra ν. 10 άρματόεντα δίφρον, 4, 5 Αυδή . . . Άσιατογενής, 4, 10 άχλύς άμβλωπός, 8, 1 μελέων . . . ωδάς, 8, 9 έπ' ακραίοι . . . νψηλαίς \ suppl. Kai., cf. Anth. P. 11, 363, 2 (Dioscorid.) λαμπάδι κϋδος έχει <έξοχα> κάλλος έχει Mus., prob. Die. μαλλόζν άριστον} εχει lusit Edm. κάλλος έχει ζπαρέχειν) Desr. 'sub κάλλ(ος) la-tere potest χλαϊναν = tegumentum'D. ante κάλλος crucem statuit West |[ es cf. Test. 16 I cf. Ion. Ch. 7, 1 || 7 de χρνσότ. cf. Eur. El. 470; ad composita a Critia adamata cf. Blumenthal 23

93



C R I T I A S

και πας χαλκός δτις κοσμεί δόμον êv τινι χρείφ · Φοίνικες δ' ηυρον γράμματ' άλεξίλογα,

θήβη δ' άρματόεντα δίφρον συνεπήξατο πρώτη, ίο φορτηγούς δ' ακάτους Κάρες, άλός ταμίαι-

τον δέ τροχού γαίας τε καμίνου τ' ëκγovov ηνρεν κλεινότατον κέραμον, χρήσιμον οίκονόμον,

ή το καλόν ΜαραΟώνι καταστήσασα τρόπαιον.

2 (2 Β . )

και νϋν Κλεινίον viòv Άϋηναϊον στεφανώσω Άλκιβιάδην νέοισιν νμνήσας τρόποις •

ου γάρ πως ήν τοδνομ' εφαρμόζειν έλεγείω, νυν δ' ¿ν Ιαμβείω κείσεται ουκ όμετρως.

β PHOT. Lex. 1, 99 Theodoridis άλεξίλογα · ού'τω τά γράμματα κέκληκε Κριτίας δ τύραννος ( = Anecd. Gr. I 382,19s Bekker) || 2 HEPHAEST. Ench. 2, 3 (π. ουνεκ-φωνήσεως) ή δύο βραχεϊαι είς μίαν βραχεϊαν, όπερ ¿ν τοις άλλοις ευρίσκεται μέ-τροις . . . êv δέ τοις ίπεσι σπανίως· ωατε Κριτίας έν τβ είς Άλκιβιάδην ίλε-γείφ ούκ φετο ίγχωρεϊν του Άλκιβιάδον τό δνομα· φησί γάρ· [1—4]

2 3 Ρ 464 ου γάρ πως al. (Callin. 1, 12 al., in initio versus) | Kaib. Epigr. gr. 616 (Ταξιάρχης) ού γάρ έν έξαμέτροισιν ήρμοσε τοϋνομ' ίμόν

8 δστις (I) : corr. Mus. || 9 ad Φοιν. γρ. cf. Kleingünther 147 | εϋρον Bgk., Desr. alii I άλεξίλογα (I), frustra tentatum (δεξίλογα Etobree, λεξίλογα Schweigh., άεξί-λογα Mein., alii aliter): ad litterae 'sermoni opitulantés' cf. Aesch. Prom. 460s γραμμάτων . . . συνδέσεις, μνήμην απάντων, μονσομήτορ' έργάνην, Eustath. in Od. cit., Pfeiffer, History I 24 et Gent., Poesia e pubblico 24s et adn. 70 | άλεξ. no-vum II 10 of. Xenophon. Cyr. 6, 4, 9 τον άρματείου δίφρου || i l άλλός (I) C || 12 s ad obscuras verborum ambages et molesta orationis artificia cf. Dion. Chale. 4 , 2 cum adn. || 12 ad inventionem artis figlinae cf. Friedl.-Hoffl. 133 (Naxi, soec. VI) I τροχοϋ Casaub. ('non dicit Critias, rotam figulorum ab Atheniensibus esse in ven tarn: verum, artem ipsam fingendi opera figlina; quae eleganter appellatur a poeta, sobóles (id est, opus) rotae, terrae et camini'), probb. Bgk., Defradas alii τρο-χάν (I), acceperunt edd. plerique | γαίης (I) E, retinuerunt Sohndw., Desr. alii | re γόνον (I) : corr. Mus., cf. 8, 9 πλάατιγξ ή χαλκοΰ ϋυγάτηρ et Xenarch. fr. 1, 9s Κ. της τροχηλάτου κόρης λοπάδος || 13 nota homoeoteleuta a Giorgia adamata, cf. 8, 3 ss II 14 ή . . . καταστήσασα (= Ά&ηναι) nova circumscriptio, una ex multis quae in deliciis Critiae (vid. Maykowska 137) et recentioribus scriptoribus (vid. Blumenthal 24 et Schmid, Atticismus I I I 306) fuerunt | μαραϋ·ωνος (I) C μαρα

«f (I) £ μαρα (I) Β (Latir, plut. 60. 1): corr. Mus. || 2 elegia anno 408 videtur esse scripta, cf. Schmid-Staehlin Ι Π 173 adn. 4 || l Άόηναίου v. I. || 3 ad hexametrum cum senario coniunctum, quod 'pythiambicae' strophae primum exemplum vide-tur (cf. D. in B. E. XI 2, 1922, col. 1906), vid. Korzeniewski 40. cf. etiam Soph. 1, Xenophan. 17 cum adn., Nicaenet. Anth. P. 13, 29 et Kaib. Epigr. gr. 211 al. (p. 701 exemplorum Index) | nota έλεγείον de pentametro hic primum dictum

94



FK. 1-4

3 (3 D.) γνώμη δ' rj σε κατήγαγ', έγώ ταύτην έν απασιν

είπον, και γράψας τοΰργον ίδρασα τάδε. σφραγίς δ' ημετέρας γλώσσης επί τοίσδεσι κείται.

4 (4 D.) και τόδ' ε&ος Σπάρτη μελέτημα τε κείμενόν εστί,

πίνειν τήν αυτήν οίνοφόρον κύλικα, μηδ' άποδωρεϊσΰαι προπόσεις όνομαστι λέγοντα,

μηδ' επί δεξιτεράν χείρα κύκλω ϋιάσου

*

s αγγεα Λυδη χείρ ηΰρ' Άσιατογενής, καΐ προπόσεις όρέγειν έπιδέξια και προκαλεισόαι

3 PLUT. Alcib. 33,1 [Ν (U Α = ) Τ] τό μέν οΰν ψήφισμα της κα&όδον πρότερον έκεκύρωτο Κριτίου του ΚαΧλαίσχρουγράφοντος, ώς αντος iv ταϊς έλεγείαις πε· ποίηκεν, ύπομιμνήσχων τόν Άλχιβιάδψ της χάριτος έν τούτοις· [1—3] || 4 ATHEN. 10 ρ. 432d προπόσεις δέ τάς γινομένας έν τοις σνμποσίοις Λαχεδαιμονίοις ούκ fjp ε&ος ποιεΐν, ούδέ φιλοτησίας διά τούτων πρός άλλήλους ποιεΐσϋαι. δηλοί δέ ταντα Κριτίας έν τοις έλεγείοις· [Α 1— 21, CE 1—3 et 7 φ—21]. έξης τε πάλιν φηαΐν [Α 22-27, CE 26 ούκ-27]

3 ad rem cf. J . Hatzfeld, Alcibiade, Paris 1940, 267β || ι γνώμην Ν, accepit Valck. (nunc etiam Ziegler et West) | δ' om. Ν | ήατε Y || 2 βΐπών Ziegler || s σφρηγίς dub. Bethe ap. D., cf. Theogn. 19s . . . έμοί σφρηγίς έπιχείσΰω τοϊσδ' επεαιν, Anth. P. 10, 42, 1 άρρητων έπέων γλώσσα σφραγίς έπικεΐσΰω | intellige: 'in his versibus eignum (σφραγίς) est impreasum orationis meae', vid, Miralles 22sa et Tulli 189as; alii aliter | ήμετέρας Cob. ap. Wil. (in adnn. ad Bergkianam tertiam editionem) -ης codd., probb. edd. | γλώττης Y, receperunt Die., D. alii | de accentu τοίσδ. (seil, ëneai) cf. Chantraine, Gramm. Horn. I 276 || 4 titulum Πο· λιτεϊαι έμμετροι ex Philopon. (Test. 13) posuerunt D. alii, sed. vid. Bielohlawek 28 adn. 3 et Raoee 129 | ad rem cf. Euen. 2 cum adn. et Test. 28, Plat. Leg. 1 p. 637 ab, Xenoph. Lac. resp. 5,4, Plut. Sept. sap. conv. 13 p. 156e || 2 αντφ Bach av~ τον commendat D. αύτων Kai. | οίνοφ. novum || 3 άποδωρ. προπ:~\ cf. Pind. Ol. 7, Iss φιάλαν . . . δωρήσεται || 4 κνκλοϋν Mus. | Θασίου (i. e. οϊνον) Porson, probb. Schndw., Bach ϋίασον Caeaub., alii alia || Se distichon in Λνδή χείρ Άσιατ. de-sliese censebat Herrn. || s post Αγγεα omnia hexametri verba et pentametri sequen-tis initium intercidisee putavit Bgk.; versum ad lacunam fr. 1,3 — 4 transposuit Sitzl.; 'deeiderantur infinitivi duo' West δγγε' â proposuit Dobree, alii alia exco-gitaverunt δή ταχύχειρ Bgk. coll. Polluc. II149 Bethe (Trag. Gr. Fragm. 776, 8 Ν.2), ad abundantiam etili (Λνδή . . . Άσιατ.) et ad hypallagen vid. E. Williger, Sprachliche Untersuchungen zu den Komposita der griech. Dichter des 5. Jahrhun-derts, Göttingen 1928, 15 | of. Aesch. Pere. 12 Ισχύς Άοιατογενής || β of. 4, 3 et 8, 7 I ad έπώ. cf. Dion. Ch. 1, 2 cum adn.

95



CRITIAS

εξονομακλήδψ, φ προπιεΐν έ&έλει. εϊτ' από τοιούτων πόσεων γλώσσας τε λύονσιν

είς αισχρούς μύ&ους, σώμά τ' άμανρότερον τεύχουσιν προς δ' δμμ' άχλύς άμβλωπός εψίζει,

λήστις δ' έκτήκει μνημοσύνην πραπίδων, νους δέ παρέσψαλται. δμώες δ' άκόλαστον Ιχονσιν

ήϋ·ος, έπεισπίπτει δ' οίκοτριβής δαπάνη, ol Λακεδαιμονίων δε κόροι πίνονσι τοσούτον

ώστε φρέν' είς ίλαράν f ασπίδα πάντ' άπάγειν | ες τε φιλοφροσύνην γλωσσαν μέτριόν τε γέλωτα.

τοιαύτη δε πόσις σώματι τ' ωφέλιμος γνώμγι τε κτήσει re· καλώς δ' είς εργ' Αφροδίτης

πρός ϋπνον ήρμοσται, τόν καμάτων λιμένα, πρός την τερπνοτάτην τε ·&εών ϋνητοϊς Ύγίειαν

και τήν Εύσεβίας γείτονα Σωφροσύνην.

*

ai γαρ νπερ τό μέτρον κυλίκων προπόσεις παραχρήμα τέρψασαι λυποΰσ' ές τόν άπαντα χρόνον.

ή Λακεδαιμονίων δέ δίαιϋ' δμαλώς διάκειται, εσάειν καί πίνειν σύμμετρα πρός τό φρονεΐν

4 7 cf. Χ 415 έξονομακλήδην (μ 260 in eadem versus sede) || 12 s Eur. ir. 201, 4 Ν.2 άκόλαστον ή&ος || 18 Hymn. Ven. 1 Ιργα . . . Αφροδίτης (9) || 25 ε 197 ϊσ&ειν καί πίνειν

7 προπολεΐν A, recepit Schweigh. (deinde etiam F. Maas, Byz. Zeitschr. 35,1935, 303) I ¿άέλΐ) Hart., probb. Bgk., Edm. || 8 τελέουσιν ACE: corr. Mus. || 8as cf. Theogn. 479se, Soph. fr. 843 Ν.2 etc. || 9 άφαυρότερον malit West || 10 τρύχουσιν Bach, Herrn. ; nota τεύχοναιν traiectionem | cf. £"696 κατά á ' όφ&αλμών κέχντ' άχλύς (Π 344), Ps.-Hes. Scut. 264 παρ δ' Άχλύς είστήκει \ δμματ' Henn., prob. Kail). ||

στις 11 λήαις CE λήαις A, def. Schweigh. | τ ' pro δ' Edm. || 14 ss cf. Xenophan. 1,17 s cum adn. || 15 άσπίδα AC, dcff. Bach alii ίλπίδα Emp., Bgk. alii, crucem statuit West | πάντ' άπάγειν A, acceperunt priores et West πάντ' άπαγαγείν CE πάντας άγειν Bgk., probb. edd. plerique | αϊσιμα πάντ' άγαγεϊν Ebert coll. o 71, φ 294, \p 14 ('daß sie alles maßvoll zu [ = mit] heiterem Sinn tun') || 17 τοιαύτη τε Edm. ¡I 18 cf. Euen. 2, 4 || 20 cf. Ariphron. Sio. 1 Ύγίεια, βροτοϊαι πρεσβίατα μακάρων I ύγείαν codd. : oorr. Mus. ; ad Ύγίειαν oum Σωφρ. coniunctam cf. Eur. fr. 446 Ν.2 et Perrotta-Gent. 324 || 21 Εύσεβίας Wil. (in adnn. ad tertiam Berg-kianam editionem) εύσεβείης AE -ίης C et edd. plerique || post 21 plura deesse putant Bgk. alii, fr. 5 inserendum censet Dieterioh ap. D.-K. || 22 a cf. Democr. 68 Β 235 D.-K., Antiphont. 87 Β 58 D.-K. et Xenophan. 1,17 cum adn. || 23 cf. Crit. 88Β 27 D.-K. | ίπειτα pro άπαντα dub. Schndw. || 25 ¿σάίειν A: corr. Mus. | φρονεΐν Bach φανέν A

96



F R . 4 - 6

καί τό πονείν είναι δυνατούς • ουκ εστ' άπότακτος ήμερα οΐνώσαι σώμ' άμέτροισι πότοις.

5 (5 D.)

•ήν Λακεδαιμόνιος ΧΙλων σοφός, δς τάδ' ελεξε • μηδέν άγαν καιρώ πάντα πρόσεστι καλά.

6 (6 D.)

πλοϋτον μεν Σκοπαδών, μεγαλοφροσυνην δε Κίμωνος, νίκας δ' ΆρκεαΙλα τον Λακεδαιμονίου.

5 D i o g . L a e r t . 1, 4 1 διαφωνοϋνται δέ καί ai αποφάσεις αυτών (seil, τών επτά σοφών) καί άλλου άλλο φασίν είναι, ώς ¿κείνο· 1.1—2] || cf. S o h o l . Eur. Hipp. 264 (II 38,16 Schwartz) τό 'μηδέν άγαν' οι μέν Χίλωνι τω Λακεδαιμόνια) άνατι&έασιν, ώς Κριτίας, οι δέ Σωδάμω (I 127 D.3) ώς τό év Τεγέφ έπίγραμμα δήλοι· 'ταϋτ' Ιλεγεν Σώδαμος Έπηράτου, δς μ' άνέ&ηκεν · μηδέν άγαν, καιρώ πάντα πρόαεστι καλά' et ibid. v. 266 (II 39, 11 Schwartz) Χίλωνος γάρ έστι τό 'μηδέν άγαν', cf. etiam Clem. Alex. Strom. 1, 61,1 πάλιν αδ Χίλωνι τω Λακεδαιμονίφ άναφέρουαι τό 'μηδέν άγαν'. Στράτων δέ έν τω περί ευρημάτων (fr. 147 Wehrli) Σωδήμψ (Στράτο· δήμω cod.: corr. Wil. Kl. Sehr. IV 602) τω Τεγεάτη προσάπτει τό άπόφ&εγμα et Schol. Pind. Pyth. 2, 63 (II 42, 20 Drachm.) δμοιον δέ τούτο τψ υπό Χίλωνος έν Αελφοις έγγραφέντι [γνώ&ι σαντόν] (seel. Drachm.), δ τινές φαοι Σωδάμου είναι || β P l u t . Cim. 10, 5 Ιτί τοίνυν Γοργίας μεν ό Λεοντίνός (82 Β 20 D.-K.) φησι τον Κίμωνα τά χρήματα κτάαϋαι μέν ώς χρφτο, χράο&αι δ' ώς τιμφτο· Κριτίας δ' <ό> (add. Wil.) τών τριάκοντα γενόμενος έν ταίς έλεγείαις εύχεται· [1—2]. καίτοι Λίχαν (Aroesilai filium) γε τόν Σπαρτιάτην απ ούδενός άλλου γινώσκομεν έν τοις Έλλησιν όνομαστόν γενόμενον ή δτι τους ξένους έν ταίς γυμνοπαιδίαις έδείπνιζεν ή δέ Κίμωνος άφ&ονία καί τήν παλαιάν τών Ά&ηναίων φιλοξενίαν και φιλαν&ρωπίαν ύπερέβαλεν

6 2 Friedl.-Hoffl. 113, 2 (Olymp. 464/454) ίλή/ωι &νμώι τοί(λ) Λακεδαιμονίοις

2β 'poeeis κείναι vel δυνατούς τ(ε)' West | κουκ vel ούδ' dub. Bgk. || 26s άπό-τακτος ήμέρα CE ('jour réservé, désigne les jours de fête consacrée au culte de Dio-nysos' Defradas) άπότακτον ήμέρφ A, acceperunt Mus., D. alii || 27 οΐνώσαι hic solum occurrere videtur activa diathesi || 6 Critiae vindicavit Wil. loc. cit., coll. Schol. Eur. Hipp. 264 || ι Χείλων Hi., prob. D. || 2 cf. Hes. Op. 694 μέτρα φυλάσ-αεσύαι · καιρός δ' έπΐ πάσιν άριστον, Theogn. 401s μηδέν άγαν σπεύδειν καιρός δ' έπΐ πάσιν άριστον iργμασιν άν&ρώπων, id. 335s cum Garzyae adn., Bacch. 14,16s Sn. έφ' έκάστφ καιρός ίργματι κάλλιστος, Soph. Ο. Β. 1516 πάντα γάρ καιρώ καλά etc.; ad rem cf. Peretti, Teognide cit. 280ss et H. J . Mette, Μηδέν άγαν, München 1933 H β 1 ad Scopad. divitias cf. Theocr. 16, 36ss, Plut. Cat. M. 18, 5, De cupid. divit. 8 p. 527c al. | nominativos in accusatives fortaese muta visse Plutarchum censet West || 2 άγησίλα codd. : corr. Westermann coll. Paus. 6, 2, 2 Τιααμένου (sublato ó') Hart. | Arcesilaum Olympiae curru vicisse primum, ut videtur, a. 448, iterum a. 444 inter omnes constat, cf. L. Moretti, Olympionikai. I vincitori negli antichi agoni Olimpici, nn. 305 et 311

97



C R I T I A S

7 (7 D.)

έκ μελέτης πλείους rj φύσεως άγα&οί.

ΕΠΗ

8 (8 D.)

τον δε γυναικείων μελέων πλέξαντά ποτ' ώδάς ήδύν Άνακρείοντα Τέως εις Έλλάδ' άνηγεν, συμποσίων έρέάισμα, γυναικών ήπερόπενμα, αυλών άντίπαλον, φιλοβάρβιτον, ήδύν, αλνπον. οϋ ποτέ σου φιλότης γηράσεται ουδέ Φανεϊται, ίστ' âv ΰδωρ οϊνω συμμειγνύμενον κυλίκεσσιν παϊς διαπομπεύχι, προπόσεις έπιδέξια νωμών, παννυχίδας ιεράς ϋηλεις χοροί άμφιέπωσιν, πλάστιγξ â' ή χαλκοϋ ΰυγάτηρ έπ' άκραισι κα·&1ζ·η κοττάβου ύψηλαΐς κορυψαΐς ΒρομΙου ψικάδεσσιν.

7 STOB. 3, 29 {π. φιλοπονίας), 11, ΠΙ629Η.Α"ρ(τ/ου·[1] || 8 ATHEN. 13p.600D Sv (i. e. Έρωτα) ό σοφός ύμνων αίεΐ ποτε Ανακρέων πάσίν έστιν âtd στόματος, λέγει οϋν περί αύτοΰ καΐ ό κράτ ιστός Κριτίας τάδε· [1 — 10] (in Epit. desunt 1—4)

8 β Horn. Epigr. 3, 2 Ιστ' âv ϋδωρ (in eaàem hexametri sede)

7 ad rem. cf. Demoer. 68 Β 242 D.-K. έξ άσκήσιος àyaôoi γίνονται ή falò φνσιος, Spich. 23 Β 33 D.-K. d δέ μελέτα φύσιος άγα&άς πλέονα δωρείται, φίλοι; vid. F. Hieronymus, ΜΕΛΕΤΗ. Übung, Lernen und angrenzende Begriffe, Biss. Basel 1970,14etEuen.9 oum adn. || de pentametro ut monosticho adhibito cf. Κ. Flower Smith 174 | ή 'κ Bgk. (et Morel ap. D.-K.) || 8 ad rem cf. Wil., S. u. S. 108s, ad stilum (praesertim ad asyndeton, de quo vid. Test. 34) cf. Blumenthal 23 || ι τόν σέ commendat Meineke | ad γυναικ. μελ. P. Ozy. 221 col. 7, 5s ( = Anaer. fr. 190 Gent.) contulit Bowra, Gr. Lyric Poetry 304 ¡| 2 ήδύν frustra tentatum (ήύν Bgk., alii alia) repetitionis vitandae causa (cf. ν. 4), def. Wil., 1. o. adn. 3, cf. Hermesian. fr. 7, 51 Powell, 2 D.2 <5 μελιχρός . . . Άνακρεζί)ων || S nota homoeoteleuta a Gor-gia adamata (cf. 4, 5 etc.) | cf. Aristoph. Nub. 312 εύκελάδων τε χορών ίρε&ίαμα-τa I cf. Ε 349 γυναίκας . . . ήπεροπενεις. Anaoreontis fr. 98 Gent, (ήπεροπός) vide-tur meminisse Critias || 8s ήπερόπ. et φιλοβ. hapax || 4 άντίπ., φιλοβ.~\ nota anti-thesin I post i laounam statueront Hart., Bgk. alii || 5s Hor. C. 4, 9, 9s contulit Morel ap. D.-K., adde Theogn. 251s et Theocr. 12, l i s || s οϋ ποτε του Herrn. | γηράσκεται E | οϋτε Die. || β συμμιγν. Ε, acceperunt Mus., Bgk. alii || 7 cf. 4, 6 et Dion. Chale. 1, 2 cum adn. | διαπόμπευση ΜΌΛ. | πρόποσις Α: oorr. Mus. -σιν E | έπιδέξια E, cf. Dion. Chale. 3, 1 έπιδέξιαν Α έπΐ δεξιά dett., acceperunt Die. alii II 8 cf. v. 1 II 9 cf. 1,12 τροχού γαίας τε . . . έκγονον | πλάατιξ Α | τε ή Α δ' ή CE I κα&ίζει Α -ζει Ε : oorr. dett. -OÍ Mus. || 9s &κρ. . . . ΰψηλ.'] nota sjrn-onymorumusum || le adκοττ. cf. 1,1 oum adn. || l«s ΰψηλον (-f¡ Wil., prob. Eìdm.), κορ. βρ. ψ. (βαλλομέιν?> Kaib., Wil.

98



T E S T I M O N I A

P I G R E S

T E S T I M O N I A

1 Plut. De Herod, malign, p. 873e-f

τα δ' ¿v Σαλαμϊνι διηγονμενος τοσούτους περί Αρτεμισίας λόγους γέγραφεν, δσοις δλην την νανμαχίαν ουκ άπηγγελκε- τέλος δέ, καθή-μενους έν Πλαταιάίς άγνοησαι μέχρι τέλους τον αγώνα τους "Έλληνας, ώσπερ βατραχομυομαχίας (βατραχομαχίας codd. : con·. Steph.) γινομέ-νης, (f¡v) (suppl. Wytt.) Πίγρης δ Αρτεμισίας εν επεσι παίζων καΐ φλύαρων εγραψε, σιωπή διαγωνίσασθαι συν&εμένων, ίνα λά&ωσι τους άλλους, αυτούς δε Λακεδαιμονίους ανδρεία μεν ονδεν κρείττονας γενέσθαι των βαρβάρων, άνόπλοις δε καΐ γυμνοις μαχομένονς κρατήσαι.

2 Tzetz. Exeg. in II. (ap. Hermann, Dracon. Straton. lib. de metris poeticis 37, 2)

βίβλους δε ταύτας έξεπονήσατο (seil. "Ομηρος), την τε Μυοβατρα-χομαχίαν, rjv τίνες Τ (γ ρητός είναι φασι του Καράς, και τόν Μαργίτην, φ ποιήματι ουκ ενέτυχον. de Suda cf. infra appar. I.

ΠΙΓΡΗΣ Carius? saec. V exeunt.?

Μηνιν αειδε, θεά, Πηληιάδεω Άχιλήος, Μοϋσα, συ γαρ πάσης πείρατ' εχεις σοφίης.

SUDA β. ν. Πίγρης (IV 127,24 Adler) Κάρ άπό Άλιχαρνασοϋ, αδελφός Άρτε· μιοίας, της êv τοις πολέμοις διαφανούς, Μαυσώλου γυναικός · δς τη Ίλιάδι παρενέβαλε κατά στίχον Ιλεγεϊον, οϋτω γράφος· [1 — 2]. Ιγραφεκαί τον είς Όμηρον άναφερόμε-νον Μαργίτην καΐ Βατραχομυομαχίαν. cf. Eudoc. Viol. 358 (597s Flach)

2 cf. γ 433 πείρατ α τέχνης, Pind. Epigr. 429, 2 P. μέτρο/ν ίχων σοφίης (in eadem pentametri sede), Choeril. Sam. fr. 1, 3 Kink. (έχονσι δέ) πείρατα τέχναι et Sol. 20, 2 cum adn.

99



EVENVS

E V E N V S

TESTIMONIA V I T A E ATQVE ARTIS

Chronographia

1 Hieronym. Chron. 01. 80,1 (111, 12 Helm)

E u e n u s poeta claruit. cf. Euseb. Chron. ex vers, armen. (192 Karst) Eu e nu s war als Dichter mit Messungen der Worte gekannt.

2 Ps. Censorin. De mus. (71, 8 ss Sallmann) prior est musica inventione metrica; cum sint enim antiquissimi

poetarum Homerus Hesiodus Pisander, lios secuti e legiar i i Callinus (Test. 4) Mimnermus (Test. 17) E u e n u s . . .

3 Georg. Syncell. Chronogr. 254c (305, 19 Mosshammer) Ευήνιος ελεγείας ποιητής εγνωρίζετο. cf. Test. 1.

De duobus Euenis

4 Epict. Diatr. 4, 9, 6s και τί, ψησίν, άπολλνω ; — Άνθρωπε, υπήρχες αίδήμων και νυν ονκέτι

εΙ· ούδέν άπολώλεκας ; άντι Χρυσίππου καΐ Ζήνωνος Άριστείδην αναγιγνώ-σκεις και Ενηνόν (inter Εύηνος et Εύηνος fluctuant codd. veterum scriptorum; Εϋβιον Wil.)' ούδέν άπολώλεκας; cf. Schol. ad 1. (Arethae esse contendit. Raderm.), ubi ad Aristidem et Euenum sophistas referri videtur.

5 Harpocr. Lex. s. v. Εύηνος (139,15 Dind.) Υπερείδης εν τω κατ' Αύτοκλεους (fr. 58 Blass), όνο άναγράφονσιν

Ευήνους ελεγείων ποιητάς ομώνυμους άλλήλοις, καΰάπερ Ερατο-σθένης εν τω Περί χρονογραφιών (FGrHist 241 F 3), άμφοτέρους λέγων Πάριους είναι · γνωρίζεσ&αι δέ φησι τον νεώτερον μόνον, μέμνηται δε άατέρου αυτών καΐ Πλάτων (vid. Test. 10 — 13).

6 Suda s. ν. Εύηνος (II 449, 4 Adler) δύο άναγράφουσι γεγράφάαι ελεγεί(ον ποιητάς, καΐ άμφοτέρους

Πάριους, cf. Test. 5. de duorum Euenorum quaestione vid. Garzya 75 ss.

100



TESTIMONIA

Vita et opera

7 Artemid. Onir. 1, 4

το ζωον το καλοΰμενον κάμηλος μέσους κάμπτει τους μηρούς ύποτεμνό-μενον τοϊν σκελοϊν το νψος, ετνμως κεκλημένον κάμηλος οιονεί κάμμηρος, ως φησιν Εύηνος ¿ν τοις είς Εϋνομον Έρωτικοϊς.

8 Maxim. Tyr. 38, 4 (441 Hobein)

και ούδε αντη σοι (seil, ή Ασπασία τω Σωκράτει) αρκεί διδάσκαλος, άλλ' έρανίζη παρά μεν Διοτίμας τα ερωτικά, παρά δέ Κόννου τά μου-σικά, παρά δέ Εύηνου τά ποιητικά, παρά δε Ίσχομάχου τά γεωργικά, παρά τε Θεοδώρου τά γεωμετρικά.

9 Suda s. ν. Φίλιστος (IV 726, 26 Adler)

Φίλιστος, Ναυκρατίτης ή Συρακούσιος, Άρχωνίδου υιός. μαθητής δε ήν Ευήνου του ελεγειοποιον.

Ars et veterum indicia

10 Plat. Apol. p. 20 ab (loquitur Socrates) επεί καί άλλος άνήρ έστι Πάριος ένθάόε σοφός,

δν εγώ ήσθόμην έπιδημοϋντα· . . . 'τίς της τοιαύτης άρετης,τής ανθρω-πινής τε και πολιτικής, επιστήμων εστίν, . . . τίς .. . και ποδαπός, και πόσου διδάσκει·,' 'Εύηνος ',εφη (seil. όΚαλλίας), 'ώΣώκρατες, Πάριος, πέντε μνων'. και εγώ τον Εύηνο ν έμακάρισα, ει ώς αληθώς εχοι ταύτην την τέχνην καί ούτως εμμελώς διδάσκει.

11 Plat. Phaed. p. 60d (loquitur Cebes) περί γάρ τοι των ποιημάτων ών πεποίηκας έντείνας

τους του Αίσωπου λόγους καί το είς τον Άπόλλω προοίμιον και άλλοι τινές με ήδη ήροντο, άτάρ καί Εύηνος πρώην, δτι ποτέ διανοηθείς, επειδή δεϋρο ήλθες, εποίησας αύτά, πρότερον ουδέν πώποτε ποιήσας. ει ούν τί σοι μέλει του εχειν έμε Εύη ν ω άποκρίνασθαι δταν με αύθις έρωτα — εύ οίδα γαρ δτι ερήσεται — είπε τί χρή λέγειν, λέγε τοίνυν, εφη, αύτω, ώ Κέβης, τάληθή, δτι ούκ έκείνω βουλόμενος ούδε τοις ποιήμασιν αύτοϋ άντίτεχνος είναι εποίησα ταϋτα. cf.Socrat. Test. 1.

12 Plat. Phaed. p. 61b

(loquitur Socrates) ταϋτα ούν, ώ Κέβης, Εύήνω φράζε, και έρρώσθαι

101



EVENVS

και, äv σώφρονj¡, έμέ διώκειν ώς τάχιστα, ααιειμι δέ, ώς έοικε, τήμερον · κελεύουσι γάρ Ά&ηναϊοι. και ό Σιμμίας, Οίον παρακελεύβ, εφη, τοντο, ώ Σώκρατες, Ε ν ή ν ω. πολλά γαρ ήδη έντετύχηκα τω άνδρί · σχεδόν ούν εξ ών έγώ ήσύημαι, ονδ' δπωστιοϋν σοι εκών είναι πείσεται. Τί όε; ή δ' δς, ου φιλόσοφος Εύηνος; Έμοιγε δοκεϊ, έφη ό Σιμμίας. ΈΦελήσει τοίνυν και Εύηνος και πάς δτφ άξίως τούτου τον πράγματος μέτεστίν, ού μέντοι ϊσως βιάσεται αυτόν · ου γάρ φασι ϋεμιτόν είναι.

13 Plat. Phaedr. p. 267 a

(loquitur Socrates) τί μην, και ϊλεγχόν γε και έπεξέλεγχον, ώς ποιητέον èv κατηγορί<} τε και άπολογίφ. τον δε κάλλιστον Πάριο ν Εϋηνον ες μέσον ουκ αγομεν, δς ύποδήλώσιν τε πρώτος ηνρεν και παρεπαίνους — ol δ' αυτόν και παραψόγους φασϊν èv μέτρψ λέγειν, μνήμης χάριν — · σοφός γάρ άνήρ. cf. Hermias ad 1. (288, 5 Couvreur) παρεπαίνους δέ λέγει (seil, ο Εϋηνος) ίνα αντικρυς μη έπαινη, δοκη δέ έπαινεϊν, ομοίως δέ και ψέγειν, ubi laudem vel reprehensiones intellige, ut ita dicamus, obliquam, quae sententiis vel exemplis fictis vel artifi-cio personae loquentis efficitur, ut in Archilochi, Simonidis (vid. praeser-tim fr. 542 P.), Timocreontis (fr. 727, 4 P.), Pindari carminibus haud raro invenimus: cf. Gent., Poesia e pubblico 145s.

14 Quint. 1,10,17 transeamus igitur id quoque, quod grammatice quondam ac musice

iunctae fuerunt, si quidem Archytas atque Euenus etiam subiectam grammaticen musicae putaverunt, et eosdem utriusque rei praeceptores fuisse cum Sophron (fr. 155 Kaib.) ostendit . . . tum Eupolis (/rr. 17. 193 K.)...

16 Auson. Cento nupt. 10 p. 168 s Prete

'lasciva est nobis pagina, vita proba', ut Martialis dicit (2, 4,8) nam quid Anniani Fescenninos, quid antiquissimi poetae Laevii Eroto-paegnion libros loquar? quid Euenum, quem Menander sapientem vocavit (fr. 848 Körte)? quid ipsum Menandrum? quid comicos omnes? quibus severa vita èst et laeta materia.

Ad Euenorum aliorum epigrammata cf. Gow —Page, The Garland of Philip I I 289.

102



FR. 1-2

ΕΥΗΝΟΣ

Parius saec. V—IV (init.)

ΕΛΕΓΕΙΑ

1 (1 D.)

Πολλοίς άντιλέγειν μεν ε&ος περί παντός ομοίως, όρ&ώς δ' άντιλέγειν, ούκέτι τον τ' εν Μει·

και προς μεν τούτους αρκεί λόγος εϊς δ παλαιός, 'σοι μεν ταντα δοκοϋντ' εστω, έμοί 6ε τάδε'.

& τονς ξυνετούς δ' αν τις πείσειε τάχιστα λέγων εν, οΐπερ κάί ρφστης είσΐ διδασκαλίης.

2 (2 D.) Βάκχου μέτρον άριστον, δ μη πολύ μηδ' ελάχιστον

εστι γάρ ή λύπης αίτιος ή μανιης.

1 ( I ) ATHEN. 9 p. 367de σιωπωντος οδν τον Ονλπιανον 'άλλ' εγώ' φησιν δ Λεω-IΊδης 'ειπείν είμι δίκαιος, πολλά ήδη αιωπήσας· πολλοίς δ' άντιλέγειν, κατά τόν Πάριον Εϋηνον, ί&ος' κτλ. [Α 1 - 6 , deeat Epit.] || (II) STOB. 2, 2 (E/Σ τό εναντίον), 10, II 22 W. [ A S T ] Ευήνου- [1-4] || (III) ATHEN. 10 p. 429f τούτοις εϊ τις άντιλέγειν ίχει, παρίτω· άκούσεται γάρ κατά τόν Εϋηνο»· [4] || 2 (I) ΑΝΤΗ. Ρ. 11,49 Εύηνου (Εύίνου codd.: corr. Jacobs)· [1 -6 ] || (II) ΑΝΤΗ. P L . 2b 22,16, 1—6 sine poetae nomine

1 4 Eur. Suppl. 466 aol μέν δοκείτω ταΰτ', ¿μοί δέ τάντία (Soph. Ai. 1038s, Eur. Alo. 52, Hero. 204s al.) || β fr. eleg. adesp. 8 ¿λίγης έστί διδασκαλίας (cf. Lob., Phryn. 469) || 2 1 Hymn. Merc. 573 γέρας ούκ έλάχιστον, Euen. 8,1 μέρος ούκ έλάχιατον (in fine versus)

1 Eueno epigrammatistae tribuit Jacobe || iss prosam sapiunt, ut est recentio-ris elegiae (de Euen. cf. Wil., Ar. u. Ath. II 404 adn. 2) || l ad άντιλέγ. in arte disputandi (τέχνη έριστικ&ν) adhibitum cf. Aristoph. Nub. 938, H. Gomperz, Sophistik u. Rhetorik 129ββ et Garzya 83 adn. 24 | δ' post πολλοίς add. (I) | μέν om. (I) || 2 τοϋτο έ&έλει (I) || 3 τούτοις (I) | ώς pro είς (II) | άπαλαιός pro δ π. (II) A II 3 s cf. Radermaoher, Art. script. 128 || 4 μέντοι αυτά (I) | δοκούντά πως Mus. | έατίν (II) έστ' (III) || 5 'hexameter. . . der den zweiten preis der ab-scheulichkeit in der wirklich griechischen poesie beansprucht' Wil. || β φηστης West I διδααχαλίης Jacobs, Bach alii, quod est praeferendum ob consonantiam oum $φστης, cf. 2, 2 -ας (I), retinuerunt D. alii || 2 Eueni epigrammatistae esse censuerunt Jacobs, Reitz., Gow—Page (The Garland of Philip I 258) alii | ad rem cf. Panyass. fr. 13 Kink., Eubul. fr. 94 K., Hor. C. 3, 21, les al.; vid. etiam ad Crit. 4 cum adn. || i s cf. Theogn. 211s, 479ss, 509s || 2 cf. Stob. 3,18, 23se | μα-νίας dub. Bgk., sed -ης consonat cum λύπης, cf. 1, 6

103



EVENVS

χαίρει κιρνάμενος δε τρισίν Νύμφαισι τέταρτος · τήμος καί άαλάμοις εστίν ετοιμότατος ·

εί δε πολνς πνενσειεν, άπέστραπται μεν έρωτας, βαπτίζει δ' ϋπνω, γείτονι τον ΰανάτον.

3 (4 D.) Προς σοφία μεν εχειν τόλμαν μάλα σνμφορόν έστι,

χωρίς δε βλαβερά και κακότητα φέρει.

4 (5 Ό.) πολλάκις άν&ρώπων οργή νόον έξεκάλνψεν

3 STOB. 4 , 1 0 (ίπαινος τόλμης), 5,IV328 Η . ( S M Α ) Εύήνον' [ 1 - 2 ] || 4 ( I ) STOB. 3, 20 (π. όργής), 2, I I I 539 Η . [ S M Α ] Εύήνον [ 1 - 2 ] || ( I I ) MAXIM. CONF. I I 593s (PG 91, 840s) 6 θυμός έστι πάθος, θηριώδες μέν τη διαθέσει, συνεχές τη θλίψει, ακληρόν δε καί βίαιον τf¡ δυνάμει, φόνου αίτιον, συμφοράς αύμμαχσν, βλάβης συνεργόν καί άτιμίας. Mai χρημάτων απώλεια· ίτι δέκαΐ φθοράς άρχηγόν Ευήνου· [ 1 - 2 ] II ( I I I ) MELISSA AUGUSTANA ( = Cod. Monac.) 3 4 , 2 4 (cf. Wachem. Stud. 153)

β Ξ 231 Ύπνω .. . κασιγνήτω Θανάτοιο (Π 672, ν 79 β, Hes. Theog. 756)

3 cf. Hes. Op. 596 τρις ϋδατος προχέειν, τό δε τέτρατον Ιέμεν οίνου, nota Ννμφ. pro lymphis vel aquis, ut saepe ap. Anth. P. scriptoree (vid. Pape —Benseier s. v. Νύμφη), inter omnes constat et Euenum et alios elegiacos poetas reoentioris aeta-tis, non aliter ao Timotheum (cf. fr. 780, 3s P. άνέμισγε δ' αίμα Βακχίον νεορρύ-τοισι δακρνοισι Νυμφάν) et dithyramborum ecriptores, audacibus metaphoris, inso-litis circumlocutionibus, inaudito verborum lusu libenter usos esse | χαίρει κιρνά-μενος τρισί Νύμφαις τέτρατος αύτός (II), acceperunt Br., Edm. χαίρει δέ τρισί κιρνάμενος Νύμφαισι τέταρτος Jacobs || 4 cf. Ion. Ch. 2, 9s et Crit. 4, 18es || 4s ad rem cf. D. Micalella, Vino e amore, Antica medicina 20, Quad. Urb. 24, 1977, 153ss; Pretagostini, Quad. Urb. η. s. 10 (39), 1982, 47ss || 5 cf. Demosth. 25, 57 ποΑύς . . . επνει | άπέστρα (I) || β cf. Heliodor. 4,17, 3 μέσαι νύκτες ϋπνφ τήν πόλιν εβάπτιζον, Clem. Alex. Paedag. 2, 27, 2 υπό μέάης βαπτιζόμενος εις ϋπνον, Aetiue 6, 3 ϋπνφ βεβαπτισμένος \ βαπτίζεται (II), in βάπτια&αι emendaverat Seal. | τω pro τον (I), def. Kai. | cf. Gorg. 82 A 15 D.-K. ήδη με ό ϋπνος δέχεται παρακατα-τί&εσ&αι τάδελφφ, Xenoph. Cyr. 8, 7, 21 έννοήσατε δ', ίφη, δτι έγγντερον μέν των Ανθρωπίνων &ανάτψ ουδέν εστίν ϋπνον al. || 8 Eueno epigrammatistae tribuit Ja-cobs II Ι σοφία (vel -ai) M {-ίη West) σοφίαν SA, acceperunt Turn., Sylb. alii {-ίην Wint.) I τόλμην Bach | μάλ' άσύμφορον M || 2 subaudiendum esse σοφία censet Fraccaroli 281, sed cf. Eur. fr. 732 Ν.2 ρώμη δέ τ' άμαϋής πολλάκις τίκτει βλάβην, Thuc. 3, 82 τόλμα . . . αλόγιστος, Isocr. 1, 6 (5ώμη δέ μετά μέν φρονήσεως ώφέλησεν, άνευ δέ ταύτης πλείω τούς έχοντας ίβλαψεν, Hör. C. 3, 4, 65 vis consili expers mole ritti sua·, cf. etiam Clem. Alex. Strom. 1, 51, 3 και 'τό αγώνισμα' ήμών κατά τόν Λεοντίνον Γοργίαν [82 Β 8 D.-K.] 'διττών αρετών δείται, τόλμης καί σοφίας· τόλμης μέν τό κίνδυνον ύπομεϊναι, σοφίας δέ τό αίνιγμα (πλίγμα Die.) γνώ-ναι I βλαβερά Cr. -ή codd., probb. edd. plerique || 4 Eueno epigrammatistae tri-buit Jacobs

104



FR. 2-7

κρυπτόμενον, μανίας πονλν χερειότερον.

5 (6 D.) ή δέος ή λύπη παις παχρί πάντα χρόνον.

6 (7 D.) ήτις κερδαίνονσ' ουδέν, όμως αδικεί.

7 (8 D.) παν γαρ άναγκαϊον πρδγμ' άνιαρόν εφν.

δ (I) PLUT. De amore prolis 4 p. 497a ωστ' έπαινεϊσΰαι και μνημονεύεσ&αι τον Εύήνον τοντο μόνον, ώς έπέγραψεν [1] || (II) ARTEMID. On. 1, 15 [LV, sine poetae nomine] παιδία όόξαι ίχειν ή Ιδεϊν παντελώς βρέφη, ϊδια μεν τέκνα καί άνδρΐ καΐγυ-ναικί μοχϋηρόν φροντίδας γαρ καί λύπας σημαίνει καί μέριμνας πραγμάτων άναγ-καίων τινών ένεκεν, έπειδή ούδέ τά βρέφη άνευ τούτων εστίν άνα&ρέψαι. καί τις καί λόγος παλαιός ¿πιδείκννσι τό τοιούτο · ίχει δε ώδε · [1] || ( I I I ) HERMIAS in Plat. Phaedr. p. 267 a (238,5 Couvreur) παρεπαίνονς δέ λέγει . . . (cf. Test. 10) θαυμαστός δέ έγένετο Εϋηνος, καί άλλαχοϋ (Plat. Apol. p. 20b; Phaed. p. 60d) αυτόν επαινεί, δς καί τον ϊαμβον ('iambus' ad rem pertinet, non ad metrum) τούτον είπε· [1]. τό δέ μνήμης χά-ριν, έπειδή τάεπη των καταλογάδην ενμνημονεντότερά έατιν || (IV)MAOAB.4,38(Par-oem. Gr. I I 170,14) [1] || respicit Boeth. Philos, consol. 3, 7, l i s nimis e natura dictum est neseio quern filios invenisse tortores (Weinberger ap. L. Bieler in Boeth. edit., Turnholti 1957, 47) || 6 ARISTOT. De virt. p. 1251a 30 (= Stob. 3,1, I I I 145, 13 Η.) αδικίας δέ έατιν εϊδη τρία, Ασέβεια πλεονεξία ϋβρις . . . ϋβρις δέ, κα&' {¡ν τάς ήδονάς αντοϊς παρασκενάζονσιν, εις όνειδος άγαγόντες (άγοντες Stob.) έτέρους. δ&εν καί Εϋηνος περί αυτής λέγει· [1] || 7 (I) ABISTOT. Metaph. 4 p. 1015a 28 τό γάρ βίαιον άναγκαϊον λέγεται, διό καί λυπηρόν, ώαπερ καί Εϋηνός φησι· [1] || ( I I ) PLUT. Non posse suav. viv. sec. Epic. 21 p. 1102c 'πάν . . . εφυ' [ l j κατά τόν Ενηνον || (III) THEOGN. 472 [1]. versus redit etiam ap. ARISTOT. Eth. Eud. 2 p. 1223a 31, Rhet. 1 p. 1370a 10 (sine poetae nomine), ASCLEP. in Aristot. Metaph. cit. (VI312, 31 Hayduck), ALEX. APHBOD. in Aristot. Metaph. cit. (1360, 33 Hayduck), qui duo ultimi Soph. El. 256 citant

4 2 fr. eleg. adesp. 11, 2 πονλν χερειοτέρη (in pentam. exeunte), M 270 δς τεχε· ρειότερος (in hexam. ineunte)

2 μανίης Bach, prob. West | πολύ χειρότερον (I) : corr. Turn., probb. plerique, noluerat Fiok (sed cf. fr. eleg. adesp. 11,2) <ού) πολύ χειρ. Büch., prob. Hense <yàç> πολύ χειρ. Kai. crucem statuit West, qui <?}) πολύ χειρ. dubitanter proponit πολύ χείρον (II) | ad comp, χερειότερος cf. etiam. Mimn. 23,9 άμεινότερος et Theogn. 548 άρειότερον || 5 inscriptionem sepulcralem putaverunt Hecker, Preger alii | Democr. 68 Β 275 D.-K., Antiphont. 87 Β 49 D.-K. contulit Nestle 581 ; cf. etiam Soph. Ant. 645ss et Eur. fr. 908 Ν.2 | ϊδε (vel ήδε vel ή δέ) δση λύπη (I) v. 1., correxerat Ast ex Artemidoro | lòèò' δση λύπη Br.1, alii alia | φόβος pro ή δέος (III) | πατέρι(IV) πατρίοαι. (II)L, π^ρί add.L3 | βίον pro χρόνον (III) | de pentametro ut monosticho adhibito cf. Κ. Flower Smith 174 || 6 ijrtç] subaud. νβρις, cf. Test. Aristotelis || 1 to-tam elegiam, ex qua ν. 472 (vid. supra) extractus est, in Theognidis sylloge (467 — 496) servatam, Eueno tribuendam frustra contendit Reitz., Epigr. u. Skol. 57 s || Eur. fr. 757, 9 N.2 ( = Hyps. fr. 60, 96a Bond) δεινόν γαρ ουδέν τών αναγκαίων βρο-τοίς contulit Keil, Hermes 23, 1888, 379 adn. 1 | πρηγμ' Wint. χρήμ' (II) | άνιη-ρόν (II) v. 1., (III), acceperunt Sylb., alii όδννηρόν (II) v. 1.

9 BT Poctae elegiac) I I 105



EVENVS

Dvbium

8 (3 D.)

ήγονμαι σοφίας είναι μέρος ονκ έλάχιστον όρ&ώς γιγνώσκειν οίος έκαστος άνήρ.

ΕΠΗ

9 (9 D.)

φημί πολυχρόνιον μελέτην εμεναι, φίλε, και δή χαύτην άν&ρώποισι τελεντώσαν φνσιν είναι.

ΙΑΜΒΟΙ

10 (10 D.)

σοφώτατόν τοι κάμα&έστατον χρόνος.

8 Stob. 2,16 (π. τον δοκείν και τον είναι κτλ.) 4, II186 W. [L] ήνον (rubro colore littera Ζ. praemieea, unde Ζηνο{δότο)υ Gaisf., Εύήνον euppl. Bach, Bgk.) || 9 (I) Amstot. Eth. Nio. 7 p. 1152 a 30 òià γάρ τοντο καΐ τό έθος χαλεπόν, δτι xf¡ φύσει ëoixev, ωαπερ και Εύηνος λέγει· [1 —2] || (II) Heliodob. Paraphr. ad Aristot. Eth. Nie. cit. (XIX 2,164, 5 Heylbut) [1 - 2 ] || (III) Anonym, in Aristot. Eth. Nie. cit. (XX 444,22 Heylbut) ώσπερ Εύηνος δ ποιητής εϊπεν, δτι τό έθος πολυχρόνιος μελέτη έστίν, αϋτη δέ ή μελέτη τελεντωσα, ήτοι είς τέλος έλθονοα, φύσις γίνεται || 10 SlMFLlc. in Aristot. Phys. 4 p. 221a 31 (IX 741, 1 Die.) ó δε Σιμωνίδης (fr. 645 Page) τό αοφώτατον τω χρόνφ περιήψε · τούτω γάρ Ιφη πάντας εΰρίσκειν xal μαν-&άνειν, <Πάρων δέ ό Πυθαγόρειος άμα&έστατον, δτι έπιλανύάνονται νπά χρόνου} (e Simplicio infra citato suppl. Die.)· Εύηνός 6è ίξ άμφοίν πεποίηχε τό· [1]. cf. SiM-FLic. in Arietot. Phys. 4 p. 222b 16 (IX 764, 6 Die.) είχότως oí μεν αοφώτατον oí δέ άμα&έατατον λέγουσιν είναι τόν χρόνον. Σιμωνίδης μεν γάρ αοφώτατον, δτι γίνονται έπιστήμονες υπό χρόνον · Πάρων δέ ό Πυθαγόρειος άμα&έστατον, δτι επιλαν&άνονται υπό χρόνον. ούτος δέ έοιχεν είναι, ού xal Εϋδημος άνωνύμως ¿μνήσ&η λέγων (fr. 90 Wehrli) έν Όλυμπίφ Σιμωνίδον τον χρόνον έπαινονντος ώς αοφώτατον, εϊπερ εν αντω ai μαθήσεις γίνονται xal ai άναμνήσεις, παρόντα τινά των σοφών είπείν · 'τι δέ, ώ Σιμωνίδη ; ούκ έπιλανθανόμε&α μέντοι έν τω χρόνφ ;' καί μήποτε xal παρά Άριστο-τέλει έν τω 'ό δέ Πυθαγόρειος ΠΑΡΩΝ' (Phys. ρ. 222 b 18) τό ΠΑΡΩΝ ονκ είναι δνομα κύριον άλλά μετοχήν · παρόντα γάρ τον Πυθαγόρειον τω Σιμωνίδη λέγοντι, δτι σοφώτατος â χρόνος, είπεϊν φησιν, δτι άμαθέστατον. Thaies etiam dicitur αοφώτατον χρόνος déclarasse: cf. Diog. Laert. 1, 35 et Plut. Sept. sap. conv. 9 p. 153d

8 1 vid. ad 2, 2 || 2 Theogn. 312 γιγνώσχων ¿ργήν ήντιν' έκαστος έχει

8 ι cf. 2, 1 et Theogn. 214. 898 | σοφίης Us., prob. West || 2 γιν- Stob., aeeepe-runt Hart., West alii || 9 ad rem cf. Trag. Gr. Adesp. 516 Ν.2 μελέτη χρονισθεια' είς φύσιν καθίσταται et Iulian. Misop. 353a (40, 14 Prato-Mioqlella cum adn.). cf. etiam Crit. 7 cum adn. || 1 πολυχρόνιον (I) (II) (III) -ίην Bgk., D. alii | μεϊναι pro έμεναι Fick τελέθειν Sitzl. | ad durum hexametri finem cf. Wil., Ar. u. Ath. 11 404 adn. 2 || 2 'είναι r. 2 repetitum . . . vix est offensioni' Cr. || 10 ad rem

106



FR. 8-11

11 (10 Bgk.)

PLUT. Qiiaest. Plat. 10 p. 1010c 'τί αδν·', φήσαι τις äv, 'ουδέν ταύτα συμβάλλεται προς λόγον;' εγωγε φήααιμ' äv, ωσπερ άλας σνμβάλλεαϋαι προς δψον, ϋδωρ δέ προς μαζαν Εύηνος δέ καΐ τό πυρ εφασκεν ήδυσμάτων είναι χράτιστον • αλλ' οΰ&' ϋδωρ μάζης ή άρτου μέρος λέγομεν, οϋτε πνρ o W άλας έψήματος ή βρώματος. ci. Plut. Quomodo adul. internóse. 2 p. 50a καί καύάπερ 6 Εϋηνος είπε των ήδυσμάτων τό πυρ είναι χράτιστον, ούτως τφ βίφ μίζας τήν φιλίαν <5 &εός άπαντα φαιδρά καΐ γλυκέα και προσφιλή ταύτης παρούσης και σνναπολαυούσης έποίησεν et Plut. Quaest. conviv. 7 praef. p. 697cd Εϋηνος μεν γάρ ελεγεν τό πϋρ ήδιστον ήδυσμάτων είναι, καί τον αλα 'ΰεϊον' "Ομηρος ( / 214) . . . δείπνου δε και τραπέζης ΰειότατον ώς άληΰώς ήδυσμα φίλος εστί παρών. cf. etiam Plut. De tuenda san. 8 p. 126 cd ( = Vors. 84 Β 10 D.-K.).

cf. Pind. Ol. 1, 33s et H. Frankel, Wege Iss || τε pro τ οι Aid. (Venetiis 1526, 175) | κάμαΰ. Die. καί άμα&. codd. | χρόνος Die., Ρ. Maas -ov Simpl., reoeperunt edd. plerique

Eueni scholam resjpicere videtur (cf. Baderm. 128, 7) Anaximen. Ars rhet. 15 (4 Fuhrmann) oi μεν γάρ Πάριοι λεγόμενοι σοφισταί διά τό μή τεκεϊν αυτοί δια ρα-ΰυμίαν άμουσον ού οτέργουοιν, άλλά χρήματα λαβόντες άποχηρυττουσιν. elegiaco metro fortasse scripta sunt carmina illa amatoria in Eunomum, quorum mentio-nem facit Artemidorus (Test. 7). in Theognideis insignes Eueni elegiarum reliquias agnoverant iain Bgk. aliique viri docti; nunc vero TV. 467 — 496, 667 — 682, 1345 — 1350 Bowra, vv. 903 — 930 Cataudella et van der Valk eidem Eueno tribuerunt; de w . 479—492 vid. etiam Bielohlawek 26. de omni quaestione, quae tarnen difficil-lime expediri potest, dilucide disserit M. Vetta, Theognis. Elegiarum liber secun-due, Bomae 1980,121 es.

9* 107



SOPHOCLES IVNIOR

S O P H O C L E S I V N I O R Atheniensis saec. V —IV

T E S T I M O N I A

Suda s. v. Σοφοκλής (IV 402, 7 Adler) Άρίστωνος, υίωνός δε τον προτέρου Σοφοκλέους {πρεσβυτέρου} (del.

Flach), Άϋηναϊος, τραγικός, ¿δίδαξε δε δράματα μ', οι δε φασιν ία', νίκας δε εϊλεν ζ', έγραψε και ελεγείας.

A N T I M A C H V S Colophonius saec. V —IV

T E S T I M O N I A V I T A E A T Q V E O P E R I S

Chronographia 1 (4 Wyss) Apollod. FGrHist 244 F 74 ap. Diod. 13, 108,1 μικρόν δε της ειρήνης (Peloponn. beil.: 405 — 404 a. C.) ύστερον

έτελεύτησε Δαρείος ό της Ασίας βασιλεύς, αρξας ετη εννεακαίδεκα, την δ' ήγεμονίαν διεδέξατο των νιων ό πρεσβύτατος Αρταξέρξης και ήρξεν ετη τρία προς τοις τ εσσαράκοντα. καϋ' δν δή χρόνο ν καΐ Αντίμαχο ν τον ποιητήν Απολλόδωρος ό Ά&ηναίός φησιν ήνάηκέναι. 5

2 (9 Wyss) Suda s. ν. Αντίμαχος (I 237, 29 Adler) Κολοφώνιος, υιός Ύπαρχου, γραμματικός και ποιητής, τινές δέ και

οΐκέτην αυτόν ανέγραψαν Πανυάσιδος τοϋ ποιητον, πάνυ ψενσάμενοι. ήν γαρ αυτόν ακουστής κάί Στησιμβρότον (cf. FHG II 52 Müller), γέγονε δε προ Πλάτωνος.

Vita atque opera Antimachus et Plato

3 (1 Wyss) Heraclid. Pont. fr. 6 Wehrli ap. Proci, in Plat. Tim. p. 21c (I 90, 20 D.)

1 4 και?' Sv δή χρόνον i. β. 405—404 a. C., cf. Jacoby, Apoll. Chron. 299 || 2 ex-plicavit Wil., Kl. Sohl. III 30 adn. 2: 'Als Epiker des Kanons ist Antimachos οίχετης oder άχουστής des Panyasis, als Homeriker ακουστής des Stesimbrotos, und schiesslich γέγονε προ Πλάτωνος, dies wegen des Sagenkreises, der aus einer merk-würdigen Erzählung des Herakleides (Proci, zu Tim. = Test. 3) herausgesponnen ist. Das ist alles.' eum secuti sunt Jacoby, Apoll. Chron. 299 adn. 1 et Wyss I i is , qui praeterea Antimachum Stesimbroti discipulum fuisse negat, sed cf. Pfeiffer, History Ι 35 s || ι Ιππάρχου suprascr. M

108



TESTIMONIA

ε'ίπερ γάρ τις άλλος και ποιητών άριστος κριτής ο Πλάτων, ώς καΐ Λογγϊνος συνίστησιν 'Ηρακλείδης γοϋν ο Ποντικός φησιν, δτι των Χοιρίλου τότε εύδοκιμούντων Πλάτων τα Αντιμάχου προύτίμησε και αυτόν επεισε τον Ήρακλείδην εις Κολοφώνα ελϋόντα τα ποιήματα

5 συλλέξαι τοΰ ανδρός, μάτην οΰν φληναφώσι Καλλίμαχος (Test. 11) και Δονρις (FGrHist 76 F 83) ώς Πλάτωνος ουκ δντος ικανού κρίνειν ποιητάς.

4 (2 Wyss) Duris ap. Plut. Lys. 18, 8s πρώτω μεν γάρ, ώς ιστορεί Δοϋρις (FGrHist 76 F 71), Ελλήνων

εκείνω βωμούς al πόλεις άνέστησαν ώς ϋ·εω κάί ϋνσίας ε&υσαν, εις πρώτον δε παιάνες fjσϋησαν . . . Αντιμάχου δε τοϋ Κολοφωνίου και Νικηράτου τινός Ήρακλεώτου ποιήμασι Λυσάνδρεια διαγωνισαμένων

5 έπ' αΰτοϋ, τον Νικήρατον εστεφάνωσεν (seil, ο Λύσανδρος), ο δ' Αντί-μαχος άχ&εσ&είς ήφάνισε το ποίημα. Πλάτων δε νέος ών τότε και άαυμάζων τον Άντίμαχον επί τη ποιητικη, βαρέως φέροντα την ήτταν ανελάμβανε και παρεμν&εϊτο, τοις άγνοοϋσι κακόν είναι φάμενος την αγνοιαν, ώσπερ την τυφλότητα τοις μη βλέπουσιν (FHG II 484 fr.

ίο 65 Müller).

5 (3 Wyss) Cie. Brut. 191 nee . . . posset idem Demosthenes dicere quod dixisse Antimachum

clarum poetam ferunt. qui cum convocatis auditoribus legeret eis magnum illud quod novistis volumen suum et eum legentem omnes praeter Platonem reliquissent, 'legam' inquit 'nihilo minus; Plato enim

5 mihi unus instar est centum milium.' et recte; poema enim reconditum paucorum apprôbationem, oratio popularis assensum vulgi debet movere, at si eundem hunc Platonem unum auditorem haberet Demo-sthenes, cum esset relictus a ceteris, verbum tacere non. posset.

8 3 προύτίμησε : cf. Test. 4,7 ϋ-αυμάζων || 4 3 ss quae narrat Plutarchus e Duride Samio hausta esse recte opinati sunt Müller FHG et Wyss, negat Jacoby coli. Test. 3, 5ss, sed cf. Wyss, Praef. II adn. I : 'facile . . . fieri potuit, ut Plutarchus malignum Duridis iudicium, quod Proclus paucis refutaturus erat, ne verbo qui-dem sibi commemornndum existimaret' || 4 ad Λυσάνδρεια cf. etiam Hesych. s. v. Λναάνδρεια· πανηγυρις, άπό Λυσάνδρου δνομασ&είσα. ήγοντο Sè êv afrifj αγώνες xal ûvaiat H 5 our Plato Antimachum adamaverit recte explicat Jensen 134 ad Test. 12, Is, cf. etiam Pfeiffer, History I 93 et Β. Gentili, E. Pasoli, M. Simonettï, Storia della letteratura latina, Roma — Bari 1976, 119 adn. 2 || 5 omnium me illum codd. : corr. Camerarius coli. Ep. ad Att. 2, 5 ,1 Caio i Ile noster, qui mihi unus est pro centum, müibus

109



ANTIMACHVS

De Lyda 6 (8 Wyss) Clearch. fr. 34 Wehrli ap. Athen. 13 p. 597 a επί τούτοις ο ΜνρτΙλος μέλλων σιωπά» 'άλλα μικροϋ', ϊφη, 'άνδρες

φίλοι, εξελα&όμην νμϊν ehτεΐν την τε Αντιμάχου Λυδην, προσέτι δε και τήν όμώνυμον ταύτης έτ<ιίραν Λνδην ην ήγάπα Λαμύν&ιος ό Μιλήσιος. έκάτερος γαρ τούτων των ποιητών, ώς φησι Κλέαρχος εν τοις Έρωτικοις, της βαρβάρου Λνδής είς έπν&υμίαν καταστάς έποίησεν δ μεν εν ελεγείο ις, 5 δ δ' εν μέλει τό καλούμενον ποίημα Λύδην (quae sequuntur ad Mimnermi Nanno et Hermesianactis Leontium pertinent).

7 (6 Wyss) Hermesian. fr. 7, 4 1 - 4 6 Powell ap. Athen. 13 p. 597 b Λνδής δ' Αντίμαχος Λνδηίδος εκ μεν έρωτος

πληγείς Πακτωλού ρεϋμ' επέβη ποταμού-t δαρδανη f δε &ανοϋσαν υπό ξηρήν &έτο γαϊαν

^καλλιων αιζαον διηλύεν f ααιοπρολιπών ακρην ες Κολοφώνα, γόων δ' ενεπλήσατο βίβλους 45

ίράς, έκ παντός παυσάμενος καμάτου.

8 (7 Wyss) Plut. Cons. ad Ap. 9 p. 106bc εχρήαατο δε τη τοιαύτη αγωγή (seil, τω παραμνϋίω) και Αντίμαχος ο

ποιητής, άποϋανούαης γαρ της γυναικός αντω Λύδης, προς ήν φιλοστόρ-γως είχε, παραμν&ιον της λύπης αντω εποίησε την ελεγείαν την καλουμένην Λύδην, έξαρι&μησάμενος τάς ήρωικάς συμφοράς, τοις άλλοτρίοις κακοϊς ελάττω την έαυτοϋ ποιών λύπην. ώστε καταφανές 5 είναι δτι ο παραμυθού μένος τον λελυπημένον κάί δεικνύων κοινόν {και} πολλών τό συμβεβηκός και των ετέροις συμβεβηκότων ελαττον την δόξαν τοϋ λελυπημένον μεάίστησι και τοιαύτην τινά εμποιεϊ πίστιν αντω, δτι ελαττον r¡ ήλίκον φετο τό συμβεβηκός εστίν.

β fis opinari licet Lydam carmen continuum fuisse versibus elegiacis compositum (of. etiam Test. 8, 3 s τήν ίλεγείαν τήν καλονμένην Λνδην et vid. Jacoby, Rh. Mus. 1905, 4 6 - 4 9 ; Wil., Hellen. Dicht. 1101, Susemihl 1172 et Serrao, Quad. Urb. 1979, 92) et, non aliter ac Hermesianactis Leontium, in plures libros divisum (cf. fr. 1 adn. et vid. Susemihl 1185) || β Λυδήν codd.; de accentue varietate cf. Gow — Page, The Greek Anthology II 138 || 7 41 λναηίδος A: corr. Ruhnken, cf. Test. 9 ,1 (Powell) II 42 cf. fr. 25 || 43 Δαρδανίη Bgk. 175 fort, recte àôçavit] dub. Kaib. Σαρδιαχήν Mein. Σαρδιανήν Herrn. || 44 xXaltov αίάζων τ' (S' Casaub.) ήλ&εν Ilgen y 44β κάλλάτριον όάπεδον δ' ήλ&εν άποπρολιπών / πάτρην Ebert || 45 άκρον Α: corr. Herrn, άκτιον dub. Kaib. || 4β Ιεράς A: corr. Mus. | παντός] πολλοϋ Fuchs, Mus. Helv. 1971, 182 | παυσόμενος Fuchs, Mus. Helv. 1970, 179 coll. Soph. El. 231s II 8 8 ελεγείαν] cf. Test. 6, 5s adn. || 4 Ηρωικός] an ερωτικάς? (Hecker), cf. Athen. 13 p. 597 a ubi traditur in tertio Leonti libro catalogua ¿ρωτικών fuisse || β καί del. Wil.

110



TESTIMONIA

Veterum, indicia

9 (14 Wyss) Asclepiad. Anth. P. 9,63 (= Gow-Page, The Greek Anthology I 957 ss)

Λυδη και γένος είμΐ xal οϋνομα, των &' από Κόδρου σεμνοτέρη πασών εΙμί δι' Άντίμαχον.

τις γαρ εμ' ουκ ήεισε; τις ουκ άνελέξατο Λυδήν, το ξυνόν Μουσών γράμμα καΐ Αντιμάχου;

10 (15 Wyss) Posidipp. Anth. P. 12,168 (= Gow-Page, The Greek Anthology I 3086ss): vid. Mimn. Test. 3

11 (19 Wyss) Callim. fr. 398 Pf. ap. Schol. Dionys. Per. I 317, 21 Bern-hardy (= GGM II 427, 5ss Müller)

δτι δέ διαβέβληται τό παχύ, σαφώς ό Καλλίμαχος èv τοϊς Έπιγράμμασι δήλοι· διασύρων γάρ Αντιμάχου τό ποίημα την Λνδην εφη·

Λυδη και παχύ γράμμα και ου τορόν

12 (16; 17; 18 Wyss) Aristo Chius ap. Philodem. π. ποιημ. ε' 14,29ss; 15, 29ss; 17, lOss Jensen

col. 14, 29 . . . και τών Ά ν[τ ι μάχου ε]ρονμέν τιν[α π]αι[δευτικάς <5ία]νο[/]α[ς] πε[ριέχει\ν και μετά συγγνώμης τά Όμηρου κάί \_Άρχϊ\-λ[όχ]ο[ν χ]ρηστά ποιήματα [λεγ]όντων ημών, τα δε σ[οφάς ίχοντα και π]αιδευτικάς άναμφιλέκ\τω\ς και π[ο]υ μάλλον, ϊσω[ς <5ε] και κυ[ρ\ίως,

5 εκείνων καταχρ[ησ]τικώς προσ[αγ]ορευομ[έ]νων. col. 15, 29 (Aristonis sententiam impugnai Philodemus ipse) καΐ τίς äv κα[ΰ]εστηκώς π[οϊ]ήματ' Αντιμάχου φήσαιε]r ίδίω[ς πεποιήσ&αι] κα[ί] μετά [συγ-γνώμης ειρη]μένα πο\τιματα χρηστάς π]ε[ρ\ιέχ[εϊ\ν\διανο[]ας·, col. 17,10 τέχνην [μ~\έντοι τά παραπ\λη\σια τοις Ά[ν]τιμάχο\υ γιν\ώ[σ\κω [τφάς

ίο λέγο[ντα]ς. ε[ί] ό' έτε'ρο[ί]ς, [έστω καΐ τ\αϋτα· πα[σα] γάρ εξουσία, πάσιν δέ λελέχ&ω · κατά τέχνην δέ τήν έπαιν[ε]τήν γέγραπται πόλε\ων\

11 παχύ ad magnitudinem et longitudinem carminis spectat, ut tumidus ap. Ca-ttili. 95,10 (= Test. 14); de Antimaohi verbositate cf. etiam Test. 20, 21, 22. τορόν i. e. 'acutum', 'darum', 'perspiouum', in universum quidquid intellectum et men-tem facile pénétrât, cf. Aeech. Ag. 616 τοροίσιν έρμψεϋσιν 'clari interpretes', Sup-pi. 274 βραχύς τ ορός Φ' ο μν&ος 'brevis et perspicua oratio', et praesertim Test. 13, 3 τορόν οϋας 'acuta auris', quo Antipater eodem verbo iudioii Callimachei auc-toritati contradicit. haud reote 'inelegans' intellegit Pfeiffer, History I 94, qui ta-rnen 136 reote explicat 'not lucid', ad rem vid. Serrao, Quad. Urb. 1979, 96ss

i n



ANTIMACHVS

αντ[οίς] και τόπων οϋτως εύαρμόστως ε[κφρασις\ συν τώ και την tá|t[v] διαφυλάττειν, δ xäv ώφέλιμόν τις εϊπειεν.

13 (27 Wyss) Antip. Sid. Anth. P. 7, 409 ( = Gow-Page, The Greek Anthology I 638ss)

δβριμον ακαμάτου στίχον αϊνεσον Άντιμάχοιο, άξιον αρχαίων οφρύος ημν&έων,

Πιερίδων χαλκεντόν επ' άκμοσιν, εΐ τορόν οϋας ελλαχες, εί ζαλοις τάν άγέλαστον δπα,

εί τάν άτριπτον και ανέμβατον άτραπόν άλλοις μαίεαι. ε'ι δ' ϋμνων σκδαιτρον "Ομηρος ε χει,

και Ζευς τοι κρέσσων Ένοσίχ&ονος, αλλ' Ένοσίχϋων τοϋ μεν ëtpv μείων, αθανάτων δ' ϋπατος-

καΐ ναετήρ Κολοφώνος ύπέζευκται μεν Όμήρω, άγεϊται δ' άλλων πλά&εος ύμνοπόλων.

14 (23 Wyss) CatuU. 95 Zmyrna mei Cinnae nonam post denique messem

quam coepta est nonamque edita post hiemem, milia cum interea quingenta Hortensius uno

*

Zmyrna cavas Satrachi penitus mittetur ad undas, Zmyrnam cana diu saecula pervoluent.

at Volusi annales Paduam morientur ad ipsam et laxas scombris saepe dabunt tunicas,

parva mei mihi sint cordi monumenta sodalis : at populus tumido gaudeat Antimacho.

15 (26 Wyss) Prop. 2, 3 4 , 4 1 - 4 6 desine et Aeschyleo componere verba coturno,

desine, et ad mollis membra resolve choros, incipe iam angusto versus includere torno,

inque tuos ignis, dure poeta, veni, tu non Antimacho, non tutior ibis Homero:

despicit et magnos recta puella deos.

18 1 δβριμον] of. Test. 10, 2 Ισχνν || 3 τορόν οϋας] of. Test. 11 ού τορόν cum adn. II 14 io tumido . . . Antimacho] hoc adverso iudicio Thebaidem, insigni longi-tudine epicum carmen (of. Test. 21), potiue quam Lydam, Catullus damnat pari-ter atque Annales Volusii supra laudatos. ad tumido cf. Test. 11 παχύ

112



TESTIMONIA

16 (24 Wyss) Dion. Hal. De comp. verb. 98, 6ss Us.-Raderm. ταύτης (seil, της αυστηρός) της αρμονίας πολλοί μεν έγένοντο ζηλωταί

κατά τε ποίησιν και ίστορίαν και λόγους πολιτικούς, διαφέροντες δε των άλλων èv μεν έπική ποιήσει δ τε Κολοφώνιος Αντίμαχος και Έμπεδο-κλής δ φυσικός, ¿ν δε μελοποιία. Πίνδαρος, εν τραγωδία δ' Αισχύλος, εν

5 Ιστορία δε Θουκυδίδης, εν δε πολιτικοϊς λόγοις Αντιφών.

17 (25 Wyss) Dion. Hal. De imit. 204, 8ss Us.-Raderm. της μεν ουν Όμηρικής ποιήσεως ού μίαν τινά τοϋ σώματος μοϊραν,

άλλ' εκτύπωσαι το σύμπαν, και λάβε ζηλον ήϋών τε των εκεί και πα&ών και μεγέθους, κάί της οικονομίας και των άλλων αρετών άπασών είς άληΰή την παρά σοι μίμησιν ήλλαγμένων. τους δ' άλλους, εν οϊς (äv)

6 αλλήλων πλέον εχωσι, χρή μιμεϊσ&αι. 'Ησίοδος μεν γαρ εφρόντισεν ηδονής δι' ονομάτων λειότητος και συνδέσεως εμμελούς. Αντίμαχος δε εύτονίας καΐ αγωνιστικής τραχύτητος και τοϋ συνή&ους της εξαλλαγής. Πανύασις δε τάς τε άμφοιν άρετάς ε'ισηνέγκατο, και αυτός πραγματεία και τη κατ' αυτόν οικονομία διήνεγκεν.

18 (28 Wyss) Quint. 10,1, 52 raro adsurgit Hesiodus magnaque pars eius in nominibus est occupata,

tarnen utiles circa praecepta sententiae, levitasque verborum et com-positions probabilis, daturque ei palma in ilio medio genere dicendi. contra in Antimacho vis et gravitas et minime vulgare eloquendi

δ genus habet laudem. sed quam vis ei secundas fere grammaticorum consensus déférât, et adfectibus et iucunditate et dispositione et omnino arte deficitur, ut piane manifesto appareat quanto sit aliud proximum esse, aliud secundum. Panyasin, ex utroque mixtum, putant in elo-quendo neutrius aequare virtutes, alterum tamen ab eo materia, alteram

io disponendi ratione superan.

19 (29 Wyss) Plut. Timol. 36, 2 καϋ·άπερ γάρ ή μεν Αντιμάχου ποίησις και τά Διονυσίου ζψγραφή-

ματα των Κολοφωνίων, Ισχύν έχοντα και τόνον, εκβεβιασμένοις και καταπόνοις Ιοικε, ταίς δε Νικομάχου γραφαΐς και τοις Όμήρου στίχοις

16 1 cf. Test. 17, 7 τραχύτητος et 18, 4 gravitas || 17 7 εύτονίας] cf. Test. 19, 2 τό-νον I τραχύτητος] cf. Test. 16, 1 αύατηρας άρμ. et 18, 4 gravitas || 18 4 gravitas] cf. Test. 16,1 αύατηράς άρμ. et 17, 7 τραχύτητος || 19 2 Ισχύν] cf. Test. 13,1 δβριμον \ τόνον] of. Test. 17, 7 εύτονίας |¡ 2s έκβεβιασμένοις xal καταπόνοις] cf. Test. 23, I s πολύ τά μεμηχανημένον

113



ANTIMACHVS

μετά της άλλης δυνάμεως και χάριτος πρόσεστι τό δοκεϊν ευχερώς και ραδίως άπειργάσΰαι, όντως παρά την Έπαμεινώνδου στρατηγίαν καϊ την 5 Αγησιλάου, πολυπόνους γενομένας και δυσάγωνας, ή Τιμολέοντος άντεξεταζόμενη και μετά τον καλοϋ το ρφδιον έχουσα, φαίνεται τοις εύ και δικαίως λογιζομένοις ου τύχης έργον, άλλ' αρετής εύτυχούσης.

20 (30 Wyss) Plut. De garrul. 21 p. 513ab εστι τοίνυν τρία γένη των προς τάς ερωτήσεις αποκρίσεων, το μεν

άναγκαϊον το δε φιλάν&ρωπον το δε περισσόν. οίον πυϋομένου τινός ε'ι Σωκράτης ëvôov, S μεν ώσπερ άκων και άπρο&ύμως αποκρίνεται το 'ουκ ίνδον', εάν δέ βούληται λακωνίζειν, και το 'ίνδον' άφελών αυτήν μόνην φ&έγξεται τήν άπόφασιν • . . . ó δέ περιττός και άδολέσχης, αν γε 5 δή τύχη και τον Κολοφώνιον άνεγνωκώς Άντίμαχον, 'ουκ ëvôov' φησίν 'άλλ' έπΐ ταϊς τραπέζαις, ξένους αναμένων "Ιωνας, υπέρ ών αύτω γέγραφεν Αλκιβιάδης περί Μίλητον ών και παρά Τισσαφέρνη διατριβών, τφ του μεγάλου σατράπη βασιλέως, δς πάλαι μεν έβοήΰει Λακεδαιμο-νίοις, νυν δέ προστίθεται δι' Άλκιβιάδην Άάηναίοις· ο γαρ Αλκιβιάδης ίο έπιϋυμών κατελάεϊν εις τήν πατρίδα τόν Τισσαφέρνην μετατί&ησι'.

21 (12 Wyss) Porphyr, ad Hör. Art. poet. 146 (169 Holder) 'nec reditum Diomedis ab interitu Meleagri'. A n t i m a c h u s fuit

cyclicus poeta, hic adgressus est materiam, quam sic extendit, ut viginti quattuor Volumina implerit, antequam septem duces usque ad Thebas perduceret. cf. Ps.-Acro in Horat. Art. poet. 136.137.146 (II 332a Keller) et Schol. ree. Β φ Horat. Art. poet. 136 (II 600 Hauthal)

22 (36 Wyss) Gregor. Naz. Epist. 54 (I 70 Gallay) το λακωνίζειν ου τοϋτό εστίν, δπερ οϊει, ολίγας συλλαβάς γράφειν,

άλλά περί πλείστων ολίγας, οϋτως εγώ καϊ βραχυλογώτατον "Ομηρον λέγω και πολύν τόν Άντίμαχον. πώς; τοις πράγμασι κρίνων τό μήκος, άλλ' ου τοις γράμμασι.

23 (37 Wyss) Proci, in Plat. Tim. p. 19e (I 64, 20 D.) καϊ γάρ ει τι τεχνικόν εστι παρά τινι των ποιητών ϋψος, πολύ το

μεμηχανημένον εχει καϊ στομφώδες, μεταφοραΐς χρώμενον ώς τ à πολλά, καάάπερ τό Άντιμάχειον.

20 S περιττός και άδολέσχης] cf. Test. 22, 3 πολύν τόν Άντίμαχον || 22 S πολύν τόν Άντίμαχον] of. Test. 20, 5ss et 21 || 28 » μεμηχανημένον] cf. Test. 19, 2s έκβε-βιασμένοις xai χαταπόνοις

114



TESTIMONIA

Fortuna

24 Philodem. De piet. P. Hercul. 1088 I I b + 433 II a, 3ss (Coll. Alt. I I 87b + 57a), 38; 29 Gomperz + Schober1), Boserup 109ss, Henrichs 72s, H. Lloyd-Jones, P. Parsons, Suppl. Hellenisticum fr. 78

[. . . και τον] Ήλων \καϊ άλλους] τινάς [βεονς πολν]μόχ·&ο[νς πεποιή -] 5 κασι (seil, poetae) . . . sequitur Mimn. fr. 5 . . . εν δε τοις ϋμ\ν\οι\ς "0]μηρος [η]μέ[ρας άλγ]ησαι κ[αϊ] ννκ[τας ε]ννέα [την] Λη[τώ πρίν] 25 τεκεϊν φη[σιν. Κ]αλλίμαχο[ς δε τα] παρ' Άντιμά[χφ με]ταλαβών

5 εγρ[αψε]ν [. .]ς ονδε πρ . . δ . . . ετο 30

25 (24 Wyss) Phot. Bibl. p. 319a 15 (V 156 Henry) = Proci. Chrest. I 2, 15 Severyns

γεγόνασι δέ τον έπους ποιηταί κράτιστοι μεν "Όμηρος, 'Ησίοδος, Πείσ-ανδρος, Παννασις, Αντίμαχος, διέρχεται δέ τούτων, ώς οϊόν τε, και γένος και πατρίδας και τινας επι μέρους πράξεις.

26 (fr. 124 Wyss adn.) Schol. Nicand. Ther. 3 εστι δε κάί ο Νίκανδρος ζηλωτης Αντιμάχου, διόπερ πολλοίς

αύτου λέξεσι κέχρηται, διό και εν ένίοις δωρίζει, ώς κάί νϋν èv τω 'παών' · 'πηών' γάρ έστιν δ εστι 'συγγενών'.

27 (22 Wyss) Dionysius Phaselites ap. Biogr. Gr. 61s Westerm. = Schol. Nicand. Ther. p. 3 Schneid.

Νίκανδρον τον ποιητήν Διονύσιος ο Φασηλίτης εν τω περί της Αντι-μάχου ποιήσεως ΑΙτωλόν είναι φησι το γένος · εν δε τω περί ποιητών ιερέα φησίν αυτόν τον Κλαριού Απόλλωνος, εκ προγόνων δεξάμενον την ίερωσύνην.

1) Imagines lucie ope expresses paginarum exemplaris Dissertationis Schoberia nae, quae ad hoc testimonium pertinent, comiter nobis suppeditavit I. Gallo.

24 1 suppl. Gomperz || 2 — 4 usque ad με]ταλαβών suppl. Schober || 2s ϋμ[ν]οι[ς "0]μηρος Gomperz || 4 τεκεϊν [φ>]σίν·] Philippson | Κ]αλλίμαχ- Gomperz | κα]τα-λαβών Gomperz | μεταλαμβάνειν utrum 'imitari' (Henrichs) an 'commutare' (Gian-grande) significet non liquet, cum incerta sint quae sequuntur || 5 £γρ[αψε]ν Gom-perz I [ώ]ς ονδε [της] "7/ρ[ας] δ[ιέφύ]γε το [μίσος] e. g. Henrichs | . ετο : ante e hasta verticalis dextrorsum descendens (Schober)

115



ANTIMACHVS

28 (21 Wyss) Agatharchides Cnidius ap. Phot. Bibl. p. 171a 19ss (III 123 Henry)

είσΐν oí φασιν αυτόν (seil. Άγαάαρχίδην) και ετέρας σνγγεγραφέναι πραγματείας ών ήμεϊς ονδένα ονδεπω ϊσμεν. επιτομήν δε αυτόν ψασι των περί της έρυϋρας θαλάσσης άναγεγραμμένων εν ενί σνντάξαι βιβλίω, καί μην κάί περί Τρωγλοδυτών βιβλία ε', αλλά και επιτομήν της Αντι-μάχου Λύδης, καί πάλιν αλλην επιτομήν των συγγεγραψότων περί συναγωγής άανμασίων άνεμων, εκλογής τε Ιστοριών αυτόν σνντάξαι, και περί της προς φίλους ομιλίας.

29 (5 Wyss) Ovid. Trist. 1, 6, 1 - 4 nec tantum Clario est Lyde dilecta poetae,

nec tantum Coo Bittis amata suo est, pectoribus quantum tu nostris, uxor, inhaeres,

digna minus misero, non meliore viro.

30 (31 Wyss) Dio Cass. 69,4,6 = Suda s.v. Αδριανός (I 55,14ss Adler)

καί ούτω γε τf¡ φύσει τοιούτος ήν (seil. Αδριανός), ώστε μή μόνον τοις ζώσιν άλλα και τοις τελευτήσασι ψ&ονεϊν τον γονν "Ομηρον καταλύων Ά ντίμαχον άντ' αύτοϋ εσήγεν, ον μηδέ το ovo μα πολλοί πρότερον ήπίσταντο.

31 (32 Wyss) SHA Hadr. 16, 1 - 2 · famae Celebris Hadrianus tam cupidus fuit, ut libros vitae suae scriptos

a se libertis suis litteratis dederit iubens, ut eos suis nominibus publica-rent ; nam et Phlegontis libri Hadriani esse dicuntur. catacannas libros obscurissimos A n t i m a c h u m imitando scripsit.

32 (11 Wyss) Solin. 40, 6: vid. Mimn. Test. 8

33 (33 Wyss) Cassius Longin. ap. Suda s. ν. Aογγΐνος (III 279 Adler)

<5 Κάσσιος, φιλόσοφος, διδάσκαλος Πορφυρίου του φιλοσόφου, πολυ-μαϋής καί κριτικός γενόμενος, ήν δε επί Αύρηλιανοϋ τον Καίσαρος, και άνηρέΰη υπ' αυτόν ώς σύμπνους Ζηνοβία τή Όδηνά&ον γυναικί. εγραψε . . . λέξεις Αντιμάχου και Ήρακλέωνος.

116



T E S T I M O N I A

34 (34 Wyss) Zoticus ap. Porphyr. Vit. Plot. 7 σννήν δε (seil. Πλωτίνω) και Ζωτικός κριτικός τε και ποιητικός, δς

και τά Αντιμάχου διορθωτικά πεποίηται και τον Άτλαντικόν εις ποίησιν μετέβαλε πάνυ ποιητικώς, συγχυΰείς ôè τάς όψεις προ ολίγου της Πλωτίνου τελευτής άπέ&ανεν.

36 (35 Wyss) Rufus et Sopater Apam. ap. Phot. Bibl. p. 103a 18ss (II 123 Henry)

άνεγνώσϋη εκλογαΐ διάφοροι εν βίβλοις ιβ' Σωπάτρου σοφιστοϋ. . . . ó δε £κτος αύτω συνελέγη λόγος εκ τε της αυτής 'Ροΰφου μουσικής βίβλου πέμπτης καΐ τετάρτης, αυλητών δε και αύλημάτων άψήγησιν εχει, άνδρες τε δσα ηϋλησαν και δη και γυναίκες, και "Ομηρος δε αΰτω και 'Ησίοδος και Αντίμαχος οι ποιητάί τής διηγήσεως μέρος και των άλλων πλείστοι ε'ις τοϋτο το γένος των ποιητών αναγομένων.

36 (40 Wyss) Stob. ap. Phot. Bibl. p. 114b 28ss (II 156-158 Henry) Antimachus apud Photium in numero habetur eorum poetarum quos

laudai Stobaeus (ών χρήσεις τοις κεφαλαίο ις παρέ&ηκεν).

Metrum

37 (10 Wyss) Schol. Bob. in Cie. Pro Arch. 25 (164 Hildebrandt) = Aristot. fr. 676 Rose: vid. Mimn. Test. 18.

ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ Colophonius saec. V—IV

ΛΥΔΗ

1 (1 D.)

φεύγοντας γαίης εκτοϋ·ι Δωτιάδος

1 STEPH. ΒΥΖ. 256, 14ss Δώτιον πόλις Θεσσαλίας, 8που μετώκησαν οΙΚνίδιοι, ών ή χώρα Κνιδία. Καλλίμαχος εν τοις νμνοις (in Cer. 24 Pf.) 'οΰπω τάν Κνιδίαν, ετι Δώτιον ίρόν εναιον' . . . ó πολίτης Δωτιενς . . . τό άηλυκόν Δωτηίς . . . και Δωτιάς, ώς Ίλιάς του Ίλιεύς. Σοφοκλής εν Πηλεϊ (fr. 492 Radt = 452 Ν.2) . . . και Απολ-λώνιος ό'Ρόδιος εν 'Ρόδου κτίσει (fr. 10 Powell)... καΐ Αντίμαχος εν β' Λΰδης· [1]

1 Apoll. Rhod. 1, 243 γαίης Παναχαΐδος εκτοϋ·ι

1 φεύγοντας : ad Thessalos sedem in insulam Cnidum transférantes referri putat S toll; cf. Callim. in Cer. 24ss et Diod. 5, 61, 2

117



ANTIMACHVS

2 (2 D.) ^ γενεά f Καβάρνους &ηχεν άβαχλέας όργειώνας

3 (3 D.) είπε δε φωνήσας · 'Πόλνβε, &ρεπτήρια τάσδε

ίππους τοι δώσω δνσμενεων έλάσας'.

i (58 Wyss) SCHOL. Apoll. Rhod. 1, 1289-1291 a (116 Wendel) Απολλώνιος μέν οϋν

άπολελείφ&αί φησι τόν Ήραχλέα περί Κίον έκβάντα έπΐ την Ύλα ζήτησιν . . . Ήαίοδος έν τω Κήυκος γάμφ (fr. 263 Merk.-West) έκβάντα φησίν αυτόν έφ' ύδατος ζήτησιν της Μαγνησίας περί τάς από της άφίσεως αΰτοϋ Άφετάς κάλουμένας άπολειφ -&ήναι. Αντίμαχος όέ έν τη Λύδη φησίν έκβιβαα&έντα τόν Ήραχλέα διά τό 5 καταβαρείαϋαι την Άργώ ύπό τοϋ ήρωος. και Ποσείδιππος ó έπιγραμματογράφος (fr. 4 Schott) ήκολον&ησε xaì Φερεκύδης (FGrHist 3 F 111b).

5 (60 Wyss) Schol. Apoll. Bhod. 2, 296 -297ab (149s Wendel) Στροφάδας φησί κεκλήσ&αι

διά το τους Βορεάδας αύτό&εν ύποστρέψαι ατραφέντας εις τούπίσω, λαβών παρά Αντιμάχου, ol δέ Στροφάδας φαα'ιν αύτάς κεκλήσ&αι, κα&ό έπιατραφέντες. αύτό&ι ηϋξαντο τω ΔιI (έπί τω) (suppl. Wil.) καταλαβεϊν τάς Άρπυίας. κατά δέ Ήσίοδον (fr. 156 Merk.-West) xaì Άντίμαχον και Άπολλώνιον ού κτείνσντat . . . ai 5 Πλωτοί νήσοι μετωνομάα&ησαν Στροφάδες, μέμνηται αύτών και Αντίμαχος έν τη Αύδη. δτι δέ ηϋξαντο οι περί Ζήτην τψ Διί στραφέντες, λέγει καί Ήαίοδος (fr. 156 Merk.-West) 'Svê' oí γ' εύχέσ&ην ΑΙνηίψ ύψιμέδοντι'.

2 (I) Phot. Lex. II 24 Naber όργεώνες · ol τοις iôiq. άφιδρυμένοις Φεοίς όργιάζον-τες . . . ήδη δέ μεταφέροντες καί τους Ιερέας οΰτω καλοϋσιν 6 γοϋν Αντίμαχος έν τ f¡ Αύδη· [1] . . . καί ό Αισχύλος έν Μυσοίς τον ιερέα τοϋ Καΐκου προσαγορεύων (fr. 413 Mette) || (II) Suda s. ν. όργεώνες (III 562, 22 Adler) = (I) | of. Harpocrat. Lez. s. v. όργεώνας (225,2 Dind.) ' οίμέντοι ποιητάί εταττον τοϋνομα άπλώς έπί τών Ιερέων, ώς Αντίμαχος τέ που καί Αισχύλος έν Μυσοίς | Hesych. Κάβαρνοί' οί της Δήμητρος ιερείς, ώς Πάριοι | Hesych. όργεώνες · μύαται. ίεροφάνται. ιερείς || 8 SOHOL. Eur. Phoen. 44 (I 254, 28 Schwartz) δτι δέ Πολύβφ δέδωκε τους ίππους καί Άντίμαχός φησιν έν Λύδη· [1—2]

2 γενεξ] γ' · εν&α ooni. Voss alii φ(ηοίν) · êv&a Maas apud Wyss merum ενϋ-α •ß.

malit West | άγακλέας (I) άβαχλέας (άβλακ. S) (II) άγακλέας edd., άβαχλέας (nom. άβακλεύς î) defenditWest coll. Cyrill. Lex. s. ν. άβακλή • άμαξα, 'quod a cul-tu Cererie non abhorret'. an άβακλής 'βοήν άγα&ός', 'vocis clamore insignia'? cf. He-sych. äßa· . . . βοή = Cyrill, cod. Paris. 2655 | ad formas όργεώνες, όργειώνες, όρ-γείονες oí. Schulze 255 || 8 ad rem vid. Pisandr. FGrHist 16 F10, 5 et Niool. Dam. FGrHist 90 F 8 II 1 ad ΰρεπτήρια cf. Hymn. Cer. 168, Hes. Op. 188 | nota τάσδε in fine versus a nomine suo separatum | τάδε codd. : corr. Bgk. ταϋτα Barnes ap. Diibner 42 τούσδε Diibner || 2 δώσω : ad futurum pro tempore praesenti cf. Kiih-ner-Gerth II 1, 172, 4 || 4 4 παρά L || 5 s υπό τών ήρώων έκβιβασ&ηναι αυτόν διά τό καταβαςείσ&αι τήν Άργώ Ρ || β post ήρωος lac. indicavit Luetke | cf. Pherecyd. FGrHist 3 F l i l a ; Stat. Theb. 5,401 Amphitkrionidespuppem . . . alter/ins tUrimque ingraval confert Schellenberg 86 | τούτω όέ ante καί Ποσ. Ρ || 7 Ήσιόδψ post Φερ. L

118



FR. 2-10

6 (62 Wyss) (.uu) Ήφαίαχφ τενχτοί (υ_υυ.)

7 (64 Wyss) ScHOL. Apoll. Rhod. 4 ,1153-1164 (308 Wendel)^ Τιμαίου (FGrHist 566 F 87)

λέγοντος εν Κερκύρφ τους γάμους άχ&ηναι, Διονύσιος ό Μιλήσως έν β' των Αργοναυτών (FGrHist 32 F 3) έν Βυζαντίφ φηαίν, Αντίμαχος δ è έν Λ vât] έν Κόλχοις πλησίον του ποταμού μιγήναι (Iasonera et Medeam).

8 (65 Wyss) ScHOL. Apoll. Rhod. 4,257-262 b (273 Wendel) 'Ησίοδος (fr. 241 Merk-

West) δέ καΐ Πίνδαρος έν Πυόιονίχαις (4, 25ss) καΐ Αντίμαχος έν Λύδη διά του 'Ωκεανού φασιν έλ&ειν αύτούς εις Λιβύην, καΐ βαστάσαντας τήν Άργώ εις τό ήμέτερον πέλαγος ζπαρα}γενέσ&αι.

9 (68. 69 Wyss) (I) PoRPH. in Ζ 200 (95, 26 Schräder) τις ή αίτια, φααί, τον τόν Βελλεροφόντην

άπεχ&η πάσι όεοίς γενέσθαι χαί τήν των άν&ρώπων συναναστροφών έκκλίνειν . . . Αντίμαχος δέ έν τη Λύδη, δτι τούς Σολύμους άνείλε &εοΐς δντας προσφιλείς, διά τοϋτο μιση&ήναι αύτόν φησιν υπό των 9εων || (II) ScHOL. ε 283 (273 Dind.) έκ

5 Σολύμων · της Κιλικίας είσί. &&εν xai ol Σόλνμοι ώνομάσϋησαν από Σολύμου του Α ιός καΐ Καλχηδονίας, ώς Αντίμαχος δήλοι.

fragmenta 10 — 16 ad illam Lydae partem qua Antimachus Argonautarum expeditionem narravit (of. 4 — 8) referri videntur

10 (56 Wyss) SOHOL. Apoll. Rhod. 1 ,211 -215 c (26 Wendel) 'Ζήτης και Κάλαΐς'· τούτους

έκ διαφόρων τόπων συμπλεϋσαι τοϊς Άργοναύταις φααίν. ol μέν γάρ έκ Θρήχης ώς Απολλώνιος, Ήρόδωρος (FGrHist 31 F 46) δέ έκ ΛαυλΙδος, Λοϋρις (FGrHist 76 F 86) δέ έξ Ύπερβορέων. καταλέγει δέ τούτους καΐ Αντίμαχος. Φανόδιχος δέ έν α' Δηλιακών (FGrHist 397 F 1) έξ Ύπερβορέων ψησίν αΰτούς έλ&είν έπΐ τόν πλουν.

6(1) SOHOL. Apoll. Rhod. 3, 409 - 4 1 0 (231 Wendel) xal Αντίμαχος έν τη Λύδη 'Ηφαιατοτεύκτους τους ταύρους άπεφήνατο || (II) SCHOL. Pind. Pyth. 4, 398d (II 152,2s Drachm.) τούς πυρίπνους ταύρους Αντίμαχος έν Λύδη Ή-φαιστοτεύχτους λέγει

β Ήφαιστοτεύκτονς (I) (II) : Ήφαίατφ τευκτοί nos, u t pentametro accommode-tur. ad adiect. τευκτός, 'fabricatus', com dat. cf. Antiphan. fr . 52, 2 Κ. verisimilis nobis videtur Stollii sententia (cf. etiam Wyss adn.) qui coll. Apoll. Rhod. 3, 230 Antimachum 'Hephaestum taurorum fabricatorem dixisse et tauris adiec-tivum χαλκόποδες addidisse' opinatur || 7 ad rem cf. Wil., Hellen. Dicht. I I 199 || 8 4 γενέσάαι L : suppl. Schwartz άφιχέσϋαι Ρ II 9 ad rem cf. Wyss adn. 'Anti-machum ab infaustis iuvenis Bellerophontis amoribus profectum totum locum Ho-merioum Ζ 145—211 in versus elegiacos redegisse suspioor' || 3 cf. Pind. Ol. 13, 90 (Wyss) Il β Χαλδήνης pro Καλχηδονίας ap. Steph. Byz. 524, 4, Et . M. 721, 44

119



ANTIMACHVS

11 (3 A D.)

εν ó' ίστόν ϋήκεν, λαίφεσι δε λινέοις σοϋσ' έτί&ει παντοία ·&εά, πόδας ήδε κάλωας,

εν δ' ύπέρας στρεπτάς, δπλα τε πάντα νεώς

12 (59 Wyss) ScHOL. Apoll. Rhod. 2, 178 —182a (140 Wendel) 'Άγηνορίδης εχε' ' Άγήνορος

γάρ παϊς έστιν (seil. Φινεύς), ώς Ελλάνικος (FGrHist 4 F 95)· ώς δέ 'Ησίοδος (fr. 138 Merk.-West) φησιν, Φοίνικος τοΰ Άγήνορος και Κασαιεπείας. ομοίως δέ καί Άαχληπιάδης (FGrHist 12 F 22) και Αντίμαχος.

13 (61 Wyss) ET. GEN. S. Ν. Σήσαμοι και Έρυϋΐνοι (ed. Miller, Mélanges 265) · χωρία Παφλαγο-

νίας· οΰς Έρν&ίνονς φηαίν Αντίμαχος διά τήν ερυθρότητα κα'ι διά την τοιαύτην χροιάν I nomen Antimachi intercidit ap. Schol. Apoll. Rhod. 2, 941—942a (195 Wendel) 'Σήσαμος πόλις Παφλαγονίας. "Ομηρος (Β 853) • 'καΐ Σήσαμον άμφενέμοντο'. τά δέ Σήσαμον μετωνομάο&η "Αμαστρις άπό Δαρείου άδελφον &υγα-τρός . . . Έρυ&ίνοι δέ οϋτω λεγόμενοι λόφοι περί Παφλαγονίαν. οντω δέ λέγονται διά τήν έρυάρότητα τον χρώματος· ε'ιοί γάρ τοιούτοι, καί "Ομηρος αυτών μέμνηται (Β 855)· 'καί ύψηλούς Έρν&ίνους'.

14 (63 Wyss) SCHOL. Apoll. Rhod. 4, 156 —166a (270 Wendel) εν τούτοις καί τοις ίφεξης

φησι τήν Μήδειαν, έπιρραίνουσαν άρκεύ&φ φάρμακον, κοιμίααι τόν δράκοντα ¿πηδού-σαν, καί οΰτα) τά κ&ας άνελέσϋ-αι καί χωρισ&ηναι άμφοτέρους επί τήν ναϋν κοιμωμένου τοϋ &ηρ(ου, συμφώνως Άντιμάχφ. καί Φερεκύδης φηαΐν εν ζ' (FGrHist 3 F 31) φονευύηναι τον δράκοντα υπό 'Ιάσονος, ή δέ άρκευ&ος δένδρον τι άκαν&ωδες.

11 INSCR. OSTRAC. BEROL. 12605 (III saec. a. C.) ed. Wil., Sitz.-Ber. preuss. Akad. 1918, 741 σοϋσα· σχοινιά. Όμήρου (φ 390s)· 'κειτο δ' ύπ αΙΰούσ[η σοϋσον] (δπλον vulg.) νεός άμφιελίσσης βύβλινον, φ τ' (<f vulg.) έπέδησε &ύρας, [ες δ' ή]λυάει> (ήιεν vulg.) αυτός'. Αντιμάχου· [1 — 3]

11 Athena Argo navem rebus ad cursum neceseariis instruit, of. Wil. 1. c. || 2s cf. ε 260 έν δ' ν πέρας τε κάλους τε πόδας τ' ένέδησεν έν αύτή ]| 2 σοϋσα έτί&ει ostrac. οϋσ' έτί&ει Powell, accep. (sed οϋαα) Wyss coll. Alex. Aetol. 3, 21 Powell, Lycophr. Alex. 20, Hesych. οΰσα· σχοινιά, νεώς δπλα. cf. etiam Wil., Kl. Sehr. IV 367 I &εά : an ϋ-εή ut fr. 186 Wyss? | formae κάλωες et κάλωας apud épicos re-centioris aetatis occurrunt: Apoll. Rhod. 1, 566; 2, 725, Orph. Argon. 255, Opp. Hal. 2, 223 || 3 νεώς : an νεός ? || 18 de Erythinis cf. Strab. 12, 3, 10 p. 545 et Steph. Byz. 279,14ss || 14 draconem non ab Iasone neoatum (cf. Pherecyd. 1. c. et Pind. Pyth. 4, 249) sed Medeae veneficiis sopitum Antimachus primus narrasse videtur

120



F R . 11-17

15 (6 D.) ήύτε τις κανηξ óvnxr¡ εις άλμυρόν ϋδωρ

16 (4 D.) τότε δη ενχρέω εν δεπαϊ

Ήελιον πόμπεν(εν) αγακλνμένη Έρύ·9εια

fragmenta 17 — 24 Lydae vindicare poeeis 17 (5 D.)

t οίον t των μεγάλων ερκτορές είσι κακών

15 ScHOL. Apoll. Rhod. 1,1008 (88 Wendel) 'δνπτοντες κεφαλιάς}' · άντί τον 6ύ· νοντες τάς κεφαλάς. παρατατικόν δε εϊρηκεν άντί αυντελικον δύψαντες, έπΐ τψ δύπτειν επί κεφαλήν κατενεχάέντες. δύπτειν δέ έστι τό δννειν, (δύπται δέ αϊϋυιαι> (suppl. Bgk.), ώς παρά Καλλιμάχφ (fr. 522 Pf.) 'δύπται δ' έξ άλός έρχόμενοι'. πρότερος δέ Αντίμαχος· [1] || 16 Athen. 11 p. 469e δτι δέ κάί όΉλιος ènl ποτηρίου διεκομί-ζετο έπί την δύαιν Στησίχορος μεν όντως φησίν (fr. 185 P. = S. L. G. 17 Ρ.) . . . και Αντίμαχος δ' οΰτωσι λέγει· [Α 1 - 2 ] |j 17 Et . gen. s.v. ίρκτωρ (ita Et. M. 375, 40: εκτωρ Β, in niarg. εκτρωρ, om. A) ed. Miller, Mélanges de littérature grecque 126 ό πράκτωρ (ό πρακτικός Et. Μ.). Αντίμαχος· fi], παρά το ερξω ερκτωρ (ita Et. M. : εκτ. Β), ώς άγω άκτωρ, και εχω ίκτωρ

15 Apoll. Rhod. 2, 933 ήύτε τις . . . κίρκος

16 fr. ad Lydam referunt Bgk. et Wyss, negat West, sed. cf. Apoll. Rhod. 1, 1007 s . . . άλλοι μεν ες άλμυρόν άΦρόοι ϋδωρ δνπτοντες κεφαλάς καί στή&εα et prae-sertim 1,1326 ή, καί κϋμ' άλίαστον ίφέσαατο (seil. Γλαύκος) νειό&ι όυψας. ad rem vid. Wyes: 'nescio quem deum marinum cum καύηκι in aquam se immergenti com-paratum fuisse coniecerim respecto loco Homérico e 352s αυτή (Ino) δ' αφ ες πόντον έόύσετο κυμαίνοντα αΐ&νίη έικνϊά1 | τις om. Ρ | καύηξ, 'larus' vel 'hirundo marina* hic primum adhibetur (iniuria laudat Wyss Hippon. fr. 4 ,1 West = 3 ,1 Degani, ubi καύης 'sacerdos' legitur (vox Lydia) : cf. O. Masson, Les fragments du poète Hipponax, Paris 1962,107s), cf. Callim. 1. c., Euphorion. 130 Powell, Lycophr. Alex. 741, Anth. P. 7, 652,5 (Leonid.) | δύπτ^ A δΰπτει Ρ δύνη L δύπτης Mein. ap. Bgk.4 I vix est quod moneamus hiatum hac sede versus occurrere ap. Homerum, cf. etiam 16, 2 -μένη Ερνά-, 22 Ιερή δφ | ές codd.: είς Wolf ap. Bgk.4 | άλμυρόν ές perperam transp. Diehl, Wyss, qui fr. ita disposuerunt: ήύτε τις καύηξ δύπτη u u .

/ άλμυρόν ές πέλαγος | ϋδωρ Ρ, quod praetulit iam Wolf, cf. Apoll. Rhod. 1, 1007 τιέλαγος L I! 16 'Hesperides in Argonautarum reditu describendo attigit Ap. Rh. 4, 139688; unde conicere posais Antimachum in eadem carminis (i. e. Ly-dae) parte de Solis poculo, fortasse etiam de Heroule boves Geiyonis rapiente, men-tionem fecisse' (Wyss) | ad rem cf. Mimn. 5 cum adn. |[ 1 εύχρεωι A, recte def. Ahrens 48: 'man sieht nicht weshalb der Becher nicht ein wohldienlicher genannt sein könnte', χρυαέφ Stoll alii coli. Stesich. 185,2 P. et Mimn. 5,7 (cf. etiam Mimn. 10, 6). εϋχρεων est poculum 'usui aptum', cf. άξιόχρεως. ad hiatum in commissura pentametri cf. Demod. °5, 2 adn. || 2 πομπει A: corr. Sohweigh. πομπεύει dub. Stoll, cf. ν 422 αύτή μιν πόμπευον (Wyss) | Erytheam non insulam sed unam He-speridum laudat Antimachus, cf. Hes. fr. 360 Merk.-West || 17 Lydae tribuunt edd. propter metrum (pentam.) | oí vel nihil Et. Μ. δσσοι Valck. ad Eur. Phoen. p. 607 I σων Valck. | όααατίων 'wievieler großer Übel' Ebert dub. | ίκτορες Et. Gen. I είσιν Et. Gen.




ANTIMACHVS

18 (93 Wyes) co_ co_ co) Τήνου τ' όφιοέσσης

19 (94 Wyss)

<_GO-GO— J) επεί ρά oi ήδνμος έλάών

20 (80 Wyss) <— co—J) κν&ωνύμον Οίδιπόδαο

21 (95 Wyss) (I) PAUS. 9, 35, 5 Ήαίοδος δέ έν θεογονίςΙ (V. 907) . . . τάς Χάριτάς φησιν είναι

Διός τε καί Ευρυνόμης καί σφισιν όνόματα Εύφροσύνην τε καί Άγλαϊαν είναι καί θαλίαν . . . Αντίμαχος δέ οϋτε άρι&μόν Χαρίτων οϋτε όνόματα εΙπών Αίγλης είναι ϋυγατέρας και Ήλιου φησιν αύτάς || (II) HESYCH. Αίγλης Χάριτες· πι&ανως έγε-νεαλόγησαν τάς Χάριτας Αίγλης xai 'Ηλίου, έπεί τάς Χάριτας λαμπρός είναι δει (ad Antimachum epeotare monuit Wyes, cf. Latte)

18 ScHOL. Aristoph. Plu. 718 Diibner ότι ή Τήνος, νήσος μία των Κυκλάδων, όηριώδης δοκεϊ είναι, σχόροδα ούν Τήνια είπεν αντί τοΰ δηκτικά, παρά τά &ηρία. δή-λοι καΐ Εΰπολις Πόλεσι (fr. 31 Kock) 'Τήνος αϋτη, πολλούς έχουσα σκορπιούς έχεις τε συκοφάντας'. Καλλίστρατος δέ επί τό σαφές κατηνέχάη, ώς σκοροδοφόρον τής γής οΰσης· διό καί τό παρ' Άντιμάχφ· [1] ού καλώς ίχειν δοκεϊ || 19 SCHOL. Β 2b (I 175,19 Erbse) 'νήδυμος' · δτι το νήδυμος μετά τοΰ ν, και ουχί 'ήδυμος' ώς ενιοι πα-ρά τό ήδύς, ώς δήλον ¿κ τοΰ 'νηδυμος άμφιχν&είς' (Ξ 253). oi δέ με&' "Ομηρον καί χωρίς τοΰ ν λέγουσι· xai Αντίμαχος· [1], xai Σιμωνίδης (fr.599P.)· 'ούτος δέ τοι ήδυμον ϋπνον ίχων' || 20 (I) ET. GUD. 8. ν. Κυ&έρεια (351 Sturz)· ή Αφροδίτη, ή χεύ&ουοα τους έρωτας, ή άπό τοΰ τόπου, διότι τιροσέχυρσε Κυ&ήρας, ή από τοΰ χέειν τούς έρωτας · ή δέ κοινή ίννοια, ής έδει άποκεκρύφ&αι τό δνομα, άκούει . . . xai τον παρ' Άντιμάχφ τινές [1], ούχ ώς ή κοινή ίννοια, ου ίδει άποκεκρύφϋαι τό δνομα, διά τά κακά, άλλ' ου κέχυται τό όνομα άκούουσι || (II) HBSYCH. κυύοινύμου (κυ&ν-Η: corr. Mus., cf. Zenob.)· αίσχρόν κλέος έχοντος, ή οΰ äv τις έπικρνφειε τό δνομα διά τάς συμφοράς καί τάς πράξεις, ή άξιου κεχρύφ&αι. locum ipsum Antimacheum Hesych. explicare videtur. vid. etiam Zenob. 4, 72 (Paroem. Gr. I 104, 11) χυ&ωνυ-μου αίσχος et Suda β. ν. κευάωνΰμου (III 104, 8 s Adler)

18 ad Argonautarum fabulam rettulit Schellenberg coli. Apoll. Rhod. 1,1298, ubi Boreae filii in insala Teno ab Hercule necati esse narrantur | άπά ante Τήνου

coni.Weet I οφιοέσ- (ita Aid., όφιέα-\) hurta exemplum Homericum M208 αίόλον δφιν όφιούσσης Maas ap. Wyss || 19 ad Argonautarum fabulam referri opinatur Wyss: dracon, qui vellus aureum custodii, somno mergitur Medeae veneficiis (cf. fr. 14) I oi i. e. draconi | ήδυμος seil, ϋπνος, cf. Apoll. Bhod. 2, 406 || 20 Oedipo-die et in Thebaide et in Lyda (cf. fr. 3) mentionem facere potuit A.' Wyss || κυ-&ώνυμον ΟΙδίπουν (I) : corr. StoU recte ut opinamur. ad sensum κυ&ων. cf. Hesych. et Schndw. qui eum 'cuius verum nomen atque origo in obscuro eseent' intellexit. κυ&. est hapax || 21 hoc fragmentum cum fr. 16, quo Erytheae, aororis Aegles, unius Hesperidum, mentio fit, coniungendum suspicatur Wyss

122



FR. 18-24

22 (96 Wyes) <_co) Δήμητρός τοι Έλεναινίης ίερη δψ

23 (99 .100 Wyss) xàô δε Πύδην τε ρέοντα

*

Πύδητος κονρη τηλεκλειτοϋ ποταμοΐο

24 (102 Wyss) (I) PS.-PROB. in Verg. Eel. 10,18 (III 2, 348,11 Thilo-Hagen) 'Adonis'. <ut>

Hesiodus ait (fr. 130 Merk.-West), Phoenicia <Agenoris> et Alphesiboeae {Ageno-ris}; <ut Panyaseis ait (ir. 25 Kinkel), T>hiantis, qui Aeeyriam Arabiamque tenuit imperio; ut Antimachùs ait, (Cinyrae qui) regnavit in Cypro; ut Philostephanue

5 libro quo quaestionee poéticas reddidit (FHG III 31 fr. 14 Müller), ex love sine ullius feminae accubitu procreatile || (II) PHILODEM. De piet. P. Hercul. 243 IV (Coll. Alt. II 40a), 3ββ (12 Gomperz) [εί]τά τε [ΆφροδΙτην άν]αισ[χνντως έράν] άνϋρώ[πων, ώς Άδώ]νιδό[ς φασιν Άντίμα]χος καί Π\ανύαασις] καί Έπιμ[ενίδης και] πλείονς &λ[λοι

22 STBAB. 8, 5, 3 ρ. 364 (de imminutis verbis) παρ' Έμπεδοκλεϊ δέ (31 Β 88 D.-Κ.)· 'μία γίνεται άμφοτίρων δψ', ή ΰψις· καί παρ' Άντιμάχψ· [1] και το δλφιτον άλφι (fr. 109 Wyes) | cf. Hesych. δψ· δψις, όφάαλμός. ή φωνή || 28 CHOEROB. in Theodos. (IV 1,157, 29ss Hilgard) Ιατέον δέ δτι ευρίσκονται καί άλλα Ιαμβικά μή ΐχοντα in εύ&είας το τ καί είς τήν δΰ δίφ&ογγον έχοντα τήν γενικήν · είσί δέ ταϋτα . . . Πύδης Πύδον δνομα ποταμού, ώς παρά Άντιμάχψ· [1] τοντο δέ έναντίως ίκλινεν ό Αντίμαχος· δτε μέν γάρ Ιαμβικόν έατιν, Ισοσυλλάβως αύτό κλίνει, ώς έπΐ της λεχ&είσης χρήσεως, δτε δέ σπονδειακόν έστι, περιττοσυλλάβως αύτό κλίνει, οίον [2]

28 1 Ζ 172 . . . Ξάνϋ-ον τ ε ρέοντα || 2 τ 546 Ίκαρίου κούρη τηλεκλειτοϊο 22 ad Lydam refert Wyss coll. fr. 2 | Δήμητρός τοι Έλεοαινίης ( u u . ) ιερή δψ :

ita disponit Maas (ap. Wyss), cui τοι ante caesuram suspectum videtur | ad Έλευσϊνίης cf. Hymn. Oer. 105,266, Soph. Ant. 1120. aliter Wyss qui Έλεναϊνίης te-trasyllabum scandit || 28 ad Bellerophontis fabulam spectare videtur (Wyss). in Pisidia, qua Pydes fluebat, Solymos (cf. fr. 9) sedes habuisse legimus ap. Strab. 1,2, 28 p. 34; 13,4,16 p. 630 - 631; 14, 3, 9 p. 666 - 667 | 1 καδδεπύδην τε ρέοντα VP καδδ' έπύδη (έναπνδη C) ¿ρέοντα NC καδδ' f¡a Πνδη έρόεντα Lentz, Herodian. π. κλΐσ. όνομ. (III 678, 31) || 2 κούρη τηλεκλείτονΎΡ καί τηλεκλήτον NC || 24 ad Lydam recte revocavit Bgk., probb. Wyss, West. Veneris erga Adonidem amorem potine quam 'incestos Smyrnae amores' (Wyss) Antimachum narrasse verisimile est y 1 (uty add. Keil, <filins, uty West || 2 Agenoris tranap. Wendel alii || 3 Panyassis ait, Tyhiantis add. West (praeeunte Edmonds) coll. Apollod. 3,14, 4 | hoantis codd.: corr. Stoll. coll. Ant. Lib. 34,1, cf. Apollod. c. (ubi Θόαντος codd.) j Assyrian,] Hietriam vel Hystriam codd. : corr. Edmonds, Wyss, West, Syriarn Bgk. || 4 <Cinyrae qui} add. West coll. Serv. auct. ad loc. (III 1, 121, 9 Thilo-Hagen) || 7 ss omnia suppl. Philippson praeter Άντίμα]χος (Vogliano, probb. Matthews, Hen-richs) et Έπιμ[ενιδης (Henrichs) || 8 τον Άδώ]νιδο[ς, ώς μέν Άντίμα]χος Henriche | Καλλίμα]χος Philippeon coll. fr. 478 Pf. | ad Panyass. cf. Apollod. c. = fr. 25 Kinkel (Philippson) | ΕΠΙΜ Henrichs (unde Έπιμ\ενίδης) ΕΠΙΟΛ delineator unde 'Ησίοδος Philippson, Wyss, West

10* 123



ANTIMACHVS

Dubia 26 (*191 West)

Πακτωλού χρυσεοισιν επ άνδήροισι άάασσον

26 (*192 West) vid. Mimn. Test. 6

25 ScHOL. Lycophr. Alex. 1353 (377, 30 Scheer) 'Πακτωλού ποτά' • Πακτωλός ποταμός Λυδίας χρυσού ψήγματα εχων, ώς φησι ' ^καί άλλως t (φησι και Αντίμαχος Pf. ad Callim. fr. 814 φησι Καλλίμαχος Nauck 183ss, Bgk. 777)· [1]

25 Hermesian. fr. 7, 41s Powell = Test. 7, 2 contulit Pf. | άνόηρα explicant Schol. Theocr. 5,93 et Eust. in II. p. 1229,48 άνδηρα λέγονται ai του ποταμού δχ&αι | ϋασσον cod. : corr. Nauck, Scheer adn. ΰαάσσων Bgk. 777. ad impf, ΰάασσον cf. / 194 = O 124 εν&α ΰάαασε (in fin. hexam.)

omittitur commentarius Hermopolitanus in Antimachum (Wyss 76; P. Mil. Vogl. I 17; Pack 289; cf. H. Lloyd-Jones - P. Parsons, Suppl. Hellenisticum fr. 65) quippe qui ad poetae opera hexametris composita tantum pertineat

124



TESTIMONIA

A R I S T O T E L E S T E S T I M O N I A

1 Eustrat. in Aristot. Eth. Nie. 1 p. 1096a 3 (XX 37 Heylbut) φασί τον Άριστοτέλην επη τινά εκ$έσ&αι επίτηδες κατά τινα

άρι^μόν συμποσούμενα εν ετέρα και ετέρα ΰέσει και τάξει, ών εκάστη από τον αύτοϋ τε ήρχετο και εις το αυτό κατέληγε • διό και έγκύκλια ταϋτα ώνόμασεν, οίς ήμεϊς μεν ουκ ενετνχομεν, είσί δ' οι περί τούτων ιστόρησαν, de huius testimonii fide vid. Bgk. PLG II 336 in adn.

2 Diog. Laert. 5, 27 (in catalogo Aristotelis operum) επη, ών αρχή· Άγνε ·&εών πρέσβισ&' εκατηβόλε (fr. 4 D.).

3 Diog. Laert. 5, 5 ο δ' ovv Αριστοτέλης . . . ύπεξήλ&εν είς Χαλκίδα Εύρυμέδοντος αυ-

τόν του Ιεροφάντου δίκην ασεβείας γραψαμένου ή Δημοφίλου, ώς φησι Φα-βωρΐνος εν Παντοδαπή ιστορία (fr. 68 Barigazzi), έπειδήπερ τον νμνον εποίησεν είς τον προειρημένον Έ ρ μίαν (fr. 675 Rose), άλλα και επί-γραμμα επιτονενΔελφοίς άνδριάντος τοιούτον [fr. 3,1—4 D., 623 Ρ.].

4 Athen. 15 p. 696a-c άλλα μην και το υπό του πολυμαύεστάτου γράψε ν Αριστοτέλους είς

Έρμείαν τον Άταρνέα ου παιάν εστίν, ώς ό την της άσεβείας κατά τον φιλοσόφου γραψην άπενεγκάμενος Δημόφιλος f είς αίδωτε t (ενδέδωκε Kai.) παρασκευασθείς υπ' Εύρυμέδοντος, ώς άσεβουντος και αδοντος εν τοις συσσιτίοις όσημέραι είς τον Έρμείαν παιάνα, δτι δε παιάνος ούδεμίαν εμφασιν παρέχει το άσμα, άλλά των σκόλιων ëv τι καΐ αυτό είδός εστι, εξ αυτής (άρχής A: em. Casaub.) της λέξεως φανερόν νμϊν ποιήσω-[fr. 5 D. = 842 Ρ.], εγώ μεν ουκ οίδα, εϊτίς τι κατιδεΐν έν τούτοις δύναται παιανικόν Ιδίωμα, σαφώς όμολογοϋντος τοϋ γεγραφότος τετελευτηκέναι τον Έρμείαν δι' ών εϊρηκεν 'σας γαρ φίλιου μορφας Άταρνέος εντροφος ήελίου χήρωσεν αυγάς'.

5 Himer. Or. 40, 45 Colonna ( = Aristot. fr. 674 Rose) πολλά μεν οϋν και άλλα των επ' αύτω πό&ων επεδείξατο Αριστο-

τέλης, ώς εστίν άκούειν, γνωρίσματα · και γαρ λόγους αυτόν έξήσκησε και άρετήν εξεπαίδευσε, και ελεγείφ τον άάλαμον (immo το μνήμα, τον τάφον Rose) μόνω των γνωρίμων εκόσμησεν.

6 Suda s. ν. Αριστοτέλης (I 357, 20 Adler) Αριστοτέλης, υιός Νικομάχου και Φαιστιάδος- . . . ήρξε δε έτη

ιγ' της Περιπατητικής κλη&είσης φιλοσοφίας διά τό εν περιπατώ ήτοι

125



A R I S T O T E L E S

κήπω διδάξαι άναχωρήσαντα της Ακαδημίας, έν f¡ Πλάτων έδίόαξεν. έγεννηϋη δε έν τη Όλυμπιάδι και άπέάανεν ακόνιτον πιοαν έν Χαλκίόι, διότι έκαλεϊτο προς ευΰννας, επειδή έγραψε παιάνα εις Έρμείαν τον ευνοϋχον• οι δε φασι νόσφ αυτόν τελευτήσαι βιώσαντα έτη ο'.

7 Eust. in II. p. 285, 25 ιστορεί δε ό αντός Πορφόριος (Paral, fr. 4 Sehr.) και δτι Αριστοτέ-

λης σύγγραμμα πραγματευσάμενος, δπερ έκλή&η Πέπλος, γενεαλογίας τε ηγεμόνων έξέ&ετο xal νεων εκάστων άρώμον καί επιγράμματα εις αυτούς, â καί αναγράφεται ο Πορφύριος èv τοις είς τον "Ομηρον, άπλα δντα και ουδέν τι παχύ καί φλεγμαΐνον έχοντα, de Pepli testimo-niis atque epigrammatum textu vid. Bgk. PLG II 338ss.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ Stagirita 384-322

ΕΛΕΓΕΙΑ 1 (2 D.)

Καλλιτέκνον μητρός ϋύγατερ

2 (1 D.)

ΠΡΟΣ ΕΥΑ H MON έλ&ών δ' ές κλεινόν Κεκροπίης δάπεδον

εύσεβέως σεμνής φιλίης ίδρύσατο βωμόν ανδρός, δν ούδ' αΐνειν τοϊσι κακοϊσι &έμις,

1 Diog. L a e r t . 5, 27 . . . ¿λεγεΐα, ών άρχή · [1]. cf. Hesychii Milesii Vita (I. During. Aristotle in the Biographical Tradition, Göteborg 1957, 87 η. 139) || 2 (I) Olym-

1 ad χαλλιτ. cf. I. G. XI I 7, 477 (Amorg., serior. aetat.) et Inscr. Prien. 225 (II a. C.) II 2 1 ελ&ών, seil. Eudemus (cf. αυτόν έπαινών ap. Olympiod. ; Eudemum Cyprium esse opinatur Wil., Platon 1708, quem secutus est Jaeger, Aristoteles 107), cum reverá non sit verisimile (cf. Wil. 1. c.) Aristotelem de se tamquam de alio lo-qui. vitarum auctoribus (cf. Vita vulgata et Vita latina), qui Aristotelem Piatoni aram consecravisse perhibent, nulla fides habenda. aram igitur, u t ex elegia conspi-ci potest, ab Eudemo dicatam esse, sed arae inscriptionem ab Aristotele confectam licet suspicari (cf. David et Ps.-Philopon.) || 2 εύαεβέων σεμνήν φιλίην Immisch, sed cf. Weinreich 546, qui, Nachmanson secutus, φιλίης u t 'Genetiv des Sachbetreffs' intellegit ('Genet, causae' sec. Wil.) | Φιλίης Jaeger, prob. D. | άνιδρνσατο Sylb. ίδρνσαο Bgk., tamquam si 'Aristoteles ipsum Eudemum alloquatur' || 3 ανδρός seil. Piatonis | κακοί sunt falsi admiratores Platonis (Jaeger)

126



F R . 1 - 2

δς μόνος ή πρώτος άνητων χατέόειξεν έναργώς s οίκείω τ ε βίω καΐ μεΰόδοισι λόγων

ώς άγα&ός τε και ευδαίμων άμα γίνεται άνήρ · ου νϋν δ' εστι λαβείν ονόενΐ ταντά ποτε.

MOD. in Plat. Gorg. (214, 25 Westerink) δτι Si καί Αριστοτέλης σέβει αυτόν (seil. Platonem) ώς διΔάακαλον, δηλός έστι γράψας δλον λάγον έγκωμιαστικόν · ¿κτί&εται γάρ τόν βίον αύτοϋ και νπερεπαινεϊ · ού μόνον δέ έγκώμιον ποιήαας αύτοϋ ¿παινεί αύ-τόν, άλλά καί èv τοίς έλεγείοις τοίς πρός Εϋδημον αύτάν έπαινών Πλάτωνα έγ-κωμιάζει γράφων όντως- [1—7] || (II) VITA MARCIANA 4, lin. 118ΒΒ Gigon (Berlin 1962) ] ώς Άριστόξενος καί Αριστείδης ύστερον Πλάτωνος ζώ[ντος καί ¿ν Άκ]α-δημίφ παιδεύοντος άντφκοδ[όμησεν ό] Αριστοτέλης τό Λύκ[ειον], ειπερ γάρ τις άλλος φαίνεται [ ] άπο[πτοη&εΙς] (suppl. Rose: καταπλαγείς Düring) Πλάτωνα, έπιγράφει γάρ [ ] · βωμόν Αριστοτέλης ίδρύσατο τόνδε Πλάτω[νος. . . .] (euppl. West: -vi Düring et Gigon) καί άλλαχ[οΰ (i. e. έν τοίς ¿λεγείοις τοίς πρός Εϋδημον) περί] αύτοϋ φησι · [àvàgdç δν] oiW αΖ?[είν] τοισι κακοϊσι &έμις [3] || ν. 3 citant — valut ei pentameter sit epigrammatis ab Aristotele in Platonem conscrip-ti — biographi illi qui neoplatonici dicuntur: cf. Vita vulgata 11 (133 Dflring) άμέλει γάρ δτι πολλήν εϋνοιαν ίσχε πρός τόν Πλάτωνα ó Αριστοτέλης, δηλον έκ τον καί βωμόν άνιερώσαι τφ Πλάτωνι, έν φ έπέγραψεν ούτω ' βωμόν Αριστοτέλης ένιδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, άνδρός δν οΰ &έμις έν τοίσι χαλεποϊαιν άκονειν, David in Porphyr. Isag. 8 (XVIII 2,121,13 Dflring) ούδέ γάρ ήναντιοΰτο αύτω, άλλ' Ισεβεν αύτάν αεί, ώς δηλοίτό είς τόν τάφον Πλάτωνος Αριστοτέλους επίγραμμα· βωμόν Αριστοτέλης ίδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, άνδρός δν ούδ' αίνείν τοίσι κακοϊσι ΰέμις, Ps.-Philopon. είς πέντε φωνάς Πορφυρίου p. l i b 27ss Brandis άλλοι δέ φασιν δτι ψευδές έστιν τουναντίον γάρ έναντιοντο αύτφ ό Αριστοτέλης, άλλ' αίτόν **· ώς δηλοϊείςτόν τάφον Πλάτωνος Αριστοτέλους έπίγραμμα · σηκόν Αριστοτέλης Ιδρύσατο τόνδε Πλάτωνος, άνδρός δν οϋτ' αίνείν τοίσι κακοϊσι Μμις, Vita Latina (154 During) habuit avJtem muUam dilectionem erga Platonem Ariatotäee, et quod ait verum, potei ex eo quod aratri consecravil ei in qua scripsit ita: Aram Aristotile» fundavit hane Plato-nis, viri quem non est conveniens malia laudare

4 μοΰνος καί πρ. ϋν. δδ' ίδειξεν έναργώς Hecker || s οίκεϊος 'Possessiv der drit-ten Person' Wil. | Plat. Resp. 4 p. 435d έκ τοιούτων με&άδων οίαις νυν έν τοις λό-γοις χρώμε&α contulit D. || β de caesurae absentia vid. Wil. oit. 414 | cf. Plat. Leg. 2 p. 660e ό μέν άγαόός . . . άνήρ . . . εύδαίμων έστΙ καί μακάριος (ibid. 5 ρ. 742e al.) || 7 νϋν temporale cum ποτέ vir congruere posse visum est plerisque, qui textum frustra tentaverunt {ού δίχα δ' Gomperz, των νϋν Bgk., ούκοϋν δ' Geffcken, alii aliter), cf. Jaeger 110 adn. | ad ούκ Ιστι λαβείν notionem cf. Jaeger 1. c.

127



F R A G M E N T A A D E S P O T A

F R A G M E N T A E L E G I A C A A D E S P O T A 1 (1 West)

Παίδες Άρίστωνος, κλεινόν ϋεΐον γένος ανδρός

2 (16 D. )

εσϋλοί μεν γάρ απλώς, παντοδαπώς δε κακοί

3 (6 D.) ίπραξεν

των άδικων έργων τοϋτο δικαιότατον

4 (14 D.) εσϋλός έών άλλου κρείττονος άντέτνχεν

1 (I) PLAT. Reap.2 p. 368a καί έγώ άκουσας άεί μεν δη τήν φΰσιν του re Γλανκω-νος και του Αδειμάντου ήγάμην, άτάρ οΰν καί τότε πάνυ. γε ήσ&ην xal είπον · ού κα-κώς είς υμάς, & παίδες εκείνου τον ανδρός (i. e. Άρίστωνος, Jowett et Campbell, Θρα-συμάχου, Adam ad 1., qui παίδες methaphorice adhibitum intellegit, ut Thrasymachi heredes in disputando), τήν άρχήν των ελεγείων έποίησεν ό Γλαύκωνος έραστής εύδοκιμήσαντας περί τήν Μεγαροί μάχη ν, ειπών · [1] || (II) SCHOL. Aristid. π. ρητορι-κής 73,14 (III 420 Dind.) έπίγραμμα γάρ ήν του πατρός αΰτοϋ, του Άρίστωνος, λέγων ούτως (οντω λέγον Β) · [1]. cf. Aristid. Or. 45 (II 98 Dindorf) ταϋτα λέγει Πλάτων δ του έπιγράμματος μετέχων καί δι' δν το Άρίστωνος γένος άείον ώς άλη&ώς || 2 ΑΒΙ-ΒΤΟΤ. Eth. Nie. 2 p. 1106b 28 ¿TÍ TÒ μεν άμαρτάνειν πολλαχώς εστίν . . . το δέ κατ-αργούν μοναχώς . . . και διά ταϋτ' οϋν της μεν κακίας ή υπερβολή καί ή ελλειψις, της δέ άρετής ή μεσάτης · [1] || cf. HELIODOR. Paraphr. ad 1. (XIX 2, 35, 9 Heylbut) φαίνεται άρα καί διά τοΰτο τήν μεν ύπερβολήν καί τήν ελλειψιν της κακίας είναι (άόρι-στα γάρ έκάτερον), τήν μεσότητα δε της άρετής, ώριομένην καί μίαν οϋσαν · έσ&λοί . . . κακοί || 8 POLYB. 4, 18, 7 οι δέ Αιτωλοί . . . ταχέως έγκρατείς γενόμενοι τής πόλεως των άδικων έργων êv τοϋτο έπραξαν δικαιότατον πρώτους γάρ τους είααγαγόντας καί προδόντας αύτοϊς τήν πόλιν κατασφάξαντες διήρπασαν τούς τούτων βίους. cf. id. 15, 26a, 1 Δείνωνα τον Δείνωνος ίπανείλετο Άγα&οκλής, xai τοϋτο ëπράξε των άδικων έργων, ώς ή παροιμία φησί, δικαιότατον et SUDAIV577,12 Adler τοϋτο ποιήσας εν, κατά τήν παροιμίαν, των άδίχων έργων δικαιότα-τον II 4 POLYB. 15, 16, 6 ίστι μέν γάρ δτε καί ταύτόματον αντίπραξε ταίς έπιβολαϊς των άγαύων άνδρών, εστί δ' 8τε πάλιν κατά τήν παροιμίαν [1], δ δή καί τότε γε-γονέναι περί εκείνον φήσειεν αν τις || hinc pendet SUDA S. ν. επιβολή (II 350,6 Adler), ubi additur τοϋτο δέ φααι περί Ύλλου τοϋ Ήρακλείδου καί Έχέμου του Τεγεάτου

3 2 Cleobulin. 2, 2 . . . τοϋτο δικαιότατον (in fine pentametri)

1 Critiae vindieavit Schleiermaoher (ap. Die.), dubitat Bgk. | & παίδες (II) | Άρί-στωνος om. (II) cod. Oxon. | in verbo κλεινού lusum extare (cum praecedenti εκεί-νου) puta vit Stallbaum | άνδρός om. (II) || 2 άπλώς = μοναχώς Aristotelis, cf. Top. 158 b 10 άπλώς λέγεσ&αι oppos. πολλαχώς || 3 de proverbio cf. C. Wunderer, Poly-bioa-Porschungen I: Sprichwörter und sprichwörtliche Redensarten bei Polybios, Leipzig 1898, 6. 18. 47 || l s versum restituit Cobet, prob. West τοϋτο ποιήσας / τών άδικων έργων êv το δικαιότατον Bgk. || 4 Theognidis esse dubitat Bgk. ; Alexan-drinae, quae dicitur, aetatis esse censet Cr. | άντ' έτυχεν dub. West

128



FR. 1-9

5 (18 D.)

κοϋραι ελαφρά ποδών ιχνι ' άειράμεναι

6 (1 D.)

ώς άν' εχινόποδας και άνά τρηχεΐαν δνωνιν φύονται μαλακών αν&εα λευκοΐων

7 (15 D.)

ήν &εός ή κρέσσων δη τ ι ( ς ) · όνησόμε&α.

8 (19 D.)

όλίγης εστί διδασκαλίας

9 (18 West) PATJS. 8, 28, 3 Άλεντος δε τον έν Κολοφώνι και ελεγείων ποιηταί την ψυχρό-

τητα φδονσι.

5 DION. HAL. De comp. verb. 127, l isa Us.-Raderm. πεντάμετρον ¿λεγιακόν εσται συντετελεαμένον τουτί (Dem. 23,1) 'μητ' Ιδίας εχ&ρας μηδεμιάς Ενεκα', δμοιον τούτοις· [1] || 6 (I) PLUT. Quaesti, conviv. 1, 4, 3 P. 621E εστι γάρ και γέλωτι χρή· σ&αι πρός πολλά των ωφελίμων και σπονδή» ήδείαν παρασχεϊν [1—2] || (II) id. De audiendo 13 P. 44f ουδέ γάρ οΐόν τε παντελώς οϋτω έκβόλιμον είναι τον λέγοντα και διημαρτημένον, ώστε μήτε νοϋν παρασχεϊν άξιον έπαίνον μήτ' άπομνημόνενσιν έτέρων μήτ' αύτήν την νπό&εσιν τον λόγου και προαίρεσιν, αλλά μηδέ λέξιν ή διάύεσιν τών λεγομένων [1 — 2] || (III) id. De frat. amore 12 p. 485a άλλ' ενεστιν άμωσγέπως καΐ τοις άδοξοτέροις και ταπεινοτέροις μοϊρά τις χάριτος ή δυνάμεως ή πρός τι καλόν ευφυίας • [1 —2] || (IV) ATHEN. 3 Ρ. 97 d εξονυχίζεις τε πάντα τά προσπίπτοντα τοις συνδιαλεγομένοις τάς άκάν&ας σννάγων, [1] άεί διατριβών, άν&έων των ήδίστων μη-δέν σννα&ροίζων || 7 HERODIAN. π. μονήρους λέξεως 40 (II 946, 8 Lentz) λέγεται δε και κρέσσων, μη πλεονάζοντος τον r (Pind. Pyth. 1,85), καί· [1] || 8 Ps.-HERODIAN. Philet. 167 et exc. 72 (59. 80 Dain) [1] άντί του 'ολίγων δεϊται προς μάάησιν'. cf. Moerid. Lex. 47δ (432 Pierson-Koch)

ä Callimacho (ir. 391) adscribit Schneider (antea dub. etiam Bgk.), recte dene-gai Pf.; vox 'iambica' ante diaeresin pen tarn, rarius occurrit ap. Callimachum, cf. Maas, Gr. Metr. 95. vid. etiam Adesp. 13, 4 | Anacr. 92 Gent. ( = 390 Ρ.) καλλίκο-μοι κοϋραι Αώς ώρχήσαντ' ελαφρώς contulit D., vid. etiam Anth. P. 9, 189, 2 άβρά ποδών βήμα&' έλισσόμεναι (έρεισάμεναι Pl.) | έλαφραποδών et έλαφροπόδων νν. 11. | ϊχνεα cod. unus j| 6 Ι Callimacho dedit Schneider (fr. anon. 366) | ανωνιν (II) pleri-que codd. όδόν ίνα (III) plerique codd. ; ad δνωνιν cf. Theophr. Hist, plant. 6, 1, 3 II 7 δέ τι codd.: corr. dub. Bgk. δή τι Kai., alii aliter || 8 'ex Attico poeta petitum videtur, fort. Critia' Bgk. | διδασκαλίης dub. West, cf. Euen. 1, 6 cum adn. II 9 cf. Mimn. 3, 5 adn.

129



F R A G M E N T A ADESPOTA

10 (17 Ό. )

ημείς &' εις "Ελλης πόντον άπεπλεομεν

11 (2 D.)

ή νεότης άσύφηλος άεΐ ϋνητοϊσι τέτυκται ·

εί δε δίκην βλάπτοι, πουλύ χερειοτέρη.

12 (27 West)

Χαίρετε, συμπόται άνδρες όμ[ήλικες· άγα&ον γάρ

άρξάμενος τελέω τον λόγον [e]tç άγ\α&ό]γ.

χρή δ', δταν είς τοιούτο συνέλ&ωμεν, φίλοι άνδρες,

πράγμα, γελάν, παίζειν χρησαμένους αρετή

ήδεσ&αί τε συνόντας ες αλλήλους τε φ[Χ\ναρεΐν s

και σκώπτειν τοιανϋ ' οία γέλωτα φέρειν.

10 Mar. Victor. (Afhthon.) VI 112, 20 Keil hoc quoque notandum in enuntia-tione pentametri degiaci; nam plerumque aurem fallii, ut in iUo Oraeco ver su: [1], nam si coniunclim Έλλήσποντον enuntiarimus, efjugerit aurium sensum, ut nequaquam ver-sus esse credatur; at ei per hemistichium pronuntiemus, ipsa subdistinetione genus me-tri dedarabimvs ita: ήμείς S' είς Έλλης, dekinc πάντονάπεπλέομεν || 11 SOHOL. Eur. Andr. 184 (II 265,15 Schwartz) [MO] 'κακόν γε ϋνητοϊς τό νέον'· διά τήν προπέ-τειαν κακόν τό νέον [1 — 2]. of. Hesych. άαύφηλον άπαίδευτον, κακόν, άμαρτωλόν, άδόκιμον, μηδενός άξιον || 12 P. Berol. 13270 ed. Schubart—Wilamowitz (praece-dunt carmina conviv. irr. 917 a —c P.)

11 ι Ρ 690 . . . ΔαναοΙσι τέτυκται (in fine hexametri, ut saepe apud Homerum)

10 Callimacho vindicavit Schneider, monente Sohndw., cf. Schneider, Callimachea I I 790 (dub. etiam Bgk.), Antimacho dub. West, qui Antim. 4 confert || 11 Eueno dub. tribuit Bgk. || 1 άσύφηλος Horn. | τέτακται O il a δίκαιον ού δύναται έχειν χε-ρειοτέρα O I βλάπτει Barnes in edit. Eur. (Cantabrigiae 1696) βλάπτει vel (ην . . .) -T¡ malit West | ποΑύΜ: corr. Matthiae, qui etiam καΐ πολύ χειροτέρη dub. proponit in edit. Eur. (Lipsiae 1818, vol. V 553). ad πουλν cf. Euen. 4, 2 cum adn. | χερειό-τερος Horn. ; ad comparativi formam cf. άμεινότερος Mimn. 23, 9 || 12 elegiam saec. V ex. crediderie composi tarn, cf. ν. 7 adn. ; ad rem vid. praeter Xenophan. 1 et Phocyl. 14 praesertim Ion 1, 12ββ; 2et Crit. 4, löse || 1 Χαίρετε initium eleg., cf. Ion 2,1 ; combibones alloqui praesidem convivii oenset Wil., sed cf. v. 9 || 2 cf. I 102 ειπείν είς άγαύόν || 4 Ion 1, 16 oum adn. πίνειν καί παίζειν και τά δίκαια φρο-νεϊν I άρετη seil, convivii, of. v. 8 || 5—β φλυαρειν καί σκώπτειν τοιαύτα . . . φέρειν 'ineptias dicere et cavillationee (vel iocosas calumnationee) facere eas quae rieum moveant' ; ad φλυαρειν et σκώπτειν cum accus, obieoti (τοιαύτα) of. Plat. Remp. 1 p. 337 b et Xenoph. Cyr. 5, 2, 18 || β γέλωτα φέρειν. est oonvivii γελωτοποιειν Plat. Symp. p. 189a; Xenoph. Symp. 4, 50 | φέρει edd. pr., alii, sed vid. Jurenka 326 et Taccone 23s; ola cum infinit, usitatum: cf. Plat. Remp. 3 p. 415e, Apol. p. 31a; Xenoph. Hell. 6, 5, 7

130



FR. 10-13

ή ôè σπουδή έπέσάω, άκοΰωμέν [ re λ]εγόντων έν μέρει· ήδ' άρετή συμποσίου πέλεται.

τον δέ ποταρχοϋντος πει&ώμε&α • ταύτα γάρ εστίν ίργ' άνδρών άγαύών ενλογίαν τε φέρει.

13—45 irr. elegiarum in P. Ozy. 2327 reperto Simonidi tribuere licet, ut probat papyrus nondum edita (cf. Lobel, P. Turner 3, p. 23) quae una cum Simonidie elegiarum fragmentis (frr. 8, 6 — 11; 11 West) continet irr. 14, 16,18 huius papyri

13 (28 Wes t ) ] . ουδ' ΰπερ[

] . . [ . . ..]μενος . [ o]v δνναμαι, ψν%[ή,] πεψυλαγ μένος ε[ί]ναι όπηδός

%ρυσώπιν δε Αίκ[ην αζ]ομαι άχνύμένος, οΰ τα πρώτιστα νεο[τρεφέ]φν από μηρώ[ν

η\μετέρης είδον τέρμ[α συν]ηάεΐης

13 P. Oxy. 2327 fr. 1 + 2a col. 1 || marg. dext. Schol. col. 1 : ν. 7 ελέφαντίνεον | (O <o

v. θβ . νεονδ. [].(- I τ . 10 ani ετιεβη[ ], ad απι cf. Schol. 31, 4 et 44, 3; de Apione grammatico cogitant Peek, West | v. 12 · ακροποροις · et infra rursus a.[ ubi άκ[ροπύλοις coni. Lobel

7 ή σπουδή έπέσ&ω 'ree aeriae sequantur' (iocosa quae praecedunt v. 4es), cf. G. Tedesohi, Quad. Urb. η. s. 10 (39), 1982,41 | έπέσ&ώ άκονωμεν : prior in bici-pite syll. longa I I I dactyli correpta propter hiatum in caes, κατά τρ. τροχ. (cf. ex. gr. A 529) rarius ap. poetae I I I saec. a. Chr. η. occurrit || 7—8 λεγόντων êv μέρει cf. Phocyl. 14 κυλίκων περινισομενάων || 8 εμ pap. | άρετή σνμπ. : est aeque se gerere iuxta mores convivii (Xenophan. 1,15ss; Ion 1,16) quibus boni oonvivae (cf. ν. 10) obtemperare debent || 9 ποταρχοϋντο; 'magistri bibendi' vox nova || 10 ultimus eleg. versus, u t vid. | άνδρών άγα&ών : cf. Ion 1,12 | εύλογίαν 'laudem' vel 'bo-nam existimationem', cf. Pind. Ol. 5, 24 | φέρειν pap. : corr. edd. pr., ν a v. 6 ductum credideris || 18 de carmine amatorio (παώιχω) agi videtur; aliter inter-pretantur Peek et Ba. qui fragmentum Simonidi tribuit, sed cf. Gent. Epigramma 45 adn. 2 || 3 fortasse initium carm. (West), cf. Theogn. 939 Ού δνναμαι φωνή λιγέ' ήδέμεν ωαπερ αηδών, Anth. Ρ. 12,19, 1 Ού δνναμαι σε &έλων Μα&αι φίλον, et Vetta, Teognidé, Libro secondo, Roma 1980, 136 | Lobel alii <το]ΰ vel το]ΰ Peek | ψν%[ή West coll. Theogn. 695, ad vocativ. cf. Pind. Pyth. 3, 61 β μή, φίλα ψυχά, βίον ά&άνατον σπεύδε, Anth. Ρ. 12, 80,1 ; 125, 7 ; 132, 1 ψνχΐή Peek ψυ%[ώ ν i. e. θανόντων Ba. | πεψυλαγ μένος 'prudens' 'providus' Lobel coll. Ψ 343 | ad rem cf. Anacr. 15, 3 Gent. ( = 360 Ρ.) της έμής ψυχής ήνιοχενεις || 4 Αίκ[ην suppl. Lobel, ad vim verbi Δ. vid. Mimn. fr. 2 adn. et Vetta, Teognide ad v. 1283; de vocabulo 'iambico' ante diaeresin pentam. vid. Adesp. 5 adn. | '..}ομαι pap. : &ζ]ομαι vel αΐδ\ομαι Peek αντ]ομαι Merk.; αζομαι praetulimus coll. Theogn. 737s;

].&. 748; 1140 || S suppl. Lobel, cf. λ 168 | νεο pap.: post veo spatium4 vel 5 litt.: νεο\τρεφε]φν West Αιό[ς άε(]ωι· Peek Δώ[ς δσι\ψν Ba. || β ή]μετ. Merk, alii ν\μετέρης potius quam ή\μετ. Peek | τέρμ[α αυν]ηϋ·εΐης nos τέρμ[ατ' άνα\ιδεΐης Ba. τέρμ[ατα πα]ιδεΐης West

131



FRAGMENTA ADESPOTA

κ]νά[ν]εον ó' ελεφαντι[νέφ σννεμί]σγετο ψέ[γγει, ] δ' εκ νιφάδων^ ί]δεϊν.

] . ς ήρυκε, νοο\ ]ϋβριν ]νοι• ίο ]οφνλλοις

] ]ιψ

14 (29 W e s t )

] . οιο θαλάσσης ].ονσαπορον·

]μενος εν&α πέρανα [ ] ]οιμι κελευ&ο\

] . φανών "\δενδρον Ικο[ίμην

15 (30 W e s t ) εσ [ . . . . ]ενα . [

κα[ ] εχε . [

δψρα . ? . [ . ] · [

14 P. Oxy. 2327 fr. 3 ex inferiore parte col. 1 || 15 P. Oxy. 2327 fr. 2 a col. 2 + b

7 κ]υφ[ν]εον δ' έλεφαντι[νέψ cum v. 1. [κνανέψ <5'] έλεφαντίνεον (Schol.) coni. Merk. κ]νφ[ν]εον δ' έλεφαντίνεόν [τ ' άι>εμί]σγετο West | συνεμί]σγετο φέ[γγος Merk. ap. West φέ[γγει Peek | κνάνεον : color caeruleus pueri oculorum cf. Ib. fr. 287, 1 P. xvavéotaiv υπό βλεφάροις \ ad έλεφαντι[νέψ cf. Schol. Alcm. fr. 10b, 5ss P. = 82 Calarne de imberbis Agesidami vultus colore eburneo ( χ ρ ώ μ α . . . έλεφάντινον) et Anacreont. 16, 12 West έλεφάντινον μέτωπον \ ad φέ[γγει cf. Anth. P. 12, 82, 5s ώ βραχύ φέγγος λάμψαν έμοί μέγα πυρ, Φανίον, εν xgaòiq. || 9 άλλ' αΙό]ώς West | . [ apex fort. litt, ο, νέου δ' [ε]τι [βείδιεν] ϋβριν ex Schol. coni. West || 11 άκριτ]οφνλ-

•ο.

λοις Lobel, c f . Β 868 όρος άκριτόφυλλον || 14 ι ]οισι pap.: πολυφλοίσβ]οισι vel άτρυ-γέτ~]οισι cum ν. 1. πολνφλοίσβοιο vel άτρυγέτoto Peek || 2 έξαν]ΰουσα vel ]οους vel ~\φους Peek || 3 περάνα[ζ Peek || S έξανύ]οιμι κέλευ&ο[ν dub. Peek || β στ]εφάνων Peek τηλ]εφανών West || 7 ]δέι>δρον : suprascr. ]υμν ' v. 1. εΰ^υμνον vel πολύ]υμνον i. e. τέμενος Lobel άλσος πολύ]δενδρο>· Peek | ίκο[ίμην (cf. v. 5) West ικο[ντο Peek II 15 diesfestus describitur || 1 ]ευ: suprascr. ]σ . ν vel ]o. ν \ . [ : γ, ε, ν, haud ρ || 2 . [ : h. v. apex || 8 . [ : fort, φ \\ i ν vel π post litt, α | . [ : fort, χ

132



FR. 13-17

•λείβει δ' εκ β . [ και κεν επ[

κεκλιμένος λευκ[ χαίτη[. .]ν χαριε[

. [ ] ενανύεα πλε[ξάμενος στέψανον μο[ ] <5' ίμερόεντα λιγύν τ[(ε)

αρτί[επεα] νωμών γλώσσαν α[ [—CO—CO— CÄj—CO — \j\j — — J

τώνδε . [ ενπομπ[ος

16 (31 Wes t ) . ]α νήσον . [ ]δψ ξα[

] ον χεϊρα[ ]ντοσα[

]ων Ιμ[ερο ]. δος ei>[

] . . . [

17 (32 West )

f j πίτνν εν βήσ[σησ(ι)

16 P. Oxy. 2327 fr. 4 || 17 P. Oxy. 2327 fr. 5 . π . M

5 λειβειδείγ} pap. : λείβει praeferendum propter contextum | an βω[μοϋ Τ || 7 λεν-κ[ήν πήχυν ερεισ' επί γης ex. gr. Peek || 8 χαίτη[ν ή]ν Peek χαίτΐ][σι]ν Ba. χαίτη [μέ]ν West | χαρίε[σσαν Peek χαριε[σσαις Ba. || 9 suppl. Lobel coll. x 168, Ari-stoph. Lys. 790 || 10 Μο[υαέων Peek μο[λπι] vel Μο[ΰσαις West | r[(e)Ba. || l l ex. gr. suppl. Lobel | supra -ία] h.v.ir) Ba. ν Peek qui λογο]ν = άρτίλογον coni. | ad άρτί[επέα] . . . γλωασαν cf. Pind. Isthm. 5, 46 et Privitera, Pind. Le Istmiche, Milano 1982, 198 || 13 . [: h. v. pars inferior || 14 έν· χ· ομ . [ pap.: εϋκομπ[ος cum v. 1. εϋπομπ[ος coni. Lobel, cf. Soph. O. R. 696 τανΰν δ' εϋπομπος, εί òvva, γενοϋ, ad ευκ. cf. Eur. Tr. 152 || 16 stetit ut videtur in próxima col. ad dexteram fragment· 15, 5 —11. sed in papyro nondum edita, ut docet Lobel, Simonides P. Turner 3, p. 23, hoc fragmentum proximum est fr. 14 || 1. [ : h. v. pars inf. dextrorsum inclina-ta, λ vel μ; Κινιΐρ]α νήσον λ[είπε (de Venere) ex. gr. suppl. West || 2 — 3 cum fr. 30 coniungi posse censet West: ξα[ν&ην uu . ]aro χαίτ[ην,\ χεϊρα[ς άλει-ψαμέ]νη || 5 suppl. West || 7 . [: h. v. apex fastigium litt, supereminens, φ vel ψ ||

ν 17 1 fort, παι ]| 2 «[/ι] pap. | βή[αση (vel βήασησ') οϋρεος Lobel coll. Ν 389 ss et Π 766; poseis etiam βήσσηα' ορέων, cf. Archil. 210 Tard.

133



FRAGMENTA ADESPOTA

υλοτόμοι ταμ[ πολλόν δ'

18 (33 West) ] . ςλαο.[

]οκλονσ. [ δ]άμασσεν ε . [ ]ωνος χειρί[

]νσαπ . [ ] . πα«5»[ Joto κα. [ ] . ερμακ[

] . εσαο . [ [ · ' ]

19 (34 West)

20 (35 West)

κρατερώνν]χας ΐππ[ους

18 P. Oxy. 2327 fr. β || 19 P. Oxy. 2327 fr. 7 || 20 P. Oxy. 2327 fr. 8

8 ad νλοτόμ. cf. Ψ 123, Hes. Op. 807 | <5α/*[ : supraecr. τ, v. 1. ταμ[ν- Lobet η

τάμ[ον Peek τάμ[νωσι West, poesie etiam τάμ[νουσι || 4 ηρώα pap. || 18 1 ]og vel ]ως I . [: h. v., λαοί Peek λαόν[ West || a μ\οκλούς (ion. = μοχλούς) coni. Lobel coll. Anacr. fr. 45, 1 Gent. ( = 431 P.) | . [ h. v., t vel ν || 8 suppl. West | . [: δ vel φ coni.Lobel || 4 Άπόλλ]ωνος suppl. West || 5 . [: ε vel ο || β παι.σ.ι supraecr. <5 || 7 . [: h. v. vestigium || 8 ]ρ pap.: -ρέρμα κ[ vel πα\τερ μακ[ρ coni. West || » ]tcç doi[á ooni. West || 19 2 εν[: supraecr. *of[, cum ν. 1. κοι[τ- ooni. West || 20 χρατερώνν]χας ex. gr. nos, cf. E 329; Π 724 κρατερώνυχας ίππους (in hexam. exitu) μώνυ]χας Lobel καλλΙτρι]χας West, poesia etiam κοιλώνν]χας, of. Stesioh. 235 P.

Χωί ä ευΓ

-i- L

]ς·Ταλ[ ] ν α [

134



FB. 17-26

21 (36 West) ] « " . [

M

22 (37 West)

]cογροι . [

23 (38 West)

]ερ#ο[ ] ·

24 (39 West)

Ίπ · [

25 (40 West) ' ] ' . [

26 (41 West)

' M

21 P. Oxy. 2327 fr. 9 || 22 P. Oxy. 2327 fr. 10 || 28 P. Oxy. 2327 fr. 11 || 24 P. Oxy. 2327 fr. 12 || 26 P. Oxy. 2327 fr. 13 || 26 P. Oxy. 2327 fr. 14

21 1 . [:h. v. vestigium || 22 1 . [: o veri sim. || 2 . .].: suprascr. χ τ vel υ τ II 28 2 ].: h. v. apex, «, vel ν vel η || 24 2 . [: a vel λ || 26 1 ]»;?[ legit West || 2 ]. : 6 coni. Lobel

135



FRAGMENTA ADESPOTA

27 (42 West)

] · ?"[ ] [ ] • [

28 (43 West)

' M ]υτε[

29 (44 West)

V ' ]πιηισιν[

30 (45 West)

]ατο χαιτ[ ]νη·

31 (46 West) 1 '

]y>f τόν δ' υπό ¡5ίνας ] ] . ων απι<° ]

]

27 P. Oxy. 2327 fr. 15 || 28 P. Oxy. 2327 fr. 16 || 29 P. Oxy. 2327 fr. 17a || 30 P. Oxy. 2327 fr. 17b || 81 P. Oxy. 2327 fr. 19 col. 1 (marg. Schol.)

29 2 ]πιησιν[ pap. a. c. || 80 cf. 16,2s || 2 marg. Schol. ερ[ || 81 2 6' ύ West, a. Lobel qui δυ negat || 4 cf. Schol. 13, 10 et 44, 3

136



FB. 27-36

32 (47 West)

<5[

33 (48 West)

]κακ βου

34 (49 West)

· [ ' ä [ vi

35 (50 West)

κλνη{_ ω[

36 (51 West)

32 P. Oxy. 2327 fr. 19 col. 2 || 88 P. Oxy. 2327 fr. 20 col. 1 (marg. Schol.) || 34 P. Oxy. 2327 fr. 20 col. 2 || 86 P. Oxy. 2327 fr. 21 || 86 P. Oxy. 2327 fr. 22

32 4 . [: h. v., π vol γ, ρ Lobel || S . [: h. v., κ Lobel || 88 Hes. Op. 266 contulit West II 84 l . [: ε vel â, α, ο, ω Lobel || 85 l . [: h. v. leviter dextrorsum inclina-ta, ν vel η, κ || 4 λ West

11 BT Foetae elegiaci II 137



FRAGMENTA ADESPOTA

ταη>[

] · [

37 (52 West)

]voí

38 (53 West) otr . I κα[

39 (54 West)

' - V

40 (55 West)

] ί υ π [ ]οτε[

] . λα . ô[

41 (56 West)

ΐ]κοντο

87 P. Oxy. 2327 fr. 23 || 88 P. Oxy. 2327 fr. 24 || 39 P. Oxy. 2327 fr. 25 || 40 P. Oxy. 2327 fr. 26 || 41 P. Oxy. 2327 fr. 27 col. 1 + frr. 28 et 29; fragmenta con-iunxit Lobel

87 S ] . : fort, ν vel χ Lobel | θεα[ : supraeor. at || 38 ι . [ : circuii pars ein., ω West II 8 . [ : h. v., ι, χ vel ω, quam praefert Lobel |j 40 2 ] . : vestigium adaequa-tum litt, δ potius quam φ | π[ : μ a. c. || 4 ιδ[ vel γδ[ (spatio conveniens) || 4111]χοντο Peek

138



FE. 36-43

] ]εκητι ] ]οισιν

] ]

W í t ] το . [ ]εμονσα

' · [ ]

] Μ ]

]εκρι[ ] . ς

] 42 (57 West)

] · [ ]όερ .[

] .εκ .[ ]ντα[

43 (58 West)

]ρεμ[

42 P. Oxy. 2327 fr. 30 + 18: fort, ad eandem columnam ac ir. 43 pertinet || 48 P. Oxy. 2327 fr. 27 col. 2

3 ίκητι Peek ά]έκητι West || β marg. Sohol.: ηρω[ || 8 — 10 = pap. fr. 28 || 8 φρο[ι>τ Peek φρα[ζ· vel φρα[ασ- dub. West |] 9 . [ : A vel χ, τολ[μ West | εν-

μ νεπ]ε, Μονσα dub. Peek |¡ 10 marg. dext. Schol. : ·περ a |] 11 h. v. : t potius quam η, ε\1&ης Peek || 18 τέχμ]αρ dub. Peek || 14 — 15 = pap. fr. 29: a fine versuum inter-vallum incertum || 15 ίκρι[ν- Peek | ]·ης vel ]efç Lobel || 16 marg. Schol. : av (v su-pra α) έν άν&ρώπ[οις (suppl. Peek) quod in textum intulit West || 42 1 ] . [: h. v. pars inf. || 2 fort. litt, ó vestigium || a ] . : h. h. pars dext. capiti litterae ε ligata, r vel y I . [: punctulum litt, capiti adaequatum, κα[ί West || 4 h. v. apex versum su-pereminens || 48 Simonidis carmini elegiaco in pugnam Plataeensem dub. adsignat Lobel, cf. fr. 64 D. ; ad Simon, elegiam pro iis qui apud Marathona gloriose obierunt refert Ba., cf. frr. 62 et 63 I). || ι &εά[σΰαι dub. Peek oontra dialectum

11· 139



FRAGMENTA ADESPOTA

]πτο[ ]ετερι£

]πτολδ[ ταλ[ ]αρα[ δφρ' από μεν Λ/ήό[ων καί Περσών Δώοου <5[ παισί και 'Ηρακλέους^ οϊ] δ' έπεί εις πε0ίον\_ εϊ]σωποί δ' %{«Jvcyf

]ρεστ<.[· ·]οντ[

44 (59 West)

44 P. Oxy. 2327 fr. 31 col. 1 || marg. Schol.: v. 1 λ[ | v. 2 . [: ν West || v. 3 a]jH°>: cf. Schol. 13,10 et 31, 4 || w . 3 - 4 μα.[ χη .) : μάχη Peek

β μενε]πτόλε[μ- poesie, seil, milites fortes, in proelio constantes ϋ[αρσαλέως] πτόλε[μον Peek ϋ[εήσασ&αι] πτολέ[μου . . . τόπον Ba. coll. Herodt. β, 108 || 7 τα haud το, τολ[μηροί ó'] δρα Peek || 8s Persae et Medi una simul memorantur sicut in titulo pro Corinthiis ad Salamina mortuis (a. 480/479) Simonidi adscripto (Fa-vorii!. ap. Dion, Chrys. 37,18 = fr. 95 Ba.), cf. Peek, G. V. 7, Pfohl, G. P. on Stones 7, Plut. Mor. 870c, Boegehold 185s, Gentili, Gnomon 1969,537 || 8 Μήδ[ων Peek II 9s Αώρου . . . παισί : Peloponnesii significantur, cf. 45, 5 et Simon. 65 D. = Page, E. G. 19 Δωρίδ' άλιοχομένην (seil, ναΰν) : Peloponnesiam navem quam ad Salamina iam a Pereis captam Democritus Naxius ex manibus eorum eripuit || 9 nota Περσών pro Περσέων Ion. dialecti || ίο ηρακλεοç pap. || Il ot] dub. Lo-bel I επιεσ pap. a. c. | πεδίον ad agrum Marathonium referri censet Ba. || 12 ] . ώποι pap.: suppl. Lobel | ôé<p[.]v{olv[ pap.: δ' εφ[α]νεν legunt Peek, Ba., West contra Lob. sententiam, cf. 0 653 είσωποί δ' εγένοντο νεών || 13 τε[. .] spatio conveniens ut vid., ]ρες τελ[έ]οντ[ες vel ]ρ έστέλ[λ]οντ[ο coni. Peek || 44 ι ] . : o veri aim.

140



F R . 43-46

45 (60 Wes t )

Λποντοβόα[ι χπεί·&ωντα[ι

ώς ύπό σάλ[πιγγος 5 παισίν Μή[δων

Φρνξ[ί(ν) Φοινίκω[ν

D V B I A

Fragmenta quae eequuntur valde incertum an ex elegiaco carmine repetita sint

46 (*2 Wes t )

αύτάρ άνήρ άγαμος τοτέ μεν κακός, άλλοτε δ ' ε σάλος.

45 P. Oxy. 2327 fr. 31 col. 2 || 46 (I) PLAT. Prot. p. 344d τω μεν γάρ έσύλφ έγχωρεί κακω γενέσθαι, ωσπερ και παρ' άλλον (ao Simonides) ποιητοΰ μαρτυρεϊτat τον είπόντος· [1]. τω δέ κακω ουκ ίγχωρει γενέσ&αι, άλλ' άεί είναι άνάγκη || (II) XENOPH. Mem. 1, 2, 20 δι' δ καί τ ους υίείς οϊ πατέρες, xäv ώσι σώφρονες, όμως άπό των πονηρών άν&ρώπων εΐργουσιν, ώς τήν μέν των χρηστών δμιλίαν άσκησιν oSaav της άρετης, την δε των πονηρών κατάλναιν. μαρτυρεί δέ καί των ποιητών δ τε λέ-γων (Theogn. 35s), καί δ λέγων [1] || (III) STOB. 3, 29, 95 (ΠΙ 657 Η.) [SM Α] μαρτυρεί δέ καί των ποιητών . . . καί δ λέγων [1]

. 45 pugna navalis, cuius initium hic narratur (cf. v. 4 ύπό σάλπιγγος, classici so-nitu), est Artemisia vel Salaminia, utraque a Simonide celebrata duobus carmini-bus quorum prius elegiacum, alteram melicum fuisse traditum est (Suda s. ν. Σι-μωνίδης, IV 361, 12s Adler: ή in Αρτεμισία» ναυμαχία δι' έλεγείας, ή δ' έν Σαλα-μίνι μελικώς, cf. Simon, fr. 532 P.). sed carmen in proelium Artemisium melicum non elegiacum fuisse fragmenta demonstrant (Simon, fr. 633 P.) : manifesto erravit Suda (cf. fr. 83 Bgk.4). si vero ad alterutrum Simonidis carmen fragmentum spec-tat, sine dubio illud carmen esse non potest ή ¿π' Άρτεμ. ναυμ. sed ή έν Σαλαμ. ναυμ., elegís compositum; vid. Ba. 64 ¡| 2 suppl. Lobel; ποντοβόης 'miles classia-rius' novum, cf. πεζοβόας vel πεζομάχας 'miles pedes' Pind. Nem. 9, 34; Pyth. 2,65 II 3 suppl. Peek || 4 suppl. Lobel; ad ύπό σάλπ. Aesch. Pere. 395 contulit Ba. || 5 suppl. Peek, cf. 43, 9s et Simon. 119 D. παίδες Άϋηναίων et Aesch. Pere. 402 παί-δες Ελλήνων (Ba.) || β Φρυξ[ί τε Peek || 7 suppl. Peek || 8 ήλϋ[ον Peek, dub. Ba. || 46 ad rem cf. Gigon 46s || άτάρ (III) S | δτέ (II) cod. unus πο (III) Α τότε (III) M

141



F R A G M E N T A A D E S P O T A

47 (*4 West) πολλάς δη φιλίας άπροσηγορία διέλνσεν

48 (IO D.) ούχέτι γιγνώσχονσιν Ά·9ηναϊοι Μεγαρήας

49 (9 D.) οϋ μοι ετ' ενκελάδων ϋμνων μέλει ονδ' ετι μολπής

50 (8 D.) έν δέ διχοστασίγι και 6 πάγκακος εμμορε τιμής

Non sine causa praetermisimus haec fragmenta: 6 West = Carm. conv. 906 P.; 7; 17; 19 West = Carm. pop. 3, 5, 4D. ; 22 (4D.); 23 West = Simonid. fr. 175, Agathon. fr. 1 Bgk. (cf. Stob. 1, 8,15 et 16 et Wachsmuth ad 1.); 21 West, ad Alexandrinam, quae dicitur, aetatem pertinens (cf. Philit. fr. 2, 2 Powell); *13 et 26 (13 D.) West, quae cum hexametri vel pentametri structura haud quadrare viden-tur; 14 West (5 D.), melicum, ut recte putavit Welcker, Eh. Mus. 1,1833, 619 (= Kl. Sehr. II, Bonn 1845, 506 adn. 274), qui Simonidi vindieavit; »24 West = Eur. fr. 702 N.2; 61; 62 West (frr. pap.) = Archil. °4, °5 Tarditi; 6a D., quod ex carmine epico potius quam elegiaco (Sn., Ges. Sehr. 68) repetitum videtur, cf. Phi-lon., De aet. mundi 41 (VI 85 Cohn-Reiter) et Giannini, Quad. Urb. η. s. 14 (43), 1983, 37-40; 12a D., quod valde incertum an ex elegiaco carmine ante Alexan-drum composito haustum sit.

47 ARISTOT. Eth. Nie. 8 p. 1157b 11 έάν δέ χρόνιος ή άπουσία γίνηται, και της φι-λίας δοκεϊ λήάην ποιεϊν· δάεν εϊρηται· [1] || cf. HELIODOR. Paraphr. ad 1. (XIX 2, 170,23 Heylbut) et Paroem. Gr. II619,18 (Apóstol, sive Arsen.) || 48 ARISTOT. Eth. Eudem. 7 p. 1236a 34 δια γάρ το χρήσιμοι-είναι φιλονοιν Αλλήλους xaì μέχρι τούτον, ώσπερ ή παροιμία* (Archil. 15 Tarditi) και· [1], versus redit ibid. p. 1242b 22 και ώσπερ ai πόλεις άλλήλαις φίλαι, οντω και ol πολϊται • xaì ομοίως 'ούκέτι — Μεγα-ρήας' και οί πολϊται δταν μή χρήσιμοι άλλήλοις άλλ' εκ χειρός εις χείρα ή φιλία || 49 CHRYSIPP. π. άποφατιχων 9 (II 54, 24 Arnim) εΐ ποιητής τις όντως άπεφήνατο · [1], φάαις έστίν δπερ οϋτω λεχ&είη αν 'μοι — μολπής' κτλ. || 50 PLUT. Alex. 53, 5 (= Hermipp. fr. 50 Wehrli) οϋτω δή τόν άνδρα (i. e. Callisthenem) πρός τήν παλιν-φδίαν τραπόμενον πολλά παρρησιάσασ&αι κατά των Μακεδόνων, xaì τήν Έλληνικήν ατά -αιν αΐτίαν άποφήναντα της γενομένης περί Φίλιππον αύξήσεως xai δυνάμεως ειπείν · [1] || versus redit ap. Plut. Nie. 11,3, Sull. 39,3 (compar. Lys. et Sull. 1,3), de frat. amore 2 p. 479a sine poetae nomine, cf. etiam Zenob. 3,77 (Paroem. Gr. 176,2) cum adn.

60 A 278 ίμμορε τιμής (al., in hexametri exitu)

47 άπροσηγορία 'lack of converse' (Peters ap. Burnet, Aristot. Eth. Nie. 368) || 48 Solonis esse dub. putavit Bgk., noluerat Hi. || 49 Alcmani vindicat Schndw. | initium eleg. West | cf. Hymn. Merc. 451 χοροί τε μέλουσι xaì άγλαός ΰμνος άοιδής et Archil. 20 Tarditi xaì μ' οΰτ' Ιάμβων οΰτε τερπωλέων μέλει (Hör. Epod. 11,1 sa) | o<5<5¿ τι Letronne in papyro edenda (1865) || 60 διχοατ.'] cf. Solon. 3, 37 (et Theogn. 78) I πάγκ.) cf. Theogn. 149 | Ιλλαχε Plut. Vitae, exceptis Alex. codd. PCH"C et Nie. cod. U I ef. Zenob. (Paroem. Gr. I 76,1) έν γάρ άμηχα»ί·η xai Καρκίνος ίμμορε τιμής

142



QVAE IN PARTE PRIORE PEG ADDENDA ET CORRIGENDA SVNT

ADDENDA

TYRTAEVS

10a (23a West1))

10 ]

• vt[

ρε . υ[ ov()oiaavò[

9 - G · f f · [ · · [ ] · · [

. ισα . [ . . . ] . ορ[ . . eç . [.]λλονα[

Jo . . [ . ] · ενφρ[. .] . . ει βέλε' άγ[νή Παλλάς Άϋψη γλανκώπις ΰν[γ]άτηρ αίγιόχ[οιο Διός.

1) Delectus ex iambia et elegie graeois, Oxford 1980, 270s.

10a P. Oxy. 3316 saec. I l l p. C., ed. M. W. Haslam, The Oxyrhynohus Papyri XLVII,London 1980,1-β, tab. 1 | cf. W.Luppe, Clase. Rev. 31,1981,267; G.Tar-diti, Tirteo: momenti di una campagna di guerra, Aevum 57, 1983, 1 — 13

IOa instante proelio Tyrtaeus Lacedaemonios de Messeniorum bellandi ratione, quam priore in bello experti sunt (cf. Paus. 4,11, 3ss), admonere videtur ne fuga salutem petant || S κούροιç άνδ[ράσι τ' dub. Haslam || S Ιργ[' &\λλον ex. gr. Haslam (post ρ, π potius quam γ) \mèq π[ο]λλόν West || 10 ]. : arous pars sinistr., o veri aim. I mov[ West potius quam εν? . . [ (Haslam) | post e, h. v. apex, < veri sim., [ó' T]avet West | supplevimus, cf. Alo. SLG 262,17 P. = 298,17 Voigt $γγας Πάλ-λαδοζ (Gent., Gnomon 1976, 743) et Horn. Παλλάς Ά&ήνη ; ad finem verbi post quar-tum spondeum vid. Tyrt. °14, 7; βέλε' àyç[((a) dub. Haslam || 11 suppl. Haslam, cf. Κ 553 κούρη τ' αίγιόχοιο Διός γλαυχώπις Άόήνη, Ε 733, Θ 384, ω 529 ΆόηναΙη κούρη Διός αίγιόχοιο, Ε 815 ϋνγατερ Διός αίγιόχοιο, Tyrt. la , 16 γλαυχώπ[ϊ]δος | γλαυκωπεις vel -ης pap. a. c. | de Lacedaemonio Athenae cultu vid. S. Wide, Lak. Kulte 48 ss

143



ADDENDA AD PART. I

πολλοί δε ξυστοϊσιν άκοντίσσ[ουσι(ν) α\1χμγΐς οξείας άνδρες επισ[

γ]ιίμνομάχοι προ&έ[ο]ντες γπ'[ . .]καόες Άργείων υ . ε . [ . . . ] . [

. . .] . ιμεν παρά τειχ[ . . . .tyiflaiv ϋδωρ . . [

. . .] . αρ'. Ά&γιναίης γ[ . . .] . ψαντ . [.] τάφροι

πάντ]ας μέν κτενέονσ[ι Σπα]ρτιητεων όπόσου[ς

εξ\οπίαω φέγγοντας α[

MIMNERMVS

24: post 'of.' add. DuKis αρ. Phot. Lex. 1,258 Theodoridis άριστα χωλός οίφει· καταφερεϊς γαρ ol χωλοί πράς συνουαίαν. Αοϋρις δέ έν ζ' των Φιλιππικών Ιστορεί (fr. novum) τάς Αμαζόνας χωλοΰν τήν άρρενα γενεάν

12 πολλοί] de hostibus agi videtur, de Lacedaemoniis Cingano | άκοντίαα[αντες ες ήμάς Luppe (ές υμάς vel νμ^ς etiam posais) άκοντίαο[ουσιν ίς αύτονς (Messenios) coni. Cingano (άκοντίσα[ουσι iam West) coll. Tyrt. 8, 37 δούρασί τε ξεστοίσιν άκον-τίζοντες ίς αύτονς (seil, πολεμίους) | voois ξυστόν cum άκοντίζειν ( = lacere telum) coniunctae nullum exempium || 18 έπια[τροφάόην aut επια[τάμενοι coni. Haelam || 14 γυμνομάχοι vox nova, cf. γνμνητες Tyrt. 8, 35 | ad προ&έοντες cf. Χ 459, λ 515 j νπ' [άσπίδας ίμβαλέονσιν coni. Luppe, cf. Tyrt. 8, 35s ύμεϊς δ', & γυμνητες, νπ ασ-πίδας άλλοϋεν άλλος πτώσαοντες || is Άρ]κάδες malit Haslam, qui etiam εΐκάδες cogitât coll. Hesych. εΐκάδες · μέρη τινά φυλής | Argivos (et Arcades) socios Messeni-orum fuisse in seoundo bello Messenico scimus ex Strab. 2, 4, 10 p. 362 (Tyrt. Test. 8) et Paus. 4 ,15 , 7 | υί&[ς vel vléa[i coni. Haslam, νίέσ[ι μισγόμενοι Luppe | ] . [ : χ vel υ || ΐβ άλλ'] oí μέν, &λλ]οι μέν, άλλ'] εί μέν, -μεν ex. gr. Haslam | τείχ[ος vel τείχ[εϊ Haslam || 17 ΰιηισ pap. a. c. || 18 ] . : h. v. vestigium || 19 ]. : h. v., μ, ν vel (, κά\μψαντε[ς~\ poesie | τρφρο[ pap. a. c. ; τ4ψρο[ν vel τφψξο[υ Haslam, qui contulit Paus. 4 , 1 7 , 1 ss (de pugna apud Magnam quae dioitur fossam) et Tyrt. Test. 22, sed vid. Tarditi 8 || 20 — 22 suppl. Haelam || 22 φενγοντες pap. a. c.

144



ADDENDA AD PART. I

X E N O P H A N E S DVBIVM

47 πάντα ϋεοϋ πλήρη, πάντη δέ ol είσιν άχουαί, και διά πετράων και âvà χ&όνα και τε δι' αντοΰ άνέρος δττι κεκευ&εν évi στή&εσσι νόημα.

GRAMMATICA ET METRICA TYRTAEVS

DE DIALECTO Ionica vel epica: αίγιόχ[οιο 10a, 11; Ά&ηναίης 10a, 18;Σπά]ρτιητέων 10a, 21;

ξυατοϊσιν 10a, 12; αΙχμ^ς άξεί^ς 10a, 13; ]&νησιν 10a, 17; άκοντίσο[ουοιν 10a, 12; χτενέονσ[ι 10a, 20.

DE PROSODIA Contrac t io in eodem verbo: Σπά]ρτιητέων 10a, 21. Notabi l ia : finis verbi post quartum μέτρον spondaicum: 10a, 10 (ex coni.).

MIMNERMVS

DE DIALECTO βέλεα 23, 8; γήραος 8, 6; ΰανάτοιο 8, 7.

DE PROSODIA Corrept io epica: -εταί 1, 3; 8, 9. Vocales vel longae vel breves: βέλτϊον 8, 10. Elisio: in commissura pentam. add. 5, 4; 8,12 (cum δέ). Diaeresis: Νηλήιον 3, 1; Άίδην 8,14. Notabi l ia : 23, 4 &μ πεδίον.

47 PmLOPON. in Aristot. De an. 1 p. 411a7 (XV 188, 25ss Hayduck) οΰτω γουν νοοϋμεν τό [1 — 3]

47 fr. 15 πάντα άεοίς (in initio versus)

47 'ignoti poetae sunt' Hayduck, Xenophani adscribit Α. V. Lebedev, A new fragment of Xenophanes, XVe Conférence Internationale d'études classiques des paye socialistes «Eirene», Sofia 1978, 47 — 50 || 1 cf. Xenophan. 27 cum adn. | άεών codd. : oorr. Lob., Aglaoph. 913 || 3 cf. γ 18 ήν τιva μήτιν ¿vi στή&εσσι κέκευ-&ε (Lebedev) | ¿v στήόεσι σήμα cod. unus

145



ADDENDA AD PAKT. I

X E N O P H A N E S

DE DIALECTO Epica: στή&εσσι 47, 3; άνέρος 47, 3; πετράων 47, 2.

DE P R O S O D I A Correptio epica: ot 47, 1.

CORRIGENDA p. XIV: pro 'Stephanus . . . Parisiis' leg. 'Stephanus . . . Genavae'. p. XXXIII: pro 'Gallo . . . Napoli 1974' leg. 'Gallo . . . Roma 1975'. p. XLV: pro α leg. φ. p. 1 adn. 1 : Test. 63 et 64 referenda ad Tyrtaeum p. 19. p. 39 Test. 2, 38: pro κνημω&είς leg. κημωΰείς. p. 42 Test. 10,10 in app. er.: pro 'i. e. Bittida Philitae . . . Puelma 105' leg. 'i. e.

Bittida Philitae (Gall.), pro Antimachi Lyde accipit Maas, K&v Vitelli, cf. R. Pretagostini, Ricerche sulla poesia alessandrina, Roma 1984,129'.

p. 91 : pro 'Nicol. Damasc. fr. 67 (Hist. Gr. Min. 166,26 Dind.)' leg. 'Nicol. Damasc. FGrHist 90 F 68*.

p. 95 fr. 1,14 in app. cr. : pro 'άρχής ¿ξ άλ.' leg. 'άρχής δ' έξ άλ.' ρ. 169fr. 1, 24 in app. er.: pro '(βέ} Soal.' leg. '<<$á> Cam. Epigr. gr. poet., Basileae

1538'.

146



I N D E X AVCTORVM

Ad(espota), Ae(schylus), Ant(imachus), Arch(elaus), Ar(ietoteles), Bi(ae), Chi(lon), Olo(nas), Cr(itias), D(ionysius) C(halcus), Ech(embrotus), Eu(enus), Io(n Chius), Melanipp(ides), Me(lanthius), Mi(mnermue), Ol(ympus), Per(iander), Pi(gres), Pitt(acus), Po(lymnestus), Sa(cadas), Socr(ates), So(phocles), Ty(rtaeue), Xen(ophanes)

Pe.-Acro in Hor. Art. poet. 136: Ant. ad Test. 21

- - - 137: Ant. ad Test. 21 - - - 146: Ant. ad Test. 21 Aelian. V. H. 2, 41 : Io. Test. 5 - - 4 ,15: Cr. Test. 31 - - 7, 4: Pitt , ad Test. 22 - - 10,13: Cr. Test. 32 - - 13, 20: 01. Test. 18 Agatharchides Cnidius ap. Phot. Bibl.

p. 171 a 19ss: Ant. Test. 28 Alcidamas Test. 14 Badermacher ap.

Arietot. Rhet. 2 p. 1398b 9ss: Chi. Test. 4

Alex. Aphrod. in Aristot. Metaph. 4 p. 1015 a 28: Eu. ad ir. 7

Alex. Polyh. ap. Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1133a: Ciò. Test. 1

- - 273 F 77 ap. Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1132f: 01. Test. 4

Anaximen. Ars rhet. 15: Eu. ad fr . 11 Aneod. Oxon. IV 400,19 Cramer: 01. ad

Test. 4 Anonym, in Aristot. Eth. Nie. 3

p. l i l l a 7 = Heraclid. Pont. fr . 170 Wehrli: Ae. Test. 5

- - - 7 p. 1152a 30: Eu. fr. 9 - - Rhet. 3 p. 1405a 32: D. C.

Test. 6 3 p. 1416b 26: Cr. ad Test. 25

Anth. P. 7, 81: Per. ad Test. 16a - 9, 366, 3: Chi. ad Test. 10a - 9, 366, 4: Per. Test. 25 - 9, 366, 5: Pi t t . Test. 20 - 11, 49: Eu. fr. 2 Anth. Pl. 2b 22,16: Eu. fr. 2 Antip. Sid. Anth. P. 7,409: Ant.

Test. 13

Apollod. FGrHist 244 F 74 ap. Diod. 13,108,1 : Ant. Test. 1

Aristid. Or. 45 (II 98 Dind.): Ad. ad 1 - Ars rhet. 2, 7: Cr. Test. 38

2, 15: Cr. Test. 39 Aristo Chiue ap. Philodem. η. ποιημ. e'

col. 14, 29ss Jensen: Ant. Test. 12 - - - col. 15, 29ss: Ant. Test. 12 - - - col. 17, lOss: Ant. Test. 12 Aristoph. Av. 150s: Me. Test. 4 - Equ. 7ss: 01. Test. 6 - - 1280ss: Poi. ad Test. 3 - Pax 801 ss: Me. Test. 1 - - 832ss: Io. Test. 2a - - 1009ss: Me. Test. 3 Aristot. De virt. p. 1251 a 30: Eu. fr. 6 - Eth . Eud. 2 p. 1223a 31: Eu. ad

fr . 7 - - 7 p. 1236a 34: Ad. 48

7 p. 1242b 22: Ad. 48 - Eth. Nie. 2 p. 1106 b 28: Ad. 2 - - 7 p. 1152a 30: Eu. fr. 9 - - 8 p . 1157b 11: Ad. 47 - - 9 p. 1167a 28ss: Pitt , ad Test. 4 - Metaph. 4 p. 1015a 28: Eu. fr . 7 - Pol. 2 p. 1274b 18ss: Pi t t . Test. 5 - - 3 p. 1284a 26: Per. ad Test. 12 - - 3 p. 1285a 30ss: Pi t t . Test. 4 - - 5 p. 1311a 20: Per. ad Test. 12 - - 5 p. 1313a 34: Per. Test. 10 - - 5 p. 1315b 22: Per. Test. 10 - - 8 p. 1340a öss: Ol. Test. 16 - Rhet. 1 p. 1370 a 10: Eu. ad fr. 7 - - 1 p. 1375b 27ss: Per. Test. 2 - - 1 p . 1375b 32: Cr. Test. 7 - - 2 p. 1398b 9ss: vid. Alcidamas

Test. 14 Radermacher - - 2 p. 1402b 7: Pitt , ad Test. 5

3 ,2 p. 1405a 31: D .C. fr. 7

147



INDEX AVCTORVM

Aristot. Rhet. 3p. 1416b 26: Cr. Test. 25 - fr. 674 Rose: vid. Himer. Or. 40, 45

Colonna - fr. 676 R . : vid. Schol. Cie. Bob. Pro

Arch. 25 Aristo*. fr. 83 Wehrli ap. Ps.-Plut.

De mus. 11 p. 1134f -1135c : Ol. Test. 7

Artemid. On. 1, 4 : Eu. Test. 7 - - 1, 15: Eu. fr. 5 Aselepiad. Anth. P. 9, 63: Ant. Test. 9 - in Aristot. Metaph. 4 p. 1015a 28:

Eu. ad. fr. 7 Athen. 1 p. 3 f : Io. Test. 6 - 1 p. 6b : Me. Test. 13 - 1 p. 28b: Cr. fr. 1 - 2 p. 68b: Io. fr. 3 - 3 p. 97 d: Ad. 6 - 4 p. 184d: Cr. Test. 37 - 8 p. 343c: Me. Test. 14 - 9 p. 367de: Eu. fr. 1 - 9 p. 388b: Sa. ad Test. 2 - 10 p.426e: Io. fr. 9 - 10 p.427ef: Per. Test. 19; Pitt.

Test. 12 - 10 p. 429f: Eu. fr. 1 - 10 p. 432d: Cr. fr. 4 - 10 p. 436f : vid. Baton Sinop.

FGrHist 268 F 6 - 10 p. 443cd:D. C. fr. 5 - 10 p. 447d: Io. fr. 1 - 11 p. 463ab: Io. fr. 2 - l l p . 4 6 3 e f : Cr. Test. 14 - 11 p. 469e : Ant. fr. 16 - I I p. 483b: Cr. Test. 15 - 11 p. 486e : Cr. Test. 16 - 11 p. 496a: Cr. Test. 19 - 11 p. 496c: Io. fr. 2 - 12 p. 527a: Cr. ad Test. 20 - 12 p. 549a: Me. Test. 15 - 13 p. 597 a : vid. Clearch. fr. 34

Wehrli - 13 p. 597b: vid. Hermesian. fr. 7,

4 1 - 4 6 Powell - 13 p. 600d: Cr. fr. 8 - 13 p. 602bc: D. C. Test. 2 - 13 p. 604df: So. Test. 2 - 13 p. 610c: Sa. Test. 10 - 14 p. 627cd: Ae. Test. 5 - 14 p. 628ef: Socr. fr. 2 - 14 p. 632d: Per. Test. 3 - 14 p. 662f : Cr. Test. 20 - 15 p. 666b: Cr. fr. 1 - 15 p. 668e: D. C. fr. 2 - 15 p. 668f : D. C. fr. 3

Athen. 15 p. 669 b : D. C. fr. 4 - 15 p. 669de: D. C. fr. 1 - 15 p. 696ac: Ar. Test. 4 - 15 p. 702bc :D. C. fr. 6 Augustin. De consensu Evang. 1 ,12 :

Socr. Test. 7 Auson. Cento nupt. 10 p. 168s Prete:

Eu. Test. 15 - Lud. sept. sap. 59 — 61: Pitt, ad

Test. 19a - - 65 s: Per. ad Test. 23 a - - 202es: Pitt, ad Test. 19a - - 214ss: Per. ad Test. 23a - — passim: Per. ad Test. 16a

Baton Sinop. FGrHist 268 F 6 ap. Athen. 10 p. 436 f: Io. Test. 14; fr. 6

Canon. Byz. tabulae M et C ap. O. Kroehnert, Canonesne poetarum etc.: Io. Test. 11

Callim. Dieg. VI 13 ad fr. 191 Pf.: Per. ad Test. 16b

I X 32ss ad fr. 203 Pf.: Io. ad Test. 13

- fr. 203 Pf.: Io. Test. 13 - fr. 398 Pf. ap. Schol. Dionys. Per.

GGM 427, 5ss Müller: Ant. Test. 11 - 'Ρητορικών Αναγραφή fr. 430 Pf.:

D. C. Test. 1 Cassius Longin. ap. Suda s. ν. ΛογγΙνος :

Ant. Test. 33 Catull. 95: Ant. Test. 14 Ps.-Censorin. De mus. (71, 8ss Sall-

mann) : Eu. Test. 2 Choerob. in Theodos. (IV 1,157, 29ss

Hilgard) : Ant. fr. 23 Chrysipp. π. άποφατικών 9 (II 54, 24

Arnim) : Ad. 49 Cie. Brut. 191 : Ant. Test. 5 - De leg. 2, 64 - 66: Pitt. Test. 7 - De or. 2, 93: Cr. ad Test. 26 - - 3, 139: Cr. Test. 27 - Tusc. disp. 1, 96: Cr. Test. 8 Clearch. fr. 34 Wehrli ap. Athen. 13

p. 597 a: Ant. Test. 6 Clem. Alex. Paedag. 3,10, 50: Pitt, ad

Test. 22 - Strom. 1, 14,59: Per. ad Test. 16a - - 1, 1 4 , 6 0 - 6 1 : Chi. ad Test. 10a - - 1 ,14 ,61 : Per. ad Test. 23 a;

Pitt, ad Test. 19a - - 1, 16, 7 4 - 7 6 : Ol. Test. 5 - - 1, 61, 1: Cr. ad fr. 5

148



INDEX AVCTORVM

Cleonid. Isagog. harm. 12 = Euclid. V i l i 266,10 Menge: Io. fr. 5

Cratin. fr. 305 K.: Po. ad Test. 3

David in Porphyr. Isag. 8: Ar. ad fr. 2 Dem. Phal. ap. Stob. 3, 1 [π. άρετής),

172: Chi. Test. 10a Dio Cass. 69,4, 6: Ant. Test. 30 Diod. 9, 3, 2: Per. ad Test. 16b - 9, 9 - 1 0 : Chi. ad Test. 10a - 9, 11: Pitt. Test. 21 - 13,108,1: vid. Apollod. FGrHist

244 F 74 - 14, 33: Cr. Test. 9 Diog. Laert. 1, 13: Chi. Test. 7; Per.

Test. 16a; Pitt. Test. 18 - 1,27ss: Per. Test. 16b - 1, 35: Eu. ad fr. 10 - 1, 40ss: Per. ad Test. 16a - 1, 41: Chi. Test. 11; Cr. fr. 5 - 1,64: Per. Test. 20 - 1 , 6 8 - 7 3 : Chi. Test. 2 - 1, 73: Per. Test. 17 - 1 , 7 4 - 8 1 : Pitt. Test. 3 - 1, 82ss: Bi. Test. 1 - 1, 94ss: Per. Test. 9 - 1, 100: Per. Test. 12 - 1,119: Io. fr. 4 - 2 ,16: Arch. Test. 3 - 2, 42: Socr. Test. 3; fr. 1 - 3, 1 : Cr. Test. 10 - 4, 31 : Io. Test. 9 - 5, 5: Ar. Test. 3 - 5, 27: Ar. Test. 2; fr. 1 Dion Chrys. Or. 1, 3: Ol. Test. 19 - - 21, 3: Cr. Test. 40 - - 43,10: Socr. Test. 5 Ps.-Dion Chrys. Or. 37,5s: Per. ad

Test. 10 - - 37, 6: Per. ad Test. 16a - - 37, 6s: Per. Test. 21 Dion. Hal. Ant. Rom. 2, 26, 2 - 3 : Pitt.

Test. 8 - - 5, 73, 3: Pitt, ad Test. 4 - De comp. verb. 98,6 ss Us.-Ra-

derai.: Ant. Test. 16 127, l l s s : Ad. 5

- De imit. 204, 8ss: Ant. Test. 17 - Isae. 122, 21 ss: Cr. Test. 29 - Lys. 9, l l s s : Cr. Test. 28 Dionysius Phaselites ap. Biogr. Gr. 61 s

Westerm. = Schol. Nicandr. Ther. p. 3 Schneid. ( = 33 Crugnola): Ant. Test. 27

Duris ap. Phot. Lex. I 258 Theodoridis άριστα χωλός οίφεί: Mi. fr. 24

- ap. Plut. Lys. 18, 8s: Ant. Test. 4

Epict. Diatr. 2, 6, 26: Socr. Test. 4 - - 4, 9, 6s: Eu. Test. 4 Epigr. 466 - 4 6 7 P.: So. ad Test. 1 Erotian. Vocum Hippocr. collectio 135:

So. fr. 3 Et. Gen. s. ν. ερκτωρ = Et. M. 375, 40:

Ant. fr. 17 - — Σήσαμοι καΐ Έρυΰϊνοι: Ant.

fr. 13 - — όρίγανον: Ιο. ad fr. 3 Et. Gud. s. ν. Κυ&έρεια : Ant. fr. 20 Et. M. 375,40: vid. Et. Gen. s. ν.

ερκτωρ - 569, 34: Io. fr. 7 - 630,18: Io. ad fr. 3 Et. Orion. 94, 25: Io. fr. 7 Euclid. V i l i 266,10 Menge: vid.

Cleonid. Isagog. harm. 12 Eudoc. Viol. 358: Pi. ad fr. 1 Eur. Arg. Hipp. (II 2, 8 Schwartz): Io.

Test. 7 - Iph. Aul. 573ss: Ol. Test. 15 Euseb. Chron. ex. vers, armen. (192

Karst): Eu. ad Test. 1 Eust. in II. p. 264, 20: So. ad fr. 1 - - p. 285, 25: Ar. Test. 7

p. 1164, 23: D. C. fr. 6 - - p. 1243,16: D. C. Test. 5 - in Od. p. 1771,43: Cr. fr. 1 Eustrat. in Aristot. Eth. Nie. 1 p. 1096a

3: Ar. Test. 1

FGrHist 392 Γ 1 : Io. ad fr. 8 - 392 F 2: Io. ad i r . 9 - 392 F 3 : Io. ad fr. 7

Galen, in Hippocr. De offic. 1, 1 : Cr. Test 17

- Lex. Hippocr. (XIX 94 Kühn): Cr. Test. 18

Georg. Syncell. Chronogr. 254c: Eu. Test. 3

Glauc. Rheg. FHG I I 23 fr. 3 ap. P s -Plut. De mus. 7 p. 1133ef: Ol. Test. 14

- FHG I I 2 4 fr. 4 ap. Ps.-Plut. De mus. 10 p. 1134e: Ol. Test. 13

Gnomol. Paris. 319: Per. ad Test. 23 b Gregor. Naz. Epist. 54: Ant. Test. 22

149



INDEX AVCTORVM

Harpocr. Lex . β. ν . άρχή άνδρα δείχννσι: So. fr. 2

- - Εϋηνος : Eu. Test, δ - - Ίων·. Io. Test. 3 - — Λυκιουργεϊς : Cr. Test. 23 - — όργεώνας : Ant. a d fr. 2 Heliodor. Paraphr. ad Arietot. Eth.

Nie. 2 p. 1106b 28: Ad. ad 2 - - - 7 p. 1162a 30: Eu. fr. 9 - - - 8 p. 1167b 11 : Ad. ad 47 Hephaest. Ench. 1, 6: So. fr. 1

2, 3: Cr. fr. 2 Heraclid. Lemb. frr. 19-20 Dilts: Per.

Test, β Heraclid. Pont. fr. 6 Wehrli ap. Proel,

in Plat. Tim. 21c: Ant. Teet. 3 - fr. 157 Wehrli ap. Ps.-Plut. De mus.

3 p. 1132c: Po. Test. 1 - — ap. Ps.-Plut. De mus. 3—4

p. 1132cd: Clo. Test. 2; Po. Test. 3 - fr. 170 Wehrli: vid. Anonym, in

Aristot. Eth. Nie. 3 p. U l l a 7 Hermesian. fr. 7 , 4 1 - 4 6 Powell ap.

Athen. 13 p. 597 b : Ant. Test. 7 Hermias in Plat. Phaedr. p. 267 a: Eu.

ad Test. 13; fr. 5 Hermipp. fr. 60 Wehrli: vid. Plut.

Alex. 53, 6 Hermog. π. Ιδεών 2: Cr. Test. 41 Herodian. π. χα&ολ. προσψδ. β' (I 54, 7

Lentz): Sa. ad Test. 2 - — in cod. Vindob. hist. gr. 10 f. l v

(ed. H. Hunger, Jahrb. öst . byz. Gesellsch. 16, 1967, 20): Ant. fr. 26

- π. κλίσεως όνομάτων ( I I 651, 32 Lentz): Sa. Test. 2

- - (II 656, 7 Lentz): Sa. ad Test. 2 - π. μονήρους λέξεως 40 ( I I 946, 1

Lentz): Cr. Test. 24 40(11946, 8 Lentz): Ad. 7

Ps.-Herodian. Exc. 72: Ad. 8 - Philet. 167: Ad. 8 Herodt. 1, 20: Per. ad Test. 12 - 1, 23s: Per. Test. 13 - 1,27: Pitt. Test. 15 - 2,172: Chi. ad Test. 9 - 3, 48ss: Per. Test. 4 - 5, 92ζη : Per. Test. 12 - 5, 92C-95: Per. Test. 5 Hesyeh. Αίγλης Χάριτες: Ant. fr. 21 - άαύφηλον : Ad. ad 11 - Κάβαρνοι : Ant. ad fr. 2 - χν&οινύμον : Ant. fr . 20 - λάγχη: Io . ad fr. 7 - Όλύμπον νόμος: Ol. ad Test . 6

Hesych. όργεώνες: Ant. ad fr. 2 - oip: Ant. ad. fr. 22 - Πολνμνήατ(ε)ιον φδειν: Po. ad

Test. 3 - προχϋτης : Io . a d fr . 2 - Σακάδ(ε)ιον: Sa. Test. 6 Hieronym. Chron. Ol. 43: Pitt. Test. 2 - - 56: Chi. Test. 1 - - 80, 1: Eu. Test. 1 Himer. Or. 40,46 = Aristot. fr. 674

Rose: Ar. Test. 6 Hyg. Pab. 166, 5: Ol. ad Test. 2 - - 221: Per. ad Test. 16a

273, 10s: Ol. Test. 3

IG I 2 604: Io. Test. °16 Inscr. Ostrac. Berol. 12606: Ant. fr. 11 Isid. Peius. Ep. 1 p. 470: Pitt, ad Test.

22

Lactant. Div. Inst. 3,19,24: Cr. Test. 27 Lucian. Dial. mort. 20, 4: Pitt, ad

Test. 16 - Encom. Dem. 27: So. Test. 3 - Macrob. 18: Pitt, ad Test. 16 Ps.-Long. n. inf. 33, 6: Io. Test. 10

Macar. 4, 38: Eu. fr. 5 Mall. Theodor. De metris VI 589,20

Keil: Cr. Test. 43 Mar. Victor. (Aphthon.) VI 112,20

Keil: Ad. 10 Marm. Par. FGrHist 239 A 47: Me-

lanipp. mai. Test. 1 Maxim. Conf. I I 693s: Eu. fr. 4 Maxim. Tyr. 18, 9: Ol. Test. 20 - 38,4: Eu. Test. 8 Melissa Augustana 34, 24: Eu. fr. 4 Moerid. Lex. 475: Ad. ad 8

Nicol. Damasc. FGrHist 90 Ρ 57 - 60: Per. Test. 7

Olympiod. in Plat. Gorg. (214,26 Westerink): Ar. fr. 2

Ov. Epist. ex Ponto 3 ,3 ,42 : Ol. ad Test 2

- Metam. 6, 393: Ol. ad Test. 2 - Trist. 1, 6 ,1 - 4 : Ant. Test. 29

P. Berol. 13270: Ad. 12 P. Oxy. 664 fr. (b) col. I II 92-120: Per.

Test. 27 - 2327 fr. 1 + 2a col. I : Ad. 13 - - fr. 2a col. I I + b: Ad. 15

fr. 3: Ad. 14

150



INDEX AVCTORVM

P. Oxy. 2327 fr. 4: Ad. 16 fr. 5: Ad. 17 fr. 6: Ad. 18 fr. 7: Ad. 19 fr. 8: Ad. 20 fr. 9: Ad. 21 fr. 10: Ad. 22 fr. 11: Ad. 23 fr. 12: Ad. 24 fr. 13: Ad. 25 fr. 14: Ad. 26 fr. 15: Ad. 27 fr. 16: Ad. 28 fr. 17a: Ad. 29 fr. 17 b: Ad. 30 fr. 19 col. I : Ad. 31 fr. 19 col. I I : Ad. 32 fr. 20 col. I : Ad. 33 fr. 20 col. I I : Ad. 34 fr. 21: Ad. 35 fr. 22: Ad. 36 fr. 23: Ad. 37 fr. 24: Ad. 38 fr. 25: Ad. 39 fr. 26: Ad. 40 fr. 27 col. I + 28 + 29: Ad. 41 fr. 27 col. I I : Ad. 43 fr. 30 + 18: Ad. 42 fr. 31 col. I : Ad. 44 fr. 31 col. I I : Ad. 45

- 3316: Ty. 10a P. Rylands 18 col. I I 12 - 23 : Chi. Test. 3 P. S. 1.1093 col. 11 - 23 : Chi. ad Test. 10a - - col. I I 34ss: Chi. ad Test. 10a Paroem. Gr. I 212, 7: So. ad fr. 2 - 11619,18: Ad. ad 47 Parth. Narr. Amat. 17: Per. Test. 11 Paus. 1,14, 4: Po. Test. 2 - 1,14, 5: Ae. ad Test. 5 - 1, 23,1 : Per. ad Test. 16a - 2, 22, 8 - 9 : Sa. Test. 7 - 3,16, 4: Chi. Test. 5 - 4, 27, 7: Sa. Test. 8 - 6,14, 9 - 1 0 : Sa. ad Test. 1 - 7 ,4 ,8s : Io. fr. 8 - 8, 28, 3: Ad. 9 - 9, 30, 2: Sa. Test. 9 - 9, 35, 5: Ant. fr. 21 - 10, 7, 4: Sa. Test. 1 - 10, 7, 4ss: Ech. Test. 1 - 10,24,1: Chi. ad Test. 10a; Per. ad

Test. 16a; Pitt, ad Test. 20 - 10,30,9: Ol. Test. 23 Philodem. De piet. P. Hercul. 243 IV,

3es: Ant. fr. 24

Philodem. De piet. P. Hercul. 1088 II b + 433 IIa, 3se, 38: Ant. Test. 24

— π. ποιημ. ε'col. 14,29ss Jensen: vid. Aristo Chius ap. Philodem. π. ποιημ. e' col. 14, 29ss Jensen

— — col. 15, 29ss: vid. Aristo Chiusap. Philodem π. ποιημ. e' col. 15, 29ss

— — col. 17, lOss: vid. Aristo Chiusap. Philodem π. ποιημ. ε' col. 17, lOss

Philopon. in Aristot. De an. 1 p. 405b 5: Cr. Test. 13

1 p. 411a 7: Xen. fr. 47 Ps.-Philopon. εις πέντε φωνάς Πορφυ-

ρίον p. 11 b 27 ss Brandie : Ar. ad fr. 2 Philostr. Ep. 73: Cr. Test. 36 — Imag. 1, 20e : Ol. Test. 24 — Vit. Apoll. Tyan. 3,17: So. Test. 4 — Vit. soph. 1, 9: Cr. Test. 33

1,16: Cr. Test. 11; Test. 34 — - 2, 1 : Cr. Test. 35 Phot. Bibl. p. 101 b 4: vid. Phrynich.

Praepar. soph. — — p. 103a 18ss: vid. Sopatr. Apam.

ap. Phot. Bibl. p. 103a 18ss — - p. 114b 28es: vid. Stob. ap.

Phot. Bibl. p. 114b 28se — — p. 130a 18ss: vid. Kufus ap.

Phot. Bibl. 130a 18ss — — p. 171a 19ss: vid. Agatharchides

Cnidius ap. Phot. Bibl. p. 171 a 19ss — - p. 319 a 15 = Proci. Chrest. I

2,15 Severyns: Ant. Test. 25 — Lex. 199 Theodoridis άλεξίλογα: Cr.

fr. 1 — - 1218 Theod. άπειρόκαλος·. Io.

fr. 10 — — I 258 Theod. δριστα χωλός οίφεϊ:

vid. Duris ap. Phot. Lex. I 258 Theod.

— — I 282 Naber Θουριομάντεις : D. C. Test. 4

— — I 362 Nab. Κυψελίδων άνά&ημα: Per. Test. 15

— — II 24 Nab. άργεώνες : Ant. fr. 2 — — II 98 Nab. Πολυμνηβτει άείδειν :

Po. ad Test. 3 Phrynich. Praepar. soph. = Phot. Bibl.

p. 101 b 4: Cr. Test. 42 Planud. in Hermog. Bhet. 5 : Cr. Test. 44 ;

Test. 45 Plat. Apol. p. 20ab: Eu. Test. 10 — Charm, p. 154ess: Cr. Test. 3 — Hipp, maior p. 281 o: Pitt, ad

Test. 16 — Min. p. 318b: Ol. ad Test. 2

151



INDEX AVCTORVM

Plat. Phaed. p. 60o —61d: Soor. Test. 1 - - p. 60d: Eu. Test. 11 - - p. 61b: Eu. Test. 12 - Phaedr. p. 267 a: Eu. Test. 13 - Prot. p. 343ab: Chi. Test. 6; ad

Test. 10a; Pitt. Test. 16 p. 344d:Ad. 46

- Resp. 1 p. 335e : Pitt, ad Test. 16 - - 2 p . 368a: Ad. 1 - Symp. p. 216 c: Ol. Test. 2 - Tim. p. 20 a - 2 1 a : Cr. Test. 1 Plin. Nat. hist. 7, 32: Chi. ad Test. 10a - 25, 11: Ae. a d i r . 1 - 36, 35: Ol. Test. 22 Plut. De aud. poetis 2 p. 16 bo: Soor.

Test. 2 - - 4 p. 20c: Me. Test. 9 - - 14p. 3 5 f - 3 6 a : Chi.adTest. 10a - De audiendo 7 p. 41 cd: Me. Test. 10

13 p. 44f: Ad. 6 - Quomodo adul. internóse. 2 p. 50a:

Eu. ad i r . 11 - De inim. util. 1 p. 86 c: Chi. Test. 12 a - De amie, multitudine 5 ρ. 96a: Chi.

ad Test. 12a - Cons. ad Ap. 9 p. 106 bc : Ant. Test. 8 - Coniug. praec. 43 p. 114bc: Me.

Test. 11 - De tuenda san. 8 p. 126cd: Eu. ad

fr. 11 - Sept. sap. conv. 2 p. 146d: Per. ad

Test. 11 2 p. 147b: Pitt. Test. 11

- - 2 p. 147 c: Per. ad Test. 12 - - 2 p. 148 a: Chi. Test. 12 b - - 3 p. 148bc: Per. ad Test. 22 - — 3 p. 148ef: Per. ad Test. 12 - - 3 p. 149 e : Per. Test. 22 - - 4 p. 150ab: Per. Test. 14 - - 4 p. 150cd: Per. Test. 8 - - 6 p. 151 de: Chi. Test. 9 - - 7 p. 151e-152a: Chi. Test. 8 - - 7 p. 152b: Chi. Test. 12c - - 8 p. 152e: Per. Test. 14 - - 9 p. 153d: Eu. ad fr. 10 - - 10 p. 153e: Pitt. Test. 14

l i p . 154f: Per. Test. 24 - - 11 p. 154 f: vid. Stob. 4, 1

(π. πολιτείας), 134 - - 12 p. 155d: vid. Stob. 4,28

(οικονομικός), 14 - - 13 p. 1551: Pitt , ad Test. 5 - - 14 p. 157d: Pitt. Test. 22 - - 17 p. 160d-19 p. 162b: Per. ad

Test. 13

Plut. Sept. 20 p. 163d: Chi. ad Test. 11 21 p. 163f-164d: Per. Test. 18

- - 21 p. 164ab: Pitt. Test. 12 - — passim: Per. ad Test. 16a - De superstit. 4 p. 166c: Per. ad

Test. 10 - Alex. fort. 2 p. 334d: Ae. Test. 4 - De E ap. Delph. 3 p. 385de: Per. ad

Test. 16a - De frat. amore 2 p. 479a: Ad. ad 50

12p.485a: Ad. 6 - De amore prolis 4 p. 497a: Eu. fr. 5 - De garrul. 8 p. 506c: Pitt. Test. 13 - - 21 p. 513ab: Ant. Test. 20 - De exil. 13 p. 604e: Ae. Test. 3 - Quaest. conviv. 1, 4, 3 p. 621 e: Ad. 6 - - 1 p. 628de: Ae. fr. 2 - - 2 p. 633 d: Me. Test. 12 - - 7 praef. p. 697ed: Eu. ad fr. 11 - - 7 p. 708d: Chi. ad Test. 12b - An seni gerenda resp. 3 p. 785b:

So. Test. 1 - De Herod, malign, p. 873 ef: Pi.

Test. 1 - Quaest. Plat. 10 p. 1010c: Eu. fr. 11 - Non posse suav. viv. sec. Epic. 21

p. 1102 c: Eu. fr. 7 - Comm. in Hes. Op. 719-721: Pitt,

ad Test. 13 - Ale. 33,1 : Cr. fr. 3 - Alex. 53, 5: Ad. 50 - Cim. 4 ,1 : Me. Test. 7 - - 4, Iss: Arch. Test. 1

4, 7: Me. fr. 1 - - 4, 9: Me. Test. 8

10, 5: Cr. fr. 6 - Lyc. 9: Cr. ad Test. 15 - Lys. 18, 8s: vid. Duris ap. Plut.

Lys. 18, 8s - Nie. 5, 2s: D. C. Test. 3

11, 3: Ad. ad 50 - Sol. 4: Per. ad Test. 16b - - 12, 7: Per. ad Test. 16a - - 14, 7: Pitt, ad Test. 4 - Sull. 39, 3: Ad. ad 50 - Thes. 20, 2: Io. fr. 7 - Timol. 36, 2: Ant. Test. 19 Ps.-Plut. Vita X orat. 1 p. 832de: Cr.

Test. 30 - De mus. 3 p. 1132c: vid. Heraclid.

Pont. fr. 157 - - 3 - 4 p. 1132cd: vid. Heraclid.

Pont. fr. 157 - - 5 p . 1132f: vid. Alex. Polyh.

FGrHist 273 F 77

152



INDEX AVCTORVM

Ps.-Plut. De mus. 5 p. 1133 a: Po. Test. 4

- - 5p . 1133 b: Po. Test. 8 - - 7 p. 1133de: Ol. Test. 9

7 p. 1133e: 01. Test. 10 - - 7 p. 1133ef : vid. Glauc. Rheg.

FHG II 23 fr. 3 - - 8 p. 1134ab: Cío. Test. 3; Sa.

Test. 3 - - 8 - 1 0 p. 1134ad: Po. Test. 5 - - 9 p. 1134bc: Sa. Test. 4 - - 10 p. 1134e: vid. Glauc. Rheg.

FHG II 24 fr. 4 - - 11 p. 1134f-1135c: vid. Ari-

stox. ir. 83 - - 12 p. 1135b: Po. Test. 6; Sa.

Test. 5 18 p. 1137a: 01. Test. 17

- - 19 p. 1137cd: Ol. Test. 11 - - 29 p. 1141b: 01. Test. 12; Po.

Test. 7 - - 33 p. 1143ac: 01. Test. 8 Pollux 4, 79: Clo. ad Test. 1 - 7, 59: Cr. Test. 21 Polyb. 4,18, 7: Ad. 3 - 15, 16, 6: Ad. 4 - 15,26a, 1: Ad. ad 3 Porphyrio ad Hor. Art. poet. 146 : Ant.

Test. 21 Porphyrius in Ζ 200: Ant. fr. 9 - Vit. Plot. 7: vid. Zoticus ap. Por-

phyr. Vit. Plot. 7 Posidipp. Anth. P. 12,168: Ant.

Test. 10 Ps.-Prob. in Verg. Eel. 10,18: Ant.

fr. 24 Proci. Chrest. I 2, 15 Severyns: vid.

Phot. Bibl. p. 319a 15 - in Plat. Remp. (I 61s Kroll): Ol.

Test. 21 - in Plat. Tim. 19 e : Ant. Test. 23 - - 21c: vid. Heraclid. Pont. fr. 6

Wehrli Prop. 2, 34,41-46: Ant. Test. 15

Quint. 1, 10,17: Eu. Test. 14 - 10,1, 52: Ant. Test. 18

Rufus ap. Phot. Bibl. p. 103a 18ss: Ant. Test. 35

Sappho fr. 98b, 1 - 3 Voigt: Pitt. Test. 9 Schol. Aeschin. 1, 39: Cr. Test. 12

Schol. Apoll. Rhod. 1,211-215c: Ant. fr. 10

1,1008: Ant. fr. 15 1,1289-1291a: Ant.fr. 4 2,178-182a: Ant. fr. 12 2, 296 — 297ab: Ant. fr. 5 2, 941 -942a: Ant. ad fr. 13

- - 3,409 - 410: Ant. fr. 6 - - 4,156-166a: Ant. fr. 14

4,257 -262b: Ant. fr. 8 4,1153-1154: Ant.fr. 7

- Aristid. π. Ρητορικής 73, 14: Ad. 1 - Aristoph. Av. 150s: Me. Test. 5

1073: Me. Test. 6 - - Equ. 7 ss : Ol. ad Test. 6 - - - 1280ss: Po. ad Test. 3 - - Pac. 801 ss: Me. Test. 2 - - - 835: Io. Test. 2b - - - 1009ss: Me. ad Test. 3

1244: Cr. fr. 1 - - Plu. 718: Ant. fr. 18 - Cie. Bob. Pro Arch. 25: Ant.

Test 37 - Dionys. Per. GGM 427, 5se Müller:

vid. Callim. fr. 398 Pf. - Epict. Diatr. 4, 9, 6s: Eu. ad Test. 4 - Eur. Andr. 184: Ad. 11

Hipp. 264: Chi. ad Test. 11; Cr. ad fr. 5

- - - 266: Chi. ad Test. 11; Cr. ad fr. 5

- - Phoen. 44: Ant. fr. 3 - Horn. Β 2b: Ant. fr. 19

e 283: Ant. fr. 9 - Hor. reo. Β φ Art. poet. 136: Ant.

ad Test. 21 - Lycophr. Alex. 1353: Ant. fr. 25 - Nicandr. Ther. 3: Ant. Test. 26; vid.

Dionysius Phaselites ap. Biogr. Gr. 61s Westerm.

- Pind. Pyth. 2,63: Chi. ad Test. 10a; Or. ad fr. 5

- - - 4, 398d: Ant. fr. 6 - Plat. Alcib.p. 129a: Chi. ad Test. 10a - - Phileb. p. 48 c: Chi. ad Test. 10a - - Tim. p. 20a-21a: Cr. Test. 2 - - - p. 20d: Per. ad Test. 16a Script, hist. Aug. Hadr. 16, 1 - 2 : Ant.

Test. 31 Sext. Empir. Adv. math. 9,54: Cr.

Test. 22 Simplic. in Aristot. Phys. 4 p. 221a 31:

Eu. fr. 10 - - - 4 p. 222b 16: Eu. ad fr. 10




INDEX AVCTORVM

Solin. 40, β: Ant. Test. 32 Sopatr. Apam. ap. Phot. Bibl. p. 103a

18ββ: Ant. Test. 35 Stephan, in Aristot. Bhet. 1 p. 1375b

27ss: Per. ad Test. 2 3 p. 1406a 31: D. C. Test. 7

Steph. Byz. 256,14ss: Ant. fr. 1 Stob. 2, 2,10: Eu. fr. 1 - 2,15, 4: Eu. fr. 8 - 3,1, 94: Pitt, ad Test. 19a - 3,1,172: Pitt. Test. 19a; Per. Test.

23a; vid. Dem. Phal. ap. Stob. 3, 1,172

- 3, 1, 194: vid. Aristot. De virt. p. 1251 a30

- 3, 3,45: Per. Test. 23 b - 3, 9, 31: Pitt. Test. 19b - 3,10, 47: Pitt, ad Test. 19a - 3, 20, 2: Eu. fr. 4 - 3, 21,12.13. 26: Chi. ad Test. 10a - 3,29,95: Ad. 46 - 3,29,11: Cr. fr. 7 - 4 ,1,134 = Plut. Sept. sap. conv. 11

p. 154f : Chi. Test. 10b - 4 ,2 ,20 : vid. Theophr. π. συμβο-

λαίων fr. 97 Wimmer - 4, 7, 24: Chi. ad Test. 10a - 4,10, 5: Eu. fr. 3 - 4, 22,17: Pitt. Test. 19c - 4, 22,105: Chi. ad Test. 10a - 4, 25,41 : Pitt. Test. 19 d - 4, 28,14 = Plut. Sept. sap. oonv. 12

p. 155d: Chi. Test. 10c - 4, 44, 72: Chi. Test. lOd - 4, 48,11: Chi. ad Test. 10a - 4, 57,15: Chi. ad Test. 10a - ap. Phot. Bibl. p. 114 b 28es: Ant.

Test. 36 Strab. 8, 5, 3 p. 364: Ant. fr. 22 - 13, 2, 3 p. 617: Pitt. Test. 10 - 14,1, 35 p. 645c: Io. Test. 8 - 14,1, 36 p. 645: Arch. Test. 2 Suda s. ν. 'Αδριανός: vid. Dio Cass.

69, 4, 6 Ά&ήναιος: Io. ad Test. 1

- - Αντίμαχος·. Ant. Test. 2 - — Αριστοτέλης : Ar. Test. 6 - — Άριφράδης: Po. ad Test. 3 - - Αρχέλαος: Arch. Test. 4 - — έπιβολή : Ad. ad 4 - - Εϋηνος: Eu. Test. 6 - - Ίων Χίος ι Io. Test. 1 - — κευόωνύμου : Ant. ad fr. 20

Suda s. ν. Κυψελίδων άνάΦημα êv Όλνμ-nU}·. Per. ad Test. 15

— — Λογγινος : vid. Cassius Longin. ap. Suda s. ν. ΛογγΙνος

— - Μελάν&ιος: Me. Test. 16 — — Μελανιππίδης : Melanipp. mai.

Test. 2 — — ξυνανλίαν πεν&ήσωμεν Ονλύμ-

που νόμον: Ol. ad Test. 6 — - Όλυμπος: Ol. Test. 1 — — όργεώνες: Ant. fr. 2 — — Περίανδρος: Per. Test. 1 — - ΠΙγρης : Pi. fr. 1 — - Πιτταχός: Pitt. Test. 1 — — Πολύμνηστος: Po. ad Test. 3 — — Σοφοκλής : So. mi. Test. 1 — — Σοφοκλής Σωφίλου: So. Test. 5 — — Σωκράτης: Socr. Test. 8 — — τοϋτο ποιήσας êv κτλ. : Ad. ad 3 — - Φίλιστος: Eu. Test. 9 — — χαλεπά τά καλά: Per. Test. 26

Themist. Or. 2 p. 27 c: Socr. Test. 6 — - 34, 3 p. 446: Pitt. Test. 17 Theogn. 472: Eu. fr. 7 Theophr. Hist, plant. 9 ,15 ,1 : Ae. fr. 1 — π. συμβολαίων fr. 97 Wimmer: Pitt.

Test. 6 Thuc. 8, 38, 3: Io. Test. 4 Tzetz. Chil. 1, 370-371: Ol. ad Test. 2 — in Aristoph. Plut. 9: Per. ad Test.

16b — in Horn. II. ap. Hermann, Dracon.

Straton. lib. de metris poeticis 37, 2: Pi. Test. 2

— in Lycophr. Alex. (II 3, 6 Scheer) : Io. Test. 12

Val. Max. 4 ,1 ext. 7: Per. ad Test. 16b Vita Aeschyli 8: Ae. Test. 1; Test. 2 — Aristotelis latina (154 Düring): Ar.

ad fr. 2 — Maroiana 4: Ar. fr. 2 — vulgata 11: Ar. ad fr. 2

Xenophon. Hell. 2, 3, le : Cr. Test. 5 — - 2, 4, 8es: Cr. Test. 6 — Mem. 1, 2,12ss: Cr. Test. 4

1,2, 20: Ad. 46

Zenob. 3, 77: Ad. ad fr. 50 — 4, 72: Ant. ad fr. 20 Zoticus ap. Porphyr. Vit. Plot. 7: Ant.

Test. 34

154



INDEX VERBORVM

I N D E X VERBORVM

Asterisco (*) notata sunt vooabula aliunde non cognita

*άβακλής : -έας Ant. 2 άγα&ός : Ad. 46 ; Ar. 2, 6 ; -ης D. C. 4 ,1 ;

-οΰ (neutr.) Ad. 12,1 ; -όν (dy]a-) (acc. neutr.) Ad. 12,2; -ol Cr. 7; -ων (mase.) Ad. 12, 10; Io. 1, 12; άριστος: -ov (nom. neutr.) Eu. 2, 1 ; -οι Soor. 2 ,1

*άγακλύμενος : -η Ant. 16, 2 άγαν: Cr. 5, 2 αγγελία : -ας (gen.) D. C. 4, 1 αγγος: ·εα (acc.) Cr. 4, 5 άγνός: -[νή Ty. 10a, 10; -ως Ιο. 2, 5 άγορά: ·άν Me. 1, 1 ; -al Io. 1, 3 άγω: -οντες D. C. 5 ,1 άόικέω: -εί Eu. 6 άδικος: -ων (neutr.) Ad. 3, 2 άεΐ: Ad. 11,1 άείδω: -ε Pi. 1,1 άείρω: -άμενοι Ιο. 5, 4; -άμεναι Ad. 5 άζ]ομαι: Ad. 13, 4 Ά&ηναίος: -ον (acc. mase.) Cr. 2, 1;

-οι Ad. 48 Μήνη: [Ά&ήνη] Ty. 10a, 10; Afhjvaiyç

Ty. 10a, 18 ά&ήρ: vid. αΐ&ήρ αίγίοχος: -[oto (mase.) Ty. 10a, 11 αΙδώς: -oí lo. 4, 1 aléήρ: -έρος Io. 1,6; -έρα D. C. 2, 5 αΐνέω: -εϊν Ar. 2, 3 αίνος: -ον D. C. 3, 3 αίσχρός : -ούς Cr. 4, 9 Αίσωπος: Socr. 1, 1 αίτιος: Eu. 2, 2 αΙχμή: -»ς (α]-) Ty. 10a, 13 αΙών: -α Ιο. 1,15 άκατος: -ους Cr. 1, 11 άκόλαστος: -ον (acc. neutr.) Cr. 4, 12 άκοντίζω: -ίαο\ρυοι(ν) Ty. 10a, 12 άκουή: -al Xe. 47, 1 άκούω: -ωμεν Ad. 12, 7 άκρος : -αισι Cr. 8, θ Άλης: -εντός Ad. 9 *άλεξίλογος : -α (acc. neutr.) Cr. 1, 9 Αλκιβιάδης: -ψ Cr. 2, 2 Αλκμήνη: -j¡ Io. 2, 5 άλλος: Io. 1,7; -ου (mase.) Ad. 4; -ψ

(mase.) Io. 1, 7; -ων (mase.) Io. 2, 10 αλλήλων : -ους Ad. 12, 5 άλλοτε : Ad. 46 (τοτέ μέν . . . άλλοτε <5')

άλμυρός: -όν (acc. neutr.) Ant. 15 άλς: -ός Cr. 1,11 άλυπος : -ον (acc. mase.) Cr. 8, 4 άμα: Ar. 2, 6 (τε και . . . άμα) άμα&ής: -έστατον (nom. neutr.) Eu. 10 άμαυρός: -ότερον (acc. neutr.) Cr. 4, 9 άμβλωπός : Cr. 4, 10 άμέλγομαι: -ονται Io. 1, 9 άμετρος: -οισι (mase.) Cr. 4, 27; -ως

Cr. 2,4 άμφιέπω : -ωσιν Cr. 8, 8 δν: e. conjunct. Cr. 8,6 (Ιστ' äv); c.

opt. Eu. 1, 5 âvd (àv'): c. acc. Ad. 6, 1 bis (àv' .. .

ανά); Xe. 47, 2 αναγκαίος: -ov (nom. neutr.) Eu. 7 ανάγω : -ήγεν Cr. 8, 2 Άναχρείων: -οντα Cr. 8, 2 άναξ: -όχτων Ιο. 1, 3 ανδηρον: -οισι Ant. 25 άνέχω: -ασχομένη Ιο. 1, 5 άνηρ: Ad. 46; Ar. 2,6; Eu. 8,2;

άνδρός Ad. 1 ; Ar. 2, 3; άνέρος Xe. 47, 3; άνδρες (nom.) Ty. 10a, 13; àv-δρων Ad. 12, 10; άνδράσιν Io. 1, 14; άνδρες (voc.) Ad. 12, 1 ; 12, 3

&ν&ος: -εα (nom.) Ad. 6, 2 άνθρωπος : -ων Eu. 4, 1 ; Io. 4, 4 ;

-oí«tí(v) E u . 9, 2; I o . 1, 9 άνιαρός: -όν (nom. neutr.) Eu. 7 αντιλέγω ·, -ειν Eu. 1, 1; 1, 2 άντίτταλος : -ov (mase.) Cr. 8, 4 *άντιπροπίνω: -mûi D. C. 1, 4 άντιτυγχάνω: -έτυχεν Ad. 4 άοιδή : Io. 2, 7 ; -άς D. C. 1, 4 απάγω: f άπαγε tv Cr. 4, 15 άπας: -ντα (mase.) Cr. 4, 23; -ντες D. C.

2, 3; -ααιν (mase.) Cr. 3, 1 άπειράκαλος: Io. 10 άπλώς: Ad. 2 από (απ'): Ad. 13,5; 43,8; Cr. 4, 8;

D. C. 1, 2 άποδωρέομαι : -eïaikii Cr. 4, 3 άπόλλνμι : -άλωλε D. C. 5, 3 αποπέμπω: -μφομεν D. C. 3, 3 αποπλέω: -επλέομεν Ad. 10 αποστρέφω: -έστραπται Eu. 2, 5 άπύτακτος: Cr. 4, 26 άπροσηγορία: Ad. 47

12* 155



INDEX VERBORVM

Άργεϊοι : -ων Ty. 10 a, 15 άργνρεος : -oía' (msec.) Io. 2, 3 άρέακω: -ων Ιο. 1, 13 άρετή: Ad. 12,8; -f¡ Ad. 12,4; -ήν

Soor. 1, 2; -αίς Me. 1, 2 Αρίστων: -ωνος Ad. 1 Άρκεαίλας : -α Cr. 6, 2 άρκέω: -εί Eu. 1, 3 άρματόεις: -εντα (masc.) Cr. 1, 10 άρμόζω : ήρμοσται Cr. 4 ,19 άρμονία: -ας (acc.) Ιο. 5, 2 άρτιεπής: -ι\επέα (fem.) Ad. 15, 11 αρχαίος : -ον (mase.) D. C. 3, 2 Άρχέλεως: So. 1 άρχω: -ε Ιο. 2 , 8 ; -μενοι Ιο. 2, β;

-μένοισιν (masc.) ß . C. 6, 1 ; -ξάμε-νος Ad. 12, 2

Άσιατογενής: Cr. 4, 5 ασπίς : \άαπίδα Cr. 4, 15 άστυ: (acc.) Socr. 1, 1 άσύφηλος: Ad. 11,1 αυλός: -ών Cr. 8, 4 αύτάρ: Ad. 46; Ιο. 3 αύτός: -οϋ (mase.) Xe. 47, 2; -ήν Cr. 4, 2 αυτός: -οϋ (mase.) Me. 1 ,1 αυτοφυής: -ες (acc.) Ιο. 1,10 Αφροδίτη: -ης Cr. 4, 18 Άχιλλεύς : -λήος Pi. 1, 1 άχλύς: Cr. 4, 10 αχννμαι : -ύμενος Ad. 13, 4

Βάκχος: -ου Eu. 2, 1 βαπτίζω : -ει Eu. 2, 6 βασιλεύς : Ιο. 1, 12; 2, 1 βέλος: βέλε' (acc.) Ty. 10a, 10 βηματίζω: -σασϋε D. C. 2, 5 βήσσα: -a[af¡a(i) Ad. 17, 2 βίος : -φ Ar. 2, 5 βίοτος: -ον Ιο. 4, 2 βλαβερός: -ά (acc. neutr.) Eu. 3, 2 βλάπτω: -οι Ad. 11, 2 βοή: -ής Ιο. 1, 8 βοτρυάεις: -εασ' Ιο. 1, 4 βουλή ( ?): Ad. 33 Βρόμιος: -ον Cr. 8, 10; D. C. 2, 2 βωμός: -όν Ar. 2, 2

γαία: -ας Cr. 1, 12; -ης Ant. 1 γάρ: Ad. 12, 1; 12,9; Cr. 4 ,22; D. C.

5 ,3 ; Eu. 2 ,2 ; 7; Io. 1 ,2 ; Me. 1, 1; Pi. 1, 2; So. 1 ; μεν γάρ Ad, 2; ου γάρ πως Cr. 2, 3

γε (γ'): Ιο. 3 γείτων : -ι Eu. 2, 6; -α Cr. 4, 21 γελάω : -αν Ad. 12, 4

γέλως: -ωτα Ad. 12, 6; Cr. 4, 16 γενεά: -άν Ae. 1 ; ^γενες. Ant. 2 γένος: (voc.) Ad. i γηράσκω : -afferai Cr. 8, 5 γιγνώσκω : -ουσιν Ad. 48; -ειν Eu. 8, 2 γί(γ)νομαι: γίνεται Ar. 2, 6 γλφυκωπις: Ty. 10 a, 11 γλώσσα: -ης Cr. 3 ,3 ; D. C. 3, 3; -αν

Ad. 15,11; Cr. 4 ,16; -ας Cr. 4, 8 γνώμη: Cr. 3, 1; ·χ) Cr. 4, 18; -ας Io.

4 , 4 γράμμα: -τα (acc.) Cr. 1, 9 γράφω: -ψας Cr. 3, 2 γοίον: -ων Cr. 1, 4 γυμνάαιον : -φ D. C. 2, 2 *γυμνομάχος: γ]υμνομάχοι Ty. 10a, 14 γυναικείος: -ων (neutr.) Cr. 8, 1 γυνή : -αικών Cr. 8, 3

δαμάζω : δ]φμασσεν Ad. 18, 3 δαπάνη: Cr. 4, 13; -F] CT. 1 ,3; -αισι Me.

1 ,1 δάπεδον: (acc.) Ar. 2, 1 δέ (<$'): Ad. 10; 13 ,4 ; 13,7; 13,8;

15, 5; 15, 10; 17, 4; 31, 2 (δ'); 43, 11 (ot] <$'); 43,12; 50; Ant. 3 ,1 ; Ar. 2, 1; Cr. 3, 1; 3 ,3 ; 4 ,24; 8, 1 (τον δέ); D. C. 1, 2; 2, 3 (oí ó¿); Eu. 1, 5; 2, 3; Io. 1 ,6 ; 1 ,8 bis; 1, 15; 2,2; 2 ,3 {ό δέ); 2 ,5 ; 2 ,8 ; 2 ,9 ; Socr. 2 , 1 (oï δέ); Ty. 10a, 12; Xe. 4 7 , 1 ; »' . . . dé . . . δέ . . . dé . . . ô' . . . δ' ...δ' ...δέ Cr. 1, 3. 4. 5. 7. 9. 10. 11. 12; 6' . . . δέ . . . ήδέ . . . δ' . . . τε Ant. 11, 1. 3; δ' . . . δέ . . . [re] . . . δέ Ad. 12, 3. 7. 9; dé . . . dé . . . d' . . . »· . . . τε . . . και Cr. 4, 14. 17. 18; δέ . . . μεν . . . δ' Eu. 2, 5. 6; dé . . . τε Ant. 23,1; εί δέ Ad. 11, 2; μεν γάρ . . . dé Ad. 2 ; μεν . . . dé Eu. 1 ,2 ; I , 4; 3, 2;μέν...δέ... d* Cr. 6, 1. 2; νυν δ' Ar. 2, 7; Cr. 2, 4; τε . . . τ ' . . . d ' . . . d* . . . dé . . . δ' . . . d' Cr. 4, 10; I I . 12 bis. 13; τοτε μέν . . . άλλοτε δ' Ad. 46 ^

δείχνυμι: εδειξε Ιο. 1, 12 *δεκαβάμων: -ova (fem.) Io. 5, 1 δεξιότης: D. C. 3, 4 δεξιτερός : -άν Cr. 4, 4 δέος: Eu. 5 δέπας: -i" Ant. 16, 1 δεϋρο: (δενρ') D. C. 4, 1 δέχομαι: -ου D. C. 1, 1 δή: Ad. 7 (δή τ«<ς»; 47; και δή Eu.

9, 1 ; τότε δή Ant. 16, 1

156



INDEX VERBORVM

Δημήτηρ: -ρος Ant. 22 διά (δι): c. gen. Io. 2, 7; Xe. 47, 2 bis;

c. acc. Io. 5, 3 δίαιτα: Cr. 4, 24 διάκειμαι: -ται Cr. 4, 24 διαλύω : -έλυσεν Ad. 47 ; -σατε D. C. 4, 2 διαπομπεύω: -j) Cr. 8, 7 διδασκαλία : -ας Ad. 8; -ης Eu. 1, 6 δίδωμι: δίδον Ιο. 1, 15; δώσω Ant. 3, 2 δίκαιος: -a (acc.) Ιο. 1, 16; -τατον

(acc. neutr.) Ad. 3, 2 δίκη: -ην Ad. 11,2 Δίκη: -[rçv Ad. 13, 4 Διόνυσος: Io. 1 ,1; -ου D. C. 5 ,1 ; -ε

Io. 1, 13 δίφρος: -ov Cr. 1, 10 διχοστασίη : -r¡ Ad. 50 δμώς: -ώες Cr. 4, 12 δοκέω: -οϋντα (nom. neutr.) Eu. 1, 4 δόμος: -ov Cr. 1, 8 δράω : έδρασα Cr. 3, 2 δύνομαι: Ad. 13, 3 δυνατός: -ούς Cr. 4, 26 δύπτω: -r¡ Ant. 15 δύσερως: -αιτες D. C. 2, 1 δυσμενής: -έων (mase.) Ant. 3, 2 δώρον: (acc.) D. C. 1 ,4 Δώρος: -ου Ad. 43, 9 Δωτιάς : -άδος Ant. 1

¿γκεράννυμι: -άσας D. C. 1, 3 εγώ: Cr. 3, 1; D. C. 1, 2; εμοϋ D. C.

1 ,2; εμοί D. C. 4 ,3 ; Eu. 1 ,4; μοι ^ Ad. 49 έδαφος: (acc.) Io. 2, 4 εδρα: Cr. 1, 4 έ&ελω : -ει Cr. 4, 7 ε&νος: (acc.) Ae. 1 ε»ος: Cr. 4, 1 ; Eu. 1, 1 ; -ει Eu. 1, 2 εΐ: c. opt. Ad. 11, 2; Eu. 2, 5 είδον: Ad. 13, 6 (-ov); -ε Io. 4, 4; ίδείν

Ad. 13, 8 (ί]<5-); D. C. 2 ,4 ειμί: εστί(ν) Ad. 8; 12,9; Cr. 1 ,1;

4 ,1 ; Eu. 2 ,4 ; 3 ,1 ; εστι(ν) Ar. 2 ,7 ; Cr. 4 ,26 (εστ') ; Eu. 2 ,2 ; είσί(ν) Ant. 17; Eu. 1 .6; Xe. 47, 1 ; εστω Eu. 1, 4; ιών Ad. 4; είναι Ad. 13, 3 («[?]-); Cr. 4 ,26; Eu. 8 ,1 ; 9 ,2 ; εμεναι Eu. 9, 1 ; ήν Ad. 7 ; Cr. 2, 3 ; 5, 1 ; So. 1

είμι: ϊτε D. C. 4, 1 ; tra» Io. 2, 7 εϊπερ: Io. 4, 3 ebiov: Cr. 3, 2; είπε Ant. 3, 1 είρεσία : -a D. C. 3, 3 ; 5, 1 εις (¿ς): Ad. 10; 12,2 (e[i'ç); 12,3;

12,5; 43,11; Ant. 15; Ar. 2 , 1 ; Cr. 1 ,2 ; 4 ,9 ; 4 ,15; 4 ,16; 4 ,18; 4, 23; 8, 2; D. C. 2, 4; 2, 6; 3, 3; Io. 2, 4; 5, 2

εϊς: Eu. 1, 3 είσιοπός: εί]σωποί Ad. 43, 12 εϊτ(α): Cr. 1, 3; 4, 8 εκ, έξ : Ad. 12, 1 (è]f); 13, 5 (¿]f); 13, 8;

15,5; Cr. 1, 1; 7; Io. 1 ,4; 2 ,6 ; 7 ,2 έκαστος: Eu. 8, 2 ίκγονος: -ov (mase.) Cr. 1, 12 ¿κείνος, κείνος: Ιο. 2, 10; -ov D. C. 2, 4 έκύρώσκω: έξε&ορον Ιο. 1, 6 ¿κκαλνπτω: έξεκάλυφεν Eu. 4, 1 ίκμαν&άνω: έξέμα&εν Ιο. 4, 4 έκπρεπής: -ες (nom.) Cr. 1, 1 εκτείνω : -τα,τέαι D. C. 2, 6 έκτήκω : -ει Cr. 4, 11 εχτο&ι : Ant. 1 έκών : Ιο. 2, 8 έλαύνω : ελάσας Ant. 3, 2 ¿λαφρός : -ά (acc. neutr.) Ad. 5 ελεγεϊον: -φ Cr. 2, 3 Ελευσίνιος : -ης Ant. 22 έλεφαντίνεος: -[νε'ω (neutr.) Ad. 13, 7 Ελλάς : ·άδ' Ο. 8, 2 Έλλη: -ης (πόντος) Ad. 10 Έλλην: -νες Ιο. 5, 4 έμμαπέως : Ιο. 3 εν, ivi: Ad. 12, 8; 17, 2; 50; Ant. 16,1;

Cr. 1 ,8 ; 2 ,4 ; 3 ,1 ; D. C. 5 ,1 ; Eu. 1, 2; Io. 2, 3; 3; Socr. 2, 2; Xe. 47, 3; adv. Ant. 11, 1; 11, 3

εναλος: Cr. 1, 6 εναργώς : Ar. 2 ,4 ενδεκάχορδος: -ε Io. 5, 1 ένείρω: -ετε (imperai. ) D. C. 2, 3 εν&α: Ad. 14,3 έν&άδε: D. C. 2, 1 εξονομακλήδην: Cr. 4, 7 έξ]οπίαω : Ty. 10 a, 22 ¿πει: Ad. 43, 11 ; Ant. 19 επειοπίπτω : -ει Cr. 4, 13 ¿πί (¿π', ¿φ'): C. gen. D. C. 3, 4; c. dat.

Ant. 25; Cr. 3,3; 8 ,9; Io. 1, 7; c. acc. Cr. 4, 4; D. C. 3, 5

επιδέξιος: -a (adv.) Cr. 4 ,6 ; 8 , 7 ; D. C. 1 ,2 ; 3 ,1

έπιήρανος: -ε Io. 1, 15 έπτάτονος: -ov (fem.) Io. 5, 3 ίπω: έπεσ&ω Ad. 12, 7 ίργον: (nom.) Cr. 1 ,1 ; -ov (acc.) Cr.

3, 2 (τοΰργον); -γ' (nom.) Ad. 12, 10; -ων Ad. 3 ,2; Io. 1, 15; -γα (acc.) Cr. 4, 18

157



INDEX VERBORVM

ίρέθισμα: (acc.) Cr. 8, 3 ίρέτης: -ai D. C. 5, 2; -ας D. C. 3, 5 ¿ρις: -δας D. C. 4, 2 *ίρκτωρ : -ορες Ant. 17 Ερνθεια: Ant. 16, 2 Έρυ&ϊνοι : -ους Ant. 13 έρνχω : ήρνκε Ad. 13, 9 έρχομαι: έλθών Ant. 19; Ar. 2, 1; ήλθ[

Ad. 45, 8 έρως: -τας Eu. 2, 5 έσθλός: Ad. 4; 46; -oí Ad. 2 êaûm : -ειν Cr. 4, 25 fore: for' äv Cr. 8, 6 St ι: Ad. 49 (οΰ . . . h' . . . οάΤ èri) έτοιμος : -ότατος Eu. 2, 4 έτΰμως : Ιο. 4, 3 εδ: D. C. 1, 5; Eu. 1 ,5 εύανθης: -έα (masc.) Ad. 15, 9 ευδαίμων: Ar. 2, β εύειδής: (fem.) Ιο. 2, 9 εϋ&νμος: -ων (neutr.) Ιο. 1, 14 ευκέλαδος : -ων (masc.) Ad. 49 εύλογία: -αν Ad. 12, 10 ενναιος: -ον Cr. 1, 5 εΰπομπ[ος: Ad. 15, 14 εύρίσκω: ηνρεν Cr. 1,12; 4 , 5 {ηϋρ');

ηνρον Cr. 1, 9 εύσεβέως : Ar. 2, 2 Ενσεβία : -ας Cr. 4, 21 *εϋχρεως: -φ Ant. 16, 1 έφαρμόζω : -ειν Cr. 2, 3 έφίζω : -ει Cr. 4, 10 έχινόπους: -οδας Ad. 6, 1 Ιχω·. -εις Pi. 1 ,2; -ει Cr. 1, 5; Ιο. 4, 2;

-ονσιν Cr. 4 ,12; -ων Ιο. 2 ,4 ; -οισα Ιο. 5, 1 ; -ειν Eu. 3, 1

Ζεύς: Αιός Ιο. 2, 6; Ty. 10a, 11 ([Jtdç])

ή (vel) Ad. 7; 17, 2; Ar. 2, 4; D. C. 6, 2 (ή καταπ.); η . . . ή Eu. 2 ,2 ; 5; (quam) Cr. 7; D. C. 6, 2 (ή τό no».)

ήγοϋμαι: Eu. 8, 1 ήδέ: δ' . . . δέ . . . ήδέ . . . δ' . . . τε

Ant. 11, 2; τε . . . ήδέ καί Ιο. 4, 1 ήδομαι : -εσ&αι Ad. 12, 5 'ήδνμος: Ant. 19 ήδύς: -ύν Cr. 8, 2; 8, 4 ήδνσμα: (plur.) Eu. 11 Ήέλιος : -ον Ant. 16, 2 ή&ος: (acc.) Cr. 4 ,13 ήμεϊς: Ad. 10; D. C. 2, 2; -tv D. C. 3, 1 ;

Io. 2, 2 ή μέρα : Cr. 4, 27

ήμέτερος: Io. 2 , 1 ; -ης (j}]/i-) Ad. 13, β; -ας (gen.) Cr. 3, 3

ήμί&εος : -ων Me. 1, 2 ηνορέη : -j¡ Io. 4, 1 ή7ΐερ07ΐευμα: (acc.) Cr. 8, 3 'Ηρακλής: -εους Ad. 43, 10; ·εϊ Ιο. 2, 5 1ηρωσ[: Ad. 17,4 ήύτε: Ant. 15 (ήντε τις) "Ηφαιστος: -φ Ant. 6

ϋαάσσω: -ον Ant. 25 θάλαμος: -οις Eu. 2, 4 όάλασσα : -ης Ad. 14, 1 θαλερός: -φ (maec.) Ιο. 1, 5 ϋαλία: -at Ιο. 1, 3; 1, 11 άάνατος : -ον Eu. 2, 6 άεά: A n t . 11, 2 ; &εά (TOC.) P i . 1, 1 θείος: -ον (voc. neutr.) Ad. 1 θέμις: Ar. 2 , 3 θεός: Ad. 7; -οϋ Xe. 47 ,1 ; -ών Cr. 4,

20; Me. 1, 1; -ους Socr. 2, 1 θέραψ : -απες Ιο. 2, 2 θεσσαλικός: Cr. 1, 4 Θεόδωρος: -e D. C. 1, 1 θήβη : Cr. 1, 10 θήλυς: -εια Ιο. 2, 9; -etç Cr. 8, 8 θησείδης: Ιο. 7, 1 θίασος : -ου Cr. 4, 4 θτηβακω : θανεΐται Cr. 8, 5 θνητός: -ων Ar. 2 , 4 ; -οίσ(ι) Ad. 11, 1;

Cr. 4, 20 θρεπτήριον: ·α (acc.) Ant. 3, 1 θρόνος: Cr. 1, 4 θνγάτηρ: Cr. 8, 9; Ty. 10 a, 11 (0?[y]<í-

τηρ) ; -τρός Ιο. 6; -τερ Ar. 1 θυρσοφόρος: Ιο. 1, 1

Ιαμβεϊον : -φ Cr. 2, 4 Ιδρύω: -σατο Ar. 2, 2 Ιερός: -ή Ant. 22; -άς Cr. 8, 8 Ικνέομαι: ί]κοντο Ad. 41,1; ίκο[ίμην

Ad. 14, 7 Ιλαρός: -άν Cr. 4, 15 ίμερόεις: -όεντα Ad. 15, 10; Ιμ[ερο

Ad. 16, 5 ίππος: Ιππους Ad. 20 (ίππ[ους); Ant.

3 ,2 Ιστημι : έστάναι D. C. 2 ,1

'ιστός: -άν Ant. 11,1 ϊχνιον: -vi' (acc.) Ad. 5

Κάβαρνοι: -ους Ant. 2 καθίζω: -t] Cr. 8, 9 καθίστημι: -άμε&α Cr. 1 ,2 ; κατα-

στήσασα Cr. 1, 14

158



INDEX VERBORVM

καί: (et) Ad. β , Ι ; 15,6 (καί κεν); 43,9; 43,10; Cr. 1,8; 2 ,1 (xal vw); 3 ,2; 4,25; 4,26; D. C. 1,4; 1,5; 2 ,4 ; 5,1 (και τίνες); 5 ,2; Eu. 1,3; 3,2; Io. 4 ,4; δέ ...δέ... δ' τε . . . και Cr. 4,21; xa i δή Eu. 9, 1 ; και . .. και Cr. 4, β; Ιο. 1, 16; και . . . και . . . και D. C. 4, 2. 3; καί . .. και . . . καί τε Xe. 47, 2;τε ... ήδέ καί Ιο. 4 ,1 ; τε . . . καί Ar. 2, 5 ; τε . . . τε . . . καί Ad. 12, 6; τε xal D. C. 3, 1; τε xal . . . άμα Ar. 2, β; (etiam) Ad. 50; Cr. 4 ,1; Eu. 1,6; 2, 4; Io. 4 ,2

καίννμαι: κεχασμένος ίο. 4, 1 καιρός : -φ Cr. 5, 2 κακός : Ad. 46; -ή Ad. 33; -oí Ad. 2; -ûv

(neutr.) Ant. 17 ; -οίσι (maec.) Ar. 2, 3 καχότης : -τητα Eu. 3, 2 Καλλιόπη: -ης D. C. 7 καλλίτεκνος : -ου (fem.) Ar. 1,1 κάλλος: -ει Cr. 1, 3; 1, 5 (-λ{ει) καλός: ·όν (ace. neutr.) Cr. 1,14; -ά

(nom. neutr.) Cr. 5 ,2; -ών (neutr.) Io. 1,15; -ως Cr. 4,18; χάλλιον (nom.) D. C. 6 ,1 ; κάλλιστα (adv.) Socr. 2 ,1

κάλως: -ας Ant. 11, 2 κάματος: -ων Cr. 4, 19 χάμινος: -ου Cr. 1, 12 Κάρες: Cr. 1, 11 κατά: c. aco. Ant. 23,1 (κάδ); D. C.

2 ,5 κατάγω: -ήγαγ' Cr. 3 ,1 καταδείκννμι : -έδειξεν Ar. 2, 4 καταπαύομαι: -μένοις (maso.) D. C. β, 2 κατατί&ημι: -&εσ&ε D. C. 4, 2 χαύηξ : Ant. 15 κείμαι : -ται Cr. 3,3; -μενον (nom.

neutr.) Cr. 4 ,1 ; -σεται Cr. 2, 4 κείνος: vid. ¿κείνος Κεκροπίη : -ης Αϊ. 2 ,1 Κεκρόπιος : -αν Me. 1, 2 κέλευ&ος : κελευΰο[ Ad. 14, 5 χε: Ad. 15, 6 (καί χεν) κέραμος: -ον Cr. 1, 13 κερδαίνω : -ουσ' Eu. 6 κεύϋω : -ει Ιο. 3 ; χέχεο&εν Χβ. 47, 3 Κίμων: -ος Cr. 6, 1 χίρνημι: -όντων (imperat.) Ιο. 2 ,3;

-άμενος Eu. 2, 3 Κλεινίας: -ου Cr. 2 ,1 κλεινός: -οΰ (inasc.) Ad. 1; -όν (ace.

neutr.) Ar. 2 ,1 ; -ότατον (acc. mase.) Cr. 1,13

κλίνη: -ην D. C. 2, 5 · κλίνω: κεκλιμένος Ad. 15, 7 χλύω: χλύη[ Ad. 35, 2 Κορίν&ιος: -ας Ιο. 6; -ον (aoc. neutr.)

Socr. 1, 1 κόρος: -οι Cr. 4,14 κορυφή : -αΐς Cr. 8,10 χοαμέω: -εί Cr. 1, 8; -ών D. C. 1, 5; -ηα'

(aor.) Me. 1, 2 κότταβος: Cr. 1,1; -ου Cr. 8,10; -ον

D. C. 2, 1 κούρη : Ant. 23, 2 ; -ai Ad. 5 κρατέω: -εΐ Cr. 1, 7 χρατερωνυξ : -νυ]χας Ad. 20 κραυγή: -ή(ν) D. C. 7 κρέσαων: (maso.) Ad. 7; κρείττονος

(mase.) Ad. 4; χράτιατος Cr. 1, 3 κρητήρ: -ήρ' Ιο. 2, 2 κρίνω : -ειν Socr. 1, 2 κρύπτω : -όμενον (acc. maso.) Eu. 4, 2 κτείνω : κτενέουα[ι Ty. 10 a, 20 χτηαις: -ει Cr. 4, 18 κτίζω : Ικτισεν Ιο. 7, 1 χυάνεος: χ\υφ[ν\εον (nom. neutr.) Ad.

13,7 ζχνδ)ος: (acc.) Cr. 1, 5 χυδρός: -τερον (adv.) Io. 2,10 *χυ&ώνυμος: -ου Ant. 20 κύκλος: -ω Cr. 4, 4 χύλιξ: -χα Cr. 4, 2; -ων Gr. 4,22; D. C.

2 ,4 ; 4, 2; 5, 2; -χΜσιν Cr. 8, 6 κώρυκος: -ον D. C. 2, 3

λαίφος: -εσι Ant. 11, 1 Λακεδαιμόνιος: Cr. 5 ,1; -ου Cr. 6 ,2;

-ων Cr. 4,14; 4, 24 λαμβάνω: λαβών D. C. 1,4; λαβείν

Ar. 2, 7 *λαόδικος: -ψ (fem.) Socr. 1, 2 λαός: λαο.[ (-oí vel -όν) Ad. 18,1 λάταξ: -γες Ό. C. 2, 6; -ycw Cr. 1, 2 λέγω: -am Eu. 1,5; -οντα (mase.) Cr.

4, 3; -όντων (Α]ε·) (mase.) Ad. 12, 7; -ειν So. 1 ; ίλεξε Cr. 5 ,1 ; Socr. 1,1

λείβω: -ει Ad. 15, 5 λεύκόιον: -an> Ad. 6, 2 λέχος: -ους Cr. 1, 5 λήατις: Cr. 4, 11 λιγύς: -ύν Ad. 15, 10 λιμήν: -ένα Cr. 4, 19 λίνεος: -οις (neutr.) Ant. 11,1 λόγιος: -am Io. 1, 2 λόγος: Eu. 1, 3; -ου D. C. 3, 4; -ον Ad.

12,2; -ων Ar. 2 ,5 λόγχη: -ης Io. 7, 2; -ας Io. 7, 2

159



INDEX VERBORVM

Λυδός : -ή Cr. 4, 5 λνπέω: -otto' (III a plur.) Cr. 4, 23 Atfcw?: Eu. 6; -ης Eu. 2, 2 Αυρα: (toc.) Io. 5 ,1 λι5ω : -ovatv Cr. 4, 8

μόλα: Eu. 3, 1 μαλακός·, -ων (neutr.) Ad. 6, 2 μαν&άνω : -ετε (imperat.) D. C. 4, 3 μανία·, -ας Eu. 4, 2; -ης Eu. 2, 2 Μαραάών: -ωνι Cr. 1, 14 μάρναμαι: (μάρνανται) D. C. 5, 3 μεγαλοφροσύνη : ·ην Cr. 6, 1 Μεγαρενς : -ήας Ad. 48 μέγας: -αν D. C. 3, 3; -άλων (neutr.)

Ant. 17; -a (adv.) Ιο. 1 ,1 μέ&οδος: -ourι Ar. 2, 5 μείρομαι: έμμορε Ad. 50 μελέτη·, -ης Gr. Τ; -ην Eu. 9, 1 μελέτημα: Cr. 4, 1 μέλος: -έων Cr. 8, 1 μέλια: -et Ad. 49 μέν: Ad. 43,8; Eu. 1 ,3 ; Io. 4 ,1

(δ μέν); 5 ,3 ; Ty. 10a, 20; δέ . . . μέν... δ' Eu. 2,5 ; μέν . . . δέ Eu. 1, 1 ; 1, 4; 3,1 ; μέν .. .δέ.. .δ' Cr. β, 1; μέν γαρ . . . δέ Ad. 2; τοτέ μέν . . . άλλοτε δ' Ad. 46

μέρος: Eu. 8, 1 ; -ει Ad. 12, 8 μέτριος: -ον (mase.) Cr. 4, 16 μέτρον: Eu. 2, 1; -ον (acc.) Cr. 4, 22 μή: Eu. 2, 1 (μή . . . μηδ') ; c. inf. praes.

Soor. 1, 2 μηδέ: μή . . . μηδ' Eu. 2 ,1 ; μηδ'. . . μηδ'

Cr. 4, 3. 4 μηδείς: -έν (nom.) Cr. 5, 2 Μήδοι: -ων Ad. 43,8 (-[ω?); 45 ,5

(-[ίων) μήνις: -tv Pi. 1, 1 μηρός: -ώ[ν Ad. 13, 5 μήτηρ : -τρός Ar. 1 Μίλητος: Cr. 1, β μίμνω : -ει Ιο. 2, 9 μνημοσύνη: -ην Cr. 4, 11 μολπή: -ης Ad. 49 μόνος: Αι. 2, 4; ·ον (acc. neutr.) Io. 1, 9 Μονσα: -αν Ιο. 5, 4; -α (voc.) Pi. 1, 2;

-ων D. C. 3, 5 μΰύος : -ους Cr. 4, 9

ναός: -ους Me. 1, 1 ναϋς: νεώς Ant. 11, 3 ναύτης: -ai D. C. 5, 2 νέκταρ: (acc.) Ιο. 1, 9 νέμω: -ουσιν (part, mase.) Soor. 1, 1

νέος: -οισιν (mase.) Cr. 2, 2 νεότης: Ad. 11, 1 νεοτρεφής: -[τρεφέ]ψν (mase.) Ad. 13, 5 νήσος: -ον Ad. 16, 1 ν ¿ζω: ^νιζέτω Ιο. 2, 4 νίκη : -ας Cr. 6, 2 νιφάς: -άδων Ad. 13, 8 νόημα: (acc.) Xe. 47, 3 νόος, νοΰς: Cr. 4, 12; νόον Eu. 4, 1 Νύμφη : -αισι Eu. 2, 3 νϋν: Ar. 2 ,7 ; Cr. 2, 1; 2 ,4 ννξ: -χτός Ιο. 2, 7 νωμάω: -ων Ad. 15, 11; Cr. 8, 7

ξύνεσις : -tv D. C. 4, 3 ξυνετός: -ους Eu. 1, 5 ξυνός: -άν (acc. neutr.) Io. 1,10 ξυστά»: -οίσιν Ty. 10a, 12

ó: art . ó Ad. 50; Eu. 1, 3; Io. 2, 3; 4, 3; ή Ad. 11,1; 12, 7; Cr. 1, 14; 4, 24; 8, 9; τό (nom.) D. C. 5, 3; 6, 2; του (mase.) Ad. 12, 9; Cr. 6, 2; Eu. 2, 6; της Io. 7 ,2 ; τον (neutr.) Io. 1, 10; τόν Ad. 12, 2; 31, 2; Cr. 1, 12; 4, 19; 4, 23; 8, 1; D. C. 2, 5 bis; 3, 2; Io. 3; τήν Cr. 4, 2; 4, 20; 4, 21; D. C. 1, 2; 4, 3; τό (acc.) Cr. 1, 14; 2, 3 (τοΰνο-μα)·, 3 ,2 (τοΰργον) ; 4 ,22; 4 ,25; 4 ,26; D. C. 1 ,5 ; Eu. 11 (?); oí Cr. 4, 14; D. C. 2 , 1 ; 2, 3; al Cr. 4, 22; D. C. 2 ,6 ; Io. 1, 3; των (mase.) Io. 1, 12; 2, 10; των (neutr.) Ad. 3, 2; Ant. 17; τοϊσι (mase.) Ar. 2, 3; τους Eu. 1, 5; τά (acc.) Io. 1, 16; τά (adv.) Ad. 13, 5

ó: demonstr. o lo. 3; 4 ,1 ; τον (neutr.) Io. 1, 11; 1, 13

<$: relat. τήν Io. 7, 1 δδε: adiect. ήδ' Ad. 12, 8; τόδ' (nom.)

Cr. 4 , 1 ; τοΰδ' (neutr.) D. C. 3 , 4 ; τήνδε D. C. 1, 1; τάδε (acc.) Cr. 3, 2; D. C. 1, 4; τωνδε Ad. 15, 13; τάσδε Ant. 3, 1

δδε: pron. τούδε (neutr.) D. C. 5 , 3 ; τάδε (nom.) Eu. 1, 4; τάδε (acc.) Cr. 5 ,1 ; D. C. 4 , 3 ; τοίσδεσι (neutr.) Cr. 3 , 3

Οίδιπόδης: -ao Ant. 20 οΙκεΧος: -φ (mase.) Ar. 2, 5 οικονόμος: -ον (mase.) Cr. 1 ,13 οίχοτριβής: Cr. 4, 13 οΐνάς: Io. 1, 4 ΟΙνοπίων: Io. 7, 1; -ος Cr. 1, 6

160



INDEX VERBORVM

οίνος: Io. 1, 12; -to Cr. 8, 6; -ov D. C. 5,1; Io. 2,4

οίνοφόρος: -ov (fem.) Cr. 4, 2 οίνοχόος: -οι Ιο. 2, 2 ο'ινοχοέω : -εϊν D. C. 3,1 οΐνόω: -ώσαι Cr. 4, 27 οίος: Eu. 8, 2; i οίον Ant. 17; ola (acc.)

Ad. 12, 6 δλβιος: -ov (acc. neutr.) Io. 1, 9 ολίγος: -ης Ad. 8; έλάχιστον (nom.

neutr.) Eu. 2, 1 ; 8, 1 όμαλώς: Cr. 4, 24 όμήλιξ : όμ[ήλικες (voc.) Ad. 12, 1 όμμα : -τι D. C. 2,5; όμμα (acc.) Cr.

4, 10 όμοιος: -ως Eu. 1, 1 όμως: Eu. β όνίνημι : -ησόμε&α Ad. 7 δνομα: (acc.) Cr. 2, 3 (τοϋνομα) όνομαστί Cr. 4, 3 δνωνις: -tv Ad. 6, 1 όξνς: -$lj)ç Ty. 10a, 13 όπηδός: Ad. 13, 3 δπλον: -a (acc.) Ant. 11, 3 δπόσος: -ου[ς Ty· 10*> 2 1

άργειών : -ας Ant. 2 όργή: Eu. 4, 1 όρέγω : ·ειν Cr. 4, 6 όρ&ώς: Eu. 1,2; 8,2 όρίγανος : ·ον Ιο. 3 όρχέομαι: -εία&ω Ιο. 2, 8 θς: pron. relat. Ar. 2,4; Cr. 5, 1 ; ή Cr.

3,1; δ (nom.) Eu. 2,1; οϋ (adv.) Ad. 13, 5; Io. 1, 4; & (mase.) Cr. 4,7; δν Ar. 2, 3; Cr. 1, 2; oí Ad. 43, 11 (oí]); Soor. 2, 1

δσος: -ov (acc. neutr.) D. C. 2, 6 δσπερ: οΐπερ Eu. 1, β όστις : adiect. δττι (acc. neutr.) Xe. 47,3 δστις: pron. relat. δτις (nom. mase.)

Cr. 1, 8; ήτις Eu. 6; δντινα Io. 2, 9 δταν: c. coniunct. Ad. 12, 3; Io. 1, 7 ού: Ad. 13, 3 (o]0); Ar. 2, 7; Cr. 2, 4; 4,

26 ; D. C. 5,3 ; Eu. 8,1 ; ού γάρ πως Cr. 2, 3; ού ... ετ' ... ούδ' hi Ad. 49; οϋ ποτε . .. ούδέ Cr. 8, 6

ov: ol Ant. 19; Xe. 47,1 ούδέ: Ar. 2, 3; ου . . . ir' . . . ούδ' ίτι

Ad. 49 ; οϋ ποτε . . . ούδέ Cr. 8, 5 ουδείς·, -ενί (masc.) Ar. 2,7; -εν (acc.

neutr.) Eu. β ούκέτι: Ad. 48; Eu. 1,2 οΰτος: adiect. αΰτη Io. 1, 2; ταύτην Eu.

9,2; τοϋτο (acc.) Ad. 3,2; ταντα (nom.) Ad. 12, 9; pron. τοντ' Eu. 1,

2; ταύτην Cr. 3, 1; ταντα (nom.) Eu. I ,4 ; τούτους Eu. 1,3; ταντα (acc.) Ar. 2, 7

όφ&αλμός: -ων Io. 1, 6 όφιόεις: -έσσης Ant. 18 δφρα: Ad. 15, 4; 43, 8 δχος: Cr. 1, 3 δψ: Ant. 22

πάγκαχος: Ad. 50 παίζω: -ωμεν Ιο. 2,7; -ειν Ad. 12,4;

Ιο. 1, 16 παις: Cr. 8, 7; Eu. 5; παιόί[ Ad. 18, 6;

-δες (nom.) Io. 1,7; -<5ες (voc.) Ad. 1 ; 43, 10; 45, 5

Πακτωλός: -ov Ant. 25 παλαιός: Eu. 1, 3 [Παλλάς]: Ty. 10a, 10 Πανέλληνες: -ων Io. 1,3 πανννχίς : -Ιδας Cr. 8, 8 παντοδαπός: -ών (mase.) Ιο. 1, 2; -ώς

Ad. 2 παντοίος: -ola (acc.) Ant. 11, 2 παρά: c. dat. D. C. 4, 3; Ty. 10a,16 ( ?) παρααφάλλω: -έσφαλται Cr. 4, 12 παραχρήμα : Cr. 4, 22 πάρειμι: -όντες D. C. 2, 3 πάρεννος: Ιο. 2, 9 πας: Cr. 1, 8; παν (nom.) Eu. 7; πάσης

Pi. 1,2; παντός (neutr.) Eu. 1,1; πάντα (acc. sing.) Eu. 5; πάντες Io. 5,3; πάντα (nom. plur.) Cr. 5 ,2; Xe. 47, 1; πάντων (masc.) Io. 4 ,3; πάντ]ας Ty. 10a, 20; πάντα (acc.) Ant. II, 3 ; Cr. 4, 15 (tJiávr') ; πάντη (adv.) Xe. 47, 1

πατήρ: Io. 2, 1 ; -τρί Eu. 5; -ερ Io. 1, 13 παύω: -σάμενοι Ιο. 1, 8 πεδίον: (acc.) Ad. 43, 11 πεί&ω: -ώμε&α Ad. 12,9; ·ωντα[ι Ad.

45, 3; -αειε Eu. 1, 5 πείραρ: -ατ' (acc.) Pi. 1, 2 πέλω: -εται Ad. 12, 8 πέμπω : D. C. 1, 2; -ει D. C. 3, 5 πεντήκοντα: Ιο. 7, 2 περαίνω : περανφ[ Ad. 14, 3 περί: c. gen. D. C. 5, 3; Eu. 1, 1 ; Io. 4, 3 Πέρσαι : -ων Ad. 43, 9 Περοείδης: -αις Ιο. 2, 6 πέτρα: -άων Xe. 47, 2 Πηληιάδης: -εω Pi. 1, 1 πήχνς: -ει Ιο. 1, 5 πίνω: -ovai Cr. 4,14; -ωμεν Ιο. 2,7;

-ειν Cr. 4, 2; 4, 25; Ιο. 1, 16; πίεται Ιο. 2,10

161



INDEX VERBORVM

nimm·, ηέση Io. 1, 7 πίτυς: -υν Ad. 17, 2 πλάστιγξ: Cr. 8, 9 πλέκω: -ξαντα (acó. mase.) Cr. 8 ,1;

-[ξάμενος Ad. 16, 9 πλήρης : -η (nom.) Χβ. 47, 1 πλούτος: -ον Cr. β, 1 πνέω: -εύσειεν Eu. 2, 5 πο&εινός: -τατον (nom.) D. C. β, 2 ποίησις: -ιν D. C. 1, 2 πόλεμος : -φ Soor. 2, 2 πόλις: Cr. 1, β πολλάκις: Eu. 4, 1 Πόλνβος: -ε Ant. 3 ,1 πολύς : Eu. 2, 5; -ύ (nom.) Eu. 2 ,1;

πολλόν Ad. 17, 4; πολλοίTy. 10a, 12; πολλοίς (mase.) Eu. 1, 1; πολλάς Ad. 47; πουλύ (adv.) Ad. 11, 2; Eu. 4, 2; πλείονς (nom. plur.) Cr. 7

πολυχρόνιος : -ov Eu. 9, 1 πομπεύω: -ενζεν) Ant. 16, 2 novéω : -είν Cr. 4, 26 ποντοβόης: ποντοβόα[ι Ad. 46, 2 πόντος: -ον (Έλλης π.) Ad. 10 πορ- : πόρε Ιο. 7, 2 πόσις (potatio): Cr. 4,17; Cr. 4, 8 ποταμός: -οίο Ant. 23, 2 *ποταρχέω : -οΰντος (maso.) Ad. 12, 9 ποτε: Ar. 2 ,7; Cr. 8,1; 8,6 (οΰ

ποτε . . . ούδέ); Ιο. 7 ,1; Soor. 1, 1 πότος : -οις Cr. 4, 27 ηουλύς : vid. πολύς ηούς: ποδών Ad. 6; πόόας Ant. 11, 2 πράγμα: -γμ' (nom.) Eu. 7; -γμα (acó.)

Ad. 12, 4 πραπίδες: -ων Cr. 4,11 πράααω : ίπραξεν Ad. 3, 1 πρεσβεύω : -ων Ιο. 1, 1 πριν: c. inf. aor. D. C. 2 ,4; adv. Io.

1,8; 6 ,3 προ&έω : -0é[o]yTeç Ty. 10a, 14 προκαλέομαι: -εΐσΰαι Cr. 4, β Προκλής : -ει Io. 2, 6 προπίνω: -ομένην D. C. 1,1; -πκΧν Cr.

4,7 πρόποσις: -εις (nom.) Cr. 4,22; -εις

(acc.) Cr. 4, 3; 4, 6; 8, 7 πρός: c. dat. Eu. 3 ,1; c. aco. Cr. 4,10;

4, 19; 4, 20; 4, 26; Eu. 1,3 τιρόσειμι: -εατι Cr. 6, 2 προστίϋημι: -εμεν D. C. 2, 2 πρόφασις: Ιο. 1, 2 προ χύτης: -αισιν Ιο. 2, 3 πρύτανις: -ι Ιο. 1, 14

πρώτος: Ar. 1,4; -η Cr. 1,10; -φ(mase.) D. C. 1, 3; -ιστφ (adv.) Ad. 13, 6

πτόράος: -ov Io. 1, 6 πτύσσω : έπτύξατο Ιο. 1, 6 Πύδης: -τος Ant. 23, 2; -ψ Ant. 23,1 Πν&αγόρης : Ιο. 4, 3 πνκινός: -οί Ιο. 1, β πυν&άνομαι : πευσόμενοι D. C. 4 ,1 πϋρ: Eu. 11 παις: Cr. 2, 3 (ού γάρ τιως)

èα : Ant. 19 £φδιος: ¿φπης Eu. 1, 6 £έω: -οντα Ant. 23,1 4k ·· -νας Ad. 31, 2

αάλπιγξ : -[πιγγος Ad. 46, 4 σέλμα: -τα (acc.) D. C. 3, 6 σεμνός: -ης Ar. 2, 2 Σικελός: Cr. 1, 3; -ης Cr. 1, 1 σιωπάω: -ωαιν Ιο. 1, 8 Σκοπάδαι : -ων Cr. 6, 1 σκοπός: -όν Cr. 1, 2 οκώπτω : -ειν Ad. 12, 6 σός: αόν (acc. maec.) D. C. 3, 2; σόν

(acc. neutr.) D. C. 1, 6 σονσον: -σ' (acc.) Ant. 11, 2 σοφία: ·ας Eu. 8,1 ; -ης Pi. 1, 2; -ç Eu.

3, 1 ; -t¡ Socr. 1, 2 σοφός: Ct. 5,1 ; Io. 4, 3; -ώτατον (nom.

neutr.) Eu. 10 σπάνιος: -lav Io. 6, 4 Σπάρτη : -η Cr. 4, 1 Σπαρτιήτης : Στιά]ρτιητέων Ty. 10 a, 21 σπένδω: -οντες Io. 2, 6 σπουδή: Ad. 12,7 στέφανος: [στέφανον] Ad. 16, 9 στεφανόω: -ώσω Cr. 2 ,1 στή&ος: -εσσι Χβ. 47, 3 στρετΐτάς : -άς Ant. 11, 3 σύ: D. C. 1, 4; Ιο. 1,13; Pi. 1, 2; σου

Cr. 8,6; σοι Ant. 3,2 (toi); D. C. 1,3; 2,1; 3,1; Eu. 1,4; tfe Cr. 3,1; Io. 6, 3

σνμμείγνυμι: -γννμενον (aco. neutr.) Cr. 8, 6; Οννεμί[σγετο Ad. 13, 7

σύμμετρος: -ον (nom. neutr.) So. 1; -α (acc. neutr.) Cr. 4, 26

αυμπήγνυμι: συνεπήξατο Cr. 1,10 συμπόσιον: -ον Ad. 12,8; Ώ. C. 3 ,4;

6,2; -ον D. C. 1,6; -ων Cr. 8,3; Io. 1, 14

συμπότης: -ται (voc.) Ad. 12, 1 σύμφορος: -ov (nom.) Eu. 3, 1 συμφωνέω : -ούσας Io. 5, 2

162



INDEX VERBORVM

σύνειμι: -όντας Ad. 12, 5 συνέρχομαι: -έλ&ωμεν Ad. 12, 3 συνήΦεια: ουν]ιφεΐης Ad. 13, 6 σφαίρα: -ας (acc.) D. C. 2, 4 σφραγίς: Cr. 3, 3 σώμα: -τι Cr. 4, 17; μα Cr. 4, 9 ; 4, 27 σωτήρ: Ιο. 2, 1 Σωφροσύνη: -ην Cr. 4, 21

ταμίας: -αι Cr. 1,11 τάμνω: ταμ[ (-ον vel -νουσι) Ad. 17, 3 τάξις: -ιν Ιο. 5 , 1 τάφρος: τάφρο[ Ty. 10a, 19 ταχύς : -ιατα (adv.) Eu. 1, 5 te: Ad. 12, 10; 15, 10 (r[(e)); Ant. 18;

Cr. 1 , 3 ; 4 , 1 ; D. C. 3 , 4 ; Me. 1 , 1 ; δ' . . . δέ ...ήδέ ...δ' ...τε Ant. 11 ,3 ; δέ . . . [te] Ad. 12,7; δέ . . . δ' . . . δ' . . . » ' . . . τε .. . και Cr. 4, 19. 20; δέ . . . τε Ant. 23, 1 ; καί . . . καί . . . καΐ τε Xe. 47, 2 ; τε .. . ήδέ καί Ιο. 4, 1 ; τε καί D. C. 3, 1 ; τε καί . . . άμα Ar. 2, β; τε . . . καί Ar. 2, 5 ; τε... τε Cr. 1, β; 1, 12; 4, 16; 8 , 8 . 9 ; D. C. 3 ,2 Ιο. 1 ,3 ; 1,11; 2 , 1 ; τε . . . τ ' . . . δ ' . . . δ ' . . . δέ. . . δ ' . . . δ' Gr. 4 , 8 . 9 ; τε . . . τε . . . καί Ad. 12, 5 ; re . . . re . . . τε Cr. 4 , 1 7 . 1 8 ; 10. 2, 6. 6

τείχος: τειχ[ Ty. 10a, 16 τέκνον: -α (nom.) Io. 1, 11 Τελέας: -ov Io. 6 τελεντάω : -ώσαν Eu. 9, 2 τ ελέω : Ad. 12, 2 τέρμα: -μ[α (acc.) Ad. 13, 6 τερπνός: -όν (mase.) Ιο. 4 , 2 ; -οτάτην

Cr. 4, 20 τέρπω: -φασαι (part.) Cr. 4, 23 τέαοαρες: -a (acc. neutr.) Io. 5, 3 τέταρτος: Eu. 2, 3 τέυκτός: -oí Ant. 6 τεύχω: -ουσιν Cr. 4, 10; τέτυκται Ad.

11,1 Τέως: Cr. 8, 2; -ω Io. 7, 2 τηλεδαπός : -όν (mase.) D. C. 3, 2 τηλεκλειτός: -ov (maec.) Ant. 23, 2 τήμος: Eu. 2, 4 Τήνος: -ου Ant. 18 τί&ημι : έτί&ει Ant. 11, 2; &ηκεν Ant. 2;

11, 1; Τέμενος D. C. 1 , 5 τιμάω: -ώσιν Socr. 2, 1 τιμή : -ής Ad. 50 τ/ς: τί (nom.) D. C. 6, 1 τίς: adiect. τις Ant. 15 (ήΰτε τις); τινι

(fem.) Cr. 1, 8; pron. Ad. 7 (δη

τ ί<ς» ; Eu. 1 , 5 (Sv τις); Io. 2 , 8 ; τίνες D. C. 5 ,1 (καί τίνες)

τοι: Ant. 22; Eu. 10 τοιούτος: -αύτη Cr. 4, 17; -οντο (acc.)

Ad. 12, 3 ; -ων (fem.) Cr. 4, 8 ; -αν»' (acc.) Ad. 12, 6

τόλμα: -αν Eu. 3, 1 τόξον: -α (acc.) Cr. 1, 2 τοσούτος: -ον (adv.) Cr. 4, 14 τότε: τότε δή Ant. 16, 1 τοτέ: τοτέ μέν . . . άλλοτε δ' Ad. 46 τραχύς: τρηχείαν Ad. 6, 1 τρείς: τριαίν (fem.) Eu. 2, 3 τρίοδος: -ους Ιο. 5, 2 τρίτος: -ον (acc. maec.) D. C. 2, 1 τρόπαιον: (acc.) Cr. 1, 14 τρόπος: -οις Cr. 2, 2 τροχός: -ον Cr. 1, 12 τρυφερός: -ωτάτη Cr. 1, 4 Τνραψός: -ή Cr. 1, 7; -όν (acc. neutr.)

Ae. 1

ΰβρις: -tv Ad. 13, 9 Ύγίεια: -αν Cr. 4, 20 ϋδωρ: (acc.) Ant. 15; Cr. 8, 6; Ty. 10a,

17 (?) υίός: -όν Cr. 2 , 1 ύλοτόμος: -οι Ad. 17, 3 ύμνέω: -ήσας Cr. 2, 2 ϋμνος: -ων Ad. 49; -ους D. C. 3 , 1 ύπέρ: c. acc. Cr. 4, 22 ύπέρη: -ας Ant. 11, 3 ϋπνος: -φ Eu. 2, 6 ; -ον Cr. 4 , 19 ύπό (ύπ'): c. gen. Ad. 45, 4 ; c. acc. Ad.

31, 2 ( f ) ; Ty. 10a, 14 (àrr'[) (?) νποχ&όνιος: -ov (maec.) Io. 1, 4 ύφηλός: -αίς Cr. 8, 10

Φαίαξ: -κος D. C. 3, 5 φαίνω: Ιφ[αΊνει> Ad. 43, 12 φάρμακον: (acc.) Io. 1, 10 φαρμακοποιός: -όν (acc. neutr.) Ae. 1 φέγγος: φέ[γγει Ad. 13, 7 φέρω: -ει Ad. 12 ,10 ; Eu. 3 , 2 ; -ειν

Ad. 12, 6 φεύγω : -οντάς Ant. 1 ; Ty. 10 a, 22 (φεύγ-) φημί: Eu. 9, 1 φ&ίνω: -μένος Io. 4, 2 φιάλη: Cr. 1, 7 φιλία: -ης Ar. 2, 2; -ας (acc.) Ad. 47 φιλοβάρβιτος: -ον (mase.) Cr. 8, 4 φίλος: -ον (nom. neutr.) D. C. 5, 3; -ov

(acc. masc.) D. C. 3, 2; -ε Eu. 9, 1; -a (nom. neutr.) Io. 1, 11; -οι (voc.) Ad. 12, 3

163



INDEX VERBORVM

φιλοστέφανος : -οισιν Io. 1, 13 φιλότης: Cr. 8, 5 φιλοφροβύνη: -ης Io. 2, 8; -ην Cr. 4, 10;

-ai Io. 1, 11 φλυαρέω: φ\Χ\ναρεϊν Ad. 12, 5 Φοίνικες: Cr. 1, 9; -α>[ν Ad. 45, 7 φορτηγός: -ους Cr. 1, 11 φρήν: -ένα Cr. 4, 15 φρονέω: -εϊν Cr. 4, 25; Ιο. 1, 16 Φρύξ: -ξ[ί(ν) Ad. 45, 6 φυλάσσω : πεφνλαγμενοςΑά. 13, 3 φύσις: -εως Cr. 7; -ιν Eu. 9, 2; Ιο. 1, 12 φύω : -ονται Ad. 6, 2 ; εφν Eu. 7 φωνεω: -ήσας Ant. 3, 1 φωνηεις: -εντες Ιο. 1, 7

χαίρω: -ει Eu. 2 ,3 ; -ε Ιο. 1, 15; -έτω Ιο. 2, 1; -ετε Ad. 12, 1; -ειν Ιο. 1, 10

χαίτη: χαίτη[ Ad. 15, 8; χαιτ[ Ad. 30, 1 χαλκός : Cr. 1, 8; -οϋ Cr. 8, 9 χάρις: -τας D. C. 1 ,3 Χάριτες: -ων D. C. 1, 3 χείρ : Cr. 4, 5 ; χειρί Ad. 18, 4 ; χερί Ιο. 3 ;

χείρα Ad. 16,3 ; Cr. 4 ,4 ; χειρών Ιο. 2 ,4 ; χείρας D. C. 2 , 3

χερειότερος: -η Ad. 11,2; -ον (mase.) Eu. 4, 2

χ&ών: -ός Cr. 1, 1; -να Xe. 47, 2 Χίλων : Cr. 5, 1

Χίος : Cr. 1, 6 χορός: -οί Cr. 8 ,8 ; Ιο. 1,11; -οϊς ' Soor. 2, 1 χράομαι: χρησαμένους Ad. 12, 4 χρεία: -φ Cr. 1, 8 χ,ρή : Ad. 12, 3 χρήσιμος: -ον (masc.) Cr. 1, 13 χρόνος : Eu. 10; -ον Cr. 4, 23; Eu. 5 χρύσεος: -οισιν Ant. 25 (nevitr.) Χρύσιλλα: -ης Ιο. 6 χρυσός: Ιο. 2, 3 χρυσότνπος: Cr. 1, 7 χρνσώπις: -ιν (χρ·) Ad. 13, 4 χωρίον: (aco.) D. C. 2, 6 χωρίς: Eu. 3, 2

ψακάς: -άδεααιν Cr. 8, 10 ψάλλω: -ον (imperf. III a plur.) Io. 5, 3 ψυχή: - f j Io. 4, 2; -χ[ή (voc.) Ad. 13, 3

ώ: D. C. 1, 1 ώδε: So. 1 φδή : -άς Cr. 8, 1 ό>ς: sicut Ad. 6, 1; 45, 4 ( ?); declarat.

Ar. 2, 6 ώς: Io. 4, 1. ώστε: e. inf. praes. Cr. 4, 15 ωφέλιμος: Cr. 4, 17

Miscellanea notabi l iora

] . ουδ': Ad. 13, 1 ύπερ[: Ad. 13, 1 ίμενος: Ad. 13, 2 vop[: Ad. 13, 9 ]οφνλλοις : Ad. 13, 11 ]ουσαπορον : Ad. 14, 2 ]μενος: Ad. 14, 3 ]οιμι: Ad. 14, 5 ] . φανών: Ad. 14, 6 ]δενδρον. Ad. 14, 7 εσ[. . . .] ενα. [: Ad. 15, 1 ε'χε. [: Ad. 15, 2 λευχ[: Ad. 15,7 χαριε[: Ad. 15, 8 ]vro«z[: Ad. 16, 4 ]οχλονσ . t : Ad. 18, 2 ]ωνος: Ad. 18, 4 ]υσαπ . [: Ad. 18, 5 ]. ερμαχ[: Ad. 18, 8 ] . εσαο . [: Ad. 18, 9 }α>γροι. [: Ad. 22, 1

]ερθο[: Ad. 23, 1 ]πιηισιν[: Ad. 29, 2 ] . £ « « [ . ] . [ : Ad. 37,2 όιτ.{: Ad. 38, 1 >vì?[: Ad. 40, 1 ]όυπ[: Ad. 40, 2 ]οτε[ : Ad. 40. 3 ]. λα . <5[: Ad. 40, 4 \εκητι: Ad. 41, 3 ]οισιν: Ad. 41, 5 φρο[: Ad. 41, 8 TO '. [: Ad. 41,9 ~\εμουσα: Ad. 41, 9 ]ιδης: Ad. 41, 11

Ad. 41, 14 ]εκρι[: Ad. 41, 15 ]όερ.[: Ad. 42,2

Ad. 43, 1 ]ρεμ[: Ad. 43, 2 ]πτο[: Ad. 43, 3 ]ετερ»)[: Ad. 43, 4

164



NVMERORVM TABVLAE

\χουφ[ : Ad. 43, 5 ]πτολε[ : Ad. 43, 6 τ<μλ[: Ad. 43, 7 ]αρα[: Ad. 43, 7 ]ρεστί[. ·]οντ[: Ad. 43, 13 ] . ουροισαν0[: Ty. 10 a, 5 ] . i . ες. Ty. 10a, 9

] . ίνων[. .] . . et: Ty. 10a, 10 êmo[ : Ty. 10 a, 13 .. ]καδες: Ty. 10 a, 15 υ . ε . [ . . . ] . [ : Ty. 10a, 15 . . .] . ιμεν: Ty. 10a, 16

ψιχίαιν·. Ty. 10 a, 17 . . .] . ψαντ . [: Ty. 10a, 19

N V M E R O R V M T A B V L A E

A E S C H Y L V S

I. Editio nostra cum Bergkiana, Diehliana et Westiana comparata

Gentili-Prato Bergk Diehl West

1 2 1 2 2 1 - 1

II. Editio Bergkiana cum Diehliana, Westiana et nostra comparata

Bergk Diehl West Gentili-Prato

1 1 2 2 1 2 1 3 2 — —

4 3 — —

5 4 - -

III. Editio Diehliana cum Bergkiana, Westiana et nostra comparata

Diehl Bergk West Gentili-Prato

1 2 2 1 2 3 — —

3 4 — —

4 5 - -

IV. Editio Westiana cum Bergkiana, Diehliana et nostra comparata

West Bergk Diehl Gentili-Prato

1 1 2 2 2 1 1

165



NVMEROKVM TABVLAE

SOPHOCLES

I. Editio nostra cum Bergkiana, Dìehliana et Westiana comparata


1 1 1 1 2 2 — 2 3 3 - 3

II. Editio Bergkiana oum Diehliana, Westiana et nostra comparata


1 2 3 4 5 β

»7

3 2

4 , 1 - 3

1 2 3 4 5

1 2 3 Test. 2 Test. 1



1 1 1 1 2 5 5 Test. 1 3 4 4 Test. 2 4 , 1 - 3 •7



1 1 1 1 2 2 — 2 3 3 — 3 4 4 3 Test. 2 5 6 2 Test. 1

Ιββ



NVMERORVM TABVLAE

ION

I. Editio nostra cum Bergkiana, Diehiiana, Blumenthaliana et Westiana comparata

Gentili-Prato Bergk Diehl Blumenthal West

1 1 1 26 26 2 2 2 27 27 3 5 3 28 28 4 4 5 30 30 5 3 β 32 32 β 7 — 31 31 7 β 4 Test. 19; 29 29 8 — — Test. 16 —

9 — — Test. 18 —

10 - - - -

II. Editio Bergkiana cum Diehiiana, Blumenthaliana, Westiana et nostra comparata

Bergk Diehl Blumenthal West Gentili-Prato

1 1 26 26 1 2 2 27 27 2 3 6 32 32 6 4 5 30 30 4 5 3 28 28 3 β 4 29 29 7,1 7 — 31 31 6

III. Editio Diehiiana cum Bergkiana, Blumenthaliana, Weetiana et nostra comparata

Diehl Bergk Blumenthal West Gentili-Prato

1 1 26 26 1 2 2 27 27 2 3 5 28 28 3 4 6 29 29 7 ,1 5 4 30 30 4 6 3 32 32 5

167



NVMERORVM TABVLAE

IV. Editio Blumenthaliana cum Bergkiana, Diehliana, Westiana et nostra comparata

Blumenthal Bergk Diehl West Gentili-Prato

26 1 1 26 1 27 2 2 27 2 28 5 3 28 3 29 6 4 29 7 ,1 30 4 5 30 4 31 7 — 31 6 32 3 6 32 5

V. Editio Westiana cum Bergkiana, Diehliana, Blumenthaliana et nostra comparata

West Bergk Diehl Blumenthal Gentili-Prato

26 1 1 26 1 27 2 2 27 2 28 5 3 28 3 29 6 4 29 7 ,1 30 4 5 30 4 31 7 — 31 6 32 3 6 32 5

M E L A N T H I V S



1 1 p. 88 1 1



1 p. 88 1 1 2 — 2 Test. 7 3 - 3 Test. 8

168



NVMERORVM TABVLAE



p. 88 1 1 1



1 1 p. 88 1 2 2 — Test. 7 3 3 - Test. 8

D I O N Y S I V S C H A L C V S



1 1 1 1 2 3 3 3 3 4 4 4 4 2 2 2 5 5 6 5 6 6 β 6 7 7 7 7



1 1 1 1 2 2 2 4 3 3 3 2 4 4 4 3 5 5 5 5 β β 6 6 7 7 7 7




NVMERORVM TABVLAE

III . Editio Diehliana cum Bergkiana, Westiana et nostra comparata


1 1 1 1 2 2 2 4 3 3 3 2 4 4 4 3 5 5 5 5 β β β 6 7 7 7 7



1 1 1 1 2 2 2 4 3 3 3 2 4 4 4 3 5 5 5 5 β 6 6 6 7 7 7 7

S O C R A T E S



1 1 1 [1] 2 3 3 [3]



1 1 [1] 1 2 2 [2] —

3 3 [3] 2

170



NVMERORVM TABVLAE

I I I . Editio Diehliana cum Bergkiana, Westiana et nostra comparata


1 1 [1] 1 2 2 [2] —

3 3 [3] 2



[1] 1 1 1 [2] 2 2 —

[3] 3 3 2

C R I T I A S



1 1 1 Β 2 2 3 2 4 3 4 3 5 4 2 4 β 5 - - 5 *7 β 5 β 8 7 β 7 9 8 7 8 -

II . Editio Bergkiana cum Diehliana, Westiana et nostra comparata


1 1 Β 2 1 2 4 6 4 3 2 4 2 4 3 5 3 5 6 8 β 6 7 9 7 7 8 - 8

13* 171



NVMERORVM TABVLAE



1 1 Β 2 1 2 3 4 2 3 4 5 3 4 2 6 4 5 — *7 5 6 5 8 6 7 6 9 7 8 7 - 8


. West Bergk Diehl Gentili-Prato

Β 2 1 1 1 4 3 2 2 5 4 3 3 6 2 4 4

*7 • — 5 5 8 5 β 6 9 6 7 7

E V E N V S



1 1 1 1 2 2 2 •2 3 4 4 4 4 5 5 5 5 6 6 6 6 7 7 7 7 8 8 8 8 3 3 *3 9 9 9 9

10 — 10 9a 11 10 . - 10

172



NVMERORVM TABVLAE



1 1 1 1 2 2 *2 2 3 3 •3 8 4 4 4 3 5 5 5 4 6 6 6 5 7 7 7 6 8 8 8 7 9 9 9 9

10 - 10 11



1 1 1 1 2 2 *2 2 3 3 *3 8 4 4 4 3 5 5 5 4 0) 6 6 5 7 7 7 β 8 8 8 7 9 9 9 9

10 - 9a 10



1 1 1 1 *2 2 2 2 *3 3 3 8 4 4 4 3 5 5 5 4 6 6 6 5 7 7 7 β

. 8 8 8 7 9 9 9 9 9a — 10 10

10 10 - 11

173



NVMERORVM TABVLAE

A R I S T O T E L E S

I . Editio nostra cum Bergkiana, Diehliana et Westiana comparata


1 2 2 672 2 3 1 673

I I . Editio Bergkiana cum Diehliana, Westiana et nostra comparata


1 4 2 2 672 1 3 1 673 2

I I I . Editio Diehliana cum Bergkiana, Westiana et nostra comparata


1 3 673 2 2 2 672 1



672 2 2 1 673 3 1 2

A N T I M A C H V S

I . Editio nostra cum Bergkiana, Diehliana, Wyssiana et Westiana comparata

Gentili-Prato Bergk Diehl Wyes West

1 1 1 72 72 2 2 2 67 67 3 3 3 70 70 4 8 — 58 58 5 13 - 60 60

174



NVMERORVM TABVLAE

Gentili-Prato Bergk Diehl Wyes West

6 9 62 62 7 11 — 64 64 8 12 — 66 66 » 16 — 68; 69 68; 69

10 »7 — 56 56 11 — 3 A 57 57 12 *14 — 59 59 13 •15 • — 61 61 14 *10 — 63 63 15 *6 6 71 —

16 *4 4 66 66 17 «5 5 73 73 18 — — 93 93 19 — — 94 —

20 p. 292 adn. — 80 —

21 p. 292 adn. — 95 —

22 — — 96 —

23 p. 293 adn. — 99; 100 99; 100 24 _ — 102 102 25 — — — •191 26 - - - •192

II. Ëditio Bergkiana cum Diehliana, Wyseiana, Westiana et nostra comparata

Bergk Diehl Wyes West Gentili-Prato

1 1 72 72 1 2 2 67 67 2 3 3 70 70 3

*4 4 66 66 16 *5 5 73 73 17 *6 6 71 — 15 *7 — 56 56 10 8 — 58 68 4 9 — 62 62 6

•10 — 63 63 14 11 — 64 64 7 12 — 65 65 8 13 — 60 60 6

•14 — 59 59 12 •15 — 61 61 13

16 - 68; 69 68; 69 9

175



NVMERORVM TABVLAE

III. Edìtio Diehliana cum Bergkiana, Wyssiana, Westiana et nostra comparata

Diehl Bergk Wyse West Gentili-Prato

1 1 72 72 1 2 2 67 67 2 3 3 70 70 3 3 A — 57 57 11 4 *4 ββ ββ 16 5 *5 73 73 17 6 •6 71 - 15

IV. Editio Wyssiana cum Bergkiana, Diehliana, Westiana et nostra comparata

Wyse Bergk Diehl West Gentili-Prato

56 *7 56 10 57 — 3 A 57 11 58 8 — 58 4 59 »14 — 59 12 60 13 — 60 5 61 •15 — 61 13 62 9 — 62 6 63 •10 — 63 14 64 11 — 64 7 65 12 — 65 8 66 *4 4 66 16 67 2 2 67 2 68 16 — 68 9 69 16 — 69 9 70 3 3 70 3 71 *6 6 — 15 72 1 1 72 1 73 *5 5 73 17 77 — — — —

78 — — — —

79 — — — —

80 p. 292 adn. — — 20 81 — — — —

82 — — — —

83 — — — —

93 — — 93 18 94 — — — 19 95 p. 292 adn. — — 21 96 - — — 22

176



NVMERORVM TABVLAE

Wyss Bergk Diehl West Gëntili-Prato

[97] _ _ 98 — - — —

99 p. 293 adn. — 99 23,1 100 p. 293 adn. — 100 23,2 101 — — — —

102 — — 102 24 103 - - - -

V. Editio Westiana cum Bergkiana, Diehliana, Wyasiana et nostra comparata

West Bergk Diehl Wyss Gentili-Prato

56 *7 _ 56 10 57 — 3 A 57 11 58 8 — 58 4 59 •14 — 59 12 60 13 — 60 5 61 *15 — 61 13 62 9 — 62 6 63 •10 — 63 14 64 11 — 64 7 65 12 — 65 8 66 *4 4 66 16 67 2 2 67 2 68 16 — 68 9 69 16 — 69 9 70 3 3 70 3 72 1 1 72 1 73 *5 5 73 17 93 — — 93 18 99 p. 293 adn. — 99 23, 1

100 p. 293 adn. — 100 23,2 102 — — 102 24

*191 — — / . _ . 25 •192 - - - 26

177



NVMERORVM TABVLAE

F R A G M E N T A E L E G I A C A A D E S P O T A



1 _ _ 1 2 11 16 3 3 11 Β β 9 4 8 A 14 10 5 14 18 11 β 1 1 —

7 9 15 »15 8 15 19 16 9 — — 18

10 13 17 20 11 2 A 2 25 12 — — 27 13 — — 28 14 — — 29 15 — — 30 16 — — 31 17 — — 32 18 — — 33 19 — — 34 20 — — 35 21 — — 36 22 — — 37 23 — — 38 24 — — 39 26 — — 40 2β — — 41 27 — — 42 28 — — 43 29 — — 44 30 — — 45 31 — — 46 32 — — 47 33 — — 48 34 — — 49 35 — — 50 3β — — 51 37 — — 52 38 — — 53 39 — — 54 40 — — 55 41 — — 56 42 — — 57 43 — — 58 44 — — 59 45 — — 60 46 — — •2 47 — — •4 48 β 10 *5 49 5 9 8 50 4 8 •12

178



NVMERORVM TABVLAE



1 1 6 2 A 2 25 11 2 Β 5 14 p. 142 3 7 — —

4 8 »12 50 5 9 8 49 6 10 5 48 7 — 19 p. 142 8 A 14 10 4 8 Β — •24 p. 142 9 15 •15 7

»10 — — —

11 16 3 2 11 Β 6 9 3 12 13 26 p. 142 13 17 20 10 14 18 11 5 15 19 16 8



1 1 6 2 2 A 25 11

(3) - — —

4 — 22 p. 142 5 2 Β 14 p. 142 6 11 Β 9 3 6a — — p. 142 7 3 — —

8 4 *12 50 9 5 •8 49

10 6 *5 48 11 — — _ 12 — — —

12a — — p. 142 13 12 26 p. 142 14 8 A 10 4 15 9 *15 7 16 11 3 2 17 13 20 10 18 14 11 5 19 15 16 8 20 - - -

179



NVMERORVM TABVLAE



1 1 *2 — — 46

3 11 16 2 »4 — — 47 *5 6 10 48 β — — p. 142 7 — — p. 142 8 5 9 49 9 I I B 6 3

10 8 A 14 4 11 14 18 5

•12 4 8 50 *13 — — p. 142

14 2 Β 5 p. 142 *15 9 15 7

16 15 19 8 17 — p. 142 18 — 9 19 7 — p. 142 20 13 17 10 21 — — p. 142 22 — 4 p. 142 23 — — p. 142

*24 8 Β — p." 142 25 2 A 2 11 26 12 13 p. 142 27 — — 12 28 — — 13 29 — — 14 30 — — 15 31 — — 16 32 — — 17 33 — — 18 34 — — 19 35 — — 20 36 — — 21 37 — — 22 38 — — 23 39 — — 24 40 — — 25 41 _ — 26 42 _ — 27 43 — — 28 44 — — 29 45 _ — 30 46 — — 31 47 _ _ 32 48 — — 33 49 — — 34 50 - - 35

180



NVMERORVM TABVLAE


51 36 52 — — 37 53 — — 38 54 — _ 39 55 — — 40 56 — — 41 57 — — 42 58 — — 43 59 — — 44 60 — — 45 61 — — p. 142 62 - - p. 142



SIMONIDES ELEGIAE

ADDENDA AD FRAGMENTA QVAE IN PEG PARTE ALTERA EDITA SVNT

EDIDERVNT

BRUNO GENTILI ET CAROLVS PRATO



Scaevolae Mariotti Sebastiano Timpanaro philologis peritissimis

et dilectis sodalibus Lynceis. In memoriam



LIBRORVM C O N S P E C T V S 1 )

E D I T I O N E S

Lobel, E., The Oxyrhynchus Papyri XXII, Early Elegiacs, London 1954, 67-76; tab. X (ed. princeps P. Oxy. 2327, saec. II, Early Elegiacs)

Parsons, P. J., The Oxyrhynchus Papyri LIX, London 1992, 4 - 5 0 ; tabb. I I - I V (ed. princeps P. Oxy. 3965, saec. II, Simonides, Elegies)

Schneidewin, F. G., Simonidis Cei carminum reliquiae, Brunsvigae 1835 Page, D. L., Poetae Melici Graeci, Oxford 1962 West, M. L., Iambi et Elegi Graeci ante Alexandrum cantati, I Oxford '1972,

21989, II Oxford Ί 9 7 2 , 2 1 9 9 2 Gentili, B.-Prato, C., Poetae elegiaci, I Leipzig 11979,21988, II Leipzig 1985 Pellizer, E.-Tedeschi, G., Semonides. Testimonia et fragmenta, Romae 1990 Campbell, M., Greek Lyric III, London-Cambridge Mass. 1991

'Editiones et Dissertationes hie laudantur quae pertinent ad Simonidis fragmenta elegiaca in hac appendice edita; ceteras invenies in Edit, et Dissert. Gener. partis I, pp. XVI-XXI et partis II, pp. XII; XXI-XXII (Fragmenta elegiaca adespota).

185



LIBRORVM CONSPECTVS


Aloni, Α., L'elegia di Simonide dedicata alla battaglia di Platea (Sim. frr. 10-18 W.2) e l'occasione della sua performance, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 102, 1994, 9 -22 = The Proem of the Simonides Elegy on the Battle of Plataea (Sim. frs. 10-18 W2) and the Circumstances of Its Performance, ap. Edmunds, L . -Wallace, R. W. (Edd.), Poet, Public, and Performance in Ancient Greece, Balti-more-London 1997, 8-28

Barchiesi, Α., Simonides and Horace on the Death of Achilles, Arethusa 29,1996, 247-253

Bartol, K., Between Loyalty and Treachery. P. Oxy. 2327 fr. 1 + 2(a) col. I = Simo-nides 21 West - Some Reconsiderations, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 126, 1999, 26-28

Bearzot, C., P. Oxy. 3965 : Considerazioni sulla data e sull'ispirazione dell'elegia di Simonide per la battaglia di Platea (Akten des 21. Internationalen Papyrologen-kongresses, Berlin 13-19. 8. 1995) I, Leipzig 1997, 71-79

Bernsdorff, Η., Zu Simonides fr. 22 West2, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 114, 1996, 24-26

Boedeker, D., Simonides on Platea: Narrative Elegy, Mythodic History, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 107, 1995, 217-229

Boedeker, D., Heroic Historiography: Simonides and Herodotus on Plataea, Are-thusa 29, 1996, 223-242

Boedeker, D., The New Simonides and Heroization at Plataia, ap. Fisher, N. and Van Wees, H. (Edd.), Archaic Greece. New Approaches and New Evidence, London 1998, 231-249

Boedeker, D.-Sider, D., The New Simonides: Introduction; Photographs of POxy 2327 and 3965; Fragments 1-22: Text and Apparatus Criticus, Arethusa 29, 1996, V-XV, 155-166; vide etiam Id., The New Simonides. Context of Praise and Desire, Oxford 2001

Bowie, E. L., Early Greek Elegy, Symposium and Public Festival, Journ. Hell. Stud. 106, 1986, 13-35

Brillante, C., Simonide, fr. eleg. 22 West2, Quad. Urb. η. s. 64 (93), 2000, 29-38 Burzacchini, G., Note al nuovo Simonide, Eikasmos 6, 1995, 21-38 Burzacchini1, G., Recens. M. L. West, Iambi et Elegi Graeci ante Alexandrum can-

tati II2, Gnomon 69, 1997, 193-198 Capra, Α., «Addio, Achille» o il commiato dall'epos (Simon, fr. 11,13-21 W2), Ei-

kasmós, 12, 2001, pp. 43-54 Capra, A.-Curti, M., Semidei simonidei. Note sull'elegia di Simonide per la bat-

taglia di Platea (P. Oxy. 3965 fr. 1 - 2 + 2327 fr. 6 + 27 col. 1), Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 107, 1995, 27-32; Corrigenda, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 113, 1996, 248

Carson, Α., Economy of the Unlost. Reading Simonides of Keos with Paul Celan, Princeton 1999

Cataudella, Q., L'elegia di Semonide e l'ode di Orazio IV.7, Boll. Fil. Class. 34, 1929, 229-232 (= Intorno ai lirici greci. Contributi alla critica del testo e all'interpretazione, Roma 1972, 16-20)

186



LIBRORVM CONSPECTVS

Catenacci, C., L'eros impossibile e ruoli omoerotici (Simonide fr. 21 West2), Quad. Urb. n.s. 66 (95), 2000, 57-67

Catenacci1, C., Simonide e i Corinzi nella battaglia di Platea (Plutarco, De Hero-doti malignitene 872D-E = Simonide frr. 15-16 West2), Quad. Urb. n.s. 67 (96), 2001,119-131

Catenacci2, C., Simonide, fr. 11, 17 West2 (Elegia per la battaglia di Platea), ap. Celentano, M. S. (Ed ), Τέρψις. In ricordo di Maria Laetitia Coletti, Alessan-dria 2002

Danielewicz, J., Nowo odkryte elegie Simonidea, Meander 49, 1994, 211-218 Fantuzzi, M., Il proemio di Theocr. 17 e Simon. IEG2 fr. 11 W. Eroi, discendenti

di semidei, Prometheus 24,1998, 97-110 Flower, Μ. Α., From Simonides to Isocrates: the Fifth-Century Origins of Fourth-

Century Panhellenism, Class. Ant. 19, 2000, 65-101 Gentili, Β., Poesia e pubblico nella Grecia antica. Da Omero al V secolo, Roma-

Bari 31995 Gerber, D. E., Early Greek Elegy and Iambus 1921-1989, Lustrum 33, 1991,

7-225; Greek Lyric Poetry Since 1920, Lustrum 36, 1994, 129-152 Haslam, M. W., Recens. M. L. West, Iambi et Elegi Graeci ante Alexandrum can-

tati, II2, Bryn Mawr Class. Rev. 4, 1993, 131-135 Hignett, C., Xerses' Invasion of Greece, Oxford 1963 Hubbard, Th. K., "New Simonides" or Old Semonides? Second Thoughts on

POxy 3965, fr. 26, Arethusa 29,1996, 255-262 Hunter, R., One Party or two? Simonides 22 West2, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 99,

1993, 11-14 Lauriola, R., Ricerche sul nuovo Simonide, Stud. Class. Orient. 46, 1998,

1111-1164 Lloyd-Jones, H., Notes on the New Simonides, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 101,

1994, 1 - 3 Luppe, W., Zum neuesten Simonides, P. Oxy. 3965 fr. 1/2327 fr. 6, Zeitschr. f. Pap.

u. Epigr. 99, 1993, 1 - 9 Luppe1, W., Die Korinther in der Schlacht von Plataiai bei Simonides nach Plut-

arch (Simon, fr. 15 und 16 W.2; P. Oxy. 3965 fr. 5), Arch. f. Papyrusforsch. 40, 1994, 21-24

Mace, S., Utopian and Erotic Fusion in a New Elegy by Simonides (22 W2), Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 113, 1996, 233-247

Molyneux, J. H., Simonides. A Historical Study, Wauconda 1992 Obbink, D., The Addressees of Empedocles, Mater. Discuss. Anal. Test. Class. 31,

1994, 51-98 Obbink1, D., The Hymnic Structure of the New Simonides, Arethusa 29, 1996,

193-203 O'Hara, J. J., Venus or the Muse as "ally" (Lucr. 1. 24, Simon. Frag. Eleg. 11.

20-22 W), Class. Phil. 93,1998, 69-74 Parsons1, P. J., Simonides, The Oxford Classical Dictionary, Oxford-New York

31996, 1409 Pavese, C., Elegia di Simonide agli Spartiati per Platea, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr.

107, 1995, 1-26

187



LIBRORVM CONSPECTVS

Pavese1, C., Addenda et Corrigenda a Elegia di Simonide per gli Spartiati a Platea, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 112,1996, 56-58

Podlecki, A. J., Simonides: 480, Historia 17, 1968, 257-275 Poltera, 0., Le langage de Simonide: étude sur la tradition poétique et son renou-

vellement, Bern 1997 Rutherford, I., The New Simonides: Towards a Commentary, Arethusa 29, 1996,

167-192 Salvato, E., Simonide, L'elegia per Platea, Atene e Roma 43, 1998,110-126 Sbardella, L., Achille e gli eroi di Platea. Simonide, frr. 10-11 W2, Zeitschr. f. Pap.

u. Epigr. 129, 2000, 1 - 1 1 Schachter, Α., Simonides' Elegy on Plataia: the Occasion of Its Performance,

Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 123, 1998, 25-30 Sider, D., As is the Generation of Leaves in Homer, Simonides, Horace and Sto-

baios, Arethusa 29, 1996, 263-282 Slings, S. R., Recens. M.L.West , Iambi et Elegí ... II2, Mnemosyne 18, 1995,

466-469 Stehle, E., Help Me to Sing, Muse, of Plataea, Arethusa 29,1996, 205-222 Strauss Clay, J., The New Simonides and Homer' Hemitheoi, Arethusa 29, 1996,

243-245 Suarez de la Torre, E., El Adjectivo "eponymos" en la elegia por la batalla de Pla-

tea de Simonide (fr. 11,17 West2), Lexis 16,1998, 29-32 Ternavasio, D., Contesto di esecuzione e committenza del De proelio Plataico di

Simonide: una nuova proposta, Quad, del Dipart. di Filol., Linguist, e Trad. Class. Univ. di Torino 11,1998, 17-30

Tomé, R., Simónides de Ceos (1986-1996): Ensayo de actualización bibliogra-fica, Tempus 16, 1997, 5 -15

West 1993, M. L., Simonides redivivus, Zeitschr. f. Pap. u. Epigr. 98, 1993, 1 - 1 4 West 19931, M. L., Greek Lyric Poetry. Translation with Introduction and Notes,

Oxford 1993 Yatromanolakis, D., Simonides Fr. Eleg. 22 W2: to Sing or to Mourn?, Zeitschr. f.

Pap. u. Epigr. 120, 1998, 1 - 1 1 Zimmermann, Β., Simonides, ap. Metzler Lexikon Antiker Autoren, Stuttgart-

Weimar 1997, 646

188



G R A M M A T I C A ET M E T R I C A

DE DIALECTO Ionica vel epica: κούρης 3a, 5; 3b, 16; Τανταλίδεω 3b, 32; Έφόρην 3f, 1; βήσσησι 3g, 2; γλώσσης 7, 19; θαλίησι 7, 22; συνηθεΐης 8, 6; θαλάσσης 9, 1; Μουσέων 9, 6; χαίτησιν 9,15; ήϋκόμοιο la, 11; Αλεξάνδροιο 3b, 7; μέσσοι 3f, 1; Γλαύκοιο 3f, 3; βιότοιο 7,15; ].οοιο 47, 5; Νηρέος 3b, 16; Ζηνός 3b, 26; πόλεος 3b, 28; Παιήο-νος 16, 1; οδας 7, 3; είναλίης 3a, 5; είναλίου 3b, 16; εύθείης 3b, 8; θείην 3b, 13; ήμετέρης 3b, 20; 8, 6; πατρώης 3b, 28; παντοίης 3f, 2; ψυδρής 7, 21; εύρυβίη 3b, 27; ]ετέρη[ 3d, 4; ].φοισι la, 10; οίσι 3b, 11; όπλοτέροισιν 3b, 13; πολλόν 3g, 4; σφιν 3f, 5; μιν 7, 3; κεν 9, 9; 9, 13; συνεμίσγετο 8, 7 (cfr. μισγ. [11, 2]); φράζευ 7, 18; φιλέων 3e, 8; γηρασέμεν 7, 12; εσσεται 3b, 24; δάμασσεν 3b, 3; δέξατο 3b, 12; &ρανεν 3d, 12; ήρώησε 3g, 4; έειπεν 7,1; έξετέλεσσα 69, 2; όφρα 3d, 8; 7,10; de formis non contractis: έρέβεος la, 7; εχθεος lb, 7; έρικυδέος 3b, 15; έπικλέα 3b, 31; νεοτρεφέων 8, 5; φιλέων 3e, 8; ναιετάοντες 3f, 1; δυσφροσυνάων 70 Dorica: γενεάν 3b, 14; ποντοβόα[ι Id, 2; Παυσανίας 3b, 30; άγέμαχοι 3b, 10; ποτί 7, 16 Hiatus: .λφέτω- ούκ 16, 10, vid. Digamma Notabilia: μάρτυν 3f, 4; ποντοβόας Id, 2; χρυσώπις 8, 4; νεοτρεφής 8, 5; νεόβλα-στος 9, 15; omissum augment um: νεύσαντο[? 3e, 7; δάμασσεν 3b, 3; δέξατο 3b, 12; έίεισ(ε) 3b, 14; voces cum nova significatione: κάματος = νόσος 7, 13; ψυ-δρός = ψευδής 7, 21

DE PROSODIA contractio in eodem verbo: Μουσών 9, 6; Τανταλίδέϋ) 3b, 32; -vgçjj συνεμίσγετο 8, 7; εύαγέα 9, 8; εύανθέα 9, 16; άρτιεπέα 9, 18 correptio epica: φέρτατοΐ ήρ- 3b, 10; και έπ- 3b, 13; και εύρ- 3b, 27; και έπικλέα 3b, 31; και Ήρ- 3d, 10; έπει ές 3d, 11; νήπιοϊ οις 7, 14; ενθα κα'ιΐ 7, 24; ειναϊ όπ-8, 3; έχζομαί αχν- 8, 4

C R A S I S : ώλλοι 3b, 33

DIAERESIS: ήϋκόμοιο la, 11; πάϊ 3a, 5; έϋστρέπτων 7, 23; συνηθεΐης 8, 6

D I G A M M A : έπικλέα έργα 3b, 31; εειπεν 7, 1; ούδέ ϊσασιν 7, 14; δέ οί 47, 9 'Positio debilis' : muta cum liquida 'positionem' non facit: 'Ηρακλέους 3d, 10 Notabilia: αεισε 3b, 14; elisio in commissure pentametri: ]ιητ' ή[υκ- la, 11

189



SIMONIDES

ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΏ' ΑΡΤΕΜΙΣΙΩΙ ΝΑΥΜΑΧΙΑΝ

Pro certo habemus Simonidem duo carmina de pugna navali ad Artemisium scripsisse, unum elegiacum ut nunc ex novis papyris cognovimus, alterum meli-cum ut refert Priscianus, III 428, 4 Keil (Simon, fr. 533 P.).

la (3 West)

] •[ ]νεριων [

] v . . . ç . [ ΗότητΓ Τ[

5 Ζήτην καί] Κάλαϊ[ν ] · [ ] ' [ ] · [ ]. έξ έρέβξρς κ[

]. δωρο[ ]εων δ[

10 ].φοισι θ[ ]ιητ' ήϋ[κόμοιο] κός>[ης

θάλ]ασσαν ύ[πό] τ[ρ]υγός· α[ άγ]λαόφημον άλός

]ων· τ ί ν α . . [ . . ] . [ ]λω.[ 15 ] ,τεχ[ ]ενον[

l a (I) P. Oxy. 3965 fr. 20 || (II) Schol. Apoll. Rhod. 1, 211-15c, p. 26 Wendel (cf. Simon, fr. 534 Ρ.) την δέ Ώρείθυιαν Σιμωνίδης άπό Βριλησσοϋ φησιν άρπαγεΐσαν έττί τήν Σαρπηδονίαν πέτραν της Θράκης ένεχθήναι ... ή δέ Ώρείθυια 'Ερεχ-θέως θυγάτηρ, ην έξ Αττικής άρπάσας ό Βορέας ήγαγεν εις Θράκην, κάκεΐσε συνελθών ετεκε Ζήτην καί Κάλαϊν (cf. ν. 5), ώς Σιμωνίδης έν τή Ναυμαχίςι

l a de Borea, Calais et Zetae pâtre, ante pugnam Artemisiam invocato cf. He-rodt. 7, 189 3 suprascr. ...[ ] .v : ανδρ. cum suprascr. ανδρών dub. West || 4 άθα-νάτων] West || 5 suppl. Parsons || 6 ]σέλθε[ ]χ[ West || 7 ].: h.v. | ερεβεδς pap. || 8 ].: fort, ε II 10 ].: α vel λ || 11 pentam. cum elisione | suppl. West, κόρ[ης seil. Ori-thyae, Calais et Zetae matris || 12 suppl. Parsons sed in hoc contextu ύ[πό] τ[ρ]υγός obscurum || 13 West | ad άγλαόφ. cf. fr. 3a, 5 || 15 ov suprascr. ωι[

190



FRAGMENTA

l b (4 West)

] ·[ ] •[ ].π.ν.υμω[ .]σ[

]ξ άνθρωπο. [ 5 ] · [ ]?φορμηθ[

]χέρσον διέπω[ν ]. ε χθεος α.[ ] . . . [ ] κ. . β[ο]ρέ[

] . . . . [ . . . . ] . ν ο . [ ] . [ 10 ]ηα δολ[

]δρμον . [ ]εινομ[

l b P. Oxy. 3965 fr. 12 (ex eadem columna) l b 3 πανθυμω[ ]σ[ Parsons, πανξ>υμω[ι]σ[ West, πάν (vel -παν) θυμώ[ι coni.

Burzacchini qui de novo πάνθυμος dubitat || 4 .[: h.v. pars inf. leviter dextrorsum curvata | Θρήι]ξ άνθρωπος (seil. Scyllias cf. Herodt. 8, 8) dub. West || 5 ησ su-prascr. θ[ pap., cf. v. 11 || 6 hexam. | διέπω[ vel δι' επω[ Parsons || 7 εχθεος Par-sons II 8 βαρέ[ vel β[ο]ρέ[ Parsons || 11 ad δρμον cf. Herodt. 7,188, 3; 189, 3; 8,18, 1 II 12 γ]εινομ[εν- dub. Parsons όρ]εινομ[ (όρινομεν-) dub. West

l c (6 West)

5 ]ης

l c P. Oxy. 2327 fr. 31 col. 1: animadvertendum est hanc papyrum scriptam esse ab eodem scriba atque P. Oxy. 2430 in qua Simonidis frustula melica (cf. fr. 519 P.) tradì videntur (vide Lobel 67 necnon W. A. Johnson, The Literary Papyrus Roll: Format and Conventions. An Analysis of the Evidence from Oxyrhynchus, Diss. Yale University 1992, 151)

l c marg. Schol. 1 λ[ || 2 .[: χ West || 3 ά]πιω (= Απίων cf. frr. 3b, 18, 28; 8, 10) μα·[ II 4 ]χη.)

191



SIMONIDES

I d (7 W e s t )

^ ποντοβόα[ι χ πείθωντα[ι

ώς ύπό σόλ[πιγγος 5 παισίν Μή[δων

Φρυξ[ί(ν) Φοινίκω[ν ήλθ[

Id P. Oxy. 2327 fr. 31 col. 2 Id hoc fragmentum, ut praecedens lc , ad pugnam Artemisiam praetulimus re-

portare potius quam ad Salaminiam ut in PEG putabamus. Nullum enim textimo-nium extat de elegia in proelium navale ad Salamina composita: ap. Plutarchum vero (Them. 15, 4) et in Vita Pindari Ambros. (I 2, 21 Drachm.) scriptum legimus Simonidem illam claram victoriam celebravisse sine ulla tamen poetici generis indicatione. Proelium Salaminium μελικώς conscriptum esse e Suda manifesto colligitur cf. Simon, fr. 536 P. || 2 suppl. Lobel: ποντοβόης 'miles classarius' no-vum, cf. πεζοβόας vel πεζομάχας 'miles pedestris' Pind. Nem. 9, 34; Pyth. 2, 65 || 4 suppl. Lobel; ad ύπό σάλπ. Aesch. Pers. 395 contulerunt Ba. et Podlecki jj 5 suppl. Peek, cf. fr. 3d, 8ss || 6 Φρυξβν Ba. Φρυξ[ί τε Peek, de Phrygibus qui Xer-xis expeditioni interfuerunt cf. Herodt. 7, 73 || 7 suppl. Peek, ad naves Phoenicum participes classis Persicae vide Herodt. 7, 96, 11| 8 ήλθ[ον Peek, dub. Ba.

l e (1 W e s t )

Schol. Apoll. Rhod. 1, 5 8 3 - 5 8 4 a , p. 50 Wendel ( = Simon, fr. 635 P.) είν-αλίη Σκιάθος· ή παραθαλασσία. νήσος γαρ ή Σ κ ι ά θ ο ς έγγύς Εύβοιας, ής και Σιμωνίδης μέμνηται

l e ad pugnam Artemisiam adscripsit Schndw. 8 | Sciathus insula propter loco-rum opportunitatem et rationem belli in pugna Artemisia maximi momenti fuit ut refert Herodt. 7 ,176 , 1; 179; 183, 2; 8, 7, 1

2 (9 W e s t )

ξύλα καί λάους έπι βάλλων

2 P. Oxy. 1087, 22 ss (Schol. Horn. II. 7, 76 "έπι μάρτυρος εστω") τό δέ μάρτυ-

192



FRAGMENTA

ρος παρώνυμον [τήι γ]εγική[ι] του πρωτοτύπου συμ[πέ]πτωκεν, ώς τό Τροίζηνος, ένθεν [Τρο]ιζήνοιο (II. 2, 847) ... τό λαός, άφ' οδ φησι Σιμωνίδης- [1]

2 num ad pugnam Artemisiam spectat?

ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝ ΠΛΑΤΑΙΑΙΣ ΜΑΧΗΝ

3a (10 West)

]υχ · [ ].προπάτω[ρ ].θωνην.[ ].ων ύπέρ ημ[

5 κούρης είν]αλίης άγλαόφη[με πάϊ ]ίΐσι[

3a P. Oxy. 3965 fr. 22 3a hos versus ex prooemio ad Achillem depromptos esse putat West (cf. fr. 3b

cum adn.) || 1 .[: ν potius quam t dub. Parsons || 2 ].: o vel ρ? Parsons | πατή]ρ προπάτω[ρ τε West || 3 .[: fort, σ || 4 ].: γ vel τ | μελε]τών ύπέρ ήμ[ετέρων coni. West coll. Emp. 131, 2 D.-K. || 5 suppl. West | ].: h. v. dextrorsum descendens: a vel λ I ης suprascr. -or |.[: vestigia minima, η dubium fort, ω? (Parsons), άγλαόφημος hic (et fr. la, 13) primum cf. Orph. Hymn. 31, 4; 76, 2, vide G. Ricciardelli, Inni Orfici, Roma 2000, 357 et 510

3b (11, 5 - 4 5 West)

].ς λαο.[ Πατρ]όκλου σ.[

δ]άμασσεν ε.[ Απόλλ]ωνος χειρι[

5 ]σεουσαπ.[ (·)]στ[ Πρ]ιάμου παισί χ[αλεπτ]ομ[εν

Αλεξά]νδροιο κακόφρ[ονο]ς, ώς ... [ Πέργαμον ε]ύθείης αρμα καθείλε Δίκ[ης.

τοί δέ πόλι]ν πέρσαντες άοίδιμον [οϊκαδ' ϊ]κοντο 10 φέρτατοι ήρ]ώων άγέμαχοι Δαναοί

οίσι κατ' άθά]νατον κέχυται κλέος άν[δρός] εκητι

193



SIMONIDES

ος παρ' ίοπ]λοκάμων δέξατο Πιερίδ[ων τήν αύδήν] θείην, καί έπώνυμον όπ[λοτέρ]οισιν

άεισ' ήμ]ιθέων ώκύμορον γενεά[ν. 15 άλλα συ μέ]ν νυν χαίρε, θεάς έρικυ[δέος υίέ

κούρης είν]αλίου Νηρέος· αύτάρ έγώ κικλήσκω] σ' έπίκουρον έμοί, π[ολυώνυμ]ε Μούσα,

άν]θρώπων εύχομένω[ν εντυνο]ν καί τόνδ[ε . . (,)]ίφρονα κ[όσμον άο]ιδής

20 ήμετ]ερης, ϊνα τις [ . . . (.)] [ άνδρώ]ν, οΐ Σπάρτ[η δούλιον ήμ]αρ

] άμυν[ ] . . [ ]ω[ ούδ' άρε]τής έλάθ[οντο, φάτις δ' ή]ν ούρανομ[ήκ]ης

καί κλέος ά]νθρώπων [£σσετ]αι άθάνατο(ν). 25 οϊ μεν άρ' Εύ]ρώταν κα[ί Σπάρτη]ς άστυ λιπόντ[ες

] Ζηνός παισί συν ΐπποδάμοις Τυνδαρίδα]ις ήρωσι καί εΰρυβίη Μενελάω

πατ]ρφης ηγεμόνες π[ό]λεος ] . . [.]οτου . . [.]γ άριστ[

30 ]α.. Παυσανίας ]. και έπικλέα εργα Κορίν[θ]ου ] Τανταλίδεω Πέλοπος Ν]ίσου πόλιν, ενθαπερ ώ[λλοι

] φϋλα περικτιόνων 35 ].σι πεποιθότες, οΐ δέ συν[ήλθον

πάντες Έλευσίνος γης ].[ ].ρατόν πεδίον Παν]δίονος έξε[λάσα]ντες

](.). .οσαν . .θεον[ ]. ς δαμάσαντ[

40 ] . . ειδομεν[ ]νυμονα.[

3b P. Oxy. 2327 fr. 6 (νν. 1 - 9 ες αο) + fr. 27 col. 1 (w. 9 ϊ]κοντο - 23 ούρα-νομ[ήκ]ης) + 3965 fr. 1 (w. 5 ]σεουσαπ.[ - 19 ]ίφρονα) + fr. 2 (w. 24 ά]νθρώπων - 4 1 )

3b ad carminis structuram et occasionem vide, inter plures qui de re disputa-rmi, Aloni, Burzacchini 23ss et Schachter || 1 ].ς: ος vel ως |.[: h.v., λαοί Peek || 2 Πατρ]όκλου West | σ.[: σα vel σλ vel σχ | καί μετά Πατρ]όκλου σ' ά[γγεϊ κρύ-ψαν ένί ex. gr. West |¡ 3 .[: δ vel φ coni. Lobel, ού δή τις σ' έδ]άμασσεν έφ[ημέριος βροτός αυτός suppl. West || 4 de Achillis nece agi videtur | άλλ' ΰπ' Απόλλ]ωνος suppl. West, cf. Π 791 s πλήξεν (seil. Φοίβος) δέ .. .χειρί (de Patrocli morte) | [τυπ-

194



FRAGMENTA

είς έδάμης vel [δαμείς έπεσες sim. coni. West, [δαμείς εθανες ex. gr. Parsons coll. CEG 572, 5 cf. Pavese 10 || 5 - 6 Παλλάς δ' έγγύ]ς έοΰσα πε[ρικλεές (περικλυτόν Pavese) ô]çt[u καθείλεν, / συν δ' "Ηρη, Πρ]ιάμου παισί χ[αλεπτ]όμ[εναι ex. gr. West, Παλλάς δ' έγγύ]ς έοΰσ' άπε[τείσατο Έ]κτ[ορα δϊον / £γχεϊ σω, Πρ]ιάμου παισί χ[αλεπτ]ομ[ένη ex. gr. Sbardella qui conferì X 270ss || 5 ]υσαπ. 2327 ]σεου-σπ.[ 3965 | ].εους απ.[ Merkelbach ap. Capra-Curti | ,[:ε vel ο | ].τ: err potius quam κτ ¡I 6 Πρ]ιάμου suppl. Lobel ap. Parsons | Τρωσί τε καί Πρ]ιάμου Capra-Curti coll. Ζ 283 I παι.σ.ι suprascr. δ 2327 παισι 3965 | χ[αριζ]ομ[εν- Parsons alii || 7 Αλεξά]νδροιο κακόφρ[ονο]ς Lobel ap. Parsons | εϊνεκ' Αλεξ. vel Οβριν Αλεξ. ex. gr. Parsons, άλλα γ' Αλεξ. vel αΰτάρ Αλεξ. Luppe, αιψα δ' Αλεξ. vel φίμφα δ' Αλεξ. Pavese, οίστφ Αλεξ. Merkelbach ap. Capra-Curti || 8 Πέργαμον Gent. | ε]ί>θείης vel ]|θείης Parsons, cum Δίκης coniungendum (locc. simm. ap. Burzac-chini) I τούτους ε]ν>θείης Luppe, α]ρμα suprascr. τερ (v.l. τέρμα) 2327 αρμα 3965, ad ¿χρμα Δίκης cf. Simon, fr. 519, 79,11-12 Ρ. cum adn.; epigr. 27, 4 P. = 79, 4 D. Νίκας ... δρμα | pentametri hemistichia similiter desinunt || 9 τοί δέ πόλι]ν West, καί Τροίη]ν Luppe | [οΐκαδ' ϊ]κοντο Parsons coll. A 19 ϊΐκοντο iam Peek || 10 φέρ-τατοι ήρ]ώωγ Parsons έξοχοι ήρ]ώων Capra-Curti | άγεμάχοι 3965 a.c., άγέμαχοι p.c. cf. Hesych. ήγέμαχος· πολέμαρχος, Et. M. 299, 43 s || 11 οίσι κατ' άθά]νατον Lobel ap. Parsons οίσιν έπ' άθά]νατον West τοίσιν έπ' άθά]νατον Luppe, ad άθά-νατον κλέος cf. Bacch. 13, 65 (Parsons), έ]ρατόν Hutchinson ap. Parsons άγή]ρα-τον Günther ap. Parsons | άν[δρός] (seil. Homeri) Parsons || 12 suppl. Parsons (παρ' vel ποτ') | ad ίοπλοκάμων cf. Simon, fr. 555, 3 P. (Πελειάδες), Pind. Pyth. 1, 1 et fr. adesp. 1001 P. | pentametri hemistichia similiter desinunt || 13 τήν αύδήν] Catenacci2 πάσαν άλη]9είην Parsons coll. λ 507 | έπώνυμον: cave intelligas όνο-μαστόν ut ex Theocr. 16, 45 explicant plerique sed "cognominatam" (cf. inter alia Pind. fr. 105, 2 Maehl.; Aesch. Supp. 252; Melanipp. fr. 761 P.) ita ut intelligas: "progeniem cito perituram cecinit (scil. Homerus) ut apud posteros nomen semi-deorum haberet" cf. marg. Schol. 2327 ·ηριο[ i.e. ήρώων (glossa potius quam varia lectio), vide Corinn. fr. 654 col. 3, 22 s Ρ. τή ποκ' είρώων γενέθλαν / έσγεννάσονθ' ειμ[ιθί]ων, Simon, fr. 523, 2 P., Hyper. Epit. XII των ήμιθέων καλουμένων τούς έπί (Τρο)ίαν στρα(τεύ)σαντας, et ad rem cf. praesertim Capra-Curti || 14 &εισ(ε) iure Capra-Curti (de δει- cf. Pind. Nem. 4, 90 σός αεισέν ποτε πα!) ποίησ(ε) Par-sons I ήμιθέων Lobel ap. Parsons | γενεά[ν Parsons γενεή[ν West || 15 dimissio hymnodica quae dicitur cf. ex. gr. Hymn. Ap. 545, άλλα συ μέ]ν νυν Luppe, prae-eunte Parsons (sed νϋν), καί συ με]ν ουν Hutchinson ap. Parsons | έρικυ[δέος υιέ Lobel ap. Parsons || 16 ss αύτάρ έγώ formula transitionis ad quae sequuntur, de Lacedaemoniorum in proelio Plataico virtute cf. Obbink 196 s || 16 κοόρης είν]αλίου Lobel ap. Parsons, ad Achillis antonomasiam cf. Eur. Iph. T. 217 (Trail ap. Rutherford 181 adn. 49) || 17 suppl. Parsons || 18 εϊ τι ποτ' άν]θρώπων εύχομέ-νω[ν άΐεις ex. gr. Parsons εΐ πέρ γ' άν]θρώπων εύχομένω[ν μέλεαι West (ad sen-sum coll. Emp. fr. 131 D.-K.) | marg. Schol. 2327 περ 8t[: scil. περ (pro περί?) άμ-φότεροι (i.e. Apio et Nicanor) || 19 suppl. Parsons | μελ]ίφρονα Parsons (longius spatio?) et West qui tamen coni, etiam δα]ίφρονα | ]ιδης: ι potius quam ρ, κ[όλ-λοπα χο]ρδής Capra-Curti | ad ëvruvojv et κ]όσμον άο]ιδής cf. Pavese 15 || 20 ήμετ]έρης ϊνα τις [μνήσετ' έν όφιγόνοις (vel έσσομένοις) ex. gr. Parsons || 21s άν-δρώ]ν, ot Σπάρτ[η τε καί 'Ελλάδι δούλιον ήμ]αρ / £σχον] άμυνόμ[ενοι μή τιν'

195



SIMONIDES

ίδείν φανερ]ώ[ς ex. gr. West coll. Simon, epigr. 16 ,1 P. = 9 6 , 1 D. et 20(a), 3 - 4 P. = 88A, 3 - 4 D. II 21 άνδρώ]ν, οΐ Σπάρτ[η δούλιον ήμ]αρ vel άνδρώ]ν, οΐ Σπάρτ[ης ώρμησαν καρτερόν αλκ]αρ ex. gr. Parsons || 23 ούδ' άρε]τής έλάθ[οντο φάτις δ' εχε]ν ούρανομ[ήκ]ης ex. gr. Parsons (εχε]ν West) sed praestat ut vid. φά-τις δ' ή]ν I ούρανομ[ήκ]ης Rutherford ap. Parsons || 24 suppl. West | marg. Schol. 2327: a (scil. άντί του) έν άνθρώπ[οις | ]αι vel etiam αρ, ερ Parsons | ad κλέος άθάνατον cf. v. 11 et Tyrt. 9, 31 s Gent.-Pr. cum adn. || 25 οΐ μέν άρ ' West βήσαν δ' Luppe I Εύ]ρώταν καβ Σπάρτη]ς Lobel ap. Parsons καβ έϋκλεέ]ς Fowler ap. Par-sons prob. Lloyd-Jones || 26 έξήλθον] Fowler ap. Parsons ώρμησαν] West || 27 Τυν-δαρίδα]ις West άγνοτάτο]ις vel συν τ' <5λλο]ις ex. gr. Parsons | κατ a.c. | de Tyn-daridis a Simonide celebratis cf. Cie. De or. 2, 86 (Simon, fr. 510 P.) || 28 in. ex.^r. έσθλοί West πολλοί Luppe, possis etiam κλεινοί | πατ]ρώης Parsons | π^λεΊας ljí pap.: πόλεος legit Nicanor (cf. v. 18 et fr. 29, 2) πόλεως Àpio (cf. fr. le , 3) || 29 υ..[: υο.[ vel υε.[ | τούς δ' υιός θείοιο Κλεο]μβ[ρ]ότου εξ[α]γ' δριστ[ος West | μ[έ]γ' δριστ[ dub. Lobel ap. Parsons || 30 ]α..: ]αγε vel ]orrç ήγ]αγε Rea ap. Parsons | Παυσανίης: η suprascr. α | Simonidis consuetudinem cum Pausania ac familiari-tatem memorant Plat. Ep. 2, 31 l a et Ael. V. H. 9, 41, praeterea poetae brevilo-quentia apud Lacedaemonios admirationi fuit cf. D. Giordano, Chamaeleontis Heracleotae Fragmenta, Bologna 1990, fr. 35 et p. 174; verisimile est, ut quidam opinantur, eos Simonidi publice mandavisse ut Plataicam victoriam de Persis ce-lebraret, ad rem vide praesertim Aloni || 31 ss eventus adumbrantur quos deinceps narrat Herodt. 9, 19 || 31 αίψα δ ' ϊκοντ' Ίσθμό]ν ex. gr. West | έπικλέα (Γ)εργα : agri celeberrimi videlicet laetissimam propter fertilitatem cf. M 283, ξ 344 (Par-sons) I ad έπικλ. cf. Ap. Rhod. 4 ,1472 έπικλεές άστυ || 32 νήσον δ' έξέλιπον] vel συν δ' αύτοΐς υιοί] ex. gr. Parsons ένθα πύλαι νήσου] West 1993,14 coll. Bacch. 1, 13 s II 33 Ν]ίσου Parsons | ώ[λλοι Parsons coll. Herodt. 9 , 1 9 , 1 oí λοιποί Πελοπον-νήσιοι II35 θεών τεράε]σσ> West coll. Herodt. 9 ,19, 2 cf. etiam Pavese 17 | συν[ήλ-θον Gent. σύν[οπλοι ex. gr. Parsons συν[όντες Lehnus ap. Aloni || 36 πάντες Gent, (cf. Herodt. 9, 19, 2 έκ δή ών του Ίσθμοϋ καλλιερησάντων έπορεύοντο πάντες καί άπικνέονται ές Ελευσίνα), ήλθον Έλευσϊνος - ^ ] α τ ο ν ex. gr. Parsons, Ικον Έλευσϊνος γης έ]ρατόν West|| 37 in. Μηδείους γαίης ex. gr. West | ]δ.: h.v., ι potius quam ε (ε legit Lobel) | Παν]δίονος έξε[λάσα]ντες Parsons qui dub. etiam coni. έξε[λαθέ]ντες | Mardonius, ut Herodt. 9, 13-15 narrat, non a Graecis eiectus est sed re vera, postquam nuntiatum est frequentem Graecorum exercitum in Isthmo esse, Attica excessit quod loca equitatui non opportuna essent, itaque in Boeo-tiam regredì constituit ut in regione equitatui opportuna pugnam committeret. Persarum discessum ab Attica et postea a Megaride Graeci, praesertim Lacedae-monii, tamquam fugam sibi vindicantes, fortasse pervulgaverunt || 38 ] ( . ) . . : π π vel m, vix πτι | .θ: pes hastae dextrorsum uncinatae, vix ι | Κέκρ]οπος άντιθέου ex. gr. Parsons μάν]τιος άντιθέου West | in. Ίαμ ίδς^ τέχναις scil. Tisameni (Her-odt. 9, 11, 1) ex. gr. West || 41 -ιο]νυμον ex. gr. Parsons εύώ]νυμον Fowler ap. Par-sons

196



FRAGMENTA

3c (12 West)

] · [ ].ερ. [

] ,εκ.[ ]ντα[

3c P. Oxy. 2327 fr. 30 + IB: fort, ad eandem columnam ac fr. 3d pertinet 3c 1 . [: h.v. pars inf. || 2 ].: fort. litt, δ vestigium || 3 ].: h.h. pars dext. capiti lit-

terae ε ligata, τ vei γ | .[: punctulum litt, capiti adaequatum || 4 h.v. apex versum supereminens

3d (13 West)

]θεα[ ]ρεμ[

]πτο[ ]ετερη[

5 ]κουφ[ θ[ ]πτολε[ τ α λ [ ]αρα[ οφρ ' ά π ό μεν Μήδ[ων κα ι Π ε ρ σ ώ ν Δ ώ ρ ο υ δ[

10 πα ισ ί κα ί Ή ρ α κ λ έ ο υ ς [ οχ] δ ' έπε ί ές πεδ ίον[ ε ί ]σωπο! δ ' εφ[α]νεν[

]ρεστε[. ]οντ[

3d P. Oxy. 2327 fr. 27 col. 2 3d 6 μενε]πτόλε[μ- possis, seil, militares fortes in proelio constantes || 8s Persae

et Medi una simul memorantur sicut in titulo (epigr. 11 P. = 90 D.) pro Corinthiis ad Salamina mortuis (a. 480/79) Simonidi adscripto (Favorin. ap. Dion. Chrys. 37, 18 = fr. 95 Ba.) cf. Gentili, Gnomon 1969, 537 || 8 Μήδ[ων Peek || 9 s Δώρου ... παισί: Peloponnesii significantur cf. fr. Id, 5 || 9 nota Περσών pro Περσέων Ion. dialecti | Δώρου δ[έ (hexam.) West || 10 ος suprascr. υ || 11 oí dub. Lobel scil. La-cedaemonii qui ad planitiem Asopi pervenerunt cf. West 1993, 7 | επιες a.c., επει-εις p.c. I [Βοιώτιον εύρύ κατήλθον ex. gr. West coll. Simon, epigr. 16, 6 P. = 96, 6 D. II 12 εί]σωποί Lobel; sunt Persae qui Lacedaemoniis oppositi stabant (Herodt.

197



SIMONIDES

9, 31; 47) | ôé<p[.]v[ÎJjv: δ'εφ[α]νεν legunt Peek, Ba., West contra Lobeli sententi-am II 13 τε[..] spatio conveniens ut vid., ]ρες τελ[έ]<?ντ[ες vel ]ρ έστέλ[λ]οντ[ο coni. Peek

3e (14 West)

] . [ ] . . . [ ] . . . . [ ]αδον βαλλομε[ν

λ]έγω ποταμού [ ] . . ] . ψαι πρώτα β[ι]η[

5 άμαι]μάκετόν τε κακ[όν ]μην ήματα πάντ[α ] . . [ ]ς έλάσει νεί^αντο[ ]νην συμμ.[ ].ην φιλέω[ν ].νωι γα.. [ ] . [κ]ρηπΐδα τ[

10 ].πα [ ] ριην . [ ].δε[ ]ειποτεφ[

]πο.. .[ ]ωστ[

] ' Ι 15 ]. υων[

]χε.[ ] · · [

3e P. Oxy. 3965 fr. 21 3e de Tisameni vaticinio intellegit West coli. Herodt. 9, 36 || 2 δμ]αδον βαλλο-

μένων σακέων coni. West coll. M 339 || 3 λ]έγω vel προλ]έγω West | ποταμού pap.: ποταμού Parsons qui non excludit ποταμούς vel ποτ' αμους-1| 4 β[ α]η[: β[ί]η vel β[ι]η[σάμενοι coni. Parsons || 5 άμαι]μάκετρν vel άμαι]μακέτην Parsons | τε κακ[όν West || 7 έλάσει Parsons || 8 ].ην suprascr. α, συμμα[χ]ίην (vel συμμο[ρ](ην) φιλέω[(ν) ex. gr. Parsons | φι suprascr. τε· (seil, τελέων) || 9 ].v: φ fort. | κ]ρηπειδα pap. I [ύ]π[ό κ]ρηπΐδα West || 10 συμμ]ορίην dub. Parsons || 11 εΐποτε Parsons, ut saepe in ore supplicum

3f (15-16 West)

μέσσοι δ' οϊ τ' Έφύρην πολυπίδακα ναιετάοντες, παντοίης άρετής ιδριες έν πολέμω,

οΐ τε πόλιν Γλαύκοιο Κορίνθιον άστυ νέμοντες

198



FRAGMENTA

οϊ <καί> κάλλιστον μάρτυν έ'θεντο πόνων χρυσοΰ τιμήεντος è y αίθέρ,τ καί σφιν άέξει

αύτών τ' εύρεΐαν κλ/|δόν,α καί πατέρων ]πολυ[

3f (I) P. Oxy. 3965 fr. 5 (w. 5-7) || (II) Plut, de Herodt. malign. 42 p. 872d άλλα Κορινθίους γε καί τάξιν ήν (έχοντες) έμάχοντο τοις βαρβάροις καί τέλος ήλίκον ΰπήρξεν αύτοΐς άπό του Πλαταιάσιν άγώνος εξεστι Σιμωνίδου πυθέσθαι γρά-φοντος έν τούτοις- [1-6]· ταϋτα γάρ ού χορόν èv Κορίνθω διδάσκων, ούδ' άσμα ποιών εις τήν πόλιν, δλλως δέ τάς πράξεις έκείνας έλεγεΐα γράφων ίστόρηκεν

3f argute celebrantur Corinthii qui priscam Ephyram incolebant et Corinthii qui urbem tenebant antiquissimam Glauci sedem, qui in bello Troico contra Da-naos dimicaverat cf. Ζ 150ss, Simon, fr. 572 P., Pind. Ol. 13, 23; 55ss cum Schol. 32 et 78b. His versibus poeta significare videtur Corinthios una voce bello adver-sus Medos interfuisse, sed Herodt. 9, 69 negat in proelio Plataico eos pugnavisse qui, ut audiverunt Pausaniam cum suis vicisse, nullo ordine versus Cereris tem-plum contenderunt. Simonides autem Corinthiorum virtutis atque laborum cal-lide testem provocai Solem qui secus atque homines omnia, ut ait Homerus (Γ 277), intuetur et omnia percipit cf. Simon, fr. 51 D. = 87 West ex lyricis carm. (aristoph. enopl.) ξεινοδόκων δ' άριστος ό χρυσός έν αίθέρι λάμπων; ad rem vide Schndw. 83s et Catenacci1 || 1 μέσσοι Turnebus: μέσσοισι codd., μέσσοις West, in media Graecorum acie stabant Corinthii (Herodt. 9, 28, 3; 31, 3) | γέφυραν vel γ' Ιφυραν codd.: corr. Reiske (-ρην Schndw.) || 2ss post πολέμιο lacunam importune statuerunt aliqui edd., post νέμοντες (v. 3) West, etiam post πόνων (v. 4) Luppe1 || 2 cf. X 268 παντοίης αρετής μιμνήσκεο || 3 νέμοντες Aid.: νέμονται codd. || 4 οΐ <καί) (καί = etiam) Ursinus οί<ον) Hermann οΤ<ον> Bamberger apud Bgk οϊ<-περ) Hiller οϊ(οι) D. κύκλον καλλίστων Schndw. (καλλίστων iam Reiske) | ad μάρτυν cf. Pind. Ol. 4, 3 μάρτυρ' άέθλων et Nem. 3,22s εθηκε... μάρτυρας || 5 s άέξει... εύρεΐαν κληδόνα cf. Pind. Ol. 10, 95 et Isthm. 7, 29 || 5 χρυσοΰ τιμήεντος cf. Mimn. 5, 7 Gent.-Pr. cum adn.

3g (11, 1 - 4 West)

. . . [ . ] . . [ ή πίτυν έν βήσ[σησ(ι) υλοτόμοι ταμ[ν πολλόν δ' ήρώησ[(ε)

3g P. Oxy. 2327 fr. 5 3g hoc fragmentum (ex ima columna) ante fr. 3b (ex summa columna) locavit

West qui Achillis necem cum altae pini consectione comparatam hie agnoscit, sed

199



SIMONIDES

valde incertum utrum 2327 fr. 6 (fr. 3b, 1 - 9 ) proxime sequatur 2327 fr. 5 an utra-que fragmenta ad eandem columnam pertineant cf. Lobet 70, Parsons 28, Lloyd-Jones II 1 παι[ dub. Lobel παΐ[σέ] σ.[ ex. gr. West || 2 ε|μ| pap. | βήσ[ση (vel βήσ[σησ') οϋρεος Lobel coll. Π 766 βήσ[σαις West || 3 ad ύλοτόμ. cf. Ψ 123, Hes. Op. 807 I δαμ[: suprascr. τ, ταμ[ν- Lobel qui conferí Ν 389 ss τάμ[ον Peek τάμ[νωσι West, possis etiam τάμ[νουσι || 4 ήρύσ[: pap., ήρώησ(ε) Danielewicz (seil, αίμα) coll. A 303

4 (17 West)

Δ[η]μητ[ χ[ρ]ημα.[ φ·[]δεδ.[ άγρετοσ.[

5 δηρον[ τους α[ ρύσιογ [ καί μ[ ,αιμ[

10 δαι..[ .ηευμ.[ .[.]εουα[ ο[ύ]κ ϊσχε[ άλλ' εχε[

15 ησπαι[ φρικωθ[ σπευδον[ έν λεκτ[ ξείνοο.[

20 έρχομε[ φηδε.[

XQ[ ]·φ[

αλλ[

4 P. Oxy. 3965 fr. 19 col. 2 4 ad pugnarti Plataicam fort, spectat || 1 legit West (Eleusinium Cererie tem-

plum?) cf. Herodt. 9, 57ss; 62, 2 έγίνετο μάχη ισχυρή παρ' αύτό τό Δημήτριον καί χρόνον έπί πολλόν (cf. ν. 5) || 2 χ[ρ]ήμα δ[ vel χ[ρ]ή μ' αδ[ Parsons || 3 φη δέ

200



FRAGMENTA

δυ[ vel δ' εδυ[ Parsons || 4 αγρετο σε[ West || 8 μ[ε dub. Parsons, μ[ιν? West || 11 φηεΟ μη[ vel θηεϋ μ' η[ vel θηεϋμ' η[ Parsons || 12 ή[λ]εοΰ? Parsons || 14 ετε[ vel επ[ Parsons || 15 ής παι[ vel ίίσπαι[ρ Parsons || 16 φρεικωθ pap. || 18 λεκτ[-, λεκτ[ρ- vel Αεκτ[ώ Parsons coll. Herodt. 9,114,1 || 19 .[: α vel δ || 22 suprascr. κ[: χρ[ημ- v.l. κ[τ(ημ-)? || post v. 24 litteras ]θυ.α[ (v. 25) et ]ασ[ (v. 26) nunc deperdi-tas vidit Lobel

I N C E R T V M V T R V M AD P V G N A M A R T E M I S I A M A N P L A T A I C A M R E F E R E N D A

5 (2 West)

].ou...[

]εμαχ[ ].οτεσ[

].ίας α[ 5 ]μεγαλαφ[

]εχει.[ ] • · [ ] · [

5 P. Oxy. 3965 fr. 13 5 1 ].: κ vel υ vel χ I αυ.: fort, χ, καυχ Parsons || 4 εύρυ]βίας ά[νέμους ex. gr.

coni. West || 5 μεγάλα φ[ρονε- (vel μεγάλ') Parsons || 6 χειμ[ερι- dub. West

6 (18 West)

M ]έλπίδ[

]ντ..[ ].μαχη[

5 ].ων καλο[ ]ούδεμ.[

].κυδ.[

6 P. Oxy. 3965 fr. 10

201



SIMONIDES

C O N V I V A L I A

7 (19-20 West)

εν δέ TÒ κάλλιστον Χίος εε ιπεν άνήρ-"οϊη π ε ρ φύλλων γενεή, τοίη δέ καί άνδρών".

παϋροί μιν θνητών ουασι δεξάμενοι στέρνοις έ γκατέθεντο · π ά ρ ε σ η γ α ρ έλπίς έκάστω

5 άνδρών, ή τ ε νέων στηθεσιν έμφύεται . »

].υθο[ ]ντ[

τυτ]θόν έπί χρό[νον ] · . [ ]ω παρμεν.[

10 θνητώ,ν δ ' <\φρα τ ις ά ,νθος εχε,ι πολυηρατον ηβης, κ ο ύ φ ο ς εχω,ν θυμ/>ν πόλλ ' άτέλεσ , τα νοεί-

ουτ,ε γ α ρ έλπ, ΐδ ' εχ,ει γηρασέμεν ,οόδέ θανε ΐσθα ι , οί5θ', ύ,γιής 0TCCLV f¡, φ ^ ο ν τ ί δ ' εχει κ ,αμάτου.

νι^πιοι, οίς ταύ,τΓ^ κείται νόος, ο,ύδέ ΐσασιν 15 ως χ ρ ό ν ο ς ε ,σθ ' ήβη,ς καί βιότοι ' όλ,ίγος

θ ν η ^ ο ΐ ς . ά λ λ α Lavα τ α ύ τ α μαθών ,βιότου ποτ ί τ έρμα ψυχή τώνϋ ά γ α θ ώ ν τληθι χα,ριζόμενος.

]φράζευ δέ π α λ α [ σιγή ν γαρ] γλώσσης έ'κφυγ' Ό μ η ρ [ ο ς

20 ]πα .δαμα[ ]ω ψυδρής ε[ ] έν θαλίησι [

]. έϋστρέπτων [ ]ων ε ν θ α καί [

25 ] . . [

7 (I) P. Oxy. 3965 fr. 26 (νν. 6-25) || (II) Stob. 4, 34 (π. του βίου οτι βραχύς), 28, V 834 Η. (SMA) Σιμωνίδου (S νν. 1 - 5 ; 10-17; ΜΑ νν. 10-17) || ν. 1 respicit Ps. Plut. Vita Homeri II, 2 (7, p. 337, 10s Bernardakis = p. 244, 7 s Allen) Όμηρον τοίνυν Πίνδαρος μέν εφη Χΐον τε καί Σμυρναΐον γενέσθαι, Σιμωνίδης δέ ΧΤον vide etiam Vita Homeri V (p. 247, 2 Allen) TÒ δέ γένος κατά μέν Πίνδαρον Σμυρ-ναίος, κατά δέ Σιμωνίδην Χίος

7 inter versus 5 et 6 carminis, quod continuum a Stobaeo traditum (w. 1 - 5 + 10-17) a plerisque Semonidi Amorgino vindicatum est (postremo cf. Hubbard, sed vide West, Studies 114; Lloyd-Jones, Females of the Species, London 1975, 97; Pellizer-Tedeschi XXIII ss; 62 s), nunc papyrus, quae Simonidem Ceum auc-

202



FRAGMENTA

torem confirmât, frustula quattuor versuum (vv. 6 -9 ) interponit et post v. 17 laci-nias versuum reliquorum continenter testatur. Verisimile est Stobaeum, ut solet (cf. Sider 271), in sententiis de vitae brevitate excerpendis, versus aliquot post v. 5 omisisse, contrahendi fortasse longioris carminis causa, et w. 10-17 cum superio-ribus (w. 1 -5 ) consuisse. Re vera poeta, post pessundatam parenthesin, amplius explicare videtur praecedentes versus ut admoneat exiguum esse iuventutis spa-tium, sed homines stulte multa irrita capere Consilia. Parsons v. 18 ss novum car-men putat coepisse; West 1993, 10s autem unum carmen praefert sed immerito conicit v. 18ss anteponendos vv. 1 - 5 || hexametrum ουδέν έν άνθρώποισι μένει χρήμ' £μπεδον αίεί praemisit ante v. 1 Cam. || 1 δέ τι Hecker 508 || 2 = Ζ 146 | τοιήδε (II) cum nonnullis Horn. codd. || 3 μήν Hermann, μέν Wil., S. u. S. 274 || 5 ante άνδρών leviter distinguit Hense || 6 ]ει vel ]ευ Parsons || 8 Parsons coll. Apoll. Rhod. 4,1257 cf. etiam ν. 15 χρόνος όλίγος et Mimn. frr. 1, 3 et 8, 3 s Gent.-Pr. || 9 ]..[: ρλ dub. Lobel ap. Parsons, υχ ex. gr. Parsons | ]ω: όπίσω dub. Parsons | fin. o[ vel ε[, παρμένε[ι vel -μενέ[ει vel -μενέ[οντα Parsons || 10 ss cf. σ 129 ss || 10 £χη (II) ad coniunct. cf. Tyrt. fr. 7, 28 Gent.-Pr. | πολυηράτου Wil., S. u. S. 274 cf. Hes. fr. 205, 2 Merk.-West, Theogn. 1305, ad πολυήρατον cf. Theogn. 1348 et Sol. fr. 16, 1 Gent.-Pr. ήβης έρατοϊσιν έπ' οίνθεσι || 11 de locis similibus vide Pellizer-Tedeschi 63 || 12 ούδέ θανεϊσθαι (II): οΰτε θανεΐσθαι tacite Schndw. alii || 13 ουθ' Wil., S. u. S. 274: ούδ' (II) | υγιής = sanus corpore, alibi ap. Simon, fr. 542, 36 P. sanus mentis | nota καμάτου = νόσου cf. Hansen CEG 127, 2, ca. 500 (epitaph, medici Charonis) || 14s de re cf. Simon, frr. 520 et 521 P. || 14 νηπίοισι (II) iam correxerat Cam., cf. Hes. Op. 40 νήπιοι, ούδέ ϊσασιν | nota (f)ïaamv || 15 βιότοι' (I), coniecerat Cam.: -ου (II) | cf. v. 8 et Simonidis dictum ap. Stob. 4, 34, 59, V 842 Η. χρόνον ολίγον, ετη δέ πολλά || 16 cf. Theogn. 483 s άλλα συ ταύτα γι-νώσκων | ad βιότου π. τ. cf. Cere. fr. 3, l i s Lomiento (= 4, 12 D.) cum adn. || 18 φράζερ West | παλαιοτέρων dub. Parsons, παλα[ιγενέος έπος άνδρός West 1993, 10 II 19 σιγήν γαρ] Gent. cf. Eur. Troad. 654 γλώσσης τε σιγήν ή λήθην] West | έκφυγόμηρ[ pap.: Όμηρ[ος έής West || 20 πα.: fort, παρ vel παο haud παν (Par-sons, Haslam), at πανδαμά[τωρ suo arbitrio coni. West || 21 ss in "Simonide redi-vivo" (1993) acri imaginationi indulgens restituit West || 21 ad rarum verbum ψυ-δρός (= ψευδής) Theogn. 122 confert Parsons || 23 ων suprascr. oi[

8 (21 West)

] . ούδ' ΰπερ[ ] . . [ ]μενος.

0 ] ύ δύναμαι , ψυχ[ή,] πεφυλαγμένος ε[Ι]ναι όπηδός · χρυσώπιν δε Δίκ[ην δζ]ομαι άχνρμενος,

5 έ]ξ οδ τ α π ρ ώ τ ι σ τ α νεο[τρεφέ]ων ά π ό μηρώ[ν ή]μετέρης ειδον τέρμ[α συν]ηθεΐης,

κ]υά[ν]εον δ ' έλεφαντι[νέω συνεμί]σγετο φε[γγει, ] δ ' έκ ν ιφάδων[ ί]δεϊν.

].ς ηρυκε· νο.[ ] υβριν

203



SIMONIDES

10 ]vor ]οφύλλο ις

]•

l i l i

8 P. Oxy. 2327 fr. 1 + 2a col. 1 8 hoc carmen, spatio interiecto, fr. 9 in eadem columna praecedit, sed quot ver-

sus exciderint inter v. 13 et v. 1 fr. 9 incertum (cf. Parsons 49); cum igitur frag-menta paene próxima sint, hi versus eiusdem carminis ac fr. 9 esse possunt; de carmine amatorio (παιδικω) agi videtur: ad rem vide West, Studies 167s; West 1993, l i s et praesertim Catenacci || 3 fortasse initium carm., cf. Theogn. 367; 695; 939; Anth. P. 12, 19, 1 | o]ù Lobel σο]ϋ vel τ]οϋ Peek | ψυχ[.(.)]: ψυχή West coll. Theogn. 695 adde Pind. Pyth. 3, 61s μή, φίλα ψυχά, βίον άθάνατον / σπεύδε, frr. 123, 1 et 127, 4 Maehl. (carm. amatoria); Anth. P. 12, 80, 1; 125, 7; 132,1 φυχίπ cum όπηδός coniunctum Peek, West 1993, ψυχ[ήν Danielewicz ap. Bar-tol sed cf. Catenacci | πεφυλαγμένος ... όπηδός: 'providus assectator' qui est ama-tor (εραστής) sc. poeta ut vid.; ad amatoriam significationem vocis όπηδός trans-late adhibitae cf. Plat. Phaedr. 248 c, 252 c (Catenacci) || 4 χρυσώπιν novum cf. Soph. fr. 12 Radt τό χρύσεον δέ τάς Δίκας δέδορκεν Eur. fr. 486 Ν.2 Δικαιοσύνης το χρύσεον πρόσωπον (West 1993); Aristoph. Thesm. 321 Λατοϋς χρυσώπιδος έ'ρνος | Δίκ[ην suppl. Lobel; de notione amatoria Δ. vide Gentili, Studi classici e orientali 21, 1972, 63ss; Vetta, Teognide, Libro secondo, Roma 1980, ad v. 1283; de amore iusto (έ'ρως δίκαιος) et amore iniusto (έρως άδικος) disserit Max. Tyr. XVIII1, 2, 3, 8 I '..]ομαι: &ζ]ομαι vel αϊδ]ομαι Peek αντ]ομαι Merk.; άζ]ομαι prae-tulimus coll. Theogn. 737s; 748; 1140 || 5 έ]ξ suppl. Lobel, cf. λ 168 | v&[: post νεο spatium 4 vel 5 litt.: νεο[τρεφέ]ων West || 6 ή]μετέρης Merk, alii ύ]μετέρης po-tius quam ή]μετ. Peek | τέρμ[α συν]ηθείης Gent. τέρμ[ατα πα]ιδεΐης West || 7 marg. Schol. col. 1 ελέφαντίνεον | κ]υά[ν]εον δ' έλεφαντι[νέω cum v.l. [κυανέω δ'] έλεφαντίνεον coni. Merk, qui iterum ap. West κ]υά[ν]εον δ' έλέφαντι νέον [συν-εμί]σγετο φέ[γγος proponit, κ]οά[ν]εον δ' έλεφάντινεόν [τ' άνεμί]σγετο φέ[γγος West I φέγγε ι Peek | κυάνεον: amasi fuscus pectinis color qui eburneo femorum splendori admiscetur, ad rem vide etiam Bartol 27 | έλεφαντι[νέφ: ad eburneum femorum colorem cf. Δ 141 ss (West 1993) || 8 in. οίον]? | νιφάδων: translate adhi-betur ut vid., ποίην] δ' έκ νιφάδων (ήν νεοθηλέ' ΐ]δεϊν West 1993 (similitudo bre-vior?) I ί]δεϊν Lobel || 9 άλλ' αίδ]ώς West | .[ apex fort. litt, o, marg. Schol. .νεο-υδ.[ ].r ex quo νέου δ.[..].ι[ West | ϋβριν: ad vim verbi amatoriam cf. v. 4 || 10 marg. Schol. απιω(ν) επεβη[: ad Apionem grammaticum cf. Schol. fr. le, 3 || 11 άκριτο-φύλλοις Lobel coll. Β 868 όρος άκριτόφυλλον || 12 marg. Schol. ακροποροις· et infra rursus α [ ubi άκ[ροπόλοις coni. Lobel

204



FRAGMENTA

9 (22 West )

].οιο θ α λ ά σ σ η ς ].ουσα π ό ρ ο ν

]μενος ενθα περανα[ ]

5 ελθ]οιμι κέλευθο[ν Μουσ&ϋ]ν κόσμ[ο]ν ίοσ[τ]εφάνων

]ëôoç πολύδενδρον ίκο[ίμην ε.[. . . . ] εύαγ[έ]ί* νήσον, α γ α λ μ α Δ[ιός

κα[ί κεν] Έχεκ[ρατί ]δην ξανθότρ[ ιχα 10 ο.[ ]ον χε ίρα λαβοι.[

ο φ ρ α νέο[ν] χ[αρίε]ντος ά π ό χροός αν[θος λείβει δ ' έκ βλ[εφάρ]ων ίμερόεντα [πόθον

καί κεν ε.[ ].δος έν ανθε[σι(ν) κεκλιμένος λευκ[άς] φαρκ ίδας έκτ[ανύων

15 χαίτη[ισι]ν χαρίε[ντ]α νεοβλαστ[ .[ ] ε ύ α ν θ έ α πλε[ξάμενος στέφανον

μο[ ] δ ' ίμερόεντα λιγύν .[ άρτ ι [επεα] νωμών γλώσσαν ά[πό στόματος *

τώνδε .[ 20 εΰκομπ[ος

9 P. Oxy. 2327 frr. 3 (w. 1 - 7 δενδρον ίκο[ίμην) + 2a col. 2 (νν. 8-18 γλώσσαν ά[πό) + b (w. 19-20) + 4 (w. 8-14) + P. Oxy. 3965 fr. 27 (w. 6-15 νεοβλαστ[)

9 de horum versuum coniunctione cum praecedenti carminé vide fr. 8 adn. | ad rem alii aliter interpretati sunt: Parsons opinatur Simonidem aetate provectum fingere se cum suis carminibus in Elysium velie migrare ut amatum Echecratiden conveniat et iuventutis vires recuperet; West 1993, secutus Parsons, singula cona-to definire, elegiam quasi propempticon interpretatus; Mace proprietates illius commenticiae, quae dicitur "utopiae", in carmine erotico de Echecratidae laudi-bus agnoscere putat; sed statu rerum, nostro quidem iudicio, hoc tantum pro certo habemus carminis significationem esse amatoriam || 1 ]oftn: ρο]θίοισι vel ρο]θίοιο dub. Parsons πολυφλοίσβ]οισι vel άτρυγέτ[οισι cum v.l. πολυφλοίσβοιο vel άτρυ-γέτοιο Peek || 2 έξαν]ύουσα Peek, φέ]ρουσα (navis?) coni. West || 3 περάνα[ς Lo-bel περάνα[ι West || 5 έ'λ8]οιμι Gent. cf. Simon, fr. 541, 13 P. et Gentili, Gnomon 33, 1961, 340, έξανύ]οιμι dub. Peek, έθέλ]οιμι dub. Hunter coll. Theocr. 7, 61s, πρήσσ]οιμι dub. West || 6 cf. Theogn. 250 Μουσάων ... ϊοστεφάνων (Lobel ap. Parsons), Bacch. 5, 3 ϊοστεφάνων Μοισάν (Parsons) || 7 εδος sedes deorum ut vid. I πολυδ?[ 3965 ]δενδρον suprascr. ]υμν· 2327 v.l. πολύ]υμνον, cf. Simon.

205



SIMONIDES

fr. 507 Ρ. έλθών ές είΐδενδρον άγλαόν Διός / τέμενος | ίκο[ίμην West ϊκο[ντο Peek ϊκο[ιντο Hunter coll. Theocr. 7, 62, cf. etiam E 367 (equi) αίψα δ ' επειθ ' ϊκοντο θεών ίόος αίπύν Όλυμπον , adde Sol. 1, 21 Gent.-Pr. θεών έδος αίπύν ίκάνει / οΰ-ρανόν (Parsons) || 8 ]ευ suprascr. ]υν 2327 | εύαγ[.]α 2327 iure probant Haslam Burzacchini Mace (cf. Pind. Pae. Vl lb = 52h, 47 Maehl. εόαγέα πέτραν φανήναι de insula Délo conspicua), εύα£α Parsons West alii (cf. Hes. Op. 599 χώρω έν εύαεΐ de loco eventilato) | .[: δ (Lobel ap. Parsons) potius quam β vel κ (Parsons), άγαλμα β[ίου West, praeferimus άγαλμα Δ[ιός sc. καλλώπισμα (νήσον) έφ' ω Ζευς άγάλλεται και χαίρει || 9 κα[ί κεν] Έχεκ[ρατί]δην Parsons prob. West: si supplementum quadrat, verisimile est de Echecratida agi Thessalorum rege, qui haud Antiochi pater (cf. Simon, fr. 528 P.) sed filius fuit ut perhibetur cf. Brillan-te I ξανθότρ[ιχα West || 10 o.[: fort, φ | ].: o potius quam ω, όφ[θαλμοΐσιν ίδ]ών West I λάβοι vel λάβοιμ[ι Parsons || 11 ν vel π post litt, α : νεο[ν] χ[αρίε]ντος West | αν[θος West || 12 λει|Ιειδε|$| 2327 λείβοι perperam West | βλ[εφάρ]ων West | πό-9ov Parsons || 13 .[: π vel γ, έγ[ώ(ν)? Parsons | ].: υ potius quam ι legit Parsons recte ut vid., έγ[ώ μετά πα]ιδός West, quod minime quadrat | άνθε[σι vel ανθε[ϊ dub. Parsons || 14 ad κεκλιμένος iure contulit Parsons eroticum Archilochi carmen 196a, 44 West έν άνθεσιν . . . έκλινα | λευκός Parsons | nota φαρκίδας sed ι lon-gum esse docet Herodian. Gramm. Gr. III 2, 597 Lentz cf. φαρκΐδα Soph. fr. 1108 Radt I έκτ[ανύων supplevimus έκτ[ανύσας iam Bernsdorff cf. praeter Pind. Pyth. 4, 242 Eur. Iph. A 648 praesertim π 175 γναθμοί δ' έτάνυσθεν et Anth. Pal. 11, 408, 2 ούδέ παρειάων έκτανυσεις φυτίδας || 15 χαίτρ[σι]ν Ba. χαίτη[ν ή]ν Peek | χαρίε[ντ]α Parsons || 16 suppl. Lobel coll. κ 168, Aristoph. Lys. 790, adde Pind. Isthm. 7,49ss αμμι... πόρε, Λοξία, ... εύανθέα καί Πυθόϊ στέφανον (Catenacci) || 17 Μο[υσέων Peek, Μο[ύσαις vel μο[λπαΐς West | τ[(ε) Ba. || 18 άρτι[επέα] ex. gr. suppl. Lobel | supra -έα h.v.: η dub. Ba. | ad άρτι[επέα] γλώσσαν cf. Pind. Isthm. 5, 46 et Privitera, Pindaro. Le Istmiche, Milano 1982, 198 | ά[πό στόματος West cf. Simon, fr. 585 P. πορφυρέον άπό στόματος / ίεϊσα φωνάν παρθένος, Pind. Pyth. 4, 11; Dith. II = fr. 70b, 3 Maehl. || 19 inter 18 et 19 quot versus desint in-certum | .[: h.v. pars inferior || 20 έυ κ-ομπ: εΰκομπ[ος cum v.l. εΰπομπ[ος coni. Lobel cf. Eur. Tr. 152, ad εβπ. cf. Soph. O.R. 696

10 (27 W e s t )

] . α σ τ ε ρ α σ α . ν [ ]σι θ ε ό ς πον. [ ] ύ π έ ν ε ρ θ ε μ[

] ε ύ α ν θ έ α ς άλλ [ 5 π ] α ΐ δ ' έ ρ α τ ό ν .[

]. ε τ ρ ε φ θ [

10 P. Oxy. 3965 fr. 3

206



FRAGMENTA

10 1 .v[: i vel ρ Parsons || 4 στεφάνους] εύανθέας West, cf. fr. 9, 16 || 5 Parsons coll. Pind. Ol. 10, 99 || 6 9: suprascr. o vel θ

11 (28 West)

μισγ.[ εν[ ενδ.[

5 XI1-1

11 P. Oxy. 3965 fr. 4

12 (29 West)

] · [ ] . . . . [

βαρβ.[ Toy.[

5 κε[ ]ρδ[ διπ[

12 P. Oxy. 3965 fr. 7 12 2 διωι[ West || 3 βαρβι[τ- potius quam βαρβα[ρ- Parsons || 5 - 6 κερ§[, διπ[λ

dub. Lobel ap. Parsons coll. Sol. fr. 1, 73 s Gent.-Pr.

13 (30 West)

]·τε[ ](ρμεν .[ ]ανους à[ ]ντες τ[

5 Δ]ιόνυσον[

13 P. Oxy. 3965 fr. 8

207



SIMONIDES

13 1 ].: o vel ω || 2 .[: γ, π, v? Parsons || 3 στεφ]άνους? West || 4 ντ£σ pap. || 5 suppl. Parsons

14 (31 West)

] • [ ] · [

]ω γαρ με[ ]ασω τε.[ ]ηνη·[

5 ]ποις· τ[

14 P. Oxy. 3965 fr. 9 14 4 ..[: το, τρ Parsons || 5 ]ποις suprascr. ]ων , άνθρώ]π- Parsons ex. gr.

15 (32 West) ] . [

] [ ] · ν . [

]στεφ[ 5 ]πλη[

]μελε[ ]εδευ[

15 P. Oxy. 3965 fr. 23

16 (33 West)

] παιήονος [ ]ε γέλα τε . [ ]. [ ]πει φίλος ιστ[

ο]ύκ άχαρις γε[ 5 ]γ· δύο κρεσσ[

]. . ρ.. ς δνος[ ].. ζομένη [

208



FRAGMENTA

]. . αγουσα με[ ]καγθήλια· καί λιγ.[

10 ] . . λφέτω· ούκ[ ] . . .υ . τονα[

].λασα.ή.[ ] . . <χτρε[ ]υπροσ.[

15 ].κεα μισθ[όν ].ωτα φέρω[ ].ε στυγος.[ ] . ' . ε . [

16 P. Oxy. 3965 fr. 25 16 ad παιήονος (v. 1), όνος (v. 6), κανθήλια (v. 9) et μισθ[όν (v. 15) vide ex. gr.

quod narrai Chamaeleon ap. Athen. 456e (= fr. 34 et p. 173 Giordano) ut explicet Simonidis epigr. 70 D. || 2 παϊζ]ε (coll. Simon, fr. 646 P.) vel πϊν]ε ex. gr. West | εγέλατε pap. || 3 έ]πεί ex. gr. Parsons, τέρ]πει ex. gr. West || 4 cf. Theogn. 496 (West) I γέ[νετο ex. gr. Parsons (pentam.) || 5 -6 δύο κρέσσ[ονες ϊπποι / ... ή (εις?) περ]ίεργος ονος ex. gr. Parsons ¡| 6 ονος asinus clitellarius cf. κανθήλια (v. 9) et Hermipp. fr. 7, 3 K.-A. cum adn. || 9 legit Parsons | cf. όνος (v. 6) || 13 ]..: fort, δι || 14 o suprascr. ι? Κ]ύπρις ύ[ West || 15 ά]εικεα μισθ[όν Parsons || 16 ώτα vel νώτα Parsons | φέρω[ vel φέρω[ν Parsons | στύγος vel Στυγός Parsons

INCERTAE S E D I S

17 (34 West)

χω[ - j ευ[ ]ς· «M

]να[

17 P. Oxy. 2327 fr. 7 17 2 ευ[: suprascr. κοι[, εύ[ν- cum v. 1. κοι[τ- coni. West | post hune versum pa-

ragraphe et coronis

209



SIMONIDES

18 (35 West)

κρατερώνυ]χας ϊππ[ους

18 P. Oxy. 2327 fr. 8 18 κρατερώνυ]χας ex. gr. nos, cf. E 329; Π 724 κρατερώνυχας 'ίππους (in he-

xam. exitu) μώνυ]χας Lobel καλλίτρι]χας West, possis etiam κοιλώνυ]χας, cf. Ste-sich. fr. 235 P.-D.

19 (36 West)

]ov.[ ].εν[

19 P. Oxy. 2327 fr. 9 19 1 .[: h. v. vestigium

2 0 (37 West)

]ωγροι.[ • i - ·[

20 P. Oxy. 2327 fr. 10 20 1 .[: o veri sim. || 2 ..]: suprascr. χ · ·τ· vel ir τ·

21 (38 West)

]ερθο[ ]·κηι[

21 P. Oxy. 2327 fr. 11 21 2 ].: h.v. apex ι, vel ν vel η

210



FRAGMENTA

22 (39 West)

]v él ] ν γ [

22 P. Oxy. 2327 fr. 12 22 2 .[: α vel λ

23 (40 West)

]·.[

]· δ[

23 P. Oxy. 2327 fr. 13 2 3 1 ]ru[ legit West || 2 ].: δ coni. Lobel

24 (41 West)

M

2 4 P. Oxy. 2327 fr. 14

25 (42 West)

εν[ ] [

]·[

25 P. Oxy. 2327 fr. 15

2 1 1



SIMONIDES

26 (43 West)

] . [

]υτε[

26 P. Oxy. 2327 fr. 16

27 (44 West)

]v ]πιηισιν[

27 P. Oxy. 2327 fr. 17a 27 2 ]πιησιν [ a. c.

28 (45 West)

]ατο χαιτ[ ]νη·

28 P. Oxy. 2327 fr. 17b 28 2 pentam. | marg. Schol. έρ[

29 (46 West)

] ]]jJ· τον,.πορίνας ]

] . ων απι ω

5 ] ]

29 P. Oxy. 2327 fr. 19 col. 1 (marg. Schol.)

212



FRAGMENTA

29 2 1)4: Nicanor cf. fr. 3b, 28 | τονα. Lobel qui τονδυ negat, τονδ' επορίνας West II 4 ]ζων West | i.e. Apio cf. fr. le, 3

30 (47 West)

x[ λ[ ε[ ι.[

5 ί.[ δ[

30 P. Oxy. 2327 fr. 19 col. 2

30 4 .[: h. v., π vel γ, ρ Lobel || 5 .[: h. v., κ Lobel

31 (48 West)

]κοΑ β oí)

31 P. Oxy. 2327 fr. 20 col. 1 (marg. Schol.) 31 Hes. Op. 266 contulit West

32 (49 West)

ή[

32 P. Oxy. 2327 fr. 20 col. 2

213



SIMONIDES

33 (50 West)

[ κλύη[ ω[ [

33 P. Oxy. 2327 fr. 21 33 1.[: h. ν. leviter dextrorsum inclinata, ν vel π, κ || 2 ut videtur, sed initio ver-

sus non aptum, an καύη[? || 4 λ[ West

34 (51 West)

των[

34 P. Oxy. 2327 fr. 22

35 (52 West)

]νοι ].θεσι[.].[

35 P. Oxy. 2327 fr. 23 35 1 pentam. || 2 ].: fort, υ vel χ Lobel | θεα[: suprascr. σι

36 (53 West)

όιτ.[ κα[

36 P. Oxy. 2327 fr. 24

214



FRAGMENTA

36 1 .[: circuii pars sin., ω West || 3 .[: h. v. pars superior, ι, κ vel ω, quam prae-fert Lobel

37 (54 West)

ε[

37 P. Oxy. 2327 fr. 25

38 (55 West)

]?vr|[ ]δυπ[

]οτε[ ].λα.δ[

38 P. Oxy. 2327 fr. 26 38 2 ].: vestigium adaequatum litt, δ potius quam φ | π[: μ a.c. || 4 ιδ[ vel γδ[

(spatio conveniens)

39 (56 West)

]CPQP[ ]τολ[ ] . [

39 P. Oxy. 2327 fr. 28

40 (57 West)

]δεξ[ ]εκρι [

40 P. Oxy. 2327 fr. 29

215



SIMONIDES

41 (58 West)

]·[ ]·ου[ ]των[ ]πρ.[

41 P. Oxy. 3965 fr. 6 41 2 ].: γ vel τ

42 (59 West)

]επ[ ]· . [ · · ] [

]• •[ ]μεν.[ μ]ελετάν

5 ]αίετο φορ[ (2 W. abrasi)

].νος· αν]δρα πλησί 'α . [

10 ]. επεσιν[ ]μονο.[ ].'.'.[

42 P. Oxy. 3965 fr. 11 42 3 -]μν[ο]μένο[ισιν (τα-, κα-)? Parsons || 4 pentam. || 9 ]ρα" pap., ad siglum cf.

Parsons 37 | α[ suprascr. α[

43 (60 West) ]··[

M M ]·[

5 ].υκτω[ ]ισιν έπει.[ ] . . . . αι[

216



FRAGMENTA

]· 6 • •[ ]μπσ.[

43 P. Oxy. 3965 fr. 14 43 litteras w. 1 - 3 , v. 6 (έπει.[), v. 9 (]μη) vidit Lobel ap. Parsons 14 || 7 .ou: fort,

χ, ante χ suprascr. σ

44 (61 West)

]·εη[ ]ανε.[

].λί[]·[ ]λαν[

5 ] . ε . [

44 P. Oxy. 3965 fr. 15

45 (62 West)

] . . . . [ ]σαπεν. [ ]νδαισε.[ ] μ [

45 P. Oxy. 3965 fr. 16

46 (63 West)

].[

].ν.[ ] . [

]α.[ 5 ]κ..[

]εμ·[

217



SIMONIDES

].α.η.[ ] .ω . . . [

].αρεει[ 10 ]σησ..[

]λισ[ ]·ων[ ]ενοσ [

]νδ[ 15 ]ν.[

4 6 P. Oxy. 3965 fr. 17 4 6 3 suprascr. ]α· || 7 suprascr. ].[ ]σ'α[ dub. Parsons | ].αυη.[ Parsons, άγ]λαΐης[

(fort, finis pentam.) West || 10 ..[ suprascr. χρ[ || 12 ].: ε vel σ

4 7 ( 6 4 W e s t )

]ε.[ ].αμενοι[

]η[]ον.θυ[ ]εμου

5 ] .οοιο ].νεω[ν|

]εινε δε πάντα· ] .ράσατο

]. δέ οι ήτοφ-10 ].αιν

].τα κατευ[

4 7 P. Oxy. 3965 fr. 18 4 7 4 pentam. || 5 hexam. || 8 έ]φρ- vel ]ηρ- Parsons | marg. Schol. απ1 rt[: i.e.

Απίων cf. fr. le , 3 || 9 cf. ex. gr. Π 509 (Parsons) | ήτορ suprascr. ελτης || 10 W' pap. : cf. fr. 42, 9 I marg. Schol. ot[ ].[: Απίων? || 11 ].τά' pap.: cf. v. 10

4 8 ( 6 5 W e s t )

oto. [

m»I [

218



FRAGMENTA

δηλ[ ]λλ[

48 P. Oxy. 3965 fr. 24 48 in. columnae?

49 (66 West)

].λδα. [ ]αυσα.[ ] .αυλ . [ ]ωκει [

49 P. Oxy. 3965 fr. 28 49 1 ]αλδαν[ West || 2 ,[:v? || 3 ού]κ αύλο[ West

50 (67 West )

·[

2 vv. abrasi? ]περ.[ ].ψαμεν.[

5 ] γονω. . . [

50 P. Oxy. 3965 fr. 29

51 (68 West)

]•[

]·ην.·[ ]. - [M ]·ησ.[

51 P. Oxy. 3965 fr. 30

219



SIMONIDES

52 (69 West)

] . -e- · •[ ].ων. .[ ]υμη·[

]. •[

5 ]·[

52 P. Oxy. 3965 fr. 31

53 (70 West)

]δωρ' ανα[ ].ακα..[

]·[

53 P. Oxy. 3965 fr. 32 53 2 ..[: στ valde incertum (Parsons), Πολυδεύκ]εα Κάστ[ορά τ ' West

54 (71 West)

]ιζειν[ ] [


55 (72 West)

] . [ . . . ] . [ ].. ροσαλ[ ].οδος·

] . . . . [

55 P. Oxy. 3965 fr. 34

220



FRAGMENTA

55 3 fin. pentam. || 4 ,τε. legit Parsons

56 (73 West)

] ·ερ[ ]γα[

56 P. Oxy. 3965 fr. 35 56 in. columnae? || 1 ].: γ vel τ Parsons

57 (74 West)

] [ ]Λνερ[

57 P. Oxy. 3965 fr. 36 57 2 .ν: ά vel ό

58 (75 West)

]μ-[ ] [ ]ικο[

58 P. Oxy. 3965 fr. 37

59 (76 West)

]εγον[ ].θεας o.

59 P. Oxy. 3965 fr. 38 59 2 o suprascr. ε· |.[: fort, λ



SIMONIDES

60 (77 West)

] ]ω

60 P. Oxy. 3965 fr. 39

61 (78 West)

m ]θρ.[ ]οι [

]σ.[

61 P. Oxy. 3965 fr. 40 61 2 .[: ω ?

62 (79 West) ]·[

]η»[

62 P. Oxy. 3965 fr. 41

63 (80 West)

]αντο ] "

]•[


222



FRAGMENTA

64 (81 West)

]θυμ[ ]-«..[

6 4 P. Oxy. 3965 fr. 43

65 (82 West)

II M ]κλ.[ ].σ.[

6 5 P. Oxy. 3965 fr. 44

66 (83 West)

]λιων[ ] χε [

6 6 P. Oxy. 3965 fr. 45

67 (84 West)

]π.[

6 7 P. Oxy. 3965 fr. 46

223



SIMONIDES

68 (85 West)

68 P. Oxy. 3965 fr. 47

INCERTVM VTRVM EX ELEGIIS AN EX E P I G R A M M A T I S

69 (86 West)

εί δ'αρα τιμήσαι, θύγατερ Διός, όστις άριστος, δήμος Αθηναίων έξετέλεσ(σ)α μόνος.

69 Αγ. Pax 736 ss εί δ' ουν εικός τίνα τιμήσαι, θύγατερ Διός, δστις άριστος κωμωδοδιδάσκαλος άνθρώπων καί κλεινότατος γεγένηται, άξιος είναί φησ' ευλογίας μεγάλης ό διδάσκαλος ήμών.

Schol. ad loc. (p. 114 Holwerda) παρά τά Σιμωνίδου έκ των έλεγείων· [1-2] 69 1 θύγατερ Schndw. ap. Bgk : θυγατέραι cod., εί δ' άρα τιμήσαι θυγάτηρ

Radermacher ap. D., εί δει? || 2 δήμω Diibner vel Dindorf | έξετέλεσσα Schndw. ap. Bgk : έξετέλεσα cod., έξετέλεσσε Härtung | contulit Bgk; Vita Aeschyl. 8 άπήρε δέ ώς 'Ιέρωνα, κατά τινάς μεν ύπό Αθηναίων κατασπουδασθείς καί ήσ-σηθείς νέω οντι ΣοφοκλεΤ, κατά δέ ένίους έν τώ εις τους έν Μαραθωνι τεθνη-κότας έλεγείω ήσσηθείς Σιμωνίδη· το γαρ έλεγεϊον πολύ της περί τό συμπαθές λεπτότητος μετέχειν θέλει, δ τοΰ Αισχύλου, ώς έφαμεν, έστίν άλλότριον.

70 (23 West)

οινον άμυντορα δυσφροσυνάων

70 Athen. 10, 447a συ δέ πιών μή φοβηθής ώς εις τούπίσω μέλλων καταπε-σεϊσθαι· τούτο γαρ παθείν ού δύνανται οί τόν κατά Σιμωνίδην πίνοντες- [1]

70 1 δυσφροσυνάων p.c., δυσφροσύναν a.c. cod. A : δυσφροσυναν coni. Bgk fr. 86 adn. ut sit ex lyricis carminibus | cf. Hor. Carm. 1, 7, 31 vino pellite curas

71 (24 West)

ούδέν άττόβλητον Διονύσιον ουδέ γίγαρτον

71 (I) Athen. 1, 32c [1] ό ΚεΤός φησι ποιητής (praecedit Callim. fr. 178, 15 s

224



FRAGMENTA

Pf.) II (II) Eustath. in Od. p. 334, 6s ουκ άπόβλητον Διονύσειον κτλ. sine poetae nomine | cf. Hesych. γίγαρτον της σταφυλής t ò ένδον

71 cf. Wil., S. und S. 211 adn. 1 || 1 ουδέν vel ού γάρ Schweig. : ούδέ γαρ codd., γάρ fort. Athenaei est

Maximas gratias agimus Petro Giannini et Carmine Catenacci qui diligenter et libentissime hoc opusculum perlegerunt.

225



S I M O N I D E S

Editio altera nostra cum priore et cum altera Westiana comparata

Gentili-Prato2 Gentili-Prato1 West2

la 3 lb 4 le Ad. 44 6 Id Ad. 45 7 le 1 2 9 3a 10 3b Ad. 18 + 41 11, 5 -45 3c Ad. 42 12 3d Ad. 43 13 3e 14 3f 15 + 16 3g Ad. 17 11, 1 - 4 4 17 5 2 6 18 7 19 + 20 8 Ad. 13 21 9 Ad. 14 + 15 + 16 22

10-16 27-33 17-38 Ad. 19-40 34-55

39 Ad. 41,8-9 56 40 Ad. 41,14-15 57

41-68 58-85 69 86 70 23 71 24

226



I N D E X V E R B O R V M *

άγαθός: -ών (neutr.) 7,17; άριστος 69, 1 ; <5ριστ[ 3b, 29

άγαλμα: (acc.) 9, 8 άγέμαχος: -οι 3 b, 10 άγλαόφημος: άγ]λαόφημον (?) la, 13;

-η[με 3a, 5 άείδω: [άεισ'] 3b, 14 άέξω: -ει 3f, 5 ¿χζομαι: ϋζ]ομαι 8, 4 άθάνατος: -ον (nom.) 3b, 11 (άθά]ν-);

3b, 24 (-ο(ν)) Αθηναίος: -ων (mase.) 69, 2 αίθήρ: -έρι 3f, 5 Αλέξανδρος: Αλεξά]γδροιο 3b, 7 άλλά (άλλ'): 3b, 15 ([άλλά]); 4, 14; 7,

16 άλλος: ώ[λλοι 3b, 33 άλς: -ός la, 13 άμαιμάκετος: -ον (neutr. ?) 3e, 5

(άμαι]μάκετον) άμύντωρ: -ορα 70 άνήρ: 7 ,1 ; άν[δρός] 3b, 11; άν]δρα 42,

9; άνδρών 3b, 21 (άνδρώ]ν); 7, 2; 7, 5

άνθος: (acc.) 7, 10; 9, 11 (-[θος); άν-θε[σι(ν) 9, 13

άνθρωπος: -ων 3b, 18 (άν]θρώπων); 3b, 24 (ά)νθρώπων); άνθρωπο.[lb, 4

άοιδή: άο]ιδής 3b, 19 άοίδιμος: -ον (fem.) 3b, 9 άπό: 3d, 8; 8, 5; 9,11; 9, 18 (ά[πό) άπόβλητος: -ον (nom.) 71 Απόλλων: -ος 3b, 4 δρα (άρ'): 3b, 25 ([άρ']); 69, 1 άρετή: -ής 3b, 23 (άρε]τής); 3f, 2 άρμα: (acc.) 3b, 8 (v.l. τέρμα) άρτιεπής: άρτι[επέα] (fem.) 9, 18 άστυ: (acc.) 3b, 25; 3f, 3

άτέλεστος: -τα (acc.) 7, 11 αύδή: [αύδήν] 3b, 13 αύτάρ: 3b, 16 αύτός: -ών (mase.) 3f, 6 άχαρις: 16, 4 αχνυμαι: -ύμενος 8, 4

βάλλω: -με[ν 3e, 2 βήσσα: βήσ[σησ(ι) 3g, 2 βίοτος: -ου 7, 16; -ότοι' 7, 15 βλέφαρον: βλ[εφάρ]ων 9, 12 βουλή (?): 31

γάρ: 7, 4; 7,19 ([γάρ]); 14, 2; ούτε γάρ ... ούδέ ... ούθ' 7, 12

γελάω: γέλα 16, 2 γενεή: 7, 2; -çt[v 3b, 14 Υή: [γής] 3b, 36 γηράσκω: -σέμεν 7, 12 γίγαρτον: (nom.) 71 Γλαύκος: -οιο 3f, 3 γλώσσα: -ης 7, 19; -αν 9, 18

δαμάζω: δ]άμασσεν 3b, 3; δαμάσαντ[ 3b, 39

Δαναός: -oí 3b, 10 δέ (δ'): 3b, 23 ([δ']); 3d, 12; 3f, 1; 3g, 4;

7 ,1 ; 7, 2; 7,10; 7,18; 8, 4; 8, 7; 8, 8; 9, 12; 9, 17; 47, 7; 47, 9; εί δ' 69, 1; όί δέ 3b, 35; 3d, 11 (oí] δ'); [roí δέ] 3b, 9

δέχομαι: -ξατο 3b, 12; -ξάμενοι 7, 3 δήμος: 69, 2 διέπω: -ω[ν lb, 6 Δίκη: Δίκ[ης: 3b, 8; -[ην 8, 4 Διονύσιος: -ον (nom.) 71 Διόνυσος: Δ]ιόνυσον 13, 5 δούλιος: [δούλιον] (acc. neutr.) 3b, 21 δύναμαι: 8, 3

' Indicem confecerunt Luigi Bravi et Maria Colantonio

227



INDEX VERBORVM

δύο: 16, 5 δυσφροσύνη : -άων 70 δώρον: δώρο[ la, 8 Δώρος: -ου 3d, 9

έγκατατίθημι: -έθεντο 7, 4 έγώ: 3b, 16 (έγώ); έμοί 3b, 17 έδος: (acc.) 9, 7 εί: εί δ' 69, 1 είδον: (I sing.) 8, 6 (-ν); ΐ]δεΐν 8, 8 ειμί: εσθ' 7,15; fi 7,13; ε[ί]ναι 8, 3; ή]ν

3b, 23; έσσετ]οα 3b, 24 ε(ί)νάλιος: είν]αλίου (mase.) 3b, 16;

εΐν]αλίης 3a, 5 εϊπον: έειπεν 7, 1 εις: έν (acc.) 7, 1 είσωπός: εί]σωποί 3d, 12 έκ, έξ: la, 7; 8, 5 (έ]ξ); 8, 8; 9, 12 έκαστος: -ω 7, 4 έκητι: 3b, 11 έκτανύω: έκτ[ανύων 9,14 έκτελέω: έξετέλεσ(σ)α 69, 2 έκφεόγω: -φυγ' 7,19 έλασις: -ει 3e, 7 Έλευσίς: [Ελευσΐνος] 3b, 36 έλεφαντίνεος: -[νέω (neutr.) 8, 7 έλπίς: 7, 4; έλπ[ίδ'(α) 7, 12; έλπίδ[ 6,

2 έμφύω: -εται 7, 5 έν: 3f, 2; 3f, 5; 3g, 2; 4,18; 7, 22 (έν); 9,

13 ένθα: 7, 24; 9, 3 ένθαπερ: 3b, 33 έντόνω: έντυνο]ν 3b, 19 έξελαύνω: -[λάσα]ντες 3b, 36 έπεί: 3d, 11 έπί: e. acc. 7, 8 έπιβάλλω: -ων 2 έπικλεής: -έα (acc. neutr.?) 3b, 31 έπίκουρος: -ον (mase.) 3b, 17 έπος: επεσιν 42, 10 έπώνυμος: -ον (fem.) 3b, 13 έρατός: -όν (mase.) 10, 5 έργον: -α (ace.?) 3b, 31 έρεβος: -εος la, 7 έρικυδής: -[δέος (fem.) 3b, 15

έρύκω: ήρυκε 8, 9 έρχομαι: έρχομε[ 4, 20; έλθ]οιμι 9, 5;

ήλθ[ Id, 8 έρωέω: ήρώησ[(ε) 3g, 4 ές: 3d, 11 εύαγής: -[έ]α (fem.) 9, 8 εύανθής: -έα (mase.) 9, 16; -έας 10, 4 ευθύς: ε]ύθείης 3b, 8 ε]ί>[κόμοιο: vid. ήΰκομος εΰκομπος: 9, 20 (-π[ος) εύρυβίας: -η 3b, 27 εύρύς: -εΐαν 3f, 6 Ευρώτας: Εύ]ρώταν 3b, 25 ευστρεπτος: έϋστρέπτων 7, 23 εύχομαι: -μένω[ν (mase.) 3b, 18 Έφύρη: -ην 3f, 1 Έχεκρατίδης: Έχεκ[ρατί]δην 9, 9 έχθος: έχθεος lb, 7 έχω: -ει 7, 10; 7, 12; 7, 13; -ων 7, 11

Ζεύς, Ζην: Διός 9, 8 (Δ[ιός); 69, 1; Ζη-νός 3b, 26

Ζήτης: [Ζήτην] la, 5

η: 3g, 2 ήβη: -ης 7, 10; 7, 15 ήγεμών: -όνες 3 b, 28 ήμαρ: (ace.) 3b, 21 (ήμ]αρ); ήματα

(acc.?) 3e, 6 ήμέτερος: -ης 3b, 20 (ήμετ]£ρης); 8, 6

(ή]-) ήμίθεος: ήμ]ιθέων 3b, 14 'Ηρακλής: -έους 3d, 10 ήρως: ήρ]ώων 3b, 10; -σι 3b, 27 ήτορ: 47, 9 (-ρ) ήβκομος: ήϋ[κόμοιο (fem.) la, 11

θάλασσα: -ης 9, 1; -αν la, 12 (θάλ]-) θαλία: θαλίησι 7, 22 θεά: -ας 3b, 15 θεϊος: -ην 3b, 13 θεός: 10, 2 θνήσκω: θανεΐσθαι 7,12 θνητός: -ών (mase.) 7, 3; 7,10; θνητοϊς

(mase.) 7, 16 θυγάτηρ; θύγατερ 69, 1 θυμός: -όν 7, 11

228



INDEX VERBORVM

ίδρις: -ιες 3f, 2 ίκνέομαι: ϊκοντο 3b, 9; ίκο[ίμην 9, 7 ΐμερόεις: -εντα (mase.) 9, 12; 9 ,17 ϊνα : 3b, 20 ίοπλόκαμος: ΐοπ]λοκάμων (fem.) 3b,

12 ίοστέφανος: ίοσ[τ]εφάνων (fem.) 9, 6 ίότης: ίφτΟΤ! la> 4 ίππόδαμος: -οις (mase.) 3b, 26 ϊππος: ϊππ[ους 18 ϊσχω: ΐσχε[ 4, 13

καθαιρέω: -εϊλε 3b, 8 καί: la, 5 ([και]); 2; 3b, 13; 3b, 19; 3b,

24 ([καί]); 3b, 25 (κα[ί); 3b, 27; 3b, 31; 3d, 9; 3d, 10; 3f, 6; 4, 8; 7, 2; 7, 15; 7, 24; 9, 9 (κα[ί); 9 ,13 ; 16, 9; καί ... τ' 3f, 5; oí τ' ... oí τε ... oí (καί) 3f, 4

κακός: -ή 31;κακ[όν (neutr.?) 3e, 5 κακόφρων: -[ονο]ς 3b, 7 Κάλαϊς: -ϊ[ν la, 5 καλός: κάλλιστον (mase.) 3f, 4; (ace.

neutr.) 7 , 1 κάματος: -ου 7, 13 κανθηλια: 16, 9 (κανθ-) καταχέω: [κατ'] ... κέχυται 3b, 11 κείμαι: -ται 7 ,14 κέλευθος: -ο[ν 9, 5 κεν: 9, 9 ([κεν]); 9, 13 κικλήσκω: [κικλήσκω] 3b, 17 κλέος: (nom.) 3b, 11; 3b, 24 ([κλέος]) κληδών: -α 3f, 6 κλίνω: κεκλιμένος 9, 14 κλύω: κλύη[ 33, 2 κόρα, κούρη: -ης la, 11 (κόρ[ης); 3a, 5

([κούρης]); 3b, 16 ([κούρης]) Κορίνθιος: -ον (ace. neutr.) 3f, 3 Κόρινθος: -[θ]ου 3b, 31 κόσμος: -ον 3b, 19 (κ[ό-); 9, 6 (-[ο]ν) κοϋφος: -ον (mase.) 7, 11 κρατερώνυξ: -νυ]χας 18 κρηπίς: κ]ρηπϊδα 3e, 9 κυάνεος: κ]υά[ν]εον (nom.) 8, 7

λαμβάνω: λαβοι.[ 9, 10

λανθάνω: έλάθ[οντο 3b, 23 λαός: -ους 2 λέγω: 3e, 3 (λ]έγω) λείβω: -ει 9 ,12 λείπω: λιπόντ[ες 3b, 25 λευκός: -[άς 9, 14 λιγύς: -ύν 9, 17

μανθάνω: μαθών 7, 16 μάρτυς: -υν 3f, 4 μελετάω: -μ]ελεταν 42, 4 μεν: 3b, 15 (μέ]ν); 3d, 8; οϊ μέν 3b, 25 Μενέλαος: -φ 3b, 27 μέσσος: -οι 3f, 1 Μήδος: -ων (mase.) Id, 5 (-[δων); 3d, 8

(-[ων) μηρός: -ώ[ν 8, 5 μιν: 7, 3, vid. ου μισθός: μισθ[όν 16, 15 μόνος: 69, 2 Μοΰσα: 3b, 17; -έω]ν 9, 6

ναιετάω: -άοντες 3f, 1 νέμω: -οντες 3f, 3 νεόβλαστος: νεοβλαστ[ 9 ,15 νέος: -ον (acc. neutr.) 9 ,11 (νέο[ν); -ων

(mase.) 7, 5 νεοτρεφής: -[τρεφέ]ων (mase.) 8, 5 νευω: νεύσαντο 3e, 7 νήπιος: νή]πιοι 7, 14 Νηρεύς: -ος 3b, 16 νήσος: -ον 9, 8 ΝΤσος: Ν]ίσου 3b, 33 νιφάς: -άδων 8, 8 νοέω: -ει 7 , 11 νόος: 7, 14 νυν: 3b, 15 νωμάω: -ων 9, 18

ξανθόθριξ: -τρι[χα 9, 9 ξείνος: ξείνου 4, 19 ξύλον: -α (acc.) 2

ό: [την] 3b, 13; τό (acc.) 7, 1; των (neutr.) 7, 17; τούς 4, 6; τά (acc.) 8, 5

229



INDEX VERBORVM

δδε: τόνδε 3b, 19 (τόνδ[ε); τώνδε(?) 9, 19

οίδα: ΐσασιν 7, 14 οϊκαδε: [οϊκαδ'] 3b, 9 οίνος: -ον 70 οίος: οϊη περ 7, 2 όλίγος: 7, 15 Όμηρος: Όμηρος 7, 19 όνος: 16, 6 όπηδός: 8, 3 όπλότερος: όπ[λοτέρ]οισιν (mase.) 3b,

13 όρμος: -ον lb, 11 δς: 3b, 12; ου (neutr.) 8, 5; [τοί] 3b, 9;

οϊ 3b, 21; 3b, 21; 3b, 21; 3b, 25; 3b, 35; 3d, 11 ([οϊ]); οϊς (mase.) 7, 14; οίσι 3b, 11 ; fj τε 7, 5; οϊ τ' ... οϊ τε ... οϊ (καί) 3f, 1. 3. 4

όστις: 69, 1 δταν: 7,13 ού, οϋκ: 4, 13 (ο[ύ]κ); 8, 3 (ο]ύ); 16, 4

(ο]ύκ) ου: οί 47, 9; μιν 7, 3 οδας: -σι 7, 3 ουδέ (ούδ'): 3b, 23 ([ούδ']); 7, 14; 8, 1;

ουδέν ... ούδέ 71; οβτε γάρ ... ούδέ ... οβθ' 7,12.13

ουδείς: ουδέν ... ούδέ 71; ούδεμ.[ 6, 6 ούρανομήκης: -μ[ήκ]ης 3b, 23 ο8τε: ούτε γάρ ... ούδέ ... ουθ' 7, 12.

13 ούτος: ταύ[τρ 7, 14; ταύτα (ace.) 7, 16 οφρα: 3d, 8 (δφρ'); 7, 10; 9,11 (ôcpça)

παιήων: παιήονος 16, 1 παις: π]αϊδ' 10, 5; [πάϊ] 3a, 5; -σί(ν) Id,

5; 3b, 6; 3b, 26 (παισί); 3d, 10 Πανδίων: Παν]δίονος 3b, 37 παντοίος: -ης 3f, 2 παρά (παρ'): c. gen. 3b, 12 πάρειμι: -εστι 7, 4 παρμένω: παρμεν.[ 7, 9 πάς: [πάντες] 3b, 36; πάντα (ace.

neutr.?) 3e, 6 (πάντ[α); 47, 7 (?) (πάν-)

πατήρ: -έρων 3f, 6

Πάτροκλος: Πατρ]όκλου 3b, 2 πατρώος: πατ]ρώης 3b, 28 παΰρος: -οι 7, 3 Παυσανίας: 3b, 30 πεδίον: (ace.) 3b, 36; 3d, 11 πείθω: -ωντα[ι: Id, 3; πεποιθότες 3b,

35 Πέλοψ: Πέλοπος 3b, 32 περ: 7, 2 περαίνω: περανα[ 9, 3 Πέργαμος: [Πέργαμον] 3b, 8 πέρθω: -σαντες 3b, 9 περικτίονες: -ων 3 b, 34 Πέρσης: -ων 3d, 9 Πιερίς: -δ[ων 3b, 12 πίτυς: 3g, 2 πλέκω: πλε[ξάμενος 9,16 πλησίος: πλησί' 42, 9 πόθος: [πόθον] 9,12 πόλεμος: -ω 3f, 2 πόλις: π[ό]λεος 3b, 28; -ιν 3b, 9 (-i]v);

3b, 33; 3f, 3 πολύδενδρος: -ον (aec. neutr.) 9, 7

(πο-) πολυήρατος: -ον (ace. neutr.) 7,10 πολυπίδαξ: -κα (fem.) 3f, 1 πολύς: πολλόν 3g, 4; πολλ' (aec.

neutr.) 7, 11 πολυώνυμος: π[ολυώνυμ]ε 3b, 17 πόνος: -ων 3f, 4 ποντοβόης: ποντοβόα[ι Id, 2 πόρος: πόρον 9, 2 ποταμός: ποταμού 3e, 3 ποτί: c. acc. 7, 16 Πρίαμος: Πρ]ιάμου 3b, 6 προπάτωρ: -ω[ρ 3a, 2 πρώτος: -α 3e, 4(?) (πρώτα); πρώτι-

στα (acc.) 8, 5

φύσιος: -ον 4, 7

σάλπιγξ: -[πιγγος Id, 4 σιγή: [σιγην] 7, 19 Σκίαβος: le Σπάρτη: -η]ς 3b, 25; -[η 3b, 21 σπεύδω: σπευδον[: 4, 17

230



INDEX VERBORVM

στέρνον: -οις 7, 4 στέφανος: [στέφσνον] 9, 16 στήθος: -εσιν 7, 5 στόμα: [στόματος] 9 , 1 8 σύ: 3b, 15 ([σύ]); 3b, 17 (σ'); 7 ,16 συμμίσγω: συνεμί]σγετο 8, 7 σύν: 3b, 26 συνέρχομαι: συν[ήλθον 3b, 35 συνήθεια: συν]ηθεΐης 8, 6 σφείς: σφιν 3f, 5

τάμνω: ταμ[ν- 3g, 3 Τανταλίδης: Τανταλίδεω 3b, 32 τε (τ'): 3e, 5 (τε); 16, 2 (τε); ή τε 7, 5;

καί ... τ ' 3f, 6; οϊ τ' ... οϊ τε ... ο'ί <καί) 3f, 1. 3. 4

τέρμα: (acc.) 7, 16; 8, 6 (-[α) τίθημι: £θεντο 3f, 4 τιμάω: -μήσαι 69, 1 τιμήεις: -εντός (mase.) 3f, 5 τις: 3b, 20; 7, 10 τις: τίνα(?) la, 14 τλάω: τλήθι 7, 17 τοιος: τοίη 7, 2 τρύξ: τ[ρ]υγός la, 12 Τυνδαρίδης: Τυνδαρίδα]ις 3b, 27 τυτθός: τυτ]θόν 7, 8

13βρις: -ιν 8, 9 ύγιής: 7, 13 υιός: [υιέ] 3b, 15 υλοτόμος: -οι 3g, 3 ύπένερθε: 10, 3 ύττέρ: 3a, 4 ύπό: e. gen. la, 12; Id, 4

φαίνω: &ρ[α]νεν 3d, 12 φαρκίς: -ίδας 9, 14 φάτις: [φάτις] 3b, 23 φέγγος: φέ[γγει 8, 7 φέρτατος: [φέρτατοι] 3b, 10 φέρω: φέρω[16, 16 φιλέω: -ω[ν 3e, 8 φίλος: 16, 3 Φοίνιξ: -ίκω[ν Id, 7 φράζω: -ευ 7, 18 φροντίς: -δ'(α) 7, 13 Φρύξ: -[ί(ν) Id, 6 φυλάσσω: πεφυλαγμένος 8, 3 φύλλον: -ων 7, 2 φϋλον: -α (acc.) 3b, 34

χαίρω: χαίρε 3b, 15 χαίτη: -η[ισι]ν 9, 15 χαλέπτω: χ[αλεπτ]ομ[εν 3b, 6 χαρίεις: χ[αρίε]ντος (mase.) 9, 11; χα-

ρίε[ντ]ά (?) 9, 15 χαρίζω: χα[ριζόμενος 7, 17 χείρ: -ί 3b, 4; -α 9, 10 χέρσος: -ον lb, 6 Χίος: 7, 1 χρόνος: χρό]νος 7, 15; χρό[νον 7, 8 χρυσός: -où 3f, 5 χρυσώπις: -ιν 8, 4 (χ-) χρώς: -οός 9 ,11

ψυδρός: -ής 7, 21 ψυχή: 8, 3 (-[ή]); -jj 7, 17

ώκόμορος: -ον (fem.) 3b, 14 ώς: Id, 4; 3b, 7; declarat. 7, 15

2 3 1



MISCELLANEA NOTABILIORA


]νεριων[: la, 2 ].φοισι: la, 10 ]ιητ': la, 11 ,τεχ[: la, 15 ]ενον[: la, 15 ].π.ν.υμω[: lb, 3 ]εφορμηθ[: lb, 5 β[ο]ρέ[: lb, 8 δολ[: lb, 10 ]εινομ[: lb, 12 ].θωνην.[: 3a, 3 ήμ[: 3a, 4 ]ησι[: 3a, 6 ]σεουσαπ.[: 3b, 5 Ηφρονα: 3b, 19 άμυν[: 3b, 22 ]οτου: 3b, 29 ].ρατόν: 3b, 36 ..οσαν: 3b, 38 ,.θεου[: 3b, 38 ]..ειδομεν[: 3b, 40 ]νυμονα: 3b, 41 ]δερ.[: 3c, 2 ]θεα[: 3d, 1 ]ετερη[: 3d, 4 ]κουφ[: 3d, 5 ]πτολε[: 3d, 6 ταλ[: 3d, 7 ]ρεστε[: 3d, 13 ß[»M: 3e, 4 συμμ.[ ].ην: 3e, 8 ].ριην.[: 3e, 10 ]ειποτεφ[: 3e, 11 ]ωστ[: 3e, 13 ].υων[: 3e, 15 ]πολυ[: 3f, 7 Δ[η]μηΐ[: 4, 1 χ[ρ]ημα.[: 4, 2 φ.[ ]δεδ.[: 4, 3 άγρετοσ.[: 4, 4

δηρον.[: 4, 5 ,αιμ[: 4, 9 δαι..[: 4, 10 .ηευμ.[: 4, 11 .[.]εουα[: 4, 12 ετε[: 4, 14 ησπαι[: 4, 15 φρικωθ[: 4, 16 λεκτ[: 4, 18 φηδε.[: 4, 21 αλλ[: 4, 24 ]εμαχ[: 5, 2 ]μεγαλαφ[: 5, 5 ]εχει.[: 5, 6 ].μαχη[: 6, 4 καλο[: 6, 5 ].κυδ.[: 6, 7 ].υθο[: 7, 6 παλα[: 7, 18 ]πα.δαμα[: 7, 20 ύπερ[: 8, 1 ν<?[: 8, 9 επεβη: 8, 10 ]οφύλλοις: 8, 11 μο[: 9, 17

].αστερνασ.ν[: 10, 1 πον.[: 10, 2 αλλ[: 10, 4 ].ετρεφθ[: 10, 6 μισγ.[: 11, 2 ενδ.[: 11, 4 βαρβ.[: 12, 3 χου[: 12, 4 κε[ ]ρδ[: 12, 5 διπ[: 12, 6 ]ποις: 14, 5 ]στεφ[: 15, 4 κρεσσ[: 16, 5

232




]..ζομένη[: 16, 7 ]πιηισιν[: 27, 2 ]..αγουσα: 16, 8 χαιτ[: 28, 1 λιγ.[: 16, 9 .πορίνας: 29, 1 ...λφετω: 16, 10 των[: 34, 2 ούκ[: 16, 10 ]εμου: 47, 4 ]...υ.τονα[: 16, 11 .θεας: 59, 2 ].λασα.ή.[: 16, 12 ].θεσι[.].[: 35, 2 ]..ατρε[: 16, 13 όιτ.[: 36, 1 ]υπροσ.[: 16, 14 ]αιετο: 42, 5 ].ωτα: 16, 16 φορ[: 42, 5 στυγος: 16, 17 ]μονο.[: 42, 11 Χω[: 17, 1 ]αρεει[: 46, 9 ευ[: 17, 2 κατευ[: 47, 11 αλ[: 17, 3 ].αυλ.[: 49, 3



gentili-prato.poetarum elegiacorum testimonia et fragmenta ii

Documents

epigramma ed elegia

antimachi colophonii reliquiae

kultur des altertums

priore pentametri hemistichio

de ione chio

muta cum liquida

de la musique

studien zur geschichte