J a k u b G a r ś c i a C O P Y R I G H T ©

DYPLOMLICENCJACKIINTERMEDIAKRAKÓW/ASP2010

P r o f i l :

J a k u b G a r ś c i a U r. 2 8 V 1 9 8 8 r w K r a k o w i e

P ro m o t o r : prof. Antoni PorczakP r a c o w n i a D z i a ł a ń M e d i a l n y c h

T y t u ł p r a c y d y p l o m o w e j a r t y s t y c z n e j :

wideo mapowanie (eng: video mapping)

Opisanie przestrzeni poprzez zaprojektowanie specyficznej formuły animacji. Opis realizowany w formie instalacji, której rolą jest ukazanie zależności między projekcją a światem realnym. Nadanie subiektywnej wartości jego wybranym elementom. Z punktu widzenia autora istotne jest wykorzystanie złudzenia wizualnego, które wprowadza w pozorny ruch statyczne

elementy rzeczywistości. Mapping - inaczej: mapowanie, odwzorowanie; operacja, która kojarzy każdy element danego zbioru z jednym lub wieloma elementami drugiego zbioru. Termin stosowany w animowaniu ruchu.

d a t a 1 7 . 0 5 . 2 0 1 0 , g o d z i n a 0 6 : 3 9 , m i e j s c e K r a k ó w , P L J a k u b G a r ś c i a C O P Y R I G H T ©

f o n t : H e l v e t i c a N e u e

f o n t s i z e : 1 1 p t

l i n e s p a c i n g : 1 . 3 p t

d o c u m e n t f o r m a t : A 4

h o r i z o n t a l v i e w

5 0 0 2 9 4 7 9 2 k u b a g a r s c i a @ g m a i l . c o m imedia portfolio intermedioland

DYPLOMLICENCJACKIINTERMEDIAKRAKÓW/ASP2010

u l . R . T r a u g u t t a 1 6 a / 1 3 K r a k ó w , P L

:url:email:tel

a d r e s :

syntetyczny opis realizowanej instalacji

Przedmiotem moich zainteresowań są: przestrzeń, powierzchnia, kształt, obraz, obszar. Podmiotem zaś jest wykorzystanie techniki mappingu do prze-formatowania odbioru projekcji cyfrowej na nowej, rozbudowanej formie płaszczyzny mylnie - nawiązując do terminologii kina - nazywanej ekranem.Interesuje mnie złamanie konwencji rzucania obrazu na gładkie, białe powierzchnie; ekrany. Obserwuję ewolucję zjawiska ekranowego, proces przekształcania, materiały, powód oraz skutek tej transformacji.Interesują mnie wspólne elementy projekcji i ekranu. Podejmowanie prób integracji tych dwóch przestrzeni. Służyć ma temu kreowanie takich sytuacji, które spowodują złudzenie zatracenia lub zmiany elementów świata fizycznego poprzez połączenie w nich dwóch wymiarów: fizycznego (ekran) i wirtualnego (projekcja).Wynikiem tych działań jest wideo przedstawiające postaci ludzkie w zaaranżowanych sytuacjach. Sceny te pełnią rolę łącznika pomiędzy w/w projekcją a powierzchnią projekcyjną.Szukam, a następnie reżyseruję sytuacje wyrażające relacje pomiędzy wideo, a miejscem jego wyświetlania.Moje zainteresowania zmierzają w stronę kolejnych, nowych wymiarów, hybryd fizyczności i wirtualności, symbiozy świata realnego i cyberprzestrzeni. Formułuje się szkic ulepszonego trójwymiarowego świata nazywanego 3D+. Znak plusa symbolizuje rolę mappingu, który wzbogaca standardowy widok przestrzenny o dodatkowy wymiar, zakłócający myślenie o przestrzeni jako logicznej i mierzalnej całości.Pomóc mają w tym przedstawienia postaci (w formie wideo-animacji), które sprawiają wrażenie, jakby czuły rzeczywistą powierzchnię po której się poruszają. Bez przeszkód pokonują i wpasowują się w nierówności architektury. Korzystają z elementów powierzchni realnej podkreślając dialog tego co wytworzone przez komputer z tym co realne. Żyją wedle idei uczestnictwa i obecności w wirtualnej rzeczywistości, w którą powinni być zaangażowani. Interesuje mnie człowiek cyfrowo przetworzony, zlokalizowany na multimedialnej mapie. Podczas nagrywania aktorów prowokuje ich do pewnych reakcji. Wyłapuję gestykulację, momenty naturalnych zachowań - “niezagrane”, przypadkowe, reakcje na wyimaginowane bodźce. Praca z człowiekiem, kontrolowanie emocji, prowokowanie reakcji, różnice w sposobie bycia przed kamerą, niekiedy bez świadomości jej obecności to elementy, które są jednymi z ważniejszych i znacząco wpływają na rezultat mojej realizacji. Proces tej współpracy traktuję z powagą i zaangażowaniem. Jest dla mnie maksymalnie wartościowy oraz warty dodatkowej analizy. Myślę, że jest to jeden z trudniejszych momentów realizacji instalacji-mappingu, instal-akcji i znacząco wpływa na kształt tematu wideo-mapowanie.

“Relacja pomiędzy wirtualną rzeczywistością, a teleobecnością jest taka sama, jak między obrazem i zdjęciem”.1

strona 2

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

synteza

obszary zainteresowań

wymiar 3D+

obecność człowieka

forma ekranu

Mapowanie (mapping)

Mapowanie inaczej to: odwzorowanie, przekształcanie, projekcja, projektowanie animacji skonstruowanych wedle wcześniej pobranego kształtu.Z punktu widzenia matematyki: operacja, która kojarzy każdy element danego zbioru z jednym lub wieloma elementami drugiego zbioru. W przypadku mappingu polega to na łączeniu animacji z grupą odpowiednich elementów przestrzeni. Idealne, optycznie zgodne, pokrycie projekcją powierzchni projekcyjnej. Symulowanie zdarzeń, sytuacji, ruchów bez ingerencji w geometrię obiektu. Kształt dyktuje formę, przestrzeń narzuca zasady animacji, kompletnie ją sobie podporządkowuje. Nadaje elementom nowego subiektywnego znaczenia. Mapping - termin dziś stosowany w animowaniu ruchu, animacji 3D, ale również i w medycynie. Konstrukcja słowa przypomina nieomylnie stare pojęcie mapy (kartograficznej).Zasadniczo mapping jest nie tylko projekcją na ścianie, powierzchni, ale czymś intencjonalnie zaprojektowanym, do konkretnych warunków i kształtów powierzchni. Zwykła projekcja obojętna jest na krawędzie i nie zauważa indywidualnych kształtów obiektu. Mapowanie dokładnie je analizuje, a następnie przetwarza wyświetlany obraz uwzględniając i podkreślając przy tym walory kształtu tych krawędzi.Powstawanie mappingu można skrótowo zawrzeć w triadzie: rejestracja - transformacja - kreacja.

Dwa (po)światy

Mapping cechuje swojego rodzaju zdolność do konfrontacji dwóch odmiennie pojmowanych światów, realnego i medialnego (wirtualnego). Balansowanie pomiędzy nimi powoduje wrażenie rozmycia lub niezauważenia, zatracenia widocznej granicy. Do elementów graficznych animacji dodaję wideo. Pełni ono kluczową rolę w konwersacji pomiędzy tym co realne a tym co medialne. Poświaty, między światy, puste pola wypełnione ludzkim bytem. Wszystkie z postaci występujących w wideo poruszają się naturalnie po rzeczywistym ukształtowaniu terenu. Chodzą po wystających cegłach ze ściany i po parapetach, pojawiają się w oknach. Jest to świadome przeniesienie swojej osoby do świata 3D+, mappingu. Świadomie zaznaczam własną obecność w świecie wirtualnym. Nazywamy to Teleobecnością2. Z jednej strony jako twórca koncepcji kreuję zachowania ludzi, z drugiej niecierpliwie czekam na przypadki, naturalne zachowania. Praca z człowiekiem, ciałem, grupą ludzi nie zawsze jest łatwa. Chodzenie w miejscu, dostosowywanie się do nieistniejącego w kompletnie pustym studiu nagraniowym kształtu przestrzeni przeznaczonej pod mapowanie, powoduje nierzadko frustracje. Gra para-aktorska z

strona 3

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

kształt definicji

geneza i funkcja mapy

mapa a powierzchnia

między rzeczywistościami

teleobecność

gra aktorska

niewidzialnym przedmiotem, z obrazową znajomością przestrzeni docelowej. Współpraca jako działanie artystyczne jest ważną i niełatwą składową projektu. Zdjęcia zrobione zaledwie w celach dokumentacji wydarzenia, podczas nagrywania postaci, mogłyby służyć jako niezależny obiekt reprezentujący mój projekt. Sam proces nagrywania czy tworzenia materiału do mapy jest dla mnie równie wartościowy. Obecność człowieka na mapie tworzy pewną interakcję, zaskoczenie, pokazuje związek mój i widza z instalacją. Ta obecność również jest łącznikiem między wcześniej wspominanymi światami fizycznym i wirtualnym. Realizowanie scenariuszy performance’ów do-kamerowych, na podstawie zdjęć, opowieści, opisów powierzchni pobudza w aktorach pewne wyobrażenie. Gdy próbują zagrać z przestrzenią powstaje nienamacalny, podświadomy kontakt ze ścianą. Aktywują się umiejętności poczucia odległości bez fizycznego kontaktu. Po paru powtórzeniach scen znają się już z powierzchnią bardzo dobrze i zaczynają grę, polegającą na kształtowaniu odpowiedzi do pytań, wyzwań jakie stawia scena. Czasami role się odwracają i to aktor dyktuje warunki, które stają się dla mnie wyzwaniem w późniejszym umiejscowieniu zagranej postaci. Zachowuje się tak jakby ta powierzchnia (ściana) była realna. Całe zjawisko nagrywania i postawa jaką przyjmuje aktor w stosunku do budowy ściany jest pewnego rodzaju spoiwem, spinaczem tych początkowo sprzecznych sobie realiów. Obecność człowieka, który będzie projektowany na fizycznej powierzchni reagując na nią i na jej właściwości, nadaje mappingowi prawdziwej telematyczności. Zbliża do siebie przeciwne bieguny. Nadaje charakteru, oswaja i rozgrzewa chłodną, nieznaną cyberprzestrzeń.

"Sztuka instalacji. Zagadnienie związku przestrzeni i obecności w sztuce współczesnej”3

Czym jest mapa?

(z łac. mappa = 'obrus') - uogólniony obraz powierzchni, wykonywany na płaszczyźnie w skali, według odwzorowania kartograficznego przy użyciu umownych znaków graficznych.4

Definicja mapy znanej od tysięcy lat, okazuje się być odpowiednia przy próbie definicji video mappingu. Aktualizując zasady odwzorowania kartograficznego do zasad prawidłowego ustawienia projektora, otrzymujemy prawie, pełen obraz sposobu realizacji mappingu video.Mówiąc prawie, mam na myśli rozumowanie, że mapping jest bardziej rozbudowaną, efektowną i skomplikowaną formą, oraz re-definicją zarówno rozumienia jak i odbierania przestrzeni.Mapowanie pozwala na emulację (duplikacje funkcji) sprzętu, wzrost szybkości systemu, komfortu i rozszerzenie funkcjonalności.5

strona 4

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

performatywnyproces współpracy człowiek, powierzchnia a projekcja

mapa, maska, obszar

re-definicja

Mapa jest pewnego rodzaju maską wpasowaną w/na budowę powierzchni. Struktura maski jest negatywem sytuacji powierzchni. Ubrana w taką maskę powierzchnia otrzymuje nowe wartości i funkcje ku zaskoczeniu widza. Dzięki projekcji z projektora każda forma może rozbudować swoje oblicze. Jest to swojego rodzaju odrealnienie, deformacja. Nadanie nowego znaczenia kształtom i powierzchniom. Mapa staje się zarówno dominantą jak i korektorem. Podłożem (gruntem) i wypełnieniem (owocem). Dzięki dokładnym wyliczeniom, szara rzeczywistość nabiera kolorów, zmienia się zależnie od opanowanych umiejętności animacji. Zanika widzenie z osobna projekcji i ekranu. Oko przestaje rozpoznawać granicę pomiędzy mapą a rzeczywistością.Pierwotne znaczenie terminu mapy zmienia się, mapping w zasadzie nie zna granic. Oszukiwanie perspektywy, głębi ostrości czy kąta padania światła jest zabiegiem, który jeszcze łatwiej pozwala zapomnieć co było punktem wyjścia. Dialog pomiędzy dwoma światami prowadzony jest na zasadzie kontrastu jak i korespondencji, a także symbiozy. Konsternacja - złudzenie jest tak mocne, że nie wiadomo co obserwujemy: jeszcze realne czy już przekształcone. Mapping zaburza funkcjonowanie przedmiotu, który widzimy i wiemy do czego służy. Pod wpływem projekcji zmienia on swoje dotychczasowe charakterystyczne elementy (kształt, kolor, znaczenie).N"Mapa to nie jest terytorium."6 Kolejną innowacją i różnicą w sposobie odczytu mapy jest zamiana terytorium w mapę, a mapy w terytorium. Określony obszar, czyli pole oświetlone przez projektor jest moim terytorium (polem do popisu). Jest to obszar skończony, ograniczony. Na tym etapie zaczyna formować się instalacja. Termin instalacja:“(...) okazał się niezwykle poręcznym określeniem dla wszystkiego, co znajduje się "pomiędzy". Wydawać by się mogło, że instalacją można nazwać niemal wszystko, co rozgrywa się w przestrzeni wywołując napięcie między umieszczonymi w niej obiektami(...)”7

"do zdefiniowania zjawiska, które występuje pod nazwą instalacja, nasza krytyka artystyczna do dzisiaj nie dała się sprowokować, przez całe lata zachowując podziwu godną rezerwę".8 “(...) zaskoczeniem jest powiązanie instalacji z performance. Autor wyznacza dwa podstawowe czynniki decydujące o specyfice formy dzieł sztuki instalacji. Jest to związek przestrzeni i obecności.”9

(...)"Czynnik obecności powoduje przyznanie szczególnej roli sztuce performance, wyróżnionej tu jako jedno z historycznych źródeł formy sztuki instalacji. W historii sztuki traktuje się instalację jako kierunek równoległy do performance, a oba mające swoje korzenie w konceptualizmie. Guzek niejako odwraca kierunki procesu wynikania i czyni instalację podległą performance. Zmiana ta dotyczy samych zasad konstruowania mapy, by posłużyć się analogią Clifforda Geertza.”10 11

strona 5

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

integracja

kształtowanie złudzenia

terytoriuminstalacja, definicja

performance i instalacja

Jarosław Kozłowski mówi o swojej pracy z 1967, "dzisiaj mógłbym ją nazwać instalacją, ale w tamtym czasie taki termin nie istniał. Dlatego nazwałem to "aranżacją", która była dla mnie po prostu collagem w trójwymiarowej przestrzeni"12

Instal-akcją jest proces przygotowania mappowania.

“Mapa może mieć strukturę podobną lub niepodobną do struktury terytorium”.13

Nie jest możliwym przeniesienie mapy części lub całości ziemi ze sfery na płaszczyznę bez deformacji. W projekcji deformacja zależy od optyki, czyli od rodzaju zastosowanego obiektywu. Zniekształcenie spowodowane jest obiektywem szerokokątnym, kątem padania światła, który powoduje zniekształcenia w pionie i poziomie (keystone).Mapping tworzę w projekcie - paradoksalnie - dwuwymiarowym (programu typu Motion). Środowisko pracy (3D, ściana, pokój, budynek) zostaje “spłaszczone”. Na ekranie mojego laptopa tworzy się coś na wzór kartki, powierzchni płaskiej, niezależnej od kształtu przestrzeni. Perspektywa, staje się tam niemożliwa, nie istnieje. Powstają bryły niemożliwe. Cała operacja powstawania nowego obrazu sprowadza się tu do przerysowania obiektów trójwymiarowych, do wrażeniowo utworzonego środowiska. Zniekształcenia związane z optyką oraz sposobem padania światła stają się nie do ogarnięcia, a obraz z projektu w niczym nie przypomina odwzorowywanej, mapowanej powierzchni.

“Dzieło artystyczne, czy w ogóle jakiekolwiek inny twór, jest samoistnie istniejącym bytem, niezależnym od „obiektywnie” istniejącej rzeczywistości, a także od jego autora.”14

Termin mapy mocno jest związany z geodezją. Bezpośrednio wiąże się z pomiarem danych o kształcie powierzchni. Zaawansowane technologie korzystają z pomocy teledetekcji, GPS, oraz zdjęć skośnych.Aktywne metody teledetekcyjne polegają na wysyłaniu sygnału, który jest następnie analizowany przez specjalistów i komputery. Przykładem aktywnego systemu teledetekcji jest Lidar. W przybliżeniu Lidar można opisać jako szybko migającą latarkę, która wysyła impulsy światła. Jeżeli światło nie napotyka przeszkody na swojej drodze, to rozchodzi się bez zaburzeń. Natomiast kiedy napotyka przeszkodę, odbija się od niej; intensywność odbicia i szybkość powrotu sygnału umożliwia ocenę odległości do obiektu i jego własności.15

Dzięki takiej metodzie możliwe byłoby, przy odpowiedniej mocy światła zmapowanie całego miasta. Najważniejsze staje się pobranie szalenie dokładnych wymiarów pola. Każdy milimetr błędu zwykle kończy się fiaskiem całego pomiaru. Zdjęcia skośne robią specjalne aparaty których obiektyw osadzony jest pod kątem do obiektu. Dzięki temu zdjęcia robione np. strona 6

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

deformacjaproblemy z perspektywą

geodezja pomiary powierzchniLidar

ortofotomapa

z samolotu dostarczają również obraz powierzchni pionowych ścian równoległych do pionu samolotu. Pomaga to później w nakładaniu odpowiedniej mapy czy tekstury na obiekt 3D. Przydatne również okazuje się użycie ortofotomapy czyli przedstawienia obszaru za pomocą wielu fotografii dopasowanych do jednolitej skali.16 Dzięki temu, możliwe jest pobranie wymiarów powierzchni na podstawie zdjęć. Pozwala to na natychmiastowe przystąpienie do procesu mapowania bez tzw. “lokalnej wizji” oraz bez czasochłonnego montowania projektora na długo przed projekcją.Kluczem stałoby się opracowanie wzoru dokładnego systemu robienia zdjęć przedmiotom, powierzchniom, tak aby odwzorowywały rzeczywistą skalę obiektu. Aby położenie aparatu podczas fotografowania odpowiadało położeniu projektora.

Historia

Opowiadanie “Dokładność w nauce” (exactitude in science) J.L. Borges’a pokazuje z jaką siłą dążono do realnie dokładnego odwzorowania terenu. Kartograf chciał starannego, rzetelnego odwzorowania mapy w skali 1:1. Szybko okazało się to niewykonalne. Mapa byłaby wielkości terenu, który miałaby przedstawiać.Jednak dzięki temu opracowano system dostosowania obrazu do żądanej skali. Z kolei wideo mapping jest po części właśnie taką mapą w skali 1:1. Obraz równy jest powierzchni, na którą jest rzutowany.Trudno mówić o konkretnych wydarzeniach z zastosowaniem mappingu w historii sztuki, ponieważ do tej pory zabrakło momentów przełomowych. Zapewne te nie zostały nawet udokumentowane. W dzisiejszych czasach, parę lat okazuje się okresem, podczas którego dokonują się zmiany tworzące przepaść technologiczną. Kolejne innowacje następowały dosłownie dzień po dniu. Każda nowsza projekcja mappingowa była lepsza od poprzedniej. Cały “nurt” uformował się błyskawicznie. Przez ostatnie 5 lat nastąpiło tyle zmian, że w zasadzie nie ma sensu rozmawiać o tym co było rok temu. Ogólna dostępność cyfrowych projektorów otworzyła drogę do eksperymentów z rzucaniem obrazu i światła. Historia wskazuje jako pierwszych w świadomym mapowaniu francuzów z grupy EasyWeb.17 Około 2005 powstały pierwsze animacje o charakterze komercyjnym na architekturze. Wtedy powstała nazwa Monumental video projection. Wcześniej znane są jedynie projekcje wyświetlane na różnych powierzchniach, kompletnie od nich niezależnych, spełniających rolę jedynie - wcześniej wspominanego - ekranu.

strona 7

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

skala mapy 1:1historia

monumentalnavideo projekcja

pół wymiaru więcej

Tech-nika, Tech-nologia, Techno-logika

Rozwój technologii jest jednym z czynników rozkwitu sztuki nowych mediów z mappowaniem włącznie. Odkrywa pola dla niekończących się ludzkich zasobów kreatywności i aktywności. Pozwala na realizację obrazów ruchomych w przestrzeni, pobudzając na nowo, nieprzyzwyczajony do tego typu operacji zmysł wzroku. Zauważamy, odkrywamy kolejny wymiar przestrzeni 3D. Teraz 3D+. Wyzwala on dotąd nieznane emocje, kwestionuje wiarygodność naszych przekonań o tym co fizyczne i o tym, że wirtualna może być nasza fizyczność.

Przeniesienie powierzchni przedmiotu, budynku, miasta na płaską powierzchnię mapy wymaga:■ wyznaczenia pola zasięgu projekcji, solidnego zamocowanie projektora, bez możliwości poruszenia.

■ dostosowania obrazu do żądanej skali, ustawienia perspektywy.

■ dokładnego zmierzenia powierzchni oświetlonej, wyznaczenia położenia projektora względem powierzchni.

■ zapamiętania kąta wyświetlania, zanotowania zniekształcenia trapezu (keystone).

■ zastosowania odpowiedniego rzutu, czyli odwzorowania, rozdzielczości, formatu.

■ uogólnienia przedstawionego obrazu.

Dla map wielkoskalowych (np. budynków) deformacje spowodowane rzutowaniem nie odgrywają większej roli, ze względu na ograniczony kąt patrzenia widza.Dzięki dostępnym technologiom, które rozwijają się wraz z zapotrzebowaniem na nie, pojawiają się rozwiązania ułatwiające mapowanie. Mierniki laserowe, zautomatyzowane, samopoziomujące się względem wcześniejszego ustalenia, zapamiętują za pomocą GPS położenie obiektywu, obrazu na oświetlonej powierzchni. Pamiętają o wcześniejszych ustawieniach, co pozwala na ponowne odtworzenie sytuacji i tzw trafienie z projekcją, mapą.18 Sprawdza się to przy projekcjach z dużych odległości na stosunkowo mało urozmaicone ale wielkie powierzchnie, typu ściana kamienicy czy fasada zamku. Z drugiej strony, konflikty systemowe, odpłatne usługi (internet), brak standaryzacji i porozumienia między zależnymi od siebie koncernami, zniechęca mniej cierpliwą część potencjalnych użytkowników. Korzystanie z dobrodziejstw technologicznych XXI wieku okazuje się być tylko dla wytrwałych i wybranych. Szalenie szybki rozwój mediów uniemożliwia, a na pewno znacznie obniża dalszą zdolność (progres, praktykę) ogarniania kolejnych standardów, uczenia się ich obsługi. Nie mówiąc o realnej wartości narzędzi intermediów. Kamery, lampy, akcesoria kosztują sporo, abstrahując od całkowicie

strona 8

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

narzędzia

map pomoce kondycja technologii

informatyka, mediabrak dostępu

wymagania mappingu

profesjonalnej aparatury, na którą stać w większości jedynie agencje, firmy a nie pojedyncze jednostki. Fakt ten skutecznie blokuje dostęp do medium. Mało kto może sobie na to pozwolić. Środowisko mediów, ludzi z nimi powiązanych, jest prawie niedostępne, przez co zmniejsza się aktywność i efektywność. Parafrazując znane stwierdzenie, “grupa trzymająca media” uodparnia się na innowację. Powoduje inercję, pomimo niezmiennie szybko zmieniającej się technologii dookoła. Jednak dzięki temu twórcy, artyści, programiści często całkowicie poświęceni pracy i zdobywaniu nowych umiejętności na wszelkich polach eksploatacji, również wirtualnych, czują odpowiedzialność jaka na nich spoczywa. Na przykład, pracując przy wielkim, międzynarodowym projekcie, usprawniającym przyszłe życie, związanym z np. wdrażaniem nowego systemu operacyjnego. Można założyć, że konsekwencje popełnionych wtedy błędów odbijają się na kolejnych pokoleniach. Informatycy są być może jedyną nadzieją na "lepsze życie" w trakcie dokuczliwej codzienności, potrafią stworzyć nową przestrzeń, świat wirtualny, internet, e-środowisko. Miejsce do kreowania idealnych obrazów samych siebie, gdzie możemy zmierzyć się z nową rzeczywistością. Zaprogramować sens e-utopi. Dajemy się ponieść fali zmieniającego się zależnie od powierzchni obrazu!

Organizacja pracy, planu.

Sam proces tworzenia skupia się wokół idei kolekcjonowania rekwizytów i kreowania samej formy (istoty). Następnie jest czas na praktyki i próby w terenie (site specific). Przedstawione postaci w filmie wideo odgrywają role nagrane w studiu filmowym do celów mapowania. Wyobrażam sobie postać stojącą w oknie, na ścianie. Nagrywam ją na neutralnym tle, które w fazie postprodukcji zostanie usunięte w technice green box. Zachowuję przy tym perspektywę i skalę.Hardware.Niezawodny sposób na realizacje mappingu polega na ustaleniu, wypozycjonowaniu projektora odpowiednio długo przed ostatecznym pokazem oraz na bezwzględnym zakazie poruszania nim. Nawet zakazując poruszania się w jego okolicy, by zapobiec drganiom podłoża. Każda zmiana położenia, spowodować może niezgodność mappingu, a tym samym fiasko projektu. Drugi sposób, czasem zawodny;Bardziej ryzykowne jest ustawienie projektora, a następnie przerysowanie odpowiednio kształtu powierzchni oświetlonej w odpowiedniej skali. Zapamiętanie fizycznego ustawienia projektora, później jego demontaż. Po powrocie na ustalone miejsce nierzadko rozczarowanie i mozolne ustawianie, przestawianie o milimetry projektora (mapping wysoko - budżetowy, korzysta z pomocy techniki auto-ustawienia, wspominanej wcześniej).

strona 9

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

system

e-utopia

open-source

hardware tutorial

Software.Istnieje wiele platform do pracy nad projekcją, zarówno płatnych jak i open-source. Działają wedle zasady prostopadłego padania światła na ekran. Pozwalają na manewry obiektami wideo na płaszczyznach x, y, z określonych na niezmiennej perspektywie. Przy mapowaniu perspektywa ulega deformacji i nie jest ani rzeczywistym ani wiarygodnym odwzorowaniem. Finalizując. Dla osiągnięcia celu wystarczy program do motion graphic pozwalający na wyodrębnienie okna podglądu mappingu i ustawienie go na drugim monitorze w trybie pełnoekranowym. Jest to mappowanie na żywo. Sposób ten wydaje się zaskakująco banalny, jest jednak niezawodny i sprawdzony. Co ciekawe korzystają z niego zarówno najbardziej zaawansowani gracze w świecie mappingu jak i amatorzy.

słowa Kabakova: "The main actor in the total installation, the main centre toward which everything is addressed,

for which everything is intended, is the viewer."

“Głównym obiektem w totalnej instalacji, centrum do którego wszystko jest adresowane; któremu wszystko jest dedykowane,

jest odbiorca.”

strona 10

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

software

mapowanie na żywo

słowa Kabakova

strona 11

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

przykłady realizacji

gupa Loomo, 2009, PLwww.loomo.pl

grupa EasyWeb, 2008, FRwww.easyweb.fr

grupa UrbanScreen, 2009, Dwww.urbanscreeen.com

d a t a 1 7 . 0 5 . 2 0 1 0 , g o d z i n a 0 6 : 3 9 , m i e j s c e K r a k ó w , P L J a k u b G a r ś c i a C O P Y R I G H T ©

1 Ken Goldberg, „Virtual Reality in the Age of Telepresence“

2 Teleobecność http://eversed.wordpress.com/2007/12/07/teleobecnosc/

3 Łukasz Guzek, "Sztuka instalacji. Zagadnienie związku przestrzeni i obecności w sztuce współczesnej". Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2007.

4 Definicja mapy kartograficznej http://pl.wikipedia.org/wiki/Mapa

5 Definicja mapy z dziedziny informatyki http://pl.wikipedia.org/wiki/Mapowanie

6 Science and Sanity An Introduction to Non-Aristotelian Systems and General Semantics, Alfred Korzybski, Preface by Robert P. Pula, Institute of General Semantics, 1994, 5th edition

7 Łukasz Guzek, "Sztuka instalacji. Zagadnienie związku przestrzeni i obecności w sztuce współczesnej". Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2007.

8 Marta Tarabuła, “Instalacja po polsku. Kilka obserwacji. Rocznik Rzeźba Polska” T. VII: 1994-95. Sztuka instalacji. Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko, 1998

9 Justyna Kowalska “Czym, w gruncie rzeczy, jest instalacja?” 14.08.2008 OBIEG.PL, http://www.obieg.pl/książki/4433

10 Justyna Kowalska “Czym, w gruncie rzeczy, jest instalacja?” Analiza słów Łukasza Guzka, “Sztuka instalacjii”

11 Clifford Geertz, “O gatunkach zmąconych”

12 Jarosław Kozłowski o swojej pracy "Aranżacja" z 1967

13 Science and Sanity, Alfred Korzybski, Institute of General Semantics, 1994, 5th edition

14 Ingarden Roman “Studia z estetyki”, t. I, http://www.racjonalista.pl

15 Teledetekcja definicja http://pl.wikipedia.org/wiki/Teledetekcja

16 Ortofotomapa definicja http://pl.wikipedia.org/wiki/Ortofotomapa

17 EasyWeb.fr http://www.easyweb.fr

18 Folsom, Barco mapping system http://www.folsom.com/

m a p o w a n i e w i d e os ł o w a k l u c z e :

przypisy

bibliografia

źródła